z 304 stránek
Titul
Ia
Ib
Vorwort
I
II
III
IV
Edice
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
231
232
233
234
235
236
237
238
239
240
241
242
243
244
245
246
247
248
249
250
251
252
253
254
255
256
257
258
259
260
261
262
263
264
265
266
267
268
269
270
271
272
273
274
275
276
Index
277
278
279
280
281
282
283
284
285
286
287
288
289
290
291
292
293
294
295
296
297
Corrigenda
298
Název:
Codex diplomaticus et epistolaris Moraviae. Urkunden-Sammlung zur Geschichte Mährens im Auftrage des mährischen Landes-Ausschusses. Bd. 10. Vom Jahre 1367 - bis 12. November 1375
Autor:
Brandl, Vincencz
Rok vydání:
1878
Místo vydání:
Brno
Česká národní bibliografie:
Počet stran celkem:
302
Obsah:
- Ia: Titul
- I: Vorwort
- 1: Edice
- 277: Index
- 298: Corrigenda
upravit
Strana Ia
CODEX DIPLOMATICUS ET EPISTOLARIS MORAVIÆ. ☞ URKUNDEN-SAMMLUNG ZUR GESCHICHTE MAHRENS, IM AUFTRAGE DES MAHRISCHEN LANDES - AUSSCHUSSES HERAUSGEGEBEN VON VINCENZ BRANDL. ZEHNTER BAND. VOM JAHRE 1367 — BIS 12. NOVEMBER 1371 Dr Jar. Demel BRŮNN 1878. VERLAG DES MAHRISCHEN LANDES-AUSSCHUSSES. DRUCK DER K. K. HOFBUCHDRUCKEREI FRIEDRICH WINIKER.
CODEX DIPLOMATICUS ET EPISTOLARIS MORAVIÆ. ☞ URKUNDEN-SAMMLUNG ZUR GESCHICHTE MAHRENS, IM AUFTRAGE DES MAHRISCHEN LANDES - AUSSCHUSSES HERAUSGEGEBEN VON VINCENZ BRANDL. ZEHNTER BAND. VOM JAHRE 1367 — BIS 12. NOVEMBER 1371 Dr Jar. Demel BRŮNN 1878. VERLAG DES MAHRISCHEN LANDES-AUSSCHUSSES. DRUCK DER K. K. HOFBUCHDRUCKEREI FRIEDRICH WINIKER.
Strana Ib
Strana I
VORWORT. Während Karl IV. gerade in den letzten zehn Jahren seines Lebens die grösste liplomatische und politische Thätigkeit entwickelte, um dem Baue seines Reiches eine feste Zukunft zu sichern, betheiligte sich Markgraf Johann von Mähren in den letzten elf Jahren seines Lebens (1367 bis 12. November 1378), welche dieser Band unseres Codex diplo- naticus umfasst, beinahe gar nicht durch thätiges Eingreifen an den diplomatisch-politischen Verhandlungen jener Zeit. Wenigstens schweigen die gleichzeitigen Chronisten darüber und unsere Urkunden enthalten nur spärliche Spuren einer solchen Thätigkeit. (vid. Nr. 119, 149, 203, 204, 251, 252.) Nach dem Verluste seiner dritten Gemahlin Margaretha von Oesterreich, welche am 14. Janner 1366 starb, entschloss sich Markgraf Johann zu einer vierten Ehe mit Elisabeth von Oettingen, zu welcher Ehe, da beide im vierten Grade verwandt waren, die päpstliche Dispens am 25. August 1367 erfolgte. Ueber den Tag der Hochzeit, sowie über den Matrimonialcontract sind uns keine Nachrichten bekannt. Es scheint, dass Markgraf Johann die letzten Jahre seines Lebens dazu verwandte, um seine seit jeher geordneten finanziellen Verhältnisse wo möglich zu heben, die Macht des Markgrafen durch Ausdehnung des Lehensverbandes zu stärken, damit er seinen Söhnen, an denen er mit zärtlicher Liebe hing, ein geordnetes Slaatswesen und reiche Apanagen hinterlassen könnte. Aber gerade die zärtliche Sorge des Vaters ward zur Ursache, dass die Luxemburgischen Prinzen in Mähren ebenso uneins wurden, wie die Söhne Karl IV. in den andern Ländern der Luxemburger Dynastie. Es war im Jahre 1350 festgestellt worden, dass Mähren als Lehen der Krone Böhmens nach dem Primogeniturrechte in der Familie Johann’s erblich sein solle. Demgemäss sollte der alteste Sohn Johann’s, Jodok, nach dem Tode des Vaters als Markgraf nachfolgen. Markgraf Johann war weit entfernt diese Bestimmung der Lehensurkunde vom Jahre 1350 verändern zu wollen; aber die zärtliche Sorge für seine beiden andern Söhne Johann, zubenannt Sobèslav, und Prokop bewog ihn, in seinem dritten und letzten Testamente Verfügungen zu treffen, welche den
VORWORT. Während Karl IV. gerade in den letzten zehn Jahren seines Lebens die grösste liplomatische und politische Thätigkeit entwickelte, um dem Baue seines Reiches eine feste Zukunft zu sichern, betheiligte sich Markgraf Johann von Mähren in den letzten elf Jahren seines Lebens (1367 bis 12. November 1378), welche dieser Band unseres Codex diplo- naticus umfasst, beinahe gar nicht durch thätiges Eingreifen an den diplomatisch-politischen Verhandlungen jener Zeit. Wenigstens schweigen die gleichzeitigen Chronisten darüber und unsere Urkunden enthalten nur spärliche Spuren einer solchen Thätigkeit. (vid. Nr. 119, 149, 203, 204, 251, 252.) Nach dem Verluste seiner dritten Gemahlin Margaretha von Oesterreich, welche am 14. Janner 1366 starb, entschloss sich Markgraf Johann zu einer vierten Ehe mit Elisabeth von Oettingen, zu welcher Ehe, da beide im vierten Grade verwandt waren, die päpstliche Dispens am 25. August 1367 erfolgte. Ueber den Tag der Hochzeit, sowie über den Matrimonialcontract sind uns keine Nachrichten bekannt. Es scheint, dass Markgraf Johann die letzten Jahre seines Lebens dazu verwandte, um seine seit jeher geordneten finanziellen Verhältnisse wo möglich zu heben, die Macht des Markgrafen durch Ausdehnung des Lehensverbandes zu stärken, damit er seinen Söhnen, an denen er mit zärtlicher Liebe hing, ein geordnetes Slaatswesen und reiche Apanagen hinterlassen könnte. Aber gerade die zärtliche Sorge des Vaters ward zur Ursache, dass die Luxemburgischen Prinzen in Mähren ebenso uneins wurden, wie die Söhne Karl IV. in den andern Ländern der Luxemburger Dynastie. Es war im Jahre 1350 festgestellt worden, dass Mähren als Lehen der Krone Böhmens nach dem Primogeniturrechte in der Familie Johann’s erblich sein solle. Demgemäss sollte der alteste Sohn Johann’s, Jodok, nach dem Tode des Vaters als Markgraf nachfolgen. Markgraf Johann war weit entfernt diese Bestimmung der Lehensurkunde vom Jahre 1350 verändern zu wollen; aber die zärtliche Sorge für seine beiden andern Söhne Johann, zubenannt Sobèslav, und Prokop bewog ihn, in seinem dritten und letzten Testamente Verfügungen zu treffen, welche den
Strana II
II jüngeren Brüdern die Mittel an die Hand gaben, sich gegen den ältesten Bruder aufzulehnen. falls die Leidenschaft dazu vorhanden sein sollte. In diesem Testamente ddo. 26. Marz 1371 (Nr. 118) bestimmt nämlich Markgraf Johann, dass der älteste Sohn Jodok den Titel „Markgraf" führen und alle aus demselben fliessenden Hoheitsrechte ausüben solle. Der zweitgeborne, Johann Soběslav (später Bischof von Leitomyšl und dann Patriarch von Aquileja), erhielt als Apanage die Stadt und Burg Bisenz, die Burgen Karlsburg, Ruckstein, Ostrov, Rabenstein, mit den zahlreichen, zum Burgbanne gehörigen Dörfern und Märkten, ferner die Städte Eibenschitz, Pohrlitz, Ung. Brod, Ung. Ostra. Der drittgeborne, Prokop, erhielt die Burgen Aussee, Bludau, Plankenberg. Napajedl, zu denen gleichfalls eine bedeutende Zahl von Dörfern und Märkten gehörte, dann die Städte Prerau, Littau und Mähr. Neustadt. Diesen ihren Besitz sollten die beiden jün- geren Brüder von dem erstgebornen Jodok zum Lehen unter Beobachtung der althergebrachten Ceremonien erhalten und demselben den Homagialeid als Vasallen leisten, und es sollte ihnen nicht frei stehen, ihre Güter, entweder im Ganzen oder einzelne Theile derselben, zu veräussern, zu verschulden oder zu verpfänden ohne Erlaubniss und Zustimmung des altesten Bruders Jodok. Obwohl Markgraf Johann die detaillirtesten Bestimmungen über den wechselseitigen Heimfall der Güter aller Brüder traf, obwohl er alle nach menschlicher Berech- nung nur möglichen Fälle in Erwägung zog, um Zwietracht und Uneinigkeit unter seinen Söhnen nach seinem Tode zu verhindern, worüber die Urkunde selbst die genaueste Belehrung gibt, so trat bald nach seinem Tode der von ihm so sehr gefürchtete Fall ein. dass Jodok und Prokop in Feindschaft geriethen, und ein Bürgerkrieg entflammte, der das Land schrecklich verwüstete und erst mit dem Tode Prokop's endete. Geben schon die reichen Apanagen, mit denen Markgraf Johann seine Söhne bedachte, den Beweis, dass derselbe durch kluge Sparsamkeit seinen Besitz stets zu mehren wusste, so enthält dieser Band unseres Diplomatars noch weitere Belege, wie der Markgraf auch in den letzten Jahren seines Lebens auf die Vermehrung seines Landbesitzes bedacht war (vid. Nr. 25, 80, 103, 104, 105, 106, 128, 113, 195); ja noch am 12. September 1375, also gerade zwei Monate vor seinem Todestage, kaufte er noch mehrere Grund- complexe in den Dörfern Lelekowitz, Srnavka und Kamenka (Nr. 260). Dieser günstige Vermögensstand bot ihm auch die Möglichkeit, seinem Bruder, Karl IV., 64.000 Goldgulden vorzustrecken. (Vid. Nr. 202, 246, 247.) Auch auf die Vermehrung seiner Vasallen vergass Markgraf Johann in diesem Zeitraume nicht, indem er neue Lehen errichtete und die Belehnten zu Kriegsdiensten verpflichtete (vid. Nr. 3, 13, 53, 57, 66, 79, 91, 94, 107, 128, 131, 142, 143, 144, 145, 146, 147, 148, 170, 171, 173, 177, 185, 206, 220, 240). Wichtig dabei war, dass auch Mitglieder der ältesten Herrengeschlechter in dieses persönliche Lehensverhältniss traten, so Johann von Meziřič, Puta von Holstein, Beneš von Kravář, Johann und Vznata von Křížanov u. s. w. Von geistlichen Corporationen, welche auf ihren Gütern Lehens— vasallen investirten, kam zu den früheren, dem Olmützer Bisthume und Kloster Trebitsch, in dieser Zeit noch das Kloster Bruck bei Znaim (Nr. 95).
II jüngeren Brüdern die Mittel an die Hand gaben, sich gegen den ältesten Bruder aufzulehnen. falls die Leidenschaft dazu vorhanden sein sollte. In diesem Testamente ddo. 26. Marz 1371 (Nr. 118) bestimmt nämlich Markgraf Johann, dass der älteste Sohn Jodok den Titel „Markgraf" führen und alle aus demselben fliessenden Hoheitsrechte ausüben solle. Der zweitgeborne, Johann Soběslav (später Bischof von Leitomyšl und dann Patriarch von Aquileja), erhielt als Apanage die Stadt und Burg Bisenz, die Burgen Karlsburg, Ruckstein, Ostrov, Rabenstein, mit den zahlreichen, zum Burgbanne gehörigen Dörfern und Märkten, ferner die Städte Eibenschitz, Pohrlitz, Ung. Brod, Ung. Ostra. Der drittgeborne, Prokop, erhielt die Burgen Aussee, Bludau, Plankenberg. Napajedl, zu denen gleichfalls eine bedeutende Zahl von Dörfern und Märkten gehörte, dann die Städte Prerau, Littau und Mähr. Neustadt. Diesen ihren Besitz sollten die beiden jün- geren Brüder von dem erstgebornen Jodok zum Lehen unter Beobachtung der althergebrachten Ceremonien erhalten und demselben den Homagialeid als Vasallen leisten, und es sollte ihnen nicht frei stehen, ihre Güter, entweder im Ganzen oder einzelne Theile derselben, zu veräussern, zu verschulden oder zu verpfänden ohne Erlaubniss und Zustimmung des altesten Bruders Jodok. Obwohl Markgraf Johann die detaillirtesten Bestimmungen über den wechselseitigen Heimfall der Güter aller Brüder traf, obwohl er alle nach menschlicher Berech- nung nur möglichen Fälle in Erwägung zog, um Zwietracht und Uneinigkeit unter seinen Söhnen nach seinem Tode zu verhindern, worüber die Urkunde selbst die genaueste Belehrung gibt, so trat bald nach seinem Tode der von ihm so sehr gefürchtete Fall ein. dass Jodok und Prokop in Feindschaft geriethen, und ein Bürgerkrieg entflammte, der das Land schrecklich verwüstete und erst mit dem Tode Prokop's endete. Geben schon die reichen Apanagen, mit denen Markgraf Johann seine Söhne bedachte, den Beweis, dass derselbe durch kluge Sparsamkeit seinen Besitz stets zu mehren wusste, so enthält dieser Band unseres Diplomatars noch weitere Belege, wie der Markgraf auch in den letzten Jahren seines Lebens auf die Vermehrung seines Landbesitzes bedacht war (vid. Nr. 25, 80, 103, 104, 105, 106, 128, 113, 195); ja noch am 12. September 1375, also gerade zwei Monate vor seinem Todestage, kaufte er noch mehrere Grund- complexe in den Dörfern Lelekowitz, Srnavka und Kamenka (Nr. 260). Dieser günstige Vermögensstand bot ihm auch die Möglichkeit, seinem Bruder, Karl IV., 64.000 Goldgulden vorzustrecken. (Vid. Nr. 202, 246, 247.) Auch auf die Vermehrung seiner Vasallen vergass Markgraf Johann in diesem Zeitraume nicht, indem er neue Lehen errichtete und die Belehnten zu Kriegsdiensten verpflichtete (vid. Nr. 3, 13, 53, 57, 66, 79, 91, 94, 107, 128, 131, 142, 143, 144, 145, 146, 147, 148, 170, 171, 173, 177, 185, 206, 220, 240). Wichtig dabei war, dass auch Mitglieder der ältesten Herrengeschlechter in dieses persönliche Lehensverhältniss traten, so Johann von Meziřič, Puta von Holstein, Beneš von Kravář, Johann und Vznata von Křížanov u. s. w. Von geistlichen Corporationen, welche auf ihren Gütern Lehens— vasallen investirten, kam zu den früheren, dem Olmützer Bisthume und Kloster Trebitsch, in dieser Zeit noch das Kloster Bruck bei Znaim (Nr. 95).
Strana III
III Ueber Handelsverhältnisse, das Zunftwesen, den Strassenzwang und Veränderung der Strassenzüge geben Aufschlüsse Nr. 2, 7, 20, 33, 39, 85, 193, 208, 243. Was die kirchlichen Verhältnisse anbelangt, so gewähren die in diesem Bande enthaltenen Statuten des Olmützer Capitels einen Einblick in das innere Leben desselben, welches der gelehrte und energische Bischof, Johann von Neumarkt, allseitig förderte. Auch sei erwähnt, dass er an die Erweiterung der Domkirche in Olmütz dachte (Nr. 225). Die Nr. 223 wirft ein Streiflicht auf den kirchlichen Gährungsprocess, welcher durch die Wirksamkeit des Milič von Kremsier und Konrad Waldhauser in Prag begann; der Priester Nikolaus von Tičín, ein Mährer, wurde nämlich vom Prager Generalvicar als Anhänger und Lobredner des Milič aus Böhmen verwiesen und in seine, die Olmützer, Diöcese geschickt. — Zu den in jener Zeit bereits bestehenden Klöstern kamen zwei neue Stiftun- gen: die Gründung der Augustiner-Chorherren in Sternberg durch den Leitomyšler Bischof Albert von Sternberg 1371 (Nr. 111, 126, 155) und die Stiftung des Karthäuserklosters in Königsfeld bei Brünn 1375 durch den Markgrafen Johann (Nr. 258). Was die Juden anbelangt, verdient erwähnt zu werden, dass es ihnen gestattet war, innerhalb der Mauern königlicher Städte Häuser zu besitzen (Nr. 48), ein Recht, welches ihnen bekanntlich später nicht zustand, ebensowenig wie das Recht, landtäfliche Güter zu besitzen, eine Befugniss, welche sie in Mähren im 14. und noch im ersten Drittel des — 15. Jahrhundertes hatten. — Markgraf Johann starb an einem länger dauernden schleichenden Fieber am 12. No- vember 1375. Mit diesem Tage schlossen wir diesen Band ab, um den elften mit dem Regierungsantritte des Markgrafen Jodok zu beginnen. Aus diesem Grunde übergingen wir hier alle Nachrichten, welche in diesem zehnten Bande Jodok betreffen, um im Vorworte zum elften Bande ein vollständiges Bild seines Regierungsantrittes und der demselben vorher- gehenden Verhandlungen geben zu können. V. Brandl.
III Ueber Handelsverhältnisse, das Zunftwesen, den Strassenzwang und Veränderung der Strassenzüge geben Aufschlüsse Nr. 2, 7, 20, 33, 39, 85, 193, 208, 243. Was die kirchlichen Verhältnisse anbelangt, so gewähren die in diesem Bande enthaltenen Statuten des Olmützer Capitels einen Einblick in das innere Leben desselben, welches der gelehrte und energische Bischof, Johann von Neumarkt, allseitig förderte. Auch sei erwähnt, dass er an die Erweiterung der Domkirche in Olmütz dachte (Nr. 225). Die Nr. 223 wirft ein Streiflicht auf den kirchlichen Gährungsprocess, welcher durch die Wirksamkeit des Milič von Kremsier und Konrad Waldhauser in Prag begann; der Priester Nikolaus von Tičín, ein Mährer, wurde nämlich vom Prager Generalvicar als Anhänger und Lobredner des Milič aus Böhmen verwiesen und in seine, die Olmützer, Diöcese geschickt. — Zu den in jener Zeit bereits bestehenden Klöstern kamen zwei neue Stiftun- gen: die Gründung der Augustiner-Chorherren in Sternberg durch den Leitomyšler Bischof Albert von Sternberg 1371 (Nr. 111, 126, 155) und die Stiftung des Karthäuserklosters in Königsfeld bei Brünn 1375 durch den Markgrafen Johann (Nr. 258). Was die Juden anbelangt, verdient erwähnt zu werden, dass es ihnen gestattet war, innerhalb der Mauern königlicher Städte Häuser zu besitzen (Nr. 48), ein Recht, welches ihnen bekanntlich später nicht zustand, ebensowenig wie das Recht, landtäfliche Güter zu besitzen, eine Befugniss, welche sie in Mähren im 14. und noch im ersten Drittel des — 15. Jahrhundertes hatten. — Markgraf Johann starb an einem länger dauernden schleichenden Fieber am 12. No- vember 1375. Mit diesem Tage schlossen wir diesen Band ab, um den elften mit dem Regierungsantritte des Markgrafen Jodok zu beginnen. Aus diesem Grunde übergingen wir hier alle Nachrichten, welche in diesem zehnten Bande Jodok betreffen, um im Vorworte zum elften Bande ein vollständiges Bild seines Regierungsantrittes und der demselben vorher- gehenden Verhandlungen geben zu können. V. Brandl.
Strana IV
Strana 1
1. Nicolaus, Probst am Petersberge in Brünn, bestätiget, dass der Kaufmann Ulrich dem Hospitale St. Johann in Altbrünn eine Mark jährl. Zinses vermacht habe. Dt. 18. Jänner 1367 s. l. Nos Nicolaus Prepositus et Capitulum Collegii Canonicorum Ecclesie sancti Petri in Brunna Recognoscimus et presentibus patere volumus vniuersis. Quod ex Testamento et vltime voluntatis arbitrio ac pie donacionis nobis et Ecclesie nostre per olim Vlricum Institorem facte tenemur et debemus per Nos et successores nostros Infirmis dumtaxat Hospitalis sancti Johannis in Antiqua Brunna et eorum pro tempore procuratori seu yconomo temporali vnam Marcam Census nudi et annui grossorum denariorum pragensium Morauici numeri et paga- menti singulis annis de Bursa seu Camera Capituli nostri mediam marcam in Michahelis et mediam marcam in Georgii beatorum festis perpetue et libere censuare in pauperum alimo- niam pro salute dicti Vlrici et suorum conuertendam sine quolibet detrimento. Ad quod faciendum Nos et posteros nostros submisimus et presentibus in solidum submittimus sponte et bona grate, nulla penitus nobis et successoribus nostris in solidum contraria accione Ecclesiastica vel Ciuili vnquam vllo tempore contra premissa profutura. Sub harum quas Sigillis Prepositure et Capituli nostri dedimus robore literarum Die beate Prisce virginis Anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo septimo. (Orig. Perg. 2 h. S. im Brünner Stadtarchive. — Das Sigel des Probstes zeigt den h. Petrus in der rechten Hand den Schlüssel haltend auf einem Altare stehend; die Legende: † S. Nicolai PPti Ecclesic (sancti) Petri In Brunna. Das Kapitel- sigel zeigt den h. Petrus in der rechten Hand den Schlüssel haltend mit der Umschrift . . . Apituli Ecclesie Sancti Petri In Br . . .) 2. Die Aebtissin des Königinklosters erlässt eine Verordnung bezüglich der Weinbergs- arbeiter und des Weinverkaufes in Auspitz. Dt. Brünn, 2. Februar 1367. In nomine Domini Amen. Elisabeth diuina miseracione Abbatissa, Katharina Priorissa, Margaretha Suppriorissa et totus Conuentus Monasterii Aule Sancte Marie in Antiqua Brunna, Ordinis Cistercien. dioces. Olomucensis ad perpetuam rei memoriam. Mentis alla-
1. Nicolaus, Probst am Petersberge in Brünn, bestätiget, dass der Kaufmann Ulrich dem Hospitale St. Johann in Altbrünn eine Mark jährl. Zinses vermacht habe. Dt. 18. Jänner 1367 s. l. Nos Nicolaus Prepositus et Capitulum Collegii Canonicorum Ecclesie sancti Petri in Brunna Recognoscimus et presentibus patere volumus vniuersis. Quod ex Testamento et vltime voluntatis arbitrio ac pie donacionis nobis et Ecclesie nostre per olim Vlricum Institorem facte tenemur et debemus per Nos et successores nostros Infirmis dumtaxat Hospitalis sancti Johannis in Antiqua Brunna et eorum pro tempore procuratori seu yconomo temporali vnam Marcam Census nudi et annui grossorum denariorum pragensium Morauici numeri et paga- menti singulis annis de Bursa seu Camera Capituli nostri mediam marcam in Michahelis et mediam marcam in Georgii beatorum festis perpetue et libere censuare in pauperum alimo- niam pro salute dicti Vlrici et suorum conuertendam sine quolibet detrimento. Ad quod faciendum Nos et posteros nostros submisimus et presentibus in solidum submittimus sponte et bona grate, nulla penitus nobis et successoribus nostris in solidum contraria accione Ecclesiastica vel Ciuili vnquam vllo tempore contra premissa profutura. Sub harum quas Sigillis Prepositure et Capituli nostri dedimus robore literarum Die beate Prisce virginis Anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo septimo. (Orig. Perg. 2 h. S. im Brünner Stadtarchive. — Das Sigel des Probstes zeigt den h. Petrus in der rechten Hand den Schlüssel haltend auf einem Altare stehend; die Legende: † S. Nicolai PPti Ecclesic (sancti) Petri In Brunna. Das Kapitel- sigel zeigt den h. Petrus in der rechten Hand den Schlüssel haltend mit der Umschrift . . . Apituli Ecclesie Sancti Petri In Br . . .) 2. Die Aebtissin des Königinklosters erlässt eine Verordnung bezüglich der Weinbergs- arbeiter und des Weinverkaufes in Auspitz. Dt. Brünn, 2. Februar 1367. In nomine Domini Amen. Elisabeth diuina miseracione Abbatissa, Katharina Priorissa, Margaretha Suppriorissa et totus Conuentus Monasterii Aule Sancte Marie in Antiqua Brunna, Ordinis Cistercien. dioces. Olomucensis ad perpetuam rei memoriam. Mentis alla-
Strana 2
2 critate continua deducimur reuoluentes, qualiter bonorum seu hereditatum nostrarum profec- tibus in augmentum utile rei publice possemus digna fidelitate consulere, ac per hoc subdi- torum jacturis occurrere, pacem ipsorum et commodum pervigili cura mentisque consideracione sollicita promouere, statumque eorum de bono in melius semper nitimur commutare, vt siquid olym ex introducta consuetudine dampnosum nobis et inutile inoleuisset inprouide, rationis repugnante judicio, suadente equitalis modestia, maturique consilii discussa notitia nostre sedulitatis studio radicitus euelletur. Hinc est, quod frequentem et quasi cottidianam specialiter Brunnensis ciuitatis ciuium aliorumque monticolarum opidi nostri Auspecz didicimus per querelam, quod precium putantium, siue alias laborantium in predictis vineis, in tota terra Morauie non fuerit et sit adeo majus et grauius, quam inibi per amplius sit exactum. Nos causam huiusmodi tractu temporis aliquamdiu perquirentes inuenimus, hoc non ex alio quam ex illo procedere, quod nonnulli predicti oppidi nostri subsides, qui in alijs circum- circa montanis terre Morauie vineas obtinent, laborantes ipsos suo tempore in Auspecz con- ducentes, ac ipsis precium ob vie spacium augmentantes, contra commune jus et statutum predicti nostri opidi ad suas memoratas vineas oculte traducere sunt consueti. Solent etiam subsides sive incole Opidi supradictj vina eadem, que in eisdem vineis, quas colunt alibi, creduntur prouenire, ausu proprio quamdam prauam consuetudinem suam ab antiquo, ut asserunt, obseruatam inibi pretendentes ad supradictum opidum deducere et ibi propinare seu aliter expendere, prout possunt, non aduertentes inprovide, quod vina in montanis ad opidum et bona nostra predicta spectantibus duntaxat crescentia bene sufficerent casibus fortuitis, si qui, quod absit, emerserint in commodum et prouisionem rei publice deductis in jus et communem sentenciam ciuium opidi pro plena et omnimoda necessitate hominum inhabitantium bona et opidum supradictum . Suntque et alii alibi in bonis residentes alienis, qui vineas ibidem possident vinaque in eisdem crescentia reponunt in predicto opido et expendunt, uolentes abinde aliquarum terre exactionum principis nostrarumve et aliarum quarumcumque collectarum casu ingruentium, vna et cum incolis nostris predictis sufferre onera imponenda et debita vel eis in premissis aliquatenus compati, aut se ipsis taliter conformare in opidi bonorumque prædictorum ac pauperum nostrorum inibi subsidum graue, ymo et grauissimum periculum, dispendium pariter et jacturam. Nos considerantes et sedula consideratione pensantes, qualia hactenus dampna, pericula et incommoda ex premissis incaute suborta sunt, ac procul dubio incautius oriri possent in futurum, volentesque eisdem, ut tenemur, et in quantum sufficimus, obuiare periculis, pauperum nostrorum qvieti consulere, rerum precauere dispendijs. hijsque adversantia, quibus possumus remediis propulsare, statuimus et ordinamus, vobisque juratis et judici ac toti communitati opidi seu bonorum nostrorum predictorum et cuilibet vestrum, qui nunc estis vel qui pro tempore fueritis, virtute presencium districte precipiendo, injungimus et mandamus, ut nullus vestrum per se, alium, vel alios cuiuscumque status, condicionis vel preeminentie fuerit, ipsos laborantes in vineis vel quemlibet ex ipsis pretextu alicujus cause vel occasionis in aliena montana de predicto opido nostro et bonis oculte vel manifeste presumat traducere quouismodo, et ut nulla de cetero vina alibi et in aliis bonis, ut præefertur, crescentia per quemcumque ex vobis inibj reponi,
2 critate continua deducimur reuoluentes, qualiter bonorum seu hereditatum nostrarum profec- tibus in augmentum utile rei publice possemus digna fidelitate consulere, ac per hoc subdi- torum jacturis occurrere, pacem ipsorum et commodum pervigili cura mentisque consideracione sollicita promouere, statumque eorum de bono in melius semper nitimur commutare, vt siquid olym ex introducta consuetudine dampnosum nobis et inutile inoleuisset inprouide, rationis repugnante judicio, suadente equitalis modestia, maturique consilii discussa notitia nostre sedulitatis studio radicitus euelletur. Hinc est, quod frequentem et quasi cottidianam specialiter Brunnensis ciuitatis ciuium aliorumque monticolarum opidi nostri Auspecz didicimus per querelam, quod precium putantium, siue alias laborantium in predictis vineis, in tota terra Morauie non fuerit et sit adeo majus et grauius, quam inibi per amplius sit exactum. Nos causam huiusmodi tractu temporis aliquamdiu perquirentes inuenimus, hoc non ex alio quam ex illo procedere, quod nonnulli predicti oppidi nostri subsides, qui in alijs circum- circa montanis terre Morauie vineas obtinent, laborantes ipsos suo tempore in Auspecz con- ducentes, ac ipsis precium ob vie spacium augmentantes, contra commune jus et statutum predicti nostri opidi ad suas memoratas vineas oculte traducere sunt consueti. Solent etiam subsides sive incole Opidi supradictj vina eadem, que in eisdem vineis, quas colunt alibi, creduntur prouenire, ausu proprio quamdam prauam consuetudinem suam ab antiquo, ut asserunt, obseruatam inibi pretendentes ad supradictum opidum deducere et ibi propinare seu aliter expendere, prout possunt, non aduertentes inprovide, quod vina in montanis ad opidum et bona nostra predicta spectantibus duntaxat crescentia bene sufficerent casibus fortuitis, si qui, quod absit, emerserint in commodum et prouisionem rei publice deductis in jus et communem sentenciam ciuium opidi pro plena et omnimoda necessitate hominum inhabitantium bona et opidum supradictum . Suntque et alii alibi in bonis residentes alienis, qui vineas ibidem possident vinaque in eisdem crescentia reponunt in predicto opido et expendunt, uolentes abinde aliquarum terre exactionum principis nostrarumve et aliarum quarumcumque collectarum casu ingruentium, vna et cum incolis nostris predictis sufferre onera imponenda et debita vel eis in premissis aliquatenus compati, aut se ipsis taliter conformare in opidi bonorumque prædictorum ac pauperum nostrorum inibi subsidum graue, ymo et grauissimum periculum, dispendium pariter et jacturam. Nos considerantes et sedula consideratione pensantes, qualia hactenus dampna, pericula et incommoda ex premissis incaute suborta sunt, ac procul dubio incautius oriri possent in futurum, volentesque eisdem, ut tenemur, et in quantum sufficimus, obuiare periculis, pauperum nostrorum qvieti consulere, rerum precauere dispendijs. hijsque adversantia, quibus possumus remediis propulsare, statuimus et ordinamus, vobisque juratis et judici ac toti communitati opidi seu bonorum nostrorum predictorum et cuilibet vestrum, qui nunc estis vel qui pro tempore fueritis, virtute presencium districte precipiendo, injungimus et mandamus, ut nullus vestrum per se, alium, vel alios cuiuscumque status, condicionis vel preeminentie fuerit, ipsos laborantes in vineis vel quemlibet ex ipsis pretextu alicujus cause vel occasionis in aliena montana de predicto opido nostro et bonis oculte vel manifeste presumat traducere quouismodo, et ut nulla de cetero vina alibi et in aliis bonis, ut præefertur, crescentia per quemcumque ex vobis inibj reponi,
Strana 3
3 propinari seu expendi, aliquatenus debeant in futurum, atque ut hii, qui, ut premittitur, in aliis consistunt bonis, vina sua, que inibi plantata collegerint, ibidem reponere, propinare, vel alias aliis expendere minime teneantur, nisi inibi residenciam facere, data cautione et pacto jure opidi promittant denuo personalem. Vosque juratos et judicem duntaxat, qui nunc estis, vel processu temporis fueritis dante domino in futurum, monemus et hortamur ac sub obtentu nostre gratie ac pene irremissibilis precipimus omnino volentes, ut circa premissa et eorum quodlibet diligentiam et sollitudinem debitam adhibentes, per vos alium vel alios, quos ad hoc deputatos duxeritis, auctoritate nostra intente prouidere curetis, ne de cetero aliquatenus fieri permittatur, atque in eisdem tollerandis aut per vos patrandis, suspitio de vobis vel aliquo vestrum interveniat aliqualis, prout quis capitalem ac rerum singularum suarum nostre successioni vigore presentium datarum inflictas ex nunc prout ex tunc poenas maluerit euitare. Siquis vero de communitate vel vulgo dictorum temerarius transgressor extiterit, ac in eisdem vel aliquo eorum, per vos vel vestros in hac parte commissarios nocenter fuerit deprehensus, cuilibet excessui suam penam debitam pro culpe modo dignam duximus infligendam, ut si quis forte inducendo laboratores in aliena montana ex certa sciencia vestra deprehenderetur, hunc pena vnius marce grossorum denariorum Pragensium Morauici pagamenti et numeri fore decernimus puniendum. Ac ne et ipsi laborantes, qui contra hoc nostrum statutum cum aliquo exire presumpserint, transeant inpuniti, quilibet eorum pena sex grossorum subiacebit. Illos vero et eorum quemlibet, qui vina alibi cres- centia uel qui sua inibi crescentia vina, si residentiam ibi personalem non fecerint, reponentes in opido et bonis, per vos fuerint legittime deprehensi, equali pena, ut puta decem marcarum argenti puri prenotati ponderis et vina taliter reposita ad nos vel posteras Nostras principaliter deuoluta, puniendos edicto perpetuo et irreuocabiliter diffinimus, penas huiusmodi singulas et singulariter, ut prefertur, inflictas, camere et fisco nostri monasterii soluendas perpetuo declaramus, quibus solutis uel non solutis penis uel earum quacumque premissa, in suo perpetuo et irreuocabili maneant robore firmitatis. Harum, quas nostris .. Abbatisse et . . Conuentus predictarum sigillis communitas dedimus robore literarum. Datum Brunne in nostro prefato monasterio die Purificationis Beate Marie Virginis, Anno Domini Millesimo trecentesimo Sexagesimo Septimo. (Orig. mit 2 häng. Sig. im Archive der Stadt Auspitz.) 3. Schoslin von Pirnitz bekennt, dass er vom Markgrafen Johann den Markt Stannern etc. für seine und seiner Frau Lebenszeit zum Nutzgenusse erhalten habe. Dt. Brünn, 9. Marz 1367. Ego Schoslinus de Birtnicz notumfacio presencium inspectoribus vniuersis. Quod Serenissimus princeps et dominus, dominus Johannes Marchio Morauie opidum Stonarzow cum jurepatronatus ecclesie ibidem et cum villis videlicet Dolnyewes cum duobus laneis et Pywniczky cum ipsorum bonorum vniuersis pertinencijs et pleno dominio mihi et Anne mee 1*
3 propinari seu expendi, aliquatenus debeant in futurum, atque ut hii, qui, ut premittitur, in aliis consistunt bonis, vina sua, que inibi plantata collegerint, ibidem reponere, propinare, vel alias aliis expendere minime teneantur, nisi inibi residenciam facere, data cautione et pacto jure opidi promittant denuo personalem. Vosque juratos et judicem duntaxat, qui nunc estis, vel processu temporis fueritis dante domino in futurum, monemus et hortamur ac sub obtentu nostre gratie ac pene irremissibilis precipimus omnino volentes, ut circa premissa et eorum quodlibet diligentiam et sollitudinem debitam adhibentes, per vos alium vel alios, quos ad hoc deputatos duxeritis, auctoritate nostra intente prouidere curetis, ne de cetero aliquatenus fieri permittatur, atque in eisdem tollerandis aut per vos patrandis, suspitio de vobis vel aliquo vestrum interveniat aliqualis, prout quis capitalem ac rerum singularum suarum nostre successioni vigore presentium datarum inflictas ex nunc prout ex tunc poenas maluerit euitare. Siquis vero de communitate vel vulgo dictorum temerarius transgressor extiterit, ac in eisdem vel aliquo eorum, per vos vel vestros in hac parte commissarios nocenter fuerit deprehensus, cuilibet excessui suam penam debitam pro culpe modo dignam duximus infligendam, ut si quis forte inducendo laboratores in aliena montana ex certa sciencia vestra deprehenderetur, hunc pena vnius marce grossorum denariorum Pragensium Morauici pagamenti et numeri fore decernimus puniendum. Ac ne et ipsi laborantes, qui contra hoc nostrum statutum cum aliquo exire presumpserint, transeant inpuniti, quilibet eorum pena sex grossorum subiacebit. Illos vero et eorum quemlibet, qui vina alibi cres- centia uel qui sua inibi crescentia vina, si residentiam ibi personalem non fecerint, reponentes in opido et bonis, per vos fuerint legittime deprehensi, equali pena, ut puta decem marcarum argenti puri prenotati ponderis et vina taliter reposita ad nos vel posteras Nostras principaliter deuoluta, puniendos edicto perpetuo et irreuocabiliter diffinimus, penas huiusmodi singulas et singulariter, ut prefertur, inflictas, camere et fisco nostri monasterii soluendas perpetuo declaramus, quibus solutis uel non solutis penis uel earum quacumque premissa, in suo perpetuo et irreuocabili maneant robore firmitatis. Harum, quas nostris .. Abbatisse et . . Conuentus predictarum sigillis communitas dedimus robore literarum. Datum Brunne in nostro prefato monasterio die Purificationis Beate Marie Virginis, Anno Domini Millesimo trecentesimo Sexagesimo Septimo. (Orig. mit 2 häng. Sig. im Archive der Stadt Auspitz.) 3. Schoslin von Pirnitz bekennt, dass er vom Markgrafen Johann den Markt Stannern etc. für seine und seiner Frau Lebenszeit zum Nutzgenusse erhalten habe. Dt. Brünn, 9. Marz 1367. Ego Schoslinus de Birtnicz notumfacio presencium inspectoribus vniuersis. Quod Serenissimus princeps et dominus, dominus Johannes Marchio Morauie opidum Stonarzow cum jurepatronatus ecclesie ibidem et cum villis videlicet Dolnyewes cum duobus laneis et Pywniczky cum ipsorum bonorum vniuersis pertinencijs et pleno dominio mihi et Anne mee 1*
Strana 4
4 consorti dilecte dedit ad vite nostre tempora duntaxat habenda, tenenda, vtifruenda et pacifice possidenda. Sic quod de ipsis bonis nichil penitus debemus tempore medio vendere, obligare, aut quouis alio tytulo alienare preter ipsius domini Marchionis aut suorum heredum licenciam et consensum, et quod ego de ipsis bonis prefato domino Marchioni et suis heredibus debeo, quamdiu viuero, deseruire, post obitum quoque nostrum cuiuslibet eadem bona ad prefatum dominum Marchionem et suos heredes continuo deuoluentur. Si quoque ego prius quam dicta mea consors debitum nature persoluam, ipsa debebit habere et tenere pacifice bona predicta cum ipsorum pleno dominio ad tempora vite sue, pro eo, quod ipsius dotalicium, quod in dictis bonis habebit; de mea et amicorum suorum certa sciencia et consensu libere resignauit, renunccians expresse omni juri et accioni, que sibi in eisdem bonis occasione dotalicii com- petere videbuntur. In quorum testimonium meum sigillum et ad peticionem meam et mee consortis sigilla nobilium virorum et dominorum Benesschij de Crawar, Heinrici, Henzlini et Georgij fratrum de Wethouia, Petri Hecht de Rossicz et Frankonis de Cunouicz presen- tibus sunt appensa. Datum Brunne tercia feria post diem Translacionis sancti Wenczeslai proxima Anno domino Millesimo Trecentesimo Sexagesimo septimo. (Orig. Perg. 7 häng. Sig. im mähr. ständ. Archive Misc. N. 40.) 4. Adam v. Žerotitz verkauft dem Kloster Pustiměř einen Viertelacker in Prus. Dt. Pustiměř, 24. Marz 1367. Nos Adam de Schiroticz et Elyzabeth mater eius, Chotwar et Wrsscho fratres Recognoscimus vniuersis presencium noticiam habituris. Quod matura deliberacione, diligen- tique consilio cum amicis nostris prehabito Venerabili ac Religiose domine Hilarie Abbatisse et Conuentui Monasterii in Pustmir vnum quartale agri in villa Praus prope Pustmir situm, ad nos spectans, mediam marcam grossorum pragensium annis singulis censuans, cum homine, honoribus, emendis et robotacionibus et generaliter cum omnibus vsibus, vtilitatibus ac per- tinenciis suis cum pleno Jure ac dominio, prout tenuimus et possedimus, pro septima media marca grossorum pragensium morauici numeri et pagamenti, nobis integrum numeratis et solutis, nomine (vendicionis) legitime et racionabiliter vendidimus et presentibus venditum resignamus per ipsas Abbatissam et Conuentum predictum, ut premittitur, habendum, tenendum et possidendum. Promittentes omnes in solidum et indiuise pro nobis et omnibus nostris sequacibus abs quolibet fraudis scrupulo prefatis Abbatisse et Conuentui predictum quartale cum singulis suis pertinenciis (a) quibuslibet inpedimentis et inpugnacionibus a quouis homine cuiuscunque condicionis aut status existat, secundum Jus terre ad triennium, quociens a data presencium fuerit opportunum, exbrigare nostris laboribus et expensis. Quod si facere non curaremus, extunc postquam ab eis ob hoc moniti fuerimus transactis Octo diebus continuis, nos omnes tres, duo aut vnus nostrum prenominati, quilibet cum vno famulo et equis duobus Ciuitatem Wisschow intrare debemus et promittimus bona nostra fide sine dolo insolidum et tenebimur ibidem in domo honesta per dictas dominas ad hoc deputata debitum, verum et
4 consorti dilecte dedit ad vite nostre tempora duntaxat habenda, tenenda, vtifruenda et pacifice possidenda. Sic quod de ipsis bonis nichil penitus debemus tempore medio vendere, obligare, aut quouis alio tytulo alienare preter ipsius domini Marchionis aut suorum heredum licenciam et consensum, et quod ego de ipsis bonis prefato domino Marchioni et suis heredibus debeo, quamdiu viuero, deseruire, post obitum quoque nostrum cuiuslibet eadem bona ad prefatum dominum Marchionem et suos heredes continuo deuoluentur. Si quoque ego prius quam dicta mea consors debitum nature persoluam, ipsa debebit habere et tenere pacifice bona predicta cum ipsorum pleno dominio ad tempora vite sue, pro eo, quod ipsius dotalicium, quod in dictis bonis habebit; de mea et amicorum suorum certa sciencia et consensu libere resignauit, renunccians expresse omni juri et accioni, que sibi in eisdem bonis occasione dotalicii com- petere videbuntur. In quorum testimonium meum sigillum et ad peticionem meam et mee consortis sigilla nobilium virorum et dominorum Benesschij de Crawar, Heinrici, Henzlini et Georgij fratrum de Wethouia, Petri Hecht de Rossicz et Frankonis de Cunouicz presen- tibus sunt appensa. Datum Brunne tercia feria post diem Translacionis sancti Wenczeslai proxima Anno domino Millesimo Trecentesimo Sexagesimo septimo. (Orig. Perg. 7 häng. Sig. im mähr. ständ. Archive Misc. N. 40.) 4. Adam v. Žerotitz verkauft dem Kloster Pustiměř einen Viertelacker in Prus. Dt. Pustiměř, 24. Marz 1367. Nos Adam de Schiroticz et Elyzabeth mater eius, Chotwar et Wrsscho fratres Recognoscimus vniuersis presencium noticiam habituris. Quod matura deliberacione, diligen- tique consilio cum amicis nostris prehabito Venerabili ac Religiose domine Hilarie Abbatisse et Conuentui Monasterii in Pustmir vnum quartale agri in villa Praus prope Pustmir situm, ad nos spectans, mediam marcam grossorum pragensium annis singulis censuans, cum homine, honoribus, emendis et robotacionibus et generaliter cum omnibus vsibus, vtilitatibus ac per- tinenciis suis cum pleno Jure ac dominio, prout tenuimus et possedimus, pro septima media marca grossorum pragensium morauici numeri et pagamenti, nobis integrum numeratis et solutis, nomine (vendicionis) legitime et racionabiliter vendidimus et presentibus venditum resignamus per ipsas Abbatissam et Conuentum predictum, ut premittitur, habendum, tenendum et possidendum. Promittentes omnes in solidum et indiuise pro nobis et omnibus nostris sequacibus abs quolibet fraudis scrupulo prefatis Abbatisse et Conuentui predictum quartale cum singulis suis pertinenciis (a) quibuslibet inpedimentis et inpugnacionibus a quouis homine cuiuscunque condicionis aut status existat, secundum Jus terre ad triennium, quociens a data presencium fuerit opportunum, exbrigare nostris laboribus et expensis. Quod si facere non curaremus, extunc postquam ab eis ob hoc moniti fuerimus transactis Octo diebus continuis, nos omnes tres, duo aut vnus nostrum prenominati, quilibet cum vno famulo et equis duobus Ciuitatem Wisschow intrare debemus et promittimus bona nostra fide sine dolo insolidum et tenebimur ibidem in domo honesta per dictas dominas ad hoc deputata debitum, verum et
Strana 5
O solitum obstagium prestare, abinde nullatenus exituri, donec singula inpedimenta et huiusmodi inpugnaciones per nos fuerint totaliter exbrigata et remota. Preterea astringimus nos eisdem dominabus in proximo concilio dominorum Baronum terre Morauie in Ciuitate Brunna iuxta ritum et consuetudinem terre prefatis Abbatisse et Conuentui tabulis seu libro terrestri pro uera hereditate consignare. In quorum omnium euidens testimonium Sigilla nostra sunt appensa. Actum et datum in pustmir Anno domini Millesimo Trencentesimo LXVII° in vigilia annun- ciacionis beate Marie virginis gloriose. (Orig. Perg. 3 h. Sig. im fürsterzb. Archive in Kremsir.) 5. Meinhard und Heinrich von Neuhaus verkaufen einen Ackerbesitz in Rubašov und Luh dem Jaroslav und Cejč von Radkov. Dt. Telč, 11. April 1367. Nos Jaroslaus dictus Morawa et Czyeczo fratres de Radkaw, et Sdicho dictus Russ ibidem, promittimus bona fide manuque coniuncta, vt tria quartalia et duo jugera in Rubaschow et Luh cum tribus quartalibus ex alia parte fluminis versus Slawiborz cum omnibus perti- nenciis, que nobilibus dominis Meinhardo et Juveni Heinrico cum fratribus suis de Nouadomo, Marshoni de Vstrashyn, Henczlino de Widra, Chwaloni de Leskowecz et Petro de Malowicz pro undecim sexagenis grossorum Pragensium denariorum vendidimus, registro Tabularum Brunensium in primo concilio Baronum Brunne celebrando annotemus effectiue sine omni fraude et dilacione. Quod si non fecerimus, ex tunc vnus nostrum, quicumque monitus fuerit, cum vno famulo et duobus equis ad ciuitatem Telcz ad prestandum obstagium in domo per prefatos dominos vel vnum eorundem deputata tenebitur introire. Elapsis autem octo diebus huiusmodi obstagii prestiti vel non prestiti, prescripti domini summam pecunie capitalis, vnacum dampnis et inpensis in judayssmo et Christianismo super nostra dampna conquirendi plenam habent potestatem, nobis continue obstagiantibus, donec pecunia capitalis cum omnibus dampnis, expensis et inpensis prefatis per nos expediatur integraliter et ex toto. In quorum testimonium et robur valiturum sigilla nostra presentibus sunt appensa. Datum in Thelcz Anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo septimo in die Palmarum. (Orig. im gräfl. Cernin'schen Archive in Neuhaus.) 6. K. Karl IV. befiehlt den Bürgern von Augsburg, dass sie den im deutschen Reiche reisenden Bürgern Venedigs allen Vorschub leisten. Dt. Prag, 26. April 1367. Karolus Dei gratia Romanorum Imperator semper Augustus et Boemie Rex Magistris consulum Scabinis Consiliarijs ac toti Universitati Civium Augustensium suis dilectis ac fidelibus gratiam suam et omne bonum. Quum pro amore illustrissimi Principis Domini Lodovici regis Hungarie Fratris nostri dilecti inimicicias gessimus contrariando civitati Veneciarum
O solitum obstagium prestare, abinde nullatenus exituri, donec singula inpedimenta et huiusmodi inpugnaciones per nos fuerint totaliter exbrigata et remota. Preterea astringimus nos eisdem dominabus in proximo concilio dominorum Baronum terre Morauie in Ciuitate Brunna iuxta ritum et consuetudinem terre prefatis Abbatisse et Conuentui tabulis seu libro terrestri pro uera hereditate consignare. In quorum omnium euidens testimonium Sigilla nostra sunt appensa. Actum et datum in pustmir Anno domini Millesimo Trencentesimo LXVII° in vigilia annun- ciacionis beate Marie virginis gloriose. (Orig. Perg. 3 h. Sig. im fürsterzb. Archive in Kremsir.) 5. Meinhard und Heinrich von Neuhaus verkaufen einen Ackerbesitz in Rubašov und Luh dem Jaroslav und Cejč von Radkov. Dt. Telč, 11. April 1367. Nos Jaroslaus dictus Morawa et Czyeczo fratres de Radkaw, et Sdicho dictus Russ ibidem, promittimus bona fide manuque coniuncta, vt tria quartalia et duo jugera in Rubaschow et Luh cum tribus quartalibus ex alia parte fluminis versus Slawiborz cum omnibus perti- nenciis, que nobilibus dominis Meinhardo et Juveni Heinrico cum fratribus suis de Nouadomo, Marshoni de Vstrashyn, Henczlino de Widra, Chwaloni de Leskowecz et Petro de Malowicz pro undecim sexagenis grossorum Pragensium denariorum vendidimus, registro Tabularum Brunensium in primo concilio Baronum Brunne celebrando annotemus effectiue sine omni fraude et dilacione. Quod si non fecerimus, ex tunc vnus nostrum, quicumque monitus fuerit, cum vno famulo et duobus equis ad ciuitatem Telcz ad prestandum obstagium in domo per prefatos dominos vel vnum eorundem deputata tenebitur introire. Elapsis autem octo diebus huiusmodi obstagii prestiti vel non prestiti, prescripti domini summam pecunie capitalis, vnacum dampnis et inpensis in judayssmo et Christianismo super nostra dampna conquirendi plenam habent potestatem, nobis continue obstagiantibus, donec pecunia capitalis cum omnibus dampnis, expensis et inpensis prefatis per nos expediatur integraliter et ex toto. In quorum testimonium et robur valiturum sigilla nostra presentibus sunt appensa. Datum in Thelcz Anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo septimo in die Palmarum. (Orig. im gräfl. Cernin'schen Archive in Neuhaus.) 6. K. Karl IV. befiehlt den Bürgern von Augsburg, dass sie den im deutschen Reiche reisenden Bürgern Venedigs allen Vorschub leisten. Dt. Prag, 26. April 1367. Karolus Dei gratia Romanorum Imperator semper Augustus et Boemie Rex Magistris consulum Scabinis Consiliarijs ac toti Universitati Civium Augustensium suis dilectis ac fidelibus gratiam suam et omne bonum. Quum pro amore illustrissimi Principis Domini Lodovici regis Hungarie Fratris nostri dilecti inimicicias gessimus contrariando civitati Veneciarum
Strana 6
6 civibusque eiusdem civitatis, et cum se mutuo nuncio per cordiam composuerint, hinc est, quod nos predictam civitatem et cives Veneciarum cum eorum bonis gratiose resumpsimus in nostre tutele defensionem cesariam non sinendo per aliquem, quod predictorum Civium corporis aut rerum occupationem impedimentum ac dampni illationem per viarum transitus nostre et imperij iurisdictionis. Qua propter precipimus vobis seriose sub obtentu nostre gratie, quatenus hec faciatis publice proclamari in civitate augustiensi, ut hoc factum publice- tur et non occultetur. Volumus etiam, ut vice nostri et imperii predictos cives Veneciarum cum eorum rebus defendatis, et mancipetis pro uestro posse, cum hec ad vos detulerint. — Datum Prage die Sancti Ambrosij Episcopi Regnorum nostrorum anno duodecimo Imperij vero quarto. Similes littere universitati Constancensi. Similes littere universitati Norimbergensi. (Mitgetheilt von Nobile Barozzi in Venedig) 7. Johann, Markgraf von Mähren, bestätiget die Zunftartikel der Goldschmiede in Brünn. Dt. Brünn, 28. April 1367. Johannes dei gracia Marchio Morauie Notum facimus presencium inspectoribus Vniuersis . Quod in nostra constituti presencia fideles nostri dilecti de Brunna magistri aurifabri sua Nobis insinuacione monstrarunt, qualiter ipsi concorditer et omnes vnanimiter de certa sciencia nostrorum fidelium in Brunna ciuium inter se et de arte ipsorum exercenda quedam statuta ediderint, ea Nobis tunc in scriptis offerentes per omnia in hunc modum . Primo videlicet, quod omnis aurifaber se Brunnam ad inhabitandum recipiens et ibidem exercendo artem ipsorum morari desiderans, jus ipsius ciuitatis acquirat more consueto, fideiussoriamque caucionem conficiat, quod ibidem remaneat per annum continuum atque diem et quod literas ab incolis loci, vbi tunc fuerit, eisdem in Brunna aurifabris apportet, fidem de sua fama et opinione, quales fuerint, facientes . Item quod omnis aurifaber quicumque ibidem fuerit inuentus, malum et non bonum atque purum laborare argentum, vt talis mediam marcam grossorum denariorum pragensium ciuitati pro emenda persoluat, quociens in hoc fuerit deprehensus et quod magistri aurifabri, qui ad hoc deputati existent, debent argentum et aurum, quod laborant, aput omnes ibidem aurifabros, vtrum bonum et purum existat, tociens conspicere, quociens eorum videbitur voluntati. Preterea, quod omnis aurifaber artem suam in absconso laborare non audeat, sed in fenestris et locis publicis ad hoc aptis . Ceterum, vt quociescunque duo aut tres aurifabri magistri in vna fabrica laborare voluerint, quod eorum quilibet pro se ciuitatis jura persoluat . Item quod quandocunque et per quem- cunque aliqua res auri siue argenti laborata Brunnam portata fuerit ad vendendum, illam aurifabri ante omnia debent conspicere, antequam vendicioni fuerit exposita, vtrum vera fuerit et non falsa . Item quod quicunque aurifaber ibidem illud, quod omnibus magistris
6 civibusque eiusdem civitatis, et cum se mutuo nuncio per cordiam composuerint, hinc est, quod nos predictam civitatem et cives Veneciarum cum eorum bonis gratiose resumpsimus in nostre tutele defensionem cesariam non sinendo per aliquem, quod predictorum Civium corporis aut rerum occupationem impedimentum ac dampni illationem per viarum transitus nostre et imperij iurisdictionis. Qua propter precipimus vobis seriose sub obtentu nostre gratie, quatenus hec faciatis publice proclamari in civitate augustiensi, ut hoc factum publice- tur et non occultetur. Volumus etiam, ut vice nostri et imperii predictos cives Veneciarum cum eorum rebus defendatis, et mancipetis pro uestro posse, cum hec ad vos detulerint. — Datum Prage die Sancti Ambrosij Episcopi Regnorum nostrorum anno duodecimo Imperij vero quarto. Similes littere universitati Constancensi. Similes littere universitati Norimbergensi. (Mitgetheilt von Nobile Barozzi in Venedig) 7. Johann, Markgraf von Mähren, bestätiget die Zunftartikel der Goldschmiede in Brünn. Dt. Brünn, 28. April 1367. Johannes dei gracia Marchio Morauie Notum facimus presencium inspectoribus Vniuersis . Quod in nostra constituti presencia fideles nostri dilecti de Brunna magistri aurifabri sua Nobis insinuacione monstrarunt, qualiter ipsi concorditer et omnes vnanimiter de certa sciencia nostrorum fidelium in Brunna ciuium inter se et de arte ipsorum exercenda quedam statuta ediderint, ea Nobis tunc in scriptis offerentes per omnia in hunc modum . Primo videlicet, quod omnis aurifaber se Brunnam ad inhabitandum recipiens et ibidem exercendo artem ipsorum morari desiderans, jus ipsius ciuitatis acquirat more consueto, fideiussoriamque caucionem conficiat, quod ibidem remaneat per annum continuum atque diem et quod literas ab incolis loci, vbi tunc fuerit, eisdem in Brunna aurifabris apportet, fidem de sua fama et opinione, quales fuerint, facientes . Item quod omnis aurifaber quicumque ibidem fuerit inuentus, malum et non bonum atque purum laborare argentum, vt talis mediam marcam grossorum denariorum pragensium ciuitati pro emenda persoluat, quociens in hoc fuerit deprehensus et quod magistri aurifabri, qui ad hoc deputati existent, debent argentum et aurum, quod laborant, aput omnes ibidem aurifabros, vtrum bonum et purum existat, tociens conspicere, quociens eorum videbitur voluntati. Preterea, quod omnis aurifaber artem suam in absconso laborare non audeat, sed in fenestris et locis publicis ad hoc aptis . Ceterum, vt quociescunque duo aut tres aurifabri magistri in vna fabrica laborare voluerint, quod eorum quilibet pro se ciuitatis jura persoluat . Item quod quandocunque et per quem- cunque aliqua res auri siue argenti laborata Brunnam portata fuerit ad vendendum, illam aurifabri ante omnia debent conspicere, antequam vendicioni fuerit exposita, vtrum vera fuerit et non falsa . Item quod quicunque aurifaber ibidem illud, quod omnibus magistris
Strana 7
concorditer videbitur, facere noluerit, quod illius fabrica siue fenestra, in qua laborat, per aurifabros auctoritate judicis claudi debet sic, quousque talis id fecerit, quod ipsis magistris concorditer videbitur expedire . Supplicauerunt quoque prefati aurifabri nostre Serenitati instanter, vt ad premissorum statutorum in Brunna obseruanciam nostrum adhibere dignaremur assensum et quod ea de benignitate nostra confirmare graciosius ad perpetuam rei memoriam dignaremur. Nos eorum peticioni annuentes benignius, pensantes eciam, quod eadem statuta non vergunt in detrimentum nostre ciuitatis predicte, eadem inibi obseruanda perpetuo admittimus et ea presentis scripti preconio in singulis eorum punctis et articulis, prout hic inserta noscuntur, approbamus et ex certa nostra sciencia confirmamus ad rei memoriam sempiternam . Harum quibus sigillum nostrum appendi fecimus serie et testimonio literarum. Datum Brunne quarta feria ante diem beatorum Philippi et Jacobi apostolorum proxima Anno Domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo Septimo. (Orig. Perg. h. Sig. im Brünner Stadtarchive.) 8. Der Kommendator der Kreuzherren in Mähr. Kromau bestätiget, dass Frenzlin de Gorwitz ein Anniversarium gestiftet habe. Dt. 16. Mai 1367 s. l. Ego Reymbothus Commendator Ordinis Sancte Marie domus Theutonice in ciuitate Chrumnow, Olomucensisdyocesis, Notum facio tenore presencium vniuersis. Quod quia strenuus et discretus vir Frenczlinus de Gorwicz, qui ad predictum ordinem pre ceteris specialem habuit et gerit gratiam, sicuti apparentur apparet, (?) ob remedium quondam honeste matrone domine Margarethe conthoralis ipsius, felicis memorie, que nuper de hac vita decessit proch dolor, et que in parochiali ecclesia ibidem in Chrumnav circa quosdam ipsius amicos et antecessores, qui ibidem similiter sepulti sunt, tumulata est, vbi eciam idem Frenczlinus, cum ipse permittente domino de hac luce migrauerit, suam elegit sepulturam, ob salutem eciam propriam et omnium aliorum ipsius Frenczlini antecessorum animarum remedium, matura deliberacione prehabita, compos racionis existens et virium, testamentum de rebus suis sibi a deo collatis pro memoriali perpetuo fecit salubriter in hunc modum. Primo dedit michi Commendatori et Confratribus meis . . vnum cingulum ipsius domine Margarethe cum gemmis seu perlis, que cum consensu ipsius Frenczlini vendita fuit, et eedem pecunie pro vtilitate domus dotis ibidem notabili sunt conuerse. Insuper donauit domui predicte vnam mediam vineam in montibus vinearum in villam Gurdey spectancium, sitam, quam ipse suis propriis pecuniis comporauit, per . . Comendatorem ipsius domus seu ple- banum ecclesie tenendam, habendam, vtifruendam, et perpetue possidendam, ea condicione, quod ego et omnes successores mei, Comendatores et plebani in Chrumnow, qui pro tempore fuerint, bina vice in anno, videlicet quarta decima die post diem Pasce, et deinde proxima die feriata ante diem Omnium sanctorum de vespere cum vigiliis sub nota cantandis cum tribus leccionibus et pulsu campanarum honorifico et decenti, et sequenti die cum missis defunctorum, cum commemoracione animarum postquam ewangelium in summa missa lectum
concorditer videbitur, facere noluerit, quod illius fabrica siue fenestra, in qua laborat, per aurifabros auctoritate judicis claudi debet sic, quousque talis id fecerit, quod ipsis magistris concorditer videbitur expedire . Supplicauerunt quoque prefati aurifabri nostre Serenitati instanter, vt ad premissorum statutorum in Brunna obseruanciam nostrum adhibere dignaremur assensum et quod ea de benignitate nostra confirmare graciosius ad perpetuam rei memoriam dignaremur. Nos eorum peticioni annuentes benignius, pensantes eciam, quod eadem statuta non vergunt in detrimentum nostre ciuitatis predicte, eadem inibi obseruanda perpetuo admittimus et ea presentis scripti preconio in singulis eorum punctis et articulis, prout hic inserta noscuntur, approbamus et ex certa nostra sciencia confirmamus ad rei memoriam sempiternam . Harum quibus sigillum nostrum appendi fecimus serie et testimonio literarum. Datum Brunne quarta feria ante diem beatorum Philippi et Jacobi apostolorum proxima Anno Domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo Septimo. (Orig. Perg. h. Sig. im Brünner Stadtarchive.) 8. Der Kommendator der Kreuzherren in Mähr. Kromau bestätiget, dass Frenzlin de Gorwitz ein Anniversarium gestiftet habe. Dt. 16. Mai 1367 s. l. Ego Reymbothus Commendator Ordinis Sancte Marie domus Theutonice in ciuitate Chrumnow, Olomucensisdyocesis, Notum facio tenore presencium vniuersis. Quod quia strenuus et discretus vir Frenczlinus de Gorwicz, qui ad predictum ordinem pre ceteris specialem habuit et gerit gratiam, sicuti apparentur apparet, (?) ob remedium quondam honeste matrone domine Margarethe conthoralis ipsius, felicis memorie, que nuper de hac vita decessit proch dolor, et que in parochiali ecclesia ibidem in Chrumnav circa quosdam ipsius amicos et antecessores, qui ibidem similiter sepulti sunt, tumulata est, vbi eciam idem Frenczlinus, cum ipse permittente domino de hac luce migrauerit, suam elegit sepulturam, ob salutem eciam propriam et omnium aliorum ipsius Frenczlini antecessorum animarum remedium, matura deliberacione prehabita, compos racionis existens et virium, testamentum de rebus suis sibi a deo collatis pro memoriali perpetuo fecit salubriter in hunc modum. Primo dedit michi Commendatori et Confratribus meis . . vnum cingulum ipsius domine Margarethe cum gemmis seu perlis, que cum consensu ipsius Frenczlini vendita fuit, et eedem pecunie pro vtilitate domus dotis ibidem notabili sunt conuerse. Insuper donauit domui predicte vnam mediam vineam in montibus vinearum in villam Gurdey spectancium, sitam, quam ipse suis propriis pecuniis comporauit, per . . Comendatorem ipsius domus seu ple- banum ecclesie tenendam, habendam, vtifruendam, et perpetue possidendam, ea condicione, quod ego et omnes successores mei, Comendatores et plebani in Chrumnow, qui pro tempore fuerint, bina vice in anno, videlicet quarta decima die post diem Pasce, et deinde proxima die feriata ante diem Omnium sanctorum de vespere cum vigiliis sub nota cantandis cum tribus leccionibus et pulsu campanarum honorifico et decenti, et sequenti die cum missis defunctorum, cum commemoracione animarum postquam ewangelium in summa missa lectum
Strana 8
8 fuerit, et post missas cum pulsu similiter decenti et solito, omni anno perpetue anniuersarius prefatarum animarum in predicta parochiali ecclesia haberi et peragi debeat, difficultate qualibet non obstante. Promitto etenim eidem Frenczlino et huic, qui cum presenti litera suo nomine monuerit, pro me et omnibus successoribus meis Comendatoribus et plebanis in Chrumnow firmiter et sincere sine dolo, supradictum testamentum numquam in perpetuum immutare, sed pocuis ipsum seruicium per modum, vt prenotatur, anno quolibet decenter peragere sine negligencia aliquali. In cuius rei euidenciam et robur perpetuo valiturum sigillum domus predicte in Chrumnow et in maiorem certitudinem sigillum domus Crucife- rorum in Hostradicz et sigillum ciuitatis in Chrumnow ad instantiuas preces meas in testimonium presenti litere sunt appensa. Actum et datum Anno domini Millesimo Trecen- tesimo Sexagesimo septimo die dominico quo cantatur: Cantate. (Orig. mit zwei häng. Sig. im Archive der Stadt Mähr. Kromau.) 9. Všebor und Ulrich von Náměšt verkaufen neunzehn Lahne im Dorfe Výškowitz dem Bischofe Albert von Sternberg. Dt. Olmütz, 7. Juni 1367. Nos Wscheborius et Vlricus fratres de Namyescht promissores principales et nos Arclebus de Sterechowicz, Smylo de Lestniczye, Machnik de Drahotusch, Wilhelmus de Koberzicz et Jeschko de Crawye hory una cum ipsis et pro ipsis compromissores, notum facimus tenore presencium uniuersis. Quod hereditatem nostram in Wyschowicz decem et novem laneos inclusa aratura cum agris, pratis, piscinis, jure patronatus ecclesie ibidem, omnibusque subsidibus nec non juribus, utilitatibus, prouentibus, obuencionibus et pertinenciis uniuersis, siue totum, quidque ibidem habuimus, nichil penitus nobis aut nostris heredibus in eisdem bonis juris reseruantes, vendidimus et tenore presencium vendimus reuerendissimo in Christo patri et domino domino Alberto de Sternberg et Petro suo nepoti pro trecentis et septuaginta marcis grossorum pragensium minus media marca, morauici pagamenti et fatemur, nos ab eis jam dictis pecuniam plenarie percepisse et ipsis de hereditate et bonis uniuersis hereditarie condes- cendimus. Eandem quoque hereditatem et bona hujusmodi eidem domino episcopo ac nepoti suo predicto disbrigare et libertare nos omnes in solidum et manu conjuncta et indiuisa promittimus a quolibet et quibuslibet impedimentis jure terre Morauie et nihilominus in proximo generali colloquio ipsam hereditatem eis ad terre tabulas imponere et dotalicium domine Hedwigis, uxoris ipsius Wscheborii, de ipsis terre tabulis exponere et deleri procurare ac ab ea disbrigare, secundum quod jus terre existit . Quod si non fecerimus aut facere neglexerimus, ex tunc obstagium debitum et consuetum in Ciuitate Olomucensi in hospicio nobis per eos deputato, mox cum moniti fuerimus, quilibet cum uno famulo et duobus equis nostris propriis in personis tenebimur subintrare et abinde non exire, donec ipsam hereditatem disbrigauerimus et dotem huiusmodi deleri non procurauerimus ac eis intabulauerimus here- ditatem eandem et quousque de omnibus dampnis per eos exinde contractis per nos eis
8 fuerit, et post missas cum pulsu similiter decenti et solito, omni anno perpetue anniuersarius prefatarum animarum in predicta parochiali ecclesia haberi et peragi debeat, difficultate qualibet non obstante. Promitto etenim eidem Frenczlino et huic, qui cum presenti litera suo nomine monuerit, pro me et omnibus successoribus meis Comendatoribus et plebanis in Chrumnow firmiter et sincere sine dolo, supradictum testamentum numquam in perpetuum immutare, sed pocuis ipsum seruicium per modum, vt prenotatur, anno quolibet decenter peragere sine negligencia aliquali. In cuius rei euidenciam et robur perpetuo valiturum sigillum domus predicte in Chrumnow et in maiorem certitudinem sigillum domus Crucife- rorum in Hostradicz et sigillum ciuitatis in Chrumnow ad instantiuas preces meas in testimonium presenti litere sunt appensa. Actum et datum Anno domini Millesimo Trecen- tesimo Sexagesimo septimo die dominico quo cantatur: Cantate. (Orig. mit zwei häng. Sig. im Archive der Stadt Mähr. Kromau.) 9. Všebor und Ulrich von Náměšt verkaufen neunzehn Lahne im Dorfe Výškowitz dem Bischofe Albert von Sternberg. Dt. Olmütz, 7. Juni 1367. Nos Wscheborius et Vlricus fratres de Namyescht promissores principales et nos Arclebus de Sterechowicz, Smylo de Lestniczye, Machnik de Drahotusch, Wilhelmus de Koberzicz et Jeschko de Crawye hory una cum ipsis et pro ipsis compromissores, notum facimus tenore presencium uniuersis. Quod hereditatem nostram in Wyschowicz decem et novem laneos inclusa aratura cum agris, pratis, piscinis, jure patronatus ecclesie ibidem, omnibusque subsidibus nec non juribus, utilitatibus, prouentibus, obuencionibus et pertinenciis uniuersis, siue totum, quidque ibidem habuimus, nichil penitus nobis aut nostris heredibus in eisdem bonis juris reseruantes, vendidimus et tenore presencium vendimus reuerendissimo in Christo patri et domino domino Alberto de Sternberg et Petro suo nepoti pro trecentis et septuaginta marcis grossorum pragensium minus media marca, morauici pagamenti et fatemur, nos ab eis jam dictis pecuniam plenarie percepisse et ipsis de hereditate et bonis uniuersis hereditarie condes- cendimus. Eandem quoque hereditatem et bona hujusmodi eidem domino episcopo ac nepoti suo predicto disbrigare et libertare nos omnes in solidum et manu conjuncta et indiuisa promittimus a quolibet et quibuslibet impedimentis jure terre Morauie et nihilominus in proximo generali colloquio ipsam hereditatem eis ad terre tabulas imponere et dotalicium domine Hedwigis, uxoris ipsius Wscheborii, de ipsis terre tabulis exponere et deleri procurare ac ab ea disbrigare, secundum quod jus terre existit . Quod si non fecerimus aut facere neglexerimus, ex tunc obstagium debitum et consuetum in Ciuitate Olomucensi in hospicio nobis per eos deputato, mox cum moniti fuerimus, quilibet cum uno famulo et duobus equis nostris propriis in personis tenebimur subintrare et abinde non exire, donec ipsam hereditatem disbrigauerimus et dotem huiusmodi deleri non procurauerimus ac eis intabulauerimus here- ditatem eandem et quousque de omnibus dampnis per eos exinde contractis per nos eis
Strana 9
9 plenarie fuerit satisfactum. In cujus rei testimonium sigilla nostra presentibus sunt appensa . Datum Olomucii anno domini millesimo trecentesimo sexagesimo septimo feria secunda infra octauam Pentecostes. (Einfache Copie in der Boč. Sammlung Nr. 11100 im Landesarchive.) 10. Johann, Bischof von Olmütz, bestätiget mehrere Statuten des Olmützer Domkapitels. Dt. Kremsir, 10. Juni 1367. Dei et apostolice sedis gracia Olomucensis Episcopus Johannes Honorabilibus viris fratribus in Christo carissimis Herbordo preposito, Nycolao Archidiacono et Capitulo Olo- mucensi Salutem et sinceram in domino caritatem. Oblata nobis per vos peticio continebat, quod cum pro diuini cultus decore, congruo statu Ecclesie et comodo personarum ipsius aliqua dudum et aliqua de nouo in vestris generalibus Capitulis prouide sint statuta, robur firmitatis nostre confirmacionis presidio huiusmodi statutis addicere dignaremur . Sunt autem ipsa statuta talis continencie et tenoris: Nos Herbordus prepositus, Nycolaus Archidiaconus et Capitulum Olomucense ad vniuersorum quorum interest uel intererit, noticiam volumus peruenire. Quod quamuis super certis articulis et punctis statum ecclesie et ipsius Capituli tam in spiritualibus quam in temporalibus concernentibus, prouida statutorum edicione sagaciter et mature sit prouisum, quia tamen plura frequenter circa premissa emergunt, que prouisionis oportune remedio per formam aliorum congruencium indigent statutorum, ad quorum speci- ficacionem et limitacionem premissis in nostro generali Capitulo in festo Kathedre sancti Petri et diebus sequentibus cum continuacione solita celebrato, sollicitis tractatibus et maturis deliberacionibus prehabitis descendentes et quedam circa residencias Canonicorum prius edita et seruata lucidius declarantes, in primis super huiusmodi residenciis, per quas ius acqui- ritur in opcionibus prebendarum ad tollendum questiones, que de hiis sepius sunt suborte, statuimus: quod Canonicus volens censiri residens a die qua coram capitulo protestatus fuerit de residencia facienda sex mensibus absque interrupcione uel cum interrupcione, septem mensibus continue sibi succedentibus debeat residire, quibus expletis se per Capitulum declarari faciat residentem pro quolibet vero mense triginta dies volumus computari; potest autem Canonicus, quem Capitulum esse declarauerit residentem se absentare per dimiduum annuum exclusa die declaracionis huiusmodi continue numerandum. Cum si et similiter quicunque alius canonicorum residencium se vltra prefatum tempus exclusa die sui recessus fecerit se absentem, amittit residenciam acquisitam et pro acquirenda si voluerit de nouo resideat sicut prius, nisi talis Canonicus in studio Theologie Juris, Canonici uel ciuilis in loco priuilegiato fuerit constitutus et dictarum facultatum studiis inheserit cum effectu, qui hoc casu acquisitam residenciam non amittit. Item statutum inuenimus et seruatum, quod canonicus ante festum sancti Procopii Confessoris uel in ipso festo decedens omnes fructus seminum tam hyemalium quam estiualium instantis messis per medium et successor per medium habere tenetur . Si vero Canonicus post dictum festum obierit, huiusmodi fructus defuncto integre pro anno 2
9 plenarie fuerit satisfactum. In cujus rei testimonium sigilla nostra presentibus sunt appensa . Datum Olomucii anno domini millesimo trecentesimo sexagesimo septimo feria secunda infra octauam Pentecostes. (Einfache Copie in der Boč. Sammlung Nr. 11100 im Landesarchive.) 10. Johann, Bischof von Olmütz, bestätiget mehrere Statuten des Olmützer Domkapitels. Dt. Kremsir, 10. Juni 1367. Dei et apostolice sedis gracia Olomucensis Episcopus Johannes Honorabilibus viris fratribus in Christo carissimis Herbordo preposito, Nycolao Archidiacono et Capitulo Olo- mucensi Salutem et sinceram in domino caritatem. Oblata nobis per vos peticio continebat, quod cum pro diuini cultus decore, congruo statu Ecclesie et comodo personarum ipsius aliqua dudum et aliqua de nouo in vestris generalibus Capitulis prouide sint statuta, robur firmitatis nostre confirmacionis presidio huiusmodi statutis addicere dignaremur . Sunt autem ipsa statuta talis continencie et tenoris: Nos Herbordus prepositus, Nycolaus Archidiaconus et Capitulum Olomucense ad vniuersorum quorum interest uel intererit, noticiam volumus peruenire. Quod quamuis super certis articulis et punctis statum ecclesie et ipsius Capituli tam in spiritualibus quam in temporalibus concernentibus, prouida statutorum edicione sagaciter et mature sit prouisum, quia tamen plura frequenter circa premissa emergunt, que prouisionis oportune remedio per formam aliorum congruencium indigent statutorum, ad quorum speci- ficacionem et limitacionem premissis in nostro generali Capitulo in festo Kathedre sancti Petri et diebus sequentibus cum continuacione solita celebrato, sollicitis tractatibus et maturis deliberacionibus prehabitis descendentes et quedam circa residencias Canonicorum prius edita et seruata lucidius declarantes, in primis super huiusmodi residenciis, per quas ius acqui- ritur in opcionibus prebendarum ad tollendum questiones, que de hiis sepius sunt suborte, statuimus: quod Canonicus volens censiri residens a die qua coram capitulo protestatus fuerit de residencia facienda sex mensibus absque interrupcione uel cum interrupcione, septem mensibus continue sibi succedentibus debeat residire, quibus expletis se per Capitulum declarari faciat residentem pro quolibet vero mense triginta dies volumus computari; potest autem Canonicus, quem Capitulum esse declarauerit residentem se absentare per dimiduum annuum exclusa die declaracionis huiusmodi continue numerandum. Cum si et similiter quicunque alius canonicorum residencium se vltra prefatum tempus exclusa die sui recessus fecerit se absentem, amittit residenciam acquisitam et pro acquirenda si voluerit de nouo resideat sicut prius, nisi talis Canonicus in studio Theologie Juris, Canonici uel ciuilis in loco priuilegiato fuerit constitutus et dictarum facultatum studiis inheserit cum effectu, qui hoc casu acquisitam residenciam non amittit. Item statutum inuenimus et seruatum, quod canonicus ante festum sancti Procopii Confessoris uel in ipso festo decedens omnes fructus seminum tam hyemalium quam estiualium instantis messis per medium et successor per medium habere tenetur . Si vero Canonicus post dictum festum obierit, huiusmodi fructus defuncto integre pro anno 2
Strana 10
10 gracie remanebunt, sunt tamen de fructibus illis semina pro agris hyemalibus ministranda in quibus ad sequentem messem ipse defunctus eciam medietatem fructuum obtinebit . Item stramina palee, fenum quod de pratis ipsius prebende prouenerit, remanent successori, defuncto canonico quocunque tempore decedente pecuniarum vero siue frumentorum pullorum aut quarumcunque rerum aliarum census siue redditus per medium debentur defuncto et per medium successori, caseos autem et oua ac judiciales denarios habere debet successor. Eandem consuetudinem decernimus esse inter Vicarios et Altaristas pro anno gracie in ipsorum tumtaxat Curiis seu allodiis obseruandam. In obedienciis quoque talis est antiquitus consuetudo seruata, quod si obedienciarius ante messem decesserit fructus agrorum successori totaliter remanebunt, si vero post messem collectis huiusmodi fructibus obierit, successor tantummodo stramina fenum si quid de pratis obediencie prouenit et pabula que triturari non solent, habebit, sed de fructibus defuncti debent pro agris tam hyemalia quam estiualia semina ministrari, in quibus defuncto in futura messe nulla porcio reseruatur, si autem infra messem ante colleccionem fructuum migrauerit, restituto precio quod in colleccione ipsorum fructuum ante ipsius obedienciarii obitum impensum est, successor omnes fructus pro suis vsibus retinebit Et quicunque Canonicorum de redditibus et fructibus contingentibus defunctum a festis beatorum Gregorii martiris seu Galli Confessoris infra quatuor ebdomadas inmediate sequentes non satisfecerit, ab ingressu ecclesie eo ipso vsque ad plenam satisfaccionem habeatur suspensus, quod eciam sub eadem pena inter optantes prebendas decernimus obseruandum. Et vt onera in partes diuisa facilius supportentur, statuimus quod dominus Decanus et dominus prepositus per Sex grossos et singuli Canonici per quatuor grossos in singulis quatuortemporibus anni pro supportandis expensis communem necessitatem Capituli tangentibus contribuere teneatur et quod non soluentibus eandem contribucionem prelatis et Canonicis presentibus vsque ad salisfaccionem talis contribucionis pecuniarum distribucionum porcio subtrahatur, absencium vero procuratores, qui tenentur esse iuxta aliud statutum persone, Ecclesie quamdiu de prefata contribucione per singulas vices non satisfecerint, ab ingressu huius ecclesie sint suspensi, si sint Canonici non prebendati seu vicarii uel altariste. Si vero prelati vel Canonici prebendati sint, porcio pecuniarum distribucionum quousque pro absentibus satisfecerint denegetur eisdem . Preterea volentes prebendarum et obedienciarum indempnitatibus prouidere, statuimus quod quicunque prelatorum aut Canonicorum prebendas uel obediencias habencium edificia prebende seu obediencie sue deperire permiserit, aut huiusmodi prebendam seu obedienciam per iniusta grauamina, de quibus Capitulum inquirat, deuastauerit optandi potestate tamdiu careat, quousque competentem emendacionem fecerit de premissis. Insuper vt Canonici residentes et aput ipsam Ecclesiam assidue militantes comodo pociori gaudeant, statuimus vt Canonicales domos nisi residentes Canonici prebendati de cetero debeant possidere, ab illis tamen, pro quibus, si non sint Canonici residentes, in vita seu morte disposite fuerint in consueto precio redimendas . Porro considerantes inter cetera honorem et decorem Ecclesie nostre sublimancia diuini cultus ministeriis esse precipue prouidendum, cumque ipsius Ecclesie vicarios ad exe- quendum huiusmodi ministeria minus intentos sed pocius desides videamus, seque ab horis canonicis in precipuis et aliis solempnibus festiuitatibus in ipsa Ecclesia frequencius subtrahentes,
10 gracie remanebunt, sunt tamen de fructibus illis semina pro agris hyemalibus ministranda in quibus ad sequentem messem ipse defunctus eciam medietatem fructuum obtinebit . Item stramina palee, fenum quod de pratis ipsius prebende prouenerit, remanent successori, defuncto canonico quocunque tempore decedente pecuniarum vero siue frumentorum pullorum aut quarumcunque rerum aliarum census siue redditus per medium debentur defuncto et per medium successori, caseos autem et oua ac judiciales denarios habere debet successor. Eandem consuetudinem decernimus esse inter Vicarios et Altaristas pro anno gracie in ipsorum tumtaxat Curiis seu allodiis obseruandam. In obedienciis quoque talis est antiquitus consuetudo seruata, quod si obedienciarius ante messem decesserit fructus agrorum successori totaliter remanebunt, si vero post messem collectis huiusmodi fructibus obierit, successor tantummodo stramina fenum si quid de pratis obediencie prouenit et pabula que triturari non solent, habebit, sed de fructibus defuncti debent pro agris tam hyemalia quam estiualia semina ministrari, in quibus defuncto in futura messe nulla porcio reseruatur, si autem infra messem ante colleccionem fructuum migrauerit, restituto precio quod in colleccione ipsorum fructuum ante ipsius obedienciarii obitum impensum est, successor omnes fructus pro suis vsibus retinebit Et quicunque Canonicorum de redditibus et fructibus contingentibus defunctum a festis beatorum Gregorii martiris seu Galli Confessoris infra quatuor ebdomadas inmediate sequentes non satisfecerit, ab ingressu ecclesie eo ipso vsque ad plenam satisfaccionem habeatur suspensus, quod eciam sub eadem pena inter optantes prebendas decernimus obseruandum. Et vt onera in partes diuisa facilius supportentur, statuimus quod dominus Decanus et dominus prepositus per Sex grossos et singuli Canonici per quatuor grossos in singulis quatuortemporibus anni pro supportandis expensis communem necessitatem Capituli tangentibus contribuere teneatur et quod non soluentibus eandem contribucionem prelatis et Canonicis presentibus vsque ad salisfaccionem talis contribucionis pecuniarum distribucionum porcio subtrahatur, absencium vero procuratores, qui tenentur esse iuxta aliud statutum persone, Ecclesie quamdiu de prefata contribucione per singulas vices non satisfecerint, ab ingressu huius ecclesie sint suspensi, si sint Canonici non prebendati seu vicarii uel altariste. Si vero prelati vel Canonici prebendati sint, porcio pecuniarum distribucionum quousque pro absentibus satisfecerint denegetur eisdem . Preterea volentes prebendarum et obedienciarum indempnitatibus prouidere, statuimus quod quicunque prelatorum aut Canonicorum prebendas uel obediencias habencium edificia prebende seu obediencie sue deperire permiserit, aut huiusmodi prebendam seu obedienciam per iniusta grauamina, de quibus Capitulum inquirat, deuastauerit optandi potestate tamdiu careat, quousque competentem emendacionem fecerit de premissis. Insuper vt Canonici residentes et aput ipsam Ecclesiam assidue militantes comodo pociori gaudeant, statuimus vt Canonicales domos nisi residentes Canonici prebendati de cetero debeant possidere, ab illis tamen, pro quibus, si non sint Canonici residentes, in vita seu morte disposite fuerint in consueto precio redimendas . Porro considerantes inter cetera honorem et decorem Ecclesie nostre sublimancia diuini cultus ministeriis esse precipue prouidendum, cumque ipsius Ecclesie vicarios ad exe- quendum huiusmodi ministeria minus intentos sed pocius desides videamus, seque ab horis canonicis in precipuis et aliis solempnibus festiuitatibus in ipsa Ecclesia frequencius subtrahentes,
Strana 11
11 volentes huiusmodi negligenciis oportune correccionis presidiis obuiare, in hoc nostro generali Capitulo prehabito super hoc inter nos maturo consilio statuimus et ordinamus Quod in summis festis anni videlicet Natiuitate, Circumcisione, Epiphania, Pascha, Ascensione domini et Penthecosten, Natiuitate, Annunciacione, Purificacione et Assumpcione sancte Marie, in dedica- cione ecclesie, in natiuitate sancti Johannis Baptiste in sanctorum nostrorum patronorum Wen- czeslai, Cristini ac omnium sanctorum festiuitatibus primis et secundis vesperis et matutinis omnes vicarii, diebus vero dominicis et festiuis nouem leccionum tres vicarii ebdomadarii prefatis horis cessante legitimo impedimento debeant interesse sub pena vnius grossi, quem pro- qualibet dictarum horarum negligencia vicarius se absentans ad fabricam protinus soluere teneatur . Attendentes insuper pietati defunctorum, qui pro sustentacione personarum ipsius ecclesie perpetuas elemosinas donauerunt minus sufficienter prosit inpensis beneficiis responderi, statuimus et vnanimi consilio ordinamus, quod in vigiliis Episcoporum et Principum omnes vicarii, prelatorum vero Canonicorum, Baronum et militum et ceterorum defunctorum, qui ipsius ecclesie fuerunt notabiles benefactores, pro quorum commemoracionibus maior campana solet pulsari, tres ebdomadarii sint presentes, absentes quoque sine legittima causa offertorii tunc distribuendi careant debita porcione . Quia vero altariste carentes Curiis post ipsorum obitum annum gracie non habent, qui eis posset in solucione debitorum post obitum suffragari, statuimus, quod tales altariste ad deponendum onera obligati perceptis redditibus altarium suorum simul uel in distinctis terminis infra sex dies a die percepcionis ipsorum reddituum continue numerandos, onera predicta apud distributorem pecuniarum communium integre deponere teneantur, contrarium facientes excommunicacionis sentenciam vsque ad deposicionem huinsmodi onerum se nouerint incurrisse . Ceterum ad honorem omnipotentis dei pro decore Sacre domus ipsius et ad venerabilis domini nostri Episcopi diligentem peticionis instanciam animo deliberato decernimus et statuimus, quod duo vicarii sui qui specialiter in ministeriis faciendis personam suam respiciunt in Ecclesia, Choro, ambitu et locis aliis ad instar Canonicorum cum variis mitris incedant et eis vtantur cunctis temporibus affuturis. — Nos vero supplicacionibus vestris vtpote iustis et racionabilibus fauorabiliter inclinati omnia et singula puncta premissorum statutorum prehabito super hoc maturo consilio admittimus approbamus et presencium serie confirmamus, mandantes ea in virtute sancte obediencie in ecclesia nostra prefata perpetuis temporibus firmiter obseruari . Presencium sub nostris et dicti Capituli nostri Sigillis testimonio literarum. Datum in Chremsyr Anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo septimo decima die mensis Junii. (Orig. Perg. 2 h. Sig., wovon das zweite abgerissen, im Olm. Kapitelarchive.) 11. Všebor und Ulrich von Náměšt quittiren den Kaufschilling für ihren Besitz in Vyškowitz. Dt. Brünn, 5. Juli 1367. Ego Wscheborius de Namyescht notum facio uniuersis literas presentes inspecturis Quod hereditatem in Wischowicz quidquid ibidem habui, quam vendidi cum fratre meo Vlrico 2*
11 volentes huiusmodi negligenciis oportune correccionis presidiis obuiare, in hoc nostro generali Capitulo prehabito super hoc inter nos maturo consilio statuimus et ordinamus Quod in summis festis anni videlicet Natiuitate, Circumcisione, Epiphania, Pascha, Ascensione domini et Penthecosten, Natiuitate, Annunciacione, Purificacione et Assumpcione sancte Marie, in dedica- cione ecclesie, in natiuitate sancti Johannis Baptiste in sanctorum nostrorum patronorum Wen- czeslai, Cristini ac omnium sanctorum festiuitatibus primis et secundis vesperis et matutinis omnes vicarii, diebus vero dominicis et festiuis nouem leccionum tres vicarii ebdomadarii prefatis horis cessante legitimo impedimento debeant interesse sub pena vnius grossi, quem pro- qualibet dictarum horarum negligencia vicarius se absentans ad fabricam protinus soluere teneatur . Attendentes insuper pietati defunctorum, qui pro sustentacione personarum ipsius ecclesie perpetuas elemosinas donauerunt minus sufficienter prosit inpensis beneficiis responderi, statuimus et vnanimi consilio ordinamus, quod in vigiliis Episcoporum et Principum omnes vicarii, prelatorum vero Canonicorum, Baronum et militum et ceterorum defunctorum, qui ipsius ecclesie fuerunt notabiles benefactores, pro quorum commemoracionibus maior campana solet pulsari, tres ebdomadarii sint presentes, absentes quoque sine legittima causa offertorii tunc distribuendi careant debita porcione . Quia vero altariste carentes Curiis post ipsorum obitum annum gracie non habent, qui eis posset in solucione debitorum post obitum suffragari, statuimus, quod tales altariste ad deponendum onera obligati perceptis redditibus altarium suorum simul uel in distinctis terminis infra sex dies a die percepcionis ipsorum reddituum continue numerandos, onera predicta apud distributorem pecuniarum communium integre deponere teneantur, contrarium facientes excommunicacionis sentenciam vsque ad deposicionem huinsmodi onerum se nouerint incurrisse . Ceterum ad honorem omnipotentis dei pro decore Sacre domus ipsius et ad venerabilis domini nostri Episcopi diligentem peticionis instanciam animo deliberato decernimus et statuimus, quod duo vicarii sui qui specialiter in ministeriis faciendis personam suam respiciunt in Ecclesia, Choro, ambitu et locis aliis ad instar Canonicorum cum variis mitris incedant et eis vtantur cunctis temporibus affuturis. — Nos vero supplicacionibus vestris vtpote iustis et racionabilibus fauorabiliter inclinati omnia et singula puncta premissorum statutorum prehabito super hoc maturo consilio admittimus approbamus et presencium serie confirmamus, mandantes ea in virtute sancte obediencie in ecclesia nostra prefata perpetuis temporibus firmiter obseruari . Presencium sub nostris et dicti Capituli nostri Sigillis testimonio literarum. Datum in Chremsyr Anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo septimo decima die mensis Junii. (Orig. Perg. 2 h. Sig., wovon das zweite abgerissen, im Olm. Kapitelarchive.) 11. Všebor und Ulrich von Náměšt quittiren den Kaufschilling für ihren Besitz in Vyškowitz. Dt. Brünn, 5. Juli 1367. Ego Wscheborius de Namyescht notum facio uniuersis literas presentes inspecturis Quod hereditatem in Wischowicz quidquid ibidem habui, quam vendidi cum fratre meo Vlrico 2*
Strana 12
12 reuerendissimo in Christo patri domino Alberto de Sternberg episcopo Luthomysliensi et Petro suo nepoti pro certa pecunie quantitate, super quam hereditatem in Wischowicz jam recepi ab ipsis domino episcopo predicto et suo nepote in crastino sancti Procopii confessoris in Bruna octuaginta marcas grossorum pragensium morauici numeri et pagamenti integraliter et complete. Nos uero Wilhelmus et Boczko fratres dicti de Cunstat et Henricus dominus de Leuchtenburch dominus in Wethouia recognoscimus uniuersis, quod ad preces fratrum predictorum Seborii et Vlrici inclinati in hujus rei testimonium sigilla nostra una cum sigillis ipsius de certa nostra sciencia presentibus sunt appensa in robur omnium premissorum. Datum Brune anno domini millesimo trecentesimo sexagesimo septimo in crastino sancti Procopii confessoris. (Einfache Abschrift in der Boč. Sammlung Nr. 11101 im Landesarchive.) 12. Jaroslaus, Kanonikus von Olmütz und Sander, Pfarrer in Müglitz, berichten dem Olmützer Bischofe, dass der Olmützer Vikarius perpetuus Heinrich durch Alienirung des Hofes in Přikaz seine Präbende verbessert habe. Dt. Olmütz, 7. Juli 1367. Reuerendo in christo patri ac domino nostro domino Johanni Episcopo Olomucensi Jaroslaus Canonicus Olomucensis et Sanderus Rector Ecclesie in Moglicz cum filiali recom- mendacione obedienciam et honorem. Ad vestre paternitatis Reuerenciam deducimus per presentes, quod sicut alias super alienacione Curie in Prekas ad prebendam discreti viri domini Henrici perpetui vicarii dicte Olomucensis Ecclesie pertinentis per ipsum facta, vestra paternitas nobis commisit diligenter inquirendum, si per talem prefate Curie alienacionem condicionem sue prebende fecisset meliorem, ita nos seruandis circa hoc seruatis diligenter inquisiuimus et inuenimus sufficienter per testes et literas probatum coram nobis, quod idem dominus Henricus meliora prospiciens condicionem sue prebende fecit meliorem . Nam vbi prius vix habuit quinque marcas iam, poterit octo marcas percipere et habere, de quibus vestre paternitati per presentem literam nostris sigillis sigillatam plenam facimus fidem. Datum Olomucz Anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo septimo die septima Mensis Julii. (Orig. Perg. 2 h. Sig. im Olmützer Kapitelarchive.) 13. Bertold, Burkart und Johann von Hardeg verpflichten sich, dem Markgrafen Johann von Mähren als Lehensleute. Dt. Frain, 8. August 1367. Wir Perchtolt vnd Purchart gebruder vnd Johann ir vetter Purgrafen von Maidburch vnd Grafen ze Hardek vnd vnser erben erchennen offenleich an dem brief vnd tuen chunt allen den, di den brief sehent oder hôrent lesen, dy nu lebent vnd hernach chunftig
12 reuerendissimo in Christo patri domino Alberto de Sternberg episcopo Luthomysliensi et Petro suo nepoti pro certa pecunie quantitate, super quam hereditatem in Wischowicz jam recepi ab ipsis domino episcopo predicto et suo nepote in crastino sancti Procopii confessoris in Bruna octuaginta marcas grossorum pragensium morauici numeri et pagamenti integraliter et complete. Nos uero Wilhelmus et Boczko fratres dicti de Cunstat et Henricus dominus de Leuchtenburch dominus in Wethouia recognoscimus uniuersis, quod ad preces fratrum predictorum Seborii et Vlrici inclinati in hujus rei testimonium sigilla nostra una cum sigillis ipsius de certa nostra sciencia presentibus sunt appensa in robur omnium premissorum. Datum Brune anno domini millesimo trecentesimo sexagesimo septimo in crastino sancti Procopii confessoris. (Einfache Abschrift in der Boč. Sammlung Nr. 11101 im Landesarchive.) 12. Jaroslaus, Kanonikus von Olmütz und Sander, Pfarrer in Müglitz, berichten dem Olmützer Bischofe, dass der Olmützer Vikarius perpetuus Heinrich durch Alienirung des Hofes in Přikaz seine Präbende verbessert habe. Dt. Olmütz, 7. Juli 1367. Reuerendo in christo patri ac domino nostro domino Johanni Episcopo Olomucensi Jaroslaus Canonicus Olomucensis et Sanderus Rector Ecclesie in Moglicz cum filiali recom- mendacione obedienciam et honorem. Ad vestre paternitatis Reuerenciam deducimus per presentes, quod sicut alias super alienacione Curie in Prekas ad prebendam discreti viri domini Henrici perpetui vicarii dicte Olomucensis Ecclesie pertinentis per ipsum facta, vestra paternitas nobis commisit diligenter inquirendum, si per talem prefate Curie alienacionem condicionem sue prebende fecisset meliorem, ita nos seruandis circa hoc seruatis diligenter inquisiuimus et inuenimus sufficienter per testes et literas probatum coram nobis, quod idem dominus Henricus meliora prospiciens condicionem sue prebende fecit meliorem . Nam vbi prius vix habuit quinque marcas iam, poterit octo marcas percipere et habere, de quibus vestre paternitati per presentem literam nostris sigillis sigillatam plenam facimus fidem. Datum Olomucz Anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo septimo die septima Mensis Julii. (Orig. Perg. 2 h. Sig. im Olmützer Kapitelarchive.) 13. Bertold, Burkart und Johann von Hardeg verpflichten sich, dem Markgrafen Johann von Mähren als Lehensleute. Dt. Frain, 8. August 1367. Wir Perchtolt vnd Purchart gebruder vnd Johann ir vetter Purgrafen von Maidburch vnd Grafen ze Hardek vnd vnser erben erchennen offenleich an dem brief vnd tuen chunt allen den, di den brief sehent oder hôrent lesen, dy nu lebent vnd hernach chunftig
Strana 13
13 werdent, daz wir von dem hochgeborn fuersten vnserm genedigen herren hern Johann Margrafen zu Merchern vnd von seinen erben zu ainem rechten lehen vnd rechter Manschaft trewleich nach lehenz recht enphangen haben vnd enphahen mit den wierden vnd eren, alz gewond- leich ist, waeld, ekcher, wysmad, wazzer, vischerey vnd vischwayd, perig, tal, leitten, pawmgarten, mulen wueren, di yenczund gemacht sint oder nach gemacht werdent, mit aller herschaft, yayd, payzz vnd mit allen rechten vnd nuczen, wi di genant sind, alz di gemerch begriffen habent, di her nach geschriben stent. Daz erst gemerkch ist der Renfalspach, dem pach nach vncz an Czeysawer veld andr Lebarn vnd nach dem Lebarn auf di strazz, di für des Grillen holcz get vnd der Strazz nach vncz auf di alten gemerkch, di do gent auf die Eyzleiten zwischen vnsers vor genent Herren des Margrafen Holcz vnd der Chyrichen holcz zu Hardek, alz den Lebarn nach vnd von der Eysleiten den Lebarn nach vncz an des Schewkchner aw vber dy Tey vnd des Schewkchner aw vncz an den Falkchenstein den Lebarn nach vnd on den Tyersteyn vncz an den steyg vnd von dem steyg vncz an dy Tey alz den Lebarn nach vnd der Tey nach vncz wider in den Ranfalspach, di czu Vren gehört haben. Vn dar vumb glûben wir vnd vnser erben mit ganczen trewn an alz geuerd dem vorgenanten vnsyrn genedigen herren, hern Johann Margrafen zu Maerhern vnd seinen erben alz vnserm rechten vnd natûrleychen herren, dienen vnd warten trewleich alz ander trewe Man irem rechten herren dienent vnd wartent vnd schullen iren frumen werfen vnd iren schaden wenden an aller stat haymleich vnd offenleich mit guten trewen. Vnd daz das stet vnd vnczebrachen beleib, des geben wir den brief versigelt mit vnserm vnd der erwern herren, di wir zu der zeugnuz gebeten haben, hern Haynreis von Vetaw, hern Jan von Meziriecz, hern Hansen von Lichtenstain vnd hern Franken von Cunowicz anhangen insigln. Der geben ist zu Vren an dem suntag vor Sant Lorenczen tag, da man czalt nach Cristes gepurt dreicehenhundert iar darnach in dem siben vnd Sechczigisten iar. (Orig. Perg. mit 7 häng. Sig. — wovon das 3. und 5. fehlen — im mähr. Landes. archive. Miscel. Nr. 41.) 14. Bušek v. Mejlic tauscht für drei Viertellahne in Prus einen Lahn in Zelč ein. Dt. 14. August 1367 s. l. Ego Busco de Castro Maylicz inferiori, Woycecho, Raczlaus et Jurzico filii eius Ad noticiam tam presencium quam futurorum volumus peruenire. Quod sana deliberacione ac maturo consilio prehabito et de uoluntate omnium amicorum nostrorum rite et racionabiliter cum tribus quartalibus existentibus in villa Praus, que Pustmir est annexa, intra villam et extra, cum omnibus suis Juribus, vsibus, prouentibus ac singulis vtilitatibus et pertinenciis vniuersis, in quibus rebus existant, aut quocunque nomine censeantur, nihil inibi Juris, dominii aut proprietatis pro nobis uel nostris heredibus in parte uel in toto reseruando, permutacionem feci cum discreto viro Pablicone de Boraw et cum eius Sorore Elyzabeth Sanctimoniali Monasterii ad infanciam Christi in Pustmir Ordinis sancti Benedicti, pro vno
13 werdent, daz wir von dem hochgeborn fuersten vnserm genedigen herren hern Johann Margrafen zu Merchern vnd von seinen erben zu ainem rechten lehen vnd rechter Manschaft trewleich nach lehenz recht enphangen haben vnd enphahen mit den wierden vnd eren, alz gewond- leich ist, waeld, ekcher, wysmad, wazzer, vischerey vnd vischwayd, perig, tal, leitten, pawmgarten, mulen wueren, di yenczund gemacht sint oder nach gemacht werdent, mit aller herschaft, yayd, payzz vnd mit allen rechten vnd nuczen, wi di genant sind, alz di gemerch begriffen habent, di her nach geschriben stent. Daz erst gemerkch ist der Renfalspach, dem pach nach vncz an Czeysawer veld andr Lebarn vnd nach dem Lebarn auf di strazz, di für des Grillen holcz get vnd der Strazz nach vncz auf di alten gemerkch, di do gent auf die Eyzleiten zwischen vnsers vor genent Herren des Margrafen Holcz vnd der Chyrichen holcz zu Hardek, alz den Lebarn nach vnd von der Eysleiten den Lebarn nach vncz an des Schewkchner aw vber dy Tey vnd des Schewkchner aw vncz an den Falkchenstein den Lebarn nach vnd on den Tyersteyn vncz an den steyg vnd von dem steyg vncz an dy Tey alz den Lebarn nach vnd der Tey nach vncz wider in den Ranfalspach, di czu Vren gehört haben. Vn dar vumb glûben wir vnd vnser erben mit ganczen trewn an alz geuerd dem vorgenanten vnsyrn genedigen herren, hern Johann Margrafen zu Maerhern vnd seinen erben alz vnserm rechten vnd natûrleychen herren, dienen vnd warten trewleich alz ander trewe Man irem rechten herren dienent vnd wartent vnd schullen iren frumen werfen vnd iren schaden wenden an aller stat haymleich vnd offenleich mit guten trewen. Vnd daz das stet vnd vnczebrachen beleib, des geben wir den brief versigelt mit vnserm vnd der erwern herren, di wir zu der zeugnuz gebeten haben, hern Haynreis von Vetaw, hern Jan von Meziriecz, hern Hansen von Lichtenstain vnd hern Franken von Cunowicz anhangen insigln. Der geben ist zu Vren an dem suntag vor Sant Lorenczen tag, da man czalt nach Cristes gepurt dreicehenhundert iar darnach in dem siben vnd Sechczigisten iar. (Orig. Perg. mit 7 häng. Sig. — wovon das 3. und 5. fehlen — im mähr. Landes. archive. Miscel. Nr. 41.) 14. Bušek v. Mejlic tauscht für drei Viertellahne in Prus einen Lahn in Zelč ein. Dt. 14. August 1367 s. l. Ego Busco de Castro Maylicz inferiori, Woycecho, Raczlaus et Jurzico filii eius Ad noticiam tam presencium quam futurorum volumus peruenire. Quod sana deliberacione ac maturo consilio prehabito et de uoluntate omnium amicorum nostrorum rite et racionabiliter cum tribus quartalibus existentibus in villa Praus, que Pustmir est annexa, intra villam et extra, cum omnibus suis Juribus, vsibus, prouentibus ac singulis vtilitatibus et pertinenciis vniuersis, in quibus rebus existant, aut quocunque nomine censeantur, nihil inibi Juris, dominii aut proprietatis pro nobis uel nostris heredibus in parte uel in toto reseruando, permutacionem feci cum discreto viro Pablicone de Boraw et cum eius Sorore Elyzabeth Sanctimoniali Monasterii ad infanciam Christi in Pustmir Ordinis sancti Benedicti, pro vno
Strana 14
14 laneo sito in villa Sals cum omnibus suis Juribus, prouentibus, vtilitatibus et pertinenciis vniuersis, nichil in ibi Juris, dominii aut proprietatis pro se aut sue Sorori in parte uel in toto reseruando . Insuper recognoscimus publice in hiis scriptis, quod predictus Pablico cum sua sorore iuxta ordinacionem discretorum virorum in dicta permutacione nobis sex marcas cum media paratorum grossorum pragensium Morauici numeri et pagamenti addidit, dedit et pagauit. Preterea ego Busco vna cum filiis meis supradictis promitto sine omni malo dolo et bona fide, in proximo concilio dominorum Baronum terre Morauie predicta tria quartalia intabulare et infra tres annos secundum consuetudinem terre exbrigare a quolibet homine quomodolibet impetente . Quod si infra vnum mensem facere quacunque causa inpediente neglexerimus, extunc quicumque ex nobis per prefatum Pabliconem uel per eius Sororem aut per Abbatissam supradicti Monasterii et ordinis ammonitus fuerit, statim die sequenti cum famulo et duobis equis Ciuitatem Wyschaw in domum honestam .... nomine veri obstagii tenebitur subintrare et abinde nusquam egressurus, quousque predicta Tria quartalia secundum consuetudinem terre Morauie exbrigentur et liberentur . Item Ego Busco promitto pro me et filiis meis presentibus et absentibus, quod nullo vmquam tempore contra omnia premissa verbo aut facto facere uolumus quomodolibet aut procedere forma contencionis aut strepitus aliquali . In quorum omnium robur et munimen Sigilla nostra et ad preces nostras et euidencius testimonium Sigilla nobilium virorum videlicet Busconis Magni, Johannis filius (sic) domini Czepani de Castro Maylicz, Jesconis Schram de uilla Maylicz et Michaelis Meuslini de Drisicz presentibus sunt appensa. Actum et Datum Anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo septimo In vigilia Assumpcionis Sancte Marie et virginis gloriose. (Orig. Perg. 7 h. Sig. im fürsterzb. Archive in Kremsir.) 15. Papst Urban V. gibt dem Markgrafen Johann von Mähren und der Gräfin Elisabeth von Oettingen, die im vierten Grade verwandt sind, die Dispens, um eine Ehe eingehen zu können. Dt. Viterbo, 25. August 1367. Urbanus Episcopus Servus Servorum Dei, Dilecto Filio Nobili Viro Johanni Marchioni Moravie et dilecte in Christo Filie nobili mulieri Elizabeth nate quondam Gilberti Comitis de Otting salutem et apostolicam benedictionem. De fidelium statu pacifico nitente sedulitatis affectu sedes apostolica pia mater sollicita accepte a Domino in beati Petri persona potestatis primatum sic apostolico ministerio exercere satagit, quod erga ipsius Christifideles, presertim dignitatis atque prosapie prerogativa fulgentes, dum pro locorum et temporis qualitate id expediendum fore conspicit, rigori canonum dis- pensatoriam mansuetudinem laudabiliter anteponit. Sane oblate nobis pro parte vestra petitionis series continebat, quod vos pro stabilienda constantius invicem inter vos et vestros dilectione unanimi coniugali affectatis federe sociari, sed quia consanguinitatis quarto et affinitatis tertio estis gradibus coniuncti, uobis huiusmodi vestrum desiderium absque dicte sedis licentia non licet deducere in effectum . Quare pro parte vestra fuit nobis humiliter supplicatum, ut
14 laneo sito in villa Sals cum omnibus suis Juribus, prouentibus, vtilitatibus et pertinenciis vniuersis, nichil in ibi Juris, dominii aut proprietatis pro se aut sue Sorori in parte uel in toto reseruando . Insuper recognoscimus publice in hiis scriptis, quod predictus Pablico cum sua sorore iuxta ordinacionem discretorum virorum in dicta permutacione nobis sex marcas cum media paratorum grossorum pragensium Morauici numeri et pagamenti addidit, dedit et pagauit. Preterea ego Busco vna cum filiis meis supradictis promitto sine omni malo dolo et bona fide, in proximo concilio dominorum Baronum terre Morauie predicta tria quartalia intabulare et infra tres annos secundum consuetudinem terre exbrigare a quolibet homine quomodolibet impetente . Quod si infra vnum mensem facere quacunque causa inpediente neglexerimus, extunc quicumque ex nobis per prefatum Pabliconem uel per eius Sororem aut per Abbatissam supradicti Monasterii et ordinis ammonitus fuerit, statim die sequenti cum famulo et duobis equis Ciuitatem Wyschaw in domum honestam .... nomine veri obstagii tenebitur subintrare et abinde nusquam egressurus, quousque predicta Tria quartalia secundum consuetudinem terre Morauie exbrigentur et liberentur . Item Ego Busco promitto pro me et filiis meis presentibus et absentibus, quod nullo vmquam tempore contra omnia premissa verbo aut facto facere uolumus quomodolibet aut procedere forma contencionis aut strepitus aliquali . In quorum omnium robur et munimen Sigilla nostra et ad preces nostras et euidencius testimonium Sigilla nobilium virorum videlicet Busconis Magni, Johannis filius (sic) domini Czepani de Castro Maylicz, Jesconis Schram de uilla Maylicz et Michaelis Meuslini de Drisicz presentibus sunt appensa. Actum et Datum Anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo septimo In vigilia Assumpcionis Sancte Marie et virginis gloriose. (Orig. Perg. 7 h. Sig. im fürsterzb. Archive in Kremsir.) 15. Papst Urban V. gibt dem Markgrafen Johann von Mähren und der Gräfin Elisabeth von Oettingen, die im vierten Grade verwandt sind, die Dispens, um eine Ehe eingehen zu können. Dt. Viterbo, 25. August 1367. Urbanus Episcopus Servus Servorum Dei, Dilecto Filio Nobili Viro Johanni Marchioni Moravie et dilecte in Christo Filie nobili mulieri Elizabeth nate quondam Gilberti Comitis de Otting salutem et apostolicam benedictionem. De fidelium statu pacifico nitente sedulitatis affectu sedes apostolica pia mater sollicita accepte a Domino in beati Petri persona potestatis primatum sic apostolico ministerio exercere satagit, quod erga ipsius Christifideles, presertim dignitatis atque prosapie prerogativa fulgentes, dum pro locorum et temporis qualitate id expediendum fore conspicit, rigori canonum dis- pensatoriam mansuetudinem laudabiliter anteponit. Sane oblate nobis pro parte vestra petitionis series continebat, quod vos pro stabilienda constantius invicem inter vos et vestros dilectione unanimi coniugali affectatis federe sociari, sed quia consanguinitatis quarto et affinitatis tertio estis gradibus coniuncti, uobis huiusmodi vestrum desiderium absque dicte sedis licentia non licet deducere in effectum . Quare pro parte vestra fuit nobis humiliter supplicatum, ut
Strana 15
15 providere vobis super hoc de opportune dispensationis remedio ex benignitate apostolica dignaremur . Nos itaque quibus cordi existit stabilis vestra et vestrorum concordia, et tran- quillitas desiderabilis plurimum est votiva, vestris in hac parte supplicationibus favorabiliter annuentes, vobis ut impedimentis que ex consanguinitate et affinitate huiusmodi proveniunt nequaquam obstantibus matrimonium inter vos contrahere et in eo postquam contractum fuerit remanere licite valeatis auctoritate apostolica de speciali gratia dispensamus, prolem suscipiendam ex huiusmodi matrimonio legitimam nuntiando . Nulli ergo &c. nostre dispen- sationis infringere &c. Datum Viterbii VIII Kalendas Septembris anno quito. (Descriptum et recognitum ex Regesto Litterarum de Indultis Urbani Papac V anno quinto pag. 61" adservato in Tabulariis Secretioribus Vaticanis.) 16. Welflin, Burger von Prag, quittirt die Herren von Vöttau über die Schulden, die sie bei ihm für Tücher gemacht hatten. Dt. Prag, 21. September 1367. Ego Welflinus Clementerii ciuis maioris ciuitatis Pragensis recognosco meo, heredum et successorum meorum nomine tenore presencium viniuersis tam presentibus quam futuris . Quod omnes littere et specialiter illa littera, in qua olim Nicolaus Gentes mecum erat anno- tatus, ac omnia, et singula debita, racione pannorum et aliarum causarum quarumcumque libris genitoris mei et meis annotata, usque ad diem datarum presencium contracta, in quibus olim nobiles viri et domini Smilo de Wetouia, Henricus, Hinco, Heinslinus, et Georgius, filii ipsius domini Smilonis, obligabantur, sunt michi, heredibus et successoribus meis plene et integraliter cum parata pecunia per ipsos amicabiliter persoluta, de quibus ipsos heredes et successores ipsorum presentibus quito, et nomine heredum ac successorum meorum quittos reddo liberos inperpetuum et solutos, volens ac promittens sine dolo, si alique littere mee, heredum uel successorum meorum predictos dominos pro quocumque debito tangentes amplius emanauerint, quod nullius debeant esse momenti neque vigoris . Et in casu, si ad personas quascumque huiusmodi littere peruenirent, ipsas literas debeo et promitto nomine heredum et successorum meorum sumtibus meis et laboribus sine dampnis ipsorum omnimode disbrigare. Harum quibus sigillum meum presentibus est appensum testimonio literarum. Et ad maiorem euidenciam et cautelam sigilla discretorum virorum Frane Johannis de Lacu, et Peslini Buslai pronunc juratorum ciuium Pragensium ad votiuas preces meas litteris pre- sentibus eciam sunt appensa. Nos quoque Frana et Peslinus prefati fatemur presentibus, ad preces predicti Welflini Clementerii de certa nostra sciencia in testimonium omnium premissorum sigilla nostra esse appensa. Datum Prage Anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo septimo die sancti Mathei apostoli et Ewangeliste. (Orig. Perg. 3 häng. Sig, im Landesarchive. Nr. 39 inter Miscell.)
15 providere vobis super hoc de opportune dispensationis remedio ex benignitate apostolica dignaremur . Nos itaque quibus cordi existit stabilis vestra et vestrorum concordia, et tran- quillitas desiderabilis plurimum est votiva, vestris in hac parte supplicationibus favorabiliter annuentes, vobis ut impedimentis que ex consanguinitate et affinitate huiusmodi proveniunt nequaquam obstantibus matrimonium inter vos contrahere et in eo postquam contractum fuerit remanere licite valeatis auctoritate apostolica de speciali gratia dispensamus, prolem suscipiendam ex huiusmodi matrimonio legitimam nuntiando . Nulli ergo &c. nostre dispen- sationis infringere &c. Datum Viterbii VIII Kalendas Septembris anno quito. (Descriptum et recognitum ex Regesto Litterarum de Indultis Urbani Papac V anno quinto pag. 61" adservato in Tabulariis Secretioribus Vaticanis.) 16. Welflin, Burger von Prag, quittirt die Herren von Vöttau über die Schulden, die sie bei ihm für Tücher gemacht hatten. Dt. Prag, 21. September 1367. Ego Welflinus Clementerii ciuis maioris ciuitatis Pragensis recognosco meo, heredum et successorum meorum nomine tenore presencium viniuersis tam presentibus quam futuris . Quod omnes littere et specialiter illa littera, in qua olim Nicolaus Gentes mecum erat anno- tatus, ac omnia, et singula debita, racione pannorum et aliarum causarum quarumcumque libris genitoris mei et meis annotata, usque ad diem datarum presencium contracta, in quibus olim nobiles viri et domini Smilo de Wetouia, Henricus, Hinco, Heinslinus, et Georgius, filii ipsius domini Smilonis, obligabantur, sunt michi, heredibus et successoribus meis plene et integraliter cum parata pecunia per ipsos amicabiliter persoluta, de quibus ipsos heredes et successores ipsorum presentibus quito, et nomine heredum ac successorum meorum quittos reddo liberos inperpetuum et solutos, volens ac promittens sine dolo, si alique littere mee, heredum uel successorum meorum predictos dominos pro quocumque debito tangentes amplius emanauerint, quod nullius debeant esse momenti neque vigoris . Et in casu, si ad personas quascumque huiusmodi littere peruenirent, ipsas literas debeo et promitto nomine heredum et successorum meorum sumtibus meis et laboribus sine dampnis ipsorum omnimode disbrigare. Harum quibus sigillum meum presentibus est appensum testimonio literarum. Et ad maiorem euidenciam et cautelam sigilla discretorum virorum Frane Johannis de Lacu, et Peslini Buslai pronunc juratorum ciuium Pragensium ad votiuas preces meas litteris pre- sentibus eciam sunt appensa. Nos quoque Frana et Peslinus prefati fatemur presentibus, ad preces predicti Welflini Clementerii de certa nostra sciencia in testimonium omnium premissorum sigilla nostra esse appensa. Datum Prage Anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo septimo die sancti Mathei apostoli et Ewangeliste. (Orig. Perg. 3 häng. Sig, im Landesarchive. Nr. 39 inter Miscell.)
Strana 16
16 17. Friedrich von Harraz, Ursula seine Frau, und Peter von Harraz, des ersteren Bruder, erklaren, dass sie von dem Znaimer Juden Manko 64 Pfund Wiener Pfennige ausgeliehen haben. Dt. 22. September 1367. Ich Fridreich von Harraz vnd Vrsel mein hausvraw vnd ich Peter sein prueder von Harraz wir woriehen vnd tuen chvnt an dysem prief allen leuten, di in sehen oder hôren lesen, daz wir vnuerschaydenleichen mit gesampter hant gelten schullen Manko dem iudem ze znoym vnd allen sein erben an sechzig phennig vier phunt wienner muncz auf di gent alle wochen sechz phenig ze gesuech auf ain igleich phunt. Vnd wann di vor- genanten iuden ires geltez nicht lenger enpern wolten, welchen er denne vodert vnter vns payden, der schal ym senten ain pherd in sein hauz, dem schal er rayten alle wochen sechzehen groz vor dy laystung. Wir tetenz ader nicht, so schal dy vorgenante laystung vor sich wachsen. Vnd ab dy vorgenanten iuden dez allez vordrosse, so geb wir in den gewalt auf zehalden vnd zephenten auf vns vnd auf allen vnsern leuten vnd auf allen vnsern guetern, wo wirs haben inner lancz oder auser lancz. Vnd wer zv den zeiten der iuden gewaltig sey, der schol in irs geltez geholfen sein an fürpot vnd an clag, ader wen di iuden erpiten mogen, der schol in dez geltez geholfen sein. Vnd ab den vorgenanten iuden dorauf icht gieng mit hern gob, mit noch raysen, mit poten lon, ader mit we daz wer, daz glob wir in allez wider zechern mit vnsern trewen an aydes stat. Vnd ab wir ich (sic) reden wolten wider daz, daz vor geschriben ist, so tett wir wider vnser trew vnd wider vnser ere vnd wern nicht genant Herman parcz chinder. Vnd wer vns mant mit dem prief mit der iuden willen, dem sey wir alles dez punden, daz vor geschriben stet, alz den vorgenanten iuden. Vnd dor vber geb wir in den prief versigelt mit vnsern anhan- genden insigel zu ainer steten vrchund diser sach. Gegeben nach Cristes gepurd dreuczehen hvndert iar in dem suben vnd sechczigsten iar dez mitichen vor sand Mychelz tag. (Das Original auf Pergament mit zwei kleinen anhängenden gut erhaltenen Siegeln in mähr. Landesarchive sub Nr. 31 unter den Miscellen.) 18. Das Olmützer Kapitel ernennt in seinem Processe mit Wilhelm von Kunstat den Johann Tasowetz zu seinem Bevollmächtigten. Dt. Olmütz, 11. Oktober 1367. In nomine domini amen. Anno natiuitatis eiusdem MCCCLXVII. indiccione quinta, die XI mensis Octobris, hora nona vel quasi in capella sancte Anne in castro Olomucensi etc. (Insertum in der Urkunde Nr. 51 dieses Bandes.)
16 17. Friedrich von Harraz, Ursula seine Frau, und Peter von Harraz, des ersteren Bruder, erklaren, dass sie von dem Znaimer Juden Manko 64 Pfund Wiener Pfennige ausgeliehen haben. Dt. 22. September 1367. Ich Fridreich von Harraz vnd Vrsel mein hausvraw vnd ich Peter sein prueder von Harraz wir woriehen vnd tuen chvnt an dysem prief allen leuten, di in sehen oder hôren lesen, daz wir vnuerschaydenleichen mit gesampter hant gelten schullen Manko dem iudem ze znoym vnd allen sein erben an sechzig phennig vier phunt wienner muncz auf di gent alle wochen sechz phenig ze gesuech auf ain igleich phunt. Vnd wann di vor- genanten iuden ires geltez nicht lenger enpern wolten, welchen er denne vodert vnter vns payden, der schal ym senten ain pherd in sein hauz, dem schal er rayten alle wochen sechzehen groz vor dy laystung. Wir tetenz ader nicht, so schal dy vorgenante laystung vor sich wachsen. Vnd ab dy vorgenanten iuden dez allez vordrosse, so geb wir in den gewalt auf zehalden vnd zephenten auf vns vnd auf allen vnsern leuten vnd auf allen vnsern guetern, wo wirs haben inner lancz oder auser lancz. Vnd wer zv den zeiten der iuden gewaltig sey, der schol in irs geltez geholfen sein an fürpot vnd an clag, ader wen di iuden erpiten mogen, der schol in dez geltez geholfen sein. Vnd ab den vorgenanten iuden dorauf icht gieng mit hern gob, mit noch raysen, mit poten lon, ader mit we daz wer, daz glob wir in allez wider zechern mit vnsern trewen an aydes stat. Vnd ab wir ich (sic) reden wolten wider daz, daz vor geschriben ist, so tett wir wider vnser trew vnd wider vnser ere vnd wern nicht genant Herman parcz chinder. Vnd wer vns mant mit dem prief mit der iuden willen, dem sey wir alles dez punden, daz vor geschriben stet, alz den vorgenanten iuden. Vnd dor vber geb wir in den prief versigelt mit vnsern anhan- genden insigel zu ainer steten vrchund diser sach. Gegeben nach Cristes gepurd dreuczehen hvndert iar in dem suben vnd sechczigsten iar dez mitichen vor sand Mychelz tag. (Das Original auf Pergament mit zwei kleinen anhängenden gut erhaltenen Siegeln in mähr. Landesarchive sub Nr. 31 unter den Miscellen.) 18. Das Olmützer Kapitel ernennt in seinem Processe mit Wilhelm von Kunstat den Johann Tasowetz zu seinem Bevollmächtigten. Dt. Olmütz, 11. Oktober 1367. In nomine domini amen. Anno natiuitatis eiusdem MCCCLXVII. indiccione quinta, die XI mensis Octobris, hora nona vel quasi in capella sancte Anne in castro Olomucensi etc. (Insertum in der Urkunde Nr. 51 dieses Bandes.)
Strana 17
17 19. Heinrich, Offizial des Olmützer Bischofes, befiehlt dem Pfarrer in Gross-Klobouk, dass er den Wilhelm von Kunstat vor dessen Gericht nach Brünn citire. Dt. Brünn, 13. Oktober 1367. Henricus de Minsterberg officialis curie episcopalis Olomucensis vobis domino plebano in Maiore Klobuk etc. Datum Brunne anno domini M'CCC'LXVII° die XIII“ mensis Octobris. (Insertum in der Urkunde Nr. 51 dieses Bandes.) 20. Bestimmungen zur Regelung des Kleinverkaufes in Folge Anordnung des Markgrafen. Dt. 18. Oktober 1367. Ex mandato domini marchionis intitulata sunt infrascripta: primo quod nullus prepararet scamnia pannorum nisi manu sciat propria artem pannipariam. Item filateria illa que vulgo Warf dicitur non vendi debent ab aliis. Item nullus alius preter magistri operis lanam emere debent cum Vncia et pondere manuum quoque modo, sed tum per pondus lapidis eis emere liceat. Item panniparii qui artem scientes de manu pannos preparant peciatim per vlnas vendendo non incidant. Actum in consilio coram Jescone de Olomucz magistro ciuium, Walthero Delek, Marthino Mercatore, Andrea Hekir, Nicolao de Wischau, Jacobo Karuli, Nicolao Salczer et ceteris feria secunda post Galli proxima. (Aus dem Kodex Nr. 38, fol. 370 im Brünner Stadtarchive, mitgetheilt vom Herrn Stadt- rathe P. Koller.) 21. K. Karl IV. bestätiget der Stadt Brünn einen Artikel aus dem Privilegium des K. Wenzel vom Jahre 1243. Dt. Brünn, 5. November 1367. Karolus quartus Diuina fauente clemencia Romanorum Imperator semper Augustus et Boemie Rex Notumfacimus tenore presencium vniuersis . Quod porrecta nostro Culmini pro parte . . Judicis . . Juratorum necnon Vniuersitatis Ciuitatis Brunnensis fidelium nostrorum dilectorum peticio continebat, vt quendam articulum extractum et excerptum de certa nostra sciencia et mandato de quodam Priuilegio Magnifici Principis domini Wenceslai quarti olim Boemie Regis Aui nostri Clare memorie, ipsis concesso approbare ratificare innouare et confirmare graciosibus dignaremur . Cuius quidem articuli tenor sequitur in hec verba: vo- lumus quoque vt quicunque manens in Ciuitate Brunnensi et cum . . Ciuibus ibidem Jura tenuerit vniuersa, tam in Judicio quam Collectis ab 3
17 19. Heinrich, Offizial des Olmützer Bischofes, befiehlt dem Pfarrer in Gross-Klobouk, dass er den Wilhelm von Kunstat vor dessen Gericht nach Brünn citire. Dt. Brünn, 13. Oktober 1367. Henricus de Minsterberg officialis curie episcopalis Olomucensis vobis domino plebano in Maiore Klobuk etc. Datum Brunne anno domini M'CCC'LXVII° die XIII“ mensis Octobris. (Insertum in der Urkunde Nr. 51 dieses Bandes.) 20. Bestimmungen zur Regelung des Kleinverkaufes in Folge Anordnung des Markgrafen. Dt. 18. Oktober 1367. Ex mandato domini marchionis intitulata sunt infrascripta: primo quod nullus prepararet scamnia pannorum nisi manu sciat propria artem pannipariam. Item filateria illa que vulgo Warf dicitur non vendi debent ab aliis. Item nullus alius preter magistri operis lanam emere debent cum Vncia et pondere manuum quoque modo, sed tum per pondus lapidis eis emere liceat. Item panniparii qui artem scientes de manu pannos preparant peciatim per vlnas vendendo non incidant. Actum in consilio coram Jescone de Olomucz magistro ciuium, Walthero Delek, Marthino Mercatore, Andrea Hekir, Nicolao de Wischau, Jacobo Karuli, Nicolao Salczer et ceteris feria secunda post Galli proxima. (Aus dem Kodex Nr. 38, fol. 370 im Brünner Stadtarchive, mitgetheilt vom Herrn Stadt- rathe P. Koller.) 21. K. Karl IV. bestätiget der Stadt Brünn einen Artikel aus dem Privilegium des K. Wenzel vom Jahre 1243. Dt. Brünn, 5. November 1367. Karolus quartus Diuina fauente clemencia Romanorum Imperator semper Augustus et Boemie Rex Notumfacimus tenore presencium vniuersis . Quod porrecta nostro Culmini pro parte . . Judicis . . Juratorum necnon Vniuersitatis Ciuitatis Brunnensis fidelium nostrorum dilectorum peticio continebat, vt quendam articulum extractum et excerptum de certa nostra sciencia et mandato de quodam Priuilegio Magnifici Principis domini Wenceslai quarti olim Boemie Regis Aui nostri Clare memorie, ipsis concesso approbare ratificare innouare et confirmare graciosibus dignaremur . Cuius quidem articuli tenor sequitur in hec verba: vo- lumus quoque vt quicunque manens in Ciuitate Brunnensi et cum . . Ciuibus ibidem Jura tenuerit vniuersa, tam in Judicio quam Collectis ab 3
Strana 18
18 omni theoloneo debet esse liber.*) Quod quidem priuilegium in quo supradictus articulus exprimitur inter multa alia ibi contenta, Datum est Prage sub anno Domini Mille- simo ducentesimo Quadragesimo tercio Mense Januarii Indiccione secunda per manum Curie nostre Notarii Reynbotonis Anno Mense Indiccione prescriptis. Nos igitur habito respectu benigno ad sinceri amoris affectum, quo Illustrem Johannem Marchionem Morauie fratrem nostrum Germanum Carissimum pro predictus suis Ciuibus et Ciuitate se interponentem pro- sequimur predictum articulum prout expressatur superius approbamus ratificamus innouamus et deliberato animo auctoritate Regia Boemie confirmamus. Presencium sub Imperialis maiestatis, nostre Sigillo testimonio literarum. Datum Brunne Anno Domini Millesimo Tre- centesimo Sexagesimo septimo Indiccione V“ Nonis Nouembris Regnorum nostrorum Anno vicesimo secundo Imperii vero Terciodecimo. Per dominum . . magistrum Curie . . decanus Glogouiensis. (Orig. Perg. h. Sig. im Brünner Stadtarchive. — Der Avers zeigt den Kaiser im Kaiser- ornate sitzend auf dem Throne, welcher zu beiden Seiten je einen Adler hat, deren einer den auf der rechten Seite befindlichen Reichsadler, der andere den auf der linken Seite befindlichen böhm. Löwen mit dem Schnabel berührt. Die Legende lautet: Karolus Quartus Diuina Fauente Clemencia Romanorum Imperator Semper Augustus Boemie Rex. Die Reversseite hat den mähr. Adler eingedrückt mit der Umschrift: † Justa Judicate Filii Hominum.) 22. Nicolaus und Imram von Otaslavic stiften ein Anniversarium für ihre Schwester Helena. Dt. 7. Dezember 1367. Nos Nicolaus et Gymramus fratres de Othasslauicz Tenore presencium Recognos- cimus vniuersis. Quod Nobilis domina Helena Relicta domini Milicii de Namiescz soror nostra dilecta In uita presenti futuram inquirere desiderans nobis cum magna diligencia instare curauit, vt vnam marcam grossorum pragensium morauici numeri pro remedio ipsius anime Ecclesie Olomucensis in testamentum deputaremus. Nos vero suis vtpote racionabilibus peti- cionibus annuentes vnam marcam numeri et monete predictorum ibidem in Othosslauicz In willanis nostris et ipsorum agris videlicet in Marsone qui, de medio manso quadraginta grossos et in altero Marsone, qui de vno quartali viginti quatuor grossos singulis annis nomine annui census dare et soluere tenentur, Honorabili viro domino Woythiechio de Othasslauicz Cano- nico Ecclesie Olom. fratri nostro dilecto nomine dicte Olom. Ecclesie recipienti in willanis et ipsorum agris predictis prefatam marcam grossorum census deputauimus dedimus tradidimus et assignauimus ac presentibus deputamus damus tradimus et pleno iure dominio et proprietate asignamus per dictum dominum Woythiechum fratrem nostrum nomine predicte Olomucensis Ecclesie vt premittitur tenendos regendos habendos et jure proprietatis possidendos. Tali tamen condicione, quod prefatus dominus Woythiech frater noster de dicta marca de coni- *) Vid. Cod. dipl. III. p. 15 Z. 9 von oben.
18 omni theoloneo debet esse liber.*) Quod quidem priuilegium in quo supradictus articulus exprimitur inter multa alia ibi contenta, Datum est Prage sub anno Domini Mille- simo ducentesimo Quadragesimo tercio Mense Januarii Indiccione secunda per manum Curie nostre Notarii Reynbotonis Anno Mense Indiccione prescriptis. Nos igitur habito respectu benigno ad sinceri amoris affectum, quo Illustrem Johannem Marchionem Morauie fratrem nostrum Germanum Carissimum pro predictus suis Ciuibus et Ciuitate se interponentem pro- sequimur predictum articulum prout expressatur superius approbamus ratificamus innouamus et deliberato animo auctoritate Regia Boemie confirmamus. Presencium sub Imperialis maiestatis, nostre Sigillo testimonio literarum. Datum Brunne Anno Domini Millesimo Tre- centesimo Sexagesimo septimo Indiccione V“ Nonis Nouembris Regnorum nostrorum Anno vicesimo secundo Imperii vero Terciodecimo. Per dominum . . magistrum Curie . . decanus Glogouiensis. (Orig. Perg. h. Sig. im Brünner Stadtarchive. — Der Avers zeigt den Kaiser im Kaiser- ornate sitzend auf dem Throne, welcher zu beiden Seiten je einen Adler hat, deren einer den auf der rechten Seite befindlichen Reichsadler, der andere den auf der linken Seite befindlichen böhm. Löwen mit dem Schnabel berührt. Die Legende lautet: Karolus Quartus Diuina Fauente Clemencia Romanorum Imperator Semper Augustus Boemie Rex. Die Reversseite hat den mähr. Adler eingedrückt mit der Umschrift: † Justa Judicate Filii Hominum.) 22. Nicolaus und Imram von Otaslavic stiften ein Anniversarium für ihre Schwester Helena. Dt. 7. Dezember 1367. Nos Nicolaus et Gymramus fratres de Othasslauicz Tenore presencium Recognos- cimus vniuersis. Quod Nobilis domina Helena Relicta domini Milicii de Namiescz soror nostra dilecta In uita presenti futuram inquirere desiderans nobis cum magna diligencia instare curauit, vt vnam marcam grossorum pragensium morauici numeri pro remedio ipsius anime Ecclesie Olomucensis in testamentum deputaremus. Nos vero suis vtpote racionabilibus peti- cionibus annuentes vnam marcam numeri et monete predictorum ibidem in Othosslauicz In willanis nostris et ipsorum agris videlicet in Marsone qui, de medio manso quadraginta grossos et in altero Marsone, qui de vno quartali viginti quatuor grossos singulis annis nomine annui census dare et soluere tenentur, Honorabili viro domino Woythiechio de Othasslauicz Cano- nico Ecclesie Olom. fratri nostro dilecto nomine dicte Olom. Ecclesie recipienti in willanis et ipsorum agris predictis prefatam marcam grossorum census deputauimus dedimus tradidimus et assignauimus ac presentibus deputamus damus tradimus et pleno iure dominio et proprietate asignamus per dictum dominum Woythiechum fratrem nostrum nomine predicte Olomucensis Ecclesie vt premittitur tenendos regendos habendos et jure proprietatis possidendos. Tali tamen condicione, quod prefatus dominus Woythiech frater noster de dicta marca de coni- *) Vid. Cod. dipl. III. p. 15 Z. 9 von oben.
Strana 19
19 uencia et assensu dicte domine Helene sororis nostre in ipsius vita plenam habet et habere debebit disponendi facultatem . Cum vero ab humanis rebus fuerit exempta, tunc antedicta marca grossorum predictorum in dicte domine Helene sororis nostre anniuersario diuidi et dari debet inter Canonicos et ministros Olomucensis Ecclesie prout supradictus dominus Woythiech ordinauit et disposuit diuidendam. Hoc adiuncto, quod quando dicte Olom. Ecclesie nos uel nostri heredes decem marcas grossorum et numeri predictorum dederimus, tunc prefata marca ad nos uel nostros heredes omni contradiccione ac difficultate cessantibus libere debet reuerti . Ad euidenciam autem pleniorem strenui viri Jacobus de Zelutycz et Adam de Dobromylicz per nos sunt vocati et rogati in testimonium premissorum in quorum omnium testimonium et Robur sigilla nostra cum sigillis dictorum testium sunt presentibus appensa. Datum in Olomucz Anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo septimo die septima mensis Decembris. (Orig. Perg. 4 h. Sig., wovon drei verletzt, im Olm. Kapitelarchive.) 23. Schiedsspruch des Leitomyschler Bischofes Albert von Sternberg über den Streit zwischen dem Kloster Smilheim und Ales und Wilhelm von Sternberg. Dt. Sternberg, 15. Dezember 1367. Nos Albertus de Sternberg, Dei gracia Luthomissliensis, episcopus, arbiter, arbitrator, laudator et amicabilis compositor per Honorabiles et Religiosos Viros Dominum Petrum abbatem, fratrem Johannem, cellerarium, suo et Conventes suorum nomine monasterii Wysowicz, alias Smylhaym, ordinis Cisterciensis, Olomucensis dyocesis, ex una et nobiles dominos Alschonem et Wilhelmum fratres de Sternberch, alias de Zlyna, ejusdem olomucensis dyocesis, parte ex altera super omnibus et singulis controversiis, litibus questionibus, inter ipsos occasione octo villarum cum dimidia, videlicet villa Altus campus, villa Hrozenkow, villa Lypa, villa Schonaw, villa Prlow, villa Pozdiechow, villa Polanky, villa Leschow et dimidia villa Zelychow, nec non perceptorum fructuum emolumentorum, expensarum et impensarum et interesse ac alias quomodolibet subortis, prout hec omnia in forma com- promissi plenius continetur, visis, auditis, intellectis et examinatis parcium juribus deliberacione prehabita diligenter pro bono pacis et concordie vigore compromissi predicti sub pena octo- gentarum marcarum grossorum Pragensium, Moravici numeri et pagamenti, taliter, quod si aliqua pars arbitrium hoc nostrum laudum et edictum in totum vel in partem non servaverit, parti servanti dabit et solvet nomine dicte pene quadringentas marcas, et nobis arbitro ducentas marcas, et ducentas marcas dabit et solvet pro fabrica ipsius Ecclesie Lutho- misslensis. Nomine igitur Christi invocato laudamus, ordinamus, arbitramur, dicimus atque pronunciamus, seu eciam diffinimus: Primo, quod prefati nobiles omnem displicenciam et gravem animum, quos habuerunt seu habent ad ipsum .. abbatem .. celerarium et conventum dimittant ex corde, et de cetero eos graciose prosequantur, bonaque et possessiones dicti monasterii benigne foveant et tuentur. Item arbitramur, laudamus et pronunciamus, quod 3*
19 uencia et assensu dicte domine Helene sororis nostre in ipsius vita plenam habet et habere debebit disponendi facultatem . Cum vero ab humanis rebus fuerit exempta, tunc antedicta marca grossorum predictorum in dicte domine Helene sororis nostre anniuersario diuidi et dari debet inter Canonicos et ministros Olomucensis Ecclesie prout supradictus dominus Woythiech ordinauit et disposuit diuidendam. Hoc adiuncto, quod quando dicte Olom. Ecclesie nos uel nostri heredes decem marcas grossorum et numeri predictorum dederimus, tunc prefata marca ad nos uel nostros heredes omni contradiccione ac difficultate cessantibus libere debet reuerti . Ad euidenciam autem pleniorem strenui viri Jacobus de Zelutycz et Adam de Dobromylicz per nos sunt vocati et rogati in testimonium premissorum in quorum omnium testimonium et Robur sigilla nostra cum sigillis dictorum testium sunt presentibus appensa. Datum in Olomucz Anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo septimo die septima mensis Decembris. (Orig. Perg. 4 h. Sig., wovon drei verletzt, im Olm. Kapitelarchive.) 23. Schiedsspruch des Leitomyschler Bischofes Albert von Sternberg über den Streit zwischen dem Kloster Smilheim und Ales und Wilhelm von Sternberg. Dt. Sternberg, 15. Dezember 1367. Nos Albertus de Sternberg, Dei gracia Luthomissliensis, episcopus, arbiter, arbitrator, laudator et amicabilis compositor per Honorabiles et Religiosos Viros Dominum Petrum abbatem, fratrem Johannem, cellerarium, suo et Conventes suorum nomine monasterii Wysowicz, alias Smylhaym, ordinis Cisterciensis, Olomucensis dyocesis, ex una et nobiles dominos Alschonem et Wilhelmum fratres de Sternberch, alias de Zlyna, ejusdem olomucensis dyocesis, parte ex altera super omnibus et singulis controversiis, litibus questionibus, inter ipsos occasione octo villarum cum dimidia, videlicet villa Altus campus, villa Hrozenkow, villa Lypa, villa Schonaw, villa Prlow, villa Pozdiechow, villa Polanky, villa Leschow et dimidia villa Zelychow, nec non perceptorum fructuum emolumentorum, expensarum et impensarum et interesse ac alias quomodolibet subortis, prout hec omnia in forma com- promissi plenius continetur, visis, auditis, intellectis et examinatis parcium juribus deliberacione prehabita diligenter pro bono pacis et concordie vigore compromissi predicti sub pena octo- gentarum marcarum grossorum Pragensium, Moravici numeri et pagamenti, taliter, quod si aliqua pars arbitrium hoc nostrum laudum et edictum in totum vel in partem non servaverit, parti servanti dabit et solvet nomine dicte pene quadringentas marcas, et nobis arbitro ducentas marcas, et ducentas marcas dabit et solvet pro fabrica ipsius Ecclesie Lutho- misslensis. Nomine igitur Christi invocato laudamus, ordinamus, arbitramur, dicimus atque pronunciamus, seu eciam diffinimus: Primo, quod prefati nobiles omnem displicenciam et gravem animum, quos habuerunt seu habent ad ipsum .. abbatem .. celerarium et conventum dimittant ex corde, et de cetero eos graciose prosequantur, bonaque et possessiones dicti monasterii benigne foveant et tuentur. Item arbitramur, laudamus et pronunciamus, quod 3*
Strana 20
20 predicte ville cum suis pertinenciis ad proprietatem et dominium dicti monasterii pertineant, prout ab antiquo, cujus memoria hominum non habetur, pertinuerunt, et quod dicti nobiles predictas villas et predia ipsarum antedicto abbati nomine dicti sui monasterii recipienti assignent, restituant et resignent. Arbitramur insuper et pronunciamus, quod idem . . abbas . . celerarius suo conventus ac monasterii dicti nomine eisdem nobilibus prefatas villas octo cum dimidia cum suis universis et singulis pertinenciis, pro ut prius tenuerunt, det et donet, per eos vel eorum alterum tenendas, habendas, regendas, gubernandas, usufruendas ad tempora vite ipsorum dumtaxat possidendas. Post mortem vero ipsorum sine omni difficultate et contra- dictione dicte ville sine aliqua diminucione ad jus et propietatem monasterii predicti debent reverti. Ceterum arbitramur, precipimus et pronunciamus, quod nobiles sepe dicti debeant, presentes litere cum sigillis pendentibus ab illustri Principe Marchione Moravie, et domino Episcopo Olomucensi et Capitulo ipsius et jam dicte Ecclesie Olomucensis, et suo cum quinque nobilium terre Moravie sigillis in testimonium premissorum, ut approbentur, facere. Insuper arbitramur, laudamus dicimus, et pronunciamus, quod dictus . . abbas et . celerarius donationem dictarum villarum omnium dictis . . nobilibus factam super pacifica et quieta possessione illis temporibus, quibus vita eis fuerit comes, literis patentibus suis et conventus ipsorum cum appensis sigillis dent, corroborent et confirment. Demum laudamus, dicimus, arbitramur et pronunciamus, quod omnes expense facte hinc inde in causa seu causis inter ipsos mutuo compensentur. Item arbitramur, dicimus et pronunciamus, omnes et singulos proventus, fructus, obvenciones, et emolumenta, quos sepedicti nobiles de eisdem villis hactenus perceperunt, ipse abbas, et celerarius ac conventus sepedicti monasterii ex toto transeant et dimittant. Insuper pronunciamus, arbitramur, laudamus et dicimus, quod idem abbas et celerarius cum ipsorum conventu suspensionis, excommunicationis et interdicti sententias ac processus quoslibet in ipsos nobiles et eorum quelibet bona occasione predictarum causarum latas, sumptibus ipsorum et expensis sub tempore, quo commodius poterunt, debeant procurare. Et hec omnia laudamus, arbitramur, diffinimus, dicimus atque inviolabiliter pre- cipimus fieri et observari sub pena hic et in compromisso expressata. Si contra fuerit factum, salvo et servato nobis arbitrio et potestate declarandi, interpretandi, corrigendi super predictis, ubicumque et quandocumque visum fuerit expedire, et super predictis, et quolibet predictorum iterum et semel, et pluries pronunciandi. Ubi eciam statim dicte partes eandem nostram pronunciacionem, arbitrium, laudum, dictum et diffinicionem laudarunt et approbarunt, ratamque et gratam habuerunt et habere se omnimode promiserunt . Latum est presens nostrum arbitrium Anno Domini Millesimo, Trecentesimo, sexagesimo, septimo, indiccione quinta, Die quintadecima Mensis Decembris, hora quasi prima, in castro nostro Sternberch, Olomucensis Dyocesis, Pontificatus Sanctissimi in Christo Patris et Domini Nostri Domini Urbani, divina providencia Pape quinti, Anno Sexto. Presentibus Nobilibus Domini Stencone de Sternberch, dicto de Zabrzieh, Petro de Sternberch nostro fratruele, Potone de Holstain, ac honorabilibus viris Magistro Jaroslao Canonico Olomucensis Ecclesie, Archlebo de Turri, nostris Cappellanis, Strenuisque Sazema de Brziestije, Marquardo de Dobromyslicz et Nicolao de Malenowicz, Militibus nostris, nec non Jaroslao de Dlochowicz et Wencezlao dicto
20 predicte ville cum suis pertinenciis ad proprietatem et dominium dicti monasterii pertineant, prout ab antiquo, cujus memoria hominum non habetur, pertinuerunt, et quod dicti nobiles predictas villas et predia ipsarum antedicto abbati nomine dicti sui monasterii recipienti assignent, restituant et resignent. Arbitramur insuper et pronunciamus, quod idem . . abbas . . celerarius suo conventus ac monasterii dicti nomine eisdem nobilibus prefatas villas octo cum dimidia cum suis universis et singulis pertinenciis, pro ut prius tenuerunt, det et donet, per eos vel eorum alterum tenendas, habendas, regendas, gubernandas, usufruendas ad tempora vite ipsorum dumtaxat possidendas. Post mortem vero ipsorum sine omni difficultate et contra- dictione dicte ville sine aliqua diminucione ad jus et propietatem monasterii predicti debent reverti. Ceterum arbitramur, precipimus et pronunciamus, quod nobiles sepe dicti debeant, presentes litere cum sigillis pendentibus ab illustri Principe Marchione Moravie, et domino Episcopo Olomucensi et Capitulo ipsius et jam dicte Ecclesie Olomucensis, et suo cum quinque nobilium terre Moravie sigillis in testimonium premissorum, ut approbentur, facere. Insuper arbitramur, laudamus dicimus, et pronunciamus, quod dictus . . abbas et . celerarius donationem dictarum villarum omnium dictis . . nobilibus factam super pacifica et quieta possessione illis temporibus, quibus vita eis fuerit comes, literis patentibus suis et conventus ipsorum cum appensis sigillis dent, corroborent et confirment. Demum laudamus, dicimus, arbitramur et pronunciamus, quod omnes expense facte hinc inde in causa seu causis inter ipsos mutuo compensentur. Item arbitramur, dicimus et pronunciamus, omnes et singulos proventus, fructus, obvenciones, et emolumenta, quos sepedicti nobiles de eisdem villis hactenus perceperunt, ipse abbas, et celerarius ac conventus sepedicti monasterii ex toto transeant et dimittant. Insuper pronunciamus, arbitramur, laudamus et dicimus, quod idem abbas et celerarius cum ipsorum conventu suspensionis, excommunicationis et interdicti sententias ac processus quoslibet in ipsos nobiles et eorum quelibet bona occasione predictarum causarum latas, sumptibus ipsorum et expensis sub tempore, quo commodius poterunt, debeant procurare. Et hec omnia laudamus, arbitramur, diffinimus, dicimus atque inviolabiliter pre- cipimus fieri et observari sub pena hic et in compromisso expressata. Si contra fuerit factum, salvo et servato nobis arbitrio et potestate declarandi, interpretandi, corrigendi super predictis, ubicumque et quandocumque visum fuerit expedire, et super predictis, et quolibet predictorum iterum et semel, et pluries pronunciandi. Ubi eciam statim dicte partes eandem nostram pronunciacionem, arbitrium, laudum, dictum et diffinicionem laudarunt et approbarunt, ratamque et gratam habuerunt et habere se omnimode promiserunt . Latum est presens nostrum arbitrium Anno Domini Millesimo, Trecentesimo, sexagesimo, septimo, indiccione quinta, Die quintadecima Mensis Decembris, hora quasi prima, in castro nostro Sternberch, Olomucensis Dyocesis, Pontificatus Sanctissimi in Christo Patris et Domini Nostri Domini Urbani, divina providencia Pape quinti, Anno Sexto. Presentibus Nobilibus Domini Stencone de Sternberch, dicto de Zabrzieh, Petro de Sternberch nostro fratruele, Potone de Holstain, ac honorabilibus viris Magistro Jaroslao Canonico Olomucensis Ecclesie, Archlebo de Turri, nostris Cappellanis, Strenuisque Sazema de Brziestije, Marquardo de Dobromyslicz et Nicolao de Malenowicz, Militibus nostris, nec non Jaroslao de Dlochowicz et Wencezlao dicto
Strana 21
21 Mladyeyowecz, Notario publico infra scripto, fidelibus nostris, aliisque quam pluribus testibus fidedignis .In cujus evidenciam et robur validius sigilla nostra presentibus duximus appendenda. Et ego Wenczeslaus dictus Mladyeyowecz, quondam Sebastiani de Mladyeyow, Pragensis Dyocesis, Publicus auctoritate imperiali Notarius, dictis arbitrio, laudo, pronun- ciacioni et per partes supra scriptas approbationi, aliis omnibus et singulis supra dictis, dum sic fierent et agerentur, cum testibus prenominatis presens interfui, eaque omnia et singula de mandato Reverendi in Christo Patris et Domini Domini Alberti de Sternberch, Episcopi Luthomischliensis, arbitri supradicti, manu propria conscripsi, in hancque formam publicam redegi, signo meo una cum Sigillis jam dicti Domini Episcopi arbitri presentibus appensis, signavi rogatus et vocatus in testimonium omnium premissorum. (Aus dem in Kl. Raigern befindlichen Monasticon Moraviæ.) 24. Landrecht in Olmütz. 8. Jänner 1368. Anno domini MCCCLXVIII sabbato proximo post Epiphaniam domini colloquium celebratum fuit per nobiles dominos Johannem de Crawarn camerarium, Jaroslaum de Knyenycz zudarium, Frenczlinum tabularum notarium terre Morauie, necnon coram honorabilibus et nobilibus viris dominis Alberto episcopo Lutmuslensi, Hynczone de Lypa, Mathusschio de Sternberk, Heynrico et Georio fratribus de Vetouia, Johanne seniore de Mezerzicz, Vlrico de Boscowicz, Ptaczkone de Pyrkenstayn, Wockone et Pothe de Holnstayn, Bockone et Wylhelmo fratribus de Cunstat, Alberto et Wilhelmo de Zlyn necnon Francone de Kunowicz nomine serenissimi principis domini Marchionis Morauie Illustrissimi et aliis quam pluribus fidedignis presentibus testibus substitutis. (Olm. Landtafel pag. 47.) 25. Markgraf Johann tauscht mit Puta von Holstein das Dorf Cernowitz gegen das Dorf Uhřec aus. Dt. (der Landtafeileinlage) 8. Janner 1368. Excellens princeps dominus Johannes Marchio Morauie domino Pothe de Holnstayn dederat in Czyrnowicz villa prope Brvnnam omnia, que habuit, ad tempora vite et nunc fecit secum commutacionem dando sibi bona pro bonis, videlicet villam Wchrzecz prope Wysschaw pro dicta villa Czyrnowicz sibi et suis pueris legittimis, ipseque dominus Potha ipsi domino Marchioni in Czyrnowicz ea, que habuit ab ipso domino marchione, in manus ipsius domin Marchionis resignauit. (Olm. Landtafel pag. 47 n. 960.)
21 Mladyeyowecz, Notario publico infra scripto, fidelibus nostris, aliisque quam pluribus testibus fidedignis .In cujus evidenciam et robur validius sigilla nostra presentibus duximus appendenda. Et ego Wenczeslaus dictus Mladyeyowecz, quondam Sebastiani de Mladyeyow, Pragensis Dyocesis, Publicus auctoritate imperiali Notarius, dictis arbitrio, laudo, pronun- ciacioni et per partes supra scriptas approbationi, aliis omnibus et singulis supra dictis, dum sic fierent et agerentur, cum testibus prenominatis presens interfui, eaque omnia et singula de mandato Reverendi in Christo Patris et Domini Domini Alberti de Sternberch, Episcopi Luthomischliensis, arbitri supradicti, manu propria conscripsi, in hancque formam publicam redegi, signo meo una cum Sigillis jam dicti Domini Episcopi arbitri presentibus appensis, signavi rogatus et vocatus in testimonium omnium premissorum. (Aus dem in Kl. Raigern befindlichen Monasticon Moraviæ.) 24. Landrecht in Olmütz. 8. Jänner 1368. Anno domini MCCCLXVIII sabbato proximo post Epiphaniam domini colloquium celebratum fuit per nobiles dominos Johannem de Crawarn camerarium, Jaroslaum de Knyenycz zudarium, Frenczlinum tabularum notarium terre Morauie, necnon coram honorabilibus et nobilibus viris dominis Alberto episcopo Lutmuslensi, Hynczone de Lypa, Mathusschio de Sternberk, Heynrico et Georio fratribus de Vetouia, Johanne seniore de Mezerzicz, Vlrico de Boscowicz, Ptaczkone de Pyrkenstayn, Wockone et Pothe de Holnstayn, Bockone et Wylhelmo fratribus de Cunstat, Alberto et Wilhelmo de Zlyn necnon Francone de Kunowicz nomine serenissimi principis domini Marchionis Morauie Illustrissimi et aliis quam pluribus fidedignis presentibus testibus substitutis. (Olm. Landtafel pag. 47.) 25. Markgraf Johann tauscht mit Puta von Holstein das Dorf Cernowitz gegen das Dorf Uhřec aus. Dt. (der Landtafeileinlage) 8. Janner 1368. Excellens princeps dominus Johannes Marchio Morauie domino Pothe de Holnstayn dederat in Czyrnowicz villa prope Brvnnam omnia, que habuit, ad tempora vite et nunc fecit secum commutacionem dando sibi bona pro bonis, videlicet villam Wchrzecz prope Wysschaw pro dicta villa Czyrnowicz sibi et suis pueris legittimis, ipseque dominus Potha ipsi domino Marchioni in Czyrnowicz ea, que habuit ab ipso domino marchione, in manus ipsius domin Marchionis resignauit. (Olm. Landtafel pag. 47 n. 960.)
Strana 22
22 26. Landrecht in Brünn. 14. Jänner 1368. In nomine domini Amen. Anno ab incarnacione domini Millesimo CCC'LXVIII° feria sexta ante Fabiani celebratum fuit colloquium generale in presencia dominorum et nobilium videlicet Mathuschii de Sternberch supremi camerarii zude Brvnnensis, Francone de Chunowicz czudario et alias nobilibus, Henrico de Lipa, Vlrico de Bozkouicz, Henrico, Henslino et Georgio fratrum (sic) de Vethouia, Johanne de Mezirziecz, Boczkone et Wilhelmo fratribus de Kunstat, Wankone de Potenstayn et aliis multis nobilibus. (Brünner Landtafel pag. 73 n. 1.) 27. Wilhelm von Kunstat ernennt den Magister Vojslav, Advokaten des Prager Kon- sistoriums, zu seinem Vertreter in der Appellation, welche er in dem Processe wegen zweier Lahne in Bošowitz an das Prager Metropolitangericht geleitet hatte. Dt. Brünn, 22. Jänner 1368. (Insertum in der Urkunde n. 51 dieses Bandes.) 28. Wilhelm von Kunstat appellirt von den Ausspruche des Olmützer bischöflichen Offiziales in dem Processe, welchen er wegen zweier Lahne in Bošowitz mit dem Olmützer Kapitel führte, an das Prager Metropolitangericht. Dt. Prag, 27. Janner 1368. (Insertum in der Urkunde n. 51 dieses Bandes.) 29. Der Ritter Ranfold von Leobschitz verkauft dem Heinlin Scriptoris in dem Dorfe Bohdanowitz einen jährlichen Zins. Dt. Troppau, 2. Februar 1368. In Nomine domini amen. Vt omnis condicionis singulique facti fragilis humane noticie disposicio memorie placeat, ideo necessarium est, vt ea, que fiunt in tempore, fide- dignorum testimonio et scripturarum pio patricinio confirmentur, ne preter memoriam labentur in futurum . Igitur ego Ranfoldus, miles de Lupschicz, ad vniuersorum, tam presencium quam futurorum, presentibus publicam defero nocionem, quod maturo consilio et spontanea omnium meorum heredum voluntate honorabili viro Heynlino Scriptoris necnon suis heredibus ciuibus in Oppauia vendidi et presentibus vendidisse dinoscor quatuor marcas grossorum pragensium grauis ponderis numeri morauici et pagamenti, videlicet sexaginta quatuor grossos pro marca qualibet conputandos, perpetui veri annui census, habendas, recipiendas et tollendas, in villa mea Bodanowicz nuncupata, super sextomedio agrorum laneo versus Lupschicz
22 26. Landrecht in Brünn. 14. Jänner 1368. In nomine domini Amen. Anno ab incarnacione domini Millesimo CCC'LXVIII° feria sexta ante Fabiani celebratum fuit colloquium generale in presencia dominorum et nobilium videlicet Mathuschii de Sternberch supremi camerarii zude Brvnnensis, Francone de Chunowicz czudario et alias nobilibus, Henrico de Lipa, Vlrico de Bozkouicz, Henrico, Henslino et Georgio fratrum (sic) de Vethouia, Johanne de Mezirziecz, Boczkone et Wilhelmo fratribus de Kunstat, Wankone de Potenstayn et aliis multis nobilibus. (Brünner Landtafel pag. 73 n. 1.) 27. Wilhelm von Kunstat ernennt den Magister Vojslav, Advokaten des Prager Kon- sistoriums, zu seinem Vertreter in der Appellation, welche er in dem Processe wegen zweier Lahne in Bošowitz an das Prager Metropolitangericht geleitet hatte. Dt. Brünn, 22. Jänner 1368. (Insertum in der Urkunde n. 51 dieses Bandes.) 28. Wilhelm von Kunstat appellirt von den Ausspruche des Olmützer bischöflichen Offiziales in dem Processe, welchen er wegen zweier Lahne in Bošowitz mit dem Olmützer Kapitel führte, an das Prager Metropolitangericht. Dt. Prag, 27. Janner 1368. (Insertum in der Urkunde n. 51 dieses Bandes.) 29. Der Ritter Ranfold von Leobschitz verkauft dem Heinlin Scriptoris in dem Dorfe Bohdanowitz einen jährlichen Zins. Dt. Troppau, 2. Februar 1368. In Nomine domini amen. Vt omnis condicionis singulique facti fragilis humane noticie disposicio memorie placeat, ideo necessarium est, vt ea, que fiunt in tempore, fide- dignorum testimonio et scripturarum pio patricinio confirmentur, ne preter memoriam labentur in futurum . Igitur ego Ranfoldus, miles de Lupschicz, ad vniuersorum, tam presencium quam futurorum, presentibus publicam defero nocionem, quod maturo consilio et spontanea omnium meorum heredum voluntate honorabili viro Heynlino Scriptoris necnon suis heredibus ciuibus in Oppauia vendidi et presentibus vendidisse dinoscor quatuor marcas grossorum pragensium grauis ponderis numeri morauici et pagamenti, videlicet sexaginta quatuor grossos pro marca qualibet conputandos, perpetui veri annui census, habendas, recipiendas et tollendas, in villa mea Bodanowicz nuncupata, super sextomedio agrorum laneo versus Lupschicz
Strana 23
23 ciuitatem situato et locato et specialiter sequente inmediate alio sextomedio laneo per Han- mannum ciuem Oppauie pro quodam suo altari comparato et a parte terre stratus, quo a Bladin villa continue transitur a dextris incipiendo deinceps infra nominato . Quos quatuor marcarum perpetuos redditus prenominatus Heynlinus et sui heredes pro empcione alborum panni staminum egentibus et pauperibus pro amictu ministrancium hominibus pro salute anime Heynlini Scriptoris, patris et genitoris sui felicis recordacionis quondam eciam ciuis Oppauie, ac aliorum suorum predecessorum fideliter sincero deuocionis zelo conparauit, quem quatuor marcarum censum tunc temporis judex eiusdem ville, cuiuscunque etatis exstiterit vel qui- cunque fuerit, singulis annis in festo sancti Martini recipere tollere et colligere debeat et eundem censum sepedictis Heynlino Scriptoris et suis heredibus necnon circumspectis viris consulibus ciuitatis Oppauie tunc existentibus, quos Heynlinus prescriptus in eiusdem census prouisores statuit, ordinauit et elegit, assignando debebit presentare ad ciuitatem Oppauiam, quolibet contradiccionis non obstante voluntarie omni consenciendo . Si post ipsum festum sancti Martini judex antedictus ipsum censum infra duas septimanas anno quocunque aliquo colligendo dare neglexerit, extunc judex prouincialis terre Opauie sepefatum judicem seu eciam homines, dictos laneos continue possidentes, poterit et debebit inpignorare seu vadio pro huiusmodi censu occupare, queque pignora seu vadia prenominatis viris Heynlino suisque heredibus necnon consulibus ciuitatis Oppauie, quicunque fuerint, presentando, vt ipsum censum vadiis valeant consequi et attingi cum premissis . Promitto eciam, heredes mei et singuli successores, prenominatos laneos habentes et possidentes bona fide sine doli scrupulo, homines dictosque laneos habentes tenentes et possidentes honoralibus, honoribus, robotis, oneribus, laboribus, exaccionibus, steurarum exaccionibus et simpliciter vniuersis et singulis angariarum oppressionibus quouismodo non aggravare nec ab eis extorquendo quidquam minus iuste recipere, nisi quam omnes vicini sui circumquaque ad morem licite donacionis recipere tollere et colligere consueuerunt . Ad clariorem et maiorem perpetuitatis euidenciam presens scriptum sigillo meo decreui roborandum . Datum Oppauie in die Purificacionis vir- ginis Marie gloriose Anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo octauo. (Orig. Perg. h. Sig. im Olmützer Stadtarchive.) 30. Papst Urban V. befiehlt dem Bischofe von Passau und dem Probsten von Kl. Neuburg und Sct. Stefan in Wien, die Einkünfte der Pfarre in Nikolsburg zu untersuchen und zu regeln. Dt. Rom, 23. Februar 1368. Urbanus Episcopus Servus Servorum Dei Venerabili Fratri Episcopo Patavien . et dilectis filiis Nuemburgen . ac sancti Stephani in Wienna Patavien . Diocesis ecclesiarum Pre- positis Salutem et Apostolicam Benedictionem. Exhibita nobis pro parte dilecti filii Mathei perpetui Vicarii Parochialis Ecclesie in Nicolspurga Olomucen . Diocesis petitio continebat, quod dudum dicta parochialis ecclesia, que per Canonicos Monasterii Chunicen . Premonstraten . ordinis dicte Diocesis, cuius idem Matheus
23 ciuitatem situato et locato et specialiter sequente inmediate alio sextomedio laneo per Han- mannum ciuem Oppauie pro quodam suo altari comparato et a parte terre stratus, quo a Bladin villa continue transitur a dextris incipiendo deinceps infra nominato . Quos quatuor marcarum perpetuos redditus prenominatus Heynlinus et sui heredes pro empcione alborum panni staminum egentibus et pauperibus pro amictu ministrancium hominibus pro salute anime Heynlini Scriptoris, patris et genitoris sui felicis recordacionis quondam eciam ciuis Oppauie, ac aliorum suorum predecessorum fideliter sincero deuocionis zelo conparauit, quem quatuor marcarum censum tunc temporis judex eiusdem ville, cuiuscunque etatis exstiterit vel qui- cunque fuerit, singulis annis in festo sancti Martini recipere tollere et colligere debeat et eundem censum sepedictis Heynlino Scriptoris et suis heredibus necnon circumspectis viris consulibus ciuitatis Oppauie tunc existentibus, quos Heynlinus prescriptus in eiusdem census prouisores statuit, ordinauit et elegit, assignando debebit presentare ad ciuitatem Oppauiam, quolibet contradiccionis non obstante voluntarie omni consenciendo . Si post ipsum festum sancti Martini judex antedictus ipsum censum infra duas septimanas anno quocunque aliquo colligendo dare neglexerit, extunc judex prouincialis terre Opauie sepefatum judicem seu eciam homines, dictos laneos continue possidentes, poterit et debebit inpignorare seu vadio pro huiusmodi censu occupare, queque pignora seu vadia prenominatis viris Heynlino suisque heredibus necnon consulibus ciuitatis Oppauie, quicunque fuerint, presentando, vt ipsum censum vadiis valeant consequi et attingi cum premissis . Promitto eciam, heredes mei et singuli successores, prenominatos laneos habentes et possidentes bona fide sine doli scrupulo, homines dictosque laneos habentes tenentes et possidentes honoralibus, honoribus, robotis, oneribus, laboribus, exaccionibus, steurarum exaccionibus et simpliciter vniuersis et singulis angariarum oppressionibus quouismodo non aggravare nec ab eis extorquendo quidquam minus iuste recipere, nisi quam omnes vicini sui circumquaque ad morem licite donacionis recipere tollere et colligere consueuerunt . Ad clariorem et maiorem perpetuitatis euidenciam presens scriptum sigillo meo decreui roborandum . Datum Oppauie in die Purificacionis vir- ginis Marie gloriose Anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo octauo. (Orig. Perg. h. Sig. im Olmützer Stadtarchive.) 30. Papst Urban V. befiehlt dem Bischofe von Passau und dem Probsten von Kl. Neuburg und Sct. Stefan in Wien, die Einkünfte der Pfarre in Nikolsburg zu untersuchen und zu regeln. Dt. Rom, 23. Februar 1368. Urbanus Episcopus Servus Servorum Dei Venerabili Fratri Episcopo Patavien . et dilectis filiis Nuemburgen . ac sancti Stephani in Wienna Patavien . Diocesis ecclesiarum Pre- positis Salutem et Apostolicam Benedictionem. Exhibita nobis pro parte dilecti filii Mathei perpetui Vicarii Parochialis Ecclesie in Nicolspurga Olomucen . Diocesis petitio continebat, quod dudum dicta parochialis ecclesia, que per Canonicos Monasterii Chunicen . Premonstraten . ordinis dicte Diocesis, cuius idem Matheus
Strana 24
24 canonicus existit, regi consueverat, mense Prepositi dicti Monasterii per Prepositum soliti gubernari unita existit, ac prepositus dicti Monasterii, qui tunc erat, ultra tres partes reddituum dicte ecclesie recepit, residuo huiusmodi reddituum dumtaxat pro partitione dicti perpetui Vicarii dimisso, quodque Rector ipsius ecclesie, qui ante dictam unionem erat, quinque Capellanis, duobus clericis ac certis aliis personis in necessariis providere, Jura episcopalia, archidiaconalia, et sinodalia solvere, magnam hospitalitatem tenere, et alia incumbentia onera supportare consueverat, ac idem Vicarius propter eius inopiam compulsus est et compellitur numerum dictorum capellanorum et divinum cultum in ipsa ecclesia diminuere, propter que inter parochianos dicte ecclesie, que longam et latam parochiam et magnam multitudinem parochianorum habere dinoscitur, gravia scandala generantur. Quare pro parte dicti Mathei nobis suit humiliter supplicatum, ut providere ei super premissis de benignitate apostolica dignaremur. Nos itaque huiusmodi supplicationibus inclinati discretioni vestre per apostolica scripta mandamus, quatinus vocatis qui fuerint evocandi et auditis hinc inde propositis quod iustum fuerit appellatione remota decernatis faciendum, quod decreveritis auctoritate nostra firmiter observari. Testes autem qui fuerint nominati, si se gratia, odio, vel timore sub- traxerint, per censuram ecclesiasticam appellatione cessante compellatis, veritati testimonium perhibere. Non obstantibus tam felic. record. Bonifatii Pape VIII predecessoris nostri, qua cavetur, ut cum eiusdem civitatis et diocesis fuerint actor et reus extra ipsos nisi in certis exceptis casibus in dicta constitutione expressis causa auctoritate litterarum apostolice sedis non committatur, nec conveniatur aliquis eorumdem, seu ne iudices a sede apostolica deputati aliquos ultra unam dietam a fine Diocesis eorumdem trahere presumant, dummodo ultra duas dietas aliquis auctoritate presentium ad iudicium non vocetur, quibusvis aliis constitutionibus apostolicis contrariis quibuscumque. Seu si eidem preposito vel quibusvis aliis communiter vel divisim a predicta sit sede indultum, quod interdici, suspendi et excommunicari aut extra vel ultra certa loca ad iudicium evocari non possint, per litteras apostolicas non facientes plenam et expressam, ac de verbo ad verbum de indulto huiusmodi mentionem. Quod si non omnes hiis exequendis potueritis interesse tu frater Episcope cum eorum altero ea nichilominus exequaris. Datum Rome apud sanctum Petrum VII Kal. martii pontificatus nostri anno septimo. (Aus den Regesten des Papst. Urban V. p. 132 im Vaticanischen Archive, mitgetheilt von Dr. Dudík.) 31. Heinrich von Münsterberg, Offizial des Olmützer Bischofes, leitet die Appellation, welche Wilhelm von Kunstat in seinem Processe mit dem Olmützer Kapitel wegen zweier Lahne in Bošowitz anmeldete, an das Prager Metropolitangericht. Dt. Brünn, 24. Febr. 1368. (Insertum in der Urkunde N. 51 dieses Bandes.) 32. Das Olmützer Kapitel ernennt den Canonicus Zander, Pfarrer in Müglitz, zum Be- vollmächtigten, damit dieser das Kapitel bei dem Prager Metropolitangerichte, wohin Wilhelm
24 canonicus existit, regi consueverat, mense Prepositi dicti Monasterii per Prepositum soliti gubernari unita existit, ac prepositus dicti Monasterii, qui tunc erat, ultra tres partes reddituum dicte ecclesie recepit, residuo huiusmodi reddituum dumtaxat pro partitione dicti perpetui Vicarii dimisso, quodque Rector ipsius ecclesie, qui ante dictam unionem erat, quinque Capellanis, duobus clericis ac certis aliis personis in necessariis providere, Jura episcopalia, archidiaconalia, et sinodalia solvere, magnam hospitalitatem tenere, et alia incumbentia onera supportare consueverat, ac idem Vicarius propter eius inopiam compulsus est et compellitur numerum dictorum capellanorum et divinum cultum in ipsa ecclesia diminuere, propter que inter parochianos dicte ecclesie, que longam et latam parochiam et magnam multitudinem parochianorum habere dinoscitur, gravia scandala generantur. Quare pro parte dicti Mathei nobis suit humiliter supplicatum, ut providere ei super premissis de benignitate apostolica dignaremur. Nos itaque huiusmodi supplicationibus inclinati discretioni vestre per apostolica scripta mandamus, quatinus vocatis qui fuerint evocandi et auditis hinc inde propositis quod iustum fuerit appellatione remota decernatis faciendum, quod decreveritis auctoritate nostra firmiter observari. Testes autem qui fuerint nominati, si se gratia, odio, vel timore sub- traxerint, per censuram ecclesiasticam appellatione cessante compellatis, veritati testimonium perhibere. Non obstantibus tam felic. record. Bonifatii Pape VIII predecessoris nostri, qua cavetur, ut cum eiusdem civitatis et diocesis fuerint actor et reus extra ipsos nisi in certis exceptis casibus in dicta constitutione expressis causa auctoritate litterarum apostolice sedis non committatur, nec conveniatur aliquis eorumdem, seu ne iudices a sede apostolica deputati aliquos ultra unam dietam a fine Diocesis eorumdem trahere presumant, dummodo ultra duas dietas aliquis auctoritate presentium ad iudicium non vocetur, quibusvis aliis constitutionibus apostolicis contrariis quibuscumque. Seu si eidem preposito vel quibusvis aliis communiter vel divisim a predicta sit sede indultum, quod interdici, suspendi et excommunicari aut extra vel ultra certa loca ad iudicium evocari non possint, per litteras apostolicas non facientes plenam et expressam, ac de verbo ad verbum de indulto huiusmodi mentionem. Quod si non omnes hiis exequendis potueritis interesse tu frater Episcope cum eorum altero ea nichilominus exequaris. Datum Rome apud sanctum Petrum VII Kal. martii pontificatus nostri anno septimo. (Aus den Regesten des Papst. Urban V. p. 132 im Vaticanischen Archive, mitgetheilt von Dr. Dudík.) 31. Heinrich von Münsterberg, Offizial des Olmützer Bischofes, leitet die Appellation, welche Wilhelm von Kunstat in seinem Processe mit dem Olmützer Kapitel wegen zweier Lahne in Bošowitz anmeldete, an das Prager Metropolitangericht. Dt. Brünn, 24. Febr. 1368. (Insertum in der Urkunde N. 51 dieses Bandes.) 32. Das Olmützer Kapitel ernennt den Canonicus Zander, Pfarrer in Müglitz, zum Be- vollmächtigten, damit dieser das Kapitel bei dem Prager Metropolitangerichte, wohin Wilhelm
Strana 25
25 von Kunstadt in seinem Processe wegen zweier Lahne in Bošowitz appellirt hatte, vertrete. Dt. Olmütz, 25. Februar 1368. (Insertum in der Urkunde N. 51 dieses Bandes.) 33. Statut der Tuchmacher und Tuchscheerer in Olmütz. Dt. 13. März 1368. Anno domini 1368 feria secunda ante Lætare decretum dominorum juratorum se- niorum et modernorum pro communi bono et utilitate nostræe civitatis et serenissimi principis et domini, domini Johannis, Moraviæ Marchionis illustris, declarata voluntate maturoque consilio et assensu præhabito omnium civium pannicissorum et etiam pannificium, præsentialiter coram nobis convocatis et constitutis, ipsorum utrobique unanimi arbitrio decrevimus, statuentes firmum et ratum haberi temporibus in futuris, videlicet, quod pannifices saltim opus pannificii debent exercere et integra stamina uni vel duobus licite vendere possunt omni sine emenda. — Statuimus etiam, quod domini pannicissores communium et nobilium staminum pannos saltim vendere ac incidere debent et non facere, nec etiam opus pannificii seu ejus artificii quid exercere neque aliquo jure aliquam lanam emere debent cum pendiculo dicto vulgaliter Vnczer, et etiam in ponderibus emere non debent hic, nec in aliis civitatibus, sed per lapides bene emere possunt omni sine emenda . Si quis ipsorum aliud attemptare præsumpserit, una sexagena convictus fore debebit, duas partes consulibus et unam partem advocato sexagenæe præfatæ. (Aus einem vom Olm. Magistrate ai. 1692 gegebenen Extrakte in der Boč. Sammlung n. 9385 im Landesarchive.) 34. Markgraf Johann bestätiget die Privilegien des Klosters Raigern. Dt. Neudorf (d. i. Königsfeld bei Brünn), 25. Marz 1368. Johannes dei gracia Marchio Morauie religiosis preposito et conuentui monasterii Raigradensis ordinis sancti Benedicti deuotis nostris dilectis graciam nostram et omne bonum . Principum decet clemenciam sibi subditos piis prosequi fauoribus, illos tamen quodam singulari fauore pre ceteris, quibus deuota religio et deuote religionis suffragatur obseruancia, quique a diuis nostris progenitoribus graciis singularibus sunt respecti. Volentes itaque nostrorum predecessorum inherere in hoc vestigiis et vt eciam nostri et heredum nostrorum deuota in dicto monasterio habeatur memoria, vos, vestrum monasterium et homines vobis subditos circa omnes gracias, libertates et indulta nostrorum predecessorum vobis et ipsi monasterio concessas et concessa conseruamus presentibus et volumus futuris temporibus graciosius conseruare, ab omnibus quidem et singulis nobilium, baronum, judicum, iusticiariorum, burgrauiorum et officialium nostrorum quorumlibet iurisdiccionibus, dacionibus, iussionibus, mandatis et pre-
25 von Kunstadt in seinem Processe wegen zweier Lahne in Bošowitz appellirt hatte, vertrete. Dt. Olmütz, 25. Februar 1368. (Insertum in der Urkunde N. 51 dieses Bandes.) 33. Statut der Tuchmacher und Tuchscheerer in Olmütz. Dt. 13. März 1368. Anno domini 1368 feria secunda ante Lætare decretum dominorum juratorum se- niorum et modernorum pro communi bono et utilitate nostræe civitatis et serenissimi principis et domini, domini Johannis, Moraviæ Marchionis illustris, declarata voluntate maturoque consilio et assensu præhabito omnium civium pannicissorum et etiam pannificium, præsentialiter coram nobis convocatis et constitutis, ipsorum utrobique unanimi arbitrio decrevimus, statuentes firmum et ratum haberi temporibus in futuris, videlicet, quod pannifices saltim opus pannificii debent exercere et integra stamina uni vel duobus licite vendere possunt omni sine emenda. — Statuimus etiam, quod domini pannicissores communium et nobilium staminum pannos saltim vendere ac incidere debent et non facere, nec etiam opus pannificii seu ejus artificii quid exercere neque aliquo jure aliquam lanam emere debent cum pendiculo dicto vulgaliter Vnczer, et etiam in ponderibus emere non debent hic, nec in aliis civitatibus, sed per lapides bene emere possunt omni sine emenda . Si quis ipsorum aliud attemptare præsumpserit, una sexagena convictus fore debebit, duas partes consulibus et unam partem advocato sexagenæe præfatæ. (Aus einem vom Olm. Magistrate ai. 1692 gegebenen Extrakte in der Boč. Sammlung n. 9385 im Landesarchive.) 34. Markgraf Johann bestätiget die Privilegien des Klosters Raigern. Dt. Neudorf (d. i. Königsfeld bei Brünn), 25. Marz 1368. Johannes dei gracia Marchio Morauie religiosis preposito et conuentui monasterii Raigradensis ordinis sancti Benedicti deuotis nostris dilectis graciam nostram et omne bonum . Principum decet clemenciam sibi subditos piis prosequi fauoribus, illos tamen quodam singulari fauore pre ceteris, quibus deuota religio et deuote religionis suffragatur obseruancia, quique a diuis nostris progenitoribus graciis singularibus sunt respecti. Volentes itaque nostrorum predecessorum inherere in hoc vestigiis et vt eciam nostri et heredum nostrorum deuota in dicto monasterio habeatur memoria, vos, vestrum monasterium et homines vobis subditos circa omnes gracias, libertates et indulta nostrorum predecessorum vobis et ipsi monasterio concessas et concessa conseruamus presentibus et volumus futuris temporibus graciosius conseruare, ab omnibus quidem et singulis nobilium, baronum, judicum, iusticiariorum, burgrauiorum et officialium nostrorum quorumlibet iurisdiccionibus, dacionibus, iussionibus, mandatis et pre-
Strana 26
26 ceptis quibuslibet virtute presencium eximimus et nostre tuicioni et camere solummodo reseruamus, volentes omnino, vt ipsis non pareatis nec obediatis in aliquo, sed in omnibus agendis et causis vestris, vestri monasterii et hominum ad nostram magnificenciam et heredum nostrorum dumtaxat, vel ad hunc, quem ad hoc deputandum duxerimus, decetero recurratis, decernentes virtute presencium, vt de bonis decedencium subditorum vestrorum nullus se presumat intromittere, sed ipsa debent ad vestram disposicionem perpetuo permanere. Mandamus itaque vniuersis et singulis baronibus, nobilibus, purgrauiis, iusticiariis et officialibus nostris quibuslibet, qui nunc sunt et qui fuerint pro tempore, quatenus de vestrorum subdi- torum et vestris bonis et rebus in vita et in morte non presumant se intromittere, nec iudiciis in bonis vestris presidere casibus in priuilegiis vestris dumtaxat exceptis, neque eciam vos et vestros homines audeant in aliquo perturbare, prout propria pericula et nostram indignacionem irremissibilem voluerint euitare . Harum quibus sigillum nostrum appendi fecimus serie literarum. Datum in noua villa die incarnacionis domini, anno domini Millesimo Trecentesimo sexagesimo octauo. (Aus einem Vidimus des Brünner Stadtrathes ai. 1524 in der Boč. Sammlung n. 3521 im Landesarchive.) 35. Johann, Bischof von Olmütz, bekennt, dass die Güter der neugestifteten Prœbende bei der Olmützer Kirche der markgräflichen Jurisdiction und allen öffentlichen Lasten unterworfen sein sollen. Dt. Modritz, 2. April 1368. Dei et apostolice sedis gracia Olomucensis Episcopus, Regalis Capelle Boemie Comes, Johannes, Notumfacimus tenore presencium vniuersis. Quod cum Illustris et Magnificus Princeps, dominus Johannes Marchio Morauie, carissimus Compater noster et dominus peramandus, ad supplicem nostre peticionis instanciam comparacionem et empcionem reddituum quorundam pro fundacione noue prebende in ecclesia nostra Olomucensi, quam ibidem nutu inspirante diuino de nouo fundamus, grata beniuolencia, benigne gratanter admiserit et fauerit, quod in bonis temporali dicioni sue, in Principatu Morauie subiectis, redditus huiusmodi pro eiusdem prebende corpore, sicut premisimus, possint, valeant et debeant comparari: Nos igitur indempnitati prefati nostri carissimi compatris et domini volentes consulere, ne ex munificencie sue largo munere dampnificari se quauis racione persenciat, cum ex inde merito debeat nostris et omnium ministrorum oracionibus fore perpetuo tempore recommissos, animo deliberato, non per errorem aut improuide, sed ex certa nostra sciencia tenore presencium publice pro- fitemur, quod dum antedicti redditus prefate prebende incorporati, adiuncti et inuiscerati fuerint, eo modo, quo talibus consuetum est canonice prouideri, ex hoc jurisdiccio principatus Marchie non debeat esse quauis racione deterior, quin apud ante dictum dominum Marchionem, heredes et successores suos Marchiones Morauie in bonis huiusmodi reddituum imperpetuum remaneat iudicandi potestas, et quod bona talia ad solucionem regalis Berne et ad queuis alia onera, que dictis bonis de more Marchionatus incumbunt, ad instar aliorum bonorum,
26 ceptis quibuslibet virtute presencium eximimus et nostre tuicioni et camere solummodo reseruamus, volentes omnino, vt ipsis non pareatis nec obediatis in aliquo, sed in omnibus agendis et causis vestris, vestri monasterii et hominum ad nostram magnificenciam et heredum nostrorum dumtaxat, vel ad hunc, quem ad hoc deputandum duxerimus, decetero recurratis, decernentes virtute presencium, vt de bonis decedencium subditorum vestrorum nullus se presumat intromittere, sed ipsa debent ad vestram disposicionem perpetuo permanere. Mandamus itaque vniuersis et singulis baronibus, nobilibus, purgrauiis, iusticiariis et officialibus nostris quibuslibet, qui nunc sunt et qui fuerint pro tempore, quatenus de vestrorum subdi- torum et vestris bonis et rebus in vita et in morte non presumant se intromittere, nec iudiciis in bonis vestris presidere casibus in priuilegiis vestris dumtaxat exceptis, neque eciam vos et vestros homines audeant in aliquo perturbare, prout propria pericula et nostram indignacionem irremissibilem voluerint euitare . Harum quibus sigillum nostrum appendi fecimus serie literarum. Datum in noua villa die incarnacionis domini, anno domini Millesimo Trecentesimo sexagesimo octauo. (Aus einem Vidimus des Brünner Stadtrathes ai. 1524 in der Boč. Sammlung n. 3521 im Landesarchive.) 35. Johann, Bischof von Olmütz, bekennt, dass die Güter der neugestifteten Prœbende bei der Olmützer Kirche der markgräflichen Jurisdiction und allen öffentlichen Lasten unterworfen sein sollen. Dt. Modritz, 2. April 1368. Dei et apostolice sedis gracia Olomucensis Episcopus, Regalis Capelle Boemie Comes, Johannes, Notumfacimus tenore presencium vniuersis. Quod cum Illustris et Magnificus Princeps, dominus Johannes Marchio Morauie, carissimus Compater noster et dominus peramandus, ad supplicem nostre peticionis instanciam comparacionem et empcionem reddituum quorundam pro fundacione noue prebende in ecclesia nostra Olomucensi, quam ibidem nutu inspirante diuino de nouo fundamus, grata beniuolencia, benigne gratanter admiserit et fauerit, quod in bonis temporali dicioni sue, in Principatu Morauie subiectis, redditus huiusmodi pro eiusdem prebende corpore, sicut premisimus, possint, valeant et debeant comparari: Nos igitur indempnitati prefati nostri carissimi compatris et domini volentes consulere, ne ex munificencie sue largo munere dampnificari se quauis racione persenciat, cum ex inde merito debeat nostris et omnium ministrorum oracionibus fore perpetuo tempore recommissos, animo deliberato, non per errorem aut improuide, sed ex certa nostra sciencia tenore presencium publice pro- fitemur, quod dum antedicti redditus prefate prebende incorporati, adiuncti et inuiscerati fuerint, eo modo, quo talibus consuetum est canonice prouideri, ex hoc jurisdiccio principatus Marchie non debeat esse quauis racione deterior, quin apud ante dictum dominum Marchionem, heredes et successores suos Marchiones Morauie in bonis huiusmodi reddituum imperpetuum remaneat iudicandi potestas, et quod bona talia ad solucionem regalis Berne et ad queuis alia onera, que dictis bonis de more Marchionatus incumbunt, ad instar aliorum bonorum,
Strana 27
27 que dicioni Marchionatus subiecta sunt, debeant obligari, teneri et astringi perpetuis temporibus affuturis. Presencium sub nostro appenso majori sigillo testimonio literarum. Datum in castro nostro Modericz Anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo Octauo in die Palmarum. (Orig. Perg. häng. oblanges Sig. im ständ. Archive inter Miscell. n. 43. — Das Sigel zeigt den Bischof unter einem Baldachin stehend, in der linken Hand das Pedum haltend, die Rechte zum Segen erhoben; die Umschrift lautet: „Dei et aplice. sedis. gra. Olom. eps. Regalis. capelle. Boemie. comes. Johes.“) 36. Albert und Wilhelm von Sternberg versprechen den zwischen ihnen und dem Kloster Smilheim gefällten Schiedspruch zu halten. Dt. Brünn, 4. April 1368. Nos Albertus et Wilhelmus fratres de Sternberch, dicti de Zlina: notum facimus tenore presencium universis. Quod pridem super omnibus et litibus et controversiis, que inter nos ex una, et honorabiles et religiosos viros, dominum Petrum Abbatem, et conventum monasterii in Smilnhaym, alias Wyzowicz, ordinis Cisterciensis, Olomucensis diocesis, pro et occasione quarundam villarum videlicet: Altus Campus, Hrosenkow, Lypa, Schenaw, Prlow, Pozdijckow, Polanka, Leschnow, et medium Zelichowicz dicte dyocesis, cum suis juribus et pertinenciis universis, tam in Romana Curia quam eciam extra vertentibus ex altera, et que imposterum potuisset inter nos quomodolibet exoriri, in reverendissimum in Christo patrem et dominum dominum Albertum de Sternberch, Episcopum Luthomischliensem, tamquam in arbitrum, arbitratorem et amicabilem compositorem de alto et basso sub certis penis compromiseramus, Qui quidem . . . nostrarum et vigore dicti compromissi in eum facti pronunciavit et deffi- nivit, prout in literis super ipso compromisso per Wenceslaum Sebastiani de Mladieowicz, publicum notarium, super eo in modum publici scripti confectis et sigillis dicti domini episcopi sigillatis plene continetur. Nos vero ipsam huiusmodi pronunciacionem et diffinicionem per ipsum dictum episcopum inter nos, ut premittitur factam, in omnibus suis clausulis atque punctis et ut in eisdem literis continetur, emologamus, laudamus, et tenore presencium acceptamus . Promittentes pro nobis et nostris heredibus ipsam huiusmodi pronunciacionem et diffinicionem perpetuis temporibus ratam tenere et servare, et non contra facere vel venire aliqua racione vel causa, quovis colore quesito directe vel indirecte, per nos vel interpositam personam ullo jure, nobis ea ob non solempnitatem uberiorem in hiis forsan servari solitam suffragante. Harum quibus nostra et ad majorem evidenciam nobilium virorum Benessii de Crawar, Zdenkonis de Sternberch dicti de Zabrzieh, Petri de Sternberg, Pothe de Holstain et Franconis de Kunowicz sigilla sunt appensa testimonio literarum. Datum Brunne Anno Domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo Octavo, feria Tercia, die Beati Ambrosii Episcopi. (E Monastico Ms. in tomo Cisterciensium in archivo Rajhradensi.)
27 que dicioni Marchionatus subiecta sunt, debeant obligari, teneri et astringi perpetuis temporibus affuturis. Presencium sub nostro appenso majori sigillo testimonio literarum. Datum in castro nostro Modericz Anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo Octauo in die Palmarum. (Orig. Perg. häng. oblanges Sig. im ständ. Archive inter Miscell. n. 43. — Das Sigel zeigt den Bischof unter einem Baldachin stehend, in der linken Hand das Pedum haltend, die Rechte zum Segen erhoben; die Umschrift lautet: „Dei et aplice. sedis. gra. Olom. eps. Regalis. capelle. Boemie. comes. Johes.“) 36. Albert und Wilhelm von Sternberg versprechen den zwischen ihnen und dem Kloster Smilheim gefällten Schiedspruch zu halten. Dt. Brünn, 4. April 1368. Nos Albertus et Wilhelmus fratres de Sternberch, dicti de Zlina: notum facimus tenore presencium universis. Quod pridem super omnibus et litibus et controversiis, que inter nos ex una, et honorabiles et religiosos viros, dominum Petrum Abbatem, et conventum monasterii in Smilnhaym, alias Wyzowicz, ordinis Cisterciensis, Olomucensis diocesis, pro et occasione quarundam villarum videlicet: Altus Campus, Hrosenkow, Lypa, Schenaw, Prlow, Pozdijckow, Polanka, Leschnow, et medium Zelichowicz dicte dyocesis, cum suis juribus et pertinenciis universis, tam in Romana Curia quam eciam extra vertentibus ex altera, et que imposterum potuisset inter nos quomodolibet exoriri, in reverendissimum in Christo patrem et dominum dominum Albertum de Sternberch, Episcopum Luthomischliensem, tamquam in arbitrum, arbitratorem et amicabilem compositorem de alto et basso sub certis penis compromiseramus, Qui quidem . . . nostrarum et vigore dicti compromissi in eum facti pronunciavit et deffi- nivit, prout in literis super ipso compromisso per Wenceslaum Sebastiani de Mladieowicz, publicum notarium, super eo in modum publici scripti confectis et sigillis dicti domini episcopi sigillatis plene continetur. Nos vero ipsam huiusmodi pronunciacionem et diffinicionem per ipsum dictum episcopum inter nos, ut premittitur factam, in omnibus suis clausulis atque punctis et ut in eisdem literis continetur, emologamus, laudamus, et tenore presencium acceptamus . Promittentes pro nobis et nostris heredibus ipsam huiusmodi pronunciacionem et diffinicionem perpetuis temporibus ratam tenere et servare, et non contra facere vel venire aliqua racione vel causa, quovis colore quesito directe vel indirecte, per nos vel interpositam personam ullo jure, nobis ea ob non solempnitatem uberiorem in hiis forsan servari solitam suffragante. Harum quibus nostra et ad majorem evidenciam nobilium virorum Benessii de Crawar, Zdenkonis de Sternberch dicti de Zabrzieh, Petri de Sternberg, Pothe de Holstain et Franconis de Kunowicz sigilla sunt appensa testimonio literarum. Datum Brunne Anno Domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo Octavo, feria Tercia, die Beati Ambrosii Episcopi. (E Monastico Ms. in tomo Cisterciensium in archivo Rajhradensi.)
Strana 28
28 37. Milota von Kvasitz schenkt dem Kloster Velehrad einen jährlichen Zins von drei Mark Prager Groschen. Dt. Velehrad, 11. April 1368. Cum cercius morte mortisque hora nil incercius prestolemur super terram, quapropter congruit vniuersis, quatenus respectu centupli spiritalis, quod saluator omnibus large pollicetur, qui pro suo nomine quitquam dando deserunt in hac vita, salubriter suis animabus, dum possunt, sapienter studeant prouidere . Nos itaque Milota de Quassicz tam presentibus quam futuris, qui has litteras viderint, legerint ue audierint, notum esse volumus vniuersis, quod ex matura deliberacione, de consilio et assensu cunctorum, quorum in accionibus legittimis de jure requiritur assensus, pro remedio et testamento animarum felicis recordacionis pro- genitorum nostrorum ac domine Elizabet diecte nostre conthoralis et nostra sanitate rite et racionabiliter legauimus, donauimus, contulimus et presentibus libere resignamus religiosis viris . . abbati et conuentui monasterii Welegradensis et eorum posteris in suo refectorio ad pitancias iugiter futuris temporibus perpetuo ministrandas, videlicet tres marcas grossorum denariorum Pragensium Morauici numeri et pagamenti nudorum reddituum et certorum perci- piendas, tenendas et possidendas per iam dictos . . abbatem et . . conuentum annis singulis in duobus terminis cuiuslibet anni, scilicet in die beati Johannis ante portam latinam alteram dimidiam marcam et in die beati Galli totidem denariorum prescriptorum in et super villa nostra Olschowicz vocata et suis pertinenciis prope Tulmatschaw (sic) oppidum nostrum situata, per judicem dicte ville tollendas et per eundem seu per nos et successores nostros eisdem dandas, censuandas et numerandas ac eciam in ipsorum monasterio presentandas abbati et conuentui sepedictis, qui nos in participium oracionum suarum et bonorum omnium, que spiri- tualibus perfecerint exerciciis, tamquam fratrem ordinis benigne susceperunt. Si uero post aliquem dictorum terminorum, quod absit, census debitus, vt pretactum est, non persolueretur, extunc statim judex et duo de scabinis dicte ville per officiales monasterii prefati moniti ciuitatem Cremsirensem subintrare tenebuntur, obstagium verum in domo honesta iuxta morem terre prestituri, non inde recedentes donec de censu et dampnis, si quid per dilacionem solucionis percepissent, eis plene satisfiat, quodque obstagium, si octo diebus continuis durauerit, censu et dampnis non solutis, mox plenam presentibus habeant potestatem, homines nostros quoslibet in bonis nostris et vbicunque locorum prensos in ciuitatibus, oppidis et villis arrestandi, detinendi et impignorandi in rebus et personis tociens et tam diu, donec solucionem pro tempore faciendam integre percipiant et in toto se reddant liberos, indempnes et solutos. Ceterum si dicta villa nostra Olschowicz a nobis modo quouis in aliam personam transferretur aut per desolucionem vel alias, quod absit, ad hoc deueniret, quod dictum censum habere non possent ibidem, tunc statim in bonis nostris aliis singulis et vniuersis vbicunque habitis, que duxerint eligere, eodem tytulo tantundem veri et perpetui census eis dare et assignare promittimus bona fide, vt in suis redditibus non fraudentur. Promittentes nichilominus dictum censum, siue in ipsa villa Olschowicz ipsum percipiant uel in bonis aliis, exbrigare ab omnibus et quibuslibet impetitoribus, cuiuscunque condicionibus et eminencie fuerint et in
28 37. Milota von Kvasitz schenkt dem Kloster Velehrad einen jährlichen Zins von drei Mark Prager Groschen. Dt. Velehrad, 11. April 1368. Cum cercius morte mortisque hora nil incercius prestolemur super terram, quapropter congruit vniuersis, quatenus respectu centupli spiritalis, quod saluator omnibus large pollicetur, qui pro suo nomine quitquam dando deserunt in hac vita, salubriter suis animabus, dum possunt, sapienter studeant prouidere . Nos itaque Milota de Quassicz tam presentibus quam futuris, qui has litteras viderint, legerint ue audierint, notum esse volumus vniuersis, quod ex matura deliberacione, de consilio et assensu cunctorum, quorum in accionibus legittimis de jure requiritur assensus, pro remedio et testamento animarum felicis recordacionis pro- genitorum nostrorum ac domine Elizabet diecte nostre conthoralis et nostra sanitate rite et racionabiliter legauimus, donauimus, contulimus et presentibus libere resignamus religiosis viris . . abbati et conuentui monasterii Welegradensis et eorum posteris in suo refectorio ad pitancias iugiter futuris temporibus perpetuo ministrandas, videlicet tres marcas grossorum denariorum Pragensium Morauici numeri et pagamenti nudorum reddituum et certorum perci- piendas, tenendas et possidendas per iam dictos . . abbatem et . . conuentum annis singulis in duobus terminis cuiuslibet anni, scilicet in die beati Johannis ante portam latinam alteram dimidiam marcam et in die beati Galli totidem denariorum prescriptorum in et super villa nostra Olschowicz vocata et suis pertinenciis prope Tulmatschaw (sic) oppidum nostrum situata, per judicem dicte ville tollendas et per eundem seu per nos et successores nostros eisdem dandas, censuandas et numerandas ac eciam in ipsorum monasterio presentandas abbati et conuentui sepedictis, qui nos in participium oracionum suarum et bonorum omnium, que spiri- tualibus perfecerint exerciciis, tamquam fratrem ordinis benigne susceperunt. Si uero post aliquem dictorum terminorum, quod absit, census debitus, vt pretactum est, non persolueretur, extunc statim judex et duo de scabinis dicte ville per officiales monasterii prefati moniti ciuitatem Cremsirensem subintrare tenebuntur, obstagium verum in domo honesta iuxta morem terre prestituri, non inde recedentes donec de censu et dampnis, si quid per dilacionem solucionis percepissent, eis plene satisfiat, quodque obstagium, si octo diebus continuis durauerit, censu et dampnis non solutis, mox plenam presentibus habeant potestatem, homines nostros quoslibet in bonis nostris et vbicunque locorum prensos in ciuitatibus, oppidis et villis arrestandi, detinendi et impignorandi in rebus et personis tociens et tam diu, donec solucionem pro tempore faciendam integre percipiant et in toto se reddant liberos, indempnes et solutos. Ceterum si dicta villa nostra Olschowicz a nobis modo quouis in aliam personam transferretur aut per desolucionem vel alias, quod absit, ad hoc deueniret, quod dictum censum habere non possent ibidem, tunc statim in bonis nostris aliis singulis et vniuersis vbicunque habitis, que duxerint eligere, eodem tytulo tantundem veri et perpetui census eis dare et assignare promittimus bona fide, vt in suis redditibus non fraudentur. Promittentes nichilominus dictum censum, siue in ipsa villa Olschowicz ipsum percipiant uel in bonis aliis, exbrigare ab omnibus et quibuslibet impetitoribus, cuiuscunque condicionibus et eminencie fuerint et in
Strana 29
29 totum liberum reddere per nos et nostros successores propriis nostris laboribus et expensis. Hoc tamen condicionaliter adiecto, quod quando nos aut posteri nostri siue successores prefatis abbati et conuentui triginta marcas grossorum denariorum predictorum pecuniis dederimus in paratis, pro quibus censum annuum et perpetuum debent et tenentur comparare, aut per nos ipsos censum alium equiualentem in vicinatu monasterii emerimus ipsis competentem de consensu et voluntate domini nostri Marchionis, extunc a promissis omnibus et singulis su- pradictis liberi erimus penitus et soluti. In cuius rei testimonium et robur perpetue firmitatis presentes literas scribi et sigillis, videlicet nostro et ad nostram peticionem nobilium virorum dominorum scilicet domini Mathei de Sternberg awunculi nostri et Alberti filii eiusdem, necnon Jesconis de Bylowicz dicti Kuschel et Jeronimi de Buchlowicz subpendentibus fecimus com- muniri . Datum et actum in prefato monasterio anno domini Millesimo Trecentesimo Sexa- gesimo Octauo feria tercia in septimana Pasche. (Orig. Perg. 5 häng. Sig. im Archive Kl. Velehrad lit. J. n. 7 im Landesarchive.) 38. Kaiser Karl IV. bewilliget die ungehinderte Einfuhr der österreichischen Weine nach Mähren, Böhmen und Polen unter der Bedingung, dass die Ausführung des Getreides aus diesen Ländern nach Oesterreich nicht behindert werde. Dt. Wien, 13. April 1368. (Vidimus des Probstes Bernhard zu s. Dorothea in Wien ai. 1508. Kurz Handel etc. pag. 456. Lichn. W. 656 n. 853.) 39. Vlrich von Schelletau verkauft das Gut Schelletau mit den Dorfern Markwarticz, Jin- dřichowitz, Budischkowitz, Stitky sammt Bergwerk an Benesch, Dommherrn von Olmütz und Pfarrer zu Žerotic und dessen Brüder Johann Glacz, Niklas Speck, Dobesch und Peter von der Weitmühle um 1200 Schock Gr. Dt. 18. April 1368. Ich Vlrich von Selta vnd mein Gerbe tuon chunt an disem prief allen leuten, die in sehent oder horent lesen, die nu lebent vnd hernach chunftig sint daz wir mit wol- bedachten muot vnd rat vnser uesten frunde czv der czeit, da wir is wol getuon mochten, vnbetwungen verchouft haben recht vnd redleich vnser guter vnd erbe; czu dem erstem mal vnsern markt czu Selta mit der Veste, mit der Mout, mit dem Chirchenlehen, mit eim phlug akers, mit ekern gepoun vnd vngepoun, mit wismat, mit waid vnd Wasser mit Wasserlouf, mit Muten, mit Teichen, mit Puschen, mit Welden, mit dem Wald Berdo vnd dem Wald Glag, vnd wi is alles genant ist, is sei ob der erden vnd darunder, wi is mit sein rain vnd gemerken vmuangen ist, mit Marchwarticz dem dorf, mit Gindrichowicz dem dorf, mit Budyschowicz dem dorff, mit czwain phlugen Akers mit Sthitki dem dorf vnd mit eim perchwerk daselbes, vnd mit alle de vnd czv denselben dorfern gehort czy veld,
29 totum liberum reddere per nos et nostros successores propriis nostris laboribus et expensis. Hoc tamen condicionaliter adiecto, quod quando nos aut posteri nostri siue successores prefatis abbati et conuentui triginta marcas grossorum denariorum predictorum pecuniis dederimus in paratis, pro quibus censum annuum et perpetuum debent et tenentur comparare, aut per nos ipsos censum alium equiualentem in vicinatu monasterii emerimus ipsis competentem de consensu et voluntate domini nostri Marchionis, extunc a promissis omnibus et singulis su- pradictis liberi erimus penitus et soluti. In cuius rei testimonium et robur perpetue firmitatis presentes literas scribi et sigillis, videlicet nostro et ad nostram peticionem nobilium virorum dominorum scilicet domini Mathei de Sternberg awunculi nostri et Alberti filii eiusdem, necnon Jesconis de Bylowicz dicti Kuschel et Jeronimi de Buchlowicz subpendentibus fecimus com- muniri . Datum et actum in prefato monasterio anno domini Millesimo Trecentesimo Sexa- gesimo Octauo feria tercia in septimana Pasche. (Orig. Perg. 5 häng. Sig. im Archive Kl. Velehrad lit. J. n. 7 im Landesarchive.) 38. Kaiser Karl IV. bewilliget die ungehinderte Einfuhr der österreichischen Weine nach Mähren, Böhmen und Polen unter der Bedingung, dass die Ausführung des Getreides aus diesen Ländern nach Oesterreich nicht behindert werde. Dt. Wien, 13. April 1368. (Vidimus des Probstes Bernhard zu s. Dorothea in Wien ai. 1508. Kurz Handel etc. pag. 456. Lichn. W. 656 n. 853.) 39. Vlrich von Schelletau verkauft das Gut Schelletau mit den Dorfern Markwarticz, Jin- dřichowitz, Budischkowitz, Stitky sammt Bergwerk an Benesch, Dommherrn von Olmütz und Pfarrer zu Žerotic und dessen Brüder Johann Glacz, Niklas Speck, Dobesch und Peter von der Weitmühle um 1200 Schock Gr. Dt. 18. April 1368. Ich Vlrich von Selta vnd mein Gerbe tuon chunt an disem prief allen leuten, die in sehent oder horent lesen, die nu lebent vnd hernach chunftig sint daz wir mit wol- bedachten muot vnd rat vnser uesten frunde czv der czeit, da wir is wol getuon mochten, vnbetwungen verchouft haben recht vnd redleich vnser guter vnd erbe; czu dem erstem mal vnsern markt czu Selta mit der Veste, mit der Mout, mit dem Chirchenlehen, mit eim phlug akers, mit ekern gepoun vnd vngepoun, mit wismat, mit waid vnd Wasser mit Wasserlouf, mit Muten, mit Teichen, mit Puschen, mit Welden, mit dem Wald Berdo vnd dem Wald Glag, vnd wi is alles genant ist, is sei ob der erden vnd darunder, wi is mit sein rain vnd gemerken vmuangen ist, mit Marchwarticz dem dorf, mit Gindrichowicz dem dorf, mit Budyschowicz dem dorff, mit czwain phlugen Akers mit Sthitki dem dorf vnd mit eim perchwerk daselbes, vnd mit alle de vnd czv denselben dorfern gehort czy veld,
Strana 30
30 vnd czv dorf ob der erden vnd darvnder, mit Ekern gepoun oder ungepoun, mit Wismad, mit Waid, mit Welten, mit holcz, mit Puschen, mit Wasser, mit Wasserlouf, mit vischrei, mit teichen, mit Mulen mit vollen czins mit voller Herschaft, mit robot, mit allen nuczen als wir das guot in gewer vnd gewalt gehabt haben vnd in allen den rechten als wir die gueter besessen haben, is sei benant oder nicht benant. Mit denselben rechten hab wir se verchoft hern Beneschen tuomherrn czv Olomucz vnd pfarrer czu Scheroticz, hern Zdislabe, hern Hanzze Glacz, herrn Niklas Spek, Dobeschen vnd Petrein Prueder von der Weitenmul, vmb zwelf hundert Schok grosser Pregisser phenninge silbrein, sechczig gross fuer ein ichleich schok czu raiten, czv einem rechten erb ewiklichen vnd erbiklichen czv besiczen vnd czv nuczen, damit tuon vnd lassen mit verseczen vnd mit verchofen. Vnd des selbes guotes sei wir von in nu gar vnd gancz bericht vnd beczalt mit guotem gelt. Vnd czu einer pessern sicherhait so gelob wir, ich Jesk von Kossihor, ich Bunk von Mosticz, ich Vlreich von Herolticz, ich Dietreich von Knehnicz, ich Hink von Rziedhost, gesessen czy hard, ich Jank von Heralticz, ich Peschk von Rudolcz, ich Hainraich von Luczk. vnd ich Smil von Knehnicz vnd vnser erben vnuerschaideleich vnd gesampter hant czv hern Vlreichen von Selta vnd czv seinen erben, di vorgenanten gueter vnd erbe mit alle de vnd darczu gehort, is sei benant oder nicht, in der mass als wirs besessen vnd genuczt haben, den vorgenanten Prudern von der Weitenmul vnd irn erben vor allermemikleich, vnd vor aller ansprach czv ledigen vnd czv vrein, es sei wertlich oder geistleih, vnd geluben dieselben guet, mit alle de vnd darczv gehort, vber chuorcz vnd vber lank czv dem nesten Lantgesprech, daz in dem Lande czv Merhern wird, ob die Lanttauel offen wiert, ous schreiben vnd ous legen vnd den egenanten Pruedern von der Weitenmul vnd irn erben in die Lanttafel inschreiben vnd inlegen czu eim rechtem erbe czv besiczen vnd czu nuczen mit alle de vnd darczuo gehort. Ouch gelub Wir vorgenanten Purgen mit gesampter Hant, ab den vorgenanten Prudern von der Weitenmul, vnd iren erben, die vorgenanten gueter vnd erb mit alle de vnd darczuo gehort iemant ansprichig vnd grighafft machet, vnd wir in is nicht noch Landesrecht richtig mogen oder mochten machen, so gelub wir in ir czwelf Hundert Schock in eim halben Jar von dem tag vnd daz guot ist chrieghaft warden, vnuerczogenleich mit beraiten gelt richten vnd gelden gen Znoym in die stat, hincz welchen wiert vns von in hin beweist wiert. Vnd wo wir des nicht enteten, so schullen vnser vier, welch von in gemant werden, laisten gen Znoym in die stat mit vier chnechten vnd mit acht pferden in ein erber Gasthaus, wo vns von in hin beweist wiert. Vnd wenne se do vierczehen tag gelaist haben, als Laistens recht ist, so habent die egenanten Prueder vollen gewalt, ir guot ouf vnsern schaden czv nemen czv Juden oder czv Christen, ouf alles vnser guet, wo wir daz haben inner landes oder ausser landes. Wier laisten oder nicht vnd alczu hant schullen die andern vier czu den ersten vieren nach den vierczehen tagen in varen in der weis, als die ersten, vnd schullen alle acht mit acht chnechten vnd mit sechczehen pferden al mit ainander laisten vnd ous der Laistunge nimmer chumen, is werde den von Herrn Vlreichen vnd sein erben von vns purgen allen vnd vnsern erben, vnd von allem vnsern guot, varunt vnd vnuarunt, wo wir daz haben inner Landes oder
30 vnd czv dorf ob der erden vnd darvnder, mit Ekern gepoun oder ungepoun, mit Wismad, mit Waid, mit Welten, mit holcz, mit Puschen, mit Wasser, mit Wasserlouf, mit vischrei, mit teichen, mit Mulen mit vollen czins mit voller Herschaft, mit robot, mit allen nuczen als wir das guot in gewer vnd gewalt gehabt haben vnd in allen den rechten als wir die gueter besessen haben, is sei benant oder nicht benant. Mit denselben rechten hab wir se verchoft hern Beneschen tuomherrn czv Olomucz vnd pfarrer czu Scheroticz, hern Zdislabe, hern Hanzze Glacz, herrn Niklas Spek, Dobeschen vnd Petrein Prueder von der Weitenmul, vmb zwelf hundert Schok grosser Pregisser phenninge silbrein, sechczig gross fuer ein ichleich schok czu raiten, czv einem rechten erb ewiklichen vnd erbiklichen czv besiczen vnd czv nuczen, damit tuon vnd lassen mit verseczen vnd mit verchofen. Vnd des selbes guotes sei wir von in nu gar vnd gancz bericht vnd beczalt mit guotem gelt. Vnd czu einer pessern sicherhait so gelob wir, ich Jesk von Kossihor, ich Bunk von Mosticz, ich Vlreich von Herolticz, ich Dietreich von Knehnicz, ich Hink von Rziedhost, gesessen czy hard, ich Jank von Heralticz, ich Peschk von Rudolcz, ich Hainraich von Luczk. vnd ich Smil von Knehnicz vnd vnser erben vnuerschaideleich vnd gesampter hant czv hern Vlreichen von Selta vnd czv seinen erben, di vorgenanten gueter vnd erbe mit alle de vnd darczu gehort, is sei benant oder nicht, in der mass als wirs besessen vnd genuczt haben, den vorgenanten Prudern von der Weitenmul vnd irn erben vor allermemikleich, vnd vor aller ansprach czv ledigen vnd czv vrein, es sei wertlich oder geistleih, vnd geluben dieselben guet, mit alle de vnd darczv gehort, vber chuorcz vnd vber lank czv dem nesten Lantgesprech, daz in dem Lande czv Merhern wird, ob die Lanttauel offen wiert, ous schreiben vnd ous legen vnd den egenanten Pruedern von der Weitenmul vnd irn erben in die Lanttafel inschreiben vnd inlegen czu eim rechtem erbe czv besiczen vnd czu nuczen mit alle de vnd darczuo gehort. Ouch gelub Wir vorgenanten Purgen mit gesampter Hant, ab den vorgenanten Prudern von der Weitenmul, vnd iren erben, die vorgenanten gueter vnd erb mit alle de vnd darczuo gehort iemant ansprichig vnd grighafft machet, vnd wir in is nicht noch Landesrecht richtig mogen oder mochten machen, so gelub wir in ir czwelf Hundert Schock in eim halben Jar von dem tag vnd daz guot ist chrieghaft warden, vnuerczogenleich mit beraiten gelt richten vnd gelden gen Znoym in die stat, hincz welchen wiert vns von in hin beweist wiert. Vnd wo wir des nicht enteten, so schullen vnser vier, welch von in gemant werden, laisten gen Znoym in die stat mit vier chnechten vnd mit acht pferden in ein erber Gasthaus, wo vns von in hin beweist wiert. Vnd wenne se do vierczehen tag gelaist haben, als Laistens recht ist, so habent die egenanten Prueder vollen gewalt, ir guot ouf vnsern schaden czv nemen czv Juden oder czv Christen, ouf alles vnser guet, wo wir daz haben inner landes oder ausser landes. Wier laisten oder nicht vnd alczu hant schullen die andern vier czu den ersten vieren nach den vierczehen tagen in varen in der weis, als die ersten, vnd schullen alle acht mit acht chnechten vnd mit sechczehen pferden al mit ainander laisten vnd ous der Laistunge nimmer chumen, is werde den von Herrn Vlreichen vnd sein erben von vns purgen allen vnd vnsern erben, vnd von allem vnsern guot, varunt vnd vnuarunt, wo wir daz haben inner Landes oder
Strana 31
31 ausser landes, Houpguot vnd aller schad, wie se den nemen mit potschaft, mit nachreisen, oder wi oft se nemen, den se mit guter gewishait beweisen mugen, gar vnd gancz bericht vnd beczahlt mit gutem gelt. Ouch gelob wir mit vnsern guoten trwen an alle arglist wider alles das, vnd in dem prief geschriben stet vnd wir vns vorpunden haben, mit worten noch mit werchen noch sprechen noch tuon haimleich noch ofenbar, wen stet czu halten an alle arglist. Vnd dez czv einer vrchunde so geb wir in disen prief versigelter mit vnsern anhangunden Insigell czu einer offen, gewissen vnd steter vrchundt diser sache. Der gegeben ist, do man czelt von Christi Gepurde dreiczehenhundert Jar in dem acht vnd Sechczigisten Jar dez nechsten Mitichen vor sant Gorgen tag. (Das Original mit 10 guterhaltenen angehängten Sigillen im gräflich Cernin'schen Archive zu Neuhaus Nr. 41—5.26.) 40. Vlrich von Schelletau verkauft den Brüdern Benesch, Zdislaw, Johann Glacz, Nikl Speck, Tobias und Peter das Gut Schelletau um 1200 Schock Groschen. Dt. Budwitz, 23. April 1368. Ich Vlreich von Zelethaw vnd meyn Hausurow vrav Lenkart mit sampter vnsern Erben, bechenne vnd tun chunt offenbar mit disem Brief allen den, dy in sehen oder horen lesen, das wir mit woluerdachtem mut vnd mit rat vnser vreint, vnser rechcz Erib, Zelthaw genant, mit allen den gutern vnd nuczen, dy darczu gehoren czu Veld vnd ze Dorff, redleich vnd recht vorhaufft haben, nichcz ausgenumen, den erbarn Herren vnd Brüdern, hern Benessen, Her Sdisslawen, Johann Glacz, Hern Nikel Spek, Dobeschen vnd Petern, vmb czwelif hundert Schok grosser Pregar Myncz, vor eyn ydleich schok besueder cze reyten sechczik gros Marcharichs gewichts, silbreiner guter Werung. Gelob ich vorgenanter Vlreich vnd meyn Vrow, Vrou Lenkart vnd vnser erben, vnd mit sampter hant geloben dy edeln herrn, vnd die erbarn, her Ihesk von Cossohor her Bink von Mostnicz, Her Vlreich vnd Jan Bruder von Herolticz, Herr Dytreich vnd Smyl Bruder von Gnechnicz, Hynk von Rschehost, gesessen cze Hort, Pesschik von Rudolcz, Heyreich von Luczen, mit sampt iren erben, den egenanter brudern mit gesampt Hant vnczubrochen, gancz vnd gar yn abtreten, das wir darczu furbas kayn ansprach schullen noch megen gehaben, vnd yn aufgeben vnd iren erben czu eynem rechten erib, das si das besiczen, geniessen vnd ver- hauffen mit allen den rechten vnd nuczen, sam wirs vor haben gehabt, mit aller Herschaft vnd nuczen, dy vor seyn genant vnd geschriben. So gelob ich vorgenanter Vlreich vnd meyn vrov, vrov Lenkart, vnd vnser eriben, den egenanten Brudern das oftgenante gut in dem nechsten Lantgesprach czu Brun, wen dy Lantafel offen ist, oder wirt, yn ryn legen, vnd iren eriben czu eynem rechten erib, vnd vns vnd vnsere eriben da aufschreiben. Also beschaidenleichen, ob wir des nitten teten, vnd in das egenante güt in dy lantafel nicht ein legten, so czuhant, welich vier vnder vns vorgenanten von den offtgenanten Brudern, oder von iren ebe genant burden, dy schullen ohn allen wider red yeder man
31 ausser landes, Houpguot vnd aller schad, wie se den nemen mit potschaft, mit nachreisen, oder wi oft se nemen, den se mit guter gewishait beweisen mugen, gar vnd gancz bericht vnd beczahlt mit gutem gelt. Ouch gelob wir mit vnsern guoten trwen an alle arglist wider alles das, vnd in dem prief geschriben stet vnd wir vns vorpunden haben, mit worten noch mit werchen noch sprechen noch tuon haimleich noch ofenbar, wen stet czu halten an alle arglist. Vnd dez czv einer vrchunde so geb wir in disen prief versigelter mit vnsern anhangunden Insigell czu einer offen, gewissen vnd steter vrchundt diser sache. Der gegeben ist, do man czelt von Christi Gepurde dreiczehenhundert Jar in dem acht vnd Sechczigisten Jar dez nechsten Mitichen vor sant Gorgen tag. (Das Original mit 10 guterhaltenen angehängten Sigillen im gräflich Cernin'schen Archive zu Neuhaus Nr. 41—5.26.) 40. Vlrich von Schelletau verkauft den Brüdern Benesch, Zdislaw, Johann Glacz, Nikl Speck, Tobias und Peter das Gut Schelletau um 1200 Schock Groschen. Dt. Budwitz, 23. April 1368. Ich Vlreich von Zelethaw vnd meyn Hausurow vrav Lenkart mit sampter vnsern Erben, bechenne vnd tun chunt offenbar mit disem Brief allen den, dy in sehen oder horen lesen, das wir mit woluerdachtem mut vnd mit rat vnser vreint, vnser rechcz Erib, Zelthaw genant, mit allen den gutern vnd nuczen, dy darczu gehoren czu Veld vnd ze Dorff, redleich vnd recht vorhaufft haben, nichcz ausgenumen, den erbarn Herren vnd Brüdern, hern Benessen, Her Sdisslawen, Johann Glacz, Hern Nikel Spek, Dobeschen vnd Petern, vmb czwelif hundert Schok grosser Pregar Myncz, vor eyn ydleich schok besueder cze reyten sechczik gros Marcharichs gewichts, silbreiner guter Werung. Gelob ich vorgenanter Vlreich vnd meyn Vrow, Vrou Lenkart vnd vnser erben, vnd mit sampter hant geloben dy edeln herrn, vnd die erbarn, her Ihesk von Cossohor her Bink von Mostnicz, Her Vlreich vnd Jan Bruder von Herolticz, Herr Dytreich vnd Smyl Bruder von Gnechnicz, Hynk von Rschehost, gesessen cze Hort, Pesschik von Rudolcz, Heyreich von Luczen, mit sampt iren erben, den egenanter brudern mit gesampt Hant vnczubrochen, gancz vnd gar yn abtreten, das wir darczu furbas kayn ansprach schullen noch megen gehaben, vnd yn aufgeben vnd iren erben czu eynem rechten erib, das si das besiczen, geniessen vnd ver- hauffen mit allen den rechten vnd nuczen, sam wirs vor haben gehabt, mit aller Herschaft vnd nuczen, dy vor seyn genant vnd geschriben. So gelob ich vorgenanter Vlreich vnd meyn vrov, vrov Lenkart, vnd vnser eriben, den egenanten Brudern das oftgenante gut in dem nechsten Lantgesprach czu Brun, wen dy Lantafel offen ist, oder wirt, yn ryn legen, vnd iren eriben czu eynem rechten erib, vnd vns vnd vnsere eriben da aufschreiben. Also beschaidenleichen, ob wir des nitten teten, vnd in das egenante güt in dy lantafel nicht ein legten, so czuhant, welich vier vnder vns vorgenanten von den offtgenanten Brudern, oder von iren ebe genant burden, dy schullen ohn allen wider red yeder man
Strana 32
32 mit eygen leibt, mit eyn knecht vnd mit czwayn Pherden in dy Stat gen Znoym in eins erbaren mans gosthaus, das yn von den vorgenanten brudern oder von iren eriben geczaigt oder geweist wirt, in dy laistung reiten, vnd schullen inligen vnd laisten, so wi inligens vnd laistens recht vnd gewanheit ist in dem Land cze Merharn. Vnd ob se das vorczuge vnd ir gelyb nicht volbrachten vnd volfurten, so czu hant vnuerczogenleichen schol vns Her Vlreich, vrow Lenkart vnd ir erben mit den vorgenanten Burgen vnd ir eriben czewelif Hundert schok grosser pregaar phening der egenanten myncz, wo wir se haissen, nider legen, vnd vns der beczalen vnd berichten mit beraitem gelt. Vnd wen wier inligen vier- czehen tag, stetleich nach einander cze czelen, wir laisten oder nicht, vnd das vorgenant gelt Von vns egenanten purgen oder von vnsern eriben, den ob genanten Brudern oder iren erben nicht vorricht burt noch war, so schullen si, vnd megen mit allem recht das gelt der vorgenanten Sum auf vnser aller schaden nemen cze Juden oder czu Cristen, wo si mogen, vnd wir schullen aus der inligung, dy weil sy von vns nicht vorricht sey , mit chaynerley sach noch ausredung nicht auschumen, es were den, dy vorgenanten Bruder vnd ir erb von vns vorgenanten burgen vnd von vnsern eriben hovpt gucz vnd schaden, welicherlay der wer, den se webeisen mechten, verricht vnd vorgalten. Das gelob ich obgeschribner Vlreich vnd wir obgeschriben Burgen mit sampt vnsern erben den obgenanten Brudern vnd iren Erben gancz und gar bey vnsern rechten trewn stetleich volbringen vnd cze leisten. Diser sach vrchund vnd czu einer stetten sicherheit geb wir disen Brieff mit vnser aller anhangunden Insigeln, der da geschriben vnd gegeben ist in dem Markt ze Budwicz Nach Cristes Geburd dr eyczehen Hundert Jar dar nach in dem Acht vnd Sechczigsten Jar des Montags vor des heiligen Sanc Marks ewangelysten Tag. (Das Original mit 10 angehängten gut erhaltenen Sigillen im gräflich Cernin’schen Ar- chive zu Neuhaus Nr. 40—5. 36.) 41. Jakob, Johann, Ctibor und Janáč, Brüder von Prus, empfangen vom Markgrafen Johann gewisse Besitzungen in den Dörfern Prusy, Zabokrky und Vážany zu Lehen. Dt. Brünn, 23. April 1368. Nos Jacobus Conczek dictus, Janco, Stiborius et Janaczo fratres de Prus et heredes nostri sexus masculini recognoscimus et fatemur tenore presencium vniuersis ab Illustri et Magnifico Principe domino Johanne Marchione Morauie et a suis heredibus et successoribus Marchionibus Morauie in villa, Pruss dicta, vnam araturam et curiam vndecim laneos, duos subsides, molendinum, balneum et duas tabernas ; in villa Zabokyrk eciam araturam et curiam decem laneos et quatuor subsides ac in villa Vazan tres laneos cum omnibus et singulis juribus, libertatibus, vsufructibus, vtilitatibus, agris, pratis, ortis, siluis, rubetis, pascuis, aquis et aquarum decursibus, piscinis, riuis et vniuersis pertinenciis, ac sinculis quibuscumque nominibus censeantur, pro nobis et nostris heredibus masculini sexus verum susscepisse in
32 mit eygen leibt, mit eyn knecht vnd mit czwayn Pherden in dy Stat gen Znoym in eins erbaren mans gosthaus, das yn von den vorgenanten brudern oder von iren eriben geczaigt oder geweist wirt, in dy laistung reiten, vnd schullen inligen vnd laisten, so wi inligens vnd laistens recht vnd gewanheit ist in dem Land cze Merharn. Vnd ob se das vorczuge vnd ir gelyb nicht volbrachten vnd volfurten, so czu hant vnuerczogenleichen schol vns Her Vlreich, vrow Lenkart vnd ir erben mit den vorgenanten Burgen vnd ir eriben czewelif Hundert schok grosser pregaar phening der egenanten myncz, wo wir se haissen, nider legen, vnd vns der beczalen vnd berichten mit beraitem gelt. Vnd wen wier inligen vier- czehen tag, stetleich nach einander cze czelen, wir laisten oder nicht, vnd das vorgenant gelt Von vns egenanten purgen oder von vnsern eriben, den ob genanten Brudern oder iren erben nicht vorricht burt noch war, so schullen si, vnd megen mit allem recht das gelt der vorgenanten Sum auf vnser aller schaden nemen cze Juden oder czu Cristen, wo si mogen, vnd wir schullen aus der inligung, dy weil sy von vns nicht vorricht sey , mit chaynerley sach noch ausredung nicht auschumen, es were den, dy vorgenanten Bruder vnd ir erb von vns vorgenanten burgen vnd von vnsern eriben hovpt gucz vnd schaden, welicherlay der wer, den se webeisen mechten, verricht vnd vorgalten. Das gelob ich obgeschribner Vlreich vnd wir obgeschriben Burgen mit sampt vnsern erben den obgenanten Brudern vnd iren Erben gancz und gar bey vnsern rechten trewn stetleich volbringen vnd cze leisten. Diser sach vrchund vnd czu einer stetten sicherheit geb wir disen Brieff mit vnser aller anhangunden Insigeln, der da geschriben vnd gegeben ist in dem Markt ze Budwicz Nach Cristes Geburd dr eyczehen Hundert Jar dar nach in dem Acht vnd Sechczigsten Jar des Montags vor des heiligen Sanc Marks ewangelysten Tag. (Das Original mit 10 angehängten gut erhaltenen Sigillen im gräflich Cernin’schen Ar- chive zu Neuhaus Nr. 40—5. 36.) 41. Jakob, Johann, Ctibor und Janáč, Brüder von Prus, empfangen vom Markgrafen Johann gewisse Besitzungen in den Dörfern Prusy, Zabokrky und Vážany zu Lehen. Dt. Brünn, 23. April 1368. Nos Jacobus Conczek dictus, Janco, Stiborius et Janaczo fratres de Prus et heredes nostri sexus masculini recognoscimus et fatemur tenore presencium vniuersis ab Illustri et Magnifico Principe domino Johanne Marchione Morauie et a suis heredibus et successoribus Marchionibus Morauie in villa, Pruss dicta, vnam araturam et curiam vndecim laneos, duos subsides, molendinum, balneum et duas tabernas ; in villa Zabokyrk eciam araturam et curiam decem laneos et quatuor subsides ac in villa Vazan tres laneos cum omnibus et singulis juribus, libertatibus, vsufructibus, vtilitatibus, agris, pratis, ortis, siluis, rubetis, pascuis, aquis et aquarum decursibus, piscinis, riuis et vniuersis pertinenciis, ac sinculis quibuscumque nominibus censeantur, pro nobis et nostris heredibus masculini sexus verum susscepisse in
Strana 33
33 feudum ad habendum, tenendum et jure feudali per nos et heredes nostros masculini sexus successiuis temporibus possidendum. Tali condicione, quod nos et heredes nostri sexus masculini prefato domino Johanni Marchioni Morauie et eius heredibus seu successoribus Marchionibus Morauie de predictis bonis feudalibus semper iminente necessitatis tempore cum vna galea et duobus sagittariis, cum balistis bene et decenter aptatis seruire et studiose fideliter tenebimur et debemus. Presencium sub nostris et in testimonium sub strenuorum militum Petri Hecht de Rossicz, Henrici Huhne de Wazan et Johannis Libnowecz dicti de Pracz, ipsius domini Marchionis feudalium, sigillis virtute testimonio et robore literarum. Datum Brunne Anno domini Millesimo Trecentesimo sexagesimo octauo in die Sancti Georgii martiris. (Orig. Perg. mit 7 häng. Sig. im ständ. Archive inter Miscell. Nr. 49.) 42. Heinrich von Lipá schenkt dem Kloster Saar die zwischen seinen Vorfahren und diesem Kloster strittig gewesenen Walder. Dt. 15. Mai 1368 s. l. In nomine sancte et indiuidue Trinitatis, Patris et Filii et Spiritus sancti Amen. Nos Heynricus de Lypa, supremus Marschalcus regni Boemie vniuersis Christi fidelibus inperpetuum noticiam subsriptorum. Quoniam, vt ait auctoritas, omnes morimur et quasi aque dilabimur, ne gesta hominum, digna celebri et perpetua memoria, temporum dilapsu prorsus ab humana recordacione queant elabi et in dubium reuocari apud posteros, nimirum precium est, fide instrumentorum eiusmodi perennari, presertim tamen ea, que ad omnipotentis dei, vite datoris et regni pertinere cultum et animarum remedium dinoscuntur . Eapropter nos Heynricus predictus recognoscimus et testamur tenore presencium vniuersis presentibus et futuris, quod nos pietatis ac diuine retribucionis intuitu ob remedium animarum omnium predecessorum nostrorum . . de Lypa, felicis memorie, ac eciam salutem propriam, nec non vt in subscripto monasterio eorundem ac nostri memoria iugiter habeatur, matura delibera- cione sanoque . . amicorum et fidelium nostrorum consilio et consensu prehabitis, pro eiusdem monasterii subleuamine et restauro voluntarie et beniuole dedimus et exnunc de nouo vigore presentis litere nostro, heredum et omnium successorum nostrorum nomine damus siluas omnes cum earum limitibus, gadibus et metis, vt subnotantur, super quibus lites et controuersie inter quondam nobilem dominum Czenkonem de Lypa, patruum nostrum, cui post mortem ipsius in hereditatis linea immediate successimus, ceterosque predecessores nostros, pie recordacionis, et deuotos ac religiosos viros . . abbatem et conuentum monasterii fontis sancte Marie virginis in Sar, ordinis Cysterciensis, Pragensis dyocesis, parte ex altera aliquamdiu vertebantur et demum per nos similiter habite sunt, . . abbati et conuentui et ipsorum monasterio antedictis, per eundem dominum .. abbatem et conuentum dicti mona- sterii, qui nunc sunt aut qui pro tempore fuerint, antedictas siluas cum earum singulis metis et limitibus, que inter ipsius monasterii villam dictam Muenchsperch, iam dicte Pragensis 5
33 feudum ad habendum, tenendum et jure feudali per nos et heredes nostros masculini sexus successiuis temporibus possidendum. Tali condicione, quod nos et heredes nostri sexus masculini prefato domino Johanni Marchioni Morauie et eius heredibus seu successoribus Marchionibus Morauie de predictis bonis feudalibus semper iminente necessitatis tempore cum vna galea et duobus sagittariis, cum balistis bene et decenter aptatis seruire et studiose fideliter tenebimur et debemus. Presencium sub nostris et in testimonium sub strenuorum militum Petri Hecht de Rossicz, Henrici Huhne de Wazan et Johannis Libnowecz dicti de Pracz, ipsius domini Marchionis feudalium, sigillis virtute testimonio et robore literarum. Datum Brunne Anno domini Millesimo Trecentesimo sexagesimo octauo in die Sancti Georgii martiris. (Orig. Perg. mit 7 häng. Sig. im ständ. Archive inter Miscell. Nr. 49.) 42. Heinrich von Lipá schenkt dem Kloster Saar die zwischen seinen Vorfahren und diesem Kloster strittig gewesenen Walder. Dt. 15. Mai 1368 s. l. In nomine sancte et indiuidue Trinitatis, Patris et Filii et Spiritus sancti Amen. Nos Heynricus de Lypa, supremus Marschalcus regni Boemie vniuersis Christi fidelibus inperpetuum noticiam subsriptorum. Quoniam, vt ait auctoritas, omnes morimur et quasi aque dilabimur, ne gesta hominum, digna celebri et perpetua memoria, temporum dilapsu prorsus ab humana recordacione queant elabi et in dubium reuocari apud posteros, nimirum precium est, fide instrumentorum eiusmodi perennari, presertim tamen ea, que ad omnipotentis dei, vite datoris et regni pertinere cultum et animarum remedium dinoscuntur . Eapropter nos Heynricus predictus recognoscimus et testamur tenore presencium vniuersis presentibus et futuris, quod nos pietatis ac diuine retribucionis intuitu ob remedium animarum omnium predecessorum nostrorum . . de Lypa, felicis memorie, ac eciam salutem propriam, nec non vt in subscripto monasterio eorundem ac nostri memoria iugiter habeatur, matura delibera- cione sanoque . . amicorum et fidelium nostrorum consilio et consensu prehabitis, pro eiusdem monasterii subleuamine et restauro voluntarie et beniuole dedimus et exnunc de nouo vigore presentis litere nostro, heredum et omnium successorum nostrorum nomine damus siluas omnes cum earum limitibus, gadibus et metis, vt subnotantur, super quibus lites et controuersie inter quondam nobilem dominum Czenkonem de Lypa, patruum nostrum, cui post mortem ipsius in hereditatis linea immediate successimus, ceterosque predecessores nostros, pie recordacionis, et deuotos ac religiosos viros . . abbatem et conuentum monasterii fontis sancte Marie virginis in Sar, ordinis Cysterciensis, Pragensis dyocesis, parte ex altera aliquamdiu vertebantur et demum per nos similiter habite sunt, . . abbati et conuentui et ipsorum monasterio antedictis, per eundem dominum .. abbatem et conuentum dicti mona- sterii, qui nunc sunt aut qui pro tempore fuerint, antedictas siluas cum earum singulis metis et limitibus, que inter ipsius monasterii villam dictam Muenchsperch, iam dicte Pragensis 5
Strana 34
34 dyocesis et opidum nostrum Nouamciuitatem dictum, Olomucensis dyocesis, situate noscuntur, cum fundo et omnibus earum pertinenciis, prouentibus et vtilitatibus habitis vel habendis, quesitis vel non quesitis, super terram et sub terra, que nunc sunt aut succedente tempore prouenire possent, in omnem euentum pleno jure, proprietate et dominio tenendas, habendas. succidendas, vendendas et de eisdem pro vtilitate sua et ipsorum monasterii in toto et in parte sine quauis nostra, heredum aut successorum nostrorum quorumcunque repungnancia vel infestacione, tamquam de rebus suis hereditariis et propriis perpetue quocienscunque ipsis placuerit, pro ipsorum voluntatis beneplacito, prout eis expedire videbitur, licite dispo- nendum. Ad tollerandam igitur cuiuslibet future dissensionis materiam addicimus, quod iidem fratres . . abbas et conuentus per se vel per alios, dum eis oportunum esse videbitur easdem metas et limites foueis, fossatis, aceruis et aliter qualitercumque poterunt, nobis eciam, heredibus aut successoribus nostris irrequisitis, libere et licite insignire poterunt vbilibet et firmare. tuicionem vero et aduocaciam dictarum siluarum et bonorum ipsius monasterii nominatim et specialiter nobis duntaxat et nostris heredibus reseruantes. In quibus tamen siluis et bonis nil aliud juris et proprietatis nobis et nostris heredibus competit, nisi plena potestas aucupandi. quamcunque nobis placuerit et venandi, curam vero tuicionis ipsarum siluarum et bonorum dicti monasterii contra impeticiones et controuersias quorumlibet, quocienscunque euenerit. toto posse nostro nos nostrique heredes pure propter deum et non alicuius lucri temporalis occasione, quod nobis a monasterio et bonis eisdem racione tuicionis huiusmodi euenire posset, gerere volumus fideliter et subire . Que quidem mete et limites nobis et nobilibus viris dominis Wankoni de Potensteyn, Czenkoni Kruschine dicto de Leuchtenburk et Jesconi de Pirkenstayn ceterisque pluribus fide dignis infallibiliter cognite sunt et qui idipsum sic esse protestantur, per omnia incipiunt et definiunt in hunc modum . Primo incipiendo ah area ville Bratronowicz in ipsa via, que limitaris est, et per eandem viam vsque ad magnum lapidem, qui dicitur Bradel, situatus a sinistris eiusdem vie; item abinde per eandem viam vsque ad aream Bulczkowicz; item abinde per eandem limitarem viam vsque ad foueam dictam Barthonis similiter a sinistris eiusdem vie situatam, et abinde per eandem viam vsque ad viam, que dicitur via Herolticz; item abinde per eandem supradictam limitarem viam vsque ad eum locum, qui nunc aquosus est, dictus thewtunice Czenkemoz, boemice vero Bahnow; item abinde per eandem limitarem viam tendentem per eundem locum vsque ad fontem situatum a sinistris eiusdem vie sub monte dicto Schuelerperch; item abinde per riuulum eiusdem fontis limitarem vsque ad ripam Swratka ; item abinde per eandem limitarem ripam vsque ad flumen Swarczow limitarem, ita quod a principio supradicto, puta vie in area Bratronowicz, et per omnia, vt premissum est, vsque ad predictum flumen Swarczow, omnes silue et bona a sinistris sunt et erunt hereditarie et hereditaria . . fratrum et mo- nasterii predictorum, et a dextris nostre et nostra, quibuslibet et quorumlibet contradiccionibus procul motis . Sicut autem hec omnia prenotata iuste et legitime facta sunt, ita ea contra omnium hominum insidias et inpugnaciones habere volumus perpetuam firmitatem . In cuius rei euidenciam et robur perpetuo valiturum sigillum nostrum et in testimonium sigilla nobilium virorum dominorum subsciptorum . . amicorum nostrorum, quos ad hoc specialiter pro testibus
34 dyocesis et opidum nostrum Nouamciuitatem dictum, Olomucensis dyocesis, situate noscuntur, cum fundo et omnibus earum pertinenciis, prouentibus et vtilitatibus habitis vel habendis, quesitis vel non quesitis, super terram et sub terra, que nunc sunt aut succedente tempore prouenire possent, in omnem euentum pleno jure, proprietate et dominio tenendas, habendas. succidendas, vendendas et de eisdem pro vtilitate sua et ipsorum monasterii in toto et in parte sine quauis nostra, heredum aut successorum nostrorum quorumcunque repungnancia vel infestacione, tamquam de rebus suis hereditariis et propriis perpetue quocienscunque ipsis placuerit, pro ipsorum voluntatis beneplacito, prout eis expedire videbitur, licite dispo- nendum. Ad tollerandam igitur cuiuslibet future dissensionis materiam addicimus, quod iidem fratres . . abbas et conuentus per se vel per alios, dum eis oportunum esse videbitur easdem metas et limites foueis, fossatis, aceruis et aliter qualitercumque poterunt, nobis eciam, heredibus aut successoribus nostris irrequisitis, libere et licite insignire poterunt vbilibet et firmare. tuicionem vero et aduocaciam dictarum siluarum et bonorum ipsius monasterii nominatim et specialiter nobis duntaxat et nostris heredibus reseruantes. In quibus tamen siluis et bonis nil aliud juris et proprietatis nobis et nostris heredibus competit, nisi plena potestas aucupandi. quamcunque nobis placuerit et venandi, curam vero tuicionis ipsarum siluarum et bonorum dicti monasterii contra impeticiones et controuersias quorumlibet, quocienscunque euenerit. toto posse nostro nos nostrique heredes pure propter deum et non alicuius lucri temporalis occasione, quod nobis a monasterio et bonis eisdem racione tuicionis huiusmodi euenire posset, gerere volumus fideliter et subire . Que quidem mete et limites nobis et nobilibus viris dominis Wankoni de Potensteyn, Czenkoni Kruschine dicto de Leuchtenburk et Jesconi de Pirkenstayn ceterisque pluribus fide dignis infallibiliter cognite sunt et qui idipsum sic esse protestantur, per omnia incipiunt et definiunt in hunc modum . Primo incipiendo ah area ville Bratronowicz in ipsa via, que limitaris est, et per eandem viam vsque ad magnum lapidem, qui dicitur Bradel, situatus a sinistris eiusdem vie; item abinde per eandem viam vsque ad aream Bulczkowicz; item abinde per eandem limitarem viam vsque ad foueam dictam Barthonis similiter a sinistris eiusdem vie situatam, et abinde per eandem viam vsque ad viam, que dicitur via Herolticz; item abinde per eandem supradictam limitarem viam vsque ad eum locum, qui nunc aquosus est, dictus thewtunice Czenkemoz, boemice vero Bahnow; item abinde per eandem limitarem viam tendentem per eundem locum vsque ad fontem situatum a sinistris eiusdem vie sub monte dicto Schuelerperch; item abinde per riuulum eiusdem fontis limitarem vsque ad ripam Swratka ; item abinde per eandem limitarem ripam vsque ad flumen Swarczow limitarem, ita quod a principio supradicto, puta vie in area Bratronowicz, et per omnia, vt premissum est, vsque ad predictum flumen Swarczow, omnes silue et bona a sinistris sunt et erunt hereditarie et hereditaria . . fratrum et mo- nasterii predictorum, et a dextris nostre et nostra, quibuslibet et quorumlibet contradiccionibus procul motis . Sicut autem hec omnia prenotata iuste et legitime facta sunt, ita ea contra omnium hominum insidias et inpugnaciones habere volumus perpetuam firmitatem . In cuius rei euidenciam et robur perpetuo valiturum sigillum nostrum et in testimonium sigilla nobilium virorum dominorum subsciptorum . . amicorum nostrorum, quos ad hoc specialiter pro testibus
Strana 35
35 rogauimus, presenti litere de certa nostra sciencia sunt appensa. Nos quoque Heinricus et Johannes fratres germani de Leuchtenburk, domini in Vethonia, Johannes de Meziryecz, Wanko de Potensteyn, Jesko de Pirkensteyn et Albertus de Koufung recognoscimus publice in hiis scriptis, prenotatam donacionem siluarum cum suis limitibus et omnia ea, que superius in presenti litera continentur, per prefatum dominum Heinricum de Lypa religiosis et deuotis, viris . . abbati et conuentui monasterii in Sar memoratis in omnem modum. vt prenotatur in presenti litera, de nostris scitu et consilio esse factam et ad ipsius domini Heinrici speciales peticiones sigilla nostra in testimonium presenti litere duximus appendenda. Actum et datum Anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo Octauo feria secunda ante festum ascen- sionis domini nostri Jesu Christi, Indiccione sexta. (Orig. Perg. 7 häng. Sig. im Archive des Kl. Saar lit. A. n. 71 im Landes-Archive.) 43. Ulrich von Dornech und Elisabeth seine Gemahlin, Niklas von Chuenracz und Katharina dessen Gemahlin bekennen, dass sie dem Juden Merklin von Fratting 34 Pfund Wiener Pfennige schuldig seien, welche sie am nächsten Michaelstage zu bezahlen versprechen. Dt. 15. Juni 1368. Ich Vlreich von Dornech vnd ich Elspet sein Hausfrau vnd ich Niclas der Ochem vom chuenracz vnd ich Kathrey sein Hausfraw vnd alle vnser Eriben, wir vergehen offenleich an dem prieff, das wir vnuerschaidenleich gelten schullen Môrchleim dem Juden von Freting vnd seiner Hausfrawen vnd allen iren Eriben Dreysczig vnd vier phunt phennig wienner Muncz auff sand Michels Tag, der ny schierist chůmt. Geben wir in ir gelt denne nicht, so get fürbas gesûch auff ein ygleich phunt alle wochen acht phennig, wie lang sew stent. Wer aber, das wirs cze lang sten welten lassen, also das sein den egenonten Juden oder sein Eriben vordrusse, swelchen si denne vnder vns aynen vadernt czelaisten, der selb schol in laisten mit einen pherfft gein Ragcz in ein erbers gasthaws, wo im di Juden hin czaigent vnd schol do laisten, als laistens recht ist vnd nicht auss chomen als lang, vncz sew gwert werden Haubgût vnd scheden. Vnd wolt wir cze lang laisten lassen, also dat sein di Juden auch verdrusse, so scholl in der landes furst, oder wer den gebalt hat in dem Lant czů Osterreich, oder wer der Juden gebaltig ist, der schol in an furbot vnd an chlag phant antburten von vnser hab, als vil vncz sew gewert wern Haubgût vnd scheden. Ys wechst auch der egenant gesuch, wir laisten oder nicht. Sew mugen auch vmb Haubgut vnd vmb Scheden auff haben vnd phenden vns vnd vnser leut vnd vnser gût in Merchen vnd in Steten inner lancz oder ausser lancz, wo sew es vindent, mit vnserm gutleichm willen. Vnd ob in darauff icht gieng mit Lonmiet, oder mit herren gab, oder mit nach raisen, das schull wir in alles abtragen. Sew schullen auch haubgût vnd alle scheden haben auff vns egenenten payden vnd auff vnsern Hausfrawen vnd auff vnsern eriben vnuer- schaidenleich vnd auff alle Der hab, di wir haben oder lassen in dem lont ze Osterreich, 5*
35 rogauimus, presenti litere de certa nostra sciencia sunt appensa. Nos quoque Heinricus et Johannes fratres germani de Leuchtenburk, domini in Vethonia, Johannes de Meziryecz, Wanko de Potensteyn, Jesko de Pirkensteyn et Albertus de Koufung recognoscimus publice in hiis scriptis, prenotatam donacionem siluarum cum suis limitibus et omnia ea, que superius in presenti litera continentur, per prefatum dominum Heinricum de Lypa religiosis et deuotis, viris . . abbati et conuentui monasterii in Sar memoratis in omnem modum. vt prenotatur in presenti litera, de nostris scitu et consilio esse factam et ad ipsius domini Heinrici speciales peticiones sigilla nostra in testimonium presenti litere duximus appendenda. Actum et datum Anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo Octauo feria secunda ante festum ascen- sionis domini nostri Jesu Christi, Indiccione sexta. (Orig. Perg. 7 häng. Sig. im Archive des Kl. Saar lit. A. n. 71 im Landes-Archive.) 43. Ulrich von Dornech und Elisabeth seine Gemahlin, Niklas von Chuenracz und Katharina dessen Gemahlin bekennen, dass sie dem Juden Merklin von Fratting 34 Pfund Wiener Pfennige schuldig seien, welche sie am nächsten Michaelstage zu bezahlen versprechen. Dt. 15. Juni 1368. Ich Vlreich von Dornech vnd ich Elspet sein Hausfrau vnd ich Niclas der Ochem vom chuenracz vnd ich Kathrey sein Hausfraw vnd alle vnser Eriben, wir vergehen offenleich an dem prieff, das wir vnuerschaidenleich gelten schullen Môrchleim dem Juden von Freting vnd seiner Hausfrawen vnd allen iren Eriben Dreysczig vnd vier phunt phennig wienner Muncz auff sand Michels Tag, der ny schierist chůmt. Geben wir in ir gelt denne nicht, so get fürbas gesûch auff ein ygleich phunt alle wochen acht phennig, wie lang sew stent. Wer aber, das wirs cze lang sten welten lassen, also das sein den egenonten Juden oder sein Eriben vordrusse, swelchen si denne vnder vns aynen vadernt czelaisten, der selb schol in laisten mit einen pherfft gein Ragcz in ein erbers gasthaws, wo im di Juden hin czaigent vnd schol do laisten, als laistens recht ist vnd nicht auss chomen als lang, vncz sew gwert werden Haubgût vnd scheden. Vnd wolt wir cze lang laisten lassen, also dat sein di Juden auch verdrusse, so scholl in der landes furst, oder wer den gebalt hat in dem Lant czů Osterreich, oder wer der Juden gebaltig ist, der schol in an furbot vnd an chlag phant antburten von vnser hab, als vil vncz sew gewert wern Haubgût vnd scheden. Ys wechst auch der egenant gesuch, wir laisten oder nicht. Sew mugen auch vmb Haubgut vnd vmb Scheden auff haben vnd phenden vns vnd vnser leut vnd vnser gût in Merchen vnd in Steten inner lancz oder ausser lancz, wo sew es vindent, mit vnserm gutleichm willen. Vnd ob in darauff icht gieng mit Lonmiet, oder mit herren gab, oder mit nach raisen, das schull wir in alles abtragen. Sew schullen auch haubgût vnd alle scheden haben auff vns egenenten payden vnd auff vnsern Hausfrawen vnd auff vnsern eriben vnuer- schaidenleich vnd auff alle Der hab, di wir haben oder lassen in dem lont ze Osterreich, 5*
Strana 36
36 ys sey varund hab oder Erib, wir sein lembtig oder tad. Wir verhaissen in auch mil vnsern trewen, daz wir sew weder vmb haubgut, noch vmbscheden nindert schullen schaffen noch pringen weder gein Hoff noch an gebaltigew pett, wir schullen sew selber weren mit weraiten phennigen. Vnd auch wer vns mont mit dem brieff von der Juden wegen, dem sey wir pflichtig alle des, das oben geschriben stet. Vnd das di red also furbas stet vnd vnczebrochen weleib, so geb wir in den brieff vorsigelt mit vnsern paiden aygen anhangunden insidln (sic). Der brief ist geben nach Christi gepurd drewczehen hundert Jar donach in dem acht vnd sechczigisten Jar an Sand Veicz Tag. (Das Original auf Pergament mit zwei anhängenden undeutlich ausgedrückten Siegeln im mährischen Landesarchive sub Nr. 47 unter den Miscellen.) 44. Markgraf Johann bestätigt die von Milota von Kwasitz und Matheus von Sternberg ein- gegangene Gütervereinigung. Dt. Brünn, 13. Juli 1368. Johannes dei gracia Marchio Morauie recognoscimus etc. Quod constitutus coram nobis nobilis Milotha de Quassicz fideles noster, qui cum omnibus et singulis bonis suis vbicumque habere dinoscitur, siue nominatis seu non nominatis, cum nobili domino Matheo de Sternberk tantum, et non suis heredibus est congressus, tali addita condicione, si dictus Matheus de Sternberk viam vniuerse carnis ingressus fuerit, tunc prenominatus Milotha de Quassicz de predicta congressione liber esse debet et solutus . Si vero filii et heredes sui omnes morerentur, extunc omnia bona sua, videlicet dicti Mathei de Sternberk ad Milotham de Quassicz prenotatum deuoluantur . Nichilominus si Milotha de Quassicz memoratus prius decederet, pro tunc heredes sui et filii eius esse debebunt in potestate et tuicione Mathei de Sternberk supradicti . Si vero filii prefati obirent, extunc omnia bona prescripta ipsius Milothe de Quassicz sepedicta ad Matheum de Sternberk suprascriptum deuoluantur here- ditarie. Quodque dicta congressio ad tabulas terre inponatur, nobilem Vlricum de Boscowicz in nuncium ordinauimus specialem, mandantes eandem congressionem intabulari. Acta sunt hec coram nobis presentibus nobilibus Henrico de Lypa, Vlrico de Boscowicz, Heinrico de Dirnholcz, Hertlino de Lichtensteyn, Styborio de Czinburk, ac Petro Hecht de Rossicz, fidelibus nostris et quam pluribus aliis baronibus nostris dilectis . In cuius rei testimonium sigillum nostrum de certa nostra sciencia duximus appendendum. Datum Brvnne die beate virginis Margarethe Anno domini M'CCC'LXVIII°. (Olm. Landtafal pag. 59, n. 2.) 45. Johann, Herzog von Troppau, fällt einen Schiedsspruch zwischen der Stadt Troppau und den Kreuzherren daselbst. Dt. Troppau, 18. Juli 1368. In nomine domini amen. Nos Johannes dei gratia Oppauie et Rathiborie dux vniuersis publice recognoscimus in hiis scriptis. Quia controuersiarum questiones inter
36 ys sey varund hab oder Erib, wir sein lembtig oder tad. Wir verhaissen in auch mil vnsern trewen, daz wir sew weder vmb haubgut, noch vmbscheden nindert schullen schaffen noch pringen weder gein Hoff noch an gebaltigew pett, wir schullen sew selber weren mit weraiten phennigen. Vnd auch wer vns mont mit dem brieff von der Juden wegen, dem sey wir pflichtig alle des, das oben geschriben stet. Vnd das di red also furbas stet vnd vnczebrochen weleib, so geb wir in den brieff vorsigelt mit vnsern paiden aygen anhangunden insidln (sic). Der brief ist geben nach Christi gepurd drewczehen hundert Jar donach in dem acht vnd sechczigisten Jar an Sand Veicz Tag. (Das Original auf Pergament mit zwei anhängenden undeutlich ausgedrückten Siegeln im mährischen Landesarchive sub Nr. 47 unter den Miscellen.) 44. Markgraf Johann bestätigt die von Milota von Kwasitz und Matheus von Sternberg ein- gegangene Gütervereinigung. Dt. Brünn, 13. Juli 1368. Johannes dei gracia Marchio Morauie recognoscimus etc. Quod constitutus coram nobis nobilis Milotha de Quassicz fideles noster, qui cum omnibus et singulis bonis suis vbicumque habere dinoscitur, siue nominatis seu non nominatis, cum nobili domino Matheo de Sternberk tantum, et non suis heredibus est congressus, tali addita condicione, si dictus Matheus de Sternberk viam vniuerse carnis ingressus fuerit, tunc prenominatus Milotha de Quassicz de predicta congressione liber esse debet et solutus . Si vero filii et heredes sui omnes morerentur, extunc omnia bona sua, videlicet dicti Mathei de Sternberk ad Milotham de Quassicz prenotatum deuoluantur . Nichilominus si Milotha de Quassicz memoratus prius decederet, pro tunc heredes sui et filii eius esse debebunt in potestate et tuicione Mathei de Sternberk supradicti . Si vero filii prefati obirent, extunc omnia bona prescripta ipsius Milothe de Quassicz sepedicta ad Matheum de Sternberk suprascriptum deuoluantur here- ditarie. Quodque dicta congressio ad tabulas terre inponatur, nobilem Vlricum de Boscowicz in nuncium ordinauimus specialem, mandantes eandem congressionem intabulari. Acta sunt hec coram nobis presentibus nobilibus Henrico de Lypa, Vlrico de Boscowicz, Heinrico de Dirnholcz, Hertlino de Lichtensteyn, Styborio de Czinburk, ac Petro Hecht de Rossicz, fidelibus nostris et quam pluribus aliis baronibus nostris dilectis . In cuius rei testimonium sigillum nostrum de certa nostra sciencia duximus appendendum. Datum Brvnne die beate virginis Margarethe Anno domini M'CCC'LXVIII°. (Olm. Landtafal pag. 59, n. 2.) 45. Johann, Herzog von Troppau, fällt einen Schiedsspruch zwischen der Stadt Troppau und den Kreuzherren daselbst. Dt. Troppau, 18. Juli 1368. In nomine domini amen. Nos Johannes dei gratia Oppauie et Rathiborie dux vniuersis publice recognoscimus in hiis scriptis. Quia controuersiarum questiones inter
Strana 37
37 religiosos viros magistrum Jeschonem de Swereczicz sub regula ordinis sancti Johannis Jerosolimitani uel eius vices gerentem fratrem Jeschonem et eiusdem bonis nomine tocius ordinis, pro tunc commendatorem in Lubschicz, pro parte quorundam bonorum hospitalis in preforibus ciuitatis Oppauie hinc inde diuersimode vertentur ex vna, et fideles nostros dilectos consules et juratos totamque communitatem ciuitatis Oppauie parte ex altera, ex quibus diuersa potuissent et possent euenire incomoda grauiora, pars vtraque libera voluntate et bona deliberacione in nos tamquam in arbitrum super hiisdem bonis, super quibus questio monebatur, de simplici et de plano compromittentes arbitrarunt cum clausula non reuocandi. quidquid per nos diffinitiue fuerit arbitratorie pronunciatum . Nos vero causas vtriusque partis decernentes in hunc modum pronunciamus arbitrantes, quod primo et principaliter: molendinum in preforibus eiusdem nostre ciuitatis Oppauie circa dealbacionem situm, quod wlgariter steynmuel dicitur, super quo questio monebatur, cruciferis diffinitiue abiudicamus . Item prouunciamus, quod pratum ex ista parte Banrowicz versus ciuitatem, aquam Oppauiam attingens, situm et in se septem jugera continens, Hamannus debet rehabere absque omni impedimento et inquietacione vna cum heredibus libere perpetue possidendum . Item diffi- nitiue pronunciantes arbitramur, quod tres marcas graues reddituum in Banrowicz, super quibus ciues communitasque ciuitatis Oppauie cruciferis hospitalis prefati questionem mouebant. easdem cruciferis adiudicamus, ciuitatique abiudicamus, tamen ciuitati predicte loco illarum trium marcarum triginta et quatuor marcas grauis ponderis per cruciferos prefatos dandas adiudicantes . Libertatem quondam, quam ipsum hospitale habere volebat, super qua se litteras confirmacionis habere asseruit, de quibus eciam litteris ipsi ciues nostri penitus ignorant, homicidis, malefactoribus, excessoribus seu eciam cuiusqunque discordie, incomposicionis et rebellionis seminatoribus ad ipsum hospitale seu suos limites venientibus simpliciter deponimus, irritam et inanem recitamus, ymo omnino cassando annullamus et ipse procurator hospitalis eiusdem cum sua familia, cuiuscunque condicionis existat, habebit disponendi, faciendi ac ordinandi correccione seu causa alia quacunque tamquam ceteri homines nostri spirituales iudicio ipsius ciuitatis nostre, pertinentibus duntaxat exceptis omnimodam facultatem . Demum vero de omnibus et singulis bonis magnis et paruis ipsis cruciferis hospitalis antedicti per illustrem principem Nycolaum pie recordacionis Oppauie et Rathiborie ducem, genitorem nostrum, datis et donatis literarumque serie roboratis, super quibus ciues dicte ciuitatis cum cruciferis litigiose discordabant uel adhuc discordare possent, hiisdem ciuibus perpetuum silencium imponimus, vt ipsos cruciferos ab infestacione, impedicione et inquietacione omnino liberos pacifice dimittant et quiete, ipsis vnquam nichil contrarietatis inferentes, saluis tamen et semper integre habitis litteris et munimentis super bonis cruciferorum predictorum a prefato genitore nostro confectis, que bona omnia et singula ipsis cruciferis per genitorem nostrum sepedictum donata, istis dumtaxat bonis superius per nos arbitratis abrenunciantes, hiidem cruciferi sepefati secundum continenciam suarum litterarum perpetuis temporibus debent pacifice possidere, littera tamen quiditacionis et incoporacionis exclusa, quam prenotati cruciferi super articulis videlicet molendino, prato, trium marcarum redditibus et libertate superius expressis per nos diffinitiue arbitratis ciuibus ciuitatis predicte dare debent . Talis
37 religiosos viros magistrum Jeschonem de Swereczicz sub regula ordinis sancti Johannis Jerosolimitani uel eius vices gerentem fratrem Jeschonem et eiusdem bonis nomine tocius ordinis, pro tunc commendatorem in Lubschicz, pro parte quorundam bonorum hospitalis in preforibus ciuitatis Oppauie hinc inde diuersimode vertentur ex vna, et fideles nostros dilectos consules et juratos totamque communitatem ciuitatis Oppauie parte ex altera, ex quibus diuersa potuissent et possent euenire incomoda grauiora, pars vtraque libera voluntate et bona deliberacione in nos tamquam in arbitrum super hiisdem bonis, super quibus questio monebatur, de simplici et de plano compromittentes arbitrarunt cum clausula non reuocandi. quidquid per nos diffinitiue fuerit arbitratorie pronunciatum . Nos vero causas vtriusque partis decernentes in hunc modum pronunciamus arbitrantes, quod primo et principaliter: molendinum in preforibus eiusdem nostre ciuitatis Oppauie circa dealbacionem situm, quod wlgariter steynmuel dicitur, super quo questio monebatur, cruciferis diffinitiue abiudicamus . Item prouunciamus, quod pratum ex ista parte Banrowicz versus ciuitatem, aquam Oppauiam attingens, situm et in se septem jugera continens, Hamannus debet rehabere absque omni impedimento et inquietacione vna cum heredibus libere perpetue possidendum . Item diffi- nitiue pronunciantes arbitramur, quod tres marcas graues reddituum in Banrowicz, super quibus ciues communitasque ciuitatis Oppauie cruciferis hospitalis prefati questionem mouebant. easdem cruciferis adiudicamus, ciuitatique abiudicamus, tamen ciuitati predicte loco illarum trium marcarum triginta et quatuor marcas grauis ponderis per cruciferos prefatos dandas adiudicantes . Libertatem quondam, quam ipsum hospitale habere volebat, super qua se litteras confirmacionis habere asseruit, de quibus eciam litteris ipsi ciues nostri penitus ignorant, homicidis, malefactoribus, excessoribus seu eciam cuiusqunque discordie, incomposicionis et rebellionis seminatoribus ad ipsum hospitale seu suos limites venientibus simpliciter deponimus, irritam et inanem recitamus, ymo omnino cassando annullamus et ipse procurator hospitalis eiusdem cum sua familia, cuiuscunque condicionis existat, habebit disponendi, faciendi ac ordinandi correccione seu causa alia quacunque tamquam ceteri homines nostri spirituales iudicio ipsius ciuitatis nostre, pertinentibus duntaxat exceptis omnimodam facultatem . Demum vero de omnibus et singulis bonis magnis et paruis ipsis cruciferis hospitalis antedicti per illustrem principem Nycolaum pie recordacionis Oppauie et Rathiborie ducem, genitorem nostrum, datis et donatis literarumque serie roboratis, super quibus ciues dicte ciuitatis cum cruciferis litigiose discordabant uel adhuc discordare possent, hiisdem ciuibus perpetuum silencium imponimus, vt ipsos cruciferos ab infestacione, impedicione et inquietacione omnino liberos pacifice dimittant et quiete, ipsis vnquam nichil contrarietatis inferentes, saluis tamen et semper integre habitis litteris et munimentis super bonis cruciferorum predictorum a prefato genitore nostro confectis, que bona omnia et singula ipsis cruciferis per genitorem nostrum sepedictum donata, istis dumtaxat bonis superius per nos arbitratis abrenunciantes, hiidem cruciferi sepefati secundum continenciam suarum litterarum perpetuis temporibus debent pacifice possidere, littera tamen quiditacionis et incoporacionis exclusa, quam prenotati cruciferi super articulis videlicet molendino, prato, trium marcarum redditibus et libertate superius expressis per nos diffinitiue arbitratis ciuibus ciuitatis predicte dare debent . Talis
Strana 38
38 sub tytulo condicionis, quod ipsi cruciferi ciuibus Oppauie totique communitati ac eorum heredibus et successoribus numquam vllam de bonis, super quibus arbitrium per nos est factum, mouere debeant questionem . Volumusque, ut he omnia per nos sic arbitrata, ne in posterum materie dissensionis, licium, discordacionis, controuersiarum questiones oriri possint et valeant, per venerabilem in Christo patrem episcopum dyocesis Olomucensis con- firmentur . Actum et datum Oppauie feria tercia proxima ante diem sancti Jacobi apostoli Anno Millesimo trecentesimo sexagesimo octauo . Presentibus Heynrico Fullinsteyn, Swerczone de Donka, Ramfoldo de Lubschicz, Heynczlino Kreczingr dicti de Czedlicz, strenuis militibus et Nycolao plebano in Grecz, nostre curie prothonotario, in testimonium premissorum. (Orig. Perg. Sig. abgerissen in der Boč. Sammlung n. 3331 im Landes-Archive.) 46. Das Kloster Maria Saal erklärt statt des Patronatsrechtes in Biskupitz jenes in Duban vom Markg. Johann erhalten zu haben. Dt. Brünn, 14. August 1368. Quamuis sacrorum Canonum instituta res ecclesiasticas alienari uel distrahi inter- dicant, illas tamen huiusmodi rerum alienaciones indulget fieri, que sine dispendio sacrorum locorum racionis seruato moderamine celebrantur . Eapropter Nos Perchta Abbatissa, Clara Priorissa et . . Conuentus Sanctimonialium Monasterii aule sancte Marie in antiqua Brunna ordinis Cysterciensis diocesis Olomucensis ad cunctorum noticiam cupimus peruenire. Quod quia Magnificus Princeps et dominus noster dominus Johannes Marchio Morauie faciendo permutacionem cum Olomucensi . . Capitulo dando illi villam Tyncz prope Olomucz sitam cum omnibus suis pertinenciis pro villa Byskuwicz prope Gewecz, que fuit vna prebendarum Olomucensis Ecclesie, Juspatronatus Ecclesie in Tyncz, quod nostrum erat, eidem Ecclesie et . . Capitulo secundum tractatum super huiusmodi permutacione habitum in recompensam Ecclesie in Byskuwicz incorporare debuit et vnire, Nos, considerantes in hoc vtilitatem nostri Monasterii et condicionem ipsius effici meliorem, premisso diligenti tractatu et solemp- nitatibus iuris ad hoc necessariis, eiusdem Principis et domini nostri intuitu prefatum Jus- patronatus, non coacte nec aliqua occasione conpulse, sed post sanam et bene digestam deliberacionem sponte et libere in manus honorabilis viri domini Nicolai prepositi sancti Petri Brunne, Reuerendi in Christo patris et domini domini Johannis Episcopi Olomucensis in spiritualibus vicarii generalis resignauimus et coram ipso penitus cessimus de eodem renuncciauimusque et presentibus renuncciamus pro nobis et successuris nobis, cuius cunque juris auxilio, per quod de predicto Jure patronatus ipsi Olomucensi Ecclesie et eius Capitulo uel cuicunque alteri loco uel persone vnquam possemus quauis occasione nos vel nobis suc- cedentes facere questionem, eo quod prefatus Princeps et dominus noster de resignacione et cessione predicti jurispatronatus. nos et monasterium nostrum omnimode indempnes reddidit dando, tradendo et assignando cum effectu nobis et monasterio nostro in reconpensam juspatronatus ecclesie in Duban eiusdem diocesis Olomucensis perpetuo tenendum et possidendum, de quo
38 sub tytulo condicionis, quod ipsi cruciferi ciuibus Oppauie totique communitati ac eorum heredibus et successoribus numquam vllam de bonis, super quibus arbitrium per nos est factum, mouere debeant questionem . Volumusque, ut he omnia per nos sic arbitrata, ne in posterum materie dissensionis, licium, discordacionis, controuersiarum questiones oriri possint et valeant, per venerabilem in Christo patrem episcopum dyocesis Olomucensis con- firmentur . Actum et datum Oppauie feria tercia proxima ante diem sancti Jacobi apostoli Anno Millesimo trecentesimo sexagesimo octauo . Presentibus Heynrico Fullinsteyn, Swerczone de Donka, Ramfoldo de Lubschicz, Heynczlino Kreczingr dicti de Czedlicz, strenuis militibus et Nycolao plebano in Grecz, nostre curie prothonotario, in testimonium premissorum. (Orig. Perg. Sig. abgerissen in der Boč. Sammlung n. 3331 im Landes-Archive.) 46. Das Kloster Maria Saal erklärt statt des Patronatsrechtes in Biskupitz jenes in Duban vom Markg. Johann erhalten zu haben. Dt. Brünn, 14. August 1368. Quamuis sacrorum Canonum instituta res ecclesiasticas alienari uel distrahi inter- dicant, illas tamen huiusmodi rerum alienaciones indulget fieri, que sine dispendio sacrorum locorum racionis seruato moderamine celebrantur . Eapropter Nos Perchta Abbatissa, Clara Priorissa et . . Conuentus Sanctimonialium Monasterii aule sancte Marie in antiqua Brunna ordinis Cysterciensis diocesis Olomucensis ad cunctorum noticiam cupimus peruenire. Quod quia Magnificus Princeps et dominus noster dominus Johannes Marchio Morauie faciendo permutacionem cum Olomucensi . . Capitulo dando illi villam Tyncz prope Olomucz sitam cum omnibus suis pertinenciis pro villa Byskuwicz prope Gewecz, que fuit vna prebendarum Olomucensis Ecclesie, Juspatronatus Ecclesie in Tyncz, quod nostrum erat, eidem Ecclesie et . . Capitulo secundum tractatum super huiusmodi permutacione habitum in recompensam Ecclesie in Byskuwicz incorporare debuit et vnire, Nos, considerantes in hoc vtilitatem nostri Monasterii et condicionem ipsius effici meliorem, premisso diligenti tractatu et solemp- nitatibus iuris ad hoc necessariis, eiusdem Principis et domini nostri intuitu prefatum Jus- patronatus, non coacte nec aliqua occasione conpulse, sed post sanam et bene digestam deliberacionem sponte et libere in manus honorabilis viri domini Nicolai prepositi sancti Petri Brunne, Reuerendi in Christo patris et domini domini Johannis Episcopi Olomucensis in spiritualibus vicarii generalis resignauimus et coram ipso penitus cessimus de eodem renuncciauimusque et presentibus renuncciamus pro nobis et successuris nobis, cuius cunque juris auxilio, per quod de predicto Jure patronatus ipsi Olomucensi Ecclesie et eius Capitulo uel cuicunque alteri loco uel persone vnquam possemus quauis occasione nos vel nobis suc- cedentes facere questionem, eo quod prefatus Princeps et dominus noster de resignacione et cessione predicti jurispatronatus. nos et monasterium nostrum omnimode indempnes reddidit dando, tradendo et assignando cum effectu nobis et monasterio nostro in reconpensam juspatronatus ecclesie in Duban eiusdem diocesis Olomucensis perpetuo tenendum et possidendum, de quo
Strana 39
39 per omnia contentamur, interueniente super hiis consensu ordinarii et confirmacione . In cuius rei testimonium perpetuo valiturum presentes literas fieri et sigillorum nostrorum appensione de certa sciencia nostra iussimus communiri . Datum in Monasterio nostro supra- dicto Anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo octauo die XIIII“ mensis Augusti. (Orig. Perg. 2 h. Sig. im Olm. Kapitelarchive.) 47. Nicolaus, Probst von Brünn und vicarius gen. in spiritualibus des Olm. Bischofes, genehmigt, dass dem Kloster Maria Saal statt des Patronatsrechtes in Tynec jenes in Duban abgetreten werde. Dt. Brünn, 14. August 1368. Nos Nicolaus Ecclesie sancti Petri Brunne prepositus Reuerendi in Christo patris et domini domini Johannis Episcopi Olomucensis vicarius in spiritualibus generalis Ad cunc- torum noticiam cupimus peruenire. Quod cum Magnificus Princeps et dominus dominus noster Marchio Morauie villam nominatam Tyncz prope Olomucz sitam cum honorabili Capitulo Olomucensi pro uilla nominata Byskuwicz cum iurepatronatus prope Gewecz cum euidenti vtilitate Olomucensis Ecclesie et ipsius . . Capituli permutaret, totum dominium ipsius ville Tyncz cum villanis prediorum ibidem limitibus iurisdiccione et omnibus pertinenciis et iuribus nulla re penitus excepta in ius et proprietatem prefate Olomucensis Ecclesie et . . Capituli transferendo et ipsa permutacio non posset suum sortiri effectum, nisi idem dominus Marchio Juspatronatus Ecclesie eiusdem ville in Tyncz a Venerabilibus et Religiosis Perchta Abbatissa Clara Priorissa et . . Conuentu Sanctimonialium Monasterii Aule sancte Marie in antiqua brunna Cisterciensis ordinis Olomucensis diocesis obtineret, ita quod in ipsa permutacione ipsum Juspatronatus transiret cum dicta villa Tyncz in ius et dominium Ecclesie Olomucensis antedicte, propter quod ad instanciam domini Marchionis supradicti . . Abbatissa et . . Conuentus Sanctimonialium Monasterii supradicti premisso in suo capitulo tractatu diligenti et considerata sui Monasterii vtilitate coram nobis in manus nostras, non compulse, nec coacte, sed cum bona deliberacione et sponte renunciauerunt, ac in totum et effectiue renunciauerunt et cesserunt Juripatronatus ipsius Ecclesie in Tyncz et omni iuri in Ecclesia parochiali in supradicta villa Tyncz, quod eis iusto tytulo competebat . Taliter, ut amplius ipsum Juspatronatus ad Canonicum prebendatum in Tyncz tamquam ad verum dominum et patronum Ecclesie Olomucensis et prebende sue nomine ad ipsam pertineat Ecclesiam et nomine dicte sue prebende, dum vacaret, posset tamquam verus et legittimus patronus presentare pro eo, quod supradictus Princeps et dominus noster pro eodem Jurepatronatus Ecclesie in Tyncz ipsis plene satisfaciens eisdem Juspatronatus Ecclesie in Duban eiusdem diocesis Olomucensis, de qua se bene contentari dicebant, in locum predicte Ecclesie perpetue donacionis tytulo tradidisset et assignasset . Nos igitur huiusmodi renunciacione et cessione vice et nomine ac loco prefati domini nostri Episcopi susceptis gratam habentes, ipsum Juspatronatus Ecclesie in Tyncz in reconpensam Ecclesie parrochialis in Byskuwicz, cuius Juspatronatus
39 per omnia contentamur, interueniente super hiis consensu ordinarii et confirmacione . In cuius rei testimonium perpetuo valiturum presentes literas fieri et sigillorum nostrorum appensione de certa sciencia nostra iussimus communiri . Datum in Monasterio nostro supra- dicto Anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo octauo die XIIII“ mensis Augusti. (Orig. Perg. 2 h. Sig. im Olm. Kapitelarchive.) 47. Nicolaus, Probst von Brünn und vicarius gen. in spiritualibus des Olm. Bischofes, genehmigt, dass dem Kloster Maria Saal statt des Patronatsrechtes in Tynec jenes in Duban abgetreten werde. Dt. Brünn, 14. August 1368. Nos Nicolaus Ecclesie sancti Petri Brunne prepositus Reuerendi in Christo patris et domini domini Johannis Episcopi Olomucensis vicarius in spiritualibus generalis Ad cunc- torum noticiam cupimus peruenire. Quod cum Magnificus Princeps et dominus dominus noster Marchio Morauie villam nominatam Tyncz prope Olomucz sitam cum honorabili Capitulo Olomucensi pro uilla nominata Byskuwicz cum iurepatronatus prope Gewecz cum euidenti vtilitate Olomucensis Ecclesie et ipsius . . Capituli permutaret, totum dominium ipsius ville Tyncz cum villanis prediorum ibidem limitibus iurisdiccione et omnibus pertinenciis et iuribus nulla re penitus excepta in ius et proprietatem prefate Olomucensis Ecclesie et . . Capituli transferendo et ipsa permutacio non posset suum sortiri effectum, nisi idem dominus Marchio Juspatronatus Ecclesie eiusdem ville in Tyncz a Venerabilibus et Religiosis Perchta Abbatissa Clara Priorissa et . . Conuentu Sanctimonialium Monasterii Aule sancte Marie in antiqua brunna Cisterciensis ordinis Olomucensis diocesis obtineret, ita quod in ipsa permutacione ipsum Juspatronatus transiret cum dicta villa Tyncz in ius et dominium Ecclesie Olomucensis antedicte, propter quod ad instanciam domini Marchionis supradicti . . Abbatissa et . . Conuentus Sanctimonialium Monasterii supradicti premisso in suo capitulo tractatu diligenti et considerata sui Monasterii vtilitate coram nobis in manus nostras, non compulse, nec coacte, sed cum bona deliberacione et sponte renunciauerunt, ac in totum et effectiue renunciauerunt et cesserunt Juripatronatus ipsius Ecclesie in Tyncz et omni iuri in Ecclesia parochiali in supradicta villa Tyncz, quod eis iusto tytulo competebat . Taliter, ut amplius ipsum Juspatronatus ad Canonicum prebendatum in Tyncz tamquam ad verum dominum et patronum Ecclesie Olomucensis et prebende sue nomine ad ipsam pertineat Ecclesiam et nomine dicte sue prebende, dum vacaret, posset tamquam verus et legittimus patronus presentare pro eo, quod supradictus Princeps et dominus noster pro eodem Jurepatronatus Ecclesie in Tyncz ipsis plene satisfaciens eisdem Juspatronatus Ecclesie in Duban eiusdem diocesis Olomucensis, de qua se bene contentari dicebant, in locum predicte Ecclesie perpetue donacionis tytulo tradidisset et assignasset . Nos igitur huiusmodi renunciacione et cessione vice et nomine ac loco prefati domini nostri Episcopi susceptis gratam habentes, ipsum Juspatronatus Ecclesie in Tyncz in reconpensam Ecclesie parrochialis in Byskuwicz, cuius Juspatronatus
Strana 40
40 ad predictam Olomucensem Ecclesiam pertinebat, in ius et proprietatem eiusdem Capituli auctoritate ordinaria transtulimus et ei confirmauimus ac presentis scripti serie et tenore transferimus et confirmamus. Quod in testimonium huius rei per appensionem sigilli vicariatus Olomucensis fecimus communiri . Datum et Actum Brunne Anno domini Millesimo Tre- centesimo Sexagesimo octauo die XIIIIa mensis Augusti. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Kapitelarchive.) 48. Markgraf Johann gestattet dem Juden P. in Brünn ein Haus zu kaufen. Dt. 17. August 1368. Ex indultu et mandato serenissimi principis domini Johannis Marchionis Morauie . . . Judeus Brunensis emit jure proprio et hereditario pro se, heredibus suis et P .... socru sua apud dominum Hermannum de Chlum domum in superiori foro in acie, que olim Bartuschii erat, a sinistris ubi itur ad forum carbonum, cum adiacentibus seu asspectantibus sibi domibus, habendam et possidendam . Statuit tamen per omnia, juribus, oneribus et collectis perpetuo civitati de domo eadem sustinendis et ferendis . Actum in consilio pleno presente domino Petro de Rossicz officiato domini Marchionis coram judice etc. magistro civium etc . Feria quinta post assumptionem beate Marie. P (Aus dem Codex n. 38, f. 335 des Brünner Stadtarchives, mitgetheilt vom Herrn Stadt- rathe P. Koller.) 49. Das Bunzlauer Kapitel verspricht, dass es sich in seinem Streite mit den Bürgern von Deutschbrod dem Schiedsspruche des Prager Erzbischofes unterwerfen wolle. Dt. 27. September 1368. In nomine domini amen. Nos Petrus diuina miseracione prepositus, Gallus decanus, Mathias scholasticus totumque capitulum Boleslauiense ad vniuersorum tenore presencium deducimus noticiam . Quod nos sano consilio et matura deliberacione inter nos prehabita super omnibus lite et litibus, causa et causis, controuersia seu controuersiis, que inter nos ex vna et discretos viros judicem, consules et juratos totamque vniuersitatem ciuitatis Brode Theutonicalis super denariis fumalibus parte vertitur, vertuntur seu verti spectantur ex altera, ac sentencia super eisdem denariis fumalibus per dominum Jenczonem, officialem curie archiepiscopalis Pragensis et apostolice sedis legati, pro nobis et parte nostra totumque ca- pitulum dicte ecclesie Boleslauiensis prolata, expensis et impensis in huiusmodi lite factis, in reuerendum in Christo patrem et dominum, dominum Johannem sancte Pragensis ecclesie archiepiscopum, apostolice sedis legatum, tamquam in arbitrum, arbitratorem et amicabilem compositorem sub pena et penis per ipsum dominum archiepiscopum imponenda seu imponendis,
40 ad predictam Olomucensem Ecclesiam pertinebat, in ius et proprietatem eiusdem Capituli auctoritate ordinaria transtulimus et ei confirmauimus ac presentis scripti serie et tenore transferimus et confirmamus. Quod in testimonium huius rei per appensionem sigilli vicariatus Olomucensis fecimus communiri . Datum et Actum Brunne Anno domini Millesimo Tre- centesimo Sexagesimo octauo die XIIIIa mensis Augusti. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Kapitelarchive.) 48. Markgraf Johann gestattet dem Juden P. in Brünn ein Haus zu kaufen. Dt. 17. August 1368. Ex indultu et mandato serenissimi principis domini Johannis Marchionis Morauie . . . Judeus Brunensis emit jure proprio et hereditario pro se, heredibus suis et P .... socru sua apud dominum Hermannum de Chlum domum in superiori foro in acie, que olim Bartuschii erat, a sinistris ubi itur ad forum carbonum, cum adiacentibus seu asspectantibus sibi domibus, habendam et possidendam . Statuit tamen per omnia, juribus, oneribus et collectis perpetuo civitati de domo eadem sustinendis et ferendis . Actum in consilio pleno presente domino Petro de Rossicz officiato domini Marchionis coram judice etc. magistro civium etc . Feria quinta post assumptionem beate Marie. P (Aus dem Codex n. 38, f. 335 des Brünner Stadtarchives, mitgetheilt vom Herrn Stadt- rathe P. Koller.) 49. Das Bunzlauer Kapitel verspricht, dass es sich in seinem Streite mit den Bürgern von Deutschbrod dem Schiedsspruche des Prager Erzbischofes unterwerfen wolle. Dt. 27. September 1368. In nomine domini amen. Nos Petrus diuina miseracione prepositus, Gallus decanus, Mathias scholasticus totumque capitulum Boleslauiense ad vniuersorum tenore presencium deducimus noticiam . Quod nos sano consilio et matura deliberacione inter nos prehabita super omnibus lite et litibus, causa et causis, controuersia seu controuersiis, que inter nos ex vna et discretos viros judicem, consules et juratos totamque vniuersitatem ciuitatis Brode Theutonicalis super denariis fumalibus parte vertitur, vertuntur seu verti spectantur ex altera, ac sentencia super eisdem denariis fumalibus per dominum Jenczonem, officialem curie archiepiscopalis Pragensis et apostolice sedis legati, pro nobis et parte nostra totumque ca- pitulum dicte ecclesie Boleslauiensis prolata, expensis et impensis in huiusmodi lite factis, in reuerendum in Christo patrem et dominum, dominum Johannem sancte Pragensis ecclesie archiepiscopum, apostolice sedis legatum, tamquam in arbitrum, arbitratorem et amicabilem compositorem sub pena et penis per ipsum dominum archiepiscopum imponenda seu imponendis,
Strana 41
41 ipsius domini archiepiscopi jurisdiccioni nos et successores nostros sponte et libere submittendo, de alto et basso compromisimus et ex nunc compromittimus, dantes eidem plenam et omni- modam potestatem laudandi, arbitrandi, pronunciandi, diffiniendi et ordinandi ac precipiendi alte et basse, prout sibi secundum deum et iusticiam videbitur . Promittimusque expresse sub pena et penis per prefatum dominum archiepiscopum, sicut prefertur, imponenda seu imponendis, arbitrio, laudo, pronunciacioni, ordinacioni et diffinicioni et mandato eiusdem domini archiepiscopi stare, parere, obedire et non contra facere aliqua racione uel causa de jure uel de facto per nos aut interpositam personam publice vel occulte et quidquid per ipsum arbitrum, arbitratorem et amicabilem compositorem arbitratum, pronunciatum et ordinatum fuerit in premissis, promittimus mox emologare et approbare, ratum et gratum habentes, perpetue obseruare et effectualiter omnia adimplere . In cuius rei testimonium sigillum maius nostri capituli presentibus est appensum . Datum in vigilia s. Wenczeslai martyris anno domini millesimo trecentesimo sexagesimo octauo. (Orig. im Archive der Stadt Deutsch-Brod, kopirt von A. Boček.) 50. Das Bunzlauer Kapitel unterwirft sich dem Schiedsspruche, welchen der Prager Erz- bischof zwischen dem Kapitel und der Stadt Deutsch-Brod gefällt hatte. Dt. 27. September 1368. In nomine domini amen. Nos Petrus diuina miseracione prepositus, Gallus decanus, Mathias scolasticus, totumque capitulum ecclesie Boleslauiensis recognoscimus tenore pre- sencium vniuersis . Quod nos pronunciacionem in causa, quam cum discretis viris judice, consulibus seu juratis totaque universitate civitatis Brode theutunicalis super denariis fumalibus habuimus, per reuerendum in Christo patrem et dominum, dominum Johannem, sancte Pragensis ecclesie archiepiscopum, apostolice sedis legatum, arbitrum, arbitratorem et amicabilem compositorem a nobis communiter et concorditer electum, nuper factam, presentibus emolgamus et approbamus in omnibus suis punctis et ipsam ratam et gratam habentes . Promittimus omnia in eadem contenta perpetuo obseruare et effectualiter adimplere sub pena et penis in ipsa pronunciacione expressa et expressis, nos ad solucionem ipsius pene et successores nostros, si contrarium fecerimus seu fecerint, perpetue asstringendo. In cuius rei testimonium sigillum maius nostri capituli presentibus est appensum . Datum in vigilia sancti Wenczeslai anno domini Millesimo Trecentesimo sexagesimo octauo. (Orig. im Archive der Stadt Deutsch-Brod, kopirt von A. Boček.)
41 ipsius domini archiepiscopi jurisdiccioni nos et successores nostros sponte et libere submittendo, de alto et basso compromisimus et ex nunc compromittimus, dantes eidem plenam et omni- modam potestatem laudandi, arbitrandi, pronunciandi, diffiniendi et ordinandi ac precipiendi alte et basse, prout sibi secundum deum et iusticiam videbitur . Promittimusque expresse sub pena et penis per prefatum dominum archiepiscopum, sicut prefertur, imponenda seu imponendis, arbitrio, laudo, pronunciacioni, ordinacioni et diffinicioni et mandato eiusdem domini archiepiscopi stare, parere, obedire et non contra facere aliqua racione uel causa de jure uel de facto per nos aut interpositam personam publice vel occulte et quidquid per ipsum arbitrum, arbitratorem et amicabilem compositorem arbitratum, pronunciatum et ordinatum fuerit in premissis, promittimus mox emologare et approbare, ratum et gratum habentes, perpetue obseruare et effectualiter omnia adimplere . In cuius rei testimonium sigillum maius nostri capituli presentibus est appensum . Datum in vigilia s. Wenczeslai martyris anno domini millesimo trecentesimo sexagesimo octauo. (Orig. im Archive der Stadt Deutsch-Brod, kopirt von A. Boček.) 50. Das Bunzlauer Kapitel unterwirft sich dem Schiedsspruche, welchen der Prager Erz- bischof zwischen dem Kapitel und der Stadt Deutsch-Brod gefällt hatte. Dt. 27. September 1368. In nomine domini amen. Nos Petrus diuina miseracione prepositus, Gallus decanus, Mathias scolasticus, totumque capitulum ecclesie Boleslauiensis recognoscimus tenore pre- sencium vniuersis . Quod nos pronunciacionem in causa, quam cum discretis viris judice, consulibus seu juratis totaque universitate civitatis Brode theutunicalis super denariis fumalibus habuimus, per reuerendum in Christo patrem et dominum, dominum Johannem, sancte Pragensis ecclesie archiepiscopum, apostolice sedis legatum, arbitrum, arbitratorem et amicabilem compositorem a nobis communiter et concorditer electum, nuper factam, presentibus emolgamus et approbamus in omnibus suis punctis et ipsam ratam et gratam habentes . Promittimus omnia in eadem contenta perpetuo obseruare et effectualiter adimplere sub pena et penis in ipsa pronunciacione expressa et expressis, nos ad solucionem ipsius pene et successores nostros, si contrarium fecerimus seu fecerint, perpetue asstringendo. In cuius rei testimonium sigillum maius nostri capituli presentibus est appensum . Datum in vigilia sancti Wenczeslai anno domini Millesimo Trecentesimo sexagesimo octauo. (Orig. im Archive der Stadt Deutsch-Brod, kopirt von A. Boček.)
Strana 42
42 51. Johann, Probst der h. Kreuzkirche in Breslau und Offizial des Erzbischofes in Prag, entscheidet über die Appellation des Wilhelm von Kunstat in dem Processe, welchen dieser mit dem Olmützer Kapitel wegen zweier Lahne in Bošowitz führte, dahin, dass Wilhelm von Kunstat zu dem Beweise zugelassen werde, dass diese zwei Lahne vor dem Beginne und am Anfange des Processes im Besitze von Laien waren. Dt. (der Entscheidung) 14. Oktober 1368. Procurato- rium domino rum capituli ecclesie Olo- mucensis. In nomine domini amen. Anno natiuitatis eiusdem Millesimo Trecentesimo Sexagesimo VIII. Indiccione sexta, hora quasi vesperorum, pontificatus sanctissimi in Christo patris ac domini nostri, domini Vrbani diuina prouidencia pape quinti anno septimo, in minori ciuitate pragensi in domo Alberti, notarii actorum curie archiepiscopalis pragensis, quinta feria proxima ante dominicam, qua cantatur Re- miniscere, die secunda mensis Martii, constitutus personaliter honorabilis vir magister Zanderus, canonicus Olomucensis ac plebanus siue rector parrochialis ecclesie in Myglicz Olomucensis diocesis, quoddam procuratorium siue publicum instrumentum in pergameno, manu Ade de Tassow, clerici Olomucensis diocesis, publici aucto- ritate imperiali notarii scriptum et signo ipsius consueto consignatum aput acta judiciaria siue consistorio curie archiepiscopalis pragensis exhibuit et produxit per omnia in hec verba: In nomine domini Amen. Anno natiuitatis eiusdem Millesimo Trecentesimo Sexagesimo Octauo, Indiccione VI, die XXV� mensis Februarii, hora nona vel quasi, pontificatus sanctissimi in Christo patris ac domini, domini Vrbani diuina prouidencia pape quinti anno sexto, in preurbio civitatis Olomucensis in stuba maiori siue communi domus habitacionis honorabilis viri domini Herbordi, prepositi ecclesie Olomucensis, in mei notarii publici testiumque presencia sub- scriptorum constitutus personaliter honorabilis vir dominus Fridricus dictus de Leschnicz, decanus ecclesie Olomucensis antedicte, pro se ac vice et nomine ecclesie Olomucensis et dominorum eiusdem ecclesie canonicorum infrascriptorum tunc presencium, consenciencium et capitulum generale faciencium, illa vice fecit, constituit et ordinauit suum et dominorum subscriptorum verum et legitimum syndicum, procuratorem, actorem, negociorum gestorem et nunccium specialem honorabilem virum magistrum Zanderum, canonicum Olomucensem et plebanum in Muglicz ecclesiarum presentem et mandatum in se sponte suscipientem in causa seu causis quibuscunque inceptis seu incipiendis, quam vel quas habet vel habiturus est vice et nomine Olomucensis ecclesie predicte, tam in agendo quam in defendendo cum aliquo vel aliquibus coram quocunque judice ordinario vel delegato super quibus- cunque negociis et specialiter in causa mota domino Styborio militi in Towaczow coram honorabili viro domino Jenczone preposito ecclesie sancte crucis Wrati- slauie, curie archiepiscopalis Pragensis et apostolice sedis legati officialis princi- paliter et domino Wilhelmo de Constat mouenda tutorio nomine .. orphani domini
42 51. Johann, Probst der h. Kreuzkirche in Breslau und Offizial des Erzbischofes in Prag, entscheidet über die Appellation des Wilhelm von Kunstat in dem Processe, welchen dieser mit dem Olmützer Kapitel wegen zweier Lahne in Bošowitz führte, dahin, dass Wilhelm von Kunstat zu dem Beweise zugelassen werde, dass diese zwei Lahne vor dem Beginne und am Anfange des Processes im Besitze von Laien waren. Dt. (der Entscheidung) 14. Oktober 1368. Procurato- rium domino rum capituli ecclesie Olo- mucensis. In nomine domini amen. Anno natiuitatis eiusdem Millesimo Trecentesimo Sexagesimo VIII. Indiccione sexta, hora quasi vesperorum, pontificatus sanctissimi in Christo patris ac domini nostri, domini Vrbani diuina prouidencia pape quinti anno septimo, in minori ciuitate pragensi in domo Alberti, notarii actorum curie archiepiscopalis pragensis, quinta feria proxima ante dominicam, qua cantatur Re- miniscere, die secunda mensis Martii, constitutus personaliter honorabilis vir magister Zanderus, canonicus Olomucensis ac plebanus siue rector parrochialis ecclesie in Myglicz Olomucensis diocesis, quoddam procuratorium siue publicum instrumentum in pergameno, manu Ade de Tassow, clerici Olomucensis diocesis, publici aucto- ritate imperiali notarii scriptum et signo ipsius consueto consignatum aput acta judiciaria siue consistorio curie archiepiscopalis pragensis exhibuit et produxit per omnia in hec verba: In nomine domini Amen. Anno natiuitatis eiusdem Millesimo Trecentesimo Sexagesimo Octauo, Indiccione VI, die XXV� mensis Februarii, hora nona vel quasi, pontificatus sanctissimi in Christo patris ac domini, domini Vrbani diuina prouidencia pape quinti anno sexto, in preurbio civitatis Olomucensis in stuba maiori siue communi domus habitacionis honorabilis viri domini Herbordi, prepositi ecclesie Olomucensis, in mei notarii publici testiumque presencia sub- scriptorum constitutus personaliter honorabilis vir dominus Fridricus dictus de Leschnicz, decanus ecclesie Olomucensis antedicte, pro se ac vice et nomine ecclesie Olomucensis et dominorum eiusdem ecclesie canonicorum infrascriptorum tunc presencium, consenciencium et capitulum generale faciencium, illa vice fecit, constituit et ordinauit suum et dominorum subscriptorum verum et legitimum syndicum, procuratorem, actorem, negociorum gestorem et nunccium specialem honorabilem virum magistrum Zanderum, canonicum Olomucensem et plebanum in Muglicz ecclesiarum presentem et mandatum in se sponte suscipientem in causa seu causis quibuscunque inceptis seu incipiendis, quam vel quas habet vel habiturus est vice et nomine Olomucensis ecclesie predicte, tam in agendo quam in defendendo cum aliquo vel aliquibus coram quocunque judice ordinario vel delegato super quibus- cunque negociis et specialiter in causa mota domino Styborio militi in Towaczow coram honorabili viro domino Jenczone preposito ecclesie sancte crucis Wrati- slauie, curie archiepiscopalis Pragensis et apostolice sedis legati officialis princi- paliter et domino Wilhelmo de Constat mouenda tutorio nomine .. orphani domini
Strana 43
43 Hrochonis in Cunstat, in causa appellacionis interposite ad sedem metropolicam Pragensem ab honorabili viro domino Henrico de Monstirberg, officiali curie episcopalis Olomucensis, super certis bonis in villis Aurzicz et Bossouicz, dans et concedens eidem plenam et liberam potestatem, tam ipsam appellacionis causam quam principalem prosequendi cum dependentibus et connexis et propter hoc et quodlibet premissorum agendi, defendendi, libellum seu libellos et alias quascunque peticiones dandi et recipiendi, litem seu lites contestandi, iuramentum calumpnie et veritatis dicende necnon alterius cuiuscunque aduerse partis respondendi, testes, instrumenta, literas et alias quascunque probaciones producendi, testes alterius partis iurare videndi, in ipsos et eorum dicta dicendi et excipiendi, crimina et defectus opponendi, replicandi, duplicandi, triplicandi, quadruplicandi, beneficium restitucionis in integrum principaliter vel incidenter et absolucionis a quibuscunque sentenciis latis vel proferendis simpliciter et ad cautelam, quociens opus fuerit, petendi, obtinendi et implorandi sentenciam seu sentencias tam interlocutorias quam diffinitauas fieri petendi et audiendi et ab eis seu earum altera et quolibet alio grauamine, si opus fuerit, appellandi, apostolos petendi et obtinendi, appellacionem seu appellaciones prosequendi, vnum vel plures presentem seu presentes loco sui substituendi, ipsumque vel eos et circa magistrum Petrum Nasutum, aduocatum consistorii pragensis, procuratorem ab ipsis constitutum, cuncta predicta contra dominum Styborium reuocandi et onus procuracionis in se reassumendi, quociens et quando sibi videbitur expedire, et generaliter omnia et singula faciendi, gerendi et exercendi, que bonus et legitimus procurator facere potest et que ipsemet con- stitutus cum dominis canonicis antedictis faceret seu facere posset, si personaliter interesset et si mandatum exigat speciale et que circa premissis aut aliquo pre- misserum fuerint necessaria seu etiam oportuna . Promittens dictus constituens pro se ac vice et nomine ecclesie Olomucensis antedicte et dominorum subsequen- cium presencium et constituencium michi notario publico infrascripto legitime stipulanti et stipulacionem recipienti se salua et rata habiturum, quidquid per dictum procuratorem aut substitutum seu substitutos ab eo actum, procuratum seu gestum fuerit in premissis seu aliquo premissorum et circa judicio sisti iudicatum solui sub obligacione bonorum omnium ecclesie Olomucensis memorate . Super quibus omnibus et singulis suprascriptis dictus constituens vna cum dominis videlicet Herbordo preposito, Borzutta archidiacono Znoymensi, Woytyechio, Czenkone, Nycolao Wolkensten, Jaroslao, Hynkone, Petro scolastico, Leone, Henrico custode, Beneschio, Pardussio, Cristano, Wenceslao, tunc capitulariter congregatis, pecierunt fieri per me notarium infrascriptum presens publicum instrumentum . Acta sunt hec anno, indiccione, die, hora, pontificatus, quibus supra, presentibus discretis viris Nicolao dicto Dyrlice dyacono, Hermanno ciue in Olomucz et aliis quam pluribus fidedignis testibus ad premissa vocatis specialiter et rogatis . Et ego Adam Subscripcio notarii. de Tassow, clericus Olomucensis diocesis, publicus auctoritate imperiali notarius, 6*
43 Hrochonis in Cunstat, in causa appellacionis interposite ad sedem metropolicam Pragensem ab honorabili viro domino Henrico de Monstirberg, officiali curie episcopalis Olomucensis, super certis bonis in villis Aurzicz et Bossouicz, dans et concedens eidem plenam et liberam potestatem, tam ipsam appellacionis causam quam principalem prosequendi cum dependentibus et connexis et propter hoc et quodlibet premissorum agendi, defendendi, libellum seu libellos et alias quascunque peticiones dandi et recipiendi, litem seu lites contestandi, iuramentum calumpnie et veritatis dicende necnon alterius cuiuscunque aduerse partis respondendi, testes, instrumenta, literas et alias quascunque probaciones producendi, testes alterius partis iurare videndi, in ipsos et eorum dicta dicendi et excipiendi, crimina et defectus opponendi, replicandi, duplicandi, triplicandi, quadruplicandi, beneficium restitucionis in integrum principaliter vel incidenter et absolucionis a quibuscunque sentenciis latis vel proferendis simpliciter et ad cautelam, quociens opus fuerit, petendi, obtinendi et implorandi sentenciam seu sentencias tam interlocutorias quam diffinitauas fieri petendi et audiendi et ab eis seu earum altera et quolibet alio grauamine, si opus fuerit, appellandi, apostolos petendi et obtinendi, appellacionem seu appellaciones prosequendi, vnum vel plures presentem seu presentes loco sui substituendi, ipsumque vel eos et circa magistrum Petrum Nasutum, aduocatum consistorii pragensis, procuratorem ab ipsis constitutum, cuncta predicta contra dominum Styborium reuocandi et onus procuracionis in se reassumendi, quociens et quando sibi videbitur expedire, et generaliter omnia et singula faciendi, gerendi et exercendi, que bonus et legitimus procurator facere potest et que ipsemet con- stitutus cum dominis canonicis antedictis faceret seu facere posset, si personaliter interesset et si mandatum exigat speciale et que circa premissis aut aliquo pre- misserum fuerint necessaria seu etiam oportuna . Promittens dictus constituens pro se ac vice et nomine ecclesie Olomucensis antedicte et dominorum subsequen- cium presencium et constituencium michi notario publico infrascripto legitime stipulanti et stipulacionem recipienti se salua et rata habiturum, quidquid per dictum procuratorem aut substitutum seu substitutos ab eo actum, procuratum seu gestum fuerit in premissis seu aliquo premissorum et circa judicio sisti iudicatum solui sub obligacione bonorum omnium ecclesie Olomucensis memorate . Super quibus omnibus et singulis suprascriptis dictus constituens vna cum dominis videlicet Herbordo preposito, Borzutta archidiacono Znoymensi, Woytyechio, Czenkone, Nycolao Wolkensten, Jaroslao, Hynkone, Petro scolastico, Leone, Henrico custode, Beneschio, Pardussio, Cristano, Wenceslao, tunc capitulariter congregatis, pecierunt fieri per me notarium infrascriptum presens publicum instrumentum . Acta sunt hec anno, indiccione, die, hora, pontificatus, quibus supra, presentibus discretis viris Nicolao dicto Dyrlice dyacono, Hermanno ciue in Olomucz et aliis quam pluribus fidedignis testibus ad premissa vocatis specialiter et rogatis . Et ego Adam Subscripcio notarii. de Tassow, clericus Olomucensis diocesis, publicus auctoritate imperiali notarius, 6*
Strana 44
44 Substitucio. Contestatio. dicti procuratoris constitucioni, necnon omnibus et singulis suprascriptis, dum sic fierent et agerentur, vna cum prenominatis testibus presens interfui eaque omnia et singula sic fieri vidi et audiui manuque propria conscripsi et in hanc publicam formam redegi signoque et nomine meis solitis signaui requisitus in testimonium omnium premissorum. Et eodem procuratorio suprascripto instrumento sic exhibito ut producto statim ibidem prefatus magister Zanderus, habens potestatem a prefatis dominis . . decano . . preposito et . . capitulo ecclesie Olomucensis virtute procuratorii vnum vel plures procuratorem seu procuratores loco sui substituendi, substituit magistrum Petrum, dictum Noss, aduocatum presentem et Benedictum de Hosczka procuratorem consistorii pragensis absentes insolidum cum clausula, quociens ipsum contingat abesse, omne mandatum sibi a prefatis dominis decano .. preposito et .. capitulo concessum transferens in eosdem in causa presenti, donec ipsos et quemlibet ipsorum duxerit reuocandos meliori modo et forma, quibus fieri potest. Item. Anno, indiccione et pontificatus, quibus supra, sexta feria proxima ante dominicam, qua cantatur Oculi, die XI mensis Aprilis predicti hora quasi terciarum in curia archiepiscopali pragensi in consistorio, vbi jura redduntur, honorabili viro domino Jenczone preposito ecclesie sancte crucis Wratislauiensis, curie pragensis predicte ac sedis apostolice legati officialis, ad causas audiendum et jura reddendum pro tribunali sedente et partibus subscriptis, videlicet honorabili viro magistro Woyslao de Saczka aduocato consistorii pragensis predicti, procuratore et procuratorio nomine nobilis viri domini Wilhelmi de Cunstat, Olomucensis diocesis, ex vna, et magistro Petro Noss procuratore substituto dominorum decani .. prepositi et capituli . . predictorum antedicto parte ex altera, coram ipso domino Jenczone officiali in judicio comparentibus prefatus magister Woyslaus nomine quo supra quatuor literas, videlicet tres in pergameno et quartam in papiero videlicet peticionis, et magister Petrus Noss similiter nomine procuratorio quo supra duas carthas papiero inscriptas, quorum et quarum omnium tenor inferius describitur, hincinde exhibuerunt et produxerunt. Quarum quidem literarum prima per magistrum Woyslaum procuratorem predictum producta videlicet procuracionis in personam siue de persona sua facte, erat manu Pauli olim Michaelis de Dobronicz, clerici Olomucensis diocesis, publici auctoritate imperiali notarii scripta et signo ipsius consueto consignata . Item secunda litera siue publicum instrumentum videlicet appellacionis erat manu Conradi nati Nicolai Moslini de Grecz pragensis diocesis, auctoritate imperiali publici notarii scriptum et signo ipsius sonsueto consignatum. Item tercia litera videlicet apostoli erat sigillo rotundo de cera alba pendenti in pressula pergameni sigillata, in quo quidem sigillo ymago quasi domini nostri Jesu Christi in dyademate manibus erectis siue expansis et ex ore ipsius ymaginis ad partem dexteram et ad partem sinisteram hincinde signa quasi vnius gladii exiens (?) videbantur; litere uero circumferenciales eiusdem sigilli, vt prima facie
44 Substitucio. Contestatio. dicti procuratoris constitucioni, necnon omnibus et singulis suprascriptis, dum sic fierent et agerentur, vna cum prenominatis testibus presens interfui eaque omnia et singula sic fieri vidi et audiui manuque propria conscripsi et in hanc publicam formam redegi signoque et nomine meis solitis signaui requisitus in testimonium omnium premissorum. Et eodem procuratorio suprascripto instrumento sic exhibito ut producto statim ibidem prefatus magister Zanderus, habens potestatem a prefatis dominis . . decano . . preposito et . . capitulo ecclesie Olomucensis virtute procuratorii vnum vel plures procuratorem seu procuratores loco sui substituendi, substituit magistrum Petrum, dictum Noss, aduocatum presentem et Benedictum de Hosczka procuratorem consistorii pragensis absentes insolidum cum clausula, quociens ipsum contingat abesse, omne mandatum sibi a prefatis dominis decano .. preposito et .. capitulo concessum transferens in eosdem in causa presenti, donec ipsos et quemlibet ipsorum duxerit reuocandos meliori modo et forma, quibus fieri potest. Item. Anno, indiccione et pontificatus, quibus supra, sexta feria proxima ante dominicam, qua cantatur Oculi, die XI mensis Aprilis predicti hora quasi terciarum in curia archiepiscopali pragensi in consistorio, vbi jura redduntur, honorabili viro domino Jenczone preposito ecclesie sancte crucis Wratislauiensis, curie pragensis predicte ac sedis apostolice legati officialis, ad causas audiendum et jura reddendum pro tribunali sedente et partibus subscriptis, videlicet honorabili viro magistro Woyslao de Saczka aduocato consistorii pragensis predicti, procuratore et procuratorio nomine nobilis viri domini Wilhelmi de Cunstat, Olomucensis diocesis, ex vna, et magistro Petro Noss procuratore substituto dominorum decani .. prepositi et capituli . . predictorum antedicto parte ex altera, coram ipso domino Jenczone officiali in judicio comparentibus prefatus magister Woyslaus nomine quo supra quatuor literas, videlicet tres in pergameno et quartam in papiero videlicet peticionis, et magister Petrus Noss similiter nomine procuratorio quo supra duas carthas papiero inscriptas, quorum et quarum omnium tenor inferius describitur, hincinde exhibuerunt et produxerunt. Quarum quidem literarum prima per magistrum Woyslaum procuratorem predictum producta videlicet procuracionis in personam siue de persona sua facte, erat manu Pauli olim Michaelis de Dobronicz, clerici Olomucensis diocesis, publici auctoritate imperiali notarii scripta et signo ipsius consueto consignata . Item secunda litera siue publicum instrumentum videlicet appellacionis erat manu Conradi nati Nicolai Moslini de Grecz pragensis diocesis, auctoritate imperiali publici notarii scriptum et signo ipsius sonsueto consignatum. Item tercia litera videlicet apostoli erat sigillo rotundo de cera alba pendenti in pressula pergameni sigillata, in quo quidem sigillo ymago quasi domini nostri Jesu Christi in dyademate manibus erectis siue expansis et ex ore ipsius ymaginis ad partem dexteram et ad partem sinisteram hincinde signa quasi vnius gladii exiens (?) videbantur; litere uero circumferenciales eiusdem sigilli, vt prima facie
Strana 45
45 apparebal, per omnia tales erant: † S. Officialatus Ecclesie Olomucensis . Quibus omnibus sic hincinde exhibitis et productis vtraque pars petebat copiam hincinde omnium productorum et terminum ad dicendum contra sibi dari et dominus officialis decernens copiam hincinde omnium prodictorum sextam feriam proxime venientem ad id faciendum, videlicet ad dicendum contra producta huiusmodi prefatis partibus hincinde pro termino statuit et assignauit. Tenor uero prime litere siue publici instrumenti per magistrum Woyslaum producti, videlicet procuratorium, de quo superius fit mencio, per omnia sequitur in hec verba: In nomine domini amen. Anno natiuitatis eiusdem Millesimo Trecentesimo LXVIII°, indiccione sexta, die XXII� mensis Januarii, hora completorum uel quasi, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Vrbani, diuina prouidencia pape Quinti anno sexto, ante domum honorabilis viri domini Henrici de Monstrberg, officialis curie episcopalis Olomucensis, nobilis vir dominus Wil- helmus de Kunstat alias de Polehradic in mei notarii publici et testium presencia subscriptorum personaliter constitutus fecit, constituit et ordinauit suum verum et legitimum procuratorem, actorem, factorem, negociorum gestorem et nunccium specialem discretum virum dominum Woyslaum, aduocatum consistorii pragensis absentem tamquam presentem, dans et concedens eidem procuratori suo plenam et omnimodam potestatem appellandi a sentenciis tam interlocutoriis quam diffinitiuis, latis seu ferendis per honorabilem virum dominum Henricum, officialem Olomu- censem supradictum, in causa seu causis, quam uel quas mouet seu mouere intendunt honorabiles viri, domini Fridricus decanus, Herbordus prepositus, Nicolaus archidiaconus et capitulum ecclesie Olomucensis domino Wilhelmo supradicto coram eodem domino officiali ac appellacionem huiusmodi prosequendum, apostolos petendum et recipiendum eosdem, dans nichilominus eidem procuratori suo in causa huius- modi, sibi ut premittitur mota seu mouenda per honorabiles viros dominos supra- dictos coram quibuscunque judicibus ordinariis vel delegatis aut subdelegatis, datis vel dandis, deputatis seu deputandis, plenum et speciale mandatum ac plenam et omnimodam potestatem agendi et defendendi libellum et alias sentenciarum peticiones audiendi et recipiendi, terminos et dilaciones petendi, litem contestandi, juramentum calumpnie et de veritate dicenda et cuiuslibet alterius generis iuramentum in animam constituentis eiusdem parandi, ponendi, articulandi, posicionibus et articulis respondendi, testes, instrumenta, literas et quaslibet alias probaciones producendi, producta ex aduerso reprobandi, excepciones cuiuscunque generis proponendi, replicandi, duplicandi, triplicandi, allegandi, concludendi, interlocutorias et diffinitiuas sentencias ferri petendi et audiendi et ab eis seu quouis alio grauamine appellandi, apostolos petendi et recipiendi, appellaciones prosequendi necnon inpetrandi et contradicendi tam literas simpliciter quam legendas, graciam et justiciam continentes, copias quarumcunque literarum fieri petendi, crimina, defectus et excommunicacionum sentencias opponendi, beneficium absolucionis simpliciter vel per cautelam quibus- Procurato- rium Vilhelmi.
45 apparebal, per omnia tales erant: † S. Officialatus Ecclesie Olomucensis . Quibus omnibus sic hincinde exhibitis et productis vtraque pars petebat copiam hincinde omnium productorum et terminum ad dicendum contra sibi dari et dominus officialis decernens copiam hincinde omnium prodictorum sextam feriam proxime venientem ad id faciendum, videlicet ad dicendum contra producta huiusmodi prefatis partibus hincinde pro termino statuit et assignauit. Tenor uero prime litere siue publici instrumenti per magistrum Woyslaum producti, videlicet procuratorium, de quo superius fit mencio, per omnia sequitur in hec verba: In nomine domini amen. Anno natiuitatis eiusdem Millesimo Trecentesimo LXVIII°, indiccione sexta, die XXII� mensis Januarii, hora completorum uel quasi, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Vrbani, diuina prouidencia pape Quinti anno sexto, ante domum honorabilis viri domini Henrici de Monstrberg, officialis curie episcopalis Olomucensis, nobilis vir dominus Wil- helmus de Kunstat alias de Polehradic in mei notarii publici et testium presencia subscriptorum personaliter constitutus fecit, constituit et ordinauit suum verum et legitimum procuratorem, actorem, factorem, negociorum gestorem et nunccium specialem discretum virum dominum Woyslaum, aduocatum consistorii pragensis absentem tamquam presentem, dans et concedens eidem procuratori suo plenam et omnimodam potestatem appellandi a sentenciis tam interlocutoriis quam diffinitiuis, latis seu ferendis per honorabilem virum dominum Henricum, officialem Olomu- censem supradictum, in causa seu causis, quam uel quas mouet seu mouere intendunt honorabiles viri, domini Fridricus decanus, Herbordus prepositus, Nicolaus archidiaconus et capitulum ecclesie Olomucensis domino Wilhelmo supradicto coram eodem domino officiali ac appellacionem huiusmodi prosequendum, apostolos petendum et recipiendum eosdem, dans nichilominus eidem procuratori suo in causa huius- modi, sibi ut premittitur mota seu mouenda per honorabiles viros dominos supra- dictos coram quibuscunque judicibus ordinariis vel delegatis aut subdelegatis, datis vel dandis, deputatis seu deputandis, plenum et speciale mandatum ac plenam et omnimodam potestatem agendi et defendendi libellum et alias sentenciarum peticiones audiendi et recipiendi, terminos et dilaciones petendi, litem contestandi, juramentum calumpnie et de veritate dicenda et cuiuslibet alterius generis iuramentum in animam constituentis eiusdem parandi, ponendi, articulandi, posicionibus et articulis respondendi, testes, instrumenta, literas et quaslibet alias probaciones producendi, producta ex aduerso reprobandi, excepciones cuiuscunque generis proponendi, replicandi, duplicandi, triplicandi, allegandi, concludendi, interlocutorias et diffinitiuas sentencias ferri petendi et audiendi et ab eis seu quouis alio grauamine appellandi, apostolos petendi et recipiendi, appellaciones prosequendi necnon inpetrandi et contradicendi tam literas simpliciter quam legendas, graciam et justiciam continentes, copias quarumcunque literarum fieri petendi, crimina, defectus et excommunicacionum sentencias opponendi, beneficium absolucionis simpliciter vel per cautelam quibus- Procurato- rium Vilhelmi.
Strana 46
46 Subscriptio notarii. Appellacio domini Wilhelmi. cunque excommunicacionum sentenciis hominis siue et restitucionis in integrum implorandi, alium vel alios procuratorem seu procuratores loco ipsius substituendi et reuocandi eosdem, quum et quociens sibi videbitur expedire et generaliter omnia et singula faciendi, que in premissis et circa premissis necessaria fuerint seu eciam oportuna et que eciam ipsemet constituens exerceret, si personaliter interesset, eciam si mandatum exigat speciale, promittens in notario publico infrascripto sollempniter stipulanti, vice et nomine quorum interest uel intererit, se ratum gratum et firmum habere perpetuo et tenere, quidquid per dictum procuratorem suum uel ab eo substitutum vel substituendum actum, factum et procuratum fuerit in premissis, seu quolibet premissorum . Volens dictus constituens, prefatum suum procuratorem et substitutum vel substituendum ab eo releuare ab omni onere satisdandi, promisit insuper ut judicio sisti et judicatum in omnibus suis clausulis sub rerum suarum omnium ypotheca (?). Acta sunt hec anno, indiccione, die, mense, hora, loco et pontificatus, quibus prescriptis, presentibus discretis viris domino Pertoldo plebano ecclesie in Obrzan diocesis Olomucensis, Jacobo de Melniko publico notario, Hincone familiari domini officialis supradicti et Petro clerico de Pompicz Wratislauiensis diocesis, testibus in premissis. Et ego Paulus olym Michaelis de Dobrencz, clericus Olomucensis diocesis, publicus imperiali auctoritate notarius, dicti procuratoris constitucioni necnon omnibus et singulis premissis vna com prenominatis testibus presens interfui eaque rogatus et requisitus scripsi et in hanc formam publicam redegi signoque et nomine meis solitis consignaui in testimonium omnium premissorum. Item tenor secunde litere siue publici instrumenti videlicet appellacionis, de quo similiter superius fit mencio, per omnia talis est: In nomine domini amen . Anno natiuitatis eiusdem Millesimo Trecentesimo sexagesimo octauo, indiccione sexta, vicesima septima die mensis Januarii, hora vesperarum vel quasi, in domo habitacionis seu curia religiosorum virorum abbatis et conuentus monasterii Czedlicensis in stuba maiori dicte domus ordinis Cyster- ciensis, pragensis diocesis, in maiori ciuitate pragensi situata, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini domini Vrbani, diuina prouidencia pape Quinti anno sexto, in presencia mei notarii publici infrascripti testiumque subscriptorum ad hoc specialiter vocatorum et rogatorum constitutus personaliter honorabilis vir magister Woyslaus, Wyssiegradensis et sancti Apollinaris in Praga ecclesiarum canonicus, aduo- catus consistorii pragensis, procurator et procuratorio nomine nobilis viri Wilhelmi dicti de Cunstat, Olomucensis diocesis, de eius procuratorio et mandato in notario publico infrascripto facta est plena fides, primo et ante omnia protestabatur ex- presse dicens, quod pridem, nondum tamen decem diebus elapsis, in causa, de qua infra dicetur, per honorabilem virum, dominum Heymannum, asserentem se officialem curie episcopalis Olomucensis, Brune dicte Olomucensis diocesis, quedam interlocutoria contra dictum dominum suum et pro venerabilibus viris dominis preposito ac capitulo ecclesie Olomucensis extitit promulgata, a qua interlocutoria
46 Subscriptio notarii. Appellacio domini Wilhelmi. cunque excommunicacionum sentenciis hominis siue et restitucionis in integrum implorandi, alium vel alios procuratorem seu procuratores loco ipsius substituendi et reuocandi eosdem, quum et quociens sibi videbitur expedire et generaliter omnia et singula faciendi, que in premissis et circa premissis necessaria fuerint seu eciam oportuna et que eciam ipsemet constituens exerceret, si personaliter interesset, eciam si mandatum exigat speciale, promittens in notario publico infrascripto sollempniter stipulanti, vice et nomine quorum interest uel intererit, se ratum gratum et firmum habere perpetuo et tenere, quidquid per dictum procuratorem suum uel ab eo substitutum vel substituendum actum, factum et procuratum fuerit in premissis, seu quolibet premissorum . Volens dictus constituens, prefatum suum procuratorem et substitutum vel substituendum ab eo releuare ab omni onere satisdandi, promisit insuper ut judicio sisti et judicatum in omnibus suis clausulis sub rerum suarum omnium ypotheca (?). Acta sunt hec anno, indiccione, die, mense, hora, loco et pontificatus, quibus prescriptis, presentibus discretis viris domino Pertoldo plebano ecclesie in Obrzan diocesis Olomucensis, Jacobo de Melniko publico notario, Hincone familiari domini officialis supradicti et Petro clerico de Pompicz Wratislauiensis diocesis, testibus in premissis. Et ego Paulus olym Michaelis de Dobrencz, clericus Olomucensis diocesis, publicus imperiali auctoritate notarius, dicti procuratoris constitucioni necnon omnibus et singulis premissis vna com prenominatis testibus presens interfui eaque rogatus et requisitus scripsi et in hanc formam publicam redegi signoque et nomine meis solitis consignaui in testimonium omnium premissorum. Item tenor secunde litere siue publici instrumenti videlicet appellacionis, de quo similiter superius fit mencio, per omnia talis est: In nomine domini amen . Anno natiuitatis eiusdem Millesimo Trecentesimo sexagesimo octauo, indiccione sexta, vicesima septima die mensis Januarii, hora vesperarum vel quasi, in domo habitacionis seu curia religiosorum virorum abbatis et conuentus monasterii Czedlicensis in stuba maiori dicte domus ordinis Cyster- ciensis, pragensis diocesis, in maiori ciuitate pragensi situata, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini domini Vrbani, diuina prouidencia pape Quinti anno sexto, in presencia mei notarii publici infrascripti testiumque subscriptorum ad hoc specialiter vocatorum et rogatorum constitutus personaliter honorabilis vir magister Woyslaus, Wyssiegradensis et sancti Apollinaris in Praga ecclesiarum canonicus, aduo- catus consistorii pragensis, procurator et procuratorio nomine nobilis viri Wilhelmi dicti de Cunstat, Olomucensis diocesis, de eius procuratorio et mandato in notario publico infrascripto facta est plena fides, primo et ante omnia protestabatur ex- presse dicens, quod pridem, nondum tamen decem diebus elapsis, in causa, de qua infra dicetur, per honorabilem virum, dominum Heymannum, asserentem se officialem curie episcopalis Olomucensis, Brune dicte Olomucensis diocesis, quedam interlocutoria contra dictum dominum suum et pro venerabilibus viris dominis preposito ac capitulo ecclesie Olomucensis extitit promulgata, a qua interlocutoria
Strana 47
47 paratus fuisset et esset et ab ipso domino Heymano in judicio appellare . Sed quia propter longam loci distanciam et temporis breuitatem, ne tempus fatale sibi laberetur, hec facere non potuit nec potest, sed tunc temporis eadem protestacione premissa quandam cartam seu rotulum papieri tenens in manu ipsam legit seu appellacionem presentem interposuit per omnia in hec verba: Coram vobis hono- rabilibus et discretis viris et dominis hic presentibus et te notario publico fideli appellando proponit honorabilis vir dominus magister Woyslaus Wyssegradensis et sancti Appolinaris ecclesiarum canonicus in Praga, aduocatus consistorii pra- gensis, procurator et procuratorio nomine nobilis viri domini Wilhelmi de Cunstat alias de Polhradicz, Olomucensis diocesis et dicit, quod licet in causa vertente pretensa coram honorabili viro domino Heynrico, asserente se officialem curie episcopalis Olomucensis, inter venerabiles viros et dominos..prepositum et .. capi- tulum ecclesie Olomucensis parte ex vna et nobilem virum dominum Wilhelmum de Cunstat predictos de et super quibusdam duobus laneis terre seu terris in finibus et limitibus ville Bossouicz adiacentibus et eorum occasione non ex dele- gacione sedis apostolice parte ex altera fueritque et sit pro parte dictorum dominorum . . prepositi et capituli quedam cartha et scriptura eius pretensa data et oblata, contra quam pro parte dicti domini Wilhelmi protestacione debita premissa fuit et est ipsi domino Heynrico humiliter et cum instancia suplicatum, quatenus ipsi domino Wilhelmo de aduocato et procuratore in causa ipsa, saluo ipsorum salario competenti, ex suo saltem officio prouidere dignaretur et eos sibi decerneret et assignaret ac compelleret, sibi ad patrocinandum in causa iam dicta, quia alias propter potenciam dictorum prepositi et capituli nullum aduocatum nec procuratorem in dicta diocesi Olomucensi sibi ad patrocinandum habere potuit mediante salario uel satisfaccione quocunque, fueritque et sit excipiendo; demum quod in dicta cartha et scriptura eius pretensa intentebatur et intentetur res iure temporalis spectans et pertinens vna cum ipso domino Wilhelmo persona laica ad forum temporale et quod eadem carta et scriptura eius pretensa esset et sit nimis gene- ralis, incerta et vaga et alias inepte concepta peccans notorie in materia et forma et sic de materia eadem fuerint et sint date congruis loco et tempore bene sufficienter et de iure admissibiles et pertinentes raciones, excepciones, allegaciones procedentes tam in materia quam in forma . Quibus tamquam veris et iuridictis singulis et qualibet ipsarum obstantibus non erat nec est dicte carte et scripture eius pretense seu libello, si sic de iure dici, meretur respondendum, ymo uero occasione con- tentorum in eadem per ipsum dominum Wilhelmum laicum litigandum, sed pocius jure dictante ipse dominus Wilhelmus laicus erat et est per ipsum dominum Hen- ricum ad suum forum seculare remittendus, dicta scriptura pretensa seu libellum si sic de iure dici meretur tamquam inpertinens et ineptus repellendi ymo dentibus laniandi, prout hec et alia sunt et esse debent in actis habitis et factis coram ipso domino Henrico in dicta causa et inter partes predictas, ad que pro
47 paratus fuisset et esset et ab ipso domino Heymano in judicio appellare . Sed quia propter longam loci distanciam et temporis breuitatem, ne tempus fatale sibi laberetur, hec facere non potuit nec potest, sed tunc temporis eadem protestacione premissa quandam cartam seu rotulum papieri tenens in manu ipsam legit seu appellacionem presentem interposuit per omnia in hec verba: Coram vobis hono- rabilibus et discretis viris et dominis hic presentibus et te notario publico fideli appellando proponit honorabilis vir dominus magister Woyslaus Wyssegradensis et sancti Appolinaris ecclesiarum canonicus in Praga, aduocatus consistorii pra- gensis, procurator et procuratorio nomine nobilis viri domini Wilhelmi de Cunstat alias de Polhradicz, Olomucensis diocesis et dicit, quod licet in causa vertente pretensa coram honorabili viro domino Heynrico, asserente se officialem curie episcopalis Olomucensis, inter venerabiles viros et dominos..prepositum et .. capi- tulum ecclesie Olomucensis parte ex vna et nobilem virum dominum Wilhelmum de Cunstat predictos de et super quibusdam duobus laneis terre seu terris in finibus et limitibus ville Bossouicz adiacentibus et eorum occasione non ex dele- gacione sedis apostolice parte ex altera fueritque et sit pro parte dictorum dominorum . . prepositi et capituli quedam cartha et scriptura eius pretensa data et oblata, contra quam pro parte dicti domini Wilhelmi protestacione debita premissa fuit et est ipsi domino Heynrico humiliter et cum instancia suplicatum, quatenus ipsi domino Wilhelmo de aduocato et procuratore in causa ipsa, saluo ipsorum salario competenti, ex suo saltem officio prouidere dignaretur et eos sibi decerneret et assignaret ac compelleret, sibi ad patrocinandum in causa iam dicta, quia alias propter potenciam dictorum prepositi et capituli nullum aduocatum nec procuratorem in dicta diocesi Olomucensi sibi ad patrocinandum habere potuit mediante salario uel satisfaccione quocunque, fueritque et sit excipiendo; demum quod in dicta cartha et scriptura eius pretensa intentebatur et intentetur res iure temporalis spectans et pertinens vna cum ipso domino Wilhelmo persona laica ad forum temporale et quod eadem carta et scriptura eius pretensa esset et sit nimis gene- ralis, incerta et vaga et alias inepte concepta peccans notorie in materia et forma et sic de materia eadem fuerint et sint date congruis loco et tempore bene sufficienter et de iure admissibiles et pertinentes raciones, excepciones, allegaciones procedentes tam in materia quam in forma . Quibus tamquam veris et iuridictis singulis et qualibet ipsarum obstantibus non erat nec est dicte carte et scripture eius pretense seu libello, si sic de iure dici, meretur respondendum, ymo uero occasione con- tentorum in eadem per ipsum dominum Wilhelmum laicum litigandum, sed pocius jure dictante ipse dominus Wilhelmus laicus erat et est per ipsum dominum Hen- ricum ad suum forum seculare remittendus, dicta scriptura pretensa seu libellum si sic de iure dici meretur tamquam inpertinens et ineptus repellendi ymo dentibus laniandi, prout hec et alia sunt et esse debent in actis habitis et factis coram ipso domino Henrico in dicta causa et inter partes predictas, ad que pro
Strana 48
48 Subscriptio notarii. iustificacione presentis appellacionis se dictus procurator refert et ea hic inserit et exprimit et eciam de uerbo ad uerbum pro insertis et expressis wit haberi . Tamen dictus dominus Henricus officialis non attentus dictis excepcionibus, racionibus ac peticionibus, allegacionibus tamquam juridictis et re uera obstantibus carte ac scripture et libello pretense nec non ineptitudinem et formam ipsorum sed dictis excepcionibus, racionibus ac peticionibus saltem tacite repulsis et eis non admissis de facto dictum dominum Wilhelmum nobilem ad respondendum libello eidem pretenso et pro quadam ipsius interlocutoria compellere uisus fuit, eundem pretensum libellum saltem tacite admittendo non obstantibus peticionibus et excepcionibus pro parte dicti domini Wilhelmi oblatis in ipsius preiudicium non modicum et grauamen . Idcirco senciens dictus procurator, se et dominum suum agrauatum et timens verisimiliter inposterum plus et forcius agrauari a dicto domino Henrico officiali et a sua interlocutoria ac pretensa carta et scriptura eius seu libelli tacita admissione et dictarum peticionum, exceptionum repulsione et earum non admissione et eorum quolibet et ab aliis grauaminibus, que resultant seu resultare possunt ex premissis et quolibet predictorum in hiis scriptis ad reueren- dissimum in Christo patrem et dominum, dominum Johannem sancte Pragensis ecclesie archiepiscopum et sedis apostolice legatum et eius metropolicam sedem nomine quo supra prouocat et appellat, apostolos primo instanter, secundo instancius, tercio instantissime sibi dari petit, subiciens se et causam suam presentem pro- teccioni et presidio sedis metropolitice predicte speciali, inhibens per dictam appellacionem dicto domino Henrico officiali et aliis omnibus et singulis, quorum interest, ne dicta appellacione pendente in causa eadem vltra contra ipsum dominum Wilhelmum quidquam valeat innouari uel eciam attemptari et protestatus fuit et est procuratorio nomine, quo supra, predictus quod paratus est quam cito commode poterit domino Henrico officiali predicto et aliis, quorum interest, pre- sentem appellacionem interpositam intimare et apostolos petere et eos recipere cum effectu, petens sibi per me notarium publicum infrascriptum vnum uel plura super premissis omnibus et singulis confici publicum instrumentum seu publica instrumenta. Acta sunt hec anno, indiccione, die, mense, hora, loco etc. quibus supra. Presentibus discretis viris domino Johanne capellano domini Peslini Bohuslai ciuis in Praga, Johanne Svatossii dicti Wlach de Luczek, Wenceslao familiari dicti magistri Woyslai et aliis quam pluribus fidedignis testibus ad premissa vocatis et rogatis et in testimonium omnium premissorum . Et ego Conradus natus Nicolai Mostlini de Grecz, pragensis diocesis, auctoritate imperiali publicus notarius et approbatus predicte appellacionis leccioni, interposicioni ac protestacionibus factis in eadem personaliter rogatus interfui eaque sic omnia et singula premissa fieri vidi et audiui et in hanc publicam formam manu propria redegi singula visa et audita, eamque meis nomine et signo consuetis et solitis consignaui in testimonium et robur omnium premissorum.
48 Subscriptio notarii. iustificacione presentis appellacionis se dictus procurator refert et ea hic inserit et exprimit et eciam de uerbo ad uerbum pro insertis et expressis wit haberi . Tamen dictus dominus Henricus officialis non attentus dictis excepcionibus, racionibus ac peticionibus, allegacionibus tamquam juridictis et re uera obstantibus carte ac scripture et libello pretense nec non ineptitudinem et formam ipsorum sed dictis excepcionibus, racionibus ac peticionibus saltem tacite repulsis et eis non admissis de facto dictum dominum Wilhelmum nobilem ad respondendum libello eidem pretenso et pro quadam ipsius interlocutoria compellere uisus fuit, eundem pretensum libellum saltem tacite admittendo non obstantibus peticionibus et excepcionibus pro parte dicti domini Wilhelmi oblatis in ipsius preiudicium non modicum et grauamen . Idcirco senciens dictus procurator, se et dominum suum agrauatum et timens verisimiliter inposterum plus et forcius agrauari a dicto domino Henrico officiali et a sua interlocutoria ac pretensa carta et scriptura eius seu libelli tacita admissione et dictarum peticionum, exceptionum repulsione et earum non admissione et eorum quolibet et ab aliis grauaminibus, que resultant seu resultare possunt ex premissis et quolibet predictorum in hiis scriptis ad reueren- dissimum in Christo patrem et dominum, dominum Johannem sancte Pragensis ecclesie archiepiscopum et sedis apostolice legatum et eius metropolicam sedem nomine quo supra prouocat et appellat, apostolos primo instanter, secundo instancius, tercio instantissime sibi dari petit, subiciens se et causam suam presentem pro- teccioni et presidio sedis metropolitice predicte speciali, inhibens per dictam appellacionem dicto domino Henrico officiali et aliis omnibus et singulis, quorum interest, ne dicta appellacione pendente in causa eadem vltra contra ipsum dominum Wilhelmum quidquam valeat innouari uel eciam attemptari et protestatus fuit et est procuratorio nomine, quo supra, predictus quod paratus est quam cito commode poterit domino Henrico officiali predicto et aliis, quorum interest, pre- sentem appellacionem interpositam intimare et apostolos petere et eos recipere cum effectu, petens sibi per me notarium publicum infrascriptum vnum uel plura super premissis omnibus et singulis confici publicum instrumentum seu publica instrumenta. Acta sunt hec anno, indiccione, die, mense, hora, loco etc. quibus supra. Presentibus discretis viris domino Johanne capellano domini Peslini Bohuslai ciuis in Praga, Johanne Svatossii dicti Wlach de Luczek, Wenceslao familiari dicti magistri Woyslai et aliis quam pluribus fidedignis testibus ad premissa vocatis et rogatis et in testimonium omnium premissorum . Et ego Conradus natus Nicolai Mostlini de Grecz, pragensis diocesis, auctoritate imperiali publicus notarius et approbatus predicte appellacionis leccioni, interposicioni ac protestacionibus factis in eadem personaliter rogatus interfui eaque sic omnia et singula premissa fieri vidi et audiui et in hanc publicam formam manu propria redegi singula visa et audita, eamque meis nomine et signo consuetis et solitis consignaui in testimonium et robur omnium premissorum.
Strana 49
49 Item tenor tercie litere videlicet apostolorum, de quibus similiter superius Apostoli. fit mencio, per omnia talis est: Reuerendissimo in Christo patri et domino, domino Johanni sacrosancte ecclesie pragensis archiepiscopo, sedis apostolice legato, Henricus de Monstirberg, officialis curie episcopalis Olomucensis, reuerenciam tam debitam quam deuotam cum salute. Quod cum in causa, que inter honorabiles viros dominos . . de- canum . . prepositum . . archidiaconum et . . capitulum ecclesie Olomucensis ex vna, et nobilem virum dominum Wilhelmum de Cunstath parte vertitur ex altera, processissem interloquendo quoque pronunciassem libello pro parte dictorum do- minorum oblato, non obstantibus excepcionibus et replicacionibus pro parte dicti domini Wilhelmi oblatis, debere responderi, discretus vir dominus Johannes plebanus ecclesie in Bossouicz, procurator domini Wilhelmi supradicti, mox lata dicta inter- locutoria de grauamine et appellando protestabatur, demum uero die XV2 mensis Februarii constitutus Jacobus de Melnico, procurator et procuratorio nomine domini Wilhelmi antedicti, quandam appellacionem sub manu Conradi nati Nicolai Mostlini de Grecz, pragensis diocesis, publici notarii alias extra judicium interpositam coram me legit et legi fecit, michi eandem intimando, cuius tenor sequitur per omnia in hec uerba: In nomine domini amen. Anno natiuitatis eiusdem Millesimo Trecentesimo sexagesimo octauo, indiccione sexta, vicesima septima die mensis Januarii, hora vesperarum vel quasi, in domo habitacionis seu curia religiosorum virorum abbatis et conuentus monasterii Czedlicensis in stuba maiori dicte domus ordinis Cyster- ciensis, pragensis diocesis, in maiori ciuitate pragensi situata, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini domini Vrbani, diuina prouidencia pape Quinti anno sexto, in presencia mei notarii publici infrascripti testiumque subscriptorum ad hoc specialiter vocatorum et rogatorum constitutus personaliter honorabilis vir magister Woyslaus, Wyssiegradensis et sancti Apollinaris in Praga ecclesiarum canonicus, aduocatus consistorii pragensis, procurator et procuratorio nomine nobilis viri Wilhelmi dicti de Cunstat, Olomucensis diocesis, de eius procuratorio et mandato in notario publico infrascripto facta est plena fides, primo et ante omnia protesta- batur expresse dicens, quod pridem, nondum tamen decem diebus elapsis, in causa, de qua infra dicetur, per honorabilem virum, dominum Heymannum, asserentem se officialem curie episcopalis Olomucensis, Brune dicte Olomucensis diocesis, quedam interlocutoria contra dictum dominum suum et pro venerabilibus viris do- minis preposito ac capitulo ecclesie Olomucensis extitit promulgata, a qua inter- locutoria paratus fuisset et esset et ab ipso domino Heymano in judicio appellare. Sed quia propter longam loci distanciam et temporis breuitatem, ne tempus fatale sibi laberetur, hec facere non potuit nec potest, sed tunc temporis eadem pro- testacione premissa quandam cartam seu rotulum papieri tenens in manu ipsam legit seu appellacionem presentem interposuit per omnia in hec verba: Coram Appellacie domini Wilhelmi.
49 Item tenor tercie litere videlicet apostolorum, de quibus similiter superius Apostoli. fit mencio, per omnia talis est: Reuerendissimo in Christo patri et domino, domino Johanni sacrosancte ecclesie pragensis archiepiscopo, sedis apostolice legato, Henricus de Monstirberg, officialis curie episcopalis Olomucensis, reuerenciam tam debitam quam deuotam cum salute. Quod cum in causa, que inter honorabiles viros dominos . . de- canum . . prepositum . . archidiaconum et . . capitulum ecclesie Olomucensis ex vna, et nobilem virum dominum Wilhelmum de Cunstath parte vertitur ex altera, processissem interloquendo quoque pronunciassem libello pro parte dictorum do- minorum oblato, non obstantibus excepcionibus et replicacionibus pro parte dicti domini Wilhelmi oblatis, debere responderi, discretus vir dominus Johannes plebanus ecclesie in Bossouicz, procurator domini Wilhelmi supradicti, mox lata dicta inter- locutoria de grauamine et appellando protestabatur, demum uero die XV2 mensis Februarii constitutus Jacobus de Melnico, procurator et procuratorio nomine domini Wilhelmi antedicti, quandam appellacionem sub manu Conradi nati Nicolai Mostlini de Grecz, pragensis diocesis, publici notarii alias extra judicium interpositam coram me legit et legi fecit, michi eandem intimando, cuius tenor sequitur per omnia in hec uerba: In nomine domini amen. Anno natiuitatis eiusdem Millesimo Trecentesimo sexagesimo octauo, indiccione sexta, vicesima septima die mensis Januarii, hora vesperarum vel quasi, in domo habitacionis seu curia religiosorum virorum abbatis et conuentus monasterii Czedlicensis in stuba maiori dicte domus ordinis Cyster- ciensis, pragensis diocesis, in maiori ciuitate pragensi situata, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini domini Vrbani, diuina prouidencia pape Quinti anno sexto, in presencia mei notarii publici infrascripti testiumque subscriptorum ad hoc specialiter vocatorum et rogatorum constitutus personaliter honorabilis vir magister Woyslaus, Wyssiegradensis et sancti Apollinaris in Praga ecclesiarum canonicus, aduocatus consistorii pragensis, procurator et procuratorio nomine nobilis viri Wilhelmi dicti de Cunstat, Olomucensis diocesis, de eius procuratorio et mandato in notario publico infrascripto facta est plena fides, primo et ante omnia protesta- batur expresse dicens, quod pridem, nondum tamen decem diebus elapsis, in causa, de qua infra dicetur, per honorabilem virum, dominum Heymannum, asserentem se officialem curie episcopalis Olomucensis, Brune dicte Olomucensis diocesis, quedam interlocutoria contra dictum dominum suum et pro venerabilibus viris do- minis preposito ac capitulo ecclesie Olomucensis extitit promulgata, a qua inter- locutoria paratus fuisset et esset et ab ipso domino Heymano in judicio appellare. Sed quia propter longam loci distanciam et temporis breuitatem, ne tempus fatale sibi laberetur, hec facere non potuit nec potest, sed tunc temporis eadem pro- testacione premissa quandam cartam seu rotulum papieri tenens in manu ipsam legit seu appellacionem presentem interposuit per omnia in hec verba: Coram Appellacie domini Wilhelmi.
Strana 50
50 vobis honorabilibus et discretis viris et dominis hic presentibus et te notario publico fideli appellando proponit honorabilis vir dominus magister Woyslaus Wyssegradensis et sancti Appolinaris ecclesiarum canonicus in Praga, aduocatus consistorii pragensis, procurator et procuratorio nomine nobilis viri domini Wil- helmi de Cunstat alias de Polhradicz, Olomucensis diocesis et dicit, quod licet in causa vertente pretensa coram honorabili viro domino Heynrico, asserente se officialem curie episcopalis Olomucensis, inter venerabiles viros et dominos pre- positum et .. capitulum ecclesie Olomucensis parte ex vna et nobilem virum dominum Wilhelmum de Cunstat predictos de et super quibusdam duobus laneis terre seu terris in finibus et limitibus ville Bossouicz adiacentibus et eorum occasione non ex delegacione sedis apostolice parte ex altera fueritque et sit pro parte dictorum dominorum . . prepositi et capituli quedam cartha et scriptura eius pretensa data et oblata, contra quam pro parte dicti domini Wilhelmi protestacione debita pre- missa fuit et est ipsi domino Heynrico humiliter et cum instancia supplicatum, quatenus ipsi domino Wilhelmo de aduocato et procuratore in causa ipsa, saluo ipsorum salario competenti, ex suo saltem officio prouidere dignaretur et eos sibi decerneret et assignaret ac compelleret, sibi ad patrocinandum in causa iam dicta, quia alias propter potenciam dictorum prepositi et capituli nullum aduocatum nec procuratorem in dicta diocesi Olomucensi sibi ad patrocinandum habere potuit mediante salario uel satisfaccione quocunque, fueritque et sit excipiendo; demum quod in dicta cartha et scriptura eius pretensa intentebatur et intentetur res iure temporalis spectans et pertinens vna cum ipso domino Wilhelmo persona laica ad forum temporale et quod eadem carta et scriptura eius pretensa esset et sit nimis generalis, incerta et vaga et alias inepte concepta peccans notorie in materia et forma et sic de materia eadem fuerint et sint date congruis loco et tempore bene sufficienter et de iure admissibiles et pertinentes raciones, excepciones, allegaciones procedentes tam in materia quam in forma . Quibus tamquam veris et iuridictis singulis et qualibet ipsarum obstantibus non erat nec est dicte carte et scripture eius pretense seu libello, si sit de iure dici, meretur respondendum, ymo uero occasione contentorum in eadem per ipsum dominum Wilhelmum laicum litigandum. sed pocius jure dictante ipse dominus Wilhelmus laicus erat et est per ipsum dominum Henricum ad suum forum seculare remittendus, dicta scriptura pretensa seu libellum si sit de iure dici meretur tamquam inpertinens et ineptus repellendi ymo dentibus laniandi, prout hec et alia sunt et esse debent in actis habitis et factis coram ipso domino Henrico in dicta causa et inter partes predictas, ad que pro iustificacione presentis appellacionis se dictus procurator refert et ea hic inseril et exprimit et eciam de uerbo ad uerbum pro insertis et expressis wlt haberi Tamen dictus dominus Henricus officialis non attentus dictis excepcionibus, racio- nibus ac peticionibus, allegacionibus tamquam juridictis et re uera obstantibus carte ac scripture et libello pretenso nec non ineptitudinem et formam ipsorum
50 vobis honorabilibus et discretis viris et dominis hic presentibus et te notario publico fideli appellando proponit honorabilis vir dominus magister Woyslaus Wyssegradensis et sancti Appolinaris ecclesiarum canonicus in Praga, aduocatus consistorii pragensis, procurator et procuratorio nomine nobilis viri domini Wil- helmi de Cunstat alias de Polhradicz, Olomucensis diocesis et dicit, quod licet in causa vertente pretensa coram honorabili viro domino Heynrico, asserente se officialem curie episcopalis Olomucensis, inter venerabiles viros et dominos pre- positum et .. capitulum ecclesie Olomucensis parte ex vna et nobilem virum dominum Wilhelmum de Cunstat predictos de et super quibusdam duobus laneis terre seu terris in finibus et limitibus ville Bossouicz adiacentibus et eorum occasione non ex delegacione sedis apostolice parte ex altera fueritque et sit pro parte dictorum dominorum . . prepositi et capituli quedam cartha et scriptura eius pretensa data et oblata, contra quam pro parte dicti domini Wilhelmi protestacione debita pre- missa fuit et est ipsi domino Heynrico humiliter et cum instancia supplicatum, quatenus ipsi domino Wilhelmo de aduocato et procuratore in causa ipsa, saluo ipsorum salario competenti, ex suo saltem officio prouidere dignaretur et eos sibi decerneret et assignaret ac compelleret, sibi ad patrocinandum in causa iam dicta, quia alias propter potenciam dictorum prepositi et capituli nullum aduocatum nec procuratorem in dicta diocesi Olomucensi sibi ad patrocinandum habere potuit mediante salario uel satisfaccione quocunque, fueritque et sit excipiendo; demum quod in dicta cartha et scriptura eius pretensa intentebatur et intentetur res iure temporalis spectans et pertinens vna cum ipso domino Wilhelmo persona laica ad forum temporale et quod eadem carta et scriptura eius pretensa esset et sit nimis generalis, incerta et vaga et alias inepte concepta peccans notorie in materia et forma et sic de materia eadem fuerint et sint date congruis loco et tempore bene sufficienter et de iure admissibiles et pertinentes raciones, excepciones, allegaciones procedentes tam in materia quam in forma . Quibus tamquam veris et iuridictis singulis et qualibet ipsarum obstantibus non erat nec est dicte carte et scripture eius pretense seu libello, si sit de iure dici, meretur respondendum, ymo uero occasione contentorum in eadem per ipsum dominum Wilhelmum laicum litigandum. sed pocius jure dictante ipse dominus Wilhelmus laicus erat et est per ipsum dominum Henricum ad suum forum seculare remittendus, dicta scriptura pretensa seu libellum si sit de iure dici meretur tamquam inpertinens et ineptus repellendi ymo dentibus laniandi, prout hec et alia sunt et esse debent in actis habitis et factis coram ipso domino Henrico in dicta causa et inter partes predictas, ad que pro iustificacione presentis appellacionis se dictus procurator refert et ea hic inseril et exprimit et eciam de uerbo ad uerbum pro insertis et expressis wlt haberi Tamen dictus dominus Henricus officialis non attentus dictis excepcionibus, racio- nibus ac peticionibus, allegacionibus tamquam juridictis et re uera obstantibus carte ac scripture et libello pretenso nec non ineptitudinem et formam ipsorum
Strana 51
51 sed dictis excepcionibus, racionibus ac peticionibus saltem tacite repulsis et eis non admissis de facto dictum dominum Wilhelmum nobilem ad respondendum libello eidem pretenso et pro quadam ipsius interlocutoria compellere uisus fuit, eundem pretensum libellum saltem tacite admittendo non obstantibus peticionibus et excepcionibus pro parte dicti domini Wilhelmi oblatis in ipsius preiudicium non modicum et grauamen . Idcirco senciens dictus procurator, se et dominum suum agrauatum et timens verisimiliter inposterum plus et forcius agrauari a dicto domino Henrico officiali et a sua interlocutoria ac pretensa carta et scriptura eius seu libelli tacita admissione et dictarum peticionum, excepcionum repulsione et earum non admissione et eorum quolibet et ab aliis grauaminibus, que resultant seu resultare possunt ex premissis et quolibet predictorum in hiis scriptis ad reuerendissimum in Christo patrem et dominum, dominum Johannem sancte Pra- gensis ecclesie archiepiscopum et sedis apostolice legati et eius metropolicam sedem nomine quo supra prouocat et apellat, apostolos primo instanter, secundo instancius, tercio instantissime sibi dari petit, subiciens se et causam suam presentem pro- teccioni et presidio sedis metropolitice predicte speciali, inhibens per dictam appellacionem dicto domino Henrico officiali et aliis omnibus et singulis, quorum interest, ne dicta appellacione pendente in causa eadem vltra contra ipsum dominum Wilhelmum quidquam valeat innouari uel eciam attemptari et protestatus fuit et est procuratorio nomine, quo supra, predictus quod paratus est quam cito commode poterit domino Henrico officiali predicto et aliis, quorum interest, presentem appella- cionem interpositam intimare et apostolos petere et eos recipere cum effectu, petens sibi per me notarium publicum infrascriptum vnum uel plura super premissis omnibus et singulis confici publicum instrumentum seu publica iustrumenta . Acta sunt hec anno, indiccione, die, mense, hora, loco etc. quibus supra . Presentibus discretis viris domino Johanne capellano domini Peslini Bohuslai ciuis in Praga, Johanne Svatossii dicti Wlach de Luczek, Wenceslao familiari dicti magistri Woyslai et aliis quam pluribus fidedignis testibus ad premissa vocatis et rogatis et in testimonium omnium premissorum . Et ego Conradus natus Nicolai Mostlini de Grecz, pragensis diocesis, auctoritate imperiali publicus notarius et approbatus predicte appellacionis leccioni, interposicioni ac protestacionibus factis in eadem personaliter rogatus interfui eaque sic omnia et singula premissa fieri vidi et audiui et in hanc publicam formam manu propria redegi singula visa et audita, eamque meis nomine et signo consuetis et solitis consignaui in testimonium et robur omnium premissorum. Qua quidem appellacione coram me lecta et intimata Johannes Tassowecz procuratorio nomine honorabilium virorum dominorum supradictorum protunc presens quandam cedulam papiero conscriptam ibidem coram me legit necnon predictam appellacionem approbando obtulit per omnia in hec verba: Cum pro parte domini Wilhelmi de Cunstath a quadam interlocutoria per nos lata die XIX“ mensis Aprobacio appellacionis: 7*
51 sed dictis excepcionibus, racionibus ac peticionibus saltem tacite repulsis et eis non admissis de facto dictum dominum Wilhelmum nobilem ad respondendum libello eidem pretenso et pro quadam ipsius interlocutoria compellere uisus fuit, eundem pretensum libellum saltem tacite admittendo non obstantibus peticionibus et excepcionibus pro parte dicti domini Wilhelmi oblatis in ipsius preiudicium non modicum et grauamen . Idcirco senciens dictus procurator, se et dominum suum agrauatum et timens verisimiliter inposterum plus et forcius agrauari a dicto domino Henrico officiali et a sua interlocutoria ac pretensa carta et scriptura eius seu libelli tacita admissione et dictarum peticionum, excepcionum repulsione et earum non admissione et eorum quolibet et ab aliis grauaminibus, que resultant seu resultare possunt ex premissis et quolibet predictorum in hiis scriptis ad reuerendissimum in Christo patrem et dominum, dominum Johannem sancte Pra- gensis ecclesie archiepiscopum et sedis apostolice legati et eius metropolicam sedem nomine quo supra prouocat et apellat, apostolos primo instanter, secundo instancius, tercio instantissime sibi dari petit, subiciens se et causam suam presentem pro- teccioni et presidio sedis metropolitice predicte speciali, inhibens per dictam appellacionem dicto domino Henrico officiali et aliis omnibus et singulis, quorum interest, ne dicta appellacione pendente in causa eadem vltra contra ipsum dominum Wilhelmum quidquam valeat innouari uel eciam attemptari et protestatus fuit et est procuratorio nomine, quo supra, predictus quod paratus est quam cito commode poterit domino Henrico officiali predicto et aliis, quorum interest, presentem appella- cionem interpositam intimare et apostolos petere et eos recipere cum effectu, petens sibi per me notarium publicum infrascriptum vnum uel plura super premissis omnibus et singulis confici publicum instrumentum seu publica iustrumenta . Acta sunt hec anno, indiccione, die, mense, hora, loco etc. quibus supra . Presentibus discretis viris domino Johanne capellano domini Peslini Bohuslai ciuis in Praga, Johanne Svatossii dicti Wlach de Luczek, Wenceslao familiari dicti magistri Woyslai et aliis quam pluribus fidedignis testibus ad premissa vocatis et rogatis et in testimonium omnium premissorum . Et ego Conradus natus Nicolai Mostlini de Grecz, pragensis diocesis, auctoritate imperiali publicus notarius et approbatus predicte appellacionis leccioni, interposicioni ac protestacionibus factis in eadem personaliter rogatus interfui eaque sic omnia et singula premissa fieri vidi et audiui et in hanc publicam formam manu propria redegi singula visa et audita, eamque meis nomine et signo consuetis et solitis consignaui in testimonium et robur omnium premissorum. Qua quidem appellacione coram me lecta et intimata Johannes Tassowecz procuratorio nomine honorabilium virorum dominorum supradictorum protunc presens quandam cedulam papiero conscriptam ibidem coram me legit necnon predictam appellacionem approbando obtulit per omnia in hec verba: Cum pro parte domini Wilhelmi de Cunstath a quadam interlocutoria per nos lata die XIX“ mensis Aprobacio appellacionis: 7*
Strana 52
52 Libellus do- mini Wilhelmi. Januarii in causa vertente inter capitulum Olomucense et ipsum dominum Wil- helmum ad sedem pragensem extitit appellatum, ipsam appellacionem nomine procuratorio . . capituli ecclesie Olomucensis et prepositi ex certa sciencia et expresse approbo cum debita petens instancia, vt prefatus dominus Wilhelmus per se uel procuratorem sufficienter instructum cum mandato ad agendum et cum omnibus racionibus et munimentis ad dictam causam appellacionis et principalem spectantibus in termino, quem ei duxerint statuendum, accedat in negocio cause supradicte aput dictam sedem pragensem iudicialiter processurus, quantum de jure poterit et debebit . Cui appellacioni ob reuerenciam paternitatis vestre et sedis metropolitice humiliter duxi deferendum et presentibus defero petens litteras appellanti predicto concedens apostolorum loco, assignans nichilominus eidem appellanti sextam feriam proximam post dominicam, qua cantatur Reminiscere, pro termino peremptorio, infra quem se per se uel procuratorem sufficientem coram paternitate vestra cum omnibus actis, racionibus, excepcionibus et munimentis representet . In cuius rei testimonium sigillum officialatus curie episcopalis Olo- mucensis supradicte presentibus duxi appendendum . Datum Brune anno domini M'CCC'LXVIII° die XXIIII“ mensis Februarii. Item tenor quarte litere siue carthe papieri videlicet peticionis siue libelli. de quo superius similiter fit mencio, per omnia sequitur in hunc modum: Coram vobis honorabili viro domino Jenczone preposito ecclesie sancte crucis Wratislauiensis, curie archiepiscopalis pragensis et apostolice sedis legati officialis, proponit magister Woyslaus Wyssegradensis et sancti Appolinaris cano- nicus in Praga, procurator et procuratorio nomine nobilis viri domini Wylhelmi de Cunstath alias de Polhladrzicz (sic) Olomucensis diocesis, contra venerabiles viros et dominos . prepositum et capitulum ecclesie Olomucensis et contra omnes alios, quorum interest uel interesse poterit quomodolibet in futurum et diuisim in jure cum querela et dicit: Quod licet in causa vertente pretensa coram honorabili viro domino Henrico, officiali curie Olomucensis, non ex delegacione apostolica inter venerabiles viros et dominos .. prepositum et capitulum ecclesie Olomucensis parte ex vna et nobilem virum dominum Wilhelmum de Cunstat predictos de et super quibusdam duobus laneis terre seu terris in finibus et limitibus ville Bossouicz adiacentibus et eorum occasione parte ex altera, fuerit et sit pro parte dictorum dominorum . . prepositi et capituli quedam carta et scriptura eius pretensa seu libellus, si sic dici de iure meretur, data et oblata, contra que pro parte dicti Wilhelmi protestacionibus debitis premissis, quod per comparicionem ipsius vel quemcunque actum per eum factum uel faciendum coram domino Henrico officiali predicto non intenderet aliquo modo in jurisdiccionem ipsius consentire, nisi sic et quatenus reperiatur a jure astrictus, et fuit et est ipsi domino Henrico officiali humiliter et cum instancia supplicatum, quatenus ipsi domino Wilhelmo de aduocato et procuratore in causa ipsa saluo ipsorum salario conpetenti ex suo saltem officio
52 Libellus do- mini Wilhelmi. Januarii in causa vertente inter capitulum Olomucense et ipsum dominum Wil- helmum ad sedem pragensem extitit appellatum, ipsam appellacionem nomine procuratorio . . capituli ecclesie Olomucensis et prepositi ex certa sciencia et expresse approbo cum debita petens instancia, vt prefatus dominus Wilhelmus per se uel procuratorem sufficienter instructum cum mandato ad agendum et cum omnibus racionibus et munimentis ad dictam causam appellacionis et principalem spectantibus in termino, quem ei duxerint statuendum, accedat in negocio cause supradicte aput dictam sedem pragensem iudicialiter processurus, quantum de jure poterit et debebit . Cui appellacioni ob reuerenciam paternitatis vestre et sedis metropolitice humiliter duxi deferendum et presentibus defero petens litteras appellanti predicto concedens apostolorum loco, assignans nichilominus eidem appellanti sextam feriam proximam post dominicam, qua cantatur Reminiscere, pro termino peremptorio, infra quem se per se uel procuratorem sufficientem coram paternitate vestra cum omnibus actis, racionibus, excepcionibus et munimentis representet . In cuius rei testimonium sigillum officialatus curie episcopalis Olo- mucensis supradicte presentibus duxi appendendum . Datum Brune anno domini M'CCC'LXVIII° die XXIIII“ mensis Februarii. Item tenor quarte litere siue carthe papieri videlicet peticionis siue libelli. de quo superius similiter fit mencio, per omnia sequitur in hunc modum: Coram vobis honorabili viro domino Jenczone preposito ecclesie sancte crucis Wratislauiensis, curie archiepiscopalis pragensis et apostolice sedis legati officialis, proponit magister Woyslaus Wyssegradensis et sancti Appolinaris cano- nicus in Praga, procurator et procuratorio nomine nobilis viri domini Wylhelmi de Cunstath alias de Polhladrzicz (sic) Olomucensis diocesis, contra venerabiles viros et dominos . prepositum et capitulum ecclesie Olomucensis et contra omnes alios, quorum interest uel interesse poterit quomodolibet in futurum et diuisim in jure cum querela et dicit: Quod licet in causa vertente pretensa coram honorabili viro domino Henrico, officiali curie Olomucensis, non ex delegacione apostolica inter venerabiles viros et dominos .. prepositum et capitulum ecclesie Olomucensis parte ex vna et nobilem virum dominum Wilhelmum de Cunstat predictos de et super quibusdam duobus laneis terre seu terris in finibus et limitibus ville Bossouicz adiacentibus et eorum occasione parte ex altera, fuerit et sit pro parte dictorum dominorum . . prepositi et capituli quedam carta et scriptura eius pretensa seu libellus, si sic dici de iure meretur, data et oblata, contra que pro parte dicti Wilhelmi protestacionibus debitis premissis, quod per comparicionem ipsius vel quemcunque actum per eum factum uel faciendum coram domino Henrico officiali predicto non intenderet aliquo modo in jurisdiccionem ipsius consentire, nisi sic et quatenus reperiatur a jure astrictus, et fuit et est ipsi domino Henrico officiali humiliter et cum instancia supplicatum, quatenus ipsi domino Wilhelmo de aduocato et procuratore in causa ipsa saluo ipsorum salario conpetenti ex suo saltem officio
Strana 53
53 prouidere et eos sibi decernere et assignare dignaretur sibique ad procurandum in causa compelleret antedicta, cum alias propter potenciam dictorum . . prepositi et . . capituli in eorum diocesi nullum aduocatum nec procuratorem sibi ad patro- cinandum ipse dominus Wilhelmus habere potuerat mediante salario vel satisfaccione quacunque, sicut et sic ibidem in scriptis excipiendo pro parte dicti domini Wilhelmi dictum, quod in dicta carta et scriptura eius pretensa seu libelli, si sic de jure dici meretur, intentebatur et intentetur res iure temporalis spectans et pertinens vna cum ipso domino Wilhelmo persona laica ad forum temporale et quod excipiendo dictum sit, quod eadem cartha et scriptura eius pretensa fuisset et sit nimis generalis, incerta et vaga et alias inepte concepta peccans notorie in materia et forma et alias in materiis predictis fuerint et sint date loco et tempore congruis bene sufficienter de jure admissibiles et pertinentes exceptiones, raciones et allegaciones, procedentes tam in materia quam forma, quibus tanquam veris et juridictis singulis et qualibet ipsarum obstantibus non erat nec est dicte carte pretense seu libello, si sic de jure dici meretur, respondere, ymo vt occasione contentorum in eadem per ipsum dominum Wilhelmum laicum coram ipso domino Henrico littigandum, sed pocius jure dictante sic humiliter et instanter postulanti saltem ex officio aduocatus et procurator debebat per dictum dominum Henricum officialem dari et assignari sibi domino Wilhelmo saluo eorum salario conpetenti et ipse dominus Wilhelmus erat et est per ipsum dominum Henricum officialem ad suum forum seculare remittendus et dicta carta et scriptura eius pretensa seu libelli tanquam inpertinens et ineptus repellendus, ymo dentibus laniandus. Tamen dictus dominus Henricus officialis non attentus dictis peticionibus et racionibus et allegacionibus tanquam juridictis et re vera obstantibus carte et scripture ac libelli pretensi necnon . . . . forma ipsorum sed dictis peticionibus, excepcionibus et racionibus saltem tacite repulsis et eis non admissis de facto dictum dominum Wilhelmum nobilem ad respondendum libello eidem pretenso eciam per quandam ipsius interlocutoriam compellere uisus fuit ac respondere mandauit eundem pretensum libellum saltem tacite admittendo non obstantibus excepcionibus pro parte dicti domini Wilhelmi oblatis in ipsius preiudicium non modicum et grauamen fueritque et sit ob hec et propter predicta ab ipso domino Henrico officiali et sua interlocutoria pretensa ac ipsius carthe et scripture seu libelli pretensi tacita admissione et dictarum peticionum exceptione, repulsione et earum non admissione et eorum quolibet et ab aliis grauaminibus, que resultant seu resultare possunt ex premissis et quolibet predictorum inscriptis infra tempus debitum et alias legitimum ad reuerendum in Christo patrem et dominum dominum Johannem sancte pragensis ecclesie archiepiscopum et sedis apostolice legatum et eius metropoliticam sedem pro parte ipsius domini Wilhelmi appellatum et apostoli petiti et recepti cum effectu et alias ipsa appellacio infra tempus fatale legitime prosecuta, quam appellacionem in omnibus suis punctis et clausulis iustificando pars aduersa approbauit cum
53 prouidere et eos sibi decernere et assignare dignaretur sibique ad procurandum in causa compelleret antedicta, cum alias propter potenciam dictorum . . prepositi et . . capituli in eorum diocesi nullum aduocatum nec procuratorem sibi ad patro- cinandum ipse dominus Wilhelmus habere potuerat mediante salario vel satisfaccione quacunque, sicut et sic ibidem in scriptis excipiendo pro parte dicti domini Wilhelmi dictum, quod in dicta carta et scriptura eius pretensa seu libelli, si sic de jure dici meretur, intentebatur et intentetur res iure temporalis spectans et pertinens vna cum ipso domino Wilhelmo persona laica ad forum temporale et quod excipiendo dictum sit, quod eadem cartha et scriptura eius pretensa fuisset et sit nimis generalis, incerta et vaga et alias inepte concepta peccans notorie in materia et forma et alias in materiis predictis fuerint et sint date loco et tempore congruis bene sufficienter de jure admissibiles et pertinentes exceptiones, raciones et allegaciones, procedentes tam in materia quam forma, quibus tanquam veris et juridictis singulis et qualibet ipsarum obstantibus non erat nec est dicte carte pretense seu libello, si sic de jure dici meretur, respondere, ymo vt occasione contentorum in eadem per ipsum dominum Wilhelmum laicum coram ipso domino Henrico littigandum, sed pocius jure dictante sic humiliter et instanter postulanti saltem ex officio aduocatus et procurator debebat per dictum dominum Henricum officialem dari et assignari sibi domino Wilhelmo saluo eorum salario conpetenti et ipse dominus Wilhelmus erat et est per ipsum dominum Henricum officialem ad suum forum seculare remittendus et dicta carta et scriptura eius pretensa seu libelli tanquam inpertinens et ineptus repellendus, ymo dentibus laniandus. Tamen dictus dominus Henricus officialis non attentus dictis peticionibus et racionibus et allegacionibus tanquam juridictis et re vera obstantibus carte et scripture ac libelli pretensi necnon . . . . forma ipsorum sed dictis peticionibus, excepcionibus et racionibus saltem tacite repulsis et eis non admissis de facto dictum dominum Wilhelmum nobilem ad respondendum libello eidem pretenso eciam per quandam ipsius interlocutoriam compellere uisus fuit ac respondere mandauit eundem pretensum libellum saltem tacite admittendo non obstantibus excepcionibus pro parte dicti domini Wilhelmi oblatis in ipsius preiudicium non modicum et grauamen fueritque et sit ob hec et propter predicta ab ipso domino Henrico officiali et sua interlocutoria pretensa ac ipsius carthe et scripture seu libelli pretensi tacita admissione et dictarum peticionum exceptione, repulsione et earum non admissione et eorum quolibet et ab aliis grauaminibus, que resultant seu resultare possunt ex premissis et quolibet predictorum inscriptis infra tempus debitum et alias legitimum ad reuerendum in Christo patrem et dominum dominum Johannem sancte pragensis ecclesie archiepiscopum et sedis apostolice legatum et eius metropoliticam sedem pro parte ipsius domini Wilhelmi appellatum et apostoli petiti et recepti cum effectu et alias ipsa appellacio infra tempus fatale legitime prosecuta, quam appellacionem in omnibus suis punctis et clausulis iustificando pars aduersa approbauit cum
Strana 54
54 Libellus pro parte capituli oblatus. effectu. Quare petit procurator nomine quo supra predictus, per vos et vestram sentenciam pronunciari, decerni et declarari, ipsum Wilhelmum per ipsum dominum Henricum officialem fuisse et esse grauatum pro parteque ipsius Wilhelmi fuisse et esse bene appellatum ipsumque dominum Wilhelmum de et super premissis ad suum forum seculare per vos remittendum fore et remitti et partem aduersam sibi in expensis legitimis condempnandam fore et condempnari et alias in melius et efficacius petit cum expensis, dampnis et interesse saluo in omnibus iure addendi, minuendi etc. Item tenor prime carthe papieree siue peticionis scripte per magistrum Petrum Noss, procuratorem substitutum predictum oblate, de qua superius fit mencio. per omnia sequitur in hec verba: Coram vobis honorabili viro domino Jenczone preposito ecclesie sancte crucis Wratislauiensis, curie archiepiscopalis pragensis et apostolice sedis legati officialis, judice appellacionis infra partes infrascriptas, proponit cum querela Petrus Michaelis de Praga, procurator et procuratorio nomine honorabilium virorum et dominorum . . decani . . preposito et . . capituli ecclesie Olomucensis, ac ipsius ecclesie nomine contra nobilem virum dominum Wilhelmum de Cunstat. tutorem Cuniconis pupilli quondam Hrochonis ibidem de Cunstat, Olomucensis diocesis. et contra omnes et singulos, quorum interest vel interesse poterit infuturum, et contra quamlibet personam seu personas pro eo in jure legitime interuenientes et dicit, Quod licet olym dominus Miculo de Drahotus, canonicus predicte Olomucensis ecclesie, mente sanus existens et corpore, duos laneos in quolibet vna marca grossorum in finibus et limitibus ville Bossouicz iacentes, quos protunc Jaklinus et Conradus Mair laici inibi coluerunt, in remedium anime sue pro testamento antedicte ecclesie Olomucensi legauit et assignauit perpetuo habendos et possidendos, tamen dominus Wilhelmus predictus disposicionis memorate non inscius nobilibus viris dominis Cuniconi et Machniconi fratribus dictis de Drahothus contra predictam disposicionem ipsos duos laneos de facto occupantibus tutorio nomine Cuniconis pupilli Hrochonis de Cunstat antedicti in vicium successionis eosdem laneos sic occupatos de facto occupauit minus iuste, contra deum et iusticiam detinuit et detinet in anime sue periculum ac ecclesie Olomucensis predicte dampnum non modicum et iacturam, fructus inde percipiens et distrahens pro sui voluntate, propter que et propter appellaciones pro parte domini Wilhelmi friuole factas expensas ad viginti marcas grossorum pragensium perceperunt et fecerunt . Quare domine reuerende petit procurator pre- dictus nomine quo supra per vos et sentenciam vestram diffinitiuam decerni, pronunciari et declarari, predictos duos laneos ad decanum . . prepositum . . et capitulum ecclesie Olomucensis, ipsius ecclesie nomine, pertinuise et pertinere, ipsosque eisdem dominis ipsius ecclesie nomine fore et esse adiudicandos et per vos adiudicari debere, eumdemque dominum Wilhelmum tutorem et tutorio nomine dicti puppilli ab occupacione et detencione dictorum laneorum amouendum et per uos amoueri
54 Libellus pro parte capituli oblatus. effectu. Quare petit procurator nomine quo supra predictus, per vos et vestram sentenciam pronunciari, decerni et declarari, ipsum Wilhelmum per ipsum dominum Henricum officialem fuisse et esse grauatum pro parteque ipsius Wilhelmi fuisse et esse bene appellatum ipsumque dominum Wilhelmum de et super premissis ad suum forum seculare per vos remittendum fore et remitti et partem aduersam sibi in expensis legitimis condempnandam fore et condempnari et alias in melius et efficacius petit cum expensis, dampnis et interesse saluo in omnibus iure addendi, minuendi etc. Item tenor prime carthe papieree siue peticionis scripte per magistrum Petrum Noss, procuratorem substitutum predictum oblate, de qua superius fit mencio. per omnia sequitur in hec verba: Coram vobis honorabili viro domino Jenczone preposito ecclesie sancte crucis Wratislauiensis, curie archiepiscopalis pragensis et apostolice sedis legati officialis, judice appellacionis infra partes infrascriptas, proponit cum querela Petrus Michaelis de Praga, procurator et procuratorio nomine honorabilium virorum et dominorum . . decani . . preposito et . . capituli ecclesie Olomucensis, ac ipsius ecclesie nomine contra nobilem virum dominum Wilhelmum de Cunstat. tutorem Cuniconis pupilli quondam Hrochonis ibidem de Cunstat, Olomucensis diocesis. et contra omnes et singulos, quorum interest vel interesse poterit infuturum, et contra quamlibet personam seu personas pro eo in jure legitime interuenientes et dicit, Quod licet olym dominus Miculo de Drahotus, canonicus predicte Olomucensis ecclesie, mente sanus existens et corpore, duos laneos in quolibet vna marca grossorum in finibus et limitibus ville Bossouicz iacentes, quos protunc Jaklinus et Conradus Mair laici inibi coluerunt, in remedium anime sue pro testamento antedicte ecclesie Olomucensi legauit et assignauit perpetuo habendos et possidendos, tamen dominus Wilhelmus predictus disposicionis memorate non inscius nobilibus viris dominis Cuniconi et Machniconi fratribus dictis de Drahothus contra predictam disposicionem ipsos duos laneos de facto occupantibus tutorio nomine Cuniconis pupilli Hrochonis de Cunstat antedicti in vicium successionis eosdem laneos sic occupatos de facto occupauit minus iuste, contra deum et iusticiam detinuit et detinet in anime sue periculum ac ecclesie Olomucensis predicte dampnum non modicum et iacturam, fructus inde percipiens et distrahens pro sui voluntate, propter que et propter appellaciones pro parte domini Wilhelmi friuole factas expensas ad viginti marcas grossorum pragensium perceperunt et fecerunt . Quare domine reuerende petit procurator pre- dictus nomine quo supra per vos et sentenciam vestram diffinitiuam decerni, pronunciari et declarari, predictos duos laneos ad decanum . . prepositum . . et capitulum ecclesie Olomucensis, ipsius ecclesie nomine, pertinuise et pertinere, ipsosque eisdem dominis ipsius ecclesie nomine fore et esse adiudicandos et per vos adiudicari debere, eumdemque dominum Wilhelmum tutorem et tutorio nomine dicti puppilli ab occupacione et detencione dictorum laneorum amouendum et per uos amoueri
Strana 55
55 debere, sibique tutorio nomine, ut supra, super ipsis laneis perpetuum silencium fore et esse inponendum et per vos imponi debere, necnon ipsum dominum Wil- helmum tutorio nomine ut supra ad restitucionem dictorum duorum laneorum cum fructibus perceptis et qui percipi potuerunt, per trigennium ad sex marcas graues grossorum pragensium denariorum extimatos cum viginti marcis nomine expensarum, ut supra, fore et esse condempnandum et per vos similiter debere ut supra con- dempnari, condempnatumque fore et esse ad id cogendum et compellendum censura qua conuenit mediante . Hec proponit et dicit procurator predictus petens expensas factas et dampna et interesse et de faciendis protestans vestrum officium implorando, saluo jure addendi, minuendi, corrigendi, declarandi, emendandi, interpretandi et alium de nouo dandi et aliis juris beneficiis sibi et dominis suis semper sibi saluis ad necessarium duntaxat se et partem suam astringens probaturum et non aliter, neque ultra de quo expresse protestatur. Item tenor secunde carthe in papiero scripte per magistrum Petrum oblate, Charta oblata per magistrum de qua superius fit mencio, per omnia talis est: Petrum. Domine officialis reuerende. Cum appellatum domini Wilhelmi, partis aduerse, sit delatum ob reuerenciam sedis metropolitice pragensis et cum eciam ipsa apellacio a parte appellata sit approbata, in cuius quidem partis appellate existit voluntate procedere posse in causa principali, obmisso articulo appellacionis ipso appellante invito, maxime cum nichil sit attemptatum contra ipsam appellacionem, petit instanter Petrus procurator et procuratorio nomine dominorum . . prepositi, decani et capituli ecclesie Olomucensis, per vos in ipsa causa principali procedi obmisso articulo appellacionis, quia dictus procurator paratus est offerre libellum in causa principali. Ibidem eciam eodem durante judicio prefatus magister Woyslaus procurator principalis domini Wilhelmi predicti, habens potestatem a prefato domino Wilhelmo unum vel plures procuratorem seu procuratores loco sui substituendi, substituit discretum virum Conradum de Grecz publicum notarium in causa presenti cum clausula, quociens ipsum contingat abesse, omne mandatum a dicto domino Wil- helmo sibi concessum transferens in eundem, donec ipsum duxerit reuocandum meliori modo et forma, quibus fieri potest. Sexta feria proxima ante dominicam, qua cantatur Letare die XVII mensis Contestacio. Marcii predicti, hora terciarum in consistorio loco consueto domino officiali predicto ad causas audiendas et jura reddenda pro tribunali sedente et partibus predictis per procuratores ipsorum, videlicet magistrum Woislaum et Petrum Noss constitutum et substitutum predictos, coram ipso in judicio comparentibus, prefate partes siue procuratores hincinde vnam cartham in papiero scriptam tenoris infrascripti exhi- buerunt et produxerunt, quarum copiam et terminum ad dicendum contra easdem prefatas partes ipsis dari petiuerunt et dominus officialis decernens copiam hincinde productorum, sextam feriam proxime venientem ad id faciendum prefatis partibus Substitucio M. Woislai.
55 debere, sibique tutorio nomine, ut supra, super ipsis laneis perpetuum silencium fore et esse inponendum et per vos imponi debere, necnon ipsum dominum Wil- helmum tutorio nomine ut supra ad restitucionem dictorum duorum laneorum cum fructibus perceptis et qui percipi potuerunt, per trigennium ad sex marcas graues grossorum pragensium denariorum extimatos cum viginti marcis nomine expensarum, ut supra, fore et esse condempnandum et per vos similiter debere ut supra con- dempnari, condempnatumque fore et esse ad id cogendum et compellendum censura qua conuenit mediante . Hec proponit et dicit procurator predictus petens expensas factas et dampna et interesse et de faciendis protestans vestrum officium implorando, saluo jure addendi, minuendi, corrigendi, declarandi, emendandi, interpretandi et alium de nouo dandi et aliis juris beneficiis sibi et dominis suis semper sibi saluis ad necessarium duntaxat se et partem suam astringens probaturum et non aliter, neque ultra de quo expresse protestatur. Item tenor secunde carthe in papiero scripte per magistrum Petrum oblate, Charta oblata per magistrum de qua superius fit mencio, per omnia talis est: Petrum. Domine officialis reuerende. Cum appellatum domini Wilhelmi, partis aduerse, sit delatum ob reuerenciam sedis metropolitice pragensis et cum eciam ipsa apellacio a parte appellata sit approbata, in cuius quidem partis appellate existit voluntate procedere posse in causa principali, obmisso articulo appellacionis ipso appellante invito, maxime cum nichil sit attemptatum contra ipsam appellacionem, petit instanter Petrus procurator et procuratorio nomine dominorum . . prepositi, decani et capituli ecclesie Olomucensis, per vos in ipsa causa principali procedi obmisso articulo appellacionis, quia dictus procurator paratus est offerre libellum in causa principali. Ibidem eciam eodem durante judicio prefatus magister Woyslaus procurator principalis domini Wilhelmi predicti, habens potestatem a prefato domino Wilhelmo unum vel plures procuratorem seu procuratores loco sui substituendi, substituit discretum virum Conradum de Grecz publicum notarium in causa presenti cum clausula, quociens ipsum contingat abesse, omne mandatum a dicto domino Wil- helmo sibi concessum transferens in eundem, donec ipsum duxerit reuocandum meliori modo et forma, quibus fieri potest. Sexta feria proxima ante dominicam, qua cantatur Letare die XVII mensis Contestacio. Marcii predicti, hora terciarum in consistorio loco consueto domino officiali predicto ad causas audiendas et jura reddenda pro tribunali sedente et partibus predictis per procuratores ipsorum, videlicet magistrum Woislaum et Petrum Noss constitutum et substitutum predictos, coram ipso in judicio comparentibus, prefate partes siue procuratores hincinde vnam cartham in papiero scriptam tenoris infrascripti exhi- buerunt et produxerunt, quarum copiam et terminum ad dicendum contra easdem prefatas partes ipsis dari petiuerunt et dominus officialis decernens copiam hincinde productorum, sextam feriam proxime venientem ad id faciendum prefatis partibus Substitucio M. Woislai.
Strana 56
56 Carta per ma- gistrum Pe- trum oblata. pro termino statuit et assignauit . Tenor vero carte per magistrum Woyslaum exhibite per omnia sequitur in hec verba: Contra quasdam cartas et scripturas eius pretensas, nuper pro parte hono- rabilium virorum dominorum . . decani et . . capituli ecclesie Olomucensis in papiero datas coram vobis et oblatas, dicit excipiendo nobilis vir dominus Wylhelmus dictus de Cunstat, laicus Olomucensis diocesis, quod huiusmodi carthe et scripture eius pretense sunt omnino friuole, frustratorie et inanes, veritatem in facto non continent nec de jure procedunt et presertim in eo valent, quod in eisdem cartis precipue deducitur petendo per partem aduersam, quamquam cecum de coloribus silogizando, quod in causa presentis appellacionis agrauamine articulus appellacionis obmittatur et in principali negocio pretenso procedatur, contra excipiendo dicit, quod hoc in causa presenti alicuius juris periti non est dictum, sed satis puerile quia est contra jus expressum dicere et contra jus veritati et secundum regulam, que contra ius fuerint dicta utique pro infectis haberi nec ex eo debet quis fructum consequi, quod uisus est inpugnare; nam si petens predicta juri contraria oculos aperuisset et aliquid in jure vidisset, predicta a jure reproba non peciisset, et ne sibi videatur, quod eo errante alii errare dicantur, videat textum hodie clarum C. Romana R. defo. compe. lib. VI° cum suis clausulis et cum pro racione dicti sui allegando dicit, quod appellacioni presenti est per judicem, a quo delatum et eciam dicta ipsa appellacio a parte appellata sit approbata, ad hoc dicitur, quod hoc non est pro appellante, quia judex, a quo appellatur, ex quo detulit ulterius in causa presenti, judex esse non potest, de appellacione cum appellacionibus friuolis in C. si uero li. VI°, et cum ipsa appellacio est a parte appellata approbata. ergo per consequens ad ipsius grauamina est iustificata et alias clarius dicetur verbo et in scriptis, si necesse fuerit, de quo protestatur. Quare petit dominus Wilhelmus predictus non obstantibus dictis cartis et scripturis earum pretensis friuolis et falsis et juri contrariis in causa presenti super articulis appellacionis procedere et partem aduersam in expensis legitimis propter retardacionem litis condempnari. Tenor uero carte per magistrum Petrum Noss procuratorem substitutum oblate. de qua in proximo precedenti termino fit mencio, per omnia sequitur in hunc modum : Domine officialis honorande. Prout in primo termino sic et nunc dico el allego ego Petrus Michaelis de Praga procurator et procuratorio nomine domi- norum . . decani . . prepositi et . . capituli ecclesie Olomucensis quod cum appellatum partis aduerse ob reuerenciam sedis metropolitice pragensis sit delatum et ipsa appellacio a parte appellata approbata, cuius quidem partis appellate extitit voluntate procedere posse in causa principali ipso appellante invito obmisso articulo appellacionis maxime cum nichil sit attemptatum contra ipsam appellacionem, peto instanter in ipsa causa principali procedere, alias protestatur de grauamine et de appellando. Excepcio.
56 Carta per ma- gistrum Pe- trum oblata. pro termino statuit et assignauit . Tenor vero carte per magistrum Woyslaum exhibite per omnia sequitur in hec verba: Contra quasdam cartas et scripturas eius pretensas, nuper pro parte hono- rabilium virorum dominorum . . decani et . . capituli ecclesie Olomucensis in papiero datas coram vobis et oblatas, dicit excipiendo nobilis vir dominus Wylhelmus dictus de Cunstat, laicus Olomucensis diocesis, quod huiusmodi carthe et scripture eius pretense sunt omnino friuole, frustratorie et inanes, veritatem in facto non continent nec de jure procedunt et presertim in eo valent, quod in eisdem cartis precipue deducitur petendo per partem aduersam, quamquam cecum de coloribus silogizando, quod in causa presentis appellacionis agrauamine articulus appellacionis obmittatur et in principali negocio pretenso procedatur, contra excipiendo dicit, quod hoc in causa presenti alicuius juris periti non est dictum, sed satis puerile quia est contra jus expressum dicere et contra jus veritati et secundum regulam, que contra ius fuerint dicta utique pro infectis haberi nec ex eo debet quis fructum consequi, quod uisus est inpugnare; nam si petens predicta juri contraria oculos aperuisset et aliquid in jure vidisset, predicta a jure reproba non peciisset, et ne sibi videatur, quod eo errante alii errare dicantur, videat textum hodie clarum C. Romana R. defo. compe. lib. VI° cum suis clausulis et cum pro racione dicti sui allegando dicit, quod appellacioni presenti est per judicem, a quo delatum et eciam dicta ipsa appellacio a parte appellata sit approbata, ad hoc dicitur, quod hoc non est pro appellante, quia judex, a quo appellatur, ex quo detulit ulterius in causa presenti, judex esse non potest, de appellacione cum appellacionibus friuolis in C. si uero li. VI°, et cum ipsa appellacio est a parte appellata approbata. ergo per consequens ad ipsius grauamina est iustificata et alias clarius dicetur verbo et in scriptis, si necesse fuerit, de quo protestatur. Quare petit dominus Wilhelmus predictus non obstantibus dictis cartis et scripturis earum pretensis friuolis et falsis et juri contrariis in causa presenti super articulis appellacionis procedere et partem aduersam in expensis legitimis propter retardacionem litis condempnari. Tenor uero carte per magistrum Petrum Noss procuratorem substitutum oblate. de qua in proximo precedenti termino fit mencio, per omnia sequitur in hunc modum : Domine officialis honorande. Prout in primo termino sic et nunc dico el allego ego Petrus Michaelis de Praga procurator et procuratorio nomine domi- norum . . decani . . prepositi et . . capituli ecclesie Olomucensis quod cum appellatum partis aduerse ob reuerenciam sedis metropolitice pragensis sit delatum et ipsa appellacio a parte appellata approbata, cuius quidem partis appellate extitit voluntate procedere posse in causa principali ipso appellante invito obmisso articulo appellacionis maxime cum nichil sit attemptatum contra ipsam appellacionem, peto instanter in ipsa causa principali procedere, alias protestatur de grauamine et de appellando. Excepcio.
Strana 57
57 Sexta feria proxima ante dominicam, qua cantatur Judica, die XXIIII“ an- Contestacio. ledicti mensis Marcii, hora quasi terciarum, loco consueto domino officiali predicto pro tribunali sedente et partibus predictis per procuratores ipsorum substitutos coram ipso in judicio conparentibus prefatus magister Petrus procurator substitutus quandam cartam papiero inscriptam tenoris infrascripti exhibuit et produxit . Et eadem carta sic exhibita et producta, Conradus de Grecz procurator substitutus per magistrum Woyslaum predictum dixit, si et in quantum est et fuit terminus ad hoc, videlicet ad offerendum cartam predictam, copiam petebat eiusdem carthe et terminum ad dicendum contra sibi dari petiuit . Et dominus officialis decernens copiam carte predicte sextam feriam proxime venientem ad id faciendum prefato Conrado procuratori substituto pro termino statuit et assignauit. Tenor uero carte predicte siue replicacionis, de quibus superius fit mencio, per omnia talis est: Contra quandam cartam et in ea contenta nuper per partem oblatam coram vobis replicando proponit Petrus Michaelis de Praga, procurator et procuratorio nomine honorabilium dominorum . . decani, prepositi et . . capituli ecclesie Olo- mucensis et dicit, ea fore et esse friuola, frustratoria et per illum, qui jus non intelligebat nec intelligere voluit fabricata, ymo pocius cauillose excogitata et volens forsitan ipse allegans partem aduersam appellari Rabi est de illis, quos oste (?) in c. capellanus descr. (?) detestatur, ubi ipse vocat, qualiter sunt aliqui, qui cautum subtilisant, quod se ipsos non intelligunt et vera peruertunt, allegat XLIX . c., sed sunt nonnulli, ubi de hoc: quod autem allegatur per partem ad- uersam, fuit friuola, frustratoria etc. probatur juribus et racionibus infrascriptis . Et primo ubi dicitur per partem aduersam, quod peteret procedi in causa prin- cipali obmisso appellacionis articulo ad instanciam appellatum esset, puerile et contra jus, nec esse dictum alicuius jurisperiti etc, dicit idem procurator quo supra nomine, hoc esse omnino falsum; nam ipsa huiusmodi peticio est racionabilis et de jure procedit et ut cauillositas partis aduerse et racionabilitas partis dicti pro- curatoris appareat, vocat arcidi III. c. cordi de ap. 1. VI° sup. parcium exposiciones illud plurale parcium, videlicet partis appellate et merito secundum eum appellante invito proceditur appellacionis articulo obmisso, quia ex quo grauamina appellanti illata per eum, ad quem appellatum est, reuocatur, non interest appellantis, quo super appellacione procedatur et ideo non auditur volens prosequi, sicut non auditur appellans, cuius non interest; II° q. l. 1° non solent etc. Sed appellante invito non potest articulus appellacionis obmitti, quia si appellans in appellacione remittitur, causa seu negocium ad eum, a quo appellatum est de appellacionibus ut debitis eciam tum cum specialiter iusiue et hec remissio sit in fauorem appellati et odium appellantis; verum appellatus huic fauori renunciare non cogitur et secundum hec habetur hic, quod dicitur, ad quem est appellatum; jurisdiccio potest extendi, cum hic proprie non dicitur prorogacio sed excepcionis obmissio et est notandum, quod Replicacio Mg. Petri.
57 Sexta feria proxima ante dominicam, qua cantatur Judica, die XXIIII“ an- Contestacio. ledicti mensis Marcii, hora quasi terciarum, loco consueto domino officiali predicto pro tribunali sedente et partibus predictis per procuratores ipsorum substitutos coram ipso in judicio conparentibus prefatus magister Petrus procurator substitutus quandam cartam papiero inscriptam tenoris infrascripti exhibuit et produxit . Et eadem carta sic exhibita et producta, Conradus de Grecz procurator substitutus per magistrum Woyslaum predictum dixit, si et in quantum est et fuit terminus ad hoc, videlicet ad offerendum cartam predictam, copiam petebat eiusdem carthe et terminum ad dicendum contra sibi dari petiuit . Et dominus officialis decernens copiam carte predicte sextam feriam proxime venientem ad id faciendum prefato Conrado procuratori substituto pro termino statuit et assignauit. Tenor uero carte predicte siue replicacionis, de quibus superius fit mencio, per omnia talis est: Contra quandam cartam et in ea contenta nuper per partem oblatam coram vobis replicando proponit Petrus Michaelis de Praga, procurator et procuratorio nomine honorabilium dominorum . . decani, prepositi et . . capituli ecclesie Olo- mucensis et dicit, ea fore et esse friuola, frustratoria et per illum, qui jus non intelligebat nec intelligere voluit fabricata, ymo pocius cauillose excogitata et volens forsitan ipse allegans partem aduersam appellari Rabi est de illis, quos oste (?) in c. capellanus descr. (?) detestatur, ubi ipse vocat, qualiter sunt aliqui, qui cautum subtilisant, quod se ipsos non intelligunt et vera peruertunt, allegat XLIX . c., sed sunt nonnulli, ubi de hoc: quod autem allegatur per partem ad- uersam, fuit friuola, frustratoria etc. probatur juribus et racionibus infrascriptis . Et primo ubi dicitur per partem aduersam, quod peteret procedi in causa prin- cipali obmisso appellacionis articulo ad instanciam appellatum esset, puerile et contra jus, nec esse dictum alicuius jurisperiti etc, dicit idem procurator quo supra nomine, hoc esse omnino falsum; nam ipsa huiusmodi peticio est racionabilis et de jure procedit et ut cauillositas partis aduerse et racionabilitas partis dicti pro- curatoris appareat, vocat arcidi III. c. cordi de ap. 1. VI° sup. parcium exposiciones illud plurale parcium, videlicet partis appellate et merito secundum eum appellante invito proceditur appellacionis articulo obmisso, quia ex quo grauamina appellanti illata per eum, ad quem appellatum est, reuocatur, non interest appellantis, quo super appellacione procedatur et ideo non auditur volens prosequi, sicut non auditur appellans, cuius non interest; II° q. l. 1° non solent etc. Sed appellante invito non potest articulus appellacionis obmitti, quia si appellans in appellacione remittitur, causa seu negocium ad eum, a quo appellatum est de appellacionibus ut debitis eciam tum cum specialiter iusiue et hec remissio sit in fauorem appellati et odium appellantis; verum appellatus huic fauori renunciare non cogitur et secundum hec habetur hic, quod dicitur, ad quem est appellatum; jurisdiccio potest extendi, cum hic proprie non dicitur prorogacio sed excepcionis obmissio et est notandum, quod Replicacio Mg. Petri.
Strana 58
58 Contestacio. si judex, a quo appellatur, defert appellacioni superiori ad quem appellatur siue sit papa, siue archiepiscopus siue eorum delegatus, procedere poterit in causa appellante invito, licet in scriptis non apellauit nec apostolos petiuit nec causam assignauit, alteri superiori de foro competenti significandi et c. cum appellacionibus eciam prout hec ipse archiepiscopalem sedem in no. pultre consequitur . Idem notat in no. in c. ut debitis super g. plus dicimus et probat ac racione, quia habet, scilicet quod judex, ad quem cognoscat de iusticia appellacionis esse intro- ductum, tantum in fauorem appellanti, scilicet ut, si non est iusta, appellans con- dempnetur in expensis et ad priorem remittatur et quod in eius fauorem eciam c. de lege, quod fauore et cuilibet licet renunciare juri pro se introducendo de se . . . . et diligenti et VII3. q. prima, quam periculosum, quia si contrarium dicetur, esset protrahere litem siue causam de do . et . . . . Preterea ad. c. Romana per partem aduersam allegatum respondet idem procurator quo supra nomine tripliciter . Primo quia ipsum c. debet intelligi secundum notata in . . . . et articulo predicto secundo posito sed non concesso, quod sic non debet intelligi; adhuc dicit, id sibi non obstare . Nam quamuis in textu illius c. dicatur, quod archiepiscopus non posset procedere de causis subditorum suffraganei sui. in prin- cipali (?) appellacionis articulo obmisso, nisi ad id diocesis consensus accedat, tamen, ex quo appellatum detulit, jurisdiccionem a se abdicauit et per consequens consensum huiusmodi prebuisse videtur . Tercio quamuis archiepiscopus secundum partem aduersam obmisso appellacionis articulo non possit procedere in principali, tamen proprio hoc facere potest, uel alter superior, qui per simplicem querelam potest adiri prout no. ipse art. super c. Romana prius allegato; sed ex quo do- minus archiepiscopus pragensis, qui est sedis apostolice legatus, per simplicem querelam potest adiri, ergo omnis allegacio tollitur per partem aduersam inducta . Petit igitur idem procurator quo supra nomine, quatenus non obstantibus cauilla- cionibus partis aduerse in principali procedatis et alia faciatis, prout alias per eum coram vobis est petitum, condempnantes partem aduersam in expensis propter indebitam litis prorogacionem saluis aliis plenius dicendis, si fuerit necesse. Secunda feria proxima post dominicam, qua cantatur Judica, die XXVIIa predicti mensis Marcii, hora terciarum, in consistorio loco consueto honorabili viro domino Johanne dicto Pecznik, jurisperito, canonico ecclesie sancti Egidii pragensis, locumtenente in officialatu domini Jenczonis officialis predicti, pro tribunali sedente et partibus predictis per procuratores ipsorum substitutos predictos coram ipso in judicio comparentibus, prefatus Conradus procurator substitutus quendam rotulum in duabus peciis pergameni, manu Pauli olym Michaelis de Dobrencz clerici Olomucensis diocesis, publici auctoritate imperiali notarii, actorum curie episcopalis Olomucensis jurati, in pergameno scriptum et tincturis ipsius ac certo subscripcionis signo ipsius consueto consignatum, necnon sigillo officialatus curie siue ecclesie Olomucensis predicte pendente in pressula pergameni sigillatum, tenoris infrascripti exhibuit et
58 Contestacio. si judex, a quo appellatur, defert appellacioni superiori ad quem appellatur siue sit papa, siue archiepiscopus siue eorum delegatus, procedere poterit in causa appellante invito, licet in scriptis non apellauit nec apostolos petiuit nec causam assignauit, alteri superiori de foro competenti significandi et c. cum appellacionibus eciam prout hec ipse archiepiscopalem sedem in no. pultre consequitur . Idem notat in no. in c. ut debitis super g. plus dicimus et probat ac racione, quia habet, scilicet quod judex, ad quem cognoscat de iusticia appellacionis esse intro- ductum, tantum in fauorem appellanti, scilicet ut, si non est iusta, appellans con- dempnetur in expensis et ad priorem remittatur et quod in eius fauorem eciam c. de lege, quod fauore et cuilibet licet renunciare juri pro se introducendo de se . . . . et diligenti et VII3. q. prima, quam periculosum, quia si contrarium dicetur, esset protrahere litem siue causam de do . et . . . . Preterea ad. c. Romana per partem aduersam allegatum respondet idem procurator quo supra nomine tripliciter . Primo quia ipsum c. debet intelligi secundum notata in . . . . et articulo predicto secundo posito sed non concesso, quod sic non debet intelligi; adhuc dicit, id sibi non obstare . Nam quamuis in textu illius c. dicatur, quod archiepiscopus non posset procedere de causis subditorum suffraganei sui. in prin- cipali (?) appellacionis articulo obmisso, nisi ad id diocesis consensus accedat, tamen, ex quo appellatum detulit, jurisdiccionem a se abdicauit et per consequens consensum huiusmodi prebuisse videtur . Tercio quamuis archiepiscopus secundum partem aduersam obmisso appellacionis articulo non possit procedere in principali, tamen proprio hoc facere potest, uel alter superior, qui per simplicem querelam potest adiri prout no. ipse art. super c. Romana prius allegato; sed ex quo do- minus archiepiscopus pragensis, qui est sedis apostolice legatus, per simplicem querelam potest adiri, ergo omnis allegacio tollitur per partem aduersam inducta . Petit igitur idem procurator quo supra nomine, quatenus non obstantibus cauilla- cionibus partis aduerse in principali procedatis et alia faciatis, prout alias per eum coram vobis est petitum, condempnantes partem aduersam in expensis propter indebitam litis prorogacionem saluis aliis plenius dicendis, si fuerit necesse. Secunda feria proxima post dominicam, qua cantatur Judica, die XXVIIa predicti mensis Marcii, hora terciarum, in consistorio loco consueto honorabili viro domino Johanne dicto Pecznik, jurisperito, canonico ecclesie sancti Egidii pragensis, locumtenente in officialatu domini Jenczonis officialis predicti, pro tribunali sedente et partibus predictis per procuratores ipsorum substitutos predictos coram ipso in judicio comparentibus, prefatus Conradus procurator substitutus quendam rotulum in duabus peciis pergameni, manu Pauli olym Michaelis de Dobrencz clerici Olomucensis diocesis, publici auctoritate imperiali notarii, actorum curie episcopalis Olomucensis jurati, in pergameno scriptum et tincturis ipsius ac certo subscripcionis signo ipsius consueto consignatum, necnon sigillo officialatus curie siue ecclesie Olomucensis predicte pendente in pressula pergameni sigillatum, tenoris infrascripti exhibuit et
Strana 59
59 produxit pro iustificacione appellacionis sue in causa presenti interposite . Et eodem rotulo sic exhibito et producto antedictus Conradus procurator substitutus contra cartam siue replicacionem ultimo per magistrum Petrum, similiter procuratorem sub- stitutum in causa presenti, productam verbo et sine scriptis generaliter duplicauit dicens, quod huiusmodi carta et contenta in ipsa sunt friuola, frustratoria causa subterfugii data, nec de jure procedunt, et ipsa non obstante petit, prout superius pro parte sua est petitum . Quibus sic factis dominus Johannes locumtenens predictus de consensu parcium predictarum spacium unius mensis pro audienda voluntate domini officialis predicti super deductis in judicium hincinde ipsis partibus pro termino statuit et assignauit . Tenor uero rotuli predicti siue actorum huiusmodi, de quibus superius fit mencio, per omnia talis est: In nomine domini amen. Anno natiuitatis eiusdem Millesimo Trecentesimo Instrumen- tum. Sexagesimo Septimo, indiccione quinta, die quinta mensis Nouembris, hora tercia uel quasi, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini, domini Urbani, diuina prouidencia pape quinti anno quinto, Brunne in domo habitacionis honorabilis viri domini Henrici de Monstirberg, officialis curie episcopalis Olomucensis, in mei notarii Pauli de Dobrzencz, clerici Olomucensis diocesis, auctoritate imperiali publici et actorum dicte curie Olomucensis jurati notarii presencia, coram prefato domino officiali in figura judicii comparentibus Johannes Tassowecz, publicus no- tarius pragensis diocesis (sic), procuratore et procuratorio nomine honorabilium virorum dominorum . . prepositi et . . capituli ecclesie Olomucensis dictorum ex una, et nobili viro domino Wilhelmo de Cunstat reo parte ex altera, prefatus Johannes Tassowecz procurator et procuratorio nomine dictorum dominorum quandam citacionis literam cum fidei execucione sigillo officialis curie episcopalis predicte sigillatam et deinde peticionem seu libellum in scriptis obtulit et exhibuit per omnia in hec verba: Henricus de Minstrinberg (sic) officialis curie episcopalis Olomucensis vobis domino plebano in Maiore Klobuk aut vestras vices gerenti sub excommunicacionis pena mandamus, quatenus nobilem virum dominum Wilhelmum de Cunstat per- sonaliter inuentum alias publice in domo habitacionis sue ad nostram citetis pre- senciam, quem et nos presentibus citamus, ut proxima feria sexta post festum omnium sanctorum coram nobis Brunne in domo habitacionis nostre hora terciarum peremptorie compareat honorabili . . capitulo ecclesie Olomucensis ad obiecta responsurus . Fidem nobis vestre execucionis facite ad terminum memoratum Datum Brunne anno domini M'CCC'LXVII° die XIII� mensis Octobris. Item sequitur tenor libelli oblati in hec verba: Coram vobis honorabili viro domino Henrico curie episcopalis Olomucensis procurator et procuratorio nomine honorabilium virorum et dominorum .. prepositi et . . capituli ecclesie Olomucensis ipsius ecclesie nomine contra nobilem virum dominum Wilhelmum de Cunstat seu contra quamlibet personam pro ipso in jure (ao. 1367 die 13. Octobris.) Libellus do- minorum ca- pituli Olomu- censis. 8*
59 produxit pro iustificacione appellacionis sue in causa presenti interposite . Et eodem rotulo sic exhibito et producto antedictus Conradus procurator substitutus contra cartam siue replicacionem ultimo per magistrum Petrum, similiter procuratorem sub- stitutum in causa presenti, productam verbo et sine scriptis generaliter duplicauit dicens, quod huiusmodi carta et contenta in ipsa sunt friuola, frustratoria causa subterfugii data, nec de jure procedunt, et ipsa non obstante petit, prout superius pro parte sua est petitum . Quibus sic factis dominus Johannes locumtenens predictus de consensu parcium predictarum spacium unius mensis pro audienda voluntate domini officialis predicti super deductis in judicium hincinde ipsis partibus pro termino statuit et assignauit . Tenor uero rotuli predicti siue actorum huiusmodi, de quibus superius fit mencio, per omnia talis est: In nomine domini amen. Anno natiuitatis eiusdem Millesimo Trecentesimo Instrumen- tum. Sexagesimo Septimo, indiccione quinta, die quinta mensis Nouembris, hora tercia uel quasi, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini, domini Urbani, diuina prouidencia pape quinti anno quinto, Brunne in domo habitacionis honorabilis viri domini Henrici de Monstirberg, officialis curie episcopalis Olomucensis, in mei notarii Pauli de Dobrzencz, clerici Olomucensis diocesis, auctoritate imperiali publici et actorum dicte curie Olomucensis jurati notarii presencia, coram prefato domino officiali in figura judicii comparentibus Johannes Tassowecz, publicus no- tarius pragensis diocesis (sic), procuratore et procuratorio nomine honorabilium virorum dominorum . . prepositi et . . capituli ecclesie Olomucensis dictorum ex una, et nobili viro domino Wilhelmo de Cunstat reo parte ex altera, prefatus Johannes Tassowecz procurator et procuratorio nomine dictorum dominorum quandam citacionis literam cum fidei execucione sigillo officialis curie episcopalis predicte sigillatam et deinde peticionem seu libellum in scriptis obtulit et exhibuit per omnia in hec verba: Henricus de Minstrinberg (sic) officialis curie episcopalis Olomucensis vobis domino plebano in Maiore Klobuk aut vestras vices gerenti sub excommunicacionis pena mandamus, quatenus nobilem virum dominum Wilhelmum de Cunstat per- sonaliter inuentum alias publice in domo habitacionis sue ad nostram citetis pre- senciam, quem et nos presentibus citamus, ut proxima feria sexta post festum omnium sanctorum coram nobis Brunne in domo habitacionis nostre hora terciarum peremptorie compareat honorabili . . capitulo ecclesie Olomucensis ad obiecta responsurus . Fidem nobis vestre execucionis facite ad terminum memoratum Datum Brunne anno domini M'CCC'LXVII° die XIII� mensis Octobris. Item sequitur tenor libelli oblati in hec verba: Coram vobis honorabili viro domino Henrico curie episcopalis Olomucensis procurator et procuratorio nomine honorabilium virorum et dominorum .. prepositi et . . capituli ecclesie Olomucensis ipsius ecclesie nomine contra nobilem virum dominum Wilhelmum de Cunstat seu contra quamlibet personam pro ipso in jure (ao. 1367 die 13. Octobris.) Libellus do- minorum ca- pituli Olomu- censis. 8*
Strana 60
60 Procurato- rium capituli ecclesie Olo- mucensis. (1367 die 11. Octobris. legitime interuenientem dicit et proponit nomine quo supra cum querela . Quod licet olym dominus Mikulo de Drahothus canonicus predicte Olomucensis ecclesie mente sanus existens et corpore duos laneos in finibus et limitibus ville Bossouicz iacentes, quos protunc Jaclinus et Conradus Meur laici inibi coluerunt, in remedium anime sue pro testamento antedicte ecclesie Olomucensi legauit et assignauit per- petuo habendos et possidendos, tamen dominus Wilhelmus predictus disposicionis memorate non inscius nobilibus viris domino Cuniconi et Machniconi fratribus dictis de Drahotusch contra predictam disposicionem ipsos duos laneos de facto occupantibus in vicium successionis eosdem laneos sic occupatos de facto occupauit ac minus iuste contra deum et iusticiam detinuit ac detinet in anime sue periculum et ecclesie Olomucensis predicte dampnum non modicum et iacturam, fructus inde percipiens et distrahens pro sui voluntate: quare domine reuerende petit procurator predictus nomine quo supra per vos et vestram sentenciam diffinitiuam decerni, pronunciari et declarari, ipsos duos laneos ad . . prepositum et . . capitulum ecclesie Olomucensis predicte ipsius ecclesie nomine pertinere, ipsosque eisdem ipsius ecclesie nomine fore et esse adiudicandos et per vos adiudicari debere, sibique super ipsis laneis perpetuum silencium fore et esse imponendum et per vos imponi debere, necnon ipsum dominum Wilhelmum ad restilucionem dictorum duorum laneorum cum fructibus perceptis et qui percipi potuerunt per triennium ad sex marcas grossorum extimatis fore et esse condempnandum et per vos similiter debere condempnari, condempnatumque fore et esse ad id cogendum et conpellendum censura qua conuenit mediante . Hoc proponit petens expensas factas et de faciendis protestans vestrum officium implorando, jure addendi, minuendi, corrigendi, declarandi, emendandi, interpretandi et alium de nouo dandi cum aliis juris beneficiis sibi et parti sue semper saluis, ad necessaria tamen se et partem suam astringens probaturum, de quo expresse protestatur. Quibus tam litera citacionis quam peticione sic exhibitis et oblatis prefatus dominus Wilhelmus copiam sibi decerni et terminum deliberandi petebat assignari, ad quod faciendum dominus officialis predictus sextam feriam post diem sancte Katherine virginis dictis partibus pro termino assignauit . Ibidem eciam aput actum statim post premissa Johannes Tassowecz supradictus quoddam procuratorium in pergameno scriptum sub manu Crucis Alberti de Czernyn clerici Olomucensis diocesis obtulit tenoris et continentis in hec verba: In nomine domini amen. Anno natiuitatis eiusdem Millesimo Trecentesimo Sexagesimo VII°, indiccione quinta, die XI mensis Octobris, hora nona vel quasi in capella sancte Anne in castro Olomucensi, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini, domini Urbani diuina prouidencia pape quinti anno quinto in mei notarii publici testiumque presencia supscriptorum constituti honorabiles viri domini Herbordus prepositus et . . capitulum ecclesie Olomucensis capitulariter congregati ipsius ecclesie nomine fecerunt. constituerunt et ordinauerunt ipsorum
60 Procurato- rium capituli ecclesie Olo- mucensis. (1367 die 11. Octobris. legitime interuenientem dicit et proponit nomine quo supra cum querela . Quod licet olym dominus Mikulo de Drahothus canonicus predicte Olomucensis ecclesie mente sanus existens et corpore duos laneos in finibus et limitibus ville Bossouicz iacentes, quos protunc Jaclinus et Conradus Meur laici inibi coluerunt, in remedium anime sue pro testamento antedicte ecclesie Olomucensi legauit et assignauit per- petuo habendos et possidendos, tamen dominus Wilhelmus predictus disposicionis memorate non inscius nobilibus viris domino Cuniconi et Machniconi fratribus dictis de Drahotusch contra predictam disposicionem ipsos duos laneos de facto occupantibus in vicium successionis eosdem laneos sic occupatos de facto occupauit ac minus iuste contra deum et iusticiam detinuit ac detinet in anime sue periculum et ecclesie Olomucensis predicte dampnum non modicum et iacturam, fructus inde percipiens et distrahens pro sui voluntate: quare domine reuerende petit procurator predictus nomine quo supra per vos et vestram sentenciam diffinitiuam decerni, pronunciari et declarari, ipsos duos laneos ad . . prepositum et . . capitulum ecclesie Olomucensis predicte ipsius ecclesie nomine pertinere, ipsosque eisdem ipsius ecclesie nomine fore et esse adiudicandos et per vos adiudicari debere, sibique super ipsis laneis perpetuum silencium fore et esse imponendum et per vos imponi debere, necnon ipsum dominum Wilhelmum ad restilucionem dictorum duorum laneorum cum fructibus perceptis et qui percipi potuerunt per triennium ad sex marcas grossorum extimatis fore et esse condempnandum et per vos similiter debere condempnari, condempnatumque fore et esse ad id cogendum et conpellendum censura qua conuenit mediante . Hoc proponit petens expensas factas et de faciendis protestans vestrum officium implorando, jure addendi, minuendi, corrigendi, declarandi, emendandi, interpretandi et alium de nouo dandi cum aliis juris beneficiis sibi et parti sue semper saluis, ad necessaria tamen se et partem suam astringens probaturum, de quo expresse protestatur. Quibus tam litera citacionis quam peticione sic exhibitis et oblatis prefatus dominus Wilhelmus copiam sibi decerni et terminum deliberandi petebat assignari, ad quod faciendum dominus officialis predictus sextam feriam post diem sancte Katherine virginis dictis partibus pro termino assignauit . Ibidem eciam aput actum statim post premissa Johannes Tassowecz supradictus quoddam procuratorium in pergameno scriptum sub manu Crucis Alberti de Czernyn clerici Olomucensis diocesis obtulit tenoris et continentis in hec verba: In nomine domini amen. Anno natiuitatis eiusdem Millesimo Trecentesimo Sexagesimo VII°, indiccione quinta, die XI mensis Octobris, hora nona vel quasi in capella sancte Anne in castro Olomucensi, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini, domini Urbani diuina prouidencia pape quinti anno quinto in mei notarii publici testiumque presencia supscriptorum constituti honorabiles viri domini Herbordus prepositus et . . capitulum ecclesie Olomucensis capitulariter congregati ipsius ecclesie nomine fecerunt. constituerunt et ordinauerunt ipsorum
Strana 61
61 verum et legitimum procuratorem, actorem, factorem, negociorum gestorem et nunccium specialem discretum virum Johannem dictum Tassowecz, notarium publicum. procuratorem consistorii episcopalis curie Olomucensis absentem tanquam presentem specialiter in causa seu causis, quam uel quas idem . . prepositus et . . capitulum mouent seu mouere intendunt nobili viro domino Wilhelmo de Cunstat et strenuis viris Peczoni de Wrath, Jenczoni de Slawiczin et Dythochoni de Schenwald, generaliter ad omnes et in omnibus ipsorum causis, litibus et controuersiis, quas habent vel habituri sunt, tam in agendo quam in defendendo cum aliquo vel cum aliquibus coram quocunque judice ecclesiastico, super quibuscunque negociis, dantes et concedentes eidem procuratori plenam et liberam et omnimodam potestatem agendi, defendendi, libellum seu libellos et quascunque peticiones alias dandi et recipiendi, litem seu lites contestandi, juramentum calumpnie et veritatis dicende necnon alterius cuiuscunque generis sacramentum in animas ipsorum constituencium prestandi, ponendi articulandi, posicionibus et articulis cuiuscunque aduerse partis respondendi, testes, juramenta, literas et alias quascunque probaciones producendi, testes alterius partis jurare videndi, in testes et in eorum dicta dicendi et exci- piendi, crimina et defectus oponendi, beneficium restitucionis et absolucionis principaliter vel incidenter a quibuscunque sentenciis latis vel proferendis simpliciter et ad cautelam, quociens opus fuerit, obtinendi, petendi et implorandi, sentenciam seu sentencias tam interlocutorias quam diffinitiuas fieri petendi et audiendi et ab eis seu earum altera et a quolibet alio grauamine, si opus fuerit, appellandi, apostolos petendi et recipiendi, appellacionem seu appellaciones prosequendi, unum vel plures procuratorem seu procuratores loco sui substituendi, ipsumque vel eos reuocandi et onus procuracionis in se reassumendi, quociens et quando sibi vide- bitur expedire, et generaliter omnia et singula faciendi, gerendi et exercendi, que verus et legitimus procurator facere potest et debet et que ipsimet constituentes facerent seu facere possent, si personaliter interessent, eciam si mandatum exigant speciale et que circa premissis aut aliquo premissorum fuerint necessaria aut eciam oportuna . Promittens dictus dominus Herbordus suo et ipsius capituli nomine ratum, gratum atque firmum perpetuo habiturum, quidquid per dictum procuratorem aut substitutum seu substitutis ab eo actum, procuratum seu gestum fuerit in premissis seu aliquo premissorum; promisit quoque dictus dominus Herbordus prepositus nomine suo et ipsius capituli michi notario infrascripto stipulanti et stipulacionem recipienti vice et nomine quorum interest vel intererit, dictum pro- curatorem constitutum seu substituendum ab omni onere satisdacionis releuare, judicio sisti, judicatum solui cum omnibus suis clausulis necessariis et oportunis sub obligacione omnium bonorum suorum et ypotheca. Acta sunt hec anno, indiccione, die, mense, hora, loco, pontificatus quibus supra, presentibus discretis viris domino Johanne perpetuo vicario ecclesie Olomucensis, Lupo altarista in eadem ecclesia Olomucensi, Przibislao prebendato sepedicte ecclesie Olomucensis et Woytiechio
61 verum et legitimum procuratorem, actorem, factorem, negociorum gestorem et nunccium specialem discretum virum Johannem dictum Tassowecz, notarium publicum. procuratorem consistorii episcopalis curie Olomucensis absentem tanquam presentem specialiter in causa seu causis, quam uel quas idem . . prepositus et . . capitulum mouent seu mouere intendunt nobili viro domino Wilhelmo de Cunstat et strenuis viris Peczoni de Wrath, Jenczoni de Slawiczin et Dythochoni de Schenwald, generaliter ad omnes et in omnibus ipsorum causis, litibus et controuersiis, quas habent vel habituri sunt, tam in agendo quam in defendendo cum aliquo vel cum aliquibus coram quocunque judice ecclesiastico, super quibuscunque negociis, dantes et concedentes eidem procuratori plenam et liberam et omnimodam potestatem agendi, defendendi, libellum seu libellos et quascunque peticiones alias dandi et recipiendi, litem seu lites contestandi, juramentum calumpnie et veritatis dicende necnon alterius cuiuscunque generis sacramentum in animas ipsorum constituencium prestandi, ponendi articulandi, posicionibus et articulis cuiuscunque aduerse partis respondendi, testes, juramenta, literas et alias quascunque probaciones producendi, testes alterius partis jurare videndi, in testes et in eorum dicta dicendi et exci- piendi, crimina et defectus oponendi, beneficium restitucionis et absolucionis principaliter vel incidenter a quibuscunque sentenciis latis vel proferendis simpliciter et ad cautelam, quociens opus fuerit, obtinendi, petendi et implorandi, sentenciam seu sentencias tam interlocutorias quam diffinitiuas fieri petendi et audiendi et ab eis seu earum altera et a quolibet alio grauamine, si opus fuerit, appellandi, apostolos petendi et recipiendi, appellacionem seu appellaciones prosequendi, unum vel plures procuratorem seu procuratores loco sui substituendi, ipsumque vel eos reuocandi et onus procuracionis in se reassumendi, quociens et quando sibi vide- bitur expedire, et generaliter omnia et singula faciendi, gerendi et exercendi, que verus et legitimus procurator facere potest et debet et que ipsimet constituentes facerent seu facere possent, si personaliter interessent, eciam si mandatum exigant speciale et que circa premissis aut aliquo premissorum fuerint necessaria aut eciam oportuna . Promittens dictus dominus Herbordus suo et ipsius capituli nomine ratum, gratum atque firmum perpetuo habiturum, quidquid per dictum procuratorem aut substitutum seu substitutis ab eo actum, procuratum seu gestum fuerit in premissis seu aliquo premissorum; promisit quoque dictus dominus Herbordus prepositus nomine suo et ipsius capituli michi notario infrascripto stipulanti et stipulacionem recipienti vice et nomine quorum interest vel intererit, dictum pro- curatorem constitutum seu substituendum ab omni onere satisdacionis releuare, judicio sisti, judicatum solui cum omnibus suis clausulis necessariis et oportunis sub obligacione omnium bonorum suorum et ypotheca. Acta sunt hec anno, indiccione, die, mense, hora, loco, pontificatus quibus supra, presentibus discretis viris domino Johanne perpetuo vicario ecclesie Olomucensis, Lupo altarista in eadem ecclesia Olomucensi, Przibislao prebendato sepedicte ecclesie Olomucensis et Woytiechio
Strana 62
62 Subscripcio dyacono de Olomucz, testibus ad premissa vocatis. Et ego Crux Alberti de Czernyn notarii. clericus Olomucensis diocesis, publicus auctoritate imperiali notarius, dicte consti- tucioni procuratoris, necnon omnibus et singulis aliis premissis, dum sic fierent et agerentur una cum prenominatis testibus presens interfui, eaque omnia et singula sic fieri vidi et audiui manuque propria scripsi et in hanc publicam formam redegi signoque et nomine consuetis signaui in testimonium omnium premissorum. Demum vero die XII mensis nouembris dominus Wilhelmus sepedictus personaliter constitutus discretum virum dominum Johannem plebanum ecclesie in Bossouicz Olomucensis diocesis absentem tanquam presentem in causa presenti aput acta fecit, constituit et ordinauit cum clausula, quociens ipsum abesse continget. suum verum et legitimum procuratorem et nunccium specialem, dans et concedens sibi in causa presenti plenam et liberam potestatem agendi, defendendi, libellum seu libellos et quascunque alias peticiones dandi et recipiendi, litem contestandi. juramentum de calumpnia et cuiuslibet alterius generis in animam suam prestandi, ponendi, articulandi, posicionibus et articulis respondendi, testes, instrumenta et quascunque probaciones inducendi et per partem aduersam productos iurare videndi necnon contra personas et dicta eorundem testium excipiendi et replicandi, crimina et defectus opponendi, beneficium restitucionis in integrum et absolucionis a quibuscunque sentenciis latis vel proferendis petendi, excepciones quascunque dilatorie et peremptorie opponendi, allegandi, concludendi, sentencias tam interlocutorias quam diffinitiuas fieri petendi et ab eis, si necesse fuerit, appellandi, appellacionem seu appellaciones prosequendi, apostolos petendi et recipiendi eosdem, alium seu alios procuratorem seu procuratores loco ipsius substituendi reuocandi et onus procuracionis huiusmodi in se reassumendi semel vel pluries, quociens sibi videbitur expedire, generaliter quoque omnia et singula faciendi, gerendi et exercendi, que quilibet verus et legitimus pro- curator facere debet atque posset cum libera administracione et que ipsemet constituens faceret vel facere posset, si personaliter interesset, eciam si mandatum exigant speciale . Promittens se gratum, ratum atque firmum perpetuo habiturum, quidquid per dictum procuratorem suum aut substitutum ab eo actum aut procuratum fuerit in premissis et quolibet premissorum, volensque dictum procuratorem suum ab omni onere satisdandi releuare promisis michi notario infrascripto sollempniter stipulanti vice et nomine, quorum interest, iudicio sisti et judicatum solui cum omnibus suis clausulis sub rerum suarum omnium ypotheca. Acta sunt in presencia domini officialis predicti et Johannis clerici de Praga testibus in premissis. Quo termino videlicet die XXVI mensis Nouembris veniente prefatis domino Johanne plebano in Bossowicz et Johanne Tassowecz dictarum parcium procura- toribus coram dicto domino officiali in figura judicii comparentibus, idem dominus Johannes procurator et procuratorio nomine domini Wilhelmi supradicti quandam cartam siue excepcionem in carta papieri scriptam obtulit et exhibuit, cuius tenor sequitur per omnia in hec verba: Protestatur nobilis vir dominus Wilhelmus dictus de Procurator Wilhelmi. Protestacio domini Wilhelmi.
62 Subscripcio dyacono de Olomucz, testibus ad premissa vocatis. Et ego Crux Alberti de Czernyn notarii. clericus Olomucensis diocesis, publicus auctoritate imperiali notarius, dicte consti- tucioni procuratoris, necnon omnibus et singulis aliis premissis, dum sic fierent et agerentur una cum prenominatis testibus presens interfui, eaque omnia et singula sic fieri vidi et audiui manuque propria scripsi et in hanc publicam formam redegi signoque et nomine consuetis signaui in testimonium omnium premissorum. Demum vero die XII mensis nouembris dominus Wilhelmus sepedictus personaliter constitutus discretum virum dominum Johannem plebanum ecclesie in Bossouicz Olomucensis diocesis absentem tanquam presentem in causa presenti aput acta fecit, constituit et ordinauit cum clausula, quociens ipsum abesse continget. suum verum et legitimum procuratorem et nunccium specialem, dans et concedens sibi in causa presenti plenam et liberam potestatem agendi, defendendi, libellum seu libellos et quascunque alias peticiones dandi et recipiendi, litem contestandi. juramentum de calumpnia et cuiuslibet alterius generis in animam suam prestandi, ponendi, articulandi, posicionibus et articulis respondendi, testes, instrumenta et quascunque probaciones inducendi et per partem aduersam productos iurare videndi necnon contra personas et dicta eorundem testium excipiendi et replicandi, crimina et defectus opponendi, beneficium restitucionis in integrum et absolucionis a quibuscunque sentenciis latis vel proferendis petendi, excepciones quascunque dilatorie et peremptorie opponendi, allegandi, concludendi, sentencias tam interlocutorias quam diffinitiuas fieri petendi et ab eis, si necesse fuerit, appellandi, appellacionem seu appellaciones prosequendi, apostolos petendi et recipiendi eosdem, alium seu alios procuratorem seu procuratores loco ipsius substituendi reuocandi et onus procuracionis huiusmodi in se reassumendi semel vel pluries, quociens sibi videbitur expedire, generaliter quoque omnia et singula faciendi, gerendi et exercendi, que quilibet verus et legitimus pro- curator facere debet atque posset cum libera administracione et que ipsemet constituens faceret vel facere posset, si personaliter interesset, eciam si mandatum exigant speciale . Promittens se gratum, ratum atque firmum perpetuo habiturum, quidquid per dictum procuratorem suum aut substitutum ab eo actum aut procuratum fuerit in premissis et quolibet premissorum, volensque dictum procuratorem suum ab omni onere satisdandi releuare promisis michi notario infrascripto sollempniter stipulanti vice et nomine, quorum interest, iudicio sisti et judicatum solui cum omnibus suis clausulis sub rerum suarum omnium ypotheca. Acta sunt in presencia domini officialis predicti et Johannis clerici de Praga testibus in premissis. Quo termino videlicet die XXVI mensis Nouembris veniente prefatis domino Johanne plebano in Bossowicz et Johanne Tassowecz dictarum parcium procura- toribus coram dicto domino officiali in figura judicii comparentibus, idem dominus Johannes procurator et procuratorio nomine domini Wilhelmi supradicti quandam cartam siue excepcionem in carta papieri scriptam obtulit et exhibuit, cuius tenor sequitur per omnia in hec verba: Protestatur nobilis vir dominus Wilhelmus dictus de Procurator Wilhelmi. Protestacio domini Wilhelmi.
Strana 63
63 Cunstat, Olomucensis diocesis, quod per ea, que dixit, dicit, dicet et fecit, facit et faciet non indendit in vos nec in jurisdiccionem vestram, si quam habetis, consentire nec aliquo modo approbare aut in vos prorogare eandem, nisi sic et quantum reperiatur de jure astrictus uel a declaratorum seu excepcionibus seu quibuscunque aliis defensionibus sibi conpetentibus recedere, seu eis pro aliqua dicenda vel facienda coram vobis remissione quouismodo tacite vel expresse . Et hac pro- testacione premissa in omni sui parte semper sibi salua, a qua recedere non intendit absque sui preiudicio, excipiendo proponit, allegat et dicit, quod licet dudum prius in primo citacionis termino a vobis humiliter eciam cum instancia per ipsum dominum Wilhelmum et pro parte ipsius aduocatum et procuratorem sibi dari ex officio vestro petitum fuerit, quos sibi ad patrocinandum in causa sua in fauorem prepositi et capituli Olomucensis dare et assignare non curastis, nec hodie propter partis aduerse potenciam in tota diocesi Olomucensi aliquem aduocatum et procuratorem pro defensione sua habere potest nec valet, quos adhuc a vobis ex vestro ofſicio sibi dari et assignari petit, propter quorum defectum suam causam coram vobis tanquam in hac causa ad . . . . uel litigandum debeat coherceri jure canonico prohibente . Item protestacione premissa semper salua contra quandam cartam et scripturam eius pretensam seu peticionem, si sic de jure dici meretur, per partem aduersam datam excipiendo allegat, proponit et dicit, quod huiusmodi carte et scripture eius pretense respondere non tenetur nec occasione contentorum in eadem coram vobis litigare ex eo et pro eo, quia res, que in ipsa intentatur, est mere temporalis, quia super terra duorum laneorum spectans et pertinens ad forum temporale, prout hec in inspeccione ipsius lucu- lenter apparet, ad que se refert, et cum ipse dominus Wilhelmus sit laicus tem- poralis et persona laica spectans et pertinens ad forum suum temporale, in quo prius nunquam fuit justicia per partem aduersam de eo postulata nec aliquomodo parti aduerse denegata. Item excipiendo dicit, quod dicta carta et scriptura eius pretensa est nimis generalis, incerta et vaga et alias inepte concepta et formata peccans notarie in materia et forma et in omnibus substancialibus libelli, ad quam se refert et ad eam petit per vos recursum haberi; quare cum magis sit iure cautum, quod actor forum rei sequi debeat, petit dictus dominus Wilhelmus se ad forum suum temporale remitti, dictamque cartam et scripturam eius pretensam tanquam inepte conceptam repelli, ymo eciam per vos dentibus laniari et partem aduersam sibi propter vexacionem indebitam ex causis predictis in expensis legi- timis condempnari et alias clarius dicetur verbo et in scriptis, si necesse fuerit, de quo protestatur, alioquin de grauamine et de appellando protestatur . Qua carta seu excepcione sic exhibita et oblata prorurator et procuratorio nomine dictorum dominorum et . . capituli Olomucensis copiam sibi decerni et terminum ad dicendum contra ipsam cartam assignari, ad que faciendum supradictus dominus officialis quartam feriam proximam ante diem beati Thome apostoli pro termino assignauit . Contestacio.
63 Cunstat, Olomucensis diocesis, quod per ea, que dixit, dicit, dicet et fecit, facit et faciet non indendit in vos nec in jurisdiccionem vestram, si quam habetis, consentire nec aliquo modo approbare aut in vos prorogare eandem, nisi sic et quantum reperiatur de jure astrictus uel a declaratorum seu excepcionibus seu quibuscunque aliis defensionibus sibi conpetentibus recedere, seu eis pro aliqua dicenda vel facienda coram vobis remissione quouismodo tacite vel expresse . Et hac pro- testacione premissa in omni sui parte semper sibi salua, a qua recedere non intendit absque sui preiudicio, excipiendo proponit, allegat et dicit, quod licet dudum prius in primo citacionis termino a vobis humiliter eciam cum instancia per ipsum dominum Wilhelmum et pro parte ipsius aduocatum et procuratorem sibi dari ex officio vestro petitum fuerit, quos sibi ad patrocinandum in causa sua in fauorem prepositi et capituli Olomucensis dare et assignare non curastis, nec hodie propter partis aduerse potenciam in tota diocesi Olomucensi aliquem aduocatum et procuratorem pro defensione sua habere potest nec valet, quos adhuc a vobis ex vestro ofſicio sibi dari et assignari petit, propter quorum defectum suam causam coram vobis tanquam in hac causa ad . . . . uel litigandum debeat coherceri jure canonico prohibente . Item protestacione premissa semper salua contra quandam cartam et scripturam eius pretensam seu peticionem, si sic de jure dici meretur, per partem aduersam datam excipiendo allegat, proponit et dicit, quod huiusmodi carte et scripture eius pretense respondere non tenetur nec occasione contentorum in eadem coram vobis litigare ex eo et pro eo, quia res, que in ipsa intentatur, est mere temporalis, quia super terra duorum laneorum spectans et pertinens ad forum temporale, prout hec in inspeccione ipsius lucu- lenter apparet, ad que se refert, et cum ipse dominus Wilhelmus sit laicus tem- poralis et persona laica spectans et pertinens ad forum suum temporale, in quo prius nunquam fuit justicia per partem aduersam de eo postulata nec aliquomodo parti aduerse denegata. Item excipiendo dicit, quod dicta carta et scriptura eius pretensa est nimis generalis, incerta et vaga et alias inepte concepta et formata peccans notarie in materia et forma et in omnibus substancialibus libelli, ad quam se refert et ad eam petit per vos recursum haberi; quare cum magis sit iure cautum, quod actor forum rei sequi debeat, petit dictus dominus Wilhelmus se ad forum suum temporale remitti, dictamque cartam et scripturam eius pretensam tanquam inepte conceptam repelli, ymo eciam per vos dentibus laniari et partem aduersam sibi propter vexacionem indebitam ex causis predictis in expensis legi- timis condempnari et alias clarius dicetur verbo et in scriptis, si necesse fuerit, de quo protestatur, alioquin de grauamine et de appellando protestatur . Qua carta seu excepcione sic exhibita et oblata prorurator et procuratorio nomine dictorum dominorum et . . capituli Olomucensis copiam sibi decerni et terminum ad dicendum contra ipsam cartam assignari, ad que faciendum supradictus dominus officialis quartam feriam proximam ante diem beati Thome apostoli pro termino assignauit . Contestacio.
Strana 64
64 Replicacio capituli. Quo termino videlicet die XX“ mensis Decembris veniente sepedictis domino Jo- hanne et Johanne Tassowecz parcium predictarum procuratoribus coram sepedicto domino officiali in figura judicii comparentibus predictus Johannes Tassowecz pro- curator et procuratorio nomine . . prepositi et . . capituli Olomucensis supradic- torum quasdam replicaciones in carta papieri conscriptas exhibuit et obtulit, quarum tenor sequitur in hec verba: Precurator et procuratorio nomine honorabilis capituli ecclesie Olomucensis contra quasdam excepciones, si sic dici meretur, ymo verius ad inuenciones ficte excogitatas et datas, alias contra libellum et capituli predicti peticionem dicit et proponit replicando, quod tales pretense, ut videntur, excepciones parti offerenti sunt generales, obscure, false, ficte, uerbose, inpertinentes, date causa diffugii et designant, excipientem malam habere causam de proprio jure diffidentem, prout causarum racionibus infrascriptis plenius deducetur . Pretendit enim excipiens, honorabilem virum dominum Henricum officialem Olomucensem pro parte aduersa requisitum ad dandum aduocatum ex officio parti excipienti ad patrocinandum sibi in causa sua et hoc facere non curasse in fauorem capituli Olomucensis antedicti: ad quod dicitur replicando, quod dominus officialis hoc facere non potuit nec potest nec poterit hoc inducentis facti inpotencia . Nam in opido Brunnensi ac ciuitate et diocesi Olomucensi non habet in presenti copiam aduocatorum et juris peritorum. quare sibi aduocatum dare non potuit, nec potest, nec poterit ob carenciam per- sonarum; preterea supposito et minime concesso, quod Brunne vel in diocesi Olomucensi foret copia aduocatorum et juris peritorum, tamen excipienti non astringeretur juris necessitate dare debere aduocatum, presertim cum excipiens non sit persona miserabilis nec de hiis, que in jure conceduntur nec eciam propter ambicionem et metum capituli Olomucensis predicti aliquem aduocatum non potest inuenire, ut jure cauetur . Nam ipse excipiens in ciuitate Pragensi, Wratislauiensi et Wyennensi habere potest copiam aduocatorum et juris peritorum, ubi sibi de aduocato ad patrocinandum in causa sua prospicere potest et prouidere . Quare cum iustius est, iniuste petentem repellere quam exaudire, in hoc excipiens pocius est repellendus quam audiendus . Preterea dicit excipiens, prout sibi videtur verum, quod absit, quod propter potenciam . . prepositi et . . capituli Olomucensis in tota diocesi Olomucensi non potest habere aliquem aduocatum; ad quod replicando dicit, quod salua excipientis veritatis substancia et pace excipientis in ciuitate et diocesi Olomucensi non solum est notorium, verum et manifestum, quam potenciam capitulum Olomucense exercere potest et quod verius dicitur, nullam contra ipsum, excipientis persone considerata qualitate . Preterea pretendit, peticioni et libello predicti capituli Olomucensis tanquam carte non esse respondendum, quia res in ipsis petita est mere temporalis, videlicet duorum laneorum, prout ex libelli inspeccione apparet, ad quem se refert et eciam quod ipse excipiens sit laicus temporalis etc. Item quod ipse libellus tamquam carta, ut replicans utatur verbis
64 Replicacio capituli. Quo termino videlicet die XX“ mensis Decembris veniente sepedictis domino Jo- hanne et Johanne Tassowecz parcium predictarum procuratoribus coram sepedicto domino officiali in figura judicii comparentibus predictus Johannes Tassowecz pro- curator et procuratorio nomine . . prepositi et . . capituli Olomucensis supradic- torum quasdam replicaciones in carta papieri conscriptas exhibuit et obtulit, quarum tenor sequitur in hec verba: Precurator et procuratorio nomine honorabilis capituli ecclesie Olomucensis contra quasdam excepciones, si sic dici meretur, ymo verius ad inuenciones ficte excogitatas et datas, alias contra libellum et capituli predicti peticionem dicit et proponit replicando, quod tales pretense, ut videntur, excepciones parti offerenti sunt generales, obscure, false, ficte, uerbose, inpertinentes, date causa diffugii et designant, excipientem malam habere causam de proprio jure diffidentem, prout causarum racionibus infrascriptis plenius deducetur . Pretendit enim excipiens, honorabilem virum dominum Henricum officialem Olomucensem pro parte aduersa requisitum ad dandum aduocatum ex officio parti excipienti ad patrocinandum sibi in causa sua et hoc facere non curasse in fauorem capituli Olomucensis antedicti: ad quod dicitur replicando, quod dominus officialis hoc facere non potuit nec potest nec poterit hoc inducentis facti inpotencia . Nam in opido Brunnensi ac ciuitate et diocesi Olomucensi non habet in presenti copiam aduocatorum et juris peritorum. quare sibi aduocatum dare non potuit, nec potest, nec poterit ob carenciam per- sonarum; preterea supposito et minime concesso, quod Brunne vel in diocesi Olomucensi foret copia aduocatorum et juris peritorum, tamen excipienti non astringeretur juris necessitate dare debere aduocatum, presertim cum excipiens non sit persona miserabilis nec de hiis, que in jure conceduntur nec eciam propter ambicionem et metum capituli Olomucensis predicti aliquem aduocatum non potest inuenire, ut jure cauetur . Nam ipse excipiens in ciuitate Pragensi, Wratislauiensi et Wyennensi habere potest copiam aduocatorum et juris peritorum, ubi sibi de aduocato ad patrocinandum in causa sua prospicere potest et prouidere . Quare cum iustius est, iniuste petentem repellere quam exaudire, in hoc excipiens pocius est repellendus quam audiendus . Preterea dicit excipiens, prout sibi videtur verum, quod absit, quod propter potenciam . . prepositi et . . capituli Olomucensis in tota diocesi Olomucensi non potest habere aliquem aduocatum; ad quod replicando dicit, quod salua excipientis veritatis substancia et pace excipientis in ciuitate et diocesi Olomucensi non solum est notorium, verum et manifestum, quam potenciam capitulum Olomucense exercere potest et quod verius dicitur, nullam contra ipsum, excipientis persone considerata qualitate . Preterea pretendit, peticioni et libello predicti capituli Olomucensis tanquam carte non esse respondendum, quia res in ipsis petita est mere temporalis, videlicet duorum laneorum, prout ex libelli inspeccione apparet, ad quem se refert et eciam quod ipse excipiens sit laicus temporalis etc. Item quod ipse libellus tamquam carta, ut replicans utatur verbis
Strana 65
65 excipientis, sit generalis et peccans in materia et forma etc. Ad que dicitur replicando, quod salua pace excipientis et rei existencia non est verum . Nam capitulum Olomucense dominum Wilhelmum occupatorem et invasorem duorum laneorum iacencium in villa Bossouicz legatorumque ecclesie Olomucensi in testa- mentum per Miculonem de Drahotuss olym canonicum dicte ecclesie Olomucensis felicis recordacionis traxit in causam ut apparet ex libello, et si excipiens sciuisset, quod persone spirituales pro testamentis ecclesiis factis et eciam invasores et occupatores bonorum ecclesiasticorum tanquam sacrilegos possent trahere ad iudi- cium spirituale, sic minime excepisset, tamen pro veritate excipientis et replicantis refert se replicans cum excipiente, ut a proprio dicto conuincatur, ad libellum datum pro parte capituli Olomucensis, pro utriusque veritate petens, ut infra sequetur; et eciam si excipiens prius videret apertis oculis, quia forte dormiuit sompniando, ac legisset et postmodum iudicasset, non dixisset, peccatum in materia et forma libelli predicti extitisse, prout fecit in excepcionibus nimis celeriter et abrupte salua . . . . iudicasse, tamen, ne credatur, replicantem velle certare, prout se refert ad libellum, ut supra petens judicem examinare veritatem: quare domine reuerende petit procurator predictus nomine quo supra per vos pronunciari, non obstantibus predictis inutilibus cauillicacionibus, si possent nominari excepciones, vel excepcionibus fore et esse respondendum saluis aliis suo tempore dicendis, declarandis, allegandis et probandis, ad necessaria tantum se astringens pro- baturum . Quibus replicacionibus sic oblatis supradictus Johannes Tassowecz procurator et nomine procuratorio copiam sibi decerni et terminum ad duplicandum assignari petiuit, ad quod faciendum sepedictus officialis sextam feriam proximam post epiphanias domini eisdem partibus pro termino assignando (?) . Quo termino vi- delicet VII3 mensis Januarii veniente sepedictis domino Johanne plebano in Bossowicz et Johanne Tassowecz dictarum parcium procuratoribus coram memorato domino officiali in figura judicii comparentibus dictus dominus Johannes procurator et pro- curatorio nomine domini Wilhelmi supradicti quasdam duplicaciones in carta papieri scriptas obtulit per omnia in hec verba: Procurator et procuratorio nomine domini Wilhelmi de Cunstat contra replicaciones nuper pro parte honorabilis capituli ecclesie Olomucensis, si sic dici meretur, oblatas duplicando propono et dico, quod nec juri nec facti continent veritatem et non obstantibus replicacionibus peto excepciones meas admitti et partem aduersam in expensis condempnari, alias de grauamine et de appellando protestor. Quibus sic oblatis predictus Johannes Tassowecz copiam sibi decerni et terminum ad triplicandum assignari petiuit, ad quod faciendum dominus officialis antedictus sextam feriam proximam post octauas epyphanie domini pro termino assignauit . Veniente vero termino, videlicet die XIIII� mensis Marcii (sic) supradicti dominus Johannes et Johannes Tassowecz dictarum parcium procuratores coram Duplicacio domini Wilhelmi.
65 excipientis, sit generalis et peccans in materia et forma etc. Ad que dicitur replicando, quod salua pace excipientis et rei existencia non est verum . Nam capitulum Olomucense dominum Wilhelmum occupatorem et invasorem duorum laneorum iacencium in villa Bossouicz legatorumque ecclesie Olomucensi in testa- mentum per Miculonem de Drahotuss olym canonicum dicte ecclesie Olomucensis felicis recordacionis traxit in causam ut apparet ex libello, et si excipiens sciuisset, quod persone spirituales pro testamentis ecclesiis factis et eciam invasores et occupatores bonorum ecclesiasticorum tanquam sacrilegos possent trahere ad iudi- cium spirituale, sic minime excepisset, tamen pro veritate excipientis et replicantis refert se replicans cum excipiente, ut a proprio dicto conuincatur, ad libellum datum pro parte capituli Olomucensis, pro utriusque veritate petens, ut infra sequetur; et eciam si excipiens prius videret apertis oculis, quia forte dormiuit sompniando, ac legisset et postmodum iudicasset, non dixisset, peccatum in materia et forma libelli predicti extitisse, prout fecit in excepcionibus nimis celeriter et abrupte salua . . . . iudicasse, tamen, ne credatur, replicantem velle certare, prout se refert ad libellum, ut supra petens judicem examinare veritatem: quare domine reuerende petit procurator predictus nomine quo supra per vos pronunciari, non obstantibus predictis inutilibus cauillicacionibus, si possent nominari excepciones, vel excepcionibus fore et esse respondendum saluis aliis suo tempore dicendis, declarandis, allegandis et probandis, ad necessaria tantum se astringens pro- baturum . Quibus replicacionibus sic oblatis supradictus Johannes Tassowecz procurator et nomine procuratorio copiam sibi decerni et terminum ad duplicandum assignari petiuit, ad quod faciendum sepedictus officialis sextam feriam proximam post epiphanias domini eisdem partibus pro termino assignando (?) . Quo termino vi- delicet VII3 mensis Januarii veniente sepedictis domino Johanne plebano in Bossowicz et Johanne Tassowecz dictarum parcium procuratoribus coram memorato domino officiali in figura judicii comparentibus dictus dominus Johannes procurator et pro- curatorio nomine domini Wilhelmi supradicti quasdam duplicaciones in carta papieri scriptas obtulit per omnia in hec verba: Procurator et procuratorio nomine domini Wilhelmi de Cunstat contra replicaciones nuper pro parte honorabilis capituli ecclesie Olomucensis, si sic dici meretur, oblatas duplicando propono et dico, quod nec juri nec facti continent veritatem et non obstantibus replicacionibus peto excepciones meas admitti et partem aduersam in expensis condempnari, alias de grauamine et de appellando protestor. Quibus sic oblatis predictus Johannes Tassowecz copiam sibi decerni et terminum ad triplicandum assignari petiuit, ad quod faciendum dominus officialis antedictus sextam feriam proximam post octauas epyphanie domini pro termino assignauit . Veniente vero termino, videlicet die XIIII� mensis Marcii (sic) supradicti dominus Johannes et Johannes Tassowecz dictarum parcium procuratores coram Duplicacio domini Wilhelmi.
Strana 66
66 Interlocuto- ria. Subscripcio notarii. Interlocuto- ria. dicto domino officiali in figura judicii comparentes prefatus dominus Johannes quasdam triplicaciones in carta papieri scriptas obtulit in hec verba: Contra duplicaciones per partem aduersam oblatas dicit procurator et pro- curatorio nomine honorabilis capituli ecclesie Olomucensis triplicando, quod nec juris nec facti continent veritatem . Qua oblata dominus officialis antedictus quartam feriam proximam post octauas beate Agnetis ad audiendum ipsius dictum procu- ratoribus pro termino assignauit . Quo termino, videlicet die XIX- (sic) mensis Januarii, sepedictis domino Johanne plebano in Bossowicz et Johanne Tassowecz parcium predictarum procuratoribus coram sepedicto domino officiali in figura judicii comparentibus et sentenciam interlocutoriam ferri postulantibus, dictusque dominus officialis ad peticionem procuratorum hincinde interloquendo pronunciauit in scriptis in hec verba: Nos igitur Henricus officialis Olomucensis interloquendo pronunciamus non obstantibus excepcionibus, pro parte nobilis viri domini Wilhelmi de Cunstat oblatis, libello pro parte honorabilium . . prepositi et . . capituli ecclesie Olomucensis oblato fore respondendum . Lecta et lata fuit in consistorio Olomucensi die pre- scripta Anno domini Millesimo CCC'LXVIII° presentibus discretis viris domino Nicolao de Meneys ecclesie sancti Petri in Brunna, Buskone de Trubka et Jacobo de Melniko publicis notariis . In quorum omnium et singulorum testimonium pre- sentibus actis seu publico instrumento sigillum officialis curie episcopalis Olomucensis predicte presentibus est appensum . Et ego Paulus olym Michaelis de Dobrzencz clericus Olomucensis diocesis, publicus imperiali auctoritate notarius actorum curie episcopalis Olomucensis juratus huiusque cause scriba acta predicta coram prefato domino Henrico officiali conscripta, prout ea in registro originali per me registrato inueni, sic ea . . . . . duabus peciis pergameni simul conglutinatis et in earum iunctura signo meo signatis de mandato et auctoritate domini officialis supradicti fideliter nil addens vel minuens, quod sensum mutet vel variet intellectum scripsi et transsumpsi et in publicam formam redegi signoque meo consignaui in testimo- nium omnium premissorum. Item anno, indiccione quibus supra, die sabbati proximo post ascensionem domini XX mensis Maii, hora terciarum, in consistorio loco consueto domino Jenczone officiali predicto ad causas audiendas et jura reddenda pro tribunali sedente et partibus predictis per procuratores ipsorum videlicet magistrum Petrum et Conradum suprascriptos coram ipso in judicio comparentibus prefatus dominus officialis voluntatem suam super deductis coram ipso in judicium in causa presenti inscriptis pronunciauit siue dixit per omnia in hec verba: „Interloquendo mandamus procedi in principali articulo appellacionis obmisso per partes prescriptas" . Et eadem interlocutoria sic lata dominus officialis diem sabbati proximam ad respon- dendum libello super principali, oblato Conrado de Grecz, procuratori substituto pro termino statuit et assignauil, de quibus Conradus substitutus procurator predictus Triplicacio capituli.
66 Interlocuto- ria. Subscripcio notarii. Interlocuto- ria. dicto domino officiali in figura judicii comparentes prefatus dominus Johannes quasdam triplicaciones in carta papieri scriptas obtulit in hec verba: Contra duplicaciones per partem aduersam oblatas dicit procurator et pro- curatorio nomine honorabilis capituli ecclesie Olomucensis triplicando, quod nec juris nec facti continent veritatem . Qua oblata dominus officialis antedictus quartam feriam proximam post octauas beate Agnetis ad audiendum ipsius dictum procu- ratoribus pro termino assignauit . Quo termino, videlicet die XIX- (sic) mensis Januarii, sepedictis domino Johanne plebano in Bossowicz et Johanne Tassowecz parcium predictarum procuratoribus coram sepedicto domino officiali in figura judicii comparentibus et sentenciam interlocutoriam ferri postulantibus, dictusque dominus officialis ad peticionem procuratorum hincinde interloquendo pronunciauit in scriptis in hec verba: Nos igitur Henricus officialis Olomucensis interloquendo pronunciamus non obstantibus excepcionibus, pro parte nobilis viri domini Wilhelmi de Cunstat oblatis, libello pro parte honorabilium . . prepositi et . . capituli ecclesie Olomucensis oblato fore respondendum . Lecta et lata fuit in consistorio Olomucensi die pre- scripta Anno domini Millesimo CCC'LXVIII° presentibus discretis viris domino Nicolao de Meneys ecclesie sancti Petri in Brunna, Buskone de Trubka et Jacobo de Melniko publicis notariis . In quorum omnium et singulorum testimonium pre- sentibus actis seu publico instrumento sigillum officialis curie episcopalis Olomucensis predicte presentibus est appensum . Et ego Paulus olym Michaelis de Dobrzencz clericus Olomucensis diocesis, publicus imperiali auctoritate notarius actorum curie episcopalis Olomucensis juratus huiusque cause scriba acta predicta coram prefato domino Henrico officiali conscripta, prout ea in registro originali per me registrato inueni, sic ea . . . . . duabus peciis pergameni simul conglutinatis et in earum iunctura signo meo signatis de mandato et auctoritate domini officialis supradicti fideliter nil addens vel minuens, quod sensum mutet vel variet intellectum scripsi et transsumpsi et in publicam formam redegi signoque meo consignaui in testimo- nium omnium premissorum. Item anno, indiccione quibus supra, die sabbati proximo post ascensionem domini XX mensis Maii, hora terciarum, in consistorio loco consueto domino Jenczone officiali predicto ad causas audiendas et jura reddenda pro tribunali sedente et partibus predictis per procuratores ipsorum videlicet magistrum Petrum et Conradum suprascriptos coram ipso in judicio comparentibus prefatus dominus officialis voluntatem suam super deductis coram ipso in judicium in causa presenti inscriptis pronunciauit siue dixit per omnia in hec verba: „Interloquendo mandamus procedi in principali articulo appellacionis obmisso per partes prescriptas" . Et eadem interlocutoria sic lata dominus officialis diem sabbati proximam ad respon- dendum libello super principali, oblato Conrado de Grecz, procuratori substituto pro termino statuit et assignauil, de quibus Conradus substitutus procurator predictus Triplicacio capituli.
Strana 67
67 non consensit, sed protestatus est de grauamine et appellando . Sabbato proximo, videlicet in vigilia festi penthecosten die XXVII predicti mensis Maii hora terciarum in consistorio loco consueto honorabili viro domino Johanne, dicto Peczník, juris perito, canonico ecclesie sancti Egidii pragensis, locumtenente in officialatu domini Jenczonis officialis predicti ad causas audiendas et jura reddenda pro tribunali sedente et partibus predictis per procuratores ipsorum videlicet magistrum Petrum et Conradum substitutos suprascriptos coram ipso in judicio comparentibus prefatus Conradus nomine procuratorio quo supra quandam appellacionem in papiero scriptam, quam tunc in suis manibus tenebat, cuius tenor inferius de verbo ad verbum describitur, interposuit et publicauit . Et eadem sic interposita et publicata idem Conradus petebat, sibi apostolos super eadem appellacione dari cum instancia et assignari, siue super dicta sua appellacione responderi . Et dominus Johannes locumtenens predictus secundam feriam proximam post festum sancte Trinitatis ad respondendum super prefata appellacione sua, que erit quinta mensis Junii prefato Conrado procuratori nomine quo supra pro termino statuit et assignauit . Tenor vero appellacionis, de qua superius fit mencio, per omnia sequitur in hec verba: Coram vobis honorabili viro domino Jenczone preposito ecclesie sancte crucis Wratislauiensis, curie archiepiscopalis Pragensis et apostolice sedis legati officialis appellando proponit nobilis vir dominus Wilhelmus de Cunstat alias de Polhradicz Olomucensis diocesis et dicit . Quod cum pridem causa vertente pre- tensa coram honorabili viro domino Henrico officiali curie episcopalis Olomucensis non ex delegacione apostolica inter venerabiles viros et dominos . . prepositum et capitulum ecclesie Olomucensis ex vna et ipsum nobilem virum dominum Wilhelmum de Cunstat de et super quibusdam duobus laneis terre seu terris in et ad apud villam Bossouicz adiacentibus et eorum occasione parte ex altera, data pro parte dictorum dominorum .. prepositi et capituli . . quadam carta et scriptura eius pretensa seu quadam peticione, si sic dici de jure meretur, esset oblata, contra que fuerit et sit per partem dicti Wilhelmi nobilis protestacionibus debitis premissis videlicet quod per comparicionem ipsius per quemcunque actum alium per eum factum uel faciendum aut procuratorem suum et eius nomine coram dicto Henrico officiali non intenderet aliquatenus in jurisdiccionem ipsius, si quam haberet, consentire, nisi sic et quatenus reperiatur a jure astrictus et non aliter, neque ultra, quod inter alia exceptum et excipiendo in scriptis dictum, quod in dicta carta et scriptura eius pretensa seu libello, si sic dici meretur, minime intentabatur et intentetur res mere temporalis, et cum ipse dominus Wilhelmus sit laicus et persona laica spectans et pertinens ad forum temporale, in et de quo unquam fuit parti astanti justicia denegata vel perperam prius requisita petitumque fuit, ipsum dominum Wilhelmum nobilem et laicum ad suum forum temporale remitti iuxta eum et talibus causis mere temporalibus nunquam fuit nec est de aliquo jure vel consuetudine tentum. quod officialis ecclesie Olomucensis de causis talibus temporalibus inmediate vnquam 9 *
67 non consensit, sed protestatus est de grauamine et appellando . Sabbato proximo, videlicet in vigilia festi penthecosten die XXVII predicti mensis Maii hora terciarum in consistorio loco consueto honorabili viro domino Johanne, dicto Peczník, juris perito, canonico ecclesie sancti Egidii pragensis, locumtenente in officialatu domini Jenczonis officialis predicti ad causas audiendas et jura reddenda pro tribunali sedente et partibus predictis per procuratores ipsorum videlicet magistrum Petrum et Conradum substitutos suprascriptos coram ipso in judicio comparentibus prefatus Conradus nomine procuratorio quo supra quandam appellacionem in papiero scriptam, quam tunc in suis manibus tenebat, cuius tenor inferius de verbo ad verbum describitur, interposuit et publicauit . Et eadem sic interposita et publicata idem Conradus petebat, sibi apostolos super eadem appellacione dari cum instancia et assignari, siue super dicta sua appellacione responderi . Et dominus Johannes locumtenens predictus secundam feriam proximam post festum sancte Trinitatis ad respondendum super prefata appellacione sua, que erit quinta mensis Junii prefato Conrado procuratori nomine quo supra pro termino statuit et assignauit . Tenor vero appellacionis, de qua superius fit mencio, per omnia sequitur in hec verba: Coram vobis honorabili viro domino Jenczone preposito ecclesie sancte crucis Wratislauiensis, curie archiepiscopalis Pragensis et apostolice sedis legati officialis appellando proponit nobilis vir dominus Wilhelmus de Cunstat alias de Polhradicz Olomucensis diocesis et dicit . Quod cum pridem causa vertente pre- tensa coram honorabili viro domino Henrico officiali curie episcopalis Olomucensis non ex delegacione apostolica inter venerabiles viros et dominos . . prepositum et capitulum ecclesie Olomucensis ex vna et ipsum nobilem virum dominum Wilhelmum de Cunstat de et super quibusdam duobus laneis terre seu terris in et ad apud villam Bossouicz adiacentibus et eorum occasione parte ex altera, data pro parte dictorum dominorum .. prepositi et capituli . . quadam carta et scriptura eius pretensa seu quadam peticione, si sic dici de jure meretur, esset oblata, contra que fuerit et sit per partem dicti Wilhelmi nobilis protestacionibus debitis premissis videlicet quod per comparicionem ipsius per quemcunque actum alium per eum factum uel faciendum aut procuratorem suum et eius nomine coram dicto Henrico officiali non intenderet aliquatenus in jurisdiccionem ipsius, si quam haberet, consentire, nisi sic et quatenus reperiatur a jure astrictus et non aliter, neque ultra, quod inter alia exceptum et excipiendo in scriptis dictum, quod in dicta carta et scriptura eius pretensa seu libello, si sic dici meretur, minime intentabatur et intentetur res mere temporalis, et cum ipse dominus Wilhelmus sit laicus et persona laica spectans et pertinens ad forum temporale, in et de quo unquam fuit parti astanti justicia denegata vel perperam prius requisita petitumque fuit, ipsum dominum Wilhelmum nobilem et laicum ad suum forum temporale remitti iuxta eum et talibus causis mere temporalibus nunquam fuit nec est de aliquo jure vel consuetudine tentum. quod officialis ecclesie Olomucensis de causis talibus temporalibus inmediate vnquam 9 *
Strana 68
68 cognosceret vel haberet cognoscere et alias fuerint et sint date loco et tempore congruis bene sufficientes et de juré amissibiles et pertinentes excepciones, raciones et allegaciones procedentes tam in materia quam in forma, quibus tanquam veris et juridicis singulis et quolibet ipsorum obstantibus negocio principali non erat nec est dicte carte pretense respondendum ymo nec occasione contentorum in eadem coram ipso litigandum, sed pocius fuit et est jure dictante ipse Wilhelmus nobilis ad suum forum temporale remittendus, dictusque dominus Henricus dictis excepcionibus, peticionibus, racionibus et allegacionibus tanquam juridicis . . . . ipsis saltem tacite repulsis et non admissis de facto dictum dominum Wilhelmum nobilem ad respondendum dicto libello pretenso et ad litigandum coram eo per quandam ipsius interlocutoriam visus fuit compellere sibique mandauit, eidem libello respondere, dictam cartam et scripturam eius pretensam seu libellum saltem tacite admittendo, non obstantibus excepcionibus pro parte dicti domini Wilhelmi oblatis in ipsius preiudicium non modicum et grauamen, fueritque et sit ob hoc et propter predicta ab ipso domino Henrico officiali et sua interlocutoria pretensa in scriptis infra tempus et alias legitime ad reuerendum in Christo patrem et dominum dominum Johannem sancte Pragensis ecclesie archiepiscopum et sedis apostolice legatum ac eius metropoliticam sedem pro parte ipsius domini Wilhelmi nobilis appellatum. Et quamquam demum ipsa causa sic per appellacionem coram vobis domine Jenczo, judex et officialis honorande tanquam metropolitano pendente seruatis seruandis fuerit et sit libellus bene sufficiens tanquam super dictis graua- minibus pro parte dicti domini Wilhelmi appellante datis petitumque fuerit, per vos pronunciari obstantibus negocio principali seu ipso articulo appellacionis, sine quo et absque magno preiudicio et grauamine ipsius domini Wilhelmi non poterat nec potest in negocio principali procedi nec articulus appellacionis in hoc casu obmitti, sed pocius jure suadente debebat et debuit per vos prius de ipso appel- lacionis articulo cognosci, presertim propter dubium jurisdiccionis super principali negocio, quod, ut dictum est, sit res temporalis spectans et pertinens ad forum temporale una cum ipso domino Wilhelmo laico et per consequens cognito appel- lacionis articulo et grauamine . . . . . ante omnia pro parte dicti Wilhelmi bene appellatum fuisse pronunciari et ipse dominus Wilhelmus nobilis in ipsa causa principali per vos similiter ad suum forum seculare remitti et pars aduersa in expensis legitimis sibi propter vexacionem indebitam condempnari, prout ex actis habitis tam coram dicto domino Henrico officiali Olomucensis ecclesie coram vobis in presenti causa actitatis et factis apparet luculenter, ad que se refert et ad ea hic pro iustificanda appellocione sua presente inserit et ea de verbo ad verbum pro insertis wlt haberi, vos tamen domine Jenczo judex et officialis honorande vestra reuerencia semper salua, non attentis dictis excepcionibus, grauaminibus, racionibus et allegacionibus et toto processu cause presentis tanquam veris et juridicis obstantibus negocio principali sed eis saltem repulsis tacite et non admissis
68 cognosceret vel haberet cognoscere et alias fuerint et sint date loco et tempore congruis bene sufficientes et de juré amissibiles et pertinentes excepciones, raciones et allegaciones procedentes tam in materia quam in forma, quibus tanquam veris et juridicis singulis et quolibet ipsorum obstantibus negocio principali non erat nec est dicte carte pretense respondendum ymo nec occasione contentorum in eadem coram ipso litigandum, sed pocius fuit et est jure dictante ipse Wilhelmus nobilis ad suum forum temporale remittendus, dictusque dominus Henricus dictis excepcionibus, peticionibus, racionibus et allegacionibus tanquam juridicis . . . . ipsis saltem tacite repulsis et non admissis de facto dictum dominum Wilhelmum nobilem ad respondendum dicto libello pretenso et ad litigandum coram eo per quandam ipsius interlocutoriam visus fuit compellere sibique mandauit, eidem libello respondere, dictam cartam et scripturam eius pretensam seu libellum saltem tacite admittendo, non obstantibus excepcionibus pro parte dicti domini Wilhelmi oblatis in ipsius preiudicium non modicum et grauamen, fueritque et sit ob hoc et propter predicta ab ipso domino Henrico officiali et sua interlocutoria pretensa in scriptis infra tempus et alias legitime ad reuerendum in Christo patrem et dominum dominum Johannem sancte Pragensis ecclesie archiepiscopum et sedis apostolice legatum ac eius metropoliticam sedem pro parte ipsius domini Wilhelmi nobilis appellatum. Et quamquam demum ipsa causa sic per appellacionem coram vobis domine Jenczo, judex et officialis honorande tanquam metropolitano pendente seruatis seruandis fuerit et sit libellus bene sufficiens tanquam super dictis graua- minibus pro parte dicti domini Wilhelmi appellante datis petitumque fuerit, per vos pronunciari obstantibus negocio principali seu ipso articulo appellacionis, sine quo et absque magno preiudicio et grauamine ipsius domini Wilhelmi non poterat nec potest in negocio principali procedi nec articulus appellacionis in hoc casu obmitti, sed pocius jure suadente debebat et debuit per vos prius de ipso appel- lacionis articulo cognosci, presertim propter dubium jurisdiccionis super principali negocio, quod, ut dictum est, sit res temporalis spectans et pertinens ad forum temporale una cum ipso domino Wilhelmo laico et per consequens cognito appel- lacionis articulo et grauamine . . . . . ante omnia pro parte dicti Wilhelmi bene appellatum fuisse pronunciari et ipse dominus Wilhelmus nobilis in ipsa causa principali per vos similiter ad suum forum seculare remitti et pars aduersa in expensis legitimis sibi propter vexacionem indebitam condempnari, prout ex actis habitis tam coram dicto domino Henrico officiali Olomucensis ecclesie coram vobis in presenti causa actitatis et factis apparet luculenter, ad que se refert et ad ea hic pro iustificanda appellocione sua presente inserit et ea de verbo ad verbum pro insertis wlt haberi, vos tamen domine Jenczo judex et officialis honorande vestra reuerencia semper salua, non attentis dictis excepcionibus, grauaminibus, racionibus et allegacionibus et toto processu cause presentis tanquam veris et juridicis obstantibus negocio principali sed eis saltem repulsis tacite et non admissis
Strana 69
69 de facto nunc de anno presente, hoc est currente anno domini Millesimo CCC'LXVIII, XX� die mensis Maii interloquendo pronunciastis et mandastis, dictum appellacionis articulum obmitti et eo obmisso in principali negocio per partes procedi, sibi domino Wilhelmo terminum ad respondendum super negocio principali peremptorie assignando in ipsius domini Wilhelmi nobilis preiudicium non modicum et grauamen . Propter que et quodlibet premissorum senciens se grauari et timens verisimiliter per vos in posterum plus eo forcius agrauari a vobis et a vestra tacita excepcione et allegacionum et jurium ipsius Wilhelmi repulsione libelli, assignacione et ab aliis omnibus et singulis grauaminibus, que resultarunt vel resultare possunt ex predictis et contra dominum . . prepositum et . . capitulum Olomucense predictos in hiis scriptis ad sedem apostolicam prouocat et appellat et apostolos primo instanter, secundo instancius, tercio instantissime sibi dari petit, quos recipere est paratus subiciens se et jura sua predicta presidio et auxilio appostolice sedis predicte speciali. Item anno et indiccione, quibus supra, secunda feria proxima post festum sancte Trinitatis, die quinta mensis Junii, hora terciarum, in consistorio curie Pragensis loco consueto domino Johanne Pecznik jurisperito, locumtenente in officialatu, pro tribunali sedente et partibus predictis per procuratores ipsorum, videlicet magistrum Zanderum constitutum et Conradum de Grecz substitutum predictos coram ipso in judicio comparentibus prefatus magister Zanderus nomine procuratorio, quo supra, quandam cartham in papiero scriptam tenoris infrascripti ad probandum appellacionem partis exhibuit et produxit dicens expresse, quod ipse interpellacionem per partem aduersam interpositam approbat per cartham predictam et in eadem contenta, de quo Conradus nomine quo supra non consensit. Ibidem dominus Johannes locumtenens in officialatu predictus dictas partes cum cartha huiusmodi ad presenciam domini officialis hora vesperorum remisit. Tenor vero carte predicte per omnia sequitur in hec verba: Coram vobis honorabili viro domino Jenczone preposito ecclesie sancte crucis Wratislauiensis, curie archiepiscopalis Pragensis et apostolice sedis legati officialis discretus vir magister Petrus dictus Noss, procurator et procuratorio nomine honorabilium virorum decani . . prepositi et capituli ecclesie Olomucensis dicit et proponit. Quod cum in causa vertente coram vobis inter predictos decanum .. prepositum et .. capitulum Olomucense parte ex una, et inter nobilem militem dominum Wilhelmum de Cunstat, tutorem Cuniconis puppilli quondam Hrochonis de Cunstat parte ex altera, diocesis Olomucensis, pro parte ipsius Wil- helmi a quadam interlocutoria per vos lata de anno domini M'CCC'LXVIII° die XX mensis Maii, extitit die XXVII" eiusdem mensis ad sedem apostolicam appel- latum, ipsam appellacionem prefati domini Wilhelmi procurator nomine quantum ad deuolucionem tantum et quod ipsa causa in curia sit tractanda, ex certa sciencia approbat per presentes ob reuerenciam sedis apostolice, ne lites existant immortales. Carta in qua appellacio approbatur.
69 de facto nunc de anno presente, hoc est currente anno domini Millesimo CCC'LXVIII, XX� die mensis Maii interloquendo pronunciastis et mandastis, dictum appellacionis articulum obmitti et eo obmisso in principali negocio per partes procedi, sibi domino Wilhelmo terminum ad respondendum super negocio principali peremptorie assignando in ipsius domini Wilhelmi nobilis preiudicium non modicum et grauamen . Propter que et quodlibet premissorum senciens se grauari et timens verisimiliter per vos in posterum plus eo forcius agrauari a vobis et a vestra tacita excepcione et allegacionum et jurium ipsius Wilhelmi repulsione libelli, assignacione et ab aliis omnibus et singulis grauaminibus, que resultarunt vel resultare possunt ex predictis et contra dominum . . prepositum et . . capitulum Olomucense predictos in hiis scriptis ad sedem apostolicam prouocat et appellat et apostolos primo instanter, secundo instancius, tercio instantissime sibi dari petit, quos recipere est paratus subiciens se et jura sua predicta presidio et auxilio appostolice sedis predicte speciali. Item anno et indiccione, quibus supra, secunda feria proxima post festum sancte Trinitatis, die quinta mensis Junii, hora terciarum, in consistorio curie Pragensis loco consueto domino Johanne Pecznik jurisperito, locumtenente in officialatu, pro tribunali sedente et partibus predictis per procuratores ipsorum, videlicet magistrum Zanderum constitutum et Conradum de Grecz substitutum predictos coram ipso in judicio comparentibus prefatus magister Zanderus nomine procuratorio, quo supra, quandam cartham in papiero scriptam tenoris infrascripti ad probandum appellacionem partis exhibuit et produxit dicens expresse, quod ipse interpellacionem per partem aduersam interpositam approbat per cartham predictam et in eadem contenta, de quo Conradus nomine quo supra non consensit. Ibidem dominus Johannes locumtenens in officialatu predictus dictas partes cum cartha huiusmodi ad presenciam domini officialis hora vesperorum remisit. Tenor vero carte predicte per omnia sequitur in hec verba: Coram vobis honorabili viro domino Jenczone preposito ecclesie sancte crucis Wratislauiensis, curie archiepiscopalis Pragensis et apostolice sedis legati officialis discretus vir magister Petrus dictus Noss, procurator et procuratorio nomine honorabilium virorum decani . . prepositi et capituli ecclesie Olomucensis dicit et proponit. Quod cum in causa vertente coram vobis inter predictos decanum .. prepositum et .. capitulum Olomucense parte ex una, et inter nobilem militem dominum Wilhelmum de Cunstat, tutorem Cuniconis puppilli quondam Hrochonis de Cunstat parte ex altera, diocesis Olomucensis, pro parte ipsius Wil- helmi a quadam interlocutoria per vos lata de anno domini M'CCC'LXVIII° die XX mensis Maii, extitit die XXVII" eiusdem mensis ad sedem apostolicam appel- latum, ipsam appellacionem prefati domini Wilhelmi procurator nomine quantum ad deuolucionem tantum et quod ipsa causa in curia sit tractanda, ex certa sciencia approbat per presentes ob reuerenciam sedis apostolice, ne lites existant immortales. Carta in qua appellacio approbatur.
Strana 70
70 petens et supplicans serie presencium literarum, quatenus predictus dominus Wil- helmus per se vel procuratorem sufficienter instructum cum mandato ad agendum et cum racionibus et munimentis ad dictam causam appellacionis et principale spectantibus ad sedem apostolicam in termino, quem ei duxeritis statuendum, accedit in negocio cause supradicte apud sedem eandem iudicialiter, quantum de jure poterit et debebit processurus . Productum et petitum de anno predicto de mense Junii die sexta feria proxima, videlicet in crastino festi corporis Christi, die IX" predicti mensis Junii, hora terciarum, in consistorio et loco consueto domino officiali predicto ad causas audiendas et jura reddenda pro tribunali sedente et partibus predictis per procuratores ipsorum constitutos predictos coram ipso in judicio con- parentibus, ubi magister Woyslaus pocurator domini Wilhelmi predictus consensit. quod procedatur per ipsas partes super libello principali in causa presenti. Quo facto dominus officialis ad respondendum libello principali huiusmodi terminum quatuor septimanarum dicto magistro Woyslao procuratori statuit et assignauit . Sexta feria proxima, videlicet in crastino sanctorum Petri et Pauli apostolorum. die ultima mensis Junii, hora terciarum, in consistorio loco consueto domino Jenczone officiali predicto pro tribunali sedente et partibus predictis per pro- curatores ipsorum substitutos predictos coram ipso in judicio comparentibus prefatus Conradus de Grecz nomine procuratorio quo supra quasdam excepciones contra peticionem dominorum prepositi, decani et capituli Olomucensis ecclesie in scriptis tenoris infrascripti exhibuit et produxit, quarum excepcionum copiam et terminum ad dicendum contra magister Petrus sibi dari petiuit, cui dominus officialis decernens copiam excepcionum predictarum sextam feriam proxime venientem ad id faciendum pro termino statuit et assignauit . Tenor uero excep- cionum predictarum, de quibus superius fit mencio, per omnia talis est: Protestatur procurator et procuratorio nomine Conradus de Grecz nobilis viri Wilhelmi de Cunstat, quod per ea, sicut coram honorabili viro domino Henrico officiali Olo- mucensi ipse dominus Wilhelmus protestatus fuit, non intendent nec intendat, in suam jurisdiccionem aliquam consentire, nisi fuerit a jure astrictus, sic coram vobis similiter per ea, que dixit, dicit, dicet, fecit, facit et faciet non intendit in vestram jurisdiccionem, si quam habetis, consentire, aut iam in vos aliquali prorogacione nisi sic et quatenus repiriatur a jure astrictus et presertim . . excepcionibus tanquam coram dicto Henrico officiali, quam coram vobis factis seu quibuscunque aliis defensionibus sibi et dicto domino suo conpetentibus recedere seu eis per aliqua dicenda vel facienda coram vobis renunciare quouismodo tacite vel exprese . Et hac protestacione, premissis in omni parte sui semper sibi saluis. a qua recedere non intendit absque ipsius preiudicio, contra quandam cartam et scripturam eius pretensam seu libelli, si sic de jure dici meretur, nuper pro parte decani et capituli Olomucensis ecclesie datam et oblatam coram vobis excipiendo proponit, allegat et dicit, quod huiusmodi carte et scripture eius pretense respondere
70 petens et supplicans serie presencium literarum, quatenus predictus dominus Wil- helmus per se vel procuratorem sufficienter instructum cum mandato ad agendum et cum racionibus et munimentis ad dictam causam appellacionis et principale spectantibus ad sedem apostolicam in termino, quem ei duxeritis statuendum, accedit in negocio cause supradicte apud sedem eandem iudicialiter, quantum de jure poterit et debebit processurus . Productum et petitum de anno predicto de mense Junii die sexta feria proxima, videlicet in crastino festi corporis Christi, die IX" predicti mensis Junii, hora terciarum, in consistorio et loco consueto domino officiali predicto ad causas audiendas et jura reddenda pro tribunali sedente et partibus predictis per procuratores ipsorum constitutos predictos coram ipso in judicio con- parentibus, ubi magister Woyslaus pocurator domini Wilhelmi predictus consensit. quod procedatur per ipsas partes super libello principali in causa presenti. Quo facto dominus officialis ad respondendum libello principali huiusmodi terminum quatuor septimanarum dicto magistro Woyslao procuratori statuit et assignauit . Sexta feria proxima, videlicet in crastino sanctorum Petri et Pauli apostolorum. die ultima mensis Junii, hora terciarum, in consistorio loco consueto domino Jenczone officiali predicto pro tribunali sedente et partibus predictis per pro- curatores ipsorum substitutos predictos coram ipso in judicio comparentibus prefatus Conradus de Grecz nomine procuratorio quo supra quasdam excepciones contra peticionem dominorum prepositi, decani et capituli Olomucensis ecclesie in scriptis tenoris infrascripti exhibuit et produxit, quarum excepcionum copiam et terminum ad dicendum contra magister Petrus sibi dari petiuit, cui dominus officialis decernens copiam excepcionum predictarum sextam feriam proxime venientem ad id faciendum pro termino statuit et assignauit . Tenor uero excep- cionum predictarum, de quibus superius fit mencio, per omnia talis est: Protestatur procurator et procuratorio nomine Conradus de Grecz nobilis viri Wilhelmi de Cunstat, quod per ea, sicut coram honorabili viro domino Henrico officiali Olo- mucensi ipse dominus Wilhelmus protestatus fuit, non intendent nec intendat, in suam jurisdiccionem aliquam consentire, nisi fuerit a jure astrictus, sic coram vobis similiter per ea, que dixit, dicit, dicet, fecit, facit et faciet non intendit in vestram jurisdiccionem, si quam habetis, consentire, aut iam in vos aliquali prorogacione nisi sic et quatenus repiriatur a jure astrictus et presertim . . excepcionibus tanquam coram dicto Henrico officiali, quam coram vobis factis seu quibuscunque aliis defensionibus sibi et dicto domino suo conpetentibus recedere seu eis per aliqua dicenda vel facienda coram vobis renunciare quouismodo tacite vel exprese . Et hac protestacione, premissis in omni parte sui semper sibi saluis. a qua recedere non intendit absque ipsius preiudicio, contra quandam cartam et scripturam eius pretensam seu libelli, si sic de jure dici meretur, nuper pro parte decani et capituli Olomucensis ecclesie datam et oblatam coram vobis excipiendo proponit, allegat et dicit, quod huiusmodi carte et scripture eius pretense respondere
Strana 71
71 non tenetur ex causis et racionibus infrascriptis . Et primo ex eo presertim, cum dicta carta et scriptura eius pretensa seu libelli, si sic de jure dici meretur, sit nimis generalis, incerta, vaga et inepte formata peccans notorie in materia et forma, ad quam se refert et ad eam per vos wlt recursum haberi, primo excipiendo dicit, quod materia, que deducitur in libello, est mere temporalis spectans et pertinens ad forum temporale pro eo, cum intentat quidam duo lanei terre in finibus et limitibus wille Bossouicz adiacentes, dicte Olomucensis diocesis, quorum . . . pars aduersa, laneorum sit et est dominus Wilhelmus nobilis predictus . quod quidam dominus Mikulo de Drahotuss ecclesie plebanus canonicus Olomucensis ecclesie ipsi capitulo legauit et assignauit perpetuo habendos et possidendos . Contra hoc specialiter excipiendo dicitur, quod dicti duo lanei terre, qui in dicta scriptura deducuntur, nunquam fuerunt dicti domini Mikuli, sed semper fuerunt et sunt laicorum personarum, quia ante ipsum dominum Mikulonem et tempore ipsius, dum vixit et imo post eum semper et continuo dicti lanei, ut dictum est, pertinuerint et spectauerint ad laicas personas et per eos et per eas possessi fuerunt et possidentur jure hereditario eciam a tempore, cuius contrarii memoria hominum non existit, et primo per quendam dominum Czenkonem, Hrochonem et alios laicos et nunc per ipsum dominum Wilhelmum tanquam tutorem et nomine tutorio Cuni- conis, olym Hrochonis de Cunstat antedicti, habiti et possessi fuerunt et existunt et ad eos solos et non ad dominum Mikulonem canonicum Olomucensem pertinuerunt et pertinent dicti duo lanei terre communiter, palam, publice et notorie, ad quod probandum dictus procurator nomine, quo supra, predictus offert se legitime probaturum et ad id per vos se petit cum effectu admitti . Et cum, ut supra dictum est, dicta materia, que intentatur in scriptura pretensa sit mere temporalis et ipse dominus Wilhelmus nobilis sit persona laica similiter spectans et pertinens ad forum temporale et regulariter actor forum rei sequi debeat, petit procurator predictus se et dictum dominum suum ad forum temporale remitti et partem aduersam propter ineptitudinem carte pretense predicte et vexacionem indebitam in expensis legitimis sibi condempnari, alioquin de grauamine et de appellando protestatur et alias clarius dicetur verbo et in scriptis, si necesse fuerit, de quo similiter protestatur. Sexta feria proxima post festum sancti Procopii die VII3 mensis Julii predicti hora terciarum in consistorio loco consueto domino Jenczone officiali predicto ad causas audiendas et jura reddenda pro tribunali sedente et partibus predictis per procuratores ipsorum antedictos videlicet substitutos coram ipso in judicio comparentibus, ubi magister Petrus procurator substitutus predictus quasdam replicaciones in scriptis, quarum tenor inferius describitur, exhibuit et produxit, quarum copiam et terminum ad dicendum contra Conradus procurator substitutus predictus sibi dari petiuit et dominus officialis decernens copiam replicacionum predictarum primam diem juridicam post festum sancti Bartholomei apostoli, que erit
71 non tenetur ex causis et racionibus infrascriptis . Et primo ex eo presertim, cum dicta carta et scriptura eius pretensa seu libelli, si sic de jure dici meretur, sit nimis generalis, incerta, vaga et inepte formata peccans notorie in materia et forma, ad quam se refert et ad eam per vos wlt recursum haberi, primo excipiendo dicit, quod materia, que deducitur in libello, est mere temporalis spectans et pertinens ad forum temporale pro eo, cum intentat quidam duo lanei terre in finibus et limitibus wille Bossouicz adiacentes, dicte Olomucensis diocesis, quorum . . . pars aduersa, laneorum sit et est dominus Wilhelmus nobilis predictus . quod quidam dominus Mikulo de Drahotuss ecclesie plebanus canonicus Olomucensis ecclesie ipsi capitulo legauit et assignauit perpetuo habendos et possidendos . Contra hoc specialiter excipiendo dicitur, quod dicti duo lanei terre, qui in dicta scriptura deducuntur, nunquam fuerunt dicti domini Mikuli, sed semper fuerunt et sunt laicorum personarum, quia ante ipsum dominum Mikulonem et tempore ipsius, dum vixit et imo post eum semper et continuo dicti lanei, ut dictum est, pertinuerint et spectauerint ad laicas personas et per eos et per eas possessi fuerunt et possidentur jure hereditario eciam a tempore, cuius contrarii memoria hominum non existit, et primo per quendam dominum Czenkonem, Hrochonem et alios laicos et nunc per ipsum dominum Wilhelmum tanquam tutorem et nomine tutorio Cuni- conis, olym Hrochonis de Cunstat antedicti, habiti et possessi fuerunt et existunt et ad eos solos et non ad dominum Mikulonem canonicum Olomucensem pertinuerunt et pertinent dicti duo lanei terre communiter, palam, publice et notorie, ad quod probandum dictus procurator nomine, quo supra, predictus offert se legitime probaturum et ad id per vos se petit cum effectu admitti . Et cum, ut supra dictum est, dicta materia, que intentatur in scriptura pretensa sit mere temporalis et ipse dominus Wilhelmus nobilis sit persona laica similiter spectans et pertinens ad forum temporale et regulariter actor forum rei sequi debeat, petit procurator predictus se et dictum dominum suum ad forum temporale remitti et partem aduersam propter ineptitudinem carte pretense predicte et vexacionem indebitam in expensis legitimis sibi condempnari, alioquin de grauamine et de appellando protestatur et alias clarius dicetur verbo et in scriptis, si necesse fuerit, de quo similiter protestatur. Sexta feria proxima post festum sancti Procopii die VII3 mensis Julii predicti hora terciarum in consistorio loco consueto domino Jenczone officiali predicto ad causas audiendas et jura reddenda pro tribunali sedente et partibus predictis per procuratores ipsorum antedictos videlicet substitutos coram ipso in judicio comparentibus, ubi magister Petrus procurator substitutus predictus quasdam replicaciones in scriptis, quarum tenor inferius describitur, exhibuit et produxit, quarum copiam et terminum ad dicendum contra Conradus procurator substitutus predictus sibi dari petiuit et dominus officialis decernens copiam replicacionum predictarum primam diem juridicam post festum sancti Bartholomei apostoli, que erit
Strana 72
72 Replicacio capituli. dies XXV“ mensis Augusti ad id faciendum dicto Conrado substituto procuratori pro termino statuit et assignauit . Tenor vero replicacionum per magistrum Petrum procuratorem substitutum predictum oblatarum, de quibus superius fit mencio, per omnia sequitur in hec verba: Coram vobis honorabili viro domino Jenczone preposito ecclesie sancte crucis Wratislauiensis curie archiepiscopalis Pragensis et apostolice sedis legati officialis Petrus procurator et procuratorio nomine honorabilium virorum decani . . prepositi et capituli ecclesie Olomucensis contra quasdam protestaciones et excepciones, si sic dici merentur, alias pro parte nobilis viri domini Wilhelmi de Cunstat Olo- mucensis diocesis contra libellum seu peticionem predictorum decani, prepositi et capituli Olomucensis oblatam eo saluo, quod faciunt seu facere possunt pro parte dominorum suorum predictorum dicit et proponit nomine quo supra replicando. quod sunt generales, obscure, dubie, inpertinentes, laborantes in superficie et in verbis, non in medulla nec in radice racionis et alias causa diffugii et proro- gacionis litis date, non illuminantes cecum nec sanantes egrotum nec eciam producentem ipsas in aliquo releuantes sed pocius ab intencione propria ipsum excludentes et in se nec juris nec facti continentes veritatem. Nam protestatur friuole pars accipiens nude et simpliciter sine aliquo colore ipsam protestacionem nescienti, quod non intendit consentire in vestram jurisdiccionem, per ea, que facit coram vobis; in qua inspecta rei et negocii processus veritate et qualitate et sibi ipsi directe contrarius et repugnanciam allegans, ut apparet, nam tali protestacione pre- tensa non solum tacite per plures actus seruatos coram vobis sine protestacione ymo verius expresse verbo et facto renunciauit, se vestre jurisdiccioni submittendo, presertim cum alias in causa appellacionis interposite ab honorabili viro domino Henrico officiali Olomucensi pro parte excipientis super excepcionibus infrascriptis tunc repulsis modo de nouo causa malicie et diffugii productis ad sedem pragensem et legatum sedis apostolice fuit appellatum . In qua causa appellacionis per vestram interlocutoriam pronunciastis seruandis seruatis dimisso articulo appellacionis esse procedendum in causa principali, a qua interlocutoria licet excipiens ad sedem apostolicam appellauit in scriptis, tamen postmodum ab ipsa apellacione expresse recessit eidem renunciando et petendo sibi assignari terminum ad deliberandum super libello dato in causa principali, prout ex actis, ad que se refert ipse replicans, apparebit luculenter et inferius specialius declaratur, ex quo conclusiue insertur, cum appellacioni renunciauit sue, super premissis consensit in vestram jurisdic- cionem et sic ipsi protestacioni eciam prius facte, quod negatur, per contrarium actum contra substanciam rei et negocii factum extitit renunciatum; quare idem excipiens tanquam sibi ipsi contrarius et repugnanciam allegans in sic faciendo protestacionem pocius est repellendus quam audiendus. Preterea pretenditur pro- parte aduersa excipiendo, quod materia, que deducitur in libello capituli Olomu- censis, est mere temporalis et pertinens ad forum seculare; ad que dicitur repli-
72 Replicacio capituli. dies XXV“ mensis Augusti ad id faciendum dicto Conrado substituto procuratori pro termino statuit et assignauit . Tenor vero replicacionum per magistrum Petrum procuratorem substitutum predictum oblatarum, de quibus superius fit mencio, per omnia sequitur in hec verba: Coram vobis honorabili viro domino Jenczone preposito ecclesie sancte crucis Wratislauiensis curie archiepiscopalis Pragensis et apostolice sedis legati officialis Petrus procurator et procuratorio nomine honorabilium virorum decani . . prepositi et capituli ecclesie Olomucensis contra quasdam protestaciones et excepciones, si sic dici merentur, alias pro parte nobilis viri domini Wilhelmi de Cunstat Olo- mucensis diocesis contra libellum seu peticionem predictorum decani, prepositi et capituli Olomucensis oblatam eo saluo, quod faciunt seu facere possunt pro parte dominorum suorum predictorum dicit et proponit nomine quo supra replicando. quod sunt generales, obscure, dubie, inpertinentes, laborantes in superficie et in verbis, non in medulla nec in radice racionis et alias causa diffugii et proro- gacionis litis date, non illuminantes cecum nec sanantes egrotum nec eciam producentem ipsas in aliquo releuantes sed pocius ab intencione propria ipsum excludentes et in se nec juris nec facti continentes veritatem. Nam protestatur friuole pars accipiens nude et simpliciter sine aliquo colore ipsam protestacionem nescienti, quod non intendit consentire in vestram jurisdiccionem, per ea, que facit coram vobis; in qua inspecta rei et negocii processus veritate et qualitate et sibi ipsi directe contrarius et repugnanciam allegans, ut apparet, nam tali protestacione pre- tensa non solum tacite per plures actus seruatos coram vobis sine protestacione ymo verius expresse verbo et facto renunciauit, se vestre jurisdiccioni submittendo, presertim cum alias in causa appellacionis interposite ab honorabili viro domino Henrico officiali Olomucensi pro parte excipientis super excepcionibus infrascriptis tunc repulsis modo de nouo causa malicie et diffugii productis ad sedem pragensem et legatum sedis apostolice fuit appellatum . In qua causa appellacionis per vestram interlocutoriam pronunciastis seruandis seruatis dimisso articulo appellacionis esse procedendum in causa principali, a qua interlocutoria licet excipiens ad sedem apostolicam appellauit in scriptis, tamen postmodum ab ipsa apellacione expresse recessit eidem renunciando et petendo sibi assignari terminum ad deliberandum super libello dato in causa principali, prout ex actis, ad que se refert ipse replicans, apparebit luculenter et inferius specialius declaratur, ex quo conclusiue insertur, cum appellacioni renunciauit sue, super premissis consensit in vestram jurisdic- cionem et sic ipsi protestacioni eciam prius facte, quod negatur, per contrarium actum contra substanciam rei et negocii factum extitit renunciatum; quare idem excipiens tanquam sibi ipsi contrarius et repugnanciam allegans in sic faciendo protestacionem pocius est repellendus quam audiendus. Preterea pretenditur pro- parte aduersa excipiendo, quod materia, que deducitur in libello capituli Olomu- censis, est mere temporalis et pertinens ad forum seculare; ad que dicitur repli-
Strana 73
73 cando salua pace excipientis, quod talis excepcio modicum officit capitulo Olomucensi. Nam temporale consideratum secundum sui essenciam et significacionem scitur non solum a personis ecclesiasticis venienciam communiter et a laicis, quod laneus vel quodcunque simile sit res temporalis; sed in casu presenti isti duo lanei est res temporalis annexa spiritualibus, ut ecclesie Olomucensi, quare non censetur mere temporalis, prout pretendit excipiens sompniando, cum ex libello contrarium apparet euidenter. Preterea pretendit excipiens, quod dicti duo lanei semper fuerint laicarum personarum et ad laicos pertinuerint ac quod per eos possessi fuerint; ad que dicitur ut supra replicando, quod talis excepcio parum concludere potest et minus releuare excipientem. Nam in libello deducitur, quomodo olym dominus Mikulo de Drahotus canonicus Olomucensis felicis memorie in testa- mento suos duos laneos in villa Bossowicz legauit ecclesie Olomucensi in remedium anime sue et salutem et quomodo dominus Cunyco et Machniko fratres dicti de Drahotuss mortuo domino Mikulone spoliauerunt ecclesiam Olomucensem illis duobus laneis, contra deum et justiciam eosdem occupando, quibus dominus Wilhelmus predictus tutor et tutorio nomine Cuniconis, olym Hrochonis de Cunstat, successit in vicium eosdem duos laneos occupando et detinendo, in quo casu vos domine officialis ipsum dominum Wilhelmum occupatorem et invasorem bonorum ecclesiasti— corum relictorum venerabili ecclesie Olomucensi pro remedio peccatorum tanquam sacrilegum judicare et excommunicare poteritis, prout existit jure cautum, et sic ipsa excepcio in nullo potest ipsum excipientem releuare. Nam in tali casu cessat regula: actor debet sequi etc. Preterea pretendit excipiens, quod dicti duo lanei non pertinuerunt ad dominum Mikulonem etc. Ad quod dicitur replicando, quod salua reuerencia ipsius excipientis inpertinenter excipit et proponit; nam talis excepcio non pertinet ad hoc, prout iste non est dominus non es (?) heres et similes, cum sint peremptorie contingentes negocium principale et non de illis, que priuilegiate sunt ad impediendam litis contestacionem inter dilatorias excep- ciones, prout hic proponitur, non vendicat sibi locum, prout existit jure cautum; quare idem excipiens pocius repelli debet, quam audiri, presertim cum iustius est, iniuste petentem corrigere et repellere quam audire . Preterea supposito et minime concesso, quod premissa excipienti non obstarent, que tamen in veritate non solum sibi obstant, sed eciam ipsum ab intencione sua excludunt, tamen tales excepciones non possunt in aliquo ipsum releuare; quare de jure non veniunt admittende, prout ex facto, ex quo oritur jus, declaratur merito . Nam olym honorabilibus viris decano . . preposito et capitulo ecclesie Olomucensis antedicte peticionem siue libellum nunc coram vobis oblatum et non mutatum super premissis duobus laneis contra ipsum dominum Wilhelmum coram honorabili viro domino Henrico officiali Olomucensi predicto porrigentibus pro parte ipsius Wilhelmi inter alias excepciones est dictum videlicet, quod isti duo lanei esset res temporalis et dominus Wilhelmus esset persona secularis et actor deberet sequi forum rei .. . . 10
73 cando salua pace excipientis, quod talis excepcio modicum officit capitulo Olomucensi. Nam temporale consideratum secundum sui essenciam et significacionem scitur non solum a personis ecclesiasticis venienciam communiter et a laicis, quod laneus vel quodcunque simile sit res temporalis; sed in casu presenti isti duo lanei est res temporalis annexa spiritualibus, ut ecclesie Olomucensi, quare non censetur mere temporalis, prout pretendit excipiens sompniando, cum ex libello contrarium apparet euidenter. Preterea pretendit excipiens, quod dicti duo lanei semper fuerint laicarum personarum et ad laicos pertinuerint ac quod per eos possessi fuerint; ad que dicitur ut supra replicando, quod talis excepcio parum concludere potest et minus releuare excipientem. Nam in libello deducitur, quomodo olym dominus Mikulo de Drahotus canonicus Olomucensis felicis memorie in testa- mento suos duos laneos in villa Bossowicz legauit ecclesie Olomucensi in remedium anime sue et salutem et quomodo dominus Cunyco et Machniko fratres dicti de Drahotuss mortuo domino Mikulone spoliauerunt ecclesiam Olomucensem illis duobus laneis, contra deum et justiciam eosdem occupando, quibus dominus Wilhelmus predictus tutor et tutorio nomine Cuniconis, olym Hrochonis de Cunstat, successit in vicium eosdem duos laneos occupando et detinendo, in quo casu vos domine officialis ipsum dominum Wilhelmum occupatorem et invasorem bonorum ecclesiasti— corum relictorum venerabili ecclesie Olomucensi pro remedio peccatorum tanquam sacrilegum judicare et excommunicare poteritis, prout existit jure cautum, et sic ipsa excepcio in nullo potest ipsum excipientem releuare. Nam in tali casu cessat regula: actor debet sequi etc. Preterea pretendit excipiens, quod dicti duo lanei non pertinuerunt ad dominum Mikulonem etc. Ad quod dicitur replicando, quod salua reuerencia ipsius excipientis inpertinenter excipit et proponit; nam talis excepcio non pertinet ad hoc, prout iste non est dominus non es (?) heres et similes, cum sint peremptorie contingentes negocium principale et non de illis, que priuilegiate sunt ad impediendam litis contestacionem inter dilatorias excep- ciones, prout hic proponitur, non vendicat sibi locum, prout existit jure cautum; quare idem excipiens pocius repelli debet, quam audiri, presertim cum iustius est, iniuste petentem corrigere et repellere quam audire . Preterea supposito et minime concesso, quod premissa excipienti non obstarent, que tamen in veritate non solum sibi obstant, sed eciam ipsum ab intencione sua excludunt, tamen tales excepciones non possunt in aliquo ipsum releuare; quare de jure non veniunt admittende, prout ex facto, ex quo oritur jus, declaratur merito . Nam olym honorabilibus viris decano . . preposito et capitulo ecclesie Olomucensis antedicte peticionem siue libellum nunc coram vobis oblatum et non mutatum super premissis duobus laneis contra ipsum dominum Wilhelmum coram honorabili viro domino Henrico officiali Olomucensi predicto porrigentibus pro parte ipsius Wilhelmi inter alias excepciones est dictum videlicet, quod isti duo lanei esset res temporalis et dominus Wilhelmus esset persona secularis et actor deberet sequi forum rei .. . . 10
Strana 74
74 proposito prout ex actis coram officiali Olomucensi actitatis et coram vobis pro- ductis, ad que se refert procurator antedictus nomine quo supra apparet euidenter. Quas quidem excepciones cum idem dominus officialis Olomucensis iusticia exigente per suam interlocutoriam repulerit ab eodem et ipsius interlocutoria pro parte domini Wilhelmi fuit ad sedem pragensem et sedis apostolice legatum appellatum, cui appellacioni cum idem dominus officialis Olomucensis detulerit, ob reuerenciam sedis pragensis procurator predictorum decani prepositi et capituli Olomucensis ipsam appellacionem secundum formam juris approbauit, propter que partibus in causa appellacionis constitutis coram vobis pro parte predictorum decani prepositi et capituli Olomucensis fuit debita diligencia supplicatum, quod, ne lites essent inmortales et ex litibus orirentur, cum delatum esset, appellaciones et ipsa appellacio per partem appellatam esset approbata dignaremini obmisso articulo appellacionis pronunciari, esse procedendum in causa principali et cum per vestram inter- locutoriam justicia exigente fuerit pronunciatum fore et esse procedendum in causa principali articulo appellacionis pretermisso pro parte domini Wilhelmi fuit a vobis et verba interlocutoria predicta ad sedem apostolicam appellatum apostolis petitis et non receptis, a qua quidem appellacione per partem excipientis simpliciter et voluntarie fuit recessum et petitum sibi assignari terminum per vos ad delibe- randum super libello predicto cause principalis, unde domine reuerende concluditur, cum vestra pronunciauerit reuerencia per interlocutoriam fore et esse in causa principali obmisso articulo appellacionis procendendum tacite et ex consequenti con- firmata et approbata fuit interlocutoria domini officialis Olomucensis lata contra excepciones in appellacione contentas, ex quibus fuit appellatum; et cum excipiens appellacionem ad Curiam interpositam, ut supra, et totaliter vestram interlocutoriam renunciauit consenciendo expresse vestre interlocutorie pronunciacioni, volens procedere in principali ipsa interlocutoria transiuit in rem judicatam et mansit rata victoris sentencia et sic talibus excepcionibus pridem per officialem Olomu- censem expresse et per vos domine reuerende tacite repulsis per contrarium actum alteri contrariorum (?) electum renunciauit, ad quos de jure non potest habere regressum. Nam sicut remittentibus acciones suas non est dandus regressus ad easdem, sic remittentibus excepciones non datur regressus ad ipsas, cum unusquisque potest juri renunciare pro se introducto et ne eciam una via con- cedatur, quod alia negatur, quod fieret, si excepciones predicte prius repulse modo admitterentur de nouo. Quare ex premissis concluditur dictas excepciones fore et esse impertinentes male et inepte proposite, excipientem in nullo releuantes et ex consequenti pocius repellendas quam admittendas, quod fuit et est propositum replicacionis principale. Petit igitur procurator predictus nomine quo supra per vos et vestram interlocutoriam pronunciari et decerni et declarari non obstantibus premissis excepcionibus fore et esse libello dominorum predictorum decani pre- positi et capituli ecclesie Olomucensis respondendum ac partem aduersam in
74 proposito prout ex actis coram officiali Olomucensi actitatis et coram vobis pro- ductis, ad que se refert procurator antedictus nomine quo supra apparet euidenter. Quas quidem excepciones cum idem dominus officialis Olomucensis iusticia exigente per suam interlocutoriam repulerit ab eodem et ipsius interlocutoria pro parte domini Wilhelmi fuit ad sedem pragensem et sedis apostolice legatum appellatum, cui appellacioni cum idem dominus officialis Olomucensis detulerit, ob reuerenciam sedis pragensis procurator predictorum decani prepositi et capituli Olomucensis ipsam appellacionem secundum formam juris approbauit, propter que partibus in causa appellacionis constitutis coram vobis pro parte predictorum decani prepositi et capituli Olomucensis fuit debita diligencia supplicatum, quod, ne lites essent inmortales et ex litibus orirentur, cum delatum esset, appellaciones et ipsa appellacio per partem appellatam esset approbata dignaremini obmisso articulo appellacionis pronunciari, esse procedendum in causa principali et cum per vestram inter- locutoriam justicia exigente fuerit pronunciatum fore et esse procedendum in causa principali articulo appellacionis pretermisso pro parte domini Wilhelmi fuit a vobis et verba interlocutoria predicta ad sedem apostolicam appellatum apostolis petitis et non receptis, a qua quidem appellacione per partem excipientis simpliciter et voluntarie fuit recessum et petitum sibi assignari terminum per vos ad delibe- randum super libello predicto cause principalis, unde domine reuerende concluditur, cum vestra pronunciauerit reuerencia per interlocutoriam fore et esse in causa principali obmisso articulo appellacionis procendendum tacite et ex consequenti con- firmata et approbata fuit interlocutoria domini officialis Olomucensis lata contra excepciones in appellacione contentas, ex quibus fuit appellatum; et cum excipiens appellacionem ad Curiam interpositam, ut supra, et totaliter vestram interlocutoriam renunciauit consenciendo expresse vestre interlocutorie pronunciacioni, volens procedere in principali ipsa interlocutoria transiuit in rem judicatam et mansit rata victoris sentencia et sic talibus excepcionibus pridem per officialem Olomu- censem expresse et per vos domine reuerende tacite repulsis per contrarium actum alteri contrariorum (?) electum renunciauit, ad quos de jure non potest habere regressum. Nam sicut remittentibus acciones suas non est dandus regressus ad easdem, sic remittentibus excepciones non datur regressus ad ipsas, cum unusquisque potest juri renunciare pro se introducto et ne eciam una via con- cedatur, quod alia negatur, quod fieret, si excepciones predicte prius repulse modo admitterentur de nouo. Quare ex premissis concluditur dictas excepciones fore et esse impertinentes male et inepte proposite, excipientem in nullo releuantes et ex consequenti pocius repellendas quam admittendas, quod fuit et est propositum replicacionis principale. Petit igitur procurator predictus nomine quo supra per vos et vestram interlocutoriam pronunciari et decerni et declarari non obstantibus premissis excepcionibus fore et esse libello dominorum predictorum decani pre- positi et capituli ecclesie Olomucensis respondendum ac partem aduersam in
Strana 75
75 expensis occasione et causa premissorum factis easdem fore et esse condempnatum et per vos debere condempnari saluis aliis suo tempore dicendis, proponendis et allegandis. Eciam domine reuerende, cum ex actis coram vobis actitatis per- spicuisque judiciis constat, excipientem maliciose et gracia diferende litis tales excepciones proponere, de nouo inuocat procurator predictus vestrum officium et petit, excipientem compelli ad faciendum et prestandum de malicia juramentum. Item anno et indiccione quibus supra VIa feria proxima videlicet in crastino sancti Bartholomei apostoli, die XXV� mensis Augusti, hora terciarum, in consistorio loco consueto domino officiali predicto pro tribunali sedente et partibus predictis per procuratores ipsorum constitutos predictos coram ipso in judicio comparentibus pre- fatus magister Woyslaus nomine procuratorio quo supra generaliter et sine scriptis contra replicaciones partis aduerse ultimo productas duplicauit dicens, quod huiusmodi replicaciones sunt invalide, inanes et inpertinentes et quod ipse excepciones pro parte sua dedit peremptorie, ad quas petit se admitti ad probandum . Et eisdem duplicacioni- bus sic factis dominus officialis spacium unius mensis pro audienda voluntate sua super deductis in judicium in causa presenti ipsis partibus pro termino statuit et assignauit. Item anno et indiccione quibus supra quarta feria videlicet in vigilia sancti Wenceslai martiris die XXVII mensis Septembris, hora terciarum in consistorio loco consueto domino Jenczone officiali predicto pro tribunali sedente et partibus predictis per procuratores ipsorum predictos coram ipso in judicio comparentibus prefatus dominus officialis eundem terminum ad idem faciendum videlicet pro audienda voluntate sua super deductis coram ipso in judicium quartam feriam proximam pro termino prorogauit . Quarta feria proxima post festum sancti Wenceslai, die quarta mensis Octobris hora et loco consuetis domino officiali predicto pro tribunali sedente et partibus predictis per procuratores ipsorum ante- dictos coram ipso in judicio comparentibus, ubi dominus officialis predictus eundem terminum ad idem faciendum videlicet ad interloquendum siue pro- audienda voluntate sua super deductis in judicium ipsis partibus ad diem sabati proxime venientis pro termino prorogauit . Sabbato proximo post festum sancti Francisci confessoris die VII� mensis Octobris hora et loco consuetis honorabili viro domino Johanne Peczník juris perito locumtenente in officiolatu domini Jenczonis officialis predicti pro tribunali sedente et partibus predictis per procuratores ipsorum antedictos coram ipso in judicio comparentibus, ubi idem dominus Johannes locumtenens in officiolatu eundem terminum ad idem faciendum videlicet pro audienda voluntate domini officialis predicti ad diem sabbati proxime venientis ipsis partibus pro termino prorogauit . Sabbato proximo ante festum sancti Galli die XIIII mensis Octobris hora consistorii et in consistorio loco consueto domino Jenczone officiali predicto pro tribunali sedente et partibus pre- dictis per procuratores ipsorum antedictos coram ipso in judicio conparentibus prefatus dominus officialis voluntatem suam dixit siue interlocutus est in hiis scriptis per omnia in hec verba: 10*
75 expensis occasione et causa premissorum factis easdem fore et esse condempnatum et per vos debere condempnari saluis aliis suo tempore dicendis, proponendis et allegandis. Eciam domine reuerende, cum ex actis coram vobis actitatis per- spicuisque judiciis constat, excipientem maliciose et gracia diferende litis tales excepciones proponere, de nouo inuocat procurator predictus vestrum officium et petit, excipientem compelli ad faciendum et prestandum de malicia juramentum. Item anno et indiccione quibus supra VIa feria proxima videlicet in crastino sancti Bartholomei apostoli, die XXV� mensis Augusti, hora terciarum, in consistorio loco consueto domino officiali predicto pro tribunali sedente et partibus predictis per procuratores ipsorum constitutos predictos coram ipso in judicio comparentibus pre- fatus magister Woyslaus nomine procuratorio quo supra generaliter et sine scriptis contra replicaciones partis aduerse ultimo productas duplicauit dicens, quod huiusmodi replicaciones sunt invalide, inanes et inpertinentes et quod ipse excepciones pro parte sua dedit peremptorie, ad quas petit se admitti ad probandum . Et eisdem duplicacioni- bus sic factis dominus officialis spacium unius mensis pro audienda voluntate sua super deductis in judicium in causa presenti ipsis partibus pro termino statuit et assignauit. Item anno et indiccione quibus supra quarta feria videlicet in vigilia sancti Wenceslai martiris die XXVII mensis Septembris, hora terciarum in consistorio loco consueto domino Jenczone officiali predicto pro tribunali sedente et partibus predictis per procuratores ipsorum predictos coram ipso in judicio comparentibus prefatus dominus officialis eundem terminum ad idem faciendum videlicet pro audienda voluntate sua super deductis coram ipso in judicium quartam feriam proximam pro termino prorogauit . Quarta feria proxima post festum sancti Wenceslai, die quarta mensis Octobris hora et loco consuetis domino officiali predicto pro tribunali sedente et partibus predictis per procuratores ipsorum ante- dictos coram ipso in judicio comparentibus, ubi dominus officialis predictus eundem terminum ad idem faciendum videlicet ad interloquendum siue pro- audienda voluntate sua super deductis in judicium ipsis partibus ad diem sabati proxime venientis pro termino prorogauit . Sabbato proximo post festum sancti Francisci confessoris die VII� mensis Octobris hora et loco consuetis honorabili viro domino Johanne Peczník juris perito locumtenente in officiolatu domini Jenczonis officialis predicti pro tribunali sedente et partibus predictis per procuratores ipsorum antedictos coram ipso in judicio comparentibus, ubi idem dominus Johannes locumtenens in officiolatu eundem terminum ad idem faciendum videlicet pro audienda voluntate domini officialis predicti ad diem sabbati proxime venientis ipsis partibus pro termino prorogauit . Sabbato proximo ante festum sancti Galli die XIIII mensis Octobris hora consistorii et in consistorio loco consueto domino Jenczone officiali predicto pro tribunali sedente et partibus pre- dictis per procuratores ipsorum antedictos coram ipso in judicio conparentibus prefatus dominus officialis voluntatem suam dixit siue interlocutus est in hiis scriptis per omnia in hec verba: 10*
Strana 76
76 Appellacio. Interloquendo admittimus prefatum dominum Wilhelmum et magistrum Woyslaum procuratorem ipsius pro eo ad probandum, quod prescripti duo lanei temporibus predicti domini Mikulonis et ante motam litem et tempore mote litis fuerint et sunt laicorum predictorum, prout in sua deducitur excepcione . Et eadem interlocutoria sic per dictum dominum officialem lata magister Zanderus nomine procuratorie quo supra protestatus est de grauamine et appellando . Secunda feria proxima ante festum sancti Luce ewangeliste die XVI mensis Octobris hora terciarum in consistorio loco consueto domino officiali antedicto ad causas audiendas et jura reddenda pro tribunali sedente et partibus predictis videlicet dominis . . capitulo et ecclesie Olomucensis (sic) per magistrum Petrum ex una, et domino Wilhelmo per magistrum Woyslaum procuratores ipsorum predictos parte ex altera coram ipso in judicio comparentibus, ubi magister Petrus nomine procuratorio quo supra quandam appellacionem in papiero scriptam, quam tunc in suis manibus tenebat, interposuit, publicauit et legi mandauit, cuius appella- cionis tenor per omnia sequitur in hec verba: In nomine domini amen. Cum ad sacrosanctam Romanam ecclesiam inter alias domino disponente obtinentem principatum tanquam ad matrem benignam et piam singulorum protectricem expedit omnibus et singulis tam oppressis et grauatis quam opprimi et grauari verisimiliter suspicantibus per appellacionis beneficium conuolare, ut que contra justiciam in quorumcunque preiudicium et grauamen attemptantur, ipsius sollicitudine ad rectitudinis tramitem illico justo judicio reuo- centur; hinc est, quod constitutus coram vobis honorabili viro domino Jenczone preposito ecclesie sancte crucis Wratislauiensis, curie archiepiscopalis Pragensis et apostolice sedis legati officialis (sic), ego Petrus Michaelis de Praga procurator et procuratorio nomine honorabilium virorum decani, prepositi et capituli ecclesie Olomucensis dico et propono appellando: Quod quamuis in causa dudum inter honorabiles viros Fridricum decanum, Herbordum prepositum et capitulum ecclesie Olomucensis pro parte ex una, et nobilem militem dominum Wilhelmum dictum de Cunstat, tutorem puppilli Cuniconis, quondam Hrochonis de Cunstat diocesis Olomucensis parte ex altera super duobus laneis ville Bossowicz dicte diocesis Olomucensis per honorabilem virum dominum Mikulonem de Drahotus, felicis memorie, olym canonicum ipsius ecclesie Olomucensis in testamento ipsi ecclesie Olomucensi datis et legatis, prius coram honorabili viro domino Henrico officiali Olomucensi non ex delegacione apostolica, pro nunc vero in causa appellacionis vertente, coram vobis contra quasdam excepciones pro parte dicti domini Wil- helmi causa diffugii pluries propositas et repetitas, videlicet quod predicti duo lanei essent res mere temporalis et quod idem dominus Wilhelmus esset persona laica pertinens ad forum temporale, quodque ipsi duo lanei fuerint laicarum per- sonarum et sic possessi ac semper ad laicas personas et nunquam ad dictum do- minum Miculonem pertinuerint replicatum fuerit vice et nomine dictorum decani .. Interlocuto- ria.
76 Appellacio. Interloquendo admittimus prefatum dominum Wilhelmum et magistrum Woyslaum procuratorem ipsius pro eo ad probandum, quod prescripti duo lanei temporibus predicti domini Mikulonis et ante motam litem et tempore mote litis fuerint et sunt laicorum predictorum, prout in sua deducitur excepcione . Et eadem interlocutoria sic per dictum dominum officialem lata magister Zanderus nomine procuratorie quo supra protestatus est de grauamine et appellando . Secunda feria proxima ante festum sancti Luce ewangeliste die XVI mensis Octobris hora terciarum in consistorio loco consueto domino officiali antedicto ad causas audiendas et jura reddenda pro tribunali sedente et partibus predictis videlicet dominis . . capitulo et ecclesie Olomucensis (sic) per magistrum Petrum ex una, et domino Wilhelmo per magistrum Woyslaum procuratores ipsorum predictos parte ex altera coram ipso in judicio comparentibus, ubi magister Petrus nomine procuratorio quo supra quandam appellacionem in papiero scriptam, quam tunc in suis manibus tenebat, interposuit, publicauit et legi mandauit, cuius appella- cionis tenor per omnia sequitur in hec verba: In nomine domini amen. Cum ad sacrosanctam Romanam ecclesiam inter alias domino disponente obtinentem principatum tanquam ad matrem benignam et piam singulorum protectricem expedit omnibus et singulis tam oppressis et grauatis quam opprimi et grauari verisimiliter suspicantibus per appellacionis beneficium conuolare, ut que contra justiciam in quorumcunque preiudicium et grauamen attemptantur, ipsius sollicitudine ad rectitudinis tramitem illico justo judicio reuo- centur; hinc est, quod constitutus coram vobis honorabili viro domino Jenczone preposito ecclesie sancte crucis Wratislauiensis, curie archiepiscopalis Pragensis et apostolice sedis legati officialis (sic), ego Petrus Michaelis de Praga procurator et procuratorio nomine honorabilium virorum decani, prepositi et capituli ecclesie Olomucensis dico et propono appellando: Quod quamuis in causa dudum inter honorabiles viros Fridricum decanum, Herbordum prepositum et capitulum ecclesie Olomucensis pro parte ex una, et nobilem militem dominum Wilhelmum dictum de Cunstat, tutorem puppilli Cuniconis, quondam Hrochonis de Cunstat diocesis Olomucensis parte ex altera super duobus laneis ville Bossowicz dicte diocesis Olomucensis per honorabilem virum dominum Mikulonem de Drahotus, felicis memorie, olym canonicum ipsius ecclesie Olomucensis in testamento ipsi ecclesie Olomucensi datis et legatis, prius coram honorabili viro domino Henrico officiali Olomucensi non ex delegacione apostolica, pro nunc vero in causa appellacionis vertente, coram vobis contra quasdam excepciones pro parte dicti domini Wil- helmi causa diffugii pluries propositas et repetitas, videlicet quod predicti duo lanei essent res mere temporalis et quod idem dominus Wilhelmus esset persona laica pertinens ad forum temporale, quodque ipsi duo lanei fuerint laicarum per- sonarum et sic possessi ac semper ad laicas personas et nunquam ad dictum do- minum Miculonem pertinuerint replicatum fuerit vice et nomine dictorum decani .. Interlocuto- ria.
Strana 77
77 prepositi et capituli Olomucensis. pertinentes ipsas excepciones minime fore et esse de jure admittendas pro eo, quia dudum alique excepciones eorundem pro- posite coram officiali Olomucensi antedicto, expresse per ipsius interlocutoriam et demum in causa appellacionis propter hoc pro parte dicti domini Wilhelmi ab eodem officiali Olomucensi ad reuerendum in Christo patrem dominum Johannem archiepiscopum Pragensem et apostolice sedis legatum interposite per vos et vestram interlocutoriam continentem, quod obmisso articulo appellacionis foret in principali causa procedendum, tacite essent repulse, ac eciam, quod pro parte dicti militis Wilhelmi eisdem excepcionibus per contrarium actum, videlicet per consensum ad procedendum in principali, nomine dicti domini Wilhelmi factum, appellacioni a vobis in causa appellacionis pro parte dicti domini Wilhelmi ad sedem aposto- licam interiecte inaniter esset renunciatum, presertim cum idem dominus Wilhelmus esset invasor et occupator bonorum ecclesiasticorum, videlicet dictorum duorum laneorum venerabili ecclesie Olomucensi predicte collatorum pro remedio peccatorum in testamento, ut prefertur, propter quod tanquam sacrilegus a judice speciali de jure posset non solum judicari sed eciam anathemati supponi usque ad dignam satisfaccionem, quodque eciam alique ipsarum excepcionum tangerent cognicionem negocii principalis et non essent de illis, que forent priuilegiate, ut de re judicata. transacta et finita inpedire litis contestacionem, propter que inter dilatorias non possent sibi vendicare locum, nec ex consequenti possent litis contestacionem impedire vel aliquo modo retardare, prout hec ex peticionibus, excepcionibus, replicacionibus, interlocutoriis productis et actitatis coram dicto domino officiali Olomucensi et vobis, habitis hic pro insertis, presentis appellacionis justificacione plenius elucescunt: tamen vos domine Jenczo, judex et officialis venerande, salua vestra reuerencia, non attentis dictis replicacionibus, allegacionibus, interlocutoriis. processuque et actis coram vobis factis, productis et actitatis, sed eis pocius tacite et per indirectum de facto spectis et repulsis nunc de anno M'CCC'LXVIII°, die XIIII mensis Octobris, que fuit dies sancti Kalixti pape et martiris, per vestram interlocutoriam admisistis prefatum dominum Wilhelmum et magistrum Woyslaum, procuratorem ipsius, ad probandum, quod prescripti duo lanei temporibus dredicti domini Mikulonis at ante motam litem et tempore mote litis fuerunt et sunt laicorum predictorum, quod non extitit sic jure, nec eciam sit deductum contra deum et justiciam in ipsorum decani, prepositi et capituli ecclesie Olomucensis predictorum preiudicium, juris lesionem, jacturam, dampnum non modicum et grauamen. Ex quibus omnibus et singulis predictis ego Petrus procurator et procuratorio nomine quo supra senciens predictos dominos decanum, prepositum et capitulum ecclesie Olomucensis et me ipsorum nomine grauatos, timensque ipsos ipsorumque jus et me ipsorum nomine verisimiliter in posterum plus et forcius posset ledi. opprimi et aggrauari, a vobis vestraque interlocutoria necnon replicacionum, alle- gacionum et jurium predictorum tacita repulsione et ab admissione probacionum
77 prepositi et capituli Olomucensis. pertinentes ipsas excepciones minime fore et esse de jure admittendas pro eo, quia dudum alique excepciones eorundem pro- posite coram officiali Olomucensi antedicto, expresse per ipsius interlocutoriam et demum in causa appellacionis propter hoc pro parte dicti domini Wilhelmi ab eodem officiali Olomucensi ad reuerendum in Christo patrem dominum Johannem archiepiscopum Pragensem et apostolice sedis legatum interposite per vos et vestram interlocutoriam continentem, quod obmisso articulo appellacionis foret in principali causa procedendum, tacite essent repulse, ac eciam, quod pro parte dicti militis Wilhelmi eisdem excepcionibus per contrarium actum, videlicet per consensum ad procedendum in principali, nomine dicti domini Wilhelmi factum, appellacioni a vobis in causa appellacionis pro parte dicti domini Wilhelmi ad sedem aposto- licam interiecte inaniter esset renunciatum, presertim cum idem dominus Wilhelmus esset invasor et occupator bonorum ecclesiasticorum, videlicet dictorum duorum laneorum venerabili ecclesie Olomucensi predicte collatorum pro remedio peccatorum in testamento, ut prefertur, propter quod tanquam sacrilegus a judice speciali de jure posset non solum judicari sed eciam anathemati supponi usque ad dignam satisfaccionem, quodque eciam alique ipsarum excepcionum tangerent cognicionem negocii principalis et non essent de illis, que forent priuilegiate, ut de re judicata. transacta et finita inpedire litis contestacionem, propter que inter dilatorias non possent sibi vendicare locum, nec ex consequenti possent litis contestacionem impedire vel aliquo modo retardare, prout hec ex peticionibus, excepcionibus, replicacionibus, interlocutoriis productis et actitatis coram dicto domino officiali Olomucensi et vobis, habitis hic pro insertis, presentis appellacionis justificacione plenius elucescunt: tamen vos domine Jenczo, judex et officialis venerande, salua vestra reuerencia, non attentis dictis replicacionibus, allegacionibus, interlocutoriis. processuque et actis coram vobis factis, productis et actitatis, sed eis pocius tacite et per indirectum de facto spectis et repulsis nunc de anno M'CCC'LXVIII°, die XIIII mensis Octobris, que fuit dies sancti Kalixti pape et martiris, per vestram interlocutoriam admisistis prefatum dominum Wilhelmum et magistrum Woyslaum, procuratorem ipsius, ad probandum, quod prescripti duo lanei temporibus dredicti domini Mikulonis at ante motam litem et tempore mote litis fuerunt et sunt laicorum predictorum, quod non extitit sic jure, nec eciam sit deductum contra deum et justiciam in ipsorum decani, prepositi et capituli ecclesie Olomucensis predictorum preiudicium, juris lesionem, jacturam, dampnum non modicum et grauamen. Ex quibus omnibus et singulis predictis ego Petrus procurator et procuratorio nomine quo supra senciens predictos dominos decanum, prepositum et capitulum ecclesie Olomucensis et me ipsorum nomine grauatos, timensque ipsos ipsorumque jus et me ipsorum nomine verisimiliter in posterum plus et forcius posset ledi. opprimi et aggrauari, a vobis vestraque interlocutoria necnon replicacionum, alle- gacionum et jurium predictorum tacita repulsione et ab admissione probacionum
Strana 78
78 pro parte ipsius domini Wilhelmi faciendarum et ab aliis omnibus et singulis grauaminibus, que resultant vel sequi possunt ex premissis et quolibet promissorum et contra predictum militem dominum Wilhelmum et omnium, quorum interest vel interesse poterit in futurum, in dei nomine ad sacrosanctam sedem apostolicam in hiis scriptis nomine quo supra prouoco et appello et apostolos a vobis peto primo instanter, secundo instancius, tercio instantissime et uno contextu nomine quo supra michi dari, quos recipere sum paratus, subiciens dominos antedictos decanum, prepositum capitulumque ecclesie Olomucensis jura, statum, bona, ipsorum causam et dictos duos laneos in Bossowicz et census ac insuper et in premissis aut quolibet premissorum aliquid presumere, innouare et attemptare valeatur impedi- mentum dictorum dominorum ecclesieque Olomucensis juris lesionem cum omnibus ipsis adherentibus seu adherere volentibus in futurum, proteccioni et presidio sedis apostolice memorate . Protestor eciam ipsis et michi ipsorum nomine saluum fore presentem appellacionem corrigere, declarare, emendare, interpretari et innouare ex eisdem causis appellando, quociens et quando ipsis et michi ipsorum nomine visum fuerit expedire et eciam protestor nomine quo supra quod ipsam appella- cionem debent et volo ipsorum nomine publicare, insinuare predicto domino Wylhelmo ac omnibus et singulis, quorum interest vel interesse poterit in futurum, ubi et quociens fuerit expediens, et ipsius copiam edere et dare autenticam sub scriptura requisitus. Et eadem appellacione sic interposita publicata et lecta memoratus dominus officialis appellacionem huiusmodi ob reuerenciam sedis apostolice detulit reuerenter. assignans nichilominus spacium octo dierum dicto magistro Petro nomine pro- curatorio quo supra ad recipiendum eosdem apostolos cum effectu . Ibidem mox magister Woyslaus procurator et procuratorio nomine quo supra in delacionem dicti domini officialis non consensit. Acta sunt hec presentibus magistris Johanne dicto Pecznik, Henrico de Wslaria (?), Jencone Drahusconis aduocatis, Gregorio actore, Nicolao de Maschow, Gallo dicto Erculess notariis, Petro Bechina, Petro Lodherii procuratoribus con- sistorii Pragensis antedicti et aliis quam pluribus testibus fidedignis. Et ego Albertus quondam Wyllhelmi de Woycowicz, Pragensis dyocesis, publicus auctoritate imperiali actorum curie archiepiscopalis Pragensis notarius, prescripta acta et cause presentis de mandato et auctoritate reuerendi domini Jenczonis officialis antedicti, prout ea in registro originali actorum in papiro minori (?) conscripta continentur, de verbo ad verbum nil addendo vel minuendo. quod sensum mutet aut viciet incollumem, in ipsis sex peciis pergameni simul conglutinatis et munimine eorundem signo meo solito consignatis, aliisque negociis inpeditus per alium fidelem scribi feci et procuraui factoque prius diligencia aus- cultatus eram . . . cum eisdem originalibus actis seu registro originali . Et quod ea concordari inueni, hic me subscripsi et in hanc publicam formam redegi signoque
78 pro parte ipsius domini Wilhelmi faciendarum et ab aliis omnibus et singulis grauaminibus, que resultant vel sequi possunt ex premissis et quolibet promissorum et contra predictum militem dominum Wilhelmum et omnium, quorum interest vel interesse poterit in futurum, in dei nomine ad sacrosanctam sedem apostolicam in hiis scriptis nomine quo supra prouoco et appello et apostolos a vobis peto primo instanter, secundo instancius, tercio instantissime et uno contextu nomine quo supra michi dari, quos recipere sum paratus, subiciens dominos antedictos decanum, prepositum capitulumque ecclesie Olomucensis jura, statum, bona, ipsorum causam et dictos duos laneos in Bossowicz et census ac insuper et in premissis aut quolibet premissorum aliquid presumere, innouare et attemptare valeatur impedi- mentum dictorum dominorum ecclesieque Olomucensis juris lesionem cum omnibus ipsis adherentibus seu adherere volentibus in futurum, proteccioni et presidio sedis apostolice memorate . Protestor eciam ipsis et michi ipsorum nomine saluum fore presentem appellacionem corrigere, declarare, emendare, interpretari et innouare ex eisdem causis appellando, quociens et quando ipsis et michi ipsorum nomine visum fuerit expedire et eciam protestor nomine quo supra quod ipsam appella- cionem debent et volo ipsorum nomine publicare, insinuare predicto domino Wylhelmo ac omnibus et singulis, quorum interest vel interesse poterit in futurum, ubi et quociens fuerit expediens, et ipsius copiam edere et dare autenticam sub scriptura requisitus. Et eadem appellacione sic interposita publicata et lecta memoratus dominus officialis appellacionem huiusmodi ob reuerenciam sedis apostolice detulit reuerenter. assignans nichilominus spacium octo dierum dicto magistro Petro nomine pro- curatorio quo supra ad recipiendum eosdem apostolos cum effectu . Ibidem mox magister Woyslaus procurator et procuratorio nomine quo supra in delacionem dicti domini officialis non consensit. Acta sunt hec presentibus magistris Johanne dicto Pecznik, Henrico de Wslaria (?), Jencone Drahusconis aduocatis, Gregorio actore, Nicolao de Maschow, Gallo dicto Erculess notariis, Petro Bechina, Petro Lodherii procuratoribus con- sistorii Pragensis antedicti et aliis quam pluribus testibus fidedignis. Et ego Albertus quondam Wyllhelmi de Woycowicz, Pragensis dyocesis, publicus auctoritate imperiali actorum curie archiepiscopalis Pragensis notarius, prescripta acta et cause presentis de mandato et auctoritate reuerendi domini Jenczonis officialis antedicti, prout ea in registro originali actorum in papiro minori (?) conscripta continentur, de verbo ad verbum nil addendo vel minuendo. quod sensum mutet aut viciet incollumem, in ipsis sex peciis pergameni simul conglutinatis et munimine eorundem signo meo solito consignatis, aliisque negociis inpeditus per alium fidelem scribi feci et procuraui factoque prius diligencia aus- cultatus eram . . . cum eisdem originalibus actis seu registro originali . Et quod ea concordari inueni, hic me subscripsi et in hanc publicam formam redegi signoque
Strana 79
79 meo et nomine consuetis una cum appensione sigilli officiolatus curie predicte consignaui rogatus et requisitus in testimonium omnium premissorum. (Orig. Perg. im Olmützer Metropolitan-Kapitelarchive sign. A. II. a. 19.) 52. Heinrich von Lichtenburg stiftet ein Anniversar in dem Kloster s. Clara in Znaim. Dt. 16. October 1368 s. l. Ich Hainreich von Leuchtenbuorch vnd herr czy Vetow vnd mein liebe housurow Agnes vnd alle vnser erbn tuon chunt vnd veriehen an disem prief allen leuten, di in sehent oder horent lesen, di nu lebent vnd hernach chumftig werden, daz wir mit guotem willen vnd mit woluerdachtem muot czv der czeit, do wir es wol tuon mochten, durch got, durch aller vnser voruadern sel selichait willen vnd durch vnder (sic) selber vnd aller vnser nachchumlig sel selichait willen vnd durch ablas vnser sunden vud durch aller guoten werch, di do geschehn sein vnd noch alle tag in gotes lob geschehnt, daz wir der tail- heftig mugen werden, vnd czv einem ewigen selgeret gebn vnd gegebn haben acht fuoder holcz in vnserm wald, der da czwischen Pulicz vnd Jewischowicz stet, czv dem Junchvroun chlaster sand Chlaren orden czv Znoim, dacz vnser vroun der gotgedechtigen junchvroun Margreten der aptessin vnd dem ganczn conuent der junchvroun sand Chlaren orden, di nu sint oder hernach chumftig werden . Also, das di egenanten junchurovn di egenanten acht fuoder holcz in dem egenanten wald alle iar ewichleich, ie das fuoder als is vier phert cziehen mugen, schullen nemen vnd in ir chlaster fueren vnd damit ir nattuorft schaffen also beschaidenleich, das se alle jar ewichleich ein tag in dem jar vnsern voruadern ieren jar tag schullen begen mit vigilii vnd mit selmessen mit angeczunten cherczen, als gewondleich ist in der heiligen christnhait . Vnd wenne got hie ouf erdreich vnsers lebns nicht lenger habn wil, das se ouch vnsern iartag vnd peigraft vnd aller vnser nachchum- lingen, wenne got vber se gepeutet, alle jar ewichleich schullen begen, als vor geschriben stet . Vnd schullen ouch vnsern voruadern vnd vnser selbs seln, wenne got vber uns gepeutet, czv allen heiligen czeiten an ierem gepet vnd andacht vnser gedechtnuss habn vnd got fuer vns pitten . Vnd habn di egenanten acht fuoder holcz in dem egenanten wald czv dem egenanten chlaster gegebn, ab wir oder vnser nachchumling den egenanten wald verchouften, das wier nicht verchouffn mugen noch schullen di egenanten acht fuoder holcz, di se alle jar ewichleich nemen schullen vnd in ir chlaster fueren vnd dauon alle vorgeschriben sach vnd wandelung ewichleich czy tuon, als beschriben stet . Vnd czv einer ewigen vrchund vnd stetichait aller dieser sach vnd wandelung gib ich egenanter Hainreich von Leuchtenburch vnd mein liebe hausvrow Agnes disen gegnburtigen prief czo dem egenanten chlaster sand Chlaren orden czv Znoim versigelt mit vnsern anhangunden insigeln vnd hab gepeten mein lieb prueder hern Hansen vnd hern Georgn von Leuchtenburch vnd herren czv Vetow vnd di erbern herren, hern Czesem von Jewischowicz vnd hern
79 meo et nomine consuetis una cum appensione sigilli officiolatus curie predicte consignaui rogatus et requisitus in testimonium omnium premissorum. (Orig. Perg. im Olmützer Metropolitan-Kapitelarchive sign. A. II. a. 19.) 52. Heinrich von Lichtenburg stiftet ein Anniversar in dem Kloster s. Clara in Znaim. Dt. 16. October 1368 s. l. Ich Hainreich von Leuchtenbuorch vnd herr czy Vetow vnd mein liebe housurow Agnes vnd alle vnser erbn tuon chunt vnd veriehen an disem prief allen leuten, di in sehent oder horent lesen, di nu lebent vnd hernach chumftig werden, daz wir mit guotem willen vnd mit woluerdachtem muot czv der czeit, do wir es wol tuon mochten, durch got, durch aller vnser voruadern sel selichait willen vnd durch vnder (sic) selber vnd aller vnser nachchumlig sel selichait willen vnd durch ablas vnser sunden vud durch aller guoten werch, di do geschehn sein vnd noch alle tag in gotes lob geschehnt, daz wir der tail- heftig mugen werden, vnd czv einem ewigen selgeret gebn vnd gegebn haben acht fuoder holcz in vnserm wald, der da czwischen Pulicz vnd Jewischowicz stet, czv dem Junchvroun chlaster sand Chlaren orden czv Znoim, dacz vnser vroun der gotgedechtigen junchvroun Margreten der aptessin vnd dem ganczn conuent der junchvroun sand Chlaren orden, di nu sint oder hernach chumftig werden . Also, das di egenanten junchurovn di egenanten acht fuoder holcz in dem egenanten wald alle iar ewichleich, ie das fuoder als is vier phert cziehen mugen, schullen nemen vnd in ir chlaster fueren vnd damit ir nattuorft schaffen also beschaidenleich, das se alle jar ewichleich ein tag in dem jar vnsern voruadern ieren jar tag schullen begen mit vigilii vnd mit selmessen mit angeczunten cherczen, als gewondleich ist in der heiligen christnhait . Vnd wenne got hie ouf erdreich vnsers lebns nicht lenger habn wil, das se ouch vnsern iartag vnd peigraft vnd aller vnser nachchum- lingen, wenne got vber se gepeutet, alle jar ewichleich schullen begen, als vor geschriben stet . Vnd schullen ouch vnsern voruadern vnd vnser selbs seln, wenne got vber uns gepeutet, czv allen heiligen czeiten an ierem gepet vnd andacht vnser gedechtnuss habn vnd got fuer vns pitten . Vnd habn di egenanten acht fuoder holcz in dem egenanten wald czv dem egenanten chlaster gegebn, ab wir oder vnser nachchumling den egenanten wald verchouften, das wier nicht verchouffn mugen noch schullen di egenanten acht fuoder holcz, di se alle jar ewichleich nemen schullen vnd in ir chlaster fueren vnd dauon alle vorgeschriben sach vnd wandelung ewichleich czy tuon, als beschriben stet . Vnd czv einer ewigen vrchund vnd stetichait aller dieser sach vnd wandelung gib ich egenanter Hainreich von Leuchtenburch vnd mein liebe hausvrow Agnes disen gegnburtigen prief czo dem egenanten chlaster sand Chlaren orden czv Znoim versigelt mit vnsern anhangunden insigeln vnd hab gepeten mein lieb prueder hern Hansen vnd hern Georgn von Leuchtenburch vnd herren czv Vetow vnd di erbern herren, hern Czesem von Jewischowicz vnd hern
Strana 80
80 Philipp von Jacobow, di alle ir insigel czv geczeuchnuss diser vorgeschriben sach habn gehangen an disen gegnburtigen prief . Der gegebn ist, do man czalt von Christes gepurd drewczehnhundert jar danach in dem acht vnd sechczigisten jar an sand Gallen tag. (Orig. Perg. mit 6 häng. Sig., wovon die zwei letzten abgerissen, im Arch. des Kl. S. Clara in Znaim lit. B. n. 3 im Land. Archive.) 53. Johann und Vznata von Krizanov erhalten vom Markgrafen Johann gewisse Güter zu Lehen. Dt. Brünn, 18. November 1368. Nos Johannes et Wznata fratres de Crizano notumfacimus tenore presencium vniuersis. Quod in recompensam fidelium seruiminum intentorum Illustri et Magnifico principi et domino nostro genoroso, domino Johanni Marchioni Morauie per nos fideliter, intente et sedule impensorum bona Crizan et Bobrowa cum villis ad hec spectantibus, que bona per Czenconis et Tassonis fratrum nostrorum olim de Crizan obitus ad predictum dominum nostrum dominum Johannem Marchionem Morauie iure fuerant deuoluta, vtpote in Crizano medium castrum. medium theloneum et dimidiam siluam, quintumdimidium laneum, sex domos tabernarum, quinque staciones pistorum seu panium, quindecim subsides, vnum molendinum cum maiori rota et vnam pilam, in qua alutum contunditur, locum seu aream piscine aqua carentem, alteramdimidiam marcam census, quam Wznata singulis annis tenetur soluere. Item in Bobrowa opido quintumdimidium laneum sedecim subsides, sextamdimidiam tabernam, quatuor macella carnificum, quatuor molendina et dimidiam siluam. Item in villa Olessenka tres laneos. In villa Libochowa vndecim laneos, molendinum et locum seu aream piscine sine aqua. In villa Stklenne sex laneos soluentes et septimum laneum judicis liberum et minus quam mediam siluam. In villa Swinnych nouem laneos. In villa Ratkow vnum allodium et in villa Czykow vnum allodium et vnum subsidem cum omnibus suis pertinenciis, siluis, pratis, pascuis, agris cultis et incultis, aquis, riuis, piscacionibus, molendinis, libertatibus. juribus, usufructibus, prouentibus et obuencionibus vniuersis et singulis, quibuscumque nomi- nibus et vocabulis censeantur, a prefato domino nostro domino Johanne Marchione Morauie et a suis heredibus seu successoribus Marchionibus Morauie pro nobis et pro nostris heredibus in verum feudum suscepisse, promittentes pro nobis et nostris heredibus bona fide, quolibet sine dolo, ipsi domino Johanni Marchioni et suis heredibus seu successoribus Marchionibus Morauie, sicut nostris veris naturalibus et legittimis dominis, omnem veram fidem, seruitutem debitam et fidelitatem sinceram, bonumque eorum prosequi et malum precauere vbique publice et occulte. Et quandocumque ipsi domino Marchioni aut suis successoribus Marchionibus Morauie inminebit et ingruet necessitas oportuna, nos et nostri heredes promittimus et debemus domino Marchioni et suis heredibus seu successoribus Marchionibus Morauie de predicto feudo duos ydoneos et abiles ac valentes homines galeatos et vnum hominem cum hasta mittere et decenciori modo, quo poterimus, expedire. In quorum testimonium nostra
80 Philipp von Jacobow, di alle ir insigel czv geczeuchnuss diser vorgeschriben sach habn gehangen an disen gegnburtigen prief . Der gegebn ist, do man czalt von Christes gepurd drewczehnhundert jar danach in dem acht vnd sechczigisten jar an sand Gallen tag. (Orig. Perg. mit 6 häng. Sig., wovon die zwei letzten abgerissen, im Arch. des Kl. S. Clara in Znaim lit. B. n. 3 im Land. Archive.) 53. Johann und Vznata von Krizanov erhalten vom Markgrafen Johann gewisse Güter zu Lehen. Dt. Brünn, 18. November 1368. Nos Johannes et Wznata fratres de Crizano notumfacimus tenore presencium vniuersis. Quod in recompensam fidelium seruiminum intentorum Illustri et Magnifico principi et domino nostro genoroso, domino Johanni Marchioni Morauie per nos fideliter, intente et sedule impensorum bona Crizan et Bobrowa cum villis ad hec spectantibus, que bona per Czenconis et Tassonis fratrum nostrorum olim de Crizan obitus ad predictum dominum nostrum dominum Johannem Marchionem Morauie iure fuerant deuoluta, vtpote in Crizano medium castrum. medium theloneum et dimidiam siluam, quintumdimidium laneum, sex domos tabernarum, quinque staciones pistorum seu panium, quindecim subsides, vnum molendinum cum maiori rota et vnam pilam, in qua alutum contunditur, locum seu aream piscine aqua carentem, alteramdimidiam marcam census, quam Wznata singulis annis tenetur soluere. Item in Bobrowa opido quintumdimidium laneum sedecim subsides, sextamdimidiam tabernam, quatuor macella carnificum, quatuor molendina et dimidiam siluam. Item in villa Olessenka tres laneos. In villa Libochowa vndecim laneos, molendinum et locum seu aream piscine sine aqua. In villa Stklenne sex laneos soluentes et septimum laneum judicis liberum et minus quam mediam siluam. In villa Swinnych nouem laneos. In villa Ratkow vnum allodium et in villa Czykow vnum allodium et vnum subsidem cum omnibus suis pertinenciis, siluis, pratis, pascuis, agris cultis et incultis, aquis, riuis, piscacionibus, molendinis, libertatibus. juribus, usufructibus, prouentibus et obuencionibus vniuersis et singulis, quibuscumque nomi- nibus et vocabulis censeantur, a prefato domino nostro domino Johanne Marchione Morauie et a suis heredibus seu successoribus Marchionibus Morauie pro nobis et pro nostris heredibus in verum feudum suscepisse, promittentes pro nobis et nostris heredibus bona fide, quolibet sine dolo, ipsi domino Johanni Marchioni et suis heredibus seu successoribus Marchionibus Morauie, sicut nostris veris naturalibus et legittimis dominis, omnem veram fidem, seruitutem debitam et fidelitatem sinceram, bonumque eorum prosequi et malum precauere vbique publice et occulte. Et quandocumque ipsi domino Marchioni aut suis successoribus Marchionibus Morauie inminebit et ingruet necessitas oportuna, nos et nostri heredes promittimus et debemus domino Marchioni et suis heredibus seu successoribus Marchionibus Morauie de predicto feudo duos ydoneos et abiles ac valentes homines galeatos et vnum hominem cum hasta mittere et decenciori modo, quo poterimus, expedire. In quorum testimonium nostra
Strana 81
81 et nobilium virorum dominorum Wilhelmi de Cunstat, Johannis de Mezirziecz, Henzlini de Vetew et Petri Hecht de Rossicz sigilla, feudalium domini Marchionis predicti, ad nostre peticionis instanciam presentibus sunt appensa. Datum Brunne anno domini Millesimo Tre- centesimo Sexagesimo octauo die XVIII° mensis nouembris. (Orig. Perg. 6 häng. Sig., wovon das dritte abgerissen, im ständ. Archive Miscell. n. 45.) 54. Niklas Weissenpekch von Rudolf, Hertel Weissenpekch von Weissenbach, Wolfhart der Streun von Schwarzenau, Hansel der Dressidler von Puech, und Georg Dressidler von Karlstein erklären, dass sie dem Hinek Tluchsa und seiner Gemahlin Elisabeth für das von ihnen gekaufte Leibgeding 70 Pfund Wiener Pfennige zahlen sollen. Dt. 21. December 1368. Ich Nikel der Weissenpekch vom Rudolfs vnd ich Hertel der Weissenpekch von Weissenbach vnd ich her Wolfhart der Strewn von Swarczenaw vnd ich Hensel der Dressidler von Puech vnd ich Görig Dressidler von Charelstain vnd all vnser eriben, wir vergechen vnd tyn chunt offenleich an disem prief allen den, die den prief sehent, lesent, oder hörent lesen, die nv lebent oder hernach chvmftig werden, daz wir vnuerschaidenleich gelten schullen mit gesamter hant Hern Hyngken dem Tluchsen vnd vrawn Elspeten seiner Hausfrawn vnd allen iren eriben vmb daz Leibgeding, daz wir von in gechauft haben vmb sibenczig phunt phening wienner mynzz, der wir sew richten vnd weren schullen auf den nasten sand Gorigen tag, der da schierist chvmt. Tet wir des nicht, welicher czwen vnder vns von in gemant wuerd, die schullen in laisten mit vier pherten oder czwen erber chnecht an ir stat mit vier pherten gen Litschaw in ein Erber Gasthaus, wo vns da von in gezaigt wirt. Wan die vierczehen tag fur chômen nach der manung, wir laisten oder laisten nicht, so geb wir in vollen gewalt, auf vns zunemen ze Juden oder ze Christen auf vnsern schaden, vnd wir schullen auz der laistvng nicht auz chomen vncz daz der egenant Her Hingk der Tluchss vnd vraw Elspet sein Hausfraw vnd all ir Eriben des egenanten gelts gericht vnd gewert werden gantz vnd gar. Vnd wer aber daz, daz daz vorgenant gelt nicht gericht würd, waz des Her Hingk, der Tluchss, oder sein Eriben schaden nemen des vorgenanten gelts, waz er mit gewishait geczaigen mag, daz schol vns vorgenanten alles schad sein, vnd allen vnsern Eriben vnd nicht hern Tluchssen nach sein eriben. Vnd wer den prif inne hat von hern Hingken des Tluchssen wegen oder von seinen eriben mit irem gutleichen willen, dem schulle wir alle der gelub als wol gepunden sein, sam in selb vnd als oben geschriben stât, an alles geuer. Vnd daz die red stát vnd vnczebrochen beleib, vnd daruber zu einer pezzern sicherhait vnd zu einem waren vrchund so geb wir in all vorgenanten den prief versigelt mit vnsern aigen anhangvnden Insigeln . Der prief ist geben nach christi gepurd dreuczehenhundert Jar darnach in dem Acht vnd Sechczigistem Jar an sand Thomans tag vor weinachten. (Das Original auf Pergament mit vier angehängten kleinen Siegeln im mähr. Landesarchive sub Nr. 44 unter den Miscellen.) 11
81 et nobilium virorum dominorum Wilhelmi de Cunstat, Johannis de Mezirziecz, Henzlini de Vetew et Petri Hecht de Rossicz sigilla, feudalium domini Marchionis predicti, ad nostre peticionis instanciam presentibus sunt appensa. Datum Brunne anno domini Millesimo Tre- centesimo Sexagesimo octauo die XVIII° mensis nouembris. (Orig. Perg. 6 häng. Sig., wovon das dritte abgerissen, im ständ. Archive Miscell. n. 45.) 54. Niklas Weissenpekch von Rudolf, Hertel Weissenpekch von Weissenbach, Wolfhart der Streun von Schwarzenau, Hansel der Dressidler von Puech, und Georg Dressidler von Karlstein erklären, dass sie dem Hinek Tluchsa und seiner Gemahlin Elisabeth für das von ihnen gekaufte Leibgeding 70 Pfund Wiener Pfennige zahlen sollen. Dt. 21. December 1368. Ich Nikel der Weissenpekch vom Rudolfs vnd ich Hertel der Weissenpekch von Weissenbach vnd ich her Wolfhart der Strewn von Swarczenaw vnd ich Hensel der Dressidler von Puech vnd ich Görig Dressidler von Charelstain vnd all vnser eriben, wir vergechen vnd tyn chunt offenleich an disem prief allen den, die den prief sehent, lesent, oder hörent lesen, die nv lebent oder hernach chvmftig werden, daz wir vnuerschaidenleich gelten schullen mit gesamter hant Hern Hyngken dem Tluchsen vnd vrawn Elspeten seiner Hausfrawn vnd allen iren eriben vmb daz Leibgeding, daz wir von in gechauft haben vmb sibenczig phunt phening wienner mynzz, der wir sew richten vnd weren schullen auf den nasten sand Gorigen tag, der da schierist chvmt. Tet wir des nicht, welicher czwen vnder vns von in gemant wuerd, die schullen in laisten mit vier pherten oder czwen erber chnecht an ir stat mit vier pherten gen Litschaw in ein Erber Gasthaus, wo vns da von in gezaigt wirt. Wan die vierczehen tag fur chômen nach der manung, wir laisten oder laisten nicht, so geb wir in vollen gewalt, auf vns zunemen ze Juden oder ze Christen auf vnsern schaden, vnd wir schullen auz der laistvng nicht auz chomen vncz daz der egenant Her Hingk der Tluchss vnd vraw Elspet sein Hausfraw vnd all ir Eriben des egenanten gelts gericht vnd gewert werden gantz vnd gar. Vnd wer aber daz, daz daz vorgenant gelt nicht gericht würd, waz des Her Hingk, der Tluchss, oder sein Eriben schaden nemen des vorgenanten gelts, waz er mit gewishait geczaigen mag, daz schol vns vorgenanten alles schad sein, vnd allen vnsern Eriben vnd nicht hern Tluchssen nach sein eriben. Vnd wer den prif inne hat von hern Hingken des Tluchssen wegen oder von seinen eriben mit irem gutleichen willen, dem schulle wir alle der gelub als wol gepunden sein, sam in selb vnd als oben geschriben stât, an alles geuer. Vnd daz die red stát vnd vnczebrochen beleib, vnd daruber zu einer pezzern sicherhait vnd zu einem waren vrchund so geb wir in all vorgenanten den prief versigelt mit vnsern aigen anhangvnden Insigeln . Der prief ist geben nach christi gepurd dreuczehenhundert Jar darnach in dem Acht vnd Sechczigistem Jar an sand Thomans tag vor weinachten. (Das Original auf Pergament mit vier angehängten kleinen Siegeln im mähr. Landesarchive sub Nr. 44 unter den Miscellen.) 11
Strana 82
82 55. Johann, Markgraf von Mähren, bestätigt den zwischen dem Olmützer Kapitel und Dětoch von Schonwald stattgehabten Gütertausch. Dt. Brünn, 28. December 1368. Johannes dei gracia Marchio Morauie ad vniuersorum tam presencium quam futurorum hominum noticiam cupimus peruenire . Quod quia venerabilis pater noster in Christo dominus Johannes episcopus Olomucensis et suum capitulum XXIII marcas cum XL grossis reddituum et siluam, quos et quam ipsa ecclesia et predictum capitulum in tota villa Passeca, alio vocabulo Techans nominata, optinent, pro XXIII marcis grossorum cum XL grossis reddituum et siluam, quos et quam strenuus vir fidelis noster dilectus Dyetochius de Schonwalde et sui heredes in villa Prikaz, inter Olomucz et Lutouiam sita, in suam hereditatem possident, permutauerunt simpliciter ad inuicem de nostro beneplacito et consensu, nichil sibi juris hincinde reseruando in prefatis redditibus et siluis taliter permutatis ac bonis, de quibus huiusmodi redditus annue persoluuntur . Nos ad prefati Dyetochii necnon heredum suorum fidelium nostrorum instantiuam supplicacionem ac ipsius ecclesie Olom., cuius comoda piis affectibus ex innata nobis per diuinam clemenciam, cuius nutu principamus in terris, deuocione prosequi anhelamus, et cuius reuerencia principatum nostrum sublimius honorari conspicimus intuitu, prefatam permutacionem beniuole admittimus, gratuite ratificamus et pia mente de nostra certa sciencia confirmamus, supradictos redditus et Siluam in ipsa villa Prikas, ut predicitur, permutatas cum omni jure, dominio et pertinenciis, quibus ad prefatum Dyetochium et suos heredes hereditarie pertinebat, in proprietatem et Jus Olom. ecclesie et ipsius capituli ac libertate, quibus ex donacione progenitorum nostrorum eadem potitur ecclesia, auctoritate presencium perpetue transferentes. Harum, quas sub appensione Sigilli nostri scribi fecimus testimonio literarum . Datum Brune Anno dom. M° CCC. LXIX feria VI die sanctorum Innocencium. (Aus dem Codex E. l. 27 fol. 124 im Olm. Kapitelarchive.) 56. Oneš et Pelhřím von Kopitec verkaufen das Gut Olešná dem Kloster Neureisch. Dt. 1368. s. l. et d. Vniuersorum ac singulorum gestorum, que inter quoslibet exercentur, vacillat memoria per tempus elapsum, nisi uiuaci testimoniorum instrumentique publici amminiculo fuerint perhennata. Hinc est, quod ego Onsso et Pelhrzym fratres germani de Kopitecz heredesque nostri coram omnibus, ad quos peruenerit presens, noticia subscriptorum publice profitemur. Quod animo bene deliberato maturoque consilio omnium amicorum nostrorum et consensu hereditatem nostram in Olesna cum omnibus vtilitatibus et prouentibus magnis et paruis, qui ad ipsam dinoscuntur pertinere, siluis, rubetis, montibus, uallibus, agris cultis et incultis, pratis, pascuis, riuulis, piscinis et aquarum decursibus, plane cum omnibus juribus et dominio, quo
82 55. Johann, Markgraf von Mähren, bestätigt den zwischen dem Olmützer Kapitel und Dětoch von Schonwald stattgehabten Gütertausch. Dt. Brünn, 28. December 1368. Johannes dei gracia Marchio Morauie ad vniuersorum tam presencium quam futurorum hominum noticiam cupimus peruenire . Quod quia venerabilis pater noster in Christo dominus Johannes episcopus Olomucensis et suum capitulum XXIII marcas cum XL grossis reddituum et siluam, quos et quam ipsa ecclesia et predictum capitulum in tota villa Passeca, alio vocabulo Techans nominata, optinent, pro XXIII marcis grossorum cum XL grossis reddituum et siluam, quos et quam strenuus vir fidelis noster dilectus Dyetochius de Schonwalde et sui heredes in villa Prikaz, inter Olomucz et Lutouiam sita, in suam hereditatem possident, permutauerunt simpliciter ad inuicem de nostro beneplacito et consensu, nichil sibi juris hincinde reseruando in prefatis redditibus et siluis taliter permutatis ac bonis, de quibus huiusmodi redditus annue persoluuntur . Nos ad prefati Dyetochii necnon heredum suorum fidelium nostrorum instantiuam supplicacionem ac ipsius ecclesie Olom., cuius comoda piis affectibus ex innata nobis per diuinam clemenciam, cuius nutu principamus in terris, deuocione prosequi anhelamus, et cuius reuerencia principatum nostrum sublimius honorari conspicimus intuitu, prefatam permutacionem beniuole admittimus, gratuite ratificamus et pia mente de nostra certa sciencia confirmamus, supradictos redditus et Siluam in ipsa villa Prikas, ut predicitur, permutatas cum omni jure, dominio et pertinenciis, quibus ad prefatum Dyetochium et suos heredes hereditarie pertinebat, in proprietatem et Jus Olom. ecclesie et ipsius capituli ac libertate, quibus ex donacione progenitorum nostrorum eadem potitur ecclesia, auctoritate presencium perpetue transferentes. Harum, quas sub appensione Sigilli nostri scribi fecimus testimonio literarum . Datum Brune Anno dom. M° CCC. LXIX feria VI die sanctorum Innocencium. (Aus dem Codex E. l. 27 fol. 124 im Olm. Kapitelarchive.) 56. Oneš et Pelhřím von Kopitec verkaufen das Gut Olešná dem Kloster Neureisch. Dt. 1368. s. l. et d. Vniuersorum ac singulorum gestorum, que inter quoslibet exercentur, vacillat memoria per tempus elapsum, nisi uiuaci testimoniorum instrumentique publici amminiculo fuerint perhennata. Hinc est, quod ego Onsso et Pelhrzym fratres germani de Kopitecz heredesque nostri coram omnibus, ad quos peruenerit presens, noticia subscriptorum publice profitemur. Quod animo bene deliberato maturoque consilio omnium amicorum nostrorum et consensu hereditatem nostram in Olesna cum omnibus vtilitatibus et prouentibus magnis et paruis, qui ad ipsam dinoscuntur pertinere, siluis, rubetis, montibus, uallibus, agris cultis et incultis, pratis, pascuis, riuulis, piscinis et aquarum decursibus, plane cum omnibus juribus et dominio, quo
Strana 83
83 nos multis annis et temporibus vtebamur et fruebamur, vendimus et emptorie contulimus, deuote ac religiose domicille Gitcze magistre et conuentui sancti monialium monasterii beate Marie in Reush, ordinis premonstratentis diocesis Olomucensis, atque ipsarum successoribus pro septuaginta sexagenis gross. pragen. denariorum jure hereditario ad habendam, fruendam in futurum et in perpetuum possidendam. Nos vero supradicti Onsso et Pelhrzym fratres, vna nobiscum Jesco de Kopitecz, patruus noster, Jan de Ossieczan, Stiboribus de Zasmuk et Marsso de Vstrassyn, purchrauius de Rosenstayn, compromissores et fideiussores eorum, pro ipsis et cum ipsis promittimus manu coniuncta, non diuisa, bona nostra fide omni absque dolo, prenotate Gittzie ac conuentui virginum sanctimonialium monasterii beate Marie in Reush cum omnibus prehabitis Brunne ciuitatis in primo colloquio terrestri intabulare et ad perpetuam hereditatem eis spondemus ascribere, tueri, protegere, sicut jus et consuetudo terre Morauie poposcit et requirit absque omni malo zelo. Quod si non fecerimus, ut promittimus, extunc quicumque ipsorum duo ex nobis moniti fuerint per predictam virginem Gytkam nominatam ac ipsius conuentum uel certum ipsius nuncium aut amicum uel tutorem, mox absque dilacione et omni occasione se excursando Jempnycz ciuitatem ad hospitium honestum, vbi nobis per prefatas vel prescriptas fuerit deputatum, cum duobus famulis et quatuor equis propria in persona nomine veri obstagii tenebimur intrare et in eodem con- tinuare, donec sepedictis domicellabus prius dictam hereditatem a quolibet homine et a qualibet persona, cuiuscumque generis sit, exbrigauerimus absque ipsius et ipsarum dampnis. Testis huius rei Jesco de Wezelnycz . In cuius rei testimonium presentes scribi iussimus et sigillorum nostrorum munimine roborari . Datum Anno domini Millesimo Trecentisimo Sexagesimo Octauo. (Orig, mit 7 häng. Sig. im Archive des Kl. Neureisch.) 57. Wochno von Perna bekennt, vom Markgrafen Johann gewisse Besitzungen zu Lehen empfangen zu haben. Circa 1368. Ego Wochno de Perna recognosco tenore presencium vniuersis, ab Illustri et Magnifico principe et domino meo generoso, domino Johanne Marchione Morauie et a suis heredibus seu successoribus, Marchionibus Morauie, bona subscripta vtpote curiam nouem quartalia et molendinum in Perna, tolam villam Bynina, in Crasna decem et septem quartalia et duos subsides, in Lesezna unum quartale et in villa Strzietez duo quartalia et partem jurispatronatus ecclesie ibidem cum omnibus suis juribus, libertatibus, vsufructibus, prouentibus et obuencionibus, agris, pratis, pascuis, siluis, rubetis, aquis et aquarum decursibus, pisca- cionibus, molendinis, piscinis et omnibus ac singulis pertinenciis suis, quibuscumque nominibus censeantur, in recompensam fidelium seruiminum intentorum, pro me et pro meis heredibus me verum in feudum suscepisse habenda, tenenda, vtifruenda et successiuis in antea temporibus jure feudi obtinenda. Ita quod ego vnacum meis heredibus dicto domino Johanni Marchioni 11*
83 nos multis annis et temporibus vtebamur et fruebamur, vendimus et emptorie contulimus, deuote ac religiose domicille Gitcze magistre et conuentui sancti monialium monasterii beate Marie in Reush, ordinis premonstratentis diocesis Olomucensis, atque ipsarum successoribus pro septuaginta sexagenis gross. pragen. denariorum jure hereditario ad habendam, fruendam in futurum et in perpetuum possidendam. Nos vero supradicti Onsso et Pelhrzym fratres, vna nobiscum Jesco de Kopitecz, patruus noster, Jan de Ossieczan, Stiboribus de Zasmuk et Marsso de Vstrassyn, purchrauius de Rosenstayn, compromissores et fideiussores eorum, pro ipsis et cum ipsis promittimus manu coniuncta, non diuisa, bona nostra fide omni absque dolo, prenotate Gittzie ac conuentui virginum sanctimonialium monasterii beate Marie in Reush cum omnibus prehabitis Brunne ciuitatis in primo colloquio terrestri intabulare et ad perpetuam hereditatem eis spondemus ascribere, tueri, protegere, sicut jus et consuetudo terre Morauie poposcit et requirit absque omni malo zelo. Quod si non fecerimus, ut promittimus, extunc quicumque ipsorum duo ex nobis moniti fuerint per predictam virginem Gytkam nominatam ac ipsius conuentum uel certum ipsius nuncium aut amicum uel tutorem, mox absque dilacione et omni occasione se excursando Jempnycz ciuitatem ad hospitium honestum, vbi nobis per prefatas vel prescriptas fuerit deputatum, cum duobus famulis et quatuor equis propria in persona nomine veri obstagii tenebimur intrare et in eodem con- tinuare, donec sepedictis domicellabus prius dictam hereditatem a quolibet homine et a qualibet persona, cuiuscumque generis sit, exbrigauerimus absque ipsius et ipsarum dampnis. Testis huius rei Jesco de Wezelnycz . In cuius rei testimonium presentes scribi iussimus et sigillorum nostrorum munimine roborari . Datum Anno domini Millesimo Trecentisimo Sexagesimo Octauo. (Orig, mit 7 häng. Sig. im Archive des Kl. Neureisch.) 57. Wochno von Perna bekennt, vom Markgrafen Johann gewisse Besitzungen zu Lehen empfangen zu haben. Circa 1368. Ego Wochno de Perna recognosco tenore presencium vniuersis, ab Illustri et Magnifico principe et domino meo generoso, domino Johanne Marchione Morauie et a suis heredibus seu successoribus, Marchionibus Morauie, bona subscripta vtpote curiam nouem quartalia et molendinum in Perna, tolam villam Bynina, in Crasna decem et septem quartalia et duos subsides, in Lesezna unum quartale et in villa Strzietez duo quartalia et partem jurispatronatus ecclesie ibidem cum omnibus suis juribus, libertatibus, vsufructibus, prouentibus et obuencionibus, agris, pratis, pascuis, siluis, rubetis, aquis et aquarum decursibus, pisca- cionibus, molendinis, piscinis et omnibus ac singulis pertinenciis suis, quibuscumque nominibus censeantur, in recompensam fidelium seruiminum intentorum, pro me et pro meis heredibus me verum in feudum suscepisse habenda, tenenda, vtifruenda et successiuis in antea temporibus jure feudi obtinenda. Ita quod ego vnacum meis heredibus dicto domino Johanni Marchioni 11*
Strana 84
84 Morauie et heredibus seu successoribus Morauie Marchionibus de prefatis bonis et eorum pertinenciis, ut premittitur, vniuersis seruire, parere, obsequi et intendere fideliter tenebimur et debemus, sicut alii fideles feudarii naturalibus et legittimis dominis suis seruiunt, obsecuntur fideliter et intendunt, bonum eorum prosequendo vbique et malum precauendo publice et occulte Presensium sub meo sigillo. (Orig. Perg. 4 häng. Sig. im Landesarchive Miscell. n. 46.) 58. Der Olmützer Kapiteldechant Friedrich subdelegirt an seiner statt in Angelegenheit des Zdérazer Probstes den Abt zu s. Karl. Dt. Olmütz, 18. Jänner 1369. Fridricus miseracione Diuina Decanus Olomucensis Ecclesie exsecutor, siue conser- uator una cum collegis nostris ad infra scripta et inter partes infra scriptas a Sede Apostolica deputatus Honorabilibus Viris Domino Abbati sancti Karoli in Praga Ordinis Regularium Canonicorum salutem in Domino, et mandatis nostris, ymo verius Apostolicis firmiter obedire. Literas nos sanctissimi Patris in Cristo, et Domini Domini Urbani Diuina Prouidencia Pape quinti non rasas, non cancellatas, non abolitas, non viciatas, nec in aliqua sui parte suspectas, more Romane curie bullatas recepisse noueritis, que sic incipiebant: Urbanus Episcopus seruus seruorum Dei, Venerabili fratri Episcopo Wratislauiensis, ac dilectis filiis Olomucensis et sancti Egidii Pragensis Ecclesiarum Decanis salutem et Apostolicam benediccionem. Militanti Ecclesie licet immeriti disponente Domino presidentes, circa curam Ecclesiarum et Monasteriorum omni solercia reddimur indefessa solliciti, ut iuxta debitum pastoralis officii eorum occuramus dispendiis et profectibus Diuina cooperante clemencia salubriter intendamus. Sane Dilectorum filiorum Prepositi et Conuentus monasterii Sderasiensis Sepulcri Dominici Jerosolimitani Pragensis per Prepositum soliti gubernari Ordinis sancti Augustini conquestione percepimus. Sic quoque finiebantur. Quod a data presencium sit vobis, et unicuique vestrum in premissis omnibus, et eorum singulis ceptis, et non ceptis presentibus et futuris, et pro predictis procedere, asci predicta omnia et singula coram vobis cepta fuissent, et Jurisdiccio vestra et cuiuslibet vestrum in predictis omnibus et singulis per citacionem vel modum alium perpetuata legittimum extitisset, constitucione predicta super conseruatoribus, et alia qualibet in contrarium edita non obstante, presentibus post terminum minime valituris. Datum Romæ apud sanctum Petrum nonas Februarii, Pontificatus nostri anno sexto. Post quarum literarum presentacionem fuit nobis pro parte dictorum Prepositi et Conuentus supplicatum, quod vices nostras, donec eas ad nos duxerimus reuocandas, vestro examini committere, et subdelegare curaremus. Nos igitur ipsorum peticionibus merito inclinati, de vestra legalitate et circumspeccione confisi, de qua in Domino fiduciam gerimus pleniorem, vobis per presentes committimus, et subdelegamus vices nostras, donec eas ad nos duxerimus reuocandas. In cuius rei testimonium sigillum nostrum duximus presentibus appendendum. Datum Olomucii anno Domini millesimo CCC.LXIX die XVIII mensis Januarii. (Dobn. Mon. IV. p. 367.)
84 Morauie et heredibus seu successoribus Morauie Marchionibus de prefatis bonis et eorum pertinenciis, ut premittitur, vniuersis seruire, parere, obsequi et intendere fideliter tenebimur et debemus, sicut alii fideles feudarii naturalibus et legittimis dominis suis seruiunt, obsecuntur fideliter et intendunt, bonum eorum prosequendo vbique et malum precauendo publice et occulte Presensium sub meo sigillo. (Orig. Perg. 4 häng. Sig. im Landesarchive Miscell. n. 46.) 58. Der Olmützer Kapiteldechant Friedrich subdelegirt an seiner statt in Angelegenheit des Zdérazer Probstes den Abt zu s. Karl. Dt. Olmütz, 18. Jänner 1369. Fridricus miseracione Diuina Decanus Olomucensis Ecclesie exsecutor, siue conser- uator una cum collegis nostris ad infra scripta et inter partes infra scriptas a Sede Apostolica deputatus Honorabilibus Viris Domino Abbati sancti Karoli in Praga Ordinis Regularium Canonicorum salutem in Domino, et mandatis nostris, ymo verius Apostolicis firmiter obedire. Literas nos sanctissimi Patris in Cristo, et Domini Domini Urbani Diuina Prouidencia Pape quinti non rasas, non cancellatas, non abolitas, non viciatas, nec in aliqua sui parte suspectas, more Romane curie bullatas recepisse noueritis, que sic incipiebant: Urbanus Episcopus seruus seruorum Dei, Venerabili fratri Episcopo Wratislauiensis, ac dilectis filiis Olomucensis et sancti Egidii Pragensis Ecclesiarum Decanis salutem et Apostolicam benediccionem. Militanti Ecclesie licet immeriti disponente Domino presidentes, circa curam Ecclesiarum et Monasteriorum omni solercia reddimur indefessa solliciti, ut iuxta debitum pastoralis officii eorum occuramus dispendiis et profectibus Diuina cooperante clemencia salubriter intendamus. Sane Dilectorum filiorum Prepositi et Conuentus monasterii Sderasiensis Sepulcri Dominici Jerosolimitani Pragensis per Prepositum soliti gubernari Ordinis sancti Augustini conquestione percepimus. Sic quoque finiebantur. Quod a data presencium sit vobis, et unicuique vestrum in premissis omnibus, et eorum singulis ceptis, et non ceptis presentibus et futuris, et pro predictis procedere, asci predicta omnia et singula coram vobis cepta fuissent, et Jurisdiccio vestra et cuiuslibet vestrum in predictis omnibus et singulis per citacionem vel modum alium perpetuata legittimum extitisset, constitucione predicta super conseruatoribus, et alia qualibet in contrarium edita non obstante, presentibus post terminum minime valituris. Datum Romæ apud sanctum Petrum nonas Februarii, Pontificatus nostri anno sexto. Post quarum literarum presentacionem fuit nobis pro parte dictorum Prepositi et Conuentus supplicatum, quod vices nostras, donec eas ad nos duxerimus reuocandas, vestro examini committere, et subdelegare curaremus. Nos igitur ipsorum peticionibus merito inclinati, de vestra legalitate et circumspeccione confisi, de qua in Domino fiduciam gerimus pleniorem, vobis per presentes committimus, et subdelegamus vices nostras, donec eas ad nos duxerimus reuocandas. In cuius rei testimonium sigillum nostrum duximus presentibus appendendum. Datum Olomucii anno Domini millesimo CCC.LXIX die XVIII mensis Januarii. (Dobn. Mon. IV. p. 367.)
Strana 85
85 59. K. Karl IV. verbietet der Stadt Deutschbrod, von den Iglauern die zum Behufe der Stadtpflasterung eingefuhrte Mauth einzuheben. Dt. Prag, 31. Janner 1369. Karolus Quartus diuina fauente Clemencia Romanorum Imperator semper Augustus et Boemie Rex . . Judici .. Cosulibus et . . Juratis ac toti Communitati Ciuitatis Brodetheu— thonicalis fidelibus suis dilectis graciam suam et omne bonum . Fideles dilecti. Comittimus et iniungimus fidelitati vestre presentibus seriose, quatenus a . . ciuibus et . . incolis ciuitatis Iglauie stratam per Ciuitatem Brodensem cum curribus et equis quomodolibet transeuntibus nullum theoloneum, quod in eadem ciuitate vestra racione pauimentacionis, quod in wlgari Belegampt dicitur, instauratum dinoscitur, de cetero recipere postulare uel exigere debeatis, sicut indignacionem nostram grauissimam volueritis euitare . Datum Prage die vltima Januarii Regnorum nostrorum anno vicesimo quarto Imperii vero Quinto decimo. Per dom. Paulum de Jenczenstein P. Jaur. (Orig. Perg. beigedr. Sig. im Iglauer Stadtarchive.) 60. Johann Markgraf von Mähren verleiht dem Markte Rouchowan das freie Testirungs-, das Meilen- und Asylrecht. Dt. Brünn, 3. Februar 1369. Nos Johannes dei gracia Marchio Moravie notumfacimus tenore presencium vniuersis. Quia volentes opidi nostri Ruchowan condiciones facere meliores et ut homines ad hoc opidum magis delectet confluere vndecumque et in eodem melius et comodosius commorari, omnibus ipsius opidi habitatoribus et incolis tales libertates et gracias concedimus singulares, quod omnes, quos ibi sine heredibus et liberis mori continget, omnia bona sua dare et legare poterunt cuicumque eorum placuerit voluntati . Et eciam omnia illa bona, que post quarumlibet ibidem decedencium personarum obitus relinquuntur, non ad nos et ad nostros heredes, ut prius, sed ad consanquineos et amicos eorum proximos deuoluantur . Concedimus eciam graciose et largimur, ut cereuisia infra vnius spacium miliaris ab opido non braxetur, sed recipiatur cereuisia ad villas de opido propinanda . In opido vero Ruchowan liceat eis eis adductam propinare cereuisiam vndecunque. Volumus eciam, ut omnes illi, qui ob excessus honestarum causarum que erleich sach vulgariter nuncupantur, ad opidum confugerint seu recursum habuerint, supradictam plenam ipso in opido habeant libertatem presencium sub nostro sigillo vigore et testimonio litterarum. Datum Brunne Anno domini Millesimo Tre- centesimo sexagesimo nono, die tercio mensis Februarii. (Aus der Confirmationsurkunde des Markgrafen Albrecht dto. Brunae fer. IV. ante cath. Petri 1437.)
85 59. K. Karl IV. verbietet der Stadt Deutschbrod, von den Iglauern die zum Behufe der Stadtpflasterung eingefuhrte Mauth einzuheben. Dt. Prag, 31. Janner 1369. Karolus Quartus diuina fauente Clemencia Romanorum Imperator semper Augustus et Boemie Rex . . Judici .. Cosulibus et . . Juratis ac toti Communitati Ciuitatis Brodetheu— thonicalis fidelibus suis dilectis graciam suam et omne bonum . Fideles dilecti. Comittimus et iniungimus fidelitati vestre presentibus seriose, quatenus a . . ciuibus et . . incolis ciuitatis Iglauie stratam per Ciuitatem Brodensem cum curribus et equis quomodolibet transeuntibus nullum theoloneum, quod in eadem ciuitate vestra racione pauimentacionis, quod in wlgari Belegampt dicitur, instauratum dinoscitur, de cetero recipere postulare uel exigere debeatis, sicut indignacionem nostram grauissimam volueritis euitare . Datum Prage die vltima Januarii Regnorum nostrorum anno vicesimo quarto Imperii vero Quinto decimo. Per dom. Paulum de Jenczenstein P. Jaur. (Orig. Perg. beigedr. Sig. im Iglauer Stadtarchive.) 60. Johann Markgraf von Mähren verleiht dem Markte Rouchowan das freie Testirungs-, das Meilen- und Asylrecht. Dt. Brünn, 3. Februar 1369. Nos Johannes dei gracia Marchio Moravie notumfacimus tenore presencium vniuersis. Quia volentes opidi nostri Ruchowan condiciones facere meliores et ut homines ad hoc opidum magis delectet confluere vndecumque et in eodem melius et comodosius commorari, omnibus ipsius opidi habitatoribus et incolis tales libertates et gracias concedimus singulares, quod omnes, quos ibi sine heredibus et liberis mori continget, omnia bona sua dare et legare poterunt cuicumque eorum placuerit voluntati . Et eciam omnia illa bona, que post quarumlibet ibidem decedencium personarum obitus relinquuntur, non ad nos et ad nostros heredes, ut prius, sed ad consanquineos et amicos eorum proximos deuoluantur . Concedimus eciam graciose et largimur, ut cereuisia infra vnius spacium miliaris ab opido non braxetur, sed recipiatur cereuisia ad villas de opido propinanda . In opido vero Ruchowan liceat eis eis adductam propinare cereuisiam vndecunque. Volumus eciam, ut omnes illi, qui ob excessus honestarum causarum que erleich sach vulgariter nuncupantur, ad opidum confugerint seu recursum habuerint, supradictam plenam ipso in opido habeant libertatem presencium sub nostro sigillo vigore et testimonio litterarum. Datum Brunne Anno domini Millesimo Tre- centesimo sexagesimo nono, die tercio mensis Februarii. (Aus der Confirmationsurkunde des Markgrafen Albrecht dto. Brunae fer. IV. ante cath. Petri 1437.)
Strana 86
86 61. Hertl der Weissenbak und dessen Vettern Johann und Niklas Weissenbäk verkaufen den Lehenhof zu Wolfhart mit allem Zugehör dem Bartholomäus von Waidhofen um 140 Pfund Wiener Pfennige. Dt. 8. Marz 1369. Ich Hertel der Weizzenpekch, ich Jans der Weizzenpekch, sein vetter, vnd ich Nichlas der Weizzenpekch, ouch ir vetter, wir vergehen für vns vnd für vnser erben vnd tun chunt allen den, die den brief lesent oder hörent lesent, die ny lebent, vnd hernach chunftich sint, daz wir mit aller vnser erben gutem willen vnd gunst, mit verdachtem mut, zu der zeit, da wir es wol getun möchten, verchaufft haben des ersten mit vnsers Lehen- herren hant des Hochgeborn fursten Hertzog Albrechts ze Osterreich, ze Steyr, ze Kernden vnd ze Chrain, Graf ze Tyrol, vnsers rechten Lehens, daz wir von Im zu lehen gehabt haben, vnsern Hof gelegen datz dem Wolfharts, vnd zway drittail zehents daselbens, grozzen vnd chlainen, ze veld vnd ze dorff, vnd ain phunt wienner phening geltes auf einem Lehen vnd auf einer Hofstat daselbens, vnd vnser wisen vnd vnsern Akcher; gelegen bei der Newn Mul, die her Jans der Weizzenpekch seliger, mein egenanten Jansen Vater, von dem Weniger gechaufft hat vnd von Ruedlein von Jesnitz, vnd alles das, daz zu dem egenanten Hof gehoret, zeueld vnd ze dorff, es sei gestifft oder vngestifft, versucht oder vnuersucht, wie daz genant ist. Dartzu haben wir verchaufft achtzehen schilling vnd zwelif phenning Wienner munczze, vnd drew Huener geltes, die inwerts aygen sint, gelegen ouf drin Lehen datz dem Reinolts in der Grafschafft ze Weichartzslag, vnd ouf alle dew vnd zu denselben drin Lehen gehoret, ze ueld vnd ze dorff, wie so das genant ist, den vorgenanten Hof, vnd alles das, daz dartzu gehöret, als vor benant ist, mitsampt dem egenanten gut datz dem Reinolts haben wir recht vnd redleich verchaufft vnd geben mit allen den nützen vnd rechten, als wir daz lehen in Lehens gewer, vnd daz inwerts aygen in inwerts aygens gewer, her- pracht haben, vmb Hundert phunt vnd vmb Viertzig phunt Wiener phening, der wir gantz vnd gar gewert sein, dem erbern man Pertelmen von Waydhofen vnd seiner Hausurowen, vrowen Preyden, vnd ir baider erben, also daz si dieselben guter mit allen den nutzen vnd rechten, als si vrow Elzbet, mein obgenanten Jansen des Weizzenpekchen Steufmuter, inn- gehabt hat, der Margengab si gewesen sint, von meinem Vater seligen von der wir ir Margengab vnd Leibgeding vnd alle die recht, die sie daran gehabt hat, abgechaufft haben, sullen furbas ledichleich vnd freyleich haben vnd allen iren frumen, damit schaffen, ver- chauffen, versetzen vnd geben, wem si wellen an allen irrsal. Vnd durich bezzer sicherhait so setzen wir vns obgenanten ich Hertel, ich Jans vnd ich Nichlas, die Weizzenpekchen, vnd alle vnser erben vnuerschaidenleich vber den vorgenanten Hof vnd vber alles das, daz dartzu gehöret, mitsampt dem gut datz dem Reinolts, dem vorgenanten Pertelmen von Waidhofen, vrown Prayden seiner Hausurown, vnd ir baider erben ze rechten gewern vnd scherm fur alle Ansprach, vber daz lehen als Lehens recht ist, vnd vber daz inwerts Aygen, als inwerts Aygens recht ist, vnd des Landes recht ze Osterreich. Wer aber, daz si an dem egenanten Hof vnd swas dartzu gehört, mit sampt dem gut datz dem Reinolts,
86 61. Hertl der Weissenbak und dessen Vettern Johann und Niklas Weissenbäk verkaufen den Lehenhof zu Wolfhart mit allem Zugehör dem Bartholomäus von Waidhofen um 140 Pfund Wiener Pfennige. Dt. 8. Marz 1369. Ich Hertel der Weizzenpekch, ich Jans der Weizzenpekch, sein vetter, vnd ich Nichlas der Weizzenpekch, ouch ir vetter, wir vergehen für vns vnd für vnser erben vnd tun chunt allen den, die den brief lesent oder hörent lesent, die ny lebent, vnd hernach chunftich sint, daz wir mit aller vnser erben gutem willen vnd gunst, mit verdachtem mut, zu der zeit, da wir es wol getun möchten, verchaufft haben des ersten mit vnsers Lehen- herren hant des Hochgeborn fursten Hertzog Albrechts ze Osterreich, ze Steyr, ze Kernden vnd ze Chrain, Graf ze Tyrol, vnsers rechten Lehens, daz wir von Im zu lehen gehabt haben, vnsern Hof gelegen datz dem Wolfharts, vnd zway drittail zehents daselbens, grozzen vnd chlainen, ze veld vnd ze dorff, vnd ain phunt wienner phening geltes auf einem Lehen vnd auf einer Hofstat daselbens, vnd vnser wisen vnd vnsern Akcher; gelegen bei der Newn Mul, die her Jans der Weizzenpekch seliger, mein egenanten Jansen Vater, von dem Weniger gechaufft hat vnd von Ruedlein von Jesnitz, vnd alles das, daz zu dem egenanten Hof gehoret, zeueld vnd ze dorff, es sei gestifft oder vngestifft, versucht oder vnuersucht, wie daz genant ist. Dartzu haben wir verchaufft achtzehen schilling vnd zwelif phenning Wienner munczze, vnd drew Huener geltes, die inwerts aygen sint, gelegen ouf drin Lehen datz dem Reinolts in der Grafschafft ze Weichartzslag, vnd ouf alle dew vnd zu denselben drin Lehen gehoret, ze ueld vnd ze dorff, wie so das genant ist, den vorgenanten Hof, vnd alles das, daz dartzu gehöret, als vor benant ist, mitsampt dem egenanten gut datz dem Reinolts haben wir recht vnd redleich verchaufft vnd geben mit allen den nützen vnd rechten, als wir daz lehen in Lehens gewer, vnd daz inwerts aygen in inwerts aygens gewer, her- pracht haben, vmb Hundert phunt vnd vmb Viertzig phunt Wiener phening, der wir gantz vnd gar gewert sein, dem erbern man Pertelmen von Waydhofen vnd seiner Hausurowen, vrowen Preyden, vnd ir baider erben, also daz si dieselben guter mit allen den nutzen vnd rechten, als si vrow Elzbet, mein obgenanten Jansen des Weizzenpekchen Steufmuter, inn- gehabt hat, der Margengab si gewesen sint, von meinem Vater seligen von der wir ir Margengab vnd Leibgeding vnd alle die recht, die sie daran gehabt hat, abgechaufft haben, sullen furbas ledichleich vnd freyleich haben vnd allen iren frumen, damit schaffen, ver- chauffen, versetzen vnd geben, wem si wellen an allen irrsal. Vnd durich bezzer sicherhait so setzen wir vns obgenanten ich Hertel, ich Jans vnd ich Nichlas, die Weizzenpekchen, vnd alle vnser erben vnuerschaidenleich vber den vorgenanten Hof vnd vber alles das, daz dartzu gehöret, mitsampt dem gut datz dem Reinolts, dem vorgenanten Pertelmen von Waidhofen, vrown Prayden seiner Hausurown, vnd ir baider erben ze rechten gewern vnd scherm fur alle Ansprach, vber daz lehen als Lehens recht ist, vnd vber daz inwerts Aygen, als inwerts Aygens recht ist, vnd des Landes recht ze Osterreich. Wer aber, daz si an dem egenanten Hof vnd swas dartzu gehört, mit sampt dem gut datz dem Reinolts,
Strana 87
87 mit recht icht Chrieges oder Ansprach gewunnen, von wem daz wer, oder ob In mit recht an denselben gutern icht abgieng, was si des schaden nement, daz sullen wir In alles auf- richten vnd widerchern an allen iren schaden, vnd sullen ouch si daz haben, ouf vns vnuerschaidenleich vnd auf allem vnserm gut, daz wir haben in dem Lande ze Osterreich, wir sein lebentig oder tode. Vnd daz der chauf furbas also stet vnd vntzebrochen beleib, daruber so geben wir In den brief zu einem waren vrchund der sach, versigilten mit vnsern Insigiln, vnd mit Jorigen Insigil von Liebenberg mein obgenanten Hertleins des Weizzenpekchen aydem, der der sach gezeug ist mit seinem Insigil. Der brief ist geben nach Christs gepurd dreutzehenhundert iar, darnach in dem Newn vnd Sechtzgistem iare, des nechsten Phintz- tages vor sant Gregorientage in der Vasten. (Das Original auf Pergament mit vier angehängten Siegeln, wovon das zweite und vierte zerbrochen sind, im mähr. Landesarchive sub Nr. 52 unter den Miszellen.) 62. Paul von Holstein gründet ein Anniversarium bei der Olmützer Kirche für Budis von Kwasitz. Dt. Olmütz, 12. März 1369. alaus de Holstain cupiens anime quondam domini Budissii de Quasicz militis pro- remedio subvenire legat vnam marcam census in villa ejusdem Pauli Tinecz in metis Vngarie sita persoluendam ecclesie Olomucensi, pro anniuersario dicti Budissi in die obitus, scilicet in vigilia annunciacionis s. Marie, in ecclesia Olomucensi peragendo . Datum Olomuc 1369 in die s. Gregorii pape et confessoris. (Extrakt aus dem Codex des Olm. Metropolitan-Kapitelarchives sig. II. f. 93 in der Boč. Sammlung n. 10.186 im Landesarchive.) 63. Vertrag des markgräflichen Baumeisters Zdenko bezüglich der Lieferung von Stricken für die neue Burg Ronow. Dt. 24. März 1369. Quia Sdenko dictus Ostrzyn murator et Philippus carpentarius, architectores domini marchionis, in novo castro Ronaw quatuor funes seu laqueos pro labore eiusdem castri apud Nicolaum et Curullinum funifices comparauerunt et plene iam soluerunt, quare due duntaxat parate et presentate sunt, promiserunt nichilominus ipsi funifices sub ypoteca domorum habitationum suarum extra portam Menesensium positarum, residuas vero duas funes in festo pasce dictis Sdenconi et Philippo elaborare, perficere et assignare . Et si quid defectus in dictis funibus infra hinc et Galli proximum per laborem et vetustatem acciderit, hunc ipsi sub obligatione dictarum domorum ymo personarum, si dicte domus non sufficerent pleno reformabunt. Actum in vigilia palmarum. (Aus dem Codex n. 38 fol. 152 des Brünner Stadtarchives, mitgetheilt vom Herrn Stadtrathe P. Koller.)
87 mit recht icht Chrieges oder Ansprach gewunnen, von wem daz wer, oder ob In mit recht an denselben gutern icht abgieng, was si des schaden nement, daz sullen wir In alles auf- richten vnd widerchern an allen iren schaden, vnd sullen ouch si daz haben, ouf vns vnuerschaidenleich vnd auf allem vnserm gut, daz wir haben in dem Lande ze Osterreich, wir sein lebentig oder tode. Vnd daz der chauf furbas also stet vnd vntzebrochen beleib, daruber so geben wir In den brief zu einem waren vrchund der sach, versigilten mit vnsern Insigiln, vnd mit Jorigen Insigil von Liebenberg mein obgenanten Hertleins des Weizzenpekchen aydem, der der sach gezeug ist mit seinem Insigil. Der brief ist geben nach Christs gepurd dreutzehenhundert iar, darnach in dem Newn vnd Sechtzgistem iare, des nechsten Phintz- tages vor sant Gregorientage in der Vasten. (Das Original auf Pergament mit vier angehängten Siegeln, wovon das zweite und vierte zerbrochen sind, im mähr. Landesarchive sub Nr. 52 unter den Miszellen.) 62. Paul von Holstein gründet ein Anniversarium bei der Olmützer Kirche für Budis von Kwasitz. Dt. Olmütz, 12. März 1369. alaus de Holstain cupiens anime quondam domini Budissii de Quasicz militis pro- remedio subvenire legat vnam marcam census in villa ejusdem Pauli Tinecz in metis Vngarie sita persoluendam ecclesie Olomucensi, pro anniuersario dicti Budissi in die obitus, scilicet in vigilia annunciacionis s. Marie, in ecclesia Olomucensi peragendo . Datum Olomuc 1369 in die s. Gregorii pape et confessoris. (Extrakt aus dem Codex des Olm. Metropolitan-Kapitelarchives sig. II. f. 93 in der Boč. Sammlung n. 10.186 im Landesarchive.) 63. Vertrag des markgräflichen Baumeisters Zdenko bezüglich der Lieferung von Stricken für die neue Burg Ronow. Dt. 24. März 1369. Quia Sdenko dictus Ostrzyn murator et Philippus carpentarius, architectores domini marchionis, in novo castro Ronaw quatuor funes seu laqueos pro labore eiusdem castri apud Nicolaum et Curullinum funifices comparauerunt et plene iam soluerunt, quare due duntaxat parate et presentate sunt, promiserunt nichilominus ipsi funifices sub ypoteca domorum habitationum suarum extra portam Menesensium positarum, residuas vero duas funes in festo pasce dictis Sdenconi et Philippo elaborare, perficere et assignare . Et si quid defectus in dictis funibus infra hinc et Galli proximum per laborem et vetustatem acciderit, hunc ipsi sub obligatione dictarum domorum ymo personarum, si dicte domus non sufficerent pleno reformabunt. Actum in vigilia palmarum. (Aus dem Codex n. 38 fol. 152 des Brünner Stadtarchives, mitgetheilt vom Herrn Stadtrathe P. Koller.)
Strana 88
88 64. Ulrich der Pruckmüllner und seine Frau Dorothea versetzen ihre halbe Muhle Kunz dem Kwelitzer um 11 Schock Groschen. Dt. 8. April 1369 s. l. Ich Vlreich der Prukmulner von Hard vnd mein hausfraw Dorothea vnd all vnser erben veriehen vnd tuen chunt mit dem offen prieff allen leuten, dew nu sind oder nach vns chunftig werden, daz wier mit woluerdachtem muet vnd mit gueten rat vnser erben vnd unser vreunt vnd zu der zeit, do wier yz wol getuen mochten, verseczt haben vnser mul halbe vnserm liewen swager Chuenczlein dem Qweliczer zu dem Czlewingz vnd seiner hausfrawen vnd allen iren erben vm aindlef schok grosser silbreyner phening prager muncz, de wier gancz vnd gar von in enphangen haben, also weschaydenlich, daz der vorgenant Chunrat mit allen seinen erben alleweg von der vorgenanten halben mul gericht schol werden. Vnd von den vorgenanten ayndlef schochen schol ich vorgenanter Vlreich vnd alle mein erben alle jar jerichlich, dy weil ich dy vorgenanten phening nicht richt, ain schok dinen von den vorgenanten pheningen schol (sic). Wan auer ich vnd mein erben daz vorgenant gelt verrichten den vorgenanten Chunraten vnd sein erben, so schol mier vnd allen meinen erben der vorgenanten mul abtreten an all wyderred . Vnd ob dem vorgenanten Chunraten vnd seinen erben an der halben mul icht abgieng, so schollen se yz haben auf vns vnd auf vnser hab, ys sey erib oder varund hab, wo wier dy haben inner landes oder ausser landes. Vnd daz verhaizz wier stet zu halten mit vnsern gueten trewen an aydes stat. Vnd wann ich vorgenanter Vlreich vnd mein erben aygens insigels nicht enhaben, so hab wier gepeten dy erbirdigen vnd dy weysen purger der stat dacz dem Czlewingz, daz se durich vnser pet willen haben ire stat insigel an den offen prieff gehangen zu ayner waren zeugnuzz in an schaden. Geben nach Christi gepuerd vber dreuczehen hundert jar darnach in dem neun vnd sechczkisten jar dez nechsten suntages nach dem heyligen ostertag. (Abschrift in der Boč. Sammlung n. 11.149 im Landesarchive.) 65. Smil und Friedrich von Kunstat versprechen alles zu halten, was ihre Mutter von ihrer Mitgift legiren würde. Dt. 4. April 1369 s. l. Nos Smylo et Fridricus decanus Olomucensis fratres dicti de Lesnicz Notum facimus vniuersis. Quod cum mater nostra Anna perdilecta materna fidelitate nos prosequens bona sua dotalicii nobis intabulauit, nos fidem fide filiali amore recompensare cupientes ipsi matri nostre concessimus et concedimus potestatem de eisdem bonis dispensandi et legandi, que nos rata et firma volumus tenere et obseruare. Primo quod Herardum fratrem nostrum recipimus in corundem bonorum porcionem. Item quod mater nostra legauit pro anima sua quatuor marcas redditus grossorum pragensium perpetui census in villa Luczan ad ecclesiam omnium Sanctorum in Vysschehors. Item pro Wylhelmo crucifero duas marcas annui census
88 64. Ulrich der Pruckmüllner und seine Frau Dorothea versetzen ihre halbe Muhle Kunz dem Kwelitzer um 11 Schock Groschen. Dt. 8. April 1369 s. l. Ich Vlreich der Prukmulner von Hard vnd mein hausfraw Dorothea vnd all vnser erben veriehen vnd tuen chunt mit dem offen prieff allen leuten, dew nu sind oder nach vns chunftig werden, daz wier mit woluerdachtem muet vnd mit gueten rat vnser erben vnd unser vreunt vnd zu der zeit, do wier yz wol getuen mochten, verseczt haben vnser mul halbe vnserm liewen swager Chuenczlein dem Qweliczer zu dem Czlewingz vnd seiner hausfrawen vnd allen iren erben vm aindlef schok grosser silbreyner phening prager muncz, de wier gancz vnd gar von in enphangen haben, also weschaydenlich, daz der vorgenant Chunrat mit allen seinen erben alleweg von der vorgenanten halben mul gericht schol werden. Vnd von den vorgenanten ayndlef schochen schol ich vorgenanter Vlreich vnd alle mein erben alle jar jerichlich, dy weil ich dy vorgenanten phening nicht richt, ain schok dinen von den vorgenanten pheningen schol (sic). Wan auer ich vnd mein erben daz vorgenant gelt verrichten den vorgenanten Chunraten vnd sein erben, so schol mier vnd allen meinen erben der vorgenanten mul abtreten an all wyderred . Vnd ob dem vorgenanten Chunraten vnd seinen erben an der halben mul icht abgieng, so schollen se yz haben auf vns vnd auf vnser hab, ys sey erib oder varund hab, wo wier dy haben inner landes oder ausser landes. Vnd daz verhaizz wier stet zu halten mit vnsern gueten trewen an aydes stat. Vnd wann ich vorgenanter Vlreich vnd mein erben aygens insigels nicht enhaben, so hab wier gepeten dy erbirdigen vnd dy weysen purger der stat dacz dem Czlewingz, daz se durich vnser pet willen haben ire stat insigel an den offen prieff gehangen zu ayner waren zeugnuzz in an schaden. Geben nach Christi gepuerd vber dreuczehen hundert jar darnach in dem neun vnd sechczkisten jar dez nechsten suntages nach dem heyligen ostertag. (Abschrift in der Boč. Sammlung n. 11.149 im Landesarchive.) 65. Smil und Friedrich von Kunstat versprechen alles zu halten, was ihre Mutter von ihrer Mitgift legiren würde. Dt. 4. April 1369 s. l. Nos Smylo et Fridricus decanus Olomucensis fratres dicti de Lesnicz Notum facimus vniuersis. Quod cum mater nostra Anna perdilecta materna fidelitate nos prosequens bona sua dotalicii nobis intabulauit, nos fidem fide filiali amore recompensare cupientes ipsi matri nostre concessimus et concedimus potestatem de eisdem bonis dispensandi et legandi, que nos rata et firma volumus tenere et obseruare. Primo quod Herardum fratrem nostrum recipimus in corundem bonorum porcionem. Item quod mater nostra legauit pro anima sua quatuor marcas redditus grossorum pragensium perpetui census in villa Luczan ad ecclesiam omnium Sanctorum in Vysschehors. Item pro Wylhelmo crucifero duas marcas annui census
Strana 89
89 et Elyzabeth moniali ad sanctam Katherinam in Olomucz, sorori nostre, duas marcas redditus ad tempora vite eorum. Sed postquam de hac vita decesserint, tunc iste quatuor marce census ad nos seu ad liberos nostros libere reuertentur. Insuper pro seruitoribus et familiaribus ipsius octo marcas prefatas grossorum, prout ipsa mater nostra inter ipsos diuiserit et vnicuique secundum intuitum suum distribuerit, volumus dare, promittentes sincera fide vna cum amicis nostris in hac litera scriptis videlicet Jankone de Chonicz, Benessio de Sonwald, Hechtone de Schuczendorf et Medwyedkone de Dubczan, qui se nobiscum presentibus fideiussores legitimi insolidum pari manu ipsis, quibus legatum est, vt premittitur, et ad manus domini Arclebi de Chunstat, constituunt, omnia fideliter tenere et adimplere . Quod si non fecerimus, extunc duo, quicunque ex nobis per ipsos moniti fuerint, ciuitatem Olomucensem quilibet cum famulo et duobus equis in domum honesti hospitis per ipsos demonstratam subintrabunt, obstagium prestandum, abinde non exituri tamdiu, quousque omnia in hac litera scripta et legata plenarie adimplebuntur . In cuius rei testimonium et fidem pleniorem sigilla in solidum nostra duximus appendenda . Datum Anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo nono quarta feria infra Octauas Pasche. (Orig. Perg. 5 h. Sig. im Olm. Kapitelarchive. Das Siegel des Smil und Friedrich zeigt das Wappen der Kunstate.) 66. Přibik von Cernin bekennt, ein Lehensmann des Markgrafen Johann zu sein. Dt. Brünn, 23. April 1369. Ego Przibico Czas dictus de Czrnyn notumfacio tenore presencium vniuersis ab Illustri ac Magnificio Principe et domino meo generoso, domino Johanne Marchione Morauie et a suis heredibus seu successoribus Morauie Marchionibus villam Bolikow cum omnibus suis pertinenciis, libertatibus juribus, vsufructibus, prouentibus et obuencionibus vniuersis ad dictam villam spectantibus, quibuscumque nominibus censeantur, pro me et meis heredibus in feudum suscepisse habendam, tenendam et jure feudali succesiuis inantea temporibus obtinendam, promittens dicto domino Marchioni et suis heredibus seu successoribus Mar- chionibus Morauie seruire, parere, obsequi et intendere fideliter, sicut alii fideles feudales suis naturalibus et legittimis dominis seruiunt, parent, obsecuntur fideliter et intendunt, bonum eorum prosequendo vbique et malum precauendo in omni loco publice et occulte. Presencium sub meo et in testimonium sub nobilium virorum dominorum Johannis de Mezirziecz senioris, Pothonis de Holstein et Strenui militis Henrici Huhne, dicti de Chlum, feudalium dicti domini Marchionis sigillis vigore et robore literarum. Datum Brunne Anno domini Millesimo Tre- centesimo Sexagesimo nono in die Sancti Georgii martiris. (Orig. Perg. 4 häng. Sig. im ständischen Archive Miscell. Nr. 50.) 12
89 et Elyzabeth moniali ad sanctam Katherinam in Olomucz, sorori nostre, duas marcas redditus ad tempora vite eorum. Sed postquam de hac vita decesserint, tunc iste quatuor marce census ad nos seu ad liberos nostros libere reuertentur. Insuper pro seruitoribus et familiaribus ipsius octo marcas prefatas grossorum, prout ipsa mater nostra inter ipsos diuiserit et vnicuique secundum intuitum suum distribuerit, volumus dare, promittentes sincera fide vna cum amicis nostris in hac litera scriptis videlicet Jankone de Chonicz, Benessio de Sonwald, Hechtone de Schuczendorf et Medwyedkone de Dubczan, qui se nobiscum presentibus fideiussores legitimi insolidum pari manu ipsis, quibus legatum est, vt premittitur, et ad manus domini Arclebi de Chunstat, constituunt, omnia fideliter tenere et adimplere . Quod si non fecerimus, extunc duo, quicunque ex nobis per ipsos moniti fuerint, ciuitatem Olomucensem quilibet cum famulo et duobus equis in domum honesti hospitis per ipsos demonstratam subintrabunt, obstagium prestandum, abinde non exituri tamdiu, quousque omnia in hac litera scripta et legata plenarie adimplebuntur . In cuius rei testimonium et fidem pleniorem sigilla in solidum nostra duximus appendenda . Datum Anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo nono quarta feria infra Octauas Pasche. (Orig. Perg. 5 h. Sig. im Olm. Kapitelarchive. Das Siegel des Smil und Friedrich zeigt das Wappen der Kunstate.) 66. Přibik von Cernin bekennt, ein Lehensmann des Markgrafen Johann zu sein. Dt. Brünn, 23. April 1369. Ego Przibico Czas dictus de Czrnyn notumfacio tenore presencium vniuersis ab Illustri ac Magnificio Principe et domino meo generoso, domino Johanne Marchione Morauie et a suis heredibus seu successoribus Morauie Marchionibus villam Bolikow cum omnibus suis pertinenciis, libertatibus juribus, vsufructibus, prouentibus et obuencionibus vniuersis ad dictam villam spectantibus, quibuscumque nominibus censeantur, pro me et meis heredibus in feudum suscepisse habendam, tenendam et jure feudali succesiuis inantea temporibus obtinendam, promittens dicto domino Marchioni et suis heredibus seu successoribus Mar- chionibus Morauie seruire, parere, obsequi et intendere fideliter, sicut alii fideles feudales suis naturalibus et legittimis dominis seruiunt, parent, obsecuntur fideliter et intendunt, bonum eorum prosequendo vbique et malum precauendo in omni loco publice et occulte. Presencium sub meo et in testimonium sub nobilium virorum dominorum Johannis de Mezirziecz senioris, Pothonis de Holstein et Strenui militis Henrici Huhne, dicti de Chlum, feudalium dicti domini Marchionis sigillis vigore et robore literarum. Datum Brunne Anno domini Millesimo Tre- centesimo Sexagesimo nono in die Sancti Georgii martiris. (Orig. Perg. 4 häng. Sig. im ständischen Archive Miscell. Nr. 50.) 12
Strana 90
90 67. Johann von Lomnitz verkauft dem Kloster s. Anna in Brünn sieben Lahne in Urhau. Dt. Brünn, 23. Mai 1369. Nos Jenczo de Lomnicz recognoscimus tenore presencium vniuersis. Quod matura deliberacione diligentique consilio cum amicis nostris prehabitis honorabilibus virginibus priorisse et conuentui monasterii sancte Anne in preurbio Brunensi presentibus et futuris septem laneos in villa, Vrzechow vocata, situatos, ad nos et ad heredes nostros hereditario jure spectantes, cum hominibus in eisdem laneis nunc et in futurum residentibus, cum omni jure et pleno dominio ac judicio, cum censibus decem marcarum, honoribus, emendis, robo- tacionibus et generaliter cum omnibus vsibus, vtilitatibus ac pertinenciis tam in villa quam in campis ad eosdem laneos spectantibus, prout ad nos et ad nostros heredes pertinuisse noscuntur, pro centum marcis grossorum denariorum pragensium numeri et pagamenti morauici nobis fam actu in integrum numeratis et solutis nostro et heredum nostrorum nomine legittime et racionabiliter vendidimus et presentibus venditos resignamus et proprios . . priorisse et . . conuentui predictis, ut premittitur, habendos, tenendos et hereditarie possi- dendos nichil penitus juris, dominii uel proprietatis in prefatis hominibus et laneis uel quibuslibet eorum pertinenciis nobis et nostris heredibus reseruantes. Promittimus igitur nos Jenczo de Lomnicz, Benesschius de Crawar, Vlricus de Bozkowicz et Wznatha de Lomnicz in solidum, manu coniuncta et indiuisi pro nobis heredibus nostris bona fide nostra sine quolibet dolo prefatis priorisse et conuentui presentibus et futuris, predictos laneos cum omnibus et singulis eorum pertinenciis antedictis de quibuslibet impeticionibus impedimentis et impugnacionibus a quouis homine, cuiuscunque condicionis, eminencie uel dignitatis aut status existat, et ab vniuersitate, quociens a data presencium ad terminum oportunum fuerit, secundum jus terre ad earum requisicionem in integrum liberos facere et omnimode disbrigare nostris laboribus et expensis, ac eciam registro prouincie intabulare. Quod si quocunque tempore facere non curaremus, extunc postquam ab eis uel ab earum nuncio speciali ob hoc moniti fuerimus, transactis octo diebus continuis nos omnes quatuor videlicet Jenczo et ceteri prenominati, uel pro nobis aut nostrum altero, quilibet vnum clientem militarem uel alias strenuum cum vno famulo et duobus equis ciuitatem Brvnnam mittere promittimus bona fide nostra sine dolo et tenebimur, qui ibidem in domo honesta, per predictas dominas ipsis ad hoc deputata, verum et solitum prestabunt obstagium, abinde nullatenus exeuntes, quousque omnia et singula huiusmodi impugnaciones et impedimenta per nos uel heredes nostros fuerint, vt premittitur, disbrigata totaliter et remota. Predictarum vero decem (?) marcarum Katherina de Mutha consoror monasterii predicti recipiet, quatuor marcas ad tempora vite sue, post mortem vero eius monasterio cedant supradicto. In quorum omnium testimonium sigilla nostra de certa nostra sciencia presentibus sunt appensa. Datum Brvnne anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo nono feria quarta infra octauas penthecostes. (Orig. Perg. 4 häng. Sig., wovon das dritte abgerissen, im Archive des Kl. s. Anna Lit. A, n. 10 im Landesarchive.)
90 67. Johann von Lomnitz verkauft dem Kloster s. Anna in Brünn sieben Lahne in Urhau. Dt. Brünn, 23. Mai 1369. Nos Jenczo de Lomnicz recognoscimus tenore presencium vniuersis. Quod matura deliberacione diligentique consilio cum amicis nostris prehabitis honorabilibus virginibus priorisse et conuentui monasterii sancte Anne in preurbio Brunensi presentibus et futuris septem laneos in villa, Vrzechow vocata, situatos, ad nos et ad heredes nostros hereditario jure spectantes, cum hominibus in eisdem laneis nunc et in futurum residentibus, cum omni jure et pleno dominio ac judicio, cum censibus decem marcarum, honoribus, emendis, robo- tacionibus et generaliter cum omnibus vsibus, vtilitatibus ac pertinenciis tam in villa quam in campis ad eosdem laneos spectantibus, prout ad nos et ad nostros heredes pertinuisse noscuntur, pro centum marcis grossorum denariorum pragensium numeri et pagamenti morauici nobis fam actu in integrum numeratis et solutis nostro et heredum nostrorum nomine legittime et racionabiliter vendidimus et presentibus venditos resignamus et proprios . . priorisse et . . conuentui predictis, ut premittitur, habendos, tenendos et hereditarie possi- dendos nichil penitus juris, dominii uel proprietatis in prefatis hominibus et laneis uel quibuslibet eorum pertinenciis nobis et nostris heredibus reseruantes. Promittimus igitur nos Jenczo de Lomnicz, Benesschius de Crawar, Vlricus de Bozkowicz et Wznatha de Lomnicz in solidum, manu coniuncta et indiuisi pro nobis heredibus nostris bona fide nostra sine quolibet dolo prefatis priorisse et conuentui presentibus et futuris, predictos laneos cum omnibus et singulis eorum pertinenciis antedictis de quibuslibet impeticionibus impedimentis et impugnacionibus a quouis homine, cuiuscunque condicionis, eminencie uel dignitatis aut status existat, et ab vniuersitate, quociens a data presencium ad terminum oportunum fuerit, secundum jus terre ad earum requisicionem in integrum liberos facere et omnimode disbrigare nostris laboribus et expensis, ac eciam registro prouincie intabulare. Quod si quocunque tempore facere non curaremus, extunc postquam ab eis uel ab earum nuncio speciali ob hoc moniti fuerimus, transactis octo diebus continuis nos omnes quatuor videlicet Jenczo et ceteri prenominati, uel pro nobis aut nostrum altero, quilibet vnum clientem militarem uel alias strenuum cum vno famulo et duobus equis ciuitatem Brvnnam mittere promittimus bona fide nostra sine dolo et tenebimur, qui ibidem in domo honesta, per predictas dominas ipsis ad hoc deputata, verum et solitum prestabunt obstagium, abinde nullatenus exeuntes, quousque omnia et singula huiusmodi impugnaciones et impedimenta per nos uel heredes nostros fuerint, vt premittitur, disbrigata totaliter et remota. Predictarum vero decem (?) marcarum Katherina de Mutha consoror monasterii predicti recipiet, quatuor marcas ad tempora vite sue, post mortem vero eius monasterio cedant supradicto. In quorum omnium testimonium sigilla nostra de certa nostra sciencia presentibus sunt appensa. Datum Brvnne anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo nono feria quarta infra octauas penthecostes. (Orig. Perg. 4 häng. Sig., wovon das dritte abgerissen, im Archive des Kl. s. Anna Lit. A, n. 10 im Landesarchive.)
Strana 91
91 68. Kaiser Karl IV. bekennt, dass er eine von den sieben mit dem verlorenen grösseren Siegel des Markgrafen Johann gesiegelten Urkunden mit dem neuen Siegel desselben versehen lassen werde. Dt. Luca, 1. Juni 1369. Karolus Quartus diuina fauente clemencia Romanorum Imperator semper Augustus et Boemie Rex, Illustri Johanni Marchioni Morauie Principi fratri Germano suo carissimo salutem et sincere dileccionis continuum incrementum. Carissime frater. Audita nuper relacione tui nuncii, quem ad nostre Maiestatis presenciam deliberacio tua transmiserat, quod maius sigillum tuum autenticum in rebus singulis, ad quarum robur tua confirmacio debebat accedere, negligencia camerarii tui perdideris, et obinde multa tibi materia turbacionis venerit, digne quidem huiusmodi aduersitatibus tuis germana dileccione compatimur et animo compassiuo nostra Maiestas deliberauit applicare remedium, ne sub eiusdem sigilli presidio, si maligna suggestione malorum inde literas quascumque sigillari contingeret, Tibi, Marchionatui tuo, heredibus aut successoribus tuis queuis preiudicia seu incomoda generentur, animo deliberato et sano fidelium nostrorum accedente consilio ac de nostra et cancellarii nostri certa sciencia fatemur, pronunciamus, testamur et dicimus, quod de numero septem literarum, que dumtaxat hoc Sigillo sigillate noscuntur, vnam tantomodo accepimus et habemus, Quam eciam ad maioris securitatis presidia, amoto sigillo eodem, nouo tuo sigillo maiori, quod aut iam factum est seu parari procuratur sigillari iubemus, sicut de hoc venerabili Johanni Pragensi Archiepiscopo, Sedis apostolice legato, Principi et deuoto nostro dilecto, scribimus literas speciales, confitentes et recognoscentes expresse, quod hoc vnico sigillo remoto ab eadem litera, nulla quidem alia litera, eodem sigillo perdito Sigillata, in nostra possessione manebit, Eo, quod vnam tantomodo sub eodem Sigillo a te recepit nostra Serenitas, prout superius est expressum, Presencium sub Imperialis nostre Maiestatis sigillo testimonio literarum. Datum Luce Anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo nono, Indiccione septima, Kalendis Junii Regnorum nostrorum Anno vicesimotercio Imperii vero Quintodecimo. In aversa parte: R. Johannes de Geylnhusen. Ad mandatum Imperatoris Cancellarius. (Orig. Perg. häng. Sig. im mähr. Landesarchive Miscell. n. 51.) 69. Das Kloster St. Jakob in Olmütz verkauft einen Garten um 5 Mark Pr. Gr. und gegen einen emphit. Zins. Dt. Olmütz, 29. Juni 1369. Ad vniuersorum noticiam volumus peruenire. Quod nos Margaretha Abbatissa Monasterii Sancti Jacobi in preurbio Olomucensi maturis ac digestis cum conuentu nostro consilio ac deliberacione prehabitis, cuisdam necessitatis nostre et monasterii nostri occasione 12*
91 68. Kaiser Karl IV. bekennt, dass er eine von den sieben mit dem verlorenen grösseren Siegel des Markgrafen Johann gesiegelten Urkunden mit dem neuen Siegel desselben versehen lassen werde. Dt. Luca, 1. Juni 1369. Karolus Quartus diuina fauente clemencia Romanorum Imperator semper Augustus et Boemie Rex, Illustri Johanni Marchioni Morauie Principi fratri Germano suo carissimo salutem et sincere dileccionis continuum incrementum. Carissime frater. Audita nuper relacione tui nuncii, quem ad nostre Maiestatis presenciam deliberacio tua transmiserat, quod maius sigillum tuum autenticum in rebus singulis, ad quarum robur tua confirmacio debebat accedere, negligencia camerarii tui perdideris, et obinde multa tibi materia turbacionis venerit, digne quidem huiusmodi aduersitatibus tuis germana dileccione compatimur et animo compassiuo nostra Maiestas deliberauit applicare remedium, ne sub eiusdem sigilli presidio, si maligna suggestione malorum inde literas quascumque sigillari contingeret, Tibi, Marchionatui tuo, heredibus aut successoribus tuis queuis preiudicia seu incomoda generentur, animo deliberato et sano fidelium nostrorum accedente consilio ac de nostra et cancellarii nostri certa sciencia fatemur, pronunciamus, testamur et dicimus, quod de numero septem literarum, que dumtaxat hoc Sigillo sigillate noscuntur, vnam tantomodo accepimus et habemus, Quam eciam ad maioris securitatis presidia, amoto sigillo eodem, nouo tuo sigillo maiori, quod aut iam factum est seu parari procuratur sigillari iubemus, sicut de hoc venerabili Johanni Pragensi Archiepiscopo, Sedis apostolice legato, Principi et deuoto nostro dilecto, scribimus literas speciales, confitentes et recognoscentes expresse, quod hoc vnico sigillo remoto ab eadem litera, nulla quidem alia litera, eodem sigillo perdito Sigillata, in nostra possessione manebit, Eo, quod vnam tantomodo sub eodem Sigillo a te recepit nostra Serenitas, prout superius est expressum, Presencium sub Imperialis nostre Maiestatis sigillo testimonio literarum. Datum Luce Anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo nono, Indiccione septima, Kalendis Junii Regnorum nostrorum Anno vicesimotercio Imperii vero Quintodecimo. In aversa parte: R. Johannes de Geylnhusen. Ad mandatum Imperatoris Cancellarius. (Orig. Perg. häng. Sig. im mähr. Landesarchive Miscell. n. 51.) 69. Das Kloster St. Jakob in Olmütz verkauft einen Garten um 5 Mark Pr. Gr. und gegen einen emphit. Zins. Dt. Olmütz, 29. Juni 1369. Ad vniuersorum noticiam volumus peruenire. Quod nos Margaretha Abbatissa Monasterii Sancti Jacobi in preurbio Olomucensi maturis ac digestis cum conuentu nostro consilio ac deliberacione prehabitis, cuisdam necessitatis nostre et monasterii nostri occasione 12*
Strana 92
92 vnum ortum sub monasterio nostro predicto ab alia parte aque Moraue honesto Cubiconi pultifici, conthorali sue Przibcze suisque heredibus vendidimus, dedimus et tradidimus jure emphitiotico, quod wlgariter purkrecht dicitur, cum omnibus et suis pertinenciis, quibuscunque nominibus censeantur, pro quinque marcis grossorum denariorum Pragensium Morauici pagamenti et numeri per dictos Cubiconem, conthoralem suam ipsorumque heredes tenendum, habendum et inperpetuum possidendum, quos siquidem denarios fatemur nos a prefato Cubicone in pecunia numerata percepisse. Interiecta nichilominus tali condicione, quod prenominatus Cubico seu quicunque alius seu alii eundem ortum habuerit seu habuerint, singulis annis in festo Sancti Wenceslai mediam marcam grossorum predictorum nomine census, duos pullos, duodecim oua, et duos collectores feni dare et assignare debebit seu debebunt nobis et monasterio nostro supradicto . Ceterum si aliqua necessitas valida occurreret dictis personis, extunc predictum ortum eo jure emphitiotico, quo ipsum emerunt, quelibet persone licite, que nobis et Monasterio nostro placuerit, vendere, dare licite possunt absque omni impedimento. Sub harum quas (sic) sigillum Conuentus duximus appendendum . Datum in Monasterio nostro . Anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo nono, in die Sanctorum Petri et Pauli Apostolorum. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Kapitelarchive.) 70. Der Stadtrath von Brünn schreibt dem markgräflichen Cursoren Juriko und Mathias ein Haus zu. Dt. 2. Juli 1369. Quod noster generosus marchio libere tradidit et contulit Jursiconi et Mathie dicto Opad, cursoribus suis, aream domus in foro superiori iam dudum desertam, penes aream et desertam quondam episcopi Olomucensis, nuntio domino Petro de Rossicz in premissis fre- quenter ad iuratos per resignationem eiusdem aree, nullo alio herede ipsius aree reclamante, ipsis a judice et juratis asseruata jure proprio et ad saluum jus ciuitatis. Et ipse Jursico tandem vendidit, tradidit et resignauit eandem aream coram judice et juratis socero suo Mathie supradicto . Actum in consilio feria secunda post Petri et Pauli proxima. (Aus dem Codex n. 38 f. 237 des Brünner Stadtarchives mitgetheilt vom Herrn Stadt- rathe P. Koller.) 71. Landrecht in Brünn 6. Juli 1369. In nomine domini Amen. Anno domini Millesimo Trecentesimo LXIX proxima feria sexta post festum sancti Procopii celebratum fuit colloquium generale in presencia dominorum nobilium videlicet Mathuschii de Sternberg supremi camerarii zude Brunnensis, domino Francone de Chunowicz supremo zudario et aliis nobilibus Henrico de Lipa, Beneschio de Stresnicz et Beneschio de Chrawarn, Styborio de Czinburg, Vlrico de Boskowicz, Henrico
92 vnum ortum sub monasterio nostro predicto ab alia parte aque Moraue honesto Cubiconi pultifici, conthorali sue Przibcze suisque heredibus vendidimus, dedimus et tradidimus jure emphitiotico, quod wlgariter purkrecht dicitur, cum omnibus et suis pertinenciis, quibuscunque nominibus censeantur, pro quinque marcis grossorum denariorum Pragensium Morauici pagamenti et numeri per dictos Cubiconem, conthoralem suam ipsorumque heredes tenendum, habendum et inperpetuum possidendum, quos siquidem denarios fatemur nos a prefato Cubicone in pecunia numerata percepisse. Interiecta nichilominus tali condicione, quod prenominatus Cubico seu quicunque alius seu alii eundem ortum habuerit seu habuerint, singulis annis in festo Sancti Wenceslai mediam marcam grossorum predictorum nomine census, duos pullos, duodecim oua, et duos collectores feni dare et assignare debebit seu debebunt nobis et monasterio nostro supradicto . Ceterum si aliqua necessitas valida occurreret dictis personis, extunc predictum ortum eo jure emphitiotico, quo ipsum emerunt, quelibet persone licite, que nobis et Monasterio nostro placuerit, vendere, dare licite possunt absque omni impedimento. Sub harum quas (sic) sigillum Conuentus duximus appendendum . Datum in Monasterio nostro . Anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo nono, in die Sanctorum Petri et Pauli Apostolorum. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Kapitelarchive.) 70. Der Stadtrath von Brünn schreibt dem markgräflichen Cursoren Juriko und Mathias ein Haus zu. Dt. 2. Juli 1369. Quod noster generosus marchio libere tradidit et contulit Jursiconi et Mathie dicto Opad, cursoribus suis, aream domus in foro superiori iam dudum desertam, penes aream et desertam quondam episcopi Olomucensis, nuntio domino Petro de Rossicz in premissis fre- quenter ad iuratos per resignationem eiusdem aree, nullo alio herede ipsius aree reclamante, ipsis a judice et juratis asseruata jure proprio et ad saluum jus ciuitatis. Et ipse Jursico tandem vendidit, tradidit et resignauit eandem aream coram judice et juratis socero suo Mathie supradicto . Actum in consilio feria secunda post Petri et Pauli proxima. (Aus dem Codex n. 38 f. 237 des Brünner Stadtarchives mitgetheilt vom Herrn Stadt- rathe P. Koller.) 71. Landrecht in Brünn 6. Juli 1369. In nomine domini Amen. Anno domini Millesimo Trecentesimo LXIX proxima feria sexta post festum sancti Procopii celebratum fuit colloquium generale in presencia dominorum nobilium videlicet Mathuschii de Sternberg supremi camerarii zude Brunnensis, domino Francone de Chunowicz supremo zudario et aliis nobilibus Henrico de Lipa, Beneschio de Stresnicz et Beneschio de Chrawarn, Styborio de Czinburg, Vlrico de Boskowicz, Henrico
Strana 93
93 de Wethowia, Boczkone et Wylhelmo fratribus de Chunstat, Wancone de Potenstain, Petro Hecht de Rossicz, Philippo et Ingramo de Jacobaw, Wenczeslao de Misliborzicz, Bohussio de Stericz et aliis multis nobilibus. (Brünner Landtafel pag. 79 n. 161.) 72. Johann von Lomnitz verkauft seinen Besitz in Urhau dem Kloster s. Anna in Brünn. Dt. 6. Juli 1369. In nomine domini amen. Nos Jenczo de Lompnicz notumfacimus tenore presencium vniuersis. Quod animo deliberato maturoque nostro et amicorum nostrorum, quorum interest uel interesse poterit, consilio vendidimus rite et racionabiliter jure proprio et ad saluum jus terre Morauie presentibus resignamus honorabilibus ac deo dicatis virginibus priorisse et conuentui monasterii sancte Anne in preurbio Brunensi, ordinis predicatorum, Olomucensis dyocesis et earum legittimis, qui pro tempore fuerint, successoribus nostram dimidiam partem ville, Vrzechow nuncupate, cum curia colonaria et molendino, cum siluis et rubetis, cum curticulis et curticulariis, agris cultis et incultis, pratis, pascuis, praytis, planis, aquis aqua- rumve decursibus, riuulis, fontibus, viis, viarum actibus, semitis, propriis suis limitibus et circumferenciis antiquitus distinctis, hominibus emphiteoticis, judicio, emendis minoribus et maioribus ciuilibus et criminalibus, censibus, decimis, honoribus, robotis, angariis, perangariis et quibuslibet aliis tributis seu oneribus, ac eciam cum singulis et vniuersis suis juribus, vsibus, proprietatibus et pertinenciis plenoque dominio in villa et campis, quibus eadem bona per nos et progenitores nostros ac predecessores in solidum hucusque habita sunt et possessa nichil nobis et heredibus nostris penitus juris, dominii et proprietatis in eadem villa reser- uantes, habenda per eas, tenenda, fruenda et possidenda libere, perpetue et hereditarie tamquam veras heredes et dominas, ac cum voluerint, eisdem et infrascriptis juribus in aliam uel alias personas modo beneplacito transferrenda, pro quadringentis marcis grossorum denariorum pragensium morauici numeri et pagamenti, videlicet sexaginta IIIIr grossos pro marca qualibet computando, nobis iam in integrum traditis, numeratis et solutis . Que quidem bona vendita promittimus in solidum nos Benesschius de Crawar dictus de Stresnicz, Vlricus de Bozcowicz, Sdenko de Sternberg, Wznatha de Lompnicz, Styborius de Czinburg de fide nostra bona sine dolo quolibet per nos et heredes nostros pro indiuiso eisdem virginibus in se et in quibuslibet earum partibus exbrigare, defendere et libertare ab impeticionibus, litibus et questionibus cuiuslibet hominis et vniuersitatis hinc ad tempus jure terre Morauie solitum et prescriptum, quociens opportunum fuerit, propriis nostris laboribus, sumptibus et expensis, ac eciam eis in tabulas seu registrum prouincie, quam primum in Brvnna ciuitate in generali dominorum et baronum terre Morauie colloquio seu parlamento patuerit, inscribere et intytulare seu intabulare. Que aut quorum alterum in solidum si non fecerimus, quod absit, extunc statim tres nostrum insolidum, qui cum a dictis virginibus aut earum vices
93 de Wethowia, Boczkone et Wylhelmo fratribus de Chunstat, Wancone de Potenstain, Petro Hecht de Rossicz, Philippo et Ingramo de Jacobaw, Wenczeslao de Misliborzicz, Bohussio de Stericz et aliis multis nobilibus. (Brünner Landtafel pag. 79 n. 161.) 72. Johann von Lomnitz verkauft seinen Besitz in Urhau dem Kloster s. Anna in Brünn. Dt. 6. Juli 1369. In nomine domini amen. Nos Jenczo de Lompnicz notumfacimus tenore presencium vniuersis. Quod animo deliberato maturoque nostro et amicorum nostrorum, quorum interest uel interesse poterit, consilio vendidimus rite et racionabiliter jure proprio et ad saluum jus terre Morauie presentibus resignamus honorabilibus ac deo dicatis virginibus priorisse et conuentui monasterii sancte Anne in preurbio Brunensi, ordinis predicatorum, Olomucensis dyocesis et earum legittimis, qui pro tempore fuerint, successoribus nostram dimidiam partem ville, Vrzechow nuncupate, cum curia colonaria et molendino, cum siluis et rubetis, cum curticulis et curticulariis, agris cultis et incultis, pratis, pascuis, praytis, planis, aquis aqua- rumve decursibus, riuulis, fontibus, viis, viarum actibus, semitis, propriis suis limitibus et circumferenciis antiquitus distinctis, hominibus emphiteoticis, judicio, emendis minoribus et maioribus ciuilibus et criminalibus, censibus, decimis, honoribus, robotis, angariis, perangariis et quibuslibet aliis tributis seu oneribus, ac eciam cum singulis et vniuersis suis juribus, vsibus, proprietatibus et pertinenciis plenoque dominio in villa et campis, quibus eadem bona per nos et progenitores nostros ac predecessores in solidum hucusque habita sunt et possessa nichil nobis et heredibus nostris penitus juris, dominii et proprietatis in eadem villa reser- uantes, habenda per eas, tenenda, fruenda et possidenda libere, perpetue et hereditarie tamquam veras heredes et dominas, ac cum voluerint, eisdem et infrascriptis juribus in aliam uel alias personas modo beneplacito transferrenda, pro quadringentis marcis grossorum denariorum pragensium morauici numeri et pagamenti, videlicet sexaginta IIIIr grossos pro marca qualibet computando, nobis iam in integrum traditis, numeratis et solutis . Que quidem bona vendita promittimus in solidum nos Benesschius de Crawar dictus de Stresnicz, Vlricus de Bozcowicz, Sdenko de Sternberg, Wznatha de Lompnicz, Styborius de Czinburg de fide nostra bona sine dolo quolibet per nos et heredes nostros pro indiuiso eisdem virginibus in se et in quibuslibet earum partibus exbrigare, defendere et libertare ab impeticionibus, litibus et questionibus cuiuslibet hominis et vniuersitatis hinc ad tempus jure terre Morauie solitum et prescriptum, quociens opportunum fuerit, propriis nostris laboribus, sumptibus et expensis, ac eciam eis in tabulas seu registrum prouincie, quam primum in Brvnna ciuitate in generali dominorum et baronum terre Morauie colloquio seu parlamento patuerit, inscribere et intytulare seu intabulare. Que aut quorum alterum in solidum si non fecerimus, quod absit, extunc statim tres nostrum insolidum, qui cum a dictis virginibus aut earum vices
Strana 94
94 gerentibus monebuntur, quisquis vnum clyentem militarem aut alias honestum cum vno famulo et duobus equis in ciuitatem Brvnnam mittere tenebimur, qui ibidem obstagium verum et solitum in domo honesta ipsis per easdem virgines aut vices earum gerentem deputata prestabunt intemerate, alter alterius absenciam non pretendens, nec exituri de eodem obstagio aliqua juris uel consuetudinis causa proposita, donec memoratis virginibus dicta exbrigacio seu registracio bonorum prescriptorum, cuius causa pro tempore si extiterit, per nos et heredes nostros insolidum exacta et completa fuerit ydonee, integre et perfecte cum omni eorum causa indempnitatis nullis nobis et heredibus nostris in solidum juris cuiuslibet canonici uel ciuilis beneficiis seu auxiliis premissis aut eorum cuique contrariis vnquam vllo tempore profuturis . Sub harum quas sigillis nostris dedimus robore literarum die octaua sanctorum Petri et Pauli Apostolorum . Anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo Nono. (Orig. Perg. 6 häng. Sig., wovon alle bis auf das dritte abgerissen im Archive dieses Klosters Lit. K, n. 1 im Landesarchive.) 73. Albert Bischof von Magdeburg geht mit Zustimmung seines Neffen Peters von Sternberg einen Gütertausch mit dem Olm. Kapitel ein. Dt. Sternberg, 1. August 1369. Albertus dei gracia sancte Magdeburgensis ecclesie Archiepiscopus vniuersis presencia visuris uel audituris .Et si cunctarum ecclesiarum ecclesiasticarumue personarum ex iniuncte nobis diuinitus dispensacionis ministerio commoditatibus intendamus, feruencius tamen et habundacius ad venerabilem Olomucensem ecclesiam et eius personas decet nos id extendere, vbi primum beneficiati extitimus et abinde postmodum ad culmen sublimioris dignitatis, licet inmeriti, fuimus diuina disponente clemencia vocati. Cum itque honorabiles domini . . decanus . . prepositus et Capitulum ecclesie Olomucensis et ipsa huiusmodi ecclesia nostri vicini existant, in villis Wyssyewicz et Polkowicz certas hereditates et bona habere dinoscantur, prout eciam et nos habemus, nec lapsis temporum curriculis ob diuersitatem domini possit a iurgiis et dissensionibus precaueri, nisi salubribus meditamentis succurrerentur: Nos volentes super hiis de opportuno remedio prouidere et materiam iurgiorum et dissensionum huiusmodi vtili prouisione eueruare, ne inposterum inter nos et successores nostros ex vna et ipsum capi- tulum et ecclesiam Olomucensem predictam ex altera ac homines nostros ex vicinie confinibus et aliis supradictis huiusmodi iurgia et dissensiones possint et debeant exoriri, cum ipsis dominis . . decano . . preposito et Capitulo et Ecclesia Olomucensi prefata talem fecimus diffinicionem, permutacionem et tractatum, consensu fratruelis nostri Petri de Stermberch ad hoc accedente et conuiuencia speciali... Dedimus enim ipsis in modum permutacionis here- ditates et bona nostra in Polkowicz totum, quidquid ibi habuimus, pro hereditatibus et bonis eorum in Wyssyewicz toto, quidquid ibi ipsi habuerunt, cum omnibus et singulis juribus, fructibus, redditibus, prouentibus, obuencionibus, emolumentis et pertinenciis eorum vniuersis et vt ad nos dinoscebantur pertinere, nichil juris, jurisdiccionis aut dominii nobis aut nostris successoribus in eisdem bonis reseruando. Et de eisdem hereditatibus et bonis eis in
94 gerentibus monebuntur, quisquis vnum clyentem militarem aut alias honestum cum vno famulo et duobus equis in ciuitatem Brvnnam mittere tenebimur, qui ibidem obstagium verum et solitum in domo honesta ipsis per easdem virgines aut vices earum gerentem deputata prestabunt intemerate, alter alterius absenciam non pretendens, nec exituri de eodem obstagio aliqua juris uel consuetudinis causa proposita, donec memoratis virginibus dicta exbrigacio seu registracio bonorum prescriptorum, cuius causa pro tempore si extiterit, per nos et heredes nostros insolidum exacta et completa fuerit ydonee, integre et perfecte cum omni eorum causa indempnitatis nullis nobis et heredibus nostris in solidum juris cuiuslibet canonici uel ciuilis beneficiis seu auxiliis premissis aut eorum cuique contrariis vnquam vllo tempore profuturis . Sub harum quas sigillis nostris dedimus robore literarum die octaua sanctorum Petri et Pauli Apostolorum . Anno domini Millesimo Trecentesimo Sexagesimo Nono. (Orig. Perg. 6 häng. Sig., wovon alle bis auf das dritte abgerissen im Archive dieses Klosters Lit. K, n. 1 im Landesarchive.) 73. Albert Bischof von Magdeburg geht mit Zustimmung seines Neffen Peters von Sternberg einen Gütertausch mit dem Olm. Kapitel ein. Dt. Sternberg, 1. August 1369. Albertus dei gracia sancte Magdeburgensis ecclesie Archiepiscopus vniuersis presencia visuris uel audituris .Et si cunctarum ecclesiarum ecclesiasticarumue personarum ex iniuncte nobis diuinitus dispensacionis ministerio commoditatibus intendamus, feruencius tamen et habundacius ad venerabilem Olomucensem ecclesiam et eius personas decet nos id extendere, vbi primum beneficiati extitimus et abinde postmodum ad culmen sublimioris dignitatis, licet inmeriti, fuimus diuina disponente clemencia vocati. Cum itque honorabiles domini . . decanus . . prepositus et Capitulum ecclesie Olomucensis et ipsa huiusmodi ecclesia nostri vicini existant, in villis Wyssyewicz et Polkowicz certas hereditates et bona habere dinoscantur, prout eciam et nos habemus, nec lapsis temporum curriculis ob diuersitatem domini possit a iurgiis et dissensionibus precaueri, nisi salubribus meditamentis succurrerentur: Nos volentes super hiis de opportuno remedio prouidere et materiam iurgiorum et dissensionum huiusmodi vtili prouisione eueruare, ne inposterum inter nos et successores nostros ex vna et ipsum capi- tulum et ecclesiam Olomucensem predictam ex altera ac homines nostros ex vicinie confinibus et aliis supradictis huiusmodi iurgia et dissensiones possint et debeant exoriri, cum ipsis dominis . . decano . . preposito et Capitulo et Ecclesia Olomucensi prefata talem fecimus diffinicionem, permutacionem et tractatum, consensu fratruelis nostri Petri de Stermberch ad hoc accedente et conuiuencia speciali... Dedimus enim ipsis in modum permutacionis here- ditates et bona nostra in Polkowicz totum, quidquid ibi habuimus, pro hereditatibus et bonis eorum in Wyssyewicz toto, quidquid ibi ipsi habuerunt, cum omnibus et singulis juribus, fructibus, redditibus, prouentibus, obuencionibus, emolumentis et pertinenciis eorum vniuersis et vt ad nos dinoscebantur pertinere, nichil juris, jurisdiccionis aut dominii nobis aut nostris successoribus in eisdem bonis reseruando. Et de eisdem hereditatibus et bonis eis in
Strana 95
95 predictum permutacionis modum hereditarie condescendimus ac dominium eorundem bonorum in eos transtulimus et transferimus per presentes, ita quod ipsi totum, quidquid in villa Polkowicz habuimus, et nos et successores nostri totum, quidquid ipsi in villa Wyssyewicz actenus habuerunt, habere tenere et hereditarie possidere debeamus perpetuis temporibus affuturis Easdem quoque heredidates in Polkowicz eis disbrigare et libertare promittimus a quolibet homine et a quibuslibet impedimentis jure et consuetudine terre, et ipsa bona eis in proximo generali colloquio intabulare occasione qualibet semota In cuius rei testimonium nostrum necnon fratruelis nostri Petri de Stermberch prefati sigilla presentibus sunt appensa. Et ego Petrus, nalus olim domini Sdenconis de Stermberch, predictam permutacionem et omnia singula suprascripta per reuerendissimum in Christo patrem et dominum, dominum Albertum sancte Magdeburgensis Ecclesie Archiepiscopum, patruum et dominum meum metuendum, disposita atque facta rata et grata habeo et consensum meum beniuolum ad hoc prebeo pariter et assensum, sigillum meum vna cum sigillo prefati patrui et domini mei presentibus appendens in testimonium super eo Datum in Stermberch Anno domini Millesimo Tre- centesimo Sexagesimo nono In octaua beati Jacobi Apostoli gloriosi. (Orig. Perg. 2 h. Sig. im Olm. Kapitelarchive.) 74. Niklas, Richter zu Qualitzen, gibt einen Acker daselbst als Seelgerathe der Kirche zu unserer lieben Frauen in Zlabings. Dt. 1. November 1369 s. l. Ich Niklas der richter czv den czeiten dacz dem Qweliczen vnd ich Elbel der schuester vom Qweliczen wier vnd all vnser erben vorichen vnd tuen chunt mit dem offen prieff allen leuten, die ny sind oder nach vns chunftig werden, daz wir mit woluerdachtem muet vnd mit guetem willen vnd durch vnser sel vnd vnser voruadern selichait vnd ayn ewygen selgeret haben vnser liewen vrawen geben gen dem Czlewingz ayn acher, den wir gechauft haben vm vnser wolgebunnes guet von herrn Hinken von Hard, dem got genad, also weschaidenlich, wer vnser vrawen pharrer vnd verweser ist czv dem Czlewingz, daz sein der stifter vnd storer sol sein vnd rechter gruntherr Vnd denselwen acher hab wir vorgenant 40 phening ausgeseczt, wer den acher inhat, yz sey wir oder ander leut, de schullen legen dem pharrer auf den alter an sand Geori tag czwenczig phening wyner muncz vnd 20 phening soll man dem czechmaister geben, daz er dy liecht domit pezzer oder der chirichen czv pesserung anleg, wo ir sein notduerft sey vnd sol ewichlichen weren. Vnd den egenanten acher hab wir vorgenant wider ingenommen von vnserm pharrer czv rechtem lehen als vor lechens guet recht hat, vnd wer den acher aus der hant geit, der sol in mit czwain phening ausgewen vnd wer in enpfencht, der sol in mit czwain phening enphahen vnd nicht mit mer. Vnd daz hab wir allz mit gueten willen getan vnd nach erber schöpfen rat, de wir darczue gepeten haben, daz se durich vnser pet willen mit vns czv vnsern pharrer sind gegangen, da wir den acher haben ausgewen vnd czv
95 predictum permutacionis modum hereditarie condescendimus ac dominium eorundem bonorum in eos transtulimus et transferimus per presentes, ita quod ipsi totum, quidquid in villa Polkowicz habuimus, et nos et successores nostri totum, quidquid ipsi in villa Wyssyewicz actenus habuerunt, habere tenere et hereditarie possidere debeamus perpetuis temporibus affuturis Easdem quoque heredidates in Polkowicz eis disbrigare et libertare promittimus a quolibet homine et a quibuslibet impedimentis jure et consuetudine terre, et ipsa bona eis in proximo generali colloquio intabulare occasione qualibet semota In cuius rei testimonium nostrum necnon fratruelis nostri Petri de Stermberch prefati sigilla presentibus sunt appensa. Et ego Petrus, nalus olim domini Sdenconis de Stermberch, predictam permutacionem et omnia singula suprascripta per reuerendissimum in Christo patrem et dominum, dominum Albertum sancte Magdeburgensis Ecclesie Archiepiscopum, patruum et dominum meum metuendum, disposita atque facta rata et grata habeo et consensum meum beniuolum ad hoc prebeo pariter et assensum, sigillum meum vna cum sigillo prefati patrui et domini mei presentibus appendens in testimonium super eo Datum in Stermberch Anno domini Millesimo Tre- centesimo Sexagesimo nono In octaua beati Jacobi Apostoli gloriosi. (Orig. Perg. 2 h. Sig. im Olm. Kapitelarchive.) 74. Niklas, Richter zu Qualitzen, gibt einen Acker daselbst als Seelgerathe der Kirche zu unserer lieben Frauen in Zlabings. Dt. 1. November 1369 s. l. Ich Niklas der richter czv den czeiten dacz dem Qweliczen vnd ich Elbel der schuester vom Qweliczen wier vnd all vnser erben vorichen vnd tuen chunt mit dem offen prieff allen leuten, die ny sind oder nach vns chunftig werden, daz wir mit woluerdachtem muet vnd mit guetem willen vnd durch vnser sel vnd vnser voruadern selichait vnd ayn ewygen selgeret haben vnser liewen vrawen geben gen dem Czlewingz ayn acher, den wir gechauft haben vm vnser wolgebunnes guet von herrn Hinken von Hard, dem got genad, also weschaidenlich, wer vnser vrawen pharrer vnd verweser ist czv dem Czlewingz, daz sein der stifter vnd storer sol sein vnd rechter gruntherr Vnd denselwen acher hab wir vorgenant 40 phening ausgeseczt, wer den acher inhat, yz sey wir oder ander leut, de schullen legen dem pharrer auf den alter an sand Geori tag czwenczig phening wyner muncz vnd 20 phening soll man dem czechmaister geben, daz er dy liecht domit pezzer oder der chirichen czv pesserung anleg, wo ir sein notduerft sey vnd sol ewichlichen weren. Vnd den egenanten acher hab wir vorgenant wider ingenommen von vnserm pharrer czv rechtem lehen als vor lechens guet recht hat, vnd wer den acher aus der hant geit, der sol in mit czwain phening ausgewen vnd wer in enpfencht, der sol in mit czwain phening enphahen vnd nicht mit mer. Vnd daz hab wir allz mit gueten willen getan vnd nach erber schöpfen rat, de wir darczue gepeten haben, daz se durich vnser pet willen mit vns czv vnsern pharrer sind gegangen, da wir den acher haben ausgewen vnd czv
Strana 96
96 lehen wider enpfangen, daz si dez recht czeugen sind, dez ersten Vlreich der Ocz, Andre der Chramer vnd Niclas der Ertinger vnd Hainreich der Holczer. Vnd daz dy red stet wer vnd vnczerbrochen peleib von vns vnd von allen vnsern erben, vnd wann wier aygens insigels nicht enhawen, so hab wir gepeten vnsern genedigen herren den Niclasen von Jempnicz vnd den erwirdigen herren herrn Petrein pharrer cze Jempnicz vnd di erwirdigen vnd weyssen puriger czv Czlewingz vnd auch den erwirdigen vmsessen Stephan den Weyssenpechen czv Czlawoten vnd den Przidota von Mutischen vnd den Jenken von Ruedolfz, daz se der obgeschriben sach war czeug sind mit iren aygen anhangenden insigeln, in an schaden. Der prieff ist gegewen nach Christi gepuerd vber drewczehenhundert jar darnach in dem neun vnd sechczikisten jar an aller heiligen tag. (Abschrift in der Boč. Sammlung n. 11.150 im Landesarchiv.) 75. Papst Urban V. verwirft die Appellation, welche der Spielberger Capellan Wojslav gegen eine Entscheidung der papstlichen Kurie in seinem Processe mit dem Kloster Maria Saal eingereicht hatte. Dt. Rom 10. Dezember 1369. Urbanus episcopus seruus seruorum dei Venerabili fratri . . Episcopo Olomucensi et dilectis filiis .. Preposito ecclesie Brunensis Olomucensis diocesis ac .. Officiali Olomucensi Salutem et apostolicam benedictionem. Petitio dilectarum in Christo filiarum .. Abbatisse et Conuentus monasterii sancte Marie in Antiquabruna, Cisterciensis ordinis Olomucensis diocesis nobis exhibita continebat, quod licet quedam curia et agricultura ac Curticule et agri in villa de Rescowycz dicte diocesis consistentes ad Abbatissam et Conuentum ac Monasterium pre- dictos iusto titulo pertinerent, prout pertinent, tamen olim quondam Woyslaus Jacobi, rector capelle in Spilberh dicte diocesis, falso asserens, quod Abbatissa et Conuentus predicte super quibusdam terris, possessionibus et rebus aliis iniuriabantur eidem, apostolicas super hoc ad .. abbatem monasterii Trebeczensis et .. prepositum de Reusch ac .. archidiaconum Snoymensis, ecclesiarum dicte diocesis, in communi forma litteras impetrauit et falso pretendens, quod curia et agricultura ac curticule et agri predicti, ad ipsas Abbatissam et Conuentum iusto titulo, ut prefertur, pertinentes et in quorum possessione Abbatissa et Conuentus existebant, ad ipsum rectorem et capellam suam predictam iusto titulo pertinebant, quodque predicte Abbatissa et Conuentus capellam et rectorem predictos prefatis curia et agricultura ac curticulis et agris contra iustitiam spoliauerant, easdem Abbatissam et Conuentum petendo, eas condempnari et compelli ad dimittendum sibi curiam et agriculturam ac curticulas et agros predictos coram abbate et preposito ac archidiacono predictis huiusmodi litterarum pretextu traxit in causam et tandem dictus abbas, cui prepositus et archidiaconus predicti super premissis commiserant totaliter vices suas, cognitis huiusmodi cause meritis et iuris ordine obseruato, prefatas abbatissam et conuentum ab impetitione dicti rectoris per suam diffinitiuam sententiam absoluit, a qua quidem sententia prefatus rector ad sedem apostolicam appellauit, ac felicis recordationis
96 lehen wider enpfangen, daz si dez recht czeugen sind, dez ersten Vlreich der Ocz, Andre der Chramer vnd Niclas der Ertinger vnd Hainreich der Holczer. Vnd daz dy red stet wer vnd vnczerbrochen peleib von vns vnd von allen vnsern erben, vnd wann wier aygens insigels nicht enhawen, so hab wir gepeten vnsern genedigen herren den Niclasen von Jempnicz vnd den erwirdigen herren herrn Petrein pharrer cze Jempnicz vnd di erwirdigen vnd weyssen puriger czv Czlewingz vnd auch den erwirdigen vmsessen Stephan den Weyssenpechen czv Czlawoten vnd den Przidota von Mutischen vnd den Jenken von Ruedolfz, daz se der obgeschriben sach war czeug sind mit iren aygen anhangenden insigeln, in an schaden. Der prieff ist gegewen nach Christi gepuerd vber drewczehenhundert jar darnach in dem neun vnd sechczikisten jar an aller heiligen tag. (Abschrift in der Boč. Sammlung n. 11.150 im Landesarchiv.) 75. Papst Urban V. verwirft die Appellation, welche der Spielberger Capellan Wojslav gegen eine Entscheidung der papstlichen Kurie in seinem Processe mit dem Kloster Maria Saal eingereicht hatte. Dt. Rom 10. Dezember 1369. Urbanus episcopus seruus seruorum dei Venerabili fratri . . Episcopo Olomucensi et dilectis filiis .. Preposito ecclesie Brunensis Olomucensis diocesis ac .. Officiali Olomucensi Salutem et apostolicam benedictionem. Petitio dilectarum in Christo filiarum .. Abbatisse et Conuentus monasterii sancte Marie in Antiquabruna, Cisterciensis ordinis Olomucensis diocesis nobis exhibita continebat, quod licet quedam curia et agricultura ac Curticule et agri in villa de Rescowycz dicte diocesis consistentes ad Abbatissam et Conuentum ac Monasterium pre- dictos iusto titulo pertinerent, prout pertinent, tamen olim quondam Woyslaus Jacobi, rector capelle in Spilberh dicte diocesis, falso asserens, quod Abbatissa et Conuentus predicte super quibusdam terris, possessionibus et rebus aliis iniuriabantur eidem, apostolicas super hoc ad .. abbatem monasterii Trebeczensis et .. prepositum de Reusch ac .. archidiaconum Snoymensis, ecclesiarum dicte diocesis, in communi forma litteras impetrauit et falso pretendens, quod curia et agricultura ac curticule et agri predicti, ad ipsas Abbatissam et Conuentum iusto titulo, ut prefertur, pertinentes et in quorum possessione Abbatissa et Conuentus existebant, ad ipsum rectorem et capellam suam predictam iusto titulo pertinebant, quodque predicte Abbatissa et Conuentus capellam et rectorem predictos prefatis curia et agricultura ac curticulis et agris contra iustitiam spoliauerant, easdem Abbatissam et Conuentum petendo, eas condempnari et compelli ad dimittendum sibi curiam et agriculturam ac curticulas et agros predictos coram abbate et preposito ac archidiacono predictis huiusmodi litterarum pretextu traxit in causam et tandem dictus abbas, cui prepositus et archidiaconus predicti super premissis commiserant totaliter vices suas, cognitis huiusmodi cause meritis et iuris ordine obseruato, prefatas abbatissam et conuentum ab impetitione dicti rectoris per suam diffinitiuam sententiam absoluit, a qua quidem sententia prefatus rector ad sedem apostolicam appellauit, ac felicis recordationis
Strana 97
97 Innocentius papa VI predecessor noster causam huiusmodi appellationis quondam Petro Maioris, precentori ecclesie Valentinensis, capellano sedis apostolice et auditori causarum palatii apostolici, ad instantiam dicti rectoris, cum abbatissa et conuentus predicte huiusmodi appellationem approbassent, audiendam commisit et fine debito terminandam. Qui quidem auditor ad instantiam dicti rectoris coram eo in iudicio comparentis, premissis contra easdem abbatissam et Conuentum debitis et consuetis citationibus in audientia publica, ut est moris, in earum contumatiam de consilio et assensu coauditorum suorum dicti palatii, quibus super hoc relationem fecit fidelem, dicto rectore presente, pronuntiauit, huiusmodi causam fore ad Romanam Curiam deuolutam legitime et apud eam tractari et finiri debere. Et deinde ad instantiam magistri Oleni de Allotowycz, procuratoris dicti rectoris, coram eo in iudicio comparentis, prefatas abbatissam et conuentum ad dandum et recipiendum libellum in causa huiusmodi in prefata audientia citari fecit ad certum terminum peremptorium competentem. In quo prefatus Olenus coram eodem auditore in iudicio comparens predictarum abbatisse et conuentus non comparentium contumaciam accusauit et in earum contumaciam quendam in causa huiusmodi pro parte sua dedit libellum, in quo proposuit, quod licet ab antiquis retroactis temporibus et etiam a fundatione dicte capelle quedam Curia et agricultura cum quibusdam curticulis et agris in villa dicta Rescowicz, sita inter villas Eynamecz (sic) et Cunsfelt (sic) Olomucensis diocesis, consistentes, pleno iure et dominio ad capellam in Spilberg Olomucensis diocesis pertinerent et spectarent ac pertinuissent et spectassent et rectores dicte capelle, qui fuerunt pro tempore, fuissent a sexaginta annis et ultra in pos- sessione pacifica curie et agriculture ac curticularum et agrorum predictorum, fructusque redditus et prouentus percepissent ex eis pacifice et quiete usque ad tempus infrascripte spoliationis, tamen abbatissa et conuentus monasterii sancte Marie in Antiquabruna dicte diocesis immemores salutis animarum suarum dictis curia, agricultura, curticulis et agris predictam capellam spoliarant et spoliare mandarant ac spoliationem, ab aliis earum nomine factam, ratam habuerant seque in detentione dictorum bonorum et terrarum intruserant et intrudi procurauerant, ipsaque bona et terras a viginti annis et ultra et citra per viginti sex annos occupauerant et detinuerant ac detinebant indebite occupata in graue preiudicium capelle predicte et quod fructus, redditus et prouentus bonorum et terrarum predictorum, a tempore intrusionis et spoliationis predictarum, percepti per abbatissam et conuentum monasterii predicti communi extimatione ualuerant et ualebant, si extarent, usque ad summam ducentarum et sexaginta marcarum grossorum pragensium, morauici pagamenti, ipsaque bona et terras capella et rector predicti absque sua culpa et facto ac uoluntate et procuratione abbatisse et conuentus predictorum amiserant et ad monasterium, abbatissam et conuentum predictos bona et terre predicte peruenerant, licet indebite et iniuste et quod super predictis bonis et terris coram venerabili viro domino Adam abbate monasterii Trebecensis, ordinis sancti Benedicti, dicte diocesis, inter rectorem et capellam predictos ex vna et abbatissam et conuentum predictos super dictis terris et possessionibus et earum occasione parte ex altera ex delegatione apostolica orta fuerat materia questionis. Qui abbas in dicta causa perperam procedens et inique diffinitiuam sententiam, licet nullam uel saltem iniustam et 13
97 Innocentius papa VI predecessor noster causam huiusmodi appellationis quondam Petro Maioris, precentori ecclesie Valentinensis, capellano sedis apostolice et auditori causarum palatii apostolici, ad instantiam dicti rectoris, cum abbatissa et conuentus predicte huiusmodi appellationem approbassent, audiendam commisit et fine debito terminandam. Qui quidem auditor ad instantiam dicti rectoris coram eo in iudicio comparentis, premissis contra easdem abbatissam et Conuentum debitis et consuetis citationibus in audientia publica, ut est moris, in earum contumatiam de consilio et assensu coauditorum suorum dicti palatii, quibus super hoc relationem fecit fidelem, dicto rectore presente, pronuntiauit, huiusmodi causam fore ad Romanam Curiam deuolutam legitime et apud eam tractari et finiri debere. Et deinde ad instantiam magistri Oleni de Allotowycz, procuratoris dicti rectoris, coram eo in iudicio comparentis, prefatas abbatissam et conuentum ad dandum et recipiendum libellum in causa huiusmodi in prefata audientia citari fecit ad certum terminum peremptorium competentem. In quo prefatus Olenus coram eodem auditore in iudicio comparens predictarum abbatisse et conuentus non comparentium contumaciam accusauit et in earum contumaciam quendam in causa huiusmodi pro parte sua dedit libellum, in quo proposuit, quod licet ab antiquis retroactis temporibus et etiam a fundatione dicte capelle quedam Curia et agricultura cum quibusdam curticulis et agris in villa dicta Rescowicz, sita inter villas Eynamecz (sic) et Cunsfelt (sic) Olomucensis diocesis, consistentes, pleno iure et dominio ad capellam in Spilberg Olomucensis diocesis pertinerent et spectarent ac pertinuissent et spectassent et rectores dicte capelle, qui fuerunt pro tempore, fuissent a sexaginta annis et ultra in pos- sessione pacifica curie et agriculture ac curticularum et agrorum predictorum, fructusque redditus et prouentus percepissent ex eis pacifice et quiete usque ad tempus infrascripte spoliationis, tamen abbatissa et conuentus monasterii sancte Marie in Antiquabruna dicte diocesis immemores salutis animarum suarum dictis curia, agricultura, curticulis et agris predictam capellam spoliarant et spoliare mandarant ac spoliationem, ab aliis earum nomine factam, ratam habuerant seque in detentione dictorum bonorum et terrarum intruserant et intrudi procurauerant, ipsaque bona et terras a viginti annis et ultra et citra per viginti sex annos occupauerant et detinuerant ac detinebant indebite occupata in graue preiudicium capelle predicte et quod fructus, redditus et prouentus bonorum et terrarum predictorum, a tempore intrusionis et spoliationis predictarum, percepti per abbatissam et conuentum monasterii predicti communi extimatione ualuerant et ualebant, si extarent, usque ad summam ducentarum et sexaginta marcarum grossorum pragensium, morauici pagamenti, ipsaque bona et terras capella et rector predicti absque sua culpa et facto ac uoluntate et procuratione abbatisse et conuentus predictorum amiserant et ad monasterium, abbatissam et conuentum predictos bona et terre predicte peruenerant, licet indebite et iniuste et quod super predictis bonis et terris coram venerabili viro domino Adam abbate monasterii Trebecensis, ordinis sancti Benedicti, dicte diocesis, inter rectorem et capellam predictos ex vna et abbatissam et conuentum predictos super dictis terris et possessionibus et earum occasione parte ex altera ex delegatione apostolica orta fuerat materia questionis. Qui abbas in dicta causa perperam procedens et inique diffinitiuam sententiam, licet nullam uel saltem iniustam et 13
Strana 98
98 iniquam, pro abbatissa et conuentu predictis et contra dictum rectorem in possessorio tantum, ut dicebatur, tulit, a qua pro parte dicti rectoris fuerat ad sedem apostolicam legitime appel- latum. Ac petiit idem Olenus per ipsum auditorem et ipsius diffinitiuam sententiam pronuntiari, decerni et declarari, curiam, agriculturam et curticulas ac agros predictos pertinuisse et pertinere ad capellam et rectorem predictos, ipsasque terras et possessiones adiudicari rectori et capelle predictis et ammouendas fore et ipsum auditorem ammoueri abbatissam et con- uentum predictas ab occupatione et detentione bonorum et possessionum predictorum, seque restituendum et reintegrandum fore ac restitui et reintegrari in et ad possessionem bonorum et possessionum predictorum et in eum statum reduci et reponi, in quo fuerat ante tempus spoliationis et intrusionis predictarum, ac condempnari et compelli abbatissam et conuentum predictas ad soluendum et dandum rectori et capelle predictis dictas ducentas sexaginta marcas debitas eisdem ratione premissorum et pronuntiari, sententiam dicti abbatis fuisse et esse cassam, nullam et irritam, eamque, quatenus de facto processit, cassari, annullari et irritari et per dictum abbatem male et perperam processum et sententiatum et per partem ipsius rectoris bene appellatum et alias in et super premissis sibi petiit fieri iustitie com- plementum. Postmodum uero dicto Oleno et magistro Petro de Bononia procuratore dictarum abbatisse et conuentus coram eodem auditore in iudicio comparentibus et per eos lite in causa huiusmodi legitime contestata ac de calumpnia et de ueritate dicenda in eiusdem auditoris presentia prestitis iuramentis traditisque per eos nonnullis positionibus et articulis et contra eosdem positiones et articulos, quibusdam exceptionibus datis hincinde, productis quoque per eos nonnullis autenticis litteris, instrumentis publicis aliisque iuribus et munimentis, quibus partes ipse in huiusmodi causa uti uoluerunt, et contra eadem producta nonnullis exceptionibus datis utrinque in terminis eis ad singulos actus huiusmodi per dictum auditorem successiue et peremptorie assignatis, tandem dictus predecessor noster huiusmodi causam dilecto filio magistro Guillelmo de Gunello, canonico Narbonensi, capellano sedis et auditori causarum palatii predictorum, ex certis causis audiendam commisit et fine debito terminandam . Qui ad instantiam magistri Luce de Mediolano, procuratoris dicti Woyslai, ab eo de nouo constituti, coram eo in iudicio comparentis, prefatum Petrum ad concludendum et concludi uidendum in causa huiusmodi uel dicendum causam rationabilem, quare in ea concludi non deberet, per quendam cursorem dicte sedis citari fecit ad certum terminum peremptorium competentem . In quo prefato Luca coram eodem Guillelmo auditore in iudicio comparente et predicti Petri non comparentis contumaciam accusauit et in eius contumaciam in huiusmodi causa concludi petente prefatus Guillelmus auditor reputans eundem Petrum quoad actum huiusmodi, prout erat merito, contumacem, in eius contumaciam cum dicto Luca in huiusmodi causa concludente conclusit et habuit pro concluso et ad eiusdem Luce instantiam prefatum Petrum ad suam in causa huiusmodi diffinitiuam sententiam audiendam per quemdam dicte sedis cursorem citari fecit ad competentem peremptoriam certam diem . In qua Petro et Woyslao predictis coram dicto Guillelmo auditore in iudicio comparentibus dictoque Woyslao protestante, quod per hunc uel alium sue comparitionis actum, quem in causa huiusmodi faceret, procuratores suos reuocare non intendebat, dictisque Petro et Woyslao diffinitiuam
98 iniquam, pro abbatissa et conuentu predictis et contra dictum rectorem in possessorio tantum, ut dicebatur, tulit, a qua pro parte dicti rectoris fuerat ad sedem apostolicam legitime appel- latum. Ac petiit idem Olenus per ipsum auditorem et ipsius diffinitiuam sententiam pronuntiari, decerni et declarari, curiam, agriculturam et curticulas ac agros predictos pertinuisse et pertinere ad capellam et rectorem predictos, ipsasque terras et possessiones adiudicari rectori et capelle predictis et ammouendas fore et ipsum auditorem ammoueri abbatissam et con- uentum predictas ab occupatione et detentione bonorum et possessionum predictorum, seque restituendum et reintegrandum fore ac restitui et reintegrari in et ad possessionem bonorum et possessionum predictorum et in eum statum reduci et reponi, in quo fuerat ante tempus spoliationis et intrusionis predictarum, ac condempnari et compelli abbatissam et conuentum predictas ad soluendum et dandum rectori et capelle predictis dictas ducentas sexaginta marcas debitas eisdem ratione premissorum et pronuntiari, sententiam dicti abbatis fuisse et esse cassam, nullam et irritam, eamque, quatenus de facto processit, cassari, annullari et irritari et per dictum abbatem male et perperam processum et sententiatum et per partem ipsius rectoris bene appellatum et alias in et super premissis sibi petiit fieri iustitie com- plementum. Postmodum uero dicto Oleno et magistro Petro de Bononia procuratore dictarum abbatisse et conuentus coram eodem auditore in iudicio comparentibus et per eos lite in causa huiusmodi legitime contestata ac de calumpnia et de ueritate dicenda in eiusdem auditoris presentia prestitis iuramentis traditisque per eos nonnullis positionibus et articulis et contra eosdem positiones et articulos, quibusdam exceptionibus datis hincinde, productis quoque per eos nonnullis autenticis litteris, instrumentis publicis aliisque iuribus et munimentis, quibus partes ipse in huiusmodi causa uti uoluerunt, et contra eadem producta nonnullis exceptionibus datis utrinque in terminis eis ad singulos actus huiusmodi per dictum auditorem successiue et peremptorie assignatis, tandem dictus predecessor noster huiusmodi causam dilecto filio magistro Guillelmo de Gunello, canonico Narbonensi, capellano sedis et auditori causarum palatii predictorum, ex certis causis audiendam commisit et fine debito terminandam . Qui ad instantiam magistri Luce de Mediolano, procuratoris dicti Woyslai, ab eo de nouo constituti, coram eo in iudicio comparentis, prefatum Petrum ad concludendum et concludi uidendum in causa huiusmodi uel dicendum causam rationabilem, quare in ea concludi non deberet, per quendam cursorem dicte sedis citari fecit ad certum terminum peremptorium competentem . In quo prefato Luca coram eodem Guillelmo auditore in iudicio comparente et predicti Petri non comparentis contumaciam accusauit et in eius contumaciam in huiusmodi causa concludi petente prefatus Guillelmus auditor reputans eundem Petrum quoad actum huiusmodi, prout erat merito, contumacem, in eius contumaciam cum dicto Luca in huiusmodi causa concludente conclusit et habuit pro concluso et ad eiusdem Luce instantiam prefatum Petrum ad suam in causa huiusmodi diffinitiuam sententiam audiendam per quemdam dicte sedis cursorem citari fecit ad competentem peremptoriam certam diem . In qua Petro et Woyslao predictis coram dicto Guillelmo auditore in iudicio comparentibus dictoque Woyslao protestante, quod per hunc uel alium sue comparitionis actum, quem in causa huiusmodi faceret, procuratores suos reuocare non intendebat, dictisque Petro et Woyslao diffinitiuam
Strana 99
99 sententiam in causa huiusmodi ferri petentibus, prefatus auditor uisis et diligenter inspectis omnibus et singulis actis actitatis, habitis et productis in causa huiusmodi, ipsisque cum diligentia recensitis et examinatis, ac facta super hiis omnibus coauditoribus suis dicti palatii relatione plenaria et fideli, de ipsorum coauditorum consilio et assensu per suam diffinitiuam sententiam pronuntiauit, decreuit et declarauit, prefatas abbatissam et conuentum ab impetitione predicti Woyslai absoluendas fore et eas absoluit. A qua quidem sententia prefati Guillelmi auditoris pro parte dicti Woyslai fuit ad sedem appellatum predictam, idemque predecessor causam appellationis huiusmodi quondam Benuenuto de Vtino, decano ecclesie sancte Marie de Ciuitateaustrie Aquilegensis diocesis, capellano sedis et auditori causarum palatii predic- torum primo et deinde, postquam per eum ad nonnullos actus processum fuerat, bone memorie Guillelmo episcopo Lomberiensi, tunc cappellano sedis et auditori causarum palatii predictorum, audiendam commisit et fine debito terminandam . Qui quidem episcopus, tunc auditor, perperam in huiusmodi causa procedens, predictam diffinitiuam sententiam prefati Guillelmi auditoris per suam diffinitiuam sententiam reuocauit iniquam, ipsas abbatissam et conuentum in expensis coram eo in huiusmodi causa factis nequiter condempnando, ipsarum expensarum taxatione sibi imposterum reseruata, a qua quidem sententia pro parte dictarum abbatisse et conuentus ad sedem extitit appellatum predictam. Postmodum uero dicto prede- cessore, sicut domino placuit, de hac luce subtracto, nos diuina fauente clementia ad apicem summi apostolatus assumpti, causam appellationis huiusmodi a prefata sententia dicti Guillelmi episcopi, tunc auditoris, interiecte, dilecto filio magistro Hugoni Fabri, capellano nostro et auditori causarum dicti palatii, audiendam commisimus et fine debito terminandam . Et deinde, cum dicte partes in Romana Curia essent sufficienter presentes, nos ad instantiam dicti Woyslai eidem Hugoni auditori commisimus, ut in causa huiusmodi tam super petitorio, quam etiam super possessorio procederet eamque fine debito terminaret. Qui quidem Hugo auditor ad instantiam magistri Bernardi de Bugeto, procuratoris dicti Woyslai, una cum dicto Luca in solidum constituti, ita quod non esset melior conditio occupantis, coram eo in iudicio comparentis, magistrum Conradum Henrici, procuratorem dictarum abbatisse et conuentus, ab eis de nouo constitutum, prout eidem auditori legitime constabat, ad dandum et recipiendum libellum in huiusmodi causa per quendam cursorem nostrum citari fecit ad certum terminum peremptorium competentem . In quo prefatus Bernardus coram eodem Hugone auditore in iudicio comparens, dicti Conradi non comparentis contumaciam accusauit et in eius contuma- ciam predictum pro parte sua in huiusmodi causa de nouo dedit libellum et deinde Bernardo et Conrado predictis coram eodem Hugone auditore in iudicio comparentibus et per eos lite in causa huiusmodi legitime contestata ac de calumpnia et de ueritate dicenda in eiusdem auditoris presentia prestitis iuramentis, tandem idem Hugo auditor eisdem Bernardo et Conrado coram eo in iudicio constitutis ad dandum et dari uidendum positiones et articulos, si quos dare uellent in causa huiusmodi, assignauit certum terminum peremptorium compe- tentem. In quo prefatus Benardus coram eodem Hugone auditore in iudicio comparens, prefati Conradi non comparentis contumaciam accusauit et in eius contumaciam quosdam positiones et articulos in huiusmodi causa dedit, idemque Hugo auditor ad instantiam dicti Bernardi 13*
99 sententiam in causa huiusmodi ferri petentibus, prefatus auditor uisis et diligenter inspectis omnibus et singulis actis actitatis, habitis et productis in causa huiusmodi, ipsisque cum diligentia recensitis et examinatis, ac facta super hiis omnibus coauditoribus suis dicti palatii relatione plenaria et fideli, de ipsorum coauditorum consilio et assensu per suam diffinitiuam sententiam pronuntiauit, decreuit et declarauit, prefatas abbatissam et conuentum ab impetitione predicti Woyslai absoluendas fore et eas absoluit. A qua quidem sententia prefati Guillelmi auditoris pro parte dicti Woyslai fuit ad sedem appellatum predictam, idemque predecessor causam appellationis huiusmodi quondam Benuenuto de Vtino, decano ecclesie sancte Marie de Ciuitateaustrie Aquilegensis diocesis, capellano sedis et auditori causarum palatii predic- torum primo et deinde, postquam per eum ad nonnullos actus processum fuerat, bone memorie Guillelmo episcopo Lomberiensi, tunc cappellano sedis et auditori causarum palatii predictorum, audiendam commisit et fine debito terminandam . Qui quidem episcopus, tunc auditor, perperam in huiusmodi causa procedens, predictam diffinitiuam sententiam prefati Guillelmi auditoris per suam diffinitiuam sententiam reuocauit iniquam, ipsas abbatissam et conuentum in expensis coram eo in huiusmodi causa factis nequiter condempnando, ipsarum expensarum taxatione sibi imposterum reseruata, a qua quidem sententia pro parte dictarum abbatisse et conuentus ad sedem extitit appellatum predictam. Postmodum uero dicto prede- cessore, sicut domino placuit, de hac luce subtracto, nos diuina fauente clementia ad apicem summi apostolatus assumpti, causam appellationis huiusmodi a prefata sententia dicti Guillelmi episcopi, tunc auditoris, interiecte, dilecto filio magistro Hugoni Fabri, capellano nostro et auditori causarum dicti palatii, audiendam commisimus et fine debito terminandam . Et deinde, cum dicte partes in Romana Curia essent sufficienter presentes, nos ad instantiam dicti Woyslai eidem Hugoni auditori commisimus, ut in causa huiusmodi tam super petitorio, quam etiam super possessorio procederet eamque fine debito terminaret. Qui quidem Hugo auditor ad instantiam magistri Bernardi de Bugeto, procuratoris dicti Woyslai, una cum dicto Luca in solidum constituti, ita quod non esset melior conditio occupantis, coram eo in iudicio comparentis, magistrum Conradum Henrici, procuratorem dictarum abbatisse et conuentus, ab eis de nouo constitutum, prout eidem auditori legitime constabat, ad dandum et recipiendum libellum in huiusmodi causa per quendam cursorem nostrum citari fecit ad certum terminum peremptorium competentem . In quo prefatus Bernardus coram eodem Hugone auditore in iudicio comparens, dicti Conradi non comparentis contumaciam accusauit et in eius contuma- ciam predictum pro parte sua in huiusmodi causa de nouo dedit libellum et deinde Bernardo et Conrado predictis coram eodem Hugone auditore in iudicio comparentibus et per eos lite in causa huiusmodi legitime contestata ac de calumpnia et de ueritate dicenda in eiusdem auditoris presentia prestitis iuramentis, tandem idem Hugo auditor eisdem Bernardo et Conrado coram eo in iudicio constitutis ad dandum et dari uidendum positiones et articulos, si quos dare uellent in causa huiusmodi, assignauit certum terminum peremptorium compe- tentem. In quo prefatus Benardus coram eodem Hugone auditore in iudicio comparens, prefati Conradi non comparentis contumaciam accusauit et in eius contumaciam quosdam positiones et articulos in huiusmodi causa dedit, idemque Hugo auditor ad instantiam dicti Bernardi 13*
Strana 100
100 prefatum Conradum ad respondendum dictis positionibus et dicendum contra eosdem articulos, quicquid uellet, per quendam cursorem nostrum citari fecit ad certum terminum peremptorium competentem. In quo prefatus Bernardus coram eodem Hugone auditore in iudicio comparens predicti Conradi non comparentis contumaciam accusauit et demum Bernardo et Conrado predictis coram eodem Hugone auditore in iudicio comparentibus et per quemlibet eorum productis nonnullis litteris autenticis, instrumentis publicis aliisque iuribus et munimentis, quibus partes ipse in huiusmodi causa uti uoluerunt, in termino eis ad hoc dato prefatus Hugo auditor Bernardo et Conrado predictis coram eo in iudicio constitutis ad dicendum contra eadem producta, quicquid uellet, assignauit certum terminum peremptorium compe- tentem . In quo prefatus Bernardus coram eodem Hugone auditore in iudicio comparens predicti Conradi non comparentis contumaciam accusauit et in eius contumaciam nonnullas exceptiones contra dicta producta per prefatum Conradum exhibuit, idemque Hugo auditor ad prefati Bernardi instantiam prefatum Conradum ad concludendum et concludi uidendum in causa huiusmodi uel dicendum causam rationabilem, quare in ea concludi non deberet, per quendam cursorem nostrum citari fecit ad certum terminum peremptorium conpetentem. In quo prefato Bernardo coram eodem Hugone auditore in iudicio comparente et prefati Conradi non comparentis contumaciam accusante et in eius contumaciam in huiusmodi causa concludi petente prefatus auditor reputans eundem Conradum, quoad actum huiusmodi prout erat merito contumacem in eius contumaciam cum dicto Bernardo in huiusmodi causa con- cludente conclusit et habuit pro concluso. Idemque Hugo auditor ad instantiam magistri Cristiani de Krichenberch sustituti per magistrum Hermannum de Zeleticz procuratorem dictarum abbatisse et conuentus vna cum dicto Conrado insolidum constituti, ita quod non esset melior conditio occupantis, dicto Conrado tunc absente, prout idem Hermannus ad hoc ab eisdem abbatissa et conuentu sufficiens mandatum habebat coram eo in iudicio comparentis prefatum Bernardum ad suam in causa huiusmodi diffinitiuam sententiam audiendam per quendam cursorem nostrum citari fecit ad competentem peremptoriam certam diem. In qua Bernardo et Cristiano predictis coram eodem Hugone auditore in iudicio comparentibus et quolibet eorum diffinitiuam sententiam in causa huiusmodi pro parte sua ferri petente prefatus Hugo auditor uisis et diligenter inspectis omnibus et singulis actis habitis et productis in causa huiusmodi, ipsisque cum diligentia recensitis et examinatis factaque super hiis omnibus coauditoribus suis dicti palatii relatione plenaria et fideli de ipsorum coauditorum consilio et assensu per suam diffinitiuam sententiam pronuntiauit, decreuit et declarauit, dictas abbatissam et conuentum ab huiusmodi impetitione dicti Woyslai absoluendas fuisse et esse et eas absoluit, a qua quidem sententia pro parte dicti Woyslai fuit ad sedem appellatum predictam. Nosque causam appellationis huiusmodi ab eadem sententia dicti Hugonis auditoris interiecte predicto Guillelmo de Ginello auditori audiendam commisimus et fine debito terminandam, coram quo Bernardo et Cristiano predictis in iudicio comparentibus et per quemlibet eorum quodam in huiusmodi causa pro parte sua dato libello tandem nos causam huiusmodi dilecto filio magistro Guillelmo Guitardi sacriste ecclesie Biterrensis, cappellano nostro et auditori causarum dicti palatii, ex certis causis audiendam commisimus et fine debito terminandam .
100 prefatum Conradum ad respondendum dictis positionibus et dicendum contra eosdem articulos, quicquid uellet, per quendam cursorem nostrum citari fecit ad certum terminum peremptorium competentem. In quo prefatus Bernardus coram eodem Hugone auditore in iudicio comparens predicti Conradi non comparentis contumaciam accusauit et demum Bernardo et Conrado predictis coram eodem Hugone auditore in iudicio comparentibus et per quemlibet eorum productis nonnullis litteris autenticis, instrumentis publicis aliisque iuribus et munimentis, quibus partes ipse in huiusmodi causa uti uoluerunt, in termino eis ad hoc dato prefatus Hugo auditor Bernardo et Conrado predictis coram eo in iudicio constitutis ad dicendum contra eadem producta, quicquid uellet, assignauit certum terminum peremptorium compe- tentem . In quo prefatus Bernardus coram eodem Hugone auditore in iudicio comparens predicti Conradi non comparentis contumaciam accusauit et in eius contumaciam nonnullas exceptiones contra dicta producta per prefatum Conradum exhibuit, idemque Hugo auditor ad prefati Bernardi instantiam prefatum Conradum ad concludendum et concludi uidendum in causa huiusmodi uel dicendum causam rationabilem, quare in ea concludi non deberet, per quendam cursorem nostrum citari fecit ad certum terminum peremptorium conpetentem. In quo prefato Bernardo coram eodem Hugone auditore in iudicio comparente et prefati Conradi non comparentis contumaciam accusante et in eius contumaciam in huiusmodi causa concludi petente prefatus auditor reputans eundem Conradum, quoad actum huiusmodi prout erat merito contumacem in eius contumaciam cum dicto Bernardo in huiusmodi causa con- cludente conclusit et habuit pro concluso. Idemque Hugo auditor ad instantiam magistri Cristiani de Krichenberch sustituti per magistrum Hermannum de Zeleticz procuratorem dictarum abbatisse et conuentus vna cum dicto Conrado insolidum constituti, ita quod non esset melior conditio occupantis, dicto Conrado tunc absente, prout idem Hermannus ad hoc ab eisdem abbatissa et conuentu sufficiens mandatum habebat coram eo in iudicio comparentis prefatum Bernardum ad suam in causa huiusmodi diffinitiuam sententiam audiendam per quendam cursorem nostrum citari fecit ad competentem peremptoriam certam diem. In qua Bernardo et Cristiano predictis coram eodem Hugone auditore in iudicio comparentibus et quolibet eorum diffinitiuam sententiam in causa huiusmodi pro parte sua ferri petente prefatus Hugo auditor uisis et diligenter inspectis omnibus et singulis actis habitis et productis in causa huiusmodi, ipsisque cum diligentia recensitis et examinatis factaque super hiis omnibus coauditoribus suis dicti palatii relatione plenaria et fideli de ipsorum coauditorum consilio et assensu per suam diffinitiuam sententiam pronuntiauit, decreuit et declarauit, dictas abbatissam et conuentum ab huiusmodi impetitione dicti Woyslai absoluendas fuisse et esse et eas absoluit, a qua quidem sententia pro parte dicti Woyslai fuit ad sedem appellatum predictam. Nosque causam appellationis huiusmodi ab eadem sententia dicti Hugonis auditoris interiecte predicto Guillelmo de Ginello auditori audiendam commisimus et fine debito terminandam, coram quo Bernardo et Cristiano predictis in iudicio comparentibus et per quemlibet eorum quodam in huiusmodi causa pro parte sua dato libello tandem nos causam huiusmodi dilecto filio magistro Guillelmo Guitardi sacriste ecclesie Biterrensis, cappellano nostro et auditori causarum dicti palatii, ex certis causis audiendam commisimus et fine debito terminandam .
Strana 101
101 Coram quo comparentibus in iudicio Woyslao et Conrado predictis eodem Cristiano tunc causam ipsam prosequi non curante et per eosdem Woyslaum et Conradum lite in causa huiusmodi legitime contestata ac de calumpnia et de ueritate dicenda in ipsius Guillelmi Guitardi auditoris presentia prestitis iuramentis traditisque per eos nonnullis positionibus et articulis in huiusmodi causa et contra eosdem positiones et articulos nonnullis exceptionibus datis hincinde productisque per eos nonnullis litteris autenticis, instrumentis publicis et aliis juribus et munimentis, quibus partes ipse in huiusmodi causa uti uoluerunt et contra eadem producta quibusdam exceptionibus utrinque datis, in terminis eis ad singulos actus huiusmodi per eundem Guillelmum Guitardi auditorem succesiue et peremptorie assignatis, tandem idem Guillelmus Guitardi auditor Woyslao et Conrado predictis coram eo in iudicio constitutis ad concludendum et concludi uidendum in causa huiusmodi uel dicendum causam rationabilem, quare in ea concludi non deberet, assignauit certum terminum peremptorium competentem . In quo prefato Woyslao coram eodem Guillelmo Guitardi auditore in iudicio comparente et prefati Conradi non comparentis contumaciam accusante et in eius contumaciam in huiusmodi causa concludi petente prefatus Guillelmus Guitardi auditor repufans dictum Conradum quoad actum huiusmodi prout erat merito contumacem, in eius contumaciam cum dicto Woyslao in huiusmodi causa concludente conclusit et habuit pro concluso et deinde ad instantiam dicti Conradi coram eo in iudicio comparentis prefatum Woyslaum ad suam in causa huiusmodi diffinitiuam sententiam audiendam per quendam cursorem nostrum citari fecit ad competentem peremptoriam certam diem . In qua conrado et Woyslao predictis coram eodem Guillelmo Guitardi auditore in iudicio comparentibus et deffinitiuam sententiam in huiusmodi causa ferri petentibus prefatus Guillelmus Guitardi auditor uisis et diligenter inspectis omnibus et singulis actis actitatis, habitis et productis in causa huiusmodi, ipsisque cum diligentia recensilis et examinatis factaque super hiis omnibus coauditoribus suis dicti palatii relatione plenaria et fideli de ipsorum coauditorum consilio et assensu per suam diffinitiuam sententiam pro- nuntiauit, decreuit et declarauit, per dictum Hugonem auditorem bene et legitime fuisse et esse in hac causa processum, sententiatum et diffinitum, eiusque sententiam confirmandam esse et confirmauit et pro parte dicti Woyslai male et perperam et inique fuisse et esse appellatum ab eadem, prout in instrumentis publicis inde confectis dictorum Guillelmi de Gimello et Hugonis ac Guillelmi Guitardi auditorum sigillis munitis dicitur plenius contineri. Nos igitur predictarum abbatisse et conuentus supplicationibus inclinati huiusmodi diffinitiuas sententias Guillelmi de Gimello et Hungonis ac Guillelmi Guitardi, auditorum predictorum, sicut prouide late sunt, ratas habentes et gratas, ipsasque auctoritate apostolica confirmantes discretioni uestre per apostolica scripta mandamus, quatenus uos, uel duo aut vnus uestrum, per nos uel alium seu alios easdem sententias executioni debite demandantes, eas auctoritate nostra, ubi et quando expedire uideritis, solemniter publicare curetis, contradictores per censuram ecclesiasticam appellatione postposita compescendo. Datum Rome apud Sanctum- petrum IV Idus Decembris Pontificatus nostri anno octauo. (Orig. Perg. mit Bleisiegel im Archive des Kl. Maria Saal sig. Lit. G, n. 24 im Landesarchive.)
101 Coram quo comparentibus in iudicio Woyslao et Conrado predictis eodem Cristiano tunc causam ipsam prosequi non curante et per eosdem Woyslaum et Conradum lite in causa huiusmodi legitime contestata ac de calumpnia et de ueritate dicenda in ipsius Guillelmi Guitardi auditoris presentia prestitis iuramentis traditisque per eos nonnullis positionibus et articulis in huiusmodi causa et contra eosdem positiones et articulos nonnullis exceptionibus datis hincinde productisque per eos nonnullis litteris autenticis, instrumentis publicis et aliis juribus et munimentis, quibus partes ipse in huiusmodi causa uti uoluerunt et contra eadem producta quibusdam exceptionibus utrinque datis, in terminis eis ad singulos actus huiusmodi per eundem Guillelmum Guitardi auditorem succesiue et peremptorie assignatis, tandem idem Guillelmus Guitardi auditor Woyslao et Conrado predictis coram eo in iudicio constitutis ad concludendum et concludi uidendum in causa huiusmodi uel dicendum causam rationabilem, quare in ea concludi non deberet, assignauit certum terminum peremptorium competentem . In quo prefato Woyslao coram eodem Guillelmo Guitardi auditore in iudicio comparente et prefati Conradi non comparentis contumaciam accusante et in eius contumaciam in huiusmodi causa concludi petente prefatus Guillelmus Guitardi auditor repufans dictum Conradum quoad actum huiusmodi prout erat merito contumacem, in eius contumaciam cum dicto Woyslao in huiusmodi causa concludente conclusit et habuit pro concluso et deinde ad instantiam dicti Conradi coram eo in iudicio comparentis prefatum Woyslaum ad suam in causa huiusmodi diffinitiuam sententiam audiendam per quendam cursorem nostrum citari fecit ad competentem peremptoriam certam diem . In qua conrado et Woyslao predictis coram eodem Guillelmo Guitardi auditore in iudicio comparentibus et deffinitiuam sententiam in huiusmodi causa ferri petentibus prefatus Guillelmus Guitardi auditor uisis et diligenter inspectis omnibus et singulis actis actitatis, habitis et productis in causa huiusmodi, ipsisque cum diligentia recensilis et examinatis factaque super hiis omnibus coauditoribus suis dicti palatii relatione plenaria et fideli de ipsorum coauditorum consilio et assensu per suam diffinitiuam sententiam pro- nuntiauit, decreuit et declarauit, per dictum Hugonem auditorem bene et legitime fuisse et esse in hac causa processum, sententiatum et diffinitum, eiusque sententiam confirmandam esse et confirmauit et pro parte dicti Woyslai male et perperam et inique fuisse et esse appellatum ab eadem, prout in instrumentis publicis inde confectis dictorum Guillelmi de Gimello et Hugonis ac Guillelmi Guitardi auditorum sigillis munitis dicitur plenius contineri. Nos igitur predictarum abbatisse et conuentus supplicationibus inclinati huiusmodi diffinitiuas sententias Guillelmi de Gimello et Hungonis ac Guillelmi Guitardi, auditorum predictorum, sicut prouide late sunt, ratas habentes et gratas, ipsasque auctoritate apostolica confirmantes discretioni uestre per apostolica scripta mandamus, quatenus uos, uel duo aut vnus uestrum, per nos uel alium seu alios easdem sententias executioni debite demandantes, eas auctoritate nostra, ubi et quando expedire uideritis, solemniter publicare curetis, contradictores per censuram ecclesiasticam appellatione postposita compescendo. Datum Rome apud Sanctum- petrum IV Idus Decembris Pontificatus nostri anno octauo. (Orig. Perg. mit Bleisiegel im Archive des Kl. Maria Saal sig. Lit. G, n. 24 im Landesarchive.)
Strana 102
102 76. Johann von Pirkenstein schenkt dem Dominikanerkloster in Olmütz 21/2 Mark jährlichen Zinses in Mezitz. Dt. 1369 s. d. l. Nos Jesko de Pyrckensteyn recognoscimus tenore presencium vniuersis, quod nos matura deliberacione prehabita, sano corpore consilioque salubri damus, donamus et assignamus terciam mediam marcam grossorum pragensium morauici numeri et pagamenti, semper sexaginta quatuor grossos pro una marca computando, veri census annuatim in curia siue hereditate nostra Mezicz, quam exposuimus et uendidimus Pessconi et Matthussio fratribus, pro uero censu et legittimo priori fratrum predicatorum totique conuentui ad sanctum Michaelem in Olomucz ciuitate perpetuis temporibus percipiendum et tollendum, ob salutem animarum nostrarum et predecessorum nostrorum, uidelicet patris mei pie memorie et matris mee et fratris et sororis mee, alioquin si, quod absit, predictam hereditatem seu predictum censum nos contingeret uendere uel a nobis per quemcunque modum alienare, tunc promittimus et debemus predictis fratribus sepedictum censum in aliis bonis nostris hereditariis certitu- dinaliter assignare sine quouis malo zelo seu dilacione . Et in ipsa uendicione seu permutatione predicti fratres semper debent consensum adhibere . Insuper promittimus pro nobis et pro nostris heredibus et successoribus nostris id ipsum antedictis fratribus inuiolabiliter obseruare. Propter euidenciam et caucionem maiorem dictam literam roborauimus sigillo nostro, sigillo domini Hinconis de Leuchenburg, canonici Olomucensis, sigillis dominorum de Wylldenberch, videlicet Benessii et domini Pothe, domini Medvidkonis de Dubczan et Jesconis dicti Hromada de Horek in testimonium premissorum . Datum anno domini Millisimo trecentesimo sexa- gesimo nono. (Abschrift in der Boč. Sammlung n. 5456 im Landesarchive.) 77. Heinz von der Lipa verkaufet dem Johann, Woko, Benesch, Drslaw und Lacek von Krawař sein Gut zu Kromau um 8000 Mark Prager Silberpfennige. 1369. Wjr Haintz von der Leyppen bechennen offenleych mit disem gegenwortigen brief allen den, die disen brief lesen oder horen lesen, daz wir mit vorbedachtem mut, vnd noch vnserr vrewnt rat hern Janen von Crawarn, dem got genad, hern Wokken, hern Benschen, hern Dirslawen, hern Laczken, den herren von Crawarn, vorkawft haben vnser rechtes Erbe. Crwmnaw, daz haus vnd daz lehen der kapellen in dem Haus vnd die stat vnd an siben hewsern der Mann, die in der stat ligen, alle vnser recht alz wirz sie gehabt haben, vnd den vreyn walt, ausgenumen den Prewsschen herren alle wochen ein fuder Holcz vnd den Brûdern Ordens sant Augustins ein ort dez waldes, doruber sie haben von vnsern vetern hern Czenken seine brief vnd vnsere Ingesigel, Rekwitz daz dorf mit dem Hof, vnd Lissenicz daz ander dorf auch mit dem Hof vnd den teych vnder der stat vnd den teych ze Krumnaw, vnd czwene teych in der Dobrencz vnd die Heger mit czwein hûben akkerz
102 76. Johann von Pirkenstein schenkt dem Dominikanerkloster in Olmütz 21/2 Mark jährlichen Zinses in Mezitz. Dt. 1369 s. d. l. Nos Jesko de Pyrckensteyn recognoscimus tenore presencium vniuersis, quod nos matura deliberacione prehabita, sano corpore consilioque salubri damus, donamus et assignamus terciam mediam marcam grossorum pragensium morauici numeri et pagamenti, semper sexaginta quatuor grossos pro una marca computando, veri census annuatim in curia siue hereditate nostra Mezicz, quam exposuimus et uendidimus Pessconi et Matthussio fratribus, pro uero censu et legittimo priori fratrum predicatorum totique conuentui ad sanctum Michaelem in Olomucz ciuitate perpetuis temporibus percipiendum et tollendum, ob salutem animarum nostrarum et predecessorum nostrorum, uidelicet patris mei pie memorie et matris mee et fratris et sororis mee, alioquin si, quod absit, predictam hereditatem seu predictum censum nos contingeret uendere uel a nobis per quemcunque modum alienare, tunc promittimus et debemus predictis fratribus sepedictum censum in aliis bonis nostris hereditariis certitu- dinaliter assignare sine quouis malo zelo seu dilacione . Et in ipsa uendicione seu permutatione predicti fratres semper debent consensum adhibere . Insuper promittimus pro nobis et pro nostris heredibus et successoribus nostris id ipsum antedictis fratribus inuiolabiliter obseruare. Propter euidenciam et caucionem maiorem dictam literam roborauimus sigillo nostro, sigillo domini Hinconis de Leuchenburg, canonici Olomucensis, sigillis dominorum de Wylldenberch, videlicet Benessii et domini Pothe, domini Medvidkonis de Dubczan et Jesconis dicti Hromada de Horek in testimonium premissorum . Datum anno domini Millisimo trecentesimo sexa- gesimo nono. (Abschrift in der Boč. Sammlung n. 5456 im Landesarchive.) 77. Heinz von der Lipa verkaufet dem Johann, Woko, Benesch, Drslaw und Lacek von Krawař sein Gut zu Kromau um 8000 Mark Prager Silberpfennige. 1369. Wjr Haintz von der Leyppen bechennen offenleych mit disem gegenwortigen brief allen den, die disen brief lesen oder horen lesen, daz wir mit vorbedachtem mut, vnd noch vnserr vrewnt rat hern Janen von Crawarn, dem got genad, hern Wokken, hern Benschen, hern Dirslawen, hern Laczken, den herren von Crawarn, vorkawft haben vnser rechtes Erbe. Crwmnaw, daz haus vnd daz lehen der kapellen in dem Haus vnd die stat vnd an siben hewsern der Mann, die in der stat ligen, alle vnser recht alz wirz sie gehabt haben, vnd den vreyn walt, ausgenumen den Prewsschen herren alle wochen ein fuder Holcz vnd den Brûdern Ordens sant Augustins ein ort dez waldes, doruber sie haben von vnsern vetern hern Czenken seine brief vnd vnsere Ingesigel, Rekwitz daz dorf mit dem Hof, vnd Lissenicz daz ander dorf auch mit dem Hof vnd den teych vnder der stat vnd den teych ze Krumnaw, vnd czwene teych in der Dobrencz vnd die Heger mit czwein hûben akkerz
Strana 103
103 ze Wedrowicz. Daz gebe wier in mit aller der herschaft, vnd mit allen den rechten vnd mit allen dem stukken, alz ez von vnsern vordern an vns kumen ist, vnd alz vnser brief lauten, vnd alz sie begriffen haben, die sie von vns haben, vns nichcz doran ausczunemen noch ez behalden, vm acht tawsant Mark Preger grosser silwreiner pfennige merherischer zal, vier vnd sechzik gros vor ein mark, ze einem rechten Erb vnd ze einer rechten Herschaft, alz wir ez gehabt haben, den vorgenanten herren yn vnd allen iren Erben ze vorkawfen, ze verseczen, ze verleyhen, wem sie von irem gutem willen wellen vnd allen iren vrumen domit zu schaffen. Vnd dez gelob wier yn vnser gute trew, cze entwerren allenthalben, wo ez hast, gegen aller menichleych, ge yecleychen menschen, geystleych oder wertleych. Vnd ze einer czewgnusse, vnd ze einer gewissen lege wierz den herren in die Lanttauel &c. Et hoc factum est ad relacionem domini Boczkonis de Chunstat, qui nunccius huius rei fuit ex parte domini Marchionis ad imponendum ad Tabulas terre Morauie. (Im Orig. Quatern des Matthäus von Sternberg fol. 15 verso in der k. mähr. Landtafel zum J. 1369 eingetragen.) 78. Landtafel-Eröffnung in Brünn 31. Jänner 1370. Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo feria quinta ante purificationem beate Virginis aperte sunt tabule de speciali mandato serenissimí principis et domini, domini Johannis Marchionis Morauie et intabulata sunt hec, que secuntur videlicet per Franconem de Kunowicz judicem czude districtus Brunnensis et loco domini Mathuschii de Sternberch camerarii per militem Jenischium ad hoc missum, in presencia domini Petri Hecht de Rossicz, Wseborii et Hermanni fratrum de Raycz, Welislay burchrauii de Byzencz et domini Nicolai prepositi Brunnensis, magistri Ulrici de Zebranicz, Johannis notarii domini Marchionis, Dubkonis burggrauii in Spilberch, Bohuschii pro tunc judicis in Brunna. (Brünner Landtafel lib. V. n. 295.) 79. Bunko von Mostic empfängt vom Markgrafen Johann die Veste Mostitz und die Dörfer Mostic, Pawlow, Telečkow, Wznetin, Ostrow, Knězewes, Jesenow, Bor, Martiničky, Oslawice und Wéden zu Lehen. Dt. (der Landtafeleinlage) 31. Jänner 1370. Ego Bunko de Mosticz profiteor coram beneficiariis Czude Brunnensis Quod matura deliberacione et consilio amicorum prehabitis Serenissimo domino domino Johanni Marchioni Morauie et suis heredibus ista, que secuntur, resigno et resignaui hereditarie, videlicet castrum Mosticz cum quatuor araturis liberis et pratis, decursibus aquarum, quinque piscinis, tribus partibus juris presentandi ibidem, quatuor molendinis censuantibus annue terciam dimidiam marcam IX grossos, piscacionibus, duobus ortis, curticula et villam Mosticz cum
103 ze Wedrowicz. Daz gebe wier in mit aller der herschaft, vnd mit allen den rechten vnd mit allen dem stukken, alz ez von vnsern vordern an vns kumen ist, vnd alz vnser brief lauten, vnd alz sie begriffen haben, die sie von vns haben, vns nichcz doran ausczunemen noch ez behalden, vm acht tawsant Mark Preger grosser silwreiner pfennige merherischer zal, vier vnd sechzik gros vor ein mark, ze einem rechten Erb vnd ze einer rechten Herschaft, alz wir ez gehabt haben, den vorgenanten herren yn vnd allen iren Erben ze vorkawfen, ze verseczen, ze verleyhen, wem sie von irem gutem willen wellen vnd allen iren vrumen domit zu schaffen. Vnd dez gelob wier yn vnser gute trew, cze entwerren allenthalben, wo ez hast, gegen aller menichleych, ge yecleychen menschen, geystleych oder wertleych. Vnd ze einer czewgnusse, vnd ze einer gewissen lege wierz den herren in die Lanttauel &c. Et hoc factum est ad relacionem domini Boczkonis de Chunstat, qui nunccius huius rei fuit ex parte domini Marchionis ad imponendum ad Tabulas terre Morauie. (Im Orig. Quatern des Matthäus von Sternberg fol. 15 verso in der k. mähr. Landtafel zum J. 1369 eingetragen.) 78. Landtafel-Eröffnung in Brünn 31. Jänner 1370. Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo feria quinta ante purificationem beate Virginis aperte sunt tabule de speciali mandato serenissimí principis et domini, domini Johannis Marchionis Morauie et intabulata sunt hec, que secuntur videlicet per Franconem de Kunowicz judicem czude districtus Brunnensis et loco domini Mathuschii de Sternberch camerarii per militem Jenischium ad hoc missum, in presencia domini Petri Hecht de Rossicz, Wseborii et Hermanni fratrum de Raycz, Welislay burchrauii de Byzencz et domini Nicolai prepositi Brunnensis, magistri Ulrici de Zebranicz, Johannis notarii domini Marchionis, Dubkonis burggrauii in Spilberch, Bohuschii pro tunc judicis in Brunna. (Brünner Landtafel lib. V. n. 295.) 79. Bunko von Mostic empfängt vom Markgrafen Johann die Veste Mostitz und die Dörfer Mostic, Pawlow, Telečkow, Wznetin, Ostrow, Knězewes, Jesenow, Bor, Martiničky, Oslawice und Wéden zu Lehen. Dt. (der Landtafeleinlage) 31. Jänner 1370. Ego Bunko de Mosticz profiteor coram beneficiariis Czude Brunnensis Quod matura deliberacione et consilio amicorum prehabitis Serenissimo domino domino Johanni Marchioni Morauie et suis heredibus ista, que secuntur, resigno et resignaui hereditarie, videlicet castrum Mosticz cum quatuor araturis liberis et pratis, decursibus aquarum, quinque piscinis, tribus partibus juris presentandi ibidem, quatuor molendinis censuantibus annue terciam dimidiam marcam IX grossos, piscacionibus, duobus ortis, curticula et villam Mosticz cum
Strana 104
104 suis juribus, exclusis tamen duabus araturis et vna curticula ibidem, que Wznatha filiaster meus possidet. Item villam Pawlow cum suis juribus . Item villam Teleczkow cum suis juribus atque siluis . Item villam Wznetin cum suis juribus atque siluis . Item villam Ostrow cum suis juribus in parte mea et Jurepatronatus . Item villam Knyezewess cum suis juribus . Item mediam villam Gessenow desertam. Item in villa Bor partem meam et mediam partem jurispatronatus . Item villam Martiniczky minus cum suis juribus . Item in villa Kamene partem meam cum suis juribus . Item in villa Osslauicz partem meam cum duabus partibus silue et nomine XVII. laneis . Item villam Wyeden exclusis duobus laneis, quos Wznatha filiaster meus predictus possidet, tercium autem laneum ibidem teneo in obligacione a Wznatha predicto, quem tamen super graciam domini cum aliis resigno . Ista omnia et singula sic resignata et tradita libere et hereditarie, ut prefertur, in manus ipsius domini Marchionis et suorum heredum ab ipsis suscepi et suscipio michi et meis heredibus dumtaxat masculini sexus in verum feodum more et consuetudine feodorum cum suis singulis pertinenciis juribus, dominiis, montibus, vallibus, aquis, piscacionibus, nemoribus, rubetis, vtilitatibus, fructibus et prouentibus vniuersis jure feodorum possidenda . Ista quoque bona resignata hereditarie promitto pro me et heredibus meis disbrigare secundum jus terre Morauie contra quem- cumque ipsa bona jure impetentem. (Brünner Landtafel lib. V. n. 296.) 80. Kaiser Karl IV. befreit das vom Markgrafen Johann verkaufte Gut Tušin von allen Abgaben und der Cudagerichtsbarkeit. Dt. Prag, 1. Februar 1370. Karolus Quartus diuina fauente Clemencia Romanus Imperator semper Augustus et Boemie Rex. Notumfacimus tenore presencium vniuersis. Quia Illustris Johannes Marchio Morauie frater noster karissimus Municionem et villam Tuschyn super fluuio Albee de nostris consensu, subsidio et voluntate pro certa summa pecunie rite et racionabiliter emisse et comparasse dinoscitur, cum omnibus juribus, censibus, agris, siluis, nemoribus, rubetis, pratis, pascuis, venacionibus, piscacionibus molendinis, aquis et earum decursibus, ac omnibus et singulis suis pertinenciis, sicut eadem bona in suis metis et greniciis circumferencialiter sunt distincta. Nos igitur ob innati amoris affectum et sincere dileccionis vinculum, quibus ipsi nostro fratri iussu racionis astringimur, Sibi et suis heredibus, animo deliberato, sanoque principum baronum et procerum nostrorum fidelium accedente consilio, municionem et villam Tuschyn predictas cum omnibus bonis, fructibus, juribus et vniuersis pertinenciis sicut expressatur superius appropriauimus, confirmauimus, appropriamus et tenore presencium de certa nostra sciencia, et Regia Boemie auctoritate, nostro et heredum nostrorum Regum Boemie nomine confirmamus, ipsaque bona omnia et singula predicto nostro fratri . . et . . suis heredibus inperpetuum ab omni solucione cuiuscumque census, et nominatim acensu annuo sex sexa- genarum, quem conuentus monialium Monasterii sancte Katherine Noue Ciuitatis Pragensis
104 suis juribus, exclusis tamen duabus araturis et vna curticula ibidem, que Wznatha filiaster meus possidet. Item villam Pawlow cum suis juribus . Item villam Teleczkow cum suis juribus atque siluis . Item villam Wznetin cum suis juribus atque siluis . Item villam Ostrow cum suis juribus in parte mea et Jurepatronatus . Item villam Knyezewess cum suis juribus . Item mediam villam Gessenow desertam. Item in villa Bor partem meam et mediam partem jurispatronatus . Item villam Martiniczky minus cum suis juribus . Item in villa Kamene partem meam cum suis juribus . Item in villa Osslauicz partem meam cum duabus partibus silue et nomine XVII. laneis . Item villam Wyeden exclusis duobus laneis, quos Wznatha filiaster meus predictus possidet, tercium autem laneum ibidem teneo in obligacione a Wznatha predicto, quem tamen super graciam domini cum aliis resigno . Ista omnia et singula sic resignata et tradita libere et hereditarie, ut prefertur, in manus ipsius domini Marchionis et suorum heredum ab ipsis suscepi et suscipio michi et meis heredibus dumtaxat masculini sexus in verum feodum more et consuetudine feodorum cum suis singulis pertinenciis juribus, dominiis, montibus, vallibus, aquis, piscacionibus, nemoribus, rubetis, vtilitatibus, fructibus et prouentibus vniuersis jure feodorum possidenda . Ista quoque bona resignata hereditarie promitto pro me et heredibus meis disbrigare secundum jus terre Morauie contra quem- cumque ipsa bona jure impetentem. (Brünner Landtafel lib. V. n. 296.) 80. Kaiser Karl IV. befreit das vom Markgrafen Johann verkaufte Gut Tušin von allen Abgaben und der Cudagerichtsbarkeit. Dt. Prag, 1. Februar 1370. Karolus Quartus diuina fauente Clemencia Romanus Imperator semper Augustus et Boemie Rex. Notumfacimus tenore presencium vniuersis. Quia Illustris Johannes Marchio Morauie frater noster karissimus Municionem et villam Tuschyn super fluuio Albee de nostris consensu, subsidio et voluntate pro certa summa pecunie rite et racionabiliter emisse et comparasse dinoscitur, cum omnibus juribus, censibus, agris, siluis, nemoribus, rubetis, pratis, pascuis, venacionibus, piscacionibus molendinis, aquis et earum decursibus, ac omnibus et singulis suis pertinenciis, sicut eadem bona in suis metis et greniciis circumferencialiter sunt distincta. Nos igitur ob innati amoris affectum et sincere dileccionis vinculum, quibus ipsi nostro fratri iussu racionis astringimur, Sibi et suis heredibus, animo deliberato, sanoque principum baronum et procerum nostrorum fidelium accedente consilio, municionem et villam Tuschyn predictas cum omnibus bonis, fructibus, juribus et vniuersis pertinenciis sicut expressatur superius appropriauimus, confirmauimus, appropriamus et tenore presencium de certa nostra sciencia, et Regia Boemie auctoritate, nostro et heredum nostrorum Regum Boemie nomine confirmamus, ipsaque bona omnia et singula predicto nostro fratri . . et . . suis heredibus inperpetuum ab omni solucione cuiuscumque census, et nominatim acensu annuo sex sexa- genarum, quem conuentus monialium Monasterii sancte Katherine Noue Ciuitatis Pragensis
Strana 105
105 de et super quadam silua, wlgariter dicta Bor, ad eadem bona pertinente, habuisse et sustulisse noscuntur, auctoritate qua supra, eximimus, absoluimus et de certa nostra sciencia libertamus. Dantes et conferentes ipsi et heredibus suis predictis meram, liberam et omnimodam facul- tatem prefatas municionem et villam cum predictis suis pertinenciis vendendi, obligandi, permutandi aut alioquouismodo alienandi, ac de ipsis disponendi, prout ipsis melius et vtilius expedire uidebitur, seu eadem, si libet hereditarie, et perpetuis temporibus possidendi; addi- cimus insuper et de speciali nostra gracia concedimus sibi et predictis suis heredibus, quamdiu ipsos supradicta bona possidere continget, quod nulla persona penitus, cuiuscumque condicionis status dignitatis seu preeminencie sit, ipsos, bona supradicta, eorum homines et subditos, eorundem bonorum inhabitatores et incolas coram aliquo . . judice siue Czuda quacumque citare uel judicio occupare possit seu debeat, nisi coram nostra vel heredum nostrorum Regum Boemie personali presencia uel . . judice, quem ad hoc specialiter duximus depu- tandum. Decernentes expresse, si quod per quemcumque Judicem quacumque racione contra premissa judicatum, sentenciatum uel attemptatum fuerit, inane, irritum et inualidum, nulliusque fore roboris uel momenti . Presencium sub Imperialis Majestatis nostre sigillo Testimonio literarum. Datum Prage Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo Indiccione Octaua, Kalendis februarii, Regnorum nostrorum Anno vicesimoquarto, Imperii vero Quintodecimo. In aversa parte: R. Johannes de Cellis. Ad mandatum Cesaris P. Jaurensis. (Orig. Perg. h. Sig. abgerissen im mähr. Landesarchive. Miscell. Nr. 55.) 81. Beschluss des Olmützer Kapitels bezüglich des Dorfes Veska. Dt. 22. Februar 1370. Anno domini MCCCLXX. Nos Fridricus decanus ac Capitolum ecclesie Olom. ordinauimus vnamiter et consensimus in ipso generali capitolo, quod solet in ecclesia Olom. in festo kathedre Sancti petri et diebus sequentibus celebrari, Quod quando honorabilem virum dominum Johannem decanum Cremsirensem et Olom. Canonicum optare aliam pre- bendam uel eum ab hoc seculo migrare contingerit, Quod suus successor volens assequi ipsius prebendam, quam nunc tenet in Trussowicz, debet et debebit reassumere villam, Weskam dictam et siluam ad ipsam spectantem, prout antiquitus dicta villa et silua ad prebendam in Trussowicz pertinuerunt et capitulum debet et habebit se intromittere de obediencia in villa Orozym dicta et disponere de ea, prout antiquitus fuit consuetum. (Aus dem Codex E. I. 40, pag. 14 im Olm. Kapitelarchive.) 14
105 de et super quadam silua, wlgariter dicta Bor, ad eadem bona pertinente, habuisse et sustulisse noscuntur, auctoritate qua supra, eximimus, absoluimus et de certa nostra sciencia libertamus. Dantes et conferentes ipsi et heredibus suis predictis meram, liberam et omnimodam facul- tatem prefatas municionem et villam cum predictis suis pertinenciis vendendi, obligandi, permutandi aut alioquouismodo alienandi, ac de ipsis disponendi, prout ipsis melius et vtilius expedire uidebitur, seu eadem, si libet hereditarie, et perpetuis temporibus possidendi; addi- cimus insuper et de speciali nostra gracia concedimus sibi et predictis suis heredibus, quamdiu ipsos supradicta bona possidere continget, quod nulla persona penitus, cuiuscumque condicionis status dignitatis seu preeminencie sit, ipsos, bona supradicta, eorum homines et subditos, eorundem bonorum inhabitatores et incolas coram aliquo . . judice siue Czuda quacumque citare uel judicio occupare possit seu debeat, nisi coram nostra vel heredum nostrorum Regum Boemie personali presencia uel . . judice, quem ad hoc specialiter duximus depu- tandum. Decernentes expresse, si quod per quemcumque Judicem quacumque racione contra premissa judicatum, sentenciatum uel attemptatum fuerit, inane, irritum et inualidum, nulliusque fore roboris uel momenti . Presencium sub Imperialis Majestatis nostre sigillo Testimonio literarum. Datum Prage Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo Indiccione Octaua, Kalendis februarii, Regnorum nostrorum Anno vicesimoquarto, Imperii vero Quintodecimo. In aversa parte: R. Johannes de Cellis. Ad mandatum Cesaris P. Jaurensis. (Orig. Perg. h. Sig. abgerissen im mähr. Landesarchive. Miscell. Nr. 55.) 81. Beschluss des Olmützer Kapitels bezüglich des Dorfes Veska. Dt. 22. Februar 1370. Anno domini MCCCLXX. Nos Fridricus decanus ac Capitolum ecclesie Olom. ordinauimus vnamiter et consensimus in ipso generali capitolo, quod solet in ecclesia Olom. in festo kathedre Sancti petri et diebus sequentibus celebrari, Quod quando honorabilem virum dominum Johannem decanum Cremsirensem et Olom. Canonicum optare aliam pre- bendam uel eum ab hoc seculo migrare contingerit, Quod suus successor volens assequi ipsius prebendam, quam nunc tenet in Trussowicz, debet et debebit reassumere villam, Weskam dictam et siluam ad ipsam spectantem, prout antiquitus dicta villa et silua ad prebendam in Trussowicz pertinuerunt et capitulum debet et habebit se intromittere de obediencia in villa Orozym dicta et disponere de ea, prout antiquitus fuit consuetum. (Aus dem Codex E. I. 40, pag. 14 im Olm. Kapitelarchive.) 14
Strana 106
106 82. Johann Markgraf von Mähren gestattet einen Gütertausch zwischen Unka und Viknan von Majetein einerseits und Medvědek von Tršic und Wenceslaus Doloplas anderseits und erlaubt die Eintragung desselben in die Landtafel. Dt. Brünn, 27. Februar 1370. Johannes dei gracia Marchio Morauie Notum facimus tenore presencium vniuersis, Quod consideratis amborum vtilitatibus et eciam Circa ea profectibus Culminis nostri Quibus Strenuus Vnka et Wiknanus filius ipsius heredes de Magetin ex vna et Medwiedko de Tirssicz filius Nadhradka et Wenceslaus Doloplaz heredes parte ex alia cum villis invicem videlicet Swesedlicz villa, quam pridem per Cambium a nobis habuit et habet Tercia parte Trssicz cum Siluis adiacentibus et Byela parte tercia cum ipsorum pertinenciis nituntur bona pro nobis permutare et Cambium facere parte ex utraque, Huiusmodi commutacionem admittimus graciosius faciendam inter ipsos parte ex vtraque. Volentes nichilominus prefatos nostros in hiis perpensius et crebrius conseruare fauoribus Admittentes vt in primo Baronum Colloquio hec eadem permutacio ad Tabulas Terre imponatur et habeat vigorem. In cuius rei testimonium presentes Sigillo nostro duximus communiri Datum Brunne Sub Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo Die Cinerum. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Kapitelarchive.) 83. Vicek von Brezolup verkauft dem Kloster Wysowitz seinen Besitz in Brezolup. Dt. 12. Marz 1370. In Nomine Domini Amen. Noverint uniuersi presentes audituri literas vel visuri. Quod Ego Wieczco Miles de Brziezolup matura deliberacione prehabita, ac de fauore et consensu Serenissimi Principis Domini Johannis Marchionis Morauie, nec non de consensu heredum meorum atque consilio amicorum, vendidi rite et racionabiliter omnem hereditatem, quam habui in Brziezolup, cum omnibus suis utilitatibus, censu, robotis, emendis, honoribus, silvis, pascuis, pratis, molendinis, rivis, fluviis, aquis, aquarum decursibus, rubetis, agris cullis et incultis, laneis, pratis cum singulis et universis pertinenciis, quocumque nomine censeantur, prout in Omnibus suis metis seu limitibus circumferencialiter ab antiquo con- tinentur, cum omnibus juribus hereditariis pleni dominii, prout egomet hactenus tenui et antecessores mei tenuerunt, michi et heredibus meis sive amicis ibidem in Brziezolup nil juris seu proprietatis reservans, Venerabili in Christo Patri domino Petro, Abbati, totique conventui Monasterii Sancte Marie Virginis in Smilnhaym alias in Wisowicz, Ordinis Cister- ciensis, Olomucensis Dyocesis, et eorum successoribus legitimis ad tenendum, habendum et jure hereditario perpetue possidendum. insuper Nos Wieczo supradictus, Machinco filius ejus, Andreas frater ejus, promittimus sincera fide nostra absque omni dolo in solidum et indivisim, prefatam hereditatem taliter venditam in villa Brziezolup omnimoda libertate et
106 82. Johann Markgraf von Mähren gestattet einen Gütertausch zwischen Unka und Viknan von Majetein einerseits und Medvědek von Tršic und Wenceslaus Doloplas anderseits und erlaubt die Eintragung desselben in die Landtafel. Dt. Brünn, 27. Februar 1370. Johannes dei gracia Marchio Morauie Notum facimus tenore presencium vniuersis, Quod consideratis amborum vtilitatibus et eciam Circa ea profectibus Culminis nostri Quibus Strenuus Vnka et Wiknanus filius ipsius heredes de Magetin ex vna et Medwiedko de Tirssicz filius Nadhradka et Wenceslaus Doloplaz heredes parte ex alia cum villis invicem videlicet Swesedlicz villa, quam pridem per Cambium a nobis habuit et habet Tercia parte Trssicz cum Siluis adiacentibus et Byela parte tercia cum ipsorum pertinenciis nituntur bona pro nobis permutare et Cambium facere parte ex utraque, Huiusmodi commutacionem admittimus graciosius faciendam inter ipsos parte ex vtraque. Volentes nichilominus prefatos nostros in hiis perpensius et crebrius conseruare fauoribus Admittentes vt in primo Baronum Colloquio hec eadem permutacio ad Tabulas Terre imponatur et habeat vigorem. In cuius rei testimonium presentes Sigillo nostro duximus communiri Datum Brunne Sub Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo Die Cinerum. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Kapitelarchive.) 83. Vicek von Brezolup verkauft dem Kloster Wysowitz seinen Besitz in Brezolup. Dt. 12. Marz 1370. In Nomine Domini Amen. Noverint uniuersi presentes audituri literas vel visuri. Quod Ego Wieczco Miles de Brziezolup matura deliberacione prehabita, ac de fauore et consensu Serenissimi Principis Domini Johannis Marchionis Morauie, nec non de consensu heredum meorum atque consilio amicorum, vendidi rite et racionabiliter omnem hereditatem, quam habui in Brziezolup, cum omnibus suis utilitatibus, censu, robotis, emendis, honoribus, silvis, pascuis, pratis, molendinis, rivis, fluviis, aquis, aquarum decursibus, rubetis, agris cullis et incultis, laneis, pratis cum singulis et universis pertinenciis, quocumque nomine censeantur, prout in Omnibus suis metis seu limitibus circumferencialiter ab antiquo con- tinentur, cum omnibus juribus hereditariis pleni dominii, prout egomet hactenus tenui et antecessores mei tenuerunt, michi et heredibus meis sive amicis ibidem in Brziezolup nil juris seu proprietatis reservans, Venerabili in Christo Patri domino Petro, Abbati, totique conventui Monasterii Sancte Marie Virginis in Smilnhaym alias in Wisowicz, Ordinis Cister- ciensis, Olomucensis Dyocesis, et eorum successoribus legitimis ad tenendum, habendum et jure hereditario perpetue possidendum. insuper Nos Wieczo supradictus, Machinco filius ejus, Andreas frater ejus, promittimus sincera fide nostra absque omni dolo in solidum et indivisim, prefatam hereditatem taliter venditam in villa Brziezolup omnimoda libertate et
Strana 107
107 secundum jus terre Moravie consuetum ad triennium ab omnibus amicis nostris, aut quibus- cumque hominibus eam impetentibus pleniter exbrigare nostris propriis laboribus et impensis. In premissorum autem omnium robur perpetue validum sigilla nostra propria de certa nostra sciencia unacum sigillis honorabilium virorum domini Woijtechij et Andree fratrum de Scharow, Jaroslai et Wygnani, clientum fratrum de Nedachlebicz, testium ad supradicta specialiter rogatorum presentibus sunt appensa . Datum Duodecima die mensis Marcii, sub anno Domini Millesimo Trecentesimo, Septuagesimo. (Aus dem Monasticon Moraviæ tom. Cistercis. im Archive der Abtei Raigern.) 84. Marquard und Johann von Schenkenberg verkaufen ihren Hof in Clupicz dem Kloster Bruck. Dt. Bruck, 23. April 1370. Nos Marquardus et Johannes fratres de Schenkenberch notum facimus vniuersis presencium noticiam habituris, quod animo deliberato maturoque nostro et amicorum nostrorum consilio vendidimus racionabiliter, presentibus tradimus, cedimus et resignamus honorabili viro domino Ottoni abbati et conuentui monasterii Lucensis, premonstratensis ordinis, Olo- mucensis dyocesis et successoribus éorum, ac ad manus solidas nobili viro, domino Petro Hecht de Rossicz, curiam nostram et duas agriculturas in villa nostra Clupicz sitam, cum nouem laneis censualibus et sex curticulis pro certa summa pecunie, qui quidem summe pecunie nobis actu sexaginta marcas grossorum denariorum pragensium persoluit et plenarie pagauit, ad habenda, per eos tenenda, et vtifruenda, possidenda libere, perpetue et hereditarie cum omnibus singulis juribus, vsibus, proprietatibus et pertinenciis, cum agris cultis et incultis, pratis, pascuis, siluis, rubetis, montibus, collibus, piscacionibus, aquis aquarumue decursibus, redditibus et prouentibus, plenoque dominio in villa et campis, prout eadem bona tenuimus vsque modo, nichilque nobis et nostris heredibus in huiusmodi bonis juris vel dominii reseruantes; promittentes quoque nos Marquardus et Johannes predicti, Heinricus dictus Huhna de Chlum, Protyba de Cyekna, Vlricus dictus Tluxa de Lapide, Heynissius de Dubnan et Drcho de Lessonicz dictis emptoribus eadem bona exbrigare, disbrigare et liberare a quocunque homine impetente seu impediente huic ad tempus terre Morauie solitum et pre- scriptum, et specialiter ab impeticione, lite et questione prouide Johancze, conthoralis mee videlicet Marquardi predicti, per quam si vnquam et dicta bona nomine dotalicii sui et donacionis impeterentur, exbrigare et libertare jure terre Morauie, videlicet infra et vsque mortem mei Marquardi predicti et deinceps post mortem meam per triennium continue reuoluendum nostris propriis laboribus et expensis et de libro seu tabulis terre primum, postquam fuerit generale colloquium dominorum Brune seu parlamentum, omne jus et dotalicium vxoris mee predicte exscribere et extabulare, ac ipsis meis emptoribus inscribere et intabulare secundum jus terre Morauie solitum et consuetum. Quibus intabulatis tenemur eisdem nostris emptoribus literam perficere et terminare super eadem bona, prout aliam habent literam, in 14*
107 secundum jus terre Moravie consuetum ad triennium ab omnibus amicis nostris, aut quibus- cumque hominibus eam impetentibus pleniter exbrigare nostris propriis laboribus et impensis. In premissorum autem omnium robur perpetue validum sigilla nostra propria de certa nostra sciencia unacum sigillis honorabilium virorum domini Woijtechij et Andree fratrum de Scharow, Jaroslai et Wygnani, clientum fratrum de Nedachlebicz, testium ad supradicta specialiter rogatorum presentibus sunt appensa . Datum Duodecima die mensis Marcii, sub anno Domini Millesimo Trecentesimo, Septuagesimo. (Aus dem Monasticon Moraviæ tom. Cistercis. im Archive der Abtei Raigern.) 84. Marquard und Johann von Schenkenberg verkaufen ihren Hof in Clupicz dem Kloster Bruck. Dt. Bruck, 23. April 1370. Nos Marquardus et Johannes fratres de Schenkenberch notum facimus vniuersis presencium noticiam habituris, quod animo deliberato maturoque nostro et amicorum nostrorum consilio vendidimus racionabiliter, presentibus tradimus, cedimus et resignamus honorabili viro domino Ottoni abbati et conuentui monasterii Lucensis, premonstratensis ordinis, Olo- mucensis dyocesis et successoribus éorum, ac ad manus solidas nobili viro, domino Petro Hecht de Rossicz, curiam nostram et duas agriculturas in villa nostra Clupicz sitam, cum nouem laneis censualibus et sex curticulis pro certa summa pecunie, qui quidem summe pecunie nobis actu sexaginta marcas grossorum denariorum pragensium persoluit et plenarie pagauit, ad habenda, per eos tenenda, et vtifruenda, possidenda libere, perpetue et hereditarie cum omnibus singulis juribus, vsibus, proprietatibus et pertinenciis, cum agris cultis et incultis, pratis, pascuis, siluis, rubetis, montibus, collibus, piscacionibus, aquis aquarumue decursibus, redditibus et prouentibus, plenoque dominio in villa et campis, prout eadem bona tenuimus vsque modo, nichilque nobis et nostris heredibus in huiusmodi bonis juris vel dominii reseruantes; promittentes quoque nos Marquardus et Johannes predicti, Heinricus dictus Huhna de Chlum, Protyba de Cyekna, Vlricus dictus Tluxa de Lapide, Heynissius de Dubnan et Drcho de Lessonicz dictis emptoribus eadem bona exbrigare, disbrigare et liberare a quocunque homine impetente seu impediente huic ad tempus terre Morauie solitum et pre- scriptum, et specialiter ab impeticione, lite et questione prouide Johancze, conthoralis mee videlicet Marquardi predicti, per quam si vnquam et dicta bona nomine dotalicii sui et donacionis impeterentur, exbrigare et libertare jure terre Morauie, videlicet infra et vsque mortem mei Marquardi predicti et deinceps post mortem meam per triennium continue reuoluendum nostris propriis laboribus et expensis et de libro seu tabulis terre primum, postquam fuerit generale colloquium dominorum Brune seu parlamentum, omne jus et dotalicium vxoris mee predicte exscribere et extabulare, ac ipsis meis emptoribus inscribere et intabulare secundum jus terre Morauie solitum et consuetum. Quibus intabulatis tenemur eisdem nostris emptoribus literam perficere et terminare super eadem bona, prout aliam habent literam, in 14*
Strana 108
108 qua clare liquet, quomodo et qualiter scribi debeat et terminari. Quod si non fecerimus, extunc statim duo nostrum, qui cum a dictis nostris emptoribus monebuntur, quiuis cum vno famulo et duobus equis obstagium verum et solitum in ciuitate Bruna in domo honesta nobis deputata tenebimur subintrare alter alterius absenciam non pretendens, quo obstagio quatuordecim diebus continuis a die monicionis lapso et prestito ipso obstagio vel non prestito, dictis bonis nondum ad tabulas terre inscriptis seu literam (sic) super hiis confectis nondum perfecta, extunc alii duo insolidum requisiti cum famulis et equis in ipsum obstagium ingrediemur eodem modo et forma, vt prefatur, seruatis, hiis omnibus quatuor cum eorum famulis et equis ab eodem obstagio non exituris, quousque omnia premissa vna cum dampnis, inde racionabiliter contractis, fuerint nostris prefatis emptoribus taliter adimpleta In cuius rei testimonium presentes literas sigillis nostris appensis iussimus communiri . Datum et actum in Monasterio Lucensi Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo die beati Georgii Martvris. (Orig. Perg. 7 häng. Sig. im Archive desselben Klosters im Landesarchive Lit. H, Nr. 43. Unter Nr. 44 ist noch ein zweites Orig. derselben Urkunde vorhanden.) 85. Markgraf Johann bestimmt, wann fremde Fleischer in Znaim Fleisch verkaufen dürfen. Dt. Brünn, 15. Mai 1370. Johannes dei gracia Marchio Morauie. Porrecta supplicacio fidelium nostrorum carnificum Znoymensium nobis continebat, vt circa jura antiqua eis consuetudine introducta eadem eis approbando conseruaremus. Quare nos ipsorum precibus tamquam iustis et racionabilibus sanoque judicis juratorumque consilio accedente inclinati statuimus, vt nullus carnificum villarum opidorumque nostre Znoyme ciuitati adiacencium ad forum cum carnibus venire valeat, nisi feria quarta, hunc ordinem in suis carnibus vendendis tenturus, quod a festo pasche vsque ad festum sancti Wenczeslay a mane vsque ad horam meridei ibidem in nostra ciuitate vendet et a festo sancti Wenczeslai vsque ad carnispriuium a mane vsque ad horam vesperorum vendicionem suam in carnibus licite consumabit, alias carnes suas extra ciuitatem ducat. Volumus eciam, vt nullus talium carnificum ad forum nostre predicte ciuitatis veniencium carnes suas vendicioni poterit exponere, nisi prius per magistros juratos per nostros ciues ad hoc deputatos conspiciantur, an munde existere dicantur. Addicimus eciam, quod jurati ipsius nostre ciuitatis vnum ydoneum ad hoc, vt hora meridei tempore estiuali et hora vesporum tempore hiemali per sonitum campane eisdem Carnificibus valeat demonstrare. (?) Sigilli nostri appensione presencia roborando . Datum Brunne Anno domini Millesimo Tre- centesimo Septuagesimo die XV mensis Maii. (Orig. Perg. h. Sig. im Znaimer Stadtarchive.)
108 qua clare liquet, quomodo et qualiter scribi debeat et terminari. Quod si non fecerimus, extunc statim duo nostrum, qui cum a dictis nostris emptoribus monebuntur, quiuis cum vno famulo et duobus equis obstagium verum et solitum in ciuitate Bruna in domo honesta nobis deputata tenebimur subintrare alter alterius absenciam non pretendens, quo obstagio quatuordecim diebus continuis a die monicionis lapso et prestito ipso obstagio vel non prestito, dictis bonis nondum ad tabulas terre inscriptis seu literam (sic) super hiis confectis nondum perfecta, extunc alii duo insolidum requisiti cum famulis et equis in ipsum obstagium ingrediemur eodem modo et forma, vt prefatur, seruatis, hiis omnibus quatuor cum eorum famulis et equis ab eodem obstagio non exituris, quousque omnia premissa vna cum dampnis, inde racionabiliter contractis, fuerint nostris prefatis emptoribus taliter adimpleta In cuius rei testimonium presentes literas sigillis nostris appensis iussimus communiri . Datum et actum in Monasterio Lucensi Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo die beati Georgii Martvris. (Orig. Perg. 7 häng. Sig. im Archive desselben Klosters im Landesarchive Lit. H, Nr. 43. Unter Nr. 44 ist noch ein zweites Orig. derselben Urkunde vorhanden.) 85. Markgraf Johann bestimmt, wann fremde Fleischer in Znaim Fleisch verkaufen dürfen. Dt. Brünn, 15. Mai 1370. Johannes dei gracia Marchio Morauie. Porrecta supplicacio fidelium nostrorum carnificum Znoymensium nobis continebat, vt circa jura antiqua eis consuetudine introducta eadem eis approbando conseruaremus. Quare nos ipsorum precibus tamquam iustis et racionabilibus sanoque judicis juratorumque consilio accedente inclinati statuimus, vt nullus carnificum villarum opidorumque nostre Znoyme ciuitati adiacencium ad forum cum carnibus venire valeat, nisi feria quarta, hunc ordinem in suis carnibus vendendis tenturus, quod a festo pasche vsque ad festum sancti Wenczeslay a mane vsque ad horam meridei ibidem in nostra ciuitate vendet et a festo sancti Wenczeslai vsque ad carnispriuium a mane vsque ad horam vesperorum vendicionem suam in carnibus licite consumabit, alias carnes suas extra ciuitatem ducat. Volumus eciam, vt nullus talium carnificum ad forum nostre predicte ciuitatis veniencium carnes suas vendicioni poterit exponere, nisi prius per magistros juratos per nostros ciues ad hoc deputatos conspiciantur, an munde existere dicantur. Addicimus eciam, quod jurati ipsius nostre ciuitatis vnum ydoneum ad hoc, vt hora meridei tempore estiuali et hora vesporum tempore hiemali per sonitum campane eisdem Carnificibus valeat demonstrare. (?) Sigilli nostri appensione presencia roborando . Datum Brunne Anno domini Millesimo Tre- centesimo Septuagesimo die XV mensis Maii. (Orig. Perg. h. Sig. im Znaimer Stadtarchive.)
Strana 109
109 86. Hensel von Kowalowic, Lehenshofrichter, ladet den wegen gewaltsamen Ueberfall und Mord angeklagten Swré von Zdünek und auf Malhotic vor das Lehenrecht nach Kremsier. Dt. Schaumburg, 24. Mai 1370. Ich Hensel von Cowalowicz, Hauptmon zu Schaumburch und Hoffrichter des Bis- thums zu Olomucz, embite den edlen Leyten Scheborn von Podoln vnd Adam von der Luczka meyne Fruntschafft vnd meyne Gruz. Wanne die ersame Fraue . Witewe des edles Mannes Janken von Sbiczka mit ierem Freuntte Sznaten kommen ist im gege- muertikeit meynes Herren des Bischoffs zu Olomucz, vnd hat chlegrlichen furgeleget, das Her Swrcz von der Donkan vnd seyne Helfer vnd Dyener den egenanthen Jankan, ieren elichen. Wyert in seynen vier Pfelen, darinne er Fride vnd Gemaches sich freyen sholte, vngetreuleich, bezlich vnd lesterleich ermordet hat, vnd mit im etliche seyne diener auch ermordet seyn, on alle Schult, nur durch tes egenanten Jankes Gutes willen, darnach der- zelbe Herr Swrcz alleweg gestanden hab. Vnd wan die egenante Fraue vnd von irn wegen vnd mit ir ir Freunte von dem egenantem vnserm Herren dem Bischowe vmb sulche Ge- schith, Richtes vnd Gerichtes gemutet hat, dauon in dem Namen des egenanten meynes Herren des Bischoffs, vnd von wegen der Macht, die ich als ein Hoffrichter des Bistums von im habe, so gebieten ich euch beiden vnd eur ytlichen besunder, das ir czonth nach Angesichte dicz Brieffs an die Stat kompt, dacz der egenante Swrcz ist, ob ir in vyndet, oder sein bekomen mugt; sey des nycht, das ir denne vff seyne Gutt zu Malhoticz reit vnd in ladet, das er fir myr, vnd fir des egenanten meynes Herren Hoffgerichte in die Stat zu Chremsier on alle widerrede gesteen sulle des nechsten Tages nach sante Vitus Tage, der nu syerist czuchynfftig ist, sich vnd die seynen czu antwuorthen vm alle Sache, der in die egenante Fraue vnd ieren Freuntte beschuldiget haben. Geben czu Schaumburg an dem nechsten Tage nach dem heyligen Auffarttage. (1370.) (Aus dem Puhonenbuche I. f. VI. in dem fürsterzbischöflichen Archive zu Kremsier.) 87. Albrecht, Herzog von Oesterreich, übergibt der Brigitta und ihrem Gemahl Johann dem Chekchen einen Hof in Wolfharts bei Waidhofen zum Lehen. Dt. Wien, 11. Juni 1370. Wir Albrecht von gotes gnaden Herczog ze Österreich ze Steyer ze Kernden vnd ze Krain Graf ze Tyrol &c. Tun chunt daz die erber Preyd Jansens des Chekchen Hausfraw für vns kome vnd hat vns aufgegeben den Hof zu den Wolfharts bey Waydhofen enhalben der Tvnawe, der von vns ze lehen ist, vnd pat vns, daz wir denselben Hof ir hürwider verlihen vnd darczu dem egenanten irm wirt Jansen dem Chekchen. Daz haben wir getan vnd haben den egenanten Hof mit aller zugehorung, wie die gnant ist, ez sey an zehenden, an phenning, gult oder an andern stucken, dem egenanten Jansen dem Chekchen vnd
109 86. Hensel von Kowalowic, Lehenshofrichter, ladet den wegen gewaltsamen Ueberfall und Mord angeklagten Swré von Zdünek und auf Malhotic vor das Lehenrecht nach Kremsier. Dt. Schaumburg, 24. Mai 1370. Ich Hensel von Cowalowicz, Hauptmon zu Schaumburch und Hoffrichter des Bis- thums zu Olomucz, embite den edlen Leyten Scheborn von Podoln vnd Adam von der Luczka meyne Fruntschafft vnd meyne Gruz. Wanne die ersame Fraue . Witewe des edles Mannes Janken von Sbiczka mit ierem Freuntte Sznaten kommen ist im gege- muertikeit meynes Herren des Bischoffs zu Olomucz, vnd hat chlegrlichen furgeleget, das Her Swrcz von der Donkan vnd seyne Helfer vnd Dyener den egenanthen Jankan, ieren elichen. Wyert in seynen vier Pfelen, darinne er Fride vnd Gemaches sich freyen sholte, vngetreuleich, bezlich vnd lesterleich ermordet hat, vnd mit im etliche seyne diener auch ermordet seyn, on alle Schult, nur durch tes egenanten Jankes Gutes willen, darnach der- zelbe Herr Swrcz alleweg gestanden hab. Vnd wan die egenante Fraue vnd von irn wegen vnd mit ir ir Freunte von dem egenantem vnserm Herren dem Bischowe vmb sulche Ge- schith, Richtes vnd Gerichtes gemutet hat, dauon in dem Namen des egenanten meynes Herren des Bischoffs, vnd von wegen der Macht, die ich als ein Hoffrichter des Bistums von im habe, so gebieten ich euch beiden vnd eur ytlichen besunder, das ir czonth nach Angesichte dicz Brieffs an die Stat kompt, dacz der egenante Swrcz ist, ob ir in vyndet, oder sein bekomen mugt; sey des nycht, das ir denne vff seyne Gutt zu Malhoticz reit vnd in ladet, das er fir myr, vnd fir des egenanten meynes Herren Hoffgerichte in die Stat zu Chremsier on alle widerrede gesteen sulle des nechsten Tages nach sante Vitus Tage, der nu syerist czuchynfftig ist, sich vnd die seynen czu antwuorthen vm alle Sache, der in die egenante Fraue vnd ieren Freuntte beschuldiget haben. Geben czu Schaumburg an dem nechsten Tage nach dem heyligen Auffarttage. (1370.) (Aus dem Puhonenbuche I. f. VI. in dem fürsterzbischöflichen Archive zu Kremsier.) 87. Albrecht, Herzog von Oesterreich, übergibt der Brigitta und ihrem Gemahl Johann dem Chekchen einen Hof in Wolfharts bei Waidhofen zum Lehen. Dt. Wien, 11. Juni 1370. Wir Albrecht von gotes gnaden Herczog ze Österreich ze Steyer ze Kernden vnd ze Krain Graf ze Tyrol &c. Tun chunt daz die erber Preyd Jansens des Chekchen Hausfraw für vns kome vnd hat vns aufgegeben den Hof zu den Wolfharts bey Waydhofen enhalben der Tvnawe, der von vns ze lehen ist, vnd pat vns, daz wir denselben Hof ir hürwider verlihen vnd darczu dem egenanten irm wirt Jansen dem Chekchen. Daz haben wir getan vnd haben den egenanten Hof mit aller zugehorung, wie die gnant ist, ez sey an zehenden, an phenning, gult oder an andern stucken, dem egenanten Jansen dem Chekchen vnd
Strana 110
110 Preyden seiner Hausfrawen vnd ir beder erben ze rechtem lehen verlihen vnd leihen ouch, swas wir in durch recht daran leihen sullen vnd mugen, von vns in lehens weis innecze- haben vnd ze niezzen alz lehens vnd landes recht ist, vnd sein ouch wir darauf ir scherm von gwalt vnd vor vnrecht. Mit vrchund dicz brifs. Geben ze Wien an Eritag vor Gocz- leichnam tag. Nach kristus gepurd dreuczehenhundert iar darnach in dem Sibenczigistem iare. d. d. per Johannem Kneusser. (Orig. Perg. h. Sig. im mähr. Landesarchive Miscell. n. 57.) 88. Johann, Bischof von Olmütz, bekennt, dass die Strafgelder der Unterthanen des Klosters Pustiměř diesem Kloster zufallen sollen. Dt. Brünn, 24. Juni 1370. Dei et apostolice sedis gracia Olomucensis Episcopus Johannes Notumfacimus tenore pre- sencium vniversis . Quod licet ab antiquo tempore erga recolende memorie Ecclesie Olomucensis antistites, qui nos precesserunt feliciter, sacrum monasterium ad infanciam saluatoris Christi in Pustmyr, ordinis sancti Benedicti, Olomucensis nostre diocesis, hac libertate fretum fuerit et in eius pacifica possessione eciam nostris temporibus absque impedimento prestiterit, vt videlicet omnes homines, subsides et subditi et censuales venerabilium virginum abbatisse et conuentus prefati monasterii, quociescunque in nostris judiciis episcopalibus quauis racione uel causa cadebant seu labebantur in penam pecuniariam, statim et absque cuiuslibet diffi- cultatis obice libere remittebantur dictis virginibus, et fuerit et hodie sit libertatis et potestatis earum, de huiusmodi hominibus, taliter remissis ad eas, disponendi pro libito, vt videlicet penas huiusmodi, qaus iudicum nostrorum pronunciauit sentencia, poterant accipere vel ex gracia relaxare : tamen quidam Leupoldus nomine Australis, quem administracioni temporalium nostrorum prefecimus, in tempore nostre absencie, dum essemus in partibus Italie erga maiestatem Cesaream constituti, adversus mentem nostram et inhibicionem, quam seriose feceramus eidem, homines prefati monasterii Pustmyrensis in predictarum abbatisse et conuentus grande preiudicium dei timore postposito, in grandem ipsarum abbatisse et conuentus per- niciem aduersus omnem iusticiam pluries depactauit . Ne igitur huiusmodi sic enormiter patratis (sic) sceleris iniqua condicio in exempli deterioris trahatur perniciem, animo deliberato auctoritate ordinaria ac de certa nostra sciencia prefatam libertatem dicto monasterio com- petisse et hodie iure competere tenore presencium declaramus. Decernentes et hoc perpetue valituro statuentes edicto, quod venerabiles et religiose virgines abbatissa et conuentus predicti monasterii in Pustmyr et ipsum monasterium juribus et libertatibus predictis absque omnis difficultatis obice frui et gaudere debeant cunctis temporibus affuturis. Presencium sub appenso nostro maiori sigillo testimonio literarum. Datum Brunne anno domini Millesimo trecentesimo Septuagesimo in die sancti Johannis Baptiste. (Orig. Perg. h. Sig. im fürsterzb. Archive in Kremsier.)
110 Preyden seiner Hausfrawen vnd ir beder erben ze rechtem lehen verlihen vnd leihen ouch, swas wir in durch recht daran leihen sullen vnd mugen, von vns in lehens weis innecze- haben vnd ze niezzen alz lehens vnd landes recht ist, vnd sein ouch wir darauf ir scherm von gwalt vnd vor vnrecht. Mit vrchund dicz brifs. Geben ze Wien an Eritag vor Gocz- leichnam tag. Nach kristus gepurd dreuczehenhundert iar darnach in dem Sibenczigistem iare. d. d. per Johannem Kneusser. (Orig. Perg. h. Sig. im mähr. Landesarchive Miscell. n. 57.) 88. Johann, Bischof von Olmütz, bekennt, dass die Strafgelder der Unterthanen des Klosters Pustiměř diesem Kloster zufallen sollen. Dt. Brünn, 24. Juni 1370. Dei et apostolice sedis gracia Olomucensis Episcopus Johannes Notumfacimus tenore pre- sencium vniversis . Quod licet ab antiquo tempore erga recolende memorie Ecclesie Olomucensis antistites, qui nos precesserunt feliciter, sacrum monasterium ad infanciam saluatoris Christi in Pustmyr, ordinis sancti Benedicti, Olomucensis nostre diocesis, hac libertate fretum fuerit et in eius pacifica possessione eciam nostris temporibus absque impedimento prestiterit, vt videlicet omnes homines, subsides et subditi et censuales venerabilium virginum abbatisse et conuentus prefati monasterii, quociescunque in nostris judiciis episcopalibus quauis racione uel causa cadebant seu labebantur in penam pecuniariam, statim et absque cuiuslibet diffi- cultatis obice libere remittebantur dictis virginibus, et fuerit et hodie sit libertatis et potestatis earum, de huiusmodi hominibus, taliter remissis ad eas, disponendi pro libito, vt videlicet penas huiusmodi, qaus iudicum nostrorum pronunciauit sentencia, poterant accipere vel ex gracia relaxare : tamen quidam Leupoldus nomine Australis, quem administracioni temporalium nostrorum prefecimus, in tempore nostre absencie, dum essemus in partibus Italie erga maiestatem Cesaream constituti, adversus mentem nostram et inhibicionem, quam seriose feceramus eidem, homines prefati monasterii Pustmyrensis in predictarum abbatisse et conuentus grande preiudicium dei timore postposito, in grandem ipsarum abbatisse et conuentus per- niciem aduersus omnem iusticiam pluries depactauit . Ne igitur huiusmodi sic enormiter patratis (sic) sceleris iniqua condicio in exempli deterioris trahatur perniciem, animo deliberato auctoritate ordinaria ac de certa nostra sciencia prefatam libertatem dicto monasterio com- petisse et hodie iure competere tenore presencium declaramus. Decernentes et hoc perpetue valituro statuentes edicto, quod venerabiles et religiose virgines abbatissa et conuentus predicti monasterii in Pustmyr et ipsum monasterium juribus et libertatibus predictis absque omnis difficultatis obice frui et gaudere debeant cunctis temporibus affuturis. Presencium sub appenso nostro maiori sigillo testimonio literarum. Datum Brunne anno domini Millesimo trecentesimo Septuagesimo in die sancti Johannis Baptiste. (Orig. Perg. h. Sig. im fürsterzb. Archive in Kremsier.)
Strana 111
111 89. 25. Juli 1370. Carolus Romanorum imperator ut rex Bohemiae emit marchionatum Lusatiae et dominia Milberg, Strel et Werdenhaym, adjungitque eadem bona cum Marchionatu coronae et regno Bohemiae asserens, quod illa numquam ab isto regno per reges et successores ejus quocunquemodo sub certis poenis debeant alienari. Dt. Pragae VIII. kal. Augusti anno dom. 1370, regnorum Rom. anno 25, Bohemiae 24, Imperii 16. — Inter testes occurrunt Johannes Marchio Moraviae et Johannes episcopus Olomucensis. 90. Bohuš und Bernhard Hecht von Schützendorf verkaufen dem Zbynek von Chlen die Dörfer Miličow und Ponikew. Dt. Mirau, 1. August 1370. Nos Bohussyus pater et Bernhardus dictus Hecht filius de Schuczendorf notum facimus tenore presencium uniuersis. Quod nos sani mente et corpore, animo deliberato vendidimus iusto vendicionis tytulo hereditarie bona nostra, videlicet villas Miliczw et Ponikew cum omnibus censibus, reditibus, juribus, utilitatibus, fructibus, usifructibus, pratis, pascuis, siluis, nemoribus, rubetis et specialiter Brziezinam, que Szakowecz nuncupatur, cum fluuiis, riuulis, aquis, aquarum decursibus, agris cultis et incultis, montibus et collibus, planis, judicibus, jurisdiccionibus, venacionibus, aucupacionibus, necnon et cum uniuersis et singulis metis et graniciis seu pertinenciis magnis et paruis in alto et basso, quibuscunque censeantur nominibus, eciam cum jurepatronatus ecclesie in Miliczaw totoque dominio, sicut nos tenuimus et posse- dimus, nichil penitus exclusis aut nobis reseruatis, pro ducentis et triginta marcis grossorum denariorum pragensium morauici numeri nobili Sbynkoni de Chlen et sue consorti domine Elzcze eorumque heredibus jure hereditario habenda et tenenda pacifice et quiete . Et pro- mittimus nos Bohussyus et Bernhardus Hecht bona fide absque dolo prefatis Shynconi, uxori sue et ipsorum heredibus et ad manus eorundem nobilibus Przibiconi de Horek, Diuischio de Chlen et Vanyeczconi de Bludow dicta bona cum omnibus suis pertinenciis in colloquio nobilium generali, quam primum Olomucii celebratum fuerit, tabulis terre intabulare, ab omnibusque impedimentis et impeticionibus secundum jura terre Morauie liberaliter disbrigare, contradiccione, dilacione et occasione quibusuis semotis, nostris propriis laboribus et sump- tibus . Ad certitudinem eciam maiorem eciam nos Bernhardus de Meraw, Beneschius de Schonwald, Cunczo de Smola, Wyssco de Doman fratres de Zaworzicz, cum dictis dominis Bohussyo et Bernhardo Hecht et pro ipsis in solidum et manu coniuncta et indiuise, qualibet fraude postposita, compromittimus, si, quod absit, intabulacio predictorum bonorum, ut pre- fertur, non fieret, aut eadem bona, sicut juris est, non disbrigarentur, spondemus, quod ex tunc duo, quicunque ex nobis prescriptis monerentur, statim nulla penitus occasione interposita cum duobus seruis et quatuor equis in Zabrzieh ad honestum hospitem deputatum more veri
111 89. 25. Juli 1370. Carolus Romanorum imperator ut rex Bohemiae emit marchionatum Lusatiae et dominia Milberg, Strel et Werdenhaym, adjungitque eadem bona cum Marchionatu coronae et regno Bohemiae asserens, quod illa numquam ab isto regno per reges et successores ejus quocunquemodo sub certis poenis debeant alienari. Dt. Pragae VIII. kal. Augusti anno dom. 1370, regnorum Rom. anno 25, Bohemiae 24, Imperii 16. — Inter testes occurrunt Johannes Marchio Moraviae et Johannes episcopus Olomucensis. 90. Bohuš und Bernhard Hecht von Schützendorf verkaufen dem Zbynek von Chlen die Dörfer Miličow und Ponikew. Dt. Mirau, 1. August 1370. Nos Bohussyus pater et Bernhardus dictus Hecht filius de Schuczendorf notum facimus tenore presencium uniuersis. Quod nos sani mente et corpore, animo deliberato vendidimus iusto vendicionis tytulo hereditarie bona nostra, videlicet villas Miliczw et Ponikew cum omnibus censibus, reditibus, juribus, utilitatibus, fructibus, usifructibus, pratis, pascuis, siluis, nemoribus, rubetis et specialiter Brziezinam, que Szakowecz nuncupatur, cum fluuiis, riuulis, aquis, aquarum decursibus, agris cultis et incultis, montibus et collibus, planis, judicibus, jurisdiccionibus, venacionibus, aucupacionibus, necnon et cum uniuersis et singulis metis et graniciis seu pertinenciis magnis et paruis in alto et basso, quibuscunque censeantur nominibus, eciam cum jurepatronatus ecclesie in Miliczaw totoque dominio, sicut nos tenuimus et posse- dimus, nichil penitus exclusis aut nobis reseruatis, pro ducentis et triginta marcis grossorum denariorum pragensium morauici numeri nobili Sbynkoni de Chlen et sue consorti domine Elzcze eorumque heredibus jure hereditario habenda et tenenda pacifice et quiete . Et pro- mittimus nos Bohussyus et Bernhardus Hecht bona fide absque dolo prefatis Shynconi, uxori sue et ipsorum heredibus et ad manus eorundem nobilibus Przibiconi de Horek, Diuischio de Chlen et Vanyeczconi de Bludow dicta bona cum omnibus suis pertinenciis in colloquio nobilium generali, quam primum Olomucii celebratum fuerit, tabulis terre intabulare, ab omnibusque impedimentis et impeticionibus secundum jura terre Morauie liberaliter disbrigare, contradiccione, dilacione et occasione quibusuis semotis, nostris propriis laboribus et sump- tibus . Ad certitudinem eciam maiorem eciam nos Bernhardus de Meraw, Beneschius de Schonwald, Cunczo de Smola, Wyssco de Doman fratres de Zaworzicz, cum dictis dominis Bohussyo et Bernhardo Hecht et pro ipsis in solidum et manu coniuncta et indiuise, qualibet fraude postposita, compromittimus, si, quod absit, intabulacio predictorum bonorum, ut pre- fertur, non fieret, aut eadem bona, sicut juris est, non disbrigarentur, spondemus, quod ex tunc duo, quicunque ex nobis prescriptis monerentur, statim nulla penitus occasione interposita cum duobus seruis et quatuor equis in Zabrzieh ad honestum hospitem deputatum more veri
Strana 112
112 obstagii subintrabunt, abinde nusquam egressuri, donec littere huius tenore presencium (?) prenotata singula et omnia fuerint peracta, roborata integraliter et complete . In cuius rei testimonium sigilla nostra de certa nostrum omnium sciencia presentibus sunt appensa . Datum Meraw in festo ad vincula sancti Petri apostoli. Anno Millesimo Trecentesimo Septuagesimo. (Orig. Perg. 7 h. Sig. in den Akten des Klosters Leitomyšl n. 32 im mähr. Landes- archive. — Das Wappen des Bohus und Bernhard ist identisch mit dem Wappen der späteren „Hecht von Rositz," das Wappen des Beneš von Schönwald zeigt den Löwen der Žerotine.) 91. Johannes von Kosovahora und Hereš von Ujezdec bekennen, dass sie die Veste und den Markt Zeletau &c. vom Markgrafen Johann zu Lehen empfangen haben. Dt. Brünn, 10. September 1370. Nos Johannes de Cossowahora et Hersso de Vgezdecz recognoscimus tenore pre- sencium vniuersis. Quod in recompensam fidelium intentorum seruiminum Serenissimo principi et domino, domino Johanni Marchioni Morauie, domino nostro generosissimo, per nos intente, fideliter et sedule inpensorum, bona sua, puta munitionem cum opido dictam Zeletaw, villam Schrtny, villam Marquarticz et villam Lythochors cum omnibus pertinenciis, juribus, liber— tatibus, prouentibus et obuencionibus singulis et vniuersis quocumque nomine, verbo vel vocabulo censeantur, ab ipso domino Johanne marchione Morauie et nostri heredes masculini sexus fatemur et recognoscimus verum in feudum suscepisse habenda, tenenda et jure feudi, successiuis inantea temporibus obtinenda. Ita, quod dicta municio in Zeletaw, per nos et heredes nostros prefato Johanni Marchioni Morauie suisque heredibus et successoribus, Morauie Marchionibus, semper debet esse prompta, parata pariter et aperta ad omnem voluntatem suam, heredum et successorum suorum, ad actus quoscumque necessarios et voluntarios exercendos, quociescumque sibi heredibus et successoribus suis fuerit oportunum, et quod nos et nostri heredes de dictis bonis et eorum pertinenciis vniuersis et singulis sibi heredibus et successoribus suis Marchionibus Morauie bona recta et sincera fide, quolibet sine malo dolo debemus seruire, intendere prompti et parati esse, obedire, obsequi fideliter et parere, sicut veri feudales suis veris naturalibus et legittimis dominis seruiunt, obsecuntur parent, obediunt et intendunt, bonum eorum prosequendo vbique et malum precauendo omni tempore et loco publice, manifeste et occulte. In quorum euidenciam et clarius testimonium sigilla nostra vna cum sigillis nobilium dominorum Johannis senioris de Mezirziecz, Henslini de Byethow, franconis de Chvnowicz, Pothonis de Hollenstein et Petri Hecht de Rossicz. presentibus duximus appendenda. Datum Brvnne Anno domini Millesimo, Trecentesimo septuagesimo, decima die Mensis septembris. (Orig. Perg. 7 h. Sig. im mähr. Landesarchive Miscell. n. 56.)
112 obstagii subintrabunt, abinde nusquam egressuri, donec littere huius tenore presencium (?) prenotata singula et omnia fuerint peracta, roborata integraliter et complete . In cuius rei testimonium sigilla nostra de certa nostrum omnium sciencia presentibus sunt appensa . Datum Meraw in festo ad vincula sancti Petri apostoli. Anno Millesimo Trecentesimo Septuagesimo. (Orig. Perg. 7 h. Sig. in den Akten des Klosters Leitomyšl n. 32 im mähr. Landes- archive. — Das Wappen des Bohus und Bernhard ist identisch mit dem Wappen der späteren „Hecht von Rositz," das Wappen des Beneš von Schönwald zeigt den Löwen der Žerotine.) 91. Johannes von Kosovahora und Hereš von Ujezdec bekennen, dass sie die Veste und den Markt Zeletau &c. vom Markgrafen Johann zu Lehen empfangen haben. Dt. Brünn, 10. September 1370. Nos Johannes de Cossowahora et Hersso de Vgezdecz recognoscimus tenore pre- sencium vniuersis. Quod in recompensam fidelium intentorum seruiminum Serenissimo principi et domino, domino Johanni Marchioni Morauie, domino nostro generosissimo, per nos intente, fideliter et sedule inpensorum, bona sua, puta munitionem cum opido dictam Zeletaw, villam Schrtny, villam Marquarticz et villam Lythochors cum omnibus pertinenciis, juribus, liber— tatibus, prouentibus et obuencionibus singulis et vniuersis quocumque nomine, verbo vel vocabulo censeantur, ab ipso domino Johanne marchione Morauie et nostri heredes masculini sexus fatemur et recognoscimus verum in feudum suscepisse habenda, tenenda et jure feudi, successiuis inantea temporibus obtinenda. Ita, quod dicta municio in Zeletaw, per nos et heredes nostros prefato Johanni Marchioni Morauie suisque heredibus et successoribus, Morauie Marchionibus, semper debet esse prompta, parata pariter et aperta ad omnem voluntatem suam, heredum et successorum suorum, ad actus quoscumque necessarios et voluntarios exercendos, quociescumque sibi heredibus et successoribus suis fuerit oportunum, et quod nos et nostri heredes de dictis bonis et eorum pertinenciis vniuersis et singulis sibi heredibus et successoribus suis Marchionibus Morauie bona recta et sincera fide, quolibet sine malo dolo debemus seruire, intendere prompti et parati esse, obedire, obsequi fideliter et parere, sicut veri feudales suis veris naturalibus et legittimis dominis seruiunt, obsecuntur parent, obediunt et intendunt, bonum eorum prosequendo vbique et malum precauendo omni tempore et loco publice, manifeste et occulte. In quorum euidenciam et clarius testimonium sigilla nostra vna cum sigillis nobilium dominorum Johannis senioris de Mezirziecz, Henslini de Byethow, franconis de Chvnowicz, Pothonis de Hollenstein et Petri Hecht de Rossicz. presentibus duximus appendenda. Datum Brvnne Anno domini Millesimo, Trecentesimo septuagesimo, decima die Mensis septembris. (Orig. Perg. 7 h. Sig. im mähr. Landesarchive Miscell. n. 56.)
Strana 113
113 92. Statut des Olm. Kapitels bezüglich des Erscheinens der Kanonici im Kapitel. Dt. 30. September. Anno domini MCCCLXX In generali Capitulo, quod solet in ecclesia Olomucensi in festo sancti Jeronimi et diebus sequentibus celebrari, domino Woyczechio protunc seniore canonico existente sequens statutum ordinatum est. Qualiter naturale vicium existat negligere, quod tangit communitatem, experiencia quottidiana, qua ecclesie nostre Olomucensis iura ac negocia libertates et priuilegia pro eo, quod canonici propter incertas diem et horam conueniendi aut intrandi hactenus Capitulum raro aut tarde seu grauiter conuenerunt, neglecta, lesa et invasa existunt, didicimus periculis pariter et exemplis. Quibus diligencia et studio vigilanti occurrere auctore domino cupientes prouida deliberacione vnanimique consilio et consensu nostrum omnium presentibus statuimus, decernimus et ordinamus, quod de cetero cuiuslibet septimane feria sexta in continenti post missam defunctorum uel in diebus nouem leccionum tercia finita, festis sumis et duplicibus exceptis, prelati et canonici ad tractandum causas, negocia, necessitates et defectus ipsius ecclesie et personarum Capitulum intrare et usque ad ipsius conclusionem in eodem manere teneantur, nisi causa instantis necessitatis uel vtilitatis, coram ipso capitulo proposita et legittima indicata, si quis non posset eidem interesse Alioquin si quis secus fecerit, is distribucionibus et offertorio sibi ipso die debitis dumtaxat inter ceteros canonicos distribuendis in sui penam sine aliqua excusacione seu remissione sit ipso facto priuatus. (Aus dem Codex E. I. 40, fol. 13 im Olm. Kapitelarchive.) 93. Der Abt des Klosters Bruck und der Pfarrer von Winau fällen einen Schiedsspruch zwischen dem Kloster s. Clara in Znaim und dem Pfarrer Robert bezüglich des Zehents von dem Hofe in Stopyšitz. Dt. Znaim, 1. October 1370. In nomine domini amen. Anno natiuitatis eiusdem Millesimo Trecentesimo Septua- gesimo, die prima mensis Octobris, indictione octaua, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini, domini Vrbani diuina prouidentia pape quinti anno octauo, in mei notarii publici testiumque presentia subscriptorum constituti personaliter venerabilis in Christo pater dominus Otto abbas monasterii Lucensis, premonstratensis ordinis, et Johannes plebanus in Vynnaw, in causa et causis vertente vel vertentibus inter religiosas dominas. abbatissam et eius con- uentum monasterii sancte Marie in Znoyma ordinis sancte Clare ex una et Rupertum plebanum ecclesie in Beherwicz, Olomucensis diocesis, parte ex altera super decimis et jure percipiendi easdem de curia villicali sita in Stopyssicz, super quibus eedem partes coram reuerendo viro domino Henrico de Monsterberg, officiali curie Olomucensis aliquamdiu litigarunt, arbitri, arbitratores seu amicabiles conpositores una cum discreto viro domini Ottone plebano in 15
113 92. Statut des Olm. Kapitels bezüglich des Erscheinens der Kanonici im Kapitel. Dt. 30. September. Anno domini MCCCLXX In generali Capitulo, quod solet in ecclesia Olomucensi in festo sancti Jeronimi et diebus sequentibus celebrari, domino Woyczechio protunc seniore canonico existente sequens statutum ordinatum est. Qualiter naturale vicium existat negligere, quod tangit communitatem, experiencia quottidiana, qua ecclesie nostre Olomucensis iura ac negocia libertates et priuilegia pro eo, quod canonici propter incertas diem et horam conueniendi aut intrandi hactenus Capitulum raro aut tarde seu grauiter conuenerunt, neglecta, lesa et invasa existunt, didicimus periculis pariter et exemplis. Quibus diligencia et studio vigilanti occurrere auctore domino cupientes prouida deliberacione vnanimique consilio et consensu nostrum omnium presentibus statuimus, decernimus et ordinamus, quod de cetero cuiuslibet septimane feria sexta in continenti post missam defunctorum uel in diebus nouem leccionum tercia finita, festis sumis et duplicibus exceptis, prelati et canonici ad tractandum causas, negocia, necessitates et defectus ipsius ecclesie et personarum Capitulum intrare et usque ad ipsius conclusionem in eodem manere teneantur, nisi causa instantis necessitatis uel vtilitatis, coram ipso capitulo proposita et legittima indicata, si quis non posset eidem interesse Alioquin si quis secus fecerit, is distribucionibus et offertorio sibi ipso die debitis dumtaxat inter ceteros canonicos distribuendis in sui penam sine aliqua excusacione seu remissione sit ipso facto priuatus. (Aus dem Codex E. I. 40, fol. 13 im Olm. Kapitelarchive.) 93. Der Abt des Klosters Bruck und der Pfarrer von Winau fällen einen Schiedsspruch zwischen dem Kloster s. Clara in Znaim und dem Pfarrer Robert bezüglich des Zehents von dem Hofe in Stopyšitz. Dt. Znaim, 1. October 1370. In nomine domini amen. Anno natiuitatis eiusdem Millesimo Trecentesimo Septua- gesimo, die prima mensis Octobris, indictione octaua, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini, domini Vrbani diuina prouidentia pape quinti anno octauo, in mei notarii publici testiumque presentia subscriptorum constituti personaliter venerabilis in Christo pater dominus Otto abbas monasterii Lucensis, premonstratensis ordinis, et Johannes plebanus in Vynnaw, in causa et causis vertente vel vertentibus inter religiosas dominas. abbatissam et eius con- uentum monasterii sancte Marie in Znoyma ordinis sancte Clare ex una et Rupertum plebanum ecclesie in Beherwicz, Olomucensis diocesis, parte ex altera super decimis et jure percipiendi easdem de curia villicali sita in Stopyssicz, super quibus eedem partes coram reuerendo viro domino Henrico de Monsterberg, officiali curie Olomucensis aliquamdiu litigarunt, arbitri, arbitratores seu amicabiles conpositores una cum discreto viro domini Ottone plebano in 15
Strana 114
114 Wren, dicte Olomucensis diocesis, cum clausula: „quod si non omnes" &c. „saltim duo vestrum" &c. communiter ab eisdem partibus electi et assumpti, quod quidem arbitrium penis subscriptis erat vallatum: quecumque partium predictarum a predictorum arbitrorum pronun- ciacione et ordinacione recedet, mox caderet ab omni jure suo et causam suam totaliter perderet ac parti seruanti arbitrium pars non seruans solueret et soluere teneretur nomine pene triginta marcas grossorum usuales . Hiis itaque auditis sponte et beniuole ac libenter dictis partibus aquiescentibus, approbantibus, emologantibus et ratificantibus domini arbitri supradicti in decisionem predictarum causarum inscriptis processerunt, dixerunt et laudauerunt ac pro- nunciauerunt in hunc modum . Quod predicta domina abbatissa et eius conuentus vel pro- curator ipsarum, quicumque pro tempore fuerit, percipiant et percipere debeant maiores decimas curie predicte, que consistunt in tritico, siligine, ordeo et auena, plebanus vero de Peherwicz deminutis decimis sit contentus, que consistunt in pisis, vicciis, canapo, lentibus et aliis omnibus fructibus deminutis prouentibus, que de jure vel consuetudine ecclesie debentur . Item in domina abbatissa cum suo conuentu agros dicte curie aliis colendos exponerent, de eisdem agris sic expositis decime dentur ecclesie supradicte, et si qui alii agri preter quam illi, quos nunc colunt, ad ipsarum culturam peruenirent quocumque tytulo, qui alias decimales fiunt, de talibus agris decime simili modo persoluantur et quod coloni seu cultores predicte curie de parte ipsorum eos contingente tam in maioribus quam minutis decimis ipsam ecclesiam parochialem respicere tenentur eo, quod ipsi ibidem percipiunt ecclesiastica sacramenta . Postremo ecclesia parochialis predicta in jumentis, peccoribus et pecudibus ac volatilibus in dicta curia existentibus decimas integras percipiat iuxta consue- tudinem patrie et diocesis obtente prout superius de minuta decima est expressum . Lectum est hoc arbitrium, quod in scriptis pronunciatum est, in portico ad fenestram, ubi con- sueuerunt conuenire persone ad loquendum monialibus prenotatis, in presencia domine Cuncze abbatisse et conuentus ac domini Roberti supradicti, ubi erant presentes domini et fratres Wilhelmus plebanus sancti Nicolai in Znoyma, Nicolaus et Frenczlinus canonici regulares monasterii Lucensis et Dytlinus de Diax ac Johannes dictus Knap ciues Znoymensis, Olo- mucensis diocesis predicte, testes fidedigni vocati ad hoc et rogati, anno, die, mense, indiccione, pontificatus et loco hora quasi completorii, quibus supra. (Et in eui) dentiam premissorum domini arbitri suprascripti sua sigilla presentibus duxerunt appendenda una cum suprascripto . . . . . notarii subscripti. Et ego Wenczeslaus de Radecz clericus Pragensis diocesis, publicus auctorilate imperiali notarius pronunciacioni, arbitrio seu arbitracioni, pene vallacioni et ipsius pene ratificacioni et aliis omnibus et singulis supradictis, dum sic fierent et agerentur per supra- scriptos dominos arbitros presens fui et rogatus tam per dominam abbatissam et eius conuentum quam per dominum Rubertum hoc publicum instrumentum desuper confeci, manu propria scripsi, signo et nomine meis solitis consignando in testimonium omnium premissorum. (Orig. Perg. h. Sig., das zweite abgerissen, im Archive des Klosters s. Clara lit. J. 2. im mähr. Landesarchive.)
114 Wren, dicte Olomucensis diocesis, cum clausula: „quod si non omnes" &c. „saltim duo vestrum" &c. communiter ab eisdem partibus electi et assumpti, quod quidem arbitrium penis subscriptis erat vallatum: quecumque partium predictarum a predictorum arbitrorum pronun- ciacione et ordinacione recedet, mox caderet ab omni jure suo et causam suam totaliter perderet ac parti seruanti arbitrium pars non seruans solueret et soluere teneretur nomine pene triginta marcas grossorum usuales . Hiis itaque auditis sponte et beniuole ac libenter dictis partibus aquiescentibus, approbantibus, emologantibus et ratificantibus domini arbitri supradicti in decisionem predictarum causarum inscriptis processerunt, dixerunt et laudauerunt ac pro- nunciauerunt in hunc modum . Quod predicta domina abbatissa et eius conuentus vel pro- curator ipsarum, quicumque pro tempore fuerit, percipiant et percipere debeant maiores decimas curie predicte, que consistunt in tritico, siligine, ordeo et auena, plebanus vero de Peherwicz deminutis decimis sit contentus, que consistunt in pisis, vicciis, canapo, lentibus et aliis omnibus fructibus deminutis prouentibus, que de jure vel consuetudine ecclesie debentur . Item in domina abbatissa cum suo conuentu agros dicte curie aliis colendos exponerent, de eisdem agris sic expositis decime dentur ecclesie supradicte, et si qui alii agri preter quam illi, quos nunc colunt, ad ipsarum culturam peruenirent quocumque tytulo, qui alias decimales fiunt, de talibus agris decime simili modo persoluantur et quod coloni seu cultores predicte curie de parte ipsorum eos contingente tam in maioribus quam minutis decimis ipsam ecclesiam parochialem respicere tenentur eo, quod ipsi ibidem percipiunt ecclesiastica sacramenta . Postremo ecclesia parochialis predicta in jumentis, peccoribus et pecudibus ac volatilibus in dicta curia existentibus decimas integras percipiat iuxta consue- tudinem patrie et diocesis obtente prout superius de minuta decima est expressum . Lectum est hoc arbitrium, quod in scriptis pronunciatum est, in portico ad fenestram, ubi con- sueuerunt conuenire persone ad loquendum monialibus prenotatis, in presencia domine Cuncze abbatisse et conuentus ac domini Roberti supradicti, ubi erant presentes domini et fratres Wilhelmus plebanus sancti Nicolai in Znoyma, Nicolaus et Frenczlinus canonici regulares monasterii Lucensis et Dytlinus de Diax ac Johannes dictus Knap ciues Znoymensis, Olo- mucensis diocesis predicte, testes fidedigni vocati ad hoc et rogati, anno, die, mense, indiccione, pontificatus et loco hora quasi completorii, quibus supra. (Et in eui) dentiam premissorum domini arbitri suprascripti sua sigilla presentibus duxerunt appendenda una cum suprascripto . . . . . notarii subscripti. Et ego Wenczeslaus de Radecz clericus Pragensis diocesis, publicus auctorilate imperiali notarius pronunciacioni, arbitrio seu arbitracioni, pene vallacioni et ipsius pene ratificacioni et aliis omnibus et singulis supradictis, dum sic fierent et agerentur per supra- scriptos dominos arbitros presens fui et rogatus tam per dominam abbatissam et eius conuentum quam per dominum Rubertum hoc publicum instrumentum desuper confeci, manu propria scripsi, signo et nomine meis solitis consignando in testimonium omnium premissorum. (Orig. Perg. h. Sig., das zweite abgerissen, im Archive des Klosters s. Clara lit. J. 2. im mähr. Landesarchive.)
Strana 115
115 94. Beneš von Kravář bekennt, dass er die Veste und den Markt Veliká sammt dem Dorfe Javorniček vom Markgrafen Johann zu Lehen empfangen habe. Dt. Brünn, 28. Oktober 1370. Ego Benesschius de Crawar Notum facio tenore presencium vniuersis. Quod in recompensam fidelium seruiminum intentorum Serenissimo Principi, domino domino Johanni, Marchioni Morauie domino meo generoso, per me intente, fideliter et sedule impensorum bona sua, puta municionem et oppidum Welyka totam cum villa Jawornyczek, liberaliter atque grate, sic quod contra hec bona per ipsum dominum michi data nichil penitus in feudum de bonis meis propriis subdidi et submisi, cum omnibus suis pertinenciis siluis, pratis, pascuis, agris cultis et incultis, riuis, piscacionibus, aquis, molendinis, omnibus quibusuis et singulis juribus, vsibus, vtilitatibus et prouentibus, quibuscumque nominibus et vocabulis censeantur, ab ipso domino Johanne Marchione Morauie et a suis heredibus seu successoribus Marchionibus Morauie et michi et meis heredibus masculini dumtaxat sexus, me facteor et recognosco verum in feudum suscepisse habenda, tenenda et jure feudi successiuis in antea temporibus obtinenda. Ita quod dicta municio in Welyka per me et heredes meos dicto domino Johanni Marchioni Morauie heredibus et successoribus suis Marchionibus Morauie debet semper esse prompta, parata pariter et aperta ad omnem suam voluntatem, heredum et successorum ad quosuis actus voluntarios et necessarios exercendos, quocienscumque sibi heredibus et successoribus suis Marchionibus Morauie fuerit opportunum. Et quod ego et mei heredes dictis de bonis et eorum pertinenciis vniuersis sibi, heredibus et successoribus bona necta et sincera fide, dolo quolibet sine malo debemus seruire, intendere prompti et parati esse, obedire, obsequi, fideliter et parere, sicut veri ffeudales suis veris naturalibus et legittimis dominis seruiunt, obsecuntur, parent, obediunt, fideliter et intendunt, bonum eorum prosequendo vbique et malum precauendo in omni tempore et loco publice, manifeste et occulte. In cuius rei euidenciam sigillum meum in testimonium vero et firmius robur nobilium dominorum Johannis de Mezirziecz senioris, Vlrici de Bozkowicz, Henzlini de Vethaw, ffrankonis de Cunowicz, Pothonis de Holstain et Petri Hecht de Rossicz sigilla presentibus duxi appendenda. Datum Brunne Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo, feria secunda die beatorum Simonis et Jude Appostolorum. (Orig. Perg. 7 häng. Sig. im mähr. Landesarchive Miscell. n. 54.) 95. Pernold von Oloquicz uberträgt seinen Lahn in Oloquicz dem Kl. Bruck und nimmt ihn wieder als Lehen. Dt. Bruck, 1. November 1370. In nomine domini amen. Nouerint vniuersi tam presentes quam futuri, quod ego Pernoldus de Oloquicz vna cum domina mea vxore legittima, domina Katherina, tam pro me quam pro meis heredibus legittimis et de spontanea et libera voluntate omnium amicorum 15*
115 94. Beneš von Kravář bekennt, dass er die Veste und den Markt Veliká sammt dem Dorfe Javorniček vom Markgrafen Johann zu Lehen empfangen habe. Dt. Brünn, 28. Oktober 1370. Ego Benesschius de Crawar Notum facio tenore presencium vniuersis. Quod in recompensam fidelium seruiminum intentorum Serenissimo Principi, domino domino Johanni, Marchioni Morauie domino meo generoso, per me intente, fideliter et sedule impensorum bona sua, puta municionem et oppidum Welyka totam cum villa Jawornyczek, liberaliter atque grate, sic quod contra hec bona per ipsum dominum michi data nichil penitus in feudum de bonis meis propriis subdidi et submisi, cum omnibus suis pertinenciis siluis, pratis, pascuis, agris cultis et incultis, riuis, piscacionibus, aquis, molendinis, omnibus quibusuis et singulis juribus, vsibus, vtilitatibus et prouentibus, quibuscumque nominibus et vocabulis censeantur, ab ipso domino Johanne Marchione Morauie et a suis heredibus seu successoribus Marchionibus Morauie et michi et meis heredibus masculini dumtaxat sexus, me facteor et recognosco verum in feudum suscepisse habenda, tenenda et jure feudi successiuis in antea temporibus obtinenda. Ita quod dicta municio in Welyka per me et heredes meos dicto domino Johanni Marchioni Morauie heredibus et successoribus suis Marchionibus Morauie debet semper esse prompta, parata pariter et aperta ad omnem suam voluntatem, heredum et successorum ad quosuis actus voluntarios et necessarios exercendos, quocienscumque sibi heredibus et successoribus suis Marchionibus Morauie fuerit opportunum. Et quod ego et mei heredes dictis de bonis et eorum pertinenciis vniuersis sibi, heredibus et successoribus bona necta et sincera fide, dolo quolibet sine malo debemus seruire, intendere prompti et parati esse, obedire, obsequi, fideliter et parere, sicut veri ffeudales suis veris naturalibus et legittimis dominis seruiunt, obsecuntur, parent, obediunt, fideliter et intendunt, bonum eorum prosequendo vbique et malum precauendo in omni tempore et loco publice, manifeste et occulte. In cuius rei euidenciam sigillum meum in testimonium vero et firmius robur nobilium dominorum Johannis de Mezirziecz senioris, Vlrici de Bozkowicz, Henzlini de Vethaw, ffrankonis de Cunowicz, Pothonis de Holstain et Petri Hecht de Rossicz sigilla presentibus duxi appendenda. Datum Brunne Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo, feria secunda die beatorum Simonis et Jude Appostolorum. (Orig. Perg. 7 häng. Sig. im mähr. Landesarchive Miscell. n. 54.) 95. Pernold von Oloquicz uberträgt seinen Lahn in Oloquicz dem Kl. Bruck und nimmt ihn wieder als Lehen. Dt. Bruck, 1. November 1370. In nomine domini amen. Nouerint vniuersi tam presentes quam futuri, quod ego Pernoldus de Oloquicz vna cum domina mea vxore legittima, domina Katherina, tam pro me quam pro meis heredibus legittimis et de spontanea et libera voluntate omnium amicorum 15*
Strana 116
116 meorum, considerando, qnod plurima beneficia, gracias et remuneraciones venerabilis domini Ottonis, abbatis monasterii Lucensis et sui conuentus, Olomucensis diocesis, michi facta, vnum laneum in villa Oloquicz predicta situm, olim per me et antecessores meos libere possessum iuxta priuilegiorum tenorem serenissimorum domini Johannis olim Boemi Regis et demum confirmacionis domini Karoli Imperatoris, protunc Marchionis Morauie, subicio et transferro cum omni jure, prout in predictis litteris continetur, eidem monasterio Lucensi et abbatibus, qui erunt pro tempore, obligando me vna cum prescriptis heredibus et successoribus meis inperpetuum de laneo et bonis predictis ad debita seruicia facienda monasterio et abbatibus predictis, que faciunt alii seruitores monasterii predicti. Sicque deinceps esse obligatus volo ad iudicium dicti monasterii et eiusdem lanei possessores et promittens disbrigare eundem laneum et bona tam in jure quam in proprietate, prout facere consueuerunt seruitores monasterii prefati et predicta non reuocare, per me, heredes aut successores meos nec quidquid contra ea facere siue acceptare, quocunque jure in hac parte me competent. In cuius rei testimonium presentes litteras vna cum subscriptorum testium sigillis sigillatas dedi super eo, videlicet domini Hartlibi de Lechnicz, Hermanni de Rusenpruch, Jesconis dicti Konas de Libonicz, Benessii de Paraticz et Nicolai de Suchohrdl. Datum in Lucensi Monasterio predicto, Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo die Omnium Sanctorum. (Orig. Perg. 5 häng. Sig. im Archive desselben Klosters im Landesarchive Lit. H., Nr. 44.) 96. Begabnissbrief des Markgrafen Johann für das Kloster St. Thomas in Brünn. Dt. Prag, 25. November 1370. Nos Joannes Dei gratia Marchio Moravie Notum facimus tenore presentium uniuersis. Quod licet alias Clementia nobis inspirante diuina pro salute animarum celebris memorie felicium parentum nostrorum Boemie Regum et nostra similiter monasterium ordinis fratrum Eremitarum sancti Augustini in preurbio opidi Nostri Brunensis Olomucensis diocesis rite fundauerimus, et considerato, quod fratres sacre Religionis eiusdem ex indulto apostolice Sedis temporalibus redditibus, et possessionibus frui valerent, monasterium ipsum certis prediis, reddi- tibus et prouentibus, clenodiis, seu monstranciis, calicibus et aliis ecclesie ornamentis muniuevimus, quorum presidio liberiore licentia possent altissimo famulari, quia tamen redditus eosdem predia et obventiones, de mensa principatus Marchionalis fore conspeximus, ut tractu dierum possent a nostris heredibus et successoribus Morauie Marchionibus reuocari faciliter. eo quod res ipse ad sui naturam facillime reuertantur, Nos volentes dicti monasterii nostre fundationis indemnitati consulere, ut ea, que auxilio dei deliberate quidem incepit nostra prouisio, absque impedimento quolibet perpetuis temporibus perseueret, animo deliberato, non per errorem aut improuide, sed sano et replicato multoties nostrorum baronum, procerum ac fidelium accedente consilio, prefato priori, fratribus, conuentui ac monasterio inperpetuum villa Schardicz, cuius pars media per mortem Ullmani quondam de Holleschow ad nos est deuoluta,
116 meorum, considerando, qnod plurima beneficia, gracias et remuneraciones venerabilis domini Ottonis, abbatis monasterii Lucensis et sui conuentus, Olomucensis diocesis, michi facta, vnum laneum in villa Oloquicz predicta situm, olim per me et antecessores meos libere possessum iuxta priuilegiorum tenorem serenissimorum domini Johannis olim Boemi Regis et demum confirmacionis domini Karoli Imperatoris, protunc Marchionis Morauie, subicio et transferro cum omni jure, prout in predictis litteris continetur, eidem monasterio Lucensi et abbatibus, qui erunt pro tempore, obligando me vna cum prescriptis heredibus et successoribus meis inperpetuum de laneo et bonis predictis ad debita seruicia facienda monasterio et abbatibus predictis, que faciunt alii seruitores monasterii predicti. Sicque deinceps esse obligatus volo ad iudicium dicti monasterii et eiusdem lanei possessores et promittens disbrigare eundem laneum et bona tam in jure quam in proprietate, prout facere consueuerunt seruitores monasterii prefati et predicta non reuocare, per me, heredes aut successores meos nec quidquid contra ea facere siue acceptare, quocunque jure in hac parte me competent. In cuius rei testimonium presentes litteras vna cum subscriptorum testium sigillis sigillatas dedi super eo, videlicet domini Hartlibi de Lechnicz, Hermanni de Rusenpruch, Jesconis dicti Konas de Libonicz, Benessii de Paraticz et Nicolai de Suchohrdl. Datum in Lucensi Monasterio predicto, Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo die Omnium Sanctorum. (Orig. Perg. 5 häng. Sig. im Archive desselben Klosters im Landesarchive Lit. H., Nr. 44.) 96. Begabnissbrief des Markgrafen Johann für das Kloster St. Thomas in Brünn. Dt. Prag, 25. November 1370. Nos Joannes Dei gratia Marchio Moravie Notum facimus tenore presentium uniuersis. Quod licet alias Clementia nobis inspirante diuina pro salute animarum celebris memorie felicium parentum nostrorum Boemie Regum et nostra similiter monasterium ordinis fratrum Eremitarum sancti Augustini in preurbio opidi Nostri Brunensis Olomucensis diocesis rite fundauerimus, et considerato, quod fratres sacre Religionis eiusdem ex indulto apostolice Sedis temporalibus redditibus, et possessionibus frui valerent, monasterium ipsum certis prediis, reddi- tibus et prouentibus, clenodiis, seu monstranciis, calicibus et aliis ecclesie ornamentis muniuevimus, quorum presidio liberiore licentia possent altissimo famulari, quia tamen redditus eosdem predia et obventiones, de mensa principatus Marchionalis fore conspeximus, ut tractu dierum possent a nostris heredibus et successoribus Morauie Marchionibus reuocari faciliter. eo quod res ipse ad sui naturam facillime reuertantur, Nos volentes dicti monasterii nostre fundationis indemnitati consulere, ut ea, que auxilio dei deliberate quidem incepit nostra prouisio, absque impedimento quolibet perpetuis temporibus perseueret, animo deliberato, non per errorem aut improuide, sed sano et replicato multoties nostrorum baronum, procerum ac fidelium accedente consilio, prefato priori, fratribus, conuentui ac monasterio inperpetuum villa Schardicz, cuius pars media per mortem Ullmani quondam de Holleschow ad nos est deuoluta,
Strana 117
117 et pars una quarta ipsius ville a Czyrnione de Popowicz, et ultima quarta pars ville ipsius a Styetynone de Sdanicz, per Nos rite et rationabiliter empta fore dinoscitur, cum omnibus censibus, redditibus, prouentibus, obuentionibus, fructibus, honoribus, honorantiis, juribus, utilitatibus, agris cultis et incultis, pascuis, pratis, viis et inviis, rubetis, nemoribus, vingultis, collibus, vallibus, planis, dominiis, judiciis, aquis et earum decursibus, ceterisque suis pertinentiis, quibuscumque possint specialibus vocabulis designari, integras decimas vinearum ad ipsam spectantes, incolis, silvas ipsius ville pro edificiis et crematione de gratia tamen nostra speciali, heredum, ac successorum nostrorum Marchionum Morawie, que recipi debent, et cum scitu forestariorum et silvanorum, qui fuerint in Dubrava dicta Kleczsska, exclusis tantum modo lignis quercinis, que omnino succidi non debent, et duo molendina, unum quod fuit quondam Smælczonis, nunc emptum ab Ebrone cive Brunnensi, cum orto magno sito penes ortum magistri Jacobi Caroli, cum orto in ipso molendino sito et areis suis, de quo quidem molendino prior, fratres, et conventus predicti nomine Lozunge soluere debent, et tenentur in perpetuum singulis annis duas marcas tantum, nec ab ipsis debet plus exigi seu requiri. Aliud Kewermül etiam cum orto et areis suis, in quo brasia moli debent, et non alibi, excluso hoc, quod sit tamen absque preiudicio civitatis nostre Brunensis. Item duas curias, unam in Zelezna cum aratura tantum una secundam Curiam in Nova villa cum tribus araturis, unam emptam apud Anschelmum civem Brunensem continentem in se agros septem ita expressatos: primus ager dicitur Alraminschilt, qui est situs ante portam Rennertor, secundus Wolnchzz circa vineas in monte Sumenberg, tertius Zwabenluzz dictus usque Khunigsfeld, quartus in loco qui dicitur Pruel super pannoviam flumine (sic) penes agros Anshelmi, quintus dictus Reymer super magno Pruel penes agros claustri Regine, sextus ager zalczken, flumen alias Broit ibidem in pruel, Septimus Steinhower usque Huswicz. Item tredecim agri alii sunt, videlicet, in loco dicto Pruel, quorum quinque simul nuncupantur, primus vocatur Herink, secundus Hart, tertius Hirslulcz, quartus magnus ager, quintus Pardivyssi, alii vero in aliis locis sunt, unus ager retro Kunigksfeld item ager situs inter civitatem et Kuniksfeld, item unus ager parvus situs penes agrum predictum, item unus ager situs inter civitatem et Kunigksfeld contiguus agris quondam Dytlini Mauritij, et Monialium Swester- herburg, item unus ager prope Manicz, qui tredecim agri continent unam araturam emptam a Wenceslao dicto Swarzer cive Brunensi. Item sunt alii agri ibidem in Kunigsfeld, empti a prefato Wenceslao, et sunt isti: primo magnus ager dictus Lusch bei dem Paum mitler Twyerch usque ad piscinam cum parte Morachi Fratris sui, iter ager magnus dictus Kreuzen— grabe cum prato et salicibus, item retro curiam unus ager, item retro molendinum unus ager in monticulo, item unus ager circa pontem longum, et alii agri parvi dicti Longi Luzz usque Huswicz, item in agricultura Chunetlini Sartoris ante portam letorum per Nos empta, rite et rationabiliter comparata continet agros infra scriptos, primo agrum dictum Silt ante portam letorum, item agri dicti Stoss penes Zabirdowicz in semita, item una prayta penes Wolfsperg, dicto Stennt, item una penes panoviam dicta Renne, item una prayta penes viam Zabrdowiz item prayta dicta Steinhew, qui omnes antefati agri simul continentur in curia una in Kunsfeld ante dicta, et coluntur in inuicem pro tribus araturis. Item in villa Zebetin
117 et pars una quarta ipsius ville a Czyrnione de Popowicz, et ultima quarta pars ville ipsius a Styetynone de Sdanicz, per Nos rite et rationabiliter empta fore dinoscitur, cum omnibus censibus, redditibus, prouentibus, obuentionibus, fructibus, honoribus, honorantiis, juribus, utilitatibus, agris cultis et incultis, pascuis, pratis, viis et inviis, rubetis, nemoribus, vingultis, collibus, vallibus, planis, dominiis, judiciis, aquis et earum decursibus, ceterisque suis pertinentiis, quibuscumque possint specialibus vocabulis designari, integras decimas vinearum ad ipsam spectantes, incolis, silvas ipsius ville pro edificiis et crematione de gratia tamen nostra speciali, heredum, ac successorum nostrorum Marchionum Morawie, que recipi debent, et cum scitu forestariorum et silvanorum, qui fuerint in Dubrava dicta Kleczsska, exclusis tantum modo lignis quercinis, que omnino succidi non debent, et duo molendina, unum quod fuit quondam Smælczonis, nunc emptum ab Ebrone cive Brunnensi, cum orto magno sito penes ortum magistri Jacobi Caroli, cum orto in ipso molendino sito et areis suis, de quo quidem molendino prior, fratres, et conventus predicti nomine Lozunge soluere debent, et tenentur in perpetuum singulis annis duas marcas tantum, nec ab ipsis debet plus exigi seu requiri. Aliud Kewermül etiam cum orto et areis suis, in quo brasia moli debent, et non alibi, excluso hoc, quod sit tamen absque preiudicio civitatis nostre Brunensis. Item duas curias, unam in Zelezna cum aratura tantum una secundam Curiam in Nova villa cum tribus araturis, unam emptam apud Anschelmum civem Brunensem continentem in se agros septem ita expressatos: primus ager dicitur Alraminschilt, qui est situs ante portam Rennertor, secundus Wolnchzz circa vineas in monte Sumenberg, tertius Zwabenluzz dictus usque Khunigsfeld, quartus in loco qui dicitur Pruel super pannoviam flumine (sic) penes agros Anshelmi, quintus dictus Reymer super magno Pruel penes agros claustri Regine, sextus ager zalczken, flumen alias Broit ibidem in pruel, Septimus Steinhower usque Huswicz. Item tredecim agri alii sunt, videlicet, in loco dicto Pruel, quorum quinque simul nuncupantur, primus vocatur Herink, secundus Hart, tertius Hirslulcz, quartus magnus ager, quintus Pardivyssi, alii vero in aliis locis sunt, unus ager retro Kunigksfeld item ager situs inter civitatem et Kuniksfeld, item unus ager parvus situs penes agrum predictum, item unus ager situs inter civitatem et Kunigksfeld contiguus agris quondam Dytlini Mauritij, et Monialium Swester- herburg, item unus ager prope Manicz, qui tredecim agri continent unam araturam emptam a Wenceslao dicto Swarzer cive Brunensi. Item sunt alii agri ibidem in Kunigsfeld, empti a prefato Wenceslao, et sunt isti: primo magnus ager dictus Lusch bei dem Paum mitler Twyerch usque ad piscinam cum parte Morachi Fratris sui, iter ager magnus dictus Kreuzen— grabe cum prato et salicibus, item retro curiam unus ager, item retro molendinum unus ager in monticulo, item unus ager circa pontem longum, et alii agri parvi dicti Longi Luzz usque Huswicz, item in agricultura Chunetlini Sartoris ante portam letorum per Nos empta, rite et rationabiliter comparata continet agros infra scriptos, primo agrum dictum Silt ante portam letorum, item agri dicti Stoss penes Zabirdowicz in semita, item una prayta penes Wolfsperg, dicto Stennt, item una penes panoviam dicta Renne, item una prayta penes viam Zabrdowiz item prayta dicta Steinhew, qui omnes antefati agri simul continentur in curia una in Kunsfeld ante dicta, et coluntur in inuicem pro tribus araturis. Item in villa Zebetin
Strana 118
118 duos incolas censuales, item tres vineas, unam retro castrum Spilberg, secundam Sub castro Spilberg, tertiam in Seusedlicz, item Villam Werzesouicz cum capella S“ Clementis, et Ramsperg villam cum suis pertinentiis uniuersis ac silvis donatione irreuocabili inter vivos damus, appropriamus, et eidem monasterio unimus, inuisceramus, incorporamus et ad iungimus perpetuis temporibus affuturis, reservatis nihilominus Nobis, heredibus et successoribus nostris tantum Marchionibus Morauie, qui pro tempore fuerint berna regali, nec non appellationibus, que ab defectum justitie fuerint facte, quarum cognitio et ultimata decisio non ad justitiarios principatus nostri Marchionalis sed immediate ad nostram Cammeram pertinebit, et specialiter jure et dominio patronalis defensionis et tuitionis dictorum bonorum supra expressatorum, ut sub nostra, et heredum ac successorum nostrorum duntaxat Marchionum Morawie pro- tectione felici uberioribus pace gaudeant et quiete. Volumus etiam, quod prior fratres et Conventus monasterii antedicti, qui nunc sunt vel pro tempore fuerint, prefata bona et ejus pertinentias vendere, donare, permutare, obligare, alterare et alienare non valeant, possint, aut debeant quouis jure, ingenio, facto, seu colore quesito, absque nostro heredum et successorum nostrorum Marchionum Moravie favore, consensu et licentia speciali. Inhibentes igitur universis et singulis subditis et fidelibus nostris cuius cumque officii gradus et dignitatis, nobilitatis seu conditionis existant, presentibus et futuris, ne adversus presentis nostre dona- tionis, appropriationis, unitionis inviscerationis, incorporationis, adiunctionis, derogationis et penarum adjectionis indultum, quodpiam attentare presumant sub poena quadraginta marcarum auri purissimi, quam ab eo, vel eis, qui contra fecerit vel fecerint, toties, quoties contra factum fuerit, irremissibiliter exigi volumus, et earum medietatem nostre Marchionali camere, residuam vero partem usibus dicti monasterii applicari, rogantes etiam Venerabilem in Christo Patrem dominum Joannem dioecesanum Olomucensem Episcopum compatrem et amicum Nostrum charissimum, quatenus antedicto nostro testamento vel donationi, nec non omnibus et singulis ab eisdem dependentibus, emergentibus seu connexis, rite consentiens villam prefatam cum suis pertinentiis, et alia cetera bona que superius omnia suis expressata sunt vocabulis, sub omni modo et forma ecclesiastice velit submittere libertati, et auctoritate sua decernere, quod reditus et prouentus ibidem ex nunc in antea dictum et quoties necessitas illud exegerit, per censuram ecclesiasticam exigi valent, et requiri. Presentium, sub appenso majore nostro sigillo testimonio literarum. Datum Prage Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo, in Die Sancte Katharine Virginis et Martyris Gloriose. (Aus dem Orig. des Klosters st. Thomas kopirt von Dr. J. Chytil.) 97. Adam v. Prus verkauft dem Kloster Pustiměř fünf Vierteläcker in Prus. Dt. Pustiměř 7. December 1370. Nouerint vniuersi presencium noticiam habituri, Quod ego Adam vnacum matre mea domina Elizabeth, dicti de Praus, tenore presencium recognoscimus vniuersis, quod sufficienti
118 duos incolas censuales, item tres vineas, unam retro castrum Spilberg, secundam Sub castro Spilberg, tertiam in Seusedlicz, item Villam Werzesouicz cum capella S“ Clementis, et Ramsperg villam cum suis pertinentiis uniuersis ac silvis donatione irreuocabili inter vivos damus, appropriamus, et eidem monasterio unimus, inuisceramus, incorporamus et ad iungimus perpetuis temporibus affuturis, reservatis nihilominus Nobis, heredibus et successoribus nostris tantum Marchionibus Morauie, qui pro tempore fuerint berna regali, nec non appellationibus, que ab defectum justitie fuerint facte, quarum cognitio et ultimata decisio non ad justitiarios principatus nostri Marchionalis sed immediate ad nostram Cammeram pertinebit, et specialiter jure et dominio patronalis defensionis et tuitionis dictorum bonorum supra expressatorum, ut sub nostra, et heredum ac successorum nostrorum duntaxat Marchionum Morawie pro- tectione felici uberioribus pace gaudeant et quiete. Volumus etiam, quod prior fratres et Conventus monasterii antedicti, qui nunc sunt vel pro tempore fuerint, prefata bona et ejus pertinentias vendere, donare, permutare, obligare, alterare et alienare non valeant, possint, aut debeant quouis jure, ingenio, facto, seu colore quesito, absque nostro heredum et successorum nostrorum Marchionum Moravie favore, consensu et licentia speciali. Inhibentes igitur universis et singulis subditis et fidelibus nostris cuius cumque officii gradus et dignitatis, nobilitatis seu conditionis existant, presentibus et futuris, ne adversus presentis nostre dona- tionis, appropriationis, unitionis inviscerationis, incorporationis, adiunctionis, derogationis et penarum adjectionis indultum, quodpiam attentare presumant sub poena quadraginta marcarum auri purissimi, quam ab eo, vel eis, qui contra fecerit vel fecerint, toties, quoties contra factum fuerit, irremissibiliter exigi volumus, et earum medietatem nostre Marchionali camere, residuam vero partem usibus dicti monasterii applicari, rogantes etiam Venerabilem in Christo Patrem dominum Joannem dioecesanum Olomucensem Episcopum compatrem et amicum Nostrum charissimum, quatenus antedicto nostro testamento vel donationi, nec non omnibus et singulis ab eisdem dependentibus, emergentibus seu connexis, rite consentiens villam prefatam cum suis pertinentiis, et alia cetera bona que superius omnia suis expressata sunt vocabulis, sub omni modo et forma ecclesiastice velit submittere libertati, et auctoritate sua decernere, quod reditus et prouentus ibidem ex nunc in antea dictum et quoties necessitas illud exegerit, per censuram ecclesiasticam exigi valent, et requiri. Presentium, sub appenso majore nostro sigillo testimonio literarum. Datum Prage Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo, in Die Sancte Katharine Virginis et Martyris Gloriose. (Aus dem Orig. des Klosters st. Thomas kopirt von Dr. J. Chytil.) 97. Adam v. Prus verkauft dem Kloster Pustiměř fünf Vierteläcker in Prus. Dt. Pustiměř 7. December 1370. Nouerint vniuersi presencium noticiam habituri, Quod ego Adam vnacum matre mea domina Elizabeth, dicti de Praus, tenore presencium recognoscimus vniuersis, quod sufficienti
Strana 119
119 deliberacione, maturo consilio, amicorum assensu pariter et consensu prehabitis racionabiliter presentibus heraditarie vendidimus, vendita tradidimus et resignauimus quinque quartalia agrorum censuantibus (sic) annuatim terciam dimidiam sexagenam grossorum et vnam curti- culam quatuor grossos soluentem in villa Praus dicta, cum omni pleno jure et dominio hereditario tam in villa quam campis, prout ipsa bona cum omnibus vsibus hactenus dinoscimur tenere, nil nobis juris hereditarii aut nostris ibidem retinentes seu reseruantes, prouide ac eiusdem religionis domine, domine Hylarie abbatisse et conuentui sanctimonialium ordinis Sancti Benedicti ad infanciam Christi in Pustmýr pro triginta tribus marcis et wiginti grossis grossorum Pragensium denariorum Morauici pagamenti, nobis iam pleniter actu in integrum datis seu persolutis. Ipsa quoque bona hereditaria bona fide nostra omni fraude procul mota promittentes ab omnibus impeticionibus, litibus, questionibus, ab inpungnacionibus propriis nostris laboribus et expensis libertare seu disbrigare et in proximo nobilium terre colloquio, cum Brunne fuerit celebratum, cum registrum seu tabule patuerint, domine abbatisse totoque conuentui monasterii nomine, prout solitum est, iuxta prescripcionem eiusdem terre Morauie in ipsas tabulas seu registrum libere ipsis et omnimode intytulare seu intabulare et demum a quolibet impetente post intabulacionem, prout jus terre Morauie exstat, infra triennium libertare seu disbrigare. Et nos Wrso de Krassna, Chotnyo de Zassow et Busco de castro Maylicz inferiori vnacum nostris heredibus ipsius Ade et matris sue prefatis legittimi fide- iussores seu insolidum et indiuisim promissores pari manu pro ipsis vnacum et nostris heredibus pro ipsis (sic) bona nostra fide et sincera, omni fraude postposita, promittimus antedictis virginibus, quod omnia predicta et subscripta pariter et diuisim, prout in suis clausulis singulis et contractibus sunt expressa, vna nobiscum facere debent et tenebuntur, omnibus dilacionibus, occasionibus, excusacionibus procul motis. Quod si quid in prefatis bonis in parte aut in toto prefatis virginibus nomine dicti monasterii tentum seu obseruatum modo quocunque non fuerit propter intabulacionem seu intytulacionem vel aliam quamcunque impeticionem seu occupacionem, prout clarius expressantur, quam Adam vel mater ipsius pretacti per omnia absque ipsarum virginum inpensione disbrigare debent et tenebuntur omnibus dilacionibus posttergatis. Quod si non fecerint, extunc quicunque duo ex nobis fideiussoribus per predictas virginis aut earum nunccium moniti fuerint, mox ciuitatem Wissaw .... quiuis ipsorum cum vno famulo et duobus equis more veri obstagii, obstagium debitum et consuetum subintrabunt, nusquam abinde exituri seu recessuri, tamdiu, quousque plena intytulacio seu impeticionum libertacio, vt superius expressantur, prout in suis clausulis sunt et contractibus expressa, omnibus et singulis dampnis exinde emergentibus, nunciis, inpensis seu expensis vel alias exinde contractis, copiose et indempniter supradictis virginibus fuerit satisfactum. Sub harum quibus sigillis nostris (sic) ac aliorum nobilium per nos in testimonium rogatorum Kerchardi Burchrauii, Buskonuis in superiori Castro dictis et Janonis de Maylicz dedimus robore literarum. Datum Pustmyr Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo In Crastino sancti Nicolai. (Orig. Perg. 7 h. Sig. im fürsterzb. Archive in Kremsier.)
119 deliberacione, maturo consilio, amicorum assensu pariter et consensu prehabitis racionabiliter presentibus heraditarie vendidimus, vendita tradidimus et resignauimus quinque quartalia agrorum censuantibus (sic) annuatim terciam dimidiam sexagenam grossorum et vnam curti- culam quatuor grossos soluentem in villa Praus dicta, cum omni pleno jure et dominio hereditario tam in villa quam campis, prout ipsa bona cum omnibus vsibus hactenus dinoscimur tenere, nil nobis juris hereditarii aut nostris ibidem retinentes seu reseruantes, prouide ac eiusdem religionis domine, domine Hylarie abbatisse et conuentui sanctimonialium ordinis Sancti Benedicti ad infanciam Christi in Pustmýr pro triginta tribus marcis et wiginti grossis grossorum Pragensium denariorum Morauici pagamenti, nobis iam pleniter actu in integrum datis seu persolutis. Ipsa quoque bona hereditaria bona fide nostra omni fraude procul mota promittentes ab omnibus impeticionibus, litibus, questionibus, ab inpungnacionibus propriis nostris laboribus et expensis libertare seu disbrigare et in proximo nobilium terre colloquio, cum Brunne fuerit celebratum, cum registrum seu tabule patuerint, domine abbatisse totoque conuentui monasterii nomine, prout solitum est, iuxta prescripcionem eiusdem terre Morauie in ipsas tabulas seu registrum libere ipsis et omnimode intytulare seu intabulare et demum a quolibet impetente post intabulacionem, prout jus terre Morauie exstat, infra triennium libertare seu disbrigare. Et nos Wrso de Krassna, Chotnyo de Zassow et Busco de castro Maylicz inferiori vnacum nostris heredibus ipsius Ade et matris sue prefatis legittimi fide- iussores seu insolidum et indiuisim promissores pari manu pro ipsis vnacum et nostris heredibus pro ipsis (sic) bona nostra fide et sincera, omni fraude postposita, promittimus antedictis virginibus, quod omnia predicta et subscripta pariter et diuisim, prout in suis clausulis singulis et contractibus sunt expressa, vna nobiscum facere debent et tenebuntur, omnibus dilacionibus, occasionibus, excusacionibus procul motis. Quod si quid in prefatis bonis in parte aut in toto prefatis virginibus nomine dicti monasterii tentum seu obseruatum modo quocunque non fuerit propter intabulacionem seu intytulacionem vel aliam quamcunque impeticionem seu occupacionem, prout clarius expressantur, quam Adam vel mater ipsius pretacti per omnia absque ipsarum virginum inpensione disbrigare debent et tenebuntur omnibus dilacionibus posttergatis. Quod si non fecerint, extunc quicunque duo ex nobis fideiussoribus per predictas virginis aut earum nunccium moniti fuerint, mox ciuitatem Wissaw .... quiuis ipsorum cum vno famulo et duobus equis more veri obstagii, obstagium debitum et consuetum subintrabunt, nusquam abinde exituri seu recessuri, tamdiu, quousque plena intytulacio seu impeticionum libertacio, vt superius expressantur, prout in suis clausulis sunt et contractibus expressa, omnibus et singulis dampnis exinde emergentibus, nunciis, inpensis seu expensis vel alias exinde contractis, copiose et indempniter supradictis virginibus fuerit satisfactum. Sub harum quibus sigillis nostris (sic) ac aliorum nobilium per nos in testimonium rogatorum Kerchardi Burchrauii, Buskonuis in superiori Castro dictis et Janonis de Maylicz dedimus robore literarum. Datum Pustmyr Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo In Crastino sancti Nicolai. (Orig. Perg. 7 h. Sig. im fürsterzb. Archive in Kremsier.)
Strana 120
120 98. Markgraf Johann entscheidet einen Streit bezüglich der Fischerei und Waldungen zwischen Ctibor von Cimburg und dem Olmützer Kapitel. Dt. Brünn 1370 s. d. Joannes Dei gracia Marchio Morauie ad vniuersorum tam presencium quam futurorum hominum noticiam cupimus peruenire. Quod cum inter honorabile Capitulum Olomucensis Ecclesie ab vna et nobilem Stiborium de Cimburg alias de Tovaczow fidelem nostrum dilectum ab altera parte super quibusdam pascuis, pratis, ortis, curticulis, aquis, piscacionibus et ipsorum limitibus iuxta villam Aurczicz, que est ipsius Olom. Ecclesie, sitis, suborta fuisset materia questionis et in ipsa usque in tercium annum in judicio Ecclesiastico litigatum, Nos qui iusticie zelo tenemur discordes ad concordiam reuocare, sanius perpendentes, quod huiusmodi dissensio non modicum incommodum prefatis partibus ita litigantibus ingerebat, ipsam litis materiam ob hoc volentes totaliter amputare, cum consensu et voluntate vtriusque partis per nobilem Frankonem de Cunowicz consiliarium nostrum fidelem dilectum, quem ad conspiciendum supradictas possessiones, super quibus prefata vertebatur causa, et ad pronun- ciandum ac decernendum, quid utraque pars secundum iuste racionis iudicium et iusticie rectitudinem seruare deberet ammodo super possessionibus memoratis direximus et nostrum constituimus commissarium specialem, subscriptam ordinacionem fecimus, statuentes et perpetuo seruari volentes: Quod prefatus Stiborius suique heredes et successores ac posteri cuiuscunque status vel eminencie fuerint, nunquam debeant homines prefate ville Aurczicz in prefatis pascuis, artis, curticulis, aquis, piscacionibus ac ipsorum limitibus, sicut per memoratum Franconem distincti sunt, per se vel alios de cetero inpedire, turbare seu aliquatenus molestare aut inpedientibus, perturbantibus seu molestantibus coniuere quouismodo ; debent eciam supradicti de siluis prefati Stiborii spectantibus in Towaczow incipiendo a limitibus pascuorum et pratorum ipsius ville Aurczicz usque ad flumen nominatum Jesda prope villam Lobodicz et a fluuio Jesda usque ad fluuium Moraua et a flumine Moraua usque ad metas oppidi Cogetyn de omnibus generibus lignorum, exceptis quercubus et pirorum ac pomorum arboribus succidendi, accipiendi et portandi in manibus, curribus, equis et in dorso sufficienciam pro ignibus domorum ac edificiorum ac sepium utentibus obstaculorumque reparacionibus, sed nequaquam ad vendendum, ac colligendi nuces pira poma ac quoscunque alios fructus arborum praeter glandines in eisdem siluis nascentes, habere liberam potestatem, ad quas vtilitates earundem siluarum prefatus Stiborius suique posteri alios quam de Aurczicz, preter homines duntaxat de villa Lobodicz admittere non tenentur. Et si pro capiendis vtilitatibus supradictis huiusmodi silue deficerent, ex tunc ipse Stiborius ac ipsius posteri quicunque defectum eundem in aliis siluis spectantibus in Towaczow suplere debent iuxta sue consciencie puritatem. Rursus predicti homines de Aurczicz debent propter prefatas siluarum utilitates percipiendas ipsi Stiborio heredibus successoribus et posteris ipsius has reddere seruitutes, videlicet quilibet villanus habens agros multos siue paucos soluet in natiuitate Christi quolibet anno octo metretas auene mensure Brunnensis. Item quilibet habens proprium hospicium in villa predicta soluet in prefato festo vnam gallinam et duos hallenses, quorum valent duodecim vnum grossum. Item quilibet piscator, ortulanus et curticularius in predicto festo soluet vnum grossum. Item
120 98. Markgraf Johann entscheidet einen Streit bezüglich der Fischerei und Waldungen zwischen Ctibor von Cimburg und dem Olmützer Kapitel. Dt. Brünn 1370 s. d. Joannes Dei gracia Marchio Morauie ad vniuersorum tam presencium quam futurorum hominum noticiam cupimus peruenire. Quod cum inter honorabile Capitulum Olomucensis Ecclesie ab vna et nobilem Stiborium de Cimburg alias de Tovaczow fidelem nostrum dilectum ab altera parte super quibusdam pascuis, pratis, ortis, curticulis, aquis, piscacionibus et ipsorum limitibus iuxta villam Aurczicz, que est ipsius Olom. Ecclesie, sitis, suborta fuisset materia questionis et in ipsa usque in tercium annum in judicio Ecclesiastico litigatum, Nos qui iusticie zelo tenemur discordes ad concordiam reuocare, sanius perpendentes, quod huiusmodi dissensio non modicum incommodum prefatis partibus ita litigantibus ingerebat, ipsam litis materiam ob hoc volentes totaliter amputare, cum consensu et voluntate vtriusque partis per nobilem Frankonem de Cunowicz consiliarium nostrum fidelem dilectum, quem ad conspiciendum supradictas possessiones, super quibus prefata vertebatur causa, et ad pronun- ciandum ac decernendum, quid utraque pars secundum iuste racionis iudicium et iusticie rectitudinem seruare deberet ammodo super possessionibus memoratis direximus et nostrum constituimus commissarium specialem, subscriptam ordinacionem fecimus, statuentes et perpetuo seruari volentes: Quod prefatus Stiborius suique heredes et successores ac posteri cuiuscunque status vel eminencie fuerint, nunquam debeant homines prefate ville Aurczicz in prefatis pascuis, artis, curticulis, aquis, piscacionibus ac ipsorum limitibus, sicut per memoratum Franconem distincti sunt, per se vel alios de cetero inpedire, turbare seu aliquatenus molestare aut inpedientibus, perturbantibus seu molestantibus coniuere quouismodo ; debent eciam supradicti de siluis prefati Stiborii spectantibus in Towaczow incipiendo a limitibus pascuorum et pratorum ipsius ville Aurczicz usque ad flumen nominatum Jesda prope villam Lobodicz et a fluuio Jesda usque ad fluuium Moraua et a flumine Moraua usque ad metas oppidi Cogetyn de omnibus generibus lignorum, exceptis quercubus et pirorum ac pomorum arboribus succidendi, accipiendi et portandi in manibus, curribus, equis et in dorso sufficienciam pro ignibus domorum ac edificiorum ac sepium utentibus obstaculorumque reparacionibus, sed nequaquam ad vendendum, ac colligendi nuces pira poma ac quoscunque alios fructus arborum praeter glandines in eisdem siluis nascentes, habere liberam potestatem, ad quas vtilitates earundem siluarum prefatus Stiborius suique posteri alios quam de Aurczicz, preter homines duntaxat de villa Lobodicz admittere non tenentur. Et si pro capiendis vtilitatibus supradictis huiusmodi silue deficerent, ex tunc ipse Stiborius ac ipsius posteri quicunque defectum eundem in aliis siluis spectantibus in Towaczow suplere debent iuxta sue consciencie puritatem. Rursus predicti homines de Aurczicz debent propter prefatas siluarum utilitates percipiendas ipsi Stiborio heredibus successoribus et posteris ipsius has reddere seruitutes, videlicet quilibet villanus habens agros multos siue paucos soluet in natiuitate Christi quolibet anno octo metretas auene mensure Brunnensis. Item quilibet habens proprium hospicium in villa predicta soluet in prefato festo vnam gallinam et duos hallenses, quorum valent duodecim vnum grossum. Item quilibet piscator, ortulanus et curticularius in predicto festo soluet vnum grossum. Item
Strana 121
121 quilibet habens proprium hospicium soluet in quolibet festo Pasche duodecim oua et in festo Penthecostes vnum caseum. Item quiuis habens proprium hospicium soluet in festo s. Michaelis quolibet anno vnam gallinam pro nucibus et supradictis fructibus colligendis in siluis predictis et in festo s. Martini soluet vnam aucam. Item debent predicto Stiborio suisque posteris ad agros hyemales viginti quinque et ad agros estiuales iterum viginti quinque cum propriis equis mittere aratores. Item debent mittere super hyemalia frumenta triginta et supra estiualia blada iterum triginta messores quouis anno, quas quidem seruitutes preter auenam et oua, ut futuris litibus aditus precludatur, in certas pecunias, quibus ipse Stiborius suique posteri de cetero contentari debebunt, iusta estimacione duximus commutandos, videlicet quod pro quolibet aratro seu aratore duo grossi, pro quolibet messore vnus grossus, pro qualibet auca dimidius grossus, pro qualibet gallina dimidius grossus et pro quolibet caseo dimidius grossus pragensis monete solui debet et ista pecunia per medium in festo s. Michaelis et per medium in festo s. Georgii anno quolibet persoluetur. Porro supradicti homines debent ex nunc et semper in pascuis et pratis ad eandem villam spectantibus ligna cuiuscunque generis preter antiquas et nouas, que sunt in spissitudine duntaxat brachii a cubito usque ad manum quercus et arbores pirorum ac pomorum succidere et funditus exstirpare. Et si quis in siluis prefatis deprehensus fuerit ultra limites superius designatos precipiendis lignis nauigio uel curribus perrexisse aut ligna prohibitorum superius arborum succisione et hoc vnius aut duorum fidedignorum virorum, qui non sunt sub dicione prefati Stiborii, testimonio fuerit denunciatum, aut si idem presidio defensionis seu fuge manus euaderet forestarii et hoc forestarius vnius fidedigni viri et proprio, si alios non posset habere testes, ostendere iuramento, is prefato Stiborio suisque posteris dimidiam marcam et pro fabrica Olom. Ecclesie vnum fertorem grossorum pragensium, qui vero pederter sic excesserit, quatuor grossos pragenses ipsi Stiborio suisque posteris et duos grossos fabrice predicte in penam sui excessus persoluere teneatur. Si quis eciam de villa Aurczicz ligna de siluis prefatis adducta vel dorso apportata vendere conuincatur ad dandum dimidiam marcam predictorum grossorum ipsi Stiborio suisque posteris et predicte fabrice vnum fertonem in sue transgressionis penam similiter obligetur. Preterea sepedictus Stiborius suique posteri tenentur penitus prohibere, ne sub molendino Lobodicz ad Moraue fluminis canapum immergatur. Item nullus debet fluxum aque decurrentis ad molendinum in Aurczicz, quem ab antiquo tempore habuit et obstaculorum impedimento a villa Lobodicz reparacionem aliquatenus impedire, nec quisquam debet emendando vel peiorando in preiudicium alterius partis meatum eiusdem fluminis aliquid attentare. Insuper piscatores de Aurczicz fluuio Moraue a flumine, qui vocatur Lipovecz, usque ad locum, qui nominatur plesso, in ambobus litoribus eo, quod ipsa Moraua ibidem spectat ad Olomucensem Ecclesiam, libere pocientur. Et ut ordinacionis huiusmodi series firmiori robore subsistat eius tenorem desiderauimus et petiuimus reuerendissimi Patris Nostri in Christo domini Joannis Episcopi Olomucensis literis roborari. In quorum omnium testimonium et perpetuam firmitatem voluimus fieri literas sigilli Nostri appensione munitas. Datum Brune Anno Domini MCCC Septuagesimo. (Orig. Perg. h. schr beschädigtes Sig. im Olm. Kapitelarchive. Die Urkunde selbst hat gegen das Ende bedeutende Lacunen, die nach einer einfachen aus dem 17. Jahr- hunderte stammenden Abschrift desselben Archives ausgefüllt wurden.) 16
121 quilibet habens proprium hospicium soluet in quolibet festo Pasche duodecim oua et in festo Penthecostes vnum caseum. Item quiuis habens proprium hospicium soluet in festo s. Michaelis quolibet anno vnam gallinam pro nucibus et supradictis fructibus colligendis in siluis predictis et in festo s. Martini soluet vnam aucam. Item debent predicto Stiborio suisque posteris ad agros hyemales viginti quinque et ad agros estiuales iterum viginti quinque cum propriis equis mittere aratores. Item debent mittere super hyemalia frumenta triginta et supra estiualia blada iterum triginta messores quouis anno, quas quidem seruitutes preter auenam et oua, ut futuris litibus aditus precludatur, in certas pecunias, quibus ipse Stiborius suique posteri de cetero contentari debebunt, iusta estimacione duximus commutandos, videlicet quod pro quolibet aratro seu aratore duo grossi, pro quolibet messore vnus grossus, pro qualibet auca dimidius grossus, pro qualibet gallina dimidius grossus et pro quolibet caseo dimidius grossus pragensis monete solui debet et ista pecunia per medium in festo s. Michaelis et per medium in festo s. Georgii anno quolibet persoluetur. Porro supradicti homines debent ex nunc et semper in pascuis et pratis ad eandem villam spectantibus ligna cuiuscunque generis preter antiquas et nouas, que sunt in spissitudine duntaxat brachii a cubito usque ad manum quercus et arbores pirorum ac pomorum succidere et funditus exstirpare. Et si quis in siluis prefatis deprehensus fuerit ultra limites superius designatos precipiendis lignis nauigio uel curribus perrexisse aut ligna prohibitorum superius arborum succisione et hoc vnius aut duorum fidedignorum virorum, qui non sunt sub dicione prefati Stiborii, testimonio fuerit denunciatum, aut si idem presidio defensionis seu fuge manus euaderet forestarii et hoc forestarius vnius fidedigni viri et proprio, si alios non posset habere testes, ostendere iuramento, is prefato Stiborio suisque posteris dimidiam marcam et pro fabrica Olom. Ecclesie vnum fertorem grossorum pragensium, qui vero pederter sic excesserit, quatuor grossos pragenses ipsi Stiborio suisque posteris et duos grossos fabrice predicte in penam sui excessus persoluere teneatur. Si quis eciam de villa Aurczicz ligna de siluis prefatis adducta vel dorso apportata vendere conuincatur ad dandum dimidiam marcam predictorum grossorum ipsi Stiborio suisque posteris et predicte fabrice vnum fertonem in sue transgressionis penam similiter obligetur. Preterea sepedictus Stiborius suique posteri tenentur penitus prohibere, ne sub molendino Lobodicz ad Moraue fluminis canapum immergatur. Item nullus debet fluxum aque decurrentis ad molendinum in Aurczicz, quem ab antiquo tempore habuit et obstaculorum impedimento a villa Lobodicz reparacionem aliquatenus impedire, nec quisquam debet emendando vel peiorando in preiudicium alterius partis meatum eiusdem fluminis aliquid attentare. Insuper piscatores de Aurczicz fluuio Moraue a flumine, qui vocatur Lipovecz, usque ad locum, qui nominatur plesso, in ambobus litoribus eo, quod ipsa Moraua ibidem spectat ad Olomucensem Ecclesiam, libere pocientur. Et ut ordinacionis huiusmodi series firmiori robore subsistat eius tenorem desiderauimus et petiuimus reuerendissimi Patris Nostri in Christo domini Joannis Episcopi Olomucensis literis roborari. In quorum omnium testimonium et perpetuam firmitatem voluimus fieri literas sigilli Nostri appensione munitas. Datum Brune Anno Domini MCCC Septuagesimo. (Orig. Perg. h. schr beschädigtes Sig. im Olm. Kapitelarchive. Die Urkunde selbst hat gegen das Ende bedeutende Lacunen, die nach einer einfachen aus dem 17. Jahr- hunderte stammenden Abschrift desselben Archives ausgefüllt wurden.) 16
Strana 122
122 99. Statut des Olmützer Kapitels über die Feier der Anniversarien der Gründer, Könige u. s. w. Dt. 1370 s. l. et d. Anno Domini Millesimo Trecentesimo septuagesimo. In generali capitulo, quod solet in festo sancti Hieronymi et diebus sequentibus celebrari, Nos Fridericus Decanus et Capitulum Olomucensis Ecclesiae inuenimus ab antiquo pie fuisse statutum et obseruatum, quod quinquies singulis annis in certis anni temporibus memoria solemnis in vigiliis es missis et aliis piis operibus pro animabus fundatorum, regum, ducum et aliorum fidelium, qui in eodem statuto euidenter exprimuntur, in perpetuum agatur. Et omnes praelati, canonici, vicarii ceterique ministri Ecclesie nostre vigiliis et misse debeant interesse pro salute animarum expressarum et omnium fidelium suarum orationum deuotarum et humilium domino Deo oblationes offerre. Nos uero nostrorum predecessorum pia sequi uestigia uolentes in ipso nostro generali capitulo statuimus et ordinamus, ut omnes prelati, canonici, vicarii infra Venite ad vigilias ueniant et usque ad vigiliarum conclusionem in loco, vbi vigilie decantantur, perseuerent. Alias suis porcionibus carebunt. Et in crastino ad missam infra Kyrieeleyson ueniant et stent quilibet in loco, ubi missa decantatur usque ad Exequias inclusiue. Et si quispiam gratiam habuerit missam pro Defunctis dicat. Statuimus eciam ut in aliis missis defunctorum omnes, qui in ecclesia fuerint, stent in loco, ubi missa decantatur, saltem circa ewangelium et offertorium. (Aus dem Cod. E. I. 40, fol. 13 im Olm. Kapitelarchive.) 100. Theodorich &c. von Knenic gestatten, dass ihre Schwester einen Lahn im Dorfe Weschcze der Kirche in Budeč verkauft. Dt. 1370 s. l. e. d. In nomine domini amen. Sepius ab humana memoria hoc labitur, quod testimonio literarum fideliter non roboratur. Hinc est, quod nos Theodricus, Smylo et Swacho, dictus Chrast, fratres de Knenicz presentibus recognoscimus, quod soror nostra Dorothea habuit vnum laneum in villa dicta Weschcze racione dotalicii et cum pleno dominio, nosque dictum laneum et heredes nostri in tabulis terre habendo, eidem sorori nostre predicte precibus inclinati admissimus vendere simili modo cum pleno dominio nichil iuris reseruando discreto viro domino Alexandro, plebano in Budcz et omnibus successoribus suis pro dicta ecclesia in Budcz perpetue tenendum et pleno dominio possidendum . Et promittimus presentibus nos supradicti Theodricus, Smylo et Swach vna cum nostris heredibus, supradictum plebanum et omnes successores suos in vllo inpedire, sed fideliter promouere bona fide; si quid aliud faceremus, esset contra nostram fidem. Ad roborandum supradicta et fideliter tenendum presentem literam sigillis nostris roborauimus et eciam in testimonium strenui viri Vlricus de Castello, Chwalo Budiczkowicz et Hyrsko de Budcz sigilla ipsorum presentibus appenderunt. Datum anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo. (Orig. Perg. 6 h. Sig. im fürsterzb. Archive in Kremsier.)
122 99. Statut des Olmützer Kapitels über die Feier der Anniversarien der Gründer, Könige u. s. w. Dt. 1370 s. l. et d. Anno Domini Millesimo Trecentesimo septuagesimo. In generali capitulo, quod solet in festo sancti Hieronymi et diebus sequentibus celebrari, Nos Fridericus Decanus et Capitulum Olomucensis Ecclesiae inuenimus ab antiquo pie fuisse statutum et obseruatum, quod quinquies singulis annis in certis anni temporibus memoria solemnis in vigiliis es missis et aliis piis operibus pro animabus fundatorum, regum, ducum et aliorum fidelium, qui in eodem statuto euidenter exprimuntur, in perpetuum agatur. Et omnes praelati, canonici, vicarii ceterique ministri Ecclesie nostre vigiliis et misse debeant interesse pro salute animarum expressarum et omnium fidelium suarum orationum deuotarum et humilium domino Deo oblationes offerre. Nos uero nostrorum predecessorum pia sequi uestigia uolentes in ipso nostro generali capitulo statuimus et ordinamus, ut omnes prelati, canonici, vicarii infra Venite ad vigilias ueniant et usque ad vigiliarum conclusionem in loco, vbi vigilie decantantur, perseuerent. Alias suis porcionibus carebunt. Et in crastino ad missam infra Kyrieeleyson ueniant et stent quilibet in loco, ubi missa decantatur usque ad Exequias inclusiue. Et si quispiam gratiam habuerit missam pro Defunctis dicat. Statuimus eciam ut in aliis missis defunctorum omnes, qui in ecclesia fuerint, stent in loco, ubi missa decantatur, saltem circa ewangelium et offertorium. (Aus dem Cod. E. I. 40, fol. 13 im Olm. Kapitelarchive.) 100. Theodorich &c. von Knenic gestatten, dass ihre Schwester einen Lahn im Dorfe Weschcze der Kirche in Budeč verkauft. Dt. 1370 s. l. e. d. In nomine domini amen. Sepius ab humana memoria hoc labitur, quod testimonio literarum fideliter non roboratur. Hinc est, quod nos Theodricus, Smylo et Swacho, dictus Chrast, fratres de Knenicz presentibus recognoscimus, quod soror nostra Dorothea habuit vnum laneum in villa dicta Weschcze racione dotalicii et cum pleno dominio, nosque dictum laneum et heredes nostri in tabulis terre habendo, eidem sorori nostre predicte precibus inclinati admissimus vendere simili modo cum pleno dominio nichil iuris reseruando discreto viro domino Alexandro, plebano in Budcz et omnibus successoribus suis pro dicta ecclesia in Budcz perpetue tenendum et pleno dominio possidendum . Et promittimus presentibus nos supradicti Theodricus, Smylo et Swach vna cum nostris heredibus, supradictum plebanum et omnes successores suos in vllo inpedire, sed fideliter promouere bona fide; si quid aliud faceremus, esset contra nostram fidem. Ad roborandum supradicta et fideliter tenendum presentem literam sigillis nostris roborauimus et eciam in testimonium strenui viri Vlricus de Castello, Chwalo Budiczkowicz et Hyrsko de Budcz sigilla ipsorum presentibus appenderunt. Datum anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo. (Orig. Perg. 6 h. Sig. im fürsterzb. Archive in Kremsier.)
Strana 123
123 101. Johann, Bischof von Olmütz, bewilligt, dass die Bürger von Ostrau die jährliche bischöfliche Steuer von 40 Mark durch 5 Jahre zur Befestigung ihrer Stadt verwenden sollen. Dt. Katscher, 9. Jänner 1371. Wir Johans von Gotis genaden Bischoff czu Olomucz bekennen und tun kunt offenlich mit diesem Briefe allen den, die yn sehen odir horen lesen. Wann vormals der Erwirdige Herre Her Johans etwenne Bischoff czu Olomucz, iczunt Erczbischoff czu Prage, vnser sunderlicher lieber Herre, in den cziten als Er Bisschoff czu Olomucz was, mit den Burgern czu der Ostraw, unsern lieben getrewen, vbereyn komen was, vnd sich des mit yn voreynet hatte, das sie von der Summen virczig Marke grozzer pfenige, Prager muncze, merherisscher czal, vier vnd sechczig grozze fur die mark czu reyten, vnser iarige stewr, czwenczig mark jericlich behalten solten vnd dorczu irs eygen gutes czwenczig mark legen, vff die rede, das dieselbe vnsere Stat czu der Ostraw gemawret vnd gefestent wurde, als wir dieselben ordenunge funden haben vnd auch vncz vff diesen havtigen tag gancz und stett gehalden haben mit allem ganczem fleisse, davon ist vnser Meynunge vnd wolten gerne, dieselb Stat czu dienste vnserm herren dem Kunige czu Behem, dem Kunigreiche vnd der Cronen kurczlicher czu brengen: Dorumb mit wolbedachtem mute, mit rechter wizzen tun wir den egenanten vnsern Burgern czu Ostraw sulche genad und meynen und wollen, das sie furbas mer von diesem hewtigen tage vbir funff gancze Jar die egenanten vierczig mark vnser jericklicher Stewre vnd dorczu Vierczig mark ires eygen gutes alle Jar vff der Stat mawren, Turme, Tor und ander vesteungen wenden und keren sullen mit rechter wizzen vnsers Camermeisters, der in czeiten wirdet. Also, das sie alle Jar sulche kost, die daruff get, vor ihme rechen vnd bewysen sullen mit sulcher bescheidenheit: So die egenanten funff Jar eyn end haben, das denne die egenanten vnser getrewen Burgere czu der Ostraw vns vnd vnsern nachkomen Bisschoffen czu Olomucz czu gewonlicher Stewre nicht anders nur vierczig Mark merherisscher czal gelten vnd beczalen sullen. Des sint gezeuge die Edlen Smyll von Brandis Burggraff czu Hewkenwalde, Jencz von Arnoltowicz Burggraff czu Blanczk, Heinreich Burggraff czu Meraw, Johans von Schonsteyn, Pablik von Boraw, Nikel von Vssaw vnd Albrecht von Libental Hauptmann czu der Hoczenplacz, vnser lieben getrewen Mit vrkund dicz briefes versigelt mit vnserm grozzsten Ingesigele. Der geben ist czu dem Ketscher nach Cristes geburte Dreuczen hundert Jar dornach in dem eyn vnd Siebenczigsten Jare an der nehsten Mittewochen nach sent Erharts tage. (Vidimirte Kopie im fürsterzb. Archive in Kremsier.) 102. Olmützer Landrecht 11. Jänner 1371. Anno domini M'CCC'LXXI' sabbato infra octauas Epiphanie domini inchoatum est colloquium baronum terre generale, videlicet per nobiles dominum Beneschium de Cravarn 16*
123 101. Johann, Bischof von Olmütz, bewilligt, dass die Bürger von Ostrau die jährliche bischöfliche Steuer von 40 Mark durch 5 Jahre zur Befestigung ihrer Stadt verwenden sollen. Dt. Katscher, 9. Jänner 1371. Wir Johans von Gotis genaden Bischoff czu Olomucz bekennen und tun kunt offenlich mit diesem Briefe allen den, die yn sehen odir horen lesen. Wann vormals der Erwirdige Herre Her Johans etwenne Bischoff czu Olomucz, iczunt Erczbischoff czu Prage, vnser sunderlicher lieber Herre, in den cziten als Er Bisschoff czu Olomucz was, mit den Burgern czu der Ostraw, unsern lieben getrewen, vbereyn komen was, vnd sich des mit yn voreynet hatte, das sie von der Summen virczig Marke grozzer pfenige, Prager muncze, merherisscher czal, vier vnd sechczig grozze fur die mark czu reyten, vnser iarige stewr, czwenczig mark jericlich behalten solten vnd dorczu irs eygen gutes czwenczig mark legen, vff die rede, das dieselbe vnsere Stat czu der Ostraw gemawret vnd gefestent wurde, als wir dieselben ordenunge funden haben vnd auch vncz vff diesen havtigen tag gancz und stett gehalden haben mit allem ganczem fleisse, davon ist vnser Meynunge vnd wolten gerne, dieselb Stat czu dienste vnserm herren dem Kunige czu Behem, dem Kunigreiche vnd der Cronen kurczlicher czu brengen: Dorumb mit wolbedachtem mute, mit rechter wizzen tun wir den egenanten vnsern Burgern czu Ostraw sulche genad und meynen und wollen, das sie furbas mer von diesem hewtigen tage vbir funff gancze Jar die egenanten vierczig mark vnser jericklicher Stewre vnd dorczu Vierczig mark ires eygen gutes alle Jar vff der Stat mawren, Turme, Tor und ander vesteungen wenden und keren sullen mit rechter wizzen vnsers Camermeisters, der in czeiten wirdet. Also, das sie alle Jar sulche kost, die daruff get, vor ihme rechen vnd bewysen sullen mit sulcher bescheidenheit: So die egenanten funff Jar eyn end haben, das denne die egenanten vnser getrewen Burgere czu der Ostraw vns vnd vnsern nachkomen Bisschoffen czu Olomucz czu gewonlicher Stewre nicht anders nur vierczig Mark merherisscher czal gelten vnd beczalen sullen. Des sint gezeuge die Edlen Smyll von Brandis Burggraff czu Hewkenwalde, Jencz von Arnoltowicz Burggraff czu Blanczk, Heinreich Burggraff czu Meraw, Johans von Schonsteyn, Pablik von Boraw, Nikel von Vssaw vnd Albrecht von Libental Hauptmann czu der Hoczenplacz, vnser lieben getrewen Mit vrkund dicz briefes versigelt mit vnserm grozzsten Ingesigele. Der geben ist czu dem Ketscher nach Cristes geburte Dreuczen hundert Jar dornach in dem eyn vnd Siebenczigsten Jare an der nehsten Mittewochen nach sent Erharts tage. (Vidimirte Kopie im fürsterzb. Archive in Kremsier.) 102. Olmützer Landrecht 11. Jänner 1371. Anno domini M'CCC'LXXI' sabbato infra octauas Epiphanie domini inchoatum est colloquium baronum terre generale, videlicet per nobiles dominum Beneschium de Cravarn 16*
Strana 124
124 alias de Strzesnicz supremum camerarium, Jaroslaum de Knychnicz czudarium, presentibus domino Matusschio de Sternberk, Vlrico Boskowecz, Stiborio de Czynburk, Boczkone de Kvnstat, Henrico de Wartenberk, Alberto et Wilhelmo de Sternberk alias de Slyn, Smyl- kone de Sternberk alias de Zabrzeh, Benessio de Busow, Artlewo de Starhowicz, Wockone de Crawarn, aliis et ceteris domino Petro Hecht et Wenczeslao notario ex parte domini Marchionis missis et Frenczlino notario czude Olomucensis. (Olm. Landtafel pag. 59 n. 1.) 103. Markgraf Johann kauft die Dörfer Bohuslawitz, Popelov und Sbislavsko. Dt. (der Landtafeleinlage) 11. Jänner 1371. Nicolaus de Bohuslawicz et Jan frater eiusdem de consensu heredum et successorum vendiderunt iusto vendicionis tytulo domino Marchioni Johanni et heredibus suis Bohuslawicz totam villam, Popelow totam et villam Sbislawsko totam cum omnibus pertinenciis, libertatibus, pleno dominio, juribus vniuersis, nichil penitus in hiis villis sibi seruantes, perpetue possidendas. (Olm. Landtafel pag. 60 n. 13.) 104. Markgraf Johann kauft von den Brüdern Kuna, Jaroš, Ješek und Bohuš von Drahotuš gewisse Güter. Dt. (der Landtafeleinlage) 11. Jänner 1371. Cunico, Jarosschius, Jesco et Bohusschius fratres de Drahotusch, heredes et successores eorum serenissimo principi domino Johanni, Marchioni Morauie et heredibus castrum Draho- tusch, opidum Drahotusch, villam Jezernicz, villam Podhorsi Milenow, villam Slawicz, villam Klokoczy, villam Hrabowkam, villam Velika, villam Mikolaw, villam Radykow, villam Swatischow, villam Strzedolesschy, villam Schobyekow, villam Vhrzinow, villam Jursytynow, villam terciam partem Bohuslawicz et octauam partem ante Chilcze, curiam arature cum prediis, jurepatronatus, agris cultis et incultis &c. pleno jure, dominio, quibuscunque nominibus censeantur, modo et forma, qua possiderunt, nichil penitus sibi juris seu dominii bonis in prefatis reseruantes, iusto vendicionis tytulo vendiderunt hereditarie possidendam partem eorum, quam habuerunt. (Olm. Landtafel pag. 62 n. 69.) 105. Machnik von Drahotuš verkauft dem Markgrafen Johann gewisse Besitzungen. Dt. (der Landtafeleinlage) 11. Jänner 1371. Machinco de Drahotusch serenissimo principi Marchioni Morauie, Johanni, heredibusque suis quartam partem castri Drahotusch, in opido Drahotusch, in villa Jezernicz id, quod
124 alias de Strzesnicz supremum camerarium, Jaroslaum de Knychnicz czudarium, presentibus domino Matusschio de Sternberk, Vlrico Boskowecz, Stiborio de Czynburk, Boczkone de Kvnstat, Henrico de Wartenberk, Alberto et Wilhelmo de Sternberk alias de Slyn, Smyl- kone de Sternberk alias de Zabrzeh, Benessio de Busow, Artlewo de Starhowicz, Wockone de Crawarn, aliis et ceteris domino Petro Hecht et Wenczeslao notario ex parte domini Marchionis missis et Frenczlino notario czude Olomucensis. (Olm. Landtafel pag. 59 n. 1.) 103. Markgraf Johann kauft die Dörfer Bohuslawitz, Popelov und Sbislavsko. Dt. (der Landtafeleinlage) 11. Jänner 1371. Nicolaus de Bohuslawicz et Jan frater eiusdem de consensu heredum et successorum vendiderunt iusto vendicionis tytulo domino Marchioni Johanni et heredibus suis Bohuslawicz totam villam, Popelow totam et villam Sbislawsko totam cum omnibus pertinenciis, libertatibus, pleno dominio, juribus vniuersis, nichil penitus in hiis villis sibi seruantes, perpetue possidendas. (Olm. Landtafel pag. 60 n. 13.) 104. Markgraf Johann kauft von den Brüdern Kuna, Jaroš, Ješek und Bohuš von Drahotuš gewisse Güter. Dt. (der Landtafeleinlage) 11. Jänner 1371. Cunico, Jarosschius, Jesco et Bohusschius fratres de Drahotusch, heredes et successores eorum serenissimo principi domino Johanni, Marchioni Morauie et heredibus castrum Draho- tusch, opidum Drahotusch, villam Jezernicz, villam Podhorsi Milenow, villam Slawicz, villam Klokoczy, villam Hrabowkam, villam Velika, villam Mikolaw, villam Radykow, villam Swatischow, villam Strzedolesschy, villam Schobyekow, villam Vhrzinow, villam Jursytynow, villam terciam partem Bohuslawicz et octauam partem ante Chilcze, curiam arature cum prediis, jurepatronatus, agris cultis et incultis &c. pleno jure, dominio, quibuscunque nominibus censeantur, modo et forma, qua possiderunt, nichil penitus sibi juris seu dominii bonis in prefatis reseruantes, iusto vendicionis tytulo vendiderunt hereditarie possidendam partem eorum, quam habuerunt. (Olm. Landtafel pag. 62 n. 69.) 105. Machnik von Drahotuš verkauft dem Markgrafen Johann gewisse Besitzungen. Dt. (der Landtafeleinlage) 11. Jänner 1371. Machinco de Drahotusch serenissimo principi Marchioni Morauie, Johanni, heredibusque suis quartam partem castri Drahotusch, in opido Drahotusch, in villa Jezernicz id, quod
Strana 125
125 habuit, in villa Slawicz id, quod habuit, in Welika totum, quod habuit, in Klokoczy, in Podhorzy totum, quod habuit, in Vhrzinowa Lhoty, quod tenuit, pleno juris dominio, juris patronatus, cum omnibus pertinenciis, vtilitatibus, libertatibus, prouencionibus singulis et vniuersis, quocunque nomine seu vocabulo censeantur, nichil penitus juris in bonis prefatis sibi nec heredibus reseruans, vendit et vendidit per ipsum dominum Marchionem et heredes perpetue et hereditarie possidenda. (Olm. Landtafel pag. 62 n. 73.) 106. Markgraf Johann kauft das Dorf Menitz. Dt. (der Landtafeleinlage) 11. Jänner 1371. Raczlaus de Menyn, heredes et successores sui, serenissimo principi domino Marchioni Morauie et heredibus villam Menyn, totam curiam arature cum siluis et rubetis pleno juris dominio eo jure, quo ipsemet tenuit, nichil penitus juris sibi reseruans, vendit jure hereditario possidendam. (Olm. Landtafel pag. 64 n. 98.) 107. Puta von Holstein bekennt, dass er gewisse Güter von Markgrafen Johann zum erblichen Mannslehen empfangen habe. Dt. Aussee, 22. Jänner 1371. Ego Potha de Holstain recognosco tenore presencium vniuersis. Quod in recom- pensam fidelium seruiminum intentorum serenissimo Principi et domino domino Marchioni Morauie Johanni, domino meo generoso, per me fideliter impensorum, bona puta municionem et curiam et totum oppidum Namyescz, Sborowicz villam, in villa Lyebenicz bona et curiam, in parua Seniczka omnia bona, villas Chorzielucz, Vgiezd, Wolewy, Cozlow, Smolna et Czirne cum omnibus pertinenciis, juribus, dominiis et proprietatibus vniuersis, ab ipso domino Marchione heredibus et successoribus Morauie, me et meos heredes masculini dumtaxat sexus verum et legittimum in feudum suscepisse. Ita tamen, quod eadem municio in Namyescz per me heredes meos prefato domino meo Marchioni heredibus et successoribus suis Marchionibus Morauie semper debet esse prompta et aperta ad quosuis actus necessarios exercendos, et quod ego meique heredes de dictis bonis eidem domino Marchioni heredibus et successoribus suis Morauie Marchionibus, bona et sincera fide debeo seruire, parere et obedire, sicud veri feudales suis veris naturalibus dominis seruiunt fideliter, obediunt et intendunt bonum eorum prosequendo vbique et malum precauendo omni loco et tempore manifeste et oculte. Insuper fateor et recognosco, a prefato domino meo Marchione generoso heredibus et successoribus suis me tenere et possidere in seruicium castrum Spranek cum pertinenciis suis, molendinum et curiam in Sobaczow, Vhrzecz villam, curiam censualem cum duabus piscinis, villam Prasklicz, partem in villa Poczenicz, allodium in Slezan, censum
125 habuit, in villa Slawicz id, quod habuit, in Welika totum, quod habuit, in Klokoczy, in Podhorzy totum, quod habuit, in Vhrzinowa Lhoty, quod tenuit, pleno juris dominio, juris patronatus, cum omnibus pertinenciis, vtilitatibus, libertatibus, prouencionibus singulis et vniuersis, quocunque nomine seu vocabulo censeantur, nichil penitus juris in bonis prefatis sibi nec heredibus reseruans, vendit et vendidit per ipsum dominum Marchionem et heredes perpetue et hereditarie possidenda. (Olm. Landtafel pag. 62 n. 73.) 106. Markgraf Johann kauft das Dorf Menitz. Dt. (der Landtafeleinlage) 11. Jänner 1371. Raczlaus de Menyn, heredes et successores sui, serenissimo principi domino Marchioni Morauie et heredibus villam Menyn, totam curiam arature cum siluis et rubetis pleno juris dominio eo jure, quo ipsemet tenuit, nichil penitus juris sibi reseruans, vendit jure hereditario possidendam. (Olm. Landtafel pag. 64 n. 98.) 107. Puta von Holstein bekennt, dass er gewisse Güter von Markgrafen Johann zum erblichen Mannslehen empfangen habe. Dt. Aussee, 22. Jänner 1371. Ego Potha de Holstain recognosco tenore presencium vniuersis. Quod in recom- pensam fidelium seruiminum intentorum serenissimo Principi et domino domino Marchioni Morauie Johanni, domino meo generoso, per me fideliter impensorum, bona puta municionem et curiam et totum oppidum Namyescz, Sborowicz villam, in villa Lyebenicz bona et curiam, in parua Seniczka omnia bona, villas Chorzielucz, Vgiezd, Wolewy, Cozlow, Smolna et Czirne cum omnibus pertinenciis, juribus, dominiis et proprietatibus vniuersis, ab ipso domino Marchione heredibus et successoribus Morauie, me et meos heredes masculini dumtaxat sexus verum et legittimum in feudum suscepisse. Ita tamen, quod eadem municio in Namyescz per me heredes meos prefato domino meo Marchioni heredibus et successoribus suis Marchionibus Morauie semper debet esse prompta et aperta ad quosuis actus necessarios exercendos, et quod ego meique heredes de dictis bonis eidem domino Marchioni heredibus et successoribus suis Morauie Marchionibus, bona et sincera fide debeo seruire, parere et obedire, sicud veri feudales suis veris naturalibus dominis seruiunt fideliter, obediunt et intendunt bonum eorum prosequendo vbique et malum precauendo omni loco et tempore manifeste et oculte. Insuper fateor et recognosco, a prefato domino meo Marchione generoso heredibus et successoribus suis me tenere et possidere in seruicium castrum Spranek cum pertinenciis suis, molendinum et curiam in Sobaczow, Vhrzecz villam, curiam censualem cum duabus piscinis, villam Prasklicz, partem in villa Poczenicz, allodium in Slezan, censum
Strana 126
126 quod dominus Marchio habuit et molendinum in villa Pornicz, villam Skawsko cum siluis, in villa Wschetrap quatuor laneos, allodium et molendinum et alia omnia bona in Pornicz, per mortem Eywany et vxoris sue, que domino meo antefato sunt deuoluta, vnam vineam in Altomonte in Zelewicz omnibus juribus et pertinenciis sub condicionibus et distinc- cionibus infrascriptis. Ita, quod si ego Potha prefatus post me plures heredes quam vnum relinquerim, tunc non debent ex eis in pretactis bonis plures esse heredes seruitores, nisi vnus, qui per prefatum dominum Marchionem heredes et successores suos electus fuerit ad hec bona tenenda et prefectus. Et ego Potha uel is electus qui fuerit bona premissa non debeo vendere, obligare, diuidere uel donare aut aliquouismodo distrahere, nec eciam alicui alio nisi predictis dominis meis, Marchioni, heredibus aut successoribus suis resignare, omnia eciam insimul pro me et electo meo reseruare integre pariter et tenere. Ipsisque dominis, dominis Marchioni heredibus et successoribus suis in curia ipsorum uel extra curiam, honestis officiis, ad que vocati fuerimus, que agenda forent uel eciam commissa, personaliter semper et non per aliam personam fideliter, assidue, constanter deseruire, castrumque id Spranek ad omnem necessitatem, actum et voluntatem ipsorum, quandocumque et quocies- cumque necessarium fuerit et omnibusque causis et euentibus semper debet esse paratum, promptum pariter et apertum. Et cum eciam necessitas fuerit aut inmergerit prefato domino meo Marchioni heredibus aut successoribus suis de prefatis bonis ego Potha sepedictus uel is, qui ad hec bona electus fuerit, in terra uel eciam extra terram debeo seruire modo meliori quo potero et prout facultas bonorum huiusmodi se extendit. Et si de hac luce me migrare contingerit et heredes mei ita iuuenes fuerint, legittima et hoc sine etate, ex tunc dominus meus Marchio, heredes et successores sui et nullus alius prefata bona debet regere, possidere et tenere, quousque ad legittimam peruenerint etatem. Quem tunc elegerint, is electus modo simili pareat et fideliter obediens seruiat sedule et intente. Si autem michi Pothe uel heredi meo, qui per electionem fuerit successor, premissa onerosa et grauia uiderentur et forsan tollerare nollem seruicia, extunc eadem bona premissa, que in seruicia michi et heredi sunt collata, ut prefertur, ad prefatos dominum Marchionem, heredes et successores ipsorum iterum et viceuersa deuoluantur, nulla penitus interposita contrarietate. Demum notum faciens recognosco, me a sepefato principe serenissimo domino meo marchione gracioso, heredibus et successoribus suis castrum Hluboki suis cum pertinenciis dumtaxat nomine castellanie seu burgrauiatus habere, tenere et possidere et hoc solum usque ad tempora vite mee, ad quod castrum habere debeo quatuor agriculturas in Hrdyeborzicz cum hiis juribus, quibus incole seu coopidani opidi Cralicz ad prefatas agriculturas temporibus suis facere consueuerunt, quodque castrum custodire et seruare debeo ipsis dominis meis sepius dictis, sicud quiuis verus et legittimus castellanus, fidelis subditus, promptus ad ser- uiendum et paratus esse debet et tenetur cum castro apto, prompto et aperto ad queuis ipsorum voluntaria iussa et mandata. In quorum euidenciam clariusque testimonium sigillum meum vnacum sigillis nobilium dominorum Benesschii de Crawar Czude Olomucensis Camerarii Supremi, Czstiborii de Czimburg et Petri Hecht de Rossicz presentibus duximus
126 quod dominus Marchio habuit et molendinum in villa Pornicz, villam Skawsko cum siluis, in villa Wschetrap quatuor laneos, allodium et molendinum et alia omnia bona in Pornicz, per mortem Eywany et vxoris sue, que domino meo antefato sunt deuoluta, vnam vineam in Altomonte in Zelewicz omnibus juribus et pertinenciis sub condicionibus et distinc- cionibus infrascriptis. Ita, quod si ego Potha prefatus post me plures heredes quam vnum relinquerim, tunc non debent ex eis in pretactis bonis plures esse heredes seruitores, nisi vnus, qui per prefatum dominum Marchionem heredes et successores suos electus fuerit ad hec bona tenenda et prefectus. Et ego Potha uel is electus qui fuerit bona premissa non debeo vendere, obligare, diuidere uel donare aut aliquouismodo distrahere, nec eciam alicui alio nisi predictis dominis meis, Marchioni, heredibus aut successoribus suis resignare, omnia eciam insimul pro me et electo meo reseruare integre pariter et tenere. Ipsisque dominis, dominis Marchioni heredibus et successoribus suis in curia ipsorum uel extra curiam, honestis officiis, ad que vocati fuerimus, que agenda forent uel eciam commissa, personaliter semper et non per aliam personam fideliter, assidue, constanter deseruire, castrumque id Spranek ad omnem necessitatem, actum et voluntatem ipsorum, quandocumque et quocies- cumque necessarium fuerit et omnibusque causis et euentibus semper debet esse paratum, promptum pariter et apertum. Et cum eciam necessitas fuerit aut inmergerit prefato domino meo Marchioni heredibus aut successoribus suis de prefatis bonis ego Potha sepedictus uel is, qui ad hec bona electus fuerit, in terra uel eciam extra terram debeo seruire modo meliori quo potero et prout facultas bonorum huiusmodi se extendit. Et si de hac luce me migrare contingerit et heredes mei ita iuuenes fuerint, legittima et hoc sine etate, ex tunc dominus meus Marchio, heredes et successores sui et nullus alius prefata bona debet regere, possidere et tenere, quousque ad legittimam peruenerint etatem. Quem tunc elegerint, is electus modo simili pareat et fideliter obediens seruiat sedule et intente. Si autem michi Pothe uel heredi meo, qui per electionem fuerit successor, premissa onerosa et grauia uiderentur et forsan tollerare nollem seruicia, extunc eadem bona premissa, que in seruicia michi et heredi sunt collata, ut prefertur, ad prefatos dominum Marchionem, heredes et successores ipsorum iterum et viceuersa deuoluantur, nulla penitus interposita contrarietate. Demum notum faciens recognosco, me a sepefato principe serenissimo domino meo marchione gracioso, heredibus et successoribus suis castrum Hluboki suis cum pertinenciis dumtaxat nomine castellanie seu burgrauiatus habere, tenere et possidere et hoc solum usque ad tempora vite mee, ad quod castrum habere debeo quatuor agriculturas in Hrdyeborzicz cum hiis juribus, quibus incole seu coopidani opidi Cralicz ad prefatas agriculturas temporibus suis facere consueuerunt, quodque castrum custodire et seruare debeo ipsis dominis meis sepius dictis, sicud quiuis verus et legittimus castellanus, fidelis subditus, promptus ad ser- uiendum et paratus esse debet et tenetur cum castro apto, prompto et aperto ad queuis ipsorum voluntaria iussa et mandata. In quorum euidenciam clariusque testimonium sigillum meum vnacum sigillis nobilium dominorum Benesschii de Crawar Czude Olomucensis Camerarii Supremi, Czstiborii de Czimburg et Petri Hecht de Rossicz presentibus duximus
Strana 127
127 appendenda. Datum Ausaw Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo Primo, die vicesima secunda Mensis Januarii alias feria IIII. die beati Wincencii martiris. (Orig. Perg. 4 h. Sig., wovon das dritte und vierte verletzt, im ständ. Archive n. 61 inter Miscellanea.) 108. Papst Gregor XI. bestätiget die Wahl des Conventualen Andreas zum Abten des Benediktinerklosters in Trebitsch. Dt. Avignon, 7. Februar 1371. Gregorius Episcopus Servus Servorum Dei Dilecto Filio Andree Abbati Monasterii Trebicensis ordinis sancti Benedicti Olomucensis Diocesis salutem et apostolicam benedictionem. Juxta pastoralis officii debitum ecclesiarum et monasteriorum omnium, quorum nobis, licet immeritis, est generalis cura commissa, cupimus utilitatibus salubriter providere. Sane petitio pro parte tua nobis exhibita continebat, quod olim monasterio Trebicensi ordinis sancti Benedicti Olomucensis diocesis per obitum quondam Ade, ultimi eiusdem monasterii Abbatis, qui extra Romanam Curiam decessit, Abbatis regimine destituto dilecti filii conventus eiusdem monasterii vocatis omnibus, qui debuerunt, voluerunt et potuerunt commode interesse, die ad eligendum prefixa ut moris est, convenientes in unum, te monachum dicti monasterii ordinem ipsum expresse professum et in sacerdotio constitutum in eorum et dicti monasterii Abbatem concorditer elegerunt, tuque electionem huiusmodi illius tibi presentato decreto consentiens obtinuisti, electionem ipsam a venerabili fratre nostro Johanne . . Episcopo Olomucensi confirmari auctoritate ordinaria canonice, nisi apostolice reservationes obstarent, et deinde tibi munus benedictionis impendi in hiis omnibus et singulis statutis a iure temporibus observatis, et extunc administrationem bonorum dicti monasterii exercuisti prout exerces pacifice et quiete. Cum autem, sicut eadem petitio subiungebat, tu dubites provisionem dicti monasterii tempore electionis et confirmationis huiusmodi fuisse dispositioni apostolice reservatam, teque propterea posse super hoc imposterum molestari, Nos cupientes tibi, cui apud nos de religionis zelo, litterarum studio vite ac morum honestate et aliis multiplicium virtutum donis fide digna testimonia perhibentur, et statui tuo et dicti monasterii super premissis salubriter providere, tuis supplicationibus inclinati volumus et apostolica tibi auctoritate concedimus, quod huiusmodi electio et confirmatio et quecumque inde secuta perinde valeant et plenam obtineant roboris firmitatem, ac si de provisione eidsdem monasterii nulla per sedem apostolicam reservatio facta foret. Et nichilominus munus benedictionis tibi ut prefertur impensum et quocirca administrationem predictam alias tamen rite per te gesta sunt, ratificamus et etiam approbamus. Nulli ergo &c. nostre voluntatis et constitutionis infringere &c. Datum Avinione VII Idus Februarii Anno Primo. (Aus den Orig. Regesten Gregor XI. pag. 95 im Vatican-Archive, mitgetheilt von Dr. B. Dudík.)
127 appendenda. Datum Ausaw Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo Primo, die vicesima secunda Mensis Januarii alias feria IIII. die beati Wincencii martiris. (Orig. Perg. 4 h. Sig., wovon das dritte und vierte verletzt, im ständ. Archive n. 61 inter Miscellanea.) 108. Papst Gregor XI. bestätiget die Wahl des Conventualen Andreas zum Abten des Benediktinerklosters in Trebitsch. Dt. Avignon, 7. Februar 1371. Gregorius Episcopus Servus Servorum Dei Dilecto Filio Andree Abbati Monasterii Trebicensis ordinis sancti Benedicti Olomucensis Diocesis salutem et apostolicam benedictionem. Juxta pastoralis officii debitum ecclesiarum et monasteriorum omnium, quorum nobis, licet immeritis, est generalis cura commissa, cupimus utilitatibus salubriter providere. Sane petitio pro parte tua nobis exhibita continebat, quod olim monasterio Trebicensi ordinis sancti Benedicti Olomucensis diocesis per obitum quondam Ade, ultimi eiusdem monasterii Abbatis, qui extra Romanam Curiam decessit, Abbatis regimine destituto dilecti filii conventus eiusdem monasterii vocatis omnibus, qui debuerunt, voluerunt et potuerunt commode interesse, die ad eligendum prefixa ut moris est, convenientes in unum, te monachum dicti monasterii ordinem ipsum expresse professum et in sacerdotio constitutum in eorum et dicti monasterii Abbatem concorditer elegerunt, tuque electionem huiusmodi illius tibi presentato decreto consentiens obtinuisti, electionem ipsam a venerabili fratre nostro Johanne . . Episcopo Olomucensi confirmari auctoritate ordinaria canonice, nisi apostolice reservationes obstarent, et deinde tibi munus benedictionis impendi in hiis omnibus et singulis statutis a iure temporibus observatis, et extunc administrationem bonorum dicti monasterii exercuisti prout exerces pacifice et quiete. Cum autem, sicut eadem petitio subiungebat, tu dubites provisionem dicti monasterii tempore electionis et confirmationis huiusmodi fuisse dispositioni apostolice reservatam, teque propterea posse super hoc imposterum molestari, Nos cupientes tibi, cui apud nos de religionis zelo, litterarum studio vite ac morum honestate et aliis multiplicium virtutum donis fide digna testimonia perhibentur, et statui tuo et dicti monasterii super premissis salubriter providere, tuis supplicationibus inclinati volumus et apostolica tibi auctoritate concedimus, quod huiusmodi electio et confirmatio et quecumque inde secuta perinde valeant et plenam obtineant roboris firmitatem, ac si de provisione eidsdem monasterii nulla per sedem apostolicam reservatio facta foret. Et nichilominus munus benedictionis tibi ut prefertur impensum et quocirca administrationem predictam alias tamen rite per te gesta sunt, ratificamus et etiam approbamus. Nulli ergo &c. nostre voluntatis et constitutionis infringere &c. Datum Avinione VII Idus Februarii Anno Primo. (Aus den Orig. Regesten Gregor XI. pag. 95 im Vatican-Archive, mitgetheilt von Dr. B. Dudík.)
Strana 128
128 109. Puta von Wildenberg verkauft die Hälfte der Burg Wildenberg dem Markgrafen Johann. Dt. Brünn, 22. Februar 1371. Ego Potha dictus Scheczlar de Wildenberg ad vniuersorum deduco noticiam presencium per tenorem. Quod matura preuia deliberacione, sano amicorum consilio, voluntate et consensu bona porcionis mee, puta medietatem castri Wildenberg cum villis infrascriptis, videlicet Schimicz, Possericz, Cowalovicz, Chorolup, Holubicz, Moch, Kruh, Bytowicz et Hostyeniczka cum araturis, prediis, allodiis, agris cultis et incultis, montibus, planis, planiciis, collibus, vallibus, viis, semitis, greniciis, siluis, rubetis, pratis, pascuis, venacionibus, pomeriis, ortis, aucupacionibus, piscinis, piscacionibus, aquis, rywis, fluminibus aquarumne decursibus, molendinis, vineis cultis et incultis, decimis vinearum, juribus patronatus, pleno dominio, libertatibus, vsufructibus, prouencionibus omnibus ad id pertinentibus, quocumque nomine veri uocabuli censeantur, nichil penitus michi in predictis bonis juris uel dominii reseruans, prout clarius et euidencius in tabulis terre prenotantur, serenissimo principi et domino, domino Johanni Marchioni Morauie, heredibus et successoribus suis vero, legittimo et iusto vendicionis tytulo duxi vendenda ac vendidi et presentibus vendo pro mille et septingentis marcis gr. Morauici numeri et pagamenti, hereditarie per prefatum Marchionem, heredes et successores suos possidenda pacifice et quiete. Promittens bona et sincera fide omni sine dolo vna cum infrascriptis disbrigatoribus videlicet Beneschio de Buzow, Vlrico de Bozkowicz, Smylone de Lestnicz et Wokone de Holenstein, dicta bona a quolibet homine cuiuscumque status condicionis uel eminencie fuerit et specialiter a Margaretha, coniuge mea, eisdem domino Marchioni heredibus et successoribus suis more et consuetudine terre Morauie disbrigare et mox eciam lucidius in tabulis terre imponere et intabulare, condicione et occasione quibuslibet proculmotis. Quod si non fecerimus et quod aliquid horum, videlicet disbrigacio uel imposicio tabularum negligeretur, quod absit, tunc illico nos quatuor disbrigatores, videlicet Beneschius de Buzau. Vlricus de Bozkouicz, Smylo de Lestnicz et Wokko de Holenstein habita monicione quilibe cum duobus famulis et quatuor equis in ciuitatem Brunnensem ad hospicium vnius probi et ydonei hospitis nobis deputatum ad prestandum verum et legittimum debitum et consuetum obstagium promittimus et subintrare debemus in eodemque tamdiu permanentes obstagio et minime exeuntes de eodem, quousque prefata promissa disbrigacionis et imposicionis per prefatum Potham venditorem et nos disbrigatores heredes et successores nostros sepedicto domino Marchioni, heredibus et successoribus suis fuerint omnia et singula adimpleta. In cuius euidenciam et firmius robur sigillum meum vna cum sigillo disbrigatorum meorum duxi presentibus apponendum. Datum Brunne Anno domini Millesimo Trecentesimo LXX" primo in festo Kathedre sancti Petri. (Brünner Landtafel Lib. VI., num. 2.)
128 109. Puta von Wildenberg verkauft die Hälfte der Burg Wildenberg dem Markgrafen Johann. Dt. Brünn, 22. Februar 1371. Ego Potha dictus Scheczlar de Wildenberg ad vniuersorum deduco noticiam presencium per tenorem. Quod matura preuia deliberacione, sano amicorum consilio, voluntate et consensu bona porcionis mee, puta medietatem castri Wildenberg cum villis infrascriptis, videlicet Schimicz, Possericz, Cowalovicz, Chorolup, Holubicz, Moch, Kruh, Bytowicz et Hostyeniczka cum araturis, prediis, allodiis, agris cultis et incultis, montibus, planis, planiciis, collibus, vallibus, viis, semitis, greniciis, siluis, rubetis, pratis, pascuis, venacionibus, pomeriis, ortis, aucupacionibus, piscinis, piscacionibus, aquis, rywis, fluminibus aquarumne decursibus, molendinis, vineis cultis et incultis, decimis vinearum, juribus patronatus, pleno dominio, libertatibus, vsufructibus, prouencionibus omnibus ad id pertinentibus, quocumque nomine veri uocabuli censeantur, nichil penitus michi in predictis bonis juris uel dominii reseruans, prout clarius et euidencius in tabulis terre prenotantur, serenissimo principi et domino, domino Johanni Marchioni Morauie, heredibus et successoribus suis vero, legittimo et iusto vendicionis tytulo duxi vendenda ac vendidi et presentibus vendo pro mille et septingentis marcis gr. Morauici numeri et pagamenti, hereditarie per prefatum Marchionem, heredes et successores suos possidenda pacifice et quiete. Promittens bona et sincera fide omni sine dolo vna cum infrascriptis disbrigatoribus videlicet Beneschio de Buzow, Vlrico de Bozkowicz, Smylone de Lestnicz et Wokone de Holenstein, dicta bona a quolibet homine cuiuscumque status condicionis uel eminencie fuerit et specialiter a Margaretha, coniuge mea, eisdem domino Marchioni heredibus et successoribus suis more et consuetudine terre Morauie disbrigare et mox eciam lucidius in tabulis terre imponere et intabulare, condicione et occasione quibuslibet proculmotis. Quod si non fecerimus et quod aliquid horum, videlicet disbrigacio uel imposicio tabularum negligeretur, quod absit, tunc illico nos quatuor disbrigatores, videlicet Beneschius de Buzau. Vlricus de Bozkouicz, Smylo de Lestnicz et Wokko de Holenstein habita monicione quilibe cum duobus famulis et quatuor equis in ciuitatem Brunnensem ad hospicium vnius probi et ydonei hospitis nobis deputatum ad prestandum verum et legittimum debitum et consuetum obstagium promittimus et subintrare debemus in eodemque tamdiu permanentes obstagio et minime exeuntes de eodem, quousque prefata promissa disbrigacionis et imposicionis per prefatum Potham venditorem et nos disbrigatores heredes et successores nostros sepedicto domino Marchioni, heredibus et successoribus suis fuerint omnia et singula adimpleta. In cuius euidenciam et firmius robur sigillum meum vna cum sigillo disbrigatorum meorum duxi presentibus apponendum. Datum Brunne Anno domini Millesimo Trecentesimo LXX" primo in festo Kathedre sancti Petri. (Brünner Landtafel Lib. VI., num. 2.)
Strana 129
129 110. Tas von Ujezd verkauft dem Kloster Doubravnik das Dorf Niklowitz. Dt. Doubravník, 1. März 1371. Nouerint vniuersi presencium inspectores. Quod ego Thasso dictus de Vgyezd matura deliberacione prehabita villam meam Nyclovicz nominatam, quam hucusque iure hereditario sine omni contradiccione per multos annos possedi, ipsam dominabus et conuentui in Dubrawnykh sanctimonialium pro debito viginti quinque marcarum Morauici pagamenti, in quibus eis obligabar, presentibus vendo et eo iure, quo ipsemet tenui, pleno et perfecto resignaui, petens iusticie causa, ut predicta bona sepedictis dominabus ex parte mei licet absentis consuetudine terre intabulentur. Datum et actum in Dubrawnykh Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo primo, die prima mensis Marcii. In cuius facti robur et firma- mentum dedi presentem sigillo meo appendenti communitam. (Orig. Perg. h. Sig. im Brünner Stadtarchive.) 111. Albert von Sternberg, Erzbischof von Magdeburg, stiftet das Augustiner Chorherrenstift in Sternberg. Dt. Prag, 4. Marz 1371. Albertus dei gratia sanctae Magdeburgensis ecclesiae archiepiscopus, Germaniae Primas et dominus in Sternberg notumfacimus tenore praesentium universis. Quod dum humanae naturae rimamus incerta, dum collabentis vitae ruinam conspicimus, dum certissime mortis appropinquantes molestias intuemur, profecto ad considerandas vitae nostrae semitas, ad discutiendum laesae conscientia tenebras et ad obtinendum favorem propitium justi judicis domini dei nostri argumentis non tam probabilibus quam etiam ad sensum demonstrantibus animamur eo quidum fortius, quo nihil latet judicis tanti notitiam, quo cuncta nuda sunt eius oculis, quo suae potentiae nihil est, quod resistere valeat quovis modo. Idcirco volentes conditionem nostrae mortalitatis auctore domino consulere et misericordiam omnipotentis dei ex donis ipso propitio nobis collatis gratiosins impetrare, ne in examine discussivo disteriti siti judicii severum judicem sentiamus et ut animabus genitorum, fratrum, sororum et omnium amicorum nostrorum ac omnium fidelium defunctorum, quarum curam gessimus et gerimus ipso permittente proficiat ad salutem, animo deliberato de certa nostra scientia et bona ac libera voluntate, accedente ad hoc consensu nobilis Petri de Sternberg, fratruelis nostri et reverendissimi in Christo patris et domini, domini Joannis Olomucensis episcopi, sacrae imperialis aulae cancellarii, capitulique ecclesiae Olomucensis conniventia speciali, prout in literis ipsorum desuper concessis expressum est manifeste, ad honorem dei omnipotentis et intemeratae Virginis eius matris Mariae monasterium nostrum in opido nostro Sternberg sub titulo et inscriptione ac vocabulo Annuntiationis Dominicae per nos fundatum et erectum pro inhabitatione religiosorum fratrum canonicorum regularium sancti Augustini, ut ibidem 17
129 110. Tas von Ujezd verkauft dem Kloster Doubravnik das Dorf Niklowitz. Dt. Doubravník, 1. März 1371. Nouerint vniuersi presencium inspectores. Quod ego Thasso dictus de Vgyezd matura deliberacione prehabita villam meam Nyclovicz nominatam, quam hucusque iure hereditario sine omni contradiccione per multos annos possedi, ipsam dominabus et conuentui in Dubrawnykh sanctimonialium pro debito viginti quinque marcarum Morauici pagamenti, in quibus eis obligabar, presentibus vendo et eo iure, quo ipsemet tenui, pleno et perfecto resignaui, petens iusticie causa, ut predicta bona sepedictis dominabus ex parte mei licet absentis consuetudine terre intabulentur. Datum et actum in Dubrawnykh Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo primo, die prima mensis Marcii. In cuius facti robur et firma- mentum dedi presentem sigillo meo appendenti communitam. (Orig. Perg. h. Sig. im Brünner Stadtarchive.) 111. Albert von Sternberg, Erzbischof von Magdeburg, stiftet das Augustiner Chorherrenstift in Sternberg. Dt. Prag, 4. Marz 1371. Albertus dei gratia sanctae Magdeburgensis ecclesiae archiepiscopus, Germaniae Primas et dominus in Sternberg notumfacimus tenore praesentium universis. Quod dum humanae naturae rimamus incerta, dum collabentis vitae ruinam conspicimus, dum certissime mortis appropinquantes molestias intuemur, profecto ad considerandas vitae nostrae semitas, ad discutiendum laesae conscientia tenebras et ad obtinendum favorem propitium justi judicis domini dei nostri argumentis non tam probabilibus quam etiam ad sensum demonstrantibus animamur eo quidum fortius, quo nihil latet judicis tanti notitiam, quo cuncta nuda sunt eius oculis, quo suae potentiae nihil est, quod resistere valeat quovis modo. Idcirco volentes conditionem nostrae mortalitatis auctore domino consulere et misericordiam omnipotentis dei ex donis ipso propitio nobis collatis gratiosins impetrare, ne in examine discussivo disteriti siti judicii severum judicem sentiamus et ut animabus genitorum, fratrum, sororum et omnium amicorum nostrorum ac omnium fidelium defunctorum, quarum curam gessimus et gerimus ipso permittente proficiat ad salutem, animo deliberato de certa nostra scientia et bona ac libera voluntate, accedente ad hoc consensu nobilis Petri de Sternberg, fratruelis nostri et reverendissimi in Christo patris et domini, domini Joannis Olomucensis episcopi, sacrae imperialis aulae cancellarii, capitulique ecclesiae Olomucensis conniventia speciali, prout in literis ipsorum desuper concessis expressum est manifeste, ad honorem dei omnipotentis et intemeratae Virginis eius matris Mariae monasterium nostrum in opido nostro Sternberg sub titulo et inscriptione ac vocabulo Annuntiationis Dominicae per nos fundatum et erectum pro inhabitatione religiosorum fratrum canonicorum regularium sancti Augustini, ut ibidem 17
Strana 130
130 praepositus cum quatuordecim fratribus habeantur continuo, divinae pietatis clementia aspirante construendum duximus et in ipsius structura processimus hactenusque procedimus et eius adjuvante praesidio, qui cuncta tuetur et felicibus adjumentis et devoto charitatis studio procedemus. Ut etiam dicti praepositus et conventus monasterii sanctae Mariae et successores eorum eo quietius cultui divino vacare valeant atque laudes dei liberiori animo depromant, quo melius et sufficentius temporalibus fuerint adjuti suffragiis, dictis praeposito, conventui et monasterio ipsorum in perpetuum villas nostras integras videlicet Vissowicz cum piscina et jure patronatus ibidem ecclesiae parochialis, Stadlice cum duabus araturis et molendino cum pratis, pascuis, censibus, proventibus, utilitatibus, piscationibus, aucupationibus ac pleno dominio, prout nos et antecessores nostri tenuimus et possedimus, tenuerunt et possederunt, nihil nobis et successoribus nostris penitus relinquentes; silvam etiam in valle et colle Lichtenstein videlicet ab illa parte rivuli, qui fluit retro molendinum usque ad illam viam, quae ducit in Chabiczow sub Mutkow necnon vineam, quam olim Conradus rector parochialis ecclesiae in Sternberg tenuit et possedit, dedimus, contulimus, donavimus et assignavimus et tenore praesentium damus, conferimus, donamus et assignamus perpetuis temporibus pacifice et quiete jure directi dominii et proprietatis. Decernentes a nobis et successoribus nostris dominis in Sternberg easdem villas, molendinum et silvas cum omnibus earum pertinentiis liberas, solutas fore simpliciter et exemptas, rogantes nihilominus in domino omnes successores nostros dominos in Sternberg et obsecrantes per viscera misericordiae dei nostri, quatenus considerata tam pia et salutari in fundatione dicti monasterii nostra intentione ipsum mona- sterium, praepositum et fratres deo ibidem in fervida devotione famulantes vere commendatos habeant, servent et tueantur ac benigno pietates favore prosequantur, volentes ipsos participes fieri omnium bonorum operum et orationum, qui in eodem monasterio auctore altissimo peragentur. In cuius rei testimonium hoc privilegium scribi et sigillorum nostrorum munimine fecimus roborari. Et huis rei testes sunt nobiles viri domini et fratres nostri charissimi Petrus et Joannes de Roznberg, Benessius de Krawarz alias (de) Straznicz supremus camerarius Olomucensis noster avunculus dilectus, Sdenko et Albertus de Sternberg patrui nostri et honorabilis Bernhardus, Wenceslaus et Archlebus canonici Olomucenses capellani nostri commensales, ac strenui Marquardus de Dobromilicz magister curiae, Henricus de Schonwaldt, Henricus de Damoborzicz dapifer, Barso Chyhowicz magister coquinae et Joannes de Nalenicz marschalius, milites et officiales nostri dilecti. Datum et actum Pragae anno domini Millesimo, Trecentesimo Septuagesimo primo, die quarta mensis Martii. (Aus einem im J. 1602 vom Brünner Collegiatkapitel ausgestellten Vidimus, im mähr. Landesarchive Art. Sternberg n. 1. — Nach den Eingangsworten desselben war die Originalurkunde auf Pergament geschrieben und mit einem hängenden Siegel im weissen Wachse versehen.)
130 praepositus cum quatuordecim fratribus habeantur continuo, divinae pietatis clementia aspirante construendum duximus et in ipsius structura processimus hactenusque procedimus et eius adjuvante praesidio, qui cuncta tuetur et felicibus adjumentis et devoto charitatis studio procedemus. Ut etiam dicti praepositus et conventus monasterii sanctae Mariae et successores eorum eo quietius cultui divino vacare valeant atque laudes dei liberiori animo depromant, quo melius et sufficentius temporalibus fuerint adjuti suffragiis, dictis praeposito, conventui et monasterio ipsorum in perpetuum villas nostras integras videlicet Vissowicz cum piscina et jure patronatus ibidem ecclesiae parochialis, Stadlice cum duabus araturis et molendino cum pratis, pascuis, censibus, proventibus, utilitatibus, piscationibus, aucupationibus ac pleno dominio, prout nos et antecessores nostri tenuimus et possedimus, tenuerunt et possederunt, nihil nobis et successoribus nostris penitus relinquentes; silvam etiam in valle et colle Lichtenstein videlicet ab illa parte rivuli, qui fluit retro molendinum usque ad illam viam, quae ducit in Chabiczow sub Mutkow necnon vineam, quam olim Conradus rector parochialis ecclesiae in Sternberg tenuit et possedit, dedimus, contulimus, donavimus et assignavimus et tenore praesentium damus, conferimus, donamus et assignamus perpetuis temporibus pacifice et quiete jure directi dominii et proprietatis. Decernentes a nobis et successoribus nostris dominis in Sternberg easdem villas, molendinum et silvas cum omnibus earum pertinentiis liberas, solutas fore simpliciter et exemptas, rogantes nihilominus in domino omnes successores nostros dominos in Sternberg et obsecrantes per viscera misericordiae dei nostri, quatenus considerata tam pia et salutari in fundatione dicti monasterii nostra intentione ipsum mona- sterium, praepositum et fratres deo ibidem in fervida devotione famulantes vere commendatos habeant, servent et tueantur ac benigno pietates favore prosequantur, volentes ipsos participes fieri omnium bonorum operum et orationum, qui in eodem monasterio auctore altissimo peragentur. In cuius rei testimonium hoc privilegium scribi et sigillorum nostrorum munimine fecimus roborari. Et huis rei testes sunt nobiles viri domini et fratres nostri charissimi Petrus et Joannes de Roznberg, Benessius de Krawarz alias (de) Straznicz supremus camerarius Olomucensis noster avunculus dilectus, Sdenko et Albertus de Sternberg patrui nostri et honorabilis Bernhardus, Wenceslaus et Archlebus canonici Olomucenses capellani nostri commensales, ac strenui Marquardus de Dobromilicz magister curiae, Henricus de Schonwaldt, Henricus de Damoborzicz dapifer, Barso Chyhowicz magister coquinae et Joannes de Nalenicz marschalius, milites et officiales nostri dilecti. Datum et actum Pragae anno domini Millesimo, Trecentesimo Septuagesimo primo, die quarta mensis Martii. (Aus einem im J. 1602 vom Brünner Collegiatkapitel ausgestellten Vidimus, im mähr. Landesarchive Art. Sternberg n. 1. — Nach den Eingangsworten desselben war die Originalurkunde auf Pergament geschrieben und mit einem hängenden Siegel im weissen Wachse versehen.)
Strana 131
131 112. Johann, Bischof von Olmütz, bestätigt die Erhebung der Pfarrkirche in Sternberg zur Erhebung einer Probstei und die Gründung eines Augustiner Chorherrenkonventes bei derselben. Dt. Prag, 4. Marz 1371. Dei et apostolicae sedis gratia Olomucensis episcopus Johannes ad perpetuam rei memoriam notum facimus tenore praesentium universis. Quamvis ex debito pastoralis officii ad ea, quae christianae devotionis profectum prospiciunt, vigilanti cura et indefessae mentis sollicitudine merito teneamur intendere, magni tamen et praecipui meriti nostra dileberatio juste quidem existimat, religiosorum promovere collegia, ut, quo plurificata fuerit orantium devota collectio, majoris spei fiducia ab omnipotentis numinis throno caesareo grata salus sacrae concioni fidelium impetretur. Sane reverendissimus in Christo pater et dominus, dominus Albertus, sanctae Magdeburgensis ecclesiae archiepiscopus, Germaniae primas, domina- bilis amicus noster carissimus, sincerae mentis devotione nobis curavit proponere, quod, cum jus patronatus ecclesiae parochialis in Sternberg, Olomucensis nostrae dioecesis, ad eum tanquam ad verum et legitimum patronum spectare noscatur ipsaque ecclesia speciali devotione multorum hominum visitetur continuo plebisque domesticae copiosa multitudine referta noscatur ac in proventibus et obventionibus temporalibus sufficienter habundet et ratione sui situs apta consistat, ut ex ea religiosum erigatur monasterium pro divini cultus augmento, et quod ipse de bonis suis temporalibus a deo sibi collatis eidem per ipsum erigendo monasterio in tanta habundantia ministrare decreverit, quod religiosi viri quindecim in regulari observantia vitam ducentes commode vivere possint et in victualibus ac caeteris eorum indigentiis provide sustentari, nobisque devotione supplici frequenter insteterit, quatenus ecclesiam praedictam, quae pridem in honore sancti Georgii fundata et consecrata extitit, ad honorem dei omnipo- tentis et virginis gloriosae genitricis ipsius nunc de novo sub vocabulo felicis Annuntiationis Dominicae furdare et consecrare ipsamque ecclesiam in monasterium et praeposituram canoni- corum regularium ordinis sancti Augustini creare et erigere necnon per praepositum et conventum dicti ordinis secundum morem et consuetudinem monasterii Rudnicensis, Pragensis dioecesis actenus observatos in eo facere et instituere ac per ipsos regendum decernere auctoritate ordinaria dignaremur, ita videlicet, quod possessiones, bona, jura, proventus et obventiones dictae parochialis ecclesiae eidem praeposito, fratribus et conventui applicentur et incorporentur omnino et quod dicti monasterii praepositus, qui pro tempore fuerit, curam et regimen habere possit et debeat animarum et plebi tanquam verus et legitimus pastor ministrare quaelibet ecclesiastica sacramenta. Nos igitur ad dicti venerabilis patris Magde- burgensis archiepiscopi, Primatis Germaniae, dominabilis amici nostri carissimi salubre propositum et devotionem sinceram, quibus erga cultum divinum afficitur, considerativae nostrae mentis aciem provide convertentes ad honorem omnipotentis dei et signanter ob illud celebre et pretiosum vocabulum Annuntiationis Dominicae animo deliberato, ac de certa nostra scientia, honorabilium virorum domini Frederici decani, domini Petri prepositi, totiusque capituli Olomucensis ecclesiae nostrae, fratrum nostrorum, consilio, favore et capitulari accedente 17*
131 112. Johann, Bischof von Olmütz, bestätigt die Erhebung der Pfarrkirche in Sternberg zur Erhebung einer Probstei und die Gründung eines Augustiner Chorherrenkonventes bei derselben. Dt. Prag, 4. Marz 1371. Dei et apostolicae sedis gratia Olomucensis episcopus Johannes ad perpetuam rei memoriam notum facimus tenore praesentium universis. Quamvis ex debito pastoralis officii ad ea, quae christianae devotionis profectum prospiciunt, vigilanti cura et indefessae mentis sollicitudine merito teneamur intendere, magni tamen et praecipui meriti nostra dileberatio juste quidem existimat, religiosorum promovere collegia, ut, quo plurificata fuerit orantium devota collectio, majoris spei fiducia ab omnipotentis numinis throno caesareo grata salus sacrae concioni fidelium impetretur. Sane reverendissimus in Christo pater et dominus, dominus Albertus, sanctae Magdeburgensis ecclesiae archiepiscopus, Germaniae primas, domina- bilis amicus noster carissimus, sincerae mentis devotione nobis curavit proponere, quod, cum jus patronatus ecclesiae parochialis in Sternberg, Olomucensis nostrae dioecesis, ad eum tanquam ad verum et legitimum patronum spectare noscatur ipsaque ecclesia speciali devotione multorum hominum visitetur continuo plebisque domesticae copiosa multitudine referta noscatur ac in proventibus et obventionibus temporalibus sufficienter habundet et ratione sui situs apta consistat, ut ex ea religiosum erigatur monasterium pro divini cultus augmento, et quod ipse de bonis suis temporalibus a deo sibi collatis eidem per ipsum erigendo monasterio in tanta habundantia ministrare decreverit, quod religiosi viri quindecim in regulari observantia vitam ducentes commode vivere possint et in victualibus ac caeteris eorum indigentiis provide sustentari, nobisque devotione supplici frequenter insteterit, quatenus ecclesiam praedictam, quae pridem in honore sancti Georgii fundata et consecrata extitit, ad honorem dei omnipo- tentis et virginis gloriosae genitricis ipsius nunc de novo sub vocabulo felicis Annuntiationis Dominicae furdare et consecrare ipsamque ecclesiam in monasterium et praeposituram canoni- corum regularium ordinis sancti Augustini creare et erigere necnon per praepositum et conventum dicti ordinis secundum morem et consuetudinem monasterii Rudnicensis, Pragensis dioecesis actenus observatos in eo facere et instituere ac per ipsos regendum decernere auctoritate ordinaria dignaremur, ita videlicet, quod possessiones, bona, jura, proventus et obventiones dictae parochialis ecclesiae eidem praeposito, fratribus et conventui applicentur et incorporentur omnino et quod dicti monasterii praepositus, qui pro tempore fuerit, curam et regimen habere possit et debeat animarum et plebi tanquam verus et legitimus pastor ministrare quaelibet ecclesiastica sacramenta. Nos igitur ad dicti venerabilis patris Magde- burgensis archiepiscopi, Primatis Germaniae, dominabilis amici nostri carissimi salubre propositum et devotionem sinceram, quibus erga cultum divinum afficitur, considerativae nostrae mentis aciem provide convertentes ad honorem omnipotentis dei et signanter ob illud celebre et pretiosum vocabulum Annuntiationis Dominicae animo deliberato, ac de certa nostra scientia, honorabilium virorum domini Frederici decani, domini Petri prepositi, totiusque capituli Olomucensis ecclesiae nostrae, fratrum nostrorum, consilio, favore et capitulari accedente 17*
Strana 132
132 consensu, praefatam parochialem ecclesiam in Sternberg in religiosum monasterium conventuale canonicorum regularium ordinis sancti Augustini erigimus, sublimamus, dignificamus et de novo creamus, necnon universa et singula bona, possessiones, redditus, census et obventiones, jura, libertates et emunitates ejusdem parochialis ecclesiae, in quibuscunque rebus consistunt, in ipsum monasterium, praepositum et conventum transferimus meliori modo et forma, quibus possumus et valemus, decernentes quod plebs eadem, quam olim plebanus rexisse dinoscitur, exnunc in antea perpetuis temporibus ad eiusdem religiosi praepositi, qui pro tempore fuerit, spiritualem administrationem pertineat, cui administrationem spiritualium hujusmodi ex injuncto nobis officio rite commisimus et committimus regimen animarum. Decernimus etiam, quod conventus praedicti monasterii vel major et sanior pars ipsius, dum se casus obtulerit, juxta sui ordinis statuta et observantias ex nunc in antea praepositum sibi valeant ac possint eligere, cujus approbatio, ratificatio et confirmatio ad nos et venerabiles Olomucenses episcopos successores nostros, qui pro tempore fuerint, velut superioritatis patrocinium legitime pertinebit. Qui tunc eidem de novo electo munus confirmationis impendent et ipsi taliter confirmato rite committent administrationem temporalium et regimen animarum, juribus tamen, quae ordinariae potestati nostrae et successorum nostrorum ad utramque legem seu alio quovis modo conveniunt, et archidiaconorum similiter, prout in eorum possessione, antequam erigeretur praepositura praedicta, rite perstitimus per omnia semper salvis. Decernimus etiam, quod religiosi praepositus, canonici et fratres dicti monasterii in Sternberg sub omni modo vivendi et sui ordinis observantia regulari se tenebuntur et debent monasterii Rudnicensis canonicis et fratribus vita, honestate et moribus omnimode conformare. Acta sunt haec praesentibus honorabilibus viris dominis Adalberto, Wenceslao, Artthlebo canonicis Olomucen- sibus, Nicolao et Johanne canonicis sancti Petri Magdeburgensibus et aliis quam pluribus fide dignis. Praesentium etiam sub appenso nostro majori sigillo testimonio literarum. Actum et datum Pragae anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo Primo, in die trans- lationis sancti Wenceslai patroni regni Boemiae gloriosi. Nos igitur Fridericus decanus, Petrus praepositus totumque ecclesiae Olomucensis capitulum notum facimus tenore praesentium universis, quod attendentes praefati reverendissimi in Christo patris et domini, domini Alberti Magdeburgensis ecclesiae archiepiscopi rationabile atque deuotum desiderium, quoad augmentum diuini cultus tam diligenter atque ferventer accenditur et considerantes venerabilem patrem et dominum nostrum dominum Johannem Olomucensem episcopum divina ratione dictis assensum praebuisse negotiis, animo deliberato. nobis ob hoc ad commune nostrum capitulum sono campanae, ut moris est, pluries congregatis. supradictis erectioni, dignificationi et sublimationi praepositurae praedictae in Sternberg, approbationi, ratificationi et confirmationi praepositurae, praepositi, canonicorum et fratrum conventualium ibidem necnon incorporationi fructuum, reddituum, proventuum et obventionum omnium et quorumlibet aliorum ab eis dependentium seu connexorum eidem sub omni modo et forma, in omnibus etiam sententiis, punctis et clausulis, prout haec omnia his in literis antedicti domini nostri Olomucensis episcopi supra expressius distinquuntur, unanimiter et capitulariter consensimus et virtute praesentium voluntarie consentimus. In cujus rei testimonium
132 consensu, praefatam parochialem ecclesiam in Sternberg in religiosum monasterium conventuale canonicorum regularium ordinis sancti Augustini erigimus, sublimamus, dignificamus et de novo creamus, necnon universa et singula bona, possessiones, redditus, census et obventiones, jura, libertates et emunitates ejusdem parochialis ecclesiae, in quibuscunque rebus consistunt, in ipsum monasterium, praepositum et conventum transferimus meliori modo et forma, quibus possumus et valemus, decernentes quod plebs eadem, quam olim plebanus rexisse dinoscitur, exnunc in antea perpetuis temporibus ad eiusdem religiosi praepositi, qui pro tempore fuerit, spiritualem administrationem pertineat, cui administrationem spiritualium hujusmodi ex injuncto nobis officio rite commisimus et committimus regimen animarum. Decernimus etiam, quod conventus praedicti monasterii vel major et sanior pars ipsius, dum se casus obtulerit, juxta sui ordinis statuta et observantias ex nunc in antea praepositum sibi valeant ac possint eligere, cujus approbatio, ratificatio et confirmatio ad nos et venerabiles Olomucenses episcopos successores nostros, qui pro tempore fuerint, velut superioritatis patrocinium legitime pertinebit. Qui tunc eidem de novo electo munus confirmationis impendent et ipsi taliter confirmato rite committent administrationem temporalium et regimen animarum, juribus tamen, quae ordinariae potestati nostrae et successorum nostrorum ad utramque legem seu alio quovis modo conveniunt, et archidiaconorum similiter, prout in eorum possessione, antequam erigeretur praepositura praedicta, rite perstitimus per omnia semper salvis. Decernimus etiam, quod religiosi praepositus, canonici et fratres dicti monasterii in Sternberg sub omni modo vivendi et sui ordinis observantia regulari se tenebuntur et debent monasterii Rudnicensis canonicis et fratribus vita, honestate et moribus omnimode conformare. Acta sunt haec praesentibus honorabilibus viris dominis Adalberto, Wenceslao, Artthlebo canonicis Olomucen- sibus, Nicolao et Johanne canonicis sancti Petri Magdeburgensibus et aliis quam pluribus fide dignis. Praesentium etiam sub appenso nostro majori sigillo testimonio literarum. Actum et datum Pragae anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo Primo, in die trans- lationis sancti Wenceslai patroni regni Boemiae gloriosi. Nos igitur Fridericus decanus, Petrus praepositus totumque ecclesiae Olomucensis capitulum notum facimus tenore praesentium universis, quod attendentes praefati reverendissimi in Christo patris et domini, domini Alberti Magdeburgensis ecclesiae archiepiscopi rationabile atque deuotum desiderium, quoad augmentum diuini cultus tam diligenter atque ferventer accenditur et considerantes venerabilem patrem et dominum nostrum dominum Johannem Olomucensem episcopum divina ratione dictis assensum praebuisse negotiis, animo deliberato. nobis ob hoc ad commune nostrum capitulum sono campanae, ut moris est, pluries congregatis. supradictis erectioni, dignificationi et sublimationi praepositurae praedictae in Sternberg, approbationi, ratificationi et confirmationi praepositurae, praepositi, canonicorum et fratrum conventualium ibidem necnon incorporationi fructuum, reddituum, proventuum et obventionum omnium et quorumlibet aliorum ab eis dependentium seu connexorum eidem sub omni modo et forma, in omnibus etiam sententiis, punctis et clausulis, prout haec omnia his in literis antedicti domini nostri Olomucensis episcopi supra expressius distinquuntur, unanimiter et capitulariter consensimus et virtute praesentium voluntarie consentimus. In cujus rei testimonium
Strana 133
133 capitulare nostrum sigillum praesentibus est appensum Actum et datum in loco capituli Olomucensis ecclesiae anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo Primo, die sancti Gregorii papae doctoris eximii atque celebri memoria per saecula venerandi. (Orig. Perg. h. Sig. in den Akten des Sternberger Augustinerklosters lit. A, n. 5 im Landesarchive.) 113. Die Brüder Pota und Johann von Wildenberg verkaufen ihre Halfte der Burg Wildenberg sammt Pertinenzen dem Markgrafen Johann. Dt. Brünn, 5. März 1371. Nos Potha et Johannes fratres germani de Wildenberg ad vniuersorum noticiam cupimus deuenire. Quod matura deliberacione, sano amicorum consilio ipsorum quoque voluntate et consensu speciali bona porcionis nostre, puta mediam castrum Wildenberg cum villis infrascriptis, videlicet Schimicz, Posorzicz, Kowalouicz, Korulup, Holubicz, Czech, Kruch, Wytouicz, Welleschouicz et Hostyniczka cum araturis, curiis, pratis, allodiis, prediis, censibus, subsidibus et incolis, agris cultis et incultis, montibus, planis, planiciis, collibus et vallibus, viis, semitis, greniciis, siluis, rubetis, virgultis, venacionibus, aucupacionibus, piscinis, pisca- cionibus, aquis, rywis, rywlis, fluminibus, aquarumue, decursibus, molendinis, pratis, pascuis, pomeriis et ortis, vineis, vinetis, cultis et incultis, decimis vinearum, jurepatronatus, pleno et integro dominio, hibertatibus, usufructibus, prouencionibus, omnibusque et singulis ad ea pertinentibus, quocumque nomine uel uocabulo censeantur, nichil penitus in predictis bonis juris uel dominii nobis reseruatis, prout eciam clarius et euidencius in tabulis terre suis expressantur vocabulis, serenissimo principi et domino, domino Johanni Marchioni Morauie, domino nostro generoso, ac illustri domino Jodoco, ipsius domini Marchionis Primogenito, heredibus et successoribus suis, vero et legittimo debito vendicionis tytulo ac iusto duximus vendenda ac presentibus vendidimus et venumdamus pro duobus milibus et sexingentis marcis grossorum Pragensium, Morauici numeri et pagamenti hereditarie per prefatum dominum Marchionem, Jodocum, heredes et successores suos possidenda, tenenda pacifice, libere quiete. Promittentes bona fide omni sine dolo vna cum infrascriptis disbrigatoribus nostris, qui pro nobis ac vna nobiscum adimplere promittunt, videlicet dominis Beneschio de Buzow, Potha Schaczlers et Potha de Loscycz dictis de Wildenberg, dicta bona a quolibet homine, cuius- cumque status, condicionis uel eminencie fuerint, volente impetere et specialiter a et super dotalicio Agnethe et Dorothee, coniugum et vxorum nostrarum, ita videlicet, si nos uel nostrum aliquem prius ipsis mori contingerit, tunc tribus annis post decursum nostrum a predictis uxoribus nostris seu impeticionibus more sollito et consueto terre Morauie libertare et disbrigare fidei nostre sub puritate, ac eciam in proximo dominorum et Baronum terre colloquio seu concilio ad tabulas terre imponere et intabulare, occasione et condiccione quibuslibet proculmotis. Quod si non fecerimus et quod aliquid horum premissorum videlicet (disbrigatio) uel imposicio tabularum per aliquam obmitteretur negligenciam, quod absit, extunc illico quicumque quatuor ex nobis predictis venditoribus et disbrigatoribus per quem-
133 capitulare nostrum sigillum praesentibus est appensum Actum et datum in loco capituli Olomucensis ecclesiae anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo Primo, die sancti Gregorii papae doctoris eximii atque celebri memoria per saecula venerandi. (Orig. Perg. h. Sig. in den Akten des Sternberger Augustinerklosters lit. A, n. 5 im Landesarchive.) 113. Die Brüder Pota und Johann von Wildenberg verkaufen ihre Halfte der Burg Wildenberg sammt Pertinenzen dem Markgrafen Johann. Dt. Brünn, 5. März 1371. Nos Potha et Johannes fratres germani de Wildenberg ad vniuersorum noticiam cupimus deuenire. Quod matura deliberacione, sano amicorum consilio ipsorum quoque voluntate et consensu speciali bona porcionis nostre, puta mediam castrum Wildenberg cum villis infrascriptis, videlicet Schimicz, Posorzicz, Kowalouicz, Korulup, Holubicz, Czech, Kruch, Wytouicz, Welleschouicz et Hostyniczka cum araturis, curiis, pratis, allodiis, prediis, censibus, subsidibus et incolis, agris cultis et incultis, montibus, planis, planiciis, collibus et vallibus, viis, semitis, greniciis, siluis, rubetis, virgultis, venacionibus, aucupacionibus, piscinis, pisca- cionibus, aquis, rywis, rywlis, fluminibus, aquarumue, decursibus, molendinis, pratis, pascuis, pomeriis et ortis, vineis, vinetis, cultis et incultis, decimis vinearum, jurepatronatus, pleno et integro dominio, hibertatibus, usufructibus, prouencionibus, omnibusque et singulis ad ea pertinentibus, quocumque nomine uel uocabulo censeantur, nichil penitus in predictis bonis juris uel dominii nobis reseruatis, prout eciam clarius et euidencius in tabulis terre suis expressantur vocabulis, serenissimo principi et domino, domino Johanni Marchioni Morauie, domino nostro generoso, ac illustri domino Jodoco, ipsius domini Marchionis Primogenito, heredibus et successoribus suis, vero et legittimo debito vendicionis tytulo ac iusto duximus vendenda ac presentibus vendidimus et venumdamus pro duobus milibus et sexingentis marcis grossorum Pragensium, Morauici numeri et pagamenti hereditarie per prefatum dominum Marchionem, Jodocum, heredes et successores suos possidenda, tenenda pacifice, libere quiete. Promittentes bona fide omni sine dolo vna cum infrascriptis disbrigatoribus nostris, qui pro nobis ac vna nobiscum adimplere promittunt, videlicet dominis Beneschio de Buzow, Potha Schaczlers et Potha de Loscycz dictis de Wildenberg, dicta bona a quolibet homine, cuius- cumque status, condicionis uel eminencie fuerint, volente impetere et specialiter a et super dotalicio Agnethe et Dorothee, coniugum et vxorum nostrarum, ita videlicet, si nos uel nostrum aliquem prius ipsis mori contingerit, tunc tribus annis post decursum nostrum a predictis uxoribus nostris seu impeticionibus more sollito et consueto terre Morauie libertare et disbrigare fidei nostre sub puritate, ac eciam in proximo dominorum et Baronum terre colloquio seu concilio ad tabulas terre imponere et intabulare, occasione et condiccione quibuslibet proculmotis. Quod si non fecerimus et quod aliquid horum premissorum videlicet (disbrigatio) uel imposicio tabularum per aliquam obmitteretur negligenciam, quod absit, extunc illico quicumque quatuor ex nobis predictis venditoribus et disbrigatoribus per quem-
Strana 134
134 cumque iussu principum antedictorum moniti fuerimus, quilibet nostrum cum duobus famulis et quatuor equis in ciuitatem Brunnensem in hospitium vnius probi et ydonei hospitis nobis deputatum ad prestandum verum debitum et legittimum obstagium subintrare in personis propriis promittimus, tenemur et debemus, omni proculmota contrarietate. Et si per vnam quindenam prestito uel non prestito in dicto permanserimus obstagio, extunc prefati principes et successores sui uel is, qui mandatum ipsorum habuerit, mox habent et habere debent plenam potestatem dictas pecunias conquirendi inter Judeos seu eciam Christianos super omnium nostrum dampna eciam bona nostra mobilia et immobilia videlicet habita cuncta omnia et vniuersa, nobisque semper et continue dictum seruaturi (sic) obstagium et minime exeuntibus de illo tamdiu, donec prefatis dominis Marchioni Morauie Johanni, Jodoco ipsius primogenito, heredibus et successoribus suis per nos prefatos venditores necnon et eciam disbrigatores, heredes et successores nostros satisfactum fuerit de premissis per singula plenarie integraliter et complete. Nulli eciam amicorum meorum nec aliorum hominum quorumcumque et cuiuscumque condicionis, eminencie uel status existant, hanc huiusmodi nostram vendicionem et presens promissum infringere liceat nostrum, hoc est nec per descussionem que volgariter ssutye dicitur aut alia per quecumque impedimenta, solum si nosmet fratres prefati Potha et Johannes de Wildenberg non conquisitis nec alicubi alibi mutuatis sed tantum nostris propriis habitis pecuniis hec bona desoluere possemus, saluo tamen prefati serenissimi principis domini nostri Marchionis memorati, Jodoci, ipsius primogeniti, heredum et successorum suorum fauore et consensu. In cuius rei euidenciam, maius et firmius robur sigilla nostra vna cum sigillis antedictorum disbrigatorum nostrorum de certa nostra et ipsorum sciencia presentibus sunt appensa. Datum Brunne anno domini Millesimo Trecentesimo septuagesimo Primo feria quarta in crastino translacionis sancti Wenczeslai martyris gloriosi. Amen. (Brünner Landtafel Lib. Vl. n. 3.) 114. 12. März 1371. Das Olmützer Domkapitel gibt seine Einwilligung zur Erhebung der Pfarrkirche in Sternberg zu einer Probstei und zur Gründung eines Augustiner Chorherrenstiftes bei derselben. Dt. Olmütz, 12. März 1371. (Siehe den Schlussabsatz der Urkunde n. 112.) 115. Herzog Albrecht von Oesterreich bestätiget den inserirten Freiheitsbrief K. Otakar's von Böhmen ddto. Newnburga, 16. Mai 1274 über die Güter der Brüder zum h. Geistspital in Wien. — Dt. Wien, 12. Marz 1371. (Lichnowski W. 673 n. 1032.)
134 cumque iussu principum antedictorum moniti fuerimus, quilibet nostrum cum duobus famulis et quatuor equis in ciuitatem Brunnensem in hospitium vnius probi et ydonei hospitis nobis deputatum ad prestandum verum debitum et legittimum obstagium subintrare in personis propriis promittimus, tenemur et debemus, omni proculmota contrarietate. Et si per vnam quindenam prestito uel non prestito in dicto permanserimus obstagio, extunc prefati principes et successores sui uel is, qui mandatum ipsorum habuerit, mox habent et habere debent plenam potestatem dictas pecunias conquirendi inter Judeos seu eciam Christianos super omnium nostrum dampna eciam bona nostra mobilia et immobilia videlicet habita cuncta omnia et vniuersa, nobisque semper et continue dictum seruaturi (sic) obstagium et minime exeuntibus de illo tamdiu, donec prefatis dominis Marchioni Morauie Johanni, Jodoco ipsius primogenito, heredibus et successoribus suis per nos prefatos venditores necnon et eciam disbrigatores, heredes et successores nostros satisfactum fuerit de premissis per singula plenarie integraliter et complete. Nulli eciam amicorum meorum nec aliorum hominum quorumcumque et cuiuscumque condicionis, eminencie uel status existant, hanc huiusmodi nostram vendicionem et presens promissum infringere liceat nostrum, hoc est nec per descussionem que volgariter ssutye dicitur aut alia per quecumque impedimenta, solum si nosmet fratres prefati Potha et Johannes de Wildenberg non conquisitis nec alicubi alibi mutuatis sed tantum nostris propriis habitis pecuniis hec bona desoluere possemus, saluo tamen prefati serenissimi principis domini nostri Marchionis memorati, Jodoci, ipsius primogeniti, heredum et successorum suorum fauore et consensu. In cuius rei euidenciam, maius et firmius robur sigilla nostra vna cum sigillis antedictorum disbrigatorum nostrorum de certa nostra et ipsorum sciencia presentibus sunt appensa. Datum Brunne anno domini Millesimo Trecentesimo septuagesimo Primo feria quarta in crastino translacionis sancti Wenczeslai martyris gloriosi. Amen. (Brünner Landtafel Lib. Vl. n. 3.) 114. 12. März 1371. Das Olmützer Domkapitel gibt seine Einwilligung zur Erhebung der Pfarrkirche in Sternberg zu einer Probstei und zur Gründung eines Augustiner Chorherrenstiftes bei derselben. Dt. Olmütz, 12. März 1371. (Siehe den Schlussabsatz der Urkunde n. 112.) 115. Herzog Albrecht von Oesterreich bestätiget den inserirten Freiheitsbrief K. Otakar's von Böhmen ddto. Newnburga, 16. Mai 1274 über die Güter der Brüder zum h. Geistspital in Wien. — Dt. Wien, 12. Marz 1371. (Lichnowski W. 673 n. 1032.)
Strana 135
135 116. Jaroslaus, Kanonikus in Olmütz, excommunicirt mehrere Gewaltthäter, welche den Richter im Dorfe Zaneschewicz misshandelten. Dt. Olmütz, 15. März 1371. Jaroslaus, canonicus Olomucensis, judex ad causas ecclesie Olomucensis per reue- rendum in christo patrem et dominum nostrum Johannem, episcopum Olomucensem specialiter constitutus, discretis viris ebdomadario ecclesie Olomucensis sancti Petri, sancti Mauricii et sancte Marie parochialium ecclesiarum Olomucensium ac vniuersis et singulis plebanis et rectoribus ecclesiarum per Prerouiensem et Breczlauiensem archidiaconatus constitutis, ad quos presentes litere peruenerint, salutem in domino . Discrecionem vestram cupimus non latere, quod referente nobis cum querela discreto viro Mathia perpetuo vicario ecclesie Olomucensis, procuratore capituli et ecclesie memorate, quidam scelerati viri salutis sui immemores, videlicet Pawlico lantfoit de Luccow, Cunczlinus stabularius domini Matthuschii de Sternberg, Stiborius et Raczek de Przestawilk, Cunescho seruiens in Luccow, Przibco purgrauius in Luccow, Adam Cobila, Hanussius Dolplas, Adam cliens Bohuschii, Blizek filius Czechacii, Wlastko seruitor domini Sdenconis de Sternberg, Swacho, Lizek, Crux purgrauius in Holeschaw, Lassar balneator in Freyenstat, Mathias Holenca, judex in Sczepanowicz, et Schichrast, famulus Stiborii de Przestawilk, abiecto dei timore feria tercia in carnispriuio nuper transacto, que fuit decima octaua dies mensis Februarii, villam ecclesie olomucensis Zaneschewicz armata manu hora quasi prima hostiliter ingredientes, Sczepanum judicem dimidie ville ibidem de domo sua violenter extra villam eandem crinibus suis traxerunt et contorum seu baculorum plagis crudellissimis immaniter verberantes et nullam in eo sanitatem a planta pedis, sicut plagarum huiusmodi testabantur patencia signa et wlnera, relinquentes ymmo, tam enormi iniuria non contenti, vxori sue volenti ferre marito presidium peplum seu velamen de capite ferociter laniantes et quandam viduam Hodcam, prefatos percussores vocis presidio remouere conantem, diris verberius afflixerunt, ipsumque Sczepanum velut mortuum reliquerunt putantes, eum inter tantarum plagarum supra modum seuiciam expirare. Insuper ad sue impietatis augmentum prostrata memorati Sczepani persona res suas non sunt veriti inuadere, caballam suam seu equam de domo eiusdem manu predonica capiendo, de quibus omnibus sumus per executores, quos ad prefatam villam de inquirenda veritate specialiter misimus, cercius informati . Et ne tam grande scelus maneat impunitum, cuius enormitas tanto conuenit per iusticie disciplinam districcius vindicari, quanto maiorem ecclesie Olomucensis contemptum et grauiorum eius emmunitatibus intulit lesionem, vobis omnibus in genere et singulis vestrum in specie, ad quorum noticiam iste processus deuenerit, in virtute sancte obediencie et sub excommunicacionis pena, quam vos et quemlibet vestrum trina dierum monicione preuia incurrere volumus, si huic mandato non parueritis cum effectu, auctoritate domini nostri Episcopi supradicti districte precipimus et mandamus, quatenus omnes et singulos supranominatos quos ob premissi sceleris enormitatem excommunicamus in nomine domini in hiis scriptis, sic excommunicatos in vestris ecclesiis in singulis diebus dominicis caudelis extinctis et campanis pulsatis publice nuncietis, facientes eosdem et eorum quemlibet
135 116. Jaroslaus, Kanonikus in Olmütz, excommunicirt mehrere Gewaltthäter, welche den Richter im Dorfe Zaneschewicz misshandelten. Dt. Olmütz, 15. März 1371. Jaroslaus, canonicus Olomucensis, judex ad causas ecclesie Olomucensis per reue- rendum in christo patrem et dominum nostrum Johannem, episcopum Olomucensem specialiter constitutus, discretis viris ebdomadario ecclesie Olomucensis sancti Petri, sancti Mauricii et sancte Marie parochialium ecclesiarum Olomucensium ac vniuersis et singulis plebanis et rectoribus ecclesiarum per Prerouiensem et Breczlauiensem archidiaconatus constitutis, ad quos presentes litere peruenerint, salutem in domino . Discrecionem vestram cupimus non latere, quod referente nobis cum querela discreto viro Mathia perpetuo vicario ecclesie Olomucensis, procuratore capituli et ecclesie memorate, quidam scelerati viri salutis sui immemores, videlicet Pawlico lantfoit de Luccow, Cunczlinus stabularius domini Matthuschii de Sternberg, Stiborius et Raczek de Przestawilk, Cunescho seruiens in Luccow, Przibco purgrauius in Luccow, Adam Cobila, Hanussius Dolplas, Adam cliens Bohuschii, Blizek filius Czechacii, Wlastko seruitor domini Sdenconis de Sternberg, Swacho, Lizek, Crux purgrauius in Holeschaw, Lassar balneator in Freyenstat, Mathias Holenca, judex in Sczepanowicz, et Schichrast, famulus Stiborii de Przestawilk, abiecto dei timore feria tercia in carnispriuio nuper transacto, que fuit decima octaua dies mensis Februarii, villam ecclesie olomucensis Zaneschewicz armata manu hora quasi prima hostiliter ingredientes, Sczepanum judicem dimidie ville ibidem de domo sua violenter extra villam eandem crinibus suis traxerunt et contorum seu baculorum plagis crudellissimis immaniter verberantes et nullam in eo sanitatem a planta pedis, sicut plagarum huiusmodi testabantur patencia signa et wlnera, relinquentes ymmo, tam enormi iniuria non contenti, vxori sue volenti ferre marito presidium peplum seu velamen de capite ferociter laniantes et quandam viduam Hodcam, prefatos percussores vocis presidio remouere conantem, diris verberius afflixerunt, ipsumque Sczepanum velut mortuum reliquerunt putantes, eum inter tantarum plagarum supra modum seuiciam expirare. Insuper ad sue impietatis augmentum prostrata memorati Sczepani persona res suas non sunt veriti inuadere, caballam suam seu equam de domo eiusdem manu predonica capiendo, de quibus omnibus sumus per executores, quos ad prefatam villam de inquirenda veritate specialiter misimus, cercius informati . Et ne tam grande scelus maneat impunitum, cuius enormitas tanto conuenit per iusticie disciplinam districcius vindicari, quanto maiorem ecclesie Olomucensis contemptum et grauiorum eius emmunitatibus intulit lesionem, vobis omnibus in genere et singulis vestrum in specie, ad quorum noticiam iste processus deuenerit, in virtute sancte obediencie et sub excommunicacionis pena, quam vos et quemlibet vestrum trina dierum monicione preuia incurrere volumus, si huic mandato non parueritis cum effectu, auctoritate domini nostri Episcopi supradicti districte precipimus et mandamus, quatenus omnes et singulos supranominatos quos ob premissi sceleris enormitatem excommunicamus in nomine domini in hiis scriptis, sic excommunicatos in vestris ecclesiis in singulis diebus dominicis caudelis extinctis et campanis pulsatis publice nuncietis, facientes eosdem et eorum quemlibet
Strana 136
136 a Christi fidelibus tamquam excommunicatos in omni actu humano arcius euitari, tamdiu ab huiusmodi denunciacione nullatenus desistentes, donec lesis et Olomucensi ecclesie satis- fecerint de sic perpetrata violencia et a nobis vel domino nostro predicto absolucionis meruerint beneficium obtinere. Et post denunciacionem supradictorum offensorum apercius subiungatis, quod, si infra mensem ab ipsorum denunciacione continue numerandum satis- faccionem condignam non impenderent de premissis, contra ipsos ad interdicti sentenciam auctore domino procedemus . Et vt de execucione huiusmodi mandati fides certa possit esse, sigilla vestra, qui fueritis requisiti, presentibus apprimatis . Datum Olomucz Anno domini Millesimo Trecentesimo LXXI° die XVa Mensis Marcii. (Orig. Perg. h. Sig. abgerissen im Olm. Kapitelarchive.) 117. Ingram von Pernstein tritt dem Kloster Doubravnik das Dorf Leskowetz ab. Dt. Doubravník 21. Marz 1371. Nouerint vniuersi presencium habituri. Quod ego Yngramus de Pernsteyn animad- uertens opportunum esse ac condecens, diem messionis extreme operibus misericordie preuenire et ea, que seminamus in terris, reddente domino metamus centuplum in excelsis, ideo spe premiorum inductus eternorum matura deliberacione prehabita, eciam de consensu natorum meorum videlicet Stephani, Bohuslay necnon Gerhardi, de Pernsteyn dictorum, pro remedio principaliter parentum meorum, fratrum et vxoris felicis memorie et aliorum carorum meorum defunctorum ac mea meorumque sanitate natorum et salute religiosis dominabus monasterii sancte crucis in Dubrawnykh ibidem deo famulantibus et ipsarum posteris villam meam in Leskowecz nominatam, exempta sola berna regia seu marchionis cum omni iure, quo ipsi coloni dicte ville in campis, nemoribus riwlis et vbicunque locorum intra et extra hucusque vsi sunt, et eo iure pleno et perfecto, quo ipsemet per priora tempora tenui, habui ac possedi, voluntarie contuli et donaui habendam possidendam et vtifruendam tam diu, quousque filii mei et heredes ipsam in quadraginta marcis grossorum Pragensium, sexaginta quatuor grossos pro qualibet marca supputando, posseduxerint erga ipsas redimendam. Hac tamen racione dictam villam tradidi ipsi monasterio, quatenus domine prehabite et totus conventus memoriam predictorum defunctorum per missarum et oracionum beneficia in anniuersario die eorum agere non ommittant. Volo insuper, ut sepedictam villam Leskowecz domine, scilicet Clara fratruelis mea, et Blanca nata mea, quamdiu superuixerint, teneant, possideant et vlifruantur. Quibus de hac vita sublatis abbatissa, que tunc fuerit, cum conuentu pleno iure et integro se de villa sepetacta intromittant et eam teneant, possideant et habeant, quousque meis ab heredibus ut prescriptum est in summa prescripta redimatur . In cuius facti robur et firmamentum presentes dedi meo et natorum meorum Stephani et Bohuslay et Gerhardi appendentibus sigillis communitam . Petiui eciam et rogaui nobiles viros et fratres meos dominos Yngramum et Philippum germanos de Jacobaw et dominum Mixonem de Kralicz,
136 a Christi fidelibus tamquam excommunicatos in omni actu humano arcius euitari, tamdiu ab huiusmodi denunciacione nullatenus desistentes, donec lesis et Olomucensi ecclesie satis- fecerint de sic perpetrata violencia et a nobis vel domino nostro predicto absolucionis meruerint beneficium obtinere. Et post denunciacionem supradictorum offensorum apercius subiungatis, quod, si infra mensem ab ipsorum denunciacione continue numerandum satis- faccionem condignam non impenderent de premissis, contra ipsos ad interdicti sentenciam auctore domino procedemus . Et vt de execucione huiusmodi mandati fides certa possit esse, sigilla vestra, qui fueritis requisiti, presentibus apprimatis . Datum Olomucz Anno domini Millesimo Trecentesimo LXXI° die XVa Mensis Marcii. (Orig. Perg. h. Sig. abgerissen im Olm. Kapitelarchive.) 117. Ingram von Pernstein tritt dem Kloster Doubravnik das Dorf Leskowetz ab. Dt. Doubravník 21. Marz 1371. Nouerint vniuersi presencium habituri. Quod ego Yngramus de Pernsteyn animad- uertens opportunum esse ac condecens, diem messionis extreme operibus misericordie preuenire et ea, que seminamus in terris, reddente domino metamus centuplum in excelsis, ideo spe premiorum inductus eternorum matura deliberacione prehabita, eciam de consensu natorum meorum videlicet Stephani, Bohuslay necnon Gerhardi, de Pernsteyn dictorum, pro remedio principaliter parentum meorum, fratrum et vxoris felicis memorie et aliorum carorum meorum defunctorum ac mea meorumque sanitate natorum et salute religiosis dominabus monasterii sancte crucis in Dubrawnykh ibidem deo famulantibus et ipsarum posteris villam meam in Leskowecz nominatam, exempta sola berna regia seu marchionis cum omni iure, quo ipsi coloni dicte ville in campis, nemoribus riwlis et vbicunque locorum intra et extra hucusque vsi sunt, et eo iure pleno et perfecto, quo ipsemet per priora tempora tenui, habui ac possedi, voluntarie contuli et donaui habendam possidendam et vtifruendam tam diu, quousque filii mei et heredes ipsam in quadraginta marcis grossorum Pragensium, sexaginta quatuor grossos pro qualibet marca supputando, posseduxerint erga ipsas redimendam. Hac tamen racione dictam villam tradidi ipsi monasterio, quatenus domine prehabite et totus conventus memoriam predictorum defunctorum per missarum et oracionum beneficia in anniuersario die eorum agere non ommittant. Volo insuper, ut sepedictam villam Leskowecz domine, scilicet Clara fratruelis mea, et Blanca nata mea, quamdiu superuixerint, teneant, possideant et vlifruantur. Quibus de hac vita sublatis abbatissa, que tunc fuerit, cum conuentu pleno iure et integro se de villa sepetacta intromittant et eam teneant, possideant et habeant, quousque meis ab heredibus ut prescriptum est in summa prescripta redimatur . In cuius facti robur et firmamentum presentes dedi meo et natorum meorum Stephani et Bohuslay et Gerhardi appendentibus sigillis communitam . Petiui eciam et rogaui nobiles viros et fratres meos dominos Yngramum et Philippum germanos de Jacobaw et dominum Mixonem de Kralicz,
Strana 137
137 ut sua sigilla in testimonium prefatorum appendere dignarentur, quod et beniuole facere curauerunt. Datum in Dubrawnykh Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo primo Marcii die vicesima prima. (Orig. Perg. 7 h. Sig. im Brünner Stadtarchive.) 118. Das dritte und letzte Testament des Mährischen Markgrafen Johann. Dt. Brünn, 26. März 1371. In nomine domini Amen. Johannes dei gracia Marchio Morauie ad perpetuam rei memoriam. Inter ceteras sollicitudinum curas, quibus pro vniuersorum statu fidelium nostre Celsitudinis animus ex innata nobis benignitate distrahitur, illud nostre meditacioni occurit precipuum, vt de honorifico ac decenti statu illustrium Judoci, Johannis et Procopii, filiorum nostrorum carissimorum, sollerter et diligencius intendamus. Sane igitur animo deliberato, ex speciali consilio, consensu, et assensu serenissimi principis et domini, domini, Karoli quarti diuina fauente clemencia Romanorum imperatoris semper Augusti et Boemie regis, domini et fratris nostri carissimi, et eciam nonnullorum tam ecclesiasticorum quam secularium baronum ac nobilium marchionatus nostri Morauie consilio precedente et specialiter lites, jurgia, controuersias omnesque dissensiones inter predictos filios nostros carissimos euitare cupientes, ac bonum et vtile ipsis pocius prouidentes, diuisionem, disposicionem, et ordina- cionem statuimus, ordinamus ac disponimus in hunc modum. Et ex eo presertim, quia a diuis predecessoribus nostris hoc actenus, exstitit tentum seu eciam obseruatum, quod senior existens in ordine geniture alios in adepcione principatuum precellebat, sicut et serenissimus princeps et dominus, dominus Karolus Romanorum imperator semper Augustus et Boemie rex, Germanus noster carissimus predictus, racione primogeniture coronam regni Boemie, est adeptus nobisque tamquam secundo genito et juniori marchionatum Morauie in insigne et nobile feudum contulit, subsequenter justo feudi tytulo tenendum et possidendum per nos et heredes nostros, et hoc specialiter porcione pro paterna: sic igitur huiusmodi consuetudini nostrorum predecessorum nos conformare cupientes, illustrem Judocum primogenitum filium nostrum, heredes et proheredes suos masculini duntaxat sexus in supremum dominum et marchionem ac marchiones, principem seu principes terre Morauie decernimus, statuimus et ordinamus, dantes et attribuentes eidem et eisdem heredibus ac proheredibus suis masculini duntaxat sexus eundem marchionatum cum ciuitatibus, terris, districtibus, opidis, villis monasterijs, preposituris, baronibus, domibus Cruciferorum, vasallis singulis, militibus clientibus, ciuibus, rusticis, emphiteotis, agricolis et censitis et ad glebam adstrictis, castris, municionibus, prediis, agris, cultis et incultis, montibus, vallibus, planis, planiciis, siluis, nemoribus, rubetis, virgultis, pascuis, pratis, venacionibus, aucupacionibus, piscinis, piscaturis, piscacionibus, piscatoribus, vineis et decimis earundem, aquis, aquarumue decursibus, molendinis, montanis auri, et argenti, stanni, plumbi, ferri vel cuiuslibet alterius generis metallorum, jurisdiccionibus, 18
137 ut sua sigilla in testimonium prefatorum appendere dignarentur, quod et beniuole facere curauerunt. Datum in Dubrawnykh Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo primo Marcii die vicesima prima. (Orig. Perg. 7 h. Sig. im Brünner Stadtarchive.) 118. Das dritte und letzte Testament des Mährischen Markgrafen Johann. Dt. Brünn, 26. März 1371. In nomine domini Amen. Johannes dei gracia Marchio Morauie ad perpetuam rei memoriam. Inter ceteras sollicitudinum curas, quibus pro vniuersorum statu fidelium nostre Celsitudinis animus ex innata nobis benignitate distrahitur, illud nostre meditacioni occurit precipuum, vt de honorifico ac decenti statu illustrium Judoci, Johannis et Procopii, filiorum nostrorum carissimorum, sollerter et diligencius intendamus. Sane igitur animo deliberato, ex speciali consilio, consensu, et assensu serenissimi principis et domini, domini, Karoli quarti diuina fauente clemencia Romanorum imperatoris semper Augusti et Boemie regis, domini et fratris nostri carissimi, et eciam nonnullorum tam ecclesiasticorum quam secularium baronum ac nobilium marchionatus nostri Morauie consilio precedente et specialiter lites, jurgia, controuersias omnesque dissensiones inter predictos filios nostros carissimos euitare cupientes, ac bonum et vtile ipsis pocius prouidentes, diuisionem, disposicionem, et ordina- cionem statuimus, ordinamus ac disponimus in hunc modum. Et ex eo presertim, quia a diuis predecessoribus nostris hoc actenus, exstitit tentum seu eciam obseruatum, quod senior existens in ordine geniture alios in adepcione principatuum precellebat, sicut et serenissimus princeps et dominus, dominus Karolus Romanorum imperator semper Augustus et Boemie rex, Germanus noster carissimus predictus, racione primogeniture coronam regni Boemie, est adeptus nobisque tamquam secundo genito et juniori marchionatum Morauie in insigne et nobile feudum contulit, subsequenter justo feudi tytulo tenendum et possidendum per nos et heredes nostros, et hoc specialiter porcione pro paterna: sic igitur huiusmodi consuetudini nostrorum predecessorum nos conformare cupientes, illustrem Judocum primogenitum filium nostrum, heredes et proheredes suos masculini duntaxat sexus in supremum dominum et marchionem ac marchiones, principem seu principes terre Morauie decernimus, statuimus et ordinamus, dantes et attribuentes eidem et eisdem heredibus ac proheredibus suis masculini duntaxat sexus eundem marchionatum cum ciuitatibus, terris, districtibus, opidis, villis monasterijs, preposituris, baronibus, domibus Cruciferorum, vasallis singulis, militibus clientibus, ciuibus, rusticis, emphiteotis, agricolis et censitis et ad glebam adstrictis, castris, municionibus, prediis, agris, cultis et incultis, montibus, vallibus, planis, planiciis, siluis, nemoribus, rubetis, virgultis, pascuis, pratis, venacionibus, aucupacionibus, piscinis, piscaturis, piscacionibus, piscatoribus, vineis et decimis earundem, aquis, aquarumue decursibus, molendinis, montanis auri, et argenti, stanni, plumbi, ferri vel cuiuslibet alterius generis metallorum, jurisdiccionibus, 18
Strana 138
138 baylijs, judicijs, dominiis, berna necnon bernis tam in bonis venerabilis Episcopi Olomucensis et successorum ipsius, quam aliorum baronum, procerum, militum et clientum per totum Marchionatum Morauie tocies, quocies easdem secundum approbatam regni Boemie consue- tudinem per reges Boemie ex legitimis causis exigi seu requiri continget, et eciam cum redditibus, prouentibus, censibus, exaccionibus, penis, emendis, mero et mixto imperio, juribus patronatus ecclesiarum et beneficiorum quoruncunque, expressate eciam collacionem canonicatuum et prebendarum in Olmucz et in Brunna, necnon judicium prouinciale, seu poprawam camerariatus et czudas et alia officia singula, ad jus terre pertinencia, deuoluciones cum omnibus juribus. honoribus, dignitatibus, obuencionibus, consuetudinibus, adherenciis et singulis pertinenciis suis, quibuscunque specialibus nominibus et vocabulis possint seu valeant nunccupari, habendum, tenendum, possidendum et vtifruendum perpetuo et in ewum, eo omni jure, dominio et libertate, quibus eum nosmet hucusque possedimus pacifice et quiete a nostris progenitoribus supradictis, exclusis tamen porcionibus Johannis et Procopii, filiorum nostrorum, fratrum ipsius, ac eorum honoribus, dominiis, juribus et libertatibus, jurisdiccionibus, bernis et singulis appendiis, adherenciis, pertinenciis, que inferius clarius et lucidius apparebunt, que et quas eciam de uerbo ad uerbum hic presentibus duximus inserenda Illustri itaque Johanni filio nostro secundogenito carissimo pro porcione sua paterna bona infrascripta, que sunt de fundo veri marchionatus partim, et partim per nos empta et comparata, cum eorum dominiis, honoribus. juribus, libertatibus, jurisdiccionibus, bernis et singulis eorum appendiciis damus, conferimus et donamus, primo videlicet castrum Bysencz, quod est de fundo Marchionatus nostri, cum opido Bysencz, cum judicio, vineis et earum decimis, dubrawam vsque Rudnik atque villas subsequentes ad dictum castrum pertinentes, videlicet Praczow cum theoloneo, Wlkoss, Ratyskouicz, Tyemicz, Surowin, Hostyeyow, Waczenowicz cum eorum pertinenciis vniuersis. Item castrum Karls- purg, iterum de fundo Marchionatus, cum villa Gywowa et cum pertinenciis vniuersis. Item bona Ostrow, eciam de fundo Marchionatus, cum villis subsequentibus, videlicet villis Blatnicz, Majori Lhota, Sezeme, Smichow, Latnicz Antiquo, Nimkoss, Gwaczicz et Ostroh cum earum pertinenciis vniuersis. Item castrum Ruttenstein, per nos emptum et comparatum, cum villis sequentibus, que sunt de fundo Marchionatus, videlicet Stericz, Slawicz, Rymaw, Ockrziessicz, Czichow, Petrouicz, Gyestrzyebye, Przibyslauicz, Czaslauicz, Smrczna, Lhota, Ruprechticz, Malcz cum earum singulis prouentibus et pertinenciis vniuersis. Item castrum Rabenstein prope Mohylnam, per nos similiter ademptum, cum villis, Dubnan et Dockwan et corum singulis pertinenciis. Item Hofleins villam de fundo Marchionatus cum judicio et theoloneo et eius singulis pertinenciis et dominio. Item ciuitates infrascriptas, que sunt de fundo marchionatus nostri predicti, primo Ewanczicz cum aduocacia, vineis et earum decimis. Item Pohrlicz cum aduocacia, et theoloneo. Item Brodam vngaricalem cum aduocacia. Item Ostroh seu Zdanicz cum theoloneo. Item opidum Purnicz cum theoloneo et judicio. Item opidum Ruchwan cum aduocacia ac earum pertinenciis singulis et vniuersis. Illustri vero Procopio, filio nostro juniori peramando, pro paterna sua porcione bona et dominia infra- scripta, que sunt de fundo nostri Marchionatus predicti partim et partim eciam per nos comparata et adempta, damus conferimus et donamus cum suis honoribus, juribus, libertatibus,
138 baylijs, judicijs, dominiis, berna necnon bernis tam in bonis venerabilis Episcopi Olomucensis et successorum ipsius, quam aliorum baronum, procerum, militum et clientum per totum Marchionatum Morauie tocies, quocies easdem secundum approbatam regni Boemie consue- tudinem per reges Boemie ex legitimis causis exigi seu requiri continget, et eciam cum redditibus, prouentibus, censibus, exaccionibus, penis, emendis, mero et mixto imperio, juribus patronatus ecclesiarum et beneficiorum quoruncunque, expressate eciam collacionem canonicatuum et prebendarum in Olmucz et in Brunna, necnon judicium prouinciale, seu poprawam camerariatus et czudas et alia officia singula, ad jus terre pertinencia, deuoluciones cum omnibus juribus. honoribus, dignitatibus, obuencionibus, consuetudinibus, adherenciis et singulis pertinenciis suis, quibuscunque specialibus nominibus et vocabulis possint seu valeant nunccupari, habendum, tenendum, possidendum et vtifruendum perpetuo et in ewum, eo omni jure, dominio et libertate, quibus eum nosmet hucusque possedimus pacifice et quiete a nostris progenitoribus supradictis, exclusis tamen porcionibus Johannis et Procopii, filiorum nostrorum, fratrum ipsius, ac eorum honoribus, dominiis, juribus et libertatibus, jurisdiccionibus, bernis et singulis appendiis, adherenciis, pertinenciis, que inferius clarius et lucidius apparebunt, que et quas eciam de uerbo ad uerbum hic presentibus duximus inserenda Illustri itaque Johanni filio nostro secundogenito carissimo pro porcione sua paterna bona infrascripta, que sunt de fundo veri marchionatus partim, et partim per nos empta et comparata, cum eorum dominiis, honoribus. juribus, libertatibus, jurisdiccionibus, bernis et singulis eorum appendiciis damus, conferimus et donamus, primo videlicet castrum Bysencz, quod est de fundo Marchionatus nostri, cum opido Bysencz, cum judicio, vineis et earum decimis, dubrawam vsque Rudnik atque villas subsequentes ad dictum castrum pertinentes, videlicet Praczow cum theoloneo, Wlkoss, Ratyskouicz, Tyemicz, Surowin, Hostyeyow, Waczenowicz cum eorum pertinenciis vniuersis. Item castrum Karls- purg, iterum de fundo Marchionatus, cum villa Gywowa et cum pertinenciis vniuersis. Item bona Ostrow, eciam de fundo Marchionatus, cum villis subsequentibus, videlicet villis Blatnicz, Majori Lhota, Sezeme, Smichow, Latnicz Antiquo, Nimkoss, Gwaczicz et Ostroh cum earum pertinenciis vniuersis. Item castrum Ruttenstein, per nos emptum et comparatum, cum villis sequentibus, que sunt de fundo Marchionatus, videlicet Stericz, Slawicz, Rymaw, Ockrziessicz, Czichow, Petrouicz, Gyestrzyebye, Przibyslauicz, Czaslauicz, Smrczna, Lhota, Ruprechticz, Malcz cum earum singulis prouentibus et pertinenciis vniuersis. Item castrum Rabenstein prope Mohylnam, per nos similiter ademptum, cum villis, Dubnan et Dockwan et corum singulis pertinenciis. Item Hofleins villam de fundo Marchionatus cum judicio et theoloneo et eius singulis pertinenciis et dominio. Item ciuitates infrascriptas, que sunt de fundo marchionatus nostri predicti, primo Ewanczicz cum aduocacia, vineis et earum decimis. Item Pohrlicz cum aduocacia, et theoloneo. Item Brodam vngaricalem cum aduocacia. Item Ostroh seu Zdanicz cum theoloneo. Item opidum Purnicz cum theoloneo et judicio. Item opidum Ruchwan cum aduocacia ac earum pertinenciis singulis et vniuersis. Illustri vero Procopio, filio nostro juniori peramando, pro paterna sua porcione bona et dominia infra- scripta, que sunt de fundo nostri Marchionatus predicti partim et partim eciam per nos comparata et adempta, damus conferimus et donamus cum suis honoribus, juribus, libertatibus,
Strana 139
139 jurisdiccionibus, bernis et singulis eorum appendiciis, primo videlicet castrum Ausaw, quod est de fundo eiusdem nostri marchionatus, cum Dubrawa, siluis et bonis ac villis infrascriptis, videlicet Medla, Krug, Pinkow, Pyscaw, Hrzimicz, Hliniczye, Klopywa, Trubelcz, Lybina, Stawenicz, Mostkow, Hrabowa, Luczka, Witossow, Zalawczye, Vgyezd magnum. Vgyezd parvum, Mladenowicz, Trziemessko, Winczendorf, Polycz, Mladcz, Bezdyechow, Swinow, Weleborzs, Brnyeczko, Lazy, Hradcz, Hradeczna cum earum singulis prouentibus et per- tinenciis vniuersis . Item castrum Bludaw, per nos emptum et comparatum, cum villis subsequentibus, videlicet Bludow, Radmolsdorf, Bratersdorf, Chrumicz, Engeldorf cum earum pertinenciis vniuersis. Item castrum Plankenberg, similiter per nos ademptum et comparatum, cum villis Byscupicz, Rzith, Hermansdorf et earum singulis pertinenciis. Item castrum Na- pagyedl, quod est de fundo nostri Marchionatus prescripti, cum opido Napagyedl et theoloneo ac suis pertinensiis vniuersis. Item villam Lauczans, que eciam est de fundo Marchionatus eiusdem, cum pertinenciis vniuersis. Item ciuitates infrascriptas, que sunt de fundo nostri marchionatus sepedicti, primo videlicet Prerouiam, Luthowiam, Nouamciuitatem. Item opidum Grelicz cum aduocaciis, theoloneis, ac aliis prouentibus et obuentionibus vniuersis per ipsos et heredes ac proheredes ipsorum masculini sexus duntaxat habenda, tenenda, possidenda et vtifruenda perpetuo et in ewum, cum Poprawa in bonis ipsorum duntaxat superius nominatis et eciam cum ciuibus, rusticis, emphiteotis, agricolis et censitis et ad glebam astrictis, municionibus, prediis, agris cultis et incultis, montibus, vallibus, planis, planiciis, siluis, nemoribus, rubetis, virgultis, pascuis, pratis, venacionibus, aucupacionibus, piscinis, piscaturis, piscacionibus, piscatoribus, vineis et decimis earundem, aquis, aquarum decursibus, molendinis, montanis auri, et argenti, stanni, plumbi, ferri et cuiuslibet alterius generis metallorum, juris- diccionibus, dominiis, bernis per dominia ipsorum predicta tocies, quocies eas, vt prefertur, secundum approbatam regni Boemie consuetudinem per reges Boemie ex legitimis causis exigi seu requiri continget, et eciam cum redditibus, prouentibus, censibus, exaccionibus, penis, emendis, mero et mixto imperio, juribuspatronatus ecclesiarum et beneficiorum ac aliis singulis pertinenciis, quibuscunque possint et valeant specialibus vocabulis designari. Decernentes ac deinceps perpetuo statuentes, quod supradicti Johannes et Procopius, filii nostri karissimi, heredes, et proheredes ipsorum dicta dominia cum suis pertinenciis, vt prefertur, a Judoco filio nostro primogenito, fratre ipsorum, vel heredibus suis, masculini sexus, vt prefertur, in feudum cum debitis et consuetis solempnitatibus et cerimoniis reuerenter suscipere debeant, debent et tenentur, quando per ipsum fuerint requisiti, sibique ac dictis suis heredibus et successoribus masculini sexus tamquam veris, ordinariis, et naturalibus ac hereditariis dominis suis tenebuntur et debent fidelitatis, homagii, subieccionis et obediencie, sicut in suscepcione feudorum consuetum est fieri, prestare et facere corporalia juramenta, ipseque Judocus, heredes, et proheredes ipsius predicti, dictos fratres suos heredes et proheredes ipsorum ab oppressionibus, violenciis, et injuriis defendere tenebuntur et tueri. Non licebit eciam dictis filiis nostris Johanni et Procopio aut ipsorum heredibus dominia eorum predicta in toto vel in parte ex quacunque causa donare, vendere, obligare aut alienare aliquo dimembracionis aut sequestracionis modo ab ipso Marchionatu sine prefati Judoci fratris ipsorum aut heredum seu proheredum ipsius 18*
139 jurisdiccionibus, bernis et singulis eorum appendiciis, primo videlicet castrum Ausaw, quod est de fundo eiusdem nostri marchionatus, cum Dubrawa, siluis et bonis ac villis infrascriptis, videlicet Medla, Krug, Pinkow, Pyscaw, Hrzimicz, Hliniczye, Klopywa, Trubelcz, Lybina, Stawenicz, Mostkow, Hrabowa, Luczka, Witossow, Zalawczye, Vgyezd magnum. Vgyezd parvum, Mladenowicz, Trziemessko, Winczendorf, Polycz, Mladcz, Bezdyechow, Swinow, Weleborzs, Brnyeczko, Lazy, Hradcz, Hradeczna cum earum singulis prouentibus et per- tinenciis vniuersis . Item castrum Bludaw, per nos emptum et comparatum, cum villis subsequentibus, videlicet Bludow, Radmolsdorf, Bratersdorf, Chrumicz, Engeldorf cum earum pertinenciis vniuersis. Item castrum Plankenberg, similiter per nos ademptum et comparatum, cum villis Byscupicz, Rzith, Hermansdorf et earum singulis pertinenciis. Item castrum Na- pagyedl, quod est de fundo nostri Marchionatus prescripti, cum opido Napagyedl et theoloneo ac suis pertinensiis vniuersis. Item villam Lauczans, que eciam est de fundo Marchionatus eiusdem, cum pertinenciis vniuersis. Item ciuitates infrascriptas, que sunt de fundo nostri marchionatus sepedicti, primo videlicet Prerouiam, Luthowiam, Nouamciuitatem. Item opidum Grelicz cum aduocaciis, theoloneis, ac aliis prouentibus et obuentionibus vniuersis per ipsos et heredes ac proheredes ipsorum masculini sexus duntaxat habenda, tenenda, possidenda et vtifruenda perpetuo et in ewum, cum Poprawa in bonis ipsorum duntaxat superius nominatis et eciam cum ciuibus, rusticis, emphiteotis, agricolis et censitis et ad glebam astrictis, municionibus, prediis, agris cultis et incultis, montibus, vallibus, planis, planiciis, siluis, nemoribus, rubetis, virgultis, pascuis, pratis, venacionibus, aucupacionibus, piscinis, piscaturis, piscacionibus, piscatoribus, vineis et decimis earundem, aquis, aquarum decursibus, molendinis, montanis auri, et argenti, stanni, plumbi, ferri et cuiuslibet alterius generis metallorum, juris- diccionibus, dominiis, bernis per dominia ipsorum predicta tocies, quocies eas, vt prefertur, secundum approbatam regni Boemie consuetudinem per reges Boemie ex legitimis causis exigi seu requiri continget, et eciam cum redditibus, prouentibus, censibus, exaccionibus, penis, emendis, mero et mixto imperio, juribuspatronatus ecclesiarum et beneficiorum ac aliis singulis pertinenciis, quibuscunque possint et valeant specialibus vocabulis designari. Decernentes ac deinceps perpetuo statuentes, quod supradicti Johannes et Procopius, filii nostri karissimi, heredes, et proheredes ipsorum dicta dominia cum suis pertinenciis, vt prefertur, a Judoco filio nostro primogenito, fratre ipsorum, vel heredibus suis, masculini sexus, vt prefertur, in feudum cum debitis et consuetis solempnitatibus et cerimoniis reuerenter suscipere debeant, debent et tenentur, quando per ipsum fuerint requisiti, sibique ac dictis suis heredibus et successoribus masculini sexus tamquam veris, ordinariis, et naturalibus ac hereditariis dominis suis tenebuntur et debent fidelitatis, homagii, subieccionis et obediencie, sicut in suscepcione feudorum consuetum est fieri, prestare et facere corporalia juramenta, ipseque Judocus, heredes, et proheredes ipsius predicti, dictos fratres suos heredes et proheredes ipsorum ab oppressionibus, violenciis, et injuriis defendere tenebuntur et tueri. Non licebit eciam dictis filiis nostris Johanni et Procopio aut ipsorum heredibus dominia eorum predicta in toto vel in parte ex quacunque causa donare, vendere, obligare aut alienare aliquo dimembracionis aut sequestracionis modo ab ipso Marchionatu sine prefati Judoci fratris ipsorum aut heredum seu proheredum ipsius 18*
Strana 140
140 masculini sexus consensu et assensu speciali. Si autem eundem Judocum filium nostrum primogenitum mori continget sexu legitimo masculino vtpote filio uel filiis relictis, extunc super filium suum seniorem legitimum vel illo non exstante super alium seniorem in ordine geniture et sic per lineam masculini sexus immediatam descendendo, dominium Marchionatus huiusmodi cum suis singulis juribus et pertinenciis deuoluetur. Eo autem, quod absit, sine masculino sexu decedente dominium Marchionatus prescriptum ad Johannem fratrem suum vel filios suos legittimos eo modo, vt prefertur, super seniorem secundum ordinem geniture deuoluetur, pars quoque ipsius Johannis, vtpote castra et ciuitates superius prenotata ad juniorem videlicet Procopium aut heredes vel proheredes suos masculini sexus deuoluetur, de quibus omnibus cum suis pertinenciis eidem Procopio condescendere tenebitur et debebit. easdemque partes vtrasque idem Procopius, videlicet Johannis et suam ab ipso Johanne fratre suo vel filiis suis legittimis et precipue seniore vel filii sui in feudum suscipere tenebuntur et debebunt ipsique Johanni vel suis heredibus masculini sexus parere tamquam veris, ordinariis et naturalibus ac hereditariis suis dominis fidelitatis homagii, subieccionis et obediencie, sicut in suscepcione feudorum consuetum est, vt prescribitur, fieri, prestare et facere corporalia juramenta. Quod si fieret et dominium Marchionatus ad ipsum deuolueretur, vt prescribitur, ipsumque Johannem et filios suos legitimos, non relicto legitimo masculino sexu, decedere contingeret, tunc dominium Marchionatus cum porcione ipsius ad Procopium vel heredes suos masculini sexus legitimos deuoluetur integraliter et ex toto. Si autem ipsos ambos decedere contingeret, heredibus masculini sexus non relictis, tunc ambe partes seu porciones ipsorum ad Judocum seniorem filium nostrum, fratrem ipsorum, vel suos filios legitimos deuoluantur. Johanne vero non relictis heredibus masculini sexus decedente, Judoco vel suis heredibus legitimis masculini sexus existentibus, tunc porcio sua eciam ad Procopium et suos heredes legitimos deuoluetur, quamquidem porcionem ipse Procopius vel heredes sui masculini sexus legitimi ab ipso Judoco vel suis proheredibus masculini sexus eodem modo suscipere debebunt cum cerimoniis et honoribus, vt prefertur, verum in feudum et ipsis parere tamquam suis naturalibus dominis omni penitus excusacione semota. Si vero Procopium non relictis heredibus legitimis masculini sexus ab hac luce migrare contingeret, Judoco vel suis heredibus legitimis masculini sexus existentibus, tunc porcio sua videlicet castra, ciuitates cum singulis eorum dominiis et pertinenciis prenotatis ad Johannem vel suos heredes masculini sexus legitimos deuoluentur, quamquidem porcionem ipse Johannes et heredes sui masculini sexus legitimi ab ipso Judoco vel sexu masculino seniore legitimo ipsius Judoci verum in feudum suscipere debebunt et ipsis parere tamquam suis naturalibus dominis, cum cerimoniis et honoribus, vt prescribitur, supradictis. Si autem Judocum filium nostrum predictum mori contingeret et relinqueret heredes masculini sexus legitimos et eciam filiam vel filias, tunc filii sui legitimi eandem filiam vel filias tradere debent maritis vel cum eis ita disponere, prout ipsis et eorum consciencie videbitur expedire. Eo autem decedente non habitoque sexu masculino, filiabus tamen relictis, si dominium Marchionatus ad Johannem vel Procopium vel ipsorum heredes masculini sexus legitimos deuolueretur, tunc ipsi aut ipsorum heredes legitimi easdem filias tradere debent, prout eorum consciencie et ipsis videbitur expedire. Econuerso
140 masculini sexus consensu et assensu speciali. Si autem eundem Judocum filium nostrum primogenitum mori continget sexu legitimo masculino vtpote filio uel filiis relictis, extunc super filium suum seniorem legitimum vel illo non exstante super alium seniorem in ordine geniture et sic per lineam masculini sexus immediatam descendendo, dominium Marchionatus huiusmodi cum suis singulis juribus et pertinenciis deuoluetur. Eo autem, quod absit, sine masculino sexu decedente dominium Marchionatus prescriptum ad Johannem fratrem suum vel filios suos legittimos eo modo, vt prefertur, super seniorem secundum ordinem geniture deuoluetur, pars quoque ipsius Johannis, vtpote castra et ciuitates superius prenotata ad juniorem videlicet Procopium aut heredes vel proheredes suos masculini sexus deuoluetur, de quibus omnibus cum suis pertinenciis eidem Procopio condescendere tenebitur et debebit. easdemque partes vtrasque idem Procopius, videlicet Johannis et suam ab ipso Johanne fratre suo vel filiis suis legittimis et precipue seniore vel filii sui in feudum suscipere tenebuntur et debebunt ipsique Johanni vel suis heredibus masculini sexus parere tamquam veris, ordinariis et naturalibus ac hereditariis suis dominis fidelitatis homagii, subieccionis et obediencie, sicut in suscepcione feudorum consuetum est, vt prescribitur, fieri, prestare et facere corporalia juramenta. Quod si fieret et dominium Marchionatus ad ipsum deuolueretur, vt prescribitur, ipsumque Johannem et filios suos legitimos, non relicto legitimo masculino sexu, decedere contingeret, tunc dominium Marchionatus cum porcione ipsius ad Procopium vel heredes suos masculini sexus legitimos deuoluetur integraliter et ex toto. Si autem ipsos ambos decedere contingeret, heredibus masculini sexus non relictis, tunc ambe partes seu porciones ipsorum ad Judocum seniorem filium nostrum, fratrem ipsorum, vel suos filios legitimos deuoluantur. Johanne vero non relictis heredibus masculini sexus decedente, Judoco vel suis heredibus legitimis masculini sexus existentibus, tunc porcio sua eciam ad Procopium et suos heredes legitimos deuoluetur, quamquidem porcionem ipse Procopius vel heredes sui masculini sexus legitimi ab ipso Judoco vel suis proheredibus masculini sexus eodem modo suscipere debebunt cum cerimoniis et honoribus, vt prefertur, verum in feudum et ipsis parere tamquam suis naturalibus dominis omni penitus excusacione semota. Si vero Procopium non relictis heredibus legitimis masculini sexus ab hac luce migrare contingeret, Judoco vel suis heredibus legitimis masculini sexus existentibus, tunc porcio sua videlicet castra, ciuitates cum singulis eorum dominiis et pertinenciis prenotatis ad Johannem vel suos heredes masculini sexus legitimos deuoluentur, quamquidem porcionem ipse Johannes et heredes sui masculini sexus legitimi ab ipso Judoco vel sexu masculino seniore legitimo ipsius Judoci verum in feudum suscipere debebunt et ipsis parere tamquam suis naturalibus dominis, cum cerimoniis et honoribus, vt prescribitur, supradictis. Si autem Judocum filium nostrum predictum mori contingeret et relinqueret heredes masculini sexus legitimos et eciam filiam vel filias, tunc filii sui legitimi eandem filiam vel filias tradere debent maritis vel cum eis ita disponere, prout ipsis et eorum consciencie videbitur expedire. Eo autem decedente non habitoque sexu masculino, filiabus tamen relictis, si dominium Marchionatus ad Johannem vel Procopium vel ipsorum heredes masculini sexus legitimos deuolueretur, tunc ipsi aut ipsorum heredes legitimi easdem filias tradere debent, prout eorum consciencie et ipsis videbitur expedire. Econuerso
Strana 141
141 etiam, si Johannem non relictis heredibus masculini sexus legitimis mori contingeret, et filiam, vel filias, relinqueret, ex tunc Procopius, vel sui heredes masculini sexus legitimi, ipsas tradere debent et de ipsis disponere, prout eis et eorum consciencie videbitur expedire. Si vero Procopium non relictis heredibus masculini sexus legitimis mori contingeret et filiam vel filias relinqueret, ex tunc Johannes vel heredes sui masculini sexus legitimi ipsas Procopii filias tradere debebunt et de ipsis disponere secundum eorum conscienciam et prout ipsis videbitur expedire. Ambobus autem ipsis, videlicet Johanne et Procopio, decedentibus, non relictis filiis legitimis, tunc porciones ipsorum cum singulis eorum pertinenciis ad Judocum et suos heredes deuoluentur. Ipsis denique sine sexu masculino decedentibus, filiabus tamen vna, vel pluribus relictis, ex tunc Judocus vel sui heredes masculini sexus legitimi ipsas tradere debent et de ipsis disponere secundum eorum conscienciam et prout ipsis videbitur expedire. Si autem, quod absit, omnes filii nostri predicti aut eorum heredes masculini sexus sine masculino legitimo sexu decederent, tunc dominium marchionatus seu principatus ad regem Boemie, qui pro tempore fuerit vel ad Coronam regni Boemie libere reuertatur. Si autem filiam vel filias relinquerent, tunc easdem idem . . rex Boemie, qui pro tempore fuerit, ad quem marchionatus deuoluetur predictus, eandem vel easdem tradere debet, prout sue consciencie videbitur expedire, cuilibet pro vero dotalicio decem millia marcarum Morauici numeri et pagamenti grossorum Pragensium assignando. Volumus insuper, vt si quis homines Johannis vel Procopii, ciuitatenses, ciues vel villanos jure impetere haberet, hoc debet vel debent eo jure requirere in ciuitatibus, locis atque villis, in quo jure sunt positi, siue eciam constituti, et ipsi de ipsis debent facere omnibus petentibus sine recusacione quacunque iusticie complementum. Si autem aliquis nobiles, vel militares ipsis Johanni vel Procopio deseruientes jure terre vel Curie impeteret, hoc coram Judoco vel suis officialibus vel czudariis fieri debet et judicari, sed non coram Johanne et Procopio supradictis. Non licebit eciam dictis Johanni uel Procopio aliquos feodatos Marchionatus atrahere nec in seruicium recipere, sine Judoci fratris eorum voluntate speciali et consensu, nec eciam feodales ex nouo aliquos facere seu creare. Item disponimus et eciam ordinamus, quod Johannes et Procopius cum singulis monasteriis nichil penitus habeant disponere, sed debent pertinere cum suis singulis pertinenciis ad ipsum Judocum, fratrem ipsorum seniorem suprascriptum, nisi ipsi vel alter ipsorum heredes aut proheredes eorundem dictum dominium Marchionatus post mortem ipsius Judoci vel heredum aut proheredum ipsorum masculini sexus, vt prescribitur, assequantur. In quorum omnium testimonium et robur perpetue ac perpetuo valiturum sigillum nostre Celsitudinis duximus presentibus appendendum. Nos quoque Judocus primogenitus, Johannes secundogenitus, Procopius terciogenitus, fratres vterini nati predicti domini et genitoris nostri karissimi domini Johannis Marchionis Morauie per juramentum, quod ad sacrosancta dei ewangelia corporaliter per nos tacta prestitimus, promittimus presentibus et spondemus bona, inuiolata, firma et sincera fide, per nos et heredes ac proheredes nostros ordinacionem, disposicionem, diuisionem huiusmodi per prefatum dominum Johannem Marchionem genitorem nostrum peramandum factam, ordinatam et dispositam, ratam, gratam et firmam tenere et inuiolabiliter obseruare in suis uniuersis punctis et clausulis, superius clarius et lucidius
141 etiam, si Johannem non relictis heredibus masculini sexus legitimis mori contingeret, et filiam, vel filias, relinqueret, ex tunc Procopius, vel sui heredes masculini sexus legitimi, ipsas tradere debent et de ipsis disponere, prout eis et eorum consciencie videbitur expedire. Si vero Procopium non relictis heredibus masculini sexus legitimis mori contingeret et filiam vel filias relinqueret, ex tunc Johannes vel heredes sui masculini sexus legitimi ipsas Procopii filias tradere debebunt et de ipsis disponere secundum eorum conscienciam et prout ipsis videbitur expedire. Ambobus autem ipsis, videlicet Johanne et Procopio, decedentibus, non relictis filiis legitimis, tunc porciones ipsorum cum singulis eorum pertinenciis ad Judocum et suos heredes deuoluentur. Ipsis denique sine sexu masculino decedentibus, filiabus tamen vna, vel pluribus relictis, ex tunc Judocus vel sui heredes masculini sexus legitimi ipsas tradere debent et de ipsis disponere secundum eorum conscienciam et prout ipsis videbitur expedire. Si autem, quod absit, omnes filii nostri predicti aut eorum heredes masculini sexus sine masculino legitimo sexu decederent, tunc dominium marchionatus seu principatus ad regem Boemie, qui pro tempore fuerit vel ad Coronam regni Boemie libere reuertatur. Si autem filiam vel filias relinquerent, tunc easdem idem . . rex Boemie, qui pro tempore fuerit, ad quem marchionatus deuoluetur predictus, eandem vel easdem tradere debet, prout sue consciencie videbitur expedire, cuilibet pro vero dotalicio decem millia marcarum Morauici numeri et pagamenti grossorum Pragensium assignando. Volumus insuper, vt si quis homines Johannis vel Procopii, ciuitatenses, ciues vel villanos jure impetere haberet, hoc debet vel debent eo jure requirere in ciuitatibus, locis atque villis, in quo jure sunt positi, siue eciam constituti, et ipsi de ipsis debent facere omnibus petentibus sine recusacione quacunque iusticie complementum. Si autem aliquis nobiles, vel militares ipsis Johanni vel Procopio deseruientes jure terre vel Curie impeteret, hoc coram Judoco vel suis officialibus vel czudariis fieri debet et judicari, sed non coram Johanne et Procopio supradictis. Non licebit eciam dictis Johanni uel Procopio aliquos feodatos Marchionatus atrahere nec in seruicium recipere, sine Judoci fratris eorum voluntate speciali et consensu, nec eciam feodales ex nouo aliquos facere seu creare. Item disponimus et eciam ordinamus, quod Johannes et Procopius cum singulis monasteriis nichil penitus habeant disponere, sed debent pertinere cum suis singulis pertinenciis ad ipsum Judocum, fratrem ipsorum seniorem suprascriptum, nisi ipsi vel alter ipsorum heredes aut proheredes eorundem dictum dominium Marchionatus post mortem ipsius Judoci vel heredum aut proheredum ipsorum masculini sexus, vt prescribitur, assequantur. In quorum omnium testimonium et robur perpetue ac perpetuo valiturum sigillum nostre Celsitudinis duximus presentibus appendendum. Nos quoque Judocus primogenitus, Johannes secundogenitus, Procopius terciogenitus, fratres vterini nati predicti domini et genitoris nostri karissimi domini Johannis Marchionis Morauie per juramentum, quod ad sacrosancta dei ewangelia corporaliter per nos tacta prestitimus, promittimus presentibus et spondemus bona, inuiolata, firma et sincera fide, per nos et heredes ac proheredes nostros ordinacionem, disposicionem, diuisionem huiusmodi per prefatum dominum Johannem Marchionem genitorem nostrum peramandum factam, ordinatam et dispositam, ratam, gratam et firmam tenere et inuiolabiliter obseruare in suis uniuersis punctis et clausulis, superius clarius et lucidius
Strana 142
142 expressatis, ac huiusmodi sue gracie largicione contenti supradicta bona nobis per ipsum donata siue deputata cum graciarum accione suscipimus et nunquam aliud quitquam per diuisionem, successionem ab intestato vel alio quouis tytulo, jure vel facto poterimus seu debebimus repetere, aut exigere, nisi aliquid nobis de singulari fauore et sue mentis bene- placito liberaliter duxerit errogandum. Eciam renuncciauimus expresse et tenore presencium renuncciamus in omnibus premissis et quolibet premissorum pro nobis, heredibus et successoribus nostris omnibus omni accioni, defensioni rei cuiuslibet et omni auxilio juris canonici uel ciuilis, consuetudinibus, constitutis et statutis ac priuilegiis contrariis quibuscunque et specialiter vniuersi et singuli barones, nobiles ac ciuitates Marchionatus Morauie predicti nobis, heredibus et proheredibus nostris in casu, ubi contra prefatam ordinacionem siue disposicionem domini . . genitoris nostri predicti in toto uel in parte venire vellemus, aut alter ex nobis dictis tractatibus contrairet, consentire non debent aut in talibus obedire, per que premissa omnia uel alterum ipsorum possent diminui seu turbari. In cuius rei testimonium sigilla nostra vna cum sigillis baronum et nobilium infrascriptorum ad sollertes et instantissimas preces nostras presentibus sunt appensa. Nos quoque Matussius de Sterenberg, dictus de Luckow, supremus camerarius czude Brunensis, Benessius de Crawar, dictus de Straznicz, supremus camerarius czude Olomucensis, Boczko de Cunstat, Hinczo de Lypa, Henricus, Henslinus, Georgius fratres de Wetowia, Benessco de Crawar dictus de Crumpnaw, Johannes senior, Johannes junior de Mezirziecz, Vlricus de Bozkowicz, Czenko de Letowicz, Jessco dictus Ptaczek de Pirkenstein, Jenczo de Lompnicz, Ctyborius de Czimburg, Artlebus de Starzechowicz, Alssico et Wilhelmus fratres de Zlyn dicti de Swyetlow, Henricus de Wartenberg, Hertlinus de Lyechtenstein, Paulus, Wocko, Potha, Jesco fratres de Holenstein, Franko de Kunowicz, Paulus et Pawlico de Ewlenberg, Benessius de Buzaw, Potha de Lossczicz, Wenczeslaus de Crawar alias de Straznicz, Jesco et Sdenko fratres de Sterenberg, dicti de Luckow, Bohussius de Starzicz, dictus de Holubek, Erhardus de Cunstat, Dyrslaus de Schellenberg, Petrus Hecht de Rossicz, Gymramus de Jacubaw, Wznata de Jacubaw, Sezema et Boczko de Jewissouicz, Jesco Pusska de Richwald, Cunyko de Drahotuss, ad peticionem illustrium principum, dominorum Johannis, dei gracia Marchionis Morauie, domini nostri, nec non Judoci primogeniti, Johannis secundogeniti et Procopii terciogeniti, filiorum ipsius domini Marchionis, in testimonium omnium premissorum sigilla nostra presentibus duximus appendenda. Datum Brunne feria quarta proxima post dominicam, qua cantatur Judica, Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo primo. (Orig. Perg. im ständ. Archive inter privilegia n. 15. — An der Urkunde hängen 4 Siegel des Markg. u. seiner drei Söhne, dann 42 Sig. der Barone, von denen aber mehrere von den Petien abgefallen sind. — Die Urkunde ist abgedruckt im V. Hefte der Schriften der hist. stat. Section u. in der Brünner Landtafel Lib. VI. n. 4.)
142 expressatis, ac huiusmodi sue gracie largicione contenti supradicta bona nobis per ipsum donata siue deputata cum graciarum accione suscipimus et nunquam aliud quitquam per diuisionem, successionem ab intestato vel alio quouis tytulo, jure vel facto poterimus seu debebimus repetere, aut exigere, nisi aliquid nobis de singulari fauore et sue mentis bene- placito liberaliter duxerit errogandum. Eciam renuncciauimus expresse et tenore presencium renuncciamus in omnibus premissis et quolibet premissorum pro nobis, heredibus et successoribus nostris omnibus omni accioni, defensioni rei cuiuslibet et omni auxilio juris canonici uel ciuilis, consuetudinibus, constitutis et statutis ac priuilegiis contrariis quibuscunque et specialiter vniuersi et singuli barones, nobiles ac ciuitates Marchionatus Morauie predicti nobis, heredibus et proheredibus nostris in casu, ubi contra prefatam ordinacionem siue disposicionem domini . . genitoris nostri predicti in toto uel in parte venire vellemus, aut alter ex nobis dictis tractatibus contrairet, consentire non debent aut in talibus obedire, per que premissa omnia uel alterum ipsorum possent diminui seu turbari. In cuius rei testimonium sigilla nostra vna cum sigillis baronum et nobilium infrascriptorum ad sollertes et instantissimas preces nostras presentibus sunt appensa. Nos quoque Matussius de Sterenberg, dictus de Luckow, supremus camerarius czude Brunensis, Benessius de Crawar, dictus de Straznicz, supremus camerarius czude Olomucensis, Boczko de Cunstat, Hinczo de Lypa, Henricus, Henslinus, Georgius fratres de Wetowia, Benessco de Crawar dictus de Crumpnaw, Johannes senior, Johannes junior de Mezirziecz, Vlricus de Bozkowicz, Czenko de Letowicz, Jessco dictus Ptaczek de Pirkenstein, Jenczo de Lompnicz, Ctyborius de Czimburg, Artlebus de Starzechowicz, Alssico et Wilhelmus fratres de Zlyn dicti de Swyetlow, Henricus de Wartenberg, Hertlinus de Lyechtenstein, Paulus, Wocko, Potha, Jesco fratres de Holenstein, Franko de Kunowicz, Paulus et Pawlico de Ewlenberg, Benessius de Buzaw, Potha de Lossczicz, Wenczeslaus de Crawar alias de Straznicz, Jesco et Sdenko fratres de Sterenberg, dicti de Luckow, Bohussius de Starzicz, dictus de Holubek, Erhardus de Cunstat, Dyrslaus de Schellenberg, Petrus Hecht de Rossicz, Gymramus de Jacubaw, Wznata de Jacubaw, Sezema et Boczko de Jewissouicz, Jesco Pusska de Richwald, Cunyko de Drahotuss, ad peticionem illustrium principum, dominorum Johannis, dei gracia Marchionis Morauie, domini nostri, nec non Judoci primogeniti, Johannis secundogeniti et Procopii terciogeniti, filiorum ipsius domini Marchionis, in testimonium omnium premissorum sigilla nostra presentibus duximus appendenda. Datum Brunne feria quarta proxima post dominicam, qua cantatur Judica, Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo primo. (Orig. Perg. im ständ. Archive inter privilegia n. 15. — An der Urkunde hängen 4 Siegel des Markg. u. seiner drei Söhne, dann 42 Sig. der Barone, von denen aber mehrere von den Petien abgefallen sind. — Die Urkunde ist abgedruckt im V. Hefte der Schriften der hist. stat. Section u. in der Brünner Landtafel Lib. VI. n. 4.)
Strana 143
143 119. Markgraf Johann verspricht, dass er keinen Unterthan des Königreiches Böhmen in seinen Schutz nehmen, noch vorzeitige Ansprüche an die Krone Böhmens erheben wolle. Dt. Prag, 18. April 1371. Johannes dei Gracia Marchio Morauie notum facimus tenore presentium vniuersis. Licet alias serenissimus princeps et dominus, dominus Karolus, Romanorum imperator semper augustus, et Boemie rex, dominus et frater noster precarissimus, nobis, heredibus et successoribus nostris legittimis marchionibus Morauie sexus masculini, insignem et illustrem principatum marchionatum Morauie cum attinentiis et pertinentiis ejusdem, principatibus venerabilis Olo- mucensis ecclesie et illustris Oppauie ducatus dumtaxat exceptis, preter bernam regiam generalem in bonis episcopalibus dicte Olomucensis ecclesie, que ad nos, heredes, et successores nostros, marchiones Morauie pertinet, prout in aliis literis desuper editis plenius est expressum, pro hereditaria et paterna nostra et heredum nostrorum portione in feudum illustre et insigne concesserit, Nosque dictum marchionatum cum suis pertinentiis, ut prefertur, ab ipso domino et fratre nostro ut a Rege Boemie in feodum susceperimus et fidelitatis, homagii, subieccionis et obedientie, sicut susceptione feodorum consuetum est fieri, Sibi ut regi Boemie presti- terimus corporalia juramenta, sicut etiam nostri heredes, et successores legitimi, marchiones Morauie, masculini sexus, eundem marchionatum cum attinentiis eiusdem ab ipso, ut a rege Boemie, heredibus et successoribus suis Boemie regibus et a corona regni eiusdem imper- petuum in feodum recipere tenebimur, ea tamen conditione notanter adiecta, quod idem marchionatus cum pertinentiis ipsius in eum casum, vbi nos, heredes, et successores nostri legitimi marchiones Morauie, sexus masculini, sine heredibus legitimis, masculini sexus. decedere contingerit, ad ipsum ut ad regem Boemie, heredes et successores suos Boemie reges et ad eiusdem regni coronam immediate deuoluantur, sicut premissa omnia in aliis literis desuper confectis plinius sunt expressa. Nos tamen comoditatibus dicti nostri domini et fratris, heredum et successorum suorum fraterne dilectionis indicio prouidere cupientes, eisdem bona fide absque omni dolo et sub iuramento, quod desuper uiua uoce ad euangelia sancta Dei corporaliter prestitisse dinoscimur, promisimus et pro nobis illustribus Jodoco nostrisque heredibus et successoribus marchionibus Morauie, Joanne et Procopio, filiis nostris, nec non aliis nostris filiis fortasse nascendis, eorum heredibus et proheredibus cuiuscumque conditionis, status uel preeminentie forent, seu ad quemcumque gradum dignitatis prin- cipatuum siue dominiorum peruenire possent, promittimus per presentes, quod predictorum regum Boemie homines feudatarios, uasallos et alios quoslibet subiectos, barones, nobiles et ignobiles, ecclesiasticos et seculares eorundem contra uoluntatem et in preiuditium ipsorum in bonis, que in regno Boemie obtinent, unquam defendemus, manutenebimus, protegemus, proloquemur, aut ipsos tuebimur in futurum. Sicut etiam idem dominus noster et frater, heredes et successores sui reges Boemie ac etiam alii sui filii nati et noscendi, eorum heredes et proheredes, cuiuscumque conditionis, status uel preeminentie forent, seu ad quemcumque gradum dignitatis principatuum siue dominiorum peruenire possent, contra
143 119. Markgraf Johann verspricht, dass er keinen Unterthan des Königreiches Böhmen in seinen Schutz nehmen, noch vorzeitige Ansprüche an die Krone Böhmens erheben wolle. Dt. Prag, 18. April 1371. Johannes dei Gracia Marchio Morauie notum facimus tenore presentium vniuersis. Licet alias serenissimus princeps et dominus, dominus Karolus, Romanorum imperator semper augustus, et Boemie rex, dominus et frater noster precarissimus, nobis, heredibus et successoribus nostris legittimis marchionibus Morauie sexus masculini, insignem et illustrem principatum marchionatum Morauie cum attinentiis et pertinentiis ejusdem, principatibus venerabilis Olo- mucensis ecclesie et illustris Oppauie ducatus dumtaxat exceptis, preter bernam regiam generalem in bonis episcopalibus dicte Olomucensis ecclesie, que ad nos, heredes, et successores nostros, marchiones Morauie pertinet, prout in aliis literis desuper editis plenius est expressum, pro hereditaria et paterna nostra et heredum nostrorum portione in feudum illustre et insigne concesserit, Nosque dictum marchionatum cum suis pertinentiis, ut prefertur, ab ipso domino et fratre nostro ut a Rege Boemie in feodum susceperimus et fidelitatis, homagii, subieccionis et obedientie, sicut susceptione feodorum consuetum est fieri, Sibi ut regi Boemie presti- terimus corporalia juramenta, sicut etiam nostri heredes, et successores legitimi, marchiones Morauie, masculini sexus, eundem marchionatum cum attinentiis eiusdem ab ipso, ut a rege Boemie, heredibus et successoribus suis Boemie regibus et a corona regni eiusdem imper- petuum in feodum recipere tenebimur, ea tamen conditione notanter adiecta, quod idem marchionatus cum pertinentiis ipsius in eum casum, vbi nos, heredes, et successores nostri legitimi marchiones Morauie, sexus masculini, sine heredibus legitimis, masculini sexus. decedere contingerit, ad ipsum ut ad regem Boemie, heredes et successores suos Boemie reges et ad eiusdem regni coronam immediate deuoluantur, sicut premissa omnia in aliis literis desuper confectis plinius sunt expressa. Nos tamen comoditatibus dicti nostri domini et fratris, heredum et successorum suorum fraterne dilectionis indicio prouidere cupientes, eisdem bona fide absque omni dolo et sub iuramento, quod desuper uiua uoce ad euangelia sancta Dei corporaliter prestitisse dinoscimur, promisimus et pro nobis illustribus Jodoco nostrisque heredibus et successoribus marchionibus Morauie, Joanne et Procopio, filiis nostris, nec non aliis nostris filiis fortasse nascendis, eorum heredibus et proheredibus cuiuscumque conditionis, status uel preeminentie forent, seu ad quemcumque gradum dignitatis prin- cipatuum siue dominiorum peruenire possent, promittimus per presentes, quod predictorum regum Boemie homines feudatarios, uasallos et alios quoslibet subiectos, barones, nobiles et ignobiles, ecclesiasticos et seculares eorundem contra uoluntatem et in preiuditium ipsorum in bonis, que in regno Boemie obtinent, unquam defendemus, manutenebimus, protegemus, proloquemur, aut ipsos tuebimur in futurum. Sicut etiam idem dominus noster et frater, heredes et successores sui reges Boemie ac etiam alii sui filii nati et noscendi, eorum heredes et proheredes, cuiuscumque conditionis, status uel preeminentie forent, seu ad quemcumque gradum dignitatis principatuum siue dominiorum peruenire possent, contra
Strana 144
144 nostram, heredum et successorum nostrorum predictorum uoluntatem et in nostrum preiudicium nostros homines feudatarios, vasallos, barones aliosque subiectos, nobiles et ignobiles, ecclesiasticos, et seculares, qui in marchionatu nostro Morauie bona obtinent, in eisdem bonis defendere, manutenere, protegere, proloqui et tueri aliqualiter non debebunt. Notanter etiam pro nobis dictis nostris heredibus et proheredibus memorato nostro domino et fratri, heredibus et successoribus suis Boemie regibus ceterisque suis heredibus et proheredibus, ut premittitur, animo deliberato et de certa nostra scientia, bona fide et sine omni dolo promissimus et super eo baronum et fidelium nostrorum marchionatus Morauie communicato consilio sano et maturo promittimus per hec scripta et in uirtute iuramenti prefati corporaliter per nos prestiti, quod nos, dicti nostri heredes et successores ac eorum heredes et proheredes omnes uniuersaliter et singulariter singuli, prefatum regnum Boemie attinentias et pertinentias eiusdem singulas a prefato domino et fratre nostro, heredibus, proheredibus et successoribus suis predictis iure ecclesiastico uel ciuili, aut facto, tacite, uel expresse, per nos, alium seu alios aliqua occasione, ratione, uel causa, directe uel indirecte, quouis exquisito ingenio uel colore, unquam imperpetuum in toto aut in parte auferemus nec auferri, in quantum in nobis est, sine omni dolo quomodolibet permittemus, nec ipsum regnum Boemie cum suis pertinentiis nobis uen- dicabimus, applicabimus aut idem Regnum aliqualiter impetemus. Pollicemur insuper et promittimus sub fide et iuramentis, quibus supra, nominato domino et fratri nostro domino Imperatori ut regi Boemie, heredibus et proheredibus suis prefatis in casu, quo ipsi seu ipsorum aliquis, uel etiam eorum principes, barones, nobiles, vasalli, homines familiares et subditi, cuius- cumque conditionis forent, quocumque ducti spiritu uel ingenio, quocumque se ipsos siue dominia, terras, possessiones aut bona sua in toto uel in parte, nobis, heredibus, nostris supradictis uel eorum alteri attribuere, donare siue subiugare sua sponte uellent et proponerent, quod nos ex tunc, heredes et proheredes nostri, seu eorum aliquis illum, seu illos, terras, dominia possessiones et bona ipsorum acceptare, suscipere, siue nobis uendicare quomodolibet non debeamus, sedpotius ad hoc consiliis, auxilüis et iuuaminibus operari pro uiribus, ut ipsi principes, barones, nobiles, vasalli, familiares et subditi una cum terris, dominiis, hereditatibus, possessionibus et bonis omnibus sub ipsis et ipsorum dominiis remaneant. Ita tamen, quod marchionatus Morauie ab ipso rege Boemie, qui pro tempore fuerit, et ipsius regni corona suis loco et tempore suscipiatur in feudum, et ipsi reges Boemie, qui pro tempore fuerint, nos, heredes et successores nostros in ipso marchionatu et omnibus ipsius iuribus et per- tinentiis, que ad ipsum ab antiquo spectasse noscuntur, fouere, manutenere debeant et effectualiter defensare, sicut hoc idem in aliis nostris literis, quas mutuo de super sibi dedimus, lucidius est expressum, et in eum casum, ubi dictum dominum et fratrem nostrum heredes el successores suos prefatos absque heredibus legittimis masculini sexus decedere contingeret, quod tunc dictum regnum ad nos, heredes et successores nostros marchiones Morauie esset legittime deuolutum, ut in aliis literis desuper traditis plenius est expressum, quas literas in omnibus suis clausulis, sententiis, tenoribus et punctis, sicut scripte sunt, in suo robore per omnia uolumus remanere. Et ad omnia et singula et eorum quodlibet, prout expressantur superius, obseruanda Nos bona fide absque omni dolo et in uirtute corporalis
144 nostram, heredum et successorum nostrorum predictorum uoluntatem et in nostrum preiudicium nostros homines feudatarios, vasallos, barones aliosque subiectos, nobiles et ignobiles, ecclesiasticos, et seculares, qui in marchionatu nostro Morauie bona obtinent, in eisdem bonis defendere, manutenere, protegere, proloqui et tueri aliqualiter non debebunt. Notanter etiam pro nobis dictis nostris heredibus et proheredibus memorato nostro domino et fratri, heredibus et successoribus suis Boemie regibus ceterisque suis heredibus et proheredibus, ut premittitur, animo deliberato et de certa nostra scientia, bona fide et sine omni dolo promissimus et super eo baronum et fidelium nostrorum marchionatus Morauie communicato consilio sano et maturo promittimus per hec scripta et in uirtute iuramenti prefati corporaliter per nos prestiti, quod nos, dicti nostri heredes et successores ac eorum heredes et proheredes omnes uniuersaliter et singulariter singuli, prefatum regnum Boemie attinentias et pertinentias eiusdem singulas a prefato domino et fratre nostro, heredibus, proheredibus et successoribus suis predictis iure ecclesiastico uel ciuili, aut facto, tacite, uel expresse, per nos, alium seu alios aliqua occasione, ratione, uel causa, directe uel indirecte, quouis exquisito ingenio uel colore, unquam imperpetuum in toto aut in parte auferemus nec auferri, in quantum in nobis est, sine omni dolo quomodolibet permittemus, nec ipsum regnum Boemie cum suis pertinentiis nobis uen- dicabimus, applicabimus aut idem Regnum aliqualiter impetemus. Pollicemur insuper et promittimus sub fide et iuramentis, quibus supra, nominato domino et fratri nostro domino Imperatori ut regi Boemie, heredibus et proheredibus suis prefatis in casu, quo ipsi seu ipsorum aliquis, uel etiam eorum principes, barones, nobiles, vasalli, homines familiares et subditi, cuius- cumque conditionis forent, quocumque ducti spiritu uel ingenio, quocumque se ipsos siue dominia, terras, possessiones aut bona sua in toto uel in parte, nobis, heredibus, nostris supradictis uel eorum alteri attribuere, donare siue subiugare sua sponte uellent et proponerent, quod nos ex tunc, heredes et proheredes nostri, seu eorum aliquis illum, seu illos, terras, dominia possessiones et bona ipsorum acceptare, suscipere, siue nobis uendicare quomodolibet non debeamus, sedpotius ad hoc consiliis, auxilüis et iuuaminibus operari pro uiribus, ut ipsi principes, barones, nobiles, vasalli, familiares et subditi una cum terris, dominiis, hereditatibus, possessionibus et bonis omnibus sub ipsis et ipsorum dominiis remaneant. Ita tamen, quod marchionatus Morauie ab ipso rege Boemie, qui pro tempore fuerit, et ipsius regni corona suis loco et tempore suscipiatur in feudum, et ipsi reges Boemie, qui pro tempore fuerint, nos, heredes et successores nostros in ipso marchionatu et omnibus ipsius iuribus et per- tinentiis, que ad ipsum ab antiquo spectasse noscuntur, fouere, manutenere debeant et effectualiter defensare, sicut hoc idem in aliis nostris literis, quas mutuo de super sibi dedimus, lucidius est expressum, et in eum casum, ubi dictum dominum et fratrem nostrum heredes el successores suos prefatos absque heredibus legittimis masculini sexus decedere contingeret, quod tunc dictum regnum ad nos, heredes et successores nostros marchiones Morauie esset legittime deuolutum, ut in aliis literis desuper traditis plenius est expressum, quas literas in omnibus suis clausulis, sententiis, tenoribus et punctis, sicut scripte sunt, in suo robore per omnia uolumus remanere. Et ad omnia et singula et eorum quodlibet, prout expressantur superius, obseruanda Nos bona fide absque omni dolo et in uirtute corporalis
Strana 145
145 iuramenti predicti de certa nostra scientia firmiter obligamus. Presentium nostro sub maiori pendenti sigillo testimonio literarum. Datum Prage Anno Domini, Millesimo Trecentesimo, Septuagesimo primo . Indictione nona, Decimoquarto Kal. Maij. (Das Orig. im k. k. geh. Staastarchive in Wien. Eine vidimirte Copie wurde 1615 und 1782 den mähr. Ständen mitgetheilt, die sich im ständ. Archive n. 116 inter Privilegia befindet.) 120. Bohunko von Stihnic verkaufet sein Gut zu Dobrobuden dem Mařiko von Onssow um 150 Mark Prager Groschen. Dt. 23. April 1371 s. l. Ich Bohvng von Stihnicz mit meinen erben vergich vnd tue chvnt offenborleichen allen leuten mit disem brief, daz ich mit woluerdachtem muet nach gueter vreunt rat czu der czeit vnd ichs wohl macht getven, mein guet cze Dobrobueden mit herschaft, mit czinsen, mit der Vest, mit czwain pfluegen akhers, mit weingarten, pavmgarten, teichen, puschen, wasserflussen, mit andern nuczen vnd mit aller czugehoerung cze veld vnd cze dorf, gleicher weis, als ichs alda han gehabt vnd pesessen, dem erbern diener Marschiken von Onschaw vnd seinen erben vm anderthalb hundert mark grosser prager phenning Merherischs gewichcz vnd werung, fuer ein igleich mark czeraiten vier vnd sechczik gross, redleich, rechtleich vnd erbikleich verchauf vnd verchauft hab vnd in sein abtrit mit disem brief, in cze halden, cze nuczen, do mit cze tyn vnd cze lassen als sev dez wiert bedvnken. So gelob ich Bohvnk der obgenant mit meinen erben vnd cze einer grossern gewishait wier Andre von Okarcz, Bolik von Stihnicz, Sczepan von Peherwicz, Boczk von Sedlcz vnd Milota von ober Stihnicz mit vnsern erben geloben mit dem obgenanten Bohvnken vnd mit seinen erben in Burgen weis all czesampmen mit gesampter hant vnuerschaidenlich an arglist mit vnsern gûten trevn, dem obgenanten Marschiken vnd seinen erben, vnd cze getrewer hant Marschiken von Raczischowicz Jesken von Horken, Sczepan von Raczischowicz vnd Bohunken von Hartwicowicz das obgenant guetel mit seiner aller czuegehorung vor aller menikleich ansprach in einen rechten vrein, scherm vnd entwerren, als in disem lant cze Merhern gewonhait vnd recht ist, vnd an dem nechsten Lantgesprech cze Brunn, wenn die Lanttauel hin vor vnd offen wiert, Bohvnken vnd seiner wiertin aus der Lanttauel heraus legen, vnd dem obgenanten Marsiken vnd seinen erben vnuerczogenkleich in di Lanttauel einlegen vnd schreiben. Ob wier dez ichte icht savmiechten, dez got nicht engeb, so schul wier in anderhalb hvndert mark grosser der obgeschriben muencz in einen meneid hin wider geben vnd verrichten. Tet wir dez nicht, alczuhant vnser czwen aus vns, welich von den obgenanten vnsern gloubern oder von ier aynen darum wern genant, mit czwayn knechten vnd mit vier pferten in di Stat gen Znoym in ein erber haus, daz vns von in wirt beweist, an alle widerred schullen eincziehen, inneligen vnd laisten, als dez gewonhail vnd recht ist. Vnd wenn wier denn vierczehen tag, nacheinander stetleich czu czelen, gelaist haben oder gelaist scholden haben, vnd di obgeschriben anderhalb hvndert mark 19
145 iuramenti predicti de certa nostra scientia firmiter obligamus. Presentium nostro sub maiori pendenti sigillo testimonio literarum. Datum Prage Anno Domini, Millesimo Trecentesimo, Septuagesimo primo . Indictione nona, Decimoquarto Kal. Maij. (Das Orig. im k. k. geh. Staastarchive in Wien. Eine vidimirte Copie wurde 1615 und 1782 den mähr. Ständen mitgetheilt, die sich im ständ. Archive n. 116 inter Privilegia befindet.) 120. Bohunko von Stihnic verkaufet sein Gut zu Dobrobuden dem Mařiko von Onssow um 150 Mark Prager Groschen. Dt. 23. April 1371 s. l. Ich Bohvng von Stihnicz mit meinen erben vergich vnd tue chvnt offenborleichen allen leuten mit disem brief, daz ich mit woluerdachtem muet nach gueter vreunt rat czu der czeit vnd ichs wohl macht getven, mein guet cze Dobrobueden mit herschaft, mit czinsen, mit der Vest, mit czwain pfluegen akhers, mit weingarten, pavmgarten, teichen, puschen, wasserflussen, mit andern nuczen vnd mit aller czugehoerung cze veld vnd cze dorf, gleicher weis, als ichs alda han gehabt vnd pesessen, dem erbern diener Marschiken von Onschaw vnd seinen erben vm anderthalb hundert mark grosser prager phenning Merherischs gewichcz vnd werung, fuer ein igleich mark czeraiten vier vnd sechczik gross, redleich, rechtleich vnd erbikleich verchauf vnd verchauft hab vnd in sein abtrit mit disem brief, in cze halden, cze nuczen, do mit cze tyn vnd cze lassen als sev dez wiert bedvnken. So gelob ich Bohvnk der obgenant mit meinen erben vnd cze einer grossern gewishait wier Andre von Okarcz, Bolik von Stihnicz, Sczepan von Peherwicz, Boczk von Sedlcz vnd Milota von ober Stihnicz mit vnsern erben geloben mit dem obgenanten Bohvnken vnd mit seinen erben in Burgen weis all czesampmen mit gesampter hant vnuerschaidenlich an arglist mit vnsern gûten trevn, dem obgenanten Marschiken vnd seinen erben, vnd cze getrewer hant Marschiken von Raczischowicz Jesken von Horken, Sczepan von Raczischowicz vnd Bohunken von Hartwicowicz das obgenant guetel mit seiner aller czuegehorung vor aller menikleich ansprach in einen rechten vrein, scherm vnd entwerren, als in disem lant cze Merhern gewonhait vnd recht ist, vnd an dem nechsten Lantgesprech cze Brunn, wenn die Lanttauel hin vor vnd offen wiert, Bohvnken vnd seiner wiertin aus der Lanttauel heraus legen, vnd dem obgenanten Marsiken vnd seinen erben vnuerczogenkleich in di Lanttauel einlegen vnd schreiben. Ob wier dez ichte icht savmiechten, dez got nicht engeb, so schul wier in anderhalb hvndert mark grosser der obgeschriben muencz in einen meneid hin wider geben vnd verrichten. Tet wir dez nicht, alczuhant vnser czwen aus vns, welich von den obgenanten vnsern gloubern oder von ier aynen darum wern genant, mit czwayn knechten vnd mit vier pferten in di Stat gen Znoym in ein erber haus, daz vns von in wirt beweist, an alle widerred schullen eincziehen, inneligen vnd laisten, als dez gewonhail vnd recht ist. Vnd wenn wier denn vierczehen tag, nacheinander stetleich czu czelen, gelaist haben oder gelaist scholden haben, vnd di obgeschriben anderhalb hvndert mark 19
Strana 146
146 den obgenanten vnsern gloubern von vns dennocht nicht weren verricht alczuhant, so schullen sev vnd mogen pilleich di obgeschriben anderhalb hvndert mark cze Christen oder cze Juden auf vnsern schaden nemen vnd gewinnen, wo si dez mogen bechomen, vnd wier die obgenante laistung vnuersert io stetleich schullen pehalten vnd mit chainen sachen daraus chomen als lang, bis die obgenanten anderhalb hvndert mark Houpgut vnd aller schaden, der darauf gegangen vnd gewachsen ist, welcherlay der wer, den si redleich mochten peweisen, den obgenanten vnsern gloubern von vns gancz vnd gar vorricht wiert vnd plosleich alental peczalt. Dez allez czu einer steten vrchund vnd sicherhait versiglen wir disen Brief mit vnser aller anhangenden Insiglen. Gugeben (sic) nach Christcz gepurd dreiczehen hundert iar vnd indem ainvndsibenczikisten Jar an sand Georgen abent dez heiligen Martrers. (Orig. Perg. 6 h. Sig., das 2. und 6. abgerissen, im ständ. Archive sub n. 93 inter Miscellanea.) 121. Kaiser Karl IV. bestätiget die vom Markgrafen Johann unter seine Söhne vorgenommene Theilung Mährens. Dt. Prag, 12. Mai 1371. Karolus Quartus diuina fauente clemencia Romanorum Imperator Semper Augustus et Boemie Rex notum facimus tenore presencium vniuersis. Quod cum illustris Johannes Marchio Morauie, princeps et frater noster carissimus in et de principatu et dominio marchionatus Morauie, quem sibi et suis heredibus pro paterna sua porcione in illustre, et insigne feodum a nobis tamquam Boemie rege et ipsius regni corona tenendum et perpetuo possidendum dedisse et contulisse dinoscimur, inter illustres Jodocum, Johannem et Procopium, filios suos, quasdam diuisionem, disposicionem et ordinacionem fecerit, disposuerit et statuerit, quas sui predicti marchionatus barones et nobiles suis pendentibus sigillis attestauerint, nobisque tamquam regi Boemie vna cum predictis suis filiis cum instancia supplicauerit, quatenus diuisionem, ordinacionem et disposicionem huiusmodi auctoritate regia Boemie approbare, ratificare et confirmare graciosius dignaremur. Quarum quidem diuisionis, ordinacionis et disposicionis tenor sequitur in hec verba: In Nomine domini Amen. Johannes dei gracia Marchio Morauie &c. &c. &c. (usque Datum Brunne feria quarta proxima post dominicam qua cantatur Judica. Anno domini Millesimo Trecentesimo septuagesimo primo. Nos igitur, qui statum tranquillum et felicia comoda predictorum nostri fratris filiorum et heredum suorum karitatiuis desideriis et fraterno semper amore prosequimur, audito prius et plenarie cognito, quod talis diuisio, disposicio et ordinacio de vnanimi et communi consensu et voluntate predictorum Jodoci, Johannis et Procopii rite processerint, ad votiuas ipsorum precum instancias diuisionem, ordinacionem et disposicionem prefatas vnacum attestacione baronum et nobilium marchionatus predicti in omnibus suis tenoribus, sentenciis, punctis et clausulis, prout de verbo ad verbum expressantur superius, animo deliberato, non per errorem vel improuide, sed sano et maturo principum, baronum et procerum nostrorum fidelium accedente consilio ratificamus, approbamus et presentis scripti patrocinio de certa nostra sciencia et regia auctoritate Boemie confirmamus.
146 den obgenanten vnsern gloubern von vns dennocht nicht weren verricht alczuhant, so schullen sev vnd mogen pilleich di obgeschriben anderhalb hvndert mark cze Christen oder cze Juden auf vnsern schaden nemen vnd gewinnen, wo si dez mogen bechomen, vnd wier die obgenante laistung vnuersert io stetleich schullen pehalten vnd mit chainen sachen daraus chomen als lang, bis die obgenanten anderhalb hvndert mark Houpgut vnd aller schaden, der darauf gegangen vnd gewachsen ist, welcherlay der wer, den si redleich mochten peweisen, den obgenanten vnsern gloubern von vns gancz vnd gar vorricht wiert vnd plosleich alental peczalt. Dez allez czu einer steten vrchund vnd sicherhait versiglen wir disen Brief mit vnser aller anhangenden Insiglen. Gugeben (sic) nach Christcz gepurd dreiczehen hundert iar vnd indem ainvndsibenczikisten Jar an sand Georgen abent dez heiligen Martrers. (Orig. Perg. 6 h. Sig., das 2. und 6. abgerissen, im ständ. Archive sub n. 93 inter Miscellanea.) 121. Kaiser Karl IV. bestätiget die vom Markgrafen Johann unter seine Söhne vorgenommene Theilung Mährens. Dt. Prag, 12. Mai 1371. Karolus Quartus diuina fauente clemencia Romanorum Imperator Semper Augustus et Boemie Rex notum facimus tenore presencium vniuersis. Quod cum illustris Johannes Marchio Morauie, princeps et frater noster carissimus in et de principatu et dominio marchionatus Morauie, quem sibi et suis heredibus pro paterna sua porcione in illustre, et insigne feodum a nobis tamquam Boemie rege et ipsius regni corona tenendum et perpetuo possidendum dedisse et contulisse dinoscimur, inter illustres Jodocum, Johannem et Procopium, filios suos, quasdam diuisionem, disposicionem et ordinacionem fecerit, disposuerit et statuerit, quas sui predicti marchionatus barones et nobiles suis pendentibus sigillis attestauerint, nobisque tamquam regi Boemie vna cum predictis suis filiis cum instancia supplicauerit, quatenus diuisionem, ordinacionem et disposicionem huiusmodi auctoritate regia Boemie approbare, ratificare et confirmare graciosius dignaremur. Quarum quidem diuisionis, ordinacionis et disposicionis tenor sequitur in hec verba: In Nomine domini Amen. Johannes dei gracia Marchio Morauie &c. &c. &c. (usque Datum Brunne feria quarta proxima post dominicam qua cantatur Judica. Anno domini Millesimo Trecentesimo septuagesimo primo. Nos igitur, qui statum tranquillum et felicia comoda predictorum nostri fratris filiorum et heredum suorum karitatiuis desideriis et fraterno semper amore prosequimur, audito prius et plenarie cognito, quod talis diuisio, disposicio et ordinacio de vnanimi et communi consensu et voluntate predictorum Jodoci, Johannis et Procopii rite processerint, ad votiuas ipsorum precum instancias diuisionem, ordinacionem et disposicionem prefatas vnacum attestacione baronum et nobilium marchionatus predicti in omnibus suis tenoribus, sentenciis, punctis et clausulis, prout de verbo ad verbum expressantur superius, animo deliberato, non per errorem vel improuide, sed sano et maturo principum, baronum et procerum nostrorum fidelium accedente consilio ratificamus, approbamus et presentis scripti patrocinio de certa nostra sciencia et regia auctoritate Boemie confirmamus.
Strana 147
147 Presencium sub imperialis nostre Maiestatis sigillo testimonio literarum. Datum Prage Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo primo Indiccione nona, IIII Idus Maii, Regnorum nostrorum anno vicesimo quinto Imperii vero decimo septimo. Ad mandatum domini Imperatoris P. Jauriensis. In aversa parte: R. Nicolaus de Praga. (Orig. Perg. h. Sig. im ständ. Archive n. 18 inter Privilegia.) 122. Ingram von Pernstein verpfändet dem Kloster Doubravnik eine Mark jährlichen Zinses in dem Dorfe Slatkow. Dt. Doubravnik, 12. Mai 1371. Ego Yngramus de Pernsteyn tenore presencium recognosco vniuersis, me pro mera necessitate mea bonaque deliberacione prehabita de consensu eciam filii mei Bohuslay obligasse iusto pignore tituloque racionabili dominabus et sanctimonialibus in Dubrawnycensi monasterio deo famulantibus, Clare fratueli mee et Blance filie mee et Agneti de Dubravicz nepti mee et quicunque presentem literam post decessum ipsarum trium tenuerit, partem ville mee Slatkow dicte cum hominibus, marcam annuatim censuantibus, pro decem marcis grossorum denariorum Pragensium Morauici numeri et pagamenti, sexaginta quatuor grossis pro qualibet marca supputatis, michi actu iam ex racionabili credito in integrum expeditis, habendam tenendam et huiusmodi obligacionem per predictas obligatorias cum vniuersis et singulis iuribus, judicio, culpis, emendis, exaccionibusque possidendam. Hac tamen condicione interposita, quod si me infra tempus huius obligacionis decurrens a meis propriis hominibus exaccionem aliquam recipere contigerit et ipse simili modo ab hominibus ipsis obligatis tollere seu recipere, si placet, non ommittant angariam, vero que robota wlgariter dicitur et honores minores volo ad me ut pertineant. Steuram eciam generalem, que berna nuncupatur, quam, cum proclamata fuerit, ab eisdem hominibus in Slatkow solus recipiens ipsis collectoribus, berne protunc presidentibus, debebo expedire. Promittens pro me et heredibus meis in solidum bona fide et sine dolo quolibet memoratis obligatoriis fatam obligacionem toto pendentis obligacionis tempore ab impeticionibus, controuersiis cuiuslibet hominis et vniuersitatis exbrigare et libertare meis propriis laboribus et expensis In cuius robur et firmamentum presentes dedi meo filiique mei Bohuslay sigillis roboratis et petiui nobiles viros et fratres meos ac dominos dominum Yngramum et dominum Philippum de Jacobaw dominumque Mixonem de Kralicz nec non fratrueles meos Woytyechonem et Vankonem fratres dictos de Pernsteyn, ut presentibus in testimonium prefatorum sigilla sua appenderent, quod et facere sunt dignati. Datum et actum in Dubrawnykh Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo primo Mensis magii die duodecima. (Orig. Perg. 7 h. Sig. im Brünner Stadtarchive. — Das Wappen des Vojtěch von Pernstein hat nicht den Schild mit dem Büffelkopfe, sondern bloss den Helm, über welchem sich der Kopf und Hals des Büffels crhebt mit dem gewöhnlichen, durch die Nase gezogenen Ringe. Diese Helmzier ist dieselbe, wie sie auch in dem Wappen des Johann von Pernstein zum 14. Buche der Brünner Landtafel vom Jahre 1466 vor- kommt. Gewöhnlich zeigt das Wappen der Pernsteine auf Siegeln den blossen Schild und darauf den Büffelkopf ohne Hals.) 19*
147 Presencium sub imperialis nostre Maiestatis sigillo testimonio literarum. Datum Prage Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo primo Indiccione nona, IIII Idus Maii, Regnorum nostrorum anno vicesimo quinto Imperii vero decimo septimo. Ad mandatum domini Imperatoris P. Jauriensis. In aversa parte: R. Nicolaus de Praga. (Orig. Perg. h. Sig. im ständ. Archive n. 18 inter Privilegia.) 122. Ingram von Pernstein verpfändet dem Kloster Doubravnik eine Mark jährlichen Zinses in dem Dorfe Slatkow. Dt. Doubravnik, 12. Mai 1371. Ego Yngramus de Pernsteyn tenore presencium recognosco vniuersis, me pro mera necessitate mea bonaque deliberacione prehabita de consensu eciam filii mei Bohuslay obligasse iusto pignore tituloque racionabili dominabus et sanctimonialibus in Dubrawnycensi monasterio deo famulantibus, Clare fratueli mee et Blance filie mee et Agneti de Dubravicz nepti mee et quicunque presentem literam post decessum ipsarum trium tenuerit, partem ville mee Slatkow dicte cum hominibus, marcam annuatim censuantibus, pro decem marcis grossorum denariorum Pragensium Morauici numeri et pagamenti, sexaginta quatuor grossis pro qualibet marca supputatis, michi actu iam ex racionabili credito in integrum expeditis, habendam tenendam et huiusmodi obligacionem per predictas obligatorias cum vniuersis et singulis iuribus, judicio, culpis, emendis, exaccionibusque possidendam. Hac tamen condicione interposita, quod si me infra tempus huius obligacionis decurrens a meis propriis hominibus exaccionem aliquam recipere contigerit et ipse simili modo ab hominibus ipsis obligatis tollere seu recipere, si placet, non ommittant angariam, vero que robota wlgariter dicitur et honores minores volo ad me ut pertineant. Steuram eciam generalem, que berna nuncupatur, quam, cum proclamata fuerit, ab eisdem hominibus in Slatkow solus recipiens ipsis collectoribus, berne protunc presidentibus, debebo expedire. Promittens pro me et heredibus meis in solidum bona fide et sine dolo quolibet memoratis obligatoriis fatam obligacionem toto pendentis obligacionis tempore ab impeticionibus, controuersiis cuiuslibet hominis et vniuersitatis exbrigare et libertare meis propriis laboribus et expensis In cuius robur et firmamentum presentes dedi meo filiique mei Bohuslay sigillis roboratis et petiui nobiles viros et fratres meos ac dominos dominum Yngramum et dominum Philippum de Jacobaw dominumque Mixonem de Kralicz nec non fratrueles meos Woytyechonem et Vankonem fratres dictos de Pernsteyn, ut presentibus in testimonium prefatorum sigilla sua appenderent, quod et facere sunt dignati. Datum et actum in Dubrawnykh Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo primo Mensis magii die duodecima. (Orig. Perg. 7 h. Sig. im Brünner Stadtarchive. — Das Wappen des Vojtěch von Pernstein hat nicht den Schild mit dem Büffelkopfe, sondern bloss den Helm, über welchem sich der Kopf und Hals des Büffels crhebt mit dem gewöhnlichen, durch die Nase gezogenen Ringe. Diese Helmzier ist dieselbe, wie sie auch in dem Wappen des Johann von Pernstein zum 14. Buche der Brünner Landtafel vom Jahre 1466 vor- kommt. Gewöhnlich zeigt das Wappen der Pernsteine auf Siegeln den blossen Schild und darauf den Büffelkopf ohne Hals.) 19*
Strana 148
148 123. Kaiser Karl IV. bestätiget die von seinem Bruder Markgrafen Johann ddo. Brünn, Mittwoch nach dem Sonntag Judica 1371, unter seine drei Söhne Jodok, Johann (Soběsla) und Prokop gemachte Theilung des Markgrafthumes Mähren. Dt. Prag, 12. Mai 1371. Wir Karl von gotes gnaden Romischer Keyser zu allen czeiten Merer des Reichs vnd Kunig zu Beheim, bekennen vnd tun kunt offenlichen mit diesem Brieue allen den, die yn sehen oder horen lesen. Wann der Hochgeborne Johans, Marggraff zu Merhern, Vnser furste vnd lieber Bruder, in von vnd dem Furstentume vnd der Herschafft der Marggraffschafft zu Merhern, die Wir ym vnd seinen Erben zu veterlichen erbeteile, zu rechten Furstenlehen von vns als einen Kunige zu Beheim vnd von wegen der Cronen desselben Kunigreichs geben und vorlihen haben, in disen czeiten czwischen den hochgeboren Josten, Johansen vnd Procopien, seinen Sonen, etliche teylungen, schickungen vnd ordenungen gemacht, geschickt und geseczet hat, die beczewget sein mit der egenannten Marggraffscheffte Herren vnd edeln Leuten mit angehangenden Ingesigeln vnd hat vns gebeten, als einen Kunig zu Behem, mitsampte seinen Sonen mit ernstlichem Fleisse, das wir als eyn Kunig zu Behem vnd mit kuniglicher machte von Behem dieselben teylungen, ordenungen vnd schickungen vestenen, annamen vnd gnediclichen bestetigen wolten, als dieselben teylungen, ordenungen vnd schickungen in den nachgeschriebenen seinen briefen begriffen sind in semelichen worten: In gotes namen amen. Wir Johans von gotes gnaden Marggraff zu Merhern, zu ewigem gedechtnusse diser dinge bekennen allermeniclichen. Vnder andern sachen, die vnsere gedanken tegelichen besorgen, begegent vns des ersten, wie und in welicher weise wir das erberge wesen der hochgeboren Jostes, Johansen vnd Procopien vnserr lieben Sone fleissiclichen vnd wol bestellen mochten. Vnd davon mit wolbedachten mute, mit sunder- lichem rate, wissen, willen vnd gunst des Allerdurchleuchtigsten fursten vnd herrn hern Karl von gotes gnaden Romischen Keysers, zu allen czeiten Merers des Reichs vnd Kunigs zu Behen, vnsers lieben herren vnd Bruders, vnd darzu etlicher geistlicher vnd werltlicher fursten rate vnd ouch etlicher der Marggraffscheffte zu Merhern Herren vnd edler Lute vff die rede, das wir vnderstehen alle kriege, vffleuffe vnd mishelungen, die czwischen den egenannten vnsern lieben Sonen sich in dheneweis zu kunftiger czeit empfinden mochten, vnd ouch durch nuczze, fride vnd gemache der Marggraffschafft zu Merhern, so haben wir czwischen denselben vnsern Sonen etliche teylungen, schickungen vnd ordenungen gemachet, geordent vnd geschicket in sulcher massen, als hernach geschriben steet. Czu dem ersten, wenn bey seliger gedechtnusse vnserr Eltern vnd Vorfaren das allewege gehalden ist, das der Eldiste in dem Orden der geburde in besiczungen der furstentumen die andern alle vbergeen sulle, als ouch der Allerdurchleuchtigste furste vnd herre, her Karl Romischer Keyser vnd Kunig zu Beheim, vnser lieber Herre und Bruder, durch siner erstgeburte willen die Crone vnd das Kunigrich zu Behem behalden hat, vnd vns als dem andern gebornen vnd dem Jungern die Marggraffschafft zu Merhern zu einem fürstlichen edlen L hen geben vnd vorlihen hat, vns vnd vnsern Erben zu veterlichen erbteile, vnd in lehens
148 123. Kaiser Karl IV. bestätiget die von seinem Bruder Markgrafen Johann ddo. Brünn, Mittwoch nach dem Sonntag Judica 1371, unter seine drei Söhne Jodok, Johann (Soběsla) und Prokop gemachte Theilung des Markgrafthumes Mähren. Dt. Prag, 12. Mai 1371. Wir Karl von gotes gnaden Romischer Keyser zu allen czeiten Merer des Reichs vnd Kunig zu Beheim, bekennen vnd tun kunt offenlichen mit diesem Brieue allen den, die yn sehen oder horen lesen. Wann der Hochgeborne Johans, Marggraff zu Merhern, Vnser furste vnd lieber Bruder, in von vnd dem Furstentume vnd der Herschafft der Marggraffschafft zu Merhern, die Wir ym vnd seinen Erben zu veterlichen erbeteile, zu rechten Furstenlehen von vns als einen Kunige zu Beheim vnd von wegen der Cronen desselben Kunigreichs geben und vorlihen haben, in disen czeiten czwischen den hochgeboren Josten, Johansen vnd Procopien, seinen Sonen, etliche teylungen, schickungen vnd ordenungen gemacht, geschickt und geseczet hat, die beczewget sein mit der egenannten Marggraffscheffte Herren vnd edeln Leuten mit angehangenden Ingesigeln vnd hat vns gebeten, als einen Kunig zu Behem, mitsampte seinen Sonen mit ernstlichem Fleisse, das wir als eyn Kunig zu Behem vnd mit kuniglicher machte von Behem dieselben teylungen, ordenungen vnd schickungen vestenen, annamen vnd gnediclichen bestetigen wolten, als dieselben teylungen, ordenungen vnd schickungen in den nachgeschriebenen seinen briefen begriffen sind in semelichen worten: In gotes namen amen. Wir Johans von gotes gnaden Marggraff zu Merhern, zu ewigem gedechtnusse diser dinge bekennen allermeniclichen. Vnder andern sachen, die vnsere gedanken tegelichen besorgen, begegent vns des ersten, wie und in welicher weise wir das erberge wesen der hochgeboren Jostes, Johansen vnd Procopien vnserr lieben Sone fleissiclichen vnd wol bestellen mochten. Vnd davon mit wolbedachten mute, mit sunder- lichem rate, wissen, willen vnd gunst des Allerdurchleuchtigsten fursten vnd herrn hern Karl von gotes gnaden Romischen Keysers, zu allen czeiten Merers des Reichs vnd Kunigs zu Behen, vnsers lieben herren vnd Bruders, vnd darzu etlicher geistlicher vnd werltlicher fursten rate vnd ouch etlicher der Marggraffscheffte zu Merhern Herren vnd edler Lute vff die rede, das wir vnderstehen alle kriege, vffleuffe vnd mishelungen, die czwischen den egenannten vnsern lieben Sonen sich in dheneweis zu kunftiger czeit empfinden mochten, vnd ouch durch nuczze, fride vnd gemache der Marggraffschafft zu Merhern, so haben wir czwischen denselben vnsern Sonen etliche teylungen, schickungen vnd ordenungen gemachet, geordent vnd geschicket in sulcher massen, als hernach geschriben steet. Czu dem ersten, wenn bey seliger gedechtnusse vnserr Eltern vnd Vorfaren das allewege gehalden ist, das der Eldiste in dem Orden der geburde in besiczungen der furstentumen die andern alle vbergeen sulle, als ouch der Allerdurchleuchtigste furste vnd herre, her Karl Romischer Keyser vnd Kunig zu Beheim, vnser lieber Herre und Bruder, durch siner erstgeburte willen die Crone vnd das Kunigrich zu Behem behalden hat, vnd vns als dem andern gebornen vnd dem Jungern die Marggraffschafft zu Merhern zu einem fürstlichen edlen L hen geben vnd vorlihen hat, vns vnd vnsern Erben zu veterlichen erbteile, vnd in lehens
Strana 149
149 ere ewiclich zu halden, vnd dauon meinen wir by der gewonheit vnd erberlichen behal- dungen vnserr Vorfaren vorbas mer zu beleyben. Vnd machen, seczzen vnd ordenen, den Hochgebornen Josten, vnsern Erstgebornen Son, seine Erben vnd Erbeserben Mannes- geslechte zu obersten Herren, Marggrauen vnd fursten des Landes zu Merhern, vnd machen sezzen, orden vnd geben ym, seinen Erben vnd Erbeserben Mannesgeslechte dieselbe Marg- graueschafft zu Merhern mit Stetten, Landen, Weichpilden, Merkten, dorfern, Clostern, Probe- steyen, Herschefften, Krewczhouen, Mannen, Rittern, Knechten, Burgern, Gebawern, Ackerluten czinshaftgen luten vnd darzu mit Burgen, Vesten, vorwerken, Eckern, gearen vnd vngearen, Bergen, Grunden Slichten, Welden, Puschen, Holczen, Baumen, Weyden, Wisen, Jegden, Vogelweiden, Teichen, Vischereyen, Vischern, Weyngarten vnd iren czehenden, Wassern, Wasserleuffen, Mulen, Berkwerken Goldes, Silbers, Czines, Bleyes, Eysens vnd allerley erczes vnd mit gerichten herschefften, Bernen, beyde in den guten des Erwirdigen Vaters des Bischoffs zu Olomucz vnd seiner nachkomen vnd anderen herren vnd Edeler Lute, Ritter vnd knechte durch die gancze Marggraffschafft zu Merhern, als offte die von Kunigen zu Beheim durch redlicher sachen willen gefordert vnd geheischet wirdet vnd mit gulden czinsen, Stewern, Bussen, Besserungen mit lauter vnd vermengeter macht, kirchlehen, beide der pfarren Tunchereyen vnd anderer gotsgaben vnd by namen mit den lehen der Tumerien und pfrunden zu Olomucz vnd zu Brunne, mit dem Lantgerichte vnd Poprawen, Camer Ampten vnd den Czuden vnd aller andrer ampte, die zu des Landes rechte gehoren, mit anefellen vnd mit allen rechten, eren Wirdikeyten, nuczzen, gewonheiten und allem irem anhange vnd allen iren zugehorungen, wie man dieselben sunderlichen mag vnd pfliget zu nennen, zu haben, zu halten, zu besiczzen vnd zu nuczzen ewiclichen mit allen rechten, herscheffte vnd freyheitten als wir dieselben vncz vff disen heutigen tag gleich vnsern Eltern in stiller gerweter vnd gemachsamer gewere besessen vnd gehalden haben, vsge- nomen den teylen Johansen vnd Procopien vnserr Sone, die des egenanten Jostes Brudere sein, vnd iren Eren, rechten, fryheiten, gebieten, Bernen vnd iren anhangenden zugehorungen, die hernach clarlicher vnd luterticher begriffen sint, die wir in diesem brieue von worte zu worte beschreiben. Czu dem ersten so geben vnd vorleihen wir dem Hochgeboren Johansen vnserm lieben andergeboren Sone zu seinem veterlichen erbteile die nachgeschriben gute, die eynes teyles von dem grunde der Marggraffschafft sein vnd eynes teyles haben wir sie geczewget vnd gekauffet mit iren herschefften, eren, rechten, freyheiten, gebieten, Bernen vnd iren czugehorungen, des ersten die Burg Bzencz, die des grundes der Marg- graffschafft ist, mit dem Markte Bzencz, dem gerichte, Weyngerten vnd den Czehenden zu Dubrawa vncz gen Rudeyk vnd die nachgeschribene dorffer, die zu derselben Burg gehoren, das ist Praczaw mit dem Czolle, Volkoss, Ratiskowicz, Tyemcz, Surowin, Hostyow, Waczenowicz mit allen iren zugehorungen vnd die Burg Karlsburg genennet, die des grundes der Marggraffscheffte ist, mit dem Dorfe Eynrwa*) vnd seiner zugehorungen, vnd mit dem guten Ostrow, die auch des grundes der Marggraffschafft sint, mit den nachgeschribenen *) So statt Giwowa, wie der lat. Text in n. 115 schreibt.
149 ere ewiclich zu halden, vnd dauon meinen wir by der gewonheit vnd erberlichen behal- dungen vnserr Vorfaren vorbas mer zu beleyben. Vnd machen, seczzen vnd ordenen, den Hochgebornen Josten, vnsern Erstgebornen Son, seine Erben vnd Erbeserben Mannes- geslechte zu obersten Herren, Marggrauen vnd fursten des Landes zu Merhern, vnd machen sezzen, orden vnd geben ym, seinen Erben vnd Erbeserben Mannesgeslechte dieselbe Marg- graueschafft zu Merhern mit Stetten, Landen, Weichpilden, Merkten, dorfern, Clostern, Probe- steyen, Herschefften, Krewczhouen, Mannen, Rittern, Knechten, Burgern, Gebawern, Ackerluten czinshaftgen luten vnd darzu mit Burgen, Vesten, vorwerken, Eckern, gearen vnd vngearen, Bergen, Grunden Slichten, Welden, Puschen, Holczen, Baumen, Weyden, Wisen, Jegden, Vogelweiden, Teichen, Vischereyen, Vischern, Weyngarten vnd iren czehenden, Wassern, Wasserleuffen, Mulen, Berkwerken Goldes, Silbers, Czines, Bleyes, Eysens vnd allerley erczes vnd mit gerichten herschefften, Bernen, beyde in den guten des Erwirdigen Vaters des Bischoffs zu Olomucz vnd seiner nachkomen vnd anderen herren vnd Edeler Lute, Ritter vnd knechte durch die gancze Marggraffschafft zu Merhern, als offte die von Kunigen zu Beheim durch redlicher sachen willen gefordert vnd geheischet wirdet vnd mit gulden czinsen, Stewern, Bussen, Besserungen mit lauter vnd vermengeter macht, kirchlehen, beide der pfarren Tunchereyen vnd anderer gotsgaben vnd by namen mit den lehen der Tumerien und pfrunden zu Olomucz vnd zu Brunne, mit dem Lantgerichte vnd Poprawen, Camer Ampten vnd den Czuden vnd aller andrer ampte, die zu des Landes rechte gehoren, mit anefellen vnd mit allen rechten, eren Wirdikeyten, nuczzen, gewonheiten und allem irem anhange vnd allen iren zugehorungen, wie man dieselben sunderlichen mag vnd pfliget zu nennen, zu haben, zu halten, zu besiczzen vnd zu nuczzen ewiclichen mit allen rechten, herscheffte vnd freyheitten als wir dieselben vncz vff disen heutigen tag gleich vnsern Eltern in stiller gerweter vnd gemachsamer gewere besessen vnd gehalden haben, vsge- nomen den teylen Johansen vnd Procopien vnserr Sone, die des egenanten Jostes Brudere sein, vnd iren Eren, rechten, fryheiten, gebieten, Bernen vnd iren anhangenden zugehorungen, die hernach clarlicher vnd luterticher begriffen sint, die wir in diesem brieue von worte zu worte beschreiben. Czu dem ersten so geben vnd vorleihen wir dem Hochgeboren Johansen vnserm lieben andergeboren Sone zu seinem veterlichen erbteile die nachgeschriben gute, die eynes teyles von dem grunde der Marggraffschafft sein vnd eynes teyles haben wir sie geczewget vnd gekauffet mit iren herschefften, eren, rechten, freyheiten, gebieten, Bernen vnd iren czugehorungen, des ersten die Burg Bzencz, die des grundes der Marg- graffschafft ist, mit dem Markte Bzencz, dem gerichte, Weyngerten vnd den Czehenden zu Dubrawa vncz gen Rudeyk vnd die nachgeschribene dorffer, die zu derselben Burg gehoren, das ist Praczaw mit dem Czolle, Volkoss, Ratiskowicz, Tyemcz, Surowin, Hostyow, Waczenowicz mit allen iren zugehorungen vnd die Burg Karlsburg genennet, die des grundes der Marggraffscheffte ist, mit dem Dorfe Eynrwa*) vnd seiner zugehorungen, vnd mit dem guten Ostrow, die auch des grundes der Marggraffschafft sint, mit den nachgeschribenen *) So statt Giwowa, wie der lat. Text in n. 115 schreibt.
Strana 150
150 dorffern Blatnycz dem grossen Lhota, Sezemow, Smychow, Latnycz dem altem Styekos, Qwaczicz vnd Ostrow, mit allen iren zugehorungen, vnd darzu die Burg Rutensteyn, die wir gekauffet haben mit den nachgeschribenen dorffern, die des grundes der Marggraffschafft sint, das ist Stericz, Slawicz, Rymaw, Ockrziezicz, Czichow, Petrowicz, Jestrziebie, Przy- bislawicz, Czaslowicz, Smrczna, Lhota, Ruprechticz, Malcz mit allen yren gulten vnd zugehorungen vnd die Burg Rabenstein bi Mohlna, die wir ouch gekauffet haben mit den Dorffern Dubnan vnd Dokwan vnd allen iren zugehorungen, vnd dem dorffe Hofeleyns, das ouch des grundes der Marggraffschafft ist, mit dem gerichte vnd czolle Herschefften vnd allen zugehorungen mit den nachgeschribenen Steten, die ouch des grundes der Marg- graffschafft sein, das ist Ewanczicz mit der Vogteyen, Weyngarten und iren czehenden, vnd die Stadt Poherlicz mit der Vogteyen vnd dem Czolle vnd dem vngerischen Brode mit der vogteyen vnd Ostrow oder Stanicz mit den Czolle vnd dem Markte Pornycz mit dem Czolle vnd dem gerichte vnd dem Markte Ruhowan mit der Vogteyen vnd aller zuge- horungen. Darnach dem Hochgebornen Procopien, vnserm jungsten Sone, geben vnd vorleihen wir zu seinem veterlichen erbeteyle die nachgeschriben guter vnd herschafft, die eines teyles des Grundes der Marggraffschafft sint vnd die wir ouch eynes teyles gekauffet vnd gezeuget haben mit iren eren, rechten, freyheiten, gebieten, Bernen vnd allen iren zugehorungen. Des ersten die Burg Aussaw, die des grundes der Marggraffscheffte ist, mit der Dubrawa, Welden, guten vnd dorffern die hernach geschriben steen, das ist Medl, Krug, Pynkow, Pyskaw, Heisinicz, Hlinicze, Cloppaw, Trubelcze, Lybina, Stawnicz, Moskaw, Hralowa, Loczka, Wytassaw, Schalwiczie, Vgiezd das grosse, Vgiezd das kleine, Mladonowicz, Trze- meskow, Wynczendorff, Policz, Mladcz, Bezdiekow, Swynow, Welewinse, Brnyeczkow, Lazy, Hraz, Hradeczna, mit allen iren zugehorungen, vnd die Burk Bludow, die wir gekauffet vnd geczewget haben, mit den nachgeschriben dorffern Bludow, Radmolsdorff, Bratersdorff, Krmicz, Engeldorff, mit allen iren zugehorungen, vnd die Burg Blankenberg, die Wir ouch gekauffet vnd geczewget haben, mit den dorffern Biskupicz vnd Hermansdorff vnd allen iren zugehorungen, vnd die Burk Napagedl, die ouch des grundes der Marggraffschafft ist, mit dem Markte Napajedl, dem Czolle daselbest, vnd allen zugehorungen, vnd das Dorff Lawczans, das ouch des grundes der Marggraffscheffte ist, mit allen seinen zugehorungen, vnd die nachgeschribene stete, die ouch des grundes der Marggraffscheffte sint, des ersten Preraw, Luthow, die Newestat, dem Markte Grelicz mit Vogteyen, Czollen vnd allen andern nuczen, die sie beider seiten yederman das sein yrer Erben vnd Erbeserben Mannes geslechte haben, halten, besiczzen vnd nuczzen sullen ewiclichen mit allen kirchlehen, die in denselben iren guten gelegen sein mit burgern, gebawern, ackerlewten, vnd czinshafftigen Leuten, Vesten, Vorwerken, Eckern gearen vnd vngearen, bergen, grunden, Slichten, Welden, Puschen Bawmen, Weyden Wisen, Geyegden, Vogelweiden, Teichen, Vischereyen, Visschen, Weyngarten vnd iren czehenden, Wassern, Wasserleufften, Mulen, Berkwerken Goldes, Silbers, Czines, Bleyes, Eysens vnd allerley slachte Erczes, mit gebieten, Herschefften, Bernen durch die egenanten ire herschaffte, als offte dieselben nach alter Gewonheit des kunigreichs zu Beheim die Kunige von Beheim durch redlicher sachen willen fordern oder heischen vnd ouch mit gulten,
150 dorffern Blatnycz dem grossen Lhota, Sezemow, Smychow, Latnycz dem altem Styekos, Qwaczicz vnd Ostrow, mit allen iren zugehorungen, vnd darzu die Burg Rutensteyn, die wir gekauffet haben mit den nachgeschribenen dorffern, die des grundes der Marggraffschafft sint, das ist Stericz, Slawicz, Rymaw, Ockrziezicz, Czichow, Petrowicz, Jestrziebie, Przy- bislawicz, Czaslowicz, Smrczna, Lhota, Ruprechticz, Malcz mit allen yren gulten vnd zugehorungen vnd die Burg Rabenstein bi Mohlna, die wir ouch gekauffet haben mit den Dorffern Dubnan vnd Dokwan vnd allen iren zugehorungen, vnd dem dorffe Hofeleyns, das ouch des grundes der Marggraffschafft ist, mit dem gerichte vnd czolle Herschefften vnd allen zugehorungen mit den nachgeschribenen Steten, die ouch des grundes der Marg- graffschafft sein, das ist Ewanczicz mit der Vogteyen, Weyngarten und iren czehenden, vnd die Stadt Poherlicz mit der Vogteyen vnd dem Czolle vnd dem vngerischen Brode mit der vogteyen vnd Ostrow oder Stanicz mit den Czolle vnd dem Markte Pornycz mit dem Czolle vnd dem gerichte vnd dem Markte Ruhowan mit der Vogteyen vnd aller zuge- horungen. Darnach dem Hochgebornen Procopien, vnserm jungsten Sone, geben vnd vorleihen wir zu seinem veterlichen erbeteyle die nachgeschriben guter vnd herschafft, die eines teyles des Grundes der Marggraffschafft sint vnd die wir ouch eynes teyles gekauffet vnd gezeuget haben mit iren eren, rechten, freyheiten, gebieten, Bernen vnd allen iren zugehorungen. Des ersten die Burg Aussaw, die des grundes der Marggraffscheffte ist, mit der Dubrawa, Welden, guten vnd dorffern die hernach geschriben steen, das ist Medl, Krug, Pynkow, Pyskaw, Heisinicz, Hlinicze, Cloppaw, Trubelcze, Lybina, Stawnicz, Moskaw, Hralowa, Loczka, Wytassaw, Schalwiczie, Vgiezd das grosse, Vgiezd das kleine, Mladonowicz, Trze- meskow, Wynczendorff, Policz, Mladcz, Bezdiekow, Swynow, Welewinse, Brnyeczkow, Lazy, Hraz, Hradeczna, mit allen iren zugehorungen, vnd die Burk Bludow, die wir gekauffet vnd geczewget haben, mit den nachgeschriben dorffern Bludow, Radmolsdorff, Bratersdorff, Krmicz, Engeldorff, mit allen iren zugehorungen, vnd die Burg Blankenberg, die Wir ouch gekauffet vnd geczewget haben, mit den dorffern Biskupicz vnd Hermansdorff vnd allen iren zugehorungen, vnd die Burk Napagedl, die ouch des grundes der Marggraffschafft ist, mit dem Markte Napajedl, dem Czolle daselbest, vnd allen zugehorungen, vnd das Dorff Lawczans, das ouch des grundes der Marggraffscheffte ist, mit allen seinen zugehorungen, vnd die nachgeschribene stete, die ouch des grundes der Marggraffscheffte sint, des ersten Preraw, Luthow, die Newestat, dem Markte Grelicz mit Vogteyen, Czollen vnd allen andern nuczen, die sie beider seiten yederman das sein yrer Erben vnd Erbeserben Mannes geslechte haben, halten, besiczzen vnd nuczzen sullen ewiclichen mit allen kirchlehen, die in denselben iren guten gelegen sein mit burgern, gebawern, ackerlewten, vnd czinshafftigen Leuten, Vesten, Vorwerken, Eckern gearen vnd vngearen, bergen, grunden, Slichten, Welden, Puschen Bawmen, Weyden Wisen, Geyegden, Vogelweiden, Teichen, Vischereyen, Visschen, Weyngarten vnd iren czehenden, Wassern, Wasserleufften, Mulen, Berkwerken Goldes, Silbers, Czines, Bleyes, Eysens vnd allerley slachte Erczes, mit gebieten, Herschefften, Bernen durch die egenanten ire herschaffte, als offte dieselben nach alter Gewonheit des kunigreichs zu Beheim die Kunige von Beheim durch redlicher sachen willen fordern oder heischen vnd ouch mit gulten,
Strana 151
151 nuczzen, czinsen, Stewren, Bussen, Besserungen, luterm vnd vormengeten Gebote und mit kirchlehen beyde der pfarrkirchen vnd andern gotes gaben, wie man die mit sunderlichen namen oder worten pfliget zu nennen. Auf machen, seczzen vnd wollen wir, das furbasmer ewiclich die vorgenanten Johans vnd Procopius vnsere lieben Sune, ire erben vnd erbeserben dieselben ire herscheffte mit allen iren zugehorungen, als dauer begriffen ist, von Josten vnserm erstgebornen Sone, yrem Bruder oder seinen Erben Mannes geslechte zu rechtem Manlehen mit gewonlicher schonheit vnd czierheit wirdiclichen empfahen sullen, weliche czeit er sie des ermanet, vnd sullen dem egenannten Josten, seinen Erben vnd Nachkomen Mannesgeslechte als iren ordentlichen, naturlichen vnd erplichen Herren beyde trew, huldunge vntertenikeit vnd ouch gehor- sames, als in sulcher lehen empfahunge gewohnlich ist zu tun, leiphafftige eyde tun, vnd ouch sweren. Vnd der egenante Jost seine Erben vnd Erbeserben sullen die vorgenanten Johansen vnd Procopien ire Erben vnd Erbeserben vor gewalt, twangsal, vnrecht vnd trubsal schuczzen vnd schirmen. Auch sol nicht drlaubet sein den egenanten vnsern Sonen Johansen und Procopien oder iren Erben, sulche ire herschafft gar oder eynes teyles durch keynerley sachen willen zu vorkauffen, zu vorseczzen zu entliden oder in dheineweis zu sundern von der Marggraffschafft an des egenanten Josten ires Bruders oder seiner Erben vnd Erbeserben Mannes geslechte sunderlichen gunst, willen vnd laub. Ist ouch sache, das der egenante Jost vnser erstgeborner Son also stirbet, das er eliche erben, eynen Sun oder mer denn eynen Son hinder ym lesset, so soll vff den erstgebornen seinen elichen Son, vnd ob der nicht were, vff den Eldsten darnach vnd also vorbas mer nach ordenunge der geburt, in der Lineen Mannes geslechte abczusteigen, die egenante Herrschafft der Marggraffscheffte zu Merhern mit allen iren rechten vnd zugehorungen lediclichen fallen. Were aber sache. da got fur sey, das der egenante Jost also sturbe, das er eliche erben Mannesgeslechte hinder ym nicht liesse, so soll die Marggraffschafft zu Merhern vff den egenanten Johansen seinen Bruder oder vff seine ehlichen Sone, alwege den Eldesten nach ordenunge der geburte, als dauor begriffen ist, vngehindert fallen, vnd des egenanten Johansen teyl beyde, Burgen vnd ouch Stette, vnd was dauor begriffen ist, sullen denne vff Procopien, oder seine Erben vnd Erbeserben Mannesgeslechte fallen vnd desselben teyles vnd seiner zugehorung sol ym der egenante Johans abetreten vngehindert, vnd sal denne derselbe Procopius desselben Johansen vnd ouch seinen teyl von demselben Johansen seinem Bruder oder seinen elichen Sunen alwege dem Eldsten zu rechtem lehen empfahen, vnd sal denne demselben Johansen oder seinen Erben Mannesgeslechte als seinem worhafftigen ordenlichen, naturlichen vnd erplichen herren beyde truwen, Huldungen, vndertenikeit vnd gehorsames, als in sulcher empfahungen der lehen gewonlich ist, tun vnd sweren leyphafftige eyde. Were aber sachen, das der egenante Johans in nuczz vnd in gewere queme der Marggraffschafft zu Merhern, als dauor geschriben stet vnd denn also sturbe, das er eliche Erben Mannes- geslechte hinder ym nicht liesse, so sol die Marggraffschafft zu Merhern vff vnsern Son Procopien oder seine eliche Erben Mannesgeslechte gar vnd genczlichen fallen. Were auch, das sie beyde Johans vnd Procopius ee, denn der Jost, also vorschiden, das sie eliche Erben Mannesgeslechte hinder yn nicht liessen, so sullen ir beyder teyl vff den egenanten Jost
151 nuczzen, czinsen, Stewren, Bussen, Besserungen, luterm vnd vormengeten Gebote und mit kirchlehen beyde der pfarrkirchen vnd andern gotes gaben, wie man die mit sunderlichen namen oder worten pfliget zu nennen. Auf machen, seczzen vnd wollen wir, das furbasmer ewiclich die vorgenanten Johans vnd Procopius vnsere lieben Sune, ire erben vnd erbeserben dieselben ire herscheffte mit allen iren zugehorungen, als dauer begriffen ist, von Josten vnserm erstgebornen Sone, yrem Bruder oder seinen Erben Mannes geslechte zu rechtem Manlehen mit gewonlicher schonheit vnd czierheit wirdiclichen empfahen sullen, weliche czeit er sie des ermanet, vnd sullen dem egenannten Josten, seinen Erben vnd Nachkomen Mannesgeslechte als iren ordentlichen, naturlichen vnd erplichen Herren beyde trew, huldunge vntertenikeit vnd ouch gehor- sames, als in sulcher lehen empfahunge gewohnlich ist zu tun, leiphafftige eyde tun, vnd ouch sweren. Vnd der egenante Jost seine Erben vnd Erbeserben sullen die vorgenanten Johansen vnd Procopien ire Erben vnd Erbeserben vor gewalt, twangsal, vnrecht vnd trubsal schuczzen vnd schirmen. Auch sol nicht drlaubet sein den egenanten vnsern Sonen Johansen und Procopien oder iren Erben, sulche ire herschafft gar oder eynes teyles durch keynerley sachen willen zu vorkauffen, zu vorseczzen zu entliden oder in dheineweis zu sundern von der Marggraffschafft an des egenanten Josten ires Bruders oder seiner Erben vnd Erbeserben Mannes geslechte sunderlichen gunst, willen vnd laub. Ist ouch sache, das der egenante Jost vnser erstgeborner Son also stirbet, das er eliche erben, eynen Sun oder mer denn eynen Son hinder ym lesset, so soll vff den erstgebornen seinen elichen Son, vnd ob der nicht were, vff den Eldsten darnach vnd also vorbas mer nach ordenunge der geburt, in der Lineen Mannes geslechte abczusteigen, die egenante Herrschafft der Marggraffscheffte zu Merhern mit allen iren rechten vnd zugehorungen lediclichen fallen. Were aber sache. da got fur sey, das der egenante Jost also sturbe, das er eliche erben Mannesgeslechte hinder ym nicht liesse, so soll die Marggraffschafft zu Merhern vff den egenanten Johansen seinen Bruder oder vff seine ehlichen Sone, alwege den Eldesten nach ordenunge der geburte, als dauor begriffen ist, vngehindert fallen, vnd des egenanten Johansen teyl beyde, Burgen vnd ouch Stette, vnd was dauor begriffen ist, sullen denne vff Procopien, oder seine Erben vnd Erbeserben Mannesgeslechte fallen vnd desselben teyles vnd seiner zugehorung sol ym der egenante Johans abetreten vngehindert, vnd sal denne derselbe Procopius desselben Johansen vnd ouch seinen teyl von demselben Johansen seinem Bruder oder seinen elichen Sunen alwege dem Eldsten zu rechtem lehen empfahen, vnd sal denne demselben Johansen oder seinen Erben Mannesgeslechte als seinem worhafftigen ordenlichen, naturlichen vnd erplichen herren beyde truwen, Huldungen, vndertenikeit vnd gehorsames, als in sulcher empfahungen der lehen gewonlich ist, tun vnd sweren leyphafftige eyde. Were aber sachen, das der egenante Johans in nuczz vnd in gewere queme der Marggraffschafft zu Merhern, als dauor geschriben stet vnd denn also sturbe, das er eliche Erben Mannes- geslechte hinder ym nicht liesse, so sol die Marggraffschafft zu Merhern vff vnsern Son Procopien oder seine eliche Erben Mannesgeslechte gar vnd genczlichen fallen. Were auch, das sie beyde Johans vnd Procopius ee, denn der Jost, also vorschiden, das sie eliche Erben Mannesgeslechte hinder yn nicht liessen, so sullen ir beyder teyl vff den egenanten Jost
Strana 152
152 vnsern Son yren Bruder oder vff seine eliche Sune vallen. Were ouch, das Johans also sturbe, das er eliche erben Mannesgeslechte nicht liesse bey leben Jostes oder seiner Erben Mannesgeslechte, dennoch sol des Johansen teyl vff Procopien vnd seine eliche erben gefallen, vnd denselben Erbteil sol der egenante Procopius oder seine eliche Erben Mannes- geslechte von Josten vnsern Son oder seinen Erben oder Erbeserben Mannesgeslechte in sulcher weise empfahen vnd mit sulcher schonheit vnd czierheit, als dauor begriffen ist, zu rechtem Lehen vnd yn als naturlichen Herren ane Widerrede vndertenig vnd ouch gehorsam sein. Were ouch, das Procopius vnser Son bey dem Leben Jostes vnsers Sunes oder seiner Erben mannesgeslechte ane eliche Erben mannesgeslechte von dieser werlde schiede, so sol desselben Procopien teyl, beyde Burge vnd Stette mit allen iren herschefften vnd den egenanten zugehorungen vff den vorgenanten Johansen oder seine eliche Erben Mannes- geslechte lediclichen vallen vnd desselben teyl sol denne derselbe Johanns oder seine Eliche Erben Mannesgeslechte von dem vorgenanten Joste oder seinem elichen eldesten Sone Mannesgeslechte in sulcher weise, als dauor geschriben steet, zu rechtem, warhafftigem Lehen emphahen, vnd yn gehorsam sein als iren naturlichen Herren, als dauor begriffen ist. Were ouch sache, das vnser Son Jost also sturbe, das er eliche Erben mannesgeslechte hinder ym liesse, vnd darzu ouch eine Tochter oder mer wenn eine, so sol derselbe Son oder dieselben seine elichen Sone dieselben Tochtere, wie vil der sein wirdet, Mannen geben oder mit yn also tun vnd schicken, als sie nach guter gewissen allerbeste dunket. Were ouch, das der egenante vnser Son Jost also sturbe, das er nicht eliche Erben Mannesgeslechte sunder nur alleine tochter liesse, vff welichen denne vs den czween Johansen vnd Procopien oder iren Erben Mannesgeslechte die Marggraffschafft gefiele, dieselben sullen denne vnsers Sones Jostes Tochter mannen geben, wie yn das czimlichen nach guter gewissen allerbeste gefellet. Da engegen ouch were das sache, das Johans also sturbe, das er nicht elicher erben mannesgeslechte, sunder nur eine tochter oder mer wenn eyne liesse, so sullen Procopius oder seine eliche Erben Mannesgeslechte dieselben bestatten vnd mit yn schicken, als yn das mit guter wissen allerbeste gefellet. Were ouch das Procopius also sturbe, das er nicht elicher Erben Mannesgeslechte sunder alleine nur eyne Tochter oder mer wenn eyne liesse, so sullen der egenante Johans oder seine eliche Erben mannesgeslechte dieselben Tochter bestatten vnd mit yn tun vnd schicken, als das nach guter gewissen sie allerbeste dunket. Were ouch sache, das sie beyde Johans vnd Procopius also sturben, das sie eliche Erben mannesgeslechte hinder yn nicht liessen, so sullen irre teyle mit aller zugehorungen vff Josten vnd seine Erben fallen. Liessen aber die egenanten Johans vnd Procopius Tochtere nach irem tode, die sullen Jost oder seine eliche Erben mannesgeslechte bestatten vnd aufgeben vnd mit yn schicken, wie yn das mit guten willen allerbeste gefellet. Were ouch sache, da got fur sey, das vnsere Sone alle vnd ire eliche Erben vnd Erbeserben Mannesgeslechte allesampt also sturben, dass sie eliche Erben Mannesgeslechte hinder ym nicht liessen, so sol die Marggraffschafft vnd das Furstentum zu Merhern vff eynen kunig zu Beheim, der in den czeiten sein wirdet, vnd vff die Cronen desselben kunigrichs zu Beheim lediclich vorfallen. Were auch, das hinder
152 vnsern Son yren Bruder oder vff seine eliche Sune vallen. Were ouch, das Johans also sturbe, das er eliche erben Mannesgeslechte nicht liesse bey leben Jostes oder seiner Erben Mannesgeslechte, dennoch sol des Johansen teyl vff Procopien vnd seine eliche erben gefallen, vnd denselben Erbteil sol der egenante Procopius oder seine eliche Erben Mannes- geslechte von Josten vnsern Son oder seinen Erben oder Erbeserben Mannesgeslechte in sulcher weise empfahen vnd mit sulcher schonheit vnd czierheit, als dauor begriffen ist, zu rechtem Lehen vnd yn als naturlichen Herren ane Widerrede vndertenig vnd ouch gehorsam sein. Were ouch, das Procopius vnser Son bey dem Leben Jostes vnsers Sunes oder seiner Erben mannesgeslechte ane eliche Erben mannesgeslechte von dieser werlde schiede, so sol desselben Procopien teyl, beyde Burge vnd Stette mit allen iren herschefften vnd den egenanten zugehorungen vff den vorgenanten Johansen oder seine eliche Erben Mannes- geslechte lediclichen vallen vnd desselben teyl sol denne derselbe Johanns oder seine Eliche Erben Mannesgeslechte von dem vorgenanten Joste oder seinem elichen eldesten Sone Mannesgeslechte in sulcher weise, als dauor geschriben steet, zu rechtem, warhafftigem Lehen emphahen, vnd yn gehorsam sein als iren naturlichen Herren, als dauor begriffen ist. Were ouch sache, das vnser Son Jost also sturbe, das er eliche Erben mannesgeslechte hinder ym liesse, vnd darzu ouch eine Tochter oder mer wenn eine, so sol derselbe Son oder dieselben seine elichen Sone dieselben Tochtere, wie vil der sein wirdet, Mannen geben oder mit yn also tun vnd schicken, als sie nach guter gewissen allerbeste dunket. Were ouch, das der egenante vnser Son Jost also sturbe, das er nicht eliche Erben Mannesgeslechte sunder nur alleine tochter liesse, vff welichen denne vs den czween Johansen vnd Procopien oder iren Erben Mannesgeslechte die Marggraffschafft gefiele, dieselben sullen denne vnsers Sones Jostes Tochter mannen geben, wie yn das czimlichen nach guter gewissen allerbeste gefellet. Da engegen ouch were das sache, das Johans also sturbe, das er nicht elicher erben mannesgeslechte, sunder nur eine tochter oder mer wenn eyne liesse, so sullen Procopius oder seine eliche Erben Mannesgeslechte dieselben bestatten vnd mit yn schicken, als yn das mit guter wissen allerbeste gefellet. Were ouch das Procopius also sturbe, das er nicht elicher Erben Mannesgeslechte sunder alleine nur eyne Tochter oder mer wenn eyne liesse, so sullen der egenante Johans oder seine eliche Erben mannesgeslechte dieselben Tochter bestatten vnd mit yn tun vnd schicken, als das nach guter gewissen sie allerbeste dunket. Were ouch sache, das sie beyde Johans vnd Procopius also sturben, das sie eliche Erben mannesgeslechte hinder yn nicht liessen, so sullen irre teyle mit aller zugehorungen vff Josten vnd seine Erben fallen. Liessen aber die egenanten Johans vnd Procopius Tochtere nach irem tode, die sullen Jost oder seine eliche Erben mannesgeslechte bestatten vnd aufgeben vnd mit yn schicken, wie yn das mit guten willen allerbeste gefellet. Were ouch sache, da got fur sey, das vnsere Sone alle vnd ire eliche Erben vnd Erbeserben Mannesgeslechte allesampt also sturben, dass sie eliche Erben Mannesgeslechte hinder ym nicht liessen, so sol die Marggraffschafft vnd das Furstentum zu Merhern vff eynen kunig zu Beheim, der in den czeiten sein wirdet, vnd vff die Cronen desselben kunigrichs zu Beheim lediclich vorfallen. Were auch, das hinder
Strana 153
153 vnsern Sonen iren Erben vnd Erbeserben Mannesgeslechte tochtere beleyben nach irem tode, dieselben sol ein kunig von Beheim, vff den die Marggraffschafft zu Merhern denne vorfallen ist, vsrichten vnd vsgeben nach guter gewissen, bey namen also, das er yclicher Tochter zu Heymstewer czechentusent Mark Merherischer czal Behemischer grossen sol geben vnd beczalen. Ouch wollen wir, ab yemant der egenante vnsere Sone Johansen vnd Procopien Leute, Burgern oder Gebawern mit dem Rechten ansprechen wolten, das sullen sie tun in den Stetten vnd Dorffern, da dieselben Leute gesessen sint, und sal daselbst eynen ytlichen, der mit yn zu schaffen hat, eyn gleiches recht widerfaren ane alle widerrede. Were aber sache, das yemant Edel oder Rittermezige Lute der egenanten unser Sune Johansen vnd Procopien anzusprechen hetten, die vnsern egenanten Sunen dinstig weren vnd die anredeten nach des Landes oder der Houesrechten, das sol er tun vor vnserm Sone Josten, seinen Amptleuten vnd Czudern vnd nicht vor Johansen oder Procopien, den egenanten vnsern Sonen. Ouch sol nicht derlaubet sein Johansen oder Procopien, das sie dheinerley Lehenmann der Marggraffschafft zu Merhern zu yn czihen oder in ire Dienste nemen ane sunderlichen willen vnd ouch gunst Jostes ires Bruders, vnd sie sullen ouch keyne newe Manschafft machen. Ouch schicken vnd ordiniren Wir, das Johans vnd Procopius mit Jostes vnsers Sones klostern nichtes zu schaffen haben sullen, wenn sie sullen angehoren mit allen iren zugehorungen nur alleyne Josten iren eldisten Bruder, es were denn sache, das von todes wegen Jostes oder seiner Erben oder Erbeserben menliches geslechtes die Marggraffschafft zu Merhern vff sie viele, als dauor Begriffen und beschriben ist. Vnd dauon zu krefften vnd zu ewiger geczeugnusse, aller der obgenanten Dinger haben Wir der egenante Marggraff Johans vnser grostes Ingesigel an diesen brieff gehenget. Vnd Wir Jost, der Erstgeborne, Johans, der andergeborne vnd Procopius, der drittgeborne, veterliche vnd muterliche gebruder, Sone des egenanten Herren Johansen Marggrauen zu Merhern, vnsers lieben Vaters, geloben vnd vorheissen mit guten ganczen trewen ane geuerde, vnd mit geswornem eyde den Wir daruber leiphaffticlichen getan haben den Heiligen gotes Evangelien, das wir vnd vnsere Erben vnd Erbeserben die egenanten ordenungen, schickungen vnd teylungen, die der egenante vnser herre der Vatter gemachet, geschicket vnd geordnet hat, gancze, stete vnd vnvorruckt halden vnd haben wollen in allen iren meynungen, sinnen, punkten vnd artikeln als dauor begriffen ist, vnd lassen vns genugen sulcher milder gnaden, die der egenante vnser Vater vns getan hat, vnd danken ym des mit allem Fleisse vnd wollen nach sullen nymer in dheyneweis ichtes anders fordern von anefalles oder teylunge wegen oder sust in dheineweis mit dem rechten nach mit der tat, es were denne, das er vns icht geben wolte durch sunderliche gnaden. Ouch vorczeihen Wir vns vnd haben vns vorczigen wissentlichen in allen den egenanten dingen vnd iglichen besunder fur vns, vnsere Erben, Erbeserben vnd nachkomen aller vorderunge, ansprache, anredunge, aller Hulffe geistliches vnd weritlichen rechten, geseczze, gewohnheit oder behaldunge, die in dheneweis widerwertig weren disen dingen. Auch meynen vnd wollen wir egenante Brudere, were das sache, das Wir, vnsere Erben, Erbeserben vnd nachkomen wider sulche ordenungen vnd schickungen vnsers Vaters gar oder eynes teyles yme. getun oder komen wolten, oder 20
153 vnsern Sonen iren Erben vnd Erbeserben Mannesgeslechte tochtere beleyben nach irem tode, dieselben sol ein kunig von Beheim, vff den die Marggraffschafft zu Merhern denne vorfallen ist, vsrichten vnd vsgeben nach guter gewissen, bey namen also, das er yclicher Tochter zu Heymstewer czechentusent Mark Merherischer czal Behemischer grossen sol geben vnd beczalen. Ouch wollen wir, ab yemant der egenante vnsere Sone Johansen vnd Procopien Leute, Burgern oder Gebawern mit dem Rechten ansprechen wolten, das sullen sie tun in den Stetten vnd Dorffern, da dieselben Leute gesessen sint, und sal daselbst eynen ytlichen, der mit yn zu schaffen hat, eyn gleiches recht widerfaren ane alle widerrede. Were aber sache, das yemant Edel oder Rittermezige Lute der egenanten unser Sune Johansen vnd Procopien anzusprechen hetten, die vnsern egenanten Sunen dinstig weren vnd die anredeten nach des Landes oder der Houesrechten, das sol er tun vor vnserm Sone Josten, seinen Amptleuten vnd Czudern vnd nicht vor Johansen oder Procopien, den egenanten vnsern Sonen. Ouch sol nicht derlaubet sein Johansen oder Procopien, das sie dheinerley Lehenmann der Marggraffschafft zu Merhern zu yn czihen oder in ire Dienste nemen ane sunderlichen willen vnd ouch gunst Jostes ires Bruders, vnd sie sullen ouch keyne newe Manschafft machen. Ouch schicken vnd ordiniren Wir, das Johans vnd Procopius mit Jostes vnsers Sones klostern nichtes zu schaffen haben sullen, wenn sie sullen angehoren mit allen iren zugehorungen nur alleyne Josten iren eldisten Bruder, es were denn sache, das von todes wegen Jostes oder seiner Erben oder Erbeserben menliches geslechtes die Marggraffschafft zu Merhern vff sie viele, als dauor Begriffen und beschriben ist. Vnd dauon zu krefften vnd zu ewiger geczeugnusse, aller der obgenanten Dinger haben Wir der egenante Marggraff Johans vnser grostes Ingesigel an diesen brieff gehenget. Vnd Wir Jost, der Erstgeborne, Johans, der andergeborne vnd Procopius, der drittgeborne, veterliche vnd muterliche gebruder, Sone des egenanten Herren Johansen Marggrauen zu Merhern, vnsers lieben Vaters, geloben vnd vorheissen mit guten ganczen trewen ane geuerde, vnd mit geswornem eyde den Wir daruber leiphaffticlichen getan haben den Heiligen gotes Evangelien, das wir vnd vnsere Erben vnd Erbeserben die egenanten ordenungen, schickungen vnd teylungen, die der egenante vnser herre der Vatter gemachet, geschicket vnd geordnet hat, gancze, stete vnd vnvorruckt halden vnd haben wollen in allen iren meynungen, sinnen, punkten vnd artikeln als dauor begriffen ist, vnd lassen vns genugen sulcher milder gnaden, die der egenante vnser Vater vns getan hat, vnd danken ym des mit allem Fleisse vnd wollen nach sullen nymer in dheyneweis ichtes anders fordern von anefalles oder teylunge wegen oder sust in dheineweis mit dem rechten nach mit der tat, es were denne, das er vns icht geben wolte durch sunderliche gnaden. Ouch vorczeihen Wir vns vnd haben vns vorczigen wissentlichen in allen den egenanten dingen vnd iglichen besunder fur vns, vnsere Erben, Erbeserben vnd nachkomen aller vorderunge, ansprache, anredunge, aller Hulffe geistliches vnd weritlichen rechten, geseczze, gewohnheit oder behaldunge, die in dheneweis widerwertig weren disen dingen. Auch meynen vnd wollen wir egenante Brudere, were das sache, das Wir, vnsere Erben, Erbeserben vnd nachkomen wider sulche ordenungen vnd schickungen vnsers Vaters gar oder eynes teyles yme. getun oder komen wolten, oder 20
Strana 154
154 einer vs vns dawider tete, das denn alle Herrn vnd edele Lewte vnd Stette der Marg- graffschafft zu Merhern vnd ir iglicher besunder vns allen Brudern oder demselben, der dawider tete, nicht in dheineweis gehorsam oder gehulfig sein sullen sulches gehorsames oder hulffe, damite die egenanten Ding mochten gehindert werden vnd des zu geczewgnisse haben wir egenanten Brudere vnsere Ingesigel an diesen brieff gehenget, vnd haben darzu gebeten fleissiclichen die nachgeschriben Herren vnd edeln Leute, das sie ire Ingesigel ouch an diesen brieff durch Vnsere sunderliche bete gehenget haben. Vnd Wir Matusch von Stermberg genant von Lukaw, Oberster Camerer der Czuden zu Brunne, Benesch von Crawar genant von Straznicz, Oberster Camerer der Czuden zu Olomucz, Boczko von der Cunstat, Hincze von der Leypen, Heinrich, Hensel vnd George gebrudern von Vetaw, Benesch von Crawar genant von Krumpnaw, Johans der elter, Johans der junger von Meserziecz, Vlrich von Boskowicz, Czenko von Lethowicz, Jeschco Ptaczek von Birkenstein, Jencze von der Lompnicz, Stybor von Czynemburg, Hartleb von Starochowicz, Alschiko vnd Wilhelm von Zlin genant von Swyetlow, Heinrich von Wartemberg, Hertel von Liechtenstein, Pawl, Wocko, Potho vnd Jeschko gebruder von Holenstein, Franko von Cunewicz, Pawl vnd Pawliko von Ewlemburg, Benesch von Wyczaw, Potho von Losczicz. Wenczlaw von Crawar genant von Straznicz, Jeschko vnd Sdenko von Sternberg genant von Luckaw, Bohus von Strass genant Holubek, Erhart von der Cunstat, Dirslaw von Schellenberg, Peter Hecht von Rossicz, Gymram von Jacobaw, Wznata von Jacobaw Czesem von Gewissowicz, Jesco Puschca von Reychenwald vnd Cunyk von Drahotusch haben durch sunderliche bete der egenanten Hochgebornen fursten Herren Johansen Marg- grauen zu Merhern des Vaters. Josten des erstgebornen, Johansen des andergebornen, Procopien des dritgebornen seiner sune, vnserer Herren, Marggrauen zu Merhern vnserr aller Ingesigele an diesen brieff gehenget czu geczeugnusse vnd ewigem gedechtnusse aller der egenanten sachen. Der geben ist zu Brunne nach Christi geburt Tusent dreyhundert vnd in dem eyn vnd sibenczigsten Jare, der nehsten Mitwochen nach dem Suntage als man in der heyligen Kirchen Judica in der Vasten singet. „Vnd dauon wir obgenanter Karl Romischer Keyser vnd Kunig zu Beheim wenn Vns alwege zu herczen ist, seliges fridsames vnd gemachsames Vesen der egenanten vnsers Bruders, seiner Sone vnd Erben als Wir in steticlicher begerunge mit bruderlicher liebe meynen, so haben wir beschawet vnd genczlichen erkennet, das sulche teylungen, schickungen, ordenungen mit eynmutigen willen, worte vnd gunst der egenanten Bruder Jostes, Johansen vnd Procopien rechtferticlichen gemachet vnd geschehen sint, vnd darumb durch fleissiger irer bete mit wohlbedachtem mute, nicht von yrresale oder vmbedechticlichen, sunder mit ordenlichem rate vnserr Fursten. Herren vnd Edler Lewte, so bestetigen vnd vestenen Wir mit rechter wissen vnd mit kuniglicher macht von Beheim alle die obgenanten ordenungen, teylungen vnd schickungen mitsampt dem geczeugnusse vnd dem bekantnusse der Herren vnd der edeler Lewte der Marggraffschafft zu Merhern in allen iren punkten, sinnen, meynungen vnd ouch vnderscheiden von worte zu worte vnd gleicherweis, als sie dauor begriffen sint. Mit vrkund dicz brieues, der mit Ingesigel vnserr keyserlicher Maiestat vorsigelt ist. Geben zu Prage nach Christs
154 einer vs vns dawider tete, das denn alle Herrn vnd edele Lewte vnd Stette der Marg- graffschafft zu Merhern vnd ir iglicher besunder vns allen Brudern oder demselben, der dawider tete, nicht in dheineweis gehorsam oder gehulfig sein sullen sulches gehorsames oder hulffe, damite die egenanten Ding mochten gehindert werden vnd des zu geczewgnisse haben wir egenanten Brudere vnsere Ingesigel an diesen brieff gehenget, vnd haben darzu gebeten fleissiclichen die nachgeschriben Herren vnd edeln Leute, das sie ire Ingesigel ouch an diesen brieff durch Vnsere sunderliche bete gehenget haben. Vnd Wir Matusch von Stermberg genant von Lukaw, Oberster Camerer der Czuden zu Brunne, Benesch von Crawar genant von Straznicz, Oberster Camerer der Czuden zu Olomucz, Boczko von der Cunstat, Hincze von der Leypen, Heinrich, Hensel vnd George gebrudern von Vetaw, Benesch von Crawar genant von Krumpnaw, Johans der elter, Johans der junger von Meserziecz, Vlrich von Boskowicz, Czenko von Lethowicz, Jeschco Ptaczek von Birkenstein, Jencze von der Lompnicz, Stybor von Czynemburg, Hartleb von Starochowicz, Alschiko vnd Wilhelm von Zlin genant von Swyetlow, Heinrich von Wartemberg, Hertel von Liechtenstein, Pawl, Wocko, Potho vnd Jeschko gebruder von Holenstein, Franko von Cunewicz, Pawl vnd Pawliko von Ewlemburg, Benesch von Wyczaw, Potho von Losczicz. Wenczlaw von Crawar genant von Straznicz, Jeschko vnd Sdenko von Sternberg genant von Luckaw, Bohus von Strass genant Holubek, Erhart von der Cunstat, Dirslaw von Schellenberg, Peter Hecht von Rossicz, Gymram von Jacobaw, Wznata von Jacobaw Czesem von Gewissowicz, Jesco Puschca von Reychenwald vnd Cunyk von Drahotusch haben durch sunderliche bete der egenanten Hochgebornen fursten Herren Johansen Marg- grauen zu Merhern des Vaters. Josten des erstgebornen, Johansen des andergebornen, Procopien des dritgebornen seiner sune, vnserer Herren, Marggrauen zu Merhern vnserr aller Ingesigele an diesen brieff gehenget czu geczeugnusse vnd ewigem gedechtnusse aller der egenanten sachen. Der geben ist zu Brunne nach Christi geburt Tusent dreyhundert vnd in dem eyn vnd sibenczigsten Jare, der nehsten Mitwochen nach dem Suntage als man in der heyligen Kirchen Judica in der Vasten singet. „Vnd dauon wir obgenanter Karl Romischer Keyser vnd Kunig zu Beheim wenn Vns alwege zu herczen ist, seliges fridsames vnd gemachsames Vesen der egenanten vnsers Bruders, seiner Sone vnd Erben als Wir in steticlicher begerunge mit bruderlicher liebe meynen, so haben wir beschawet vnd genczlichen erkennet, das sulche teylungen, schickungen, ordenungen mit eynmutigen willen, worte vnd gunst der egenanten Bruder Jostes, Johansen vnd Procopien rechtferticlichen gemachet vnd geschehen sint, vnd darumb durch fleissiger irer bete mit wohlbedachtem mute, nicht von yrresale oder vmbedechticlichen, sunder mit ordenlichem rate vnserr Fursten. Herren vnd Edler Lewte, so bestetigen vnd vestenen Wir mit rechter wissen vnd mit kuniglicher macht von Beheim alle die obgenanten ordenungen, teylungen vnd schickungen mitsampt dem geczeugnusse vnd dem bekantnusse der Herren vnd der edeler Lewte der Marggraffschafft zu Merhern in allen iren punkten, sinnen, meynungen vnd ouch vnderscheiden von worte zu worte vnd gleicherweis, als sie dauor begriffen sint. Mit vrkund dicz brieues, der mit Ingesigel vnserr keyserlicher Maiestat vorsigelt ist. Geben zu Prage nach Christs
Strana 155
155 geburte Tausent dreyhundert vnd in dem Eynvndsibenczigsten Jare, in dem newnden keyserlichen gebote, dem fierden Idus des vsgeenden Meyen, Vnserr kunigreiche in dem funfvndezwenczigsten vnd des Keysertums in dem Sibenczehenden Jaren. De mandato domini Imperatoris Nicolaus Cameriensis prepositus. Auf der Aussenseite: R. Wilhelmus Kortelangen. (Das Original auf Pergament mit einem grossen anhängenden Doppelsiegel, das aber theilweise beschädigt ist, im ständ. Archive sub Nr. 18 unter den Privilegien.) 124. Johann, Bischof von Olmütz, gestattet, dass die Penitentiare der Olm. Kirche dreimal des Jahres auch in solchen Fallen Absolution ertheilen können, die zum bischöflichen Reservate gehoren. Dt. Kremsir, 11. Juni 1371. Dei et apostolice sedis gracia Sacre Imperialis Aule Cancellarius Olomucensis Episcopus Johannes honorabilibus viris decano, preposito et capitulo Olomucensi, fratribus in christo dilectis, salutem in domino Cum ecclesiam nostram Olomucensem multitudo Christi fidelium ter in anno, videlicet in cena dominica, festo dedicacionis et die sancti Wenceslai eximii patroni nostri pro consequendis indulgenciis et aliis donis spiritualibus soleat frequentare, Vestre circum- speccioni, de qua nobis est in domino plena fiducia, committimus et omnimodam tradimus potestatem, vt in antea possitis ydoneos confessores tam ex ministris ipsius ecclesie quam aliorum locorum presbiteris secularibus aut religiosis secundum consciencie puritatem constituere, qui confitentes eisdem vicibus peccata sua in casibus nobis reseruatis absoluere valeant et eisdem confitentibus iniungere penitencias salutares, ecclesiarum tamen et ecclesiasticarum personarum inuasoribus excepus, quorum nobis absolucionem specialiter reseruamus. Et ut iidem confessores, quod et penitenciariis per nos in ipsa ecclesia pro tocius anni circulo constitutis conferimus vota peregrinacionis et abstinencie, ad que se nostra extendit auctoritas, possint, vbi necessarie fuerit, in alia pietatis opera commutare, presentibus per nostra tempora valituris Datum Chremsir Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo primo die XI mensis Junii. (Orig. Perg. h. verletztes Sig. im Olmützer Kapitelarchive.) 125 Johann, Bischof von Olmütz, bestätiget einen Begabnissbrief des Markgrafen Johann für das Kloster st. Thomas in Brünn und unterordnet die Besitzungen desselben dem kanonischen Rechte. Dt. Modritz, 14. Juni 1371. Dei et apostolice sedis gracia Olomuzensis episcopus Johannes notumfacimus tenore presencium vniuersis Quod nomine et vice illustris ac magnifici principis et domini, domini Johannis, Marchionis Morauie, carissimi nostri compatris et domini graciosi, oblata nobis continebal 20*
155 geburte Tausent dreyhundert vnd in dem Eynvndsibenczigsten Jare, in dem newnden keyserlichen gebote, dem fierden Idus des vsgeenden Meyen, Vnserr kunigreiche in dem funfvndezwenczigsten vnd des Keysertums in dem Sibenczehenden Jaren. De mandato domini Imperatoris Nicolaus Cameriensis prepositus. Auf der Aussenseite: R. Wilhelmus Kortelangen. (Das Original auf Pergament mit einem grossen anhängenden Doppelsiegel, das aber theilweise beschädigt ist, im ständ. Archive sub Nr. 18 unter den Privilegien.) 124. Johann, Bischof von Olmütz, gestattet, dass die Penitentiare der Olm. Kirche dreimal des Jahres auch in solchen Fallen Absolution ertheilen können, die zum bischöflichen Reservate gehoren. Dt. Kremsir, 11. Juni 1371. Dei et apostolice sedis gracia Sacre Imperialis Aule Cancellarius Olomucensis Episcopus Johannes honorabilibus viris decano, preposito et capitulo Olomucensi, fratribus in christo dilectis, salutem in domino Cum ecclesiam nostram Olomucensem multitudo Christi fidelium ter in anno, videlicet in cena dominica, festo dedicacionis et die sancti Wenceslai eximii patroni nostri pro consequendis indulgenciis et aliis donis spiritualibus soleat frequentare, Vestre circum- speccioni, de qua nobis est in domino plena fiducia, committimus et omnimodam tradimus potestatem, vt in antea possitis ydoneos confessores tam ex ministris ipsius ecclesie quam aliorum locorum presbiteris secularibus aut religiosis secundum consciencie puritatem constituere, qui confitentes eisdem vicibus peccata sua in casibus nobis reseruatis absoluere valeant et eisdem confitentibus iniungere penitencias salutares, ecclesiarum tamen et ecclesiasticarum personarum inuasoribus excepus, quorum nobis absolucionem specialiter reseruamus. Et ut iidem confessores, quod et penitenciariis per nos in ipsa ecclesia pro tocius anni circulo constitutis conferimus vota peregrinacionis et abstinencie, ad que se nostra extendit auctoritas, possint, vbi necessarie fuerit, in alia pietatis opera commutare, presentibus per nostra tempora valituris Datum Chremsir Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo primo die XI mensis Junii. (Orig. Perg. h. verletztes Sig. im Olmützer Kapitelarchive.) 125 Johann, Bischof von Olmütz, bestätiget einen Begabnissbrief des Markgrafen Johann für das Kloster st. Thomas in Brünn und unterordnet die Besitzungen desselben dem kanonischen Rechte. Dt. Modritz, 14. Juni 1371. Dei et apostolice sedis gracia Olomuzensis episcopus Johannes notumfacimus tenore presencium vniuersis Quod nomine et vice illustris ac magnifici principis et domini, domini Johannis, Marchionis Morauie, carissimi nostri compatris et domini graciosi, oblata nobis continebal 20*
Strana 156
156 peticio, quatenus infrascriptas literas cuiusdam honorabilis et salutifere fundacionis ipsius approbare, ratificare et auctoritate ordinaria confirmare vellemus, quarum tenor per omnia sequitur in hec verba: Nos Johannes dei gracia Marchio Morauie notumfacimus tenore presencium vniuersis. Quod licet alias, clemencia nobis inspirante &c. (usque Datum Prage anno domini M'CCC° Septuagesimo . In die sancte Katherine virginis et martiris gloriose. Vide n. 96) Nos igitur attendentes prefati magnifici principis rationabile, honestum ymo felix et salubre fore propositum, presertim cum diuini cultus ex hoc augeatur celebritas et ad ipsius exemplum aliorum principum corda ad consimilis deuotionis insignia poterunt auctore domino felicius animari, vt tante et tam celebris rei principium mediis clarescat insignibus et felicibus auspiciis in domino terminetur, animo deliberato, sapientum nostrorum communicato consilio, inuocato dei nomine et ad honorem ipsius nec non ad laudem gloriosissime virginis matris eius auctoritate ordinaria, qua fungimur, supradictas literas, donacionem, apropria- cionem, vnionem, invisceracionem, incorporacionem adiunccionem et erogacionem omnium pre- dictorum bonorum sub omnibus modis, pertinenciis et condicionibus, prout expressantur superius, et alia omnia et singula contenta inibi, in omnibus suis tenoribus, sentenciis punctis et clau- sulis de verbo ad verbum, prout expressantur superius, ad instanciam et rogatum necnon beneplacitum magnifici principis eiusdem approbamus, ratificamus et de certa nostra sciencia confirmamus, vniuersa et singula bona predicta cum omnibus suis redditibus, censibus, fructibus, vtilitatibus, obuencionibus et pertinenciis, sicut premittitur, juri ecclesiastico submittentes, vt ammodo libertate, priuilegio et gracia ecclesiasticis gaudeat, quodque jura quelibet, proprie- tates, dominia, redditus et prouentus omnium bonorum predictorum ammodo in antea dum et quocies oportunitas exegerit, pro commodis, bono statui et quiete dictorum fratrum et conventus ibidem per censuram ecclesiasticam exigi valeant et requiri saluis semper juribus prefati magnifici principis domini Marchionis Morauie, heredum et successorum suorum Morauie Marchionum illis presertim, de quibus clara specifica et distincta fit mencio, in ipsius originalibus literis supradictis . Presencium sub appenso nostro sigillo testimonio literarum. Datum in castro nostro Modricz Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo primo, sabbato proximo ante festum sancti Viti. (Originale in archivo ejusdem monasterii Vetero-Brunæ Fasc. I. n. 4.) 126. Markgraf Johann gestattet, dass Albert von Sternberg, Erzbischof von Magdeburg, von seinen in Mähren gelegenen Gütern das Augustinerkloster in Sternberg mit 100 Mark jährlichen Zinses dotire und befiehlt, dass dieser Zins dem Kloster in die Landtafel eingetragen werde. Dt. Brünn, 5. Juli 1371. Nos Johannes dei gratia marchio Moravie universis et singulis tenore presentium volumus fore notum. Quod cum reverendissimus in Christo pater et dominus, dominus Albertus Magdeburgensis archiepiscopus, Germanie primas, amicus noster carissimus,
156 peticio, quatenus infrascriptas literas cuiusdam honorabilis et salutifere fundacionis ipsius approbare, ratificare et auctoritate ordinaria confirmare vellemus, quarum tenor per omnia sequitur in hec verba: Nos Johannes dei gracia Marchio Morauie notumfacimus tenore presencium vniuersis. Quod licet alias, clemencia nobis inspirante &c. (usque Datum Prage anno domini M'CCC° Septuagesimo . In die sancte Katherine virginis et martiris gloriose. Vide n. 96) Nos igitur attendentes prefati magnifici principis rationabile, honestum ymo felix et salubre fore propositum, presertim cum diuini cultus ex hoc augeatur celebritas et ad ipsius exemplum aliorum principum corda ad consimilis deuotionis insignia poterunt auctore domino felicius animari, vt tante et tam celebris rei principium mediis clarescat insignibus et felicibus auspiciis in domino terminetur, animo deliberato, sapientum nostrorum communicato consilio, inuocato dei nomine et ad honorem ipsius nec non ad laudem gloriosissime virginis matris eius auctoritate ordinaria, qua fungimur, supradictas literas, donacionem, apropria- cionem, vnionem, invisceracionem, incorporacionem adiunccionem et erogacionem omnium pre- dictorum bonorum sub omnibus modis, pertinenciis et condicionibus, prout expressantur superius, et alia omnia et singula contenta inibi, in omnibus suis tenoribus, sentenciis punctis et clau- sulis de verbo ad verbum, prout expressantur superius, ad instanciam et rogatum necnon beneplacitum magnifici principis eiusdem approbamus, ratificamus et de certa nostra sciencia confirmamus, vniuersa et singula bona predicta cum omnibus suis redditibus, censibus, fructibus, vtilitatibus, obuencionibus et pertinenciis, sicut premittitur, juri ecclesiastico submittentes, vt ammodo libertate, priuilegio et gracia ecclesiasticis gaudeat, quodque jura quelibet, proprie- tates, dominia, redditus et prouentus omnium bonorum predictorum ammodo in antea dum et quocies oportunitas exegerit, pro commodis, bono statui et quiete dictorum fratrum et conventus ibidem per censuram ecclesiasticam exigi valeant et requiri saluis semper juribus prefati magnifici principis domini Marchionis Morauie, heredum et successorum suorum Morauie Marchionum illis presertim, de quibus clara specifica et distincta fit mencio, in ipsius originalibus literis supradictis . Presencium sub appenso nostro sigillo testimonio literarum. Datum in castro nostro Modricz Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo primo, sabbato proximo ante festum sancti Viti. (Originale in archivo ejusdem monasterii Vetero-Brunæ Fasc. I. n. 4.) 126. Markgraf Johann gestattet, dass Albert von Sternberg, Erzbischof von Magdeburg, von seinen in Mähren gelegenen Gütern das Augustinerkloster in Sternberg mit 100 Mark jährlichen Zinses dotire und befiehlt, dass dieser Zins dem Kloster in die Landtafel eingetragen werde. Dt. Brünn, 5. Juli 1371. Nos Johannes dei gratia marchio Moravie universis et singulis tenore presentium volumus fore notum. Quod cum reverendissimus in Christo pater et dominus, dominus Albertus Magdeburgensis archiepiscopus, Germanie primas, amicus noster carissimus,
Strana 157
157 perpendens naturam humanam fragilem esse, transitoriam et presentis vite terminum brevem, ex consicero devotionis affectu, felici et sancto proposito inductus monasterium canonicorum regularium ordinis sancti Augustini in oppido suo Sternberg in remedium anime sue de novo fundaverit erexeritque illud in titulum et inscriptionem sancte Marie et Annuntiationis Dominice pro inhabitatione quatuordecim canonicorum cum preposito, sed considerans, quod canonici in eodem monasterio existentes et spiritualia in simplicitate cordis ministrantes continue diu stare non possunt, temporalium, nisi adjuvante suffragio: nobis cum instantia debita supplicavit, quatenus, ut prefatum suum monasterium de sua propria hereditate et bonis patrimonialibus dotare posset, nostrum impartire vellemus consensum. Nos igitur con- siderantes, quod bone rei dando consensum et presentis vite commodum et eterne beatitudinis premium expectamus, intuentes etiam fidelissima et grata servitia suorum progenitorum nobis et antecessoribus nostris exhibita ac ipsius domini archiepiscopi fidem constantem, quam ad nos semper habuit, habet et habere poterit domino propitio in futurum, ipsius petitionibus inclinati, ipsas justas reputantes concedimus, ut ipse de sua propria hereditate seu de bonis suis patrimonialibus in terra nostra Moravie existentibus illi suo monasterio novo et canonicis in eodem pro tempore domino famulantibus donare valeat usque ad centum marcharum inclusive grossorum pragensium moravici pagamenti annui veri census, talique iure, omne ius in ipsos monasterium et canonicos transferre, prout ipse tenuit illa bona et possedit, et permittimus, ut illud monasterium dotare possit cum centum marcis annui census premissorum et de certa nostra scientia indulgemus gratiose . Mandamus eapropter seriose camerario ac universis et singulis officialibus czude ejusdem marchionatus nostri Moraviae, ut ipse et quilibet ipsorum, dum et quando per prefatum dominum archiepiscopum requisiti fuerint, dicta bona centum marcarum census, citra data et donata per ipsum monasterio et canonicis predictis, fideliter intabulent et ad acta terre nostre pro hereditate perpetua dicto monasterio imponant gratie nostre sub obtentu. In cujus rei testimonium sempiternum presentes nostras literas damus desuper sub sigilli nostri appensione . Datum Brune anno domini millesimo trecentesimo septuagesimo primo, die quinta mensis Julii. (Olm. Landtafel Lib. II. n. 222.) 127. Ulrich Tluxa verkauft dem Jamnitzer Bürger Hirsch einen Getreidezins von der Mühle in Cedlitz. Dt. 12. Juli 1371 s. l. Ich Vlreich Tluxa vom Stain bechenne fur mich vnd Jestleyn meinen vettern meines pruedrs hern Hinken Tluxen von Czedicz suen, des laibes vnd gutes vormunde vnd vorweser ich iczunde vnd zu diser czait bin, vorgich vor vns vnd all vnser nachcumen vnd erben, das wir mit rate vnser pester vreunt zu den czaiten, da wiris wol getun machten, durch rechter nattdurft willen zu aufschitten vnd gancz machen, die wier an vnserm tayche zu Czedlicz vorchaufet haben, ainen mutt gutes chorens alle jar zu czinsen, aynen vnd
157 perpendens naturam humanam fragilem esse, transitoriam et presentis vite terminum brevem, ex consicero devotionis affectu, felici et sancto proposito inductus monasterium canonicorum regularium ordinis sancti Augustini in oppido suo Sternberg in remedium anime sue de novo fundaverit erexeritque illud in titulum et inscriptionem sancte Marie et Annuntiationis Dominice pro inhabitatione quatuordecim canonicorum cum preposito, sed considerans, quod canonici in eodem monasterio existentes et spiritualia in simplicitate cordis ministrantes continue diu stare non possunt, temporalium, nisi adjuvante suffragio: nobis cum instantia debita supplicavit, quatenus, ut prefatum suum monasterium de sua propria hereditate et bonis patrimonialibus dotare posset, nostrum impartire vellemus consensum. Nos igitur con- siderantes, quod bone rei dando consensum et presentis vite commodum et eterne beatitudinis premium expectamus, intuentes etiam fidelissima et grata servitia suorum progenitorum nobis et antecessoribus nostris exhibita ac ipsius domini archiepiscopi fidem constantem, quam ad nos semper habuit, habet et habere poterit domino propitio in futurum, ipsius petitionibus inclinati, ipsas justas reputantes concedimus, ut ipse de sua propria hereditate seu de bonis suis patrimonialibus in terra nostra Moravie existentibus illi suo monasterio novo et canonicis in eodem pro tempore domino famulantibus donare valeat usque ad centum marcharum inclusive grossorum pragensium moravici pagamenti annui veri census, talique iure, omne ius in ipsos monasterium et canonicos transferre, prout ipse tenuit illa bona et possedit, et permittimus, ut illud monasterium dotare possit cum centum marcis annui census premissorum et de certa nostra scientia indulgemus gratiose . Mandamus eapropter seriose camerario ac universis et singulis officialibus czude ejusdem marchionatus nostri Moraviae, ut ipse et quilibet ipsorum, dum et quando per prefatum dominum archiepiscopum requisiti fuerint, dicta bona centum marcarum census, citra data et donata per ipsum monasterio et canonicis predictis, fideliter intabulent et ad acta terre nostre pro hereditate perpetua dicto monasterio imponant gratie nostre sub obtentu. In cujus rei testimonium sempiternum presentes nostras literas damus desuper sub sigilli nostri appensione . Datum Brune anno domini millesimo trecentesimo septuagesimo primo, die quinta mensis Julii. (Olm. Landtafel Lib. II. n. 222.) 127. Ulrich Tluxa verkauft dem Jamnitzer Bürger Hirsch einen Getreidezins von der Mühle in Cedlitz. Dt. 12. Juli 1371 s. l. Ich Vlreich Tluxa vom Stain bechenne fur mich vnd Jestleyn meinen vettern meines pruedrs hern Hinken Tluxen von Czedicz suen, des laibes vnd gutes vormunde vnd vorweser ich iczunde vnd zu diser czait bin, vorgich vor vns vnd all vnser nachcumen vnd erben, das wir mit rate vnser pester vreunt zu den czaiten, da wiris wol getun machten, durch rechter nattdurft willen zu aufschitten vnd gancz machen, die wier an vnserm tayche zu Czedlicz vorchaufet haben, ainen mutt gutes chorens alle jar zu czinsen, aynen vnd
Strana 158
158 draysig meczzen chorns fur denselben mutt zu raiten vnd zu raychen, von vnserer muel daselbest zu Czedlicz vnd von alle de, was darzu gehoret, wie man das benennen mag mit sunderleichen worten, dem waisen manne Hirssen, purger zu Jempnicz vnd allen seinen erben, vm fumf schock guter grosser Pragisser silbreiner phenninge, der wir nu beczalt sein von in gancz vnd gar mit geraitem gelte vnd guten silbrein grossen, vnd schollen im vnd seinen erben denselben muet gutes chorns czinsen vnd raichen vnforczogneleich vnd (ohne) alle widerrede alle jar czu wainachten in fairtagen an geferde. Wo wir das nicht entaten, alczuhant so mag Hirsse oder sein erben seines czinses des vorgenanten mutt chorns bechemen von derselben vnserr vorgenanten mul zum nasten vnd se chunnen vnd mügen. (?) Geschehe aver das, das dem egenanten Hirssen oder seinen erben an dem obgenanten seinem czinse an der mul ichersicht abginge, wye das were, chlain oder gros, von welchem ainval das geschehe. so gebe wir in vollen gewalt vnd alles recht, das si ires geltes haupgutes vnd auch czinses bechemen mügen mit hilfe des, wer czu den czaiten vnsers hern des Margrafen gewalt hat in dem lande zu zu (sic) Marharn, von allen vnsern gutern vanden vnd vnvanden inner landes vnd ausser landes an firbut vnd all clage, mit phenden vnd aufhalten mit vnserm guten willen an allen chrieg, wir sein lebentig oder tode. Wir vermelden auch das, wan wir den obgenanten czins abgelten vnd abschiten wellen oder mugen, zu welher czait wir dem vorgenanten Hirssen oder seinen erben funf schoch gutter grosser mit vorsessen czinse vnd ainer guten gewissen richten vnd beczalen, das schal von vns Hirsse vnd sein erben gutleichen vnd vreuntleichen ainnemen, vnd wann Hirsse oder sein erben ires gelt bedorften vnd nicht lenger geroten machten, auch mugen si ires geltes bechemen. der funf schoch grosser mit versessen czins von derselben vor- genanten mûl mit vorseczen zu Juden und Cristen oder in demselben recht vorchaufen, mil ainer gewissen vnd vnserm guten willen. Vnd wer den brieff mit Hirssen oder seiner erben guten willen wirt haben, der hat alles recht als oben geschriben stet als Hirsse vnd all sein erben. Vnd des czu ainer guten gewissen gebe wir in disen prieff versigelten meines Vlreich Tluxen anhangenden insigel vnd czu ainer pessern gewissen habe wir gebeten den edlen herrn herrn Hansen von Laichtenburch vnd herrn zu Vethau, vnd auch die ersamen manne Schepphen vnd die gesuorn Purger zu Jampnicz, das se ir insigel zu geczeugnusse an disen prieff in selben vnd auch der Statte an allen schaden anhangen. Der geben ist an sand Margarethen abent nach Cristi geburd dreuczehenhundert, vnd darnach im Ersten vnd Subenczigisten Jar. (Orig. Perg. 3 h. Sig. im ständ. Archive inter Miscellanea n. 58.) 128. Wenzel von Mladějov bekennt, dass er das Dorf Kozlowitz vom Markgrafen Johann zu Lehen erhalten habe. Dt. Brünn, 2. August 1371. Ego Wenczel de Mladyegiow serenissimi principis et domini domini Johannis Marchionis Morauie domini mei generosissimi camere notarius et judex Brunnensis, recognosco
158 draysig meczzen chorns fur denselben mutt zu raiten vnd zu raychen, von vnserer muel daselbest zu Czedlicz vnd von alle de, was darzu gehoret, wie man das benennen mag mit sunderleichen worten, dem waisen manne Hirssen, purger zu Jempnicz vnd allen seinen erben, vm fumf schock guter grosser Pragisser silbreiner phenninge, der wir nu beczalt sein von in gancz vnd gar mit geraitem gelte vnd guten silbrein grossen, vnd schollen im vnd seinen erben denselben muet gutes chorns czinsen vnd raichen vnforczogneleich vnd (ohne) alle widerrede alle jar czu wainachten in fairtagen an geferde. Wo wir das nicht entaten, alczuhant so mag Hirsse oder sein erben seines czinses des vorgenanten mutt chorns bechemen von derselben vnserr vorgenanten mul zum nasten vnd se chunnen vnd mügen. (?) Geschehe aver das, das dem egenanten Hirssen oder seinen erben an dem obgenanten seinem czinse an der mul ichersicht abginge, wye das were, chlain oder gros, von welchem ainval das geschehe. so gebe wir in vollen gewalt vnd alles recht, das si ires geltes haupgutes vnd auch czinses bechemen mügen mit hilfe des, wer czu den czaiten vnsers hern des Margrafen gewalt hat in dem lande zu zu (sic) Marharn, von allen vnsern gutern vanden vnd vnvanden inner landes vnd ausser landes an firbut vnd all clage, mit phenden vnd aufhalten mit vnserm guten willen an allen chrieg, wir sein lebentig oder tode. Wir vermelden auch das, wan wir den obgenanten czins abgelten vnd abschiten wellen oder mugen, zu welher czait wir dem vorgenanten Hirssen oder seinen erben funf schoch gutter grosser mit vorsessen czinse vnd ainer guten gewissen richten vnd beczalen, das schal von vns Hirsse vnd sein erben gutleichen vnd vreuntleichen ainnemen, vnd wann Hirsse oder sein erben ires gelt bedorften vnd nicht lenger geroten machten, auch mugen si ires geltes bechemen. der funf schoch grosser mit versessen czins von derselben vor- genanten mûl mit vorseczen zu Juden und Cristen oder in demselben recht vorchaufen, mil ainer gewissen vnd vnserm guten willen. Vnd wer den brieff mit Hirssen oder seiner erben guten willen wirt haben, der hat alles recht als oben geschriben stet als Hirsse vnd all sein erben. Vnd des czu ainer guten gewissen gebe wir in disen prieff versigelten meines Vlreich Tluxen anhangenden insigel vnd czu ainer pessern gewissen habe wir gebeten den edlen herrn herrn Hansen von Laichtenburch vnd herrn zu Vethau, vnd auch die ersamen manne Schepphen vnd die gesuorn Purger zu Jampnicz, das se ir insigel zu geczeugnusse an disen prieff in selben vnd auch der Statte an allen schaden anhangen. Der geben ist an sand Margarethen abent nach Cristi geburd dreuczehenhundert, vnd darnach im Ersten vnd Subenczigisten Jar. (Orig. Perg. 3 h. Sig. im ständ. Archive inter Miscellanea n. 58.) 128. Wenzel von Mladějov bekennt, dass er das Dorf Kozlowitz vom Markgrafen Johann zu Lehen erhalten habe. Dt. Brünn, 2. August 1371. Ego Wenczel de Mladyegiow serenissimi principis et domini domini Johannis Marchionis Morauie domini mei generosissimi camere notarius et judex Brunnensis, recognosco
Strana 159
159 tenore presencium vniuersis. Quod in recompensam fidelium seruiminum, intentorum eidem serenissimo principi et domino meo metuendissimo per me fideliter et sedule impensorum, bona sua videlicet villam Kozlowicz curiam arature seu predium quinque laneorum cum vno quartali censuali, tres curticulas et omnia, que in dicta villa continentur, que post mortem olim Margarethe virginis, filie Janconis ad ipsum dominum Marchionem, jure et consuetudine terre Morauie sunt deuoluta, cum omnibus pertinenciis, Juribus, libertatibus, prouentibus et obuencionibus, dominiis singulis et vniuersis, quocumque nomine uel vocabulo censeantur, dotalicio Howore, quod in dicta villa habere dinoscitur, videlicet quinquaginta marcis grossorum pragensium excluso, ab ipso domino Johanne Marchione Morauie et a suis heredibus seu successoribus Marchionibus Morauie fateor verum in feudum suscepisse me et heredes meos masculini dumtaxat sexus habenda, tenenda, regenda, gubernanda, et jure feudi successiuis inantea temporibus et perpetuis obtinenda seu possidenda. Ita, quod de dictis bonis eorumque pertinenciis singulis et vniuersis sibi domino meo generoso, heredibus et successoribus suis Marchionibus Morauie bona et sincera fide, quolibet sine malo dolo, debeo intendere, seruire, promptus et paratus esse, obedire, obsequi, fideliter et parere, sicut verus feudalis suis veris naturalibus et legittimis dominis seruit, paret, obsequitur, obedit fideliter et intendit, bonum eorum prosequendo vbique et malum precauendo, tempore omni et loco publice manifeste et occulte. In quorum cuidenciam sigillum meum, in testimonium vero clarius sigilla nobilium dominorum videlicet domini Beneschii de Krawarn alias de Stresnicz Olomucensis Zude camerarii supremi, domini Henslini de Vetaw, franconis Chunowicz et Petri Hecht de Rossicz presentibus duxi appendenda. Datum Brune, Anno domini Millesimo Trecentessimo Septuagesimo primo Sabbato die sancti Stephani Martiris, Alias secunda die Mensis Augusti. (Orig. Perg. 5 h. Sig. im ständischen Archive n. 59 inter Miscellan.) 129. Peter, Bischof von Leitomyšl, gründet ein Augustiner-Chorherrenstift zu Landskron (später in Olmütz). Dt. Leitomyšl, 8. August 1371. Petrus dei et apostolicae sedis gratia episcopus Luthomuslensis ad omnium et singulorum, ad quod praesentes pervenerint, volumus notitiam pervenire. Quod licet universi, qui divinis mancipantur officiis et obsequiis divini cultus deputati, digno sint et congruo prosequendi favore, hi tamen quadam praerogativa singulari sunt non immerito praeferendi, per quos in mentibus fidelium sincera excrescit devolio ac via veritatis et virtutum gressu salutifero plurimum frequentatur. Sane attendentes, quod in regno Bohemiae haec sancta canonicorum regularium nigrorum ordinis beati Augustini exiguo, quo ibidem nutrita extitit tempore, sic fructuose profecit religio, quod non solum ex ingenio eius professoris mona- steriorum suorum honorabilibus structuris et aliarum rerum potiuntur, sed etiam pauperibus copiosas eleemosynas erogant, debilibus et infirmis alimenta ministrant, hospitalitatem servant,
159 tenore presencium vniuersis. Quod in recompensam fidelium seruiminum, intentorum eidem serenissimo principi et domino meo metuendissimo per me fideliter et sedule impensorum, bona sua videlicet villam Kozlowicz curiam arature seu predium quinque laneorum cum vno quartali censuali, tres curticulas et omnia, que in dicta villa continentur, que post mortem olim Margarethe virginis, filie Janconis ad ipsum dominum Marchionem, jure et consuetudine terre Morauie sunt deuoluta, cum omnibus pertinenciis, Juribus, libertatibus, prouentibus et obuencionibus, dominiis singulis et vniuersis, quocumque nomine uel vocabulo censeantur, dotalicio Howore, quod in dicta villa habere dinoscitur, videlicet quinquaginta marcis grossorum pragensium excluso, ab ipso domino Johanne Marchione Morauie et a suis heredibus seu successoribus Marchionibus Morauie fateor verum in feudum suscepisse me et heredes meos masculini dumtaxat sexus habenda, tenenda, regenda, gubernanda, et jure feudi successiuis inantea temporibus et perpetuis obtinenda seu possidenda. Ita, quod de dictis bonis eorumque pertinenciis singulis et vniuersis sibi domino meo generoso, heredibus et successoribus suis Marchionibus Morauie bona et sincera fide, quolibet sine malo dolo, debeo intendere, seruire, promptus et paratus esse, obedire, obsequi, fideliter et parere, sicut verus feudalis suis veris naturalibus et legittimis dominis seruit, paret, obsequitur, obedit fideliter et intendit, bonum eorum prosequendo vbique et malum precauendo, tempore omni et loco publice manifeste et occulte. In quorum cuidenciam sigillum meum, in testimonium vero clarius sigilla nobilium dominorum videlicet domini Beneschii de Krawarn alias de Stresnicz Olomucensis Zude camerarii supremi, domini Henslini de Vetaw, franconis Chunowicz et Petri Hecht de Rossicz presentibus duxi appendenda. Datum Brune, Anno domini Millesimo Trecentessimo Septuagesimo primo Sabbato die sancti Stephani Martiris, Alias secunda die Mensis Augusti. (Orig. Perg. 5 h. Sig. im ständischen Archive n. 59 inter Miscellan.) 129. Peter, Bischof von Leitomyšl, gründet ein Augustiner-Chorherrenstift zu Landskron (später in Olmütz). Dt. Leitomyšl, 8. August 1371. Petrus dei et apostolicae sedis gratia episcopus Luthomuslensis ad omnium et singulorum, ad quod praesentes pervenerint, volumus notitiam pervenire. Quod licet universi, qui divinis mancipantur officiis et obsequiis divini cultus deputati, digno sint et congruo prosequendi favore, hi tamen quadam praerogativa singulari sunt non immerito praeferendi, per quos in mentibus fidelium sincera excrescit devolio ac via veritatis et virtutum gressu salutifero plurimum frequentatur. Sane attendentes, quod in regno Bohemiae haec sancta canonicorum regularium nigrorum ordinis beati Augustini exiguo, quo ibidem nutrita extitit tempore, sic fructuose profecit religio, quod non solum ex ingenio eius professoris mona- steriorum suorum honorabilibus structuris et aliarum rerum potiuntur, sed etiam pauperibus copiosas eleemosynas erogant, debilibus et infirmis alimenta ministrant, hospitalitatem servant,
Strana 160
160 varia pietatis opera exercent, simplices erudiunt ac loca, in quibus monasteria eorum consistunt, exemplis et doctrina radiantes illustrant. Volentes idcirco tam fidelibus nostri Luthomyslensis districtus consulere quam religiosis dicti ordinis providere necnon divinum cultum augmentare, de voluntate et expresso consensu capituli nostri ante portas civitatis nostrae Lanczkronensis Luthumyslensis diocesis in honorem et laudem omnipotentis dei et sanctae Mariae matris eius ac beatorum Nicolai confessoris et Catharinae virginis ac martyris ac divini cultus augmentum, monasterium praedictorum canonicorum regularium ordinis beati Augustini de pecuniis propriis nobis a deo collatis construximus, aedificavimus, facimus et fundavimus ipsumque monasterium competentibus redditibus dotavimus et sibi providimus de eisdem. Quod quidem monasterium in beneficium et praeposituram ordinis canonicorum religiosorum nigrorum sancti Augustini ordinaria auctoritate erigimus, facimus, ordinamus et creamus, ita quod duodecim canonici seu fratres aut plures duntaxat, ut reddituum sufficientia praestabit, ibidem instituti et recepti per praepositum, per ipsos canonice electum, regantur et etiam gubernentur juxta regularia instituta . Statuentes etiam, quod praepositus et canonici praedicti sex pauperes infirmos ad monasterium recipere teneantur, quibus necessaria vitae, dum vixerint, ministra- bunt, quibus mortuis alii in locum decedentium subrogentur. Et nos Nicolaus prior, Radivinius custos, Joannes cantor, Siboldus scholasticus totumque capitulum Luthomuslense attendentes intentionem et propositum dicti reverendi in Christo patris et domini domini Petri episcopi nostri ex pietatis et misericordiae visceribus emanare, praehabitis tractatibus diligentibus et deliberatione matura non solum semel, bis vel ter, ymmo pluries ad hoc capitulariter in loco celebrationis capituli more solito congregati, non per errorem sed de certa scientia dictae erectioni consensimus et eam ratificamus ac de vera nostra scientia approbamus . In cuius rei testimonium sigillum nostrum una cum sigillo reverendissimi in Christo patris et domini domini nostri Petri episcopi Luthomuslensis praedicti praesentibus sunt appensa. Datum et actum in Luthomusl anno domini Millesimo trecentesimo septuagesimo primo octava die mensis Augusti. (Nach einer im J. 1689 verfassten notariell beglaubigten Copie in der Boč. Sammlung n. 5061 im Landesarchive.) 130. Johann der altere von Mezeřič, Johann von Konitz und Johann, Pfarrer in Tassau, quittiren dem Wenzel von Mysliboritz über 15 Mark Groschen. Dt. Tassau, 16. Sept. 1371. Nos Johannes senior de Mezyericz, Johannes de Conicz, Johannes plebanus ecclesie sancti Petri in Tassaw recognoscimus tenore presencium vniuersis publice protestantes. Quod nobilis vir dominus Wenceslaus de Mysleborzicz quindecim marcas grossorum pragensium denariorum morauici numeri et pagamenti sexaginta et quatuor grossos pro marca qualibet computando pro parte ville Martynycz dicte ecclesie dedit et persoluit, prout debuit, inte- graliter et complete. In cuius rei testimonium sigilla nostra ex certa sciencia presentibus
160 varia pietatis opera exercent, simplices erudiunt ac loca, in quibus monasteria eorum consistunt, exemplis et doctrina radiantes illustrant. Volentes idcirco tam fidelibus nostri Luthomyslensis districtus consulere quam religiosis dicti ordinis providere necnon divinum cultum augmentare, de voluntate et expresso consensu capituli nostri ante portas civitatis nostrae Lanczkronensis Luthumyslensis diocesis in honorem et laudem omnipotentis dei et sanctae Mariae matris eius ac beatorum Nicolai confessoris et Catharinae virginis ac martyris ac divini cultus augmentum, monasterium praedictorum canonicorum regularium ordinis beati Augustini de pecuniis propriis nobis a deo collatis construximus, aedificavimus, facimus et fundavimus ipsumque monasterium competentibus redditibus dotavimus et sibi providimus de eisdem. Quod quidem monasterium in beneficium et praeposituram ordinis canonicorum religiosorum nigrorum sancti Augustini ordinaria auctoritate erigimus, facimus, ordinamus et creamus, ita quod duodecim canonici seu fratres aut plures duntaxat, ut reddituum sufficientia praestabit, ibidem instituti et recepti per praepositum, per ipsos canonice electum, regantur et etiam gubernentur juxta regularia instituta . Statuentes etiam, quod praepositus et canonici praedicti sex pauperes infirmos ad monasterium recipere teneantur, quibus necessaria vitae, dum vixerint, ministra- bunt, quibus mortuis alii in locum decedentium subrogentur. Et nos Nicolaus prior, Radivinius custos, Joannes cantor, Siboldus scholasticus totumque capitulum Luthomuslense attendentes intentionem et propositum dicti reverendi in Christo patris et domini domini Petri episcopi nostri ex pietatis et misericordiae visceribus emanare, praehabitis tractatibus diligentibus et deliberatione matura non solum semel, bis vel ter, ymmo pluries ad hoc capitulariter in loco celebrationis capituli more solito congregati, non per errorem sed de certa scientia dictae erectioni consensimus et eam ratificamus ac de vera nostra scientia approbamus . In cuius rei testimonium sigillum nostrum una cum sigillo reverendissimi in Christo patris et domini domini nostri Petri episcopi Luthomuslensis praedicti praesentibus sunt appensa. Datum et actum in Luthomusl anno domini Millesimo trecentesimo septuagesimo primo octava die mensis Augusti. (Nach einer im J. 1689 verfassten notariell beglaubigten Copie in der Boč. Sammlung n. 5061 im Landesarchive.) 130. Johann der altere von Mezeřič, Johann von Konitz und Johann, Pfarrer in Tassau, quittiren dem Wenzel von Mysliboritz über 15 Mark Groschen. Dt. Tassau, 16. Sept. 1371. Nos Johannes senior de Mezyericz, Johannes de Conicz, Johannes plebanus ecclesie sancti Petri in Tassaw recognoscimus tenore presencium vniuersis publice protestantes. Quod nobilis vir dominus Wenceslaus de Mysleborzicz quindecim marcas grossorum pragensium denariorum morauici numeri et pagamenti sexaginta et quatuor grossos pro marca qualibet computando pro parte ville Martynycz dicte ecclesie dedit et persoluit, prout debuit, inte- graliter et complete. In cuius rei testimonium sigilla nostra ex certa sciencia presentibus
Strana 161
161 sunt appensa. Actum et datum Tassaw Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo primo proxima feria tercia post exaltacionem sancte crucis. (Orig. Perg. 3 h. Sig. im ständischen Archive Miscell. n. 60.) 131. Kunik von Rossitz bestätigt, dass er vom Markgrafen Johann gewisse Güter zu Lehen empfangen habe. Dt. Eichhorn, 18. September 1371. Ego Chunico de Rossicz ad vniuersorum noticiam presentibus cupio peruenire. Quod in recompensam fidelium seruiminum intentorum serenissimo principi et domino, domino Johanni marchioni Morauie per me fideliter et sedule inpensorum, bona sua videlicet duas araturas in Wrbouecz et in Chachnowicz vnam araturam cum omnibus eorum pertinenciis, juribus, libertatibus, prouentibus et obuencionibus singulis et vniuersis, quibuscunque nominibus et vocabulis censeantur, pro me et heredibus meis, masculini duntaxat sexus, ab ipso domino meo, domino Johanne marchione Morauie in idem jus, quo strenuus vir olim dominus Henricus, Huhna dictus, prefata bona ab ipso domino Johanne marchione Morauie tenuit et sui predecessores a progenitoribus ipsius domini . . marchionis Morauie tenuerunt huiusmodi bona, me suscepisse profiteor et recognosco per me et heredes meos sub condicionibus et articulis in eiusdem domini . . marchionis Morauie literis, quas habeo, positis et expressis, habenda, tenenda et eo jure, ut premittitur, successiuis in antea temporibus obtinenda. Partem vero bonorum predicti domini . . marchionis in Naschmiericz per mortem cuiusdam ad ipsum deuolutam, quam eciam predictus dominus Henricus Huhna tenuit, ab ipso domino .. marchione de speciali gracia me suscepisse profiteor ad tempora duntaxat vite mee. Ita tamen, quod ego Kunico prefatus et mei heredes vnus post alterum, vt in literis prenotati domini mei .. marchionis continetur, de dictis bonis in Wrbouecz et Cachnowicz et eorum pertinenciis vniuersis sibi, heredibus et successoribus suis marchionibus Morauie bona et sincera fide, quolibet sine dolo, debemus et tenemur seruire, intendere, parati et prompti esse, obedire, obsequi fideliter et parere, sicut prefatus dominus Henricus Huhna predicto domino Johanni marchioni Morauie et predecessores sepedicti domini Henrici Huhna progenitoribus ipsius domini Johannis marchionis Morauie tamquam suis veris, naturalibus et legittimis dominis seruierant, intendebant, obsecuti fuerunt, obediebant fideliter et paruerunt, bonum eorum prosequendo vbique et malum precauendo in omni loco publice et occulte . Harum quibus meum et ad instantem meam peticionem nobilium virorum dominorum videlicet Henrici et Georgii fratrum de Byethow, Johannis senioris de Mezirziecz, Pothonis de Hollnstein, Petri Hecht fratris mei de Rossicz et Sezeme de Placzischouicz, predicti domini marchionis feudalium in testimonium sigilla sunt appensa . Datum Weuerzi anno domini Millesimo Trecentesimo septuagesimo primo feria quinta post exaltacionem sancte crucis. (Orig. Perg. 7 h. Sig. im ständ. Archive inter Miscellanca n. 78.) 21
161 sunt appensa. Actum et datum Tassaw Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo primo proxima feria tercia post exaltacionem sancte crucis. (Orig. Perg. 3 h. Sig. im ständischen Archive Miscell. n. 60.) 131. Kunik von Rossitz bestätigt, dass er vom Markgrafen Johann gewisse Güter zu Lehen empfangen habe. Dt. Eichhorn, 18. September 1371. Ego Chunico de Rossicz ad vniuersorum noticiam presentibus cupio peruenire. Quod in recompensam fidelium seruiminum intentorum serenissimo principi et domino, domino Johanni marchioni Morauie per me fideliter et sedule inpensorum, bona sua videlicet duas araturas in Wrbouecz et in Chachnowicz vnam araturam cum omnibus eorum pertinenciis, juribus, libertatibus, prouentibus et obuencionibus singulis et vniuersis, quibuscunque nominibus et vocabulis censeantur, pro me et heredibus meis, masculini duntaxat sexus, ab ipso domino meo, domino Johanne marchione Morauie in idem jus, quo strenuus vir olim dominus Henricus, Huhna dictus, prefata bona ab ipso domino Johanne marchione Morauie tenuit et sui predecessores a progenitoribus ipsius domini . . marchionis Morauie tenuerunt huiusmodi bona, me suscepisse profiteor et recognosco per me et heredes meos sub condicionibus et articulis in eiusdem domini . . marchionis Morauie literis, quas habeo, positis et expressis, habenda, tenenda et eo jure, ut premittitur, successiuis in antea temporibus obtinenda. Partem vero bonorum predicti domini . . marchionis in Naschmiericz per mortem cuiusdam ad ipsum deuolutam, quam eciam predictus dominus Henricus Huhna tenuit, ab ipso domino .. marchione de speciali gracia me suscepisse profiteor ad tempora duntaxat vite mee. Ita tamen, quod ego Kunico prefatus et mei heredes vnus post alterum, vt in literis prenotati domini mei .. marchionis continetur, de dictis bonis in Wrbouecz et Cachnowicz et eorum pertinenciis vniuersis sibi, heredibus et successoribus suis marchionibus Morauie bona et sincera fide, quolibet sine dolo, debemus et tenemur seruire, intendere, parati et prompti esse, obedire, obsequi fideliter et parere, sicut prefatus dominus Henricus Huhna predicto domino Johanni marchioni Morauie et predecessores sepedicti domini Henrici Huhna progenitoribus ipsius domini Johannis marchionis Morauie tamquam suis veris, naturalibus et legittimis dominis seruierant, intendebant, obsecuti fuerunt, obediebant fideliter et paruerunt, bonum eorum prosequendo vbique et malum precauendo in omni loco publice et occulte . Harum quibus meum et ad instantem meam peticionem nobilium virorum dominorum videlicet Henrici et Georgii fratrum de Byethow, Johannis senioris de Mezirziecz, Pothonis de Hollnstein, Petri Hecht fratris mei de Rossicz et Sezeme de Placzischouicz, predicti domini marchionis feudalium in testimonium sigilla sunt appensa . Datum Weuerzi anno domini Millesimo Trecentesimo septuagesimo primo feria quinta post exaltacionem sancte crucis. (Orig. Perg. 7 h. Sig. im ständ. Archive inter Miscellanca n. 78.) 21
Strana 162
162 132. Statut der Olmützer Kirche bezüglich der Theilnahme der Kanonici an der Procession st. Marci und der Bitttage. Dt. 30. September 1371. Anno domini MCCCLXXI In generali capitulo die beati Jeronimi et quibusdam diebus sequentibus peracto ordinatum est vnanimi consensu canonicorum: Quod qui non fuerint ex prelatis, canonicis, vicariis et prebendariis in processionibus sancti Marci et Rogacionum, eodem die porciones solitas panum et pecuniarum non teneantur habere, nisi hunc egritudo aut alia legittima necessitas faciat racionabiliter excusatum. (Aus dem Codex E. I. 40, fol. 13 im Olm. Kapitelarchive.) 133. Die Brüder Vicen und Zděslav von Laznik testiren der Olmützer Kirche eine halbe Mark jährl. Zinses. Dt. Olmütz, 3. Oktober 1371. Nos Vicen de Laznik, Zdislaw dictus Scziepek clientes fratres germani affectuose cupientes diem extremum bonis preuenire operibus et pro rebus transitoriis dona recipere sempiterna ad vniuersorum noticiam volumus deuenire. Quod de bona ac vltima nostra voluntate matura deliberacione prehabita in laudem et honorem omnipotentis dei et sancti Wenceslai ac remedium animarum nostrarum nostrorumque predecessorum donamus et disponimus et legamus atque nomine perpetui testamenti libere assignamus sani mente et corpore constituti ecclesie et capitulo Olomucensi mediam marcam grossorum Pragensium perpetui census, Morauici ponderis atque numeri, super curia nostra meliori in Laznik, quam ad solucionem dicte medie marce racionabiliter oneramus, videlicet vt in festo sancti Wenczeslai vnus ferto, in festo sancti Georgii alter abs dilacione soluantur et illa media marca in anniuersaria commemoracione nostra singulis annis inperpetuum in dicta Olomucensi ecclesia consweto more debet diuidi et expendi. Tali condicione adiecta, quod quancunque nos fratres predicti, heredes aut successores legittimi prefate curie possessores uel alter eorum tempore succedente emerimus uel emerit in aliis hereditatibus mediam marcam certi census et perpetui vice illius pro ecclesia et capitulo supradictis, extunc dicta curia in Laznik ab onere et solucione census huiusmodi erit amplius exempta penitus et soluta. Renunciamus eciam in hiis scriptis pro heredibus et successoribus nostris simpliciter et expresse excepcioni, dolo, accioni in factum consuetudini, constitucioni ac cuilibet auxilio juris canonici uel secularis, quibus contra premissum testamentum nostrum perpetuum uel aliquid premissorum posset quouismodo obici uel opponi . In testimonium autem omnium premissorum et robur perpetuum sigilla nostra de certa nostra sciencia presentibus sunt appensa. Datum et actum die tercia mensis Octobris in capitulo generali dicte Olomucensis ecclesie, quod reuerendus dominus Fridericus de Cunstadt decanus cum pluribus honorabilibus dominis canonicis ibidem presentibus celebrauit Anno ab incarnacione domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo primo. (Orig. Perg. 2 h. Sig. im Olmützer Kapitelarchive.)
162 132. Statut der Olmützer Kirche bezüglich der Theilnahme der Kanonici an der Procession st. Marci und der Bitttage. Dt. 30. September 1371. Anno domini MCCCLXXI In generali capitulo die beati Jeronimi et quibusdam diebus sequentibus peracto ordinatum est vnanimi consensu canonicorum: Quod qui non fuerint ex prelatis, canonicis, vicariis et prebendariis in processionibus sancti Marci et Rogacionum, eodem die porciones solitas panum et pecuniarum non teneantur habere, nisi hunc egritudo aut alia legittima necessitas faciat racionabiliter excusatum. (Aus dem Codex E. I. 40, fol. 13 im Olm. Kapitelarchive.) 133. Die Brüder Vicen und Zděslav von Laznik testiren der Olmützer Kirche eine halbe Mark jährl. Zinses. Dt. Olmütz, 3. Oktober 1371. Nos Vicen de Laznik, Zdislaw dictus Scziepek clientes fratres germani affectuose cupientes diem extremum bonis preuenire operibus et pro rebus transitoriis dona recipere sempiterna ad vniuersorum noticiam volumus deuenire. Quod de bona ac vltima nostra voluntate matura deliberacione prehabita in laudem et honorem omnipotentis dei et sancti Wenceslai ac remedium animarum nostrarum nostrorumque predecessorum donamus et disponimus et legamus atque nomine perpetui testamenti libere assignamus sani mente et corpore constituti ecclesie et capitulo Olomucensi mediam marcam grossorum Pragensium perpetui census, Morauici ponderis atque numeri, super curia nostra meliori in Laznik, quam ad solucionem dicte medie marce racionabiliter oneramus, videlicet vt in festo sancti Wenczeslai vnus ferto, in festo sancti Georgii alter abs dilacione soluantur et illa media marca in anniuersaria commemoracione nostra singulis annis inperpetuum in dicta Olomucensi ecclesia consweto more debet diuidi et expendi. Tali condicione adiecta, quod quancunque nos fratres predicti, heredes aut successores legittimi prefate curie possessores uel alter eorum tempore succedente emerimus uel emerit in aliis hereditatibus mediam marcam certi census et perpetui vice illius pro ecclesia et capitulo supradictis, extunc dicta curia in Laznik ab onere et solucione census huiusmodi erit amplius exempta penitus et soluta. Renunciamus eciam in hiis scriptis pro heredibus et successoribus nostris simpliciter et expresse excepcioni, dolo, accioni in factum consuetudini, constitucioni ac cuilibet auxilio juris canonici uel secularis, quibus contra premissum testamentum nostrum perpetuum uel aliquid premissorum posset quouismodo obici uel opponi . In testimonium autem omnium premissorum et robur perpetuum sigilla nostra de certa nostra sciencia presentibus sunt appensa. Datum et actum die tercia mensis Octobris in capitulo generali dicte Olomucensis ecclesie, quod reuerendus dominus Fridericus de Cunstadt decanus cum pluribus honorabilibus dominis canonicis ibidem presentibus celebrauit Anno ab incarnacione domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo primo. (Orig. Perg. 2 h. Sig. im Olmützer Kapitelarchive.)
Strana 163
163 134. Budko von Essen, Landkomthur des deutschen Ordens in Böhmen und Mähren, bekennt, dass Frenzel von Gurdau der Kirche in Kromau einen Weingarten und zehn Mark Prager Groschen geschenkt habe. Dt. Kromau, 4. Oktober 1371. Wyer pruder Budko von Essen, Lantkvmotheur czu Pechem vnd czu Merhern des deyschzen ordens bekennen offenlich hye an dysem gegenburtigen prieff allen den, dy yn sechen oder heren lesen, daz der erber man Frenczel von Gurde mit wol pedachtem muet der Kirchen czu Chrumpnaw en weyngarthen czu Gurde geschyket vnd geschafth hat vnd czehen mark grosser phenning prager myncze durch seiner zele vnd sevner aldvordern zel selykaith willen gegeben hat. Doch mit selycher weys vnd masse, daz man alle eritag oder alle phyncztag vor den Kotembern vigilig mit drey lecczen syngen schol vnd an dem andern tag selemesse syngen schol mit gedechtnusse seyn vnd seyner hausfravn Katheryen vnd Margarethen vnd Offcan vnd aber eyner Margarethen vnd Stybors seynes vaters vnd Elyzabeth seyner mveter. Darvon schol der Kvmotheur hye des hauses czu Chrumpnaw dem schul- mayster io geben von der vigilig anderthalben grossen vnd den armen schvlern sechs phenning vnd den priestern ayn grossen vnd dem mesner sechs phenning, vnd daz machet als mit eynander eyn ganczes jar sechczechen gross. Vnd wirt daz nicht gehalten vnd pegangen, als is vorgescriben stet in dem prieff, so schullen sich dy purger hye czu Chrumpnaw des perkrechcz von dem pastuben perig vnder bynden vnd den nucz do von geben armen leythen alzo lang, vncz daz wir wyder pegen als do vorgescriben stet, zo schul wir vnd dem wyder vnder bynden dez perkrechcz mit alden rechten als wirs vor gehapt haben. Czu eynem offenbaren geczeugnuesse dyser sache hab wir dysen prieff lang geschriben vnd pestetig mit vnsers amptes insigel vnd dicz hauses czu Chrumpnaw vnd dez hauses von Hostradicz. Gegeben ist der prieff nach Crists gepurde dreyczehen hvndert jar darnach in dem ayn vnd sybenczygisten jar an sant Franciscus tag czu Chrumpnaw in der stat. (Orig. 3 h. Sig. im Kromaner Stadtarchive.) 135. Mathias von Kaňowitz schenkt den Dominikanern in Ung. Brod einen Wald. Dt. 8. November 1371. In nomine sancte et individue trinitatis amen. Homo natus de muliere brevi vivens tempore in sospitatis sue potencia positus debet providere, qualiter hic mundus iam quasi longo cassatus senio . . . . . . Hinc est, quod ego Maczko de Canowicz . . . . . speciali zelo ad commoda fratrum predicatorum ordinis sancti Dominici in hungaricali Broda circa beatam virginem aspirans, maxime cum ibi divine pietatis officium rite et racionabiliter peragatur, sana mentis deliberacione ac amicorum meorum omnium consensu anime mee 21*
163 134. Budko von Essen, Landkomthur des deutschen Ordens in Böhmen und Mähren, bekennt, dass Frenzel von Gurdau der Kirche in Kromau einen Weingarten und zehn Mark Prager Groschen geschenkt habe. Dt. Kromau, 4. Oktober 1371. Wyer pruder Budko von Essen, Lantkvmotheur czu Pechem vnd czu Merhern des deyschzen ordens bekennen offenlich hye an dysem gegenburtigen prieff allen den, dy yn sechen oder heren lesen, daz der erber man Frenczel von Gurde mit wol pedachtem muet der Kirchen czu Chrumpnaw en weyngarthen czu Gurde geschyket vnd geschafth hat vnd czehen mark grosser phenning prager myncze durch seiner zele vnd sevner aldvordern zel selykaith willen gegeben hat. Doch mit selycher weys vnd masse, daz man alle eritag oder alle phyncztag vor den Kotembern vigilig mit drey lecczen syngen schol vnd an dem andern tag selemesse syngen schol mit gedechtnusse seyn vnd seyner hausfravn Katheryen vnd Margarethen vnd Offcan vnd aber eyner Margarethen vnd Stybors seynes vaters vnd Elyzabeth seyner mveter. Darvon schol der Kvmotheur hye des hauses czu Chrumpnaw dem schul- mayster io geben von der vigilig anderthalben grossen vnd den armen schvlern sechs phenning vnd den priestern ayn grossen vnd dem mesner sechs phenning, vnd daz machet als mit eynander eyn ganczes jar sechczechen gross. Vnd wirt daz nicht gehalten vnd pegangen, als is vorgescriben stet in dem prieff, so schullen sich dy purger hye czu Chrumpnaw des perkrechcz von dem pastuben perig vnder bynden vnd den nucz do von geben armen leythen alzo lang, vncz daz wir wyder pegen als do vorgescriben stet, zo schul wir vnd dem wyder vnder bynden dez perkrechcz mit alden rechten als wirs vor gehapt haben. Czu eynem offenbaren geczeugnuesse dyser sache hab wir dysen prieff lang geschriben vnd pestetig mit vnsers amptes insigel vnd dicz hauses czu Chrumpnaw vnd dez hauses von Hostradicz. Gegeben ist der prieff nach Crists gepurde dreyczehen hvndert jar darnach in dem ayn vnd sybenczygisten jar an sant Franciscus tag czu Chrumpnaw in der stat. (Orig. 3 h. Sig. im Kromaner Stadtarchive.) 135. Mathias von Kaňowitz schenkt den Dominikanern in Ung. Brod einen Wald. Dt. 8. November 1371. In nomine sancte et individue trinitatis amen. Homo natus de muliere brevi vivens tempore in sospitatis sue potencia positus debet providere, qualiter hic mundus iam quasi longo cassatus senio . . . . . . Hinc est, quod ego Maczko de Canowicz . . . . . speciali zelo ad commoda fratrum predicatorum ordinis sancti Dominici in hungaricali Broda circa beatam virginem aspirans, maxime cum ibi divine pietatis officium rite et racionabiliter peragatur, sana mentis deliberacione ac amicorum meorum omnium consensu anime mee 21*
Strana 164
164 meorumque progenitorum remedio eisdem fratribus silvam, que ad Canowicz pertinebat, que extendit se a via, qua de Dobrkowicz in Canowicz itur usque rivum, qui in piscinam tendit et ad silvam domini Wieczkonis, que wlgariter dicitur roshranye damus more vere et iuste hereditatis perpetue possidendam . Quam quidem silvam idem fratres poterint non aliter nisi velud propriam hereditatem possidere, ita tamen, quod huius memorati claustri prior Michael, qui nunc est vel alius, quicunque postea erit, cum aliis confratribus vigilias post festum pentecostes et alias post festum Michaelis et post festum natalis domini cantare more solito et consueto pro salute anime mee et parentum meorum tenebuntur, hoc semper intercise nec defectuose sed plenarie facientes. Pro maiori vero cautela in testimonium premissorum strenuum Wieczkonem de Pamieticz advocatum in Hungaricali Broda et famosum Pardussium de Siranowicz et Johannem de Weletyn vocavi, quorum sigilla cum meo appendi presentibus ad execucionem et testimonium omnium predictorum . Datum et actum anno domini MCCCLXX primo, die sabbato ante festum Martini confessoris. (Orig. Perg. 3 verletzte Sig. im Archive desselben Klosters copirt von Ant. Boček.) 136. Kaiser Karl IV. schreibt dem Markgrafen Johann, er moge den Heinrich von Lipa auffordern zur Leistung des Homagialeides. Dt. Pirna, 21. Oktober 1371. Karolus Quartus diuina fauente clemencia Romanorum imperator semper Augustus et Boemie rex illustri Johanni Marchioni Morauie, germano suo carissimo, salutem et fraterne dileccionis continuum incrementum. Carissime frater, dudum siquidem sub eo tempore, dum patrimonii communis hereditariam te contingentem porcionem a Maiestate nostra susciperes, illustrem et magnificum principatum marchionatum videlicet Morauie cum omnibus dominiis, honoribus, juribus, feudis, feudatariis, et generaliter omnibus, que possidebamus ibidem, dileccioni tue contulisse et assignasse meminimus, vt eciam nostra Serenitas in facto colla- cionis et concessionis eiusdem nichil exciperet, nisi dumtaxat Olomuczensem episcopum, et duces Oppauie, quos pro domino regni et corone Boemie nostra deliberacio reseruauit, sicut hec et alia quam plurima, in literis hereditarie diuisionis huiusmodi sub certis verborum expressionibus plenius atque lucidius et magis specifice continentur. Quapropter fraternam dileccionem tuam de matura et expressa deliberacione nostri consilii requirimus et hortamur, quatenus te de omnibus huiusmodi feudis ac feudatariis in eodem tuo principatu Morauie, cuiuscumque nominis seu condicionis existant, in quorum possessione vel quasi alias fuit nostra Serenitas, dum essemus in minoribus constituti, intromittere velis et debeas, et nominatim nobilem Heinricum de Lypa, regni Boemie marescallum, fidelem nostrum, requiras, horteris, et moneas, quod omnes et singullos vasalos suos, quos infra terminos prefati marchionatus et principatus tui obtinere dinoscitur, a te tamquam marchione Morauie superiore, naturali, et ordinario domino suo, in feudum rite suscipiat, Tibique racione superioritatis dominii absque difficultate qualibet prestet fidelitatis homagii et subieccionis debite solitum
164 meorumque progenitorum remedio eisdem fratribus silvam, que ad Canowicz pertinebat, que extendit se a via, qua de Dobrkowicz in Canowicz itur usque rivum, qui in piscinam tendit et ad silvam domini Wieczkonis, que wlgariter dicitur roshranye damus more vere et iuste hereditatis perpetue possidendam . Quam quidem silvam idem fratres poterint non aliter nisi velud propriam hereditatem possidere, ita tamen, quod huius memorati claustri prior Michael, qui nunc est vel alius, quicunque postea erit, cum aliis confratribus vigilias post festum pentecostes et alias post festum Michaelis et post festum natalis domini cantare more solito et consueto pro salute anime mee et parentum meorum tenebuntur, hoc semper intercise nec defectuose sed plenarie facientes. Pro maiori vero cautela in testimonium premissorum strenuum Wieczkonem de Pamieticz advocatum in Hungaricali Broda et famosum Pardussium de Siranowicz et Johannem de Weletyn vocavi, quorum sigilla cum meo appendi presentibus ad execucionem et testimonium omnium predictorum . Datum et actum anno domini MCCCLXX primo, die sabbato ante festum Martini confessoris. (Orig. Perg. 3 verletzte Sig. im Archive desselben Klosters copirt von Ant. Boček.) 136. Kaiser Karl IV. schreibt dem Markgrafen Johann, er moge den Heinrich von Lipa auffordern zur Leistung des Homagialeides. Dt. Pirna, 21. Oktober 1371. Karolus Quartus diuina fauente clemencia Romanorum imperator semper Augustus et Boemie rex illustri Johanni Marchioni Morauie, germano suo carissimo, salutem et fraterne dileccionis continuum incrementum. Carissime frater, dudum siquidem sub eo tempore, dum patrimonii communis hereditariam te contingentem porcionem a Maiestate nostra susciperes, illustrem et magnificum principatum marchionatum videlicet Morauie cum omnibus dominiis, honoribus, juribus, feudis, feudatariis, et generaliter omnibus, que possidebamus ibidem, dileccioni tue contulisse et assignasse meminimus, vt eciam nostra Serenitas in facto colla- cionis et concessionis eiusdem nichil exciperet, nisi dumtaxat Olomuczensem episcopum, et duces Oppauie, quos pro domino regni et corone Boemie nostra deliberacio reseruauit, sicut hec et alia quam plurima, in literis hereditarie diuisionis huiusmodi sub certis verborum expressionibus plenius atque lucidius et magis specifice continentur. Quapropter fraternam dileccionem tuam de matura et expressa deliberacione nostri consilii requirimus et hortamur, quatenus te de omnibus huiusmodi feudis ac feudatariis in eodem tuo principatu Morauie, cuiuscumque nominis seu condicionis existant, in quorum possessione vel quasi alias fuit nostra Serenitas, dum essemus in minoribus constituti, intromittere velis et debeas, et nominatim nobilem Heinricum de Lypa, regni Boemie marescallum, fidelem nostrum, requiras, horteris, et moneas, quod omnes et singullos vasalos suos, quos infra terminos prefati marchionatus et principatus tui obtinere dinoscitur, a te tamquam marchione Morauie superiore, naturali, et ordinario domino suo, in feudum rite suscipiat, Tibique racione superioritatis dominii absque difficultate qualibet prestet fidelitatis homagii et subieccionis debite solitum
Strana 165
165 iuramentum. Eundem etenim Heinricum in eum casum, vbi nostra, que specialiter ei scribimus, mandata et consequenter tuas iussiones et moniciones contempneret, ad predicta facienda viis, et oportunis remediis absque vlterioris more dispendio tuo et aliorum nobis fauencium auxilio procul dubio compellemus, vt principatus Morauie honor conseruetur illesus, et te atque tuos heredes nostre defensionis presidio sencias consolari. Presencium sub imperialis nostre Maiestatis sigillo testimonio literarum. Datum Pirnis super Albea Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo, Indiccione nona XII Kalendas Nouembris Regnorum nostrorum Anno Vicesimosexto Imperij vero decimoseptimo. Ad mandatum Cesaris Cancellarius. (Orig. Perg. h. Doppelsiegel im stand. Archive inter Privil. n. 16.) 137. Kaiser Karl IV. fordert den Heinrich von Lipa auf, dass er dem Markgrafen Johann den Homagialeid leiste. Dt. Pirna, 22. October 1371. Karolus Quartus diuina fauente clemencia Romanorum imperator semper Augustus et Boemie rex, nobili Heinrico de Lypa, regni Boemie marescallo, fideli suo dilecto, graciam suam et omne bonum. Dudum siquidem illustri Johanni marchioni Morauie, germano nostro carissimo, jure et tytulo porcionis hereditarie ex diuisione communis patrimonii illustrem et magnificum principatum Marchionatum Morauie cum omnibus dominiis, honoribus, juribus, feudis, feudatariis et generaliter omnibus, que possidebamus ibidem, recolimus contulisse, sicut hec in literis hereditarie diuisionis huiusmodi sub certis verborum expressionibus plenius atque lucidius et magis specifice continentur, et nunc pro bono statu principatus ipsius eidem nostro fratri iniunxit nostra Serenitas, quod se de talibus intromittere debeat et sibi constituere realiter obediri. Qua propter fidelitati tue mandamus et precipimus presentibus seriose, quatenus omnes vasallos tuos feudatorios, quos in eodem principatu Morauie habere dinosceris, ab eodem fratre nostro tamquam marchione Morauie, naturali, ordinario et legitimo domino tuo, post requisicionem ipsius immediate absque renitencia seu dilacione in feudum suscipias, prestiturus eidem racione superioritatis dominii, homagii obediencie, fidelitatis et subiectionis debite solitum juramentum. Nam, dum hoc rite feceris, te de omnibus promissionibus et juramentis, in quibus Maiestati nostre occasione talium vasallatuum seu vasallorum tamquam marchione Morauie aut alio quouis tytulo obligabaris actenus, liberum dicimus et facimus ac penitus absolutum, alioquin in eum casum, vbi contumacia tua illud exigeret, te ad consu- mandum predicta viis et oportunis remediis absque vlterioris more dispendio compellemus, sicut eciam antedicto carissimo fratri nostro commisimus, vt te auctoritate nostra et propria ad id faciendum modis, quibus poterit, arceat et compellat. Datum Pyrnis Anno Domini
165 iuramentum. Eundem etenim Heinricum in eum casum, vbi nostra, que specialiter ei scribimus, mandata et consequenter tuas iussiones et moniciones contempneret, ad predicta facienda viis, et oportunis remediis absque vlterioris more dispendio tuo et aliorum nobis fauencium auxilio procul dubio compellemus, vt principatus Morauie honor conseruetur illesus, et te atque tuos heredes nostre defensionis presidio sencias consolari. Presencium sub imperialis nostre Maiestatis sigillo testimonio literarum. Datum Pirnis super Albea Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo, Indiccione nona XII Kalendas Nouembris Regnorum nostrorum Anno Vicesimosexto Imperij vero decimoseptimo. Ad mandatum Cesaris Cancellarius. (Orig. Perg. h. Doppelsiegel im stand. Archive inter Privil. n. 16.) 137. Kaiser Karl IV. fordert den Heinrich von Lipa auf, dass er dem Markgrafen Johann den Homagialeid leiste. Dt. Pirna, 22. October 1371. Karolus Quartus diuina fauente clemencia Romanorum imperator semper Augustus et Boemie rex, nobili Heinrico de Lypa, regni Boemie marescallo, fideli suo dilecto, graciam suam et omne bonum. Dudum siquidem illustri Johanni marchioni Morauie, germano nostro carissimo, jure et tytulo porcionis hereditarie ex diuisione communis patrimonii illustrem et magnificum principatum Marchionatum Morauie cum omnibus dominiis, honoribus, juribus, feudis, feudatariis et generaliter omnibus, que possidebamus ibidem, recolimus contulisse, sicut hec in literis hereditarie diuisionis huiusmodi sub certis verborum expressionibus plenius atque lucidius et magis specifice continentur, et nunc pro bono statu principatus ipsius eidem nostro fratri iniunxit nostra Serenitas, quod se de talibus intromittere debeat et sibi constituere realiter obediri. Qua propter fidelitati tue mandamus et precipimus presentibus seriose, quatenus omnes vasallos tuos feudatorios, quos in eodem principatu Morauie habere dinosceris, ab eodem fratre nostro tamquam marchione Morauie, naturali, ordinario et legitimo domino tuo, post requisicionem ipsius immediate absque renitencia seu dilacione in feudum suscipias, prestiturus eidem racione superioritatis dominii, homagii obediencie, fidelitatis et subiectionis debite solitum juramentum. Nam, dum hoc rite feceris, te de omnibus promissionibus et juramentis, in quibus Maiestati nostre occasione talium vasallatuum seu vasallorum tamquam marchione Morauie aut alio quouis tytulo obligabaris actenus, liberum dicimus et facimus ac penitus absolutum, alioquin in eum casum, vbi contumacia tua illud exigeret, te ad consu- mandum predicta viis et oportunis remediis absque vlterioris more dispendio compellemus, sicut eciam antedicto carissimo fratri nostro commisimus, vt te auctoritate nostra et propria ad id faciendum modis, quibus poterit, arceat et compellat. Datum Pyrnis Anno Domini
Strana 166
166 Millesimo Trecentesimo Septuagesimoprimo. In Crastino vndecim Milium Virginum, Regnorum nostrorum Anno vicesimo Sexto Imperii vero Decimoseptimo. In parte aversa: R. Johannes Saxo. Ad mandatum Cesaris . . Cancellarius. (Orig. Perg. h. Sig. im ständ. Archive inter Privil. n. 17.) 138. Predota von Skrbeň gibt der Olmützer Kirche 1 Mark jährlichen Zinses. Dt. Olmütz, 29. Oktober 1371. Ego Prsiedota de Skirbeny cupiens diem extremum bonis preuenire operibus et pro transitoriis recipere sempiterna, ad vniuersorum noticiam cupio deuenire . Quod de bona mea voluntate, matura deliberacione prehabita dono, confero ac libere assigno vnam marcam grossorum Pragensium, Morauici ponderis ac numeri, perpetui census ecclesie et capitulo Olomucensi in remedium anime domini Alberti de Boemia pie recordacionis amici mei, nomine perpetui testamenti, quam ego, heredes uel alii successores mei tenebuntur in festo sancti Wenceslai singulis annis de omnibus bonis meis et hereditatibus in villa predicta Skirbeny et omnibus aliis prediis seu censibus hereditariis, ad me spectantibus, dare ac soluere indilate, que singulis annis in anniuersario die obitus predicti domini Alberti debet more consweto inperpetuum in dicta Olomucensi Ecclesia diuidi et expendi. Et ut ego atque successores mei legittimi simus participes oracionum et aliorum bonorum, que fiunt in ecclesia supradicta, hac itaque condicione interposita, vt quamcunque tempore succedente ego uel alter successor meorum emerit vnam marcam perpetui census in aliis bonis et dicte ecclesie assignauerit uel assignauerint, extunc omnia bona mea prenominata ab solucione prefate marce erunt exempta omnimode et soluta. Renunccians pro heredibus et successoribus meis in hiis scriptis simpliciter et expresse excepcioni, accioni in factum, conswetudini, constitucioni ac cuilibet auxilio juris canonici uel secularis, quibus contra premissatu donacionem posset quomodolibet obici uel opponi . In cuius rei robur perpetuum meum proprium ac in testi- monium strenui viri domini Jesconis dicti Hromade de Horca ad hoc rogati sigilla presentibus sunt appensa . Datum Olomucz in crastino Apostolorum Jude et Symonis beatorum Anno domini Millesimo CCC'LXXI°. (Orig. Perg. 2 h. Sig., beide abgerissen, im Olm. Kapitelarchive.) 139. Markgraf Johann gestattet, dass dem Kloster S. Jakob in Olmütz das Dorf Lipňany in die Landtafel gelegt werde. Dt. 8. November 1371. (Vide Olm. Landtafel pag. 75, n. 329.)
166 Millesimo Trecentesimo Septuagesimoprimo. In Crastino vndecim Milium Virginum, Regnorum nostrorum Anno vicesimo Sexto Imperii vero Decimoseptimo. In parte aversa: R. Johannes Saxo. Ad mandatum Cesaris . . Cancellarius. (Orig. Perg. h. Sig. im ständ. Archive inter Privil. n. 17.) 138. Predota von Skrbeň gibt der Olmützer Kirche 1 Mark jährlichen Zinses. Dt. Olmütz, 29. Oktober 1371. Ego Prsiedota de Skirbeny cupiens diem extremum bonis preuenire operibus et pro transitoriis recipere sempiterna, ad vniuersorum noticiam cupio deuenire . Quod de bona mea voluntate, matura deliberacione prehabita dono, confero ac libere assigno vnam marcam grossorum Pragensium, Morauici ponderis ac numeri, perpetui census ecclesie et capitulo Olomucensi in remedium anime domini Alberti de Boemia pie recordacionis amici mei, nomine perpetui testamenti, quam ego, heredes uel alii successores mei tenebuntur in festo sancti Wenceslai singulis annis de omnibus bonis meis et hereditatibus in villa predicta Skirbeny et omnibus aliis prediis seu censibus hereditariis, ad me spectantibus, dare ac soluere indilate, que singulis annis in anniuersario die obitus predicti domini Alberti debet more consweto inperpetuum in dicta Olomucensi Ecclesia diuidi et expendi. Et ut ego atque successores mei legittimi simus participes oracionum et aliorum bonorum, que fiunt in ecclesia supradicta, hac itaque condicione interposita, vt quamcunque tempore succedente ego uel alter successor meorum emerit vnam marcam perpetui census in aliis bonis et dicte ecclesie assignauerit uel assignauerint, extunc omnia bona mea prenominata ab solucione prefate marce erunt exempta omnimode et soluta. Renunccians pro heredibus et successoribus meis in hiis scriptis simpliciter et expresse excepcioni, accioni in factum, conswetudini, constitucioni ac cuilibet auxilio juris canonici uel secularis, quibus contra premissatu donacionem posset quomodolibet obici uel opponi . In cuius rei robur perpetuum meum proprium ac in testi- monium strenui viri domini Jesconis dicti Hromade de Horca ad hoc rogati sigilla presentibus sunt appensa . Datum Olomucz in crastino Apostolorum Jude et Symonis beatorum Anno domini Millesimo CCC'LXXI°. (Orig. Perg. 2 h. Sig., beide abgerissen, im Olm. Kapitelarchive.) 139. Markgraf Johann gestattet, dass dem Kloster S. Jakob in Olmütz das Dorf Lipňany in die Landtafel gelegt werde. Dt. 8. November 1371. (Vide Olm. Landtafel pag. 75, n. 329.)
Strana 167
167 140. Erhart von Pudiswitz kauft vom Kloster Velehrad das Dorf Potvoritz und den Hof daselbst auf Lebenszeit. Dt. 30. November 1371 s. l. Ego Erhardus de Pudiswicz constare volo presentibus vniuersis. Quod reuerendi domini videlicet dominus Johannes abbas totusque conuentus monasterii Wellegradensis villam ipsorum Pothwariez cum omnibus suis appendiciis, vtilitatibus, fructibus, prouentibus, siluis, pascuis, pratis, piscinis et aliis quibuslibet ad ipsam villam pertinentibus, prout in metis suis est distincta, ac pleno dominio cum decima plena tam vini quam bladi necnou curia ibidem sita cum quatuor laneis et aliis quibuslibet juribus ad eam pertinentibus, nichil omnino in eadem villa seu curia juris vel dominii ipsis penitus reseruantes, michi pro octoginta marcis grossorum denariorum pragensium morauici numeri et pagamenti vendiderunt ad tempora vite mee tenendam, habendam, vtifruendam ac possidendam, prout ipsi ab antiquo possederunt, condicionibus talibus interclusis. Quod ego dictus Erhardus promitto bona fide puraque consciencia sine omni dolo et fraude domino Johanni abbati et conuentui antedictis et ipsorum monasterio annis singulis quatuor marcas grossorum denariorum pragensium morauici numeri et pagamenti ad tuos terminos videlicet in festo Georii duas et in festo sancti Michahelis duas censuare, necnon viginti duos modios frumenti, duodecim tritici et decem auene cum mensura hucusque numero et magnitudine in decimis ipsorum conswetis cum vectura mea annis singulis ad natale Christi ipsis ad suum monasterium fideliter presentare dilacione qualibet procul mota . In casu vero, vbi antedictum censum et ipsas eciam annonas quotlibet ipsorum in suis terminis superius expressis, quod absit, non expedirem in toto, ex tunc stalim deinceps plenam et liberam debent habere potestatem, homines meos necnon bona eorum seu mea vbique locorum, mobilia et immobilia, vbilibet habita, arrestandi, inpignorandi, detinendi in pecuniasque convertendi et annonas predictas pro eisdem emendi, aut inter judeos vel christianos quelibet premissa recipiendi super mei Erhardi et hominum meorum dampna et expensas . Et nichilominus, si postmodum iterum procrastinando dictum censum vna cum annonis a termino antedicto scilicet natalis Christi vsque ad pascha cum dampnis et expensis obinde factis et perceptis non expedirem plenarie cum effectu, extunc occasione qualibet non obstante omni gracia et jure, que michi in sepedicta villa et eciam curia racione predicte empcionis debentur, penitus debeo esse priuatus, ac si de hac vita mortali exuto corpore decessisem. Concedunt tamen michi, quod si per disturbium generale ipsa villa cum curia tam intra villam quam extra in campis omnino vastaretur, quod absit, extunc durante tali omnimoda desolacione in dictis annona et censu me liberum fore volunt et solutum. Quod si eciam grando in eodem districtu et ipsius ville campos pertransiret, annonas in ipsis destruendo, extunc juxta suas consciencia, prout ipsis videbitur, gratam facient ipsius dampni estimacionem, ipsis reseruando steuram eciam regalem, quociens terre Morauie imposita fuerit, de omnibus ibidem locatis laneis, seu eciam in campnis, agris, semitis, exclusa curia cum quatuor laneis necnon duobus quibusdam laneis, qui ab antiquo desolati permanserunt et hodie desolati existunt, debeo et presentibus promitto bona fide absque omni dolo et fraude omnique
167 140. Erhart von Pudiswitz kauft vom Kloster Velehrad das Dorf Potvoritz und den Hof daselbst auf Lebenszeit. Dt. 30. November 1371 s. l. Ego Erhardus de Pudiswicz constare volo presentibus vniuersis. Quod reuerendi domini videlicet dominus Johannes abbas totusque conuentus monasterii Wellegradensis villam ipsorum Pothwariez cum omnibus suis appendiciis, vtilitatibus, fructibus, prouentibus, siluis, pascuis, pratis, piscinis et aliis quibuslibet ad ipsam villam pertinentibus, prout in metis suis est distincta, ac pleno dominio cum decima plena tam vini quam bladi necnou curia ibidem sita cum quatuor laneis et aliis quibuslibet juribus ad eam pertinentibus, nichil omnino in eadem villa seu curia juris vel dominii ipsis penitus reseruantes, michi pro octoginta marcis grossorum denariorum pragensium morauici numeri et pagamenti vendiderunt ad tempora vite mee tenendam, habendam, vtifruendam ac possidendam, prout ipsi ab antiquo possederunt, condicionibus talibus interclusis. Quod ego dictus Erhardus promitto bona fide puraque consciencia sine omni dolo et fraude domino Johanni abbati et conuentui antedictis et ipsorum monasterio annis singulis quatuor marcas grossorum denariorum pragensium morauici numeri et pagamenti ad tuos terminos videlicet in festo Georii duas et in festo sancti Michahelis duas censuare, necnon viginti duos modios frumenti, duodecim tritici et decem auene cum mensura hucusque numero et magnitudine in decimis ipsorum conswetis cum vectura mea annis singulis ad natale Christi ipsis ad suum monasterium fideliter presentare dilacione qualibet procul mota . In casu vero, vbi antedictum censum et ipsas eciam annonas quotlibet ipsorum in suis terminis superius expressis, quod absit, non expedirem in toto, ex tunc stalim deinceps plenam et liberam debent habere potestatem, homines meos necnon bona eorum seu mea vbique locorum, mobilia et immobilia, vbilibet habita, arrestandi, inpignorandi, detinendi in pecuniasque convertendi et annonas predictas pro eisdem emendi, aut inter judeos vel christianos quelibet premissa recipiendi super mei Erhardi et hominum meorum dampna et expensas . Et nichilominus, si postmodum iterum procrastinando dictum censum vna cum annonis a termino antedicto scilicet natalis Christi vsque ad pascha cum dampnis et expensis obinde factis et perceptis non expedirem plenarie cum effectu, extunc occasione qualibet non obstante omni gracia et jure, que michi in sepedicta villa et eciam curia racione predicte empcionis debentur, penitus debeo esse priuatus, ac si de hac vita mortali exuto corpore decessisem. Concedunt tamen michi, quod si per disturbium generale ipsa villa cum curia tam intra villam quam extra in campis omnino vastaretur, quod absit, extunc durante tali omnimoda desolacione in dictis annona et censu me liberum fore volunt et solutum. Quod si eciam grando in eodem districtu et ipsius ville campos pertransiret, annonas in ipsis destruendo, extunc juxta suas consciencia, prout ipsis videbitur, gratam facient ipsius dampni estimacionem, ipsis reseruando steuram eciam regalem, quociens terre Morauie imposita fuerit, de omnibus ibidem locatis laneis, seu eciam in campnis, agris, semitis, exclusa curia cum quatuor laneis necnon duobus quibusdam laneis, qui ab antiquo desolati permanserunt et hodie desolati existunt, debeo et presentibus promitto bona fide absque omni dolo et fraude omnique
Strana 168
168 occasione semota ipsis dominis antedictis et monasterio ipsorum juxta morem aliarum villarum suarum fideliter presentare. Concedunt quoque michi, vt sepedictam villam eodem jure potero et possum vendere cuicunque, tali tamen michi equali. Jus quoque patronatus ecclesie, quantum de jure fuerit, pro me reseruabo. Postquam antem diem clausero extremum, sepedicta villa et curia cum omnibus suis appendiciis ad ipsos dominos et ad ipsorum monasterium absque impeticione heredum meorum vel successorum aut hominum quorumcunque libere reuertetur . Verumtamen mobilia quelibet in curia, sed non alibi, relicta legare seu disponere potero, cui vel quibuscunque michi placuerit et solum quinque marce, quas in remedium anime mee ipsis disposui, pro ipsis remanebunt . In quorum omnium testimonium sigilla, meum videlicet ac nobilium dominorum Johannis et Chunczonis fratrum de Pelwicz, Czyrninonis de Popowicz, Jeromiri de Puchlawicz ad instanciam meam presentibus sunt appensa . Datum anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo primo, die beati Andree apostoli gloriosi. (Orig. Perg. 5 h. Sig., abgerissen, im Archive des Kl. Velehrad lit. G. n. 27 im Landes- Archive.) 141. Markgraf Johann ernennt den Hecht von Rossitz zum Boten ad tabulas, damit die von Heinrich von Neuhaus verkauften Guter den Käufern in die Landtafel eingelegt werden. Dt. Olmütz, 12. Dezember 1371. Johannes dei gracia Marchio Morauie. Quia nobilis Henricus de Nouadomo, fidelis noster dilectus, villas suas, videlicet villam Lomni Nicolao de Slabonicz, ciui in Jempnicz, villas Chirlup et Messewicz Seydlino de Lusonicz, et ea, que in villa Radkow habuit, Welkoni ibidem de Rakow, fidelibus nostris dilectis, pro certa summa pecunie vendidit, ideo tibi Petro Hecht de Rossicz fideli nostro dilecto mandamus seriose omnino volentes, quatenus dictas villas et bona prefata memoratis personis in primo colloquio dominorum tamquam noster nuncius ad hoc specialiter deputatus facias ad tabulas terre inscribere et intabulare . Sin autem te in huiusmodi colloquio dominorum abesse contingeret, extunc alium nuncium dabimus, qui huiusmodi villas faciat intabulare. Datum Olomucii feria sexta ante diem sancte Lucie, Anno LXXI°. (Orig. Perg. mit beigedrücktem Sig. im Landesarchive.) 142. Heres von Rokytnic empfängt gewisse Güter vom Markgrafen Johann als aufgetragenes Lehen. Dt. Brünn, 12. Jänner 1372. Ego Herscho de Rokytnicz recognosco tenore presencium vniuersis. Quod in recon- pensam fidelium intentorum seruiminum serenissimo principi et domino, domino Johanni Marchioni Morauie per me intente, fideliter ac sedule impensorum, nichil de bonis meis propriis ipsi domino Marchioni feudaliter supponendo, bona sua, videlicet mediam villam
168 occasione semota ipsis dominis antedictis et monasterio ipsorum juxta morem aliarum villarum suarum fideliter presentare. Concedunt quoque michi, vt sepedictam villam eodem jure potero et possum vendere cuicunque, tali tamen michi equali. Jus quoque patronatus ecclesie, quantum de jure fuerit, pro me reseruabo. Postquam antem diem clausero extremum, sepedicta villa et curia cum omnibus suis appendiciis ad ipsos dominos et ad ipsorum monasterium absque impeticione heredum meorum vel successorum aut hominum quorumcunque libere reuertetur . Verumtamen mobilia quelibet in curia, sed non alibi, relicta legare seu disponere potero, cui vel quibuscunque michi placuerit et solum quinque marce, quas in remedium anime mee ipsis disposui, pro ipsis remanebunt . In quorum omnium testimonium sigilla, meum videlicet ac nobilium dominorum Johannis et Chunczonis fratrum de Pelwicz, Czyrninonis de Popowicz, Jeromiri de Puchlawicz ad instanciam meam presentibus sunt appensa . Datum anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo primo, die beati Andree apostoli gloriosi. (Orig. Perg. 5 h. Sig., abgerissen, im Archive des Kl. Velehrad lit. G. n. 27 im Landes- Archive.) 141. Markgraf Johann ernennt den Hecht von Rossitz zum Boten ad tabulas, damit die von Heinrich von Neuhaus verkauften Guter den Käufern in die Landtafel eingelegt werden. Dt. Olmütz, 12. Dezember 1371. Johannes dei gracia Marchio Morauie. Quia nobilis Henricus de Nouadomo, fidelis noster dilectus, villas suas, videlicet villam Lomni Nicolao de Slabonicz, ciui in Jempnicz, villas Chirlup et Messewicz Seydlino de Lusonicz, et ea, que in villa Radkow habuit, Welkoni ibidem de Rakow, fidelibus nostris dilectis, pro certa summa pecunie vendidit, ideo tibi Petro Hecht de Rossicz fideli nostro dilecto mandamus seriose omnino volentes, quatenus dictas villas et bona prefata memoratis personis in primo colloquio dominorum tamquam noster nuncius ad hoc specialiter deputatus facias ad tabulas terre inscribere et intabulare . Sin autem te in huiusmodi colloquio dominorum abesse contingeret, extunc alium nuncium dabimus, qui huiusmodi villas faciat intabulare. Datum Olomucii feria sexta ante diem sancte Lucie, Anno LXXI°. (Orig. Perg. mit beigedrücktem Sig. im Landesarchive.) 142. Heres von Rokytnic empfängt gewisse Güter vom Markgrafen Johann als aufgetragenes Lehen. Dt. Brünn, 12. Jänner 1372. Ego Herscho de Rokytnicz recognosco tenore presencium vniuersis. Quod in recon- pensam fidelium intentorum seruiminum serenissimo principi et domino, domino Johanni Marchioni Morauie per me intente, fideliter ac sedule impensorum, nichil de bonis meis propriis ipsi domino Marchioni feudaliter supponendo, bona sua, videlicet mediam villam
Strana 169
169 Wyskowicz dictam, mediam curiam et mediam municionem ibidem in Wyskouicz, cum juribus, libertatibus, obuencionibus, vtilitatibus et pertinenciis vniuersis, quibuscumque nominibus censeantur, ab ipso domino Johanne Marchione Morauie ego et mei heredes masculini sexus fatemur et recognoscimus verum in feudum suscepisse habenda, tenenda et jure feudi successiuis in antea temporibus obtinenda. Ita, quod ego Herscho predictus et mei heredes predicti de prefatis bonis et eorum pertinenciis vniuersis ipsi domino Johanni Marchioni Morauie heredibus et successoribus suis Marchionibus Morauie bona mea fide, malo sine dolo, promittens debeo heredesque mei debebunt seruire, intendere, prompti esse, obedire, obsequi fideliter et parere, sicut veri feudales suis veris naturalibus et legittimis dominis suis seruiunt obsecuntur, parent, obediunt et intendunt, bonum eorum vbique prosequendo et malum precauendo in omni loco, publice et occulte. In cuius rei testimonium ac robur sigillum meum, et ad peticionem meam nobilium virorum dominorum Beneschii de Crawar alias dicti de Straznicz, Henslini de Byethow alias de Luchtenburg, Pothonis de Hollenstein, Petri Hecht et Chuniconis fratrum de Rossicz, ac Wenceslai judicis Brunnensis, memorati domini Johannis Marchionis Morauie feudalium, sigilla presentibus sunt appensa. Datum Brunne Anno domini Millesimo Trecentesimo septuagesimo secundo feria secunda infra Octauas Epyphanie domini. (Orig. Perg. 7 h. Sig. im ständischen Archive inter Miscell. n. 62 im Landesarchive.) 143. Hartlib von Kostnik bekennt, dass er vom Markgrafen Johann das Dorf Osmorub zu Lehen empfangen habe. Dt. Brünn, 12. Jänner 1372. Ego Hartlebus de Kostnyk recognosco tenore presencium vniuersis. Quod in recom- pensam fidelium seruiminum serenissimo principi et domino, domino Johanni Marchioni Morauie, domino meo generoso, fideliter intente impensorum, et adhuc inpendendorum curiam Osmorub cum omnibus ipsius pertinenciis, juribus, libertatibus et obuencionibus vniuersis, ab ipso domino .. Marchione Morauie ego et mei heredes masculini sexus fatemur et recognoscimus verum in feudum suscepisse habenda, tenenda et jure feudi successiuis in antea temporibus obtinenda. Ita, quod ego et mei heredes predicti de curia prenotata et suis pertinenciis vniuersis ipsi domino ..Marchioni, heredibus, et successoribus suis .. Marchionibus Morauie bona nostra fide, malo sine dolo promittentes debemus seruire, intendere, prompti esse. obedire, obsequi et parere, sicut veri feudales suis veris naturalibus et legittimis dominis seruiunt, obediunt, obsecuntur et parent bonum eorum vbique prosequendo et malum precauendo in lomni loco publice et occulte. In cuis rei testimonium et robur sigillum meum et ad peticionem meam nobilium virorum dominorum, videlicet Henslini de Byethow alias dicti Luchtenburg et Pothonis de Hollenstein, prefati domini Marchionis feudalium, sigilla presentibus sunt appensa. Datum Brunne Anno domini Millesimo Trecentesimo septuagesimo secundo, feria secunda infra octauas Epifanie domini. (Orig. Perg. 3 h. Sig. im ständ. Archive inter Miscellan. n. 63 im Landesarchive.) 22
169 Wyskowicz dictam, mediam curiam et mediam municionem ibidem in Wyskouicz, cum juribus, libertatibus, obuencionibus, vtilitatibus et pertinenciis vniuersis, quibuscumque nominibus censeantur, ab ipso domino Johanne Marchione Morauie ego et mei heredes masculini sexus fatemur et recognoscimus verum in feudum suscepisse habenda, tenenda et jure feudi successiuis in antea temporibus obtinenda. Ita, quod ego Herscho predictus et mei heredes predicti de prefatis bonis et eorum pertinenciis vniuersis ipsi domino Johanni Marchioni Morauie heredibus et successoribus suis Marchionibus Morauie bona mea fide, malo sine dolo, promittens debeo heredesque mei debebunt seruire, intendere, prompti esse, obedire, obsequi fideliter et parere, sicut veri feudales suis veris naturalibus et legittimis dominis suis seruiunt obsecuntur, parent, obediunt et intendunt, bonum eorum vbique prosequendo et malum precauendo in omni loco, publice et occulte. In cuius rei testimonium ac robur sigillum meum, et ad peticionem meam nobilium virorum dominorum Beneschii de Crawar alias dicti de Straznicz, Henslini de Byethow alias de Luchtenburg, Pothonis de Hollenstein, Petri Hecht et Chuniconis fratrum de Rossicz, ac Wenceslai judicis Brunnensis, memorati domini Johannis Marchionis Morauie feudalium, sigilla presentibus sunt appensa. Datum Brunne Anno domini Millesimo Trecentesimo septuagesimo secundo feria secunda infra Octauas Epyphanie domini. (Orig. Perg. 7 h. Sig. im ständischen Archive inter Miscell. n. 62 im Landesarchive.) 143. Hartlib von Kostnik bekennt, dass er vom Markgrafen Johann das Dorf Osmorub zu Lehen empfangen habe. Dt. Brünn, 12. Jänner 1372. Ego Hartlebus de Kostnyk recognosco tenore presencium vniuersis. Quod in recom- pensam fidelium seruiminum serenissimo principi et domino, domino Johanni Marchioni Morauie, domino meo generoso, fideliter intente impensorum, et adhuc inpendendorum curiam Osmorub cum omnibus ipsius pertinenciis, juribus, libertatibus et obuencionibus vniuersis, ab ipso domino .. Marchione Morauie ego et mei heredes masculini sexus fatemur et recognoscimus verum in feudum suscepisse habenda, tenenda et jure feudi successiuis in antea temporibus obtinenda. Ita, quod ego et mei heredes predicti de curia prenotata et suis pertinenciis vniuersis ipsi domino ..Marchioni, heredibus, et successoribus suis .. Marchionibus Morauie bona nostra fide, malo sine dolo promittentes debemus seruire, intendere, prompti esse. obedire, obsequi et parere, sicut veri feudales suis veris naturalibus et legittimis dominis seruiunt, obediunt, obsecuntur et parent bonum eorum vbique prosequendo et malum precauendo in lomni loco publice et occulte. In cuis rei testimonium et robur sigillum meum et ad peticionem meam nobilium virorum dominorum, videlicet Henslini de Byethow alias dicti Luchtenburg et Pothonis de Hollenstein, prefati domini Marchionis feudalium, sigilla presentibus sunt appensa. Datum Brunne Anno domini Millesimo Trecentesimo septuagesimo secundo, feria secunda infra octauas Epifanie domini. (Orig. Perg. 3 h. Sig. im ständ. Archive inter Miscellan. n. 63 im Landesarchive.) 22
Strana 170
170 144. Sezema von Platišowitz bekennt, vom Markgrafen Johann gewisse Güter zu Lehen empfangen zu haben. Dt. Brünn, 22. Jänner 1372. Ego Sezema de Placzissowicz recognosco tenore presencium vniuersis. Quod in reconpensam fidelium seruiminum intentorum serenissimo principi et domino, domino Johanni Marchioni Morauie, domino meo generoso, per me sedule, fideliter ac intente impensorum, bona sua, puta castrum Janstein dictum, cum omnibus siluis magnis et paruis ad illud pertinentibus, et octo laneis desertis, et vna thaberna libera, et cippo seu trunco et correctura, et in Nowawes tres laneos et vnam curticulam, tria molendina et tres piscinas, et in villa Gyhlawka duos laneos et tria quartalia, cum omnibus et singulis eorundem bonorum qui- buslibet pertinenciis, juribus, libertatibus et vtilitatibus seu prouentibus et obuencionibus vniuersis, ab eodem domino .. Marchione verum in feudum suscepisse et eidem domino .. Marchioni respectu iam dictorum bonorum, ab eo in feudum susceptorum, bona mea propria videlicet in Nowawes quatuordecim sexagenas redidituum (sic), quarum octo sexagenas a judeis redemi, et sex sexagenas a Onschone Stradawecz exsolui et in villa Dubenky tredecim et mediam sexagenas census, et in tribus molendinis in eadem villa, et in quarto molendino nakaliskem dicto, alteram mediam sexagenam grossorum census cum piscinis et omnibus aliis pertinenciis juribus, libertatibus et vtilitatibus vniuersis, vero feudo supposuisse, ego Sezema predictus meis cum heredibus recognoscimus et fatemur habenda et tenenda et jure feudi successiuis in antea temporibus per me et heredes meos possidenda. Ita quod predictum castrum Janstein per me et heredes meos predictos prefato domino Marchioni heredibus et successoribus suis . . Marchionibus Morauie semper debet esse promptum, paratum pariter et apertum ad omnem suam heredum et successorum . . Marchionum Morauie voluntatem, ad actus quoslibet necessarios et voluntarios exercendos, quociescumque sibi heredibus et successoribus suis Marchionibus Morauie fuerit oportunum, et quod ego Sezema et mei heredes predicti, de prefatis omnibus bonis et eorum pertinenciis vniuersis prefato domino . . Marchioni . . heredibus et successoribus suis . . Marchionibus Morauie, bona et sincera nostra fide, malo quolibet sine dolo, debemus seruire, intendere, prompti et parati esse, obedire, obsequi fideliter et parere, sicut veri feudales suis veris naturalibus et legittimis dominis seruiunt, intendunt, obediunt, obsecuntur et parent, bonum eorum prosequendo vbique, et malum precauendo in omni loco publice et occulte. Prefatusque dominus .. Marchio de benignitatis sue clemencie talem graciam michi fecit, prout in eiusdem domini .. Marchionis, quas habeo, litteris continetur, vt, si decessero ex hac luce, heredibus masculini sexus non relictis, quod is, qui literas prefati domini .. Marchionis super dicto feudo michi datas a me legittime de certa mea sciencia habuerit, prefatum feudum eo Jure, quo et ego, tenere, habere et eodem vti valeat, ad tempora solummodo sue vite, et eo mortuo, qui post me in eodem feudo, vt prescribitur, succedet, prefatum feudum et bona eiusdem quelibet integre mox ad prefatum dominum . . Marchionem heredes et successores suos . . Marchiones Morauie deuoluentur pleno jure. In Cuius rei testimonium ac robur sigillum meum et
170 144. Sezema von Platišowitz bekennt, vom Markgrafen Johann gewisse Güter zu Lehen empfangen zu haben. Dt. Brünn, 22. Jänner 1372. Ego Sezema de Placzissowicz recognosco tenore presencium vniuersis. Quod in reconpensam fidelium seruiminum intentorum serenissimo principi et domino, domino Johanni Marchioni Morauie, domino meo generoso, per me sedule, fideliter ac intente impensorum, bona sua, puta castrum Janstein dictum, cum omnibus siluis magnis et paruis ad illud pertinentibus, et octo laneis desertis, et vna thaberna libera, et cippo seu trunco et correctura, et in Nowawes tres laneos et vnam curticulam, tria molendina et tres piscinas, et in villa Gyhlawka duos laneos et tria quartalia, cum omnibus et singulis eorundem bonorum qui- buslibet pertinenciis, juribus, libertatibus et vtilitatibus seu prouentibus et obuencionibus vniuersis, ab eodem domino .. Marchione verum in feudum suscepisse et eidem domino .. Marchioni respectu iam dictorum bonorum, ab eo in feudum susceptorum, bona mea propria videlicet in Nowawes quatuordecim sexagenas redidituum (sic), quarum octo sexagenas a judeis redemi, et sex sexagenas a Onschone Stradawecz exsolui et in villa Dubenky tredecim et mediam sexagenas census, et in tribus molendinis in eadem villa, et in quarto molendino nakaliskem dicto, alteram mediam sexagenam grossorum census cum piscinis et omnibus aliis pertinenciis juribus, libertatibus et vtilitatibus vniuersis, vero feudo supposuisse, ego Sezema predictus meis cum heredibus recognoscimus et fatemur habenda et tenenda et jure feudi successiuis in antea temporibus per me et heredes meos possidenda. Ita quod predictum castrum Janstein per me et heredes meos predictos prefato domino Marchioni heredibus et successoribus suis . . Marchionibus Morauie semper debet esse promptum, paratum pariter et apertum ad omnem suam heredum et successorum . . Marchionum Morauie voluntatem, ad actus quoslibet necessarios et voluntarios exercendos, quociescumque sibi heredibus et successoribus suis Marchionibus Morauie fuerit oportunum, et quod ego Sezema et mei heredes predicti, de prefatis omnibus bonis et eorum pertinenciis vniuersis prefato domino . . Marchioni . . heredibus et successoribus suis . . Marchionibus Morauie, bona et sincera nostra fide, malo quolibet sine dolo, debemus seruire, intendere, prompti et parati esse, obedire, obsequi fideliter et parere, sicut veri feudales suis veris naturalibus et legittimis dominis seruiunt, intendunt, obediunt, obsecuntur et parent, bonum eorum prosequendo vbique, et malum precauendo in omni loco publice et occulte. Prefatusque dominus .. Marchio de benignitatis sue clemencie talem graciam michi fecit, prout in eiusdem domini .. Marchionis, quas habeo, litteris continetur, vt, si decessero ex hac luce, heredibus masculini sexus non relictis, quod is, qui literas prefati domini .. Marchionis super dicto feudo michi datas a me legittime de certa mea sciencia habuerit, prefatum feudum eo Jure, quo et ego, tenere, habere et eodem vti valeat, ad tempora solummodo sue vite, et eo mortuo, qui post me in eodem feudo, vt prescribitur, succedet, prefatum feudum et bona eiusdem quelibet integre mox ad prefatum dominum . . Marchionem heredes et successores suos . . Marchiones Morauie deuoluentur pleno jure. In Cuius rei testimonium ac robur sigillum meum et
Strana 171
171 nobilium dominorum ad instantem meam peticionem videlicet Johannis de Mezirziecz senioris, et Henrici de Luchtenburk alias de Byethow, nec non honestorum famulorum Stephani de Borek, Vlrici de Olssan, Vnconis de Lyderzowicz et Ywanconis de Budyeiowiczek sigilla vna cum meo presentibus sunt appensa. Datum Brunne Anno domini Millesimo Trecentesimo septuagesimo secundo die sancti Vincencii Martiris. (Orig. Perg. 7 h. Sig. im ständ. Archive inter Miscellan. n. 64 im Landesarchive.) 145. Unka von Liderowitz bekennt, dass er das Dorf Valčinov vom Markgrafen Johann zu Lehen empfangen habe. Dt. Brünn, 22. Jänner 1372. Ego Vnka de Lyderzowycz recognosco tenore presencium vniuersis. Quod in recompensam fidelium seruiminum intentorum serenissimo principi et domino domino Johanni Marchioni Morauie per me sedule, fideliter et intente inpensorum bona sua, videlicet villam Walczinow cum quatuordecim marcis reddituum seu census, exclusa curia, quam Hermannus cliens possidet, ac duos laneos de siluis cum omnibus aliis et singulis pertinenciis piscinis, riuulis, pratis, pascuis, juribus, libertatibus, vtilitatibus et obuencionibus vniuersis, quibuscumque nominibus censeantur, ab ipso domino Marchione ego Vnka et heredes mei masculini sexus fatemur et recognoscimus verum in feodum suscepisse habenda tenenda et jure feudi successiuis in antea temporibus obtinenda. Ita, quod ego et heredes mei predicti de dictis bonis et eorum pertinenciis vniuersis ipsi domino prefato heredibus et successoribus suis Marchionibus Morauie bona et sincera nostra fide malo quolibet sine dolo debemus seruire intendere, prompti et parati esse, obedire et obsequi fideliter et parere, sicut veri feodales suis veris naturalibus et legittimis dominis seruiunt, intendunt, obediunt, obsecuntur et parent, bonum eorum pro- sequendo vbique et malum precauendo in euum loco publice et oculte. In cuius rei testimonium sigillum meum et ad instantem meam peticionem, Sezeme de Placyssowycz, Stephani de Borek, Vlrici de Oleschna et Ywankonis de Budyeyowyczek, prefati domini Marchionis feudalium, sigilla presentibus sunt appensa. Datum Brunne Anno domini Millesimo Trecentesimo Septua- gesimo secundo die Sancti Vincencii Martiris. (Orig. Perg. 5 h. Sig. im ständ. Archive inter Miscellan. n. 66 im Landesarchive.) 146. Stefan von Borek bekennt, vom Markgrafen Johann gewisse Güter zu Lehen empfangen zu haben. Dt. Brünn, 22. Jänner 1372. Ego Stephannus de Borek recognosco tenore presencium vniuersis. Quod in recompensam fidelium seruiminum intentorum serenissimo principi et domino domino Johanni Marchioni Morauie, domino meo genoroso, per me sedule fideliter et intente inpensorum bona sua videlicet municionem Borek et curiam colonariam, villam Borek, villam Stranye et 22*
171 nobilium dominorum ad instantem meam peticionem videlicet Johannis de Mezirziecz senioris, et Henrici de Luchtenburk alias de Byethow, nec non honestorum famulorum Stephani de Borek, Vlrici de Olssan, Vnconis de Lyderzowicz et Ywanconis de Budyeiowiczek sigilla vna cum meo presentibus sunt appensa. Datum Brunne Anno domini Millesimo Trecentesimo septuagesimo secundo die sancti Vincencii Martiris. (Orig. Perg. 7 h. Sig. im ständ. Archive inter Miscellan. n. 64 im Landesarchive.) 145. Unka von Liderowitz bekennt, dass er das Dorf Valčinov vom Markgrafen Johann zu Lehen empfangen habe. Dt. Brünn, 22. Jänner 1372. Ego Vnka de Lyderzowycz recognosco tenore presencium vniuersis. Quod in recompensam fidelium seruiminum intentorum serenissimo principi et domino domino Johanni Marchioni Morauie per me sedule, fideliter et intente inpensorum bona sua, videlicet villam Walczinow cum quatuordecim marcis reddituum seu census, exclusa curia, quam Hermannus cliens possidet, ac duos laneos de siluis cum omnibus aliis et singulis pertinenciis piscinis, riuulis, pratis, pascuis, juribus, libertatibus, vtilitatibus et obuencionibus vniuersis, quibuscumque nominibus censeantur, ab ipso domino Marchione ego Vnka et heredes mei masculini sexus fatemur et recognoscimus verum in feodum suscepisse habenda tenenda et jure feudi successiuis in antea temporibus obtinenda. Ita, quod ego et heredes mei predicti de dictis bonis et eorum pertinenciis vniuersis ipsi domino prefato heredibus et successoribus suis Marchionibus Morauie bona et sincera nostra fide malo quolibet sine dolo debemus seruire intendere, prompti et parati esse, obedire et obsequi fideliter et parere, sicut veri feodales suis veris naturalibus et legittimis dominis seruiunt, intendunt, obediunt, obsecuntur et parent, bonum eorum pro- sequendo vbique et malum precauendo in euum loco publice et oculte. In cuius rei testimonium sigillum meum et ad instantem meam peticionem, Sezeme de Placyssowycz, Stephani de Borek, Vlrici de Oleschna et Ywankonis de Budyeyowyczek, prefati domini Marchionis feudalium, sigilla presentibus sunt appensa. Datum Brunne Anno domini Millesimo Trecentesimo Septua- gesimo secundo die Sancti Vincencii Martiris. (Orig. Perg. 5 h. Sig. im ständ. Archive inter Miscellan. n. 66 im Landesarchive.) 146. Stefan von Borek bekennt, vom Markgrafen Johann gewisse Güter zu Lehen empfangen zu haben. Dt. Brünn, 22. Jänner 1372. Ego Stephannus de Borek recognosco tenore presencium vniuersis. Quod in recompensam fidelium seruiminum intentorum serenissimo principi et domino domino Johanni Marchioni Morauie, domino meo genoroso, per me sedule fideliter et intente inpensorum bona sua videlicet municionem Borek et curiam colonariam, villam Borek, villam Stranye et 22*
Strana 172
172 villam Welenkowyczie cum omnibus eorum pertinenciis, siluis, piscinis, iuribus, libertatibus, vtilitatibus et generaliter vniuersis prouentibus, quibuscumque nominibus censeantur, ab ipso domino Marchione ego Stephanus et heredes mei masculini sexus fatemur et recognoscimus verum in feudum suscepisse habenda, tenenda et jure feudi successiuis in antea temporibus obtinenda. Ita quod dicta municio Borek per me et heredes meos prefato domino Marchioni heredibus et successoribus suis Marchionibus Morauie semper debet esse prompta, parata pariter et aperta ad omnem suam, heredum et successorum suorum Marchionum Morauie voluntatem ad actus quoslibet necessarios et voluntarios exhercendos, quocienscunque sibi heredibus et successoribus suis Marchionibus Morauie fuerit oportunum, et quod ego Stephanus et heredes mei predicti de dictis bonis et eorum pertinenciis vniuersis prefato domino Marchioni heredibus et successoribus suis Marchionibus Morauie bona et sincera nostra fide malo quolibet sine dolo debemus seruire, intendere, prompti et parati esse, obedire, obsequi fideliter et parere, sicut veri feudales suis veris naturalibus et legittimis dominis seruiunt, intendunt, obediunt, obsecuntur et parent, bonum eorum prosequendo vbique et malum pre- cauendo in omni loco publice et oculte. In cuius rei testimonium sigillum meum et ad peticionem meam instantiuam Sezeme de Placzissowycz, Vlrici de Oleschna, Vnkonis de Lyderzowycz et Ywankonis de Budyeyowyczek, prefati domini Marchionis feudalium, sigilla presentibus sunt appensa. Datum Brunne Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo secundo die Sancti Vincencii Martiris. (Orig. Perg. 5 h. Sig. im ständ. Archive inter Miscell. n. 69 im Landesarchive.) 147. Ulrich und Ješek, Brüder von Olešná, bekennen, vom Markgrafen Johann gewisse Guter zu Lehen empfangen zu haben. Dt. Brünn, 22. Jänner 1372. Nos Vlricus et Jesco fratres de Olessna recognoscimus tenore presencium vniuersis. Quod in recompensam fidelium seruiminum intentorum serenissimo principi et domino, domino Johanni Marchioni Morauie, domino nostro generoso, per nos sedule fideliter et intente impensorum, bona sua videlicet Marysch villam cum duodecim marcis census et municionem in ipsa villa situatam, cum omnibus et singulis eorumdem bonorum pertinenciis, videlicet siluis, piscinis, piscacionibus, riuulis, pratis, pascuis, juribus, libertatibus, vtilitatibus et obuencionibus vniuersis, quibuscumque nominibus censeantur, ab ipso domino . . Marchione nos Vlricus et Jesco nostris cum heredibus masculini sexus fatemur et recognoscimus verum in feudum suscepisse habenda, tenenda et jure feudi successiuis in antea temporibus per nos et heredes nostros possidenda. Ita, quod prefata municio Marysch per nos heredesque nostros prefato domino . . Marchioni, heredibus et successoribus suis Marchionibus Morauie debet semper esse prompta, parata pariter et aperta ad omnem suam, heredum et successorum suorum Marchionum Morauie voluntatem ad actus quoslibet necessarios et voluntarios conver- tendos, quociescumque sibi heredibus et successoribus suis Marchionibus Morauie fuerit
172 villam Welenkowyczie cum omnibus eorum pertinenciis, siluis, piscinis, iuribus, libertatibus, vtilitatibus et generaliter vniuersis prouentibus, quibuscumque nominibus censeantur, ab ipso domino Marchione ego Stephanus et heredes mei masculini sexus fatemur et recognoscimus verum in feudum suscepisse habenda, tenenda et jure feudi successiuis in antea temporibus obtinenda. Ita quod dicta municio Borek per me et heredes meos prefato domino Marchioni heredibus et successoribus suis Marchionibus Morauie semper debet esse prompta, parata pariter et aperta ad omnem suam, heredum et successorum suorum Marchionum Morauie voluntatem ad actus quoslibet necessarios et voluntarios exhercendos, quocienscunque sibi heredibus et successoribus suis Marchionibus Morauie fuerit oportunum, et quod ego Stephanus et heredes mei predicti de dictis bonis et eorum pertinenciis vniuersis prefato domino Marchioni heredibus et successoribus suis Marchionibus Morauie bona et sincera nostra fide malo quolibet sine dolo debemus seruire, intendere, prompti et parati esse, obedire, obsequi fideliter et parere, sicut veri feudales suis veris naturalibus et legittimis dominis seruiunt, intendunt, obediunt, obsecuntur et parent, bonum eorum prosequendo vbique et malum pre- cauendo in omni loco publice et oculte. In cuius rei testimonium sigillum meum et ad peticionem meam instantiuam Sezeme de Placzissowycz, Vlrici de Oleschna, Vnkonis de Lyderzowycz et Ywankonis de Budyeyowyczek, prefati domini Marchionis feudalium, sigilla presentibus sunt appensa. Datum Brunne Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo secundo die Sancti Vincencii Martiris. (Orig. Perg. 5 h. Sig. im ständ. Archive inter Miscell. n. 69 im Landesarchive.) 147. Ulrich und Ješek, Brüder von Olešná, bekennen, vom Markgrafen Johann gewisse Guter zu Lehen empfangen zu haben. Dt. Brünn, 22. Jänner 1372. Nos Vlricus et Jesco fratres de Olessna recognoscimus tenore presencium vniuersis. Quod in recompensam fidelium seruiminum intentorum serenissimo principi et domino, domino Johanni Marchioni Morauie, domino nostro generoso, per nos sedule fideliter et intente impensorum, bona sua videlicet Marysch villam cum duodecim marcis census et municionem in ipsa villa situatam, cum omnibus et singulis eorumdem bonorum pertinenciis, videlicet siluis, piscinis, piscacionibus, riuulis, pratis, pascuis, juribus, libertatibus, vtilitatibus et obuencionibus vniuersis, quibuscumque nominibus censeantur, ab ipso domino . . Marchione nos Vlricus et Jesco nostris cum heredibus masculini sexus fatemur et recognoscimus verum in feudum suscepisse habenda, tenenda et jure feudi successiuis in antea temporibus per nos et heredes nostros possidenda. Ita, quod prefata municio Marysch per nos heredesque nostros prefato domino . . Marchioni, heredibus et successoribus suis Marchionibus Morauie debet semper esse prompta, parata pariter et aperta ad omnem suam, heredum et successorum suorum Marchionum Morauie voluntatem ad actus quoslibet necessarios et voluntarios conver- tendos, quociescumque sibi heredibus et successoribus suis Marchionibus Morauie fuerit
Strana 173
173 oportunum. Et quod nos Vlricus et Jesco fratres et nostri heredes predicti de predictis bonis et eorum pertinenciis vniuersis ipsi domino Marchioni, heredibus et successoribus suis . . Marchionibus Morauie, bona et sincera nostra fide, malo quolibet sine dolo, debemus seruire, intendere, prompti et parati esse, obedire, obsequi fideliter et parere sicut veri feudales suis veris naturalibus et legittimis dominis suis seruiunt, intendunt, obediunt, obsecuntur et parent, bonum eorum prosequendo vbique et malum precauendo in omni loco publice et occulte. In cuius rei testimonium sigilla nostra et ad instantem nostram peticionem Sezeme de Placzischouicz, Stephani de Borek, Vnconis de Lyderzouicz et Ywanconis de Budyeiowiczek, predicti domini . . Marchionis feudalium, sigilla vna cum nostris presentibus sunt appensa. Datum Brunne Anno domini Millesimo Trecentesimo septuagesimo secundo, die sancti Vincencii Martiris. (Orig. Perg. 6 Sig. im ständ. Archive inter Miscell. n. 71 im Landesarchive.) 148. Ivanko von Budějovicky empfangt vom Markgrafen Johann das Dorf Rozseč zu Lehen. Dt. Brünn, 22. Jänner 1372. Ego Iwanko de Budyeyowyczek recognosco tenore presencium vniuersis. Quod in recompensam fidelium seruiminum intentorum serenissimo principi et domino, domino Johanni Marchioni Morauie per me sedule fideliter et intente impensorum, bona sua videlicet Rossyecz villam alias fraundorf dictam cum vna aratura sex laneis, vno prato, mediam sexagenam grossorum censuante, tribus piscinis, altero medio laneo silue de Paczowyensi mensura cum omnibus aliis et singulis pertinenciis, juribus, libertatibus, vtilitatibus et obuencionibus vniuersis, quibuscumque nominibus censeantur, ab ipso domino Marchione ego Iwanko et heredes mei masculini sexus fatemur et recognoscimus verum in feudum suscepisse habenda, tenenda et jure feudi successiuis in antea temporibus obtinenda. Ita quod ego et heredes mei predicti de dictis bonis et eorum pertinenciis vniuersis ipsi domino prefato, heredibus et successoribus suis Marchionibus Morauie bona et sincera nostra fide malo quolibet sine dolo debemus seruire, intendere, prompti et parati esse, obedire, obsequi fideliter et parere, sicut veri feodales suis veris naturalibus et legittimis dominis seruiunt, obediunt, intendunt, obsecuntur et parent, bonum eorum prosequendo vbique et malum precauendo in euum, omni loco publice et oculte. In cuis rei testimonium sigillum meum, et ad instantem meam peticionem Sezeme de Placzischowicz, Stephani de Borek, Vlrici de Oleschna et Vnconis de Lyderzowicz sigilla presentibus sunt appensa. Datum Brunne Anno domini Millesimo Trecentesimo septuagesimo secundo, die sancti Vincencii Martiris. (Orig. Perg. 5 h. Sig. im ständ. Archive inter Miscell. n. 77 im Landesarchive.)
173 oportunum. Et quod nos Vlricus et Jesco fratres et nostri heredes predicti de predictis bonis et eorum pertinenciis vniuersis ipsi domino Marchioni, heredibus et successoribus suis . . Marchionibus Morauie, bona et sincera nostra fide, malo quolibet sine dolo, debemus seruire, intendere, prompti et parati esse, obedire, obsequi fideliter et parere sicut veri feudales suis veris naturalibus et legittimis dominis suis seruiunt, intendunt, obediunt, obsecuntur et parent, bonum eorum prosequendo vbique et malum precauendo in omni loco publice et occulte. In cuius rei testimonium sigilla nostra et ad instantem nostram peticionem Sezeme de Placzischouicz, Stephani de Borek, Vnconis de Lyderzouicz et Ywanconis de Budyeiowiczek, predicti domini . . Marchionis feudalium, sigilla vna cum nostris presentibus sunt appensa. Datum Brunne Anno domini Millesimo Trecentesimo septuagesimo secundo, die sancti Vincencii Martiris. (Orig. Perg. 6 Sig. im ständ. Archive inter Miscell. n. 71 im Landesarchive.) 148. Ivanko von Budějovicky empfangt vom Markgrafen Johann das Dorf Rozseč zu Lehen. Dt. Brünn, 22. Jänner 1372. Ego Iwanko de Budyeyowyczek recognosco tenore presencium vniuersis. Quod in recompensam fidelium seruiminum intentorum serenissimo principi et domino, domino Johanni Marchioni Morauie per me sedule fideliter et intente impensorum, bona sua videlicet Rossyecz villam alias fraundorf dictam cum vna aratura sex laneis, vno prato, mediam sexagenam grossorum censuante, tribus piscinis, altero medio laneo silue de Paczowyensi mensura cum omnibus aliis et singulis pertinenciis, juribus, libertatibus, vtilitatibus et obuencionibus vniuersis, quibuscumque nominibus censeantur, ab ipso domino Marchione ego Iwanko et heredes mei masculini sexus fatemur et recognoscimus verum in feudum suscepisse habenda, tenenda et jure feudi successiuis in antea temporibus obtinenda. Ita quod ego et heredes mei predicti de dictis bonis et eorum pertinenciis vniuersis ipsi domino prefato, heredibus et successoribus suis Marchionibus Morauie bona et sincera nostra fide malo quolibet sine dolo debemus seruire, intendere, prompti et parati esse, obedire, obsequi fideliter et parere, sicut veri feodales suis veris naturalibus et legittimis dominis seruiunt, obediunt, intendunt, obsecuntur et parent, bonum eorum prosequendo vbique et malum precauendo in euum, omni loco publice et oculte. In cuis rei testimonium sigillum meum, et ad instantem meam peticionem Sezeme de Placzischowicz, Stephani de Borek, Vlrici de Oleschna et Vnconis de Lyderzowicz sigilla presentibus sunt appensa. Datum Brunne Anno domini Millesimo Trecentesimo septuagesimo secundo, die sancti Vincencii Martiris. (Orig. Perg. 5 h. Sig. im ständ. Archive inter Miscell. n. 77 im Landesarchive.)
Strana 174
174 149. Kaiser Karl IV. und König Wenzel IV. von Böhmen versprechen dem Markgrafen Johann von Mähren und seinem Sohne Jodok, Hilfe gegen den ungarischen König Ludwig zu leisten. Dt. Breslau, 8. Februar 1372. Wir Karl von gots genaden Romischer Keiser zu allen czeiten merer des Reichs vnd Kunig zu Behem, vnd wir Wenczlab von desselben gots gnaden Kunig zu Behem, Marggraue zu Brandemburg vnd Herczog czu Slesien bekennen vnd tun kunt offenlich mit disem briue allen den, die yn sehent oder horen lesen, daz wir mit wolbedachtem mute, mit rate vnser getrewen vnd mit rechter wissen fur vns, vnser erben vnd nachkomen, Kunige zu Beheim, ewiclich den hochgebornen fursten Hern Johansen Marggrauen zu Merhern, hern Josten desselben hochgebornen fursten Hern Johansen Marggrauen czu Merhern erstgebornen Sune, Marggrauen vnd herren des landes zu Merhern, vnsern lieben Bruder vnd Vetter, iren Erben vnd nachkomen, Marggrauen vnd herren des Landes zu Merhern, gelobt haben vnd geloben ouch in guten trewen ane geuerde. Sei das sache, daz sie yre furstentume, herscheffte, lewte oder lant, von wegen des durchleuchtigen fursten hern Ludweigs Kuniges zu Vngern, seinen erben vnd nachkomen, kunige zu Vngern, oder von wegen desselben kunigreichs zu Vngern dheinerley angriff, not oder lydunge angeen wurde in dheinenweis, daz denne wir, der obgenant Keiser als ein Kunig zu Behem, Vnd wir der egenant Wenczlaw, Kunig zu Beheim, vnser erben vnd nachkomen kunige zu Beheim, die in czeiten werden, yn wider denselben kunig zu Vngern, seine erben vnd nachkomen kunige zu Vngarn, yre helfer, diener lewte vnd lant beigestendig geraten vnd geholfen sein wollen vnd sullen mit allem vnserm vormugen, als offte des not wirdet, in guten trewen vnd an alles geuerde. Ouch geloben wir die egenanten Karl Romischer Keiser vnd Wenczlaw kunig zu Beheim fur vns, vnser erben vnd nachkomen, kunige zu Beheim, mit guten treuwen, an alles geuerde, daz wir mit dem egenanten kunige vnd andern kunigen zu Vngern, die hernach kunftigen werden mochten, nymmer dheine buntnusse machen oder tun sullen oder wollen in dheineweis, mit briefen oder sust mit dem munde, es sey denne, daz wir hern Johansen, hern Josten, seynen Sun, Marggrauen vnd herren des landes zu Merhern, vnser lieben Bruder vnd Vetter, ire erben vnd nachkomen, Mark- grauen vnd Herren des landes zu Merhern, vnd die Markgraffschafft, furstentum, vnd herschafft zu Merhern vor allen sachen ee vznemen vnd vzgenomen haben. Mit vrkund diz brieues vorsigelt mit vnser beider anhangenden grozzsten insigeln, der gegeben ist zu Breslaw nach Cristus geburte drewczehenhundert Jare dornach in dem czweivndsiben- czigstem Jare an dem nechsten Suntag nach sant Dorotheentag der heiligen Jungfrowen, Vnser des egenanten Romischen Keisers Reiche in dem Sechsvndezwenczigsten, des Keiser-
174 149. Kaiser Karl IV. und König Wenzel IV. von Böhmen versprechen dem Markgrafen Johann von Mähren und seinem Sohne Jodok, Hilfe gegen den ungarischen König Ludwig zu leisten. Dt. Breslau, 8. Februar 1372. Wir Karl von gots genaden Romischer Keiser zu allen czeiten merer des Reichs vnd Kunig zu Behem, vnd wir Wenczlab von desselben gots gnaden Kunig zu Behem, Marggraue zu Brandemburg vnd Herczog czu Slesien bekennen vnd tun kunt offenlich mit disem briue allen den, die yn sehent oder horen lesen, daz wir mit wolbedachtem mute, mit rate vnser getrewen vnd mit rechter wissen fur vns, vnser erben vnd nachkomen, Kunige zu Beheim, ewiclich den hochgebornen fursten Hern Johansen Marggrauen zu Merhern, hern Josten desselben hochgebornen fursten Hern Johansen Marggrauen czu Merhern erstgebornen Sune, Marggrauen vnd herren des landes zu Merhern, vnsern lieben Bruder vnd Vetter, iren Erben vnd nachkomen, Marggrauen vnd herren des Landes zu Merhern, gelobt haben vnd geloben ouch in guten trewen ane geuerde. Sei das sache, daz sie yre furstentume, herscheffte, lewte oder lant, von wegen des durchleuchtigen fursten hern Ludweigs Kuniges zu Vngern, seinen erben vnd nachkomen, kunige zu Vngern, oder von wegen desselben kunigreichs zu Vngern dheinerley angriff, not oder lydunge angeen wurde in dheinenweis, daz denne wir, der obgenant Keiser als ein Kunig zu Behem, Vnd wir der egenant Wenczlaw, Kunig zu Beheim, vnser erben vnd nachkomen kunige zu Beheim, die in czeiten werden, yn wider denselben kunig zu Vngern, seine erben vnd nachkomen kunige zu Vngarn, yre helfer, diener lewte vnd lant beigestendig geraten vnd geholfen sein wollen vnd sullen mit allem vnserm vormugen, als offte des not wirdet, in guten trewen vnd an alles geuerde. Ouch geloben wir die egenanten Karl Romischer Keiser vnd Wenczlaw kunig zu Beheim fur vns, vnser erben vnd nachkomen, kunige zu Beheim, mit guten treuwen, an alles geuerde, daz wir mit dem egenanten kunige vnd andern kunigen zu Vngern, die hernach kunftigen werden mochten, nymmer dheine buntnusse machen oder tun sullen oder wollen in dheineweis, mit briefen oder sust mit dem munde, es sey denne, daz wir hern Johansen, hern Josten, seynen Sun, Marggrauen vnd herren des landes zu Merhern, vnser lieben Bruder vnd Vetter, ire erben vnd nachkomen, Mark- grauen vnd Herren des landes zu Merhern, vnd die Markgraffschafft, furstentum, vnd herschafft zu Merhern vor allen sachen ee vznemen vnd vzgenomen haben. Mit vrkund diz brieues vorsigelt mit vnser beider anhangenden grozzsten insigeln, der gegeben ist zu Breslaw nach Cristus geburte drewczehenhundert Jare dornach in dem czweivndsiben- czigstem Jare an dem nechsten Suntag nach sant Dorotheentag der heiligen Jungfrowen, Vnser des egenanten Romischen Keisers Reiche in dem Sechsvndezwenczigsten, des Keiser-
Strana 175
175 tums in dem Sibenczehendem vnd vnsers des egenanten Wenczlawes Kuniges zu Beheim Kunigreichs in dem newnden Jare. De mandato . . Cesaris N. Camincensis prepositus. Auf der anderen Seite: R. Johannes Saxo. (Das Original auf Pergament mit zwei grossen theilweise beschädigten Doppelsiegeln, im mähr. Landesarchive sub Nr. 79 unter den Miscellen, wovon das erste auf der Vorderseite den Kaiser mit Krone, Scepter und Reichsapfel sitzend vorstellet, zu dessen rechter Hand ein Wappenschild mit einem einköpfigen Adler und zur linken Hand ein anderes mit dem böhmischen doppeltgeschwänzten Löwen angebracht sind ; die Randumschrift lautet: Karolus Quartus diuina fauente clemencia Rom.... semper augustus et Boemie rex. Das Gegensiegel im rothen Wachse stellt den einköpfigen Adler mit ausgespannten Fittigen vor und hat die Umschrift: Juste iudicate filii hominum — das zweite ebenfalls im weissen Wachse stellt den König mit Krone, Scepter und Reichsapfel am Throne sitzend vor. Am inneren Rande der Umschrift: Wenczeslaus . Quartus . dei . gracia . Boemie. rex.Brandem ... Marchio, Lucemburgensis et Slezie dux. sind in gleichen Abständen 7 kleinere Wappen der verschiedenen Kronländer angebracht. Das Gegensiegel im rothen Wachse stellt einen Doppeladler mit dem böhm. doppeltgeschwanzten Löwen an der Brust vor.) 150. König Wenzel von Böhmen erklaret, dass Jodok der erstgeborne Sohn des Markgrafen Johann von Mähren sich Markgraf und Herr des Landes Mähren nennen und schreiben durfe und zwar ohne Nachtheil für die Krone Böhmens, den Bischof von Olmütz und den Herzog von Troppau. Dt. Breslau, 10. Februar 1372. Wir Wenczlaw von gots gnaden kunig zu Beheim, Marggraff zu Brandenburg vnd Herczog zu Slezien bekennen vnd tun kunt offenlich mit diesem Briefe allen den, die yn sehen oder horen lesen, das vnser lieber Vetter herr Jost, des hochgebornen fursten Hern Johansen, Marggrafen zu Merhern vnsirs lieben Vettern erstgeborne Sun, Marggrafe vnd Herre des Landes zu Merhern, sich Marggrafen vnd Herren des Landes zu Merhern schreibet, nennet vnd auch ist, das sulche nennunge eynem iglichen kunige, dem kunigreich, vnd der Cronen zu Beheim von seinen, seiner erben vnd nachkumen, Marggrafen vnd Herren des Landes zu Merhern wegen, die sich auch also schreiben wurden, allewege vnschedlich sein sal, an dem Bischofe zu Olomuncz vnd dem Herczogen czu Troppaw, die in zeiten werden, aufgenomen dem lauttern vff des Bischoffs guten in Merhern, der einen Marggrafen vnd Herren des Landes zu Merhern angehoret, als es in den alten teilbriefen vollenkomenlicher begriffen ist. Mit Vrkunt dicz briefes vorsigelt mit vnserm kuniglichen grozzsten Ingsigel, der geben ist zu Bressla nach Crists geburte dreyczehenhundert Jar darnach in dem zwey vnd Sibenczigsten Jare an sant Scolastican tag der heiligen Jungfrawen, in dem nunden (sic) Jare vnssers kunigreichs. (Orig. Perg. h. verletztes Sig. im ständ. Archive n. 19 inter Privil. im Landesarchive.)
175 tums in dem Sibenczehendem vnd vnsers des egenanten Wenczlawes Kuniges zu Beheim Kunigreichs in dem newnden Jare. De mandato . . Cesaris N. Camincensis prepositus. Auf der anderen Seite: R. Johannes Saxo. (Das Original auf Pergament mit zwei grossen theilweise beschädigten Doppelsiegeln, im mähr. Landesarchive sub Nr. 79 unter den Miscellen, wovon das erste auf der Vorderseite den Kaiser mit Krone, Scepter und Reichsapfel sitzend vorstellet, zu dessen rechter Hand ein Wappenschild mit einem einköpfigen Adler und zur linken Hand ein anderes mit dem böhmischen doppeltgeschwänzten Löwen angebracht sind ; die Randumschrift lautet: Karolus Quartus diuina fauente clemencia Rom.... semper augustus et Boemie rex. Das Gegensiegel im rothen Wachse stellt den einköpfigen Adler mit ausgespannten Fittigen vor und hat die Umschrift: Juste iudicate filii hominum — das zweite ebenfalls im weissen Wachse stellt den König mit Krone, Scepter und Reichsapfel am Throne sitzend vor. Am inneren Rande der Umschrift: Wenczeslaus . Quartus . dei . gracia . Boemie. rex.Brandem ... Marchio, Lucemburgensis et Slezie dux. sind in gleichen Abständen 7 kleinere Wappen der verschiedenen Kronländer angebracht. Das Gegensiegel im rothen Wachse stellt einen Doppeladler mit dem böhm. doppeltgeschwanzten Löwen an der Brust vor.) 150. König Wenzel von Böhmen erklaret, dass Jodok der erstgeborne Sohn des Markgrafen Johann von Mähren sich Markgraf und Herr des Landes Mähren nennen und schreiben durfe und zwar ohne Nachtheil für die Krone Böhmens, den Bischof von Olmütz und den Herzog von Troppau. Dt. Breslau, 10. Februar 1372. Wir Wenczlaw von gots gnaden kunig zu Beheim, Marggraff zu Brandenburg vnd Herczog zu Slezien bekennen vnd tun kunt offenlich mit diesem Briefe allen den, die yn sehen oder horen lesen, das vnser lieber Vetter herr Jost, des hochgebornen fursten Hern Johansen, Marggrafen zu Merhern vnsirs lieben Vettern erstgeborne Sun, Marggrafe vnd Herre des Landes zu Merhern, sich Marggrafen vnd Herren des Landes zu Merhern schreibet, nennet vnd auch ist, das sulche nennunge eynem iglichen kunige, dem kunigreich, vnd der Cronen zu Beheim von seinen, seiner erben vnd nachkumen, Marggrafen vnd Herren des Landes zu Merhern wegen, die sich auch also schreiben wurden, allewege vnschedlich sein sal, an dem Bischofe zu Olomuncz vnd dem Herczogen czu Troppaw, die in zeiten werden, aufgenomen dem lauttern vff des Bischoffs guten in Merhern, der einen Marggrafen vnd Herren des Landes zu Merhern angehoret, als es in den alten teilbriefen vollenkomenlicher begriffen ist. Mit Vrkunt dicz briefes vorsigelt mit vnserm kuniglichen grozzsten Ingsigel, der geben ist zu Bressla nach Crists geburte dreyczehenhundert Jar darnach in dem zwey vnd Sibenczigsten Jare an sant Scolastican tag der heiligen Jungfrawen, in dem nunden (sic) Jare vnssers kunigreichs. (Orig. Perg. h. verletztes Sig. im ständ. Archive n. 19 inter Privil. im Landesarchive.)
Strana 176
176 151. Jost der erstgeborne Sohn des Markgrafen Johann erkläret, dass sein bisher gebrauchter Titel „Herr des Landes Mähren" den Königen von Böhmen, Bischöfen von Olmütz und Herzogen von Troppau unschädlich sein solle. Dt. Breslau, 10. Februar 1372. Wir Jost des hochgeborn Furssten Herr Johannsen Marggrauen zu Märhern, vnsers lieben Herrn erstgeborner Sun, von Gotts gnaden Marggraue vnnd Herre des Lants zu Märhern bekenen vnnd thuen kund offentlich mit diesem brieue allen den, die ihn sehen oder hören lesen. Wie woll das sey, das wier vns in brieuen, die wier geben haben oder furbas geben werden, Herrn des Lants zu Märhern nennen vnd seyns, das demnach solche nennung einem jeglichen Kunig, dem Kunigreich oder der Cron zu Behem von vns, vnser erben vnd nachkommen Marggrauen vndt Herrn des Landes zu Märhern wegen, die sich auch also schreiben würden, allwege vnschedlich sein soll, an dem Bischoffe zu Olmucz vnd dem Herczoge zu Troppaw, die in zeiten werden, aussgenommen dem lantbern auff des Bischoffs guten in Mährern, alls es in dem alten teilbriuen vollkommenlicher begriefen ist. Mit Vrkund dicz briefs versiegelt mit vnserm anhangenden Insiegel, der geben ist zue Breslaw noch Christi geburt dreyczehenhundert Jahr, darnach in dem zwey vnd Siebenzigsten Jahre, an sant Scolastiken tage der heiligen Jungfrauen. (Das Original im k. k. geheim. Archive zu Wien. Vidimirte Abschrift vom J. 1616 u. vom J. 1783 im mähr. ständ. Archive sub Nr. 116 unter den Privilegien.) 152. Jost der erstgeborne Sohn des Markgrafen Johann verspricht dem Könige Wenzel, alle zwischen seinem Vater Johann und Kaiser Karl eingegangenen Verträge zu halten. Dt. Breslau, 10. Februar 1372. Wir Jost des hochgebornen Furssten Herrn Johannsen Marggrauen zu Mahrern vnsers lieben Herrn erstgeborner Sun, von Gotts genaden Marggrafe vnd herr des Lants zu Mahrern, bekennen vnd thuen kund offentlichen mit diesem brieue allen den, die in sehen oder hören lesen. Wann der durchleuchtige Fursst vnnd Herr, Herr Wenczlab Künig zur Behmen, Marggraff zu Brandenburg und Herzog zu Slesien, vnser lieber Vetter, mit wolbedachtem mute, mit rathe seiner getreuen vnnderthanen, sulche Briefe vnnd Hantfesten, die der Aller- durchleuchtigste Fürsste vnnd Herre, Herr Karl Römischer Kaiser zue allen czeiten mehrer des Reichs vnd Kunig zu Behmen, vnser lieber genediger Herr vnndt Vetter, als ein Künig zu Böhmen dem egenanten hochgebornen Furssten Herrn Johannsen Marggrafen zu Mähren, vnserm lieben Herrn vndt Vatter, beinamen vbr solche erbliche tailunge, alls er die Marg- graffschafft zu Mähren durch recht vnnd redliche behaltene gewonheit des Künigreichs vnd der Lande zu Behmen ihme alls seinem erstgebornen eelichen Bruedern zu rechtenn väterlichen erbteil gemacht hat, vnd die briefe solcher bindnuse, die also begrieffen sein, dass ir einer
176 151. Jost der erstgeborne Sohn des Markgrafen Johann erkläret, dass sein bisher gebrauchter Titel „Herr des Landes Mähren" den Königen von Böhmen, Bischöfen von Olmütz und Herzogen von Troppau unschädlich sein solle. Dt. Breslau, 10. Februar 1372. Wir Jost des hochgeborn Furssten Herr Johannsen Marggrauen zu Märhern, vnsers lieben Herrn erstgeborner Sun, von Gotts gnaden Marggraue vnnd Herre des Lants zu Märhern bekenen vnnd thuen kund offentlich mit diesem brieue allen den, die ihn sehen oder hören lesen. Wie woll das sey, das wier vns in brieuen, die wier geben haben oder furbas geben werden, Herrn des Lants zu Märhern nennen vnd seyns, das demnach solche nennung einem jeglichen Kunig, dem Kunigreich oder der Cron zu Behem von vns, vnser erben vnd nachkommen Marggrauen vndt Herrn des Landes zu Märhern wegen, die sich auch also schreiben würden, allwege vnschedlich sein soll, an dem Bischoffe zu Olmucz vnd dem Herczoge zu Troppaw, die in zeiten werden, aussgenommen dem lantbern auff des Bischoffs guten in Mährern, alls es in dem alten teilbriuen vollkommenlicher begriefen ist. Mit Vrkund dicz briefs versiegelt mit vnserm anhangenden Insiegel, der geben ist zue Breslaw noch Christi geburt dreyczehenhundert Jahr, darnach in dem zwey vnd Siebenzigsten Jahre, an sant Scolastiken tage der heiligen Jungfrauen. (Das Original im k. k. geheim. Archive zu Wien. Vidimirte Abschrift vom J. 1616 u. vom J. 1783 im mähr. ständ. Archive sub Nr. 116 unter den Privilegien.) 152. Jost der erstgeborne Sohn des Markgrafen Johann verspricht dem Könige Wenzel, alle zwischen seinem Vater Johann und Kaiser Karl eingegangenen Verträge zu halten. Dt. Breslau, 10. Februar 1372. Wir Jost des hochgebornen Furssten Herrn Johannsen Marggrauen zu Mahrern vnsers lieben Herrn erstgeborner Sun, von Gotts genaden Marggrafe vnd herr des Lants zu Mahrern, bekennen vnd thuen kund offentlichen mit diesem brieue allen den, die in sehen oder hören lesen. Wann der durchleuchtige Fursst vnnd Herr, Herr Wenczlab Künig zur Behmen, Marggraff zu Brandenburg und Herzog zu Slesien, vnser lieber Vetter, mit wolbedachtem mute, mit rathe seiner getreuen vnnderthanen, sulche Briefe vnnd Hantfesten, die der Aller- durchleuchtigste Fürsste vnnd Herre, Herr Karl Römischer Kaiser zue allen czeiten mehrer des Reichs vnd Kunig zu Behmen, vnser lieber genediger Herr vnndt Vetter, als ein Künig zu Böhmen dem egenanten hochgebornen Furssten Herrn Johannsen Marggrafen zu Mähren, vnserm lieben Herrn vndt Vatter, beinamen vbr solche erbliche tailunge, alls er die Marg- graffschafft zu Mähren durch recht vnnd redliche behaltene gewonheit des Künigreichs vnd der Lande zu Behmen ihme alls seinem erstgebornen eelichen Bruedern zu rechtenn väterlichen erbteil gemacht hat, vnd die briefe solcher bindnuse, die also begrieffen sein, dass ir einer
Strana 177
177 nach des andern fursstenthumben, lannden, leuten, gueten vnnd herrschaften nymmer gesteen sol in keine weiss, Es queme dann zu solchen schulden, das die Fursstenthumbe vnd lant eines theiles eelicher leibserben mannsgeschlechte nicht hetten, vnnd das ihr einer des andern leute gaistlich vnnd weltlich wieder In oder seine erben weder verteidigen noch vorsprechen soll, vnd auch die brieue sulcher teilunge, die der egenant vnser lieber gnediger Herr vnd Vatter, Herr Johanns Marggraff zu Mährern mit willen, gunst, vnd sonderlicher bestetigunge des egenanten vnsers gnedigen lieben herrn vndt Vettern Herrn Karls Römischen Kaisers vnnd Kunigs zu Behmen, zwischen vns vnd andern vnsern Brudern seinen khinden, gemacht vnd vorschrieben hatt, vnd alle andere briue vnd Hantfesten, die der egenant vnser gnediger lieber Herr vnd Vetter der Kaiser vmb die vorgeschriebene vnd alle andere sachen teydinge vnd ordnunge dem egenanten hochebornen Furssten Herrn Johannsen Marggrauen zu Mähren vnserm lieben Herrn vndt Vattern, vns, vnserm Bruedern vnd seinen erben vnnd nachkommen, der Marggraffschafft, den Fursstenthumben vnd dem Lande zu Mährern. In keine (sic) weis gegeben hat, nun von neues mit des egenanten vnsers gnedigen lieben Herrn vnnd Vettern des Romischen Kaisers, als eines Kunigs zu Behmen vnd auch mit seines selbst ganczen vnd rechter wiessen, mit wolbedachten mute vnd mit rhate seiner getreuen vnderthanen bestetiget, beuestnet vnd confirmirt haben, vnd als ein Kunig zu Behmen bestetigt, beuestnet und confirmirt in allen ihren meinungen, sinnen, puncten vnd artikeln von wort zu wortte, als dieselben brine begrieffen, gemacht vnd beschriben sindt, des globen wier in guetten trewen ohn alles geferde dem egenanten vnserm lieben Vettern Herrn Wenczlauen Kunige zu Behmen als des egenanten vnsers lieben Herrn vnd Vatter, Herrn Johansen Marggrauen zu Mähren erstgeborner Son, der nach ordnung des obgenanten vnsers lieben gnedigen Herrn vndt Vetter, des Römischen Kaisers, vnd auch des ehegenanten vnsers lieben Herrn vnd Vatters Herrn Johannsen Marggrauen zu Märhern, vnd bei nahmen durch recht vnd erberige gewonheit vnd behaltunge des Kunigreichs vnd der Lande zu Behem als ein erstgeborner eelicher Sun, alleine vnd niemand anders nach dem Tode des egenannten vnsers lieben Herrn vnd Vatter, da Gott lange vor sey, Marggraue vnndt Herr des Lants zu Märhern sein soll, das wier ihme, seinen eelichen leibs erben vnd nachkommen, Kunigen zu Behem, fur vns, vnser Erben vndt nachkommen Marggrauen vnnd Herrn des Landes zu Märhern alle solche brief vnndt handtfesten, vnd was darinnen begrieffen ist, von wort zu worte, von synnen zu synne, alls sie behalten, ganz stete vnd vnuerruckt halten, haben vnd vollfuhren sollen vnd wollen. Vnndt bey namen globen wier, inn guetten trewen vnd ohn alle gefehrd, für vns, vnser Erben vnd nachkommen, Marggrauen vnd Herrn des Lants zu Märhern, ewiglich dem egenanten durchleuchtigen Furssten Herrn Wenczlauen Kunige zu Behem vnserm Vettern, seinen eelichen leibes erben vnd nachkommen, Kunigen zu Behem, ewiglich, Were das sach, das yemand, In welchen gaistlichen oder Weltlichen wurden, adel, ehren oder wesen derselben oder dieselben weren, niemands aussgenommen, wieder solche seine bestetigung vnd glubte, vnd wieder die egenanten vnsers lieben gnedigen Herrn vnd Vettern, Herrn Karl Romischen Kaisers, des egenanten vnsers lieben Herrn vnd Vatters vnd diese gegenwertige vnd andere ire vnd vnsere brief vnnd Hantuesten, vber 23
177 nach des andern fursstenthumben, lannden, leuten, gueten vnnd herrschaften nymmer gesteen sol in keine weiss, Es queme dann zu solchen schulden, das die Fursstenthumbe vnd lant eines theiles eelicher leibserben mannsgeschlechte nicht hetten, vnnd das ihr einer des andern leute gaistlich vnnd weltlich wieder In oder seine erben weder verteidigen noch vorsprechen soll, vnd auch die brieue sulcher teilunge, die der egenant vnser lieber gnediger Herr vnd Vatter, Herr Johanns Marggraff zu Mährern mit willen, gunst, vnd sonderlicher bestetigunge des egenanten vnsers gnedigen lieben herrn vndt Vettern Herrn Karls Römischen Kaisers vnnd Kunigs zu Behmen, zwischen vns vnd andern vnsern Brudern seinen khinden, gemacht vnd vorschrieben hatt, vnd alle andere briue vnd Hantfesten, die der egenant vnser gnediger lieber Herr vnd Vetter der Kaiser vmb die vorgeschriebene vnd alle andere sachen teydinge vnd ordnunge dem egenanten hochebornen Furssten Herrn Johannsen Marggrauen zu Mähren vnserm lieben Herrn vndt Vattern, vns, vnserm Bruedern vnd seinen erben vnnd nachkommen, der Marggraffschafft, den Fursstenthumben vnd dem Lande zu Mährern. In keine (sic) weis gegeben hat, nun von neues mit des egenanten vnsers gnedigen lieben Herrn vnnd Vettern des Romischen Kaisers, als eines Kunigs zu Behmen vnd auch mit seines selbst ganczen vnd rechter wiessen, mit wolbedachten mute vnd mit rhate seiner getreuen vnderthanen bestetiget, beuestnet vnd confirmirt haben, vnd als ein Kunig zu Behmen bestetigt, beuestnet und confirmirt in allen ihren meinungen, sinnen, puncten vnd artikeln von wort zu wortte, als dieselben brine begrieffen, gemacht vnd beschriben sindt, des globen wier in guetten trewen ohn alles geferde dem egenanten vnserm lieben Vettern Herrn Wenczlauen Kunige zu Behmen als des egenanten vnsers lieben Herrn vnd Vatter, Herrn Johansen Marggrauen zu Mähren erstgeborner Son, der nach ordnung des obgenanten vnsers lieben gnedigen Herrn vndt Vetter, des Römischen Kaisers, vnd auch des ehegenanten vnsers lieben Herrn vnd Vatters Herrn Johannsen Marggrauen zu Märhern, vnd bei nahmen durch recht vnd erberige gewonheit vnd behaltunge des Kunigreichs vnd der Lande zu Behem als ein erstgeborner eelicher Sun, alleine vnd niemand anders nach dem Tode des egenannten vnsers lieben Herrn vnd Vatter, da Gott lange vor sey, Marggraue vnndt Herr des Lants zu Märhern sein soll, das wier ihme, seinen eelichen leibs erben vnd nachkommen, Kunigen zu Behem, fur vns, vnser Erben vndt nachkommen Marggrauen vnnd Herrn des Landes zu Märhern alle solche brief vnndt handtfesten, vnd was darinnen begrieffen ist, von wort zu worte, von synnen zu synne, alls sie behalten, ganz stete vnd vnuerruckt halten, haben vnd vollfuhren sollen vnd wollen. Vnndt bey namen globen wier, inn guetten trewen vnd ohn alle gefehrd, für vns, vnser Erben vnd nachkommen, Marggrauen vnd Herrn des Lants zu Märhern, ewiglich dem egenanten durchleuchtigen Furssten Herrn Wenczlauen Kunige zu Behem vnserm Vettern, seinen eelichen leibes erben vnd nachkommen, Kunigen zu Behem, ewiglich, Were das sach, das yemand, In welchen gaistlichen oder Weltlichen wurden, adel, ehren oder wesen derselben oder dieselben weren, niemands aussgenommen, wieder solche seine bestetigung vnd glubte, vnd wieder die egenanten vnsers lieben gnedigen Herrn vnd Vettern, Herrn Karl Romischen Kaisers, des egenanten vnsers lieben Herrn vnd Vatters vnd diese gegenwertige vnd andere ire vnd vnsere brief vnnd Hantuesten, vber 23
Strana 178
178 welche sachen taydunge, meinunge vnd artikeln, die begrieffen, beschrieben vnd gemacht sindt, zu schaden oder hindernus den egenanten durchleuchtigen Furssten, vnsern lieben Vettern Herrn Herrn Wenczlauen Kunige zue Behem, seinen eelichen Leibs Erben oder nachkommen Kunigen zu Behem steen, thuen, oder widerseczig sein wolte oder wolten in keine (sic) weiss, das wier denn dem egenanten vnserm lieben Vettern, Herrn Wenczlawen Kunige zue Behem, seinen eelichen Leibs Erben vnd nachkommen Kunigen zu Behem wieder alle dieselben vnd Ir yetlichen besondern gerathen, beygestendig vnd beholffen sein sollen vnd wollen inn guetten trewen, vnd ohn alles geuerde, vnnd in solcher mass vnd also ernstlich vnnd hefftiglich, das alleweg der egenant vnser gnedigen lieben herrn vndt Vettern Herrn Karls Römischen Kaiser, Herrn Wenczlaws Kuniges zu Behmen vnnd auch des egenanten vnsers lieben Herrn vndt Vatters Herrn Johanns Marggrauen zu Mähren vnd diese gegenwertigen vnnd andere Ire vnd vnsere hantuesten, brief vnndt glubte, die sie vund wier ein ander beiden seiten geben, verschrieben vnnd gethan haben, vnd was darinne begrieffen ist, mit Hulff gottes, ohne hyndernus zu gemeinen Nucz vnser aller, vnser erben vnd nachkommen beiden seiten, inn iren Kreften ewiglichen beleiben. Mit Vrkund ditz briues, versigelt mit vnserm anhangenden Insiegel, der geben ist zu Bresla nach Christus geburt dreytzenhundert Jar, darnach in dem zwey vnnd siebenczigsten Jare, an sant Scolastiken tage der heiligen Jungfrauen. (Das Orig. im k. k. geh. Archive in Wien. Im mähr. Landesarchive eine im J. 1615 vidimirte Abschrift sub n. 116 inter Privil.) 153. Heinrich Schellenberg und sein Sohn Alexander verkaufen ihre Wiese zu Bohuschitz den Brüdern Christian und Martin, Bürgern von Budwic, um 10 Schock Prager grosser Pfennige auf zehn Jahre. Dt. 6. Marz 1372 s. l. Ich Gyndrych der Schellenberg, gesessen zu Bohusschicz, Allexander der Schanch sein sein (sic) sun vnd alle vnsern erben veriehen vnd tun chund offenlich mit disem prif allen luten, die in sehent vder herent lesen, die nu lebent vder hernach chumftig sind, daz wir mit wolvordachtem mut zu der zeit, da wir mit recht wol machten getun, verchaufft haben vnser wisen zu Bohusschicz, die da ligt vnd stesset an daz Popyczer gemerch, den bescheiden vnd wolbedachten luten Cristan vnd Marczin geprudern, purgaren von Budwicz vnd alle iren erben Vm czehen Schok grosser Prager Phening, ie sechczig gros vor ein icleich Schok zu raiten, auff czehen Jare von dem Tag, vnd der prif geschriwen ist. Also. daz si dieselben wise schullen in haben, nuczen vnd halten die Czehen iare gancz vnd gare ledicleichen vnd vrey an alle hyndernůsse. Wenne wir derselben wisen nicht wider chauffen mugen nach schullen in den czehen iaren, es ware dane daz, daz wir das gut allesampt erbicleichen verchauften, daz wir zu Bohusschicz haben, so schullen si vns die egenanten Wisen wider zu chauffen geben vm die egenanten czehen Schok, welches iares daz were. Vnd nuor alle wege zu sand Michels tag schull wir dieselben wisen von in wider
178 welche sachen taydunge, meinunge vnd artikeln, die begrieffen, beschrieben vnd gemacht sindt, zu schaden oder hindernus den egenanten durchleuchtigen Furssten, vnsern lieben Vettern Herrn Herrn Wenczlauen Kunige zue Behem, seinen eelichen Leibs Erben oder nachkommen Kunigen zu Behem steen, thuen, oder widerseczig sein wolte oder wolten in keine (sic) weiss, das wier denn dem egenanten vnserm lieben Vettern, Herrn Wenczlawen Kunige zue Behem, seinen eelichen Leibs Erben vnd nachkommen Kunigen zu Behem wieder alle dieselben vnd Ir yetlichen besondern gerathen, beygestendig vnd beholffen sein sollen vnd wollen inn guetten trewen, vnd ohn alles geuerde, vnnd in solcher mass vnd also ernstlich vnnd hefftiglich, das alleweg der egenant vnser gnedigen lieben herrn vndt Vettern Herrn Karls Römischen Kaiser, Herrn Wenczlaws Kuniges zu Behmen vnnd auch des egenanten vnsers lieben Herrn vndt Vatters Herrn Johanns Marggrauen zu Mähren vnd diese gegenwertigen vnnd andere Ire vnd vnsere hantuesten, brief vnndt glubte, die sie vund wier ein ander beiden seiten geben, verschrieben vnnd gethan haben, vnd was darinne begrieffen ist, mit Hulff gottes, ohne hyndernus zu gemeinen Nucz vnser aller, vnser erben vnd nachkommen beiden seiten, inn iren Kreften ewiglichen beleiben. Mit Vrkund ditz briues, versigelt mit vnserm anhangenden Insiegel, der geben ist zu Bresla nach Christus geburt dreytzenhundert Jar, darnach in dem zwey vnnd siebenczigsten Jare, an sant Scolastiken tage der heiligen Jungfrauen. (Das Orig. im k. k. geh. Archive in Wien. Im mähr. Landesarchive eine im J. 1615 vidimirte Abschrift sub n. 116 inter Privil.) 153. Heinrich Schellenberg und sein Sohn Alexander verkaufen ihre Wiese zu Bohuschitz den Brüdern Christian und Martin, Bürgern von Budwic, um 10 Schock Prager grosser Pfennige auf zehn Jahre. Dt. 6. Marz 1372 s. l. Ich Gyndrych der Schellenberg, gesessen zu Bohusschicz, Allexander der Schanch sein sein (sic) sun vnd alle vnsern erben veriehen vnd tun chund offenlich mit disem prif allen luten, die in sehent vder herent lesen, die nu lebent vder hernach chumftig sind, daz wir mit wolvordachtem mut zu der zeit, da wir mit recht wol machten getun, verchaufft haben vnser wisen zu Bohusschicz, die da ligt vnd stesset an daz Popyczer gemerch, den bescheiden vnd wolbedachten luten Cristan vnd Marczin geprudern, purgaren von Budwicz vnd alle iren erben Vm czehen Schok grosser Prager Phening, ie sechczig gros vor ein icleich Schok zu raiten, auff czehen Jare von dem Tag, vnd der prif geschriwen ist. Also. daz si dieselben wise schullen in haben, nuczen vnd halten die Czehen iare gancz vnd gare ledicleichen vnd vrey an alle hyndernůsse. Wenne wir derselben wisen nicht wider chauffen mugen nach schullen in den czehen iaren, es ware dane daz, daz wir das gut allesampt erbicleichen verchauften, daz wir zu Bohusschicz haben, so schullen si vns die egenanten Wisen wider zu chauffen geben vm die egenanten czehen Schok, welches iares daz were. Vnd nuor alle wege zu sand Michels tag schull wir dieselben wisen von in wider
Strana 179
179 chauffen vnd nicht zu der andern zeit. Vnd were awer daz, daz wir daz gut zu Bohusschicz nicht verchaufften in den czehen Jaren, so schullen si die vorgenante Wise haben vor sich dare die czehen iare gancz vnd gare mit aller herschaft vnd rechten, alz wir die gehabt haben, an alle irrung vnd hindernusse in allen sachen. Vnd nach den czehen iaren so muge wir dieselben wisen von in widerchauffen, welches jares wir wellen vder mugen vnd alleweg nuor zu sand Michels tage vnd nicht zu der andern zeit. Vnd dez geb wir in disen prif vorsigelten mit vnsern anhangenden insigeln. Vnd zu einer pesser sicherheit hab wir gepeten die edlen hern, herren Heinreichen vnd herren Hansen, pruder von Luchten- burg, herren zu Vetaw Vnd darczu den erbern Ritter hern Michssen von Geywicz, Styboren von Ratiboricz, Jessko von Horchen vnd Vrmen von Zaczkaw, daz si all ire insigil zu vnsern insigeln haben angehangen zu guter vrchund vnd geczeugnusse diser Sache vnd dicz prifs, der geben ist nach Cristes gepurd dreyczehen hundert Jare vnd in dem andern vnd Subenczigesten Jare des Samstages vor dem Suntage Letare alz man singet in Vasten. (Das Original auf Pergament mit acht anhängenden kleinen Siegeln, wovon das fünfte und sechste abgerissen ist, im mähr. Landesarchive sub Nr. 70 unter den Miscellen.) 154. Johann, Bischof von Olmütz, ertheilt der Marienkapelle des Klosters zu s. Vincenz in Breslau einen vierzigtägigen Ablass. Dt. Breslan, 10. Marz 1372. Dei et apostolice sedis prouidencia Olomucensis episcopus Johannes vniuersis Cristi fidelibus salutem in eo, qui est omnium vera salus. Quamuis ex debito pastoralis officii ad ea, que cristiane deuocionis profectum respiciunt, vigilanti cura et indefesse mentis sollici- tudine merito teneamur intendere, magni tamen et precipui meriti nostra deliberacio iuste quidem existimat, basilicas ad honorem omnipotentis Dei et sanctorum eius constitutas libe- ralioribus spiritualium graciarum presigniri donariis, vt, quo plurificata fuerit sacrarum largicionum munificencia, maioris spei fiducia ab omnipotentis numinis throno cesareo grata salus sacre concioni fidelium impetretur. Cupientes igitur, vt capella, que ad honorem Dei et beatissime virginis Marie, genitricis eius, et sancti Thome martiris et vndecim milium virginum per reuerendum in Cristo patrem ac dominum dominum Thomam Sareptensem episcopum in ecclesia monasterii sancti Vincencii premonstratensis ordinis extra muros Wratislauienses rite fundata et erecta extitit, congruis frequetur (sic) honoribus, omnibus et singulis vere penitentibus, confessis et contritis de omnipotentis Dei misericordia et beatorum Petri et Pauli, apostolorum eius, auctoritate confisi, quadraginta dies indulgencie, quocies id fecerint, de iniunctis sibi penitenciis misericorditer relaxamus, accedente ad hoc reuerendi in Cristo patris ac domini Prezlai episcopi Wratislaviensis ratificacione beniuola pariter et consensu. Datum et actum Wratislauie anno domini millesimo CCCm septuagesimo II., feria III. proxima post dominicam, qua cantatur Letare, nostro maiori sigillo subappenso. (Abschrift im mähr. Landesarchive.) 23*
179 chauffen vnd nicht zu der andern zeit. Vnd were awer daz, daz wir daz gut zu Bohusschicz nicht verchaufften in den czehen Jaren, so schullen si die vorgenante Wise haben vor sich dare die czehen iare gancz vnd gare mit aller herschaft vnd rechten, alz wir die gehabt haben, an alle irrung vnd hindernusse in allen sachen. Vnd nach den czehen iaren so muge wir dieselben wisen von in widerchauffen, welches jares wir wellen vder mugen vnd alleweg nuor zu sand Michels tage vnd nicht zu der andern zeit. Vnd dez geb wir in disen prif vorsigelten mit vnsern anhangenden insigeln. Vnd zu einer pesser sicherheit hab wir gepeten die edlen hern, herren Heinreichen vnd herren Hansen, pruder von Luchten- burg, herren zu Vetaw Vnd darczu den erbern Ritter hern Michssen von Geywicz, Styboren von Ratiboricz, Jessko von Horchen vnd Vrmen von Zaczkaw, daz si all ire insigil zu vnsern insigeln haben angehangen zu guter vrchund vnd geczeugnusse diser Sache vnd dicz prifs, der geben ist nach Cristes gepurd dreyczehen hundert Jare vnd in dem andern vnd Subenczigesten Jare des Samstages vor dem Suntage Letare alz man singet in Vasten. (Das Original auf Pergament mit acht anhängenden kleinen Siegeln, wovon das fünfte und sechste abgerissen ist, im mähr. Landesarchive sub Nr. 70 unter den Miscellen.) 154. Johann, Bischof von Olmütz, ertheilt der Marienkapelle des Klosters zu s. Vincenz in Breslau einen vierzigtägigen Ablass. Dt. Breslan, 10. Marz 1372. Dei et apostolice sedis prouidencia Olomucensis episcopus Johannes vniuersis Cristi fidelibus salutem in eo, qui est omnium vera salus. Quamuis ex debito pastoralis officii ad ea, que cristiane deuocionis profectum respiciunt, vigilanti cura et indefesse mentis sollici- tudine merito teneamur intendere, magni tamen et precipui meriti nostra deliberacio iuste quidem existimat, basilicas ad honorem omnipotentis Dei et sanctorum eius constitutas libe- ralioribus spiritualium graciarum presigniri donariis, vt, quo plurificata fuerit sacrarum largicionum munificencia, maioris spei fiducia ab omnipotentis numinis throno cesareo grata salus sacre concioni fidelium impetretur. Cupientes igitur, vt capella, que ad honorem Dei et beatissime virginis Marie, genitricis eius, et sancti Thome martiris et vndecim milium virginum per reuerendum in Cristo patrem ac dominum dominum Thomam Sareptensem episcopum in ecclesia monasterii sancti Vincencii premonstratensis ordinis extra muros Wratislauienses rite fundata et erecta extitit, congruis frequetur (sic) honoribus, omnibus et singulis vere penitentibus, confessis et contritis de omnipotentis Dei misericordia et beatorum Petri et Pauli, apostolorum eius, auctoritate confisi, quadraginta dies indulgencie, quocies id fecerint, de iniunctis sibi penitenciis misericorditer relaxamus, accedente ad hoc reuerendi in Cristo patris ac domini Prezlai episcopi Wratislaviensis ratificacione beniuola pariter et consensu. Datum et actum Wratislauie anno domini millesimo CCCm septuagesimo II., feria III. proxima post dominicam, qua cantatur Letare, nostro maiori sigillo subappenso. (Abschrift im mähr. Landesarchive.) 23*
Strana 180
180 155. Johann, Bischof von Olmütz, gestattet dem Leitomyšler Bischofe Albert von Sternberg. den Grundstein zu dem Augustinerkloster in Sternberg zu legen und den ersten Probst zu investiren. Dt. Breslau, 12. März 1372. Reuerendo in Christo patri domino Alberto Luthomuschlensi episcopo, dominabili amico suo carissimo, dei et apostolice sedis gracia Olomuczensis episcopus Johannes salutem in eo, qui est omnium vera salus. Reuerende pater ac dominabilis amice carissime. Dum grandis illius deuocionis affectum, quem in corde generoso suscitauit deus omnipotens, deliberate mentis conspicua quidem animaduersione colligimus profecto ad promocionem, direccionem et felicem consumacionem eorum, que mens vestra sub eo tempore, quo sanctam Magde- burgensem regebatis ecclesiam, tam pie quam sancte disposuit et dei preceptum et racio nos obligat naturalis; quapropter dominabilis amice carissime ad hunc finem, ut illa suauis et salutaris grate vestre mentis concepcio, que super fundacione prepositure canonicorum regularium et conuentus ordinis sancti Augustini disposicione dei menti vestre illapsa dinoscitur effectu grato, quem anima vestra concupiscit, in domino rite claudatur, animo deliberato ac de certa nostra sciencia vobis, fratri et amico nostro carissimo, plenam auctoritatem el omnimodam potestatem, quibus in persona propria vti possemus, damus, concedimus et largimur, vt in eadem fundacione prepositure in Stermberk canonicorum regularium, sicud premittitur, cum sollempnitate atque celebritate consuetis primarium lapidem ponere, locum aspergere, benedicere ac consecrare possitis et omnes actus huiusmodi perinde vim habeant. ac si hec omnia tamquam ordinarius in propria persona fecissemus. Indulgemus eciam semper dominabili nobis amicicie vestre, vt prepositum eiusdem loci hac vice et nunc inuestire, approbare ac ratificare possitis et eidem loco, quantum jura permittunt, quas met possemus indulgencias tribuere salutares . Et si ex confluencia populi paruulorum confirmacio peteretur a vobis et paruulos atque adultos die ipsa posicionis lapidis primarii confirmare possitis et queuis alia facere, que ad tante sollempnitatis honorem et gloriam requiruntur . Presencium sub appenso nostro maiori sigillo testimonio literarum . Datum Wratislauie anno domini Millesimo Tre- centesimo Septuagesimo secundo in die sancti Gregorii pape et doctoris gloriosi. (Orig. Perg. h. sehr beschädigtes Sig. in den Akten des Klosters Sternberg lit. A. n. 5 in Landesarchive.) 156. Peter von Sternberg ertheill seine Zustimmung zu der von Albert von Sternberg gemachten Gründung des Augustinerklosters in Sternberg. Dt. Leitomyšl, 25. Marz 1372. Nos Petrus de Sternberg recognoscimus tenore presencium vniuersis. Quod attendentes benignitatem et multiplicia beneficia, quibus nos reuerendissimus in Christo pater dominus Albertus episcopus Luthomyslensis, olym archiepiscopus Magdeburgensis, dominus et patruus
180 155. Johann, Bischof von Olmütz, gestattet dem Leitomyšler Bischofe Albert von Sternberg. den Grundstein zu dem Augustinerkloster in Sternberg zu legen und den ersten Probst zu investiren. Dt. Breslau, 12. März 1372. Reuerendo in Christo patri domino Alberto Luthomuschlensi episcopo, dominabili amico suo carissimo, dei et apostolice sedis gracia Olomuczensis episcopus Johannes salutem in eo, qui est omnium vera salus. Reuerende pater ac dominabilis amice carissime. Dum grandis illius deuocionis affectum, quem in corde generoso suscitauit deus omnipotens, deliberate mentis conspicua quidem animaduersione colligimus profecto ad promocionem, direccionem et felicem consumacionem eorum, que mens vestra sub eo tempore, quo sanctam Magde- burgensem regebatis ecclesiam, tam pie quam sancte disposuit et dei preceptum et racio nos obligat naturalis; quapropter dominabilis amice carissime ad hunc finem, ut illa suauis et salutaris grate vestre mentis concepcio, que super fundacione prepositure canonicorum regularium et conuentus ordinis sancti Augustini disposicione dei menti vestre illapsa dinoscitur effectu grato, quem anima vestra concupiscit, in domino rite claudatur, animo deliberato ac de certa nostra sciencia vobis, fratri et amico nostro carissimo, plenam auctoritatem el omnimodam potestatem, quibus in persona propria vti possemus, damus, concedimus et largimur, vt in eadem fundacione prepositure in Stermberk canonicorum regularium, sicud premittitur, cum sollempnitate atque celebritate consuetis primarium lapidem ponere, locum aspergere, benedicere ac consecrare possitis et omnes actus huiusmodi perinde vim habeant. ac si hec omnia tamquam ordinarius in propria persona fecissemus. Indulgemus eciam semper dominabili nobis amicicie vestre, vt prepositum eiusdem loci hac vice et nunc inuestire, approbare ac ratificare possitis et eidem loco, quantum jura permittunt, quas met possemus indulgencias tribuere salutares . Et si ex confluencia populi paruulorum confirmacio peteretur a vobis et paruulos atque adultos die ipsa posicionis lapidis primarii confirmare possitis et queuis alia facere, que ad tante sollempnitatis honorem et gloriam requiruntur . Presencium sub appenso nostro maiori sigillo testimonio literarum . Datum Wratislauie anno domini Millesimo Tre- centesimo Septuagesimo secundo in die sancti Gregorii pape et doctoris gloriosi. (Orig. Perg. h. sehr beschädigtes Sig. in den Akten des Klosters Sternberg lit. A. n. 5 in Landesarchive.) 156. Peter von Sternberg ertheill seine Zustimmung zu der von Albert von Sternberg gemachten Gründung des Augustinerklosters in Sternberg. Dt. Leitomyšl, 25. Marz 1372. Nos Petrus de Sternberg recognoscimus tenore presencium vniuersis. Quod attendentes benignitatem et multiplicia beneficia, quibus nos reuerendissimus in Christo pater dominus Albertus episcopus Luthomyslensis, olym archiepiscopus Magdeburgensis, dominus et patruus
Strana 181
181 noster carissimus, continue prosequitur generose in procurandis nostris vtilitatibus et honoribus, volentesque quantum in nobis est, eidem domino nostro episcopo predicto tamquam non inmemores beneficiorum per ipsum dominum nostrum nobis exhibitorum, vt prefertur, in omnibus viceuersa complacere et voluntati sue nos omnino conformare, de certa nostra sciencia, bona et libera voluntate fundacioni noui monasterii in opido nostro Sternberg per dictum dominum episcopum patruum nostrum tamquam verum heredem facte consentimus, ipsique monasterio per prefatum dominum nostrum bona data et donata, videlicet Stadlcze cum duabus araturis et molendino et Wyssowicz cum piscina, jure patronatus ecclesie parochialis, villas integras cum omnibus vtilitatibus, proventibus, censibus ac pleno dominio. sicut in litteris donacionis ipsius domini episeopi clarius continetur et prout idem dominus et nos et predecessores nostri tenuimus et possedimus, tenuerunt ac possiderunt. Siluam eciam in valle Lychsteyn, videlicet ab illa parte riuuli, qui fluit retro molendinum, usque ad illam viam, que ducit de Chabiczow sub Mutkow necnon vineam, quam quondam Cunradus plebanus in Sternberg tenuit, eidem monasterio pro omni vtilitate eorum approbamus, ratificamus et presentibus confirmamus. Promittentes bona nostra fide pro nobis et heredibus nostris. prepositum et fratres in predicto monasterio commorantes et deo seruientes semper benignis fauoribus et graciis prosequi indesinenter et in predictis bonis fouere sine quibuscunque impedimentis. Harum quibus sigillum nostrum vnacum sigillis nobilium dominorum Benessii de Crawar supremi camerarii Olomucensis et filii sui Wenceslay necnon fidelium nostrorum Marquardi de Dobromylicz, Stephconis de Wrbina, Johannis dicti Scrzietek de Trpenowicz et Jaroslai de Odlochowicz presentibus sunt appensa, testimonio literarum. Datum Luthomysl anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo secundo, in die annunciacionis beate Marie virginis gloriose. (Orig. Perg. 7 h. Sig. — wovon das einzige des Oberstkämmerers Beneš von Kravář im rothen Wachse — in den Akten des Sternberger Klosters lit. A. n. 3. im Landesarchive.) 157. Zdenko, Johann und Albert von Sternberg versprechen dem Vok, Lacek und Drslav von Kravař zu Handen des Markgrafen Johann, dass sie mit ihnen bis zum künftigen Jakobs- feste Waffenstillstand halten wollen. Dt. Dřewohostitz, 26. April 1372. Nos Sdenko et Johannes fratres de Lucow, dicti de Sternberg, et Albertus de Zlyna, dictus de Sternberg, bona nostra fide pariter et honore ad manus illustris principis domini Marchionis nec non Wokonis de Tycyn, dicti de Crawar, Laczkonis de Helstayn, dicti de Crawar, et Drslay de Fulnek, dicti de Crawar pro nobis et omnibus, qui inimicicias pro nobis intrauerunt, veras christianitatis treugas pacis vsque ad festum Jacobi, nunc proxime venturi, solis ad occassum dictis dominis Wokoni, Laczkoni et Drslao de Crawar nominatis promittimus obseruare, quouis dolo semoto. Eciam promittimus pro omnibus nostris. qui se cum acutis hastis cum parte aduersa inuitarunt agitandos, ad praefatas treugas pacis
181 noster carissimus, continue prosequitur generose in procurandis nostris vtilitatibus et honoribus, volentesque quantum in nobis est, eidem domino nostro episcopo predicto tamquam non inmemores beneficiorum per ipsum dominum nostrum nobis exhibitorum, vt prefertur, in omnibus viceuersa complacere et voluntati sue nos omnino conformare, de certa nostra sciencia, bona et libera voluntate fundacioni noui monasterii in opido nostro Sternberg per dictum dominum episcopum patruum nostrum tamquam verum heredem facte consentimus, ipsique monasterio per prefatum dominum nostrum bona data et donata, videlicet Stadlcze cum duabus araturis et molendino et Wyssowicz cum piscina, jure patronatus ecclesie parochialis, villas integras cum omnibus vtilitatibus, proventibus, censibus ac pleno dominio. sicut in litteris donacionis ipsius domini episeopi clarius continetur et prout idem dominus et nos et predecessores nostri tenuimus et possedimus, tenuerunt ac possiderunt. Siluam eciam in valle Lychsteyn, videlicet ab illa parte riuuli, qui fluit retro molendinum, usque ad illam viam, que ducit de Chabiczow sub Mutkow necnon vineam, quam quondam Cunradus plebanus in Sternberg tenuit, eidem monasterio pro omni vtilitate eorum approbamus, ratificamus et presentibus confirmamus. Promittentes bona nostra fide pro nobis et heredibus nostris. prepositum et fratres in predicto monasterio commorantes et deo seruientes semper benignis fauoribus et graciis prosequi indesinenter et in predictis bonis fouere sine quibuscunque impedimentis. Harum quibus sigillum nostrum vnacum sigillis nobilium dominorum Benessii de Crawar supremi camerarii Olomucensis et filii sui Wenceslay necnon fidelium nostrorum Marquardi de Dobromylicz, Stephconis de Wrbina, Johannis dicti Scrzietek de Trpenowicz et Jaroslai de Odlochowicz presentibus sunt appensa, testimonio literarum. Datum Luthomysl anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo secundo, in die annunciacionis beate Marie virginis gloriose. (Orig. Perg. 7 h. Sig. — wovon das einzige des Oberstkämmerers Beneš von Kravář im rothen Wachse — in den Akten des Sternberger Klosters lit. A. n. 3. im Landesarchive.) 157. Zdenko, Johann und Albert von Sternberg versprechen dem Vok, Lacek und Drslav von Kravař zu Handen des Markgrafen Johann, dass sie mit ihnen bis zum künftigen Jakobs- feste Waffenstillstand halten wollen. Dt. Dřewohostitz, 26. April 1372. Nos Sdenko et Johannes fratres de Lucow, dicti de Sternberg, et Albertus de Zlyna, dictus de Sternberg, bona nostra fide pariter et honore ad manus illustris principis domini Marchionis nec non Wokonis de Tycyn, dicti de Crawar, Laczkonis de Helstayn, dicti de Crawar, et Drslay de Fulnek, dicti de Crawar pro nobis et omnibus, qui inimicicias pro nobis intrauerunt, veras christianitatis treugas pacis vsque ad festum Jacobi, nunc proxime venturi, solis ad occassum dictis dominis Wokoni, Laczkoni et Drslao de Crawar nominatis promittimus obseruare, quouis dolo semoto. Eciam promittimus pro omnibus nostris. qui se cum acutis hastis cum parte aduersa inuitarunt agitandos, ad praefatas treugas pacis
Strana 182
182 obseruandas, vt nullus infra spatium dictarum treugarum alium ad agitandum debeat invitare. Ceterum Buzkonem, familiarem Laczkonis, recipimus in treugas pacis, ipsum a nobis et omnibus nostris assecurando. Datum Drziewohosczicz feria secunda post dominicam Cantate Anno domini M'CCCLXXII. In testimonium omnium premissorum sigilla nostra presentibus sunt appensa. (Das mit 3 h. Siegeln versehene Original, wovon Boček eine Abschrift nahm, ist im Wittingauer Archive. Abgedruckt in Dob. Mon. IV. p. 369.) 158. Johann Sobeslav, Markgraf von Mähren, überträgt den Jahrmarkt in Eibenschitz, welcher bisher zu Allerheiligen gehalten wurde, auf den s. Laurenzitag. Dt. Rutenstein, 6. Mai 1372. Nos Johannes dei gracia dictus Sobieslaw, Marchio Morauie (Junior) notum facimus presentibus vniuersis. Quod quia constituti coram nobis fideles nostri dilecti ciues de Eywanczicz supplicantes celsitudini nostre humiliter et attente, quatenus nundinas a serenissimo principe ac domino, domino Johanne, quondam marchione Morauie, genitore nostro, clare memorie, ipsis datas de innata nobis clemencia transponeremus. Nos itaque ciuium predictorum, nobis ex fide et opere dilectorum, profectum ciuitatisque predicte vtilitatem nec non aliorum incrementum intelligentes, prosequentes de nostre potestatis magnificencia forum annuale ciuitatis nostre predicte a die Omnium sanctorum super diem sancti Laurentii martyris gloriosi, cum duarum hebdomadarum libertate, una antea et altera postea, et generaliter cum omnibus pactis ac iuribus et iuris libertatis seu consuetudinis, prout alie nundine seu fora annualia se extendunt, habuerint siue extiterint, presentibus ratificando et confirmando trans- tulimus et transponimus. Sub harum, quas sigillo nostro fecimus roborari testimonio literarum. Datum in castro Rutenstein die sancti Johannis ante Portam latinam, anno domini Millesimo trecentesimo septuagesimo secundo; secundo Nonas Maij. (Aus einem im J. 1629 verfassten Vidimus der Bestätigung dieser Urkunde durch die Könige Ladislav ai. 1453 und Georg 1464. — Doch scheint das Datum 1372, nach den Worten der Urkunde: Johanne quondam marchione clare memorie zu schliessen, unrichtig zu sein.) 159. Johann, Bischof von Olmütz, bestätigt dem Nicolaus r. Repor ein Privilegium des Bischofes Bruno. Dt. Mirau, 12. Mai 1372. Jan z Boží milosti Olomúcký biskup . Oznamujeme všem vuobec listem tímto, že předstúpiv před nás opatrný muž Mikuláš z Repova, náš věrný, nás jest žádal, abychom jemu, osobě jeho a dědicům jeho nějaké listy slavné paměti důstojného otce pana Bruny Olo- múckého biskupa obnovili a mocí úřadu našeho jemu jich upevniti a potvrditi ráčili, kteréžto
182 obseruandas, vt nullus infra spatium dictarum treugarum alium ad agitandum debeat invitare. Ceterum Buzkonem, familiarem Laczkonis, recipimus in treugas pacis, ipsum a nobis et omnibus nostris assecurando. Datum Drziewohosczicz feria secunda post dominicam Cantate Anno domini M'CCCLXXII. In testimonium omnium premissorum sigilla nostra presentibus sunt appensa. (Das mit 3 h. Siegeln versehene Original, wovon Boček eine Abschrift nahm, ist im Wittingauer Archive. Abgedruckt in Dob. Mon. IV. p. 369.) 158. Johann Sobeslav, Markgraf von Mähren, überträgt den Jahrmarkt in Eibenschitz, welcher bisher zu Allerheiligen gehalten wurde, auf den s. Laurenzitag. Dt. Rutenstein, 6. Mai 1372. Nos Johannes dei gracia dictus Sobieslaw, Marchio Morauie (Junior) notum facimus presentibus vniuersis. Quod quia constituti coram nobis fideles nostri dilecti ciues de Eywanczicz supplicantes celsitudini nostre humiliter et attente, quatenus nundinas a serenissimo principe ac domino, domino Johanne, quondam marchione Morauie, genitore nostro, clare memorie, ipsis datas de innata nobis clemencia transponeremus. Nos itaque ciuium predictorum, nobis ex fide et opere dilectorum, profectum ciuitatisque predicte vtilitatem nec non aliorum incrementum intelligentes, prosequentes de nostre potestatis magnificencia forum annuale ciuitatis nostre predicte a die Omnium sanctorum super diem sancti Laurentii martyris gloriosi, cum duarum hebdomadarum libertate, una antea et altera postea, et generaliter cum omnibus pactis ac iuribus et iuris libertatis seu consuetudinis, prout alie nundine seu fora annualia se extendunt, habuerint siue extiterint, presentibus ratificando et confirmando trans- tulimus et transponimus. Sub harum, quas sigillo nostro fecimus roborari testimonio literarum. Datum in castro Rutenstein die sancti Johannis ante Portam latinam, anno domini Millesimo trecentesimo septuagesimo secundo; secundo Nonas Maij. (Aus einem im J. 1629 verfassten Vidimus der Bestätigung dieser Urkunde durch die Könige Ladislav ai. 1453 und Georg 1464. — Doch scheint das Datum 1372, nach den Worten der Urkunde: Johanne quondam marchione clare memorie zu schliessen, unrichtig zu sein.) 159. Johann, Bischof von Olmütz, bestätigt dem Nicolaus r. Repor ein Privilegium des Bischofes Bruno. Dt. Mirau, 12. Mai 1372. Jan z Boží milosti Olomúcký biskup . Oznamujeme všem vuobec listem tímto, že předstúpiv před nás opatrný muž Mikuláš z Repova, náš věrný, nás jest žádal, abychom jemu, osobě jeho a dědicům jeho nějaké listy slavné paměti důstojného otce pana Bruny Olo- múckého biskupa obnovili a mocí úřadu našeho jemu jich upevniti a potvrditi ráčili, kteréžto
Strana 183
183 slova sou a znění toto: My Bruno etc. Dán v Mohelnici skrze Arnolda písaře našeho 1275 na slavnost Trojice svaté. (Vid. Cod. dipl. V. p. 259.) — Protož my vzhledše na mnohé služby předpověděného Mikuláše z Repova, věrného našeho, kterýmiž jest nám a kostelu našemu Olomúckému velikú věrností sloužil a sloužiti by mohl větší snažností nápotom. rozmyslem dobrým a raddou věrných našich, mocí celou s jistým naším vědomím svrchu- psaný list a obdarování osobě předpověděného Mikuláše z Repova dědicův, předkův i potomkův jeho řádně pošlých na věčnost ve všech artykulích etc. obnovujeme, potvrzujeme a ve všem dokonalé činíme etc. Čehož všeho svědkové jsou urození Bohuše z Slavonína. Jindřich z Albndorffu, Gerhard z Rejce, Vojtěch z Pacndorffu, Bernhard z Bononie (?). Marek z Mírova, Mikuláš z Kyrlic věrní naši a jiní mnozí více. Na svědomí také k listu tomuto pečeť naši větší dali jsme přivěsiti. Jenž jest dán na zámku našem Mírově Léta Páně 1372 v středu oktavem vstúpení Božího. (Einfache Kopie im Lib. privil. G. p. 73 im fürsterzb. Archive in Kremsier.) 160. Ludwig, König von Ungarn, verspricht für sich, seine Gemalin Elisabeth und seine Nachkommen, dass er auf das Königreich Böhmen nie einen Anspruch erheben wolle. Dt. Vyšehrad, 23. Mai 1372. Nos Ludouicus dei gracia Hungarie, Polonie, Dalmacie Rex etc. notum facimus vniuersis, quibus interest vel interesse poterit quomodolibet infuturum. Quod ob singularem interne caritatis ardorem, quo serenissimum ac inclitissimum principiem et dominum, dominum Karolum quartum, Romanorum Imperatorem semper Augustum et Bohemie Regem, illustrem serenissimam principem dominam Elyzabeth, Romanorum Imperatricem et Bohoemie Reginam. sororem nostram et illustrem ac magnificum principem dominum Wencezlaum, Bohemie Regem, prefati domini Imperatoris filium, ac illustres principes, dominos Johannem et Jodocum. eius primogenitum, Marchiones et dominos terre Morauie, fratres nostros karissimos, ceterosque filios et heredes ipsorum pio fraternoque sinceritatis zelo complectimus, ipsis animo deliberato. non per errorem aut improuide, sed maturo principum ecclesiasticorum et secularium. comitum, baronum et nobilium nostrorum fidelium ad hoc accedente consilio, et ex certa nostra sciencia pro nobis ac serenissima principe domina Elyzabeth, consorte nostra karissima. Hungarie, Polonie &c. Regina, necnon heredibus heredumque heredibus et successoribus nostris Hungarie, Polonie, Dalmacie &c. Regibus inperpetuum promisimus et promittimus bona fide, dolo et fraude quibuslibet proculmotis, et sub eo juramento corporali, quod nos et predicta domina Regina, consors nostra carissima, super lignum viuifice crucis et super sancta dei euuangelia in manus reuerendi in Christo patris domini Johannis Patriarche Alexandrini, apostolice sedis legati, prestitimus, quod tam nos, quam eadem domina Regina. heredes et successores nostri heredumque nostrorum heredes et successores vniuersi, numquam aspirare debemus nec vnquam volumus ad vendicandum aut vsurpandum nobis vel ipsis aut
183 slova sou a znění toto: My Bruno etc. Dán v Mohelnici skrze Arnolda písaře našeho 1275 na slavnost Trojice svaté. (Vid. Cod. dipl. V. p. 259.) — Protož my vzhledše na mnohé služby předpověděného Mikuláše z Repova, věrného našeho, kterýmiž jest nám a kostelu našemu Olomúckému velikú věrností sloužil a sloužiti by mohl větší snažností nápotom. rozmyslem dobrým a raddou věrných našich, mocí celou s jistým naším vědomím svrchu- psaný list a obdarování osobě předpověděného Mikuláše z Repova dědicův, předkův i potomkův jeho řádně pošlých na věčnost ve všech artykulích etc. obnovujeme, potvrzujeme a ve všem dokonalé činíme etc. Čehož všeho svědkové jsou urození Bohuše z Slavonína. Jindřich z Albndorffu, Gerhard z Rejce, Vojtěch z Pacndorffu, Bernhard z Bononie (?). Marek z Mírova, Mikuláš z Kyrlic věrní naši a jiní mnozí více. Na svědomí také k listu tomuto pečeť naši větší dali jsme přivěsiti. Jenž jest dán na zámku našem Mírově Léta Páně 1372 v středu oktavem vstúpení Božího. (Einfache Kopie im Lib. privil. G. p. 73 im fürsterzb. Archive in Kremsier.) 160. Ludwig, König von Ungarn, verspricht für sich, seine Gemalin Elisabeth und seine Nachkommen, dass er auf das Königreich Böhmen nie einen Anspruch erheben wolle. Dt. Vyšehrad, 23. Mai 1372. Nos Ludouicus dei gracia Hungarie, Polonie, Dalmacie Rex etc. notum facimus vniuersis, quibus interest vel interesse poterit quomodolibet infuturum. Quod ob singularem interne caritatis ardorem, quo serenissimum ac inclitissimum principiem et dominum, dominum Karolum quartum, Romanorum Imperatorem semper Augustum et Bohemie Regem, illustrem serenissimam principem dominam Elyzabeth, Romanorum Imperatricem et Bohoemie Reginam. sororem nostram et illustrem ac magnificum principem dominum Wencezlaum, Bohemie Regem, prefati domini Imperatoris filium, ac illustres principes, dominos Johannem et Jodocum. eius primogenitum, Marchiones et dominos terre Morauie, fratres nostros karissimos, ceterosque filios et heredes ipsorum pio fraternoque sinceritatis zelo complectimus, ipsis animo deliberato. non per errorem aut improuide, sed maturo principum ecclesiasticorum et secularium. comitum, baronum et nobilium nostrorum fidelium ad hoc accedente consilio, et ex certa nostra sciencia pro nobis ac serenissima principe domina Elyzabeth, consorte nostra karissima. Hungarie, Polonie &c. Regina, necnon heredibus heredumque heredibus et successoribus nostris Hungarie, Polonie, Dalmacie &c. Regibus inperpetuum promisimus et promittimus bona fide, dolo et fraude quibuslibet proculmotis, et sub eo juramento corporali, quod nos et predicta domina Regina, consors nostra carissima, super lignum viuifice crucis et super sancta dei euuangelia in manus reuerendi in Christo patris domini Johannis Patriarche Alexandrini, apostolice sedis legati, prestitimus, quod tam nos, quam eadem domina Regina. heredes et successores nostri heredumque nostrorum heredes et successores vniuersi, numquam aspirare debemus nec vnquam volumus ad vendicandum aut vsurpandum nobis vel ipsis aut
Strana 184
184 alicui ex nobis, regnum Bohemie principatus seu principes, aut prelatos ecclesiasticos siue seculares, et signater specifice et expresse eiusdem regni Bohemie et eius corone, principes, prin- cipatus et ducatus videlicet Wratizlauie, Swiducie (sic), Jaurensis, Monsenbergensis, Legnicensis, Bregensis, Oluicensis, Glogouie et Crussui, Sagoni, Opuliensis, Falkanbergensis, Stryelicensis, Testinensis, Rethebonensis (?) et Opauie, Cosnensis, Wituriensis Wsuiciensis, Stinauie et Worenensis, necnon Marchionatus Morauie, Lusocie, Budissinensis et Gorlicensis, seu alios eorum quoscumque principatus, ducatus, terras, homines et ciuitates, castra seu quaslibet pertinencias eorum, communiter et diuisim, in genere et specie, siue in Bohemia, Morauia, Slesija, Polonia, Saxonia, Bauaria, Franconia, seu aliis vbicumque locorum consistant, vel ad vendicandum seu vsurpandum quascumque nobis vel alicuius eorum metas, granicias, gades seu terminos aut jura, libertates, pertinencias, consuetudines vel obseruancias, que seu quas ad presens tenent, habent et possident seu auctore domino de jure adipisci, habere. tenere, optinere vel possidere poterunt aut debebunt quomodolibet in futurum, seu eciam quecumque alia ad ipsos quouismodo spectancia vbicumque sita, que non sunt nominatim presentibus inclusa, eciam si talia forent, de quibus hic fieri deberet vel posset mencio specialis. Et in eum casum, si huiusmodi eorum principes, ducatus, duces, comites, barones, nobiles, milites et clientes, ciuitates, ciues, opida, castra aut vniuersitates terre seu homines aut eorum aliquis seu aliqui se voluntarie seu sponte offerrent nobis aut offerre vellent vel quouismodo deliberarent subdere vel subicere aut offerre, quod exnunc prout extunc, et extunc prout exnunc promittimus et spondemus pro nobis ac omnibus et singulis supradictis sub juramento et fide prefatis, tales vel talem nullatenus assumpmere, recipere seu aliquatenus acceptare, quibuscumque adinuencionibus, ingenio vel colore quesitis. In cuius rei testimonium presentes nostre maiestatis autentici simplicis et eiusdem domine Elyzabeth regine, consortis nostre, rotundi, quo ad presens vtimur, Sigillorum appensione jussimus roborari. Datum in Wissegrad in festo sancte Trinitatis, Anno Domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo Secundo. (Orig. Perg. 2 h. Sig. im ständ. Arehive n. 20 inter Privil. im Landesarchive.) 161. Ulrich, Damian und Stefan, Brüder von Kladnik, bekennen, dass sie vom Markgrafen Johann gewisse Güter zu Lehen empfangen haben. Dt. Brünn, 4. Juni 1372. Ego Vlricus, Damianus et Stephanus fratres de Kladnik recognoscimus tenore presencium vniuersis. Quod in recompensam fidelium seruiminum intentorum serenissimo principi et domino, domino Johanni Marchioni Morauie, per nos intente et fideliter impensorum, bona sua videlicet municionem in villa Kladnik et vnam araturam, tres laneos sub cultura habentem, et sex laneos censuales cum siluis, rubetis, pratis, pascuis, agris cultis et incultis, aquis, riuis aquarumque decursibus, piscinis, piscacionibus cum jure et dominio ac singulis eorum pertinenciis, libertatibus, vtilitatibus, vsibus, fructibus, prouentibus et obuencionibus vniuersis, quibuscumque vocabulis censeantur, ab eodem domino nostro domino Johanne
184 alicui ex nobis, regnum Bohemie principatus seu principes, aut prelatos ecclesiasticos siue seculares, et signater specifice et expresse eiusdem regni Bohemie et eius corone, principes, prin- cipatus et ducatus videlicet Wratizlauie, Swiducie (sic), Jaurensis, Monsenbergensis, Legnicensis, Bregensis, Oluicensis, Glogouie et Crussui, Sagoni, Opuliensis, Falkanbergensis, Stryelicensis, Testinensis, Rethebonensis (?) et Opauie, Cosnensis, Wituriensis Wsuiciensis, Stinauie et Worenensis, necnon Marchionatus Morauie, Lusocie, Budissinensis et Gorlicensis, seu alios eorum quoscumque principatus, ducatus, terras, homines et ciuitates, castra seu quaslibet pertinencias eorum, communiter et diuisim, in genere et specie, siue in Bohemia, Morauia, Slesija, Polonia, Saxonia, Bauaria, Franconia, seu aliis vbicumque locorum consistant, vel ad vendicandum seu vsurpandum quascumque nobis vel alicuius eorum metas, granicias, gades seu terminos aut jura, libertates, pertinencias, consuetudines vel obseruancias, que seu quas ad presens tenent, habent et possident seu auctore domino de jure adipisci, habere. tenere, optinere vel possidere poterunt aut debebunt quomodolibet in futurum, seu eciam quecumque alia ad ipsos quouismodo spectancia vbicumque sita, que non sunt nominatim presentibus inclusa, eciam si talia forent, de quibus hic fieri deberet vel posset mencio specialis. Et in eum casum, si huiusmodi eorum principes, ducatus, duces, comites, barones, nobiles, milites et clientes, ciuitates, ciues, opida, castra aut vniuersitates terre seu homines aut eorum aliquis seu aliqui se voluntarie seu sponte offerrent nobis aut offerre vellent vel quouismodo deliberarent subdere vel subicere aut offerre, quod exnunc prout extunc, et extunc prout exnunc promittimus et spondemus pro nobis ac omnibus et singulis supradictis sub juramento et fide prefatis, tales vel talem nullatenus assumpmere, recipere seu aliquatenus acceptare, quibuscumque adinuencionibus, ingenio vel colore quesitis. In cuius rei testimonium presentes nostre maiestatis autentici simplicis et eiusdem domine Elyzabeth regine, consortis nostre, rotundi, quo ad presens vtimur, Sigillorum appensione jussimus roborari. Datum in Wissegrad in festo sancte Trinitatis, Anno Domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo Secundo. (Orig. Perg. 2 h. Sig. im ständ. Arehive n. 20 inter Privil. im Landesarchive.) 161. Ulrich, Damian und Stefan, Brüder von Kladnik, bekennen, dass sie vom Markgrafen Johann gewisse Güter zu Lehen empfangen haben. Dt. Brünn, 4. Juni 1372. Ego Vlricus, Damianus et Stephanus fratres de Kladnik recognoscimus tenore presencium vniuersis. Quod in recompensam fidelium seruiminum intentorum serenissimo principi et domino, domino Johanni Marchioni Morauie, per nos intente et fideliter impensorum, bona sua videlicet municionem in villa Kladnik et vnam araturam, tres laneos sub cultura habentem, et sex laneos censuales cum siluis, rubetis, pratis, pascuis, agris cultis et incultis, aquis, riuis aquarumque decursibus, piscinis, piscacionibus cum jure et dominio ac singulis eorum pertinenciis, libertatibus, vtilitatibus, vsibus, fructibus, prouentibus et obuencionibus vniuersis, quibuscumque vocabulis censeantur, ab eodem domino nostro domino Johanne
Strana 185
185 Marchione Morauie nos predicti nostris cum heredibus masculini dumtaxat sexus fatemur in verum feudum suscepisse habenda, tenenda et successiuis in antea temporibus jure feudi possidenda. Ita tamen, quod prefata municio per nos et heredes nostros predicto domino Johanni Marchioni aut suis heredibus et successoribus Marchionibus Morauie semper debet esse prompta et parata pariter et aperta od omnem eorum voluntatem et ad quoslibet actus neccessarios uel uoluntarios exercendos, quocienscumque ipsis fuerit oportunum. Et quod nos predicti et nostri heredes de iam dictis bonis et eorum pertinenciis vniuersis ipsi domino Johanni Marchioni Morauie heredibus et successoribus suis, Marchionibus Morauie, omni vera fide, seruitute debita et fidelitate sincera quolibet sine dolo debemus seruire, intendere, prompti et parati esse, obedire, obsequi fideliter et parere, sicuti veri feudales suis naturalibus et legittimis dominis seruiunt, intendunt, prompti et parati existunt, obediunt, obsecuntur atque parent, bonum eorum prosequendo vbique et malum precauendo in omni loco publice et occulte. In cuius rei testimonium sigilla nostra et ad instantem peticionem nostram sigilla nobilium dominorum videlicet Johannis et Georgii fratrum de Wethouia presentibus sunt appensa. Datum Brunne feria sexta post octauas corporis Christi Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo secundo. (Orig. Perg. 5 h. Sig. im ständ. Archive n. 68 inter Miscell.) 162. Drslav von Kravář schenkt der Fulneker Pfarre eine Mark jährlichen Zinses zur Gründung eines Anniversars. Dt. Fulnek, 7. Juni 1372. Ve jméno svaté a nerozdílné Trojice amen. Všech pomíjí pamět účinkův, kteréby listy a svědky spůsobnými nebyly potvrzeny. Pročež my Drslav z Kravář a pan na Fulneku k věčné věci paměti budoucích i přítomných chceme známost spraviti, že dychtíce po spasení duše vlastní a někdy přítele našeho milého, totižto pana Jana řečeného Sčitiny věrně pracovati žádajíc Františkovi faraři našemu v Fulneku a jeho potomkům jednu hřivnu grošův Pražských peněz Moravského počtu a platu, šedesáte štyry groše za hřivnu počítajíc, jisté a věčné činží, kterou on šťastné paměti předpověděný Jan Scitina při nás a bratřích našich milých, totižto panu Vokovi, Benešovi a Lackovi, hotovými svými penězi správně a rozumně koupil, a pro duše své a rodičův svých polehčení a spasení za věčný kšaft spůsobil na městečko aneb město naše Fulnek z naší jisté činží, kterou odtad každého roku přijíti máme, byť ona byla malá nebo velká. Kteroužto činží jsme dali a tímto listem dáváme v pravdě, a svobodně aby byla dána na věky nařízujeme skrze měšťany města dotčeného, kteří jsou aneb v nasledu- jících časích budou, aby oni na slavnost svatého Jana křtitele půl hřivny a v slavnost narození Páně zase půl grošův předpověděných, všech a každých jiných platův zanechajíc, nejprvé a obzvláštně faráři jmenovanému, který nyní jest a všem jeho následujícím dali a zaplatili, výminku a prodloužení neb nepříležitost každou daleko odvrátíc. Odříkajíc se tímto listem spolu i s našimi dědici, jestlibychom jaké měli, a potomky vlastnosti aneb práva všelijakého, 24
185 Marchione Morauie nos predicti nostris cum heredibus masculini dumtaxat sexus fatemur in verum feudum suscepisse habenda, tenenda et successiuis in antea temporibus jure feudi possidenda. Ita tamen, quod prefata municio per nos et heredes nostros predicto domino Johanni Marchioni aut suis heredibus et successoribus Marchionibus Morauie semper debet esse prompta et parata pariter et aperta od omnem eorum voluntatem et ad quoslibet actus neccessarios uel uoluntarios exercendos, quocienscumque ipsis fuerit oportunum. Et quod nos predicti et nostri heredes de iam dictis bonis et eorum pertinenciis vniuersis ipsi domino Johanni Marchioni Morauie heredibus et successoribus suis, Marchionibus Morauie, omni vera fide, seruitute debita et fidelitate sincera quolibet sine dolo debemus seruire, intendere, prompti et parati esse, obedire, obsequi fideliter et parere, sicuti veri feudales suis naturalibus et legittimis dominis seruiunt, intendunt, prompti et parati existunt, obediunt, obsecuntur atque parent, bonum eorum prosequendo vbique et malum precauendo in omni loco publice et occulte. In cuius rei testimonium sigilla nostra et ad instantem peticionem nostram sigilla nobilium dominorum videlicet Johannis et Georgii fratrum de Wethouia presentibus sunt appensa. Datum Brunne feria sexta post octauas corporis Christi Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo secundo. (Orig. Perg. 5 h. Sig. im ständ. Archive n. 68 inter Miscell.) 162. Drslav von Kravář schenkt der Fulneker Pfarre eine Mark jährlichen Zinses zur Gründung eines Anniversars. Dt. Fulnek, 7. Juni 1372. Ve jméno svaté a nerozdílné Trojice amen. Všech pomíjí pamět účinkův, kteréby listy a svědky spůsobnými nebyly potvrzeny. Pročež my Drslav z Kravář a pan na Fulneku k věčné věci paměti budoucích i přítomných chceme známost spraviti, že dychtíce po spasení duše vlastní a někdy přítele našeho milého, totižto pana Jana řečeného Sčitiny věrně pracovati žádajíc Františkovi faraři našemu v Fulneku a jeho potomkům jednu hřivnu grošův Pražských peněz Moravského počtu a platu, šedesáte štyry groše za hřivnu počítajíc, jisté a věčné činží, kterou on šťastné paměti předpověděný Jan Scitina při nás a bratřích našich milých, totižto panu Vokovi, Benešovi a Lackovi, hotovými svými penězi správně a rozumně koupil, a pro duše své a rodičův svých polehčení a spasení za věčný kšaft spůsobil na městečko aneb město naše Fulnek z naší jisté činží, kterou odtad každého roku přijíti máme, byť ona byla malá nebo velká. Kteroužto činží jsme dali a tímto listem dáváme v pravdě, a svobodně aby byla dána na věky nařízujeme skrze měšťany města dotčeného, kteří jsou aneb v nasledu- jících časích budou, aby oni na slavnost svatého Jana křtitele půl hřivny a v slavnost narození Páně zase půl grošův předpověděných, všech a každých jiných platův zanechajíc, nejprvé a obzvláštně faráři jmenovanému, který nyní jest a všem jeho následujícím dali a zaplatili, výminku a prodloužení neb nepříležitost každou daleko odvrátíc. Odříkajíc se tímto listem spolu i s našimi dědici, jestlibychom jaké měli, a potomky vlastnosti aneb práva všelijakého, 24
Strana 186
186 kterébychme na túž hřivnu míti mohli, ji odtud duchovnímu právu s vlastností dokonce odevzdávajíc. Má pak farář a bude povinen v předpověděné roční svatého Jana slavnosti u večír jitřní devaterého čtení a na ráno tři neb štyry mše s modlitbami obyčejnými každý rok vykonati . Kterýkoli pak rok by to neučinil aneb zlostně to učiniti opustil, v témž roce toho platu sobě nařízeného oučasten nebude, lečby hodnou příčinu aneb zaneprázdnění mohl provesti; v jiných pak letech, v kterých svrchujmenovanou výroční službu vykoná, všecko jakožto právní držitel obdrží. Aby tehdy nadepsané tohoto věčného kšaftu odevzdání neb darování skrze nás neb některé potomky naše na budoucí časy špatným hryzením a srdce zlostí nebylo porušeno, tento list přivěsíce pečeť naši a bratra našeho milého pana Beneše i též města našeho svrchuřečeného dali jsme upevnění. Dáno a stalo se v Fulneku pod letem Páně tísícím, třistým, sedmdesátým druhým v ponděli po ochtábě těla božího u přítomnosti slovútných a poctivých mužův a panův Mikuláše z Cholčic, Beneše z Brandys na Fulneku hejtmana, Alšíkona z Brandys, Petra písaře a jiných mnohých dobrých mužův a víry hodných. (Vidimirte, im J. 1615 auf Bitten des Fulneker Probstes Thomas Schüler vom Olmützer Kapiteldechante verfertigte Uebersetzung des lat. Originales, welches, wie er im Eingange des Vidimus sagt, auf Pergament geschrieben und mit 3 Siegeln versehen war, in der Boč. Sammlung n. 4983 im mähr. Landesarchive.) 163. Markgraf Johann ertheilt der Stadt Mahrisch-Trübau das freie Testirungs- und Meilenrecht. Dt. Spielberg, 8. Juli 1372. Joannes dei gratia marchio Moraviae constare volumus tenore praesentium universis . Quod nos dilectorum nobis civium civitatis nostrae Treboviensis defectibus et incommodis, quibus multipliciter sunt hactenus anxiati, pio compatientes affectu, volentesque ipsos sub nostri potentatus umbraculo respirare et ad emendationem ipsius civitatis intendere cum effectu, et ut inhabitatores seu incolae civitatis nostrae praedictae talibus juribus, graciis et consuetudinibus, prout aliae nostrae civitates habere noscuntur, frui, uti poterint et gaudere, ipsis de innata nostrae celsitudinis clementia gratiam specialem ac libertatem praesentibus benigniter duximus erogandam. Videlicet, quod unus quisque civium seu incolarum civitatis praedictae Triboviensis tam praesentis aetatis quam futurae posteritatis omnia bona sua mobilia et immobilia, habita et habenda, legandi, dandi, ordinandi, disponendi aut tribuendi liberum habeat arbitrium atque possit legare cuicunque voluerit in vita et in morte pro- libitu suae voluntatis . Adjicientes nihilominus, quod quemcunque hominum in praedicta civitate commorantium ac inhabitantium ab hac luce migrare contingeret, haeredibus non relictis, tunc ipsius vel ipsorum bona singula et universa, quomodocunque censeantur, ad amicum in linea consanquinitatis proximum, cujuscunque conditionis fuerit, rite et rationabiliter debeant devolvi et pertinere, quavis occasione non obstante. Caeterum, ut incolae et inhabitatores civitatis praedictae uberius recipiant incrementum, statuimus decernentes, quod nullus hominum
186 kterébychme na túž hřivnu míti mohli, ji odtud duchovnímu právu s vlastností dokonce odevzdávajíc. Má pak farář a bude povinen v předpověděné roční svatého Jana slavnosti u večír jitřní devaterého čtení a na ráno tři neb štyry mše s modlitbami obyčejnými každý rok vykonati . Kterýkoli pak rok by to neučinil aneb zlostně to učiniti opustil, v témž roce toho platu sobě nařízeného oučasten nebude, lečby hodnou příčinu aneb zaneprázdnění mohl provesti; v jiných pak letech, v kterých svrchujmenovanou výroční službu vykoná, všecko jakožto právní držitel obdrží. Aby tehdy nadepsané tohoto věčného kšaftu odevzdání neb darování skrze nás neb některé potomky naše na budoucí časy špatným hryzením a srdce zlostí nebylo porušeno, tento list přivěsíce pečeť naši a bratra našeho milého pana Beneše i též města našeho svrchuřečeného dali jsme upevnění. Dáno a stalo se v Fulneku pod letem Páně tísícím, třistým, sedmdesátým druhým v ponděli po ochtábě těla božího u přítomnosti slovútných a poctivých mužův a panův Mikuláše z Cholčic, Beneše z Brandys na Fulneku hejtmana, Alšíkona z Brandys, Petra písaře a jiných mnohých dobrých mužův a víry hodných. (Vidimirte, im J. 1615 auf Bitten des Fulneker Probstes Thomas Schüler vom Olmützer Kapiteldechante verfertigte Uebersetzung des lat. Originales, welches, wie er im Eingange des Vidimus sagt, auf Pergament geschrieben und mit 3 Siegeln versehen war, in der Boč. Sammlung n. 4983 im mähr. Landesarchive.) 163. Markgraf Johann ertheilt der Stadt Mahrisch-Trübau das freie Testirungs- und Meilenrecht. Dt. Spielberg, 8. Juli 1372. Joannes dei gratia marchio Moraviae constare volumus tenore praesentium universis . Quod nos dilectorum nobis civium civitatis nostrae Treboviensis defectibus et incommodis, quibus multipliciter sunt hactenus anxiati, pio compatientes affectu, volentesque ipsos sub nostri potentatus umbraculo respirare et ad emendationem ipsius civitatis intendere cum effectu, et ut inhabitatores seu incolae civitatis nostrae praedictae talibus juribus, graciis et consuetudinibus, prout aliae nostrae civitates habere noscuntur, frui, uti poterint et gaudere, ipsis de innata nostrae celsitudinis clementia gratiam specialem ac libertatem praesentibus benigniter duximus erogandam. Videlicet, quod unus quisque civium seu incolarum civitatis praedictae Triboviensis tam praesentis aetatis quam futurae posteritatis omnia bona sua mobilia et immobilia, habita et habenda, legandi, dandi, ordinandi, disponendi aut tribuendi liberum habeat arbitrium atque possit legare cuicunque voluerit in vita et in morte pro- libitu suae voluntatis . Adjicientes nihilominus, quod quemcunque hominum in praedicta civitate commorantium ac inhabitantium ab hac luce migrare contingeret, haeredibus non relictis, tunc ipsius vel ipsorum bona singula et universa, quomodocunque censeantur, ad amicum in linea consanquinitatis proximum, cujuscunque conditionis fuerit, rite et rationabiliter debeant devolvi et pertinere, quavis occasione non obstante. Caeterum, ut incolae et inhabitatores civitatis praedictae uberius recipiant incrementum, statuimus decernentes, quod nullus hominum
Strana 187
187 seu tabernator in quacunque villa infra spatium unius milliaris et infra, circum et prope civitatem praedictam Triboviensem sita et locata valeat aut possit cerevisiam braxare aut propinare, vel aliqua artificia exercere, nisi tunc ab antiquo jus habuerit et poterit evidentius et clarius suis munimentis demonstrare . Harum quibus sigillum nostrae Celsitudinis est appensum testimonio literarum. Datum Spilberg feria quinta post diem sancti Procopii proxima . Anno domini Millesimo trecentesimo septuagesimo secundo. (Vidimirte Kopie in der Boč. Sammlung n. 10.847 im mähr. Landesarchive.) 164. Vok von Kravář und Johann dessen Sohn versprechen dem Markgrafen Johann gegen Jedermann, mit Ausnahme des Olmützer Bischofes, Hilfe zu leisten. Dt. Spielberg, 13. Juli 1372. Nos Wocco de Crawar et Jesco filius suus primogenitus de Crawar promittimus bona nostra fide sine omni malo dolo, serenissimis principibus et dominis, domino Johanni et domino Jodoco primogenito eius filio, Marchionibus Morauie, cum castris nostris videlicet Giczin et Roznow necnon ciuitate Giczin contra quemlibet hominem et personam, nullo penitus excluso, in terra Morauie cum dictis dominis graciosis stare, ipsosque corpore et rebus nostris omnibus iuuare et eis fideliter assistere, quauis fraude et dolositate proculmota. Hoc duntaxat excluso, si, quod absit, contra venerabilem dominum Olomucensem .. episcopum et eius personam aliquid esset, extunc debemus cum castro Roznow erga dictum . episcopum facere iuste, ut tenemur. Condicione eciam tali adiecta, si notabilis necessitas et euidens nos conpelleret, quod sine malo dolo et fraude castra et ciuitatem vendere, dare, obligare seu contractu vnionis, dicto wlgari boemico stupek contrahere quandocunque nobis fuerit oportunum, sed nos Wocco et Jesco predicti semper seruire et famulari, cum prefatis nostris castris et ciuitate Giczin predictis nostris generosis dominis, interim quod viuimus. totis nostris viribus policemur fideliter et spondemus sine preiudicio nostrorum successorum. In quorum testimonium et robur nostra, et nobilium virorum dominorum Laczconis de Crawar fratris nostri et patrui, Czenconis de Lethowicz et Stiborii de Czinburch ad nostre peticionis instanciam sigilla presensibus sunt appensa. Datum Spilberg, Anno domini Millesimo Tre- centesimo septuagesimosecundo in festo sancte Margarethe. (Orig. Perg. mit 5 h. Sig. im ständ. Archive n. 413.) 165. Heinrich von Sakrazn (?) verkauft dem Kloster in Gewitsch das Dorf Rudka. Dt. 10. August 1372 s. l. Nouerint vniuersi et singuli noticiam habituri. Quod ego Henricus dictus Opole de Sakrazn sano et salubri consilio maturaque deliberacione rite et racionabiliter vendidi, tradidi 24*
187 seu tabernator in quacunque villa infra spatium unius milliaris et infra, circum et prope civitatem praedictam Triboviensem sita et locata valeat aut possit cerevisiam braxare aut propinare, vel aliqua artificia exercere, nisi tunc ab antiquo jus habuerit et poterit evidentius et clarius suis munimentis demonstrare . Harum quibus sigillum nostrae Celsitudinis est appensum testimonio literarum. Datum Spilberg feria quinta post diem sancti Procopii proxima . Anno domini Millesimo trecentesimo septuagesimo secundo. (Vidimirte Kopie in der Boč. Sammlung n. 10.847 im mähr. Landesarchive.) 164. Vok von Kravář und Johann dessen Sohn versprechen dem Markgrafen Johann gegen Jedermann, mit Ausnahme des Olmützer Bischofes, Hilfe zu leisten. Dt. Spielberg, 13. Juli 1372. Nos Wocco de Crawar et Jesco filius suus primogenitus de Crawar promittimus bona nostra fide sine omni malo dolo, serenissimis principibus et dominis, domino Johanni et domino Jodoco primogenito eius filio, Marchionibus Morauie, cum castris nostris videlicet Giczin et Roznow necnon ciuitate Giczin contra quemlibet hominem et personam, nullo penitus excluso, in terra Morauie cum dictis dominis graciosis stare, ipsosque corpore et rebus nostris omnibus iuuare et eis fideliter assistere, quauis fraude et dolositate proculmota. Hoc duntaxat excluso, si, quod absit, contra venerabilem dominum Olomucensem .. episcopum et eius personam aliquid esset, extunc debemus cum castro Roznow erga dictum . episcopum facere iuste, ut tenemur. Condicione eciam tali adiecta, si notabilis necessitas et euidens nos conpelleret, quod sine malo dolo et fraude castra et ciuitatem vendere, dare, obligare seu contractu vnionis, dicto wlgari boemico stupek contrahere quandocunque nobis fuerit oportunum, sed nos Wocco et Jesco predicti semper seruire et famulari, cum prefatis nostris castris et ciuitate Giczin predictis nostris generosis dominis, interim quod viuimus. totis nostris viribus policemur fideliter et spondemus sine preiudicio nostrorum successorum. In quorum testimonium et robur nostra, et nobilium virorum dominorum Laczconis de Crawar fratris nostri et patrui, Czenconis de Lethowicz et Stiborii de Czinburch ad nostre peticionis instanciam sigilla presensibus sunt appensa. Datum Spilberg, Anno domini Millesimo Tre- centesimo septuagesimosecundo in festo sancte Margarethe. (Orig. Perg. mit 5 h. Sig. im ständ. Archive n. 413.) 165. Heinrich von Sakrazn (?) verkauft dem Kloster in Gewitsch das Dorf Rudka. Dt. 10. August 1372 s. l. Nouerint vniuersi et singuli noticiam habituri. Quod ego Henricus dictus Opole de Sakrazn sano et salubri consilio maturaque deliberacione rite et racionabiliter vendidi, tradidi 24*
Strana 188
188 et resignaui presentibus, trado et iusto vendicionis titulo resigno eo jure, quo tenui et hereditarie possedi religiosis et prouidis viris fratri Hertwico pro nunc priori in Geuiczka suisque successoribus totoque conuentui ibidem domus beate virginis ordinis fratrum heremitarum sancti Augustini Rudkam paruam villam sic nuncupatam pro quadraginta marcis grossorum argenteorum pragensium, pro qualibet marca sexaginta quatuor grossos computando michi iam traditis et persolutis, cum vniuersis et singulis vtilitatibus, communitatibus hominum, censibus, steuris regalibus, penis, emendis, agris cultis et incultis, siluis, rubetis, pratis, pascuis, aquis, viis, semitis totaque communitate plenoque dominio intra et extra villam, prout ego tenui hucusque et possedi, horum pro mea vtilitate penitus nichil vsurpando, per eos ipsos fratres ipsa bona habenda, tenenda, vtifruenda, possidenda, obliganda, vendenda aut in suos vsus quoscunque transferenda. Nosque Arclebus de Starzechouicz alias de Cunstat, Janko de Conicz, Gerhardus de Cunstat, Jesko dictus Opole de Zakrazn, Fridricus de Dirnouicz et Pesko de Pten, conpromissores, disbrigatores et libertatores eiusdem in solidum promittimus pro ipso Henrico et cum ipso pari manu in solidum et indiuisim bona nostra fide sine dolo quolibet jam dictis emptoribus empcionem ipsam quoque ab omnibus inpeticionibus et inpedi- mentis quibuscunque exbrigare a quolibet homine et libertare, prout forma juris terre Morauie docet et requirit. Si uero empcionem prefatam aut ipsa bona exbrigare aliquo modo non possemus, ex tunc ipsi fratri Hertwico suisque successoribus siue conuentui dare et soluere promittimus quinquaginta marcas grossorum predictorum. Si autem non, extunc in primo dominorum colloquio in Olomucz celebrato ipsa bona iam dicta libro et registro prouincie, si patuerint, imponere et intabulare debemus antedictis fratribus, nostris propriis laboribus, expensis et inpensis pro claustro ipso domus sancte Marie. Insuper si aliquid dotalicium alicuius domine in ipsis bonis haberi dignoscitur hoc quoque dotalicium de registro predicto delere seu deplanare promittimus et spondemus. Et si omnia premissa, vt prefertur, libertare, exbrigare et intitulare aut pecunias pretactas videlicet quinquaginta marcas pagare aliquo modo neglexerimus et hoc idem efficere non curauerimus, extunc statim duo nostrum, qui- cunque per ipsos viros religiosos, vt premittitur, moniti et requisiti fuerimus, quilibet cum vno famulo et duobus equis obstagium verum et solitum in ciuitate Brunnensi in domo vnius discreti hospitis, nobis per ipsos fratres deputatam (sic) omnibus occasionibus, excepcionibus, dilacionibus posttergatis tenebimur subintrare. Prouisum tamen est, si nos Arclebus siue Janko et Gerhardus predicti pro obstagio prestando fuerimus moniti et requisiti, extunc quilibet nostrum loco sui vnum clientem ydoneum mittere tenebitur indilate. Si uero in predicto obstagio quatuordecim diebus continuis continuauerimus, libertacione, exbrigacione seu intabulacione aut pecuniarum solucione non factis, extunc alii duo ex nobis conpromissoribus per eosdem fratres moniti et requisiti fuerimus, id ipsum obstagium, vt pretangitur, ad predictas (sic) colegas omni dilacione semota tenebimur subintrare. Prestito tamen per nos obstagio aut non prestito mox sepedicti fratres siue successores sui eandem pecuniam videlicet quinquaginti marcas inter judeos seu christianos in dampna in solidum nostra conquirendi et recipiendi plenam habebunt potestatem, nobis quoque dictum obstagium continue seruaturis, donec de prescripto principali debito quam dampnis omnibus et singulis, quocunque modo
188 et resignaui presentibus, trado et iusto vendicionis titulo resigno eo jure, quo tenui et hereditarie possedi religiosis et prouidis viris fratri Hertwico pro nunc priori in Geuiczka suisque successoribus totoque conuentui ibidem domus beate virginis ordinis fratrum heremitarum sancti Augustini Rudkam paruam villam sic nuncupatam pro quadraginta marcis grossorum argenteorum pragensium, pro qualibet marca sexaginta quatuor grossos computando michi iam traditis et persolutis, cum vniuersis et singulis vtilitatibus, communitatibus hominum, censibus, steuris regalibus, penis, emendis, agris cultis et incultis, siluis, rubetis, pratis, pascuis, aquis, viis, semitis totaque communitate plenoque dominio intra et extra villam, prout ego tenui hucusque et possedi, horum pro mea vtilitate penitus nichil vsurpando, per eos ipsos fratres ipsa bona habenda, tenenda, vtifruenda, possidenda, obliganda, vendenda aut in suos vsus quoscunque transferenda. Nosque Arclebus de Starzechouicz alias de Cunstat, Janko de Conicz, Gerhardus de Cunstat, Jesko dictus Opole de Zakrazn, Fridricus de Dirnouicz et Pesko de Pten, conpromissores, disbrigatores et libertatores eiusdem in solidum promittimus pro ipso Henrico et cum ipso pari manu in solidum et indiuisim bona nostra fide sine dolo quolibet jam dictis emptoribus empcionem ipsam quoque ab omnibus inpeticionibus et inpedi- mentis quibuscunque exbrigare a quolibet homine et libertare, prout forma juris terre Morauie docet et requirit. Si uero empcionem prefatam aut ipsa bona exbrigare aliquo modo non possemus, ex tunc ipsi fratri Hertwico suisque successoribus siue conuentui dare et soluere promittimus quinquaginta marcas grossorum predictorum. Si autem non, extunc in primo dominorum colloquio in Olomucz celebrato ipsa bona iam dicta libro et registro prouincie, si patuerint, imponere et intabulare debemus antedictis fratribus, nostris propriis laboribus, expensis et inpensis pro claustro ipso domus sancte Marie. Insuper si aliquid dotalicium alicuius domine in ipsis bonis haberi dignoscitur hoc quoque dotalicium de registro predicto delere seu deplanare promittimus et spondemus. Et si omnia premissa, vt prefertur, libertare, exbrigare et intitulare aut pecunias pretactas videlicet quinquaginta marcas pagare aliquo modo neglexerimus et hoc idem efficere non curauerimus, extunc statim duo nostrum, qui- cunque per ipsos viros religiosos, vt premittitur, moniti et requisiti fuerimus, quilibet cum vno famulo et duobus equis obstagium verum et solitum in ciuitate Brunnensi in domo vnius discreti hospitis, nobis per ipsos fratres deputatam (sic) omnibus occasionibus, excepcionibus, dilacionibus posttergatis tenebimur subintrare. Prouisum tamen est, si nos Arclebus siue Janko et Gerhardus predicti pro obstagio prestando fuerimus moniti et requisiti, extunc quilibet nostrum loco sui vnum clientem ydoneum mittere tenebitur indilate. Si uero in predicto obstagio quatuordecim diebus continuis continuauerimus, libertacione, exbrigacione seu intabulacione aut pecuniarum solucione non factis, extunc alii duo ex nobis conpromissoribus per eosdem fratres moniti et requisiti fuerimus, id ipsum obstagium, vt pretangitur, ad predictas (sic) colegas omni dilacione semota tenebimur subintrare. Prestito tamen per nos obstagio aut non prestito mox sepedicti fratres siue successores sui eandem pecuniam videlicet quinquaginti marcas inter judeos seu christianos in dampna in solidum nostra conquirendi et recipiendi plenam habebunt potestatem, nobis quoque dictum obstagium continue seruaturis, donec de prescripto principali debito quam dampnis omnibus et singulis, quocunque modo
Strana 189
189 accretis, videlicet equitaturis, literis, nunciis, legacionibus exinde contractis, aut libertacione, exbrigacione et intabulacione, vt prefertur, de cunctis premissis, antedictis viris religiosis per nos conpromissores in solidum sine eorum omni indempnitate (sic) plene et integre fuerit satisfactum . In cuius rei testimonium et fidem pleniorem sigilla in solidum nostra duximus appendenda. Datum anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo secundo in die sancti Laurencii martyris gloriosi. (Orig. Perg. 7 h. Siegel, wovon das 4. abgerissen, in den Akten des Klosters Gewitsch lit. E. n. 2. im mähr. Landesarchive.) 166. Statut des Olmützer Domkapitels über die Optation der Vikarien. Dt. Olmütz, c. 30. September 1372. Nos . . decanus . . prepositus . . archidiaconus et capitulum Olomucense constare volumus presencium inspectoribus vniuersis. Quod cum nuper de Anno domini Millesimo Tricentesimo Septuagesimo secundo in nostro generali Capitulo, quod incipiendo die sancti Jeronimi solet cum diebus immediate sequentibus, prout ecclesie nostre necessitas requirit, annis singulis celebrari, inter cetera tunc agitata negocia ad statum eciam vicariorum ipsius ecclesie venissemus, inter quos nouicios quosdam statim ab inicio sue promocionis vberiores in ipsa ecclesia vicarias pensauimus assecutos et seniores vicarios post inpensos ipsi ecclesie suorum ministeriorum labores diuturnos macrioribus vicariarum suarum fructibus sustentari. super qua re quandam equitatis legem duximus ordinandam, vt videlicet amplior labor ampliorem senciat fructuum vbertatem. Statuimus itaque vnanimi consilio et consensu, quod seniores ipsius ecclesie vicarii de cetero possint vna vice tantummodo illi scilicet, quibus vicarie per capitulum conferuntur, et non alii, meliores dum vacauerint vicarias optare . Sic tamen, quod vicarii de vicariis melioribus per opcionis huiusmodi facultatem animo spem ferentes remissiores ideo non sint in edificiis curiarum suarum diligenter custodiendis el sollicite, vbi ruina imminet, reformandas, quod, si quis in hoc negligens fuerit repertus. optandi ea vice careat potestate, donec suam negligenciam sufficienter corrigat, nec eciam pretextu eiusdem opcionis quocumque tempore suis pauperibus subditis iniuriosus existat. alioquin ei senior post ipsum vicarius, non habens simile obstaculum, in opcione tunc vacantis vicarie succedendi habeat potestatem . In cuius statuti cum approbacione reuerendi patris et domini nostri domini Johannis episcopi Olomucensis perpetuo duraturi testimonium pre- sentem eius conscripcionem sigilli nostri maioris fecimus appensione muniri. Anno et die quibus supra. Nos itaque episcopus Olomucensis sacre Imperialis Aule cancellarius Johannes dictum statutum, ut supra, prouide factum, gratum et ratum habentes ipsum laudamus, appro- bamus, ratificamus et ex certa sciencia in nomine domini auctoritate ordinaria confirmamus . In quorum testimonium nostrum sigillum presentibus est appensum . Datum loco, anno, die quibus supra. (Orig. Perg. 2 h. Sig. im Olm. Kapitelarchive.)
189 accretis, videlicet equitaturis, literis, nunciis, legacionibus exinde contractis, aut libertacione, exbrigacione et intabulacione, vt prefertur, de cunctis premissis, antedictis viris religiosis per nos conpromissores in solidum sine eorum omni indempnitate (sic) plene et integre fuerit satisfactum . In cuius rei testimonium et fidem pleniorem sigilla in solidum nostra duximus appendenda. Datum anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo secundo in die sancti Laurencii martyris gloriosi. (Orig. Perg. 7 h. Siegel, wovon das 4. abgerissen, in den Akten des Klosters Gewitsch lit. E. n. 2. im mähr. Landesarchive.) 166. Statut des Olmützer Domkapitels über die Optation der Vikarien. Dt. Olmütz, c. 30. September 1372. Nos . . decanus . . prepositus . . archidiaconus et capitulum Olomucense constare volumus presencium inspectoribus vniuersis. Quod cum nuper de Anno domini Millesimo Tricentesimo Septuagesimo secundo in nostro generali Capitulo, quod incipiendo die sancti Jeronimi solet cum diebus immediate sequentibus, prout ecclesie nostre necessitas requirit, annis singulis celebrari, inter cetera tunc agitata negocia ad statum eciam vicariorum ipsius ecclesie venissemus, inter quos nouicios quosdam statim ab inicio sue promocionis vberiores in ipsa ecclesia vicarias pensauimus assecutos et seniores vicarios post inpensos ipsi ecclesie suorum ministeriorum labores diuturnos macrioribus vicariarum suarum fructibus sustentari. super qua re quandam equitatis legem duximus ordinandam, vt videlicet amplior labor ampliorem senciat fructuum vbertatem. Statuimus itaque vnanimi consilio et consensu, quod seniores ipsius ecclesie vicarii de cetero possint vna vice tantummodo illi scilicet, quibus vicarie per capitulum conferuntur, et non alii, meliores dum vacauerint vicarias optare . Sic tamen, quod vicarii de vicariis melioribus per opcionis huiusmodi facultatem animo spem ferentes remissiores ideo non sint in edificiis curiarum suarum diligenter custodiendis el sollicite, vbi ruina imminet, reformandas, quod, si quis in hoc negligens fuerit repertus. optandi ea vice careat potestate, donec suam negligenciam sufficienter corrigat, nec eciam pretextu eiusdem opcionis quocumque tempore suis pauperibus subditis iniuriosus existat. alioquin ei senior post ipsum vicarius, non habens simile obstaculum, in opcione tunc vacantis vicarie succedendi habeat potestatem . In cuius statuti cum approbacione reuerendi patris et domini nostri domini Johannis episcopi Olomucensis perpetuo duraturi testimonium pre- sentem eius conscripcionem sigilli nostri maioris fecimus appensione muniri. Anno et die quibus supra. Nos itaque episcopus Olomucensis sacre Imperialis Aule cancellarius Johannes dictum statutum, ut supra, prouide factum, gratum et ratum habentes ipsum laudamus, appro- bamus, ratificamus et ex certa sciencia in nomine domini auctoritate ordinaria confirmamus . In quorum testimonium nostrum sigillum presentibus est appensum . Datum loco, anno, die quibus supra. (Orig. Perg. 2 h. Sig. im Olm. Kapitelarchive.)
Strana 190
190 167. Der Landkomthur des deutschen Ordens in Böhmen und Mähren erneuert den Brief vom J. 1359 über den von den Komthuren und Konventen zu Deutschbrod und Bitesch an Christina von Deutschbrod lebenslang zu zahlenden Zins. Dt. an s. Franciskus (4. Oktober) 1372. Wir Bruder Albrecht von der Duben, Landkumter czu Pehem vnd czu Merhern, tun kunt alln den, dy disen brif sehen oder horen lesen. Daz meyn vorvar der drit vor myr, Rudolf von Hoenburk, czu den gecziten Lantkumter vorkauft hat der erbern Junc� vrowen Cristeyn, des Grefelz tochter czum ducsczen Brode, wyder vns kauft hat recht vnd redleych fumf Schok ebygez geldez, sechczig groschen sylberyner Prager Pphennynge vor eyn schock, vm fumczik schock pereiter Pphennynge. Dezselben geltes hab wyr gegeben dreyschik schok czu Vitis czu dem Hause vnd czwenczik schok czu dem Hause czu Brode. Vnd dorumme vorjehn wir, daz denselben czinz den schal der, der da kumter ist czu dem Brode, antwortyn vnvorczoglich an allen yren schaden der vorgesprochen Junc- vrowen da czu dem Brode in der stat, virstunt in dem yare geben ye czu der quatertemper fumf virdunge, vnd daz sullen seyn grozschen vnd nicht heller. Dezselben czincz gehoret dem Kumter czu dem Brode czu geben von dem hause czum Brode czwen Wirdunge, vnd der kumter von Vitis der schal ym geantworten drey virdung an Schaden czum Brode in daz hauz. Vnd wenne daz gesche, daz man yr dez czinz nicht engebe czu ytlicher czeyt, alz vorgesaczt ist, ader czum meysten acht tage dornach, so mage dy vorgesprochen Cristeyn, dez Grefelz tochter, vm den selben czincz, der zu derselben czeyt solde geuallen seyn, mit vnserm oder vnser nachkômelinge vollen vrlaup haben, vnd daz yr daz nymant vor vbel haben sal, weder geystleich noch wereltlich, si schal phandez pekumen von vnserem Hauze czum Brode an varender habe vnd an vnvarender, vf allez, daz daz huz hat czum Brode, mit welchem richter si wil geistlich oder wereltlich, vnd ouch vor den Schaden, ob si dez keynen genumen hette. Vnd wer aber daz, daz der kumter von Vitis den kumter czum Brode czu denselben gecziten dez geldez hindert, dez schal er an ym bekumen vor vns oder vor vnsern nachkomelingen mit vnserz ordens recht. Vnd wen auch daz gesche, daz der kumter zu Vitis eyn gewiz schok ewygez geldez oder czwey oder alle drew czu dem huze czu Brode kaufte, zo wer daz hauz czu Vitis dez vor- gesprochen czinz ledik. Auch tu wyr kunt allen den, dy disen brif sehen oder horen lezen, daz dy vorgenante Juncvrowe Cristeyn denselben vorgesprochen ewygen czinz gegeben vnd geschaffet hat noch yrem tode czu dem Huze czum Brode ewyklichen, yre sele vnd yre voruordern vnd allen geloubegen Selen czu eynem ewygen Selgerete, alzo doch, daz man vm den vorgesprochen czinz ewyklichen alle tage eyne messe halden schal. Vnd dorum, daz dy messe ewyklich gehalden werde, so gebe wyr den gewalt dem, der den gegenwortigen bryef weyset, daz er denselben czinz, ob dy messe nicht gehalden werde, daz man eynvorder an dem Kumter czu dem Brode fumhczik schok groser vnd lege dy dohin, do eyn sulche messe gehalden werde ewyklichen. Vnd daz dyse dink vnvorseret pleyben
190 167. Der Landkomthur des deutschen Ordens in Böhmen und Mähren erneuert den Brief vom J. 1359 über den von den Komthuren und Konventen zu Deutschbrod und Bitesch an Christina von Deutschbrod lebenslang zu zahlenden Zins. Dt. an s. Franciskus (4. Oktober) 1372. Wir Bruder Albrecht von der Duben, Landkumter czu Pehem vnd czu Merhern, tun kunt alln den, dy disen brif sehen oder horen lesen. Daz meyn vorvar der drit vor myr, Rudolf von Hoenburk, czu den gecziten Lantkumter vorkauft hat der erbern Junc� vrowen Cristeyn, des Grefelz tochter czum ducsczen Brode, wyder vns kauft hat recht vnd redleych fumf Schok ebygez geldez, sechczig groschen sylberyner Prager Pphennynge vor eyn schock, vm fumczik schock pereiter Pphennynge. Dezselben geltes hab wyr gegeben dreyschik schok czu Vitis czu dem Hause vnd czwenczik schok czu dem Hause czu Brode. Vnd dorumme vorjehn wir, daz denselben czinz den schal der, der da kumter ist czu dem Brode, antwortyn vnvorczoglich an allen yren schaden der vorgesprochen Junc- vrowen da czu dem Brode in der stat, virstunt in dem yare geben ye czu der quatertemper fumf virdunge, vnd daz sullen seyn grozschen vnd nicht heller. Dezselben czincz gehoret dem Kumter czu dem Brode czu geben von dem hause czum Brode czwen Wirdunge, vnd der kumter von Vitis der schal ym geantworten drey virdung an Schaden czum Brode in daz hauz. Vnd wenne daz gesche, daz man yr dez czinz nicht engebe czu ytlicher czeyt, alz vorgesaczt ist, ader czum meysten acht tage dornach, so mage dy vorgesprochen Cristeyn, dez Grefelz tochter, vm den selben czincz, der zu derselben czeyt solde geuallen seyn, mit vnserm oder vnser nachkômelinge vollen vrlaup haben, vnd daz yr daz nymant vor vbel haben sal, weder geystleich noch wereltlich, si schal phandez pekumen von vnserem Hauze czum Brode an varender habe vnd an vnvarender, vf allez, daz daz huz hat czum Brode, mit welchem richter si wil geistlich oder wereltlich, vnd ouch vor den Schaden, ob si dez keynen genumen hette. Vnd wer aber daz, daz der kumter von Vitis den kumter czum Brode czu denselben gecziten dez geldez hindert, dez schal er an ym bekumen vor vns oder vor vnsern nachkomelingen mit vnserz ordens recht. Vnd wen auch daz gesche, daz der kumter zu Vitis eyn gewiz schok ewygez geldez oder czwey oder alle drew czu dem huze czu Brode kaufte, zo wer daz hauz czu Vitis dez vor- gesprochen czinz ledik. Auch tu wyr kunt allen den, dy disen brif sehen oder horen lezen, daz dy vorgenante Juncvrowe Cristeyn denselben vorgesprochen ewygen czinz gegeben vnd geschaffet hat noch yrem tode czu dem Huze czum Brode ewyklichen, yre sele vnd yre voruordern vnd allen geloubegen Selen czu eynem ewygen Selgerete, alzo doch, daz man vm den vorgesprochen czinz ewyklichen alle tage eyne messe halden schal. Vnd dorum, daz dy messe ewyklich gehalden werde, so gebe wyr den gewalt dem, der den gegenwortigen bryef weyset, daz er denselben czinz, ob dy messe nicht gehalden werde, daz man eynvorder an dem Kumter czu dem Brode fumhczik schok groser vnd lege dy dohin, do eyn sulche messe gehalden werde ewyklichen. Vnd daz dyse dink vnvorseret pleyben
Strana 191
191 vnd gehalden werden, der bryf ist gegeben, do man czalt dreyczehen hundert yar in dem nevn vnd fumfczigisten yar an sent Vrbans tage. Aber Wir Bruder Albrecht von der Duben vornewen dysen bryf alzo, daz dy erber yunkvrow Kristeyn, dez Grefelz tochter, vor vns kumen ist, vnd hat ir Seelgeret gepessert vm dy vorgenante messe, dorczu sy aber gegeben hat czehen pereyte schok groser, vnd dy messe also czu halden vnder de Homesse vf sant Johanz alter ewyklichen czu eynem czeychen yr vnd yren vorvorderin Selin czu Hilf vnd czu trost. Auch so gelob Wir, daz man yr vnd allen yren vorvorderin vnd allen geloubigin Selin eyn yartag pegen schal mit vigiligen gesungen erberlichen mit vyr lichten vf Leuchter gestecket, vnd gebrant, daz darczu wol fuget czu tun. Auch dy Selmesse gesungen erberlichen, vnd dy prister nach der Messe pey yrem grawe syngen vnd lesen sullen, als man allen guten luten phliget czu tun. Daz vnd allez, daz da geschriben stet, gelobe wir vnd alle vnsere nachkumeling pey vnserm guten trewen czu halden ewyklichen. Vnd wo wyr daz nicht enteten, so sullen dy, dy den bryf ynnen haben, vnz hindern an allen vnsern gûtern, dy czu dem orden gehorent, da czum devczhen Brode alz lang, biz das volbracht werde, also wir gelobet haben pey vnsern guten trewen. Daz der bryf vornewet ist mit yrem guten willen, daz si dez gebetin hat mit wolpedachtem mute, daz ir got gebe allez gut, dez henge wir vnser yngsidel czu eynem geczeuknus an dysen bryf, dez huz czu Drobowicz, dez huz czu devczhen brode, dez huz zum Pollin, dez huz czu Vitis vns vnser yngsidel. Daz ist geschen, do man czalt driczehen hundert yar yn dem czwey vnd Sybenczigisten yar an sant Franczisken tak. (Das Original mit fünf anhängenden Siegeln im Stadtarchive zu Deutschbrod.) 168. Kaiser Karl IV. bestätiget das der Gemahlin des Markgrafen Jost, Elisabeth Herzogin von Oppeln, angewiesene Leibgedinge Cimburg, Bisenz und Napagedl. Dt. Prag, 22. Oktober 1372. Wir Karl von gotes genaden Romischer keiser czu allen czeiten merer des Reichs vnd kunig zu Behem bekennen vnd tun kunt offenlich mit disem briffe allen den, die yn sehen oder horen lezen. Wann in der fruntlichen kanschafft, die vormals geschehen ist czwischen den hochgebornen Josten Marggrafen vnd herren zu Merhern, vnsers lieben Bruders Marggrauen Johans erstegebornen Sone an eynem teyle vnd frowen Elizabeth, seyner elichen wirtynne an dem andern, also geendet vnd vbereyn komen ist, das der hochgeborne Ladislaw, Herczog zu Opull, der iczunt Nadirspan in Vngern ist, derselben frowen Elizabeth. seiner tochter, czwelff tusent guldein kleyner, gut von golde vnd swere von gewichte, czu Heymstewer gegeben hat, vnd der egenante vnser lieber Bruder, Marggraff Johans czu Merhern, vnd derselbe Jost Marggraue vnd herre czu Merhern sein erstgeborner Son czu widerlegunge sulches geltes der egenanten frowen Elizabeth sechs tausent Schock grozzer pfennyng Prager Muncze czu rechtem furstlichem Leipgedinge vff iren vesten vnd gutern
191 vnd gehalden werden, der bryf ist gegeben, do man czalt dreyczehen hundert yar in dem nevn vnd fumfczigisten yar an sent Vrbans tage. Aber Wir Bruder Albrecht von der Duben vornewen dysen bryf alzo, daz dy erber yunkvrow Kristeyn, dez Grefelz tochter, vor vns kumen ist, vnd hat ir Seelgeret gepessert vm dy vorgenante messe, dorczu sy aber gegeben hat czehen pereyte schok groser, vnd dy messe also czu halden vnder de Homesse vf sant Johanz alter ewyklichen czu eynem czeychen yr vnd yren vorvorderin Selin czu Hilf vnd czu trost. Auch so gelob Wir, daz man yr vnd allen yren vorvorderin vnd allen geloubigin Selin eyn yartag pegen schal mit vigiligen gesungen erberlichen mit vyr lichten vf Leuchter gestecket, vnd gebrant, daz darczu wol fuget czu tun. Auch dy Selmesse gesungen erberlichen, vnd dy prister nach der Messe pey yrem grawe syngen vnd lesen sullen, als man allen guten luten phliget czu tun. Daz vnd allez, daz da geschriben stet, gelobe wir vnd alle vnsere nachkumeling pey vnserm guten trewen czu halden ewyklichen. Vnd wo wyr daz nicht enteten, so sullen dy, dy den bryf ynnen haben, vnz hindern an allen vnsern gûtern, dy czu dem orden gehorent, da czum devczhen Brode alz lang, biz das volbracht werde, also wir gelobet haben pey vnsern guten trewen. Daz der bryf vornewet ist mit yrem guten willen, daz si dez gebetin hat mit wolpedachtem mute, daz ir got gebe allez gut, dez henge wir vnser yngsidel czu eynem geczeuknus an dysen bryf, dez huz czu Drobowicz, dez huz czu devczhen brode, dez huz zum Pollin, dez huz czu Vitis vns vnser yngsidel. Daz ist geschen, do man czalt driczehen hundert yar yn dem czwey vnd Sybenczigisten yar an sant Franczisken tak. (Das Original mit fünf anhängenden Siegeln im Stadtarchive zu Deutschbrod.) 168. Kaiser Karl IV. bestätiget das der Gemahlin des Markgrafen Jost, Elisabeth Herzogin von Oppeln, angewiesene Leibgedinge Cimburg, Bisenz und Napagedl. Dt. Prag, 22. Oktober 1372. Wir Karl von gotes genaden Romischer keiser czu allen czeiten merer des Reichs vnd kunig zu Behem bekennen vnd tun kunt offenlich mit disem briffe allen den, die yn sehen oder horen lezen. Wann in der fruntlichen kanschafft, die vormals geschehen ist czwischen den hochgebornen Josten Marggrafen vnd herren zu Merhern, vnsers lieben Bruders Marggrauen Johans erstegebornen Sone an eynem teyle vnd frowen Elizabeth, seyner elichen wirtynne an dem andern, also geendet vnd vbereyn komen ist, das der hochgeborne Ladislaw, Herczog zu Opull, der iczunt Nadirspan in Vngern ist, derselben frowen Elizabeth. seiner tochter, czwelff tusent guldein kleyner, gut von golde vnd swere von gewichte, czu Heymstewer gegeben hat, vnd der egenante vnser lieber Bruder, Marggraff Johans czu Merhern, vnd derselbe Jost Marggraue vnd herre czu Merhern sein erstgeborner Son czu widerlegunge sulches geltes der egenanten frowen Elizabeth sechs tausent Schock grozzer pfennyng Prager Muncze czu rechtem furstlichem Leipgedinge vff iren vesten vnd gutern
Strana 192
192 Czynnemburg, Bisencz, Napagedel vnd iren czugehorungen geben vnd gemachet haben, also, das die egenante frowe Elizabeth alleweg furczehen schock grozzer pfennynge in der egenanten Summen der sechs tausent schocken eyn schock grozzer pfennyng Prager Muncze Jeriger gulde haben sal. Vnd were das sache, das man so vil gulde vff den egenanten guten nicht vinden mochte, so sullen sie sulchen gebrechen ir derfullen vff andern gewissen guten, die nechste dobei gelegen seint. In sulcher bescheidenheit, were das sache, das der egenante Jost Marggraue vnd herre czu Merhern vnser liber vetter also verschiede, das er eliche leibes erben, die er mit ir gehabt hette, hinder ym nicht liezze, das sie dennoch alle sulche gut, mit allen iren nuczen, Herschefften vnd zugehorungen Ire lebtage ynne haben, halden vnd besiczen sal in fürstliches leipgedinges rechten vnd gewonheiten, als douor begriffen ist. Wolten aber des egenanten Jostes vnsers vetters eliche nachkomen, Marggrauen in Merhern, dieselben gut von ir ledigen, des sullen sie gancze macht haben mit sulcher bescheidenheit, das sie denne pflichtig sint, dieselben frowen Elizabeth mitsampt dem gelde der egenanten Summen czugeleiten, wohin sie kuzet vber die Greniczen der Marken czu Merhern. Were aber sache, das die egenante frowe Elizabeth abgienge, die sulchen gut weren gelost oder nicht, so sal allewege die egenante Summe geltes der sechs tausent schocke halb vff die Marggrauen czu Merhern, die in czeiten werden, vnd halb vff den egenanten Ladislaw Herczogen czu Opull Naderspan in Vngern vnd seine erben, vnd ob die nicht weren, vff Herczogen Bolken, seinen Bruder vnd seine erben lediclich vnd vngehindert gefallen. Des hat ouch die egenante frowe Elizabeth sulchem irem Leipgedinge vormunden gekoren die egenanten Ladislaw vnd Bolken, ire Brudere Herczogen Przymken von Teschyn vnd Herczog Hansen von Troppaw, den wir gancze macht gegeben haben, dasselbe Leipgedinge allenthalben zu hanthaben vnd czu schirmen. Des haben wir als eyn obrister Lehenherre mit kuniglicher macht von Behem vnd mit rechter wissen durch bete willen des egenanten Marggrauen Johansen, vnsers Bruders, Marggrauen Jostes, seynes erstgebornen Sones, vnsers Vettern, Ladislaws vnd Bolken Herczogen czu Opul vnser Swegere das egenante Leipgedinge in allen seinen meynungen, puncten vnd artikeln von worte zu worte, als douor begriffen ist, bevestet, bestetiget vnd confirmiret, vestenen, bestetigen vnd confirmiren es vnd meynen vnd wollen, das es in allen krefften beleiben sulle in aller der mazze, als recht vnd gewonheit ist furstliches leipgedinges. Mit vrkunt dicz brifes vorsigelt mit vnserm keiserlichem anhan- gundem Insigel, der geben ist zu Prag noch Cristus geburt dreyczenhundert Jar dornach in dem zweyvndsibenczigsten Jar am nechsten Freitag noch der heiligen eynlefftusent Juncfrowen tag, vnser Reiche in dem sibenvndezwenczigsten vnd des keisertums in dem Achczendem Jare. Ad mandatum Cesaris Cancellarius. (alia manu) Auf der Rückseite: R. Nicolaus de Praga. (Orig. Perg. h. Sig. im ständ. Archive n. 73 inter Miscell.)
192 Czynnemburg, Bisencz, Napagedel vnd iren czugehorungen geben vnd gemachet haben, also, das die egenante frowe Elizabeth alleweg furczehen schock grozzer pfennynge in der egenanten Summen der sechs tausent schocken eyn schock grozzer pfennyng Prager Muncze Jeriger gulde haben sal. Vnd were das sache, das man so vil gulde vff den egenanten guten nicht vinden mochte, so sullen sie sulchen gebrechen ir derfullen vff andern gewissen guten, die nechste dobei gelegen seint. In sulcher bescheidenheit, were das sache, das der egenante Jost Marggraue vnd herre czu Merhern vnser liber vetter also verschiede, das er eliche leibes erben, die er mit ir gehabt hette, hinder ym nicht liezze, das sie dennoch alle sulche gut, mit allen iren nuczen, Herschefften vnd zugehorungen Ire lebtage ynne haben, halden vnd besiczen sal in fürstliches leipgedinges rechten vnd gewonheiten, als douor begriffen ist. Wolten aber des egenanten Jostes vnsers vetters eliche nachkomen, Marggrauen in Merhern, dieselben gut von ir ledigen, des sullen sie gancze macht haben mit sulcher bescheidenheit, das sie denne pflichtig sint, dieselben frowen Elizabeth mitsampt dem gelde der egenanten Summen czugeleiten, wohin sie kuzet vber die Greniczen der Marken czu Merhern. Were aber sache, das die egenante frowe Elizabeth abgienge, die sulchen gut weren gelost oder nicht, so sal allewege die egenante Summe geltes der sechs tausent schocke halb vff die Marggrauen czu Merhern, die in czeiten werden, vnd halb vff den egenanten Ladislaw Herczogen czu Opull Naderspan in Vngern vnd seine erben, vnd ob die nicht weren, vff Herczogen Bolken, seinen Bruder vnd seine erben lediclich vnd vngehindert gefallen. Des hat ouch die egenante frowe Elizabeth sulchem irem Leipgedinge vormunden gekoren die egenanten Ladislaw vnd Bolken, ire Brudere Herczogen Przymken von Teschyn vnd Herczog Hansen von Troppaw, den wir gancze macht gegeben haben, dasselbe Leipgedinge allenthalben zu hanthaben vnd czu schirmen. Des haben wir als eyn obrister Lehenherre mit kuniglicher macht von Behem vnd mit rechter wissen durch bete willen des egenanten Marggrauen Johansen, vnsers Bruders, Marggrauen Jostes, seynes erstgebornen Sones, vnsers Vettern, Ladislaws vnd Bolken Herczogen czu Opul vnser Swegere das egenante Leipgedinge in allen seinen meynungen, puncten vnd artikeln von worte zu worte, als douor begriffen ist, bevestet, bestetiget vnd confirmiret, vestenen, bestetigen vnd confirmiren es vnd meynen vnd wollen, das es in allen krefften beleiben sulle in aller der mazze, als recht vnd gewonheit ist furstliches leipgedinges. Mit vrkunt dicz brifes vorsigelt mit vnserm keiserlichem anhan- gundem Insigel, der geben ist zu Prag noch Cristus geburt dreyczenhundert Jar dornach in dem zweyvndsibenczigsten Jar am nechsten Freitag noch der heiligen eynlefftusent Juncfrowen tag, vnser Reiche in dem sibenvndezwenczigsten vnd des keisertums in dem Achczendem Jare. Ad mandatum Cesaris Cancellarius. (alia manu) Auf der Rückseite: R. Nicolaus de Praga. (Orig. Perg. h. Sig. im ständ. Archive n. 73 inter Miscell.)
Strana 193
193 169. Johann Bischof von Olmütz genehmigt die Errichtung des Sct. Magdalenen-Altares in der Olmützer Domkirche. Dt. Olmütz, 3. November 1372. Dei et apostolice sedis gracia Olomucensis episcopus Johannes sacre aule cesaree cancellarius vniuersis christi fidelibus presencium literarum noticiam habituris eternam in domino salutem. Justum arbitramur ea, que ad honorem omnipotentis dei et cultum sui gloriosi nominis ordinantur, firmitatis robore stabiliri . Cum igitur dilectus in christo Welislaus presbiter, perpetuus ecclesie nostre vicarius, quondam Nicolai Romani eiusdem ecclesie perpetui vicarii sacerdotis defuncti testamentarius tres marcas annui census in dotem vnius altaris de nostro et capituli nostri consensu in prefata ecclesia erigendi de rebus predicti defuncti in certis bonis emerit et ordinauerit, quod ydoneus presbiter uel diaconus, qui per prefatum Welislaum aut eo non extante per ebdomadarium maioris misse in predicta ecclesia ad eiusdem altaris ministerium fuerit presentatus, duas missas pro testamento et remedio anime supradicti defuncti singulis ebdomadis debeat celebrare et quum postea idem altarista ad officium gloriose virginis Marie in prefata ecclesia solempniter decantandum, si per hos et alias personas contigerit institui, ordinaretur, sicut hec omnia singu- latim et expresse in ordinacione supradicti testamenti inferius continentur, Nobisque pro parte predicti Welislai sit humiliter supplicatum, quatenus huiusmodi testamentum et ordinacionem ipsius dignaremur auctoritate nostri pontificii confirmare : Nos vero hanc supplicacionem piam et racionabilem esse censentes et ob hoc ei fore exaudicionis graciam comodandam, supradictum testamentum et omnia et singula in eius ordinacione sicut inferius apparet facta et conscripta ratificamus, approbamus et auctoritatis prefate munimine vna cum predicto nostro capitulo confirmamus. Tenor autem memorati testamenti nobis exhibiti sequitur in hec verba: In nomine domini Amen. Dignum est et consentaneum racioni, pias decedencium exequi voluntates et eorum votis taliter subuenire, ut agentes in carne concepta ad honorem dei sueque salutis intuitum desideria, que uel implere ommiserunt seu casu mortis preueniti perficere nequiuerunt, ad optatum finem viuencium studio perducantur. Ea propter ego Welislaus perpetuus vicarius ecclesie Olomucensis testamentarius et vnicus executor vltime voluntatis quondam Nicolai Romani dicte ecclesie vicarii de rebus michi per eum dimissis et fidei mee commissis disposicionem ipsius cupiens adimplere, tres marcas reddituum annuorum videlicet super judicio in villa Kyrczmans duas, quas penitus eiusdem ville dominus sub pena statuti in festo sancti Georgii per medium et in festo sancti Martini per medium singulis annis soluet, et vnam marcam in villa Prekas, de qua vicarius predicte ecclesie prebendatus in eadem villa singulis annis sub eadem pena in prefatis terminis prouidebit, (?) pro vno altari sub titulo et honore sancte Marie Magdalene in prefata ecclesia de consensu reuerendi patris nostri domini domini Johannis episcopi Olomucensis et honorabilis eiusdem ecclesie capituli erigendo pro salute et remedio anime prefati vicarii in huiusmodi altaris dotem perpetuam comparaui, ordinans 25
193 169. Johann Bischof von Olmütz genehmigt die Errichtung des Sct. Magdalenen-Altares in der Olmützer Domkirche. Dt. Olmütz, 3. November 1372. Dei et apostolice sedis gracia Olomucensis episcopus Johannes sacre aule cesaree cancellarius vniuersis christi fidelibus presencium literarum noticiam habituris eternam in domino salutem. Justum arbitramur ea, que ad honorem omnipotentis dei et cultum sui gloriosi nominis ordinantur, firmitatis robore stabiliri . Cum igitur dilectus in christo Welislaus presbiter, perpetuus ecclesie nostre vicarius, quondam Nicolai Romani eiusdem ecclesie perpetui vicarii sacerdotis defuncti testamentarius tres marcas annui census in dotem vnius altaris de nostro et capituli nostri consensu in prefata ecclesia erigendi de rebus predicti defuncti in certis bonis emerit et ordinauerit, quod ydoneus presbiter uel diaconus, qui per prefatum Welislaum aut eo non extante per ebdomadarium maioris misse in predicta ecclesia ad eiusdem altaris ministerium fuerit presentatus, duas missas pro testamento et remedio anime supradicti defuncti singulis ebdomadis debeat celebrare et quum postea idem altarista ad officium gloriose virginis Marie in prefata ecclesia solempniter decantandum, si per hos et alias personas contigerit institui, ordinaretur, sicut hec omnia singu- latim et expresse in ordinacione supradicti testamenti inferius continentur, Nobisque pro parte predicti Welislai sit humiliter supplicatum, quatenus huiusmodi testamentum et ordinacionem ipsius dignaremur auctoritate nostri pontificii confirmare : Nos vero hanc supplicacionem piam et racionabilem esse censentes et ob hoc ei fore exaudicionis graciam comodandam, supradictum testamentum et omnia et singula in eius ordinacione sicut inferius apparet facta et conscripta ratificamus, approbamus et auctoritatis prefate munimine vna cum predicto nostro capitulo confirmamus. Tenor autem memorati testamenti nobis exhibiti sequitur in hec verba: In nomine domini Amen. Dignum est et consentaneum racioni, pias decedencium exequi voluntates et eorum votis taliter subuenire, ut agentes in carne concepta ad honorem dei sueque salutis intuitum desideria, que uel implere ommiserunt seu casu mortis preueniti perficere nequiuerunt, ad optatum finem viuencium studio perducantur. Ea propter ego Welislaus perpetuus vicarius ecclesie Olomucensis testamentarius et vnicus executor vltime voluntatis quondam Nicolai Romani dicte ecclesie vicarii de rebus michi per eum dimissis et fidei mee commissis disposicionem ipsius cupiens adimplere, tres marcas reddituum annuorum videlicet super judicio in villa Kyrczmans duas, quas penitus eiusdem ville dominus sub pena statuti in festo sancti Georgii per medium et in festo sancti Martini per medium singulis annis soluet, et vnam marcam in villa Prekas, de qua vicarius predicte ecclesie prebendatus in eadem villa singulis annis sub eadem pena in prefatis terminis prouidebit, (?) pro vno altari sub titulo et honore sancte Marie Magdalene in prefata ecclesia de consensu reuerendi patris nostri domini domini Johannis episcopi Olomucensis et honorabilis eiusdem ecclesie capituli erigendo pro salute et remedio anime prefati vicarii in huiusmodi altaris dotem perpetuam comparaui, ordinans 25
Strana 194
194 et disponens, quod presbiter uel diaconus ydoneus infra annum nominetur preben- darius, quem ego presentauero aut me decedente maioris misse in prefata ecclesia ebdomadarius, cuius ad hoc potestas Sabbato occidente sole incipiat et reuoluta septimana usque ad horam, in qua sol occidit, perseueret et vnum presentet ex preben- dariis, qui, ut prefertur, sit presbiter aut diaconus et non alium, qui, si non plus saltim vno anno in officio prebendarie deseruierit, ecclesie curauerit presentare, duas missas vnam videlicet pro fidelibus defunctis, aliam de beata virgine cum commeroracione beate Marie Magdalene singulis ebdomadis sub pena duorum grossorum, quorum vnus cedat fabrice alter ebdomadario maioris misse, debeat celebrare et quod idem altarista eodem altari sine quolibet alio beneficio sit contentus . Et si pro officio diurno pariter et nocturno de beata virgine Maria in predicta ecclesia decantando ministros, qui speciali vocabulo mansionarii nuncupantur, in prefata ecclesia contigerit ordinari, desidero et expresse dispono, ut predictus altarista fiat et sit vnus ex illis de numero sacerdotum facturus deinceps officium predictis mansionariis imponendum. Et nos Bedricus decanus et capitulum memoratum supradictam ordinacionem piam et laudabilem sencientes et prehabita super hoc in nostro Capitulo deliberacione consensum nostrum vnanimiter adhibemus. In quorum omnium robur et memoriam sempiternam presentes littere nostro et capituli supradicti sigillis pendentibus sunt munite. Datum in eadem ecclesia Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo secundo die tercia Mensis Nouembris. (Orig. Perg. 2 h. Sig. im Olm. Kapitelarchive. Diese Urkunde ist an vielen Stellen durch Feuchte kaum leserlich; die bezüglichen Stellen sind gesperrt gedruckt.) 170. Wenzel von Mladějov bekennt, vom Markgrafen Johann das Dorf Raděcov zu Lehen erhalten zu haben. Dt. Aussee, 5. November 1372. Ego Wenczeslaus de Mladiegow serenissimi principis et domini, domini Johannis Marchionis Morauie prothonotarius recognosco tenore presencium vniuersis, me a dicto serenissimo principe et domino, domino Johanne Marchione Morauie domino meo generosissimo villam Radieczow integram et totam cum curia prediali, incolis, subsidibus, censibus, curticulis, taberna et molendino, piscinis, piscacionibus, agris cultis et incultis, riuis, riuulis, aucupibus, aucupacionibus, ortis, pomeriis, pratis, pascuis, montibus, vallibus et collibus, libertatibus et juribus, vsufructibus, prouentibus, pertinenciis et obuencionibus singulis et vniuersis, quibus- cumque nominibus uel vocabulis censeantur, pleno dominio, quam a honesta domina Margareta relicta quondam Johannis Ozerij suisque heredibus cum mea parata et prompta comparaui et emi pecunia, ab ipso domino vna cum heredibus meis masculini duntaxat sexus verum suscepi in feudum. Promittens bona et sincera fide eidem principi domino meo suisque heredibus et successoribus Marchionibus Morauie, de dicta villa et suis pertinenciis vna cum heredibus meis sexus masculini vera fide prout ipsa bona se extendunt, seruire, parere, obedire et intendere fideliter et intente, sicut verus et naturalis feudalis suo vero naturali
194 et disponens, quod presbiter uel diaconus ydoneus infra annum nominetur preben- darius, quem ego presentauero aut me decedente maioris misse in prefata ecclesia ebdomadarius, cuius ad hoc potestas Sabbato occidente sole incipiat et reuoluta septimana usque ad horam, in qua sol occidit, perseueret et vnum presentet ex preben- dariis, qui, ut prefertur, sit presbiter aut diaconus et non alium, qui, si non plus saltim vno anno in officio prebendarie deseruierit, ecclesie curauerit presentare, duas missas vnam videlicet pro fidelibus defunctis, aliam de beata virgine cum commeroracione beate Marie Magdalene singulis ebdomadis sub pena duorum grossorum, quorum vnus cedat fabrice alter ebdomadario maioris misse, debeat celebrare et quod idem altarista eodem altari sine quolibet alio beneficio sit contentus . Et si pro officio diurno pariter et nocturno de beata virgine Maria in predicta ecclesia decantando ministros, qui speciali vocabulo mansionarii nuncupantur, in prefata ecclesia contigerit ordinari, desidero et expresse dispono, ut predictus altarista fiat et sit vnus ex illis de numero sacerdotum facturus deinceps officium predictis mansionariis imponendum. Et nos Bedricus decanus et capitulum memoratum supradictam ordinacionem piam et laudabilem sencientes et prehabita super hoc in nostro Capitulo deliberacione consensum nostrum vnanimiter adhibemus. In quorum omnium robur et memoriam sempiternam presentes littere nostro et capituli supradicti sigillis pendentibus sunt munite. Datum in eadem ecclesia Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo secundo die tercia Mensis Nouembris. (Orig. Perg. 2 h. Sig. im Olm. Kapitelarchive. Diese Urkunde ist an vielen Stellen durch Feuchte kaum leserlich; die bezüglichen Stellen sind gesperrt gedruckt.) 170. Wenzel von Mladějov bekennt, vom Markgrafen Johann das Dorf Raděcov zu Lehen erhalten zu haben. Dt. Aussee, 5. November 1372. Ego Wenczeslaus de Mladiegow serenissimi principis et domini, domini Johannis Marchionis Morauie prothonotarius recognosco tenore presencium vniuersis, me a dicto serenissimo principe et domino, domino Johanne Marchione Morauie domino meo generosissimo villam Radieczow integram et totam cum curia prediali, incolis, subsidibus, censibus, curticulis, taberna et molendino, piscinis, piscacionibus, agris cultis et incultis, riuis, riuulis, aucupibus, aucupacionibus, ortis, pomeriis, pratis, pascuis, montibus, vallibus et collibus, libertatibus et juribus, vsufructibus, prouentibus, pertinenciis et obuencionibus singulis et vniuersis, quibus- cumque nominibus uel vocabulis censeantur, pleno dominio, quam a honesta domina Margareta relicta quondam Johannis Ozerij suisque heredibus cum mea parata et prompta comparaui et emi pecunia, ab ipso domino vna cum heredibus meis masculini duntaxat sexus verum suscepi in feudum. Promittens bona et sincera fide eidem principi domino meo suisque heredibus et successoribus Marchionibus Morauie, de dicta villa et suis pertinenciis vna cum heredibus meis sexus masculini vera fide prout ipsa bona se extendunt, seruire, parere, obedire et intendere fideliter et intente, sicut verus et naturalis feudalis suo vero naturali
Strana 195
195 domino et legittimo paret, seruit, obedit et intendit, bonum suum prosequens ubique et malum precauens omni tempore et loco publice et occulte. In cuius rei euidenciam sigillum meum, in testimonium vero nobilium dominorum domini Benessii de Crawarn alias de Straznycz camerarii Olomuczensis Czude supremi, domini Styborii de Czymburg alias de Towaczow, domini Wokonis de Crawarn alias de Gyczyn, domini Pothe de Holstayn necnon strenui militis domini Vnkonis de Magietyn et Benessii de Strzietez sigilla presentibus sunt appensa. Datum Ausau Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo Secundo. Sexta feria post festum omnium sanctorum Anno LXXII." (Orig. Perg. mit 7 h. Sig. im ständ. Archive n. 75 inter Miscell.) 171. Ješko von Ochozi bekennt, vom Markgrafen Johann gewisse Güter zu Lehen empfangen zu haben. Dt. Bludov, 27. November 1372. Ego Jesco dictus Ochozka de Ochozie vniuersis, ad quos presentes peruenerint, cupio fore notum. Quod in recompensam fidelium seruiminum intentorum illustrissimo principi et domino, domino Johanni Marchioni Morauie per me fideliter exhibitorum, et in posterum diligencius exhibendorum, bona videlicet in villa Drahonowicz curiam vnius arature cum pratis, pomeriis et siluis ad eandem curiam pertinentibus, et tres laneos censuales, duas magnas et duas paruas curticulas ac partem jurispatronatus ecclesie parrochialis ibidem cum omnibus et singulis eorum pertinenciis, agris cultis et incultis, aquis, riuis, libertatibus, juribus, vsufructibus, prouentibus et obuencionibus vniuersis et singulis, quibuscumque nominibus censeantur, ab eodem domino .. Marchione et suis heredibus Marchionibus Morauie, pro me et meis heredibus masculini sexus dumtaxat suscepi verum in feudum et assumpsi, promittens meo et meorum heredum prefatorum nomine bona fide sine dolo, prefato domino . . Marchioni et suis heredibus, Marchionibus Morauie, de prefatis bonis et eorum vniuersis pertinenciis, ab eis in feudum susceptis, perhenniter deseruire, obedire, intendere, obsequi fideliter et parere, sicuti veri feudales suis naturalibus et legittimis dominis deseruiunt, obediunt, parent, obsecuntur et intendunt, bonum eorum prosequendo et malum precauendo, in omni loco publice et occulte. In cuius rei testimonium mei, et ad mee peticionis instanciam nobilium dominorum Petri Hecht de Rossicz, Smylonis de Lescznicz, et Jesconis de Crzy- zanow, prefati domini Marchionis feudalium, sigilla presenti pagine sunt appensa. Datum Bludow Anno domini Millesimo Trecentesimo, Septuagesimo secundo, sabato post festum gloriose virginis et martiris Katherine. (Orig. Perg. mit 4 h. Sig. im ständ. Archive n. 67 inter Miscell.) 25*
195 domino et legittimo paret, seruit, obedit et intendit, bonum suum prosequens ubique et malum precauens omni tempore et loco publice et occulte. In cuius rei euidenciam sigillum meum, in testimonium vero nobilium dominorum domini Benessii de Crawarn alias de Straznycz camerarii Olomuczensis Czude supremi, domini Styborii de Czymburg alias de Towaczow, domini Wokonis de Crawarn alias de Gyczyn, domini Pothe de Holstayn necnon strenui militis domini Vnkonis de Magietyn et Benessii de Strzietez sigilla presentibus sunt appensa. Datum Ausau Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo Secundo. Sexta feria post festum omnium sanctorum Anno LXXII." (Orig. Perg. mit 7 h. Sig. im ständ. Archive n. 75 inter Miscell.) 171. Ješko von Ochozi bekennt, vom Markgrafen Johann gewisse Güter zu Lehen empfangen zu haben. Dt. Bludov, 27. November 1372. Ego Jesco dictus Ochozka de Ochozie vniuersis, ad quos presentes peruenerint, cupio fore notum. Quod in recompensam fidelium seruiminum intentorum illustrissimo principi et domino, domino Johanni Marchioni Morauie per me fideliter exhibitorum, et in posterum diligencius exhibendorum, bona videlicet in villa Drahonowicz curiam vnius arature cum pratis, pomeriis et siluis ad eandem curiam pertinentibus, et tres laneos censuales, duas magnas et duas paruas curticulas ac partem jurispatronatus ecclesie parrochialis ibidem cum omnibus et singulis eorum pertinenciis, agris cultis et incultis, aquis, riuis, libertatibus, juribus, vsufructibus, prouentibus et obuencionibus vniuersis et singulis, quibuscumque nominibus censeantur, ab eodem domino .. Marchione et suis heredibus Marchionibus Morauie, pro me et meis heredibus masculini sexus dumtaxat suscepi verum in feudum et assumpsi, promittens meo et meorum heredum prefatorum nomine bona fide sine dolo, prefato domino . . Marchioni et suis heredibus, Marchionibus Morauie, de prefatis bonis et eorum vniuersis pertinenciis, ab eis in feudum susceptis, perhenniter deseruire, obedire, intendere, obsequi fideliter et parere, sicuti veri feudales suis naturalibus et legittimis dominis deseruiunt, obediunt, parent, obsecuntur et intendunt, bonum eorum prosequendo et malum precauendo, in omni loco publice et occulte. In cuius rei testimonium mei, et ad mee peticionis instanciam nobilium dominorum Petri Hecht de Rossicz, Smylonis de Lescznicz, et Jesconis de Crzy- zanow, prefati domini Marchionis feudalium, sigilla presenti pagine sunt appensa. Datum Bludow Anno domini Millesimo Trecentesimo, Septuagesimo secundo, sabato post festum gloriose virginis et martiris Katherine. (Orig. Perg. mit 4 h. Sig. im ständ. Archive n. 67 inter Miscell.) 25*
Strana 196
196 172. Johann, Bischof von Olmütz, entscheidet den Streit zwischen den Unterthanen des Prager Erzbischofs in Kojetein und zwischen den Unterthanen des Olm. Kapitels in Uherčic. Dt. Kremsier, 12. Dezember 1372. In nomine domini Amen. Dei et Apostolice Sedis gracia Olomucensis episcopus sacre Imperialis Aule cancellarius Johannes ad noticiam singulorum, quorum interest uel interesse poterit in futurum, deducimus per presentes . Quod nos in causa vertente inter homines et incolas opidi Chogetin ex vna, ac homines et incolas ville Aurziczicz parte ex altera super impignoracionibus, spoliis, strage, uulneracionibus hominum, hincinde dissen- siosionibus, controuersiis, iniuriis, verbis inconpositis inter ipsos motis factis et ventillatis per reuerendissimum in Christo patrem et dominum dominum Johannem Archiepiscopum Pragensem Apostolice Sedis legatum nomine et vice dictorum hominum in Cogetyn necnon per carissimos fratres nostros Fridericum decanum et capitulum nostre ecclesie Olomucensis ipsorum hominum in Aurziczicz nomine in arbitrum, arbitratorem, diffinitorem et amicabilem compositorem de alto et basso concorditer assumpti et electi, visis receptis et auditis parcium ambarum hincinde juribus, informacionibus et allegacionibus iuxta consilium et informacionem honorabilis viri domini Nicolai, prepositi Brunnencis fratris nostri carissimi, pronuncciauimus et declara- uimus prout presentibus dei nomine invocato pronuncciamus, decernimus, declaramus, laudamus, sentenciamus arbitramur, mandamus, volumus, dicimus et auctoritate qua fungimur finaliter diffinimus. Primo quod antedicti homines vtrobique tam domini archiepiscopi Pragensis quam Olomucensis capituli omnibus simpliciter inimiciis et rancoribus depositis integro cordis affectu absque omnis doli malicia amenitatem perfecte amicicie obseruare debeant et se mutuo perpetuis temporibus tractare fauorabiliter et benigne, neque displicenciarum huiusmodi, que inter eos viguerunt hactenus, vmquam aliquo tempore publice uel occulte agere recidiuum . Secundo quod excessus hincinde perpetrati in impignoracionibus, spoliis, strage, et uulne- racionibus hominum, verbis inconpositis seu alio quouis modo vtrobique bona fide et absque cuiuslibet doli versucia remitti debeant, ita quod nulli parcium versus aliam ammodo super hiis jus, accio seu queuis impeticio reseruetur. Tercio quod homines vniuersitatis in Cogetyn sub domini archiepiscopi degentes dominio suis cohabitatoribus, et homines capituli suis cohabitatoribus, vxoribus, filiis et amicis eorum super talibus offensis infra hinc et festum pasce proximum ita satisfacere debeant, vt contenti decenter non habeant ammodo nisi de consolacione letari et sicut premissum est, super hiis partes ambe se nullatenus mutuo inquietent. Quarto quod homines capituli, si volunt, data solucione consueti census annui vtantur pascuis camporum in Cogetyn pertinencium, quemadmodum hactenus facere consueuerunt sub pena ducentarum marcarum grossorum pagamenti Morauici, quas in eum casum, vbi homines domini archiepiscopi contrafecerint, ipsi domino archiepiscopo et vbi homines capituli contrauenerint, ipsi capitulo tocies, quocies contrafactum seu contrauentum fuerit in toto uel in qualibet eius parte absque diminucione seu contradiccione qualibet ad integrum soluere tenebuntur. Reseruantes nobis dictarum marcarum pronunc-
196 172. Johann, Bischof von Olmütz, entscheidet den Streit zwischen den Unterthanen des Prager Erzbischofs in Kojetein und zwischen den Unterthanen des Olm. Kapitels in Uherčic. Dt. Kremsier, 12. Dezember 1372. In nomine domini Amen. Dei et Apostolice Sedis gracia Olomucensis episcopus sacre Imperialis Aule cancellarius Johannes ad noticiam singulorum, quorum interest uel interesse poterit in futurum, deducimus per presentes . Quod nos in causa vertente inter homines et incolas opidi Chogetin ex vna, ac homines et incolas ville Aurziczicz parte ex altera super impignoracionibus, spoliis, strage, uulneracionibus hominum, hincinde dissen- siosionibus, controuersiis, iniuriis, verbis inconpositis inter ipsos motis factis et ventillatis per reuerendissimum in Christo patrem et dominum dominum Johannem Archiepiscopum Pragensem Apostolice Sedis legatum nomine et vice dictorum hominum in Cogetyn necnon per carissimos fratres nostros Fridericum decanum et capitulum nostre ecclesie Olomucensis ipsorum hominum in Aurziczicz nomine in arbitrum, arbitratorem, diffinitorem et amicabilem compositorem de alto et basso concorditer assumpti et electi, visis receptis et auditis parcium ambarum hincinde juribus, informacionibus et allegacionibus iuxta consilium et informacionem honorabilis viri domini Nicolai, prepositi Brunnencis fratris nostri carissimi, pronuncciauimus et declara- uimus prout presentibus dei nomine invocato pronuncciamus, decernimus, declaramus, laudamus, sentenciamus arbitramur, mandamus, volumus, dicimus et auctoritate qua fungimur finaliter diffinimus. Primo quod antedicti homines vtrobique tam domini archiepiscopi Pragensis quam Olomucensis capituli omnibus simpliciter inimiciis et rancoribus depositis integro cordis affectu absque omnis doli malicia amenitatem perfecte amicicie obseruare debeant et se mutuo perpetuis temporibus tractare fauorabiliter et benigne, neque displicenciarum huiusmodi, que inter eos viguerunt hactenus, vmquam aliquo tempore publice uel occulte agere recidiuum . Secundo quod excessus hincinde perpetrati in impignoracionibus, spoliis, strage, et uulne- racionibus hominum, verbis inconpositis seu alio quouis modo vtrobique bona fide et absque cuiuslibet doli versucia remitti debeant, ita quod nulli parcium versus aliam ammodo super hiis jus, accio seu queuis impeticio reseruetur. Tercio quod homines vniuersitatis in Cogetyn sub domini archiepiscopi degentes dominio suis cohabitatoribus, et homines capituli suis cohabitatoribus, vxoribus, filiis et amicis eorum super talibus offensis infra hinc et festum pasce proximum ita satisfacere debeant, vt contenti decenter non habeant ammodo nisi de consolacione letari et sicut premissum est, super hiis partes ambe se nullatenus mutuo inquietent. Quarto quod homines capituli, si volunt, data solucione consueti census annui vtantur pascuis camporum in Cogetyn pertinencium, quemadmodum hactenus facere consueuerunt sub pena ducentarum marcarum grossorum pagamenti Morauici, quas in eum casum, vbi homines domini archiepiscopi contrafecerint, ipsi domino archiepiscopo et vbi homines capituli contrauenerint, ipsi capitulo tocies, quocies contrafactum seu contrauentum fuerit in toto uel in qualibet eius parte absque diminucione seu contradiccione qualibet ad integrum soluere tenebuntur. Reseruantes nobis dictarum marcarum pronunc-
Strana 197
197 ciacionis, declaracionis, decreti, laudi, arbitrii, mandati seu voluntatis et diffinicionis super premissis et quolibet premissorum, quocies et quam opus fuerit, declaracionem, emendacionem et interpretacionem. Que quidem declaracionem, decretum, arbitrium, mandatum et pro- nuncciacionem nostra ipse partes approbauerunt, emologauerunt, laudauerunt, expresso consensu ac facto grata et rata habuerunt. Latum et lectum extitis presens arbitrium ac per partes predictas consensu expresso emologatum in domo nostra episcopali in Chremsir presentibus honorabilibus et discretis viris et dominis Nicolao Brunnensi et Alberto Chremisirensis ecclesiarum prepositis, magistro Conrado decano Spirensi, imperialis aule prothonotario, Johanne dicto Czetrwang de Glacz, magistro camere nostre, nobilibus Swrczone de Donka, Marquardo de Wolffsperg, militibus Jenczone de Arnoltouicz, Jenykone de Dobroticz et Woyetychio de Malhoticz et aliis pluribus fidedignis . In quorum omnium euidens testimonium et ad habundacioris cautele presidium presentes literas scribi mandauimus nostro maiori sigillo pendenti roboratas . Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo secundo, die dominico proximo Ante festum sancte Lucie Virginis. Et ego Gregorius olim Petri de Hungaricalibroda clericus Olomucensis dyocesis publicus auctoritate imperiali notarius, predictis pronuncciacioni, declaracioni, decreto, laudo, arbitrio, mandato siue voluntati dicto et diffinicioni emologacioni et ratificacioni ac omnibus et singulis premissis, dum sic fierent et agerentur, vna cum prenominatis testibus presens interfui, eaque sic fieri vidi et audiui, ac de mandato reuerendi in Christo patris et domini domini mei Olomucensis episcopi sacre imperialis aule cancellarii predicti propria manu conscribi signoque et nomine meis consuetis consignaui requisitus in testimonium omnium premissorum. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Kapitelarchive.) 173. Dinhard von Třebětitz bekennt, vom Markgrafen Johann gewisse Güter zu Lehen erhalten zu haben. Dt. Eichhorn, 12. Dezember 1372. Ego Dynhardus de Trziebieticz notumfacio tenore presencium inspectoribus vniuersis. Quod in recompensam fidelium seruiminum intentorum magnifico et illustri principi domino Johanni Marchioni Morauie per me exhibitorum et adhuc sedule et fideliter exhibendorum, bona ipsius in villa Trziebieticz, puta quartam partem municionis, tres laneos censuales, vnum laneum silue, et vnam curiam desolatam, cum omnibus eorum pertinenciis, juribus. libertatibus et pleno dominio et cum singulis vtilitatibus ab eodem domino .. Marchione pro me et meis heredibus masculini sexus verum in feudum suscepi. Et respectu predictorum bonorum in feudum susceptorum prefato domino .. Marchioni et suis heredibus, bona mea hereditaria in predicta villa Trziebieticz videlicet tres partes municionis, decem et septem laneos minus vno quartali censuales, tres laneos silue et alteram dimidiam araturam cum omnibus et singulis eorum pertinenciis, nichil penitus excludendo, infeudaui ac feudo supposui viceuersa, promittens meo et heredum meorum nomine, bona fide sine dolo, ipsis domino .
197 ciacionis, declaracionis, decreti, laudi, arbitrii, mandati seu voluntatis et diffinicionis super premissis et quolibet premissorum, quocies et quam opus fuerit, declaracionem, emendacionem et interpretacionem. Que quidem declaracionem, decretum, arbitrium, mandatum et pro- nuncciacionem nostra ipse partes approbauerunt, emologauerunt, laudauerunt, expresso consensu ac facto grata et rata habuerunt. Latum et lectum extitis presens arbitrium ac per partes predictas consensu expresso emologatum in domo nostra episcopali in Chremsir presentibus honorabilibus et discretis viris et dominis Nicolao Brunnensi et Alberto Chremisirensis ecclesiarum prepositis, magistro Conrado decano Spirensi, imperialis aule prothonotario, Johanne dicto Czetrwang de Glacz, magistro camere nostre, nobilibus Swrczone de Donka, Marquardo de Wolffsperg, militibus Jenczone de Arnoltouicz, Jenykone de Dobroticz et Woyetychio de Malhoticz et aliis pluribus fidedignis . In quorum omnium euidens testimonium et ad habundacioris cautele presidium presentes literas scribi mandauimus nostro maiori sigillo pendenti roboratas . Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo secundo, die dominico proximo Ante festum sancte Lucie Virginis. Et ego Gregorius olim Petri de Hungaricalibroda clericus Olomucensis dyocesis publicus auctoritate imperiali notarius, predictis pronuncciacioni, declaracioni, decreto, laudo, arbitrio, mandato siue voluntati dicto et diffinicioni emologacioni et ratificacioni ac omnibus et singulis premissis, dum sic fierent et agerentur, vna cum prenominatis testibus presens interfui, eaque sic fieri vidi et audiui, ac de mandato reuerendi in Christo patris et domini domini mei Olomucensis episcopi sacre imperialis aule cancellarii predicti propria manu conscribi signoque et nomine meis consuetis consignaui requisitus in testimonium omnium premissorum. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Kapitelarchive.) 173. Dinhard von Třebětitz bekennt, vom Markgrafen Johann gewisse Güter zu Lehen erhalten zu haben. Dt. Eichhorn, 12. Dezember 1372. Ego Dynhardus de Trziebieticz notumfacio tenore presencium inspectoribus vniuersis. Quod in recompensam fidelium seruiminum intentorum magnifico et illustri principi domino Johanni Marchioni Morauie per me exhibitorum et adhuc sedule et fideliter exhibendorum, bona ipsius in villa Trziebieticz, puta quartam partem municionis, tres laneos censuales, vnum laneum silue, et vnam curiam desolatam, cum omnibus eorum pertinenciis, juribus. libertatibus et pleno dominio et cum singulis vtilitatibus ab eodem domino .. Marchione pro me et meis heredibus masculini sexus verum in feudum suscepi. Et respectu predictorum bonorum in feudum susceptorum prefato domino .. Marchioni et suis heredibus, bona mea hereditaria in predicta villa Trziebieticz videlicet tres partes municionis, decem et septem laneos minus vno quartali censuales, tres laneos silue et alteram dimidiam araturam cum omnibus et singulis eorum pertinenciis, nichil penitus excludendo, infeudaui ac feudo supposui viceuersa, promittens meo et heredum meorum nomine, bona fide sine dolo, ipsis domino .
Strana 198
198 Marchioni et suis heredibus ac successoribus .. Marchionibus Morauie tamquam nostris veris naturalibus et legittimis dominis omnem veram fidem, seruitutem debitam et fidelitatem sinceram, bonum eorum prosequi, et malum precauere vbique publice et occulte, ipsique Domino . . Marchioni heredibus et successoribus suis . . Marchionibus Morauie de prefatis omnibus bonis in feudum susceptis et feudo suppositis intendere, obedire, seruire, obsequi fideliter et parere, sicut veri feudales suis naturalibus et legittimis dominis intendunt, obediunt, seruiunt, obsecuntur et parent. In cuius rei testimonium et robur mei et ad mee peticionis instanciam strenuorum virorum dominorum Petri Hecht de Rossicz et Vnconis de Magietin, ac discretorum virorum Sezeme de Placzissowicz, Vlrici de Maryz et Chwalonis Rzzawy, prefati domini .. Marchionis feudalium, sigilla presenti pagine sunt appensa. Datum Weuerzi. Anno domini Millesimo, Trecentesimo Septuagesimo secundo, dominica tercia in Aduentu, qua canitur Gaudete in domino semper. (Orig. Perg. 6 h. Sig. im ständ. Archive n. 72 inter Miscell.) 174. Kaiser Karl IV. bestätiget dem Neplach von Ostrow das ihm von Agnes, Herzogin von Schweidnitz und Jauer verschriebene Dorf Neroschow bei Grätz. Dt. Mühlberg, 14. Dezember 1372. Wir Karl von gotes gnaden Romischer Keiser zu allen czeiten merer des Reichs vnd Kunig czu Beheim bekennen vnd tun kunt offenlich mit disem brieff allen den, die yn sehen oder horen lesen. Wanne die hochgeborne Agnes Herczoginne zu der Swidnicz vnd czum Jawer, vnsir liebe Mume vnd furstynne, vnserm lieben getrewen Neplachen von Ostrow das Dorff Neroschow, gelegen in dem Wichpilde zu Grecz, mit czweyen Schocken geltes, mit welden, wisen vnd sinen czugehorungen verschriben vnd geben hat, als das in iren briefen, die sie dem vorgenanten Neplach geben hat, volkomenlicher ist begriffen, vnd wanne nach tode der egenante vnsir Mumen die vorgenanten Herczogtumen vnd Herschefte czu der Swidnicz vnd zum Jawer an vns, den durchleuchtigen Wenczlaw Kunig zu Beheim, vnsern Son, die Cronen vnd das kunigreich czu Behem erblich vnd von rechte gesellet, des haben wir durch getrewer Dinste willen, die vns vnd der egenanten vnsir Mumen der egenante Neplach getan hat, teglichen tut vnd noch tun sal vnd mag in kunftigen czeiten, mit wolbedachten mute vnd rechter wissen zu sulhem verschreiben vnd gabe des vor- genanten Dorfes gnediclich vnsern willen getan vnd gegeben, tun vnd geben, mit crafte dicz briefs gnediclichen, also, das der egenante Neplach das vorgenante Dorff mit allen sinen czugehorungen, als verre dasselbe Dorff vnser Kunigliches eygen gut nicht ist, furbas mer haben, halten vnd besiczen sulle in all der masse vnd rechten, als das in der egenanten vnsir Mumen briefen, die er von ir doruber hat, begriffen ist. Mit urkunde dicz briefs versigelt mit vnserm keiserlichen Maiestat Insigel, der geben ist zu Mulberg nach Crists gepurt dreiczenhundert Jare, dornach in dem czweivndsibenczigisten Jare, an dem nehsten
198 Marchioni et suis heredibus ac successoribus .. Marchionibus Morauie tamquam nostris veris naturalibus et legittimis dominis omnem veram fidem, seruitutem debitam et fidelitatem sinceram, bonum eorum prosequi, et malum precauere vbique publice et occulte, ipsique Domino . . Marchioni heredibus et successoribus suis . . Marchionibus Morauie de prefatis omnibus bonis in feudum susceptis et feudo suppositis intendere, obedire, seruire, obsequi fideliter et parere, sicut veri feudales suis naturalibus et legittimis dominis intendunt, obediunt, seruiunt, obsecuntur et parent. In cuius rei testimonium et robur mei et ad mee peticionis instanciam strenuorum virorum dominorum Petri Hecht de Rossicz et Vnconis de Magietin, ac discretorum virorum Sezeme de Placzissowicz, Vlrici de Maryz et Chwalonis Rzzawy, prefati domini .. Marchionis feudalium, sigilla presenti pagine sunt appensa. Datum Weuerzi. Anno domini Millesimo, Trecentesimo Septuagesimo secundo, dominica tercia in Aduentu, qua canitur Gaudete in domino semper. (Orig. Perg. 6 h. Sig. im ständ. Archive n. 72 inter Miscell.) 174. Kaiser Karl IV. bestätiget dem Neplach von Ostrow das ihm von Agnes, Herzogin von Schweidnitz und Jauer verschriebene Dorf Neroschow bei Grätz. Dt. Mühlberg, 14. Dezember 1372. Wir Karl von gotes gnaden Romischer Keiser zu allen czeiten merer des Reichs vnd Kunig czu Beheim bekennen vnd tun kunt offenlich mit disem brieff allen den, die yn sehen oder horen lesen. Wanne die hochgeborne Agnes Herczoginne zu der Swidnicz vnd czum Jawer, vnsir liebe Mume vnd furstynne, vnserm lieben getrewen Neplachen von Ostrow das Dorff Neroschow, gelegen in dem Wichpilde zu Grecz, mit czweyen Schocken geltes, mit welden, wisen vnd sinen czugehorungen verschriben vnd geben hat, als das in iren briefen, die sie dem vorgenanten Neplach geben hat, volkomenlicher ist begriffen, vnd wanne nach tode der egenante vnsir Mumen die vorgenanten Herczogtumen vnd Herschefte czu der Swidnicz vnd zum Jawer an vns, den durchleuchtigen Wenczlaw Kunig zu Beheim, vnsern Son, die Cronen vnd das kunigreich czu Behem erblich vnd von rechte gesellet, des haben wir durch getrewer Dinste willen, die vns vnd der egenanten vnsir Mumen der egenante Neplach getan hat, teglichen tut vnd noch tun sal vnd mag in kunftigen czeiten, mit wolbedachten mute vnd rechter wissen zu sulhem verschreiben vnd gabe des vor- genanten Dorfes gnediclich vnsern willen getan vnd gegeben, tun vnd geben, mit crafte dicz briefs gnediclichen, also, das der egenante Neplach das vorgenante Dorff mit allen sinen czugehorungen, als verre dasselbe Dorff vnser Kunigliches eygen gut nicht ist, furbas mer haben, halten vnd besiczen sulle in all der masse vnd rechten, als das in der egenanten vnsir Mumen briefen, die er von ir doruber hat, begriffen ist. Mit urkunde dicz briefs versigelt mit vnserm keiserlichen Maiestat Insigel, der geben ist zu Mulberg nach Crists gepurt dreiczenhundert Jare, dornach in dem czweivndsibenczigisten Jare, an dem nehsten
Strana 199
199 Dinstag nach sant Lucie tage, Vnser Reiche in dem Sibenvndezwenczigisten vnd des Keisertums in dem Achczehenden Jaren. Per dominum Magistrum Curie Nicolaus Camincensis prepositus. Auf der anderen Seite: R. Johannes Lust. (Das Original auf Pergament mit einem grossen stark abgewetzten Doppelsiegel im m. Landesarchive sub Nr. 74 unter den Miscellen.) 175. Die Stadt Brünn verspricht, nach dem Tode des Markgrafen Johann nur seinen Sohn Jodok als Herrn anzuerkennen. Dt. Brünn, 19. Dezember 1372. Nos . . Judex et . . Jurati ciues totaque communitas diuitum et pauperum ciuitatis Brunnensis notumfacimus tenore presencium vniuersis. Quod iussu et mandato serenissimi principis domini Johannis Marchionis Morauie, domini nostri graciosissimi, promittimus bona fide, quolibet sine dolo, illustrem principem dominum Jodocum, ipsius filium primogenitum, post ipsius nostri domini, domini Johannis obitum legittimo habere pro domino, sibique in omnibus obedire humiliter et subesse tanquam vero nostro domino naturali, ac ad ipsum dominum Jodocum et nullum alium, sicut ad naturale dominium fide et obediencia semper habere respectum. Presencium nostre ciuitatis sub appenso sigillo testimonio litterarum. Datum Brune, Anno domini millesimo Trecentesimo Septuagesimo secundo, dominica quarta in aduentu, qua canitur Memento nostri domine. (Orig. Perg. h. Sig. im ständ. Archive n. 83 inter Miscell.) 176. Die Stadt Olmütz verspricht, nach dem Tode des Markgrafen Johann nur seinen Sohn Jodok als Herrn anzuerkennen. Dt. 19. Dezember 1372. Nos .. Judex et . . Jurati ciues totaque communitas diuitum et pauperum ciuitatis Olomucz recognoscimus tenore presencium vniuersis. Quod iussu et mandato illustrissimi principis, domini et domini Johannis Marchionis Morauie generosissimi domini nostri, pro- mittimus bona fide, quolibet sine dolo, illustrem principem dominum Jodocum ipsius filium primogenitum post ipsius domini nostri, domini Johannis, decessum legittimo habere pro domino et sibi in omnibus obedire humiliter et subesse, tamquam vero nostro domino naturali, ac ad ipsum et nullum ad alium sicut ad naturalem dominum fide et obediencia semper habere respectum. Harum quibus sigillum maius nostre ciuitatis de certa nostra sciencia appensum est testimonio literarum. Datum die dominica ante diem Natiuitatis domini proxima sub Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo Secundo. (Orig. Perg. h. Sig. im ständ. Archive inter Miscell. n. 76.)
199 Dinstag nach sant Lucie tage, Vnser Reiche in dem Sibenvndezwenczigisten vnd des Keisertums in dem Achczehenden Jaren. Per dominum Magistrum Curie Nicolaus Camincensis prepositus. Auf der anderen Seite: R. Johannes Lust. (Das Original auf Pergament mit einem grossen stark abgewetzten Doppelsiegel im m. Landesarchive sub Nr. 74 unter den Miscellen.) 175. Die Stadt Brünn verspricht, nach dem Tode des Markgrafen Johann nur seinen Sohn Jodok als Herrn anzuerkennen. Dt. Brünn, 19. Dezember 1372. Nos . . Judex et . . Jurati ciues totaque communitas diuitum et pauperum ciuitatis Brunnensis notumfacimus tenore presencium vniuersis. Quod iussu et mandato serenissimi principis domini Johannis Marchionis Morauie, domini nostri graciosissimi, promittimus bona fide, quolibet sine dolo, illustrem principem dominum Jodocum, ipsius filium primogenitum, post ipsius nostri domini, domini Johannis obitum legittimo habere pro domino, sibique in omnibus obedire humiliter et subesse tanquam vero nostro domino naturali, ac ad ipsum dominum Jodocum et nullum alium, sicut ad naturale dominium fide et obediencia semper habere respectum. Presencium nostre ciuitatis sub appenso sigillo testimonio litterarum. Datum Brune, Anno domini millesimo Trecentesimo Septuagesimo secundo, dominica quarta in aduentu, qua canitur Memento nostri domine. (Orig. Perg. h. Sig. im ständ. Archive n. 83 inter Miscell.) 176. Die Stadt Olmütz verspricht, nach dem Tode des Markgrafen Johann nur seinen Sohn Jodok als Herrn anzuerkennen. Dt. 19. Dezember 1372. Nos .. Judex et . . Jurati ciues totaque communitas diuitum et pauperum ciuitatis Olomucz recognoscimus tenore presencium vniuersis. Quod iussu et mandato illustrissimi principis, domini et domini Johannis Marchionis Morauie generosissimi domini nostri, pro- mittimus bona fide, quolibet sine dolo, illustrem principem dominum Jodocum ipsius filium primogenitum post ipsius domini nostri, domini Johannis, decessum legittimo habere pro domino et sibi in omnibus obedire humiliter et subesse, tamquam vero nostro domino naturali, ac ad ipsum et nullum ad alium sicut ad naturalem dominum fide et obediencia semper habere respectum. Harum quibus sigillum maius nostre ciuitatis de certa nostra sciencia appensum est testimonio literarum. Datum die dominica ante diem Natiuitatis domini proxima sub Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo Secundo. (Orig. Perg. h. Sig. im ständ. Archive inter Miscell. n. 76.)
Strana 200
200 177. Hanuš von Ledeč erklärt, vom Markgrafen Johann gewisse Güter zu Lehen erhalten zu haben. Dt. Eichhorn, 21. Dezember 1372. Ego Hanuscho de Ledecz notumfacio presencium inspectoribus vniuersis. Quod in recompensam seruiminum intentorum illustri principi et magnifico domino Johanni, Marchioni Morauie, per (me) exhibitorum et adhuc sedule ac fideliter exhibendorum, bona ipsius in villa Nyempcziczky, prope ciuitatem Pohrlicz sita, videlicet octo laneos censuales et vnum pratum, cum omnibus eorum pertinenciis jure, dominio, libertate, vtilitatibus, prouentibus et obuencionibus vniuersis, quibuscumque nominibus censeantur, verum in feudum pro me et meis masculini sexus legittimis heredibus ab eodem domino marchione suscepi. Promittens meis cum heredibus antedictis, bona fide sine dolo, ipsi domino .. Marchioni, heredibus el successoribus suis . . Marchionibus Morauie, tamquam nostris veris naturalibus et legittimis dominis, omnem veram fidem, seruitutem debitam, et fidelitatem sinceram, bonum eorum prosequi, et malum precauere vbique publice et occulte, et de predictis bonis et eorum pertinenciis vniuersis intendere, seruire, obsequi fideliter et parere, sicuti veri feudales, suis legittimis et naturalibus dominis intendunt, obediunt, seruiunt, obsecuntur et parent. In cuius rei testimonium et robur, mei et ad mee peticionis instanciam nobilium virorum dominorum Henslini et Georgii fratrum de Byethow, Smylonis de Lescznicz, Petri Hecht de Rossicz, et Vnconis de Magietin sigilla presenti pagine sunt appensa. Datum Weuerzi, die sancli Thome apostoli, Anno domini M'CCC° Septuagesimo secundo. (Orig. Perg. 6 h. Sig. im ständ. Archive n. 65 inter Miscell.) 178. Das Olmützer Kapitel gestattet dem vicarius perpetuus dieser Kirche, Albert, das Gericht in dem Dorfe Krémany anzukaufen. Dt. Olmütz 1372 s. d. Nos Fridericus decanus et capitulum Olomucense notumfacimus presencium inspectoribus vniuersis . Quod constitus coram nobis in ecclesia nostra capitulariter congregatis discretus vir Albertus perpetuus vicarius in prefata ecclesia proposuit, quod cum ipse judicium ville Kirczmans, spectantis ad suam vicariam, apud strenuum virum Bohuskam de Kokor perpetuum eiusdem ville judicem eo, quod idem Bohuska nimis erat sibi et predicte ville hominibus onerosus, suis propriis pecuniis comparasset, vt per hoc ab eisdem hominibus grauis prefati Bohuskonis infestacio tolleretur, demum vero discreto viro Weliconi perpetuo vicario ecclesie memorate testamentario quondam Romani, perpetui vicarii prefate ecclesie, duas marcas red dituum emptas ipsius Romani pecuniis persoluendas de prediis, redditibus et aliis eisdem judicii fructibus et vtilitatibus pro altari ex nouo in prefata ecclesia pro remedio anime prefati Romani fundando racionabiliter vendidisset, nobis cum instancia supplicando, quatenus huius- modi vendicionis et empcionis contractum admittere et ecclesie prefate sigillo firmare vellemus.
200 177. Hanuš von Ledeč erklärt, vom Markgrafen Johann gewisse Güter zu Lehen erhalten zu haben. Dt. Eichhorn, 21. Dezember 1372. Ego Hanuscho de Ledecz notumfacio presencium inspectoribus vniuersis. Quod in recompensam seruiminum intentorum illustri principi et magnifico domino Johanni, Marchioni Morauie, per (me) exhibitorum et adhuc sedule ac fideliter exhibendorum, bona ipsius in villa Nyempcziczky, prope ciuitatem Pohrlicz sita, videlicet octo laneos censuales et vnum pratum, cum omnibus eorum pertinenciis jure, dominio, libertate, vtilitatibus, prouentibus et obuencionibus vniuersis, quibuscumque nominibus censeantur, verum in feudum pro me et meis masculini sexus legittimis heredibus ab eodem domino marchione suscepi. Promittens meis cum heredibus antedictis, bona fide sine dolo, ipsi domino .. Marchioni, heredibus el successoribus suis . . Marchionibus Morauie, tamquam nostris veris naturalibus et legittimis dominis, omnem veram fidem, seruitutem debitam, et fidelitatem sinceram, bonum eorum prosequi, et malum precauere vbique publice et occulte, et de predictis bonis et eorum pertinenciis vniuersis intendere, seruire, obsequi fideliter et parere, sicuti veri feudales, suis legittimis et naturalibus dominis intendunt, obediunt, seruiunt, obsecuntur et parent. In cuius rei testimonium et robur, mei et ad mee peticionis instanciam nobilium virorum dominorum Henslini et Georgii fratrum de Byethow, Smylonis de Lescznicz, Petri Hecht de Rossicz, et Vnconis de Magietin sigilla presenti pagine sunt appensa. Datum Weuerzi, die sancli Thome apostoli, Anno domini M'CCC° Septuagesimo secundo. (Orig. Perg. 6 h. Sig. im ständ. Archive n. 65 inter Miscell.) 178. Das Olmützer Kapitel gestattet dem vicarius perpetuus dieser Kirche, Albert, das Gericht in dem Dorfe Krémany anzukaufen. Dt. Olmütz 1372 s. d. Nos Fridericus decanus et capitulum Olomucense notumfacimus presencium inspectoribus vniuersis . Quod constitus coram nobis in ecclesia nostra capitulariter congregatis discretus vir Albertus perpetuus vicarius in prefata ecclesia proposuit, quod cum ipse judicium ville Kirczmans, spectantis ad suam vicariam, apud strenuum virum Bohuskam de Kokor perpetuum eiusdem ville judicem eo, quod idem Bohuska nimis erat sibi et predicte ville hominibus onerosus, suis propriis pecuniis comparasset, vt per hoc ab eisdem hominibus grauis prefati Bohuskonis infestacio tolleretur, demum vero discreto viro Weliconi perpetuo vicario ecclesie memorate testamentario quondam Romani, perpetui vicarii prefate ecclesie, duas marcas red dituum emptas ipsius Romani pecuniis persoluendas de prediis, redditibus et aliis eisdem judicii fructibus et vtilitatibus pro altari ex nouo in prefata ecclesia pro remedio anime prefati Romani fundando racionabiliter vendidisset, nobis cum instancia supplicando, quatenus huius- modi vendicionis et empcionis contractum admittere et ecclesie prefate sigillo firmare vellemus.
Strana 201
201 Itaque prefatus Albertus et sui in predicta vicaria successores prefatas duas marcas pro huiusmodi altari sub pena statuti, que singulos ad soluendum in statutis terminis onera ipsi ecclesie debita constringit, in subscriptis terminis videlicet in festo sancti Wenceslai vnam marcam et in festo sancti Georgii alteram marcam singulis annis imperpetuum persoluere teneantur . Nos prefatam peticionem racionabilem et premissum contractum laudabilem pro dei reuerencia, cuius cultum exinde augeri conspicimus, sencientes eundem vendicionis et empcionis contractum legittime celebratum admittimus, laudamus et presentis scripti munimine confirmamus, pre- fatum Albertum et successores eius in predicta vicaria ad solucionem predictarum duarum marcarum sub pena memorati statuti singulis annis in premissis terminis imperpetuum astringentes. In quorum omnium testimonium presentes literas scribi et ecclesie nostre sigillo fecimus communiri . Datum Olomucz Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo primo. (Orig. Perg. h. Sig. im Olmützer Kapitelarchive.) 179. Anno domini MCCC'LXXII° Reliquie sanctorum infrascripte inposite sunt in monstrancias nouas, comparatas per uenerabile capitulum ecclesie Olomucensis. Item de brachio s. Bartholomei sunt reliquie, videlicet articulus ipsius s. Bartholomei . Item de brachio s. Augustini . Item reliquie s. Luce ewangeliste . Item Johannis et Pauli, Anastasie virginis, sancti Geberti, sancte Lucie virginis in cristallo, sancte Vrsule costa longa, sancti Martini confessoris, de uestimento sancte Elizabeth, de uestimentis sancte Premose et s. Sophie et filiarum earum, sancti Perpetui martiris, Justi confessoris, Victoris martiris et sancti Corbiniani. Item in magna monstrancia cristallina sunt reliquie sanctorum Magni, os Sigismundi, craneum Cristini, os Adalberti, Viti, Stanislai duo ossa. Dens Sebastiani, ossa sanctorum Appollinaris, Mauricii martiris, Anastasie, Cecilie virginis, Henrici, Cunigundis Imperatorum, Ludmille, Vrsule, de ueste domini Nicodemi, de cunabulo domini, sancti Cosme et Damiani, Gereonis et sociorum eius, sancte Cecilie virginis, de spinea corona domini, sancti Leonardi confessoris, sancti Symeonis, qui in columpna stetit, sancti Paulini confessoris, sancti Cassiani martiris. Item caput sancte Cunegundis uirginis, quod procurauit fieri venerabilis dominus Johannes Archiepiscopus ecclesie pragensis, Legatus sedis apostolice. Item in monstrancia beate virginis: de peplo cruentato et alio simplici et de ueste ipsius virginis . Item de ligno domini . Item de sepulcro beate virginis . Item de spinea corona Cecilie virginis, in paruo cristallo Quiriaci episcopi. Item in monstrancia apostolorum S. Bartholomei, Mathei, Andree, Symonis et Jude, Thome, Philippi . Item de ligno diui Johannis baptiste, Zacharie prophete, Naumi prophete, Crisogoni martiris, Gereonis et sociorum, Henrici regis, Johannis elemosinarii, Marcialis martiris, Narcissi episcopi et martiris, Katherine uirginis, Tecle uirginis, Columbe virginis . Item de uirga Moysi, Susanne, Henstasii confessoris, Ludmille patrone. 26
201 Itaque prefatus Albertus et sui in predicta vicaria successores prefatas duas marcas pro huiusmodi altari sub pena statuti, que singulos ad soluendum in statutis terminis onera ipsi ecclesie debita constringit, in subscriptis terminis videlicet in festo sancti Wenceslai vnam marcam et in festo sancti Georgii alteram marcam singulis annis imperpetuum persoluere teneantur . Nos prefatam peticionem racionabilem et premissum contractum laudabilem pro dei reuerencia, cuius cultum exinde augeri conspicimus, sencientes eundem vendicionis et empcionis contractum legittime celebratum admittimus, laudamus et presentis scripti munimine confirmamus, pre- fatum Albertum et successores eius in predicta vicaria ad solucionem predictarum duarum marcarum sub pena memorati statuti singulis annis in premissis terminis imperpetuum astringentes. In quorum omnium testimonium presentes literas scribi et ecclesie nostre sigillo fecimus communiri . Datum Olomucz Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo primo. (Orig. Perg. h. Sig. im Olmützer Kapitelarchive.) 179. Anno domini MCCC'LXXII° Reliquie sanctorum infrascripte inposite sunt in monstrancias nouas, comparatas per uenerabile capitulum ecclesie Olomucensis. Item de brachio s. Bartholomei sunt reliquie, videlicet articulus ipsius s. Bartholomei . Item de brachio s. Augustini . Item reliquie s. Luce ewangeliste . Item Johannis et Pauli, Anastasie virginis, sancti Geberti, sancte Lucie virginis in cristallo, sancte Vrsule costa longa, sancti Martini confessoris, de uestimento sancte Elizabeth, de uestimentis sancte Premose et s. Sophie et filiarum earum, sancti Perpetui martiris, Justi confessoris, Victoris martiris et sancti Corbiniani. Item in magna monstrancia cristallina sunt reliquie sanctorum Magni, os Sigismundi, craneum Cristini, os Adalberti, Viti, Stanislai duo ossa. Dens Sebastiani, ossa sanctorum Appollinaris, Mauricii martiris, Anastasie, Cecilie virginis, Henrici, Cunigundis Imperatorum, Ludmille, Vrsule, de ueste domini Nicodemi, de cunabulo domini, sancti Cosme et Damiani, Gereonis et sociorum eius, sancte Cecilie virginis, de spinea corona domini, sancti Leonardi confessoris, sancti Symeonis, qui in columpna stetit, sancti Paulini confessoris, sancti Cassiani martiris. Item caput sancte Cunegundis uirginis, quod procurauit fieri venerabilis dominus Johannes Archiepiscopus ecclesie pragensis, Legatus sedis apostolice. Item in monstrancia beate virginis: de peplo cruentato et alio simplici et de ueste ipsius virginis . Item de ligno domini . Item de sepulcro beate virginis . Item de spinea corona Cecilie virginis, in paruo cristallo Quiriaci episcopi. Item in monstrancia apostolorum S. Bartholomei, Mathei, Andree, Symonis et Jude, Thome, Philippi . Item de ligno diui Johannis baptiste, Zacharie prophete, Naumi prophete, Crisogoni martiris, Gereonis et sociorum, Henrici regis, Johannis elemosinarii, Marcialis martiris, Narcissi episcopi et martiris, Katherine uirginis, Tecle uirginis, Columbe virginis . Item de uirga Moysi, Susanne, Henstasii confessoris, Ludmille patrone. 26
Strana 202
202 Item in brachio beati Laurencii est articulus et inferius longum os sancte Cordule et in glauco panniculo totum est sancte Vrsule ductricis X milium virginum . Item reliquie s. Gothardi. Dedicacio altaris sancte Marie uirginis die dominico post assumpcionem Item dedicacio altaris s. Michaelis et altaris s. Nicolai et s. Katerine in octaua s. Trinitatis. Item dedicacio altaris Beatorum martirum s. Cristini s. Uiti s. Adalberti s. Georgii et altaris sanctorum uirginum s. Cordule s. Margarethe, s. Ludmille s. Elizabeth et altaris s. Appollinaris feria tercia proxima post penthecostes. Item dedicacio altaris s. Augustini et altaris s. Egidii et altaris sanctorum decem milium martirum virginum feria tercia post festum pasce. In altari superius inter turres sunt reliquie sanctorum Andree apostoli, Crisogoni martiris, Quatuor coronatorum et Cordule virginis; dedicacio ipsius altaris sabbato in uigilia palmarum. (Aus dem Codex E. I. 40, p. 111 im Olm. Kapitelarchive.) 180. 1372. Statuta de Gossau. Communitas tota de Gossow in vnum conuenerunt, quod koln fueren et scherflen fabri ibidem debet fieri perpetue, sed ab antiquo de omnibus domibus et hereditatibus, ita si vnus venderet agrum altero, tunc ambo simul debent concordare, sic quod fabro non pereat in precio suo. Item conuenerunt in vnum sic, quod pastor ipsorum ad omnia prata similiter pecora pellere debet vsque festum sancti Georgii . Item duo jurati semper debent demonstrare prach super agris ipsorum, peccoribus quum deficiunt pascua et qui reclamat, stabit in pena medii fertonis. Item quicumque seminat in prach in detrimentum communitatis, pastor debet pellere per semina sua . Item vnusquisque debet pastorem per curiam suam mittere pellere ad paschcua sub pena 1/2 fertonis et per plateam. Item quum tota communitas ammonet aliquos scabinos, quod impignorarent rebelles, et non facit, ille dabit judici 1/2 fertonem. Hoc tota communitas conuenit in vnum. (Aus dem Gerichtsbuche der St. Iglau Sig. A. I.) 181. Wojslav von Otten verkauft einen Wald und einen Lahn in Otten. Dt. 23. Jänner 1373 s. l. Ich herr Woyslab von Otten vnd alle myn erbn selb geschold bekennen offenlich an dem brief allen den, die in ansehent, lesent oder horent lesen, das ich mit woluer- dachtem mut vnd mit rat myener besten freunt recht vnd redlich vorkauft han myn holcz
202 Item in brachio beati Laurencii est articulus et inferius longum os sancte Cordule et in glauco panniculo totum est sancte Vrsule ductricis X milium virginum . Item reliquie s. Gothardi. Dedicacio altaris sancte Marie uirginis die dominico post assumpcionem Item dedicacio altaris s. Michaelis et altaris s. Nicolai et s. Katerine in octaua s. Trinitatis. Item dedicacio altaris Beatorum martirum s. Cristini s. Uiti s. Adalberti s. Georgii et altaris sanctorum uirginum s. Cordule s. Margarethe, s. Ludmille s. Elizabeth et altaris s. Appollinaris feria tercia proxima post penthecostes. Item dedicacio altaris s. Augustini et altaris s. Egidii et altaris sanctorum decem milium martirum virginum feria tercia post festum pasce. In altari superius inter turres sunt reliquie sanctorum Andree apostoli, Crisogoni martiris, Quatuor coronatorum et Cordule virginis; dedicacio ipsius altaris sabbato in uigilia palmarum. (Aus dem Codex E. I. 40, p. 111 im Olm. Kapitelarchive.) 180. 1372. Statuta de Gossau. Communitas tota de Gossow in vnum conuenerunt, quod koln fueren et scherflen fabri ibidem debet fieri perpetue, sed ab antiquo de omnibus domibus et hereditatibus, ita si vnus venderet agrum altero, tunc ambo simul debent concordare, sic quod fabro non pereat in precio suo. Item conuenerunt in vnum sic, quod pastor ipsorum ad omnia prata similiter pecora pellere debet vsque festum sancti Georgii . Item duo jurati semper debent demonstrare prach super agris ipsorum, peccoribus quum deficiunt pascua et qui reclamat, stabit in pena medii fertonis. Item quicumque seminat in prach in detrimentum communitatis, pastor debet pellere per semina sua . Item vnusquisque debet pastorem per curiam suam mittere pellere ad paschcua sub pena 1/2 fertonis et per plateam. Item quum tota communitas ammonet aliquos scabinos, quod impignorarent rebelles, et non facit, ille dabit judici 1/2 fertonem. Hoc tota communitas conuenit in vnum. (Aus dem Gerichtsbuche der St. Iglau Sig. A. I.) 181. Wojslav von Otten verkauft einen Wald und einen Lahn in Otten. Dt. 23. Jänner 1373 s. l. Ich herr Woyslab von Otten vnd alle myn erbn selb geschold bekennen offenlich an dem brief allen den, die in ansehent, lesent oder horent lesen, das ich mit woluer- dachtem mut vnd mit rat myener besten freunt recht vnd redlich vorkauft han myn holcz
Strana 203
203 in dem Ytelbalg enhalb der Tye gelegen eins vom stok ze mezzen nach dem gemerk czwischen Harder vnd myns bruders Czesams gemerkt, vsgenumen des gerus, der czwischen myns bruders holcz liet, vnd han im auch ein lehen verkauft mit aller syener czugehor in myenem dorff czum Otten vnd mit halben graben wismuet (?), das hinter dem dorff liet, das ober teil vnd nur das nyder teil sol ich in geben in der striet wise nach Przedocenz (sic) rat vnd han das verkauft den erbern luten Wernharten, Pransolden und Wykarthen syenen brudern von Mucischen vnd Heydenrichen vnd Purkarthen gebrudern von Grassa vnd allen irn erben vmb sechczig schok grosser silberiner prager muencz vnd czal guter werung, die ich von in genczlich vnd gar enphangen han vnd gewert bin . Vnd wer das, das ein kuniges steuer vskem, die sol ich richten vnd mit der sollen sye nicht cze schaffen haben . Vnd han in das verkauft von sand Gorgen tag, der nu schierst kumpt, vber acht jar vnd han in das geben in allen den rechten, als ichs gehabt han vncz her mit allen nuczen. Vnd was in der cziet schusling gewushen, die sollen sie schonen als sye ir wern. Vnd geschehe kein schad dorinne von wege oder von holcz nyder lazzen, do sol ich vnd myn erben kein red darumb nymmer haben noch tun, wenne ich das czu iren truen enpholgen han on alles geuer. Wer aber das, das kein (sic) ansprach vff das holcz oder vff das lehen kom, ez wer mit recht oder mit gewalt von Cristen oder von Juden, das sol ich vnd myn hernach geschriben purgel richtig vnd ledig machen on alle ir scheden . Vnd des geloben mit mir die erbern Czesam von Placzwicz, die cziet purcher czu Wien vnd Jenk vom Rudolfs vnd Vnka von Luderhowicz vnd Ohns vom Pastrichs und Vlrich von Olshan, gesezzen czum Meyrins, vnd Ywanek der jung von Mertnicz vnd auch alle ir erben mit gesampter hant vngeteilig . Vnd wer das, das wir das obgenant holcz vnd lehen, als oben gschriben stet, nicht schirmen vnd frien mechten, so sollen wir den obgenanten kauffern vnd iren erben sechczig schok grosser der egenanten muenz vnd czal geben vnd richten in sechs wochen on alle ir scheden, vnd was die oftgenanten kauffer des holcz in der cziet hetten genossen, das sol vor us (sic) verloren sin vnd wir do wider nymmer sollen gereden. Tet wir des nicht, wenne wir denne gemant wirden von den kauffern oder von iren erben, czu hant sollen wir on alle widerred vnd on alles furgeczogt invaren vnd leisten mit vnser selbes liebern, ob wir wollen, oder stellen yechlich ein erbern (?) an sin stat mit eim knecht vnd mit czweyn pherden in ein erber gasthus in die stat gein Slewings, wo in von den egenanten kauffern oder von irn erben hin geczeigt wirt, vnd do leisten als long vncz wir das holcz vnd lehen schirmen vnd richtig mechten on alle ir scheden oder die egenanten sechczig mark phenning muencz vnd czal mit allen nuczen, was sye des holczes vnd lehens genossen hetten, geben vnd beczalen genczlich vnd gar on alle ir scheden vnd on allen czorn . Vnd wenne sye virczehen (tag) geleisten, wir leisten oder leisten nicht, czu hant habent die oftgenanten kauffer vollen gewalt von vns vnd von vnsern erben vnser gut vnd vnser leut vnd vnser leut gut vff czu halten, czu phenten inlands vnd vsser lands, wo sye des bekummen mogen, mit vnserm guten willen on allen czorn als lang, vncz wir alles das tun, was in dem brief geschriben stet . Vnd das geloben wir alles stet, vest vnd vnuerrukt czu halten mit vnserm guten truen an eydes 26*
203 in dem Ytelbalg enhalb der Tye gelegen eins vom stok ze mezzen nach dem gemerk czwischen Harder vnd myns bruders Czesams gemerkt, vsgenumen des gerus, der czwischen myns bruders holcz liet, vnd han im auch ein lehen verkauft mit aller syener czugehor in myenem dorff czum Otten vnd mit halben graben wismuet (?), das hinter dem dorff liet, das ober teil vnd nur das nyder teil sol ich in geben in der striet wise nach Przedocenz (sic) rat vnd han das verkauft den erbern luten Wernharten, Pransolden und Wykarthen syenen brudern von Mucischen vnd Heydenrichen vnd Purkarthen gebrudern von Grassa vnd allen irn erben vmb sechczig schok grosser silberiner prager muencz vnd czal guter werung, die ich von in genczlich vnd gar enphangen han vnd gewert bin . Vnd wer das, das ein kuniges steuer vskem, die sol ich richten vnd mit der sollen sye nicht cze schaffen haben . Vnd han in das verkauft von sand Gorgen tag, der nu schierst kumpt, vber acht jar vnd han in das geben in allen den rechten, als ichs gehabt han vncz her mit allen nuczen. Vnd was in der cziet schusling gewushen, die sollen sie schonen als sye ir wern. Vnd geschehe kein schad dorinne von wege oder von holcz nyder lazzen, do sol ich vnd myn erben kein red darumb nymmer haben noch tun, wenne ich das czu iren truen enpholgen han on alles geuer. Wer aber das, das kein (sic) ansprach vff das holcz oder vff das lehen kom, ez wer mit recht oder mit gewalt von Cristen oder von Juden, das sol ich vnd myn hernach geschriben purgel richtig vnd ledig machen on alle ir scheden . Vnd des geloben mit mir die erbern Czesam von Placzwicz, die cziet purcher czu Wien vnd Jenk vom Rudolfs vnd Vnka von Luderhowicz vnd Ohns vom Pastrichs und Vlrich von Olshan, gesezzen czum Meyrins, vnd Ywanek der jung von Mertnicz vnd auch alle ir erben mit gesampter hant vngeteilig . Vnd wer das, das wir das obgenant holcz vnd lehen, als oben gschriben stet, nicht schirmen vnd frien mechten, so sollen wir den obgenanten kauffern vnd iren erben sechczig schok grosser der egenanten muenz vnd czal geben vnd richten in sechs wochen on alle ir scheden, vnd was die oftgenanten kauffer des holcz in der cziet hetten genossen, das sol vor us (sic) verloren sin vnd wir do wider nymmer sollen gereden. Tet wir des nicht, wenne wir denne gemant wirden von den kauffern oder von iren erben, czu hant sollen wir on alle widerred vnd on alles furgeczogt invaren vnd leisten mit vnser selbes liebern, ob wir wollen, oder stellen yechlich ein erbern (?) an sin stat mit eim knecht vnd mit czweyn pherden in ein erber gasthus in die stat gein Slewings, wo in von den egenanten kauffern oder von irn erben hin geczeigt wirt, vnd do leisten als long vncz wir das holcz vnd lehen schirmen vnd richtig mechten on alle ir scheden oder die egenanten sechczig mark phenning muencz vnd czal mit allen nuczen, was sye des holczes vnd lehens genossen hetten, geben vnd beczalen genczlich vnd gar on alle ir scheden vnd on allen czorn . Vnd wenne sye virczehen (tag) geleisten, wir leisten oder leisten nicht, czu hant habent die oftgenanten kauffer vollen gewalt von vns vnd von vnsern erben vnser gut vnd vnser leut vnd vnser leut gut vff czu halten, czu phenten inlands vnd vsser lands, wo sye des bekummen mogen, mit vnserm guten willen on allen czorn als lang, vncz wir alles das tun, was in dem brief geschriben stet . Vnd das geloben wir alles stet, vest vnd vnuerrukt czu halten mit vnserm guten truen an eydes 26*
Strana 204
204 stat . Vnd wer den brief mit der egenanten kauffern gutem willen wirt inne haben, dem geloben wir czu leisten vnd czu tun alles das, was oben geschriben stet glicherwise als den egenanten kauffern . Wer auch das, das kein (sic) red kem vmb das egenant holcz vnd lehen, das sollen wir anderswo nyndert teg haben, wenne czum Slewings, do die leistung sin sol . Vnd aller obgeschriben dinge czu einer bessern sicherheit haben wir vnser eygene insigel mit vnser guetem gewissen gehangen an den brief. Der geben ist nach vnsers herren Cristes geburt drieczehen hundert jar darnach in dem drie vnd sybenczken jar am suntag nach sand Vincencen tag des marterers. (Orig. Perg. 7 h. Sig. im ständ. Archive Miscell. n. 82.) 182. Schiedsspruch, vermöge welchem die Insassen von Pratsch zur Zahlung des kleineren Zehents an den Pfarrer von Prossmeritz verhalten werden. Dt. Kloster Bruck, 8. Februar 1373. In nomine domini amen. Anno natiuitatis eiusdem Millesimo CCC'LXXIII° die VIII mensis Februarii, indiccione XII. pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini. domini Gregorii diuina prouidencia pape XI anno IIII°, in mei infrascripti notarii publici et testium presencia subscriptorum constituti religiosus et discretus vir frater Dyrslaus, plebanus ecclesie in Prosmericz, regularis canonicus monasterii Lucensis, premonstratensis ordinis. Olomucensis dyocesis ex vna, et Tyrmannus judex ac Michahel, Hendlinus, Henslinus et Cristlinus, scabini necnon vniuersitas hominum ville in Pracz plebesanorum ipsius ecclesie parte ex altera, super jure percipiendi decimas minutas et percepcione earundem in futurum de comminencia (?) strenui militis Libnowczonis possidentis et regentis bona eadem vt verus et legittimus heres et dominus de alto et de basso compromiserunt in venerabilem dominum Ottonem abbatem monasterii Lucensis, dicti ordinis premonstratentis, et Hyrschonem dictum de Bucz honorabilem, tamquam in arbitros, arbitratores seu amicabiles compositores commu- niter ab eis assumptos et electos sic, quod ipsi partibus presentibus et petentibus sub pena infrascripta in predictis posset arbitrari, pronunciare, diffinire et ordinare juris sollempnitate seruata vel non seruata et alte et basse, quidquid ipsis in premissis videbitur expedire . Et promiserunt supradicte partes eorum dicte ordinacioni, diffinicioni et composicioni stare. parere et obedire et non retractare velle, quidquid supradicti domini arbitri dixerint arbitrando, laudando, diffiniendo et componendo sub pena decem marcarum pragensium, morauici paga- menti, ad quam penam partem non seruantem parti seruanti mulctauerunt et condempnauerunt . Et deinde habita prius super predictis inquisicione diligenti, que consuetudo et jus in vicinatu persoluendi easdem minutas decimas seruare et pro jure tenetur, tandem comperto, quod jus et consuetudo in vicinatu competit rectoribus ecclesiarum parochialium sine diminucione et contradiccione qualibet huiusmodi decimas minutas integre percipere, pronuncciarunt, diffinuerunt et sentenciarunt, jus simili modo ecclesie parochiali in Prosmericz in antea competere debere.
204 stat . Vnd wer den brief mit der egenanten kauffern gutem willen wirt inne haben, dem geloben wir czu leisten vnd czu tun alles das, was oben geschriben stet glicherwise als den egenanten kauffern . Wer auch das, das kein (sic) red kem vmb das egenant holcz vnd lehen, das sollen wir anderswo nyndert teg haben, wenne czum Slewings, do die leistung sin sol . Vnd aller obgeschriben dinge czu einer bessern sicherheit haben wir vnser eygene insigel mit vnser guetem gewissen gehangen an den brief. Der geben ist nach vnsers herren Cristes geburt drieczehen hundert jar darnach in dem drie vnd sybenczken jar am suntag nach sand Vincencen tag des marterers. (Orig. Perg. 7 h. Sig. im ständ. Archive Miscell. n. 82.) 182. Schiedsspruch, vermöge welchem die Insassen von Pratsch zur Zahlung des kleineren Zehents an den Pfarrer von Prossmeritz verhalten werden. Dt. Kloster Bruck, 8. Februar 1373. In nomine domini amen. Anno natiuitatis eiusdem Millesimo CCC'LXXIII° die VIII mensis Februarii, indiccione XII. pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini. domini Gregorii diuina prouidencia pape XI anno IIII°, in mei infrascripti notarii publici et testium presencia subscriptorum constituti religiosus et discretus vir frater Dyrslaus, plebanus ecclesie in Prosmericz, regularis canonicus monasterii Lucensis, premonstratensis ordinis. Olomucensis dyocesis ex vna, et Tyrmannus judex ac Michahel, Hendlinus, Henslinus et Cristlinus, scabini necnon vniuersitas hominum ville in Pracz plebesanorum ipsius ecclesie parte ex altera, super jure percipiendi decimas minutas et percepcione earundem in futurum de comminencia (?) strenui militis Libnowczonis possidentis et regentis bona eadem vt verus et legittimus heres et dominus de alto et de basso compromiserunt in venerabilem dominum Ottonem abbatem monasterii Lucensis, dicti ordinis premonstratentis, et Hyrschonem dictum de Bucz honorabilem, tamquam in arbitros, arbitratores seu amicabiles compositores commu- niter ab eis assumptos et electos sic, quod ipsi partibus presentibus et petentibus sub pena infrascripta in predictis posset arbitrari, pronunciare, diffinire et ordinare juris sollempnitate seruata vel non seruata et alte et basse, quidquid ipsis in premissis videbitur expedire . Et promiserunt supradicte partes eorum dicte ordinacioni, diffinicioni et composicioni stare. parere et obedire et non retractare velle, quidquid supradicti domini arbitri dixerint arbitrando, laudando, diffiniendo et componendo sub pena decem marcarum pragensium, morauici paga- menti, ad quam penam partem non seruantem parti seruanti mulctauerunt et condempnauerunt . Et deinde habita prius super predictis inquisicione diligenti, que consuetudo et jus in vicinatu persoluendi easdem minutas decimas seruare et pro jure tenetur, tandem comperto, quod jus et consuetudo in vicinatu competit rectoribus ecclesiarum parochialium sine diminucione et contradiccione qualibet huiusmodi decimas minutas integre percipere, pronuncciarunt, diffinuerunt et sentenciarunt, jus simili modo ecclesie parochiali in Prosmericz in antea competere debere.
Strana 205
205 qualibet contradiccione non obstante et condempnarunt partem non seruantem ipso facto parti seruanti in penam predictam incidisse, qua soluta vel non, omnia predicta arbitrata, sentenciata et diffinita rata maneant atque firma. Acta sunt hec in stuba mayori domini abbatis Lucensis supradicti presentibus discretis viris Pothone capellano domini abbatis et Przyedota prouisore monasterii supradicti, necnon Wenczeslao camerario domini abbatis, testibus ad premissa rogatis pariter et vocatis, anno, die, mense et hora quibus supra. Et ego Andreas de Lubschicz publicus imperiali auctoritate notarius pronuncciacioni &c. (Orig. Perg. hinter dem Deckelblatte des Cod. Ms. sign. M. IV. 6 im m. Landesarchive.) 183. Johann. Bischof von Olmütz, inkorporirt die Pfarre in Šlapanic der Olmützer Domscolastrie. Dt. Olmütz, 24. Februar 1373. Dei et Apostolice Sedis gracia Episcopus Olomucensis Sacre Imperialis Aule Can- cellarius Johannes ad perpetuam rei memoriam. Quamuis ex iniuncto nobis diuina prouidencia pastoralis officii ministerio omnium ecclesiarum nostre dicioni subiectarum profectibus intendere debeamus, precipue tamen eiusdem officii nos cura sollicitat, vt vigilancie nostre studium Olomucensi ecclesie, cui auctore domino presidemus feliciter, commodis impendere studeamus. Sane predecessor noster Johannes primus olim episcopus Olomucensis, felicis recordacionis. attendens defectum scolastrie, que propter sui exiquitatem ecclesie nostre tunc erat plus dedecori quam honori et in ea officium sine fructu, ad ampliandum eius redditus et vtilitates. de quibus scolasticus ipse ammodo posset decentem gerere statum et onus eiusdem officii leuius supportare, decimas et predia, que ad ecclesiam parochialem in Lapnicz vna cum prefatis prediis illo tempore pertinebant, cum deliberacione, consilio et consensu sui . . capituli predicte scolastrie racionabiliter incorporauit, applicauit, annexuit et vniuit, relicta perpetuo vicario, per ipsum scolasticum presentando, congrua porcione fructuum ecclesie prefate, de quibus idem vicarius poterat et nunc potest commodo sustentari, curam animarum gerere et eidem ecclesie in diuinis officiis et aliis obsequiis, eciam populo impendendis, debita ministeria exhibere . Nos vero ad ipsius scolastrie et predicte ecclesie statum nostre con- sideracionis aciem dirigentes cum deliberacione, consilio et consensu nostri capituli vtilius esse censemus et conueniencius racioni, quod prefata ecclesia per ipsum scolasticum tamquam eius legittimum pastorem in spiritualibus et temporalibus deinceps regatur et in omnibus, que ad regimen et curam eius pertinent, omnimode gubernetur, vt qui vberiores ex ea fructus percipit, condignam ei similium laborum vicem impendere sit astrictus. Hiis itque racionibus cum prefato capitulo sollerter pensatis, incorporacionem, applicacionem, annexionem et vnionem huiusmodi cupientes in melius reformare, ordinamus, facimus et statuimus, decernentes et decernimus statuentes, vt cedente uel decedente Nicolao perpetuo nunc vicario supradicte ecclesie in Lapanicz, scolasticus, qui est uel erit, eiusdem ecclesie regimen in se per inueslituram ordinariam et animarum cura eadem auctoritate suscepta, predictam ecclesiam
205 qualibet contradiccione non obstante et condempnarunt partem non seruantem ipso facto parti seruanti in penam predictam incidisse, qua soluta vel non, omnia predicta arbitrata, sentenciata et diffinita rata maneant atque firma. Acta sunt hec in stuba mayori domini abbatis Lucensis supradicti presentibus discretis viris Pothone capellano domini abbatis et Przyedota prouisore monasterii supradicti, necnon Wenczeslao camerario domini abbatis, testibus ad premissa rogatis pariter et vocatis, anno, die, mense et hora quibus supra. Et ego Andreas de Lubschicz publicus imperiali auctoritate notarius pronuncciacioni &c. (Orig. Perg. hinter dem Deckelblatte des Cod. Ms. sign. M. IV. 6 im m. Landesarchive.) 183. Johann. Bischof von Olmütz, inkorporirt die Pfarre in Šlapanic der Olmützer Domscolastrie. Dt. Olmütz, 24. Februar 1373. Dei et Apostolice Sedis gracia Episcopus Olomucensis Sacre Imperialis Aule Can- cellarius Johannes ad perpetuam rei memoriam. Quamuis ex iniuncto nobis diuina prouidencia pastoralis officii ministerio omnium ecclesiarum nostre dicioni subiectarum profectibus intendere debeamus, precipue tamen eiusdem officii nos cura sollicitat, vt vigilancie nostre studium Olomucensi ecclesie, cui auctore domino presidemus feliciter, commodis impendere studeamus. Sane predecessor noster Johannes primus olim episcopus Olomucensis, felicis recordacionis. attendens defectum scolastrie, que propter sui exiquitatem ecclesie nostre tunc erat plus dedecori quam honori et in ea officium sine fructu, ad ampliandum eius redditus et vtilitates. de quibus scolasticus ipse ammodo posset decentem gerere statum et onus eiusdem officii leuius supportare, decimas et predia, que ad ecclesiam parochialem in Lapnicz vna cum prefatis prediis illo tempore pertinebant, cum deliberacione, consilio et consensu sui . . capituli predicte scolastrie racionabiliter incorporauit, applicauit, annexuit et vniuit, relicta perpetuo vicario, per ipsum scolasticum presentando, congrua porcione fructuum ecclesie prefate, de quibus idem vicarius poterat et nunc potest commodo sustentari, curam animarum gerere et eidem ecclesie in diuinis officiis et aliis obsequiis, eciam populo impendendis, debita ministeria exhibere . Nos vero ad ipsius scolastrie et predicte ecclesie statum nostre con- sideracionis aciem dirigentes cum deliberacione, consilio et consensu nostri capituli vtilius esse censemus et conueniencius racioni, quod prefata ecclesia per ipsum scolasticum tamquam eius legittimum pastorem in spiritualibus et temporalibus deinceps regatur et in omnibus, que ad regimen et curam eius pertinent, omnimode gubernetur, vt qui vberiores ex ea fructus percipit, condignam ei similium laborum vicem impendere sit astrictus. Hiis itque racionibus cum prefato capitulo sollerter pensatis, incorporacionem, applicacionem, annexionem et vnionem huiusmodi cupientes in melius reformare, ordinamus, facimus et statuimus, decernentes et decernimus statuentes, vt cedente uel decedente Nicolao perpetuo nunc vicario supradicte ecclesie in Lapanicz, scolasticus, qui est uel erit, eiusdem ecclesie regimen in se per inueslituram ordinariam et animarum cura eadem auctoritate suscepta, predictam ecclesiam
Strana 206
206 in spiritualibus et temporalibus legittime aministret, de oneribus quoque tam scolastrie quam predicte parrochiali ecclesie incumbentibus satisfaciat et potestatem habeat, aput ecclesiam Olomucensem vel predictam parrochialem ecclesiam residendi; sic tamen, quod per opcionem huiusmodi residencie ecclesie predicte debitis obsequiis non fraudetur. Nos itaque Fridericus decanus et . . capitulum Olomucense attendentes quod supradicta ordinacio domini nostri reuerendi episcopi supradita, prehabito secum de hoc maturo tractatu, lam scolastrie quam predicte parochiali ecclesie expediens sit vtilis et honesta, pro eius effectu et stabilitate consensum nostrum gratanter et vnanimiter adhibemus . In cuius rei perpetuam firmitatem Nos Johannes episcopus antedictus et capitulum memoratum presentes literas ordinacionis premisse seriem continentes sigillorum nostrorum appensione dedimus communitas. Actum Olomucz Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo tercio In festo sancti Mathie apostoli. Et ego Paulus quondam Michaelis de Dobrencz, clericus Olomucensis diocesis, publicus imperiali auctoritate notarius reformacioni &c. presens interfui, eaque speciali mandato reuerendi domini . . episcopi supradicti manu propria scripsi et publicaui, in hanc publicam formam redigendo signoque et nomine meis consuetis signando in testimonium omnium premissorum. (Orig. Perg. 2 h. Sig. im Olm. Kapitelarchive.) 184. Busek von Mislibořic vertauscht seinen Antheil an der Veste und dem Dorfe Behnaw, an dem Dorfe Myeslaw, an der Veste Misliboric, an dem Dorfe Zaruwic und Culczaw mit seinem Bruder Wenzel gegen die Dörfer Oslawic, Hermanic, Gablans und Mertendorf. Dt. 4. Marz 1373 s. l. Ich Busk von Missilworitz der jungster tun kund offenleich an disem brieff allen leuten, dy in sehent, oder horent lesen, daz ich mit woluerdachtem mute, mit gesuntem leib, mit freunter rat, mit guter vernunft, zu der zeit, da ichs wol tun mocht, mein rechten erbtail, der mich zu drittail ist angeuallenn, an der vesten zu Behnaw, an den mulen, an dem dorf, an fischerey, an wayd, an hofen, an aller herschaft vnd zugehorung, vnd in dem dorf zu Myesslabs auch mein drittaill, an ekern, an cins, an weyn, auch mit aller herschaft zu dorf vnd zu veld, vnd auch mein drittaill an der vesten zu Missilworitz mit teychen, mit waid, mit wyssmatt, mit fischerey, mit wald, mit holcz, mit kyrchenlehen, mit wasser, mit perg, vnd mit tall, mit ganczer herschaft vnd zugehorung, alz alles an mich zu drittaill ist recht angeuallen, vnd auch mein rechter drittaill dez dorfs zu Zaruwicz mit allen nuczen, alz auch an mich ist angeuallen, vnd auch mein rechten drittaill des dorfs zu Culczaw mit allen nuczen vnd zugehorungen, alz an mich auch ist redleich angeuallen, vnd vorczeich mich lewterleichen aller der recht auf den vorgenanten vesten vnd guetern, mit mein treuwen, an all geuer, vnd an all arklist, vnd mit meim liben bruder hern
206 in spiritualibus et temporalibus legittime aministret, de oneribus quoque tam scolastrie quam predicte parrochiali ecclesie incumbentibus satisfaciat et potestatem habeat, aput ecclesiam Olomucensem vel predictam parrochialem ecclesiam residendi; sic tamen, quod per opcionem huiusmodi residencie ecclesie predicte debitis obsequiis non fraudetur. Nos itaque Fridericus decanus et . . capitulum Olomucense attendentes quod supradicta ordinacio domini nostri reuerendi episcopi supradita, prehabito secum de hoc maturo tractatu, lam scolastrie quam predicte parochiali ecclesie expediens sit vtilis et honesta, pro eius effectu et stabilitate consensum nostrum gratanter et vnanimiter adhibemus . In cuius rei perpetuam firmitatem Nos Johannes episcopus antedictus et capitulum memoratum presentes literas ordinacionis premisse seriem continentes sigillorum nostrorum appensione dedimus communitas. Actum Olomucz Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo tercio In festo sancti Mathie apostoli. Et ego Paulus quondam Michaelis de Dobrencz, clericus Olomucensis diocesis, publicus imperiali auctoritate notarius reformacioni &c. presens interfui, eaque speciali mandato reuerendi domini . . episcopi supradicti manu propria scripsi et publicaui, in hanc publicam formam redigendo signoque et nomine meis consuetis signando in testimonium omnium premissorum. (Orig. Perg. 2 h. Sig. im Olm. Kapitelarchive.) 184. Busek von Mislibořic vertauscht seinen Antheil an der Veste und dem Dorfe Behnaw, an dem Dorfe Myeslaw, an der Veste Misliboric, an dem Dorfe Zaruwic und Culczaw mit seinem Bruder Wenzel gegen die Dörfer Oslawic, Hermanic, Gablans und Mertendorf. Dt. 4. Marz 1373 s. l. Ich Busk von Missilworitz der jungster tun kund offenleich an disem brieff allen leuten, dy in sehent, oder horent lesen, daz ich mit woluerdachtem mute, mit gesuntem leib, mit freunter rat, mit guter vernunft, zu der zeit, da ichs wol tun mocht, mein rechten erbtail, der mich zu drittail ist angeuallenn, an der vesten zu Behnaw, an den mulen, an dem dorf, an fischerey, an wayd, an hofen, an aller herschaft vnd zugehorung, vnd in dem dorf zu Myesslabs auch mein drittaill, an ekern, an cins, an weyn, auch mit aller herschaft zu dorf vnd zu veld, vnd auch mein drittaill an der vesten zu Missilworitz mit teychen, mit waid, mit wyssmatt, mit fischerey, mit wald, mit holcz, mit kyrchenlehen, mit wasser, mit perg, vnd mit tall, mit ganczer herschaft vnd zugehorung, alz alles an mich zu drittaill ist recht angeuallen, vnd auch mein rechter drittaill dez dorfs zu Zaruwicz mit allen nuczen, alz auch an mich ist angeuallen, vnd auch mein rechten drittaill des dorfs zu Culczaw mit allen nuczen vnd zugehorungen, alz an mich auch ist redleich angeuallen, vnd vorczeich mich lewterleichen aller der recht auf den vorgenanten vesten vnd guetern, mit mein treuwen, an all geuer, vnd an all arklist, vnd mit meim liben bruder hern
Strana 207
207 Wenczslaben von Missilworicz, ein wechsell, vnd ein verbandeln tan hab, recht vnd redleich vmb dy guter vnd dorffer, vmb Osslawicz, vmb Hermanicz, vmb Gablans, vm Mertendorf. mit eckern gepauten oder vngepawten, mit puschen, mit holcz, mit wysmat, mit wasser, mit fischerey, mit gayd, mit allen nuczen vnd mit aller herschaft vnd zugehorung, nichtz ausgenumen. in aller weys, alz der vorgenant hern Wenczslab hat gehabt vnd besessen. Dar uber hat der vorgenant her Wenczslab auf ym genumen zu Gablans in dem dorffe den hoff, da Adam auf siczt, vnser diener, vnd ein halb lehen, auch in dem selben dorff, da Marsch. vnser vaster auf siczt, vnd nym auf dy weld, vnd dy pusch, dy mich vor da an haben gehort, den selben wechssill vnd verbandlung . Gelub ich vorgenanter Busk vmb dyselben vorgeschriben guter mit meinn egenanten Bruder hern Wenczslab, vnd sein gerben vnd nachchomeln mit guten trewen an geuer, stet vnd gancz zehalten an all widerred. Dez gib ich ym disen brieff versigelt mit meynem anhangunden insigel zu eyner steten vrchund diser sache. Diser sach sein geczewgen dy erbern leute Johan von Bukoweyn. herr Hartleb von Bukowein pfarrer ze Naschmericz, herr Sezama von Schalouicz, Woczk von Oberplacz, Zmyl von Bukowein vnd Ludwyk von Bukowein, dy auch irew insigel durch pet willen zu zewgnusch diser sach haten angehangen. Diser brieff ist gegeben nach Cristes gepurd dreyczehen hundert jar darnach in dem dritten vnd sybenczygistem jar des ersten vreytags in der Vasten, vor dem Suntage, als man singt Invocauit. (Das Original auf Pergament mit sieben anhängenden Siegeln im mähr. Landesarchive sub Nr. 81 unter den Miscellen.) 185. Ctibor von Tovacow bekennt, dass er vom Markgrafen Johann gewisse Güter, welche die Mitgift seiner Schwester bildeten, zu Lehen erhalten habe. Dt. Eichhorn, 27. März 1373. Ego Styborius de Czimburk alias de Towaczow notum facio tenore presencium vniuersis, me a serenissimo principe et domino, domino Johanne Marchione Morauie, domino meo generosissimo, bona per obitum quondam nobilis domine Ofcze, olim nobilis domini Cunonis de Cunstat, sororis mee, ipsius relicte, eidem domino meo deuoluta legitime et specialiter quingentas marcas grossorum pragensium, quas in bonis infra scriptis nomine sui dotalicii et ut in tabulis terre Morauie habere dinoscebatur habere intabulatas, puta super media villa Bossowicz araturas, tredecim laneos, octo curticulas censuales, vineas et decimas vinearum in se continentes. Item media villa Skrzipow araturas nouem laneos, dimidiam curticulam censualem etiam in se continentem et dimidia villa Sadkow cum vineis et vinearum decimis ad eandem pertinentibus, cum agris cultis et incultis, ortis, pomeriis, molendinis. piscinis, pratis, pascuis, omnibus juribus, libertatibus, proprietatibus, prouencionibus, per- tinenciis suis quibusuis et vniuersis, pleno dominio et jure quibuscumque nominibus aut vocabulis censeantur, ab ipso domino meo vna cum heredibus meis, masculini dumtaxat sexus, verum suscepi in feudum, que bona iam dictus dominus meus Marchio de innata
207 Wenczslaben von Missilworicz, ein wechsell, vnd ein verbandeln tan hab, recht vnd redleich vmb dy guter vnd dorffer, vmb Osslawicz, vmb Hermanicz, vmb Gablans, vm Mertendorf. mit eckern gepauten oder vngepawten, mit puschen, mit holcz, mit wysmat, mit wasser, mit fischerey, mit gayd, mit allen nuczen vnd mit aller herschaft vnd zugehorung, nichtz ausgenumen. in aller weys, alz der vorgenant hern Wenczslab hat gehabt vnd besessen. Dar uber hat der vorgenant her Wenczslab auf ym genumen zu Gablans in dem dorffe den hoff, da Adam auf siczt, vnser diener, vnd ein halb lehen, auch in dem selben dorff, da Marsch. vnser vaster auf siczt, vnd nym auf dy weld, vnd dy pusch, dy mich vor da an haben gehort, den selben wechssill vnd verbandlung . Gelub ich vorgenanter Busk vmb dyselben vorgeschriben guter mit meinn egenanten Bruder hern Wenczslab, vnd sein gerben vnd nachchomeln mit guten trewen an geuer, stet vnd gancz zehalten an all widerred. Dez gib ich ym disen brieff versigelt mit meynem anhangunden insigel zu eyner steten vrchund diser sache. Diser sach sein geczewgen dy erbern leute Johan von Bukoweyn. herr Hartleb von Bukowein pfarrer ze Naschmericz, herr Sezama von Schalouicz, Woczk von Oberplacz, Zmyl von Bukowein vnd Ludwyk von Bukowein, dy auch irew insigel durch pet willen zu zewgnusch diser sach haten angehangen. Diser brieff ist gegeben nach Cristes gepurd dreyczehen hundert jar darnach in dem dritten vnd sybenczygistem jar des ersten vreytags in der Vasten, vor dem Suntage, als man singt Invocauit. (Das Original auf Pergament mit sieben anhängenden Siegeln im mähr. Landesarchive sub Nr. 81 unter den Miscellen.) 185. Ctibor von Tovacow bekennt, dass er vom Markgrafen Johann gewisse Güter, welche die Mitgift seiner Schwester bildeten, zu Lehen erhalten habe. Dt. Eichhorn, 27. März 1373. Ego Styborius de Czimburk alias de Towaczow notum facio tenore presencium vniuersis, me a serenissimo principe et domino, domino Johanne Marchione Morauie, domino meo generosissimo, bona per obitum quondam nobilis domine Ofcze, olim nobilis domini Cunonis de Cunstat, sororis mee, ipsius relicte, eidem domino meo deuoluta legitime et specialiter quingentas marcas grossorum pragensium, quas in bonis infra scriptis nomine sui dotalicii et ut in tabulis terre Morauie habere dinoscebatur habere intabulatas, puta super media villa Bossowicz araturas, tredecim laneos, octo curticulas censuales, vineas et decimas vinearum in se continentes. Item media villa Skrzipow araturas nouem laneos, dimidiam curticulam censualem etiam in se continentem et dimidia villa Sadkow cum vineis et vinearum decimis ad eandem pertinentibus, cum agris cultis et incultis, ortis, pomeriis, molendinis. piscinis, pratis, pascuis, omnibus juribus, libertatibus, proprietatibus, prouencionibus, per- tinenciis suis quibusuis et vniuersis, pleno dominio et jure quibuscumque nominibus aut vocabulis censeantur, ab ipso domino meo vna cum heredibus meis, masculini dumtaxat sexus, verum suscepi in feudum, que bona iam dictus dominus meus Marchio de innata
Strana 208
208 sibi clemencia michi et heredibus meis pretactis generosius tribuit et speciali ea donauit pietate, contra quod de bonis eidem domino nichil feudaui nec quidpiam supposui, ut deberem. Promittens bona et sincera fide, dicto domino meo Johanni, domino meo generosissimo suisque heredibus et successoribus Marchionibus Morauie de dictis bonis et suis pertinenciis vna cum heredibus meis sexus masculini vera fide, seruitute debita, seruire, parere, intendere, obedire fideliter, sedule et intente, sicud verus et naturalis feudalis suo vero et naturali domino parere, obedire, intendere, seruire ac obsequi debet et tenetur, bonum suum pro- sequens vbique et malum precauendo loco omni, publice et oculte. In casu eciam, si aliquis forsan hereditarius illorum bonorum fuerit successor, qui (sic) ea bona a me aut heredibus meis reemere et libertare interesset et actu libertauerit, extunc habita omni ea pecunia et percepta cum scitu et consilio prefati serenissimi principis domini mei aut heredum ipsius Marchionis Morauie per me et heredes meos, ut prefertur, alia bona loco illorum bonorum ita valencia emere debeo, tenebor et comparare ea infeudans, ut est juris . In cuius euidenciam sigillum meum, in testimonium vero nobilium dominorum Benessii de Crawar alias de Straznicz, domini Wocconis de Crawar alias de Fulnec, necnon strenuorum militum Vnkonis de Magiethin, Herssonis de Rokitnicz et discreti Wenczeslai de Mladyegow, ipsius domini Marchionis prothonotarii, sigillis presentibus sunt appensa . Datum Wewerzi Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo tercio dominica qua Cantatur Letare Jerusalem. (Orig. Perg. 6 h. Sig., wovon nur das des Beneš von Kravář im rothen Wachse, im ständ. Archive Miscell. n. 85.) 186. Drahoslaus von Laznik verkauft seinen Hof daselbst dem Přibyslav von Pribyslavic. Dt. Počenic, 1. April 1373. Nouerint vniuersi et singuli presencium noticiam habituri. Quod nos Drahoslaus et vxor eius Kedruta siue Arklebus frater meus dicti de Laznik, quod cum bona deliberacione ac sano consilio amicorum meorum super hoc prehabito hereditatem meam, videlicet vnum laneum cum curticula in villa Laznik liberum cum omnibus vtilitatibus seu prouentibus ad eandem hereditatem spectantibus michi Drahoslao olim a patre meo in tota parte mea, que michi dignoscebantur, videlicet agris cultis uel incullis, pratis, pascuis, siluis, rubetis et virgultis, que ibi sunt, venacionibus, aucupacionibus, pyscacionibus, omnibus juribus, campis, limitibus in villa et extra villam, viis, semitibus, aquis stantibus et decurrentibus, pyscinis, pratis et desertibus nychil michi inde excipiens, sed omnia ad eandem hereditatem spec- tantibus (sic) honestis hominibus Przybyslao et Wychnye vxori mee (sic) legitime nec non liberis meis cum Rachmano priwigno meo, eciam ad manus Ade fratris mei dictis de Przy- bislauicz et successoribus meis pro quatuordecim marcis grossorum pragensium morauiczi ponderis et numeri, quatuor et sexaginta grossos pro marca qualibet computando, ibidem in Laznik wendidimus hereditarie et wendendo resignamus, ita ut predicti Przybislaw et
208 sibi clemencia michi et heredibus meis pretactis generosius tribuit et speciali ea donauit pietate, contra quod de bonis eidem domino nichil feudaui nec quidpiam supposui, ut deberem. Promittens bona et sincera fide, dicto domino meo Johanni, domino meo generosissimo suisque heredibus et successoribus Marchionibus Morauie de dictis bonis et suis pertinenciis vna cum heredibus meis sexus masculini vera fide, seruitute debita, seruire, parere, intendere, obedire fideliter, sedule et intente, sicud verus et naturalis feudalis suo vero et naturali domino parere, obedire, intendere, seruire ac obsequi debet et tenetur, bonum suum pro- sequens vbique et malum precauendo loco omni, publice et oculte. In casu eciam, si aliquis forsan hereditarius illorum bonorum fuerit successor, qui (sic) ea bona a me aut heredibus meis reemere et libertare interesset et actu libertauerit, extunc habita omni ea pecunia et percepta cum scitu et consilio prefati serenissimi principis domini mei aut heredum ipsius Marchionis Morauie per me et heredes meos, ut prefertur, alia bona loco illorum bonorum ita valencia emere debeo, tenebor et comparare ea infeudans, ut est juris . In cuius euidenciam sigillum meum, in testimonium vero nobilium dominorum Benessii de Crawar alias de Straznicz, domini Wocconis de Crawar alias de Fulnec, necnon strenuorum militum Vnkonis de Magiethin, Herssonis de Rokitnicz et discreti Wenczeslai de Mladyegow, ipsius domini Marchionis prothonotarii, sigillis presentibus sunt appensa . Datum Wewerzi Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo tercio dominica qua Cantatur Letare Jerusalem. (Orig. Perg. 6 h. Sig., wovon nur das des Beneš von Kravář im rothen Wachse, im ständ. Archive Miscell. n. 85.) 186. Drahoslaus von Laznik verkauft seinen Hof daselbst dem Přibyslav von Pribyslavic. Dt. Počenic, 1. April 1373. Nouerint vniuersi et singuli presencium noticiam habituri. Quod nos Drahoslaus et vxor eius Kedruta siue Arklebus frater meus dicti de Laznik, quod cum bona deliberacione ac sano consilio amicorum meorum super hoc prehabito hereditatem meam, videlicet vnum laneum cum curticula in villa Laznik liberum cum omnibus vtilitatibus seu prouentibus ad eandem hereditatem spectantibus michi Drahoslao olim a patre meo in tota parte mea, que michi dignoscebantur, videlicet agris cultis uel incullis, pratis, pascuis, siluis, rubetis et virgultis, que ibi sunt, venacionibus, aucupacionibus, pyscacionibus, omnibus juribus, campis, limitibus in villa et extra villam, viis, semitibus, aquis stantibus et decurrentibus, pyscinis, pratis et desertibus nychil michi inde excipiens, sed omnia ad eandem hereditatem spec- tantibus (sic) honestis hominibus Przybyslao et Wychnye vxori mee (sic) legitime nec non liberis meis cum Rachmano priwigno meo, eciam ad manus Ade fratris mei dictis de Przy- bislauicz et successoribus meis pro quatuordecim marcis grossorum pragensium morauiczi ponderis et numeri, quatuor et sexaginta grossos pro marca qualibet computando, ibidem in Laznik wendidimus hereditarie et wendendo resignamus, ita ut predicti Przybislaw et
Strana 209
209 vxor eius Wichna et pueri eorum siue Adam, cui ad manus signatum est, et successores eorum de predicta hereditate cum dictis vtilitatibus a data presencium plenam deinceps habeant potestatem regendi, tenendi, habendi, possidendi, vendendi, dandi, commutandi, exponendi ac quocumque modo vtifruendi iuxta voluntatem ipsorum tamquam propria et paterna . Nos quoque disbrigatores cum supradicto Drahoslao cum ipso et pro ipso promittentes et pro vxore sua Kalruta legitimam (sic) quod si, quod absit, ipso moriente ad trigenium (sic) post mortem eius Wanko ibidem de Laznik, Theodricus de Chylecz nostra bona fide et sine dolo quolibet et in solidata manu coram quemlibet hominem (sic) secundum ius terre Morauie ab omnibus inpeticionibus siue impedimentis promittimus disbrigare et omnino libertare. Et eciam eis ipsis Przybikoni et vxori eius Vichnie liberisque eorum et ad manus Ade in primo Olomucensi dominorum coloquio generali, quum tabule aperientur, promittimus registrum libere inponere et intabulare . Quod si hec omnia non feverimus, disbrigare non possemus et intabulare, dum nos requisiti fuerimus, nolluerimus, mox ciuitatem Lipnik vnus nostrum inter nos quatuor, quicunque monitus fuerit, cum famulo et duobus equis in domum honesti hospitis sibi per predictos deputatam tenebitur obstagium subintrare ibique verum et conswetum obstagium obseruare et si predicto dicto obstagio dicta hereditas infra spacium vnius mensis disbrigata et intabulata non fuerit, ipse nusquam exire presumat, quousque hereditas predicta disbrigabitur et tabulis inponetur . Nos quoque Wyknan de Magetyn et Sdenko de Czekyn, Petrssyk de Sedlecz omnibus ordinacionibus, condicionibus, conclusionibus interfugimus (sic) et sigilla nostra instanter rogati ad instanciam premissorum (?) In cuius rei cum sigillis proborum virorum in testimonium iusimus roborare. Datum et actum Poczenicz sub anno natiuitatis Christi millesimo trecentesimo septuagesimo tercio proxima feria VI post festum sancte marie Annucciacionis. (Orig. Perg. 7 h. Sig. im Olm. Kapitelarchive. Die Urkunde ist offenbar von einem schlechten Lateiner verfasst. Das g in den Wörtern trigenium [Zeile 6] und interfugimus [Zeile 20] ist wie j zu lesen.) 187. Sander, Offizial des Olm. Bischofes, entscheidet, dass ein in der Olm. Vorburg gelegenes Haus nach dem Tode der Witwe Merla dem Kloster St. Jakob zufallen solle. Dt. Olmütz, 6. April 1373. In nomine domini amen. Dudum coram nobis Sandero Rambow, archidiacono Prerouiensi, curie episcopalis Olomucensis officiali . . procurator et procuratorio nomine religiosarum domicellarum Agnetis abbatisse et . . conuentus monasterii sancti Jacobi in preurbio ciuitatis Olomucensis, ordinis Premonstratensis, contra Merlam, alias Margaretham in preurbio ibidem, peticionem siue libellum obtulit per omnia in hec uerba: Coram vobis honorabili viro domino et magistro Sandero, officiali curie episcopalis Olomucensis, procurator et procuratorio nomine religiosarum virginum Agnetis abbatisse et conuentus monasterii sancti Jacobi in preurbio Olomucensi ordinis premonstratensis, de regula sancti Augustini, 27
209 vxor eius Wichna et pueri eorum siue Adam, cui ad manus signatum est, et successores eorum de predicta hereditate cum dictis vtilitatibus a data presencium plenam deinceps habeant potestatem regendi, tenendi, habendi, possidendi, vendendi, dandi, commutandi, exponendi ac quocumque modo vtifruendi iuxta voluntatem ipsorum tamquam propria et paterna . Nos quoque disbrigatores cum supradicto Drahoslao cum ipso et pro ipso promittentes et pro vxore sua Kalruta legitimam (sic) quod si, quod absit, ipso moriente ad trigenium (sic) post mortem eius Wanko ibidem de Laznik, Theodricus de Chylecz nostra bona fide et sine dolo quolibet et in solidata manu coram quemlibet hominem (sic) secundum ius terre Morauie ab omnibus inpeticionibus siue impedimentis promittimus disbrigare et omnino libertare. Et eciam eis ipsis Przybikoni et vxori eius Vichnie liberisque eorum et ad manus Ade in primo Olomucensi dominorum coloquio generali, quum tabule aperientur, promittimus registrum libere inponere et intabulare . Quod si hec omnia non feverimus, disbrigare non possemus et intabulare, dum nos requisiti fuerimus, nolluerimus, mox ciuitatem Lipnik vnus nostrum inter nos quatuor, quicunque monitus fuerit, cum famulo et duobus equis in domum honesti hospitis sibi per predictos deputatam tenebitur obstagium subintrare ibique verum et conswetum obstagium obseruare et si predicto dicto obstagio dicta hereditas infra spacium vnius mensis disbrigata et intabulata non fuerit, ipse nusquam exire presumat, quousque hereditas predicta disbrigabitur et tabulis inponetur . Nos quoque Wyknan de Magetyn et Sdenko de Czekyn, Petrssyk de Sedlecz omnibus ordinacionibus, condicionibus, conclusionibus interfugimus (sic) et sigilla nostra instanter rogati ad instanciam premissorum (?) In cuius rei cum sigillis proborum virorum in testimonium iusimus roborare. Datum et actum Poczenicz sub anno natiuitatis Christi millesimo trecentesimo septuagesimo tercio proxima feria VI post festum sancte marie Annucciacionis. (Orig. Perg. 7 h. Sig. im Olm. Kapitelarchive. Die Urkunde ist offenbar von einem schlechten Lateiner verfasst. Das g in den Wörtern trigenium [Zeile 6] und interfugimus [Zeile 20] ist wie j zu lesen.) 187. Sander, Offizial des Olm. Bischofes, entscheidet, dass ein in der Olm. Vorburg gelegenes Haus nach dem Tode der Witwe Merla dem Kloster St. Jakob zufallen solle. Dt. Olmütz, 6. April 1373. In nomine domini amen. Dudum coram nobis Sandero Rambow, archidiacono Prerouiensi, curie episcopalis Olomucensis officiali . . procurator et procuratorio nomine religiosarum domicellarum Agnetis abbatisse et . . conuentus monasterii sancti Jacobi in preurbio ciuitatis Olomucensis, ordinis Premonstratensis, contra Merlam, alias Margaretham in preurbio ibidem, peticionem siue libellum obtulit per omnia in hec uerba: Coram vobis honorabili viro domino et magistro Sandero, officiali curie episcopalis Olomucensis, procurator et procuratorio nomine religiosarum virginum Agnetis abbatisse et conuentus monasterii sancti Jacobi in preurbio Olomucensi ordinis premonstratensis, de regula sancti Augustini, 27
Strana 210
210 contra Merlam viduam ibidem in preurbio Olomucensi manentem, contra quamlibet personam pro eo (sic) in judicio legittime interuenientem in jure cum querela proponit et dicit. Quod licet dominus Martinus bone memorie olim cappellanus ad sanctum Jacobum virginum, agens in extremis, sanus tamen mente et compos racionis existens, domum suam ibidem in preurbio inter domos videlicet domini Johannis perpetui vicarii ecclesie Olomucensis ab vna et dominorum de Schenwald parte ex altera in fundo et area predicti Monasterii sancti Jacobi situatam prediclis predictis (sic) virginibus .. abbatisse et .. conuentui dederit, deputauerit, donauerit, hac condicione adiecta, quod prefata Merla duntaxat usque ad tempora vite sue predictam domum tenere et inhabitare deberet, nichil tamen in ea et ex ea diminuendo aut deteriorando, tamen prefata Marle, nescitur quo ductu spiritu, sibi proprietatem predicte domus vendicando de facto ipsam domum a predicto monasterio sancti Jacobi virginibus antedictis alienare conando cuidam domino Johanni gerente (sic) se rectorem ecclesie in Brisouia, quantum in ea est, donauit eandem in . dictarum virginum displicenciam, preiudicium et iacturam . Quare petit procurator predictus nomine quo supra per vos dominum honorandum prefate Merle super donacione et alienacione predicte domus perpetuum imponi silencium, ipsam domum cum omnibus suis pertinenciis post mortem eiusdem ad predictas virgines et monasterium sancti Jacobi racione testamenti ipsis per predictum dominum Martinum facti pertinere debere pronuncciari et decerni, vestra diffinitiua sentencia mediante. Item petit expensas ab eadem in lite factas et protestatur de faciendis juris addendi, minuendi, corrigendi et ceteris juris beneficiis semper saluis . Lite igitur coram nobis contestata, a quibus eciam partibus de calumpnia et veritate dicenda recepimus iuramenta, datisque pro utraque parte posicionibus et articulis et ad ipsa hincinde responsionibus subsecutis, testes more solito recepimus. deposicionibus eorundem in scriptis redigendo et eisdem publicatis, contra quorum dicta nichil exceptum fuit, sed petitum in causa concludi . Tandem in dicta causa instantibus partibus conclusimus et in ea cum eisdem habuimus pro concluso certam diem pro audienda diffinitiua sentencia ipsis partibus statuentes, quam ad hodiernam ex certis causis duximus prorogandum . Nos itaque Sanderus, officialis antedictus, visis, auditis et intellectis dicte cause meritis, ac equa iusticie lance discussis, deliberacione insuper nobiscum et cum juris peritis prehabita diligenti, procuratoribus parcium predictarum coram comparentibus et sentenciam diffinitiuam ferri postulantibus, Christi nomine inuocato et ipsum solum habendo pre oculis pronunciamus, decernimus et declaramus: domum in preurbio Olomucensi inter domos domini Johankonis et dominorum de Schenwald sitam, quam predicta Merle vidua inhabitat, post ipsius mortem Marle vidue ad . . abbatissam et . . conuentum monasterii sancti Jacobi et ad ipsum monasterium in preurbio Olomucensi pertinere debere, eandemque Merlam ipsam domum non potuisse neque posse alienare, summaliter in hiis scriptis condempnantes nichilominus eandem Merlam in personam Buzconis de Trubka publici notarii procuratoris sui Agneti abbatisse et conuentui . . monasterii sancti Jacobi antedicti, in personam Johannis Tassowecz procuratoris ipsarum in expensis litis, quarum taxacionem nobis in posterum reseruamus. Lata est hec sentencia Olomucz in curia 'episcopali Anno domini Millesimo Tricentesimo Septuagesimo tercio die sexta Mensis Aprilis presentibus discretis viris Henrico in Criziowicz.
210 contra Merlam viduam ibidem in preurbio Olomucensi manentem, contra quamlibet personam pro eo (sic) in judicio legittime interuenientem in jure cum querela proponit et dicit. Quod licet dominus Martinus bone memorie olim cappellanus ad sanctum Jacobum virginum, agens in extremis, sanus tamen mente et compos racionis existens, domum suam ibidem in preurbio inter domos videlicet domini Johannis perpetui vicarii ecclesie Olomucensis ab vna et dominorum de Schenwald parte ex altera in fundo et area predicti Monasterii sancti Jacobi situatam prediclis predictis (sic) virginibus .. abbatisse et .. conuentui dederit, deputauerit, donauerit, hac condicione adiecta, quod prefata Merla duntaxat usque ad tempora vite sue predictam domum tenere et inhabitare deberet, nichil tamen in ea et ex ea diminuendo aut deteriorando, tamen prefata Marle, nescitur quo ductu spiritu, sibi proprietatem predicte domus vendicando de facto ipsam domum a predicto monasterio sancti Jacobi virginibus antedictis alienare conando cuidam domino Johanni gerente (sic) se rectorem ecclesie in Brisouia, quantum in ea est, donauit eandem in . dictarum virginum displicenciam, preiudicium et iacturam . Quare petit procurator predictus nomine quo supra per vos dominum honorandum prefate Merle super donacione et alienacione predicte domus perpetuum imponi silencium, ipsam domum cum omnibus suis pertinenciis post mortem eiusdem ad predictas virgines et monasterium sancti Jacobi racione testamenti ipsis per predictum dominum Martinum facti pertinere debere pronuncciari et decerni, vestra diffinitiua sentencia mediante. Item petit expensas ab eadem in lite factas et protestatur de faciendis juris addendi, minuendi, corrigendi et ceteris juris beneficiis semper saluis . Lite igitur coram nobis contestata, a quibus eciam partibus de calumpnia et veritate dicenda recepimus iuramenta, datisque pro utraque parte posicionibus et articulis et ad ipsa hincinde responsionibus subsecutis, testes more solito recepimus. deposicionibus eorundem in scriptis redigendo et eisdem publicatis, contra quorum dicta nichil exceptum fuit, sed petitum in causa concludi . Tandem in dicta causa instantibus partibus conclusimus et in ea cum eisdem habuimus pro concluso certam diem pro audienda diffinitiua sentencia ipsis partibus statuentes, quam ad hodiernam ex certis causis duximus prorogandum . Nos itaque Sanderus, officialis antedictus, visis, auditis et intellectis dicte cause meritis, ac equa iusticie lance discussis, deliberacione insuper nobiscum et cum juris peritis prehabita diligenti, procuratoribus parcium predictarum coram comparentibus et sentenciam diffinitiuam ferri postulantibus, Christi nomine inuocato et ipsum solum habendo pre oculis pronunciamus, decernimus et declaramus: domum in preurbio Olomucensi inter domos domini Johankonis et dominorum de Schenwald sitam, quam predicta Merle vidua inhabitat, post ipsius mortem Marle vidue ad . . abbatissam et . . conuentum monasterii sancti Jacobi et ad ipsum monasterium in preurbio Olomucensi pertinere debere, eandemque Merlam ipsam domum non potuisse neque posse alienare, summaliter in hiis scriptis condempnantes nichilominus eandem Merlam in personam Buzconis de Trubka publici notarii procuratoris sui Agneti abbatisse et conuentui . . monasterii sancti Jacobi antedicti, in personam Johannis Tassowecz procuratoris ipsarum in expensis litis, quarum taxacionem nobis in posterum reseruamus. Lata est hec sentencia Olomucz in curia 'episcopali Anno domini Millesimo Tricentesimo Septuagesimo tercio die sexta Mensis Aprilis presentibus discretis viris Henrico in Criziowicz.
Strana 211
211 Jeskone in Amslauicz, Mathie in Dolan, Johanne in Odra ecclesiarum plebanis Olomucensis diocesis, Jacobo de Melnico et Hynczone de Tassow publicis notariis testibus in premissis. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Kapitelarchive.) 188. Sulik von Konitz verspricht, dass er sich dem Schiedsspruche fügen werde, welcher zwischen ihm und dem Morder seines Bruders gefällt wird. Dt. Prag, 6. Mai 1373. Nouerint vniuersi, que ego Suliko de Konice notumfacio tenore presencium . Quod racione homicidii per dominum Wankonem de Potenstein et alios suos sibi in hoc facto adherentes in meo fratre olim domino Jankone de Strazisczie facto in nobiles viros et dominos, dominos Heinricum de Wetouia et Benessium de Crawar tamquam in veros et legittimos potentes deueni arbitros taliter, ut, quidquam inter me et dominum Wankonem predictum arbitri predicti pronuncciarent et facere mandarent, volo firmiter ratum et gratum tenere ac inviolabiliter obseruare. Pro eo igitur nos Johannes de Mezirziecz senior, Petrus Hecht de Rossicz, Laczko de Crawar, Herardus de Cvnstat et Bohussius de Eywanczie, qui nos omnes voluntarie constituimus fideiussores, promittimus pro ipso et cum ipso Sulicone sine dolo malo, omnes in solidum, bona fide serenissimo principi et domino domino Karolo Romanorum Imperatori semper Augusto et Bohemie Regi necnon domino domino Johanni Marchioni Morauie, et ad manus nobilium virorum et dominorum Heinrici et Benessii, arbitrorum prescriptorum, Wankoni et Czenkoni fratribus de Potenstein, Vlrico de Bozkouicz, Andree de Duba, Brzenkoni de Skala et Vlrico dicto Medek de Leschan, si predictus Suliko ratum pronuncciacionis dictorum arbitrorum quouismodo infringere seu violare presumpserit, ex tunc statim in Mille sexagenis grossorum Pragensium denariorum racione pene volumus subcumbi et ex causa veri debiti debitorie obligari, quasquidem pecunias monicione preuia infra octo dies deinde subsequentes dare et persoluere promittimus contradiccione qualibet non obstante. Quod si non soluerimus, ex tunc statim die altera quilibet nostrum pro se vnum ydoneum militem uel clientem militarem cum vno famulo duobusque equis ad pre- standum verum obstagium debitum et consuetum in ciuitatem Brunnam ad domum honesti hospitis nobis per eos ad hoc deputatam tenebimur mittere more solito prout exigit et requirit obstagii consuetudo. Elapsis autem a dicto solucionis termino quatuordecim diebus continuis pretacta pecunia si nondum fuerit plenarie persoluta, prestito ipso obstagio uel non prestito, ex tunc predictis dominis, ad cuius manus nostras promisimus, damus et concedimus plenam et omnimodam potestatem, eandem pecuniam recipiendi in dampna nostrum omnium aput Cristianos uel Judeos. Illi vero, qui in dicto obstagio continuauerint nunquam et nus- quam ab eodem obstagio debent esse exituri, nisi prius de predictis mille sexagenis grossorum predictorum per nos ipsis dominis fuerit plenarie satisfactum. In quorum euidenciam sigilla nostra presentibus sunt appensa. Datum Prage feria sexta ante festum sancti Stanislai proxima Anno eiusdem Millesimo Trecentesimo septuagesimo tercio. (Orig. Perg. 6 h. Sig. inter Miscell. n. 90 im Landesarchive.) 27*
211 Jeskone in Amslauicz, Mathie in Dolan, Johanne in Odra ecclesiarum plebanis Olomucensis diocesis, Jacobo de Melnico et Hynczone de Tassow publicis notariis testibus in premissis. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Kapitelarchive.) 188. Sulik von Konitz verspricht, dass er sich dem Schiedsspruche fügen werde, welcher zwischen ihm und dem Morder seines Bruders gefällt wird. Dt. Prag, 6. Mai 1373. Nouerint vniuersi, que ego Suliko de Konice notumfacio tenore presencium . Quod racione homicidii per dominum Wankonem de Potenstein et alios suos sibi in hoc facto adherentes in meo fratre olim domino Jankone de Strazisczie facto in nobiles viros et dominos, dominos Heinricum de Wetouia et Benessium de Crawar tamquam in veros et legittimos potentes deueni arbitros taliter, ut, quidquam inter me et dominum Wankonem predictum arbitri predicti pronuncciarent et facere mandarent, volo firmiter ratum et gratum tenere ac inviolabiliter obseruare. Pro eo igitur nos Johannes de Mezirziecz senior, Petrus Hecht de Rossicz, Laczko de Crawar, Herardus de Cvnstat et Bohussius de Eywanczie, qui nos omnes voluntarie constituimus fideiussores, promittimus pro ipso et cum ipso Sulicone sine dolo malo, omnes in solidum, bona fide serenissimo principi et domino domino Karolo Romanorum Imperatori semper Augusto et Bohemie Regi necnon domino domino Johanni Marchioni Morauie, et ad manus nobilium virorum et dominorum Heinrici et Benessii, arbitrorum prescriptorum, Wankoni et Czenkoni fratribus de Potenstein, Vlrico de Bozkouicz, Andree de Duba, Brzenkoni de Skala et Vlrico dicto Medek de Leschan, si predictus Suliko ratum pronuncciacionis dictorum arbitrorum quouismodo infringere seu violare presumpserit, ex tunc statim in Mille sexagenis grossorum Pragensium denariorum racione pene volumus subcumbi et ex causa veri debiti debitorie obligari, quasquidem pecunias monicione preuia infra octo dies deinde subsequentes dare et persoluere promittimus contradiccione qualibet non obstante. Quod si non soluerimus, ex tunc statim die altera quilibet nostrum pro se vnum ydoneum militem uel clientem militarem cum vno famulo duobusque equis ad pre- standum verum obstagium debitum et consuetum in ciuitatem Brunnam ad domum honesti hospitis nobis per eos ad hoc deputatam tenebimur mittere more solito prout exigit et requirit obstagii consuetudo. Elapsis autem a dicto solucionis termino quatuordecim diebus continuis pretacta pecunia si nondum fuerit plenarie persoluta, prestito ipso obstagio uel non prestito, ex tunc predictis dominis, ad cuius manus nostras promisimus, damus et concedimus plenam et omnimodam potestatem, eandem pecuniam recipiendi in dampna nostrum omnium aput Cristianos uel Judeos. Illi vero, qui in dicto obstagio continuauerint nunquam et nus- quam ab eodem obstagio debent esse exituri, nisi prius de predictis mille sexagenis grossorum predictorum per nos ipsis dominis fuerit plenarie satisfactum. In quorum euidenciam sigilla nostra presentibus sunt appensa. Datum Prage feria sexta ante festum sancti Stanislai proxima Anno eiusdem Millesimo Trecentesimo septuagesimo tercio. (Orig. Perg. 6 h. Sig. inter Miscell. n. 90 im Landesarchive.) 27*
Strana 212
212 189. Vaněk von Potenstein verspricht den Schiedsspruch zu halten, welcher über ihn wegen Ermordung des Johann von Stražiště gefallt wird. Dt. Prag, 6. Mai 1373. Nouerint vniuersi. que ego Wanko de Potenstein notumfacio tenore presencium. Quod racione pro capite et homicidio in domino olim Jankone de Strazisczie per me et meos michi adherentes facto, in nobiles viros et dominos Heinricum de Wetouia et Benessium de Crawar tamquam in veros et legittimos deueni arbitros taliter, ut quidquam inter me et Sulikonem de Konyczie et alios suos amicos racione huius capitis pronuncciarent et dare mandantes perciperent, volo firmiter ratum et gratum tenere ac inviolabiliter obseruare. Pro eo igitur nos Czenko de Potenstein, Vlricus de Bozkouicz, Andreas de Duba, Brzenko de Skala et Vlricus dictus Medek de Leschan, qui nos omnes voluntarie constituimus fideiussores, promittimus pro ipso Wankone et cum ipso sine dolo malo, omnes in solidum bona fide, serenissimo principi et domino domino Karolo Romanorum Imperatori semper Augusto et Bohemie Regi et domino domino Johanni Marchioni Morauie et ad manus nobilium dominorum Heinrici de Wetouia, Benesii de Crawar arbitrorum predictorum, Sulikoni de Konyczie olim domini Jankonis de Strazisczie fratri, Johanni de Mezirziecz seniori, Petro Hecht de Rossicz, Laczkoni de Crawar, Herardo de Kunstat et Bohussio de Eywanczie, si predictus Wanko ratum pronuncciacionis quouismodo infringere seu violare presumpserit, ex tunc statim in mille sexagenis grossorum Pragensium denariorum racione pene volumus subcumbi et ex causa veri debiti debitorie obligari, quas quidem pecunias monicione preuia infra octo dies deinde subsequentes dare et persoluere promittimus contradiccione qualibet non obstante. Quod si non soluerimus, ex tunc statim die altera quilibet pro se vnum ydoneum militem uel clientem militarem cum vno famulo et duobus equis ad prestandum obstagium debitum et consuetum in ciuitatem Brunnam ad domum honesti hospitis nobis per eos ad hoc depu- tatam tenebimur mittere more solito, prout exigit et requirit obstagii consuetudo. Elapsis autem a dicto solucionis termino quatuordecim diebus continuis pretacta pecunia si non dum fuerit plenarie persoluta, prestito ipso obstagio uel non prestito, ex tunc predictis dominis, ad cuius manus nostras promisimus, damus et concedimus plenam et omnimodam potestatem. eandem pecuniam recipiendi in dampna nostrum omnium aput Christianos uel Judeos. Illi vero, qui in dicto obstagio continuauerint, nunquam et nusquam ab eodem obstagio et ciuitate debent esse exituri, nisi prius de predictis mille sexagenis grossorum predictorum per nos dominis antedictis fuerit plenarie satisfactum. In quorum euidenciam sigilla nostra presentibus sunt appensa. Datum Prage feria sexta ante festum sancti Stanislai proxima Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimotercio. (Orig. Perg. 6 h. Sig. im ständ. Archive inter Miscell. n. 84.)
212 189. Vaněk von Potenstein verspricht den Schiedsspruch zu halten, welcher über ihn wegen Ermordung des Johann von Stražiště gefallt wird. Dt. Prag, 6. Mai 1373. Nouerint vniuersi. que ego Wanko de Potenstein notumfacio tenore presencium. Quod racione pro capite et homicidio in domino olim Jankone de Strazisczie per me et meos michi adherentes facto, in nobiles viros et dominos Heinricum de Wetouia et Benessium de Crawar tamquam in veros et legittimos deueni arbitros taliter, ut quidquam inter me et Sulikonem de Konyczie et alios suos amicos racione huius capitis pronuncciarent et dare mandantes perciperent, volo firmiter ratum et gratum tenere ac inviolabiliter obseruare. Pro eo igitur nos Czenko de Potenstein, Vlricus de Bozkouicz, Andreas de Duba, Brzenko de Skala et Vlricus dictus Medek de Leschan, qui nos omnes voluntarie constituimus fideiussores, promittimus pro ipso Wankone et cum ipso sine dolo malo, omnes in solidum bona fide, serenissimo principi et domino domino Karolo Romanorum Imperatori semper Augusto et Bohemie Regi et domino domino Johanni Marchioni Morauie et ad manus nobilium dominorum Heinrici de Wetouia, Benesii de Crawar arbitrorum predictorum, Sulikoni de Konyczie olim domini Jankonis de Strazisczie fratri, Johanni de Mezirziecz seniori, Petro Hecht de Rossicz, Laczkoni de Crawar, Herardo de Kunstat et Bohussio de Eywanczie, si predictus Wanko ratum pronuncciacionis quouismodo infringere seu violare presumpserit, ex tunc statim in mille sexagenis grossorum Pragensium denariorum racione pene volumus subcumbi et ex causa veri debiti debitorie obligari, quas quidem pecunias monicione preuia infra octo dies deinde subsequentes dare et persoluere promittimus contradiccione qualibet non obstante. Quod si non soluerimus, ex tunc statim die altera quilibet pro se vnum ydoneum militem uel clientem militarem cum vno famulo et duobus equis ad prestandum obstagium debitum et consuetum in ciuitatem Brunnam ad domum honesti hospitis nobis per eos ad hoc depu- tatam tenebimur mittere more solito, prout exigit et requirit obstagii consuetudo. Elapsis autem a dicto solucionis termino quatuordecim diebus continuis pretacta pecunia si non dum fuerit plenarie persoluta, prestito ipso obstagio uel non prestito, ex tunc predictis dominis, ad cuius manus nostras promisimus, damus et concedimus plenam et omnimodam potestatem. eandem pecuniam recipiendi in dampna nostrum omnium aput Christianos uel Judeos. Illi vero, qui in dicto obstagio continuauerint, nunquam et nusquam ab eodem obstagio et ciuitate debent esse exituri, nisi prius de predictis mille sexagenis grossorum predictorum per nos dominis antedictis fuerit plenarie satisfactum. In quorum euidenciam sigilla nostra presentibus sunt appensa. Datum Prage feria sexta ante festum sancti Stanislai proxima Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimotercio. (Orig. Perg. 6 h. Sig. im ständ. Archive inter Miscell. n. 84.)
Strana 213
213 190. Semovit, Herzog von Teschen und Johanniter-Provincial des böhmischen Priorates, bittet den Olmützer Bischof Johann um die Bestätigung der Entscheidung, welche ein Schiedsgericht zwischen der Johanniter-Commende in Altbrünn und dem Kl. Maria Saal getroffen hatte. Dt. Bruna, 15. Mai 1373. Reuerendo in Christo patri ac domino, domino Johanni dei gracia episcopo Olo- mucensi aut eius in spiritualibus generali vicario. Semouitus dux Thesshinensis, prouincialis ordinis sancti Johannis Jerosolimitani in prioratu Boemie, exhibicionem reuerencie humilem et deuotam. Reuerende pater, noueritis . . . licet dudum inter venerabiles et religiosas dominas abbatissam et conuentum monasterii Aule sancte Marie in Antiqua Bruna ex vna, et commendatorem sancti Johannis ibidem nostro et tocius nostri ordinis nomine parte ex altera, pro decimis cuiusdam agri, inter villas Kungswelt et Manicz positi, exorta sit et fuerit materia conquestionis et partibus prenominatis hincinde causam ducentibus et certan- tibus in eadem plurimo ad hunc modo finem deuenerint, quod pro parte dominarum abbatisse et conuentus predictarum honorabiles viri domini Nicolaus, Johannes, canonici ecclesie sancti Petri in Bruna, et pro parte nostra ac commendatoris domus nostre in Bruna prefate honesti uiri Johannes Anshelmi et Waltherus dictus Dalik, ciues Brunnenses in arbitros, arbitratores et amicabiles compositores communiter et concorditer de bona voluntate parcium et nostra vnanimiter sint electi; demum ipsi arbitri prefati honorabilem et reuerendum virum dominum Nicolaum prepositum ecclesie sancti Petri in Bruna ... in superarbitrum sibi per se elegerint de parcium vnanimi voluntate, vt quidquid ipsi quatuor arbitri et quintus superarbiter p(refati) inter dominas preexpressas et nos de decimis agri prenotati dictauerint, arbitrauerint, ordinauerint et fecerint et quibus fuerit vallatum penis, firmum, ratum et gratum perpetuis (tempor)ibus debeat permanere. Nos super eo diligenti tractatu et matura deliberacione perhabitis de plurimorum fratrum com(mendatorum) terre Morauie consilio in prefatam concordiam seu arbitrium per antedictos arbitros et ipsorum superarbitrum faciendum con- se(ncien)tes beniuole vestre supplicamus gracie humiliter et deuote, quatenus ea omnia et singula, que in premissis arbitrata et concordata et facta fuerint per ipsos arbitros, ut prefertur. iuxta omnem modum et formam in ipsorum arbitrio contentam et penis adictis quibuslibet, quibus nos et fratres nostri ordinis, presentes et futuros quoslibet, sponte submittimus ex vestre paternitatis officio, ad quod rite spectat ex eo, quod parrochialium ecclesiarum cause pro utraque parte hic aguntur, dignemini confirmare et roborare taliter. quod in futurum omnes inter nos lites et conquestiones de eisdem omnimode sopiantur Sub harum, quibus sigillum nostrum appendi fecimus, testimonio literarum . Actum et datum Brune Anno domini M'CCCLXXIII dominica die Cantate. (Orig. etwas mank, Perg. häng. Sig. im Archive des Kl. Maria Saal im Landesarchive Lit. D, Nr. 4.)
213 190. Semovit, Herzog von Teschen und Johanniter-Provincial des böhmischen Priorates, bittet den Olmützer Bischof Johann um die Bestätigung der Entscheidung, welche ein Schiedsgericht zwischen der Johanniter-Commende in Altbrünn und dem Kl. Maria Saal getroffen hatte. Dt. Bruna, 15. Mai 1373. Reuerendo in Christo patri ac domino, domino Johanni dei gracia episcopo Olo- mucensi aut eius in spiritualibus generali vicario. Semouitus dux Thesshinensis, prouincialis ordinis sancti Johannis Jerosolimitani in prioratu Boemie, exhibicionem reuerencie humilem et deuotam. Reuerende pater, noueritis . . . licet dudum inter venerabiles et religiosas dominas abbatissam et conuentum monasterii Aule sancte Marie in Antiqua Bruna ex vna, et commendatorem sancti Johannis ibidem nostro et tocius nostri ordinis nomine parte ex altera, pro decimis cuiusdam agri, inter villas Kungswelt et Manicz positi, exorta sit et fuerit materia conquestionis et partibus prenominatis hincinde causam ducentibus et certan- tibus in eadem plurimo ad hunc modo finem deuenerint, quod pro parte dominarum abbatisse et conuentus predictarum honorabiles viri domini Nicolaus, Johannes, canonici ecclesie sancti Petri in Bruna, et pro parte nostra ac commendatoris domus nostre in Bruna prefate honesti uiri Johannes Anshelmi et Waltherus dictus Dalik, ciues Brunnenses in arbitros, arbitratores et amicabiles compositores communiter et concorditer de bona voluntate parcium et nostra vnanimiter sint electi; demum ipsi arbitri prefati honorabilem et reuerendum virum dominum Nicolaum prepositum ecclesie sancti Petri in Bruna ... in superarbitrum sibi per se elegerint de parcium vnanimi voluntate, vt quidquid ipsi quatuor arbitri et quintus superarbiter p(refati) inter dominas preexpressas et nos de decimis agri prenotati dictauerint, arbitrauerint, ordinauerint et fecerint et quibus fuerit vallatum penis, firmum, ratum et gratum perpetuis (tempor)ibus debeat permanere. Nos super eo diligenti tractatu et matura deliberacione perhabitis de plurimorum fratrum com(mendatorum) terre Morauie consilio in prefatam concordiam seu arbitrium per antedictos arbitros et ipsorum superarbitrum faciendum con- se(ncien)tes beniuole vestre supplicamus gracie humiliter et deuote, quatenus ea omnia et singula, que in premissis arbitrata et concordata et facta fuerint per ipsos arbitros, ut prefertur. iuxta omnem modum et formam in ipsorum arbitrio contentam et penis adictis quibuslibet, quibus nos et fratres nostri ordinis, presentes et futuros quoslibet, sponte submittimus ex vestre paternitatis officio, ad quod rite spectat ex eo, quod parrochialium ecclesiarum cause pro utraque parte hic aguntur, dignemini confirmare et roborare taliter. quod in futurum omnes inter nos lites et conquestiones de eisdem omnimode sopiantur Sub harum, quibus sigillum nostrum appendi fecimus, testimonio literarum . Actum et datum Brune Anno domini M'CCCLXXIII dominica die Cantate. (Orig. etwas mank, Perg. häng. Sig. im Archive des Kl. Maria Saal im Landesarchive Lit. D, Nr. 4.)
Strana 214
214 191. Všebor von Námèšt bekennt, dass dem Pfarrer in Výšowitz kein Recht mehr auf den Ueberschuss des Zinses vom Dorfe Jezov zustehe. Dt. Prödlitz (?) 15. Mai 1373. Nouerint vniuersi presentem literam inspecturi . Quod ego Wseborius dictus de Namyess recognosco serie presencium literarum, quod dominus Bludo de Lobodicz pie recordacionis sana mente sanoque consilio ac matura deliberacione prehabita sua suorumque amicorum donauit, legauit ac in tabulas terre Morauie intabulauit pro remedio anime sue ac suorum amicorum religiosis viris priori ac fratribus monasterii sancti Michaelis in Olomucz, ordinis fratrum predicatorum, rite ac racionabiliter nomine perpetui testamenti et elemosyne in villa, Gezow vulgariter nuncupata, duos laneos cum omni iure et dominio, transferendo ius in predictos fratres. De quibus quidem laneis rustici, tenentes predictos laneos, de quolibet laneo quinque fertones et vnus grossus . Item de quolibet laneo duo modei puri tritici . Item de quolibet laneo quatuor grossi cum dimidio . Item trina vice arare de quolibet laneo sex grossi . Item de quolibet laneo sexagena ovorum cum quatuor pullis tenentur persoluere singulis annis. Frater vero Johannes dictus Dohalicz tunc temporis prior cum fratribus suis commisserunt ex speciali confidencia (in) gubernacionem, tuicionem strenuo viro domino Vlrico de Namyess predictos homines in dictis laneis residentes, sic quod dictus dominus Vlricus, pater meus felicis memorie, fratribus sepedictis singulis annis quatuor marcas moravici pagamenti (sic), residuum vero posset conuertere in usum suum tamdiu, quousque placeret fratribus prenominatis. Ego vero Wseborius et pater meus, quamdiu vixit, partem census residuam ultra quatuor marcas in prefatis laneis dedimus singulis annis plebano in Wyssowicz propter deum tamdiu, quamdiu tenuimus homines prenotatos . Sed quia fratres predicti repecierant predicta bona eis intabulata, idcirco antediclum plebanum in predictis bonis amplius nichil iuris habere recognosco, quia predictis fratribus bona eorum cum omni iure condes- cendi. In cuius rei testimonium sigillum meum necnon sigillum domini Petri plebani in Wlcznow decani Lucensis et sigilla aliorum meorum amicorum Wyeczkonis de Pamyeticz, Pesconis de Veletin presentibus sunt appensa . Datum in Broda dominica, qua cantatur Cantate. Anno domini M'CCC° Septuagesimo tercio. (Abschrift aus dem im Olm, Domin. Kloster befindlichen Originale in der Boč. Sammlung n. 5459 in Landesarchive.) 192. Markgraf Johann von Mähren verordnet, dass den Brünner Bürgern das freie Testirungsrecht nur bezüglich des baaren Geldes zustehe. Dt. Spielberg, 22. Juni 1373. Johannes dei gracia Marchio Morauie ad vniuersorum tam presencium quam futu- rorum noticiam tenore presencium volumus deuenire. Quod attendentes vtilitatem ciuitatis nostre Brunnensis et profectum, querelasque litigancium, seu questiones orientes ex causis
214 191. Všebor von Námèšt bekennt, dass dem Pfarrer in Výšowitz kein Recht mehr auf den Ueberschuss des Zinses vom Dorfe Jezov zustehe. Dt. Prödlitz (?) 15. Mai 1373. Nouerint vniuersi presentem literam inspecturi . Quod ego Wseborius dictus de Namyess recognosco serie presencium literarum, quod dominus Bludo de Lobodicz pie recordacionis sana mente sanoque consilio ac matura deliberacione prehabita sua suorumque amicorum donauit, legauit ac in tabulas terre Morauie intabulauit pro remedio anime sue ac suorum amicorum religiosis viris priori ac fratribus monasterii sancti Michaelis in Olomucz, ordinis fratrum predicatorum, rite ac racionabiliter nomine perpetui testamenti et elemosyne in villa, Gezow vulgariter nuncupata, duos laneos cum omni iure et dominio, transferendo ius in predictos fratres. De quibus quidem laneis rustici, tenentes predictos laneos, de quolibet laneo quinque fertones et vnus grossus . Item de quolibet laneo duo modei puri tritici . Item de quolibet laneo quatuor grossi cum dimidio . Item trina vice arare de quolibet laneo sex grossi . Item de quolibet laneo sexagena ovorum cum quatuor pullis tenentur persoluere singulis annis. Frater vero Johannes dictus Dohalicz tunc temporis prior cum fratribus suis commisserunt ex speciali confidencia (in) gubernacionem, tuicionem strenuo viro domino Vlrico de Namyess predictos homines in dictis laneis residentes, sic quod dictus dominus Vlricus, pater meus felicis memorie, fratribus sepedictis singulis annis quatuor marcas moravici pagamenti (sic), residuum vero posset conuertere in usum suum tamdiu, quousque placeret fratribus prenominatis. Ego vero Wseborius et pater meus, quamdiu vixit, partem census residuam ultra quatuor marcas in prefatis laneis dedimus singulis annis plebano in Wyssowicz propter deum tamdiu, quamdiu tenuimus homines prenotatos . Sed quia fratres predicti repecierant predicta bona eis intabulata, idcirco antediclum plebanum in predictis bonis amplius nichil iuris habere recognosco, quia predictis fratribus bona eorum cum omni iure condes- cendi. In cuius rei testimonium sigillum meum necnon sigillum domini Petri plebani in Wlcznow decani Lucensis et sigilla aliorum meorum amicorum Wyeczkonis de Pamyeticz, Pesconis de Veletin presentibus sunt appensa . Datum in Broda dominica, qua cantatur Cantate. Anno domini M'CCC° Septuagesimo tercio. (Abschrift aus dem im Olm, Domin. Kloster befindlichen Originale in der Boč. Sammlung n. 5459 in Landesarchive.) 192. Markgraf Johann von Mähren verordnet, dass den Brünner Bürgern das freie Testirungsrecht nur bezüglich des baaren Geldes zustehe. Dt. Spielberg, 22. Juni 1373. Johannes dei gracia Marchio Morauie ad vniuersorum tam presencium quam futu- rorum noticiam tenore presencium volumus deuenire. Quod attendentes vtilitatem ciuitatis nostre Brunnensis et profectum, querelasque litigancium, seu questiones orientes ex causis
Strana 215
215 diuersis sopire volentes, sicut decel, statuimus et exnunc perpetue haberi volumus pro statuto. quod vniuersi et singuli in dicta nostra ciuitate testamenta in extremis facere cupientes. non in possessionibus seu hereditatibus vel in bonis quibuslibet, sed in parata dumptaxal pecunia liberam testandi habeant potestatem, ita quod homo quilibet sano corpore dare, testari seu largire possit, sed non egrotante . In quorum euidenciam et robur perpetuo valiturum sigillum nostrum presentibus el appensum . Datum Spilberg nostro castro, Anno domini Millesimo Trecentesimo septuagesimo tercio, feria quarta post festum Corporis Christi Jesu domini nostri. (Orig. Perg. h. Sig. im Brünner Stadtarchive.) 193. Johann, Markgraf von Mähren, bestimmt den Strassenzug für die aus Oesterreich. Ungarn und Polen kommenden Kaufleute. Dt. Spielberg. 23. Juni 1373. Johannes dei gracia Marchio Morauie ad vniuersorum tam presencium quam futurorum noticiam volumus tenore presencium deuenire. Quod attendentes ex animo grata et accepta seruicia dilectorum fidelium nostrorum juratorum . . consulum et communitatis ciuium ciuitatis nostre Brunnensis, que nobis necnon clare memorie illustri principi domino Johanni, olim regi Boemie, genitori nostro karissimo, in magnis et arduis negociis impenderunt hactenus et aucto fidelitatis studio impendere continue non desistunt, eisdem ciuibus, vt dicta ciuitas eorum dilatetur honoribus et felicibus votiuisque prestante altissimo successibus augeatur. concedendum duximus et eciam indulgemus, quod omnes et singuli mercatores et vectores cum quibuslibet ipsorum mercibus et curribus tam de Austria, quam Vngaria et Polonia aut vndecunque alias venientes solum per ciuitatem Brunnensem predictam et non aliunde, via publica et strata regia venire, ire debeant et transire. Quocirca vniuersis et singulis . capitaneis . . camerariis . . subcamerariis . . judicibus et ceteris officialibus nostris per Morauiam constitutis, seriose committimus et mandamus omnino volentes, quatenus ipsi et quilibet eorum, qui et prout a predictis ciuibus fuerit requisitus, prefatos Mercatores et vectores, vt cum dictis rebus et mercibus eorum per prefatam ciuitatem Brunnensem tran- situm iuxta dictam concessionem nostram faciant, per arrestacionem et occupacionem bonorum ipsorum et modos alios prout expedire conspexerint, auctoritate nostra districtius arceant el compellant. Statuimus insuper omnino volentes, vt nullus de Austria stratam versus Lauczayns per Meneys cum rebus et mercibus sed per Brunnam transire debeat quoquomodo . Si quis autem secus contra statutum et mandatum nostrum huiusmodi faceret, rebus et mercibus suis per nostros iamdictos priuetur officiatos omnino . In quorum testimonium presentes literas scribi et sigillo nostro iussimus communiri . Datum Spilberg Anno domini Millesimo Trecentesimo septuagesimo tercio in vigilia natalis sancti Johannis Baptiste. (Orig. Perg. h. Sig. im Brünner Stadtarchive.)
215 diuersis sopire volentes, sicut decel, statuimus et exnunc perpetue haberi volumus pro statuto. quod vniuersi et singuli in dicta nostra ciuitate testamenta in extremis facere cupientes. non in possessionibus seu hereditatibus vel in bonis quibuslibet, sed in parata dumptaxal pecunia liberam testandi habeant potestatem, ita quod homo quilibet sano corpore dare, testari seu largire possit, sed non egrotante . In quorum euidenciam et robur perpetuo valiturum sigillum nostrum presentibus el appensum . Datum Spilberg nostro castro, Anno domini Millesimo Trecentesimo septuagesimo tercio, feria quarta post festum Corporis Christi Jesu domini nostri. (Orig. Perg. h. Sig. im Brünner Stadtarchive.) 193. Johann, Markgraf von Mähren, bestimmt den Strassenzug für die aus Oesterreich. Ungarn und Polen kommenden Kaufleute. Dt. Spielberg. 23. Juni 1373. Johannes dei gracia Marchio Morauie ad vniuersorum tam presencium quam futurorum noticiam volumus tenore presencium deuenire. Quod attendentes ex animo grata et accepta seruicia dilectorum fidelium nostrorum juratorum . . consulum et communitatis ciuium ciuitatis nostre Brunnensis, que nobis necnon clare memorie illustri principi domino Johanni, olim regi Boemie, genitori nostro karissimo, in magnis et arduis negociis impenderunt hactenus et aucto fidelitatis studio impendere continue non desistunt, eisdem ciuibus, vt dicta ciuitas eorum dilatetur honoribus et felicibus votiuisque prestante altissimo successibus augeatur. concedendum duximus et eciam indulgemus, quod omnes et singuli mercatores et vectores cum quibuslibet ipsorum mercibus et curribus tam de Austria, quam Vngaria et Polonia aut vndecunque alias venientes solum per ciuitatem Brunnensem predictam et non aliunde, via publica et strata regia venire, ire debeant et transire. Quocirca vniuersis et singulis . capitaneis . . camerariis . . subcamerariis . . judicibus et ceteris officialibus nostris per Morauiam constitutis, seriose committimus et mandamus omnino volentes, quatenus ipsi et quilibet eorum, qui et prout a predictis ciuibus fuerit requisitus, prefatos Mercatores et vectores, vt cum dictis rebus et mercibus eorum per prefatam ciuitatem Brunnensem tran- situm iuxta dictam concessionem nostram faciant, per arrestacionem et occupacionem bonorum ipsorum et modos alios prout expedire conspexerint, auctoritate nostra districtius arceant el compellant. Statuimus insuper omnino volentes, vt nullus de Austria stratam versus Lauczayns per Meneys cum rebus et mercibus sed per Brunnam transire debeat quoquomodo . Si quis autem secus contra statutum et mandatum nostrum huiusmodi faceret, rebus et mercibus suis per nostros iamdictos priuetur officiatos omnino . In quorum testimonium presentes literas scribi et sigillo nostro iussimus communiri . Datum Spilberg Anno domini Millesimo Trecentesimo septuagesimo tercio in vigilia natalis sancti Johannis Baptiste. (Orig. Perg. h. Sig. im Brünner Stadtarchive.)
Strana 216
216 194. Heinrich, Meister des deutschen Hauses in Wien, ersucht den Rath der Stadt Littau, dieser moge behilflich sein, die in Littau befindlichen jetzt wüste liegenden Gründe des Ordens gegen einen ewigen Zins zu elociren. Dt. 24. Juni 1373 s. l. Ich pruder Hainrich czu den czeiten maister dez haus daz dem heiligen geist zu Wien, obrister pieter aller häuser in nidern teuzen landen dez selben ordens vnd wir der conuent gemain dez selben haus enpieten den erbern hern dem voit vnd den scheppen vnd dem gansczen rat der stat czu der Luttau fleissechlich mit gansczen trevn vnser pet vnd alls gut. Wir lassen euch wissen erbern herrn, daz vuer vns chum ist der erber herr vnser lieber pruder Jans maister vnsers haus czu der Luttau vnd vns gesagt hat, daz dye aeker vnd daz erb vnsers haus czu der Luttau maistail wuest vnd vngepau ligen . Nu pit wir euch erbern herrn durch got vnd durch des ordens willen vnd auch durch vnser aller dienst willen, daz ier eurn getreun rat vnd eur hilff dar czu tuet, alls wier euch wol getraun, wan wier mit rat vnd mit willen vnsers gansczen capitels euch lieben herrn vnd vnserm lieben pruder Jansen all vnsern gwalt geben, recht alls wier selber da wern, daz ier mit im daz selb erb vnsers haus czu der Luttau aus last vnd aus gebt vm einen ewigen czins solichen luten, die vnserm gocz haus nucz vnd gut sein . Wer aber, daz der selben erbern leutt, dy do enpfahen dez erbs vnsers goczhaus, ir cheiner seinen taill wolt ver- chauffen oder versetzen oder schaffen, geben, wem er wolt, daz das mit dem selben czins gescheh, der da mit eurm rat vnd mit willen dez maisters czu der Luttau dar auff gestift wiert, also daz der selbig czins vuerwas ebichlich vnd stet dor auff belieb vnd daz dy selb sach mit eurm insigl vnd mit dez maisters insigl czu der Luttau verprieft vnd versiglt wert. Das daz vuerwas ebiblich czu paider seit stet vnd vnzeprochen belieb an alles gever. dar vber so geb wier euch paidenthalben den prieff versigelt mit vnsern paiden anhangunden insigll. Der do geben ist nach Christ gepurt dreuczehen hundert jar darnach in dem dreu vnd siebenzigen jar an sand Johannes tag gocz tauffer. (Abschrift in der Boč. Sammlung n. 8957. — Das Orig. im Littauer Stadtarchive.) 195. Sazema von Dobruška gibt seine Zustimmung, dass dem Markgrafen Johann gewisse Güter in die Landtafel gelegt werden. Dt. Opočen, 26. Juni 1373. Nos Sazema dictus de Dobruska tenore presencium publice recognoscimus vniuersis. quod ad bona videlicet Obrzany et ad hec spectancia sibi domino serenissimo principi et domino domino Marchioni Morauie per dominum Boczconem bone memorie vendita nostrum omnem consensum ac voluntatem plenariam concedimus ac damus veri nomine intabulandi quorum orphanorum ac bonorum prefati domini Boczconis veri comissarii existimus. In cuius rei testimonium de certa nostra sciencia huic litere est appressum (sic). Datum et actum Opoczen die dominico infra octauas sancti Johannis baptiste. Anno domini M'CCC LXXIII°. (Olm. Landtafel lib. II. n. 307.)
216 194. Heinrich, Meister des deutschen Hauses in Wien, ersucht den Rath der Stadt Littau, dieser moge behilflich sein, die in Littau befindlichen jetzt wüste liegenden Gründe des Ordens gegen einen ewigen Zins zu elociren. Dt. 24. Juni 1373 s. l. Ich pruder Hainrich czu den czeiten maister dez haus daz dem heiligen geist zu Wien, obrister pieter aller häuser in nidern teuzen landen dez selben ordens vnd wir der conuent gemain dez selben haus enpieten den erbern hern dem voit vnd den scheppen vnd dem gansczen rat der stat czu der Luttau fleissechlich mit gansczen trevn vnser pet vnd alls gut. Wir lassen euch wissen erbern herrn, daz vuer vns chum ist der erber herr vnser lieber pruder Jans maister vnsers haus czu der Luttau vnd vns gesagt hat, daz dye aeker vnd daz erb vnsers haus czu der Luttau maistail wuest vnd vngepau ligen . Nu pit wir euch erbern herrn durch got vnd durch des ordens willen vnd auch durch vnser aller dienst willen, daz ier eurn getreun rat vnd eur hilff dar czu tuet, alls wier euch wol getraun, wan wier mit rat vnd mit willen vnsers gansczen capitels euch lieben herrn vnd vnserm lieben pruder Jansen all vnsern gwalt geben, recht alls wier selber da wern, daz ier mit im daz selb erb vnsers haus czu der Luttau aus last vnd aus gebt vm einen ewigen czins solichen luten, die vnserm gocz haus nucz vnd gut sein . Wer aber, daz der selben erbern leutt, dy do enpfahen dez erbs vnsers goczhaus, ir cheiner seinen taill wolt ver- chauffen oder versetzen oder schaffen, geben, wem er wolt, daz das mit dem selben czins gescheh, der da mit eurm rat vnd mit willen dez maisters czu der Luttau dar auff gestift wiert, also daz der selbig czins vuerwas ebichlich vnd stet dor auff belieb vnd daz dy selb sach mit eurm insigl vnd mit dez maisters insigl czu der Luttau verprieft vnd versiglt wert. Das daz vuerwas ebiblich czu paider seit stet vnd vnzeprochen belieb an alles gever. dar vber so geb wier euch paidenthalben den prieff versigelt mit vnsern paiden anhangunden insigll. Der do geben ist nach Christ gepurt dreuczehen hundert jar darnach in dem dreu vnd siebenzigen jar an sand Johannes tag gocz tauffer. (Abschrift in der Boč. Sammlung n. 8957. — Das Orig. im Littauer Stadtarchive.) 195. Sazema von Dobruška gibt seine Zustimmung, dass dem Markgrafen Johann gewisse Güter in die Landtafel gelegt werden. Dt. Opočen, 26. Juni 1373. Nos Sazema dictus de Dobruska tenore presencium publice recognoscimus vniuersis. quod ad bona videlicet Obrzany et ad hec spectancia sibi domino serenissimo principi et domino domino Marchioni Morauie per dominum Boczconem bone memorie vendita nostrum omnem consensum ac voluntatem plenariam concedimus ac damus veri nomine intabulandi quorum orphanorum ac bonorum prefati domini Boczconis veri comissarii existimus. In cuius rei testimonium de certa nostra sciencia huic litere est appressum (sic). Datum et actum Opoczen die dominico infra octauas sancti Johannis baptiste. Anno domini M'CCC LXXIII°. (Olm. Landtafel lib. II. n. 307.)
Strana 217
217 196. Landrecht in Brünn, 1. Juli 1373. Anno domini M’CCC° septuagesimo III° feria VI ante Procopii confessoris beati celebratum est concilium generale ex consensu serenissimi principis et domini domini Johannis Marchionis Morauie speciali per nobiles dominum Jeschonem de Sternberg alias de Lukaw czude Brunnensis camerarium supremum, Vnkam de Magiethin czudarium et Wenczeslaum de Mladieyov notarium terre Morauie supremum, dominum Czsdiborium de Czinburk alias de Thowaczow coassesorem, presentibus nobilibus dominis Beneschio de Crawarn alias de Strozonicz, Johanne seniori de Mezericz, Heynrico, Henslino et Georio fratrum (sic) de Vethau, Sdenkone de Sternberg, Vlrico et Thassone fratrum de Boschowicz, Erhardo de Chunstat, Wockone de Crawarn, Jenczone et Proczkone fratrum (sic) de Lomnicz alias de Dobelin, Jaroslao de Knyhenicz, Sazema et Boczkone de Jeuspicz, Petro Hecht de Rossicz, Wankone de Pothinstain, Wenceslao et Rathiborio de Mysliborczicz et Igramo de Jacobav aliisque pluribus dominis et militibus. (Brünner Landtafel p. 102, n. 5.) 197. Predwoy von Wrazne, Chwal von Irsawe und Jenk von Rudolfs versprechen, dass sie den Kauf, welchen Bernhard Bransold mit Wogslaw bezüglich des Lehens geschlossen haben, nicht hindern wollen. Dt. 7. Juli 1373. Ich Przedwoy von Wrazneho vnd ich Chwal von Irsawe vnd ich Jenk vom Rudolfs bekennen offenlich an dem Brief allen den, die in ansehent, lesent oder horent lesen. Das wir geloben mit vnsern guten truwen an alle arglist, Wernharthen, Bransolden vnd sin erben an dem kauf, als er hern Woyslabs brief hoet in dem holcz vnd in dem lehen mit dem ganczen graben wismat, als sin brief lut, nicht hindern noch irren sollen vncz die jar vorgenant, die der brief lut vnd sagt. Vnd geloben auch fur Chwaln vnd fur Rinharten, Przedwoys bruder vnd fur Przedwoys husfrawn, das die die vorgenanthen in dem Kauff, als gescriben stet, nicht hindern noch irren vncz die jar vergangen wern. Das geloben wir Czesamen vnd hern Woyslaben syenen bruder stet czu halten vnd auch den andern, die ir Insigel an denselben brief haben geleit. Tet wir des nicht, welcher danne vnder vns gemant werde von Czesamen oder von Hern woyslaben oder von iren boten, die sollen on alle widerred vnd on alles furgeczog invarn vnd leisten in die stat gein Slewings in ein erber gasthus, wo vns von Czesam oder von sim bruder hern Woyslaben hin geczeigt wirt, mit sin selbs lib vnd mit eim knecht vnd mit czweyn pherden, vnd do leisten vnd nicht vskumen vff kein recht, vncz wir Czesam vnd sin bruder vnd auch die andern, die verheizzen haben, ledig vnd loz machen von aller hindernisse des kauffes, als oben benant ist. Vnd wenne der selbe vierczehen tag geleist vnd wir die irrung vnd 28
217 196. Landrecht in Brünn, 1. Juli 1373. Anno domini M’CCC° septuagesimo III° feria VI ante Procopii confessoris beati celebratum est concilium generale ex consensu serenissimi principis et domini domini Johannis Marchionis Morauie speciali per nobiles dominum Jeschonem de Sternberg alias de Lukaw czude Brunnensis camerarium supremum, Vnkam de Magiethin czudarium et Wenczeslaum de Mladieyov notarium terre Morauie supremum, dominum Czsdiborium de Czinburk alias de Thowaczow coassesorem, presentibus nobilibus dominis Beneschio de Crawarn alias de Strozonicz, Johanne seniori de Mezericz, Heynrico, Henslino et Georio fratrum (sic) de Vethau, Sdenkone de Sternberg, Vlrico et Thassone fratrum de Boschowicz, Erhardo de Chunstat, Wockone de Crawarn, Jenczone et Proczkone fratrum (sic) de Lomnicz alias de Dobelin, Jaroslao de Knyhenicz, Sazema et Boczkone de Jeuspicz, Petro Hecht de Rossicz, Wankone de Pothinstain, Wenceslao et Rathiborio de Mysliborczicz et Igramo de Jacobav aliisque pluribus dominis et militibus. (Brünner Landtafel p. 102, n. 5.) 197. Predwoy von Wrazne, Chwal von Irsawe und Jenk von Rudolfs versprechen, dass sie den Kauf, welchen Bernhard Bransold mit Wogslaw bezüglich des Lehens geschlossen haben, nicht hindern wollen. Dt. 7. Juli 1373. Ich Przedwoy von Wrazneho vnd ich Chwal von Irsawe vnd ich Jenk vom Rudolfs bekennen offenlich an dem Brief allen den, die in ansehent, lesent oder horent lesen. Das wir geloben mit vnsern guten truwen an alle arglist, Wernharthen, Bransolden vnd sin erben an dem kauf, als er hern Woyslabs brief hoet in dem holcz vnd in dem lehen mit dem ganczen graben wismat, als sin brief lut, nicht hindern noch irren sollen vncz die jar vorgenant, die der brief lut vnd sagt. Vnd geloben auch fur Chwaln vnd fur Rinharten, Przedwoys bruder vnd fur Przedwoys husfrawn, das die die vorgenanthen in dem Kauff, als gescriben stet, nicht hindern noch irren vncz die jar vergangen wern. Das geloben wir Czesamen vnd hern Woyslaben syenen bruder stet czu halten vnd auch den andern, die ir Insigel an denselben brief haben geleit. Tet wir des nicht, welcher danne vnder vns gemant werde von Czesamen oder von Hern woyslaben oder von iren boten, die sollen on alle widerred vnd on alles furgeczog invarn vnd leisten in die stat gein Slewings in ein erber gasthus, wo vns von Czesam oder von sim bruder hern Woyslaben hin geczeigt wirt, mit sin selbs lib vnd mit eim knecht vnd mit czweyn pherden, vnd do leisten vnd nicht vskumen vff kein recht, vncz wir Czesam vnd sin bruder vnd auch die andern, die verheizzen haben, ledig vnd loz machen von aller hindernisse des kauffes, als oben benant ist. Vnd wenne der selbe vierczehen tag geleist vnd wir die irrung vnd 28
Strana 218
218 hindernisse nicht richtig hetten gemacht czuhant, sol der ander, welcher von den obgenanthen gemant wirt, auch in varn in die obgenanten stat vnd leisten glicherwis als der vorder. vnd der dritte sol vmb di sach reisen vnd die czwen von der leistung nicht kumen, wir haben denne den den irsal vnd die hindernisse vsgericht genczlich vnd gar an alle ir scheden. Das geloben wir alles stet, vest vnd vnuerrukt czuhalten mit vnsern guten truen an eydes stat in aller mozze, als vor gescriben stet. Vnd des czu eyner bezzern sicherheil haben wir vnsere Insigel an den brief gehangen mit vnser guten gewissen. Der geben ist nach Cristi geburte drieczehen hundert jar darnach in dem drie vnd sybenczken jar am Phincztag nach sand Procopstag. (Das Original auf Pergament mit 3 angehängten Siegeln im mähr. Landesarchive sub Nr. 88 unter den Miscellen.) 198. Schiedsspruch zwischen dem Kloster Maria Saal in Altbrünn und der Johannitercommende daselbst uber einen zwischen Königsfeld und Menitz gelegenen Acker. Dt. Brünn, 25. Juli 1373. In nomine domini Amen. Nos Nicolaus prepositus, Nicolaus et Johannes canonici ecclesie sancti Petri in Brunna, ac Johannes Anshelmi et Waltherus Talik ciues ibidem ad noticiam singulorum deducimus per presentes. Quod cum olim inter venerabiles et religiosas domicellas Berchtam, abbatissam et . . conuentum monasterii Aule sancte Marie in antiqua Bruna parte ex vna, et religiosos fratres Rzendionem commendatorem et fratres cruciferorum domus sancti Johannis ibidem in Brunna parte ex altera super quodam agro iacente inter villas Kungesveld et Manicz, an idem ager in limitibus ville Kungesueld vel Manicz existeret, orta fuisset materia questionis et eadem abbatissa cum suo conuentu in nos Nicolaum et Johannem canonicos pro parte sua et idem commendator cum fratribus suis Johannem et Waltherum pro parte altera tamquam in arbitros seu amicabiles compositores necnon in nos Nicolaum prepositum tamquam in superarbitrum concorditer ab eisdem partibus electos de alto et basso compromiserint, ita quod nos receptis probacionibus, documentis et infor- macionibus parcium utrarumque ipsumque agrum subieceremus oculis et in cuius limitibus dictarum villarum ipsum agrum inueniremus ad eandem villam ipsum spectare et pertinere pronunciaremus. Nos itaque seruandis seruatis, visis juribus et receptis informacionibus parcium predictarum ipsum agrum et limites dictarum villarum oculis subiecimus et inuenimus ipsum agrum in finibus et limitibus dicte ville Manicz existere et ad ipsam villam pertinere . Et pro eo pronuncciamus, decernimus, declaramus, laudamus et diffinimus, ipsum agrum ad dictam villam pertinuisse et perpetuis temporibus debere pertinere, ipsiusque agri decimas ad ipsum monasterium Aule sancte Marie debere pertinere et quod dicti commendator et fratres ipsius domus sancti Johannis seu eorum successores non debeant peramplius abbatissam et conuentum dicti Monasterii super eisdem agris et decimis aliquomodo de jure vel facto molestare Quam quidem pronunciacionem ipse partes ambe tunc presentes gratam et ratam
218 hindernisse nicht richtig hetten gemacht czuhant, sol der ander, welcher von den obgenanthen gemant wirt, auch in varn in die obgenanten stat vnd leisten glicherwis als der vorder. vnd der dritte sol vmb di sach reisen vnd die czwen von der leistung nicht kumen, wir haben denne den den irsal vnd die hindernisse vsgericht genczlich vnd gar an alle ir scheden. Das geloben wir alles stet, vest vnd vnuerrukt czuhalten mit vnsern guten truen an eydes stat in aller mozze, als vor gescriben stet. Vnd des czu eyner bezzern sicherheil haben wir vnsere Insigel an den brief gehangen mit vnser guten gewissen. Der geben ist nach Cristi geburte drieczehen hundert jar darnach in dem drie vnd sybenczken jar am Phincztag nach sand Procopstag. (Das Original auf Pergament mit 3 angehängten Siegeln im mähr. Landesarchive sub Nr. 88 unter den Miscellen.) 198. Schiedsspruch zwischen dem Kloster Maria Saal in Altbrünn und der Johannitercommende daselbst uber einen zwischen Königsfeld und Menitz gelegenen Acker. Dt. Brünn, 25. Juli 1373. In nomine domini Amen. Nos Nicolaus prepositus, Nicolaus et Johannes canonici ecclesie sancti Petri in Brunna, ac Johannes Anshelmi et Waltherus Talik ciues ibidem ad noticiam singulorum deducimus per presentes. Quod cum olim inter venerabiles et religiosas domicellas Berchtam, abbatissam et . . conuentum monasterii Aule sancte Marie in antiqua Bruna parte ex vna, et religiosos fratres Rzendionem commendatorem et fratres cruciferorum domus sancti Johannis ibidem in Brunna parte ex altera super quodam agro iacente inter villas Kungesveld et Manicz, an idem ager in limitibus ville Kungesueld vel Manicz existeret, orta fuisset materia questionis et eadem abbatissa cum suo conuentu in nos Nicolaum et Johannem canonicos pro parte sua et idem commendator cum fratribus suis Johannem et Waltherum pro parte altera tamquam in arbitros seu amicabiles compositores necnon in nos Nicolaum prepositum tamquam in superarbitrum concorditer ab eisdem partibus electos de alto et basso compromiserint, ita quod nos receptis probacionibus, documentis et infor- macionibus parcium utrarumque ipsumque agrum subieceremus oculis et in cuius limitibus dictarum villarum ipsum agrum inueniremus ad eandem villam ipsum spectare et pertinere pronunciaremus. Nos itaque seruandis seruatis, visis juribus et receptis informacionibus parcium predictarum ipsum agrum et limites dictarum villarum oculis subiecimus et inuenimus ipsum agrum in finibus et limitibus dicte ville Manicz existere et ad ipsam villam pertinere . Et pro eo pronuncciamus, decernimus, declaramus, laudamus et diffinimus, ipsum agrum ad dictam villam pertinuisse et perpetuis temporibus debere pertinere, ipsiusque agri decimas ad ipsum monasterium Aule sancte Marie debere pertinere et quod dicti commendator et fratres ipsius domus sancti Johannis seu eorum successores non debeant peramplius abbatissam et conuentum dicti Monasterii super eisdem agris et decimis aliquomodo de jure vel facto molestare Quam quidem pronunciacionem ipse partes ambe tunc presentes gratam et ratam
Strana 219
219 acceperunt et expresse emologarunt . In quorum testimonium nostra sigilla presentibus sunt appensa. Datum et actum Brunne in domo habitacionis prepositi ecclesie sancti Petri prefati, presentibus honorabilibus et discretis viris Petro, canonico ecclesie sancti Petri predicte et Johanne pincerna ac Sdyslao procuratore sepedicti prepositi die beati Jacobi maioris apostoli . Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo tercio. (Orig. Perg. 5 h. Sig. im Archive des Klosters Maria Saal lit. H. n. 1. im Landesarchive.) 199. Der Ritter Vicek bekennt, dass er dem Dominikanerkloster in Ung. Brod einen Zins von jährlichen drei Mark schuldig sei. Dt. 27. Juli 1373 s. l. Ego miles Wyeczco nec non iudex hereditarius Brode hungaricalis, Pardussius de Ziranowicz, Pessico de Zahorowicz, Pessico de Weleteyn et Janaczo Yenczo de Vgesd tenore presencium recognoscimus vniuersis et protestamur, Zawischium militem de Czessow suosque heredes debitorie teneri et obligari religiosis viris priori et fratribus conuentus alme virginis in dicta Broda hungaricali ordinis predicatorum in tribus marcis census annualis. sexaginta IIII°r grossos pragenses pro qualibet earum computando, quas singulis annis in subscriptis terminis videlicet in festo sancti Georgii marcam cum dimidia et in festo sancti Wenczeslai residuam partem dare et porrigere tenebuntur de villa Ramprechtzdorf omni dilacione posttergata . Condicione tali adiecta, quod si dicta villa tempore precedente fuerit exsoluta, extunc predictus Zawischius vel sui heredes de prima pecunia dicte exsolucionis scilicet triginda marcas grossorum pragensium moravici pagamenti ad manum fidelem in loco per priorem et conuentum deputato reponere tenebuntur tam diu, quamdiu predicta pecunia triginta marcarum census perhennaliter duraturus non fuerit emptus vel comparatus . Et nichilominus dicte triginta marce donec in censum non conuertentur, singulis annis tres marce di ipsa pecunia debeant priori et conuentui diriuari. In cuius rei testimonium pre- sentibus sigilla nostra sunt appensa . Datum feria quarta post festum sancti Jacobi anno domini millesimo trecentesimo septuagesimo tercio. (Abschrift aus dem mit 7 Sig. versehenen Originale in der Boč. Sammlung im Landesarchive.) 200. Papst Gregor der XI. gestattet dem Obrowitzer Abte Jaroslav unter gewissen Modalitäten die Auszeichnung der Pontificalien. Dt. Villa Nova, 27. Juli 1373. Gregorius Episcopus Servus Servorum Dei Dilecto filio Tarlbardo (sic) Abbati Monasterii Gradicensis Premonstratensis Ordinis, Olomucensis Diocesis Salutem et Apostolicam Benedictionem. Sincere devotionis affectus, quem ad nos et Romanam geris ecclesiam, promeretur, ut tibi reddamur ad gratiam liberales. Hinc est quod nos, consideratione etiam Carissimi in Christo filii nostri Caroli Romanorum Imperatoris semper Augusti Nobis super hoc 28*
219 acceperunt et expresse emologarunt . In quorum testimonium nostra sigilla presentibus sunt appensa. Datum et actum Brunne in domo habitacionis prepositi ecclesie sancti Petri prefati, presentibus honorabilibus et discretis viris Petro, canonico ecclesie sancti Petri predicte et Johanne pincerna ac Sdyslao procuratore sepedicti prepositi die beati Jacobi maioris apostoli . Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo tercio. (Orig. Perg. 5 h. Sig. im Archive des Klosters Maria Saal lit. H. n. 1. im Landesarchive.) 199. Der Ritter Vicek bekennt, dass er dem Dominikanerkloster in Ung. Brod einen Zins von jährlichen drei Mark schuldig sei. Dt. 27. Juli 1373 s. l. Ego miles Wyeczco nec non iudex hereditarius Brode hungaricalis, Pardussius de Ziranowicz, Pessico de Zahorowicz, Pessico de Weleteyn et Janaczo Yenczo de Vgesd tenore presencium recognoscimus vniuersis et protestamur, Zawischium militem de Czessow suosque heredes debitorie teneri et obligari religiosis viris priori et fratribus conuentus alme virginis in dicta Broda hungaricali ordinis predicatorum in tribus marcis census annualis. sexaginta IIII°r grossos pragenses pro qualibet earum computando, quas singulis annis in subscriptis terminis videlicet in festo sancti Georgii marcam cum dimidia et in festo sancti Wenczeslai residuam partem dare et porrigere tenebuntur de villa Ramprechtzdorf omni dilacione posttergata . Condicione tali adiecta, quod si dicta villa tempore precedente fuerit exsoluta, extunc predictus Zawischius vel sui heredes de prima pecunia dicte exsolucionis scilicet triginda marcas grossorum pragensium moravici pagamenti ad manum fidelem in loco per priorem et conuentum deputato reponere tenebuntur tam diu, quamdiu predicta pecunia triginta marcarum census perhennaliter duraturus non fuerit emptus vel comparatus . Et nichilominus dicte triginta marce donec in censum non conuertentur, singulis annis tres marce di ipsa pecunia debeant priori et conuentui diriuari. In cuius rei testimonium pre- sentibus sigilla nostra sunt appensa . Datum feria quarta post festum sancti Jacobi anno domini millesimo trecentesimo septuagesimo tercio. (Abschrift aus dem mit 7 Sig. versehenen Originale in der Boč. Sammlung im Landesarchive.) 200. Papst Gregor der XI. gestattet dem Obrowitzer Abte Jaroslav unter gewissen Modalitäten die Auszeichnung der Pontificalien. Dt. Villa Nova, 27. Juli 1373. Gregorius Episcopus Servus Servorum Dei Dilecto filio Tarlbardo (sic) Abbati Monasterii Gradicensis Premonstratensis Ordinis, Olomucensis Diocesis Salutem et Apostolicam Benedictionem. Sincere devotionis affectus, quem ad nos et Romanam geris ecclesiam, promeretur, ut tibi reddamur ad gratiam liberales. Hinc est quod nos, consideratione etiam Carissimi in Christo filii nostri Caroli Romanorum Imperatoris semper Augusti Nobis super hoc 28*
Strana 220
220 in Christo filii nostri Caroli Romanorum Imperatoris semper Augusti Nobis super hoc humiliter supplicantis, ipsius Imperatoris ac tuis in hac parte supplicationibus inclinati, ut tu quandiu vixeris et Monasterio tuo Gradicensi prefueris, mitra, annulo et aliis pontificalibus insigniis libere possis uti, nec non quod in dicto Monasterio et prioratibus eidem Monasterio subiectis ac parochialibus et aliis ecclesiis ad te pertinentibus, quamvis tibi pleno iure non subsint. benedictionem solempnem post missarum, vesperorum et matutinorum solempnia, dummodo in benedictione huiusmodi aliquis Antistes vel Sedis Apostolice Legatus presens non fuerit, elargiri possis, felicis recordationis Alexandri pape IIII predecessoris nostri, que incipit Abbates et aliis quibuscumque constitutionibus apostolicis in contrarium editis nequaquam obstantibus, tibi auctoritate apostolica de specali gratia tenore presentium indulgemus. Nulli ergo &c. nostre concessionis infringere &c. Datum apud Villamnovam Avinionen. Diocesis VI Kal. Augusti anno tertio. (Descriptum et recognitum ex Regesto Litterarum de Indultis Gregorii Papae XI. an. III. pag. 67". adservato in Tabulariis Secretioribus Vaticanis.) 201. Johann der ältere von Meziřič übergibt dem Augustiner Konvente in Brünn das vom Markgrafen Johann ausgelöste Dorf Těšetitz. Dt. Brünn, 27. August 1373. Ego Johannes senior de Messrycz recognosco tenore presencium vniuersis, me pro villa Thessetycz michi et antecessoribus meis per serenissimum principem et dominum dominum Johannem pie et felicis recordacionis regem Bohemie obligatam in parte tota, quam habuit, nec non duabus marcis grossorum census annui, quas michi in quadam deuolucione inclitus et serenissimus princeps dominus dominus Johannes Marchio Morauie, dominus meus, graciosus, pro exhibitis seruicijs contulit, et donauit, de scitu, voluntate et consensu pleno dicti domini mei marchionis a religiosis priore et conuentu fratrum ordinis heremitarum sancti Augustini domus sancte Marie in suburbio ciuitatis Brunensis, ducentas et viginti marcas grossorum denariorum Pragensium, Morauici numeri et pagamenti recepisse integraliter et complete. De quibus ipsos priorem cum suo conuentu de et super huiusmodi solucione plenarie factam (sic) liberos reddo pariter et solutos. Litteras eciam de super confectas, quas a predicto rege et domino marchione habui eisdem priori et conuentui restitui integraliter illesas. Harum serie quibus sigillum meum duxi appendendum testimonio literarum. Datum Brunne Anno domini M'CCC'LXXIIII°. XXVII. die mensis Augusti. . . (Orig. Perg. h. Sig. abgerissen im Archive des Stiftes s. Thomas, Fasc. 38. n. 566.) 202. Kaiser Karl IV., sein Sohn König Wenzel und Johann, Erzbischof zu Prag, verbriefen sich, dass die Schuld von 64.000 Gulden Florentiner Gewichtes bis zu St. Gallus künftigen Jahres zu Brünn an den Markgrafen Johann oder seine Söhne entrichtet werde. Dt. Prag, 3. Oktober 1373. Wir Karl von gots gnaden Romischer Keiser zu allen zeiten merer des Reichs vnd Kunig zu Beheim, Wir Wenczlaw von denselben gots gnaden Kunig zu Behem, Margraf
220 in Christo filii nostri Caroli Romanorum Imperatoris semper Augusti Nobis super hoc humiliter supplicantis, ipsius Imperatoris ac tuis in hac parte supplicationibus inclinati, ut tu quandiu vixeris et Monasterio tuo Gradicensi prefueris, mitra, annulo et aliis pontificalibus insigniis libere possis uti, nec non quod in dicto Monasterio et prioratibus eidem Monasterio subiectis ac parochialibus et aliis ecclesiis ad te pertinentibus, quamvis tibi pleno iure non subsint. benedictionem solempnem post missarum, vesperorum et matutinorum solempnia, dummodo in benedictione huiusmodi aliquis Antistes vel Sedis Apostolice Legatus presens non fuerit, elargiri possis, felicis recordationis Alexandri pape IIII predecessoris nostri, que incipit Abbates et aliis quibuscumque constitutionibus apostolicis in contrarium editis nequaquam obstantibus, tibi auctoritate apostolica de specali gratia tenore presentium indulgemus. Nulli ergo &c. nostre concessionis infringere &c. Datum apud Villamnovam Avinionen. Diocesis VI Kal. Augusti anno tertio. (Descriptum et recognitum ex Regesto Litterarum de Indultis Gregorii Papae XI. an. III. pag. 67". adservato in Tabulariis Secretioribus Vaticanis.) 201. Johann der ältere von Meziřič übergibt dem Augustiner Konvente in Brünn das vom Markgrafen Johann ausgelöste Dorf Těšetitz. Dt. Brünn, 27. August 1373. Ego Johannes senior de Messrycz recognosco tenore presencium vniuersis, me pro villa Thessetycz michi et antecessoribus meis per serenissimum principem et dominum dominum Johannem pie et felicis recordacionis regem Bohemie obligatam in parte tota, quam habuit, nec non duabus marcis grossorum census annui, quas michi in quadam deuolucione inclitus et serenissimus princeps dominus dominus Johannes Marchio Morauie, dominus meus, graciosus, pro exhibitis seruicijs contulit, et donauit, de scitu, voluntate et consensu pleno dicti domini mei marchionis a religiosis priore et conuentu fratrum ordinis heremitarum sancti Augustini domus sancte Marie in suburbio ciuitatis Brunensis, ducentas et viginti marcas grossorum denariorum Pragensium, Morauici numeri et pagamenti recepisse integraliter et complete. De quibus ipsos priorem cum suo conuentu de et super huiusmodi solucione plenarie factam (sic) liberos reddo pariter et solutos. Litteras eciam de super confectas, quas a predicto rege et domino marchione habui eisdem priori et conuentui restitui integraliter illesas. Harum serie quibus sigillum meum duxi appendendum testimonio literarum. Datum Brunne Anno domini M'CCC'LXXIIII°. XXVII. die mensis Augusti. . . (Orig. Perg. h. Sig. abgerissen im Archive des Stiftes s. Thomas, Fasc. 38. n. 566.) 202. Kaiser Karl IV., sein Sohn König Wenzel und Johann, Erzbischof zu Prag, verbriefen sich, dass die Schuld von 64.000 Gulden Florentiner Gewichtes bis zu St. Gallus künftigen Jahres zu Brünn an den Markgrafen Johann oder seine Söhne entrichtet werde. Dt. Prag, 3. Oktober 1373. Wir Karl von gots gnaden Romischer Keiser zu allen zeiten merer des Reichs vnd Kunig zu Beheim, Wir Wenczlaw von denselben gots gnaden Kunig zu Behem, Margraf
Strana 221
221 zu Brandemburg vnd Herczog zu Slezien vnd Wir Johans ouch von gots gnaden Erczbischoff zu Prage, des Heiligen Bebstlichen Stuls Legat, bekennen offenlich mit disem briefe den, die in sehn, oder horen lezen, das wir alle drey mit gesampter hant in guten truwen, an alles geuerde vnd argelist globt haben, vnd globen mit craft dicz briefs fur vns vnd vnserre egenanten Keiser Karls vnd Kunig Wenczlaws erben vnd nachkomen, Kunge zu Beheim Margrafen zu Brandemburg vnd Herczoge in Slezien, dem hochgeborn fursten hern Johansen Margrafen zu Merhern, vnserm Keiser Karles liebem Brudir vnd fursten, vnserm Kunig Wenczel liebem Vettern, vnd vnserm Erczbischof Johansen liebem gnedigen Herren, das wir ym, odir ob er nicht were, do got fur sey, dem hochgeborn Josten, vnd ob der nicht were, Johansen geheizzen Sobieslaw, vnd ob der ouch nicht were, Prokopen, seinen Senen Margrafen zu Merhern, vnd ob die alle nicht weren, des got nicht gebe, iren erben vnd nachkomen Margrafen zu Merhern, vyer vnd sechczig tausent guter cleyner guldein behemischer oder vngerischer, gut von golde vnd swere noch florenczer gewichte, von Sand Gallentag, der schirist kunftig ist, ubir eyn Jare, das sich erst dornoch verloufft, in der Statt zu Brünne mit bereitem gelde geben, gelden vnd beczalen sullen vnd wellen an alles vorczyehen vnd ufschub. Mit Vrkund dicz briefs vorsigelt mit vnserre egenanten Keiser Karls Keiserlichen, vnser Kunig Wenczel Kuniglichen Maiestat, vnd vnser Ercz- bischoffs Johansen anhangendem Insiglen. Geben zu Prage noch Crists geburde dreyczen- hundirt Jar dornach in dem drey vnd sybenczigstem Jare, an Sant franziscus abent, Vnserr egenanten Keiser Karls Reiche in dem Acht vnd czwenczigstem, vnd des Keisertums in dem Newnczenden Jare vnd vnser Kunig Wenczel Kunigreichs in dem Ayndleften Jare. Per Cesarem P. Jaurensis. Auf der anderen Seite : R. Nicolaus de Praga. (Das Original auf Pergament mit drei angehängten Doppelsiegeln im mähr. Landesarchive sub Nr. 87 unter den Miscellen. — Das erste grosse runde Siegel stellt auf der Vorderseite im weissen Wachse den Kaiser sitzend mit Krone, Scepter und Reichs- apfel vor, zu dessen rechter Hand ein Wappenschild mit einem einköpfigen Adler und zur linken ein anderes mit dem böhmischen doppeltgeschwanzten Löwen sich befindet. Die Umschrift lautet: Karolus Quartus diuina fauente clementia Roma- norum imperator semper augustus et Boemie rex: Das Gegensiegel im rothen Wachse stellt den einköpfigen Adler vor mit der Umschrift: Juste judicate filii hominum. Das zweite grosse runde Siegel stellt im weissen Wache den König sitzend mit der Königskrone, Scepter und Reichsapfel vor. Am inneren Rande der Umschrift sind sieben Wappenschilder der verschiedenen Kronländer Böhmens angebracht. Die Umschrift lautet: Wenceslaus . Quartus . dei . gracia . Boemie . rex . Brandemburgensis . et Lusacie . Marchio, Luczemburgensis et Slezie dux. Das Gegensiegel stellt im rothen Wachse einen doppelköpfigen Adler mit dem böhm. doppeltgeschwänzten Löwen in der Brust, das dritte ovale stellt am Vordersigille im weissen Wachse den in Dome sitzenden und mit der rechten Hand segnenden Bischof vor, mit der Umschrift: Johannes dei gracia sce Pragensis ecce archiepis- copus aplice sedis legatus primvs. Das Gegensiegel im rothen Wachse hat die Umschrift: Secretvm sigilli mei.)
221 zu Brandemburg vnd Herczog zu Slezien vnd Wir Johans ouch von gots gnaden Erczbischoff zu Prage, des Heiligen Bebstlichen Stuls Legat, bekennen offenlich mit disem briefe den, die in sehn, oder horen lezen, das wir alle drey mit gesampter hant in guten truwen, an alles geuerde vnd argelist globt haben, vnd globen mit craft dicz briefs fur vns vnd vnserre egenanten Keiser Karls vnd Kunig Wenczlaws erben vnd nachkomen, Kunge zu Beheim Margrafen zu Brandemburg vnd Herczoge in Slezien, dem hochgeborn fursten hern Johansen Margrafen zu Merhern, vnserm Keiser Karles liebem Brudir vnd fursten, vnserm Kunig Wenczel liebem Vettern, vnd vnserm Erczbischof Johansen liebem gnedigen Herren, das wir ym, odir ob er nicht were, do got fur sey, dem hochgeborn Josten, vnd ob der nicht were, Johansen geheizzen Sobieslaw, vnd ob der ouch nicht were, Prokopen, seinen Senen Margrafen zu Merhern, vnd ob die alle nicht weren, des got nicht gebe, iren erben vnd nachkomen Margrafen zu Merhern, vyer vnd sechczig tausent guter cleyner guldein behemischer oder vngerischer, gut von golde vnd swere noch florenczer gewichte, von Sand Gallentag, der schirist kunftig ist, ubir eyn Jare, das sich erst dornoch verloufft, in der Statt zu Brünne mit bereitem gelde geben, gelden vnd beczalen sullen vnd wellen an alles vorczyehen vnd ufschub. Mit Vrkund dicz briefs vorsigelt mit vnserre egenanten Keiser Karls Keiserlichen, vnser Kunig Wenczel Kuniglichen Maiestat, vnd vnser Ercz- bischoffs Johansen anhangendem Insiglen. Geben zu Prage noch Crists geburde dreyczen- hundirt Jar dornach in dem drey vnd sybenczigstem Jare, an Sant franziscus abent, Vnserr egenanten Keiser Karls Reiche in dem Acht vnd czwenczigstem, vnd des Keisertums in dem Newnczenden Jare vnd vnser Kunig Wenczel Kunigreichs in dem Ayndleften Jare. Per Cesarem P. Jaurensis. Auf der anderen Seite : R. Nicolaus de Praga. (Das Original auf Pergament mit drei angehängten Doppelsiegeln im mähr. Landesarchive sub Nr. 87 unter den Miscellen. — Das erste grosse runde Siegel stellt auf der Vorderseite im weissen Wachse den Kaiser sitzend mit Krone, Scepter und Reichs- apfel vor, zu dessen rechter Hand ein Wappenschild mit einem einköpfigen Adler und zur linken ein anderes mit dem böhmischen doppeltgeschwanzten Löwen sich befindet. Die Umschrift lautet: Karolus Quartus diuina fauente clementia Roma- norum imperator semper augustus et Boemie rex: Das Gegensiegel im rothen Wachse stellt den einköpfigen Adler vor mit der Umschrift: Juste judicate filii hominum. Das zweite grosse runde Siegel stellt im weissen Wache den König sitzend mit der Königskrone, Scepter und Reichsapfel vor. Am inneren Rande der Umschrift sind sieben Wappenschilder der verschiedenen Kronländer Böhmens angebracht. Die Umschrift lautet: Wenceslaus . Quartus . dei . gracia . Boemie . rex . Brandemburgensis . et Lusacie . Marchio, Luczemburgensis et Slezie dux. Das Gegensiegel stellt im rothen Wachse einen doppelköpfigen Adler mit dem böhm. doppeltgeschwänzten Löwen in der Brust, das dritte ovale stellt am Vordersigille im weissen Wachse den in Dome sitzenden und mit der rechten Hand segnenden Bischof vor, mit der Umschrift: Johannes dei gracia sce Pragensis ecce archiepis- copus aplice sedis legatus primvs. Das Gegensiegel im rothen Wachse hat die Umschrift: Secretvm sigilli mei.)
Strana 222
222 203. Albrecht, Herzog von Oesterreich, verspricht für sich und seine Söhne dem Markgrafen Johann, dessen Sohne Jost und ihren Söhnen Hilfe und Beistand gegen jeden Feind und gelobet unter Einem ohne ihr Wissen keine Bündnisse zu schliessen. Dt. Prag, 16. Oktober 1373. Wir Albrecht von gots gnaden Herczog zu Osterreich, zu Steyern, zu Kernden. vnd zu Krayn, Herre uf der Wyndyschen Marich vnd zu Portenaw, Graf zu Habsburg, zu Tyrol, zu Pfirt vnd zu Kyburg, Margraf zu Purgew vnd Lantgraf zu Elsazzen, bekennen vnd tunkunt offenlich mit disem briefe allen den, die yn sehen oder horent lezen, das wir mit wolbedachtem mute, gutem rate vnd rechtir wissen vns vnd alle vnser Sone, ab wir die gewinnen, vorbunden vnd voreynet haben, vorbinden vnd voreynen vns mit crafft dicz briefs zu vnd mit dem hochgeborn Fürsten Herrn Hansen, Margrauen zu Merhern vnd hern Josten seinem Sone, vnsern lieben Swegern vnd desselben hern Josten Sone, ab er die gewunne, in der mazze vnd bescheydenheyt, das Wir globen in guten truwen an eydes stat, an alles geuerde vnd argelist: wer, das yemand wer, der were denselben Margraf Hansen vnd Hern Josten seinen Sone, vnd ab derselb her Jost nicht were, andre desselben Margraf Hansen Sone, welcher czu der czeit Margraf zu Merhern wurde, wider recht an allen iren landen, luten, eren, wirden, vnd gewelden irren, angreiffen, dringen, odir doryn vallen wolte, mit welcherley wegen das were, vnd wir des von denselben Margraf Hansen. Hern Josten, iren Sonen oder von iren wegen ermanet wurden, das denn wir vnd vnser Sone, ab wir die gewunnen, demselben Margraf Hansen, hern Josten seinem Sone, vnd ob der ane Sone abegienge, eynem andern seinem Sone, der zu der czeit Margraf zu Merhern wurde, beygestendig vnd geholffen sein sullen vnd wellen gen Merhern, sulche angriffe. dringen, irresal, odir ynfal zu weren vnd vndirsten mit alle vnsere macht gen allermeniglich. nyemandis auzgenomen, an alles geuerde. Ouch globen Wir in dem namen, als douor, das wir dheyne fruntschafft odir buntnüzz mit nyemanden tun odir machen sullen noch wellen an die egenanten Margraf Hansen, hern Josten vnd ire Sone, die wider sie vnd ire Sone odir wider die gegenwortig buntnüzz were an alles geuerde. Ouch sol dise gegenwortige buntnuzz den gemechten der Lande, die wir mit demselben Margraf Hansen vnd seinen erben vormals gemacht vnd vorschriben haben, aller sache vnschedlich sein. Mit Vrkund dicz briefs vorsigelt mit vnserm grossen anhangenden Insigle. Geben zu Prage an Sand Gallen tag noch Crists geburde dreyczehenhundert Jar dornoch in dem drey vnd syben- czigstem Jare. (Das Original auf Pergament mit einem anhängenden grossen, ziemlich gut erhaltenen Sigille im weissen Wachse im mähr. Landesarchive sub Nr. 80 unter den Mis- cellen. — Das Sigill stellt einen geharnischten Reiter vor, auf dessen Schilde und Fahne das österreichische Wappen zu schen ist, die Doppelumschrift lautet: Albertus. dei . gracia . dux . Austrie. Styrie . Karynthie . et . Carnyole . dominys . Marchie . et . Portusnaonis . Comes . in . Habsburg . Tyrolis . Ferretis . et . in Kyburg . marchio . Burgundie . et . Lantgravius . Alsacie.)
222 203. Albrecht, Herzog von Oesterreich, verspricht für sich und seine Söhne dem Markgrafen Johann, dessen Sohne Jost und ihren Söhnen Hilfe und Beistand gegen jeden Feind und gelobet unter Einem ohne ihr Wissen keine Bündnisse zu schliessen. Dt. Prag, 16. Oktober 1373. Wir Albrecht von gots gnaden Herczog zu Osterreich, zu Steyern, zu Kernden. vnd zu Krayn, Herre uf der Wyndyschen Marich vnd zu Portenaw, Graf zu Habsburg, zu Tyrol, zu Pfirt vnd zu Kyburg, Margraf zu Purgew vnd Lantgraf zu Elsazzen, bekennen vnd tunkunt offenlich mit disem briefe allen den, die yn sehen oder horent lezen, das wir mit wolbedachtem mute, gutem rate vnd rechtir wissen vns vnd alle vnser Sone, ab wir die gewinnen, vorbunden vnd voreynet haben, vorbinden vnd voreynen vns mit crafft dicz briefs zu vnd mit dem hochgeborn Fürsten Herrn Hansen, Margrauen zu Merhern vnd hern Josten seinem Sone, vnsern lieben Swegern vnd desselben hern Josten Sone, ab er die gewunne, in der mazze vnd bescheydenheyt, das Wir globen in guten truwen an eydes stat, an alles geuerde vnd argelist: wer, das yemand wer, der were denselben Margraf Hansen vnd Hern Josten seinen Sone, vnd ab derselb her Jost nicht were, andre desselben Margraf Hansen Sone, welcher czu der czeit Margraf zu Merhern wurde, wider recht an allen iren landen, luten, eren, wirden, vnd gewelden irren, angreiffen, dringen, odir doryn vallen wolte, mit welcherley wegen das were, vnd wir des von denselben Margraf Hansen. Hern Josten, iren Sonen oder von iren wegen ermanet wurden, das denn wir vnd vnser Sone, ab wir die gewunnen, demselben Margraf Hansen, hern Josten seinem Sone, vnd ob der ane Sone abegienge, eynem andern seinem Sone, der zu der czeit Margraf zu Merhern wurde, beygestendig vnd geholffen sein sullen vnd wellen gen Merhern, sulche angriffe. dringen, irresal, odir ynfal zu weren vnd vndirsten mit alle vnsere macht gen allermeniglich. nyemandis auzgenomen, an alles geuerde. Ouch globen Wir in dem namen, als douor, das wir dheyne fruntschafft odir buntnüzz mit nyemanden tun odir machen sullen noch wellen an die egenanten Margraf Hansen, hern Josten vnd ire Sone, die wider sie vnd ire Sone odir wider die gegenwortig buntnüzz were an alles geuerde. Ouch sol dise gegenwortige buntnuzz den gemechten der Lande, die wir mit demselben Margraf Hansen vnd seinen erben vormals gemacht vnd vorschriben haben, aller sache vnschedlich sein. Mit Vrkund dicz briefs vorsigelt mit vnserm grossen anhangenden Insigle. Geben zu Prage an Sand Gallen tag noch Crists geburde dreyczehenhundert Jar dornoch in dem drey vnd syben- czigstem Jare. (Das Original auf Pergament mit einem anhängenden grossen, ziemlich gut erhaltenen Sigille im weissen Wachse im mähr. Landesarchive sub Nr. 80 unter den Mis- cellen. — Das Sigill stellt einen geharnischten Reiter vor, auf dessen Schilde und Fahne das österreichische Wappen zu schen ist, die Doppelumschrift lautet: Albertus. dei . gracia . dux . Austrie. Styrie . Karynthie . et . Carnyole . dominys . Marchie . et . Portusnaonis . Comes . in . Habsburg . Tyrolis . Ferretis . et . in Kyburg . marchio . Burgundie . et . Lantgravius . Alsacie.)
Strana 223
223 204. Kaiser Karl, König Wenzel und Johann von Mähren verbinden sich, dem H. Albrecht wider alle seine Feinde beizustehen. Dt. Prag, 16. Oktober 1373. Wir Karl von gots gnaden Romischer Keiser zu allen zeiten merer des Reichs vnd Kunig zu Beheim fur vns vnd alle vnser Sone Wir Wenczlaw ouch von gots gnadin Kunig zu Beheim Margraf zu Bramdenburg vnd Herczog yn Slezien für vns vnd vnser Sone ab wir die gewunnen, Vnd wir Johans von denselben gnaden Margraf zu Merhern für vns vnd alle vnser Sone Bekennen vnd tun kunt offenlich mit disem briefe, allen den di yn sehen oder horent lezen, Das wir mit wolvorbedachtem müte gutem rate vnd rechtir wissen vns vorbunden vnd voreynet haben, vorbinden vnd voreynen vns, mit crafft dicz briefs zu vnd mit dem Hochgeborn Albrecht Herczogen zu Osterreich zu Steyern vnd zu Kernden vnserm egenanten Keiser Karls lieben Söne vnd fürsten, vnd vnserm Kunig Wenczlaws vnd Margraf Hansen lieben Swager, vnd allen seinen Sonen, ob er die gewinnet in der mazze vnd bescheydenheyt, das wir globen in guten truwen an eydes stat an alles geuerde vnd argelist, Were das yemand wer der were, denselben Herczogen Albrecht vnd seine Sone ab er die gewunne wider recht an allen iren Landen luten Eren wirden vnd gewelden irren, angreiffen dryngen odir doryn vallen wolte, mit welcherley wegen das were, vnd wir des von demselben, Herczog Albrechten, seinen Sonen odir von iren wegen ermanet wurden, das denne wir vorgenanter Keiser Karl als eyn Romischer Keiser wo des not geschehe, das zuweren vnd vndirsten yn sullen vnd wellen beigestendig vnd geholffen sein, mit allen vnserrn landen Luten vnd mit aller vnser macht an alles vor- cziehen, wider allermeniglich nyemandis ausgenomen an alles geuerde, Vnd wir vorgenanter Kunig Wenczlaw vnsir Brudir, vnd vnser Sone, ab wir die gewinnen, das zu weren vnd vndirsten sullen yn beygestendig vnd geholffen sein mit alle vnserr macht, gen Osterreich, ob der Ens vnd nyd wennig, gen Steyern, gen Kernden uf die Wyndische Marche gen Krayn vnd gen Tyrol ouch gen allermeniglich nyemandis ausgenomen an alles geuerde, Vnd wir obgenanter Margraf Johans zu Merhern, odir der Hochgeborn Jost vnser Son. odir welcher vnser Sone zu den czeiten Margraf zu Merhern wirdet, sullen ouch vnd wellen sulche angriffe, dringen irresal vnd ynuelle zu weren vnd vndirsten gen Osterreich geholffen sein mit aller vnserr macht gen allermeniglich nyemandis ausgenomen, an alles geuerde. Ouch globen wir in dem namen als dauor, das wir dheyn fruntschafft oder büntnüzze mit nyemanden tün odir machen sullen noch wellen, an den egenanten Herczogen Albrechten von Osterich die wider yn odir sein Söne ob er die gewunne odir, dieselbe, obgeschriben büntnüzz were an alles geuerde, Ouch sol vornemplich dise gegenwortige buntnüzz den gemechten der lande die wir mit den Herczogen von Osterrich vormal gemacht vnd vor- schriben haben aller sache vnschedlich sein, Mit vrkund dicz briefs vorsigelt mit vnserr egenanten Keiser Karls Keiserlichen Kunig Wenczlaws Kuniglicher Maiestet, vnd vnser Margraf Johansen grosten anhangendem, Insigelen, Geben zu Prage noch Crists geburde dreyczenhundirt Jar dornach in dem dreyvndsybenczigstem Jare an Sand Gallen tag vnser
223 204. Kaiser Karl, König Wenzel und Johann von Mähren verbinden sich, dem H. Albrecht wider alle seine Feinde beizustehen. Dt. Prag, 16. Oktober 1373. Wir Karl von gots gnaden Romischer Keiser zu allen zeiten merer des Reichs vnd Kunig zu Beheim fur vns vnd alle vnser Sone Wir Wenczlaw ouch von gots gnadin Kunig zu Beheim Margraf zu Bramdenburg vnd Herczog yn Slezien für vns vnd vnser Sone ab wir die gewunnen, Vnd wir Johans von denselben gnaden Margraf zu Merhern für vns vnd alle vnser Sone Bekennen vnd tun kunt offenlich mit disem briefe, allen den di yn sehen oder horent lezen, Das wir mit wolvorbedachtem müte gutem rate vnd rechtir wissen vns vorbunden vnd voreynet haben, vorbinden vnd voreynen vns, mit crafft dicz briefs zu vnd mit dem Hochgeborn Albrecht Herczogen zu Osterreich zu Steyern vnd zu Kernden vnserm egenanten Keiser Karls lieben Söne vnd fürsten, vnd vnserm Kunig Wenczlaws vnd Margraf Hansen lieben Swager, vnd allen seinen Sonen, ob er die gewinnet in der mazze vnd bescheydenheyt, das wir globen in guten truwen an eydes stat an alles geuerde vnd argelist, Were das yemand wer der were, denselben Herczogen Albrecht vnd seine Sone ab er die gewunne wider recht an allen iren Landen luten Eren wirden vnd gewelden irren, angreiffen dryngen odir doryn vallen wolte, mit welcherley wegen das were, vnd wir des von demselben, Herczog Albrechten, seinen Sonen odir von iren wegen ermanet wurden, das denne wir vorgenanter Keiser Karl als eyn Romischer Keiser wo des not geschehe, das zuweren vnd vndirsten yn sullen vnd wellen beigestendig vnd geholffen sein, mit allen vnserrn landen Luten vnd mit aller vnser macht an alles vor- cziehen, wider allermeniglich nyemandis ausgenomen an alles geuerde, Vnd wir vorgenanter Kunig Wenczlaw vnsir Brudir, vnd vnser Sone, ab wir die gewinnen, das zu weren vnd vndirsten sullen yn beygestendig vnd geholffen sein mit alle vnserr macht, gen Osterreich, ob der Ens vnd nyd wennig, gen Steyern, gen Kernden uf die Wyndische Marche gen Krayn vnd gen Tyrol ouch gen allermeniglich nyemandis ausgenomen an alles geuerde, Vnd wir obgenanter Margraf Johans zu Merhern, odir der Hochgeborn Jost vnser Son. odir welcher vnser Sone zu den czeiten Margraf zu Merhern wirdet, sullen ouch vnd wellen sulche angriffe, dringen irresal vnd ynuelle zu weren vnd vndirsten gen Osterreich geholffen sein mit aller vnserr macht gen allermeniglich nyemandis ausgenomen, an alles geuerde. Ouch globen wir in dem namen als dauor, das wir dheyn fruntschafft oder büntnüzze mit nyemanden tün odir machen sullen noch wellen, an den egenanten Herczogen Albrechten von Osterich die wider yn odir sein Söne ob er die gewunne odir, dieselbe, obgeschriben büntnüzz were an alles geuerde, Ouch sol vornemplich dise gegenwortige buntnüzz den gemechten der lande die wir mit den Herczogen von Osterrich vormal gemacht vnd vor- schriben haben aller sache vnschedlich sein, Mit vrkund dicz briefs vorsigelt mit vnserr egenanten Keiser Karls Keiserlichen Kunig Wenczlaws Kuniglicher Maiestet, vnd vnser Margraf Johansen grosten anhangendem, Insigelen, Geben zu Prage noch Crists geburde dreyczenhundirt Jar dornach in dem dreyvndsybenczigstem Jare an Sand Gallen tag vnser
Strana 224
224 egenanten Keiser Karls Reiche in dem Achtvndezwenczigstem vnd des Keisertums in dem Newnczendem Jare, vnd vnser Kunig Wenczlaws Kunigreichs in dem dreyczenden Jare. per Cesarem P. Jaurenn. (Kurz, Oester, unter H. Albrecht III. p. 245.) 205. Vaněk von Boskovic verkauft dem Vichna von Drahanowitz einen Hof in Borstendorf. Dt. Olmütz, 16. Oktober 1373. Nouerint vniuersi presencium noticiam habituri. Quod nos Wanko de Boscowicz animo deliberato ac consilio maturo fratrum et amicorum nostrorum, quorum interest uel interesse poterit in futurum, rite et racionabiliter vendidimus ac justo vendicionis tytulo assignauimus curiam nostram hereditariam in villa Borsochow prope Cyrnochoram nobili domine Wychne quondam Buskonis de Drahanowicz et eius heredibus, nec non ad manus honorabilis viri Henrici de Durnowicz, canonici et custodis ecclesie Olomucensis pro centum sexagenis grossorum pragensium ac morauici pagamenti, nobis iam traditis et integraliter persolutis, cum omnibus et singulis ipsius curie juribus, prouentibus et vtilitatibus, prout nos ipsam habuimus, tenuimus et hereditarie possedimus in dicta villa uel extra villam, agris cultis uel incultis, pratis, pascuis, viis, semitis plenoque dominio, nichil nobis in eadem reseruantes et vsurpantes, per eos habendam, tenendam, vtifruendam et hereditarie possi- dendam . Nosque Vlricus et Tasso, fratres germani de Boscowicz, Henricus de Jablonan et Jesco dictus Tzrasso de Chudichrom, conpromissores, disbrigatores et libertatores dicte curie promittimus pro ipso domino Wankone cum eodem manu coniuncta, nostra bona fide, sine dolo quolibet in solidum et indiuisim antedictis emptoribus, empcionem prefatam ab omnibus inpeticionibus et inpedimentis quibuscunque exbrigare a quolibet homine et libertare prout forma juris terre Morauie docet et requirit . Insuper promittimus, quod in primo dominorum generali colloquio Olomucii celebrato curiam prefatam cum omnibus ad eandem spectantibus libro et registro dicto prouincie, si patuerint, inponere et intabulare promittimus et debemus dictis emptoribus nostris propriis laboribus, expensis et inpensis . Et si omnia premissa, ut prefertur, libertare, exbrigare seu intabulare nullatenus potuerimus, extunc statim duo, qui ex nobis per dictos emptores uel dominum Henricum predictum, ad cuius manus promisimus, moniti fuerint. quilibet cum vno famulo et duobus equis in ciuitate Olom. et domo honesti hospitis, nobis per ipsos emptores nostros uel dominum Henricum predictum deputata, promittimus subintrare. exceptis nobis Wankone, Vlrico et Tassone fratribus de Boscowicz, qui per interpositam personam fidedignam ad ciuitatem et locum predictum volumus subintrare ad prestandum uerum et consuetum obstagium, omnibus excepcionibus, occasionibus et dilacionibus postrogatis. non exituri de eodem obstagio aliqua juris uel consuetudinis causa preposita, donec dicta curia dicte domine Wychne et eius heredibus per nos fuerit intabulata et exbrigata a qualibet
224 egenanten Keiser Karls Reiche in dem Achtvndezwenczigstem vnd des Keisertums in dem Newnczendem Jare, vnd vnser Kunig Wenczlaws Kunigreichs in dem dreyczenden Jare. per Cesarem P. Jaurenn. (Kurz, Oester, unter H. Albrecht III. p. 245.) 205. Vaněk von Boskovic verkauft dem Vichna von Drahanowitz einen Hof in Borstendorf. Dt. Olmütz, 16. Oktober 1373. Nouerint vniuersi presencium noticiam habituri. Quod nos Wanko de Boscowicz animo deliberato ac consilio maturo fratrum et amicorum nostrorum, quorum interest uel interesse poterit in futurum, rite et racionabiliter vendidimus ac justo vendicionis tytulo assignauimus curiam nostram hereditariam in villa Borsochow prope Cyrnochoram nobili domine Wychne quondam Buskonis de Drahanowicz et eius heredibus, nec non ad manus honorabilis viri Henrici de Durnowicz, canonici et custodis ecclesie Olomucensis pro centum sexagenis grossorum pragensium ac morauici pagamenti, nobis iam traditis et integraliter persolutis, cum omnibus et singulis ipsius curie juribus, prouentibus et vtilitatibus, prout nos ipsam habuimus, tenuimus et hereditarie possedimus in dicta villa uel extra villam, agris cultis uel incultis, pratis, pascuis, viis, semitis plenoque dominio, nichil nobis in eadem reseruantes et vsurpantes, per eos habendam, tenendam, vtifruendam et hereditarie possi- dendam . Nosque Vlricus et Tasso, fratres germani de Boscowicz, Henricus de Jablonan et Jesco dictus Tzrasso de Chudichrom, conpromissores, disbrigatores et libertatores dicte curie promittimus pro ipso domino Wankone cum eodem manu coniuncta, nostra bona fide, sine dolo quolibet in solidum et indiuisim antedictis emptoribus, empcionem prefatam ab omnibus inpeticionibus et inpedimentis quibuscunque exbrigare a quolibet homine et libertare prout forma juris terre Morauie docet et requirit . Insuper promittimus, quod in primo dominorum generali colloquio Olomucii celebrato curiam prefatam cum omnibus ad eandem spectantibus libro et registro dicto prouincie, si patuerint, inponere et intabulare promittimus et debemus dictis emptoribus nostris propriis laboribus, expensis et inpensis . Et si omnia premissa, ut prefertur, libertare, exbrigare seu intabulare nullatenus potuerimus, extunc statim duo, qui ex nobis per dictos emptores uel dominum Henricum predictum, ad cuius manus promisimus, moniti fuerint. quilibet cum vno famulo et duobus equis in ciuitate Olom. et domo honesti hospitis, nobis per ipsos emptores nostros uel dominum Henricum predictum deputata, promittimus subintrare. exceptis nobis Wankone, Vlrico et Tassone fratribus de Boscowicz, qui per interpositam personam fidedignam ad ciuitatem et locum predictum volumus subintrare ad prestandum uerum et consuetum obstagium, omnibus excepcionibus, occasionibus et dilacionibus postrogatis. non exituri de eodem obstagio aliqua juris uel consuetudinis causa preposita, donec dicta curia dicte domine Wychne et eius heredibus per nos fuerit intabulata et exbrigata a qualibet
Strana 225
225 inpedicione uel inpeticione et eciam libertare (sic). In cuius rei testimonium et robur validius sigilla nostra ex certa nostra sciencia presentibus sunt appensa. Datum Olomucz Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo tercio in die sancti Galli. (Orig. Perg. 5 h. Sig. im Olm. Kapitelarchive.) 206. Vlček von Opatowitz bestätiget, dass er vom Markgrafen Johann gewisse Güter zu Lehen empfangen habe. Dt. Brünn, 26. November 1373. Ego Wlezco de Opathowicz notumfacio tenore presencium vniuersis. Quod in recompensam fidelium seruiminum serenissimo principi domino Johanni Marchioni Morauie per me fideliter inpensorum et adhuc in futurum sedulius inpendendorum, ab eodem domino . . Marchione bona sua in villa Opathowicz predicta vnam araturam, quartumdimidium laneum, vnam thabernam, molendinum minus, septem curticulas, pratum, siluulam et pascua cum omnibus et singulis eorum pertinenciis et pleno dominio, juribus, libertatibus et obuencionibus vniuersis pro me et meis masculinis heredibus verum in feudum suscepi, respectu quorum vicissim predicto domino .. Marchioni et suis heredibus et successoribus Marchionibus Morauie bona mea hereditaria infeudaui, videlicet ibidem in Opathawicz, municionem, vnam araturam, pomerium, quartumdimidium laneum, quatuor curticulas, partem collacionis paro- chialis ecclesie ibidem et partem balnei. Item in valla Smolna quartumdimidium laneum cum omnibus generaliter pertinenciis, pratis pascuis, siluis, riuis, juribus, vtilitatibus et obvencionibus vniuersis, quibuscumque nominibus nuncupentur. Promittens bona mea fide, sine dolo meis cum predictis heredibus de prefatis omnibus bonis, per me in feudum susceptis, et viceuersa infeudatis, vt premittitur, antedicto domino .. Marchioni, heredibus et successoribus suis Marchionibus Morauie, seruire, obedire, intendere, obsequi fideliter et parere, sicut veri feudales suis veris naturalibus et legittimis dominis seruiunt, obediunt, parent, obsecuntur fideliter et intendunt, bonum eorum prosequendo vbique et malum precauendo in omni loco publice et occulte. Ego vero Beneschius eciam de Opathowicz, frater dicti Wiezconis germanus, promitto bona fide, sine fraude, prefato domino . Marchioni et suis heredibus et successoribus Marchionibus Morauie, in casu, vbi ipsum meum fratrem absque masculinis heredibus mori contingeret et predicta bona feudalia ad me deuoluerentur, de ipsis bonis et eorum vniuersis pertinenciis ad vite mee tempora tamquam dictus meus frater semper in omnibus, prout decet feudales, fideliter deseruire. In quorum euidenciam et robur sigilla nostra et ad nostre peticionis instanciam strenuorum militum dominorum Vnconis de Magietin et Przibiconis dicti Czass de Czrnyn et discretorum virorum Henrici de Hanbwicz, et Herschonis de Cracowcze, dicti domini Marchionis feudalium sigilla presentibus literis in testimonium sunt appensa. Datum Brunne, in crastino sancte Katherine, Anno domini Millesimo Trecentesimo Septua- gesimotercio. (Orig. Perg. 6 h. Sig. im ständ. Archive inter Miscell. n. 53.) 29
225 inpedicione uel inpeticione et eciam libertare (sic). In cuius rei testimonium et robur validius sigilla nostra ex certa nostra sciencia presentibus sunt appensa. Datum Olomucz Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo tercio in die sancti Galli. (Orig. Perg. 5 h. Sig. im Olm. Kapitelarchive.) 206. Vlček von Opatowitz bestätiget, dass er vom Markgrafen Johann gewisse Güter zu Lehen empfangen habe. Dt. Brünn, 26. November 1373. Ego Wlezco de Opathowicz notumfacio tenore presencium vniuersis. Quod in recompensam fidelium seruiminum serenissimo principi domino Johanni Marchioni Morauie per me fideliter inpensorum et adhuc in futurum sedulius inpendendorum, ab eodem domino . . Marchione bona sua in villa Opathowicz predicta vnam araturam, quartumdimidium laneum, vnam thabernam, molendinum minus, septem curticulas, pratum, siluulam et pascua cum omnibus et singulis eorum pertinenciis et pleno dominio, juribus, libertatibus et obuencionibus vniuersis pro me et meis masculinis heredibus verum in feudum suscepi, respectu quorum vicissim predicto domino .. Marchioni et suis heredibus et successoribus Marchionibus Morauie bona mea hereditaria infeudaui, videlicet ibidem in Opathawicz, municionem, vnam araturam, pomerium, quartumdimidium laneum, quatuor curticulas, partem collacionis paro- chialis ecclesie ibidem et partem balnei. Item in valla Smolna quartumdimidium laneum cum omnibus generaliter pertinenciis, pratis pascuis, siluis, riuis, juribus, vtilitatibus et obvencionibus vniuersis, quibuscumque nominibus nuncupentur. Promittens bona mea fide, sine dolo meis cum predictis heredibus de prefatis omnibus bonis, per me in feudum susceptis, et viceuersa infeudatis, vt premittitur, antedicto domino .. Marchioni, heredibus et successoribus suis Marchionibus Morauie, seruire, obedire, intendere, obsequi fideliter et parere, sicut veri feudales suis veris naturalibus et legittimis dominis seruiunt, obediunt, parent, obsecuntur fideliter et intendunt, bonum eorum prosequendo vbique et malum precauendo in omni loco publice et occulte. Ego vero Beneschius eciam de Opathowicz, frater dicti Wiezconis germanus, promitto bona fide, sine fraude, prefato domino . Marchioni et suis heredibus et successoribus Marchionibus Morauie, in casu, vbi ipsum meum fratrem absque masculinis heredibus mori contingeret et predicta bona feudalia ad me deuoluerentur, de ipsis bonis et eorum vniuersis pertinenciis ad vite mee tempora tamquam dictus meus frater semper in omnibus, prout decet feudales, fideliter deseruire. In quorum euidenciam et robur sigilla nostra et ad nostre peticionis instanciam strenuorum militum dominorum Vnconis de Magietin et Przibiconis dicti Czass de Czrnyn et discretorum virorum Henrici de Hanbwicz, et Herschonis de Cracowcze, dicti domini Marchionis feudalium sigilla presentibus literis in testimonium sunt appensa. Datum Brunne, in crastino sancte Katherine, Anno domini Millesimo Trecentesimo Septua- gesimotercio. (Orig. Perg. 6 h. Sig. im ständ. Archive inter Miscell. n. 53.) 29
Strana 226
226 207. Wenzel, König von Böhmen, Markgraf zu Brandenburg und Herzog von Schlesien. verbriefet sich, dass Neplach von Ostrow das ihm von der Herzogin von Schweidnitz und Jauer verschriebene, im Weichbilde von Graz gelegene Dorf Neroschow auch nach dem Uebergange besagter Herzogthümer an Böhmen fortbesitzen dürfe. Dt. Písek, 20. Dezember 1373. Wir Wenczlaw von gotes gnaden Kunig czu Beheim, Marggraff czu Brandemburg vnd Herczog in Slesien bekennen vnd tun kunt offenlichen mit disem briefe allen den, die yn sehen oder horen lesen. Wann die hochgeborne furstinne frawe Agnes Herczoginne zu der Swidenicz vnd zu dem Jawr, vnser liebe Mume, vnserm lieben getrewen Neplachen von Ostrow das dorff Neroschow, gelegen in dem Wichpilde zu Grecz, mit czweyen schocken geltes, mit welden, wisen vnd sinen zugehorungen verschriben vnd geben hat, als das in yren briefen, die sie dem vorgenanten Neplachen geben hat, volkomenlich begriffen ist, vnd wann nach tode der egenanten vnserr Mumen die vorgenanten Herczogtume czu der Swidenicz vnd zu dem Jawr an den Allirdurchleuchtigsten fursten vnd herren hern Karl Romischen Keiser, zu allen ziten Merer des Reichs vnd Kunig zu Beheim, vnsern lieben gnedigen herren vnd vater, an vns, die Cronen vnd das Kunigreich zu Beheim erblich vnd von rechte gefellet, des haben wir durch getruwer dinste willen, die vns vnd der egenanten vnser Mumen der obgenante Neplach vormals getan hat, teglichen tut vnd nach tun sal vnd mag in kunftigen czeiten, mit wolbedachten mute vnd rechter wissen zu sulhem verschreiben vnd geben des vorgenanten dorfes gnediclich vnsern willen getan vnd gegeben tun vnd geben mit crafft dicz briefes, also, das derselbe Neplach das vorgenant dorff, als verre es vnserr kunigliches eygen gut nicht sey, mit allen sinen zugehorungen furbas ine haben. halten vnd besiczen sulle, in aller der masse vnd rechten, als das in der egenanten vnser Mumen briefen, die er von ir doruber hat, begriffen ist. Mit urkund dicz briefs versigelt mit vnser Kuniglichen Maiestat Insigel. Der geben ist zum Piesk nach Crists geburt drei- czenhundert Jare, darnach in dem dreyvndsibenczigisten Jare, an dem nehsten dinstag nach sant Lucien tage vnsers kunigreichs in dem Czehenden Jare. (Das Original auf Pergament mit einem anhängenden grossen, leider sehr stark beschädigten Doppelsiegel im mähr. Landesarchive sub Nr. 86 unter den Miscellen.) 208. Johann, Markgraf von Mähren, befreit die nach Oesterreich ziehenden Kaufleute aus Olmütz, M. Neustadt und Littau von der Verpflichtung, den Strassenzwang nach Menitz einzuhalten und von der Mauth daselbst. Dt. Eichhorn, 29. Dezember 1373. Johannes dei gracia Marchio Morauie notumfacimus presencium inspectoribus vniuersis. Quod quia ciues et incole ciuitatum nostrarum, videlicet Olomucz, Vnyczow alias Noueciuitatis
226 207. Wenzel, König von Böhmen, Markgraf zu Brandenburg und Herzog von Schlesien. verbriefet sich, dass Neplach von Ostrow das ihm von der Herzogin von Schweidnitz und Jauer verschriebene, im Weichbilde von Graz gelegene Dorf Neroschow auch nach dem Uebergange besagter Herzogthümer an Böhmen fortbesitzen dürfe. Dt. Písek, 20. Dezember 1373. Wir Wenczlaw von gotes gnaden Kunig czu Beheim, Marggraff czu Brandemburg vnd Herczog in Slesien bekennen vnd tun kunt offenlichen mit disem briefe allen den, die yn sehen oder horen lesen. Wann die hochgeborne furstinne frawe Agnes Herczoginne zu der Swidenicz vnd zu dem Jawr, vnser liebe Mume, vnserm lieben getrewen Neplachen von Ostrow das dorff Neroschow, gelegen in dem Wichpilde zu Grecz, mit czweyen schocken geltes, mit welden, wisen vnd sinen zugehorungen verschriben vnd geben hat, als das in yren briefen, die sie dem vorgenanten Neplachen geben hat, volkomenlich begriffen ist, vnd wann nach tode der egenanten vnserr Mumen die vorgenanten Herczogtume czu der Swidenicz vnd zu dem Jawr an den Allirdurchleuchtigsten fursten vnd herren hern Karl Romischen Keiser, zu allen ziten Merer des Reichs vnd Kunig zu Beheim, vnsern lieben gnedigen herren vnd vater, an vns, die Cronen vnd das Kunigreich zu Beheim erblich vnd von rechte gefellet, des haben wir durch getruwer dinste willen, die vns vnd der egenanten vnser Mumen der obgenante Neplach vormals getan hat, teglichen tut vnd nach tun sal vnd mag in kunftigen czeiten, mit wolbedachten mute vnd rechter wissen zu sulhem verschreiben vnd geben des vorgenanten dorfes gnediclich vnsern willen getan vnd gegeben tun vnd geben mit crafft dicz briefes, also, das derselbe Neplach das vorgenant dorff, als verre es vnserr kunigliches eygen gut nicht sey, mit allen sinen zugehorungen furbas ine haben. halten vnd besiczen sulle, in aller der masse vnd rechten, als das in der egenanten vnser Mumen briefen, die er von ir doruber hat, begriffen ist. Mit urkund dicz briefs versigelt mit vnser Kuniglichen Maiestat Insigel. Der geben ist zum Piesk nach Crists geburt drei- czenhundert Jare, darnach in dem dreyvndsibenczigisten Jare, an dem nehsten dinstag nach sant Lucien tage vnsers kunigreichs in dem Czehenden Jare. (Das Original auf Pergament mit einem anhängenden grossen, leider sehr stark beschädigten Doppelsiegel im mähr. Landesarchive sub Nr. 86 unter den Miscellen.) 208. Johann, Markgraf von Mähren, befreit die nach Oesterreich ziehenden Kaufleute aus Olmütz, M. Neustadt und Littau von der Verpflichtung, den Strassenzwang nach Menitz einzuhalten und von der Mauth daselbst. Dt. Eichhorn, 29. Dezember 1373. Johannes dei gracia Marchio Morauie notumfacimus presencium inspectoribus vniuersis. Quod quia ciues et incole ciuitatum nostrarum, videlicet Olomucz, Vnyczow alias Noueciuitatis
Strana 227
227 et Luthowie, nostri fideles dilecti, quadam iuducta multis annis plerisque temporibus consuetudine rebus eorum cum mercatoriis et negociacionibus vniuersis, extra nostram terram versus Austriam et precipue Wyennam faciendis et exercendis, ac viceuersa de Austria seu Wyenna ad predictas ciuitates nostras reportandis, ob solucionem thelonei per Myenyn siue Meneys opidum, licet alias propinquiores vias habere potuissent, in eorum non modicum dispendium et grauamen transitum facere compulsi fuerant vsque modo grauiter et astricti, Nos igitur ex benignitate solita, vtilitati, comodo eorum et profectui generosius intendentes predictarumque ciuitatum . . ciuium et . . incolarum, in eisdem ciuitatibus habitancium con- dicionem et statum cupientes efficere meliores, vt tenemur, predictam consuetudinem, viam per Meneys predictum opidum vt premittitur faciendi, cassamus, destruimus, anichilamus et eam tollentes penitus abolemus, ipsasque .. ciuitates .. ciues earum et . . incolas a solucione thelonei occasione transitus in Meneis multis annis facta, virtute presencium absoluimus et absoluendo libertamus, dando ipsis .. ciuitatibus .. ciuibus earum et .. incolis cum mercibus eorum et negociacionibus vniuersis, dum et quociens oportunum fuerit inantea per Praczen et per vias alias absque solucione thelonei in predicto Meneis, autoritatem, licenciam et potestatem omnimodam libere transeundi et iterum per easdem vel alias vias redeundi, prout eis vtilius videbitur expedire . Mandamus insuper omnibus et singulis poprawczonibus, burchrauiis, judicibus, scabinis et theloneariis et officialibus nostris vniuersis seriose, quatenus prefatas . . ciuitates in reuocacione transitus et thelonei predictorum per nos facta non impediant, sicut nostri grauissimam indignacionem cupiuerint euitare. Presencium nostro sub appenso sigillo testimonio literarum . Datum Weuerzi Anno domini Millesimo Trecentesimo septuagesimo tercio die sancti Thome Canthuariensis. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Stadtarchive.) 209. Johann, Markgraf von Mähren, schenkt dem Augustinerkloster in Brünn einen Wald bei Bystrz. Dt. Eichhorn, 29. Dezember 1373. Joannes dei gracia marchio Morauie. Cum inter cetera pietatis opera, quibus prin- cipalis dignitas attolitur, liberalitas obtineat principatum, cumque pro rebus terrenis et transitoriis a terreno principe in parua particula hiis, qui spretis huius mundi vanitatibus, pompis, deliciis et aliis oblectamentis, dei se deuote dedicarunt obsequiis, in nomine domini nostri Jhesu Christi et gloriosissime genitricis eius virginis Marie, necnon aliorum sanctorum suorum datis, pie multiplicia celestium premiorum munera commutacione prouida mereantur: Eapropter ad vniuersorum tam presencium, quam futurorum noticiam volumus tenore pre- sencium deuenire, quod cupientes vt fratres monasterii gloriose Virginis Marie et S. Thome Apostoli in suburbio ciuitatis nostre Brunensis siti, cuius fundatores cum dei adiutorio existimus, eo commodius creatori altissimo famulari et pro progenitoribus et predecessoribus nostris felicis memorie ac pro nobis deum deuocius et feruencius valeant exorare, ipsis 29*
227 et Luthowie, nostri fideles dilecti, quadam iuducta multis annis plerisque temporibus consuetudine rebus eorum cum mercatoriis et negociacionibus vniuersis, extra nostram terram versus Austriam et precipue Wyennam faciendis et exercendis, ac viceuersa de Austria seu Wyenna ad predictas ciuitates nostras reportandis, ob solucionem thelonei per Myenyn siue Meneys opidum, licet alias propinquiores vias habere potuissent, in eorum non modicum dispendium et grauamen transitum facere compulsi fuerant vsque modo grauiter et astricti, Nos igitur ex benignitate solita, vtilitati, comodo eorum et profectui generosius intendentes predictarumque ciuitatum . . ciuium et . . incolarum, in eisdem ciuitatibus habitancium con- dicionem et statum cupientes efficere meliores, vt tenemur, predictam consuetudinem, viam per Meneys predictum opidum vt premittitur faciendi, cassamus, destruimus, anichilamus et eam tollentes penitus abolemus, ipsasque .. ciuitates .. ciues earum et . . incolas a solucione thelonei occasione transitus in Meneis multis annis facta, virtute presencium absoluimus et absoluendo libertamus, dando ipsis .. ciuitatibus .. ciuibus earum et .. incolis cum mercibus eorum et negociacionibus vniuersis, dum et quociens oportunum fuerit inantea per Praczen et per vias alias absque solucione thelonei in predicto Meneis, autoritatem, licenciam et potestatem omnimodam libere transeundi et iterum per easdem vel alias vias redeundi, prout eis vtilius videbitur expedire . Mandamus insuper omnibus et singulis poprawczonibus, burchrauiis, judicibus, scabinis et theloneariis et officialibus nostris vniuersis seriose, quatenus prefatas . . ciuitates in reuocacione transitus et thelonei predictorum per nos facta non impediant, sicut nostri grauissimam indignacionem cupiuerint euitare. Presencium nostro sub appenso sigillo testimonio literarum . Datum Weuerzi Anno domini Millesimo Trecentesimo septuagesimo tercio die sancti Thome Canthuariensis. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Stadtarchive.) 209. Johann, Markgraf von Mähren, schenkt dem Augustinerkloster in Brünn einen Wald bei Bystrz. Dt. Eichhorn, 29. Dezember 1373. Joannes dei gracia marchio Morauie. Cum inter cetera pietatis opera, quibus prin- cipalis dignitas attolitur, liberalitas obtineat principatum, cumque pro rebus terrenis et transitoriis a terreno principe in parua particula hiis, qui spretis huius mundi vanitatibus, pompis, deliciis et aliis oblectamentis, dei se deuote dedicarunt obsequiis, in nomine domini nostri Jhesu Christi et gloriosissime genitricis eius virginis Marie, necnon aliorum sanctorum suorum datis, pie multiplicia celestium premiorum munera commutacione prouida mereantur: Eapropter ad vniuersorum tam presencium, quam futurorum noticiam volumus tenore pre- sencium deuenire, quod cupientes vt fratres monasterii gloriose Virginis Marie et S. Thome Apostoli in suburbio ciuitatis nostre Brunensis siti, cuius fundatores cum dei adiutorio existimus, eo commodius creatori altissimo famulari et pro progenitoribus et predecessoribus nostris felicis memorie ac pro nobis deum deuocius et feruencius valeant exorare, ipsis 29*
Strana 228
228 fratribus et eorum monasterio supradicto pro ipsorum fratrum et pretacti monasterii neces- sitate cottidiana et frequenti ex parte igni diuersimode in dicto monasterio habendo. montem nostrum, Hluboczecz nominatum, ex opposito nostre ville Bystrzecz dicte supra flumen Swarczawa situm, prout est in suis metis et limitibus circumferencialiter limitatus, cum sylua seu lignis omnibus paruis et magnis, super ipso monte crescente, seu crescentibus de liberalitatis nostre clemencia et benignitate solita, graciosius in dei nomine damus, con- ferimus et donamus, per ipsos fratres et monasterium antedictum habendum, tenendum. vtifruendum et perpetuis in antea temporibus tamquam rem propriam possidendam pacifice et quiete. Mandantes omnibus et singulis . . burggrauiis .. poprawczonibus .. judicibus .. forestariis, seu aliis quibuscumque .. officialibus nostris fidelibus dilectis, qui nunc sunt, vel pro tempore fuerint, seriose quatenus ipsum monasterium et fratres ejusdem in donacione huiusmodi per nos benignius ipsis facta non impediant nec per aliquem permittant quomo- dolibet impediri, sed ipsos potius circa prefatam donacionem nostram conseruare, protegere, manutenere, defendere, fideliter debeant ac tueri, sicut indignacionem nostri grauissimam cupierint euitare, quam qui secus fecerint, se protinus nouerint incursuros. In cuius rei euidenciam ac robur perpetuo valiturum nostri appensione sigilli presentis donacionis nostre litteras de certa sciencia nostra jussimus communire . Datum et actum in castro nostra Wewerzj, Anno Domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo tercio, in festo S. Thome Canthuriensis, Martyris gloriosi. (Orig. Perg., im Archive des Stiftes s. Thomas Fasc. 10, n. 199.) 210. Die Klöster Maria Saal und Zdéraz ersuchen den Olmützer Bischof, er moge den Tausch zweier Grundstücke in Morbes bestätigen. Dt. Kloster Zdèraz, 31. Dezember 1373. Reuerendo in Christo patri et domino, domino Johanni, Olomucensi episcopo, sacre imperialis aule cancellario, Johannes prepositus et Stephanus prior ac ceteri fratres conuentus monasterii Sderasiensis sepulcri dominici Jerosolomitani in Praga, ordinis sancti Augustini, oraciones in Christo deuotas . Nouerit vestra reuerencia, quod venerabiles et religiose domine . . abbatissa et conuentus monasterii Aule sancte Marie in Brunna antiqua, cister- ciensis ordinis, vestre Olomucensis dyocesis ab vna et nos ac frater Mauricius, rector parrochialis ecclesie in Morawans nomine eiusdem ecclesie parte ab alia consideratis in eo vtilitatibus vtrarumque ecclesiarum nostrarum et ecclesie parrochialis predicte aream pro area seu curticulam pro curticula in dicta villa Morawans situalis legitime commutauimus, dantes bona pro bonis: quare vestre paternitati generose supplicamus humiliter et deuote, quatenus dictam permutacionem tamquam racionabilem et vtilem vestra ordinaria auctoritate ratificare et auctorizare ac alias, prout ad vestrum spectat officium, dignemini confirmare . In quorum testimonium sigilla nostra prepositi et conuentus ac plebani predictorum presentibus sunt appensa . Datum in monasterio Sderaz Anno domini Millesimo CCCLXXIII° die vltima mensis Decembris. (Aus der Bestätigungsurkunde des Bischofes Johann ddo. 15. Marz 1374.)
228 fratribus et eorum monasterio supradicto pro ipsorum fratrum et pretacti monasterii neces- sitate cottidiana et frequenti ex parte igni diuersimode in dicto monasterio habendo. montem nostrum, Hluboczecz nominatum, ex opposito nostre ville Bystrzecz dicte supra flumen Swarczawa situm, prout est in suis metis et limitibus circumferencialiter limitatus, cum sylua seu lignis omnibus paruis et magnis, super ipso monte crescente, seu crescentibus de liberalitatis nostre clemencia et benignitate solita, graciosius in dei nomine damus, con- ferimus et donamus, per ipsos fratres et monasterium antedictum habendum, tenendum. vtifruendum et perpetuis in antea temporibus tamquam rem propriam possidendam pacifice et quiete. Mandantes omnibus et singulis . . burggrauiis .. poprawczonibus .. judicibus .. forestariis, seu aliis quibuscumque .. officialibus nostris fidelibus dilectis, qui nunc sunt, vel pro tempore fuerint, seriose quatenus ipsum monasterium et fratres ejusdem in donacione huiusmodi per nos benignius ipsis facta non impediant nec per aliquem permittant quomo- dolibet impediri, sed ipsos potius circa prefatam donacionem nostram conseruare, protegere, manutenere, defendere, fideliter debeant ac tueri, sicut indignacionem nostri grauissimam cupierint euitare, quam qui secus fecerint, se protinus nouerint incursuros. In cuius rei euidenciam ac robur perpetuo valiturum nostri appensione sigilli presentis donacionis nostre litteras de certa sciencia nostra jussimus communire . Datum et actum in castro nostra Wewerzj, Anno Domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo tercio, in festo S. Thome Canthuriensis, Martyris gloriosi. (Orig. Perg., im Archive des Stiftes s. Thomas Fasc. 10, n. 199.) 210. Die Klöster Maria Saal und Zdéraz ersuchen den Olmützer Bischof, er moge den Tausch zweier Grundstücke in Morbes bestätigen. Dt. Kloster Zdèraz, 31. Dezember 1373. Reuerendo in Christo patri et domino, domino Johanni, Olomucensi episcopo, sacre imperialis aule cancellario, Johannes prepositus et Stephanus prior ac ceteri fratres conuentus monasterii Sderasiensis sepulcri dominici Jerosolomitani in Praga, ordinis sancti Augustini, oraciones in Christo deuotas . Nouerit vestra reuerencia, quod venerabiles et religiose domine . . abbatissa et conuentus monasterii Aule sancte Marie in Brunna antiqua, cister- ciensis ordinis, vestre Olomucensis dyocesis ab vna et nos ac frater Mauricius, rector parrochialis ecclesie in Morawans nomine eiusdem ecclesie parte ab alia consideratis in eo vtilitatibus vtrarumque ecclesiarum nostrarum et ecclesie parrochialis predicte aream pro area seu curticulam pro curticula in dicta villa Morawans situalis legitime commutauimus, dantes bona pro bonis: quare vestre paternitati generose supplicamus humiliter et deuote, quatenus dictam permutacionem tamquam racionabilem et vtilem vestra ordinaria auctoritate ratificare et auctorizare ac alias, prout ad vestrum spectat officium, dignemini confirmare . In quorum testimonium sigilla nostra prepositi et conuentus ac plebani predictorum presentibus sunt appensa . Datum in monasterio Sderaz Anno domini Millesimo CCCLXXIII° die vltima mensis Decembris. (Aus der Bestätigungsurkunde des Bischofes Johann ddo. 15. Marz 1374.)
Strana 229
229 211. Zdenko von Sternberg versichert das Heirathsgut seiner Frau. Dt. (der Landtafeleinlage) 1373. Ich Sdenko von Sternberg wergich &c. das mir mein lieben Sweger, di Erbern herren her Wernher von Meissaw, Obristr Marschalch in Oestreich, her Cunrad von Meissaw sein prudr, her Hannrich von Meissaw, obristr Schenk, vnd czu den czeiten Lantmarschalch in Oestereich, Her Vlreich vnd herre hans von Meissaw, desselben herren Heidenreichs prudr, gegeben habn czu meiner hausfrawen frawen Kathrein, irer Mumen, herren Otten seligen Tochtr von Meissaw, Acht hundert phunt braitr Wyenner phenning czu rechtr Heimsteur nach dem landes recht czu Oesterreich. Wann ich diselben Phenning czu meinem nucz emphangen vnd angelegt han, darvmb so han ich si den egenanten frawen Kathrein, meiner hausfrawe, meynen Swegern von Meissaw vnd iren Erben widrlegt vnd in dofur ausgeczaigt vnd gesaczet in dem rechten, als hernach geschriben stet, mit aller meyner Erben guetem willen vnd gunst, mit frdachtem mut, vnd nach rat meyner nechsten freunde, czu der czeit do ich es wol getûn mochte, drei vnd fumfczig March grosser Prager phennig, Merherischer czal geltes, gelegn auf dem gut czu Dubicz vnd alles das, das darczu geheret, Maierhôf, Wald, Wismad, czu Weld vnd czu dorfe, es sei gestifft odr vngestifft, wersucht, odr vmfersucht, wie so das genant ist, mit allen nuczsen, eren vnd rechten, als ich es herprocht han, also mit ausgenomener rede: ist, das die forgenant frawe Kathrein meyn hawsfraw khind mit mir gewinnet, dorauf schol denn noch vnserer paider tode das forgenant gut erben vnd gefallen. Wer abr, das ich obgenanter Sdenco abgieng mit dem tode e, denn di forgenant mein hausfraw vnd das wir mit einandr nicht Chind gewinnen, des got nicht welle, adr ab wir mit einandr Chind gewinnen vnd das di auch abgiengn e, wenn diselb mein hausfraw, so schullen denn mein nechst Erbn das forgenant gut, von ir losen noch meinem tode inner Jars frist vmb Acht Hundrt Phunt Wyenner Phenning, vnd schol si di weil dasselbe gut genyesen vnd nuczen an allen abslage. Gyeng abr diselbe mein hausfrawe ab mit dem tode e, denne ich, vnd das si mit mir nicht chind geuunne, oder ob si chind geuunne, vnd daz di ouch obgiengen e, denn ich, dennoch so schol ich daz vorgenant gut in nucz vnd in gewer ynnhaben vnuorchummert vncz an meynen tod, alz haymsteur recht ist, vnd dez lanndes recht czu Oesterreich. Vnd noch meynem tode so schullen denne mein nechst erben dasselbe gut von den egenanten meinen Swegern von Meissaw vnd von iren Erben losen, abr noch meynem tode ynner harz friscz Acht hundrt Phunt Wyenner Phenning vnd schullen auch, weil dieselben mein Sweger vnd ir Erben das forgenant gut nisen vnd nuczsem an allen abslag. Wer abr, das mein nechst Erben das forgenant gut von der egenanten meyner hausfrawen, adr ab si nicht wer, von den obgenanten meynen Swegern von Meissaw vnd von iren Erben nicht losten noch meinem tod ynner Jars frist, ab es czu schulden kumt, als worbeschaiden ist, so habent denn diselben mein hausfraw, mein Sweger vnd ir Erben wollen gewalt vnd recht, das forgenant gut czu forchaufen vnd ferseczen, wem si welnt, vnd allen iren frumen domit czu schaffen
229 211. Zdenko von Sternberg versichert das Heirathsgut seiner Frau. Dt. (der Landtafeleinlage) 1373. Ich Sdenko von Sternberg wergich &c. das mir mein lieben Sweger, di Erbern herren her Wernher von Meissaw, Obristr Marschalch in Oestreich, her Cunrad von Meissaw sein prudr, her Hannrich von Meissaw, obristr Schenk, vnd czu den czeiten Lantmarschalch in Oestereich, Her Vlreich vnd herre hans von Meissaw, desselben herren Heidenreichs prudr, gegeben habn czu meiner hausfrawen frawen Kathrein, irer Mumen, herren Otten seligen Tochtr von Meissaw, Acht hundert phunt braitr Wyenner phenning czu rechtr Heimsteur nach dem landes recht czu Oesterreich. Wann ich diselben Phenning czu meinem nucz emphangen vnd angelegt han, darvmb so han ich si den egenanten frawen Kathrein, meiner hausfrawe, meynen Swegern von Meissaw vnd iren Erben widrlegt vnd in dofur ausgeczaigt vnd gesaczet in dem rechten, als hernach geschriben stet, mit aller meyner Erben guetem willen vnd gunst, mit frdachtem mut, vnd nach rat meyner nechsten freunde, czu der czeit do ich es wol getûn mochte, drei vnd fumfczig March grosser Prager phennig, Merherischer czal geltes, gelegn auf dem gut czu Dubicz vnd alles das, das darczu geheret, Maierhôf, Wald, Wismad, czu Weld vnd czu dorfe, es sei gestifft odr vngestifft, wersucht, odr vmfersucht, wie so das genant ist, mit allen nuczsen, eren vnd rechten, als ich es herprocht han, also mit ausgenomener rede: ist, das die forgenant frawe Kathrein meyn hawsfraw khind mit mir gewinnet, dorauf schol denn noch vnserer paider tode das forgenant gut erben vnd gefallen. Wer abr, das ich obgenanter Sdenco abgieng mit dem tode e, denn di forgenant mein hausfraw vnd das wir mit einandr nicht Chind gewinnen, des got nicht welle, adr ab wir mit einandr Chind gewinnen vnd das di auch abgiengn e, wenn diselb mein hausfraw, so schullen denn mein nechst Erbn das forgenant gut, von ir losen noch meinem tode inner Jars frist vmb Acht Hundrt Phunt Wyenner Phenning, vnd schol si di weil dasselbe gut genyesen vnd nuczen an allen abslage. Gyeng abr diselbe mein hausfrawe ab mit dem tode e, denne ich, vnd das si mit mir nicht chind geuunne, oder ob si chind geuunne, vnd daz di ouch obgiengen e, denn ich, dennoch so schol ich daz vorgenant gut in nucz vnd in gewer ynnhaben vnuorchummert vncz an meynen tod, alz haymsteur recht ist, vnd dez lanndes recht czu Oesterreich. Vnd noch meynem tode so schullen denne mein nechst erben dasselbe gut von den egenanten meinen Swegern von Meissaw vnd von iren Erben losen, abr noch meynem tode ynner harz friscz Acht hundrt Phunt Wyenner Phenning vnd schullen auch, weil dieselben mein Sweger vnd ir Erben das forgenant gut nisen vnd nuczsem an allen abslag. Wer abr, das mein nechst Erben das forgenant gut von der egenanten meyner hausfrawen, adr ab si nicht wer, von den obgenanten meynen Swegern von Meissaw vnd von iren Erben nicht losten noch meinem tod ynner Jars frist, ab es czu schulden kumt, als worbeschaiden ist, so habent denn diselben mein hausfraw, mein Sweger vnd ir Erben wollen gewalt vnd recht, das forgenant gut czu forchaufen vnd ferseczen, wem si welnt, vnd allen iren frumen domit czu schaffen
Strana 230
230 an allen irrsal als ferre, das si di forgenante acht Hundrt Phunt Phenning gancz vnd gor do fon ferrichtet vnd gewert werden. Vnd also lub ich obgenanter Sdenko von Sternberg den worgenanten meyner hausurown, meynen Swegern vnd irn erben, das ich in das egenant gut ze Dubicz in allen den Punden vnd rechten, so vor an dem prief geschriben stet, legen schol in di lanttaueln zu Merhern, als desselben landes recht vnd gewanhait ist, von dem heutigen tag, als der Prieff gegeben ist, inner Jars vrist, an alle verziechnusse, vnd gewerd. Vnd durch merer sicherhait han Ich in darvmb ze Purgeln gesaczt di erbern herren, meinen Pruder herren Smilo von Sternberg, meynen feter herren Mathesen von Sternberg, herren Beneschen von Crawarn, hern Hansen von Luchtenburg, herren zu Fettaw, herren Czenken von Lethowicz, vnd herren Vlreichen von Bozkowicz vnuerscheidnlich mit zusambt mir, was in an vnser einem abget, das schullen si haben an dem andern, mit der beschaidenheit: were, das de oftgenante vrowen Katherein irn fetern von Meissaw vnd iren erben das egenant gut in di landtaueln zu Merhern nicht gelegt wrd in der czeit vnd in dem rechten, so wor geschriben stet, so habnt si gewalt, vns obgenanten Siben dar vmb ze monen, vnd welich si denn vnder vns monent vnd vodernt, der schol iegleicher einen erbern chnecht, selbandern, mit czwein pherten des nechstn tags dornach zu Egen- burch in ein erber gasthaus senden vnd inlegen, wo si vns hin zaigent, vnd schulln di da innligen vnd laistn, als innligens vnd laistens recht ist, vnd da nimmer auschommen, vncz das in das vorgenante gut in di egenanten lanttaueln geleget werd in dem rechten, so vor an dem brief verschriben ist; das luben wir in vnuerschaidenlich stet czu haben vnd ze uolfüren an alle widerred, vnd geuerd, mit vnsern trewen. Vnd wenne in das also volfurt wirt, so bin ich egenennter Sdenko von Sternberg mit sambt den obgenanten Purgeln vmb di vorgeschriben gelube vnd sache genczlich von in ledig vnd los, vnd schullen si vns denn den gegenburtigen Brieff widergeben, vann der ist den tot vnd ze nichte, vnd hat fürbas chain chraft. Vnd dorvber geben wir obgenante, ich Sdenko, ich Smilo, ich Mathes von Sternberg, ich Benesch von Crawarn, ich Hans von Vettaw, ich Czenk von Lethowicz, vnd ich Vlreich von Bozkowicz den brief ze einer waren vrkunde der sache versigilten mit vnsern angehangen Insigiln, Datum . . . (Olmützer Landtafel Lib. II. n. 224.) 212. Das Olmützer Kapitel billigt alle Anordnungen, welche der Kanonikus Laurenz bezüglich des von ihm erbauten Hauses getroffen hat. Dt. Olmütz 1373 s. d. Nos Woyczech de Othoslawicz, Nicolaus Wockenstecher, Petrus scolasticus, Jaroslaus, Hynko de Wethouia, Henricus custos, Leo, Cristanus, Wenceslaus Sanderus Archidaconus Prerouiensis, Nicolaus et Franciscus canonici Olomucences tunc capitulum facientes, notum facimus inspectoribus universis. Quod honorabilis vir dominus Laurentius canonicus Olomucensis, frater noster, in congregatione nostri generalis capituli constitutus instanter petiit, sibi per
230 an allen irrsal als ferre, das si di forgenante acht Hundrt Phunt Phenning gancz vnd gor do fon ferrichtet vnd gewert werden. Vnd also lub ich obgenanter Sdenko von Sternberg den worgenanten meyner hausurown, meynen Swegern vnd irn erben, das ich in das egenant gut ze Dubicz in allen den Punden vnd rechten, so vor an dem prief geschriben stet, legen schol in di lanttaueln zu Merhern, als desselben landes recht vnd gewanhait ist, von dem heutigen tag, als der Prieff gegeben ist, inner Jars vrist, an alle verziechnusse, vnd gewerd. Vnd durch merer sicherhait han Ich in darvmb ze Purgeln gesaczt di erbern herren, meinen Pruder herren Smilo von Sternberg, meynen feter herren Mathesen von Sternberg, herren Beneschen von Crawarn, hern Hansen von Luchtenburg, herren zu Fettaw, herren Czenken von Lethowicz, vnd herren Vlreichen von Bozkowicz vnuerscheidnlich mit zusambt mir, was in an vnser einem abget, das schullen si haben an dem andern, mit der beschaidenheit: were, das de oftgenante vrowen Katherein irn fetern von Meissaw vnd iren erben das egenant gut in di landtaueln zu Merhern nicht gelegt wrd in der czeit vnd in dem rechten, so wor geschriben stet, so habnt si gewalt, vns obgenanten Siben dar vmb ze monen, vnd welich si denn vnder vns monent vnd vodernt, der schol iegleicher einen erbern chnecht, selbandern, mit czwein pherten des nechstn tags dornach zu Egen- burch in ein erber gasthaus senden vnd inlegen, wo si vns hin zaigent, vnd schulln di da innligen vnd laistn, als innligens vnd laistens recht ist, vnd da nimmer auschommen, vncz das in das vorgenante gut in di egenanten lanttaueln geleget werd in dem rechten, so vor an dem brief verschriben ist; das luben wir in vnuerschaidenlich stet czu haben vnd ze uolfüren an alle widerred, vnd geuerd, mit vnsern trewen. Vnd wenne in das also volfurt wirt, so bin ich egenennter Sdenko von Sternberg mit sambt den obgenanten Purgeln vmb di vorgeschriben gelube vnd sache genczlich von in ledig vnd los, vnd schullen si vns denn den gegenburtigen Brieff widergeben, vann der ist den tot vnd ze nichte, vnd hat fürbas chain chraft. Vnd dorvber geben wir obgenante, ich Sdenko, ich Smilo, ich Mathes von Sternberg, ich Benesch von Crawarn, ich Hans von Vettaw, ich Czenk von Lethowicz, vnd ich Vlreich von Bozkowicz den brief ze einer waren vrkunde der sache versigilten mit vnsern angehangen Insigiln, Datum . . . (Olmützer Landtafel Lib. II. n. 224.) 212. Das Olmützer Kapitel billigt alle Anordnungen, welche der Kanonikus Laurenz bezüglich des von ihm erbauten Hauses getroffen hat. Dt. Olmütz 1373 s. d. Nos Woyczech de Othoslawicz, Nicolaus Wockenstecher, Petrus scolasticus, Jaroslaus, Hynko de Wethouia, Henricus custos, Leo, Cristanus, Wenceslaus Sanderus Archidaconus Prerouiensis, Nicolaus et Franciscus canonici Olomucences tunc capitulum facientes, notum facimus inspectoribus universis. Quod honorabilis vir dominus Laurentius canonicus Olomucensis, frater noster, in congregatione nostri generalis capituli constitutus instanter petiit, sibi per
Strana 231
231 nostras litteras caveri, ne super domus sue dispositionem, quam juxta nostram edificavit ecclesiam super areis prebendatorum multis, ut apparet laboribus et expensis, in posterum queat dubietas suboriri; idcirco recognoscimus pro hujus rei testimonio et memoria, quod prefatus dominus Laurentius sibi et suis commissariis reservavit et habet seu habent de consensu et per capitulum nostrum dudum prestito de domo praedicta in quamcunque personam inter canonicos seu vicarios duntaxat ecclesie predicte voluerit sive voluerint disponendi liberam potestatem, postea vero ipsa domus debet vendi aut canonico aut vicario ipsius ecclesie pro ea magis pretio offerenti . Ipseque dominus Laurentius ordinavit, quod de prefata domo una marca annui census in usum clericorum prebendariorum ipsius ecclesie sicut ipse disponere curauit, perpetuis temporibus persolvatur . Ad cujus petitionem has litteras juxta sue volun- tatis intentionem superius expressatam fieri jussimus sigilli nostri appensione munitas. Actum in capitulo nostro generali consveto die sancti Hieronimi inchoati et cum continuacione aliquorum dierum sequentium celebrati . Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo Tertio. (Einfache Abschrift im Olm. Kapitelarchive.) 213. Johann, Bischof von Olmütz, erklärt, dass das s. Katharinenkloster in Olmütz vom papstlichen Zehent befreit sei. Dt. Kremsier, 1. Jänner 1374. Dei et apostolice sedis gracia Olomucensis episcopus Johannes honorabilibus et prudentibus viris dominis vicario et officiali, qui pro tempore fuerint, amicis et familiaribus nostris intimis salutem in domino sempiternam . Ex tenoribus literarum sanctissime sedis apostolice clara siquidem et indubia informacione recepta, quod religiose in Christo virgines . . priorissa et conuentus sanctimonialium monasterii sancte Katherine in ciuitate Olomucensi, ordinis sancti Dominici, a solucione decime papalis exempte sint, satis dolemus ex animo, quod temporis decursu preteriti aduersus priuilegiorum tenorem et sue libertatis gracias fuerint aggrauate . Idcirco deuocionem vestram et amiciciam affectiuis in domino precibus requirimus et hortamur, quatenus ad hoc intendat deuocionis vestre sedulitas, quod eas, dum casus emerserit, non contingat amplius quauis exaccione seu repeticione decime quomodolibet fatigare . In hoc omnipotenti deo facientes obsequium et nobis complacenciam singularem . Datum Chremsir sub appressione maioris nostri sigilli . Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quarto, in die circumcisionis domini. (Orig. Perg. von aussen beigedrucktes Sig. in der Boč. Sammlung n. 5496 im Landesarchive.) 214. Bischof Johann von Olmütz bestätiget den Schiedsspruch, welcher bezüglich eines Ackers zwischen dem Kloster Maria Saal und den Kreuzherren in Altbrünn gefällt wurde. Dt. Kremsier, 4. Jänner 1374. Dei et apostolice sedis gracia Olomucensis episcopus Johannes ad noticiam singulorum deducimus per presentes. Quod cum alias pro parte venerabilis et religiosarum Berchte abbatisse
231 nostras litteras caveri, ne super domus sue dispositionem, quam juxta nostram edificavit ecclesiam super areis prebendatorum multis, ut apparet laboribus et expensis, in posterum queat dubietas suboriri; idcirco recognoscimus pro hujus rei testimonio et memoria, quod prefatus dominus Laurentius sibi et suis commissariis reservavit et habet seu habent de consensu et per capitulum nostrum dudum prestito de domo praedicta in quamcunque personam inter canonicos seu vicarios duntaxat ecclesie predicte voluerit sive voluerint disponendi liberam potestatem, postea vero ipsa domus debet vendi aut canonico aut vicario ipsius ecclesie pro ea magis pretio offerenti . Ipseque dominus Laurentius ordinavit, quod de prefata domo una marca annui census in usum clericorum prebendariorum ipsius ecclesie sicut ipse disponere curauit, perpetuis temporibus persolvatur . Ad cujus petitionem has litteras juxta sue volun- tatis intentionem superius expressatam fieri jussimus sigilli nostri appensione munitas. Actum in capitulo nostro generali consveto die sancti Hieronimi inchoati et cum continuacione aliquorum dierum sequentium celebrati . Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo Tertio. (Einfache Abschrift im Olm. Kapitelarchive.) 213. Johann, Bischof von Olmütz, erklärt, dass das s. Katharinenkloster in Olmütz vom papstlichen Zehent befreit sei. Dt. Kremsier, 1. Jänner 1374. Dei et apostolice sedis gracia Olomucensis episcopus Johannes honorabilibus et prudentibus viris dominis vicario et officiali, qui pro tempore fuerint, amicis et familiaribus nostris intimis salutem in domino sempiternam . Ex tenoribus literarum sanctissime sedis apostolice clara siquidem et indubia informacione recepta, quod religiose in Christo virgines . . priorissa et conuentus sanctimonialium monasterii sancte Katherine in ciuitate Olomucensi, ordinis sancti Dominici, a solucione decime papalis exempte sint, satis dolemus ex animo, quod temporis decursu preteriti aduersus priuilegiorum tenorem et sue libertatis gracias fuerint aggrauate . Idcirco deuocionem vestram et amiciciam affectiuis in domino precibus requirimus et hortamur, quatenus ad hoc intendat deuocionis vestre sedulitas, quod eas, dum casus emerserit, non contingat amplius quauis exaccione seu repeticione decime quomodolibet fatigare . In hoc omnipotenti deo facientes obsequium et nobis complacenciam singularem . Datum Chremsir sub appressione maioris nostri sigilli . Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quarto, in die circumcisionis domini. (Orig. Perg. von aussen beigedrucktes Sig. in der Boč. Sammlung n. 5496 im Landesarchive.) 214. Bischof Johann von Olmütz bestätiget den Schiedsspruch, welcher bezüglich eines Ackers zwischen dem Kloster Maria Saal und den Kreuzherren in Altbrünn gefällt wurde. Dt. Kremsier, 4. Jänner 1374. Dei et apostolice sedis gracia Olomucensis episcopus Johannes ad noticiam singulorum deducimus per presentes. Quod cum alias pro parte venerabilis et religiosarum Berchte abbatisse
Strana 232
232 et . . conuentus sanctimonialium monasterii Aule sancte Marie in Antiqua Brunna coram nobis quedam ordinacio seu amicabilis composicio inter ipsas ex vna et religiosos . . com- mendatorem et fratres cruciferorum domus sancti Johannis ibidem in Brunna parte ex altera facta super quodam agro, inter villas Kunigsveld et Manicz iacente, exhibita fuerit et producta, ac cum debita instancia supplicatum, quatenus eandem ordinacionem in perpetuam rei memoriam et firmitatem auctoritate ordinaria confirmare dignaremur, prout ipsius ordinacionis tenor sequitur per omnia in hec verba: In nomine domini amen &c. (bis anno domini MCCCLXXIII vgl. n. 198 d. B.) — Nos itaque Johannes episcopus predictus peticionibus et supplica- cionibus dictarum abbatisse et conuentus tamquam racionabilibus fauorabiliter annuentes eandem ordinacionem siue amicabilem composicionem, vt supra, rite et prouide factam, gratam et ratam habentes eandem auctoritate ordinaria laudamus, approbamus, ratificamus et ex certa sciencia in nomine domini presentibus confirmamus . In quorum euidenciam sigillum nostrum maius presentibus est appensum . Datum Chremsir Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quarto feria quarta proxima ante Epiphaniam domini. (Orig. Perg. h. Sig., in den Akten des Kl. Maria Saal Lit. H, n. 2, im m. Landesarchive.) 215. Landrecht in Brünn (nach) 13. Jänner 1374. Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quarto, post Octauas Epiphanie celebratum est colloquium generale in Brunna per Illustrem Principem dominum Judocum Primogenitum domini Marchionis Morauie Nobilem Johannem de Sternberg, dictum de Lucaw Supremum Camerarium Vnkam de Mayetyn Czudarium et Wenczeslaum Prothonotarium terre et Purgrauium noui Castri Presentibus Nobilibus dominis Beneschii de Crawar alias de Straznycz, Henricum, Henslino et Georgio fratribus de Wethouia, Vlrico et Tassone fratribus de Bozcouycz Styborio de Czimburg alias de Touaczow, Wilhelmo et Alberto fratribus de Sternberg alias de Swietlow. Zdencone de Sternberg alias de Lucaw, Petro de Sternberg Vlrico et Hermanno de Noua domo, Arclebo de Starzechowycz, Erhardo de Cunstat Beneschio de Buzow, Paulo et Wokone Pothone Jescone fratribus de Holsteyn, Harthlino de Lychtsteyn Wankone de Pothsteyn. Sezema de Gyeuisshouicz Petro dicto Hecht de Rossycz Pothone et Saczlero fratribus de Wildenberg, Pothone de Lossczicz Cunicone Jescone et Praczcone fratribus de Rychwald, Pawlicone de Ewlenburg, Ingramo et Philippo de Jacubaw Wenczeslao et Ratiborio de Misliborzicz Jaroslao de Knyenycz Wokone Beneschio Laczcone fratribus de Crawar. (Brünner Landtafel.)
232 et . . conuentus sanctimonialium monasterii Aule sancte Marie in Antiqua Brunna coram nobis quedam ordinacio seu amicabilis composicio inter ipsas ex vna et religiosos . . com- mendatorem et fratres cruciferorum domus sancti Johannis ibidem in Brunna parte ex altera facta super quodam agro, inter villas Kunigsveld et Manicz iacente, exhibita fuerit et producta, ac cum debita instancia supplicatum, quatenus eandem ordinacionem in perpetuam rei memoriam et firmitatem auctoritate ordinaria confirmare dignaremur, prout ipsius ordinacionis tenor sequitur per omnia in hec verba: In nomine domini amen &c. (bis anno domini MCCCLXXIII vgl. n. 198 d. B.) — Nos itaque Johannes episcopus predictus peticionibus et supplica- cionibus dictarum abbatisse et conuentus tamquam racionabilibus fauorabiliter annuentes eandem ordinacionem siue amicabilem composicionem, vt supra, rite et prouide factam, gratam et ratam habentes eandem auctoritate ordinaria laudamus, approbamus, ratificamus et ex certa sciencia in nomine domini presentibus confirmamus . In quorum euidenciam sigillum nostrum maius presentibus est appensum . Datum Chremsir Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quarto feria quarta proxima ante Epiphaniam domini. (Orig. Perg. h. Sig., in den Akten des Kl. Maria Saal Lit. H, n. 2, im m. Landesarchive.) 215. Landrecht in Brünn (nach) 13. Jänner 1374. Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quarto, post Octauas Epiphanie celebratum est colloquium generale in Brunna per Illustrem Principem dominum Judocum Primogenitum domini Marchionis Morauie Nobilem Johannem de Sternberg, dictum de Lucaw Supremum Camerarium Vnkam de Mayetyn Czudarium et Wenczeslaum Prothonotarium terre et Purgrauium noui Castri Presentibus Nobilibus dominis Beneschii de Crawar alias de Straznycz, Henricum, Henslino et Georgio fratribus de Wethouia, Vlrico et Tassone fratribus de Bozcouycz Styborio de Czimburg alias de Touaczow, Wilhelmo et Alberto fratribus de Sternberg alias de Swietlow. Zdencone de Sternberg alias de Lucaw, Petro de Sternberg Vlrico et Hermanno de Noua domo, Arclebo de Starzechowycz, Erhardo de Cunstat Beneschio de Buzow, Paulo et Wokone Pothone Jescone fratribus de Holsteyn, Harthlino de Lychtsteyn Wankone de Pothsteyn. Sezema de Gyeuisshouicz Petro dicto Hecht de Rossycz Pothone et Saczlero fratribus de Wildenberg, Pothone de Lossczicz Cunicone Jescone et Praczcone fratribus de Rychwald, Pawlicone de Ewlenburg, Ingramo et Philippo de Jacubaw Wenczeslao et Ratiborio de Misliborzicz Jaroslao de Knyenycz Wokone Beneschio Laczcone fratribus de Crawar. (Brünner Landtafel.)
Strana 233
233 216. Kunik von Drahotuš verkauft dem Nicolaus von Ohrozim den Zins von mehreren Lahnen in Letonitz. Dt. 27. Februar 1374 s. l. Ego Chunico de Drahotusch notum facio vniuersis. Quod animo deliberato maturoque meo et amicorum meorum, quorum interest, consilio vendidi racionabiliter presentibus tradens discreto et honesto viro Nicolao dicto Dyecze de Ohrozym, dicto de Pausrams et suis heredibus ac successoribus, ac ad manus eorum solidas strenuo viro Fridussio de Drahotusch decem marcas et octo grossos veri et certi redditus grossorum denariorum pragensium morauici numeri et pagamenti de et super bonis meis quibuslibet, videlicet laneis et curticulis ville Letanicz pro octuaginta marcis grossorum denariorum pragensium morauici numeri et pagamenti michi iam actu in integrum traditis, numeratis et solutis ac in rem meam vtilem versis habendas per eos, tenendas, vtendas, fruendas et possidendas cum omnibus et singulis suis juribus, vsibus, fructibus, proprietatibus et pertinenciis plenoque dominio in villa et campis, quibus easdem decem marcas et octo grossos census huius possedi vsque modo, nichil penitus michi et heredibus meis in solidum ammodo in perpetuum juris et proprietatis reseruans, ac cum voluerint in aliam vel alias personas eisdem juribus modo eis bene placito trans- ferendas. Quas quidem decem marcas et octo grossos census promittimus de fide nostra bona sine dolo quolibet, videlicet nos Chunico predictus, Czenko natus eiusdem de Draho- tusch, Johannes de Pelwicz, Henricus de Podemsdorf, Johannes de Niderduben dictus Delecz, per nos in solidum manuque coniuncta pro indiuiso eisdem emptoribus exbrigare, defendere et libertare ab impeticionibus, litibus et questionibus cuiuslibet hominis et vniuersitatis hinc ad tempus jure terre Morauie solitum et prescriptum, quociens opportunum fuerit nostris propriis laboribus et expensis, ac in registrum seu tabulas prouincie, quam primum Brune in generali dominorum terre Morauie colloquio seu parlamento patuerint, inscribere et inta- bulare secundum jus terre Morauie et consuetum. Quod aut quorum alterum in solidum si non fecerimus, ex tunc statim deinceps vnus nostrum qui cum a dictis emptoribus monebitur cum vno famulo et duobus equis obstagium verum et solitum in ciuitate Bruna et domo honesta sibi per eosdem emptores deputata prestabit intemerate, non exiturus abinde quacunque juris causa, donec memoratis emptoribus dicti census exbrigacio seu registracio eiusque causa, si extiterit, exacta fuerit totaliter cum omni eorum causa indempnitatis. Sub harum, quas nostris sigillis dedimus robore literarum, feria secunda post dominicam Reminiscere anno Millesimo Trecentesimo Septuagesimo Quarto. (Orig. Perg. 5 h. Sig. abgerissen, in den Akten der Prämonstratenser von Leitomyšl n. 35 im Landesarchive.) 217. Bischof Johann von Olmütz bestätigt den zwischen den Klöstern Maria Saal und Zdéraz stattgefundenen Tausch zweier Grundstücke in Morbes. Dt. Mödritz, 15. Marz 1374. In nomine domini amen . Nos dei et apostolice sedis gracia Olomucensis episcopus, sacre imperialis aule cancellarius, Johannes ad noticiam singulorum deducimus per presentes 30
233 216. Kunik von Drahotuš verkauft dem Nicolaus von Ohrozim den Zins von mehreren Lahnen in Letonitz. Dt. 27. Februar 1374 s. l. Ego Chunico de Drahotusch notum facio vniuersis. Quod animo deliberato maturoque meo et amicorum meorum, quorum interest, consilio vendidi racionabiliter presentibus tradens discreto et honesto viro Nicolao dicto Dyecze de Ohrozym, dicto de Pausrams et suis heredibus ac successoribus, ac ad manus eorum solidas strenuo viro Fridussio de Drahotusch decem marcas et octo grossos veri et certi redditus grossorum denariorum pragensium morauici numeri et pagamenti de et super bonis meis quibuslibet, videlicet laneis et curticulis ville Letanicz pro octuaginta marcis grossorum denariorum pragensium morauici numeri et pagamenti michi iam actu in integrum traditis, numeratis et solutis ac in rem meam vtilem versis habendas per eos, tenendas, vtendas, fruendas et possidendas cum omnibus et singulis suis juribus, vsibus, fructibus, proprietatibus et pertinenciis plenoque dominio in villa et campis, quibus easdem decem marcas et octo grossos census huius possedi vsque modo, nichil penitus michi et heredibus meis in solidum ammodo in perpetuum juris et proprietatis reseruans, ac cum voluerint in aliam vel alias personas eisdem juribus modo eis bene placito trans- ferendas. Quas quidem decem marcas et octo grossos census promittimus de fide nostra bona sine dolo quolibet, videlicet nos Chunico predictus, Czenko natus eiusdem de Draho- tusch, Johannes de Pelwicz, Henricus de Podemsdorf, Johannes de Niderduben dictus Delecz, per nos in solidum manuque coniuncta pro indiuiso eisdem emptoribus exbrigare, defendere et libertare ab impeticionibus, litibus et questionibus cuiuslibet hominis et vniuersitatis hinc ad tempus jure terre Morauie solitum et prescriptum, quociens opportunum fuerit nostris propriis laboribus et expensis, ac in registrum seu tabulas prouincie, quam primum Brune in generali dominorum terre Morauie colloquio seu parlamento patuerint, inscribere et inta- bulare secundum jus terre Morauie et consuetum. Quod aut quorum alterum in solidum si non fecerimus, ex tunc statim deinceps vnus nostrum qui cum a dictis emptoribus monebitur cum vno famulo et duobus equis obstagium verum et solitum in ciuitate Bruna et domo honesta sibi per eosdem emptores deputata prestabit intemerate, non exiturus abinde quacunque juris causa, donec memoratis emptoribus dicti census exbrigacio seu registracio eiusque causa, si extiterit, exacta fuerit totaliter cum omni eorum causa indempnitatis. Sub harum, quas nostris sigillis dedimus robore literarum, feria secunda post dominicam Reminiscere anno Millesimo Trecentesimo Septuagesimo Quarto. (Orig. Perg. 5 h. Sig. abgerissen, in den Akten der Prämonstratenser von Leitomyšl n. 35 im Landesarchive.) 217. Bischof Johann von Olmütz bestätigt den zwischen den Klöstern Maria Saal und Zdéraz stattgefundenen Tausch zweier Grundstücke in Morbes. Dt. Mödritz, 15. Marz 1374. In nomine domini amen . Nos dei et apostolice sedis gracia Olomucensis episcopus, sacre imperialis aule cancellarius, Johannes ad noticiam singulorum deducimus per presentes 30
Strana 234
234 Quod cum alias pro parte religiosorum fratrum Johannis prepositi et conuentus monasterii Sderasiensis sancti sepulchri dominici Jerosolimitani in Praga et fratris Mauricii, rectoris ecclesie in Morawans ex vna, et religiosas domicellas Berchtam, abbatissam et .. conuentum monasterii Aule sancte Marie in antiqua Brunna, Cisterciensis ordinis, nostre dyocesis Olo- mucensis parte ex altera propositum fuerit coram nobis, quomodo, consideratis vtilitatibus ecclesie in Morawans predicte et monasterii Aule Regine predicti, quandam aream pro area, seu curticulam pro curticula ibidem in Morawans situatis commutauerunt, dantes sic bona pro bonis, et cum debita instancia supplicatum, quatenus dictam commutacionem arearum vt suprafatarum auctoritate ordinaria confirmare dignaremur, prout in literis originalibus, quas presentibus inseri fecimus, de verbo ad verbum lacius apparebit: Reuerendo &c. (bis die ultima mensis Decembris. vgl. n. 210 d. B.). — Nos itaque Johannes episcopus et cancellarius predictus peticionibus predictorum .. prepositi .. plebani et . . conuentus tamquam iustis fauorabiliter annuentes ipsam arearum commutacionem, sicut prouide facta extitit, gratam et ratam habentes eandem presentibus approbamus, laudamus, ratificamus et ex certa sciencia presentibus auctoritate ordinaria in nomine domini confirmamus . In quorum testimonium sigillum nostrum presentibus est appensum . Datum Modricz anno domini Millesimo Tre- centesimo Septuagesimo quarto die XV. mensis Marcii. (Orig. Perg. h. Sig. in den Akten des Klosters Maria Saal lit J. n. 7 im mährischen Landesarchive.) 218. Johann von Holenstein verkauft dem Olm. Kapitel sein Besitzthum in Langendorf. Dt. 17. Marz 1374 s. l. Nos Johannes de Holnstayn dictus Kropacz notumfacimus presencium inspectoribus . Quod propter incumbentem nobis necessitatem bona deliberacione maturoque consilio amicorum nostrorum prehabito vniuersa bona, que hactenus iure hereditario possedimus et tenuimus in villa dicta Luczka siue Longndorf, videlicet curiam cum duobus laneis, cum tercia parte iuris patronatus ecclesie, dimidium quintum laneum censuantes, vnum molendinum et vnam thebernam (sic) cum silua, pratis ac vniuersis iuribus, redditibus, seruitutibus et omnibus vtilitatibus, que inde possunt deriuari uel euenire, honorabilibus dominis decano, preposito, capitulo et ecclesie Olomucensi vendidimus pro ducentis et viginti marcis nobis integraliter persolutis et eorundem bonorum capitulo et ecclesie predicte possessionem tradidimus cor- poralem, promittentes predictis dominis et capitulo absque omni dolo vna cum nostris fideiussoribus infrascriptis, supradicta bona infra tres annos, a data presencium continue numerandos, inthabulari nostris sumptibus laboribus et expensis procurare et de euiccione eorundem bonorum cauere secundum ius terre a quouis homine mouente super eisdem bonis litem siue causam ecclesie et capitulo supradictis. Renunciamus insuper pro nobis et nostris heredibus dictis bonis et omni iuri, quod nobis et eisdem nostris heredibus in bonis huius- modi competebat et cuiuslibet iuris auxilio seu beneficio, per quod contra presentis vendicionis
234 Quod cum alias pro parte religiosorum fratrum Johannis prepositi et conuentus monasterii Sderasiensis sancti sepulchri dominici Jerosolimitani in Praga et fratris Mauricii, rectoris ecclesie in Morawans ex vna, et religiosas domicellas Berchtam, abbatissam et .. conuentum monasterii Aule sancte Marie in antiqua Brunna, Cisterciensis ordinis, nostre dyocesis Olo- mucensis parte ex altera propositum fuerit coram nobis, quomodo, consideratis vtilitatibus ecclesie in Morawans predicte et monasterii Aule Regine predicti, quandam aream pro area, seu curticulam pro curticula ibidem in Morawans situatis commutauerunt, dantes sic bona pro bonis, et cum debita instancia supplicatum, quatenus dictam commutacionem arearum vt suprafatarum auctoritate ordinaria confirmare dignaremur, prout in literis originalibus, quas presentibus inseri fecimus, de verbo ad verbum lacius apparebit: Reuerendo &c. (bis die ultima mensis Decembris. vgl. n. 210 d. B.). — Nos itaque Johannes episcopus et cancellarius predictus peticionibus predictorum .. prepositi .. plebani et . . conuentus tamquam iustis fauorabiliter annuentes ipsam arearum commutacionem, sicut prouide facta extitit, gratam et ratam habentes eandem presentibus approbamus, laudamus, ratificamus et ex certa sciencia presentibus auctoritate ordinaria in nomine domini confirmamus . In quorum testimonium sigillum nostrum presentibus est appensum . Datum Modricz anno domini Millesimo Tre- centesimo Septuagesimo quarto die XV. mensis Marcii. (Orig. Perg. h. Sig. in den Akten des Klosters Maria Saal lit J. n. 7 im mährischen Landesarchive.) 218. Johann von Holenstein verkauft dem Olm. Kapitel sein Besitzthum in Langendorf. Dt. 17. Marz 1374 s. l. Nos Johannes de Holnstayn dictus Kropacz notumfacimus presencium inspectoribus . Quod propter incumbentem nobis necessitatem bona deliberacione maturoque consilio amicorum nostrorum prehabito vniuersa bona, que hactenus iure hereditario possedimus et tenuimus in villa dicta Luczka siue Longndorf, videlicet curiam cum duobus laneis, cum tercia parte iuris patronatus ecclesie, dimidium quintum laneum censuantes, vnum molendinum et vnam thebernam (sic) cum silua, pratis ac vniuersis iuribus, redditibus, seruitutibus et omnibus vtilitatibus, que inde possunt deriuari uel euenire, honorabilibus dominis decano, preposito, capitulo et ecclesie Olomucensi vendidimus pro ducentis et viginti marcis nobis integraliter persolutis et eorundem bonorum capitulo et ecclesie predicte possessionem tradidimus cor- poralem, promittentes predictis dominis et capitulo absque omni dolo vna cum nostris fideiussoribus infrascriptis, supradicta bona infra tres annos, a data presencium continue numerandos, inthabulari nostris sumptibus laboribus et expensis procurare et de euiccione eorundem bonorum cauere secundum ius terre a quouis homine mouente super eisdem bonis litem siue causam ecclesie et capitulo supradictis. Renunciamus insuper pro nobis et nostris heredibus dictis bonis et omni iuri, quod nobis et eisdem nostris heredibus in bonis huius- modi competebat et cuiuslibet iuris auxilio seu beneficio, per quod contra presentis vendicionis
Strana 235
235 et empcionis contractum nos uel dicti nostri heredes facere possemus quomodolibet uel venire . Et nos Paulus, Woko, Poto de Holnstayn fratres predicti Johannis, Paulus et Pawliko de Eylburg et Johannes dictus Hromada de Horka, supradicti domini Johannis fideiussores insolidum sponte constituimus bona puraque fide sincerius promittentes, quod prefatus dominus Johannes supra dictorum bonorum euiccionem et alio quouis impedimento prelibatis dominis et ecclesie Olomucensi ab homine quolibet defendet et cauebit et dicte vendicionis et empcionis contractum firmum tenebit et non contrafaciet ex quauis occasione de iure seu de facto. Et si, quod absit, predicta bona in toto uel in parte contingeret euinci aut contra huiusmodi vendicionis et empcionis contractum per quemcunque hominem cotingeret aliquid in ipsorum dominorum capituli et ecclesie Olomucensis preiudicio attemptari, ex tunc duo nostrum, qui per sepedictos dominos moniti fuerint, tenebuntur statim cum duobus famulis et quatuor equis in ciuitate Olomucz consuetum obstagium in domo, quam ipsi sepefati domini de capitulo per certos suos nuncios deputauerint, subintrare . Qui si quatuordecim diebus, inpedimentis, que in eisdem bonis capitulum et ecclesia predicta sustineret, forsitan non sublatis, in eodem obstagio permanerent, extunc alii duo nostrum, quum per ipsos dominos de capitulo moniti fuerint, cum duobus famulis et quatuor equis idem obstagium continue obseruandum tenebuntur similiter subintrare, abinde nullatenus exituri, donec super eo, propter quod huiusmodi obstagium obseruabatur, cum sepedictis dominis de capitulo plene fuerit concordatum. In quorum omnium testimonium et stabilem firmitatem omnium nostrorum predictorum sigilla presentibus literis, que super vendicione et empcione supradictorum (?) de nostra certa sciencia sunt appensa. Acta sunt hec Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo Quarto in die sancte Gedrudis Virginis. (Orig. Perg. 7 h. Sig., wovon das 4. fehlt, im Olm. Kapitelarchive.) 219. König Wenzel von Böhmen verspricht, dass er die in den Ehepacten zwischen Jodok von Mähren und Agnes von Oppeln enthaltenen Bedingungen stets erfullen werde. Dt. Prag, 19. Marz 1374. Wenczeslaus rex Bohemie, Brandenburgensis marchio et Slezie dux notum facimus tenore presencium vniuersis . Quod, cum serenissimus princeps dominus Lodwicus rex Vngarie, frater noster carissimus, Angnetem sororem illustris Ladislai, ducis Opoliensis, principis et sororii nostri dilecti disposuerit Jodoco, primogenito illustris Johannis marchionis Morauie, patrui nostri carissimi matrimonialiter copulari, dux ipse assignauit eidem sorori sue nomine dotalicii duodecim milia florenorum; sed et patruus noster prefatus filio suo predicto racione donacionis propter nupcias duodecim florenorum milia similiter deputauit. Ita videlicet, si Jodocum prefatum sine prole premori contingat, Agnes predicta totam summam, videlicet viginti quatuor milia florenorum vel sex milia marcarum grossorum pragensium, morauici pagamenti, aut pro eadem summa nomine pignoris obligata per dictum nostrum patruum 30*
235 et empcionis contractum nos uel dicti nostri heredes facere possemus quomodolibet uel venire . Et nos Paulus, Woko, Poto de Holnstayn fratres predicti Johannis, Paulus et Pawliko de Eylburg et Johannes dictus Hromada de Horka, supradicti domini Johannis fideiussores insolidum sponte constituimus bona puraque fide sincerius promittentes, quod prefatus dominus Johannes supra dictorum bonorum euiccionem et alio quouis impedimento prelibatis dominis et ecclesie Olomucensi ab homine quolibet defendet et cauebit et dicte vendicionis et empcionis contractum firmum tenebit et non contrafaciet ex quauis occasione de iure seu de facto. Et si, quod absit, predicta bona in toto uel in parte contingeret euinci aut contra huiusmodi vendicionis et empcionis contractum per quemcunque hominem cotingeret aliquid in ipsorum dominorum capituli et ecclesie Olomucensis preiudicio attemptari, ex tunc duo nostrum, qui per sepedictos dominos moniti fuerint, tenebuntur statim cum duobus famulis et quatuor equis in ciuitate Olomucz consuetum obstagium in domo, quam ipsi sepefati domini de capitulo per certos suos nuncios deputauerint, subintrare . Qui si quatuordecim diebus, inpedimentis, que in eisdem bonis capitulum et ecclesia predicta sustineret, forsitan non sublatis, in eodem obstagio permanerent, extunc alii duo nostrum, quum per ipsos dominos de capitulo moniti fuerint, cum duobus famulis et quatuor equis idem obstagium continue obseruandum tenebuntur similiter subintrare, abinde nullatenus exituri, donec super eo, propter quod huiusmodi obstagium obseruabatur, cum sepedictis dominis de capitulo plene fuerit concordatum. In quorum omnium testimonium et stabilem firmitatem omnium nostrorum predictorum sigilla presentibus literis, que super vendicione et empcione supradictorum (?) de nostra certa sciencia sunt appensa. Acta sunt hec Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo Quarto in die sancte Gedrudis Virginis. (Orig. Perg. 7 h. Sig., wovon das 4. fehlt, im Olm. Kapitelarchive.) 219. König Wenzel von Böhmen verspricht, dass er die in den Ehepacten zwischen Jodok von Mähren und Agnes von Oppeln enthaltenen Bedingungen stets erfullen werde. Dt. Prag, 19. Marz 1374. Wenczeslaus rex Bohemie, Brandenburgensis marchio et Slezie dux notum facimus tenore presencium vniuersis . Quod, cum serenissimus princeps dominus Lodwicus rex Vngarie, frater noster carissimus, Angnetem sororem illustris Ladislai, ducis Opoliensis, principis et sororii nostri dilecti disposuerit Jodoco, primogenito illustris Johannis marchionis Morauie, patrui nostri carissimi matrimonialiter copulari, dux ipse assignauit eidem sorori sue nomine dotalicii duodecim milia florenorum; sed et patruus noster prefatus filio suo predicto racione donacionis propter nupcias duodecim florenorum milia similiter deputauit. Ita videlicet, si Jodocum prefatum sine prole premori contingat, Agnes predicta totam summam, videlicet viginti quatuor milia florenorum vel sex milia marcarum grossorum pragensium, morauici pagamenti, aut pro eadem summa nomine pignoris obligata per dictum nostrum patruum 30*
Strana 236
236 castrum et opidum Bizencz, castrum Czimburg situm in Hrziebiczi necnon municionem et opidum Napayadl cum omnibus eorum pertinenciis, juribus et utilitatibus, quibuscunque nominibus censeantur, habere debeat duntaxat ad tempore vite sue, qua de hac luce sublata duodecim milia florenorum per fratrem eius sibi dotalicii nomine assignata deuoluentur ad ducem eundem et suos heredes . In casu vero, quo dictam Angnetem premori contingat nulla prole relicta, similiter Jodocus totam summam, puta quatuor viginti milia florenorum habebit ad tempora vite sue solummodo, quo decedente dotalicium Angnetis, puta duodecim milia florenorum assignata per prefatum ducem ad eum et suos heredes similiter reuertentur . Insuper si vno ex conjugibus supradictis defuncto fuerit proles relicta, extunc post mortem alterius tota summa, puta viginti quatuor milia florenorum, ad prolem superstitem deuoluetur, prout hec omnia in litera data per patruum nostrum prefatum et confecta super contracta huiusmodi plenius dinoscuntur contineri . Nos igitur pro nobis, nostris heredibus et successoribus, regibus Boemie, non inprouide neque per errorem, sed animo deliberato et de nostra certa sciencia presentibus promittimus bona fide in euentum, quo predictum nostrum patruum et omnes eius natos Jodocum, Johannem videlicet et Procopium, marchiones Morauie, siue heredes, quod absit, decedere contingeret et marchionatum seu principatum Morauie ad nos, heredes et successores nostros, reges Boemie, propter heredum carenciam et defectum deuolui, quod nolimus neque debemus prefatam Agnetem ad tempora vite sue, ut premittitur, super dictam totam summam puta viginti quatuor milibus florenorum seu castris, opidis atque bonis pro huiusmodi summa, ut predicitur, obligatis aut eorundem bonorum pertinenciis quibuscunque per nos, alium seu alios publice uel occulte, directe vel indirecte aut alias quouis quesito ingenio seu colore quomodolibet impedire seu facere per quempiam impediri. sed pocius eam circa premissa tueri, manutenere, protegere necnon fideliter defensare Promittimus insuper pro nobis, nostris heredibus et successoribus supradictis, quod si pre- dictus marchionatus Morauie fuerit ad nos, heredes et successores nostros, reges Boemie supradictos per modum huiusmodi deuolutos et ambos conjuges contingat decedere sine prole, opem et operam fidelem dabimus et sinceram, quod dotalicium dicte Agnethis assignatum sibi per patruum nostrum, ut premittitur, videlicet duodecim milia florenorum ad eundem ducem et suos heredes deuolui debeant sine diminucione qualibet et reuerti, uolentes contractum huiusmodi in omnibus suis membris, clausulis, articulis atque punctis, quemadmodum in litera nostri dicti patrui lacius continetur, inviolabiliter et fideliter obseruare . Presencium sub regie maiestatis nostre sigillo testimonio literarum . Datum Prage anno domini Millesimo Trecen- tesimo septuagesimo quarto, indiccione tercia decima, XIV Kalendas Aprilis regni nostro anno duodecimo. (Kopie aus dem 15. Jahrhunderte in der Boč. Sammlung n. 453 im mährischen Landesarchive.)
236 castrum et opidum Bizencz, castrum Czimburg situm in Hrziebiczi necnon municionem et opidum Napayadl cum omnibus eorum pertinenciis, juribus et utilitatibus, quibuscunque nominibus censeantur, habere debeat duntaxat ad tempore vite sue, qua de hac luce sublata duodecim milia florenorum per fratrem eius sibi dotalicii nomine assignata deuoluentur ad ducem eundem et suos heredes . In casu vero, quo dictam Angnetem premori contingat nulla prole relicta, similiter Jodocus totam summam, puta quatuor viginti milia florenorum habebit ad tempora vite sue solummodo, quo decedente dotalicium Angnetis, puta duodecim milia florenorum assignata per prefatum ducem ad eum et suos heredes similiter reuertentur . Insuper si vno ex conjugibus supradictis defuncto fuerit proles relicta, extunc post mortem alterius tota summa, puta viginti quatuor milia florenorum, ad prolem superstitem deuoluetur, prout hec omnia in litera data per patruum nostrum prefatum et confecta super contracta huiusmodi plenius dinoscuntur contineri . Nos igitur pro nobis, nostris heredibus et successoribus, regibus Boemie, non inprouide neque per errorem, sed animo deliberato et de nostra certa sciencia presentibus promittimus bona fide in euentum, quo predictum nostrum patruum et omnes eius natos Jodocum, Johannem videlicet et Procopium, marchiones Morauie, siue heredes, quod absit, decedere contingeret et marchionatum seu principatum Morauie ad nos, heredes et successores nostros, reges Boemie, propter heredum carenciam et defectum deuolui, quod nolimus neque debemus prefatam Agnetem ad tempora vite sue, ut premittitur, super dictam totam summam puta viginti quatuor milibus florenorum seu castris, opidis atque bonis pro huiusmodi summa, ut predicitur, obligatis aut eorundem bonorum pertinenciis quibuscunque per nos, alium seu alios publice uel occulte, directe vel indirecte aut alias quouis quesito ingenio seu colore quomodolibet impedire seu facere per quempiam impediri. sed pocius eam circa premissa tueri, manutenere, protegere necnon fideliter defensare Promittimus insuper pro nobis, nostris heredibus et successoribus supradictis, quod si pre- dictus marchionatus Morauie fuerit ad nos, heredes et successores nostros, reges Boemie supradictos per modum huiusmodi deuolutos et ambos conjuges contingat decedere sine prole, opem et operam fidelem dabimus et sinceram, quod dotalicium dicte Agnethis assignatum sibi per patruum nostrum, ut premittitur, videlicet duodecim milia florenorum ad eundem ducem et suos heredes deuolui debeant sine diminucione qualibet et reuerti, uolentes contractum huiusmodi in omnibus suis membris, clausulis, articulis atque punctis, quemadmodum in litera nostri dicti patrui lacius continetur, inviolabiliter et fideliter obseruare . Presencium sub regie maiestatis nostre sigillo testimonio literarum . Datum Prage anno domini Millesimo Trecen- tesimo septuagesimo quarto, indiccione tercia decima, XIV Kalendas Aprilis regni nostro anno duodecimo. (Kopie aus dem 15. Jahrhunderte in der Boč. Sammlung n. 453 im mährischen Landesarchive.)
Strana 237
237 220. Johann von Roždalowitz empfängt vom Markgrafen Johann gewisse Güter zu Lehen. Dt. Brünn, 23. April 1374. Ego Johannes de Rosdialouicz notumfacio tenore presencium vniuersis. Quod illustrissimus princeps et dominus, dominus Johannes, marchio Morauie, dominus meus generosus vna cum heredibus suis de innata sibi clemencia michi et heredibus meis legitimis, masculini sexus dumtaxat, bona ipsius Coberzicz, puta municionem, curiam colonariam cum tribus agriculturis, villam Coberzicz, iuspatronatus ecclesie, cum ipsorum bonorum agris cultis et incultis, siluis, rubetis, nemoribus, molendinis, pratis, pascuis, piscinis, piscacionibus, aquis aquarumque decursibus, montibus, vallibus, vineis censibus, vtilitatibus, vsibus et pertinenciis suis omnibus et singulis, prout nunc ibi sunt et prout a Wilhelmo dicto de Coberzicz sunt empta, uel que postea ibidem fieri et per me aquiri poterunt uel augeri, in verum feudum habenda contulit et tenenda ac jure feudi successiuis inantea temporibns possidenda. Ita quod ego Johannes et heredes mei prefati uel me absque heredibus masculini sexus decedente, a gracia speciali, per ipsum principem et dominum prefatum facta, frater meus Sdislaus de Rosdalouicz ipsi principi et domino domino Johanni heredibus ac successoribus suis mar- chionibus Morauie predictis, fideliter et decenter, prout melius poterimus cum summa dilli- gencia tenebimur parere, obsequi, intendere et seruire sicut fideles alii feudales naturalibus et legitimis dominis suis parent, obsecuntur, seruiunt fideliter et intendunt in omni loco et tempore bonum ipsorum prosequendo et malum precauendo publice et oculte . Presencium sub meo et testium ad hoc petitorum feudalium videlicet nobilium Stiborii de Towaczow alias de Czimburg, Petri Hecht de Rossicz, Vncze de Maietin, nec non nobilium dominorum Johannis de Lucow alias de Sternberg supremi camerarii Czude Brunnensis, Herhardi de Chunstat, Johannis minoris de Mezirziecz sigillis vigore et testimonio literarum . Datum Brunne die sancti Georgii Anno domini Millesimo Trecentesimo septuagesimo quarto. (Orig. Perg. mit 7 h. Sig. im ständischen Archive n. 92 inter Miscell, im mährischen Landesarchive.) 221. Der Iglauer Bürger Johann Vogel verkauft das Gericht in dem Dorfe Bradles. Dt. 18. Mai 1374 s. l. Nouerint vniuersi tam presentes quam futuri, ad quos peruenerit presens scriptum. Quod ego Johannes dictus Vogel, ciuis Iglauie, inspectis seruiciis fidelibus, quibus michi dilectus Johannes Holczfogel et fidelis judex meus in Bradels complacuit et adhuc compla- cebit in futurum, ipsi judicium meum in villa Bradels et suis heredibus ac suis successoribus cum medio laneo agrorum libero et taberna libera rite et racionabiliter vendidi perpetue et hereditarie possidendum . Eciam dictus Johannes judex de Bradels et sui heredes vnacum successoribus suis pecunias de juramentis, que de gracia dimittuntur, omnes pro se tollat,
237 220. Johann von Roždalowitz empfängt vom Markgrafen Johann gewisse Güter zu Lehen. Dt. Brünn, 23. April 1374. Ego Johannes de Rosdialouicz notumfacio tenore presencium vniuersis. Quod illustrissimus princeps et dominus, dominus Johannes, marchio Morauie, dominus meus generosus vna cum heredibus suis de innata sibi clemencia michi et heredibus meis legitimis, masculini sexus dumtaxat, bona ipsius Coberzicz, puta municionem, curiam colonariam cum tribus agriculturis, villam Coberzicz, iuspatronatus ecclesie, cum ipsorum bonorum agris cultis et incultis, siluis, rubetis, nemoribus, molendinis, pratis, pascuis, piscinis, piscacionibus, aquis aquarumque decursibus, montibus, vallibus, vineis censibus, vtilitatibus, vsibus et pertinenciis suis omnibus et singulis, prout nunc ibi sunt et prout a Wilhelmo dicto de Coberzicz sunt empta, uel que postea ibidem fieri et per me aquiri poterunt uel augeri, in verum feudum habenda contulit et tenenda ac jure feudi successiuis inantea temporibns possidenda. Ita quod ego Johannes et heredes mei prefati uel me absque heredibus masculini sexus decedente, a gracia speciali, per ipsum principem et dominum prefatum facta, frater meus Sdislaus de Rosdalouicz ipsi principi et domino domino Johanni heredibus ac successoribus suis mar- chionibus Morauie predictis, fideliter et decenter, prout melius poterimus cum summa dilli- gencia tenebimur parere, obsequi, intendere et seruire sicut fideles alii feudales naturalibus et legitimis dominis suis parent, obsecuntur, seruiunt fideliter et intendunt in omni loco et tempore bonum ipsorum prosequendo et malum precauendo publice et oculte . Presencium sub meo et testium ad hoc petitorum feudalium videlicet nobilium Stiborii de Towaczow alias de Czimburg, Petri Hecht de Rossicz, Vncze de Maietin, nec non nobilium dominorum Johannis de Lucow alias de Sternberg supremi camerarii Czude Brunnensis, Herhardi de Chunstat, Johannis minoris de Mezirziecz sigillis vigore et testimonio literarum . Datum Brunne die sancti Georgii Anno domini Millesimo Trecentesimo septuagesimo quarto. (Orig. Perg. mit 7 h. Sig. im ständischen Archive n. 92 inter Miscell, im mährischen Landesarchive.) 221. Der Iglauer Bürger Johann Vogel verkauft das Gericht in dem Dorfe Bradles. Dt. 18. Mai 1374 s. l. Nouerint vniuersi tam presentes quam futuri, ad quos peruenerit presens scriptum. Quod ego Johannes dictus Vogel, ciuis Iglauie, inspectis seruiciis fidelibus, quibus michi dilectus Johannes Holczfogel et fidelis judex meus in Bradels complacuit et adhuc compla- cebit in futurum, ipsi judicium meum in villa Bradels et suis heredibus ac suis successoribus cum medio laneo agrorum libero et taberna libera rite et racionabiliter vendidi perpetue et hereditarie possidendum . Eciam dictus Johannes judex de Bradels et sui heredes vnacum successoribus suis pecunias de juramentis, que de gracia dimittuntur, omnes pro se tollat,
Strana 238
238 ceterum de aliis emendis omnibus iudiciariis predictus Johannes judex cum suis heredibus tercium denarium recipiat et in vsus suos proprios conuertat, tribus causis criminalibus canonicis exceptis, videlicet homicidio, stupro, stragicendio, quas causas iudicandas et pro eisdem emendas recipiendi ego Johannes Vogel pro memet ipso et successoribus meis solus integra- liter reseruaui . Eciam retulit michi dictus Johannes Holczfogel judex meus sub iuramento, quod antiquas literas prius super dictum iudicium meum Bradels sibi datas et confectas per incautam custodiam amissiset; ideo ego Johannes Vogel cum meis successoribus supradictas literas antiquas super predictum iudicium ostensas uel, si que venirent in lucem et que presentibus literis ostenderentur, in contemptum reputo integraliter esse cassas et inanes et amplius nullius debeant efficacie esse uel vigoris . Insuper qui presentem legitime habuerit literam, eidem competit jus omnium premissorum . Eciam prefatus Johannes Holczfogel judex meus in Bradels et sui heredes ac successores omnes pecunias de resignacione coram iudicio hereditatum uel do- morum pro se ipso tollat et in vsus suos proprios conuertat nulla impediente . In cuius rei testimonium et robur perpetue obtinendum sigillum meum proprium de certa mea sciencia et ad maiorem cautelam ad preces meas instantissimas presentibus sunt appensa (sic). Datum anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quarto in octaua Ascensionis eiusdem. (Orig. Perg. 2 h. Sig. im Igl. Stadtarchive.) 222. Das Kloster Velehrad verkauft der Stadt Ung. Hradisch einen jährl. Zins von 4 Mark auf 20 Jahre. Dt. 28. Mai 1374 s. l. Nos Johannes Abbas, Nicolaus prior, Johannes subprior, Georgius cellerarius totusque conuentus monasterii Welegradensis recognoscimus tenore presencium vniuersis . Quod discretis et honestis viris ciuibus in Redischs quatuor marcas census, quem super judicium in eadem ciuitate Redischs dinoscimur habere, pro quadraginta marcis grossorum rite et racionabiliter sine omni dolo vendidimus ad spacium viginti annorum dumtaxat tenendum, possidendum et vtifruendum, prout nosmet ab antiquo dinoscimur possedisse . Quem videlicet censum plebanus seu prouisor hospitalis dicte ciuitatis tollere et percipere habebit pro ipsius et pauperum ibidem decumbencium sustentacione, condicione infrascripta inclusa, videlicet, quod ipsis annis viginti elapsis antedictum censum reemere possumus et valemus . In casu vero, vbi dictis viginti annis expletis summam quadraginta marcarum non restitueremus reemendo ut premittitur, extunc quanto tempore seu quamdiu id facere negligeremus, tam diu ipsi possessionem dicti census habebunt . Dantes eis nichilominus presentibus facultatem, quod, si aliquis prepotens sicut marchio manu violenta in recipiendo vel tollendo antedictas quatuor marcas ipsos ciues seu plebanum et rectorem hospitalis inpediret, quod possint et valeant in reconpensam alias quatuor marcas recipere de censu, quem de molendinis et de ciuitate dicte Redischs nos et nostrum monasterium eque dinoscitur possidere . In cuius rei testimo- nium sigilla nostrum videlicet et nostri conuentus presentibus sunt appensa . Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quarto Die Beatissime Trinitatis. (Orig. Perg. 2 h. Sig. im Archive der Stadt Ung. Hradisch.)
238 ceterum de aliis emendis omnibus iudiciariis predictus Johannes judex cum suis heredibus tercium denarium recipiat et in vsus suos proprios conuertat, tribus causis criminalibus canonicis exceptis, videlicet homicidio, stupro, stragicendio, quas causas iudicandas et pro eisdem emendas recipiendi ego Johannes Vogel pro memet ipso et successoribus meis solus integra- liter reseruaui . Eciam retulit michi dictus Johannes Holczfogel judex meus sub iuramento, quod antiquas literas prius super dictum iudicium meum Bradels sibi datas et confectas per incautam custodiam amissiset; ideo ego Johannes Vogel cum meis successoribus supradictas literas antiquas super predictum iudicium ostensas uel, si que venirent in lucem et que presentibus literis ostenderentur, in contemptum reputo integraliter esse cassas et inanes et amplius nullius debeant efficacie esse uel vigoris . Insuper qui presentem legitime habuerit literam, eidem competit jus omnium premissorum . Eciam prefatus Johannes Holczfogel judex meus in Bradels et sui heredes ac successores omnes pecunias de resignacione coram iudicio hereditatum uel do- morum pro se ipso tollat et in vsus suos proprios conuertat nulla impediente . In cuius rei testimonium et robur perpetue obtinendum sigillum meum proprium de certa mea sciencia et ad maiorem cautelam ad preces meas instantissimas presentibus sunt appensa (sic). Datum anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quarto in octaua Ascensionis eiusdem. (Orig. Perg. 2 h. Sig. im Igl. Stadtarchive.) 222. Das Kloster Velehrad verkauft der Stadt Ung. Hradisch einen jährl. Zins von 4 Mark auf 20 Jahre. Dt. 28. Mai 1374 s. l. Nos Johannes Abbas, Nicolaus prior, Johannes subprior, Georgius cellerarius totusque conuentus monasterii Welegradensis recognoscimus tenore presencium vniuersis . Quod discretis et honestis viris ciuibus in Redischs quatuor marcas census, quem super judicium in eadem ciuitate Redischs dinoscimur habere, pro quadraginta marcis grossorum rite et racionabiliter sine omni dolo vendidimus ad spacium viginti annorum dumtaxat tenendum, possidendum et vtifruendum, prout nosmet ab antiquo dinoscimur possedisse . Quem videlicet censum plebanus seu prouisor hospitalis dicte ciuitatis tollere et percipere habebit pro ipsius et pauperum ibidem decumbencium sustentacione, condicione infrascripta inclusa, videlicet, quod ipsis annis viginti elapsis antedictum censum reemere possumus et valemus . In casu vero, vbi dictis viginti annis expletis summam quadraginta marcarum non restitueremus reemendo ut premittitur, extunc quanto tempore seu quamdiu id facere negligeremus, tam diu ipsi possessionem dicti census habebunt . Dantes eis nichilominus presentibus facultatem, quod, si aliquis prepotens sicut marchio manu violenta in recipiendo vel tollendo antedictas quatuor marcas ipsos ciues seu plebanum et rectorem hospitalis inpediret, quod possint et valeant in reconpensam alias quatuor marcas recipere de censu, quem de molendinis et de ciuitate dicte Redischs nos et nostrum monasterium eque dinoscitur possidere . In cuius rei testimo- nium sigilla nostrum videlicet et nostri conuentus presentibus sunt appensa . Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quarto Die Beatissime Trinitatis. (Orig. Perg. 2 h. Sig. im Archive der Stadt Ung. Hradisch.)
Strana 239
239 223. Johann, erzbischöflicher Vicarius in Prag, befiehlt dem Priester der Olmützer Diözese Nicolaus von Tičin, die Prager Diözese zu verlassen. Dt. 7. Juli 1374. Dexta feria post Procopii die VII. mensis Julii hora quasi terciarum dominus Nicolaus presbyter de Ticzin, Olomucensis diocesis, juravit dicere veritatem . Interrogatus per dominum Johannem vicarium in spiritualibus, utrum in sermonibus suis nominasset episcopos et prelatos? Respondit, quod dixit, quod aliquando prelati et episcopi committunt aliquibus curam animarum multorum millium hominum, quibus vix quinque pira committenda essent . Interrogatus, utrum aliquid predicasset de Millicio? Respondit, quod dixit in ser- mone : boni pueri, rogetis deum pro Millicio, quod juvet eum, in quo justus est et in quo non est justus quod puniat eum . Interrogatus, utrum socii sui aliquid predicassent de ista materia vel de aliis, que non expedirent coram populo, respondit: quod nichil sciret aliud, nisi quod quidam socius suus, nomine Stephanus de Moravia, ut credit de Cremsier, Olomucensis diocesis, predicavit: boni pueri, audivi, quod fratres minores dicunt, quod papa miserit octo bullas huc ad diocesim Pragensem contra Millicium; boni homines, non credatis eis, quia habemus statutum, quod nullus debet credere literis apostolicis, nisi prius approbentur per episcopum et ideo non credatis eis, nisi prius audietis ab archiepiscopo . Interrogatus re- spondit, quod habet duos socios ultra Stephanum; unus vocatur Johannes et alius Nicolaus . Ubi dominus mandavit sibi, quod ulterius non exerceat officium presbyteriatus in diocesi Pragensi, sed vadat ad suam diocesim. (Abschrift in der Boč. Sammlung n. 445 im mähr. Landesarchive.) 224. Johann, Bischof von Olmütz, verleiht dem Jeklik v. Ditrichsdorf den Hof zu Quittein zu Lehen. Dt. Mirau, 1. August 1374. Wir Johans von gotes gnaden Bischoff czu Olomuncz bekennen vnd tun kunt offenlich mit diesem briefe allen den, die yn sehen odir horen lesen . Das wir mit wol- bedachtem mute vnd mit rechter wissen dem edlen manne Jekliken von Dietrichsdorff, vnsirm lieben getrewen, vnd seinen elichen leibeserben, mannes geschlechte, den hoff czu Quitteyn mit allen seinen zugehorungen, als er gelegen ist, czu rechtem mannlehen vffgereichet vnd vorlihen haben, vnd das sie vns vnd vnsirn nochkomen Bischouen czu Olomuncz mit eynem armbrust douon dienen sullen . Des sint geczewge die edlen man her Bohusch von Schuczen- dorff, her Heinrich von dem Engelsberge, her Gerhart von Meraw, Woycech von Paczen- dorff vnd etlich ander vnsir getrewen, die do bey gegenwertik waren . Mit vrkund dicz brieues vorsigelt mit vnsirm grosten ingesigl . Der geben ist vff vnsirm hawse czu Meraw nach Cristes geburt Drewczehenhundert Jar dornoch in dem Viervndsibenczigstem Jare An Sante Peters tage, den man pfliget ketenweyer czu nennen. (Orig. Perg. h. Sig. im fürsterzb. Archive in Kremsier.)
239 223. Johann, erzbischöflicher Vicarius in Prag, befiehlt dem Priester der Olmützer Diözese Nicolaus von Tičin, die Prager Diözese zu verlassen. Dt. 7. Juli 1374. Dexta feria post Procopii die VII. mensis Julii hora quasi terciarum dominus Nicolaus presbyter de Ticzin, Olomucensis diocesis, juravit dicere veritatem . Interrogatus per dominum Johannem vicarium in spiritualibus, utrum in sermonibus suis nominasset episcopos et prelatos? Respondit, quod dixit, quod aliquando prelati et episcopi committunt aliquibus curam animarum multorum millium hominum, quibus vix quinque pira committenda essent . Interrogatus, utrum aliquid predicasset de Millicio? Respondit, quod dixit in ser- mone : boni pueri, rogetis deum pro Millicio, quod juvet eum, in quo justus est et in quo non est justus quod puniat eum . Interrogatus, utrum socii sui aliquid predicassent de ista materia vel de aliis, que non expedirent coram populo, respondit: quod nichil sciret aliud, nisi quod quidam socius suus, nomine Stephanus de Moravia, ut credit de Cremsier, Olomucensis diocesis, predicavit: boni pueri, audivi, quod fratres minores dicunt, quod papa miserit octo bullas huc ad diocesim Pragensem contra Millicium; boni homines, non credatis eis, quia habemus statutum, quod nullus debet credere literis apostolicis, nisi prius approbentur per episcopum et ideo non credatis eis, nisi prius audietis ab archiepiscopo . Interrogatus re- spondit, quod habet duos socios ultra Stephanum; unus vocatur Johannes et alius Nicolaus . Ubi dominus mandavit sibi, quod ulterius non exerceat officium presbyteriatus in diocesi Pragensi, sed vadat ad suam diocesim. (Abschrift in der Boč. Sammlung n. 445 im mähr. Landesarchive.) 224. Johann, Bischof von Olmütz, verleiht dem Jeklik v. Ditrichsdorf den Hof zu Quittein zu Lehen. Dt. Mirau, 1. August 1374. Wir Johans von gotes gnaden Bischoff czu Olomuncz bekennen vnd tun kunt offenlich mit diesem briefe allen den, die yn sehen odir horen lesen . Das wir mit wol- bedachtem mute vnd mit rechter wissen dem edlen manne Jekliken von Dietrichsdorff, vnsirm lieben getrewen, vnd seinen elichen leibeserben, mannes geschlechte, den hoff czu Quitteyn mit allen seinen zugehorungen, als er gelegen ist, czu rechtem mannlehen vffgereichet vnd vorlihen haben, vnd das sie vns vnd vnsirn nochkomen Bischouen czu Olomuncz mit eynem armbrust douon dienen sullen . Des sint geczewge die edlen man her Bohusch von Schuczen- dorff, her Heinrich von dem Engelsberge, her Gerhart von Meraw, Woycech von Paczen- dorff vnd etlich ander vnsir getrewen, die do bey gegenwertik waren . Mit vrkund dicz brieues vorsigelt mit vnsirm grosten ingesigl . Der geben ist vff vnsirm hawse czu Meraw nach Cristes geburt Drewczehenhundert Jar dornoch in dem Viervndsibenczigstem Jare An Sante Peters tage, den man pfliget ketenweyer czu nennen. (Orig. Perg. h. Sig. im fürsterzb. Archive in Kremsier.)
Strana 240
240 225. Johann, Bischof von Olmütz, verleiht allen, welche zum Baue der Domkirche beitragen. einen vierzigtägigen Ablass. Dt. Mirau, 3. August 1374. Dei et apostolice sedis gracia Olomucensis episcopus, sacre aule cesaree cancellarius, Johannes vniuersis Christi fidelibus per ciuitatem et suam diocesim Olomucensem constitulis salutem in domino sempiternam . Pia mater ecclesia de filiorum suorum, quos cottidie spi- ritualiter per baptismum et fidem redemptoris nostri generat salute sollicita, quedam celestia medicamenta contra wlnera peccatorum homini constituit, indulgencias videlicet et remissiones, ut quocies quisque delictorum iaculis infeliciter wlneratur ad mortem, tocies supernis medelis curatus feliciter reparetur ad vitam. Cum autem ad laudem omnipotentis dei et honorem alme genitricis eius semper virginis Marie pro ampliacione ecclesie nostre Olomucensis, que super cunctis sibi subiectis ecclesiis principatum obtinet, structura sumptuosi edificii sit a nonullis incepta temporibus et ad cuiusdam altitudinis spacium in quibusdam suis partibus eleuata, ad cuius consumacionem optatam necesse videmus piorum auxilia postulari, cunctorum Christi fidelium deuocionem in domino obsecramus, quatenus ad subueniendum de bonis, que diuina largicione obtinent, sumptibus prefate structure in remissionem suorum peccatorum se curent impendere liberales, scientes se pro certo pro exiguis maxima, pro paucis multa, pro temporalibus eterna in celesti patria recepturos. Et quis est, qui non festinel, tam felici negociacione, pro transitoriis rebus bona semper manencia comparare et quis non eciam desideret sic mercando consors in perhenni gaudio fieri ciuium supernorum. Vt autem ad sub- uencionem huius operis deuocio christifidelium prompciori beniuolencia preparetur, omnibus vere penitentibus et confessis, qui suis elemosinis prefato operi curauerint subuenire, quocies id fecerint pro qualibet vice quadraginta dies de omnipotentis dei gracia et beatorum aposto- lorum eius Petri et Pauli confisi meritis de iniunctis eis penitenciis misericorditer in domino relaxamus . Presencium, quas sub sigillorum nostrorum appensione iussimus fieri testimonio literarum. Datum in castro nostro Merau. Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quarto in inuencione sancti Stephani prothomartiris. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Kapitelarchive.) 226. Stefan von Tworowitz verkauft dem Albert und Peter von Sternberg gewisse Grundstücke. Dt. Sternberg, 10. August 1374. Ego Stephanus et vxor mea legittima domina Kaczna dicti de Tworowicz notum facimus vniuersis presentes litteras inspecturis . Quod nos quinque quartalia agrorum, vnam magnam curticulam et vnam paruam in villa Tworowicz eadem, de quibus nobis censuant duas marcas cum quadraginta sex grossis quolibet anno, cum omnibus pertinenciis suis lam in villa quam extra, in terra et supra terram et cum toto jure et pleno dominio, sicut
240 225. Johann, Bischof von Olmütz, verleiht allen, welche zum Baue der Domkirche beitragen. einen vierzigtägigen Ablass. Dt. Mirau, 3. August 1374. Dei et apostolice sedis gracia Olomucensis episcopus, sacre aule cesaree cancellarius, Johannes vniuersis Christi fidelibus per ciuitatem et suam diocesim Olomucensem constitulis salutem in domino sempiternam . Pia mater ecclesia de filiorum suorum, quos cottidie spi- ritualiter per baptismum et fidem redemptoris nostri generat salute sollicita, quedam celestia medicamenta contra wlnera peccatorum homini constituit, indulgencias videlicet et remissiones, ut quocies quisque delictorum iaculis infeliciter wlneratur ad mortem, tocies supernis medelis curatus feliciter reparetur ad vitam. Cum autem ad laudem omnipotentis dei et honorem alme genitricis eius semper virginis Marie pro ampliacione ecclesie nostre Olomucensis, que super cunctis sibi subiectis ecclesiis principatum obtinet, structura sumptuosi edificii sit a nonullis incepta temporibus et ad cuiusdam altitudinis spacium in quibusdam suis partibus eleuata, ad cuius consumacionem optatam necesse videmus piorum auxilia postulari, cunctorum Christi fidelium deuocionem in domino obsecramus, quatenus ad subueniendum de bonis, que diuina largicione obtinent, sumptibus prefate structure in remissionem suorum peccatorum se curent impendere liberales, scientes se pro certo pro exiguis maxima, pro paucis multa, pro temporalibus eterna in celesti patria recepturos. Et quis est, qui non festinel, tam felici negociacione, pro transitoriis rebus bona semper manencia comparare et quis non eciam desideret sic mercando consors in perhenni gaudio fieri ciuium supernorum. Vt autem ad sub- uencionem huius operis deuocio christifidelium prompciori beniuolencia preparetur, omnibus vere penitentibus et confessis, qui suis elemosinis prefato operi curauerint subuenire, quocies id fecerint pro qualibet vice quadraginta dies de omnipotentis dei gracia et beatorum aposto- lorum eius Petri et Pauli confisi meritis de iniunctis eis penitenciis misericorditer in domino relaxamus . Presencium, quas sub sigillorum nostrorum appensione iussimus fieri testimonio literarum. Datum in castro nostro Merau. Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quarto in inuencione sancti Stephani prothomartiris. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Kapitelarchive.) 226. Stefan von Tworowitz verkauft dem Albert und Peter von Sternberg gewisse Grundstücke. Dt. Sternberg, 10. August 1374. Ego Stephanus et vxor mea legittima domina Kaczna dicti de Tworowicz notum facimus vniuersis presentes litteras inspecturis . Quod nos quinque quartalia agrorum, vnam magnam curticulam et vnam paruam in villa Tworowicz eadem, de quibus nobis censuant duas marcas cum quadraginta sex grossis quolibet anno, cum omnibus pertinenciis suis lam in villa quam extra, in terra et supra terram et cum toto jure et pleno dominio, sicut
Strana 241
241 nos possedimus a predecessoribus nostris pacifice et quiete, reuerendo in Christo patri domino Alberto Luthomuslensi episcopo, nobili Petro de Sternberg, suo nepoti, rite et ligitime ac hereditarie, nichil penitus pro nobis uel heredibus reseruando in premissis agris et curticulis, vendidimus pro viginti septem marcis grossorum cum duodecim grossis, pro marca qualibet sexaginta grossos cum quatuor computando, quas pecunias ab ipsis emptoribus recepimus complete in paratis. Et promittimus ego Stephanus pro vxore mea legitima et pro me, et nos Henslinus de Wiczow et Albertus de Viczow, filius eius, Giezdonius de Tichowicz et Pesco de Tichowicz fratres germani pro eodem Stephanno et vxore sua, domina Kaczna, fideiussores et cum ipsis in solidum et indiuisim, dicta quinque quartalia cum curticulis et censu prenominatis domino episcopo et suo nepoti exbrigare cum omnibus pertinenciis suis secundum jus terre Morauie actenus approbatum, ac dicta quinque quartalia cum curticulis et sensu et vniuersis pertinenciis suis prefato domino episcopo et suo nepoti intabulare vere et legitime in primo colloquio domi- norum et nobilium terre Morauie in Olomucz celebraturo. Quod si non fecerimus, extunc quicunque ex nobis duo moniti fuerimus per prefatum dominum episcopum aut suum nepotem, quilibet cum duobus equis et vno famulo obstagium debitum et consuetum in terra Morauie in opido Sternbergensi prestare bona nostra fide promittimus et tenemur, tamdiu abinde non exituri, donec dicta quinque quartalia agrorum cum curticulis et cunctis pertinenciis suis exbrigata et intabulata non fuerint, vt est superius expressum et donec eciam de omnibus dampnis exinde racionabiliter contractis premisso reuerendo patri domino episcopo et suo nepoti per nos omnes tam venditores quam fideiussores in solidum non fuerit satisfactum integraliter, realiter et complete . In cuius rei testimonium presentes literas damus sigillo mei Stephani et premissorum fideiussorum sigillis appensione munitas . Datum in Sternberg anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quarto, in die sancti Laurencii. (Orig. Perg. 5 h. Sig. in den Akten des Klosters Sternberg lit. J. n. 5 im mährischen Landesarchive.) 227. Das Olm. Domkapitel ernennt den Nicolaus von Aussee zum Administrator in Fritzendorf. Dt. Olmütz, 13. August 1374. Nos Fridericus decanus et capitulum Olomucensis ecclesie notumfacimus tenore presencium vniuersis . Quod attendentes virtutem discreti et strenui viri Nicolai dicti de Vssaw, qui dimissis litibus et cauillacionibus friuolis vigente consciencia agros ville Friczen- dorff ad quatuor prebendas ecclesie nostre Olomucensis spectantes numero decem et nouem laneorum nostris manibus voluntarie et libere resignauit, sibi pro tante virtutis premio graciam decreuimus facere specialem, decernentes, quod idem Nicolaus aliorum agrorum et bonorum omnium in prefata villa Friczendorff consistencium, qui ad antedictas quatuor prebendas spectare noscuntur, absque hominum grauamine prouisor, gubernator et fidelis atque vtilis administrator existat protegendo et conseruando in pace homines, possessores bonorum huiusmodi suo posse, quodque antedictis canonicis quatuor prebendarum census, reditus, vtilitates et prouentus 31
241 nos possedimus a predecessoribus nostris pacifice et quiete, reuerendo in Christo patri domino Alberto Luthomuslensi episcopo, nobili Petro de Sternberg, suo nepoti, rite et ligitime ac hereditarie, nichil penitus pro nobis uel heredibus reseruando in premissis agris et curticulis, vendidimus pro viginti septem marcis grossorum cum duodecim grossis, pro marca qualibet sexaginta grossos cum quatuor computando, quas pecunias ab ipsis emptoribus recepimus complete in paratis. Et promittimus ego Stephanus pro vxore mea legitima et pro me, et nos Henslinus de Wiczow et Albertus de Viczow, filius eius, Giezdonius de Tichowicz et Pesco de Tichowicz fratres germani pro eodem Stephanno et vxore sua, domina Kaczna, fideiussores et cum ipsis in solidum et indiuisim, dicta quinque quartalia cum curticulis et censu prenominatis domino episcopo et suo nepoti exbrigare cum omnibus pertinenciis suis secundum jus terre Morauie actenus approbatum, ac dicta quinque quartalia cum curticulis et sensu et vniuersis pertinenciis suis prefato domino episcopo et suo nepoti intabulare vere et legitime in primo colloquio domi- norum et nobilium terre Morauie in Olomucz celebraturo. Quod si non fecerimus, extunc quicunque ex nobis duo moniti fuerimus per prefatum dominum episcopum aut suum nepotem, quilibet cum duobus equis et vno famulo obstagium debitum et consuetum in terra Morauie in opido Sternbergensi prestare bona nostra fide promittimus et tenemur, tamdiu abinde non exituri, donec dicta quinque quartalia agrorum cum curticulis et cunctis pertinenciis suis exbrigata et intabulata non fuerint, vt est superius expressum et donec eciam de omnibus dampnis exinde racionabiliter contractis premisso reuerendo patri domino episcopo et suo nepoti per nos omnes tam venditores quam fideiussores in solidum non fuerit satisfactum integraliter, realiter et complete . In cuius rei testimonium presentes literas damus sigillo mei Stephani et premissorum fideiussorum sigillis appensione munitas . Datum in Sternberg anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quarto, in die sancti Laurencii. (Orig. Perg. 5 h. Sig. in den Akten des Klosters Sternberg lit. J. n. 5 im mährischen Landesarchive.) 227. Das Olm. Domkapitel ernennt den Nicolaus von Aussee zum Administrator in Fritzendorf. Dt. Olmütz, 13. August 1374. Nos Fridericus decanus et capitulum Olomucensis ecclesie notumfacimus tenore presencium vniuersis . Quod attendentes virtutem discreti et strenui viri Nicolai dicti de Vssaw, qui dimissis litibus et cauillacionibus friuolis vigente consciencia agros ville Friczen- dorff ad quatuor prebendas ecclesie nostre Olomucensis spectantes numero decem et nouem laneorum nostris manibus voluntarie et libere resignauit, sibi pro tante virtutis premio graciam decreuimus facere specialem, decernentes, quod idem Nicolaus aliorum agrorum et bonorum omnium in prefata villa Friczendorff consistencium, qui ad antedictas quatuor prebendas spectare noscuntur, absque hominum grauamine prouisor, gubernator et fidelis atque vtilis administrator existat protegendo et conseruando in pace homines, possessores bonorum huiusmodi suo posse, quodque antedictis canonicis quatuor prebendarum census, reditus, vtilitates et prouentus 31
Strana 242
242 quoslibet presentes et futuros similiter in euentum, vbi bona predicta disposicione diuina ad vberiorem statum consurgere et augmentari contingeret, teneatur et debeat annis singulis absque difficultate qualibet presentare . Alioquin ob defectum dicti Nicolai vbi fortassis administracioni prefate negligenter intenderet, reseruamus nobis et successoribus nostris potestatem omnimodam, commissionem talem et queuis ab ea dependencia pro nostro bene- placito reuocandi. Presencium sub nostro capitulari sigillo testimonio literarum . Datum Olomucz Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo Quarto in die sanctorum Ypoliti et sociorum eius martirum beatorum. (Orig. Perg. h. Sig. im fürsterzb. Archive in Kremsier.) 228. Notariatsinstrument über die Schenkung, welche Otto, Abt des Klosters Bruck, und Drslav. Conventual daselbst, ihrem Convente machten. Dt. 14. August 1374. In nomine domini amen . Nouerint vniuersi presens publicum instrumentum inspecturi. diligenter esse notanda ea, que sunt perpetuis temporibus et precipue saluti animarum pro- futura et in posterum inviolabiliter obseruanda . Ea propter constitutus coram subscriptis dominis Henrico abbate Siltoensis et Bernhardo preposito Lunouicensis monasterii, ordinis premonstratensis, pragensis diocesis, visitatoribus annuis a capitulo generali et domino pre- monstratensi specialiter deputatis in monasterium Lucense eiusdem ordinis, diocesis Olomu- censis, gracia visitandi, constitutus (sic) venerabilis dominus Otto, abbas eiusdem Lucensis monasterii, licet eger corpore, compos tamen racionis et mente, diligenti perhabito tractatu cum fratribus suis, quod ante tempora disposuerat faciendum, sanus corpore existens, infra- scriptam donacionem fecit . De bonis et censibus in villa Clupicz percipiendis, exceptis sex sexagenis ad missam perpetuam fratris Zacharie spectantibus, qui quidem villam et census et bona pro parata sua pecunia per solertem ipsius diligenciam conquisita comparauit et ipsi monasterio in libro terre intabulauit cum omnibus obuencionibus, culpis, emendis, honoribus et singulis aliis vtilitatibus, prouentibus, preter quatuor genera culparum scilicet strupri (sic), furti, incendii et homicidii, que non ad ipsos fratres, sed ad venerabilem abbatem, qui pro- tempore fuerit, pertinebunt . Eandem quoque donacionem pro duabus officinis alias officiis, scilicet officio pitancie et officio custodie disposuit et deputauit in solamen et remedium anime sue perpetuum, ita tamen, quod in termino censuandi census predicte ville per priorem loci, qui pro tempore fuerit, equaliter per medium diuidatur et vna pars illius census fratri, quicunque pitanciam fratrum gubernauerit, detur, alia vero pars census predicte ville pro officio custodie secundum consilium abbatis, qui erit pro tempore, pro emendacione et com- paracione ornamentorum, casularum, albarum siue dalmaticarum applicetur, ita quod congruat oracioni psalmiste dicentis: domine dilexi decore domus tue et cetera . Pro quibus quidem bonis in Clupicz prefato domino abbati anniversarium solempniter peragatur, prout in ordine fieri consuetum est pro prelatis; et fratribus ipso die de solacio competenti ad consilium
242 quoslibet presentes et futuros similiter in euentum, vbi bona predicta disposicione diuina ad vberiorem statum consurgere et augmentari contingeret, teneatur et debeat annis singulis absque difficultate qualibet presentare . Alioquin ob defectum dicti Nicolai vbi fortassis administracioni prefate negligenter intenderet, reseruamus nobis et successoribus nostris potestatem omnimodam, commissionem talem et queuis ab ea dependencia pro nostro bene- placito reuocandi. Presencium sub nostro capitulari sigillo testimonio literarum . Datum Olomucz Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo Quarto in die sanctorum Ypoliti et sociorum eius martirum beatorum. (Orig. Perg. h. Sig. im fürsterzb. Archive in Kremsier.) 228. Notariatsinstrument über die Schenkung, welche Otto, Abt des Klosters Bruck, und Drslav. Conventual daselbst, ihrem Convente machten. Dt. 14. August 1374. In nomine domini amen . Nouerint vniuersi presens publicum instrumentum inspecturi. diligenter esse notanda ea, que sunt perpetuis temporibus et precipue saluti animarum pro- futura et in posterum inviolabiliter obseruanda . Ea propter constitutus coram subscriptis dominis Henrico abbate Siltoensis et Bernhardo preposito Lunouicensis monasterii, ordinis premonstratensis, pragensis diocesis, visitatoribus annuis a capitulo generali et domino pre- monstratensi specialiter deputatis in monasterium Lucense eiusdem ordinis, diocesis Olomu- censis, gracia visitandi, constitutus (sic) venerabilis dominus Otto, abbas eiusdem Lucensis monasterii, licet eger corpore, compos tamen racionis et mente, diligenti perhabito tractatu cum fratribus suis, quod ante tempora disposuerat faciendum, sanus corpore existens, infra- scriptam donacionem fecit . De bonis et censibus in villa Clupicz percipiendis, exceptis sex sexagenis ad missam perpetuam fratris Zacharie spectantibus, qui quidem villam et census et bona pro parata sua pecunia per solertem ipsius diligenciam conquisita comparauit et ipsi monasterio in libro terre intabulauit cum omnibus obuencionibus, culpis, emendis, honoribus et singulis aliis vtilitatibus, prouentibus, preter quatuor genera culparum scilicet strupri (sic), furti, incendii et homicidii, que non ad ipsos fratres, sed ad venerabilem abbatem, qui pro- tempore fuerit, pertinebunt . Eandem quoque donacionem pro duabus officinis alias officiis, scilicet officio pitancie et officio custodie disposuit et deputauit in solamen et remedium anime sue perpetuum, ita tamen, quod in termino censuandi census predicte ville per priorem loci, qui pro tempore fuerit, equaliter per medium diuidatur et vna pars illius census fratri, quicunque pitanciam fratrum gubernauerit, detur, alia vero pars census predicte ville pro officio custodie secundum consilium abbatis, qui erit pro tempore, pro emendacione et com- paracione ornamentorum, casularum, albarum siue dalmaticarum applicetur, ita quod congruat oracioni psalmiste dicentis: domine dilexi decore domus tue et cetera . Pro quibus quidem bonis in Clupicz prefato domino abbati anniversarium solempniter peragatur, prout in ordine fieri consuetum est pro prelatis; et fratribus ipso die de solacio competenti ad consilium
Strana 243
243 prioris prouideatur . Huic autem donacioni simili modo applicauit et deputauit bona in Griluicz empta circa Bohussium olim dictum de Griluicz, que pro tunc frater Wilhelmus ibidem sub annuo censu septem marcarum dumtaxat quam diu placebit abbati, qui erit pro tempore, regit et tenet et que bona comparata sunt per similem diligenciam domini abbatis et fratris Drslay, plebani ecclesie in Prosmiricz, que absolute et indiuisim ad officium pitancie fratrum spectant et spectare debebunt, ita quod de bonis in Griluicz prefatis fiat fratribus in conuentu in die anniuersarii dicti fratris Drslay solacium secundum disposicionem prioris, vt in vigiliis, missis, commendacionibus et aliis eorum deuotis operibus feruenciori alacritate et maioris deuocionis studio memoria ipsius domini abbatis perpetuis temporibus et fratris predicti Drslay peragatur . Hanc igitur donacionem, pie pro salute animarum domini abbatis et fratris predictorum factam, supplicarunt auctoritate capituli generalis confirmari et per me subscriptum notarium publicum in hanc publicam formam redigi et sigillis prefatorum domi- norum visitatorum atque propriorum communiri, vt robur habeat perpetue firmitatis . Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quarto in vigilia assumpcionis beate virginis Marie, Indiccione duodecima, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini, domini Gregorii diuina prouidencia pape vndecimi, anno quarto, presentibus venerabilibus dominis abbatibus Jaroslao Zabrdowicensi et Wilhelmo Jerocensi, qui in signum euidentis testimonii eciam suum sigillum quilibet presentibus apposuit vna cum subscripcione omnium fratrum conuentus Lucensis prefati, quorum sigillum huic instrumento est appensum et nomina eorum sunt hec : Wenczeslaus prior, Nicolaus subprior, Jacobus circator, Johannes, Cristanus, Skocho, Johannes, Henricus, Albertus pitanciarius, Paulus custos, Wenczeslaus granarius, Potha cappellanus, Nicolaus, Hascho dyaconus et Gregorius subdiaconus, fratres conuentuales monasterii predicti. Et ego Andreas de Lupczicz, Olomucensis dyocesis, publicus imperiali auctoritate notarius predicte donacioni per dominum abbatem Lucensem liberaliter et intuitu salutis anime sue fecit (sic), coram dominis visitatoribus et singulis fratribus sui conuentus nec non omnibus aliis et singulis, in hoc publico instrumento notatis et contentis, presens interfui vna cum suprascriptis testibus, quorum sigilla presentibus ad firmiorem cautelam sunt appensa, presens interfui (sic) et super eo hoc publicum instrumentum confeci et per Witkonem de Mzan scribi procuraui, cum propriis et arduis meis negociis prepeditus illud manu propria scribi (sic) non potuerim, omne tamen diligenter auscultante et concordante cum omnibus contentis in eo autorisaui et in hanc publicam formam redegi meoque consueto signo consignaui rogatus Anno die Mense indiccione et pontificatu ut supra. Et Nos Petrus permissione diuina Abbas Premonstratensis et abbatum eiusdem ordinis capitulum generale omnia contenta in literis, quibus presentes litere nostre sunt infixe, laudamus, ratificamus, approbamus et tenore presencium confirmamus ac sigilli nostri generalis capituli appensione corroborari fecimus et muniri . Datum Premonstrati Anno domini Mille- simo Trecentesimo Septuagesimo Quarto decima die Mensis Octobris Sedente nostro Capitulo generali. (Orig. Perg. 6 häng. Sig. im Archive des Klosters Bruck im Landesarchive Lit. H, Nr. 46.) 31*
243 prioris prouideatur . Huic autem donacioni simili modo applicauit et deputauit bona in Griluicz empta circa Bohussium olim dictum de Griluicz, que pro tunc frater Wilhelmus ibidem sub annuo censu septem marcarum dumtaxat quam diu placebit abbati, qui erit pro tempore, regit et tenet et que bona comparata sunt per similem diligenciam domini abbatis et fratris Drslay, plebani ecclesie in Prosmiricz, que absolute et indiuisim ad officium pitancie fratrum spectant et spectare debebunt, ita quod de bonis in Griluicz prefatis fiat fratribus in conuentu in die anniuersarii dicti fratris Drslay solacium secundum disposicionem prioris, vt in vigiliis, missis, commendacionibus et aliis eorum deuotis operibus feruenciori alacritate et maioris deuocionis studio memoria ipsius domini abbatis perpetuis temporibus et fratris predicti Drslay peragatur . Hanc igitur donacionem, pie pro salute animarum domini abbatis et fratris predictorum factam, supplicarunt auctoritate capituli generalis confirmari et per me subscriptum notarium publicum in hanc publicam formam redigi et sigillis prefatorum domi- norum visitatorum atque propriorum communiri, vt robur habeat perpetue firmitatis . Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quarto in vigilia assumpcionis beate virginis Marie, Indiccione duodecima, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini, domini Gregorii diuina prouidencia pape vndecimi, anno quarto, presentibus venerabilibus dominis abbatibus Jaroslao Zabrdowicensi et Wilhelmo Jerocensi, qui in signum euidentis testimonii eciam suum sigillum quilibet presentibus apposuit vna cum subscripcione omnium fratrum conuentus Lucensis prefati, quorum sigillum huic instrumento est appensum et nomina eorum sunt hec : Wenczeslaus prior, Nicolaus subprior, Jacobus circator, Johannes, Cristanus, Skocho, Johannes, Henricus, Albertus pitanciarius, Paulus custos, Wenczeslaus granarius, Potha cappellanus, Nicolaus, Hascho dyaconus et Gregorius subdiaconus, fratres conuentuales monasterii predicti. Et ego Andreas de Lupczicz, Olomucensis dyocesis, publicus imperiali auctoritate notarius predicte donacioni per dominum abbatem Lucensem liberaliter et intuitu salutis anime sue fecit (sic), coram dominis visitatoribus et singulis fratribus sui conuentus nec non omnibus aliis et singulis, in hoc publico instrumento notatis et contentis, presens interfui vna cum suprascriptis testibus, quorum sigilla presentibus ad firmiorem cautelam sunt appensa, presens interfui (sic) et super eo hoc publicum instrumentum confeci et per Witkonem de Mzan scribi procuraui, cum propriis et arduis meis negociis prepeditus illud manu propria scribi (sic) non potuerim, omne tamen diligenter auscultante et concordante cum omnibus contentis in eo autorisaui et in hanc publicam formam redegi meoque consueto signo consignaui rogatus Anno die Mense indiccione et pontificatu ut supra. Et Nos Petrus permissione diuina Abbas Premonstratensis et abbatum eiusdem ordinis capitulum generale omnia contenta in literis, quibus presentes litere nostre sunt infixe, laudamus, ratificamus, approbamus et tenore presencium confirmamus ac sigilli nostri generalis capituli appensione corroborari fecimus et muniri . Datum Premonstrati Anno domini Mille- simo Trecentesimo Septuagesimo Quarto decima die Mensis Octobris Sedente nostro Capitulo generali. (Orig. Perg. 6 häng. Sig. im Archive des Klosters Bruck im Landesarchive Lit. H, Nr. 46.) 31*
Strana 244
244 229. Sulik von Konitz schenkt dem Kloster Hradisch einen Zins von 6 Mark in dem Dorfe Přemyslowitz. Dt. 15. August 1374 s. l. Noverint universi presentes literas inspecturi . Quod nos Sulico dominus de Conicz, cupientes particeps fieri orationum ac aliorum bonorum operum fratrum, degentium in monasterio Gradicensi, necnon meorum progenitorum vestigia, intentionem, gratiam et devo- tionem, quam hactenus ad ipsum monasterium habuerunt, desiderantes imitari, testamentum patris, matris et fratris mei, quod eidem monasterio pro salute animarum suarum rationabiliter legaverunt et devote adimplere volentes cum effectu sex marcas redditus veri census in villa nostra Przemeslowicz cum omni fructu, utilitate et pleno dominio tenore presentium damus, ostendimus et assignamus Terwardo, abbati et conuentui pro pitancia fratrum monasterii antedicti, ipsorum bonorum defensione ac steura regali nobis reservatis . Ita tamen, quod ipsorum patris, matris ac fratris meorum memoria singulis anuis solenniter cum vigiliis, missis et orationibus anniversarium peragatur. Tali conditione adiecta, videlicet quod si in alia hereditate eque bonos et certos redditus sex marcarum emeremus vel pecunias pro eisdem emendis sexaginta marcas in parata pecunia grossorum denariorum pragensium moravici*) numeri et pagamenti, sexaginta quatuor grossos pro qualibet marca computando, daremus et persolveremus, ex tunc tenebuntur nobis de predictis bonis et censu et condescendere, nullam sibi iurisdictionem in eis bonis de cetero usurpantes. Que omnia singula premissa per nos facta promittimus rata, grata ac firma habere et tenere nec eos in perpetuum molestare vel impedire, amicos nostros infra scriptos studiose inducentes, ut nobiscum pro- mitterent ac nostri fideiussores fieri ac esse dignarentur in premissis. Nos igitur dominus Benessius de Busow, dominus Potha de Lossticz, dominus Petrus dictus Stetyen de Zdanicz, dominus Nedwiedko de Dubczan, dominus Erhardus de Lessnicz et Sbinco de Dubczan, fidejussores ipsius domini Suliconis predicti una secum coniunctim et in solidum promittimus prefatis Terwardo abbati et conventui et successoribus eorum bona nostra fide, omnia premissa tenere et firmiter observare. Quod si, quod absit, omnia singulaque vel quodlibet singulorum premissorum eisdem non teneretur, ex tunc promittimus predictis abbati et conventui sexaginta marcas grossorum pragensium predictorum dare et solvere infra unum mensem a nominatione ipsorum vel alterius eorundem. Quod si non fecerimus, ex tunc duo nostrum, qui moniti fuerimus, quilibet nostrum cum duobus famulis et quatuor equis in civitatem Olomucensem ad hospitem, nobis per eos demonstratum et deputatum, tenebimur subintrare ibidem verum et consuetum a terre dominis obstagium servaturi. Et si contigerit nos unum *) In der Boček'schen Abschrift dieser Urkunde aus den Annal. Gradic. fehit dieses Wort und lautet der Text: gross. denar, pragensis numeri et pagamenti. Abgesehen davon, dass das in n. 230 folgende vidimus der Originalurkunde die Worte „moravského počtu a platu" enthält, ist der Zusatz moravici selbstverständlich, weil die mähr. Zahl d. i. 64 Gr. auf eine Mark erwähnt wird, während die Prager oder böhmische Zahl nur 60 Gr. betrug.
244 229. Sulik von Konitz schenkt dem Kloster Hradisch einen Zins von 6 Mark in dem Dorfe Přemyslowitz. Dt. 15. August 1374 s. l. Noverint universi presentes literas inspecturi . Quod nos Sulico dominus de Conicz, cupientes particeps fieri orationum ac aliorum bonorum operum fratrum, degentium in monasterio Gradicensi, necnon meorum progenitorum vestigia, intentionem, gratiam et devo- tionem, quam hactenus ad ipsum monasterium habuerunt, desiderantes imitari, testamentum patris, matris et fratris mei, quod eidem monasterio pro salute animarum suarum rationabiliter legaverunt et devote adimplere volentes cum effectu sex marcas redditus veri census in villa nostra Przemeslowicz cum omni fructu, utilitate et pleno dominio tenore presentium damus, ostendimus et assignamus Terwardo, abbati et conuentui pro pitancia fratrum monasterii antedicti, ipsorum bonorum defensione ac steura regali nobis reservatis . Ita tamen, quod ipsorum patris, matris ac fratris meorum memoria singulis anuis solenniter cum vigiliis, missis et orationibus anniversarium peragatur. Tali conditione adiecta, videlicet quod si in alia hereditate eque bonos et certos redditus sex marcarum emeremus vel pecunias pro eisdem emendis sexaginta marcas in parata pecunia grossorum denariorum pragensium moravici*) numeri et pagamenti, sexaginta quatuor grossos pro qualibet marca computando, daremus et persolveremus, ex tunc tenebuntur nobis de predictis bonis et censu et condescendere, nullam sibi iurisdictionem in eis bonis de cetero usurpantes. Que omnia singula premissa per nos facta promittimus rata, grata ac firma habere et tenere nec eos in perpetuum molestare vel impedire, amicos nostros infra scriptos studiose inducentes, ut nobiscum pro- mitterent ac nostri fideiussores fieri ac esse dignarentur in premissis. Nos igitur dominus Benessius de Busow, dominus Potha de Lossticz, dominus Petrus dictus Stetyen de Zdanicz, dominus Nedwiedko de Dubczan, dominus Erhardus de Lessnicz et Sbinco de Dubczan, fidejussores ipsius domini Suliconis predicti una secum coniunctim et in solidum promittimus prefatis Terwardo abbati et conventui et successoribus eorum bona nostra fide, omnia premissa tenere et firmiter observare. Quod si, quod absit, omnia singulaque vel quodlibet singulorum premissorum eisdem non teneretur, ex tunc promittimus predictis abbati et conventui sexaginta marcas grossorum pragensium predictorum dare et solvere infra unum mensem a nominatione ipsorum vel alterius eorundem. Quod si non fecerimus, ex tunc duo nostrum, qui moniti fuerimus, quilibet nostrum cum duobus famulis et quatuor equis in civitatem Olomucensem ad hospitem, nobis per eos demonstratum et deputatum, tenebimur subintrare ibidem verum et consuetum a terre dominis obstagium servaturi. Et si contigerit nos unum *) In der Boček'schen Abschrift dieser Urkunde aus den Annal. Gradic. fehit dieses Wort und lautet der Text: gross. denar, pragensis numeri et pagamenti. Abgesehen davon, dass das in n. 230 folgende vidimus der Originalurkunde die Worte „moravského počtu a platu" enthält, ist der Zusatz moravici selbstverständlich, weil die mähr. Zahl d. i. 64 Gr. auf eine Mark erwähnt wird, während die Prager oder böhmische Zahl nur 60 Gr. betrug.
Strana 245
245 mensem continuare a monitione predictorum, et predicta summa pecunie sexaginta marcarum nondum fuerit eis integraliter persoluta etiam prestito obstagio vel non prestito, ex tunc alii duo, qui per predictos requisiti fuerimus, quilibet nostrum cum duobus famulis et quatuor equis, ut premittitur, tenebitur subintrare, cum predictis premissum obstagium servaturi . Elapso autem uno mense, prestito obstagio vel non prestito, capitali summa pecunie nominate nondum plene persoluta, ex tunc prenominati Terwardus abbas et conventus ac successores eorum poterunt easdem pecunias super damna nostra inter Christianos conquirere vel Judeos, nobis predictum obstagium semper servaturis et abinde non recessuris, donec capitalis pecunia, damna, expense et impense, que pro huiusmodi in equitatum et alia per predictos fuerint facte, integraliter et complete fuerint persoluta. In quorum evidens testimonium presentes literas nostrorum appensione sigillorum fecimus roborari . Datum anno domini millesimo, trecentesimo, septuagesimo quarto . In die assumptionis beatissime virginis Marie. (Abschrift aus den Annal. Gradic. fol. 151 in der Boč. Sammlung n. 3873 im mähr. Landesarchive.) 230. Das Olmützer Kapitel vidimirt die Urkunde, mittelst welcher Sulik von Konitz dem Kl. Hradisch einen Zins von 6 Mark schenkt. Dt. (der Schenkungsurkunde) 15. August 1374 s. l. (My kněz Jan Frydrych Breyner, svobodný pan z Stubinku, Flad- nice a Rabensteina etc. děkan a kapitola kostela Olomouckého známo činíme tímto listem přede všemi obecně, kdežkoli čten anebo čtouce slyšán bude a zvláště tu, kdež náleží, že jest nám v kapitole naší důstojně velebný pan prelat kněz Jiřík Leodegarius, opat kláštera Hradiského blíž města Olomouce list na parkameně od jednoho pana z Konic na Přemyslo- vice daný, sedmi pečeti na pendulích parkamenových visutými potvrzený a latinským jazykem psaný přednesl, žádajíce nás, abychom týž list ku potřebě jeho z latinské řeči na naši českou přeložíc zvidimovali. Kdež my spatřivše předpověděný list v tom spůsobu, jakž nahoře doloženo jest a vidouc, že vnitř i zevnitř celý, neporušený, neradyrovaný a nepodezřelý jest, k žádosti dotčeného pana opata jej sme v tento náš hodnověrný výpis neb transumpt vepsati dali . Zní slovo od slova takto:) Známo buď všem do přítomného listu nahlídnúcím, že my Suliko pan z Konic žádajíce oučasten býti modliteb a jiných dobrých skutků bratrů přebývajících v klášteře Hradiském, i též předků mých šlepěji, pamět, lásku a pobožnost, kterou jsou předešle k témuž klašteru měli, usilujíce nasledovati a kšaft otce, matky a bratra, v kterém témuž klášteru pro spasení duších (sic) svých rozumně odkázali, pobožně chtíce vyplniti skutkem, šest hřiven důchod jistého platu ve vsi naší Přemyslovicích se vším užitkem a plným panováním listem
245 mensem continuare a monitione predictorum, et predicta summa pecunie sexaginta marcarum nondum fuerit eis integraliter persoluta etiam prestito obstagio vel non prestito, ex tunc alii duo, qui per predictos requisiti fuerimus, quilibet nostrum cum duobus famulis et quatuor equis, ut premittitur, tenebitur subintrare, cum predictis premissum obstagium servaturi . Elapso autem uno mense, prestito obstagio vel non prestito, capitali summa pecunie nominate nondum plene persoluta, ex tunc prenominati Terwardus abbas et conventus ac successores eorum poterunt easdem pecunias super damna nostra inter Christianos conquirere vel Judeos, nobis predictum obstagium semper servaturis et abinde non recessuris, donec capitalis pecunia, damna, expense et impense, que pro huiusmodi in equitatum et alia per predictos fuerint facte, integraliter et complete fuerint persoluta. In quorum evidens testimonium presentes literas nostrorum appensione sigillorum fecimus roborari . Datum anno domini millesimo, trecentesimo, septuagesimo quarto . In die assumptionis beatissime virginis Marie. (Abschrift aus den Annal. Gradic. fol. 151 in der Boč. Sammlung n. 3873 im mähr. Landesarchive.) 230. Das Olmützer Kapitel vidimirt die Urkunde, mittelst welcher Sulik von Konitz dem Kl. Hradisch einen Zins von 6 Mark schenkt. Dt. (der Schenkungsurkunde) 15. August 1374 s. l. (My kněz Jan Frydrych Breyner, svobodný pan z Stubinku, Flad- nice a Rabensteina etc. děkan a kapitola kostela Olomouckého známo činíme tímto listem přede všemi obecně, kdežkoli čten anebo čtouce slyšán bude a zvláště tu, kdež náleží, že jest nám v kapitole naší důstojně velebný pan prelat kněz Jiřík Leodegarius, opat kláštera Hradiského blíž města Olomouce list na parkameně od jednoho pana z Konic na Přemyslo- vice daný, sedmi pečeti na pendulích parkamenových visutými potvrzený a latinským jazykem psaný přednesl, žádajíce nás, abychom týž list ku potřebě jeho z latinské řeči na naši českou přeložíc zvidimovali. Kdež my spatřivše předpověděný list v tom spůsobu, jakž nahoře doloženo jest a vidouc, že vnitř i zevnitř celý, neporušený, neradyrovaný a nepodezřelý jest, k žádosti dotčeného pana opata jej sme v tento náš hodnověrný výpis neb transumpt vepsati dali . Zní slovo od slova takto:) Známo buď všem do přítomného listu nahlídnúcím, že my Suliko pan z Konic žádajíce oučasten býti modliteb a jiných dobrých skutků bratrů přebývajících v klášteře Hradiském, i též předků mých šlepěji, pamět, lásku a pobožnost, kterou jsou předešle k témuž klašteru měli, usilujíce nasledovati a kšaft otce, matky a bratra, v kterém témuž klášteru pro spasení duších (sic) svých rozumně odkázali, pobožně chtíce vyplniti skutkem, šest hřiven důchod jistého platu ve vsi naší Přemyslovicích se vším užitkem a plným panováním listem
Strana 246
246 tímto dáváme, ukazujeme a přistupujeme a odvozujeme Terinardovi (sic) opatovi a konventu k pitancii bratrův kláštera předpověděného, zboží jejich obhájení a berni královskou sobě zanechajíce . Však tak, aby otce, matky, a bratrův mých pamět každého roku na jitřních mšech a všech výročních památkách se vykonávala, takovou výminku přiložíc, totiž že kdybychom v jiném dědictví tak dobrý jistý důchod šest hřiven koupili neb peníze k koupení těch jistých šedesáte hřiven na hotových penězích grošův pražských moravského počtu a platu šedesáte čtyry groše za každou hřivnu počítajíce, dali a zaplatili, tu hned aby povinni byli, nám od předpověděného zboží a platu ustoupiti, žádné sobě právo v ostatek v témž zboží nepřivlastňujíc . My pak všecky a každou přípověd od nás učiněnou připoví- dáme za jistou, příjemnou a stálou míti a držeti aniž je na věčnost obtěžovati aneb jim překážeti, přátely naše dole psané na schval k tomu přivozujíce, aby s námi připověděli a naši rukojmové býti ráčili v věcech předpověděných . A protož my pan Beneš z Busova, pan Potha z Loštice, pan Petr řečený Tetin z Sdanice, pan Nedvíčko z Dubčan, pan Erhart z Lesnice a Zbynek z Dubčan rukojmové pana Sulíkona dotčeného s ním společně a docela připovídáme jmenovaným Ternardovi (sic) opatovi a konventu i též potomkům jejich dobro naší věrou to vše, jenž předpověděno jest, zdržeti a stále zachovati . Které (což odstup od nás) jestliže by všeckno aneb jedna každá z dotčených věcí zdržána nebyla, odtud hned připovídáme řečeným opatovi a konventu šedesáte hřiven grošů pražských již jmenovaných dáti a zaplatiti v jednom měsíci od upomínání jich neb jednoho z nich . Což jestliže neučiníme, tehdy dva z nás, kteříž napomenuti budeme, totižto každý se dvouma služebníky a štyrma konmi do města Olomouce k hospodáři nám od nich nařízenému vjeti povinni budeme, tam pravé a obyčejné od pánů země obstavení zachovajíc . A jestli se přihodí, že jeden měsíc vystojíme od upomínání a dotčená summa peněz šedesáte hřiven jim ještě zouplna nebude zaplacena, vykonajíc ležení neb nevykonajíc, tehdy jiní dva, kteří od jmenovaných žádáni budeme, každý z nás se dvouma služebníky a štyrma koňmi, jak nadepsáno jest, povinni budeme se postaviti s předpověděnýma, nadepsané ležení zachovajíce . Po vyjítí pak jednoho měsíce vykonajíc ležení neb nevykonajíc a hlavní summy jmenovaných peněz ještě dokonce nezaplacujíc, tehdy nadpověděný Ternard opat a konvent i potomci jejich budou moci ty peníze na naše škody mezi křesťany neb židy vyhledati, jsouc od nás předce řečené ležení vždyckny zachováno a odtud nevyjížděno, až hlavní peníze, škody, outraty a vydání, které by pro takové jízdy a jiné náklady skrz předpověděné učiněny byly, docela a z ouplna byly zaplaceny . K čekož patrnému svědectví tento list našich pečetí při- věšení (sic) dali jsme upevniti . Datum v letu páně tísicím třistém sedmdesátém štvrtém dne Na nebe vzetí panny Marie. (A protož my svrchupsaní děkan a kapitola kostela Olomouckého předpověděný list v latinském jazyku spatříc a na náš český přeložíc jej jsme v tento hodnověrný Vidimus uvedli, s originálem pilně srovnali a skolacionovali, a že se s tím originálem ve všem srovnává, spatřili a nalezli, což tímto listem naším vysvědčujeme . Tomu na svědomí a pro lepší toho jistotu k témuž listu našemu pečeť naši kapitolní jsme přivěsiti
246 tímto dáváme, ukazujeme a přistupujeme a odvozujeme Terinardovi (sic) opatovi a konventu k pitancii bratrův kláštera předpověděného, zboží jejich obhájení a berni královskou sobě zanechajíce . Však tak, aby otce, matky, a bratrův mých pamět každého roku na jitřních mšech a všech výročních památkách se vykonávala, takovou výminku přiložíc, totiž že kdybychom v jiném dědictví tak dobrý jistý důchod šest hřiven koupili neb peníze k koupení těch jistých šedesáte hřiven na hotových penězích grošův pražských moravského počtu a platu šedesáte čtyry groše za každou hřivnu počítajíce, dali a zaplatili, tu hned aby povinni byli, nám od předpověděného zboží a platu ustoupiti, žádné sobě právo v ostatek v témž zboží nepřivlastňujíc . My pak všecky a každou přípověd od nás učiněnou připoví- dáme za jistou, příjemnou a stálou míti a držeti aniž je na věčnost obtěžovati aneb jim překážeti, přátely naše dole psané na schval k tomu přivozujíce, aby s námi připověděli a naši rukojmové býti ráčili v věcech předpověděných . A protož my pan Beneš z Busova, pan Potha z Loštice, pan Petr řečený Tetin z Sdanice, pan Nedvíčko z Dubčan, pan Erhart z Lesnice a Zbynek z Dubčan rukojmové pana Sulíkona dotčeného s ním společně a docela připovídáme jmenovaným Ternardovi (sic) opatovi a konventu i též potomkům jejich dobro naší věrou to vše, jenž předpověděno jest, zdržeti a stále zachovati . Které (což odstup od nás) jestliže by všeckno aneb jedna každá z dotčených věcí zdržána nebyla, odtud hned připovídáme řečeným opatovi a konventu šedesáte hřiven grošů pražských již jmenovaných dáti a zaplatiti v jednom měsíci od upomínání jich neb jednoho z nich . Což jestliže neučiníme, tehdy dva z nás, kteříž napomenuti budeme, totižto každý se dvouma služebníky a štyrma konmi do města Olomouce k hospodáři nám od nich nařízenému vjeti povinni budeme, tam pravé a obyčejné od pánů země obstavení zachovajíc . A jestli se přihodí, že jeden měsíc vystojíme od upomínání a dotčená summa peněz šedesáte hřiven jim ještě zouplna nebude zaplacena, vykonajíc ležení neb nevykonajíc, tehdy jiní dva, kteří od jmenovaných žádáni budeme, každý z nás se dvouma služebníky a štyrma koňmi, jak nadepsáno jest, povinni budeme se postaviti s předpověděnýma, nadepsané ležení zachovajíce . Po vyjítí pak jednoho měsíce vykonajíc ležení neb nevykonajíc a hlavní summy jmenovaných peněz ještě dokonce nezaplacujíc, tehdy nadpověděný Ternard opat a konvent i potomci jejich budou moci ty peníze na naše škody mezi křesťany neb židy vyhledati, jsouc od nás předce řečené ležení vždyckny zachováno a odtud nevyjížděno, až hlavní peníze, škody, outraty a vydání, které by pro takové jízdy a jiné náklady skrz předpověděné učiněny byly, docela a z ouplna byly zaplaceny . K čekož patrnému svědectví tento list našich pečetí při- věšení (sic) dali jsme upevniti . Datum v letu páně tísicím třistém sedmdesátém štvrtém dne Na nebe vzetí panny Marie. (A protož my svrchupsaní děkan a kapitola kostela Olomouckého předpověděný list v latinském jazyku spatříc a na náš český přeložíc jej jsme v tento hodnověrný Vidimus uvedli, s originálem pilně srovnali a skolacionovali, a že se s tím originálem ve všem srovnává, spatřili a nalezli, což tímto listem naším vysvědčujeme . Tomu na svědomí a pro lepší toho jistotu k témuž listu našemu pečeť naši kapitolní jsme přivěsiti
Strana 247
247 dali. Stalo se na hradě kostela Olomouckého dvacátého šestého dne měsíce Septembris léta tisícího šestistého patnáctého.) (Orig. Perg. h. Sig. abgerissen, in den Akten des Klosters Hradisch lit. N, n. 1 im mähr. Landesarchive.) 231. Vok von Kravář verkauft die Erbrichterei in Zašová. Dt. 19. August 1374. My Vok z Kravař tímto listem oznamujem, že poctivé paní Marketě a slovutnému muži Ješkovi jejímu fojtství naše v Zašové prodali jsme spravedlivě za patnáct hřiven pražského razu a čísla moravského, šedesáte gr. za každú hřivnu počítaje paní Marketě a dědicům jejím polovici toho fojtství a druhú polovici Ješkovi i dědicům jeho k pravému dědictví to svrchu psané fojtství ve vsi naší Zašové s jedním lánem svobodným, kteréžto paní Marketa a Ješek i jejich budoucí dědicové a potomci po všecky časy k onomu pluhu míti budou, k tomu krčmu svobodnú vždycky bez překážky celý rok vařící pivo k šenko- vání, také v též vsi již jmenované budú míti mlýn moučný svobodný a třetí peníz vin přisouzených, také v té vsi naší svrchupsané on fojt náš, i jeho dědicové a budoucí potomci jeho, sedmý gr. cinžový míti budú a také nám i našim potomkům mají cinže vybírati jako i jiní fojtové naši činí. Svědkové toho jsú, Bohunek z Berouna, Pohořalka z Bernartic, naši veřní milí, i jiní mnozí víryhodní lidé a aby toto naše svrchupsané prodání v potvrzení vešlo a zachováno bylo jemu, našemu fojtovi, dědicům a potomkům jeho se všemi požitky a příslušenstvími, jakož svrchu psáno jest, k věčnému dědičnému držení svobodnému, toho mocí listu toho potvrzujeme a pro lepší pevnost a jistotu naši pečeť přivěsiti jsme kázali. Dán leta po narození syna Božího 1374 v ten pátek první po matce Boží na nebevzetí. (Inserirt in der Bestätigungsurkunde ddo. 1466 im Privilegienbuche der Stadt W. Mezeřič Cod. Ms. im mähr. Landesarchive.) 232. Johann von Koňojed verkauft dem Augustinerkloster s. Thomas in Brünn das Dorf Pratsch. Dt. Brünn, 14. September 1374. Ego Johannes dictus Libnowecz de Konogyed tenore presencium vniuersis recognosco, me de beneplacito et bona voluntate conthoralis mee ac omnium amicorum accedente eciam consensu serenissimi principis et domini mei, domini Johannis Marchionis Morauie, supra fatam villam Prachscz vendidisse religiosis viris priori et conuentui domus sancte Marie in suburbio ciuitatis Brunnensis, ordinis fratrum heremitarum sancti Augustini, omni jure et tytulo, quo ego et antecessores mei ipsam tenuimus et pacifice possedimus a serenissimis principibus et dominis, domino Johanne felicis recordacionis regis Bohemie nec non et filiorum suorum videlicet domini, domini Karoli Romanorum et Bohemie regis ac eciam
247 dali. Stalo se na hradě kostela Olomouckého dvacátého šestého dne měsíce Septembris léta tisícího šestistého patnáctého.) (Orig. Perg. h. Sig. abgerissen, in den Akten des Klosters Hradisch lit. N, n. 1 im mähr. Landesarchive.) 231. Vok von Kravář verkauft die Erbrichterei in Zašová. Dt. 19. August 1374. My Vok z Kravař tímto listem oznamujem, že poctivé paní Marketě a slovutnému muži Ješkovi jejímu fojtství naše v Zašové prodali jsme spravedlivě za patnáct hřiven pražského razu a čísla moravského, šedesáte gr. za každú hřivnu počítaje paní Marketě a dědicům jejím polovici toho fojtství a druhú polovici Ješkovi i dědicům jeho k pravému dědictví to svrchu psané fojtství ve vsi naší Zašové s jedním lánem svobodným, kteréžto paní Marketa a Ješek i jejich budoucí dědicové a potomci po všecky časy k onomu pluhu míti budou, k tomu krčmu svobodnú vždycky bez překážky celý rok vařící pivo k šenko- vání, také v též vsi již jmenované budú míti mlýn moučný svobodný a třetí peníz vin přisouzených, také v té vsi naší svrchupsané on fojt náš, i jeho dědicové a budoucí potomci jeho, sedmý gr. cinžový míti budú a také nám i našim potomkům mají cinže vybírati jako i jiní fojtové naši činí. Svědkové toho jsú, Bohunek z Berouna, Pohořalka z Bernartic, naši veřní milí, i jiní mnozí víryhodní lidé a aby toto naše svrchupsané prodání v potvrzení vešlo a zachováno bylo jemu, našemu fojtovi, dědicům a potomkům jeho se všemi požitky a příslušenstvími, jakož svrchu psáno jest, k věčnému dědičnému držení svobodnému, toho mocí listu toho potvrzujeme a pro lepší pevnost a jistotu naši pečeť přivěsiti jsme kázali. Dán leta po narození syna Božího 1374 v ten pátek první po matce Boží na nebevzetí. (Inserirt in der Bestätigungsurkunde ddo. 1466 im Privilegienbuche der Stadt W. Mezeřič Cod. Ms. im mähr. Landesarchive.) 232. Johann von Koňojed verkauft dem Augustinerkloster s. Thomas in Brünn das Dorf Pratsch. Dt. Brünn, 14. September 1374. Ego Johannes dictus Libnowecz de Konogyed tenore presencium vniuersis recognosco, me de beneplacito et bona voluntate conthoralis mee ac omnium amicorum accedente eciam consensu serenissimi principis et domini mei, domini Johannis Marchionis Morauie, supra fatam villam Prachscz vendidisse religiosis viris priori et conuentui domus sancte Marie in suburbio ciuitatis Brunnensis, ordinis fratrum heremitarum sancti Augustini, omni jure et tytulo, quo ego et antecessores mei ipsam tenuimus et pacifice possedimus a serenissimis principibus et dominis, domino Johanne felicis recordacionis regis Bohemie nec non et filiorum suorum videlicet domini, domini Karoli Romanorum et Bohemie regis ac eciam
Strana 248
248 domini, domini Johannis, marchionis Morauie pro trecentis marcis grossorum Pragensium Morauici pagamenti, quas integre et complete a priore, conuentu fratrum superius notatorum percepi, de quibus ipsos priorem vnacum conuentu de et super huiusmodi solucione plenarie factam, liberos reddo pariter et solutos. Litteras desuper confectas, quas a predictis illustribus principibus habui, eisdem priori et conuentui tradidi et assignaui integraliter ac illesas. Harum serie quibus sigillum meum duxi appendendum testimonio litterarum. Datum Brunne Incarnacionis Anno M'CCC'LXXIIII°. die sancte crucis exaltacionis, quartadecima die mensis Septembris. (Orig. mit h. Sig. im Archive des Stiftes s. Thomas Fasc. 38, n. 567.) 233. Circa 30. September. Anno dom. 1374 in capitulo generali post festum s. Jeronimi prouisum et ordinatum est, quod quicunque dominorum habens causam racionabilem concernentem ecclesiam propter metum et pericula corporis secundum declaracionem Capituli circa ecclesiam manere non posset, ubicumque manserit, gaudere debet suis porcionibus tamquam visitans missam et residens censeri. (Aus dem Codex E. I. 40 p. 15 im Olmützer Kapitelarchive.) 234. Johann, Bischof von Olmütz, fordert den Nicolaus von Aussee auf, den zwischen ihm und dem Olm. Kapitel bezüglich seiner Besitzungen in Fritzendorf, die nach dem Testamente des Bischofes Bruno zu vier Olm. Präbenden gehören, abgeschlossenen Kontrakt zu siegeln. Dt. Mürau, 1. Oktober 1374. Dei et apostolice sedis gracia Olomucensis episcopus Johannes sapienti viro Nicolao de Vssav fideli suo dilecto salutem in domino sempiternam . Informacione clarissima et adeo euidenti, ut nulla valeat tergiuersacione celari, rite comperimus vniuersa bona tua, que in Friczendorf tenes et usque in hanc diem tenuisse dinosceris, ad quatuor prebendas Olomu- censis ecclesie virtute testamenti felicissime memorie olim domini Brunonis Olomucensis ecclesie predecessoris nostri legittime pertinere, propter quod in contractum et ordinacionem factos inter honorabiles viros dominos Fridericum decanum, canonicos . . et capitulum Olomucensis ecclesie, carissimos fratres nostros ab vna et te parte ab alia deliberate con- sensimus et consentimus ex animo, prout in literis nostris et antedicti honorabilis nostri capituli videbis utique clarius et expressius contineri . Qua propter fidelitatem tuam hortamur in domino, tibique seriose precipimus et mandamus, quatenus contractum et ordinacionem huiusmodi sine contradiccione acceptes, firmes, promittas et consignes sigilli tui munimine, vt a sentenciis excommunicacionis, quas pro eodem negocio incurrisse dinosceris, absoluaris
248 domini, domini Johannis, marchionis Morauie pro trecentis marcis grossorum Pragensium Morauici pagamenti, quas integre et complete a priore, conuentu fratrum superius notatorum percepi, de quibus ipsos priorem vnacum conuentu de et super huiusmodi solucione plenarie factam, liberos reddo pariter et solutos. Litteras desuper confectas, quas a predictis illustribus principibus habui, eisdem priori et conuentui tradidi et assignaui integraliter ac illesas. Harum serie quibus sigillum meum duxi appendendum testimonio litterarum. Datum Brunne Incarnacionis Anno M'CCC'LXXIIII°. die sancte crucis exaltacionis, quartadecima die mensis Septembris. (Orig. mit h. Sig. im Archive des Stiftes s. Thomas Fasc. 38, n. 567.) 233. Circa 30. September. Anno dom. 1374 in capitulo generali post festum s. Jeronimi prouisum et ordinatum est, quod quicunque dominorum habens causam racionabilem concernentem ecclesiam propter metum et pericula corporis secundum declaracionem Capituli circa ecclesiam manere non posset, ubicumque manserit, gaudere debet suis porcionibus tamquam visitans missam et residens censeri. (Aus dem Codex E. I. 40 p. 15 im Olmützer Kapitelarchive.) 234. Johann, Bischof von Olmütz, fordert den Nicolaus von Aussee auf, den zwischen ihm und dem Olm. Kapitel bezüglich seiner Besitzungen in Fritzendorf, die nach dem Testamente des Bischofes Bruno zu vier Olm. Präbenden gehören, abgeschlossenen Kontrakt zu siegeln. Dt. Mürau, 1. Oktober 1374. Dei et apostolice sedis gracia Olomucensis episcopus Johannes sapienti viro Nicolao de Vssav fideli suo dilecto salutem in domino sempiternam . Informacione clarissima et adeo euidenti, ut nulla valeat tergiuersacione celari, rite comperimus vniuersa bona tua, que in Friczendorf tenes et usque in hanc diem tenuisse dinosceris, ad quatuor prebendas Olomu- censis ecclesie virtute testamenti felicissime memorie olim domini Brunonis Olomucensis ecclesie predecessoris nostri legittime pertinere, propter quod in contractum et ordinacionem factos inter honorabiles viros dominos Fridericum decanum, canonicos . . et capitulum Olomucensis ecclesie, carissimos fratres nostros ab vna et te parte ab alia deliberate con- sensimus et consentimus ex animo, prout in literis nostris et antedicti honorabilis nostri capituli videbis utique clarius et expressius contineri . Qua propter fidelitatem tuam hortamur in domino, tibique seriose precipimus et mandamus, quatenus contractum et ordinacionem huiusmodi sine contradiccione acceptes, firmes, promittas et consignes sigilli tui munimine, vt a sentenciis excommunicacionis, quas pro eodem negocio incurrisse dinosceris, absoluaris
Strana 249
249 continuo . Nam te in euentum, vbi presenti nostre iussioni et mandato parueris, ab omni homagio, fide et juramentis nobis prestitis absoluimus de presenti et absoluemus, si opus fuerit, denuo dum fueris in nostri presencia constitutus . Presencium sub appenso nostro maiori sigillo testimonio literarum . Datum in castro nostro Meraw Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quarto Dominica qua cantatur Salus populi. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Kapitelarchive.) 235. 10. Oktober 1374. Der Generalabt und das Generalkapitel des Prämonstratenser-Ordens bestätigen die Schenkung, welche der Abt Otto und der Conventuale Drslav in Bruck ihrem Kloster machte. (Vid. den Schlussabsatz in Nr. 228.) 236. Vergleich zwischen Friedrich von Aussee und dem Olm. Kapitel bezüglich der Pfründen in Fritzendorf. Dt. Kremsier, 18. Oktober 1374. Wir fridrich Techant, Tumherren vnd das Capitel czu Olomucz bekennen vnd tun kunt offenleich mit disen briewe allen den, die in sehen ader horen lesen . Das wir angesehen haben den getrewen fleizz Nikels von Aussaw, domite er vnsir kirchen gut czu friczendorf, das czu vir pfruden (sic) gewidemt ist, gebesert hat, vnd darumb mit wolbedachtem mute vnd mit ganczer wilkur vnsirs gemeynen Capitels haben wir ym sulche genade getan, als hernach geschriben stet. Also beschaidenlichen, das wir dem egenanten Nikel von Aussaw, seinem weibe, das er yecunt hat, vnd kunczen von der Warthe seinem swager alles dasselb gut in aller der mazze, als es gelegen ist, vnd als er dasselb gut innegehabt hat vncz auf diesem hewtigen tag, von sunderlichen gnaden vorlichen haben vnd vorleihen mit kraft dicz brieues czu iren lebentagen czu behalden vnd czbesiczen an alles hindernuzze, mit sulcher bescheidenhort (sic), wenn sie die egenanten alle dreie gesterben, das denne alles dasselb gut in den gewalt, nucz vnd gewer der vier Tumherren vnd der vier irer pfruden wider kumen sal an alles hindernuzze. Wer owch sache, das vs den egenanten dreien Nikel von Aussaw seinem weibe, das er iczunt hat vnd kunczen von der Warthen, seinem Swager, czwu personen sturben, vnd dasselb gut von vnsern gnaden vff den dritten vnd leczten queme, der sal gancze macht haben mit der gerade vnd varnder habe, die vff dem vorwerke czu friczendorf denne sein wirdet, czu tun in leben vnd in tode, wes er czurate wirdet. Owch tun wir yn die besunder gnade, das er der egenante Nikel von Aussaw vnd kuncze von der Warthe sein Swager czu iren leiben haben sullen alle herschaft, gerichte, roboten, vnd was redliche herschaft heizzet, vff den andern guten der egenanten 32
249 continuo . Nam te in euentum, vbi presenti nostre iussioni et mandato parueris, ab omni homagio, fide et juramentis nobis prestitis absoluimus de presenti et absoluemus, si opus fuerit, denuo dum fueris in nostri presencia constitutus . Presencium sub appenso nostro maiori sigillo testimonio literarum . Datum in castro nostro Meraw Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quarto Dominica qua cantatur Salus populi. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Kapitelarchive.) 235. 10. Oktober 1374. Der Generalabt und das Generalkapitel des Prämonstratenser-Ordens bestätigen die Schenkung, welche der Abt Otto und der Conventuale Drslav in Bruck ihrem Kloster machte. (Vid. den Schlussabsatz in Nr. 228.) 236. Vergleich zwischen Friedrich von Aussee und dem Olm. Kapitel bezüglich der Pfründen in Fritzendorf. Dt. Kremsier, 18. Oktober 1374. Wir fridrich Techant, Tumherren vnd das Capitel czu Olomucz bekennen vnd tun kunt offenleich mit disen briewe allen den, die in sehen ader horen lesen . Das wir angesehen haben den getrewen fleizz Nikels von Aussaw, domite er vnsir kirchen gut czu friczendorf, das czu vir pfruden (sic) gewidemt ist, gebesert hat, vnd darumb mit wolbedachtem mute vnd mit ganczer wilkur vnsirs gemeynen Capitels haben wir ym sulche genade getan, als hernach geschriben stet. Also beschaidenlichen, das wir dem egenanten Nikel von Aussaw, seinem weibe, das er yecunt hat, vnd kunczen von der Warthe seinem swager alles dasselb gut in aller der mazze, als es gelegen ist, vnd als er dasselb gut innegehabt hat vncz auf diesem hewtigen tag, von sunderlichen gnaden vorlichen haben vnd vorleihen mit kraft dicz brieues czu iren lebentagen czu behalden vnd czbesiczen an alles hindernuzze, mit sulcher bescheidenhort (sic), wenn sie die egenanten alle dreie gesterben, das denne alles dasselb gut in den gewalt, nucz vnd gewer der vier Tumherren vnd der vier irer pfruden wider kumen sal an alles hindernuzze. Wer owch sache, das vs den egenanten dreien Nikel von Aussaw seinem weibe, das er iczunt hat vnd kunczen von der Warthen, seinem Swager, czwu personen sturben, vnd dasselb gut von vnsern gnaden vff den dritten vnd leczten queme, der sal gancze macht haben mit der gerade vnd varnder habe, die vff dem vorwerke czu friczendorf denne sein wirdet, czu tun in leben vnd in tode, wes er czurate wirdet. Owch tun wir yn die besunder gnade, das er der egenante Nikel von Aussaw vnd kuncze von der Warthe sein Swager czu iren leiben haben sullen alle herschaft, gerichte, roboten, vnd was redliche herschaft heizzet, vff den andern guten der egenanten 32
Strana 250
250 vier pfrunden, die owch czu friczendorf gelegen sein, also bescheidenleichen, das sie die egenanten gut noch allen iren vormuegen getreulich fleizzichlich (sic) vorvridingen vnd beschirmen sullen, vnd beynamen, das sie den egenanten vir Tumherren ire ordenliche cinse alle iar vff gewonliche zinstage gen Olomucz vff irselbes abentewre gelten, beczalen vnd antwurtet (sic) sullen ganczlichen vnd an alles hindernuzze. Wer abe sache, das sulche gut der vir pfruden (sic), dorvff sie die egenante herschaft haben, vorturben oder gar. oder eins teiles vorterbet wurde von schawir, hagel, lantsterben, oder von ander gotes pflage (sic) von fewir vrlewgen, oder andern kuntlichen vngeluecken, also das derselbe cins gar oder eyns teiles nicht gevallen mochte, darczu sullen wir von dem capitel mit wissen der vir Tumherren vnser gewissen boten senden, vnd sullen denselben schaden eygent- lichen beschawen lazzen, vnd was denne desselben cinses kuntlichen nicht gevallen mochte. des sullent sie die egenanten Nikel von Aussaw vnd kuncze von der Warthe sein swager ledig vnd los sein, vnd dorumb nicht gemanet werden. Wer aber sache, das die selben lewte von irem vberigem twangsal, oder von iren sulden vorturben, also das sie gewonliche cinse nicht gegeben mochten, des sullen die vier Tumherren nicht engelden, vnd sullen yn dennoch die egenanten Nikel vnd Kuncze ire cinse genclich beczalen . Mit vrkund dicz brieues, der mit vnsirs capitels grostem insigel vorsigelt vnd bestetiget ist. Geben czu Chremsir noch Cristus geburt Drewczehenhundert iar dornoch in dem viervndsibenczigistem Jare. An Sand Lucas tage des heyligen Ewangelisten. (Aus der Bestätigungsurkunde des Bischofes Johann ddo. Chremsir a. d. 1374 in die ss. XI m. virginum — vid. Nr. 237 — im Olm. Kapitelarchive.) 237. Johann, Bischof von Olmütz, bestatiget den zwischen dem Olm. Kapitel und Nicolaus von Aussee bezüglich Fritzendorfs abgeschlossenen Vergleich. Dt. Kremsier, 21. Oktober 1374. In nomine domini amen. Dei et apostolice sedis gracia Olomucensis episcopus, sacre imperialis aule cancellarius, Johannes notumfacimus tenore presencium vniuersis . Quod licet olim inter honorabiles viros et dominos Fridericum decanum et capitulum Olomucensis ecclesie fratres nostros carissimos ex vna et Strenuum virum Nicolaum de Ausow parte ex alia super bonis, agris et possessionibus, que idem Nicolaus de Ausow tenuit et possedit in villa Friczendorf, quequidem bona, agros et possessiones ipsi decanus et capitulum ad quatuor prebendas ipsius ecclesie Olomucensis ex disposicione et testamento digne memorie olim domini Brunonis episcopi Olomucensis noscuntur pertinere, orta fuerit materia questionis. que aliquamdiu coram venerabili patre Donato, protunc abbate monasterii Scotorum in Wyenna ex delegacione sedis apostolice inter eosdem fuit agitata, tamen postremo ipse partes de nostris licencia consensu et voluntate ad concordiam reducte fuerunt, super qua literas mutuo fecerunt, dederunt et sibi hincinde tradiderunt, quas coram nobis exhibitas cum
250 vier pfrunden, die owch czu friczendorf gelegen sein, also bescheidenleichen, das sie die egenanten gut noch allen iren vormuegen getreulich fleizzichlich (sic) vorvridingen vnd beschirmen sullen, vnd beynamen, das sie den egenanten vir Tumherren ire ordenliche cinse alle iar vff gewonliche zinstage gen Olomucz vff irselbes abentewre gelten, beczalen vnd antwurtet (sic) sullen ganczlichen vnd an alles hindernuzze. Wer abe sache, das sulche gut der vir pfruden (sic), dorvff sie die egenante herschaft haben, vorturben oder gar. oder eins teiles vorterbet wurde von schawir, hagel, lantsterben, oder von ander gotes pflage (sic) von fewir vrlewgen, oder andern kuntlichen vngeluecken, also das derselbe cins gar oder eyns teiles nicht gevallen mochte, darczu sullen wir von dem capitel mit wissen der vir Tumherren vnser gewissen boten senden, vnd sullen denselben schaden eygent- lichen beschawen lazzen, vnd was denne desselben cinses kuntlichen nicht gevallen mochte. des sullent sie die egenanten Nikel von Aussaw vnd kuncze von der Warthe sein swager ledig vnd los sein, vnd dorumb nicht gemanet werden. Wer aber sache, das die selben lewte von irem vberigem twangsal, oder von iren sulden vorturben, also das sie gewonliche cinse nicht gegeben mochten, des sullen die vier Tumherren nicht engelden, vnd sullen yn dennoch die egenanten Nikel vnd Kuncze ire cinse genclich beczalen . Mit vrkund dicz brieues, der mit vnsirs capitels grostem insigel vorsigelt vnd bestetiget ist. Geben czu Chremsir noch Cristus geburt Drewczehenhundert iar dornoch in dem viervndsibenczigistem Jare. An Sand Lucas tage des heyligen Ewangelisten. (Aus der Bestätigungsurkunde des Bischofes Johann ddo. Chremsir a. d. 1374 in die ss. XI m. virginum — vid. Nr. 237 — im Olm. Kapitelarchive.) 237. Johann, Bischof von Olmütz, bestatiget den zwischen dem Olm. Kapitel und Nicolaus von Aussee bezüglich Fritzendorfs abgeschlossenen Vergleich. Dt. Kremsier, 21. Oktober 1374. In nomine domini amen. Dei et apostolice sedis gracia Olomucensis episcopus, sacre imperialis aule cancellarius, Johannes notumfacimus tenore presencium vniuersis . Quod licet olim inter honorabiles viros et dominos Fridericum decanum et capitulum Olomucensis ecclesie fratres nostros carissimos ex vna et Strenuum virum Nicolaum de Ausow parte ex alia super bonis, agris et possessionibus, que idem Nicolaus de Ausow tenuit et possedit in villa Friczendorf, quequidem bona, agros et possessiones ipsi decanus et capitulum ad quatuor prebendas ipsius ecclesie Olomucensis ex disposicione et testamento digne memorie olim domini Brunonis episcopi Olomucensis noscuntur pertinere, orta fuerit materia questionis. que aliquamdiu coram venerabili patre Donato, protunc abbate monasterii Scotorum in Wyenna ex delegacione sedis apostolice inter eosdem fuit agitata, tamen postremo ipse partes de nostris licencia consensu et voluntate ad concordiam reducte fuerunt, super qua literas mutuo fecerunt, dederunt et sibi hincinde tradiderunt, quas coram nobis exhibitas cum
Strana 251
251 debita diligencia pecierunt auctoritate ordinaria confirmari . Quarum tenores secuntur per omnia in hec verba : Wir Fridrich Techant etc. Geben czu Chremsir noch Cristus geburt Drewczehenhundert iar dornoch in dem viervndsibenczigistem Jar an Sand Lucas tage . (Vid. Nr. 236). — Nos itaque episcopus et cancellarius predictus attendentes, quod predicti Fridricus decanus et capitulum Olomucense cum dicto Nicolao concordiam iniuerunt videlicet, quod ipsi Nicolaus et vxor sua in ipsa nostra ecclesia Olomucensi, postquam de presenti seculo migrauerint, ecclesiasticam debeant habere sepulturam et canonici, dictarum quatuor prebendarum possessores, qui pro tempore fuerint, eidem capitulo nostro pro anniuersario eiusdem Nicolai vnam marcam et pro anniuersario sue conthoralis similiter vnam marcam, eciam si distinctis uel vna die decederent, debeant annis singulis sine difficultate qualibet ad offertoria presentare, et eciam inter nos et predictos canonicos et capitulum talis ordinacio intercesserit, quod ipsi nullis vnquam temporibus bona seu vasallatus ecclesie Olomucensis occasione supradictarum quatuor prebendarum impetere, vsurpare seu vendicare debeant, quouis titulo siue modo, exceptis agris bonis et possessionibus, que tenet Marschico de Katherindorf in eadem villa Friczendorf, super quibus inter eundem Marschiconem et dictos decanum et capitulum nondum concordia interuenit, ad instantem peticionem dictorum domi- norum decani et capituli et ipsius Nicolai dicti ordinacionem, disposicionem et concordiam ac omnia et singula in dictis literis comprehensa et in presentibus expressata, grata et rata habentes, ea in omnibus et singulis punctis et articulis suis laudamus, approbamus, ratificamus et auctoritate ordinaria in hiis scriptis confirmamus presencium sub appenso nostro sigillo maiori testimonio literarum . Datum Chremsir Anno domini Millesimo Trecentesimo Septua- gesimo quarto in die sanctorum vndecim milium virginum. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Kapitelarchive.) 238. Ješko von Horka bekennt, dem Markgrafen Johann dreissig Mark schuldig zu sein. Dt. Brünn, 7. Dezember 1374. Ego Jesco dictus de Horka recognosco tenore presencium vniuersis . Quod sere- nissimus princeps et dominus, dominus Johannes, marchio Morauie, dominus meus genero- sissimus, michi triginta marcas grossorum Pragensium, Morauici pagamenti, generosissime mutuauit, quas ab eodem domino . . marchione suscepi pecunia in parata . Et promitto bona mea fide, sine fraude, vna meis cum heredibus, prefato domino marchioni, aut eo non exstante, illustri principi domino Jodoco, suo primogenito filio et heredibus ac successoribus eorum prompte, fideliter, et sedule deseruire, quamdiu predictas triginta marcas grossorum et numeri predictorum prefatis dominis meis ego aut heredes mei non soluerimus pecunia in parata . Cum autem easdem pecunias predictis dominis meis persoluero, aut heredes mei post me soluerint, tunc a prefato seruicio, predictis dominis faciendo, vna cum heredibus meis penitus liber ero . Nos quoque Philippus de Sosnik et Zawisschius de Pieseczne 32*
251 debita diligencia pecierunt auctoritate ordinaria confirmari . Quarum tenores secuntur per omnia in hec verba : Wir Fridrich Techant etc. Geben czu Chremsir noch Cristus geburt Drewczehenhundert iar dornoch in dem viervndsibenczigistem Jar an Sand Lucas tage . (Vid. Nr. 236). — Nos itaque episcopus et cancellarius predictus attendentes, quod predicti Fridricus decanus et capitulum Olomucense cum dicto Nicolao concordiam iniuerunt videlicet, quod ipsi Nicolaus et vxor sua in ipsa nostra ecclesia Olomucensi, postquam de presenti seculo migrauerint, ecclesiasticam debeant habere sepulturam et canonici, dictarum quatuor prebendarum possessores, qui pro tempore fuerint, eidem capitulo nostro pro anniuersario eiusdem Nicolai vnam marcam et pro anniuersario sue conthoralis similiter vnam marcam, eciam si distinctis uel vna die decederent, debeant annis singulis sine difficultate qualibet ad offertoria presentare, et eciam inter nos et predictos canonicos et capitulum talis ordinacio intercesserit, quod ipsi nullis vnquam temporibus bona seu vasallatus ecclesie Olomucensis occasione supradictarum quatuor prebendarum impetere, vsurpare seu vendicare debeant, quouis titulo siue modo, exceptis agris bonis et possessionibus, que tenet Marschico de Katherindorf in eadem villa Friczendorf, super quibus inter eundem Marschiconem et dictos decanum et capitulum nondum concordia interuenit, ad instantem peticionem dictorum domi- norum decani et capituli et ipsius Nicolai dicti ordinacionem, disposicionem et concordiam ac omnia et singula in dictis literis comprehensa et in presentibus expressata, grata et rata habentes, ea in omnibus et singulis punctis et articulis suis laudamus, approbamus, ratificamus et auctoritate ordinaria in hiis scriptis confirmamus presencium sub appenso nostro sigillo maiori testimonio literarum . Datum Chremsir Anno domini Millesimo Trecentesimo Septua- gesimo quarto in die sanctorum vndecim milium virginum. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Kapitelarchive.) 238. Ješko von Horka bekennt, dem Markgrafen Johann dreissig Mark schuldig zu sein. Dt. Brünn, 7. Dezember 1374. Ego Jesco dictus de Horka recognosco tenore presencium vniuersis . Quod sere- nissimus princeps et dominus, dominus Johannes, marchio Morauie, dominus meus genero- sissimus, michi triginta marcas grossorum Pragensium, Morauici pagamenti, generosissime mutuauit, quas ab eodem domino . . marchione suscepi pecunia in parata . Et promitto bona mea fide, sine fraude, vna meis cum heredibus, prefato domino marchioni, aut eo non exstante, illustri principi domino Jodoco, suo primogenito filio et heredibus ac successoribus eorum prompte, fideliter, et sedule deseruire, quamdiu predictas triginta marcas grossorum et numeri predictorum prefatis dominis meis ego aut heredes mei non soluerimus pecunia in parata . Cum autem easdem pecunias predictis dominis meis persoluero, aut heredes mei post me soluerint, tunc a prefato seruicio, predictis dominis faciendo, vna cum heredibus meis penitus liber ero . Nos quoque Philippus de Sosnik et Zawisschius de Pieseczne 32*
Strana 252
252 promittimus bona nostra fide, sine dolo, manu coniuncta insolidum, cum et pro dicto Jescone et suis heredibus, prefatis dominis pro iam dictis triginta marcis grossorum, tamquam eorum legittimi fideiussores, ita, quod si prefatus Jesco decesserit pecunia non soluta, et prefati domini pecunias huiusmodi habere voluerint, tunc easdem sine dilacione qualibet prefatis dominis debebimus et tenebimur prompta pecunia experide, ac soluere totaliter et ad plenum . In cuius rei testimonium sigilla nostra nos omnes prescripti presentibus literis duximus appendenda . Scriptum Brunne feria quinta in crastino sancti Nicolai, anno domini Mille- simo Trecentesimo Septuagesimo quarto. (Orig. Perg. 3. h. Sig. im ständischen Archive inter Miscell. n. 91.) 239. Papst Gregor XI. ernennt den Dechant von st. Apollinaris in Prag zum Collector der päpstlichen Taxen in Böhmen. Dt. Avignon, 14. Dezember 1374. Gregorius episcopus seruus seruorum dei dilecto filio Johanni, decano ecclesie sancti Appollinaris Pragensis, apostolice sedis nuncio, salutem et apostolicam benediccionem. Cum te nuper fructuum et prouentuum camere apostolice in ciuitate et diocesi ac prouincia Pragensi debitorum collectorem duximus deputandum ac pro necessitatibus nobis et Romane ecclesie incumbentibus primam anuatam fructuum reddituum et prouentuum omnium et singulorum canonicatuum et prebendarum necnon prioratuum, dignitatum, personatuum, officiorum paro- chialium ecclesiarum et aliorum beneficiorum ecclesiasticorum secularium et regularium taxatorum et non taxatorum parcium earundem, que expectantes auctoritatem literarum acceptarunt uel inantea acceptabunt et de quibus eis prouidebitur usque ad certum tempus duximus reseruandam, nos de circumspeccione tua plurimum in domino confidentes recipiendi nomine dicte camere de huiusmodi canonicatibus et prebendis ac prioratibus, dignitatibus, personatibus, officiis, parochiis, ecclesiis et aliis beneficiis ecclesiasticis, de quibus prima anuata eidem camere debetur, si taxata fuerint, taxam huiusmodi uel eius residuum, prout tibi uidebitur, et de non taxatis medietatem fructuum, reddituum et prouentuum eorumdem eidem circumspeccioni tue auctoritate apostolica tenore presencium concedimus potestatem. Datum Auinione XIX kalendas Januarii Pontificatus nostri anno quarto. (Aus einem Notariatsinstrumente ddo. 21. März 1387 im Olm. Kapitelarchive.) 240. Herard von Střítež empfangt vom Markgrafen Johann gewisse Güter zu Lehen. Dt. Brünn, 20. Dezember 1374. Ego Herardus de Trzietez recognosco tenore presencium vniuersis. Quod in recom- pensam fidelium seruiciorum per me serenissimo principi et domino, domino Johanni marchioni
252 promittimus bona nostra fide, sine dolo, manu coniuncta insolidum, cum et pro dicto Jescone et suis heredibus, prefatis dominis pro iam dictis triginta marcis grossorum, tamquam eorum legittimi fideiussores, ita, quod si prefatus Jesco decesserit pecunia non soluta, et prefati domini pecunias huiusmodi habere voluerint, tunc easdem sine dilacione qualibet prefatis dominis debebimus et tenebimur prompta pecunia experide, ac soluere totaliter et ad plenum . In cuius rei testimonium sigilla nostra nos omnes prescripti presentibus literis duximus appendenda . Scriptum Brunne feria quinta in crastino sancti Nicolai, anno domini Mille- simo Trecentesimo Septuagesimo quarto. (Orig. Perg. 3. h. Sig. im ständischen Archive inter Miscell. n. 91.) 239. Papst Gregor XI. ernennt den Dechant von st. Apollinaris in Prag zum Collector der päpstlichen Taxen in Böhmen. Dt. Avignon, 14. Dezember 1374. Gregorius episcopus seruus seruorum dei dilecto filio Johanni, decano ecclesie sancti Appollinaris Pragensis, apostolice sedis nuncio, salutem et apostolicam benediccionem. Cum te nuper fructuum et prouentuum camere apostolice in ciuitate et diocesi ac prouincia Pragensi debitorum collectorem duximus deputandum ac pro necessitatibus nobis et Romane ecclesie incumbentibus primam anuatam fructuum reddituum et prouentuum omnium et singulorum canonicatuum et prebendarum necnon prioratuum, dignitatum, personatuum, officiorum paro- chialium ecclesiarum et aliorum beneficiorum ecclesiasticorum secularium et regularium taxatorum et non taxatorum parcium earundem, que expectantes auctoritatem literarum acceptarunt uel inantea acceptabunt et de quibus eis prouidebitur usque ad certum tempus duximus reseruandam, nos de circumspeccione tua plurimum in domino confidentes recipiendi nomine dicte camere de huiusmodi canonicatibus et prebendis ac prioratibus, dignitatibus, personatibus, officiis, parochiis, ecclesiis et aliis beneficiis ecclesiasticis, de quibus prima anuata eidem camere debetur, si taxata fuerint, taxam huiusmodi uel eius residuum, prout tibi uidebitur, et de non taxatis medietatem fructuum, reddituum et prouentuum eorumdem eidem circumspeccioni tue auctoritate apostolica tenore presencium concedimus potestatem. Datum Auinione XIX kalendas Januarii Pontificatus nostri anno quarto. (Aus einem Notariatsinstrumente ddo. 21. März 1387 im Olm. Kapitelarchive.) 240. Herard von Střítež empfangt vom Markgrafen Johann gewisse Güter zu Lehen. Dt. Brünn, 20. Dezember 1374. Ego Herardus de Trzietez recognosco tenore presencium vniuersis. Quod in recom- pensam fidelium seruiciorum per me serenissimo principi et domino, domino Johanni marchioni
Strana 253
253 Morauie domino meo generosissimo exhibitorum et adhuc exhibendorum fideliter in futurum, ab eodem domino marchione bona sua in Drahonowicz, per obitum Jesconis Ochozca ad ipsum deuoluta, pro me et meis heredibus masculini sexus verum in feudum suscepi habenda, tenenda, vtifruenda et cum omnibus eorum pertinenciis, juribus, vtilitatibus, dominio, pro- uentibus et vniuersis obuencionibus per me et meos predictos heredes jure feudi successiuis in antea temporibus possidenda. Promittens bona mea fide, sine dolo, meo et heredum meorum predictorum nomine, prefato domino marchioni, heredibus et successoribus suis marchionibus Morauie de prefatis bonis et eorum pertinenciis vniuersis, omni bona fide, seruitute debita et fidelitate sincera seruire, obedire, intendere, obsequi fideliter et parere, prout veri feudales suis veris naturalibus et legittimis dominis seruiunt, obediunt, intendere obsecuntur fideliter et parent, bonum eorum prosequendo vbique et malum precauendo in omni loco, publice et occulte. In cuius rei testimonium sigillum meum et ad mee peticionis instanciam strenuorum virorum dominorum Petri Hecht de Rossicz, Vnconis de Magietin, Przibiconis dicti Czas de Czrnyn et discreti viri Wenceslai de Radieczow, prefati domini marchionis feudalium sigilla presentibus sunt appensa. Datum Brunne, Anno domini Millesimo, Trecente- simo, Septuagesimo quarto in vigilia sancti Thome Apostoli. (Orig. Perg. 5 h. Sig. im ständischen Archive n. 94 inter Miscell.) 241. Schiedsspruch, dass der Iglauer Stadtpfarrer das Recht habe, den Rector der Schulen in Iglau zu präsentiren. Dt. 5. Jänner 1375 s. l. Nos Jacobus, canonicus regularis cenobii Syloensis, ordinis Premonstratensis, plebanus Iglauie sancti Jacobi ecclesie tenore presencium recognoscimus vniuersis, nos cum discretis viris ac famosis Johanne de Pylgreins judice, Myxone Vogel protunc Magistro ciuium, Andrea Fegpank, Nicolao Kleynsmid, Frenczlino Schonmelczer, Heynlino Vilgeb, Nicolao Kaschow, Michaele Woschenpancel, Fridlino Kutler, Kunczelino Plumler, Cunczone Herl. Nicolao Payir, Alberto Mokko ciuibus ciuitatis Iglawie juratis totaque communitate ibidem pro litigacione scole dicte ciuitatis integraliter esse concordatos, videlicet, quod Nicolaus notarius predicte ciuitatis ac rector scolarum ibidem supradictas scolas regere et habere debet, tamdiu sibi Nicolao notario placebit nobis plebano non inpediente nec contradicente. Debet eciam dictus Nicolaus notarius nobis plebano omnia jura in ecclesia nostra facere. sicut antecessores sui plebanis antecessoribus nostris fecerunt, fideliter, beniuole et complete. pro quibus laboribus nos plebanus sepedictus ipsi Nicolao notario satisfacere debemus veluti antecessores nostri rectoribus scolarum prius facere consueuerunt . Postquam autem dicta scola ad primum vacauerit, tunc nos Jacobus plebanus aut nostri successores alium rectorem videlicet ydoneum morigeratum ac discretum et fidedignum ad predictas scolas de consilio ciuium debemus locare . Et quandocunque notabilis causa dicto rectori ingrueret et aliqua culpa sibi manifeste ascriberetur, sic quod licite esset amouendus, tunc iterum nos Jacobus
253 Morauie domino meo generosissimo exhibitorum et adhuc exhibendorum fideliter in futurum, ab eodem domino marchione bona sua in Drahonowicz, per obitum Jesconis Ochozca ad ipsum deuoluta, pro me et meis heredibus masculini sexus verum in feudum suscepi habenda, tenenda, vtifruenda et cum omnibus eorum pertinenciis, juribus, vtilitatibus, dominio, pro- uentibus et vniuersis obuencionibus per me et meos predictos heredes jure feudi successiuis in antea temporibus possidenda. Promittens bona mea fide, sine dolo, meo et heredum meorum predictorum nomine, prefato domino marchioni, heredibus et successoribus suis marchionibus Morauie de prefatis bonis et eorum pertinenciis vniuersis, omni bona fide, seruitute debita et fidelitate sincera seruire, obedire, intendere, obsequi fideliter et parere, prout veri feudales suis veris naturalibus et legittimis dominis seruiunt, obediunt, intendere obsecuntur fideliter et parent, bonum eorum prosequendo vbique et malum precauendo in omni loco, publice et occulte. In cuius rei testimonium sigillum meum et ad mee peticionis instanciam strenuorum virorum dominorum Petri Hecht de Rossicz, Vnconis de Magietin, Przibiconis dicti Czas de Czrnyn et discreti viri Wenceslai de Radieczow, prefati domini marchionis feudalium sigilla presentibus sunt appensa. Datum Brunne, Anno domini Millesimo, Trecente- simo, Septuagesimo quarto in vigilia sancti Thome Apostoli. (Orig. Perg. 5 h. Sig. im ständischen Archive n. 94 inter Miscell.) 241. Schiedsspruch, dass der Iglauer Stadtpfarrer das Recht habe, den Rector der Schulen in Iglau zu präsentiren. Dt. 5. Jänner 1375 s. l. Nos Jacobus, canonicus regularis cenobii Syloensis, ordinis Premonstratensis, plebanus Iglauie sancti Jacobi ecclesie tenore presencium recognoscimus vniuersis, nos cum discretis viris ac famosis Johanne de Pylgreins judice, Myxone Vogel protunc Magistro ciuium, Andrea Fegpank, Nicolao Kleynsmid, Frenczlino Schonmelczer, Heynlino Vilgeb, Nicolao Kaschow, Michaele Woschenpancel, Fridlino Kutler, Kunczelino Plumler, Cunczone Herl. Nicolao Payir, Alberto Mokko ciuibus ciuitatis Iglawie juratis totaque communitate ibidem pro litigacione scole dicte ciuitatis integraliter esse concordatos, videlicet, quod Nicolaus notarius predicte ciuitatis ac rector scolarum ibidem supradictas scolas regere et habere debet, tamdiu sibi Nicolao notario placebit nobis plebano non inpediente nec contradicente. Debet eciam dictus Nicolaus notarius nobis plebano omnia jura in ecclesia nostra facere. sicut antecessores sui plebanis antecessoribus nostris fecerunt, fideliter, beniuole et complete. pro quibus laboribus nos plebanus sepedictus ipsi Nicolao notario satisfacere debemus veluti antecessores nostri rectoribus scolarum prius facere consueuerunt . Postquam autem dicta scola ad primum vacauerit, tunc nos Jacobus plebanus aut nostri successores alium rectorem videlicet ydoneum morigeratum ac discretum et fidedignum ad predictas scolas de consilio ciuium debemus locare . Et quandocunque notabilis causa dicto rectori ingrueret et aliqua culpa sibi manifeste ascriberetur, sic quod licite esset amouendus, tunc iterum nos Jacobus
Strana 254
254 plebanus aut nostri successores alium rectorem de consilio ciuium bonum et fidedignum ad predictas scolas debemus presentare et primum amouere, et sic deinceps supradictam presentacionem nos Jacobus plebanus et nostri successores perpetuis temporibus debemus et debent obtinere nullo reclamante. Testes vero huius composicionis ac arbitri veri sunt honorabiles viri videlicet venerabilis dominus .. abbas Sabrdowiensis et dominus Peregrinus dictus Pysch, plebanus in Luca et Johannes Vogel et Haymannus nostri conciues, quibus dictum arbitrium ex vtraque parte commisimus, qui dictum arbitrium sub pena triginta marcarum Morauici pagamenti parti violanti soluendarum vallauerunt . In cuius rei testimonium et robur obtinendum sigillum nostrum, quod (sic) ad presens vtimur, de certa nostra sciencia pre- sentibus est appensum . Datum in vigilia Epyphanie domini Anno natiuitatis eiusdem Millesimo Trecentesimo Septuagesimo Quinto. (Orig. Perg. h. Sig. im Iglauer Stadtarchive.) 242. Beneš von Kravář errichtet ein Anniversarium bei der Olmützer Kathedralkirche und bei allen Klosterkirchen in Olmütz. Dt. 18. Janner 1375 s. l. In nomine domini Amen. Quia superne prouidencie caritas inmensa hominem ad hoc condidit, vt per bonorum operum fructum suo creatori obtemperans superni regni coheres fieri mereatur, idcirco ego Benessius de Crawar, dominus in Chrumpnaw, Romanorum et Bohemie regis tunc temporis camere magister, desiderans ad eiusdem regni, in quo iusti letantur, consorcium peruenire, sana deliberacione prehabita, vigens racionis et corporis sospitate de bonis mihi a deo collatis ad ipsius honorem pro mea et conthoralis mee domine Angnethis et liberorum meorum parentumque meorum Drslai et Elizabeth ac Johannis de Crawar patrui mei, Clare coniugis sue, Heynrici filii eorundem pie recordacionis et Wokonis aui mei, necnon Ofcze de Lippa sororis mee karissime et generaliter omnium, quorum bona iuste uel iniuste in meum et predecessorum meorum vsum venerunt, animarum salute, quatuor sexagenas grossorum pragensium denariorum perpetui census annui in villa Surowicz in tribus laneis, quos nunc possident layci videlicet Petrus Vrhaner vnum laneum, Petrl Swarcz medium laneum, Petrus Laczer medium laneum, Nicolaus Textor medium laneum et Petrus paruus medium laneum, per cultores eorundum lanenorum, qui nunc sunt et erunt inperpetuum, in binis terminis, videlicet per medium in festo sancti Georgii et per medium in festo sancti Galli annue persolvendas, eosdemque laneos et eorum cultores predictos lego dono et nunc trado cum omni jurisdiccione vtilitate et jure in ecclesiam kathedralem Olomuczensem, quibus eosdem laneos et eorum cultores libere possedi, hoc jus totum iam transfero in capitolum et ecclesiam memoratam . Ita tamen, quod supradictarum animarum memoria tali die, videlicet feria quarta quatuortemporum post diem cinerum proxima cum sollempni officio defunctorum in prefata Olomuczensi ecclesia, vt ibi consuetum est, et in subscriptis monasteriis perpetue celebretur, qua die, statuo et volo, singulis monasteriis in Olomuncz nunc constitutis videlicet
254 plebanus aut nostri successores alium rectorem de consilio ciuium bonum et fidedignum ad predictas scolas debemus presentare et primum amouere, et sic deinceps supradictam presentacionem nos Jacobus plebanus et nostri successores perpetuis temporibus debemus et debent obtinere nullo reclamante. Testes vero huius composicionis ac arbitri veri sunt honorabiles viri videlicet venerabilis dominus .. abbas Sabrdowiensis et dominus Peregrinus dictus Pysch, plebanus in Luca et Johannes Vogel et Haymannus nostri conciues, quibus dictum arbitrium ex vtraque parte commisimus, qui dictum arbitrium sub pena triginta marcarum Morauici pagamenti parti violanti soluendarum vallauerunt . In cuius rei testimonium et robur obtinendum sigillum nostrum, quod (sic) ad presens vtimur, de certa nostra sciencia pre- sentibus est appensum . Datum in vigilia Epyphanie domini Anno natiuitatis eiusdem Millesimo Trecentesimo Septuagesimo Quinto. (Orig. Perg. h. Sig. im Iglauer Stadtarchive.) 242. Beneš von Kravář errichtet ein Anniversarium bei der Olmützer Kathedralkirche und bei allen Klosterkirchen in Olmütz. Dt. 18. Janner 1375 s. l. In nomine domini Amen. Quia superne prouidencie caritas inmensa hominem ad hoc condidit, vt per bonorum operum fructum suo creatori obtemperans superni regni coheres fieri mereatur, idcirco ego Benessius de Crawar, dominus in Chrumpnaw, Romanorum et Bohemie regis tunc temporis camere magister, desiderans ad eiusdem regni, in quo iusti letantur, consorcium peruenire, sana deliberacione prehabita, vigens racionis et corporis sospitate de bonis mihi a deo collatis ad ipsius honorem pro mea et conthoralis mee domine Angnethis et liberorum meorum parentumque meorum Drslai et Elizabeth ac Johannis de Crawar patrui mei, Clare coniugis sue, Heynrici filii eorundem pie recordacionis et Wokonis aui mei, necnon Ofcze de Lippa sororis mee karissime et generaliter omnium, quorum bona iuste uel iniuste in meum et predecessorum meorum vsum venerunt, animarum salute, quatuor sexagenas grossorum pragensium denariorum perpetui census annui in villa Surowicz in tribus laneis, quos nunc possident layci videlicet Petrus Vrhaner vnum laneum, Petrl Swarcz medium laneum, Petrus Laczer medium laneum, Nicolaus Textor medium laneum et Petrus paruus medium laneum, per cultores eorundum lanenorum, qui nunc sunt et erunt inperpetuum, in binis terminis, videlicet per medium in festo sancti Georgii et per medium in festo sancti Galli annue persolvendas, eosdemque laneos et eorum cultores predictos lego dono et nunc trado cum omni jurisdiccione vtilitate et jure in ecclesiam kathedralem Olomuczensem, quibus eosdem laneos et eorum cultores libere possedi, hoc jus totum iam transfero in capitolum et ecclesiam memoratam . Ita tamen, quod supradictarum animarum memoria tali die, videlicet feria quarta quatuortemporum post diem cinerum proxima cum sollempni officio defunctorum in prefata Olomuczensi ecclesia, vt ibi consuetum est, et in subscriptis monasteriis perpetue celebretur, qua die, statuo et volo, singulis monasteriis in Olomuncz nunc constitutis videlicet
Strana 255
255 ad sanctum Michahelem, ad sanctum Francziscum, ad sanctum Jacobum, ad sanctam Katharinam, ad sanctam Claram, cuilibet monasteriorum vnum fertonem videlicet XV grossos predictorum grossorum erogari . Et si aliqui ex claustralibus prenotatis notabiliter et probabiliter in peragendis huiusmodi exequiarum seruiciis negligentes reperti fuerint, quod extunc distributor pecuniarum kathedralis ecclesie pro illo tantum anno IIII° grossos de pecuniis eiusdem (sic) dandis pro se seruare teneatur et residuas pecunias pro elemosina pauperum apparente et publice distribuere tenebitur et debebit . Dispono eciam et ordino, quod prenotate persone tam fratres quam moniales in suis claustris de sero supradicte commemoracionis vigilias defunctorum nouem leccionum et sequenti die missam defunctorum cantare debeant cum pulsu solito et decenti . Item capellano hospitalis pro missa defunctorum, quam eo die legere debebit, vnus grossus, inter pauperes eiusdem hospitalis nouem grossi et inter alios pauperes wlgares sedentes ad elemosinas sex grossi . Preterea volo et ordino, quod distributor pecuniarum kathedralis ecclesie, qui pro tempore fuerit, IIII°r grossos seruet pro se singulis annis ac in suos vsus conuertat, vt eo diligencius, sollicitus et attencius supradictas pecunias claustris et pauperibus diuidere debeat, claustra iam dicta sollicitando frequencius exequias prenotatas absque omni negligencia ut exequantur . Item ad sanctum Petrum VI grossos et ad beatam virginem VI grossos, quorum medietas plebanis pro offertorio et medietas vicariis et campanatoribus pro vigiliis tribuatur . Item prebendariis kathedralis ecclesie pro vigiliis et psalterio unum fertonem . Adhuc manent due sexagene minus duobus grossis . Ex hiis cuilibet presbitero ecclesie predicte ascripto eodem die missam celebranti vnus grossus, residuum vero prefati census inter prelatos, canonicos et vicarios more solito dividatur . Preterea dispono et ordino, cum ego memoratus Benessius viam vniuerse carnis subintrauero dei nutu, vt predicte commemoracionis exsequie eo die et non alio, quo decessero, in ecclesia prefata et in monasteriis, ut predictum est, perpetue solempniter celebrentur . Et si, quod absit, aliquis defectus in predicto censu contigerit, quod in toto uel in parte integraliter haberi non possit, extunc personis et locis supradictis pars pro rata subtrahatur . Proteccionem vero et tuicionem predictorum laneorum michi et heredibus meis volo reseruare . Vt huius mei prefati census auctore cunctorum cooperante annui donacio perpetue durauerit nec per aliquem heredem seu successorem meum tempore succedente fuerit reuocata, antiquam literam datam per me ratifico innouo et confirmo sigilli mei, filiorum meorum Benessii et Johannis et nobilium dominorum Laczkonis de Crawar fratris mei, Hinczonis de Lippa supremi regni Boemie Mareschalkeci, Petri de Crawar alias de Plumpnaw, Stiborii de Czimburk munimine roboratam harum testimonio littararum . Datum anno domini M° Trecentesimo Septuagesimo quinto in die sacte Priscze virginis gloriose. (Orig. Perg. 7 h. Sig., wovon das 4. des Lacek von Krawář und das 7. des Ctibor von Cimburk fehlen, im Olm. Kapitelarchive. Das Sig. des Beneš von Krawář, des Ausstellers und des Hynek von Lipa ist in rothem Wachse.)
255 ad sanctum Michahelem, ad sanctum Francziscum, ad sanctum Jacobum, ad sanctam Katharinam, ad sanctam Claram, cuilibet monasteriorum vnum fertonem videlicet XV grossos predictorum grossorum erogari . Et si aliqui ex claustralibus prenotatis notabiliter et probabiliter in peragendis huiusmodi exequiarum seruiciis negligentes reperti fuerint, quod extunc distributor pecuniarum kathedralis ecclesie pro illo tantum anno IIII° grossos de pecuniis eiusdem (sic) dandis pro se seruare teneatur et residuas pecunias pro elemosina pauperum apparente et publice distribuere tenebitur et debebit . Dispono eciam et ordino, quod prenotate persone tam fratres quam moniales in suis claustris de sero supradicte commemoracionis vigilias defunctorum nouem leccionum et sequenti die missam defunctorum cantare debeant cum pulsu solito et decenti . Item capellano hospitalis pro missa defunctorum, quam eo die legere debebit, vnus grossus, inter pauperes eiusdem hospitalis nouem grossi et inter alios pauperes wlgares sedentes ad elemosinas sex grossi . Preterea volo et ordino, quod distributor pecuniarum kathedralis ecclesie, qui pro tempore fuerit, IIII°r grossos seruet pro se singulis annis ac in suos vsus conuertat, vt eo diligencius, sollicitus et attencius supradictas pecunias claustris et pauperibus diuidere debeat, claustra iam dicta sollicitando frequencius exequias prenotatas absque omni negligencia ut exequantur . Item ad sanctum Petrum VI grossos et ad beatam virginem VI grossos, quorum medietas plebanis pro offertorio et medietas vicariis et campanatoribus pro vigiliis tribuatur . Item prebendariis kathedralis ecclesie pro vigiliis et psalterio unum fertonem . Adhuc manent due sexagene minus duobus grossis . Ex hiis cuilibet presbitero ecclesie predicte ascripto eodem die missam celebranti vnus grossus, residuum vero prefati census inter prelatos, canonicos et vicarios more solito dividatur . Preterea dispono et ordino, cum ego memoratus Benessius viam vniuerse carnis subintrauero dei nutu, vt predicte commemoracionis exsequie eo die et non alio, quo decessero, in ecclesia prefata et in monasteriis, ut predictum est, perpetue solempniter celebrentur . Et si, quod absit, aliquis defectus in predicto censu contigerit, quod in toto uel in parte integraliter haberi non possit, extunc personis et locis supradictis pars pro rata subtrahatur . Proteccionem vero et tuicionem predictorum laneorum michi et heredibus meis volo reseruare . Vt huius mei prefati census auctore cunctorum cooperante annui donacio perpetue durauerit nec per aliquem heredem seu successorem meum tempore succedente fuerit reuocata, antiquam literam datam per me ratifico innouo et confirmo sigilli mei, filiorum meorum Benessii et Johannis et nobilium dominorum Laczkonis de Crawar fratris mei, Hinczonis de Lippa supremi regni Boemie Mareschalkeci, Petri de Crawar alias de Plumpnaw, Stiborii de Czimburk munimine roboratam harum testimonio littararum . Datum anno domini M° Trecentesimo Septuagesimo quinto in die sacte Priscze virginis gloriose. (Orig. Perg. 7 h. Sig., wovon das 4. des Lacek von Krawář und das 7. des Ctibor von Cimburk fehlen, im Olm. Kapitelarchive. Das Sig. des Beneš von Krawář, des Ausstellers und des Hynek von Lipa ist in rothem Wachse.)
Strana 256
256 243. K. Karl IV. gestattet den Znaimer Bürgern, die in ihren Weingärten gewachsenen Weine nach Böhmen etc. zu verfuhren. Dt. Prag, 28. Jänner 1375. Wir Karl von gots genaden Romischer Keiser zu allen czeiten Merer des Reichs vnd Kunig zu Behem bekennen vnd tun kunt offenlich mit disem briue allen den, die yn sehent oder horent lesen . Daz wir von sunderlichen gnaden, mit wolbedachtem mute vnd rechter wissen gegunst haben vnd gunnen mit krafft dicz briues den Burgern zu Znoym vnd ir iclichem, vnsern liben getrewen, daz sie alle ire weine, die yn selber wachsen vff iren eigenen weingarten, furen mügen vngehindert in alle stete merkte vnd dörfer des kunigreichs zu Beheim, der Marken zu Brandemburg vnd zu Lusicz vnd anderswo in alle lande zu vorkauffen . Vnd welche Burger derselben stete markte vnd dörfer die weine wider sie kauffen, die mügen vnd sullen sie vngehindert in den egenanten steten merkten vnd dorfern schenken vnd domit iren nucz schaffen, so sie beste mügen, on alleine in die Stat zu Prage, dorein sie sulche Weine nich füren sullen. Dorumb gebieten wir allen fursten, grauen, freien, edeln, rittern, knechten, hawptleuten, amptlewten, vogten, camerern, vntercamerern, richtern vnd perkmeistern der weingerten zu Beheim, gemeinschafften der Stete, Merkte vnd dörfer, vnsern vnd des kunigrichs zu Beheim liben getrewen, daz sie die egenanten Burger zu Znoym, oder wer von iren wegen sulche ire weine furen mit irer Stat zeichen vnd die weine verkauffen wirdet in den egenanten Steten vnd Merkten vnd dörfern des kunig- richs zu Beheim, der Marken zu Brandemburg vnd zu Lusicz vnd allen enden anderswo doran nich hindern oder irren sullen in dheinen weis, sunder sie dorczu fruntlich furdern, als lieb yn sei vnser swere vngenade zu vormeiden . Mit vrkund dicz briues vorsigelt mit vnser kaiserlichen Maiestet Insigel . Geben zu Prage Nach Cristus geburte drewczehen- hundert Jare dornach in dem funff vnd sibenczigstem Jare an dem nehsten suntage vor vnser frawen tage Lichtmesse. (Orig. Perg. h. Sig. im Znaimer Stadtarchive.) 244. Herbort von Winterberg, Johann von Ludmaritz, Hinek Schaff (Skopek) und Niklas Pucher erklären, dass sie den Dietrich und Friedrich Lichtenauer 37 Pfund Wiener Pfennige schuldig sind. Dt. nach dem 2. Februar 1375. ch Herwort von Wynderberch, ich Jan von Ludmarytz, ich Hynkch der Schaf vnd ich Nyklas der Pucher, vnd all vnser erben, veriehen an dem prief vnd tun chunt allen, den die in sehent, horent oder lesent. Daz wir vnuerschaidenleichen gelten sullen Dietreichen dem Lyechtenawer vnd Fridreichen dem Lyechtenawer vnd allen ir paider erben syben vnd dreyssig pfunt wienner pfening, der wir sew vnuerczogenleichen richten vnd wern sullen auf sand Jorgen Tag, der schierist chumpt. Tun wir dez nicht, waz sy dann furbaz dez
256 243. K. Karl IV. gestattet den Znaimer Bürgern, die in ihren Weingärten gewachsenen Weine nach Böhmen etc. zu verfuhren. Dt. Prag, 28. Jänner 1375. Wir Karl von gots genaden Romischer Keiser zu allen czeiten Merer des Reichs vnd Kunig zu Behem bekennen vnd tun kunt offenlich mit disem briue allen den, die yn sehent oder horent lesen . Daz wir von sunderlichen gnaden, mit wolbedachtem mute vnd rechter wissen gegunst haben vnd gunnen mit krafft dicz briues den Burgern zu Znoym vnd ir iclichem, vnsern liben getrewen, daz sie alle ire weine, die yn selber wachsen vff iren eigenen weingarten, furen mügen vngehindert in alle stete merkte vnd dörfer des kunigreichs zu Beheim, der Marken zu Brandemburg vnd zu Lusicz vnd anderswo in alle lande zu vorkauffen . Vnd welche Burger derselben stete markte vnd dörfer die weine wider sie kauffen, die mügen vnd sullen sie vngehindert in den egenanten steten merkten vnd dorfern schenken vnd domit iren nucz schaffen, so sie beste mügen, on alleine in die Stat zu Prage, dorein sie sulche Weine nich füren sullen. Dorumb gebieten wir allen fursten, grauen, freien, edeln, rittern, knechten, hawptleuten, amptlewten, vogten, camerern, vntercamerern, richtern vnd perkmeistern der weingerten zu Beheim, gemeinschafften der Stete, Merkte vnd dörfer, vnsern vnd des kunigrichs zu Beheim liben getrewen, daz sie die egenanten Burger zu Znoym, oder wer von iren wegen sulche ire weine furen mit irer Stat zeichen vnd die weine verkauffen wirdet in den egenanten Steten vnd Merkten vnd dörfern des kunig- richs zu Beheim, der Marken zu Brandemburg vnd zu Lusicz vnd allen enden anderswo doran nich hindern oder irren sullen in dheinen weis, sunder sie dorczu fruntlich furdern, als lieb yn sei vnser swere vngenade zu vormeiden . Mit vrkund dicz briues vorsigelt mit vnser kaiserlichen Maiestet Insigel . Geben zu Prage Nach Cristus geburte drewczehen- hundert Jare dornach in dem funff vnd sibenczigstem Jare an dem nehsten suntage vor vnser frawen tage Lichtmesse. (Orig. Perg. h. Sig. im Znaimer Stadtarchive.) 244. Herbort von Winterberg, Johann von Ludmaritz, Hinek Schaff (Skopek) und Niklas Pucher erklären, dass sie den Dietrich und Friedrich Lichtenauer 37 Pfund Wiener Pfennige schuldig sind. Dt. nach dem 2. Februar 1375. ch Herwort von Wynderberch, ich Jan von Ludmarytz, ich Hynkch der Schaf vnd ich Nyklas der Pucher, vnd all vnser erben, veriehen an dem prief vnd tun chunt allen, den die in sehent, horent oder lesent. Daz wir vnuerschaidenleichen gelten sullen Dietreichen dem Lyechtenawer vnd Fridreichen dem Lyechtenawer vnd allen ir paider erben syben vnd dreyssig pfunt wienner pfening, der wir sew vnuerczogenleichen richten vnd wern sullen auf sand Jorgen Tag, der schierist chumpt. Tun wir dez nicht, waz sy dann furbaz dez
Strana 257
257 obgenanten ires gelts schaden nement mit potschefft, mit nahraysen, oder mit wer daz wer, daz sy vngesworn pey iren trewen mugen gesprechen, daz sullen wir in allez abtragen vnd widerchern an allen iren schaden, vnd sullen den haben auf vns vnd auf allen vnsern guetern dew wir haben in dem Land ze Merhern, oder wo wir die haben, wir sein lebentig oder tod. Vnd wer vns mont an irr stat mit dem prief, dem sullen wir allez dez gepunden sein, waz vorgeschriben, alz in selber. Daz gluben wir in allez stete cze haben mit vnsern trewen an allez geuer. Vnd darumb czu einem vrchund so geben wir obgenant ich Herwort von Wynderberch, ich Jan von Ludmaricz vnd ich Hynkch der Schaff den vorgenanten Dyetreichen vnd Fridreichen den Lyechtenawern vnd iren erben den prief mit vnsern insigeln versigelt darunder sich verpindet der eegenante Nyclas der Puchher, allez daz stete cze haben wann er seyne Insigels die czeit pey yn nicht enhat. Der Prief ist geben nach Christs geburd do man czalt dreuczehenhundert Jar donach in dem fumf vnd syben- czigestem jar nach vnser vrawen tag cze der Lyechtmess. (Das Original auf Pergament mit 3 angehängten Siegeln, wovon das erste einen ein- köpfigen nach rechts sehenden Adler mit ausgespannten Flügeln und die Umschrift hat: S. Herbordi . de . winterberch . Das zweite undeutlich ausgedrückt. Das dritte stellt auf einem Hügel ein Schaff vor, auf welchem ein Vogel sitzt, der daraus trinkt, die Umschrift lautet: S. Hinikon . de . Scopech . im mähr. Landes- archive sub Nr. 99 unter den Miscellen.) 245. 3. Februar 1375. Der Leitomyšler Bischof Albert von Sternberg und sein Neffe Peter von Sternberg übergeben dem Beneš von Kravář die Veste Rohatez. Dt. Dèditz in die s. Blasii 1375. (Dobn. Monum. IV. p. 370.) 246. Kaiser Karl und sein Sohn König Wenzel erklären, dass sie dem Johann, Markgrafen con Mähren, 64.000 Florentiner Goldgulden schuldig sind, welche sie ihm oder dessen ältesten Sohne Jodok zu Weihnachten zahlen wollen. Dt. Prag, 14. Februar 1375. Wir Karl von gots gnaden Romischer Keiser zu allen zeiten merer des Reichs vnd Kunig zu Beheim vnd wir Wenczlaw von denselben gnaden Kunig zu Beheim Margraf zu Brandemburg vnd Herzog zu Slezien, desselben vnsers herren des Keisers Son bekennen vnd tunkunt offenlich mit disem briefe allen den, die yn sehen odir horent lezen, daz wir dem Hochgeborn Johannsen Margrafen zu Merhern, vnserm lieben Brudir, schuldig sein vnd gelden sullen vyer vnd sechczig tausent cleyner guldein gut von golde florenczer gewichtes, vnd globen beide miteynandir mit gesampter hant in guten truwen, an alles geuerde vnd argelist, das wir demselben Margrafen Johansen, odir ob er nicht were, do got für sey, 33
257 obgenanten ires gelts schaden nement mit potschefft, mit nahraysen, oder mit wer daz wer, daz sy vngesworn pey iren trewen mugen gesprechen, daz sullen wir in allez abtragen vnd widerchern an allen iren schaden, vnd sullen den haben auf vns vnd auf allen vnsern guetern dew wir haben in dem Land ze Merhern, oder wo wir die haben, wir sein lebentig oder tod. Vnd wer vns mont an irr stat mit dem prief, dem sullen wir allez dez gepunden sein, waz vorgeschriben, alz in selber. Daz gluben wir in allez stete cze haben mit vnsern trewen an allez geuer. Vnd darumb czu einem vrchund so geben wir obgenant ich Herwort von Wynderberch, ich Jan von Ludmaricz vnd ich Hynkch der Schaff den vorgenanten Dyetreichen vnd Fridreichen den Lyechtenawern vnd iren erben den prief mit vnsern insigeln versigelt darunder sich verpindet der eegenante Nyclas der Puchher, allez daz stete cze haben wann er seyne Insigels die czeit pey yn nicht enhat. Der Prief ist geben nach Christs geburd do man czalt dreuczehenhundert Jar donach in dem fumf vnd syben- czigestem jar nach vnser vrawen tag cze der Lyechtmess. (Das Original auf Pergament mit 3 angehängten Siegeln, wovon das erste einen ein- köpfigen nach rechts sehenden Adler mit ausgespannten Flügeln und die Umschrift hat: S. Herbordi . de . winterberch . Das zweite undeutlich ausgedrückt. Das dritte stellt auf einem Hügel ein Schaff vor, auf welchem ein Vogel sitzt, der daraus trinkt, die Umschrift lautet: S. Hinikon . de . Scopech . im mähr. Landes- archive sub Nr. 99 unter den Miscellen.) 245. 3. Februar 1375. Der Leitomyšler Bischof Albert von Sternberg und sein Neffe Peter von Sternberg übergeben dem Beneš von Kravář die Veste Rohatez. Dt. Dèditz in die s. Blasii 1375. (Dobn. Monum. IV. p. 370.) 246. Kaiser Karl und sein Sohn König Wenzel erklären, dass sie dem Johann, Markgrafen con Mähren, 64.000 Florentiner Goldgulden schuldig sind, welche sie ihm oder dessen ältesten Sohne Jodok zu Weihnachten zahlen wollen. Dt. Prag, 14. Februar 1375. Wir Karl von gots gnaden Romischer Keiser zu allen zeiten merer des Reichs vnd Kunig zu Beheim vnd wir Wenczlaw von denselben gnaden Kunig zu Beheim Margraf zu Brandemburg vnd Herzog zu Slezien, desselben vnsers herren des Keisers Son bekennen vnd tunkunt offenlich mit disem briefe allen den, die yn sehen odir horent lezen, daz wir dem Hochgeborn Johannsen Margrafen zu Merhern, vnserm lieben Brudir, schuldig sein vnd gelden sullen vyer vnd sechczig tausent cleyner guldein gut von golde florenczer gewichtes, vnd globen beide miteynandir mit gesampter hant in guten truwen, an alles geuerde vnd argelist, das wir demselben Margrafen Johansen, odir ob er nicht were, do got für sey, 33
Strana 258
258 dem hochgeborn Josten seinem eltisten Sone vnd seinen erben Mannesgeslechte, vnd ob der abegienge ane sulche erben, eynem andern seinem erben, welcher danne Margraf zu Merhern were, dieselben vyervndsechczig tausent guldein uf Wynachten, die schirist kunftig sein, an alles vorcziehen vnd hindernuzze genczlich vnd gar gelden, vorrichten vnd beczalen sullen vnd wellen. Mit vrkund dicz briefs vorsigelt mit vnserr keiserlichen vnd vnserr kunig Wenczel kuniglichen Maiestat insiglen. Geben zu Prage noch Crists geburde dreyczenhundirt jar, dornoch in dem fvmfvndsybenczigstem jare an Sand Valentin tag Vnserr Keiser Karls Reiche in dem newn vnd czweinczigstem vnd des Keisertums in dem czwenczigstem jare vnd vnser Kunig Wenczel Kunigrichs in dem dreyczenden jare. Ad mandatum Cesaris P. Jauren . Auf der anderen Seite: K. Wilh. Kortelangen. (Das Original auf Pergament mit zwei ziemlich gut erhaltenen anhängenden Doppelsiegeln im ständischen Archive inter Miscell. n. 95 im mähr. Landesarchive.) 247. Johann, Erzbischof zu Prag, Peter von Wartemberg, Thima von Koldic, Johann von Rosenberg, Boršo von Rysenburg, Johann von Wartemberg, Beneš von Wartemberg Wesel. Jaroslaw von Sternberg, Bohuslaw von Schwanenberg, Potha von Častalowic, Hinko Berka von der Duba. Wilhelm von Hasenburg verbürgen sich für Kaiser Karl und König Wenzel hinsichtlich der vom Markgrafen Johann ausgeliehenen 64000 Goldgulden. Dt. Prag, 14. Februar 1375. Wir Johans von gots gnadin Erczbischoff zu Prage, des Pebstlichen Stuls Legal. vnd wir Peter von Wartemberg, Vnsers Herren des Keisers Houemeister, Thime von Coldicz Cammermeister, Jan von Rozemberg, Borsse von Ryzemburg, Jan von Wartemburg Burg- graff zu Prage, Beness von Wartemberg von Wessell, Jaroslaw von Sternberg, Bohuslaw von Swanemberg, Bothe von Czastolowicz, Hinke Berke von der Duben, vnd Wilhelm von Hazemburg, bekennen vnd tun kunt offenlich mit disem briefe allen, die in sehen odir horent lezen . Wann die allerdurchluchtigsten fursten vnd herren, her Karl Romischer keiser zu allen zeiten merer des Richs vnd Kunig zu Beheim vnd her Wenczel Kunig zu Beheim. Margraf zu Brandenburg vnd Herczog in Slezien, sein Son, vnsere lieben gnedigen herren. dem hochgeborn fursten vnd herren, hern Hansen Margrafen zu Merhern, vnserm lieben gnedigen Herren schuldig sein vnd gelden sullen vyer vnd sechczig tausent kleyner guldein guter von golde, Florencz gewichtes, die er in an gereitem gelde gelihen hat, also das in andren briefen derselben vnsers herrn des keisers vnd kunig Wenczel, die sie im doruber geben han, volkomiclich begriffen ist, dorumb so globen wir alle vnd vnser yeglicher mit gesampter hant, fur die egenanten vnsere herren den Keiser vnd den Kunig vnd mit yn in guten truwen an alles geuerde vnd argelist, das wir demselben vnserm herren dem
258 dem hochgeborn Josten seinem eltisten Sone vnd seinen erben Mannesgeslechte, vnd ob der abegienge ane sulche erben, eynem andern seinem erben, welcher danne Margraf zu Merhern were, dieselben vyervndsechczig tausent guldein uf Wynachten, die schirist kunftig sein, an alles vorcziehen vnd hindernuzze genczlich vnd gar gelden, vorrichten vnd beczalen sullen vnd wellen. Mit vrkund dicz briefs vorsigelt mit vnserr keiserlichen vnd vnserr kunig Wenczel kuniglichen Maiestat insiglen. Geben zu Prage noch Crists geburde dreyczenhundirt jar, dornoch in dem fvmfvndsybenczigstem jare an Sand Valentin tag Vnserr Keiser Karls Reiche in dem newn vnd czweinczigstem vnd des Keisertums in dem czwenczigstem jare vnd vnser Kunig Wenczel Kunigrichs in dem dreyczenden jare. Ad mandatum Cesaris P. Jauren . Auf der anderen Seite: K. Wilh. Kortelangen. (Das Original auf Pergament mit zwei ziemlich gut erhaltenen anhängenden Doppelsiegeln im ständischen Archive inter Miscell. n. 95 im mähr. Landesarchive.) 247. Johann, Erzbischof zu Prag, Peter von Wartemberg, Thima von Koldic, Johann von Rosenberg, Boršo von Rysenburg, Johann von Wartemberg, Beneš von Wartemberg Wesel. Jaroslaw von Sternberg, Bohuslaw von Schwanenberg, Potha von Častalowic, Hinko Berka von der Duba. Wilhelm von Hasenburg verbürgen sich für Kaiser Karl und König Wenzel hinsichtlich der vom Markgrafen Johann ausgeliehenen 64000 Goldgulden. Dt. Prag, 14. Februar 1375. Wir Johans von gots gnadin Erczbischoff zu Prage, des Pebstlichen Stuls Legal. vnd wir Peter von Wartemberg, Vnsers Herren des Keisers Houemeister, Thime von Coldicz Cammermeister, Jan von Rozemberg, Borsse von Ryzemburg, Jan von Wartemburg Burg- graff zu Prage, Beness von Wartemberg von Wessell, Jaroslaw von Sternberg, Bohuslaw von Swanemberg, Bothe von Czastolowicz, Hinke Berke von der Duben, vnd Wilhelm von Hazemburg, bekennen vnd tun kunt offenlich mit disem briefe allen, die in sehen odir horent lezen . Wann die allerdurchluchtigsten fursten vnd herren, her Karl Romischer keiser zu allen zeiten merer des Richs vnd Kunig zu Beheim vnd her Wenczel Kunig zu Beheim. Margraf zu Brandenburg vnd Herczog in Slezien, sein Son, vnsere lieben gnedigen herren. dem hochgeborn fursten vnd herren, hern Hansen Margrafen zu Merhern, vnserm lieben gnedigen Herren schuldig sein vnd gelden sullen vyer vnd sechczig tausent kleyner guldein guter von golde, Florencz gewichtes, die er in an gereitem gelde gelihen hat, also das in andren briefen derselben vnsers herrn des keisers vnd kunig Wenczel, die sie im doruber geben han, volkomiclich begriffen ist, dorumb so globen wir alle vnd vnser yeglicher mit gesampter hant, fur die egenanten vnsere herren den Keiser vnd den Kunig vnd mit yn in guten truwen an alles geuerde vnd argelist, das wir demselben vnserm herren dem
Strana 259
259 Margrafen vnd, ob er nicht were, dem hochgeborn hern Josten seinem eltisten Sone vnd seinen erben Mannesgeslechte, ob er die gewinne, vnd ob derselb abegienge an sulche erben Mannesgeslechte, eynem andern seinem erben, der denn Margraf zu Merhern were, die egenanten vyervndsechczig tausent guldin uf vnserr vrowen tag Lyechtmesse, der schirist kunftig ist an alles vorcziehen, vnd hindernuzze genczlich vnd gar richten, gelden vnd beczalen sullen vnd wellen . Vnd wo das nicht geschehe, do got fur sey, als balde denn vnserr vrouen tag der egenante vorgangen were an geuerde, so sullen vnd wellen wir alle vnd vnser yeglicher, wir wurden gemant oder nicht gemant, mit vnser selbes leiben zu Brünne in die Stat varen vnd do yn erbern Heruergen uf vnser selbe koste vnd schaden eyn recht ynleger halden vnd leisten, als ynlegers recht ist, vnd von dann nicht komen als lange, bis das vorgenante gelde vyer vnd sechczig tausent guldein den egenanten vnserm herren dem Marggrafen, vnd ob er nicht were, hern Josten seinem Sone vnd seinen Erben Mannesgeslechte, vnd ob derselb abgienge an sulche Erben, eynem andern seinem erben, der denn Margraff zu Merhern were, als vorgeschriben stet, genczlich vnd gar vergelden, vorrichtet vnd beczalet werden . Mit vrkund dicz briefs vorsigelt mit vnserm aller anhan- genden Insigeln . Geben zu Prage an Sand Valentinstag nach Crists geburde dreyczenhundirt Jar dornoch in dem fymf vnd sybenczigstem Jare. (Das Original auf Pergament mit 12 anhängenden gut erhaltenen Siegeln im mährischen Landesarchive sub Nr. 97, unter den Miszellen.) 248. Johann, Bischof von Olmütz, erklart, dass der Pfarrer von St. Jakob in Brünn verpflichtet sei, jahrlich 16 Mark an das Kloster in Oslawan zu entrichten. Dt. Mödritz, 22. Marz 1375. In nomine Domini amen . Nos dei et apostolice sedis gracia Olomucensis episcopus Johannes ad noticiam singulorum deducimus, ad quos presentes peruenerint lucide profitendo, quod constitute coram nobis venerabiles et religiose sanctimoniales Anna abbatissa, Margaretha priorissa, Elisabeth subpriorissa et Katherina celeraria monasterii vallis sancte Marie in Osla nostre deuote, cisterciensis ordinis, nostre dyocesis Olomucensis ipsarum et conuentus eiusdem monasterii nomine proposuerunt, quod quamuis a temporibus antiquis, a quibus in contrarium hominum memoria non existeret, fuerint in possessione pacifica percipiendi sedecim marcas grossorum pragensium, morauici pagamenti, videlicet in singulis sabbatis diebus Quatuor lemporum cuiuslibet anni quatuor marcas grossorum ab ecclesia sancti Jacobi in Brunna et ipsius rectore pro tempore existenti, tamen discretus vir dominus Johannes eiusdem ecclesie sancti Jacobi rector in presenciarum in solucione dicte pensionis annue et terminis prefatis negligentem se ostenderet et remissum, vnde ipse abbatissa, priorissa et conuentus monasterii supradicti grauia incurrerent dampna, rerum dispendia et expensarum detrimenta . Et licet reuerendus in Christo pater dominus Johannes nunc archiepiscopus Pragensis, apostolice sedis 33*
259 Margrafen vnd, ob er nicht were, dem hochgeborn hern Josten seinem eltisten Sone vnd seinen erben Mannesgeslechte, ob er die gewinne, vnd ob derselb abegienge an sulche erben Mannesgeslechte, eynem andern seinem erben, der denn Margraf zu Merhern were, die egenanten vyervndsechczig tausent guldin uf vnserr vrowen tag Lyechtmesse, der schirist kunftig ist an alles vorcziehen, vnd hindernuzze genczlich vnd gar richten, gelden vnd beczalen sullen vnd wellen . Vnd wo das nicht geschehe, do got fur sey, als balde denn vnserr vrouen tag der egenante vorgangen were an geuerde, so sullen vnd wellen wir alle vnd vnser yeglicher, wir wurden gemant oder nicht gemant, mit vnser selbes leiben zu Brünne in die Stat varen vnd do yn erbern Heruergen uf vnser selbe koste vnd schaden eyn recht ynleger halden vnd leisten, als ynlegers recht ist, vnd von dann nicht komen als lange, bis das vorgenante gelde vyer vnd sechczig tausent guldein den egenanten vnserm herren dem Marggrafen, vnd ob er nicht were, hern Josten seinem Sone vnd seinen Erben Mannesgeslechte, vnd ob derselb abgienge an sulche Erben, eynem andern seinem erben, der denn Margraff zu Merhern were, als vorgeschriben stet, genczlich vnd gar vergelden, vorrichtet vnd beczalet werden . Mit vrkund dicz briefs vorsigelt mit vnserm aller anhan- genden Insigeln . Geben zu Prage an Sand Valentinstag nach Crists geburde dreyczenhundirt Jar dornoch in dem fymf vnd sybenczigstem Jare. (Das Original auf Pergament mit 12 anhängenden gut erhaltenen Siegeln im mährischen Landesarchive sub Nr. 97, unter den Miszellen.) 248. Johann, Bischof von Olmütz, erklart, dass der Pfarrer von St. Jakob in Brünn verpflichtet sei, jahrlich 16 Mark an das Kloster in Oslawan zu entrichten. Dt. Mödritz, 22. Marz 1375. In nomine Domini amen . Nos dei et apostolice sedis gracia Olomucensis episcopus Johannes ad noticiam singulorum deducimus, ad quos presentes peruenerint lucide profitendo, quod constitute coram nobis venerabiles et religiose sanctimoniales Anna abbatissa, Margaretha priorissa, Elisabeth subpriorissa et Katherina celeraria monasterii vallis sancte Marie in Osla nostre deuote, cisterciensis ordinis, nostre dyocesis Olomucensis ipsarum et conuentus eiusdem monasterii nomine proposuerunt, quod quamuis a temporibus antiquis, a quibus in contrarium hominum memoria non existeret, fuerint in possessione pacifica percipiendi sedecim marcas grossorum pragensium, morauici pagamenti, videlicet in singulis sabbatis diebus Quatuor lemporum cuiuslibet anni quatuor marcas grossorum ab ecclesia sancti Jacobi in Brunna et ipsius rectore pro tempore existenti, tamen discretus vir dominus Johannes eiusdem ecclesie sancti Jacobi rector in presenciarum in solucione dicte pensionis annue et terminis prefatis negligentem se ostenderet et remissum, vnde ipse abbatissa, priorissa et conuentus monasterii supradicti grauia incurrerent dampna, rerum dispendia et expensarum detrimenta . Et licet reuerendus in Christo pater dominus Johannes nunc archiepiscopus Pragensis, apostolice sedis 33*
Strana 260
260 legatus, dum esset Olomucensis episcopus de eisdem abbatisse et conuentui monasterii antedicti super non solucione et dilacione dictarum pecuniarum in terminis predictis ceden- darum per prolacionem sentenciarum ecclesiastice censure pie prouiderit, videlicet in rectorem eiusdem ecclesie pro tempore existentem excommunicacionis et in ipsam ecclesiam sancti Jacobi interdicti sentencias, quocies et quando solucio dictarum pecuniarum differreretur, aul rector se opponeret solucioni, uel contradiceret in toto uel in parte, in singulis terminis prenotatis in scriptis canonica monicione premissa promulgando, ac eorundem sentenciarum execucionem suis protunc administratori et officiali necnon vniuersis ac singulis prelatis et ecclesiarum rectoribus per ciuitatem et diocesim Olomucensem constitutis, commiserit, tamen cum dictus plebanus in pluribus terminis dictarum pecuniarum soluendarum negligens esset. graue foret iisdem abbatisse et conuentui ad officiales nostros semper recurrere pro dictarum sentenciarum execucione Nobisque humiliter supplicarunt, vt pii patris more fragilitati ipsarum compacientes eisdem super hoc de remedio dignaremur prouidere, saltim ipsarum sentenciarum execucionem, quocies et quando dictus dominus Johannes nunc rector ecclesie sancti Jacobi uel sui successores pro tempore existentes in solucione dictarum pecuniarum in terminis antedictis negligentes existerent et remissi, honorabilibus viris et dominis .. preposito et . . plebano ecclesie sancti Petri in Brunna pro tempore existentibus committendo: Nos igitur Johannes episcopus predictus ipsarum nostrarum deuotarum abbatisse, priorisse, subpriorisse et celerarie ipsius conuentus monasterii in Oslaw supradicti peticionibus tamquam justis annuentes, vobis antedictis preposito et plebano ecclesie sancti Petri in Brunna, qui pro tempore fueritis in uirtute sancte obediencie et sub excommunicacionis pena presentibus pre- cipimus et mandamus, quatenus quocies et quando dictum dominum Johannem plebanum sancti Jacobi aut suos successores pro tempore existentes in solucione dictarum pecuniarum in terminis predictis soluendarum remissos esse contigerit aut in solucione defecerint seu in solucione se opposuerint aut contradixerint, vos ipsas excommunicacionis et interdicti sen- tencias per dictum dominum et patrem nunc archiepiscopum pragensem olim, dum episcopus Olomucensis fuerat, latas, quocies et quando pro parte dictarum abbatisse et conuentus monasterii predicti fueritis requisiti, auctoritate nostra, qua vos in hac parte fungi volumus. exequimini ac exequi et inuiolabiliter obseruari faciatis iuxta tenorem litere, super hoc ab eodem domino et patre date et concesse, donec eisdem abbatisse et conuentui de dictis pecuniis ac dampnis et expensis, si quas inde perceperint aut fecerint, integre fuerit satis- factum et idem rector seu sui successores a nobis aut nostris successoribus absolucionis el relaxacionis beneficium meruerit obtinere . In quorum testimonium presentes litteras sigilli nostri appensione dedimus roboratas . Datum Modricz Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo Quinto feria quinta proxima ante Oculi Dominicam . Presentibus honorabilibus et discretis viris Sandero officiali nostro, Mathia ad Sanctum petrum in Brunna Conrado in Eywanticz et Petro in Rudwicaw ecclesiarum plebanis Olomucensis diocesis et pluribus aliis fidedignis in testimonium premissorum. (Orig. Perg. h. Sig. im Brünner Stadtarchive.)
260 legatus, dum esset Olomucensis episcopus de eisdem abbatisse et conuentui monasterii antedicti super non solucione et dilacione dictarum pecuniarum in terminis predictis ceden- darum per prolacionem sentenciarum ecclesiastice censure pie prouiderit, videlicet in rectorem eiusdem ecclesie pro tempore existentem excommunicacionis et in ipsam ecclesiam sancti Jacobi interdicti sentencias, quocies et quando solucio dictarum pecuniarum differreretur, aul rector se opponeret solucioni, uel contradiceret in toto uel in parte, in singulis terminis prenotatis in scriptis canonica monicione premissa promulgando, ac eorundem sentenciarum execucionem suis protunc administratori et officiali necnon vniuersis ac singulis prelatis et ecclesiarum rectoribus per ciuitatem et diocesim Olomucensem constitutis, commiserit, tamen cum dictus plebanus in pluribus terminis dictarum pecuniarum soluendarum negligens esset. graue foret iisdem abbatisse et conuentui ad officiales nostros semper recurrere pro dictarum sentenciarum execucione Nobisque humiliter supplicarunt, vt pii patris more fragilitati ipsarum compacientes eisdem super hoc de remedio dignaremur prouidere, saltim ipsarum sentenciarum execucionem, quocies et quando dictus dominus Johannes nunc rector ecclesie sancti Jacobi uel sui successores pro tempore existentes in solucione dictarum pecuniarum in terminis antedictis negligentes existerent et remissi, honorabilibus viris et dominis .. preposito et . . plebano ecclesie sancti Petri in Brunna pro tempore existentibus committendo: Nos igitur Johannes episcopus predictus ipsarum nostrarum deuotarum abbatisse, priorisse, subpriorisse et celerarie ipsius conuentus monasterii in Oslaw supradicti peticionibus tamquam justis annuentes, vobis antedictis preposito et plebano ecclesie sancti Petri in Brunna, qui pro tempore fueritis in uirtute sancte obediencie et sub excommunicacionis pena presentibus pre- cipimus et mandamus, quatenus quocies et quando dictum dominum Johannem plebanum sancti Jacobi aut suos successores pro tempore existentes in solucione dictarum pecuniarum in terminis predictis soluendarum remissos esse contigerit aut in solucione defecerint seu in solucione se opposuerint aut contradixerint, vos ipsas excommunicacionis et interdicti sen- tencias per dictum dominum et patrem nunc archiepiscopum pragensem olim, dum episcopus Olomucensis fuerat, latas, quocies et quando pro parte dictarum abbatisse et conuentus monasterii predicti fueritis requisiti, auctoritate nostra, qua vos in hac parte fungi volumus. exequimini ac exequi et inuiolabiliter obseruari faciatis iuxta tenorem litere, super hoc ab eodem domino et patre date et concesse, donec eisdem abbatisse et conuentui de dictis pecuniis ac dampnis et expensis, si quas inde perceperint aut fecerint, integre fuerit satis- factum et idem rector seu sui successores a nobis aut nostris successoribus absolucionis el relaxacionis beneficium meruerit obtinere . In quorum testimonium presentes litteras sigilli nostri appensione dedimus roboratas . Datum Modricz Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo Quinto feria quinta proxima ante Oculi Dominicam . Presentibus honorabilibus et discretis viris Sandero officiali nostro, Mathia ad Sanctum petrum in Brunna Conrado in Eywanticz et Petro in Rudwicaw ecclesiarum plebanis Olomucensis diocesis et pluribus aliis fidedignis in testimonium premissorum. (Orig. Perg. h. Sig. im Brünner Stadtarchive.)
Strana 261
261 249. Johann, Bischof von Olmütz, bestätigt den Vertrag, welcher zwischen dem Olm. Kapitel und Maršik von Katharinendorf bezüglich der zu vier Olmützer Präbenden gehörigen Besitzungen in Fritzendorf abgeschlossen wurde. Dt. Mödritz, 2. April 1375. In nomine domini amen . Dei et apostolice sedis gracia Olomucensis episcopus Johannes notum facimus tenore presencium vniuersis. Quod licet olim inter honorabiles viros et dominos Fridricum decanum et capitulum ecclesie nostre Olomucensis fratres nostros carissimos ex vna et fidelem nostrum Marschiconem in Katherineuilla nostre diocesis Olo- mucensis parte ex alia super omnibus et singulis bonis, agris et possessionibus ad villam Friczendorff spectantibus, que idem Marschico hactenus tenuit, rexit et possedit, et ipsi decanus et capitulum ad quatuor prebendas ipsius ecclesie nostre Olomucensis ex disposicione et testamento digne memorie olim domini Brunonis episcopi Olomucensis asseruerunt pertinere, orta fuerit materia questionis, que aliquamdiu coram venerabili patre Donato, protunc abbate monasterii Scotorum in Wyenna ex delegacione sedis apostolice inter easdem partes fuil agitata, tamen postremo de nostris licencia, consensu et voluntate inter easdem partes super bonis, agris et possessionibus memoratis talis concordia amicabilis ordinacio et dispo- sicio intercessit, quod dictus Marschico eiusque soror Agnes necnon Martinus eiusdem Agnetis. Martinus et Johannes eiusdem Martini filius dicti de Pohorz omnia et singula predicta bona, agros et possessiones ad dictam villam Friczendorff pertinencia, ut prefertur, que idem Marschico ad presens tenuit et possedit, cum singulis ipsorum pertinenciis, vtilitatibus, juribus, fructibus et comodis ad tempora vite ipsorum quamdiu viuerent, pacifice et quiete tenere deberent et possidere . Ita quod post mortem ipsorum Marschiconis, Agnetis, Martini et Johannis predictorum omnia et singula predicta bona, agri et possessiones in dicta Friczen- dorff villa, prout eadem idem Marschico ad pressens tenuit et possedit, ad dictas quatuor prebendas ecclesie Olomucensis libere redire deberent et inperpetuum pertinere, et eciam. quod idem Marschico et vxor sua in ipsa ecclesia nostra Olomucensi, postquam de presenti seculo migrarent, ecclesiasticam habere deberent sepulturam et canonici dictarum quatuor prebendarum possessores de bonis predictis, postquam ad ecclesiam peruenerint, qui pro tempore forent, eidem capitulo nostro pro anniuersario eiusdem Marschiconis mediam marcam el pro anniuersario conthoralis similiter mediam marcam grossorum pragensium morauici numeri et pagamenti, eciam si distinctis temporibus uel vna die decederent, deberent annis singulis sine difficultate qualibet soluere et assignare. Quas quidem ordinacionem, concordiam et disposicionem inter dictas partes modo predicto de nostris voluntate et consensu expresse factas et conceptas, cum ipsi decanus, capitulum et Marschico cum debita instancia pecierint. per nos auctoritate ordinaria confirmari : nos peticionibus ipsorum tamquam iustis et raciona- bilibus annuentes, dictas ordinacionem, concordiam et disposicionem ac omnia et singula, ut supra. concepta, ordinata et expressata grata et rata habentes, ea ex certa nostra sciencia laudauimus approbauimus, ralificauimus et auctoritate ordinaria in hiis scriptis confirmamus. Presencium sub appenso nostro maiore sigillo testimonio litterarum . Datum Modricz Anno domini
261 249. Johann, Bischof von Olmütz, bestätigt den Vertrag, welcher zwischen dem Olm. Kapitel und Maršik von Katharinendorf bezüglich der zu vier Olmützer Präbenden gehörigen Besitzungen in Fritzendorf abgeschlossen wurde. Dt. Mödritz, 2. April 1375. In nomine domini amen . Dei et apostolice sedis gracia Olomucensis episcopus Johannes notum facimus tenore presencium vniuersis. Quod licet olim inter honorabiles viros et dominos Fridricum decanum et capitulum ecclesie nostre Olomucensis fratres nostros carissimos ex vna et fidelem nostrum Marschiconem in Katherineuilla nostre diocesis Olo- mucensis parte ex alia super omnibus et singulis bonis, agris et possessionibus ad villam Friczendorff spectantibus, que idem Marschico hactenus tenuit, rexit et possedit, et ipsi decanus et capitulum ad quatuor prebendas ipsius ecclesie nostre Olomucensis ex disposicione et testamento digne memorie olim domini Brunonis episcopi Olomucensis asseruerunt pertinere, orta fuerit materia questionis, que aliquamdiu coram venerabili patre Donato, protunc abbate monasterii Scotorum in Wyenna ex delegacione sedis apostolice inter easdem partes fuil agitata, tamen postremo de nostris licencia, consensu et voluntate inter easdem partes super bonis, agris et possessionibus memoratis talis concordia amicabilis ordinacio et dispo- sicio intercessit, quod dictus Marschico eiusque soror Agnes necnon Martinus eiusdem Agnetis. Martinus et Johannes eiusdem Martini filius dicti de Pohorz omnia et singula predicta bona, agros et possessiones ad dictam villam Friczendorff pertinencia, ut prefertur, que idem Marschico ad presens tenuit et possedit, cum singulis ipsorum pertinenciis, vtilitatibus, juribus, fructibus et comodis ad tempora vite ipsorum quamdiu viuerent, pacifice et quiete tenere deberent et possidere . Ita quod post mortem ipsorum Marschiconis, Agnetis, Martini et Johannis predictorum omnia et singula predicta bona, agri et possessiones in dicta Friczen- dorff villa, prout eadem idem Marschico ad pressens tenuit et possedit, ad dictas quatuor prebendas ecclesie Olomucensis libere redire deberent et inperpetuum pertinere, et eciam. quod idem Marschico et vxor sua in ipsa ecclesia nostra Olomucensi, postquam de presenti seculo migrarent, ecclesiasticam habere deberent sepulturam et canonici dictarum quatuor prebendarum possessores de bonis predictis, postquam ad ecclesiam peruenerint, qui pro tempore forent, eidem capitulo nostro pro anniuersario eiusdem Marschiconis mediam marcam el pro anniuersario conthoralis similiter mediam marcam grossorum pragensium morauici numeri et pagamenti, eciam si distinctis temporibus uel vna die decederent, deberent annis singulis sine difficultate qualibet soluere et assignare. Quas quidem ordinacionem, concordiam et disposicionem inter dictas partes modo predicto de nostris voluntate et consensu expresse factas et conceptas, cum ipsi decanus, capitulum et Marschico cum debita instancia pecierint. per nos auctoritate ordinaria confirmari : nos peticionibus ipsorum tamquam iustis et raciona- bilibus annuentes, dictas ordinacionem, concordiam et disposicionem ac omnia et singula, ut supra. concepta, ordinata et expressata grata et rata habentes, ea ex certa nostra sciencia laudauimus approbauimus, ralificauimus et auctoritate ordinaria in hiis scriptis confirmamus. Presencium sub appenso nostro maiore sigillo testimonio litterarum . Datum Modricz Anno domini
Strana 262
262 Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quinto feria secunda proxima post dominicam Letare presentibus honorabilibus et discretis viris dominis Sandero archidiacono Prerouiensi, officiali, Henrico de Alberendorff nepote ac Woycziechio marschalco et Johanne Geylhusen notario nostris ac quampluribus aliis fidedignis ad premissa vocatis in testimonium premissorum. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Kapitelarchive.) 250. Margaretha von Švabenic verkauft ein Ackerland und einen Obstgarten dem Johann etc. von Dobročkovic. Dt. 7. April 1375 s. l. Nos Margaretha relicta domini Johannis de Swabenicz vnacum heredibus et filiis videlicet Johancone et Alberto de Swabenicz dictis recognoscimus tenore presencium vniuersis . Quod animo deliberato et maturo amicorum nostrorum, quorum interest, consilio vendidimus racionabiliter presentibus tradentes jure proprio et ad saluum ius terre Morauie strenuis viris Johanni, Wlczkoni et Laurencio ipsorum et heredibus de Dobroczkowicz dictis vnam aream seu curticulam cum pomario, contra walwam Eywanicz sitam, cum omni pro- prietate et pertinenciis libere, perpetue et hereditarie plenoque dominio, quibus dictam aream in villa Swabenicz predicta hucusque tenuimus et possedimus habendam per eos, tenendam, vtendam, fruendam et possidendam, prout ipsis melius et competencius videbitur expedire, pro tribus marcis grossorum denariorum Pragensium Morauici numeri et pagamenti . Pro- mittimus venditores predicti in solidum pari manu et indiuisim de fide nostra bona sine dolo quolibet, memoratis emptoribus dictam aream seu curticulam in Swabenicz venditam exbrigare, defendere et libertare in se et in qualibet eius parte ab inpeticionibus, litibus et questionibus cuius (sic) hominis et vniuersitatis hinc ad tempus (secundum) jus terre Morauie solitum infra triennium prescriptum, ac in registrum eiusdem terre, cum primo in generali colloquio dominorum in Olomucz patuerit, inscribere et intitulare, vt supra, bona fide et sincera promittimus et spondemus . Eodem eciam modo, vt supra, promittimus, si quis necessitudine consangvinitatis iunctus dictam aream seu curticulam per modum descotacionis, que wlgo suczie dicitur, sibi vindicare vellet, id fieri non aliter liceat, quam de sexaginta Marcis grossorum predictorum taliter in stipulatum pactis et eis deductis nullo nobis pariter et diuisim juris cuiuslibet dominarum seu feminarum aut nobilium seu facti auxilio premissis contrario vnquam tempore pro futuro . Sub harum, quas sigillis propriis et aliorum nobilium in testi- monium rogatorum videlicet Pesconis de Cowalowicz, Swatuskonis de Nesamislicz, Busconis de Crassna et Jacobi Coneczkonis de Pruss dedimus robore literarum . Datum anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quinto Sabbato post Letare. (Orig. Perg. 7 h. Sig. im fürsterzb. Archive in Kremsier.)
262 Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quinto feria secunda proxima post dominicam Letare presentibus honorabilibus et discretis viris dominis Sandero archidiacono Prerouiensi, officiali, Henrico de Alberendorff nepote ac Woycziechio marschalco et Johanne Geylhusen notario nostris ac quampluribus aliis fidedignis ad premissa vocatis in testimonium premissorum. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Kapitelarchive.) 250. Margaretha von Švabenic verkauft ein Ackerland und einen Obstgarten dem Johann etc. von Dobročkovic. Dt. 7. April 1375 s. l. Nos Margaretha relicta domini Johannis de Swabenicz vnacum heredibus et filiis videlicet Johancone et Alberto de Swabenicz dictis recognoscimus tenore presencium vniuersis . Quod animo deliberato et maturo amicorum nostrorum, quorum interest, consilio vendidimus racionabiliter presentibus tradentes jure proprio et ad saluum ius terre Morauie strenuis viris Johanni, Wlczkoni et Laurencio ipsorum et heredibus de Dobroczkowicz dictis vnam aream seu curticulam cum pomario, contra walwam Eywanicz sitam, cum omni pro- prietate et pertinenciis libere, perpetue et hereditarie plenoque dominio, quibus dictam aream in villa Swabenicz predicta hucusque tenuimus et possedimus habendam per eos, tenendam, vtendam, fruendam et possidendam, prout ipsis melius et competencius videbitur expedire, pro tribus marcis grossorum denariorum Pragensium Morauici numeri et pagamenti . Pro- mittimus venditores predicti in solidum pari manu et indiuisim de fide nostra bona sine dolo quolibet, memoratis emptoribus dictam aream seu curticulam in Swabenicz venditam exbrigare, defendere et libertare in se et in qualibet eius parte ab inpeticionibus, litibus et questionibus cuius (sic) hominis et vniuersitatis hinc ad tempus (secundum) jus terre Morauie solitum infra triennium prescriptum, ac in registrum eiusdem terre, cum primo in generali colloquio dominorum in Olomucz patuerit, inscribere et intitulare, vt supra, bona fide et sincera promittimus et spondemus . Eodem eciam modo, vt supra, promittimus, si quis necessitudine consangvinitatis iunctus dictam aream seu curticulam per modum descotacionis, que wlgo suczie dicitur, sibi vindicare vellet, id fieri non aliter liceat, quam de sexaginta Marcis grossorum predictorum taliter in stipulatum pactis et eis deductis nullo nobis pariter et diuisim juris cuiuslibet dominarum seu feminarum aut nobilium seu facti auxilio premissis contrario vnquam tempore pro futuro . Sub harum, quas sigillis propriis et aliorum nobilium in testi- monium rogatorum videlicet Pesconis de Cowalowicz, Swatuskonis de Nesamislicz, Busconis de Crassna et Jacobi Coneczkonis de Pruss dedimus robore literarum . Datum anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quinto Sabbato post Letare. (Orig. Perg. 7 h. Sig. im fürsterzb. Archive in Kremsier.)
Strana 263
263 251. Albrecht, Herzog von Oesterreich, verbriefet den mit Kaiser Karl, dessen Sohn Wenzel. König von Böhmen und Johann, Markgrafen von Mähren, geschlossenen Bund und verspricht den abtrünnigen Bruder Leopold zum Rücktritte zu zwingen. Dt. Brünn, 15. April 1375. Wir Albrecht von gotes gnaden Herczog ze Ostereich, ze Steyr, ze Kernden vnd ze Krayn, Graf ze Tyrol etc. bechennen vnd tun chunt offenlich mit disem brief. Wan wir vns ny zelest für vns vnd vnser Svne, ob vns die got gibt, besunderlich an den hochgebornen Fursten Herczog Leupolten, vnsern bruder, verpunden vnd veraint haben zu dem Allerdurchleuchtigsten fursten, vnserm lieben genedigen herren vnd vatter, hern karlen Romischen keyser, ze allen zeiten Merer des Reiches, vnd kvnige ze Behem, zu dem Durchleuchtigen fursten hern Wenczlaben, kvnig ze Behem, seinem Svn, vnserm lieben Swager vnd des Svnen, ob er die gewinnet, vnd zu seinen brudern, vnd zu dem hoch- gebornen fursten herrn Johansen, Margrafen ze Merhern, vnserm lieben Swager vnd zu des Svnen, alz die pvntbrief wol weisent, die daruber gegeben sind, daz wir darumb gelobt vnd verhaizzen haben mit guten trewen, geloben vnd verhaizzen ouch wizzentlich, mit kraft dicz briefs. Ist, daz wir mit dem egenanten vnserm bruder bericht vnd veraint werden, daz wir in dann darczu halten vnd schaffen sullen, daz er wider trete in die puntnisse, die wir denselben fursten pede getan haben vnd bestette die mit seinen briefen. Were aber, daz er des nicht tun wolt, vnd den vorgenanten vnsern herren den keyser vnd sein Svne, oder den vorgenanten vnsern Swager den Margrafen vnd des Svne angriffe vnd an iren Landen vnd Lewten beschedigte, so sullen vnd wellen wir in wider vnsern vorgenanten bruder vnd des helffer beygestendig vnd beholffen sein getrewlich mit Land vnd mit Lewten, mit Steten vesten vnd geslozzen, vnd mit aller vnserr macht vngeuerlich. Kvmt aber der egenant vnser Bruder in die vorbeschaiden pvntnusse vnd veraynung vnd die bestett mit seinen brieffen, so sol diser gegenwurtiger brief tod vnd ab sein, vnd sol man vns den widergeben; zo gleicher weise sol der brief, den wir gegen disem brief haben, von vnserm herren dem keyser, kvnig Wenczlaben, seinem Svn, vnd von vnserm vorgenanten Swager, dem Margrafen, tod vnd absein, vnd sullen in den ouch hinwider geben. Auch sol vornemlich dise gegenwurtige puntnusse den gemechten der Lande vnd allen andern pvnden, die wir nach der gemechtnusse mit den vorgenanten fursten vncz auf disen heutigen tag vormacht vnd verschriben haben, aller sache vnschedlich sein, an alle widerred vnd geuerd. Mit vrchund dicz briefs, der geben ist ze Brvnn an dem heiligen Palmtag. Nach kristes gepurd Dreuczehenhundert iar, darnach in dem fynf vnd Siben- czigisten Jare. dominus dux et cosilium. (Das Original auf Pergament mit dem anhängenden Siegel, welches aber abgerissen ist, im mähr. Landesarchive Nr. 101 unter den Miscellen.)
263 251. Albrecht, Herzog von Oesterreich, verbriefet den mit Kaiser Karl, dessen Sohn Wenzel. König von Böhmen und Johann, Markgrafen von Mähren, geschlossenen Bund und verspricht den abtrünnigen Bruder Leopold zum Rücktritte zu zwingen. Dt. Brünn, 15. April 1375. Wir Albrecht von gotes gnaden Herczog ze Ostereich, ze Steyr, ze Kernden vnd ze Krayn, Graf ze Tyrol etc. bechennen vnd tun chunt offenlich mit disem brief. Wan wir vns ny zelest für vns vnd vnser Svne, ob vns die got gibt, besunderlich an den hochgebornen Fursten Herczog Leupolten, vnsern bruder, verpunden vnd veraint haben zu dem Allerdurchleuchtigsten fursten, vnserm lieben genedigen herren vnd vatter, hern karlen Romischen keyser, ze allen zeiten Merer des Reiches, vnd kvnige ze Behem, zu dem Durchleuchtigen fursten hern Wenczlaben, kvnig ze Behem, seinem Svn, vnserm lieben Swager vnd des Svnen, ob er die gewinnet, vnd zu seinen brudern, vnd zu dem hoch- gebornen fursten herrn Johansen, Margrafen ze Merhern, vnserm lieben Swager vnd zu des Svnen, alz die pvntbrief wol weisent, die daruber gegeben sind, daz wir darumb gelobt vnd verhaizzen haben mit guten trewen, geloben vnd verhaizzen ouch wizzentlich, mit kraft dicz briefs. Ist, daz wir mit dem egenanten vnserm bruder bericht vnd veraint werden, daz wir in dann darczu halten vnd schaffen sullen, daz er wider trete in die puntnisse, die wir denselben fursten pede getan haben vnd bestette die mit seinen briefen. Were aber, daz er des nicht tun wolt, vnd den vorgenanten vnsern herren den keyser vnd sein Svne, oder den vorgenanten vnsern Swager den Margrafen vnd des Svne angriffe vnd an iren Landen vnd Lewten beschedigte, so sullen vnd wellen wir in wider vnsern vorgenanten bruder vnd des helffer beygestendig vnd beholffen sein getrewlich mit Land vnd mit Lewten, mit Steten vesten vnd geslozzen, vnd mit aller vnserr macht vngeuerlich. Kvmt aber der egenant vnser Bruder in die vorbeschaiden pvntnusse vnd veraynung vnd die bestett mit seinen brieffen, so sol diser gegenwurtiger brief tod vnd ab sein, vnd sol man vns den widergeben; zo gleicher weise sol der brief, den wir gegen disem brief haben, von vnserm herren dem keyser, kvnig Wenczlaben, seinem Svn, vnd von vnserm vorgenanten Swager, dem Margrafen, tod vnd absein, vnd sullen in den ouch hinwider geben. Auch sol vornemlich dise gegenwurtige puntnusse den gemechten der Lande vnd allen andern pvnden, die wir nach der gemechtnusse mit den vorgenanten fursten vncz auf disen heutigen tag vormacht vnd verschriben haben, aller sache vnschedlich sein, an alle widerred vnd geuerd. Mit vrchund dicz briefs, der geben ist ze Brvnn an dem heiligen Palmtag. Nach kristes gepurd Dreuczehenhundert iar, darnach in dem fynf vnd Siben- czigisten Jare. dominus dux et cosilium. (Das Original auf Pergament mit dem anhängenden Siegel, welches aber abgerissen ist, im mähr. Landesarchive Nr. 101 unter den Miscellen.)
Strana 264
264 252. 15. April 1375. Brünn. Kaiser Karl IV., König Wenzel und Markgraf Johann geloben dem Herzoge Albrecht von Oesterreich, mit dessen Bruder ohne Albrechts Wissen und Willen keine Bündnisse zu schliessen. (Lichn. VI. Nachtr. XIII. n. 1214 b.) 253. Sander, Archidiakon von Prerau, entscheidet einen Streit zwischen den Unterthanen des Olm. Kapitels in Lutein und den Unterthanen des Klosters s. Jakob in Latein. Dt. Mödritz, 6. Mai 1375. In nomine domini amen. Nos Sanderus Rambow archidiaconus Prerouiensis, curie episcopalis Olomucensis officialis ad noticiam singulorum deducimus per presentes . Quod cum olim ante honorabiles viros dominos decanum et capitulum ecclesie Olom. ac homines et subditos ipsorum in villa Lutyn ex vna, necnon inter religiosas virgines abbatissam et conuentum monasterii s. Jacobi in preurbio ciuitatis Olom. ordinis premonstratensis ac homines et subditos ipsarum in villa Slatina parte ex altera super via ducendi et pellendi pecora et pecudes ipsorum incolarum de villa Slatina per agros hominum dicte ville Lutyn ad prata et pascua eiusdem ville Lutyn orta fuerit materia questionis, propter bonum pacis de concensu et voluntate parcium ambarum, ne ad labores et expensas inutiles hincinde traherentur, super predicta via pellendi pecora et pecudes hominum ipsorum de Slatina peragros dicte ville Lutyn ad eorundem prata et pascua, et super articulis pro eo hincinde datis, testes recepimus in forma consueta . Et demum ipsorum dictis publicatis ad peticionem ipsarum parcium pronuncciauimus et declarauimus, homines et incolas ville Slatina antedicte viam ducendi et pellendi ipsorum pecora et pecudes per agros hominum et incolarum ville Lutyn memorate ad prata sine lucum aut in luco pascua ante et circa eandem villam Lutyn usquemodo de gracia et non de jure habuisse . In quorum testimonium sigillum officialatus curie episcopalis Olom. memorate presentibus est appensum . Datum Modericz ipso die s. Johannis ante portam latinam . Anno dom. M.CCC.LXXV. (Aus dem Codex E. I 27, pag. 134 im Olm. Kapitelarchive.) 254. Kaiser Karl IV. weist dem Augustinerkloster in Brünn eine durch zwei Jahre zu beziehende Summe von funf Mark in jeder Woche an, damit der Ausbau des Kloster- gebäudes beschleunigt werde. Dt. Prag, 12. Mai 1375. Karolus Quartus diuina fauente clemencia Romanorum Imperator semper Augustus et Boemie Rex notumfacimus tenore presencium vniuersis . Quod ob sincere deuocionis
264 252. 15. April 1375. Brünn. Kaiser Karl IV., König Wenzel und Markgraf Johann geloben dem Herzoge Albrecht von Oesterreich, mit dessen Bruder ohne Albrechts Wissen und Willen keine Bündnisse zu schliessen. (Lichn. VI. Nachtr. XIII. n. 1214 b.) 253. Sander, Archidiakon von Prerau, entscheidet einen Streit zwischen den Unterthanen des Olm. Kapitels in Lutein und den Unterthanen des Klosters s. Jakob in Latein. Dt. Mödritz, 6. Mai 1375. In nomine domini amen. Nos Sanderus Rambow archidiaconus Prerouiensis, curie episcopalis Olomucensis officialis ad noticiam singulorum deducimus per presentes . Quod cum olim ante honorabiles viros dominos decanum et capitulum ecclesie Olom. ac homines et subditos ipsorum in villa Lutyn ex vna, necnon inter religiosas virgines abbatissam et conuentum monasterii s. Jacobi in preurbio ciuitatis Olom. ordinis premonstratensis ac homines et subditos ipsarum in villa Slatina parte ex altera super via ducendi et pellendi pecora et pecudes ipsorum incolarum de villa Slatina per agros hominum dicte ville Lutyn ad prata et pascua eiusdem ville Lutyn orta fuerit materia questionis, propter bonum pacis de concensu et voluntate parcium ambarum, ne ad labores et expensas inutiles hincinde traherentur, super predicta via pellendi pecora et pecudes hominum ipsorum de Slatina peragros dicte ville Lutyn ad eorundem prata et pascua, et super articulis pro eo hincinde datis, testes recepimus in forma consueta . Et demum ipsorum dictis publicatis ad peticionem ipsarum parcium pronuncciauimus et declarauimus, homines et incolas ville Slatina antedicte viam ducendi et pellendi ipsorum pecora et pecudes per agros hominum et incolarum ville Lutyn memorate ad prata sine lucum aut in luco pascua ante et circa eandem villam Lutyn usquemodo de gracia et non de jure habuisse . In quorum testimonium sigillum officialatus curie episcopalis Olom. memorate presentibus est appensum . Datum Modericz ipso die s. Johannis ante portam latinam . Anno dom. M.CCC.LXXV. (Aus dem Codex E. I 27, pag. 134 im Olm. Kapitelarchive.) 254. Kaiser Karl IV. weist dem Augustinerkloster in Brünn eine durch zwei Jahre zu beziehende Summe von funf Mark in jeder Woche an, damit der Ausbau des Kloster- gebäudes beschleunigt werde. Dt. Prag, 12. Mai 1375. Karolus Quartus diuina fauente clemencia Romanorum Imperator semper Augustus et Boemie Rex notumfacimus tenore presencium vniuersis . Quod ob sincere deuocionis
Strana 265
265 ardorem, quem gerimus ad beatissimum patrem sanctum Augustinum et religiosos fratres ordinis Heremitarum eiusdem beatissimi Augustini .. priori, conuentui et monasterio nouelle plantacionis in Brunna eiusdem ordinis pro fabrica et structura dicti monasterii quinque marcas montanas Chuttenses a data presencium per duos annos continuos immediate sequentes septimanis singulis sine diminucione qualibet de vrbura seu moneta nostra in montibus Chuttensibus leuandas, percipiendas et in fabricam dicti monasterii conuertendas deputauimus et assignauimus et tenore presencium deputamus, et de certa nostra sciencia assignamus . Mandamus igitur vrburario seu magistro monete nostre in montibus Chuttensibus, qui est uel pro tempore fuerit, fideli dilecto, firmiter et districte, quatenus priori et conuentui dicti monasterii uel eorum ydoneo et certo nunccio ad hoc misso eorum nomine de summa dictarum quinque marcarum septimanis singulis, ut prefertur, respondeatur integne et ad plenum . Quo facto ipsum de eisdem quinque marcis septimanalibus quitum reddimus penitus et solutum . Presencium sub Imperialis maiestatis nostre sigillo testimonio literarum . Datum Prage Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quinto Indiccione Terciadecima IV. Idus Maji, Regnorum nostrorum Anno Vicesimo nono Imperii vero vicesimo primo. Ad mandatum domini Imperatoris Theodorus Domerow. (In parte aversa: R. Wilh. Kortelangen.) (Das Orig. im Archive desselben Klosters Fasc. 2 n. 5.) 255. Meinus von Mlekovic quittirt dem Probst von Brünn, Nicolaus, über 80 Mark Gr. Dt. Mödritz, 16. Juli 1375. Ego Meynusschius de Mlecowicz recognosco tenore presencium vniuersis . Quamuis alias in empcione bonorum in Toplan Herschoni dicto Smetan (sic), consanquineo meo, octuaginta marcas graues grossorum pragensium morauici numeri et pagamenti exposuerim et dederim pecunia in parata, tamen ad peticionem et instanciam honorabilis et prudentis viri domini Nicolai, prepositi ecclesie sancti Petri in Brunna, predictam empcionem venerabilibus et deo sacratis virginibus domine . . abbatisse et conuentui monasterii in Pustmyr sponte condescendidi (sic) et voluntarie resignaui . Et quia predictus dominus prepositus pro parte dictarum . . abbatisse et conuentus in resignacione empcionis huiusmodi predictas octuaginta marcas grossorum pragensium michi dedit et persoluit in pecunia parata et numerata inte- graliter et complete, idcirco predictum dominum prepositum necnon abbatissam et conuentum sanctimonialium monasterii in Pustmir predictas in antenominatis octuaginta marcis grossorum pragensium numeri et pagamenti predictorum virtute presencium reddo et dimitto liberum seu liberas, quittum et quittas et penitus absolutos . In cuius rei testimonium sigillum meum conswetum presentibus est appensum . Datum Modricz Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quinto feria secunda proxima post festum beate Margarethe virginis gloriose. (Orig. Perg. h. Sig. im fürsterzb. Archive in Kremsier.) 34
265 ardorem, quem gerimus ad beatissimum patrem sanctum Augustinum et religiosos fratres ordinis Heremitarum eiusdem beatissimi Augustini .. priori, conuentui et monasterio nouelle plantacionis in Brunna eiusdem ordinis pro fabrica et structura dicti monasterii quinque marcas montanas Chuttenses a data presencium per duos annos continuos immediate sequentes septimanis singulis sine diminucione qualibet de vrbura seu moneta nostra in montibus Chuttensibus leuandas, percipiendas et in fabricam dicti monasterii conuertendas deputauimus et assignauimus et tenore presencium deputamus, et de certa nostra sciencia assignamus . Mandamus igitur vrburario seu magistro monete nostre in montibus Chuttensibus, qui est uel pro tempore fuerit, fideli dilecto, firmiter et districte, quatenus priori et conuentui dicti monasterii uel eorum ydoneo et certo nunccio ad hoc misso eorum nomine de summa dictarum quinque marcarum septimanis singulis, ut prefertur, respondeatur integne et ad plenum . Quo facto ipsum de eisdem quinque marcis septimanalibus quitum reddimus penitus et solutum . Presencium sub Imperialis maiestatis nostre sigillo testimonio literarum . Datum Prage Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quinto Indiccione Terciadecima IV. Idus Maji, Regnorum nostrorum Anno Vicesimo nono Imperii vero vicesimo primo. Ad mandatum domini Imperatoris Theodorus Domerow. (In parte aversa: R. Wilh. Kortelangen.) (Das Orig. im Archive desselben Klosters Fasc. 2 n. 5.) 255. Meinus von Mlekovic quittirt dem Probst von Brünn, Nicolaus, über 80 Mark Gr. Dt. Mödritz, 16. Juli 1375. Ego Meynusschius de Mlecowicz recognosco tenore presencium vniuersis . Quamuis alias in empcione bonorum in Toplan Herschoni dicto Smetan (sic), consanquineo meo, octuaginta marcas graues grossorum pragensium morauici numeri et pagamenti exposuerim et dederim pecunia in parata, tamen ad peticionem et instanciam honorabilis et prudentis viri domini Nicolai, prepositi ecclesie sancti Petri in Brunna, predictam empcionem venerabilibus et deo sacratis virginibus domine . . abbatisse et conuentui monasterii in Pustmyr sponte condescendidi (sic) et voluntarie resignaui . Et quia predictus dominus prepositus pro parte dictarum . . abbatisse et conuentus in resignacione empcionis huiusmodi predictas octuaginta marcas grossorum pragensium michi dedit et persoluit in pecunia parata et numerata inte- graliter et complete, idcirco predictum dominum prepositum necnon abbatissam et conuentum sanctimonialium monasterii in Pustmir predictas in antenominatis octuaginta marcis grossorum pragensium numeri et pagamenti predictorum virtute presencium reddo et dimitto liberum seu liberas, quittum et quittas et penitus absolutos . In cuius rei testimonium sigillum meum conswetum presentibus est appensum . Datum Modricz Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quinto feria secunda proxima post festum beate Margarethe virginis gloriose. (Orig. Perg. h. Sig. im fürsterzb. Archive in Kremsier.) 34
Strana 266
266 256. Das Dominikanerkloster in Iglau verpſlichtet sich zu einem Anniversar für Kunigunde, Witwe nach dem H. Seidel. Dt. 22. Juli 1375. Clarescat vniuersis presentem literam contemplaturis. Quod nos fratres Jacobus prior, Petrus lector, Michahel, Paulus, Nicolaus senior, Chunczmanus, Wenczeslaus de Auspecz, Nycolaus junior, Wenczeslaus Paczau reliquique fratres Monasterii sancte Crucis in Yglauia, ordinis predicatorum, fatemur publice in hiis scriptis, quod laude digna domina Chunigundis, relicta olim Seydelini Hertwiczi nobis ex sua affectuosa gracia, quam ad nos diuinitus inspiratam habuit, hanc in effectu virtuose operacionis ostendit racione discreta, vtpote vallata, ac corporis incolumitate per dei aminicolacionem pro tunc prefulcita ita videlicet, quod nobis legauit vnam sexagenam cum dimidia et duos grossos Pragensium denariorum numeri et pagamenti pro secunda missa inaltari sancti Wenczeslai cottidie legendam (sic) sine negligencie defectu sempiternaliterque duraturam (sic). Fratri namque predictam missam inibi legentem (sic) dari debebunt tres hallenses, quemadmodum tunc temporis grossos hallenses soluit, quatuor missas pro grosso connumerando necnon et viginti tres grossos pro anniuersario annuo mariti sui Seydelini Hertwiczi felicis recordacionis post festum epyphanie proxima feria secunda, deuocione sedula peragendum (sic) cum vigiliis nouem leccionum et missa defunc- torum solempniter decantandis . Nos ergo prefate domine affectum beniuolum pensantes eidem nos obligauimus et presencialiter obligamus in hiis scriptis, quod post eius uite extremum terminum (?) decantari promittimus in suo anniuersario vigilias nouem leccionum cum missa defunctorum temporibus perpetuis et hoc proxima dominica ante festum Luce ewangeliste in salutem propiciatoriam anime sue ac suorum amicorum carorum. Insuper fatentes reco- gnoscibiliter, quod prelibata domina ad nostram potestatem tradidit literam super censum predictum, quem tollere debet in festo sancti Michahelis filia eius Margareta, quam diu uiuit et post defunccionem ipsius proximiores amici scilicet Michahel Haydenrich, Handelinus Ortwini, Michahel Waschenpäwtel et post decessum eorum consequenter alii ad eandem genealogyam pertinentes, qui gubernare debent predictum censum et fratribus erogare, ut prefertur . Ceterum nos obligatorie constringentes sub priuacione elemosine predicte, quod prefatam elemosinam nullus prior debet regere nec vendicione exponere nec quouis modo alienare nulla occasione obstante . Quod si oppositum per quemcunque prelatum ordinis fieret, quod absit, extunc amici prenominati elemosinam a nobis aufferre possent et fratribus minoribus elargire . Rustici elemosinam predictam censuantes sunt hii: Purchardus de Gozzaw super hereditatem suam ibidem situatam minus dimidio quadraginta, Seydelinus de Gozzaw minus dimidio quadraginta, Carpentarius ibidem viginti vnum. Perchtoldus ibidem decem et de ista elemosina habemus literam in nostra potestate, in inferiori Chuttelhof sedecim grossos. ab onigerio septem grossos et de hac elemosina literam non habemus, sed est in libris ciuitatis loculenter inserta. In quorum omnium confirmacionem validiorem sigillum reuerendi patris prouincialis vna cum sigillo conuentus et officii prioratus duximus adpendenda. Anno domini Millesimo trecentesimo Septuagesimo Quinto in die beati Marie Magdalene. (Orig. Perg. 2 h. Sig. im Iglauer Stadtarchive.)
266 256. Das Dominikanerkloster in Iglau verpſlichtet sich zu einem Anniversar für Kunigunde, Witwe nach dem H. Seidel. Dt. 22. Juli 1375. Clarescat vniuersis presentem literam contemplaturis. Quod nos fratres Jacobus prior, Petrus lector, Michahel, Paulus, Nicolaus senior, Chunczmanus, Wenczeslaus de Auspecz, Nycolaus junior, Wenczeslaus Paczau reliquique fratres Monasterii sancte Crucis in Yglauia, ordinis predicatorum, fatemur publice in hiis scriptis, quod laude digna domina Chunigundis, relicta olim Seydelini Hertwiczi nobis ex sua affectuosa gracia, quam ad nos diuinitus inspiratam habuit, hanc in effectu virtuose operacionis ostendit racione discreta, vtpote vallata, ac corporis incolumitate per dei aminicolacionem pro tunc prefulcita ita videlicet, quod nobis legauit vnam sexagenam cum dimidia et duos grossos Pragensium denariorum numeri et pagamenti pro secunda missa inaltari sancti Wenczeslai cottidie legendam (sic) sine negligencie defectu sempiternaliterque duraturam (sic). Fratri namque predictam missam inibi legentem (sic) dari debebunt tres hallenses, quemadmodum tunc temporis grossos hallenses soluit, quatuor missas pro grosso connumerando necnon et viginti tres grossos pro anniuersario annuo mariti sui Seydelini Hertwiczi felicis recordacionis post festum epyphanie proxima feria secunda, deuocione sedula peragendum (sic) cum vigiliis nouem leccionum et missa defunc- torum solempniter decantandis . Nos ergo prefate domine affectum beniuolum pensantes eidem nos obligauimus et presencialiter obligamus in hiis scriptis, quod post eius uite extremum terminum (?) decantari promittimus in suo anniuersario vigilias nouem leccionum cum missa defunctorum temporibus perpetuis et hoc proxima dominica ante festum Luce ewangeliste in salutem propiciatoriam anime sue ac suorum amicorum carorum. Insuper fatentes reco- gnoscibiliter, quod prelibata domina ad nostram potestatem tradidit literam super censum predictum, quem tollere debet in festo sancti Michahelis filia eius Margareta, quam diu uiuit et post defunccionem ipsius proximiores amici scilicet Michahel Haydenrich, Handelinus Ortwini, Michahel Waschenpäwtel et post decessum eorum consequenter alii ad eandem genealogyam pertinentes, qui gubernare debent predictum censum et fratribus erogare, ut prefertur . Ceterum nos obligatorie constringentes sub priuacione elemosine predicte, quod prefatam elemosinam nullus prior debet regere nec vendicione exponere nec quouis modo alienare nulla occasione obstante . Quod si oppositum per quemcunque prelatum ordinis fieret, quod absit, extunc amici prenominati elemosinam a nobis aufferre possent et fratribus minoribus elargire . Rustici elemosinam predictam censuantes sunt hii: Purchardus de Gozzaw super hereditatem suam ibidem situatam minus dimidio quadraginta, Seydelinus de Gozzaw minus dimidio quadraginta, Carpentarius ibidem viginti vnum. Perchtoldus ibidem decem et de ista elemosina habemus literam in nostra potestate, in inferiori Chuttelhof sedecim grossos. ab onigerio septem grossos et de hac elemosina literam non habemus, sed est in libris ciuitatis loculenter inserta. In quorum omnium confirmacionem validiorem sigillum reuerendi patris prouincialis vna cum sigillo conuentus et officii prioratus duximus adpendenda. Anno domini Millesimo trecentesimo Septuagesimo Quinto in die beati Marie Magdalene. (Orig. Perg. 2 h. Sig. im Iglauer Stadtarchive.)
Strana 267
267 257. Hereš v. Mödritz verkauft seinen Antheil des Dorfes Topolan dem Kloster Pustiměr. Dt. 10. August 1375 s. l. In Nomine domini Amen . Ego Herzcho dictus Smetan de Modricz notumfacio tenore presencium vniuersis . Quod deliberato animo, pleno consensu ac voluntate domine Anne conthoralis mee legitime maturoque amicorum nostrorum, quorum interest uel interesse poterit, consilio vendidimus racionabiliter iure proprio et ad saluum jus terre Morauie pre- sentibus tradentes religiosis et deuotis domicellabus Hylarie abbatisse et conuentui monasterii in Pusmyr ordinis sancti Benedicti, Olomucensis diocesis, partem ville nostre in Teplan cum laneis, agris cultis et incultis, pratis, pascuis; aquis, aquarum decursibus, piscacionibus, venacionibus, aucupiis, collibus, vallibus, viis, viarum actibus, semitis et generaliter ac in specie cum vniuersis et singulis suis juribus, vsibus, proprietatibus et pertinenciis, hominibus, judicio, emendis ciuilibus et criminalibus, plenoque dominio in eadem ville parte et campis, quibus ipsam tenuimus et possedimus vsque modo, nichil penitus ammodo nobis et nostris heredibus insolidum in eadem parte ville juris et proprietatis reseruantes, per .. abbatissam, que nunc est aut quecunque fuerit tempore pro futuro et conuentum predictos tenendam, habendam, vtifruendam perpetue, hereditarie et pacifice possidendam, et cum voluerint in aliam vel in alias personas modo eius beneplacito, dictis et infrascriptis iuribus transferendam, pro centum et sexaginta marcis grossorum Pragensium denariorum Morauici numeri et pagamenti, nobis iam actu in integrum traditis, numeratis et solutis . Nos igitur Hersso Smetan principalis supradictus, Johannes eius germanus frater de Modricz, Alschiko de Maylicz, Jenychs de Stikowicz, Gymramus miles de Grelicz et Jessiko de Grelicz fideiussores promittimus insolidum coniuncta manu de bona nostra fide, sine quolibet dolo malo per nos et heredes nostros pro indiuiso memoratis .. abbatisse et eius conuentui necnon ad manus nobilis viri domini Petri Hechtonis de Rossicz predictam ville partem venditam exbrigare, defendere et libertare in se et quibuslibet suis partibus ab impeticionibus, litibus et questionibus cuiuslibet hominis et vniuersitatis hinc ad tempus jure terre Morauie solitum et prescriptum nostris propriis laboribus et expensis, quociens fuerit opportunum, ac eciam ipsam ville partem cum omnibus et singulis pertinenciis predictis Anne vxoris mee predicte nomine sui dotalicii intabulatam eripere et extabulare eisdem . . abbatisse et conuentui intabulare et inscribere in terre morauie seu prouincie tabulas siue registrum, quamprimum in generali dominorum colloquio Olomucensi patuerint . Que et quorum alterum insolidum si non fecerimus, extunc statim tres nostrum insolidum, qui cum a dictis . . abbatissa et conuentu aut earum vices in hiis gerentibus monebuntur, quiuis cum vno famulo ydoneo obstagium verum et solitum in Ciuitate Olomuncz . . . . prestabunt intemerate, alter alterius absenciam non pretendens, nec exituri de eodem obstagio aliqua iuris uel consuetudinus causa preposita, donec dicta exbrigacio uel registracio, cuius causa si extiterit, totaliter per nos et heredes nostros insolidum expedita fuerit et digna satisfaccione terminata . Item eodem modo, ut superius, promittimus, si quis necessitudine consanqwinitatis iunctus dictam 34*
267 257. Hereš v. Mödritz verkauft seinen Antheil des Dorfes Topolan dem Kloster Pustiměr. Dt. 10. August 1375 s. l. In Nomine domini Amen . Ego Herzcho dictus Smetan de Modricz notumfacio tenore presencium vniuersis . Quod deliberato animo, pleno consensu ac voluntate domine Anne conthoralis mee legitime maturoque amicorum nostrorum, quorum interest uel interesse poterit, consilio vendidimus racionabiliter iure proprio et ad saluum jus terre Morauie pre- sentibus tradentes religiosis et deuotis domicellabus Hylarie abbatisse et conuentui monasterii in Pusmyr ordinis sancti Benedicti, Olomucensis diocesis, partem ville nostre in Teplan cum laneis, agris cultis et incultis, pratis, pascuis; aquis, aquarum decursibus, piscacionibus, venacionibus, aucupiis, collibus, vallibus, viis, viarum actibus, semitis et generaliter ac in specie cum vniuersis et singulis suis juribus, vsibus, proprietatibus et pertinenciis, hominibus, judicio, emendis ciuilibus et criminalibus, plenoque dominio in eadem ville parte et campis, quibus ipsam tenuimus et possedimus vsque modo, nichil penitus ammodo nobis et nostris heredibus insolidum in eadem parte ville juris et proprietatis reseruantes, per .. abbatissam, que nunc est aut quecunque fuerit tempore pro futuro et conuentum predictos tenendam, habendam, vtifruendam perpetue, hereditarie et pacifice possidendam, et cum voluerint in aliam vel in alias personas modo eius beneplacito, dictis et infrascriptis iuribus transferendam, pro centum et sexaginta marcis grossorum Pragensium denariorum Morauici numeri et pagamenti, nobis iam actu in integrum traditis, numeratis et solutis . Nos igitur Hersso Smetan principalis supradictus, Johannes eius germanus frater de Modricz, Alschiko de Maylicz, Jenychs de Stikowicz, Gymramus miles de Grelicz et Jessiko de Grelicz fideiussores promittimus insolidum coniuncta manu de bona nostra fide, sine quolibet dolo malo per nos et heredes nostros pro indiuiso memoratis .. abbatisse et eius conuentui necnon ad manus nobilis viri domini Petri Hechtonis de Rossicz predictam ville partem venditam exbrigare, defendere et libertare in se et quibuslibet suis partibus ab impeticionibus, litibus et questionibus cuiuslibet hominis et vniuersitatis hinc ad tempus jure terre Morauie solitum et prescriptum nostris propriis laboribus et expensis, quociens fuerit opportunum, ac eciam ipsam ville partem cum omnibus et singulis pertinenciis predictis Anne vxoris mee predicte nomine sui dotalicii intabulatam eripere et extabulare eisdem . . abbatisse et conuentui intabulare et inscribere in terre morauie seu prouincie tabulas siue registrum, quamprimum in generali dominorum colloquio Olomucensi patuerint . Que et quorum alterum insolidum si non fecerimus, extunc statim tres nostrum insolidum, qui cum a dictis . . abbatissa et conuentu aut earum vices in hiis gerentibus monebuntur, quiuis cum vno famulo ydoneo obstagium verum et solitum in Ciuitate Olomuncz . . . . prestabunt intemerate, alter alterius absenciam non pretendens, nec exituri de eodem obstagio aliqua iuris uel consuetudinus causa preposita, donec dicta exbrigacio uel registracio, cuius causa si extiterit, totaliter per nos et heredes nostros insolidum expedita fuerit et digna satisfaccione terminata . Item eodem modo, ut superius, promittimus, si quis necessitudine consanqwinitatis iunctus dictam 34*
Strana 268
268 ville porcionem per modum discussionis seu alienacionis, que wlgo abschutung dicitur, sibi vendicare vellet, quod id non aliter facere liceat nec debetur, quam de centum et sexaginta marcis grossorum denariorum Pragensium et numeri predictorum taliter instipulatum pactis et deductis, prout supra, nullo nobis pariter et diuisim iuris cuiuslibet canonici uel ciuilis beneficio seu facti auxilio, premissis contrario vnquam alio tempore pro futuro . Sub harum, quas nostris appensis sigillis dedimus robore literarum . Die sancti Laurencii Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quinto. (Orig. Perg. 6 h. Sig. im fürsterzb. Archive in Kremsier.) 258. Markgraf Johann gründet das Karthäuserkloster in Königsfeld bei Brünn. Dt. Brünn, 13. August 1375. In nomine sancte et indiuidue Trinitatis feliciter Amen. Cum ecclesia militans assiduis oppressa aduersitatum incursibus, insidiis inquieta et periculis exposita circumquaque diuersos nutriat filios, qui armis spiritualibus contra seuum hostem humani generis dimicare non desinunt et aduersus ipsius iacula viriliter se munire, illos tamen tenerioris affectus dulcedine tenetur fouere et prosequi, qui veluti pugiles et victores precipui per vitam solitariam a mundanis illecebris expediti et a terrenorum contagiis plus exuti agiliores se reddunt in certamine pro corona, qua victores triumphali gaudio ex repromissione regis eterni perhenni merebuntur gloria coronari. Hinc est, quod nos Johannes dei gracia Marchio Morauie noti- ficamus tenore presencium vniuersis: Quod animo deliberato, non per errorem aut improuide. sed sano Illustrium Principum Jodoci primogeniti, Johannis dicti Zobeslai secundogeniti et Procopii terciogeniti, filiorum nostrorum carissimorum, nec non Illustris Elizabeth conthoralis nostre carissime, accedentibus consensu et consilio ex certa nostra sciencia ad instar quorumdam diuorum principum, quorum gesta magnalia post vitam moriencium meruerunt viuere memoria eternali, cupientes aliquid operis operari, per quod memoria hominis huius- modi operantis opus in successuris generacionibus viuere videatur, ad hoc vigilanter intendere curauit nostra dignacio, quod saltem sacer ille ordo Cartusie nostris precordiis non mediocriter insidens, vlpote cuius probitatis merita plus redolere credimus apud deum per nos primum in Marchionatus nostri dominio plantatus et locum, in quo diuinis vacet laudibus, assecutus nostram memoriam post hanc vitam mortalem ueluti cum iustis christifidelibus perhennet in gaudio permansuram, aream siue habitacionem nostram in villa Küngsfelden situatam, quam estimantes habilem pro ereccione monasterii et conuentus ordinis Cartus., quod ob sancte Trinitatis reuerenciam et perpetuam memoriam fundare, construere, erigere et dotare, ac diuina inspirante clemencia feliciter consumare disponimus et volumus prefatum locum siue monasterium proprio vocabulo sancte Trinitatis cenobium in antea nuncupari, cum omnibus suis edificiis, melioracionibus seu augmentacionibus, pomeriis, agris cultis et incultis, orlis, pratis, virgultis, siluis, introitibus seu exitibus aquarum, censibus, piscariis, piscacionibus et
268 ville porcionem per modum discussionis seu alienacionis, que wlgo abschutung dicitur, sibi vendicare vellet, quod id non aliter facere liceat nec debetur, quam de centum et sexaginta marcis grossorum denariorum Pragensium et numeri predictorum taliter instipulatum pactis et deductis, prout supra, nullo nobis pariter et diuisim iuris cuiuslibet canonici uel ciuilis beneficio seu facti auxilio, premissis contrario vnquam alio tempore pro futuro . Sub harum, quas nostris appensis sigillis dedimus robore literarum . Die sancti Laurencii Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quinto. (Orig. Perg. 6 h. Sig. im fürsterzb. Archive in Kremsier.) 258. Markgraf Johann gründet das Karthäuserkloster in Königsfeld bei Brünn. Dt. Brünn, 13. August 1375. In nomine sancte et indiuidue Trinitatis feliciter Amen. Cum ecclesia militans assiduis oppressa aduersitatum incursibus, insidiis inquieta et periculis exposita circumquaque diuersos nutriat filios, qui armis spiritualibus contra seuum hostem humani generis dimicare non desinunt et aduersus ipsius iacula viriliter se munire, illos tamen tenerioris affectus dulcedine tenetur fouere et prosequi, qui veluti pugiles et victores precipui per vitam solitariam a mundanis illecebris expediti et a terrenorum contagiis plus exuti agiliores se reddunt in certamine pro corona, qua victores triumphali gaudio ex repromissione regis eterni perhenni merebuntur gloria coronari. Hinc est, quod nos Johannes dei gracia Marchio Morauie noti- ficamus tenore presencium vniuersis: Quod animo deliberato, non per errorem aut improuide. sed sano Illustrium Principum Jodoci primogeniti, Johannis dicti Zobeslai secundogeniti et Procopii terciogeniti, filiorum nostrorum carissimorum, nec non Illustris Elizabeth conthoralis nostre carissime, accedentibus consensu et consilio ex certa nostra sciencia ad instar quorumdam diuorum principum, quorum gesta magnalia post vitam moriencium meruerunt viuere memoria eternali, cupientes aliquid operis operari, per quod memoria hominis huius- modi operantis opus in successuris generacionibus viuere videatur, ad hoc vigilanter intendere curauit nostra dignacio, quod saltem sacer ille ordo Cartusie nostris precordiis non mediocriter insidens, vlpote cuius probitatis merita plus redolere credimus apud deum per nos primum in Marchionatus nostri dominio plantatus et locum, in quo diuinis vacet laudibus, assecutus nostram memoriam post hanc vitam mortalem ueluti cum iustis christifidelibus perhennet in gaudio permansuram, aream siue habitacionem nostram in villa Küngsfelden situatam, quam estimantes habilem pro ereccione monasterii et conuentus ordinis Cartus., quod ob sancte Trinitatis reuerenciam et perpetuam memoriam fundare, construere, erigere et dotare, ac diuina inspirante clemencia feliciter consumare disponimus et volumus prefatum locum siue monasterium proprio vocabulo sancte Trinitatis cenobium in antea nuncupari, cum omnibus suis edificiis, melioracionibus seu augmentacionibus, pomeriis, agris cultis et incultis, orlis, pratis, virgultis, siluis, introitibus seu exitibus aquarum, censibus, piscariis, piscacionibus et
Strana 269
269 iure piscandi in riparia dicta Ponaw, et specialiter magnam nouam piscinam seu lacum subtus iacentem cum fundamento et littoribus suis circumquaque ac aliis rebus in dicta villa Künigsfelden situatis, quam eciam habitacionem cum suis pertinenciis erga Ditlinum et Katherinam, ipsius vxorem legitimam, et Ortlinum dictum Laukwiczer et vxorem suam, ciues ciuitatis Brunnensis, fideles nostros dilectos, pro quadam certa summa pecunie rite et racionabiliter comparauimus iusto titulo empcionis, et fratribus prefati ordinis, vt in ea claustrum cum habitacionibus, que pro priore et duodecim suis confratribus monachis sacerdotibus, conuersis et familia competenti numero pro nostris sumptibus iuxta ordinis prefati consuetudinem et septis per gyrum decentibus, prout prefatis priori et conuentui visum fuerit expedire, similiter communiri et firmari ordinent et disponant, dedimus, tradidimus, contulimus et donauimus, damus, tradimus, conferimus cum infrascriptis bonis irreuocabiliter vigore presencium et donamus per prefatos fratres imperpetuum possidendis et vtifruendis, nichil de potestate, auctoritate vel jure, quocunque nomine censeantur, in predictis nobis vel heredibus nostris reseruantes. Item pro sustentacione tocius conuentus et aliarum indigenciarum vltra prefatam aream in Küngsfelden supradictam nouam nostram fundacionem bonis seu redditibus subscriptis dotauimus et per presentes dotamus : in primis molendinum situm super Czwilauiam et Swarczawam ryuos in loco, qui wlgariter Derrndrussel nuncupatur, quod circa Johannem Slemkitel et Chünlain legitimam eius vxorem, fideles nostros dilectos, pro quadringentis et quinquaginta marcis grossorum pragensium morauici pagamenti comparauimus cum area, agris, censibus, edificiis, piscariis, pomeriis, ortis, pratis, virgultis, villulis, jurisdiccionibus, exitibus aquarum et singulis pertinenciis, quouis eciam nomine censeantur. Item vnam vineam per nos comparatam, jura montana ac decimas ad nos spectantes in villa dicta Obrzan cum omni iure et consuetudine uelud nos actenus possedimus et villam nostram dictam Strzielcz cum silua Hayholcz, dicta silua tamen communitatis exclusa et villam nostram dictam Czernowicz cum omnibus earum pertinenciis ac juribus, prefatis fratribus et conuentui ac pro ipsorum sustentatione dedimus, donauimus, appropriauimus, contulimus. damus, donamus, appropriamus, conferimus presentibus et largimur predicta omnia et singula velud ad nos peruenerunt tenendi, vtifruendi et perpetuo possidendi tamquam deo oblata et donata, nichil nobis, heredibus seu successoribus nostris Marchionibus Morauie iuris penitus reseruantes. Ceterum sepedictam fundacionem nostram vniuersis et singulis libertatibus, graciis, immunitatibus, prerogatiuis subscriptis liberaliter et irreuocabiliter per nos, heredes et successores nostros Marchiones Morauie moti tante religionis sinceritate et simplicitate esse decreuimus muniendam: primo videlicet, quod prefata nostra fundacio fundus et monasterium in Küngsfeld ad sanctam trinitatem, necnon homines, bona fratrum predictorum in nostra, heredum et successorum nostrorum Marchionum Morauie tuicione esse debeant perpetua et manere. Item predictos fratres, homines, loca et bona eorum, que in presenti habent seu in futurum habituri fuerint, quouis nomine appellari valeant, absoluimus, eximimus et omnino libertamus ab omni jurisdiccione ciuili, jugo, judicio, grauamine, exaccione et onere, quibus per nostros officiatos videlicet camerarium, magistrum curie ac ceteros officiatos seu officiales nostros, qui nunc sunt seu pro tempore fuerint, vel per quempiam alium
269 iure piscandi in riparia dicta Ponaw, et specialiter magnam nouam piscinam seu lacum subtus iacentem cum fundamento et littoribus suis circumquaque ac aliis rebus in dicta villa Künigsfelden situatis, quam eciam habitacionem cum suis pertinenciis erga Ditlinum et Katherinam, ipsius vxorem legitimam, et Ortlinum dictum Laukwiczer et vxorem suam, ciues ciuitatis Brunnensis, fideles nostros dilectos, pro quadam certa summa pecunie rite et racionabiliter comparauimus iusto titulo empcionis, et fratribus prefati ordinis, vt in ea claustrum cum habitacionibus, que pro priore et duodecim suis confratribus monachis sacerdotibus, conuersis et familia competenti numero pro nostris sumptibus iuxta ordinis prefati consuetudinem et septis per gyrum decentibus, prout prefatis priori et conuentui visum fuerit expedire, similiter communiri et firmari ordinent et disponant, dedimus, tradidimus, contulimus et donauimus, damus, tradimus, conferimus cum infrascriptis bonis irreuocabiliter vigore presencium et donamus per prefatos fratres imperpetuum possidendis et vtifruendis, nichil de potestate, auctoritate vel jure, quocunque nomine censeantur, in predictis nobis vel heredibus nostris reseruantes. Item pro sustentacione tocius conuentus et aliarum indigenciarum vltra prefatam aream in Küngsfelden supradictam nouam nostram fundacionem bonis seu redditibus subscriptis dotauimus et per presentes dotamus : in primis molendinum situm super Czwilauiam et Swarczawam ryuos in loco, qui wlgariter Derrndrussel nuncupatur, quod circa Johannem Slemkitel et Chünlain legitimam eius vxorem, fideles nostros dilectos, pro quadringentis et quinquaginta marcis grossorum pragensium morauici pagamenti comparauimus cum area, agris, censibus, edificiis, piscariis, pomeriis, ortis, pratis, virgultis, villulis, jurisdiccionibus, exitibus aquarum et singulis pertinenciis, quouis eciam nomine censeantur. Item vnam vineam per nos comparatam, jura montana ac decimas ad nos spectantes in villa dicta Obrzan cum omni iure et consuetudine uelud nos actenus possedimus et villam nostram dictam Strzielcz cum silua Hayholcz, dicta silua tamen communitatis exclusa et villam nostram dictam Czernowicz cum omnibus earum pertinenciis ac juribus, prefatis fratribus et conuentui ac pro ipsorum sustentatione dedimus, donauimus, appropriauimus, contulimus. damus, donamus, appropriamus, conferimus presentibus et largimur predicta omnia et singula velud ad nos peruenerunt tenendi, vtifruendi et perpetuo possidendi tamquam deo oblata et donata, nichil nobis, heredibus seu successoribus nostris Marchionibus Morauie iuris penitus reseruantes. Ceterum sepedictam fundacionem nostram vniuersis et singulis libertatibus, graciis, immunitatibus, prerogatiuis subscriptis liberaliter et irreuocabiliter per nos, heredes et successores nostros Marchiones Morauie moti tante religionis sinceritate et simplicitate esse decreuimus muniendam: primo videlicet, quod prefata nostra fundacio fundus et monasterium in Küngsfeld ad sanctam trinitatem, necnon homines, bona fratrum predictorum in nostra, heredum et successorum nostrorum Marchionum Morauie tuicione esse debeant perpetua et manere. Item predictos fratres, homines, loca et bona eorum, que in presenti habent seu in futurum habituri fuerint, quouis nomine appellari valeant, absoluimus, eximimus et omnino libertamus ab omni jurisdiccione ciuili, jugo, judicio, grauamine, exaccione et onere, quibus per nostros officiatos videlicet camerarium, magistrum curie ac ceteros officiatos seu officiales nostros, qui nunc sunt seu pro tempore fuerint, vel per quempiam alium
Strana 270
270 ipsorum vicesgerentem possent onerari quomodolibet seu grauari, absoluentes nichilominus predictos fratres, homines, villas et bona eorum predicta ab omni jurisdiccione terre Morauie. Item predictos fratres cum omnibus bonis et locis eorum predictis, que nunc habent seu in futurum iusto titulo habituri fuerint, ab omni steura, exaccione, contribucione, subsidio, dacione, lozunga, solucione, labore, robotta, vectura, dono et grauamine quocunque absoluimus et libertamus, excepta berna generali, quam ipsorum homines, quocies et casus obtulerit, soluere tenebuntur; de agriculturis vero suis, quas propriis sumptibus colunt, quas ad presens habent, ad bernam non tenebuntur. Item damus sepedictis fratribus super omnes homines. quos nunc habent vel habituri sunt in futurum, omnia iudicia iudicancia in singulis causis et casibus, que rebus et pecuniis debebunt et poterint emendari, iudicandi et emendandi plenam potestatem . Item nullus baronum, nobilium seu alii cuiuscunque status vel condicionis, cum hominibus ipsorum fratrum, quitquam agere habeant, nisi ad hoc fuerint specialiter rogati. Item in quibuscunque locis ipsorum et quandocunque aliquis subditorum suorum in quamcunque personam violentam manum iniecerit et eam wlnerauerit, super illo delicto nemo iudicare habeat, nisi soli fratres supradicti. Si vero wlneratus ex eadem lesione moritur, adhuc officiales nostri reum criminis huiusmodi ab officialibus siue judicibus predictorum fratrum postulare non debeant, nisi probata fuerit veritas talis homicidii in iudicio manifesto. Qui uero mortis sentenciam meruisset, velud cum cingulo cinctus fuerit seu existit, ad postulacionem officialium nostrorum non prioris aut fratrum premissorum sed ipsorum judicum ipsi judices nostris officialibus siue judicibus eundem presentare tenebuntur, solo excepto eo, qui propter causas honorabiles confugerit ad septa monasterii supradicti . Volumus eciam, quod omnia bona mobilia et immobilia talium hominum monasterii racione excessuum patratorum ad prefatam nostram fundacionem deuolui debeant integraliter et omnino, quacunque consuetudine in contrarium non obstante . Inhibemus eciam districte sub obtentu nostre gracie tam presentibus quam futuris, quod nemo in claustro fratrum predictorum nec non bonis, villis, curiis, quocunque nomine censeantur, propter pausacionem suam seu equi, ita videlicet, vt sibi de expensis prouideatur, pausam seu nocturnum recipere vel postulare debeat de iure vel de facto, nisi per ipsos fratres fuerit specialiter inuitatus . Item facimus hanc graciam specialem predictis fratribus nostre fundacionis, vt omnia et singula victualia, vestes et alia quecunque pro ipsorum necessitate per terram seu aquam sine omni solucione theolonei, exaccione mute ac dono libere apportare et deducere valeant impedimento quolibet procul moto . Insuper ad maiorem et forciorem defensionem sepedicte nostre fundacionis non propter aliquid temporale emolumentum sed pure propter sanctam Trinitatem et beatam virginem Mariam ac sanctum Johannem Baptistam aduocaciam seu tuicionem nobis, nostris heredibus et successoribus vniuersis pro usibus et utilitatibus dicte fundacionis nostre reseruamus, nulli vmquam, nisi prior et conuentus prefate domus pro aliquo ad tempus rogauerint et quem ipsi fratres prior et conuentus instituerint vel elegerint pro aduocato, quamdiu nobis aut nostris successoribus et eisdem fratribus placuerit comittendum . Plenam eciam potestatem predictis fratribus tradimus et donamus, omnes suos officiatos, videlicet aduocatos, judices vel scabinos instituere et destituere ac mutare, prout ipsis visum fuerit expedire . Item interdicimus et firmiter sub
270 ipsorum vicesgerentem possent onerari quomodolibet seu grauari, absoluentes nichilominus predictos fratres, homines, villas et bona eorum predicta ab omni jurisdiccione terre Morauie. Item predictos fratres cum omnibus bonis et locis eorum predictis, que nunc habent seu in futurum iusto titulo habituri fuerint, ab omni steura, exaccione, contribucione, subsidio, dacione, lozunga, solucione, labore, robotta, vectura, dono et grauamine quocunque absoluimus et libertamus, excepta berna generali, quam ipsorum homines, quocies et casus obtulerit, soluere tenebuntur; de agriculturis vero suis, quas propriis sumptibus colunt, quas ad presens habent, ad bernam non tenebuntur. Item damus sepedictis fratribus super omnes homines. quos nunc habent vel habituri sunt in futurum, omnia iudicia iudicancia in singulis causis et casibus, que rebus et pecuniis debebunt et poterint emendari, iudicandi et emendandi plenam potestatem . Item nullus baronum, nobilium seu alii cuiuscunque status vel condicionis, cum hominibus ipsorum fratrum, quitquam agere habeant, nisi ad hoc fuerint specialiter rogati. Item in quibuscunque locis ipsorum et quandocunque aliquis subditorum suorum in quamcunque personam violentam manum iniecerit et eam wlnerauerit, super illo delicto nemo iudicare habeat, nisi soli fratres supradicti. Si vero wlneratus ex eadem lesione moritur, adhuc officiales nostri reum criminis huiusmodi ab officialibus siue judicibus predictorum fratrum postulare non debeant, nisi probata fuerit veritas talis homicidii in iudicio manifesto. Qui uero mortis sentenciam meruisset, velud cum cingulo cinctus fuerit seu existit, ad postulacionem officialium nostrorum non prioris aut fratrum premissorum sed ipsorum judicum ipsi judices nostris officialibus siue judicibus eundem presentare tenebuntur, solo excepto eo, qui propter causas honorabiles confugerit ad septa monasterii supradicti . Volumus eciam, quod omnia bona mobilia et immobilia talium hominum monasterii racione excessuum patratorum ad prefatam nostram fundacionem deuolui debeant integraliter et omnino, quacunque consuetudine in contrarium non obstante . Inhibemus eciam districte sub obtentu nostre gracie tam presentibus quam futuris, quod nemo in claustro fratrum predictorum nec non bonis, villis, curiis, quocunque nomine censeantur, propter pausacionem suam seu equi, ita videlicet, vt sibi de expensis prouideatur, pausam seu nocturnum recipere vel postulare debeat de iure vel de facto, nisi per ipsos fratres fuerit specialiter inuitatus . Item facimus hanc graciam specialem predictis fratribus nostre fundacionis, vt omnia et singula victualia, vestes et alia quecunque pro ipsorum necessitate per terram seu aquam sine omni solucione theolonei, exaccione mute ac dono libere apportare et deducere valeant impedimento quolibet procul moto . Insuper ad maiorem et forciorem defensionem sepedicte nostre fundacionis non propter aliquid temporale emolumentum sed pure propter sanctam Trinitatem et beatam virginem Mariam ac sanctum Johannem Baptistam aduocaciam seu tuicionem nobis, nostris heredibus et successoribus vniuersis pro usibus et utilitatibus dicte fundacionis nostre reseruamus, nulli vmquam, nisi prior et conuentus prefate domus pro aliquo ad tempus rogauerint et quem ipsi fratres prior et conuentus instituerint vel elegerint pro aduocato, quamdiu nobis aut nostris successoribus et eisdem fratribus placuerit comittendum . Plenam eciam potestatem predictis fratribus tradimus et donamus, omnes suos officiatos, videlicet aduocatos, judices vel scabinos instituere et destituere ac mutare, prout ipsis visum fuerit expedire . Item interdicimus et firmiter sub
Strana 271
271 obtentu nostre gracie et penis si voluerint euitari subscriptis, inhibemus vniuersis et singulis officiatis nostris per marchionatum nostrum ac aliis quibuscunque personis, ne ipsos fratres in claustro vel extra, videlicet in grangiis, ortis, curiis, domibus, campis, villis, vel homines eorum hospitalitate, inquietudine, rerum ablacione, canum venancium sustentacione et eciam grauamine quoquomodo tam in gwerra quam extra gwerram molestent seu grauent aliqualiter vel perturbent . Volumus eciam omnino et firmum esse sanccimus, vt vniuerse et singule libertates, immunitates, prerogatiue et gracie a nobis nostre fundacioni concesse, vt premissum est, ab omnibus inuiolabiliter obseruentur . Quicumque autem tenorem huius priuilegii liber- tates, personas, res vel bona ipsius monasterii in aliquo violando vel dampnificando infregerit, omne dampnum, quod exinde contrahitur, tenetur et debet ipsis fratribus dupliciter restituere; quod si infra mensom a lesione illata non fecerit, nobis et successoribus nostris vniuersis pro qualibet transgressione centum marcas puri argenti sine remissime ad cameram nostram soluere teneatur et nichilominus dignitate, si quam a nobis tenuerit, sit priuatus . Vt autem hec nostra fundacio cum omnibus donacionibus, libertatibus, immunitatibus, prerogatiuis et graciis, prout premissum est, robur obtineat perpetue firmitatis, presentem paginam vnacum nostris liberis antedictis tradidimus nostrorum sigillorum appensione roboratam . Nos vero Jodocus, Johannes dictus Zobeslaus et Procopius predicti tam salubri paterno proposito assencientes et quam plurimum congaudentes sepedictam suam fundacionem, quam eciam nostram, sicut vere est, reputamus, videlicet locum seu conuentum sancte Trinitatis cum vniuersis et singulis donacionibus et assignacionibus libertatum, immunitatum, prerogatiuarum et graciarum eiusdem ac fratrum et hominum possessionumque, quocunque nomine censeantur, prout in hiis et aliis fortassis litteris prius datis vel dandis expressum est vel de cetero exprimetur, ex certa nostra sciencia ratificamus, approbamus et presentis scripti patrocinio confirmamus ac sigillorum nostrorum propriorum munimine irreuocabiliter communimus, vniuersis et singulis, ad quorum noticiam presentes litere peruenerint, vnacum dicto domino et genitore nostro stricte et firmiter inhibentes, ne quitquam contra donacionem, assignacionem, appropriacionem ac literas prenotatas et presentes quacunque temeritate seu presumpcione audeant attemptare . Quicunque autem contra predicta venire presumpserit, grauem nostram heredumque nostrorum ac successorum vniuersorum indignacionem secundum culpe qualitatem et modum com omni pena et emenda, ut premissum est, se nouerit incursurum . Datum Brunne anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quinto in die sancti Ypoliti martiris. (Orig. Perg. mit 4 h. Sig. im Archive des Kl. Raigern. Das erste Sig. des Markgrafen Johann ist ein Doppelsig., am Averse einen Reiter darstellend, welcher in der linken einen mit dem mähr. Adler verschenen Schild, in der rechten eine Fahne gleichfalls mit dem Adler versehen, hält, die Rückseite des Sig. ist das gewöhnliche mährische Wappen. Das zweite Sig. des Markgrafen Jodok zeigt im 1. und 3. Felde einen Helm, im 2. und 4. Felde den mähr. Adler; das Sig. des Markgrafen Prokop und Johann Soběslav zeigen den mährischen Adler.)
271 obtentu nostre gracie et penis si voluerint euitari subscriptis, inhibemus vniuersis et singulis officiatis nostris per marchionatum nostrum ac aliis quibuscunque personis, ne ipsos fratres in claustro vel extra, videlicet in grangiis, ortis, curiis, domibus, campis, villis, vel homines eorum hospitalitate, inquietudine, rerum ablacione, canum venancium sustentacione et eciam grauamine quoquomodo tam in gwerra quam extra gwerram molestent seu grauent aliqualiter vel perturbent . Volumus eciam omnino et firmum esse sanccimus, vt vniuerse et singule libertates, immunitates, prerogatiue et gracie a nobis nostre fundacioni concesse, vt premissum est, ab omnibus inuiolabiliter obseruentur . Quicumque autem tenorem huius priuilegii liber- tates, personas, res vel bona ipsius monasterii in aliquo violando vel dampnificando infregerit, omne dampnum, quod exinde contrahitur, tenetur et debet ipsis fratribus dupliciter restituere; quod si infra mensom a lesione illata non fecerit, nobis et successoribus nostris vniuersis pro qualibet transgressione centum marcas puri argenti sine remissime ad cameram nostram soluere teneatur et nichilominus dignitate, si quam a nobis tenuerit, sit priuatus . Vt autem hec nostra fundacio cum omnibus donacionibus, libertatibus, immunitatibus, prerogatiuis et graciis, prout premissum est, robur obtineat perpetue firmitatis, presentem paginam vnacum nostris liberis antedictis tradidimus nostrorum sigillorum appensione roboratam . Nos vero Jodocus, Johannes dictus Zobeslaus et Procopius predicti tam salubri paterno proposito assencientes et quam plurimum congaudentes sepedictam suam fundacionem, quam eciam nostram, sicut vere est, reputamus, videlicet locum seu conuentum sancte Trinitatis cum vniuersis et singulis donacionibus et assignacionibus libertatum, immunitatum, prerogatiuarum et graciarum eiusdem ac fratrum et hominum possessionumque, quocunque nomine censeantur, prout in hiis et aliis fortassis litteris prius datis vel dandis expressum est vel de cetero exprimetur, ex certa nostra sciencia ratificamus, approbamus et presentis scripti patrocinio confirmamus ac sigillorum nostrorum propriorum munimine irreuocabiliter communimus, vniuersis et singulis, ad quorum noticiam presentes litere peruenerint, vnacum dicto domino et genitore nostro stricte et firmiter inhibentes, ne quitquam contra donacionem, assignacionem, appropriacionem ac literas prenotatas et presentes quacunque temeritate seu presumpcione audeant attemptare . Quicunque autem contra predicta venire presumpserit, grauem nostram heredumque nostrorum ac successorum vniuersorum indignacionem secundum culpe qualitatem et modum com omni pena et emenda, ut premissum est, se nouerit incursurum . Datum Brunne anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quinto in die sancti Ypoliti martiris. (Orig. Perg. mit 4 h. Sig. im Archive des Kl. Raigern. Das erste Sig. des Markgrafen Johann ist ein Doppelsig., am Averse einen Reiter darstellend, welcher in der linken einen mit dem mähr. Adler verschenen Schild, in der rechten eine Fahne gleichfalls mit dem Adler versehen, hält, die Rückseite des Sig. ist das gewöhnliche mährische Wappen. Das zweite Sig. des Markgrafen Jodok zeigt im 1. und 3. Felde einen Helm, im 2. und 4. Felde den mähr. Adler; das Sig. des Markgrafen Prokop und Johann Soběslav zeigen den mährischen Adler.)
Strana 272
272 259. Johann, Bischof von Olmütz, bestätigt die Gründung des Karthäuserklosters in Konigsfeld. Dt. Modritz, 16. August 1375. Dei et apostolice sedis gracia Olomucensis episcopus Johannes . Notum facimus tenore presencium vniuersis, quod vice et nomine illustris ac magnifici Principis et domini domini Johannis Marchionis Morauie, carissimi nostri compatris et domini graciosi, oblata nobis continebat peticio, quatenus infrascriptas cuiusdam honorabilis et salutifere fundacionis ipsius approbare, ratificare et auctoritate ordinaria confirmare vellemus, quarum tenor per omnia sequitur in hec verba: . . . (vid. Nr. 258). — Nos igitur attendentes prefati magnifici principis racionabile, honestum, ymo felix et salubre fore propositum, presertim cum diuini cultus ex hoc augeatur celebritas et ad ipsius exemplum aliorum principum corda ad consimilis deuocionis insignia poterunt auctore domino felicius animari, vt tante et tam celebris rei principium mediis clarescat insignibus et felicibus auspiciis in domino terminetur; animo deliberato, sapientum nostrorum communicato consilio, inuocato dei nomine et ad honorem summe et individue trinitatis, nec non ad laudem gloriosissime virginis matris eius. (sic) auctoritate ordinaria, qua fungimur, supradictas literas, donacionem, appropriacionem, vnicionem, inuisceracionem, incorporacionem, adinuiccionem et erogacionem omnium predictorum bonorum sub omnibus modis, pertinenciis et condicionibus, prout expressantur superius et alia omnia et singula contenta inibi in omnibus suis tenoribus, sentenciis, punctis et clausulis de verbo ad verbum, prout expressantur superius, ad instanciam et rogatum nec non bene- placitum magnifici principis eiusdem approbamus, ratificamus et de certa nostra sciencia confirmamus, vniuersa et singula bona predicta cum omnibus suis redditibus, censibus, fructibus, vtilitatibus, obuencionibus et pertinenciis, sicut premittitur, juri ecclesiastico submittentes, vt amodo in antea libertate, priuilegio et gracia ecclesiasticis gaudeant, quodque jura quelibet, proprietates, dominia, redditus et prouentus omnium bonorum predictorum amodo in antea, dum et quocies oportunitas illud exegerit, pro commodis, bono statu et quiete dictorum fratrum et conuentus ibidem per censuram ecclesiasticam exigi valeant et requiri, saluis semper juribus prefati magnifici principis domini Marchionis Morauie, heredum et successorum suorum Morauie Marchionum, illis presertim, de quibus clara, specifica et distincta fit mencio in ipsius originalibus literis supradictis . Honorabilibus et prudentibus viris dominis Bederico decano, Friderico preposito, Petro scolastico, Nicolao Brunnensi, Alberto Chremsirensi prepositis, Sandero officiali, Jarozlao et Woyczichone, Johanne de Boskowicz, decano Chremsirensi, Nicolao et Franczisco de Gebiczka, canonicis Olomucensis ecclesie nostre et aliis quam pluribus fide dignis testibus ad premissa . Presencium sub appenso nostro sigillo testimonio litterarum . Datum in castro nostro Modricz Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quinto in crastino Assumpcionis beate Marie matris et virginis gloriose. Et ego Johannes quondam Conradi dicti Reichmut de Geylnhusen, Moguntinensis diocesis, publicus auctoritate apostolica et imperiali notarius vna cum predictis testibus
272 259. Johann, Bischof von Olmütz, bestätigt die Gründung des Karthäuserklosters in Konigsfeld. Dt. Modritz, 16. August 1375. Dei et apostolice sedis gracia Olomucensis episcopus Johannes . Notum facimus tenore presencium vniuersis, quod vice et nomine illustris ac magnifici Principis et domini domini Johannis Marchionis Morauie, carissimi nostri compatris et domini graciosi, oblata nobis continebat peticio, quatenus infrascriptas cuiusdam honorabilis et salutifere fundacionis ipsius approbare, ratificare et auctoritate ordinaria confirmare vellemus, quarum tenor per omnia sequitur in hec verba: . . . (vid. Nr. 258). — Nos igitur attendentes prefati magnifici principis racionabile, honestum, ymo felix et salubre fore propositum, presertim cum diuini cultus ex hoc augeatur celebritas et ad ipsius exemplum aliorum principum corda ad consimilis deuocionis insignia poterunt auctore domino felicius animari, vt tante et tam celebris rei principium mediis clarescat insignibus et felicibus auspiciis in domino terminetur; animo deliberato, sapientum nostrorum communicato consilio, inuocato dei nomine et ad honorem summe et individue trinitatis, nec non ad laudem gloriosissime virginis matris eius. (sic) auctoritate ordinaria, qua fungimur, supradictas literas, donacionem, appropriacionem, vnicionem, inuisceracionem, incorporacionem, adinuiccionem et erogacionem omnium predictorum bonorum sub omnibus modis, pertinenciis et condicionibus, prout expressantur superius et alia omnia et singula contenta inibi in omnibus suis tenoribus, sentenciis, punctis et clausulis de verbo ad verbum, prout expressantur superius, ad instanciam et rogatum nec non bene- placitum magnifici principis eiusdem approbamus, ratificamus et de certa nostra sciencia confirmamus, vniuersa et singula bona predicta cum omnibus suis redditibus, censibus, fructibus, vtilitatibus, obuencionibus et pertinenciis, sicut premittitur, juri ecclesiastico submittentes, vt amodo in antea libertate, priuilegio et gracia ecclesiasticis gaudeant, quodque jura quelibet, proprietates, dominia, redditus et prouentus omnium bonorum predictorum amodo in antea, dum et quocies oportunitas illud exegerit, pro commodis, bono statu et quiete dictorum fratrum et conuentus ibidem per censuram ecclesiasticam exigi valeant et requiri, saluis semper juribus prefati magnifici principis domini Marchionis Morauie, heredum et successorum suorum Morauie Marchionum, illis presertim, de quibus clara, specifica et distincta fit mencio in ipsius originalibus literis supradictis . Honorabilibus et prudentibus viris dominis Bederico decano, Friderico preposito, Petro scolastico, Nicolao Brunnensi, Alberto Chremsirensi prepositis, Sandero officiali, Jarozlao et Woyczichone, Johanne de Boskowicz, decano Chremsirensi, Nicolao et Franczisco de Gebiczka, canonicis Olomucensis ecclesie nostre et aliis quam pluribus fide dignis testibus ad premissa . Presencium sub appenso nostro sigillo testimonio litterarum . Datum in castro nostro Modricz Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimo quinto in crastino Assumpcionis beate Marie matris et virginis gloriose. Et ego Johannes quondam Conradi dicti Reichmut de Geylnhusen, Moguntinensis diocesis, publicus auctoritate apostolica et imperiali notarius vna cum predictis testibus
Strana 273
273 omnibus predictis, videlicet ratificacioni, approbacioni et confirmacioni, nec non ab eis dependentibus, dum sic a supradicta reuerendo in Christo patre ac domino, domino Johanne Olomuc. episcopo peterentur et fierent, presens interfui et ea ad mandatum supradicti domini mei episcopi manu propria conscripsi et solito meo signo signaui in euidens testimonium omnium premissorum, anno, die et loco superius expressatis. (Orig. Perg. h. Sig. im Arch. des Kl. Raigern.) 260. Bunek und Buzek von Mostišt verkaufen dem Markgrafen Johann gewisse Güter. Dt. Brünn, 12. September 1375. Nos Bunko et Buzko filius ipsius Bunkonis de Mostyschcz notumfacimus tenore presencium vniuersis. Quod animo deliberato, non coacti nec compulsi, sed sano ami- corum nostrorum accedente consilio, ex certa nostra sciencia illustri principi ac domino, domino Johanni, Marchioni Morauie, domino nostro gracioso et suis heredibus in villa Lelekowicz tres laneos et duos subsides, in villa Srnawka quatuor laneos et vnum subsidem et in villa Camencz duos laneos pro centum et quadraginta marcis grossorum Pragensium, Morauici numeri et pagamenti, in parata pecunia nobis datis et presentatis vendidimus et vendimus presencium cum virgore, cum omnibus ipsorum pertinenciis, fructibus, prouentibus, vtilitatibus, siluis, nemoribus, virgultis, montibus, vallibus et cum omnibus proprietatum titulis, quemadmodum predicta bona hactenus habuimus et possedimus, nichil nobis aut nostris heredibus juris penitus reseruantes. Nos vero Jesco dictus Puschca de Chwnstat, Artlebus de Chwnstat dictus de Starechowicz, Potho de Wildemberg dictus de Loschczicz, vna cum predictis Bunkone et Buzkone, promittimus manu coniuncta et insolidum bona fide absque omni dolo, predicta bona, prout superius expressata sunt, iuxta ritum et jus terre Morauie ab omni impeticione quorumlibet disbrigare et omnimode libertare. Si vero non fecerimus, ex tunc post terminum infra decem et octo ebdomadas se immediate sequentes tenebimur et pro- mittimus, ad monicionem predicti domini nostri Marchionis seu heredum suorum dare et soluere centum et sexaginta marcas grossorum numeri et pagamenti supradicti. Quod si non fecerimus, mox sine omni monicione debemus et tenemur omnes et quilibet nostrum personaliter cum vno famulo et duobus equis ciuitatem Brunnensem, ad vnum hospicium honestum nobis deputatum, intrare et in eodem obstagium debitum prout moris est prestare. Et si prestito obstagio in quatuor decim diebus predictas centum et sexaginta marcas non persoluerimus, ut prefertur, extunc predictus dominus Marchio uel heredes sui possunt et debent easdem centum et sexaginta marcas aput judeos seu christianos super dampna nostra recipere, pro quibus pecuniis in hospicio predicto continue obstagium prestare tenebimur et spondemus, tamdiu quousque prefate centum et sexaginta marce vnacum dampnis obinde perceptis, per nos plene et integre fuerint persolute. In cuius rei testimonium et habundacionis cautele presidium sigilla nostra vnacum principalibus actoribus ex certa nostra sciencia presentibus 35
273 omnibus predictis, videlicet ratificacioni, approbacioni et confirmacioni, nec non ab eis dependentibus, dum sic a supradicta reuerendo in Christo patre ac domino, domino Johanne Olomuc. episcopo peterentur et fierent, presens interfui et ea ad mandatum supradicti domini mei episcopi manu propria conscripsi et solito meo signo signaui in euidens testimonium omnium premissorum, anno, die et loco superius expressatis. (Orig. Perg. h. Sig. im Arch. des Kl. Raigern.) 260. Bunek und Buzek von Mostišt verkaufen dem Markgrafen Johann gewisse Güter. Dt. Brünn, 12. September 1375. Nos Bunko et Buzko filius ipsius Bunkonis de Mostyschcz notumfacimus tenore presencium vniuersis. Quod animo deliberato, non coacti nec compulsi, sed sano ami- corum nostrorum accedente consilio, ex certa nostra sciencia illustri principi ac domino, domino Johanni, Marchioni Morauie, domino nostro gracioso et suis heredibus in villa Lelekowicz tres laneos et duos subsides, in villa Srnawka quatuor laneos et vnum subsidem et in villa Camencz duos laneos pro centum et quadraginta marcis grossorum Pragensium, Morauici numeri et pagamenti, in parata pecunia nobis datis et presentatis vendidimus et vendimus presencium cum virgore, cum omnibus ipsorum pertinenciis, fructibus, prouentibus, vtilitatibus, siluis, nemoribus, virgultis, montibus, vallibus et cum omnibus proprietatum titulis, quemadmodum predicta bona hactenus habuimus et possedimus, nichil nobis aut nostris heredibus juris penitus reseruantes. Nos vero Jesco dictus Puschca de Chwnstat, Artlebus de Chwnstat dictus de Starechowicz, Potho de Wildemberg dictus de Loschczicz, vna cum predictis Bunkone et Buzkone, promittimus manu coniuncta et insolidum bona fide absque omni dolo, predicta bona, prout superius expressata sunt, iuxta ritum et jus terre Morauie ab omni impeticione quorumlibet disbrigare et omnimode libertare. Si vero non fecerimus, ex tunc post terminum infra decem et octo ebdomadas se immediate sequentes tenebimur et pro- mittimus, ad monicionem predicti domini nostri Marchionis seu heredum suorum dare et soluere centum et sexaginta marcas grossorum numeri et pagamenti supradicti. Quod si non fecerimus, mox sine omni monicione debemus et tenemur omnes et quilibet nostrum personaliter cum vno famulo et duobus equis ciuitatem Brunnensem, ad vnum hospicium honestum nobis deputatum, intrare et in eodem obstagium debitum prout moris est prestare. Et si prestito obstagio in quatuor decim diebus predictas centum et sexaginta marcas non persoluerimus, ut prefertur, extunc predictus dominus Marchio uel heredes sui possunt et debent easdem centum et sexaginta marcas aput judeos seu christianos super dampna nostra recipere, pro quibus pecuniis in hospicio predicto continue obstagium prestare tenebimur et spondemus, tamdiu quousque prefate centum et sexaginta marce vnacum dampnis obinde perceptis, per nos plene et integre fuerint persolute. In cuius rei testimonium et habundacionis cautele presidium sigilla nostra vnacum principalibus actoribus ex certa nostra sciencia presentibus 35
Strana 274
274 sunt appensa. Datum Brunne Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimoquinto, feria quarta infra Octauas Natiuitatis Beate Virginis. (Orig. Perg. 5 h. Sig. im ständischen Archive n. 98 inter Miscell.) 261. Beschluss des Olmützer Kapitels wegen der Steuer in Krenowitz. Dt. circa 30. September 1375. Anno dom. 1375 in capitulo generali, quod celebrari solet circa festum s. Jeronimi presentibus Bederico decano, Friderico preposito, Petro scolastico, Magistro Jaroslao et aliis dominis canonicis, ne in Crenowicz obediencia, de qua singuli ministri ecclesie emolumentum habent, desertetur propter graues et continuas imposiciones hominum, ordinatum et statutum est, quod quicumque dominorum inantea post dominum Czenkonem ipsam obedienciam tenuerit et habuerit, tempore, quo dominus episcopus imposicionem a suis hominibus recipit, vnum fertonem et non plus a quolibet laneo et semel dumtaxat in anno recipiat et anno, quo occurrit steura regalis, nullam recipiat penitus imposicionem. Et si plus uel pluries, quam iam expressum est, receperit, ipso facto obediencia sit priuatus. (Aus dem Codex E. I. 40, p. 15 im Olm. Kapitelarchive.) 262. Eröffnung der Landtafel 14. Oktober 1375. Anno LXXV° dominica die beati Dominici aperte sunt tabule terre ex speciali serenissimi principis domini, domini Johannis Marchionis Morauie mandato, absentibus autem nobili domino Johanne camerario, eo quod est infirmus et debilis, domino Vnka, qui in ipsius domini Marchionis legacionibus exstat, sed per me Wenczeslaum notarium terre supremum, presentibus nobilibus domino Arclebo de Starechowicz, Jenczone de Lompnicz, honorabili preposito Nicolao montis sancti Petri, dominis Petro Hecht de Rossicz, Smilone de Lescznicz et aliis quam pluribus. (Brünner Landtafel p. 112, n. 220.) 263. Stephan von Poraticz verkauft seinen Hof dem Kl. Bruck. Dt. 12. November 1375. In nomine domini amen . Nouerint vniuersi presentem literam inspecturi, quod ego Stephanus heres legittimus et successor bone memorie Adacheins de Poraticz presentibus fateor publice et recognosco, quod ego de expresso consensu serenissimi domini, domini Johannis, Marchionis Morauie et eciam assensu et consilio omnium amicorum meorum videlicet
274 sunt appensa. Datum Brunne Anno domini Millesimo Trecentesimo Septuagesimoquinto, feria quarta infra Octauas Natiuitatis Beate Virginis. (Orig. Perg. 5 h. Sig. im ständischen Archive n. 98 inter Miscell.) 261. Beschluss des Olmützer Kapitels wegen der Steuer in Krenowitz. Dt. circa 30. September 1375. Anno dom. 1375 in capitulo generali, quod celebrari solet circa festum s. Jeronimi presentibus Bederico decano, Friderico preposito, Petro scolastico, Magistro Jaroslao et aliis dominis canonicis, ne in Crenowicz obediencia, de qua singuli ministri ecclesie emolumentum habent, desertetur propter graues et continuas imposiciones hominum, ordinatum et statutum est, quod quicumque dominorum inantea post dominum Czenkonem ipsam obedienciam tenuerit et habuerit, tempore, quo dominus episcopus imposicionem a suis hominibus recipit, vnum fertonem et non plus a quolibet laneo et semel dumtaxat in anno recipiat et anno, quo occurrit steura regalis, nullam recipiat penitus imposicionem. Et si plus uel pluries, quam iam expressum est, receperit, ipso facto obediencia sit priuatus. (Aus dem Codex E. I. 40, p. 15 im Olm. Kapitelarchive.) 262. Eröffnung der Landtafel 14. Oktober 1375. Anno LXXV° dominica die beati Dominici aperte sunt tabule terre ex speciali serenissimi principis domini, domini Johannis Marchionis Morauie mandato, absentibus autem nobili domino Johanne camerario, eo quod est infirmus et debilis, domino Vnka, qui in ipsius domini Marchionis legacionibus exstat, sed per me Wenczeslaum notarium terre supremum, presentibus nobilibus domino Arclebo de Starechowicz, Jenczone de Lompnicz, honorabili preposito Nicolao montis sancti Petri, dominis Petro Hecht de Rossicz, Smilone de Lescznicz et aliis quam pluribus. (Brünner Landtafel p. 112, n. 220.) 263. Stephan von Poraticz verkauft seinen Hof dem Kl. Bruck. Dt. 12. November 1375. In nomine domini amen . Nouerint vniuersi presentem literam inspecturi, quod ego Stephanus heres legittimus et successor bone memorie Adacheins de Poraticz presentibus fateor publice et recognosco, quod ego de expresso consensu serenissimi domini, domini Johannis, Marchionis Morauie et eciam assensu et consilio omnium amicorum meorum videlicet
Strana 275
275 Genishii militis de Teykqwicz et aliorum, nec non et consensu dilecte domine matris mee Anne, curiam meam extensionis de tercio dimidio laneo cum aliis duobus laneis censualibus in eadem villa et cum omnibus obuencionibus et pertinenciis ad eosdem laneos, videlicet quintum medium laneum insimul computatis, pratis, pascuis, lignis seu virgultis, rite et racionabiliter per nos et antecessores nostros possessis, iuste vendicionis tytulo tradidi, vendidi et assignaui honorabilibus et religiosis viris dominis priori et conuentui fratrum canonicorum regularium monasterii Lucensis, ordinis premonstratensis, pro pytancia eorum nec non Beneschio de Poraticz seruitori eiusdem monasterii Lucensis pro precio quinquaginta marcarum grossorum pragensium, morauici numeri et pagamenti libere et pacifice possidendos ac perpetuo hereditario jure tenendos, promittens vna cum predicto auunculo meo domino Genishio et Wlczkone auo meo, ac Onshone, filio suo auunculo meo de Oloqwicz, dicta bona disbrigare, libertare supradictis dominis et eorum conuentui ac eciam Beneshio secundum ius terre ab omni impeticione cuiuslibet aut quorumlibet hominum cuiuscunque condicionis, et ipsa bona eis intabulare et me de tabulis terre et successores meos in proximo colloquio excipere et ipsos in possessione et hereditate dicta ipsorum bonorum omnino reddere pociores . Quod si non facerem, quod absit, tunc mox vnus nostrum, qui monitus vel vocatus fuerit per predictos dominos vel predictum Beneshium, cum vno famulo et duobus equis ad ciuitatem Znoymensem ad hospicium honesti hospitis, quod sibi per aliquem ipsorum ostensum fuerit, ad prestandum obstagium intrare debebit et tenebitur, in quo si continuauerit per quindenam, predicti lanei nondum disbrigati aut intabulati (sic), prout dictum est et promissum, tunc iterato vnus nostrum vocatus cum famulo et duobus equis ad illum prestantem obstagium intrare tenebitur et debebit, inde non exituri super vllum jus, donec per nos et heredes nostros ipsis dominis aut Beneshio loco ipsorum de pecuniis predictis scilicet quinquaginta marcarum predictarum et omnibus aliis dampnis, laboribus et inpensis acretis uel acrescen- tibus fuerit satisfactum . In cuius rei robur et euidenciam pleniorum sigilla nostra et pro testimonio nobilium virorum domini Dobeshii de Witenmul residentis in Scheroticz et Andree de Neqhwalin protunc purchrauii Zomensis (sic) et Jeskonis dicti Kunehs de Toskwicz presentibus sunt appensa . Datum Anno domini MCCCLXXV" in crastino sancti Martini pontificis gloriosi. (Orig. Perg. 7 h. Sig. im Archive des Klosters Bruck im Landesarchive Lit. H, Nr. 45.)
275 Genishii militis de Teykqwicz et aliorum, nec non et consensu dilecte domine matris mee Anne, curiam meam extensionis de tercio dimidio laneo cum aliis duobus laneis censualibus in eadem villa et cum omnibus obuencionibus et pertinenciis ad eosdem laneos, videlicet quintum medium laneum insimul computatis, pratis, pascuis, lignis seu virgultis, rite et racionabiliter per nos et antecessores nostros possessis, iuste vendicionis tytulo tradidi, vendidi et assignaui honorabilibus et religiosis viris dominis priori et conuentui fratrum canonicorum regularium monasterii Lucensis, ordinis premonstratensis, pro pytancia eorum nec non Beneschio de Poraticz seruitori eiusdem monasterii Lucensis pro precio quinquaginta marcarum grossorum pragensium, morauici numeri et pagamenti libere et pacifice possidendos ac perpetuo hereditario jure tenendos, promittens vna cum predicto auunculo meo domino Genishio et Wlczkone auo meo, ac Onshone, filio suo auunculo meo de Oloqwicz, dicta bona disbrigare, libertare supradictis dominis et eorum conuentui ac eciam Beneshio secundum ius terre ab omni impeticione cuiuslibet aut quorumlibet hominum cuiuscunque condicionis, et ipsa bona eis intabulare et me de tabulis terre et successores meos in proximo colloquio excipere et ipsos in possessione et hereditate dicta ipsorum bonorum omnino reddere pociores . Quod si non facerem, quod absit, tunc mox vnus nostrum, qui monitus vel vocatus fuerit per predictos dominos vel predictum Beneshium, cum vno famulo et duobus equis ad ciuitatem Znoymensem ad hospicium honesti hospitis, quod sibi per aliquem ipsorum ostensum fuerit, ad prestandum obstagium intrare debebit et tenebitur, in quo si continuauerit per quindenam, predicti lanei nondum disbrigati aut intabulati (sic), prout dictum est et promissum, tunc iterato vnus nostrum vocatus cum famulo et duobus equis ad illum prestantem obstagium intrare tenebitur et debebit, inde non exituri super vllum jus, donec per nos et heredes nostros ipsis dominis aut Beneshio loco ipsorum de pecuniis predictis scilicet quinquaginta marcarum predictarum et omnibus aliis dampnis, laboribus et inpensis acretis uel acrescen- tibus fuerit satisfactum . In cuius rei robur et euidenciam pleniorum sigilla nostra et pro testimonio nobilium virorum domini Dobeshii de Witenmul residentis in Scheroticz et Andree de Neqhwalin protunc purchrauii Zomensis (sic) et Jeskonis dicti Kunehs de Toskwicz presentibus sunt appensa . Datum Anno domini MCCCLXXV" in crastino sancti Martini pontificis gloriosi. (Orig. Perg. 7 h. Sig. im Archive des Klosters Bruck im Landesarchive Lit. H, Nr. 45.)
Strana 276
Strana 277
INDEX.
INDEX.
Strana 278
Strana 279
Albndorf, Jindřich de — 183. Allotowyez? Olen de — 97, Alt-Briinn. 1. 38. Hospitale s. Johannis 1, 213. 218. 231; com- mendator: Rendio? 218; fratres: Nieolaus 218, Johann 218. — Monasterium Aule s. Marise seu claustrum regine (Maria Saal) 1. 96. 117. 213. 218. 228. 231. Bahnov locus secus monast. Saar 34, vgl. Čenken- aquosus 10003, Banrowitz villa 37. Batzdorf (Pacndorf), Vojtěch de — 183. 239. Beherwicz vid. Bihařovice. Behnaw? villa 206, Bělá (Bycla) villa 106, Bernartice, Pohořálek de — 247. Beroun, Bohuněk de — 247. Bezdékov (Bezdyechow) villa 139. Bezdyechow vid. Bezděkov. Bihařovice (Beherwicz) 113, Ste- phan de — 145; plebanus: Ru- pert 113. Bilovice (Bylowicz), Jesek de — 29; dictus Kužel. A. 33; abbatissa: Elisabeth 1; lerta 38. 39. 218. 231; prio- Clara 38. 39; subpriorissa: Margaretha 1. Altus campus vid. Vysoké pole. Antiqua Bruna vid. Altbrünn. Arnoltowitz 123. Jeneć de 123. 197. © , i rissa: Katharina 1, Bilovice (Pelwicz) Johann, Kunz fratres de —- 168. Johann 233, Binina (Bynina) villa 83, Birtnicz vid. Pirnitz. Bisenz (Byzencz, Bzencz) 103. 138. 149. 192; burgravius: Ve- lislaus 103 ;judicium castrense 138, Biskupice (Byscupicz) villa 139. Biskupice (Byskuwicz) villa bei Gewitsch 38. 39. Biteš- Gross (Vitis) sches Haus 190. 191. Blanezk vid. Blansko. Blankenberg vid. Plankenberg. Blansko (Blanczk) 123; burggraf: Jeneć von Arnoltowitz 123. Blatnicz vid. Blatnice. Blatnice (Blatnicz) villa 138. 150. 190, deut- Aula s. Marice vid. Altbrünn. Aurzieziez vid. Uhřičice. Aurczicz vid. Uhřičice. Aurzicz vid. Uhřičice. Ausaw vid, Üsov. Auspeez vid. Auspitz. Auspitz (Auspecz) 2. vince 2, Aussee vid. Usov. Blucina (Lnuczans) villa 139, 215. Bludaw vid. Bludov. Bludov (Bludaw) castrum 139; villa 139. Vaneček de — 111. Bobrová Markt 80. Bodanowicz vid. Bohdanovice. Boemia, Albertus de — 166. Bohdanovice (Bodanowicz) villa 22. Böhmen. Könige: Karl IV, 5. 17. 29. 91. 104. 111. 137. 143. 146. 148. 164, 165. 174. 183. 191. 192. 198, 219. 220. 221, 223. 226. 256. 257. 258. 268. 264. Elisabeth uxor ejus: 183. Wenzcl IV. 174. 176. 183. 220. 221. 223. 285. 257. 258. 263. 264; corona regni Bohemiæ 184. 36*
Albndorf, Jindřich de — 183. Allotowyez? Olen de — 97, Alt-Briinn. 1. 38. Hospitale s. Johannis 1, 213. 218. 231; com- mendator: Rendio? 218; fratres: Nieolaus 218, Johann 218. — Monasterium Aule s. Marise seu claustrum regine (Maria Saal) 1. 96. 117. 213. 218. 228. 231. Bahnov locus secus monast. Saar 34, vgl. Čenken- aquosus 10003, Banrowitz villa 37. Batzdorf (Pacndorf), Vojtěch de — 183. 239. Beherwicz vid. Bihařovice. Behnaw? villa 206, Bělá (Bycla) villa 106, Bernartice, Pohořálek de — 247. Beroun, Bohuněk de — 247. Bezdékov (Bezdyechow) villa 139. Bezdyechow vid. Bezděkov. Bihařovice (Beherwicz) 113, Ste- phan de — 145; plebanus: Ru- pert 113. Bilovice (Bylowicz), Jesek de — 29; dictus Kužel. A. 33; abbatissa: Elisabeth 1; lerta 38. 39. 218. 231; prio- Clara 38. 39; subpriorissa: Margaretha 1. Altus campus vid. Vysoké pole. Antiqua Bruna vid. Altbrünn. Arnoltowitz 123. Jeneć de 123. 197. © , i rissa: Katharina 1, Bilovice (Pelwicz) Johann, Kunz fratres de —- 168. Johann 233, Binina (Bynina) villa 83, Birtnicz vid. Pirnitz. Bisenz (Byzencz, Bzencz) 103. 138. 149. 192; burgravius: Ve- lislaus 103 ;judicium castrense 138, Biskupice (Byscupicz) villa 139. Biskupice (Byskuwicz) villa bei Gewitsch 38. 39. Biteš- Gross (Vitis) sches Haus 190. 191. Blanezk vid. Blansko. Blankenberg vid. Plankenberg. Blansko (Blanczk) 123; burggraf: Jeneć von Arnoltowitz 123. Blatnicz vid. Blatnice. Blatnice (Blatnicz) villa 138. 150. 190, deut- Aula s. Marice vid. Altbrünn. Aurzieziez vid. Uhřičice. Aurczicz vid. Uhřičice. Aurzicz vid. Uhřičice. Ausaw vid, Üsov. Auspeez vid. Auspitz. Auspitz (Auspecz) 2. vince 2, Aussee vid. Usov. Blucina (Lnuczans) villa 139, 215. Bludaw vid. Bludov. Bludov (Bludaw) castrum 139; villa 139. Vaneček de — 111. Bobrová Markt 80. Bodanowicz vid. Bohdanovice. Boemia, Albertus de — 166. Bohdanovice (Bodanowicz) villa 22. Böhmen. Könige: Karl IV, 5. 17. 29. 91. 104. 111. 137. 143. 146. 148. 164, 165. 174. 183. 191. 192. 198, 219. 220. 221, 223. 226. 256. 257. 258. 268. 264. Elisabeth uxor ejus: 183. Wenzcl IV. 174. 176. 183. 220. 221. 223. 285. 257. 258. 263. 264; corona regni Bohemiæ 184. 36*
Strana 280
Bohušice (Bohusschicz) villa 178. Bohusschicz vid. Bohušice. Bohuslavice, Nicolaus et Jan Fratres de — 124. Boleslavia vid. Bunzlau. Bolikov villa 89. Bononie ? Bernhard de — 183. Bor vid. Bory. Boraw vid. Borov. Borek villa 171, Stephanus de — 171. Bořitov (Borsochow, Borstendorf) villa 224, Borotice (Paratice) Beneś de — 115. 275. Stephan 274. Anna mater St. 275. One$ de Olokvic avunculus St. 275. Borov (Boraw) 13. Pavlik de — 13. 123. Borsochow vid. Bořitov. Bory (Bor) villa bei Gr. Meziřič 104. Boscowicz vid. Boskovice. Boskovice (Boscowicz) Ulrich de — 21. 22. 36. 90, 92. 93. 115. 124. 128. 142. 211. 224. 230. 232. Tas frater Ulrici 217. 224. 232. Vanék 224. Ulrich, Tas, Vanék fratres 224, Johannes canon. Ol. et decanus Cremsir. 272. Bosowitz 22. 24. 42. 43. 207; plebanus: Johannes 62. Bozkouicz vid. Boskovice. Bradels vid. Bradlenz. Bradlenz (Bradles) villa 237; ju- dex: Johannes 237. Brandeis, Smil de — 123. Benes de — 186. Alík 186. Brandis vid. Brandeis. Brandys vid. Brandeis. Br ansold vid. Mutisov. Bratersdorf vid. Bratrosov. Bratronovice (Bratronowiez) villa 34. Bratronowiez vid. Bratrono- vice. Bratrosov (l>ratersdorf) villa 139. Breslau 42. præpositus: Jeneè 42; monast. s. Vincentii 179. Bresti (Brziestije), Tazema de — 20. Březolupy (Brziezolup) Vícek mi- eccl. s. crucis 42; les de — 106. Machnik filius ejus 106. Andreas frater ejus 106. Brezovice (Werzesouicz) villa 118. Brniéko (Brnyeczko) villa 139. Brnyeezko vid. Brniëko. Broda vngaricalis vid. Brod Ungarisch-. Brod Ungarisch- (Broda vngari- calis) urbs 138. 150. Dominikaner- K1.163. advocatus: Vícek de Pamé tie 164; judex hereditarius Vi- cek miles 219. Brod Deutsch- 40. 41. 85. 190; deutsches Haus 190. 191. Broda vid. Deutsch-. Bruck Kloster- 107. 274. 275; abbas: Otto 107. 113. 242; pro- visor: abbatis; Veneeslaus 205; lanus abbatis: Püta 205. Bruna vid. Brünn. Brünn (Bruna) 1. 2. 6. 17. 199. Cives: 1. 17. 117. 213. 214. 215. 218. 269. — Magister theutonicalis Brod Predota 205; camerarius capel- civium 17. Judex: Bohus 103, Venceslaus 158. 169. — Zunft der Gold- schmiede 6. 7. Zunft der T'uch- macher 17: Juden 40. — Fo- rum superius 40. 92. Porta Me- nensium 87. Rennerthor 117. Dorrendrussel 269. Area episc. Olom. 92. Mühlen 117. — Eocclc- sia s. Petri 1; prepositus: Nico- laus 1. 38. 39. 103. 197. 213. 218. 265. 272. 274; pincerna prepositi: Johann 219; procura- tor prepositi: Zdislav 219. Cano- niei: Nicolaus 213. 218. Johan- nes 213. 218. Petrus 219. Offi- cialis curie Olom. Henricus de Miinsterberg 59. — Monasteria: e. Anne 90. 93., s. Augustini 116. 155. 220. 227. 247. 264. — Ecclesia s. Jacobi 259. — Spil- berg castrum 96; Capella ibidem 96; reetor capelle: Vojslav 96. 97; burgravius castri; Dubek. Brziestije vid. Bresti. Brziezolup vid. Brezolupy. Buchlovice (Buchlowicz, Puchla- wicz), Jeronymus de — 29. Jaro- mir 168. Buchlowicz vid. Buchlovice. Bucz vid. Budeč. Budeč (Bucz) villa 122. Hršek de — 122. 204. Budcz vid. Budeč. Budějovičky (Budyeiowiczek) Ivá- nek de — 171. 173. Budiczkowicz vid. Budisko- vice. Budiskovice (Budyschowicz) villa 29. Budiskovice (Budiczkowicz), Chval de — 122, Budwitz 32. Budyeiowiczek vid. Budèjo- viéky. Budyschowiez vid. Budiiko- vice. Bukovin (Bukoweyn) Johann de — 207. Hartlib 207. Smil 207. Ludwig 207. Bukoweyn vid. Bukovin, Bulezkowicz vid. Vlčkovice. Bunzlau urbs in Boh. 40; capitu- lum 40. 41; przpositus: Petrus 41; decanus: Gallus 40. 41; scholasticus: Mathias 40. 41, Busov vid. Buzov, Buzov (Busov) Benej de — 124. 128. 142. 232. 244. Byela vid. Bělá.
Bohušice (Bohusschicz) villa 178. Bohusschicz vid. Bohušice. Bohuslavice, Nicolaus et Jan Fratres de — 124. Boleslavia vid. Bunzlau. Bolikov villa 89. Bononie ? Bernhard de — 183. Bor vid. Bory. Boraw vid. Borov. Borek villa 171, Stephanus de — 171. Bořitov (Borsochow, Borstendorf) villa 224, Borotice (Paratice) Beneś de — 115. 275. Stephan 274. Anna mater St. 275. One$ de Olokvic avunculus St. 275. Borov (Boraw) 13. Pavlik de — 13. 123. Borsochow vid. Bořitov. Bory (Bor) villa bei Gr. Meziřič 104. Boscowicz vid. Boskovice. Boskovice (Boscowicz) Ulrich de — 21. 22. 36. 90, 92. 93. 115. 124. 128. 142. 211. 224. 230. 232. Tas frater Ulrici 217. 224. 232. Vanék 224. Ulrich, Tas, Vanék fratres 224, Johannes canon. Ol. et decanus Cremsir. 272. Bosowitz 22. 24. 42. 43. 207; plebanus: Johannes 62. Bozkouicz vid. Boskovice. Bradels vid. Bradlenz. Bradlenz (Bradles) villa 237; ju- dex: Johannes 237. Brandeis, Smil de — 123. Benes de — 186. Alík 186. Brandis vid. Brandeis. Brandys vid. Brandeis. Br ansold vid. Mutisov. Bratersdorf vid. Bratrosov. Bratronovice (Bratronowiez) villa 34. Bratronowiez vid. Bratrono- vice. Bratrosov (l>ratersdorf) villa 139. Breslau 42. præpositus: Jeneè 42; monast. s. Vincentii 179. Bresti (Brziestije), Tazema de — 20. Březolupy (Brziezolup) Vícek mi- eccl. s. crucis 42; les de — 106. Machnik filius ejus 106. Andreas frater ejus 106. Brezovice (Werzesouicz) villa 118. Brniéko (Brnyeczko) villa 139. Brnyeezko vid. Brniëko. Broda vngaricalis vid. Brod Ungarisch-. Brod Ungarisch- (Broda vngari- calis) urbs 138. 150. Dominikaner- K1.163. advocatus: Vícek de Pamé tie 164; judex hereditarius Vi- cek miles 219. Brod Deutsch- 40. 41. 85. 190; deutsches Haus 190. 191. Broda vid. Deutsch-. Bruck Kloster- 107. 274. 275; abbas: Otto 107. 113. 242; pro- visor: abbatis; Veneeslaus 205; lanus abbatis: Püta 205. Bruna vid. Brünn. Brünn (Bruna) 1. 2. 6. 17. 199. Cives: 1. 17. 117. 213. 214. 215. 218. 269. — Magister theutonicalis Brod Predota 205; camerarius capel- civium 17. Judex: Bohus 103, Venceslaus 158. 169. — Zunft der Gold- schmiede 6. 7. Zunft der T'uch- macher 17: Juden 40. — Fo- rum superius 40. 92. Porta Me- nensium 87. Rennerthor 117. Dorrendrussel 269. Area episc. Olom. 92. Mühlen 117. — Eocclc- sia s. Petri 1; prepositus: Nico- laus 1. 38. 39. 103. 197. 213. 218. 265. 272. 274; pincerna prepositi: Johann 219; procura- tor prepositi: Zdislav 219. Cano- niei: Nicolaus 213. 218. Johan- nes 213. 218. Petrus 219. Offi- cialis curie Olom. Henricus de Miinsterberg 59. — Monasteria: e. Anne 90. 93., s. Augustini 116. 155. 220. 227. 247. 264. — Ecclesia s. Jacobi 259. — Spil- berg castrum 96; Capella ibidem 96; reetor capelle: Vojslav 96. 97; burgravius castri; Dubek. Brziestije vid. Bresti. Brziezolup vid. Brezolupy. Buchlovice (Buchlowicz, Puchla- wicz), Jeronymus de — 29. Jaro- mir 168. Buchlowicz vid. Buchlovice. Bucz vid. Budeč. Budeč (Bucz) villa 122. Hršek de — 122. 204. Budcz vid. Budeč. Budějovičky (Budyeiowiczek) Ivá- nek de — 171. 173. Budiczkowicz vid. Budisko- vice. Budiskovice (Budyschowicz) villa 29. Budiskovice (Budiczkowicz), Chval de — 122, Budwitz 32. Budyeiowiczek vid. Budèjo- viéky. Budyschowiez vid. Budiiko- vice. Bukovin (Bukoweyn) Johann de — 207. Hartlib 207. Smil 207. Ludwig 207. Bukoweyn vid. Bukovin, Bulezkowicz vid. Vlčkovice. Bunzlau urbs in Boh. 40; capitu- lum 40. 41; przpositus: Petrus 41; decanus: Gallus 40. 41; scholasticus: Mathias 40. 41, Busov vid. Buzov, Buzov (Busov) Benej de — 124. 128. 142. 232. 244. Byela vid. Bělá.
Strana 281
Byethow vid. Vóttau. Bylowicz vid. Bilovice. Bynina vid. Binina. Byscupicz vid. Biskupice. Camerarius Moraviæ vid. Mähren. Camencz vid. Kamenka. Castellum vid. Hrádek Cerveny. Canowiez vid. Kañovice, Cedlitz (Czedlicz) villa 157. Heinslin dictus Kretzinger de — 38. Chabiéov (Chabiezow) villa 130. 181. Chabiezow vid. Chabiéov. Chachnowiez vid. Kachnovice. Charelstain vid. Karlstein. Chileze vid. Chylec. Chirlup vid. Chrlupy. Chlen vid. Chleny. Chleny (Chlen) Zbynék de — 111. Elska uxor ejus 111. Divis de — 111. Chlum, Hermann de — 40. Henricus Huhija de -- 89. 107. Chlupice (Clupiez) villa 107. 242, Chogetin vid. Kojetín. Cholčice, Mikuláš de — 186. Chonicz vid. Konice. Chorelice (Chorzieluez) villa 125. Chorolup vid. Korolupy. Chorzieluez vid. Chorelice. Chrlice (Kyrlic), Nicolaus de — 183. Chrlupy (Chirlup) villa 168. Chromeć (Chrumicz) villa 139. Chrumicz vid. Chromeë. Chrumnaw vid. Kromau. Chrumnow vid. Kromau. Chudichromy, Jesek dictus Tras de — 224. Chuenracz? 35. Niklas de — 35. Katharina uxor ejus 35. Byskuwiez vid. Biskupice. Bystrec (Bystrzecz) villa 228. Bystrzeez vid. Bystiec. Bytowicz vid. Vitovice. €. Chunicense Monasterium. vid, K a- nitz. Chuttensis urbura vid. Kutten- berg. Chylec (Chileze) villa 124. Theodo- rich de — 209. Cimburg (Czynnenburg) castrum 192. Cimburg (Czinburk): Stibor de — alias de Tovačov 36. 42. 92. 93. 120, 124. 126. 142. 187. 207. 217. 232. 237. 255, Ofka soror ejus, relicta Cunonis de Kunstat 207. Cloppaw vid. Klopina. Clupicz vid. Chlupice. Coberzicz vid. Kobeřice. Cogetyn vid. Kojetín 120. Colloguium dominorum vid. Landrecht. Conicz vid. Konice. Constat vid. Kunstat, Coldicz vid. Koldice. Cossohor vid, Kosová Hora. Cossow ahora vid. K osová hora. Cowalowiez vid. Kovalovice. Cozlow vid. Kozlov. Cracoweze vid. Krakovec. Cralicz vid. Kralice. Crasna vid. Krásna. Crawar vid. Kravář. Crawye hory vid. Kraví Hora. Cremsir vid. Kremsir. Crenowiez vid. Kienovice. Crizano vid. Kfiżanov. Cruciferi vid. Kreuzherren, Crumpnaw vid. Kromau. Byzenez vid. Bisenz. Bzencz vid. Bisenz. Crzyzanow vid. Kiiżanov. Cuda, zuda vid. Landrecht. Cunouiez vid. Kunowitz. Cunsfelt vid. Kónigsfeld. Cunstat vid. Kunstat. Cyekna vid. Čekyn. Cyrnochora vid. Černá Hora. Czaslauiez vid. Caslavice. Czastolowiez vid. Castalo vice, Czech vid. Čechy. Czedlicense monast. vid. Sedlec, Czedlicz vid. Cedlitz. Czenkenmoz vid. Čenkenmoos. Czernowicz vid. Černovice. Czesem nom, prop. viri — Sazema. Czessow vid. Těšov. Czichow vid. Čichov. Czinburk vid. Cimburg. Czynnenburg vid. Cimburg. Czirne? villa 125, Czlawoten vid. Slawaten. Czlewingz vid. Zlabings. Czrnyn vid. Černín. Czykow vid. Cikov. Czyrnowiez vid. Černovice, Čáslavice (Czaslauiez) villa 138, 150. Castalovice (Czastolowiez) Půta de — 258. Čechy (Čech, Mech) villa 126. 133. Cekyn (Cyekna), Protiva de - — 107. Zdeněk 209, Cenkenmoos (Czenkenmoz) locus 34. aquosus secus monast. Saar vgl. Babnov, Černá llora (Cyrnochora) castrum 224.
Byethow vid. Vóttau. Bylowicz vid. Bilovice. Bynina vid. Binina. Byscupicz vid. Biskupice. Camerarius Moraviæ vid. Mähren. Camencz vid. Kamenka. Castellum vid. Hrádek Cerveny. Canowiez vid. Kañovice, Cedlitz (Czedlicz) villa 157. Heinslin dictus Kretzinger de — 38. Chabiéov (Chabiezow) villa 130. 181. Chabiezow vid. Chabiéov. Chachnowiez vid. Kachnovice. Charelstain vid. Karlstein. Chileze vid. Chylec. Chirlup vid. Chrlupy. Chlen vid. Chleny. Chleny (Chlen) Zbynék de — 111. Elska uxor ejus 111. Divis de — 111. Chlum, Hermann de — 40. Henricus Huhija de -- 89. 107. Chlupice (Clupiez) villa 107. 242, Chogetin vid. Kojetín. Cholčice, Mikuláš de — 186. Chonicz vid. Konice. Chorelice (Chorzieluez) villa 125. Chorolup vid. Korolupy. Chorzieluez vid. Chorelice. Chrlice (Kyrlic), Nicolaus de — 183. Chrlupy (Chirlup) villa 168. Chromeć (Chrumicz) villa 139. Chrumicz vid. Chromeë. Chrumnaw vid. Kromau. Chrumnow vid. Kromau. Chudichromy, Jesek dictus Tras de — 224. Chuenracz? 35. Niklas de — 35. Katharina uxor ejus 35. Byskuwiez vid. Biskupice. Bystrec (Bystrzecz) villa 228. Bystrzeez vid. Bystiec. Bytowicz vid. Vitovice. €. Chunicense Monasterium. vid, K a- nitz. Chuttensis urbura vid. Kutten- berg. Chylec (Chileze) villa 124. Theodo- rich de — 209. Cimburg (Czynnenburg) castrum 192. Cimburg (Czinburk): Stibor de — alias de Tovačov 36. 42. 92. 93. 120, 124. 126. 142. 187. 207. 217. 232. 237. 255, Ofka soror ejus, relicta Cunonis de Kunstat 207. Cloppaw vid. Klopina. Clupicz vid. Chlupice. Coberzicz vid. Kobeřice. Cogetyn vid. Kojetín 120. Colloguium dominorum vid. Landrecht. Conicz vid. Konice. Constat vid. Kunstat, Coldicz vid. Koldice. Cossohor vid, Kosová Hora. Cossow ahora vid. K osová hora. Cowalowiez vid. Kovalovice. Cozlow vid. Kozlov. Cracoweze vid. Krakovec. Cralicz vid. Kralice. Crasna vid. Krásna. Crawar vid. Kravář. Crawye hory vid. Kraví Hora. Cremsir vid. Kremsir. Crenowiez vid. Kienovice. Crizano vid. Kfiżanov. Cruciferi vid. Kreuzherren, Crumpnaw vid. Kromau. Byzenez vid. Bisenz. Bzencz vid. Bisenz. Crzyzanow vid. Kiiżanov. Cuda, zuda vid. Landrecht. Cunouiez vid. Kunowitz. Cunsfelt vid. Kónigsfeld. Cunstat vid. Kunstat. Cyekna vid. Čekyn. Cyrnochora vid. Černá Hora. Czaslauiez vid. Caslavice. Czastolowiez vid. Castalo vice, Czech vid. Čechy. Czedlicense monast. vid. Sedlec, Czedlicz vid. Cedlitz. Czenkenmoz vid. Čenkenmoos. Czernowicz vid. Černovice. Czesem nom, prop. viri — Sazema. Czessow vid. Těšov. Czichow vid. Čichov. Czinburk vid. Cimburg. Czynnenburg vid. Cimburg. Czirne? villa 125, Czlawoten vid. Slawaten. Czlewingz vid. Zlabings. Czrnyn vid. Černín. Czykow vid. Cikov. Czyrnowiez vid. Černovice, Čáslavice (Czaslauiez) villa 138, 150. Castalovice (Czastolowiez) Půta de — 258. Čechy (Čech, Mech) villa 126. 133. Cekyn (Cyekna), Protiva de - — 107. Zdeněk 209, Cenkenmoos (Czenkenmoz) locus 34. aquosus secus monast. Saar vgl. Babnov, Černá llora (Cyrnochora) castrum 224.
Strana 282
Černín (Czrnyn) Přibík Čas de — 89. 225. Damoborzicez vid. Domaborice. Deblin (Dobclin) Jeneè, Protek de — vgl. Lomnice. Deutsche Kaiser: 17. 29. 85. 91. 104. 111. 146. 148. 164. 165. 174. 191. 198. 219. 220. 221. 226. 256. 257. 263, 264. Deutscher Orden 7. 163. 190. 191. Landkomtur in Böhm. u. Mähr. Budek von Essen 163. Albrecht Dubá 190. 191. Rudolf von Hohenburk 190. Dietrichsdorffvid. Dittersdorf. Dirnholez vid. Dürrnholz. Dirnouicz vid. Drnovice. Dittersdorf (Dietrichsdorff) Jeklik de — 239. Dlochovice ? Jaroslaus de — 20. Dobelin vid. Deblin. Dobrencz vid. Dobiensko. Dobrensko (Dobrenez) villa 102. Dobrkovice 164. Dobrobueden? 145. Dobroékovice, Johaun, Laureuz de — 262. Dobromélice (Dobromylicz) Adam de 19, Markvart 130, 181. Dobromyliez vid. Dobromélice. Dobromyslice, Markvard de — 20. Dobromysliez vid. Dobromy- slice. Kan IV. 5. 137. 183. 223. von Vlček, Eisleiten 13. Ejvanovice (Eynamecz) villa bei Řečkowitz 97. Engeldorf ? villa 139. Cernovice (Czyrnowiez) villa 21. 269. D. Dobrotice, Jenik de — 197. Dobruška, Sazema de — 216, Dockwan vid. Dukovany. Dolní ves (Dolnyewes) 3. Dolnyewes vid. Dolní ves. Doloplaz vid. Doloplazy. Doloplazy (Doloplaz) Venceslaus de — 106. Domaborice (Damoboïice) villa 130, Henricus de — 130. Donka, Swerezo de — 38. 109. 197, Dornech 35. Ulrich de Elisabeth uxor ejus 85. Doubravice (Dubravice) 147. Agnes de — 147 (vgl. Pernstcin). Doubravnik (Dubrawnykh) 129. 136; monast, 129. 117. Drahonovice (Drahonowiez) villa 195. 253. Busek de 224. Vichna relicta ejus 224. Drahonowicz vid. Drahanovice. Drahotusch vid. Drahotuš. Drahotuś oppidum 73. 124: Mach- nik de — 8. 54. 73. 124; Kunik frater ejus 54. 73. 142. 233. Mikul canon, Olom. 54. 73. Kunik, Jaroš, Ješek, Bohuš fratres 124. Friduš 238. Čenčk filius Kuni- conis 233. Dressidler vid. Puech u. Karl- stein. 35. E. Engelsberg, Heinrich de — 239. Ewaneziez vid. Ivanéice. Ewlenburg vid. Sovinec. Eylburg vid. Sovince. Cikov (Czichow) villa 138, Cikov villa 80, Drisiez vid. Drzice. Drnovice (Dirnouicz, Durnowicz), Fridrich de — 188. Henricus 224. Drobovice 191. Deutsches Haus 191. Držice (Drisicz): Michael de — 14. Duba (Duben) Albrecht de — 190 (vgl. Deutscher Orden.) Andreas de — 211. Hynek Berka de — 258. Duban vid. Dubany. Dubany 38. 39. Dubczan vid. Dubčany. Dubčany (Dubczan) Medvědek de — 89. 102. 244. Zbyněk 244. Duben vid. Dubá. Dubenky villa 170. Dubicz? villa 229. Dubnan vid. Dubňany. Dubňany (Dubnan), villa 138. 150. Heinisch de — 107. Dubňany dolni (Niderduben), Jo- hanncs dictus Telec 233. Dubravice vid. Doubravice. Dubrawnykh vid. Doubravník. Dukovany (Dockwan) villa 138. 150. Durnowiez vid. Drnovice. Dürrnholz (Dirnholez): Heinricus de —- 36. Důrrstein (Tycrsteyn) 13. Eynamecz vid, Ejvanovice. Eywanczie vid. Ivanec. Eywaniez vid. Ivanovice. Eysleiten vid. Eisleiten.
Černín (Czrnyn) Přibík Čas de — 89. 225. Damoborzicez vid. Domaborice. Deblin (Dobclin) Jeneè, Protek de — vgl. Lomnice. Deutsche Kaiser: 17. 29. 85. 91. 104. 111. 146. 148. 164. 165. 174. 191. 198. 219. 220. 221. 226. 256. 257. 263, 264. Deutscher Orden 7. 163. 190. 191. Landkomtur in Böhm. u. Mähr. Budek von Essen 163. Albrecht Dubá 190. 191. Rudolf von Hohenburk 190. Dietrichsdorffvid. Dittersdorf. Dirnholez vid. Dürrnholz. Dirnouicz vid. Drnovice. Dittersdorf (Dietrichsdorff) Jeklik de — 239. Dlochovice ? Jaroslaus de — 20. Dobelin vid. Deblin. Dobrencz vid. Dobiensko. Dobrensko (Dobrenez) villa 102. Dobrkovice 164. Dobrobueden? 145. Dobroékovice, Johaun, Laureuz de — 262. Dobromélice (Dobromylicz) Adam de 19, Markvart 130, 181. Dobromyliez vid. Dobromélice. Dobromyslice, Markvard de — 20. Dobromysliez vid. Dobromy- slice. Kan IV. 5. 137. 183. 223. von Vlček, Eisleiten 13. Ejvanovice (Eynamecz) villa bei Řečkowitz 97. Engeldorf ? villa 139. Cernovice (Czyrnowiez) villa 21. 269. D. Dobrotice, Jenik de — 197. Dobruška, Sazema de — 216, Dockwan vid. Dukovany. Dolní ves (Dolnyewes) 3. Dolnyewes vid. Dolní ves. Doloplaz vid. Doloplazy. Doloplazy (Doloplaz) Venceslaus de — 106. Domaborice (Damoboïice) villa 130, Henricus de — 130. Donka, Swerezo de — 38. 109. 197, Dornech 35. Ulrich de Elisabeth uxor ejus 85. Doubravice (Dubravice) 147. Agnes de — 147 (vgl. Pernstcin). Doubravnik (Dubrawnykh) 129. 136; monast, 129. 117. Drahonovice (Drahonowiez) villa 195. 253. Busek de 224. Vichna relicta ejus 224. Drahonowicz vid. Drahanovice. Drahotusch vid. Drahotuš. Drahotuś oppidum 73. 124: Mach- nik de — 8. 54. 73. 124; Kunik frater ejus 54. 73. 142. 233. Mikul canon, Olom. 54. 73. Kunik, Jaroš, Ješek, Bohuš fratres 124. Friduš 238. Čenčk filius Kuni- conis 233. Dressidler vid. Puech u. Karl- stein. 35. E. Engelsberg, Heinrich de — 239. Ewaneziez vid. Ivanéice. Ewlenburg vid. Sovinec. Eylburg vid. Sovince. Cikov (Czichow) villa 138, Cikov villa 80, Drisiez vid. Drzice. Drnovice (Dirnouicz, Durnowicz), Fridrich de — 188. Henricus 224. Drobovice 191. Deutsches Haus 191. Držice (Drisicz): Michael de — 14. Duba (Duben) Albrecht de — 190 (vgl. Deutscher Orden.) Andreas de — 211. Hynek Berka de — 258. Duban vid. Dubany. Dubany 38. 39. Dubczan vid. Dubčany. Dubčany (Dubczan) Medvědek de — 89. 102. 244. Zbyněk 244. Duben vid. Dubá. Dubenky villa 170. Dubicz? villa 229. Dubnan vid. Dubňany. Dubňany (Dubnan), villa 138. 150. Heinisch de — 107. Dubňany dolni (Niderduben), Jo- hanncs dictus Telec 233. Dubravice vid. Doubravice. Dubrawnykh vid. Doubravník. Dukovany (Dockwan) villa 138. 150. Durnowiez vid. Drnovice. Dürrnholz (Dirnholez): Heinricus de —- 36. Důrrstein (Tycrsteyn) 13. Eynamecz vid, Ejvanovice. Eywanczie vid. Ivanec. Eywaniez vid. Ivanovice. Eysleiten vid. Eisleiten.
Strana 283
Falkenstein (Falkchenstein) 13. Frain (Vren, Wren) 13; plebanus: Otto 113. Fratting (Freting) 35. Fraundorf villa, alias Rozseč 173. Freting vid. Fratting. Gablans vid. Jabloňov. Geras monasterium 243; Wilhelm 243. Gessenow vid. Jesenov. Geuiczka vid. Gewitsch. Gewecz vid. Gewitsch. Gewitsch (Gewecz) urbs 38; mo- nast. s. 187; prior: Hartwig 188. Nicolaus et Franciscus de — canon, Olom, 272, Geylhusen Johannes notarius episc, Olom. 262. 212. Geywiez vid. Kyjovice. abbas: Augustini Hanbwicz (Honbice?) villa 225. Henricus de — 225. Hard villa? 88. Hynek de — 95. MHardek: Bertold, Burkart Grafen von H. 12. Johann ihr Vetter 12, vgl. Maidenburg. Ilarraz: Fridrich von — 16. Ursula uxor ejus 16. Petr frater ejus 16. Hartikovice (Hartwicowicz) villa 145. Bohunék de — 145. Hartunkov(Hermansdorf) villa 139. Hartwicowicz vid. Hartikovice. Hasenburg (Hazemburg) Wilhelm de — 258. Hazemburg vid. Hasenburg. Hecht: Bohus 111. Bernard 111, vgl. Rossitz. F. Fritzendorf villa 241. 248. 249, 261. Fullinsteyn vid. Fullstein. Fullstein (Fullinsteyn) Henricus de — 38. G. Gezow vid. Jeżov. Giezin vid. Jičín. Gindrichowicz vid. Jindřicho- vice. Gnechniez vid. Knónitz. Gorwicz 7. Frenzlin de — 7. Margaretha uxor ejus 7. Gossau vid. Kosov. Gossow vid. Kosov. Gradicense monasterium vid. Hra- diště klášter, Grassa? Ileidenreich, fratres de — 203, Burkart H. Ileisnicz vid. Rimnice. Ilelfenstein (Helstayn) 181. Lacek de — vid. Kravář. IKelstayn vid. Helfenstein. Ileraltice, vid. Heroltice. Hermanicz vid. Heřmanice. Hermansdorf vid. Hartunkov. Ileimanice (Hernanicz) villa bei Gr, Mczifić 207. Heroltice, Ulrich de — 30. 31. Jan de — 30. 31. Heroltice villa secus monast. Saar 34. Herolticz vid. Heroltice. Ilewkenwalde vid. Hochwald. Illiniczye vid. Hlivice. Hlivice (Hliniczye) villa 139. 150, castrum Fulnek: Drslav de — vid. Kravář, parochus: Franciscus 185; hejtman: Beneš z Brandýse 186. Fumales denarii 40. Gratz (Grecz) 38; plebanus: Nico- laus 38. Greliez vid. Kralice. Grecz vid. Gritz. Griluiez vid. K¥idlovice, Gurdau (Gurdey, Gurde) 7. Wenzel de — 163. Gurde vid. Gurdau. Gurdey vid. Gurdau. Gwaczicz vid. Kvadice. Gyestrzyebye vid. Jestiebi, Gyhlawka vid. Jihlavka. Gywowa vid. Jívová. FHluboécec (Hluboczecz) silva apud Bystrec 228. Hluboczecz vid. Hluboéec. Hluboké (Hluboki) castrum 126. Hluboki vid. Hluboké. Ilochwald (Hewkenwald) 123; burggraf: Smil von Brandeis, Hoenburk vid. Hohenburg: Hofleins vid. Häflein. Iôflein (Hofleins) villa 138. Ilohenburg (Hoeburk) Rudolf de — 190. (vgl. Deutscher Orden). Holeschaw vid. Holešov. Ilolesov (Holeschaw) 135; burgra- vius: Crux 135. Holstain vid, Holstein. Holstein (Holstain) Pita de — 20,
Falkenstein (Falkchenstein) 13. Frain (Vren, Wren) 13; plebanus: Otto 113. Fratting (Freting) 35. Fraundorf villa, alias Rozseč 173. Freting vid. Fratting. Gablans vid. Jabloňov. Geras monasterium 243; Wilhelm 243. Gessenow vid. Jesenov. Geuiczka vid. Gewitsch. Gewecz vid. Gewitsch. Gewitsch (Gewecz) urbs 38; mo- nast. s. 187; prior: Hartwig 188. Nicolaus et Franciscus de — canon, Olom, 272, Geylhusen Johannes notarius episc, Olom. 262. 212. Geywiez vid. Kyjovice. abbas: Augustini Hanbwicz (Honbice?) villa 225. Henricus de — 225. Hard villa? 88. Hynek de — 95. MHardek: Bertold, Burkart Grafen von H. 12. Johann ihr Vetter 12, vgl. Maidenburg. Ilarraz: Fridrich von — 16. Ursula uxor ejus 16. Petr frater ejus 16. Hartikovice (Hartwicowicz) villa 145. Bohunék de — 145. Hartunkov(Hermansdorf) villa 139. Hartwicowicz vid. Hartikovice. Hasenburg (Hazemburg) Wilhelm de — 258. Hazemburg vid. Hasenburg. Hecht: Bohus 111. Bernard 111, vgl. Rossitz. F. Fritzendorf villa 241. 248. 249, 261. Fullinsteyn vid. Fullstein. Fullstein (Fullinsteyn) Henricus de — 38. G. Gezow vid. Jeżov. Giezin vid. Jičín. Gindrichowicz vid. Jindřicho- vice. Gnechniez vid. Knónitz. Gorwicz 7. Frenzlin de — 7. Margaretha uxor ejus 7. Gossau vid. Kosov. Gossow vid. Kosov. Gradicense monasterium vid. Hra- diště klášter, Grassa? Ileidenreich, fratres de — 203, Burkart H. Ileisnicz vid. Rimnice. Ilelfenstein (Helstayn) 181. Lacek de — vid. Kravář. IKelstayn vid. Helfenstein. Ileraltice, vid. Heroltice. Hermanicz vid. Heřmanice. Hermansdorf vid. Hartunkov. Ileimanice (Hernanicz) villa bei Gr, Mczifić 207. Heroltice, Ulrich de — 30. 31. Jan de — 30. 31. Heroltice villa secus monast. Saar 34. Herolticz vid. Heroltice. Ilewkenwalde vid. Hochwald. Illiniczye vid. Hlivice. Hlivice (Hliniczye) villa 139. 150, castrum Fulnek: Drslav de — vid. Kravář, parochus: Franciscus 185; hejtman: Beneš z Brandýse 186. Fumales denarii 40. Gratz (Grecz) 38; plebanus: Nico- laus 38. Greliez vid. Kralice. Grecz vid. Gritz. Griluiez vid. K¥idlovice, Gurdau (Gurdey, Gurde) 7. Wenzel de — 163. Gurde vid. Gurdau. Gurdey vid. Gurdau. Gwaczicz vid. Kvadice. Gyestrzyebye vid. Jestiebi, Gyhlawka vid. Jihlavka. Gywowa vid. Jívová. FHluboécec (Hluboczecz) silva apud Bystrec 228. Hluboczecz vid. Hluboéec. Hluboké (Hluboki) castrum 126. Hluboki vid. Hluboké. Ilochwald (Hewkenwald) 123; burggraf: Smil von Brandeis, Hoenburk vid. Hohenburg: Hofleins vid. Häflein. Iôflein (Hofleins) villa 138. Ilohenburg (Hoeburk) Rudolf de — 190. (vgl. Deutscher Orden). Holeschaw vid. Holešov. Ilolesov (Holeschaw) 135; burgra- vius: Crux 135. Holstain vid, Holstein. Holstein (Holstain) Pita de — 20,
Strana 284
21. 27. 89. 112. 115. 125. 161. 169, 232. Vok 21. 128. 232. Paul 87. 232. Paul, Vok, Půta fratres 142. 235. Ješek 232. dictus Kropáč 234. Holubek castrum 142 vgl. Starč. Holubice villa 128. 133. Honores minores 147. Horca vid. Horka. Horchen vid. Horka. Horek vid. Horka. Horka (Horca, Horky, Horchen), Ješek Hromada de — 102. 145. 166. 179. 235. 251. Přibík 111. Hostěhradice (Hostradicz) 8; do- mus cruciferorum 8. Iglau 85, Cives 237. 253. 266. — Eccl. s. Jacobi 253; plebanus: Jacobus 253; rector schole 253; monast. s. crucis 266. Irsawe (?) Chval de — 217. Ivančice (Ewanczicz, Eibenschitz) urbs 138, 150. 182. Ivanec ? (Eywanczie) Bohuś de — 211. Ivanovice (Eywanicz) villa 262. Jablonan vid. Jablońany. Jablohany (Jablonan), de — 224. Jabloňov (Gablans) villa bei Gr. Mezifić 207. Jacobow vid. Jakubov, Jaispitz vid. Jevišovice. Jakubov (Jacobow): Philipp de — 80. 93. 136. 232. Ingram 93. Henricus Kachnovice(Chachnowicz)villa161, Kamenä (Kamene) villa bei Gr. Meziiić 104. Kamene vid. Kamenś. Hostějov (Hostyeyow) villa 138. Ilosténice ( Hostyeniczka) villa 128. 133. Hostradiez vid. Hostéhradice. Hostyeniczka vid. Hostěnice. Hostyeyow vid. Hostějov. Hotzenplotz 123. Hauptmann: Albrecht von Libenthal 123. Hrabová (Hrabowa) villa 139. Hrabowa vid. Hrabová. Hrabowka vid. Hrabüvka. Hrabůvka (Hrabowka) villa 124. Hradcz vid. Hradec. Hradec (Hradcz) villa 139. Hradeéná (liradeczna) villa 139. Hradeczna vid. Hradečná. I. und J. 136. 142. 217. 232. Vznata 142. vgl. Pernstein. Jamnitz (Jempnitz) 96. Pfarrer: Petrus 96. Cives 158. Janstein castrum 170. Javorniéek villa 115 (bei Stráž- nitz). Jawornyezek vid. Javorníéek. Jempniez vid. Jamnitz. Jerocense monasterium vid. G eras. Jesda ? flumen 120. Jesenov (Gessenow) villa bei Gr. Mezirić 104. Jesnitz villa 86. Rudolf de — 86. Jesti'ebi (Gyestrzyebye) villa 138. 150. Jeuspitz vid. Jevišovice. Jevišovice Markt 79. Sazema de — 79. 217. 232. Boček 142. 217. K. Kamenka (Camencz, war bci Lele- kovic gelegen) 273. Kanitz (Chunic) 24; monast. prz- mon. 24, 25. Hrádek Červený (Castellum) 122. Hrdiboïice (Hrdyeborziez) villa 126. Hradisch Ungarisch- 238. Mradistè (Pastrichs, — Pastreich). Ones de —- 203. Hradiště klášter 219. 244; abbas: Terward 219. 244. Hrdyeborzicz vid. Hrdibořice. Hrozenkov villa 19. 27. Hrzimicz vid. Rimnice. Huhia Henricus 161. (vgl. Chlum). Husovice (Huswiez) villa 117. Iluswicz vid. H usovice. Jewischowicz vid. Jevišovice. Jezernice villa 124. Ježov (Gezow) villa 214. Jiéín (Giezin, Neutitschein) urbs 187. Nicolaus presbyter de 239, Jicin Stary 181. Vok de — dietus de Kravár 181. Jihlavka (Gyhlawka) villa 170. Jindřichovice (Gindrichowicz) villa 29. Jivova (Gywowa) villa 138, 149. Jodok filius Johannis marchionis vid. Mähren. Johaniter in Böhmen 213. Ordens- Provinzial; Semovit 213. Johann Soběslav filius march. Johannis vid. Mühren. Jursytynow ? villa 124, Kanovice (Canowicz), Macek dc — 163. Karlsburg castrum 138. 149. Karlspurg vid. Karlsburg.
21. 27. 89. 112. 115. 125. 161. 169, 232. Vok 21. 128. 232. Paul 87. 232. Paul, Vok, Půta fratres 142. 235. Ješek 232. dictus Kropáč 234. Holubek castrum 142 vgl. Starč. Holubice villa 128. 133. Honores minores 147. Horca vid. Horka. Horchen vid. Horka. Horek vid. Horka. Horka (Horca, Horky, Horchen), Ješek Hromada de — 102. 145. 166. 179. 235. 251. Přibík 111. Hostěhradice (Hostradicz) 8; do- mus cruciferorum 8. Iglau 85, Cives 237. 253. 266. — Eccl. s. Jacobi 253; plebanus: Jacobus 253; rector schole 253; monast. s. crucis 266. Irsawe (?) Chval de — 217. Ivančice (Ewanczicz, Eibenschitz) urbs 138, 150. 182. Ivanec ? (Eywanczie) Bohuś de — 211. Ivanovice (Eywanicz) villa 262. Jablonan vid. Jablońany. Jablohany (Jablonan), de — 224. Jabloňov (Gablans) villa bei Gr. Mezifić 207. Jacobow vid. Jakubov, Jaispitz vid. Jevišovice. Jakubov (Jacobow): Philipp de — 80. 93. 136. 232. Ingram 93. Henricus Kachnovice(Chachnowicz)villa161, Kamenä (Kamene) villa bei Gr. Meziiić 104. Kamene vid. Kamenś. Hostějov (Hostyeyow) villa 138. Ilosténice ( Hostyeniczka) villa 128. 133. Hostradiez vid. Hostéhradice. Hostyeniczka vid. Hostěnice. Hostyeyow vid. Hostějov. Hotzenplotz 123. Hauptmann: Albrecht von Libenthal 123. Hrabová (Hrabowa) villa 139. Hrabowa vid. Hrabová. Hrabowka vid. Hrabüvka. Hrabůvka (Hrabowka) villa 124. Hradcz vid. Hradec. Hradec (Hradcz) villa 139. Hradeéná (liradeczna) villa 139. Hradeczna vid. Hradečná. I. und J. 136. 142. 217. 232. Vznata 142. vgl. Pernstein. Jamnitz (Jempnitz) 96. Pfarrer: Petrus 96. Cives 158. Janstein castrum 170. Javorniéek villa 115 (bei Stráž- nitz). Jawornyezek vid. Javorníéek. Jempniez vid. Jamnitz. Jerocense monasterium vid. G eras. Jesda ? flumen 120. Jesenov (Gessenow) villa bei Gr. Mezirić 104. Jesnitz villa 86. Rudolf de — 86. Jesti'ebi (Gyestrzyebye) villa 138. 150. Jeuspitz vid. Jevišovice. Jevišovice Markt 79. Sazema de — 79. 217. 232. Boček 142. 217. K. Kamenka (Camencz, war bci Lele- kovic gelegen) 273. Kanitz (Chunic) 24; monast. prz- mon. 24, 25. Hrádek Červený (Castellum) 122. Hrdiboïice (Hrdyeborziez) villa 126. Hradisch Ungarisch- 238. Mradistè (Pastrichs, — Pastreich). Ones de —- 203. Hradiště klášter 219. 244; abbas: Terward 219. 244. Hrdyeborzicz vid. Hrdibořice. Hrozenkov villa 19. 27. Hrzimicz vid. Rimnice. Huhia Henricus 161. (vgl. Chlum). Husovice (Huswiez) villa 117. Iluswicz vid. H usovice. Jewischowicz vid. Jevišovice. Jezernice villa 124. Ježov (Gezow) villa 214. Jiéín (Giezin, Neutitschein) urbs 187. Nicolaus presbyter de 239, Jicin Stary 181. Vok de — dietus de Kravár 181. Jihlavka (Gyhlawka) villa 170. Jindřichovice (Gindrichowicz) villa 29. Jivova (Gywowa) villa 138, 149. Jodok filius Johannis marchionis vid. Mähren. Johaniter in Böhmen 213. Ordens- Provinzial; Semovit 213. Johann Soběslav filius march. Johannis vid. Mühren. Jursytynow ? villa 124, Kanovice (Canowicz), Macek dc — 163. Karlsburg castrum 138. 149. Karlspurg vid. Karlsburg.
Strana 285
Karlstein (Charelstain) Georg Dressidler von — 81. Katharinendorf (Katherineuilla) Marsik de — 261, Katherineuilla vid. Katharinen- dorf. Kaufungen (Koufung) Albert de — 35. Khunigsfeld vid. Königsfeld, Kladník villa 184. Ulrich, Damian, Stephan fratres de — 184. Klobouk (Klobuk majus) Markt im ehem. Brünner Kreise 59; plebanus 59, Klobuk majus vid. Klobouk. Klokočí villa 124. 125. Klopina (Klopywa, Cloppaw) villa 139. 150. Klopywa vid. Klopina, Kloster-Neuburg: prepositus 23. Knóhnice (Kuyenycz, Knychnicz) Jarosłaus de — 21. 124. 217. 232, Knehnicz vid. Knónitz. Knenicz vid. Knónitz. Knézeves (Knyezewess, hodie Kni- zoves) villa bei Gr. Meziriè 104. Knónitz (Knehnicz, Gnechnicz) Ditrich, Smil de 30. 31, Theodorich, Smil, Svach fratres 122. Dorothea soror corum 122, Knyenyez vid. Knéhnice. Knychnicz vid. Knéhnice 124, Knuyezewess vid. Knézeves. Koberice (Koberzicz): Wilhelm de — 8. 287. Koberzicz vid. Kobeřice. Kojetín (Cogetyn) urbs 120. 196. Kokor vid. Kokory. Kokory (Kokor) Bohuska de — 200 (vgl. Krémany.) Koldice (Coldicz) Tima de — 258. Konice (Chonicz) Janek de — 89, 160. 188. Sulik frater Joh. de Stražiště. 211. 244. Konogyed vid. Koňojedy. Konojedy (Konogyed) Johannes dictus Libnovec de — 247. (vgl. Prace.) Kónigsfeld (Nova villa, Cunsfelt, Khunigsfeld) 26. 97. 117. 213; monast, Carthus, 268. 212. Konstanz 6. Kopitec, Oneš ct Pelhiim fratres de — 82, Je&ek 83. Korolupy (Chorolup) villa 128. 33. Kosov (Gossow) oppidum 202. Kosova hora (Cossowahora, Cosso- hor, Kossihor), Jesek de — 30. Johannes de — 112. Kossihor vid. Kosová hora. Kostniky (Kostnyk) Hartleb de — 169. Kostnyk vid. Kostniky. Koufung vid. Kaufungen. Kovalovice (Cowalowicz)villa 109. 128. 133. Hensel de -— 109. Pešek 262. Kozlovice villa 159. Krakovec (Cracowcze), Hereš de — 225. Kralice (Kralicz) villa bei Náměšť 136. Mixik de — 136, 147. Kralice (Cralicz, Grelicz), oppidum 126. 139. Jimram de — 267. Jesik 267. Kralicz vid. Kralice. Krásná (Crasna) villa 83. Vrš de 119. Bušek 262. Kravář: Beneš 4. 27. 90. 97. 102. 115. 126, 130. 181. 211. 254. 201; dictus de StráZnitz: 92, 93. 123. 142. 159. 169. 208. 217. 230. 232; regis Boh. magister camere 254; Agnes uxor ejus 254. Drslav pater cjus 254, Elisabeth mater ejus 254. Vok avus 254. Ofka de Lipá soror ejus, Bene$ filius ejus 255. Johannes filius ejus 255. — Jo- hannes patruus D-ii 254; Clara ejus uxor Lis 254; Heinricus filius Clare 254. — Johannes camerar. Mor. 21. Jan 102. — Drslav dictus de Fulnek 102. 181. 185. Vok dictus de Tiéín frater D-i: 102. 181. 185. 217. 247. Lacek de Helfenstein 102. 181. 185. 187. 211. Lacek frater De- nesii 255, — Beneš dictus de Kromau: 142. 254. — Vences- laus alias de Stráznitz 149, filius Benetii 181. Jesek filius Voconis 187. — Vok de Fulnek 208. — Vok, Beneš, Lacek fra- tres 232, — Petr alias de Plumlov 255. Kravi hora (Crawje hory): Ješek de — 8. Krčmany (Kyrczmans) villa 193. 200 ; judex: Bohuška de Kokor 200. Kremsir (Cremsir) 105. 109; de- canus: Johannes 105. Joh. de Boskovie 272. Milié de — 239. — Stephanus de — 239; Křenovice (Crenowicz) villa 274. Kreuzherren 8. vgl. Hostěhradice. Kridlovice (Griluicz bei Joslowitz) villa 243. Krizanov (Crizano, Crzyzanow) 80. Johannes, Vznata Čenčk, 'Tas fratres de — 80. Ješek 195. Kromau (Chrumnow, Chrumnaw, Crwmnaw, Crumpnaw) 7. 102, Deutsche Ordenskommende 7. 163. Commendator: Reinbot 7; — mo- nast, s. Augustini 102. — Beneš de Kravář dictus de — 142. Krug? villa 139. Kruh villa 128. 133. Kungswelt vid. K änigsfeld. Kunowitz (Cunouicz): Franco de — 4. 18. 21. 22. 21; supremus eudarius 92. 103. 112. 115. 120. 142. 159. Kunsfeld vid. Känigsfeld. 37
Karlstein (Charelstain) Georg Dressidler von — 81. Katharinendorf (Katherineuilla) Marsik de — 261, Katherineuilla vid. Katharinen- dorf. Kaufungen (Koufung) Albert de — 35. Khunigsfeld vid. Königsfeld, Kladník villa 184. Ulrich, Damian, Stephan fratres de — 184. Klobouk (Klobuk majus) Markt im ehem. Brünner Kreise 59; plebanus 59, Klobuk majus vid. Klobouk. Klokočí villa 124. 125. Klopina (Klopywa, Cloppaw) villa 139. 150. Klopywa vid. Klopina, Kloster-Neuburg: prepositus 23. Knóhnice (Kuyenycz, Knychnicz) Jarosłaus de — 21. 124. 217. 232, Knehnicz vid. Knónitz. Knenicz vid. Knónitz. Knézeves (Knyezewess, hodie Kni- zoves) villa bei Gr. Meziriè 104. Knónitz (Knehnicz, Gnechnicz) Ditrich, Smil de 30. 31, Theodorich, Smil, Svach fratres 122. Dorothea soror corum 122, Knyenyez vid. Knéhnice. Knychnicz vid. Knéhnice 124, Knuyezewess vid. Knézeves. Koberice (Koberzicz): Wilhelm de — 8. 287. Koberzicz vid. Kobeřice. Kojetín (Cogetyn) urbs 120. 196. Kokor vid. Kokory. Kokory (Kokor) Bohuska de — 200 (vgl. Krémany.) Koldice (Coldicz) Tima de — 258. Konice (Chonicz) Janek de — 89, 160. 188. Sulik frater Joh. de Stražiště. 211. 244. Konogyed vid. Koňojedy. Konojedy (Konogyed) Johannes dictus Libnovec de — 247. (vgl. Prace.) Kónigsfeld (Nova villa, Cunsfelt, Khunigsfeld) 26. 97. 117. 213; monast, Carthus, 268. 212. Konstanz 6. Kopitec, Oneš ct Pelhiim fratres de — 82, Je&ek 83. Korolupy (Chorolup) villa 128. 33. Kosov (Gossow) oppidum 202. Kosova hora (Cossowahora, Cosso- hor, Kossihor), Jesek de — 30. Johannes de — 112. Kossihor vid. Kosová hora. Kostniky (Kostnyk) Hartleb de — 169. Kostnyk vid. Kostniky. Koufung vid. Kaufungen. Kovalovice (Cowalowicz)villa 109. 128. 133. Hensel de -— 109. Pešek 262. Kozlovice villa 159. Krakovec (Cracowcze), Hereš de — 225. Kralice (Kralicz) villa bei Náměšť 136. Mixik de — 136, 147. Kralice (Cralicz, Grelicz), oppidum 126. 139. Jimram de — 267. Jesik 267. Kralicz vid. Kralice. Krásná (Crasna) villa 83. Vrš de 119. Bušek 262. Kravář: Beneš 4. 27. 90. 97. 102. 115. 126, 130. 181. 211. 254. 201; dictus de StráZnitz: 92, 93. 123. 142. 159. 169. 208. 217. 230. 232; regis Boh. magister camere 254; Agnes uxor ejus 254. Drslav pater cjus 254, Elisabeth mater ejus 254. Vok avus 254. Ofka de Lipá soror ejus, Bene$ filius ejus 255. Johannes filius ejus 255. — Jo- hannes patruus D-ii 254; Clara ejus uxor Lis 254; Heinricus filius Clare 254. — Johannes camerar. Mor. 21. Jan 102. — Drslav dictus de Fulnek 102. 181. 185. Vok dictus de Tiéín frater D-i: 102. 181. 185. 217. 247. Lacek de Helfenstein 102. 181. 185. 187. 211. Lacek frater De- nesii 255, — Beneš dictus de Kromau: 142. 254. — Vences- laus alias de Stráznitz 149, filius Benetii 181. Jesek filius Voconis 187. — Vok de Fulnek 208. — Vok, Beneš, Lacek fra- tres 232, — Petr alias de Plumlov 255. Kravi hora (Crawje hory): Ješek de — 8. Krčmany (Kyrczmans) villa 193. 200 ; judex: Bohuška de Kokor 200. Kremsir (Cremsir) 105. 109; de- canus: Johannes 105. Joh. de Boskovie 272. Milié de — 239. — Stephanus de — 239; Křenovice (Crenowicz) villa 274. Kreuzherren 8. vgl. Hostěhradice. Kridlovice (Griluicz bei Joslowitz) villa 243. Krizanov (Crizano, Crzyzanow) 80. Johannes, Vznata Čenčk, 'Tas fratres de — 80. Ješek 195. Kromau (Chrumnow, Chrumnaw, Crwmnaw, Crumpnaw) 7. 102, Deutsche Ordenskommende 7. 163. Commendator: Reinbot 7; — mo- nast, s. Augustini 102. — Beneš de Kravář dictus de — 142. Krug? villa 139. Kruh villa 128. 133. Kungswelt vid. K änigsfeld. Kunowitz (Cunouicz): Franco de — 4. 18. 21. 22. 21; supremus eudarius 92. 103. 112. 115. 120. 142. 159. Kunsfeld vid. Känigsfeld. 37
Strana 286
Kunstadt: Wilhelm, Boček fratrcs 12. 21. 22, 93. Wilhelm 16. 24, 42; alias de Polchradic 45. 81. — Hroch 43. Kunik filius Hrochonis 54. — Arkleb alias de Staiechowitz 89. 124. 188. 232. 273. 274. — Boček 103. 124. 142. — Erhart 142. 188. 211, 217, 232. 237. — Ješek Lanczkron vid. Landskron. Landrecht 21. 22. 92. 217. 232. 274. Landskron 160.; monast. canon. s. Aug. 161. Langendorf (Longudorf) sive Licka villa 234. Lantgesprach — Laudgespriich = colloquium terre, vid. Land- recht. Lapaniez vid. Slapanice. Lapis, Ulrich Tluxa de — 107. vom Stein 157. Latnicz antiquum villa 138. Lauczans vid. Bluéina. Lazce ? (Lazy) villa 139, Laznik 162. Vicen et Zdislav dictus Śtipek fratres de — 162. Draho- slav 208. Kedruta uxor ejus 208. Arkleb frater ejus 208. -Vanék 209. Lazy vid. Lazce. Ledecz vid. Ledeč. Ledeč (Ledecz) villa 200. Hanuš de — 200. Leitomyšl 12.; episcopus: Albert de Sternberg 12. 19. 21. — Pe- trus 159. 160; — capitulum 160. prior: Nicolaus 160; custos: Ra- divin 160; cantor: Johaun 160; scholasticus: Sibold 160. Lelekovice villa 273. Leobschütz (Lupschicz, Lubschicz) 22. Ranfold miles de —- 22. 38. 150. Puska de Richwald 142. 273, — Kuno 207. Ofka de Cimburg re- licta ejus 207, — Smil de Lest- nice 274, — (vgl. Jevišovice, Leštnice, Richwald, Stařechovice.) Kuschel vid. Kužel. Kuttenberg 265. Kužel vid. Bilovice. Kvačice (Gwaczicz) villa 138. 150. L. — Domus s. Johannis 373; com- mendator; Ješek de Zvčřetic 37. Lešany (Leschan) Ulrich dictus Medek de — 211. Leschnow ? villa 27. Leschow ? villa 19, Lesezna vid. Lešna. Leskovec (Leskowecz): villa 5. 136. Chval de — 5. Leskowecz vid. Leskovec. Lešna (Lesczna) villa 83. Lesonice, Drh de — 107. Lestniczye vid. Lestnice. Lestnice (Lestuiezye): Smil de — 8. 88. 128. 195, Fridricus decau. ecl. Olom. 88. Herart frater eo- rum 88. 244. Elisabeth mon. ad s. Catharinam Olom. soror eorum 89. (vgl. Kunstat.) Letanicz vid. Letonice. Letonice (Letanicz) villa 233. Letovice (Lethowicz), Čeněk de — 142. 187. 230. Letowiez vid. Letovice. Leuchenburgvid. Lichtenburg. Leuchtenburg Lichten- burg. Leyppen vid. Lipá. Lhota villa 138. Lhota villa 138. 150. Libenthal, Albrecht de — 123. Libina moravská (Lybina) 139. 150. vid. Kvasice (Quassicz) 28. Milota de — 28; nepos Mathei de Stern- berg 29. 36. Elisabeth uxor ejus 28. Budis 87. Kyjovice (Geywicz) Mikes de — 179. Kyrczmans vid. Krómany. Kyrlic vid. Chrlice. Libochov (Libochowa) villa 80. Libochowa vid, Libochov. Libonice, Ješek dictus Koňáš de — 116. Lichtenauer Ditrich u. 256. Lichtenburg (Leuchtenburg, Leu- chenburg): Henrieus 12(vgl. Vót- tau). Čeněk Krusina 34. Heinricus et Johannes fratres 35 (vgl. Vóttau). Hynek canon. Olom. 102. Lichtenstein: Hans de Hertlin 36. 142. 232, Liderovice (Luderhowicz), Unka de — 171. 203. Lidmériee (Ludmarytz) Jan de — 256. Liebenberg, Georg de — 87. Lipa (Lypa) villa 19. 27. Lipá: Hynek de — 21. Henricus 22; supremus maresc, Boh. 33. 35. 36. 99. 164. 165. 255. Ce- nék patruus lfenrici 32. 102, — 102. 142. — Ofka soror Benešii de Kravif 254. Lipiany villa 166. Lipovec fluvius 121. Lissenice (Lissenicz, hodie Liso- nice) villa 102. Lissenicz vid. Liscnice. Litau (Luthowia, Luttau), urbs 139. 216. 227. Deutsches Haus 216. Meister: Johann 216. Fridrich 13. Heinz
Kunstadt: Wilhelm, Boček fratrcs 12. 21. 22, 93. Wilhelm 16. 24, 42; alias de Polchradic 45. 81. — Hroch 43. Kunik filius Hrochonis 54. — Arkleb alias de Staiechowitz 89. 124. 188. 232. 273. 274. — Boček 103. 124. 142. — Erhart 142. 188. 211, 217, 232. 237. — Ješek Lanczkron vid. Landskron. Landrecht 21. 22. 92. 217. 232. 274. Landskron 160.; monast. canon. s. Aug. 161. Langendorf (Longudorf) sive Licka villa 234. Lantgesprach — Laudgespriich = colloquium terre, vid. Land- recht. Lapaniez vid. Slapanice. Lapis, Ulrich Tluxa de — 107. vom Stein 157. Latnicz antiquum villa 138. Lauczans vid. Bluéina. Lazce ? (Lazy) villa 139, Laznik 162. Vicen et Zdislav dictus Śtipek fratres de — 162. Draho- slav 208. Kedruta uxor ejus 208. Arkleb frater ejus 208. -Vanék 209. Lazy vid. Lazce. Ledecz vid. Ledeč. Ledeč (Ledecz) villa 200. Hanuš de — 200. Leitomyšl 12.; episcopus: Albert de Sternberg 12. 19. 21. — Pe- trus 159. 160; — capitulum 160. prior: Nicolaus 160; custos: Ra- divin 160; cantor: Johaun 160; scholasticus: Sibold 160. Lelekovice villa 273. Leobschütz (Lupschicz, Lubschicz) 22. Ranfold miles de —- 22. 38. 150. Puska de Richwald 142. 273, — Kuno 207. Ofka de Cimburg re- licta ejus 207, — Smil de Lest- nice 274, — (vgl. Jevišovice, Leštnice, Richwald, Stařechovice.) Kuschel vid. Kužel. Kuttenberg 265. Kužel vid. Bilovice. Kvačice (Gwaczicz) villa 138. 150. L. — Domus s. Johannis 373; com- mendator; Ješek de Zvčřetic 37. Lešany (Leschan) Ulrich dictus Medek de — 211. Leschnow ? villa 27. Leschow ? villa 19, Lesezna vid. Lešna. Leskovec (Leskowecz): villa 5. 136. Chval de — 5. Leskowecz vid. Leskovec. Lešna (Lesczna) villa 83. Lesonice, Drh de — 107. Lestniczye vid. Lestnice. Lestnice (Lestuiezye): Smil de — 8. 88. 128. 195, Fridricus decau. ecl. Olom. 88. Herart frater eo- rum 88. 244. Elisabeth mon. ad s. Catharinam Olom. soror eorum 89. (vgl. Kunstat.) Letanicz vid. Letonice. Letonice (Letanicz) villa 233. Letovice (Lethowicz), Čeněk de — 142. 187. 230. Letowiez vid. Letovice. Leuchenburgvid. Lichtenburg. Leuchtenburg Lichten- burg. Leyppen vid. Lipá. Lhota villa 138. Lhota villa 138. 150. Libenthal, Albrecht de — 123. Libina moravská (Lybina) 139. 150. vid. Kvasice (Quassicz) 28. Milota de — 28; nepos Mathei de Stern- berg 29. 36. Elisabeth uxor ejus 28. Budis 87. Kyjovice (Geywicz) Mikes de — 179. Kyrczmans vid. Krómany. Kyrlic vid. Chrlice. Libochov (Libochowa) villa 80. Libochowa vid, Libochov. Libonice, Ješek dictus Koňáš de — 116. Lichtenauer Ditrich u. 256. Lichtenburg (Leuchtenburg, Leu- chenburg): Henrieus 12(vgl. Vót- tau). Čeněk Krusina 34. Heinricus et Johannes fratres 35 (vgl. Vóttau). Hynek canon. Olom. 102. Lichtenstein: Hans de Hertlin 36. 142. 232, Liderovice (Luderhowicz), Unka de — 171. 203. Lidmériee (Ludmarytz) Jan de — 256. Liebenberg, Georg de — 87. Lipa (Lypa) villa 19. 27. Lipá: Hynek de — 21. Henricus 22; supremus maresc, Boh. 33. 35. 36. 99. 164. 165. 255. Ce- nék patruus lfenrici 32. 102, — 102. 142. — Ofka soror Benešii de Kravif 254. Lipiany villa 166. Lipovec fluvius 121. Lissenice (Lissenicz, hodie Liso- nice) villa 102. Lissenicz vid. Liscnice. Litau (Luthowia, Luttau), urbs 139. 216. 227. Deutsches Haus 216. Meister: Johann 216. Fridrich 13. Heinz
Strana 287
Litohoř (Lythochors) villa 112. Litschow ? 81. Lobodice villa 120. Blud de — 214. Lomnice (Lomnicz, Lompnicz) 90. Jeneć de — 90. 93. 142. 274. Vznata de — 90. 93. Jencé, Proéck fratres, alias de Deblín 217. Lomniez vid. Lomnice. Lompnicz vid. Lomnice. Longndorf vid. Langendorf. Loscyez vid. Losice, Losice (Loscyez) urbs 133. Půta de — alias de Wildenberg 133. 142. 232. 244. Loučka (Luczk), Heinrich de — 30. 31. Magdeburg 94; archiepiscopus; Albert de Sternberg 94. 129. 130. 131, 156; — canon. Nicolaus 132. Johannes 132, Magetin vid. Majetin, Mähren marchiones: Johannes 3. 5. 13. 14. 18. 21. 25. 26. 32. 38. 39, 40. 80. 82. 83. 87. 89. 91. 92. 103. 106. 108. 111. 112. 115. 116. 120. 124. 125. 128. 137. 138. 139. 140. 141. 142. 143. 148. 155. 156. 158. 161. 164. 165. 166. 168. 169. 170. 171. 174. 175. 176. 181. 183. 184. 186. 187. 191. 194. 197. 199. 200. 207. 214. 215. 216. 220. 221. 222. 223, 225, 226. 227. 235. 237. 247. 251. 252, 259, 263. 264. 268. 271. 273. 274. Elisabeth de Óttingen uxor cjus 14. Jodok filius Johannis: 133. 138. 139. 140. 141. 143. 148. 174. 175. 176, 183. 187. 191. 192. 195. 221. 222. 223. 232. 23h. 251. 257. 259. 268. Lubéniee (Lyebenicz) villa 125. Lubschiez vid. Leobschütz. Luccow vid. Lukov. Lucense monasterium vid, Bruck, Luczk vid. Loučka. Luczan vid. Lúčany. Luezka vid. Lú čka. Luéany (Luczan) villa 88. Lúčka (Luczka) villa 139; sive Langendorf 234. Adam de — 109. Luderhowicz vid. Lideřovice. Ludmaritz vid. Lidmérice. Luh 5. Lukov (Luccow) 135; landfoit: Pavlík 135; — burgravius: Při- bík 135. — Matuš de Sternberg M. Johannes Soběslav secundogenitus filius Johaunis: 137. 138. 139. 140. 141. 143. 148. 182. 221. 222. 236. 268. 2*1. Procopius tertius filius Johannis: 137. 138. 139. 140. 141, 143. 148. 221. 222. 236. 268. 271. Elisabeth de 192. Agnes de Oppeln uxor Jodoci 235, Oppeln uxor? Jodoci 191. — Protonotarius marchionis: Ven- de Mladějov 208. Architectores marchionis 87. ceslaus Cursores marchionis 92. — Came- rarius supremus Moraviz: Johannes de Kravář 21. Matúš de Sternberg 22, Johann de Sternberg 222. 274. Cudarii: Jaroslaus de Knóhnie 21, Unka de Majetin 217. 232. — Notarii tabularum: Frenzlin 21, Venceslaus de Mladijov 217. 232. — Feudum regni Boh. 143. 144. Maidburch vid. Maidenburg. Maidenburg (Maidburch) 12. Burg- grafen: Bertold, Burkart, Briider dictus de — 142,; Zdeněk, Jo- hannes dicti de Sternberg 181. Lunovicense monast. 242; positus: Bernhard 242, Lupschicz vid. Leobsehitz. Luttau vid, Litau. Luthomyslensis myśl. Luthowia vid. Litau. Lutin (Lutyn) villa 264. Lutyn vid. Lutín. Lybina vid. Libina moravská. Lyderzowicz vid. Lideřovice. Lyebenicz vid. Luběnice. Lypa vid. Lípa. Lythochors vid. Litohoř. pre- vid. Leito- 12. Johann Hardek.) Majetin (Magetin) Unka de — 106. 195. 208; eudarius Brun. 217. 225. 237. 274. Viknan filius ejus 106. 209. Malez vid. Malé. Malé (Malez) villa 138. Malenovice, Nicolaus de — 20. Malhotice (Malhoticz) villa 109, Vojtěch de — 197. Malowicz vid. Malowitz. Malowitz: Petr de — 5. Maniez vid. Ménín. Marchwartiez vid. tice. ihr Vetter 12. (vgl. Markvar- Mai'iż (Marysch, Meyrins) villa 172. Ulricus de — 198. 203. (vgl. Olšany.) Markvartice (Marchwarticz, Mar- quarticz) villa 29. 112. Marquarticz vid. Markvartice. Martinice (Martynycz, Mertendorf), villa 160, 207. Ivánek de — 203. Mertnicz, 37*
Litohoř (Lythochors) villa 112. Litschow ? 81. Lobodice villa 120. Blud de — 214. Lomnice (Lomnicz, Lompnicz) 90. Jeneć de — 90. 93. 142. 274. Vznata de — 90. 93. Jencé, Proéck fratres, alias de Deblín 217. Lomniez vid. Lomnice. Lompnicz vid. Lomnice. Longndorf vid. Langendorf. Loscyez vid. Losice, Losice (Loscyez) urbs 133. Půta de — alias de Wildenberg 133. 142. 232. 244. Loučka (Luczk), Heinrich de — 30. 31. Magdeburg 94; archiepiscopus; Albert de Sternberg 94. 129. 130. 131, 156; — canon. Nicolaus 132. Johannes 132, Magetin vid. Majetin, Mähren marchiones: Johannes 3. 5. 13. 14. 18. 21. 25. 26. 32. 38. 39, 40. 80. 82. 83. 87. 89. 91. 92. 103. 106. 108. 111. 112. 115. 116. 120. 124. 125. 128. 137. 138. 139. 140. 141. 142. 143. 148. 155. 156. 158. 161. 164. 165. 166. 168. 169. 170. 171. 174. 175. 176. 181. 183. 184. 186. 187. 191. 194. 197. 199. 200. 207. 214. 215. 216. 220. 221. 222. 223, 225, 226. 227. 235. 237. 247. 251. 252, 259, 263. 264. 268. 271. 273. 274. Elisabeth de Óttingen uxor cjus 14. Jodok filius Johannis: 133. 138. 139. 140. 141. 143. 148. 174. 175. 176, 183. 187. 191. 192. 195. 221. 222. 223. 232. 23h. 251. 257. 259. 268. Lubéniee (Lyebenicz) villa 125. Lubschiez vid. Leobschütz. Luccow vid. Lukov. Lucense monasterium vid, Bruck, Luczk vid. Loučka. Luczan vid. Lúčany. Luezka vid. Lú čka. Luéany (Luczan) villa 88. Lúčka (Luczka) villa 139; sive Langendorf 234. Adam de — 109. Luderhowicz vid. Lideřovice. Ludmaritz vid. Lidmérice. Luh 5. Lukov (Luccow) 135; landfoit: Pavlík 135; — burgravius: Při- bík 135. — Matuš de Sternberg M. Johannes Soběslav secundogenitus filius Johaunis: 137. 138. 139. 140. 141. 143. 148. 182. 221. 222. 236. 268. 2*1. Procopius tertius filius Johannis: 137. 138. 139. 140. 141, 143. 148. 221. 222. 236. 268. 271. Elisabeth de 192. Agnes de Oppeln uxor Jodoci 235, Oppeln uxor? Jodoci 191. — Protonotarius marchionis: Ven- de Mladějov 208. Architectores marchionis 87. ceslaus Cursores marchionis 92. — Came- rarius supremus Moraviz: Johannes de Kravář 21. Matúš de Sternberg 22, Johann de Sternberg 222. 274. Cudarii: Jaroslaus de Knóhnie 21, Unka de Majetin 217. 232. — Notarii tabularum: Frenzlin 21, Venceslaus de Mladijov 217. 232. — Feudum regni Boh. 143. 144. Maidburch vid. Maidenburg. Maidenburg (Maidburch) 12. Burg- grafen: Bertold, Burkart, Briider dictus de — 142,; Zdeněk, Jo- hannes dicti de Sternberg 181. Lunovicense monast. 242; positus: Bernhard 242, Lupschicz vid. Leobsehitz. Luttau vid, Litau. Luthomyslensis myśl. Luthowia vid. Litau. Lutin (Lutyn) villa 264. Lutyn vid. Lutín. Lybina vid. Libina moravská. Lyderzowicz vid. Lideřovice. Lyebenicz vid. Luběnice. Lypa vid. Lípa. Lythochors vid. Litohoř. pre- vid. Leito- 12. Johann Hardek.) Majetin (Magetin) Unka de — 106. 195. 208; eudarius Brun. 217. 225. 237. 274. Viknan filius ejus 106. 209. Malez vid. Malé. Malé (Malez) villa 138. Malenovice, Nicolaus de — 20. Malhotice (Malhoticz) villa 109, Vojtěch de — 197. Malowicz vid. Malowitz. Malowitz: Petr de — 5. Maniez vid. Ménín. Marchwartiez vid. tice. ihr Vetter 12. (vgl. Markvar- Mai'iż (Marysch, Meyrins) villa 172. Ulricus de — 198. 203. (vgl. Olšany.) Markvartice (Marchwarticz, Mar- quarticz) villa 29. 112. Marquarticz vid. Markvartice. Martinice (Martynycz, Mertendorf), villa 160, 207. Ivánek de — 203. Mertnicz, 37*
Strana 288
171. 211. 217. 220. Johannes Mönchsberg (Muenchsberch) villa Martiničky (hodie Martinice? bei junior 142. 237. Gr. Meziřič) 104. 33. Meziriecz vid. Meziřič. Martiniczky vid. Martiničky. Monstirberg vid. Münsterberg. Mikolaw villa? 124. Morava flumen 120. Martynycz vid. Martinice. Morava vid. Radkau. Milenov villa 124. Marysch vid. Mařiž. Maylicz vid. Meilitz. Moravany (Morawans) villa 226. Miliczaw vid. Miličov. 233; parochus: Mauritius 226. 233. Miliczw vid. Miličov. Mech vid. Čechy. Moravia vid. Mähren. Miličov (Miliczw, Miliczaw) villa 111. Medl vid. Medla. Medla villa 139. 150. Millicius vid. Kremsir. Morawans vid. Moravany. Meilitz (Maylicz) castrum 13. Ste- Minstrinberg vid. Münsterberg. Moskaw vid. Mostkov. phanus de — 14. Johannes filius Mirov (Meraw), Bernard de — 111. Mostice castrum 103. Buněk de 103. Vznata filiaster cjus 104. ejus 14. Alšík 267. — M. castrum 183; burggraf: Heinrich 123. Gerhart 239. Mosticz vid. Mostnice und Mo- inferius: Bušek de — 13. 14. 119; Vojtěch, Raclav, Juřík filii ejus stice. Misliborzicz vid. Myslibořice. 13. 14. — M. castrum superius, Mostiště (Mostyschcz) Buněk de — Missilworicz vid. Myslibořice. burgravius Gerhard. 119. — Bušek Mladez vid. Mladec. 273. Bunčk et Buzek filii ejus 273. 119. Mostkov villa 139. Mladec (Mladcz) villa 139. Mladèjov (Mladyegiow), Venceslaus Mostnice (Mosticz, Mostnicz) Bunčk Meilitz villa: Ješek Schram de — de — 158. 194. de — 30. 31. 14. Meissau (Meissaw): Wernher de — Mladějovec, Venceslaus dictus — Mostyschez vid. Mostiště. 229. Konrad 229. Heinrich 229. 20. 21; protonotarius march. 208. Muenchsperchvid. Mönchsberg. Ulrich 229. Hanns 229. Otto 229. Mladěnov (Mladenowicz) villa 139. Muglicz vid. Müglitz. 150. Katharina filia Ottonis 229. (vgl. Müglitz (Moglicz, Myglicz, Muglicz) Sternberg.) Mladenowicz vid. Mladěnov. 12, 42. Sander rector ecclesiæ 12. Mladyegiow vid. Mladějov. Meissaw vid. Meissau. 24. 42. Meneys vid. Měnín. Mladyeyowecz vid. Mladějovec. Münsterberg 17. Henricus de — Mlecowicz vid. Mlekovice. offic. ecel. Olom. 17. 24. Měnín (Manitz, Meneys, hodie germ. Mönitz) 117. 125. 213. 215. 218. Mlekovice (Mlecowicz, hod. Mličo- Mutischen vid. Mutišov. vice?) Meinuš de — 265. 227. Mutišov (Mutischen) villa 96. Bern- hart, Bransud, Weikart fratres de Meraw vid. Mírov. Moch Druckfehler für Mech vid. dicses. — 203. 217. Mertendorf vid. Martinice. Mertnicz vid. Martinice. Modřice Hereš dictus Smetana de Mutkow? 130. 181. — 267. Johannes frater ejus 267. Myenyn vid. Měnín. Messewicz? villa 168. Meyrins vid. Mařiž. Moglicz vid. Müglitz. Myglicz vid. Müglitz. Myesslabs vid. Myslová. Mohelno (Mohlna, Mohylna) oppi- Mezice (Mezicz) villa 102. dum 138. 150. Mezicz vid. Mezice. Myslibořice (Misliborzicz, Missil- Meziřič (Meziriecz): Johann de — Mohlna vid. Mohelno. woritz) Venceslaus de — 93. 160. 13. 22. 35. 81. Johannes senior Mohylna vid. Mohelno. 232. Bušek 206. Ratibor 217. 232. 21. 89. 112. 115. 142. 160. 161. Monasteria vid. Klöster. Myslová (Myesslabs) villa 206. N. Náměšť (Namyescht) 8. Všebor, ejus 18. — munitio ct oppidum Napajedla (Napagyedl) castrum Ulrich fratres de — 8. 11. 12. 125. 139. 150. 192; oppidum 139. 214. Hedwig uxor Všeborii 8. Namyescht vid. Náměšť. 150. Milič de — 18. Helena relicta Namyescz vid. Náměšt. Napagyedl vid. Napajedla.
171. 211. 217. 220. Johannes Mönchsberg (Muenchsberch) villa Martiničky (hodie Martinice? bei junior 142. 237. Gr. Meziřič) 104. 33. Meziriecz vid. Meziřič. Martiniczky vid. Martiničky. Monstirberg vid. Münsterberg. Mikolaw villa? 124. Morava flumen 120. Martynycz vid. Martinice. Morava vid. Radkau. Milenov villa 124. Marysch vid. Mařiž. Maylicz vid. Meilitz. Moravany (Morawans) villa 226. Miliczaw vid. Miličov. 233; parochus: Mauritius 226. 233. Miliczw vid. Miličov. Mech vid. Čechy. Moravia vid. Mähren. Miličov (Miliczw, Miliczaw) villa 111. Medl vid. Medla. Medla villa 139. 150. Millicius vid. Kremsir. Morawans vid. Moravany. Meilitz (Maylicz) castrum 13. Ste- Minstrinberg vid. Münsterberg. Moskaw vid. Mostkov. phanus de — 14. Johannes filius Mirov (Meraw), Bernard de — 111. Mostice castrum 103. Buněk de 103. Vznata filiaster cjus 104. ejus 14. Alšík 267. — M. castrum 183; burggraf: Heinrich 123. Gerhart 239. Mosticz vid. Mostnice und Mo- inferius: Bušek de — 13. 14. 119; Vojtěch, Raclav, Juřík filii ejus stice. Misliborzicz vid. Myslibořice. 13. 14. — M. castrum superius, Mostiště (Mostyschcz) Buněk de — Missilworicz vid. Myslibořice. burgravius Gerhard. 119. — Bušek Mladez vid. Mladec. 273. Bunčk et Buzek filii ejus 273. 119. Mostkov villa 139. Mladec (Mladcz) villa 139. Mladèjov (Mladyegiow), Venceslaus Mostnice (Mosticz, Mostnicz) Bunčk Meilitz villa: Ješek Schram de — de — 158. 194. de — 30. 31. 14. Meissau (Meissaw): Wernher de — Mladějovec, Venceslaus dictus — Mostyschez vid. Mostiště. 229. Konrad 229. Heinrich 229. 20. 21; protonotarius march. 208. Muenchsperchvid. Mönchsberg. Ulrich 229. Hanns 229. Otto 229. Mladěnov (Mladenowicz) villa 139. Muglicz vid. Müglitz. 150. Katharina filia Ottonis 229. (vgl. Müglitz (Moglicz, Myglicz, Muglicz) Sternberg.) Mladenowicz vid. Mladěnov. 12, 42. Sander rector ecclesiæ 12. Mladyegiow vid. Mladějov. Meissaw vid. Meissau. 24. 42. Meneys vid. Měnín. Mladyeyowecz vid. Mladějovec. Münsterberg 17. Henricus de — Mlecowicz vid. Mlekovice. offic. ecel. Olom. 17. 24. Měnín (Manitz, Meneys, hodie germ. Mönitz) 117. 125. 213. 215. 218. Mlekovice (Mlecowicz, hod. Mličo- Mutischen vid. Mutišov. vice?) Meinuš de — 265. 227. Mutišov (Mutischen) villa 96. Bern- hart, Bransud, Weikart fratres de Meraw vid. Mírov. Moch Druckfehler für Mech vid. dicses. — 203. 217. Mertendorf vid. Martinice. Mertnicz vid. Martinice. Modřice Hereš dictus Smetana de Mutkow? 130. 181. — 267. Johannes frater ejus 267. Myenyn vid. Měnín. Messewicz? villa 168. Meyrins vid. Mařiž. Moglicz vid. Müglitz. Myglicz vid. Müglitz. Myesslabs vid. Myslová. Mohelno (Mohlna, Mohylna) oppi- Mezice (Mezicz) villa 102. dum 138. 150. Mezicz vid. Mezice. Myslibořice (Misliborzicz, Missil- Meziřič (Meziriecz): Johann de — Mohlna vid. Mohelno. woritz) Venceslaus de — 93. 160. 13. 22. 35. 81. Johannes senior Mohylna vid. Mohelno. 232. Bušek 206. Ratibor 217. 232. 21. 89. 112. 115. 142. 160. 161. Monasteria vid. Klöster. Myslová (Myesslabs) villa 206. N. Náměšť (Namyescht) 8. Všebor, ejus 18. — munitio ct oppidum Napajedla (Napagyedl) castrum Ulrich fratres de — 8. 11. 12. 125. 139. 150. 192; oppidum 139. 214. Hedwig uxor Všeborii 8. Namyescht vid. Náměšť. 150. Milič de — 18. Helena relicta Namyescz vid. Náměšt. Napagyedl vid. Napajedla.
Strana 289
Naschmericz vid. Našiměřice. Nasimerice (Naschmericz) villa 207; parochus: Hartlib de Bu- kovin 207, Neuhaus (Nova domus): Meinhard, Heinricus juvenis de — 5; Hen- ricus 168; Ulricus 232; Her- mann 232. Nechvalin (Neqhwalin) Andreas Neu-Reisch (Reush) monast. 83; de — 275. Nedachlebice (Nedachlebiez): Ja- roslaus, Viknan fratres de — 107. Nedachlebiez Nedachle- bice. Němčičky (Nycmpcziczky) villa bei Pohrlitz 200. Neghwalin vid. Nechvalín. Neroschow villa 198. 226. Netin (Wznctin) villa bei Gr. Mezi- iie 104. vid. Obrany (Obrzan) 46. 216. 269; plebanus: Bertold 46. Obrzan vid. Obřany. Ochoz (Ochozie) Ješek Ochozka de — 195. 253. Ochozie vid. Ochoz. Ohrozim (Orozym) villa 105. Nico- laus dictus Dítě de — 233 (vgl. Pausram). Ockrziessiez vid. Okřešice. Odlochovice, Jaroslaus de — 181. Okarez vid. Vokarec. Okresice (Ockrziessicz) villa 138. 150. Olessenka vid. Olesinka, Olesinka (Olessenka) villa 80. Olesna vid. Olešná. Oleśna (Olesna) villa 82. Ulrich de 171. 172. 1*3. Jc&ek frater Ulrici 172. 173. Olkowitz (Oloquicz) villa 115. Pernold de — 115. Katharina uxor ejus 115. — Ones 275. Olmütz 8. 25. 199. Cives 92. Mercatores 226. Tuchmacherzunft 25, — Ecclesia 193. 240. 254. dictus magistra: Jitka 83. Neustadt Mährisch- (Nova civi- tas, Vnyczow) urbs 139. 226. mercatores 226, Neustadtel (Nova civitas) 34. Nezamyslice, Svatušek de — 262. Nicolspurga vid. Nikolsburg. Niderduben vid. Dubňany dolní. Niklowitz (Nyclovicz) villa 129. Nikolsburg 24; ecel. paroch. 23. 0. — Episcopatus Olom. 175. 176. Episcopus: Johannes 9. 26. 38. 39. 82. 110, 111. 123. 127. 131. 155. 179. 180. 182. 187. 189. 193. 196. 205. 213. 228. 231. 233. 239. 240. 248. 250. 259. 261. 272. Officialis episcopi: Henrieus de Münsterberg 17. 24. 113. 120. Judex curis episc. Hensel de Kovalovice 109, Nota- rius episc. Johann de Geylhusen 262, Praefectus temporalium episc. 110. Marescalcus episc. 262. — Capitulum: 9. 16. 22. 24. 38. 82. 94. 105. 134. 162, 189. 200. 230. 234. 241. 248. 261. 274; decanus: Fridericus de Leśtnic 49. 84. 105. 122. 131. 194. 200. 241, 248. 249. 272. 274; præ- positus: llerbord 43. 60. 61. Petrus 131, Fridericus 272. 274; archidiacon: Nicolaus 9. Bořuta 43; scolasticus: Petrus 43. 230. 272; scolasteria 205; custos: Hen- ricus 483. 230. Canonici: Jaros- laus 12, 20. 43. 135. 280. 272, 24, Matheus vicar. perpetuus ejus 28. 24. Nimkos villa 138. Notarius curiæ reg. bohem.: Rein- bot 18; Mähren. Nova civitas vid. Neustadtl u. Neustadt Mührisch-.. Nouadomus vid. Neuhaus. Nová ves villa 170. Nova villa vid. Kónigsfeld. Nuemburgensis præpositus vid. Kloster-Neuburg. Nürnberg 6. Nyclovicz vid. Niklowitz. Nyempcziczky vid. Němčičky. tabularum terre vid. Sander 12. 24. 42. 209. 280. 272, Vojtěch 18. 19. 113. 230. 272, Nicolaus 230, Beneš 30. 43, Laurenz 230, Čeněk 43. 274, Nicolaus 43. 230, Hynek 43. 230, Johannes 105, Nicolaus de Jevičko 272, Hynek 43. 230, Leo 43, Pardus 43, Kristan 43. 230, Venceslaus 43. 130. 230, Mikul de Drahotus 54, Bernard 130, Arkleb 130, — Statuta ca- pituli: 9. 10. 11. 113. 129. 162. 189. 248, — Vicari 189, Hen- rieus 12. Mathias 135. Velislaus 193, Albert 200. Velik 200. — Præbendæ nove Olom. eccl. 26. — Peoenitentiarii 155, — Mona- steria; s. Jacobi 91. 166. 209. 231. 255. 264; s, Michaelis 102. 214. 255; s, Francisci 255; s. Catharine 89, 255. — Mansio- narii 194. — Reliquiz sanctorum 201. 202. Olomutium vid. Olmütz. Ologuiez vid, Olkowitz. Olschowicz vid, Olżovice.
Naschmericz vid. Našiměřice. Nasimerice (Naschmericz) villa 207; parochus: Hartlib de Bu- kovin 207, Neuhaus (Nova domus): Meinhard, Heinricus juvenis de — 5; Hen- ricus 168; Ulricus 232; Her- mann 232. Nechvalin (Neqhwalin) Andreas Neu-Reisch (Reush) monast. 83; de — 275. Nedachlebice (Nedachlebiez): Ja- roslaus, Viknan fratres de — 107. Nedachlebiez Nedachle- bice. Němčičky (Nycmpcziczky) villa bei Pohrlitz 200. Neghwalin vid. Nechvalín. Neroschow villa 198. 226. Netin (Wznctin) villa bei Gr. Mezi- iie 104. vid. Obrany (Obrzan) 46. 216. 269; plebanus: Bertold 46. Obrzan vid. Obřany. Ochoz (Ochozie) Ješek Ochozka de — 195. 253. Ochozie vid. Ochoz. Ohrozim (Orozym) villa 105. Nico- laus dictus Dítě de — 233 (vgl. Pausram). Ockrziessiez vid. Okřešice. Odlochovice, Jaroslaus de — 181. Okarez vid. Vokarec. Okresice (Ockrziessicz) villa 138. 150. Olessenka vid. Olesinka, Olesinka (Olessenka) villa 80. Olesna vid. Olešná. Oleśna (Olesna) villa 82. Ulrich de 171. 172. 1*3. Jc&ek frater Ulrici 172. 173. Olkowitz (Oloquicz) villa 115. Pernold de — 115. Katharina uxor ejus 115. — Ones 275. Olmütz 8. 25. 199. Cives 92. Mercatores 226. Tuchmacherzunft 25, — Ecclesia 193. 240. 254. dictus magistra: Jitka 83. Neustadt Mährisch- (Nova civi- tas, Vnyczow) urbs 139. 226. mercatores 226, Neustadtel (Nova civitas) 34. Nezamyslice, Svatušek de — 262. Nicolspurga vid. Nikolsburg. Niderduben vid. Dubňany dolní. Niklowitz (Nyclovicz) villa 129. Nikolsburg 24; ecel. paroch. 23. 0. — Episcopatus Olom. 175. 176. Episcopus: Johannes 9. 26. 38. 39. 82. 110, 111. 123. 127. 131. 155. 179. 180. 182. 187. 189. 193. 196. 205. 213. 228. 231. 233. 239. 240. 248. 250. 259. 261. 272. Officialis episcopi: Henrieus de Münsterberg 17. 24. 113. 120. Judex curis episc. Hensel de Kovalovice 109, Nota- rius episc. Johann de Geylhusen 262, Praefectus temporalium episc. 110. Marescalcus episc. 262. — Capitulum: 9. 16. 22. 24. 38. 82. 94. 105. 134. 162, 189. 200. 230. 234. 241. 248. 261. 274; decanus: Fridericus de Leśtnic 49. 84. 105. 122. 131. 194. 200. 241, 248. 249. 272. 274; præ- positus: llerbord 43. 60. 61. Petrus 131, Fridericus 272. 274; archidiacon: Nicolaus 9. Bořuta 43; scolasticus: Petrus 43. 230. 272; scolasteria 205; custos: Hen- ricus 483. 230. Canonici: Jaros- laus 12, 20. 43. 135. 280. 272, 24, Matheus vicar. perpetuus ejus 28. 24. Nimkos villa 138. Notarius curiæ reg. bohem.: Rein- bot 18; Mähren. Nova civitas vid. Neustadtl u. Neustadt Mührisch-.. Nouadomus vid. Neuhaus. Nová ves villa 170. Nova villa vid. Kónigsfeld. Nuemburgensis præpositus vid. Kloster-Neuburg. Nürnberg 6. Nyclovicz vid. Niklowitz. Nyempcziczky vid. Němčičky. tabularum terre vid. Sander 12. 24. 42. 209. 280. 272, Vojtěch 18. 19. 113. 230. 272, Nicolaus 230, Beneš 30. 43, Laurenz 230, Čeněk 43. 274, Nicolaus 43. 230, Hynek 43. 230, Johannes 105, Nicolaus de Jevičko 272, Hynek 43. 230, Leo 43, Pardus 43, Kristan 43. 230, Venceslaus 43. 130. 230, Mikul de Drahotus 54, Bernard 130, Arkleb 130, — Statuta ca- pituli: 9. 10. 11. 113. 129. 162. 189. 248, — Vicari 189, Hen- rieus 12. Mathias 135. Velislaus 193, Albert 200. Velik 200. — Præbendæ nove Olom. eccl. 26. — Peoenitentiarii 155, — Mona- steria; s. Jacobi 91. 166. 209. 231. 255. 264; s, Michaelis 102. 214. 255; s, Francisci 255; s. Catharine 89, 255. — Mansio- narii 194. — Reliquiz sanctorum 201. 202. Olomutium vid. Olmütz. Ologuiez vid, Olkowitz. Olschowicz vid, Olżovice.
Strana 290
Olshan vid. Olšany. Olssan vid, Olšany. Olšany (Olssan, Olshan), Ulrich de — 171. 203. (vgl. Mariz). Olsovice villa 28. Onschaw vid. Onšov. Onšov (Onschaw, hodie Windschau) 145. Maršík de — 145. vid. villa Opathawicz, Opatovice. Opatovice (Opathawicz, Opatho- wicz) villa 225. Vlček de — 225. Beneš frater ejus 225. Opeln (Opull) ducatus: 191; dux: Ladislav 191. 192. 235. Elisa- beth filia ejus 191. 192. Bolek frater Ladislai 192. Agnes soror Ladislai 235. Oppavia vid. Troppau. Opull vid. Opeln. Orechové (Vrzechow) villa 90. 93. Orozym vid. Ohrozim. Opathowiez Pacndorf vid. Batzdorf, Pamétice villa. Vícck de — 164. 214. Pamietiez vid. Pamétice. Panovia vid. Ponavka. Pipste: Urban V. 14. Gregor XI. 127. 219. 252; pipstl. 202. Paraticz vid. Borotice. Paseka (Passeca, Techans) villa 32. Passau: cpiscopus 23. Passeca vid. Paseka. Pastreich vid. Hradi&té. Pastrichs vid. Pastreich. Pausram (Pausrams): Nicolaus dietus Díté de Ohrozim 233. Pausrams vid, Pausram. Pavlov (Pawlow) villa bei Gr. Me- ziri6 104. 'Taxen Osecany (Ossicezan) villa 83. Jan de — 83. Osla vid. Oslavany. Oslavany (Osla) monast, 259; abbatissa: Anna 259; priorissa: Margaretha 259; subpriorissa: Elisabeth 259; celeraria: Katha- rina 259. Oslavice (Osslauiez, hodie Vosla- vice) villa bei Gr. Mezirió 104. 207. Osmoruby curia 169. Ossieezan vid. Osecany. Osslauiez vid. Oslavice. Ostrau Mihrisch- urbs 123. Ostraw vid. Ostrau. Ostroh seu Zdanicz (Ung. Ostra) urbs 138. Ostroh 138. Ostrov (Ostrow) 138. plach de — 198, 226. Ostrov (Ostrow) villa bei Tisch- nowitz 104. 149. Ne- P. Pawlow vid. Pavlov. Peherwiez vid. Diharovice. Pelwiez vid. Bilovice. Perna 83. Vochno de — 83. Pernstein — (Pernsteyn) 136. Ingram 136. 147, Stephanus, Bohuslaus, Gerhard filii ejus 136. 147. Blanca filia ejus 136. 147. Clara fratruclis cjus 136. 147. Ingram et Philippus de Jakubov castrum fratres ejus 136, 147. 217. Agnes de Doubravice neptis In- grami 147. Vojtéch et Vaněk fratres 147. Pernsteyn vid. Pernstein. Petrouiez vid. Petrovice. Petrovice (Petrouicz) villa 138. 150. Pieseczne vid. Písečné. Pinkov villa 139. 150. Ostrow vid. Ostrov. Otaslavice 18. Nicolaus, Jimram fratres de 18, 19, IIelena relicta Miliëii de Náměšť soror eorum 18. 19. Vojtěch canon. ecc. Olom. frater eorum 18. 19. Othasslauicz vid. Otaslavice. Otin (Otten), Vojslay de — 202. 217. 203. 217. Otten vid. Otín. Österreich, Herzog: Albrecht 86. 109. 222. 223. 263. 264. Leo- pold 263, Landmarschall: Hein- rich von Meissau 229. Oberst Marschall: Wernher von Meiss- au 229, Oberster Schenk: Hein- rich von Meissau 229, Öttingen: Elisabeth Gräfin von Ô. Gemahlin des Markg. Johann 14. Sezema frater ejus Pirkenstein (Pyrkenstayn) Ptáček de — 21. 142. Ješek 34. 35. 102. 142. Pirnitz (Birtnicz, Purnicz) 3. 138. Schoslin de P. 3. Anna uxor ejus 3. Piseéné (Pieseezne) Závis de — 251. Piskov (Pyscaw, 139. 150. Pivniéky (Pywniezky) 3. Plaéovice (Placzischouiez, 161. Pyskaw) villa Placz- 170. wicz) Sezema de ^irger in Wien 203. Placzischouiez vid. Plaéovice. Placzwiez vid. Plaéovice. Plankenberg castrum 139. 150. Plumlov (Plumpnaw) Petrus de Kraváf dictus de — 255 (vgl. Kravár).
Olshan vid. Olšany. Olssan vid, Olšany. Olšany (Olssan, Olshan), Ulrich de — 171. 203. (vgl. Mariz). Olsovice villa 28. Onschaw vid. Onšov. Onšov (Onschaw, hodie Windschau) 145. Maršík de — 145. vid. villa Opathawicz, Opatovice. Opatovice (Opathawicz, Opatho- wicz) villa 225. Vlček de — 225. Beneš frater ejus 225. Opeln (Opull) ducatus: 191; dux: Ladislav 191. 192. 235. Elisa- beth filia ejus 191. 192. Bolek frater Ladislai 192. Agnes soror Ladislai 235. Oppavia vid. Troppau. Opull vid. Opeln. Orechové (Vrzechow) villa 90. 93. Orozym vid. Ohrozim. Opathowiez Pacndorf vid. Batzdorf, Pamétice villa. Vícck de — 164. 214. Pamietiez vid. Pamétice. Panovia vid. Ponavka. Pipste: Urban V. 14. Gregor XI. 127. 219. 252; pipstl. 202. Paraticz vid. Borotice. Paseka (Passeca, Techans) villa 32. Passau: cpiscopus 23. Passeca vid. Paseka. Pastreich vid. Hradi&té. Pastrichs vid. Pastreich. Pausram (Pausrams): Nicolaus dietus Díté de Ohrozim 233. Pausrams vid, Pausram. Pavlov (Pawlow) villa bei Gr. Me- ziri6 104. 'Taxen Osecany (Ossicezan) villa 83. Jan de — 83. Osla vid. Oslavany. Oslavany (Osla) monast, 259; abbatissa: Anna 259; priorissa: Margaretha 259; subpriorissa: Elisabeth 259; celeraria: Katha- rina 259. Oslavice (Osslauiez, hodie Vosla- vice) villa bei Gr. Mezirió 104. 207. Osmoruby curia 169. Ossieezan vid. Osecany. Osslauiez vid. Oslavice. Ostrau Mihrisch- urbs 123. Ostraw vid. Ostrau. Ostroh seu Zdanicz (Ung. Ostra) urbs 138. Ostroh 138. Ostrov (Ostrow) 138. plach de — 198, 226. Ostrov (Ostrow) villa bei Tisch- nowitz 104. 149. Ne- P. Pawlow vid. Pavlov. Peherwiez vid. Diharovice. Pelwiez vid. Bilovice. Perna 83. Vochno de — 83. Pernstein — (Pernsteyn) 136. Ingram 136. 147, Stephanus, Bohuslaus, Gerhard filii ejus 136. 147. Blanca filia ejus 136. 147. Clara fratruclis cjus 136. 147. Ingram et Philippus de Jakubov castrum fratres ejus 136, 147. 217. Agnes de Doubravice neptis In- grami 147. Vojtéch et Vaněk fratres 147. Pernsteyn vid. Pernstein. Petrouiez vid. Petrovice. Petrovice (Petrouicz) villa 138. 150. Pieseczne vid. Písečné. Pinkov villa 139. 150. Ostrow vid. Ostrov. Otaslavice 18. Nicolaus, Jimram fratres de 18, 19, IIelena relicta Miliëii de Náměšť soror eorum 18. 19. Vojtěch canon. ecc. Olom. frater eorum 18. 19. Othasslauicz vid. Otaslavice. Otin (Otten), Vojslay de — 202. 217. 203. 217. Otten vid. Otín. Österreich, Herzog: Albrecht 86. 109. 222. 223. 263. 264. Leo- pold 263, Landmarschall: Hein- rich von Meissau 229. Oberst Marschall: Wernher von Meiss- au 229, Oberster Schenk: Hein- rich von Meissau 229, Öttingen: Elisabeth Gräfin von Ô. Gemahlin des Markg. Johann 14. Sezema frater ejus Pirkenstein (Pyrkenstayn) Ptáček de — 21. 142. Ješek 34. 35. 102. 142. Pirnitz (Birtnicz, Purnicz) 3. 138. Schoslin de P. 3. Anna uxor ejus 3. Piseéné (Pieseezne) Závis de — 251. Piskov (Pyscaw, 139. 150. Pivniéky (Pywniezky) 3. Plaéovice (Placzischouiez, 161. Pyskaw) villa Placz- 170. wicz) Sezema de ^irger in Wien 203. Placzischouiez vid. Plaéovice. Placzwiez vid. Plaéovice. Plankenberg castrum 139. 150. Plumlov (Plumpnaw) Petrus de Kraváf dictus de — 255 (vgl. Kravár).
Strana 291
Plumpnaw vid. Plumlov. Pocenice (Poczenicz) villa 125. Poczenicz vid. Počenice. Podemsdorf ? Henricus de — 233. Podhoří villa (PodLorsi, Podhorzy, Lodie Pohoří ?) 124. 125. Podhorsi vid. Podhoří. Podhorzy vid. Podhoří. Podolí (Podoln): Šebor de — 109. Podoln vid. Podolí, Pohoř (Pohorz) Martinus, Johan- 261. Pohorz vid. Pohor. Pohrlitz urbs 138. 150. Polanka (Polanky) villa 19. 27. Polanky vid. Polanka. Polehradice (Polhradicz, Polhla- drzicz) 45. Wilhelm de Kunstat alias de P. 45 (vgl. Kunstat). Polhladrzicz vid, Polehradice. Police (Polycz) villa 139. Polkovice villa 94, Pollin ? 191. Polycz vid. Police. Ponavka (Panovia) flumen 117. Ponikev villa 111. Popelov villa 124. Popitz (Popyez) villa 178. Popovice (Popowicz) Černín de — 117. 168, Popowicz vid. Popovice. Poprava 139. Popycz vid. Popitz. Poraticz vid. Borotice. Pornice (Pornicz) villa 126. Pornicz vid. Pornice. Possericz vid. Pozořice. Potenstein, Vok de — 22. Va- nék 34. 35. 93. 211. 212. 217. 232. Čeněk frater Vanconis 211. nes de — Qualitzen (Qweliczen) villa 95. Pothwaricz ? villa 167. Pozdéchov (Pozdiechow) villa 19. Pozdiechow vid. Pozdéchov. Pozdijekow vid. Pozdéchov. Pozorice (Possericz) villa 128. 1020. Prace (Pracz) Johannes Libnovec de — 33. 247 (vgl. Koüojedy). Prachscz vid. Prace. Pracz vid. Prace. Praé (Pracz) villa 204, Praczaw vid. Vracov. Pracz vid. Praé. Praezow vid, Vracov. Praemonstratensis abbas: Pe- trus 243. Prag 15; cives et jurati 15. — Archiepiscopus Johannes 40. 41. 91. 196. 220. 221. 258. 259. Vicarius archiepiscopi Johannes 239. Officialis curis archiep. Je- nec 40. 41. — Ecclesie: Vy&e- hradensis 46; s. Apollinaris 46; s. Egidii 58. — Monasteria: s. Caroli 84, s. Catharine 104; Zdéraz 84. 998. 933. Prasklice (Prasklicz) villa 125. Praus vid. P rus. Prekaz vid. Příkazy. Přemyslovice (Przemeslowicz) villa 244. Prerau (Prerowia) urbs 139; archi- diaconus : Sander 209. 264. Prerowia vid. Prerau. Přestavlky (Przestawilk) 135. Sti- bor de —- 135. Racek 135. Prikaz vid. Příkazy. Přibyslavice (Przibyslauicz) villa 138. 150. Přibyslav de — 208. Vichna uxor ejus 208. Rachman 0. Quassicz vid. Kvasice. privignus ejus 208. Adam frater ejus 208. Příkazy (Prekaz, Prikaz) 12. 82. 193. Prlov villa 19. 27. Prokop filius march. Johannis vid, Mähren, Prosmeritz 204; plebanus: Drslav 204. 243. Prus (Praus) 4. 13. 32. 118. Ja- kob dictus Konček, Janko, Stibor et Janáč fratres de — 32. Adam de — 118. Elisabeth mater ejus 118. Jakob 262. Przedocenz nom. viri — Předota. Przemeslowicz slovice. Przestawilk vid. Přestavlky. Przibyslauicz vid. Přibysla- vice. Ptení (Pten) Pe&ek de — 188. Pten vid. Ptení. Pudiswitz ? Erhart de — 167. Pucher, Niklas der — 256. Puchlawicz vid. Buchlovice. Puech ? 81. Hensel der Dressidler von — 81. Pulice (Pulicz) villa 79. Pulicz vid. Pulice, Purniez vid, Pirnitz. Pustimér (Pustmir) 4; vid. Premy- mona- sterium 4. 13. 110. 119. 965. 267; abbatissa: Hilaria 4. 119. 267; monialis: Elisabeth de Bo- raw 13. Pustmir vid. Pustimér. Pynkow vid. Pinkov. Pyrkenstayn vid. Pirkenstein, Pyscaw, Pyskaw vid. Piskov. Pywniczky vid. Pivniéky. Oweliczen vid. Qualitzen.
Plumpnaw vid. Plumlov. Pocenice (Poczenicz) villa 125. Poczenicz vid. Počenice. Podemsdorf ? Henricus de — 233. Podhoří villa (PodLorsi, Podhorzy, Lodie Pohoří ?) 124. 125. Podhorsi vid. Podhoří. Podhorzy vid. Podhoří. Podolí (Podoln): Šebor de — 109. Podoln vid. Podolí, Pohoř (Pohorz) Martinus, Johan- 261. Pohorz vid. Pohor. Pohrlitz urbs 138. 150. Polanka (Polanky) villa 19. 27. Polanky vid. Polanka. Polehradice (Polhradicz, Polhla- drzicz) 45. Wilhelm de Kunstat alias de P. 45 (vgl. Kunstat). Polhladrzicz vid, Polehradice. Police (Polycz) villa 139. Polkovice villa 94, Pollin ? 191. Polycz vid. Police. Ponavka (Panovia) flumen 117. Ponikev villa 111. Popelov villa 124. Popitz (Popyez) villa 178. Popovice (Popowicz) Černín de — 117. 168, Popowicz vid. Popovice. Poprava 139. Popycz vid. Popitz. Poraticz vid. Borotice. Pornice (Pornicz) villa 126. Pornicz vid. Pornice. Possericz vid. Pozořice. Potenstein, Vok de — 22. Va- nék 34. 35. 93. 211. 212. 217. 232. Čeněk frater Vanconis 211. nes de — Qualitzen (Qweliczen) villa 95. Pothwaricz ? villa 167. Pozdéchov (Pozdiechow) villa 19. Pozdiechow vid. Pozdéchov. Pozdijekow vid. Pozdéchov. Pozorice (Possericz) villa 128. 1020. Prace (Pracz) Johannes Libnovec de — 33. 247 (vgl. Koüojedy). Prachscz vid. Prace. Pracz vid. Prace. Praé (Pracz) villa 204, Praczaw vid. Vracov. Pracz vid. Praé. Praezow vid, Vracov. Praemonstratensis abbas: Pe- trus 243. Prag 15; cives et jurati 15. — Archiepiscopus Johannes 40. 41. 91. 196. 220. 221. 258. 259. Vicarius archiepiscopi Johannes 239. Officialis curis archiep. Je- nec 40. 41. — Ecclesie: Vy&e- hradensis 46; s. Apollinaris 46; s. Egidii 58. — Monasteria: s. Caroli 84, s. Catharine 104; Zdéraz 84. 998. 933. Prasklice (Prasklicz) villa 125. Praus vid. P rus. Prekaz vid. Příkazy. Přemyslovice (Przemeslowicz) villa 244. Prerau (Prerowia) urbs 139; archi- diaconus : Sander 209. 264. Prerowia vid. Prerau. Přestavlky (Przestawilk) 135. Sti- bor de —- 135. Racek 135. Prikaz vid. Příkazy. Přibyslavice (Przibyslauicz) villa 138. 150. Přibyslav de — 208. Vichna uxor ejus 208. Rachman 0. Quassicz vid. Kvasice. privignus ejus 208. Adam frater ejus 208. Příkazy (Prekaz, Prikaz) 12. 82. 193. Prlov villa 19. 27. Prokop filius march. Johannis vid, Mähren, Prosmeritz 204; plebanus: Drslav 204. 243. Prus (Praus) 4. 13. 32. 118. Ja- kob dictus Konček, Janko, Stibor et Janáč fratres de — 32. Adam de — 118. Elisabeth mater ejus 118. Jakob 262. Przedocenz nom. viri — Předota. Przemeslowicz slovice. Przestawilk vid. Přestavlky. Przibyslauicz vid. Přibysla- vice. Ptení (Pten) Pe&ek de — 188. Pten vid. Ptení. Pudiswitz ? Erhart de — 167. Pucher, Niklas der — 256. Puchlawicz vid. Buchlovice. Puech ? 81. Hensel der Dressidler von — 81. Pulice (Pulicz) villa 79. Pulicz vid. Pulice, Purniez vid, Pirnitz. Pustimér (Pustmir) 4; vid. Premy- mona- sterium 4. 13. 110. 119. 965. 267; abbatissa: Hilaria 4. 119. 267; monialis: Elisabeth de Bo- raw 13. Pustmir vid. Pustimér. Pynkow vid. Pinkov. Pyrkenstayn vid. Pirkenstein, Pyscaw, Pyskaw vid. Piskov. Pywniczky vid. Pivniéky. Oweliczen vid. Qualitzen.
Strana 292
Rabenstein castrum 138. 150. Raczischowicz vid, Ratišovice. Radieczow vid. Radičov. Radiëov ? (Radieezow) villa 194. Venceslaus de — 253. Radikov (Radykow) villa 124. Radkaw vid. Radkau. Radkau (Radkaw, Ratkow) 5. 80. Jaroslaus dictus Morava et Céca fratres de — 5. Zdislavy de — 5. Radmolsdorf (Radomiihl bei Blau- dn?) villa 139. Radykow vid. Radikov. Ragcz vid. Rótz. Raigern 25; monasterium 25. Raigradense Raigern. Rajec (Raycz) Vsebor, Hermann fratres de — 108. Rakvice (Rekwitz) villa 102. Rampersdorf — (Ramprechtzdorf) Monasterium vid. villa 219. Ramprechtzdorf vid. Rampers- dorf. Ranfalspach 13. Ratibor 36; dux: Johannes 36. Nicolaus 37. Ratibořice (Ratiborzicz) villa 179. Stibor de — 179. Ratiborzicz vid. Ratibořice. Ratiskovice(Ratyskouiez)villa 138. Ratisovice (Raczischowiez) villa 145. Marsik de — 145. Stefan 145. Ratkow vid. Radkau. Ratyskouiez vid. Ratiskovice. Rausenbruek (Rusenpruch) Her- mann de — 115. Saar monast. s. Mariæ 33. Saczka vid. Sadská. R. Rayez vid, Rájec. Redhost (Rziedhost, Rschehost) villa in Boh. Hynek de — 30.31 Redischs vid. Hradisch Unga- risch-. Reinolt villa? 86. Reje, Gerhard de — 183. Rekwitz vid. Rakvice. Renfalspach 13. Rescowiez vid. Řečkovice. Reush vid. Neu-Reisch. Reychenwald vid. Richwald. Řečkovice (Rescowicz) villa 97. Řepov, Nicolaus de — 182. Richwald (Reychenwald) castrum 142. 154. Ješek Puška 142 (vgl. Kunstat). Kuník 232. Ješek 232. Proéek 232. Riesenburg, Boreá de — 258. Rimnice (Hrzimicz) villa 139. 150. Rimov (Rymaw) villa 138. 150. Robota 147. Rohatec castrum 257. Roketnice (Rokytnicz) Hereš de — 168. 208. Rokytnicz vid. Roketnice. Romanorum Deutsche Kaiser. Ronaw vid. Ronov. Ronov (Ronaw) novum castrum 87. Rosdialouicz vid. Rozdalovice. Rosenberg (Roznberg) Petrus de — 130. Johann 130, 258. Rosenstein castrum 83; burgravius: Mares de Ustrasin 83. Rossitz: Petrus Hecht de — 4. 33. 36. 40, 81. 92. 93, 103. 107. 112. 115. 126. 142. 159. 195. imperatores vid. s. Sadkov villa 207. Sadska (Saczka): Vojslav de — 44. 211. 217. 232, 237. 274. Kunik 161; frater Petri 169, Rossyecz vid. Rozseč. Rouchovany (Ruchowan, Ruchwan), oppidum 85. 138. 150. Rótz (Ragcz) urbs in Austria 35. Rozdalovice (Rosdialonicz), Johann de 237. 237. Roznberg vid. Rosenberg. Roznow vid. RoZnov. Rozseé villa alias Fraundorf 173. Roznov (Roznow) eastrum 187. Rschehost vid. Ředhošť. Rubaschow vid. Rubašov. Rubašov (Rubaschow) 5. Ruckstein 138. Ruchowan vid. Rouchovany. Ruchwan vid. Rouchovany. Rudeyk vid. Rudník. Rudka villa 188. Rudnik (Rudeyk) villa 138. 149. Rudolec (Rudolcz, Rudolfs, Ruc- dolfz), Pešek de — 30. 31. Nikel der Weissenpeck 81. 86. Johann de — 96. 203. 217. Rudolez vid. Rudolec. Rudolfs vid. Rudolec. Ruedolfz vid. Rudolec. Ruprechtice (Ruprechticz) 138. 150. Ruprechticz vid. Ruprechtice. Rusenpruch vid. Rausenbruck. Ruttenstein vid. Ruckstein. Rymaw vid. Rimov, Rziedhost vid. Ředhošť. Rzith? villa 139, Zdislav frater ejus (Ruttenstein) castrum villa Sakrazn vid. Zakfany. Sals vid. Zelé.
Rabenstein castrum 138. 150. Raczischowicz vid, Ratišovice. Radieczow vid. Radičov. Radiëov ? (Radieezow) villa 194. Venceslaus de — 253. Radikov (Radykow) villa 124. Radkaw vid. Radkau. Radkau (Radkaw, Ratkow) 5. 80. Jaroslaus dictus Morava et Céca fratres de — 5. Zdislavy de — 5. Radmolsdorf (Radomiihl bei Blau- dn?) villa 139. Radykow vid. Radikov. Ragcz vid. Rótz. Raigern 25; monasterium 25. Raigradense Raigern. Rajec (Raycz) Vsebor, Hermann fratres de — 108. Rakvice (Rekwitz) villa 102. Rampersdorf — (Ramprechtzdorf) Monasterium vid. villa 219. Ramprechtzdorf vid. Rampers- dorf. Ranfalspach 13. Ratibor 36; dux: Johannes 36. Nicolaus 37. Ratibořice (Ratiborzicz) villa 179. Stibor de — 179. Ratiborzicz vid. Ratibořice. Ratiskovice(Ratyskouiez)villa 138. Ratisovice (Raczischowiez) villa 145. Marsik de — 145. Stefan 145. Ratkow vid. Radkau. Ratyskouiez vid. Ratiskovice. Rausenbruek (Rusenpruch) Her- mann de — 115. Saar monast. s. Mariæ 33. Saczka vid. Sadská. R. Rayez vid, Rájec. Redhost (Rziedhost, Rschehost) villa in Boh. Hynek de — 30.31 Redischs vid. Hradisch Unga- risch-. Reinolt villa? 86. Reje, Gerhard de — 183. Rekwitz vid. Rakvice. Renfalspach 13. Rescowiez vid. Řečkovice. Reush vid. Neu-Reisch. Reychenwald vid. Richwald. Řečkovice (Rescowicz) villa 97. Řepov, Nicolaus de — 182. Richwald (Reychenwald) castrum 142. 154. Ješek Puška 142 (vgl. Kunstat). Kuník 232. Ješek 232. Proéek 232. Riesenburg, Boreá de — 258. Rimnice (Hrzimicz) villa 139. 150. Rimov (Rymaw) villa 138. 150. Robota 147. Rohatec castrum 257. Roketnice (Rokytnicz) Hereš de — 168. 208. Rokytnicz vid. Roketnice. Romanorum Deutsche Kaiser. Ronaw vid. Ronov. Ronov (Ronaw) novum castrum 87. Rosdialouicz vid. Rozdalovice. Rosenberg (Roznberg) Petrus de — 130. Johann 130, 258. Rosenstein castrum 83; burgravius: Mares de Ustrasin 83. Rossitz: Petrus Hecht de — 4. 33. 36. 40, 81. 92. 93, 103. 107. 112. 115. 126. 142. 159. 195. imperatores vid. s. Sadkov villa 207. Sadska (Saczka): Vojslav de — 44. 211. 217. 232, 237. 274. Kunik 161; frater Petri 169, Rossyecz vid. Rozseč. Rouchovany (Ruchowan, Ruchwan), oppidum 85. 138. 150. Rótz (Ragcz) urbs in Austria 35. Rozdalovice (Rosdialonicz), Johann de 237. 237. Roznberg vid. Rosenberg. Roznow vid. RoZnov. Rozseé villa alias Fraundorf 173. Roznov (Roznow) eastrum 187. Rschehost vid. Ředhošť. Rubaschow vid. Rubašov. Rubašov (Rubaschow) 5. Ruckstein 138. Ruchowan vid. Rouchovany. Ruchwan vid. Rouchovany. Rudeyk vid. Rudník. Rudka villa 188. Rudnik (Rudeyk) villa 138. 149. Rudolec (Rudolcz, Rudolfs, Ruc- dolfz), Pešek de — 30. 31. Nikel der Weissenpeck 81. 86. Johann de — 96. 203. 217. Rudolez vid. Rudolec. Rudolfs vid. Rudolec. Ruedolfz vid. Rudolec. Ruprechtice (Ruprechticz) 138. 150. Ruprechticz vid. Ruprechtice. Rusenpruch vid. Rausenbruck. Ruttenstein vid. Ruckstein. Rymaw vid. Rimov, Rziedhost vid. Ředhošť. Rzith? villa 139, Zdislav frater ejus (Ruttenstein) castrum villa Sakrazn vid. Zakfany. Sals vid. Zelé.
Strana 293
Sbiczka? Janek de — 109. Sbislavsko villa 124. Sborovice (Sborowicz) villa 125. Sborowiez vid. Sborovice, Schaf, Hynek der — 256. Schalouiez vid. Zelovice. Schalwiezie vid. Zálavéi. Schardicz vid. Šardice. Scharow vid. Šarov. Schellenberg, Drslav de — 142. Jindřich 178. Alexander filius ejus 178. Schelletau vid. Zeletava. Schenaw vid. Sanov. Schenkenberg, Marquard et Jo- hannes fratres de 107. Jo- hanka uxor Markv. 107. Schenwald vid. Schönwald. Scheroticz vid. Žerotice. Schimicz vid. Židenice. Schiroticz vid. Žerotitz. Schobyekow? villa 124. Schonaw vid. Sanov. Schonsteyn vid. Schónstein. Schónstein (Schonsteyn) Johann de — 123. Schonwalde vid. Schönwald, Schönwald (Schenwald, Schon- walde, Sonwald); Dětoch de — 61. 82. Beneš 89. 111. Henricus 130; domini de Schönwald 210; domus eorum Olomutii 210. Schrtny vid. Stitné. Schuczendorf vid. dorf, Schützendorf(Schuczendorf) Hecht de 89. Bernard dictus Hecht 111. Bohuš 239. Schuelerperchvid.Schülerberg. Schülerberg (Zakova llora) mons 34. Schwamberg (Swanemberg) Bohu- slav de — 258. Schwarzenau (Swarezenaw) 81. Wolfhart Streun de — 81. Schitzen- Schweidnitz (Swidnicz): Agnes herzogin 198. 226. Sdanicz vid. Žďánice. Sdicho nomen viri — Zdik = Zdislav. Sebranice (Zebraniez) magister Ulrieus de — 103. Sedlez vid. Sedlec. Sedlec (Sedlcz) villa 145. Boček de 145. Petřík 209. Sedlec monast. (Czedlicz) 49. Selau monast. 242; abbas: Henri- eus 242. Selta vid. Schelletau. Seniéka (Seniczka parva) 125. Seniczka parva vid. Senićka. Scusedlicz? villa 118. Sezemow ? villa 138, 150. Silesia ducatus 184. Siltoense monast. vid. Selau. Siranowiez vid. Zeranovice. Skala, Bienek de — 211. Skirbeny vid. Skrbeń. Skrben (Skirbeny) villa Pfedota de — 166, Sklené (Stklenne) villa 80. Skřipov (Skrzipow) villa 207. Skrzipow vid. Skřipov. Slatina villa 264. Slatkow vid. Zlatkov. Slavětín (Czlawoten bod, Slawaten) villa 96. Slavibor (Slawiborz) 5. Slavice (Slawicz) villa 124. 138. 150. Slavi¢in (Slawiczin) Jeneč de — 61. Slavonín urbs 217. Bohuš de — 183. Slawaten vid. Slavětín. Slawiborz vid. Slaviboř. Slawicz vid. Slavice. Slawiezin vid. Slavičín. Slewings vid. Slavonín. Slezan vid. Slezany. villa 166. Slezany (Slezan) villa 125. Smichov villa 138. 150. Smola, Kunz de — 111. Smolna villa 125. 225. Smréna (Smrezna) villa 138. 150, Smrczna vid. Smróni. Smylhaym vid. V yzovice. *Siobaéov (Sobaezow) villa 125. Sobaczow vid. Sobacov. Sonwald vid. Schónwald. Sosnik, Philipp de — 251. Sovinec (Ewlenburg, Eylburg), 142. Paul de 142. 235. Pavlik de — 142. 232. 235. Spielberg vid. Brünn. Spranek castrum 125. 126. Srnawka? villa 273. Stadleze vid. Stadlice. Stadlice (Stadleze — hodic Stadl) villa 130. 181. Stain vid. Lapis. Stanice seu Ostrow 150. (vgl. Žďánice.) . Stannern (Stonarzow) oppidum 3; ecclesia 3. Starè (Stericz, Strass), 93. 138. 150. Bohuš de — 93; dictus de Holubek 142. 154. Stařechovice (Sterechowicz, Star- howicz): Arkleb de — 8. 124. 142, 232. (vgl. Kunstat). Starhowicz vid. Stařechovice. Stavenice (Staweniez) villa 139. 150. Stawenicz vid. Stavenice, Stericz vid. Staré, Sterechowicz vid. vice. Sternberg: Albert episc. Litomyś- leusis et archiep. Magdeburg: 8. 12. 19. 21. 27. 94. 95. 129. 130. 131. 180. 241. 257. Petrus nepos Alberti 8. 12. 27. 94. (natus olim Zdenconis) 95. 129. 180. 232. 241. 257. — Aleś, Wilhelm de Zlín et Světlov 19. 27. 124. 142. 38 germ. Stařecho-
Sbiczka? Janek de — 109. Sbislavsko villa 124. Sborovice (Sborowicz) villa 125. Sborowiez vid. Sborovice, Schaf, Hynek der — 256. Schalouiez vid. Zelovice. Schalwiezie vid. Zálavéi. Schardicz vid. Šardice. Scharow vid. Šarov. Schellenberg, Drslav de — 142. Jindřich 178. Alexander filius ejus 178. Schelletau vid. Zeletava. Schenaw vid. Sanov. Schenkenberg, Marquard et Jo- hannes fratres de 107. Jo- hanka uxor Markv. 107. Schenwald vid. Schönwald. Scheroticz vid. Žerotice. Schimicz vid. Židenice. Schiroticz vid. Žerotitz. Schobyekow? villa 124. Schonaw vid. Sanov. Schonsteyn vid. Schónstein. Schónstein (Schonsteyn) Johann de — 123. Schonwalde vid. Schönwald, Schönwald (Schenwald, Schon- walde, Sonwald); Dětoch de — 61. 82. Beneš 89. 111. Henricus 130; domini de Schönwald 210; domus eorum Olomutii 210. Schrtny vid. Stitné. Schuczendorf vid. dorf, Schützendorf(Schuczendorf) Hecht de 89. Bernard dictus Hecht 111. Bohuš 239. Schuelerperchvid.Schülerberg. Schülerberg (Zakova llora) mons 34. Schwamberg (Swanemberg) Bohu- slav de — 258. Schwarzenau (Swarezenaw) 81. Wolfhart Streun de — 81. Schitzen- Schweidnitz (Swidnicz): Agnes herzogin 198. 226. Sdanicz vid. Žďánice. Sdicho nomen viri — Zdik = Zdislav. Sebranice (Zebraniez) magister Ulrieus de — 103. Sedlez vid. Sedlec. Sedlec (Sedlcz) villa 145. Boček de 145. Petřík 209. Sedlec monast. (Czedlicz) 49. Selau monast. 242; abbas: Henri- eus 242. Selta vid. Schelletau. Seniéka (Seniczka parva) 125. Seniczka parva vid. Senićka. Scusedlicz? villa 118. Sezemow ? villa 138, 150. Silesia ducatus 184. Siltoense monast. vid. Selau. Siranowiez vid. Zeranovice. Skala, Bienek de — 211. Skirbeny vid. Skrbeń. Skrben (Skirbeny) villa Pfedota de — 166, Sklené (Stklenne) villa 80. Skřipov (Skrzipow) villa 207. Skrzipow vid. Skřipov. Slatina villa 264. Slatkow vid. Zlatkov. Slavětín (Czlawoten bod, Slawaten) villa 96. Slavibor (Slawiborz) 5. Slavice (Slawicz) villa 124. 138. 150. Slavi¢in (Slawiczin) Jeneč de — 61. Slavonín urbs 217. Bohuš de — 183. Slawaten vid. Slavětín. Slawiborz vid. Slaviboř. Slawicz vid. Slavice. Slawiezin vid. Slavičín. Slewings vid. Slavonín. Slezan vid. Slezany. villa 166. Slezany (Slezan) villa 125. Smichov villa 138. 150. Smola, Kunz de — 111. Smolna villa 125. 225. Smréna (Smrezna) villa 138. 150, Smrczna vid. Smróni. Smylhaym vid. V yzovice. *Siobaéov (Sobaezow) villa 125. Sobaczow vid. Sobacov. Sonwald vid. Schónwald. Sosnik, Philipp de — 251. Sovinec (Ewlenburg, Eylburg), 142. Paul de 142. 235. Pavlik de — 142. 232. 235. Spielberg vid. Brünn. Spranek castrum 125. 126. Srnawka? villa 273. Stadleze vid. Stadlice. Stadlice (Stadleze — hodic Stadl) villa 130. 181. Stain vid. Lapis. Stanice seu Ostrow 150. (vgl. Žďánice.) . Stannern (Stonarzow) oppidum 3; ecclesia 3. Starè (Stericz, Strass), 93. 138. 150. Bohuš de — 93; dictus de Holubek 142. 154. Stařechovice (Sterechowicz, Star- howicz): Arkleb de — 8. 124. 142, 232. (vgl. Kunstat). Starhowicz vid. Stařechovice. Stavenice (Staweniez) villa 139. 150. Stawenicz vid. Stavenice, Stericz vid. Staré, Sterechowicz vid. vice. Sternberg: Albert episc. Litomyś- leusis et archiep. Magdeburg: 8. 12. 19. 21. 27. 94. 95. 129. 130. 131. 180. 241. 257. Petrus nepos Alberti 8. 12. 27. 94. (natus olim Zdenconis) 95. 129. 180. 232. 241. 257. — Aleś, Wilhelm de Zlín et Světlov 19. 27. 124. 142. 38 germ. Stařecho-
Strana 294
— Zdeněk dictus de Zábřeh 20. 27. 93. 130. 142. 217. 229; Katharina dc Mcissau uxor ejus 229. — Matúš supr. cud. cudz Brunnensis 21. 22. 29. 36. 92. 103. 124. 142. 230. Albert filius Matusii 29. — Smilek de Zábřeh frater Zdenconis 124. 230. Ješek 142. — Zdenek, Johannes fratres de Lukov 181. 232. — Albert de Zlin 181. — Wilhelm, Albert de Světlov 232. — Johannes de Lukov supr. camerarius 237. 214. — Jaroslav 258. — Ecclesia paroch. 181. — Monasterium s. Augustini 129. 131. 134. 156. 180. Sthitki viu. Stítky. Stichovice (Tichowicz), Jezdon de — 941. Pe&ek frater ejus 241. Stihniez vid. Trténice. Stikovice, Jenik de — 267. Stikowiez vid. Stikovice. Stklenne vid. Sklené. Stonarzow vid. Stanncrn. Stopyssicz vid. Stupeśice. Stráň (Stranye) villa 171 (wahrsch. das bei Urbanau gelegene jetzige Strana). Stranye vid. Strái. Tabulie terre 21, 103; nuncii ad tabulas 36. Taja (Tey) 13. Tasov 43. Adam de — 43; — plebanus: Johannes 160. Tassow vid, T'asov. Tavikovice (Tcykqwicz) Jeniš de — 275. Techans vid. Pascka. Telez vid. Telč. Telé (Telez) 5. Strass vid. Staré. Stražiště (Strazisczie) Janck de — frater Suliconis de Konice 211. Strazisczie vid. Stražiště. Strażnice (Stresnicz) Benes de — 97 (vgl. Kravár). Stredolesy (Strzedolessehy) villa 124. Střelice (Strziclec) villa bei Brünn 269. Stresnicz vid. Strážnice. Streun vid. Schwarzenau. Střítež (Strzictez, Trzictez), villa 83. de 195. Herart 252. Strzedolesschy vid. Stredolesy. Strzielec vid. Střelice. Strzietez vid. Střítež. Stupešice (Stopyssicz) villa 113. Styekos? villa 150 (vgl. Nimkoš). Suchohrdli (Suchohrdl) Nicolaus de — 116. Suchohrdl vid. Suchohrdlí. Surowicz? villa 254. Surowin vid. Syrovin, Svatisov? villa 124. Svésedlice (Swesedliez) villa 106. Svétlov castrum 142. (vgl. Stern- berg.) Svinć (Swinnych) villa 80, Beneš T. Telečkov (Telcezkow) villa bei Gr. 104. Teleczkow vid. Telečkov. Temnice (Tyemicz) villa 138. Teykqwiez vid. Tavikovice. Thessetycz vid. Těšetice. Těšetice (Thcssetycz) villa 220. Těšov (Czessow), Záviš de — 219. Teschen 192; dux: Přemck 192. Semovit 213. Tey vid. Taja. Mezirié Svinov (Swinow) villa 139. Svratka flumen 34. Swabenicz vid. Śvabenice. Swanemberg vid. Schwamberg. Swarczenaw vid. Schwarzenau. Swarczow vid. Svarcava. Swatischow vid. Svati&ov. Swereczicz vid. Zvitetice. Swesedlicz vid. Svésedlice. Swidnicz vid. Schw eidnitz. Swinnych vid. Sviné. Swinow vid. Svinov. Swyetlow vid. Světlov. Syrovin (Surowin) villa 138. Šanov (Schonaw, Schenaw), villa 19. 27. Sardice (Schardicz) villa 116. Sarov (Scharow) Vojtéch, Andreas fratres de — 107. Slapanice (Lapaniez) 205; ceel. 205 ; vicarius perpetuus eccl. Nico laus 205. Štítky (Sthitki) villa 29. Stitné (Schrtny) villa 112, Svabenice (Swabenicz), de — 262. Margarctha relicta ejus 262. Johannek, Albert filii ejus 262. Svarcava (Swarezow) flumen 34. 228. Johann Theutonica domus vid. Deut- scher Orden. Tichowiez vid. Stichovice, Ticzin vid. Jiéín. Tinec villa in Ungaria 87. Tirssiez vid. Tršice, Tluchs vid. Tluxa. Tlumačov (Tulmatschaw) oppidum 28. Tluxa Hynek 81, Elisabeth uxor cjus 51; — vgl. Lapis u. Czedlitz,
— Zdeněk dictus de Zábřeh 20. 27. 93. 130. 142. 217. 229; Katharina dc Mcissau uxor ejus 229. — Matúš supr. cud. cudz Brunnensis 21. 22. 29. 36. 92. 103. 124. 142. 230. Albert filius Matusii 29. — Smilek de Zábřeh frater Zdenconis 124. 230. Ješek 142. — Zdenek, Johannes fratres de Lukov 181. 232. — Albert de Zlin 181. — Wilhelm, Albert de Světlov 232. — Johannes de Lukov supr. camerarius 237. 214. — Jaroslav 258. — Ecclesia paroch. 181. — Monasterium s. Augustini 129. 131. 134. 156. 180. Sthitki viu. Stítky. Stichovice (Tichowicz), Jezdon de — 941. Pe&ek frater ejus 241. Stihniez vid. Trténice. Stikovice, Jenik de — 267. Stikowiez vid. Stikovice. Stklenne vid. Sklené. Stonarzow vid. Stanncrn. Stopyssicz vid. Stupeśice. Stráň (Stranye) villa 171 (wahrsch. das bei Urbanau gelegene jetzige Strana). Stranye vid. Strái. Tabulie terre 21, 103; nuncii ad tabulas 36. Taja (Tey) 13. Tasov 43. Adam de — 43; — plebanus: Johannes 160. Tassow vid, T'asov. Tavikovice (Tcykqwicz) Jeniš de — 275. Techans vid. Pascka. Telez vid. Telč. Telé (Telez) 5. Strass vid. Staré. Stražiště (Strazisczie) Janck de — frater Suliconis de Konice 211. Strazisczie vid. Stražiště. Strażnice (Stresnicz) Benes de — 97 (vgl. Kravár). Stredolesy (Strzedolessehy) villa 124. Střelice (Strziclec) villa bei Brünn 269. Stresnicz vid. Strážnice. Streun vid. Schwarzenau. Střítež (Strzictez, Trzictez), villa 83. de 195. Herart 252. Strzedolesschy vid. Stredolesy. Strzielec vid. Střelice. Strzietez vid. Střítež. Stupešice (Stopyssicz) villa 113. Styekos? villa 150 (vgl. Nimkoš). Suchohrdli (Suchohrdl) Nicolaus de — 116. Suchohrdl vid. Suchohrdlí. Surowicz? villa 254. Surowin vid. Syrovin, Svatisov? villa 124. Svésedlice (Swesedliez) villa 106. Svétlov castrum 142. (vgl. Stern- berg.) Svinć (Swinnych) villa 80, Beneš T. Telečkov (Telcezkow) villa bei Gr. 104. Teleczkow vid. Telečkov. Temnice (Tyemicz) villa 138. Teykqwiez vid. Tavikovice. Thessetycz vid. Těšetice. Těšetice (Thcssetycz) villa 220. Těšov (Czessow), Záviš de — 219. Teschen 192; dux: Přemck 192. Semovit 213. Tey vid. Taja. Mezirié Svinov (Swinow) villa 139. Svratka flumen 34. Swabenicz vid. Śvabenice. Swanemberg vid. Schwamberg. Swarczenaw vid. Schwarzenau. Swarczow vid. Svarcava. Swatischow vid. Svati&ov. Swereczicz vid. Zvitetice. Swesedlicz vid. Svésedlice. Swidnicz vid. Schw eidnitz. Swinnych vid. Sviné. Swinow vid. Svinov. Swyetlow vid. Světlov. Syrovin (Surowin) villa 138. Šanov (Schonaw, Schenaw), villa 19. 27. Sardice (Schardicz) villa 116. Sarov (Scharow) Vojtéch, Andreas fratres de — 107. Slapanice (Lapaniez) 205; ceel. 205 ; vicarius perpetuus eccl. Nico laus 205. Štítky (Sthitki) villa 29. Stitné (Schrtny) villa 112, Svabenice (Swabenicz), de — 262. Margarctha relicta ejus 262. Johannek, Albert filii ejus 262. Svarcava (Swarezow) flumen 34. 228. Johann Theutonica domus vid. Deut- scher Orden. Tichowiez vid. Stichovice, Ticzin vid. Jiéín. Tinec villa in Ungaria 87. Tirssiez vid. Tršice, Tluchs vid. Tluxa. Tlumačov (Tulmatschaw) oppidum 28. Tluxa Hynek 81, Elisabeth uxor cjus 51; — vgl. Lapis u. Czedlitz,
Strana 295
Toplan vid. l'opolany. Topolany (Toplan) villa 265, Toskwicz ? Ješek Kuneš de — 275. Tovačov, 42. 120. Ctibor de — 42; vgl. Cimburg, Trebecense monasterium vid. Tře- bíč. Třebětice (Trziebieticz) villa 197. Dinhard de — 197. Třebíč 96. 97; monasterium 96, 127; abbas: Adam 96. 97. 127. Andreas 127. Trebovia vid. Třebová. Ti'ebova (Trebovia, Tribovia) urbs 186. Tremesek (Trziemcssko) villa 139. 150. Uhřice (Aurzicz) villa 43. Uhrice (Wehrzecz) villa 21. 125, Uhric¢ice (Aurczicz, Aurzicz, Aur- zieziez ) villa 31, 120. 196. Uhrinov villa 194; auch Uhiinova Lhota 125. Újezd (Vgiczd) villa 125. Tas de Vacenovice (Waczenowiczy villa 138. 149. Valéinov (Walezinow) villa 171. Vazan vid. Vážany. Vážany (Vazan) villa 32. Henri- cus Huhia (Huhne) de -— 33. Vcelnice (Wczelnycz) Ješek de — 83. Vedrovice (Wedrowicz) villa 103. Velebof (Weleborzs, Welewinsc) villa 139, Velehrad 28; 157. 238; monasterium 28. abbas: Johann 238; Tribovia vid. Třebová. Troppau 22; dux: Johanncs 36. 192. Nicolaus 37, Ducatus: 175. 176. — Domus s. Johannis 37. Troubelce (Trubelez) villa 139. 150. Trpenovice, Johann dictus Skřítek de — 181. Trssicz vid. Tršice, Trsice (Tirssicz, Trssicz) villa 106, Medvédek de — 106. Nadhradka 106. Trténice (Stihnicz) villa 145. Bo- huněk 145. Milota 145. Bolik 145. Trubelcz vid. Troubelce. Trübau Mähr. Třebová. Trusovice (Trussowicz) villa 105. vid. U. 129. Janáč et Jencé 219. U. Velký (Vgyezd magnum) 139. 150. U. Maly (Vgyczd parvum) 139. 150. Ungarn 5. Kónig: Ludwig 5. 174. 183. Elisabeth uxor ejus 183. Ujezdec (Vgezdecz) 112. V. prior: Nicolaus 238; subprior: Johannes 238; celerarius: Georg 238. Velesovice (Welleschowies germ. hodie Welspitz) 133. Veletin, Pešek de — 214. 219. Veliká villa 124. 125. Velika (Welika) villa Stráznitz). Venedig 5. Vesce (Wescheze) villa 122. Veska (Weska) villa 105, Vetav vid. Väôttau. 115 (bei Trussowicz vid. Trusovice. Trziebieticz vid. Třebětice. Trziemessko vid. Třemešek. Trzietez vid. Střítež. Tulmatschaw vid. Tlumačov. Turris, Arkleb de — 20. Tuschyn vid. Tużin. Tużin (Tuschyn) villa in Boh, 104. Tvorovice (Tworowicz) villa 240. de — 240. Katharina uxor cjus 240. Tworowicz vid. Tvorovice. Tycyn vid. Jilin stary. Tyemiez vid. Temnice. Tyersteyn vid. Dürrstein. Týnec (Tyncz) villa 38. Tynez vid. Týnec. Stephan Urhau vid. Ořechové. Úsov urbs (Vssaw) Nikel de — 123. 241, 248. 249. 250; castrum 139. UstraSin (Vstrashyn): Mareš de — 5. 83. Vetev vid. Vóttau. Vevei'i (Weuerzi) castrum 161. Vgezdecz vid. Újezdec. Vgiezd vid. Újezd. Vgyezd magnum vid, Újezd velký. Vgyezd parvum vid. Újezd malý. Vhrzecz vid. Uhřice. Vhrzinow vid. Uhřinov. Vičov (Wiezow) Henslin de — 241, Albert filius cjus 241. Videñ (Wycden) villa bei Gr. Me- zirić 104. . 38*
Toplan vid. l'opolany. Topolany (Toplan) villa 265, Toskwicz ? Ješek Kuneš de — 275. Tovačov, 42. 120. Ctibor de — 42; vgl. Cimburg, Trebecense monasterium vid. Tře- bíč. Třebětice (Trziebieticz) villa 197. Dinhard de — 197. Třebíč 96. 97; monasterium 96, 127; abbas: Adam 96. 97. 127. Andreas 127. Trebovia vid. Třebová. Ti'ebova (Trebovia, Tribovia) urbs 186. Tremesek (Trziemcssko) villa 139. 150. Uhřice (Aurzicz) villa 43. Uhrice (Wehrzecz) villa 21. 125, Uhric¢ice (Aurczicz, Aurzicz, Aur- zieziez ) villa 31, 120. 196. Uhrinov villa 194; auch Uhiinova Lhota 125. Újezd (Vgiczd) villa 125. Tas de Vacenovice (Waczenowiczy villa 138. 149. Valéinov (Walezinow) villa 171. Vazan vid. Vážany. Vážany (Vazan) villa 32. Henri- cus Huhia (Huhne) de -— 33. Vcelnice (Wczelnycz) Ješek de — 83. Vedrovice (Wedrowicz) villa 103. Velebof (Weleborzs, Welewinsc) villa 139, Velehrad 28; 157. 238; monasterium 28. abbas: Johann 238; Tribovia vid. Třebová. Troppau 22; dux: Johanncs 36. 192. Nicolaus 37, Ducatus: 175. 176. — Domus s. Johannis 37. Troubelce (Trubelez) villa 139. 150. Trpenovice, Johann dictus Skřítek de — 181. Trssicz vid. Tršice, Trsice (Tirssicz, Trssicz) villa 106, Medvédek de — 106. Nadhradka 106. Trténice (Stihnicz) villa 145. Bo- huněk 145. Milota 145. Bolik 145. Trubelcz vid. Troubelce. Trübau Mähr. Třebová. Trusovice (Trussowicz) villa 105. vid. U. 129. Janáč et Jencé 219. U. Velký (Vgyezd magnum) 139. 150. U. Maly (Vgyczd parvum) 139. 150. Ungarn 5. Kónig: Ludwig 5. 174. 183. Elisabeth uxor ejus 183. Ujezdec (Vgezdecz) 112. V. prior: Nicolaus 238; subprior: Johannes 238; celerarius: Georg 238. Velesovice (Welleschowies germ. hodie Welspitz) 133. Veletin, Pešek de — 214. 219. Veliká villa 124. 125. Velika (Welika) villa Stráznitz). Venedig 5. Vesce (Wescheze) villa 122. Veska (Weska) villa 105, Vetav vid. Väôttau. 115 (bei Trussowicz vid. Trusovice. Trziebieticz vid. Třebětice. Trziemessko vid. Třemešek. Trzietez vid. Střítež. Tulmatschaw vid. Tlumačov. Turris, Arkleb de — 20. Tuschyn vid. Tużin. Tużin (Tuschyn) villa in Boh, 104. Tvorovice (Tworowicz) villa 240. de — 240. Katharina uxor cjus 240. Tworowicz vid. Tvorovice. Tycyn vid. Jilin stary. Tyemiez vid. Temnice. Tyersteyn vid. Dürrstein. Týnec (Tyncz) villa 38. Tynez vid. Týnec. Stephan Urhau vid. Ořechové. Úsov urbs (Vssaw) Nikel de — 123. 241, 248. 249. 250; castrum 139. UstraSin (Vstrashyn): Mareš de — 5. 83. Vetev vid. Vóttau. Vevei'i (Weuerzi) castrum 161. Vgezdecz vid. Újezdec. Vgiezd vid. Újezd. Vgyezd magnum vid, Újezd velký. Vgyezd parvum vid. Újezd malý. Vhrzecz vid. Uhřice. Vhrzinow vid. Uhřinov. Vičov (Wiezow) Henslin de — 241, Albert filius cjus 241. Videñ (Wycden) villa bei Gr. Me- zirić 104. . 38*
Strana 296
Vissowiez vid. Vysovice, Vitis vid. Bytes Gross. Vytosov ? (Witossow, Wytassaw) villa 139. Vitovice (Bytowicz, Wytouicz) villa bei Rausnitz 128. 133. Vlékovice (Bulezkowiez) villa 34. VIkoś (Wlkoss) villa 138. Vlčnov (Wilcznow) villa 214; ple- Petrus 214. Vnyczow vid. Neustadt Mihr. Vokaree (Okarez) villa 145. An- dreas de — 145. Voslavice vid. Oslavice. Vóttau (Wethouia, Vetav, Vetev, Byethow). Smil 15. Henricus, Henzlinus Hinco, Georgius filii banus: Smilonis 15. Henricus, Ilenzlinus, Waezenowicz vid. Vacenovice, Waidhofen 86. 109; Bartolomeus de 86. Walczinow vid. Valéinov. Warte, Kunz von der — 249. Wartemberk, Henricus de — 124. 142. 958. Jan 258. Dencs dictus de Veselí 258. Wehrzeez vid. Uhřice. Wezelnycz vid. Včelnice. Wedrowicz vid. Vedrovice. Weickartsschlag Grafschaft 86. Weissenbach 81. Hertel de — 81. 86. Johann 86. Weissenpeck vid. Rudolec und Weissenbach. Weitenmul vid. Weitmihl. Weitmühl (Weitenmul): Zdislav, Hanns Glacz, Niklas Spek, Dobeà, Petr, Brüder von der — 30. 31. Beneš 31. Dobei residens in Ze- rotice 275, Weleborzs vid. Velebor, Georgius fratres 4. 22. 142. 217, 232. Henricus 13. 21. 92. 161. Henricus de Lichtenburg 12. 79. 171, 211. Agnes uxor ejus 79. — Henricus et Johannes de Lichten- burg 35. 179. Hanns 79. 81. 158. 185. 230. Henslinus 112. 115. 159. 169. lIynko canon. Olom. 230. Georgius 21. 79. 161. 185. (vgl. Lichtenburg). Vracov (Praczow) villa 138. 149. Vražné (Wrazneho), Předvoj de —-- 217. Reinhart frater ejus 217. Vrbina (Wrbina) Stefek de 181. Vrbovee (Wrboucez) villa 161. Vren vid. Frain. Vrzechow vid. Ořechové. W. Welegradense Monasterium vid. Velehrad. Welenkowyezie? villa 172. Welewinse vid. Velebor. Welika vid. Veliká, Welleschouicz vid. Velesovice. Wernhart vid. Muti&ov. Werzesouiez vid. Březovice. Wescheze vid. Vescc. Weska vid. Veska. Wethouia vid. Vóttau. Weuerzi vid. Veveri. Wiczow vid. Vicov. Widern (Widra): Henslin de — 5. Widra vid. Widern. Wien 23; eccles. s. positus 23; deutscher Orden 216. Stephani prz- Meister: Heinrich 216; — monast. Scotorum 250; abbas: 250. Wildenberg (Wylldenberch): Benes 102, Pita 102; Scheczlar 128. 232. Johann frater Donatus de — dictus Vssaw vid. Uso v. Vstrashyn vid. Ustrasin. Vsetrapy (Wschetrap) villa. 126. Vynnaw vid, Winau. Vysoké pole (altus campus) 19. 21. Vysschehors vid. V y3ehorí. VySehori (Vysschehors) 88; eccl. omn, ss, 88. Vy&kovice ( Wyskowiez) villa 168, 169. VySovice (Wyschowicz, Wyssyc- wiez, Vissowiez) 8. 11. 94. 130. 181; plebanus: 214. Vyzovice (Wysowiez) 19. 27; mo- nast. Smilheim ibidem 19. 27. 106; abbas: Petrus 19. 27. 106. ejus 133. Margaretha uxor ejus 128, Pitta de Losice 133. 273; castrun (28. 133. Winau (Vynnaw) 113; plebanus: Johaunes 113. Winezendorf? villa 139, 150. Winterberg (Wynderberch) Her- bort de — 256. Wischau (Wisschow) 4. 14. Wisschow vid. Wischau. Witassaw vid. Vitosov. Witossow vid. Vitosov. Wleznow vid. Vlčnov. Wlkoss vid. Vlko$&. Wolewy? villa 125. Wolfsberg, Markvart de — 197. Wolfhart villa 86. 109. Woyslabs vid. Otin. Wrath? Pecek de — 6l. Wratislavia vid. Breslau. Wrazneho vid, Vražné. Wrbina vid. Vrbina. Wrbouecz vid. Vrbovec.
Vissowiez vid. Vysovice, Vitis vid. Bytes Gross. Vytosov ? (Witossow, Wytassaw) villa 139. Vitovice (Bytowicz, Wytouicz) villa bei Rausnitz 128. 133. Vlékovice (Bulezkowiez) villa 34. VIkoś (Wlkoss) villa 138. Vlčnov (Wilcznow) villa 214; ple- Petrus 214. Vnyczow vid. Neustadt Mihr. Vokaree (Okarez) villa 145. An- dreas de — 145. Voslavice vid. Oslavice. Vóttau (Wethouia, Vetav, Vetev, Byethow). Smil 15. Henricus, Henzlinus Hinco, Georgius filii banus: Smilonis 15. Henricus, Ilenzlinus, Waezenowicz vid. Vacenovice, Waidhofen 86. 109; Bartolomeus de 86. Walczinow vid. Valéinov. Warte, Kunz von der — 249. Wartemberk, Henricus de — 124. 142. 958. Jan 258. Dencs dictus de Veselí 258. Wehrzeez vid. Uhřice. Wezelnycz vid. Včelnice. Wedrowicz vid. Vedrovice. Weickartsschlag Grafschaft 86. Weissenbach 81. Hertel de — 81. 86. Johann 86. Weissenpeck vid. Rudolec und Weissenbach. Weitenmul vid. Weitmihl. Weitmühl (Weitenmul): Zdislav, Hanns Glacz, Niklas Spek, Dobeà, Petr, Brüder von der — 30. 31. Beneš 31. Dobei residens in Ze- rotice 275, Weleborzs vid. Velebor, Georgius fratres 4. 22. 142. 217, 232. Henricus 13. 21. 92. 161. Henricus de Lichtenburg 12. 79. 171, 211. Agnes uxor ejus 79. — Henricus et Johannes de Lichten- burg 35. 179. Hanns 79. 81. 158. 185. 230. Henslinus 112. 115. 159. 169. lIynko canon. Olom. 230. Georgius 21. 79. 161. 185. (vgl. Lichtenburg). Vracov (Praczow) villa 138. 149. Vražné (Wrazneho), Předvoj de —-- 217. Reinhart frater ejus 217. Vrbina (Wrbina) Stefek de 181. Vrbovee (Wrboucez) villa 161. Vren vid. Frain. Vrzechow vid. Ořechové. W. Welegradense Monasterium vid. Velehrad. Welenkowyezie? villa 172. Welewinse vid. Velebor. Welika vid. Veliká, Welleschouicz vid. Velesovice. Wernhart vid. Muti&ov. Werzesouiez vid. Březovice. Wescheze vid. Vescc. Weska vid. Veska. Wethouia vid. Vóttau. Weuerzi vid. Veveri. Wiczow vid. Vicov. Widern (Widra): Henslin de — 5. Widra vid. Widern. Wien 23; eccles. s. positus 23; deutscher Orden 216. Stephani prz- Meister: Heinrich 216; — monast. Scotorum 250; abbas: 250. Wildenberg (Wylldenberch): Benes 102, Pita 102; Scheczlar 128. 232. Johann frater Donatus de — dictus Vssaw vid. Uso v. Vstrashyn vid. Ustrasin. Vsetrapy (Wschetrap) villa. 126. Vynnaw vid, Winau. Vysoké pole (altus campus) 19. 21. Vysschehors vid. V y3ehorí. VySehori (Vysschehors) 88; eccl. omn, ss, 88. Vy&kovice ( Wyskowiez) villa 168, 169. VySovice (Wyschowicz, Wyssyc- wiez, Vissowiez) 8. 11. 94. 130. 181; plebanus: 214. Vyzovice (Wysowiez) 19. 27; mo- nast. Smilheim ibidem 19. 27. 106; abbas: Petrus 19. 27. 106. ejus 133. Margaretha uxor ejus 128, Pitta de Losice 133. 273; castrun (28. 133. Winau (Vynnaw) 113; plebanus: Johaunes 113. Winezendorf? villa 139, 150. Winterberg (Wynderberch) Her- bort de — 256. Wischau (Wisschow) 4. 14. Wisschow vid. Wischau. Witassaw vid. Vitosov. Witossow vid. Vitosov. Wleznow vid. Vlčnov. Wlkoss vid. Vlko$&. Wolewy? villa 125. Wolfsberg, Markvart de — 197. Wolfhart villa 86. 109. Woyslabs vid. Otin. Wrath? Pecek de — 6l. Wratislavia vid. Breslau. Wrazneho vid, Vražné. Wrbina vid. Vrbina. Wrbouecz vid. Vrbovec.
Strana 297
Wren vid. Frain. Wschetrapy vid. V3etrapy. Wyeden vid. Vídeň. Wylldenberch vid. Wildenberg. Zabirdowiez vid. Zabrdovice. Zabokyrk vid. Zabokrky. Zabrdovice (Zabirdowicz) 117; monast. 243; abbas: Jaros- laus 243. Zábreh (Zabrzieh) urbs 27. 111. Zdenko de Sternberg dictus de — 27. Smilek 124. (vgl. Stern- berg.) Zabrzieh vid. Zábřeh. Zaczkaw ? Urm de — 179. Zahorovice, Pešík de — 219. Zakrazn vid. Zakrany. Zakiany (Sakrazn, Zakrazn), Jesek dictus Opole de — 187. 188. Zalavéi? (Zalawezye) villa 139. Zalawezye vid. Zalavéí. Zanasovice (Zancschewiez) villa 185. Zaneschewiez vid. Zané5o vice. Zarubice (Zaruwiez) villa 206. Zaruwicz vid. Zarubice. Zasmuk 83. Stibor de — 83. Zassow vid. Zasov. Zasov (Zassow) villa 119. Choteñ de 119. Zašová villa 247. Vogtei 247, villa Wynderberch vid. Winterberg: Wyschowicz vid. Vysovice. Wyskowiez vid. Vyskovice. Wysowiez vid. Vyzovice. Z. Závorice (Zaworeziez); Vy$ek ct Doman fratres de — 111. Zaworziez vid. Závofrice. Zdaniez seu Ostroh urbs 138. (vgl. Stanice.) Zebetin vid. Zebétín. Zebraniez vid. Sebranice. Zeletaw vid. Zeletava. Zelewicz vid. Żelovice. Zelezna vid. Železná. Zelichowicz vid. Želechovice 27. Zelthaw vid. Želetava. Zelutyez ? Jacobus de — 19. Zelychow vid. Zelechovice. Ziranowiez vid. Zeranovice. Zlabings (Czlewingz) urbs 88. 95. Kirche unserer I. Frauen 95. Zlatkov (Slatkow) villa 147. Zlín (Zlyna) 19. Alcs, Wilhelm fratres de Sternberg 19. 21. 27. (cf. Sternberg). Zlyna vid. Zlín. Znaim (Znoym) 16. 108. 156. Fleischerzunft 108. Juden 16, — Burggraf 275. —- Eccl. s. Nico- lai 114. — Monasterium s. Claræ = ez IS Wyssyewiez vid. Vy$ovice. Wytouiez vid. Vitovice. Wznetin vid, Netin. 79. 113. 114; abbatissa: Marga- retha 79, Kunka 114, Znoym vid. Znaim. Zuda vid. cuda. Zvéretice (Swereczicz): Ješek de — 37. (vgl. Leobschütz.) Zabokrky (Zabokyrk) villa 82. Žďánice (Sdanicz) Štětín de — 117. Petrus dietus Stitíu 244. Żebótin (Zebetin) villa 117. Zelé (Sals) villa 14. Želechovice (Zelychow, Zelicho- wiez), villa 19, 27. Żeletava (Selta, Zeletaw, Zelthaw), 29. 112. Ulrich de — 29. Len- kart uxor ejus 31. Železná (Zelezna) villa 117. Zelovice (Zelewiez, Schalonicz, hod. Klcin-Selowitz bei Bochtitz) villa 126. Nezama de — 207. Zerotitz (Schirotiez, Scherotiez): Adam 4. Elisabeth uxor ejus 4. Chotwar, Vrso 4; paro- chus: Benes 30. Zidenice (Schimicz) villa 128, 133. Zeranovice (Siranowicz), Pardus de — 164. 219. de — 39
Wren vid. Frain. Wschetrapy vid. V3etrapy. Wyeden vid. Vídeň. Wylldenberch vid. Wildenberg. Zabirdowiez vid. Zabrdovice. Zabokyrk vid. Zabokrky. Zabrdovice (Zabirdowicz) 117; monast. 243; abbas: Jaros- laus 243. Zábreh (Zabrzieh) urbs 27. 111. Zdenko de Sternberg dictus de — 27. Smilek 124. (vgl. Stern- berg.) Zabrzieh vid. Zábřeh. Zaczkaw ? Urm de — 179. Zahorovice, Pešík de — 219. Zakrazn vid. Zakrany. Zakiany (Sakrazn, Zakrazn), Jesek dictus Opole de — 187. 188. Zalavéi? (Zalawezye) villa 139. Zalawezye vid. Zalavéí. Zanasovice (Zancschewiez) villa 185. Zaneschewiez vid. Zané5o vice. Zarubice (Zaruwiez) villa 206. Zaruwicz vid. Zarubice. Zasmuk 83. Stibor de — 83. Zassow vid. Zasov. Zasov (Zassow) villa 119. Choteñ de 119. Zašová villa 247. Vogtei 247, villa Wynderberch vid. Winterberg: Wyschowicz vid. Vysovice. Wyskowiez vid. Vyskovice. Wysowiez vid. Vyzovice. Z. Závorice (Zaworeziez); Vy$ek ct Doman fratres de — 111. Zaworziez vid. Závofrice. Zdaniez seu Ostroh urbs 138. (vgl. Stanice.) Zebetin vid. Zebétín. Zebraniez vid. Sebranice. Zeletaw vid. Zeletava. Zelewicz vid. Żelovice. Zelezna vid. Železná. Zelichowicz vid. Želechovice 27. Zelthaw vid. Želetava. Zelutyez ? Jacobus de — 19. Zelychow vid. Zelechovice. Ziranowiez vid. Zeranovice. Zlabings (Czlewingz) urbs 88. 95. Kirche unserer I. Frauen 95. Zlatkov (Slatkow) villa 147. Zlín (Zlyna) 19. Alcs, Wilhelm fratres de Sternberg 19. 21. 27. (cf. Sternberg). Zlyna vid. Zlín. Znaim (Znoym) 16. 108. 156. Fleischerzunft 108. Juden 16, — Burggraf 275. —- Eccl. s. Nico- lai 114. — Monasterium s. Claræ = ez IS Wyssyewiez vid. Vy$ovice. Wytouiez vid. Vitovice. Wznetin vid, Netin. 79. 113. 114; abbatissa: Marga- retha 79, Kunka 114, Znoym vid. Znaim. Zuda vid. cuda. Zvéretice (Swereczicz): Ješek de — 37. (vgl. Leobschütz.) Zabokrky (Zabokyrk) villa 82. Žďánice (Sdanicz) Štětín de — 117. Petrus dietus Stitíu 244. Żebótin (Zebetin) villa 117. Zelé (Sals) villa 14. Želechovice (Zelychow, Zelicho- wiez), villa 19, 27. Żeletava (Selta, Zeletaw, Zelthaw), 29. 112. Ulrich de — 29. Len- kart uxor ejus 31. Železná (Zelezna) villa 117. Zelovice (Zelewiez, Schalonicz, hod. Klcin-Selowitz bei Bochtitz) villa 126. Nezama de — 207. Zerotitz (Schirotiez, Scherotiez): Adam 4. Elisabeth uxor ejus 4. Chotwar, Vrso 4; paro- chus: Benes 30. Zidenice (Schimicz) villa 128, 133. Zeranovice (Siranowicz), Pardus de — 164. 219. de — 39
Strana 298
Corrigenda. In der Aufschrift zu n. 80 ist stati: verkaufte, zu lesen: erkaufte. In der Aufschrift zu n. 200 ist statt: dem Obrowitzer Abte Jaroslav, zu lesen: dem Hradischer Abte Terward.
Corrigenda. In der Aufschrift zu n. 80 ist stati: verkaufte, zu lesen: erkaufte. In der Aufschrift zu n. 200 ist statt: dem Obrowitzer Abte Jaroslav, zu lesen: dem Hradischer Abte Terward.
- Ia: Titul
- I: Vorwort
- 1: Edice
- 277: Index
- 298: Corrigenda