z 589 stránek
Titul
I
II
Vorwort
III
IV
V
VI
VII
VIII
Edice
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
231
232
233
234
235
236
237
238
239
240
241
242
243
244
245
246
247
248
249
250
251
252
253
254
255
256
257
258
259
260
261
262
263
264
265
266
267
268
269
270
271
272
273
274
275
276
277
278
279
280
281
282
283
284
285
286
287
288
289
290
291
292
293
294
295
296
297
298
299
300
301
302
303
304
305
306
307
308
309
310
311
312
313
314
315
316
317
318
319
320
321
322
323
324
325
326
327
328
329
330
331
332
333
334
335
336
337
338
339
340
341
342
343
344
345
346
347
348
349
350
351
352
353
354
355
356
357
358
359
360
361
362
363
364
365
366
367
368
369
370
371
372
373
374
375
376
377
378
379
380
381
382
383
384
385
386
387
388
389
390
391
392
393
394
395
396
397
398
399
400
401
402
403
404
405
406
407
408
409
410
411
412
413
414
415
416
417
418
419
420
421
422
423
424
425
426
427
428
429
430
431
432
433
434
435
436
437
438
439
440
441
442
443
444
445
446
447
448
449
450
451
452
453
454
455
456
457
458
459
460
461
462
463
464
465
466
467
468
469
470
471
472
473
474
475
476
477
478
479
480
481
482
483
484
485
486
487
488
489
490
491
492
493
494
495
496
497
498
499
500
501
502
503
504
505
506
507
508
509
510
511
512
513
514
515
516
517
518
519
520
521
522
523
524
525
526
527
528
529
530
531
532
533
534
535
536
537
538
539
540
541
542
Index
543
544
545
546
547
548
549
550
551
552
553
554
555
556
557
558
559
560
561
562
563
564
565
566
567
568
569
570
571
572
573
574
575
576
577
578
579
580
Corrigenda
581
Název:
Codex diplomaticus et epistolaris Moraviae. Urkunden-Sammlung zur Geschichte Mährens im Auftrage des mährischen Landes-Ausschusses. Bd. 13. Vom Jahre 1400 bis 1407
Autor:
Brandl, Vincenc
Rok vydání:
1897
Místo vydání:
Brno
Česká národní bibliografie:
Počet stran celkem:
590
Obsah:
- I: Titul
- III: Vorwort
- 1: Edice
- 543: Index
- 581: Corrigenda
upravit
Strana I
COD X — DIPLOMATICUS ET EPISTOLARIS MORAVIÆ. URKUNDEN-SAMMLUNG ZUR GESCHICHTE MAHRENS. M AUFTRAGE DES MAHRISCHEN LANDES - ȺUSSCHUSSES HERAUSGEGEBEN VON VINCENZ BRANDL. REIZEHNTER DAND. VOM DAHRE 1400 BIS 1407. BRŮNN 1897. VERLAG DES MAHRISCHEN LANDES-AUSSCHUSSES. K. U. K. HOFBUCHDRUCKER FR. WINIKER & SCHICKARDT.
COD X — DIPLOMATICUS ET EPISTOLARIS MORAVIÆ. URKUNDEN-SAMMLUNG ZUR GESCHICHTE MAHRENS. M AUFTRAGE DES MAHRISCHEN LANDES - ȺUSSCHUSSES HERAUSGEGEBEN VON VINCENZ BRANDL. REIZEHNTER DAND. VOM DAHRE 1400 BIS 1407. BRŮNN 1897. VERLAG DES MAHRISCHEN LANDES-AUSSCHUSSES. K. U. K. HOFBUCHDRUCKER FR. WINIKER & SCHICKARDT.
Strana II
Strana III
VORWORT. Der vorliegende dreizehnte Band des Codex diplomaticus enthält ein zahlreiches urkundliches Material für die Geschichte Mährens vom Jahre 1400 bis 1407 inclusive, aus welchem die vielfach verschlungenen Wechselbeziehungen der von den Luxemburgern beherrschten Länder erkannt werden können. Was speciell Mähren anbelangt, so dauern die Feindseligkeiten zwischen den markgräffichen Brüdern Jodok und Prokop fort; das Land befindet sich während dieses Zeitraumes fast beständig im Kriege, der eine entsetzliche Ver- wüstung desselben zur Folge hatte. Der Brief eines Ungenannten (n. 79), dessen Abfassung in diese Zeit fällt, gibt hierüber genügenden Aufschluss: "tota nempe patria ita laceratur hostiliter, ac si fatis urgentibus sorte divina communi foret exposita vastitati.“ Am gewalt- thätigsten hausten die Anhänger des Markgrafen Brokop, über dessen leidenschaftlichen Charakter uns Erhart von Kunstat berichtet (n. 79). Das Landrecht konnte während dieses Zeitraumes bis zum Jahre 1406 nicht zusammen- treten, was eine grosse Unsicherheit in den rechtlichen Besitzzuständen zur Folge hatte. Erst mit dem Tode Prokops trat eine Wendung zum Besseren ein. Der Tag und das Jahr seines Todes ist bisher nicht mit absoluter Gewissheit festgestellt; Dinzenhofer und Aschbach meinen, er sei im Jänner des Jahres 1405 gestorben; dem aber widerspricht der Umstand, dass Prokop noch am 15. Juni 1405 eine Urkunde ausfertigte. Palacký schreibt, Prokop sei am 24. September 1405 gestorben. Sicher ist nur, dass Prokop am Schlusse des Jahres 1406 todt war, da in den Pûhonen vom 17. December 1406 seiner als eines Verstorbenen gedacht wird. (Libri citationum II. p. 49.) Ebensowenig ist die Ursache seines Todes bekannt ; einige meinen, er sei am Spielberge eingekerkert gewesen und dort durch die verdorbene Kerkerluft erkrankt; andere behaupten, er sei vergiftet worden; aber weder für die eine noch für die andere Behauptung sind Beweise vorhanden. Nicht besser als die politischen gestalteten sich in diesem Zeitraume die kirchlichen Verhältnisse Mährens. Die Anhänger Prokops verwüsteten die Güter des Olmützer Bisthums, so dass Bischof Johann und sein Nachfolger Ladislav (Lacek) von Kravař gezwungen waren, ihre Vasallen lange Zeit hindurch im Felde zu erhalten, infolge dessen beide Bischöfe die Bisthumsgüter sehr verschuldeten. Die Verwilderung der Sitten durch den inneren Krieg blieb nicht ohne Einfluss auf die Cleriker; die kirchliche Disciplin wurde gelockert und es gab Cleriker, die durch ihren
VORWORT. Der vorliegende dreizehnte Band des Codex diplomaticus enthält ein zahlreiches urkundliches Material für die Geschichte Mährens vom Jahre 1400 bis 1407 inclusive, aus welchem die vielfach verschlungenen Wechselbeziehungen der von den Luxemburgern beherrschten Länder erkannt werden können. Was speciell Mähren anbelangt, so dauern die Feindseligkeiten zwischen den markgräffichen Brüdern Jodok und Prokop fort; das Land befindet sich während dieses Zeitraumes fast beständig im Kriege, der eine entsetzliche Ver- wüstung desselben zur Folge hatte. Der Brief eines Ungenannten (n. 79), dessen Abfassung in diese Zeit fällt, gibt hierüber genügenden Aufschluss: "tota nempe patria ita laceratur hostiliter, ac si fatis urgentibus sorte divina communi foret exposita vastitati.“ Am gewalt- thätigsten hausten die Anhänger des Markgrafen Brokop, über dessen leidenschaftlichen Charakter uns Erhart von Kunstat berichtet (n. 79). Das Landrecht konnte während dieses Zeitraumes bis zum Jahre 1406 nicht zusammen- treten, was eine grosse Unsicherheit in den rechtlichen Besitzzuständen zur Folge hatte. Erst mit dem Tode Prokops trat eine Wendung zum Besseren ein. Der Tag und das Jahr seines Todes ist bisher nicht mit absoluter Gewissheit festgestellt; Dinzenhofer und Aschbach meinen, er sei im Jänner des Jahres 1405 gestorben; dem aber widerspricht der Umstand, dass Prokop noch am 15. Juni 1405 eine Urkunde ausfertigte. Palacký schreibt, Prokop sei am 24. September 1405 gestorben. Sicher ist nur, dass Prokop am Schlusse des Jahres 1406 todt war, da in den Pûhonen vom 17. December 1406 seiner als eines Verstorbenen gedacht wird. (Libri citationum II. p. 49.) Ebensowenig ist die Ursache seines Todes bekannt ; einige meinen, er sei am Spielberge eingekerkert gewesen und dort durch die verdorbene Kerkerluft erkrankt; andere behaupten, er sei vergiftet worden; aber weder für die eine noch für die andere Behauptung sind Beweise vorhanden. Nicht besser als die politischen gestalteten sich in diesem Zeitraume die kirchlichen Verhältnisse Mährens. Die Anhänger Prokops verwüsteten die Güter des Olmützer Bisthums, so dass Bischof Johann und sein Nachfolger Ladislav (Lacek) von Kravař gezwungen waren, ihre Vasallen lange Zeit hindurch im Felde zu erhalten, infolge dessen beide Bischöfe die Bisthumsgüter sehr verschuldeten. Die Verwilderung der Sitten durch den inneren Krieg blieb nicht ohne Einfluss auf die Cleriker; die kirchliche Disciplin wurde gelockert und es gab Cleriker, die durch ihren
Strana IV
IV losen Lebenswandel grosses Argernis erregten, worüber die Statuten der Olmützer Kirche, namentlich das Statut des Bischofes Johann vom Jahre 1400 genügenden Aufschluss geben (n. 11). Zahlreiche Urkunden dieses Bandes geben Belehrung über das Lehenswesen des Olmützer Bisthums. Es wurde bekanntlich durch Bischof Bruno (1245—1281) gegründet und hatte den Zweck, die Besitzungen der Olmützer Kirche zu schützen, wie es Bischof Konrad im Jahre 1318 deutlich aussprach: „ecclesia nostra Olomucensis nequit subsistere absque servitorum præsidio et fidelium obsequio vasallorum, per quos jura, possessiones et libertates ecclesiæe defendantur et fideliter protegantur.“1) In der zweiten Hälfte des 14. Jahrhundertes war das bischöfliche Lehenswesen vollständig ausgebildet und manche Lehen waren so ausgedehnte Güter, dass nicht nur Mitglieder der angesehensten Herrenfamilien des Landes, sondern auch (im 15. Jahrh.) schlesische Fürsten sich um solche Lehen bewarben und den Lehenseid den Olmützer Bischöfen leisteten. Dadurch, dass Mitglieder mächtiger Adelsfamilien Vasallen der Olmützer Kirche waren und ihre Waisen dem Olmützer Bischofe als oberstem Schutzherrn unter- standen, erlangten die Olmützer Bischöfe grossen Einfluss auf die Verwaltung des Landes. Zum Heeresaufgebote des Landes zogen die Vasallen unter eigener Fahne und eigenen vom Bischofe ernannten Führern. In der Zeit, welche dieser Band umfasst, sassen zahlreiche Vasallen auf den bischöf- lichen Burgen Mirau, Ober- und Unter-Meilitz, Blansko, Schaumburg, Schauenstein, Hoch- wald u. s. w.; nebst diesen gab es Lehen, welche ganze Güter umfassten und dann solche, welche aus einer bestimmten Anzahl von Lahnen in verschiedenen Ortschaften bestanden, so z. B. in Mödritz, Chirlitz, Turas, Schlapanitz, Ujezd u. s. w. Die Leitung aller Lehensverhältnisse übte der bischöfliche Lehenshof oder das bischöfliche Lehensgericht aus, welches grösstentheils in der bischöflichen Stadt Kremsier tagte, aber vom Bischofe auch anderswo gehegt werden konnte. Die Burgmannen hatten jedoch das Recht, auf der Burg, wo ihr Lehen war, und von den Mannen dieser Burg gerichtet zu werden. So wurde im J. 1377 entschieden: „vult dominus, quod vasalli dicti burgmanni non debeant judicari nisi coram burgravio et vasallis eius castri.“ Den Vorsitz im Gerichte führte der Bischof; doch war er dazu erst nach seiner Bestätigung durch den Papst und nach seiner Inthronisation berechtigt, wie denn auch die Mannen erst dem inthronisirten Bischof den Lehenseid leisteten, den sie dem inthronisirten Lehensherrn binnen Jahr und Tag nach seiner Inthronisation leisten mussten. Wurde ein Vasall vor der Inthronisation vor das Lehensgericht belangt, war er nicht verpflichtet zu erscheinen und wurde ein Urtheil über ihn gefällt, trat die Nullität ein 2). 1) Cod. dipl. Mor. VI. p. 107. 2) anni 1403. sentenciatum est per vasallos: ex quo reverendus in Christo pater et dominus Lacko, episcopus Olomucensis, tunc temporis non fuit confirmatus a sede nec coronatus, sed solummodo electus, tunc judicia facta tempore eleccionis et termini in eisdem peremptorii dati et observati vigorem non habent nec processum (liber citationum II. p. 8 im erzb. Archive in Kremsier).
IV losen Lebenswandel grosses Argernis erregten, worüber die Statuten der Olmützer Kirche, namentlich das Statut des Bischofes Johann vom Jahre 1400 genügenden Aufschluss geben (n. 11). Zahlreiche Urkunden dieses Bandes geben Belehrung über das Lehenswesen des Olmützer Bisthums. Es wurde bekanntlich durch Bischof Bruno (1245—1281) gegründet und hatte den Zweck, die Besitzungen der Olmützer Kirche zu schützen, wie es Bischof Konrad im Jahre 1318 deutlich aussprach: „ecclesia nostra Olomucensis nequit subsistere absque servitorum præsidio et fidelium obsequio vasallorum, per quos jura, possessiones et libertates ecclesiæe defendantur et fideliter protegantur.“1) In der zweiten Hälfte des 14. Jahrhundertes war das bischöfliche Lehenswesen vollständig ausgebildet und manche Lehen waren so ausgedehnte Güter, dass nicht nur Mitglieder der angesehensten Herrenfamilien des Landes, sondern auch (im 15. Jahrh.) schlesische Fürsten sich um solche Lehen bewarben und den Lehenseid den Olmützer Bischöfen leisteten. Dadurch, dass Mitglieder mächtiger Adelsfamilien Vasallen der Olmützer Kirche waren und ihre Waisen dem Olmützer Bischofe als oberstem Schutzherrn unter- standen, erlangten die Olmützer Bischöfe grossen Einfluss auf die Verwaltung des Landes. Zum Heeresaufgebote des Landes zogen die Vasallen unter eigener Fahne und eigenen vom Bischofe ernannten Führern. In der Zeit, welche dieser Band umfasst, sassen zahlreiche Vasallen auf den bischöf- lichen Burgen Mirau, Ober- und Unter-Meilitz, Blansko, Schaumburg, Schauenstein, Hoch- wald u. s. w.; nebst diesen gab es Lehen, welche ganze Güter umfassten und dann solche, welche aus einer bestimmten Anzahl von Lahnen in verschiedenen Ortschaften bestanden, so z. B. in Mödritz, Chirlitz, Turas, Schlapanitz, Ujezd u. s. w. Die Leitung aller Lehensverhältnisse übte der bischöfliche Lehenshof oder das bischöfliche Lehensgericht aus, welches grösstentheils in der bischöflichen Stadt Kremsier tagte, aber vom Bischofe auch anderswo gehegt werden konnte. Die Burgmannen hatten jedoch das Recht, auf der Burg, wo ihr Lehen war, und von den Mannen dieser Burg gerichtet zu werden. So wurde im J. 1377 entschieden: „vult dominus, quod vasalli dicti burgmanni non debeant judicari nisi coram burgravio et vasallis eius castri.“ Den Vorsitz im Gerichte führte der Bischof; doch war er dazu erst nach seiner Bestätigung durch den Papst und nach seiner Inthronisation berechtigt, wie denn auch die Mannen erst dem inthronisirten Bischof den Lehenseid leisteten, den sie dem inthronisirten Lehensherrn binnen Jahr und Tag nach seiner Inthronisation leisten mussten. Wurde ein Vasall vor der Inthronisation vor das Lehensgericht belangt, war er nicht verpflichtet zu erscheinen und wurde ein Urtheil über ihn gefällt, trat die Nullität ein 2). 1) Cod. dipl. Mor. VI. p. 107. 2) anni 1403. sentenciatum est per vasallos: ex quo reverendus in Christo pater et dominus Lacko, episcopus Olomucensis, tunc temporis non fuit confirmatus a sede nec coronatus, sed solummodo electus, tunc judicia facta tempore eleccionis et termini in eisdem peremptorii dati et observati vigorem non habent nec processum (liber citationum II. p. 8 im erzb. Archive in Kremsier).
Strana V
Das Lehensgericht wurde anfänglich (bis zum J. 1532) jährlich nur einmal gehegt und den Montag nach Christi Himmelfahrt eröffnet. Erschien der Bischof nicht beim Lehensgerichte, so führte den Vorsitz der Hauptmann des Olmützer Bisthumes (capitaneus episc. Olom.) oder der bischöfliche Lehenshofrichter (judex curiæ episcopalis). Beisitzer des Lehensgerichtes waren die Mannen, welche in vier Sitzreihen sassen. Ursprünglich hatten alle Mannen das Recht, am Gerichte theilzunehmen, erst im J. 1420 wurde bestimmt, dass nur Ritterstands - Mitglieder als Beisitzer des Lehensgerichtes fungieren können. Wer, ohne selbst Vasall zu sein, den Bischof oder einen Vasallen vor das Lehens- gericht belangte, musste versprechen und Gewähr leisten, dass er sich dem Urtheile fügen wolle. Jedem Processe ging die Vorladung (pûhon) voraus, welche dem Vorgeladenen ursprünglich durch zwei Vasallen eingehändigt wurde, an deren Stelle später eigene Gerichtsboten traten. Dem Vorgeladenen wurden drei und nur in seltenen Fällen noch ein vierter Termin gestattet; erschien er beim letzten Termine nicht, wurde er öffentlich ausgerufen und wurden die Fenster, das Thor des bischöflichen Palastes und die Thüre zum Gerichtssaale geöffnet zum Zeichen, dass es dem Vorgeladenen freistehe, ohne Hinderniss vor dem Gerichte zu erscheinen. Erschien er auch dann nicht, wurde er in contumaciam verurtheilt. Nur triftige Gründe des Nichterscheinens, z. B. Krankheit, öffentlicher Dienst, feindlicher Uberfall, Elementarereignisse, bewahrten den Vorgeladenen vor der Contumaz3). Zu dem letzten Termine wurden oft noch drei Tage vom Gerichte hinzugefügt, welche in den Gerichtsbüchern interlocutio auxiliatoria, oder terminus pro auxilio, hilfrede, pomocná řeč hiessen4). Auf Grundlage der Vorladung (pûhon) wurde die Klage vor dem Gerichte erhoben; die Klage musste mit dem Pûhon übereinstimmen, namentlich was die im Pûhon angekün- digten Beweismittel anbelangte, da beim Beweisverfahren nur jene Beweise zugelassen wurden, die der Pûhon ankündigte; jedes andere Beweismittel war ausgeschlossen 5). Es stand dem Kläger und Geklagten frei, das Gericht zu bitten, es mögen ihnen einige 3) anni 1366. Barscho non comparuit, sed misit fratrem suum petens, ut daretur Barschoni terminus longior ex causa legitima, scilicet quod in negocio domini episcopi existit .... Datus est terminus duarum septimanarum, ut hoc demonstraret (ibid. I. p. 3). — anni 1407: hofrychtéř dal na many a řka: poniž paní Klara nestojí k čtvrtému roku, má-li ještě který rok míti a poniž leží v Boží kázni. Tu manové našli, jestli že paní ukáže dvěma many, že nemocná byla, tehdy má rok míti za dvě neděli; pakli neukáže, tehda své právo ztratila (ibid. II. 35). 4) anni 1368: in quo termino (peremptorio) Benešius non comparuit. Tunc vasalli invenerunt, quod haberet tercium diem pro auxilio, quod dicitur hilfrede (ibid. I. 4). — anni 1404: manové nalezli, jestli že Tupec třetí den přinese pomocnú řeč a že by manové řekli, že by byla pomocná, tedy užive; pakli neukáže pomocné řeči třetí den, tedy což manové najdú za právo, to Tupec má trpiti (ibid. II. 11). 5) anni 1367 : domine judex, ego propono cum querela, quod Jarniko tenet violenter meam villam Komarné feodalem et traho me super meam literam et librum feodalem (ibid. I. 4).
Das Lehensgericht wurde anfänglich (bis zum J. 1532) jährlich nur einmal gehegt und den Montag nach Christi Himmelfahrt eröffnet. Erschien der Bischof nicht beim Lehensgerichte, so führte den Vorsitz der Hauptmann des Olmützer Bisthumes (capitaneus episc. Olom.) oder der bischöfliche Lehenshofrichter (judex curiæ episcopalis). Beisitzer des Lehensgerichtes waren die Mannen, welche in vier Sitzreihen sassen. Ursprünglich hatten alle Mannen das Recht, am Gerichte theilzunehmen, erst im J. 1420 wurde bestimmt, dass nur Ritterstands - Mitglieder als Beisitzer des Lehensgerichtes fungieren können. Wer, ohne selbst Vasall zu sein, den Bischof oder einen Vasallen vor das Lehens- gericht belangte, musste versprechen und Gewähr leisten, dass er sich dem Urtheile fügen wolle. Jedem Processe ging die Vorladung (pûhon) voraus, welche dem Vorgeladenen ursprünglich durch zwei Vasallen eingehändigt wurde, an deren Stelle später eigene Gerichtsboten traten. Dem Vorgeladenen wurden drei und nur in seltenen Fällen noch ein vierter Termin gestattet; erschien er beim letzten Termine nicht, wurde er öffentlich ausgerufen und wurden die Fenster, das Thor des bischöflichen Palastes und die Thüre zum Gerichtssaale geöffnet zum Zeichen, dass es dem Vorgeladenen freistehe, ohne Hinderniss vor dem Gerichte zu erscheinen. Erschien er auch dann nicht, wurde er in contumaciam verurtheilt. Nur triftige Gründe des Nichterscheinens, z. B. Krankheit, öffentlicher Dienst, feindlicher Uberfall, Elementarereignisse, bewahrten den Vorgeladenen vor der Contumaz3). Zu dem letzten Termine wurden oft noch drei Tage vom Gerichte hinzugefügt, welche in den Gerichtsbüchern interlocutio auxiliatoria, oder terminus pro auxilio, hilfrede, pomocná řeč hiessen4). Auf Grundlage der Vorladung (pûhon) wurde die Klage vor dem Gerichte erhoben; die Klage musste mit dem Pûhon übereinstimmen, namentlich was die im Pûhon angekün- digten Beweismittel anbelangte, da beim Beweisverfahren nur jene Beweise zugelassen wurden, die der Pûhon ankündigte; jedes andere Beweismittel war ausgeschlossen 5). Es stand dem Kläger und Geklagten frei, das Gericht zu bitten, es mögen ihnen einige 3) anni 1366. Barscho non comparuit, sed misit fratrem suum petens, ut daretur Barschoni terminus longior ex causa legitima, scilicet quod in negocio domini episcopi existit .... Datus est terminus duarum septimanarum, ut hoc demonstraret (ibid. I. p. 3). — anni 1407: hofrychtéř dal na many a řka: poniž paní Klara nestojí k čtvrtému roku, má-li ještě který rok míti a poniž leží v Boží kázni. Tu manové našli, jestli že paní ukáže dvěma many, že nemocná byla, tehdy má rok míti za dvě neděli; pakli neukáže, tehda své právo ztratila (ibid. II. 35). 4) anni 1368: in quo termino (peremptorio) Benešius non comparuit. Tunc vasalli invenerunt, quod haberet tercium diem pro auxilio, quod dicitur hilfrede (ibid. I. 4). — anni 1404: manové nalezli, jestli že Tupec třetí den přinese pomocnú řeč a že by manové řekli, že by byla pomocná, tedy užive; pakli neukáže pomocné řeči třetí den, tedy což manové najdú za právo, to Tupec má trpiti (ibid. II. 11). 5) anni 1367 : domine judex, ego propono cum querela, quod Jarniko tenet violenter meam villam Komarné feodalem et traho me super meam literam et librum feodalem (ibid. I. 4).
Strana VI
VI Mannen bestimmt werden, welche ihnen Rathschläge (potazy) ertheilen könnten und dieser Bitte wurde immer willfahrt 6). Das Gericht wurde immer Vormittag gehegt und dauerte jeden Tag bis zum Vespergeläute oder bis zum Untergange der Sonne; wer darnach erschien, wurde sachfällig 7). Das Beweisverfahren beim Lehensgerichte liess, wie bei jedem anderen Gerichte, Urkunden, Gerichts- und Steuerbücher 8), Zeugen, Eide und die Berufung auf frühere Urtheile zu. Dieselben Mängel, welche bei anderen Gerichten von der Zeugenschaft ausschlossen, schlossen auch von der Zeugenschaft beim bischöflichen Lehensgerichte aus, wie Unmündig- keit, Schwachsinnigkeit, Geistesgestörtheit, Taubheit, Stummheit, Ketzerei; ebenso waren ausgeschlossen Verbannte, Meineidige und verheiratete Frauen, weil man annehmen konnte, dass eine Ehefrau nach dem Grundsatze "die Frau ist in Macht und Gewahrsam des Mannes" von ihrem Manne zu einer Zeugenaussage gezwungen werden konnte. Nur in dem Falle, wenn es sich um Entfremdung oder Vergeudung ihrer Mitgift handelte, wurde die Zeugen- schaft der Gattin zugelassen. Witwen und Unverheiratete konnten unbedingt Zeugen sein. Der Eid war mit oder ohne Nullität. In manchen Processen wurde auch der Reinigungseid mit sieben Eideshelfern aufgetragen; in diesem Falle wählte der Kläger aus den sieben Drei, welche durch ihren Schwur die Unschuld des Angeklagten beweisen sollten, während die übrigen Vier auf ihren Glauben und ihre Seele betheuern mussten, dass die Drei einen gerechten Eid schwuren9). Nach beendigtem Beweisverfahren berief der Lehenshofrichter die Mannen zur Berathung, welche colloquium, consilium, böhmiseh potaz oder mit einem böhmisch- deutschen Worte Zudengespräch (cuda = Gericht) genannt wurde. Nach der Berathung wurde das Urtheil (nález) formulirt, worauf die Mannen in den Gerichtssaal zurückkehrten und einer aus ihnen das Urtheil verkündete 10). 6) anni 1462: Václav z Brňova žádal k radě a k potazu manóv; ti jemu dáni (ibid. IV. 23). 7) anni 1364: vasalli invenerunt, quod judicium feodale judicis curie durare debet usque ad pulsum vesperarum et qui post vesperas venerit, juri suo derogabit sive condempnabitur in jure (ibid. I. 1). — anni 1373: actore (Bedrico) non comparente dominus episcopus presedit judicio usque ad occasum solis inclusive. Tunc reverendus dominus quesivit, utrum (citati) sint absoluti ab instancia prefati Bedrici etc. (ibid. I. 12). 8) Die Gerichtsbücher (Klagen und Urtheile enthaltend) waren in einem mit drei Schlössern ver- sperrten Schranke verwahrt, zu denen der Lehensrichter zwei, der Schreiber einen Schlüssel hatte. Erschien einer dieser zwei Beamten zum Gerichte nicht, befahl der Bischof, den Schrank gewaltsam zu öffnen ; nach Schluss des Gerichtes wurde der Schrank mit dem Siegel des Bischofes und zweier älteren Mannen versiegelt (ibid. I. 77). 9) anni 1389 : ipsemet septimus debet docere . . . . sic quod tres debent jurare et quatuor debent super fidem ipsorum recipere, quod verum et juste juraverunt (ibid. I. 68). 10) anni 1369: tunc inquisivit judex a vasallis de justicia et sentencia secundum utrasque partes perauditas. Qui reversi sentenciaverunt taliter .... (ibid. I. 108). — anni 1391:... ut ad inveniendam sentenciam transirent ad colloquium, quod dicitur Zudengespräch ; ibidem vasalli sentenciaverunt....(ibid. I. 76).
VI Mannen bestimmt werden, welche ihnen Rathschläge (potazy) ertheilen könnten und dieser Bitte wurde immer willfahrt 6). Das Gericht wurde immer Vormittag gehegt und dauerte jeden Tag bis zum Vespergeläute oder bis zum Untergange der Sonne; wer darnach erschien, wurde sachfällig 7). Das Beweisverfahren beim Lehensgerichte liess, wie bei jedem anderen Gerichte, Urkunden, Gerichts- und Steuerbücher 8), Zeugen, Eide und die Berufung auf frühere Urtheile zu. Dieselben Mängel, welche bei anderen Gerichten von der Zeugenschaft ausschlossen, schlossen auch von der Zeugenschaft beim bischöflichen Lehensgerichte aus, wie Unmündig- keit, Schwachsinnigkeit, Geistesgestörtheit, Taubheit, Stummheit, Ketzerei; ebenso waren ausgeschlossen Verbannte, Meineidige und verheiratete Frauen, weil man annehmen konnte, dass eine Ehefrau nach dem Grundsatze "die Frau ist in Macht und Gewahrsam des Mannes" von ihrem Manne zu einer Zeugenaussage gezwungen werden konnte. Nur in dem Falle, wenn es sich um Entfremdung oder Vergeudung ihrer Mitgift handelte, wurde die Zeugen- schaft der Gattin zugelassen. Witwen und Unverheiratete konnten unbedingt Zeugen sein. Der Eid war mit oder ohne Nullität. In manchen Processen wurde auch der Reinigungseid mit sieben Eideshelfern aufgetragen; in diesem Falle wählte der Kläger aus den sieben Drei, welche durch ihren Schwur die Unschuld des Angeklagten beweisen sollten, während die übrigen Vier auf ihren Glauben und ihre Seele betheuern mussten, dass die Drei einen gerechten Eid schwuren9). Nach beendigtem Beweisverfahren berief der Lehenshofrichter die Mannen zur Berathung, welche colloquium, consilium, böhmiseh potaz oder mit einem böhmisch- deutschen Worte Zudengespräch (cuda = Gericht) genannt wurde. Nach der Berathung wurde das Urtheil (nález) formulirt, worauf die Mannen in den Gerichtssaal zurückkehrten und einer aus ihnen das Urtheil verkündete 10). 6) anni 1462: Václav z Brňova žádal k radě a k potazu manóv; ti jemu dáni (ibid. IV. 23). 7) anni 1364: vasalli invenerunt, quod judicium feodale judicis curie durare debet usque ad pulsum vesperarum et qui post vesperas venerit, juri suo derogabit sive condempnabitur in jure (ibid. I. 1). — anni 1373: actore (Bedrico) non comparente dominus episcopus presedit judicio usque ad occasum solis inclusive. Tunc reverendus dominus quesivit, utrum (citati) sint absoluti ab instancia prefati Bedrici etc. (ibid. I. 12). 8) Die Gerichtsbücher (Klagen und Urtheile enthaltend) waren in einem mit drei Schlössern ver- sperrten Schranke verwahrt, zu denen der Lehensrichter zwei, der Schreiber einen Schlüssel hatte. Erschien einer dieser zwei Beamten zum Gerichte nicht, befahl der Bischof, den Schrank gewaltsam zu öffnen ; nach Schluss des Gerichtes wurde der Schrank mit dem Siegel des Bischofes und zweier älteren Mannen versiegelt (ibid. I. 77). 9) anni 1389 : ipsemet septimus debet docere . . . . sic quod tres debent jurare et quatuor debent super fidem ipsorum recipere, quod verum et juste juraverunt (ibid. I. 68). 10) anni 1369: tunc inquisivit judex a vasallis de justicia et sentencia secundum utrasque partes perauditas. Qui reversi sentenciaverunt taliter .... (ibid. I. 108). — anni 1391:... ut ad inveniendam sentenciam transirent ad colloquium, quod dicitur Zudengespräch ; ibidem vasalli sentenciaverunt....(ibid. I. 76).
Strana VII
VII Konnten die Mannen das richtige Urtheil nicht finden, wurde die Schlussfassung verschoben, bis mehr, und zwar ältere Mannen im Gerichte anwesend sein würden 11). Diese Aufschiebung des Urtheiles erfolgte nicht auf Grundlage des Lehensrechtes, sondern überging als Brauch aus dem Landrechte ins Lehensrecht; doch durfte diese Aufschiebung nicht länger als bis zum dritten Gerichte dauern, bei welchem ein endgiltiges Urtheil gefallt werden musste 12). Kam ein Process zur Verhandlung, dessen Materie, oder wenigstens eine ähnliche, keinem der beim Gerichte anwesenden Mannen bekannt war, wurde derselbe dem Hof- gerichte des Königs von Böhmen oder dem Magdeburger Rechte vorgelegt, damit entweder dort das Urtheil gefällt oder den Mannen eine Belehrung ertheilt werde, auf Grund deren sie dann das Urtheil fassen könnten 13). Für das Urtheil wurde eine Taxe bezahlt, welche, wenn sie der Kläger entrichtete, přísudné, und wenn sie der Geklagte zahlte, pomocné hiess. Den Parteien stand es frei, vom Processe abzustehen und einen Vergleich zu schliessen; diese Absicht wurde dem Lehensrichter oder Gerichtsschreiber angekündigt, worauf dieser zu dem betreffenden Pühon das Wort poklid (Vergleich, Friede) schrieb. Die Appellation vom Urtheile des Lehensgerichtes erfolgte entweder an den Bischof von Olmütz oder an den König von Böhmen als obersten Lehensherrn des Olmützer Bisthumes. Die Appellation an den Bischof trat meistens in jenen Fällen ein, wo der Ange- klagte zur Zeit der Gerichtssitzung ohne seine Schuld nicht alle Beweismittel bei der Hand hatte, aber das Urtheil doch gefällt wurde 14). Wer die Absicht hatte, vom Ausspruche des Lehensgerichtes an den König zu appelliren, hatte dies dem Gerichte anzukündigen und die Appellation binnen Jahr und Tag durchzuführen; that er dies nicht, hatte die Appellation keine Giltigkeit 15). — 11) anni 1370: des kunden die egenannten manne nicht erfinden, sundern sie haben fristet uf die elder manne (ibid. I. 5). — anni 1404: tuť smy manové odložili do více manuov. 12) anni 1420: našli manové, že se z obyčeje ale ne z práva mají odložiti do více manuov až do třetího práva a tu aby se stal konec konečný o všech nálezích (ibid. II. 73). 13) anni 1391: His auditis vasalli dixerunt, quod tempore nostro talis materia questionis nunquam evenit, nescimus sentenciam invenire . . . . sed audivimus, quod dominus episcopus habet librum, in quo sunt scripta jura Madburgensia; permittat gracia dominus, ut queramus in libro et si illa sentencia fuerit in libro et si invenerimus, quod pati debeat (reus), paciatur. Et si in eodem invenire non poterimus, tunc, ut consuetum est, deducemus super curiam regis vel ad jus Maydburgense et quidquid ibi fuerit inventum, hoc paciatur (ibid. I. 76). 14) So beschwerte sich eine Witwe, Elisabeth, dass das Lehensgericht in ihrem Processe ein Urtheil fällte, ohne abzuwarten, bis sie die Beweismittel, die sie bisher vom Prager Erzbischof nicht erhalten hatte, dem Gerichte vorlegen könnte und der Bischof entschied: eandem in dei nomine contra dictam sentenciam in integrum restituimus et reducimus, ita quod non obstante dicta sentencia probaciones ejusdem vidue obmisse fieri et recipi valeant et secundum easdem sentenciam fieri diffinitivam (ibid. I. 21). 15) anni 1391: sentenciatum est, ex quo Jeronimus anno et die appellacionem non est prosecutus, perdidit causam (ibid. I. 73).
VII Konnten die Mannen das richtige Urtheil nicht finden, wurde die Schlussfassung verschoben, bis mehr, und zwar ältere Mannen im Gerichte anwesend sein würden 11). Diese Aufschiebung des Urtheiles erfolgte nicht auf Grundlage des Lehensrechtes, sondern überging als Brauch aus dem Landrechte ins Lehensrecht; doch durfte diese Aufschiebung nicht länger als bis zum dritten Gerichte dauern, bei welchem ein endgiltiges Urtheil gefallt werden musste 12). Kam ein Process zur Verhandlung, dessen Materie, oder wenigstens eine ähnliche, keinem der beim Gerichte anwesenden Mannen bekannt war, wurde derselbe dem Hof- gerichte des Königs von Böhmen oder dem Magdeburger Rechte vorgelegt, damit entweder dort das Urtheil gefällt oder den Mannen eine Belehrung ertheilt werde, auf Grund deren sie dann das Urtheil fassen könnten 13). Für das Urtheil wurde eine Taxe bezahlt, welche, wenn sie der Kläger entrichtete, přísudné, und wenn sie der Geklagte zahlte, pomocné hiess. Den Parteien stand es frei, vom Processe abzustehen und einen Vergleich zu schliessen; diese Absicht wurde dem Lehensrichter oder Gerichtsschreiber angekündigt, worauf dieser zu dem betreffenden Pühon das Wort poklid (Vergleich, Friede) schrieb. Die Appellation vom Urtheile des Lehensgerichtes erfolgte entweder an den Bischof von Olmütz oder an den König von Böhmen als obersten Lehensherrn des Olmützer Bisthumes. Die Appellation an den Bischof trat meistens in jenen Fällen ein, wo der Ange- klagte zur Zeit der Gerichtssitzung ohne seine Schuld nicht alle Beweismittel bei der Hand hatte, aber das Urtheil doch gefällt wurde 14). Wer die Absicht hatte, vom Ausspruche des Lehensgerichtes an den König zu appelliren, hatte dies dem Gerichte anzukündigen und die Appellation binnen Jahr und Tag durchzuführen; that er dies nicht, hatte die Appellation keine Giltigkeit 15). — 11) anni 1370: des kunden die egenannten manne nicht erfinden, sundern sie haben fristet uf die elder manne (ibid. I. 5). — anni 1404: tuť smy manové odložili do více manuov. 12) anni 1420: našli manové, že se z obyčeje ale ne z práva mají odložiti do více manuov až do třetího práva a tu aby se stal konec konečný o všech nálezích (ibid. II. 73). 13) anni 1391: His auditis vasalli dixerunt, quod tempore nostro talis materia questionis nunquam evenit, nescimus sentenciam invenire . . . . sed audivimus, quod dominus episcopus habet librum, in quo sunt scripta jura Madburgensia; permittat gracia dominus, ut queramus in libro et si illa sentencia fuerit in libro et si invenerimus, quod pati debeat (reus), paciatur. Et si in eodem invenire non poterimus, tunc, ut consuetum est, deducemus super curiam regis vel ad jus Maydburgense et quidquid ibi fuerit inventum, hoc paciatur (ibid. I. 76). 14) So beschwerte sich eine Witwe, Elisabeth, dass das Lehensgericht in ihrem Processe ein Urtheil fällte, ohne abzuwarten, bis sie die Beweismittel, die sie bisher vom Prager Erzbischof nicht erhalten hatte, dem Gerichte vorlegen könnte und der Bischof entschied: eandem in dei nomine contra dictam sentenciam in integrum restituimus et reducimus, ita quod non obstante dicta sentencia probaciones ejusdem vidue obmisse fieri et recipi valeant et secundum easdem sentenciam fieri diffinitivam (ibid. I. 21). 15) anni 1391: sentenciatum est, ex quo Jeronimus anno et die appellacionem non est prosecutus, perdidit causam (ibid. I. 73).
Strana VIII
VIII Jeder Vasall war verpflichtet, dem Urtheile des Lehensgerichtes Folge zu leisten. Der Sieger im Processe ersuchte nach Schluss des Gerichtes den Hofrichter, er möge ihm zwei Mannen bezeichnen (zvûdce), welche ihn in das ihm zugesprochene Gut des Sach- fälligen einführen sollten, welche Einführung zvod hiess 16). Später wurde das Exekutivverfahren bei dem Afterrechte (posudek) eingeleitet, welches Montag nach dem zweiten Sonntage, der auf den S. Wenzelstag folgte, gehegt wurde. Wenn der Sachfällige dabei nicht erschien und der ersten und zweiten Mahnung, er möge dem Urtheile Genüge leisten, nicht folgte, beschloss das nächstfolgende Gericht, der Bischof solle über den Verächter des Rechtes den Bann aussprechen, und wenn der Bann nichts fruchtete, so solle die Exekution von den Mannen mit Waffengewalt durch- geführt werden 17). Wer aber mit bewaffneter Hand der Exekution sich widersetzte, wurde als Friedens- brecher betrachtet und als solcher öffentlich ausgerufen, infolge dessen er Habe und Leben verwirkte. Es stand dann dem Lehensherrn frei, ihn zum Tode oder zum Verluste seiner Habe oder zu beidem zu verurtheilen, oder Gnade an ihm zu üben 18). Diese gedrängte Darstellung dürfte genügen, das Verständnis jener Urkunden, welche die Lehensverhältnisse des Olmützer Bisthums betreffen, zu ermöglichen und zu fördern. — Schliesslich erachte ich es für meine Pflicht, dem Herrn Archivsadjunkten Vincenz Nebovidský meinen wärmsten Dank auszusprechen für die Unterstützung, die er mir bei der Herausgabe des vorliegenden Bandes des Diplomatars geleistet hat. Brünn im October 1897. V. Brandl. 16) anni 1407: Já Hereš hofrychtéř vyznávám, že jsem manským nálezem zvedl Saru židovku na tu stranu v Holešově, jaká někdy byla páně Ješkova; a zvuodce byli Bartošek a Jan z Hulína (ibid. II. 44). 17) anni 1417: pakli by toho neučinil, že kněze Milost má najprv dobývati kletvú a duchovním právem a jestliže by na to netbal, má kněze Milost naň sáhnúti světskú rukú jako pán toho biskupství a toto jemu mají manové věrně pomoci (ibid. II. 71). 18) anni 1391: volentes omnino, quod nullus se contra execucionem justicie et libertatem ecclesie Olomucensis opponeret .. . . vasalli sentenciamus, quod Víšek est in gracia domini rebus et corpore (ibid. I. 76).
VIII Jeder Vasall war verpflichtet, dem Urtheile des Lehensgerichtes Folge zu leisten. Der Sieger im Processe ersuchte nach Schluss des Gerichtes den Hofrichter, er möge ihm zwei Mannen bezeichnen (zvûdce), welche ihn in das ihm zugesprochene Gut des Sach- fälligen einführen sollten, welche Einführung zvod hiess 16). Später wurde das Exekutivverfahren bei dem Afterrechte (posudek) eingeleitet, welches Montag nach dem zweiten Sonntage, der auf den S. Wenzelstag folgte, gehegt wurde. Wenn der Sachfällige dabei nicht erschien und der ersten und zweiten Mahnung, er möge dem Urtheile Genüge leisten, nicht folgte, beschloss das nächstfolgende Gericht, der Bischof solle über den Verächter des Rechtes den Bann aussprechen, und wenn der Bann nichts fruchtete, so solle die Exekution von den Mannen mit Waffengewalt durch- geführt werden 17). Wer aber mit bewaffneter Hand der Exekution sich widersetzte, wurde als Friedens- brecher betrachtet und als solcher öffentlich ausgerufen, infolge dessen er Habe und Leben verwirkte. Es stand dann dem Lehensherrn frei, ihn zum Tode oder zum Verluste seiner Habe oder zu beidem zu verurtheilen, oder Gnade an ihm zu üben 18). Diese gedrängte Darstellung dürfte genügen, das Verständnis jener Urkunden, welche die Lehensverhältnisse des Olmützer Bisthums betreffen, zu ermöglichen und zu fördern. — Schliesslich erachte ich es für meine Pflicht, dem Herrn Archivsadjunkten Vincenz Nebovidský meinen wärmsten Dank auszusprechen für die Unterstützung, die er mir bei der Herausgabe des vorliegenden Bandes des Diplomatars geleistet hat. Brünn im October 1897. V. Brandl. 16) anni 1407: Já Hereš hofrychtéř vyznávám, že jsem manským nálezem zvedl Saru židovku na tu stranu v Holešově, jaká někdy byla páně Ješkova; a zvuodce byli Bartošek a Jan z Hulína (ibid. II. 44). 17) anni 1417: pakli by toho neučinil, že kněze Milost má najprv dobývati kletvú a duchovním právem a jestliže by na to netbal, má kněze Milost naň sáhnúti světskú rukú jako pán toho biskupství a toto jemu mají manové věrně pomoci (ibid. II. 71). 18) anni 1391: volentes omnino, quod nullus se contra execucionem justicie et libertatem ecclesie Olomucensis opponeret .. . . vasalli sentenciamus, quod Víšek est in gracia domini rebus et corpore (ibid. I. 76).
Strana 1
1. K. Sigmund verpfändet die vom Bischof Johann pfandweise ubernommenen Burgen und Städte weiter an seinen Castellan von Arva, Jurko Messenpek. Dt. Brünn, 1. Jänner 1400. Nos Sigismundus dei gracia rex Hungarie, Dalmacie, Croacie etc. ac marchio Brandemburgensis etc. Notumfacimus tenore presencium significantes, quibus expedit, universis. Quod, quemadmodum reverendus in Christo pater dominus Johannes episcopus ecclesie Olomucensis fidelis nobis et dilectus castrum suum seu ecclesie sue predicte Hawkwald vocatum simul cum villis videlicet Glezendorf, Pokmansdorf, Teychaw, Staricz, Petrovicz et Klokoczendorf vocatis aliisque pertinenciis suis universis necnon civitates Ostrawa, Freyberg et Brawnsperg eciam cum pertinenciis earundem erga manus prefati domini episcopi aut hominum suorum habitum et existentes, item castrum Schawenstein cum suis pertinenciis ac civitates Hoczenplocz, Keczerz et Lybaw vocatas, eciam cum pertinenciis ipsarum, quod quidem castrum et que civitates erga manus hostiles marchionis Procopii vel hominum suorum occupative tenentur, maiestati nostre pro quingentis sexagenis grossorum Pragensium pignoris tituto obligavit, ita nos idem castrum Hawkwald ac civitates, que per dictum dominum episcopum nunc nobis resignantur, necnon castrum Schawenstein cum dictis civitatibus hostiliter occupatis, dum idem et eedem per nos reoptineri poterint et manibus nostris applicabuntur, fideli nostro dilecto nobili ac strennuo viro Gwiskoni*) Messenpek castellano nostro de Arwa similiter pro quingentis sexagenis grossorum Pragensium plene et integraliter per ipsum culmini nostro assignatis duximus impignorandum, ymmo pignoris titulo obligamus, per ipsum tamdiu tenendum et possidendum iure pignorisque habendum, quousque eadem castra et dicte civitates cum suis pertinenciis per nos aut heredes nostros vel nobis sine heredibus decedentibus, quod absit, per prefatum dominum episcopum seu successores ipsius legittimos scilicet episcopos ecclesie Olomucensis predicte liberata fuerint realiter et redempte; hoc eciam expressato, quod eadem castra et dicte civitates nobis et nostris, quibus committeremus, patefacta existant et aperte. Presencium nostrarum testimonio litterarum, datum Brunne in festo circumcisionis domini anno eiusdem millesimo qua- dringentesimo. (Orig. Perg. häng. Sig. abgetrennt im Brünner Stadtarchiv.) *) Ursprünglich geschrieben Gwrkoni, nachträglich corrigirt in Gwiskoni; dürfte identisch sein mit dem in den Pûhonenbüchern derselben Zeit vorkommenden Jiřík M.
1. K. Sigmund verpfändet die vom Bischof Johann pfandweise ubernommenen Burgen und Städte weiter an seinen Castellan von Arva, Jurko Messenpek. Dt. Brünn, 1. Jänner 1400. Nos Sigismundus dei gracia rex Hungarie, Dalmacie, Croacie etc. ac marchio Brandemburgensis etc. Notumfacimus tenore presencium significantes, quibus expedit, universis. Quod, quemadmodum reverendus in Christo pater dominus Johannes episcopus ecclesie Olomucensis fidelis nobis et dilectus castrum suum seu ecclesie sue predicte Hawkwald vocatum simul cum villis videlicet Glezendorf, Pokmansdorf, Teychaw, Staricz, Petrovicz et Klokoczendorf vocatis aliisque pertinenciis suis universis necnon civitates Ostrawa, Freyberg et Brawnsperg eciam cum pertinenciis earundem erga manus prefati domini episcopi aut hominum suorum habitum et existentes, item castrum Schawenstein cum suis pertinenciis ac civitates Hoczenplocz, Keczerz et Lybaw vocatas, eciam cum pertinenciis ipsarum, quod quidem castrum et que civitates erga manus hostiles marchionis Procopii vel hominum suorum occupative tenentur, maiestati nostre pro quingentis sexagenis grossorum Pragensium pignoris tituto obligavit, ita nos idem castrum Hawkwald ac civitates, que per dictum dominum episcopum nunc nobis resignantur, necnon castrum Schawenstein cum dictis civitatibus hostiliter occupatis, dum idem et eedem per nos reoptineri poterint et manibus nostris applicabuntur, fideli nostro dilecto nobili ac strennuo viro Gwiskoni*) Messenpek castellano nostro de Arwa similiter pro quingentis sexagenis grossorum Pragensium plene et integraliter per ipsum culmini nostro assignatis duximus impignorandum, ymmo pignoris titulo obligamus, per ipsum tamdiu tenendum et possidendum iure pignorisque habendum, quousque eadem castra et dicte civitates cum suis pertinenciis per nos aut heredes nostros vel nobis sine heredibus decedentibus, quod absit, per prefatum dominum episcopum seu successores ipsius legittimos scilicet episcopos ecclesie Olomucensis predicte liberata fuerint realiter et redempte; hoc eciam expressato, quod eadem castra et dicte civitates nobis et nostris, quibus committeremus, patefacta existant et aperte. Presencium nostrarum testimonio litterarum, datum Brunne in festo circumcisionis domini anno eiusdem millesimo qua- dringentesimo. (Orig. Perg. häng. Sig. abgetrennt im Brünner Stadtarchiv.) *) Ursprünglich geschrieben Gwrkoni, nachträglich corrigirt in Gwiskoni; dürfte identisch sein mit dem in den Pûhonenbüchern derselben Zeit vorkommenden Jiřík M.
Strana 2
2 2. K. Sigmund verständigt den Lacek von Kravař, dass er die Burg Hochwald von seinem Castellan von Arva, Jurko, Bautsch von Vlk und Milotitz von Bohuš besetzen liess und ersucht den Lacek, ihnen mit Rath und That beizustehen. Dt. Brünn, 4. Jänner 1400. Digismundus dei gracia rex Hungarie etc. ac marchio Brandemburgensis etc. Nobilis vir, nobis grate et sincere dilecte. Ex serie litterarum vestrarum per vos reverendo in Christo patri domino Johanni episcopo Olomucensi destinatarum percepimus, quomodo vos homines ad sustentacionem et conservacionem castrorum, fortaliciorum et municionum ipsius episcopatus ab eodem domino episcopo postulatis. Ex quibus clare elicimus vestram grati- tudinem circa defensionem et proteccionem ecclesie et episcopi Olomucensis predictorum fore intentam et diligentem. Et quia idem dominus Johannes episcopus totum onus defen- sionis, proteccionis et conservacionis ipsius ecclesie et episcopatus Olomucensis suarum pertinenciarum nostris humeris imposuit, prout de hoc vestro scire estate proxime preterita tractatus inceperant et sermones. Nosque onus huiusmodi et divine pietatis et ecclesie dei, quam multis affectam penuriis conspeximus attririque et lacessiri cernimus incessanter, intuitu, in nos suscipientes fideles nostros Gyurgikonem castellanum castri nostri Arva vocati ad castrum Hawkwald et Wlk ad Budyssow ac Bohussium ad Myholetycz gentibus sufficienter fulcitos, necnon Jacobum Sczene dictum, gencium nostrarum capitaneum, cum eisdem gentibus ad ipsius ecclesie Olomucensis suarumque pertinenciarum defensionem, conserva- cionem et acquisicionem destinamus, eis firmius committentes, ut in omnibus circa tutam et securam defensionem et conservacionem bonorum et pertinenciarum ipsius ecclesie, ac nostri honoris augmentum opportunis vestris consiliis inherere et monitis parere, seque vestris voluntati et intencioni debeant licite conformare. Vestram itaque sinceritatem nobis gratam attente requirimus et ortamur, quatenus et vos eisdem hominibus nostris aut ipsorum alteri, dum, quando et quocienscunque vos requiri contigerit, per eosdem, prout de vobis nulla alteritatis materia intermedia indubitata fide presumpmimus (sic), vestris consiliis, auxiliis et favoribus opportunis assistere velitis et adesse, nos eciam de intencione vestra circa premissa seriosius informare. Nos enim die crastina abhinc iter nostrum arripiendo versus Pragam continuatis gressibus accelerare non desistemus. Datum Brunne, die dominico proximo ante festum Epiphaniarum domini, anno eiusdem MCCCCmo. In dorso: Nobili Laczkoni de Crawar nobis grato et sincere dilecto. (Orig. Pap. in Briefform mit beigedr. Sig. K. Sig. verschlossen, im Brünner Stadtarchiv.) 3. Hampil und seine Hausfrau bekennt, dem Vogt Ditrich und dessen Bruder Mikschin 10 Mark Gr. schuldig zu sein und versichert deren Verzinsung auf seinem Gute in Köberwitz. Dt. Krenowitz, 14. Jänner 1400. Ich Hampil und meine eliche hausfrau mit mir bekennen ofentlich mit dism brife allen, die in saen adir huren lazen, daz wir zehn mark grossen sweris galdis schuldig
2 2. K. Sigmund verständigt den Lacek von Kravař, dass er die Burg Hochwald von seinem Castellan von Arva, Jurko, Bautsch von Vlk und Milotitz von Bohuš besetzen liess und ersucht den Lacek, ihnen mit Rath und That beizustehen. Dt. Brünn, 4. Jänner 1400. Digismundus dei gracia rex Hungarie etc. ac marchio Brandemburgensis etc. Nobilis vir, nobis grate et sincere dilecte. Ex serie litterarum vestrarum per vos reverendo in Christo patri domino Johanni episcopo Olomucensi destinatarum percepimus, quomodo vos homines ad sustentacionem et conservacionem castrorum, fortaliciorum et municionum ipsius episcopatus ab eodem domino episcopo postulatis. Ex quibus clare elicimus vestram grati- tudinem circa defensionem et proteccionem ecclesie et episcopi Olomucensis predictorum fore intentam et diligentem. Et quia idem dominus Johannes episcopus totum onus defen- sionis, proteccionis et conservacionis ipsius ecclesie et episcopatus Olomucensis suarum pertinenciarum nostris humeris imposuit, prout de hoc vestro scire estate proxime preterita tractatus inceperant et sermones. Nosque onus huiusmodi et divine pietatis et ecclesie dei, quam multis affectam penuriis conspeximus attririque et lacessiri cernimus incessanter, intuitu, in nos suscipientes fideles nostros Gyurgikonem castellanum castri nostri Arva vocati ad castrum Hawkwald et Wlk ad Budyssow ac Bohussium ad Myholetycz gentibus sufficienter fulcitos, necnon Jacobum Sczene dictum, gencium nostrarum capitaneum, cum eisdem gentibus ad ipsius ecclesie Olomucensis suarumque pertinenciarum defensionem, conserva- cionem et acquisicionem destinamus, eis firmius committentes, ut in omnibus circa tutam et securam defensionem et conservacionem bonorum et pertinenciarum ipsius ecclesie, ac nostri honoris augmentum opportunis vestris consiliis inherere et monitis parere, seque vestris voluntati et intencioni debeant licite conformare. Vestram itaque sinceritatem nobis gratam attente requirimus et ortamur, quatenus et vos eisdem hominibus nostris aut ipsorum alteri, dum, quando et quocienscunque vos requiri contigerit, per eosdem, prout de vobis nulla alteritatis materia intermedia indubitata fide presumpmimus (sic), vestris consiliis, auxiliis et favoribus opportunis assistere velitis et adesse, nos eciam de intencione vestra circa premissa seriosius informare. Nos enim die crastina abhinc iter nostrum arripiendo versus Pragam continuatis gressibus accelerare non desistemus. Datum Brunne, die dominico proximo ante festum Epiphaniarum domini, anno eiusdem MCCCCmo. In dorso: Nobili Laczkoni de Crawar nobis grato et sincere dilecto. (Orig. Pap. in Briefform mit beigedr. Sig. K. Sig. verschlossen, im Brünner Stadtarchiv.) 3. Hampil und seine Hausfrau bekennt, dem Vogt Ditrich und dessen Bruder Mikschin 10 Mark Gr. schuldig zu sein und versichert deren Verzinsung auf seinem Gute in Köberwitz. Dt. Krenowitz, 14. Jänner 1400. Ich Hampil und meine eliche hausfrau mit mir bekennen ofentlich mit dism brife allen, die in saen adir huren lazen, daz wir zehn mark grossen sweris galdis schuldig
Strana 3
3 seint Ditrich voite, sein kindern und seim bruder herrn Mikscchin mit gesamtir hant, und das vorgenante galt glub wir zu bezalen dem voit, seine kinder, adir hern Mikschin of den nestin seint Micheltag; ab des nicht were, do got vor sei, so glub ich vorgenantir Hampil und meine hausfrau bei al unsir habe zu Kewernicz an arges eine mark cinsis zu geben von den zehn marken of den nesten seint Michelstag und vorbas alle jorzeit of seint Michelstag als lang, der weil wir di vorgenanten zehn mark dem obengescribn Ditrich voiten, adir sein kindern, adir hern Mikschen, sein bruder nicht vorgulden, und auch of welchin seint Michelstag der obengenante Hampil, adir sein eliche hausfrau di obengescriben zehn mark rechtin dessalben jores sal Hampil sein elich frau des zinsis ledig sein. Zu stetikeit unsirs glubdis und beredunge hab ich Hampil und mein eliche hausfrau mit Ditrich voite gebaten di rotleute zu Crenovicz, das sie der stat ingesigil an dism brif hengen, der geben ist zu Crenovicz am Mitwoch vor Fabiani und Sebastiani in dem jor, dor in nam (sic) scribt tusunt jor und virhundert jor. Zu gezegnus dessalbn seint gewest die irbern Welke von Strondorff, Jokub Feysar, Hanus Linharth, Nicze Hauchin, Kubcze Sneider, rotleute dessalben jors. (Org. Perg. mit anh. Sig. im m. Landesarchiv. Art. Troppau, St. Clara, lit. F. n. 3.) 4. Der Olmützer bischöfliche Official Smil entscheidet, dass Znata von Seibertsdorf und dessen Bruder Drslav dem Olmützer Nonnenkloster zu. S. Jakob fünf Mark zu zahlen haben. Dt. Olmütz, 16. Jänner 1400. In nomine domini amen. Dudum coram nobis Smylone de Wiczow vicario in spiritualibus et officiali curie episcopalis Olomucensis scientificus vir magister Vitus procurator seu syndicus et syndicatus nomine venerabilium et religiosarum virginum abbatisse et conventus in monasterio sancti Jacobi in preurbio civitatis Olomucensis libellum seu peticionem suam contra et adversus famosos viros Znatham de Zeyfridi villa et Drslaum de Kobila clientes coram nobis evocatos in judicio obtulit huiusmodi sub tenore: „Coram vobis honorabili viro domino magistro Smylone de Wiczow archidiacono Luthomericensi in ecclesia Pragensi canonico et officiali Olomucensi procurator et syndicus ac procuratorio et syndicatus nomine honorabilium et religiosarum virginum Anne abbatisse et tocius conventus monasterii sancti Jacobi in preurbio Olomucensis, ordinis Premonstratensis ac eiusdem monasterii nomine contra et adversus famosos viros Znatham de Zeyfridi villa et Drslaum de Kobila clientes et quamlibet aliam personam pro eis in judicio legitime intervenientem in jure cum querela proponit et dicit: quod licet bone memorie Dorothea soror dicti Znathe sana mente et compos racionis existens non compulsa nec coacta nec aliqua fraude circumventa, sed animo deliberato in salubre remedium anime sue et suum ultimum condens testamentum legaverit et dari deputaverit quinque marcas grossorum denariorum pragensium moravici numeri et pagamenti, in quibus idem Znatha eidem Dorothee obligabatur ex ordinacione et concordia inter ipsum Znatham et dictam Dorotheam per nobiles dominos bone memorie 1*
3 seint Ditrich voite, sein kindern und seim bruder herrn Mikscchin mit gesamtir hant, und das vorgenante galt glub wir zu bezalen dem voit, seine kinder, adir hern Mikschin of den nestin seint Micheltag; ab des nicht were, do got vor sei, so glub ich vorgenantir Hampil und meine hausfrau bei al unsir habe zu Kewernicz an arges eine mark cinsis zu geben von den zehn marken of den nesten seint Michelstag und vorbas alle jorzeit of seint Michelstag als lang, der weil wir di vorgenanten zehn mark dem obengescribn Ditrich voiten, adir sein kindern, adir hern Mikschen, sein bruder nicht vorgulden, und auch of welchin seint Michelstag der obengenante Hampil, adir sein eliche hausfrau di obengescriben zehn mark rechtin dessalben jores sal Hampil sein elich frau des zinsis ledig sein. Zu stetikeit unsirs glubdis und beredunge hab ich Hampil und mein eliche hausfrau mit Ditrich voite gebaten di rotleute zu Crenovicz, das sie der stat ingesigil an dism brif hengen, der geben ist zu Crenovicz am Mitwoch vor Fabiani und Sebastiani in dem jor, dor in nam (sic) scribt tusunt jor und virhundert jor. Zu gezegnus dessalbn seint gewest die irbern Welke von Strondorff, Jokub Feysar, Hanus Linharth, Nicze Hauchin, Kubcze Sneider, rotleute dessalben jors. (Org. Perg. mit anh. Sig. im m. Landesarchiv. Art. Troppau, St. Clara, lit. F. n. 3.) 4. Der Olmützer bischöfliche Official Smil entscheidet, dass Znata von Seibertsdorf und dessen Bruder Drslav dem Olmützer Nonnenkloster zu. S. Jakob fünf Mark zu zahlen haben. Dt. Olmütz, 16. Jänner 1400. In nomine domini amen. Dudum coram nobis Smylone de Wiczow vicario in spiritualibus et officiali curie episcopalis Olomucensis scientificus vir magister Vitus procurator seu syndicus et syndicatus nomine venerabilium et religiosarum virginum abbatisse et conventus in monasterio sancti Jacobi in preurbio civitatis Olomucensis libellum seu peticionem suam contra et adversus famosos viros Znatham de Zeyfridi villa et Drslaum de Kobila clientes coram nobis evocatos in judicio obtulit huiusmodi sub tenore: „Coram vobis honorabili viro domino magistro Smylone de Wiczow archidiacono Luthomericensi in ecclesia Pragensi canonico et officiali Olomucensi procurator et syndicus ac procuratorio et syndicatus nomine honorabilium et religiosarum virginum Anne abbatisse et tocius conventus monasterii sancti Jacobi in preurbio Olomucensis, ordinis Premonstratensis ac eiusdem monasterii nomine contra et adversus famosos viros Znatham de Zeyfridi villa et Drslaum de Kobila clientes et quamlibet aliam personam pro eis in judicio legitime intervenientem in jure cum querela proponit et dicit: quod licet bone memorie Dorothea soror dicti Znathe sana mente et compos racionis existens non compulsa nec coacta nec aliqua fraude circumventa, sed animo deliberato in salubre remedium anime sue et suum ultimum condens testamentum legaverit et dari deputaverit quinque marcas grossorum denariorum pragensium moravici numeri et pagamenti, in quibus idem Znatha eidem Dorothee obligabatur ex ordinacione et concordia inter ipsum Znatham et dictam Dorotheam per nobiles dominos bone memorie 1*
Strana 4
dominum Petrum de Sternberg et Johannem de Lucaw alias de Sternberg facta et terciam dimidiam marcam grossorum, quas idem Znatha eidem Dorothee sorori sue in censibus retinuit, prefatis virginibus abbatisse et conventui pro emenda et comparanda media marca census grossorum annui et perpetui eidem monasterio ad peragendum anniversaria pro anima ipsius donaverit de consensu famosi viri Bohussii armigeri fratris sui germani et ad solucionem huiusmodi summe pecunie quinque marcarum grossorum et tercie dimidie marce grossorum sic ut prefertur racione testamenti legatarum et donatarum libere et benivole astrinxit et in maioris firmitatis robur ad persolvenda et supplenda premissa prefatum Drslaum suum fideiussorem imo eque principalem constituit et predictam summam pecunie eisdem virginibus solvere promisit, condicione nichilominus tali adiecta, quod quamdiu pre- scriptam summam pecunie quinque marcarum grossorum idem Znatha ipsis virginibus non persolveret, extunc singulis annis pro peragendis exequiis pro anima dicte Dorothee ipsis virginibus mediam marcam grossorum singulis annis dare solvere et assignare deberet, ad que omnia se libere et benivole soluturum bona fide astrinxit publice et notorie. Tamen prefati Znatha et Drslaus ipsius fideiussor, nescitur quo spiritu ducente ausu temerario et nefario imo et contra voluntatem et ordinacionem dicte testatricis et fidem necnon promissum suum temere venientes huiusmodi summam pecunie quinque marcarum grossorum pro emendo censu medie marce grossorum denariorum predictorum dicto monasterio et tercie dimidie marce grossorum retentarum ipsi Dorothee ac eciam pro retencione census, prout se ad persolvendum astrixerunt et solvere per tres annos neglexerunt ac retinuerunt per ipsas virgines caritative moniti solvere recusarunt contradixerunt et contradicunt in animarum suarum grave periculum et dictarum virginum religiosarum ac ipsarum monasterii sancti Jacobi non modicum detrimentum atque dampnum. Quare petit dictus procurator et nomine procuratorio et syndicatus quo supra per vos dominum officialem honorandum pronunciari decerni et declarari prescriptam summam pecunie quinque marcarum et tercie dimidie marce grossorum per ipsum dicte Dorothee in censibus ipsius retentam fuisse per ipsam Dorotheam ipsis virginibus religiosis et monasterio predicto sancti Jacobi racione veri testamenti legatas et donatas ac per ipsum Znatham pronunciari decerni et declarari ipsis virginibus retinuisse terciam dimidiam marcam grossorum census a tribus annis retentas et ipsis de predictis quinque marcis juxta condicionem prescriptam non solutas ac dictum Drslaum fuisse et esse constitutum fideiussorem pro solucione dicte summe pecunie ipsosque Znatam et Drslaum per vos cogi et compelli ad dandum solvendum et assignandum quinque marcas cum tercia dimidia marca grossorum ut prefertur legatis per Dorotheam prescriptam necnon ad dandum et solvendum ac assignandum terciam dimidiam marcam grossorum pro censibus jam a tribus annis retentis dictis virginibus cogendumque fore ad premissa et compellendum cogique et compelli debere vestra diffinitiva sentencia mediante vestrumque officium in premissis humi- liter implorando. Item petit expensis in lite factis et de faciendis protestari salvo jure addendi minuendi corrigendi declarandi et aliis juris beneficiis in omnibus sibi salvis.“ Lite igitur coram nobis per dictum Vitum et Jacobum de Melnico procuratores parcium predictarum contestata et juramento calumpnie per ipsos more solito prestito datisque per dictum Vitum
dominum Petrum de Sternberg et Johannem de Lucaw alias de Sternberg facta et terciam dimidiam marcam grossorum, quas idem Znatha eidem Dorothee sorori sue in censibus retinuit, prefatis virginibus abbatisse et conventui pro emenda et comparanda media marca census grossorum annui et perpetui eidem monasterio ad peragendum anniversaria pro anima ipsius donaverit de consensu famosi viri Bohussii armigeri fratris sui germani et ad solucionem huiusmodi summe pecunie quinque marcarum grossorum et tercie dimidie marce grossorum sic ut prefertur racione testamenti legatarum et donatarum libere et benivole astrinxit et in maioris firmitatis robur ad persolvenda et supplenda premissa prefatum Drslaum suum fideiussorem imo eque principalem constituit et predictam summam pecunie eisdem virginibus solvere promisit, condicione nichilominus tali adiecta, quod quamdiu pre- scriptam summam pecunie quinque marcarum grossorum idem Znatha ipsis virginibus non persolveret, extunc singulis annis pro peragendis exequiis pro anima dicte Dorothee ipsis virginibus mediam marcam grossorum singulis annis dare solvere et assignare deberet, ad que omnia se libere et benivole soluturum bona fide astrinxit publice et notorie. Tamen prefati Znatha et Drslaus ipsius fideiussor, nescitur quo spiritu ducente ausu temerario et nefario imo et contra voluntatem et ordinacionem dicte testatricis et fidem necnon promissum suum temere venientes huiusmodi summam pecunie quinque marcarum grossorum pro emendo censu medie marce grossorum denariorum predictorum dicto monasterio et tercie dimidie marce grossorum retentarum ipsi Dorothee ac eciam pro retencione census, prout se ad persolvendum astrixerunt et solvere per tres annos neglexerunt ac retinuerunt per ipsas virgines caritative moniti solvere recusarunt contradixerunt et contradicunt in animarum suarum grave periculum et dictarum virginum religiosarum ac ipsarum monasterii sancti Jacobi non modicum detrimentum atque dampnum. Quare petit dictus procurator et nomine procuratorio et syndicatus quo supra per vos dominum officialem honorandum pronunciari decerni et declarari prescriptam summam pecunie quinque marcarum et tercie dimidie marce grossorum per ipsum dicte Dorothee in censibus ipsius retentam fuisse per ipsam Dorotheam ipsis virginibus religiosis et monasterio predicto sancti Jacobi racione veri testamenti legatas et donatas ac per ipsum Znatham pronunciari decerni et declarari ipsis virginibus retinuisse terciam dimidiam marcam grossorum census a tribus annis retentas et ipsis de predictis quinque marcis juxta condicionem prescriptam non solutas ac dictum Drslaum fuisse et esse constitutum fideiussorem pro solucione dicte summe pecunie ipsosque Znatam et Drslaum per vos cogi et compelli ad dandum solvendum et assignandum quinque marcas cum tercia dimidia marca grossorum ut prefertur legatis per Dorotheam prescriptam necnon ad dandum et solvendum ac assignandum terciam dimidiam marcam grossorum pro censibus jam a tribus annis retentis dictis virginibus cogendumque fore ad premissa et compellendum cogique et compelli debere vestra diffinitiva sentencia mediante vestrumque officium in premissis humi- liter implorando. Item petit expensis in lite factis et de faciendis protestari salvo jure addendi minuendi corrigendi declarandi et aliis juris beneficiis in omnibus sibi salvis.“ Lite igitur coram nobis per dictum Vitum et Jacobum de Melnico procuratores parcium predictarum contestata et juramento calumpnie per ipsos more solito prestito datisque per dictum Vitum
Strana 5
5 procuratorem seu syndicum dictarum virginum quibusdam posicionibus et articulis, ad quos per Jacobum de Melnico procuratorem partis adverse certis factis responsionibus productisque pro parte dictarum virginum quibusdam testibus ipsisque receptis prius ab eisdem de veritate dicenda corporalibus prestitis juramentis ac secrete et sigillatim more solito examinatis et coram ipsis in scriptis redactis et tandem publicatis, contra que per dictum Jacobum de Melnico procuratorem et nomine procuratorio dictorum Znathe et Drslai clientum fuit exceptum et eciam per Vitum procuratorem predictarum virginum contra huiusmodi excep- cionem replicatum. Sed demum procuratoribus parcium predictarum instantibus et in huiusmodi causa concludentibus et concludi petentibus in eadem conclusimus et cum eisdem habuimus pro concluso diem hodiernam pro audienda nostra diffinitiva sentencia ipsis statuentes. Nos itaque Smylo officialis Olomucensis predictus dicte cause meritis visis et diligenter inspectis ac cum debita diligencia discussis procuratoribus parcium predictarum coram nobis in judicio comparentibus et sentenciam diffinitivam in causa presenti ferri postulantibus eandem in scriptis tulimus in hunc modum: Christi nomine invocato pro tribunali sedentes et habentes pre oculis solum deum per hanc nostram diffinitivam sentenciam, quam ferimus in hiis scriptis, pronunciamus decernimus et declaramus Znatham clientem predictum de Zeifridi villa abbatisse et conventui ac monasterio sancti Jacobi in preurbio Olomucensi prefatis in dictis quinque marcis grossorum, in quibus pie memorie Dorothee sorori sue debitorie obligabatur et demum per ipsam Dorotheam in remedium anime sue abbatisse et conventui predictis racione veri testamenti datis et legatis debitorie obligari, prefatumque Drslaum clientem de Kobila se pro eisdem quinque marcis grossorum pro dicto Znatha legitimum statuisse fideiussorem, dictosque Znatham et Drslaum ipsius fideiussorem ad dandum et sol- vendum dictas quinque marcas grossorum abbatisse conventui et monasterio sancti Jacobi predictis ac de expensis litis coram nobis legitime factis fore et esse condempnandos et condempnamus, quarum expensarum taxacionem nobis in posterum reservamus abbatisse et conventui predictis super dicta tercia dimidia marca in libello ipsarum petita fore et esse perpetuum silencium imponendum et imponimus. Lata lecta et in scriptis promulgata est hec nostra diffinitiva sentencia per nos Smylonem officialem Olomucensem predictum in Olomuncz in domo habitacionis nostre sub anno domini M° quadringentesimo, die sedecima mensis Januarii officialatus nostri sub sigillo. Presentibus honorabilibus et discretis viris dominis magistro Andrea de Namysscz, Jacobo dicto Salomon perpetuis vicariis ecclesie Olomucensis testibus fidedignis. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Metrop. Kap. Archiv.) 5. K. Sigmund, Markg. Jodok, Johann Bischof von Leitomyšl und die böhm. Herren schliessen ein Bündnis gegen den Markg. Prokop. Dt. Iglau, 18. Jänner 1400. My Sigmund z boží milosti král Uherský, Dalmacký, Charvacký etc. a markrabě Bramburský a my Jošt z též milosti markrabě Bramburský, markrabě a pán Moravský etc. vyznávámy všem tímto listem, ktož jej uzří neboli čtúce uslyší: jakož sú sě páni koruny
5 procuratorem seu syndicum dictarum virginum quibusdam posicionibus et articulis, ad quos per Jacobum de Melnico procuratorem partis adverse certis factis responsionibus productisque pro parte dictarum virginum quibusdam testibus ipsisque receptis prius ab eisdem de veritate dicenda corporalibus prestitis juramentis ac secrete et sigillatim more solito examinatis et coram ipsis in scriptis redactis et tandem publicatis, contra que per dictum Jacobum de Melnico procuratorem et nomine procuratorio dictorum Znathe et Drslai clientum fuit exceptum et eciam per Vitum procuratorem predictarum virginum contra huiusmodi excep- cionem replicatum. Sed demum procuratoribus parcium predictarum instantibus et in huiusmodi causa concludentibus et concludi petentibus in eadem conclusimus et cum eisdem habuimus pro concluso diem hodiernam pro audienda nostra diffinitiva sentencia ipsis statuentes. Nos itaque Smylo officialis Olomucensis predictus dicte cause meritis visis et diligenter inspectis ac cum debita diligencia discussis procuratoribus parcium predictarum coram nobis in judicio comparentibus et sentenciam diffinitivam in causa presenti ferri postulantibus eandem in scriptis tulimus in hunc modum: Christi nomine invocato pro tribunali sedentes et habentes pre oculis solum deum per hanc nostram diffinitivam sentenciam, quam ferimus in hiis scriptis, pronunciamus decernimus et declaramus Znatham clientem predictum de Zeifridi villa abbatisse et conventui ac monasterio sancti Jacobi in preurbio Olomucensi prefatis in dictis quinque marcis grossorum, in quibus pie memorie Dorothee sorori sue debitorie obligabatur et demum per ipsam Dorotheam in remedium anime sue abbatisse et conventui predictis racione veri testamenti datis et legatis debitorie obligari, prefatumque Drslaum clientem de Kobila se pro eisdem quinque marcis grossorum pro dicto Znatha legitimum statuisse fideiussorem, dictosque Znatham et Drslaum ipsius fideiussorem ad dandum et sol- vendum dictas quinque marcas grossorum abbatisse conventui et monasterio sancti Jacobi predictis ac de expensis litis coram nobis legitime factis fore et esse condempnandos et condempnamus, quarum expensarum taxacionem nobis in posterum reservamus abbatisse et conventui predictis super dicta tercia dimidia marca in libello ipsarum petita fore et esse perpetuum silencium imponendum et imponimus. Lata lecta et in scriptis promulgata est hec nostra diffinitiva sentencia per nos Smylonem officialem Olomucensem predictum in Olomuncz in domo habitacionis nostre sub anno domini M° quadringentesimo, die sedecima mensis Januarii officialatus nostri sub sigillo. Presentibus honorabilibus et discretis viris dominis magistro Andrea de Namysscz, Jacobo dicto Salomon perpetuis vicariis ecclesie Olomucensis testibus fidedignis. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Metrop. Kap. Archiv.) 5. K. Sigmund, Markg. Jodok, Johann Bischof von Leitomyšl und die böhm. Herren schliessen ein Bündnis gegen den Markg. Prokop. Dt. Iglau, 18. Jänner 1400. My Sigmund z boží milosti král Uherský, Dalmacký, Charvacký etc. a markrabě Bramburský a my Jošt z též milosti markrabě Bramburský, markrabě a pán Moravský etc. vyznávámy všem tímto listem, ktož jej uzří neboli čtúce uslyší: jakož sú sě páni koruny
Strana 6
6 České i obec v Praze byli sebrali, najosvícenějšího knížete pána, Václava Římského a Českého krále, našeho bratra, kázaním, tuť jsú pro dřéveřečeného našeho bratra krále Českého etc. a zemské a obecné dobré a počestné, jeho kázaním a vypovědí naší, přisáhli na ty listy, jakož je král Český pánuom na zemský řád vydal a na též listy a na naši výpověd sám král Český napřed přisáhl i kázal nám i pánuom zemským i vší obci, duchovním i světským přiséci na toho na každého, ktožby ty listy i přísahy rušil, abychom sobě na toho na každého pomáhali a zemi k řádu přivedli, jakož na to ti jistí listové lépe svědčí i ukazují, aby ti jistí zápisové a listy ve všech kusích pevně vedeni a držáni byli. A již pohříchu jsme tomu srozuměli a vidíme to znamenitě, že ty zápisy a přísahy svrchu- psané v mnohých kusech zevně jsú zrušeny a nedržány od rozličných lidí a zvlášče markrabí Prokopem, jeho služebníky i jeho pomocníky, tak žeť země Česká, páni a obec, veliký nátisk a násilé trpí proti těm zápisuom a listuom. Protož my svrchupsaní Sigmund z boží milosti král Uherský etc. a markrabě Bramburský a my Jošt z též milosti markrabě Bramburský a pán Moravský a my Jan z též milosti biskup Lutomyský, Jindřich z Rosem- berka, Boček z Kunina města řečený z Poděbrad, Hynek Berka z Hohenšteina, Otta Bergov z Biliny, Jan z Michalovic, Jan z Vartemberka řečený z Děčína, Jan a Jan strýci z Ústí, Beneš z Dubé, Pota starší z Skály, Smil řečený Flaška z Reichenburka a Heřman z Lopaty etc. vidúc ty zmatky České země, jakož svrchu psáno stojí a nechtíc jich déle trpěti, i slíbili sme a mocí tohoto listu všichni slibujem, každý z nás pod věrú a pode ctí, aby jeden druhému pomocen byl a radil i životem i zbožím i vší mocí až do těch hrdel proti markrabí Prokopovi, jímž najvětší zmatek v zemi jest, i proti tomu každému, ktožby byl ty listy nebo přísahy zrušil anebo kdyžby ktožkolvěk nám v ty listy a zápisy sáhl a nám jich nedržal anebo zrušiti chtěl, tak aby ti svrchupsaní zápisy a listy věčně při své moci ostali, podle toho chcme státi všicni vší mocí až do našeho skončení. Pakliby kto mezi námi jeden druhého kdy v těchto bězích odstúpil a jemu nepomohl a s námi toho nevedl, aby ty zápisy i listy zdržány byly a země při svém právě ostala, jehož bóh nedaj: ten jmá cti i víry i zboží odsúzen býti a nejmá nikdy mezi zemany ani mezi dobré přijíti, než jmá mezi námi a mezi všemi zemany zavržen býti jako ten, ježto se sám cti i víry odsúdil. A pro potvrzení těch všech svrchupsaných věcí a na větší svědomí své sme pečeti naší dobrú volí a s dobrým rozmyslem k tomuto listu přivěsili. Jenž dán jest v Jihlavě po božím narození tisíc čtyři sta, tu první neděli před svatými Fabianem a Šebestianem. (Archiv čes. I. p. 65.) 6. Die Stadt Brünn schlichtet den Streit zwischen den Taschnern und Beutlern in Brünn wegen Haltung von Taschnerknechten. Dt. Brünn, 26. Jänner 1400. Wir Hannus Lescher, die weil purgermeister, Petrus Scheibeben, Jacobus Ott, Vincentius Rymer, Johannes Brenizz, Johannes Veyall, Martinus Platner, Petrus Fleischaker,
6 České i obec v Praze byli sebrali, najosvícenějšího knížete pána, Václava Římského a Českého krále, našeho bratra, kázaním, tuť jsú pro dřéveřečeného našeho bratra krále Českého etc. a zemské a obecné dobré a počestné, jeho kázaním a vypovědí naší, přisáhli na ty listy, jakož je král Český pánuom na zemský řád vydal a na též listy a na naši výpověd sám král Český napřed přisáhl i kázal nám i pánuom zemským i vší obci, duchovním i světským přiséci na toho na každého, ktožby ty listy i přísahy rušil, abychom sobě na toho na každého pomáhali a zemi k řádu přivedli, jakož na to ti jistí listové lépe svědčí i ukazují, aby ti jistí zápisové a listy ve všech kusích pevně vedeni a držáni byli. A již pohříchu jsme tomu srozuměli a vidíme to znamenitě, že ty zápisy a přísahy svrchu- psané v mnohých kusech zevně jsú zrušeny a nedržány od rozličných lidí a zvlášče markrabí Prokopem, jeho služebníky i jeho pomocníky, tak žeť země Česká, páni a obec, veliký nátisk a násilé trpí proti těm zápisuom a listuom. Protož my svrchupsaní Sigmund z boží milosti král Uherský etc. a markrabě Bramburský a my Jošt z též milosti markrabě Bramburský a pán Moravský a my Jan z též milosti biskup Lutomyský, Jindřich z Rosem- berka, Boček z Kunina města řečený z Poděbrad, Hynek Berka z Hohenšteina, Otta Bergov z Biliny, Jan z Michalovic, Jan z Vartemberka řečený z Děčína, Jan a Jan strýci z Ústí, Beneš z Dubé, Pota starší z Skály, Smil řečený Flaška z Reichenburka a Heřman z Lopaty etc. vidúc ty zmatky České země, jakož svrchu psáno stojí a nechtíc jich déle trpěti, i slíbili sme a mocí tohoto listu všichni slibujem, každý z nás pod věrú a pode ctí, aby jeden druhému pomocen byl a radil i životem i zbožím i vší mocí až do těch hrdel proti markrabí Prokopovi, jímž najvětší zmatek v zemi jest, i proti tomu každému, ktožby byl ty listy nebo přísahy zrušil anebo kdyžby ktožkolvěk nám v ty listy a zápisy sáhl a nám jich nedržal anebo zrušiti chtěl, tak aby ti svrchupsaní zápisy a listy věčně při své moci ostali, podle toho chcme státi všicni vší mocí až do našeho skončení. Pakliby kto mezi námi jeden druhého kdy v těchto bězích odstúpil a jemu nepomohl a s námi toho nevedl, aby ty zápisy i listy zdržány byly a země při svém právě ostala, jehož bóh nedaj: ten jmá cti i víry i zboží odsúzen býti a nejmá nikdy mezi zemany ani mezi dobré přijíti, než jmá mezi námi a mezi všemi zemany zavržen býti jako ten, ježto se sám cti i víry odsúdil. A pro potvrzení těch všech svrchupsaných věcí a na větší svědomí své sme pečeti naší dobrú volí a s dobrým rozmyslem k tomuto listu přivěsili. Jenž dán jest v Jihlavě po božím narození tisíc čtyři sta, tu první neděli před svatými Fabianem a Šebestianem. (Archiv čes. I. p. 65.) 6. Die Stadt Brünn schlichtet den Streit zwischen den Taschnern und Beutlern in Brünn wegen Haltung von Taschnerknechten. Dt. Brünn, 26. Jänner 1400. Wir Hannus Lescher, die weil purgermeister, Petrus Scheibeben, Jacobus Ott, Vincentius Rymer, Johannes Brenizz, Johannes Veyall, Martinus Platner, Petrus Fleischaker,
Strana 7
Johannes Gach, Zehors Ledrar, Johannes Weghappl und Johannes Knodl, die weil neue schepfen, und wir Michel Burffl, Jacobus Taschner, Bohusch von Wischaw, Johannes von Chremsier, Johannes Crapffner, Petrus Voglhans, Ulreich Huppenbach, Wenzlab von Poskwicz, Michel Pekk und Petrus Kandler, die weil alt schepfen der stat und des rats zu Brunne, bekennen und tun kund offenbar allen leuten, umb die zwaiunge, die da die meistern, die toschner an eim teil, und die peutler am andern teil, pei unsern zeiten wider ein ander gehabt haben, also, das die taschner wern wolten den peutlern, das se nicht taschnerknecht halden noch sezen scholden in ir warichstat, und zugen sich des zu eim rechten auf das taschner hantwerk in ander namhaft steet, und sunderlich ken Wyenn, und die peutler here wider wolten jo solche taschnerknecht halten und sezen in ir warichstat und zugen sich des zu eim rechten, was die vorigen schepfen etlich jar vor uns pei iren zeiten zwischen in gemacht habent. Darubir sei wir alt und neue schepfen eintrachtiglich zu rat worden, also, das wir unsern brif gesant haben in den rat ken Wienn umb unterweisung, wes ire meister peide, die taschner und peutler in solchen sachen recht und gewonheit haben mit solchen warten: Burgermeister und der rat der stat zu Brune den erbern weisen burgermeister, richter und schepfen des rats der stat zu Wienn, unsern gunnern und liben frunden unsern fruntlichen dinst zu allen zeiten. Erbern weisen liben gunner und liben frunt, wir tun euch zu wissen, das ein zwaiunge worden ist ze uns zwischen unsern meistern den hantwerkern mit namen den peutlern und den tasschnern, also das die peutler wellent recht haben tasschnerknecht in ir warichstat zu seczen und die tasschen schullen machen zu iren fromen und zu irem marchte, und kennen der doch selber nicht machen, und das meinen in die tasschner mit rechte zu weren, und wellen in des nicht lenger furbas gestatten, nach den rechten und gewonheiten in andern namhaften steten und habent sich die tasschner des sunderleich beruft mit unser gunst uf die meistern, die tasschner und auch die peutler zu euch da pei zu beleiben, wes dieselbigen meister recht und gewanheit haben in solchen sachen uf peiden hantwerken. Dorumb biten wir eur erbere weisheit, als unsere liben gunstigen frunt, hiz den wir uns genzlich vorsehen aller libe und alles guts, das ir uns wellet gutlich beweisen an eurm brif bedenclich, wes eur meister peid, die tasschner und auch die peutler yclichs hantwerk zu seim teil in den obgeschriben sachen, recht und gewonheit haben, das wir uns kegen den obgenanten unsern meistern auch darnach kunnen desterbas gerichten, leutrlich durich unser dinst willen, datum feria V. ante diem ste. Lucie virginis anno domini etc. nonagesimo IX°. Des habent uns die obgenanten herren von Wyenn uf irem rat wider fruntliche geantwurtet an irem brif mit solchen worten: Burgermeister, richter und der rat der stat zu Wienn den erbern weisen dem richter und dem rat der stat zu Brunne, unsern besundern frunten unsern fruntlichen dinst zu vor und alles gut. Euern brif, den ir uns gesant habt, den hab wir wol vornomen von der tasschner und peutler wegen euir mitburger schullt ir wissen, und geben euch zu erkennen, das die meister die tasschner und auch die meister die peutler in irem hantwerk und arbeit nicht greifent weder mit knechten noch mit arbeit, sunder das ydes hantwerk mit seinen knechten beleibt pei den rechten, das ein peutlerknecht einem tasschner nicht
Johannes Gach, Zehors Ledrar, Johannes Weghappl und Johannes Knodl, die weil neue schepfen, und wir Michel Burffl, Jacobus Taschner, Bohusch von Wischaw, Johannes von Chremsier, Johannes Crapffner, Petrus Voglhans, Ulreich Huppenbach, Wenzlab von Poskwicz, Michel Pekk und Petrus Kandler, die weil alt schepfen der stat und des rats zu Brunne, bekennen und tun kund offenbar allen leuten, umb die zwaiunge, die da die meistern, die toschner an eim teil, und die peutler am andern teil, pei unsern zeiten wider ein ander gehabt haben, also, das die taschner wern wolten den peutlern, das se nicht taschnerknecht halden noch sezen scholden in ir warichstat, und zugen sich des zu eim rechten auf das taschner hantwerk in ander namhaft steet, und sunderlich ken Wyenn, und die peutler here wider wolten jo solche taschnerknecht halten und sezen in ir warichstat und zugen sich des zu eim rechten, was die vorigen schepfen etlich jar vor uns pei iren zeiten zwischen in gemacht habent. Darubir sei wir alt und neue schepfen eintrachtiglich zu rat worden, also, das wir unsern brif gesant haben in den rat ken Wienn umb unterweisung, wes ire meister peide, die taschner und peutler in solchen sachen recht und gewonheit haben mit solchen warten: Burgermeister und der rat der stat zu Brune den erbern weisen burgermeister, richter und schepfen des rats der stat zu Wienn, unsern gunnern und liben frunden unsern fruntlichen dinst zu allen zeiten. Erbern weisen liben gunner und liben frunt, wir tun euch zu wissen, das ein zwaiunge worden ist ze uns zwischen unsern meistern den hantwerkern mit namen den peutlern und den tasschnern, also das die peutler wellent recht haben tasschnerknecht in ir warichstat zu seczen und die tasschen schullen machen zu iren fromen und zu irem marchte, und kennen der doch selber nicht machen, und das meinen in die tasschner mit rechte zu weren, und wellen in des nicht lenger furbas gestatten, nach den rechten und gewonheiten in andern namhaften steten und habent sich die tasschner des sunderleich beruft mit unser gunst uf die meistern, die tasschner und auch die peutler zu euch da pei zu beleiben, wes dieselbigen meister recht und gewanheit haben in solchen sachen uf peiden hantwerken. Dorumb biten wir eur erbere weisheit, als unsere liben gunstigen frunt, hiz den wir uns genzlich vorsehen aller libe und alles guts, das ir uns wellet gutlich beweisen an eurm brif bedenclich, wes eur meister peid, die tasschner und auch die peutler yclichs hantwerk zu seim teil in den obgeschriben sachen, recht und gewonheit haben, das wir uns kegen den obgenanten unsern meistern auch darnach kunnen desterbas gerichten, leutrlich durich unser dinst willen, datum feria V. ante diem ste. Lucie virginis anno domini etc. nonagesimo IX°. Des habent uns die obgenanten herren von Wyenn uf irem rat wider fruntliche geantwurtet an irem brif mit solchen worten: Burgermeister, richter und der rat der stat zu Wienn den erbern weisen dem richter und dem rat der stat zu Brunne, unsern besundern frunten unsern fruntlichen dinst zu vor und alles gut. Euern brif, den ir uns gesant habt, den hab wir wol vornomen von der tasschner und peutler wegen euir mitburger schullt ir wissen, und geben euch zu erkennen, das die meister die tasschner und auch die meister die peutler in irem hantwerk und arbeit nicht greifent weder mit knechten noch mit arbeit, sunder das ydes hantwerk mit seinen knechten beleibt pei den rechten, das ein peutlerknecht einem tasschner nicht
Strana 8
S gedinen getar, noch das ein tasschnerknecht einem peutler auch nicht gedinen getar, sint ir yclichs ein besunder hantwerk ist, so sol auch ydes hantwerk sich seiner knecht halten. Wizzt, das wir zu allen zeiten gern tun, was euch lib ist. Geben ze Wienn des pfinstags nach sand Angnesen tage anno etc. MCCCCmo. Nach den selbigen antwurte und brif habe wir uns obgenante neue und alt schepfen im pessten leutrlichen durich des rechten willen, als uns das got der almachtige die zeit zu erkennen gegeben hat, mit fleissigem rat wol bedocht und sein dopei peliben, also: das wir gesaczt und furbas dopei zu beleiben gemacht haben, seczen und machen, zwischen den obgenanten meistern den tasschnern und den peutlern in solcher mazz, das die tasschner nicht peutlerknecht, noch die peutler nicht tasschnerknecht furbas in ir warichstat seczen, noch haben schollen, und das die obgenanten meister keiner dem andern in sein hantwerk greifen schol noch laut des obgenanten brifs von Wienn, nach recht auch und nach gewanheit in andern namhaften steten. Und so unter in dise unsre saczunge und machunge nicht stet hield und die strafleich zu prechen torf, mit warten adir mit werken, das derselbig vervallen sei in unser und unser nachkomen ernsthafte puzze, so wie wir und unsere nachkomen mit gutem rat das erdenken und erfinden werden. Der ausspruch und die saczunge ist geschehen und gemacht worden nach Crist gepurd in dem vierzenhundirstem jar des mantags nach sand Pauls tag conversionis seiner bekerunge. (Orig. Perg. im Brünner Stadtarch. F. III. 4.) 7. Papst Bonifacius IX. gestattet der Stadt Iglau, mehrere Altarbeneficien zu gründen u. das Patronatsrecht darüber auszuüben. Dt. Rom, 3. Februar 1400. Bonifacius episcopus servus servorum dei. Dilecto filio preposito ecclesie Olomu- censis salutem et apostolicam benediccionem. Justis et humilibus supplicum votis illis presertim, que divini cultus augmentum respiciunt, libenter annuimus et quantum cum deo possumus illa prosequimur favoribus oportunis. Exhibita siquidem nobis nuper pro parte dilectorum filiorum universorum opidanorum opidi Iglavie Olomucensis diocesis peticio continebat, quod ipsi zelo devocionis accensi cupientes terrena in celestia et transitoria in eterna felici commercio commutare, pro suarum et predecessorum suorum animarum salute et ad laudem divini nominis cupiant aliqua altaria sive perpetua beneficia ecclesiastica in parrochiali ecclesia dicti opidi et aliqua in capella hospitalis sancte Elizabeth, siti extra muros eiusdem opidi, de bonis eisdem opidanis eis (sic) a deo collatis et alias ad eos earum personarum racione legitime spectantibus fundare ac sufficienter dotare pro certis rectoribus sive presbiteris secularibus ibidem instituendis et inibi perpetue domino in divinis officiis servituris, quodque prefati opidani dilectos filios abbatem et conventum monasterii Sylvensis (sic) ordinis Premon- stratensis Pragensis diocesis, qui se jus presentandi rectorem sive perpetuum vicarium ad dictam parrochialem ecclesiam, cum illam vacare contingerit, pretendunt habere, necnon
S gedinen getar, noch das ein tasschnerknecht einem peutler auch nicht gedinen getar, sint ir yclichs ein besunder hantwerk ist, so sol auch ydes hantwerk sich seiner knecht halten. Wizzt, das wir zu allen zeiten gern tun, was euch lib ist. Geben ze Wienn des pfinstags nach sand Angnesen tage anno etc. MCCCCmo. Nach den selbigen antwurte und brif habe wir uns obgenante neue und alt schepfen im pessten leutrlichen durich des rechten willen, als uns das got der almachtige die zeit zu erkennen gegeben hat, mit fleissigem rat wol bedocht und sein dopei peliben, also: das wir gesaczt und furbas dopei zu beleiben gemacht haben, seczen und machen, zwischen den obgenanten meistern den tasschnern und den peutlern in solcher mazz, das die tasschner nicht peutlerknecht, noch die peutler nicht tasschnerknecht furbas in ir warichstat seczen, noch haben schollen, und das die obgenanten meister keiner dem andern in sein hantwerk greifen schol noch laut des obgenanten brifs von Wienn, nach recht auch und nach gewanheit in andern namhaften steten. Und so unter in dise unsre saczunge und machunge nicht stet hield und die strafleich zu prechen torf, mit warten adir mit werken, das derselbig vervallen sei in unser und unser nachkomen ernsthafte puzze, so wie wir und unsere nachkomen mit gutem rat das erdenken und erfinden werden. Der ausspruch und die saczunge ist geschehen und gemacht worden nach Crist gepurd in dem vierzenhundirstem jar des mantags nach sand Pauls tag conversionis seiner bekerunge. (Orig. Perg. im Brünner Stadtarch. F. III. 4.) 7. Papst Bonifacius IX. gestattet der Stadt Iglau, mehrere Altarbeneficien zu gründen u. das Patronatsrecht darüber auszuüben. Dt. Rom, 3. Februar 1400. Bonifacius episcopus servus servorum dei. Dilecto filio preposito ecclesie Olomu- censis salutem et apostolicam benediccionem. Justis et humilibus supplicum votis illis presertim, que divini cultus augmentum respiciunt, libenter annuimus et quantum cum deo possumus illa prosequimur favoribus oportunis. Exhibita siquidem nobis nuper pro parte dilectorum filiorum universorum opidanorum opidi Iglavie Olomucensis diocesis peticio continebat, quod ipsi zelo devocionis accensi cupientes terrena in celestia et transitoria in eterna felici commercio commutare, pro suarum et predecessorum suorum animarum salute et ad laudem divini nominis cupiant aliqua altaria sive perpetua beneficia ecclesiastica in parrochiali ecclesia dicti opidi et aliqua in capella hospitalis sancte Elizabeth, siti extra muros eiusdem opidi, de bonis eisdem opidanis eis (sic) a deo collatis et alias ad eos earum personarum racione legitime spectantibus fundare ac sufficienter dotare pro certis rectoribus sive presbiteris secularibus ibidem instituendis et inibi perpetue domino in divinis officiis servituris, quodque prefati opidani dilectos filios abbatem et conventum monasterii Sylvensis (sic) ordinis Premon- stratensis Pragensis diocesis, qui se jus presentandi rectorem sive perpetuum vicarium ad dictam parrochialem ecclesiam, cum illam vacare contingerit, pretendunt habere, necnon
Strana 9
9 Wenceslaum monachum eiusdem monasterii expresse professum et pro rectore sive perpetuo vicario eiusdem parrochialis ecclesie se gerentem pluries rogaverunt, ut licenciam fundandi premissa dare dignarentur, quiquidem abbas et conventus ac rector id facere denegaverunt ac impediverunt et impediunt, quominus ipsi opidani premissa facere potuissent sive possent. Quare pro parte ipsorum opidanorum nobis fuit humiliter supplicatum, ut eis fundandi atque dotandi altaria sive beneficia huiusmodi in parrochiali ecclesia et capella predictis licenciam concedere et alias eis in premissis de oportuno remedio providere de benignitate apostolica dignaremur. Nos igitur, qui divinum cultum nostris temporibus adaugeri intensis desideriis affectamus ipsorum opidanorum huiusmodi pium propositum plurimum in domino commendantes huiusmodi supplicacionibus inclinati discrecioni tue, de qua in hiis et aliis specialem in domino fiduciam obtinemus, per apostolica scripta committimus et mandamus, quatenus eisdem opidanis, postquam ipsi dotes sufficientes pro huiusmodi altaribus sive beneficiis fundandis deputaverint et assignaverint, ut prefertur, fundandi altaria sive beneficia ipsa in parrochiali ecclesia et capella predictis pro huiusmodi rectoribus sive presbyteris ibidem instituendis perpetue domino in divinis officiis servituris diocesani loci ac abbatis et conventus ac Wenceslai predictorum vel cuiusvis alterius pro rectore sive perpetuo vicario eiusdem parrochialis ecclesie pro tempore se gerentis licencia super hoc minime requisita, auctoritate apostolica licenciam largiaris, reservato tamen ipsis opidanis et eorum successoribus imperpetuum jure patronatus altarium sive beneficiorum et presentandi ad illa, cum ea vacare contigerit, personas idoneas sive presbyteros idoneos seculares loci ordinario per ipsum in ipsis altaribus sive beneficiis instituendis, jure tamen parrochialis ecclesie et capelle predictarum alias in omnibus semper salvis, contradictores per censuram ecclesiasticam appellacione postposita compescendo, non obstantibus, si prefatis abbati et conventui ac rectori vel quibusvis aliis communiter vel divisim a sede apostolica sit indultum, quod interdici, suspendi vel excommunicari non possint, per litteras apostolicas non facientes plenam et expressam ac de verbo ad verbum de indulto huiusmodi mencionem constitucionibus et ordinacionibus apostolicis et aliis in contrarium editis vel edendis non obstantibus quibuscunque. Datum Rome apud Sanctum Petrum III. Nonas Februarii ponti- ficatus nostri anno undecimo. (Orig. mit anhg. Bleibulle im Igl. St. Archive.) 8. Das Dominikaner Kloster in Iglau verpflichtet sich zum Lesen dreier Messen wochentlich und zu zwei Anniversarien für Johann Sesslin und dessen Frau. Dt. Iglau, 3. Februar 1400. Nos fratres Johannes Cognatus prior, Petrus lector, Paulus supprior, Henlinus sacrista, Nycolaus senior, Nycolaus Grym, Johannes Albus, ceterique fratres conventus Iglaviensis ad sanctam Crucem ordinis fratrum predicatorum fatemur palam in hiis scriptis, quod nobiles clientes viri sagaces videlicet Mysska et Jacobus de Opolessycz porrexerunt nobis viginti sexagenas grossorum bonorum denariorum monete pragensis ex parte felicis 2
9 Wenceslaum monachum eiusdem monasterii expresse professum et pro rectore sive perpetuo vicario eiusdem parrochialis ecclesie se gerentem pluries rogaverunt, ut licenciam fundandi premissa dare dignarentur, quiquidem abbas et conventus ac rector id facere denegaverunt ac impediverunt et impediunt, quominus ipsi opidani premissa facere potuissent sive possent. Quare pro parte ipsorum opidanorum nobis fuit humiliter supplicatum, ut eis fundandi atque dotandi altaria sive beneficia huiusmodi in parrochiali ecclesia et capella predictis licenciam concedere et alias eis in premissis de oportuno remedio providere de benignitate apostolica dignaremur. Nos igitur, qui divinum cultum nostris temporibus adaugeri intensis desideriis affectamus ipsorum opidanorum huiusmodi pium propositum plurimum in domino commendantes huiusmodi supplicacionibus inclinati discrecioni tue, de qua in hiis et aliis specialem in domino fiduciam obtinemus, per apostolica scripta committimus et mandamus, quatenus eisdem opidanis, postquam ipsi dotes sufficientes pro huiusmodi altaribus sive beneficiis fundandis deputaverint et assignaverint, ut prefertur, fundandi altaria sive beneficia ipsa in parrochiali ecclesia et capella predictis pro huiusmodi rectoribus sive presbyteris ibidem instituendis perpetue domino in divinis officiis servituris diocesani loci ac abbatis et conventus ac Wenceslai predictorum vel cuiusvis alterius pro rectore sive perpetuo vicario eiusdem parrochialis ecclesie pro tempore se gerentis licencia super hoc minime requisita, auctoritate apostolica licenciam largiaris, reservato tamen ipsis opidanis et eorum successoribus imperpetuum jure patronatus altarium sive beneficiorum et presentandi ad illa, cum ea vacare contigerit, personas idoneas sive presbyteros idoneos seculares loci ordinario per ipsum in ipsis altaribus sive beneficiis instituendis, jure tamen parrochialis ecclesie et capelle predictarum alias in omnibus semper salvis, contradictores per censuram ecclesiasticam appellacione postposita compescendo, non obstantibus, si prefatis abbati et conventui ac rectori vel quibusvis aliis communiter vel divisim a sede apostolica sit indultum, quod interdici, suspendi vel excommunicari non possint, per litteras apostolicas non facientes plenam et expressam ac de verbo ad verbum de indulto huiusmodi mencionem constitucionibus et ordinacionibus apostolicis et aliis in contrarium editis vel edendis non obstantibus quibuscunque. Datum Rome apud Sanctum Petrum III. Nonas Februarii ponti- ficatus nostri anno undecimo. (Orig. mit anhg. Bleibulle im Igl. St. Archive.) 8. Das Dominikaner Kloster in Iglau verpflichtet sich zum Lesen dreier Messen wochentlich und zu zwei Anniversarien für Johann Sesslin und dessen Frau. Dt. Iglau, 3. Februar 1400. Nos fratres Johannes Cognatus prior, Petrus lector, Paulus supprior, Henlinus sacrista, Nycolaus senior, Nycolaus Grym, Johannes Albus, ceterique fratres conventus Iglaviensis ad sanctam Crucem ordinis fratrum predicatorum fatemur palam in hiis scriptis, quod nobiles clientes viri sagaces videlicet Mysska et Jacobus de Opolessycz porrexerunt nobis viginti sexagenas grossorum bonorum denariorum monete pragensis ex parte felicis 2
Strana 10
10 memorie domini Johannis Sesslini et sue conthoralis, pro qua quidem comparaverunt et emerunt nobis in civitate predicta duas marcas census perpetui. Et quia equitas justicie exigit et requirit, ut pro temporalibus amiculis stipendia spiritualia recompensentur, hinc est, quod nos fratres prenominati et successores nostri attendentes et intelligentes ipsorum ad nos piam inclinacionem et affeccionem largifluamque elemosinarum largicionem obligamus nos ad tres missas legendas septimanatim in altari eorum in medio chori videlicet feria secunda, sexta et sabbato necnon et ad duo anniversaria solempniter peragenda cum vigiliis novem leccionum et missa defunctorum in crastino decantandis, primum namque post festum sancti Martini confessoris domini gloriosi, secundum vero post festum purificacionis genitricis dei gloriose. Sin vero nos sepedicti fratres vel nostri successores prescripta, prout prefertur, non tenuerimus vel quovis modo neglexerimus, quod absit, et testimonio fidedigno convinci poterimus et superari, extunc census prenominatus licite et racionabiliter poterit retineri et arestari tamdiu, donec omnia pretermissa per nos vel successores nostros fuerint plene reformata et ad ungwem completa; hoc autem facto ac fideliter completo prefixus census nullatenus debet retineri et annulari. Ut ergo nos fratres vel nostri successores prescriptis omnibus fervencius ac studiosius obligacionibus queamus et valeamus obviare et inhiare ac sincere observare, volumus et assignamus, quod nos fratres vel nostri successores de prelibata pecunia sive census prefixi habeamus modo pro- solario quinquaginta duos grossos. In horum omnium evidenciam clariorem sigilla nostra scilicet conventus et officii prioratus duximus appendenda. Datum et actum in Iglavia ad sanctam Crucem anno incarnacionis domini millesimo quadringentesimo in die sancti Blasii confessoris ac martiris domini gloriosi. (Orig. Perg. Die Sig. abgerissen im Igl. St. Archive.) 9. K. Wenzel ersucht den M. Jodok, ihm zu seinem Rheinzuge 200 Bewaffnete mitzugeben. Dt. 4. Februar 1400 s. l. Illustri principi et domino Jodoco marchioni Moravie, fratri nostro peramando cari- tativa salute cum incremento omnis boni jugiter precontextis. Ad hunc quidem pro subsidio recurritur, a cuius redundanti ubertate de condigno repudium non speratur. Marchio equidem illustris, fraterque predilecte, quia pro capessenda sacrosancti romani imperii sede in capite jejunii proxime accessuri calles, versus Renum gliscimus opportune arripere et zelamus, ne qua prevalens argucia, sicut jam a nonnullis attemptatur, nostris se ingerat fascibus et corone, quapropter vestram serenitatem requirimus prece multa, quatenus ad tempus jejunii pregustatum ducentos armigeros nostris usibus mancipetis, ut ferro et armis recalcitrancium proterviam reprimentes, nostro auro et marsupio sacrosanctam sedem imperialis celsitudinis nanciscamur preoptate nostre condonantes indigencie. Nam tempore se offerrente equivalens pro vestro desiderio reddere satagemus. Datum etc. (Ex cancellaria Wenc.) (Pelzel König Wenzel, II. p. 58.)
10 memorie domini Johannis Sesslini et sue conthoralis, pro qua quidem comparaverunt et emerunt nobis in civitate predicta duas marcas census perpetui. Et quia equitas justicie exigit et requirit, ut pro temporalibus amiculis stipendia spiritualia recompensentur, hinc est, quod nos fratres prenominati et successores nostri attendentes et intelligentes ipsorum ad nos piam inclinacionem et affeccionem largifluamque elemosinarum largicionem obligamus nos ad tres missas legendas septimanatim in altari eorum in medio chori videlicet feria secunda, sexta et sabbato necnon et ad duo anniversaria solempniter peragenda cum vigiliis novem leccionum et missa defunctorum in crastino decantandis, primum namque post festum sancti Martini confessoris domini gloriosi, secundum vero post festum purificacionis genitricis dei gloriose. Sin vero nos sepedicti fratres vel nostri successores prescripta, prout prefertur, non tenuerimus vel quovis modo neglexerimus, quod absit, et testimonio fidedigno convinci poterimus et superari, extunc census prenominatus licite et racionabiliter poterit retineri et arestari tamdiu, donec omnia pretermissa per nos vel successores nostros fuerint plene reformata et ad ungwem completa; hoc autem facto ac fideliter completo prefixus census nullatenus debet retineri et annulari. Ut ergo nos fratres vel nostri successores prescriptis omnibus fervencius ac studiosius obligacionibus queamus et valeamus obviare et inhiare ac sincere observare, volumus et assignamus, quod nos fratres vel nostri successores de prelibata pecunia sive census prefixi habeamus modo pro- solario quinquaginta duos grossos. In horum omnium evidenciam clariorem sigilla nostra scilicet conventus et officii prioratus duximus appendenda. Datum et actum in Iglavia ad sanctam Crucem anno incarnacionis domini millesimo quadringentesimo in die sancti Blasii confessoris ac martiris domini gloriosi. (Orig. Perg. Die Sig. abgerissen im Igl. St. Archive.) 9. K. Wenzel ersucht den M. Jodok, ihm zu seinem Rheinzuge 200 Bewaffnete mitzugeben. Dt. 4. Februar 1400 s. l. Illustri principi et domino Jodoco marchioni Moravie, fratri nostro peramando cari- tativa salute cum incremento omnis boni jugiter precontextis. Ad hunc quidem pro subsidio recurritur, a cuius redundanti ubertate de condigno repudium non speratur. Marchio equidem illustris, fraterque predilecte, quia pro capessenda sacrosancti romani imperii sede in capite jejunii proxime accessuri calles, versus Renum gliscimus opportune arripere et zelamus, ne qua prevalens argucia, sicut jam a nonnullis attemptatur, nostris se ingerat fascibus et corone, quapropter vestram serenitatem requirimus prece multa, quatenus ad tempus jejunii pregustatum ducentos armigeros nostris usibus mancipetis, ut ferro et armis recalcitrancium proterviam reprimentes, nostro auro et marsupio sacrosanctam sedem imperialis celsitudinis nanciscamur preoptate nostre condonantes indigencie. Nam tempore se offerrente equivalens pro vestro desiderio reddere satagemus. Datum etc. (Ex cancellaria Wenc.) (Pelzel König Wenzel, II. p. 58.)
Strana 11
11 10. Der Prager erzb. Official Johann Kbel entscheidet den Streit zwischen dem Prerauer Archidiacon Nikolaus Valdin und dem ehemaligen Burggrafen von Dobřiš, Hanuško, derzeit in Marschowitz, wegen gewisser papstlicher Schriftstücke. Dt. Prag, 5. Februar 1400. Constituti personaliter coram nobis Johanne Kbel officiali et actis nostris obligatoriis honorabilis dominus Nicolaus Valdin, archidiaconus Preroviensis Olomuc. dioc. ex una et Petrus dictus Sylhan, civis Nove civitatis Prag., nomine famosi Hanusconis, olim burgravii in Dobrziess, nunc manentis in Marssovicz, parte ex altera super omnibus et singulis [controversiis] inter ipsos dominum Nicolaum et Hanusconem occasione quarundum litterarum apostolicarum exortis, meliori modo etc. in nos officialem predictum tamquam in arbitrum, arbitratorem et amicabilem compositorem de alto et basso et sub pena decem sexag gross. parti tenenti per partem non tenentem solvendarum compromiserunt et exnunc compromittunt. dantes nobis plenam potestatem etc. promittentes habere ratum etc. ut in forma. Ibidem statim nos officialis predictus antedictarum parcium allegacionibus [receptis pronuncciavimus verbo et sine scriptis, videlicet quod dominus Hanusco det et persolvat XVI. florenos ungaricales domino Nicolao predicto pro omnibus et singulis expensis et impensis et aput acta presencia reponat cum effectu hodie ad XIIII. dies, et quod alia omnia et singula, videlicet expense et impense transeant cum effectu. Quam pronuncciacionem predicte partes habentes ratam et gratam eandem emologaverunt et approbaverunt etc. Ibidem eciam statim prefatus Petrus Sylhan et dominus Hayma plebanus in Marssovicz, tamquam fideiussores predicti Hanusconis promiserunt huiusmodi XVI. florenos prefato domino Nicolao persolvere in termino predicto, videlicet Petrus sub pena X. sexag. et dominus Hayma sub pena excom- municacionis. Acta sunt [hec] anno et die quibus supra presentibus Johanne Bestwal, archi- diacono Zacensi, Przibicone, plebano in Horzielicz, Andrea, Bohuncone, notariis publicis. (Aus dem Lib. Obligat. II. 12 Fol. 265 im Prager Metropol. Capitel mitgetheilt von Dr. Emler.) 11. Statuten des Bischofes Johann von Olmütz. Dt. 5. Februar c. 1400. Johannes dei et apostolice sedis gracia episcopus Olomucensis universis abbatibus, prepositis, archidiaconis, decanis, plebanis et viceplebanis et aliis ecclesiarum et capellarum rectoribus totique clero et populo, quibuscumque nominibus sepseantur, per nostram diocesim constitutis salutem et sinceram in Domino charitatem et his nostris constitucionibus firmiter obedire. Sequitur enim, quod, cum dominus deus ejecisset primos parentes de paradyso propter suum peccatum, collocavit ante paradysum voluptatis Cherubin et gladium flammantem atque versatilem ad custodiendam viam ligni vite; nempe paradysus voluptatis ecclesia dei est: de qua dicitur in Genesi: plantaverat autem dominus deus paradisum voluptatis a principio 2*
11 10. Der Prager erzb. Official Johann Kbel entscheidet den Streit zwischen dem Prerauer Archidiacon Nikolaus Valdin und dem ehemaligen Burggrafen von Dobřiš, Hanuško, derzeit in Marschowitz, wegen gewisser papstlicher Schriftstücke. Dt. Prag, 5. Februar 1400. Constituti personaliter coram nobis Johanne Kbel officiali et actis nostris obligatoriis honorabilis dominus Nicolaus Valdin, archidiaconus Preroviensis Olomuc. dioc. ex una et Petrus dictus Sylhan, civis Nove civitatis Prag., nomine famosi Hanusconis, olim burgravii in Dobrziess, nunc manentis in Marssovicz, parte ex altera super omnibus et singulis [controversiis] inter ipsos dominum Nicolaum et Hanusconem occasione quarundum litterarum apostolicarum exortis, meliori modo etc. in nos officialem predictum tamquam in arbitrum, arbitratorem et amicabilem compositorem de alto et basso et sub pena decem sexag gross. parti tenenti per partem non tenentem solvendarum compromiserunt et exnunc compromittunt. dantes nobis plenam potestatem etc. promittentes habere ratum etc. ut in forma. Ibidem statim nos officialis predictus antedictarum parcium allegacionibus [receptis pronuncciavimus verbo et sine scriptis, videlicet quod dominus Hanusco det et persolvat XVI. florenos ungaricales domino Nicolao predicto pro omnibus et singulis expensis et impensis et aput acta presencia reponat cum effectu hodie ad XIIII. dies, et quod alia omnia et singula, videlicet expense et impense transeant cum effectu. Quam pronuncciacionem predicte partes habentes ratam et gratam eandem emologaverunt et approbaverunt etc. Ibidem eciam statim prefatus Petrus Sylhan et dominus Hayma plebanus in Marssovicz, tamquam fideiussores predicti Hanusconis promiserunt huiusmodi XVI. florenos prefato domino Nicolao persolvere in termino predicto, videlicet Petrus sub pena X. sexag. et dominus Hayma sub pena excom- municacionis. Acta sunt [hec] anno et die quibus supra presentibus Johanne Bestwal, archi- diacono Zacensi, Przibicone, plebano in Horzielicz, Andrea, Bohuncone, notariis publicis. (Aus dem Lib. Obligat. II. 12 Fol. 265 im Prager Metropol. Capitel mitgetheilt von Dr. Emler.) 11. Statuten des Bischofes Johann von Olmütz. Dt. 5. Februar c. 1400. Johannes dei et apostolice sedis gracia episcopus Olomucensis universis abbatibus, prepositis, archidiaconis, decanis, plebanis et viceplebanis et aliis ecclesiarum et capellarum rectoribus totique clero et populo, quibuscumque nominibus sepseantur, per nostram diocesim constitutis salutem et sinceram in Domino charitatem et his nostris constitucionibus firmiter obedire. Sequitur enim, quod, cum dominus deus ejecisset primos parentes de paradyso propter suum peccatum, collocavit ante paradysum voluptatis Cherubin et gladium flammantem atque versatilem ad custodiendam viam ligni vite; nempe paradysus voluptatis ecclesia dei est: de qua dicitur in Genesi: plantaverat autem dominus deus paradisum voluptatis a principio 2*
Strana 12
12 Cherubin, non qui potestatis plenitudo interpretatur, per quem episcoporum ordo intelligitur, quorum lingua flammans gladius dicitur, quia flamma charitatis est ignea juxta dictum prophete : qui facis angelos suos ministros et spiritus suos flammam ignis, atque versatilem tribuendo quibuslibet secundum merita ad custodiendam viam ligni vite, id est prelatorum precepta, statuta et salutaria monita perque pervenitur ad vitam salutarem. Verum quia humana natura labilis est ad delicta et diaboli invidia succrescente post peccatum confusa est lex nature, cum ipse creator deus deorum dominus vite, ac equo moderamine emisso preordinans ab eterno alias igneas voluit esse legis condiciones, ut se homines esse cognoscerent et pro- prium sub legis limitibus arbitrium limitarent, inter que pulsatis insolenciis robotaretur justicia, vigeret equitas et candor magis enitesceret honestatis. Ceterum, quia omnium prede- cessorum nostrorum accio exemplaris nostra debet esse instruccio, quia que bonus pater- familias gesserit, debet bonus filius imitari, nec filiis quidquam congrue facere poterit, nisi quod patrem viderit facientem. Nos considerantes, quod licet fatis provide per canonica ac deinde per provincialia, nec non predecessorum nostrorum statuta circa reformacionem morum nostri cleri salubriter fit provisum; attamen quia lex vel statutum a deo sufficienter, vix vel raro a principio promulgatur, vixque per factum aliquid in humanis rebus invenitur, nullaque constitucio ad humane nature varietates, ac ejus machinaciones inopinabiles sufficit, quam per machinaciones humane fagacitatis que ad malum prona est et multiplices appetitus noxios obsidet per avaricie cecitatem, mentes quandoque sapientum in erroris viam sic adducat, ut nisi lex limitans et reformans tales affectus noxios restringat, ac refrenet, dis- cursus mentis humane justa racione syllogisans ex apparentibus potius, quam existentibus concludere non formidet. Quapropter sub maxima lucubracione degentes noctes insomnes ducimus a pastoralis officii onere nostris humeris incumbente oppressi, omnipotentis dei auxilium invocantes, quo nostris subditis ut ab hujusmodi varietatibus illicitis sibi ipsis consulere sciant abstinendo, et errancium obliquitates justicie et veritatis propalacionem in aliis ostendere valeant et vitare. Ideoque quasdam nostras constituciones necessarias, prout rerum experiencia nos edocuit prioribus annectentes non novitatis alicujus conceptibus inducti, sed veteribus fulcimenta prebentes, ut in suis limitibus salubriter perseverent, in hac nostra sancta synodo, cui auxiliante domino presidemus, vestre charitati ad memoriam duximus exhibendas, mandantes et volentes, ut vos omnes et singuli verum eas benigno suscipientes affectu eis utamini de cetero locis et temporibus, quibuslibet expedit, nec quisquam suo sensu, sed in earum limitibus ambulet et ducatur. Capitula I. De officio archidiaconi. Cum juxta dictum Salomonis: nemo prudencie proprie inniti debeat, sed quilibet in suis accionibus non suo sensu, sed sanctorum canonum auctoritate duci debeat et ob hoc lex prodita sit et prodatur, ut appetitus noxius sub juris regula limitetur, per quam humanum genus, ut alterum non ledat, jus suum unicuique tribuat, informetur. Statuimus et volumus,
12 Cherubin, non qui potestatis plenitudo interpretatur, per quem episcoporum ordo intelligitur, quorum lingua flammans gladius dicitur, quia flamma charitatis est ignea juxta dictum prophete : qui facis angelos suos ministros et spiritus suos flammam ignis, atque versatilem tribuendo quibuslibet secundum merita ad custodiendam viam ligni vite, id est prelatorum precepta, statuta et salutaria monita perque pervenitur ad vitam salutarem. Verum quia humana natura labilis est ad delicta et diaboli invidia succrescente post peccatum confusa est lex nature, cum ipse creator deus deorum dominus vite, ac equo moderamine emisso preordinans ab eterno alias igneas voluit esse legis condiciones, ut se homines esse cognoscerent et pro- prium sub legis limitibus arbitrium limitarent, inter que pulsatis insolenciis robotaretur justicia, vigeret equitas et candor magis enitesceret honestatis. Ceterum, quia omnium prede- cessorum nostrorum accio exemplaris nostra debet esse instruccio, quia que bonus pater- familias gesserit, debet bonus filius imitari, nec filiis quidquam congrue facere poterit, nisi quod patrem viderit facientem. Nos considerantes, quod licet fatis provide per canonica ac deinde per provincialia, nec non predecessorum nostrorum statuta circa reformacionem morum nostri cleri salubriter fit provisum; attamen quia lex vel statutum a deo sufficienter, vix vel raro a principio promulgatur, vixque per factum aliquid in humanis rebus invenitur, nullaque constitucio ad humane nature varietates, ac ejus machinaciones inopinabiles sufficit, quam per machinaciones humane fagacitatis que ad malum prona est et multiplices appetitus noxios obsidet per avaricie cecitatem, mentes quandoque sapientum in erroris viam sic adducat, ut nisi lex limitans et reformans tales affectus noxios restringat, ac refrenet, dis- cursus mentis humane justa racione syllogisans ex apparentibus potius, quam existentibus concludere non formidet. Quapropter sub maxima lucubracione degentes noctes insomnes ducimus a pastoralis officii onere nostris humeris incumbente oppressi, omnipotentis dei auxilium invocantes, quo nostris subditis ut ab hujusmodi varietatibus illicitis sibi ipsis consulere sciant abstinendo, et errancium obliquitates justicie et veritatis propalacionem in aliis ostendere valeant et vitare. Ideoque quasdam nostras constituciones necessarias, prout rerum experiencia nos edocuit prioribus annectentes non novitatis alicujus conceptibus inducti, sed veteribus fulcimenta prebentes, ut in suis limitibus salubriter perseverent, in hac nostra sancta synodo, cui auxiliante domino presidemus, vestre charitati ad memoriam duximus exhibendas, mandantes et volentes, ut vos omnes et singuli verum eas benigno suscipientes affectu eis utamini de cetero locis et temporibus, quibuslibet expedit, nec quisquam suo sensu, sed in earum limitibus ambulet et ducatur. Capitula I. De officio archidiaconi. Cum juxta dictum Salomonis: nemo prudencie proprie inniti debeat, sed quilibet in suis accionibus non suo sensu, sed sanctorum canonum auctoritate duci debeat et ob hoc lex prodita sit et prodatur, ut appetitus noxius sub juris regula limitetur, per quam humanum genus, ut alterum non ledat, jus suum unicuique tribuat, informetur. Statuimus et volumus,
Strana 13
13 quod juxta moderacionem factam circa sancte visitacionis officium per sanctissimum in Christo patrem dominum Benedictum XII., sacrosancte romane ecclesie summum pontificem per constitucionem suam novellam, que incipit: Vas eleccionis singuli, quorum interest sancte visitacionis officium exercere, cum declaracione in eadem constitucione expressa in summa, que incipit: Nostre autem intencionis existit, ut se regant et dirigant, si penas in eadem constitucione expressas voluerint evitare; ordinamus eciam et volumus et sub excommuni- cacionis pena precipimus, quod quilibet archidiaconus nostre diocesis infra unius mensis spacium sub nostro sigillo eandem constitucionem habere debeat et ea de verbo ad verbum omnibus plebanis sui archidiaconatus requirentibus ipsam dare et exhibere modis omnibus absque diminucione et accurtacione, dilacione et subterfugiis quibuslibet incongruis penitus postergatis. II. De ordinatis in aliena diocesi. Cum jam dudum sacris constitucionibus laudabiliter sit provisum, quod nullus furtive in diocesi aliena ordinatus execucionem ordinum sic perceptorum habeat, nisi per suum episcopum secum prius fuerit dispensatum, quia tamen efficax rerum magna experiencia per facti evidenciam nos edocuit, quod nonnulli archidiaconi per nostram diocesim constituti improvide cum tamen id facere non possunt tales, tolerant eis litteras suas, quandoque tolerentur, indulgent, in signum sui majoris excessus presentibus concedunt; inhibemus, ne quisquam talium per aliquem archidiaconum seu plebanum nostrorum ad execucionem ordinum sic susceptorum amplius admittantur, nisi de dispensacione ordinum sic perceptorum per nos prius facta per nostras patentes litteras fuerit facta plena fides. III. De clericis peregrinis. Sane licet jam dudum per bonum recommendacionis dominum Conradum, predecessorem nostrum satis provide fuerit constitutum, quod nullus de alia diocesi per plebanum seu rectorem ecclesie absque licencia episcopi in diocesi pro vicario recipi debeat, seu permitti ecclesiastica sacramenta tractare, eciamsi dimissorias suorum prelatorum habuerit, certis super hoc penis expressis. Ipsi tamen constitucioni propter transgressorum audaciam consulens adjiciendum duximus nostra constitucione presenti, ut nullus talis de cetero pro vicario recipiatur, seu ad administracionem ecclesiasticorum sacramentorum admittatur, nisi prius archidiacono loci presentatus fuerit per ipsum archidiaconum, seu ejus litteras patentes nobis denuo presentandus, antequam se divinis ingerat, digno per nos examini subjiciendus, an dignus sit ad animarum suarum regimen gubernandum, nec tunc et jam cum receptus fuerit, idoneus recipiatur a quoqam, nisi nostris litteris receptoriis patentibus nostro sigillo roboratis fuerit communitus.
13 quod juxta moderacionem factam circa sancte visitacionis officium per sanctissimum in Christo patrem dominum Benedictum XII., sacrosancte romane ecclesie summum pontificem per constitucionem suam novellam, que incipit: Vas eleccionis singuli, quorum interest sancte visitacionis officium exercere, cum declaracione in eadem constitucione expressa in summa, que incipit: Nostre autem intencionis existit, ut se regant et dirigant, si penas in eadem constitucione expressas voluerint evitare; ordinamus eciam et volumus et sub excommuni- cacionis pena precipimus, quod quilibet archidiaconus nostre diocesis infra unius mensis spacium sub nostro sigillo eandem constitucionem habere debeat et ea de verbo ad verbum omnibus plebanis sui archidiaconatus requirentibus ipsam dare et exhibere modis omnibus absque diminucione et accurtacione, dilacione et subterfugiis quibuslibet incongruis penitus postergatis. II. De ordinatis in aliena diocesi. Cum jam dudum sacris constitucionibus laudabiliter sit provisum, quod nullus furtive in diocesi aliena ordinatus execucionem ordinum sic perceptorum habeat, nisi per suum episcopum secum prius fuerit dispensatum, quia tamen efficax rerum magna experiencia per facti evidenciam nos edocuit, quod nonnulli archidiaconi per nostram diocesim constituti improvide cum tamen id facere non possunt tales, tolerant eis litteras suas, quandoque tolerentur, indulgent, in signum sui majoris excessus presentibus concedunt; inhibemus, ne quisquam talium per aliquem archidiaconum seu plebanum nostrorum ad execucionem ordinum sic susceptorum amplius admittantur, nisi de dispensacione ordinum sic perceptorum per nos prius facta per nostras patentes litteras fuerit facta plena fides. III. De clericis peregrinis. Sane licet jam dudum per bonum recommendacionis dominum Conradum, predecessorem nostrum satis provide fuerit constitutum, quod nullus de alia diocesi per plebanum seu rectorem ecclesie absque licencia episcopi in diocesi pro vicario recipi debeat, seu permitti ecclesiastica sacramenta tractare, eciamsi dimissorias suorum prelatorum habuerit, certis super hoc penis expressis. Ipsi tamen constitucioni propter transgressorum audaciam consulens adjiciendum duximus nostra constitucione presenti, ut nullus talis de cetero pro vicario recipiatur, seu ad administracionem ecclesiasticorum sacramentorum admittatur, nisi prius archidiacono loci presentatus fuerit per ipsum archidiaconum, seu ejus litteras patentes nobis denuo presentandus, antequam se divinis ingerat, digno per nos examini subjiciendus, an dignus sit ad animarum suarum regimen gubernandum, nec tunc et jam cum receptus fuerit, idoneus recipiatur a quoqam, nisi nostris litteris receptoriis patentibus nostro sigillo roboratis fuerit communitus.
Strana 14
14 IV. De celebracione festivitatum. Capellanorum nostrorum porrectum petitorium continebat, ut ipsis pastoralis debito officii edissere dignaremur, que festa sanctorum per abstinenciam omni tempore servili annuatim essent per ipsos eorundem subditis indicenda, ab ipsisque subditis cum reverencia observanda. Nos eorumdem justis peticionibus inclinati nobiscum et confratribus de capitulo nostro existentibus deliberacione prehabita diligenti ipsis ea duximus presentibus exprimenda; Festum videlicet Nativitatis domini cum tribus sequentibus: Circumcisio, Epiphania, Conversio sancti Pauli, Purificacio sancte Marie, Mathie apostoli, Gregorii, Annunciacio, festum Pasche cum tribus sequentibus, Ambrosii, Georgii et Adalberti; una die licet in divinis officiis duobus diebus observetur, Marci evangeliste, Philippi et Jacobi, Invencio sancte crucis, Ascensio, Pentecosten cum duobus sequentibus, festum corporis Christi, Viti et Modesti, Johannis Baptiste, Petri et Pauli, Margarethe virginis, Marie Magdalene, Jacobi apostoli, Laurencii martyris, Visitacio sancte Marie, Assumpcio sancte Marie, Bartholomei apostoli, Augustini, Nativitatis virginis gloriose, Exaltacio s. crucis, Matthei apostoli et evangeliste, Mauricii, Wenceslai, Michaelis, Hieronymi, Luce evangeliste, Simonis et Jude, Omnium sanctorum, Martini, Christini, Cyrilli et Methudii, Cordule, Ludmille, Translacio sancti Wenceslai, Procopii, Nicolai, Catharine, Andree, Thome apostoli. Verum cum ad predictarum festivitatum solem- nitatem fidelis quilibet teneatur et ut tamen fideles ipsos nostros subditos acceptabiliores reddam ad complacendum ejusdem, quasi quibusdam premiis adjectivis indulgenciis videlicet et remissionibus omnibus vere penitentibus et confessis, qui memorata festa et singula eornm- dem debita observacione festivaverint, quadraginta dies de injuncta eis penitencia in domino misericorditer relaxamus. V. De vita et honestate clericorum. Cupientes ne in agro voluptatis hortus illius, quem noster verus Salomon in solio militantis ecclesie plantavit et a procellosis mundi turbinibus et fluctibus elongatum, clerico- rum videlicet secularium et religiosorum indecorum aliquid obrepat, aut viciosum quidquam convalescat in segetem, scilicet in illo pocius flores honores et honestatis fructus in ubertate succrescant: statuimus, ut omnes clerici nostre diocesis de cetero clericaliter viventes coronam et tonsuram rotundam deferant in modum proprie, vestem quoque talarem deferant et amplam, nec nimia latitudine seu striccione notandam, manicis longis et swarnaciis non utantur, nec nodulis in manicis ultra medietatem inter manum et cubitum, calceis quoque perforatis, seu incisis, quam perforacionem multipliciter supersticiosa curiositas circa clericos pullulans adinvenit, non induantur; cultellis fiscuralibus et peris desuper argentatis, vel alio metallo circumductis non utantur, nec cingulis sericis nodatis et paliis nodulatis; item nec cappas sericeas virgulatas deferant, panteria eciam et artus vel baliste per ipsos non deferantur; item nec gladios deferant, nisi in itinere constituti, quos tamen statim, cum ad hospicium
14 IV. De celebracione festivitatum. Capellanorum nostrorum porrectum petitorium continebat, ut ipsis pastoralis debito officii edissere dignaremur, que festa sanctorum per abstinenciam omni tempore servili annuatim essent per ipsos eorundem subditis indicenda, ab ipsisque subditis cum reverencia observanda. Nos eorumdem justis peticionibus inclinati nobiscum et confratribus de capitulo nostro existentibus deliberacione prehabita diligenti ipsis ea duximus presentibus exprimenda; Festum videlicet Nativitatis domini cum tribus sequentibus: Circumcisio, Epiphania, Conversio sancti Pauli, Purificacio sancte Marie, Mathie apostoli, Gregorii, Annunciacio, festum Pasche cum tribus sequentibus, Ambrosii, Georgii et Adalberti; una die licet in divinis officiis duobus diebus observetur, Marci evangeliste, Philippi et Jacobi, Invencio sancte crucis, Ascensio, Pentecosten cum duobus sequentibus, festum corporis Christi, Viti et Modesti, Johannis Baptiste, Petri et Pauli, Margarethe virginis, Marie Magdalene, Jacobi apostoli, Laurencii martyris, Visitacio sancte Marie, Assumpcio sancte Marie, Bartholomei apostoli, Augustini, Nativitatis virginis gloriose, Exaltacio s. crucis, Matthei apostoli et evangeliste, Mauricii, Wenceslai, Michaelis, Hieronymi, Luce evangeliste, Simonis et Jude, Omnium sanctorum, Martini, Christini, Cyrilli et Methudii, Cordule, Ludmille, Translacio sancti Wenceslai, Procopii, Nicolai, Catharine, Andree, Thome apostoli. Verum cum ad predictarum festivitatum solem- nitatem fidelis quilibet teneatur et ut tamen fideles ipsos nostros subditos acceptabiliores reddam ad complacendum ejusdem, quasi quibusdam premiis adjectivis indulgenciis videlicet et remissionibus omnibus vere penitentibus et confessis, qui memorata festa et singula eornm- dem debita observacione festivaverint, quadraginta dies de injuncta eis penitencia in domino misericorditer relaxamus. V. De vita et honestate clericorum. Cupientes ne in agro voluptatis hortus illius, quem noster verus Salomon in solio militantis ecclesie plantavit et a procellosis mundi turbinibus et fluctibus elongatum, clerico- rum videlicet secularium et religiosorum indecorum aliquid obrepat, aut viciosum quidquam convalescat in segetem, scilicet in illo pocius flores honores et honestatis fructus in ubertate succrescant: statuimus, ut omnes clerici nostre diocesis de cetero clericaliter viventes coronam et tonsuram rotundam deferant in modum proprie, vestem quoque talarem deferant et amplam, nec nimia latitudine seu striccione notandam, manicis longis et swarnaciis non utantur, nec nodulis in manicis ultra medietatem inter manum et cubitum, calceis quoque perforatis, seu incisis, quam perforacionem multipliciter supersticiosa curiositas circa clericos pullulans adinvenit, non induantur; cultellis fiscuralibus et peris desuper argentatis, vel alio metallo circumductis non utantur, nec cingulis sericis nodatis et paliis nodulatis; item nec cappas sericeas virgulatas deferant, panteria eciam et artus vel baliste per ipsos non deferantur; item nec gladios deferant, nisi in itinere constituti, quos tamen statim, cum ad hospicium
Strana 15
15 venerint, deponant; verum eciam quia propter transgrediencium temeritatem et audaciam necesse est, ut non solum simus penarum prohibicione contenti, sed eciam penas delinquen- tibus imponamus; cum et pena suos semper tenere debeat auctores, volumus, ut contra- facientes ex tunc quociescunque contravenerint, unam marcam solvere teneantur et talem nobis denuncians et legitime probans, sive clericus fuerit, sive laicus, ex dicta marca unum fertonem a nobis habere debeat indilate. VI. Ne clerici jocolatoribus aliquid tribuant. Huic quoque nostro statuto duximus salubriter annectendum et nullus clericorum nostre diocesis deinceps aliquid joculatori seu histrioni imo ex nupciis transmisso per quem- cumque aliquid habere debeat seu possit. Contrarium faciens penas suspensionis quatuor mensium ab ingressu ecclesie incursurus. VII. De nupciis filiorum et filiarum presbyterorum. Insuper eciam prohibemus, ne quisquam clericorum nostre diocesis cum filio vel filia sua, qui pocius eorum sunt pudori, quam honori, nupcias, seu in eorum nupciis convivia habere audeat publice vel private, cum hoc eciam clericali honestati grave scandalum et statutorum offensam non sit dubium redundare, alioquin contrafaciens episcopo unam marcam et archidiacono loci unum fertonem solvere sit astrictus et nihilominus per unum mensem integrum in ecclesia Olomucensi in cappa nigra stare teneatur. VIII. Ut plebani propria sigilla habeant ad execuciones faciendas. Ceterum ne pretextu carencia sigilli quisquam clericorum nostre diocesis occasionem habere possit, suorum prelatorum mandata non exequendi, seu parendi eisdem: statuimus sub pena unius marce nostre camere applicande, ut quilibet rector parochialis ecclesie, vel ejus conventor infra duorum mensium spacium a publicacione statuti presentis numerandum habere debeat sigillum proprium nomen suum et ecclesie sue exprimens, si est rector, s vero conventor fuerit, ipsius nomen ejusque cognomen. IX. De hastiludiis et torneamentis. Hastiludia et torneamenta clericis, qui sunt in dignitatibus personalibus seu sacris ordinibus constituti, hoc edicto nostro perpetuo sibi noverint interdicta; ita quod nulla per- sona ecclesiastica in dignitate seu personatu aut in sacris ordinibus constituta cum armis vel sine armis ipsa exerceant;*) et si contra hoc fecerint excommunicacionis vinculum, eo *) Im Texte steht unrichtig excrecant.
15 venerint, deponant; verum eciam quia propter transgrediencium temeritatem et audaciam necesse est, ut non solum simus penarum prohibicione contenti, sed eciam penas delinquen- tibus imponamus; cum et pena suos semper tenere debeat auctores, volumus, ut contra- facientes ex tunc quociescunque contravenerint, unam marcam solvere teneantur et talem nobis denuncians et legitime probans, sive clericus fuerit, sive laicus, ex dicta marca unum fertonem a nobis habere debeat indilate. VI. Ne clerici jocolatoribus aliquid tribuant. Huic quoque nostro statuto duximus salubriter annectendum et nullus clericorum nostre diocesis deinceps aliquid joculatori seu histrioni imo ex nupciis transmisso per quem- cumque aliquid habere debeat seu possit. Contrarium faciens penas suspensionis quatuor mensium ab ingressu ecclesie incursurus. VII. De nupciis filiorum et filiarum presbyterorum. Insuper eciam prohibemus, ne quisquam clericorum nostre diocesis cum filio vel filia sua, qui pocius eorum sunt pudori, quam honori, nupcias, seu in eorum nupciis convivia habere audeat publice vel private, cum hoc eciam clericali honestati grave scandalum et statutorum offensam non sit dubium redundare, alioquin contrafaciens episcopo unam marcam et archidiacono loci unum fertonem solvere sit astrictus et nihilominus per unum mensem integrum in ecclesia Olomucensi in cappa nigra stare teneatur. VIII. Ut plebani propria sigilla habeant ad execuciones faciendas. Ceterum ne pretextu carencia sigilli quisquam clericorum nostre diocesis occasionem habere possit, suorum prelatorum mandata non exequendi, seu parendi eisdem: statuimus sub pena unius marce nostre camere applicande, ut quilibet rector parochialis ecclesie, vel ejus conventor infra duorum mensium spacium a publicacione statuti presentis numerandum habere debeat sigillum proprium nomen suum et ecclesie sue exprimens, si est rector, s vero conventor fuerit, ipsius nomen ejusque cognomen. IX. De hastiludiis et torneamentis. Hastiludia et torneamenta clericis, qui sunt in dignitatibus personalibus seu sacris ordinibus constituti, hoc edicto nostro perpetuo sibi noverint interdicta; ita quod nulla per- sona ecclesiastica in dignitate seu personatu aut in sacris ordinibus constituta cum armis vel sine armis ipsa exerceant;*) et si contra hoc fecerint excommunicacionis vinculum, eo *) Im Texte steht unrichtig excrecant.
Strana 16
16 ipso incurrant, quorum absolucionem nobis reservamus; inferiorum vero ordinum clerici, si talibus se ingesserint, eo ipso per annum integrum inhabiles ipso jure sint ad omne ecclesiasticum beneficium obtinendum. X. De permutacionibus ecclesiarum vel beneficiorum. Frequens et assidua multorum inquisicio nostris auribus patefecit et rerum experiencia nos edocuit, quod plerique clerici exquisitis fraudibus et apparentibus magis quam existen- tibus machinacionibus sua beneficia insimul permutare volentes simoniacam inter se pecuniam, seu re alia interveniente exerceant pravitatem. Verum quia hoc iniquum est et sacris cano- nibus inimicum et ideo non debere aliquatenus tolerari, duximus providendum, quod de cetero permutaciones ecclesiarum nulle fiant, nisi prius nobis per decanum ruralem loci et duos viciniores et honestiores clericos facta fuerit plena fides: quibus ex causis ipsa per- mutacio fiet, eo quod simonia vel paccio alia illicita non intervenerint, nullo modo, alioquin sub alia forma huic contraria sua beneficia per collusionem dimittentes et alias ecclesias subintrantes virtute presentis statuti ecclesiis sic habitis et habituris sint privati. XI. De coercicione patronorum in plebanos, ut sua beneficia accipiant. Sunt nonnulli eciam clerici, qui patronis, sive aliis eorum dominis, quibuscumque nominibus censeantur, tum pro eorum non faciunt libitu voluntatis, seu non faciendo ad nutum eorum existant, cogunt eos ad beneficia, que sic ab eis possident permutanda: ex quo gravamina non modica et pericula in spiritualibus et temporalibus insurgunt ecclesiarum et personarum earumdem. Nos itaque ad tam detestabile vitium exstirpandum duximus statuen- dum, quod ipsi clerici talibus coaccionibus non assenciant, sed illos nobis sub excommuni- cacionis pena denunciare teneantur indilate, patroni vero talia committentes jure presentandi careant ea vice. XII. De celebracione festi ss. Cyrilli et Methudii, patronorum Moravie. Qui suscepto de manu domini superne benediccionis premio in perennitate glorie consistunt, ad dexteram déi patris revera devote intuendi sunt et omni veneracione colendi, ut quanto divina clemencia âttencius eorum precibus auctorem sue pietatis inclinant, tanto ipsi, qui sunt mediatores dei et hominum intercedere pro nobis peccatoribus efficacius indu- cantur. Inter quos beatissimi et gloriosissimi confessores Christi et episcopi Cyrillus et Methudius et patres et apostoli et patroni nostri precipui, qui felicissimum nostre tocius ecclesie et diocesis fertilitatis agrum in vinea domini Sabaoth, totius nostre patrie radices ediderunt et palmites multiplicium virtutum et doctrinarum longe lateque extenderunt fructus uberes proferentes, ubi flores prodeunt, nec arescunt, ubi semina eorum sparsa non pereunt, ubi multiplicatis manipulis grana glorie colliguntur. Volentes autem, ut non solum hi sanctis-
16 ipso incurrant, quorum absolucionem nobis reservamus; inferiorum vero ordinum clerici, si talibus se ingesserint, eo ipso per annum integrum inhabiles ipso jure sint ad omne ecclesiasticum beneficium obtinendum. X. De permutacionibus ecclesiarum vel beneficiorum. Frequens et assidua multorum inquisicio nostris auribus patefecit et rerum experiencia nos edocuit, quod plerique clerici exquisitis fraudibus et apparentibus magis quam existen- tibus machinacionibus sua beneficia insimul permutare volentes simoniacam inter se pecuniam, seu re alia interveniente exerceant pravitatem. Verum quia hoc iniquum est et sacris cano- nibus inimicum et ideo non debere aliquatenus tolerari, duximus providendum, quod de cetero permutaciones ecclesiarum nulle fiant, nisi prius nobis per decanum ruralem loci et duos viciniores et honestiores clericos facta fuerit plena fides: quibus ex causis ipsa per- mutacio fiet, eo quod simonia vel paccio alia illicita non intervenerint, nullo modo, alioquin sub alia forma huic contraria sua beneficia per collusionem dimittentes et alias ecclesias subintrantes virtute presentis statuti ecclesiis sic habitis et habituris sint privati. XI. De coercicione patronorum in plebanos, ut sua beneficia accipiant. Sunt nonnulli eciam clerici, qui patronis, sive aliis eorum dominis, quibuscumque nominibus censeantur, tum pro eorum non faciunt libitu voluntatis, seu non faciendo ad nutum eorum existant, cogunt eos ad beneficia, que sic ab eis possident permutanda: ex quo gravamina non modica et pericula in spiritualibus et temporalibus insurgunt ecclesiarum et personarum earumdem. Nos itaque ad tam detestabile vitium exstirpandum duximus statuen- dum, quod ipsi clerici talibus coaccionibus non assenciant, sed illos nobis sub excommuni- cacionis pena denunciare teneantur indilate, patroni vero talia committentes jure presentandi careant ea vice. XII. De celebracione festi ss. Cyrilli et Methudii, patronorum Moravie. Qui suscepto de manu domini superne benediccionis premio in perennitate glorie consistunt, ad dexteram déi patris revera devote intuendi sunt et omni veneracione colendi, ut quanto divina clemencia âttencius eorum precibus auctorem sue pietatis inclinant, tanto ipsi, qui sunt mediatores dei et hominum intercedere pro nobis peccatoribus efficacius indu- cantur. Inter quos beatissimi et gloriosissimi confessores Christi et episcopi Cyrillus et Methudius et patres et apostoli et patroni nostri precipui, qui felicissimum nostre tocius ecclesie et diocesis fertilitatis agrum in vinea domini Sabaoth, totius nostre patrie radices ediderunt et palmites multiplicium virtutum et doctrinarum longe lateque extenderunt fructus uberes proferentes, ubi flores prodeunt, nec arescunt, ubi semina eorum sparsa non pereunt, ubi multiplicatis manipulis grana glorie colliguntur. Volentes autem, ut non solum hi sanctis-
Strana 17
17 simi, sed et per loca eorum sue presencie odore glorificato resparsi pia et prompta devocione a Christi fidelibus venerentur, ut dum charissimos dei honoramus amicos, ipsi non amabiles deo reddant, quorum nobis patrocinia vendicamus, statuimus, ut omnes et singuli fratres et subditi nostri per eosdem clarissimos sancte fidei seminatores, plantatores in domino domini complantati nobiscum jucunda mente suscipiant, que leti referimus, ut totus clerus et populus nostre diocesis ipsorum festum et diem debeant solemniter celebrare septimo idus Marcii una nobiscum eisdem digna veneracione per divinorum officiorum celebracionem solemnem devotis mentibus obsequi, letabundi omnibus et singulis utriusque sexus hominibus, qui natalicia et solemnitates ipsorum dictorum apostolorum piis ac bonis operibus annuo recolerint, de injunctis eis penitenciis de misericordia omnipotentis dei et beati Wenceslai et beatorum patronorum nostrorum auctoritate confisi quadraginta dies misericorditer relaxamus. XIII. De festo s. Christini. Statuimus eciam et inviolabiliter precipimus observari, ut festum sancti Christini patroni nostri, cujus corpus in nostra ecclesia Olomucensi requiescit, cum omnibus commi- litonibus suis solemniter in crastino sancti Martini ab omnibus Christi fidelibus utriusque sexus nostre diocesis sub pena excommunicacionis festivetur et in ecclesiis sub duplici officio observetur. XIV. De festo s. Cordule. Insuper statuimus et ordinamus, ut festum s. Cordule virginis annuatim in die undecim millium virginum solemniter festivetur, verum quia in die eadem ob divinorum et officii celebracionem diei ejusdem specialem singularis ipsius sancte Cordule, cujus corpus eciam in nostra ecclessia Olomucensi requiescit, commemoracio et honoris seu reverencie exhibicio fieri non potest, ut die proxima immediate subsequenti incipiendo a vespera usque ad vesperam officium de ipsa sancta Cordula solemniter sub duplici officio in ecclesiis peragatur, ut ejus pro nobis supplicacionis effectus augeat, cujus sumus patrocinio commendati. XV. De deferenda sacrosancta eucharistia corporis Christi. Illius, cujus nomen quando recolitur, saltem genua cordis flectere debemus, ut in cujus nomine omne genus coelestium, terrestrium et infernorum genuflectitur, corpus sanctis- simum, cujus digna veneracione fragilitas humana non sufficit, cum sit memoriale sacratis- simum salvificum sacramentum, in quo gratam redempcionis nostre recensemus memoriam, in quo a malo retrahimur et confortamur in bono et ad virlutum ac graciarum proficimus incrementa, cum ad infirmos extra septa ecclesie deportatur veneracione mandamus solita venerari, videlicet ut presbyter indutus superpelliceo cum stolla circa collum portet ad 3
17 simi, sed et per loca eorum sue presencie odore glorificato resparsi pia et prompta devocione a Christi fidelibus venerentur, ut dum charissimos dei honoramus amicos, ipsi non amabiles deo reddant, quorum nobis patrocinia vendicamus, statuimus, ut omnes et singuli fratres et subditi nostri per eosdem clarissimos sancte fidei seminatores, plantatores in domino domini complantati nobiscum jucunda mente suscipiant, que leti referimus, ut totus clerus et populus nostre diocesis ipsorum festum et diem debeant solemniter celebrare septimo idus Marcii una nobiscum eisdem digna veneracione per divinorum officiorum celebracionem solemnem devotis mentibus obsequi, letabundi omnibus et singulis utriusque sexus hominibus, qui natalicia et solemnitates ipsorum dictorum apostolorum piis ac bonis operibus annuo recolerint, de injunctis eis penitenciis de misericordia omnipotentis dei et beati Wenceslai et beatorum patronorum nostrorum auctoritate confisi quadraginta dies misericorditer relaxamus. XIII. De festo s. Christini. Statuimus eciam et inviolabiliter precipimus observari, ut festum sancti Christini patroni nostri, cujus corpus in nostra ecclesia Olomucensi requiescit, cum omnibus commi- litonibus suis solemniter in crastino sancti Martini ab omnibus Christi fidelibus utriusque sexus nostre diocesis sub pena excommunicacionis festivetur et in ecclesiis sub duplici officio observetur. XIV. De festo s. Cordule. Insuper statuimus et ordinamus, ut festum s. Cordule virginis annuatim in die undecim millium virginum solemniter festivetur, verum quia in die eadem ob divinorum et officii celebracionem diei ejusdem specialem singularis ipsius sancte Cordule, cujus corpus eciam in nostra ecclessia Olomucensi requiescit, commemoracio et honoris seu reverencie exhibicio fieri non potest, ut die proxima immediate subsequenti incipiendo a vespera usque ad vesperam officium de ipsa sancta Cordula solemniter sub duplici officio in ecclesiis peragatur, ut ejus pro nobis supplicacionis effectus augeat, cujus sumus patrocinio commendati. XV. De deferenda sacrosancta eucharistia corporis Christi. Illius, cujus nomen quando recolitur, saltem genua cordis flectere debemus, ut in cujus nomine omne genus coelestium, terrestrium et infernorum genuflectitur, corpus sanctis- simum, cujus digna veneracione fragilitas humana non sufficit, cum sit memoriale sacratis- simum salvificum sacramentum, in quo gratam redempcionis nostre recensemus memoriam, in quo a malo retrahimur et confortamur in bono et ad virlutum ac graciarum proficimus incrementa, cum ad infirmos extra septa ecclesie deportatur veneracione mandamus solita venerari, videlicet ut presbyter indutus superpelliceo cum stolla circa collum portet ad 3
Strana 18
18 infirmum, nisi loci distancia et temporis qualitas secus exposcat; clericus vero precedens tintinnando cum lumine et campanella et obviantes genua flectant et dicentibus devote oracionem dominicam cum Ave Maria viginti dies de injuncta eis penitencia misericorditer relaxamus; et hoc dum sole splendescente ipsam sanctam eucharistiam, sicut predicitur, contigit deportari, nocturnali vero tempore dum corpus ipsum dominicum per sacerdotem ut supra ad infirmos deferri contigerit, qui facibus luminaribus et aliis lucem ministrantibus sacerdoti eucharistiam deferenti salvum iter prebuerint, per fenestras, sive alias commode non potuerint ministrantes, quinque dies, qui vero sacerdotem sic ipsum corpus dominicum deferentem ab ecclesia usque ad infirmum cum lumine conduxerint, deinde domos proprias redeuntes, decem dies indulgenciarum; qui vero redierint usque ad ecclesie atrium cum eodem, quindecim dies. Qui autem de ecclesiis usque ad infirmum et ab inde revertentem ipsis plebanis se associaverint, quadraginta indulgenciarum dies de beatorum apostolorum Petri et Pauli et patronorum ecclesie confisi suffragiis de injunctis penitenciis presentibus misericorditer relaxamus. Insuper his, qui elevacione hostie salutaris humiliter et devote se a tempore, quo per ministrum altaris in ipsius hostie salutaris reverenciam et honorem lumen accensum habuerint usque post elevacionem tam corporis quam sanguinis dominici genua flexerint devote et inclinaverint, decem dies de injunctis penitenciis in domino relaxamus. Ut autem ad premissa et premissorum Christi fideles se commodius aptare possint et valeant, volumus et mandamus, quod cum ipsa sancta eucharistia deferenda fuerit ad infirmos, aliqua campana, que ab omnibus andiri possit, iteratis vicibus sonorum com- pulsetur, ad hunc actum specialiter designandum penas presbyterorum contrarium facientes nostro arbitrio reservantes. XVI. De dedicacione ecclesie Olomucensis. Alma mater ecclesia plerumque nonnulla racionabiliter ordinat et consulte, que postmodum suadente subjectorum commodo consulcius et racionabilius revocat in melius vel commutat. Verum licet solemnitates dedicacionum ecclesiarum per annos singulos solemniter sint celebrande, ipso domino exemplum dante, qui ad festum dedicacionis templi omnibus id faciendi formam dans cum reliquis populis eandem festivitatem celebraturus advenit, sicut scriptum est: Facta sunt encoenia in Jerosolymis et hyems erat et ambulabat Jesus in porticu Solomonis. Volumus et presentibus inviolabiliter instituimus, ut non obstante observa- cione hactenus habita festum dedicacionis ecclesie sponse et matris nostre Olomucensis proxima dominica post octavas Corporis Christi annis singulis solemniter celebretur et ab omnibus et singulis Christi fidelibus votivis cordis affectibus et corporalium laborum itineribus sincera devocione frequentetur. Ut autem omnibus vere penitentibus et contritis ipsam matrem nostra ecclesiam eadem die et qualibet sequencium dierum inter octavas dedicacionis frequentantibus et visitantibus ejus stipendiorum spiritualium merces non desit proficua, quadraginta dies de injuncta penitencia eis misericorditer in domino relaxamus.
18 infirmum, nisi loci distancia et temporis qualitas secus exposcat; clericus vero precedens tintinnando cum lumine et campanella et obviantes genua flectant et dicentibus devote oracionem dominicam cum Ave Maria viginti dies de injuncta eis penitencia misericorditer relaxamus; et hoc dum sole splendescente ipsam sanctam eucharistiam, sicut predicitur, contigit deportari, nocturnali vero tempore dum corpus ipsum dominicum per sacerdotem ut supra ad infirmos deferri contigerit, qui facibus luminaribus et aliis lucem ministrantibus sacerdoti eucharistiam deferenti salvum iter prebuerint, per fenestras, sive alias commode non potuerint ministrantes, quinque dies, qui vero sacerdotem sic ipsum corpus dominicum deferentem ab ecclesia usque ad infirmum cum lumine conduxerint, deinde domos proprias redeuntes, decem dies indulgenciarum; qui vero redierint usque ad ecclesie atrium cum eodem, quindecim dies. Qui autem de ecclesiis usque ad infirmum et ab inde revertentem ipsis plebanis se associaverint, quadraginta indulgenciarum dies de beatorum apostolorum Petri et Pauli et patronorum ecclesie confisi suffragiis de injunctis penitenciis presentibus misericorditer relaxamus. Insuper his, qui elevacione hostie salutaris humiliter et devote se a tempore, quo per ministrum altaris in ipsius hostie salutaris reverenciam et honorem lumen accensum habuerint usque post elevacionem tam corporis quam sanguinis dominici genua flexerint devote et inclinaverint, decem dies de injunctis penitenciis in domino relaxamus. Ut autem ad premissa et premissorum Christi fideles se commodius aptare possint et valeant, volumus et mandamus, quod cum ipsa sancta eucharistia deferenda fuerit ad infirmos, aliqua campana, que ab omnibus andiri possit, iteratis vicibus sonorum com- pulsetur, ad hunc actum specialiter designandum penas presbyterorum contrarium facientes nostro arbitrio reservantes. XVI. De dedicacione ecclesie Olomucensis. Alma mater ecclesia plerumque nonnulla racionabiliter ordinat et consulte, que postmodum suadente subjectorum commodo consulcius et racionabilius revocat in melius vel commutat. Verum licet solemnitates dedicacionum ecclesiarum per annos singulos solemniter sint celebrande, ipso domino exemplum dante, qui ad festum dedicacionis templi omnibus id faciendi formam dans cum reliquis populis eandem festivitatem celebraturus advenit, sicut scriptum est: Facta sunt encoenia in Jerosolymis et hyems erat et ambulabat Jesus in porticu Solomonis. Volumus et presentibus inviolabiliter instituimus, ut non obstante observa- cione hactenus habita festum dedicacionis ecclesie sponse et matris nostre Olomucensis proxima dominica post octavas Corporis Christi annis singulis solemniter celebretur et ab omnibus et singulis Christi fidelibus votivis cordis affectibus et corporalium laborum itineribus sincera devocione frequentetur. Ut autem omnibus vere penitentibus et contritis ipsam matrem nostra ecclesiam eadem die et qualibet sequencium dierum inter octavas dedicacionis frequentantibus et visitantibus ejus stipendiorum spiritualium merces non desit proficua, quadraginta dies de injuncta penitencia eis misericorditer in domino relaxamus.
Strana 19
19 XVII. De spoliatoribus ecclesiarum. Licet canon provincialis statuti felicis recordacionis domini Burchardi archiepiscopi Moguntinensis satis provide sub pena excommunicacionis jam late sentencie statuerit, ut si quando spolium ecclesiasticorum bonorum factum fuerit per laicum, vel ecclesiasticam per- sonam captivam ad aliquem locum deduci contigerit, ex tunc sacerdotes hoc scientes non exspectato super eo superiorum mandato abstinere debeant a divinis, quia tamen sicut facti evidencia nos edocuit, nondum ad plenum contra temeritatem et audaciam spoliatorum et captivatorum predictorum esse provisum, cum contra hujus constitucionem exquisitis fraudibus facile moliantur. Verum quia tanto major erit predictorum confusio, quanto fuerit ipsorum culpa patentior, volumus et presenti statuto adjicimus, ut ad quemcumque locum deinceps predicti spoliatores seu captivatores talium personarum pervenerint, vel declinaverint, vel eciam spolium deductum fuerit, quamdiu ibidem ipsi permanserint, eo ipso cessetur a divinis, donec ipsum spolium plene et integre fuerit restitutum aut de ipso alias congrue satisfactum. XVIII. De apostatis. Ut periculosa vagandi materia eo amplius de cetero religiosis seu sue professionis habitum dimittentibus occasio subtrahatur, quo major ipsis subfuerit materia discurrendi, que plerisque aditum prebet, statuimus, ut deinceps nullus plebanorum, vel alius quicumque clericus apostatam ordinis cujuscumque pro socio in sua ecclesia recipiat et eum scienter retinens preter penam a jure scriptam unam marcam nobis et archidiacono loci unum fertonem solvere teneatur. Similem penam decanus et plebanus vicinior hoc sciens et hoc nobis denunciare dissimulans incursurus. XIX. De eleccione rectorum scholarum. Quia sepe super eligendo scholarum rectore inter plebanos, plebisanos et ipsarum ecclesiarum rectores suscitatur materia questionis, ipsam quantum est nobis possibile decidere cupientes, statuimus, ut magistri scholarum disposicio, eleccio vel ordinacio cum fuerit facienda de cetero libere ad parochialem rectorem sive ejus vicarium debeat perpetuum pertinere, alias eleccio vel ordinacio de magistro facta, nisi ipsorum consensus accesserit, sit irrita ipso facto, nec ipsi nisi voluerint pro magistro habere teneantur. XX. De eleccione vitrici ecclesie. Statuimus eciam, quia plerumque ipsis rectoribus ecclesiarum suarum ad plenum et singula incumbencia onera supportanda non sufficiunt facultates, ut nullus de cetero in aliqua ecclesia parochiali nostre diocesis cethe, qui alias vitricus vocatur ecclesie, sine 3*)
19 XVII. De spoliatoribus ecclesiarum. Licet canon provincialis statuti felicis recordacionis domini Burchardi archiepiscopi Moguntinensis satis provide sub pena excommunicacionis jam late sentencie statuerit, ut si quando spolium ecclesiasticorum bonorum factum fuerit per laicum, vel ecclesiasticam per- sonam captivam ad aliquem locum deduci contigerit, ex tunc sacerdotes hoc scientes non exspectato super eo superiorum mandato abstinere debeant a divinis, quia tamen sicut facti evidencia nos edocuit, nondum ad plenum contra temeritatem et audaciam spoliatorum et captivatorum predictorum esse provisum, cum contra hujus constitucionem exquisitis fraudibus facile moliantur. Verum quia tanto major erit predictorum confusio, quanto fuerit ipsorum culpa patentior, volumus et presenti statuto adjicimus, ut ad quemcumque locum deinceps predicti spoliatores seu captivatores talium personarum pervenerint, vel declinaverint, vel eciam spolium deductum fuerit, quamdiu ibidem ipsi permanserint, eo ipso cessetur a divinis, donec ipsum spolium plene et integre fuerit restitutum aut de ipso alias congrue satisfactum. XVIII. De apostatis. Ut periculosa vagandi materia eo amplius de cetero religiosis seu sue professionis habitum dimittentibus occasio subtrahatur, quo major ipsis subfuerit materia discurrendi, que plerisque aditum prebet, statuimus, ut deinceps nullus plebanorum, vel alius quicumque clericus apostatam ordinis cujuscumque pro socio in sua ecclesia recipiat et eum scienter retinens preter penam a jure scriptam unam marcam nobis et archidiacono loci unum fertonem solvere teneatur. Similem penam decanus et plebanus vicinior hoc sciens et hoc nobis denunciare dissimulans incursurus. XIX. De eleccione rectorum scholarum. Quia sepe super eligendo scholarum rectore inter plebanos, plebisanos et ipsarum ecclesiarum rectores suscitatur materia questionis, ipsam quantum est nobis possibile decidere cupientes, statuimus, ut magistri scholarum disposicio, eleccio vel ordinacio cum fuerit facienda de cetero libere ad parochialem rectorem sive ejus vicarium debeat perpetuum pertinere, alias eleccio vel ordinacio de magistro facta, nisi ipsorum consensus accesserit, sit irrita ipso facto, nec ipsi nisi voluerint pro magistro habere teneantur. XX. De eleccione vitrici ecclesie. Statuimus eciam, quia plerumque ipsis rectoribus ecclesiarum suarum ad plenum et singula incumbencia onera supportanda non sufficiunt facultates, ut nullus de cetero in aliqua ecclesia parochiali nostre diocesis cethe, qui alias vitricus vocatur ecclesie, sine 3*)
Strana 20
20 scitu plebani loci seu conventoris illius, qui ecclesie debet esse fidelis et juratus ecclesie, suum officium fideliter exercere volentes, ut de his, que per ipsum questuando cum tabula per ecclesiam ex oblacionibus fidelium fuerint comportata in festivitatibus sequentibus videlicet: Nativitatis Christi, Pasche, Pentecosten, Ascensionis, quinque festivitatibus beate virginis, dedicacionis ecclesie, seu patroni, plebanus medietatem integraliter habere debeat, in aliis vero diebus ipsi vitrici eis tribuant juxta consuetudinem hactenus observatam, de relictis quoque in pannis pro ornamentis ecclesie, de cera pro luminaribus disponendis et quidquid ad certum usum ecclesie fuerit deputatum, ipse rector ecclesie nihil habere debeat, sed omnia pro disponencium arbitrio detinentur. De aliis vero legatis seu relictis ipse rector medietatem, sicut de oblacionibus supra dictum est, debeat habere, in comparatis autem per ipsos vitricos ut singula prout pervenerint, reddant, ipsorum conscienciam duximus onerandam adjicientes, ut ipsi vitrici seu quocumque alio nomine nuncupentur singulis quatuor tempo- ribus anni presentibus tribus melioribus et antiquioribus de parochia teneantur plenam et integram de universis sic ab ipsis perceptis et in quibuscunque rebus consistant ipsis ecclesia- rum rectoribus reddere racionem: alioquin non facientes et viventes a sacramentis remo- veantur ecclesie et morientes ecclesiastica careant sepultura. XXI. De habitu Judeorum. Cum per sanctorum canonum statuto laudabiliter provisum fuerit, ut Judei habitum distinctum deferre debeant, per quem a Christianis discerni possint evidenter, alioquin ipsis Christianorum communio subtrahi deberet; quia tamen nullus ex hoc aut rarus fructus provenit, quem imo ipsi Judei habitu Christianorum utantur indistincte, ex quo nonnulla inconveniencia christiane religioni dignoscuntur provenire: Nos itaque, quos pastoralis solli- citudo astringit officii, ut in talibus providere debeamus, statuimus, ut judex sive advocatus et scabini, seu jurati locorum deinceps Judeis capucia deferentibus aufferre debeant, alioquin non prohibentes in vita eorum ecclesiasticis careant sacramentis et post mortem ecclesiastica careant sepultura. XXII. Quod simplex sacerdos solvit sacerdotem sed non in casibus episcopalibus. Sane licet Bonifacius papa in sua constitucione duxerit statuendum, quod nulla consuetudine introduci posse aliquem preter sui superioris licenciam confessorem eligere, qui eum absolvere posset, ligareve, cum per dilacionem penitencie periculum immineat ani- marum, presenti statuto favorabiliter indulgemus, ut plebanus sociis et socii plebano, vel pluribus sociis in ecclesia existentibus unus alterum de confessis sibi peccatis absolvendi potestatem habeat in casibus nobis a jure vel a consuetudine reservatis dumtaxat exceptis, dum tamen absolvens illius criminis particeps non fuerit, sive socius in perpetracionem illius, ne verecundia, que maxima pars est penitencie causare videatur. Quo casu volumus, quod plebano proximiori, seu ejus socio confiteri possit ratificantes ex nunc et gracia speciali
20 scitu plebani loci seu conventoris illius, qui ecclesie debet esse fidelis et juratus ecclesie, suum officium fideliter exercere volentes, ut de his, que per ipsum questuando cum tabula per ecclesiam ex oblacionibus fidelium fuerint comportata in festivitatibus sequentibus videlicet: Nativitatis Christi, Pasche, Pentecosten, Ascensionis, quinque festivitatibus beate virginis, dedicacionis ecclesie, seu patroni, plebanus medietatem integraliter habere debeat, in aliis vero diebus ipsi vitrici eis tribuant juxta consuetudinem hactenus observatam, de relictis quoque in pannis pro ornamentis ecclesie, de cera pro luminaribus disponendis et quidquid ad certum usum ecclesie fuerit deputatum, ipse rector ecclesie nihil habere debeat, sed omnia pro disponencium arbitrio detinentur. De aliis vero legatis seu relictis ipse rector medietatem, sicut de oblacionibus supra dictum est, debeat habere, in comparatis autem per ipsos vitricos ut singula prout pervenerint, reddant, ipsorum conscienciam duximus onerandam adjicientes, ut ipsi vitrici seu quocumque alio nomine nuncupentur singulis quatuor tempo- ribus anni presentibus tribus melioribus et antiquioribus de parochia teneantur plenam et integram de universis sic ab ipsis perceptis et in quibuscunque rebus consistant ipsis ecclesia- rum rectoribus reddere racionem: alioquin non facientes et viventes a sacramentis remo- veantur ecclesie et morientes ecclesiastica careant sepultura. XXI. De habitu Judeorum. Cum per sanctorum canonum statuto laudabiliter provisum fuerit, ut Judei habitum distinctum deferre debeant, per quem a Christianis discerni possint evidenter, alioquin ipsis Christianorum communio subtrahi deberet; quia tamen nullus ex hoc aut rarus fructus provenit, quem imo ipsi Judei habitu Christianorum utantur indistincte, ex quo nonnulla inconveniencia christiane religioni dignoscuntur provenire: Nos itaque, quos pastoralis solli- citudo astringit officii, ut in talibus providere debeamus, statuimus, ut judex sive advocatus et scabini, seu jurati locorum deinceps Judeis capucia deferentibus aufferre debeant, alioquin non prohibentes in vita eorum ecclesiasticis careant sacramentis et post mortem ecclesiastica careant sepultura. XXII. Quod simplex sacerdos solvit sacerdotem sed non in casibus episcopalibus. Sane licet Bonifacius papa in sua constitucione duxerit statuendum, quod nulla consuetudine introduci posse aliquem preter sui superioris licenciam confessorem eligere, qui eum absolvere posset, ligareve, cum per dilacionem penitencie periculum immineat ani- marum, presenti statuto favorabiliter indulgemus, ut plebanus sociis et socii plebano, vel pluribus sociis in ecclesia existentibus unus alterum de confessis sibi peccatis absolvendi potestatem habeat in casibus nobis a jure vel a consuetudine reservatis dumtaxat exceptis, dum tamen absolvens illius criminis particeps non fuerit, sive socius in perpetracionem illius, ne verecundia, que maxima pars est penitencie causare videatur. Quo casu volumus, quod plebano proximiori, seu ejus socio confiteri possit ratificantes ex nunc et gracia speciali
Strana 21
21 omnes confessiones et absoluciones hactenus factas per quoscumque contra formam constitu- cionis prefate. (Fasseau, Collectio synodorum et statutorum I. p. 15.) 12. Prag, 10. Februar 1400. (?) Markgraf Jodok fordert den Rath von Berlin und Köln auf, die Deputirten der übrigen märkischen Städte zu einem Landtage zu berufen. (Riedl Cod. Brand. B. III. 143.) 13. Markgraf Jodok gestattet Elisabeth, Witwe nach Johann von Kravař, mit ihrem Heiratsgut und den Gütern ihres verstorbenen Gemahls letztwillig verfügen zu dürfen. Prag, 23. Februar 1400. odocus dei gracia marchio Brandemburgensis sacri Romanorum imperii archicame- rarius, marchio et dominus Moravie, notumfacimus tenore presencium universis, quod nobili ac generose domine Elizabeth, relicte olim nobilis Johannis de Crawar alias Crumlaw filie domini Hermanni de Nova domo, ad instanciam et peticionem generosi viri domini Henrici de Rosemberg consensimus et favimus, et vigore presencium, animo deliberato, ac de certa nostra sciencia, consentimus, et favemus, ut tam dotalicium suum, quod post mortem ipsius Johannis, de Crumlaw conthoralis sui fore assequuta dinoscitur, quam hereditatem paternam, que ad eam in marchionatu et dominio nostro Moravie est jure hereditario dovoluta, possit et valeat infra tres annos tantummodo a data presencium computando, in vita et eciam in extremis in toto vel in parte uni vel pluribus, prout deliberandum duxerit, dare pariter et legare, decernentes presenti privilegio et volentes ut talis ipsius donacio et legacio, quo ad eos, quos concernerit, parem vigorem optineat, ac si foret tabulis terre imposita et infra- scripta. Presencium sub nostro sigillo appenso testimonio literarum. Datum Prage anno domini millesimo quadringentesimo feria secunda proxima ante festum sancti Mathie apostoli. De mandato domini marchionis Hinko notarius. (Orig. im gräflich Cernin’schen Archive in Neuhaus.) 14. Der Olmützer Bischof Johann verkauft mit Zustimmung des Capitels die ihm von der Mauth in Brünn gehörigen Einkünfte dem Münzmeister Arnold in Brünn. Dt. Olmütz, 23. Februar 1400. Nos Johannes dei et apostolice sedis gracia episcopus Olomucensis notumfacimus tenore presencium universis. Quod nos considerantes bona et possessiones dicte nostre
21 omnes confessiones et absoluciones hactenus factas per quoscumque contra formam constitu- cionis prefate. (Fasseau, Collectio synodorum et statutorum I. p. 15.) 12. Prag, 10. Februar 1400. (?) Markgraf Jodok fordert den Rath von Berlin und Köln auf, die Deputirten der übrigen märkischen Städte zu einem Landtage zu berufen. (Riedl Cod. Brand. B. III. 143.) 13. Markgraf Jodok gestattet Elisabeth, Witwe nach Johann von Kravař, mit ihrem Heiratsgut und den Gütern ihres verstorbenen Gemahls letztwillig verfügen zu dürfen. Prag, 23. Februar 1400. odocus dei gracia marchio Brandemburgensis sacri Romanorum imperii archicame- rarius, marchio et dominus Moravie, notumfacimus tenore presencium universis, quod nobili ac generose domine Elizabeth, relicte olim nobilis Johannis de Crawar alias Crumlaw filie domini Hermanni de Nova domo, ad instanciam et peticionem generosi viri domini Henrici de Rosemberg consensimus et favimus, et vigore presencium, animo deliberato, ac de certa nostra sciencia, consentimus, et favemus, ut tam dotalicium suum, quod post mortem ipsius Johannis, de Crumlaw conthoralis sui fore assequuta dinoscitur, quam hereditatem paternam, que ad eam in marchionatu et dominio nostro Moravie est jure hereditario dovoluta, possit et valeat infra tres annos tantummodo a data presencium computando, in vita et eciam in extremis in toto vel in parte uni vel pluribus, prout deliberandum duxerit, dare pariter et legare, decernentes presenti privilegio et volentes ut talis ipsius donacio et legacio, quo ad eos, quos concernerit, parem vigorem optineat, ac si foret tabulis terre imposita et infra- scripta. Presencium sub nostro sigillo appenso testimonio literarum. Datum Prage anno domini millesimo quadringentesimo feria secunda proxima ante festum sancti Mathie apostoli. De mandato domini marchionis Hinko notarius. (Orig. im gräflich Cernin’schen Archive in Neuhaus.) 14. Der Olmützer Bischof Johann verkauft mit Zustimmung des Capitels die ihm von der Mauth in Brünn gehörigen Einkünfte dem Münzmeister Arnold in Brünn. Dt. Olmütz, 23. Februar 1400. Nos Johannes dei et apostolice sedis gracia episcopus Olomucensis notumfacimus tenore presencium universis. Quod nos considerantes bona et possessiones dicte nostre
Strana 22
22 ecclesie ex eventu adverso multipliciter alienata pariter et distracta et ad recuperacionem ipsorum, quantum nobis est possibile, eciam preliorum exerciciis et gencium bellicarum assistencia non sine magnarum inpensarum et sumptuum copiis efficaciter insudamus, ad supportanda onera impensarum pro acquisicione dictorum alienatorum, que per violentos et publicos hostes dicte ecclesie, nostre sponse, contra deum et justiciam occupantur et deti- nentur. Ad evadenda igitur debita et inoportunas moniciones serviencium armorum decli- nandas pro ista vice prompciorem viam invenire non valuimus, quam quod provido viro Arnoldo Chrumpach magistro monete in Bruna ad ipsius vitam dumtaxat decimam septimanam telonei nostri in Bruna, de quo teloneator dicti telonei pro camera nostra episcopali singulis quatuor temporibus solvere consuevit, sex marcas grossorum pragensium moravici numeri et pagamenti vendidimus et tenore presencium vendimus pro centum et octo marcis grossorum pragensium denariorum, nobis per eum in parata numerata pecunia realiter persolutis. Quas quidem pecunias pro oneribus guerrarum et gentibus armorum, quas pro recuparacione dictorum bonorum ecclesie pro hac vice fovemus, duximus convertendas, omne jus possessionis et dominii dicti telonei cum eius fructibus seu censibus in prefatum Arnoldum ad vitam ipsius dumtaxat penitus transferentes. Promittimus igitur pro nobis et nostris successoribus, prefatum vendicionis contractum modo, quo supra expressatur, suprascripto Arnoldo ad vitam ipsius ratum tenere et inviolabiliter observare omni excepcioni juris vel facti non numerate pecunie doli mali et non ex legitima causa alienacioni facte et cuicunque alie excepcioni juris cano- nici vel civilis pro nobis et successoribus nostris penitus renunciantes. Ita tamen, quod nos aut successores nostri teloneum predictum sic, ut premittitur, per nos venditum reemere valeamus sine qualibet contradiccione et difficultate solutis centum et octo marcis grossorum supradictis. Requirentes et rogantes honorabiles viros capitulum ecclesie Olomucensis, fraîres nostros carissimos, quatenus ad prefatum vendicionis et empcionis contractum in omnibus suis articulis et clausulis ad vitam predicti Arnoldi amoris et necessitatis nostri intuitu benigne consenciant. Nos quoque Arclebus senior canonicus ceterique canonici et capitulum ecclesie Olomucensis predicte considerantes, premissa omnia et singula esse vera, notoria et manifesta dictumque dominum nostrum episcopum propter recuparacionem alienatorum et distractorum non modica dampna et debita contraxisse, ideo ad prefatum vendicionis dicte decime septimane teolonei contractum sic, ut premittitur, ad dicti Arnoldi vitam factum, ratum et gratum habentes pro nobis et nostris successoribus ac capitulo Olomucensi tenore presencium consentimus, promittentes bona fide premissa omnia et singula pro dicto Arnoldo inviolabiliter observare. Harum quibus sigillum nostri capituli unacum sigillo dicti domini nostri episcopi de certa sciencia appensum est testimonio literarum. Datum Olomucz anno domini MOCCCC° die XXIII. mensis Februarii in crastino videlicet kathedre beati Petri apostoli, in capitulo generali, quod secundum approbatam consuetudinem ecclesie Olomu- censis consuetum est capitulum generale celebrari. (Aus dem Codex E. I. 40 p. 36 im Olm. Cap. Archive.)
22 ecclesie ex eventu adverso multipliciter alienata pariter et distracta et ad recuperacionem ipsorum, quantum nobis est possibile, eciam preliorum exerciciis et gencium bellicarum assistencia non sine magnarum inpensarum et sumptuum copiis efficaciter insudamus, ad supportanda onera impensarum pro acquisicione dictorum alienatorum, que per violentos et publicos hostes dicte ecclesie, nostre sponse, contra deum et justiciam occupantur et deti- nentur. Ad evadenda igitur debita et inoportunas moniciones serviencium armorum decli- nandas pro ista vice prompciorem viam invenire non valuimus, quam quod provido viro Arnoldo Chrumpach magistro monete in Bruna ad ipsius vitam dumtaxat decimam septimanam telonei nostri in Bruna, de quo teloneator dicti telonei pro camera nostra episcopali singulis quatuor temporibus solvere consuevit, sex marcas grossorum pragensium moravici numeri et pagamenti vendidimus et tenore presencium vendimus pro centum et octo marcis grossorum pragensium denariorum, nobis per eum in parata numerata pecunia realiter persolutis. Quas quidem pecunias pro oneribus guerrarum et gentibus armorum, quas pro recuparacione dictorum bonorum ecclesie pro hac vice fovemus, duximus convertendas, omne jus possessionis et dominii dicti telonei cum eius fructibus seu censibus in prefatum Arnoldum ad vitam ipsius dumtaxat penitus transferentes. Promittimus igitur pro nobis et nostris successoribus, prefatum vendicionis contractum modo, quo supra expressatur, suprascripto Arnoldo ad vitam ipsius ratum tenere et inviolabiliter observare omni excepcioni juris vel facti non numerate pecunie doli mali et non ex legitima causa alienacioni facte et cuicunque alie excepcioni juris cano- nici vel civilis pro nobis et successoribus nostris penitus renunciantes. Ita tamen, quod nos aut successores nostri teloneum predictum sic, ut premittitur, per nos venditum reemere valeamus sine qualibet contradiccione et difficultate solutis centum et octo marcis grossorum supradictis. Requirentes et rogantes honorabiles viros capitulum ecclesie Olomucensis, fraîres nostros carissimos, quatenus ad prefatum vendicionis et empcionis contractum in omnibus suis articulis et clausulis ad vitam predicti Arnoldi amoris et necessitatis nostri intuitu benigne consenciant. Nos quoque Arclebus senior canonicus ceterique canonici et capitulum ecclesie Olomucensis predicte considerantes, premissa omnia et singula esse vera, notoria et manifesta dictumque dominum nostrum episcopum propter recuparacionem alienatorum et distractorum non modica dampna et debita contraxisse, ideo ad prefatum vendicionis dicte decime septimane teolonei contractum sic, ut premittitur, ad dicti Arnoldi vitam factum, ratum et gratum habentes pro nobis et nostris successoribus ac capitulo Olomucensi tenore presencium consentimus, promittentes bona fide premissa omnia et singula pro dicto Arnoldo inviolabiliter observare. Harum quibus sigillum nostri capituli unacum sigillo dicti domini nostri episcopi de certa sciencia appensum est testimonio literarum. Datum Olomucz anno domini MOCCCC° die XXIII. mensis Februarii in crastino videlicet kathedre beati Petri apostoli, in capitulo generali, quod secundum approbatam consuetudinem ecclesie Olomu- censis consuetum est capitulum generale celebrari. (Aus dem Codex E. I. 40 p. 36 im Olm. Cap. Archive.)
Strana 23
23 15. Johann Bischof von Olmütz weist für den Priester des s. Magdalenenaltares in der Jakobskirche zu Brünn einen jährlichen Zins von zehn Mark auf mehreren bischöflichen Tafelgütern an, da er die hundert Mark, für welche ein Zins von zehn Marken gekauft werden sollte, für die Vertheidigung des Bisthums gegen dessen Feinde verwendet hatte. Dt. Olmütz, 23. Februar 1400. Nos Johannes dei et apostolice sedis gracia episcopus Olomucensis notumfacimus tenore presencium universis tam presentibus quam futuris. Quod cum honorabilis et honestus vir dominus Johannes plebanus ecclesie sancti Jacobi in Bruna nostre diocesis, felicis memorie, dum vivebat, sanus mente et corpore dudum ante mortem suam cultum divinum in dicta sancti Jacobi ecclesia augeri desiderans, centum marcas grossorum moravici numeri et pagamenti ob spem retribucionis divine, necnon sue ac progenitorum suorum remedio animarum dedit et reposuit, quibus altare sancte Marie Magdalene in dicta ecclesia dotavit, ut pro illis centum marcis decem marce census annui et perpetui redditus debentur emi pro domino Sigismundo, ipsius consanquineo, quem ad dictum altare, quantum in eo fuerat, presentavit et pro aliis ejus successoribus, prefati altaris altaristis, ut ibidem per dictum dominum Sigismundum et successores ipsius domino sub certa ordinacione perpetuo serviatur. Sed quia durante in terra Moravie guerrarum sevicia prefatus census non poterat bono modo usque huc in certis hereditatibus comparari, nos memorati domini Johannis plebani, bone memorie, pium votum volentes deducere ad effectum et cupientes, divinum cultum non minui sed augeri, supradictas centum marcas grossorum a prefato domino Sigismundo recepimus integraliter pecunia in parata et easdem guerrarum, tempore propter oppressiones et pressuras suas multiplices, quibus nostra Olomucensis opprimebatur ecclesia, militibus et clientibus, quos ad nos et nostra servicia pro defensa eiusdem nostre Olomucensis ecclesie vocaveramus, pro dampnis et eorum serviciis dedimus et in stipendium errogavimus integra- liter et ex toto. Pro quibus quidem centum marcis supradicto domino Sigismundo et eius successoribus prefati altaris altaristis decem marcas predicti pagamenti et numeri census annui de nostris censibus, ad nostram mensam spectantibus, quas annis singulis a multis retroactis temporibus, quorum in contrarium memoria non existit, predecessores nostri et nos similiter inconcusse recepimus, justo vendicionis titulo, salvo tamen nobis jure reempcionis, nostro et successorum nostrorum nomine vendidimus et venditas tenore presencium con- descendimus et resignamus per prefatum dominum Sigismundum et successores eius altaristas annis singulis sine diminucione, dilatacione et absque impedimento quolibet tollendas, levandas et percipiendas in ecclesiis parochialibus nostre diocesis, videlicet in Rubea Lhotha alteram dimidiam marcam, in Camenecz prope Polnam alteram dimidiam marcam et in Zohorz, eciam prope Polnam, alteram dimidiam marcam, in Luka quatuor marcas et in Cunossyn alteram dimidiam marcam, in terminis ab antiquo consuetis, incipiendo a presenti anno et sic deinceps annis singulis in futuro tamdiu, quousque predictus census per nos aut successores nostros cum dictis centum marcis reemptus non fuerit viceversa; isto notanter apposito et expresso,
23 15. Johann Bischof von Olmütz weist für den Priester des s. Magdalenenaltares in der Jakobskirche zu Brünn einen jährlichen Zins von zehn Mark auf mehreren bischöflichen Tafelgütern an, da er die hundert Mark, für welche ein Zins von zehn Marken gekauft werden sollte, für die Vertheidigung des Bisthums gegen dessen Feinde verwendet hatte. Dt. Olmütz, 23. Februar 1400. Nos Johannes dei et apostolice sedis gracia episcopus Olomucensis notumfacimus tenore presencium universis tam presentibus quam futuris. Quod cum honorabilis et honestus vir dominus Johannes plebanus ecclesie sancti Jacobi in Bruna nostre diocesis, felicis memorie, dum vivebat, sanus mente et corpore dudum ante mortem suam cultum divinum in dicta sancti Jacobi ecclesia augeri desiderans, centum marcas grossorum moravici numeri et pagamenti ob spem retribucionis divine, necnon sue ac progenitorum suorum remedio animarum dedit et reposuit, quibus altare sancte Marie Magdalene in dicta ecclesia dotavit, ut pro illis centum marcis decem marce census annui et perpetui redditus debentur emi pro domino Sigismundo, ipsius consanquineo, quem ad dictum altare, quantum in eo fuerat, presentavit et pro aliis ejus successoribus, prefati altaris altaristis, ut ibidem per dictum dominum Sigismundum et successores ipsius domino sub certa ordinacione perpetuo serviatur. Sed quia durante in terra Moravie guerrarum sevicia prefatus census non poterat bono modo usque huc in certis hereditatibus comparari, nos memorati domini Johannis plebani, bone memorie, pium votum volentes deducere ad effectum et cupientes, divinum cultum non minui sed augeri, supradictas centum marcas grossorum a prefato domino Sigismundo recepimus integraliter pecunia in parata et easdem guerrarum, tempore propter oppressiones et pressuras suas multiplices, quibus nostra Olomucensis opprimebatur ecclesia, militibus et clientibus, quos ad nos et nostra servicia pro defensa eiusdem nostre Olomucensis ecclesie vocaveramus, pro dampnis et eorum serviciis dedimus et in stipendium errogavimus integra- liter et ex toto. Pro quibus quidem centum marcis supradicto domino Sigismundo et eius successoribus prefati altaris altaristis decem marcas predicti pagamenti et numeri census annui de nostris censibus, ad nostram mensam spectantibus, quas annis singulis a multis retroactis temporibus, quorum in contrarium memoria non existit, predecessores nostri et nos similiter inconcusse recepimus, justo vendicionis titulo, salvo tamen nobis jure reempcionis, nostro et successorum nostrorum nomine vendidimus et venditas tenore presencium con- descendimus et resignamus per prefatum dominum Sigismundum et successores eius altaristas annis singulis sine diminucione, dilatacione et absque impedimento quolibet tollendas, levandas et percipiendas in ecclesiis parochialibus nostre diocesis, videlicet in Rubea Lhotha alteram dimidiam marcam, in Camenecz prope Polnam alteram dimidiam marcam et in Zohorz, eciam prope Polnam, alteram dimidiam marcam, in Luka quatuor marcas et in Cunossyn alteram dimidiam marcam, in terminis ab antiquo consuetis, incipiendo a presenti anno et sic deinceps annis singulis in futuro tamdiu, quousque predictus census per nos aut successores nostros cum dictis centum marcis reemptus non fuerit viceversa; isto notanter apposito et expresso,
Strana 24
24 si ex desolacione bonorum, guerrarum, ignis, grandinis, sterilitatis aut alio quovis impedi- mento in dictis censibus prefato domino Sigismundo vel eius successoribus aliquid deperiret, tunc illud nos de camera nostra supplere promittimus integraliter et tenemur. Igitur mandamus vobis prefatis ecclesiarum plebanis sub excommunicacionis pena et omnino volumus, quod predictum censum ammodo dicto domino Sigismundo et eius successoribus in terminis con- suetis sine dilacione cum effectu plenarie persolvatis. Volentes eciam sepefatum dominum Sigismundum et ipsius successores, prout nostre fidei requirit puritas, assecurare in prefatis censibus renunciamus in hiis scriptis per pactum solempniter appositum et expressum pro nobis et omnibus successoribus nostris ecclesie Olomucensis episcopis omnibus et singulis accionibus, peticionibus, excepcionibus doli mali vel in factum allegacionibus, condicionibus, defensionibus verborum vel factorum impugnacionibus et cuiuscunque juris canonici vel civilis beneficiis, quibus nobis contra premissa in toto vel in parte possemus quomodolibet suffra- gari. Et specialiter renunciantes juri dicenti generalem renunciacionem non valere. In quorum omnium testimonium et maioris roboris firmitatem sigillum nostrum de certa nostra sciencia presentibus est appensum. Et nos Artlebus senior ceterique canonici et capitulum Olomucensis ecclesie recognoscimus publice et expresse omnia et singula suprascripta facta esse in capitulo nostro generali de certa nostra scicenia et nostro consensu benivolo et assensu, in cuius rei testimonium de mandato nostro eciam sigillum capituli nostri presentibus est appensum. Datum Olomucz anno domini MCCCC" die XXIII. mensis Februari in crastino videlicet festi kathedre beati Petri apostoli in capitulo generali quo secundum approbatam consue- tudinem ecclesie Olomucensis consuetum est capitulum generale celebrari. (Aus dem Codex E. I. 40 p. 37 im Olm. Cap. Archive. Das Orig. ist im Brünner Stadtarchive.) 16. Der Olmützer Bischof Johann verkauft mit Zustimmung des Capitels das Mensalgut Chotun. Dt. 23. Februar 1400. Nos Johannes dei gracia episcopus Olomucensis notumfacimus tenore presencium universis. Quod nos considerantes bona et possessiones dicte nostre ecclesie ex eventu adverso multipliciter alienata pariter et distracta et ad recuparacionem ipsorum, quantum nobis est possibile, eciam preliorum exerciciis et gencium bellicorum assistencia non sine magnarum impensarum et sumptuum copiis efficaciter insudamus, ad supportanda onera impensarum pro acquisicione dictorum alienatorum, que per violentos et publicos hostes dicte ecclesie, nostre sponse, contra deum et justiciam occupantur et detinentur: ad evadenda igitur debita et inoportunas moniciones serviencium armorum declinandas pro ista vice prompciorem viam invenire non valuimus, quam quod honeste matrone Katherine, relicte quondam Mixiconis de Harrawicz et Procopio dicto Garwik, civi maioris civitatis pragensis, genero ipsius et ad ipsorum vitas duntaxat villam nostram et ad mensam nostram epi- scopalem pertinentem Chotun dictam in diocesi pragensi et in confinio Brode boemicalis
24 si ex desolacione bonorum, guerrarum, ignis, grandinis, sterilitatis aut alio quovis impedi- mento in dictis censibus prefato domino Sigismundo vel eius successoribus aliquid deperiret, tunc illud nos de camera nostra supplere promittimus integraliter et tenemur. Igitur mandamus vobis prefatis ecclesiarum plebanis sub excommunicacionis pena et omnino volumus, quod predictum censum ammodo dicto domino Sigismundo et eius successoribus in terminis con- suetis sine dilacione cum effectu plenarie persolvatis. Volentes eciam sepefatum dominum Sigismundum et ipsius successores, prout nostre fidei requirit puritas, assecurare in prefatis censibus renunciamus in hiis scriptis per pactum solempniter appositum et expressum pro nobis et omnibus successoribus nostris ecclesie Olomucensis episcopis omnibus et singulis accionibus, peticionibus, excepcionibus doli mali vel in factum allegacionibus, condicionibus, defensionibus verborum vel factorum impugnacionibus et cuiuscunque juris canonici vel civilis beneficiis, quibus nobis contra premissa in toto vel in parte possemus quomodolibet suffra- gari. Et specialiter renunciantes juri dicenti generalem renunciacionem non valere. In quorum omnium testimonium et maioris roboris firmitatem sigillum nostrum de certa nostra sciencia presentibus est appensum. Et nos Artlebus senior ceterique canonici et capitulum Olomucensis ecclesie recognoscimus publice et expresse omnia et singula suprascripta facta esse in capitulo nostro generali de certa nostra scicenia et nostro consensu benivolo et assensu, in cuius rei testimonium de mandato nostro eciam sigillum capituli nostri presentibus est appensum. Datum Olomucz anno domini MCCCC" die XXIII. mensis Februari in crastino videlicet festi kathedre beati Petri apostoli in capitulo generali quo secundum approbatam consue- tudinem ecclesie Olomucensis consuetum est capitulum generale celebrari. (Aus dem Codex E. I. 40 p. 37 im Olm. Cap. Archive. Das Orig. ist im Brünner Stadtarchive.) 16. Der Olmützer Bischof Johann verkauft mit Zustimmung des Capitels das Mensalgut Chotun. Dt. 23. Februar 1400. Nos Johannes dei gracia episcopus Olomucensis notumfacimus tenore presencium universis. Quod nos considerantes bona et possessiones dicte nostre ecclesie ex eventu adverso multipliciter alienata pariter et distracta et ad recuparacionem ipsorum, quantum nobis est possibile, eciam preliorum exerciciis et gencium bellicorum assistencia non sine magnarum impensarum et sumptuum copiis efficaciter insudamus, ad supportanda onera impensarum pro acquisicione dictorum alienatorum, que per violentos et publicos hostes dicte ecclesie, nostre sponse, contra deum et justiciam occupantur et detinentur: ad evadenda igitur debita et inoportunas moniciones serviencium armorum declinandas pro ista vice prompciorem viam invenire non valuimus, quam quod honeste matrone Katherine, relicte quondam Mixiconis de Harrawicz et Procopio dicto Garwik, civi maioris civitatis pragensis, genero ipsius et ad ipsorum vitas duntaxat villam nostram et ad mensam nostram epi- scopalem pertinentem Chotun dictam in diocesi pragensi et in confinio Brode boemicalis
Strana 25
S0 consistentem cum omnibus hominibus censualibus ibidem et agris ipsorum pratis, piscinis, libertatibus, censibus, honoribus, honoraciis, pensionibus annonarum, pullis et omnibus aliis et singulis utilitatibus et fructibus, quibuscunque specialibus possunt vocari vocabulis, excepta berna regali, cum pleno et utili dominio, prout hactenus ipsam tenuimus, vendidimus et tenore presencium vendimus pro centum et quinquaginta sexagenis grossorum pragensium denariorum, nobis per eos in parata numerata pecunia realiter persolutis. Quas quidem pecunias pro oneribus guerrarum et gentibus armorum, quas pro recuparacione dictorum bonorum pro hac vice fovemus, duximus convertendas, omne jus possessionis et dominii dicte ville cum omnibus et singulis eius fructibus, censibus in prefatos Katherinam et Pro- copium, ad vitas eorum dumtaxat, penitus transferentes. Ita videlicet, quod ante omnia prefata domina Katherina debet prenominatam villam cum omnibus suis utilitatibus et censibus pro se et sola, quamdiu vixerit, tenere et pacifice possidere; ipsa autem de hac vita sublata tunc primo et non alias Procopius, gener ipsius, si eam supervixerit, se de possessione ipsius ville cum suis universis et singulis censibus et utilitatibus, ut premittitur, intromittet et quamdiu vixerit, pacifice possidebit. Promittimus igitur pro nobis et nostris successoribus prefatum vendicionis contractum modo, quo supra expressatur, supradictis Katherine et Pro- copio ad vitas ipsorum ratum tenere et inviolabiliter observare, omni excepcioni juris vel facti, non numerate pecunie, doli mali et non ex legitima causa alienacionis facte et cui- cunque excepcioni alie juris canonici vel civilis pro nobis et nostris successoribus penitus renunciantes. Ita tamen, quod nos aut successores nostri teoloneum (?) predictum sic, ut pre- mittitur per nos venditum, valeamus reemere sine qualibet contradiccione et difficultate, solutis centum et quinquaginta sexagenis grossorum supradictorum, requirentes et rogantes honorabiles viros capitulum ecclesie Olomucensis, fratres nostros carissimos, quatenus ad prefatum vendicionis et empcionis contractum in omnibus suis articulis et clausulis ad vitas predictorum Katherine et Procopii, amoris et necessitatis nostri intuitu benigne consenciant. Nos quoque Artlebus senior canonicus ceterique canonici et capitulum ecclesie Olomucensis predicte considerantes premissa omnia et singula esse vera, notoria et manifesta dictumque dominum nostrum episcopum propter recuparacionem alienatorum et distractorum non modica dampna et debita contraxisse ; ideo ad prefatum vendicionis dicte ville Chotun contractum sic, ut premittitur, ad dictorum Katherine et Procopii vitas factum ratum et gratum habentes pro nobis et nostris successoribus ac capitulum Olomucense (sic) tenore presencium con- sentimus, promittentes bona fide premissa omnia et singula pro predictis personis inviolabi- liter observare. Harum quibus sigillum nostri capituli unacum sigillo dicti domini nostri episcopi de certa sciencia appensum est testimonio literarum. Datum Olomucz anno domini MOCCCC° die XXIII. mensis Februarii in crastino videlicet festi kathedre sancti Petri apostoli in capitulo generali, quod secundum approbatam consuetudinem ecclesie Olomucensis consuetum est capitulum generale celebrari. (Aus dem Codex E. I. 40 pag. 36 im Olm. Cap. Archive.)
S0 consistentem cum omnibus hominibus censualibus ibidem et agris ipsorum pratis, piscinis, libertatibus, censibus, honoribus, honoraciis, pensionibus annonarum, pullis et omnibus aliis et singulis utilitatibus et fructibus, quibuscunque specialibus possunt vocari vocabulis, excepta berna regali, cum pleno et utili dominio, prout hactenus ipsam tenuimus, vendidimus et tenore presencium vendimus pro centum et quinquaginta sexagenis grossorum pragensium denariorum, nobis per eos in parata numerata pecunia realiter persolutis. Quas quidem pecunias pro oneribus guerrarum et gentibus armorum, quas pro recuparacione dictorum bonorum pro hac vice fovemus, duximus convertendas, omne jus possessionis et dominii dicte ville cum omnibus et singulis eius fructibus, censibus in prefatos Katherinam et Pro- copium, ad vitas eorum dumtaxat, penitus transferentes. Ita videlicet, quod ante omnia prefata domina Katherina debet prenominatam villam cum omnibus suis utilitatibus et censibus pro se et sola, quamdiu vixerit, tenere et pacifice possidere; ipsa autem de hac vita sublata tunc primo et non alias Procopius, gener ipsius, si eam supervixerit, se de possessione ipsius ville cum suis universis et singulis censibus et utilitatibus, ut premittitur, intromittet et quamdiu vixerit, pacifice possidebit. Promittimus igitur pro nobis et nostris successoribus prefatum vendicionis contractum modo, quo supra expressatur, supradictis Katherine et Pro- copio ad vitas ipsorum ratum tenere et inviolabiliter observare, omni excepcioni juris vel facti, non numerate pecunie, doli mali et non ex legitima causa alienacionis facte et cui- cunque excepcioni alie juris canonici vel civilis pro nobis et nostris successoribus penitus renunciantes. Ita tamen, quod nos aut successores nostri teoloneum (?) predictum sic, ut pre- mittitur per nos venditum, valeamus reemere sine qualibet contradiccione et difficultate, solutis centum et quinquaginta sexagenis grossorum supradictorum, requirentes et rogantes honorabiles viros capitulum ecclesie Olomucensis, fratres nostros carissimos, quatenus ad prefatum vendicionis et empcionis contractum in omnibus suis articulis et clausulis ad vitas predictorum Katherine et Procopii, amoris et necessitatis nostri intuitu benigne consenciant. Nos quoque Artlebus senior canonicus ceterique canonici et capitulum ecclesie Olomucensis predicte considerantes premissa omnia et singula esse vera, notoria et manifesta dictumque dominum nostrum episcopum propter recuparacionem alienatorum et distractorum non modica dampna et debita contraxisse ; ideo ad prefatum vendicionis dicte ville Chotun contractum sic, ut premittitur, ad dictorum Katherine et Procopii vitas factum ratum et gratum habentes pro nobis et nostris successoribus ac capitulum Olomucense (sic) tenore presencium con- sentimus, promittentes bona fide premissa omnia et singula pro predictis personis inviolabi- liter observare. Harum quibus sigillum nostri capituli unacum sigillo dicti domini nostri episcopi de certa sciencia appensum est testimonio literarum. Datum Olomucz anno domini MOCCCC° die XXIII. mensis Februarii in crastino videlicet festi kathedre sancti Petri apostoli in capitulo generali, quod secundum approbatam consuetudinem ecclesie Olomucensis consuetum est capitulum generale celebrari. (Aus dem Codex E. I. 40 pag. 36 im Olm. Cap. Archive.)
Strana 26
26 17. Der Notar des Olmützer Capitels, Conrad von Teschen, erklärt, dass der Priester Sigmund von Brünn einen zur mensa des Olmützer Bischofes Johann gehörigen Zins jährlicher 10 Mark um 100 Mark gekauft und sich verpflichtet habe, denselben gegen Zahlung von 100 Mark jederzeit zurück zu verkaufen. Dt. 24. Februar 1400. Anno domini MCCCC° die XXIV. mensis Februarii indiccione octava, pontificatus domini nostri Bonifacii pape noni anno ipsius XI° in stuba Jacobi de Melnico, procuratoris Olomucensis consistorii, in mei notarii publici auctoritate imperiali Conradi de Tesschin, clerici Wratislaviensis diocesis, necnon notarii capituli ecclesie Olomucensis testiumque pre- sencia subscriptorum dominus Sigismundus presbiter de Bruna, qui de consensu et volun- tate capituli predicti quemdam censum X marcarum ad mensam domini Johannis episcopi Olomucensis spectantem pro centum marcis grossorum moravici numeri et pagamenti emit per modum reemcionis. Sponte et voluntarie, non coactus nec compulsus, sincera sua fide promisit, quod quandocunque dictus dominus Johannes episcopus aut successores ipsius dictum censum vellet reemere, quod sine omnium contradiccione et difficultate, datis et solutis sibi centum marcis grossorum supradictis condescendere velit et debebit de censu memorato. Presentibus circumspectis viris Jacobo de Melnico procuratore consistorii Olomucensis, Jacobo de Wissaw clerico et Johanne dicto Glock de Molirdorf publico notario, clericis Olomucensis et Salzburgensis diocesis testibus fidedignis. (Aus dem Codex E. I. 40 pag. 37 im Olm. Cap. Archive.) 18. Markgraf Jodok erklärt sich bereit, dem K. Wenzel zu seinem Rheinzuge die verlangten Bewaffneten mitzugeben und bietet sich an, ihn auf diesem Zuge zu begleiten. Dt. c. Februar 1400. Inclitissimo principi et domino domino Wenceslao preoptata salute cum sedulitate obediencie semper prona. Is nempe actibus fluctuat inconsultis, qui huius detestatur precamina, cuius jussionibus subiugari assiduis catenatur. Princeps inclitissime. Quamvis multifariis vicinorum turbemur incursibus perniciosisque in nostra provincia impetamur periculis, tamen fortunatis suffragiis vestrum ad mandatum armigeros vestris literis exaratos vestre mancipabimus manui opportuno tempore transmittentes. Et si vestra inclitissima jusserit serenitas, persona in nostri corporis propria vobiscum transibimus et pergemus, vestrum breve longumque edictum exequi propensius cupientes. Datum etc. (Ex cancellaria W.) (Pelzel, K. Wenzel, II. p. 58, Urkundenbuch.)
26 17. Der Notar des Olmützer Capitels, Conrad von Teschen, erklärt, dass der Priester Sigmund von Brünn einen zur mensa des Olmützer Bischofes Johann gehörigen Zins jährlicher 10 Mark um 100 Mark gekauft und sich verpflichtet habe, denselben gegen Zahlung von 100 Mark jederzeit zurück zu verkaufen. Dt. 24. Februar 1400. Anno domini MCCCC° die XXIV. mensis Februarii indiccione octava, pontificatus domini nostri Bonifacii pape noni anno ipsius XI° in stuba Jacobi de Melnico, procuratoris Olomucensis consistorii, in mei notarii publici auctoritate imperiali Conradi de Tesschin, clerici Wratislaviensis diocesis, necnon notarii capituli ecclesie Olomucensis testiumque pre- sencia subscriptorum dominus Sigismundus presbiter de Bruna, qui de consensu et volun- tate capituli predicti quemdam censum X marcarum ad mensam domini Johannis episcopi Olomucensis spectantem pro centum marcis grossorum moravici numeri et pagamenti emit per modum reemcionis. Sponte et voluntarie, non coactus nec compulsus, sincera sua fide promisit, quod quandocunque dictus dominus Johannes episcopus aut successores ipsius dictum censum vellet reemere, quod sine omnium contradiccione et difficultate, datis et solutis sibi centum marcis grossorum supradictis condescendere velit et debebit de censu memorato. Presentibus circumspectis viris Jacobo de Melnico procuratore consistorii Olomucensis, Jacobo de Wissaw clerico et Johanne dicto Glock de Molirdorf publico notario, clericis Olomucensis et Salzburgensis diocesis testibus fidedignis. (Aus dem Codex E. I. 40 pag. 37 im Olm. Cap. Archive.) 18. Markgraf Jodok erklärt sich bereit, dem K. Wenzel zu seinem Rheinzuge die verlangten Bewaffneten mitzugeben und bietet sich an, ihn auf diesem Zuge zu begleiten. Dt. c. Februar 1400. Inclitissimo principi et domino domino Wenceslao preoptata salute cum sedulitate obediencie semper prona. Is nempe actibus fluctuat inconsultis, qui huius detestatur precamina, cuius jussionibus subiugari assiduis catenatur. Princeps inclitissime. Quamvis multifariis vicinorum turbemur incursibus perniciosisque in nostra provincia impetamur periculis, tamen fortunatis suffragiis vestrum ad mandatum armigeros vestris literis exaratos vestre mancipabimus manui opportuno tempore transmittentes. Et si vestra inclitissima jusserit serenitas, persona in nostri corporis propria vobiscum transibimus et pergemus, vestrum breve longumque edictum exequi propensius cupientes. Datum etc. (Ex cancellaria W.) (Pelzel, K. Wenzel, II. p. 58, Urkundenbuch.)
Strana 27
27 19. Beschreibung der Krönungsfeier der böhm. Königin Sofia, an welcher unter anderen auch König Sigmund und Markgraf Jodok theilnahmen. Dt. Prag, 15. März 1400. nno domini millesimo quadringentesimo feria secunda post Reminiscere, illustrissima princeps et domina domina Zophia ducis Bavarorum Joannis filia, invictissimi principis et domini domini Wenceslai Romanorum et Bohemie regis conthoralis legitima, coronata fuit in castro pragensi ante altare sancti Viti, que coronacio sic processit, quod ex mandato predicti regis Wenceslai consules et jurati cives maioris civitatis pragensis cum protho- notario et notariis ipsorum indumentis brunatici coloris vestiti fuerint de bruxellis, qui con- sules sic uno colore vestiti cum communitate et senioribus dicte civitatis et candelis czecharum et artificum universis ascenderunt ecclesiam pragensem circum chorum sancti Viti. Demum consules, quilibet habens baculum deargentatum in manu et cirothecas novas. vocati per Borziwogium militem, dicte regine magistrum curie, in palacium regium castri pragensis. Ibi interfuerunt Sigismundus rex Ungarie et Jodocus marchio Moravie, burg- gravius Nurembergensis et ceteri principes et barones regni Bohemie. Dominus Wenceslaus patriarcha Anthiocenus et prepositus Wissgradensis, dominus Wolframus archiepiscopus pragensis et apostolice sedis legatus, dominus Joannes episcopus Leuthomisslensis, ceteri episcopi et abbates infulati regni Bohemie; ibi mandatum fuit civibus et communitati majoris civitatis pragensis, ut facta processione primi provederent ante omnes abbates et principes regni Bohemie cum baculis ipsorum, qui ante omnes transierunt in processione. Demum abbates cum ipsorum baculis et infulis, demum episcopi, postremo vero Zophia discrinato capite in crinali decenti de margaritis, induta vestibus pontificalibus et sandaliis et cappa deaurata sub celo sive tectura deaurata, quod celum proportarunt barones Bohemie quidam Ulricus Hass et alii secum, coronam vero, qua debuit coronari, portavit dominus Henricus de Rosemberk, sceptrum dominus Berka de Hoenstein, pomum cum cruce portavit dominus Joannes de Michelsperg, qua processione facta cum fistulatoribus et thubicenis et candelis ardentibus in chorum sancti Viti conducta fuit, ibi ab una parte fuit abbatissa sancti Georgii, ab alia relicta quondam ducis Joannis Gorlicensis et de Lausicz etc. cum rege Ungarie et marchione Moravie, patriarcha, episcopo Leuthomisslensi et aliis episcopis et abbatibus ibi circumstantibus et principibus. Incepta fuit missa cantata. Ibi magister Joannes Zophista in idiomate bohemicali fecit ante exhortacionem, exponens insignia regalia, coronam, lapides preciosos, sceptrum et pomum, ibi introitum: Dum sanclificatus fuero etc. per dominum Wolframum archiepiscopum, domino Joanne Kbel decretorum doctore officiali pragensi et domino Wenceslao decano ecclesie scti. Appolinarii ministrantibus, ibi dominus officialis epistolam cantavit et dominus evangelium, ceterum ante leccionem evangelii dominus archi- episcopus accepit crisma sanctum et crismavit sibi pectus, facta cruce et in dorso, quia tunica erat ipsius sic sartita, ut ante in pectore et retro in dorso erat aperta. Demum corona super caput imposita, que fuit recepta de altari et de capite sancti Viti, ibi tubicine et fistulatores insonuerunt, tunc evangelio lecto fuit ducta super thronum factum super altare 4*
27 19. Beschreibung der Krönungsfeier der böhm. Königin Sofia, an welcher unter anderen auch König Sigmund und Markgraf Jodok theilnahmen. Dt. Prag, 15. März 1400. nno domini millesimo quadringentesimo feria secunda post Reminiscere, illustrissima princeps et domina domina Zophia ducis Bavarorum Joannis filia, invictissimi principis et domini domini Wenceslai Romanorum et Bohemie regis conthoralis legitima, coronata fuit in castro pragensi ante altare sancti Viti, que coronacio sic processit, quod ex mandato predicti regis Wenceslai consules et jurati cives maioris civitatis pragensis cum protho- notario et notariis ipsorum indumentis brunatici coloris vestiti fuerint de bruxellis, qui con- sules sic uno colore vestiti cum communitate et senioribus dicte civitatis et candelis czecharum et artificum universis ascenderunt ecclesiam pragensem circum chorum sancti Viti. Demum consules, quilibet habens baculum deargentatum in manu et cirothecas novas. vocati per Borziwogium militem, dicte regine magistrum curie, in palacium regium castri pragensis. Ibi interfuerunt Sigismundus rex Ungarie et Jodocus marchio Moravie, burg- gravius Nurembergensis et ceteri principes et barones regni Bohemie. Dominus Wenceslaus patriarcha Anthiocenus et prepositus Wissgradensis, dominus Wolframus archiepiscopus pragensis et apostolice sedis legatus, dominus Joannes episcopus Leuthomisslensis, ceteri episcopi et abbates infulati regni Bohemie; ibi mandatum fuit civibus et communitati majoris civitatis pragensis, ut facta processione primi provederent ante omnes abbates et principes regni Bohemie cum baculis ipsorum, qui ante omnes transierunt in processione. Demum abbates cum ipsorum baculis et infulis, demum episcopi, postremo vero Zophia discrinato capite in crinali decenti de margaritis, induta vestibus pontificalibus et sandaliis et cappa deaurata sub celo sive tectura deaurata, quod celum proportarunt barones Bohemie quidam Ulricus Hass et alii secum, coronam vero, qua debuit coronari, portavit dominus Henricus de Rosemberk, sceptrum dominus Berka de Hoenstein, pomum cum cruce portavit dominus Joannes de Michelsperg, qua processione facta cum fistulatoribus et thubicenis et candelis ardentibus in chorum sancti Viti conducta fuit, ibi ab una parte fuit abbatissa sancti Georgii, ab alia relicta quondam ducis Joannis Gorlicensis et de Lausicz etc. cum rege Ungarie et marchione Moravie, patriarcha, episcopo Leuthomisslensi et aliis episcopis et abbatibus ibi circumstantibus et principibus. Incepta fuit missa cantata. Ibi magister Joannes Zophista in idiomate bohemicali fecit ante exhortacionem, exponens insignia regalia, coronam, lapides preciosos, sceptrum et pomum, ibi introitum: Dum sanclificatus fuero etc. per dominum Wolframum archiepiscopum, domino Joanne Kbel decretorum doctore officiali pragensi et domino Wenceslao decano ecclesie scti. Appolinarii ministrantibus, ibi dominus officialis epistolam cantavit et dominus evangelium, ceterum ante leccionem evangelii dominus archi- episcopus accepit crisma sanctum et crismavit sibi pectus, facta cruce et in dorso, quia tunica erat ipsius sic sartita, ut ante in pectore et retro in dorso erat aperta. Demum corona super caput imposita, que fuit recepta de altari et de capite sancti Viti, ibi tubicine et fistulatores insonuerunt, tunc evangelio lecto fuit ducta super thronum factum super altare 4*
Strana 28
28 sancti Viti cum pannis preciosis deauratis. Demum incepto offertorio descendit de throno et obtulit in quodam cantro argenteo vinum et panem et alii, scilicet rex Ungarie, marchio Moravie et alii barones Bohemie obtulerunt ad altare quilibet iuxta libitum voluntatis. Demum loco panis episcopus Leuthomisslensis et patriarcha accepto capite sti. Viti super thronum portarunt ad osculum faciendum, demum communione facta per archiepiscopum regina de throno flectens ad altare sancti Viti accepit corpus et sanguinem domini nostri Jesu Christi, sic tamen, quod per totum officium illius misse dominus Henricus de Rosemberk et dominus Brzenko de Skal tenuerant coronam super caput ipsius non permittentes caput pertingere, quia corona aurea ornata lapidibus et margaritis gravis fuit, sed sic capillis discrinatis stetit et sedit audiendo officium misse predicte. His peractis fistulatores et thubicine insonuerunt et iterum consules majoris civitatis pragensis et communitas conduxerunt eam sic coronatam cum principibus, abbatibus, episcopis, rege Ungarie, marchione Moravie, burggravio de Nuremberga et aliis in palacium regium, ibi sub throno preparato resedit cum solempnitate et pransa fuit; ibi cives consules majoris civitatis pragensis, consules nove civitatis et minoris civitatis pragensis et alii cum omnibus servitoribus suis commederunt solempniter, ibi vina, pisces et alia sufficienter in abundacia magna fuerunt data et oblata. (Ex libro privileg. Antiquæe Pragæ.) (Pelzel, K. Wenzel, II. p. 59 des Urkundenbuches.) 20. K. Wenzel beruft den Burggrafen Heinrich von Rosenberg nach Prag. Dt. Prag 30. März 1400. Wenceslaus dei gracia Romanorum rex semper Augustus et Boemie rex. Fidelis dilecte! Poscentibus arduis nostris et imperii sacri negociis nobis necessitate inevitabili imminentibus, disponimus more periculo proculmoto partes Alamanniæ visitare. Ad hoc itaque, ut negocia regni et corone Boemie inter nos et barones regni nostri per serenissimum principem d. Sigismundum regem Ungarie etc. fratrem nostrum carissimum, ac illustrem Jodocum marchionem Moravie, patruum nostrum, noviter concepta, celerem perdu- cantur ad finem, et que festinanter finiri non possunt, per capitaneos regno nostro relin- quendos post nos, de tuo et aliorum baronum consilio debito effectui mancipentur: fideli- tatem tuam studiosius requirimus et hortamur volentes, quatenus feria sexta proxima ante diem palmarum apud nos Prage esse velis, prout de te confidimus, finaliter constitutus. In eo nobis plurimum placiturus. Dat. Prage die XXX. Marcii, regnorum nostrorum anno Boemie XXXVII., Romanorum vero XXIV. Per d. W. patriarcham Antioch. cancellarium Franciscus canonicus Pragensis. Nobili Henrico de Rosenberg, burgravio Pragensi, fideli nostro dilecto. (Orig, im Wittingauer Archive.)
28 sancti Viti cum pannis preciosis deauratis. Demum incepto offertorio descendit de throno et obtulit in quodam cantro argenteo vinum et panem et alii, scilicet rex Ungarie, marchio Moravie et alii barones Bohemie obtulerunt ad altare quilibet iuxta libitum voluntatis. Demum loco panis episcopus Leuthomisslensis et patriarcha accepto capite sti. Viti super thronum portarunt ad osculum faciendum, demum communione facta per archiepiscopum regina de throno flectens ad altare sancti Viti accepit corpus et sanguinem domini nostri Jesu Christi, sic tamen, quod per totum officium illius misse dominus Henricus de Rosemberk et dominus Brzenko de Skal tenuerant coronam super caput ipsius non permittentes caput pertingere, quia corona aurea ornata lapidibus et margaritis gravis fuit, sed sic capillis discrinatis stetit et sedit audiendo officium misse predicte. His peractis fistulatores et thubicine insonuerunt et iterum consules majoris civitatis pragensis et communitas conduxerunt eam sic coronatam cum principibus, abbatibus, episcopis, rege Ungarie, marchione Moravie, burggravio de Nuremberga et aliis in palacium regium, ibi sub throno preparato resedit cum solempnitate et pransa fuit; ibi cives consules majoris civitatis pragensis, consules nove civitatis et minoris civitatis pragensis et alii cum omnibus servitoribus suis commederunt solempniter, ibi vina, pisces et alia sufficienter in abundacia magna fuerunt data et oblata. (Ex libro privileg. Antiquæe Pragæ.) (Pelzel, K. Wenzel, II. p. 59 des Urkundenbuches.) 20. K. Wenzel beruft den Burggrafen Heinrich von Rosenberg nach Prag. Dt. Prag 30. März 1400. Wenceslaus dei gracia Romanorum rex semper Augustus et Boemie rex. Fidelis dilecte! Poscentibus arduis nostris et imperii sacri negociis nobis necessitate inevitabili imminentibus, disponimus more periculo proculmoto partes Alamanniæ visitare. Ad hoc itaque, ut negocia regni et corone Boemie inter nos et barones regni nostri per serenissimum principem d. Sigismundum regem Ungarie etc. fratrem nostrum carissimum, ac illustrem Jodocum marchionem Moravie, patruum nostrum, noviter concepta, celerem perdu- cantur ad finem, et que festinanter finiri non possunt, per capitaneos regno nostro relin- quendos post nos, de tuo et aliorum baronum consilio debito effectui mancipentur: fideli- tatem tuam studiosius requirimus et hortamur volentes, quatenus feria sexta proxima ante diem palmarum apud nos Prage esse velis, prout de te confidimus, finaliter constitutus. In eo nobis plurimum placiturus. Dat. Prage die XXX. Marcii, regnorum nostrorum anno Boemie XXXVII., Romanorum vero XXIV. Per d. W. patriarcham Antioch. cancellarium Franciscus canonicus Pragensis. Nobili Henrico de Rosenberg, burgravio Pragensi, fideli nostro dilecto. (Orig, im Wittingauer Archive.)
Strana 29
29 21. Der Olmützer bischöfl. Official Vitus de Lomnic transsumirt die Bulle des Papst Bonifaz IX. vom Jahre 1397, mit der die Karthause von Leitomyšl nach Dollein ubertragen wird. Dt. Olmütz, 3. April 1400. Nos Vitus de Lompnicz episcopalis Olomucensis officialis notumfacimus tenore pre- sencium universis, quod constitutus coram nobis in figura judicii venerabilis ac religiosus vir dominus Stephanus prior monasterii vallis Jozaphat ordinis Carthusiensis Olomucensis diocesis, tenens suis in manibus quasdam literas apostolicas sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii, divina providencia pape noni, sua vera bulla plumbea in cordula seu zona sericea viridi et glauci coloris pendente, more romane curie bullatas, non rasas, non cancellatas nec in aliqua sui parte suspectas, sed omni vicio et suspicione carentes, petens nos debita cum instancia, quatenus huiusmodi literas apostolicas cum interposicione decreti transumi, exemplari, transscribi et publicari mandare dignaremur, quarum literarum apostolicarum tenor per omnia sequitur in hec verba: „Bonifacius episcopus, servus ser- vorum dei etc. . . . . Datum Rome apud sanctum Petrum VI. nonas Octobris, pontificatus nostri anno octavo.“ (Cod. dipl. Mor. tom. XII. pag. 383.) In quorum omnium et singulorum testimonium premissorum presentes nostras literas seu presens publicum instrumentum, presens transsumptum in se continentes seu continens, per Conradum de Tessin, publicum notarium ac scribam nostrum infrascriptum publicari et sigilli officiatus nostri appensione iussimus communiri presentibus decernentes, ut eidem transsumpto in judicio et extra tamquam litere originali plena et expressa fides adhibeatur. Datum et actum Olomucz in domo habitacionis nostre sub anno domini millesino quadringentesimo, indiccione octava, die tercia mensis Aprilis, hora tercia, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Boni- facii divina providencia pape noni anno ipsius undecimo, presentibus honorabilibus et discretis viris, dominis Jacobo Budwicz, perpetuo vicario ecclesie Olomucensis, Nicolao dicto Hort, plebano in Slatyna, Stephano plebano in Rathais et Jacobo de Wissaw, clerico Olomucensis diocesis testibus ad premissa vocatis specialiter et rogatis. Et ego Conradus olim Johannis de Tesschin clericus Wratislaviensis diocesis, publicus auctoritate imperiali notarius etc. (Orig. Perg. mit anh. Sig. im m. Landesarchiv Art. Olmützer Karthäuser lit. C. n. 4.) 22. Nicolaus Puchnik, Canonicus von Prag und Olmütz, erzb. Vicär und Pfarrer von Jamnitz bekennt, dass er die Einkünfte seiner Pfarrkirche dem Priester Thomaško in Jamnitz gegen eine Jahreszahlung von 100 Schock Gr. abgetreten habe. Dt. (Prag), 6. April 1400. Constitutus personaliter coram nobis Johanne Kbel, officiali Pragensi et actis nostris obligatoriis venerabilis vir magister Nicolaus Puchnik, licenciatus in decretis, Pragensis et Olomucensis ecclesiarum canonicus, reverendissimi in Christo patris et domini, domini Wolfframi,
29 21. Der Olmützer bischöfl. Official Vitus de Lomnic transsumirt die Bulle des Papst Bonifaz IX. vom Jahre 1397, mit der die Karthause von Leitomyšl nach Dollein ubertragen wird. Dt. Olmütz, 3. April 1400. Nos Vitus de Lompnicz episcopalis Olomucensis officialis notumfacimus tenore pre- sencium universis, quod constitutus coram nobis in figura judicii venerabilis ac religiosus vir dominus Stephanus prior monasterii vallis Jozaphat ordinis Carthusiensis Olomucensis diocesis, tenens suis in manibus quasdam literas apostolicas sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii, divina providencia pape noni, sua vera bulla plumbea in cordula seu zona sericea viridi et glauci coloris pendente, more romane curie bullatas, non rasas, non cancellatas nec in aliqua sui parte suspectas, sed omni vicio et suspicione carentes, petens nos debita cum instancia, quatenus huiusmodi literas apostolicas cum interposicione decreti transumi, exemplari, transscribi et publicari mandare dignaremur, quarum literarum apostolicarum tenor per omnia sequitur in hec verba: „Bonifacius episcopus, servus ser- vorum dei etc. . . . . Datum Rome apud sanctum Petrum VI. nonas Octobris, pontificatus nostri anno octavo.“ (Cod. dipl. Mor. tom. XII. pag. 383.) In quorum omnium et singulorum testimonium premissorum presentes nostras literas seu presens publicum instrumentum, presens transsumptum in se continentes seu continens, per Conradum de Tessin, publicum notarium ac scribam nostrum infrascriptum publicari et sigilli officiatus nostri appensione iussimus communiri presentibus decernentes, ut eidem transsumpto in judicio et extra tamquam litere originali plena et expressa fides adhibeatur. Datum et actum Olomucz in domo habitacionis nostre sub anno domini millesino quadringentesimo, indiccione octava, die tercia mensis Aprilis, hora tercia, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Boni- facii divina providencia pape noni anno ipsius undecimo, presentibus honorabilibus et discretis viris, dominis Jacobo Budwicz, perpetuo vicario ecclesie Olomucensis, Nicolao dicto Hort, plebano in Slatyna, Stephano plebano in Rathais et Jacobo de Wissaw, clerico Olomucensis diocesis testibus ad premissa vocatis specialiter et rogatis. Et ego Conradus olim Johannis de Tesschin clericus Wratislaviensis diocesis, publicus auctoritate imperiali notarius etc. (Orig. Perg. mit anh. Sig. im m. Landesarchiv Art. Olmützer Karthäuser lit. C. n. 4.) 22. Nicolaus Puchnik, Canonicus von Prag und Olmütz, erzb. Vicär und Pfarrer von Jamnitz bekennt, dass er die Einkünfte seiner Pfarrkirche dem Priester Thomaško in Jamnitz gegen eine Jahreszahlung von 100 Schock Gr. abgetreten habe. Dt. (Prag), 6. April 1400. Constitutus personaliter coram nobis Johanne Kbel, officiali Pragensi et actis nostris obligatoriis venerabilis vir magister Nicolaus Puchnik, licenciatus in decretis, Pragensis et Olomucensis ecclesiarum canonicus, reverendissimi in Christo patris et domini, domini Wolfframi,
Strana 30
30 sancte Prag. ecclesie [archiepiscopi], vicarius in spiritualibus ac rector parrochialis ecclesie in Jempnicz Olomucensis diocesis, non compulsus, nec coactus, sed sponte et libere confessus est et recognovit, qualiter ipse omnes et singulos fructus, utilitates et proventus ecclesie sue predicte unacum censibus convenit, exposuit et locavit et exnunc convenit, locat et exponit a festo sancti Georgii nunc proxime venturo ad unum annum domino Thomaskoni, presbitero de Jempnicz tunc presenti, pro centum sexagenis gross. prag. den. per eundem persolvendis in terminis infrascriptis, qui quidem dominus Thomasco huiusmodi pecunias racione huius- modi convencionis promisit persolvere in terminis infrascriplis, videlicet die crastina quin- decim sexagenas grossorum, item in festo sancti Wenceslai triginta sexag. gr., item in festo Nativitatis Christi viginti quinque sexag. gr., item in festo sancti Georgii in revolu- cione unius anni triginta sexag. gr. festis proxime venturis et se inmediate secuturis sub pena excommunicacionis, taliter videlicet quod intervallum inter quemlibet terminorum pre- dictorum transeat pro monicione canonica et terminis predictis advenientibus aut altero ipsorum monicione ulteriori obmissa idem dominus Thomasko conventor mox possit denunc- ciari excommunicatus, si et in quantum in aliquo termino terminorum predictorum non persolverit pecunias prenotatas. Ibidem eciam prefatus dominus Thomasco conventor promisit sub eadem pena excommunicacionis statuere duos fideiussores bonos et fide dignos pro pecuniis supradictis coram domino Thoma, procuratore legittimo eiusdem magistri Puchnikonis, quam- primum se intromiserit de convencione predicta; qui quidem fideiussores ambo in solidum manu coniuncta et indivisa se principales debitores constituere tenebuntur et debebunt, ac promittent huiusmodi pecunias in terminis prenotatis unacum dicto conventore persolvere sub pena excommunicacionis antedicta et prout idem conventor promisit. Item expressum est, quod prefatus conventor tenebitur et debebit omnes et singulas contribuciones, caritativa subsidia et alia, si que evenerint, jura persolvere per se exclusa decima papali, si interim venerit, eandem persolvere debebit prefatus dominus magister Puchniko per se. Item adiectum est, quod edificia in domo dotis, que minantur ruina et que iam sunt destructa vel ruerunt, aut infra dictum tempus unius anni ruent, prefatus conventor debebit reformare sumptibus ipsius domini Nicolai Puchnik et eosdem sumptus diligenter notare, hoc excepto, quod si que edificia debent co[o]periri straminibus seu glossis, eadem stramina seu glossos pro huius- modi cooperimentis ministrare debet ipse conventor. Item expressum est, quod memoratus dominus Tomasko conventor sicut se intromisit de ecclesia predicta, fructibus et utilitatibus ipsius, per eundem modum debebit et tenebitur relinquere tempore resignacionis. Actum anno domini MOCCCC° die VI. mensis Aprilis, presentibus discretis et providis viris magistro Johanne de Kbel, plebano ecclesie in Pomuk, Johanne, canonico ecclesie sancti Georgii in castro Pragensi, et Ulrico dicto Hroblo [?] de Tluczna armigero. Die XIIII. Junii dominus Nicolaus Puchnik predictus confessus est, se recepisse XV. sexag. gross. pro termino sancti Georgii proxime preterito a conventore suo predicto, pre- sentibus Mathia de Telecz, Wenceslao, familiari ipsius domini Nicolai Puchnik. (Aus dem Lib. Obligat II. 12 pag. 271, im Prager Metrop. Cap. Archive. Mitgetheilt von Dr. Emler.)
30 sancte Prag. ecclesie [archiepiscopi], vicarius in spiritualibus ac rector parrochialis ecclesie in Jempnicz Olomucensis diocesis, non compulsus, nec coactus, sed sponte et libere confessus est et recognovit, qualiter ipse omnes et singulos fructus, utilitates et proventus ecclesie sue predicte unacum censibus convenit, exposuit et locavit et exnunc convenit, locat et exponit a festo sancti Georgii nunc proxime venturo ad unum annum domino Thomaskoni, presbitero de Jempnicz tunc presenti, pro centum sexagenis gross. prag. den. per eundem persolvendis in terminis infrascriptis, qui quidem dominus Thomasco huiusmodi pecunias racione huius- modi convencionis promisit persolvere in terminis infrascriplis, videlicet die crastina quin- decim sexagenas grossorum, item in festo sancti Wenceslai triginta sexag. gr., item in festo Nativitatis Christi viginti quinque sexag. gr., item in festo sancti Georgii in revolu- cione unius anni triginta sexag. gr. festis proxime venturis et se inmediate secuturis sub pena excommunicacionis, taliter videlicet quod intervallum inter quemlibet terminorum pre- dictorum transeat pro monicione canonica et terminis predictis advenientibus aut altero ipsorum monicione ulteriori obmissa idem dominus Thomasko conventor mox possit denunc- ciari excommunicatus, si et in quantum in aliquo termino terminorum predictorum non persolverit pecunias prenotatas. Ibidem eciam prefatus dominus Thomasco conventor promisit sub eadem pena excommunicacionis statuere duos fideiussores bonos et fide dignos pro pecuniis supradictis coram domino Thoma, procuratore legittimo eiusdem magistri Puchnikonis, quam- primum se intromiserit de convencione predicta; qui quidem fideiussores ambo in solidum manu coniuncta et indivisa se principales debitores constituere tenebuntur et debebunt, ac promittent huiusmodi pecunias in terminis prenotatis unacum dicto conventore persolvere sub pena excommunicacionis antedicta et prout idem conventor promisit. Item expressum est, quod prefatus conventor tenebitur et debebit omnes et singulas contribuciones, caritativa subsidia et alia, si que evenerint, jura persolvere per se exclusa decima papali, si interim venerit, eandem persolvere debebit prefatus dominus magister Puchniko per se. Item adiectum est, quod edificia in domo dotis, que minantur ruina et que iam sunt destructa vel ruerunt, aut infra dictum tempus unius anni ruent, prefatus conventor debebit reformare sumptibus ipsius domini Nicolai Puchnik et eosdem sumptus diligenter notare, hoc excepto, quod si que edificia debent co[o]periri straminibus seu glossis, eadem stramina seu glossos pro huius- modi cooperimentis ministrare debet ipse conventor. Item expressum est, quod memoratus dominus Tomasko conventor sicut se intromisit de ecclesia predicta, fructibus et utilitatibus ipsius, per eundem modum debebit et tenebitur relinquere tempore resignacionis. Actum anno domini MOCCCC° die VI. mensis Aprilis, presentibus discretis et providis viris magistro Johanne de Kbel, plebano ecclesie in Pomuk, Johanne, canonico ecclesie sancti Georgii in castro Pragensi, et Ulrico dicto Hroblo [?] de Tluczna armigero. Die XIIII. Junii dominus Nicolaus Puchnik predictus confessus est, se recepisse XV. sexag. gross. pro termino sancti Georgii proxime preterito a conventore suo predicto, pre- sentibus Mathia de Telecz, Wenceslao, familiari ipsius domini Nicolai Puchnik. (Aus dem Lib. Obligat II. 12 pag. 271, im Prager Metrop. Cap. Archive. Mitgetheilt von Dr. Emler.)
Strana 31
31 23. Bischof Johann von Leitomyšl und andere confirmiren den Vergleich zwischen den Karthäusern in Dolein und dem Pfarrer Jakob Bušek von Moravičan bezüglich des der Kirche in Moravičan zugehorigen Hofes. Dt. Landskron, 8. April 1400. Nos Johannes dei gracia episcopus Luthomislensis, Henricus Lanczkronensis, Fridricus Sternbergensis domorum sancte Marie canonicorum regularium beati Augustini prepositi et Johannes prior dicte domus sancte Marie Lanczkronensis, presencium tenore notumfacimus universis, qualiter venerabilis vir dominus Stephanus prior domus sancte Marie vallis Jozaphat prope Dolan ordinis Carthusiensis, diocesis Olomucensis, totusque conventus dicte domus vallis Jozaphat ex una et honorabilis vir dominus Jacobus Bussek baccalaureus in decretis, pro tunc curie episcopalis Luthomislensis officialis et plebanus in Morawiczan parte ex altera, super omnibus litibus, dissensionibus, altricacionibus et causis inter eos quomodolibet exortis et specialiter super exustione curie dotalis dicte ecclesie in Morawiczan in nos tamquam in arbitros, arbitratores et amicabiles compositores de alto et basso, nichil post nec ante ommittentes, compromiserunt sub certis penis, prout in instrumentis publicis super eodem compromisso confectis plenius noscitur contineri et est expressum. Nos itaque Johannes episcopus, Henricus et Fridricus prepositi et Johannes prior, arbitri et arbitratores supradicti licium, dissensionum, altricacionum, jurium et aliorum omnium inter dictos dominos Stephanum priorem et conventum eius, ac Jacobum Bussek, officialem pro tunc curie episcopalis Lutho- mislensis prius dicte, meritis, visis, auditis, intellectis ac diligenter discussis et examinatis pro bono pacis et concordie memoratis partibus coram nobis personaliter comparentibus laudumque pronuncciacionem ac arbitramentum cum instancia fieri postulantibus, compromis- sum dictarum parcium adieccione pene sexingentorum florenorum boni auri legalisque pon- deris de novo vallantes firmavimus ita et taliter, quod quecunque dictarum parcium pro- nuncciacionem laudum ac arbitramentum infrascriptum non teneret, nec servaret, dictam penam adiectam sexingentorum florenorum incurreret et irremissibiliter, horum medietatem nobis arbitris videlicet tricentos florenos et residuam medietatem, alios videlicet tricentos florenos, parti tenenti et parenti arbitramentum solvere deberet et pagare. Et cum dicte partes eidem pene sponte et benivole se submisissent dictum arbitrium et arbitramentum in scriptis tulimus per omnia in hec verba. Christi nomine invocato ordinamus, laudamus arbitrium atque ita precipimus primum et ante omnia, quod iidem domini Stephanus prior et Jacobus Bussek sint boni et sinceri amici, unus promoveat alium consiliis, auxiliis et favore, prout melius potest. Item precipimus, laudamus et arbitramur, quod dominus Jacobus Bussek consenciat et promoveat incorporacionem ecclesie sue in Morawiczan domino Stephano priori et conventui predicto sancte Marie vallis Jozaphat prope Dolan et cedat eisdem de ecclesia sua predicta post festum ostensionis reliquiarum proxime venturum, quameunque monitus fuerit per eos, omni contradiccione proculmota. Item pronuncciamus, laudamus et arbitramur, quod dominus Stephanus prior et conventus eius obligent se dicto domino Jacobo Bussek in viginti sex marcis grossorum denariorum pragensium moravicalis numeri, marcam
31 23. Bischof Johann von Leitomyšl und andere confirmiren den Vergleich zwischen den Karthäusern in Dolein und dem Pfarrer Jakob Bušek von Moravičan bezüglich des der Kirche in Moravičan zugehorigen Hofes. Dt. Landskron, 8. April 1400. Nos Johannes dei gracia episcopus Luthomislensis, Henricus Lanczkronensis, Fridricus Sternbergensis domorum sancte Marie canonicorum regularium beati Augustini prepositi et Johannes prior dicte domus sancte Marie Lanczkronensis, presencium tenore notumfacimus universis, qualiter venerabilis vir dominus Stephanus prior domus sancte Marie vallis Jozaphat prope Dolan ordinis Carthusiensis, diocesis Olomucensis, totusque conventus dicte domus vallis Jozaphat ex una et honorabilis vir dominus Jacobus Bussek baccalaureus in decretis, pro tunc curie episcopalis Luthomislensis officialis et plebanus in Morawiczan parte ex altera, super omnibus litibus, dissensionibus, altricacionibus et causis inter eos quomodolibet exortis et specialiter super exustione curie dotalis dicte ecclesie in Morawiczan in nos tamquam in arbitros, arbitratores et amicabiles compositores de alto et basso, nichil post nec ante ommittentes, compromiserunt sub certis penis, prout in instrumentis publicis super eodem compromisso confectis plenius noscitur contineri et est expressum. Nos itaque Johannes episcopus, Henricus et Fridricus prepositi et Johannes prior, arbitri et arbitratores supradicti licium, dissensionum, altricacionum, jurium et aliorum omnium inter dictos dominos Stephanum priorem et conventum eius, ac Jacobum Bussek, officialem pro tunc curie episcopalis Lutho- mislensis prius dicte, meritis, visis, auditis, intellectis ac diligenter discussis et examinatis pro bono pacis et concordie memoratis partibus coram nobis personaliter comparentibus laudumque pronuncciacionem ac arbitramentum cum instancia fieri postulantibus, compromis- sum dictarum parcium adieccione pene sexingentorum florenorum boni auri legalisque pon- deris de novo vallantes firmavimus ita et taliter, quod quecunque dictarum parcium pro- nuncciacionem laudum ac arbitramentum infrascriptum non teneret, nec servaret, dictam penam adiectam sexingentorum florenorum incurreret et irremissibiliter, horum medietatem nobis arbitris videlicet tricentos florenos et residuam medietatem, alios videlicet tricentos florenos, parti tenenti et parenti arbitramentum solvere deberet et pagare. Et cum dicte partes eidem pene sponte et benivole se submisissent dictum arbitrium et arbitramentum in scriptis tulimus per omnia in hec verba. Christi nomine invocato ordinamus, laudamus arbitrium atque ita precipimus primum et ante omnia, quod iidem domini Stephanus prior et Jacobus Bussek sint boni et sinceri amici, unus promoveat alium consiliis, auxiliis et favore, prout melius potest. Item precipimus, laudamus et arbitramur, quod dominus Jacobus Bussek consenciat et promoveat incorporacionem ecclesie sue in Morawiczan domino Stephano priori et conventui predicto sancte Marie vallis Jozaphat prope Dolan et cedat eisdem de ecclesia sua predicta post festum ostensionis reliquiarum proxime venturum, quameunque monitus fuerit per eos, omni contradiccione proculmota. Item pronuncciamus, laudamus et arbitramur, quod dominus Stephanus prior et conventus eius obligent se dicto domino Jacobo Bussek in viginti sex marcis grossorum denariorum pragensium moravicalis numeri, marcam
Strana 32
32 pro LXIIII. grossis computando annis singulis ad tempora vite ipsius, incipiendo solvere easdem in festo sancti Galli proxime venturi per medium videlicet XIII. marcas et in festo sancti Georgii deinde proxime secuturi XIII., et sic annis singulis deinceps ad tempora vite ipsius domini Jacobi racione cessionis dicte ecclesie et super eo idem dominus Stephanus cum conventu suo literam sigillo ipsius ac conventus sigillatam conficiat infra hinc et festum ostensionis reliquiarum proxime nunc venturum et reponat eandem literam in monasterio Lanczkronensi aput prepositum, pecunias vero supradictas videlicet XIII. marcas in festo sancti Galli et XIII. in festo sancti Georgii de uno anno et sic annis singulis ad tempora vite ipsius domini Jacobi idem dominus Stephanus prior et successores sui ac conventus debent reponere suis sumptibus et expensis in monasterio Lanczkronensi aput prepositum cum effectu. In quocunque autem dictorum festorum festo et XIIII. dies inmedietate sequentes dicta pecunia non fuerit persoluta et reporta in loco supradicto, ex tunc qualibet septimana dicta festa etet XIIII. dies inmediate sequentes domino Jacobo predicto pro pena acrescet media marca grossorum denariorum predictorum tam diu, donec dicta capitalis pecunia cum omni sic acrescente integraliter et in toto fuerit persoluta et in Lanczkronensi monasterio reposita cum effectu. Item pronuncciamus, laudamus et arbitramur, quod dominus Jacobus Bussek recipiat decimas et omnes census sancti Georgii anni presentis in hominibus suis et alia debita, in quibus ei iidem homines dinoscuntur obligari, impedimento quolibet proculmoto. Hec omnia laudamus et arbitramur ac inviolabiliter observari precipimus sub pena in com- promisso expressa et per nos ante pronuncciacionem adiecta. Et eodem arbitrio et arbitra- mento per nos lecto et pronuncciato mox dicte partes rate grate suscipientes promiserunt gratum ac firmum tenere et inviolabiliter observare in omnibus punctis et clausulis suis sub penis suprascriptis. In quorum omnium testimonium et robur presentes literas seu publicum instrumentum huiusmodi nostrum laudum arbitramentum seu pronuncciacionem in se continens seu continentem per notarium publicum infrascriptum scribi et publicari mandavimus et sigillorum nostrorum appensione fecimus communiri. Lectum et latum est inscriptum hoc laudum seu arbitramentum per nos arbitros suprascriptos in domo domus sancte Marie in Lanczkrona canonicorum regularium ordinis sancti Augustini in stuba seu refectorio anno nativitatis domini millesimo quadringentesimo, indiccione octava, die octava mensis Aprilis, hora nona vel quasi, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini domini nostri Bonifacii, divina providencia pape noni, anno undecimo presentibus ibidem honorabilibus et discretis viris dominis Johanne procuratore ac Wenceslao canonicis regularibus dicte domus sancte Marie in Lanczkrona ac Mariano et Petro capellanis reverendi in Christo patris domini Johannis episcopi supradicti aliisque testibus pluribus circa premissa fidedignis. Et ego Symon Nicolai de Praga, clericus Pragensis dyocesis publicus imperiali auctoritate et consistorii causarum curie episcopalis Luthomislensis pro tunc notarius etc. (Orig. Perg. mit 4 anhäng. Sig. im mähr. Landes-Archive. Art. Olmützer Karthäuser lit. D. n. 1.)
32 pro LXIIII. grossis computando annis singulis ad tempora vite ipsius, incipiendo solvere easdem in festo sancti Galli proxime venturi per medium videlicet XIII. marcas et in festo sancti Georgii deinde proxime secuturi XIII., et sic annis singulis deinceps ad tempora vite ipsius domini Jacobi racione cessionis dicte ecclesie et super eo idem dominus Stephanus cum conventu suo literam sigillo ipsius ac conventus sigillatam conficiat infra hinc et festum ostensionis reliquiarum proxime nunc venturum et reponat eandem literam in monasterio Lanczkronensi aput prepositum, pecunias vero supradictas videlicet XIII. marcas in festo sancti Galli et XIII. in festo sancti Georgii de uno anno et sic annis singulis ad tempora vite ipsius domini Jacobi idem dominus Stephanus prior et successores sui ac conventus debent reponere suis sumptibus et expensis in monasterio Lanczkronensi aput prepositum cum effectu. In quocunque autem dictorum festorum festo et XIIII. dies inmedietate sequentes dicta pecunia non fuerit persoluta et reporta in loco supradicto, ex tunc qualibet septimana dicta festa etet XIIII. dies inmediate sequentes domino Jacobo predicto pro pena acrescet media marca grossorum denariorum predictorum tam diu, donec dicta capitalis pecunia cum omni sic acrescente integraliter et in toto fuerit persoluta et in Lanczkronensi monasterio reposita cum effectu. Item pronuncciamus, laudamus et arbitramur, quod dominus Jacobus Bussek recipiat decimas et omnes census sancti Georgii anni presentis in hominibus suis et alia debita, in quibus ei iidem homines dinoscuntur obligari, impedimento quolibet proculmoto. Hec omnia laudamus et arbitramur ac inviolabiliter observari precipimus sub pena in com- promisso expressa et per nos ante pronuncciacionem adiecta. Et eodem arbitrio et arbitra- mento per nos lecto et pronuncciato mox dicte partes rate grate suscipientes promiserunt gratum ac firmum tenere et inviolabiliter observare in omnibus punctis et clausulis suis sub penis suprascriptis. In quorum omnium testimonium et robur presentes literas seu publicum instrumentum huiusmodi nostrum laudum arbitramentum seu pronuncciacionem in se continens seu continentem per notarium publicum infrascriptum scribi et publicari mandavimus et sigillorum nostrorum appensione fecimus communiri. Lectum et latum est inscriptum hoc laudum seu arbitramentum per nos arbitros suprascriptos in domo domus sancte Marie in Lanczkrona canonicorum regularium ordinis sancti Augustini in stuba seu refectorio anno nativitatis domini millesimo quadringentesimo, indiccione octava, die octava mensis Aprilis, hora nona vel quasi, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini domini nostri Bonifacii, divina providencia pape noni, anno undecimo presentibus ibidem honorabilibus et discretis viris dominis Johanne procuratore ac Wenceslao canonicis regularibus dicte domus sancte Marie in Lanczkrona ac Mariano et Petro capellanis reverendi in Christo patris domini Johannis episcopi supradicti aliisque testibus pluribus circa premissa fidedignis. Et ego Symon Nicolai de Praga, clericus Pragensis dyocesis publicus imperiali auctoritate et consistorii causarum curie episcopalis Luthomislensis pro tunc notarius etc. (Orig. Perg. mit 4 anhäng. Sig. im mähr. Landes-Archive. Art. Olmützer Karthäuser lit. D. n. 1.)
Strana 33
33 24 Markgraf Prokop befiehlt den Znaimern, dem Stadtrathe gehorsam zu sein. Datum Znaim, 13. April 1400. rocop von gotes genaden margrave zu Merhern. Den erbern weisen und unsern besunder liben getreuen purgermeister, purgern und geswornen und der ganzen gemeine zu Cznaym empiten wir unsern gunst und alles guth. Liben getreuen. Wir haben enpfolhen euerm richter ernstlich und den geswornen, das ir in gehorsom seit und getreulich peistet, was unser frum, nuze und ere were und haben si geheissen ernstlich und pei gnaden, ab imande under euch were, der do ungehorsom were und sich in entsezen wolde wider sein und der schepfen gebote, das ir den selben ader di selbe mit der schepfen rat also pessern und strafen sal und mugen an unser stat, als das gewonlich ist. Und des haben wir in geheissen und heissen si das tun bei gnaden und unsern holden. Geben zu Cznaym des eritages nach dem suntage, der do heist Palmen tage, noch gotes geburde virzenhundert jare. (Orig. Pap. beigedr. Sigel ober dem mähr. Adler eine Helmdecke enthaltend im Znaimer St. Archive.) 25. Kaiser Wenzel belehnt den Markgraf Jodok mit der Kurmark Brandenburg. Dt. Prag, 24. April 1400. Wir Wenczlaw von gotes gnaden romischer kunig zu allen zeiten merer des reichs und kunig zu Beheim, bekennen und tun kunt offenlichen mit diesem brive allen den, die in sehen oder horen lesen. Wann als noch ordenunge seliger gedechtnusse des aller- durchleuchtigisten etwenn unsers liben vaters und herren, hern Karles, zu den zeiten romischen keisers und kuniges zu Beheim, unsers nehsten vorfaren an dem heiligen romischen reiche, die marken und marggrafschaft zu Brandemburg, das ein kurfurstentume und erzkamerampte als ein ubererleuchtes und uberedel gelide des heiligen romischen reichs ist, vormals an den irleuchtigisten fursten hern Sigmunden, zu den zeiten marggrafen zu Brandemburg, nu von gotes gnaden kunig zu Ungern etc. unsern liben bruder recht und redlichen komen und geerbet was, und derselbe unser bruder dieselben: das kurfurstentume, furstentume und herschaft der marken zu Brandemburg manig jar und zeite in ruelicher besizung und gewere gewesen ist und die besessen hat; und wann ouch dasselbe kurfurstentume, furstentume und herschaft der marken zu Brandemburg mit dem erzkamerampt des heiligen romischen reichs von dem egenanten hern Sigmunden kunigen zu Ungern etc. unserm liben bruder furbas mit seinem und ouch unserm gutem wissen und willen, an den irleuchtigisten und hochgebornen fursten, unsern liben vettern Josten, marggrafen zu Merhern und seine erben recht und redlichen erfallen und komen ist, und ouch derselbe Joste dieselben marken zu Brandemburg mit iren herscheften nuzen und zugehorungen etwelange innegehabt und besessen hat und die noch heutiges tages ane hindernusse gerulichen und nuzlichen besizet, 5
33 24 Markgraf Prokop befiehlt den Znaimern, dem Stadtrathe gehorsam zu sein. Datum Znaim, 13. April 1400. rocop von gotes genaden margrave zu Merhern. Den erbern weisen und unsern besunder liben getreuen purgermeister, purgern und geswornen und der ganzen gemeine zu Cznaym empiten wir unsern gunst und alles guth. Liben getreuen. Wir haben enpfolhen euerm richter ernstlich und den geswornen, das ir in gehorsom seit und getreulich peistet, was unser frum, nuze und ere were und haben si geheissen ernstlich und pei gnaden, ab imande under euch were, der do ungehorsom were und sich in entsezen wolde wider sein und der schepfen gebote, das ir den selben ader di selbe mit der schepfen rat also pessern und strafen sal und mugen an unser stat, als das gewonlich ist. Und des haben wir in geheissen und heissen si das tun bei gnaden und unsern holden. Geben zu Cznaym des eritages nach dem suntage, der do heist Palmen tage, noch gotes geburde virzenhundert jare. (Orig. Pap. beigedr. Sigel ober dem mähr. Adler eine Helmdecke enthaltend im Znaimer St. Archive.) 25. Kaiser Wenzel belehnt den Markgraf Jodok mit der Kurmark Brandenburg. Dt. Prag, 24. April 1400. Wir Wenczlaw von gotes gnaden romischer kunig zu allen zeiten merer des reichs und kunig zu Beheim, bekennen und tun kunt offenlichen mit diesem brive allen den, die in sehen oder horen lesen. Wann als noch ordenunge seliger gedechtnusse des aller- durchleuchtigisten etwenn unsers liben vaters und herren, hern Karles, zu den zeiten romischen keisers und kuniges zu Beheim, unsers nehsten vorfaren an dem heiligen romischen reiche, die marken und marggrafschaft zu Brandemburg, das ein kurfurstentume und erzkamerampte als ein ubererleuchtes und uberedel gelide des heiligen romischen reichs ist, vormals an den irleuchtigisten fursten hern Sigmunden, zu den zeiten marggrafen zu Brandemburg, nu von gotes gnaden kunig zu Ungern etc. unsern liben bruder recht und redlichen komen und geerbet was, und derselbe unser bruder dieselben: das kurfurstentume, furstentume und herschaft der marken zu Brandemburg manig jar und zeite in ruelicher besizung und gewere gewesen ist und die besessen hat; und wann ouch dasselbe kurfurstentume, furstentume und herschaft der marken zu Brandemburg mit dem erzkamerampt des heiligen romischen reichs von dem egenanten hern Sigmunden kunigen zu Ungern etc. unserm liben bruder furbas mit seinem und ouch unserm gutem wissen und willen, an den irleuchtigisten und hochgebornen fursten, unsern liben vettern Josten, marggrafen zu Merhern und seine erben recht und redlichen erfallen und komen ist, und ouch derselbe Joste dieselben marken zu Brandemburg mit iren herscheften nuzen und zugehorungen etwelange innegehabt und besessen hat und die noch heutiges tages ane hindernusse gerulichen und nuzlichen besizet, 5
Strana 34
34 als das alles klerlichen und kuntlichen offembar ist an allerlei zweifel und irrunge dovon ist fur uns komen in der stat zu Prage in dem jare, als man zalt, noch Cristes geburt dreizenhundert jar und dornach in dem sibenundneunzigisten jaren, des dinstages vor sand Ambrosii tag, do wir offenlichen sassen uf dem stule unserer maiestat als ein romischer kunig, geziret noch herkomen, recht, gewonheit und behaltunge unser und des heiligen romischen reichs, der vorgenant irleuchtigiste und hochgeborne furste Joste, marggraf zu Merhern, als ein marggraf zu Brandemburg, des heiligen romischen reichs erzkamrer und kurfurste mit banyren, vahnen und anderr zierheiten, die in als einen marggraven zu Brandemburg, kurfursten und erzkamrer des heiligen romischen reichs angehoren, und begerte und vorderte an uns, das wir im und seinen erben die marggrafschaftume und marken zu Brandemburg, das kurfurstentume, furstentume doselbist, und das erzkamerampte des heiligen romischen reichs mit der gewalte, stimmen, kore und wale, einen romischen kunig zu kumftigen keiser zu nennen, zu welen und zu kiesen und ouch andere ire regalia, furstlichkeit, herlichkeit, freiheit, ere, wirden und mit allen andern iren zugehorungen, die von alders durch rechte, besizungen, behaltungen, herkomen, ubungen und guten gewonheiden dorzu gehoren, gnediclichen zu vorleihen geruchten. Des haben wir erkant solche seine redliche erforderunge, begerunge und bete und namen von im zuvoran uf seinen eide in unsere hende leibhafticlichen zu den heiligen gesworen uns und dem heiligen romischen reiche getreue und gewere zu sein, unsern und des reichs als ein marggraf zu Brandemburg, des heiligen romischen reichs kurfurste und erzkamrer fromen zu werken*) und schaden zu wenden ane arge und haben also mit wolbedachten mute, rate unser und des heiligen romischen reichs geistlicher und wertlicher fursten, grafen, freien, edlen und liben getreuen in dem obgenanten jaren als man zalte noch Cristes geburt dreizenhundert jare und dornoch in dem sibenundneunzigisten jaren des dinstages vor sand Ambrosii tage, dem vorgenanten irleuchtigisten und hochgebornen fursten Josten, unserm liben vettern als einem rechten, ordenlichen und naturlichen marggrafen zu Brandemburg, kurfursten und erzkamrer des heiligen romischen reichs, die marken zu Brandemburg und dasselbe kurfurstliches fursten- tume und erzkamerampte des heiligeu romischen reichs mit den rechten der kure, der stimme, nennunge und wale zu nennen und zu kiesen, einen romischen kunig einen zukumftigen keiser, und dorzu mit allen und iglichen andern iren regalien, furstlichkeiten herlichkeiten, wirden, eren, freiheiden, strassen, geleitten, zollen, munzen, urbaren, gebieten, kreissen, furstpennen, die man pfligt zu dem reiche zu haben und forsten, willpennen, geiegden und mit allen und iglichen andern iren herlichkeiten, herscheften, wirden, anfellen, sie sein an grafscheften, manscheften und ouch nemlichen an vogteien und vorwesungen der bischtume prelaten geistlicher und wertlicher herschefte clostern und woran die gelegen sein, mit lehnen, afterlehnen, mit landen, gebieten, kreissen, steten, slossen, munzen, juden, urboren, vésten, dorffern, geniessen, eigenen vorbunden und freien und besunderlichen, wie sie genant und wo sie gelegen und ouch woran die sein, besuchet und umbesuchet uf und *) Corrigiert aus werren.
34 als das alles klerlichen und kuntlichen offembar ist an allerlei zweifel und irrunge dovon ist fur uns komen in der stat zu Prage in dem jare, als man zalt, noch Cristes geburt dreizenhundert jar und dornach in dem sibenundneunzigisten jaren, des dinstages vor sand Ambrosii tag, do wir offenlichen sassen uf dem stule unserer maiestat als ein romischer kunig, geziret noch herkomen, recht, gewonheit und behaltunge unser und des heiligen romischen reichs, der vorgenant irleuchtigiste und hochgeborne furste Joste, marggraf zu Merhern, als ein marggraf zu Brandemburg, des heiligen romischen reichs erzkamrer und kurfurste mit banyren, vahnen und anderr zierheiten, die in als einen marggraven zu Brandemburg, kurfursten und erzkamrer des heiligen romischen reichs angehoren, und begerte und vorderte an uns, das wir im und seinen erben die marggrafschaftume und marken zu Brandemburg, das kurfurstentume, furstentume doselbist, und das erzkamerampte des heiligen romischen reichs mit der gewalte, stimmen, kore und wale, einen romischen kunig zu kumftigen keiser zu nennen, zu welen und zu kiesen und ouch andere ire regalia, furstlichkeit, herlichkeit, freiheit, ere, wirden und mit allen andern iren zugehorungen, die von alders durch rechte, besizungen, behaltungen, herkomen, ubungen und guten gewonheiden dorzu gehoren, gnediclichen zu vorleihen geruchten. Des haben wir erkant solche seine redliche erforderunge, begerunge und bete und namen von im zuvoran uf seinen eide in unsere hende leibhafticlichen zu den heiligen gesworen uns und dem heiligen romischen reiche getreue und gewere zu sein, unsern und des reichs als ein marggraf zu Brandemburg, des heiligen romischen reichs kurfurste und erzkamrer fromen zu werken*) und schaden zu wenden ane arge und haben also mit wolbedachten mute, rate unser und des heiligen romischen reichs geistlicher und wertlicher fursten, grafen, freien, edlen und liben getreuen in dem obgenanten jaren als man zalte noch Cristes geburt dreizenhundert jare und dornoch in dem sibenundneunzigisten jaren des dinstages vor sand Ambrosii tage, dem vorgenanten irleuchtigisten und hochgebornen fursten Josten, unserm liben vettern als einem rechten, ordenlichen und naturlichen marggrafen zu Brandemburg, kurfursten und erzkamrer des heiligen romischen reichs, die marken zu Brandemburg und dasselbe kurfurstliches fursten- tume und erzkamerampte des heiligeu romischen reichs mit den rechten der kure, der stimme, nennunge und wale zu nennen und zu kiesen, einen romischen kunig einen zukumftigen keiser, und dorzu mit allen und iglichen andern iren regalien, furstlichkeiten herlichkeiten, wirden, eren, freiheiden, strassen, geleitten, zollen, munzen, urbaren, gebieten, kreissen, furstpennen, die man pfligt zu dem reiche zu haben und forsten, willpennen, geiegden und mit allen und iglichen andern iren herlichkeiten, herscheften, wirden, anfellen, sie sein an grafscheften, manscheften und ouch nemlichen an vogteien und vorwesungen der bischtume prelaten geistlicher und wertlicher herschefte clostern und woran die gelegen sein, mit lehnen, afterlehnen, mit landen, gebieten, kreissen, steten, slossen, munzen, juden, urboren, vésten, dorffern, geniessen, eigenen vorbunden und freien und besunderlichen, wie sie genant und wo sie gelegen und ouch woran die sein, besuchet und umbesuchet uf und *) Corrigiert aus werren.
Strana 35
35 in wassern und uf landen, wie man die mit sunderlichen namen und worten noch der lande sprochen und gelegenheit benennen und vorkundigen mag nichtes nicht grosse und kleine usgenomen, ob man ouch dieselben und dovon oder von irem dheinem durch recht oder der lande herkomen oder gewonheit in diesem unserm kuniclichen brive, sunderliche vorschreibunge, oder benennunge tun solte, recht und redlichen mit zepter und banyren als des romischen reichs recht und gewonheit ist, gnediclichen vorliehen in und seinen erben, also der aller und irer igliches in rechte besizung nuze behaltunge und lehens gewere gesezet und vorleihen im die und tun im ouch doruber also rechte unsere und des heiligen romischen reichs lehens gewere mit romischer kuniclicher mechte volkomenheit von unser rechten wissen in kreften diz gegenworticliches unsers kuniclichen brives, also das der egenannt unser liber vetter Joste, marggraf zu Brandemburg als ein rechter marggraf doselbist kurfurste und unser und des heiligen romischen reichs erzkamrer, der stymmen wale nennunge und kore einen romischen kunig zu kumftigen keiser, so dike des note geschicht, zu nennen welen und zukiesen, gebrauchen mag und sol, und die vorgenant marken zu Brandemburg mit den und allen andern herscheften freiheiden eren wirden nuzen geniessen und zugehorungen nichtes usgenomen, als dovor begriffen ist, von uns und dem heiligen romischen reiche zu rechtem kurfurstlichen furstentume herschaft und lehen haben, halten, besizen und gerulichen gebrauchen mag und sol an allerlei hindernusse. Ouch vornewen bestetigen bevesten und confirmirren wir dem egenannt irluchtigisten und hochgebornen fursten Josten marggrafen zu Brandemburg, unserm liben vettern, als einem rechten marggrafen, zu Brandemburg kurfursten, unserm und des reichs erzkamrer, alle und igliche seine und der marken zu Brandemburg kurfurstliche wirdikeit ampte wirden freiheiden rechte hantvesten privilegia brive zolle geleitte uf landen strassen und wassern juden munczen urberen furstliche forste und wilt- penne und dorzu ouch alle und igliche andere der marken zu Brandemburg furstlichkeit, herlichkeit vogteien herschaft behaltungen und gute gewonheiden, als die und wie die von alders dorzu gehoren und komen sein, nichtes usgenomen und meinen wollen sezen und declariren mit wolbedachtem mute und rechter wissen und romischer kuniclicher mechte- volkomenheit in tugenden mechten und kreften dieses gegenwortigen unsers romischen kuniclichen brives also, das alle und igliche solche vorschribne kurfurstliche herlichkeit herschefte freiheide ampte und ouch rechte der stimmen und wale einen romischen kunig zu kumftigen keiser zu nennen, zu welen und zu kiesen und ouch dorzu alle und igliche andere stuke punkte artikel brive hantvesten privilegia behaltungen ubungen und gute gewonheide des kurfurstentumes der marken zu Brandemburg von uns und dem heiligen romischen reiche vornewet gevestent bestetiget und confirmiret sein und beleiben sollen zu gleicherweis und in rechten volkomen mechten und kreften, als ab die alle und irer igliches hierinne in diesem gegenwortigen, unserm romischen kuniclichem brive, mit iren sunderlichen namen worten benennungen und ganzen privilegien hantvesten und briven gar und genzlichen von worte zu worte benant begriffen und eigentlichen vorschriben weren. Des sind zu gezeuge und worer bekentnusse dobei gewesen, die erwirdigen Wolframe 5*
35 in wassern und uf landen, wie man die mit sunderlichen namen und worten noch der lande sprochen und gelegenheit benennen und vorkundigen mag nichtes nicht grosse und kleine usgenomen, ob man ouch dieselben und dovon oder von irem dheinem durch recht oder der lande herkomen oder gewonheit in diesem unserm kuniclichen brive, sunderliche vorschreibunge, oder benennunge tun solte, recht und redlichen mit zepter und banyren als des romischen reichs recht und gewonheit ist, gnediclichen vorliehen in und seinen erben, also der aller und irer igliches in rechte besizung nuze behaltunge und lehens gewere gesezet und vorleihen im die und tun im ouch doruber also rechte unsere und des heiligen romischen reichs lehens gewere mit romischer kuniclicher mechte volkomenheit von unser rechten wissen in kreften diz gegenworticliches unsers kuniclichen brives, also das der egenannt unser liber vetter Joste, marggraf zu Brandemburg als ein rechter marggraf doselbist kurfurste und unser und des heiligen romischen reichs erzkamrer, der stymmen wale nennunge und kore einen romischen kunig zu kumftigen keiser, so dike des note geschicht, zu nennen welen und zukiesen, gebrauchen mag und sol, und die vorgenant marken zu Brandemburg mit den und allen andern herscheften freiheiden eren wirden nuzen geniessen und zugehorungen nichtes usgenomen, als dovor begriffen ist, von uns und dem heiligen romischen reiche zu rechtem kurfurstlichen furstentume herschaft und lehen haben, halten, besizen und gerulichen gebrauchen mag und sol an allerlei hindernusse. Ouch vornewen bestetigen bevesten und confirmirren wir dem egenannt irluchtigisten und hochgebornen fursten Josten marggrafen zu Brandemburg, unserm liben vettern, als einem rechten marggrafen, zu Brandemburg kurfursten, unserm und des reichs erzkamrer, alle und igliche seine und der marken zu Brandemburg kurfurstliche wirdikeit ampte wirden freiheiden rechte hantvesten privilegia brive zolle geleitte uf landen strassen und wassern juden munczen urberen furstliche forste und wilt- penne und dorzu ouch alle und igliche andere der marken zu Brandemburg furstlichkeit, herlichkeit vogteien herschaft behaltungen und gute gewonheiden, als die und wie die von alders dorzu gehoren und komen sein, nichtes usgenomen und meinen wollen sezen und declariren mit wolbedachtem mute und rechter wissen und romischer kuniclicher mechte- volkomenheit in tugenden mechten und kreften dieses gegenwortigen unsers romischen kuniclichen brives also, das alle und igliche solche vorschribne kurfurstliche herlichkeit herschefte freiheide ampte und ouch rechte der stimmen und wale einen romischen kunig zu kumftigen keiser zu nennen, zu welen und zu kiesen und ouch dorzu alle und igliche andere stuke punkte artikel brive hantvesten privilegia behaltungen ubungen und gute gewonheide des kurfurstentumes der marken zu Brandemburg von uns und dem heiligen romischen reiche vornewet gevestent bestetiget und confirmiret sein und beleiben sollen zu gleicherweis und in rechten volkomen mechten und kreften, als ab die alle und irer igliches hierinne in diesem gegenwortigen, unserm romischen kuniclichem brive, mit iren sunderlichen namen worten benennungen und ganzen privilegien hantvesten und briven gar und genzlichen von worte zu worte benant begriffen und eigentlichen vorschriben weren. Des sind zu gezeuge und worer bekentnusse dobei gewesen, die erwirdigen Wolframe 5*
Strana 36
36 erzbischof zu Prage, Johans bischof zu Lubus, Johans bischof zu Luthomussel, die hoch- gebornen Wilhelme der eldist marggraf zu Meissen, Bolke herzog zu Munsterberg, die edlen Hinke Berka von Hoenstein, Otte von Bergaw, Wilhelme von Lantstein, Johans von Biberstein, Hincze von der Leippen, Stephan von Opoczna und Burkart Stirnad von Janowicz, unsere rete. Mit urkunt diz brives vorsigelt mit unser kuniclichen maiestat insigel. Geben zu Prage noch Cristes geburt in dem virzehenhundertisten jaren an sand Jurgen tage, unser reiche des beheimischen in dem sibenunddreissigisten und des romischen in dem virundzweinzigisten jaren. Auf der Plicatur: Ad mandatum domini regis. W. patriarcha Anthiocenus cancellarius. In dorso: R. Jacobus de Praga. (Orig. Perg. mit anhäng. guterhalt. Doppelsigel im m. Landes-Archiv Sig. Kast. V. L. 4 n. 209. Vgl. Riedel Cod. Brand.) 26. Johann Bischof von Olmütz verspricht, dass er an Erhart von Kunstat für die von den Gütern Meilitz, Wischau und Mödritz bezogenen Einkünfte während der Zeit, als sie an ihn versetzt waren, keinen gerichtlichen Anspruch erheben wolle. Dt. Olmütz, 4. Mai 1400. Johannes etc. pro nobis et successoribus nostris episcopis recognoscimus etc. Quod cum bona nostra et mense nostre Meylicz, Wischaw et Medricz una cum censibus, utilita- tibus et eorundem pertinenciis per reverendum quondam patrem dominum Nicolaum epi- scopum Olomucensem predecessorem nostrum immediatum, sui capituli consensu accedente, ob nonnullas causas in certa pecuniarum summa, prout hoc in ipsis literis obligacionis con- tinetur, illustri principi domino Jodoco marchioni et domino Moravie fuerint et sint obligata, que deinde idem nobili viro domino Erhardo de Cunstat obligavit aut alias, prout sibi visum est, ad regendum et tenendum commendavit. Quapropter cum dicta bona ex benigna inter- posicione serenissimi principis et domini domini Sigismundi Ungarie Dalmacie Croacie regis ac marchionis Brandenburgensis nobis et nostre mense episcopali pro sue et suorum reco- lende memorie progenitorum salute animarum sint restituta; ideo bona fide promittimus dictos dominum Erhardum seu heredes ipsorum a racione seu accione dictorum bonorum ac cen- suum, proventuum, usufructuum seu utilitatum perceptarum per nos seu successores nostros non impetere vel impedire de facto vel eciam de iure. Idcirco eciam rogamus honorabiles fratres nostros, capitulum Olomucense, quatenus ipsi consenciant ad premissa. Et nos capi- tulum ecclesie Olomucensis predicte animo deliberato et de certa sciencia presentibus nostrum prebemus assensum, quod ex quo post benivolam restitucionem dictorum bonorum episcopa- lium factam dicto domino nostro episcopo dictus illustris dominus Jodocus marchio et dominus Moravie et dominus Erhardus vel eorum heredes racione ipsorum seu perceptarum ab eis utilitatum quarumcunque impeti seu impediri non debeant quovis modo. In quorum testimo-
36 erzbischof zu Prage, Johans bischof zu Lubus, Johans bischof zu Luthomussel, die hoch- gebornen Wilhelme der eldist marggraf zu Meissen, Bolke herzog zu Munsterberg, die edlen Hinke Berka von Hoenstein, Otte von Bergaw, Wilhelme von Lantstein, Johans von Biberstein, Hincze von der Leippen, Stephan von Opoczna und Burkart Stirnad von Janowicz, unsere rete. Mit urkunt diz brives vorsigelt mit unser kuniclichen maiestat insigel. Geben zu Prage noch Cristes geburt in dem virzehenhundertisten jaren an sand Jurgen tage, unser reiche des beheimischen in dem sibenunddreissigisten und des romischen in dem virundzweinzigisten jaren. Auf der Plicatur: Ad mandatum domini regis. W. patriarcha Anthiocenus cancellarius. In dorso: R. Jacobus de Praga. (Orig. Perg. mit anhäng. guterhalt. Doppelsigel im m. Landes-Archiv Sig. Kast. V. L. 4 n. 209. Vgl. Riedel Cod. Brand.) 26. Johann Bischof von Olmütz verspricht, dass er an Erhart von Kunstat für die von den Gütern Meilitz, Wischau und Mödritz bezogenen Einkünfte während der Zeit, als sie an ihn versetzt waren, keinen gerichtlichen Anspruch erheben wolle. Dt. Olmütz, 4. Mai 1400. Johannes etc. pro nobis et successoribus nostris episcopis recognoscimus etc. Quod cum bona nostra et mense nostre Meylicz, Wischaw et Medricz una cum censibus, utilita- tibus et eorundem pertinenciis per reverendum quondam patrem dominum Nicolaum epi- scopum Olomucensem predecessorem nostrum immediatum, sui capituli consensu accedente, ob nonnullas causas in certa pecuniarum summa, prout hoc in ipsis literis obligacionis con- tinetur, illustri principi domino Jodoco marchioni et domino Moravie fuerint et sint obligata, que deinde idem nobili viro domino Erhardo de Cunstat obligavit aut alias, prout sibi visum est, ad regendum et tenendum commendavit. Quapropter cum dicta bona ex benigna inter- posicione serenissimi principis et domini domini Sigismundi Ungarie Dalmacie Croacie regis ac marchionis Brandenburgensis nobis et nostre mense episcopali pro sue et suorum reco- lende memorie progenitorum salute animarum sint restituta; ideo bona fide promittimus dictos dominum Erhardum seu heredes ipsorum a racione seu accione dictorum bonorum ac cen- suum, proventuum, usufructuum seu utilitatum perceptarum per nos seu successores nostros non impetere vel impedire de facto vel eciam de iure. Idcirco eciam rogamus honorabiles fratres nostros, capitulum Olomucense, quatenus ipsi consenciant ad premissa. Et nos capi- tulum ecclesie Olomucensis predicte animo deliberato et de certa sciencia presentibus nostrum prebemus assensum, quod ex quo post benivolam restitucionem dictorum bonorum episcopa- lium factam dicto domino nostro episcopo dictus illustris dominus Jodocus marchio et dominus Moravie et dominus Erhardus vel eorum heredes racione ipsorum seu perceptarum ab eis utilitatum quarumcunque impeti seu impediri non debeant quovis modo. In quorum testimo-
Strana 37
37 nium et robur sigilla etc. Datum Olomucz anno domini MCCCC feria tercia post festum inven- cionis sancte crucis, que fuit dies IIII. mensis Maii. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 143.) 27. Das Olmützer Capitel verleiht den St. Mathias-Altar in der Olmützer Kirche dem Jakob von Horka. Dt. Olmütz, 14. Mai 1400. Nos capitulum ecclesie Olomucensis notumfacimus tenore presencium. Quod ad pre- sentacionem et peticionem strenui militis Sudconis de Podole discretum virum dominum Jacobum Johannis de Horka ecclesie Olomucensis prebendarium in et ad altare sanctorum Mathie et Martini et aliorum sanctorum in ambitu ecclesie Olomucensis predicte situm, per mortem memorie domini Ulrici ultimi et immediati ipsius altaris rectoris et ministri vacans, in quo dictus Sudco miles jus presentandi noscitur obtinere, juxta et secundum consuetudinem antiquam laudabilem et prescriptam ecclesie nostre Olomucensis investimus sibique curam et administracionem spiritualium et temporalium dicti altaris committentes mandantesque, sibi de fructibus, redditibus, proventibus, juribus et obvencionibus integraliter universis responderi ipsumque induci in possessionem dicti altaris corporalem et realem. Harum, quibus sigillum capituli nostri presentibus est appensum, testimonio literarum. Datum Olomuncz in loco nostro capitulari prope ecclesiam Olomucensem sub anno domini millesimo quadringentesimo die quarta decima mensis Maii. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Metrop. Capitel-Archive.) 28. Johann Bischof von Olmütz verkauft das Gut Jestboritz dem Boček von Poděbrad auf dessen Lebenszeit für 400 Mark. Dt. Olmütz, 14. Mai 1400. Johannes notumfacimus etc. Quod nos in animo rite volventes castra, municiones et bona nobis et nostre mense episcopali jam pluribus annis dampnabiliter abstracta reducere ac congrue reformare volentes, eapropter ut castrum Melicz cum civitate Wissaw necnon castrum cum opido Modrzicz, villis, censibus, pertinenciis, usufructibus universis, vasallis, vasallagiis et pleno dominio eorundem ad nos et mensam nostram episcopalem reducere valeremus, summopere et multa sollicitudine laboravimus. Et quia serenissimus princeps dominus dominus Sigismundus rex Ungarie Dalmacie Croacie ac marchio Brandenburgensis pressuram nostram et ecclesie nostre intuens oculo pietatis pro sue et recolende memorie progenitorum suorum salute animarum se pro rehabicione dictorum bonorum . . . . . . *) efficacius est dignatus, ita tamen, quod nos in aliqualem reconpensam et complacenciam *) Auch im Codex ein leerer Raum.
37 nium et robur sigilla etc. Datum Olomucz anno domini MCCCC feria tercia post festum inven- cionis sancte crucis, que fuit dies IIII. mensis Maii. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 143.) 27. Das Olmützer Capitel verleiht den St. Mathias-Altar in der Olmützer Kirche dem Jakob von Horka. Dt. Olmütz, 14. Mai 1400. Nos capitulum ecclesie Olomucensis notumfacimus tenore presencium. Quod ad pre- sentacionem et peticionem strenui militis Sudconis de Podole discretum virum dominum Jacobum Johannis de Horka ecclesie Olomucensis prebendarium in et ad altare sanctorum Mathie et Martini et aliorum sanctorum in ambitu ecclesie Olomucensis predicte situm, per mortem memorie domini Ulrici ultimi et immediati ipsius altaris rectoris et ministri vacans, in quo dictus Sudco miles jus presentandi noscitur obtinere, juxta et secundum consuetudinem antiquam laudabilem et prescriptam ecclesie nostre Olomucensis investimus sibique curam et administracionem spiritualium et temporalium dicti altaris committentes mandantesque, sibi de fructibus, redditibus, proventibus, juribus et obvencionibus integraliter universis responderi ipsumque induci in possessionem dicti altaris corporalem et realem. Harum, quibus sigillum capituli nostri presentibus est appensum, testimonio literarum. Datum Olomuncz in loco nostro capitulari prope ecclesiam Olomucensem sub anno domini millesimo quadringentesimo die quarta decima mensis Maii. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Metrop. Capitel-Archive.) 28. Johann Bischof von Olmütz verkauft das Gut Jestboritz dem Boček von Poděbrad auf dessen Lebenszeit für 400 Mark. Dt. Olmütz, 14. Mai 1400. Johannes notumfacimus etc. Quod nos in animo rite volventes castra, municiones et bona nobis et nostre mense episcopali jam pluribus annis dampnabiliter abstracta reducere ac congrue reformare volentes, eapropter ut castrum Melicz cum civitate Wissaw necnon castrum cum opido Modrzicz, villis, censibus, pertinenciis, usufructibus universis, vasallis, vasallagiis et pleno dominio eorundem ad nos et mensam nostram episcopalem reducere valeremus, summopere et multa sollicitudine laboravimus. Et quia serenissimus princeps dominus dominus Sigismundus rex Ungarie Dalmacie Croacie ac marchio Brandenburgensis pressuram nostram et ecclesie nostre intuens oculo pietatis pro sue et recolende memorie progenitorum suorum salute animarum se pro rehabicione dictorum bonorum . . . . . . *) efficacius est dignatus, ita tamen, quod nos in aliqualem reconpensam et complacenciam *) Auch im Codex ein leerer Raum.
Strana 38
38 dicti domini regis nostra et ecclesie nostre bona videlicet villam Chotun pro CLXX. sexagenis grossorum pragensium, villas Bezdyekow, Lany, Hagewes, Opeczen, Czrkam cum fructibus et proventibus, quos nos in dictis villis habemus, cum silvis, piscacionibus ad bona nostra Gestborzicz spectantibus, exceptis pratis in dictis silvis existentibus et duobus jugeribus silve, que singulis annis pro curia nostra Gestborzicz in loco, ubi pro tempore succisio seu vendicio silvarum fuerit, ac berna regali, quam nobis reservamus, cum vasallis et vasallagiis universis ad Gestborzicz pertinentibus legitimo vendicionis contractu nobilibus domino Boczkoni de Podybrad et Boczkoni seniori filio dicti Boczkonis, ad ipsorum dumtaxat vitas, habendas, tenendas, utifruendas pro CCCC sexagenis grossorum pragensium nobis jam ad manus nostras plene persolutis vendidimus et vendimus per presentes, sic quod nos aut successor noster in ecclesia quicunque predictos dominum Boczkonem et Boczkonem filium suum in posses- sione dictarum villarum, silvarum, piscacionum et vasallorum vite eorum temporibus impedire, impetere seu inquietare non debeamus. Debent vero dicti vasalli a nobis et successoribus nostris, quociens oportunum fuerit, omagia consueta postulare. Nichilominus tamen quod post dictorum emencium obitum dicte ville et vasalli cum universis pertinenciis suprascripte ad nos et successores nostros legitimos et ecclesiam Olomucensem tamquam suum verum et naturalem ac immediatum dominum devolvi debebunt et censeri devoluta, nullis eciam dampnis, expensis seu impensis computatis pro quibuscunque negociis absolute et integraliter restitui, prout antea eadem dictus dominus Johannes possedit, debebunt. Et nos capitulum dicte ecclesie Olomucensis attendentes vendicionem dictarum villarum, silvarum, piscacionum factam necessariam fore et utilem, ad eam animo deliberato et de certa nostra sciencia prebuimus assensum. In quorum omnium premissorum sigilla etc. Datum Olomucz anno domini MCCCC feria sexta proxima post Stanislai, que fuit dies XIV. mensis Maii. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 143.) 29. Papst Bonifacius IX. vereinigt auf Bitten des K. Wenzel IV. die Jakobspfarre in Brünn von neuem mit dem Kloster in Oslawan. Dt. Rom, 15. Mai 1400. Donifacius episcopus servus servorum dei ad futuram rei memoriam. Ad hoc Romanus pontifex, prout sibi ex ministerii pastoralis incumbit officio, libenter opem et operam adhibet efficaces, ut universa orbis monasteria ac persone in illis sub religionis observancia domino assidue famulantes in suis juribus conserventur et quod ea, que ipsis per sedem apostolicam provide concessa sunt, suum quocunque submoto obstaculo debitum consequantur effectum. Dudum siquidem felicis recordacionis Alexandro pape IV. predecessori nostro pro parte abbatisse et conventus monasterii Vallis sancte Marie de Oslavia, Cisterciensis ordinis, Olo- mucensis diocesis, que tunc erant, exposito, quod cum clare memorie Primislaus rex Bohemie jus patronatus, quod in ecclesia sancti Jacobi de burgo Brunensi dicte diocesis obtinebat, de assensu Olomucensis episcopi, qui tunc erat, regia eisdem abbatisse et conventui libe-
38 dicti domini regis nostra et ecclesie nostre bona videlicet villam Chotun pro CLXX. sexagenis grossorum pragensium, villas Bezdyekow, Lany, Hagewes, Opeczen, Czrkam cum fructibus et proventibus, quos nos in dictis villis habemus, cum silvis, piscacionibus ad bona nostra Gestborzicz spectantibus, exceptis pratis in dictis silvis existentibus et duobus jugeribus silve, que singulis annis pro curia nostra Gestborzicz in loco, ubi pro tempore succisio seu vendicio silvarum fuerit, ac berna regali, quam nobis reservamus, cum vasallis et vasallagiis universis ad Gestborzicz pertinentibus legitimo vendicionis contractu nobilibus domino Boczkoni de Podybrad et Boczkoni seniori filio dicti Boczkonis, ad ipsorum dumtaxat vitas, habendas, tenendas, utifruendas pro CCCC sexagenis grossorum pragensium nobis jam ad manus nostras plene persolutis vendidimus et vendimus per presentes, sic quod nos aut successor noster in ecclesia quicunque predictos dominum Boczkonem et Boczkonem filium suum in posses- sione dictarum villarum, silvarum, piscacionum et vasallorum vite eorum temporibus impedire, impetere seu inquietare non debeamus. Debent vero dicti vasalli a nobis et successoribus nostris, quociens oportunum fuerit, omagia consueta postulare. Nichilominus tamen quod post dictorum emencium obitum dicte ville et vasalli cum universis pertinenciis suprascripte ad nos et successores nostros legitimos et ecclesiam Olomucensem tamquam suum verum et naturalem ac immediatum dominum devolvi debebunt et censeri devoluta, nullis eciam dampnis, expensis seu impensis computatis pro quibuscunque negociis absolute et integraliter restitui, prout antea eadem dictus dominus Johannes possedit, debebunt. Et nos capitulum dicte ecclesie Olomucensis attendentes vendicionem dictarum villarum, silvarum, piscacionum factam necessariam fore et utilem, ad eam animo deliberato et de certa nostra sciencia prebuimus assensum. In quorum omnium premissorum sigilla etc. Datum Olomucz anno domini MCCCC feria sexta proxima post Stanislai, que fuit dies XIV. mensis Maii. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 143.) 29. Papst Bonifacius IX. vereinigt auf Bitten des K. Wenzel IV. die Jakobspfarre in Brünn von neuem mit dem Kloster in Oslawan. Dt. Rom, 15. Mai 1400. Donifacius episcopus servus servorum dei ad futuram rei memoriam. Ad hoc Romanus pontifex, prout sibi ex ministerii pastoralis incumbit officio, libenter opem et operam adhibet efficaces, ut universa orbis monasteria ac persone in illis sub religionis observancia domino assidue famulantes in suis juribus conserventur et quod ea, que ipsis per sedem apostolicam provide concessa sunt, suum quocunque submoto obstaculo debitum consequantur effectum. Dudum siquidem felicis recordacionis Alexandro pape IV. predecessori nostro pro parte abbatisse et conventus monasterii Vallis sancte Marie de Oslavia, Cisterciensis ordinis, Olo- mucensis diocesis, que tunc erant, exposito, quod cum clare memorie Primislaus rex Bohemie jus patronatus, quod in ecclesia sancti Jacobi de burgo Brunensi dicte diocesis obtinebat, de assensu Olomucensis episcopi, qui tunc erat, regia eisdem abbatisse et conventui libe-
Strana 39
39 ralitate donasset intuitu pietatis; tandem dictus episcopus, circa vos dirigens, paterne beni- gnitatis affectum diligenti deliberacione prehabita vobis ordinaria auctoritate concesserat, ut dictam ecclesiam tunc vacantem, cuius collacio ad eum spectaverat, cum juribus et perti- nenciis suis in vestros usus proprios retinere possetis, deputata de proventibus ipsius ecclesie vicario ibidem perpetuo servituro pro sustentacione sua et episcopalibus juribus persolvendis et supportandis eius consuetis oneribus congrua porcione prefatus predecessor, quod ab eisdem rege et episcopo super premissis pie ac provide factum erat, ratum et firmum habens non obstante, quod ad hoc assensus Olomucensis capituli minime intervenerat, aucto- ritate apostolica per suas certi tenoris literas confirmavit et eciam communivit; et deinde per nos acceptato, quod abbatissa et conventus predicte postmodum predictam ecclesiam huiusmodi donacionis concessionis confirmacionis et communicionis vigore assecute eam per multos annos tenuerant et possederant pacifice et quiete; quodque postmodum cum quon- dam Johannes dictus Hanko, prefatam ecclesiam tunc regens, assereret se in partibus illis beneficium ecclesiasticum cum cura vel sine cura, vacans aut vacaturum, auctoritate literarum apostolicarum sibi concessarum expectare dictamque ecclesiam tunc vacavisse et sub gracia sua comprehendi posse et eam huiusmodi literarum et gracie vigore acceptasse et de illa sibi provisum extitisse, eadem abbatissa et conventus ex certis causis consenserant, ut ipse Johannes eandem ecclesiam ad suam vitam in titulum reciperet et teneret, ipsis abbatisse et conventui ex ea certam pensionem singulis annis ministraret, prout eciam idem Johannes ipsam ecclesiam assecutus eam per quam plures annos in titulum tenuerat et possederat, prout tenebat et possidebat, dum ageret in humanis, prefatis abbatisse et conventui ex ea singulis annis huiusmodi pensionem annuam ministrando et super hoc a sede apostolica quasdam confirmacionis sive nove provisionis literas dicebatur impetrasse; ac per nos eciam accepto, quod a nonnullis asserebatur tam propter premissa quam eciam pro eo, quod idem Johannes, dum vixit, noster et sedis apostolice capellanus extiterat, super dicta ecclesia post cessum vel decessum ipsius Johannis ipsas abbatissam et conventum molestari vel impediri posse: nos motu proprio, non ad ipsarum abbatisse et conventus vel alterius pro eis nobis super hoc oblate peticionis instanciam, sed de mera nostra liberalitate auctoritate apostolica eisdem abbatisse et conventui indulsimus, ut cedente vel decedente dicto Johanne vel alias quomodolibet dictam ecclesiam dimittente liceret ipsis eandem ecclesiam et eius possessionem auctoritate propria, alicuius super hoc licencia minime requisita, appre- hendere et in usus suos perpetuo retinere ac fructus redditus et proventus eiusdem ecclesie in supportacionem onerum ipsis et eidem monasterio incumbencium deputare et curam paro- chianorum ipsius per idoneos sacerdotes per abbatissam eiusdem monasterii, pro tempore existentem dumtaxat, et ad eius nutum ponendos et amovendos regi facere, super hoc diocesani loci pro tempore existentis seu cuiuslibet alterius licencia vel consensu minime acquisitis. Ita tamen, quod in dicta ecclesia deserviretur laudabiliter in divinis et huiusmodi pro tempore cura diligenter exerceretur, quodque prefate abbatissa et conventus episcopalia jura solvere et alia eidem ecclesie incumbencia onera consueta tenerentur integraliter sup- portare. Volumus eciam et predicta apostolica auctoritate decrevimus, quod si per nos vel
39 ralitate donasset intuitu pietatis; tandem dictus episcopus, circa vos dirigens, paterne beni- gnitatis affectum diligenti deliberacione prehabita vobis ordinaria auctoritate concesserat, ut dictam ecclesiam tunc vacantem, cuius collacio ad eum spectaverat, cum juribus et perti- nenciis suis in vestros usus proprios retinere possetis, deputata de proventibus ipsius ecclesie vicario ibidem perpetuo servituro pro sustentacione sua et episcopalibus juribus persolvendis et supportandis eius consuetis oneribus congrua porcione prefatus predecessor, quod ab eisdem rege et episcopo super premissis pie ac provide factum erat, ratum et firmum habens non obstante, quod ad hoc assensus Olomucensis capituli minime intervenerat, aucto- ritate apostolica per suas certi tenoris literas confirmavit et eciam communivit; et deinde per nos acceptato, quod abbatissa et conventus predicte postmodum predictam ecclesiam huiusmodi donacionis concessionis confirmacionis et communicionis vigore assecute eam per multos annos tenuerant et possederant pacifice et quiete; quodque postmodum cum quon- dam Johannes dictus Hanko, prefatam ecclesiam tunc regens, assereret se in partibus illis beneficium ecclesiasticum cum cura vel sine cura, vacans aut vacaturum, auctoritate literarum apostolicarum sibi concessarum expectare dictamque ecclesiam tunc vacavisse et sub gracia sua comprehendi posse et eam huiusmodi literarum et gracie vigore acceptasse et de illa sibi provisum extitisse, eadem abbatissa et conventus ex certis causis consenserant, ut ipse Johannes eandem ecclesiam ad suam vitam in titulum reciperet et teneret, ipsis abbatisse et conventui ex ea certam pensionem singulis annis ministraret, prout eciam idem Johannes ipsam ecclesiam assecutus eam per quam plures annos in titulum tenuerat et possederat, prout tenebat et possidebat, dum ageret in humanis, prefatis abbatisse et conventui ex ea singulis annis huiusmodi pensionem annuam ministrando et super hoc a sede apostolica quasdam confirmacionis sive nove provisionis literas dicebatur impetrasse; ac per nos eciam accepto, quod a nonnullis asserebatur tam propter premissa quam eciam pro eo, quod idem Johannes, dum vixit, noster et sedis apostolice capellanus extiterat, super dicta ecclesia post cessum vel decessum ipsius Johannis ipsas abbatissam et conventum molestari vel impediri posse: nos motu proprio, non ad ipsarum abbatisse et conventus vel alterius pro eis nobis super hoc oblate peticionis instanciam, sed de mera nostra liberalitate auctoritate apostolica eisdem abbatisse et conventui indulsimus, ut cedente vel decedente dicto Johanne vel alias quomodolibet dictam ecclesiam dimittente liceret ipsis eandem ecclesiam et eius possessionem auctoritate propria, alicuius super hoc licencia minime requisita, appre- hendere et in usus suos perpetuo retinere ac fructus redditus et proventus eiusdem ecclesie in supportacionem onerum ipsis et eidem monasterio incumbencium deputare et curam paro- chianorum ipsius per idoneos sacerdotes per abbatissam eiusdem monasterii, pro tempore existentem dumtaxat, et ad eius nutum ponendos et amovendos regi facere, super hoc diocesani loci pro tempore existentis seu cuiuslibet alterius licencia vel consensu minime acquisitis. Ita tamen, quod in dicta ecclesia deserviretur laudabiliter in divinis et huiusmodi pro tempore cura diligenter exerceretur, quodque prefate abbatissa et conventus episcopalia jura solvere et alia eidem ecclesie incumbencia onera consueta tenerentur integraliter sup- portare. Volumus eciam et predicta apostolica auctoritate decrevimus, quod si per nos vel
Strana 40
40 auctoritate nostra eandem ecclesiam sancti Jacobi alicui mense vel alteri ecclesie seu monasterio vel loco regulari inposterum forsitan uniri annecti vel incorporari seu presentem concessionem revocari contingeret, quod per huiusmodi unionem annexionem et incorporacio- nem ac revocacionem presenti indulto seu concessioni nullatenus derogaretur, nisi in literis super huiusmodi incorporacione seu revocacione faciendis de presentibus de verbo ad verbum ac ipsarum toto tenore specialis et expressa mencio haberetur et alias in eis clare appareret, per nos dictis concessioni et gracie velle ex certa sciencia derogare, prout in predictis literis plenius continetur. Et subsequenter dilecti filii prepositus et capitulum ecclesie sancti Petri in Bruna dicte diocesis quasdam pretensas literas, per quas idem prepositus et capitulum pretendunt dictam ecclesiam sancti Jacobi et quoddam perpetuum beneficium curatum, ple- baniam nuncupatum in dicta ecclesia sancti Petri sibi et eidem ecclesie sancti Petri in relevamen incumbencium eis onerum fore unita annexa et incorporata, omnesque fructus redditus et proventus parochialis ecclesie et beneficii predictorum in usus eorum ac supportacionem onerum predictorum se convertere et eciam deputare posse, diocesani loci vel cuiuslibet alterius super hoc licencia vel consensu minime requisitis, dicuntur impetrasse prout in ipsis literis, in quibus forma priorum literarum juxta intencionem nostram et verborum intelligenciam non fuit sufficienter expressa, dicitur plenius contineri et successive cum ex predictis pretensis literis per eosdem prepositum et capitulum ecclesie sancti Petri taliter impetratis nonnulla obprobriosa scandala in magnum ipsarum abbatisse et conventus preiudicium fuissent exorta et maiora inposterum exoriri posse for- midarentur, carissimus in Christo filius noster Wenceslaus, Romanorum et Bohemie rex illustris nobis humiliter supplicavit, quod ad removendum huiusmodi scandala tam presencia quam futura apponeremus remedium oportunum et abbatisse et conventui ac monasterio prefatis dictam ecclesiam sancti Jacobi fuisse et esse debitam et subiectam non obstantibus omnibus predictis et eam decernere et declarare dicto monasterio auctoritate apostolica et ex certa sciencia unire annectere et incorporare, attento potissime, quod dictus Johannes, qui dudum dictam ecclesiam tenuerat et possederat, debitum nature persolvit, de benignitate apostolica dignaremur. Nos itaque considerantes omnia et singula predicta et alia, que merito nos inducunt, ut scandala arceantur et justicia conservetur et potissime, quod prefatus rex per eius patentes literas nobis super hoc seriose scribere curavit, quodque prefatis abbatisse et conventui concessimus, ut dictam ecclesiam sancti Jacobi cedente vel decedente dicto Johanne vel illam alias quomodolibet dimittente liceret ipsis abbatisse et conventui eandem ecclesiam sancti Jacobi cum juribus et pertinenciis suis et eius possessionem auctoritate propria apprehendere et in usus suos proprios retinere, motu simili ex certa nostra sciencia auctoritate apostolica declaramus nostre intencionis fuisse et esse, dictam ecclesiam sancti Jacobi cum omnibus juribus et pertinenciis suis predictis abbatisse et conventui ac mona- sterio dumtaxat voluisse et velle uniri illamque ad dictum monasterium pertinuisse et per- tinere de jure, cum non fuerit nec sit voluntatis seu intencionis nostre indulto et literis apostolicis ipsis abbatisse et conventui, ut premittitur, concessis voluisse seu velle in aliquo derogare. Et nichilominus ad exstirpandum radicitus omnem materiam scandalorum eadem
40 auctoritate nostra eandem ecclesiam sancti Jacobi alicui mense vel alteri ecclesie seu monasterio vel loco regulari inposterum forsitan uniri annecti vel incorporari seu presentem concessionem revocari contingeret, quod per huiusmodi unionem annexionem et incorporacio- nem ac revocacionem presenti indulto seu concessioni nullatenus derogaretur, nisi in literis super huiusmodi incorporacione seu revocacione faciendis de presentibus de verbo ad verbum ac ipsarum toto tenore specialis et expressa mencio haberetur et alias in eis clare appareret, per nos dictis concessioni et gracie velle ex certa sciencia derogare, prout in predictis literis plenius continetur. Et subsequenter dilecti filii prepositus et capitulum ecclesie sancti Petri in Bruna dicte diocesis quasdam pretensas literas, per quas idem prepositus et capitulum pretendunt dictam ecclesiam sancti Jacobi et quoddam perpetuum beneficium curatum, ple- baniam nuncupatum in dicta ecclesia sancti Petri sibi et eidem ecclesie sancti Petri in relevamen incumbencium eis onerum fore unita annexa et incorporata, omnesque fructus redditus et proventus parochialis ecclesie et beneficii predictorum in usus eorum ac supportacionem onerum predictorum se convertere et eciam deputare posse, diocesani loci vel cuiuslibet alterius super hoc licencia vel consensu minime requisitis, dicuntur impetrasse prout in ipsis literis, in quibus forma priorum literarum juxta intencionem nostram et verborum intelligenciam non fuit sufficienter expressa, dicitur plenius contineri et successive cum ex predictis pretensis literis per eosdem prepositum et capitulum ecclesie sancti Petri taliter impetratis nonnulla obprobriosa scandala in magnum ipsarum abbatisse et conventus preiudicium fuissent exorta et maiora inposterum exoriri posse for- midarentur, carissimus in Christo filius noster Wenceslaus, Romanorum et Bohemie rex illustris nobis humiliter supplicavit, quod ad removendum huiusmodi scandala tam presencia quam futura apponeremus remedium oportunum et abbatisse et conventui ac monasterio prefatis dictam ecclesiam sancti Jacobi fuisse et esse debitam et subiectam non obstantibus omnibus predictis et eam decernere et declarare dicto monasterio auctoritate apostolica et ex certa sciencia unire annectere et incorporare, attento potissime, quod dictus Johannes, qui dudum dictam ecclesiam tenuerat et possederat, debitum nature persolvit, de benignitate apostolica dignaremur. Nos itaque considerantes omnia et singula predicta et alia, que merito nos inducunt, ut scandala arceantur et justicia conservetur et potissime, quod prefatus rex per eius patentes literas nobis super hoc seriose scribere curavit, quodque prefatis abbatisse et conventui concessimus, ut dictam ecclesiam sancti Jacobi cedente vel decedente dicto Johanne vel illam alias quomodolibet dimittente liceret ipsis abbatisse et conventui eandem ecclesiam sancti Jacobi cum juribus et pertinenciis suis et eius possessionem auctoritate propria apprehendere et in usus suos proprios retinere, motu simili ex certa nostra sciencia auctoritate apostolica declaramus nostre intencionis fuisse et esse, dictam ecclesiam sancti Jacobi cum omnibus juribus et pertinenciis suis predictis abbatisse et conventui ac mona- sterio dumtaxat voluisse et velle uniri illamque ad dictum monasterium pertinuisse et per- tinere de jure, cum non fuerit nec sit voluntatis seu intencionis nostre indulto et literis apostolicis ipsis abbatisse et conventui, ut premittitur, concessis voluisse seu velle in aliquo derogare. Et nichilominus ad exstirpandum radicitus omnem materiam scandalorum eadem
Strana 41
41 sciencia motu simili et eadem auctoritate dictam ecclesiam sancti Jacobi, cuius sexaginta cum omnibus juribus et pertinenciis suis predicto monasterio, cuius ducentarum marcarum puri argenti fructus redditus et proventus secundum communem extimacionem valorem annuum, ut asseritur, non excedunt, perpetuo unimus annectimus et incorporamus. Ita, quod liceat exnunc eisdem abbatisse et conventui per se vel alium seu alios corporalem ipsius ecclesie sancti Jacobi juriumque et pertinenciarum predictorum possessionem auctoritate propria libere apprehendere et perpetuo licite retinere, alicuius licencia super hoc minime requisita. Non obstantibus dictis literis per eosdem prepositum et capitulum subrepticie im- petratis seu quibuscunque aliis indultis sub quacunque forma vel expressione verborum, que presentibus volumus non obstare seu quomodolibet derogare, sed ea pocius ex certa nostra sciencia et de plenistudine potestatis revocamus. Et quod si per nos vel auctoritate nostra eandem ecclesiam sancti Jacobi alicui mense vel alteri ecclesie seu monasterio vel loco regulari seu cuicunque persone uniri annecti vel incorporari seu presentem concessionem et unionem in posterum forsitan revocari contigerit, volumus, quod per huiusmodi anne- xionem et incorporacionem ac revocacionem presentibus nullatenus derogetur, quominus huiusmodi unio annexio incorporacio et omnia supradicta habeant plenariam efficaciam et roboris firmitatem, nisi in literis super huiusmodi incorporacione seu revocacione faciendis de presentibus omnibus et singulis de verbo ad verbum ac ipsarum toto tenore specialis et expressa mencio habeatur cum expressione tocius oracionis dominice et avemaria, ne circum- veniri possimus et ut in eis clare appareat per nos presentibus velle ex certa nostra sciencia derogare per claram ac expressam insercionem predictorum. Nos insuper exnunc irritum decernimus et inane, si secus super hiis a quoquam quavis auctoritate scienter vel ignoranter contigerit attemptari, presentibus perpetuis temporibus duraturis. Nulli ergo omnino hominum liceat hanc paginam nostre declaracionis unionis annexionis incorporacionis voluntatis revocacionis et constitucionis infringere vel ei ausu temerario contraire. Si quis autem hoc attemptare presumpserit, indignacionem omnipotentis dei et beatorum Petri et Pauli apostolorum eius se noverit incursurum. Datum Rome apud sanctum Petrum Idus Maii pontificatus nostri anno undecimo. (Inserirt in der Urkunde des Schottenabtes Patricius, ddo. 18. Juni 1400, vid. n. 36; das Orig. im Brünner Stadtarchive.) 30. Papst Bonifacius IX. befiehlt dem Schottenabte in Wien, dem Abte des Klosters Velehrad und dem Prager bischöflichen Official das Kloster Oslavan in den realen Besitz der Jakobspfarre in Brünn einzuführen. Dt. Rom, 15. Mai 1400. Bonifacius episcopus servus servorum dei dilectis filiis Scotorum in Wienna Pata- viensis et Wellegradensis Olomucensis diocesis monasteriorum abbatibus ac officiali Pragensi salutem et apostolicam benediccionem. Ad hoc Romanus pontifex, prout sibi ex ministerii pastoralis incumbit officio, libenter opem et operam adhibet efficaces, ut universa orbis mona- 6
41 sciencia motu simili et eadem auctoritate dictam ecclesiam sancti Jacobi, cuius sexaginta cum omnibus juribus et pertinenciis suis predicto monasterio, cuius ducentarum marcarum puri argenti fructus redditus et proventus secundum communem extimacionem valorem annuum, ut asseritur, non excedunt, perpetuo unimus annectimus et incorporamus. Ita, quod liceat exnunc eisdem abbatisse et conventui per se vel alium seu alios corporalem ipsius ecclesie sancti Jacobi juriumque et pertinenciarum predictorum possessionem auctoritate propria libere apprehendere et perpetuo licite retinere, alicuius licencia super hoc minime requisita. Non obstantibus dictis literis per eosdem prepositum et capitulum subrepticie im- petratis seu quibuscunque aliis indultis sub quacunque forma vel expressione verborum, que presentibus volumus non obstare seu quomodolibet derogare, sed ea pocius ex certa nostra sciencia et de plenistudine potestatis revocamus. Et quod si per nos vel auctoritate nostra eandem ecclesiam sancti Jacobi alicui mense vel alteri ecclesie seu monasterio vel loco regulari seu cuicunque persone uniri annecti vel incorporari seu presentem concessionem et unionem in posterum forsitan revocari contigerit, volumus, quod per huiusmodi anne- xionem et incorporacionem ac revocacionem presentibus nullatenus derogetur, quominus huiusmodi unio annexio incorporacio et omnia supradicta habeant plenariam efficaciam et roboris firmitatem, nisi in literis super huiusmodi incorporacione seu revocacione faciendis de presentibus omnibus et singulis de verbo ad verbum ac ipsarum toto tenore specialis et expressa mencio habeatur cum expressione tocius oracionis dominice et avemaria, ne circum- veniri possimus et ut in eis clare appareat per nos presentibus velle ex certa nostra sciencia derogare per claram ac expressam insercionem predictorum. Nos insuper exnunc irritum decernimus et inane, si secus super hiis a quoquam quavis auctoritate scienter vel ignoranter contigerit attemptari, presentibus perpetuis temporibus duraturis. Nulli ergo omnino hominum liceat hanc paginam nostre declaracionis unionis annexionis incorporacionis voluntatis revocacionis et constitucionis infringere vel ei ausu temerario contraire. Si quis autem hoc attemptare presumpserit, indignacionem omnipotentis dei et beatorum Petri et Pauli apostolorum eius se noverit incursurum. Datum Rome apud sanctum Petrum Idus Maii pontificatus nostri anno undecimo. (Inserirt in der Urkunde des Schottenabtes Patricius, ddo. 18. Juni 1400, vid. n. 36; das Orig. im Brünner Stadtarchive.) 30. Papst Bonifacius IX. befiehlt dem Schottenabte in Wien, dem Abte des Klosters Velehrad und dem Prager bischöflichen Official das Kloster Oslavan in den realen Besitz der Jakobspfarre in Brünn einzuführen. Dt. Rom, 15. Mai 1400. Bonifacius episcopus servus servorum dei dilectis filiis Scotorum in Wienna Pata- viensis et Wellegradensis Olomucensis diocesis monasteriorum abbatibus ac officiali Pragensi salutem et apostolicam benediccionem. Ad hoc Romanus pontifex, prout sibi ex ministerii pastoralis incumbit officio, libenter opem et operam adhibet efficaces, ut universa orbis mona- 6
Strana 42
42 steria ac persone in illis sub religionis observancia domino assidue famulantes in suis juribus conserventur et quod ea, que ipsis per sedem apostolicam provide concessa sunt suum quocunque submoto obstaculo debitum consequantur effectum .. . . .*) Quocirca discrecioni vestre per apostolica scripta mandamus, quatenus vos vel duo aut unus vestrum per vos vel alium seu alios easdem abbatissam et conventum in corporalem possessionem ecclesie sancti Jacobi juriumque et pertinenciarum predictorum inducatis auctoritate nostra et defen- datis inductas, amotis exinde dictis preposito et capitulo et quibuslibet aliis illicitis deten- toribus, facientes eisdem abbatisse et conventui de ipsius ecclesie sancti Jacobi fructibus redditibus proventibus juribus et obvencionibus universis integre responderi nec permittentes, ipsas per dictos prepositum et capitulum aut quoscunque alios contra huiusmodi nostre declaracionis unionis annexionis incorporacionis et voluntatis tenorem quomodolibet molestari, ac nichilominus eosdem prepositum et capitulum et quoscunque alios dictam ecclesiam sancti Jacobi forsan occupantes auctoritate nostra moneatis, ut infra certum peremptorium terminum competentem, de quo vobis videbitur et quem eis ad hoc duxeritis prefigendum, corporalem realem et actualem possessionem ecclesie sancti Jacobi juriumque et pertinenciarum predic- torum sub excommunicacionis necnon privacionis beneficiorum suorum ecclesiasticorum, que obtinent, ac inhabilitacionis ad illa et quecunque alia beneficia ecclesiastica inposterum obtinenda ac aliis sentenciis et penis, de quibus vobis videbitur, libere et omnino dimittant et ab occupacionibus huiusmodi penitus desistant, alioquin lapso huiusmodi termino, sublato quocunque appellacionis interposite seu interponende obstaculo, sentencias et penas huiusmodi eo ipso incurrant, contradictores per censuram ecclesiasticam appellacione postposita compe- scendo, invocato ad hoc, si opus fuerit, auxilio brachii secularis. Non obstantibus omnibus supradictis, seu si eisdem preposito et capitulo vel quibusvis aliis communiter vel divisim a sede apostolica indultum existat, quod interdici suspendi vel excommunicari non possint, per literas apostolicas non facientes plenam et expressam ac de verbo ad verbum de indulto huiusmodi mencionem. Datum Rome apud sanctum Petrum Idus Maii, pontificatus nostri anno undecimo. (Inserirt in der Urkunde des Schottenabtes Patricius ddo. 18. Juni 1400, vid. n. 36; das Orig, im Brünner Stadtarchive. Sig. O. 1. 48.) 31. Georg, erzb. Official in Prag und ständiger Vicär der Pfarrkirche in Ung. Brod, verpflichtet sich zur Zahlung einer Jahrespension von dieser Pfarrkirche an Fridrich, Canonicus an der St. Mauritzkirche in Kremsier. Dt. Prag, 21. Mai 1400. Constitutus personaliter coram nobis Jaroslao, decretorum doctore, collega in officio officialatus curie archiepiscopalis Pragensis, dominus Georgius, perpetuus vicarius ecclesie *) In der Urkunde des Schottenabtes Patricius ddo. 18. Juni 1400, in welcher diese Urkunde inserirt ist, ist die nachfolgende Stelle ebenfalls weggelassen.
42 steria ac persone in illis sub religionis observancia domino assidue famulantes in suis juribus conserventur et quod ea, que ipsis per sedem apostolicam provide concessa sunt suum quocunque submoto obstaculo debitum consequantur effectum .. . . .*) Quocirca discrecioni vestre per apostolica scripta mandamus, quatenus vos vel duo aut unus vestrum per vos vel alium seu alios easdem abbatissam et conventum in corporalem possessionem ecclesie sancti Jacobi juriumque et pertinenciarum predictorum inducatis auctoritate nostra et defen- datis inductas, amotis exinde dictis preposito et capitulo et quibuslibet aliis illicitis deten- toribus, facientes eisdem abbatisse et conventui de ipsius ecclesie sancti Jacobi fructibus redditibus proventibus juribus et obvencionibus universis integre responderi nec permittentes, ipsas per dictos prepositum et capitulum aut quoscunque alios contra huiusmodi nostre declaracionis unionis annexionis incorporacionis et voluntatis tenorem quomodolibet molestari, ac nichilominus eosdem prepositum et capitulum et quoscunque alios dictam ecclesiam sancti Jacobi forsan occupantes auctoritate nostra moneatis, ut infra certum peremptorium terminum competentem, de quo vobis videbitur et quem eis ad hoc duxeritis prefigendum, corporalem realem et actualem possessionem ecclesie sancti Jacobi juriumque et pertinenciarum predic- torum sub excommunicacionis necnon privacionis beneficiorum suorum ecclesiasticorum, que obtinent, ac inhabilitacionis ad illa et quecunque alia beneficia ecclesiastica inposterum obtinenda ac aliis sentenciis et penis, de quibus vobis videbitur, libere et omnino dimittant et ab occupacionibus huiusmodi penitus desistant, alioquin lapso huiusmodi termino, sublato quocunque appellacionis interposite seu interponende obstaculo, sentencias et penas huiusmodi eo ipso incurrant, contradictores per censuram ecclesiasticam appellacione postposita compe- scendo, invocato ad hoc, si opus fuerit, auxilio brachii secularis. Non obstantibus omnibus supradictis, seu si eisdem preposito et capitulo vel quibusvis aliis communiter vel divisim a sede apostolica indultum existat, quod interdici suspendi vel excommunicari non possint, per literas apostolicas non facientes plenam et expressam ac de verbo ad verbum de indulto huiusmodi mencionem. Datum Rome apud sanctum Petrum Idus Maii, pontificatus nostri anno undecimo. (Inserirt in der Urkunde des Schottenabtes Patricius ddo. 18. Juni 1400, vid. n. 36; das Orig, im Brünner Stadtarchive. Sig. O. 1. 48.) 31. Georg, erzb. Official in Prag und ständiger Vicär der Pfarrkirche in Ung. Brod, verpflichtet sich zur Zahlung einer Jahrespension von dieser Pfarrkirche an Fridrich, Canonicus an der St. Mauritzkirche in Kremsier. Dt. Prag, 21. Mai 1400. Constitutus personaliter coram nobis Jaroslao, decretorum doctore, collega in officio officialatus curie archiepiscopalis Pragensis, dominus Georgius, perpetuus vicarius ecclesie *) In der Urkunde des Schottenabtes Patricius ddo. 18. Juni 1400, in welcher diese Urkunde inserirt ist, ist die nachfolgende Stelle ebenfalls weggelassen.
Strana 43
43 parrochialis in Ungaricali Broda Olomucensis diocesis publice recognovit, se teneri et debitorie obligari racione annue pensionis de dicta parrochiali ecclesia in Ungaricali Broda de retentis pensionibus domino Fridrico, canonico ecclesie s. Mauricii in Chremsyr, in septuaginta quatuor marcis moravicalis ponderis grossorum pragensium denariorum usque ad festum s. Georgii proxime preterito exclusive [sic]. Item recognovit et recognoscit nunc et inantea, se teneri et debitorie obligari racione annue pensionis a proximo festo s. Georgii ut nunc lapso dicto domino Fridrico singulis annis futuris in quatuordecim marcis grossorum predictorum in duobus terminis divisim, puta Georgii et Martini sanctorum festis. Quas quidem septuaginta quatuor marcas grossorum predictorum cum annua pensione quatuordecim marcarum predictarum ipse dominus Georgius, perpetuus vicarius, promisit et promittit solvere singulis annis a festo s. Georgii proxime elapso incipiendo sub pena late sentencie viginti quatuor marcas grossorum predictorum, sic quod dictus dominus Georgius septem marcas grossorum, quas solvere debuit pro annua pensione in festo s. Georgii presentis anni, quod easdem promisit et astrinxit se solvere in festo b. Margarethe proxime venienti sub pena reintrusionis in pristinas sentencias, quibus ob hoc erat innodatus; item VII. marcas in festo b. Martini inmediate sequenti et decem marcas pro pensione retenta in dominica Letare de proximo ventura, et sic singulis annis futuris quoad extenuacionem debiti subtracti supradicti. Item dictus dominus Fridricus ex libero animo et bona voluntate fecit et facit dicto domino Georgio, perpetuo vicario, graciam in quatuor marcis grossorum predictorum, et exnunc remittit sibi et parcit easdem ex gracia sic tamen, quod si negligens foret in solucione retentorum et pensione supradictis, quod extunc velit dictam graciam sibi factam esse nullam. Insuper dictus Fridricus ex liberalitate animi sui dixit, quod si realem et effectualem in solucionibus dictus dominus Georgius se exhibuerit, quod graciam sibi pinguiorem nolit denegare. Insuper dictus Fridricus nonnullas expensas litterarum et nuncciorum fecit cum suo procuratore magistro Conrado de Braclis, advocato consistorii Pragensis, et ipse magister Conradus pro predicto domino Fridrico contra et adversus dominum Georgium supradictum, que summa se extendit ad quatuordecim sexagenas grossorum et ultra vel infra; super qua computacione statur dictis magistri Conradi, quam dictus dominus Fridricus super se recepit et recipit, volens dicto magistro Conrado satisfacere pro dicto domino Georgio sic tamen, quod si dictus dominus Georgius negligens et remissus fuerit in solucione pensionum et retentorum supradictorum, quod extunc dictus dominus Fridricus singulas expensas litterarum [et] nuncciorum velit habere et repetere in penam in dicto domino Georgio supradicto. Acta sunt hec anno domini M°CCCC die XXI. mensis Maii in consistorio Pragensi presentibus discretis viris dominis Nicolao, plebano ecclesie S. Nicolai in foro pullorum Majoris civitatis, Wenceslao de Praga, Andrea de Lompnicz. Ibidem eciam prefatus dominus Georgius, perpetuus vicarius in Ungaricali Broda, confessus est et recognovit, se teneri et debitorie obligari in quatuor sexagenis grossorum pragensium pro expensis in viis et litteris factis provido viro magistro Conrado de Braclis, advocato consistorii Pragensis, quas eidem solvere promisit, videlicet duas sexagenas gross. in festo nativitatis b. Marie virginis proxime venturo et alias duas sexagenas grossorum in festo purifi- 6*
43 parrochialis in Ungaricali Broda Olomucensis diocesis publice recognovit, se teneri et debitorie obligari racione annue pensionis de dicta parrochiali ecclesia in Ungaricali Broda de retentis pensionibus domino Fridrico, canonico ecclesie s. Mauricii in Chremsyr, in septuaginta quatuor marcis moravicalis ponderis grossorum pragensium denariorum usque ad festum s. Georgii proxime preterito exclusive [sic]. Item recognovit et recognoscit nunc et inantea, se teneri et debitorie obligari racione annue pensionis a proximo festo s. Georgii ut nunc lapso dicto domino Fridrico singulis annis futuris in quatuordecim marcis grossorum predictorum in duobus terminis divisim, puta Georgii et Martini sanctorum festis. Quas quidem septuaginta quatuor marcas grossorum predictorum cum annua pensione quatuordecim marcarum predictarum ipse dominus Georgius, perpetuus vicarius, promisit et promittit solvere singulis annis a festo s. Georgii proxime elapso incipiendo sub pena late sentencie viginti quatuor marcas grossorum predictorum, sic quod dictus dominus Georgius septem marcas grossorum, quas solvere debuit pro annua pensione in festo s. Georgii presentis anni, quod easdem promisit et astrinxit se solvere in festo b. Margarethe proxime venienti sub pena reintrusionis in pristinas sentencias, quibus ob hoc erat innodatus; item VII. marcas in festo b. Martini inmediate sequenti et decem marcas pro pensione retenta in dominica Letare de proximo ventura, et sic singulis annis futuris quoad extenuacionem debiti subtracti supradicti. Item dictus dominus Fridricus ex libero animo et bona voluntate fecit et facit dicto domino Georgio, perpetuo vicario, graciam in quatuor marcis grossorum predictorum, et exnunc remittit sibi et parcit easdem ex gracia sic tamen, quod si negligens foret in solucione retentorum et pensione supradictis, quod extunc velit dictam graciam sibi factam esse nullam. Insuper dictus Fridricus ex liberalitate animi sui dixit, quod si realem et effectualem in solucionibus dictus dominus Georgius se exhibuerit, quod graciam sibi pinguiorem nolit denegare. Insuper dictus Fridricus nonnullas expensas litterarum et nuncciorum fecit cum suo procuratore magistro Conrado de Braclis, advocato consistorii Pragensis, et ipse magister Conradus pro predicto domino Fridrico contra et adversus dominum Georgium supradictum, que summa se extendit ad quatuordecim sexagenas grossorum et ultra vel infra; super qua computacione statur dictis magistri Conradi, quam dictus dominus Fridricus super se recepit et recipit, volens dicto magistro Conrado satisfacere pro dicto domino Georgio sic tamen, quod si dictus dominus Georgius negligens et remissus fuerit in solucione pensionum et retentorum supradictorum, quod extunc dictus dominus Fridricus singulas expensas litterarum [et] nuncciorum velit habere et repetere in penam in dicto domino Georgio supradicto. Acta sunt hec anno domini M°CCCC die XXI. mensis Maii in consistorio Pragensi presentibus discretis viris dominis Nicolao, plebano ecclesie S. Nicolai in foro pullorum Majoris civitatis, Wenceslao de Praga, Andrea de Lompnicz. Ibidem eciam prefatus dominus Georgius, perpetuus vicarius in Ungaricali Broda, confessus est et recognovit, se teneri et debitorie obligari in quatuor sexagenis grossorum pragensium pro expensis in viis et litteris factis provido viro magistro Conrado de Braclis, advocato consistorii Pragensis, quas eidem solvere promisit, videlicet duas sexagenas gross. in festo nativitatis b. Marie virginis proxime venturo et alias duas sexagenas grossorum in festo purifi- 6*
Strana 44
44 cacionis s. Marie virginis tunc secuturo sub pena reintrusionis in pristinas sentencias, quibus ob hoc prius erat innodatus. Actum anno et die ac presentibus, quibus supra. (Aus dem Lib. Obligat. II. 12. p. 276 im Prager Metrop. Cap. Archive, mitgetheilt von Dr. Emler.) 32. Erhart von Kunstadt gibt dem Markgrafen Jodok Nachricht von seiner Unterhandlung mit Markgraf Prokop. Dt. Mödritz 27. Mai 1400. Derenissimo principi ac domino Jodoco, marchioni et domino Moravie domino suo gracioso. Osvícené kníže, pane mój milostivý! Jakož mi Tvá Milost vzkázala, abych za pří- měří slíbil za čtyry neděle a jiné pány obeslal, aby také slíbili: toť sem inhed učinil a pověděl sem jemu a panu Hanušovi, že to všecko, cos Ty mi rozkázal, že to chci učiniti, že Tebú ani mnú nic neschází. A bratr Tvój sě rozhněval a lál velmi a řka: měst z své moci nechci žádnému sstupovati a záduší všecko chci držeti, všecko, jakož sem sě v ně uvázal a na to z své moci chci svým liduom dávati potřebu a těch požívati a živiti se z nich. A jáť sem tak řekl, žes Ty mně vzkázal, že je tak smluveno, žeby všecka záduší měla v pokoji státi a Ty pane Hanuši mělby to zjednati s markrabí Prokopem; an mi od- pověděl a řka: „Já k tomu nemohu nic učiniti, když markrabí Prokop nechce.“ A jáť sem Bohunka přijal k sobě a mluvil sem se panem Hanušem a řka pane Hanuši! mně je vzkázáno, žeby Ty to měl zjednati, tak jakož mi Bohuněk od markrabí praví; a také to pomni, že to markrabí ani námi neschází než vámi a to chci markrabí vzkázati. A on mi řekl, že také chce králi praviti, žeby markrabí Prokop chtěl všecko učiniti, co mu král po mně vzkázal, žeby chtěl zaručiti příměří za čtyry neděle a žeby chtěl ku králi jeti a král je mně kázal, abych příměří učinil, jako dřéve bývalo za čtyři neděle, ale nekázal je mně to král, abych to vymlúval, aby markrabí Prokop záduší postúpil, než Bavorský mně to řekl, abych to zjednal, mohuli a markrabí byl také řekl, žeby nemínil, lečby záduší v pokoji bylo; a já bych to rád byl zjednal k markrabině libosti, bych byl mohl a když sem nemohl, tehdy jsem učinil, co mi král kázal a to jemu povím. Takéť jsem bratra Tvého tázal a řka: „Chcešli k králi jeti, já chci s Tebú jeti; a pane Hanuši slyš to, že to učiniti chci“ — a jáť jsem otázal, „chcešli jeti?“ — on rekl: „pane Hanuši, jáť dobře svój čas vědě, když jeti mám,“ než mně je řekl samému tajně: „jáť nechci jeti, lečbych velmi dobrý kleit měl od krále a také nevím, pročbych k němu jel, nebť nevědě nic dobrého na tej jízdě a toho sě dopraviti nechci, by mě hrdloval a také tomu rozumím, žeby mi král raději vzal než dal a také slyším, že mě chce zbaviti mého dědictví Moravské zemi, proto se nic dobrého od něho nenaději; — tak žeť já nerozumím, jako já od něho slyším, by jej kdo mohl napraviti, by do Čech jel ku králi. A věz, žeť je pan Hanuš nic nezjed- nal a jáť sem jiněho příměří učiniti nesměl, ani zaručiti, než jaks mi vzkázal a bratr Tvój ten mi pravil, žes Ty mluvil s Vítkem z Turovic, žeby se Ty najraději sám s svým bratrem smluvil a on mi řekl: „když on se chce se mnú sám smluviti, jáť také chci rád
44 cacionis s. Marie virginis tunc secuturo sub pena reintrusionis in pristinas sentencias, quibus ob hoc prius erat innodatus. Actum anno et die ac presentibus, quibus supra. (Aus dem Lib. Obligat. II. 12. p. 276 im Prager Metrop. Cap. Archive, mitgetheilt von Dr. Emler.) 32. Erhart von Kunstadt gibt dem Markgrafen Jodok Nachricht von seiner Unterhandlung mit Markgraf Prokop. Dt. Mödritz 27. Mai 1400. Derenissimo principi ac domino Jodoco, marchioni et domino Moravie domino suo gracioso. Osvícené kníže, pane mój milostivý! Jakož mi Tvá Milost vzkázala, abych za pří- měří slíbil za čtyry neděle a jiné pány obeslal, aby také slíbili: toť sem inhed učinil a pověděl sem jemu a panu Hanušovi, že to všecko, cos Ty mi rozkázal, že to chci učiniti, že Tebú ani mnú nic neschází. A bratr Tvój sě rozhněval a lál velmi a řka: měst z své moci nechci žádnému sstupovati a záduší všecko chci držeti, všecko, jakož sem sě v ně uvázal a na to z své moci chci svým liduom dávati potřebu a těch požívati a živiti se z nich. A jáť sem tak řekl, žes Ty mně vzkázal, že je tak smluveno, žeby všecka záduší měla v pokoji státi a Ty pane Hanuši mělby to zjednati s markrabí Prokopem; an mi od- pověděl a řka: „Já k tomu nemohu nic učiniti, když markrabí Prokop nechce.“ A jáť sem Bohunka přijal k sobě a mluvil sem se panem Hanušem a řka pane Hanuši! mně je vzkázáno, žeby Ty to měl zjednati, tak jakož mi Bohuněk od markrabí praví; a také to pomni, že to markrabí ani námi neschází než vámi a to chci markrabí vzkázati. A on mi řekl, že také chce králi praviti, žeby markrabí Prokop chtěl všecko učiniti, co mu král po mně vzkázal, žeby chtěl zaručiti příměří za čtyry neděle a žeby chtěl ku králi jeti a král je mně kázal, abych příměří učinil, jako dřéve bývalo za čtyři neděle, ale nekázal je mně to král, abych to vymlúval, aby markrabí Prokop záduší postúpil, než Bavorský mně to řekl, abych to zjednal, mohuli a markrabí byl také řekl, žeby nemínil, lečby záduší v pokoji bylo; a já bych to rád byl zjednal k markrabině libosti, bych byl mohl a když sem nemohl, tehdy jsem učinil, co mi král kázal a to jemu povím. Takéť jsem bratra Tvého tázal a řka: „Chcešli k králi jeti, já chci s Tebú jeti; a pane Hanuši slyš to, že to učiniti chci“ — a jáť jsem otázal, „chcešli jeti?“ — on rekl: „pane Hanuši, jáť dobře svój čas vědě, když jeti mám,“ než mně je řekl samému tajně: „jáť nechci jeti, lečbych velmi dobrý kleit měl od krále a také nevím, pročbych k němu jel, nebť nevědě nic dobrého na tej jízdě a toho sě dopraviti nechci, by mě hrdloval a také tomu rozumím, žeby mi král raději vzal než dal a také slyším, že mě chce zbaviti mého dědictví Moravské zemi, proto se nic dobrého od něho nenaději; — tak žeť já nerozumím, jako já od něho slyším, by jej kdo mohl napraviti, by do Čech jel ku králi. A věz, žeť je pan Hanuš nic nezjed- nal a jáť sem jiněho příměří učiniti nesměl, ani zaručiti, než jaks mi vzkázal a bratr Tvój ten mi pravil, žes Ty mluvil s Vítkem z Turovic, žeby se Ty najraději sám s svým bratrem smluvil a on mi řekl: „když on se chce se mnú sám smluviti, jáť také chci rád
Strana 45
45 sě s ním sám smluviti a takbych sě s ním chtěl smluviti, jako ste vy v Krumlově smluvili, neb jako Puška v Brně smluvil, pakli chce novú smlúvu učiniti, teď jsem také rád; a to vše, což smluvím, to chci držeti“ — než zaručiti nechce, ani pod kterým základem slíbiti — a chceli bratr mój, najradějiť sem tomu, aby nás naši páni smluvili.“ Datum Medric, in die ascensionis domini. Erhart z Kunina města. (Archiv čes. III. pag. 286.) 33. K. Wenzels Botschaft an die Fürsten durch Hubart von Eltern, worin ein andrer vom König selbst zu haltender Tag vorgeschlagen wird. (Frankfurt, 30./31. Mai 1400.) nser herre der Romische konig deit die fursten gruszen und in sagin, wie er verstanden und öch briefe gesehen hab darinne geschriben stet daz ir kurfürsten geschrieben habt allen fürsten geistlichen und weltlichen und allen dez richs stetten daz sie wöllent sin zue Frankford dez mitwochen nach sant Urbans tag nehstverliden da zue sein umb der heiligen kirchen sachen zue bestellin und och umbe daz heilige rich. do duet uch unser herre der Römische kunig sagen und öch biden, daz ir uch dieser sachen nit understet uszurihten ain in, wand er der ein houbt als ein Romischer konig ist, wand er diese und ander sachen antreffende daz heilige rich mit uwerm rate und andern dez richs fürsten graven herren und stetten die darzue gehörent tuen wil, wand soliche sachen im siner wirdikeit und eren zuhören als eime Romischen konige; und geleubet und getruwet uch, nach dem als ir mit imme in fruntschaft sit, daz ir nit tuen ensollent daz wider sin ere und wirdikeit si, darumbe hat er mich zue uch gesant, daz man eins tages eins werde an gelegin stettin, sunderlich umbe der heiligen kirchen sachen und auch dez heiligin richs, und da zue tuen mit uwerm rate als ich uch vor gesagit han. Item als umbe der kirchen sachen, da sol der konig von Ungern mitkomen oder sin mechtig rat und den margrefin Jost mit imme brengin und öch dez koniges rat von Krakaw und der koningin von Danemarkin Norwegin und Swedin, die er besant hat, die imme enpotten und geantwort hant: so wan er sie den tag lasze wissen, so wöllent si gerne ire rete uf den tag senden. und ist auch unsers herren des königs meinunge, daz er allen fürstin in Dutschin und Welschin landin, die zu dem heiligen riche hörin, wölle schriben, daz sie uf den tag komen, wand sie öch darzu hörin und billich dabi sin. Item so were och unser herre der Romische konig gerne langst zue Dutschen landen komen; wand der grosze krieg, der da ist gewest zuschen dem konig von Ungern und margraffe Jost uf eine site und margraff Procop uf die ander site, das hat in gehindert heruszzuekomen ; wand er wil nu herusz und hat sich darzue gestalt. uwer antwurt bitt ich zu wissen. (Weizsäcker, Reichstagsacten III. pag. 186.)
45 sě s ním sám smluviti a takbych sě s ním chtěl smluviti, jako ste vy v Krumlově smluvili, neb jako Puška v Brně smluvil, pakli chce novú smlúvu učiniti, teď jsem také rád; a to vše, což smluvím, to chci držeti“ — než zaručiti nechce, ani pod kterým základem slíbiti — a chceli bratr mój, najradějiť sem tomu, aby nás naši páni smluvili.“ Datum Medric, in die ascensionis domini. Erhart z Kunina města. (Archiv čes. III. pag. 286.) 33. K. Wenzels Botschaft an die Fürsten durch Hubart von Eltern, worin ein andrer vom König selbst zu haltender Tag vorgeschlagen wird. (Frankfurt, 30./31. Mai 1400.) nser herre der Romische konig deit die fursten gruszen und in sagin, wie er verstanden und öch briefe gesehen hab darinne geschriben stet daz ir kurfürsten geschrieben habt allen fürsten geistlichen und weltlichen und allen dez richs stetten daz sie wöllent sin zue Frankford dez mitwochen nach sant Urbans tag nehstverliden da zue sein umb der heiligen kirchen sachen zue bestellin und och umbe daz heilige rich. do duet uch unser herre der Römische kunig sagen und öch biden, daz ir uch dieser sachen nit understet uszurihten ain in, wand er der ein houbt als ein Romischer konig ist, wand er diese und ander sachen antreffende daz heilige rich mit uwerm rate und andern dez richs fürsten graven herren und stetten die darzue gehörent tuen wil, wand soliche sachen im siner wirdikeit und eren zuhören als eime Romischen konige; und geleubet und getruwet uch, nach dem als ir mit imme in fruntschaft sit, daz ir nit tuen ensollent daz wider sin ere und wirdikeit si, darumbe hat er mich zue uch gesant, daz man eins tages eins werde an gelegin stettin, sunderlich umbe der heiligen kirchen sachen und auch dez heiligin richs, und da zue tuen mit uwerm rate als ich uch vor gesagit han. Item als umbe der kirchen sachen, da sol der konig von Ungern mitkomen oder sin mechtig rat und den margrefin Jost mit imme brengin und öch dez koniges rat von Krakaw und der koningin von Danemarkin Norwegin und Swedin, die er besant hat, die imme enpotten und geantwort hant: so wan er sie den tag lasze wissen, so wöllent si gerne ire rete uf den tag senden. und ist auch unsers herren des königs meinunge, daz er allen fürstin in Dutschin und Welschin landin, die zu dem heiligen riche hörin, wölle schriben, daz sie uf den tag komen, wand sie öch darzu hörin und billich dabi sin. Item so were och unser herre der Romische konig gerne langst zue Dutschen landen komen; wand der grosze krieg, der da ist gewest zuschen dem konig von Ungern und margraffe Jost uf eine site und margraff Procop uf die ander site, das hat in gehindert heruszzuekomen ; wand er wil nu herusz und hat sich darzue gestalt. uwer antwurt bitt ich zu wissen. (Weizsäcker, Reichstagsacten III. pag. 186.)
Strana 46
46 34. Die vier Rheinischen Kurfürsten an Markgraf Jodok, begehren von ihm als Kurfursten von Brandenburg auf 11. August sein Erscheinen bei dem Tag zu Oberlahnstein oder aber Sendung von Bevollmächtigten, widrigenfalls sie gleichwohl für sich die Verbesserung der Reichsregierung durchführen wollen. Frankfurt, 4. Juni 1400. regenerose princeps domine Jodoce marchio in Moravia etc. nos dei gracia Johannes sancte sedis Maguntine archiepiscopus sacri imperii per Germaniam archicancel- larius, Frydericus sancte ecclesie Coloniensis archiepiscopus sacri imperii in Italia archi- cancellarius et dux Westfalie etc., Wernherus archiepiscopus Treverensis sacri imperii per Galliam et regnum Arelatense archicancellarius, et Rupertus comes Palatinus Reni sacri imperii archidapifer et dux in Bavaria, scire vos volumus: prout nos propter querulosos defectus et dampna, que longis temporibus in sancta ecclesia et in Romano imperio fuerunt et cottidie dampnabilius insurgunt, vos tamquam principem nostrum coelectorem requisi- veramus et vobis scripseramus ad nos Franckefordiam tempore isto veniendum, ubi tamen non venistis ut vos venire debuisse intendebamus, ita nos pro nunc propter tales defectus et dampna deliberavimus, quod dominum nostrum regem iterato ammonemus requirimus et scribimus eidem ad nos et alios principes ad veniendum in superiori Laenstein supra Renum secunda die post sancti Laurencii diem proxime venturum, modo et forma ut in copia quam vobis cum presentibus destinamus continetur. Unde vobis hec omnia intimamus desiderantes et requirentes, in quantum racione marchionatus in Brandenburg princeps noster coelector esse debetis, quod prenominatis die et loco ad nos venire velitis et nobiscum dictas causas prosequi juvetis, signanter ad sacrum imperium utilius disponendum ordinandum, prout ad nos speclare dinoscitur et facere sumus astricti. Et si personaliter ad nos venire non poteritis, tunc in predicta forma vestros amicos cum vestro sigillo et procuratorio cum pleno mandato ad nos mittere velitis, quodsi vos hujusmodi non faceretis, nos tamen pre- dictas causas totaliter prosequi, prout ad nos spectat et facere sumus astricti, intendimus et per hoc volumus sufficienter super hiis vos requisivisse et admonuisse. Datum Franckefordie sexta feria ante festum penthecostes nostris sub sigillis presentibus appressis anno domini 1400. (Weizsäcker, Reichstagsacten III. p. 197.) 35. Peter Přísnák von Livodric und seine Ehefrau Katharina verkaufen dem Kloster Qslavan einen Jahreszins von 1 Mark Gr. Dt. 10. Juni 1400 s. l. Ego Petrus dictus Przissnak de Lywodrzicz, et ego Katherina uxor ipsius legitima cum heredibus et successoribus nostris recognoscimus cum presentibus universis, quod racionabiliter vendidimus et cum presentibus vendimus unam marcam grossorum denariorum pragensium moravici numeri et pagamenti pro decem marcis grossorum denariorum et numeri eorundem religiose in Christo virgini Angneti Uluschin sanctimoniali in monasterio Oslaviensi
46 34. Die vier Rheinischen Kurfürsten an Markgraf Jodok, begehren von ihm als Kurfursten von Brandenburg auf 11. August sein Erscheinen bei dem Tag zu Oberlahnstein oder aber Sendung von Bevollmächtigten, widrigenfalls sie gleichwohl für sich die Verbesserung der Reichsregierung durchführen wollen. Frankfurt, 4. Juni 1400. regenerose princeps domine Jodoce marchio in Moravia etc. nos dei gracia Johannes sancte sedis Maguntine archiepiscopus sacri imperii per Germaniam archicancel- larius, Frydericus sancte ecclesie Coloniensis archiepiscopus sacri imperii in Italia archi- cancellarius et dux Westfalie etc., Wernherus archiepiscopus Treverensis sacri imperii per Galliam et regnum Arelatense archicancellarius, et Rupertus comes Palatinus Reni sacri imperii archidapifer et dux in Bavaria, scire vos volumus: prout nos propter querulosos defectus et dampna, que longis temporibus in sancta ecclesia et in Romano imperio fuerunt et cottidie dampnabilius insurgunt, vos tamquam principem nostrum coelectorem requisi- veramus et vobis scripseramus ad nos Franckefordiam tempore isto veniendum, ubi tamen non venistis ut vos venire debuisse intendebamus, ita nos pro nunc propter tales defectus et dampna deliberavimus, quod dominum nostrum regem iterato ammonemus requirimus et scribimus eidem ad nos et alios principes ad veniendum in superiori Laenstein supra Renum secunda die post sancti Laurencii diem proxime venturum, modo et forma ut in copia quam vobis cum presentibus destinamus continetur. Unde vobis hec omnia intimamus desiderantes et requirentes, in quantum racione marchionatus in Brandenburg princeps noster coelector esse debetis, quod prenominatis die et loco ad nos venire velitis et nobiscum dictas causas prosequi juvetis, signanter ad sacrum imperium utilius disponendum ordinandum, prout ad nos speclare dinoscitur et facere sumus astricti. Et si personaliter ad nos venire non poteritis, tunc in predicta forma vestros amicos cum vestro sigillo et procuratorio cum pleno mandato ad nos mittere velitis, quodsi vos hujusmodi non faceretis, nos tamen pre- dictas causas totaliter prosequi, prout ad nos spectat et facere sumus astricti, intendimus et per hoc volumus sufficienter super hiis vos requisivisse et admonuisse. Datum Franckefordie sexta feria ante festum penthecostes nostris sub sigillis presentibus appressis anno domini 1400. (Weizsäcker, Reichstagsacten III. p. 197.) 35. Peter Přísnák von Livodric und seine Ehefrau Katharina verkaufen dem Kloster Qslavan einen Jahreszins von 1 Mark Gr. Dt. 10. Juni 1400 s. l. Ego Petrus dictus Przissnak de Lywodrzicz, et ego Katherina uxor ipsius legitima cum heredibus et successoribus nostris recognoscimus cum presentibus universis, quod racionabiliter vendidimus et cum presentibus vendimus unam marcam grossorum denariorum pragensium moravici numeri et pagamenti pro decem marcis grossorum denariorum et numeri eorundem religiose in Christo virgini Angneti Uluschin sanctimoniali in monasterio Oslaviensi
Strana 47
47 et post mortem ipsius religiose in Christo virgini Anne dicte de Hoelein sanctimoniali eiusdem monasterii, et post mortem ipsarum ambarum conventui predicti monasterii, super duabus partibus domus habitacionis nostre in Brunna in foro inferiori penes Goeblinum militem, parte ex una et Nicolaum fabrum parte ex altera sita, et generaliter super omnibus aliis bonis nostris mobilibus et immobilibus ubilibet habitis et habendis, censuandam predictis virginibus et post mortem ipsarum predicto conventui in festo penthecostes nunc proxime venturo incipiendo et sic pro eodem anno annis singulis in futurum omnino libere et in toto. Quod si non fecerimus, extunc predicte virgines et post mortem ipsarum predictus, conventus plenam per omnia habebunt potestatem huiusmodi censum sic neglectum, quociens opportunum fuerit, recipere et exquirere inter judeos vel christianos super nostra pericula et super domo supradicta sine qualibet in contrarium accione juris canonici vel civilis. Cum autem voluerimus, quod predictum censum reemere poterimus cum decem marcis grossorum denariorum et numeri predictorum, una cum censu ipso pro rata temporis contingente persol- vendo, impedimento et difficultate quibuslibet procul motis. Et qui presentem literam de predictarum virginum bona tenuerit voluntate, quod eidem sicut ipsismet jus debet com- petere omnium premissorum. In quorum omnium testimonium prudentes viri Jacobus Ott et Martinus Platner, tunc jurati cives Brunnenses sigilla eorum ad preces nostras instantivas ipsis et ipsorum heredibus sine dampno presentibus appenderunt. Anno domini millesimo quadricentesimo feria quinta post penthecosten. (Orig. Perg. mit 2 anh. Sig. im m. Landesarchive. Art. Königinkloster lit. P. n. 81.) 36. Patricius Abt des Schottenklosters in Wien macht im Auftrage Papst Bonifacius IX. den Process gegen das Brünner Collegiatcapitel und alle jene anhängig, welche dem Kloster Oslawan das Patronatsrecht über die Jakobspfarre in Brünn streitig machen. Dt. Wien, 18. Juni 1400. Reverendo in Christo patri ac domino .. dei gracia episcopo Olomucensi ac eiusdem ecclesie capitulo ac venerabilibus et discretis viris dominis .. preposito et capitulo ecclesie sancti Petri in Brunna Olomucensis diocesis et Conrado Smerbeck canonico dicte ecclesie singularibusque canonicis et personis dicti capituli sancti Petri, ipsum actualiter represen- tantibus, necnon universis singulisque civibus seu opidanis, colonis, agricultoribus, arren- datoribus, decimatoribus necnon utriusque sexus hominibus parochianis et plebesanis ecclesie sancti Jacobi de burgo Brunnensi omnibusque aliis et singulis, quorum interest vel intererit, cuiuscunque dignitatis gradus ordinis vel condicionis aut preeminencie extiterint vel extiterit, quosque infrascriptum tangit negocium seu tangere poterit quomodolibet in futurum, quibus- cunque nominibus censeantur, Patricius permissione divina abbas monasterii beate Marie virginis Scotorum in Wienna ordinis sancti Benedicti, Pataviensis diocesis, executor ad infrascripta unacum infrascriptis nostris collegis cum illa clausula: „quatenus vos vel duo aut unus vestrum per vos vel alium seu alios“ etc. a sede apostolica specialiter deputatus
47 et post mortem ipsius religiose in Christo virgini Anne dicte de Hoelein sanctimoniali eiusdem monasterii, et post mortem ipsarum ambarum conventui predicti monasterii, super duabus partibus domus habitacionis nostre in Brunna in foro inferiori penes Goeblinum militem, parte ex una et Nicolaum fabrum parte ex altera sita, et generaliter super omnibus aliis bonis nostris mobilibus et immobilibus ubilibet habitis et habendis, censuandam predictis virginibus et post mortem ipsarum predicto conventui in festo penthecostes nunc proxime venturo incipiendo et sic pro eodem anno annis singulis in futurum omnino libere et in toto. Quod si non fecerimus, extunc predicte virgines et post mortem ipsarum predictus, conventus plenam per omnia habebunt potestatem huiusmodi censum sic neglectum, quociens opportunum fuerit, recipere et exquirere inter judeos vel christianos super nostra pericula et super domo supradicta sine qualibet in contrarium accione juris canonici vel civilis. Cum autem voluerimus, quod predictum censum reemere poterimus cum decem marcis grossorum denariorum et numeri predictorum, una cum censu ipso pro rata temporis contingente persol- vendo, impedimento et difficultate quibuslibet procul motis. Et qui presentem literam de predictarum virginum bona tenuerit voluntate, quod eidem sicut ipsismet jus debet com- petere omnium premissorum. In quorum omnium testimonium prudentes viri Jacobus Ott et Martinus Platner, tunc jurati cives Brunnenses sigilla eorum ad preces nostras instantivas ipsis et ipsorum heredibus sine dampno presentibus appenderunt. Anno domini millesimo quadricentesimo feria quinta post penthecosten. (Orig. Perg. mit 2 anh. Sig. im m. Landesarchive. Art. Königinkloster lit. P. n. 81.) 36. Patricius Abt des Schottenklosters in Wien macht im Auftrage Papst Bonifacius IX. den Process gegen das Brünner Collegiatcapitel und alle jene anhängig, welche dem Kloster Oslawan das Patronatsrecht über die Jakobspfarre in Brünn streitig machen. Dt. Wien, 18. Juni 1400. Reverendo in Christo patri ac domino .. dei gracia episcopo Olomucensi ac eiusdem ecclesie capitulo ac venerabilibus et discretis viris dominis .. preposito et capitulo ecclesie sancti Petri in Brunna Olomucensis diocesis et Conrado Smerbeck canonico dicte ecclesie singularibusque canonicis et personis dicti capituli sancti Petri, ipsum actualiter represen- tantibus, necnon universis singulisque civibus seu opidanis, colonis, agricultoribus, arren- datoribus, decimatoribus necnon utriusque sexus hominibus parochianis et plebesanis ecclesie sancti Jacobi de burgo Brunnensi omnibusque aliis et singulis, quorum interest vel intererit, cuiuscunque dignitatis gradus ordinis vel condicionis aut preeminencie extiterint vel extiterit, quosque infrascriptum tangit negocium seu tangere poterit quomodolibet in futurum, quibus- cunque nominibus censeantur, Patricius permissione divina abbas monasterii beate Marie virginis Scotorum in Wienna ordinis sancti Benedicti, Pataviensis diocesis, executor ad infrascripta unacum infrascriptis nostris collegis cum illa clausula: „quatenus vos vel duo aut unus vestrum per vos vel alium seu alios“ etc. a sede apostolica specialiter deputatus
Strana 48
48 salutem in domino et mandatis nostris imo verius apostolicis firmiter obedire. Literas sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii divina providencia pape noni unam videcicet graciosam cum filis sericis, aliam videlicet executoriam cum cordula canapis veris et integris bullis plumbeis ipsius domini nostri pape bullatas non suspectas non can- cellatas nec in aliqua sui parte corruptas vel viciatas, sed omni prorsus vicio et suspicione carentes nobis pro parte venerabilis in Christo abbatisse et conventus monasterii Vallis sancte Marie in Oslavia ordinis Cisterciensis, Olomucensis diocesis, coram notario publico et testibus infrascriptis presentatas nos cum ea, qua decuit, reverencia noveritis recepisse, quarum unius videlicet graciose cum filis sericis bullate de verbo ad verbum tenor talis est: „Bonifacius episcopus servus servorum dei. Ad hoc Romanus pontifex etc. Datum Rome apud sanctum Petrum Idus Maii, pontificatus nostri anno undecimo." — (vid. n. 29.) Tenor vero alterius litere cum cordula canapi bullate sic incipit: "Bonifacius episcopus servus servorum dei dilectis filiis etc. Datum Rome apud sanctum Petrum Idus Maii pontificatus nostri anno undecimo.“ (vid. n. 30.) — Post quarum quidem literarum apostolicarum presentacionem et recepcionem ex parte prefate domine abbatisse et conventus dicti monasterii fuimus cum instancia debita requisiti, ut ad execucionem huiusmodi literarum apostolicarum juxta vim formam seriem et effectum earundem procedere dignaremur. Nos igitur Patricius abbas et executor prefatus considerantes et attendentes huiusmodi literarum apostolicarum formam et tenorem, ac volentes huiusmodi mandatum apostolicum nobis in hac parte directum reverenter exequi, ut tenemur, dictas literas apostolicas et hunc nostrum processum ac omnia et singula in eis contenta vobis omnibus supradictis et cuilibet vestrum intimamus insinuamus et notificamus et ad vestram ac cuiuslibet vestrum noticiam deducimus et deduci volumus per presentes, vosque reverendum patrem dominum episcopum Olomucensem ac universos et singulos supradictos, quibus presens noster processus dirigitur, tenore presencium auctoritate apostolica nobis in hac parte commissa primo, secundo, tercio et peremptorie requirimus et monemus communiter et divisim, vobisque nichilominus et cuilibet vestrum in virtute sancte obediencie et sub infrascriptis sentenciarum penis districte precipiendo mandamus, quatenus infra quindecim dierum terminum post presentacionem notificacionem seu insinuacionem presencium, vobis et cuilibet vestrum factam immediate sequencium, quorum quindecim dierum quinque pro- primo, quinque pro secundo et reliquos quinque dies vobis et cuilibet vestrum pro tercio et peremptorio termino ac omnibus dilacionibus canonica monicione prefigimus et assignamus presencium sub tenore, quatenus easdem abbatissam et conventum vel procuratorem seu sindicum ant certum earum nuncium pro eis ad corporalem realem et actualem possessionem dicte ecclesie absque difficultate contradiccione opposicione seu impedimentis libere recipiatis admittatis et inducatis et quilibet vestrum recipiat admittat et inducat ac defendatis et defendat inductas, dictosque prepositum et capitulum et quoscunque alios dictam ecclesiam sancti Jacobi occupantes, ac Conradum Smerbeck canonicum prefate ecclesie sancti Petri et quem- cunque alium, dictam ecclesiam vice et nomine dictorum prepositi et capituli aut quorum- cunque aliorum seu alterius cuiuscunque aut quocunque titulo vel quovis alio quesito colore
48 salutem in domino et mandatis nostris imo verius apostolicis firmiter obedire. Literas sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii divina providencia pape noni unam videcicet graciosam cum filis sericis, aliam videlicet executoriam cum cordula canapis veris et integris bullis plumbeis ipsius domini nostri pape bullatas non suspectas non can- cellatas nec in aliqua sui parte corruptas vel viciatas, sed omni prorsus vicio et suspicione carentes nobis pro parte venerabilis in Christo abbatisse et conventus monasterii Vallis sancte Marie in Oslavia ordinis Cisterciensis, Olomucensis diocesis, coram notario publico et testibus infrascriptis presentatas nos cum ea, qua decuit, reverencia noveritis recepisse, quarum unius videlicet graciose cum filis sericis bullate de verbo ad verbum tenor talis est: „Bonifacius episcopus servus servorum dei. Ad hoc Romanus pontifex etc. Datum Rome apud sanctum Petrum Idus Maii, pontificatus nostri anno undecimo." — (vid. n. 29.) Tenor vero alterius litere cum cordula canapi bullate sic incipit: "Bonifacius episcopus servus servorum dei dilectis filiis etc. Datum Rome apud sanctum Petrum Idus Maii pontificatus nostri anno undecimo.“ (vid. n. 30.) — Post quarum quidem literarum apostolicarum presentacionem et recepcionem ex parte prefate domine abbatisse et conventus dicti monasterii fuimus cum instancia debita requisiti, ut ad execucionem huiusmodi literarum apostolicarum juxta vim formam seriem et effectum earundem procedere dignaremur. Nos igitur Patricius abbas et executor prefatus considerantes et attendentes huiusmodi literarum apostolicarum formam et tenorem, ac volentes huiusmodi mandatum apostolicum nobis in hac parte directum reverenter exequi, ut tenemur, dictas literas apostolicas et hunc nostrum processum ac omnia et singula in eis contenta vobis omnibus supradictis et cuilibet vestrum intimamus insinuamus et notificamus et ad vestram ac cuiuslibet vestrum noticiam deducimus et deduci volumus per presentes, vosque reverendum patrem dominum episcopum Olomucensem ac universos et singulos supradictos, quibus presens noster processus dirigitur, tenore presencium auctoritate apostolica nobis in hac parte commissa primo, secundo, tercio et peremptorie requirimus et monemus communiter et divisim, vobisque nichilominus et cuilibet vestrum in virtute sancte obediencie et sub infrascriptis sentenciarum penis districte precipiendo mandamus, quatenus infra quindecim dierum terminum post presentacionem notificacionem seu insinuacionem presencium, vobis et cuilibet vestrum factam immediate sequencium, quorum quindecim dierum quinque pro- primo, quinque pro secundo et reliquos quinque dies vobis et cuilibet vestrum pro tercio et peremptorio termino ac omnibus dilacionibus canonica monicione prefigimus et assignamus presencium sub tenore, quatenus easdem abbatissam et conventum vel procuratorem seu sindicum ant certum earum nuncium pro eis ad corporalem realem et actualem possessionem dicte ecclesie absque difficultate contradiccione opposicione seu impedimentis libere recipiatis admittatis et inducatis et quilibet vestrum recipiat admittat et inducat ac defendatis et defendat inductas, dictosque prepositum et capitulum et quoscunque alios dictam ecclesiam sancti Jacobi occupantes, ac Conradum Smerbeck canonicum prefate ecclesie sancti Petri et quem- cunque alium, dictam ecclesiam vice et nomine dictorum prepositi et capituli aut quorum- cunque aliorum seu alterius cuiuscunque aut quocunque titulo vel quovis alio quesito colore
Strana 49
49 occupantem vel detinentem ac intrusum vel intrudendum in eadem ab ipsa ecclesia et eius detencione et occupacione actualiter et cum effectu amoveatis, amoveant et amoveat, quos et quem nos eciam, quantum in nobis est, tenore presencium amovemus et denunciamus amotos et amotum ipsisque vel dicto eorum procuratori seu sindico aut certo nuncio pro eis de ipsius ecclesie fructibus redditibus proventibus juribus et obvencionibus universis plenarie et integre respondeatis et quilibet vestrum, prout ad ipsum pertinet, plenarie respondeat et satisfaciat et faciat ab aliis, quantum in vobis fuerit, plenarie responderi ac ipsas et dictum earum procuratorem seu sindicum aut nuncium permittatis, faciatis et pro- curetis et quilibet vestrum permittat, faciat et procuret dicte ecclesie juriumque et perti- nenciarum predictorum pacifica et plena possessione gaudere, ipsasque super dicta ecclesia et eius fructibus redditibus proventibus juribus et obvencionibus universis nullatenus molestetis nec permittatis ipsas, quantum in vobis fuerit, a dictis preposito et capitulo vel a quocunque alio seu aliquibus molestari. Vosque dominos prepositum et capitulum ecclesie sancti Petri predictos et singulares canonicos et personas ipsum actualiter pro nunc representantes et quoscunque alios dictam ecclesiam sancti Jacobi occupantes, ac Conradum Smerbeck aut quemcunque alium, eandem ecclesiam vestro nomine occupantem, aut per vos intrusum seu forsitan inposterum intrudendum in eadem, cuius et quorum nomen et nomina hic volumus habere pro expressis, modo et forma premissis, dicta auctoritate requirimus et monemus communiter et divisim; vobisque nichilominus et cuilibet vestrum in virtute sancte obediencie et sub excommunicacionis necnon privacionis beneficiorum vestrorum ecclesiasticorum obten- torum et ad illa et quecunque alia beneficia ecclesiastica inposterum obtinenda inhabilitacionis, ac eciam sex millium florenorum auri de Ungaria, boni et justi ponderis, pro medietate camere apostolice et pro alia meditate dictis abbatisse et conventui applicandorum penis, quas eciam divisim exnunc prout extunc et extunc prout exnunc auctoritate apostolica supradicta incurrere volumus et decernimus ipso facto, nisi mandatis nostris imo verius apostolicis pareatis et quilibet vestrum pareat cum effectu. Districte precipiendo mandamus, quatenus infra predictum terminum, quem vobis et cuilibet vestrum pro termino peremptorio et omnibus dilacionibus ac trina canonica monicione ad hoc prefigimus et assignamus presenti sub tenore, ab occupacione et detencione dicte ecclesie sancti Jacobi ac universorum fructuum reddituum proventuum jurium et obvencionum ipsius penitus desistatis et desistat easdemque abbatissam et conventum vel procuratorem seu sindicum aut certum earum nun- cium pro eis ad corporalem realem et actualem possessionem ecclesie juriumque et perti- nenciarum predictorum absque difficultate, contradiccione, opposicione seu impedimentis libere admittatis, ipsasque abbatissam et conventum vel procuratorem seu sindicum earundem per- mittatis et permittat eiusdem ecclesie pacifica possessione gaudere. Monemus insuper aucto- ritate predicta modo et forma premissis vos prepositum et capitulum ac singulares canonicos et personas dicti capituli ipsum actualiter representantes, ac Conradum Smerbeck et alios supradictos sub penis predictis et sub infrascriptis excommunicacionis, suspen- sionis et interdicti sentenciarum penis, necnon omnes et singulos colonos censuarios reddi- tuarios agricultores arrendatores decimatores receptores levatores et detentores terrarum
49 occupantem vel detinentem ac intrusum vel intrudendum in eadem ab ipsa ecclesia et eius detencione et occupacione actualiter et cum effectu amoveatis, amoveant et amoveat, quos et quem nos eciam, quantum in nobis est, tenore presencium amovemus et denunciamus amotos et amotum ipsisque vel dicto eorum procuratori seu sindico aut certo nuncio pro eis de ipsius ecclesie fructibus redditibus proventibus juribus et obvencionibus universis plenarie et integre respondeatis et quilibet vestrum, prout ad ipsum pertinet, plenarie respondeat et satisfaciat et faciat ab aliis, quantum in vobis fuerit, plenarie responderi ac ipsas et dictum earum procuratorem seu sindicum aut nuncium permittatis, faciatis et pro- curetis et quilibet vestrum permittat, faciat et procuret dicte ecclesie juriumque et perti- nenciarum predictorum pacifica et plena possessione gaudere, ipsasque super dicta ecclesia et eius fructibus redditibus proventibus juribus et obvencionibus universis nullatenus molestetis nec permittatis ipsas, quantum in vobis fuerit, a dictis preposito et capitulo vel a quocunque alio seu aliquibus molestari. Vosque dominos prepositum et capitulum ecclesie sancti Petri predictos et singulares canonicos et personas ipsum actualiter pro nunc representantes et quoscunque alios dictam ecclesiam sancti Jacobi occupantes, ac Conradum Smerbeck aut quemcunque alium, eandem ecclesiam vestro nomine occupantem, aut per vos intrusum seu forsitan inposterum intrudendum in eadem, cuius et quorum nomen et nomina hic volumus habere pro expressis, modo et forma premissis, dicta auctoritate requirimus et monemus communiter et divisim; vobisque nichilominus et cuilibet vestrum in virtute sancte obediencie et sub excommunicacionis necnon privacionis beneficiorum vestrorum ecclesiasticorum obten- torum et ad illa et quecunque alia beneficia ecclesiastica inposterum obtinenda inhabilitacionis, ac eciam sex millium florenorum auri de Ungaria, boni et justi ponderis, pro medietate camere apostolice et pro alia meditate dictis abbatisse et conventui applicandorum penis, quas eciam divisim exnunc prout extunc et extunc prout exnunc auctoritate apostolica supradicta incurrere volumus et decernimus ipso facto, nisi mandatis nostris imo verius apostolicis pareatis et quilibet vestrum pareat cum effectu. Districte precipiendo mandamus, quatenus infra predictum terminum, quem vobis et cuilibet vestrum pro termino peremptorio et omnibus dilacionibus ac trina canonica monicione ad hoc prefigimus et assignamus presenti sub tenore, ab occupacione et detencione dicte ecclesie sancti Jacobi ac universorum fructuum reddituum proventuum jurium et obvencionum ipsius penitus desistatis et desistat easdemque abbatissam et conventum vel procuratorem seu sindicum aut certum earum nun- cium pro eis ad corporalem realem et actualem possessionem ecclesie juriumque et perti- nenciarum predictorum absque difficultate, contradiccione, opposicione seu impedimentis libere admittatis, ipsasque abbatissam et conventum vel procuratorem seu sindicum earundem per- mittatis et permittat eiusdem ecclesie pacifica possessione gaudere. Monemus insuper aucto- ritate predicta modo et forma premissis vos prepositum et capitulum ac singulares canonicos et personas dicti capituli ipsum actualiter representantes, ac Conradum Smerbeck et alios supradictos sub penis predictis et sub infrascriptis excommunicacionis, suspen- sionis et interdicti sentenciarum penis, necnon omnes et singulos colonos censuarios reddi- tuarios agricultores arrendatores decimatores receptores levatores et detentores terrarum
Strana 50
50 possessionum et bonorum ac fructuum reddituum proventuum et obvencionum, ac parochianos utriusque sexus prefate ecclesie, ut decetero eisdem abbatisse et conventui vel earum procuratori seu sindico aut certo nuncio pro eis et nulli alteri, de fructibus redditibus juribus et obvencionibus universis bonorum terrarum possessionumque prefate ecclesie respondeatis solvatis restituatis et detis, respondeant solvant restituant et dent, respondeat solvat restituat et det plenamque et debitam satisfaccionem absque difficultate impendatis, impendant et impendat aut super eis amicabiliter concordetis, concordent et concordet. Monemus eciam dicta auctoritate, modo et forma premissis, vos omnes et singulos supradictos et generaliter omnes alios et singulos, cuiuscunque dignitatis status gradus ordinis vel condicionis existant, districcius inhibentes, ne prefatis abbatisse et conventui vel earum procuratori seu sindico earum nomine, quominus ipsam ecclesiam sancti Jacobi cum omnibus juribus et pertinenciis suis integre et pacifice asse- quantur et possidere valeant cum effectu, ac fructus redditus et proventus jura et obvenciones libere et cum integritate percipere levare et habere, seu quominus omnia et singula supra- dicta suum debitum consequantur et sorciantur effectum, impedimentum aliquod prestetis seu prestent, aut aliquis vestrum vel eorum prestet per vos, se vel alium seu alios quovis quesito colore directe vel indirecte, publice vel occulte aut impedientibus vel perturbantibus, insas abbatissam et conventum aut earum nuncium procuratorem seu sindicum detis seu dent vel det aliquis vestrum vel eorum auxilium consilium vel favorem, sed in omnibus et per omnia supra et infra scriptis mandatis et monicionibus apostolicis atque nostris pareatis et intendatis, pareant integraliter et intendant ac quilibet vestrum et eorum pareat et intendat. Quod si forte premissa omnia et singula, prout per nos vobis et ipsis, prout supra mandantur, non adimpleveritis seu non adimpleverint vel non adimpleverit, aut aliquid in contrarium feceritis seu fecerint aut fecerit, vel premissis omnibus et singulis non parueritis seu non paruerint aut non paruerit cum effectu, nos nichilominus in vos prepositum et singulares canonicos et personas dicti capituli ipsum actualiter representantes, ac Conradum Smerbeck supradictos et quoscunque alios dictam ecclesiam occupantes ac in quemcunque intrusum in prefata ecclesia et intrudendum, ac omnes et singulos reddituarios colonos decimatores agri- cultores et parochianos utriusque sexus rebelles seu culpabiles fueritis, fuerint seu fuerit in premissis, vel aliquo premissorum, nisi in termino antedicto omnia et singula premissa et eorum quodlibet feceritis, fecerint aut fecerit, adimpleveritis, adimpleverint vel adimpleverit realiter et cum effectu, prout ad vos prepositum et capitulum Conradum Smerbeck et singulares cano- nicos et personas dicti capituli ipsum representantes, ac omnes et singulos, quorum interest vel intererit et alios supradictos communiter vel divisim pertinet et in alios contradictores quoslibet et rebelles, necnon impedientes ipsas abbatissam et conventum aut dictum earum procuratorem seu sindicum aut impedientibus ipsas dantes auxilium consilium vel favorem publice vel occulte, cuiuscunque sitis sint vel sit preeminencie status gradus ordinis vel condicionis, predicta canonica monicione premissa, auctoritate qua supra, singulariter in singulos exnunc prout extunc et extunc prout exnunc in hiis scriptis excommunicacionis, in capitulum vero suspensionis et in ipsas sancti Petri et sancti Jacobi predictas ecclesias interdicti sentencias in hiis scriptis ferimus et eciam promulgamus. Vobis vero reverendo patri domino . . episcopo
50 possessionum et bonorum ac fructuum reddituum proventuum et obvencionum, ac parochianos utriusque sexus prefate ecclesie, ut decetero eisdem abbatisse et conventui vel earum procuratori seu sindico aut certo nuncio pro eis et nulli alteri, de fructibus redditibus juribus et obvencionibus universis bonorum terrarum possessionumque prefate ecclesie respondeatis solvatis restituatis et detis, respondeant solvant restituant et dent, respondeat solvat restituat et det plenamque et debitam satisfaccionem absque difficultate impendatis, impendant et impendat aut super eis amicabiliter concordetis, concordent et concordet. Monemus eciam dicta auctoritate, modo et forma premissis, vos omnes et singulos supradictos et generaliter omnes alios et singulos, cuiuscunque dignitatis status gradus ordinis vel condicionis existant, districcius inhibentes, ne prefatis abbatisse et conventui vel earum procuratori seu sindico earum nomine, quominus ipsam ecclesiam sancti Jacobi cum omnibus juribus et pertinenciis suis integre et pacifice asse- quantur et possidere valeant cum effectu, ac fructus redditus et proventus jura et obvenciones libere et cum integritate percipere levare et habere, seu quominus omnia et singula supra- dicta suum debitum consequantur et sorciantur effectum, impedimentum aliquod prestetis seu prestent, aut aliquis vestrum vel eorum prestet per vos, se vel alium seu alios quovis quesito colore directe vel indirecte, publice vel occulte aut impedientibus vel perturbantibus, insas abbatissam et conventum aut earum nuncium procuratorem seu sindicum detis seu dent vel det aliquis vestrum vel eorum auxilium consilium vel favorem, sed in omnibus et per omnia supra et infra scriptis mandatis et monicionibus apostolicis atque nostris pareatis et intendatis, pareant integraliter et intendant ac quilibet vestrum et eorum pareat et intendat. Quod si forte premissa omnia et singula, prout per nos vobis et ipsis, prout supra mandantur, non adimpleveritis seu non adimpleverint vel non adimpleverit, aut aliquid in contrarium feceritis seu fecerint aut fecerit, vel premissis omnibus et singulis non parueritis seu non paruerint aut non paruerit cum effectu, nos nichilominus in vos prepositum et singulares canonicos et personas dicti capituli ipsum actualiter representantes, ac Conradum Smerbeck supradictos et quoscunque alios dictam ecclesiam occupantes ac in quemcunque intrusum in prefata ecclesia et intrudendum, ac omnes et singulos reddituarios colonos decimatores agri- cultores et parochianos utriusque sexus rebelles seu culpabiles fueritis, fuerint seu fuerit in premissis, vel aliquo premissorum, nisi in termino antedicto omnia et singula premissa et eorum quodlibet feceritis, fecerint aut fecerit, adimpleveritis, adimpleverint vel adimpleverit realiter et cum effectu, prout ad vos prepositum et capitulum Conradum Smerbeck et singulares cano- nicos et personas dicti capituli ipsum representantes, ac omnes et singulos, quorum interest vel intererit et alios supradictos communiter vel divisim pertinet et in alios contradictores quoslibet et rebelles, necnon impedientes ipsas abbatissam et conventum aut dictum earum procuratorem seu sindicum aut impedientibus ipsas dantes auxilium consilium vel favorem publice vel occulte, cuiuscunque sitis sint vel sit preeminencie status gradus ordinis vel condicionis, predicta canonica monicione premissa, auctoritate qua supra, singulariter in singulos exnunc prout extunc et extunc prout exnunc in hiis scriptis excommunicacionis, in capitulum vero suspensionis et in ipsas sancti Petri et sancti Jacobi predictas ecclesias interdicti sentencias in hiis scriptis ferimus et eciam promulgamus. Vobis vero reverendo patri domino . . episcopo
Strana 51
51 Olomucensi predicto ob reverenciam vestre pontificalis dignitatis deferendum duximus in hac parte, si contra premissa vel aliquod premissorum feceritis per vos vel submissam personam vel personas ac monicionibus et mandatis ac inhibicionibus nostris predictis, prout superius expressum est, non parueritis cum effectu, dicta quindecim dierum canonica monicione pre- missa, ingressum ecclesie interdicimus in hiis scriptis. Si vero huiusmodi interdictum per XV. dies, prefatos quindecim immediate sequentes sustinueritis vos simili monicione premissa in hiis scriptis suspendimus a divinis. Verum si prefatas interdicti et suspensionis sentencias per alios quindecim dies, prefatos triginta dies immediate sequentes, animo, quod absit, sustinueritis indurato, vos exnunc prout extunc et extunc prout exnunc, dicta canonioa moni- cione premissa, excommunicamus in hiis scriptis, alias contra vos et quemlibet vestrum, si expedierit, justicia suadente gravius processuri. Ceterum cum ad execucionem premissorum et huiusmodi mandati apostolici atque nostri ulterius faciendam nequeamus quoad presens personaliter interesse, aliis arduis dicti monasterii nostri negociis prepediti, universis et singulis dominis abbatibus prioribus prepositis decanis archidiaconis officialibus scolasticis cantoribus canonicis et personis tam cathedralium quam collegiatarum necnon parochialium ecclesiarum rectoribus plebanis viceplebanis et locumtenentibus, eorundem capellanis curatis et non curatis, perpetuis vicariis presbiteris beneficiatis tabellionibus seu notariis publicis et aliis quibuscunque per civitates et diocesim Olomucensem, Pragensem Pataviensem et Lutho- mislensem ac alias ubilibet constitutis et cuilibet eorum in solidum super ulteriori execucione presentis mandati apostolici atque nostri tenore presencium committimus vices nostras, donec eas ad nos duxerimus revocandas, eisque nichilominus et cuilibet ipsorum communiter vel divisim in virtute sancte obediencie et sub excommunicacionis pena, quam in ipsos et ipsorum quemlibet trium dierum canonica monicione premissa ferimus in hiis scriptis, si ea, que eis in hac parte committimus, neglexerint distulerint seu contempserint aut alter eorum neglexerit distulerit seu contempserit contumaciter adimplere et mandatis nostris imo verius apostolicis non paruerint seu paruerit cum effectu. Districte precipiendo committimus et mandamus, quatenus ipsi et eorum quilibet, qui per dictam abbatissam et conventum aut earum procuratorem seu sindicum aut certum nuncium fuerint seu fuerit requisitus seu requisiti communiter vel divisim, ita tamen, quod unus alterum non expectet, nec aliter pro alio se excuset, infra dictum trium dierum terminum, quos ipsis et eorum cuilibet super hoc pro omni dilacione ac monicione canonica assignamus, ad vos dominum .. episcopum Olomucensem, si necesse fuerit, et ad prepositum et capitulum ecclesie sancti Petri supra- dictos et ad ecclesiam sancti Jacobi predictam omnesque alios et singulos supradictos alias- que ecclesias et personas ac loca alia, de quibus expediens fuerit pro premissis et infra- scriptis fideliter publicandis et exequendis personaliter accedant vel accedat et predictas literas apostolicas et hunc nostrum processum et quascunque scripturas ad huiusmodi execu- cionem facientes et pertinentes, ac omnia et singula in eis contenta ac vobis ipsis et cuilibet vestrum communiter vel divisim et aliis, quorum interest vel intererit, in sancti Petri et sancti Jacobi predictis ecclesiis vel extra, ubi, ut premittitur, expediens fuerit, semel vel pluries ac tociens quociens fuerit oportunum, denuncient, legant, intiment, insinuent et notificent ac 7*
51 Olomucensi predicto ob reverenciam vestre pontificalis dignitatis deferendum duximus in hac parte, si contra premissa vel aliquod premissorum feceritis per vos vel submissam personam vel personas ac monicionibus et mandatis ac inhibicionibus nostris predictis, prout superius expressum est, non parueritis cum effectu, dicta quindecim dierum canonica monicione pre- missa, ingressum ecclesie interdicimus in hiis scriptis. Si vero huiusmodi interdictum per XV. dies, prefatos quindecim immediate sequentes sustinueritis vos simili monicione premissa in hiis scriptis suspendimus a divinis. Verum si prefatas interdicti et suspensionis sentencias per alios quindecim dies, prefatos triginta dies immediate sequentes, animo, quod absit, sustinueritis indurato, vos exnunc prout extunc et extunc prout exnunc, dicta canonioa moni- cione premissa, excommunicamus in hiis scriptis, alias contra vos et quemlibet vestrum, si expedierit, justicia suadente gravius processuri. Ceterum cum ad execucionem premissorum et huiusmodi mandati apostolici atque nostri ulterius faciendam nequeamus quoad presens personaliter interesse, aliis arduis dicti monasterii nostri negociis prepediti, universis et singulis dominis abbatibus prioribus prepositis decanis archidiaconis officialibus scolasticis cantoribus canonicis et personis tam cathedralium quam collegiatarum necnon parochialium ecclesiarum rectoribus plebanis viceplebanis et locumtenentibus, eorundem capellanis curatis et non curatis, perpetuis vicariis presbiteris beneficiatis tabellionibus seu notariis publicis et aliis quibuscunque per civitates et diocesim Olomucensem, Pragensem Pataviensem et Lutho- mislensem ac alias ubilibet constitutis et cuilibet eorum in solidum super ulteriori execucione presentis mandati apostolici atque nostri tenore presencium committimus vices nostras, donec eas ad nos duxerimus revocandas, eisque nichilominus et cuilibet ipsorum communiter vel divisim in virtute sancte obediencie et sub excommunicacionis pena, quam in ipsos et ipsorum quemlibet trium dierum canonica monicione premissa ferimus in hiis scriptis, si ea, que eis in hac parte committimus, neglexerint distulerint seu contempserint aut alter eorum neglexerit distulerit seu contempserit contumaciter adimplere et mandatis nostris imo verius apostolicis non paruerint seu paruerit cum effectu. Districte precipiendo committimus et mandamus, quatenus ipsi et eorum quilibet, qui per dictam abbatissam et conventum aut earum procuratorem seu sindicum aut certum nuncium fuerint seu fuerit requisitus seu requisiti communiter vel divisim, ita tamen, quod unus alterum non expectet, nec aliter pro alio se excuset, infra dictum trium dierum terminum, quos ipsis et eorum cuilibet super hoc pro omni dilacione ac monicione canonica assignamus, ad vos dominum .. episcopum Olomucensem, si necesse fuerit, et ad prepositum et capitulum ecclesie sancti Petri supra- dictos et ad ecclesiam sancti Jacobi predictam omnesque alios et singulos supradictos alias- que ecclesias et personas ac loca alia, de quibus expediens fuerit pro premissis et infra- scriptis fideliter publicandis et exequendis personaliter accedant vel accedat et predictas literas apostolicas et hunc nostrum processum et quascunque scripturas ad huiusmodi execu- cionem facientes et pertinentes, ac omnia et singula in eis contenta ac vobis ipsis et cuilibet vestrum communiter vel divisim et aliis, quorum interest vel intererit, in sancti Petri et sancti Jacobi predictis ecclesiis vel extra, ubi, ut premittitur, expediens fuerit, semel vel pluries ac tociens quociens fuerit oportunum, denuncient, legant, intiment, insinuent et notificent ac 7*
Strana 52
52 legi et publicari procurent, ipsasque abbatissam et conventum vel dictum earum procuratorem seu sindicum aut certum nuncium pro eis juxta predictarum literarum apostolicarum et huiusmodi nostri processus continenciam et tenorem in et ad corporalem, realem et actualem possessionem ecclesie sancti Jacobi juriumque et pertinenciarum predictorum aucto- ritate apostolica supradicta effectualiter inducant et defendant, inducat seu defendat inductas, amoto exinde primitus dictis preposito et capitulo, Conrado Smerbeck et quolibet alio illicito detentore, quos et eorum quemlibet nos eciam tenore presencium, quantum possumus, ammovemus et denunciamus amotum et amotos, ac ipsas abbatissam et conventum vel dictum earum procuratorem seu sindicum aut certum nuncium pro eis faciant et procurent dicte ecclesie sancti Jacobi plena et pacifica possessione gaudere, ipsisque vel dicto earum procuratori seu sindico aut nuncio de ipsius ecclesie fructibus, redditibus, proventibus, juribus et obven- cionibus universis faciant et faciat integre responderi et generaliter omnia et singula, nobis in hac parte commissa, fideliter et plene exequantur juxta traditam seu directam a sede apostolica nobis formam et secundum presentis nostri processus continenciam et tenorem. Ita tamen, quod iidem subdelegati nostri in preiudicium dictarum abbatisse et conventus et juris sui nichil valeant attemptare, nec circa supradictas penas et sentencias per nos latas absolvendo vel suspendendo aliquid immutare et, si contingat, nos super premissis citando declarando aggravando seu alias procedere, de quo nobis plenam et omnimodam potestatem reservamus. Non intendimus propterea commissionem nostram huiusmodi in aliquo revocare, nisi de revocacione ipse specialem et expressam in nostris literis fecerimus mencionem. Per processum autem nostrum huiusmodi nolumus nec intendimus nostris in aliquo pre- iudicare collegis, quominus ipsi vel eorum alter, servato tamen hoc nostro processu, possint in huiusmodi negocio procedere per se vel alium seu alios, prout eis vel eorum alteri visum fuerit expedire. Prefatas quoque literas apostolicas et hunc nostrum processum volu- mus penes prefatas abbatissam et conventum vel dictum earum procuratorem seu sindicum aut certum nuncium remanere et non per vos vel aliquem vestrum seu quemvis alium contra dictarum abbatisse et conventus vel earum procuratoris seu sindici predicti voluntatem quomodolibet detineri; contrarium vero facientes prefatis nostris sentenciis eo modo, quo per nos in scriptis late sunt, subiacere volumus et decernimus ipso facto. Mandamus tamen vobis, si pecieritis et habere volueritis copiam fieri de premissis, petencium tamen sumptibus et expensis. Absolucionem vero omnium et singulorum, qui prefatas nostras sentencias vel earum aliquam incurrerint quovis modo per manifestam resistenciam vel occultam nobis vel superiori nostro tantummodo reservamus. Retinemus eciam nobis expresse specialem et omnimodam potestatem, quod presentem nostrum processum ac omnia et singula in eo contenta, prout opus fuerit, possimus corrigere et emendare ac eidem addere vel imminuere seu supplere aut alium processum facere et fulminare, si necesse fuerit, eciam si prout melius visum fuerit expediri. Volumus eciam et dicta auctoritate apostolica mandamus, quatenus prefatos prepositum et capitulum ac singulares canonicos dicti capituli, ipsum actualiter representantes, ac Conradum Smerbeck et quemcunque alium in dicta ecclesia sancti Jacobi intrusum seu intrudendum in eadem ac alios supradictos, quorum nomina hic
52 legi et publicari procurent, ipsasque abbatissam et conventum vel dictum earum procuratorem seu sindicum aut certum nuncium pro eis juxta predictarum literarum apostolicarum et huiusmodi nostri processus continenciam et tenorem in et ad corporalem, realem et actualem possessionem ecclesie sancti Jacobi juriumque et pertinenciarum predictorum aucto- ritate apostolica supradicta effectualiter inducant et defendant, inducat seu defendat inductas, amoto exinde primitus dictis preposito et capitulo, Conrado Smerbeck et quolibet alio illicito detentore, quos et eorum quemlibet nos eciam tenore presencium, quantum possumus, ammovemus et denunciamus amotum et amotos, ac ipsas abbatissam et conventum vel dictum earum procuratorem seu sindicum aut certum nuncium pro eis faciant et procurent dicte ecclesie sancti Jacobi plena et pacifica possessione gaudere, ipsisque vel dicto earum procuratori seu sindico aut nuncio de ipsius ecclesie fructibus, redditibus, proventibus, juribus et obven- cionibus universis faciant et faciat integre responderi et generaliter omnia et singula, nobis in hac parte commissa, fideliter et plene exequantur juxta traditam seu directam a sede apostolica nobis formam et secundum presentis nostri processus continenciam et tenorem. Ita tamen, quod iidem subdelegati nostri in preiudicium dictarum abbatisse et conventus et juris sui nichil valeant attemptare, nec circa supradictas penas et sentencias per nos latas absolvendo vel suspendendo aliquid immutare et, si contingat, nos super premissis citando declarando aggravando seu alias procedere, de quo nobis plenam et omnimodam potestatem reservamus. Non intendimus propterea commissionem nostram huiusmodi in aliquo revocare, nisi de revocacione ipse specialem et expressam in nostris literis fecerimus mencionem. Per processum autem nostrum huiusmodi nolumus nec intendimus nostris in aliquo pre- iudicare collegis, quominus ipsi vel eorum alter, servato tamen hoc nostro processu, possint in huiusmodi negocio procedere per se vel alium seu alios, prout eis vel eorum alteri visum fuerit expedire. Prefatas quoque literas apostolicas et hunc nostrum processum volu- mus penes prefatas abbatissam et conventum vel dictum earum procuratorem seu sindicum aut certum nuncium remanere et non per vos vel aliquem vestrum seu quemvis alium contra dictarum abbatisse et conventus vel earum procuratoris seu sindici predicti voluntatem quomodolibet detineri; contrarium vero facientes prefatis nostris sentenciis eo modo, quo per nos in scriptis late sunt, subiacere volumus et decernimus ipso facto. Mandamus tamen vobis, si pecieritis et habere volueritis copiam fieri de premissis, petencium tamen sumptibus et expensis. Absolucionem vero omnium et singulorum, qui prefatas nostras sentencias vel earum aliquam incurrerint quovis modo per manifestam resistenciam vel occultam nobis vel superiori nostro tantummodo reservamus. Retinemus eciam nobis expresse specialem et omnimodam potestatem, quod presentem nostrum processum ac omnia et singula in eo contenta, prout opus fuerit, possimus corrigere et emendare ac eidem addere vel imminuere seu supplere aut alium processum facere et fulminare, si necesse fuerit, eciam si prout melius visum fuerit expediri. Volumus eciam et dicta auctoritate apostolica mandamus, quatenus prefatos prepositum et capitulum ac singulares canonicos dicti capituli, ipsum actualiter representantes, ac Conradum Smerbeck et quemcunque alium in dicta ecclesia sancti Jacobi intrusum seu intrudendum in eadem ac alios supradictos, quorum nomina hic
Strana 53
53 volumus haberi pro expressis, auctoritate apostolica nobis in hac parte commissa perem- ptorie citare curetis, quos et eorum quemlibet auctoritate qua supra tenore presencium sic citamus, ut nona die, prefatos quindecim proxime et immediate sequente, Wienne in dicto nostro monasterio hora terciarum legitime compareant et quilibet eorum compareat ad viden- dum et audiendum, se declarari per nos dictas excommunicacionis privacionis inhabilitacionis et pecuniarum ac alias penas superius contentas incidisse vel ad dicendum causam, si quam habent seu habet eorum alter allegandum coram nobis, quare id fieri non debeat et man- datis, monicionibus et inhibicionibus nostris predictis parere et obedire minime teneantur, ac ad procedendum et procedi videndum contra eos et eorum quemlibet juxta formam dicta- rum literarum apostolicarum ad invocacionem brachii secularis. Certificantes nichilominus eosdem citatos et eorum quemlibet, quod sive in dicto citacionis termino comparuerint seu alter eorum comparuerit et racionabilem causam, si quam pretendere et allegare voluerint vel voluerit, non curaverint seu curaverit allegare, nos contra ipsos ad declaracionem et brachii secularis invocacionem huiusmodi et alias, prout de jure fuerit, in huiusmodi execu- cionis negocio procedemus ipsorum citatorum aut alterius eorum absencia seu contumacia in aliquo non obstante. In quorum omnium et singulorum fidem et testimonium premissorum presentes literas seu presens publicum instrumentum, huiusmodi nostrum processum in se continentes seu continens, exinde fieri et per Johannem notarium publicum nostrumque et huiusmodi cause coram nobis scribam infrascriptum subscribi et publicari mandavimus nostri- que sigilli fecimus appensione muniri. Datum et actum Wienne in dicto nostro monasterio Scotorum Pataviensis diocesis in loco, in quo ad jura reddendum pro tribunali sedere con- suevimus, nobis ibidem mane hora terciarum pro tribunali sedentibus, sub anno a nativitate domini millesimo quadringentesimo, indiccione octava, die veneris XVIII. mensis Junii, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii divina providencia pape noni anno undecimo. Presentibus ibidem venerabilibus et honorabilibus viris magistro Stephano Waggestombe canonico Saresburgensi in utroque jure licenciato, Nicolao de Eybanicz presbitero, Johanne de Raussenpruk, Ulrico dicto Rasch de Deckendorf, Hermanno dicto Stamph de Herbipoli et Conrado Paimather de Bamberg clericis et laicis Exoniensis Olomucensis et Pataviensis ac Herbipolensis et Bambergensis civitatum testibus ad premissa vocatis specialiter et rogatis. Ego Johannes Sinderami de Heilgenstad clericus Magunt. dioc. publicus imperiali auctoritate notarius etc. (Orig. Perg. h. Sig. abgerissen im Archive des Stiftes Raigern.) 37. Johann Bischof von Olmütz bekennt, die Burg Schaumburg sammt Kelč für 800 Mark versetzt zu haben. Dt. Kremsier, 22. Juni 1400. My Jan etc. vyznáváme etc. že znamenavše, kterak stateční a pevní naši i našeho kostela věrní manové Mikeš Mráz haupman na Mírově, bratr náš, Hereš Smetana z Modřic odjinud z Záhlenic, Markvart Črný z Šlapanic odjinud z Měnovic, Pešl z Čechovic, Jakeš
53 volumus haberi pro expressis, auctoritate apostolica nobis in hac parte commissa perem- ptorie citare curetis, quos et eorum quemlibet auctoritate qua supra tenore presencium sic citamus, ut nona die, prefatos quindecim proxime et immediate sequente, Wienne in dicto nostro monasterio hora terciarum legitime compareant et quilibet eorum compareat ad viden- dum et audiendum, se declarari per nos dictas excommunicacionis privacionis inhabilitacionis et pecuniarum ac alias penas superius contentas incidisse vel ad dicendum causam, si quam habent seu habet eorum alter allegandum coram nobis, quare id fieri non debeat et man- datis, monicionibus et inhibicionibus nostris predictis parere et obedire minime teneantur, ac ad procedendum et procedi videndum contra eos et eorum quemlibet juxta formam dicta- rum literarum apostolicarum ad invocacionem brachii secularis. Certificantes nichilominus eosdem citatos et eorum quemlibet, quod sive in dicto citacionis termino comparuerint seu alter eorum comparuerit et racionabilem causam, si quam pretendere et allegare voluerint vel voluerit, non curaverint seu curaverit allegare, nos contra ipsos ad declaracionem et brachii secularis invocacionem huiusmodi et alias, prout de jure fuerit, in huiusmodi execu- cionis negocio procedemus ipsorum citatorum aut alterius eorum absencia seu contumacia in aliquo non obstante. In quorum omnium et singulorum fidem et testimonium premissorum presentes literas seu presens publicum instrumentum, huiusmodi nostrum processum in se continentes seu continens, exinde fieri et per Johannem notarium publicum nostrumque et huiusmodi cause coram nobis scribam infrascriptum subscribi et publicari mandavimus nostri- que sigilli fecimus appensione muniri. Datum et actum Wienne in dicto nostro monasterio Scotorum Pataviensis diocesis in loco, in quo ad jura reddendum pro tribunali sedere con- suevimus, nobis ibidem mane hora terciarum pro tribunali sedentibus, sub anno a nativitate domini millesimo quadringentesimo, indiccione octava, die veneris XVIII. mensis Junii, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii divina providencia pape noni anno undecimo. Presentibus ibidem venerabilibus et honorabilibus viris magistro Stephano Waggestombe canonico Saresburgensi in utroque jure licenciato, Nicolao de Eybanicz presbitero, Johanne de Raussenpruk, Ulrico dicto Rasch de Deckendorf, Hermanno dicto Stamph de Herbipoli et Conrado Paimather de Bamberg clericis et laicis Exoniensis Olomucensis et Pataviensis ac Herbipolensis et Bambergensis civitatum testibus ad premissa vocatis specialiter et rogatis. Ego Johannes Sinderami de Heilgenstad clericus Magunt. dioc. publicus imperiali auctoritate notarius etc. (Orig. Perg. h. Sig. abgerissen im Archive des Stiftes Raigern.) 37. Johann Bischof von Olmütz bekennt, die Burg Schaumburg sammt Kelč für 800 Mark versetzt zu haben. Dt. Kremsier, 22. Juni 1400. My Jan etc. vyznáváme etc. že znamenavše, kterak stateční a pevní naši i našeho kostela věrní manové Mikeš Mráz haupman na Mírově, bratr náš, Hereš Smetana z Modřic odjinud z Záhlenic, Markvart Črný z Šlapanic odjinud z Měnovic, Pešl z Čechovic, Jakeš
Strana 54
54 purkrabí na Melicích, někdy purkrabí na Šamburce o mnoho peníze (sic) za nás stojí v rukojemství k rozličným našim věřitelóm a za nás své pečeti k našim listóm těm našim věřitelóm, kteréhožby to koli řádu nebo stavu byli a kterýmby koli ménem byli nazváni, za nás přivěsili a zastavili a se plátce takých peněz společnú rukú podle nás a za nás učinili a znamenajíce naši a našeho kostela núzi snad ještě za nás rukojmí budú kterým- koli lidem duchovním nebo světským, kterým by také koli ménem nazváni anebo kteréhoby koli řádu byli a za nás jim své pečeti přivěsí. Opatřivše to také, že jsme podle jiných lidí smrtedlní, protož chtíce je ubezpečiti, kdyžby nás bóh neuchoval, aby o také rukojemství k škodě pro nás a pro kostelní potřebu nepřišli a zvlášče znamenajíce, že jsme dřéve- psanému Heršovi Smetaně dvě stě a čtyřicedti a pól šesté kopy a šestnáste grošev dlužni, kterých nám v naši a našeho kostela velikú núzi hotovými penězi pójčil: i stúpili jsme a stupujem tímto listem svrchumenovanému Heršovi Smetaně a jeho erbóm našeho a našeho kostela hradu řečeného Šamburka i s městečkem s Kelčem se všemi lesy, s lukami, s vodami i se vším, což k tomu sluší, jakož dřévepsaný Jakeš nebo jiný purkrabí na tom hradě Šamburce drželi. A toho hradu jej i jeho erby činíme mocna za našeho života i po našem životé a tak dlúho, donižby jemu jeho peníze svrchumenované, které sme na kostelním dobrém zevně ztratili, od nás nebo od našich náměstkóv nebyly zaplaceny docela i úplně a donižby svrchupsaní rukojmí i také on od nás nebo od našich náměstkóv ode všech rukojemstvích (sic), kterými za nás kterýmkoli lidem světským nebo duchovním stojí nebo státi budú a za nás své pečeti zastavili, nebyli odvazeni úplně. A my svrchupsaný kněz Jan biskup Olomucký vyznávámy tímto listem, že ti všeci svrchupsaní rukojmí sú se za nás ručili na ten list, ježto máme od kapitoly naší Olomucké, abychom se mohli v osm set hřiven objíti a je na našeho kostela dobré naložiti a že sme ty peníze, ježto nám ti dřévepsaní rukojmí vyručili i také ty svrchumenované peníze, ježto nám jich Hereš Smetana pójčil, pro obecnú obranu našeho kostela utratili a ztrávili a na ten list vzali. A toho na svědomí ten kapitolní list sme dali Heršovi Smetaně a všem svrchupsaným rukojmím a pro jich větší bezpečství jim všem to zboží s tím hradem sme zastavili, aby Hereš držal nebo jeho erbové, donižby vypraveni nebyli svrchupsaným řádem. A byloliby, že bychom my Heršovi jeho peníze zaplatili a jej a všecky svrchupsané rukojmí od každého, kdež sme koli zastavili, je konečně vyvadili a my chtěli svój hrad zase míti, aby nám jeho inhed k našemu kázaní stúpeno bylo, to sobě zachováváme. A také, kdyžby nám třeba bylo, aby nám hrad vždy otevřen byl k našim potřebám a krátkú řečí, aby se všech věcech k nám se měl a na nás zřel jakti náš purkrabí, a naše kázaní vždy činil kromě toho že nám hradu a všeho zboží a což k tomu sluší nemá nebo našim náměstkóm stúpiti, leč by on svých peněz všech i také rukojemství vyvazen byl se všemi svrchupsanými rukojměmi. Též hradu nebude míti stúpiti, jeližby Petrovi písaři obecnému z Rovného, našemu tajníkovi bylo čtrmecítma kop splněno, kterýchž nám na ten kapitolní list pójčil a které sme na kostela našeho dobré obrátili. A toho všeho na svědomí svú pečeť etc. Dán v Kroměříži leta od narození syna Božího po čtrnásti stech ten úterý po božím těle. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 140.)
54 purkrabí na Melicích, někdy purkrabí na Šamburce o mnoho peníze (sic) za nás stojí v rukojemství k rozličným našim věřitelóm a za nás své pečeti k našim listóm těm našim věřitelóm, kteréhožby to koli řádu nebo stavu byli a kterýmby koli ménem byli nazváni, za nás přivěsili a zastavili a se plátce takých peněz společnú rukú podle nás a za nás učinili a znamenajíce naši a našeho kostela núzi snad ještě za nás rukojmí budú kterým- koli lidem duchovním nebo světským, kterým by také koli ménem nazváni anebo kteréhoby koli řádu byli a za nás jim své pečeti přivěsí. Opatřivše to také, že jsme podle jiných lidí smrtedlní, protož chtíce je ubezpečiti, kdyžby nás bóh neuchoval, aby o také rukojemství k škodě pro nás a pro kostelní potřebu nepřišli a zvlášče znamenajíce, že jsme dřéve- psanému Heršovi Smetaně dvě stě a čtyřicedti a pól šesté kopy a šestnáste grošev dlužni, kterých nám v naši a našeho kostela velikú núzi hotovými penězi pójčil: i stúpili jsme a stupujem tímto listem svrchumenovanému Heršovi Smetaně a jeho erbóm našeho a našeho kostela hradu řečeného Šamburka i s městečkem s Kelčem se všemi lesy, s lukami, s vodami i se vším, což k tomu sluší, jakož dřévepsaný Jakeš nebo jiný purkrabí na tom hradě Šamburce drželi. A toho hradu jej i jeho erby činíme mocna za našeho života i po našem životé a tak dlúho, donižby jemu jeho peníze svrchumenované, které sme na kostelním dobrém zevně ztratili, od nás nebo od našich náměstkóv nebyly zaplaceny docela i úplně a donižby svrchupsaní rukojmí i také on od nás nebo od našich náměstkóv ode všech rukojemstvích (sic), kterými za nás kterýmkoli lidem světským nebo duchovním stojí nebo státi budú a za nás své pečeti zastavili, nebyli odvazeni úplně. A my svrchupsaný kněz Jan biskup Olomucký vyznávámy tímto listem, že ti všeci svrchupsaní rukojmí sú se za nás ručili na ten list, ježto máme od kapitoly naší Olomucké, abychom se mohli v osm set hřiven objíti a je na našeho kostela dobré naložiti a že sme ty peníze, ježto nám ti dřévepsaní rukojmí vyručili i také ty svrchumenované peníze, ježto nám jich Hereš Smetana pójčil, pro obecnú obranu našeho kostela utratili a ztrávili a na ten list vzali. A toho na svědomí ten kapitolní list sme dali Heršovi Smetaně a všem svrchupsaným rukojmím a pro jich větší bezpečství jim všem to zboží s tím hradem sme zastavili, aby Hereš držal nebo jeho erbové, donižby vypraveni nebyli svrchupsaným řádem. A byloliby, že bychom my Heršovi jeho peníze zaplatili a jej a všecky svrchupsané rukojmí od každého, kdež sme koli zastavili, je konečně vyvadili a my chtěli svój hrad zase míti, aby nám jeho inhed k našemu kázaní stúpeno bylo, to sobě zachováváme. A také, kdyžby nám třeba bylo, aby nám hrad vždy otevřen byl k našim potřebám a krátkú řečí, aby se všech věcech k nám se měl a na nás zřel jakti náš purkrabí, a naše kázaní vždy činil kromě toho že nám hradu a všeho zboží a což k tomu sluší nemá nebo našim náměstkóm stúpiti, leč by on svých peněz všech i také rukojemství vyvazen byl se všemi svrchupsanými rukojměmi. Též hradu nebude míti stúpiti, jeližby Petrovi písaři obecnému z Rovného, našemu tajníkovi bylo čtrmecítma kop splněno, kterýchž nám na ten kapitolní list pójčil a které sme na kostela našeho dobré obrátili. A toho všeho na svědomí svú pečeť etc. Dán v Kroměříži leta od narození syna Božího po čtrnásti stech ten úterý po božím těle. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 140.)
Strana 55
55 38. Markgraf Jodok gibt dem Erhart von Kunstadt als Ersatz für geleistete Dienste die Dörfer Bilowitz bei Kostl sammt der Mühle in Rampersdorf, ferner Steklitz und Všetrap. Dt. Prag, 10. Juli 1400. Nos Jodocus dei gracia marchio Brandemburgensis, sacri Romani imperii archicame- rarius, marchio et dominus Moravie notumfacimus tenore presencium universis, quod nobilis Erhardi de Cunstat, nostri fidelis dilecti, magne fidei pensata constancia, quibus (sic) in nostris serviciis juxta necessitatis exigenciam utiliter laboravit, et ut pro obsequiis ejus impensis ac expensis pariter in aliqua parte ipsum nostra largicione contentum, prout justum et equum lege divina et humana fore dinoscitur, faceremus, sibi et heredibus suis villam Byelowicze prope Gostel alias Podywyn cum molendino Rympersdorf, cum villa Steklicze et villa Wschetrapi, cum omnibus villanis, incolis et inhabitatoribus, censibus, proventibus, fructibus, usibus, penis, mulctis, agris cultis et incultis, vineis, vinearumque decimis, montibus vallibus, collibus, planis, silvis, nemoribus, pascuis, pratis, viis et inviis, fluminibus, rivis, stangnis, lacubus, aquis aquarumve decursibus ac piscatoribus et aliis pertinenciis, quibus- cumque specialibus nominibus censeantur, universis, limitibus, gadibus, graniciis, prout ab aliis bonis circumadiacentibus ab antiquo circumferencialiter sunt distincta, cum mero et pleno dominio, nichil prorsus excluso et jure patronatus ecclesiarum incluso, prout illa bona omnia et singula olim relicta nobilis Konyonis, baronis regni Ungarie, tenuit et ad nos sunt de plena invencione dominorum et baronum principatus Moravie et eorum consilio juste et racionabiliter devoluta, in veram, justam et legittimam hereditatem dedimus donavimus et vigore presencium animo deliberato, voluntate libera ac de certa nostra sciencia damus, conferimus et donamus, per ipsum, heredes et successores suos perpetuis temporibus habenda, tenenda, possidenda et in usus proprios justo hereditatis titulo, sicut premittitur, pro sue voluntatis beneplacito convertenda. Presencium sub nostri appensione sigilli testimonio literarum. Datum Prage anno domini millesimo quadringentesimo, sabbato proximo ante festum s. Margarethe. — De mandato dom. marchionis decanus Andreas. (Arch. Český XIV. pag. 543.) 39. Johann Bischof von Olmütz verleiht dem Wolfram von Panowitz einen Hof in Biskupitz zum Lehen. Dt. Kremsier, 11. Juli 1400. My Jan etc. vyznáváme etc., že jest přišel před nás slovutný Olbram z Panvic náš věrný služebník a pravě, žeby jemu dobré paměti kněz Niklas, náš předek, biskup Olomucký byl dal své právo na tom dvoře v Biskupicích i na tom všem, což k němu přísluší, kteréžto právo po smrti Herbotíka, z toho dvora posledního našeho kostela Olo- muckého někdy mana, na toho našeho předka bylo spadlo, na němžto nyní paní Alena
55 38. Markgraf Jodok gibt dem Erhart von Kunstadt als Ersatz für geleistete Dienste die Dörfer Bilowitz bei Kostl sammt der Mühle in Rampersdorf, ferner Steklitz und Všetrap. Dt. Prag, 10. Juli 1400. Nos Jodocus dei gracia marchio Brandemburgensis, sacri Romani imperii archicame- rarius, marchio et dominus Moravie notumfacimus tenore presencium universis, quod nobilis Erhardi de Cunstat, nostri fidelis dilecti, magne fidei pensata constancia, quibus (sic) in nostris serviciis juxta necessitatis exigenciam utiliter laboravit, et ut pro obsequiis ejus impensis ac expensis pariter in aliqua parte ipsum nostra largicione contentum, prout justum et equum lege divina et humana fore dinoscitur, faceremus, sibi et heredibus suis villam Byelowicze prope Gostel alias Podywyn cum molendino Rympersdorf, cum villa Steklicze et villa Wschetrapi, cum omnibus villanis, incolis et inhabitatoribus, censibus, proventibus, fructibus, usibus, penis, mulctis, agris cultis et incultis, vineis, vinearumque decimis, montibus vallibus, collibus, planis, silvis, nemoribus, pascuis, pratis, viis et inviis, fluminibus, rivis, stangnis, lacubus, aquis aquarumve decursibus ac piscatoribus et aliis pertinenciis, quibus- cumque specialibus nominibus censeantur, universis, limitibus, gadibus, graniciis, prout ab aliis bonis circumadiacentibus ab antiquo circumferencialiter sunt distincta, cum mero et pleno dominio, nichil prorsus excluso et jure patronatus ecclesiarum incluso, prout illa bona omnia et singula olim relicta nobilis Konyonis, baronis regni Ungarie, tenuit et ad nos sunt de plena invencione dominorum et baronum principatus Moravie et eorum consilio juste et racionabiliter devoluta, in veram, justam et legittimam hereditatem dedimus donavimus et vigore presencium animo deliberato, voluntate libera ac de certa nostra sciencia damus, conferimus et donamus, per ipsum, heredes et successores suos perpetuis temporibus habenda, tenenda, possidenda et in usus proprios justo hereditatis titulo, sicut premittitur, pro sue voluntatis beneplacito convertenda. Presencium sub nostri appensione sigilli testimonio literarum. Datum Prage anno domini millesimo quadringentesimo, sabbato proximo ante festum s. Margarethe. — De mandato dom. marchionis decanus Andreas. (Arch. Český XIV. pag. 543.) 39. Johann Bischof von Olmütz verleiht dem Wolfram von Panowitz einen Hof in Biskupitz zum Lehen. Dt. Kremsier, 11. Juli 1400. My Jan etc. vyznáváme etc., že jest přišel před nás slovutný Olbram z Panvic náš věrný služebník a pravě, žeby jemu dobré paměti kněz Niklas, náš předek, biskup Olomucký byl dal své právo na tom dvoře v Biskupicích i na tom všem, což k němu přísluší, kteréžto právo po smrti Herbotíka, z toho dvora posledního našeho kostela Olo- muckého někdy mana, na toho našeho předka bylo spadlo, na němžto nyní paní Alena
Strana 56
56 Vaclavova Opalčina má svuoj lebdink, proše nás, abychom my jemu také své právo, které na nás spadlo, ráčili dáti. A my znamenavše jeho prosbu a pevnú službu, kterúž nám a našemu kostelu ukazoval, Olbramovi dřeveřečenému své plné právo etc. na tom dvoře svrchupsaném i na tom, což k němu přísluší, (dáváme) nic sobě nezachovávajíce kromě služby, že sobě tu zachováváme. A při tom byli Hereš Smetana z Modřic řečený z Záhlenic a Marqvart z Modřic odjinad z Měnovic naši manové. Dán v Kroměříži léta od božího narození po čtrnácti stech v tu neděli před svatú Margaretú. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 133.) 40. Dretzden 13. Juli 1400. Markgraf Jodok schenkt seine Hofstätte zu Neustadt dem Rathe der Stadt Eberswalde. (Riedel Cod. Brand. A., XII. 317.) 41. Dryssen 13. Juli 1400. Markgraf Jodok befiehlt allen Zöllnern, die Städte Frankfurt, Berlin etc. mit unge- bräuchlichen Zollabgaben nicht zu beschweren. (Riedel Cod. Brand. A., IX. 80.) 42. Dresden 16. Juli 1400. Markgraf Jodok befreit die Stadt Spandau wegen der erlittenen Kriegsschäden für ein Jahr von der Urbede. (Riedel Cod. Brand. A., XI. 69.) 43. Patricius, Abt der Schotten in Wien und päpstlicher Richter und Exekutor in dem Stritte zwischen dem Kapitel von St. Peter in Brünn und dem Kloster Oslawan um das Patronatsrecht von St. Jakob excommucirt das Kapitel, belegt die Kirche zu St. Peter und St. Jakob mit dem Interdicte und fordert das brachium seculare zur Execution auf. Dt. Wien, 24. Juli 1400. Illustrissimo et serenissimo principi ac domino domino Wenceslao divina favente clemencia Romanorum semper augusto et Bohemie regi necnon reverendis in Christo patribus et dominis dominis dei gracia Pragensi et Salczburgensi archiepiscopis ac Olomucensi,
56 Vaclavova Opalčina má svuoj lebdink, proše nás, abychom my jemu také své právo, které na nás spadlo, ráčili dáti. A my znamenavše jeho prosbu a pevnú službu, kterúž nám a našemu kostelu ukazoval, Olbramovi dřeveřečenému své plné právo etc. na tom dvoře svrchupsaném i na tom, což k němu přísluší, (dáváme) nic sobě nezachovávajíce kromě služby, že sobě tu zachováváme. A při tom byli Hereš Smetana z Modřic řečený z Záhlenic a Marqvart z Modřic odjinad z Měnovic naši manové. Dán v Kroměříži léta od božího narození po čtrnácti stech v tu neděli před svatú Margaretú. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 133.) 40. Dretzden 13. Juli 1400. Markgraf Jodok schenkt seine Hofstätte zu Neustadt dem Rathe der Stadt Eberswalde. (Riedel Cod. Brand. A., XII. 317.) 41. Dryssen 13. Juli 1400. Markgraf Jodok befiehlt allen Zöllnern, die Städte Frankfurt, Berlin etc. mit unge- bräuchlichen Zollabgaben nicht zu beschweren. (Riedel Cod. Brand. A., IX. 80.) 42. Dresden 16. Juli 1400. Markgraf Jodok befreit die Stadt Spandau wegen der erlittenen Kriegsschäden für ein Jahr von der Urbede. (Riedel Cod. Brand. A., XI. 69.) 43. Patricius, Abt der Schotten in Wien und päpstlicher Richter und Exekutor in dem Stritte zwischen dem Kapitel von St. Peter in Brünn und dem Kloster Oslawan um das Patronatsrecht von St. Jakob excommucirt das Kapitel, belegt die Kirche zu St. Peter und St. Jakob mit dem Interdicte und fordert das brachium seculare zur Execution auf. Dt. Wien, 24. Juli 1400. Illustrissimo et serenissimo principi ac domino domino Wenceslao divina favente clemencia Romanorum semper augusto et Bohemie regi necnon reverendis in Christo patribus et dominis dominis dei gracia Pragensi et Salczburgensi archiepiscopis ac Olomucensi,
Strana 57
57 Wratislaviensi, Luthomislensi, Missnensi ac Pataviensi episcopis eorumque et cuiuslibet ipsorum in spiritualibus et temporalibus vicariis et officialibus, precipue tamen vobis domino episcopo Olomucensi predicto vestroque officiali et vicario in spiritualibus necnon universis et singulis dominis abbatibus, prioribus, prepositis, decanis, archidiaconis, thesaurariis, scolasticis, cantoribus, custodibus, canonicis tam cathedralium quam collegiatarum ecclesiarum quam eciam monaste- riorum quorumcunque et eciam ministris generalibus, provincialibus, vicariis, custodibus, prioribus gwardianis et sancti Johannis Ihierosolemitani et beate Marie Theotunicorum et Hospitaliorum magistris, prioribus, comendatoribus et ipsorum domorum fratribus conventualibus predicatorum, minorum heremitarum sancti Augustini et beate Marie Carmelitarum et quorumcunque aliorum ordinum fratribus et decanis, camerariis, decanatuum ruralium et parochialium ecclesiarum rectoribus, plebanis, viceplebanis, perpetuis vicariis, presbyteris, altaristis, cappellanis curatis et non curatis tam regularium quam secularium ecclesiarum exemptis et non exemptis, tabellionibus seu notariis publicis et clericis quibuscunque per provincias, civitates et dioceses supradictas et alias ubilibet constitutis, nec non illustribus principibus Bavarie, Austrie et Polonie ducibus ac Jodoco et Procopio marchionibus Moravie et aliis principibus ac ducibus marchio- nibus langraviis purgraviis comitibus baronibus nobilibus militibus justiciariis judicibus eorumque officialibus quibuscunque curiarum et locorum secularium terrarum civitatum oppidorum castrorum universitatum communitatum ac villarum maioribus nec non prepositis advocatis capitaneis magistris civium ministris scultetis consulibus scabinis civibus opidanis incolis servientibus notariis et scribis civitatum villarum opidorum districtuum et locorum quorumcunque per provincias, civitates et dioceses predictas constitutis, ac omnibus aliis et singulis armigeris et Christi fidelibus tam in spiritualibus quam in temporalibus ab ecclesia seu imperio civilem seu temporalem jurisdiccionem recipientibus vel habentibus coniunctim vel divisim, quibuscunque nominibus censeantur, cuiuscunque preeminencie excellencie dignitatis status gradus ordinis vel condicionis existant, et specialiter vobis . preposito et capitulo ecclesie sancti Petri in Brunna Olomucensis diocesis singularibusque canonicis et personis eiusdem ecclesie, ipsum capitulum representantibus ac Conrado Smerbeck canonico dicte ecclesie sancti Petri, occupatori ecclesie parochialis sancti Jacobi de burgo Brunnensi et quibuscunque aliis jam forsan in eadem parochiali ecclesia sancti Jacobi intrusis vel in posterum intrudendis, nec non universis et singulis colonis agricultoribus et arrendatoribus reddituariis et censuariis ac parochianis et plebesanis utriusque sexus hominibus ac colonis arrendatoribus bonorum et decimarum reddituariis et censuariis dicte ecclesie sancti Jacobi omnibusque aliis et singulis, quorum interest vel intererit et quem vel quos infrascriptum execucionis negocium tangit concernit ac tangere concernere seu interesse poterit nunc in futurum et ad quem vel ad quos presens noster pervenerit processus aggravatorius seu fuerit exhibitus aut presentatus, quibuscunque nominibus censeantur. Patricius permissione divina abbas monasterii beate Marie virginis Scotorum in Wienna, ordinis sancti Benedicti, Pataviensis diocesis, executor ad infrascripta una cum infra scriptis nostris in hac parte collegis cum illa clausula "quatenus vos vel duo aut unus vestrum per vos vel alium seu alios" etc. a sede apostolica specialiter deputatus vobis serenissimo principi domino Wenceslao 8
57 Wratislaviensi, Luthomislensi, Missnensi ac Pataviensi episcopis eorumque et cuiuslibet ipsorum in spiritualibus et temporalibus vicariis et officialibus, precipue tamen vobis domino episcopo Olomucensi predicto vestroque officiali et vicario in spiritualibus necnon universis et singulis dominis abbatibus, prioribus, prepositis, decanis, archidiaconis, thesaurariis, scolasticis, cantoribus, custodibus, canonicis tam cathedralium quam collegiatarum ecclesiarum quam eciam monaste- riorum quorumcunque et eciam ministris generalibus, provincialibus, vicariis, custodibus, prioribus gwardianis et sancti Johannis Ihierosolemitani et beate Marie Theotunicorum et Hospitaliorum magistris, prioribus, comendatoribus et ipsorum domorum fratribus conventualibus predicatorum, minorum heremitarum sancti Augustini et beate Marie Carmelitarum et quorumcunque aliorum ordinum fratribus et decanis, camerariis, decanatuum ruralium et parochialium ecclesiarum rectoribus, plebanis, viceplebanis, perpetuis vicariis, presbyteris, altaristis, cappellanis curatis et non curatis tam regularium quam secularium ecclesiarum exemptis et non exemptis, tabellionibus seu notariis publicis et clericis quibuscunque per provincias, civitates et dioceses supradictas et alias ubilibet constitutis, nec non illustribus principibus Bavarie, Austrie et Polonie ducibus ac Jodoco et Procopio marchionibus Moravie et aliis principibus ac ducibus marchio- nibus langraviis purgraviis comitibus baronibus nobilibus militibus justiciariis judicibus eorumque officialibus quibuscunque curiarum et locorum secularium terrarum civitatum oppidorum castrorum universitatum communitatum ac villarum maioribus nec non prepositis advocatis capitaneis magistris civium ministris scultetis consulibus scabinis civibus opidanis incolis servientibus notariis et scribis civitatum villarum opidorum districtuum et locorum quorumcunque per provincias, civitates et dioceses predictas constitutis, ac omnibus aliis et singulis armigeris et Christi fidelibus tam in spiritualibus quam in temporalibus ab ecclesia seu imperio civilem seu temporalem jurisdiccionem recipientibus vel habentibus coniunctim vel divisim, quibuscunque nominibus censeantur, cuiuscunque preeminencie excellencie dignitatis status gradus ordinis vel condicionis existant, et specialiter vobis . preposito et capitulo ecclesie sancti Petri in Brunna Olomucensis diocesis singularibusque canonicis et personis eiusdem ecclesie, ipsum capitulum representantibus ac Conrado Smerbeck canonico dicte ecclesie sancti Petri, occupatori ecclesie parochialis sancti Jacobi de burgo Brunnensi et quibuscunque aliis jam forsan in eadem parochiali ecclesia sancti Jacobi intrusis vel in posterum intrudendis, nec non universis et singulis colonis agricultoribus et arrendatoribus reddituariis et censuariis ac parochianis et plebesanis utriusque sexus hominibus ac colonis arrendatoribus bonorum et decimarum reddituariis et censuariis dicte ecclesie sancti Jacobi omnibusque aliis et singulis, quorum interest vel intererit et quem vel quos infrascriptum execucionis negocium tangit concernit ac tangere concernere seu interesse poterit nunc in futurum et ad quem vel ad quos presens noster pervenerit processus aggravatorius seu fuerit exhibitus aut presentatus, quibuscunque nominibus censeantur. Patricius permissione divina abbas monasterii beate Marie virginis Scotorum in Wienna, ordinis sancti Benedicti, Pataviensis diocesis, executor ad infrascripta una cum infra scriptis nostris in hac parte collegis cum illa clausula "quatenus vos vel duo aut unus vestrum per vos vel alium seu alios" etc. a sede apostolica specialiter deputatus vobis serenissimo principi domino Wenceslao 8
Strana 58
58 Romanorum et Boemie regi vestre regie maiestati et regnorum vestrorum felicis prosperi- tatis augmentum, ceterisque omnibus superius nominatis salutem et sinceram in domino caritatem et mandatis nostris imo verius apostolicis firmiter obedire. Pridem literas sanctis- simi in Christo patris ac domini nostri Bonifacii divina providencia pape noni, unius videlicet graciose cum filis sericis unionis annexionis et incorporacionis dicte ecclesie sancti Jacobi cum omnibus juribus et pertinenciis suis religiosis in Christo .. abbatisse et conventui monasterii sancte Marie in Osslavia, ordinis Cisterciensis, Olomucensis diocesis, per eundem dominum nostrum papam Bonifacium motu proprio et ex certa sciencia facte; et alterius videlicet executorie cum cordula canapea veris et integris bullis plumbeis ipsius domini nostri pape bullatis, non viciatis, non cancellatis nec in alia sui parte corruptis, sed omni prorsus vicio et suspicione carentibus nobis pro parte dictarum . . abbatisse et conventus in Osslavia coram notario publico et testibus ad hoc requisitis presentatis et per nos cum reverencia, qua decuit, receptis, nobisque deinde pro parte dictarum .. abbatisse et con- ventus debite requisitis, ut ad execucionem ipsarum procedere dignaremur iuxta earundem continenciam et tenorem, nosque ipsarum literarum apostolicarum vigore in execucionem ipsam iuxta formam earundem literarum rite procedentes certum processum desuper faciendo, in quo inter cetera reverendum in Christo patrem dominum episcopum Olomucensem ac alios, quibus dictus processus noster dirigebatur, peremptorie requisivimus et monuimus coniunctim et divisim eisque et cuilibet eorum in virtute sancte obediencie necnon sub execucionis suspensionis et interdicti sentenciarum penis districte precepimus, quatenus infra certum peremptorium terminum in dictis nostris processibus tunc expressis, quem eis et cuilibet eorum pro tercio et peremptorio termino ac omnibus dilacionibus et canonica mo- nicione assignavimus, easdem abbatissam et conventum vel procuratorem aut certum earum nuncium pro eis ad corporalem realem et actualem possessionem dicte ecclesie sancti Jacobi absque difficultate et impedimentis reciperent admitterent et inducerent ac inductas defenderent, dictosque prepositum et capitulum prefatam ecclesiam sancti Jacobi per Conradum Smerbeck detinentem et quoslibet alios, dictam ecclesiam sancti Jacobi eorum nomine occupantem ac intrusum vel intrudendum in eadem ab ipsa ecclesia et eius detencione actualiter amoverent, quos et quem et nos eciam, quantum in nobis erat, amovimus et denunciavimus amotos et amotum, ipsisque abbatisse et conventui vel dicto earum procuratori aut certo nuncio pro eis de ipsius ecclesie fructibus vel redditibus proventibus juribus et obvencionibus universis integre et plenarie responderent et quilibet eorum, prout ad ipsum pertineret, responderet et faceret ab aliis, quantum in eis esset, plenarie responderi, ipsamque et dictum earum procuratorem aut nuncium permitterent facerent et procurarent et quilibet eorum permitteret faceret aut procuraret dicte ecclesie juriumque et pertinenciarum predictorum pacifica et plena possessione gaudere ipsamque supra dicta ecclesia et eius fructibus redditibus pro- ventibus juribus et obvencionibus universis nullatenus molestarent nec permitterent ipsas, quantum in eis esset, a dictis preposito et capitulo vel a quoque alio aliquatenus molestari. Monuimus insuper prefatos dominos . . prepositum et capitulum ecclesie sancti Petri in Brunna ac singulares personas ipsum representantes et dictum Conradum Smerbeck, dictam
58 Romanorum et Boemie regi vestre regie maiestati et regnorum vestrorum felicis prosperi- tatis augmentum, ceterisque omnibus superius nominatis salutem et sinceram in domino caritatem et mandatis nostris imo verius apostolicis firmiter obedire. Pridem literas sanctis- simi in Christo patris ac domini nostri Bonifacii divina providencia pape noni, unius videlicet graciose cum filis sericis unionis annexionis et incorporacionis dicte ecclesie sancti Jacobi cum omnibus juribus et pertinenciis suis religiosis in Christo .. abbatisse et conventui monasterii sancte Marie in Osslavia, ordinis Cisterciensis, Olomucensis diocesis, per eundem dominum nostrum papam Bonifacium motu proprio et ex certa sciencia facte; et alterius videlicet executorie cum cordula canapea veris et integris bullis plumbeis ipsius domini nostri pape bullatis, non viciatis, non cancellatis nec in alia sui parte corruptis, sed omni prorsus vicio et suspicione carentibus nobis pro parte dictarum . . abbatisse et conventus in Osslavia coram notario publico et testibus ad hoc requisitis presentatis et per nos cum reverencia, qua decuit, receptis, nobisque deinde pro parte dictarum .. abbatisse et con- ventus debite requisitis, ut ad execucionem ipsarum procedere dignaremur iuxta earundem continenciam et tenorem, nosque ipsarum literarum apostolicarum vigore in execucionem ipsam iuxta formam earundem literarum rite procedentes certum processum desuper faciendo, in quo inter cetera reverendum in Christo patrem dominum episcopum Olomucensem ac alios, quibus dictus processus noster dirigebatur, peremptorie requisivimus et monuimus coniunctim et divisim eisque et cuilibet eorum in virtute sancte obediencie necnon sub execucionis suspensionis et interdicti sentenciarum penis districte precepimus, quatenus infra certum peremptorium terminum in dictis nostris processibus tunc expressis, quem eis et cuilibet eorum pro tercio et peremptorio termino ac omnibus dilacionibus et canonica mo- nicione assignavimus, easdem abbatissam et conventum vel procuratorem aut certum earum nuncium pro eis ad corporalem realem et actualem possessionem dicte ecclesie sancti Jacobi absque difficultate et impedimentis reciperent admitterent et inducerent ac inductas defenderent, dictosque prepositum et capitulum prefatam ecclesiam sancti Jacobi per Conradum Smerbeck detinentem et quoslibet alios, dictam ecclesiam sancti Jacobi eorum nomine occupantem ac intrusum vel intrudendum in eadem ab ipsa ecclesia et eius detencione actualiter amoverent, quos et quem et nos eciam, quantum in nobis erat, amovimus et denunciavimus amotos et amotum, ipsisque abbatisse et conventui vel dicto earum procuratori aut certo nuncio pro eis de ipsius ecclesie fructibus vel redditibus proventibus juribus et obvencionibus universis integre et plenarie responderent et quilibet eorum, prout ad ipsum pertineret, responderet et faceret ab aliis, quantum in eis esset, plenarie responderi, ipsamque et dictum earum procuratorem aut nuncium permitterent facerent et procurarent et quilibet eorum permitteret faceret aut procuraret dicte ecclesie juriumque et pertinenciarum predictorum pacifica et plena possessione gaudere ipsamque supra dicta ecclesia et eius fructibus redditibus pro- ventibus juribus et obvencionibus universis nullatenus molestarent nec permitterent ipsas, quantum in eis esset, a dictis preposito et capitulo vel a quoque alio aliquatenus molestari. Monuimus insuper prefatos dominos . . prepositum et capitulum ecclesie sancti Petri in Brunna ac singulares personas ipsum representantes et dictum Conradum Smerbeck, dictam
Strana 59
59 ecclesiam eorum nomine detinentem, ac quemcunque alium forsan per eos in ipsa ecclesia sancti Jacobi intrusum seu in posterum intrudendum, quorum seu cuius nomen seu nomina huiusmodi habuimus et habere voluimus pro expressis, communiter et divisim auctoritate apostolica, qua fungebamur in hac parte, primo secundo tercio et peremptorie requisivimus et monuimus et moneri fecimus ipsisque nihilominus et cuilibet ipsorum in virtute sancte obediencie et sub excommunicacionis ac privacionis beneficiorum obtentorum et inhabilita- cionis ad illa et quecunque alia beneficia ecclesiastica in posterum obtinenda, ac eciam sex millium florenorum auri pro medietate camere apostolice et pro alia medietate dictis abbatisse et conventui applicandorum penis, quas eciam divisim extunc prout exnunc et exnunc prout extunc incurrere voluimus et decrevimus, nisi mandatis nostris imo verius apostolicis parerent cum effectu, districte precipiendo mandavimus, quatenus infra quindecim dierum terminum quem ipsis et cuilibet eorum pro termino peremptorio et omnibus dilacionibus et canonica monicione prefiximus et assignavimus, ab occupacione et detencione dicte ecclesie sancti Jacobi ac universorum fructuum reddituum proventuum jurium et obvencionum ipsius penitus desisterent et desisteret easdemque abbatissam et conventum vel procuratorem seu sindicum aut certum earum nuncium pro eis ad corporalem realem et actualem possessionem ecclesie juriumque et pertinenciarum predictorum absque difficultate contradiccione opposicione seu impedimentis libere admitterent ipsasque permitterent eiusdem ecclesie plena et pacifica posses- sione gaudere. Monuimus insuper auctoritate predicta modo et forma premissis omnes et singulos supradictos necnon universos et singulos colonos censuarios reddituarios agricultores detentores receptores et levatores terrarum possessionum et bonorum ac fructuum reddituum proven- tuum et obvencionum ac parochianos utriusque sexus homines prefate ecclesie, ut decetero eisdem . . abbatisse et conventui vel eorum procuratori seu sindico aut certo nuncio pro eis et nulli alteri de fructibus redditubus juribus et obvencionibus universis bonorum terrarum possessionumque prefate ecclesie responderent ac plenam et debitam satisfaccionem et solu- cionem inpenderent et exhiberent, impenderet et exhiberet aut super eis amicabiliter con- cordarent et concordaret cum eisdem. Monuimus eciam dicta auctoritate modo et forma premissis omnes et singulos supradictos et generaliter omnes alios et singulos, cuiuscunque dignitatis gradus ordinis vel condicionis existerent, districcius inhibentes, ne prefatis . . abbatisse et conventui vel earum procuratori seu sindico, quominus ipsam ecclesiam sancti Jacobi cum omnibus juribus et pertinenciis suis integre et pacifice assequerentur ac ipsius possessione gauderent cum effectu ac fructus redditus et proventus jura et obvenciones libere et cum integritate percipere levare et habere valerent, seu quominus omnia et singula supradicta suum debitum consequerentur effectum, impedimentum aliquod prestarent et prestaret per se vel alium seu alios quovis quesito colore directe vel indirecte publice vel occulte aut impediendo vel perturbando ipsas . . abbatissam et conventum aut earum procuratorem seu sindicum aut certum nuncium darent seu daret auxilium consilium vel favorem, sed in omnibus et per omnia mandatis et monicionibus apostolicis atque nostris parerent et intenderent, pareret et intenderet integraliter. Quodsi forte premissa omnia et singula, prout per nos ipsis supra mandabatur, non adimplerent vel non adimpleret aut ali- 8*
59 ecclesiam eorum nomine detinentem, ac quemcunque alium forsan per eos in ipsa ecclesia sancti Jacobi intrusum seu in posterum intrudendum, quorum seu cuius nomen seu nomina huiusmodi habuimus et habere voluimus pro expressis, communiter et divisim auctoritate apostolica, qua fungebamur in hac parte, primo secundo tercio et peremptorie requisivimus et monuimus et moneri fecimus ipsisque nihilominus et cuilibet ipsorum in virtute sancte obediencie et sub excommunicacionis ac privacionis beneficiorum obtentorum et inhabilita- cionis ad illa et quecunque alia beneficia ecclesiastica in posterum obtinenda, ac eciam sex millium florenorum auri pro medietate camere apostolice et pro alia medietate dictis abbatisse et conventui applicandorum penis, quas eciam divisim extunc prout exnunc et exnunc prout extunc incurrere voluimus et decrevimus, nisi mandatis nostris imo verius apostolicis parerent cum effectu, districte precipiendo mandavimus, quatenus infra quindecim dierum terminum quem ipsis et cuilibet eorum pro termino peremptorio et omnibus dilacionibus et canonica monicione prefiximus et assignavimus, ab occupacione et detencione dicte ecclesie sancti Jacobi ac universorum fructuum reddituum proventuum jurium et obvencionum ipsius penitus desisterent et desisteret easdemque abbatissam et conventum vel procuratorem seu sindicum aut certum earum nuncium pro eis ad corporalem realem et actualem possessionem ecclesie juriumque et pertinenciarum predictorum absque difficultate contradiccione opposicione seu impedimentis libere admitterent ipsasque permitterent eiusdem ecclesie plena et pacifica posses- sione gaudere. Monuimus insuper auctoritate predicta modo et forma premissis omnes et singulos supradictos necnon universos et singulos colonos censuarios reddituarios agricultores detentores receptores et levatores terrarum possessionum et bonorum ac fructuum reddituum proven- tuum et obvencionum ac parochianos utriusque sexus homines prefate ecclesie, ut decetero eisdem . . abbatisse et conventui vel eorum procuratori seu sindico aut certo nuncio pro eis et nulli alteri de fructibus redditubus juribus et obvencionibus universis bonorum terrarum possessionumque prefate ecclesie responderent ac plenam et debitam satisfaccionem et solu- cionem inpenderent et exhiberent, impenderet et exhiberet aut super eis amicabiliter con- cordarent et concordaret cum eisdem. Monuimus eciam dicta auctoritate modo et forma premissis omnes et singulos supradictos et generaliter omnes alios et singulos, cuiuscunque dignitatis gradus ordinis vel condicionis existerent, districcius inhibentes, ne prefatis . . abbatisse et conventui vel earum procuratori seu sindico, quominus ipsam ecclesiam sancti Jacobi cum omnibus juribus et pertinenciis suis integre et pacifice assequerentur ac ipsius possessione gauderent cum effectu ac fructus redditus et proventus jura et obvenciones libere et cum integritate percipere levare et habere valerent, seu quominus omnia et singula supradicta suum debitum consequerentur effectum, impedimentum aliquod prestarent et prestaret per se vel alium seu alios quovis quesito colore directe vel indirecte publice vel occulte aut impediendo vel perturbando ipsas . . abbatissam et conventum aut earum procuratorem seu sindicum aut certum nuncium darent seu daret auxilium consilium vel favorem, sed in omnibus et per omnia mandatis et monicionibus apostolicis atque nostris parerent et intenderent, pareret et intenderet integraliter. Quodsi forte premissa omnia et singula, prout per nos ipsis supra mandabatur, non adimplerent vel non adimpleret aut ali- 8*
Strana 60
60 quid incontrarium facerent seu faceret vel premissis omnibus et singulis non parerent seu non pareret, nos in prepositum et singulares personas dicti capituli ipsum representantes ac Conradum Smerbeck supradictos et quoscunque alios dictam ecclesiam occupantem ad intrusum vel intrudendum in ipsam nec non in omnes et singulos, qui inobedientes negligentes rebelles et culpabiles forent seu foret in premissis, aut in aliquo premissorum impedientes aut im- pedientem ipsas abbatissam et conventum aut earum procuratorem seu sindicum dantes auxilium consilium vel favorem publice vel occulte, predicta quindecim dierum canonica monicione premissa auctoritate qua supra fungimur in singulos inscriptis excommunicacionis, in capitulum vero suspensionis et in ipsas sancti Petri et sancti Jacobi predictas ecclesias interdicti sentencias in scriptis tulimus et promulgavimus quibusdam subdelegatis nostris vices nostras super hiis committentes, quousque illas adhoc revocemus, reservata nobis potestate procedendi nihilominus in premissis. Quod si forte premissa omnia et singula, prout per nos ipsis supra mandabatur, non facerent vel non adimplerent non faceret vel non adim- pleret infra terminum eis ad hoc prefixum, nos instante et petente procuratore dictarum . abbatisse et conventus extunc prefatos prepositum et capitulum ac singulares personas ipsum representantes ac Conradum Smerbeck et quemcunque alium in dicta ecclesia sancti Jacobi forsitan intrusum seu intrudendum, auctoritate qua supra ad videndum et audiendum se declarari, dictas penas superius descriptas incidisse ac ad procedendum et procedi viden- dum contra eos ad aggravacionem dictorum processuum cum invocacione auxilii brachii secularis iuxta dictarum literarum apostolicarum formam et tenorem vel ad dicendum causam, si quam haberent seu haberet, allegandum coram nobis, quare id fieri non deberet ac mandatis et monicionibus nostris predictis parere et obedire minime tenerentur, peremptorie citavimus et citari mandamus et fecimus ad certum peremptorium terminum competentum in dictis nostris processibus expressatum dictum primum terminum sequentem videlicet ad diem et horam infra scriptos prout hec et alia in eisdem nostris monitoriis et citatoriis processibus desuper factis et in publicam formam redactis nostroque sigillo munitis plenius continentur. Quibus quidem monitoriis et citatoriis processibus sic ut premittitur decretis et debite executis et dictis terminis elapsis et effluxis prelibatoque citacionis termino adveniente comparuit coram nobis in judicio Johannes Insigast procurator et procuratorio nomine, quo supra, et dicti monitorii et citatorii processus execucionis publica instrumenta exhibuit et produxit, monitorisque et citatorum predictorum in eisdem contentorum non comparencium neque termino huiusmodi satisfacere curancium, contumaciam occusavit et in ipsorum contumaciam proposuit: quod licet prefatos processus nostre ac monicionis et mandata execucionis et sentencie aliaque contenta in eodem prefatis dominis . preposito et capitulo ac singula- ribus personis ipsum representantibus et Conrado Smerbeck occupatori debite intimata et notificata extiterint et ad eorum noticiam devenerint eorumque copiam habuerint et requisiti fuerint, ut possessionem dicte ecclesie sancti Jacobi liberam vacuam et expeditam dictis . abbatisse et conventui infra terminum in dicto nostro processu contentum dimitterent realiter et cum effectu et ab ipsius ecclesie occupacione et detencione ac fructuum reddituum et proventuum percepcione infra eundum terminum cessarent, prout idem procurator super
60 quid incontrarium facerent seu faceret vel premissis omnibus et singulis non parerent seu non pareret, nos in prepositum et singulares personas dicti capituli ipsum representantes ac Conradum Smerbeck supradictos et quoscunque alios dictam ecclesiam occupantem ad intrusum vel intrudendum in ipsam nec non in omnes et singulos, qui inobedientes negligentes rebelles et culpabiles forent seu foret in premissis, aut in aliquo premissorum impedientes aut im- pedientem ipsas abbatissam et conventum aut earum procuratorem seu sindicum dantes auxilium consilium vel favorem publice vel occulte, predicta quindecim dierum canonica monicione premissa auctoritate qua supra fungimur in singulos inscriptis excommunicacionis, in capitulum vero suspensionis et in ipsas sancti Petri et sancti Jacobi predictas ecclesias interdicti sentencias in scriptis tulimus et promulgavimus quibusdam subdelegatis nostris vices nostras super hiis committentes, quousque illas adhoc revocemus, reservata nobis potestate procedendi nihilominus in premissis. Quod si forte premissa omnia et singula, prout per nos ipsis supra mandabatur, non facerent vel non adimplerent non faceret vel non adim- pleret infra terminum eis ad hoc prefixum, nos instante et petente procuratore dictarum . abbatisse et conventus extunc prefatos prepositum et capitulum ac singulares personas ipsum representantes ac Conradum Smerbeck et quemcunque alium in dicta ecclesia sancti Jacobi forsitan intrusum seu intrudendum, auctoritate qua supra ad videndum et audiendum se declarari, dictas penas superius descriptas incidisse ac ad procedendum et procedi viden- dum contra eos ad aggravacionem dictorum processuum cum invocacione auxilii brachii secularis iuxta dictarum literarum apostolicarum formam et tenorem vel ad dicendum causam, si quam haberent seu haberet, allegandum coram nobis, quare id fieri non deberet ac mandatis et monicionibus nostris predictis parere et obedire minime tenerentur, peremptorie citavimus et citari mandamus et fecimus ad certum peremptorium terminum competentum in dictis nostris processibus expressatum dictum primum terminum sequentem videlicet ad diem et horam infra scriptos prout hec et alia in eisdem nostris monitoriis et citatoriis processibus desuper factis et in publicam formam redactis nostroque sigillo munitis plenius continentur. Quibus quidem monitoriis et citatoriis processibus sic ut premittitur decretis et debite executis et dictis terminis elapsis et effluxis prelibatoque citacionis termino adveniente comparuit coram nobis in judicio Johannes Insigast procurator et procuratorio nomine, quo supra, et dicti monitorii et citatorii processus execucionis publica instrumenta exhibuit et produxit, monitorisque et citatorum predictorum in eisdem contentorum non comparencium neque termino huiusmodi satisfacere curancium, contumaciam occusavit et in ipsorum contumaciam proposuit: quod licet prefatos processus nostre ac monicionis et mandata execucionis et sentencie aliaque contenta in eodem prefatis dominis . preposito et capitulo ac singula- ribus personis ipsum representantibus et Conrado Smerbeck occupatori debite intimata et notificata extiterint et ad eorum noticiam devenerint eorumque copiam habuerint et requisiti fuerint, ut possessionem dicte ecclesie sancti Jacobi liberam vacuam et expeditam dictis . abbatisse et conventui infra terminum in dicto nostro processu contentum dimitterent realiter et cum effectu et ab ipsius ecclesie occupacione et detencione ac fructuum reddituum et proventuum percepcione infra eundum terminum cessarent, prout idem procurator super
Strana 61
61 premissis per publica instrumenta coram nobis, ut premittitur, producta nobis legitimam fecit fidem. Ipsi tamen . prepositus et capitulum ac Conradus Smerbeck occupator et alii prenominati spretis literis apostolicis monicionibus mandatis sentenciis et execucione memo- ratis ab inceptis occupacione et inpeticione desistere, nec possessionem dicte ecclesie sancti Jacobi ipsis . abbatisse et conventui liberam vacuam et expeditam cum suis juribus et pertinenciis dimittere curaverunt neque curant, propter quod dubium non existeret, . prepositum et singulares personas capituli ac Conradum Smerbeck occupatorem supradictos et omnes alios et singulos inobedientes contradictores et rebelles sentencias et penas in dictis nostris processibus latas et contentas incurrisse, dictasque sancti Petri collegiatam et sancti Jacobi parochialem ecclesias ecclesiastico fore suppositas interdicto. Et nihilominus in ipsorum contumaciam eos dictas execucionis privacionis inhabilitacionis et pecuniarum penas in dictis nostris processibus comprehensas incidisse declarari, eosque ac eum ut tales et ut talem denunciandos fore et denunciari mandari per nos ac predictum nostrum processum contra eos aliosque omnes et singulos superius nominatos ipsorumque in hac parte adherentes fautores rebelles et contradictores aggravare, sibique literas aggravatorias in forma solita cum invocacione auxilii brachii secularis decernere et concedere curaremus, cum instancia postulavit. Nos tunc dictos prepositum et singulares personas capitulum dicte ecclesie sancti Petri representantes ac Conradum Smerbeck, prefatam ecclesiam sancti Jacobi eorum nomine occupantem non comparentem, neque huiusmodi termino in aliquo satisfacere curantem, licet sufficienter et usque ad horam debitam expectatos, reputavimus quoad premissa, prout erant, suadente justicia contumaces et in ipsorum contumaciam de jurisperitorum consilio et assensu dictos prepositum et singulares canonicos capitulum ipsum representantes ac Conradum Smerbeck supradictos in scriptis pronunciavimus et declaravimus et presentibus pronunciamus et declaramus, dictam excommunicacionis sentenciam incidisse ac sancti Petri collegiatam et sancti Jacobi parochialem predictas ecclesias interdictas et ut tales publice denunciandas fore et denunciavimus ac publicavimus denunciarique et publicari mandavimus et presentibus mandamus, nec non predictum processum et sentencias per nos contra prefatos prepositum et capitulum ac Conradum Smerbeck singularesque personas dicti capituli ipsum represen- tantes et quoscunque alios in hac parte contradictores et rebelles latum et latas promul- gatum et promulgatas iuxta vim formam et tenorem litterarum apostolicarum predictarum nobis ut premittitur directarum duximus aggravandum et presencium tenore aggravamus in hiis scriptis, auxilium brachii secularis invocantes; potestatem declarandi super aliis penis in dictis nostris processibus expressis nobis expresse reservavimus nec non ex super habun- danti eosdem prepositum et singulares personas dicti capituli ipsum representantes ac Con- radum Smerbeck supradictos in personam Nicolai Swarat de Wratislavia, clerici Wratislaviensis eorum procuratoris ac ipsum pro eis et eorum nomine ibidem extunc presentem et audientem ad videndum et audiendum se declarari, dictas privacionis et inhabilitacionis et pecuniarum penas in dictis nostris processibus per nos contra eos decretis contentas incidisse, quarum declaracionem nobis reservamus vel ad dicendum et causam, si quam habebant, allegandum quare huiusmodi declaracio per nos fieri non deberet, peremptorie citavimus ad certum perem-
61 premissis per publica instrumenta coram nobis, ut premittitur, producta nobis legitimam fecit fidem. Ipsi tamen . prepositus et capitulum ac Conradus Smerbeck occupator et alii prenominati spretis literis apostolicis monicionibus mandatis sentenciis et execucione memo- ratis ab inceptis occupacione et inpeticione desistere, nec possessionem dicte ecclesie sancti Jacobi ipsis . abbatisse et conventui liberam vacuam et expeditam cum suis juribus et pertinenciis dimittere curaverunt neque curant, propter quod dubium non existeret, . prepositum et singulares personas capituli ac Conradum Smerbeck occupatorem supradictos et omnes alios et singulos inobedientes contradictores et rebelles sentencias et penas in dictis nostris processibus latas et contentas incurrisse, dictasque sancti Petri collegiatam et sancti Jacobi parochialem ecclesias ecclesiastico fore suppositas interdicto. Et nihilominus in ipsorum contumaciam eos dictas execucionis privacionis inhabilitacionis et pecuniarum penas in dictis nostris processibus comprehensas incidisse declarari, eosque ac eum ut tales et ut talem denunciandos fore et denunciari mandari per nos ac predictum nostrum processum contra eos aliosque omnes et singulos superius nominatos ipsorumque in hac parte adherentes fautores rebelles et contradictores aggravare, sibique literas aggravatorias in forma solita cum invocacione auxilii brachii secularis decernere et concedere curaremus, cum instancia postulavit. Nos tunc dictos prepositum et singulares personas capitulum dicte ecclesie sancti Petri representantes ac Conradum Smerbeck, prefatam ecclesiam sancti Jacobi eorum nomine occupantem non comparentem, neque huiusmodi termino in aliquo satisfacere curantem, licet sufficienter et usque ad horam debitam expectatos, reputavimus quoad premissa, prout erant, suadente justicia contumaces et in ipsorum contumaciam de jurisperitorum consilio et assensu dictos prepositum et singulares canonicos capitulum ipsum representantes ac Conradum Smerbeck supradictos in scriptis pronunciavimus et declaravimus et presentibus pronunciamus et declaramus, dictam excommunicacionis sentenciam incidisse ac sancti Petri collegiatam et sancti Jacobi parochialem predictas ecclesias interdictas et ut tales publice denunciandas fore et denunciavimus ac publicavimus denunciarique et publicari mandavimus et presentibus mandamus, nec non predictum processum et sentencias per nos contra prefatos prepositum et capitulum ac Conradum Smerbeck singularesque personas dicti capituli ipsum represen- tantes et quoscunque alios in hac parte contradictores et rebelles latum et latas promul- gatum et promulgatas iuxta vim formam et tenorem litterarum apostolicarum predictarum nobis ut premittitur directarum duximus aggravandum et presencium tenore aggravamus in hiis scriptis, auxilium brachii secularis invocantes; potestatem declarandi super aliis penis in dictis nostris processibus expressis nobis expresse reservavimus nec non ex super habun- danti eosdem prepositum et singulares personas dicti capituli ipsum representantes ac Con- radum Smerbeck supradictos in personam Nicolai Swarat de Wratislavia, clerici Wratislaviensis eorum procuratoris ac ipsum pro eis et eorum nomine ibidem extunc presentem et audientem ad videndum et audiendum se declarari, dictas privacionis et inhabilitacionis et pecuniarum penas in dictis nostris processibus per nos contra eos decretis contentas incidisse, quarum declaracionem nobis reservamus vel ad dicendum et causam, si quam habebant, allegandum quare huiusmodi declaracio per nos fieri non deberet, peremptorie citavimus ad certum perem-
Strana 62
62 ptorium terminum competentem tunc expressum. Que omnia et singula vobis omnibus et singulis supradictis, quibus presens noster processus dirigitur, intimamus insinuamus notificamus et ad vestram et ad cuiuslibet vestrum noticiam deducimus et deduci volumus per presentes vosque communiter et divisim requirimus et monemus ac vobis in virtute sancte obediencie et sub infra- scriptis penis districte precipiendo mandamus, quatenus dum et quocies pro parte dictarum .. abba- tisse et conventus fueritis requisiti seu alter vestrum fuerit requisitus, dictos prepositum et singulares canonicos capituli ac Conradum Smerbeck sicut premittitur excommunicatos et sancti Petri et sancti Jacobi ecclesias predictas interdictas seu ecclesiastico interdicto suppositas in vestris ecclesiis monasteriis et capellis ac aliis locis publicis et idoneis, ubi et quando expediens fuerit, denuncietis solempniter et publicetis ac faciatis a cunctis Christi fidelibus arcius evitari, donec et quousque nostris imo verius apostolicis venerint parere mandatis vel donec aliud a nobis vel superiori nostro reciperetis mandatis. Insuper auctoritate apostolica, qua fungimur in hac parte, vos omnes et singulos reverendos patres et dominos archiepiscopos et episcopos ac abbates priores prepositos decanos archidiaconos thesaurarios scolasticos cantores omnesque alios viros ecclesiasticos supradictos et vestrum quemlibet tenore pre- sencium requirimus et monemus communiter et divisim vobisque et cuilibet vestrum in virtute sancte obediencie et sub infrascriptis sentenciarum penis districte precipiendo manda- mus, salva tamen moderacione infrascripta circa vos predictos dominos archiepiscopos et episcopos, quatenus statim visis presentibus infra tres dies, postquam pro parte dictarum abbatisse et conventus fueritis requisiti seu alter vestrum fuerit requisitus, huiusmodi requi- sicionem immediate sequentes, quorum trium dierum unum pro primo unum pro secundo et reliquum diem vobis universis et singulis pro tercio et peremptorio termino ac monicione canonica assignamus, prefatos prepositum et capitulum singularesque personas eiusdem, Conradum Smerbeck et omnes alios in dicta ecclesia sancti Jacobi jam forsan intrusos vel in posterum intrudendos et quoslibet alios contradictores et rebelles, quosque presens noster processus contingit et contingere potest in hac parte, ex potestate nostra imo verius apo- stolica moneatis et requiratis, quos et vos eciam tenore presencium requirimus et monemus communiter et divisim, quantenus infra quindecim dies a tempore publicacionis monicionis notificacionis et insinuacionis per vos vel alterum vestrum ipsis et eorum cuilibet facte computandum, quorum quindecim dierum quinque pro primo quinque pro secundo et reliquos quinque dies pro tercio et peremptorio termino ac monicione canonica ipsis et cuilibet ipsorum assignamus, ut adhuc processibus sentenciis ac mandatis apostolicis atque nostris realiter et cum effectu pareant et intendant, prout ipsos et eorum quemlibet eadem mandata et processus accreverint et concernere poterint et ab impetu et molestacionibus dictis abbatisse et conventui hucusque factis et illatis, quominus ipsi per se vel earum procuratorem dictam ecclesiam sancti Jacobi cum omnibus fructibus et pertinenciis suis pacifice et quiete assequi valeant, penitus desistant ipsosque vel dictum eorum procuratorem pro eis possessione eiusdem ecclesie ac jurium et pertinenciarum predictorum assequi permittant pacificam et quietam ipsisque vel dicto eorum procuratori pro eis de fructibus redditibus proventibus juribus et obvencionibus universis eiusdem ecclesie integre respondeant ac faciant per alios
62 ptorium terminum competentem tunc expressum. Que omnia et singula vobis omnibus et singulis supradictis, quibus presens noster processus dirigitur, intimamus insinuamus notificamus et ad vestram et ad cuiuslibet vestrum noticiam deducimus et deduci volumus per presentes vosque communiter et divisim requirimus et monemus ac vobis in virtute sancte obediencie et sub infra- scriptis penis districte precipiendo mandamus, quatenus dum et quocies pro parte dictarum .. abba- tisse et conventus fueritis requisiti seu alter vestrum fuerit requisitus, dictos prepositum et singulares canonicos capituli ac Conradum Smerbeck sicut premittitur excommunicatos et sancti Petri et sancti Jacobi ecclesias predictas interdictas seu ecclesiastico interdicto suppositas in vestris ecclesiis monasteriis et capellis ac aliis locis publicis et idoneis, ubi et quando expediens fuerit, denuncietis solempniter et publicetis ac faciatis a cunctis Christi fidelibus arcius evitari, donec et quousque nostris imo verius apostolicis venerint parere mandatis vel donec aliud a nobis vel superiori nostro reciperetis mandatis. Insuper auctoritate apostolica, qua fungimur in hac parte, vos omnes et singulos reverendos patres et dominos archiepiscopos et episcopos ac abbates priores prepositos decanos archidiaconos thesaurarios scolasticos cantores omnesque alios viros ecclesiasticos supradictos et vestrum quemlibet tenore pre- sencium requirimus et monemus communiter et divisim vobisque et cuilibet vestrum in virtute sancte obediencie et sub infrascriptis sentenciarum penis districte precipiendo manda- mus, salva tamen moderacione infrascripta circa vos predictos dominos archiepiscopos et episcopos, quatenus statim visis presentibus infra tres dies, postquam pro parte dictarum abbatisse et conventus fueritis requisiti seu alter vestrum fuerit requisitus, huiusmodi requi- sicionem immediate sequentes, quorum trium dierum unum pro primo unum pro secundo et reliquum diem vobis universis et singulis pro tercio et peremptorio termino ac monicione canonica assignamus, prefatos prepositum et capitulum singularesque personas eiusdem, Conradum Smerbeck et omnes alios in dicta ecclesia sancti Jacobi jam forsan intrusos vel in posterum intrudendos et quoslibet alios contradictores et rebelles, quosque presens noster processus contingit et contingere potest in hac parte, ex potestate nostra imo verius apo- stolica moneatis et requiratis, quos et vos eciam tenore presencium requirimus et monemus communiter et divisim, quantenus infra quindecim dies a tempore publicacionis monicionis notificacionis et insinuacionis per vos vel alterum vestrum ipsis et eorum cuilibet facte computandum, quorum quindecim dierum quinque pro primo quinque pro secundo et reliquos quinque dies pro tercio et peremptorio termino ac monicione canonica ipsis et cuilibet ipsorum assignamus, ut adhuc processibus sentenciis ac mandatis apostolicis atque nostris realiter et cum effectu pareant et intendant, prout ipsos et eorum quemlibet eadem mandata et processus accreverint et concernere poterint et ab impetu et molestacionibus dictis abbatisse et conventui hucusque factis et illatis, quominus ipsi per se vel earum procuratorem dictam ecclesiam sancti Jacobi cum omnibus fructibus et pertinenciis suis pacifice et quiete assequi valeant, penitus desistant ipsosque vel dictum eorum procuratorem pro eis possessione eiusdem ecclesie ac jurium et pertinenciarum predictorum assequi permittant pacificam et quietam ipsisque vel dicto eorum procuratori pro eis de fructibus redditibus proventibus juribus et obvencionibus universis eiusdem ecclesie integre respondeant ac faciant per alios
Strana 63
63 plenarie responderi, prout ad eos et eorum quemlibet pertinet. Si vero prenominati et pre- nominatus excommunicati et excommunicatus infra quindecim dies predictos mandatis nostris huiusmodi imo verius apostolicis non paruerint seu paruerit realiter intergraliter et cum effectu et dictas sentencias et penas contra eos et eum latas et denunciones publicas susti- nuerint animis penitus induratis, cum tunc nobis decreta mandata apostolica ulterius exequenda mucrone non proficiente ecclesiastico temporalis gladius non immerito suffragetur, ut quos timor dei a malo non revocat, temporalis saltim securitas coherceat discipline: vos serenissi- mum principem et dominum dominum Wenceslaum Romanorum et Bohemie regem semper augustum tamquam principalem huiusmodi gladii vibratorem prefamosum et iusticie zelatorem et vos omnes et singulos archiepiscopos episcopos abbates et priores officiales provinciales custodes canonicos presbyteros ecclesiarum parochialium rectores altaristas vicarios et clericos universos et singulos aliasque personas ecclesiasticas quarumcunque ecclesiarum capitulorum et conventuum regularium vel secularium exemptorum et non exemptorum nec non duces marchiones langravios purgravios comites barones nobiles milites et militares capitaneos et officiales advocatos judices provinciales castrenses armigeros et magistros civium scultetos consules scabinos cives opidanos, per provincias civitates et dioceses predictas ac alias ubilibet constitutos, et generaliter omnes alios cuiuscunque auctoritatis preeminencie excellencie dignitatis status gradus ordinis vel condicionis, tam in partibus Boemie quam tocius Alemanie et Ungarie in dictorum spiritualium et temporalium gubernatores et rectores, quibuscunque nominibus censeantur seu nuncupentur, qui temporalis gladii iurisdiccionem usum exercicium habent et exercent habere et exercere consueverunt et omnes alios et singulos, quibus prefatus noster processus dirigitur, quibusve ostensus exhibitus seu publicatus fuerit seu ad quem vel ad quos eius indubitata noticia quomodolibet pervenerit, qui merito retribucionem huiusmodi facte execucionis justicie ab altissimo desideramus et desiderant fore participes, auctoritate apostolica nobis in hac parte commissa exhortamur rogamus requirimus et monemus et nihilominus in virtute sancte obediencie et infra scriptis sentenciarum penis districte precipiendo mandamus, quatenus infra sex dies post lapsum dictarum quindecim dierum, postquam pro parte dictorum .. abbatisse et conventus fueritis requisiti vel alter vestrum fuerit requisitus quoad infra scripta facienda, quorum sex dierum duos pro primo duos pro secundo et reliquos duos dies pro tercio et peremptorio termino ac monicione canonica vobis universis et singulis assignamus vos omnes et singuli supradicti et quilibet vestrum et alii quicunque, prout ad vos et vestrum quemlibet et eorum cuiuslibet temporalis iudicii cohercionem seu districtum pertinet et spectat, in juris subsidium et brachii secularis auxilium subsidium et adiutorium in virtute dictarum literarum apostolicarum. Ita tamen, quod in exequendo ea, que vobis auctoritate apostolica committendo precipimus, alter alterum vestrum non expectet nec unus per alterius negligenciam vel retardanciam se non excuset ac in premissorum vel subscriptorum execucione nullatenus se retardet, prefatos . . prepositum et singulares personas dicti capituli ipsum representantes ac Conradum Smerbeck et quem- cunque alium in dicta ecclesia sancti Jacobi iam forsitan intrusum vel intrudendum, necnon universos et singulos utriusque sexus homines, parochianos dicte ecclesie sancti Jacobi et
63 plenarie responderi, prout ad eos et eorum quemlibet pertinet. Si vero prenominati et pre- nominatus excommunicati et excommunicatus infra quindecim dies predictos mandatis nostris huiusmodi imo verius apostolicis non paruerint seu paruerit realiter intergraliter et cum effectu et dictas sentencias et penas contra eos et eum latas et denunciones publicas susti- nuerint animis penitus induratis, cum tunc nobis decreta mandata apostolica ulterius exequenda mucrone non proficiente ecclesiastico temporalis gladius non immerito suffragetur, ut quos timor dei a malo non revocat, temporalis saltim securitas coherceat discipline: vos serenissi- mum principem et dominum dominum Wenceslaum Romanorum et Bohemie regem semper augustum tamquam principalem huiusmodi gladii vibratorem prefamosum et iusticie zelatorem et vos omnes et singulos archiepiscopos episcopos abbates et priores officiales provinciales custodes canonicos presbyteros ecclesiarum parochialium rectores altaristas vicarios et clericos universos et singulos aliasque personas ecclesiasticas quarumcunque ecclesiarum capitulorum et conventuum regularium vel secularium exemptorum et non exemptorum nec non duces marchiones langravios purgravios comites barones nobiles milites et militares capitaneos et officiales advocatos judices provinciales castrenses armigeros et magistros civium scultetos consules scabinos cives opidanos, per provincias civitates et dioceses predictas ac alias ubilibet constitutos, et generaliter omnes alios cuiuscunque auctoritatis preeminencie excellencie dignitatis status gradus ordinis vel condicionis, tam in partibus Boemie quam tocius Alemanie et Ungarie in dictorum spiritualium et temporalium gubernatores et rectores, quibuscunque nominibus censeantur seu nuncupentur, qui temporalis gladii iurisdiccionem usum exercicium habent et exercent habere et exercere consueverunt et omnes alios et singulos, quibus prefatus noster processus dirigitur, quibusve ostensus exhibitus seu publicatus fuerit seu ad quem vel ad quos eius indubitata noticia quomodolibet pervenerit, qui merito retribucionem huiusmodi facte execucionis justicie ab altissimo desideramus et desiderant fore participes, auctoritate apostolica nobis in hac parte commissa exhortamur rogamus requirimus et monemus et nihilominus in virtute sancte obediencie et infra scriptis sentenciarum penis districte precipiendo mandamus, quatenus infra sex dies post lapsum dictarum quindecim dierum, postquam pro parte dictorum .. abbatisse et conventus fueritis requisiti vel alter vestrum fuerit requisitus quoad infra scripta facienda, quorum sex dierum duos pro primo duos pro secundo et reliquos duos dies pro tercio et peremptorio termino ac monicione canonica vobis universis et singulis assignamus vos omnes et singuli supradicti et quilibet vestrum et alii quicunque, prout ad vos et vestrum quemlibet et eorum cuiuslibet temporalis iudicii cohercionem seu districtum pertinet et spectat, in juris subsidium et brachii secularis auxilium subsidium et adiutorium in virtute dictarum literarum apostolicarum. Ita tamen, quod in exequendo ea, que vobis auctoritate apostolica committendo precipimus, alter alterum vestrum non expectet nec unus per alterius negligenciam vel retardanciam se non excuset ac in premissorum vel subscriptorum execucione nullatenus se retardet, prefatos . . prepositum et singulares personas dicti capituli ipsum representantes ac Conradum Smerbeck et quem- cunque alium in dicta ecclesia sancti Jacobi iam forsitan intrusum vel intrudendum, necnon universos et singulos utriusque sexus homines, parochianos dicte ecclesie sancti Jacobi et
Strana 64
64 quoscunque alios dictis mandatis nostris imo verius apostolicis inobedientes contradictores et eis non parentes, seu contra ea et eorum aliquod consilium auxilium vel favorem per se vel alium seu alios prestantes quacunque auctoritate imo verius temeritate, cuiuscunque status gradus ordinis preeminencie vel condicionis existant, per invasionem bonorum suorum et cuiuslibet ipsorum, eciam omnium et singulorum mobilium et immobilium ecclesiasticorum et mundanorum, ubicunque repertorum, capcionem sequestracionem seu arrestacionem et quamcunque aliam inoportunam occupacionem et detencionem auctoritate apostolica et potencia brachii secularis procedatis et procedat, bona quoque et res dictorum excommuni- catorum per vos sic, ut premittitur, capta occupata sequestrata arrestata et retenta absque ulla diminucione, quanto cicius poteritis, prefatis abbatisse et conventui assignetis detis tradatis assignari et tradi faciatis. Quod si vos domine rex et princeps inclitissime inter omnes seculares principes magnificus et executor justicie presentis nostri processus et mandati nostri imo verius apostolici transgressor contradictor vel neglector fueritis, quod tamen vestre serenitati prefulgida jam dudum per totum orbem divulgata obediencia suspicari non sinit, procul dubio eciam justi judicis iudicium offendetis et premium alias vobis pro exe- cucione huiusmodi justicie preparatum nihilominus amittetis. Vos autem serenissimum prin- cipem jam prenominatum huiusmodi sentenciis ligari nolumus, vobis ob maiestatem vestram merito deferentes, intuitu tamen justicie ob sedis apostolice reverenciam vestram serenitatem ad prefatam justicie efficacem execucionem, prout ad vestrum culmen serenissimum pertinet, in domino exhortamur. Verum si vos alii reverendi patres archiepiscopi et episcopi et specia- liter vos reverende pater domine episcope Olomucensis vel aliqui seu aliquis vestrum in presenti negocio processus huiusmodi transgressores contradictores seu non factores fueritis vel fuerint aut fuerit repertus vel reperti, prout vos et vestrum quemlibet presens noster processus concernit et concernere poterit, iuxta requisicionem dictarum .. abbatisse et con- ventus seu procuratoris earundem vel contra ipsum vel eius tenorem publice vel occulte, directe vel indirecte aliquid attemptaverit vel aliquis vestrum attemptaverit per vos, alium seu alios, extunc vobis ob pontificalium dignitatum reverencias merito deferentes vobis et vestrum cuilibet premissorum in obedienciam dictis nostris mandatis imo verius apostolicis non parencium, dicta sex dierum canonica monicione premissa, exnunc prout extunc et extunc prout exnunc ingressum ecclesie interdicimus in hiis scriptis. Et si huiusmodi interdictum per alios sex dies, prefatos sex immediate sequentes, sustinueritis vel aliquis vestrum sustinuerit, dicta canonica monicione premissa vos et vestrum quemlibet inobedientes vel inobedientem exnunc prout extunc et extunc prout exnunc in hiis scriptis suspendimus a divinis. Verum si prefatas interdicti et suspensionis sentencias per alios sex dies, prefatos duodecim imme- diate sequentes, sustinueritis vel sustinuerint seu sustinuerit animo vel animis penitus indurato vel induratis, quod absit, dicto canonica monicione premissa in vos et vestram quemlibet et quoscunque alios superius nominatos generaliter et specialiter inobedientes vel inobe- dientem excommunicacionis sentenciam in hiis scriptis exnunc prout extunc et extunc prout exnunc ferimus et eciam promulgamus. Ceterum cum ad execucionem huiusmodi mandati apostolici ulterius faciendam nequeamus personaliter interesse, universis et singulis dominis archiepiscopis et
64 quoscunque alios dictis mandatis nostris imo verius apostolicis inobedientes contradictores et eis non parentes, seu contra ea et eorum aliquod consilium auxilium vel favorem per se vel alium seu alios prestantes quacunque auctoritate imo verius temeritate, cuiuscunque status gradus ordinis preeminencie vel condicionis existant, per invasionem bonorum suorum et cuiuslibet ipsorum, eciam omnium et singulorum mobilium et immobilium ecclesiasticorum et mundanorum, ubicunque repertorum, capcionem sequestracionem seu arrestacionem et quamcunque aliam inoportunam occupacionem et detencionem auctoritate apostolica et potencia brachii secularis procedatis et procedat, bona quoque et res dictorum excommuni- catorum per vos sic, ut premittitur, capta occupata sequestrata arrestata et retenta absque ulla diminucione, quanto cicius poteritis, prefatis abbatisse et conventui assignetis detis tradatis assignari et tradi faciatis. Quod si vos domine rex et princeps inclitissime inter omnes seculares principes magnificus et executor justicie presentis nostri processus et mandati nostri imo verius apostolici transgressor contradictor vel neglector fueritis, quod tamen vestre serenitati prefulgida jam dudum per totum orbem divulgata obediencia suspicari non sinit, procul dubio eciam justi judicis iudicium offendetis et premium alias vobis pro exe- cucione huiusmodi justicie preparatum nihilominus amittetis. Vos autem serenissimum prin- cipem jam prenominatum huiusmodi sentenciis ligari nolumus, vobis ob maiestatem vestram merito deferentes, intuitu tamen justicie ob sedis apostolice reverenciam vestram serenitatem ad prefatam justicie efficacem execucionem, prout ad vestrum culmen serenissimum pertinet, in domino exhortamur. Verum si vos alii reverendi patres archiepiscopi et episcopi et specia- liter vos reverende pater domine episcope Olomucensis vel aliqui seu aliquis vestrum in presenti negocio processus huiusmodi transgressores contradictores seu non factores fueritis vel fuerint aut fuerit repertus vel reperti, prout vos et vestrum quemlibet presens noster processus concernit et concernere poterit, iuxta requisicionem dictarum .. abbatisse et con- ventus seu procuratoris earundem vel contra ipsum vel eius tenorem publice vel occulte, directe vel indirecte aliquid attemptaverit vel aliquis vestrum attemptaverit per vos, alium seu alios, extunc vobis ob pontificalium dignitatum reverencias merito deferentes vobis et vestrum cuilibet premissorum in obedienciam dictis nostris mandatis imo verius apostolicis non parencium, dicta sex dierum canonica monicione premissa, exnunc prout extunc et extunc prout exnunc ingressum ecclesie interdicimus in hiis scriptis. Et si huiusmodi interdictum per alios sex dies, prefatos sex immediate sequentes, sustinueritis vel aliquis vestrum sustinuerit, dicta canonica monicione premissa vos et vestrum quemlibet inobedientes vel inobedientem exnunc prout extunc et extunc prout exnunc in hiis scriptis suspendimus a divinis. Verum si prefatas interdicti et suspensionis sentencias per alios sex dies, prefatos duodecim imme- diate sequentes, sustinueritis vel sustinuerint seu sustinuerit animo vel animis penitus indurato vel induratis, quod absit, dicto canonica monicione premissa in vos et vestram quemlibet et quoscunque alios superius nominatos generaliter et specialiter inobedientes vel inobe- dientem excommunicacionis sentenciam in hiis scriptis exnunc prout extunc et extunc prout exnunc ferimus et eciam promulgamus. Ceterum cum ad execucionem huiusmodi mandati apostolici ulterius faciendam nequeamus personaliter interesse, universis et singulis dominis archiepiscopis et
Strana 65
65 episcopis abbatibus prioribus prepositis decanis scolasticis thesaurariis archidiaconis officialibus cantoribus, tam cathedralium quam collegiatarum exemptarum et non exemptarum ecclesia- rum, canonicis magistris ministris provincialibus custodibus prioribus gardianis ecclesiarum- que parochialium rectoribus capellanis presbyteris clericis et notariis publicis quibuscunque, per Salczburgensem Pragensem Strigoniensem et ceteras provincias ac civitates et dioceses supradictas et alias ubilibet constitutis et eorum cuilibet insolidum supra ulteriori execucione dicti mandati apostolici atque nostri facienda presencium tenore plenarie committimus vices nostras, donec eas ad nos duxerimus revocandas; eisque et cuilibet eorum in virtute sancte obediencie et sub excommunicacionis pena, quam in eos et eorum quemlibet, dicta sex dierum canonica monicione premissa, exnunc prout extunc et extunc prout exnunc ferimus in hiis scriptis. Si cum pro parte dictarum abbatisse et conventus fueritis requisiti vel eorum alter fuerit requisitus, ea, que eis et eorum cuilibet committimus et mandamus, negle- xerint distulerint vel contradixerint quomodolibet adimplere, districte precipiendo mandantes, quatenus ipsi vel alter eorum, qui pro parte dictarum . . abbatisse et conventus, ut dictum est, requisiti fuerint vel fuerit requisitus, dictum nostrum processum intelligibiliter eciam si expedit, vulgariter vocibus soronisis (sic) omnibus diebus dominicis et festivis infra missa- rum solempnia et sermonibus, cum populus ad divina convenerit, in eorum ecclesiis et conventibus collegiis capitulis congregacionibus et convocacionibus publicent et publicet, declarent et declaret, observent et observet, et quod dicti nostri processus tenor et singula contenta in eodem ad prepositi singulariumque personarum dicti capituli ipsum represen- tancium ac Conradi Smerbeck predictorum ac omnium et singulorum utriusque sexus hominum parochianorum dicte ecclesie et aliorum quorumcunque, quos presentis nostri processus merito comprehendit cohercio et quos vel quem concernere poterit, ad indubi- tatam noticiam verisimiliter valeant pervenire, ne ipsi vel ipsorum alter premissorum igno- ranciam pretendere seu dissimulatam quandam reprobam ignoranciam excusabiliter contra premissa valeant seu valeat allegare. Cum saltem idém noster processus vos vel alterum vestrum ipsos seu alterum eorum aut quemcunque alium latere non poterit nec valeat, cum sic solempniter extiterat publicatus, omnes et singulos requisitos et nominatos et ad quorum seu cuius noticiam presens noster processus pervenerit, predictis monicionibus et requisicio- nibus lapsis prefixis terminis dicto nostro processu, et eius penis ac sentenciis stringi artari et ligari volumus, strictos artatos ligatos et strictum artatum et ligatum decernimus et eciam declaramus ac si vobis ipsis et vestrum cuilibet idem noster processus principaliter et presencialiter existeret nunciatus et intimatus. Mandamus insuper vobis omnibus et singulis premissis subexecutoribus nostris sub dicta per nos excommunicacionis lata pena et sex dierum canonica monicione premissa, ut dum et ubi pro parte dictarum abbatisse et con- ventus fueritis vel alter vestrum fuerit requisiti vel requisitus, compellatis omnes et singulos predictos principes tam spirituales quam seculares, duces comites et barones nobiles milites et militares ac omnes alios et singulos tam generaliter quam specialiter superius nominatos et expressos et quemlibet eorum, cui presens noster processus dirigitur, cum invocacione et subsidio ac auxilio brachii secularis per se vel alium seu alios idoneum vel idoneos 9
65 episcopis abbatibus prioribus prepositis decanis scolasticis thesaurariis archidiaconis officialibus cantoribus, tam cathedralium quam collegiatarum exemptarum et non exemptarum ecclesia- rum, canonicis magistris ministris provincialibus custodibus prioribus gardianis ecclesiarum- que parochialium rectoribus capellanis presbyteris clericis et notariis publicis quibuscunque, per Salczburgensem Pragensem Strigoniensem et ceteras provincias ac civitates et dioceses supradictas et alias ubilibet constitutis et eorum cuilibet insolidum supra ulteriori execucione dicti mandati apostolici atque nostri facienda presencium tenore plenarie committimus vices nostras, donec eas ad nos duxerimus revocandas; eisque et cuilibet eorum in virtute sancte obediencie et sub excommunicacionis pena, quam in eos et eorum quemlibet, dicta sex dierum canonica monicione premissa, exnunc prout extunc et extunc prout exnunc ferimus in hiis scriptis. Si cum pro parte dictarum abbatisse et conventus fueritis requisiti vel eorum alter fuerit requisitus, ea, que eis et eorum cuilibet committimus et mandamus, negle- xerint distulerint vel contradixerint quomodolibet adimplere, districte precipiendo mandantes, quatenus ipsi vel alter eorum, qui pro parte dictarum . . abbatisse et conventus, ut dictum est, requisiti fuerint vel fuerit requisitus, dictum nostrum processum intelligibiliter eciam si expedit, vulgariter vocibus soronisis (sic) omnibus diebus dominicis et festivis infra missa- rum solempnia et sermonibus, cum populus ad divina convenerit, in eorum ecclesiis et conventibus collegiis capitulis congregacionibus et convocacionibus publicent et publicet, declarent et declaret, observent et observet, et quod dicti nostri processus tenor et singula contenta in eodem ad prepositi singulariumque personarum dicti capituli ipsum represen- tancium ac Conradi Smerbeck predictorum ac omnium et singulorum utriusque sexus hominum parochianorum dicte ecclesie et aliorum quorumcunque, quos presentis nostri processus merito comprehendit cohercio et quos vel quem concernere poterit, ad indubi- tatam noticiam verisimiliter valeant pervenire, ne ipsi vel ipsorum alter premissorum igno- ranciam pretendere seu dissimulatam quandam reprobam ignoranciam excusabiliter contra premissa valeant seu valeat allegare. Cum saltem idém noster processus vos vel alterum vestrum ipsos seu alterum eorum aut quemcunque alium latere non poterit nec valeat, cum sic solempniter extiterat publicatus, omnes et singulos requisitos et nominatos et ad quorum seu cuius noticiam presens noster processus pervenerit, predictis monicionibus et requisicio- nibus lapsis prefixis terminis dicto nostro processu, et eius penis ac sentenciis stringi artari et ligari volumus, strictos artatos ligatos et strictum artatum et ligatum decernimus et eciam declaramus ac si vobis ipsis et vestrum cuilibet idem noster processus principaliter et presencialiter existeret nunciatus et intimatus. Mandamus insuper vobis omnibus et singulis premissis subexecutoribus nostris sub dicta per nos excommunicacionis lata pena et sex dierum canonica monicione premissa, ut dum et ubi pro parte dictarum abbatisse et con- ventus fueritis vel alter vestrum fuerit requisiti vel requisitus, compellatis omnes et singulos predictos principes tam spirituales quam seculares, duces comites et barones nobiles milites et militares ac omnes alios et singulos tam generaliter quam specialiter superius nominatos et expressos et quemlibet eorum, cui presens noster processus dirigitur, cum invocacione et subsidio ac auxilio brachii secularis per se vel alium seu alios idoneum vel idoneos 9
Strana 66
66 accedat et accedant tociens, quociens opus fuerit seu eciam oportunum, et predictas literas apostolicas et presentem nostrum processum ac omnia et singula in eis contenta, omnibus et singulis, prout requisiti fuerint, denuncient intiment publicent legant moneant et requirant denunciari requiri moneri et publicari faciant, seu alter eorum publicet legat moneat et requirat. Sed ut nichilominus omnia et singula in hac parte nobis commissa, qui presenti negocio exequenda restant, plenarie exequantur, et eorum quilibet exequatur juxta traditam seu directam a sede apostolica nobis formam et quemadmodum supradicti prepositus singularesque canonici et Conradus Smerbeck excommunicati penas graviores effugere volue- rint aut voluerit, extunc amoto quolibet detentore illicito dictas abbatissam et conventum vel dictum earum procuratorem pro eis et earum nomine in et ad corporalem et realem possessionem dicte ecclesie juriumque et pertinenciarum eiusdem admittat et admitti faciat ac procuraret eius plena et pacifica possessione gaudere et de omnibus et singulis fructibus et proventibns faciant responderi. Volumus autem, quod per unum inceptum fuerit, possit per alium seu alios terminari, monicionibus autem, que iisdem abbatisse et conventui nocere vel prejudicium generare potuerint, eisdem subdelegatis nostris et eorum cuilibet potestatem omnimodam denegamus. Prefatas quoque literas apostolicas et hunc nostrum processum ac omnia et singula literas munimenta et instrumenta huiusmodi negocium concernentes volumus et mandamus penes easdem . . abbatissam et conventum vel earum procuratorem remanere, et non per vos vel aliquem vestrum alium seu alios contra earundem abbatisse et conventus aut procuratoris earum voluntatem quomodolibet detineri; contrarium vero facientes prefatis nostris sentenciis, prout in scriptis sunt late, monicione canonica premissa ipso facto volumus subiacere. Mandamus tamen vobis omnibus, quorum interest, copiam fieri de premissis, petencium tamen et habere volencium sumptibus et expensis. Et si contingat nos in aliquo super premissis procedere, de quo nobis potestatem reservamus, non intendimus propterea commissionem nostram huiusmodi in aliquo immutare, nisi de revocacione predicta plenam et expressam in nostris literis fecerimus nuncionem nec non vobis ecclesiasticis personis et mundanis mandamus, quatenus in signum execucionis et observacionis presentis nostri man- dati sub dicta excommunicacionis pena, ut premittitur, per nos lata, sigilla vestra presenti- bus apponatis. Absolucionem vero omnium et singulorum premissorum, qui prefatas nostras sentencias vel eorum aliquam incurrerint quoquemodo per manifestam resistenciam vel occultam, nobis vel superiori nostro tantummodo reservamus. In quorum omnium et singu- lorum fidem et testimonium premissorum presentes literas seu presens publicum instrumentum, huiusmodi nostrum processum in se continentem seu continens, per Johannem Sinderami notarium publicum infrascriptum publicari mandavimus nostrique sigilli fecimus appensione communiri. Datum et actum Wienne Pasaviensis diocesis in monasterio Scotorum ibidem, nobis inibi in loco solito hora terciarum pro tribunali sedentibus. Sub anno a nativitate domini millesimo quadringentesimo indiccione octava die sabbati, vicesima quarta mensis Julii, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii divina pro- videncia pape noni anno undecimo. Presentibus ibidem honorabilibus viris dominis Gyselero Doberkaw decretorum doctore, Hemungo de Gerczendorf in medicina doctore, Stephano
66 accedat et accedant tociens, quociens opus fuerit seu eciam oportunum, et predictas literas apostolicas et presentem nostrum processum ac omnia et singula in eis contenta, omnibus et singulis, prout requisiti fuerint, denuncient intiment publicent legant moneant et requirant denunciari requiri moneri et publicari faciant, seu alter eorum publicet legat moneat et requirat. Sed ut nichilominus omnia et singula in hac parte nobis commissa, qui presenti negocio exequenda restant, plenarie exequantur, et eorum quilibet exequatur juxta traditam seu directam a sede apostolica nobis formam et quemadmodum supradicti prepositus singularesque canonici et Conradus Smerbeck excommunicati penas graviores effugere volue- rint aut voluerit, extunc amoto quolibet detentore illicito dictas abbatissam et conventum vel dictum earum procuratorem pro eis et earum nomine in et ad corporalem et realem possessionem dicte ecclesie juriumque et pertinenciarum eiusdem admittat et admitti faciat ac procuraret eius plena et pacifica possessione gaudere et de omnibus et singulis fructibus et proventibns faciant responderi. Volumus autem, quod per unum inceptum fuerit, possit per alium seu alios terminari, monicionibus autem, que iisdem abbatisse et conventui nocere vel prejudicium generare potuerint, eisdem subdelegatis nostris et eorum cuilibet potestatem omnimodam denegamus. Prefatas quoque literas apostolicas et hunc nostrum processum ac omnia et singula literas munimenta et instrumenta huiusmodi negocium concernentes volumus et mandamus penes easdem . . abbatissam et conventum vel earum procuratorem remanere, et non per vos vel aliquem vestrum alium seu alios contra earundem abbatisse et conventus aut procuratoris earum voluntatem quomodolibet detineri; contrarium vero facientes prefatis nostris sentenciis, prout in scriptis sunt late, monicione canonica premissa ipso facto volumus subiacere. Mandamus tamen vobis omnibus, quorum interest, copiam fieri de premissis, petencium tamen et habere volencium sumptibus et expensis. Et si contingat nos in aliquo super premissis procedere, de quo nobis potestatem reservamus, non intendimus propterea commissionem nostram huiusmodi in aliquo immutare, nisi de revocacione predicta plenam et expressam in nostris literis fecerimus nuncionem nec non vobis ecclesiasticis personis et mundanis mandamus, quatenus in signum execucionis et observacionis presentis nostri man- dati sub dicta excommunicacionis pena, ut premittitur, per nos lata, sigilla vestra presenti- bus apponatis. Absolucionem vero omnium et singulorum premissorum, qui prefatas nostras sentencias vel eorum aliquam incurrerint quoquemodo per manifestam resistenciam vel occultam, nobis vel superiori nostro tantummodo reservamus. In quorum omnium et singu- lorum fidem et testimonium premissorum presentes literas seu presens publicum instrumentum, huiusmodi nostrum processum in se continentem seu continens, per Johannem Sinderami notarium publicum infrascriptum publicari mandavimus nostrique sigilli fecimus appensione communiri. Datum et actum Wienne Pasaviensis diocesis in monasterio Scotorum ibidem, nobis inibi in loco solito hora terciarum pro tribunali sedentibus. Sub anno a nativitate domini millesimo quadringentesimo indiccione octava die sabbati, vicesima quarta mensis Julii, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii divina pro- videncia pape noni anno undecimo. Presentibus ibidem honorabilibus viris dominis Gyselero Doberkaw decretorum doctore, Hemungo de Gerczendorf in medicina doctore, Stephano
Strana 67
67 Waggescombe in utroque jure licenciato canonico Saresbiriensi, Johanne Kelker de Myssna et Daniele Vorster de Malarsdorf, Halberstadiensis Brandenburgensis Exoniensis Missnensis et Ratisponensis dioceseum testibus ad premissa vocatis et specialiter rogatis. Et ego Johannes Sinderami de Heilgenstad clericus Maguntinensis diocesis publicus imperiali auctoritate notarius etc. (Orig. Perg. mit 9 anhäng. Sig. im Brünner Stadtarchive Sig. N. I. 11.) 44. Jakob Ščeně von Bělin verpflichtet sich, die ihm vom König Sigmund zur Vertheidigung anvertraute Stadt Ostrau und Burg Hochwald, nach Beendigung des Krieges zwischen K. Sigmund und Bischof Johann von Olmütz einerseits und dem Markgrafen Prokop andererseits an den Bischof von Olmütz wieder abzutreten. Dt Kremsier, 9. August 1400. Já Jakub řečený Sčeně z Bělin vyznávám tímto listem všem, ktož jej uzří, čísti budú nebo uslyší čtúce, že sem sě uvázal přikázáním přejasného knížete pána a pana Sig- munda z boží milosti krále Uherského pána mého v město Ostravu a v hrady Hugvaldy i ve vše, což k tomu sluší, ježto jsú biskupství Olomúckého, kterýchžto měst a hraduov dřévepsaných duostojný v Boze otec kněz Jan biskup Olomúcký dřévepsanému přejasnému knížeti, králi Sigmundovi Uherskému pro obranu svú a svého kostela uvěřil a postoupil a ty hrady Hugvaldy a město Ostravu já dřevejmenovaný Jakub Sčeně slibuji držeti v tej vší míře a v těch smluvách, jakož jich jest sstúpeno králi Uherskému králi Sigmundovi pánu mému a podle těch listuov, ježto má kněz Jan biskup Olomucký dřévepsaný od krále Uher- ského svrchupsaného na to držení a sstúpení a že je mám držeti jedině dotud a nic dále, dokudž válka stojí mezi dřévepsaným pánem mým králem Sigmundem Uherským a mezi knězem Janem biskupem dřévejmenovaným z jedné strany a mezi markrabím Moravským Prokopem z druhé strany a doníž mezi nimi nebude zjednáno. A kdyžkoli král Uherský a kněz Jan biskup Olomúcký svrchupsaný s markrabí Prokopem Moravským sjednáni a smlu- veni budú, tak že války mezi nimi minú, tehdy ihned beze všeho omlúvání žádných škod ztrát nebo nákladuov nepočítaje slibuji pod věrú a pode ctí těch hraduov Hugvalduov i Ostravy města sstúpiti knězi Janovi biskupovi Olomúckému nebo jeho kapitole anebo jeho náměstku od papeže potvrzenému a lidí, což jich sluší k těm hraduom nebo k městu, pod tuž věrú slibuji držeti beze všeho obtížení, jakož svědčí krále Sigmunda Uherského listy, než stolko obyčejné a spravedlivé úroky z nich bráti. A byloli by, že by pánu mému dřévepsanému králi Sigmundovi Uherskému, dřéve než by byl s markrabí Prokopem smluven, událo se s tohoto světa sníti, tehdy pod túž věrú a pode ctí slibuji též žádných škod ztrát nebo nákladuov nepočítaje těch hraduov i města sstúpiti knězi Janovi, biskupovi Olomuckému, nebo kapitole jeho nebo jeho náměstku od papeže stvrzenému. A zvláště slibuji, kdyby mě pán muoj dřévepsaný král Sigmund Uherský svým listem napomanul a mně přikázal, abych sstúpiti (sic), že ihned slibuji obojího, města i hraduov sstúpiti beze vší otpory svrchu- 9*
67 Waggescombe in utroque jure licenciato canonico Saresbiriensi, Johanne Kelker de Myssna et Daniele Vorster de Malarsdorf, Halberstadiensis Brandenburgensis Exoniensis Missnensis et Ratisponensis dioceseum testibus ad premissa vocatis et specialiter rogatis. Et ego Johannes Sinderami de Heilgenstad clericus Maguntinensis diocesis publicus imperiali auctoritate notarius etc. (Orig. Perg. mit 9 anhäng. Sig. im Brünner Stadtarchive Sig. N. I. 11.) 44. Jakob Ščeně von Bělin verpflichtet sich, die ihm vom König Sigmund zur Vertheidigung anvertraute Stadt Ostrau und Burg Hochwald, nach Beendigung des Krieges zwischen K. Sigmund und Bischof Johann von Olmütz einerseits und dem Markgrafen Prokop andererseits an den Bischof von Olmütz wieder abzutreten. Dt Kremsier, 9. August 1400. Já Jakub řečený Sčeně z Bělin vyznávám tímto listem všem, ktož jej uzří, čísti budú nebo uslyší čtúce, že sem sě uvázal přikázáním přejasného knížete pána a pana Sig- munda z boží milosti krále Uherského pána mého v město Ostravu a v hrady Hugvaldy i ve vše, což k tomu sluší, ježto jsú biskupství Olomúckého, kterýchžto měst a hraduov dřévepsaných duostojný v Boze otec kněz Jan biskup Olomúcký dřévepsanému přejasnému knížeti, králi Sigmundovi Uherskému pro obranu svú a svého kostela uvěřil a postoupil a ty hrady Hugvaldy a město Ostravu já dřevejmenovaný Jakub Sčeně slibuji držeti v tej vší míře a v těch smluvách, jakož jich jest sstúpeno králi Uherskému králi Sigmundovi pánu mému a podle těch listuov, ježto má kněz Jan biskup Olomucký dřévepsaný od krále Uher- ského svrchupsaného na to držení a sstúpení a že je mám držeti jedině dotud a nic dále, dokudž válka stojí mezi dřévepsaným pánem mým králem Sigmundem Uherským a mezi knězem Janem biskupem dřévejmenovaným z jedné strany a mezi markrabím Moravským Prokopem z druhé strany a doníž mezi nimi nebude zjednáno. A kdyžkoli král Uherský a kněz Jan biskup Olomúcký svrchupsaný s markrabí Prokopem Moravským sjednáni a smlu- veni budú, tak že války mezi nimi minú, tehdy ihned beze všeho omlúvání žádných škod ztrát nebo nákladuov nepočítaje slibuji pod věrú a pode ctí těch hraduov Hugvalduov i Ostravy města sstúpiti knězi Janovi biskupovi Olomúckému nebo jeho kapitole anebo jeho náměstku od papeže potvrzenému a lidí, což jich sluší k těm hraduom nebo k městu, pod tuž věrú slibuji držeti beze všeho obtížení, jakož svědčí krále Sigmunda Uherského listy, než stolko obyčejné a spravedlivé úroky z nich bráti. A byloli by, že by pánu mému dřévepsanému králi Sigmundovi Uherskému, dřéve než by byl s markrabí Prokopem smluven, událo se s tohoto světa sníti, tehdy pod túž věrú a pode ctí slibuji též žádných škod ztrát nebo nákladuov nepočítaje těch hraduov i města sstúpiti knězi Janovi, biskupovi Olomuckému, nebo kapitole jeho nebo jeho náměstku od papeže stvrzenému. A zvláště slibuji, kdyby mě pán muoj dřévepsaný král Sigmund Uherský svým listem napomanul a mně přikázal, abych sstúpiti (sic), že ihned slibuji obojího, města i hraduov sstúpiti beze vší otpory svrchu- 9*
Strana 68
68 psanému knězi Janovi biskupovi, kapitole jeho nebo jeho náměstku též, jako se svrchu píše, žádných škod ztrav (sic) nebo nákladuov nepočítaje. A toho všeho svrchupsaného na větší jistost přivěsil sem svú pečeť k tomuto listu, jenž jest psán v Kroměříži léta od Božího narození po čtrnásti stech ten pondělí před sv. Vavřincem. (Orig, im Wittingauer Archive.) 45. Johann Bischof von Olmütz gibt dem Vojslav von Ježowitz das Dorf Košatec sammt dem Hofe daselbst zu Lehen. Dt. Kremsier, 10. August 1400. My Jan etc. vyznávámy etc., že sme dali a dávámy tímto listem své plné právo nic sobě nezachovajíce na dvoře i na vsi v Kosatci, ježto pod námi a naším kostelem Olomúckým leží na našem manství, s lesy etc., kteréž jest na nás spadlo po smrti slovut- ného Msticha, posledního našeho a kostela našeho toho zboží mana anebo kterého koli jiného mana anebo kterak by koli jinak na nás bylo spadlo, slovutnému panoši Vojslavovi z Jezovic řečenému Mníškovi purkrabí na Šaunštejně i jeho erbóm, nic sobě jakož svrchu- píšem na tej vsi i na tom dvoře i na tom na všem, což k tomu přísluší, nezachovajíce kromě obyčejné služby, která nám s toho zboží má plněna býti, než tu ves s dvorem i se vším, což k tomu sluší, na němž ctná paní dobré paměti Mstichova žena má svuoj lebdink, jemu i jeho erbóm dáváme k mění k držení k požívaní manským právem i tím řádem, jakož ten Mstich dřéveřečený nebo který koli man držal a s toho zboží naším a našeho kostela činíme manem a od něho manství, když najprvé k nám bude moci přijíti, chcem přijeti. A bude-li, žeby jej kto nařkl kterým kolvěk manským právem z našeho práva, z toho jej slibujem vyvaditi, odvaditi a zpraviti proti každému manským právem. A při tom dání sú byli slovutní naši manové Hereš Smetana z Modřic odjinad z Záhlenic a Hereš Svrž ze Vzdúnek. A na svědomí toho a na potvrzení přivěšujem svú pečeť k tomuto listu. Jenž jest psán v Kroměříži léta od Božího narození po čtrnácti stech den svatého Vavřince. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 146.) 46. Johann Bischof von Olmütz gestattet die Gütereinigung zwischen Kaspar und Jakes von Schnellenstein. Dt. Kremsier, 22. August 1400. My Jan z Boží milosti biskup Olomúcký vyznáváme tímto listem všem, že jest přišel před náš slovutný Kaspar z Snellensteina náš a našeho kostela věrný man odjinud z Kotojed i stúpil se jest na pravý spolek manským obyčejem se vším, což má pod námi a pod naším kostelem k manství a zvláště s tím se vším, což má na vsi v Kotojedech a v Těšnovicích na manství a na tom na všem, což k tomu sluší, s pevným rytířem panem Jaxú z Snellensteina svým bratrem a prosil jest nás, jakti pána svrchního toho manství a biskupa
68 psanému knězi Janovi biskupovi, kapitole jeho nebo jeho náměstku též, jako se svrchu píše, žádných škod ztrav (sic) nebo nákladuov nepočítaje. A toho všeho svrchupsaného na větší jistost přivěsil sem svú pečeť k tomuto listu, jenž jest psán v Kroměříži léta od Božího narození po čtrnásti stech ten pondělí před sv. Vavřincem. (Orig, im Wittingauer Archive.) 45. Johann Bischof von Olmütz gibt dem Vojslav von Ježowitz das Dorf Košatec sammt dem Hofe daselbst zu Lehen. Dt. Kremsier, 10. August 1400. My Jan etc. vyznávámy etc., že sme dali a dávámy tímto listem své plné právo nic sobě nezachovajíce na dvoře i na vsi v Kosatci, ježto pod námi a naším kostelem Olomúckým leží na našem manství, s lesy etc., kteréž jest na nás spadlo po smrti slovut- ného Msticha, posledního našeho a kostela našeho toho zboží mana anebo kterého koli jiného mana anebo kterak by koli jinak na nás bylo spadlo, slovutnému panoši Vojslavovi z Jezovic řečenému Mníškovi purkrabí na Šaunštejně i jeho erbóm, nic sobě jakož svrchu- píšem na tej vsi i na tom dvoře i na tom na všem, což k tomu přísluší, nezachovajíce kromě obyčejné služby, která nám s toho zboží má plněna býti, než tu ves s dvorem i se vším, což k tomu sluší, na němž ctná paní dobré paměti Mstichova žena má svuoj lebdink, jemu i jeho erbóm dáváme k mění k držení k požívaní manským právem i tím řádem, jakož ten Mstich dřéveřečený nebo který koli man držal a s toho zboží naším a našeho kostela činíme manem a od něho manství, když najprvé k nám bude moci přijíti, chcem přijeti. A bude-li, žeby jej kto nařkl kterým kolvěk manským právem z našeho práva, z toho jej slibujem vyvaditi, odvaditi a zpraviti proti každému manským právem. A při tom dání sú byli slovutní naši manové Hereš Smetana z Modřic odjinad z Záhlenic a Hereš Svrž ze Vzdúnek. A na svědomí toho a na potvrzení přivěšujem svú pečeť k tomuto listu. Jenž jest psán v Kroměříži léta od Božího narození po čtrnácti stech den svatého Vavřince. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 146.) 46. Johann Bischof von Olmütz gestattet die Gütereinigung zwischen Kaspar und Jakes von Schnellenstein. Dt. Kremsier, 22. August 1400. My Jan z Boží milosti biskup Olomúcký vyznáváme tímto listem všem, že jest přišel před náš slovutný Kaspar z Snellensteina náš a našeho kostela věrný man odjinud z Kotojed i stúpil se jest na pravý spolek manským obyčejem se vším, což má pod námi a pod naším kostelem k manství a zvláště s tím se vším, což má na vsi v Kotojedech a v Těšnovicích na manství a na tom na všem, což k tomu sluší, s pevným rytířem panem Jaxú z Snellensteina svým bratrem a prosil jest nás, jakti pána svrchního toho manství a biskupa
Strana 69
69 Olomuckého, abychom my toho svrchupsaného stupku jim ráčili příti a jim jeho potvrditi svými listy. Tu my znamenavše jich prosbu a přáli jsme jim toho stupku manským právem i potvrdili jeho a potvrzujeme tímto listem, svú sobě službu zachovávajíce, aby nám ta byla plněna úplně. A při tom sú byli slovutní Kuník z Bielovic, Henzlík z Kovalovic a Hereš Smetana z Modřic. Jenž jest dán v Kroměříži léta od narození syna Božího po čtrnácti stech. Dominica post assumpcionis Marie. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 133.) 47. Prag, 24. August 1400. Markgraf Jodok versetzt dem Markgrafen Wilhelm von Meissen, seinem Schwager, den halben Zoll zu Oderberg. (Riedel Cod. Brand. A., XII., 358.) 48. Johann Bischof von Olmütz gibt dem Jakes von Klattau 5 Mark jährlichen Zinses in dem Dorfe Bránky zu Lehen. Dt. Meilitz, 28. August 1400. Johannes etc. notumfacimus etc. Quod attendentes proptam et indefessam fidelitatem Jaxonis de Glathovia burgravii in Melicz consanquinei nostri carissimi etc. sibi quinque marcas puri annui census in villa Branka etc., quem censum quinque marcarum olim dum vixit quidam Hrziwnacz tenuit etc., per mortem ipsius Hrziwnacz etc., qui sine heredibus legitimis decessit etc. ad nos devolutum etc. dedimus etc. ac presentibus in feodum damus etc. habendas tenendas etc. per se et heredes suos ac eciam vendendas et de ipsis disponen- dum ad suam et dictorum heredum suorum voluntatem, nostris et ecclesie nostre juribus semper salvis. Huius rei sunt testes famosi nostri et ecclesie nostre feudales Cunico de Wyelowicz magister curie, Marsso de Katrzynycz et Hanussius de Zabrzeh. Datum Melicz anno domini MOCCCC° sabbato post Bartholomei. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 132.) 49. Aufzeichnung über eine Unterredung drei gen. Bevollmächtigter K. Ruprechts mit dem Frankfurter Rath: jene bitten, mit Vorlesung mehrerer Actenstücke, um sofortigen Einlass des einstimmig gewählten Königs und der Fürsten, sowie um Gestattung feilen Kaufs, dieser bittet um Bedenkzeit bis 8. September, was zugestanden wird. Dt. (Frankfurt), 30. August 1400. Notandum. 1. Der probst von sant Paulin, her Hermann von Rodenstein und her Diethir von Hentschussheim, mit biwesen hern Friderichs von Sassinhusen, han dem rade
69 Olomuckého, abychom my toho svrchupsaného stupku jim ráčili příti a jim jeho potvrditi svými listy. Tu my znamenavše jich prosbu a přáli jsme jim toho stupku manským právem i potvrdili jeho a potvrzujeme tímto listem, svú sobě službu zachovávajíce, aby nám ta byla plněna úplně. A při tom sú byli slovutní Kuník z Bielovic, Henzlík z Kovalovic a Hereš Smetana z Modřic. Jenž jest dán v Kroměříži léta od narození syna Božího po čtrnácti stech. Dominica post assumpcionis Marie. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 133.) 47. Prag, 24. August 1400. Markgraf Jodok versetzt dem Markgrafen Wilhelm von Meissen, seinem Schwager, den halben Zoll zu Oderberg. (Riedel Cod. Brand. A., XII., 358.) 48. Johann Bischof von Olmütz gibt dem Jakes von Klattau 5 Mark jährlichen Zinses in dem Dorfe Bránky zu Lehen. Dt. Meilitz, 28. August 1400. Johannes etc. notumfacimus etc. Quod attendentes proptam et indefessam fidelitatem Jaxonis de Glathovia burgravii in Melicz consanquinei nostri carissimi etc. sibi quinque marcas puri annui census in villa Branka etc., quem censum quinque marcarum olim dum vixit quidam Hrziwnacz tenuit etc., per mortem ipsius Hrziwnacz etc., qui sine heredibus legitimis decessit etc. ad nos devolutum etc. dedimus etc. ac presentibus in feodum damus etc. habendas tenendas etc. per se et heredes suos ac eciam vendendas et de ipsis disponen- dum ad suam et dictorum heredum suorum voluntatem, nostris et ecclesie nostre juribus semper salvis. Huius rei sunt testes famosi nostri et ecclesie nostre feudales Cunico de Wyelowicz magister curie, Marsso de Katrzynycz et Hanussius de Zabrzeh. Datum Melicz anno domini MOCCCC° sabbato post Bartholomei. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 132.) 49. Aufzeichnung über eine Unterredung drei gen. Bevollmächtigter K. Ruprechts mit dem Frankfurter Rath: jene bitten, mit Vorlesung mehrerer Actenstücke, um sofortigen Einlass des einstimmig gewählten Königs und der Fürsten, sowie um Gestattung feilen Kaufs, dieser bittet um Bedenkzeit bis 8. September, was zugestanden wird. Dt. (Frankfurt), 30. August 1400. Notandum. 1. Der probst von sant Paulin, her Hermann von Rodenstein und her Diethir von Hentschussheim, mit biwesen hern Friderichs von Sassinhusen, han dem rade
Strana 70
70 die nesten zwene vorgeschriben der kurfursten briefe uf hude mantag des andern tages nach decollacionis Johannis anno 1400 allrerst geentwort und darzue von herzog Ruprechtes wegen des nuwen koniges geworbin uf sinen credencienbrief als hernach geschriben steet: 2. zum ersten, daz man in und die fursten mit den iren wulle zue Franckinfurd zue stunt inlassen und da inne ligen umb grosses schaden und zuegriffens willen uzwendig der stad zu vermiden und wulle ansehen, daz er einmüdeclich von den korfürsten erkorn si und darumb solich spann nit si als obe die kurfursten ein teil einen konig gekorn hetten und die andern einen andern etc.; 3. item daz man in feilen kauf umb ire phennige geben wulle etc. 4. Item so taden sie lesen, wie die dri erzbischofe von Mencze Triere und von Colne der palzgrave vom Rine und der herzog von Sassen sich ire lebetage zue ein virbunden han von des babistums wegen von Rome des Romschen richs und irer vor- genanten furstentum; und obe sich imant des richs von vicariates wegen odir sust undir- ziehen wulde und obe des an ir dheinen rede gweme, daz der darzue nit antworten sulde, sundern iz an die andern brengen; und obe der konig daz riche minnern wolde, daz sie dann darzue iren consenssum nit geben sulden; und obe er daz riche geminnert hette als mit dem lande zue Meylon und Pavey etc., daz sie auch darzue iren consenssum nit geben wollen; und daz sie sich des virbunds unsern herren den konig odir nimands anders wullen noch sullen lassen scheiden. 5. Item sie taden auch lesen, als die obgnanten funf Kur- fursten sich verbunden han mit herzog Stephan und herzog Ludewig von Beyern, burg- graven Friederich von Nürenberg, hern Wilhelm und hern Balthazar gebrudern, hern Wilhelm, hern Friederich und hern Georgen gebrudern allen marggraven zue Missen und lantgraven von Doringen, dem lantgraven von Hessen etc., einen andern konig zue kiesen und sie nit lassen und lib gut slosz land und lude etc. nit von ein zue scheiden. 6. Item, wie die obgnanten fursten und herren den egnanten kurfursten des virbuntnisses auch ein revers gegeben haben. 7. Item, wie die obgnanten drie erzbischofe und der palzgrave vom Rine unsern herren den konig virbot han gein Obern-Lanstein gein Rense ubir des andern tages nach sant Laurentius tage zue komen und gebresten des richs etc. abezulegen und zu bestellen etc.: geschee des nit, so sageten sie im die eide uf, die sie ime von des richs wegen getan hetten, mit beheltnisze doch irer eide, die sie dem riche plichtig sin, und wullen ein anderunge an dem riche tuen. 8. Item, wie dieselben vier kurfursten den herzogen von Sassen auch zue dem tage virbodit han: und ob er nit gweme, so wulden sie doch die sache vollenden als sie sich virbunden hetten. 9. Item auch han sie marg- graven Jost von Merhern verschriben als eim kurfursten: als sie in vor gein Franckinfurd zu komen virbodet hettin und doch nit komen were, des besenten sie in, als verre er ir midekurfurste solde sin von der marke wegen von Brandenbuerg, daz er gein Lanstein gweme odir sin procurator mit sime ingesigel dar sente; und obe er des nit tede, so wulden sie in des gnug ersucht haben etc. 10. Item und wie der erzbischof von Mencze als ein dechann undir den andern kurfursten uffinberlich lasz und virkundete, wie daz unser herre der konig sich gehalten hette und sich des richs unwirdig gemacht, darumb sie in entsezit han, und wie dann die küre darnach irgangen ist als in vorgeschriben schriften
70 die nesten zwene vorgeschriben der kurfursten briefe uf hude mantag des andern tages nach decollacionis Johannis anno 1400 allrerst geentwort und darzue von herzog Ruprechtes wegen des nuwen koniges geworbin uf sinen credencienbrief als hernach geschriben steet: 2. zum ersten, daz man in und die fursten mit den iren wulle zue Franckinfurd zue stunt inlassen und da inne ligen umb grosses schaden und zuegriffens willen uzwendig der stad zu vermiden und wulle ansehen, daz er einmüdeclich von den korfürsten erkorn si und darumb solich spann nit si als obe die kurfursten ein teil einen konig gekorn hetten und die andern einen andern etc.; 3. item daz man in feilen kauf umb ire phennige geben wulle etc. 4. Item so taden sie lesen, wie die dri erzbischofe von Mencze Triere und von Colne der palzgrave vom Rine und der herzog von Sassen sich ire lebetage zue ein virbunden han von des babistums wegen von Rome des Romschen richs und irer vor- genanten furstentum; und obe sich imant des richs von vicariates wegen odir sust undir- ziehen wulde und obe des an ir dheinen rede gweme, daz der darzue nit antworten sulde, sundern iz an die andern brengen; und obe der konig daz riche minnern wolde, daz sie dann darzue iren consenssum nit geben sulden; und obe er daz riche geminnert hette als mit dem lande zue Meylon und Pavey etc., daz sie auch darzue iren consenssum nit geben wollen; und daz sie sich des virbunds unsern herren den konig odir nimands anders wullen noch sullen lassen scheiden. 5. Item sie taden auch lesen, als die obgnanten funf Kur- fursten sich verbunden han mit herzog Stephan und herzog Ludewig von Beyern, burg- graven Friederich von Nürenberg, hern Wilhelm und hern Balthazar gebrudern, hern Wilhelm, hern Friederich und hern Georgen gebrudern allen marggraven zue Missen und lantgraven von Doringen, dem lantgraven von Hessen etc., einen andern konig zue kiesen und sie nit lassen und lib gut slosz land und lude etc. nit von ein zue scheiden. 6. Item, wie die obgnanten fursten und herren den egnanten kurfursten des virbuntnisses auch ein revers gegeben haben. 7. Item, wie die obgnanten drie erzbischofe und der palzgrave vom Rine unsern herren den konig virbot han gein Obern-Lanstein gein Rense ubir des andern tages nach sant Laurentius tage zue komen und gebresten des richs etc. abezulegen und zu bestellen etc.: geschee des nit, so sageten sie im die eide uf, die sie ime von des richs wegen getan hetten, mit beheltnisze doch irer eide, die sie dem riche plichtig sin, und wullen ein anderunge an dem riche tuen. 8. Item, wie dieselben vier kurfursten den herzogen von Sassen auch zue dem tage virbodit han: und ob er nit gweme, so wulden sie doch die sache vollenden als sie sich virbunden hetten. 9. Item auch han sie marg- graven Jost von Merhern verschriben als eim kurfursten: als sie in vor gein Franckinfurd zu komen virbodet hettin und doch nit komen were, des besenten sie in, als verre er ir midekurfurste solde sin von der marke wegen von Brandenbuerg, daz er gein Lanstein gweme odir sin procurator mit sime ingesigel dar sente; und obe er des nit tede, so wulden sie in des gnug ersucht haben etc. 10. Item und wie der erzbischof von Mencze als ein dechann undir den andern kurfursten uffinberlich lasz und virkundete, wie daz unser herre der konig sich gehalten hette und sich des richs unwirdig gemacht, darumb sie in entsezit han, und wie dann die küre darnach irgangen ist als in vorgeschriben schriften
Strana 71
71 wol erludet etc. 11. Des han die von Franckinfurd sie gebeden, in zue gonnen sich uf die obgnanten zwo anmudunge zue bedenkin und in des, uf das sie eide und eren bewaren mogen, frist zue geben daruf zue antwurten bisz uf unser frauwen tag nativitatis nestkompt. Des sie in also gegonnet han. (Weizsäcker, Reichstagsacten IV. p. 151.) 50. Aufzeichnung über die Aufnahme, welche der Uberbringer des Briefes der Stadt Frankfurt an K. Wenzel vom 22. August 1400, worin ihm seine Absetzung und die Wahl K. Ruprechts gemeldet wird, bei ihm gefunden hat. (1400 nach August 30. Frankfurt.) Nota. Des mantages frue vor Egidii anno 1400 gwam Diederich der bode mit dissem egnanten briefe gein Prage zue unserm herren dem konige. Da sprach er „ich sehen noch wol, daz mir die von Franckinfurd die getruesten sin ; und sie schriben und enbieden mir allewege des ersten waz sie erfarn", und fragete, wo Clemme were der sich einen Romschen konig schriebe und sprach „ich wil daz rechen odir wil tot darumb sin, und er muesz als diff herabe als er ie hoch uf den stul gesast wart". Und swuere bi sant Wencziln, er wulde in dot stechen odir er muste in dot stechen. Da sprach marggrave Jost von Merern „wir wollen daz rechen odir ich enwil nirgen ein har in mime barte behalden". (Weizsäcker, Reichstagsacten III. p. 299.) 51. Lacek von Kravař verkauft der Pfarrkirche in Leipnik 11/2 Mark jährlichen Zinses. Dt. Helfenstein, 8. September 1400. Nos Laczko de Crawar dominus in Helfinstein cum heredibus tenore presencium recognoscimus universis tam presentibus quam futuris. Quod sano et bene deliberato anim o necnon amicorum et fidelium nostrorum prehabito consilio discreto viro domino Ambrosio plebano in civitate nostra Lipnik et ipsius parochiali ecclesie ibidem justo vendicionis titulo vendidimus et resignavimus ac presentibus vendimus et resignamus alteram dimidiam marcam annui census grossorum pragensium moravici numeri in et super laneo agrorum et ipsius pertinenciis, sito inter agros Nikusshii civis nostri de Lipnik et ipsam Lipnik civitatem, quem nunc possidet Martinus Massarzyk nominatus, pro decem et septem marcis grossorum, quas jam ab ipso domino Ambrosio plene recepimus numeratas, tenendum habendum utifruendum, prout nosmet ipsi tenuimus habuimus et freti sumus; videlicet in festo sancti Michaelis archangeli quadraginta octo grossos et in festo sancti Georgii martiris totidem capiendo; ceteras vero in dicto laneo et ipsius possessore seu possessoribus utilitates, videlicet bernam regalem honores debitos judicium et ipsius emendas necnon supremum jus nobis heredibus et successoribus nostris reservamus. Eciam lucide est condictum, quod nos
71 wol erludet etc. 11. Des han die von Franckinfurd sie gebeden, in zue gonnen sich uf die obgnanten zwo anmudunge zue bedenkin und in des, uf das sie eide und eren bewaren mogen, frist zue geben daruf zue antwurten bisz uf unser frauwen tag nativitatis nestkompt. Des sie in also gegonnet han. (Weizsäcker, Reichstagsacten IV. p. 151.) 50. Aufzeichnung über die Aufnahme, welche der Uberbringer des Briefes der Stadt Frankfurt an K. Wenzel vom 22. August 1400, worin ihm seine Absetzung und die Wahl K. Ruprechts gemeldet wird, bei ihm gefunden hat. (1400 nach August 30. Frankfurt.) Nota. Des mantages frue vor Egidii anno 1400 gwam Diederich der bode mit dissem egnanten briefe gein Prage zue unserm herren dem konige. Da sprach er „ich sehen noch wol, daz mir die von Franckinfurd die getruesten sin ; und sie schriben und enbieden mir allewege des ersten waz sie erfarn", und fragete, wo Clemme were der sich einen Romschen konig schriebe und sprach „ich wil daz rechen odir wil tot darumb sin, und er muesz als diff herabe als er ie hoch uf den stul gesast wart". Und swuere bi sant Wencziln, er wulde in dot stechen odir er muste in dot stechen. Da sprach marggrave Jost von Merern „wir wollen daz rechen odir ich enwil nirgen ein har in mime barte behalden". (Weizsäcker, Reichstagsacten III. p. 299.) 51. Lacek von Kravař verkauft der Pfarrkirche in Leipnik 11/2 Mark jährlichen Zinses. Dt. Helfenstein, 8. September 1400. Nos Laczko de Crawar dominus in Helfinstein cum heredibus tenore presencium recognoscimus universis tam presentibus quam futuris. Quod sano et bene deliberato anim o necnon amicorum et fidelium nostrorum prehabito consilio discreto viro domino Ambrosio plebano in civitate nostra Lipnik et ipsius parochiali ecclesie ibidem justo vendicionis titulo vendidimus et resignavimus ac presentibus vendimus et resignamus alteram dimidiam marcam annui census grossorum pragensium moravici numeri in et super laneo agrorum et ipsius pertinenciis, sito inter agros Nikusshii civis nostri de Lipnik et ipsam Lipnik civitatem, quem nunc possidet Martinus Massarzyk nominatus, pro decem et septem marcis grossorum, quas jam ab ipso domino Ambrosio plene recepimus numeratas, tenendum habendum utifruendum, prout nosmet ipsi tenuimus habuimus et freti sumus; videlicet in festo sancti Michaelis archangeli quadraginta octo grossos et in festo sancti Georgii martiris totidem capiendo; ceteras vero in dicto laneo et ipsius possessore seu possessoribus utilitates, videlicet bernam regalem honores debitos judicium et ipsius emendas necnon supremum jus nobis heredibus et successoribus nostris reservamus. Eciam lucide est condictum, quod nos
Strana 72
72 heredes et successores nostri possumus, si nobis placuerit, predictam alteram dimidiam marcam annui census reemere sive abscutere cum decem et septem marcis apud predictum dominum Ambrosium plebanum vel ipsius successores, ipsorum quovis obstaculo et contradiccione proculmotis; aut possumus sepedictum dominum Ambrosium plebanum vel ipsius successores traducere et investire in alium certum locum et censum ibidem in Lipnik vel extra, ubi altera dimidia marca census annui dicte Lipnicensi ecclesie et ipsius plebanis non deperiret. Huiusmodique reempcio sive traduccio debet et potest fieri infra triennium a data presen- cium computando; si vero in ipso triennio non abscuteremus vel in alium censum non traduceremus nostros emptores, ut prefertur, extunc post triennium promittimus fide nostra et tenemur prenominatam alteram dimidiam marcam census in dicto laneo et ipsus possessore sive possessoribus dicte Lipnicensi ecclesie et ipsius plebanis perpetuare. Nos quoque Nikusshius magister civium, Martinus, Przybko, Nicolaus institor, Mathias pannifex, Partlinus carnifex, Jakl pistor, Hannus Nyemczek, Stephanus sutor, scabini civitatis Lipnik totaque communitas tam presentes quam futuri pro predicto domino Laczkone domino nostro gracioso legitimi fideiussores promittimus fide nostra bona, omnia et singula suprascripta et premissa in suis articulis clausulis et punctis inviolabiliter observare et implere cum effectu. In quorum testimonium sigilla nostra presentibus sunt appensa. In maiorem autem evidenciam premisso- rum ad peticionem nostram sigilla validorum virorum Wenceslai de Doloplaz, Boczkonis de Labuth in testimonium presentibus sunt appensa. Datum Helfinstein die et festo nativitatis sancte Marie virginis gloriose, anno domini millesimo quadringentesimo. (Orig. Perg. 4 h. Sig., wovon das 1. und 3. verletzt, im Olm. Cap. Archive.) 52. Ungenannter aus Prag an einen Ungenannten, berichtet über K. Wenzels Gegen- massregeln. Prag, 2. September 1400. Wisze, daz unser herre der konig an dem mantage fur Egidii hern Hansen von Mulheim sante zu dem konige von Ungern gein Lewtmuschel, daz er zu im kommen solte gein Prage, und sante den Latschenbak einen riter desselben tages zu marggrave Procopen gein Merhern, daz der ouch zu im kommen solte. Item darnach wart man zu rade an sant Gilgentage, daz unser herre der konig den marggrafe Josten selber schickte nach sime bruder dem konige von Ungern gein Lewtmyschel, daz er nit enliesze er qweme ie zu im gein Prage und so er sterkste mohte, und gedehte und tede als ein bruder und hulfe im daz er wider zum riche qweme. Und man wil allen herren und stetden schriben, daz sie stete und feste bliben sollen an im, als er in wol getruwe und glaube. So schribet man ummerdar umb grosz volk, und meinet und wil ie hinuszhin ziehen ane verziehen, und wil solt geben. Got gebe daz ez gut werde. Aber der glaube ist kleine. Man forhtet das darusz nit enwerde, wiszent, daz der marggrafe dannoch als hute nit enreit zu dem konige von Ungern; wann die zerunge suemet ez waz wir anheben, wann ez an die
72 heredes et successores nostri possumus, si nobis placuerit, predictam alteram dimidiam marcam annui census reemere sive abscutere cum decem et septem marcis apud predictum dominum Ambrosium plebanum vel ipsius successores, ipsorum quovis obstaculo et contradiccione proculmotis; aut possumus sepedictum dominum Ambrosium plebanum vel ipsius successores traducere et investire in alium certum locum et censum ibidem in Lipnik vel extra, ubi altera dimidia marca census annui dicte Lipnicensi ecclesie et ipsius plebanis non deperiret. Huiusmodique reempcio sive traduccio debet et potest fieri infra triennium a data presen- cium computando; si vero in ipso triennio non abscuteremus vel in alium censum non traduceremus nostros emptores, ut prefertur, extunc post triennium promittimus fide nostra et tenemur prenominatam alteram dimidiam marcam census in dicto laneo et ipsus possessore sive possessoribus dicte Lipnicensi ecclesie et ipsius plebanis perpetuare. Nos quoque Nikusshius magister civium, Martinus, Przybko, Nicolaus institor, Mathias pannifex, Partlinus carnifex, Jakl pistor, Hannus Nyemczek, Stephanus sutor, scabini civitatis Lipnik totaque communitas tam presentes quam futuri pro predicto domino Laczkone domino nostro gracioso legitimi fideiussores promittimus fide nostra bona, omnia et singula suprascripta et premissa in suis articulis clausulis et punctis inviolabiliter observare et implere cum effectu. In quorum testimonium sigilla nostra presentibus sunt appensa. In maiorem autem evidenciam premisso- rum ad peticionem nostram sigilla validorum virorum Wenceslai de Doloplaz, Boczkonis de Labuth in testimonium presentibus sunt appensa. Datum Helfinstein die et festo nativitatis sancte Marie virginis gloriose, anno domini millesimo quadringentesimo. (Orig. Perg. 4 h. Sig., wovon das 1. und 3. verletzt, im Olm. Cap. Archive.) 52. Ungenannter aus Prag an einen Ungenannten, berichtet über K. Wenzels Gegen- massregeln. Prag, 2. September 1400. Wisze, daz unser herre der konig an dem mantage fur Egidii hern Hansen von Mulheim sante zu dem konige von Ungern gein Lewtmuschel, daz er zu im kommen solte gein Prage, und sante den Latschenbak einen riter desselben tages zu marggrave Procopen gein Merhern, daz der ouch zu im kommen solte. Item darnach wart man zu rade an sant Gilgentage, daz unser herre der konig den marggrafe Josten selber schickte nach sime bruder dem konige von Ungern gein Lewtmyschel, daz er nit enliesze er qweme ie zu im gein Prage und so er sterkste mohte, und gedehte und tede als ein bruder und hulfe im daz er wider zum riche qweme. Und man wil allen herren und stetden schriben, daz sie stete und feste bliben sollen an im, als er in wol getruwe und glaube. So schribet man ummerdar umb grosz volk, und meinet und wil ie hinuszhin ziehen ane verziehen, und wil solt geben. Got gebe daz ez gut werde. Aber der glaube ist kleine. Man forhtet das darusz nit enwerde, wiszent, daz der marggrafe dannoch als hute nit enreit zu dem konige von Ungern; wann die zerunge suemet ez waz wir anheben, wann ez an die
Strana 73
73 zerunge get, so get ez umb. Wir haben gesant zu allen Polanischen fursten daz uns die mit volke zu hilfe kommen, und haben unsere lantherren und alle unsere guten frunde besant daz die mit volke kommen. Ob ez geschiht, daz werden wir nach gewar. Und wollen zu dem von Osterrich ouch senden; daz werden wir hernach gewar, wer dahin riden wil. So haben wir den von Mihssen allen briefe gesant. Und wir wollen ez allez mit briefen uszrihten. Ez get uns abir nit. Wiszent, daz man sendet den Johannes von Kircheim hofeschriber mit briefen zu allen Swebschen richstetden daz die veste an uns bliben, wir wollen ie mit maht hinuszhin. Und er sol zu dem lantgrafen vom Luhtenberg ouch riden und zu den von Otingen und zu andern herren, daran er ouch briefe hat, daz uns die helfen, Item so sol Dietherich Kra riden zu der herzoginne von Brabant und zu dem herzogen von Gelre und zu andern fursten bischofen und herren, daran er briefe hat, daz uns die alle bigesten. Und die sollen alle tage uszriden. Got schieke ez zum besten. Wann Hans von Mulheim widirkompt von den von Ungern und der Latschenbak von margrafe Procopen, waz die mere bringen, daz lasz ich uch aber wiszen. Unser herre der konig wil ie den budel ufduen und wil mit maht hinuszhin ziehen. Got gebe daz beste im zu dun. Item her Eberhart von der Kunstat reid als hude nach dem konige von Ungern an des marggrafen stat, ob er in bringen mohte. Gegeben zu Prage am nehsten donrstage nach Egidii. (Weizsäcker, Reichstagsacten III. p. 300.) 53. Nürnberg. an Frankfurt, berichtet von Wenzels Gegenmassregeln. Dt. 8. September 1400. nser willig freuntlich dienste sein eurer ersamkeit allzeit voran bereit. Fürsichtigen ersamen und weisen besunders lieben freunden. Als ir uns verschriben habt eu zu ver- schreiben von der leuffe wegen zu Beheim: also laszen wir eur erberkeit wiszen, daz unser herre der künig, alspalde im die sache kunt getan ward daz er entsezt wäre, gesant hat nach unserm herren dem künig von Ungern seinem pruder gein Lewtmischel dohin er von im gezogen war, und hat in prüderlicher treu gemandt daz er wider zu im kume und im in den sachen beigestee. Und hat auch gesant nach margkgraf Procoben und nach den Polonischen fürsten und nach den landsherren in Beheim, daz sie zu im komen und im auch beigesten. Wie sich aber die sache und leuffe fürbaz anslahen und machen werden, dez künnen wir noch nicht gewiszen. Und wir biten euer ersamkeit fleisziklichen, daz ir uns bei disem boten verschreiben wöllet von den leuffen daniden ein eigenschaft wie sich die anslahen, als verre euch daz füglich sei. Daz wollen wir in sölchen oder merern sachen umb eur ersamkeit, allzeit gern verdienen. Datum in die nativitatis beate Marie anno 1400. Von dem rate zu Nüremberg. In verso. Den fürsichtigen ersamen und weisen burgermeistern und rate der stat zu Frankfurte unsern besunder lieben freunden. (Weizsäcker, Reichstagsacten III. p. 300.) 10
73 zerunge get, so get ez umb. Wir haben gesant zu allen Polanischen fursten daz uns die mit volke zu hilfe kommen, und haben unsere lantherren und alle unsere guten frunde besant daz die mit volke kommen. Ob ez geschiht, daz werden wir nach gewar. Und wollen zu dem von Osterrich ouch senden; daz werden wir hernach gewar, wer dahin riden wil. So haben wir den von Mihssen allen briefe gesant. Und wir wollen ez allez mit briefen uszrihten. Ez get uns abir nit. Wiszent, daz man sendet den Johannes von Kircheim hofeschriber mit briefen zu allen Swebschen richstetden daz die veste an uns bliben, wir wollen ie mit maht hinuszhin. Und er sol zu dem lantgrafen vom Luhtenberg ouch riden und zu den von Otingen und zu andern herren, daran er ouch briefe hat, daz uns die helfen, Item so sol Dietherich Kra riden zu der herzoginne von Brabant und zu dem herzogen von Gelre und zu andern fursten bischofen und herren, daran er briefe hat, daz uns die alle bigesten. Und die sollen alle tage uszriden. Got schieke ez zum besten. Wann Hans von Mulheim widirkompt von den von Ungern und der Latschenbak von margrafe Procopen, waz die mere bringen, daz lasz ich uch aber wiszen. Unser herre der konig wil ie den budel ufduen und wil mit maht hinuszhin ziehen. Got gebe daz beste im zu dun. Item her Eberhart von der Kunstat reid als hude nach dem konige von Ungern an des marggrafen stat, ob er in bringen mohte. Gegeben zu Prage am nehsten donrstage nach Egidii. (Weizsäcker, Reichstagsacten III. p. 300.) 53. Nürnberg. an Frankfurt, berichtet von Wenzels Gegenmassregeln. Dt. 8. September 1400. nser willig freuntlich dienste sein eurer ersamkeit allzeit voran bereit. Fürsichtigen ersamen und weisen besunders lieben freunden. Als ir uns verschriben habt eu zu ver- schreiben von der leuffe wegen zu Beheim: also laszen wir eur erberkeit wiszen, daz unser herre der künig, alspalde im die sache kunt getan ward daz er entsezt wäre, gesant hat nach unserm herren dem künig von Ungern seinem pruder gein Lewtmischel dohin er von im gezogen war, und hat in prüderlicher treu gemandt daz er wider zu im kume und im in den sachen beigestee. Und hat auch gesant nach margkgraf Procoben und nach den Polonischen fürsten und nach den landsherren in Beheim, daz sie zu im komen und im auch beigesten. Wie sich aber die sache und leuffe fürbaz anslahen und machen werden, dez künnen wir noch nicht gewiszen. Und wir biten euer ersamkeit fleisziklichen, daz ir uns bei disem boten verschreiben wöllet von den leuffen daniden ein eigenschaft wie sich die anslahen, als verre euch daz füglich sei. Daz wollen wir in sölchen oder merern sachen umb eur ersamkeit, allzeit gern verdienen. Datum in die nativitatis beate Marie anno 1400. Von dem rate zu Nüremberg. In verso. Den fürsichtigen ersamen und weisen burgermeistern und rate der stat zu Frankfurte unsern besunder lieben freunden. (Weizsäcker, Reichstagsacten III. p. 300.) 10
Strana 74
74 54. Aussage des Dietrich Kraa, Botschafters des K. Wenzel an Frankfurt, über die Gegen- massregeln des Königs. Dt. Frankfurt, 10./20. September (beziehungsweise c. Sep- tember 1./2. Prag) 1400. ota. Uef diesen glaubsbrief hat Diederich Kra gesagit, daz unser herre konig Wenczlauw mit sin selbis libe geriden si zue dem konige von Ungern sime bruedir, und habe marggrave Josten von Merhern sinen vetern gesant zue marggraven Wilhelm von Missen. Derselbe von Missen unserm herren dem konig alle abeschriften gegeben habe, wie sich die kurfursten und andere fursten widdir in virbunden haben, und alle artikel und virzeichenunge der gespreche etc. So sullen der patriarcha von Anthiochia der canzeler und mit ime marggrave Jost vorgenant uf sant Michelstag nestkompt zue Nuremberg sin. So sulle Johannes Kircheim des hoffgerichts schriber kommen zue den Swebischen und den andern Obern steden und her Wilhelm Frauwenberger und Johannes Kircheim vorgenant komen zue den herzogen von Osterich und vorter zue dem von Meylen. So sulle derselbe Diederich Kraa ouch zu dem herzogen von Gelren und in Niedirland. So habe der konig sin botschaft auch getan zue dem konige von Franckerich und umb hulfe und folk werbin. So habe unser herre der konig auch sin botschaft getan zue unserm geistlichem vater babst Bonifacio zue Rome, daz er in bi dem riche behalde und herzog Ruprecht von Beyern den nuwen gekorn konig nit confirmere. Und wulle der konig vorgnanter mechticlich darzue tuen und den nuewen konig von Franckenfurd triben und die von Franckenfurd enschudden, abir er virsehe sich, daz er daz nit als gar balde getun künne etc. (Weizsäcker, Reichstagsacten III. p. 299.) 55. Ungenannter aus Prag an Ungenannte berichtet aus Böhmen über König Wenzel. Dt. Prag, zwischen 2. und 15. September 1400. Mein fruntlich dinste zuvor. Wisset, lieben frunt, daz der kunig von Ungern zu unserm herren dem konig nit kommen wil noch helfen noch raten wil, er gebe im dan auf genzlich daz konigreich zue Beheim. Des wil er nicht tuen. Und der konig von Ungern der ist zue der Wissenkirchen. Nu wirt der erzbischof als heute reiten zue dem konige von Ungern, obe er in her gein Prage bringen mochte. So ist der alte marggrafe Jost von Merern alles hie zu Prage. Und ist gewest ze Lawn, dahin solten die von Meichssen zue im kommen sin, des geschahe nicht, die von Meichssen kommen nicht dahin. Wisset, daz iz newer ein umbfuren ist, sie gen mit teuscherei umbe mit unserm herren dem konige von Beheim, wann sie in ie mit aufhaltunge brengen mainen von dem riche. Wisset auch, daz der Hanyko der alte canzeler und der Frauwenberger und her Wentzlaw komen sint von Ostenreich, wie ez die geschickt haben, daz weis ich noch nicht; daz wil ich irfarn und uch hinnach schreiben. Unser herre der konig ist alles noch uf dem Thoschnick und
74 54. Aussage des Dietrich Kraa, Botschafters des K. Wenzel an Frankfurt, über die Gegen- massregeln des Königs. Dt. Frankfurt, 10./20. September (beziehungsweise c. Sep- tember 1./2. Prag) 1400. ota. Uef diesen glaubsbrief hat Diederich Kra gesagit, daz unser herre konig Wenczlauw mit sin selbis libe geriden si zue dem konige von Ungern sime bruedir, und habe marggrave Josten von Merhern sinen vetern gesant zue marggraven Wilhelm von Missen. Derselbe von Missen unserm herren dem konig alle abeschriften gegeben habe, wie sich die kurfursten und andere fursten widdir in virbunden haben, und alle artikel und virzeichenunge der gespreche etc. So sullen der patriarcha von Anthiochia der canzeler und mit ime marggrave Jost vorgenant uf sant Michelstag nestkompt zue Nuremberg sin. So sulle Johannes Kircheim des hoffgerichts schriber kommen zue den Swebischen und den andern Obern steden und her Wilhelm Frauwenberger und Johannes Kircheim vorgenant komen zue den herzogen von Osterich und vorter zue dem von Meylen. So sulle derselbe Diederich Kraa ouch zu dem herzogen von Gelren und in Niedirland. So habe der konig sin botschaft auch getan zue dem konige von Franckerich und umb hulfe und folk werbin. So habe unser herre der konig auch sin botschaft getan zue unserm geistlichem vater babst Bonifacio zue Rome, daz er in bi dem riche behalde und herzog Ruprecht von Beyern den nuwen gekorn konig nit confirmere. Und wulle der konig vorgnanter mechticlich darzue tuen und den nuewen konig von Franckenfurd triben und die von Franckenfurd enschudden, abir er virsehe sich, daz er daz nit als gar balde getun künne etc. (Weizsäcker, Reichstagsacten III. p. 299.) 55. Ungenannter aus Prag an Ungenannte berichtet aus Böhmen über König Wenzel. Dt. Prag, zwischen 2. und 15. September 1400. Mein fruntlich dinste zuvor. Wisset, lieben frunt, daz der kunig von Ungern zu unserm herren dem konig nit kommen wil noch helfen noch raten wil, er gebe im dan auf genzlich daz konigreich zue Beheim. Des wil er nicht tuen. Und der konig von Ungern der ist zue der Wissenkirchen. Nu wirt der erzbischof als heute reiten zue dem konige von Ungern, obe er in her gein Prage bringen mochte. So ist der alte marggrafe Jost von Merern alles hie zu Prage. Und ist gewest ze Lawn, dahin solten die von Meichssen zue im kommen sin, des geschahe nicht, die von Meichssen kommen nicht dahin. Wisset, daz iz newer ein umbfuren ist, sie gen mit teuscherei umbe mit unserm herren dem konige von Beheim, wann sie in ie mit aufhaltunge brengen mainen von dem riche. Wisset auch, daz der Hanyko der alte canzeler und der Frauwenberger und her Wentzlaw komen sint von Ostenreich, wie ez die geschickt haben, daz weis ich noch nicht; daz wil ich irfarn und uch hinnach schreiben. Unser herre der konig ist alles noch uf dem Thoschnick und
Strana 75
75 sol als heute herkommen gein Prage. Obe daz geschicht, des weis ich nicht. Der cammerer und der hofemeister her Herman von Kustenicke und her Worziboy und die schreiber uz der canzelei sint alle komen als gestern von Petlern und wissin nicht anders dan daz der konig auch her von Thosschnycze kommen sulle gein Prage. Wir sin wankel mit unsern sachen, waz des morgens ja ist daz ist des abends nain: Kain aigenschaft kan man von im nicht irfarn. Aber man meinet man gee mit solichen sachen umbe daz man einen andern konig zu Beheim mainet zu machen. (Weizsäcker, Reichstagsacten III. p. 302.) 56. Ungenannter aus Prag an Ungenannte, berichtet aus Böhmen über K. Wenzel. Dt. (Prag), 15. September 1400. Mein fruntlich willig dinste sei voran. Wisset, lieben frunde, daz der konig von Ungern noch in dem lande ist und ist nuwelich gewesen zue de Wittaw und im ritet noch alles grosz folk zue. Und man meinet slechts, er werde hie zue Beheim nach dem konig- rich stellen gar kurzlichen. Auch wisset, daz man meint, daz der konig von Beheim ie nicht hinauzkomme und daz er auch nichtsit uberall zue diesen sachen tunde werde. Und er ist izunt uf dem Thoschnick bi dem Petlern. Da meint man da werde er ein wile bliben. Da lesset er an dem graben arbeiten umbe die vesten. Her Hancko der alte canzeler und her Wilhelm Frauwenberger sint bei dem herzogen von Ostenrijch gewesen und haben die sache seinen reten furgeleget wie ez da ussen gestalt izunt ist. Und hetten villichte gerne gesehen, daz der von Ostenreich geholfen solte haben. Also haben die rete die sache geschoben an den herzogen selber, waz her Hancko und der Frauwenberger geworben haben. Also sint sie beid herwidderkomen und haben kein ende von dem von Ostenreich. Mir hat ein erber person gesaget, wie daz im marggrave Jobs selber gesaget habe: ez si virsehenlichen, e daz kurze zeit virgee, so werde man einen neuen konig hie zue Beheim in dem lande haben. Geben an der mitwochen nach crucis 1400. Auch wisset, daz ich uch vurwerter nit als teutlichen mere wil schreiben, wann mich dunket daz uns daz beidersit ungefuglich si. (Weizsäcker, Reichstagsacten III. p. 303.) 57. König Wenzel ermahnt verschiedene Städte zur Treue, will sofort sammt Sigmund und Jost u. a. m. mit aller seiner Macht nach Deutschland ziehen. Dt. Betlern, 18, bezw. 15. September 1400. Wenczlaw von gotes gnaden Romischer kunig zu allen zeiten merer des reichs und kunig zu Beheim. Liben getreuen. Von sulcher neuekeit wegen als etliche unser und des reichs kurfursten wider uns erdacht und irer eren treuen und eides an uns vorgassen 10*
75 sol als heute herkommen gein Prage. Obe daz geschicht, des weis ich nicht. Der cammerer und der hofemeister her Herman von Kustenicke und her Worziboy und die schreiber uz der canzelei sint alle komen als gestern von Petlern und wissin nicht anders dan daz der konig auch her von Thosschnycze kommen sulle gein Prage. Wir sin wankel mit unsern sachen, waz des morgens ja ist daz ist des abends nain: Kain aigenschaft kan man von im nicht irfarn. Aber man meinet man gee mit solichen sachen umbe daz man einen andern konig zu Beheim mainet zu machen. (Weizsäcker, Reichstagsacten III. p. 302.) 56. Ungenannter aus Prag an Ungenannte, berichtet aus Böhmen über K. Wenzel. Dt. (Prag), 15. September 1400. Mein fruntlich willig dinste sei voran. Wisset, lieben frunde, daz der konig von Ungern noch in dem lande ist und ist nuwelich gewesen zue de Wittaw und im ritet noch alles grosz folk zue. Und man meinet slechts, er werde hie zue Beheim nach dem konig- rich stellen gar kurzlichen. Auch wisset, daz man meint, daz der konig von Beheim ie nicht hinauzkomme und daz er auch nichtsit uberall zue diesen sachen tunde werde. Und er ist izunt uf dem Thoschnick bi dem Petlern. Da meint man da werde er ein wile bliben. Da lesset er an dem graben arbeiten umbe die vesten. Her Hancko der alte canzeler und her Wilhelm Frauwenberger sint bei dem herzogen von Ostenrijch gewesen und haben die sache seinen reten furgeleget wie ez da ussen gestalt izunt ist. Und hetten villichte gerne gesehen, daz der von Ostenreich geholfen solte haben. Also haben die rete die sache geschoben an den herzogen selber, waz her Hancko und der Frauwenberger geworben haben. Also sint sie beid herwidderkomen und haben kein ende von dem von Ostenreich. Mir hat ein erber person gesaget, wie daz im marggrave Jobs selber gesaget habe: ez si virsehenlichen, e daz kurze zeit virgee, so werde man einen neuen konig hie zue Beheim in dem lande haben. Geben an der mitwochen nach crucis 1400. Auch wisset, daz ich uch vurwerter nit als teutlichen mere wil schreiben, wann mich dunket daz uns daz beidersit ungefuglich si. (Weizsäcker, Reichstagsacten III. p. 303.) 57. König Wenzel ermahnt verschiedene Städte zur Treue, will sofort sammt Sigmund und Jost u. a. m. mit aller seiner Macht nach Deutschland ziehen. Dt. Betlern, 18, bezw. 15. September 1400. Wenczlaw von gotes gnaden Romischer kunig zu allen zeiten merer des reichs und kunig zu Beheim. Liben getreuen. Von sulcher neuekeit wegen als etliche unser und des reichs kurfursten wider uns erdacht und irer eren treuen und eides an uns vorgassen 10*
Strana 76
76 haben, begern wir von euern treuen mit ganzem ernste und fleisse und ermonen euch ouch sulcher eide treuen und gelubdnusse als ir uns pflichtig und vorbunden seit, wer es sache das euch imande von uns entzihen wolde, das ir euch von uns nit wenken lasset, sunder in sulchen treuen und bestendikeit als ir bisher getan habt veste und unverruket bleiben wollet, als wir des an euch nicht zweifeln, sunder euch des genzlichen gelauben und getrauen. Wann wir von den gnaden gotes von stad an mit dem durchleuchtigisten fursten hern Sigmunden kunig zu Ungern etc. unserm liben bruder, dem hochgebornen Josten marggraffen zu Brandeburg und zu Merhern unserm vetter und andern unsern fursten greffen edlen und getreuen mit ganzer unser machte gen Dutschen landen zihen wollen, und uns gen den, die sulche ire treuen und eides vorgessen und an uns gebrachen haben, in sulcher masse beweisen und dorzu tun wollen als sich das geburet, und ouch euch und ander unser und des heiligen reichs getreuen in sulcher masse versorgen und euch beistendig und beholffen sein, das ir wol gerulichen in unserm und des reichs schuze und schirme bliben moget. Geben zum Betlern des sunabendes vor sand Matheus tage unserr reiche des Behmischen in dem 38 und des Romischen in dem 25 jaren. Ad mandatum domini regis Wenceslaus patriarcha Anthiochenus cancellarius. (In verso.) Dem burgermeister rate und burgern gemeinlichen der stat zu Straspurg unsern und des reichs liben getreuen. (Weizsäcker, Reichstagsacten III. p. 293.) 58. Bericht des Nürnberger Boten Halpwassen, in Frankfurt erstattet über die in Nürnberg von dem Wenzel'schen Herold Sassenlant vorgebrachte Erzählung von einer zu Kuttenberg zwischen ihm und K. Sigmund einerseits sowie K. Wenzel andrerseits in Jost’s Beisein stattgehabte Unterredung, betreffend die deutschen Angelegenheiten. Dt. Frankfurt nach 23. October 1400. Nota. Der von Nuremberg missive und dan item in eim zediln. Item der von Nuremberg glaubesbrief. Item uf diesen vorgenanten glaubsbrief hat der Halpwassen mit uns geredt und geseit: nach dem als der egenant der von Nuremberg brief steet sexta ante Simonis et Jude, so si uf den samstag darnach gein Nuremberg kummen Sassenlant des kuniges von Beheim heralt, und hat geseit, daz alle sache sin als vor geschriben stet, darzue als der- selbe Sassenlant uf dem berge zum Kutten stunde bi dem kunige von Ungern und marg- grave Jost von Merhern, die in schurten, trede er vür den kunig von Beheim und habe gesprochen „wie machtu als gar verzeit und unendelich gesin, daz du soliche grosse herlichkeit und gut, als dim vater unserm herren dem keiser selgen dicke blutsuren ist worden, als jemerlichen und virsumelich virluses, und hast dich zue Dutschen landen zue eim virsumer und ein kezer und untedigen lassen machen; und siech noch zue unvir- zogenlich, diewile du noch rat und helfe hast, dan straff es ; und tustu darzue nit mit dem
76 haben, begern wir von euern treuen mit ganzem ernste und fleisse und ermonen euch ouch sulcher eide treuen und gelubdnusse als ir uns pflichtig und vorbunden seit, wer es sache das euch imande von uns entzihen wolde, das ir euch von uns nit wenken lasset, sunder in sulchen treuen und bestendikeit als ir bisher getan habt veste und unverruket bleiben wollet, als wir des an euch nicht zweifeln, sunder euch des genzlichen gelauben und getrauen. Wann wir von den gnaden gotes von stad an mit dem durchleuchtigisten fursten hern Sigmunden kunig zu Ungern etc. unserm liben bruder, dem hochgebornen Josten marggraffen zu Brandeburg und zu Merhern unserm vetter und andern unsern fursten greffen edlen und getreuen mit ganzer unser machte gen Dutschen landen zihen wollen, und uns gen den, die sulche ire treuen und eides vorgessen und an uns gebrachen haben, in sulcher masse beweisen und dorzu tun wollen als sich das geburet, und ouch euch und ander unser und des heiligen reichs getreuen in sulcher masse versorgen und euch beistendig und beholffen sein, das ir wol gerulichen in unserm und des reichs schuze und schirme bliben moget. Geben zum Betlern des sunabendes vor sand Matheus tage unserr reiche des Behmischen in dem 38 und des Romischen in dem 25 jaren. Ad mandatum domini regis Wenceslaus patriarcha Anthiochenus cancellarius. (In verso.) Dem burgermeister rate und burgern gemeinlichen der stat zu Straspurg unsern und des reichs liben getreuen. (Weizsäcker, Reichstagsacten III. p. 293.) 58. Bericht des Nürnberger Boten Halpwassen, in Frankfurt erstattet über die in Nürnberg von dem Wenzel'schen Herold Sassenlant vorgebrachte Erzählung von einer zu Kuttenberg zwischen ihm und K. Sigmund einerseits sowie K. Wenzel andrerseits in Jost’s Beisein stattgehabte Unterredung, betreffend die deutschen Angelegenheiten. Dt. Frankfurt nach 23. October 1400. Nota. Der von Nuremberg missive und dan item in eim zediln. Item der von Nuremberg glaubesbrief. Item uf diesen vorgenanten glaubsbrief hat der Halpwassen mit uns geredt und geseit: nach dem als der egenant der von Nuremberg brief steet sexta ante Simonis et Jude, so si uf den samstag darnach gein Nuremberg kummen Sassenlant des kuniges von Beheim heralt, und hat geseit, daz alle sache sin als vor geschriben stet, darzue als der- selbe Sassenlant uf dem berge zum Kutten stunde bi dem kunige von Ungern und marg- grave Jost von Merhern, die in schurten, trede er vür den kunig von Beheim und habe gesprochen „wie machtu als gar verzeit und unendelich gesin, daz du soliche grosse herlichkeit und gut, als dim vater unserm herren dem keiser selgen dicke blutsuren ist worden, als jemerlichen und virsumelich virluses, und hast dich zue Dutschen landen zue eim virsumer und ein kezer und untedigen lassen machen; und siech noch zue unvir- zogenlich, diewile du noch rat und helfe hast, dan straff es ; und tustu darzue nit mit dem
Strana 77
77 swert, so getustu nommer gut me". Da sprach der kung von Ungern „bruder, der schade und sumenisz ist uwer schult ; waz wolt ir darzue tun?“ Da sprach der kunig von Beheim „ich weisz nit waz darzue tun". Da sprach der kunig von Ungern „wolt ir dan gelt uzgebin, so wil ich zue Dutschen landen ziehin und darzue tun". Da sprach der kung von Beheim „ich weisz nit waz tun; wan ich daz lant zue Beheim mit ein virlos, so han ich dannoch dru sleser, daruf truwen ich mich zue behalden". Darnach als sie von ein gingen, da sprach der kunig von Ungern zue Sassenlant „blibes du noch sesz dage hie, so erfures du wol, wie iz dan wurde geen, daz du dan wol zue Dutschen landen gesagen mochtes, eigentlich wie ez zue Beheim stunde". (Weizsäcker, Reichstagsacten III. p. 305.) 59. Buško, Pfarrer in Stařič verpflichtet sich, alles, was er von den Prager Capitelgütern wie immer erworben hat, den Domherren rückzustellen. Dt. (Prag), 24. October 1400. Constitutus personaliter coram nobis Johanne Kbel, officiali Pragensi, et actis nostris obligatoriis dominus Busko, plebanus ecclesie in Starziscz Olomucensis diocesis, promisit, quod si per aliquas personas fide dignas probaretur, quod ipse aliquas res et bona seu peccora et pecudes, quas et que nunc per certas personas et specialiter dictum Nyestyeyka sunt recepte et recepta de bonis dominorum capituli ecclesie Pragensis, recepit vel aput easdem personas emit et comparavit, easdem et eadem dictis dominis capitulo ecclesie Pra- gensis reddere et restituere ac easdem assignare cum effectu sine strepitu et figura judicii promisit sub pena excommunicacionis. Acta sunt hec anno quadringentesimo die XXIIII. mensis Octobris presentibus Andrea, Benakone, Chalup[a], Wanyra, notariis publicis. (Aus dem Lib. Obligat. II. 12 p. 289 im Prager Metrop. Cap. Archive mitgetheilt von Dr. Emler.) 60. Strassburger Gesandte berichten der Stadt Strassburg von den Frankfurter Unterhandlungen der Städte Köln, Mainz, Worms, Speier mit K. Ruprecht, von der Haltung Nürnbergs und der Lage K. Wenzels in Böhmen, vom Bevorstehen weiterer Unterredung der Absender mit könig. Räthen auf 30. October zu Mainz. Dt. Auf dem Main beim Höchster Zollhaus, 27./28. October 1400. Lieben herren. Wir embieten uch unsern gewilligen dienst, und lant uch wissen, das wir an zinstag umbe vesperzit koment gen Franckenfurt. Da was der kunig des tages zue Franckenfurt ingeritten und da empfangen, und hettent im die von Franckenfurt gemeinlich gesworn nach ir gewonheit und was wider usz der stat in den leger geritten essen. Und da wir gen Franckenfurt koment, do warent hern Heinrich zuem Jungen und ouch fünf erbere botten von Mencze in dem leger bi dem kunig. Nach den schicketen wir
77 swert, so getustu nommer gut me". Da sprach der kung von Ungern „bruder, der schade und sumenisz ist uwer schult ; waz wolt ir darzue tun?“ Da sprach der kunig von Beheim „ich weisz nit waz darzue tun". Da sprach der kunig von Ungern „wolt ir dan gelt uzgebin, so wil ich zue Dutschen landen ziehin und darzue tun". Da sprach der kung von Beheim „ich weisz nit waz tun; wan ich daz lant zue Beheim mit ein virlos, so han ich dannoch dru sleser, daruf truwen ich mich zue behalden". Darnach als sie von ein gingen, da sprach der kunig von Ungern zue Sassenlant „blibes du noch sesz dage hie, so erfures du wol, wie iz dan wurde geen, daz du dan wol zue Dutschen landen gesagen mochtes, eigentlich wie ez zue Beheim stunde". (Weizsäcker, Reichstagsacten III. p. 305.) 59. Buško, Pfarrer in Stařič verpflichtet sich, alles, was er von den Prager Capitelgütern wie immer erworben hat, den Domherren rückzustellen. Dt. (Prag), 24. October 1400. Constitutus personaliter coram nobis Johanne Kbel, officiali Pragensi, et actis nostris obligatoriis dominus Busko, plebanus ecclesie in Starziscz Olomucensis diocesis, promisit, quod si per aliquas personas fide dignas probaretur, quod ipse aliquas res et bona seu peccora et pecudes, quas et que nunc per certas personas et specialiter dictum Nyestyeyka sunt recepte et recepta de bonis dominorum capituli ecclesie Pragensis, recepit vel aput easdem personas emit et comparavit, easdem et eadem dictis dominis capitulo ecclesie Pra- gensis reddere et restituere ac easdem assignare cum effectu sine strepitu et figura judicii promisit sub pena excommunicacionis. Acta sunt hec anno quadringentesimo die XXIIII. mensis Octobris presentibus Andrea, Benakone, Chalup[a], Wanyra, notariis publicis. (Aus dem Lib. Obligat. II. 12 p. 289 im Prager Metrop. Cap. Archive mitgetheilt von Dr. Emler.) 60. Strassburger Gesandte berichten der Stadt Strassburg von den Frankfurter Unterhandlungen der Städte Köln, Mainz, Worms, Speier mit K. Ruprecht, von der Haltung Nürnbergs und der Lage K. Wenzels in Böhmen, vom Bevorstehen weiterer Unterredung der Absender mit könig. Räthen auf 30. October zu Mainz. Dt. Auf dem Main beim Höchster Zollhaus, 27./28. October 1400. Lieben herren. Wir embieten uch unsern gewilligen dienst, und lant uch wissen, das wir an zinstag umbe vesperzit koment gen Franckenfurt. Da was der kunig des tages zue Franckenfurt ingeritten und da empfangen, und hettent im die von Franckenfurt gemeinlich gesworn nach ir gewonheit und was wider usz der stat in den leger geritten essen. Und da wir gen Franckenfurt koment, do warent hern Heinrich zuem Jungen und ouch fünf erbere botten von Mencze in dem leger bi dem kunig. Nach den schicketen wir
Strana 78
78 und batent sie in die stat zue uns ze kommende. Das datent sie a da wir by die kommen, da frageten wir sie, in welher mossen sie do werent und wie sie und ander stette ire sachen mit dem kunig uszgetragen hettent. Da seite uns her Heinrich in gegenwurtigkeit der andern: alse sie und der andern viere stette botten Cöln Mencze Wurmsz und Spire uf sant Michels tag gen Mencze kommen werent, das do der kunig noch in allen schickte und bat sie im ze huldende und gehorsam ze sinde. Do sprachent die stette in gegenwurtikeit der kurfursten: wolte er in ir friheiten herkommen und guote gewonheiten, die sie hetten von keisern und kunigen und ieze von kunig Wenczelaw bestetigen und wolte er und die kurfürsten sich gegen in verbinden und versprechen in beholfen ze sinde ob sie der sachen halb dehein fehte gewunen, so wollent sie im ein guot antwurt geben. Do wart in geantwurtet von unserm herren dem kunig und den kurfürsten: kunig Wenczelaw hettent sie von dem riche entsat under andern stucken umbe den artikel das er den sinen membranen gegeben hette, daruf were villiht geschriben das dem riche nit erlich noch nuzlich were; solte er das bestetigen, das kunde er nit getuon. Da er das nit tuon wolte, do sprachen die stette, so kundent sie ime ouch nit anders getun, und schiedent also alle mit gemeinem munde von dem kunige und wunschtent im nit gluckes. Darnach sante der kunige aber noch in und bat sie alse e. Do antwurtetent sie im alse vor. Do sprach er: er wolte es tuon. Do er das gesprach, do vorderten etteliche andere stette danne die von Mencze etwas me artikel danne ir friheit beseite. Da wart in geant- wurtet: sit vor geretd were das man in solte bestetigen ir friheite harkommen und gewon- heit die sie hettent von keisern und kungen und besunder von kunig Wenczlaw, das wolte er ouch bestetigen, und kunde im ze disen ziten nach rate der fursten nit anders getuon; welhe stat das nemen wolte, die möhte es tuon, die aber das nit tuon wolte, an der sehe er wol daz im die understünde irrunge ze machende, und vorderte do an die von Mencze allein: sit er in ir friheite bestetigen wolte, ob sie ime danne alleine hulden woltent? Do sprachent die von Mencze: nein; ein stat under uns vieren muosz also wol versorget werden alse die andere; und was ouch einre stat geschiht, das sol ouch der andern geschehen. Do liessent die stette ire nuwen artikel abe und wurdent alle eins, und wart den stetten allen vieren iegelicher verbriefet von dem kunige so vil friheiten harkommen und gewonheit als iede stat hette und ist ir keinre nuczit sunders gegunnet noch bestetiget. Darzuo seite er uns, das der kunig in das besigelt hette mit sime kleinen ingesigel, wanne sin majestat-ingesigel noch nit volle gegraben ist; und daz in keine stat empfohen sölle, inen si danne ir brief mit der majestat besigelt. Darzuo so ist in von dem kunig und den drien kurfürsten verbriefet und versigelt inen beholfen ze sinde wider alle die, die sie von der sachen wegen bekriegen oder beschedigen wolten, damit sie begnügete alse her Heinrich sprach. Daruf wunschtent der stette botten alle dem kung gelückes. Vurbasser seite uns her Heinrich in gegenwurtikeit siner gesellen, das bi drien oder bi vier tagen vergangen der kunig die stat ze Mencze bat umbe ire erbern botten zue ime zuo sendende. Das datent sie und schicktent die vorgenanten sehs botten zue im. Da bat sie der kunig, daz sie in empfingen, er wolte in ir stat riten. Do antwurtetent sie im, daz kundent sie nit wol getuon,
78 und batent sie in die stat zue uns ze kommende. Das datent sie a da wir by die kommen, da frageten wir sie, in welher mossen sie do werent und wie sie und ander stette ire sachen mit dem kunig uszgetragen hettent. Da seite uns her Heinrich in gegenwurtigkeit der andern: alse sie und der andern viere stette botten Cöln Mencze Wurmsz und Spire uf sant Michels tag gen Mencze kommen werent, das do der kunig noch in allen schickte und bat sie im ze huldende und gehorsam ze sinde. Do sprachent die stette in gegenwurtikeit der kurfursten: wolte er in ir friheiten herkommen und guote gewonheiten, die sie hetten von keisern und kunigen und ieze von kunig Wenczelaw bestetigen und wolte er und die kurfürsten sich gegen in verbinden und versprechen in beholfen ze sinde ob sie der sachen halb dehein fehte gewunen, so wollent sie im ein guot antwurt geben. Do wart in geantwurtet von unserm herren dem kunig und den kurfürsten: kunig Wenczelaw hettent sie von dem riche entsat under andern stucken umbe den artikel das er den sinen membranen gegeben hette, daruf were villiht geschriben das dem riche nit erlich noch nuzlich were; solte er das bestetigen, das kunde er nit getuon. Da er das nit tuon wolte, do sprachen die stette, so kundent sie ime ouch nit anders getun, und schiedent also alle mit gemeinem munde von dem kunige und wunschtent im nit gluckes. Darnach sante der kunige aber noch in und bat sie alse e. Do antwurtetent sie im alse vor. Do sprach er: er wolte es tuon. Do er das gesprach, do vorderten etteliche andere stette danne die von Mencze etwas me artikel danne ir friheit beseite. Da wart in geant- wurtet: sit vor geretd were das man in solte bestetigen ir friheite harkommen und gewon- heit die sie hettent von keisern und kungen und besunder von kunig Wenczlaw, das wolte er ouch bestetigen, und kunde im ze disen ziten nach rate der fursten nit anders getuon; welhe stat das nemen wolte, die möhte es tuon, die aber das nit tuon wolte, an der sehe er wol daz im die understünde irrunge ze machende, und vorderte do an die von Mencze allein: sit er in ir friheite bestetigen wolte, ob sie ime danne alleine hulden woltent? Do sprachent die von Mencze: nein; ein stat under uns vieren muosz also wol versorget werden alse die andere; und was ouch einre stat geschiht, das sol ouch der andern geschehen. Do liessent die stette ire nuwen artikel abe und wurdent alle eins, und wart den stetten allen vieren iegelicher verbriefet von dem kunige so vil friheiten harkommen und gewonheit als iede stat hette und ist ir keinre nuczit sunders gegunnet noch bestetiget. Darzuo seite er uns, das der kunig in das besigelt hette mit sime kleinen ingesigel, wanne sin majestat-ingesigel noch nit volle gegraben ist; und daz in keine stat empfohen sölle, inen si danne ir brief mit der majestat besigelt. Darzuo so ist in von dem kunig und den drien kurfürsten verbriefet und versigelt inen beholfen ze sinde wider alle die, die sie von der sachen wegen bekriegen oder beschedigen wolten, damit sie begnügete alse her Heinrich sprach. Daruf wunschtent der stette botten alle dem kung gelückes. Vurbasser seite uns her Heinrich in gegenwurtikeit siner gesellen, das bi drien oder bi vier tagen vergangen der kunig die stat ze Mencze bat umbe ire erbern botten zue ime zuo sendende. Das datent sie und schicktent die vorgenanten sehs botten zue im. Da bat sie der kunig, daz sie in empfingen, er wolte in ir stat riten. Do antwurtetent sie im, daz kundent sie nit wol getuon,
Strana 79
79 ir bestetigniszbriefe ire friheit werent danne besigelt. Do sprach er, sie wustent doch wol das man das ingesigel bi in gruebe und noch nit gegraben were und gab in sicherheit das sie damit begnügte, sobalde das ingesigel gegraben wurde, das er in danne den brief besigeln wolte, wanne der briefe und andere briefe, die man damit besigeln solle, alle geschriben und bereit sint bicz an das ingesigel. Und daruf hant sie im gegunnet in ir stat ze ritende und meinent in uf disen kunftigen samstage ze empfohende. Er seit uns ouch: nachdem in ir guet frunde von Nüremberg botschaft getan hetten, hettent sie die sach noch ze tuonde, sie gedehtent furder— lichen wie sie es getettent. Da fragtent wir sie nach der botschaft; und batent, uns die botschaft ze sagende, ob sie segelich were. Do seite er uns allez in gegenwurtikeit sinre gesellen: das die von Nüremberg in einen irs ratez, dem beide die von Nüremberg und sie wol getruwetent, geschicket hettent mit einem gloubsbriefe; der hette in geseit, das der kung von Ungern were mit grossem volke komen gen Kutten uf den berg, so were ein marggrave genant Sygemunt kommen gen Swidenicz in ein closter darbi, so werent alle landezherren zue Behem och dabi kommen, so were der Behemische kunig ouch darbi uf ein huselin kommen, und hette der kunig von Ungern gesprochen zue dem Behemschen kunige: er und die andern were alle da und woltent im helfen sin ere und lant ze beschirmende, also daz er den buttel ufdete; wolte er das tuon, so woltent sie im helfen; wolte er das nit tuon, so kundent sie im nit gehelffen. Do wart inen von dem Behemschen kunig geantwurtet, das er daz nit meinde zu tuonde. Do wurdent der kunige von Ungern und die landesherren zornig und meint man, der kunige von Ungern marggrave Sygemunt und die landesherren woltent mit irem volke ziehen uber marggrafen Procobe und den herzogen von Troppow, und woltent danne uber den Behemschen kunige, und wolte der kunig von Ungern den Behemschen kunig gefangen legen und im gnueg geben biz an seinen tod. Das ist die sache die wir von den von Mencze empfunden, denne so vil me, das uns her Heinrich seite, das der kunige uch anderwerbe wolte geschriben haben dez- selben tages da wir koment, und waren die briefe gemaht, und, da der kunig empfant daz wir koment, da liesz er es underwegen. Ouch schicketent wir nach grafe Frideriche von Lyningen. Der kam zue uns, mit dem retdent wir. So antwurtete er uns getruwelich und fruntliche und hett joch Eberharten von Ramberg zuo uns geschicket alsebalde er empfant, das wir gen Franckenfurt kommen warent, und embott uns mit dem, alse wir das und anders uch wol sagen sullen so wir zuo uch kommen. Hute gar fruege schickete der kunig zuo uns die erbern herren grafe Gerhart von Kirchberg, grefe Friderichen von Lyningen und hern Ruedolten von Zeiszkeim. Die batent uns glich alse grafe Emiche und der von Hentschuochesheim uch daheim batent, und warent gewaffent und aller dinge bereit. Da antwurtetent wir in alse vil alse uns beduhte in ze antwurtende. Do sprachent sie zuo uns : lieben herren, unser herre der kunig ist ufgebrochen und wil hinweg, mit dem müssent wir hinnach riten, danne uns nit wol gefüglich ist allein ze rittende, und bitten uch das ir unsers herren des kuniges beiten wellent ze Mencze uff disen nehst- kunftigen samstage, da sol er sin rete zue uch schicken, da wellent wir uns müsseklichen mit einander underreden. Das habent wir gehollen und sint hute uf dise mitwoche wider
79 ir bestetigniszbriefe ire friheit werent danne besigelt. Do sprach er, sie wustent doch wol das man das ingesigel bi in gruebe und noch nit gegraben were und gab in sicherheit das sie damit begnügte, sobalde das ingesigel gegraben wurde, das er in danne den brief besigeln wolte, wanne der briefe und andere briefe, die man damit besigeln solle, alle geschriben und bereit sint bicz an das ingesigel. Und daruf hant sie im gegunnet in ir stat ze ritende und meinent in uf disen kunftigen samstage ze empfohende. Er seit uns ouch: nachdem in ir guet frunde von Nüremberg botschaft getan hetten, hettent sie die sach noch ze tuonde, sie gedehtent furder— lichen wie sie es getettent. Da fragtent wir sie nach der botschaft; und batent, uns die botschaft ze sagende, ob sie segelich were. Do seite er uns allez in gegenwurtikeit sinre gesellen: das die von Nüremberg in einen irs ratez, dem beide die von Nüremberg und sie wol getruwetent, geschicket hettent mit einem gloubsbriefe; der hette in geseit, das der kung von Ungern were mit grossem volke komen gen Kutten uf den berg, so were ein marggrave genant Sygemunt kommen gen Swidenicz in ein closter darbi, so werent alle landezherren zue Behem och dabi kommen, so were der Behemische kunig ouch darbi uf ein huselin kommen, und hette der kunig von Ungern gesprochen zue dem Behemschen kunige: er und die andern were alle da und woltent im helfen sin ere und lant ze beschirmende, also daz er den buttel ufdete; wolte er das tuon, so woltent sie im helfen; wolte er das nit tuon, so kundent sie im nit gehelffen. Do wart inen von dem Behemschen kunig geantwurtet, das er daz nit meinde zu tuonde. Do wurdent der kunige von Ungern und die landesherren zornig und meint man, der kunige von Ungern marggrave Sygemunt und die landesherren woltent mit irem volke ziehen uber marggrafen Procobe und den herzogen von Troppow, und woltent danne uber den Behemschen kunige, und wolte der kunig von Ungern den Behemschen kunig gefangen legen und im gnueg geben biz an seinen tod. Das ist die sache die wir von den von Mencze empfunden, denne so vil me, das uns her Heinrich seite, das der kunige uch anderwerbe wolte geschriben haben dez- selben tages da wir koment, und waren die briefe gemaht, und, da der kunig empfant daz wir koment, da liesz er es underwegen. Ouch schicketent wir nach grafe Frideriche von Lyningen. Der kam zue uns, mit dem retdent wir. So antwurtete er uns getruwelich und fruntliche und hett joch Eberharten von Ramberg zuo uns geschicket alsebalde er empfant, das wir gen Franckenfurt kommen warent, und embott uns mit dem, alse wir das und anders uch wol sagen sullen so wir zuo uch kommen. Hute gar fruege schickete der kunig zuo uns die erbern herren grafe Gerhart von Kirchberg, grefe Friderichen von Lyningen und hern Ruedolten von Zeiszkeim. Die batent uns glich alse grafe Emiche und der von Hentschuochesheim uch daheim batent, und warent gewaffent und aller dinge bereit. Da antwurtetent wir in alse vil alse uns beduhte in ze antwurtende. Do sprachent sie zuo uns : lieben herren, unser herre der kunig ist ufgebrochen und wil hinweg, mit dem müssent wir hinnach riten, danne uns nit wol gefüglich ist allein ze rittende, und bitten uch das ir unsers herren des kuniges beiten wellent ze Mencze uff disen nehst- kunftigen samstage, da sol er sin rete zue uch schicken, da wellent wir uns müsseklichen mit einander underreden. Das habent wir gehollen und sint hute uf dise mitwoche wider
Strana 80
80 gen Mencze gefarn. Wir habent ouch mit hern Gerhart Harakart und hern Arnolt von Sircke geretd in der mossen alse wir uch die und die vorgenanten sachen alle eigenlichen wol sagen sullent so wir mit der gottes helff bi uch kommen. Besigelt mit min Thomans von Endingen ingesigel von unsere aller wegen. Geben uff dem Moen by dem zoll zue Höchste uff dem wasser an der mitwochen vor Symonis et Jude anno domini 1400. Doch wart der botte erst von uns gevertiget uf Symonis et Jude fruege. Ouch lieben herren, bestellent, daz wir die pferde uf disen kunftigen dunrestag zue Wormsze haben. Heinrich von Mulnheim, Thoman von Endingen rittere Uolrich Bork und Ruelin Barpfenning altammanmeister uwere botten etc. (In verso.) Den fursichtigen wisen dem meister und dem rate der stette zuo Strazburg unsern lieben herren. (Weiszäcker, Reichstagsacten IV. p. 190.) 61. Pribik von Krutnitz, Hauptmann zu Kostel, bekennt, dass Simon von Ponawitz, Bürger zu Kostel, dem Nonnenkloster in Pustiměř einen halben Weingarten in Klein-Němčitz zu einem Anniversar geschenkt habe. Dt. 11. November 1400 s. l. Wir Przibiko von Crutnicz hauptmann zu Gostel und der richter und die erwern purger der ganz rat zu Costel wir bekennen offenlich in diesem prif allen, die den heren lesen ader sehen, dass Czemeon von Ponawicz mitpurger zu Costel vor uns kommen ist und vor uns mit wolbedachtem mut pei gesundem leibe ungbetwungen und mit gutem willen seiner frauen Elzbeth und ander seiner freunde abtritte und abstett eines halben weingartens zum wenigem Nempsczicz, in der Fuchzleiten ligende an dem oweren art neuem weg, zu einem ewigen sellgereth Henlein Podemscher und Nikkil Czemeon und allen vorvodern selen, den getlichen und den reinen gotes jungfrauen den nunnen und dem closter zu Pusmyr und den wahren gotes dienerinnen. Alzo das sie ewiklich got piten schullen vor die obgenannten selen und vor alle nachkumling, von den der weingarhen kommen ist, in sulcher weise, das man alle jar des mentages noch send Bartholomei tag ab abend mit neun letzen vigili singen schol und des margens selmess, und vor die obge- nannten selen man piten schol, und zu send Merteinstag sunderlich in irem heiligen gepet haben schollen und auch alle tag teglich. Zu einer bekentnuss und zu einer urkunt ich Przibik von Crutnicz und die erwern purger von Costel wir unsern ingesigel angehangen haben. Von Cristes gepurt im thausend jar und vierhundirst jar an sand Mertestag an einem pfincztag. (Orig. Perg. 2 an Perg. Streifen h. verletzte S. im fürsterzb. Archive in Kremsier.)
80 gen Mencze gefarn. Wir habent ouch mit hern Gerhart Harakart und hern Arnolt von Sircke geretd in der mossen alse wir uch die und die vorgenanten sachen alle eigenlichen wol sagen sullent so wir mit der gottes helff bi uch kommen. Besigelt mit min Thomans von Endingen ingesigel von unsere aller wegen. Geben uff dem Moen by dem zoll zue Höchste uff dem wasser an der mitwochen vor Symonis et Jude anno domini 1400. Doch wart der botte erst von uns gevertiget uf Symonis et Jude fruege. Ouch lieben herren, bestellent, daz wir die pferde uf disen kunftigen dunrestag zue Wormsze haben. Heinrich von Mulnheim, Thoman von Endingen rittere Uolrich Bork und Ruelin Barpfenning altammanmeister uwere botten etc. (In verso.) Den fursichtigen wisen dem meister und dem rate der stette zuo Strazburg unsern lieben herren. (Weiszäcker, Reichstagsacten IV. p. 190.) 61. Pribik von Krutnitz, Hauptmann zu Kostel, bekennt, dass Simon von Ponawitz, Bürger zu Kostel, dem Nonnenkloster in Pustiměř einen halben Weingarten in Klein-Němčitz zu einem Anniversar geschenkt habe. Dt. 11. November 1400 s. l. Wir Przibiko von Crutnicz hauptmann zu Gostel und der richter und die erwern purger der ganz rat zu Costel wir bekennen offenlich in diesem prif allen, die den heren lesen ader sehen, dass Czemeon von Ponawicz mitpurger zu Costel vor uns kommen ist und vor uns mit wolbedachtem mut pei gesundem leibe ungbetwungen und mit gutem willen seiner frauen Elzbeth und ander seiner freunde abtritte und abstett eines halben weingartens zum wenigem Nempsczicz, in der Fuchzleiten ligende an dem oweren art neuem weg, zu einem ewigen sellgereth Henlein Podemscher und Nikkil Czemeon und allen vorvodern selen, den getlichen und den reinen gotes jungfrauen den nunnen und dem closter zu Pusmyr und den wahren gotes dienerinnen. Alzo das sie ewiklich got piten schullen vor die obgenannten selen und vor alle nachkumling, von den der weingarhen kommen ist, in sulcher weise, das man alle jar des mentages noch send Bartholomei tag ab abend mit neun letzen vigili singen schol und des margens selmess, und vor die obge- nannten selen man piten schol, und zu send Merteinstag sunderlich in irem heiligen gepet haben schollen und auch alle tag teglich. Zu einer bekentnuss und zu einer urkunt ich Przibik von Crutnicz und die erwern purger von Costel wir unsern ingesigel angehangen haben. Von Cristes gepurt im thausend jar und vierhundirst jar an sand Mertestag an einem pfincztag. (Orig. Perg. 2 an Perg. Streifen h. verletzte S. im fürsterzb. Archive in Kremsier.)
Strana 81
81 62. Johann Bischof von Olmütz verkauft dem Johann von Bélá die Güter Bilkowitz und Přaslawitz. Dt. Mirau, 1. December 1400. Johannes etc. notumfacimus etc. Quod attendentes multiplices et diversas indigencias nostras, quibus in defensa nostra et bonorum ecclesie nostre gravamur ad presens, bona mense nostre in Byelkowicz et in Przazlawicz cum omnibus et singulis ipsorum pertinenciis ac pleno dominio prout nosmet eadem tenuimus et possedimus, famoso Joanni de Byela et Margarethe conthorali sue legitime justo vendicionis titulo pro ducentis marcis, nobis jam integre solutis, vendidimus et vendimus per presentes ad habendum tenendum possidendum utifruendum usque tempora vite ipsorum, berna regali excepta. Rogamusque honorabile capitulum ecclesie nostre, ut ipsi ad presentem vendicionem bonorum predictorum suum preberent assensum. Et nos capitulum ecclesie Olomucensis, pensatis necessitatibus domini nostri Johannis episcopi Olomucensis, ad vendicionem suprascriptam annuentes nostrum pre- buimus assensum et adhibemus per presentes. In quorum omnium testimonium sigillum nostrum et capituli nostri presentibus est appensum. Datum Meraw anno domini M°CCCCO feria quarta ante festum sancti Nicolai. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 133.) 63. K. Sigmund gibt dem Peter Forgách von Gymes in Anerkennung seiner erfolgreichen Vertheidigung Ungarns gegen die Einfälle Margr. Prokops von Mähren die Besitzungen Terdemyz und Muykouch. Dt. Zakolcha, 6. December 1400. Nos Sigismundus, dei gracia rex Hungarie, Dalmacie, Croacie etc. marchio Bran- denburgensis etc. Memorie commendamus tenore presencium significantes, quibus expedit, universis: Quod nos consideratis et regie mentis pensione inspectis fidelitatibus et fidelium obsequiorum meritis laude dignis gratuitisque complacenciis fidelis nostri magistri Petri, dicti Forgach de Gymes, quibus idem culmini nostro in quam pluribus nostris et regni nostri negociis sub diversorum et temporum et specialiter in custodia et tuicione regni nostri a parte Moravie contra Procopium, marchionem Moravie et Joannem, ducem de Rathbor, ejusdem regni nostri et suorum confiniorum temerarios invasores, in presenti nostra expedicione per nostram majestatem instaurata, terreque annotati Joannis invasione, desolacione et depopulacione, non sine maximo persone sue discrimine et sanguinis copiosa effusione, nobis cernentibus studuit complacere et se ipsum coram oculis nostre majestatis gratum reddere et acceptum. Pre- missorum fidelium meritorum et serviciorum suorum intuitu quasdam possessiones Terdemyz in Nitriensi et Muykouch vocatas in Borsiensi comitatu habitas — memorato Petro, filio Andree, dicti Forgach, nec non Ladislao et Georgio, filiis suis, item Nicolao, filio Johannis, similiter Forgach de dicta Gymes, ipsorumque heredibus et posteritatibus universis de pre- 11
81 62. Johann Bischof von Olmütz verkauft dem Johann von Bélá die Güter Bilkowitz und Přaslawitz. Dt. Mirau, 1. December 1400. Johannes etc. notumfacimus etc. Quod attendentes multiplices et diversas indigencias nostras, quibus in defensa nostra et bonorum ecclesie nostre gravamur ad presens, bona mense nostre in Byelkowicz et in Przazlawicz cum omnibus et singulis ipsorum pertinenciis ac pleno dominio prout nosmet eadem tenuimus et possedimus, famoso Joanni de Byela et Margarethe conthorali sue legitime justo vendicionis titulo pro ducentis marcis, nobis jam integre solutis, vendidimus et vendimus per presentes ad habendum tenendum possidendum utifruendum usque tempora vite ipsorum, berna regali excepta. Rogamusque honorabile capitulum ecclesie nostre, ut ipsi ad presentem vendicionem bonorum predictorum suum preberent assensum. Et nos capitulum ecclesie Olomucensis, pensatis necessitatibus domini nostri Johannis episcopi Olomucensis, ad vendicionem suprascriptam annuentes nostrum pre- buimus assensum et adhibemus per presentes. In quorum omnium testimonium sigillum nostrum et capituli nostri presentibus est appensum. Datum Meraw anno domini M°CCCCO feria quarta ante festum sancti Nicolai. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 133.) 63. K. Sigmund gibt dem Peter Forgách von Gymes in Anerkennung seiner erfolgreichen Vertheidigung Ungarns gegen die Einfälle Margr. Prokops von Mähren die Besitzungen Terdemyz und Muykouch. Dt. Zakolcha, 6. December 1400. Nos Sigismundus, dei gracia rex Hungarie, Dalmacie, Croacie etc. marchio Bran- denburgensis etc. Memorie commendamus tenore presencium significantes, quibus expedit, universis: Quod nos consideratis et regie mentis pensione inspectis fidelitatibus et fidelium obsequiorum meritis laude dignis gratuitisque complacenciis fidelis nostri magistri Petri, dicti Forgach de Gymes, quibus idem culmini nostro in quam pluribus nostris et regni nostri negociis sub diversorum et temporum et specialiter in custodia et tuicione regni nostri a parte Moravie contra Procopium, marchionem Moravie et Joannem, ducem de Rathbor, ejusdem regni nostri et suorum confiniorum temerarios invasores, in presenti nostra expedicione per nostram majestatem instaurata, terreque annotati Joannis invasione, desolacione et depopulacione, non sine maximo persone sue discrimine et sanguinis copiosa effusione, nobis cernentibus studuit complacere et se ipsum coram oculis nostre majestatis gratum reddere et acceptum. Pre- missorum fidelium meritorum et serviciorum suorum intuitu quasdam possessiones Terdemyz in Nitriensi et Muykouch vocatas in Borsiensi comitatu habitas — memorato Petro, filio Andree, dicti Forgach, nec non Ladislao et Georgio, filiis suis, item Nicolao, filio Johannis, similiter Forgach de dicta Gymes, ipsorumque heredibus et posteritatibus universis de pre- 11
Strana 82
82 latorum et baronum nostrorum consilio prematuro dedimus, donavimus, contulimus etc. Datum in Zakolcha, in festo beati Nicolai conf. anno dom. MCCCC. Ex archivo cc. Forgách. In alia simili donacione conclusio est talis: Datum in descensu nostro campestri obsidionis Oztrov terre Moravie supradicte, feria V. proxima post festum b. Andree apost. ( 6. December) anno dom. MCCCC. (Fejér X. 2 p. 760.) 3. 64. Johann Bischof von Olmütz verleiht dem Henslin von Regensburg und Johann Weisenze das Lehen in Dražowitz. Dt. Mirau, 6. December 1400. Nos Johannes episcopus Olomucensis notum facimus etc. Quod condominium feudi ville in Drazewicz, quam olim famosus Nicolaus notarius illustris principis domini Jodoci marchionis Moravie in feudum tenuit et possedit, post mortem Nicolai cum singulis suis pertinenciis ad nos legittime devolutam Henzlino de Ratispona pincerne et Johanni Weisenze magistro coquine, officialibus nostris et ipsorum heredibus legitimis contulimus in feudum et presentibus damus nichil nobis in ipsa villa et suis pertinenciis reliquentes preter com- mune et consuetum servicium, quod nobis tenebuntur et debebunt exhibere. Non obstantibus literis famoso fideli Petro de Powin, notario nostro de assequendo primum vacaturo feudo ecclesie nostre concessis, quibus cavetur, donacionem primum vacaturi feudi alteri quam ipsi Petro faciendam nullam omnino et cassam. Quos Henzlinum et Johannem in habicione tencione fruicione et presentis nostri juris persequucione, quoad feudum dicte ville Drazewicz duntaxat, volumus anteferri. Harum nostrarum etc. Testes: Nicolaus Mraz capitaneus in Meraw, Erhardus de Meraw, Henzliko de Meraw, Marsyko de Catrynsdorf, Hanussius de Henrichsdorf, Jaklyko de Mosteczneho, Hynko de Lukawycze. Datum Meraw MCCCC die sancti Nicolai confessoris. (Kremsierer Lehensquatern II. pag. 128.) 65. Pfarrer Wilhelm von Zerotitz etc. verpflichtet sich, die dem Kloster Raigern schuldigen 10 Mark Gr. binnen zwei Jahren zu bezahlen. Dt. Žerotitz, 8. December 1400. Nos Wilhelmus plebanus sive rector parochialis ecclesie in Zyroticz Olomucensis diocesis, debitor principalis, Petrus de Gaywicz et Wilhelmus de Tworehrass, fideiussores, recognoscimus tenore presencium universis presentes literas visuris lecturis et habituris, nos venerabilibus et religiosis viris dominis preposito et priori totique conventui monasterii in Reygrad, ordinis sancti Benedicti et diocesis antedicte, in decem marcis grossorum argenteorum denariorum pragensium moravici numeri et pagamenti, pro marca qualibet sexaginta quatuor grossos predictorum denariorum computando, racione veri debiti et nomine testamenti debere et teneri ac debitorie obligari. Quas quidem pecunias promisimus pro-
82 latorum et baronum nostrorum consilio prematuro dedimus, donavimus, contulimus etc. Datum in Zakolcha, in festo beati Nicolai conf. anno dom. MCCCC. Ex archivo cc. Forgách. In alia simili donacione conclusio est talis: Datum in descensu nostro campestri obsidionis Oztrov terre Moravie supradicte, feria V. proxima post festum b. Andree apost. ( 6. December) anno dom. MCCCC. (Fejér X. 2 p. 760.) 3. 64. Johann Bischof von Olmütz verleiht dem Henslin von Regensburg und Johann Weisenze das Lehen in Dražowitz. Dt. Mirau, 6. December 1400. Nos Johannes episcopus Olomucensis notum facimus etc. Quod condominium feudi ville in Drazewicz, quam olim famosus Nicolaus notarius illustris principis domini Jodoci marchionis Moravie in feudum tenuit et possedit, post mortem Nicolai cum singulis suis pertinenciis ad nos legittime devolutam Henzlino de Ratispona pincerne et Johanni Weisenze magistro coquine, officialibus nostris et ipsorum heredibus legitimis contulimus in feudum et presentibus damus nichil nobis in ipsa villa et suis pertinenciis reliquentes preter com- mune et consuetum servicium, quod nobis tenebuntur et debebunt exhibere. Non obstantibus literis famoso fideli Petro de Powin, notario nostro de assequendo primum vacaturo feudo ecclesie nostre concessis, quibus cavetur, donacionem primum vacaturi feudi alteri quam ipsi Petro faciendam nullam omnino et cassam. Quos Henzlinum et Johannem in habicione tencione fruicione et presentis nostri juris persequucione, quoad feudum dicte ville Drazewicz duntaxat, volumus anteferri. Harum nostrarum etc. Testes: Nicolaus Mraz capitaneus in Meraw, Erhardus de Meraw, Henzliko de Meraw, Marsyko de Catrynsdorf, Hanussius de Henrichsdorf, Jaklyko de Mosteczneho, Hynko de Lukawycze. Datum Meraw MCCCC die sancti Nicolai confessoris. (Kremsierer Lehensquatern II. pag. 128.) 65. Pfarrer Wilhelm von Zerotitz etc. verpflichtet sich, die dem Kloster Raigern schuldigen 10 Mark Gr. binnen zwei Jahren zu bezahlen. Dt. Žerotitz, 8. December 1400. Nos Wilhelmus plebanus sive rector parochialis ecclesie in Zyroticz Olomucensis diocesis, debitor principalis, Petrus de Gaywicz et Wilhelmus de Tworehrass, fideiussores, recognoscimus tenore presencium universis presentes literas visuris lecturis et habituris, nos venerabilibus et religiosis viris dominis preposito et priori totique conventui monasterii in Reygrad, ordinis sancti Benedicti et diocesis antedicte, in decem marcis grossorum argenteorum denariorum pragensium moravici numeri et pagamenti, pro marca qualibet sexaginta quatuor grossos predictorum denariorum computando, racione veri debiti et nomine testamenti debere et teneri ac debitorie obligari. Quas quidem pecunias promisimus pro-
Strana 83
83 mittimusque bona fide christiana, manu coniuncta omnes in solidum non divisa, dictis dominis preposito priori et conventui monasterii et ordinis predictorum a festo sancti Georgii nunc proxime affuturo ad duos annos inclusive omni sine malicia dolo aut fraude dare et solvere reddere et integraliter restituere pecunia in parata plenarie ac in toto. Quodque in quolibet predictorum duorum annorum, ut prescribitur, et festis sancti Wenceslai scilicet proxime et continue secuturis unam marcam grossorum denariorum et numeri jam dictorum racione veri et nudi census anni memoratis dominis preposito priori et conventui tenemur et debe- bimus fideliter censuare. Elapsis vero annis duobus suprascriptis mox prefatis dominis pre- posito priori et conventui unam marcam grossorum denariorum et numeri predictorum in certis bonis nostris mundis et liberis ostendere prescribere et assignare tenebimur et debe- bimus, aut memoratas decem marcas predictorum grossorum denariorum et numeri cum omnibus dampnis, expensis et interesse, quos dicti prepositus, prior et conventus vel sui facerent, incurrerent seu sustinerent ob moram sive tardacionem solucionis debiti supradicti, reddere dare solvere et satisfacere sub omnium nostrorum puritate fidei commodi et honoris pecunia in parata. Quod si premissa aut aliquid premissorum violaverimus, quod absit, aut cassaverimus, extunc ipso facto prepositus prior et conventus supradicti liberam habebunt et habent facultatem ac potestatem plenariam supradictas decem marcas grossorum denario- rum et numeri predictorum et censum non solutum, ut prefertur, cum omnibus et singulis dampnis exinde subortis super nostra dampna omniaque et singula bona mobilia et immobilia, ecclesiastica vel mundana, presencia et futura ubicunque existencia et posita, in judicio spirituali vel seculari conquirere lucrari obtinere et repetere, occasionibus contradiccione testimoniisque aliis quibuscunque non obstantibus aut querela. In cuius rei testimonium atque robur firmius sigilla nostra de certa omnium et singulorum nostrorum voluntate et sciencia presentibus sunt appensa. Datum Zyroticz in curia sive dote habitacionis nostre anno domini MCCCC die concepcionis beate Marie perpetue virginis et matris eiusdem domini gloriose. (Orig. im Kloster Raigern; mitgetheilt vom Stiftsarchivar P. Maurus Kinter.) 66. Nikolaus, Sohn Peters von Treskowitz, stiftet zum Marienaltar in der Pfarrkirche zu Auspitz einen Altaristen. Dt. Alt-Brünn, 9: December 1400. In nomine sancte et individue trinitatis amen. Magnus dominus et laudabilis nimis Abisso diviciarum sapiencie sue omnia replectens et complectens universa, se virtutibus magnificum et maiestate gloriosum in suis sanctis laudari constituit et recti censura judicii censuit venerari, ut quod nostra fragilitas non suppetit, ipsi in regnis constituti celestibus nobis obtineant copiose. Bene ergo et merito ad divine laudis gloriam altaria sub sanctorum eriguntur titulis, ut eorum inibi implorantes auxilia tam presentis quam future felicitatis urania consequantur. Et licet demum ore prophetico in universis sanctis laudare nitemur, maxime tamen in beatissime dei genitricis virginis Marie, que omnium sanctorum concepit et peperit conditorem fructumque salutis perpetue nobis attulit, decet hunc sonoris impnorum 11.
83 mittimusque bona fide christiana, manu coniuncta omnes in solidum non divisa, dictis dominis preposito priori et conventui monasterii et ordinis predictorum a festo sancti Georgii nunc proxime affuturo ad duos annos inclusive omni sine malicia dolo aut fraude dare et solvere reddere et integraliter restituere pecunia in parata plenarie ac in toto. Quodque in quolibet predictorum duorum annorum, ut prescribitur, et festis sancti Wenceslai scilicet proxime et continue secuturis unam marcam grossorum denariorum et numeri jam dictorum racione veri et nudi census anni memoratis dominis preposito priori et conventui tenemur et debe- bimus fideliter censuare. Elapsis vero annis duobus suprascriptis mox prefatis dominis pre- posito priori et conventui unam marcam grossorum denariorum et numeri predictorum in certis bonis nostris mundis et liberis ostendere prescribere et assignare tenebimur et debe- bimus, aut memoratas decem marcas predictorum grossorum denariorum et numeri cum omnibus dampnis, expensis et interesse, quos dicti prepositus, prior et conventus vel sui facerent, incurrerent seu sustinerent ob moram sive tardacionem solucionis debiti supradicti, reddere dare solvere et satisfacere sub omnium nostrorum puritate fidei commodi et honoris pecunia in parata. Quod si premissa aut aliquid premissorum violaverimus, quod absit, aut cassaverimus, extunc ipso facto prepositus prior et conventus supradicti liberam habebunt et habent facultatem ac potestatem plenariam supradictas decem marcas grossorum denario- rum et numeri predictorum et censum non solutum, ut prefertur, cum omnibus et singulis dampnis exinde subortis super nostra dampna omniaque et singula bona mobilia et immobilia, ecclesiastica vel mundana, presencia et futura ubicunque existencia et posita, in judicio spirituali vel seculari conquirere lucrari obtinere et repetere, occasionibus contradiccione testimoniisque aliis quibuscunque non obstantibus aut querela. In cuius rei testimonium atque robur firmius sigilla nostra de certa omnium et singulorum nostrorum voluntate et sciencia presentibus sunt appensa. Datum Zyroticz in curia sive dote habitacionis nostre anno domini MCCCC die concepcionis beate Marie perpetue virginis et matris eiusdem domini gloriose. (Orig. im Kloster Raigern; mitgetheilt vom Stiftsarchivar P. Maurus Kinter.) 66. Nikolaus, Sohn Peters von Treskowitz, stiftet zum Marienaltar in der Pfarrkirche zu Auspitz einen Altaristen. Dt. Alt-Brünn, 9: December 1400. In nomine sancte et individue trinitatis amen. Magnus dominus et laudabilis nimis Abisso diviciarum sapiencie sue omnia replectens et complectens universa, se virtutibus magnificum et maiestate gloriosum in suis sanctis laudari constituit et recti censura judicii censuit venerari, ut quod nostra fragilitas non suppetit, ipsi in regnis constituti celestibus nobis obtineant copiose. Bene ergo et merito ad divine laudis gloriam altaria sub sanctorum eriguntur titulis, ut eorum inibi implorantes auxilia tam presentis quam future felicitatis urania consequantur. Et licet demum ore prophetico in universis sanctis laudare nitemur, maxime tamen in beatissime dei genitricis virginis Marie, que omnium sanctorum concepit et peperit conditorem fructumque salutis perpetue nobis attulit, decet hunc sonoris impnorum 11.
Strana 84
84 canticis et devotis laudum preconiis misticisque cordium muneribus honorare. Ipsa namque est illa benedicta femina, que caput antiqui serpentis conterens nos ab ipsius eripuit potestate. Ipsa denique est vas illud insigne, in quod se tocius infudit gracie plenitudo ut de ipsius plenitudine accipiant universi tristes consolacionem, captivi redempcionem, egri sanitatem, peccatores veniam, justi graciam, angeli leticiam, dei filius carnis nostre substanciam, tota denique trinitas gloriam et honorem; hanc preterire laudibus nullatenus expedit, cum per eam veluti stella duce per procellas huius mundi ad portum salutis feliciter navigamus. Cum igitur in ecclesia beali martyris Wenceslai in Auspecz Olomucensis diocesis sit altare sub eiusdem gloriose dei genitricis et virginis Marie titulo constructum sine dote spiritualique sine temporalibus diu subsistere non valeant atque possint (sic), ego Nicolaus, Petri de Drosko- wicz presbyter dicte Olomucensis diocesis eiusdem benedicte cristifere licet modicus et indignus capellanus, diem messionis extreme piis volens prevenire operibus, ut deus conso- lacionis et pater misericordiarum in illa tremenda die, quando provocacio seu excepcio sibi locum non vendicat, ipsa matre misericordie interpellante, mei et predecessorum meorum obmisso rigore judicii dignetur propicius misereri, de consensu ac voluntate honorabilium et religiosarum in Christo virginum Kachne videlicet tunc abbatisse ac conventus monasterii Aule Regine in Antiqua Brunna, Cisterciensis ordinis prefate diocesis, collatricum eiusdem ecclesie in Auspecz, ut videlicet minister dicti altaris affuturus, qui pro tempore fuerit, non moleste sed suaviter ferat jugum domini, quadraginta marcas grossorum pragensium, moravici pagamenti, do libere, deputo et assigno, loco. Quarumquidem quadraginta mar- carum de vineis meis in montibus Wolframicz sitis, censum eisdem quadraginta marcarum (sic) equipolentem videlicet de decem marcis unam marcam juxta consuetudinem in terra Moravie consuetam et secundum tenorem instrumenti publici manu domini Petri quondam Stephani de Snoyma, publici notarii, infrascripti confecti et conscripti usque ad reempcio- nem eiusdem census dare tenear et promitto. Ila tamen, quod quandocunque pecuniarum facultas mihi alluserit, possim et valeam prefatum censum simul vel successive cum qua- draginta marcis reemere ac me et dictas vineas meas a censuandi onere liberare. Quod dum factum fuerit in parte vel in toto, mox eadem reempcionis pecunia de scitu et voluntate prefatarum abbatisse et conventus atque meo, quoad vixero, necnon et rectoris dicti altaris existentis pro tempore sub certis clausuris reponi debent, aliusque census ita certus in bonis Auspecz vel alibi in propinquo quantocius comparari tocies, quociens se casus reempcionis obtulerit et fuerit oportunum. Volo eciam et ordino, ut rector dicti altaris, qui post ereccionem meam institutus et confirmatus fuerit, pro redempcione prede- cessorum ac meorum peccaminum bis in ebdomada per se vel substitutum, qui alias in eadem ecclesia ad divinum non sit astrictus officium, in dicto altari divina celebret officia, illo presertim tempore, quo plebano ipsius ecclesie non prejudicet vel obsistat, sub pena dimidii grossi, quociens neglectum fuerit, sibi in censu defaltandi et pro pauperibus inibi in scolis degentibus erogandi. Jus vero patronatus sive presentandi eiusdem altaris volo, ut anput (sic) Benessium Zawissii de Ffrenspicz remaneat, quamdiu vixerit et non ultra; eo autem de medio sublato, idem jus patronatus sive presentandi ad judicem et scabinos
84 canticis et devotis laudum preconiis misticisque cordium muneribus honorare. Ipsa namque est illa benedicta femina, que caput antiqui serpentis conterens nos ab ipsius eripuit potestate. Ipsa denique est vas illud insigne, in quod se tocius infudit gracie plenitudo ut de ipsius plenitudine accipiant universi tristes consolacionem, captivi redempcionem, egri sanitatem, peccatores veniam, justi graciam, angeli leticiam, dei filius carnis nostre substanciam, tota denique trinitas gloriam et honorem; hanc preterire laudibus nullatenus expedit, cum per eam veluti stella duce per procellas huius mundi ad portum salutis feliciter navigamus. Cum igitur in ecclesia beali martyris Wenceslai in Auspecz Olomucensis diocesis sit altare sub eiusdem gloriose dei genitricis et virginis Marie titulo constructum sine dote spiritualique sine temporalibus diu subsistere non valeant atque possint (sic), ego Nicolaus, Petri de Drosko- wicz presbyter dicte Olomucensis diocesis eiusdem benedicte cristifere licet modicus et indignus capellanus, diem messionis extreme piis volens prevenire operibus, ut deus conso- lacionis et pater misericordiarum in illa tremenda die, quando provocacio seu excepcio sibi locum non vendicat, ipsa matre misericordie interpellante, mei et predecessorum meorum obmisso rigore judicii dignetur propicius misereri, de consensu ac voluntate honorabilium et religiosarum in Christo virginum Kachne videlicet tunc abbatisse ac conventus monasterii Aule Regine in Antiqua Brunna, Cisterciensis ordinis prefate diocesis, collatricum eiusdem ecclesie in Auspecz, ut videlicet minister dicti altaris affuturus, qui pro tempore fuerit, non moleste sed suaviter ferat jugum domini, quadraginta marcas grossorum pragensium, moravici pagamenti, do libere, deputo et assigno, loco. Quarumquidem quadraginta mar- carum de vineis meis in montibus Wolframicz sitis, censum eisdem quadraginta marcarum (sic) equipolentem videlicet de decem marcis unam marcam juxta consuetudinem in terra Moravie consuetam et secundum tenorem instrumenti publici manu domini Petri quondam Stephani de Snoyma, publici notarii, infrascripti confecti et conscripti usque ad reempcio- nem eiusdem census dare tenear et promitto. Ila tamen, quod quandocunque pecuniarum facultas mihi alluserit, possim et valeam prefatum censum simul vel successive cum qua- draginta marcis reemere ac me et dictas vineas meas a censuandi onere liberare. Quod dum factum fuerit in parte vel in toto, mox eadem reempcionis pecunia de scitu et voluntate prefatarum abbatisse et conventus atque meo, quoad vixero, necnon et rectoris dicti altaris existentis pro tempore sub certis clausuris reponi debent, aliusque census ita certus in bonis Auspecz vel alibi in propinquo quantocius comparari tocies, quociens se casus reempcionis obtulerit et fuerit oportunum. Volo eciam et ordino, ut rector dicti altaris, qui post ereccionem meam institutus et confirmatus fuerit, pro redempcione prede- cessorum ac meorum peccaminum bis in ebdomada per se vel substitutum, qui alias in eadem ecclesia ad divinum non sit astrictus officium, in dicto altari divina celebret officia, illo presertim tempore, quo plebano ipsius ecclesie non prejudicet vel obsistat, sub pena dimidii grossi, quociens neglectum fuerit, sibi in censu defaltandi et pro pauperibus inibi in scolis degentibus erogandi. Jus vero patronatus sive presentandi eiusdem altaris volo, ut anput (sic) Benessium Zawissii de Ffrenspicz remaneat, quamdiu vixerit et non ultra; eo autem de medio sublato, idem jus patronatus sive presentandi ad judicem et scabinos
Strana 85
85 in Auspecz existentes pro tempore, modo et forma sicuti premittitur derivetur. Qui videlicet Benessius et judex cum juratis, quocies se locus vacacionis obtulerit, idoneum presbyterum sive clericum de scitu et voluntate domine abbatisse prefati monasterii existentis pro tempore ad prefatum altare domino loci ordinario confirmandi potuerit presentare, quorum presen- tatus et ad dictum altare confirmatus premissa onera sine remissione exequatur. Et ut dicta mea fundacio ereccio et dotacio robur perpetue firmitatis obtineat, ex desiderio cordis supplico humiliter et attente, quatenus reverendus in Christo pater et dominus meus gene- rosus dominus Laczko Olomucensis episcopus aut ipsius in spiritualibus generalis vicarius easdem fundacionem ereccionem et dotacionem auctoritate prefatumque altare beate Marie virginis in beneficium erigere, censumque dictarum quatuor marcarum jam per me ut pre- mittitur, solvendarum nec non et alios census sive reditus forsan successu temporis ad ipsum altare deputandos oneraque ipsi altari ac altariste incumbencia incorporare et invisce- rare premissaque omnia et singula auctoritate sua ordinaria dignetur gratuite conservare, ne censite dicti altaris presentes seu futuri a dacione prefati census se retrahere valeant atque possint. In quorum omnium fidem et testimonium presentem ereccionis literam per discretum virum dominum Petrum quondam Stephani de Snoyma, notarium publicum ante- dictum, confici atque scribi, sigillique mei appensione petii conmuniri. Datum et actum in clastro (sic) Regine sato (sic) in Antiqua Brunna, Cisterciensis ordinis, Olomucensis diocesis anno domini millesimo quadringentesimo in crastino concepcionis virginis gloriose. (Orig. Perg. mit anh. Sig. im m. Landesarchive Art. Königin-Kloster lit. Q. n. 26.) 67. Johann, Bischof von Olmütz, verspricht seinem Bruder Nikolaus Mráz die Dörfer Dešná und Pisečná etc. zum Lehen zu ertheilen. Dt. Mirau, 13. December 1400. ohannes etc. famoso fratri suo carissimo Mraz capitaneo in Meraw salutem in domino cum desiderio omnis boni. Licet pontificalis dignitas erga universos ex consueta clemencia quadam liberalitate merito liberalis existat, ad illos tamen ex obsequio gratitudinis debito se graciosius extendit, quos exhibicio serviciorum comprobat et fides probata com- mendat. Grata igitur plurimum et accepta servicia, que nobis cum integerrime fidei et sinceritatis ardore assidue et indefessis laboribus ex probitate et sollicitudine tuis utiliter actenus prestitisti, prestas ad presens et prestare poteris in futurum digne attendentes eaque volentes aliquo beneficii nostri munere liberaliter conpensare et signum in te dileccionis fraterne ostendere, tibi omne jus nostrum in villis Dessna, Piseczna et singulis earum per- tinenciis, a nobis et ecclesia nostra in feudum dependentibus, in ceterisque bonis feudalibus ecclesie nostre quocumque nomine vocatis et ubicunque locorum sitis, que nobilis Nicolaus dictus Pillung de Gilgenberg occupat ad presens et cuius occupacionis pretextu interdictum ecclesiasticum in ipsis bonis tam per nos quam predecessorem nostrum bone memorie dictum Nicolaum latum striccius servatum, post mortem et occasione mortis generosi Johannis alias
85 in Auspecz existentes pro tempore, modo et forma sicuti premittitur derivetur. Qui videlicet Benessius et judex cum juratis, quocies se locus vacacionis obtulerit, idoneum presbyterum sive clericum de scitu et voluntate domine abbatisse prefati monasterii existentis pro tempore ad prefatum altare domino loci ordinario confirmandi potuerit presentare, quorum presen- tatus et ad dictum altare confirmatus premissa onera sine remissione exequatur. Et ut dicta mea fundacio ereccio et dotacio robur perpetue firmitatis obtineat, ex desiderio cordis supplico humiliter et attente, quatenus reverendus in Christo pater et dominus meus gene- rosus dominus Laczko Olomucensis episcopus aut ipsius in spiritualibus generalis vicarius easdem fundacionem ereccionem et dotacionem auctoritate prefatumque altare beate Marie virginis in beneficium erigere, censumque dictarum quatuor marcarum jam per me ut pre- mittitur, solvendarum nec non et alios census sive reditus forsan successu temporis ad ipsum altare deputandos oneraque ipsi altari ac altariste incumbencia incorporare et invisce- rare premissaque omnia et singula auctoritate sua ordinaria dignetur gratuite conservare, ne censite dicti altaris presentes seu futuri a dacione prefati census se retrahere valeant atque possint. In quorum omnium fidem et testimonium presentem ereccionis literam per discretum virum dominum Petrum quondam Stephani de Snoyma, notarium publicum ante- dictum, confici atque scribi, sigillique mei appensione petii conmuniri. Datum et actum in clastro (sic) Regine sato (sic) in Antiqua Brunna, Cisterciensis ordinis, Olomucensis diocesis anno domini millesimo quadringentesimo in crastino concepcionis virginis gloriose. (Orig. Perg. mit anh. Sig. im m. Landesarchive Art. Königin-Kloster lit. Q. n. 26.) 67. Johann, Bischof von Olmütz, verspricht seinem Bruder Nikolaus Mráz die Dörfer Dešná und Pisečná etc. zum Lehen zu ertheilen. Dt. Mirau, 13. December 1400. ohannes etc. famoso fratri suo carissimo Mraz capitaneo in Meraw salutem in domino cum desiderio omnis boni. Licet pontificalis dignitas erga universos ex consueta clemencia quadam liberalitate merito liberalis existat, ad illos tamen ex obsequio gratitudinis debito se graciosius extendit, quos exhibicio serviciorum comprobat et fides probata com- mendat. Grata igitur plurimum et accepta servicia, que nobis cum integerrime fidei et sinceritatis ardore assidue et indefessis laboribus ex probitate et sollicitudine tuis utiliter actenus prestitisti, prestas ad presens et prestare poteris in futurum digne attendentes eaque volentes aliquo beneficii nostri munere liberaliter conpensare et signum in te dileccionis fraterne ostendere, tibi omne jus nostrum in villis Dessna, Piseczna et singulis earum per- tinenciis, a nobis et ecclesia nostra in feudum dependentibus, in ceterisque bonis feudalibus ecclesie nostre quocumque nomine vocatis et ubicunque locorum sitis, que nobilis Nicolaus dictus Pillung de Gilgenberg occupat ad presens et cuius occupacionis pretextu interdictum ecclesiasticum in ipsis bonis tam per nos quam predecessorem nostrum bone memorie dictum Nicolaum latum striccius servatum, post mortem et occasione mortis generosi Johannis alias
Strana 86
86 Hanussii comitis de Hardek, ultimi ecclesie nostre feudalis de bonis preexpressis, qui sine liberis masculini sexus diem clausit extremum, sive de bonis jam dictis more feudalium de manibus nostris veluti episcopo Olomucensi naturali ac vero domino bonorum eorundem, feudum infra annum non susceptum aut alia quacunque racione, sive per mortem alterius cuiuscunque feudalis, seu feudalium bonorum predictorum ad nos legitime devolutum, tibi et heredibus tuis damus per presentes, te nostrum et ecclesie nostre feudalem et heredes tuos constituentes de bonis predictis. Huius rei sunt testes famosi Marsyko et Nicolaus filius suus de Katherinsdorf, Hanussius de Zabrzeh, Jakliko de Mosteczne, Hynko de Lukawicze, Wanko filius Henslikonis de Meraw. Datum Meraw anno domini MOCCCC° die sancte Lucie. Nostro sigillo maiori sub appensione. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 131.) 68. Mathias Sobernheim, K. Ruprechts Notar, an Wernher Spatzinger, Stadtschreiber zu Strassburg, über die Thronumwälzung. Dt. (Heidelberg), 16. December (1400). Me toto ad queque vestra libita indefesse et obsequiose preoblato. Prehonorande domine et amice. Domini principes electores multum solerter rite sancte et juste processerunt ante longum tempus, sencientes maximas domini regis Bohemie et protunc imperii negli- gencias: 1. quod numquam quantumcumque a principibus electoribus sepe ammonitus atten- dere voluit tunicam inconsutilem scilicet sanctam matrem ecclesiam reintegrare ad unionem redigere et nephandissimum cisma exstirpare; 2.. 3. item quod Mediolanensem ducem fecit sibique pro pecuniis venumdavit meliorem partem in Italia imperii ad ejus cameram per- tinentem et alibi; 4. item quod menbranas cum sigillo majestatis pendente sigillatas ad diversas partes misit, quod ementes easdem menbranas desuper scribere potuerunt magnas imperii derogaciones sive demenbraciones; 5. item quod nullam procuravit pacem, sed pocius guerras et dampna imperii subditis suscitavit, ut aparuit in civibus Erbipolensibus etc.; 6. item quod innumeras perfecit tyranides et malicias, reverendos prelatos et alias personas dignas durissime propriis manibus martirizando et aliarum suarum enormitatum non est numerus. Quid dicam? virtutes nulle et vicia plurima semper sunt ab eo percepte. Tunc principes electores convenerunt super emendacionem cogitando, et ordinaverunt unam magnam plurimorum principum congregacionem ad Franckefordiam. Protunc venit eciam ibidem dominus Lúpoldus dux Austrie, tunc domini electores cum aliis principibus concordarunt ad habendum unum vicarium imperii et miserunt ad predictum regem Bohemie et protunc im- perii ad petendum ut daret huiusmodi vicarium. Ista peticione minime exaudita sed ab eo spreta, postea tantum instabant apud predictum regem Bohemie quod personaliter venit in Franckefordiam et dicti principes electores secum ibidem existentes fecerunt sibi in faciem pretactos articulos et plures alios recitari et eciam sibi in scriptis dari, petentes iterum emendacionem. Iterum in vanum laborarunt. Post hoc fecerunt convencionem in Marppurg.
86 Hanussii comitis de Hardek, ultimi ecclesie nostre feudalis de bonis preexpressis, qui sine liberis masculini sexus diem clausit extremum, sive de bonis jam dictis more feudalium de manibus nostris veluti episcopo Olomucensi naturali ac vero domino bonorum eorundem, feudum infra annum non susceptum aut alia quacunque racione, sive per mortem alterius cuiuscunque feudalis, seu feudalium bonorum predictorum ad nos legitime devolutum, tibi et heredibus tuis damus per presentes, te nostrum et ecclesie nostre feudalem et heredes tuos constituentes de bonis predictis. Huius rei sunt testes famosi Marsyko et Nicolaus filius suus de Katherinsdorf, Hanussius de Zabrzeh, Jakliko de Mosteczne, Hynko de Lukawicze, Wanko filius Henslikonis de Meraw. Datum Meraw anno domini MOCCCC° die sancte Lucie. Nostro sigillo maiori sub appensione. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 131.) 68. Mathias Sobernheim, K. Ruprechts Notar, an Wernher Spatzinger, Stadtschreiber zu Strassburg, über die Thronumwälzung. Dt. (Heidelberg), 16. December (1400). Me toto ad queque vestra libita indefesse et obsequiose preoblato. Prehonorande domine et amice. Domini principes electores multum solerter rite sancte et juste processerunt ante longum tempus, sencientes maximas domini regis Bohemie et protunc imperii negli- gencias: 1. quod numquam quantumcumque a principibus electoribus sepe ammonitus atten- dere voluit tunicam inconsutilem scilicet sanctam matrem ecclesiam reintegrare ad unionem redigere et nephandissimum cisma exstirpare; 2.. 3. item quod Mediolanensem ducem fecit sibique pro pecuniis venumdavit meliorem partem in Italia imperii ad ejus cameram per- tinentem et alibi; 4. item quod menbranas cum sigillo majestatis pendente sigillatas ad diversas partes misit, quod ementes easdem menbranas desuper scribere potuerunt magnas imperii derogaciones sive demenbraciones; 5. item quod nullam procuravit pacem, sed pocius guerras et dampna imperii subditis suscitavit, ut aparuit in civibus Erbipolensibus etc.; 6. item quod innumeras perfecit tyranides et malicias, reverendos prelatos et alias personas dignas durissime propriis manibus martirizando et aliarum suarum enormitatum non est numerus. Quid dicam? virtutes nulle et vicia plurima semper sunt ab eo percepte. Tunc principes electores convenerunt super emendacionem cogitando, et ordinaverunt unam magnam plurimorum principum congregacionem ad Franckefordiam. Protunc venit eciam ibidem dominus Lúpoldus dux Austrie, tunc domini electores cum aliis principibus concordarunt ad habendum unum vicarium imperii et miserunt ad predictum regem Bohemie et protunc im- perii ad petendum ut daret huiusmodi vicarium. Ista peticione minime exaudita sed ab eo spreta, postea tantum instabant apud predictum regem Bohemie quod personaliter venit in Franckefordiam et dicti principes electores secum ibidem existentes fecerunt sibi in faciem pretactos articulos et plures alios recitari et eciam sibi in scriptis dari, petentes iterum emendacionem. Iterum in vanum laborarunt. Post hoc fecerunt convencionem in Marppurg.
Strana 87
87 Illuc dux Saxonie eorum coelector per eos vocatus ad ipsos venit. Et ipsi quinque ibidem se colligaverunt predicto modo et statuerunt aliam dietam in Mogunciam, scribentes quam- pluribus principibus ut ad eandem dietam in Maguncia cum ipsis venirent. Et sic in illa dieta in Maguncia predicti quatuor principes electores ibidem presentes et dux Saxonie per suos procuratores ejus plena mandata procuratorium et sigillum habentes colligaverunt se ad quamplures alios principes et ipsi alii principes ad ipsos quinque electores ad eligendum novum regem, et alterutrum fideliter se coadjuvandum contra quemlibet ipsis seu alteri ipsorum in hoc renitentem et dampna inferre pretendentem. Post hoc venerunt quinque pretacti principes electores et alii ipsis colligati ad aliam dietam in Franckefordiam. Tractarunt ibi pro persona eligenda. In nullam ibi concordare potuerunt. Decreverunt et regem Bohemie iterum legittime suis patentibus literis citarunt et vocaverunt ad opidum Laynstein situatum in littore Reni ex opposito Rense ut ibidem veniret et conpareret excessus et negligencias suos sibi sepe objectos in melius emendaturus; et in casu quod non veniret sic facturus, vellent procedere et imperium aliter disponere. Citaverunt et vocaverunt eciam suis paten- tibus literis ducem Saxonie et marchionem Brandeburgensem ad veniendum in Laynstein et tamquam eorum coelectores in facto tali cum ipsis processuros. Domini tres archiepiscopi et dominus meus rex tunc elector venerunt ad predictam dietam in Laynstein. Decem diebus ibidem permanentibus et exspectantibus rex non venit nec aliquis suo nomine et pro eo respondens vel quitquam allegans. Ipso tamquam pro contumace reputato et quod amplius ad imperium intendere non vellet nec valeret, tres archiepiscopi predicti cordialiter instabant et domino meo nunc regi instantissime supplicabant, ut causa dei et salutis anime sue sibi onus imperii assumeret et in sue persone eleccionem consentiret, quem meliorem in probi- tate et virtute noscerent. Dominus, bene pensans imperium fere totaliter esse desolatum vix vel numquam reformandum et quod esset desolacio sui proprii dominii et consumpcio virium suarum et quietum diem per totam suam vitam nunquam haberet, dictis dominis supplicare non cessantibus, dominus perplexus, dei omnipotentis indignacionem timens incurrere si non assumeret, deo volente animum suum revolvens, in adjutorium altissimi sperans consensit in sue persone eleccionem. Domini archiepiscopi ex eo valde letificati una cum domino meo tanquam major et sanior pars electorum procedebant ad deposicionem regis Bohemie de solio imperii et sentenciam desuper ferebant in tribunali sedentes extra portas opidi Laynstein prope Renum, coram mangno populo presente cui sentencia alta voce fuit lecta, non obstante absencia ducis Saxonie et marchionis Brandeburgensis quia ipsi quatuor secundum auream bullam potuerunt que continet quando electores ad tale factum legittime essent vocati et si solum duo venirent hii duo procedere et concludere possent. Die immediate sequenti ipsi quatuor principes accesserunt sedem regalem prope Rense celebrantes et cantantes ibi sollempnem missam de sancte pneumate, ipsum devote invocantes, ut inspiraret eis eligere novum regem deo gratum et sue cristia- nitati utilem. Finita missa ipsi quatuor electores juraverunt juramentum in aurea bulla desuper statutum et conscriptum alta voce clamantes, omni populo in magno concursu et multitudine ibi presente audiente et intelligente, quod eligere vellent regem Romanum, quem pure et simpliciter sentirent ad hoc meliorem, nullo munere nullo amore nec aliqua con-
87 Illuc dux Saxonie eorum coelector per eos vocatus ad ipsos venit. Et ipsi quinque ibidem se colligaverunt predicto modo et statuerunt aliam dietam in Mogunciam, scribentes quam- pluribus principibus ut ad eandem dietam in Maguncia cum ipsis venirent. Et sic in illa dieta in Maguncia predicti quatuor principes electores ibidem presentes et dux Saxonie per suos procuratores ejus plena mandata procuratorium et sigillum habentes colligaverunt se ad quamplures alios principes et ipsi alii principes ad ipsos quinque electores ad eligendum novum regem, et alterutrum fideliter se coadjuvandum contra quemlibet ipsis seu alteri ipsorum in hoc renitentem et dampna inferre pretendentem. Post hoc venerunt quinque pretacti principes electores et alii ipsis colligati ad aliam dietam in Franckefordiam. Tractarunt ibi pro persona eligenda. In nullam ibi concordare potuerunt. Decreverunt et regem Bohemie iterum legittime suis patentibus literis citarunt et vocaverunt ad opidum Laynstein situatum in littore Reni ex opposito Rense ut ibidem veniret et conpareret excessus et negligencias suos sibi sepe objectos in melius emendaturus; et in casu quod non veniret sic facturus, vellent procedere et imperium aliter disponere. Citaverunt et vocaverunt eciam suis paten- tibus literis ducem Saxonie et marchionem Brandeburgensem ad veniendum in Laynstein et tamquam eorum coelectores in facto tali cum ipsis processuros. Domini tres archiepiscopi et dominus meus rex tunc elector venerunt ad predictam dietam in Laynstein. Decem diebus ibidem permanentibus et exspectantibus rex non venit nec aliquis suo nomine et pro eo respondens vel quitquam allegans. Ipso tamquam pro contumace reputato et quod amplius ad imperium intendere non vellet nec valeret, tres archiepiscopi predicti cordialiter instabant et domino meo nunc regi instantissime supplicabant, ut causa dei et salutis anime sue sibi onus imperii assumeret et in sue persone eleccionem consentiret, quem meliorem in probi- tate et virtute noscerent. Dominus, bene pensans imperium fere totaliter esse desolatum vix vel numquam reformandum et quod esset desolacio sui proprii dominii et consumpcio virium suarum et quietum diem per totam suam vitam nunquam haberet, dictis dominis supplicare non cessantibus, dominus perplexus, dei omnipotentis indignacionem timens incurrere si non assumeret, deo volente animum suum revolvens, in adjutorium altissimi sperans consensit in sue persone eleccionem. Domini archiepiscopi ex eo valde letificati una cum domino meo tanquam major et sanior pars electorum procedebant ad deposicionem regis Bohemie de solio imperii et sentenciam desuper ferebant in tribunali sedentes extra portas opidi Laynstein prope Renum, coram mangno populo presente cui sentencia alta voce fuit lecta, non obstante absencia ducis Saxonie et marchionis Brandeburgensis quia ipsi quatuor secundum auream bullam potuerunt que continet quando electores ad tale factum legittime essent vocati et si solum duo venirent hii duo procedere et concludere possent. Die immediate sequenti ipsi quatuor principes accesserunt sedem regalem prope Rense celebrantes et cantantes ibi sollempnem missam de sancte pneumate, ipsum devote invocantes, ut inspiraret eis eligere novum regem deo gratum et sue cristia- nitati utilem. Finita missa ipsi quatuor electores juraverunt juramentum in aurea bulla desuper statutum et conscriptum alta voce clamantes, omni populo in magno concursu et multitudine ibi presente audiente et intelligente, quod eligere vellent regem Romanum, quem pure et simpliciter sentirent ad hoc meliorem, nullo munere nullo amore nec aliqua con-
Strana 88
88 templacione moti etc. et sic ascenderunt sedem, et tres archiepiscopi elegerunt dominum meum quatuor vocibus electorum, quia, quando unus electorum eligitur, istius consensus auget voces, sicut canit aurea bulla. Et sic eleccio facta est per majares et saniores voces. Ecce! qualiter principes electores sincerius sanccius et fidelius potuissent processisse? Quare aliqui principes et alique civitates fingunt se dubitare et tamen non deberent in aliquo hesitare si privatum bonum communi bono non preponerent. Processus ut premittitur undique est notorius et valde necessarius. Licet istamdem vobis rudem et grossam informacionem, peto michi non imputare pro malo et valete in Christo michi semper precipientes. Datum quinta feria post Lucie virginis et martiris etc. Mathias notarius domini regis vester in omnibus. Prehonorando et famose sapiencie viro domino Wernhero Spaczinger prothonotario civitatis Argentinensis amico suo precipue adamando litera debet. (Weizsäcker, Reichstagsacten III. pag. 288.) 69. Sigmund von Krřižanau und Dobeš Ritter von Popowitz bekennen, Nikolaus Puchnik, Canonicus von Prag und Olmütz, 71/2 Schock Gr. schuldig zu sein. Dt. (Prag), 22. December 1400. Constituti personaliter coram nobis Johanne Kbel, officiali Pragensi, et actis nostris obligatoriis nobilis Sigismundus de Krzyzanow et strennus Dobessius miles de Popovicz Olomucensis diocesis non compulsi, nec coacti, sed sponte et libere confessi sunt et recognoverunt, se teneri et debitorie obligari in septem sexagenis cum media sexagena grossorum pragensium honorabili domino Nicolao Puchnik, Pragensis et Olomucensis ecclesiarum canonico, quas eidem solvere promiserunt manu coniuncta et indivisa in carnisprivio proxime venturo sub pena excommunicacionis; ita quod terminus currat ipsis pro monicione canonica. Acta sunt [hec anno quadringentesimo die XXII. mensis Decembris, presentibus Andrea de Lompnicz, Nicolao de Wsserub, canonicis, Andrea, Benak, Chalupa, notariis publicis. (Aus dem Lib. Obligat. II. 12 pag. 293 im Prager Metrop. Cap. Archive, mitgetheilt von Dr. Emler.) 70. Bischof Johann von Olmütz schlichtet den Streit zwischen Konrad, Vicepfarrer von St. Jakob einerseits und den Dominikanern, Augustinern und Minoriten in Brünn andererseits, wegen Beichthörens. Dt. Brünn, 31. December 1400. Nos Johannes dei gratia episcopus Olomucensis. Notum facimus tenore presentium universis, quod cum pridem aliquamdiu ante honorabilem virum dominum Conradum, canoni- cum montis s. Petri in Bruna, pro tunc viceplebanum sancti Jacobi ibidem in Bruna parte ex una et religiosos viros priores novi monasterii in fundatione marchionis ordinis fratrum
88 templacione moti etc. et sic ascenderunt sedem, et tres archiepiscopi elegerunt dominum meum quatuor vocibus electorum, quia, quando unus electorum eligitur, istius consensus auget voces, sicut canit aurea bulla. Et sic eleccio facta est per majares et saniores voces. Ecce! qualiter principes electores sincerius sanccius et fidelius potuissent processisse? Quare aliqui principes et alique civitates fingunt se dubitare et tamen non deberent in aliquo hesitare si privatum bonum communi bono non preponerent. Processus ut premittitur undique est notorius et valde necessarius. Licet istamdem vobis rudem et grossam informacionem, peto michi non imputare pro malo et valete in Christo michi semper precipientes. Datum quinta feria post Lucie virginis et martiris etc. Mathias notarius domini regis vester in omnibus. Prehonorando et famose sapiencie viro domino Wernhero Spaczinger prothonotario civitatis Argentinensis amico suo precipue adamando litera debet. (Weizsäcker, Reichstagsacten III. pag. 288.) 69. Sigmund von Krřižanau und Dobeš Ritter von Popowitz bekennen, Nikolaus Puchnik, Canonicus von Prag und Olmütz, 71/2 Schock Gr. schuldig zu sein. Dt. (Prag), 22. December 1400. Constituti personaliter coram nobis Johanne Kbel, officiali Pragensi, et actis nostris obligatoriis nobilis Sigismundus de Krzyzanow et strennus Dobessius miles de Popovicz Olomucensis diocesis non compulsi, nec coacti, sed sponte et libere confessi sunt et recognoverunt, se teneri et debitorie obligari in septem sexagenis cum media sexagena grossorum pragensium honorabili domino Nicolao Puchnik, Pragensis et Olomucensis ecclesiarum canonico, quas eidem solvere promiserunt manu coniuncta et indivisa in carnisprivio proxime venturo sub pena excommunicacionis; ita quod terminus currat ipsis pro monicione canonica. Acta sunt [hec anno quadringentesimo die XXII. mensis Decembris, presentibus Andrea de Lompnicz, Nicolao de Wsserub, canonicis, Andrea, Benak, Chalupa, notariis publicis. (Aus dem Lib. Obligat. II. 12 pag. 293 im Prager Metrop. Cap. Archive, mitgetheilt von Dr. Emler.) 70. Bischof Johann von Olmütz schlichtet den Streit zwischen Konrad, Vicepfarrer von St. Jakob einerseits und den Dominikanern, Augustinern und Minoriten in Brünn andererseits, wegen Beichthörens. Dt. Brünn, 31. December 1400. Nos Johannes dei gratia episcopus Olomucensis. Notum facimus tenore presentium universis, quod cum pridem aliquamdiu ante honorabilem virum dominum Conradum, canoni- cum montis s. Petri in Bruna, pro tunc viceplebanum sancti Jacobi ibidem in Bruna parte ex una et religiosos viros priores novi monasterii in fundatione marchionis ordinis fratrum
Strana 89
89 Eremitarum s. Augustini et s. Michaelis ordinis fratrum predicatorum et quardianum ordinis s. Francisci fratrum minorum apud s. Joannem ibidem in Bruna parte ex altera materia quæstionis, dispensionis et discordiæ super auditionem confessionum et perceptionem sacra- mentorum fuisset suborta, quæe posset vergere et transire in scandalum plebis catholicæ, non sine magno præjudicio et jactura patrum predicatorum. Nos vero tamquam loci ordinarius aucto- ritate ordinaria huic pestifero morbo discordiæ et dissensionis volentes subvenire et rancorem dictarum partium deponere, ac ex cordibus plebis catholicæ et Christi fidelium scandala extirpare; convocatis dictis partibus, inter ipsos subitis poenis solvendis per partem non privantem videlicet centum florenos auri puri computandos, dandos et solvendos ad cameram nostram pronunciavimus et declaravimus, pronunciamus et declaramus in hunc modum per præsentes: videlicet, quod plebanus vel viceplebanus sancti Jacobi in Bruna, qui est vel fuit pro tempore, debet in ambone in præsentia et confluentia populi publice prædicare, quod fratres ordinis prædicatorum per suos superiores episcopo et loci ordinario præsentati possunt audire confessiones Christi fidelium et absolvere in casibus communibus, sicut alii presbyteri ecclesiarum parochialium et tales homines utriusque sexus sic ut dicitur dictis fratribus confessi debent admitti ad sacramenta ecclesiastica percipienda, difficultate et renitentia quibuslibet procul motis. Et hoc idem volumus prædicari per prædicatores fratrum ordinis prædicatorum. Omnem vero dubietatis materiam, si quæ emerserit pronunciationi et decla- rationi nostræe reservamus. In quorum omnium et singulorum testimonium præsentem nostram pronunciationem sigilli nostri appensione mandavimus communiri. Datum Brunæ in vigilia circumcisionis domini anno domini millesimo quadringentesimo. Copie im m. Landesarchive, Cerr. S. II. n. 127 p. 100. (Diplomatarium Domincanorum Brunæ.) 71. Der Olmützer Bischof Johann bestätigt die Gründung des S. Augustini-Altares in der Nonnenkirche zu St. Jakob in Olmütz. Dt. Kremsier, 1400 s. d. Dei et apostolice sedis gracia episcopus Olomucensis Johannes notumfacimus tenore presencium universis. Quod venerabiles et deodicate virgines Anna dicta Swrcz abbatissa, Kunka de Drahotussch priorissa totusque conventus sanctimonialium monasterii sancti Jacobi in preurbio Olomucensi pensatis donis gratuitis beneficiis et honoribus, quibus eas respexit Oriens ex alto, dignum censerunt justum et salutare, bonitatis eius divicias agnoscere et eum, quem laudare non sufficimus, saltem honorare in suis sanctis, ut gratis domino mune- ribus graciam merere possent ampliorem et dignis sanctorum meritis ac piis et devotis operibus regni celestis consequi gloriam, quam universorum dominus filiis promisit adoptivis. Unde cum a multis retroactis temporibus graciam et devocionem ad gloriosum confessorem et eminentem doctorem sanctum Augustinum habuerint speciales, cupientes ex animo ad laudem et honorem altissimi eiusdem sancti memoriam in monasterio sancti Jacobi predicto celebrius venerari, de bonis a deo ipsis collatis unum altare in honore eiusdem sancti 12
89 Eremitarum s. Augustini et s. Michaelis ordinis fratrum predicatorum et quardianum ordinis s. Francisci fratrum minorum apud s. Joannem ibidem in Bruna parte ex altera materia quæstionis, dispensionis et discordiæ super auditionem confessionum et perceptionem sacra- mentorum fuisset suborta, quæe posset vergere et transire in scandalum plebis catholicæ, non sine magno præjudicio et jactura patrum predicatorum. Nos vero tamquam loci ordinarius aucto- ritate ordinaria huic pestifero morbo discordiæ et dissensionis volentes subvenire et rancorem dictarum partium deponere, ac ex cordibus plebis catholicæ et Christi fidelium scandala extirpare; convocatis dictis partibus, inter ipsos subitis poenis solvendis per partem non privantem videlicet centum florenos auri puri computandos, dandos et solvendos ad cameram nostram pronunciavimus et declaravimus, pronunciamus et declaramus in hunc modum per præsentes: videlicet, quod plebanus vel viceplebanus sancti Jacobi in Bruna, qui est vel fuit pro tempore, debet in ambone in præsentia et confluentia populi publice prædicare, quod fratres ordinis prædicatorum per suos superiores episcopo et loci ordinario præsentati possunt audire confessiones Christi fidelium et absolvere in casibus communibus, sicut alii presbyteri ecclesiarum parochialium et tales homines utriusque sexus sic ut dicitur dictis fratribus confessi debent admitti ad sacramenta ecclesiastica percipienda, difficultate et renitentia quibuslibet procul motis. Et hoc idem volumus prædicari per prædicatores fratrum ordinis prædicatorum. Omnem vero dubietatis materiam, si quæ emerserit pronunciationi et decla- rationi nostræe reservamus. In quorum omnium et singulorum testimonium præsentem nostram pronunciationem sigilli nostri appensione mandavimus communiri. Datum Brunæ in vigilia circumcisionis domini anno domini millesimo quadringentesimo. Copie im m. Landesarchive, Cerr. S. II. n. 127 p. 100. (Diplomatarium Domincanorum Brunæ.) 71. Der Olmützer Bischof Johann bestätigt die Gründung des S. Augustini-Altares in der Nonnenkirche zu St. Jakob in Olmütz. Dt. Kremsier, 1400 s. d. Dei et apostolice sedis gracia episcopus Olomucensis Johannes notumfacimus tenore presencium universis. Quod venerabiles et deodicate virgines Anna dicta Swrcz abbatissa, Kunka de Drahotussch priorissa totusque conventus sanctimonialium monasterii sancti Jacobi in preurbio Olomucensi pensatis donis gratuitis beneficiis et honoribus, quibus eas respexit Oriens ex alto, dignum censerunt justum et salutare, bonitatis eius divicias agnoscere et eum, quem laudare non sufficimus, saltem honorare in suis sanctis, ut gratis domino mune- ribus graciam merere possent ampliorem et dignis sanctorum meritis ac piis et devotis operibus regni celestis consequi gloriam, quam universorum dominus filiis promisit adoptivis. Unde cum a multis retroactis temporibus graciam et devocionem ad gloriosum confessorem et eminentem doctorem sanctum Augustinum habuerint speciales, cupientes ex animo ad laudem et honorem altissimi eiusdem sancti memoriam in monasterio sancti Jacobi predicto celebrius venerari, de bonis a deo ipsis collatis unum altare in honore eiusdem sancti 12
Strana 90
90 Augustini in ipso monasterio de nostro expresso consensu et unanimi voluntate de novo fundarunt et erexerunt, cui pro dote et altariste sive ministro ipsius altaris congrua susten- tacione quatuor marcas grossorum pragensium moravici numeri et pagamenti, videlicet in villa Waczenowicz super incolis ibidem duas marcas grossorum et de camera dicte abba- tisse et conventus predicti duas similiter marcas grossorum in duobus terminis, videlicet in festo sancti Jeorgii duas marcas grossorum et alias duas marcas grossorum predictorum in festo sancti Wenceslai continue subsequentibus singulis annis inperpetuum solvendas et levandas assignarunt tradiderunt et donarunt. Modo tamen et condicionibus infrascriptis: videlicet quod altarista eius altaris, qui pro tempore fuerit, singulis annis dictas quatuor marcas grossorum a custrice seu procuratrice dictarum virginum et conventus predicti, que pro tempore fuerit, pro se exigere repetere recipere et percipere debeat collectas in villa ab incolis et abbatissa supradictis, itaque quod ipsius altaris rector seu minister et sui successores pro tempore existentes perpetuis temporibus ipsum altare officiare et missas in eodem legere, prout altissimus eis inspiraverit, sint astricti et quod solempnitatibus festorum sanctorum processionibus missis vesperis et matutinis cantandis juxta consuetudinem dicti monasterii cum aliis ibidem altaristis et capellanis debeant ministrare et interesse, et dum negligentes fuerint in aliquo premissorum, pro quolibet die in penam sue negligencie pro fabrica capelle ipsius altaris sancti Augustini solvent unum grossum. Disposuerunt eciam et ordinarunt, quod ipsius altaris presentacio, quociens et quando vacare contigerit, ad custricem seu procuratricem dicti monasterii, que pro tempore fuerit, inperpetuum debeat pertinere, ita quod ipsa possit et debeat ad ipsum altare, quociens illud vacare contigerit, unum notabilem dicti monasterii servitorem bene meritum de consilio et consensu abbatisse et conventus predictarum presentare legitime. Nobis quoque supplicarunt humiliter et devote, quatinus premissa omnia et singula grata habere et rata dignaremur et ea auctoritate ordinaria confirmare. Nos igitur ipsarum virginum predictarum supplicacionibus tamquam justis annuen- tes fundacionem et dotacionem altaris predicti tradicionem et assignacionem premissorum ipsi altari factas ac disposicionem et ordinacionem necnon alia omnia et singula de verbo ad verbum, ut superius expressantur, grata et rata habentes ipsum altare huiusmodi pro gloria dei omnipotentis ac gloriosi et sancti Augustini auctoritate ordinaria erigimus et beneficium ecclesiasticum ammodo fore constituimus, bona census redditus et fructus supra- dictos ipsi altari incorporamus unimus invisceramus adiungimus et appropriamus, volentes peramplius ipsum altare ecclesiasticum censeri beneficium et gaudere privilegiis et libertatibus adinstar beneficiorum ecclesiasticorum. Eaque omnia et singula in omnibus suis punctis articulis modis et clausulis, prout superius expressantur, approbamus ratificamus et ex certa nostra sciencia in hiis scriptis auctoritate nostra ordinaria confirmamus. Presencium sub appensis nostro predictarumque abbatisse et conventus sigillis testimonio literarum. Datum et actum in civitate nostra Chremsir, anno domini millesimo CCCC°. (Orig. Perg. h. verletztes Sig. im Olm. Cap. Archive.)
90 Augustini in ipso monasterio de nostro expresso consensu et unanimi voluntate de novo fundarunt et erexerunt, cui pro dote et altariste sive ministro ipsius altaris congrua susten- tacione quatuor marcas grossorum pragensium moravici numeri et pagamenti, videlicet in villa Waczenowicz super incolis ibidem duas marcas grossorum et de camera dicte abba- tisse et conventus predicti duas similiter marcas grossorum in duobus terminis, videlicet in festo sancti Jeorgii duas marcas grossorum et alias duas marcas grossorum predictorum in festo sancti Wenceslai continue subsequentibus singulis annis inperpetuum solvendas et levandas assignarunt tradiderunt et donarunt. Modo tamen et condicionibus infrascriptis: videlicet quod altarista eius altaris, qui pro tempore fuerit, singulis annis dictas quatuor marcas grossorum a custrice seu procuratrice dictarum virginum et conventus predicti, que pro tempore fuerit, pro se exigere repetere recipere et percipere debeat collectas in villa ab incolis et abbatissa supradictis, itaque quod ipsius altaris rector seu minister et sui successores pro tempore existentes perpetuis temporibus ipsum altare officiare et missas in eodem legere, prout altissimus eis inspiraverit, sint astricti et quod solempnitatibus festorum sanctorum processionibus missis vesperis et matutinis cantandis juxta consuetudinem dicti monasterii cum aliis ibidem altaristis et capellanis debeant ministrare et interesse, et dum negligentes fuerint in aliquo premissorum, pro quolibet die in penam sue negligencie pro fabrica capelle ipsius altaris sancti Augustini solvent unum grossum. Disposuerunt eciam et ordinarunt, quod ipsius altaris presentacio, quociens et quando vacare contigerit, ad custricem seu procuratricem dicti monasterii, que pro tempore fuerit, inperpetuum debeat pertinere, ita quod ipsa possit et debeat ad ipsum altare, quociens illud vacare contigerit, unum notabilem dicti monasterii servitorem bene meritum de consilio et consensu abbatisse et conventus predictarum presentare legitime. Nobis quoque supplicarunt humiliter et devote, quatinus premissa omnia et singula grata habere et rata dignaremur et ea auctoritate ordinaria confirmare. Nos igitur ipsarum virginum predictarum supplicacionibus tamquam justis annuen- tes fundacionem et dotacionem altaris predicti tradicionem et assignacionem premissorum ipsi altari factas ac disposicionem et ordinacionem necnon alia omnia et singula de verbo ad verbum, ut superius expressantur, grata et rata habentes ipsum altare huiusmodi pro gloria dei omnipotentis ac gloriosi et sancti Augustini auctoritate ordinaria erigimus et beneficium ecclesiasticum ammodo fore constituimus, bona census redditus et fructus supra- dictos ipsi altari incorporamus unimus invisceramus adiungimus et appropriamus, volentes peramplius ipsum altare ecclesiasticum censeri beneficium et gaudere privilegiis et libertatibus adinstar beneficiorum ecclesiasticorum. Eaque omnia et singula in omnibus suis punctis articulis modis et clausulis, prout superius expressantur, approbamus ratificamus et ex certa nostra sciencia in hiis scriptis auctoritate nostra ordinaria confirmamus. Presencium sub appensis nostro predictarumque abbatisse et conventus sigillis testimonio literarum. Datum et actum in civitate nostra Chremsir, anno domini millesimo CCCC°. (Orig. Perg. h. verletztes Sig. im Olm. Cap. Archive.)
Strana 91
91 72. Janek von Tisové und Pecha von Wolin versprechen gegen Johann den Jüngeren von Neuhaus nichts Feindseliges zu unternehmen. Dt. s. l. et die circa 1400. My Janek z Tisového a Pecha z Volyně vyznáváme tímto listem obecně všem nynějším i potom věčně budúcím: jakož sme spravedlivě byli vězeni (od) urozeného pána pana Jana mlazšího z Hradce pro naše zavinění, tak jemu svrchupsanému panu i jeho erbuom slíbili sme i tímto listem slibujem pod věrú a pode ctí a pod najvyšším právem, to jest pod hrdlem, ež proti nim ani proti jich žádnému chudému i bohatému svěckému i duchovnímu ani proti jich zboží žádnému, kteréž nyní mají aneb potom míti budú, nemáme žádnú věcí, skutkem, ani radú, ani žádnú věcí nechutnú věčně býti. A nadto já svrchu- psaný Janek z Tisového za svrchupsaného tovaryše svého za Pechu z Volyně svrchupsa- nému panu Janovi a jeho erbuom slibuji po(d) základem svrchupsaným, ež to vše, což jest svrchupsáno s jeho strany i s mé bude na všem věčně sdržáno. Pakliby na čem nebylo sdrženo, tak ež bychom proti napředpsanému panu Janovi z Hradce aneb proti jeho erbuom, aneb proti jich komu svěckému aneb duchovnímu aneb proti jich kterému zboží kdy co protivného učinili bud skutkem aneb radú, čehož buoh nedaj a to bylo na nás ukázáno na poli člověkem jedním, a v městě aneb ve vsi dvěma člověkama aneb třmi, tehdy inhed my schvrchupsaní Janek a Pecha propadli sme svú víru a čest a i hned potom účinku odsuzujem se sami cti i hrdel jakžto odsúzení lidé, tak kdežbychom popadeni byli, aby s námi učinili, jakžto s vodsúzenými lidmi podle své vuole. A pro potvrzení a lepší jistost toho všeho svrchupsaného já svrchupsaný Janek z Tisového za napředpsaného tova- řiše svého i sám za se svú pečet vlastní přivěsil sem k tomuto listu. A pro lepší svědomí prosila sma oba ze spolku urozených pánuov pana Jana mlazšího z Ústí seděním na Kame- nici a pana Petra z Stráže a slovutných panoší Sudíka z Boztěchova a Vintíře z Kadova, ež sú své pečeti podle mé přivěsili k tomuto listu. Datum et actum etc. (Orig. 5 anh. Sig. im gräflichen Archiv zu Neuhaus.) 73. Johann, Bischof von Olmütz, verspricht seinem Geheimschreiber Petr von Rovné das zunächst frei werdende Lehen zu verleihen. s. d. circa 1400. My Jan etc. vyznáváme etc. že znamenavše pevnú jistú a nepochybenú víru ctného muže Petra z Rovného obecného písaře našeho zvlášče milého písaře a tajníka a spomanuvše na jeho věrnú službu, kterú nám a našemu kostelu pevně a užitečně v Římě v Čechách i v Moravě a ve mnoho jiných zemích v našich pilných potřebách vzácně ukázal i dnešní den jakti věrný a dobrý ukazuje a na budúcí časy ukazovati míní; protož chtíc jemu jeho věrnú službu za našeho zdravého života odplatiti, aby naší služby nebyl škoden i dali sme a dáváme jemu tímto listem naše plné právo na prvém manství, které prázdno bude nebo nyní jest a které na nás po smrti kterého koli mana nebo jiným kterým- 12*
91 72. Janek von Tisové und Pecha von Wolin versprechen gegen Johann den Jüngeren von Neuhaus nichts Feindseliges zu unternehmen. Dt. s. l. et die circa 1400. My Janek z Tisového a Pecha z Volyně vyznáváme tímto listem obecně všem nynějším i potom věčně budúcím: jakož sme spravedlivě byli vězeni (od) urozeného pána pana Jana mlazšího z Hradce pro naše zavinění, tak jemu svrchupsanému panu i jeho erbuom slíbili sme i tímto listem slibujem pod věrú a pode ctí a pod najvyšším právem, to jest pod hrdlem, ež proti nim ani proti jich žádnému chudému i bohatému svěckému i duchovnímu ani proti jich zboží žádnému, kteréž nyní mají aneb potom míti budú, nemáme žádnú věcí, skutkem, ani radú, ani žádnú věcí nechutnú věčně býti. A nadto já svrchu- psaný Janek z Tisového za svrchupsaného tovaryše svého za Pechu z Volyně svrchupsa- nému panu Janovi a jeho erbuom slibuji po(d) základem svrchupsaným, ež to vše, což jest svrchupsáno s jeho strany i s mé bude na všem věčně sdržáno. Pakliby na čem nebylo sdrženo, tak ež bychom proti napředpsanému panu Janovi z Hradce aneb proti jeho erbuom, aneb proti jich komu svěckému aneb duchovnímu aneb proti jich kterému zboží kdy co protivného učinili bud skutkem aneb radú, čehož buoh nedaj a to bylo na nás ukázáno na poli člověkem jedním, a v městě aneb ve vsi dvěma člověkama aneb třmi, tehdy inhed my schvrchupsaní Janek a Pecha propadli sme svú víru a čest a i hned potom účinku odsuzujem se sami cti i hrdel jakžto odsúzení lidé, tak kdežbychom popadeni byli, aby s námi učinili, jakžto s vodsúzenými lidmi podle své vuole. A pro potvrzení a lepší jistost toho všeho svrchupsaného já svrchupsaný Janek z Tisového za napředpsaného tova- řiše svého i sám za se svú pečet vlastní přivěsil sem k tomuto listu. A pro lepší svědomí prosila sma oba ze spolku urozených pánuov pana Jana mlazšího z Ústí seděním na Kame- nici a pana Petra z Stráže a slovutných panoší Sudíka z Boztěchova a Vintíře z Kadova, ež sú své pečeti podle mé přivěsili k tomuto listu. Datum et actum etc. (Orig. 5 anh. Sig. im gräflichen Archiv zu Neuhaus.) 73. Johann, Bischof von Olmütz, verspricht seinem Geheimschreiber Petr von Rovné das zunächst frei werdende Lehen zu verleihen. s. d. circa 1400. My Jan etc. vyznáváme etc. že znamenavše pevnú jistú a nepochybenú víru ctného muže Petra z Rovného obecného písaře našeho zvlášče milého písaře a tajníka a spomanuvše na jeho věrnú službu, kterú nám a našemu kostelu pevně a užitečně v Římě v Čechách i v Moravě a ve mnoho jiných zemích v našich pilných potřebách vzácně ukázal i dnešní den jakti věrný a dobrý ukazuje a na budúcí časy ukazovati míní; protož chtíc jemu jeho věrnú službu za našeho zdravého života odplatiti, aby naší služby nebyl škoden i dali sme a dáváme jemu tímto listem naše plné právo na prvém manství, které prázdno bude nebo nyní jest a které na nás po smrti kterého koli mana nebo jiným kterým- 12*
Strana 92
92 koli právem spadne nebo spadlo, které by on chtěl nebo jeho poručníkem skrze toto naše daní mocí tohoto listu příjme, jej činíme mocna tímto listem a jej naším a našeho kostela manem činíme a toho manství, kteréž on mocí tohoto listu příjme. A byloli by to manství, kteréž již jest na nás spadlo nebo ještě spadnúti má, kteréž by on nebo jeho poručníci mocí tohoto listu přijal anebo chtěl přijeti tak málo, že by on dvú stú hřiven na něm nemohl postíhnúti, tehdy jemu dáváme plnú moc manství, fojtství nebo jiná zboží našeho kostela, která sú na nás spadla anebo ještě mají spadnúti přijímati až do těch*) a bráti, až by ty svrchupsané peníze mohl postíhnúti. A těch všech zbožích (sic), kteráž příjme, jej mocna činíme, ten kus vždy zachovávajíc, přijal-li by jedno které manství nebo fojtství, ježto by dražší bylo než ty svrchupsané penízy, aby to vždy jeho bylo a to jemu též dáváme. A bylo-li by, že bychom skrze zapomanutí které manství, fojtství neboli jiné naše a našeho kostela zboží komu koli jinému dali dříve než by dřéveřečený Petr toliko manství fojtství neboli jiného zboží na nás spadlého až do dřévepsané (sumy) peněz nepřijal, to daní zrušujem a zkazujem tímto listem. Testes: Hereš Smetana z Modřic, Markvart z Modřic, Licek z Ruského. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 147.) 74. Johann, Bischof von Olmütz, verspricht den Mikes Mráz, Jakeš Burggrafen von Schaumburg etc. von allen Bürgschaften, die sie für ihn leisteten, zu entlasten. Dt. circa 1400. s. d. My Jan etc. vyznávámy etc. že jsme slíbili a slibujem dobrú věrú beze lsti, ež máme odvaditi ty všecky dluhy, v něž sme zašli túto valkú pro kostelní dobré neboli ješče zajdem, za něžto a v nichžto sme zastavili šlechetnú družinu Mikše Mráza purkrabí Mírov- ského, bratra našeho, Jaxe purkrabí Šamburka, sestřence našeho, Markvarta z Šlapanic, Henslíka z Kovalovic, Herše Smetanu z Záhlenic, Kuníka z Bílovic a Pešle z Čechovic neboli ještě koho závadnými slovem nebo listy, že mají odvazeni býti beze všech svých škod. Pakli by se toho nestalo a buoh mezi tím nás umořil, tehda slibujem svú dobrú věrú svrchupsanú podle něho s ním a zaň my Mikeš Mráz a Jakeš purkrabí svrchupsaní pod věrú i pode ctí také slibujeme, že ti hradové, kteréž držíme i se vším příslušenstvím nemají postúpeni býti nižádnému člověku, než k těch dlužníkóm rukám drženi býti tak dlúho a dotavad, dokadžby ti všickni dlužníci i každý z nich z těch všech svých dluhuov i ze všech škod a nákladóv byli odvazeni úplně a docela. A toho my Mikeš Mráz a Jakeš purkrabí svrchupsaní dřévřečeným rukojmím chcem také býti podpory i slibujem je za zdravého odvaditi a jich pečeti zprostiti úplně. A těm všem svrchupsaným věcem na potvrzení i větší jistotu pečeti naše s naší dobrú volí k tomuto listu sú zavěšeny. Jenž jest dán etc. (Kremsierer Lehensquatern II. 148.) *) i. e. dvú stú.
92 koli právem spadne nebo spadlo, které by on chtěl nebo jeho poručníkem skrze toto naše daní mocí tohoto listu příjme, jej činíme mocna tímto listem a jej naším a našeho kostela manem činíme a toho manství, kteréž on mocí tohoto listu příjme. A byloli by to manství, kteréž již jest na nás spadlo nebo ještě spadnúti má, kteréž by on nebo jeho poručníci mocí tohoto listu přijal anebo chtěl přijeti tak málo, že by on dvú stú hřiven na něm nemohl postíhnúti, tehdy jemu dáváme plnú moc manství, fojtství nebo jiná zboží našeho kostela, která sú na nás spadla anebo ještě mají spadnúti přijímati až do těch*) a bráti, až by ty svrchupsané peníze mohl postíhnúti. A těch všech zbožích (sic), kteráž příjme, jej mocna činíme, ten kus vždy zachovávajíc, přijal-li by jedno které manství nebo fojtství, ježto by dražší bylo než ty svrchupsané penízy, aby to vždy jeho bylo a to jemu též dáváme. A bylo-li by, že bychom skrze zapomanutí které manství, fojtství neboli jiné naše a našeho kostela zboží komu koli jinému dali dříve než by dřéveřečený Petr toliko manství fojtství neboli jiného zboží na nás spadlého až do dřévepsané (sumy) peněz nepřijal, to daní zrušujem a zkazujem tímto listem. Testes: Hereš Smetana z Modřic, Markvart z Modřic, Licek z Ruského. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 147.) 74. Johann, Bischof von Olmütz, verspricht den Mikes Mráz, Jakeš Burggrafen von Schaumburg etc. von allen Bürgschaften, die sie für ihn leisteten, zu entlasten. Dt. circa 1400. s. d. My Jan etc. vyznávámy etc. že jsme slíbili a slibujem dobrú věrú beze lsti, ež máme odvaditi ty všecky dluhy, v něž sme zašli túto valkú pro kostelní dobré neboli ješče zajdem, za něžto a v nichžto sme zastavili šlechetnú družinu Mikše Mráza purkrabí Mírov- ského, bratra našeho, Jaxe purkrabí Šamburka, sestřence našeho, Markvarta z Šlapanic, Henslíka z Kovalovic, Herše Smetanu z Záhlenic, Kuníka z Bílovic a Pešle z Čechovic neboli ještě koho závadnými slovem nebo listy, že mají odvazeni býti beze všech svých škod. Pakli by se toho nestalo a buoh mezi tím nás umořil, tehda slibujem svú dobrú věrú svrchupsanú podle něho s ním a zaň my Mikeš Mráz a Jakeš purkrabí svrchupsaní pod věrú i pode ctí také slibujeme, že ti hradové, kteréž držíme i se vším příslušenstvím nemají postúpeni býti nižádnému člověku, než k těch dlužníkóm rukám drženi býti tak dlúho a dotavad, dokadžby ti všickni dlužníci i každý z nich z těch všech svých dluhuov i ze všech škod a nákladóv byli odvazeni úplně a docela. A toho my Mikeš Mráz a Jakeš purkrabí svrchupsaní dřévřečeným rukojmím chcem také býti podpory i slibujem je za zdravého odvaditi a jich pečeti zprostiti úplně. A těm všem svrchupsaným věcem na potvrzení i větší jistotu pečeti naše s naší dobrú volí k tomuto listu sú zavěšeny. Jenž jest dán etc. (Kremsierer Lehensquatern II. 148.) *) i. e. dvú stú.
Strana 93
93 75. Johann, Bischof von Olmütz, bekennt, dem Oneš von Kunčitz 80 Mark schuldig zu sein. c. 1400. s. l. et d. Nos Johannes etc. notumfacimus etc. Quod a famoso Onsone de Cunczicz omagiali nostro fideli octuaginta marcas grossorum pragensium racione veri mutui pecunia in parata et numerata accepimus pro necessitate nostra et ecclesie nostre evidenti. Quas quidem octuaginta marcas nos Johannes episcopus predictus debitor principalis et nos Drsslaus de Stralek, Suliko de Conicz, Mucarz de Cocor, Hersso Svrz de Wzdunek, Jenczo de Costelecz et Woytechius de Paczow, fidejussores cum ipso et pro ipso, bona nostra fide omnes in solidum manu conjuncta et indivisa promittimus sine fraude et dolo ac sine quavis contra- diccione prefato Onssoni et suis heredibus ac ad manus fideles Wlczkonis de Swabenicz et Liczkonis de Ruskeho in festo sancti Galli, nunc proxime venturo, dare persolvere et pagare in pecunia numerata et parata et in toto. Si vero in termino sancti Galli predicto prefatas octuaginta marcas plene et integre non persolverimus, extunc mox duo ex nobis, quicunque per eundem Onssonem aut heredes ipsius aut illos, ad quorum manus compromisimus, moniti fuerint, quilibet cum uno famulo et duobus equis in persona in civitate Hranicz vel Broda Ungaricali, excluso domino Sulicone, qui pro se clientem militarem cum tamen equis duobus et uno famulo locare poterit, tenebimur subintrare obstagium solitum et consuetum etc. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 148.) 76. Johann, Bischof von Olmütz, gesteht, dem Johann von Bélá 200 Mark schuldig zu sein. circa 1400 s. l. et d. Nos Johannes etc. notumfacimus etc. Quod pro evidenti nostra et ecclesie nostre necessitate a famoso Johanne de Byela ducentas marcas grossorum pragensium moravici numeri et pagamenti pecunia in numerata et parata accepimus racione veri mutui, quas ducentas marcas eidem, conthorali et heredibus ipsius universis bona nostra fide absque dolo quolibet promittimus persolvere sic plene integre et in toto pecunia in parata, sicut ab eo accepimus, sub condicionibus tamen infrascriptis. Videlicet, cum idem Johannes, conthoralis sua, pueri vel heredes ipsius dictas ducentas marcas voluerint habere a nobis persolutas, ut nobis ante quartale unius anni intiment et ad noticiam nostram deducant indubitatam. Si vero nos infra quartam partem anni, a die insinuacionis nobis facte continue computando, dictas CC marcas memorato Johanni, conthorali et heredibus ipsius non persolverimus, extunc mox huiusmodi termino lapso, cum monebimur per prefatum Johannem conthoralem ac heredes ipsius, promittimus bona nostra fide, clientem militarem cum uno famulo et duobus equis ad hospicium honesti viri, quod nobis per dictum Johannem conthoralem suam vel heredes ipsius demonstratum fuerit, ad civitatem Olomucensem transmittere, consuetum obstagium ad prestandum, inde eciam non exituri, donec dicte CC marce ipsi Johanni etc. una
93 75. Johann, Bischof von Olmütz, bekennt, dem Oneš von Kunčitz 80 Mark schuldig zu sein. c. 1400. s. l. et d. Nos Johannes etc. notumfacimus etc. Quod a famoso Onsone de Cunczicz omagiali nostro fideli octuaginta marcas grossorum pragensium racione veri mutui pecunia in parata et numerata accepimus pro necessitate nostra et ecclesie nostre evidenti. Quas quidem octuaginta marcas nos Johannes episcopus predictus debitor principalis et nos Drsslaus de Stralek, Suliko de Conicz, Mucarz de Cocor, Hersso Svrz de Wzdunek, Jenczo de Costelecz et Woytechius de Paczow, fidejussores cum ipso et pro ipso, bona nostra fide omnes in solidum manu conjuncta et indivisa promittimus sine fraude et dolo ac sine quavis contra- diccione prefato Onssoni et suis heredibus ac ad manus fideles Wlczkonis de Swabenicz et Liczkonis de Ruskeho in festo sancti Galli, nunc proxime venturo, dare persolvere et pagare in pecunia numerata et parata et in toto. Si vero in termino sancti Galli predicto prefatas octuaginta marcas plene et integre non persolverimus, extunc mox duo ex nobis, quicunque per eundem Onssonem aut heredes ipsius aut illos, ad quorum manus compromisimus, moniti fuerint, quilibet cum uno famulo et duobus equis in persona in civitate Hranicz vel Broda Ungaricali, excluso domino Sulicone, qui pro se clientem militarem cum tamen equis duobus et uno famulo locare poterit, tenebimur subintrare obstagium solitum et consuetum etc. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 148.) 76. Johann, Bischof von Olmütz, gesteht, dem Johann von Bélá 200 Mark schuldig zu sein. circa 1400 s. l. et d. Nos Johannes etc. notumfacimus etc. Quod pro evidenti nostra et ecclesie nostre necessitate a famoso Johanne de Byela ducentas marcas grossorum pragensium moravici numeri et pagamenti pecunia in numerata et parata accepimus racione veri mutui, quas ducentas marcas eidem, conthorali et heredibus ipsius universis bona nostra fide absque dolo quolibet promittimus persolvere sic plene integre et in toto pecunia in parata, sicut ab eo accepimus, sub condicionibus tamen infrascriptis. Videlicet, cum idem Johannes, conthoralis sua, pueri vel heredes ipsius dictas ducentas marcas voluerint habere a nobis persolutas, ut nobis ante quartale unius anni intiment et ad noticiam nostram deducant indubitatam. Si vero nos infra quartam partem anni, a die insinuacionis nobis facte continue computando, dictas CC marcas memorato Johanni, conthorali et heredibus ipsius non persolverimus, extunc mox huiusmodi termino lapso, cum monebimur per prefatum Johannem conthoralem ac heredes ipsius, promittimus bona nostra fide, clientem militarem cum uno famulo et duobus equis ad hospicium honesti viri, quod nobis per dictum Johannem conthoralem suam vel heredes ipsius demonstratum fuerit, ad civitatem Olomucensem transmittere, consuetum obstagium ad prestandum, inde eciam non exituri, donec dicte CC marce ipsi Johanni etc. una
Strana 94
94 cum dampnis, si que equitando mittendo et monendo pro pecuniis predictis perceperint, plene non persolverimus cum effectu. Lapsis vero quatuordecim diebus, prestito ipso obstagio vel non prestito, ipsisque ducentis marcis una cum dampnis pretactis, si que supercreverint, nondum persolutis prefatus Johannes, conthoralis etc. plenam habebunt potestatem dictas CC marcas conquirendi inter judeos vel christianos nostra super dampna. Nos eciam Johannes episcopus predictus consideratis serviciis, que nobis et ecclesie nostre prefatus Johannes impendit et impendere poterit tempore futuro, volentesque ipsum meritorum suorum intuitu liberalius intueri, sibi villam nostram Byelkowicz integram cum agris cultis etc. una cum curia ibidem et seminibus estivalibus et hiemalibus universis eiusdem contulimus et presen- tibus conferimus habendam etc. usque dumtaxat ad voluntatem nostram. Condicionibus hiis notanter adjectis, quod idem Johannes conthoralis sua aut heredes ipsius non debebunt ligna in silvis spectantibus ad villam predictam Byelkowicz succidere, nisi quantum pro- stuba calefacienda et igne possit contentari vel notabilibus edificiis curie in Byelkowicz predicte. Et eciam cum nobis de ipsa curia condescendere debuerit, ut equos semina et alias res nobis in curia tantas et tanti valoris relinquat, prout nos reliquimus sibi. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 145.) 77. Johann, Bischof von Olmütz, gibt dem Hereš von Chirlitz einige Objecte zu Lehen. circa 1400 s. l. et d. Johannes etc. Quod consideratis fidelibus serviciis strenui famuli Herssonis dicti Herborth de Chirlicz etc. aream cum uno laneo agri in opido nostro Medricz, sitam et situatam inter domos vicinas et propinquiores superius et inferius de arce in opido nostro Medricz contiguas, videlicet nobilis domine ... conthoralis domini Erhardi de Cunstat, quam tenet Maretha procuratrix ipsius ad presens ex una et Welislaus parte ex altera, unacum annuo censu unius marce cum media in Ugezd, de molendino nostro prope Medricz, ad vite ipsius Herssonis dumtaxat tempora dedimus etc. libere etc. habere ab omnibus exaccionibus et oneribus, excepta berna regali. Tali tamen condicione, quod predictus Hersso nobis et ecclesie nostre predicte cum una lancea servire valeat et debebit temporibus necessariis et oportunis. In quorum etc. Datum etc. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 135.) 78. Johann, Bischof von Olmütz, bekennt, dem Johann und Erhart, Brüdern von Kunstat, 50 Mark schuldig zu sein. Circa 1400 s. l. et d. Nos Johannes etc. debitor principalis, nosque Jaxo burggravius, Woytechius et Wznata de Melic necnon Jarossius ibidem cum ipso et pro ipso fidejussores et legitimi
94 cum dampnis, si que equitando mittendo et monendo pro pecuniis predictis perceperint, plene non persolverimus cum effectu. Lapsis vero quatuordecim diebus, prestito ipso obstagio vel non prestito, ipsisque ducentis marcis una cum dampnis pretactis, si que supercreverint, nondum persolutis prefatus Johannes, conthoralis etc. plenam habebunt potestatem dictas CC marcas conquirendi inter judeos vel christianos nostra super dampna. Nos eciam Johannes episcopus predictus consideratis serviciis, que nobis et ecclesie nostre prefatus Johannes impendit et impendere poterit tempore futuro, volentesque ipsum meritorum suorum intuitu liberalius intueri, sibi villam nostram Byelkowicz integram cum agris cultis etc. una cum curia ibidem et seminibus estivalibus et hiemalibus universis eiusdem contulimus et presen- tibus conferimus habendam etc. usque dumtaxat ad voluntatem nostram. Condicionibus hiis notanter adjectis, quod idem Johannes conthoralis sua aut heredes ipsius non debebunt ligna in silvis spectantibus ad villam predictam Byelkowicz succidere, nisi quantum pro- stuba calefacienda et igne possit contentari vel notabilibus edificiis curie in Byelkowicz predicte. Et eciam cum nobis de ipsa curia condescendere debuerit, ut equos semina et alias res nobis in curia tantas et tanti valoris relinquat, prout nos reliquimus sibi. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 145.) 77. Johann, Bischof von Olmütz, gibt dem Hereš von Chirlitz einige Objecte zu Lehen. circa 1400 s. l. et d. Johannes etc. Quod consideratis fidelibus serviciis strenui famuli Herssonis dicti Herborth de Chirlicz etc. aream cum uno laneo agri in opido nostro Medricz, sitam et situatam inter domos vicinas et propinquiores superius et inferius de arce in opido nostro Medricz contiguas, videlicet nobilis domine ... conthoralis domini Erhardi de Cunstat, quam tenet Maretha procuratrix ipsius ad presens ex una et Welislaus parte ex altera, unacum annuo censu unius marce cum media in Ugezd, de molendino nostro prope Medricz, ad vite ipsius Herssonis dumtaxat tempora dedimus etc. libere etc. habere ab omnibus exaccionibus et oneribus, excepta berna regali. Tali tamen condicione, quod predictus Hersso nobis et ecclesie nostre predicte cum una lancea servire valeat et debebit temporibus necessariis et oportunis. In quorum etc. Datum etc. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 135.) 78. Johann, Bischof von Olmütz, bekennt, dem Johann und Erhart, Brüdern von Kunstat, 50 Mark schuldig zu sein. Circa 1400 s. l. et d. Nos Johannes etc. debitor principalis, nosque Jaxo burggravius, Woytechius et Wznata de Melic necnon Jarossius ibidem cum ipso et pro ipso fidejussores et legitimi
Strana 95
95 compromissores tenore presencium publice pro fitemur, nos teneri ac debitorie obligari nobi- libus dominis Johanni et Erhardo germanis fratribus de Cunstat ac eorum heredibus et ad fideles manus nobilium dominorum Erhardi de Cunstat et Laczkonis de Crawar in L marcis grossorum pragensium moravici numeri et pagamenti, videlicet LXIV grossos pro qualibet marca computando. Quas quidem pecunias nos nominati promittimus bona et sincera nostra fide manu conjuncta et indivisim, dolo quolibet proculmoto, dare solvere pecuniis cum paratis sine dilacione in festo pentecostes proxime nunc venturi. Quod si non fecerimus, quod absit, extunc, quicunque duo ex nobis fidejussoribus moniti fuerimus per prefatos nostros creditores seu manufideles pretactos, mox illi duo sine contradiccione tenentur et debent quilibet horum cum uno famulo et duobus equis obstagium verum et consuetum in civitate Olomucensi in domum honesti hospitis, per prefatos nostros creditores eis deputatam, subintrare etc. In quorum omnium et singulorum testimonium sigilla etc. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 146.) 79. Ein Ungenannter berichtet dem Markýrafen Jodok über die entsetzliche Verwüstung der Markgrafschaft Mähren und bittet, der Markgraf möge derselben steuern. Dt. Olmütz, circa 1400 s. l. et d. Derenissimo principi domino Jodoco marchioni Brandenburgensi, marchioni Moravie. Serenissime princeps domine mi metuendissime. Tanta in adventu domini Pussce latrocinia per principatum Moravie invaluerunt hincinde, ut nulli penitus eciam ad unum milliare profeccio datur tuta; pauperes quippe indifferenter omnes et singulos et presertim in cultura agrorum comprehensos invadunt raptores cottidie, equis spoliant et eciam hadri- mentur (sic). Tota nempe patria ita laceratur hostiliter, ac si fatis urgentibus sorte divina communi foret exposita vastitati. Nullus est, qui observando mandata milicie christiane via recta incederet, sed universi derelicta lege divina variis et rapacibus manibus querunt predam. Nescio, cuius sideris aspectus malivolus vim iniquitatis mortalium hic animis tam habundanter infudit, quod prorsus virtutis et honestatis obliti per abruptas vias gressus nequissimos dirigentes majorum suorum vestigia derelinqunt et nisi vestra dignacio huic corruptele oportuna remedia subito adhibuerit, timendum est vehementissime, ne in brevi contingat totam patriam desertari. Dominus Laczko bona fide sincera consulit, ut permittatis vos cum rege Ungarie concordare, quoniam tunc (per) instauratam amiciciam possetis egregie vestrum principatum a spinis et a tribulis mundare pariter et purgare, cum in amaritudine perseverantibus animis perficere opus bonum, salutare et utile dificile erit vobis. Datum Olomucii. (Aus einem Convolute, enthaltend undatirte Schriftstücke, in meinem Besitze.)
95 compromissores tenore presencium publice pro fitemur, nos teneri ac debitorie obligari nobi- libus dominis Johanni et Erhardo germanis fratribus de Cunstat ac eorum heredibus et ad fideles manus nobilium dominorum Erhardi de Cunstat et Laczkonis de Crawar in L marcis grossorum pragensium moravici numeri et pagamenti, videlicet LXIV grossos pro qualibet marca computando. Quas quidem pecunias nos nominati promittimus bona et sincera nostra fide manu conjuncta et indivisim, dolo quolibet proculmoto, dare solvere pecuniis cum paratis sine dilacione in festo pentecostes proxime nunc venturi. Quod si non fecerimus, quod absit, extunc, quicunque duo ex nobis fidejussoribus moniti fuerimus per prefatos nostros creditores seu manufideles pretactos, mox illi duo sine contradiccione tenentur et debent quilibet horum cum uno famulo et duobus equis obstagium verum et consuetum in civitate Olomucensi in domum honesti hospitis, per prefatos nostros creditores eis deputatam, subintrare etc. In quorum omnium et singulorum testimonium sigilla etc. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 146.) 79. Ein Ungenannter berichtet dem Markýrafen Jodok über die entsetzliche Verwüstung der Markgrafschaft Mähren und bittet, der Markgraf möge derselben steuern. Dt. Olmütz, circa 1400 s. l. et d. Derenissimo principi domino Jodoco marchioni Brandenburgensi, marchioni Moravie. Serenissime princeps domine mi metuendissime. Tanta in adventu domini Pussce latrocinia per principatum Moravie invaluerunt hincinde, ut nulli penitus eciam ad unum milliare profeccio datur tuta; pauperes quippe indifferenter omnes et singulos et presertim in cultura agrorum comprehensos invadunt raptores cottidie, equis spoliant et eciam hadri- mentur (sic). Tota nempe patria ita laceratur hostiliter, ac si fatis urgentibus sorte divina communi foret exposita vastitati. Nullus est, qui observando mandata milicie christiane via recta incederet, sed universi derelicta lege divina variis et rapacibus manibus querunt predam. Nescio, cuius sideris aspectus malivolus vim iniquitatis mortalium hic animis tam habundanter infudit, quod prorsus virtutis et honestatis obliti per abruptas vias gressus nequissimos dirigentes majorum suorum vestigia derelinqunt et nisi vestra dignacio huic corruptele oportuna remedia subito adhibuerit, timendum est vehementissime, ne in brevi contingat totam patriam desertari. Dominus Laczko bona fide sincera consulit, ut permittatis vos cum rege Ungarie concordare, quoniam tunc (per) instauratam amiciciam possetis egregie vestrum principatum a spinis et a tribulis mundare pariter et purgare, cum in amaritudine perseverantibus animis perficere opus bonum, salutare et utile dificile erit vobis. Datum Olomucii. (Aus einem Convolute, enthaltend undatirte Schriftstücke, in meinem Besitze.)
Strana 96
96 80. 1400. Deditio civitatis Jamnicensis in manus marchionis junioris (Procopii). (Diese Notiz entnahm Boček einem Vormerke der obrigkeitlichen Registratur aus einem Jamnitzer Stadtbuche des 15. Jahrh.) 81. Ein gewisser Jakob und seine Ehefrau Katharina von Brünn verkaufen dem Pfarrer von St. Jakob einen Jahreszins von ihrem Wohnhaus in Brünn. Dt. 3. Jänner 1401. Ego Jacobus . . . . . . . . de Brunna et ego Katherina coniux sua legitima cum heredibus et successoribus nostris . . . . . . . prensencium recognoscimus universis quod necessitate nostra exigente . . . . . vendidimus . . . . . vendimus unam marcam grossorum denariorum moravici numeri . . . . . . iusti et annui census . . . . . . pro decem marcis monete et numeri predicti honorabili viro . . . . . . rectori ecclesie parrochialis sancti Jacobi in Brunna super domo habitacionis . . . . . Ambrosii et domum . . . . . divisam . . . . . pro quibuslibet quatuor temporibus quod . . . . . . sic deinceps annis singulis in futurum semper perpetuis terminis ut premittitur censuandum. Quod si non fecerimus, quod absit, ex tunc prenominatus plebanus ecclesie prefate plenam penitus habebit potestatem huiusmodi censum pro quocunque termino retentam recipere et exequirere . . . . . . quo- ciensve oportunum fuerit nostra super dampna et pignoribus predictis sine . . . . . occa- sione juris canonici seu civilis et quum voluerimus fortuna nobis gratiter . . . . . . quod predictum censum unius marce cum decem marcis grossorum monete et numeri predictorum redimere poterimus unacum censu pro rata temporis contingente eciam integraliter persoluto impedimento et difficultate quibuslibet procul motis. Sub harum quas sub prudencium virorum Johannis Voglhawser et Spincii (?) pro tunc juratorum civium civitatis Brunnensis ad preces nostras instantivas ipsis tamen ac ipsorum heredibus sine prejudicio et dampno appensis sigillis dedimus roboracione literarum. Anno domini millesimo quadringentesimo primo feria II. post sancti Thome Canthuriensis episcopi. (Orig. mit 2 anh. Sig., wovon das 2. Sigel wohlerhalten, im Brünner Stadtarchiv N. I. 14. Die Urkunde hat durch Nässe stark gelitten und ist grösstentheils unleserlich.) 82. Johann, Bischof von Olmütz, gibt dem Stephan von Kridlowitz und seinen Brüdern das Dorf Ujezdec zu Lehen. Dt. Meilitz, 6. Jänner 1401. My Jan etc. vyznáváme etc. že jest přišel před nás slovutný Sčepan z Křidlovic náš a našeho kostela věrný man i přijal z našich rukú podle obyčeje a práva manského manství sobě a slovutným svým bratřím Buzkovi a Adamovi také z Křidlovic a svým i
96 80. 1400. Deditio civitatis Jamnicensis in manus marchionis junioris (Procopii). (Diese Notiz entnahm Boček einem Vormerke der obrigkeitlichen Registratur aus einem Jamnitzer Stadtbuche des 15. Jahrh.) 81. Ein gewisser Jakob und seine Ehefrau Katharina von Brünn verkaufen dem Pfarrer von St. Jakob einen Jahreszins von ihrem Wohnhaus in Brünn. Dt. 3. Jänner 1401. Ego Jacobus . . . . . . . . de Brunna et ego Katherina coniux sua legitima cum heredibus et successoribus nostris . . . . . . . prensencium recognoscimus universis quod necessitate nostra exigente . . . . . vendidimus . . . . . vendimus unam marcam grossorum denariorum moravici numeri . . . . . . iusti et annui census . . . . . . pro decem marcis monete et numeri predicti honorabili viro . . . . . . rectori ecclesie parrochialis sancti Jacobi in Brunna super domo habitacionis . . . . . Ambrosii et domum . . . . . divisam . . . . . pro quibuslibet quatuor temporibus quod . . . . . . sic deinceps annis singulis in futurum semper perpetuis terminis ut premittitur censuandum. Quod si non fecerimus, quod absit, ex tunc prenominatus plebanus ecclesie prefate plenam penitus habebit potestatem huiusmodi censum pro quocunque termino retentam recipere et exequirere . . . . . . quo- ciensve oportunum fuerit nostra super dampna et pignoribus predictis sine . . . . . occa- sione juris canonici seu civilis et quum voluerimus fortuna nobis gratiter . . . . . . quod predictum censum unius marce cum decem marcis grossorum monete et numeri predictorum redimere poterimus unacum censu pro rata temporis contingente eciam integraliter persoluto impedimento et difficultate quibuslibet procul motis. Sub harum quas sub prudencium virorum Johannis Voglhawser et Spincii (?) pro tunc juratorum civium civitatis Brunnensis ad preces nostras instantivas ipsis tamen ac ipsorum heredibus sine prejudicio et dampno appensis sigillis dedimus roboracione literarum. Anno domini millesimo quadringentesimo primo feria II. post sancti Thome Canthuriensis episcopi. (Orig. mit 2 anh. Sig., wovon das 2. Sigel wohlerhalten, im Brünner Stadtarchiv N. I. 14. Die Urkunde hat durch Nässe stark gelitten und ist grösstentheils unleserlich.) 82. Johann, Bischof von Olmütz, gibt dem Stephan von Kridlowitz und seinen Brüdern das Dorf Ujezdec zu Lehen. Dt. Meilitz, 6. Jänner 1401. My Jan etc. vyznáváme etc. že jest přišel před nás slovutný Sčepan z Křidlovic náš a našeho kostela věrný man i přijal z našich rukú podle obyčeje a práva manského manství sobě a slovutným svým bratřím Buzkovi a Adamovi také z Křidlovic a svým i
Strana 97
97 jich erbóm etc. z celé vsi v Újezdci, ježto na našem manství leží a ze všeho, což k tomu sluší etc. a prosil jest nás etc. abychom toho svrchupsaného přijímání manství etc, ráčili příti etc. I přáli sme a přejem tímto listem jemu Sčepanovi a jeho svrchupsaným bratřím Buzkovi a Adamovi i jich erbóm etc. takým řádem: kdyžby buoh jednoho z jich (sic) kteréhokoli neuchoval, aby to naše manství v Újezdci na živé svrchujmenované bratří a jich erby mělo spadnúti. A toho na jistost svú sme pečeť etc. Datum Melic anno domini millesimo quadringentesimo primo, feria quinta post circumcisionis. (Kremsierer Lehensquatern II. 137.) 83. Sazema von Tassau gründet zwei neue Altäre in der Pfarrkirche in Tassau. Dt. Tassau, 11. Jänner 1401. In nomine domini amen. Ego Sesema de Tassow notum facio tenore presencium universis. Quod cupiens diem extreme messionis bonis operibus prevenire, non per errorem aut improvide sed matura deliberacione meorum amicorum prehabita, ad laudem et honorem altissimi intemerateque matris sue Marie semper virginis gloriose omniumque simul sanctorum, in quibus deus laudatur, in salutem et remedium animarum parentum meorum fratrum sororum et uxoris mee Dorothee suorumque parentum, similiter fratrum suorum necnon omnium amicorum amborum tam vivorum quam mortuorum, quorum gessi curam aut gero vel eciam quorum usus sum bonis et specialiter pro animabus Onschonis et Herschonis de Swabenicz avunculorum meorum, de licencia speciali reverendi in Christo patris et domini mei domini Johannis episcopi Olomucensis atque eciam de voluntate et consensu domini Nicolai plebani sancti Petri in Tassaw duas capellas perpetuas sive altaria in eadem ecclesia sancti Petri, unam capellam sive altare in honore beatarum Katherine et Agnetis virginum, alteram capellam sive altare vero in honore sanctarum Margarethe et Dorothee virginum glorio- sarum de novo fundavi et creavi, prout in domino presentibus creo vel realiter fundo. Quibus quidem pro dote et eius capellanis sive altaristis, ut congruam poterint habere sustentacionem, bona mea hereditaria in Neustich XII laneos et quintam mediam curticulam in se continentem, annuatim XII marcas moravici numeri cum decem et octo grossis solventem et in Grilwicz V laneos cum medio laneo, tres curticulas et unum minus molen- dinum in se continentem, annuatim dimidiam marcam cum sex grossis solventem atque hominibus censualibus robotis pratis et rubetis ortis agris cultis et incultis necnon cum pleno dominio jure et proprietate ac singulis pertinenciis utilitatibus et proventibus universis tam in eisdem villis quam in campis, nichil nobis heredibus et successoribus meis jure dominii vel proprietatis in hiis quomodolibet reservans, bona et libera voluntate dedi donavi, do dono et realiter assigno perpetuis temporibus per rectores dictarum capellarum sive altarium tenenda habenda utifruenda regenda et pacifice possidenda, prout egomet eadem bona hucusque tenui habui et possedi pacifice et quiete, condicionibus infrascriptis. Primo et principaliter volo dispono et ordino, quod capellani sive altariste, qui pro tempore fuerint, 13
97 jich erbóm etc. z celé vsi v Újezdci, ježto na našem manství leží a ze všeho, což k tomu sluší etc. a prosil jest nás etc. abychom toho svrchupsaného přijímání manství etc, ráčili příti etc. I přáli sme a přejem tímto listem jemu Sčepanovi a jeho svrchupsaným bratřím Buzkovi a Adamovi i jich erbóm etc. takým řádem: kdyžby buoh jednoho z jich (sic) kteréhokoli neuchoval, aby to naše manství v Újezdci na živé svrchujmenované bratří a jich erby mělo spadnúti. A toho na jistost svú sme pečeť etc. Datum Melic anno domini millesimo quadringentesimo primo, feria quinta post circumcisionis. (Kremsierer Lehensquatern II. 137.) 83. Sazema von Tassau gründet zwei neue Altäre in der Pfarrkirche in Tassau. Dt. Tassau, 11. Jänner 1401. In nomine domini amen. Ego Sesema de Tassow notum facio tenore presencium universis. Quod cupiens diem extreme messionis bonis operibus prevenire, non per errorem aut improvide sed matura deliberacione meorum amicorum prehabita, ad laudem et honorem altissimi intemerateque matris sue Marie semper virginis gloriose omniumque simul sanctorum, in quibus deus laudatur, in salutem et remedium animarum parentum meorum fratrum sororum et uxoris mee Dorothee suorumque parentum, similiter fratrum suorum necnon omnium amicorum amborum tam vivorum quam mortuorum, quorum gessi curam aut gero vel eciam quorum usus sum bonis et specialiter pro animabus Onschonis et Herschonis de Swabenicz avunculorum meorum, de licencia speciali reverendi in Christo patris et domini mei domini Johannis episcopi Olomucensis atque eciam de voluntate et consensu domini Nicolai plebani sancti Petri in Tassaw duas capellas perpetuas sive altaria in eadem ecclesia sancti Petri, unam capellam sive altare in honore beatarum Katherine et Agnetis virginum, alteram capellam sive altare vero in honore sanctarum Margarethe et Dorothee virginum glorio- sarum de novo fundavi et creavi, prout in domino presentibus creo vel realiter fundo. Quibus quidem pro dote et eius capellanis sive altaristis, ut congruam poterint habere sustentacionem, bona mea hereditaria in Neustich XII laneos et quintam mediam curticulam in se continentem, annuatim XII marcas moravici numeri cum decem et octo grossis solventem et in Grilwicz V laneos cum medio laneo, tres curticulas et unum minus molen- dinum in se continentem, annuatim dimidiam marcam cum sex grossis solventem atque hominibus censualibus robotis pratis et rubetis ortis agris cultis et incultis necnon cum pleno dominio jure et proprietate ac singulis pertinenciis utilitatibus et proventibus universis tam in eisdem villis quam in campis, nichil nobis heredibus et successoribus meis jure dominii vel proprietatis in hiis quomodolibet reservans, bona et libera voluntate dedi donavi, do dono et realiter assigno perpetuis temporibus per rectores dictarum capellarum sive altarium tenenda habenda utifruenda regenda et pacifice possidenda, prout egomet eadem bona hucusque tenui habui et possedi pacifice et quiete, condicionibus infrascriptis. Primo et principaliter volo dispono et ordino, quod capellani sive altariste, qui pro tempore fuerint, 13
Strana 98
98 sint presbiteri officiati, infra annum et non debent habere aliud beneficium simplex vel curatum cum eisdem, sed sint de hiis solummodo contenti et resideant personaliter circa illa beneficia perfrequenter. Volo et ordino, ut quilibet capellanorum sive altaristarum quatuor missas in eadem ecclesia singulis septimanis celebret temporibus affuturis, dominico die de sancta trinitate, feria secunda pro defunctis, feria quinta de ipsorum patronis et sabbato de beata virgine Maria gloriosa et alias quascunque missas prout temporis qualitas requirit; residuos vero dies alias missas legendi consciencie capellanorum ipsorum penitus relinquo pro animabus superius expressis ad instar aliorum ibidem capellanorum. In eventum vero, si aliquis capellanorum sive altaristarum pro tempore existencium in legendis missis supra- dictis negligens et remissus fuerit, tunc pro qualibet missa neglecta racione pene dabit plebano suo existenti unum grossum pauperibus foris ecclesiam sedentibus derogandum. Volo quod idem capellani sive altariste pro tempore existentes legant seu servent missas suas sine prejudicio plebani hora debita et consueta atque se dicto plebano et suis ministris et singulis horis diurnis et nocturnis tam festivis diebus quam feriatis in divino officio peragendo et processionibus fiendis superpelliciis et aliis licitis mandatis debent conformari. Volo et ordino, quod collacio sive juris presentacio ipsorum capellarum seu altarium ad me pre- sentetur, deinde ad Tassonem et Smilonem fratres meos de Tassow, postea vero ad Buskonem de Mosticz, meum amicum carum, heredesque et successores ipsorum legittimos secundum eorum senioritatem, quocies et quando talia beneficia ambo contigerit vacare, debent pleno jure et dominio pertinere. Morientibus attamen omnibus nobis et heredibus illis tunc tales collaciones sive juris presentaciones pleno jure temporibus affuturis pertinebunt et debent pertinere ad capellanos sive altaristas meos utrobique, ita ut unus conferat alium et vice versa. Sin autem simul ambo morerentur, tunc plebanus sancti Petri loci illius pro- tempore ambas capellas conferat idoneis presbiteris juxta discrecionem sibi a domino deo concessam, quociens et quando talia beneficia contigerit vacare. Volo et ordino, quod ipsi capellani mei pro tempore existentes michi tamquam eorum fundatori et aliis meis, ut prefertur, quilibet eorum duos faciat anniversarios singulis annis in futurum de quinque sexagenis grossorum tantum in dicta ecclesia sancti Petri, ubi exnunc mihi eligo sepultu- ram, ordine infrascripto distribuendos. Primo pro vigiliis novem leccionum cum laudibus cantandis et in crastino missa defunctorum cantantibus sex grossos, preterea ad lumina fienda quinque grossos, pauperibus clericis, qui vigiliis et misse defunctorum interfuerint, unus grossus, de pulsu campanatori unus grossus, plebano pro offertorio duo grossi, officiantibus missas sex grossos cuilibet officianti per medium grossum cum visitacione sepulcri talia peragentur frequenter et si quid superfuerit de illis die illo, tunc in crastino idem salubriter impendatur. Et quod quilibet capellanus nutriat duodecim pauperes in quolibet anniversario juxta suum posse et assignet cuilibet pauperi per unum bonum hallensem frequenter. Et quod anniversarii tales fiant peramplius et serventur primus post festum sancti Georgii die feriata quacunque, secundus vero post festum sancti Michaelis similiter, antequam census annuus consumatur. Volo et ordino, quod dum berna regalis communiter in terra Moravie colligeretur, quod tunc de villa Neustich, quam a nobili domino
98 sint presbiteri officiati, infra annum et non debent habere aliud beneficium simplex vel curatum cum eisdem, sed sint de hiis solummodo contenti et resideant personaliter circa illa beneficia perfrequenter. Volo et ordino, ut quilibet capellanorum sive altaristarum quatuor missas in eadem ecclesia singulis septimanis celebret temporibus affuturis, dominico die de sancta trinitate, feria secunda pro defunctis, feria quinta de ipsorum patronis et sabbato de beata virgine Maria gloriosa et alias quascunque missas prout temporis qualitas requirit; residuos vero dies alias missas legendi consciencie capellanorum ipsorum penitus relinquo pro animabus superius expressis ad instar aliorum ibidem capellanorum. In eventum vero, si aliquis capellanorum sive altaristarum pro tempore existencium in legendis missis supra- dictis negligens et remissus fuerit, tunc pro qualibet missa neglecta racione pene dabit plebano suo existenti unum grossum pauperibus foris ecclesiam sedentibus derogandum. Volo quod idem capellani sive altariste pro tempore existentes legant seu servent missas suas sine prejudicio plebani hora debita et consueta atque se dicto plebano et suis ministris et singulis horis diurnis et nocturnis tam festivis diebus quam feriatis in divino officio peragendo et processionibus fiendis superpelliciis et aliis licitis mandatis debent conformari. Volo et ordino, quod collacio sive juris presentacio ipsorum capellarum seu altarium ad me pre- sentetur, deinde ad Tassonem et Smilonem fratres meos de Tassow, postea vero ad Buskonem de Mosticz, meum amicum carum, heredesque et successores ipsorum legittimos secundum eorum senioritatem, quocies et quando talia beneficia ambo contigerit vacare, debent pleno jure et dominio pertinere. Morientibus attamen omnibus nobis et heredibus illis tunc tales collaciones sive juris presentaciones pleno jure temporibus affuturis pertinebunt et debent pertinere ad capellanos sive altaristas meos utrobique, ita ut unus conferat alium et vice versa. Sin autem simul ambo morerentur, tunc plebanus sancti Petri loci illius pro- tempore ambas capellas conferat idoneis presbiteris juxta discrecionem sibi a domino deo concessam, quociens et quando talia beneficia contigerit vacare. Volo et ordino, quod ipsi capellani mei pro tempore existentes michi tamquam eorum fundatori et aliis meis, ut prefertur, quilibet eorum duos faciat anniversarios singulis annis in futurum de quinque sexagenis grossorum tantum in dicta ecclesia sancti Petri, ubi exnunc mihi eligo sepultu- ram, ordine infrascripto distribuendos. Primo pro vigiliis novem leccionum cum laudibus cantandis et in crastino missa defunctorum cantantibus sex grossos, preterea ad lumina fienda quinque grossos, pauperibus clericis, qui vigiliis et misse defunctorum interfuerint, unus grossus, de pulsu campanatori unus grossus, plebano pro offertorio duo grossi, officiantibus missas sex grossos cuilibet officianti per medium grossum cum visitacione sepulcri talia peragentur frequenter et si quid superfuerit de illis die illo, tunc in crastino idem salubriter impendatur. Et quod quilibet capellanus nutriat duodecim pauperes in quolibet anniversario juxta suum posse et assignet cuilibet pauperi per unum bonum hallensem frequenter. Et quod anniversarii tales fiant peramplius et serventur primus post festum sancti Georgii die feriata quacunque, secundus vero post festum sancti Michaelis similiter, antequam census annuus consumatur. Volo et ordino, quod dum berna regalis communiter in terra Moravie colligeretur, quod tunc de villa Neustich, quam a nobili domino
Strana 99
99 meo H. de Mezericz pridem comparavi, cuius summa totalis est septima minus marca grossorum, medietatem illius summe dent prefato domino Henrico et eius successoribus, ut principem terre in toto evadant et medietatem capellani mei conservent pro ipsorum utilitate. De villa autem Grilwicz solvant summam duarum marcarum soli capellani in Brunna, prout est consuetum ab antiquo. Ceterum eciam volo et signanter, quod incole et homines ipsarum villarum censuales utriusque sexus graciam a me habeant specialem, quibus quidem pre- sentibus do et concedo graciose liberam potestatem exnunc et inperpetuum, quod ipsi, qui carent filiis et filiabus, possint et valeant de bonis et rebus suis dare legare et disponere in ultima sui voluntate pro ornamentis altaristarum meorum et non ad alias ecclesias quas- cunque, ne post mortem ipsorum bona per eos derelicta ad capellanos meos quomodolibet devolvantur, ut ibidem eciam memoria talium habeatur. Et si idem decesserint intestati et non disposuerint de bonis et rebus eorum derelictis, tunc propinquiores eorum amici naturales, si eciam fuerint tales ab eis antea divisi, in suis possessionibus bonis et rebus derelictis succedere possint ac jure valeant et sine impedimento possidere meorum capellanorum in futurum, ita quod medietatem illorum bonorum dent pro ornamentis altaristarum meorum et medietatem pro se habeant et in eisdem resideant per annum et diem secundum con- suetudinem illarum villarum et non extra villas in bonis alterius domini cuiuscunque et faciant jura laicalia villarum ad instar ipsius mortui, cui succedunt et post annum et diem, si eis mansio ibidem displicet, easdem possessiones vendant alteri idoneo, qui erit habilis et idoneus ipsis capellanis et eciam villanis. Que omnia et singula superius concepta rata grata ac firma habere volo et inperpetuum permanere, supplicans reverendo in Christo patri et domino meo domino Johanni episcopo Olomucensi et suo vicario in spiritualibus generali humiliter, quatenus divine retribucionis intuitu dignetur de gracia speciali predictas meas capellas sive altarium fundacionem dotacionem et creacionem auctoritate pastorali erigere et approbare atque rata et grata habere ipsiusque reverendi patris literis, prout ad eius spectat officium, atque in dei nomine graciosius confirmare. Nam virtute presencium pro- mitto fide mea bona, easdem villas mee fundacionis antedicte de consensu illustris principis et domini mei graciosi marchionis Moravie senioris, quam primum fieri poterit, tabulis terre imponere et realiter singula intabulare absque quavis dilacione. Harum quibus sigillum meum proprium una cum sigillo domini Nicolai plebani in Tassaw de certa sciencia presentibus sunt appensa testimonio literarum. Datum Tassaw in municione mea anno domini millesimo quadringentesimo primo, feria tercia proxima post festum epiphanie domini nostri salvatoris. (Aus der Bestätigungsurkunde des Olm. Bischofes Johann ddo. 15. Jänner 1401 vid. n. 84.) 84. Der Olmützer Bischof Johann bestätigt die Gründung zweier Altäre in der Pfarrkirche zu Tassau. Dt. Meilitz, 15. Jänner 1401. Johannes etc. universis ad quos presentes pervenerint salutem in deo sempiternam. Literas in pergameno scriptas super donacione et fundacione duorum altarium, unius videlicet 13*
99 meo H. de Mezericz pridem comparavi, cuius summa totalis est septima minus marca grossorum, medietatem illius summe dent prefato domino Henrico et eius successoribus, ut principem terre in toto evadant et medietatem capellani mei conservent pro ipsorum utilitate. De villa autem Grilwicz solvant summam duarum marcarum soli capellani in Brunna, prout est consuetum ab antiquo. Ceterum eciam volo et signanter, quod incole et homines ipsarum villarum censuales utriusque sexus graciam a me habeant specialem, quibus quidem pre- sentibus do et concedo graciose liberam potestatem exnunc et inperpetuum, quod ipsi, qui carent filiis et filiabus, possint et valeant de bonis et rebus suis dare legare et disponere in ultima sui voluntate pro ornamentis altaristarum meorum et non ad alias ecclesias quas- cunque, ne post mortem ipsorum bona per eos derelicta ad capellanos meos quomodolibet devolvantur, ut ibidem eciam memoria talium habeatur. Et si idem decesserint intestati et non disposuerint de bonis et rebus eorum derelictis, tunc propinquiores eorum amici naturales, si eciam fuerint tales ab eis antea divisi, in suis possessionibus bonis et rebus derelictis succedere possint ac jure valeant et sine impedimento possidere meorum capellanorum in futurum, ita quod medietatem illorum bonorum dent pro ornamentis altaristarum meorum et medietatem pro se habeant et in eisdem resideant per annum et diem secundum con- suetudinem illarum villarum et non extra villas in bonis alterius domini cuiuscunque et faciant jura laicalia villarum ad instar ipsius mortui, cui succedunt et post annum et diem, si eis mansio ibidem displicet, easdem possessiones vendant alteri idoneo, qui erit habilis et idoneus ipsis capellanis et eciam villanis. Que omnia et singula superius concepta rata grata ac firma habere volo et inperpetuum permanere, supplicans reverendo in Christo patri et domino meo domino Johanni episcopo Olomucensi et suo vicario in spiritualibus generali humiliter, quatenus divine retribucionis intuitu dignetur de gracia speciali predictas meas capellas sive altarium fundacionem dotacionem et creacionem auctoritate pastorali erigere et approbare atque rata et grata habere ipsiusque reverendi patris literis, prout ad eius spectat officium, atque in dei nomine graciosius confirmare. Nam virtute presencium pro- mitto fide mea bona, easdem villas mee fundacionis antedicte de consensu illustris principis et domini mei graciosi marchionis Moravie senioris, quam primum fieri poterit, tabulis terre imponere et realiter singula intabulare absque quavis dilacione. Harum quibus sigillum meum proprium una cum sigillo domini Nicolai plebani in Tassaw de certa sciencia presentibus sunt appensa testimonio literarum. Datum Tassaw in municione mea anno domini millesimo quadringentesimo primo, feria tercia proxima post festum epiphanie domini nostri salvatoris. (Aus der Bestätigungsurkunde des Olm. Bischofes Johann ddo. 15. Jänner 1401 vid. n. 84.) 84. Der Olmützer Bischof Johann bestätigt die Gründung zweier Altäre in der Pfarrkirche zu Tassau. Dt. Meilitz, 15. Jänner 1401. Johannes etc. universis ad quos presentes pervenerint salutem in deo sempiternam. Literas in pergameno scriptas super donacione et fundacione duorum altarium, unius videlicet 13*
Strana 100
100 n honore sanctarum Katherine et Agnetis et alterius Margarethe et Dorothee virginum, in ecclesia parochiali sancti Petri in Tassaw nostre diocesis confectas sigillisque duobus medio- cribus, ambobus rotundis, de cera nigra albe cere impressa nobilis Seseme de Tassaw, alio vero domini Nicolai plebani ibidem pendentibus sigillatas nobis per discretum virum dominum Philippum presbiterum presentatas, sanas et integras, non viciatas non cancellatas sed omni prorsus vicio et suspicione carentes noveritis nos recepisse per omnia sub hiis verbis : In nomine domini amen. Ego Sesema de Tassaw etc. Datum Tassaw in municione mea anno domini millesimo quadringentesimo primo, feria tercia proxima post festum epi- phanie (vid. n. 83). — Post quarum quidem literarum recepcionem nobis fuit humiliter supplicatum per dominum Philippum supradictum pro parte jam dicti Sezeme, quatenus dicta altaria erigere creare fundacionemque et dotacionem eorum ratam habentes atque gratam, ipsam approbare ratificare literisque nostris auctorisare et de speciali nostra gracia confir- mare dignaremur. Nos vero premissa ex zelo devocionis procedere et in divini cultus augmentum hoc evenire posse considerantes, peticionibus ipsorum justis et racionabilibus annuentes supranominata altaria erigimus et creamus, fundacionem dotacionemque eorum necnon omnia et singula superius descripta in omnibus et singulis suis clausulis punctis membris et condicionibus rata habentes et grata, approbamus auctorisamus et confirmamus in dei nomine et in hiis scriptis. Datum Melicz arno domini millesimo quadringentesimo primo, XV. die mensis Januarii. (Aus dem Kremsierer Lehensquatern II. p. 152.) 85. Vergleich zwischen dem Brünner Canonicus und Rector des jurisdischen Studiums in Prag, Stephan, und Jakes von Kostelec, Pfarrer in Raussnitz. Dt. (Prag), 18. Jänner 1401. Coram nobis Johanne Kbel officiali etc. et actis nostris obligatoriis honorabiles viri dominus Stephannus, canonicus ecclesie Brunensis, tunc rector universitatis juristarum studii Pragensis, et Jaxo de Costelecz, plebanus ecclesie in Raussans Olomucensis diocesis, pro- curator consistorii Pragensis, confessi sunt et recognoverunt, se amicabiliter concordasse super sallario cause, quam dirrexit (sic) dictus Jaxo pro dicto domino Stephanno coram magistro Adam contra religiosum virum dominum Jarosslaum, abbatem Zabrdovicensem prope Brunnam predicte Olomucensis diocesis et super omnibus aliis litibus et controversiis qui- buscunque. Item confessi sunt, se fecisse forum inter se, ita quod dominus Stephannus emit et comparavit aput dictum Jaxonem Decretales sextum cum Clementinis pro sedecim marcis moravicis grossorum pragensis denariorum, quas idem Jaxo est confessus se in numerata pecunia recepisse ab eodem domino Stephanno. Et dum predictus empcionis contractus perfectus fuisset, supranominatus dominus Stephannus adstatim de sui benevolencia adiecit: „Istam tibi graciam facio, domine Jaxo, et tenere promitto, quod si infra annum velletis reemere dictos libros pro eadem summa, paratus sum vobis eos vendere sine mora;" promiserunt- que dicti contrahentes hec omnia sub pena excommunicacionis inviolabiliter observare. Acta
100 n honore sanctarum Katherine et Agnetis et alterius Margarethe et Dorothee virginum, in ecclesia parochiali sancti Petri in Tassaw nostre diocesis confectas sigillisque duobus medio- cribus, ambobus rotundis, de cera nigra albe cere impressa nobilis Seseme de Tassaw, alio vero domini Nicolai plebani ibidem pendentibus sigillatas nobis per discretum virum dominum Philippum presbiterum presentatas, sanas et integras, non viciatas non cancellatas sed omni prorsus vicio et suspicione carentes noveritis nos recepisse per omnia sub hiis verbis : In nomine domini amen. Ego Sesema de Tassaw etc. Datum Tassaw in municione mea anno domini millesimo quadringentesimo primo, feria tercia proxima post festum epi- phanie (vid. n. 83). — Post quarum quidem literarum recepcionem nobis fuit humiliter supplicatum per dominum Philippum supradictum pro parte jam dicti Sezeme, quatenus dicta altaria erigere creare fundacionemque et dotacionem eorum ratam habentes atque gratam, ipsam approbare ratificare literisque nostris auctorisare et de speciali nostra gracia confir- mare dignaremur. Nos vero premissa ex zelo devocionis procedere et in divini cultus augmentum hoc evenire posse considerantes, peticionibus ipsorum justis et racionabilibus annuentes supranominata altaria erigimus et creamus, fundacionem dotacionemque eorum necnon omnia et singula superius descripta in omnibus et singulis suis clausulis punctis membris et condicionibus rata habentes et grata, approbamus auctorisamus et confirmamus in dei nomine et in hiis scriptis. Datum Melicz arno domini millesimo quadringentesimo primo, XV. die mensis Januarii. (Aus dem Kremsierer Lehensquatern II. p. 152.) 85. Vergleich zwischen dem Brünner Canonicus und Rector des jurisdischen Studiums in Prag, Stephan, und Jakes von Kostelec, Pfarrer in Raussnitz. Dt. (Prag), 18. Jänner 1401. Coram nobis Johanne Kbel officiali etc. et actis nostris obligatoriis honorabiles viri dominus Stephannus, canonicus ecclesie Brunensis, tunc rector universitatis juristarum studii Pragensis, et Jaxo de Costelecz, plebanus ecclesie in Raussans Olomucensis diocesis, pro- curator consistorii Pragensis, confessi sunt et recognoverunt, se amicabiliter concordasse super sallario cause, quam dirrexit (sic) dictus Jaxo pro dicto domino Stephanno coram magistro Adam contra religiosum virum dominum Jarosslaum, abbatem Zabrdovicensem prope Brunnam predicte Olomucensis diocesis et super omnibus aliis litibus et controversiis qui- buscunque. Item confessi sunt, se fecisse forum inter se, ita quod dominus Stephannus emit et comparavit aput dictum Jaxonem Decretales sextum cum Clementinis pro sedecim marcis moravicis grossorum pragensis denariorum, quas idem Jaxo est confessus se in numerata pecunia recepisse ab eodem domino Stephanno. Et dum predictus empcionis contractus perfectus fuisset, supranominatus dominus Stephannus adstatim de sui benevolencia adiecit: „Istam tibi graciam facio, domine Jaxo, et tenere promitto, quod si infra annum velletis reemere dictos libros pro eadem summa, paratus sum vobis eos vendere sine mora;" promiserunt- que dicti contrahentes hec omnia sub pena excommunicacionis inviolabiliter observare. Acta
Strana 101
101 sunt hec anno domini M°CCCCI° die XVIII. mensis Januarii, presentibus domino Duchcone et Benessio cliente, familiaribus predicti domini officialis. (Aus dem Lib. Oblig. II. 12 p. 295 im Prager Metropol. Cap. Archive, mitgetheilt von Dr. Emler.) 86. Die Testamentsvollstrecker des Olmützer Canonicus Sander und zwar Wilhelm von Kortelangen etc., erklären, dass sie einen Viertellahn in Rataj dem Canonicus Hartlib de Turri verkauft haben. Dt. 26. Jänner 1401. Wilhelmus Kortelangen et Johannes de Straznicz canonici necnon Lucas de Nova Civitate perpetuus vicarius ecclesie Olomucensis, testamentarii venerabilis quondam viri magistri Sanderi de Rambow canonici ecclesie Olomucensis predicte ac archidiaconi Pre- roviensis, notumfacimus tenore presencium universis, quod nos animo deliberato sana deli- beracione prehabita unum quartale lanei agrorum ad villam Ratays legitime spectans, quod quondam Cunatlini dicte ville villani, dum viveret, erat et quod idem in ultima voluntate sua disposicioni dicti quondam magistri Sanderi fiducialiter commisit, honorabili viro domino Artlebo de Turri dicte ecclesie canonico seniori, prebendam ibidem in Ratays pro nunc tenenti pro se et utilitate propria pro IVor marcis grossorum nobis jam in paratis pecuniis persolutis vendidimus et vendimus per presentes, eidem secundum jus et consuetudinem terre pro exbrigacione ab omni legitime impetente bona fide promittentes. In cuius rei fidem sigilla nostra de nostro jussu presentibus sunt appensa. Datum Olomucz in loco nostro capitulari ecclesie Olomucensis, sub anno domini MCCCCI. die XXVI. mensis Januarii. Registratum per me Conradum notarii capituli. (Aus dem Codex E. I. 40. p. 38 im Olm. Kap. Archive.) 87. Der Notar des Olmützer Capitels erklart, im Auftrage des Capitels in das Register ein- getragen zu haben, dass Hartlib de Turri, Canonicus, dem Johann von Strážnitz, ebenfalls Canonicus von Olmütz, einen Hof in Hlušowitz verkauft habe. Dt. 26. Jänner 1401. Honorabilis vir dominus Artlebus de Turri canonicus senior ecclesie Olomucensis honorabilibus viris dominis canonicis eiusdem ecclesie tunc presentibus et in loco capitulari capitulariter congregatis exposuit, qualiter ipse alias dudum dum canonicatum et prebendam dicte ecclesie possedisset, ad eius corpus villa Hlussowicz pertiniusset et pertineret, ibidem quandam curticulam unacum agris et prato annuatim censuantem canonico, eandem preben- dam tenenti, quinque grossos legittime empcionis contractu a Paulo dicto Sub filio Mars- chonis dicti Chlapek, dicte ville villani, pro sex marcis grossorum pragensium numeri moravicalis pro se et utilitate propria comparasset, quam modo honorabili viro domino Johanni de Straznicz, eandem prebendam nunc possidenti, eciam pro sex marcis grossorum ad ipsius utilitatem et commodum vendidisset, omne jus antea sibi in dicta curticula et suis
101 sunt hec anno domini M°CCCCI° die XVIII. mensis Januarii, presentibus domino Duchcone et Benessio cliente, familiaribus predicti domini officialis. (Aus dem Lib. Oblig. II. 12 p. 295 im Prager Metropol. Cap. Archive, mitgetheilt von Dr. Emler.) 86. Die Testamentsvollstrecker des Olmützer Canonicus Sander und zwar Wilhelm von Kortelangen etc., erklären, dass sie einen Viertellahn in Rataj dem Canonicus Hartlib de Turri verkauft haben. Dt. 26. Jänner 1401. Wilhelmus Kortelangen et Johannes de Straznicz canonici necnon Lucas de Nova Civitate perpetuus vicarius ecclesie Olomucensis, testamentarii venerabilis quondam viri magistri Sanderi de Rambow canonici ecclesie Olomucensis predicte ac archidiaconi Pre- roviensis, notumfacimus tenore presencium universis, quod nos animo deliberato sana deli- beracione prehabita unum quartale lanei agrorum ad villam Ratays legitime spectans, quod quondam Cunatlini dicte ville villani, dum viveret, erat et quod idem in ultima voluntate sua disposicioni dicti quondam magistri Sanderi fiducialiter commisit, honorabili viro domino Artlebo de Turri dicte ecclesie canonico seniori, prebendam ibidem in Ratays pro nunc tenenti pro se et utilitate propria pro IVor marcis grossorum nobis jam in paratis pecuniis persolutis vendidimus et vendimus per presentes, eidem secundum jus et consuetudinem terre pro exbrigacione ab omni legitime impetente bona fide promittentes. In cuius rei fidem sigilla nostra de nostro jussu presentibus sunt appensa. Datum Olomucz in loco nostro capitulari ecclesie Olomucensis, sub anno domini MCCCCI. die XXVI. mensis Januarii. Registratum per me Conradum notarii capituli. (Aus dem Codex E. I. 40. p. 38 im Olm. Kap. Archive.) 87. Der Notar des Olmützer Capitels erklart, im Auftrage des Capitels in das Register ein- getragen zu haben, dass Hartlib de Turri, Canonicus, dem Johann von Strážnitz, ebenfalls Canonicus von Olmütz, einen Hof in Hlušowitz verkauft habe. Dt. 26. Jänner 1401. Honorabilis vir dominus Artlebus de Turri canonicus senior ecclesie Olomucensis honorabilibus viris dominis canonicis eiusdem ecclesie tunc presentibus et in loco capitulari capitulariter congregatis exposuit, qualiter ipse alias dudum dum canonicatum et prebendam dicte ecclesie possedisset, ad eius corpus villa Hlussowicz pertiniusset et pertineret, ibidem quandam curticulam unacum agris et prato annuatim censuantem canonico, eandem preben- dam tenenti, quinque grossos legittime empcionis contractu a Paulo dicto Sub filio Mars- chonis dicti Chlapek, dicte ville villani, pro sex marcis grossorum pragensium numeri moravicalis pro se et utilitate propria comparasset, quam modo honorabili viro domino Johanni de Straznicz, eandem prebendam nunc possidenti, eciam pro sex marcis grossorum ad ipsius utilitatem et commodum vendidisset, omne jus antea sibi in dicta curticula et suis
Strana 102
102 pertinenciis competens in dictum dominum Johannem transferendo. Unde ambo, id est tam dominus Artlebus quam dominus Johannes antedicti pecierunt, hoc ad librum seu registrum ecclesie pro futura memoria poni. Quare ad dictorum dominorum racionabilem peticionem premissum factum capitulariter mandatum est poni pro futura memoria ad librum ecclesie seu consuetum registrum per me Conradum de Tesschin notarium capituli Olomucensis sub anno domini MCCCCI°, die XXVI. mensis Januarii, in capitulo Olomucensi in stuba nova capitulari. (Aus dem Codex E. I. 40 p. 38 im Olm. Cap. Archive.) 88. Der Znaimer Bürger Nikolaus Greusink vermacht dem Minoritenkloster in Znaim ein jährliches Almosen von einer Tonne guter Häringe. Dt. s. l. 11. Februar 1401. Nos frater Petrus gardianus, totusque conventus monasterii b. virginis in Snoyma ordinis fratrum minorum s. Francisci. Recognoscimus tenore presencium universis quod quia providus vir Nicolaus Grewsink olim concivis in Snoyma felicis memorie divina conpunctus miseracione ex puro devocionis affectu, quem ad nos ad ipsum nostrum monasterium habuisse dinoscitur, unam tunnam allecum bonorum annui et perpetui census animo deliberato plenus et perfectus racione, nobis et predicto nostro monasterio in veram et salutiferam eleemosinam dedit deputavit et testamentaliter legavit, annis singulis perpetuis temporibus semper in primis quatuor diebus quadragesime per nos ab illis deputatis debitoribus, iuxta tenorem literarum nobis per eosdem sub sigillo predicte civitatis datarum habendam et tollendam, ac per ipsos nobis porrigendam. Ideo promittimus pura nostra consciencia, annis singulis in quibuslibet quatuor temporibus perpetue peragere anniversarium cum vigiliis leccionum trium et una missa defunctorum cantando, pro remedio spei salutis eterne ipsius Nicolai Grewsink, et progenitorum suorum in solidum animarum. Quod si non fecerimus negligencia quacunque interveniente, quod absit, extunc prescripti porrectores ipsius census vel iurati civitatis, qui pro tempore fuerint, liberam habebunt potestatem, eandem tunnam allecum racione non celebracionis anniversarii anno sive termino quocunque solummodo pro hac vice neglecta, ad aliam ecclesiam, sive pauperibus dare et erogare iuxta ipsorum conscienciam, prout vel quo ipsis utilius fore videbitur quolibet nostro sine inpedimento. Insuper concedimus pre- notato Nicolao Grewsink ac ipsius progenitoribus omnium missarum oracionum predicacionum jeiuniorum vigiliarum abstinenciarum ceterorumque bonorum operum, que per nos ac per quoslibet predicti nostri monasterii fratres, successores nostros, dominus fieri dederit, par- ticipacionem specialem, ut multiplici suffragiorum presidio mereantur vite eterne premium possidere. In cuius rei memoriam et robur perpetuum sigilla nostra de certa nostra sciencia presentibus sunt appensa. Datum feria sexta ante dominicam Esto michi proxima, anno domini millesimo quadringentesimo primo. (Orig. mit 2 h. Sig. im Znaimer Stadtarchive.)
102 pertinenciis competens in dictum dominum Johannem transferendo. Unde ambo, id est tam dominus Artlebus quam dominus Johannes antedicti pecierunt, hoc ad librum seu registrum ecclesie pro futura memoria poni. Quare ad dictorum dominorum racionabilem peticionem premissum factum capitulariter mandatum est poni pro futura memoria ad librum ecclesie seu consuetum registrum per me Conradum de Tesschin notarium capituli Olomucensis sub anno domini MCCCCI°, die XXVI. mensis Januarii, in capitulo Olomucensi in stuba nova capitulari. (Aus dem Codex E. I. 40 p. 38 im Olm. Cap. Archive.) 88. Der Znaimer Bürger Nikolaus Greusink vermacht dem Minoritenkloster in Znaim ein jährliches Almosen von einer Tonne guter Häringe. Dt. s. l. 11. Februar 1401. Nos frater Petrus gardianus, totusque conventus monasterii b. virginis in Snoyma ordinis fratrum minorum s. Francisci. Recognoscimus tenore presencium universis quod quia providus vir Nicolaus Grewsink olim concivis in Snoyma felicis memorie divina conpunctus miseracione ex puro devocionis affectu, quem ad nos ad ipsum nostrum monasterium habuisse dinoscitur, unam tunnam allecum bonorum annui et perpetui census animo deliberato plenus et perfectus racione, nobis et predicto nostro monasterio in veram et salutiferam eleemosinam dedit deputavit et testamentaliter legavit, annis singulis perpetuis temporibus semper in primis quatuor diebus quadragesime per nos ab illis deputatis debitoribus, iuxta tenorem literarum nobis per eosdem sub sigillo predicte civitatis datarum habendam et tollendam, ac per ipsos nobis porrigendam. Ideo promittimus pura nostra consciencia, annis singulis in quibuslibet quatuor temporibus perpetue peragere anniversarium cum vigiliis leccionum trium et una missa defunctorum cantando, pro remedio spei salutis eterne ipsius Nicolai Grewsink, et progenitorum suorum in solidum animarum. Quod si non fecerimus negligencia quacunque interveniente, quod absit, extunc prescripti porrectores ipsius census vel iurati civitatis, qui pro tempore fuerint, liberam habebunt potestatem, eandem tunnam allecum racione non celebracionis anniversarii anno sive termino quocunque solummodo pro hac vice neglecta, ad aliam ecclesiam, sive pauperibus dare et erogare iuxta ipsorum conscienciam, prout vel quo ipsis utilius fore videbitur quolibet nostro sine inpedimento. Insuper concedimus pre- notato Nicolao Grewsink ac ipsius progenitoribus omnium missarum oracionum predicacionum jeiuniorum vigiliarum abstinenciarum ceterorumque bonorum operum, que per nos ac per quoslibet predicti nostri monasterii fratres, successores nostros, dominus fieri dederit, par- ticipacionem specialem, ut multiplici suffragiorum presidio mereantur vite eterne premium possidere. In cuius rei memoriam et robur perpetuum sigilla nostra de certa nostra sciencia presentibus sunt appensa. Datum feria sexta ante dominicam Esto michi proxima, anno domini millesimo quadringentesimo primo. (Orig. mit 2 h. Sig. im Znaimer Stadtarchive.)
Strana 103
103 89. Johann, Bischof von Olmütz, gibt seinem Bruder Nikolaus Mráz das Dorf Maletin zu Lehen. Dt. Meilitz, 12. Februar 1401. Nos Johannes etc. notumfacimus etc. Quod attendentes fidelia servicia fratris nostri carissimi Nicolai Mraz capitanei in Meraw etc omne jus nostrum in villa Maletyn etc. ad nos legitime devolutum sibi et heredibus suis in feodum dedimus et damus per presentes. Cuius sunt testes fideles nostri Smilo de Wielowicz magister curie, Marssico de Katerzinicz et Hanussco de Zabrzeh. Datum Melicz anno domini MOCCCC I° sabbato ante dominicam. Esto mihi. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 131.) 90. Statuten des Olmützer Capitels vom 22. Februar 1401. Anno domini millesimo quadringentesimo primo in nostro capitulo generali, quod celebratum fuit in festo sancti Petri ad cathedram cum continuacione aliquorum dierum sequencium statuta sunt facta infrascripta: Cum quedam abusiva consuetudo imo pocius cor- ruptela incepit recenter in nostra ecclesia nonnullorum iniqua presumcione inolere, videlicet ut gracias expectaturas ad beneficia ipsius ecclesie habentes aut illorum procuratores capitulo irrequisito et contempto se de possessione corporum huiusmodi beneficiorum seu fructuum et obvencionum eorundem, antequam ad ea per capitulum recipiantur, temerarie et de facto intromittunt in nostri ac tocius ecclesie scandalum et preiudicium eligendorum optancium et plurimorum aliorum, propter quod eciam sepe lites oriuntur odiose: ideo in presenti nostro generali capitulo huic morbo obviare cupientes statuimus, quod quicunque amodo in antea sive prelatus canonicus vicarius altarista vel alias de gremio vel jurisdiccione ecclesie fuerit executor quoque notarius et alie persone in huiusmodi facto necessarie una cum eo ipso facto ab ingressu ecclesie et omni emolimento tam beneficii, si quod habuerunt, quam ecclesie ad unum annum sint suspensi, qui fructus seu emolumenta inter prebendarios et bonifantes ecclesie equaliter dividentur et possessio, quam sic obtinuit, irrita sit et inanis. Si vero de gremio ecclesie talis non fuerit, et forsitan fuerit tabellio, procurator vel alia persona communis, huiusmodi infrascriptum tempus officium suum nequaquam exerceat maxime in consistorio et civitate Olomucensi. Nam recepcio tam ad prelaturas quam alia beneficia tantummodo spectat ad capitulum. Dignum ergo videtur et congruum, ut debita pena coher- ceantur, qui contra tam venerabilem morem peccare non verentur. Item statuimus. Si quis canonicorum habens domum canonicalem decesserit et specia- liter et expresse de illa domo pro aliquo canonico residenti et capaci non disposuerit, quod ex tunc eciam testamentarii sui de illa disponere nequibunt sed optari potest per canonicum residentem secundum tamen ordinem senioratus et si senior eam habere nollet, tunc sequens eum et sic de ceteris.
103 89. Johann, Bischof von Olmütz, gibt seinem Bruder Nikolaus Mráz das Dorf Maletin zu Lehen. Dt. Meilitz, 12. Februar 1401. Nos Johannes etc. notumfacimus etc. Quod attendentes fidelia servicia fratris nostri carissimi Nicolai Mraz capitanei in Meraw etc omne jus nostrum in villa Maletyn etc. ad nos legitime devolutum sibi et heredibus suis in feodum dedimus et damus per presentes. Cuius sunt testes fideles nostri Smilo de Wielowicz magister curie, Marssico de Katerzinicz et Hanussco de Zabrzeh. Datum Melicz anno domini MOCCCC I° sabbato ante dominicam. Esto mihi. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 131.) 90. Statuten des Olmützer Capitels vom 22. Februar 1401. Anno domini millesimo quadringentesimo primo in nostro capitulo generali, quod celebratum fuit in festo sancti Petri ad cathedram cum continuacione aliquorum dierum sequencium statuta sunt facta infrascripta: Cum quedam abusiva consuetudo imo pocius cor- ruptela incepit recenter in nostra ecclesia nonnullorum iniqua presumcione inolere, videlicet ut gracias expectaturas ad beneficia ipsius ecclesie habentes aut illorum procuratores capitulo irrequisito et contempto se de possessione corporum huiusmodi beneficiorum seu fructuum et obvencionum eorundem, antequam ad ea per capitulum recipiantur, temerarie et de facto intromittunt in nostri ac tocius ecclesie scandalum et preiudicium eligendorum optancium et plurimorum aliorum, propter quod eciam sepe lites oriuntur odiose: ideo in presenti nostro generali capitulo huic morbo obviare cupientes statuimus, quod quicunque amodo in antea sive prelatus canonicus vicarius altarista vel alias de gremio vel jurisdiccione ecclesie fuerit executor quoque notarius et alie persone in huiusmodi facto necessarie una cum eo ipso facto ab ingressu ecclesie et omni emolimento tam beneficii, si quod habuerunt, quam ecclesie ad unum annum sint suspensi, qui fructus seu emolumenta inter prebendarios et bonifantes ecclesie equaliter dividentur et possessio, quam sic obtinuit, irrita sit et inanis. Si vero de gremio ecclesie talis non fuerit, et forsitan fuerit tabellio, procurator vel alia persona communis, huiusmodi infrascriptum tempus officium suum nequaquam exerceat maxime in consistorio et civitate Olomucensi. Nam recepcio tam ad prelaturas quam alia beneficia tantummodo spectat ad capitulum. Dignum ergo videtur et congruum, ut debita pena coher- ceantur, qui contra tam venerabilem morem peccare non verentur. Item statuimus. Si quis canonicorum habens domum canonicalem decesserit et specia- liter et expresse de illa domo pro aliquo canonico residenti et capaci non disposuerit, quod ex tunc eciam testamentarii sui de illa disponere nequibunt sed optari potest per canonicum residentem secundum tamen ordinem senioratus et si senior eam habere nollet, tunc sequens eum et sic de ceteris.
Strana 104
104 Item statuimus. Quod clerici prebendati ecclesie assidue servientes secundum ipsorum senioritatem ad vicarias ipsius ecclesie, dum eas vacare contigerit, promoveantur et reci- piantur, ut laudabilius divinus cultus in ipsa ecclesia jugiter perseveret et cum incremento proficiat dei ad honorem. (Aus dem Codex E. I. 40 im Olm. Metr. Cap. Archive.) 91. Johann, Bischof von Olmütz, verleiht seinem Bruder Nikolaus Mráz die Dorfer Barchov und Bezděkov zu Lehen. Dt. Meilitz, 24. Februar 1401. Rerum gestarum literatenus memoriam stabilitam oblivio de facili non detergit. Quapropter nos Johannes episcopus Olomucensis notumfacimus universis, quod attendentes exquisitam fratris nostri carissimi Nicolai Mraz capitanei in Meraw industria (sic) pensantesque jugis et constantis obsequii sedulitatem, qua nobis et ecclesie nostre grate exhibuit et exhibet et exhibere poterit in futurum, sibi omne ius nostrum in certo censu annuo in villis Barchaw. Bezdyekow, Luthomyslensis diocesis, que Jodocus de Wolfsberg, olim ecclesie nostre feudalis, in feudum a nobis et ecclesia nostra habuit tenuit et possedit, ad nos ex eo et pro eo, quod idem Jodocus hostibus et aliis dampnosis interitoribus, de quibus scribere fieret prolixum, sue fidei immemor et salutis dementer presumpsit opprimere, sive (sic) alia quacumque causa demum contra ipsum deducenda legitime devolutum plene et integraliter cum heredibus suis in feudum dedimus et damus per presentes. Harum nostrarum, quibus sigillum nostrum est appensum testimonio literarum. Datum Melicz, anno domini MCCCCI°, die s. Mathie, presentibus fidelibus nostris Kunykone de Wickowicz, (nicht etwa Wielo- wicz?) Marsicone de Caterzynycz, Hannussio de Zabrzeh feudalibus nostris et ecclesie nostre. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 131.) 92. Mikšik de Roh, Burggraf von Bisenz und sein Sohn Wenzel bekennen, das Dorf Vážan vom Welehrader Kloster theils gekauft, theils als Geschenk erhalten zu haben und ver- sprechen, dass dasselbe nach ihrem Tode wieder in den Besitz des Klosters zurückfalle. Dt. Velehrad, 26. Februar 1401. Nos Mixico de Roh Bzenensis burggravius et Wenceslaus filius eiusdem reco- gnoscimus tenore presencium universis, nos a venerabili domino Jacobo abbate ipsiusque venerabili conventu Wellegradensi villam Wazan cum aratura et universis ac singulis per- tinenciis suis, prout in literis ipsorum nobis super ea concessis plenius continetur, partim empcionis titulo et partim donacionis liberalitate gratuite suscepisse; qua propter nos predicti Mixico et Wenceslaus prefatis dominis abbati et conventui eorumque successoribus universis bona sinceraque fide nostra sine dolo promisimus et tenore presencium firmius pollicemur et spondemus, steuram regalem sive marchionalem, dum et quociens generali edicto terre
104 Item statuimus. Quod clerici prebendati ecclesie assidue servientes secundum ipsorum senioritatem ad vicarias ipsius ecclesie, dum eas vacare contigerit, promoveantur et reci- piantur, ut laudabilius divinus cultus in ipsa ecclesia jugiter perseveret et cum incremento proficiat dei ad honorem. (Aus dem Codex E. I. 40 im Olm. Metr. Cap. Archive.) 91. Johann, Bischof von Olmütz, verleiht seinem Bruder Nikolaus Mráz die Dorfer Barchov und Bezděkov zu Lehen. Dt. Meilitz, 24. Februar 1401. Rerum gestarum literatenus memoriam stabilitam oblivio de facili non detergit. Quapropter nos Johannes episcopus Olomucensis notumfacimus universis, quod attendentes exquisitam fratris nostri carissimi Nicolai Mraz capitanei in Meraw industria (sic) pensantesque jugis et constantis obsequii sedulitatem, qua nobis et ecclesie nostre grate exhibuit et exhibet et exhibere poterit in futurum, sibi omne ius nostrum in certo censu annuo in villis Barchaw. Bezdyekow, Luthomyslensis diocesis, que Jodocus de Wolfsberg, olim ecclesie nostre feudalis, in feudum a nobis et ecclesia nostra habuit tenuit et possedit, ad nos ex eo et pro eo, quod idem Jodocus hostibus et aliis dampnosis interitoribus, de quibus scribere fieret prolixum, sue fidei immemor et salutis dementer presumpsit opprimere, sive (sic) alia quacumque causa demum contra ipsum deducenda legitime devolutum plene et integraliter cum heredibus suis in feudum dedimus et damus per presentes. Harum nostrarum, quibus sigillum nostrum est appensum testimonio literarum. Datum Melicz, anno domini MCCCCI°, die s. Mathie, presentibus fidelibus nostris Kunykone de Wickowicz, (nicht etwa Wielo- wicz?) Marsicone de Caterzynycz, Hannussio de Zabrzeh feudalibus nostris et ecclesie nostre. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 131.) 92. Mikšik de Roh, Burggraf von Bisenz und sein Sohn Wenzel bekennen, das Dorf Vážan vom Welehrader Kloster theils gekauft, theils als Geschenk erhalten zu haben und ver- sprechen, dass dasselbe nach ihrem Tode wieder in den Besitz des Klosters zurückfalle. Dt. Velehrad, 26. Februar 1401. Nos Mixico de Roh Bzenensis burggravius et Wenceslaus filius eiusdem reco- gnoscimus tenore presencium universis, nos a venerabili domino Jacobo abbate ipsiusque venerabili conventu Wellegradensi villam Wazan cum aratura et universis ac singulis per- tinenciis suis, prout in literis ipsorum nobis super ea concessis plenius continetur, partim empcionis titulo et partim donacionis liberalitate gratuite suscepisse; qua propter nos predicti Mixico et Wenceslaus prefatis dominis abbati et conventui eorumque successoribus universis bona sinceraque fide nostra sine dolo promisimus et tenore presencium firmius pollicemur et spondemus, steuram regalem sive marchionalem, dum et quociens generali edicto terre
Strana 105
105 nostre imponeretur, juxta consuetudinem antiquam de bonis et hereditate ville predicte assignare exintegro, aratura nostra predicta et agris sive laneis et curticulis, quicunque tunc reperti fuerint desolati et inculti exclusis, qui sicut sibi non germinant, ita quibusvis suis dominis fructus nullos et obvenciones prestare tenebuntur. Promittimus eciam fide sin- cera prout supra litteras quasdam, que si unquam in lucem processerint, quas dominus Nicolaus presbyter, filius quondam Herssonis possidere dicitur, nos cassaturos exbrigaturos et anullaturos penitus ac suppressuros taliter, ut nunquam deinceps, in aliqua monasterii predicti dispendia possint quomodolibet eminere. Spondemus denique fide potissima, quod nobis vocacione divina viam universe carnis ingredientibus mox prefata villa cum suis pertinenciis universis dumtaxat inmobilibus sine omni impeticione quorumcunque nostrorum amicorum et sine qualibet exsolucione pecuniarum quarumcunque libere impedite nullomodo et subito ad pretactum monasterium in suam possessionem pristinam revertetur presencium nostris de certa nostra sciencia sub appensis sigillis testimonio litterarum. Nos vero Mraxo de Zerawicz, Marquardus de Giekwe alias de Spitignaw et Proczko de Gyezaw ad instanciam predictorum amicorum nostrorum Mixiconis et sui nati Wenceslai sigilla nostra propria pre- sentibus eciam appendimus in roboracionem et clarius testimonium omnium premissorum. Datum et actum Wellegrad anno domini millesimo quadringentesimo primo die vicesima sexta mensis Februarii, per manus domini Wenceslai plebani in Wraczow. (Orig. Perg. mit 5 anhäng. Sig. im m. Landesarchive Art. Welehrad lit. G. n. 31.) 93. Johann, Bischof von Olmütz, bekennt, dem Prager Bürger Wenzel Fanza 65 Schock schuldig zu sein. Dt. 28. Februar 1401. s. l. My Jan etc. vyznáváme etc. že sme dlužni pravého dluhu peněžitého LXV kop dobrému druhu Václavovi řečenému Fancza měštěnínovi z nového města Pražského, Ludmile jeho manželce i jich erbóm. A ty peníze jim slibujeme tímto listem dobrú věrú plniti najprvé na nové léto, ježto nyní najblíž přijde XX kop a ostatek LXV kop v roce počítajíc od dnešního dne. Také byli-li bychom jí co více dlužni než těch svrchupsaných LXV kop a to kněz Bernhard farář svatomichalský starého města Pražského vyznal opatře rejstra a naše počty, to jí také budem míti v tom roce zaplatiti. Pakli bychom jí byli méně dlužni, to nám má sníti a s obú stranú máme na vyznání kněze Bernharda dosti míti. A tomu na svědomí etc. Datum fer. II. post Reminiscere anno CCCC° primo. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 136.) 94. Johann, Bischof von Olmütz, gestattet, dass Jaroš von Meilitz das Leibgeding seiner Frau auf seinem Lehensbesitze in Meilitz versichere. Dt. Meilitz, 28. Februar 1401. My Jan z boží milosti biskup Olomucký vyznáváme tímto listem všem, ktož jej uzří nebo uslyší čtúce. Že jest přišel před nás náš a našeho kostela věrný man Jaroš 14
105 nostre imponeretur, juxta consuetudinem antiquam de bonis et hereditate ville predicte assignare exintegro, aratura nostra predicta et agris sive laneis et curticulis, quicunque tunc reperti fuerint desolati et inculti exclusis, qui sicut sibi non germinant, ita quibusvis suis dominis fructus nullos et obvenciones prestare tenebuntur. Promittimus eciam fide sin- cera prout supra litteras quasdam, que si unquam in lucem processerint, quas dominus Nicolaus presbyter, filius quondam Herssonis possidere dicitur, nos cassaturos exbrigaturos et anullaturos penitus ac suppressuros taliter, ut nunquam deinceps, in aliqua monasterii predicti dispendia possint quomodolibet eminere. Spondemus denique fide potissima, quod nobis vocacione divina viam universe carnis ingredientibus mox prefata villa cum suis pertinenciis universis dumtaxat inmobilibus sine omni impeticione quorumcunque nostrorum amicorum et sine qualibet exsolucione pecuniarum quarumcunque libere impedite nullomodo et subito ad pretactum monasterium in suam possessionem pristinam revertetur presencium nostris de certa nostra sciencia sub appensis sigillis testimonio litterarum. Nos vero Mraxo de Zerawicz, Marquardus de Giekwe alias de Spitignaw et Proczko de Gyezaw ad instanciam predictorum amicorum nostrorum Mixiconis et sui nati Wenceslai sigilla nostra propria pre- sentibus eciam appendimus in roboracionem et clarius testimonium omnium premissorum. Datum et actum Wellegrad anno domini millesimo quadringentesimo primo die vicesima sexta mensis Februarii, per manus domini Wenceslai plebani in Wraczow. (Orig. Perg. mit 5 anhäng. Sig. im m. Landesarchive Art. Welehrad lit. G. n. 31.) 93. Johann, Bischof von Olmütz, bekennt, dem Prager Bürger Wenzel Fanza 65 Schock schuldig zu sein. Dt. 28. Februar 1401. s. l. My Jan etc. vyznáváme etc. že sme dlužni pravého dluhu peněžitého LXV kop dobrému druhu Václavovi řečenému Fancza měštěnínovi z nového města Pražského, Ludmile jeho manželce i jich erbóm. A ty peníze jim slibujeme tímto listem dobrú věrú plniti najprvé na nové léto, ježto nyní najblíž přijde XX kop a ostatek LXV kop v roce počítajíc od dnešního dne. Také byli-li bychom jí co více dlužni než těch svrchupsaných LXV kop a to kněz Bernhard farář svatomichalský starého města Pražského vyznal opatře rejstra a naše počty, to jí také budem míti v tom roce zaplatiti. Pakli bychom jí byli méně dlužni, to nám má sníti a s obú stranú máme na vyznání kněze Bernharda dosti míti. A tomu na svědomí etc. Datum fer. II. post Reminiscere anno CCCC° primo. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 136.) 94. Johann, Bischof von Olmütz, gestattet, dass Jaroš von Meilitz das Leibgeding seiner Frau auf seinem Lehensbesitze in Meilitz versichere. Dt. Meilitz, 28. Februar 1401. My Jan z boží milosti biskup Olomucký vyznáváme tímto listem všem, ktož jej uzří nebo uslyší čtúce. Že jest přišel před nás náš a našeho kostela věrný man Jaroš 14
Strana 106
106 z Pačova odjinud z Melic s svú manželkú paní Kateřinú a učinil jest, ukázal a menoval podle obyčeje manského pravý lebding na svém na všem manství, ježto má na našem hradě na Melicích i na všem, co k tomu sluší a zvlaště na svém sedění tu na hradě, na lúce, na zahradě i také na vinohradě, na dvoře v Želči na dvú lánú, ježto k tomu dvoru slušejí, na dvú lánú platnú a na podsedku tudiž v Želči a na póldruhém láně před Vyškovem se vším, což k těm svrchupsaným kusóm sluší a se vším právem, jakož on sám drží to svrchumenované zboží. I prosil jest nás jakti pána toho menovaného zboží a biskupa Olo- múckého, abychom my ten dřévepsaný lebding, tak jakž jest svrchu menován paní Kate- řině potvrditi ráčili z své zvláščí milosti. Tu my znamenavše prosbu obú Jarošovu i paní Kateřininu i potvrdili jsmy jí toho lebdinku na tom na všem menovaném zboží a potvrzujem tímto listem, tak aby ona paní Kateřina po smrti Jarošově jejím muži, kdyžby jeho bóh neuchoval, to dřéve psané zboží všecko na svém lebdinku, jakž toho řád jest manský, měla a držala, jeho požívala i jím úplně vládla; než aby služba naše z toho manství, kdyžby Jaroš zšel, nam byla osazena úplně. Tento kus sobě zachovávajíce: byloli by, žeby synovci Jarošovi neboli jiní, ježto by právo k tomu svrchupsanému zboží a našemu manství měli, chtěli to od ní vyplatiti, aby jí dali šedesát hřiven a pól třetí hřivny pražského rázu a moravského počtu, čtyři a šedesát grošóv za každú hřivnu počítajíc. Také jí vormundy dáváme slovutné lidi kněze Jana bratra jejího, pana Bohuši z Šonvalda, Jakše purkrabí z Melic a Znatu tudiž z Melic. Při tom sú byli Kuník z Bílovic hofrychtéř náš, Znata z Melic a Jakeš purkrabí náš z Melic. A toho na potvrzení naši pečet větší k tomuto listu kázali sme přivěsiti. Dán na Melicích léta od narození božího po tisíc po čtyřech stech prvého ten pondělí po svatém Matěji. (Aus dem Lehensquatern II. p. 62 im fürsterzb. Archive in Kremsier.) 95. Der Olmützer Vicarius perpetuus Lukas präsentirt den Michael von Olmütz zum Altaristen des St. Magdalenen-Altars in der Olmützer Domkirche. Dt. Olmütz, 28. Februar 1401. Venerabilibus dominis canonicis ac capitulo ecclesie Olomucensis Lucas de Nova Civitate perpetuus vicarius necnon ac vice ebdomadarius maioris misse dicte Olomucensis ecclesie obedienciam et reverenciam in omnibus debitis et honorem. Venerabiles domini. Quia altare sancte Marie Magdalene in ambitu ecclesie Olomucensis predicte erectum et fundatum per assecucionem alterius beneficii discreti viri domini Nicolai Brawde, ultimi et immediati ipsius altaris rectoris et ministri, ad presens dinoscitur vacare, ad quod jus pre- sentandi ad me hac vice tamquam ebdomadarium maioris misse ecclesie Olomucensis predicte juxta ordinacionem et disposicionem primi fundatoris factam legitime spectat, prout in literis fundacionis et confirmacionis plenius continetur. Ad quod quidem altare sic vacans discretum virum dominum Michaelem presbyterum de Olomuncz prebendarium ecclesie Olomucensis prefate vobis presento, supplicans venerabilitati vestre humiliter et devote, quatenus oracio- num mearum intuitu dignemini eundem dominum Michaelem juxta laudabilem antiquam et
106 z Pačova odjinud z Melic s svú manželkú paní Kateřinú a učinil jest, ukázal a menoval podle obyčeje manského pravý lebding na svém na všem manství, ježto má na našem hradě na Melicích i na všem, co k tomu sluší a zvlaště na svém sedění tu na hradě, na lúce, na zahradě i také na vinohradě, na dvoře v Želči na dvú lánú, ježto k tomu dvoru slušejí, na dvú lánú platnú a na podsedku tudiž v Želči a na póldruhém láně před Vyškovem se vším, což k těm svrchupsaným kusóm sluší a se vším právem, jakož on sám drží to svrchumenované zboží. I prosil jest nás jakti pána toho menovaného zboží a biskupa Olo- múckého, abychom my ten dřévepsaný lebding, tak jakž jest svrchu menován paní Kate- řině potvrditi ráčili z své zvláščí milosti. Tu my znamenavše prosbu obú Jarošovu i paní Kateřininu i potvrdili jsmy jí toho lebdinku na tom na všem menovaném zboží a potvrzujem tímto listem, tak aby ona paní Kateřina po smrti Jarošově jejím muži, kdyžby jeho bóh neuchoval, to dřéve psané zboží všecko na svém lebdinku, jakž toho řád jest manský, měla a držala, jeho požívala i jím úplně vládla; než aby služba naše z toho manství, kdyžby Jaroš zšel, nam byla osazena úplně. Tento kus sobě zachovávajíce: byloli by, žeby synovci Jarošovi neboli jiní, ježto by právo k tomu svrchupsanému zboží a našemu manství měli, chtěli to od ní vyplatiti, aby jí dali šedesát hřiven a pól třetí hřivny pražského rázu a moravského počtu, čtyři a šedesát grošóv za každú hřivnu počítajíc. Také jí vormundy dáváme slovutné lidi kněze Jana bratra jejího, pana Bohuši z Šonvalda, Jakše purkrabí z Melic a Znatu tudiž z Melic. Při tom sú byli Kuník z Bílovic hofrychtéř náš, Znata z Melic a Jakeš purkrabí náš z Melic. A toho na potvrzení naši pečet větší k tomuto listu kázali sme přivěsiti. Dán na Melicích léta od narození božího po tisíc po čtyřech stech prvého ten pondělí po svatém Matěji. (Aus dem Lehensquatern II. p. 62 im fürsterzb. Archive in Kremsier.) 95. Der Olmützer Vicarius perpetuus Lukas präsentirt den Michael von Olmütz zum Altaristen des St. Magdalenen-Altars in der Olmützer Domkirche. Dt. Olmütz, 28. Februar 1401. Venerabilibus dominis canonicis ac capitulo ecclesie Olomucensis Lucas de Nova Civitate perpetuus vicarius necnon ac vice ebdomadarius maioris misse dicte Olomucensis ecclesie obedienciam et reverenciam in omnibus debitis et honorem. Venerabiles domini. Quia altare sancte Marie Magdalene in ambitu ecclesie Olomucensis predicte erectum et fundatum per assecucionem alterius beneficii discreti viri domini Nicolai Brawde, ultimi et immediati ipsius altaris rectoris et ministri, ad presens dinoscitur vacare, ad quod jus pre- sentandi ad me hac vice tamquam ebdomadarium maioris misse ecclesie Olomucensis predicte juxta ordinacionem et disposicionem primi fundatoris factam legitime spectat, prout in literis fundacionis et confirmacionis plenius continetur. Ad quod quidem altare sic vacans discretum virum dominum Michaelem presbyterum de Olomuncz prebendarium ecclesie Olomucensis prefate vobis presento, supplicans venerabilitati vestre humiliter et devote, quatenus oracio- num mearum intuitu dignemini eundem dominum Michaelem juxta laudabilem antiquam et
Strana 107
107 prescriptam dicte ecclesie Olomucensis consuetudinem ad dictum altare instituere et con- firmare sibi administracionem dicti altaris in spiritualibus et temporalibus committentes. Datum Olomuncz anno domini M'CCCC° primo die XXVIII. mensis Februarii meo sigillo. (Orig. Perg. Sig. abgerissen, im Olm. Cap. Archive.) 96. Das Olmützer Capitel bestätigt den Michael von Olmütz zum Altaristen des St. Magdalenen- Altares in der Olmützer Kirche. Dt. Olmütz, 1. März 1401. Nos capitulum ecclesie Olomucensis notumfacimus tenore presencium universis. Quod ad presentacionem et peticionem honorabilis viri domini Luce de Nova Civitate perpetui vicarii ac tunc ebdomadarii maioris misse ecclesie Olomucensis predicte discretum virum dominum Michaelem presbyterum de Olomucz, prebendarium dicte ecclesie Olomucensis in et ad altare sancte Marie Magdalene, in ambitu prefate ecclesie Olomucensis erectum et fundatum, per assecucionem alterius beneficii discreti viri domini Nicolai dicti Brawda ad presens vacans ultimi et immediati ipsius altaris rectoris et ministri, in quo prefatus dominus Lucas tunc racione officii ebdomadarii jus presentandi noscebatur obtinere, juxta et secundum antiquam consuetudinem laudabilem et prescriptam ecclesie nostre Olomucensis in rectorem legitimum dicti altaris instituimus et ministrum, sibi curam et administracionem spiritualium et temporalium in dei nomine committentes. Et mandamus sibi de fructibus redditibus pro- ventibus juribus et obvencionibus dicti altaris integraliter universis responderi. In quorum omnium et singulorum testimonium premissorum sigillum capituli nostri presentibus est appensum. Datum Olomucz in capitulo nostro, anno domini MOCCCC° primo, die prima mensis Marcii. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Cap. Archive.) 97. Papst Bonifaz IX. gestattet den Nonnen in Pustiměr, dass jede derselben sich einen Beichtvater erwählen konne. Dt. Rom, 7. März 1401. Bonifacius episcopus servus servorum dei dilectis in Christo filiabus abbatisse et conventui monasterii in Pustmir ordinis sancti Benedicti Olomucensis diocesis salutem et apostolicam benediccionem. Benigno sunt vobis illa concedenda favore, per que sicut pie desiderare videmini, consciencie pacem et salutem anime deo propicio consequi valeatis. Hinc est, quod nos vestris devotis supplicacionibus inclinati vobis et succedentibus vobis in monasterio vestro auctoritate apostolica indulgemus, ut quelibet vestrum et succedencium earundem aliquem idoneum et discretum presbiterum religiosum aut secularem, diocesani loci vel cuiuscunque alterius licencia minime requisiti, in suum possit eligere confessorem, qui quociens vobis fuerit oportunum confessiones vestras audiat et confessionibus huiusmodi diligenter auditis pro quibuscunque peccatis, que confitebimini, auctoritate predicta debitam 14*
107 prescriptam dicte ecclesie Olomucensis consuetudinem ad dictum altare instituere et con- firmare sibi administracionem dicti altaris in spiritualibus et temporalibus committentes. Datum Olomuncz anno domini M'CCCC° primo die XXVIII. mensis Februarii meo sigillo. (Orig. Perg. Sig. abgerissen, im Olm. Cap. Archive.) 96. Das Olmützer Capitel bestätigt den Michael von Olmütz zum Altaristen des St. Magdalenen- Altares in der Olmützer Kirche. Dt. Olmütz, 1. März 1401. Nos capitulum ecclesie Olomucensis notumfacimus tenore presencium universis. Quod ad presentacionem et peticionem honorabilis viri domini Luce de Nova Civitate perpetui vicarii ac tunc ebdomadarii maioris misse ecclesie Olomucensis predicte discretum virum dominum Michaelem presbyterum de Olomucz, prebendarium dicte ecclesie Olomucensis in et ad altare sancte Marie Magdalene, in ambitu prefate ecclesie Olomucensis erectum et fundatum, per assecucionem alterius beneficii discreti viri domini Nicolai dicti Brawda ad presens vacans ultimi et immediati ipsius altaris rectoris et ministri, in quo prefatus dominus Lucas tunc racione officii ebdomadarii jus presentandi noscebatur obtinere, juxta et secundum antiquam consuetudinem laudabilem et prescriptam ecclesie nostre Olomucensis in rectorem legitimum dicti altaris instituimus et ministrum, sibi curam et administracionem spiritualium et temporalium in dei nomine committentes. Et mandamus sibi de fructibus redditibus pro- ventibus juribus et obvencionibus dicti altaris integraliter universis responderi. In quorum omnium et singulorum testimonium premissorum sigillum capituli nostri presentibus est appensum. Datum Olomucz in capitulo nostro, anno domini MOCCCC° primo, die prima mensis Marcii. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Cap. Archive.) 97. Papst Bonifaz IX. gestattet den Nonnen in Pustiměr, dass jede derselben sich einen Beichtvater erwählen konne. Dt. Rom, 7. März 1401. Bonifacius episcopus servus servorum dei dilectis in Christo filiabus abbatisse et conventui monasterii in Pustmir ordinis sancti Benedicti Olomucensis diocesis salutem et apostolicam benediccionem. Benigno sunt vobis illa concedenda favore, per que sicut pie desiderare videmini, consciencie pacem et salutem anime deo propicio consequi valeatis. Hinc est, quod nos vestris devotis supplicacionibus inclinati vobis et succedentibus vobis in monasterio vestro auctoritate apostolica indulgemus, ut quelibet vestrum et succedencium earundem aliquem idoneum et discretum presbiterum religiosum aut secularem, diocesani loci vel cuiuscunque alterius licencia minime requisiti, in suum possit eligere confessorem, qui quociens vobis fuerit oportunum confessiones vestras audiat et confessionibus huiusmodi diligenter auditis pro quibuscunque peccatis, que confitebimini, auctoritate predicta debitam 14*
Strana 108
108 vobis absolucionem impendat et iniungat penitenciam salutarem, nisi forsan talia fuerint, propter que sedes apostolica sit merito consulenda; vota vero peregrinacionis et abstinencie, si qua emisistis, que comode servare non potestis, ultramarino beatorum Petri et Pauli ac Jacobi apostolorum votis dumtaxat exceptis, commutet vobis hac vice idem confessor in alia opera pietatis. Nulli ergo omnino hominum liceat hanc paginam nostre concessionis infrin- gere vel ei ausu temerario contraire. Si quis autem hoc attemptare presumserit, indignacionem omnipotentis dei et beatorum Petri et Pauli apostolorum eius se noverit incursurum. Datum Rome apud sanctum Petrum nonis Marcii pontificatus nostri anno duodecimo. (Orig. Perg. an gelben u. rothen Seidenfaden h. Bleibulle im fürsterzb. Archive in Kremsier.) 98. Brymen, 16. März 1401. Markgraf Jodok verwendet sich beim Papste für die Bestätigung Ottos von Rohr zum Bischofe von Havelberg. (Riedel Cod. Brand. A., II. 476.) 99. Nikolaus, Pfarrer in Mezirič und Briccius, Söhne des Meziričer Bürgers Manik, gründen und dotiren den S. Marienaltar in der Kirche zu Meziřič. Dt. s. l. 17. März 1401. In nomine sancte et individue trinitatis patris et filii et spiritus sancti amen. Que geruntur sub tempore, ne labantur simul cum decursu temporis, necessarium est, eadem scripture testimonio perhennari. Notum igitur esse volumus universis Christi fidelibus tam presentibus quam futuris, quos presens scriptum contigerit intueri, quod nos Nicolaus plebanus ecclesie in Mezirziecz principalis emptor bonorum ad beneficium erigendum collatorum et Briccius dictus Balass, veri et legitimi liberi bone memorie Manyconis quondam civis in Mezirziecz, quilibet ex nobis et nos ambo simul sano corpore et maturo consilio providentes nobis futuram medelam necnon remedium nostrarum animarum, primo tamen et precipue pro anima bone memorie Manyconis supradicti et omnium suorum amicorum et postea omnium fidelium defunctorum altarium novum fundamus et construimus in domo sancti Nicolai in civitate Mezirziecz in ecclesia parochiali cum consensu honorabilis viri domini Nicolai suprapositi principalis fundatoris, plebani ecclesie eiusdem, quod altare de bonis per nos a nobili domino Henrico de Mezirziecz pro eodem altari emptis et plene persolutis et nobis ascriptis cum pleno dominio dotavimus et dotamus cum villa Rohy unacum silvis et robbotis et omnibus utilitatibus et ceteris provencionibus, prout in suis metis circumferen- cialiter est distincta, et cum pleno dominio coadjuncto, excepta una nigra silva, quam supradictus nobilis dominus Henricus supranominata bona nobis vendendo pro se reservavit. Quam quidem villam supranominatam dictam Rohy unacum pleno dominio et silvis ceteris- que utilitatibus, prout superius est prelibatum, nichil nobis nec nostris heredibus de eisdem
108 vobis absolucionem impendat et iniungat penitenciam salutarem, nisi forsan talia fuerint, propter que sedes apostolica sit merito consulenda; vota vero peregrinacionis et abstinencie, si qua emisistis, que comode servare non potestis, ultramarino beatorum Petri et Pauli ac Jacobi apostolorum votis dumtaxat exceptis, commutet vobis hac vice idem confessor in alia opera pietatis. Nulli ergo omnino hominum liceat hanc paginam nostre concessionis infrin- gere vel ei ausu temerario contraire. Si quis autem hoc attemptare presumserit, indignacionem omnipotentis dei et beatorum Petri et Pauli apostolorum eius se noverit incursurum. Datum Rome apud sanctum Petrum nonis Marcii pontificatus nostri anno duodecimo. (Orig. Perg. an gelben u. rothen Seidenfaden h. Bleibulle im fürsterzb. Archive in Kremsier.) 98. Brymen, 16. März 1401. Markgraf Jodok verwendet sich beim Papste für die Bestätigung Ottos von Rohr zum Bischofe von Havelberg. (Riedel Cod. Brand. A., II. 476.) 99. Nikolaus, Pfarrer in Mezirič und Briccius, Söhne des Meziričer Bürgers Manik, gründen und dotiren den S. Marienaltar in der Kirche zu Meziřič. Dt. s. l. 17. März 1401. In nomine sancte et individue trinitatis patris et filii et spiritus sancti amen. Que geruntur sub tempore, ne labantur simul cum decursu temporis, necessarium est, eadem scripture testimonio perhennari. Notum igitur esse volumus universis Christi fidelibus tam presentibus quam futuris, quos presens scriptum contigerit intueri, quod nos Nicolaus plebanus ecclesie in Mezirziecz principalis emptor bonorum ad beneficium erigendum collatorum et Briccius dictus Balass, veri et legitimi liberi bone memorie Manyconis quondam civis in Mezirziecz, quilibet ex nobis et nos ambo simul sano corpore et maturo consilio providentes nobis futuram medelam necnon remedium nostrarum animarum, primo tamen et precipue pro anima bone memorie Manyconis supradicti et omnium suorum amicorum et postea omnium fidelium defunctorum altarium novum fundamus et construimus in domo sancti Nicolai in civitate Mezirziecz in ecclesia parochiali cum consensu honorabilis viri domini Nicolai suprapositi principalis fundatoris, plebani ecclesie eiusdem, quod altare de bonis per nos a nobili domino Henrico de Mezirziecz pro eodem altari emptis et plene persolutis et nobis ascriptis cum pleno dominio dotavimus et dotamus cum villa Rohy unacum silvis et robbotis et omnibus utilitatibus et ceteris provencionibus, prout in suis metis circumferen- cialiter est distincta, et cum pleno dominio coadjuncto, excepta una nigra silva, quam supradictus nobilis dominus Henricus supranominata bona nobis vendendo pro se reservavit. Quam quidem villam supranominatam dictam Rohy unacum pleno dominio et silvis ceteris- que utilitatibus, prout superius est prelibatum, nichil nobis nec nostris heredibus de eisdem
Strana 109
109 reservantes damus assignamus et jungimus necnon incorporamus altari fundato et erigendo antedicto. Unde humiliter supplicamus reverendissimo in Christo patri et domino domino Johanni episcopo Olomucensi aut eius vicario in spiritualibus, quatenus jungat incorporet invisceret dictam villam Rohy sic per nos fundato altari cum pleno dominio ceterisque utilitatibus, prout superius est plenius expressatum, deinde dignetur ipsum erigere in eccle- siasticum titulum beneficii et sic erecto dominum Simonem de Tyssnow, arcium liberalium magistrum alme universitatis studii Pragensis, tamquam verum et legitimum rectorem seu capellanum jungere, et non alium, non dedignetur. Condicionibus tamen talibus non obmissis: quod idem dominus Simon arcium liberalium magister noster capellanus ad laudem et gloriam domini nostri Jesu Christi et gloriose virginis eius matris Marie et specialiter ad honorem sanctorum Johannis evangeliste Johannis baptiste et decem millia (sic) martirum, quorum presens capella titulum obtinebit, quatuor missas in divino officio celebrabit ebdomatim, quamdiu vixerit et idem altare tenuerit, ipsas per se vel alium seu alios terminando modo et forma infrascriptis. Quod capellanus seu altarista supradictus infra epistolam misse mature exeat, supranominatas missas coram populo ad terminandum ; non tamen volumus per temporis immutacionem aliquid in plebani preiudicium generari. Eciam ut idem capellanus de et super propriis pecuniis duo anniversaria singulis annis vigilias trium leccionum cum missarum sollempnitatibus ordinet et procuret cum certis gravaminibus infrascriptis: primo ut unum procuret anniversarium proxima post festum sancti Procopii septimana vigilias trium leccio- num et in crastino missarum sollempnia sollempniter ut peragantur, ad quartum officium capellanus seu altarista tres procurabit grossos, tres pro majoribus ad scolas scolaribus presentabit. Et talibus omnibus ut prescribitur celebratis idem capellanus eodem die sex pauperibus de et super propriis pecuniis unum prandium procurabit et cuilibet pauperi apud talem mensam sedenti unum nummum in dei nomine ministrabit. Et secundum anniversarium una cum omnibus additamentis et gravaminibus, ut est superius expressatum, idem capellanus et omnes sui successores pro anima Manyconis pie memorie nostri genitoris nec non omnium suorum consanquineorum infra octavas epiphanie domini quemadmodum primum tenebitur observare. Insuper quod talis singulis majoribus festivitatibus capellanus suppelliciatus in bancis seu stallis vel alius suo nomine tenebitur interesse, et sic singulis annis perpetue duraturis nihil de suprapositis obmittendo. Et idem jus competit et gravamen omnibus, qui ad id altarium seu altare presentati fuerint legitime et confirmati. Ceterum quod sepedictus capellanus et sui successores post exitum nostrum de carnis ergastulo per nullum nostrorum amicorum valeat ammoveri vel quomodolibet impediri. Insuper optamus et humiliter suppli- camus, ut jus patronatus sic erecti altaris et per nos dotati nobis et nostris heredibus necnon domino Paulo plebano ecclesie in Swratka, filio legitimo Welikonis concivis in Mezirziecz, reservetur et in quem seu in quos consenserimus una cum priusnominato domino Paulo uniformiter una voce. In cuius rei testimonium et robur sigillum Nicolai principalis emptoris bonorum supranominatorum et primitivi collatoris, plebani ecclesie in Mezirziecz est appen- sum et ob carenciam sigilli Briccii dicti Balass suprascripti prenominatus dominus Nicolaus principalis emptor priusnominatorum una cum Briccio anteposito collatore eorundem nobilem
109 reservantes damus assignamus et jungimus necnon incorporamus altari fundato et erigendo antedicto. Unde humiliter supplicamus reverendissimo in Christo patri et domino domino Johanni episcopo Olomucensi aut eius vicario in spiritualibus, quatenus jungat incorporet invisceret dictam villam Rohy sic per nos fundato altari cum pleno dominio ceterisque utilitatibus, prout superius est plenius expressatum, deinde dignetur ipsum erigere in eccle- siasticum titulum beneficii et sic erecto dominum Simonem de Tyssnow, arcium liberalium magistrum alme universitatis studii Pragensis, tamquam verum et legitimum rectorem seu capellanum jungere, et non alium, non dedignetur. Condicionibus tamen talibus non obmissis: quod idem dominus Simon arcium liberalium magister noster capellanus ad laudem et gloriam domini nostri Jesu Christi et gloriose virginis eius matris Marie et specialiter ad honorem sanctorum Johannis evangeliste Johannis baptiste et decem millia (sic) martirum, quorum presens capella titulum obtinebit, quatuor missas in divino officio celebrabit ebdomatim, quamdiu vixerit et idem altare tenuerit, ipsas per se vel alium seu alios terminando modo et forma infrascriptis. Quod capellanus seu altarista supradictus infra epistolam misse mature exeat, supranominatas missas coram populo ad terminandum ; non tamen volumus per temporis immutacionem aliquid in plebani preiudicium generari. Eciam ut idem capellanus de et super propriis pecuniis duo anniversaria singulis annis vigilias trium leccionum cum missarum sollempnitatibus ordinet et procuret cum certis gravaminibus infrascriptis: primo ut unum procuret anniversarium proxima post festum sancti Procopii septimana vigilias trium leccio- num et in crastino missarum sollempnia sollempniter ut peragantur, ad quartum officium capellanus seu altarista tres procurabit grossos, tres pro majoribus ad scolas scolaribus presentabit. Et talibus omnibus ut prescribitur celebratis idem capellanus eodem die sex pauperibus de et super propriis pecuniis unum prandium procurabit et cuilibet pauperi apud talem mensam sedenti unum nummum in dei nomine ministrabit. Et secundum anniversarium una cum omnibus additamentis et gravaminibus, ut est superius expressatum, idem capellanus et omnes sui successores pro anima Manyconis pie memorie nostri genitoris nec non omnium suorum consanquineorum infra octavas epiphanie domini quemadmodum primum tenebitur observare. Insuper quod talis singulis majoribus festivitatibus capellanus suppelliciatus in bancis seu stallis vel alius suo nomine tenebitur interesse, et sic singulis annis perpetue duraturis nihil de suprapositis obmittendo. Et idem jus competit et gravamen omnibus, qui ad id altarium seu altare presentati fuerint legitime et confirmati. Ceterum quod sepedictus capellanus et sui successores post exitum nostrum de carnis ergastulo per nullum nostrorum amicorum valeat ammoveri vel quomodolibet impediri. Insuper optamus et humiliter suppli- camus, ut jus patronatus sic erecti altaris et per nos dotati nobis et nostris heredibus necnon domino Paulo plebano ecclesie in Swratka, filio legitimo Welikonis concivis in Mezirziecz, reservetur et in quem seu in quos consenserimus una cum priusnominato domino Paulo uniformiter una voce. In cuius rei testimonium et robur sigillum Nicolai principalis emptoris bonorum supranominatorum et primitivi collatoris, plebani ecclesie in Mezirziecz est appen- sum et ob carenciam sigilli Briccii dicti Balass suprascripti prenominatus dominus Nicolaus principalis emptor priusnominatorum una cum Briccio anteposito collatore eorundem nobilem
Strana 110
110 dominum Buskonem de Mossczicz presentibus honorabilibus et devotis domino Clemente, domino Cunssone, domino Nicolao dicto Piczula, domino Francisco professis monasterii Zderasiensis in Praga sacrosancti sepulcri dominici Jerosolimitani ordinis sancti Augustini humiliter supplicarunt, ut majorem ad evidenciam loco eiusdem Briccii dicti Balass presencia idem nobilis dominus Busko de Mossczicz suo proprio sigillo sigillaret, ad quorum preces est presens litera eiusdem nobilis domini Buskonis sigillo proprio roborata. Sub anno domini MOCCCC° primo die sancte Gerdrudis virginis gloriose. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 157.) 100. Berlin, 29. Marz 1401. Markgraf Jodok gebietet den Zöllnern in Oderberg, von den Brietzenern keine Abgabe zu nehmen. (Riedel Cod. Brand. A., IX. 393.) 101. Berlin, 7. April 1401. Markgraf Jodok vereignet dem Bisthume Lebus das Dorf Tschernew. (Riedel Cod. Brand. A., XX. 246.) 102. Berlin, 8. April 1401. Anordnung des Markgrafen Jodok wegen des Pfarrers in Frankfurt. (Riedel Cod. Brand. A., XXIII. 137.) 103. Wenzeslaus, Patriarch von Antiochia, gestattet dem Prior und Capitel des Augustiner- klosters in Leitomyšl, dass ihnen ihre Beichtväter bei Todesgefahr vollkommenen Sundenablass spenden können. Dt. Vyšehrad, 16. April 1401. Wenceslaus dei et apostolice sedis gracia patriarcha Anthiochenus, aule Romanorum et Boemie regis cancellarius. Carissimis nobis in Christo Johanni priori totique capitulo ecclesie Luthomislensis familiantibus nobis salutem in eo, qui est omnium vera salus. Nuper sanctissimus in Christo pater et dominus noster dominus Bonifacius divina providencia papa nonus, volens nos sua benignitate largiflua apostolicis favoribus honorare, suas nobis certas litteras destinavit eius vera bulla plumbea in filis sericeis impedenda bullatas, quarum tenor sequitur per omnia de verbo ad verbum et est talis: „Bonifacius episcopus servus servorum
110 dominum Buskonem de Mossczicz presentibus honorabilibus et devotis domino Clemente, domino Cunssone, domino Nicolao dicto Piczula, domino Francisco professis monasterii Zderasiensis in Praga sacrosancti sepulcri dominici Jerosolimitani ordinis sancti Augustini humiliter supplicarunt, ut majorem ad evidenciam loco eiusdem Briccii dicti Balass presencia idem nobilis dominus Busko de Mossczicz suo proprio sigillo sigillaret, ad quorum preces est presens litera eiusdem nobilis domini Buskonis sigillo proprio roborata. Sub anno domini MOCCCC° primo die sancte Gerdrudis virginis gloriose. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 157.) 100. Berlin, 29. Marz 1401. Markgraf Jodok gebietet den Zöllnern in Oderberg, von den Brietzenern keine Abgabe zu nehmen. (Riedel Cod. Brand. A., IX. 393.) 101. Berlin, 7. April 1401. Markgraf Jodok vereignet dem Bisthume Lebus das Dorf Tschernew. (Riedel Cod. Brand. A., XX. 246.) 102. Berlin, 8. April 1401. Anordnung des Markgrafen Jodok wegen des Pfarrers in Frankfurt. (Riedel Cod. Brand. A., XXIII. 137.) 103. Wenzeslaus, Patriarch von Antiochia, gestattet dem Prior und Capitel des Augustiner- klosters in Leitomyšl, dass ihnen ihre Beichtväter bei Todesgefahr vollkommenen Sundenablass spenden können. Dt. Vyšehrad, 16. April 1401. Wenceslaus dei et apostolice sedis gracia patriarcha Anthiochenus, aule Romanorum et Boemie regis cancellarius. Carissimis nobis in Christo Johanni priori totique capitulo ecclesie Luthomislensis familiantibus nobis salutem in eo, qui est omnium vera salus. Nuper sanctissimus in Christo pater et dominus noster dominus Bonifacius divina providencia papa nonus, volens nos sua benignitate largiflua apostolicis favoribus honorare, suas nobis certas litteras destinavit eius vera bulla plumbea in filis sericeis impedenda bullatas, quarum tenor sequitur per omnia de verbo ad verbum et est talis: „Bonifacius episcopus servus servorum
Strana 111
111 dei venerabili fratri Wenceslao, patriarche Anthiocensi salutem et apostolicam etc. Datum Rome aput Sanctum Petrum VII. Idus Novembris, pontificatus nostri anno nono.“ Cum autem vestra erga nos devocio se quam plurimum gratam reddiderit et acceptatam speremus- que vos in futurum tanto fervencius famulari et complacere debere, quanto magis vos nostra conspexerit benivolencia dotatum, auctoritate igitur apostolica in hac parte suffulti, ut confessorem idoneum eligere valeatis et quilibet vestrum valet vobis et cuilibet vestrum plenam remissionem omnium peccatorum vestrorum et cuilibet vestrum, de quibus corde contritus et ore confessus fuerit, seu quilibet vestrum fuerit semel tantum in mortis articulo concedere valeat, vobis et cuilibet vestrum tenore presencium largimur in domino facultatem. Ita tamen, quod idem confessor de hiis, de quibus fuerit alteri satisfaccio facienda, vos et quilibet vestrum, si supervixeritis, vel aliquis vestrum supervixerit, vel heredes vestros et vestrum quemlibet, seu alios, si forte vos et vestrum quemlibet migrare contigerit, vobis et cuilibet vestrum iniungat faciendum, quod vos et quilibet aut heredes, vel huiusmodi alii teneantur facere, ut prefertur. Et ne, quod absit, propter indulgenciam huiusmodi ad illicita procliviores reddamini, aut quilibet vestrum reddatur, imposterum committenda, volumus, quod si forte vos et quilibet vestrum pretextu concessionis presentis aliqua committeritis et quilibet vestrum committeret, quod ad illa predicta remissio nullatenus extendatur, prout idem prefatus dominus noster papa in suprascriptis suis litteris expresse voluit. In quorum testimonium presentes litteras fieri mandavimus sigillique nostri impensione roborari. Datum in Wyssegrado prope Pragam anno domini millesimo quadringentesimo primo die XVI. mensis Aprilis. (Cop. simp. im m. Landesarchive. Cerr. S. n. 128 p. 29.) 104. Papst Bonifaz IX. verleiht denen, welche zur Erhaltung und Restaurirung der Kirche des Augustinerklosters in Brünn beitragen, einen Ablass. Dt. Rom, 16. April 1401. onifacius episcopus servus servorum dei universis christifidelibus presentes literas inspe(cturis salutem et aposto)licam benediccionem. Licet is, de cuius munere venit, ut sibi a suis fidelibus digne et laudabiliter serviatur de habundancia sue pietatis, que merita supplicum excedit (et vota bene servientibus sibi) multo maiora retribuat, quam valeant promereri ; nichilominus tamen desiderantes, domino populum reddere acceptabilem et bonorum operum sectatorem (fideles ipsos ad compla)cendum ei quasi quibusdam allectivis muneribus, indulgenciis videlicet et remissionibus invitamus, ut exinde reddantur divine gracie apciores. Cupientes igitur, ut (monasterium) sancti Thome apostoli in Bruna, ordinis fratrum heremi- tarum sancti Augustini, Olomucensis diocesis congruis honoribus frequentetur et conservetur, eo libencius causa devocionis confluant ad eandem et ad reparacionem ac eciam et conservacionem ipsius manus prompcius porrigant adjutrices, quo ex hoc ibidem dono celesti (um munerum) senciant se refectos, de omnipotentis dei misericordia et beatorum Petri et Pauli apostolorum eius auctoritate confisi omnibus vere penitentibus et confessis,
111 dei venerabili fratri Wenceslao, patriarche Anthiocensi salutem et apostolicam etc. Datum Rome aput Sanctum Petrum VII. Idus Novembris, pontificatus nostri anno nono.“ Cum autem vestra erga nos devocio se quam plurimum gratam reddiderit et acceptatam speremus- que vos in futurum tanto fervencius famulari et complacere debere, quanto magis vos nostra conspexerit benivolencia dotatum, auctoritate igitur apostolica in hac parte suffulti, ut confessorem idoneum eligere valeatis et quilibet vestrum valet vobis et cuilibet vestrum plenam remissionem omnium peccatorum vestrorum et cuilibet vestrum, de quibus corde contritus et ore confessus fuerit, seu quilibet vestrum fuerit semel tantum in mortis articulo concedere valeat, vobis et cuilibet vestrum tenore presencium largimur in domino facultatem. Ita tamen, quod idem confessor de hiis, de quibus fuerit alteri satisfaccio facienda, vos et quilibet vestrum, si supervixeritis, vel aliquis vestrum supervixerit, vel heredes vestros et vestrum quemlibet, seu alios, si forte vos et vestrum quemlibet migrare contigerit, vobis et cuilibet vestrum iniungat faciendum, quod vos et quilibet aut heredes, vel huiusmodi alii teneantur facere, ut prefertur. Et ne, quod absit, propter indulgenciam huiusmodi ad illicita procliviores reddamini, aut quilibet vestrum reddatur, imposterum committenda, volumus, quod si forte vos et quilibet vestrum pretextu concessionis presentis aliqua committeritis et quilibet vestrum committeret, quod ad illa predicta remissio nullatenus extendatur, prout idem prefatus dominus noster papa in suprascriptis suis litteris expresse voluit. In quorum testimonium presentes litteras fieri mandavimus sigillique nostri impensione roborari. Datum in Wyssegrado prope Pragam anno domini millesimo quadringentesimo primo die XVI. mensis Aprilis. (Cop. simp. im m. Landesarchive. Cerr. S. n. 128 p. 29.) 104. Papst Bonifaz IX. verleiht denen, welche zur Erhaltung und Restaurirung der Kirche des Augustinerklosters in Brünn beitragen, einen Ablass. Dt. Rom, 16. April 1401. onifacius episcopus servus servorum dei universis christifidelibus presentes literas inspe(cturis salutem et aposto)licam benediccionem. Licet is, de cuius munere venit, ut sibi a suis fidelibus digne et laudabiliter serviatur de habundancia sue pietatis, que merita supplicum excedit (et vota bene servientibus sibi) multo maiora retribuat, quam valeant promereri ; nichilominus tamen desiderantes, domino populum reddere acceptabilem et bonorum operum sectatorem (fideles ipsos ad compla)cendum ei quasi quibusdam allectivis muneribus, indulgenciis videlicet et remissionibus invitamus, ut exinde reddantur divine gracie apciores. Cupientes igitur, ut (monasterium) sancti Thome apostoli in Bruna, ordinis fratrum heremi- tarum sancti Augustini, Olomucensis diocesis congruis honoribus frequentetur et conservetur, eo libencius causa devocionis confluant ad eandem et ad reparacionem ac eciam et conservacionem ipsius manus prompcius porrigant adjutrices, quo ex hoc ibidem dono celesti (um munerum) senciant se refectos, de omnipotentis dei misericordia et beatorum Petri et Pauli apostolorum eius auctoritate confisi omnibus vere penitentibus et confessis,
Strana 112
112 . . . . antedicta a primis vesperis usque ad qui in dominica Quadragesime in ecclesia . . secundos vesperos ipsius dominice (?) et per septem dies ipsam dominicam immediate sequentes ecclesiam ipsam devote visitaverint et ad eius conservacionem et reparacionem manus prompcius porrexerint adjutrices aliam (?) indulgenciam et remissionem peccatorum aucto- ritate apostolica tenore presencium concedimus, quam eciam . . . . sancti Marci de Veneciis Castellanensis diocesis in festo Ascensionis domini nostri Jesu Christi annuatim quomodolibet consecuntur. Et nichilominus, ut christifideles ipsi ad ipsam ecclesiam in ipsa dominica et septem diebus predictis propterea confluentes indulgenciam hujusmodi uberius consequi possint, dilecto filio priori pro tempore existenti et octo aliis presbyteris sive pluribus ido(neis tam) secularibus quam religiosis per eundem priorem annuatim eligendis, qui confessiones omnium et singulorum christifidelium in ipsa dominica et septem diebus predictis causa hujusmodi indulgencie assequende confluencium in predicta dominica et septem diebus predictis eadem auctoritate (?) audire et ipsorum confessionibus diligenter auditis pro commissis debitam eis absolucionem impendere (?) valeant ac injungere pro modo culpe penitenciam salutarem, nisi forsan talia fuerint, propter que sedes apostolica sit merito consulenda, predicta aucto- ritate de uberioris dono gracie indulgemus presentibus perpetuis temporibus duraturis. Nulli ergo hominum liceat hanc paginam nostre concessionis infringere vel ei ausu temerario contraire. Si quis autem hoc attemptare presumpserit, indignacionem omnipotentis dei et beatorum Petri et Pauli apostolorum eius se noverit incursurum. Datum Rome apud sanctum Petrum XVI. kalendas Maii, pontificatus nostri anno duodecimo. (Ins. in n. 141 (de dato Mödritz 8. Oktob. 1401) welche durch Feuchtigkeit sehr gelitten hat, so dass manche Stellen nur schwer leserlich sind; die eingeklammerten Worte sind Ergänzungen jener Stellen, welche durch Risse im Pergament vertilgt wurden. Orig. im Augustinerkl. in Altbrünn.) 105. Markgraf Prokop gestattet dem Heinrich von Neuhaus, mit seinen in Mähren liegenden Gütern frei zu verfügen. Dt. Prag, 24. April 1401. Nos Procopius dei gracia marchio Moravie notumfacimus tenore presencium universis, quod habito respectu ad grata serviciorum studia et constanciam fidei puritatem, quibus nobilis dominus Johannes filius nobilis domini Henrici de Novadomo noster dilectus serenitati nostre multa fidelitate magnoque studio complacuit et complacere poterit ulterius in futurum, animo deliberato sano fidelium nostrorum accedente consilio, ex certa nostra sciencia, sibi hanc fecimus et facimus graciam specialem per presentes, quod ipse predictus dominus Johannes universa et singula sua bona hereditaria, mobilia et inmobilia, castra civitates municiones villas possessiones agros silvas rubeta piscinas aquas molendina census, redditus et proventus, in quibuscumque rebus vel quibuscumque bonis existant, seu quibuscumque possint et valeant vocabulis specialibus designari, que in presenciarum obtinet in terra nostra Moravie, vel acquirere poterit in futurum, dare donare et assignare et legare in vita vel in morte possit et valeat cuicumque seu quibuscumque personis et de eisdem disponere,
112 . . . . antedicta a primis vesperis usque ad qui in dominica Quadragesime in ecclesia . . secundos vesperos ipsius dominice (?) et per septem dies ipsam dominicam immediate sequentes ecclesiam ipsam devote visitaverint et ad eius conservacionem et reparacionem manus prompcius porrexerint adjutrices aliam (?) indulgenciam et remissionem peccatorum aucto- ritate apostolica tenore presencium concedimus, quam eciam . . . . sancti Marci de Veneciis Castellanensis diocesis in festo Ascensionis domini nostri Jesu Christi annuatim quomodolibet consecuntur. Et nichilominus, ut christifideles ipsi ad ipsam ecclesiam in ipsa dominica et septem diebus predictis propterea confluentes indulgenciam hujusmodi uberius consequi possint, dilecto filio priori pro tempore existenti et octo aliis presbyteris sive pluribus ido(neis tam) secularibus quam religiosis per eundem priorem annuatim eligendis, qui confessiones omnium et singulorum christifidelium in ipsa dominica et septem diebus predictis causa hujusmodi indulgencie assequende confluencium in predicta dominica et septem diebus predictis eadem auctoritate (?) audire et ipsorum confessionibus diligenter auditis pro commissis debitam eis absolucionem impendere (?) valeant ac injungere pro modo culpe penitenciam salutarem, nisi forsan talia fuerint, propter que sedes apostolica sit merito consulenda, predicta aucto- ritate de uberioris dono gracie indulgemus presentibus perpetuis temporibus duraturis. Nulli ergo hominum liceat hanc paginam nostre concessionis infringere vel ei ausu temerario contraire. Si quis autem hoc attemptare presumpserit, indignacionem omnipotentis dei et beatorum Petri et Pauli apostolorum eius se noverit incursurum. Datum Rome apud sanctum Petrum XVI. kalendas Maii, pontificatus nostri anno duodecimo. (Ins. in n. 141 (de dato Mödritz 8. Oktob. 1401) welche durch Feuchtigkeit sehr gelitten hat, so dass manche Stellen nur schwer leserlich sind; die eingeklammerten Worte sind Ergänzungen jener Stellen, welche durch Risse im Pergament vertilgt wurden. Orig. im Augustinerkl. in Altbrünn.) 105. Markgraf Prokop gestattet dem Heinrich von Neuhaus, mit seinen in Mähren liegenden Gütern frei zu verfügen. Dt. Prag, 24. April 1401. Nos Procopius dei gracia marchio Moravie notumfacimus tenore presencium universis, quod habito respectu ad grata serviciorum studia et constanciam fidei puritatem, quibus nobilis dominus Johannes filius nobilis domini Henrici de Novadomo noster dilectus serenitati nostre multa fidelitate magnoque studio complacuit et complacere poterit ulterius in futurum, animo deliberato sano fidelium nostrorum accedente consilio, ex certa nostra sciencia, sibi hanc fecimus et facimus graciam specialem per presentes, quod ipse predictus dominus Johannes universa et singula sua bona hereditaria, mobilia et inmobilia, castra civitates municiones villas possessiones agros silvas rubeta piscinas aquas molendina census, redditus et proventus, in quibuscumque rebus vel quibuscumque bonis existant, seu quibuscumque possint et valeant vocabulis specialibus designari, que in presenciarum obtinet in terra nostra Moravie, vel acquirere poterit in futurum, dare donare et assignare et legare in vita vel in morte possit et valeat cuicumque seu quibuscumque personis et de eisdem disponere,
Strana 113
113 prout sibi melius et utilius visum fuerit expedire. Decernentes et auctoritate marchionali omnino volentes, quod talis vel tales, cui vel quibus prefatus dominus Johannes bona sua dederit legaverit seu assignaverit, vel qui presentem literam habuerint de ipsius voluntate, ipsa bona sine cuiuscumque impeticione contradiccione et impedimento hereditarie tenere et habere possint et valeant legittime possidere; talis enim legacio seu donacio robur firmi- tatis obtineat, ac si per tabulas marchionatus et terre Moravie firmata fuissent, dantes et transferentes in talem et tales, quibus prefata bona per predictum dominum Johannem legata seu donata fuerint, omne jus successionis seu devolucionis, quod nobis tamquam marchioni Moravie post mortem dicti domini Johannis competere posset quovismodo, de plenitudine nostre potestatis. Non obstantibus consuetudinibus terre nostre Moravie quibus- cumque, per quas prefate gracie nostre posset quomodolibet derogari, supplentes omnem defectum, si quis racione consuetudinis terre nostre Moravie vel solempnitatis obmisse, vel alio quovis modo compertus fuerit in premissis. Presencium sub nostro appenso sigillo testimonio literarum. Datum Prage die et festo sancti Georgii. Anno ecc. CCCC° primo. (Orig. im gräfl. Archive zu Neuhaus.) 106. K. Wenzel weist dem Markgrafen Jodok ein lebenslängliches Wochengeld von 40 Mark aus dem Bergwerk zu Kuttenberg, eventuell aus der k. Kammer an. Dt. Prag, 3. Mai 1401. Wir Wenzlaw von gotes gnaden romischer kunig zu allen zeiten merer des reichs und kunig zu Beheim. Bekennen und tun kunt offenlichen mit diesem brive allen den, die in sehen oder horen lezen, das wir durch libe und fruntschafft und ouch dinste und treuen willen, als uns der hochgeborn Joste, marggraf zu Brandemburg und zu Merhern, unser liber vetter und furste offt und dicke williclichen getan hat, teglichen tut und furbas tun sol und mag in kumftigen zeiten, im mit wolbedachtem mute, gutem rate und rechter wissen diese besundere gnade getan haben und tun im die von kuniglicher machte, in kraft diz brives das er seine lebtage allewochen virzig mark wochengeldes uf dem berge zun Chutten von unserm munzmeister, der nu ist oder in zeiten sein wirdet, haben ufheben und empfahen sulle. Und gebiten dorumb unserem munzmeister uf dem berge zun Chutten, der nu ist oder in zeiten sein wirdet, ernstlichen und vesticlichen bei unsern hulden, das er dem egenanten marggraf Josten seine lebtage alle wochen virzig berkmark wachengoldes an underlasse und vorzihen genzlichen richte und bezale und des nicht enlasse in dheineweis; wann wo er des nicht entete und doran saumig were, so haben wir demselben unserm vetter volle macht und gewalt gegeben, das er denselben munzmeister, der also vorzug und im sulches sein wochengelte nicht richtet, an seinem leibe und gute bekumern und ufhalden moge als lange, bis das er im sulches wochengelte genzlichen richtet und bezalet, als vorgeschriben stet. Und wer es sachen, das der berg und munze zun Chutten also krank wurden, das sie dem egenanten unserem vetter marggraf Josten solches wochengelte nicht reichen mochten, so globen wir im solches wochengelte us unser kuniglichen kamer zu richten 15
113 prout sibi melius et utilius visum fuerit expedire. Decernentes et auctoritate marchionali omnino volentes, quod talis vel tales, cui vel quibus prefatus dominus Johannes bona sua dederit legaverit seu assignaverit, vel qui presentem literam habuerint de ipsius voluntate, ipsa bona sine cuiuscumque impeticione contradiccione et impedimento hereditarie tenere et habere possint et valeant legittime possidere; talis enim legacio seu donacio robur firmi- tatis obtineat, ac si per tabulas marchionatus et terre Moravie firmata fuissent, dantes et transferentes in talem et tales, quibus prefata bona per predictum dominum Johannem legata seu donata fuerint, omne jus successionis seu devolucionis, quod nobis tamquam marchioni Moravie post mortem dicti domini Johannis competere posset quovismodo, de plenitudine nostre potestatis. Non obstantibus consuetudinibus terre nostre Moravie quibus- cumque, per quas prefate gracie nostre posset quomodolibet derogari, supplentes omnem defectum, si quis racione consuetudinis terre nostre Moravie vel solempnitatis obmisse, vel alio quovis modo compertus fuerit in premissis. Presencium sub nostro appenso sigillo testimonio literarum. Datum Prage die et festo sancti Georgii. Anno ecc. CCCC° primo. (Orig. im gräfl. Archive zu Neuhaus.) 106. K. Wenzel weist dem Markgrafen Jodok ein lebenslängliches Wochengeld von 40 Mark aus dem Bergwerk zu Kuttenberg, eventuell aus der k. Kammer an. Dt. Prag, 3. Mai 1401. Wir Wenzlaw von gotes gnaden romischer kunig zu allen zeiten merer des reichs und kunig zu Beheim. Bekennen und tun kunt offenlichen mit diesem brive allen den, die in sehen oder horen lezen, das wir durch libe und fruntschafft und ouch dinste und treuen willen, als uns der hochgeborn Joste, marggraf zu Brandemburg und zu Merhern, unser liber vetter und furste offt und dicke williclichen getan hat, teglichen tut und furbas tun sol und mag in kumftigen zeiten, im mit wolbedachtem mute, gutem rate und rechter wissen diese besundere gnade getan haben und tun im die von kuniglicher machte, in kraft diz brives das er seine lebtage allewochen virzig mark wochengeldes uf dem berge zun Chutten von unserm munzmeister, der nu ist oder in zeiten sein wirdet, haben ufheben und empfahen sulle. Und gebiten dorumb unserem munzmeister uf dem berge zun Chutten, der nu ist oder in zeiten sein wirdet, ernstlichen und vesticlichen bei unsern hulden, das er dem egenanten marggraf Josten seine lebtage alle wochen virzig berkmark wachengoldes an underlasse und vorzihen genzlichen richte und bezale und des nicht enlasse in dheineweis; wann wo er des nicht entete und doran saumig were, so haben wir demselben unserm vetter volle macht und gewalt gegeben, das er denselben munzmeister, der also vorzug und im sulches sein wochengelte nicht richtet, an seinem leibe und gute bekumern und ufhalden moge als lange, bis das er im sulches wochengelte genzlichen richtet und bezalet, als vorgeschriben stet. Und wer es sachen, das der berg und munze zun Chutten also krank wurden, das sie dem egenanten unserem vetter marggraf Josten solches wochengelte nicht reichen mochten, so globen wir im solches wochengelte us unser kuniglichen kamer zu richten 15
Strana 114
114 und zu bezalen. Und gebiten dorumb unserm underkamerer unsers kunigreichs zu Beheim, der nu ist oder in zeiten sein wirdet, ernstlichen und vesticlichen bei hulden, qweines zu schulden, das der berg und munze zu Chutten also krank wurden, das sie dem egenanten unserm vetter marggraf Josten sulches wochengelte nicht reichen mochten, das er im dann das egenante wochengelte us unser kuniglichen kamer reichen und bezalen solle und des nicht enlasse in dheineweis. Wann wo er des nicht entete und doran saumig were, so haben wir demselben unserem vetter volle macht und gewalt gegeben, das er denselben underkamerer, der also vorzuge und im sein wochengelte us unser kuniglichen kamer nicht richtet, an seinem leibe und gute bekumern und ufhalden moge als lange, bis das er im sulch wochengelt genzlichen richtet und beczalet, als vorgeschriben stet. Mit urkunt diz brives vorsigelt mit unser kuniglichen maiestat insigel. Geben zu Prage nach Cristes geburt virzenhundert jar und dornach in dem ersten jare an des heiligen Kreuzen tage, unser reiche des behemischen in dem neununddreissigisten und des romischen in dem sechsund- zweinzigisten jahren. (Auf der Plicatur: Ad mandatum dom. regis W. patriarcha Anthiocenus Cancellarius ; in dorso R. Jacobus de Praga. Orig. Perg. mit anhäng. Doppelsig. im m. Landesarchive Sig. K. V. I. n. 40.) 107. Wenzeslaus, Patriarch von Antiochia, spendet dem Augustinerkloster in Brünn einen 40tägigen Sündenablass. Dt. Wyšehrad, 10. Mai 1401. Wenceslaus dei et apostolice sedis gracia patriarcha Anthiocenus, aule Romanorum et Boemie regis cancellarius, universis et singulis, ad quos presentes pervenerint, salutem in domino sempiternam. Licet is, de cuius munere venit, ut sibi a suis fidelibus digne et laudabiliter serviatur, de habundancia sue pietatis, que merita supplicum excedit et vota, bene servientibus sibi multo majora retribuat quam valeant promereri; nichilominus tamen desiderantes, domino populum reddere acceptabilem et bonorum operum sectatorem, fideles ipsos ad complacendum ei quasi quibusdam allectivis muneribus, indulgenciis videlicet et remissionibus invitamus, ut exinde reddantur divine gracie apciores. Cupientes igitur, ut claustrum dedicatum in honore sancte Marie annunciacionis et beati Thome apostoli fratrum heremitarum ordinis sancti Augustini in civitate Brunna, Olomucensis diocesis, a christi- fidelibus frequentetur et congruis honoribus jugiter veneretur, omnibus vere penitentibus confessis et contritis, qui capellam beate virginis Marie devote visitaverint vel misse inter- fuerint seu horis vel antifone, que in honorem sancte Marie singulis diebus anni decantatur, et ibidem quinque dominicas oraciones, scilicet pater noster vel septem angelicas salutaciones devote dixerint in humilitate delictorum suorum veniam petituri, tociens quociens horum aliquod fecerint, de omnipotentis dei misericordia et beatorum Petri et Pauli apostolorum eius meritis et intercessione confisi, quadraginta dies indulgenciarum de injunctis eis peni- tenciis in domino misericorditer relaxamus. In quorum omnium et singulorum testimonium
114 und zu bezalen. Und gebiten dorumb unserm underkamerer unsers kunigreichs zu Beheim, der nu ist oder in zeiten sein wirdet, ernstlichen und vesticlichen bei hulden, qweines zu schulden, das der berg und munze zu Chutten also krank wurden, das sie dem egenanten unserm vetter marggraf Josten sulches wochengelte nicht reichen mochten, das er im dann das egenante wochengelte us unser kuniglichen kamer reichen und bezalen solle und des nicht enlasse in dheineweis. Wann wo er des nicht entete und doran saumig were, so haben wir demselben unserem vetter volle macht und gewalt gegeben, das er denselben underkamerer, der also vorzuge und im sein wochengelte us unser kuniglichen kamer nicht richtet, an seinem leibe und gute bekumern und ufhalden moge als lange, bis das er im sulch wochengelt genzlichen richtet und beczalet, als vorgeschriben stet. Mit urkunt diz brives vorsigelt mit unser kuniglichen maiestat insigel. Geben zu Prage nach Cristes geburt virzenhundert jar und dornach in dem ersten jare an des heiligen Kreuzen tage, unser reiche des behemischen in dem neununddreissigisten und des romischen in dem sechsund- zweinzigisten jahren. (Auf der Plicatur: Ad mandatum dom. regis W. patriarcha Anthiocenus Cancellarius ; in dorso R. Jacobus de Praga. Orig. Perg. mit anhäng. Doppelsig. im m. Landesarchive Sig. K. V. I. n. 40.) 107. Wenzeslaus, Patriarch von Antiochia, spendet dem Augustinerkloster in Brünn einen 40tägigen Sündenablass. Dt. Wyšehrad, 10. Mai 1401. Wenceslaus dei et apostolice sedis gracia patriarcha Anthiocenus, aule Romanorum et Boemie regis cancellarius, universis et singulis, ad quos presentes pervenerint, salutem in domino sempiternam. Licet is, de cuius munere venit, ut sibi a suis fidelibus digne et laudabiliter serviatur, de habundancia sue pietatis, que merita supplicum excedit et vota, bene servientibus sibi multo majora retribuat quam valeant promereri; nichilominus tamen desiderantes, domino populum reddere acceptabilem et bonorum operum sectatorem, fideles ipsos ad complacendum ei quasi quibusdam allectivis muneribus, indulgenciis videlicet et remissionibus invitamus, ut exinde reddantur divine gracie apciores. Cupientes igitur, ut claustrum dedicatum in honore sancte Marie annunciacionis et beati Thome apostoli fratrum heremitarum ordinis sancti Augustini in civitate Brunna, Olomucensis diocesis, a christi- fidelibus frequentetur et congruis honoribus jugiter veneretur, omnibus vere penitentibus confessis et contritis, qui capellam beate virginis Marie devote visitaverint vel misse inter- fuerint seu horis vel antifone, que in honorem sancte Marie singulis diebus anni decantatur, et ibidem quinque dominicas oraciones, scilicet pater noster vel septem angelicas salutaciones devote dixerint in humilitate delictorum suorum veniam petituri, tociens quociens horum aliquod fecerint, de omnipotentis dei misericordia et beatorum Petri et Pauli apostolorum eius meritis et intercessione confisi, quadraginta dies indulgenciarum de injunctis eis peni- tenciis in domino misericorditer relaxamus. In quorum omnium et singulorum testimonium
Strana 115
115 presentes literas fieri et sigilli nostri appensione jussimus communiri. Datum in Wissegrado prope Pragam anno domini millesimo quadringentesimo primo, die X. mensis Maji. (Orig. Perg. h. Sig. im Archive des Kl. s. Thomas in Altbrünn.) 108. Wilhelm, Markgraf zu Meissen etc., bekennt, dass ihm Markgraf Jodok das Schloss Golssin für 2000 Schock böhm. Groschen verpfandet habe. Dt. Berlin, 18. Mai 1401. Wir Wilhelm von gotis gnaden markgrafe zu Missin lantgrafe in Doringen und pfalzgrafe zu Sachsen bekennen vor uns unser erben und nachkomen und tun kund offint- lichin mit disem briefe allen den, die in sehin adir horen lesen, das uns der hochgeboren furste er Jost markgrafe zu Brandemburg etc. unser liber swager zu pfande gesazt und ingeentwort hat, sin sloez Golssin, mit dorfern manscheftin lehmscheftin geistlichin und wertlichin gevellin und angeveilin gerichten zollen geleiten beten zinsen renten holzern puschen heiden welden egkern wesin jaiten wassern molen sehen tichen fischerien dinstin pflichtin und gemeinlichin mit allin und iglichin sinen rechten eren nuzzen wirden friheiten gewonheiten und zugehorungen, als er das bis her besessin und gehabt hat, vor zwei tusend schok gutir beheimischer groschin prager munze, die wir im an gereitem gelde gelehin habin, und die er von uns gezalt und bezalt genomen und die in sinen und siner herschaft nuz und fromen kuntlichin gekart und gewant hat. Ouch hat uns der selbe unser liber swager zu dem slosse Golssin bewiset und gelegit hundirt schok behemischer groschin ierlicher gulde in sinem zolle zu Gubin, die uns der zollner zu Gubin der izund ist und alle sine nachkommen, die den zol da ufhebin werdin, die wile Golssin unser pfand ist, alle jar halb uf sente Michilstag und halb uf sente Walpurgintag unvorzoglichin reichin und gebin sollin, das sloz Golssin und die obingeschreben sine zugehorunge mit den hundirt schogken geldis in dem zolle zu Gubin wir und unser erben innehabin und haldin sollin also wann adir uf welche zit unser swager markgraf Jost sine erben und nachkommen markgrafen zu Lusiz adir die das land zu Lusiz innehettin, das gnante sloez Golssin mit den hundert schogken geldis zu Gubin wider von uns adir unsern erben losen wollin das sollin wir in vor die obgnante summe geldis wider zu losen gebin. Und wann sie die losunge so tun wollin, das sollin sie uns ein ganz halb jar zuvor vorkundigen und wissin lassin, und wann sie uns die losunge so vorkundigit habin, so sollin sie uns usgende dem halbin jare unser geld als zwei tusend schog gutir beheimischer groschin bezalen in unserm slosse zu Missin ane vorzog und hindernis. Ouch sollin wir und unser erben hundirt beheimische schog an dem selbin slosse Golssin vorbuwen und die selbin hundirt schog adir was wir dermer daran vor- buwen worden, sollin uns unser swager markgrave Jost adir sine erbin und nachkomen, markgrafen zu Lusicz ouch widergebin sampt mit den obingeschrebin zwen tusent schogken. Wann sie so die losunge tun werdin ane intrag und geverde und wann sie uns unsir geld so ganz bezalit habin, so sollin wir adir unsir erben markgrafin Joste unsirm libin swager adir sinen erben und nachkomen des gnanten slossis Golssin und siner zugehorunge 15*
115 presentes literas fieri et sigilli nostri appensione jussimus communiri. Datum in Wissegrado prope Pragam anno domini millesimo quadringentesimo primo, die X. mensis Maji. (Orig. Perg. h. Sig. im Archive des Kl. s. Thomas in Altbrünn.) 108. Wilhelm, Markgraf zu Meissen etc., bekennt, dass ihm Markgraf Jodok das Schloss Golssin für 2000 Schock böhm. Groschen verpfandet habe. Dt. Berlin, 18. Mai 1401. Wir Wilhelm von gotis gnaden markgrafe zu Missin lantgrafe in Doringen und pfalzgrafe zu Sachsen bekennen vor uns unser erben und nachkomen und tun kund offint- lichin mit disem briefe allen den, die in sehin adir horen lesen, das uns der hochgeboren furste er Jost markgrafe zu Brandemburg etc. unser liber swager zu pfande gesazt und ingeentwort hat, sin sloez Golssin, mit dorfern manscheftin lehmscheftin geistlichin und wertlichin gevellin und angeveilin gerichten zollen geleiten beten zinsen renten holzern puschen heiden welden egkern wesin jaiten wassern molen sehen tichen fischerien dinstin pflichtin und gemeinlichin mit allin und iglichin sinen rechten eren nuzzen wirden friheiten gewonheiten und zugehorungen, als er das bis her besessin und gehabt hat, vor zwei tusend schok gutir beheimischer groschin prager munze, die wir im an gereitem gelde gelehin habin, und die er von uns gezalt und bezalt genomen und die in sinen und siner herschaft nuz und fromen kuntlichin gekart und gewant hat. Ouch hat uns der selbe unser liber swager zu dem slosse Golssin bewiset und gelegit hundirt schok behemischer groschin ierlicher gulde in sinem zolle zu Gubin, die uns der zollner zu Gubin der izund ist und alle sine nachkommen, die den zol da ufhebin werdin, die wile Golssin unser pfand ist, alle jar halb uf sente Michilstag und halb uf sente Walpurgintag unvorzoglichin reichin und gebin sollin, das sloz Golssin und die obingeschreben sine zugehorunge mit den hundirt schogken geldis in dem zolle zu Gubin wir und unser erben innehabin und haldin sollin also wann adir uf welche zit unser swager markgraf Jost sine erben und nachkommen markgrafen zu Lusiz adir die das land zu Lusiz innehettin, das gnante sloez Golssin mit den hundert schogken geldis zu Gubin wider von uns adir unsern erben losen wollin das sollin wir in vor die obgnante summe geldis wider zu losen gebin. Und wann sie die losunge so tun wollin, das sollin sie uns ein ganz halb jar zuvor vorkundigen und wissin lassin, und wann sie uns die losunge so vorkundigit habin, so sollin sie uns usgende dem halbin jare unser geld als zwei tusend schog gutir beheimischer groschin bezalen in unserm slosse zu Missin ane vorzog und hindernis. Ouch sollin wir und unser erben hundirt beheimische schog an dem selbin slosse Golssin vorbuwen und die selbin hundirt schog adir was wir dermer daran vor- buwen worden, sollin uns unser swager markgrave Jost adir sine erbin und nachkomen, markgrafen zu Lusicz ouch widergebin sampt mit den obingeschrebin zwen tusent schogken. Wann sie so die losunge tun werdin ane intrag und geverde und wann sie uns unsir geld so ganz bezalit habin, so sollin wir adir unsir erben markgrafin Joste unsirm libin swager adir sinen erben und nachkomen des gnanten slossis Golssin und siner zugehorunge 15*
Strana 116
116 und der hundirt schogke geldis zu Gubin lediglichin abetretin und in die wider inent- wortin ane widersprache und ane allis geverde. Ouch haben wir dem silben unsirn libin swager sulche fruntschaft und gute getan : geschege, das wir abegingin von todis wegin ane rechte libes erben und er unsirn tod gelebete, so sal das obgnante sloes Golssin und die hundirt schog geldis zu Gubin an unsirn swager marcgrafin Jost lediglichin widerkomen und gefallin ane hindernis und ane allis geverde. Were ouch, das unsir swager markgrave Jost abeginge ane rechte libes erben und wir sinen tod so gelebeten, so sollin wir unsir erben und nachkomen unsirs swagers erben und nachkomen des landis zu Lusicz mit dem slosse Golssin und mit den hundirt schogken geldis zu Gubin zu losunge sizzen vor die obingnante summe goldis und davor, was so an dem slosse Golssin vorbuwet worde in allir masse, als wir unsirn swager soldin getan habin und als obingeschrebin steit ane allis geverde. Ouch sal der selbe unsir liber swager adir sine erbin und nachkomen bestellin, das der zolner, der izund zu Gubin ist und sine nachkomen uns alle die wile Golssin unsir pfand ist, selbir muntlichin redin und globen sollin, das sie uns die hundirt schog alle jar halb uf sente Michils tag und halb uf sente Walpurgin tag unverzogelichin reichin und gebin wollin; und wann unsir swager adir sine nachkomen die zolner da andern adir entsezzen worden, so sal der zolner, den sie so dahin seztin, uns adir unsern erben das- selbe globde tun, als der furderste getan hat, das er uns die hundirt schog gebin wolle uf sulche tagezid, als vorgeschrebin steit. Das alle vorgeschreben rede stugke und artikele von uns unsirn erben und nachkomen stete ganz und unvorrugket gehalden werden, des zu orkunde und merer sicherheit habin wir unsir insigel wissentlichin an disen brief lassin hengen, der gegebin ist zu Berlin nach gotis geburte vierzenhundirt jar darnach in dem irstem jare an der nestin mittewochin vor pfingestin. (Orig. Per. mit anh. Sig. in m. Landesarehive. Sig. Kast. V. L. IV. n. 210.) 109. Der papstliche Legat Jacobus, Bischof von Aquila, befiehlt den Process zwischen dem Brünner Collegiatcapitel St. Peter und dem Kloster in Oslavan um das Patronatsrecht von St. Jakob in statu quo zu belassen, bevor er hierüber nicht entschieden hat. Dt. Rom, 22. Mai 1401 Reverendo in Christo patri et domino domino dei et apostolice sedis gracia episcopo Olomucensi eiusque in spiritualibus et temporalibus vicariis et officialibus necnon venerabi- libus viris dominis abbati monasterii Zawordobucensis ordinis Premonstratensis Olomucensis diocesis et officiali Pataviensi ac domino Jodoco marchioni Brandeburgensi et Moravie ac preposito et capitulo ecclesie sancti Petri in Brunna et Conrado Smerbeck gerenti se pro canonico dicte ecclesie in Brunna Olomucensis dioc esis principalibus infrascriptis omnibusque aliis et singulis judicibus commissariis delegatis sub delegatis executoribus subexecutoribus et eorum loca tenentibus et aliis, quorum interest vel interesse poterit communiter vel divisim, ad quem vel ad quos presentes nostre litere inhibicionis pervenerint per civitatem et diocesim Olomucensem et alias ubilibet constitutis. Jacobus dei et apostolice sedis gracia episcopus
116 und der hundirt schogke geldis zu Gubin lediglichin abetretin und in die wider inent- wortin ane widersprache und ane allis geverde. Ouch haben wir dem silben unsirn libin swager sulche fruntschaft und gute getan : geschege, das wir abegingin von todis wegin ane rechte libes erben und er unsirn tod gelebete, so sal das obgnante sloes Golssin und die hundirt schog geldis zu Gubin an unsirn swager marcgrafin Jost lediglichin widerkomen und gefallin ane hindernis und ane allis geverde. Were ouch, das unsir swager markgrave Jost abeginge ane rechte libes erben und wir sinen tod so gelebeten, so sollin wir unsir erben und nachkomen unsirs swagers erben und nachkomen des landis zu Lusicz mit dem slosse Golssin und mit den hundirt schogken geldis zu Gubin zu losunge sizzen vor die obingnante summe goldis und davor, was so an dem slosse Golssin vorbuwet worde in allir masse, als wir unsirn swager soldin getan habin und als obingeschrebin steit ane allis geverde. Ouch sal der selbe unsir liber swager adir sine erbin und nachkomen bestellin, das der zolner, der izund zu Gubin ist und sine nachkomen uns alle die wile Golssin unsir pfand ist, selbir muntlichin redin und globen sollin, das sie uns die hundirt schog alle jar halb uf sente Michils tag und halb uf sente Walpurgin tag unverzogelichin reichin und gebin wollin; und wann unsir swager adir sine nachkomen die zolner da andern adir entsezzen worden, so sal der zolner, den sie so dahin seztin, uns adir unsern erben das- selbe globde tun, als der furderste getan hat, das er uns die hundirt schog gebin wolle uf sulche tagezid, als vorgeschrebin steit. Das alle vorgeschreben rede stugke und artikele von uns unsirn erben und nachkomen stete ganz und unvorrugket gehalden werden, des zu orkunde und merer sicherheit habin wir unsir insigel wissentlichin an disen brief lassin hengen, der gegebin ist zu Berlin nach gotis geburte vierzenhundirt jar darnach in dem irstem jare an der nestin mittewochin vor pfingestin. (Orig. Per. mit anh. Sig. in m. Landesarehive. Sig. Kast. V. L. IV. n. 210.) 109. Der papstliche Legat Jacobus, Bischof von Aquila, befiehlt den Process zwischen dem Brünner Collegiatcapitel St. Peter und dem Kloster in Oslavan um das Patronatsrecht von St. Jakob in statu quo zu belassen, bevor er hierüber nicht entschieden hat. Dt. Rom, 22. Mai 1401 Reverendo in Christo patri et domino domino dei et apostolice sedis gracia episcopo Olomucensi eiusque in spiritualibus et temporalibus vicariis et officialibus necnon venerabi- libus viris dominis abbati monasterii Zawordobucensis ordinis Premonstratensis Olomucensis diocesis et officiali Pataviensi ac domino Jodoco marchioni Brandeburgensi et Moravie ac preposito et capitulo ecclesie sancti Petri in Brunna et Conrado Smerbeck gerenti se pro canonico dicte ecclesie in Brunna Olomucensis dioc esis principalibus infrascriptis omnibusque aliis et singulis judicibus commissariis delegatis sub delegatis executoribus subexecutoribus et eorum loca tenentibus et aliis, quorum interest vel interesse poterit communiter vel divisim, ad quem vel ad quos presentes nostre litere inhibicionis pervenerint per civitatem et diocesim Olomucensem et alias ubilibet constitutis. Jacobus dei et apostolice sedis gracia episcopus
Strana 117
117 Aquilanensis sacri palacii apostolici causarum et cause ac partibus supra et infra scripsis a domino nostro papa auditor specialiter deputatus salutem in domino et presentibus fidem indubiam adhibere. Noveritis quod nuper sanctissimus in Christo pater ac dominus noster dominus Bonifacius divina providencia papa nonus duas commissionum sive supplicacionum cedulas nobis per certos eius cursores successive presentari fecit, quas nos cum ea qua decuit reverencia recepimus, quarum prime tenor talis est: Dignetur s. v. causam et causas appellacionis et appellacionum in partibus ad sedem apostolicam et s. v. interiectas a nonnullis gravaminibus per dominum Patricium assertum abbatem monasterii Scotorum in Wyenna Pataviensis diocesis pretensum executorem cuiusdam incorporacionis pretense monasterii sanctimonialium in Oslavia ordinis Cisterciensis Olomucensis diocesis in causa et causis, que vertitur et vertuntur seu verti et esse sperantur inter devotos v. s. pre- positum et capitulum ecclesie sancti Petri in Brunna et Conradum Smerbeck canonicum dicte ecclesie de et super parrochiali ecclesia sancti Jacobi in burgo Brunnensi dicte Olomucensis diocesis et eius occasione parte ex altera tociusque negocii principalis necnon nullitatis et iniquitatis et injusticie processus et processuum pretensorum, per eundem abbatem habitorum, committere alicui ex venerabilibus viris apostolici palacii causarum auditoribus audiendas decidendas et fine debito terminandas cum omnibus et singulis emergenciis incidenciis dependenciis et connexis cum potestate citandi dictos abbatissam et conventum et alios quoscunque sive communiter vel divisim ac absolvendi et restituendi dictos prepositum et capitulum simpliciter et ad cautelam a pretensis excommunicacione et aliis censuris, quibus per eundem abbatem dicitur innodari, atque relaxandi interdictum pretensum occasione pre- missorum positum; non obstante si causa et cause huiusmodi non sint ad romanam curiam legitime devolute neque in ea de juris necessitate tractande seu eciam finiende aliisque in contrarium editis non obstantibus quibuscumque. In fine vero dicte commissionis seu suppli- cacionis cedule scripta erant de alterius manus litera, superiori litere ipsius cedule penitus et omnino dissimili et diversa videlicet hec verba: De mandato domini nostri pape audiat magister Jacobus de Aquila citet ut petitur absolvat et relaxet, si et prout de jure et justiciam faciat. Alterius vero commissionis tenor sequitur in hec verba: Supplicant s. v. devote oratores e (sic) abbatissa et conventus monasterii vallis sancte Marie de Osslavia Cisterciensis ordinis Olomucensis diocesis, quatenus alicui ex venerabilibus viris dominis vestri sacri apostolici causarum palacii auditori committere dignemur, ut interdictum in parrochiali ecclesia sancti Jacobi de burgo Brunnensi eisdem abbatisse et conventui per e. s. v. literas et alias incorporatas dictarum literarum ac processuum exinde secutorum pretextu positum si et prout de jure relaxet in contrarium faciente non obstantibus quibus- cumque. Et si placet committatur domino Jacobo de Aquila dicti vestri palacii causarum auditori, cui certe cause ad instanciam dominorum prepositi et capituli ac Conradi Smerbeck canonici ecclesie sancti Petri Brunnensis dicte diocesis de et super dicta parrochiali ecclesia et ipsius occasione dicuntur commisse, ne causarum continencie dividantur. In cuius alterius commissionis seu supplicacionis cedule fine scripta erant de alia manu superiori litere ipsius cedule penitus et omnino dissimili et diversa videlicet hec verba: De mandato domini nostri
117 Aquilanensis sacri palacii apostolici causarum et cause ac partibus supra et infra scripsis a domino nostro papa auditor specialiter deputatus salutem in domino et presentibus fidem indubiam adhibere. Noveritis quod nuper sanctissimus in Christo pater ac dominus noster dominus Bonifacius divina providencia papa nonus duas commissionum sive supplicacionum cedulas nobis per certos eius cursores successive presentari fecit, quas nos cum ea qua decuit reverencia recepimus, quarum prime tenor talis est: Dignetur s. v. causam et causas appellacionis et appellacionum in partibus ad sedem apostolicam et s. v. interiectas a nonnullis gravaminibus per dominum Patricium assertum abbatem monasterii Scotorum in Wyenna Pataviensis diocesis pretensum executorem cuiusdam incorporacionis pretense monasterii sanctimonialium in Oslavia ordinis Cisterciensis Olomucensis diocesis in causa et causis, que vertitur et vertuntur seu verti et esse sperantur inter devotos v. s. pre- positum et capitulum ecclesie sancti Petri in Brunna et Conradum Smerbeck canonicum dicte ecclesie de et super parrochiali ecclesia sancti Jacobi in burgo Brunnensi dicte Olomucensis diocesis et eius occasione parte ex altera tociusque negocii principalis necnon nullitatis et iniquitatis et injusticie processus et processuum pretensorum, per eundem abbatem habitorum, committere alicui ex venerabilibus viris apostolici palacii causarum auditoribus audiendas decidendas et fine debito terminandas cum omnibus et singulis emergenciis incidenciis dependenciis et connexis cum potestate citandi dictos abbatissam et conventum et alios quoscunque sive communiter vel divisim ac absolvendi et restituendi dictos prepositum et capitulum simpliciter et ad cautelam a pretensis excommunicacione et aliis censuris, quibus per eundem abbatem dicitur innodari, atque relaxandi interdictum pretensum occasione pre- missorum positum; non obstante si causa et cause huiusmodi non sint ad romanam curiam legitime devolute neque in ea de juris necessitate tractande seu eciam finiende aliisque in contrarium editis non obstantibus quibuscumque. In fine vero dicte commissionis seu suppli- cacionis cedule scripta erant de alterius manus litera, superiori litere ipsius cedule penitus et omnino dissimili et diversa videlicet hec verba: De mandato domini nostri pape audiat magister Jacobus de Aquila citet ut petitur absolvat et relaxet, si et prout de jure et justiciam faciat. Alterius vero commissionis tenor sequitur in hec verba: Supplicant s. v. devote oratores e (sic) abbatissa et conventus monasterii vallis sancte Marie de Osslavia Cisterciensis ordinis Olomucensis diocesis, quatenus alicui ex venerabilibus viris dominis vestri sacri apostolici causarum palacii auditori committere dignemur, ut interdictum in parrochiali ecclesia sancti Jacobi de burgo Brunnensi eisdem abbatisse et conventui per e. s. v. literas et alias incorporatas dictarum literarum ac processuum exinde secutorum pretextu positum si et prout de jure relaxet in contrarium faciente non obstantibus quibus- cumque. Et si placet committatur domino Jacobo de Aquila dicti vestri palacii causarum auditori, cui certe cause ad instanciam dominorum prepositi et capituli ac Conradi Smerbeck canonici ecclesie sancti Petri Brunnensis dicte diocesis de et super dicta parrochiali ecclesia et ipsius occasione dicuntur commisse, ne causarum continencie dividantur. In cuius alterius commissionis seu supplicacionis cedule fine scripta erant de alia manu superiori litere ipsius cedule penitus et omnino dissimili et diversa videlicet hec verba: De mandato domini nostri
Strana 118
118 pape idem auditor relaxet, si et prout de jure et justiciam faciat. Quarumquidem commis- sionum vigore per nos in causa et causis huiusmodi ad nonnullos actus judiciales citra tamen conclusionem processo subsequenter vero idem dominus noster papa quandam aliam commissionis sive supplicacionis cedulam nobis per certum suum cursorem presentari fecit huiusmodi sub tenore : Beatissime pater dudum s. v. causam et causas nonnullarum preten- sarum appellacionis et appellacionum in partibus ut dicebatur interpositarum et ac tocius negocii principalis, que vertebantur seu verti et esse sperabantur inter prepositum et capi- tulum et Conradum Smerbeck canonicum ecclesie sancti Petri Brunnensis Olomucensis diocesis ex parte una, ac venerabiles et religiosas dominas abbatissam et conventum monasterii vallis sancte Marie de Osslavia Cisterciensis ordinis dicte diocesis ad instanciam prepositi capituli et Conradi predictorum commisit reverendo patri domino electo Aquilan(ensi) sacri palacii apostolici causarum auditori, coram quo dum causa huiusmodi indecisa penderet iidem pre- positus capitulum et Conradus in partibus nonnulas pretensas penales processus per quosdam pretensos executores seu subexecutores appellatas adversus abbatissam et conventum predictas licet de facto fulminari procurarunt et eos postmodum ut dicitur dictorum pretensorum processuum occasione excommunicatos denunciari et eas aggravari fecerunt, a quibus seu aliquibus et eis pro parte abbatisse et conventus predictorum fuit ad sedem apostolicam appellatum. Quare pro parte dictorum appellancium supplicamur s. v., quatenus predicto domino electo et auditori causam appellacionis et appellacionum huiusmodi necnon attem- ptatorum premissorum occasione ortorum ac eciam nullitatis iniquitatis et iniusticie quorum- cunque processuum premissorum occasione adversus dictas abbatissam et conventum emissorum committere dignemini coniunctim et divisim audiendi decidendi ac fine debito terminandi cum omnibus et singulis emergenciis incidenciis et connexis et cum potestate absolvendi eos a quibuscunque censuris premissorum occasione fulminatis et interdicti, si posita fuerint, relaxandi, si et prout de jure fuerit faciendum, premissis et aliis in contrarium facientibus non obstantibus quibuscunque, cum partes in romana curia sint sufficienter presentes. In fine vero dicte commissionis sive supplicacionis cedule scripta erant de alterius manus litera, superiori litere ipsius cedule penitus et omnino dissimili et diversa, hec verba vide- licet: De mandato domini nostri pape idem electus absolvat et relaxet, si et prout de jure et justiciam faciat. Cuiusquidem comissionis vigore nos in causa et causis huiusmodi legitime procedentes ad discreti viri magistri Wilhelmi Leo in romana curia et dictarum abbatisse et conventus monasterii in Oslavia principalium procuratoris substituti per honorabilem virum magistrum Gerlacum de Esch, literarum apostolicarum scriptorem earundem abbatisse et conventus procuratorem constitutum instanciam discretum virum magistrum Johannem de Scriuanis, in eadem curia et dictorum dominorum prepositi et capituli ac Conradi Smerbek canonici ecclesie sancti Petri Brunnensis Olomucensis diocesis ex adverso principalium pro- curatorem, ad videndum et audiendum per nos in huiusmodi causa inhibere et literas inhibitorias ad partes decernere per certum domini nostri pape cursorem citari mandavimus et fecimus ad diem et horam inferius annotatam. Quibusquidem die et hora advenientibus con- stitutus coram nobis idem magister Wilhelmus Leo procurator predictus nomine quo supra,
118 pape idem auditor relaxet, si et prout de jure et justiciam faciat. Quarumquidem commis- sionum vigore per nos in causa et causis huiusmodi ad nonnullos actus judiciales citra tamen conclusionem processo subsequenter vero idem dominus noster papa quandam aliam commissionis sive supplicacionis cedulam nobis per certum suum cursorem presentari fecit huiusmodi sub tenore : Beatissime pater dudum s. v. causam et causas nonnullarum preten- sarum appellacionis et appellacionum in partibus ut dicebatur interpositarum et ac tocius negocii principalis, que vertebantur seu verti et esse sperabantur inter prepositum et capi- tulum et Conradum Smerbeck canonicum ecclesie sancti Petri Brunnensis Olomucensis diocesis ex parte una, ac venerabiles et religiosas dominas abbatissam et conventum monasterii vallis sancte Marie de Osslavia Cisterciensis ordinis dicte diocesis ad instanciam prepositi capituli et Conradi predictorum commisit reverendo patri domino electo Aquilan(ensi) sacri palacii apostolici causarum auditori, coram quo dum causa huiusmodi indecisa penderet iidem pre- positus capitulum et Conradus in partibus nonnulas pretensas penales processus per quosdam pretensos executores seu subexecutores appellatas adversus abbatissam et conventum predictas licet de facto fulminari procurarunt et eos postmodum ut dicitur dictorum pretensorum processuum occasione excommunicatos denunciari et eas aggravari fecerunt, a quibus seu aliquibus et eis pro parte abbatisse et conventus predictorum fuit ad sedem apostolicam appellatum. Quare pro parte dictorum appellancium supplicamur s. v., quatenus predicto domino electo et auditori causam appellacionis et appellacionum huiusmodi necnon attem- ptatorum premissorum occasione ortorum ac eciam nullitatis iniquitatis et iniusticie quorum- cunque processuum premissorum occasione adversus dictas abbatissam et conventum emissorum committere dignemini coniunctim et divisim audiendi decidendi ac fine debito terminandi cum omnibus et singulis emergenciis incidenciis et connexis et cum potestate absolvendi eos a quibuscunque censuris premissorum occasione fulminatis et interdicti, si posita fuerint, relaxandi, si et prout de jure fuerit faciendum, premissis et aliis in contrarium facientibus non obstantibus quibuscunque, cum partes in romana curia sint sufficienter presentes. In fine vero dicte commissionis sive supplicacionis cedule scripta erant de alterius manus litera, superiori litere ipsius cedule penitus et omnino dissimili et diversa, hec verba vide- licet: De mandato domini nostri pape idem electus absolvat et relaxet, si et prout de jure et justiciam faciat. Cuiusquidem comissionis vigore nos in causa et causis huiusmodi legitime procedentes ad discreti viri magistri Wilhelmi Leo in romana curia et dictarum abbatisse et conventus monasterii in Oslavia principalium procuratoris substituti per honorabilem virum magistrum Gerlacum de Esch, literarum apostolicarum scriptorem earundem abbatisse et conventus procuratorem constitutum instanciam discretum virum magistrum Johannem de Scriuanis, in eadem curia et dictorum dominorum prepositi et capituli ac Conradi Smerbek canonici ecclesie sancti Petri Brunnensis Olomucensis diocesis ex adverso principalium pro- curatorem, ad videndum et audiendum per nos in huiusmodi causa inhibere et literas inhibitorias ad partes decernere per certum domini nostri pape cursorem citari mandavimus et fecimus ad diem et horam inferius annotatam. Quibusquidem die et hora advenientibus con- stitutus coram nobis idem magister Wilhelmus Leo procurator predictus nomine quo supra,
Strana 119
119 et partis sibi in huiusmodi causa adverse non comparentis (sic), neque in huiusmodi causa inhiberi videre curantis, contumaciam accusauit ipsamque contumacem reputari et in ipsius contu- maciam in huiusmodi causa more solito inhiberi et literas inhibitorias ad partes in forma solita et consueta decerni per nos debita cum instancia postulavit. Nos tunc dictum citatum non comparentem neque huiusmodi termino satisfacere curantem reputavimus contumacem et in ipsius contumaciam ad dicti magistri Wilhelmi Leo procuratoris predicti instanciam vobis reverendo patri domino episcopo Olomucensi vestrisque in spiritualibus et temporalibus vicariis et officialibus ac dominis abbati Zaworducensi officiali Pataviensi domino Jodoco marchioni ac preposito et capitulo ecclesie sancti Petri in Brunna et Conrado Smerbek omnibusque aliis et singulis supradictis in huiusmodi causa more solito duximus inhibendum et tenore presencium inhibemus, ne vos omnes et singuli supradicti aut cuilibet vestrum publice vel occulte in vilipendium litispendencie et jurisdiccionis nostre huiusmodi et dictarum dominarum abbatisse et conventus principalium prejudicium, vel ipse abbatissa et conventus viceversa in prejudicium sive detrimentum vestri aliquid innovare presumatis presumant vel presumat, per vos vel submissam personam procuretis procurent vel procuret, donec et quousque causa seu cause huiusmodi nobis, ut prefertur, comisse per nos vel alium forsitan loco nostri in huiusmodi causa surrogandum auditorem fuerint terminate. Quod si secus factum seu attemptatum fuerit, id totum revocari curetis, cum nos illud revocare et ad statum pristinum reducere curabimus justicia mediante. Que omnia et singula vobis omnibus et singulis supradictis intimamus insinuamus notificamus et ad vestram et cuiuslibet vestrum noticiam deducimus et deduci volumus per presentes, ne de premissis vel premissorum aliquo valeatis seu valeat ignoranciam aliquam pretendere vel eciam allegare. In quorum omnium et singulorum fidem et testimonium presentes nostre inhibicionis literas seu presens publicum instrumentum huiusmodi nostram inhibicionem in se continentes seu continens exinde fieri et per Fridericum notarium publicum nostrumque et huiusmodi cause coram nobis scribam infrascriptum subscribi et publicari mandavimus nostrique sigilli jussimus appensione com- muniri. Datum et actum Rome in palacio domini nostri pape prope Basilicam principis apostolorum de urbe die dominica vicesima secunda mensis Maji sub anno a nativitate domini millesimo quadringentesimo primo indiccione nona pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii divina providencia pape noni anno duodecimo presentibus ibidem discretis viris magistro Henrico de Dynslaken notario publico scribaque nostro et Hilbrando Scheme clericis Coloniensis et Padebrunensis diocesis testibus ad pre- missa vocatis specialiter et rogatis. Et ego Fridericus Johannes Below clericus Wratislaviensis diocesis publicus apostolica et imperiali auctoritate notarius etc. (Orig. Perg. mit anhäng. Sig. im Brünner Stadtarchive N. I. 12.)
119 et partis sibi in huiusmodi causa adverse non comparentis (sic), neque in huiusmodi causa inhiberi videre curantis, contumaciam accusauit ipsamque contumacem reputari et in ipsius contu- maciam in huiusmodi causa more solito inhiberi et literas inhibitorias ad partes in forma solita et consueta decerni per nos debita cum instancia postulavit. Nos tunc dictum citatum non comparentem neque huiusmodi termino satisfacere curantem reputavimus contumacem et in ipsius contumaciam ad dicti magistri Wilhelmi Leo procuratoris predicti instanciam vobis reverendo patri domino episcopo Olomucensi vestrisque in spiritualibus et temporalibus vicariis et officialibus ac dominis abbati Zaworducensi officiali Pataviensi domino Jodoco marchioni ac preposito et capitulo ecclesie sancti Petri in Brunna et Conrado Smerbek omnibusque aliis et singulis supradictis in huiusmodi causa more solito duximus inhibendum et tenore presencium inhibemus, ne vos omnes et singuli supradicti aut cuilibet vestrum publice vel occulte in vilipendium litispendencie et jurisdiccionis nostre huiusmodi et dictarum dominarum abbatisse et conventus principalium prejudicium, vel ipse abbatissa et conventus viceversa in prejudicium sive detrimentum vestri aliquid innovare presumatis presumant vel presumat, per vos vel submissam personam procuretis procurent vel procuret, donec et quousque causa seu cause huiusmodi nobis, ut prefertur, comisse per nos vel alium forsitan loco nostri in huiusmodi causa surrogandum auditorem fuerint terminate. Quod si secus factum seu attemptatum fuerit, id totum revocari curetis, cum nos illud revocare et ad statum pristinum reducere curabimus justicia mediante. Que omnia et singula vobis omnibus et singulis supradictis intimamus insinuamus notificamus et ad vestram et cuiuslibet vestrum noticiam deducimus et deduci volumus per presentes, ne de premissis vel premissorum aliquo valeatis seu valeat ignoranciam aliquam pretendere vel eciam allegare. In quorum omnium et singulorum fidem et testimonium presentes nostre inhibicionis literas seu presens publicum instrumentum huiusmodi nostram inhibicionem in se continentes seu continens exinde fieri et per Fridericum notarium publicum nostrumque et huiusmodi cause coram nobis scribam infrascriptum subscribi et publicari mandavimus nostrique sigilli jussimus appensione com- muniri. Datum et actum Rome in palacio domini nostri pape prope Basilicam principis apostolorum de urbe die dominica vicesima secunda mensis Maji sub anno a nativitate domini millesimo quadringentesimo primo indiccione nona pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii divina providencia pape noni anno duodecimo presentibus ibidem discretis viris magistro Henrico de Dynslaken notario publico scribaque nostro et Hilbrando Scheme clericis Coloniensis et Padebrunensis diocesis testibus ad pre- missa vocatis specialiter et rogatis. Et ego Fridericus Johannes Below clericus Wratislaviensis diocesis publicus apostolica et imperiali auctoritate notarius etc. (Orig. Perg. mit anhäng. Sig. im Brünner Stadtarchive N. I. 12.)
Strana 120
120 110. Berlin, 24. Mai 1401. Markgraf Jodok befiehlt den Ständen der Mittelmark, die gefangenen Räuber zu richten. (Riedel Cod. Brand. A., XII. 50.) 111. Mittelwalde, 25. Mai 1401. Bischof Johann von Lebus tritt dem Markgrafen Jodok die Lehenshoheit über Drossen ab. (Riedel Cod. Brand. A., XX. 247.) 112. Haeyn, 30. Мai 1401. Markgraf Jodok gebietet allen Städten der Altmark, dem Markgrafen Wilhelm von Meissen bis zu seiner Ankunft gehorsam zu sein. (Riedel Cod. Brand. B., III. 148.) 113. K. Sigmunds Anhänger in Ungarn fordern ihre Freunde in Böhmen und Mähren auf, zur Befreiung ihres in Gefangenschaft gehaltenen Königs mitzuwirken. Mai 1401. Reverende pater, nobiles domini, amici carissimi! Quia heu dolor! serenissimus dominus noster, gratiosissimus rex Ungariæ, a perfidis Ungaris ex eo, quod hospites et alieni- genas in regno servavit, est detentus, sed custodiente altissimo, in nulla parte corporis sui offensus, in castro V. detinetur, unde omnes et singuli alienigeae, tam spirituales quam etiam seculares, vestibus et ipsorum rebus spoliati, sunt expulsi, nobiles vero et ditiores illos consimiliter capti- vaverunt : idcirco vestram amicitiam, jam incumbente necessitate, confidenter petimus et rogamus, quatenus habentes respectum ad magnam dilectionem et sincerum affectum, quibus idem dominus vos hactenus cordialiter prosecutus fuit, ipsius celsitudini nunc subvenire velitis et cum gentibus vestris quantotius poteritis accelerare ad nos curetis, ut eundem dominum nostrum regem vindicantes a sui captivitate possimus liberare; nam multa firmissima castra, communitiones optimas et civitates habemus, quæ vobis omnia ad placitum volumus aperire, et vobis in hujusmodi vindicta et in omnibus constantissime adhaerere et utique quam diu vixerimus, dominum nostrum gratiosum intendimus vindicare. Venientes igitur citissime, ne regnum Ungariæ ad manus alterius, ut ipsi perfidi Ungari proponunt, assignetur, quod tamen in totius Moraviæ, imo coronæ regni Bohemiæ damnum, præjudicium et annihilationem deveniret;
120 110. Berlin, 24. Mai 1401. Markgraf Jodok befiehlt den Ständen der Mittelmark, die gefangenen Räuber zu richten. (Riedel Cod. Brand. A., XII. 50.) 111. Mittelwalde, 25. Mai 1401. Bischof Johann von Lebus tritt dem Markgrafen Jodok die Lehenshoheit über Drossen ab. (Riedel Cod. Brand. A., XX. 247.) 112. Haeyn, 30. Мai 1401. Markgraf Jodok gebietet allen Städten der Altmark, dem Markgrafen Wilhelm von Meissen bis zu seiner Ankunft gehorsam zu sein. (Riedel Cod. Brand. B., III. 148.) 113. K. Sigmunds Anhänger in Ungarn fordern ihre Freunde in Böhmen und Mähren auf, zur Befreiung ihres in Gefangenschaft gehaltenen Königs mitzuwirken. Mai 1401. Reverende pater, nobiles domini, amici carissimi! Quia heu dolor! serenissimus dominus noster, gratiosissimus rex Ungariæ, a perfidis Ungaris ex eo, quod hospites et alieni- genas in regno servavit, est detentus, sed custodiente altissimo, in nulla parte corporis sui offensus, in castro V. detinetur, unde omnes et singuli alienigeae, tam spirituales quam etiam seculares, vestibus et ipsorum rebus spoliati, sunt expulsi, nobiles vero et ditiores illos consimiliter capti- vaverunt : idcirco vestram amicitiam, jam incumbente necessitate, confidenter petimus et rogamus, quatenus habentes respectum ad magnam dilectionem et sincerum affectum, quibus idem dominus vos hactenus cordialiter prosecutus fuit, ipsius celsitudini nunc subvenire velitis et cum gentibus vestris quantotius poteritis accelerare ad nos curetis, ut eundem dominum nostrum regem vindicantes a sui captivitate possimus liberare; nam multa firmissima castra, communitiones optimas et civitates habemus, quæ vobis omnia ad placitum volumus aperire, et vobis in hujusmodi vindicta et in omnibus constantissime adhaerere et utique quam diu vixerimus, dominum nostrum gratiosum intendimus vindicare. Venientes igitur citissime, ne regnum Ungariæ ad manus alterius, ut ipsi perfidi Ungari proponunt, assignetur, quod tamen in totius Moraviæ, imo coronæ regni Bohemiæ damnum, præjudicium et annihilationem deveniret;
Strana 121
121 agentes in hiis, prout dominus noster rex gratiossimus, nunc in sua captivitate vobis semper fidelis, de vobis fiduciam gerit specialem. (Palacký, Formelbücher II. p. 76.) 114. Mathias, Pächter der Einkünfte der Pfarre in Gross-Senitz, kündigt die Appellation gegen den Senitzer Pfarrer Jaros von Drahotus an, welcher ihn vom Pachte entfernt hatte. Dt. Olmütz, 3. Juni 1401. In nomine domini amen. Anno nativitatis eiusdem millesimo quadringentesimo primo, indiccione nona, die tercia mensis Junii, hora nona vel quasi, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii divina providencia pape noni anno ipsius duodecimo, in preurbio civitatis Olomucensis in pallacio magno posteriori domus habitacionis honorabilis viri domini Viti de Lompnicz, officialis curie episcopalis Olomucensis, in mei notarii publici testiumque presencia subscriptorum constitutus personaliter discretus vir dominus Mathias olim conventor fructuum ecclesie in Magno Senicz, presbyter Olomucensis diocesis, tenens suis manibus quandam cartam papiream appellacionem in se continentem; quam quidem appellacionem coram honorabili viro domino Vito officiali Olomucensi predicto interposuit, legit, publicavit et insinuavit. Cuius appellacionis tenor per omnia sequiter in hec verba: Im nomine domini amen. Cum appellacionis remedium in oppressorum sub- sidium a jure sit institutum et ea, que minus juste contra innocentes et immunes attem- ptantur, in statum debitum revocentur, ad superiorum audienciam (con)venit convolandum et appellandum. Hinc est, quod ego Mathias presbyter de Senicz magno, olim conventor fructuum ecclesie ibidem, viris vobis honorabilibus et discretis viris dominis testibus hic astantibus et te notario publico persona autentica et fideli animo et intencione (pro)vocandi et appellandi propono et dico. Quod, quamvis de anno domini millesimo quadringentesimo honorabilis vir dominus Jarossius de Drahotuss, plebanus ibidem in Senicz, dictam suam ecclesiam mihi ad terminum exposuerit et arrendaverit tenendam et possidendam, usus ex ea ad percipiendam (sic) omni anno pro XXV marcis grossorum pragensium denariorum condicionibus consuetis tentis, laudabiliter approbatis hactenus (ser)vatis secundum consuetu- dinem diocesis Olomucensis et alibi videlicet igne, guerra et grandine adiectis; quam quidem ecclesiam cum ad unum annum vel quasi tenuissem ipsique annuam pensionem libenter per- solvissem, sed demum vero venientes satellites illustris principis Procopii marchionis Moravie diversi michi sepissime incomoda multa fecerunt, ego vero volens minori malo maius peri- culum evadere et sperans me tenturum dictam ecclesiam ad terminum et hominibus censua- libus et dotalibus pacem et tranquillitatem acquirere ipsis honorancias multas videlicet in pecuniis, in avena, in piso et in straminibus et in paleis et in commestibilibus impendi, dedi et ministravi et multociens tempore diurnali et nocturnali per vim et potenciam soli receperunt me dormiente (et) aliquando absente, que se ad minus extendunt ad decem marcas gros- sorum predictorum. Que dampna si michi non fuissent illata, ipsi domino pensionem predictam 16
121 agentes in hiis, prout dominus noster rex gratiossimus, nunc in sua captivitate vobis semper fidelis, de vobis fiduciam gerit specialem. (Palacký, Formelbücher II. p. 76.) 114. Mathias, Pächter der Einkünfte der Pfarre in Gross-Senitz, kündigt die Appellation gegen den Senitzer Pfarrer Jaros von Drahotus an, welcher ihn vom Pachte entfernt hatte. Dt. Olmütz, 3. Juni 1401. In nomine domini amen. Anno nativitatis eiusdem millesimo quadringentesimo primo, indiccione nona, die tercia mensis Junii, hora nona vel quasi, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii divina providencia pape noni anno ipsius duodecimo, in preurbio civitatis Olomucensis in pallacio magno posteriori domus habitacionis honorabilis viri domini Viti de Lompnicz, officialis curie episcopalis Olomucensis, in mei notarii publici testiumque presencia subscriptorum constitutus personaliter discretus vir dominus Mathias olim conventor fructuum ecclesie in Magno Senicz, presbyter Olomucensis diocesis, tenens suis manibus quandam cartam papiream appellacionem in se continentem; quam quidem appellacionem coram honorabili viro domino Vito officiali Olomucensi predicto interposuit, legit, publicavit et insinuavit. Cuius appellacionis tenor per omnia sequiter in hec verba: Im nomine domini amen. Cum appellacionis remedium in oppressorum sub- sidium a jure sit institutum et ea, que minus juste contra innocentes et immunes attem- ptantur, in statum debitum revocentur, ad superiorum audienciam (con)venit convolandum et appellandum. Hinc est, quod ego Mathias presbyter de Senicz magno, olim conventor fructuum ecclesie ibidem, viris vobis honorabilibus et discretis viris dominis testibus hic astantibus et te notario publico persona autentica et fideli animo et intencione (pro)vocandi et appellandi propono et dico. Quod, quamvis de anno domini millesimo quadringentesimo honorabilis vir dominus Jarossius de Drahotuss, plebanus ibidem in Senicz, dictam suam ecclesiam mihi ad terminum exposuerit et arrendaverit tenendam et possidendam, usus ex ea ad percipiendam (sic) omni anno pro XXV marcis grossorum pragensium denariorum condicionibus consuetis tentis, laudabiliter approbatis hactenus (ser)vatis secundum consuetu- dinem diocesis Olomucensis et alibi videlicet igne, guerra et grandine adiectis; quam quidem ecclesiam cum ad unum annum vel quasi tenuissem ipsique annuam pensionem libenter per- solvissem, sed demum vero venientes satellites illustris principis Procopii marchionis Moravie diversi michi sepissime incomoda multa fecerunt, ego vero volens minori malo maius peri- culum evadere et sperans me tenturum dictam ecclesiam ad terminum et hominibus censua- libus et dotalibus pacem et tranquillitatem acquirere ipsis honorancias multas videlicet in pecuniis, in avena, in piso et in straminibus et in paleis et in commestibilibus impendi, dedi et ministravi et multociens tempore diurnali et nocturnali per vim et potenciam soli receperunt me dormiente (et) aliquando absente, que se ad minus extendunt ad decem marcas gros- sorum predictorum. Que dampna si michi non fuissent illata, ipsi domino pensionem predictam 16
Strana 122
122 sine dilacione persolvissem. Demum vero ipse dominus Jarussius, nescitur quo spiritu ductus, me a convencione dicte ecclesie in Senicz nullis meis demeritis exigentibus alienavit et amovit, propter quod sum bene dampnificatus (in) XXIVor marcis grossorum pragensium denariorum predictorum, quia michi hospitalitatem instauraneariam in vaccis, porcis, equis et aliis (pe)nsionibus, que propter dictas ammocionem (sic), alienacionem opportuit me dissipare, que dampna volo prosequi et prosequor tempore et loco oportunis et coram judice michi competenti, de quo solempniter protestor, hiis non contentus malum malo accumulans, affliccionem afflicto apponens idem dominus Jarossius sentenciam monicionem cum sentencia per honorabilem virum dominum Vitum officialem curie episcopalis Olomucensis contra me non citatum, non convictum, non confessum sibi dari procuravit et me nondum (presen)tem diebus elapsis moneri mandavit, ut infra dictas novem dies dictam pensionem videlicet residuam partem sub pena excommunicacionis solvere, quamvis de jure non debeo ex causis et racionibus premissis cum effectu, quod si non facerem, quod ex tunc sentencias excom- municacionum inciderem ipso facto. Ex quibus omnibus et singulis premissis ego Mathias presbyter predictus senciens aggravatum et timens imposterum plus et forcius posse aggravari a dicta monicione, si qua dici meretur, data per dominum Vitum officialem antedictum et ab omnibus gravaminibus ac sentenciis latis vel in posterum ferendis et ab ipsius audiencia nec (non) contra dictum dominum Jarossium in dei nomine et in hiis scriptis ad reveren- dissimum in Christo patrem et dominum Wolframum, sancte sedis Pragensis metropolitane archiepiscopum et apostolice sedis legatum, provoco et appello apostolosque peto primo instanter, secundo instancius, tercio instantissime sub uno verborum contextu, si quis sit, qui mihi eos dare velit sive possit, (ibi)dem a te notario publico litteras testimoniales sub- iciens me, statum meum, res meas mobiles et immobiles, conmunitatem meam cum omnibus mihi adherentibus seu adherere volentibus proteccioni tuicioni ac presidio domini archiepiscopi antedicti, eius sedi metropolitane memorate et protestor, quod salvum sit mihi presentem meam appellacionem corrigere et emendare interpretari, aliam de novo dare et interponere tociens quociens michi visum fuerit expedire, ipsiusque copiam edere et dare autentica sub scriptura requisitus. Et requiro te notarium publicum, ut super hiis omnibus et singulis conficias michi unum vel plura publicum seu publica instrumentum vel instrumenta. Inter- posita, lecta, insinuata, et publicata est hec appellacio per dictum dominum Mathiam pres- byterum de Senicz magno anno, indiccione, die, mense, hora, pontificatu et loco quibus supra presentibus discretis viris Adam presbytero de Tuczep, magistro Jacobo de Melnico, procuratore consistorii Olomucensis et Jacobo Mathie de Cuczeraw publico notario, clerico Olomucensis diocesis testibus ad premissa vocatis specialiter et rogatis. Et ego Conradus olim Johannis de Tesschin, publicus auctoritate imperiali notarius etc. (Aus dem Pergament-Originale im königl. böhm. Museum. Die Urkunde ist etwas beschädigt.)
122 sine dilacione persolvissem. Demum vero ipse dominus Jarussius, nescitur quo spiritu ductus, me a convencione dicte ecclesie in Senicz nullis meis demeritis exigentibus alienavit et amovit, propter quod sum bene dampnificatus (in) XXIVor marcis grossorum pragensium denariorum predictorum, quia michi hospitalitatem instauraneariam in vaccis, porcis, equis et aliis (pe)nsionibus, que propter dictas ammocionem (sic), alienacionem opportuit me dissipare, que dampna volo prosequi et prosequor tempore et loco oportunis et coram judice michi competenti, de quo solempniter protestor, hiis non contentus malum malo accumulans, affliccionem afflicto apponens idem dominus Jarossius sentenciam monicionem cum sentencia per honorabilem virum dominum Vitum officialem curie episcopalis Olomucensis contra me non citatum, non convictum, non confessum sibi dari procuravit et me nondum (presen)tem diebus elapsis moneri mandavit, ut infra dictas novem dies dictam pensionem videlicet residuam partem sub pena excommunicacionis solvere, quamvis de jure non debeo ex causis et racionibus premissis cum effectu, quod si non facerem, quod ex tunc sentencias excom- municacionum inciderem ipso facto. Ex quibus omnibus et singulis premissis ego Mathias presbyter predictus senciens aggravatum et timens imposterum plus et forcius posse aggravari a dicta monicione, si qua dici meretur, data per dominum Vitum officialem antedictum et ab omnibus gravaminibus ac sentenciis latis vel in posterum ferendis et ab ipsius audiencia nec (non) contra dictum dominum Jarossium in dei nomine et in hiis scriptis ad reveren- dissimum in Christo patrem et dominum Wolframum, sancte sedis Pragensis metropolitane archiepiscopum et apostolice sedis legatum, provoco et appello apostolosque peto primo instanter, secundo instancius, tercio instantissime sub uno verborum contextu, si quis sit, qui mihi eos dare velit sive possit, (ibi)dem a te notario publico litteras testimoniales sub- iciens me, statum meum, res meas mobiles et immobiles, conmunitatem meam cum omnibus mihi adherentibus seu adherere volentibus proteccioni tuicioni ac presidio domini archiepiscopi antedicti, eius sedi metropolitane memorate et protestor, quod salvum sit mihi presentem meam appellacionem corrigere et emendare interpretari, aliam de novo dare et interponere tociens quociens michi visum fuerit expedire, ipsiusque copiam edere et dare autentica sub scriptura requisitus. Et requiro te notarium publicum, ut super hiis omnibus et singulis conficias michi unum vel plura publicum seu publica instrumentum vel instrumenta. Inter- posita, lecta, insinuata, et publicata est hec appellacio per dictum dominum Mathiam pres- byterum de Senicz magno anno, indiccione, die, mense, hora, pontificatu et loco quibus supra presentibus discretis viris Adam presbytero de Tuczep, magistro Jacobo de Melnico, procuratore consistorii Olomucensis et Jacobo Mathie de Cuczeraw publico notario, clerico Olomucensis diocesis testibus ad premissa vocatis specialiter et rogatis. Et ego Conradus olim Johannis de Tesschin, publicus auctoritate imperiali notarius etc. (Aus dem Pergament-Originale im königl. böhm. Museum. Die Urkunde ist etwas beschädigt.)
Strana 123
123 115. Johann, Bischof von Olmütz, lässt den Wenzel Mazanec im Besitze des Dorfes Prakschitz, trotzdem er der Felonie schuldig wurde. Dt. Kremsier, 15. Juni 1401. My Jan etc. vyznáváme listem tímto etc., že pro prosbu urozeného pana Beneša z Benešova odjinud z Kvasic, ctných a znamenitých panoší a najprvé Jindřichovu z Trúbek a Zbinkovu z Dřínového poctivému Václavovi Mazancovi z Prakšic ves Prakšice, jakož pro zavinění dřéveřečeného Václava ta ves na nás podle tej viny byla spadla, tu vinu my jemu zpúštímy a propúštímy a plnú svú moc dávámy tímto listem, aby tu ves Prakšice mohl volně bez naší vší závady držeti i prodati a osvoboditi tomu každému, ktož by se hodil v službu kostelu Olomúckému. A také přivolujem i dávámy jemu stupníka Bohunka syna Daliborova z Trávníka etc. Dán v Kroměříži v středu den svatého Víta léta od božího narození tisíc čtyři sta prvního léta. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 137.) 116. Johann, Bischof von Olmütz, gestattet, dass Wenzel Mazanec das Leibgeding seiner Frau auf 6 Lahnen in Prakschitz versichere. Dt. Kremsier, 17. Juni 1401. My Jan z boží milosti biskup Olomúcký vyznáváme tímto listem všem, že slovutný Václav řečený Mazanec z Prakšic své ženě paní Adličce své manželce podle obyčeje a řádu manského lebding učinil a ukázal jmenovitě šedesát hřiven počtu moravského na šesti láních tu v Prakšicích, počítajíce lány pořád bez přetržky na té straně, ježto Václavóv Mazancóv dvór jest počnúc od prvního lánu podle dvoru a prosil jest nás jakti biskupa Olomúckého a svrchního pána toho manství, abychom my ráčili toho lebdinka dřevepsané paní Adličce podle řádu manského tak jakož se svrchupíše milostivě příti. Tu my znamenavše jeho prosbu podobnú a přáli jsme jí toho svrchupsaného lebdinka a potvrdili jsme jí jeho a potvrzujem tímto listem a dáváme jí vormundy slovutné lidi Zdenka z Vežek jeho otce a Jakuba Konečka z Prus sedením z Nevojic. A při tom byli jsú naši věrní manové Kuník z Bilovic náš hofrychtéř, Hereš Smetana z Modřic odjinud z Záhlenic a Henzlík z Kovalovic. A toho všeho na větší svědomí svú pečeť sme kázali s naším dobrým rozmyslem přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán v Kroměříži ten pátek po svatém Vítě léta od narození syna Božího po čtrnácti stech prvého. (Aus dem Lehensquatern II. f. 64 im fürsterzb. Archive in Kremsier.) 117. Markgraf Prokop erlaubt den Augustinern in Budigsdorf die dortige Erbrichterei anzukaufen. Dt. Littau, 19. Juni 1401. Nos Procopius dei gracia marchio Moravie notumfacimus tenore presencium universis. Quemadmodum religiosi viri prior et conventus ordinis heremitarum sancti Augustini in 16*
123 115. Johann, Bischof von Olmütz, lässt den Wenzel Mazanec im Besitze des Dorfes Prakschitz, trotzdem er der Felonie schuldig wurde. Dt. Kremsier, 15. Juni 1401. My Jan etc. vyznáváme listem tímto etc., že pro prosbu urozeného pana Beneša z Benešova odjinud z Kvasic, ctných a znamenitých panoší a najprvé Jindřichovu z Trúbek a Zbinkovu z Dřínového poctivému Václavovi Mazancovi z Prakšic ves Prakšice, jakož pro zavinění dřéveřečeného Václava ta ves na nás podle tej viny byla spadla, tu vinu my jemu zpúštímy a propúštímy a plnú svú moc dávámy tímto listem, aby tu ves Prakšice mohl volně bez naší vší závady držeti i prodati a osvoboditi tomu každému, ktož by se hodil v službu kostelu Olomúckému. A také přivolujem i dávámy jemu stupníka Bohunka syna Daliborova z Trávníka etc. Dán v Kroměříži v středu den svatého Víta léta od božího narození tisíc čtyři sta prvního léta. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 137.) 116. Johann, Bischof von Olmütz, gestattet, dass Wenzel Mazanec das Leibgeding seiner Frau auf 6 Lahnen in Prakschitz versichere. Dt. Kremsier, 17. Juni 1401. My Jan z boží milosti biskup Olomúcký vyznáváme tímto listem všem, že slovutný Václav řečený Mazanec z Prakšic své ženě paní Adličce své manželce podle obyčeje a řádu manského lebding učinil a ukázal jmenovitě šedesát hřiven počtu moravského na šesti láních tu v Prakšicích, počítajíce lány pořád bez přetržky na té straně, ježto Václavóv Mazancóv dvór jest počnúc od prvního lánu podle dvoru a prosil jest nás jakti biskupa Olomúckého a svrchního pána toho manství, abychom my ráčili toho lebdinka dřevepsané paní Adličce podle řádu manského tak jakož se svrchupíše milostivě příti. Tu my znamenavše jeho prosbu podobnú a přáli jsme jí toho svrchupsaného lebdinka a potvrdili jsme jí jeho a potvrzujem tímto listem a dáváme jí vormundy slovutné lidi Zdenka z Vežek jeho otce a Jakuba Konečka z Prus sedením z Nevojic. A při tom byli jsú naši věrní manové Kuník z Bilovic náš hofrychtéř, Hereš Smetana z Modřic odjinud z Záhlenic a Henzlík z Kovalovic. A toho všeho na větší svědomí svú pečeť sme kázali s naším dobrým rozmyslem přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán v Kroměříži ten pátek po svatém Vítě léta od narození syna Božího po čtrnácti stech prvého. (Aus dem Lehensquatern II. f. 64 im fürsterzb. Archive in Kremsier.) 117. Markgraf Prokop erlaubt den Augustinern in Budigsdorf die dortige Erbrichterei anzukaufen. Dt. Littau, 19. Juni 1401. Nos Procopius dei gracia marchio Moravie notumfacimus tenore presencium universis. Quemadmodum religiosi viri prior et conventus ordinis heremitarum sancti Augustini in 16*
Strana 124
124 Crassikow prope castrum Hohnstein in villa Crassikow ibidem judicium suis pecuniis com- pararunt pro usu monasterii et ipsorum sic ad illam empcionem ipsarum sic factam nostrum dedimus consensum et virtute presencium consentimus, hoc excluso, si quod servicium in eodem judicio exstiterit, quod domino nostro et sequacibus castri Hohenstein non debeat derogare ; presencium sub nostro appenso sigillo testimonio literarum. Datum in Luttovia proxima dominica ante festum sancti Johannis Baptiste anno domini millesimo quadringen- tesimo primo. Ad mandatum domini marchionis Johannes Nonus. (Orig. Perg. h. Sig. im Archive des Königinklosters in Altbrünn.) 118. K. Ruprechts Antwortsanweisung an Markgraf Prokop von Mähren, betreffend die Bedingungen der Aussöhnung mit K. Wenzel von Böhmen. (Nach 1. Juli 1401.) Gedechtnisz an marggrave Procopp of des Heckels werbunge etc. 1. Item of den ersten artikel als der Heckel geworben hat, das min herre Romischer kunig verliebe und das der kunig von Beheim keiser sin solte etc.: item das sollent ir in glimplichen abesagen und das des ouch nit sin möge; wann, solte der kunig von Beheim Romischer keiser werden, so muste itzunt min herre der Romische kunig abtreten und die kurfursten müsten dann den kunig von Beheim von nuwem zu Romischem kunige erwelen, und darnach so mochte er dann keiser werden. Nue mogen sie wol versteen, ob min herre der Romisch kunig gerne abtreten wolte, so kunde er doch nit zuwege bringen, das die kurfursten den kunig von Beheim dann zu Romischem kunige erweleten, und darumbe so si das mit nichte zu gescheen etc. 2. Item und von dem puncte, das herzog Hansen seligen des kunigs von Beheim bruder dochter mins herren des kunigs sone mit namen minen herren herzog Hansen nemen solte, und das der kunig von Beheim zu der dochter solte geben alle die slosse, die er fur dem Behemer walde hat, und ob des zu wenig were, ein teile in Beheim darzue etc.: item daruf sollent ir werben, das der kunig von Beheim mimm herren herzog Hansen zu der dochter gebe das lant von Lützelnburg und imme das ouch lose von margrave Josten von Merhern oder wo das stee; und ob des nit sin mochte, das er imme dann das land von Lutzelnburg zu der dochter verschribe, das er das losen moge, wann er wolle; und das er imme das lant vor dem walde, mit namen Eger, die Wyden den Rotenberg den Barkstein den Sterenstein Bernauwe Essenbach Dorndorff Urbache den Behemstein den Holenberg den Hertenstein Stralenfels den Hoenstein Erlang Pryssenstein Michelfelt Bernheim und Heidingsfelt die wile darfur innegebe etc. und verschribe, biss das er die graveschaft von Lutzelnburg gelose etc. 3. Item und von dem puncte, das sich min herre der kunig zu dem kunige von Beheim solte verbinden, in bi dem kunigriche zu Beheim zu behalten, und das der kunig von Beheim mim herren dem kunige itzunt daruf solte innegeben den Elnbogen und noch
124 Crassikow prope castrum Hohnstein in villa Crassikow ibidem judicium suis pecuniis com- pararunt pro usu monasterii et ipsorum sic ad illam empcionem ipsarum sic factam nostrum dedimus consensum et virtute presencium consentimus, hoc excluso, si quod servicium in eodem judicio exstiterit, quod domino nostro et sequacibus castri Hohenstein non debeat derogare ; presencium sub nostro appenso sigillo testimonio literarum. Datum in Luttovia proxima dominica ante festum sancti Johannis Baptiste anno domini millesimo quadringen- tesimo primo. Ad mandatum domini marchionis Johannes Nonus. (Orig. Perg. h. Sig. im Archive des Königinklosters in Altbrünn.) 118. K. Ruprechts Antwortsanweisung an Markgraf Prokop von Mähren, betreffend die Bedingungen der Aussöhnung mit K. Wenzel von Böhmen. (Nach 1. Juli 1401.) Gedechtnisz an marggrave Procopp of des Heckels werbunge etc. 1. Item of den ersten artikel als der Heckel geworben hat, das min herre Romischer kunig verliebe und das der kunig von Beheim keiser sin solte etc.: item das sollent ir in glimplichen abesagen und das des ouch nit sin möge; wann, solte der kunig von Beheim Romischer keiser werden, so muste itzunt min herre der Romische kunig abtreten und die kurfursten müsten dann den kunig von Beheim von nuwem zu Romischem kunige erwelen, und darnach so mochte er dann keiser werden. Nue mogen sie wol versteen, ob min herre der Romisch kunig gerne abtreten wolte, so kunde er doch nit zuwege bringen, das die kurfursten den kunig von Beheim dann zu Romischem kunige erweleten, und darumbe so si das mit nichte zu gescheen etc. 2. Item und von dem puncte, das herzog Hansen seligen des kunigs von Beheim bruder dochter mins herren des kunigs sone mit namen minen herren herzog Hansen nemen solte, und das der kunig von Beheim zu der dochter solte geben alle die slosse, die er fur dem Behemer walde hat, und ob des zu wenig were, ein teile in Beheim darzue etc.: item daruf sollent ir werben, das der kunig von Beheim mimm herren herzog Hansen zu der dochter gebe das lant von Lützelnburg und imme das ouch lose von margrave Josten von Merhern oder wo das stee; und ob des nit sin mochte, das er imme dann das land von Lutzelnburg zu der dochter verschribe, das er das losen moge, wann er wolle; und das er imme das lant vor dem walde, mit namen Eger, die Wyden den Rotenberg den Barkstein den Sterenstein Bernauwe Essenbach Dorndorff Urbache den Behemstein den Holenberg den Hertenstein Stralenfels den Hoenstein Erlang Pryssenstein Michelfelt Bernheim und Heidingsfelt die wile darfur innegebe etc. und verschribe, biss das er die graveschaft von Lutzelnburg gelose etc. 3. Item und von dem puncte, das sich min herre der kunig zu dem kunige von Beheim solte verbinden, in bi dem kunigriche zu Beheim zu behalten, und das der kunig von Beheim mim herren dem kunige itzunt daruf solte innegeben den Elnbogen und noch
Strana 125
125 ein slosse etc., und imme etliche slosse zu Beheim solten sweren nach dez kunigs von Beheim tode erblichen imme und sinen erben gehorsam zue sin etc.: item daruf sollent ir entwurten, das sich min herre der Romisch kunig zue dem kunige von Beheim also ver- binden wolle, in bi rechte und dem kunigriche zu Beheim zu behalten, also das er imme iezunt den Elnbogen und noch ein slosse innegebe mit solichem underscheide: wann min herre der kunig kuntlichen verrechen moge, das er von sinen wegen verkrieget habe als viel als dieselben slosze wert sin, daz er imme dann andere slosze solle ingeben, daz er solichen Krieg von sinen wegen furbasz getriben moge. 4. Item und das der kunig von Beheim mim herren dem Romischen kunige das heiltum, in aller der masse, als es zu dem riche gehoret und unberaubet, und darzue alle register und briefe und mit namen die brieve von Bravant und alles, das zu dem riche gehoret, unverzogenlich und genzlichen wiedergebe, und das er auch genzlichen abetrede von dem riche, und allen fursten herren und stetten, die zu dem riche gehorent, und wo des dann noit ist, schribe, das er also abegetreten habe etc. 5. Item und das der kunig von Beheim auch sin lehen von mime herren dem Romischen kunige solle enphahen, als ein kunig von Beheim dann auch billich tuen solle, und das er auch einen verzigsbrief gebe etc., so wolle imme min herre der kunig auch sin friheit und privilegia bestetigen etc. 6. Item und obe die obgeschriben artikel also gen worden, das dann die hirat mit marggrave Brocopp und herzog Heinrichs swester auch geen solle etc. 7. Item und ob der kunig von Beheim den verziegsbrief nit geben wolte, wann er dann sin lehen wolte enphahen von mim herren dem kunige und im auch das heiltum register briefe und anders, das zu dem riche gehoret, wiedergeben, daran wolte min herre der kunig ein gnügen han etc. 8. Item und von den obgeschriben artikeln allen redent mit in, als uch dann das beste dünket sin, ane allein, das ir in den ersten artikel, als der kunig von Beheim keiser solte verliben, genzlichen abesagent, wann das mit nichte sin mag etc. (Weizsäcker, Reichstagsacten IV. p. 470.) 119. Premek, Herzog von Troppau, Johann, Bischof von Olmütz etc., schliessen ein Bündnis gegen den Markgrafen Prokop. Dt. s. l. 4. Juli 1401. My Přemek z boží milosti kníže a pán Opavské země a my Jan též z boží milosti biskup Olomúcký a my všecka kapitola kostela Olomúckého, a my Erhart z Kunina města, Lacek z Kravař řečený z Helfensteina, Petr z Kravař řečený z Plumlova a jiní páni moravští markrabini Jostovi služebníci vyznávámy tímto listem všem, že jsme takúto úmluvu s dobrým rozmyslem učinili. Najprvní kus, že markrabino Jostovo a zemské dobré a počestné jmáme vésti protiv markrabí Prokopovi a protiv jeho pomocníkóm.
125 ein slosse etc., und imme etliche slosse zu Beheim solten sweren nach dez kunigs von Beheim tode erblichen imme und sinen erben gehorsam zue sin etc.: item daruf sollent ir entwurten, das sich min herre der Romisch kunig zue dem kunige von Beheim also ver- binden wolle, in bi rechte und dem kunigriche zu Beheim zu behalten, also das er imme iezunt den Elnbogen und noch ein slosse innegebe mit solichem underscheide: wann min herre der kunig kuntlichen verrechen moge, das er von sinen wegen verkrieget habe als viel als dieselben slosze wert sin, daz er imme dann andere slosze solle ingeben, daz er solichen Krieg von sinen wegen furbasz getriben moge. 4. Item und das der kunig von Beheim mim herren dem Romischen kunige das heiltum, in aller der masse, als es zu dem riche gehoret und unberaubet, und darzue alle register und briefe und mit namen die brieve von Bravant und alles, das zu dem riche gehoret, unverzogenlich und genzlichen wiedergebe, und das er auch genzlichen abetrede von dem riche, und allen fursten herren und stetten, die zu dem riche gehorent, und wo des dann noit ist, schribe, das er also abegetreten habe etc. 5. Item und das der kunig von Beheim auch sin lehen von mime herren dem Romischen kunige solle enphahen, als ein kunig von Beheim dann auch billich tuen solle, und das er auch einen verzigsbrief gebe etc., so wolle imme min herre der kunig auch sin friheit und privilegia bestetigen etc. 6. Item und obe die obgeschriben artikel also gen worden, das dann die hirat mit marggrave Brocopp und herzog Heinrichs swester auch geen solle etc. 7. Item und ob der kunig von Beheim den verziegsbrief nit geben wolte, wann er dann sin lehen wolte enphahen von mim herren dem kunige und im auch das heiltum register briefe und anders, das zu dem riche gehoret, wiedergeben, daran wolte min herre der kunig ein gnügen han etc. 8. Item und von den obgeschriben artikeln allen redent mit in, als uch dann das beste dünket sin, ane allein, das ir in den ersten artikel, als der kunig von Beheim keiser solte verliben, genzlichen abesagent, wann das mit nichte sin mag etc. (Weizsäcker, Reichstagsacten IV. p. 470.) 119. Premek, Herzog von Troppau, Johann, Bischof von Olmütz etc., schliessen ein Bündnis gegen den Markgrafen Prokop. Dt. s. l. 4. Juli 1401. My Přemek z boží milosti kníže a pán Opavské země a my Jan též z boží milosti biskup Olomúcký a my všecka kapitola kostela Olomúckého, a my Erhart z Kunina města, Lacek z Kravař řečený z Helfensteina, Petr z Kravař řečený z Plumlova a jiní páni moravští markrabini Jostovi služebníci vyznávámy tímto listem všem, že jsme takúto úmluvu s dobrým rozmyslem učinili. Najprvní kus, že markrabino Jostovo a zemské dobré a počestné jmáme vésti protiv markrabí Prokopovi a protiv jeho pomocníkóm.
Strana 126
126 Druhé, že jeden bez druhého žádné úmluvy ani žádného přímeří ani žádného míru ani žádné smlúvy nejmáme činiti, kromě lečby těch všech dobrá vóle k tomu byla, ktož k tomu slušejí. Opět toto k tomu přičiňujem, ačby která záduší, žádného nevyjímajíc, nebo mar- krabství neboli panství anebo pozemské neboli manství onej straně holdovali, neboli jí svým zbožím ferdrovali, ti jmají napřed obesláni býti, aby své drželi a my abychom jejich zbožím hubeni nebyli. Pakli by oni toho držeti nemohli ani brániti chtěli, tehda my chcem vo ta zboží séhnúti a raději ta zboží sami držeti, nežli by nás naši nepřítelé tím zbožím hubili, jakož skrze ta zboží všecka země zahubena jest. Také jsme smluvili, kdyžbychom my nebo naši úředníci jeden k druhému o kterú pomoc poslal nebo oč o dobré, ježto by mohlo zjednáno býti, aby ten hned nic nemeškaje k tomu poslal jakož najpevněji móž. Také toto k tomu přičinijem, ačby nás co potkalo o ta záduší nebo o ta holdovaná zboží, buď to což buď, abychom sobě toho pomáhali světským i duchovním právem vyvésti do těch hrdel a do těch zboží podle svého statku. Také toto přičinijem, ačby buch kterému z našej strany zdařil, žeby nepřátely zejmal a přihodilo sě, žeby druhému z našej strany jich třeba bylo, žeby také kterého zejmáni od nepřátel byli, aby těmi nepřátelskými své vyplatil, cožby jich kterému z naší strany mimo svú potřebu měl. A na svědomí těch věcí, aby pevno drženo bylo, své pečeti s naší dobrú vuolí jsmy k tomuto listu přivěsili. Jenž jest dán a psán den svatého Prokopa dědice českého, léta od božího narození čtrnástestého prvého. (Orig. Perg. mit 6 h. wohlerhaltenen Sig. im fürsterzb. Archive in Kremsier.) 120. Papst Bonifaz IX. verleiht der Olmützer Domkirche einen Ablass für das Fest des h. Wenzel und Christin. Dt. Rom, 5. Juli 1401. Bonifacius episcopus servus servorum dei universis Christifidelibus presentes literas inspecturis salutem et apostolicam benediccionem. Licet is, de cuius munere venit, ut sibi a suis fidelibus digne et laudabiliter serviatur, de abundancia sue pietatis, que merita suppli- cum excedit et vota, bene servientibus sibi multo maiora retribuat quam valeant pro- mereri; nichilominus tamen desiderantes domino populum reddere acceptabilem et bonorum operum sectatorem fideles ipsos ad complacendum ei quasi quibusdam collectivis muneribus indulgenciis videlicet et remissionibus invitamus, ut exinde reddantur divine gracie apciores. Cupientes igitur ut ecélesia Olomucensis congruis honoribus frequentetur et eciam conservetur et ut Christifideles eo libencius causa devocionis confluant ad eandem et ad eius conser- vacionem manus prompcius porrigant adiutrices, quo ex hoc ibidem dono celestis gracie uberius conspexerint se refectos, de omnipotentis dei misericordia et beatorum Petri et Pauli apostolorum eius auctoritate confisi omnibus vere penitentibus et confessis, qui in festo sancti Wenceslai a primis vesperis usque ad secundos vesperos ipsius festi necnon per septem
126 Druhé, že jeden bez druhého žádné úmluvy ani žádného přímeří ani žádného míru ani žádné smlúvy nejmáme činiti, kromě lečby těch všech dobrá vóle k tomu byla, ktož k tomu slušejí. Opět toto k tomu přičiňujem, ačby která záduší, žádného nevyjímajíc, nebo mar- krabství neboli panství anebo pozemské neboli manství onej straně holdovali, neboli jí svým zbožím ferdrovali, ti jmají napřed obesláni býti, aby své drželi a my abychom jejich zbožím hubeni nebyli. Pakli by oni toho držeti nemohli ani brániti chtěli, tehda my chcem vo ta zboží séhnúti a raději ta zboží sami držeti, nežli by nás naši nepřítelé tím zbožím hubili, jakož skrze ta zboží všecka země zahubena jest. Také jsme smluvili, kdyžbychom my nebo naši úředníci jeden k druhému o kterú pomoc poslal nebo oč o dobré, ježto by mohlo zjednáno býti, aby ten hned nic nemeškaje k tomu poslal jakož najpevněji móž. Také toto k tomu přičinijem, ačby nás co potkalo o ta záduší nebo o ta holdovaná zboží, buď to což buď, abychom sobě toho pomáhali světským i duchovním právem vyvésti do těch hrdel a do těch zboží podle svého statku. Také toto přičinijem, ačby buch kterému z našej strany zdařil, žeby nepřátely zejmal a přihodilo sě, žeby druhému z našej strany jich třeba bylo, žeby také kterého zejmáni od nepřátel byli, aby těmi nepřátelskými své vyplatil, cožby jich kterému z naší strany mimo svú potřebu měl. A na svědomí těch věcí, aby pevno drženo bylo, své pečeti s naší dobrú vuolí jsmy k tomuto listu přivěsili. Jenž jest dán a psán den svatého Prokopa dědice českého, léta od božího narození čtrnástestého prvého. (Orig. Perg. mit 6 h. wohlerhaltenen Sig. im fürsterzb. Archive in Kremsier.) 120. Papst Bonifaz IX. verleiht der Olmützer Domkirche einen Ablass für das Fest des h. Wenzel und Christin. Dt. Rom, 5. Juli 1401. Bonifacius episcopus servus servorum dei universis Christifidelibus presentes literas inspecturis salutem et apostolicam benediccionem. Licet is, de cuius munere venit, ut sibi a suis fidelibus digne et laudabiliter serviatur, de abundancia sue pietatis, que merita suppli- cum excedit et vota, bene servientibus sibi multo maiora retribuat quam valeant pro- mereri; nichilominus tamen desiderantes domino populum reddere acceptabilem et bonorum operum sectatorem fideles ipsos ad complacendum ei quasi quibusdam collectivis muneribus indulgenciis videlicet et remissionibus invitamus, ut exinde reddantur divine gracie apciores. Cupientes igitur ut ecélesia Olomucensis congruis honoribus frequentetur et eciam conservetur et ut Christifideles eo libencius causa devocionis confluant ad eandem et ad eius conser- vacionem manus prompcius porrigant adiutrices, quo ex hoc ibidem dono celestis gracie uberius conspexerint se refectos, de omnipotentis dei misericordia et beatorum Petri et Pauli apostolorum eius auctoritate confisi omnibus vere penitentibus et confessis, qui in festo sancti Wenceslai a primis vesperis usque ad secundos vesperos ipsius festi necnon per septem
Strana 127
127 dies festum ipsum immediate sequentes dictam ecclesiam devote visitaverint annuatim et ad conservacionem huiusmodi manus porrexerint adiutrices, illam indulgenciam et remissionem peccatorum auctoritate apostolica tenore presencium concedimus, quam ecclesiam sancti Marci de Veneciis Castellanensis diocesis a primis vesperis usque ad secundos vesperos ascensionis domini nostri Jesu Christi, qui vero in sancti Cristini similiter a primis vesperis usque ad secundos vesperos et per septem dies festum ipsum sequentes dictam ecclesiam devote visitaverint annuatim et adiutrices manus porrexerint, ut prefertur, illam indulgenciam et remissionem peccatorum auctoritate predicta concedimus per presentes, quam ecclesiam sancte Marie de Porciuncula, alias dictam de angelis, extra muros Assisinates primo et secundo diebus mensis Augusti visitantes annuatim quomodolibet consequuntur. Et nichilominus ut fideles ipsi ad dictam ecclesiam in predictis sanctorum Wenceslai et Cristini festivitatibus ac septem diebus sequentibus huiusmodi propterea confluentes consciencie pacem et animarum salutem deo propicio consequantur benignius agere volentes, dilectis filiis .. decano qui nunc est et pro tempore erit ac capitulo ipsius ecclesie, ut duodecim vel plures presbyteros idoneos seculares aut religiosos singulis annis deputare et eligere possint, qui confessiones omnium et singulorum Christifidelium in sancti Wenceslai ac sancti Cristini festivitatibus necnon septem diebus sequentibus predictis ad eandem ecclesiam causa huiusmodi indulgencie consequende confluencium eadem auctoritate audire et ipsorum con- fessionibus diligenter auditis pro commissis debitam eis absolucionem impendere valeant ac iniungere pro modo culpe penitenciam salutarem, nisi forsan talia fuerint, propter que sedes apostolica sit merito consulenda, quodque iidem decanus et capitulum, si forsan civitas Olomucensis cum eius suburbio tempore indulgenciarum huiusmodi ecclesiastico interdicto supposita fuerit, in dicta ecclesia indulgenciis huiusmodi durantibus divina officia apertis januis eciam pulsatis campanis et alta voce excommunicatis et interdictis exclusis celebrare et celebrari facere possint, dummodo ipsi causam non dederant interdicto nec id eis con- tigerit specialiter interdici auctoritate predicta tenore presencium de speciali gracia indulge- mus presentibus perpetuis futuris temporibus duraturis. Datum Rome apud sanctum Petrum III. Nonas Julii, pontificatus nostri anno duodecimo. (Orig. Perg. mit Bleibulle im Olm. Cap. Archive.) 121. König Ruprecht bevollmächtigt 4 gen. Gesandte zu Unterhandlungen mit Markgraf Jodok von Mähren und den Landherren zu Böhmen. Dt. Heidelberg, 8. Juli 1401. Wir Ruprecht von gots gnaden Romischer kunig etc. bekennen offenlich mit diesem briefe: das wir den hochgebornen Wilhelm marggraven zu Missen und lantgraven in Doringen, Friederich burggraven zu Nurenberg unsern lieben oheim swager und fursten Ludewig pfalzgraven bi Rine und herzogen in Beyern unserm lieben suene und dem edeln unserm lieben getruwen grave Gunther von Swartzpurg herren zu Ranes oder dem merern teil under in unser volle gewalt und ganze macht geben haben und geben in die in kraft diss
127 dies festum ipsum immediate sequentes dictam ecclesiam devote visitaverint annuatim et ad conservacionem huiusmodi manus porrexerint adiutrices, illam indulgenciam et remissionem peccatorum auctoritate apostolica tenore presencium concedimus, quam ecclesiam sancti Marci de Veneciis Castellanensis diocesis a primis vesperis usque ad secundos vesperos ascensionis domini nostri Jesu Christi, qui vero in sancti Cristini similiter a primis vesperis usque ad secundos vesperos et per septem dies festum ipsum sequentes dictam ecclesiam devote visitaverint annuatim et adiutrices manus porrexerint, ut prefertur, illam indulgenciam et remissionem peccatorum auctoritate predicta concedimus per presentes, quam ecclesiam sancte Marie de Porciuncula, alias dictam de angelis, extra muros Assisinates primo et secundo diebus mensis Augusti visitantes annuatim quomodolibet consequuntur. Et nichilominus ut fideles ipsi ad dictam ecclesiam in predictis sanctorum Wenceslai et Cristini festivitatibus ac septem diebus sequentibus huiusmodi propterea confluentes consciencie pacem et animarum salutem deo propicio consequantur benignius agere volentes, dilectis filiis .. decano qui nunc est et pro tempore erit ac capitulo ipsius ecclesie, ut duodecim vel plures presbyteros idoneos seculares aut religiosos singulis annis deputare et eligere possint, qui confessiones omnium et singulorum Christifidelium in sancti Wenceslai ac sancti Cristini festivitatibus necnon septem diebus sequentibus predictis ad eandem ecclesiam causa huiusmodi indulgencie consequende confluencium eadem auctoritate audire et ipsorum con- fessionibus diligenter auditis pro commissis debitam eis absolucionem impendere valeant ac iniungere pro modo culpe penitenciam salutarem, nisi forsan talia fuerint, propter que sedes apostolica sit merito consulenda, quodque iidem decanus et capitulum, si forsan civitas Olomucensis cum eius suburbio tempore indulgenciarum huiusmodi ecclesiastico interdicto supposita fuerit, in dicta ecclesia indulgenciis huiusmodi durantibus divina officia apertis januis eciam pulsatis campanis et alta voce excommunicatis et interdictis exclusis celebrare et celebrari facere possint, dummodo ipsi causam non dederant interdicto nec id eis con- tigerit specialiter interdici auctoritate predicta tenore presencium de speciali gracia indulge- mus presentibus perpetuis futuris temporibus duraturis. Datum Rome apud sanctum Petrum III. Nonas Julii, pontificatus nostri anno duodecimo. (Orig. Perg. mit Bleibulle im Olm. Cap. Archive.) 121. König Ruprecht bevollmächtigt 4 gen. Gesandte zu Unterhandlungen mit Markgraf Jodok von Mähren und den Landherren zu Böhmen. Dt. Heidelberg, 8. Juli 1401. Wir Ruprecht von gots gnaden Romischer kunig etc. bekennen offenlich mit diesem briefe: das wir den hochgebornen Wilhelm marggraven zu Missen und lantgraven in Doringen, Friederich burggraven zu Nurenberg unsern lieben oheim swager und fursten Ludewig pfalzgraven bi Rine und herzogen in Beyern unserm lieben suene und dem edeln unserm lieben getruwen grave Gunther von Swartzpurg herren zu Ranes oder dem merern teil under in unser volle gewalt und ganze macht geben haben und geben in die in kraft diss
Strana 128
128 briefs, mit dem hochgebornen Josten marggraven zu Merhern unserm lieben swager und fursten und den edeln unsern lieben besundern den lantherren zu Beheim zu tedingen als von hulfe bistandes und anderer buntnisse und fruntschaft wegen zuschen uns und in zu machen; und was sie oder der merer teil under in in diesen vorgeschrieben sachen von unsern wegen besliessen und ufnemen und auch verschrieben und mit iren ingesiegeln ver- siegeln, das wollen wir genzlichen veste und stete halten dun und follenfuren und auch unser besiegelten briefe daruber geben in der forme, als sie dann sich fur uns verschrieben und under iren ingesiegeln versiegelt haben, ane alle geverde. Orkunt diss briefs versiegelt mit unserm kuniglichen majestad-ingesiegel; geben zu Heydelberg uf sant Kylians des heiligen mertelers tag nach Cristi geburt dusent vierhundert und ein jare unsers richs in dem ersten jare. Ad mandatum domini regis Johannes Winheim. (Weizsäicker, Reichstagsacten IV. p. 472.) 122. König Ruprecht nimmt Markgraf Prokop von Mähren zu seinem Diener auf. Dt. Heidel- berg, 15. Juli 1401. Wir Ruprecht von gots gnaden Romischer kunig zue allen ziten merer des richs bekennen und dun kunt offinbar mit disem briefe: das wir den hochgeborn Procopp marg- graven zu Merern unsern lieben swager und fursten zue unserm diener haben gnediclichen ufgenommen, und sollen und wollen in getruewelich versprechen und verentwerten ale ander unser fursten und diener ungeverlich. Orkunde dis briefes versiegelt mit unserm kuniglichen anhangenden ingesiegel; geben zue Heidelberg uf den fritag nach sant Margrethen der heiligen jungfrauwen tag nach Cristi geburte dusent vierhundert und ein jare unsers richs in dem ersten jare. Ad mandatum domini regis Nicolaus Bueman. (Weizsäcker, Reichstagsacten IV. p. 474.) 123. Papst Bonifaz IX. befichlt dem Olmützer Bischof Johannes, dem Wenzel von Hradisch, Cisterciensermönch in Welehrad, der im trunkenen Zustand seinen Mitbruder Wenzel, Profess desselben Klosters, erschlagen hat, die Schuld und die Folgen derselben nach- zuschen. Dt. Rom, 19. Juli 1401. Bonifacius episcopus, servus servorum dei venerabili fratri episcopo Olomucensi salutem et apostolicam benediccionem. Humilibus et honestis supplicum votis libenter annuimus illaque favoribus prosecuntur (sic) oportunis. Exhibita nobis siquidem nuper pro parte dilecti filii Wenceslai de Redisch monachi monasterii in Welegrad Cisterciensis ordinis Olomucensis diocesis peticio continebat, quod cum olim quondam Wenceslaus presbyter ac monachus professus ac protunc custos dicti monasterii ipsum Wenceslaum de Redisch, ut secum dictum monasterium exiret, in tantum blandis verbis induxisset et instigasset promittens nichilominus
128 briefs, mit dem hochgebornen Josten marggraven zu Merhern unserm lieben swager und fursten und den edeln unsern lieben besundern den lantherren zu Beheim zu tedingen als von hulfe bistandes und anderer buntnisse und fruntschaft wegen zuschen uns und in zu machen; und was sie oder der merer teil under in in diesen vorgeschrieben sachen von unsern wegen besliessen und ufnemen und auch verschrieben und mit iren ingesiegeln ver- siegeln, das wollen wir genzlichen veste und stete halten dun und follenfuren und auch unser besiegelten briefe daruber geben in der forme, als sie dann sich fur uns verschrieben und under iren ingesiegeln versiegelt haben, ane alle geverde. Orkunt diss briefs versiegelt mit unserm kuniglichen majestad-ingesiegel; geben zu Heydelberg uf sant Kylians des heiligen mertelers tag nach Cristi geburt dusent vierhundert und ein jare unsers richs in dem ersten jare. Ad mandatum domini regis Johannes Winheim. (Weizsäicker, Reichstagsacten IV. p. 472.) 122. König Ruprecht nimmt Markgraf Prokop von Mähren zu seinem Diener auf. Dt. Heidel- berg, 15. Juli 1401. Wir Ruprecht von gots gnaden Romischer kunig zue allen ziten merer des richs bekennen und dun kunt offinbar mit disem briefe: das wir den hochgeborn Procopp marg- graven zu Merern unsern lieben swager und fursten zue unserm diener haben gnediclichen ufgenommen, und sollen und wollen in getruewelich versprechen und verentwerten ale ander unser fursten und diener ungeverlich. Orkunde dis briefes versiegelt mit unserm kuniglichen anhangenden ingesiegel; geben zue Heidelberg uf den fritag nach sant Margrethen der heiligen jungfrauwen tag nach Cristi geburte dusent vierhundert und ein jare unsers richs in dem ersten jare. Ad mandatum domini regis Nicolaus Bueman. (Weizsäcker, Reichstagsacten IV. p. 474.) 123. Papst Bonifaz IX. befichlt dem Olmützer Bischof Johannes, dem Wenzel von Hradisch, Cisterciensermönch in Welehrad, der im trunkenen Zustand seinen Mitbruder Wenzel, Profess desselben Klosters, erschlagen hat, die Schuld und die Folgen derselben nach- zuschen. Dt. Rom, 19. Juli 1401. Bonifacius episcopus, servus servorum dei venerabili fratri episcopo Olomucensi salutem et apostolicam benediccionem. Humilibus et honestis supplicum votis libenter annuimus illaque favoribus prosecuntur (sic) oportunis. Exhibita nobis siquidem nuper pro parte dilecti filii Wenceslai de Redisch monachi monasterii in Welegrad Cisterciensis ordinis Olomucensis diocesis peticio continebat, quod cum olim quondam Wenceslaus presbyter ac monachus professus ac protunc custos dicti monasterii ipsum Wenceslaum de Redisch, ut secum dictum monasterium exiret, in tantum blandis verbis induxisset et instigasset promittens nichilominus
Strana 129
129 eundem ad ipsum monasterium absque omni scandalo, dampno et periculo reducere velle, ipseque Wenceslaus de Rediss huiusmodi verbis acquiescens prefatum monasterium causa solacii et non alias unacum dicto Wenceslao presbytero nocturno tempore exivisset ac ipsi ambo domum cujusdam conversi ejusdem monasterii accesissent. Tandem ipsi ambo, habitu regulari per eos in eadem domo dimisso, quoddam hospicium juxta dictum monasterium situatum, in quo vinum vendebatur, causa bibendi cum eodem converso intrarunt et deinde cum postquam vino huiusmodi inmoderate sumpto per eos totaliter inebriati fuissent et pre- fatus Wenceslaus custos ipsum Wenceslaum de Redisch ad quandam villam, ab ipso mona- sterio non multum distantem, conducere pretenderet, idemque Wenceslaus de Redisch nimia potacione gravatus ab eodem Wenceslao custode quasi ad spacium unius stadii in terram prostratus ibidem quasi per totam noctem dormivisset, accidit, quod prefatus Wenceslaus custos in campo casualiter interfectus extitit repertus ipso Wenceslao de Redisch id penitus igno- rante, sed quia postmodum per dictum conversum, qui eos ambos prefatos a longe quasi per duo stadia sequebatur, ipsi Wenceslao de Rediss relato, quod ambobus predictis ad ipsam villam euntibus insimul dimicando prefatus Wenceslaus de Rediss eundem Wenceslaum custodem vulnerasset, de quo quidem vulnere postea dictus custos exspirasset, prefatus Wenceslaus de Redisch de hujusmodi dimicacione et vulneracione, ut asserit, penitus inscius extunc in antea ad cautelam a divinis abstinuit, prout abstinet de presenti. Cum autem, sicut eadem peticio subjungebat, prefatus Wenceslaus de Redisch, qui de premissis doluit et dolet ab intimis in morte ipsius Wenceslai custodis alias culpabilis non fuerit, pro parte ipsius nobis fuit humiliter supplicatum, ut sibi ac statui suo in premissis providere de benignitate apostolica dignaremur. Nos igitur volentes ipsum Wenceslaum de Rediss, qui ordinem ipsum expresse professus existit, aput nos alias de religionis zelo vite et morum honestate aliisque probitatis et virtutis meritis multipliciter comendatum horum intuitu favoribus prosequi graciosis, huiusmodi supplicacionibus inclinati fraternitati lue per apostolica scripla mandamus, quatenus super premissis auctoritate nostra, inquisila diligencius veritate, si ita esse repereris, super quo ipsius Wenceslai de Redisch conscienciam oneramus, injuncla sibi prius de hujusmodi ebrietate penitencia salutari, ipsum nullam ob premissa irregularitatis maculam sive notam incurrisse auctoritate predicta declares. Datum Rome aput sanctum Petrum XIIII kalendas Augusti pontificatus nostri anno duodecimo (Inserirt in der Urk. de dato Kremsier 1. September 1401 (Cod. dipl. Mor. tom. XIII. Nr. 130) im m. Landesarchive, Sig. Kl. Welehrad, Fase. G. III. n. 191, fol. 86.) 124. K. Ruprechts Erwähnung in seinem Memorial für seinen Gesandten an den Papst Bonifacius IX. von seinem Verhältnisse zu K. Wenzel und den Markgrafen Jodok und Prokop. (Heidelberg, c. 20. Juli 1401.) Memoriale pro magistro Alberto ad dominum papam. 16. Item quomodo dominus noster rex jam de facto misit filium suum primogenitum cum gentibus copiosis in Bohemiam, et habet adherenciam omnium marchionum Missinensium 17
129 eundem ad ipsum monasterium absque omni scandalo, dampno et periculo reducere velle, ipseque Wenceslaus de Rediss huiusmodi verbis acquiescens prefatum monasterium causa solacii et non alias unacum dicto Wenceslao presbytero nocturno tempore exivisset ac ipsi ambo domum cujusdam conversi ejusdem monasterii accesissent. Tandem ipsi ambo, habitu regulari per eos in eadem domo dimisso, quoddam hospicium juxta dictum monasterium situatum, in quo vinum vendebatur, causa bibendi cum eodem converso intrarunt et deinde cum postquam vino huiusmodi inmoderate sumpto per eos totaliter inebriati fuissent et pre- fatus Wenceslaus custos ipsum Wenceslaum de Redisch ad quandam villam, ab ipso mona- sterio non multum distantem, conducere pretenderet, idemque Wenceslaus de Redisch nimia potacione gravatus ab eodem Wenceslao custode quasi ad spacium unius stadii in terram prostratus ibidem quasi per totam noctem dormivisset, accidit, quod prefatus Wenceslaus custos in campo casualiter interfectus extitit repertus ipso Wenceslao de Redisch id penitus igno- rante, sed quia postmodum per dictum conversum, qui eos ambos prefatos a longe quasi per duo stadia sequebatur, ipsi Wenceslao de Rediss relato, quod ambobus predictis ad ipsam villam euntibus insimul dimicando prefatus Wenceslaus de Rediss eundem Wenceslaum custodem vulnerasset, de quo quidem vulnere postea dictus custos exspirasset, prefatus Wenceslaus de Redisch de hujusmodi dimicacione et vulneracione, ut asserit, penitus inscius extunc in antea ad cautelam a divinis abstinuit, prout abstinet de presenti. Cum autem, sicut eadem peticio subjungebat, prefatus Wenceslaus de Redisch, qui de premissis doluit et dolet ab intimis in morte ipsius Wenceslai custodis alias culpabilis non fuerit, pro parte ipsius nobis fuit humiliter supplicatum, ut sibi ac statui suo in premissis providere de benignitate apostolica dignaremur. Nos igitur volentes ipsum Wenceslaum de Rediss, qui ordinem ipsum expresse professus existit, aput nos alias de religionis zelo vite et morum honestate aliisque probitatis et virtutis meritis multipliciter comendatum horum intuitu favoribus prosequi graciosis, huiusmodi supplicacionibus inclinati fraternitati lue per apostolica scripla mandamus, quatenus super premissis auctoritate nostra, inquisila diligencius veritate, si ita esse repereris, super quo ipsius Wenceslai de Redisch conscienciam oneramus, injuncla sibi prius de hujusmodi ebrietate penitencia salutari, ipsum nullam ob premissa irregularitatis maculam sive notam incurrisse auctoritate predicta declares. Datum Rome aput sanctum Petrum XIIII kalendas Augusti pontificatus nostri anno duodecimo (Inserirt in der Urk. de dato Kremsier 1. September 1401 (Cod. dipl. Mor. tom. XIII. Nr. 130) im m. Landesarchive, Sig. Kl. Welehrad, Fase. G. III. n. 191, fol. 86.) 124. K. Ruprechts Erwähnung in seinem Memorial für seinen Gesandten an den Papst Bonifacius IX. von seinem Verhältnisse zu K. Wenzel und den Markgrafen Jodok und Prokop. (Heidelberg, c. 20. Juli 1401.) Memoriale pro magistro Alberto ad dominum papam. 16. Item quomodo dominus noster rex jam de facto misit filium suum primogenitum cum gentibus copiosis in Bohemiam, et habet adherenciam omnium marchionum Missinensium 17
Strana 130
130 et marchionis Moravie Jodoci et illius de Rosenberg et quasi omnium baronum notabilium de Bohemia, et habet cum eo burggravium Nurenbergensem gentes ducum Bavarie ac episcoporum Bambergensis et Herbipolensis necnon quamplurium aliorum magnatum et pro- cerum. Et nisi ineut composicionem cum domino rege, forte privabitur eciam regno Bohemie. Et fuit illa congregacio dominorum prescriptorum in Bohemia in campis decima octava Julii. 18. Item quod marchio Procopius Moravie dedit se in familiarem domino regi et ad sibi serviendum cum 40 fortaliciis, quem dominus rex taliter acceptavit. (Weizsäcker, Reichstagsacten IV. p. 29.) 125. Lacek von Kravař verkauft einen jährlichen Zins von zehn Mark in dem Dorfe Schönau dem Olmützer Canonicus Franz von Gewitsch. Dt. Neutitschein, 30. Juli 1401. Nos Laczko de Crawar dominus in Tyczin pro nobis heredibus et successoribus nostris legitimis dominis in Ticzin recognoscimus tenore presencium universis. Quod animo deliberato sanoque prehabito consilio in villa nostra Schoenaw dominii Ticzinensis annuum censum decem marcarum grossorum pragensium numeri moravicalis, a certis et nominatis hominibus inibi residentibus et successoribus eorundem sublevandum et percipiendum vendi- cionis et empcionis contractu legitimo vendidimus et vendimus per presentes quinque laneos ibidem situatos versus occidentem cum laicis prenominatis Petro Raynhart et Petro Layssnar necnon et aliis in eadem partis linee (sic) deputatos ad eosdem laneos, honorabili viro magistro Francisco de Gewicz Wratislaviensis et Olomucensis ecclesiarum canonico necnon honesto viro Martino de Gewicz, filio sororis sue, ac aliis eorum legitimis heredibus tempo- ribus affuturis perpetue possidendum. Vendidimus itaque quamlibet marcam annui census pro decem marcis grossorum nobis jam plenarie persolutis. Promittimus igitur eisdem pro nobis et successoribus nostris legitimis, dominis in Ticzin, bona fide ipsos in dicto censu decem marcarum, aut cui vel quibus dicti magister Franciscus seu Martinus aut aliquis alius ex suis heredibus hoc commiserit, non impedire sed disponere cum effectu, quod dictus census eis seu eorum alteri in duobus terminis anni, videlicet quinque marce in festo sancti Michaelis et quinque marce in festo sancti Georgii, absque diminucione persolvi debeant in parato. Unde et super eo specialiter commisimus et committimus .. magistro civium . . judici .. scabinis . juratis et communitati civitatis partis nostre in Ticzin, quatinus ipsi se de dicta parte ville eorum nomine intromittant et predictum censum decem marcarum in terminis prenotatis eis presentent in Olomucz. Renunciantes igitur pro nobis et successoribus nostris legitimis jure proprietati et dominio annui census decem marcarum in dicta villa per nos ut premittitur venditi et in dictos Franciscum et Martinum ac heredes eorum atque in eum seu in eos, in quem vel quos jus suum transfuderint aut de eorum aut alterius eorum voluntate steterit, quod jus successionis in dicti census percepcione habere debeat seu debeant transferentes. Hoc tamen notanter excepimus, quod residuum censum, quem ultra prenominatas decem marcas in pretacta villa Schoenaw habemus, pro nobis et successo-
130 et marchionis Moravie Jodoci et illius de Rosenberg et quasi omnium baronum notabilium de Bohemia, et habet cum eo burggravium Nurenbergensem gentes ducum Bavarie ac episcoporum Bambergensis et Herbipolensis necnon quamplurium aliorum magnatum et pro- cerum. Et nisi ineut composicionem cum domino rege, forte privabitur eciam regno Bohemie. Et fuit illa congregacio dominorum prescriptorum in Bohemia in campis decima octava Julii. 18. Item quod marchio Procopius Moravie dedit se in familiarem domino regi et ad sibi serviendum cum 40 fortaliciis, quem dominus rex taliter acceptavit. (Weizsäcker, Reichstagsacten IV. p. 29.) 125. Lacek von Kravař verkauft einen jährlichen Zins von zehn Mark in dem Dorfe Schönau dem Olmützer Canonicus Franz von Gewitsch. Dt. Neutitschein, 30. Juli 1401. Nos Laczko de Crawar dominus in Tyczin pro nobis heredibus et successoribus nostris legitimis dominis in Ticzin recognoscimus tenore presencium universis. Quod animo deliberato sanoque prehabito consilio in villa nostra Schoenaw dominii Ticzinensis annuum censum decem marcarum grossorum pragensium numeri moravicalis, a certis et nominatis hominibus inibi residentibus et successoribus eorundem sublevandum et percipiendum vendi- cionis et empcionis contractu legitimo vendidimus et vendimus per presentes quinque laneos ibidem situatos versus occidentem cum laicis prenominatis Petro Raynhart et Petro Layssnar necnon et aliis in eadem partis linee (sic) deputatos ad eosdem laneos, honorabili viro magistro Francisco de Gewicz Wratislaviensis et Olomucensis ecclesiarum canonico necnon honesto viro Martino de Gewicz, filio sororis sue, ac aliis eorum legitimis heredibus tempo- ribus affuturis perpetue possidendum. Vendidimus itaque quamlibet marcam annui census pro decem marcis grossorum nobis jam plenarie persolutis. Promittimus igitur eisdem pro nobis et successoribus nostris legitimis, dominis in Ticzin, bona fide ipsos in dicto censu decem marcarum, aut cui vel quibus dicti magister Franciscus seu Martinus aut aliquis alius ex suis heredibus hoc commiserit, non impedire sed disponere cum effectu, quod dictus census eis seu eorum alteri in duobus terminis anni, videlicet quinque marce in festo sancti Michaelis et quinque marce in festo sancti Georgii, absque diminucione persolvi debeant in parato. Unde et super eo specialiter commisimus et committimus .. magistro civium . . judici .. scabinis . juratis et communitati civitatis partis nostre in Ticzin, quatinus ipsi se de dicta parte ville eorum nomine intromittant et predictum censum decem marcarum in terminis prenotatis eis presentent in Olomucz. Renunciantes igitur pro nobis et successoribus nostris legitimis jure proprietati et dominio annui census decem marcarum in dicta villa per nos ut premittitur venditi et in dictos Franciscum et Martinum ac heredes eorum atque in eum seu in eos, in quem vel quos jus suum transfuderint aut de eorum aut alterius eorum voluntate steterit, quod jus successionis in dicti census percepcione habere debeat seu debeant transferentes. Hoc tamen notanter excepimus, quod residuum censum, quem ultra prenominatas decem marcas in pretacta villa Schoenaw habemus, pro nobis et successo-
Strana 131
131 ribus nostris legitimis sine impedimento reservamus salvo censu XV marcarum domine Adelheyde et domino Francisco ac aliis suis heredibus per nos eciam in dicta villa vendito, prout in literis desuper confectis plenius continetur. Expresse volentes, quod prefatus magister Franciscus et Martinus ac heredes eorum ante omnia sine quovis impedimento nostro et successorum nostrorum sepedictas decem marcas reddituum singulis annis in terminis pre- dictis habeant de villa predicta. Volumus eciam et promittimus dictam villam unacum hominibus censibus usufructibus juribus et consuetudinibus a cuiuscunque vel quorumcunque molestacionibus impedimentis seu violenciis efficaciter et fideliter tueri et defensare tamquam alia quecumque bona nostri dominii, eciam si quis vel qui bona nostra nos causa vel occasione prebente invaderent more hostili vel nos cuicunque vel quibuscunque guerram fortasse indebite moveremus et ex hoc dicta villa graviter lederetur, quod census consuetus inibi levari et percipi non posset, decernimus, quod hoc non in eorum sed in nostrum dampnum debeat redundare, quin eis nichilominus de censu decem marcarum in terminis prenotatis absque diminucione integre responderi debebit. Si autem hoc, quod absit, non fieret, itaque ipsi in percepcione census indebite fraudarentur, extunc licitum erit eis et indulgemus, quod insi vel alter ipsorum post quindenam fideiussores nostros infrascriptos monere possint, ut quivis ex eis per se vel alium cum uno famulo et duobus equis intret hospicium commune in Olomucz, inde non recessurus nisi prius de censu non soluto et expensis ac impensis racionabiliter factis fuerit satisfactum. Consentimus eciam, quod retenta seu dampna eorum ex huiusmodi causa jure spirituali seu seculari recuperare valeant, cuius auxilio, quo ad premissa, eciam coram quocunque judice renunciamus expresse. Insuper confirmato tractatu empcionis et vendicionis premisso annuit nobis dictus magister Franciscus et consensit, quod quandocunque oportunitas se nobis aut successoribus nostris legitimis offerat dictum censum decem marcarum in villa predicta pro simili pecuniarum summa, prout vendidimus, licite possimus reemere, eciam si ei aut heredibus suis necessitas ingrueret, dictum censum vendendi, extunc eundem primitus nobis aut successoribus nostris legitimis exhibere debebunt. Et si nos ipsum reemere non vellemus, inde licitum eis erit alteri idoneo vel idoneis vendere eo modo et condicione, prout ipsi eundem tenuerunt. Promittimus eciam bona fide eis dictum censum intabulare quam primum ipse tabule terre apperientur et hoc poterimus adimplere. Et nos Wokko de Crawar dominus in Stralberg germanus, Laczko de Crawar dominus in Helfenstein patruus antedicti domini Laczkonis, Nicolaus de Colticz alias de Zawissicz, Johannes de Przne et Henricus de Bistricz ad instanciam dicti domini Laczkonis promisimus et bona nostra fide promittimus antedictis magistro Francisco et Martino ac heredibus eorum pro dicto domino Laczcone et unacum ipso pro omnibus et singulis supradictis, quod illa debeant inviolabiliter et integre observari et notatim pro censu X marcarum persolvendo in terminis superius expressatis sub obligacionibus et penis prenotatis. Nos quoque Petrus Histrheld magister civium, Mathias Weychart judex, Michko Bohemus, Johannes Egel, Vetter cultellifaber, Petrus Troyer, Petrus lanifex, protunc scabini et jurati necnon communitas medie civitatis in Ticzin, de speciali voluntate et mandato antedicti domini nostri de censu decem marcarum in predicta villa Schoenaw et hominum nomine dictorum magistri Francisci et Martini ac 17.*
131 ribus nostris legitimis sine impedimento reservamus salvo censu XV marcarum domine Adelheyde et domino Francisco ac aliis suis heredibus per nos eciam in dicta villa vendito, prout in literis desuper confectis plenius continetur. Expresse volentes, quod prefatus magister Franciscus et Martinus ac heredes eorum ante omnia sine quovis impedimento nostro et successorum nostrorum sepedictas decem marcas reddituum singulis annis in terminis pre- dictis habeant de villa predicta. Volumus eciam et promittimus dictam villam unacum hominibus censibus usufructibus juribus et consuetudinibus a cuiuscunque vel quorumcunque molestacionibus impedimentis seu violenciis efficaciter et fideliter tueri et defensare tamquam alia quecumque bona nostri dominii, eciam si quis vel qui bona nostra nos causa vel occasione prebente invaderent more hostili vel nos cuicunque vel quibuscunque guerram fortasse indebite moveremus et ex hoc dicta villa graviter lederetur, quod census consuetus inibi levari et percipi non posset, decernimus, quod hoc non in eorum sed in nostrum dampnum debeat redundare, quin eis nichilominus de censu decem marcarum in terminis prenotatis absque diminucione integre responderi debebit. Si autem hoc, quod absit, non fieret, itaque ipsi in percepcione census indebite fraudarentur, extunc licitum erit eis et indulgemus, quod insi vel alter ipsorum post quindenam fideiussores nostros infrascriptos monere possint, ut quivis ex eis per se vel alium cum uno famulo et duobus equis intret hospicium commune in Olomucz, inde non recessurus nisi prius de censu non soluto et expensis ac impensis racionabiliter factis fuerit satisfactum. Consentimus eciam, quod retenta seu dampna eorum ex huiusmodi causa jure spirituali seu seculari recuperare valeant, cuius auxilio, quo ad premissa, eciam coram quocunque judice renunciamus expresse. Insuper confirmato tractatu empcionis et vendicionis premisso annuit nobis dictus magister Franciscus et consensit, quod quandocunque oportunitas se nobis aut successoribus nostris legitimis offerat dictum censum decem marcarum in villa predicta pro simili pecuniarum summa, prout vendidimus, licite possimus reemere, eciam si ei aut heredibus suis necessitas ingrueret, dictum censum vendendi, extunc eundem primitus nobis aut successoribus nostris legitimis exhibere debebunt. Et si nos ipsum reemere non vellemus, inde licitum eis erit alteri idoneo vel idoneis vendere eo modo et condicione, prout ipsi eundem tenuerunt. Promittimus eciam bona fide eis dictum censum intabulare quam primum ipse tabule terre apperientur et hoc poterimus adimplere. Et nos Wokko de Crawar dominus in Stralberg germanus, Laczko de Crawar dominus in Helfenstein patruus antedicti domini Laczkonis, Nicolaus de Colticz alias de Zawissicz, Johannes de Przne et Henricus de Bistricz ad instanciam dicti domini Laczkonis promisimus et bona nostra fide promittimus antedictis magistro Francisco et Martino ac heredibus eorum pro dicto domino Laczcone et unacum ipso pro omnibus et singulis supradictis, quod illa debeant inviolabiliter et integre observari et notatim pro censu X marcarum persolvendo in terminis superius expressatis sub obligacionibus et penis prenotatis. Nos quoque Petrus Histrheld magister civium, Mathias Weychart judex, Michko Bohemus, Johannes Egel, Vetter cultellifaber, Petrus Troyer, Petrus lanifex, protunc scabini et jurati necnon communitas medie civitatis in Ticzin, de speciali voluntate et mandato antedicti domini nostri de censu decem marcarum in predicta villa Schoenaw et hominum nomine dictorum magistri Francisci et Martini ac 17.*
Strana 132
132 heredum suorum intromisimus et hoc ad ipsius magistri Francisci conplacenciam singularem, promittentes bona nostra fide pro nobis heredibus et successoribus nostris civibus et civitate medie partis in Ticzin dictum censum X marcarum singulis annis in terminis prenotatis ei, seu qui hoc habuerint in mandatis, presentare in Olomucz sub nostro periculo et expensis. In quo si negligentes inveniremur, extunc eis plenam facultatem elargimur, nos in personis et rebus arrestandi jurisdiccione spirituali aut seculari seu utroque modo tam diu, quosuque prenominatus census cum singulis dampnis racionabiliter demonstratis fuerit persolutus integra- liter. In quorum omnium et singulorum testimonium et robur premissorum sigilla nostra de certa sciencia et voluntate presentibus sunt appensa. Datum in civitate Ticzin anno domini millesimo quadringentesimo primo die penultima mensis Julii. (Orig. Perg. die 7 Sig. abgerissen im Olm. Cap. Arch.) 126. Bischof Johann von Leitomischl stiftet in der Klosterkirche der Augustiner in Leitomischl eine Frühmesse. Dt. 17. August 1401. Johannes dei dei apostolice sedis gracia episcopus Luthomyslensis notum facimus uni- versis tenore presencium inspecturis. Quod etsi celestis dispensacionis ex providencia ad hoc licet insufficientibus meritis nostris misericorditer sumus evocati, ut pontificalis cathedre culmini presidentes universorum nobis subiectorum saluti quodam ex debito teneamur vigi- lanter intendere, inter ceteras tamen solicitudinum curas illa nobis est precipua, qualiter videlicet ordinare possimus et disponere, ut in ecclesiis cure nostre subiectis cultus dei de die in diem valeat uberius ampliari. Sane igitur deliberantes et sepius revolventes animo, quomodo predicta effectui mancipare et ut exinde nostre, nostrorumque successorum Lutho- myslensium episcoporum saluti possimus consulere utilius, deducta crebrius mentis acie ad monasterium Lanczkronense, quod nostre Luthomyslensi ecclesie proprie invisceratum ac unitum, pleniorique obediencia obsequiosum esse dinoscitur, diligenter perpendimus, quod per honorabiles ac religiosos ibidem viros regulares canonicos divinus cultus multum ordinate devoteque peragitur, tam nocturnis temporibus quam diurnis, ita ut eorum contemplacione multitudo eciam fidelium in toto districtu illo laudabiliter excitata in servicium sui creatoris avidius inardescit. Ut igitur christifidelibus in dei laudamine persistendi largiore more pre- beatur occasio, nos qui supra Johannes episcopus cupientes per inspiracionem celitus nobis factam, nostre nostrorumque successorum saluti, dum vivimus, valencius, ut prefertur, consulere, statuimus et ordinavimus atque ordinamus pro augmento cultus divini, ut in eodem Lancz- kronensi monasterio, sub titulo et honore beate dei genitricis Marie virginis erecto et dedicato, ad honorem dei omnipotentis ac eiusdem virginis Marie sanctissime missa ipsius cottidie perpetuis temporibus mane sollempniter per clericos decantetur. Quam enim tot iteratis vicibus in nostras evocamus necessitudines, cuius eciam tam efficacibus, quam multiplicibus inde- sinenter fulcimur presidiis, justum et pium est, ut ipsam quoque immo in ipsa Christum dei eiusque filium pro modulo nostro devotis laudum honoribus venerentur. Nulli enim
132 heredum suorum intromisimus et hoc ad ipsius magistri Francisci conplacenciam singularem, promittentes bona nostra fide pro nobis heredibus et successoribus nostris civibus et civitate medie partis in Ticzin dictum censum X marcarum singulis annis in terminis prenotatis ei, seu qui hoc habuerint in mandatis, presentare in Olomucz sub nostro periculo et expensis. In quo si negligentes inveniremur, extunc eis plenam facultatem elargimur, nos in personis et rebus arrestandi jurisdiccione spirituali aut seculari seu utroque modo tam diu, quosuque prenominatus census cum singulis dampnis racionabiliter demonstratis fuerit persolutus integra- liter. In quorum omnium et singulorum testimonium et robur premissorum sigilla nostra de certa sciencia et voluntate presentibus sunt appensa. Datum in civitate Ticzin anno domini millesimo quadringentesimo primo die penultima mensis Julii. (Orig. Perg. die 7 Sig. abgerissen im Olm. Cap. Arch.) 126. Bischof Johann von Leitomischl stiftet in der Klosterkirche der Augustiner in Leitomischl eine Frühmesse. Dt. 17. August 1401. Johannes dei dei apostolice sedis gracia episcopus Luthomyslensis notum facimus uni- versis tenore presencium inspecturis. Quod etsi celestis dispensacionis ex providencia ad hoc licet insufficientibus meritis nostris misericorditer sumus evocati, ut pontificalis cathedre culmini presidentes universorum nobis subiectorum saluti quodam ex debito teneamur vigi- lanter intendere, inter ceteras tamen solicitudinum curas illa nobis est precipua, qualiter videlicet ordinare possimus et disponere, ut in ecclesiis cure nostre subiectis cultus dei de die in diem valeat uberius ampliari. Sane igitur deliberantes et sepius revolventes animo, quomodo predicta effectui mancipare et ut exinde nostre, nostrorumque successorum Lutho- myslensium episcoporum saluti possimus consulere utilius, deducta crebrius mentis acie ad monasterium Lanczkronense, quod nostre Luthomyslensi ecclesie proprie invisceratum ac unitum, pleniorique obediencia obsequiosum esse dinoscitur, diligenter perpendimus, quod per honorabiles ac religiosos ibidem viros regulares canonicos divinus cultus multum ordinate devoteque peragitur, tam nocturnis temporibus quam diurnis, ita ut eorum contemplacione multitudo eciam fidelium in toto districtu illo laudabiliter excitata in servicium sui creatoris avidius inardescit. Ut igitur christifidelibus in dei laudamine persistendi largiore more pre- beatur occasio, nos qui supra Johannes episcopus cupientes per inspiracionem celitus nobis factam, nostre nostrorumque successorum saluti, dum vivimus, valencius, ut prefertur, consulere, statuimus et ordinavimus atque ordinamus pro augmento cultus divini, ut in eodem Lancz- kronensi monasterio, sub titulo et honore beate dei genitricis Marie virginis erecto et dedicato, ad honorem dei omnipotentis ac eiusdem virginis Marie sanctissime missa ipsius cottidie perpetuis temporibus mane sollempniter per clericos decantetur. Quam enim tot iteratis vicibus in nostras evocamus necessitudines, cuius eciam tam efficacibus, quam multiplicibus inde- sinenter fulcimur presidiis, justum et pium est, ut ipsam quoque immo in ipsa Christum dei eiusque filium pro modulo nostro devotis laudum honoribus venerentur. Nulli enim
Strana 133
133 relinquitur dubium, quod totum dei ad laudem pertineat, quidquid laudis et honoris devote ac sollempniter eius inpenditur genitrici. Advertentes preterea, quod spiritualia exercicia sine sustentamine temporali diu stare non pervalent, et qui altario serviunt. de altario eciam vivere debeant, quatuor sexagenas grossorum pragensium pro quatuor porcis, quos predicta Lanczkronensis civitas nobis et antecessoribus nostris circa festum Christi natalis per singulos annos dare tenebatur et solvere pro honorancia, rectori scole in Lanczkrona, per jam dictos regulares canonicos, quando eis videbitur pro scole regimine assumpto damus et deputamus; ita videlicet, ut predicte urbis cives circa queque quatuor tempora rectori scole ibidem jugiter tenebuntur unam grossorum solvere sexagenam. Quod si contempnerent facere, tunc pro quavis non solucione circa quelibet quatuor tempora obligabuntur ex debito ad cameram domini episcopi Luthomyslensis, qui tunc temporis fuerit, unum solvere fertonem. Nichilominus tamen illis domino episcopo solutis, et rectori semper cogentur sexagenam solvere deputatam. Idem autem rector providere tenebitur et debebit minime de sex sociis, per quos prefata beate virginis missa decantetur sollempniter sicut decet. Et nos Johannes prior, Henslinus custos, Libussius cantor, Petrus scolasticus, totumque capitulum nostre Luthomyslensis ecclesie intencionem et propositum laudabilem prehabitis tractatibus diligentibus et deliberacione matura more solito non in quocunque sed in generali capitulo congregati, de certa sciencia et expressa omnium nostrum voluntate consensimus, consentimus dacioni seu donacioni pre- dictarum quatuor sexagenarum per memoratum in Christo patrem dominum episcopum nostrum pro decantanda in jam dicto Lanczkronensi monasterio beate virginis missa, ac in ipsam dacionem sive donacionem inviolabiliter omnimodo condicione et forma quibus melius valea- mus, ratificamus et presentibus approbamus. Nos eciam predicti Lanczkronenses cives tam presentes quam posteri nostri ad laudem et honorem dei et eius benedicte matris de man- dato reverendissimi domini nostri prefati et claro assensu sui Luthomyslensis capituli pro- mittimus et gaudenter volumus, prefatas quatuor sexagenas grossorum rectori divisim ut prefertur ad quatuor tempora inobmisse solvere sub pena superius memorata. In cuius rei testimonium et robur firmius presentes fieri et sigillorum nostrorum videlicet domini episcopi et capituli atque civium premissorum appensione jussimus communiri. Acta sunt hec anno domini millesimo CCCC. primo in nostro generali capitulo infra octavas assumpcionis Marie virginis illibate feria IIII. (Orig. Perg. mit 3 anh. Sig. im m. Landesarchive, Art. Olmützer Augustiner, lit. G. n. 22.) 127. Jeronim Sydmberg, päpstlicher Auditor, ladet den Obrowitzer Abt Bernard und den Probst Ditwin von St. Peter in Brünn vor den päpstlichen Stuhl im Streitfalle des Capitels von St. Peter mit dem Kloster Oslavan um das Patronat der Kapelle St. Nicolai. Dt. Rom, 24. August 1401. Jeronimus Sydmberg decretorum doctor domini nostri pape cappellanus et ipsius sacri palacii causarum et cause ac partibus infrascriptis ab eodem domino nostro papa
133 relinquitur dubium, quod totum dei ad laudem pertineat, quidquid laudis et honoris devote ac sollempniter eius inpenditur genitrici. Advertentes preterea, quod spiritualia exercicia sine sustentamine temporali diu stare non pervalent, et qui altario serviunt. de altario eciam vivere debeant, quatuor sexagenas grossorum pragensium pro quatuor porcis, quos predicta Lanczkronensis civitas nobis et antecessoribus nostris circa festum Christi natalis per singulos annos dare tenebatur et solvere pro honorancia, rectori scole in Lanczkrona, per jam dictos regulares canonicos, quando eis videbitur pro scole regimine assumpto damus et deputamus; ita videlicet, ut predicte urbis cives circa queque quatuor tempora rectori scole ibidem jugiter tenebuntur unam grossorum solvere sexagenam. Quod si contempnerent facere, tunc pro quavis non solucione circa quelibet quatuor tempora obligabuntur ex debito ad cameram domini episcopi Luthomyslensis, qui tunc temporis fuerit, unum solvere fertonem. Nichilominus tamen illis domino episcopo solutis, et rectori semper cogentur sexagenam solvere deputatam. Idem autem rector providere tenebitur et debebit minime de sex sociis, per quos prefata beate virginis missa decantetur sollempniter sicut decet. Et nos Johannes prior, Henslinus custos, Libussius cantor, Petrus scolasticus, totumque capitulum nostre Luthomyslensis ecclesie intencionem et propositum laudabilem prehabitis tractatibus diligentibus et deliberacione matura more solito non in quocunque sed in generali capitulo congregati, de certa sciencia et expressa omnium nostrum voluntate consensimus, consentimus dacioni seu donacioni pre- dictarum quatuor sexagenarum per memoratum in Christo patrem dominum episcopum nostrum pro decantanda in jam dicto Lanczkronensi monasterio beate virginis missa, ac in ipsam dacionem sive donacionem inviolabiliter omnimodo condicione et forma quibus melius valea- mus, ratificamus et presentibus approbamus. Nos eciam predicti Lanczkronenses cives tam presentes quam posteri nostri ad laudem et honorem dei et eius benedicte matris de man- dato reverendissimi domini nostri prefati et claro assensu sui Luthomyslensis capituli pro- mittimus et gaudenter volumus, prefatas quatuor sexagenas grossorum rectori divisim ut prefertur ad quatuor tempora inobmisse solvere sub pena superius memorata. In cuius rei testimonium et robur firmius presentes fieri et sigillorum nostrorum videlicet domini episcopi et capituli atque civium premissorum appensione jussimus communiri. Acta sunt hec anno domini millesimo CCCC. primo in nostro generali capitulo infra octavas assumpcionis Marie virginis illibate feria IIII. (Orig. Perg. mit 3 anh. Sig. im m. Landesarchive, Art. Olmützer Augustiner, lit. G. n. 22.) 127. Jeronim Sydmberg, päpstlicher Auditor, ladet den Obrowitzer Abt Bernard und den Probst Ditwin von St. Peter in Brünn vor den päpstlichen Stuhl im Streitfalle des Capitels von St. Peter mit dem Kloster Oslavan um das Patronat der Kapelle St. Nicolai. Dt. Rom, 24. August 1401. Jeronimus Sydmberg decretorum doctor domini nostri pape cappellanus et ipsius sacri palacii causarum et cause ac partibus infrascriptis ab eodem domino nostro papa
Strana 134
134 auditor specialiter deputatus, universis et singulis dominis abbatibus prioribus prepositis decanis archidiaconis cantoribus scolasticis thesaurariis sacristis canonicis tam cathedralium quam collegiatarum parrochialiumque rectoribus et eorum locotenentibus presbyteris curatis et non curatis clericis notariisque et tabellionibus publicis quibuscunque per civitatem et diocesim Olomucensem ac aliis ubilibet constitutis et eorum cuilibet insolidum, ad quem vel ad quos presentes nostre litere pervenerint, salutem in domino et mandatis nostris imo verius apostolicis firmiter obedire. Nuper sanctissimus in Christo pater et dominus noster dominus Bonifacius divina providencia papa nonus quandam comissionis sive supplicacionis cedulam nobis per certum suum cursorem presentari fecit, quam nos cum ea qua decuit reverencia recepisse noveritis huiusmodi sub tenore: Dignetur s. v. causam et causas appellacionis seu appellacionum pro parte venerabilium et religiosarum dominarum Dorothee abbatisse et conventus monasterii vallis sancte Marie de Oslavia ordinis Cisterciensis ac Nicolai Polak rectoris capelle sancti Nicolai Brunensis Olomucensis diocesis ad apostolicam sedem interposite seu interpositarum a nonnullis pretensis monicionibus requisicionibus et processibus aliis per quemdam Bernardum se abbatem monasterii Zawordivicensis ordinis Premonstratensis dicte diocesis ac jurium et privilegiorum cuidam Ditwino asserto preposito ecclesie sancti Petri Brunnensis, ut cappellano honoris indultorum, conservatorem pretenden- tem ad eiusdem Ditwini, ut dicitur, instanciam fulminatis, necnon causam et causas nullitatis iniquitatis et iniusticie dictorum pretensorum monicionum requisicionum et processuum ac negocii principalis seu negociorum principalium eorundem alicui ex venerabilibus viris dominis vestri sacri apostolici causarum palacii auditoribus comittere audiendas cognoscendas decidendas et fine debito terminandas cum omnibus et singulis suis emergenciis incidenciis dependenciis et connexis, eciam cum potestate abbatissam et conventum ac Nicolaum predictos communiter eciam divisim a quibuscumque excommunicacionis sentenciis, si quas forsan premissorum occasione incurrerint, simpliciter vel ad cautelam absolvendi necnon Bernhardum et Dit- winum predictos et quoscunque alios, sua communiter vel divisim interesse putantes, in Romanam curiam et extra et ad partes tociens quociens opus fuerit citandi; non obstante quod forsan causa seu cause huiusmodi non sint ad dictam curiam legittime devolute nec in eadem de juris necessitate tractande seu eciam finiende. In fine vero dicte commissionis sive supplicacionis cedule scripta erant de alterius manu et litera, superiori litere ipsius cedule penitus et omnino dissimili et diversa, hec verba videlicet: De mandato domini nostre pape audiat magister Jeronimus, citet, ut petitur, absolvat, si et prout de jure et iusticiam facial. Post cuius quidem commissionis sive supplicacionis cedule presentacionem et recep- cionem fuimus per discretum virum magistrum Gerlacum Esche in Romana curia necnon venerabilium et religiosorum dominarum Dorothee abbatisse et conventus monasterii vallis sancte Marie de Oslavia ordinis Cisterciensis et domini Nicolai Polak, rectoris capelle sancti Nicolai Brunnensis, Olomucensis diocesis, principalium in dicta comissionis sive supplicacionis cedula nobis ut premittitur facta et presentata principaliter nominatorum procuratorem, de cuius procuracionis mandato nobis legittima extitit facta fides, die et loco infrascriptis coram nobis constitutum cum instancia debita requisiti, quatenus sibi procuratorio nomine predicto cita-
134 auditor specialiter deputatus, universis et singulis dominis abbatibus prioribus prepositis decanis archidiaconis cantoribus scolasticis thesaurariis sacristis canonicis tam cathedralium quam collegiatarum parrochialiumque rectoribus et eorum locotenentibus presbyteris curatis et non curatis clericis notariisque et tabellionibus publicis quibuscunque per civitatem et diocesim Olomucensem ac aliis ubilibet constitutis et eorum cuilibet insolidum, ad quem vel ad quos presentes nostre litere pervenerint, salutem in domino et mandatis nostris imo verius apostolicis firmiter obedire. Nuper sanctissimus in Christo pater et dominus noster dominus Bonifacius divina providencia papa nonus quandam comissionis sive supplicacionis cedulam nobis per certum suum cursorem presentari fecit, quam nos cum ea qua decuit reverencia recepisse noveritis huiusmodi sub tenore: Dignetur s. v. causam et causas appellacionis seu appellacionum pro parte venerabilium et religiosarum dominarum Dorothee abbatisse et conventus monasterii vallis sancte Marie de Oslavia ordinis Cisterciensis ac Nicolai Polak rectoris capelle sancti Nicolai Brunensis Olomucensis diocesis ad apostolicam sedem interposite seu interpositarum a nonnullis pretensis monicionibus requisicionibus et processibus aliis per quemdam Bernardum se abbatem monasterii Zawordivicensis ordinis Premonstratensis dicte diocesis ac jurium et privilegiorum cuidam Ditwino asserto preposito ecclesie sancti Petri Brunnensis, ut cappellano honoris indultorum, conservatorem pretenden- tem ad eiusdem Ditwini, ut dicitur, instanciam fulminatis, necnon causam et causas nullitatis iniquitatis et iniusticie dictorum pretensorum monicionum requisicionum et processuum ac negocii principalis seu negociorum principalium eorundem alicui ex venerabilibus viris dominis vestri sacri apostolici causarum palacii auditoribus comittere audiendas cognoscendas decidendas et fine debito terminandas cum omnibus et singulis suis emergenciis incidenciis dependenciis et connexis, eciam cum potestate abbatissam et conventum ac Nicolaum predictos communiter eciam divisim a quibuscumque excommunicacionis sentenciis, si quas forsan premissorum occasione incurrerint, simpliciter vel ad cautelam absolvendi necnon Bernhardum et Dit- winum predictos et quoscunque alios, sua communiter vel divisim interesse putantes, in Romanam curiam et extra et ad partes tociens quociens opus fuerit citandi; non obstante quod forsan causa seu cause huiusmodi non sint ad dictam curiam legittime devolute nec in eadem de juris necessitate tractande seu eciam finiende. In fine vero dicte commissionis sive supplicacionis cedule scripta erant de alterius manu et litera, superiori litere ipsius cedule penitus et omnino dissimili et diversa, hec verba videlicet: De mandato domini nostre pape audiat magister Jeronimus, citet, ut petitur, absolvat, si et prout de jure et iusticiam facial. Post cuius quidem commissionis sive supplicacionis cedule presentacionem et recep- cionem fuimus per discretum virum magistrum Gerlacum Esche in Romana curia necnon venerabilium et religiosorum dominarum Dorothee abbatisse et conventus monasterii vallis sancte Marie de Oslavia ordinis Cisterciensis et domini Nicolai Polak, rectoris capelle sancti Nicolai Brunnensis, Olomucensis diocesis, principalium in dicta comissionis sive supplicacionis cedula nobis ut premittitur facta et presentata principaliter nominatorum procuratorem, de cuius procuracionis mandato nobis legittima extitit facta fides, die et loco infrascriptis coram nobis constitutum cum instancia debita requisiti, quatenus sibi procuratorio nomine predicto cita-
Strana 135
135 cionem extra Romanam curiam et ad partes contra et adversus venerabiles et religiosos viros dominos Bernardum abbatem monasterii Zawordivicensis ordinis Premonstratensis ac Ditwinum prepositum ecclesie sancti Petri Brunnensis, dicte Olomucensis diocesis, ex adverso principales eciam in dicta nobis facta commissione principaliter nominatos omnesque alios et singulos, sua communiter vel divisim interesse putantes, juxta vim formam et tenorem commissionis eiusdem in forma solita et consueta decernere et concedere dignaremur. Nos igitur Jeronimus auditor prefatus attendentes requisicionem huiusmodi fore justam et consonam racioni volentesque in causa et causis huiusmodi rite et legittime procedere ac partibus ipsis dante domino justiciam ministrare, ut tenemur, vos omnes et singulos supradictos, quibus presentes nostre litere diriguntur et vestrum quemlibet communiter et divisim aucto- ritate apostolica, qua fungimur, in hac parte, primo secundo tercio et peremptorio requirimus et monemus vobisque nihilominus et vestrum cuilibet in virtute sancte obediencie et sub excomunicacionis pena, quam in vos et vestrum quemlibet canonica monicione premissa ferimus in hiis scriptis, si ea, que vobis in hac parte committimus, neglexeritis seu contem- pseritis contumaciter adimplere, districte precipiendo mandamus, quatinus infra sex dierum spacium, postquam per dictas dominas abbatissam et conventum et Nicolai Polak principales seu pro parte ipsorum fueritis requisiti seu alter vestrum fuerit requisitus, ita quod in hiis exequendis alter vestrum alium non expectet nec unus per alium se excuset, quorum sex dierum duos pro primo duos pro secundo et reliquos duos dies vobis universis et singulis supradictis pro tercio et peremptorio termino ac monicione canonica assignamus, prefatos dominos Bernardum abbatem et Ditwinum prepositum monasterii et ecclesie predictorum ex adverso principales in propriis eorum personis, si ipsorum presencias commode habere poteritis, alioquin ipsos dominos Bernardum abbatem in curia necnon Ditwinum prepositum in domo habitacionum suarum, si ad eas tutus pateat accessus, sin autem ipsos dominos Bernardum abbatem et Ditwinum prepositum principales omnesque alios et singulos, sua communiter vel divisim interesse putantes, in cathedrali Olomucensi aliisque ecclesiis, sub quibus degunt et morantur, infra missarum solempnia, dum ibidem fidelis populus convenerit ad divina, necnon aliis locis publicis quibuscumque, ubi quando et quociens expediens fuerit et requisiti fueritis seu alter vestrum fuerit requisitus, ita quod verisimile sic cita- cionem nostram huiusmodi ad dictorum citandorum noticiam verisimiliter pervenisse, ex parte nostra imo verius apostolica publice alta et intelligibili voce peremptorie citare curetis, quos nos eciam et eorum quemlibet tenore presencium sic citamus, quatenus sexagesima die post citacionem nostram huiusmodi, per vos seu alterum vestrum eis factam immediate sequente, si dies ipsa sexagesima juridica fuerit et nos vel alter forsan loco nostri surro- gandus auditor, si quem interim surrogari contigerit, pro tribunali sederimus vel sederit, alioquin proxima die juridica extunc immediate sequente, qua nos vel surrogandum auditorem predictum Rome apud sanctum Petrum in palacio causarum apostolico, in quo jura reddi solent vel alibi, ubi tunc forsan idem dominus noster papa cum sua curia residebit, pro tribunali sedere contigerit, compareant in judicio legitime coram nobis vel surrogando predicto per se vel procuratorem seu procuratores suos idoneum seu idoneos ad causam
135 cionem extra Romanam curiam et ad partes contra et adversus venerabiles et religiosos viros dominos Bernardum abbatem monasterii Zawordivicensis ordinis Premonstratensis ac Ditwinum prepositum ecclesie sancti Petri Brunnensis, dicte Olomucensis diocesis, ex adverso principales eciam in dicta nobis facta commissione principaliter nominatos omnesque alios et singulos, sua communiter vel divisim interesse putantes, juxta vim formam et tenorem commissionis eiusdem in forma solita et consueta decernere et concedere dignaremur. Nos igitur Jeronimus auditor prefatus attendentes requisicionem huiusmodi fore justam et consonam racioni volentesque in causa et causis huiusmodi rite et legittime procedere ac partibus ipsis dante domino justiciam ministrare, ut tenemur, vos omnes et singulos supradictos, quibus presentes nostre litere diriguntur et vestrum quemlibet communiter et divisim aucto- ritate apostolica, qua fungimur, in hac parte, primo secundo tercio et peremptorio requirimus et monemus vobisque nihilominus et vestrum cuilibet in virtute sancte obediencie et sub excomunicacionis pena, quam in vos et vestrum quemlibet canonica monicione premissa ferimus in hiis scriptis, si ea, que vobis in hac parte committimus, neglexeritis seu contem- pseritis contumaciter adimplere, districte precipiendo mandamus, quatinus infra sex dierum spacium, postquam per dictas dominas abbatissam et conventum et Nicolai Polak principales seu pro parte ipsorum fueritis requisiti seu alter vestrum fuerit requisitus, ita quod in hiis exequendis alter vestrum alium non expectet nec unus per alium se excuset, quorum sex dierum duos pro primo duos pro secundo et reliquos duos dies vobis universis et singulis supradictis pro tercio et peremptorio termino ac monicione canonica assignamus, prefatos dominos Bernardum abbatem et Ditwinum prepositum monasterii et ecclesie predictorum ex adverso principales in propriis eorum personis, si ipsorum presencias commode habere poteritis, alioquin ipsos dominos Bernardum abbatem in curia necnon Ditwinum prepositum in domo habitacionum suarum, si ad eas tutus pateat accessus, sin autem ipsos dominos Bernardum abbatem et Ditwinum prepositum principales omnesque alios et singulos, sua communiter vel divisim interesse putantes, in cathedrali Olomucensi aliisque ecclesiis, sub quibus degunt et morantur, infra missarum solempnia, dum ibidem fidelis populus convenerit ad divina, necnon aliis locis publicis quibuscumque, ubi quando et quociens expediens fuerit et requisiti fueritis seu alter vestrum fuerit requisitus, ita quod verisimile sic cita- cionem nostram huiusmodi ad dictorum citandorum noticiam verisimiliter pervenisse, ex parte nostra imo verius apostolica publice alta et intelligibili voce peremptorie citare curetis, quos nos eciam et eorum quemlibet tenore presencium sic citamus, quatenus sexagesima die post citacionem nostram huiusmodi, per vos seu alterum vestrum eis factam immediate sequente, si dies ipsa sexagesima juridica fuerit et nos vel alter forsan loco nostri surro- gandus auditor, si quem interim surrogari contigerit, pro tribunali sederimus vel sederit, alioquin proxima die juridica extunc immediate sequente, qua nos vel surrogandum auditorem predictum Rome apud sanctum Petrum in palacio causarum apostolico, in quo jura reddi solent vel alibi, ubi tunc forsan idem dominus noster papa cum sua curia residebit, pro tribunali sedere contigerit, compareant in judicio legitime coram nobis vel surrogando predicto per se vel procuratorem seu procuratores suos idoneum seu idoneos ad causam
Strana 136
136 seu causas huiusmodi sufficienter instructos cum omnibus et singulis actis actitatis literis scripturis instrumentis privilegiis aliisque juribus et munimentis, causam seu causas huius- modi tangentibus ac eam vel eas quomodolibet concernentibus, prefatis dominabus Dorothee abbatisse et conventui monasterii predicti ac Nicolao Polak principalibus de et super omnibus et singulis, in dicta nobis facta commissione contentis, de justicia responsuri ac in toto negocio nec non causa seu causis huiusmodi ad omnes et singulos actus gradatim et suc- cessive et usque ad diffinitivam sentenciam inclusive debitis et consuetis terminis et dila- cionibus precedentibus processuri et procedi visuri, aliasque dicturi facturi audituri recepturi et allegaturi, quod iusticia suadebit et ordo dictaverit racionis. Certificantes nichilominus eosdem citatos et eorum quemlibet, quod sive in dicto citacionis termino, ut premissum est, venire seu comparere curaverint sive non, nos nichilominus vel surrogandus auditor predictus ad premissa omnia et singula et alias, prout de jure poterimus, procedemus seu procedet justicia mediante, dictorum citatorum absencia seu contumacia in aliquo non obstante; diem vero citacionis nostre huiusmodi atque formam et quidquid in premissis duxeritis faciendum seu alter vestrum fecerit, nobis per vestras patentes literas aut instrumenta publica harum nostrarum literarum seriem seu designacionem in se continentem seu continentes remissis presentibus, quantocicius poteritis, fideliter intimare curetis; absolucionem vero omnium et singulorum, qui prefatas nostras sentencias seu in earum aliquam incurrerint seu incurrerit quoquomodo, nobis vel superiori nostro aut surrogando auditori predicto tantummodo reser- vamus. In quorum omnium et singulorum fidem et testimonium premissorum presentes nostre citacionis literas seu presens publicum instrumentum, huiusmodi nostram citacionem in se continentem seu continens, exinde fieri et per Nicolaum notarium publicum nostrumque et huiusmodi cause coram nobis scribam infrascriptum subscribi et publicari mandavimus nostroque sigilli jussimus appensione muniri. Datum et actum Rome in domo habitacionis nostre sita in regione pontis sub anno a nativitate domini millesimo quadringentesimo primo, indiccione nona, die mercurii vicesima quarta mensis Augusti, pontificatus domini nostri Bonifacii pape noni predicti anno duodecimo. Presentibus ibidem discretis viris magistro Johanne Negynck de Wesalia notario publico scribaque nostro et Lodowico Dinarchen de Caster clericis Coloniensis diocesis testibus ad premissa vocatis specialiter et rogatis. Et ego Nicolaus Laurencii de Falkenberg clericus Wratislaviensis diocesis publicus apostolica et imperiali auctoritate notarius etc. (Orig. Perg. mit häng. Sig. im Brünner Stadtarchive. N. XII. 2.) 128. König Wenzel wünscht seinem Bruder König Sigmund Glück zu seiner Befreiung. Dt. August — September 1401. Wenceslaus etc. sermo principi d. Sigismundo etc. Missum ad nostræ Majestatis præsentiam Johannem . . . vestræ Serenitatis nuntium gratanter suscepimus, hilariter vidimus et propositionis ipsius verba pleno collegimus intel-
136 seu causas huiusmodi sufficienter instructos cum omnibus et singulis actis actitatis literis scripturis instrumentis privilegiis aliisque juribus et munimentis, causam seu causas huius- modi tangentibus ac eam vel eas quomodolibet concernentibus, prefatis dominabus Dorothee abbatisse et conventui monasterii predicti ac Nicolao Polak principalibus de et super omnibus et singulis, in dicta nobis facta commissione contentis, de justicia responsuri ac in toto negocio nec non causa seu causis huiusmodi ad omnes et singulos actus gradatim et suc- cessive et usque ad diffinitivam sentenciam inclusive debitis et consuetis terminis et dila- cionibus precedentibus processuri et procedi visuri, aliasque dicturi facturi audituri recepturi et allegaturi, quod iusticia suadebit et ordo dictaverit racionis. Certificantes nichilominus eosdem citatos et eorum quemlibet, quod sive in dicto citacionis termino, ut premissum est, venire seu comparere curaverint sive non, nos nichilominus vel surrogandus auditor predictus ad premissa omnia et singula et alias, prout de jure poterimus, procedemus seu procedet justicia mediante, dictorum citatorum absencia seu contumacia in aliquo non obstante; diem vero citacionis nostre huiusmodi atque formam et quidquid in premissis duxeritis faciendum seu alter vestrum fecerit, nobis per vestras patentes literas aut instrumenta publica harum nostrarum literarum seriem seu designacionem in se continentem seu continentes remissis presentibus, quantocicius poteritis, fideliter intimare curetis; absolucionem vero omnium et singulorum, qui prefatas nostras sentencias seu in earum aliquam incurrerint seu incurrerit quoquomodo, nobis vel superiori nostro aut surrogando auditori predicto tantummodo reser- vamus. In quorum omnium et singulorum fidem et testimonium premissorum presentes nostre citacionis literas seu presens publicum instrumentum, huiusmodi nostram citacionem in se continentem seu continens, exinde fieri et per Nicolaum notarium publicum nostrumque et huiusmodi cause coram nobis scribam infrascriptum subscribi et publicari mandavimus nostroque sigilli jussimus appensione muniri. Datum et actum Rome in domo habitacionis nostre sita in regione pontis sub anno a nativitate domini millesimo quadringentesimo primo, indiccione nona, die mercurii vicesima quarta mensis Augusti, pontificatus domini nostri Bonifacii pape noni predicti anno duodecimo. Presentibus ibidem discretis viris magistro Johanne Negynck de Wesalia notario publico scribaque nostro et Lodowico Dinarchen de Caster clericis Coloniensis diocesis testibus ad premissa vocatis specialiter et rogatis. Et ego Nicolaus Laurencii de Falkenberg clericus Wratislaviensis diocesis publicus apostolica et imperiali auctoritate notarius etc. (Orig. Perg. mit häng. Sig. im Brünner Stadtarchive. N. XII. 2.) 128. König Wenzel wünscht seinem Bruder König Sigmund Glück zu seiner Befreiung. Dt. August — September 1401. Wenceslaus etc. sermo principi d. Sigismundo etc. Missum ad nostræ Majestatis præsentiam Johannem . . . vestræ Serenitatis nuntium gratanter suscepimus, hilariter vidimus et propositionis ipsius verba pleno collegimus intel-
Strana 137
137 lectu. Qualem vero visceribus cordis nostri vestra liberatio fecerit lætitiam, quantamque nobis gaudiorum comulaverit habundantiam, novit scrutator cordium et secretorum cunctorum indigator, cui omnia cognita sunt secreta, præsentia, præterita pariter et futura. Et quia nobis deo propitio simul convenientibus, ab experto mutuo cognoscemus, qui nostri fraterni amoris fuerint veri zelatores. Timemus enim et experientia docente cognoscimus, quod multi inter nos utrinque tractatores fuerint, qui inter alios homines perdiderunt anhelitum veritatis. Velit igitur fraterna vestra dilectio terminum placitorum in metis, vel ubi placuerit, statuere, ad quem per dei gratiam laeta mente et jocundis occursibus aliis obmissis negotiis omnino veniemus, factum sacri Romani imperii et singula alia negotia nostra pertractando, adver- sariisque nostris de vestris consiliis et auxiliis altissimo concedente viriliter et potenter resistendo etc. (Palacký's Formelbücher II. pag. 76.) 129. Papst Bonifacius IX. spricht das Patronat von St. Jakob in Brünn dem Kloster Oslavan zu. Dt. Rom, 1. September 1401. Bonifacius episcopus servus servorum dei ad futuram rei memoriam. Provisionis nostre debet provenire subsidio, ut cuilibet jus suum conservetur. Dudum si quidem pro parte dilectorum filiorum prepositi et capituli ecclesie sancti Petri in Brunna Olomucensis diocesis nobis exposito, quod cum olim ipsi parrochialem ecclesiam sancti Jacobi in Brunna dicte diocesis, tunc certo modo vacantem, vigore unionis annexionis et incorporacionis de illa eidem ecclesie sancti Petri auctoritate apostolica factarum canonice assecuti eam ali- quamdiu tenuissent et possedissent ac tenerent et possiderent pacifice et quiete et dilecte in Christo filie abbatissa et conventus monasterii vallis sancte Marie de Oslavia Cisterciensis ordinis dicte diocesis pretendentes dictam ecclesiam sancti Jacobi ipsis et earum monasterio auctoritate predicta unitam fore et incorporatam nostras literas sub forma monitorii ad dilectum filium abbatem monasterii Scotorum in Wyenna Pataviensis diocesis, eius proprio nomine non expresso, et duos alios eius in ea parte collegas impetrassent, prefatus abbas solus ad execucionem literarum procedens earundem, prout ex ipsarum forma se posse dicebat, nonnullos pretensos processus fecerat, per quos inter cetera eosdem prepositum et capitulum ac singulares personas ex eodem capitulo ac alios eis adherentes monuit et sub excommunicacionis et privacionis beneficiorum suorum ecclesiasticorum, que obtinebant, necnon inhabilitacionis ad illa et quecunque alia beneficia ecclesiastica imposterum obtinenda necnon certis aliis penis et sentenciis mandavit eisdem, ut infra certum terminum tunc expressum corporalem realem et actualem possessionem dicte ecclesie sancti Jacobi eisdem abbatisse et conventui libere et omnino dimitterent, alioquin huiusmodi penas et sentencias in dictis processibus contentas incurrerent eo ipso. A quibus quidam processibus monitorio et mandato pro parte dictorum prepositi et capituli, senciencium ex inde indebite se gravari, infra dictum terminum fuerat ad sedem apostolicam appellatum. Sed prefatus abbas appella- 18
137 lectu. Qualem vero visceribus cordis nostri vestra liberatio fecerit lætitiam, quantamque nobis gaudiorum comulaverit habundantiam, novit scrutator cordium et secretorum cunctorum indigator, cui omnia cognita sunt secreta, præsentia, præterita pariter et futura. Et quia nobis deo propitio simul convenientibus, ab experto mutuo cognoscemus, qui nostri fraterni amoris fuerint veri zelatores. Timemus enim et experientia docente cognoscimus, quod multi inter nos utrinque tractatores fuerint, qui inter alios homines perdiderunt anhelitum veritatis. Velit igitur fraterna vestra dilectio terminum placitorum in metis, vel ubi placuerit, statuere, ad quem per dei gratiam laeta mente et jocundis occursibus aliis obmissis negotiis omnino veniemus, factum sacri Romani imperii et singula alia negotia nostra pertractando, adver- sariisque nostris de vestris consiliis et auxiliis altissimo concedente viriliter et potenter resistendo etc. (Palacký's Formelbücher II. pag. 76.) 129. Papst Bonifacius IX. spricht das Patronat von St. Jakob in Brünn dem Kloster Oslavan zu. Dt. Rom, 1. September 1401. Bonifacius episcopus servus servorum dei ad futuram rei memoriam. Provisionis nostre debet provenire subsidio, ut cuilibet jus suum conservetur. Dudum si quidem pro parte dilectorum filiorum prepositi et capituli ecclesie sancti Petri in Brunna Olomucensis diocesis nobis exposito, quod cum olim ipsi parrochialem ecclesiam sancti Jacobi in Brunna dicte diocesis, tunc certo modo vacantem, vigore unionis annexionis et incorporacionis de illa eidem ecclesie sancti Petri auctoritate apostolica factarum canonice assecuti eam ali- quamdiu tenuissent et possedissent ac tenerent et possiderent pacifice et quiete et dilecte in Christo filie abbatissa et conventus monasterii vallis sancte Marie de Oslavia Cisterciensis ordinis dicte diocesis pretendentes dictam ecclesiam sancti Jacobi ipsis et earum monasterio auctoritate predicta unitam fore et incorporatam nostras literas sub forma monitorii ad dilectum filium abbatem monasterii Scotorum in Wyenna Pataviensis diocesis, eius proprio nomine non expresso, et duos alios eius in ea parte collegas impetrassent, prefatus abbas solus ad execucionem literarum procedens earundem, prout ex ipsarum forma se posse dicebat, nonnullos pretensos processus fecerat, per quos inter cetera eosdem prepositum et capitulum ac singulares personas ex eodem capitulo ac alios eis adherentes monuit et sub excommunicacionis et privacionis beneficiorum suorum ecclesiasticorum, que obtinebant, necnon inhabilitacionis ad illa et quecunque alia beneficia ecclesiastica imposterum obtinenda necnon certis aliis penis et sentenciis mandavit eisdem, ut infra certum terminum tunc expressum corporalem realem et actualem possessionem dicte ecclesie sancti Jacobi eisdem abbatisse et conventui libere et omnino dimitterent, alioquin huiusmodi penas et sentencias in dictis processibus contentas incurrerent eo ipso. A quibus quidam processibus monitorio et mandato pro parte dictorum prepositi et capituli, senciencium ex inde indebite se gravari, infra dictum terminum fuerat ad sedem apostolicam appellatum. Sed prefatus abbas appella- 18
Strana 138
138 cione huiusmodi infra cuius prosecucionis tempus, de quo non modicum supererat ipsi pre- positus et capitulum existebant contempta eosdem prepositum et capitulum canonicos personas et adherentes penas et sentencias in dictis processibus contentas per suam sentenciam decla- raverat incidisse, ac eos ut tales mandaverat publice nunciari et nichilominus sancti Petri et sancti Jacobi ecclesias predictas ecclesiastico supposuerat interdicto, prefateque abbatissa et conventus eosdem prepositum et capitulum dicta appellacione sic pendente eadem ecclesia sancti Jacobi et eius possessione violenter et de facto spoliaverant in non modicum ipsorum prepositi et capituli preiudicium et gravamen: nos abbati monasterii Zawordewicensis dicte diocesis eius proprio nomine non expresso, et duobus aliis ejus in hac parte collegis per nostras literas mandavimus, ut ipsi vel duo aut unus eorum per se vel alium seu alios super premissis summarie simpliciter et de plano ac sine strepitu et figura judicii, sola facti veritate inspecta, auctoritate nostra se informarent et si per informacionem huiusmodi appellacionem huiusmodi infra eundem terminum interpositam et premissa post appellacionem eandem per prefatum abbatem attemptata fuisse repperirent, ut prefertur, prefatos prepositum canonicos et capitulum ac personas eis adherentes huiusmodi sentencias et penas in dictis processibus contentas et expressas aut earum aliquam minime incurrisse nec eis fuisse seu esse quoquomodo ligatos auctoritate predicta decernerent et declararent ac eosdem prepositum et capitulum, necnon personas et adherentes huiusmodi ad cautelam ab huiusmodi excom- municacionis et suspensionis et aliis penis et sentenciis, si quas forte incurrerant, ex premissis aut aliquo premissorum, si hoc humiliter peterent, eadem auctoritate obsolverent, interdictum huiusmodi penitus relaxando et nichilominus prepositum et capitulum necnon personas et adherentes prefatos in pristinum et in eum statum, in quo erant tempore appellacionis ante- dicte, necnon ad possessionem eiusdem ecclesie sancti Jacobi auctoritate predicta, ac eciam mediante presidio dilecti filii nobilis viri Jodoci marchionis Moravie, sub cuius dicione et dominio temporali eadem ecclesia sancti Jacobi extiterat, et qui eciam nobis super premissis, ut tollerentur scandala inter partes predictas, per suas patentes literas humiliter supplicaverat, restituere et reintegrare curarent mandantes eisdem abbatisse et conventui, ut infra certum terminum eis ad hoc prefigendum possessionem eiusdem ecclesie sancti Jacobi, eciam si super ea inter ipsos prepositum et capitulum ex una et abbatissam et conventum parte ex altera seu quoscunque alios lis, cuius statum nostris literis voluimus haberi pro expresso, penderet indecisa, eisdem preposito et capitulo liberam et expeditam omnino dimitterent et ab eius occupacione penitus desisterent, ac eisdem preposito et capitulo de ipsius ecclesie sancti Jacobi fructibus redditibus proventibus juribus et obvencionibus universis integre responderi facerent; et si abbatissa et conventus predicte mandatis huiusmodi infra huiusmodi terminum non parerent cum effectu, predictas et quascunque alias literas ipsis abbatisse et conventui super dicta ecclesia sancti Jacobi per nos concessas et quecunque inde secuta auctoritate predicta cassarent, irritarent et annullarent, ac cassas irritas et nullas nunciarent. Et nichilominus eisdem preposito et capitulo concessimus, quod huiusmodi possessio per ipsos taliter adipiscenda per modum attemptatorum nequiret revocari, prout in ipsis ultimis nostris literis plenius continetur. Cum autem, sicut veridica relacione didicimus, jus patronatus ipsius
138 cione huiusmodi infra cuius prosecucionis tempus, de quo non modicum supererat ipsi pre- positus et capitulum existebant contempta eosdem prepositum et capitulum canonicos personas et adherentes penas et sentencias in dictis processibus contentas per suam sentenciam decla- raverat incidisse, ac eos ut tales mandaverat publice nunciari et nichilominus sancti Petri et sancti Jacobi ecclesias predictas ecclesiastico supposuerat interdicto, prefateque abbatissa et conventus eosdem prepositum et capitulum dicta appellacione sic pendente eadem ecclesia sancti Jacobi et eius possessione violenter et de facto spoliaverant in non modicum ipsorum prepositi et capituli preiudicium et gravamen: nos abbati monasterii Zawordewicensis dicte diocesis eius proprio nomine non expresso, et duobus aliis ejus in hac parte collegis per nostras literas mandavimus, ut ipsi vel duo aut unus eorum per se vel alium seu alios super premissis summarie simpliciter et de plano ac sine strepitu et figura judicii, sola facti veritate inspecta, auctoritate nostra se informarent et si per informacionem huiusmodi appellacionem huiusmodi infra eundem terminum interpositam et premissa post appellacionem eandem per prefatum abbatem attemptata fuisse repperirent, ut prefertur, prefatos prepositum canonicos et capitulum ac personas eis adherentes huiusmodi sentencias et penas in dictis processibus contentas et expressas aut earum aliquam minime incurrisse nec eis fuisse seu esse quoquomodo ligatos auctoritate predicta decernerent et declararent ac eosdem prepositum et capitulum, necnon personas et adherentes huiusmodi ad cautelam ab huiusmodi excom- municacionis et suspensionis et aliis penis et sentenciis, si quas forte incurrerant, ex premissis aut aliquo premissorum, si hoc humiliter peterent, eadem auctoritate obsolverent, interdictum huiusmodi penitus relaxando et nichilominus prepositum et capitulum necnon personas et adherentes prefatos in pristinum et in eum statum, in quo erant tempore appellacionis ante- dicte, necnon ad possessionem eiusdem ecclesie sancti Jacobi auctoritate predicta, ac eciam mediante presidio dilecti filii nobilis viri Jodoci marchionis Moravie, sub cuius dicione et dominio temporali eadem ecclesia sancti Jacobi extiterat, et qui eciam nobis super premissis, ut tollerentur scandala inter partes predictas, per suas patentes literas humiliter supplicaverat, restituere et reintegrare curarent mandantes eisdem abbatisse et conventui, ut infra certum terminum eis ad hoc prefigendum possessionem eiusdem ecclesie sancti Jacobi, eciam si super ea inter ipsos prepositum et capitulum ex una et abbatissam et conventum parte ex altera seu quoscunque alios lis, cuius statum nostris literis voluimus haberi pro expresso, penderet indecisa, eisdem preposito et capitulo liberam et expeditam omnino dimitterent et ab eius occupacione penitus desisterent, ac eisdem preposito et capitulo de ipsius ecclesie sancti Jacobi fructibus redditibus proventibus juribus et obvencionibus universis integre responderi facerent; et si abbatissa et conventus predicte mandatis huiusmodi infra huiusmodi terminum non parerent cum effectu, predictas et quascunque alias literas ipsis abbatisse et conventui super dicta ecclesia sancti Jacobi per nos concessas et quecunque inde secuta auctoritate predicta cassarent, irritarent et annullarent, ac cassas irritas et nullas nunciarent. Et nichilominus eisdem preposito et capitulo concessimus, quod huiusmodi possessio per ipsos taliter adipiscenda per modum attemptatorum nequiret revocari, prout in ipsis ultimis nostris literis plenius continetur. Cum autem, sicut veridica relacione didicimus, jus patronatus ipsius
Strana 139
139 ecclesie sancti Jacobi dudum a multis retroactis temporibus prefatis abbatisse et conventui per dive memorie Primislaum regem Boemie, ad quem tunc legitime spectabat, liberalitate regia de consensu episcopi Olomucensis, qui tunc erat, donatum fuerat et deinde idem episcopus ipsis abbatisse et conventui, ut eandem ecclesiam sancti Jacobi in proprios usus sub certa forma retinere possent, auctoritate ordinaria concesserit, ac successive felicis recordacionis Alexander papa IIII. predecessor noster huiusmodi donacionem et concessionem auctoritate apostolica confirmaverit, nosque eciam eisdem abbatisse et conventui super ipsa ecclesia sancti Jacobi certas gracias fecerimus, ac super eadem ecclesia sancti Jacobi, lis, cuius statum presentibus haberi volumus pro expresso, inter abbatissam et conventum ex una et prepositum et capitulum predictos parte ex altera tempore dati dictarum ultimarum literarum pependerit et eciam ad presens pendeat in palacio apostolico indecisa: nos propterea attendentes, quod ipse abbatissa et conventus, contra quas et eis adherentes huiusmodi ulti- marum literarum pretextu nonnulli processus diversas excommunicacionis suspensionis et interdicti sentencias in se continentes dicuntur fulminati tam in jure, eis in dicta ecclesia sancti Jacobi competente, quam eciam in possessione eiusdem ecclesie, quam forsan literarum nostrarum seu alias premissorum vigore adepte sunt per easdem ultimas literas nostras ac processus et sentencias earum pretextu fulminatas multipliciter impediuntur et eciam in futurum magis possent impediri: nos volentes super hoc motu proprio non ad ipsarum abbatisse et conventus aut alterius nobis pro eis super hoc oblate peticionis instanciam, sed de nostra mera liberalitate salubriter providere, predictas ultimas nostras literas ac processus necnon excommunicacionis et quascunque alias sentencias earum pretextu fulminatas et quecunque inde secuta auctoritate predicta apostolica ex certa sciencia tenore presencium declaramus et decernimus fuisse et esse nullius roboris vel momenti, ac per ea ipsas abbatissima et conventum nullatenus debuisse aut debere seu potuisse aut posse ligari, seu in earum jure vel possessione huiusmodi quomodolibet molestari, seu eciam impediri ipsasque ultimas literas ac omnes et singulas excommunicacionis, suspensionis et interdicti sentencias et alios quos- cunque processus, earum vigore habitos et fulminatos, et omnia et singula inde secuta eadem auctoritate simili sciencia ad cautelam revocamus, cassamus et eciam irritamus, ac ipsas abbatissam et conventum et adherentes ab huiusmodi excommunicacionis, suspensionis ac aliis quibuscunque sentenciis, in eos pretextu earundem ultimarum literarum quomodolibet promulgatis, auctoritate apostolica predicta motu simili eciam ad cautelam absolvimus et interdicta ipso relaxamus districcius inhibentes sub excommunicacionis pena, quam quemlibet contrafacientem incurrere volumus ipso facto, ne quis cuiuscunque status gradus ordinis seu preeminencie fuerit, pretextu earundem ultimarum literarum aut processuum earum vigore habitorum contra dictas abbatissimam et conventum aut quoscunque alios quidquam attemptare presumant, decernentes eciam, prout est, irritum et inane quitquid earundem ultimarum literarum pretextu a quoquam quavis auctoritate scienter vel ignoranter attemptatum forsan est hactenus, vel imposterum contigerit quomodolibet attemptari, predictis et quibuscunque aliis literis ac privilegiis, indulgenciis et graciis apostolicis prefatis preposito et capitulo vel quibusvis aliis super dicta ecclesia sancti Jacobi quoquo modo concessis vel in futurum 18*
139 ecclesie sancti Jacobi dudum a multis retroactis temporibus prefatis abbatisse et conventui per dive memorie Primislaum regem Boemie, ad quem tunc legitime spectabat, liberalitate regia de consensu episcopi Olomucensis, qui tunc erat, donatum fuerat et deinde idem episcopus ipsis abbatisse et conventui, ut eandem ecclesiam sancti Jacobi in proprios usus sub certa forma retinere possent, auctoritate ordinaria concesserit, ac successive felicis recordacionis Alexander papa IIII. predecessor noster huiusmodi donacionem et concessionem auctoritate apostolica confirmaverit, nosque eciam eisdem abbatisse et conventui super ipsa ecclesia sancti Jacobi certas gracias fecerimus, ac super eadem ecclesia sancti Jacobi, lis, cuius statum presentibus haberi volumus pro expresso, inter abbatissam et conventum ex una et prepositum et capitulum predictos parte ex altera tempore dati dictarum ultimarum literarum pependerit et eciam ad presens pendeat in palacio apostolico indecisa: nos propterea attendentes, quod ipse abbatissa et conventus, contra quas et eis adherentes huiusmodi ulti- marum literarum pretextu nonnulli processus diversas excommunicacionis suspensionis et interdicti sentencias in se continentes dicuntur fulminati tam in jure, eis in dicta ecclesia sancti Jacobi competente, quam eciam in possessione eiusdem ecclesie, quam forsan literarum nostrarum seu alias premissorum vigore adepte sunt per easdem ultimas literas nostras ac processus et sentencias earum pretextu fulminatas multipliciter impediuntur et eciam in futurum magis possent impediri: nos volentes super hoc motu proprio non ad ipsarum abbatisse et conventus aut alterius nobis pro eis super hoc oblate peticionis instanciam, sed de nostra mera liberalitate salubriter providere, predictas ultimas nostras literas ac processus necnon excommunicacionis et quascunque alias sentencias earum pretextu fulminatas et quecunque inde secuta auctoritate predicta apostolica ex certa sciencia tenore presencium declaramus et decernimus fuisse et esse nullius roboris vel momenti, ac per ea ipsas abbatissima et conventum nullatenus debuisse aut debere seu potuisse aut posse ligari, seu in earum jure vel possessione huiusmodi quomodolibet molestari, seu eciam impediri ipsasque ultimas literas ac omnes et singulas excommunicacionis, suspensionis et interdicti sentencias et alios quos- cunque processus, earum vigore habitos et fulminatos, et omnia et singula inde secuta eadem auctoritate simili sciencia ad cautelam revocamus, cassamus et eciam irritamus, ac ipsas abbatissam et conventum et adherentes ab huiusmodi excommunicacionis, suspensionis ac aliis quibuscunque sentenciis, in eos pretextu earundem ultimarum literarum quomodolibet promulgatis, auctoritate apostolica predicta motu simili eciam ad cautelam absolvimus et interdicta ipso relaxamus districcius inhibentes sub excommunicacionis pena, quam quemlibet contrafacientem incurrere volumus ipso facto, ne quis cuiuscunque status gradus ordinis seu preeminencie fuerit, pretextu earundem ultimarum literarum aut processuum earum vigore habitorum contra dictas abbatissimam et conventum aut quoscunque alios quidquam attemptare presumant, decernentes eciam, prout est, irritum et inane quitquid earundem ultimarum literarum pretextu a quoquam quavis auctoritate scienter vel ignoranter attemptatum forsan est hactenus, vel imposterum contigerit quomodolibet attemptari, predictis et quibuscunque aliis literis ac privilegiis, indulgenciis et graciis apostolicis prefatis preposito et capitulo vel quibusvis aliis super dicta ecclesia sancti Jacobi quoquo modo concessis vel in futurum 18*
Strana 140
140 concedendis, eciam si de ipsis et ipsorum toto tenore de verbo ad verbum nostris literis habenda foret mencio specialis et aliis contrariis non obstantibus quibuscunque. Nulli ergo omnino hominum liceat hanc paginam nostre declaracionis revocacionis cassacionis irritacionis absolucionis relaxacionis inhibicionis voluntatis et constitucionis infrangere vel ex ausu temerario contraire. Si quis autem hoc attemptare presumpserit, indignacionem omnipotentis dei et beatorum Petri et Pauli, apostolorum eius se noverit incursurum. Datum Rome apud sanctum Petrum kalendis Septembris, pontificatus nostri anno duodecimo. (Orig. Perg. mit anh. päpstl. Bleisiegel im Brünner Stadtarchive. Sig. N. I. 13.) 130. Der Olmützer Bischof Johannes erklart, dass den Welehrader Cisterciensermönch, Wenzel von Hradisch, wegen des Todschlages des Monches Wenzel, Profess desselben Klosters, keine Schuld treffe. Dt. Kremsier 1. September 1401. Johannes dei et apostolice sedis gracia episcopus Olomucensis universis et singulis, ad quos presentes pervenerint, salutem in domino sempiternam. Literas sanctissimi in Christo patris et domini domini Bonifacii, divina providencia pape noni ejus vera bulla plumbea more romane curie pendentis (sic) bullatas sanas et integras, non rasas non viciatas non can- cellatas nec in aliqua sui parte suspectas, sed prorsus omni vicio et suspicione carentes, nobis per religiosum virum Wenceslaum, monachum monasterii Welegradensis professum oblatas, nos cum ea qua decuit reverencia noveritis recepisse, quarum tenor sequitur in hec verba. „Bonifacius episcopus etc. Datum Rome aput sanctum Petrum XIIII. kalendas Augusti pontificatus nostri anno duodecimo.“ (Vide Nr. 123 dieses Bandes.) Post quarum quidem literarum apostolicarum exhibicionem et recepcionem nobis fuit humilime per dictum Wenceslaum de Rediss monachum cum debita instancia supplicatum, quatenus ad execu- cionem earundem literarum apostolicarum et contentorum in eisdem procedere celerius dignaremur graciose. Nos veluti obediencie filius ad execucionem ipsarum literarum pro- cedentes factaque inquisicione solerti aliisque circumstanciis considerandis consideratis diligen- cius et quia omnia et singula per ipsum Wenceslaum de Redisch monachum aput sedem apostolicam exposita in literis apostolicis suprascriptis contenta vera omnino comperimus, ideo auctoritate apostolica, nobis in hac parte commissa, juxta formam earundem literarum apostolicarum declaravimus et presentibus declaramus, sepefatum Wenceslaum de morte et homicidio Wenceslai monachi eiusdem monasterii et ordinis professi in ipsis supranotatis literis apostolicis contenti, nullam irregularitatis maculam seu notam incidisse; iniunximusque sibi ante omnia pro ebrietate penitenciam salutarem. In cujus rei testimonium sigillum nostrum presentibus de certa nostra sciencia est appensa. Datum Cremsier anno domini MCCCC primo, die prima mensis Septembris. (Aus dem Welehrader Copiarbuch Fol. 86 im m. Landesarchive. Sig. Welehrader Kloster, Fasc. G. III. n. 191.)
140 concedendis, eciam si de ipsis et ipsorum toto tenore de verbo ad verbum nostris literis habenda foret mencio specialis et aliis contrariis non obstantibus quibuscunque. Nulli ergo omnino hominum liceat hanc paginam nostre declaracionis revocacionis cassacionis irritacionis absolucionis relaxacionis inhibicionis voluntatis et constitucionis infrangere vel ex ausu temerario contraire. Si quis autem hoc attemptare presumpserit, indignacionem omnipotentis dei et beatorum Petri et Pauli, apostolorum eius se noverit incursurum. Datum Rome apud sanctum Petrum kalendis Septembris, pontificatus nostri anno duodecimo. (Orig. Perg. mit anh. päpstl. Bleisiegel im Brünner Stadtarchive. Sig. N. I. 13.) 130. Der Olmützer Bischof Johannes erklart, dass den Welehrader Cisterciensermönch, Wenzel von Hradisch, wegen des Todschlages des Monches Wenzel, Profess desselben Klosters, keine Schuld treffe. Dt. Kremsier 1. September 1401. Johannes dei et apostolice sedis gracia episcopus Olomucensis universis et singulis, ad quos presentes pervenerint, salutem in domino sempiternam. Literas sanctissimi in Christo patris et domini domini Bonifacii, divina providencia pape noni ejus vera bulla plumbea more romane curie pendentis (sic) bullatas sanas et integras, non rasas non viciatas non can- cellatas nec in aliqua sui parte suspectas, sed prorsus omni vicio et suspicione carentes, nobis per religiosum virum Wenceslaum, monachum monasterii Welegradensis professum oblatas, nos cum ea qua decuit reverencia noveritis recepisse, quarum tenor sequitur in hec verba. „Bonifacius episcopus etc. Datum Rome aput sanctum Petrum XIIII. kalendas Augusti pontificatus nostri anno duodecimo.“ (Vide Nr. 123 dieses Bandes.) Post quarum quidem literarum apostolicarum exhibicionem et recepcionem nobis fuit humilime per dictum Wenceslaum de Rediss monachum cum debita instancia supplicatum, quatenus ad execu- cionem earundem literarum apostolicarum et contentorum in eisdem procedere celerius dignaremur graciose. Nos veluti obediencie filius ad execucionem ipsarum literarum pro- cedentes factaque inquisicione solerti aliisque circumstanciis considerandis consideratis diligen- cius et quia omnia et singula per ipsum Wenceslaum de Redisch monachum aput sedem apostolicam exposita in literis apostolicis suprascriptis contenta vera omnino comperimus, ideo auctoritate apostolica, nobis in hac parte commissa, juxta formam earundem literarum apostolicarum declaravimus et presentibus declaramus, sepefatum Wenceslaum de morte et homicidio Wenceslai monachi eiusdem monasterii et ordinis professi in ipsis supranotatis literis apostolicis contenti, nullam irregularitatis maculam seu notam incidisse; iniunximusque sibi ante omnia pro ebrietate penitenciam salutarem. In cujus rei testimonium sigillum nostrum presentibus de certa nostra sciencia est appensa. Datum Cremsier anno domini MCCCC primo, die prima mensis Septembris. (Aus dem Welehrader Copiarbuch Fol. 86 im m. Landesarchive. Sig. Welehrader Kloster, Fasc. G. III. n. 191.)
Strana 141
141 131. Markgraf Prokop entscheidet den Streit zwischen den Znaimer christlichen und jüdischen Fleischhauern. Dt. Pöltenberg, 8. September 1401. Wir Procop von gotes gnaden marggraf und herr zu Merhern bekennen offen- leich mit dem brive vor allen den, die in sehent oder horent lesen, die nu lebent oder hernach kunftig werden, das wir mit wolbedachtem mute und mit gutem willen die zwaiung und stosse, die etleiche weil in unserr stat zu Snaym zwischen den fleischhakkern und den Juden sind gewesen, in einen solichen sazs und ordenunge gemacht und geschaffet haben ewiklichen zu behalten in aller der masse als hernach in dem brive stet begriffen. Zum ersten wellen wir und sezzen, das all unser fleischikar zu Snaym schollen unsern Juden auch zu Snaym alles fleisch, das sie pflegen zu essen und mit der zerunge, was dorauf geet ein iegleiches vaderteil umb halbes gelt geben als sie es kaufen und als vil sie es bedoerfen. Wer awer, das ein Jud ein ganz voderteil von einem rinde nicht wolde nemen und also vil fleisch nicht bedoerft, was er denn nemen und kaufen wil, das schol er nicht minner hinter zehen gross kaufen und schol im es dann der fleischikar geben und der Juden schlaher schol es nider schlahen und schol im es pwegen (?) und schol denn dem schlaher dervon sein recht geben die arwurzen und das ratefleisch und den magen und das herz mit dem herzsmalze und den hintern darm den feisten. Geschah awer, das der Jud nicht nem ein ganz voderteil, so schol der slaher nur also vil nemen als im gebürt von dem, das der Jud gekauft hat und das ubrig von seinem rechten schol er dann bezalen dem fleischikar noch der öbristen meister schazzunge. Und ab dem Juden die schazzung nicht geviel von dem meister, da er das fleisch von im kauffet, so schol er geen zu irm öbristenn meister, wie es die geschazzn bei irm eide, dabei schol es bleiben. Auch gebiten wir, das die fleischikar schollen den Juden genug fleisch geben umb halbs gelt, als vor in dem brief benant ist. Auch wellen wir und sezzen das machtigleichen, das die fleischikar kein viech, das sie kauffen in der wochen, nicht schöllen steen lassen unz auf der Juden feiertag, das sie es nicht mochten schlahen und auch schollen sie kein fleisch nicht schlahen in der wochen nimmer, sie schollen es dann den Judenschlahar ee wissen lassen; wann er es dann nicht wil schlahen, so schollen dann es die fleischikar niderschlahen. Auch verpieten wir vestigleichen, das keiner fleischikar dem andern fleischikar das viech zu fürkaufeln nicht schol geben, das den Juden das fleisch nicht zu theuer würde, es sei jung oder alt, das die Juden pflegen zu essen, es wer denn, das ettleicher fleischikar in die stat pracht hette zwainzig oder dreissig oder ein schok khüe oder okssen, so mögen ander fleischikar von im das viech wol kauffen. Auch gebieten wir unsern Juden zu Snaym hinwider mit aller der macht und bei rechter geharsampme, als vor in dem brief stet geschriben, das keiner Jud das viech nicht kaufen schol in der Futtrergassen es sei jung oder alt, in den vir ekken. Auch das kein Jud nicht schol geen vor die töre vor die stat viech zu kaufen am markttag oder sust mag er uberal junges viech kaufen, was er selber will essen und nicht daran gewinnen, an den vier ekken in der Futtrargassen. Auch wellen
141 131. Markgraf Prokop entscheidet den Streit zwischen den Znaimer christlichen und jüdischen Fleischhauern. Dt. Pöltenberg, 8. September 1401. Wir Procop von gotes gnaden marggraf und herr zu Merhern bekennen offen- leich mit dem brive vor allen den, die in sehent oder horent lesen, die nu lebent oder hernach kunftig werden, das wir mit wolbedachtem mute und mit gutem willen die zwaiung und stosse, die etleiche weil in unserr stat zu Snaym zwischen den fleischhakkern und den Juden sind gewesen, in einen solichen sazs und ordenunge gemacht und geschaffet haben ewiklichen zu behalten in aller der masse als hernach in dem brive stet begriffen. Zum ersten wellen wir und sezzen, das all unser fleischikar zu Snaym schollen unsern Juden auch zu Snaym alles fleisch, das sie pflegen zu essen und mit der zerunge, was dorauf geet ein iegleiches vaderteil umb halbes gelt geben als sie es kaufen und als vil sie es bedoerfen. Wer awer, das ein Jud ein ganz voderteil von einem rinde nicht wolde nemen und also vil fleisch nicht bedoerft, was er denn nemen und kaufen wil, das schol er nicht minner hinter zehen gross kaufen und schol im es dann der fleischikar geben und der Juden schlaher schol es nider schlahen und schol im es pwegen (?) und schol denn dem schlaher dervon sein recht geben die arwurzen und das ratefleisch und den magen und das herz mit dem herzsmalze und den hintern darm den feisten. Geschah awer, das der Jud nicht nem ein ganz voderteil, so schol der slaher nur also vil nemen als im gebürt von dem, das der Jud gekauft hat und das ubrig von seinem rechten schol er dann bezalen dem fleischikar noch der öbristen meister schazzunge. Und ab dem Juden die schazzung nicht geviel von dem meister, da er das fleisch von im kauffet, so schol er geen zu irm öbristenn meister, wie es die geschazzn bei irm eide, dabei schol es bleiben. Auch gebiten wir, das die fleischikar schollen den Juden genug fleisch geben umb halbs gelt, als vor in dem brief benant ist. Auch wellen wir und sezzen das machtigleichen, das die fleischikar kein viech, das sie kauffen in der wochen, nicht schöllen steen lassen unz auf der Juden feiertag, das sie es nicht mochten schlahen und auch schollen sie kein fleisch nicht schlahen in der wochen nimmer, sie schollen es dann den Judenschlahar ee wissen lassen; wann er es dann nicht wil schlahen, so schollen dann es die fleischikar niderschlahen. Auch verpieten wir vestigleichen, das keiner fleischikar dem andern fleischikar das viech zu fürkaufeln nicht schol geben, das den Juden das fleisch nicht zu theuer würde, es sei jung oder alt, das die Juden pflegen zu essen, es wer denn, das ettleicher fleischikar in die stat pracht hette zwainzig oder dreissig oder ein schok khüe oder okssen, so mögen ander fleischikar von im das viech wol kauffen. Auch gebieten wir unsern Juden zu Snaym hinwider mit aller der macht und bei rechter geharsampme, als vor in dem brief stet geschriben, das keiner Jud das viech nicht kaufen schol in der Futtrergassen es sei jung oder alt, in den vir ekken. Auch das kein Jud nicht schol geen vor die töre vor die stat viech zu kaufen am markttag oder sust mag er uberal junges viech kaufen, was er selber will essen und nicht daran gewinnen, an den vier ekken in der Futtrargassen. Auch wellen
Strana 142
142 wir und verpieten das vestigleich zu behalten, das kein Jud nimmer schol fleisch hakken und fleisch vorkaufen in der Judengassen noch kein viech nider schlahen, es sei jung oder alt und wolt daran gewinnen an die voderteil, die sie ezzen oder die hintern teil, die von den vodern teilen komen, die mögen sie wol vorkaufen, oder in der vasten mögen sie fleisch wol hakken und vorkaufen allerlei fleisch. Auch gebiete wir den Juden mer, das kein Jud noch Judinn schol nicht kaufen junges viech, daruber ein fleischikar steet oder sein knecht, und auch wo ein Jud oder Judinn uber junges viech steet, so schol keiner fleischikar nicht kaufen noch sein knecht. Auch sezze wir in mer und wellen das also gehabt haben, das kein Jud schol nicht furen gesnitens fleisch von andern steten in die stat gen Snaym und wenn das war oder die zeit kömpt, das die Juden schollen fleisch aufhengen zum winter und die fleischikar möchten in des fleisch nicht genuge zu dem aufhengen geben, so haben die Juden vollen gewalt, das sie wol mögen von andern steten fleisch füren in die stat gen Snaym all jar von sand Michels tag unz auf die weinachten und ab ein Jud wurd haben rinder oder schof, die er genomen hette an seinem gelt, oder umbsust wurden im gegeben, so schol er es nicht in der Judengassen schlahen, er schol es den fleischikarn zu kaufen geben und dasselb viech schollen die zween uberisten meister schazzen noch irm eide also lebendiges viech und schollen dann den Juden das voderteil geben umb halb pfenning, als vor in dem brief stet geschriben. Und ab das fleisch war treufant, so schol der fleischikar dem Juden das gelt gar geben, als es die zwen meister geschazt haben und auch was sie pueregen, das schol der Juden schlahar geben dem kutelmeister dervon zwen wienar pfenning. Und ab das war, das indert ein fleischikar, die jezzund zu Snaym sind oder hernach kunftig werden, die unser sazzunge, die wir gemacht haben, nicht hielde, da got für sei und prüchtig wurde, so schol derselb fleischikar dem statrichter sechs gross zu wandel geben und dasselb fleisch, damit er gebrochen hot, schol man in das spital den armen leuten geben. Und ab jemand under den Juden prüchtig würde in den vorgeschriben sachen, der schol auch dem Juden- richtar zu wandel sechs gross geben und dasselb fleisch in der Juden spital schol mans geben, als oft das gebrochen wird. Besunder wellen wir und sezzen das vestigleich zu behalten, das die öbristen meister, die jezzund sind oder hernach gesezzet wurden, schollen alle jar den eide vorneuen für den schepfen und für den Juden, das sie den Juden das voderteil geben schöllen umb halb pfennig, als sie es kaufen wellen. Und das die sache also stat und unzebrochen ewigleich bleibe, so habe wir disen brief mit der stat insigel heissen vorsigeln, wenn der edel herr Hink von der Kuenstat, herre zu Rabenstein und die zeit zu Snaym hauptman und die erbern und weisen Micher (?) Ploch statrichter, Heyman burgermeister, Jacob Mohilnar, Hannus Puchspaum, Jacob Ganiczer, Wenczlab Payer, Nikusch Fleischikar, Folkl Fleischikar, Petr Pluemel, Petr Saffrian, Fridel Hedrar, Jessk von Freen, Petr Czobl der ganze rat der stat Snaym zu Pultemperig vor uns darumb sein gewesen, da die sazzung ist geschehen, noch Christi geburd tausent jar und in dem vir- hundertistem erstem jare, an unserr lieben frauen tag als sie geboren ist worden. (Orig. Perg. h. Sig. im Znaimer St. Archive.)
142 wir und verpieten das vestigleich zu behalten, das kein Jud nimmer schol fleisch hakken und fleisch vorkaufen in der Judengassen noch kein viech nider schlahen, es sei jung oder alt und wolt daran gewinnen an die voderteil, die sie ezzen oder die hintern teil, die von den vodern teilen komen, die mögen sie wol vorkaufen, oder in der vasten mögen sie fleisch wol hakken und vorkaufen allerlei fleisch. Auch gebiete wir den Juden mer, das kein Jud noch Judinn schol nicht kaufen junges viech, daruber ein fleischikar steet oder sein knecht, und auch wo ein Jud oder Judinn uber junges viech steet, so schol keiner fleischikar nicht kaufen noch sein knecht. Auch sezze wir in mer und wellen das also gehabt haben, das kein Jud schol nicht furen gesnitens fleisch von andern steten in die stat gen Snaym und wenn das war oder die zeit kömpt, das die Juden schollen fleisch aufhengen zum winter und die fleischikar möchten in des fleisch nicht genuge zu dem aufhengen geben, so haben die Juden vollen gewalt, das sie wol mögen von andern steten fleisch füren in die stat gen Snaym all jar von sand Michels tag unz auf die weinachten und ab ein Jud wurd haben rinder oder schof, die er genomen hette an seinem gelt, oder umbsust wurden im gegeben, so schol er es nicht in der Judengassen schlahen, er schol es den fleischikarn zu kaufen geben und dasselb viech schollen die zween uberisten meister schazzen noch irm eide also lebendiges viech und schollen dann den Juden das voderteil geben umb halb pfenning, als vor in dem brief stet geschriben. Und ab das fleisch war treufant, so schol der fleischikar dem Juden das gelt gar geben, als es die zwen meister geschazt haben und auch was sie pueregen, das schol der Juden schlahar geben dem kutelmeister dervon zwen wienar pfenning. Und ab das war, das indert ein fleischikar, die jezzund zu Snaym sind oder hernach kunftig werden, die unser sazzunge, die wir gemacht haben, nicht hielde, da got für sei und prüchtig wurde, so schol derselb fleischikar dem statrichter sechs gross zu wandel geben und dasselb fleisch, damit er gebrochen hot, schol man in das spital den armen leuten geben. Und ab jemand under den Juden prüchtig würde in den vorgeschriben sachen, der schol auch dem Juden- richtar zu wandel sechs gross geben und dasselb fleisch in der Juden spital schol mans geben, als oft das gebrochen wird. Besunder wellen wir und sezzen das vestigleich zu behalten, das die öbristen meister, die jezzund sind oder hernach gesezzet wurden, schollen alle jar den eide vorneuen für den schepfen und für den Juden, das sie den Juden das voderteil geben schöllen umb halb pfennig, als sie es kaufen wellen. Und das die sache also stat und unzebrochen ewigleich bleibe, so habe wir disen brief mit der stat insigel heissen vorsigeln, wenn der edel herr Hink von der Kuenstat, herre zu Rabenstein und die zeit zu Snaym hauptman und die erbern und weisen Micher (?) Ploch statrichter, Heyman burgermeister, Jacob Mohilnar, Hannus Puchspaum, Jacob Ganiczer, Wenczlab Payer, Nikusch Fleischikar, Folkl Fleischikar, Petr Pluemel, Petr Saffrian, Fridel Hedrar, Jessk von Freen, Petr Czobl der ganze rat der stat Snaym zu Pultemperig vor uns darumb sein gewesen, da die sazzung ist geschehen, noch Christi geburd tausent jar und in dem vir- hundertistem erstem jare, an unserr lieben frauen tag als sie geboren ist worden. (Orig. Perg. h. Sig. im Znaimer St. Archive.)
Strana 143
143 132. Das Olmützer Capitel verleiht die Altarspräbende der h. Magdalena dem Nikolaus von Charvat. Dt. Olmütz, 9. September 1401. Nos Andreas archidiaconus et capitulum ecclesie Olomucensis notumfacimus tenore presencium universis. Quod ad presentacionem discreti viri domini Nicolai, dicti Borek, perpetui vicarii ecclesie Olomucensis predicte, protunc ebdomadarii summe misse, discretum virum dominum Nicolaum dictum Mikulecz de Chrwath, presbyterum Olomucensis diocesis, prebendarium prefate Olomucensis ecclesie in et ad altare sancte Marie Magdalene in ambitu dicte Olomucensis ecclesie situm, per mortem pie recordacionis domini Michaelis ultimi et immediati ipsius altaris rectoris et ministri vacans, in quo prefatus dominus Nicolaus tam- quam ebdomadarius summe misse jus presentandi noscitur obtinere, juxta fundacionem insti- tucionem privilegiacionem dicti altaris necnon secundum laudabilem consuetudinem ecclesie nostre Olomucensis confirmavimus et in rectorem legitimum instituimus ac ministrum, sibi curam et administracionem spiritualium et temporalium eiusdem committentes, mandavimusque sibi de fructibus redditibus proventibus juribus et obvencionibus universis prefati altaris inte- graliter responderi et eundem in possessionem ipsius induci corporalem. In quorum omnium et singulorum testimonium premissorum literas nostras seu presens publicum instrumentum, confirmacionem institucionem et investituram in se continentes seu continens per Conradum Johannis de Tesschin nostri capituli notarium publicum infrascriptum scribi et publicari mandavimus sigillique nostri capituli appensione jussimus communiri. Datum et actum Olomucz in stuba nostra capitulari sub anno domini millesimo quadringentesimo primo, indiccione nona, die nona mensis Septembris, hora terciarum vel quasi, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii divina providencia pape noni anno ipsius duodecimo. Presentibus honorabilibus et discretis viris dominis Luca de Nova Civitate, Jacobo de Budwicz et Jacobo dicto Nimler perpetuis vicariis ecclesie Olomucensis predicte testibus ad premissa vocatis specialiter et rogatis. Et ego Conradus olim Johannis de Tesschin etc. publicus auctoritate imperiali notarius etc. (Orig. Perg. h. Sig. im Olin. Cap. Archive.) 133. König Wenzel übernimmt vom Markgrafen Jodok das Schloss Ronow um 8000 Schock Prager Groschen, und weist ihm deren Jahreszinsen von 800 Schock Groschen auf den Städten Nimburg, Časlau, Kolin, Kourim und Aussig an. Dt. Prag, 14. September 1401. Wenceslaus dei gracia Romanorum rex semper Augustus et Boemie rex. Notum- facimus tenore presencium universis. Nos ab illustri Jodoco, marchione Brandemburgense et Moravie principe et patruo nostro carissimo, castrum Ronaw prope Sittaviam situm cum suis pertinenciis villis consibus silvis piscinis pratis pascuis et aliis similiter, quibuscunque specialibus nominentur vocabulis, universis cum ceteris bonis recepisse et pro dictis bonis
143 132. Das Olmützer Capitel verleiht die Altarspräbende der h. Magdalena dem Nikolaus von Charvat. Dt. Olmütz, 9. September 1401. Nos Andreas archidiaconus et capitulum ecclesie Olomucensis notumfacimus tenore presencium universis. Quod ad presentacionem discreti viri domini Nicolai, dicti Borek, perpetui vicarii ecclesie Olomucensis predicte, protunc ebdomadarii summe misse, discretum virum dominum Nicolaum dictum Mikulecz de Chrwath, presbyterum Olomucensis diocesis, prebendarium prefate Olomucensis ecclesie in et ad altare sancte Marie Magdalene in ambitu dicte Olomucensis ecclesie situm, per mortem pie recordacionis domini Michaelis ultimi et immediati ipsius altaris rectoris et ministri vacans, in quo prefatus dominus Nicolaus tam- quam ebdomadarius summe misse jus presentandi noscitur obtinere, juxta fundacionem insti- tucionem privilegiacionem dicti altaris necnon secundum laudabilem consuetudinem ecclesie nostre Olomucensis confirmavimus et in rectorem legitimum instituimus ac ministrum, sibi curam et administracionem spiritualium et temporalium eiusdem committentes, mandavimusque sibi de fructibus redditibus proventibus juribus et obvencionibus universis prefati altaris inte- graliter responderi et eundem in possessionem ipsius induci corporalem. In quorum omnium et singulorum testimonium premissorum literas nostras seu presens publicum instrumentum, confirmacionem institucionem et investituram in se continentes seu continens per Conradum Johannis de Tesschin nostri capituli notarium publicum infrascriptum scribi et publicari mandavimus sigillique nostri capituli appensione jussimus communiri. Datum et actum Olomucz in stuba nostra capitulari sub anno domini millesimo quadringentesimo primo, indiccione nona, die nona mensis Septembris, hora terciarum vel quasi, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii divina providencia pape noni anno ipsius duodecimo. Presentibus honorabilibus et discretis viris dominis Luca de Nova Civitate, Jacobo de Budwicz et Jacobo dicto Nimler perpetuis vicariis ecclesie Olomucensis predicte testibus ad premissa vocatis specialiter et rogatis. Et ego Conradus olim Johannis de Tesschin etc. publicus auctoritate imperiali notarius etc. (Orig. Perg. h. Sig. im Olin. Cap. Archive.) 133. König Wenzel übernimmt vom Markgrafen Jodok das Schloss Ronow um 8000 Schock Prager Groschen, und weist ihm deren Jahreszinsen von 800 Schock Groschen auf den Städten Nimburg, Časlau, Kolin, Kourim und Aussig an. Dt. Prag, 14. September 1401. Wenceslaus dei gracia Romanorum rex semper Augustus et Boemie rex. Notum- facimus tenore presencium universis. Nos ab illustri Jodoco, marchione Brandemburgense et Moravie principe et patruo nostro carissimo, castrum Ronaw prope Sittaviam situm cum suis pertinenciis villis consibus silvis piscinis pratis pascuis et aliis similiter, quibuscunque specialibus nominentur vocabulis, universis cum ceteris bonis recepisse et pro dictis bonis
Strana 144
144 eidem in octo millibus sexagenarum grossorum pragensium rite et racionabiliter justi debiti titulo obligari. Et quia incumbentibus nobis multis negociis nos ad presens oportet neces- sario providere, ideo in eisdem octo millibus sexagenarum grossorum in nostris civitatibus infrascriptis octingentas sexagenas grossorum pragensium numeri et pagamenti census annui videlicet in Neumburg centum et quadraginta marcas, in Czaslavia ducentas et viginti marcas, in Colonia centum et sexaginta marcas, in Gurym centum et sexaginta marcas et in Usk super Albea septuaginta marcas graves, sexaginta quatuor grossos pro qualibet marca prescripta computando, prefato marchioni, nostro patruo, heredibus et successoribus suis, marchionibus Moravie obligavimus et vigore presencium animo deliberato, voluntate libera et de certa nostra sciencia, fidelium nostrorum consilio accedente, obligamus, ut dictos census pro termino sancti Galli medietatem, et pro termino sancti Georgii immediate sequenti aliam medietatem, bis in anno et sic deinceps succedente tempore annis sese sequentibus et secuturis liberaliter, absque nostro et omnium nostrorum officialium inpedimento, a dictis civitatibus tollat recipiat et requirat, tamdiu, quousque sibi, heredibus et successoribus suis prenominata octo millia sexagenarum in parata pecunia non numerabimus et non solverimus integraliter et complete. Si denique prefate civitates una, altera vel plures ex eis sepedictos census in parte vel in toto sepedictis marchioni, patruo nostro, heredibus et successoribus eius in prescriptis terminis non solverint et non dederint, vel dare et solvere neglexerint, tunc damus eis et concedimus potestatem omnimodam et auctoritatem plenissimam, dictos census retentos cum omnibus dampnis, que ob non solucionem huiusmodi quacumque racione vel causa perceperint et contraxerint, in eisdem civitatibus, que huius negligencie obnoxie fuerint, modo quocumque eis expedire videbitur, per arrestacionem et invasionem bonorum, ubicumque locorum habitorum vel habendorum, vel captivitatem personarum repetendi et eas ad solucionem plenariam tam retentorum censuum quam contractorum dampnorum nostris potestate et auctoritate, ut premittitur, compellendi. Insuper bona fide sincera promittimus et spondemus, dum et quo- cies opus fuerit, et nos super eo requisiverint per nos et nostros officiales prefatum mar- chionem, patruum nostrum, heredes et successores suos ad hoc juvare et eis cum effectu adversus civitates easdem patrocinari, quod hii, qui fuerint census retenti cum omnibus dampnis, que, ut premissum est superius, ex negligencia tali contraxerint, ipsis plenarie et integraliter persolvantur; hoc denique notabiliter expressato, quod sepe dictus marchio patruus noster principalem summam peccunie unacum dictis censibus in vita vel in extremis cuicumque vel eciam quibuscumque, sive sint seculares vel spirituales, seu religiose persone, dignitatis status eminencie vel condicionis cuiuscumque simul vel divisim dare donare legare vel committere poterit. Nos itaque legaciones huiusmodi in unam vel in plures personas seculares vel spirituales seu religiosas juxta quod deliberacio sua disposuerit, de certa nostra sciencia approbavimus ratificavimus confirmavimus et vigore presencium laudamus ratificamus et modo meliori, quo possumus, confirmamus. Volentes eciam et bona fide ut supra pro- mittentes pariter et spondentes, si opus fuerit, nosque super eo requisiverint predictarum donacionum disposicionem confirmacionem et ratificacionem nostris specialibus paribus tamen et similibus presentibus literis innovare et laudabiliter approbare presencium sub regie nostre
144 eidem in octo millibus sexagenarum grossorum pragensium rite et racionabiliter justi debiti titulo obligari. Et quia incumbentibus nobis multis negociis nos ad presens oportet neces- sario providere, ideo in eisdem octo millibus sexagenarum grossorum in nostris civitatibus infrascriptis octingentas sexagenas grossorum pragensium numeri et pagamenti census annui videlicet in Neumburg centum et quadraginta marcas, in Czaslavia ducentas et viginti marcas, in Colonia centum et sexaginta marcas, in Gurym centum et sexaginta marcas et in Usk super Albea septuaginta marcas graves, sexaginta quatuor grossos pro qualibet marca prescripta computando, prefato marchioni, nostro patruo, heredibus et successoribus suis, marchionibus Moravie obligavimus et vigore presencium animo deliberato, voluntate libera et de certa nostra sciencia, fidelium nostrorum consilio accedente, obligamus, ut dictos census pro termino sancti Galli medietatem, et pro termino sancti Georgii immediate sequenti aliam medietatem, bis in anno et sic deinceps succedente tempore annis sese sequentibus et secuturis liberaliter, absque nostro et omnium nostrorum officialium inpedimento, a dictis civitatibus tollat recipiat et requirat, tamdiu, quousque sibi, heredibus et successoribus suis prenominata octo millia sexagenarum in parata pecunia non numerabimus et non solverimus integraliter et complete. Si denique prefate civitates una, altera vel plures ex eis sepedictos census in parte vel in toto sepedictis marchioni, patruo nostro, heredibus et successoribus eius in prescriptis terminis non solverint et non dederint, vel dare et solvere neglexerint, tunc damus eis et concedimus potestatem omnimodam et auctoritatem plenissimam, dictos census retentos cum omnibus dampnis, que ob non solucionem huiusmodi quacumque racione vel causa perceperint et contraxerint, in eisdem civitatibus, que huius negligencie obnoxie fuerint, modo quocumque eis expedire videbitur, per arrestacionem et invasionem bonorum, ubicumque locorum habitorum vel habendorum, vel captivitatem personarum repetendi et eas ad solucionem plenariam tam retentorum censuum quam contractorum dampnorum nostris potestate et auctoritate, ut premittitur, compellendi. Insuper bona fide sincera promittimus et spondemus, dum et quo- cies opus fuerit, et nos super eo requisiverint per nos et nostros officiales prefatum mar- chionem, patruum nostrum, heredes et successores suos ad hoc juvare et eis cum effectu adversus civitates easdem patrocinari, quod hii, qui fuerint census retenti cum omnibus dampnis, que, ut premissum est superius, ex negligencia tali contraxerint, ipsis plenarie et integraliter persolvantur; hoc denique notabiliter expressato, quod sepe dictus marchio patruus noster principalem summam peccunie unacum dictis censibus in vita vel in extremis cuicumque vel eciam quibuscumque, sive sint seculares vel spirituales, seu religiose persone, dignitatis status eminencie vel condicionis cuiuscumque simul vel divisim dare donare legare vel committere poterit. Nos itaque legaciones huiusmodi in unam vel in plures personas seculares vel spirituales seu religiosas juxta quod deliberacio sua disposuerit, de certa nostra sciencia approbavimus ratificavimus confirmavimus et vigore presencium laudamus ratificamus et modo meliori, quo possumus, confirmamus. Volentes eciam et bona fide ut supra pro- mittentes pariter et spondentes, si opus fuerit, nosque super eo requisiverint predictarum donacionum disposicionem confirmacionem et ratificacionem nostris specialibus paribus tamen et similibus presentibus literis innovare et laudabiliter approbare presencium sub regie nostre
Strana 145
145 maiestatis sigillo testimonio literarum. Datum Prage anno domini millesimo quadringentesimo primo, die quartadecima Septembris, regnorum nostrorum anno Boemie tricesimo nono, Romanorum vero vicesimo sexto. (Auf der Plicatur: Ad mandatum dom. regis W.(enceslaus) patriarcha Anthiocenus, can- cellarius; in dorso: R. Jacobus de Praga. Orig. Perg. mit anh. grossen verletzten Sig. im m. Landesarchive. Sig. K. V. I. n. 41.) 134. König Wenzel von Böhmen überlässt dem Markgrafen Jodok die Lausitz etc. mit der Bedingung, dass dieselbe nach dessen Tode wieder an die Krone Böhmens zurückfalle. Dt. Prag, 14. September 1401. Wir Wenczlaw von gotes gnaden romischer kunig zu allen zeiten merer des reichs und kunig zu Beheim. Bekennen und tun kunt offenlichen mit diesem brive allen den, die in sehen oder horen lesen. Wie wol das sei, das wir uns vor zeiten mit dem hochgebornen Josten maggraven zu Brandemburg und zu Merhern, unserm liben vettern und fursten voreinet hatten und im vorschriben etliche unsere lande und herschafte unsers kunigreichs zu Beheim, mit namen das herzogtume zu Gorlicz, das lande zu Lusicz und die marggrafschaft zu Budissin und ire landelute manschaft und zugehorungen zu besizen seine leblage, und doengegen er uns die marggrafschaft zu Brandemburg und das hercog- tume zu Luczemburg ouch vorschriben hatle, das sie noch seinem tode an uns und die kronen zu Beheim komen und gefallen sein solten, idoch sint nu solche sachen und teydinge nicht volzogen noch volbracht worden sein, so haben wir angesehen solche dinste und trewe, als uns derselbe unser vetter marggraf Joste ofte und dike williglichen getan hat, und furbas tun sol und mag in kumftigen zeiten, und haben dorumb mit wolbedachten mute gutem rate und rechter wissen demselben unserm vetter allein das lande zu Lusicz mit der manschaft herren ritter und knechten und nemlichen mit den steten Luckaw, Kalaw, Lubyn, Golssin, Gubyn, Spremberg und allen andern steten merkten und dorffern, renten zinsen und nuzen, die zu dem lande zu Lusicz gehoren und die ouch wir und der hochgeborn etwen unser bruder herzog Johannes in demselben lande zu Lusicz gehabt hat, mit allen und iglichen mannen manscheften lehen lehenscheften, geistlichen und wertlichen, und dorzu mit allen slossen steten vesten merkten dorffern renten zinsen beten bussen eckern welden wisen puschen streuchen geiegden vischereien mulen teichen bergen slichten telern wassern wasserleuften mit ganzer und voller herschaft gegeben und geben im das in kraft diz brives und kuniglicher mechte zu Beheim zu haben zu halden zu gebrauchen und zu geniessen von allermeniglichen ungehindert, und ab im dheine manne, die zu demselben lande zu Lusicz gehoren, noch nicht gehuldet und gesworen hetten, das im die noch seine lebtage hulden und sweren sollen, gehorsame und undertenig zu sein. Wenn ouch derselbe unser vetter abgeet, so sol dasselbe lande zu Lusicz genzlichen an allen uflag und schaden lediglichen wider an uns und die kronen zu Beheim komen und gefallen. Ouch erlauben und gunnen wir 19
145 maiestatis sigillo testimonio literarum. Datum Prage anno domini millesimo quadringentesimo primo, die quartadecima Septembris, regnorum nostrorum anno Boemie tricesimo nono, Romanorum vero vicesimo sexto. (Auf der Plicatur: Ad mandatum dom. regis W.(enceslaus) patriarcha Anthiocenus, can- cellarius; in dorso: R. Jacobus de Praga. Orig. Perg. mit anh. grossen verletzten Sig. im m. Landesarchive. Sig. K. V. I. n. 41.) 134. König Wenzel von Böhmen überlässt dem Markgrafen Jodok die Lausitz etc. mit der Bedingung, dass dieselbe nach dessen Tode wieder an die Krone Böhmens zurückfalle. Dt. Prag, 14. September 1401. Wir Wenczlaw von gotes gnaden romischer kunig zu allen zeiten merer des reichs und kunig zu Beheim. Bekennen und tun kunt offenlichen mit diesem brive allen den, die in sehen oder horen lesen. Wie wol das sei, das wir uns vor zeiten mit dem hochgebornen Josten maggraven zu Brandemburg und zu Merhern, unserm liben vettern und fursten voreinet hatten und im vorschriben etliche unsere lande und herschafte unsers kunigreichs zu Beheim, mit namen das herzogtume zu Gorlicz, das lande zu Lusicz und die marggrafschaft zu Budissin und ire landelute manschaft und zugehorungen zu besizen seine leblage, und doengegen er uns die marggrafschaft zu Brandemburg und das hercog- tume zu Luczemburg ouch vorschriben hatle, das sie noch seinem tode an uns und die kronen zu Beheim komen und gefallen sein solten, idoch sint nu solche sachen und teydinge nicht volzogen noch volbracht worden sein, so haben wir angesehen solche dinste und trewe, als uns derselbe unser vetter marggraf Joste ofte und dike williglichen getan hat, und furbas tun sol und mag in kumftigen zeiten, und haben dorumb mit wolbedachten mute gutem rate und rechter wissen demselben unserm vetter allein das lande zu Lusicz mit der manschaft herren ritter und knechten und nemlichen mit den steten Luckaw, Kalaw, Lubyn, Golssin, Gubyn, Spremberg und allen andern steten merkten und dorffern, renten zinsen und nuzen, die zu dem lande zu Lusicz gehoren und die ouch wir und der hochgeborn etwen unser bruder herzog Johannes in demselben lande zu Lusicz gehabt hat, mit allen und iglichen mannen manscheften lehen lehenscheften, geistlichen und wertlichen, und dorzu mit allen slossen steten vesten merkten dorffern renten zinsen beten bussen eckern welden wisen puschen streuchen geiegden vischereien mulen teichen bergen slichten telern wassern wasserleuften mit ganzer und voller herschaft gegeben und geben im das in kraft diz brives und kuniglicher mechte zu Beheim zu haben zu halden zu gebrauchen und zu geniessen von allermeniglichen ungehindert, und ab im dheine manne, die zu demselben lande zu Lusicz gehoren, noch nicht gehuldet und gesworen hetten, das im die noch seine lebtage hulden und sweren sollen, gehorsame und undertenig zu sein. Wenn ouch derselbe unser vetter abgeet, so sol dasselbe lande zu Lusicz genzlichen an allen uflag und schaden lediglichen wider an uns und die kronen zu Beheim komen und gefallen. Ouch erlauben und gunnen wir 19
Strana 146
146 im in kraft dis brives, das er alle und igliche guter, die in demselben lande rechte und redlichen vorpfendet sein, an sich widerlosen und dieselben noch der losung seine lebtage haben solle in aller massen und weize, als anderer guter, die in dem lande nicht vorsezet und vorpfendet sein und mag derselbe unser vetter solches gelte, dorumb er solche guter losen und an sich brengen wirdet, furbas uf denselben gutern vorgeben vorschaffen, oder bescheiden, wem er wil, und wem er dasselbe gelte also vorschaffet, dem sol es volgen vor allermeniclichen geistlichen und wertlichen personen ungehindert. Wer ouch sache, das er dheine slosse stat merkte oder dorffer in demselben lande zu Lusicz kauffet, oder loset, dieselben slosse stete merkte oder dorffer mag er noch seinem tode vorschaffen, wem er wil in solchem rechten, als er die an sich gebracht oder gekauffet hette. Mit urkunt dis brives vorsigelt mit unser kuniglichen maiestat insigel. Geben zu Prage noch Cristes geburt virzenhundert jare, dornoch in dem ersten jaren an des heiligen kreuzestage Exal- tacionis, unserer reiche des Beheimischen in dem neundunddreissigisten und des Romischen in dem sechsundzweinzigisten jaren. Auf der Plicatur: Ad mandatum domini regis: W. patriarcha Anthiocenus cancellarius. In dorso: R. Jacobus de Praga. (Orig. Perg. mit anh. grossen Sig. im m. Landesarchive. Sig. K. V. IV. n. 211. - Vgl. Riedel Cod. Brand. B. III. 149.) 135. Barbara, Witwe nach dem Olmützer Bürger Stanislaus Skoch, gründet und bestiftet in der St. Mauritiuskirche in Olmütz einen Altar zu Ehren der hh. Hieronymus, Sebastian und der h. Helena. Dt. Olmütz, 19. September 1401. In nomine domini nostri Jhesu Christi. Eiusque ac intemerate eiusdem genitricis Marie presidio implorato. Quia benignitate altissimi ad ymaginem eius creati preciosissimo sanguine Jhesu Christi redempti ac celestis regni coheredes effecti sumus non ab re tanto amplius ad eterna unicuique aspirare convenit quanto eorum hereditas res transitorias antecellit, sed quia peccatorum sarcinis prepediti et terrene conversacionis labe infecti ad supernam illam Jerosolimam, que est mater nostra pervenire nequimus totis viribus innitendum est, ut piis adiuti sanctorum suffragiis salvatoris nostri misericordiam jugiter imploremus, quatinus ex uberanti sua pietate nos ab alto miseratus respiciat atque delictorum nostrorum veniam sua ineffabili pietate propinet. Proinde ego Barbara relicta olim Stanislai dicti Skoch civis civitatis Olomucensis saniori ducta et stabilita consilio condicioneque mortalitatis mature pensata, cupiens denique districti judicis inevitabilem severitatem piorum operum exercicio vita michi comite prevenire, predecessorum quoque ac consanquineorum meorum consulere saluti, altare quoddam in ecclesia sancti Mauricii in Olomuncz ad columpnam altaris beate Marie virginis de proximo oppositam in honorem sanctorum Hieronymi et Sebastiani ac sancte Helene de nove construendum erigendum fundandum et de temporalibus michi a deo
146 im in kraft dis brives, das er alle und igliche guter, die in demselben lande rechte und redlichen vorpfendet sein, an sich widerlosen und dieselben noch der losung seine lebtage haben solle in aller massen und weize, als anderer guter, die in dem lande nicht vorsezet und vorpfendet sein und mag derselbe unser vetter solches gelte, dorumb er solche guter losen und an sich brengen wirdet, furbas uf denselben gutern vorgeben vorschaffen, oder bescheiden, wem er wil, und wem er dasselbe gelte also vorschaffet, dem sol es volgen vor allermeniclichen geistlichen und wertlichen personen ungehindert. Wer ouch sache, das er dheine slosse stat merkte oder dorffer in demselben lande zu Lusicz kauffet, oder loset, dieselben slosse stete merkte oder dorffer mag er noch seinem tode vorschaffen, wem er wil in solchem rechten, als er die an sich gebracht oder gekauffet hette. Mit urkunt dis brives vorsigelt mit unser kuniglichen maiestat insigel. Geben zu Prage noch Cristes geburt virzenhundert jare, dornoch in dem ersten jaren an des heiligen kreuzestage Exal- tacionis, unserer reiche des Beheimischen in dem neundunddreissigisten und des Romischen in dem sechsundzweinzigisten jaren. Auf der Plicatur: Ad mandatum domini regis: W. patriarcha Anthiocenus cancellarius. In dorso: R. Jacobus de Praga. (Orig. Perg. mit anh. grossen Sig. im m. Landesarchive. Sig. K. V. IV. n. 211. - Vgl. Riedel Cod. Brand. B. III. 149.) 135. Barbara, Witwe nach dem Olmützer Bürger Stanislaus Skoch, gründet und bestiftet in der St. Mauritiuskirche in Olmütz einen Altar zu Ehren der hh. Hieronymus, Sebastian und der h. Helena. Dt. Olmütz, 19. September 1401. In nomine domini nostri Jhesu Christi. Eiusque ac intemerate eiusdem genitricis Marie presidio implorato. Quia benignitate altissimi ad ymaginem eius creati preciosissimo sanguine Jhesu Christi redempti ac celestis regni coheredes effecti sumus non ab re tanto amplius ad eterna unicuique aspirare convenit quanto eorum hereditas res transitorias antecellit, sed quia peccatorum sarcinis prepediti et terrene conversacionis labe infecti ad supernam illam Jerosolimam, que est mater nostra pervenire nequimus totis viribus innitendum est, ut piis adiuti sanctorum suffragiis salvatoris nostri misericordiam jugiter imploremus, quatinus ex uberanti sua pietate nos ab alto miseratus respiciat atque delictorum nostrorum veniam sua ineffabili pietate propinet. Proinde ego Barbara relicta olim Stanislai dicti Skoch civis civitatis Olomucensis saniori ducta et stabilita consilio condicioneque mortalitatis mature pensata, cupiens denique districti judicis inevitabilem severitatem piorum operum exercicio vita michi comite prevenire, predecessorum quoque ac consanquineorum meorum consulere saluti, altare quoddam in ecclesia sancti Mauricii in Olomuncz ad columpnam altaris beate Marie virginis de proximo oppositam in honorem sanctorum Hieronymi et Sebastiani ac sancte Helene de nove construendum erigendum fundandum et de temporalibus michi a deo
Strana 147
147 misericorditer collatis dotandum statui modo infrascripto. In primis et ante omnia volo statuo et in presenti decerno, ut prefati altaris rector seu capellanus quilibet prepetuis temporibus singulis septimanis ad tres missas per se vel alium sacerdotem in predicto altari legendas sit omnino astrictus, quarum primam cum passione domini sub titulo evangeliste quem maior de novo suggesserit, secundam vero de beata virgine tempore occurrentis et terciam pro- defunctis quibuscunque diebus quanto scilicet melius fuerit dispositus legere poterit. Pro dotacione vero ipsius altaris quingentos florenos aureos hungaricales deputo et assigno pro quibus triginta marce monete communis a domino Karolo de Wlassym in pretorio Olomucensi de redditibus regiis eidem impignoratis iuxta literarum et infrascripcionis ipsius continenciam jam actu sub titulo reempcionis sunt comparate. Quarum viginti capellanus et rector altaris pro salario suo perpetuis habeat temporibus, reliquas vero decem in opera pietatis distribuat modo infrascripto: in primis unam marcam pro anniversario in ecclesia sancti Mauricii super altari predicto peragendo pro officiis circa anniversarium huiusmodi faciendis hoc modo dispenset, videlicet pro vigiliis novem leccionum et laudibus duodecim grossos, pro conductu et salve sex grossos, pro pulsu omnium campanarum maiori tamen excepta viginti octo grossos, pro decem missis legendis decem grossos. Vicario ecclesie prefate pro quatuor luminibus circa ad administrandum quatuor grossos, tandem plebano eiusdem ecclesie pro offertorio quatuor grossos. Insuper et predicatori ipsius ecclesie pro exhortacione fidelium ad orandum pro mea et cognatorum meorum mediam marcam animabus monete communis singulis annis dare tenebitur. Quem quidem anniversarium diem quolibet anno in die obitus mei hoc est in vigilia Mathie apostoli vel circa prout conveniencius videbitur peragi volo. Item alteram marcam pro mulieribus leprosis ad beatam virginem extra suburbia Olomucensia idem altarista annuatim porrigere debeat et teneatur. Item pro mulieribus pauperibus tres domos elemosinales prope ecclesiam sancti Michaelis incolentibus similiter annuatim circa solvet censuum percepcionem tres marcas ad quamlibet domum unam marcam pro victu pauperum. Et iterum Katherine sanctimoniali ad sanctam Claram, quoniam apud me educata est, vita ipsius durante, post vero decessum eius conventui dicti monasterii duas marcas singulis annis memoratus altarista dare teneatur, pro quibus idem conuentus, postquam ad ipsum modo supradicto fuerint devolute, anniversarium omni anno cum vigiliis novem leccio- num laudibus et salve necnon quinque missis defunctorum pro me et cognacione mea peragere erit obligatus. Item ad fraternitatem Corporis Christi ad sanctum Mauricium duas marcas cum dimidia pro cera vel aliis rebus cultui divino necessariis ipse altarista quolibet anno dare sit obligatus. Et ut hec omnia validiorem et indubitatum sorciantur effectum, volo et expresse per presentes decerno, quod altarista quilibet apud ipsum altare residenciam modis omnibus faciat personalem, neque illud cambiendi aut commutandi sine manifesto et evidenti patronorum seu collatorum consensu aliquam habeat facultatem. Quodque se ceteris ipsius ecclesie altaristis omnino conformet, ac in festivitatibus Jhesu Christi eiusque genitricis Marie solempnioribus primis et secundis vesperis superpellicio decenter indutus interesse atque in altari sepedicto duos cereos honeste magnitudinis infra utrasque vesperas accendere debeat. Volo preterea et decerno juspatronatus sive collacio eiusdem altaris vita michi comite 19.
147 misericorditer collatis dotandum statui modo infrascripto. In primis et ante omnia volo statuo et in presenti decerno, ut prefati altaris rector seu capellanus quilibet prepetuis temporibus singulis septimanis ad tres missas per se vel alium sacerdotem in predicto altari legendas sit omnino astrictus, quarum primam cum passione domini sub titulo evangeliste quem maior de novo suggesserit, secundam vero de beata virgine tempore occurrentis et terciam pro- defunctis quibuscunque diebus quanto scilicet melius fuerit dispositus legere poterit. Pro dotacione vero ipsius altaris quingentos florenos aureos hungaricales deputo et assigno pro quibus triginta marce monete communis a domino Karolo de Wlassym in pretorio Olomucensi de redditibus regiis eidem impignoratis iuxta literarum et infrascripcionis ipsius continenciam jam actu sub titulo reempcionis sunt comparate. Quarum viginti capellanus et rector altaris pro salario suo perpetuis habeat temporibus, reliquas vero decem in opera pietatis distribuat modo infrascripto: in primis unam marcam pro anniversario in ecclesia sancti Mauricii super altari predicto peragendo pro officiis circa anniversarium huiusmodi faciendis hoc modo dispenset, videlicet pro vigiliis novem leccionum et laudibus duodecim grossos, pro conductu et salve sex grossos, pro pulsu omnium campanarum maiori tamen excepta viginti octo grossos, pro decem missis legendis decem grossos. Vicario ecclesie prefate pro quatuor luminibus circa ad administrandum quatuor grossos, tandem plebano eiusdem ecclesie pro offertorio quatuor grossos. Insuper et predicatori ipsius ecclesie pro exhortacione fidelium ad orandum pro mea et cognatorum meorum mediam marcam animabus monete communis singulis annis dare tenebitur. Quem quidem anniversarium diem quolibet anno in die obitus mei hoc est in vigilia Mathie apostoli vel circa prout conveniencius videbitur peragi volo. Item alteram marcam pro mulieribus leprosis ad beatam virginem extra suburbia Olomucensia idem altarista annuatim porrigere debeat et teneatur. Item pro mulieribus pauperibus tres domos elemosinales prope ecclesiam sancti Michaelis incolentibus similiter annuatim circa solvet censuum percepcionem tres marcas ad quamlibet domum unam marcam pro victu pauperum. Et iterum Katherine sanctimoniali ad sanctam Claram, quoniam apud me educata est, vita ipsius durante, post vero decessum eius conventui dicti monasterii duas marcas singulis annis memoratus altarista dare teneatur, pro quibus idem conuentus, postquam ad ipsum modo supradicto fuerint devolute, anniversarium omni anno cum vigiliis novem leccio- num laudibus et salve necnon quinque missis defunctorum pro me et cognacione mea peragere erit obligatus. Item ad fraternitatem Corporis Christi ad sanctum Mauricium duas marcas cum dimidia pro cera vel aliis rebus cultui divino necessariis ipse altarista quolibet anno dare sit obligatus. Et ut hec omnia validiorem et indubitatum sorciantur effectum, volo et expresse per presentes decerno, quod altarista quilibet apud ipsum altare residenciam modis omnibus faciat personalem, neque illud cambiendi aut commutandi sine manifesto et evidenti patronorum seu collatorum consensu aliquam habeat facultatem. Quodque se ceteris ipsius ecclesie altaristis omnino conformet, ac in festivitatibus Jhesu Christi eiusque genitricis Marie solempnioribus primis et secundis vesperis superpellicio decenter indutus interesse atque in altari sepedicto duos cereos honeste magnitudinis infra utrasque vesperas accendere debeat. Volo preterea et decerno juspatronatus sive collacio eiusdem altaris vita michi comite 19.
Strana 148
148 apud me et arbitrium meum dependeat, post obitum autem meum ad Joannem Grosman fratris mei filium, eoque defuncto ad ipsius Joannis Grosman heredes, necnon eorundem heredum sobolem ex eis aut eorum altero recta linea descendentem ad seniorem devolvatur. Quiquid Joannes Grosman heredesque ipsius et soboles prelibata, dum et postquam antedictum altare modo quocunque vacare contingat, non solum alienum, verum eciam unum ex eisdem pre- fatis heredibus ecclesiastici beneficii capacem et si heres is acceptare voluerit, ipsum extunc heredem et nullum alienum ad id loci ordinario presentare confirmandum poterunt et debe- bunt. Quibus tandem heredibus memorati Joannis Grosman ac sobole prenominata ab hac luce sublatis et decedentibus nec ullo penitus superstite remanente extunc apud circumspectos viros dominos magistrum civium et consulatum civitatis Olomucensis predicte eiusmodi altaris juspatronatus debet perpetuis manere temporibus. Quos omnes ad hoc principaliter volo esse obligatos, ne ipsum altare cuiquam nisi sub condicionibus superius clarius expressatis con- ferant. Ne eciam pecunias eidem altari in dotem assignatas unquam heretico seu infideli quovismodo credant, sed diligenter invigilent, ut census huiusmodi a fidelibus semper ematur christianis intra gremium sancte matris ecclesie existentibus. Quod si autem quo successu temporis valore monete in melius commutato triginta marce census pro quingentis florenis emi non possent, extunc domini patroni cum scitu et consensu altariste pro tempore existentis operam dare debebunt, quod emantur triginta marce aut de moneta communi tantum, quantum triginta marcis in valore correspondeat, extunc altarista duabus terciis pro salario suo reservatis terciam ad onera seu opera pietatis impendat suprascripta. Quocienscunque vero censite huiusmodi censum reemerint, summa capitalis semper in pretorio Olomucensi ad manus dominorum civium reponatur, et tam diu maneat, quousque similis census comode poterit comparari observatis omnibus condicionibus et clausulis ac disposicionibus supratactis. Ad prefatum igitur altare ut premittitur per me fundatum et dotatum honorabilem virum dominum Georgium Angel de Muglicz presbiterum Olomucensis diocesis tanquam idoneum et benemeritum et primum illius altaris ministrum hiis quorum interest duxi presentandum. Quapropter vobis reverendissimo in Christo patri et domino domino .. episcopo Olomucensi aut ipsius ecclesie Olomucensis in spiritualibus et temporalibus officialibus et administratoribus humiliter ac debita cum reverencia in domino supplico, quatinus divine retribucionis ob respectum prefatum altare novam fundacionem ereccionem dotacionemque ipsius litterasque presentes in omnibus suis clausulis sentenciis et articulis ratam habentes et approbantes in beneficium ecclesiasticum erigere dotemque eidem altari per me assignatam et censum sicut premittitur emptum ét in futurum emendum ei incorporare unire et inviscerare, predictum quoque dominum Georgium per me, ut prefertur, ad id presentatum cum omnibus juribus et pertinenciis suis in primum illius altaris rectorem et ministrum investire et auctoritate vestra ordinaria confirmare dignemini graciose adhibitis solempnitatibus et cerimoniis circa talia fieri solitis et opportunis, supplentes eciam eadem auctoritate vestra omnem defectum, si quis forte et verborum aut sentenciarum obscuritate aut quacunque negligencia vel errore in presentibus foret commissus. In quorum omnium testimonium ac perpetue firmitatis robur sigillum dominorum civium supradictorum ad peticionis mee instanciam presentibus est appen-
148 apud me et arbitrium meum dependeat, post obitum autem meum ad Joannem Grosman fratris mei filium, eoque defuncto ad ipsius Joannis Grosman heredes, necnon eorundem heredum sobolem ex eis aut eorum altero recta linea descendentem ad seniorem devolvatur. Quiquid Joannes Grosman heredesque ipsius et soboles prelibata, dum et postquam antedictum altare modo quocunque vacare contingat, non solum alienum, verum eciam unum ex eisdem pre- fatis heredibus ecclesiastici beneficii capacem et si heres is acceptare voluerit, ipsum extunc heredem et nullum alienum ad id loci ordinario presentare confirmandum poterunt et debe- bunt. Quibus tandem heredibus memorati Joannis Grosman ac sobole prenominata ab hac luce sublatis et decedentibus nec ullo penitus superstite remanente extunc apud circumspectos viros dominos magistrum civium et consulatum civitatis Olomucensis predicte eiusmodi altaris juspatronatus debet perpetuis manere temporibus. Quos omnes ad hoc principaliter volo esse obligatos, ne ipsum altare cuiquam nisi sub condicionibus superius clarius expressatis con- ferant. Ne eciam pecunias eidem altari in dotem assignatas unquam heretico seu infideli quovismodo credant, sed diligenter invigilent, ut census huiusmodi a fidelibus semper ematur christianis intra gremium sancte matris ecclesie existentibus. Quod si autem quo successu temporis valore monete in melius commutato triginta marce census pro quingentis florenis emi non possent, extunc domini patroni cum scitu et consensu altariste pro tempore existentis operam dare debebunt, quod emantur triginta marce aut de moneta communi tantum, quantum triginta marcis in valore correspondeat, extunc altarista duabus terciis pro salario suo reservatis terciam ad onera seu opera pietatis impendat suprascripta. Quocienscunque vero censite huiusmodi censum reemerint, summa capitalis semper in pretorio Olomucensi ad manus dominorum civium reponatur, et tam diu maneat, quousque similis census comode poterit comparari observatis omnibus condicionibus et clausulis ac disposicionibus supratactis. Ad prefatum igitur altare ut premittitur per me fundatum et dotatum honorabilem virum dominum Georgium Angel de Muglicz presbiterum Olomucensis diocesis tanquam idoneum et benemeritum et primum illius altaris ministrum hiis quorum interest duxi presentandum. Quapropter vobis reverendissimo in Christo patri et domino domino .. episcopo Olomucensi aut ipsius ecclesie Olomucensis in spiritualibus et temporalibus officialibus et administratoribus humiliter ac debita cum reverencia in domino supplico, quatinus divine retribucionis ob respectum prefatum altare novam fundacionem ereccionem dotacionemque ipsius litterasque presentes in omnibus suis clausulis sentenciis et articulis ratam habentes et approbantes in beneficium ecclesiasticum erigere dotemque eidem altari per me assignatam et censum sicut premittitur emptum ét in futurum emendum ei incorporare unire et inviscerare, predictum quoque dominum Georgium per me, ut prefertur, ad id presentatum cum omnibus juribus et pertinenciis suis in primum illius altaris rectorem et ministrum investire et auctoritate vestra ordinaria confirmare dignemini graciose adhibitis solempnitatibus et cerimoniis circa talia fieri solitis et opportunis, supplentes eciam eadem auctoritate vestra omnem defectum, si quis forte et verborum aut sentenciarum obscuritate aut quacunque negligencia vel errore in presentibus foret commissus. In quorum omnium testimonium ac perpetue firmitatis robur sigillum dominorum civium supradictorum ad peticionis mee instanciam presentibus est appen-
Strana 149
149 sum. Datum et actum in Olomuncz anno nativitatis dominice millesimo quadringentesimo primo decima nona die mensis Septembris. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Stadtarchive.) 136. Konig Wenzel theilt dem Herzog von Mailand, Johannes Galeati, mit, dass König Sigmund sich in Freiheit befinde und dass König Wenzel mit den Markgrafen Jodok und Prokop in Breslau zusammenzukommen beabsichtige etc. Dt. September — October 1401. Wenceslaus rex Johanni Galeatio de Vicecomitibus, duci Mediolanesi. Illustris princeps, sincere dilecte! Exuberans et pregrandis est in conspectu nostro fidei tue constancia, quam erga majestatem nostram clara semper operum exhibicione pre- tendisti, et prompta fidelitatis alacritate frequenter ostendisti, prout hoc providus Johannes . . a te ad nostri culminis presenciam nunccius transmissus, nostre magnificencie lucide et aperte declaravit, quem gratanter recepimus, hilariter vidimus, ac proposicionis ipsius verba pleno collegimus intellectu, quibus eciam tenore presencium respondemus, pro singulari con- solacione significandes, quod serenissimus princeps et dominus, dominus Sigismundus, rex Ungariæ etc. frater noster carissimus, cum omnibus suis baronibus plene concordatus et totaliter unitus, pristina gaudet libertate; qui etiam major et potencior quam unquam prius fuerit rex potentissimus existitit deo disponente, prout hoc idem experiencia nos docente et literis suis lucidius cognovimus ab experto; cum quo unacum illustribus Jodoco et Procopio Moravie et Brandenburgensi marchionibus et quam pluribus aliis principibus, patruis et con- sanguineis nostris carissimis in civitate Wratislaviensi pretermissis aliis nostris agendis et negociis statim convenire proponimus, et abinde ad sanctissimum in Christo patrem et dominum dominum Bonifacium summum pontificem ac ad tuam dileccionem solemnes nostros amba- siatores volumus destinare. Qua propter sinceritatem tuam affectuose requirimus et rogamus, ex animo desiderantes sincere fidei tue puritatem, quam ad nos continue et constanter gessisti, nobis pro inimicorum et rebellium nostrorum repulsione fideliter et incessanter astare velis modis et viis, quibus tibi visum fuerit opportunis, prout de sinceritate et amicicia tua plenam confidenciam gerimus et indubiam tenemus presumpcionem. (Weizsäcker, Reichstagsacten V. p. 177.) 137. Michael von Prossnitz, Pfarrer in Bohdalitz, überträgt das ihm erblich überkommene Patronatsrecht bei der Kapelle B. M. V. im Olmützer Leprosenhause an den Archidiacon von Olmütz. Dt. Olmütz, 1. October 1401. Michael de Prostano rector ecclesie parrochialis in Buohdalicz recognosco tenore presencium universis. Quod quia venerabiles viri domini tam capitulum quam dominus Andreas, archidiaconus ecclesie Olomucensis, hospitale in honore sancti Spiritus inibi fun-
149 sum. Datum et actum in Olomuncz anno nativitatis dominice millesimo quadringentesimo primo decima nona die mensis Septembris. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Stadtarchive.) 136. Konig Wenzel theilt dem Herzog von Mailand, Johannes Galeati, mit, dass König Sigmund sich in Freiheit befinde und dass König Wenzel mit den Markgrafen Jodok und Prokop in Breslau zusammenzukommen beabsichtige etc. Dt. September — October 1401. Wenceslaus rex Johanni Galeatio de Vicecomitibus, duci Mediolanesi. Illustris princeps, sincere dilecte! Exuberans et pregrandis est in conspectu nostro fidei tue constancia, quam erga majestatem nostram clara semper operum exhibicione pre- tendisti, et prompta fidelitatis alacritate frequenter ostendisti, prout hoc providus Johannes . . a te ad nostri culminis presenciam nunccius transmissus, nostre magnificencie lucide et aperte declaravit, quem gratanter recepimus, hilariter vidimus, ac proposicionis ipsius verba pleno collegimus intellectu, quibus eciam tenore presencium respondemus, pro singulari con- solacione significandes, quod serenissimus princeps et dominus, dominus Sigismundus, rex Ungariæ etc. frater noster carissimus, cum omnibus suis baronibus plene concordatus et totaliter unitus, pristina gaudet libertate; qui etiam major et potencior quam unquam prius fuerit rex potentissimus existitit deo disponente, prout hoc idem experiencia nos docente et literis suis lucidius cognovimus ab experto; cum quo unacum illustribus Jodoco et Procopio Moravie et Brandenburgensi marchionibus et quam pluribus aliis principibus, patruis et con- sanguineis nostris carissimis in civitate Wratislaviensi pretermissis aliis nostris agendis et negociis statim convenire proponimus, et abinde ad sanctissimum in Christo patrem et dominum dominum Bonifacium summum pontificem ac ad tuam dileccionem solemnes nostros amba- siatores volumus destinare. Qua propter sinceritatem tuam affectuose requirimus et rogamus, ex animo desiderantes sincere fidei tue puritatem, quam ad nos continue et constanter gessisti, nobis pro inimicorum et rebellium nostrorum repulsione fideliter et incessanter astare velis modis et viis, quibus tibi visum fuerit opportunis, prout de sinceritate et amicicia tua plenam confidenciam gerimus et indubiam tenemus presumpcionem. (Weizsäcker, Reichstagsacten V. p. 177.) 137. Michael von Prossnitz, Pfarrer in Bohdalitz, überträgt das ihm erblich überkommene Patronatsrecht bei der Kapelle B. M. V. im Olmützer Leprosenhause an den Archidiacon von Olmütz. Dt. Olmütz, 1. October 1401. Michael de Prostano rector ecclesie parrochialis in Buohdalicz recognosco tenore presencium universis. Quod quia venerabiles viri domini tam capitulum quam dominus Andreas, archidiaconus ecclesie Olomucensis, hospitale in honore sancti Spiritus inibi fun-
Strana 150
150 datum, cuius cura disposicio et regimen ad dictum capitulum . . seu pocius ad ipsum dominum . . archidiaconum hucusque pertinuit, cure disposicioni et regimini honestorum virorum . . magistri civium . . consulum . . judicis et . . juratorum civitatis Olomucensis commiserunt perpetuis temporibus gubernandum, cumque in eodem hospitali quoddam altare in honore sancti Anthonii fundatum existat, cuius jus collacionis seu presentacionis ad dictum dominum . . archidiaconum pertinuisse refertur, eciam dictorum civium disposicioni commisit jure sibi competenti in ipsos transfundendo: idcirco ego in huiusmodi recompensam jus collacionis seu presentacionis, ex hereditaria successione michi competens, in capella visi- tacionis beate Marie apud leprosos prope Olomucz in . . archidiaconum predictum trans- fundendo, nichil michi juris inibi reservando volens, libera et spontanea voluntate dicto archidiacono in collacione disposicione seu presentacione dicte capelle omne illud jus com- petere, quod ipsi archidiacono hucusque compeciit aut competere potuit in altari predicto. Supplico itaque affectu humili et devoto reverendo in Cristo patri domino Johanni episcopo Olomucensi, quatenus ipse meam donacionem de dicta capella, in recompensam dicti altaris factam, ratam habere dignetur ac ordinaria auctoritate confirmare. In cuius rei testimonium sigillum meum presentibus est appensum. Datum Olomucz anno domini millesimo quadrin- gentesimo primo, in die sancti Remigii que est prima mensis Octobris. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Stadtarchive.) 138. Andreas, Archidiacon von Olmütz, uberträgt das ihm von Michael von Prossnitz abge- tretene Patronatsrecht der Kapelle B. M. V. im Leprosenhause an den Bürgermeister von Olmütz. (1. October 1401.) Andreas de Broda Theutonicali, archidiaconus ecclesie Olomucensis, innotesco publice per presentes. Quod cum juspatronatus seu jus presentandi ad capellam beate Marie virginis leprosorum extra muros civitatis Olomucensis porte medie infra limites ecclesie parrochialis sancti Mauricii constitutam, dum eam rectore destitui contigerit, ad me et successores meos, archidiaconos Olomucenses pro tempore, ex benivola et provida ordinacione discreti viri domini Michaelis de Prostano, rectoris ecclesie parrochialis in Buohdalicz, legittime pertineat, prout hoc in literis desuper confectis copiosius elucescit: quapropter matura deliberacione prehabita et juris patronatus seu juris presentandi potestate fretus, hoc ipsum jus presentandi do et transfero in . . magistrum civium civitatis Olomucensis, qui nunc est vel pro tempore fuerit, dum dictam capellam per obitum rectoris vel alio quocunque modo vacare contigerit; ita expresse, quod cum, qui per me seu successores meos archidiaconos in scriptis sub sigillo aut certo signeto nominatus fuerit et nullus alius per dictum . . magistrum civium ad dictam capellam instituendum infra unius mensis spacium, a die nomi- nacionis facte, rite ordinario presentari debeat et possit. Quod si secus factum fuerit aut fecerit seu facere attemptaverit et alium, quam sic nominatum vel prestolari nollet, quousque sibi aliquis nominaretur, ad dictum altare presentare conaretur, extunc in penam talionis
150 datum, cuius cura disposicio et regimen ad dictum capitulum . . seu pocius ad ipsum dominum . . archidiaconum hucusque pertinuit, cure disposicioni et regimini honestorum virorum . . magistri civium . . consulum . . judicis et . . juratorum civitatis Olomucensis commiserunt perpetuis temporibus gubernandum, cumque in eodem hospitali quoddam altare in honore sancti Anthonii fundatum existat, cuius jus collacionis seu presentacionis ad dictum dominum . . archidiaconum pertinuisse refertur, eciam dictorum civium disposicioni commisit jure sibi competenti in ipsos transfundendo: idcirco ego in huiusmodi recompensam jus collacionis seu presentacionis, ex hereditaria successione michi competens, in capella visi- tacionis beate Marie apud leprosos prope Olomucz in . . archidiaconum predictum trans- fundendo, nichil michi juris inibi reservando volens, libera et spontanea voluntate dicto archidiacono in collacione disposicione seu presentacione dicte capelle omne illud jus com- petere, quod ipsi archidiacono hucusque compeciit aut competere potuit in altari predicto. Supplico itaque affectu humili et devoto reverendo in Cristo patri domino Johanni episcopo Olomucensi, quatenus ipse meam donacionem de dicta capella, in recompensam dicti altaris factam, ratam habere dignetur ac ordinaria auctoritate confirmare. In cuius rei testimonium sigillum meum presentibus est appensum. Datum Olomucz anno domini millesimo quadrin- gentesimo primo, in die sancti Remigii que est prima mensis Octobris. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Stadtarchive.) 138. Andreas, Archidiacon von Olmütz, uberträgt das ihm von Michael von Prossnitz abge- tretene Patronatsrecht der Kapelle B. M. V. im Leprosenhause an den Bürgermeister von Olmütz. (1. October 1401.) Andreas de Broda Theutonicali, archidiaconus ecclesie Olomucensis, innotesco publice per presentes. Quod cum juspatronatus seu jus presentandi ad capellam beate Marie virginis leprosorum extra muros civitatis Olomucensis porte medie infra limites ecclesie parrochialis sancti Mauricii constitutam, dum eam rectore destitui contigerit, ad me et successores meos, archidiaconos Olomucenses pro tempore, ex benivola et provida ordinacione discreti viri domini Michaelis de Prostano, rectoris ecclesie parrochialis in Buohdalicz, legittime pertineat, prout hoc in literis desuper confectis copiosius elucescit: quapropter matura deliberacione prehabita et juris patronatus seu juris presentandi potestate fretus, hoc ipsum jus presentandi do et transfero in . . magistrum civium civitatis Olomucensis, qui nunc est vel pro tempore fuerit, dum dictam capellam per obitum rectoris vel alio quocunque modo vacare contigerit; ita expresse, quod cum, qui per me seu successores meos archidiaconos in scriptis sub sigillo aut certo signeto nominatus fuerit et nullus alius per dictum . . magistrum civium ad dictam capellam instituendum infra unius mensis spacium, a die nomi- nacionis facte, rite ordinario presentari debeat et possit. Quod si secus factum fuerit aut fecerit seu facere attemptaverit et alium, quam sic nominatum vel prestolari nollet, quousque sibi aliquis nominaretur, ad dictum altare presentare conaretur, extunc in penam talionis
Strana 151
151 pro illa vice careat jure presentandi censeatur quoque et sic illo pro tunc ipso facto privatus et illud pro eadem vice habeat rector scolarum in Olomucz existens pro tempore, qui sic, ut premittitur, nominatum pro illa vice ordinario presentare debebit. In quorum testimonium et robur sigillum meum presentibus est appensum datum. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Stadtarchive.) 139. Der Stadtrath von Olmütz bekennt, dass ihm der Archidiacon der Olmützer Kirche das Patronatsrecht über die Kapelle im Leprosenhause abgetreten habe. Dt. Olmütz, 1. October 1401. Nos .. magister civium .. consules .. judex et .. jurati civitatis Olomucensis pro nobis heredibus et successoribus nostris pro tempore civibus Olomucensibus recognoscimus tenore presencium universis. Quod cum venerabilis vir dominus Andreas de Broda Theu- tonicali, archidiaconus ecclesie Olomucensis, jus patronatus seu jus presentandi capelle beate Marie virginis leprosorum extra portam mediam civitatis Olomucensis, quod ad ipsum legitime pertinuerat, prout hoc ex aliis literis desuper confectis clare patet, dedit donavit et trans- fudit in me predictum magistrum civium et successores meos, qui pro tempore fuerint, ita quidem, quod in eum casum, quo eadem capella per obitum rectoris seu aliquacunque alia causa rectore destitueretur eamque vacare contingeret, quod extunc . . magister civium existens pro tempore ad eandem ordinario presentet personam idoneam, per dictum dominum . . archidiaconum per suas literas patentes sub suo sigillo aut signeto nominatum, ad regimen dicte capelle instituendum. Quapropter nos supradicti .. magister civium .. consules . . judex et .. jurati dicte civitatis Olomucensis pro nobis heredibus et successoribus nostris bona fide promittimus, quod quando et quocies dictam capellam, ut premittitur, vacare contigerit, quod extunc nullus ad dictam capellam per.. magistrum civium presentari debebit, nisi qui, ut premittitur, per dominum .. archidiaconum fuerit nominatus. Quod si secus attemptaretur, mox pro pena idem ..magister civium pro illa vice presentacione carere debebit et ad.. rectorem scolarum in Olomucz derivari, ut sic, sicuti premittitur, nominatum pro illa vice ordinario presentet instituendum. In quorum omnium testimonium et robur sigillum civitatis nostre de certa nostra sciencia et mandato presentibus est appensum. Datum Olomucz anno domini millesimo quadringentesimo primo in die sancti Remigii prima mensis Octobris. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Kap. Archive.) 140. Die Stadt Olmütz verpflichtet sich, die kranken Cleriker der Olmützer Kirche in das Hospital aufzunehmen. Dt. Olmütz, 1. October 1401. Nos .. magister civium .. consules .. judex et .. jurati civitatis Olomucensis pro nobis heredibus et successoribus nostris recognoscimus tenore presencium universis. Quod cum
151 pro illa vice careat jure presentandi censeatur quoque et sic illo pro tunc ipso facto privatus et illud pro eadem vice habeat rector scolarum in Olomucz existens pro tempore, qui sic, ut premittitur, nominatum pro illa vice ordinario presentare debebit. In quorum testimonium et robur sigillum meum presentibus est appensum datum. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Stadtarchive.) 139. Der Stadtrath von Olmütz bekennt, dass ihm der Archidiacon der Olmützer Kirche das Patronatsrecht über die Kapelle im Leprosenhause abgetreten habe. Dt. Olmütz, 1. October 1401. Nos .. magister civium .. consules .. judex et .. jurati civitatis Olomucensis pro nobis heredibus et successoribus nostris pro tempore civibus Olomucensibus recognoscimus tenore presencium universis. Quod cum venerabilis vir dominus Andreas de Broda Theu- tonicali, archidiaconus ecclesie Olomucensis, jus patronatus seu jus presentandi capelle beate Marie virginis leprosorum extra portam mediam civitatis Olomucensis, quod ad ipsum legitime pertinuerat, prout hoc ex aliis literis desuper confectis clare patet, dedit donavit et trans- fudit in me predictum magistrum civium et successores meos, qui pro tempore fuerint, ita quidem, quod in eum casum, quo eadem capella per obitum rectoris seu aliquacunque alia causa rectore destitueretur eamque vacare contingeret, quod extunc . . magister civium existens pro tempore ad eandem ordinario presentet personam idoneam, per dictum dominum . . archidiaconum per suas literas patentes sub suo sigillo aut signeto nominatum, ad regimen dicte capelle instituendum. Quapropter nos supradicti .. magister civium .. consules . . judex et .. jurati dicte civitatis Olomucensis pro nobis heredibus et successoribus nostris bona fide promittimus, quod quando et quocies dictam capellam, ut premittitur, vacare contigerit, quod extunc nullus ad dictam capellam per.. magistrum civium presentari debebit, nisi qui, ut premittitur, per dominum .. archidiaconum fuerit nominatus. Quod si secus attemptaretur, mox pro pena idem ..magister civium pro illa vice presentacione carere debebit et ad.. rectorem scolarum in Olomucz derivari, ut sic, sicuti premittitur, nominatum pro illa vice ordinario presentet instituendum. In quorum omnium testimonium et robur sigillum civitatis nostre de certa nostra sciencia et mandato presentibus est appensum. Datum Olomucz anno domini millesimo quadringentesimo primo in die sancti Remigii prima mensis Octobris. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Kap. Archive.) 140. Die Stadt Olmütz verpflichtet sich, die kranken Cleriker der Olmützer Kirche in das Hospital aufzunehmen. Dt. Olmütz, 1. October 1401. Nos .. magister civium .. consules .. judex et .. jurati civitatis Olomucensis pro nobis heredibus et successoribus nostris recognoscimus tenore presencium universis. Quod cum
Strana 152
152 venerabiles viri domini Andreas de Broda Theutonicali archidiaconus et .. capitulum ecclesie Olomucensis ex eorum matura et provida deliberacione hospitale egenorum et infirmorum in Olomucz, cuius regimen et disposicio ad ipsum capitulum seu verius ad ipsum archi- diaconum a longis retroactis temporibus hucusque pertinuit, nobis successoribus nostris et civitati inantea regendum commiserunt, prout hoc in eorum patentibus literis desuper con- fectis sufficiencius est expressum. Quapropter eciam et nos viceversa in signum gratitudinis et memoriale futurum eis bona fide promittimus, quod in eum casum, quo aliquis preben- darius bonifans aut alius quicunque clericus ecclesie antedicte in paupertate constitutus infirmitate corporis insuper gravaretur, talem ad curam dicti hospitalis voluntarie assumere et more aliorum inibi degencium benigne facere pertractari, dum per eos aut eorum nomine fuerimus requisiti. In cuius efficaciam sigillum civitatis nostre presentibus est appensum. Datum Olomucz anno domini millesimo quadringentesimo primo, in die sancti Remigii prima mensis Octobris. (Orig. Perg. h. Sig. in Olm. Kap. Archive.) 141. Johann, Bischof von Olmütz, beauftragt den Diocesanclerus den Gläubigen bekannt zu geben, dass Papst Bonifaz IX. dem Augustinerkloster in Brünn einen Sundenablass gespendet habe. Dt. Mödritz, 8. October 1401. Johannes dei et apostolice sedis gracia episcopus Olomucens(is) (universis et) singulis venerabilibus et religiosis viris dominis monasteriorum abbatibus prepositis prioribus, necnon honorabilibus et discretis viris dominis ecclesiarum kathedr(alium et collegi)atarum pre- positis decanis archidiaconis scolasticis plebanis viceplebanis et altaristis ac universis et singulis christifidelibus per et infra civitatem et diocesim nostram Olom(ucensem) salutem in domino sempiternam. Literas sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii, divina providencia pape noni, eius vera bulla plumbea mor(e romane curi)e pendente bullatas, sanas et integras, non rasas, non viciatas, non cancellatas, nec in aliqua sui parte suspectas, sed prorsus omni vicio et suspeccione carentes nobis (per discretu)m et religiosum virum fratrem Johannem, priorem novi monasterii sancti Thome extra muros civitatis Brunensis situm (sic), ordinis fratrum heremitarum sancti Augustini, cum ea qua decuit reverencia noveritis recepisse, quarum tenor sequitur in hec verba: „Bonifacius episcopus etc. Datum Rome apud sanctum Petrum XVI. kalendas Maii pontificatus nostri anno duodecimo.“ (vid. n. 104 dieses Bandes) — Post quarum quidem literarum apostolicarum exhibicionem et recepcionem fuit nobis humiliter supplicatum, quatenus easdem literas et contenta in eis cognicioni (?) christifidelium publicare innotescere et ad singulorum noticiam literis nostris deducere dignaremur. Nos igitur peticione hujusmodi admissa cupientes, ut tam celebres (?) et sancte indulgencie ac peccatorum remissiones per christifideles ex ignorancia eorum obtineri quomodolibet negligantur, quinpocius ad lucem et patenciam cunctorum deducte cum festinancia tanto celerius querantur, quanto ut hoc excitetur (?) quesicio earum, vos dominos
152 venerabiles viri domini Andreas de Broda Theutonicali archidiaconus et .. capitulum ecclesie Olomucensis ex eorum matura et provida deliberacione hospitale egenorum et infirmorum in Olomucz, cuius regimen et disposicio ad ipsum capitulum seu verius ad ipsum archi- diaconum a longis retroactis temporibus hucusque pertinuit, nobis successoribus nostris et civitati inantea regendum commiserunt, prout hoc in eorum patentibus literis desuper con- fectis sufficiencius est expressum. Quapropter eciam et nos viceversa in signum gratitudinis et memoriale futurum eis bona fide promittimus, quod in eum casum, quo aliquis preben- darius bonifans aut alius quicunque clericus ecclesie antedicte in paupertate constitutus infirmitate corporis insuper gravaretur, talem ad curam dicti hospitalis voluntarie assumere et more aliorum inibi degencium benigne facere pertractari, dum per eos aut eorum nomine fuerimus requisiti. In cuius efficaciam sigillum civitatis nostre presentibus est appensum. Datum Olomucz anno domini millesimo quadringentesimo primo, in die sancti Remigii prima mensis Octobris. (Orig. Perg. h. Sig. in Olm. Kap. Archive.) 141. Johann, Bischof von Olmütz, beauftragt den Diocesanclerus den Gläubigen bekannt zu geben, dass Papst Bonifaz IX. dem Augustinerkloster in Brünn einen Sundenablass gespendet habe. Dt. Mödritz, 8. October 1401. Johannes dei et apostolice sedis gracia episcopus Olomucens(is) (universis et) singulis venerabilibus et religiosis viris dominis monasteriorum abbatibus prepositis prioribus, necnon honorabilibus et discretis viris dominis ecclesiarum kathedr(alium et collegi)atarum pre- positis decanis archidiaconis scolasticis plebanis viceplebanis et altaristis ac universis et singulis christifidelibus per et infra civitatem et diocesim nostram Olom(ucensem) salutem in domino sempiternam. Literas sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii, divina providencia pape noni, eius vera bulla plumbea mor(e romane curi)e pendente bullatas, sanas et integras, non rasas, non viciatas, non cancellatas, nec in aliqua sui parte suspectas, sed prorsus omni vicio et suspeccione carentes nobis (per discretu)m et religiosum virum fratrem Johannem, priorem novi monasterii sancti Thome extra muros civitatis Brunensis situm (sic), ordinis fratrum heremitarum sancti Augustini, cum ea qua decuit reverencia noveritis recepisse, quarum tenor sequitur in hec verba: „Bonifacius episcopus etc. Datum Rome apud sanctum Petrum XVI. kalendas Maii pontificatus nostri anno duodecimo.“ (vid. n. 104 dieses Bandes) — Post quarum quidem literarum apostolicarum exhibicionem et recepcionem fuit nobis humiliter supplicatum, quatenus easdem literas et contenta in eis cognicioni (?) christifidelium publicare innotescere et ad singulorum noticiam literis nostris deducere dignaremur. Nos igitur peticione hujusmodi admissa cupientes, ut tam celebres (?) et sancte indulgencie ac peccatorum remissiones per christifideles ex ignorancia eorum obtineri quomodolibet negligantur, quinpocius ad lucem et patenciam cunctorum deducte cum festinancia tanto celerius querantur, quanto ut hoc excitetur (?) quesicio earum, vos dominos
Strana 153
153 universos et singulos requirimus et hortamur, presertim vobis dominis plebanis viceplebanis ecclesiarum et capellarum rectoribus et signanter verbi dei predicatoribus, per et infra civi- tatem et diocesim nostram Olomucensem constitutis, presentibus requisitis sub excommuni- cacionis pena mandantes, quatenus supranotatas literas apostolicas et contenta in eis specifice intelligibiliter et clara informacione in ecclesiis vestris et predicacionibus, quas ad populum dei facitis et facere consuevistis, sic et tocies publicetis et notificetis, ut ad inhesitatam cunctorum possint infallibiliter noticiam pervenire, in hiis vos taliter exercentes, ut de obediencia laudemini et de inobediencia accusacio non crescat vobis, quam utique corrigere cogeremur. Harum literarum quibus sigillum nostrum de certa nostra sciencia presentibus est appensum. Datum Modricz anno domini millesimo quadringentesimo primo, die octava mensis Octobris. (Orig. Perg. das an grün seidenen Fäden gehangene Sigel ahgerissen, im Archive des Stiftes St. Thomas in Altbrünn. Die Urkunde hat durch Feuchtigkeit sehr gelitten und ist an vielen Stellen schwer leserlich.) 142. Johann, Bischof von Olmütz, verpfändet dem Brünner Münzmeister Arnold das Dorf Schlapanitz. Dt. Brünn, 15. October 1401. Johannes elc. notumfacimus universis. Quod consideratis grandi et onerosa ac inevitabili indigencia nostra, qua ex fatigiosa ac diuturna disceptacione pro defensa nostra ecclesie nostre et bonorum nostrorum adversus nostros et ecclesie nostre hostes premimur, propter bonum commodum ac utile nostrum et ecclesie nostre cogebamur et racionabiliter coacti fuimus apud famosum nobis grate dilectum fautorem et amicum specialem Arnoldum, magistrum monete Brunensem, sub mutuo et in credencia quingentarum marcarum grossorum pragensium moravici numeri et pagamenti recipere, quas nobis in paratis et numeratis pecuniis amicabiliter concessit, quasque sub debita fidelitate in nostrum et ecclesie nostre profectum, tam in nostros necessarios usus quam eciam in evadendum stipendiariis et eorum satisfaccione exposuimus hoc tempore adverso. Volentes ergo, ut eidem Arnolto satisfaccio effectiva super concessis celerius rependatur, ad quam ex contractu mutui premissi tenemur, sibi, Katherine conthorali sue et ad manus Hermanni et Johannis dictorum Czwilling, con- sobrinorum suorum et heredum ipsorum villam nostram et ecclesie nostre Slapanicz vocatam obligavimus et presentibus obligamus habendam tenendam utifruendam cum omnibus et singulis suis juribus et pertinenciis ac pleno dominio in villa et in campis, cum usibus fructibus proventibus censibus reditibus decimis et emolumentis quibuscunque, exclusis feodalibus ibidem et berna regali excepta, usque ad extenuacionem summe quingentarum marcarum antedicte. Hac condicione signanter servata: quidquid de usibus fructibus proventibus censibus reditibus decimis et emolumentis ville nostre Slapanicz singulis annis usque ad extenuacionem quingentarum marcarum receperint, quod testimonio bono fuerit monstratum, de quo eciam singulis annis racio habenda est, hoc in ipsa summa premissa quingentarum marcarum 20
153 universos et singulos requirimus et hortamur, presertim vobis dominis plebanis viceplebanis ecclesiarum et capellarum rectoribus et signanter verbi dei predicatoribus, per et infra civi- tatem et diocesim nostram Olomucensem constitutis, presentibus requisitis sub excommuni- cacionis pena mandantes, quatenus supranotatas literas apostolicas et contenta in eis specifice intelligibiliter et clara informacione in ecclesiis vestris et predicacionibus, quas ad populum dei facitis et facere consuevistis, sic et tocies publicetis et notificetis, ut ad inhesitatam cunctorum possint infallibiliter noticiam pervenire, in hiis vos taliter exercentes, ut de obediencia laudemini et de inobediencia accusacio non crescat vobis, quam utique corrigere cogeremur. Harum literarum quibus sigillum nostrum de certa nostra sciencia presentibus est appensum. Datum Modricz anno domini millesimo quadringentesimo primo, die octava mensis Octobris. (Orig. Perg. das an grün seidenen Fäden gehangene Sigel ahgerissen, im Archive des Stiftes St. Thomas in Altbrünn. Die Urkunde hat durch Feuchtigkeit sehr gelitten und ist an vielen Stellen schwer leserlich.) 142. Johann, Bischof von Olmütz, verpfändet dem Brünner Münzmeister Arnold das Dorf Schlapanitz. Dt. Brünn, 15. October 1401. Johannes elc. notumfacimus universis. Quod consideratis grandi et onerosa ac inevitabili indigencia nostra, qua ex fatigiosa ac diuturna disceptacione pro defensa nostra ecclesie nostre et bonorum nostrorum adversus nostros et ecclesie nostre hostes premimur, propter bonum commodum ac utile nostrum et ecclesie nostre cogebamur et racionabiliter coacti fuimus apud famosum nobis grate dilectum fautorem et amicum specialem Arnoldum, magistrum monete Brunensem, sub mutuo et in credencia quingentarum marcarum grossorum pragensium moravici numeri et pagamenti recipere, quas nobis in paratis et numeratis pecuniis amicabiliter concessit, quasque sub debita fidelitate in nostrum et ecclesie nostre profectum, tam in nostros necessarios usus quam eciam in evadendum stipendiariis et eorum satisfaccione exposuimus hoc tempore adverso. Volentes ergo, ut eidem Arnolto satisfaccio effectiva super concessis celerius rependatur, ad quam ex contractu mutui premissi tenemur, sibi, Katherine conthorali sue et ad manus Hermanni et Johannis dictorum Czwilling, con- sobrinorum suorum et heredum ipsorum villam nostram et ecclesie nostre Slapanicz vocatam obligavimus et presentibus obligamus habendam tenendam utifruendam cum omnibus et singulis suis juribus et pertinenciis ac pleno dominio in villa et in campis, cum usibus fructibus proventibus censibus reditibus decimis et emolumentis quibuscunque, exclusis feodalibus ibidem et berna regali excepta, usque ad extenuacionem summe quingentarum marcarum antedicte. Hac condicione signanter servata: quidquid de usibus fructibus proventibus censibus reditibus decimis et emolumentis ville nostre Slapanicz singulis annis usque ad extenuacionem quingentarum marcarum receperint, quod testimonio bono fuerit monstratum, de quo eciam singulis annis racio habenda est, hoc in ipsa summa premissa quingentarum marcarum 20
Strana 154
154 decrescere nobis tenebitur et defalcari debebit. Extenuataque summa premissa integre et ad plenum, mox et statim nullis computatis dampnis aut quibuscunque occasionibus quesitis ipsa villa Slapanicz cum juribus eius fructibus usibus etc. ad nos vice versa et ad proprietatem mense nostre et successorum nostrorum revertetur et tenebitur reverti. Ceterum sincera fide promittimus ipsum Arnoldum, Katherinam conthoralem suam, Johannem et Hermannum consobrinos suos et heredes ipsorum in possessione eiusdem ville Slapanicz et jurium pre- tactorum percepcione non impedire aut per nostros permittere impediri usque extenuacionem summe antedicte. Harum nostrarum etc. Nos quoque Andreas decanus, Johannes (de) Malessicz prepositus totumque capitulum ecclesie Olomucensis ad obligacionem ville predicte Slapanicz ordine suprascripto nostrum benivolum prebuimus et presentibus prebemus con- sensum et assensum. Datum Brunne MCCCCI die XV. Octobris. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 137.) 143. Johann, Bischof von Olmütz, bekennt, dass er nothgedrungen von den in der Olmützer Kirche zur Kriegszeit aufbewahrten Privatgeldern 150 dem Priester Jakob von Budwitz gehorende Mark genommen habe und leistet vollen Schadenersatz. Dt. Brünn, 15. October 1401. Johannes episcopus recognoscimus presentibus universis. Quod cum de anno millesimo trecentesimo nonagesimo nono tempore guerrarum, quibus eciam nostra bona ac capituli erant per inimicos invasa distracta lesa graviter et oppressa, pro quorum bonorum liberacione et defensa pro gentibus armorum, prefate nostre ecclesie egestate et penuria coacti, alibi illa vice pecunias pro stipendiariis reperire non valentes, in sacristia ecclesie nostre certarum personarum tulimus pecunias. Inter quas centum quinquaginta marcas domini Jacobi Budwicz, nostri in ecclesia predicta vicarii, recepimus pecuniis in paratis, que inter alias pecunias pro stipendiariis prefatis sunt distribute. Pro quarum pecuniarum prescriptarum satisfaccione, restitucione bona fide promittimus ipsi domino Jacobo Budwicz, vel qui pre- sentes literas nostras cum ipsius domini Jacobi bona voluntate habuerit, ipsas centum cum quinquaginta marcas in festo sancti Georgii proxime venturo solvere et pagare. In eventum vero, quo huiusmodi centum et quinquaginta marcas predicto domino Jacobo, vel qui pre- sentes literas de sua bona voluntate habuerit, in predicto termino non solverimus, extunc statim, lapso ipso termino, predicto domino Jacobo de villa nostra Namyesscz cum curia allodiali ibidem ab omnibus usibus censibus utilitatibus et fructibus cedemus ipsamque sibi assignabimus et trademus cum effectu et sibi de eisdem cedimus et eam tradimus per pre- sentes, una cum censu pro ipso termino cadente, berna regali excepta, per eum, aut qui presentes literas de bona voluntate ipsius habuerit, tenendam possidendam et gubernandam usque ad extenuacionem et plenariam solucionem pecuniarum predictarum. Hac condicione signanter servata, quidquid de usibus fructibus proventibus redditibus decimis et emolumentis earumdem ville Namyesscz et curie allodialis ibidem singulis annis usque extenuacionem centum quinquaginta marcarum receperint, quod testimonio bono fuerit demonstratum, hoc
154 decrescere nobis tenebitur et defalcari debebit. Extenuataque summa premissa integre et ad plenum, mox et statim nullis computatis dampnis aut quibuscunque occasionibus quesitis ipsa villa Slapanicz cum juribus eius fructibus usibus etc. ad nos vice versa et ad proprietatem mense nostre et successorum nostrorum revertetur et tenebitur reverti. Ceterum sincera fide promittimus ipsum Arnoldum, Katherinam conthoralem suam, Johannem et Hermannum consobrinos suos et heredes ipsorum in possessione eiusdem ville Slapanicz et jurium pre- tactorum percepcione non impedire aut per nostros permittere impediri usque extenuacionem summe antedicte. Harum nostrarum etc. Nos quoque Andreas decanus, Johannes (de) Malessicz prepositus totumque capitulum ecclesie Olomucensis ad obligacionem ville predicte Slapanicz ordine suprascripto nostrum benivolum prebuimus et presentibus prebemus con- sensum et assensum. Datum Brunne MCCCCI die XV. Octobris. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 137.) 143. Johann, Bischof von Olmütz, bekennt, dass er nothgedrungen von den in der Olmützer Kirche zur Kriegszeit aufbewahrten Privatgeldern 150 dem Priester Jakob von Budwitz gehorende Mark genommen habe und leistet vollen Schadenersatz. Dt. Brünn, 15. October 1401. Johannes episcopus recognoscimus presentibus universis. Quod cum de anno millesimo trecentesimo nonagesimo nono tempore guerrarum, quibus eciam nostra bona ac capituli erant per inimicos invasa distracta lesa graviter et oppressa, pro quorum bonorum liberacione et defensa pro gentibus armorum, prefate nostre ecclesie egestate et penuria coacti, alibi illa vice pecunias pro stipendiariis reperire non valentes, in sacristia ecclesie nostre certarum personarum tulimus pecunias. Inter quas centum quinquaginta marcas domini Jacobi Budwicz, nostri in ecclesia predicta vicarii, recepimus pecuniis in paratis, que inter alias pecunias pro stipendiariis prefatis sunt distribute. Pro quarum pecuniarum prescriptarum satisfaccione, restitucione bona fide promittimus ipsi domino Jacobo Budwicz, vel qui pre- sentes literas nostras cum ipsius domini Jacobi bona voluntate habuerit, ipsas centum cum quinquaginta marcas in festo sancti Georgii proxime venturo solvere et pagare. In eventum vero, quo huiusmodi centum et quinquaginta marcas predicto domino Jacobo, vel qui pre- sentes literas de sua bona voluntate habuerit, in predicto termino non solverimus, extunc statim, lapso ipso termino, predicto domino Jacobo de villa nostra Namyesscz cum curia allodiali ibidem ab omnibus usibus censibus utilitatibus et fructibus cedemus ipsamque sibi assignabimus et trademus cum effectu et sibi de eisdem cedimus et eam tradimus per pre- sentes, una cum censu pro ipso termino cadente, berna regali excepta, per eum, aut qui presentes literas de bona voluntate ipsius habuerit, tenendam possidendam et gubernandam usque ad extenuacionem et plenariam solucionem pecuniarum predictarum. Hac condicione signanter servata, quidquid de usibus fructibus proventibus redditibus decimis et emolumentis earumdem ville Namyesscz et curie allodialis ibidem singulis annis usque extenuacionem centum quinquaginta marcarum receperint, quod testimonio bono fuerit demonstratum, hoc
Strana 155
155 in ipsa summa premissa centum cum quinquaginta marcis decrescere nobis debebit et idem Jacobus tenebitur defalcare. Extenuataque summa predicta integre et ad plenum mox et statim, nullis computatis dampnis aut quibuscunque occasionibus quesitis, ipsa villa Namyesscz cum curia cum omnibus eius juribus fructibus usibus proventibus ad nos vice versa et ad proprietatem mense nostre ac successorum nostrorum revertetur et debebit reverti. Ceterum sincera fide promittimus ipsum dominum Jacobum, aut qui literas nostras presentes cum voluntate domini Jacobi habuerit, in possessione eiusdem ville Namyessez ac curie ibidem et pretactorum jurium percepcione non impedire, aut per nostros permittere impediri usque extenuacionem summe antedicte ; sic tamen, quod ipse dominus Jacobus nec per se nec per alium nos vel alium quemcunque pro ipsa summa pecunie vel in maiori umquam poterit monere vel quocunque jure infestare. Harum nostrarum etc. Datum Brunne MCCCCI die XV. Octobris in vigilia sancti Galli. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 136.) 144. Ješek Koniáš von Kněhnitz und sein Sohn Wenzel schenken der Kirche in Krasonitz den Wald Mokřina zu einer Messfundation. Dt. Kněhnitz, 16. October 1401. Já Ješek řečený Koniáš z Kněhnic a Václav syn mój tudíž my oba i s našimi erby vyznávámy tímto listem obecně, ktož jej uzří aneb čtúce uslyší, ež s dobrým roz- myslem dobrovolně pro buoh a mej ženy nebožky Klářinu duši i za našich všech předkóv duše i za naše potom duše dávámy a oddali smy k kostelu svatého Vavřince v Krasonicích a knězi Matějovi z Říše, farářovi toho kostela i jeho všem náměstkóm, farářóm budúcím jednu naši chrástinu nebo hájek, ješto slove Mokřina, nad Budějovičkami podle tej stráně, jenžto slove Kukla i s tú lukú, ješto leží u tej Mokřiny, to smy dali věčně a mocně postupujem tej chrástiny a tej lúky tomu kostelu tímto listem svým, se vším plným panstvím i právem i se dnem, tak jakož smy sami měli a drželi, aby ten farář i každý po něm budúcí to měli a drželi a z toho činili, co chtí jako z svého vlastního, tak také aby ten farář kněz Matěj i jiní z Říše po něm budúcí farář činili a mívali věčně službu zádušní za mej ženy nebožky Klařinu duši i za našich všech předkóv duše i za naše také potom duše jednú v rok, ménem ten den před svatým Václavem, anebo inhed po svatém Václavě beze všeho obmeškání, aby měl vigilie o devíti lekcijích a na zajitří aby měl pět kněží, aby prvá mše byla od svatej královny matky boží a jiné čtyři mše zádušní za nás a za naše předky, aby těm pěli kněží farář dal po jednom groši. Pakliby kdy který farář zameškal, ežby tej služby neučinil v ten čas, tehdy my Ješek a Václav napředpsaní nebo naši erbi mámy se zase uvázati v ten hájek nebo v tu chrástinu a v tu lúku beze všej farářovy odpory a to držeti tak dlúho, ažby ta služba tak učiněna byla, jakož má učiněna býti. A na věčší svědomí toho našeho věrného oddaní tej chrástiny a tej lúky při- věsili sme své vlastní pečeti s naším dobrým věděním k tomuto listu a na věčší svědomí a potvrzení toho našeho oddání svrchupsaného k našej prosbě přivěsili sú také dobrá družina 20*
155 in ipsa summa premissa centum cum quinquaginta marcis decrescere nobis debebit et idem Jacobus tenebitur defalcare. Extenuataque summa predicta integre et ad plenum mox et statim, nullis computatis dampnis aut quibuscunque occasionibus quesitis, ipsa villa Namyesscz cum curia cum omnibus eius juribus fructibus usibus proventibus ad nos vice versa et ad proprietatem mense nostre ac successorum nostrorum revertetur et debebit reverti. Ceterum sincera fide promittimus ipsum dominum Jacobum, aut qui literas nostras presentes cum voluntate domini Jacobi habuerit, in possessione eiusdem ville Namyessez ac curie ibidem et pretactorum jurium percepcione non impedire, aut per nostros permittere impediri usque extenuacionem summe antedicte ; sic tamen, quod ipse dominus Jacobus nec per se nec per alium nos vel alium quemcunque pro ipsa summa pecunie vel in maiori umquam poterit monere vel quocunque jure infestare. Harum nostrarum etc. Datum Brunne MCCCCI die XV. Octobris in vigilia sancti Galli. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 136.) 144. Ješek Koniáš von Kněhnitz und sein Sohn Wenzel schenken der Kirche in Krasonitz den Wald Mokřina zu einer Messfundation. Dt. Kněhnitz, 16. October 1401. Já Ješek řečený Koniáš z Kněhnic a Václav syn mój tudíž my oba i s našimi erby vyznávámy tímto listem obecně, ktož jej uzří aneb čtúce uslyší, ež s dobrým roz- myslem dobrovolně pro buoh a mej ženy nebožky Klářinu duši i za našich všech předkóv duše i za naše potom duše dávámy a oddali smy k kostelu svatého Vavřince v Krasonicích a knězi Matějovi z Říše, farářovi toho kostela i jeho všem náměstkóm, farářóm budúcím jednu naši chrástinu nebo hájek, ješto slove Mokřina, nad Budějovičkami podle tej stráně, jenžto slove Kukla i s tú lukú, ješto leží u tej Mokřiny, to smy dali věčně a mocně postupujem tej chrástiny a tej lúky tomu kostelu tímto listem svým, se vším plným panstvím i právem i se dnem, tak jakož smy sami měli a drželi, aby ten farář i každý po něm budúcí to měli a drželi a z toho činili, co chtí jako z svého vlastního, tak také aby ten farář kněz Matěj i jiní z Říše po něm budúcí farář činili a mívali věčně službu zádušní za mej ženy nebožky Klařinu duši i za našich všech předkóv duše i za naše také potom duše jednú v rok, ménem ten den před svatým Václavem, anebo inhed po svatém Václavě beze všeho obmeškání, aby měl vigilie o devíti lekcijích a na zajitří aby měl pět kněží, aby prvá mše byla od svatej královny matky boží a jiné čtyři mše zádušní za nás a za naše předky, aby těm pěli kněží farář dal po jednom groši. Pakliby kdy který farář zameškal, ežby tej služby neučinil v ten čas, tehdy my Ješek a Václav napředpsaní nebo naši erbi mámy se zase uvázati v ten hájek nebo v tu chrástinu a v tu lúku beze všej farářovy odpory a to držeti tak dlúho, ažby ta služba tak učiněna byla, jakož má učiněna býti. A na věčší svědomí toho našeho věrného oddaní tej chrástiny a tej lúky při- věsili sme své vlastní pečeti s naším dobrým věděním k tomuto listu a na věčší svědomí a potvrzení toho našeho oddání svrchupsaného k našej prosbě přivěsili sú také dobrá družina 20*
Strana 156
156 kněz Předbor, probošt kláštera Říšského a Albrecht z Martinic své vlastní pečeti s svým s dobrým věděním k tomuto listu, jenž jest psán a dán v Kněhnicích léta po božím narození po tisíci po čtyřech stech prvého, den svatého Havla. (Orig. im Neu-Reuscher Klosterarchive.) 145. König Wenzel theilt dem König Karl von Frankreich mit, dass er mit den Markgrafen von Mähren und den böhmischen Baronen in Eintracht lebe, dass der König von Ungarn in Freiheit gesetzt sei und ersucht um Beistand mit Rath und That gegen seine Feinde. Dt. circa October 1401. Wenceslaus etc. serenissimo principi domino Carolo regi Francorum etc. salutem etc. Serenissime etc. Qualiter divinæ benignitatis gratia nos quamvis immeritos suæ provi- dentiæ cura gratiose respexit, Vestræe Dilectioni præsentibus significamus, ut quia alias de fraterna compassione Vestra dolebat Excellentia, nunc de tanta nostra consolatione merito potest sinceritas vestra exultare. Ecce enim sub unius instantis momento multiplicis fortunæ gaudio nos perfudit omnipotentis dei clementia, quæ regna regit, et regibus et principibus dat salutem, ut cum illustribus marchionibus Moraviæ, patruis nostris carissimis, et nobilibus regni nostri Boemiæ baronibus totalem primo concordiam tribueret et statim postea serenissimi principis et domini regis H. etc. liberationem disponeret et regiæ mentis moestitiam in magnam lætitiam et exultationem mutaret. Et quia cum prefato rege H. ac aliis principibus et consanguineis nostris pro unione sanctæ Romanæ ecclesiæ fienda et adversariis nostris in sacro Romano imperio Serenitati Nostræ se opponentibus potentialiter resistendo terminos recepimus placitorum: idcirco Serenitatem Vestram requirimus, attente rogantes et a Vestra Celsitudine speciali hortamur studio deposcentes, quatenus ad resistendum inimicis nostris, tum propter generosi et alti nostri sanguinis conjunctionem, tum etiam propter ligas fortis- simas, inter nos utrimque factas et initas, nobis Vestra Celsitudo velit assistere consiliis et auxiliis realibus ac nobiscum cum effectu permanere, prout idipsum nostra faceret Serenitas, si, quod absit, vestræ Magnificentiæ talis casus infortunii eveniret. Dignetur igitur regia Excellentia illustri Johanni G., Januensibus, Florentinis et ligæ Italiæ et Lombardiæ scribere ac proprios nuntios distinare, ne adversarium nostrum per territoria, civitates et passus ipsorum quovis modo mittant pertransire. Quam cito enim cum præfato rege fratre nostro ac principibus et consiliariis nostris convenerimus, ex tunc ad Serenitatem Vram et totam domum Franciæ solempnem nostram ambassiatam de intentionibus omnium nostrum infor- matam plenius dirigemus. (Palacký's Formelbücher II. p. 90. — Vgl. Weizsäcker, Reichstagsacten V. p. 180.)
156 kněz Předbor, probošt kláštera Říšského a Albrecht z Martinic své vlastní pečeti s svým s dobrým věděním k tomuto listu, jenž jest psán a dán v Kněhnicích léta po božím narození po tisíci po čtyřech stech prvého, den svatého Havla. (Orig. im Neu-Reuscher Klosterarchive.) 145. König Wenzel theilt dem König Karl von Frankreich mit, dass er mit den Markgrafen von Mähren und den böhmischen Baronen in Eintracht lebe, dass der König von Ungarn in Freiheit gesetzt sei und ersucht um Beistand mit Rath und That gegen seine Feinde. Dt. circa October 1401. Wenceslaus etc. serenissimo principi domino Carolo regi Francorum etc. salutem etc. Serenissime etc. Qualiter divinæ benignitatis gratia nos quamvis immeritos suæ provi- dentiæ cura gratiose respexit, Vestræe Dilectioni præsentibus significamus, ut quia alias de fraterna compassione Vestra dolebat Excellentia, nunc de tanta nostra consolatione merito potest sinceritas vestra exultare. Ecce enim sub unius instantis momento multiplicis fortunæ gaudio nos perfudit omnipotentis dei clementia, quæ regna regit, et regibus et principibus dat salutem, ut cum illustribus marchionibus Moraviæ, patruis nostris carissimis, et nobilibus regni nostri Boemiæ baronibus totalem primo concordiam tribueret et statim postea serenissimi principis et domini regis H. etc. liberationem disponeret et regiæ mentis moestitiam in magnam lætitiam et exultationem mutaret. Et quia cum prefato rege H. ac aliis principibus et consanguineis nostris pro unione sanctæ Romanæ ecclesiæ fienda et adversariis nostris in sacro Romano imperio Serenitati Nostræ se opponentibus potentialiter resistendo terminos recepimus placitorum: idcirco Serenitatem Vestram requirimus, attente rogantes et a Vestra Celsitudine speciali hortamur studio deposcentes, quatenus ad resistendum inimicis nostris, tum propter generosi et alti nostri sanguinis conjunctionem, tum etiam propter ligas fortis- simas, inter nos utrimque factas et initas, nobis Vestra Celsitudo velit assistere consiliis et auxiliis realibus ac nobiscum cum effectu permanere, prout idipsum nostra faceret Serenitas, si, quod absit, vestræ Magnificentiæ talis casus infortunii eveniret. Dignetur igitur regia Excellentia illustri Johanni G., Januensibus, Florentinis et ligæ Italiæ et Lombardiæ scribere ac proprios nuntios distinare, ne adversarium nostrum per territoria, civitates et passus ipsorum quovis modo mittant pertransire. Quam cito enim cum præfato rege fratre nostro ac principibus et consiliariis nostris convenerimus, ex tunc ad Serenitatem Vram et totam domum Franciæ solempnem nostram ambassiatam de intentionibus omnium nostrum infor- matam plenius dirigemus. (Palacký's Formelbücher II. p. 90. — Vgl. Weizsäcker, Reichstagsacten V. p. 180.)
Strana 157
157 146. Johann, Bischof von Olmütz, bestätigt den Tausch, welchen der Karthäuser-Convent in Königsfeld bezüglich seines Weinberges bei Barfuss und der Pfarrer in Strutz bezüglich drei Mark jährlichen Zinses in Cernowitz eingiengen. Dt. Brünn, 3. November 1401. Nos Johannes etc. notumfacimus tenore presencium universis. Quod in nostri pre- sencia personaliter constituti honorabilis et religiosus vir frater Georgius, prior monasterii Kartusiensis sancte trinitatis in campo regio prope Brunam nostre diocesis, suo et conventus sui nomine ex una et discretus vir dominus Nicolaus plebanus ecclesie in Strucz eiusdem diocesis parte ex altera, matura deliberacione et digesto consilio prehabitis, sponte ac libere non coacti certa bona, videlicet ipse frater Georgius prior quandam vineam dicti sui monasterii minus (?) curatam, quondam Metlini prolocutoris, sitam in montibus prope villam Parfus, pro tribus marcis perpetui census in Czirnowicz, que prefati domini Nicolai et ecclesie sue parochialis in Strucz fuere, per ipsum fratrem Georgium et dictum suum monasterium ac successores suos abs impedimento annis singulis in terminis consuetis per- cipiendis tollendis et levandis, ipseque dominus Nicolaus pretactas tres marcas suo et ecclesie sue nomine pro suprascripta vinea per eum similiter habenda utifruenda tenenda temporibus perpetuis, viceversa hincinde permutarunt, ita ut deinceps idem census trium marcarum, qui olim prenarrate ecclesie sue in Strucz fuerat, jam non suis aut ecclesie sue eiusdem (?) vel successorum suorum quin pocius prelibati monasterii ex commutacione prescripta per- petuis temporibus censeatur; equa racione predicta vinea, que olim memorati monasterii Kartusiensis fuerat, pretextu presentis commutacionis predicti domini Nicolai et successorum suorum ac ipsius ecclesie in Strucz sit et debeat esse. De quibus bonis videlicet dominus Nicolaus plebanus in Strucz suo et eiusdem ecclesie sue nomine de tribus marcis prenotatis et ipse frater Georgius suo et tocius sui conventus nomine de prenarrata vinea ipsi hincinde cesserunt unus alteri eadem simpliciter et de plano, aliqua condicione non adiecta resignando, quam commutacionem sic, ut premittitur, factam petiverunt ipse partes hincinde auctorizari et approbari. Nos igitur considerato hoc, quod ipse partes eandem commutacionem pro se utrimque utilem affirmantes esse laudaverunt, votis earum annuentes in hac parte, sepefatam commutacionem sic, ut premittitur, factam auctoritate ordinaria auctorizavimus ratificavimus approbavimus et presentibus auctorizamus ratificamus approbamus in hiis scriptis. Harum nostra- rum etc. Datum Brune anno domini MOCCCC° primo feria V. post festum omnium sanctorum. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 154.) 147. Markg. Jodok gestattet dem Georg von Lichtenburg, das Heiratsgut von 1000 Schock Gr. seiner Gemahlin Elisabeth auf dem Gute und der Veste Schelletau zu versichern. Dt. Brünn, 5. November 1401. odocus dei gracia marchio Brandemburgensis sacri Romanorum imperii archi- camerarius marchio et dominus Moravie notumfacimus tenore presencium universis, quod
157 146. Johann, Bischof von Olmütz, bestätigt den Tausch, welchen der Karthäuser-Convent in Königsfeld bezüglich seines Weinberges bei Barfuss und der Pfarrer in Strutz bezüglich drei Mark jährlichen Zinses in Cernowitz eingiengen. Dt. Brünn, 3. November 1401. Nos Johannes etc. notumfacimus tenore presencium universis. Quod in nostri pre- sencia personaliter constituti honorabilis et religiosus vir frater Georgius, prior monasterii Kartusiensis sancte trinitatis in campo regio prope Brunam nostre diocesis, suo et conventus sui nomine ex una et discretus vir dominus Nicolaus plebanus ecclesie in Strucz eiusdem diocesis parte ex altera, matura deliberacione et digesto consilio prehabitis, sponte ac libere non coacti certa bona, videlicet ipse frater Georgius prior quandam vineam dicti sui monasterii minus (?) curatam, quondam Metlini prolocutoris, sitam in montibus prope villam Parfus, pro tribus marcis perpetui census in Czirnowicz, que prefati domini Nicolai et ecclesie sue parochialis in Strucz fuere, per ipsum fratrem Georgium et dictum suum monasterium ac successores suos abs impedimento annis singulis in terminis consuetis per- cipiendis tollendis et levandis, ipseque dominus Nicolaus pretactas tres marcas suo et ecclesie sue nomine pro suprascripta vinea per eum similiter habenda utifruenda tenenda temporibus perpetuis, viceversa hincinde permutarunt, ita ut deinceps idem census trium marcarum, qui olim prenarrate ecclesie sue in Strucz fuerat, jam non suis aut ecclesie sue eiusdem (?) vel successorum suorum quin pocius prelibati monasterii ex commutacione prescripta per- petuis temporibus censeatur; equa racione predicta vinea, que olim memorati monasterii Kartusiensis fuerat, pretextu presentis commutacionis predicti domini Nicolai et successorum suorum ac ipsius ecclesie in Strucz sit et debeat esse. De quibus bonis videlicet dominus Nicolaus plebanus in Strucz suo et eiusdem ecclesie sue nomine de tribus marcis prenotatis et ipse frater Georgius suo et tocius sui conventus nomine de prenarrata vinea ipsi hincinde cesserunt unus alteri eadem simpliciter et de plano, aliqua condicione non adiecta resignando, quam commutacionem sic, ut premittitur, factam petiverunt ipse partes hincinde auctorizari et approbari. Nos igitur considerato hoc, quod ipse partes eandem commutacionem pro se utrimque utilem affirmantes esse laudaverunt, votis earum annuentes in hac parte, sepefatam commutacionem sic, ut premittitur, factam auctoritate ordinaria auctorizavimus ratificavimus approbavimus et presentibus auctorizamus ratificamus approbamus in hiis scriptis. Harum nostra- rum etc. Datum Brune anno domini MOCCCC° primo feria V. post festum omnium sanctorum. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 154.) 147. Markg. Jodok gestattet dem Georg von Lichtenburg, das Heiratsgut von 1000 Schock Gr. seiner Gemahlin Elisabeth auf dem Gute und der Veste Schelletau zu versichern. Dt. Brünn, 5. November 1401. odocus dei gracia marchio Brandemburgensis sacri Romanorum imperii archi- camerarius marchio et dominus Moravie notumfacimus tenore presencium universis, quod
Strana 158
158 habito respectu ad fidelia et grata servicia nobilis Georgii de Lichtenburg alias de Vethovia nostri fidelis dilecti, que nobis hucusque prompto studio exhibuit et adhuc tanto fervencius exhibere tenebitur in futurum, sibi benigne indulsimus et tenore presencium animo deliberato, ac de certa nostra sciencia indulgemus, ut ipse nobili domine Elizabeth conthorali sue legi- time mille sexagenas grossorum denariorum pragensium racione veri et justi dotalicii juxta terre nostre Moravie consuetudinem possit licite et valeat in municione seu bonis Zeletaw et eius universis pertinenciis, que a nobis racione suorum serviciorum obtinet, deputare dare et pariter assignare; decernentes, ut supradicti dotalicii deputacio per eum sic, ut pre- mittitur, facta tale robur firmitatis obtineat, ac si tabulis terre nostre Moravie intabulata fuisset et inserta. Presencium sub nostri sigilli appensione testimonio literarum. Datum Brunne anno domini millesimo quadringentesimo primo sabbato die proxima post festum Omnium Sanctorum. De mandato domini marchionis Hinko prothonotarius. (Orig. im grafl. Archive in Neuhaus.) 148. Markgraf Jodok verpfandet dem Georg von Lichtenburg den Markt und Veste Schelletau sammt Zugehor für 1000 Schock Gr. Dt. Brünn, 6. November 1401. Jodocus dei gracia marchio Brandemburgensis sacri Romanorum imperii archi- camerarius, marchio et dominus Moravie. Notumfacimus tenore presencium universis, quod attendentes fidelia obsequia nobilis Georgii de Lichtenburg, alias de Vethovia, nostri fidelis dilecti, quibus in nostris obsequiis, omni semper promptitudine ad nostrum beneplacitum laboravit, ut consolatus nostris beneficiis nobis in eo prompcius cum suis heredicus serviat in futuro, sibi et heredibus suis mille sexagenas grossorum denariorum pragensium in municione seu fortalicio, et opido Zeletawa et in villis seu bonis, ad eandem municionem pertinentibus universis, animo deliberato voluntate libera ac de certa nostra sciencia depu- tavimus et dedimus et vigore presencium damus donamus et eciam deputamus, decernentes expresse, ut dictam municionem, opidum et bona alia, ad ipsas pertinencia tamdiu teneat, et possideat, quousque eis per nos seu heredes et successores nostros marchiones Moravie predicte mille sexagene grossorum solute et assignate fuerint integraliter et complete. Presencium sub nostri sigilli appensione testimonio literarum. Datum Brunne anno domini millesimo quadringentesimo primo dominica proxima ante festum sancti Martini. De mandato domini marchionis Hinko protonotarius. (Orig, im gräflichen Archive in Neuhaus.)
158 habito respectu ad fidelia et grata servicia nobilis Georgii de Lichtenburg alias de Vethovia nostri fidelis dilecti, que nobis hucusque prompto studio exhibuit et adhuc tanto fervencius exhibere tenebitur in futurum, sibi benigne indulsimus et tenore presencium animo deliberato, ac de certa nostra sciencia indulgemus, ut ipse nobili domine Elizabeth conthorali sue legi- time mille sexagenas grossorum denariorum pragensium racione veri et justi dotalicii juxta terre nostre Moravie consuetudinem possit licite et valeat in municione seu bonis Zeletaw et eius universis pertinenciis, que a nobis racione suorum serviciorum obtinet, deputare dare et pariter assignare; decernentes, ut supradicti dotalicii deputacio per eum sic, ut pre- mittitur, facta tale robur firmitatis obtineat, ac si tabulis terre nostre Moravie intabulata fuisset et inserta. Presencium sub nostri sigilli appensione testimonio literarum. Datum Brunne anno domini millesimo quadringentesimo primo sabbato die proxima post festum Omnium Sanctorum. De mandato domini marchionis Hinko prothonotarius. (Orig. im grafl. Archive in Neuhaus.) 148. Markgraf Jodok verpfandet dem Georg von Lichtenburg den Markt und Veste Schelletau sammt Zugehor für 1000 Schock Gr. Dt. Brünn, 6. November 1401. Jodocus dei gracia marchio Brandemburgensis sacri Romanorum imperii archi- camerarius, marchio et dominus Moravie. Notumfacimus tenore presencium universis, quod attendentes fidelia obsequia nobilis Georgii de Lichtenburg, alias de Vethovia, nostri fidelis dilecti, quibus in nostris obsequiis, omni semper promptitudine ad nostrum beneplacitum laboravit, ut consolatus nostris beneficiis nobis in eo prompcius cum suis heredicus serviat in futuro, sibi et heredibus suis mille sexagenas grossorum denariorum pragensium in municione seu fortalicio, et opido Zeletawa et in villis seu bonis, ad eandem municionem pertinentibus universis, animo deliberato voluntate libera ac de certa nostra sciencia depu- tavimus et dedimus et vigore presencium damus donamus et eciam deputamus, decernentes expresse, ut dictam municionem, opidum et bona alia, ad ipsas pertinencia tamdiu teneat, et possideat, quousque eis per nos seu heredes et successores nostros marchiones Moravie predicte mille sexagene grossorum solute et assignate fuerint integraliter et complete. Presencium sub nostri sigilli appensione testimonio literarum. Datum Brunne anno domini millesimo quadringentesimo primo dominica proxima ante festum sancti Martini. De mandato domini marchionis Hinko protonotarius. (Orig, im gräflichen Archive in Neuhaus.)
Strana 159
159 149. Paulus, genannt Dirroner von Mödritz, errichtet beim Dominikanerkloster in Brünn eine Seelenstiftung und versichert zu diesem Zweck einen Jahreszins von 1 Mark Gr. auf seiner Besitzung in Mödritz. Dt. s. l. 14. November 1401. Ego Paulus dictus Dirroner residens in Modricz, debitor principalis, et ego Paulus dictus Staehleyn ibidem, compromissor ipsius, cum uxoribus heredibus et successoribus nostris recognoscimus universis, quod racionabiliter vendidimus et cum presentibus vendimus manu coniuncta religiosis in Christo fratribus priori et conventui monasterii sancti Michaelis, ordinis fratrum predicatorum in Brunna pro distribucione fratrum conventus eiusdem unam marcam grossorum denariorum pragensium moravici numeri et pagamenti census annui pro- decem marcis grossorum denariorum et numeri eorumdem, spectantibus pro testamentis seu remediis animarum, super domo habitacionis mei videlicet predicti debitoris, inter domos Johannis dicti cum Ursula et Jeklini carnificis ibidem in Modricz sita, et super integro meo laneo in campis ad predictam domum pertinente et generaliter super omnibus aliis bonis nostris tam mei compromissoris, quam mei debitoris predictorum, ubilibet habitis et habendis. censuandam predictis fratribus, videlicet mediam marcam grossorum in festo sancti Jacobi apostoli maioris, nunc proxime venturo, incipiendo et mediam marcam grossorum in festo sancti Martini post hoc secuturo et sic pro eisdem terminis annis singulis in futurum, omnino libere et in toto sine omni dilacione pariter et contradiccione. Quod si non fecerimu s extunc judex ibidem in Modricz ad requisicionem predictorum fratrum aut ipsorum nuncii nos habebunt (potestatem) statim ad sufficienciam inpignorare et huiusmodi pignora eisdem fratribus vel eorum nuncio ad obligandum ea inter judeos vel christianos pro predicto neglecto censu potenter et sine mora qualibet assignare. aut quod predicti fratres plenam per omnia habebunt potestatem pro se vel eorum nuncium huiusmodi censum neglectum, quociens oportunum fuerit, recipere et exquirere inter judeos vel christianos super nostra pericula et super pignora supradicta sine qualibet in contrarium accione juris canonici vel civilis. Et quando voluerimus, quod predictum censum reemere poterimus cum decem marcis grossorum denariorum et numeri predictorum, una cum ipso censu pro rata temporis con- tingente, eciam integre persolvendo, impedimento et difficultate quibuslibet proculmotis. In quorum omnium testimonium prudentes viri Johannes dictus Pierner et Wenceslaus dictus de Turri, protunc jurati cives Brunne sigilla eorum ad preces nostras instantivas ipsis et ipsorum heredibus sine dampno presentibus appenderunt. Anno domini millesimo quadrin- gentesimo primo, feria secunda post diem sancti Martini. (Orig. Perg. mit 2 anh. Sig., wovon das erste abgetrennt ist im m. Landesarchive. Art. Brünner Dominikaner, lit. L. n. 1.)
159 149. Paulus, genannt Dirroner von Mödritz, errichtet beim Dominikanerkloster in Brünn eine Seelenstiftung und versichert zu diesem Zweck einen Jahreszins von 1 Mark Gr. auf seiner Besitzung in Mödritz. Dt. s. l. 14. November 1401. Ego Paulus dictus Dirroner residens in Modricz, debitor principalis, et ego Paulus dictus Staehleyn ibidem, compromissor ipsius, cum uxoribus heredibus et successoribus nostris recognoscimus universis, quod racionabiliter vendidimus et cum presentibus vendimus manu coniuncta religiosis in Christo fratribus priori et conventui monasterii sancti Michaelis, ordinis fratrum predicatorum in Brunna pro distribucione fratrum conventus eiusdem unam marcam grossorum denariorum pragensium moravici numeri et pagamenti census annui pro- decem marcis grossorum denariorum et numeri eorumdem, spectantibus pro testamentis seu remediis animarum, super domo habitacionis mei videlicet predicti debitoris, inter domos Johannis dicti cum Ursula et Jeklini carnificis ibidem in Modricz sita, et super integro meo laneo in campis ad predictam domum pertinente et generaliter super omnibus aliis bonis nostris tam mei compromissoris, quam mei debitoris predictorum, ubilibet habitis et habendis. censuandam predictis fratribus, videlicet mediam marcam grossorum in festo sancti Jacobi apostoli maioris, nunc proxime venturo, incipiendo et mediam marcam grossorum in festo sancti Martini post hoc secuturo et sic pro eisdem terminis annis singulis in futurum, omnino libere et in toto sine omni dilacione pariter et contradiccione. Quod si non fecerimu s extunc judex ibidem in Modricz ad requisicionem predictorum fratrum aut ipsorum nuncii nos habebunt (potestatem) statim ad sufficienciam inpignorare et huiusmodi pignora eisdem fratribus vel eorum nuncio ad obligandum ea inter judeos vel christianos pro predicto neglecto censu potenter et sine mora qualibet assignare. aut quod predicti fratres plenam per omnia habebunt potestatem pro se vel eorum nuncium huiusmodi censum neglectum, quociens oportunum fuerit, recipere et exquirere inter judeos vel christianos super nostra pericula et super pignora supradicta sine qualibet in contrarium accione juris canonici vel civilis. Et quando voluerimus, quod predictum censum reemere poterimus cum decem marcis grossorum denariorum et numeri predictorum, una cum ipso censu pro rata temporis con- tingente, eciam integre persolvendo, impedimento et difficultate quibuslibet proculmotis. In quorum omnium testimonium prudentes viri Johannes dictus Pierner et Wenceslaus dictus de Turri, protunc jurati cives Brunne sigilla eorum ad preces nostras instantivas ipsis et ipsorum heredibus sine dampno presentibus appenderunt. Anno domini millesimo quadrin- gentesimo primo, feria secunda post diem sancti Martini. (Orig. Perg. mit 2 anh. Sig., wovon das erste abgetrennt ist im m. Landesarchive. Art. Brünner Dominikaner, lit. L. n. 1.)
Strana 160
160 150. Das Olmützer Capitel verleiht dem Official des Leitomischler Bisthums Nikolaus Kakabus die Altarspräbende des heil. Brictius in der Olmützer Domkirche. Dt. Olmütz, 26. November 1401. Nos Andreas de Broda Theutunicali archidiaconus et capitulum ecclesie Olomucensis notumfacimus tenore presencium universis. Quod ad presentacionem et peticionem venerabilis ac religiosi viri domini Henrici prepositi monasterii in Lantskrona Luthomysslensis diocesis honorabilem dominum Vitum de Lompnicz, perpetuum nostre ecclesie Olomucensis vicarium, procuratorem et nomine procuratorio honorabilis viri domini Nicolai dicti Kakabus, officialis curie episcopalis Luthomysslensis, de cuius presentacionis mandato nobis plena fuit facta fides, in et ad altare sancti Briccii in dicta nostre Olomucensi ecclesia fundatum et erectum, vacans per mortem bone memorie honorabilis viri domini Johannis de Ghulen, decani ecclesie Magdeburgensis, ecclesie nostre Olomucensis canonici, in quo prefatus dominus Henricus prepositus jus patronatus seu jus presentandi noscitur obtinere, juxta et secundum laudabilem et prescriptam consuetudinem ecclesie nostre Olomucensis nomine dicti domini Nicolai et in ipsius personam confirmavimus et in rectorem legitimum dicti altaris instituimus et ministrum, sibi curam et administracionem spiritualium et temporalium eiusdem in dei nomine committentes. Manda- musque sibi de fructibus redditibus proventibus juribus et obvencionibus universis et inte- graliter prefati altaris responderi et eundem dominum Vitum procuratorem suum nomine et vice ipsius in possessionem ipsius altaris fecimus induci corporalem. In quorum omnium et singulorum testimonium premissorum literas nostras seu presens publicum instrumentum per Conradum Johannis de Tesschin, nostri capituli notarium publicum infrascriptum, confirma- cionem institucionem et investituram in se continentem seu continens, scribi et publicari mandavimus, sigillique nostri capituli appensione jussimus communiri. Datum et actum Olomucz in stuba nostra capitulari sub anno domini millesimo quadringentesimo primo, indiccione nona, die vicesima sexta mensis Novembris, hora terciarum vel quasi, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii divina providencia pape noni anno ipsius duodecimo. Presentibus honorabilibus et discretis viris dominis Jacobo de Budwicz, Nicolao Borek perpetuis vicariis ecclesie Olomucensis et Martino succentore scole Olomu- censis testibus ad premissa specialiter rogatis et vocatis. Et ego Conradus olim Johannis de Tesschin etc. publicus auctoritate imperiali notarius etc. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Kap. Archive.) 151. Markgraf Jodok befreit die Stadt Ung. Hradisch auf 3 Jahre von allen Abgaben. Dt. Hradisch, 13. December 1401. Jodocus dei gracia marchio Brandemburgensis, marchio et dominus Moravie, pru- denlibus viris magistro civium consulibus et juratis civibus ac toti communitati in
160 150. Das Olmützer Capitel verleiht dem Official des Leitomischler Bisthums Nikolaus Kakabus die Altarspräbende des heil. Brictius in der Olmützer Domkirche. Dt. Olmütz, 26. November 1401. Nos Andreas de Broda Theutunicali archidiaconus et capitulum ecclesie Olomucensis notumfacimus tenore presencium universis. Quod ad presentacionem et peticionem venerabilis ac religiosi viri domini Henrici prepositi monasterii in Lantskrona Luthomysslensis diocesis honorabilem dominum Vitum de Lompnicz, perpetuum nostre ecclesie Olomucensis vicarium, procuratorem et nomine procuratorio honorabilis viri domini Nicolai dicti Kakabus, officialis curie episcopalis Luthomysslensis, de cuius presentacionis mandato nobis plena fuit facta fides, in et ad altare sancti Briccii in dicta nostre Olomucensi ecclesia fundatum et erectum, vacans per mortem bone memorie honorabilis viri domini Johannis de Ghulen, decani ecclesie Magdeburgensis, ecclesie nostre Olomucensis canonici, in quo prefatus dominus Henricus prepositus jus patronatus seu jus presentandi noscitur obtinere, juxta et secundum laudabilem et prescriptam consuetudinem ecclesie nostre Olomucensis nomine dicti domini Nicolai et in ipsius personam confirmavimus et in rectorem legitimum dicti altaris instituimus et ministrum, sibi curam et administracionem spiritualium et temporalium eiusdem in dei nomine committentes. Manda- musque sibi de fructibus redditibus proventibus juribus et obvencionibus universis et inte- graliter prefati altaris responderi et eundem dominum Vitum procuratorem suum nomine et vice ipsius in possessionem ipsius altaris fecimus induci corporalem. In quorum omnium et singulorum testimonium premissorum literas nostras seu presens publicum instrumentum per Conradum Johannis de Tesschin, nostri capituli notarium publicum infrascriptum, confirma- cionem institucionem et investituram in se continentem seu continens, scribi et publicari mandavimus, sigillique nostri capituli appensione jussimus communiri. Datum et actum Olomucz in stuba nostra capitulari sub anno domini millesimo quadringentesimo primo, indiccione nona, die vicesima sexta mensis Novembris, hora terciarum vel quasi, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii divina providencia pape noni anno ipsius duodecimo. Presentibus honorabilibus et discretis viris dominis Jacobo de Budwicz, Nicolao Borek perpetuis vicariis ecclesie Olomucensis et Martino succentore scole Olomu- censis testibus ad premissa specialiter rogatis et vocatis. Et ego Conradus olim Johannis de Tesschin etc. publicus auctoritate imperiali notarius etc. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Kap. Archive.) 151. Markgraf Jodok befreit die Stadt Ung. Hradisch auf 3 Jahre von allen Abgaben. Dt. Hradisch, 13. December 1401. Jodocus dei gracia marchio Brandemburgensis, marchio et dominus Moravie, pru- denlibus viris magistro civium consulibus et juratis civibus ac toti communitati in
Strana 161
161 Redissch nostris fidelibus et dilectis graciam nostram et omne bonum. Fideles dilecti. Ad illius vestre prompte benivolencie indefessam sollicitudinem ac probate fidelitatis indicia, quibus ad nos ardenter affecti nobis ad precum nostrarum instanciam certam peccuniarum summam expedire gratuite et assignare curastis, ad vos specialis nostre consideracionis dirigentes intuitum, vos et vestram civitatem predictam in Redissch ab omnibus censibus, tributis, solucionibus et losungis, camere nostre tam de jure quam eciam de consue- tudine antiqua debitis, animo deliberato voluntate libera ac de certa nostra sciencia a data presencium usque ad triennium inmediate computandum, libertavimus exemimus absolvimus et tenore presencium absolvimus benigne eximimus et pariter libertamus. Mandantes universis et singulis capitaneis et officialibus, nostris fidelibus dilectis, qui nunc sunt vel pro tempore fuerint, presentibus seriose, quatenus prefatos cives et communitatem adversus presentis nostre libertacionis et exempcionis tenorem non impediant in aliquo nec perturbent, sed nec ab eis infra dictum triennium aliquos census contribuciones soluciones vel losungas exigant quavis racione aut requirant, prout indignacionem nostram gravissimam voluerint evitare. Presencium sub nostri sigilli appensione testimonio literarum. Datum Redissch anno domini millesimo quadringentesimo primo, die sancte Lucie virginis. De mandato domini marchionis Hinko protonotarius. (Orig. Perg. h. Sig. im Stadtarchive zu Ung. Hradisch.) 152. Johann, Bischof von Olmütz, ertheilt dem Kunik von Zampach und der Elisabeth von Bukowitz, welche im vierten Grade verwandt die Ehe schlossen, die Dispensation. Dt. Brünn, 14. December 1401. Johannes dei gracia etc. universis, ad quos presentes pervenerint, salutem in domino sempiternam. Literas reverendissimi in Christo patris et domini, domini Francisci miseracione divina tituli sancte Susanne presbiteri cardinalis in pergameno scriptas sanas et integras non cancellatas non viciatas nec in aliqua sui parte suspectas sed omni prorsus vicio carentes, sigillis eius consuetis oblongis de cera rubea in filis albi et rubei coloris pendentibus sigil- latas nobis per discretum virum dominum Michahelem de Olessnicz, presbiterum nostre diocesis, procuratorem et procuratorio nomine famosi Kunikonis dicti Kolda de Zampach alias de Zelicz armigeri et Elizabeth Johannis de Bukowicz mulieris, conjugum nostre diocesis oblatas cum ea qua decuit reverencia noveritis recepisse, quarum tenor sequitur in hec verba: „Venerabili in Christo patri dei gracia episcopo Olomucensi etc. Franciscus etc. Datum Rome apud sanctum Petrum XVI. kal. Maii pontif. dom. Bonifacii pape noni anno decimo." — „Venerabili etc. Datum Rome etc. XII. kal. Maii pontif. domini Bonifacii pape noni anno decimo.“ (vid. n. 533 des Cod. dipl. Bd. XII.) — Post quarum quidem literarum apostolicarum exhibicionem et recepcionem nobis fuit humiliter per eundem dominum Micha- helem nomine procuratorio quo supra supplicatum, quatenus juxta traditam nobis formam 21
161 Redissch nostris fidelibus et dilectis graciam nostram et omne bonum. Fideles dilecti. Ad illius vestre prompte benivolencie indefessam sollicitudinem ac probate fidelitatis indicia, quibus ad nos ardenter affecti nobis ad precum nostrarum instanciam certam peccuniarum summam expedire gratuite et assignare curastis, ad vos specialis nostre consideracionis dirigentes intuitum, vos et vestram civitatem predictam in Redissch ab omnibus censibus, tributis, solucionibus et losungis, camere nostre tam de jure quam eciam de consue- tudine antiqua debitis, animo deliberato voluntate libera ac de certa nostra sciencia a data presencium usque ad triennium inmediate computandum, libertavimus exemimus absolvimus et tenore presencium absolvimus benigne eximimus et pariter libertamus. Mandantes universis et singulis capitaneis et officialibus, nostris fidelibus dilectis, qui nunc sunt vel pro tempore fuerint, presentibus seriose, quatenus prefatos cives et communitatem adversus presentis nostre libertacionis et exempcionis tenorem non impediant in aliquo nec perturbent, sed nec ab eis infra dictum triennium aliquos census contribuciones soluciones vel losungas exigant quavis racione aut requirant, prout indignacionem nostram gravissimam voluerint evitare. Presencium sub nostri sigilli appensione testimonio literarum. Datum Redissch anno domini millesimo quadringentesimo primo, die sancte Lucie virginis. De mandato domini marchionis Hinko protonotarius. (Orig. Perg. h. Sig. im Stadtarchive zu Ung. Hradisch.) 152. Johann, Bischof von Olmütz, ertheilt dem Kunik von Zampach und der Elisabeth von Bukowitz, welche im vierten Grade verwandt die Ehe schlossen, die Dispensation. Dt. Brünn, 14. December 1401. Johannes dei gracia etc. universis, ad quos presentes pervenerint, salutem in domino sempiternam. Literas reverendissimi in Christo patris et domini, domini Francisci miseracione divina tituli sancte Susanne presbiteri cardinalis in pergameno scriptas sanas et integras non cancellatas non viciatas nec in aliqua sui parte suspectas sed omni prorsus vicio carentes, sigillis eius consuetis oblongis de cera rubea in filis albi et rubei coloris pendentibus sigil- latas nobis per discretum virum dominum Michahelem de Olessnicz, presbiterum nostre diocesis, procuratorem et procuratorio nomine famosi Kunikonis dicti Kolda de Zampach alias de Zelicz armigeri et Elizabeth Johannis de Bukowicz mulieris, conjugum nostre diocesis oblatas cum ea qua decuit reverencia noveritis recepisse, quarum tenor sequitur in hec verba: „Venerabili in Christo patri dei gracia episcopo Olomucensi etc. Franciscus etc. Datum Rome apud sanctum Petrum XVI. kal. Maii pontif. dom. Bonifacii pape noni anno decimo." — „Venerabili etc. Datum Rome etc. XII. kal. Maii pontif. domini Bonifacii pape noni anno decimo.“ (vid. n. 533 des Cod. dipl. Bd. XII.) — Post quarum quidem literarum apostolicarum exhibicionem et recepcionem nobis fuit humiliter per eundem dominum Micha- helem nomine procuratorio quo supra supplicatum, quatenus juxta traditam nobis formam 21
Strana 162
162 in ipsis literis ad execucionem earum procedere dignaremur. Nos igitur ipsis literis visis et sane intellectis consideratisque circumstanciis universis circa talia optime considerandis et quia claro documento contenta in literis suprascriptis vera et sic esse, prefatos Kunykonem Kolda et eius conthoralem Elizabet idoneos ad dispensacionis graciam obtinendam, ideo auctoritate nobis in hac parte commissa cum memoratis Kunykone et Elizabeth in persona et eiusdem domini Michahelis procuratore eorum dispensavimus et presentibus dispensamus, ut in contracto per eos matrimonio permaneant et permanere possint, non obstante consan- quinitate, de qua supra, prolem insuper ex eis susceptam et suscipiendam legitimam decer- nimus per presentes. Harum nostrarum quibus sigillum nostrum est appensum testimonio literarum. Datum Brune anno domini M° CCCC° I° die XIV. mensis Decembris. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 155.) 153. Brünn, 23. December 1401. Jošt, markrabí bramburský, markrabí a pán Moravský zapisuje Petrovi z Kravař a z Plumlova za jeho službu jemu, erbóm i budúcím jeho i tomu, ktož (tento jeho) list jmieti bude s jich dobrú vuolí, ve dvú tisící kopách gr. pražských ves Kunovice se dvěma tvr- zemi s kostelním podacím tudíž, se dvory a vinohrady, item novú ves Memkovice (sic), dvě vésce s mlýny a s jiným se vším příslušenstvím pod jménem výplaty, kterúž učiniti mohú markrabí moravští, erbové jich i budúcí. List dán u Brně let božích tisícího čtrstého prvého, v pátek před narození pána našeho Jhezu Christa (23. prosince 1401). Dle zlomku register zápisů markrabství Moravského v českém museu. (Arch. čes. sv. 7 pag. 588.) 154. Notariatsinstrument, in welchem zwei Urkunden Papst Bonifaz IX. für das Kloster in Pustiměř transsumirt werden. Dt. Pustiměř, 30. December 1401. In nomine domini amen. Anno nativitatis eiusdem millesimo quadringentesimo primo, indiccione nona die vero XXX mensis decembris, hora nona vel quasi in monasterio Pussmir in stubella minori, ubi religiosa ac deo devota domina abbatissa eiusdem monasterii cum aliquibus virginibus seu conventualibus ad comedendum solet convenire, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii divina providencia pape noni anno duodecimo, in mei notarii publici infrascripti testiumque presencia subscriptorum ad hoc vocatorum specialiter et rogatorum, constitute personaliter venerabiles religiose ac deo devote abbatissa totusque conventus sanctimonialium monasterii prefati in Pustmir ordinis sancti Benedicti Olomucensis diocesis, quasdam literas apostolicas sigillo plumbeo sanctissimi in Christo patris et domini Bonifacii pape prenominati sigillitas, sigilla vero filis sericeis, ut in Romanorum curia consuetum est, fuerunt appensa, quas tunc venerabilis in Christo
162 in ipsis literis ad execucionem earum procedere dignaremur. Nos igitur ipsis literis visis et sane intellectis consideratisque circumstanciis universis circa talia optime considerandis et quia claro documento contenta in literis suprascriptis vera et sic esse, prefatos Kunykonem Kolda et eius conthoralem Elizabet idoneos ad dispensacionis graciam obtinendam, ideo auctoritate nobis in hac parte commissa cum memoratis Kunykone et Elizabeth in persona et eiusdem domini Michahelis procuratore eorum dispensavimus et presentibus dispensamus, ut in contracto per eos matrimonio permaneant et permanere possint, non obstante consan- quinitate, de qua supra, prolem insuper ex eis susceptam et suscipiendam legitimam decer- nimus per presentes. Harum nostrarum quibus sigillum nostrum est appensum testimonio literarum. Datum Brune anno domini M° CCCC° I° die XIV. mensis Decembris. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 155.) 153. Brünn, 23. December 1401. Jošt, markrabí bramburský, markrabí a pán Moravský zapisuje Petrovi z Kravař a z Plumlova za jeho službu jemu, erbóm i budúcím jeho i tomu, ktož (tento jeho) list jmieti bude s jich dobrú vuolí, ve dvú tisící kopách gr. pražských ves Kunovice se dvěma tvr- zemi s kostelním podacím tudíž, se dvory a vinohrady, item novú ves Memkovice (sic), dvě vésce s mlýny a s jiným se vším příslušenstvím pod jménem výplaty, kterúž učiniti mohú markrabí moravští, erbové jich i budúcí. List dán u Brně let božích tisícího čtrstého prvého, v pátek před narození pána našeho Jhezu Christa (23. prosince 1401). Dle zlomku register zápisů markrabství Moravského v českém museu. (Arch. čes. sv. 7 pag. 588.) 154. Notariatsinstrument, in welchem zwei Urkunden Papst Bonifaz IX. für das Kloster in Pustiměř transsumirt werden. Dt. Pustiměř, 30. December 1401. In nomine domini amen. Anno nativitatis eiusdem millesimo quadringentesimo primo, indiccione nona die vero XXX mensis decembris, hora nona vel quasi in monasterio Pussmir in stubella minori, ubi religiosa ac deo devota domina abbatissa eiusdem monasterii cum aliquibus virginibus seu conventualibus ad comedendum solet convenire, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii divina providencia pape noni anno duodecimo, in mei notarii publici infrascripti testiumque presencia subscriptorum ad hoc vocatorum specialiter et rogatorum, constitute personaliter venerabiles religiose ac deo devote abbatissa totusque conventus sanctimonialium monasterii prefati in Pustmir ordinis sancti Benedicti Olomucensis diocesis, quasdam literas apostolicas sigillo plumbeo sanctissimi in Christo patris et domini Bonifacii pape prenominati sigillitas, sigilla vero filis sericeis, ut in Romanorum curia consuetum est, fuerunt appensa, quas tunc venerabilis in Christo
Strana 163
163 domina abbatissa in suis tenebat manibus michique eas tradidit ad legendum, cupiens ac petens easdem de verbo ad verbum sub manu publica transsumi copiari et in formam publicam redigi. Quas tunc suscepi perlegi ac legere audivi, cuius tenor prime litere sive bulle per omnia sequitur in hec verba: „Bonifacius episcopus etc. Datum Rome apud sanctum Petrum IV. kalendas Aprilis, pontificatus nostri anno sexto" (vid. Cod. dipl. XII. p. 231). — Tenor vero secunde bulle erat talis: „Bonifacius episcopus etc. Datum Rome apud sanctum Petrum XIII. kalendas Maii pontificatus nostri anno septimo" (vid. Cod. dipl. XII. p. 289). — De qua quidem leccione presentacione ostensione publicacione dictarum litera- rum prefate venerabiles virgines ac deo devote abbatissa et conventus pecierunt, sibi per me notarium infrascriptum unum vel plura fieri publicum vel (publica) instrumenta. Acta sunt hec anno, indiccione, die, hora, mense, pontificatus et loco quibus supra. Presentibus discretis viris et dominis Berthrando vicario curato ecclesie parochialis sive vicarie in Pustmir, Johanne vicario ecclesie prefate et Thoma rectore scolarum in Pustmir et aliis pluribus fidedignis testibus vocatis ad hoc specialiter et rogatis. Et ego Andreas Hyrzonis de Osla presbiter Olom. diocesis notarius publicus etc. (Orig. Perg. im fürsterzb. Archive in Kremsier. — Die Urkunde hat durch Feuchtig- keit gelitten.) 155. Johann, Bischof von Olmütz, gestattet, dass Hroch von Orechowitz das Leibgeding seiner Frau auf dem Dorfe Kowalowitz versichere. Dt. Kremsier circa 1401. s. d. My Jan etc. vyznáváme etc. že jest přišel před nás slovutný muž Hroch z Oře- chovic náš a našeho kostela Olomúckého věrný man, s naší dobrú vuolí a s povolením ctné paní Kateřině své manželce lebding podle obyčeje manského učinil a ukázal na celé vsi v Kovalovicích kromě dvora na dobytce nebo na obilí a prosil jest nás, abychom my jakti biskup Olomúcký a pán manství dřévepsaného vsi v Kovalovicích ráčili toho ledinku (sic) příti a potvrditi dřévepsané paní Kateřině jeho manželce. Tu my znamenavše víru a službu dřéveřečeného Hrocha, kterú jest nám činil nebo ještě na budúcí časy bude činiti, toho lebdinku na té dřévepsané vsi, jakž se svrchu píše, dřévepsané paní Kateřině jsme přáli a jí jeho potvrdili i potvrzujem tímto listem. A dáváme jí firmundy ctného kněze Racka z Rakodav kanovníka kostela Kroměřížského a Jakúbka jeho vlastního bratra a Herše Smetanu z Modřic. A při tom sú byli Kuník z Bilovic, Markvart Črný z Modřic seděním z Minovic a Henzlík z Kovalovic naši a našeho kostela věrní manové a mnoho jiných dobrých. A na svědectví toho všeho pečeť naši sme přivěsili k tomuto listu. Jenž jest dán v Kroměříži leta od narození Božího po tisíc letech etc. (Aus dem Kremsierer Lehensquatern II. f. 64.) 21*
163 domina abbatissa in suis tenebat manibus michique eas tradidit ad legendum, cupiens ac petens easdem de verbo ad verbum sub manu publica transsumi copiari et in formam publicam redigi. Quas tunc suscepi perlegi ac legere audivi, cuius tenor prime litere sive bulle per omnia sequitur in hec verba: „Bonifacius episcopus etc. Datum Rome apud sanctum Petrum IV. kalendas Aprilis, pontificatus nostri anno sexto" (vid. Cod. dipl. XII. p. 231). — Tenor vero secunde bulle erat talis: „Bonifacius episcopus etc. Datum Rome apud sanctum Petrum XIII. kalendas Maii pontificatus nostri anno septimo" (vid. Cod. dipl. XII. p. 289). — De qua quidem leccione presentacione ostensione publicacione dictarum litera- rum prefate venerabiles virgines ac deo devote abbatissa et conventus pecierunt, sibi per me notarium infrascriptum unum vel plura fieri publicum vel (publica) instrumenta. Acta sunt hec anno, indiccione, die, hora, mense, pontificatus et loco quibus supra. Presentibus discretis viris et dominis Berthrando vicario curato ecclesie parochialis sive vicarie in Pustmir, Johanne vicario ecclesie prefate et Thoma rectore scolarum in Pustmir et aliis pluribus fidedignis testibus vocatis ad hoc specialiter et rogatis. Et ego Andreas Hyrzonis de Osla presbiter Olom. diocesis notarius publicus etc. (Orig. Perg. im fürsterzb. Archive in Kremsier. — Die Urkunde hat durch Feuchtig- keit gelitten.) 155. Johann, Bischof von Olmütz, gestattet, dass Hroch von Orechowitz das Leibgeding seiner Frau auf dem Dorfe Kowalowitz versichere. Dt. Kremsier circa 1401. s. d. My Jan etc. vyznáváme etc. že jest přišel před nás slovutný muž Hroch z Oře- chovic náš a našeho kostela Olomúckého věrný man, s naší dobrú vuolí a s povolením ctné paní Kateřině své manželce lebding podle obyčeje manského učinil a ukázal na celé vsi v Kovalovicích kromě dvora na dobytce nebo na obilí a prosil jest nás, abychom my jakti biskup Olomúcký a pán manství dřévepsaného vsi v Kovalovicích ráčili toho ledinku (sic) příti a potvrditi dřévepsané paní Kateřině jeho manželce. Tu my znamenavše víru a službu dřéveřečeného Hrocha, kterú jest nám činil nebo ještě na budúcí časy bude činiti, toho lebdinku na té dřévepsané vsi, jakž se svrchu píše, dřévepsané paní Kateřině jsme přáli a jí jeho potvrdili i potvrzujem tímto listem. A dáváme jí firmundy ctného kněze Racka z Rakodav kanovníka kostela Kroměřížského a Jakúbka jeho vlastního bratra a Herše Smetanu z Modřic. A při tom sú byli Kuník z Bilovic, Markvart Črný z Modřic seděním z Minovic a Henzlík z Kovalovic naši a našeho kostela věrní manové a mnoho jiných dobrých. A na svědectví toho všeho pečeť naši sme přivěsili k tomuto listu. Jenž jest dán v Kroměříži leta od narození Božího po tisíc letech etc. (Aus dem Kremsierer Lehensquatern II. f. 64.) 21*
Strana 164
164 156. Johann, Bischof von Olmütz, bekennt, den Brüdern Hereš und Smilo von Latein 50 Mark schuldig zu sein. Dt. Brünn, 1. Jänner 1402. Nos Johannes etc. debitor principalis et nos Petrus de Crawarn dominus in Plu- menaw, fideiussor ipsius et cum ipso, ambo in solidum notumfacimus etc. nos de vero pecuniali debito juste obligari in quinquaginta marcis grossorum pragensium denariorum etc. famosis Herssoni et Smiloni fratribus de Slatyna, ipsorum heredibus, Ewe matri ipsorum etc. Promittentes ambo in solidum indivisim nostra bona et sincera fide absque dolo, pre- fatas quinquagintá marcas grossorum ipsis creditoribus nostris dare et persolvere hinc a data presencium per duos annos continue revoluturos. Quod si non fecerimus, quod absit, extunc post eosdem duos annos prefatis Herschoni et Smiloni fratribus de Slatyna etc. damus presentibus plenam potestatem homines nostros et bona nostra mobilia et immobilia, ubi- cunque in civitatibus villis vel in campis prensos et receptos arrestandi impignorandi occu- pandi usque ad plenariam solucionem quinquaginta marcarum grossorum predictarum, ac dampnorum occasione quinquaginta marcarum grossorum predictarum qualitercunque rece- ptorum racionabiliter tamen et cum bono testimonio absque juramentis et verificacionibus demonstratorum integram satisfaccionem etc. Datum Brune ipso die circumcisionis. Anno СCCС° II°. (Kremsierer Lehensquatern II p. 138.) 157. Markgraf Prokop bewilligt dem Orte Wollein einen Wochenmarkt. Dt. Brünn, 1. Jänner 1402. Nos Procopius dei gracia marchio Moravie recognoscimus tenore presencium publice universis, quod videntes destruccionem et defectus opidi Mirzin, quod ibidem spectat ad preposituram, quos hiis temporibus et dissensionibus seu gwerris hic in terra Moravie a longis temporibus durantibus passi sunt innumerabilia dampna eisdem mediantibus incole dicti opidi perceperunt: nos ergo intendentes melioracionem dicti opidi Mirzin, quod de jure facere tenemur et debemus, ut per hoc possent recreari et in melius crescere, cum prefato monasterio prepositure in Mirzin similiter judice et juratis totaque com- munitate predicti opidi Mirzin, qui pronunc sunt vel in futurum erunt, ex nostra munifi- cencia graciam facimus specialem, ut singulis feriis terciis in dicto opido forum possint habere et libere seu licite tamquam alie nostre civitates ipso die tractare et observare et preconia voce ibidem et alibi publice faciant proclamare, perpetuisque temporibus ipsis dictum forum durare. Indulgentes et virtute presencium hoc duraturum in per- petuum confirmantes, quos volumus circa jura forensia, ut moris est, aliarum civitatum et libertates observare, et mandamus universis nostre dicioni subiectis fidelibus nostris dilectis, cuiuscunque eminencie condicionis vel status existant, ut prenominatos prepositum
164 156. Johann, Bischof von Olmütz, bekennt, den Brüdern Hereš und Smilo von Latein 50 Mark schuldig zu sein. Dt. Brünn, 1. Jänner 1402. Nos Johannes etc. debitor principalis et nos Petrus de Crawarn dominus in Plu- menaw, fideiussor ipsius et cum ipso, ambo in solidum notumfacimus etc. nos de vero pecuniali debito juste obligari in quinquaginta marcis grossorum pragensium denariorum etc. famosis Herssoni et Smiloni fratribus de Slatyna, ipsorum heredibus, Ewe matri ipsorum etc. Promittentes ambo in solidum indivisim nostra bona et sincera fide absque dolo, pre- fatas quinquagintá marcas grossorum ipsis creditoribus nostris dare et persolvere hinc a data presencium per duos annos continue revoluturos. Quod si non fecerimus, quod absit, extunc post eosdem duos annos prefatis Herschoni et Smiloni fratribus de Slatyna etc. damus presentibus plenam potestatem homines nostros et bona nostra mobilia et immobilia, ubi- cunque in civitatibus villis vel in campis prensos et receptos arrestandi impignorandi occu- pandi usque ad plenariam solucionem quinquaginta marcarum grossorum predictarum, ac dampnorum occasione quinquaginta marcarum grossorum predictarum qualitercunque rece- ptorum racionabiliter tamen et cum bono testimonio absque juramentis et verificacionibus demonstratorum integram satisfaccionem etc. Datum Brune ipso die circumcisionis. Anno СCCС° II°. (Kremsierer Lehensquatern II p. 138.) 157. Markgraf Prokop bewilligt dem Orte Wollein einen Wochenmarkt. Dt. Brünn, 1. Jänner 1402. Nos Procopius dei gracia marchio Moravie recognoscimus tenore presencium publice universis, quod videntes destruccionem et defectus opidi Mirzin, quod ibidem spectat ad preposituram, quos hiis temporibus et dissensionibus seu gwerris hic in terra Moravie a longis temporibus durantibus passi sunt innumerabilia dampna eisdem mediantibus incole dicti opidi perceperunt: nos ergo intendentes melioracionem dicti opidi Mirzin, quod de jure facere tenemur et debemus, ut per hoc possent recreari et in melius crescere, cum prefato monasterio prepositure in Mirzin similiter judice et juratis totaque com- munitate predicti opidi Mirzin, qui pronunc sunt vel in futurum erunt, ex nostra munifi- cencia graciam facimus specialem, ut singulis feriis terciis in dicto opido forum possint habere et libere seu licite tamquam alie nostre civitates ipso die tractare et observare et preconia voce ibidem et alibi publice faciant proclamare, perpetuisque temporibus ipsis dictum forum durare. Indulgentes et virtute presencium hoc duraturum in per- petuum confirmantes, quos volumus circa jura forensia, ut moris est, aliarum civitatum et libertates observare, et mandamus universis nostre dicioni subiectis fidelibus nostris dilectis, cuiuscunque eminencie condicionis vel status existant, ut prenominatos prepositum
Strana 165
165 judicem et juratos totamque communitatem in Merzin in donacione fori, quod ipsis fecimus, ut superius est expressum, in nullo penitus impediretis, prout nostram graciam cupitis con- servare. Presencium nostro sub appenso sigillo dedimus testimonio literarum. Datum Znoyme die et festo circumcisionis domini, anno domini millesimo quadringentesimo secundo. (Orig. im Gemeindearchive von Wollein.) 158. Johann, Bischof von Olmütz, bekennt, dem Peter von Mrzlitz und dem Pfarrer Heinrich in Letowitz 85 Mark schuldig zu sein. Dt. Brünn, 1. Jänner 1402. Nos Johannes etc. notumfacimus etc. nos de vero pecuniali debito juste obligari in octuaginta quinque marcis grossorum bonorum pragensium denariorum moravici numeri et pagamenti etc. famoso Petro de Mrzlicz, tunc purgravio in Plumenaw et honorabili domino Henrico plebano in Lettowicz etc. Promittimus nostra bona et sincera fide absque dolo prefatas octuaginta quinque marcas grossorum ipsis creditoribus nostris dare et persolvere hinc a data presencium per duos annos continue. Quod si non fecerimus, quod absit, extunc post eosdem duos annos prefatis Petro et domino Henrico etc. damus presentibus plenam potestatem, homines nostros et bona nostra mobilia et immobilia, ubicunque in civitatibus villis vel in campis prensos et repertos, arrestandi et impignorandi usque ad plenariam solucionem octuaginta quinque marcarum grossorum predictorum, ac dampnorum occasione octuaginta quinque marcarum predictarum qualitercunque receptorum racionabiliter tamen cum bono testimonio absque juramentis et verificacionibus demonstratorum integram satis- faccionem. Harum etc. Datum Brune ipso die circumcisionis domini, anno eisdum MOCCCCO secundo. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 138.) 159. Markgraf Jodok stellt dem Kloster Bruck das demselben entrissene Dorf Litohorn zurück. Dt. Brünn, 3. Jänner 1402. Jodocus dei gracia marchio Brandenburgensis sacri Romani imperii archicamerarius, marchio et dominus Moravie. Notumfacimus tenore presencium universis, quod pensata grandi necessitate monasterii nostri Lucensis, quod presentis temporis iniquitate oppressum inhumanis raptorum morsibus absque omni prorsus misericordia dinoscitur laceratum et presertim ad fidem venerabilis Sdenkonis abbatis ipsius et conventus pariter oculos deliberacionis nostre potissime convertentes pensamus in mente sollicitudinem eorum et constanciam, quibus non obstante huius tempestatis sevicia perseverantis virtutis gloria favoris nostri immo munifice liberalitatis premia meruerunt, villam Litohorn cum curia allodiali decimis annonarum et censu cum omnibus suis attinenciis juribus et libertatibus usibus usufructibus et aliis per- tinenciis, quibuscumque nominibus censeantur specialibus, universis cum omni jure et pleno
165 judicem et juratos totamque communitatem in Merzin in donacione fori, quod ipsis fecimus, ut superius est expressum, in nullo penitus impediretis, prout nostram graciam cupitis con- servare. Presencium nostro sub appenso sigillo dedimus testimonio literarum. Datum Znoyme die et festo circumcisionis domini, anno domini millesimo quadringentesimo secundo. (Orig. im Gemeindearchive von Wollein.) 158. Johann, Bischof von Olmütz, bekennt, dem Peter von Mrzlitz und dem Pfarrer Heinrich in Letowitz 85 Mark schuldig zu sein. Dt. Brünn, 1. Jänner 1402. Nos Johannes etc. notumfacimus etc. nos de vero pecuniali debito juste obligari in octuaginta quinque marcis grossorum bonorum pragensium denariorum moravici numeri et pagamenti etc. famoso Petro de Mrzlicz, tunc purgravio in Plumenaw et honorabili domino Henrico plebano in Lettowicz etc. Promittimus nostra bona et sincera fide absque dolo prefatas octuaginta quinque marcas grossorum ipsis creditoribus nostris dare et persolvere hinc a data presencium per duos annos continue. Quod si non fecerimus, quod absit, extunc post eosdem duos annos prefatis Petro et domino Henrico etc. damus presentibus plenam potestatem, homines nostros et bona nostra mobilia et immobilia, ubicunque in civitatibus villis vel in campis prensos et repertos, arrestandi et impignorandi usque ad plenariam solucionem octuaginta quinque marcarum grossorum predictorum, ac dampnorum occasione octuaginta quinque marcarum predictarum qualitercunque receptorum racionabiliter tamen cum bono testimonio absque juramentis et verificacionibus demonstratorum integram satis- faccionem. Harum etc. Datum Brune ipso die circumcisionis domini, anno eisdum MOCCCCO secundo. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 138.) 159. Markgraf Jodok stellt dem Kloster Bruck das demselben entrissene Dorf Litohorn zurück. Dt. Brünn, 3. Jänner 1402. Jodocus dei gracia marchio Brandenburgensis sacri Romani imperii archicamerarius, marchio et dominus Moravie. Notumfacimus tenore presencium universis, quod pensata grandi necessitate monasterii nostri Lucensis, quod presentis temporis iniquitate oppressum inhumanis raptorum morsibus absque omni prorsus misericordia dinoscitur laceratum et presertim ad fidem venerabilis Sdenkonis abbatis ipsius et conventus pariter oculos deliberacionis nostre potissime convertentes pensamus in mente sollicitudinem eorum et constanciam, quibus non obstante huius tempestatis sevicia perseverantis virtutis gloria favoris nostri immo munifice liberalitatis premia meruerunt, villam Litohorn cum curia allodiali decimis annonarum et censu cum omnibus suis attinenciis juribus et libertatibus usibus usufructibus et aliis per- tinenciis, quibuscumque nominibus censeantur specialibus, universis cum omni jure et pleno
Strana 166
166 dominio, quemadmodum a fundatore ipsius Lucensis monasterii abbati ibidem et conventui donatu fuerat et ipsorum usibus applicata, et interiecto tempore ex causis et occasionibus aliquibus alienata pariter et abstracta, eidem monasterio abbati et conventui restituimus et reddimus ac virtute presencium animo deliberato voluntate libera et de certa nostra sciencia de plenitudine potestatis nostre, tamquam marchio et superior dominus Moravie damus ex novo, largimur concedimus pariter et donamus. Nam mentem nostram movet hoc precipue. quod unavice per quempiam ad honorem et gloriam dei donatum et assignatum fuerit, amplius non debet usibus secularibus propter puritatem sincere consciencie vendicari. Pre- sencium sub nostri appensione sigilli testimonio literarum. Datum Brunne anno domini mille- simo quadringentesimo secundo, feria tercia proxima post festum circumcisionis ipsius domini. Ad mandatum domini Marchionis. (Aus dem Privilegienbuche des Kl. Bruck im mähr. Landesarchive sig. XII a. 7.) 160. Jodok, Markgraf von Mähren, bestätiget auf Bitten seiner Kämmerer Maršik und Myslibor von Prus die von dem Olmützer Bürger Johann Polz geschehene Gründung des Altares ss. Magdalenae, Barbarae, Dorotheae und X mill. Militum und die Bestiftung desselben mit 6 Mark jährl. Zinses aus dem Dorfe Nimlau und erklart den Maršik von Prus, seine Frau und Erben zu Patronen dieses Altares. Dt. Olmütz, 1. Februar 1402. Jodocus dei gracia marchio Brandemburgensis sacri Romani imperii archicamerarius marchio et dominus Moravie etc. Notumfacimus tenore presencium universis, quod pensata fragilitate condicionis humane et ad examen interne meditacionis nostre caduco hominis statu adducto, qui quasi flos ad lucem huius mundi egreditur et fugit subito velud umbra, post suum quidem occasum nichil aliud pro salute anime relinquens, nisi bona opera, que in augmento cultus divini habent memoriam precipue et splendorem. Ad supplicum igitur precum instanciam Marssykonis et Misliborii de Pruss camerariorum nostrorum fidelium dilectorum ad dotacionem altaris sub titulo sanctarum Marie Magdalene Dorothee et Barbare virginum necnon decem milia (sic) martirum, quorum memoriam devoti cordis ardore singulariter veneramur, in ecclesia parrochiali sancti Mauricii in Olomucz, quod olim providus et circum- spectus vir Johannes dictus Polcz, civis ibidem in Olomucz de novo erexisse dinoscitur et fundasse, benigne consensimus et vigore presencium animo deliberato voluntate libera ac de certa nostra sciencia favore propicio liberaliter consentimus, ita ut juxta disposicionem et ordinacionem bone memorie prefati Polczonis altarista, qui pro tempore fuerit, sex marcas grossorum census in et de villa ad dictam civitatem Olomucensem pertinentem Nymlaus seu Nemylany vulgariter nuncupata, de manibus tamen ipsius Marssykonis, uxoris ipsius, quam nunc habet, domine Margarethe, heredum et successorum suorum, quos pro patronis prefati altaris debere decernimus reputari, in festis sanctorum Jegorgii (sic) proxime nunc venturi tres, et Galli immediate sequentis tres marcas grossorum et sic procedente tempore annis singulis frequenter recipiat. Quoniam pro prefatis patronis Marssikone videlicet Mar-
166 dominio, quemadmodum a fundatore ipsius Lucensis monasterii abbati ibidem et conventui donatu fuerat et ipsorum usibus applicata, et interiecto tempore ex causis et occasionibus aliquibus alienata pariter et abstracta, eidem monasterio abbati et conventui restituimus et reddimus ac virtute presencium animo deliberato voluntate libera et de certa nostra sciencia de plenitudine potestatis nostre, tamquam marchio et superior dominus Moravie damus ex novo, largimur concedimus pariter et donamus. Nam mentem nostram movet hoc precipue. quod unavice per quempiam ad honorem et gloriam dei donatum et assignatum fuerit, amplius non debet usibus secularibus propter puritatem sincere consciencie vendicari. Pre- sencium sub nostri appensione sigilli testimonio literarum. Datum Brunne anno domini mille- simo quadringentesimo secundo, feria tercia proxima post festum circumcisionis ipsius domini. Ad mandatum domini Marchionis. (Aus dem Privilegienbuche des Kl. Bruck im mähr. Landesarchive sig. XII a. 7.) 160. Jodok, Markgraf von Mähren, bestätiget auf Bitten seiner Kämmerer Maršik und Myslibor von Prus die von dem Olmützer Bürger Johann Polz geschehene Gründung des Altares ss. Magdalenae, Barbarae, Dorotheae und X mill. Militum und die Bestiftung desselben mit 6 Mark jährl. Zinses aus dem Dorfe Nimlau und erklart den Maršik von Prus, seine Frau und Erben zu Patronen dieses Altares. Dt. Olmütz, 1. Februar 1402. Jodocus dei gracia marchio Brandemburgensis sacri Romani imperii archicamerarius marchio et dominus Moravie etc. Notumfacimus tenore presencium universis, quod pensata fragilitate condicionis humane et ad examen interne meditacionis nostre caduco hominis statu adducto, qui quasi flos ad lucem huius mundi egreditur et fugit subito velud umbra, post suum quidem occasum nichil aliud pro salute anime relinquens, nisi bona opera, que in augmento cultus divini habent memoriam precipue et splendorem. Ad supplicum igitur precum instanciam Marssykonis et Misliborii de Pruss camerariorum nostrorum fidelium dilectorum ad dotacionem altaris sub titulo sanctarum Marie Magdalene Dorothee et Barbare virginum necnon decem milia (sic) martirum, quorum memoriam devoti cordis ardore singulariter veneramur, in ecclesia parrochiali sancti Mauricii in Olomucz, quod olim providus et circum- spectus vir Johannes dictus Polcz, civis ibidem in Olomucz de novo erexisse dinoscitur et fundasse, benigne consensimus et vigore presencium animo deliberato voluntate libera ac de certa nostra sciencia favore propicio liberaliter consentimus, ita ut juxta disposicionem et ordinacionem bone memorie prefati Polczonis altarista, qui pro tempore fuerit, sex marcas grossorum census in et de villa ad dictam civitatem Olomucensem pertinentem Nymlaus seu Nemylany vulgariter nuncupata, de manibus tamen ipsius Marssykonis, uxoris ipsius, quam nunc habet, domine Margarethe, heredum et successorum suorum, quos pro patronis prefati altaris debere decernimus reputari, in festis sanctorum Jegorgii (sic) proxime nunc venturi tres, et Galli immediate sequentis tres marcas grossorum et sic procedente tempore annis singulis frequenter recipiat. Quoniam pro prefatis patronis Marssikone videlicet Mar-
Strana 167
167 garetha conthorali sua heredibus et successoribus eorum una cum jurepatronatus eiusdem beneficii de nostre potestatis plenitudine dominium reservamus, volumus denique, quod cetera omnia, prout sepe dictus Johannes Polcz in suis specialibus literis circa idem altare curavit disponere, rite et inviolabiliter perpetuis temporibus in dicta sancti Mauricii ecclesia obser- ventur. Et nos Czessolt magister civium, Michael Bolcz, Ryntfleysch et Spaner consules, Enderl Hornsmid Raroziek Philippus pannifex, Nyderl Raffzauff Cuncz pellifex et Loffter jurati cives in Olomucz illustris ac magnifici principis domini marchionis superius nominati, domini nostri graciosissimi tamquam religiosi et christianissimi devocionis fervore vigili animo contemplato, hoc quod prefato altari de benigna sua gracia fieri consenciendo per superiora scripta statuit, velud sui subditi devoti pariter et fideles sub debita obediencia gratanter suscipimus nolentes nunc et inantea ordinacioni, consensui et disposicioni nullo umquam tempore facto, verbo vel opere contraire, sed pocius omnia et singula, que supra teneri mandavit, integra absque diminucione qualibet perpetue observare. In quorum omnium clariorem evidenciam nostrum sigillum una cum sigillo predicti domini nostri marchionis presentem literam providimus communiri. Datum et actum Olomucz anno domini millesimo quadringentesimo secundo, feria quarta proxima ante festum purificacionis beate Marie vir- ginis gloriose. (Orig. Perg. 2 h. Sig. im Olm. Stadtarchive.) 161. K. Sigmund von Ungarn an Johann Galeazzo von Mailand, berichtet von den Abmachungen zwischen ihm und seinem Bruder Wenzel zu Königgrätz, von ihren Vorbereitungen zu einem Romzug, beglaubigt einen Boten und bittet um Antwort auf eine frühere Botschaft. Dt. Königgrätz, 8. Februar 1402. Digismundus dei gracia rex Ungarie etc. sacri romani imperii vicarius generalis. Illustris et excelse princeps consanguinee et amice carissime. Cupientes nova vestris grata precordiis ad vestre sublimitatis, noticiam devenire, ecce presencium serie reseramus, quod in festo purificacionis virginis gloriose ad serenissimum suppremumque principem dominum Venceslaum Romanorum et Boemie regem fratrem nostrum carissimum in hanc attigimus civitatem, ubi per triduum cum majestate sua illustrique marchione Procopio variis tractatibus simul habitis tandem auctore deo, a quo omne datum optimum et omne donum perfectum, cum fraternitate sua stabilem concordiam inivimus et indisolubilem fecimus unionem, adeo quod de cetero in cunctis negociis suis nostris vult uti consciliis et a nostra voluntate nullatenus discrepare, tutellam et administracionem regni Boemie in manibus nostris libere conmissit et consciliarii sui omnes necnon prelati et barones hic existentes fidelitatis jura- mentum in nostris manibus prestiterunt. Idem quoque facturi sunt ceteri pociores regni in his proximis quatuor temporibus, in quibus debent Praghe nobiscum simul convenire. Littere vero convencionales eciam hinc inde tradite sunt cum obligacionibus opportunis, nec hujusmodi disposicionem licet amplius inmutare. Porro de imperio taliter dispositum et
167 garetha conthorali sua heredibus et successoribus eorum una cum jurepatronatus eiusdem beneficii de nostre potestatis plenitudine dominium reservamus, volumus denique, quod cetera omnia, prout sepe dictus Johannes Polcz in suis specialibus literis circa idem altare curavit disponere, rite et inviolabiliter perpetuis temporibus in dicta sancti Mauricii ecclesia obser- ventur. Et nos Czessolt magister civium, Michael Bolcz, Ryntfleysch et Spaner consules, Enderl Hornsmid Raroziek Philippus pannifex, Nyderl Raffzauff Cuncz pellifex et Loffter jurati cives in Olomucz illustris ac magnifici principis domini marchionis superius nominati, domini nostri graciosissimi tamquam religiosi et christianissimi devocionis fervore vigili animo contemplato, hoc quod prefato altari de benigna sua gracia fieri consenciendo per superiora scripta statuit, velud sui subditi devoti pariter et fideles sub debita obediencia gratanter suscipimus nolentes nunc et inantea ordinacioni, consensui et disposicioni nullo umquam tempore facto, verbo vel opere contraire, sed pocius omnia et singula, que supra teneri mandavit, integra absque diminucione qualibet perpetue observare. In quorum omnium clariorem evidenciam nostrum sigillum una cum sigillo predicti domini nostri marchionis presentem literam providimus communiri. Datum et actum Olomucz anno domini millesimo quadringentesimo secundo, feria quarta proxima ante festum purificacionis beate Marie vir- ginis gloriose. (Orig. Perg. 2 h. Sig. im Olm. Stadtarchive.) 161. K. Sigmund von Ungarn an Johann Galeazzo von Mailand, berichtet von den Abmachungen zwischen ihm und seinem Bruder Wenzel zu Königgrätz, von ihren Vorbereitungen zu einem Romzug, beglaubigt einen Boten und bittet um Antwort auf eine frühere Botschaft. Dt. Königgrätz, 8. Februar 1402. Digismundus dei gracia rex Ungarie etc. sacri romani imperii vicarius generalis. Illustris et excelse princeps consanguinee et amice carissime. Cupientes nova vestris grata precordiis ad vestre sublimitatis, noticiam devenire, ecce presencium serie reseramus, quod in festo purificacionis virginis gloriose ad serenissimum suppremumque principem dominum Venceslaum Romanorum et Boemie regem fratrem nostrum carissimum in hanc attigimus civitatem, ubi per triduum cum majestate sua illustrique marchione Procopio variis tractatibus simul habitis tandem auctore deo, a quo omne datum optimum et omne donum perfectum, cum fraternitate sua stabilem concordiam inivimus et indisolubilem fecimus unionem, adeo quod de cetero in cunctis negociis suis nostris vult uti consciliis et a nostra voluntate nullatenus discrepare, tutellam et administracionem regni Boemie in manibus nostris libere conmissit et consciliarii sui omnes necnon prelati et barones hic existentes fidelitatis jura- mentum in nostris manibus prestiterunt. Idem quoque facturi sunt ceteri pociores regni in his proximis quatuor temporibus, in quibus debent Praghe nobiscum simul convenire. Littere vero convencionales eciam hinc inde tradite sunt cum obligacionibus opportunis, nec hujusmodi disposicionem licet amplius inmutare. Porro de imperio taliter dispositum et
Strana 168
168 firmiter conclusum esse scitote, videlicet quod omnino ipse frater noster cum validissimo exercitu in Italiam futura estate descendet pro coronis debitis consequendis, cum quo nos quoque favente deo personaliter veniemus, nam officium vicariatus imperii alias nobis a sua majestate concessum nunc eciam nobis per omnia confirmavit, sigillum quoque nobis tradidit quo in negociis ad hujusmodi officium spectantibus ut debemus. Denique omnia jam conclusa sunt, impense modus inventus, exercitibus ordo datus, legaciones tam ad Italliam quam ad Franziam solemniter mittende decrete: nichil restat nisi ut ad execucionis debitum inten- damus et de modo habilioris utiliorisque desensus consultorie disponamus. Vestram igitur sublimem magnificenciam, qua nichil fidellius his impacatis temporibus Romanum habuit imperium, exhortamur quatenus in fide solita intrepide persistat atque in suo laudabilissimo proposito perseveret; venit enim jam exoptatum tempus, quo vota vestra sortiri debeant effectum tanto tempore tantis descideriis expetitum ; quemadmodum hoc et alia nobilis Conradus Ernfeser familiaris noster dilectus, quem de presenti Venecias et deinde ad excellencie vestre presenciam cum litteris credencialibus dirigimus, lacius vivis relacionibus explicabit. Demum super his, que per venerabilem abbatem dominum Fedrichum de Gronevich oratorem vestrum vestre sublimitati recensenda conmissimus, responsionem celerimam optamus habere. Vellitis igitur, rogamus, de ipsa responsione nos quantocius conscios reddere, ut meliori modo nostra dirigere negocia valeamus. Datum in Grez-Reginali die 8. februarii anno domini etc. quadringentesimo secundo. Illustri et excelso principi consanguineo et amico carissimo domino Johanni Galeaz duci Mediolani etc. Papie Virtutumque comiti ac Pissarum Senarum et Perusii domino. (Weizsäcker, Reichstagsacten V. p. 188.) 162. Jodok, Markgraf von Mähren, bestätiget die Ubergabe der unter der Olmützer Burg befindlichen Marchbrücke an Michael Dybini, Stadtschreiber in Olmütz. Dt. Olmütz, 10. Februar 1402. Nos Jodocus dei gracia sacri Romani imperii archicamerarius marchio Brande- burgensis marchio et dominus Moravie. Notum facimus tenore presencium universis, quod sicut illustris princeps olim dominus Johannes clare recordacionis marchio Moravie genitor noster dilectus de speciali sue liberalitatis munificencia regimen poncium sub castro Olomucz ultra flumen Moravam ducencium cum singulis censibus juribus pertinenciis et proventibus, prout Busko quondam notarius, familiaris et domesticus ipsius multis temporibus tenuit et possedit, civitati Olomucensi regendum et de ipso pro communi utilitate disponendum com- misisse dinoscitur, ipsaque civitas dictos pontes per negligenciam priorum rectorum annullatos et ruinose destructos propter eorum salubrem et diligentem restauracionem et reparacionem discreto Michaeli Dybini, dicte civitatis notarii, qui, ut clare patet, prefatos pontes suis propriis et certis pecuniis emptos multis diligencie conatibus et studiosis laboribus fideliter restauravit, deputasse et appropiasse videtur, prout apertis literis coram nobis est lucide
168 firmiter conclusum esse scitote, videlicet quod omnino ipse frater noster cum validissimo exercitu in Italiam futura estate descendet pro coronis debitis consequendis, cum quo nos quoque favente deo personaliter veniemus, nam officium vicariatus imperii alias nobis a sua majestate concessum nunc eciam nobis per omnia confirmavit, sigillum quoque nobis tradidit quo in negociis ad hujusmodi officium spectantibus ut debemus. Denique omnia jam conclusa sunt, impense modus inventus, exercitibus ordo datus, legaciones tam ad Italliam quam ad Franziam solemniter mittende decrete: nichil restat nisi ut ad execucionis debitum inten- damus et de modo habilioris utiliorisque desensus consultorie disponamus. Vestram igitur sublimem magnificenciam, qua nichil fidellius his impacatis temporibus Romanum habuit imperium, exhortamur quatenus in fide solita intrepide persistat atque in suo laudabilissimo proposito perseveret; venit enim jam exoptatum tempus, quo vota vestra sortiri debeant effectum tanto tempore tantis descideriis expetitum ; quemadmodum hoc et alia nobilis Conradus Ernfeser familiaris noster dilectus, quem de presenti Venecias et deinde ad excellencie vestre presenciam cum litteris credencialibus dirigimus, lacius vivis relacionibus explicabit. Demum super his, que per venerabilem abbatem dominum Fedrichum de Gronevich oratorem vestrum vestre sublimitati recensenda conmissimus, responsionem celerimam optamus habere. Vellitis igitur, rogamus, de ipsa responsione nos quantocius conscios reddere, ut meliori modo nostra dirigere negocia valeamus. Datum in Grez-Reginali die 8. februarii anno domini etc. quadringentesimo secundo. Illustri et excelso principi consanguineo et amico carissimo domino Johanni Galeaz duci Mediolani etc. Papie Virtutumque comiti ac Pissarum Senarum et Perusii domino. (Weizsäcker, Reichstagsacten V. p. 188.) 162. Jodok, Markgraf von Mähren, bestätiget die Ubergabe der unter der Olmützer Burg befindlichen Marchbrücke an Michael Dybini, Stadtschreiber in Olmütz. Dt. Olmütz, 10. Februar 1402. Nos Jodocus dei gracia sacri Romani imperii archicamerarius marchio Brande- burgensis marchio et dominus Moravie. Notum facimus tenore presencium universis, quod sicut illustris princeps olim dominus Johannes clare recordacionis marchio Moravie genitor noster dilectus de speciali sue liberalitatis munificencia regimen poncium sub castro Olomucz ultra flumen Moravam ducencium cum singulis censibus juribus pertinenciis et proventibus, prout Busko quondam notarius, familiaris et domesticus ipsius multis temporibus tenuit et possedit, civitati Olomucensi regendum et de ipso pro communi utilitate disponendum com- misisse dinoscitur, ipsaque civitas dictos pontes per negligenciam priorum rectorum annullatos et ruinose destructos propter eorum salubrem et diligentem restauracionem et reparacionem discreto Michaeli Dybini, dicte civitatis notarii, qui, ut clare patet, prefatos pontes suis propriis et certis pecuniis emptos multis diligencie conatibus et studiosis laboribus fideliter restauravit, deputasse et appropiasse videtur, prout apertis literis coram nobis est lucide
Strana 169
169 demonstratum. Sic eciam attendentes constantis fidei studia et laboris indefessi solerciam, quibus idem Michael Dybini nobis et dicte civitali nostre Olomucensi fideliter complacuit, sibi et heredibus ac successoribus suis legitimis dictos pontes et ipsorum regimen cum singulis censibus juribus proventibus et pertinenciis, ad eos pontes ab antiquo spectantibus, prout in literis et registris desuper confectis plenius continetur, ratificamus confirmamus et appro- priamus effective et finaliter juvamine judiciarii et civium Olomucensium et aliorum officialium nostrorum fidelium subsidio conquirendi vigore et auctoritate presencium nostrarum literarum, quibus de mera et benivola nostra voluntate nostrum sigillum est appensum in robur et evidenciam premissorum. Datum Olomucz die sancte Scolastice virginis anno domini millesimo quadringentesimo secundo. (Aus einem Transumpte des Olm. Canon. Johann von Zlabings ddo. 12. März 1411 im Olm. Stadtarchive.) 163. Die Stadt Landskron quittirt dem Augustinerkloster in Landskron den Empfang von 10 Schock Groschen als Entschädigung für niedergerissene Häuschen bei dem Kloster. Dt. Landskron, 24. Februar 1402. Nos Henlinus Senftenberger, tunc magister civium cunctique civitatis Lanczkrone jurati videlicet Mathias Korenzaler, Nycolaus Seczenssrag, Hertel sutor, Nicolaus Trewtwen, Henzel Lubicher, Nycz sutor, Nicolaus Newmeyster, Cristenheyman, Herman Dawer, Michael scriptor, Johannes Dregzel, recognoscimus tenore presencium universis, quod honorabiles viri domini Henricus prepositus et totus conventus monasterii prefati urbis Lanczkrone decem sexagenas grossorum bonorum nobis persolverunt, parata cum pecunia pro preiudicio per deposicionem quarundam circa monasterium domuncularum civitati predicte per eos illato, juxta quod reverendissimus in Christo pater et dominus, dominus Johannes, tunc episcopus Luthomyslensis, pensato nostro preiuducio, nobis per ipsos decreverat et statuerat persolvendas, de quibus X sexagenis nos prefati magister civium et jurati jam dictos dominos tam ex parte nostri, quam ex parte omnium successorum nostrorum atque tocius nostre civitatis predicte communitatis protestamur quittos et reddimus solutos. In cuius rei testimonium et robur firmius sigillum civitatis nostre prefate presentibus est appensum. Acta sunt hec anno domini millesimo quadringentesimo secundo, feria sexta in die sancti Mathie apostoli. (Orig. Per. mit anh. Sig. im m. Landesarchive, Art. Olmützer Augustiner lit. G. n. 23.) 164. Maršik von Prus erklärt, das Patronatsrecht des vom Olmützer Bürger Polz bestifteten Altars in der Pfarrkirche zu St. Mauritz anzunchmen. Dt. Olmütz, 28. Februar 1402. Marssico de Prus et Margaretha conjux ejus legitima recognoscimus publice per presentes, quod cum dudum honestus vir quondam Johannes Polcz, civis Olomucensis 22
169 demonstratum. Sic eciam attendentes constantis fidei studia et laboris indefessi solerciam, quibus idem Michael Dybini nobis et dicte civitali nostre Olomucensi fideliter complacuit, sibi et heredibus ac successoribus suis legitimis dictos pontes et ipsorum regimen cum singulis censibus juribus proventibus et pertinenciis, ad eos pontes ab antiquo spectantibus, prout in literis et registris desuper confectis plenius continetur, ratificamus confirmamus et appro- priamus effective et finaliter juvamine judiciarii et civium Olomucensium et aliorum officialium nostrorum fidelium subsidio conquirendi vigore et auctoritate presencium nostrarum literarum, quibus de mera et benivola nostra voluntate nostrum sigillum est appensum in robur et evidenciam premissorum. Datum Olomucz die sancte Scolastice virginis anno domini millesimo quadringentesimo secundo. (Aus einem Transumpte des Olm. Canon. Johann von Zlabings ddo. 12. März 1411 im Olm. Stadtarchive.) 163. Die Stadt Landskron quittirt dem Augustinerkloster in Landskron den Empfang von 10 Schock Groschen als Entschädigung für niedergerissene Häuschen bei dem Kloster. Dt. Landskron, 24. Februar 1402. Nos Henlinus Senftenberger, tunc magister civium cunctique civitatis Lanczkrone jurati videlicet Mathias Korenzaler, Nycolaus Seczenssrag, Hertel sutor, Nicolaus Trewtwen, Henzel Lubicher, Nycz sutor, Nicolaus Newmeyster, Cristenheyman, Herman Dawer, Michael scriptor, Johannes Dregzel, recognoscimus tenore presencium universis, quod honorabiles viri domini Henricus prepositus et totus conventus monasterii prefati urbis Lanczkrone decem sexagenas grossorum bonorum nobis persolverunt, parata cum pecunia pro preiudicio per deposicionem quarundam circa monasterium domuncularum civitati predicte per eos illato, juxta quod reverendissimus in Christo pater et dominus, dominus Johannes, tunc episcopus Luthomyslensis, pensato nostro preiuducio, nobis per ipsos decreverat et statuerat persolvendas, de quibus X sexagenis nos prefati magister civium et jurati jam dictos dominos tam ex parte nostri, quam ex parte omnium successorum nostrorum atque tocius nostre civitatis predicte communitatis protestamur quittos et reddimus solutos. In cuius rei testimonium et robur firmius sigillum civitatis nostre prefate presentibus est appensum. Acta sunt hec anno domini millesimo quadringentesimo secundo, feria sexta in die sancti Mathie apostoli. (Orig. Per. mit anh. Sig. im m. Landesarchive, Art. Olmützer Augustiner lit. G. n. 23.) 164. Maršik von Prus erklärt, das Patronatsrecht des vom Olmützer Bürger Polz bestifteten Altars in der Pfarrkirche zu St. Mauritz anzunchmen. Dt. Olmütz, 28. Februar 1402. Marssico de Prus et Margaretha conjux ejus legitima recognoscimus publice per presentes, quod cum dudum honestus vir quondam Johannes Polcz, civis Olomucensis 22
Strana 170
170 quoddam altare in ecclesia parrochiali sancti Mauricii Olomucensis pro remedio anime sue fundaverat et dotaverat ad honorem omnipotentis et sui cultus augmentum, prout hec in litera fundatoris confecte (sic) desuper plenius continentur; sed cum ad dotacionem dicto altari seu altariste factam consensus principis puta domini .. marchionis, qui secundum observanciam terre necessario requiritur, eosque ad proxima tempora non potuerit obtineri, hiis autem diebus ad instanciam mei Marchiconis et fratris mei Misliborii dotacionem dicti altaris in villa Mymlans factam, ratificavit et suis patentibus literis confirmavit, volens, ut collacio seu juspatronatus dicti altaris ad nos et heredes nostros in futurum debeat per- tinere, qua auctoritate freti juspatronatus dicti altaris pro nobis et nostris legitimis heredibus reservamus. Quiquidem altarista tenebitur pro nobis et heredibus nostris deum devocius exorare, videlicet singulis ebdomadis tres missas celebrando, unam de domina, aliam pro pretactis et terciam pro defunctis cum vigiliis novem leccionum. Quod si forte in hoc negligens fuerit, tunc pro qualibet negligencia unum grossum pro pauperibus ad hospitale daturus compellatur, necnon in singulis solempnitatibus domini et domine et patronorum vesperis, summe misse tenebitur interesse. In quorum robur et fidem sigillum mei Marssi- conis presentibus est appensum. Insuper honorabilem virum dominum Wilhelmum plebanum sancti Mauricii affectuose peto, quatenus et ipse eciam sigillum suum presentibus appendat in majorem evidenciam firmitatis. Et ego Wilhelmus Kortelangen, canonicus et plebanus ecclesie sancti Mauricii Olomucensis ad rogatum honesti clientis Marssiconis de Prus, com- patris mei dilecti, sigillum meum majus appendi jussi presentibus in memoriam et efficaciam premissorum. Datum Olomucii anno domini millesimo quadringentesimo secundo die ultima mensis Februarii. Inserirt in der Confirmationsurkunde des Administrators des Olmützer Bisthums de dato Olmütz, 25. October 1402, n. 225 dieses Bandes. (Orig. Perg. h. Sig. im Olmüter Stadtarchive. S. I. 60.) 165. K. Sigmund als Reichsvicar an Herzog Johann Galeazzo, theilt ihm mit, dass er die Streitigkeiten in Böhmen und Mähren durch Abfindung des Markgrafen Prokop geschlichtet habe und nun mit Wenzel nach Italien ziehen werde, indes Prokop die Grenze gegen Baiern sichern solle. Dt. Prag, 28. Februar 1402. Digismondus dei gracia rex Ungarie etc. sacri Romani imperii vicarius generalis. Illustris et magnifice princeps consanguinee et amice carissime. Pridie de Grez-Reginali civitate per Cristalinum equitatorem vestrum excelencie vestre scripsimus de applicuitu nostro ad serenissimum suppremumque principem dominum Venceslaum Romanorum et Bohemie regem dominum et fratrem nostrum carissimum, qui in die purificacionis gloriose virginis fuit, de stabili firmaque concordia inter nos fratres feliciter celebrata, que auctore deo crescit et multiplicatur in dies, de gubernacione regni Bohemie nobis libere et sponte conmissa, de juramentis fidelitatis et obediencie per illustrem marchionem Prochopium regios
170 quoddam altare in ecclesia parrochiali sancti Mauricii Olomucensis pro remedio anime sue fundaverat et dotaverat ad honorem omnipotentis et sui cultus augmentum, prout hec in litera fundatoris confecte (sic) desuper plenius continentur; sed cum ad dotacionem dicto altari seu altariste factam consensus principis puta domini .. marchionis, qui secundum observanciam terre necessario requiritur, eosque ad proxima tempora non potuerit obtineri, hiis autem diebus ad instanciam mei Marchiconis et fratris mei Misliborii dotacionem dicti altaris in villa Mymlans factam, ratificavit et suis patentibus literis confirmavit, volens, ut collacio seu juspatronatus dicti altaris ad nos et heredes nostros in futurum debeat per- tinere, qua auctoritate freti juspatronatus dicti altaris pro nobis et nostris legitimis heredibus reservamus. Quiquidem altarista tenebitur pro nobis et heredibus nostris deum devocius exorare, videlicet singulis ebdomadis tres missas celebrando, unam de domina, aliam pro pretactis et terciam pro defunctis cum vigiliis novem leccionum. Quod si forte in hoc negligens fuerit, tunc pro qualibet negligencia unum grossum pro pauperibus ad hospitale daturus compellatur, necnon in singulis solempnitatibus domini et domine et patronorum vesperis, summe misse tenebitur interesse. In quorum robur et fidem sigillum mei Marssi- conis presentibus est appensum. Insuper honorabilem virum dominum Wilhelmum plebanum sancti Mauricii affectuose peto, quatenus et ipse eciam sigillum suum presentibus appendat in majorem evidenciam firmitatis. Et ego Wilhelmus Kortelangen, canonicus et plebanus ecclesie sancti Mauricii Olomucensis ad rogatum honesti clientis Marssiconis de Prus, com- patris mei dilecti, sigillum meum majus appendi jussi presentibus in memoriam et efficaciam premissorum. Datum Olomucii anno domini millesimo quadringentesimo secundo die ultima mensis Februarii. Inserirt in der Confirmationsurkunde des Administrators des Olmützer Bisthums de dato Olmütz, 25. October 1402, n. 225 dieses Bandes. (Orig. Perg. h. Sig. im Olmüter Stadtarchive. S. I. 60.) 165. K. Sigmund als Reichsvicar an Herzog Johann Galeazzo, theilt ihm mit, dass er die Streitigkeiten in Böhmen und Mähren durch Abfindung des Markgrafen Prokop geschlichtet habe und nun mit Wenzel nach Italien ziehen werde, indes Prokop die Grenze gegen Baiern sichern solle. Dt. Prag, 28. Februar 1402. Digismondus dei gracia rex Ungarie etc. sacri Romani imperii vicarius generalis. Illustris et magnifice princeps consanguinee et amice carissime. Pridie de Grez-Reginali civitate per Cristalinum equitatorem vestrum excelencie vestre scripsimus de applicuitu nostro ad serenissimum suppremumque principem dominum Venceslaum Romanorum et Bohemie regem dominum et fratrem nostrum carissimum, qui in die purificacionis gloriose virginis fuit, de stabili firmaque concordia inter nos fratres feliciter celebrata, que auctore deo crescit et multiplicatur in dies, de gubernacione regni Bohemie nobis libere et sponte conmissa, de juramentis fidelitatis et obediencie per illustrem marchionem Prochopium regios
Strana 171
171 consciliarios et plurimos barones nobis prestitis, de vicariatu sacri Romani imperii alias nobis conmisso novissime confirmato, de disposicione retinendi conservandique imperii opportune conclusa, deque legacionibus ad Italiam et Franciam decretis de proximo transmitendis. Nunc vero, que exinde feliciter sequuta sunt, vestre duximus amicicie sicuti debemus tenore presencium exaranda. Sane postquam in hanc regiam urbem incolumiter attigimus ac diebus aliquot querelancium casus cum baronibus regni simul in judicio sedentes audivimus jura- mentaque restancia a baronibus et civitatibus accepimus, omni jure plene gubernacionis in nostra potestate redacto, visum est nobis non tantum expediens sed necessarium eciam et saluberimum fore, si negociis imperii vacare debito modo velemus, ante omnia omnem discordiam, que aut in Bohemia aut in Moravia foret, de medio tollere et deinde cum finitimis nostris quibuscumque (Bavaris dumtaxat exceptis cum quibus neque pacem neque ullam concordiam unquam habere proposuimus nisi prius irrogatas nobis infideliter offensiones et injurias armis magnifice vindicemus) amiciciam et confederacionem inire. Tractato igitur mature super his cum ipso domino et fratre nostro, qui se totum in nostris posuit manibus et nostris prorsus satagit inherere consiliis, decrevimus a discordia inter illustres patruos nostros marchiones Moravie vigente, que hactenus multorum causa malorum et orrigo fuit, inicium facere et illam radicitus extirpare, quoniam illa propter inveteratam malignandi consuetudinem periculosa et pestifera nimis est et bono operi cuilibet adversa. Fecimus itaque quod marchio Prochopius quascunque civitates municiones terras et castra habet et possidet tam in regno Bohemie quam in marchionatu Moravie ad manus ipsius domini et fratris nostri debet integraliter et libere resignare, que postea subsequenter ad manus nostras sine cunctacione pervenient; renunciando quoque juribus omnibus, que habet in ipso marchionatu Moravie, ita quod de illo nullo tempore se de cetero habeat impedire. Pro qua resignacione seu renunciacione ipse Prochopius habere debet pro concambio ducatum Suiducentum cum juribus omnibus et pertinenciis suis sibi pro certis pecuniarum summis debitorie obligatum; in quo libere dominari et regnare debet quamdiu sibi de hujusmodi pecuniis non fuerit satisfactum. Hec siquidem permutacio ipso Prochopio instanter postulante facta est. Ob hanc causam Romanorum rex nosque simul cum eo infra paucos dies ad ipsum ducatum causa intromitendi Prochopium in possessionem et dominium illius infalibiliter procedemus, quo facto nequaquam ipse Romanorum rex in Bohemiam reverti debet, sed pocius ibidem congregato exercitu (nam provincia illa militaribus viris maxime habundat et polet) ad regnum nostrum Ungarie, quod illi ducatui admodum propinquum est, se nobiscum per- sonaliter transferre, versus partes Ausonie gressus suos illo itinere feliciter directurus. Sed ante omnia disposuimus, quod in brevi marchio Prochopius cum sufficientibus copiis ad Bavarie metas deputetur, ut, quamdiu nos reges erimus absentes, Bavaros crebris excursio- nibus infestet et magis de sua deffensione quam aliena invasione solicitos esse cogat. Castra quoque in metis huius regni ubilibet existencia nobis a fratre nostro tradita sunt, ut si opus erit adversus finitimos apcius bellum gerere valeamus. Ceterum marchiones Missinenses ad nos fratres oratorem suum noviter direxere, ostendentes sese affectare nobiscum habere concordiam, ad quam decrevimus, si equa voluerint prorsus intendere, 22*
171 consciliarios et plurimos barones nobis prestitis, de vicariatu sacri Romani imperii alias nobis conmisso novissime confirmato, de disposicione retinendi conservandique imperii opportune conclusa, deque legacionibus ad Italiam et Franciam decretis de proximo transmitendis. Nunc vero, que exinde feliciter sequuta sunt, vestre duximus amicicie sicuti debemus tenore presencium exaranda. Sane postquam in hanc regiam urbem incolumiter attigimus ac diebus aliquot querelancium casus cum baronibus regni simul in judicio sedentes audivimus jura- mentaque restancia a baronibus et civitatibus accepimus, omni jure plene gubernacionis in nostra potestate redacto, visum est nobis non tantum expediens sed necessarium eciam et saluberimum fore, si negociis imperii vacare debito modo velemus, ante omnia omnem discordiam, que aut in Bohemia aut in Moravia foret, de medio tollere et deinde cum finitimis nostris quibuscumque (Bavaris dumtaxat exceptis cum quibus neque pacem neque ullam concordiam unquam habere proposuimus nisi prius irrogatas nobis infideliter offensiones et injurias armis magnifice vindicemus) amiciciam et confederacionem inire. Tractato igitur mature super his cum ipso domino et fratre nostro, qui se totum in nostris posuit manibus et nostris prorsus satagit inherere consiliis, decrevimus a discordia inter illustres patruos nostros marchiones Moravie vigente, que hactenus multorum causa malorum et orrigo fuit, inicium facere et illam radicitus extirpare, quoniam illa propter inveteratam malignandi consuetudinem periculosa et pestifera nimis est et bono operi cuilibet adversa. Fecimus itaque quod marchio Prochopius quascunque civitates municiones terras et castra habet et possidet tam in regno Bohemie quam in marchionatu Moravie ad manus ipsius domini et fratris nostri debet integraliter et libere resignare, que postea subsequenter ad manus nostras sine cunctacione pervenient; renunciando quoque juribus omnibus, que habet in ipso marchionatu Moravie, ita quod de illo nullo tempore se de cetero habeat impedire. Pro qua resignacione seu renunciacione ipse Prochopius habere debet pro concambio ducatum Suiducentum cum juribus omnibus et pertinenciis suis sibi pro certis pecuniarum summis debitorie obligatum; in quo libere dominari et regnare debet quamdiu sibi de hujusmodi pecuniis non fuerit satisfactum. Hec siquidem permutacio ipso Prochopio instanter postulante facta est. Ob hanc causam Romanorum rex nosque simul cum eo infra paucos dies ad ipsum ducatum causa intromitendi Prochopium in possessionem et dominium illius infalibiliter procedemus, quo facto nequaquam ipse Romanorum rex in Bohemiam reverti debet, sed pocius ibidem congregato exercitu (nam provincia illa militaribus viris maxime habundat et polet) ad regnum nostrum Ungarie, quod illi ducatui admodum propinquum est, se nobiscum per- sonaliter transferre, versus partes Ausonie gressus suos illo itinere feliciter directurus. Sed ante omnia disposuimus, quod in brevi marchio Prochopius cum sufficientibus copiis ad Bavarie metas deputetur, ut, quamdiu nos reges erimus absentes, Bavaros crebris excursio- nibus infestet et magis de sua deffensione quam aliena invasione solicitos esse cogat. Castra quoque in metis huius regni ubilibet existencia nobis a fratre nostro tradita sunt, ut si opus erit adversus finitimos apcius bellum gerere valeamus. Ceterum marchiones Missinenses ad nos fratres oratorem suum noviter direxere, ostendentes sese affectare nobiscum habere concordiam, ad quam decrevimus, si equa voluerint prorsus intendere, 22*
Strana 172
172 sperantes utique quod locum habebit. Similiter duces Austrie nobiscum colloquium inire velle petierunt, quod nobis gratum est; respondimus, sperantes quoque cum eis ad concordiam devenire. Hec siquidem, dillectissime noster, vera esse vestra dileccio nichil dubitet, quem- admodum per solempnem legacionem infra breve clarius et apercius certifficabimus mentem vestram. Non enim credimus hac tempestate oportere, nec ad utilitatem nostram ullatenus cedere posse cogitamus, ut vobis ficta et fabulosa nunciemus, et presertim cum pars magna status et honoris utriusque nostrum in vestra fidelitate consistat, nostraque negocia hoc tempore magis vestris consciliis et auxiliis quam nostris operibus dirigantur. Quam ob rem bono et constanti animo esse vos hortamur, rogantes affectu visceroso, quatenus nec despe- racio nec metus nec lassitudo animum vestrum invadat, vosque a tot annis incepto et laudabiliter continuato proposito pedem minime retrahatis. Nam si votis nostris divinitatis favor aspiraverit, procul dubio ante presentis veris exitum nos ambos reges gratos habebitis hospites et validos deffensores, quemadmodum tanto jam tempore tanto cum desiderio arden- tissime peroptastis. Porro quicquid nostra serenitas valet, totum vestris est presto bene- placitis. Propterea in omnibus mentis vestre desideriis nos tamquam integrum amicum vestrum confidentissime requiratis. Datum Prage die ultimo Februarii anno domini 1402. Ad mandatum domini regis Paulus secretarius. Illustri et magnanimo principi domino Johanni Galeaz duci Mediolani etc. consanguineo et amico nostro carissimo. (Weizsäcker, Reichstagsacten V. p. 190.) 166. Der Iglauer (2) Bürger Jeronim Nazz von Kuttenberg bestätigt den Empfang seines väterlichen Erbtheils. Dt. Wien, 2, Marz 1402. Jeronymus Nazz de Montibus Kutnis profitetur se ex paterna hereditate percepisse centum florenos ungaricales, unum equum, unam tunicam grisei coloris cum pellibus mardorinis subductam, unum cingulum argenteum, unam loricam, unum cultellum cum manubrio de elephante fulcito argento et deaurato valens pro tabula principum cum parvo cultello eius- dem materiae etiam deaurato, unum pileum subductum pellibus mardorinis, jopulam flavei coloris, unum pare caligarum nigri coloris. Dt. Viennae, 2. Martii 1402. (Iglauer Stadtarchiv.) 167. Johann, Bischof von Olmütz, bestätigt die Gründung einer Kapellanei in Mezirič. Dt. Prag, 7. März 1402. Johannes dei gracia etc. universis Christi fidelibus presentibus et futuris presentes literas inspecturis salutem in domino sempiternam. Decens et debitum esse perpendimus, ut ad ea, que divini cultus augmentum et salutem respiciunt animarum, diligenti studio ac
172 sperantes utique quod locum habebit. Similiter duces Austrie nobiscum colloquium inire velle petierunt, quod nobis gratum est; respondimus, sperantes quoque cum eis ad concordiam devenire. Hec siquidem, dillectissime noster, vera esse vestra dileccio nichil dubitet, quem- admodum per solempnem legacionem infra breve clarius et apercius certifficabimus mentem vestram. Non enim credimus hac tempestate oportere, nec ad utilitatem nostram ullatenus cedere posse cogitamus, ut vobis ficta et fabulosa nunciemus, et presertim cum pars magna status et honoris utriusque nostrum in vestra fidelitate consistat, nostraque negocia hoc tempore magis vestris consciliis et auxiliis quam nostris operibus dirigantur. Quam ob rem bono et constanti animo esse vos hortamur, rogantes affectu visceroso, quatenus nec despe- racio nec metus nec lassitudo animum vestrum invadat, vosque a tot annis incepto et laudabiliter continuato proposito pedem minime retrahatis. Nam si votis nostris divinitatis favor aspiraverit, procul dubio ante presentis veris exitum nos ambos reges gratos habebitis hospites et validos deffensores, quemadmodum tanto jam tempore tanto cum desiderio arden- tissime peroptastis. Porro quicquid nostra serenitas valet, totum vestris est presto bene- placitis. Propterea in omnibus mentis vestre desideriis nos tamquam integrum amicum vestrum confidentissime requiratis. Datum Prage die ultimo Februarii anno domini 1402. Ad mandatum domini regis Paulus secretarius. Illustri et magnanimo principi domino Johanni Galeaz duci Mediolani etc. consanguineo et amico nostro carissimo. (Weizsäcker, Reichstagsacten V. p. 190.) 166. Der Iglauer (2) Bürger Jeronim Nazz von Kuttenberg bestätigt den Empfang seines väterlichen Erbtheils. Dt. Wien, 2, Marz 1402. Jeronymus Nazz de Montibus Kutnis profitetur se ex paterna hereditate percepisse centum florenos ungaricales, unum equum, unam tunicam grisei coloris cum pellibus mardorinis subductam, unum cingulum argenteum, unam loricam, unum cultellum cum manubrio de elephante fulcito argento et deaurato valens pro tabula principum cum parvo cultello eius- dem materiae etiam deaurato, unum pileum subductum pellibus mardorinis, jopulam flavei coloris, unum pare caligarum nigri coloris. Dt. Viennae, 2. Martii 1402. (Iglauer Stadtarchiv.) 167. Johann, Bischof von Olmütz, bestätigt die Gründung einer Kapellanei in Mezirič. Dt. Prag, 7. März 1402. Johannes dei gracia etc. universis Christi fidelibus presentibus et futuris presentes literas inspecturis salutem in domino sempiternam. Decens et debitum esse perpendimus, ut ad ea, que divini cultus augmentum et salutem respiciunt animarum, diligenti studio ac
Strana 173
173 studiosa diligencia fervencius intendamus et illorum animos, qui ad hoc zelo devocionis pro acquirendo eterne beatitudinis premio se promptos et voluntarios exhibent, non solum in ipsorum salubri confirmemus proposito, sed eciam pervigili cura cooperemur et devocionem eorum prompcius augeamus. Sane ad nostri noticiam non fallente aut alias dubioso docu- mento sed clara veritate noveritis deductum esse, qualiter providus vir Manyko opidanus opidi Mezirziecz nostre diocesis quondam in lecticulo egritudinis decumbens, mente tamen. et racione sanus, testamentum sive ultimam suam voluntatem inter vivos irrevocabilem faciens constituerit fecerit ordinaverit, quando hinc decedere contingeret et de hac luce migrare, quatenus pro remedio anime sue ac amicorum suorum in laudem et honorem omnipotentis dei et intacte virginis Marie genitricis dei et omnium sanctorum eius, pro quadraginta sexagenis de bonis suis sibi a deo collatis, per eum relinquendis, certi census pro perpetuo capellano et capellania nova in ecclesia parochiali ibidem instituenda compa- retur et debeat emi, huiusmodi sue ultime voluntatis executorem fratrem suum uterinum Welikonem, similiter opidanum in Mezirziecz, statuendo et nominando. Verum eodem Many- kone dicta sua voluntate non mutata decedente idem Weliko ad execucionem ultime voluntatis fratris sui pretacti Manykonis, ut congruebat, procedere volens certos census pro eisdem XL sexagenis per memoratum Manykonem, ut premissum est, deputatis legatis et pie dari deputatis, emere disposuit et comparare attemptavit. Et quia prelibatus Weliko industriosa pensavit mente, qualiter census pro dictis XL sexagenis comparandi pro susten- tacione capellani sufficere penitus non possent, ne tamen intencio celebris ipsius Manykonis frustrari valeat, idem Weliko ardore devocionis celitus succensus pro remedio suo contho- ralis sue liberorum ac progenitorum suorum nonaginta duas marcas cum media grossorum de bonis suis ipsis dictis XL sexagenis cumulavit et adjunxit et pro ipsa tota summa X sexagenas grossorum pragensium census in villa Rohy a nobili domino Henrico de Mezerziecz comparavit in dotem capellanie prenotate ac pro capellanis ipsius temporibus perpetuis habendas et tenendas sub condicione submissa: quod capellanus instituendus et instituendi ad capellaniam antedictam singulis septimanis annis perpetuis tenebuntur et debebunt in dicta parochiali ecclesia in Mezirziecz in altaribus in eadem constitutis et erectis quinque missas in remedium animarum eorundem Manykonis et Welikonis ac heredum et amicorum ipsorum universorum sine obmissione perlegere devote. Demum pro parte pretacti Welikonis nobis extitit humiliter supplicatum et attente, quatenus dictas X sexagenas census huiusmodi capellanie annectere inviscerare incorporare ac capellaniam eandem in beneficium ecclesiasti- cum erigere et instituere dignaremur. Nos ergo peticionibus suis inclinati utpote racionabi- libus, et justis in deo annuentes habentesque ratam et gratam institucionem capellanie supranotate et omnium premissorum censum X sexagenarum sibi, ut prescribitur, in dotem assignatum eidem capellanie ac singulis capellanis ad eam institutis vel instituendis incor- poravimus approbavimus auctorisavimus et confirmavimus et presentibus in Christi nomine incorporamus etc. capellaniam ipsam in ecclesiasticum benificium erigendo. Harum nostrarum etc. Datum Prage anno domini M°CCCC°II° die VII. Marcii. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 156.)
173 studiosa diligencia fervencius intendamus et illorum animos, qui ad hoc zelo devocionis pro acquirendo eterne beatitudinis premio se promptos et voluntarios exhibent, non solum in ipsorum salubri confirmemus proposito, sed eciam pervigili cura cooperemur et devocionem eorum prompcius augeamus. Sane ad nostri noticiam non fallente aut alias dubioso docu- mento sed clara veritate noveritis deductum esse, qualiter providus vir Manyko opidanus opidi Mezirziecz nostre diocesis quondam in lecticulo egritudinis decumbens, mente tamen. et racione sanus, testamentum sive ultimam suam voluntatem inter vivos irrevocabilem faciens constituerit fecerit ordinaverit, quando hinc decedere contingeret et de hac luce migrare, quatenus pro remedio anime sue ac amicorum suorum in laudem et honorem omnipotentis dei et intacte virginis Marie genitricis dei et omnium sanctorum eius, pro quadraginta sexagenis de bonis suis sibi a deo collatis, per eum relinquendis, certi census pro perpetuo capellano et capellania nova in ecclesia parochiali ibidem instituenda compa- retur et debeat emi, huiusmodi sue ultime voluntatis executorem fratrem suum uterinum Welikonem, similiter opidanum in Mezirziecz, statuendo et nominando. Verum eodem Many- kone dicta sua voluntate non mutata decedente idem Weliko ad execucionem ultime voluntatis fratris sui pretacti Manykonis, ut congruebat, procedere volens certos census pro eisdem XL sexagenis per memoratum Manykonem, ut premissum est, deputatis legatis et pie dari deputatis, emere disposuit et comparare attemptavit. Et quia prelibatus Weliko industriosa pensavit mente, qualiter census pro dictis XL sexagenis comparandi pro susten- tacione capellani sufficere penitus non possent, ne tamen intencio celebris ipsius Manykonis frustrari valeat, idem Weliko ardore devocionis celitus succensus pro remedio suo contho- ralis sue liberorum ac progenitorum suorum nonaginta duas marcas cum media grossorum de bonis suis ipsis dictis XL sexagenis cumulavit et adjunxit et pro ipsa tota summa X sexagenas grossorum pragensium census in villa Rohy a nobili domino Henrico de Mezerziecz comparavit in dotem capellanie prenotate ac pro capellanis ipsius temporibus perpetuis habendas et tenendas sub condicione submissa: quod capellanus instituendus et instituendi ad capellaniam antedictam singulis septimanis annis perpetuis tenebuntur et debebunt in dicta parochiali ecclesia in Mezirziecz in altaribus in eadem constitutis et erectis quinque missas in remedium animarum eorundem Manykonis et Welikonis ac heredum et amicorum ipsorum universorum sine obmissione perlegere devote. Demum pro parte pretacti Welikonis nobis extitit humiliter supplicatum et attente, quatenus dictas X sexagenas census huiusmodi capellanie annectere inviscerare incorporare ac capellaniam eandem in beneficium ecclesiasti- cum erigere et instituere dignaremur. Nos ergo peticionibus suis inclinati utpote racionabi- libus, et justis in deo annuentes habentesque ratam et gratam institucionem capellanie supranotate et omnium premissorum censum X sexagenarum sibi, ut prescribitur, in dotem assignatum eidem capellanie ac singulis capellanis ad eam institutis vel instituendis incor- poravimus approbavimus auctorisavimus et confirmavimus et presentibus in Christi nomine incorporamus etc. capellaniam ipsam in ecclesiasticum benificium erigendo. Harum nostrarum etc. Datum Prage anno domini M°CCCC°II° die VII. Marcii. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 156.)
Strana 174
174 168. Jodok, Markgraf von Mähren, verordnet, dass die Vögte von Olmütz mit dem Wergelde nichts zu schaffen haben, was ihnen aber vom Wergelde gebürt, das sollen sie nach dem Ausspruche des Rechtes im Einvernehmen mit den Geschwornen und Altesten nehmen. Dt. Olmütz, 8. Marz 1402. Wir Jost von gotes gnaden marggraf zu Brandemburg des heiligen Romischen reichs erzkamerer marggraf und herre zu Merhern. Bekennen und tun kunt offenlichen mit disem brive allen den, die in sehen oder horen lesen, das wir mit gutem willen und mit wolbedachtem mute durch besunderlicher trostunge willen unser liben getreuen der ganzen gemeine unser state Olomucz das wergelt, das vormals die foite daselbest zu Olomucz von unzimlicher und umbillicher gewonheit genomen haben, ganz und gar haben abgelassen gehen, und wollen ernstlichen, das fürbasmer die foite zu Olomucz mit dem wergelde nichtes zu schicken haben, sunder was sie nach dem ausspruche des rechten angehören mage, das sollen sie gewalt haben zu nemen; also doch, das umb das wergelt und andere unzimeliche gewonheit die foite mitsampt unsern gesworen zu Olomucz nach der eldisten rate und der ganzen gemeine beste getreulich mogen schicken. Mit urkunt diz brives vor- sigelt mit unserm anhangenden insigel. Geben zu Olomuncz nach Crists geburt vierzehen— h undert jare und darnach in dem andern jaren des nehsten mitwoches nach dem suntage als man singet in der heiligen kirchen Letare Jerusalem. De mandato domini marchionis Hinko prothonotarius. (Orig. Perg. h. Sig. im Olmützer Stadtarchive.) 169. Die päpstliche Curie spricht das Patronat der St. Jakobskirche in Brünn dem Kloster Oslavan zu. Dt. Rom, 10. Marz 1402. In nomine domini amen. Pridem sanctissimus in Christo pater et dominus noster dominus Bonifacius divina providencia papa nonus causam et causas appellacionis et appel- lacionum in partibus interposite et interpositarum ac negocii principalis, ac quam et quas honorabiles viri prepositus et capitulum ecclesie sancti Petri in Brunna, Olomucensis diocesis, ac Conradus Smeerbeck, canonicus dicte ecclesie movebant aut movere intendebant contra et adversus religiosas dominas abbatissam et conventum monasterii vallis sancte Marie de Oslavia, Cisterciensis ordinis dicte Olomucensis diocesis, de et super quadam unione seu incorporacione parrochialis ecclesie sancti Jacobi in burgo Brunnensi et eius occasione reverendo patri domino Jacobo de Aquila, tunc sacri palacii apostolici causarum auditori, nunc vero episcopo Aquillanensi commisit audiendas decidendas et fine debito terminandas cum singulis suis emergenciis, incidenciis, dependenciis et connexis et cum potestate citandi abbatissam et conventum predictos et alios quoscunque sua interesse credentes, communiter
174 168. Jodok, Markgraf von Mähren, verordnet, dass die Vögte von Olmütz mit dem Wergelde nichts zu schaffen haben, was ihnen aber vom Wergelde gebürt, das sollen sie nach dem Ausspruche des Rechtes im Einvernehmen mit den Geschwornen und Altesten nehmen. Dt. Olmütz, 8. Marz 1402. Wir Jost von gotes gnaden marggraf zu Brandemburg des heiligen Romischen reichs erzkamerer marggraf und herre zu Merhern. Bekennen und tun kunt offenlichen mit disem brive allen den, die in sehen oder horen lesen, das wir mit gutem willen und mit wolbedachtem mute durch besunderlicher trostunge willen unser liben getreuen der ganzen gemeine unser state Olomucz das wergelt, das vormals die foite daselbest zu Olomucz von unzimlicher und umbillicher gewonheit genomen haben, ganz und gar haben abgelassen gehen, und wollen ernstlichen, das fürbasmer die foite zu Olomucz mit dem wergelde nichtes zu schicken haben, sunder was sie nach dem ausspruche des rechten angehören mage, das sollen sie gewalt haben zu nemen; also doch, das umb das wergelt und andere unzimeliche gewonheit die foite mitsampt unsern gesworen zu Olomucz nach der eldisten rate und der ganzen gemeine beste getreulich mogen schicken. Mit urkunt diz brives vor- sigelt mit unserm anhangenden insigel. Geben zu Olomuncz nach Crists geburt vierzehen— h undert jare und darnach in dem andern jaren des nehsten mitwoches nach dem suntage als man singet in der heiligen kirchen Letare Jerusalem. De mandato domini marchionis Hinko prothonotarius. (Orig. Perg. h. Sig. im Olmützer Stadtarchive.) 169. Die päpstliche Curie spricht das Patronat der St. Jakobskirche in Brünn dem Kloster Oslavan zu. Dt. Rom, 10. Marz 1402. In nomine domini amen. Pridem sanctissimus in Christo pater et dominus noster dominus Bonifacius divina providencia papa nonus causam et causas appellacionis et appel- lacionum in partibus interposite et interpositarum ac negocii principalis, ac quam et quas honorabiles viri prepositus et capitulum ecclesie sancti Petri in Brunna, Olomucensis diocesis, ac Conradus Smeerbeck, canonicus dicte ecclesie movebant aut movere intendebant contra et adversus religiosas dominas abbatissam et conventum monasterii vallis sancte Marie de Oslavia, Cisterciensis ordinis dicte Olomucensis diocesis, de et super quadam unione seu incorporacione parrochialis ecclesie sancti Jacobi in burgo Brunnensi et eius occasione reverendo patri domino Jacobo de Aquila, tunc sacri palacii apostolici causarum auditori, nunc vero episcopo Aquillanensi commisit audiendas decidendas et fine debito terminandas cum singulis suis emergenciis, incidenciis, dependenciis et connexis et cum potestate citandi abbatissam et conventum predictos et alios quoscunque sua interesse credentes, communiter
Strana 175
175 et divisim in Romana curia extra et in partibus tociens, quociens opus esset, non obstante, quod causa et cause huiusmodi ad Romanam curiam non essent legitime devolute, seu in ea de juris necessitate tractande seu eciam finiende. Cuiusquidem commissionis vigore pre- fatus dominus episcopus et auditor ad providi viri magistri Nicolai de Falkenberg dictorum prepositi et capituli ac Conradi Smerbeck procuratoris instanciam et requisicionem, cita- cionem legitimam extra Romanam curiam et ad partes contra et adversus abbatissam et conventum predictas in forma solita et consueta decrevit et concessit; et antequam dicta citacio de eisdem partibus reportata fuisset, comparuerunt in judicio coram eodem domino Jacobo auditore providi viri magistri Johannes de Scrivanis, dictorum prepositi et capituli ac Conradi Smerbeck principalium per discretum virum magistrum Nicolaum Falkenberg prepositi et capituli ac Conradi Smerbeck ex una, et Wilhelmus Leo in Romana curia procuratores et abbatisse et conventus principalium per providum virum magistrum Gerlacum Heriberti de Esch, abbatisse et conventus predictorum procuratores principales substitutos, prout de ipsorum Nicolai et Gerlaci procuracionum ac Johannis et Wilhelmi substitucionum mandatis legitimis constabat ac constat documentis; et prefatus dominus Jacobus auditor magistris Johanne de Scrivanis petente et Wilhelmo Leo procuratoribus substitutis predictis audiente et consenciente ad dicendum et opponendum, quicquid verbo aut in scriptis dicere seu opponere vellet contra commissionem, ipsi domino auditori factam, certum terminum ad hoc competentem statuit et assignavit. In quoquidem termino per magistrum Wilhelmum Leo procuratorem coram prefato domino Jacobo et auditore judicialiter comparentem nonnullis excepcionibus contra predictam commissionem facto et in scriptis datis et productis idem dominus Jacobus episcopus et auditor magistrum Johannem de Scrivanis procuratorem, quo supra nomine, ad dandum et recipiendum darique et recipi videndum libellum sive peticionem summariam in causa presenti citare fecit et mandavit ad certum terminum ad hoc competentem, eundem terminum et ad consimilem actum faciendum magistro Wilhelmo procuratori ex adverso predicto id debito modo petentis peremptorie statuendo. Quo adveniente termino comparente judicialiter coram prefato domino Jacobo episcopo et auditore magistro Wilhelmo Leo, procuratore predicto et magistri Johannis de Scrivanis procuratoris (sic) non comparentis, neque aliquem libellum sive peticionem summariam dare aut dari videre curantis, contumaciam accusante ipsumque per eum contumacem reputari petente et in eius contumaciam huiusmodi diei termino satisfaciente, quendam libellum sive peticionem summariam partis sue facto realiter et in scriptis offerente, cuius tenor sequitur et est talis : Coram vobis reverendo in Christo patre domino Jacobo episcopo Aquilanensi, sacri apostolici causarum palacii ac cause et partibus infra scriptis a sanctissimo in Christo patre et domino nostro domino Bonifacio papa moderno auditore specialiter deputato, proponit procurator et procuratorio nomine venerabilium et religiosarum dominarum abbatisse et conventus monasterii vallis sancte Marie de Oslavia, ordinis Cisterciensis, Olomucensis diocesis, contra et adversus dominos prepositum et capitulum ac Conradum Smerbeck canonicum ecclesie sancti Petri Brunnensis dicte diocesis, ac quamcunque aliam personam pro eisdem dominis preposito, capitulo et canonicis et Conrado canonico communiter vel divisim in judicio legitime interveniente et dicit, quod licet dudum ante centum annos pro-
175 et divisim in Romana curia extra et in partibus tociens, quociens opus esset, non obstante, quod causa et cause huiusmodi ad Romanam curiam non essent legitime devolute, seu in ea de juris necessitate tractande seu eciam finiende. Cuiusquidem commissionis vigore pre- fatus dominus episcopus et auditor ad providi viri magistri Nicolai de Falkenberg dictorum prepositi et capituli ac Conradi Smerbeck procuratoris instanciam et requisicionem, cita- cionem legitimam extra Romanam curiam et ad partes contra et adversus abbatissam et conventum predictas in forma solita et consueta decrevit et concessit; et antequam dicta citacio de eisdem partibus reportata fuisset, comparuerunt in judicio coram eodem domino Jacobo auditore providi viri magistri Johannes de Scrivanis, dictorum prepositi et capituli ac Conradi Smerbeck principalium per discretum virum magistrum Nicolaum Falkenberg prepositi et capituli ac Conradi Smerbeck ex una, et Wilhelmus Leo in Romana curia procuratores et abbatisse et conventus principalium per providum virum magistrum Gerlacum Heriberti de Esch, abbatisse et conventus predictorum procuratores principales substitutos, prout de ipsorum Nicolai et Gerlaci procuracionum ac Johannis et Wilhelmi substitucionum mandatis legitimis constabat ac constat documentis; et prefatus dominus Jacobus auditor magistris Johanne de Scrivanis petente et Wilhelmo Leo procuratoribus substitutis predictis audiente et consenciente ad dicendum et opponendum, quicquid verbo aut in scriptis dicere seu opponere vellet contra commissionem, ipsi domino auditori factam, certum terminum ad hoc competentem statuit et assignavit. In quoquidem termino per magistrum Wilhelmum Leo procuratorem coram prefato domino Jacobo et auditore judicialiter comparentem nonnullis excepcionibus contra predictam commissionem facto et in scriptis datis et productis idem dominus Jacobus episcopus et auditor magistrum Johannem de Scrivanis procuratorem, quo supra nomine, ad dandum et recipiendum darique et recipi videndum libellum sive peticionem summariam in causa presenti citare fecit et mandavit ad certum terminum ad hoc competentem, eundem terminum et ad consimilem actum faciendum magistro Wilhelmo procuratori ex adverso predicto id debito modo petentis peremptorie statuendo. Quo adveniente termino comparente judicialiter coram prefato domino Jacobo episcopo et auditore magistro Wilhelmo Leo, procuratore predicto et magistri Johannis de Scrivanis procuratoris (sic) non comparentis, neque aliquem libellum sive peticionem summariam dare aut dari videre curantis, contumaciam accusante ipsumque per eum contumacem reputari petente et in eius contumaciam huiusmodi diei termino satisfaciente, quendam libellum sive peticionem summariam partis sue facto realiter et in scriptis offerente, cuius tenor sequitur et est talis : Coram vobis reverendo in Christo patre domino Jacobo episcopo Aquilanensi, sacri apostolici causarum palacii ac cause et partibus infra scriptis a sanctissimo in Christo patre et domino nostro domino Bonifacio papa moderno auditore specialiter deputato, proponit procurator et procuratorio nomine venerabilium et religiosarum dominarum abbatisse et conventus monasterii vallis sancte Marie de Oslavia, ordinis Cisterciensis, Olomucensis diocesis, contra et adversus dominos prepositum et capitulum ac Conradum Smerbeck canonicum ecclesie sancti Petri Brunnensis dicte diocesis, ac quamcunque aliam personam pro eisdem dominis preposito, capitulo et canonicis et Conrado canonico communiter vel divisim in judicio legitime interveniente et dicit, quod licet dudum ante centum annos pro-
Strana 176
176 xime preteritos parrochialis ecclesia sancti Jacobi de burgo Brunnensi dicte diocesis canonice fuerit unita annexa et incorporata abbatisse et conventui dicti monasterii, ipseque abbatissa et conventus, que pro tempore fuerunt, extunc inantea continue et presertim a decem, viginti, triginta, quadriginta, quinquaginta sexaginta et centum annis proxime preteritis continue citra et supra necnon a tanto tempore, cuius inicii seu contrarii memoria hominum non existit, ac abbatissa et conventus moderne dicti monasterii pro earum tempore dictam parrochialem ecclesiam tamquam eis et dicto earum monasterio canonice incorporatam unitam et annexam posederint, habuerint et tenuerint fructusque, redditus et proventus ex eadem provenientes unionis incorporacionis et annexionis predictorum occasione perceperint, exegerint et leva- verint de eisdemque secundum earum libitum voluntatis disposuerint scientibus, tollerantibus et non contradicentibus prepositis canonicis et capitulo dicte ecclesie sancti Petri pro tem- pore existentibus et precipue preposito, capitulo, et Conrado Smeerbeck canonico prelibatis. Et licet dictus dominus noster Bonifacius papa nonus, premissis per eum acceptis, predictam parrochialem ecclesiam prelibatis dominabus abbatisse et conventui ex superhabundanti de novo univerit, incorporaverit et annexerit, dicteque abbatissa et conventus huiusmodi ultimorum incorporacionis et annexionis vigore possessionem dicte parrochialis ecclesie continuaverint ac ipsam parrochialem ecclesiam teneant et possideant, salva controversia presenti, pacifice et quiete ; quamquam eciam dictis preposito capitulo et Conrado canonico ecclesie sancti Petri nullum jus competat in ecclesia memorata seu ad eam, nichilominus tamen se possesisoni, fructuum per- cepcioni, unioni incorparacioni annexioni et aliis predictis, necnon juri, eisdem dominabus abba- tisse et conventui in dicta parrochiali ecclesia et ad eam competenti, temere et de facto, cum de jure non potuerunt neque possunt, opposuerunt et opponunt impediveruntque et impediunt ac fecerunt et faciunt, quominus eedem domine abbatissa et conventus possint dictam parrochialem ecclesiam pacifice tenere et possidere ac fructus, redditus et proventus ex eadem percipere, ipsasque super eadem et eius occasione multipliciter vexarunt molestarunt et perturbarunt ac vexant molestant et perturbant in animarum suarum periculum et dictarum dominarum abbatisse et conventus non modicum preiudicium, dampnum et gravamen. Quare petit dictus procurator, nomine quo supra, per vos reverendum patrem vestramque sentenciam diffini- tivam pronunciari decerni et declarari, unionem annexionem et incorporacionem predictas et omnia inde secuta fuisse et esse canonicas et canonica suumque debitum debuisse et debere sortiri effectum, dictamque parrochialem ecclesiam ad prelibatas dominas abbatissam et conventum et dictum earum monasterium spectasse et pertinuisse, ac spectare et pertinere de jure, sibique eandem adiudicandam fore et per vos adiudicari, necnon preposito et capitulo ac Conrado canonico prelibatis in dicta parrochiali ecclesia seu ad eam nullum jus compeciisse seu competere, opposicionesque molestaciones vexaciones perturbaciones et impedimenta predictas et predicta fuisse et esse temerarias illicitas et iniustas, temeraria illicita et iniusta ac de facto presumptas et presumpta dictisque dominis preposito, capitulo et Conrado canonico in de et super opposicionibus molestacionibus vexacionibus perturbacionibus et impedimentis ac parrochiali ecclesia predictis perpetuum silencium imponendum fore et per vos imponi, necnon prepositum et capitulum ac Conradum canonicum prelibatos in expensis in huiusmodi causa legitime factis
176 xime preteritos parrochialis ecclesia sancti Jacobi de burgo Brunnensi dicte diocesis canonice fuerit unita annexa et incorporata abbatisse et conventui dicti monasterii, ipseque abbatissa et conventus, que pro tempore fuerunt, extunc inantea continue et presertim a decem, viginti, triginta, quadriginta, quinquaginta sexaginta et centum annis proxime preteritis continue citra et supra necnon a tanto tempore, cuius inicii seu contrarii memoria hominum non existit, ac abbatissa et conventus moderne dicti monasterii pro earum tempore dictam parrochialem ecclesiam tamquam eis et dicto earum monasterio canonice incorporatam unitam et annexam posederint, habuerint et tenuerint fructusque, redditus et proventus ex eadem provenientes unionis incorporacionis et annexionis predictorum occasione perceperint, exegerint et leva- verint de eisdemque secundum earum libitum voluntatis disposuerint scientibus, tollerantibus et non contradicentibus prepositis canonicis et capitulo dicte ecclesie sancti Petri pro tem- pore existentibus et precipue preposito, capitulo, et Conrado Smeerbeck canonico prelibatis. Et licet dictus dominus noster Bonifacius papa nonus, premissis per eum acceptis, predictam parrochialem ecclesiam prelibatis dominabus abbatisse et conventui ex superhabundanti de novo univerit, incorporaverit et annexerit, dicteque abbatissa et conventus huiusmodi ultimorum incorporacionis et annexionis vigore possessionem dicte parrochialis ecclesie continuaverint ac ipsam parrochialem ecclesiam teneant et possideant, salva controversia presenti, pacifice et quiete ; quamquam eciam dictis preposito capitulo et Conrado canonico ecclesie sancti Petri nullum jus competat in ecclesia memorata seu ad eam, nichilominus tamen se possesisoni, fructuum per- cepcioni, unioni incorparacioni annexioni et aliis predictis, necnon juri, eisdem dominabus abba- tisse et conventui in dicta parrochiali ecclesia et ad eam competenti, temere et de facto, cum de jure non potuerunt neque possunt, opposuerunt et opponunt impediveruntque et impediunt ac fecerunt et faciunt, quominus eedem domine abbatissa et conventus possint dictam parrochialem ecclesiam pacifice tenere et possidere ac fructus, redditus et proventus ex eadem percipere, ipsasque super eadem et eius occasione multipliciter vexarunt molestarunt et perturbarunt ac vexant molestant et perturbant in animarum suarum periculum et dictarum dominarum abbatisse et conventus non modicum preiudicium, dampnum et gravamen. Quare petit dictus procurator, nomine quo supra, per vos reverendum patrem vestramque sentenciam diffini- tivam pronunciari decerni et declarari, unionem annexionem et incorporacionem predictas et omnia inde secuta fuisse et esse canonicas et canonica suumque debitum debuisse et debere sortiri effectum, dictamque parrochialem ecclesiam ad prelibatas dominas abbatissam et conventum et dictum earum monasterium spectasse et pertinuisse, ac spectare et pertinere de jure, sibique eandem adiudicandam fore et per vos adiudicari, necnon preposito et capitulo ac Conrado canonico prelibatis in dicta parrochiali ecclesia seu ad eam nullum jus compeciisse seu competere, opposicionesque molestaciones vexaciones perturbaciones et impedimenta predictas et predicta fuisse et esse temerarias illicitas et iniustas, temeraria illicita et iniusta ac de facto presumptas et presumpta dictisque dominis preposito, capitulo et Conrado canonico in de et super opposicionibus molestacionibus vexacionibus perturbacionibus et impedimentis ac parrochiali ecclesia predictis perpetuum silencium imponendum fore et per vos imponi, necnon prepositum et capitulum ac Conradum canonicum prelibatos in expensis in huiusmodi causa legitime factis
Strana 177
177 condempnandos fore et per vos condempnari de expensis fiendis protestando. Et premissa omnia et singula dicit petit narrat et requirit dictus procurator, nomine quo supra, omnibus melioribus modo et forma, quibus peti narrari possunt et debent et alias in de et supra premissis omnibus et singulis coniunctim et divisim nomine quo supra sibi fieri justicie complementum, vestrum insuper benignum officium humiliter implorando, salvo sibi jure addendi minuendi mutuandi corrigendi declarandi etc. ut fuit et est moris. Tunc idem dominus Jacobus episcopus et auditor dictum magistrum Johannem de Scrivanis non com- parentem necque predicto termino in aliquo satisfacientem, licet sufficienter expectatum, reputavit merito quo ad actum huiusmodi contumaces et in eius contumaciam ad ipsius magistri Wilhelmi Leo, procuratoris predicti, instantem peticionem magistrum Johannem de Scrivanis procuratorem sibi ex adverso predictum ad respondendum dicto libello litemque super eodem contestandam necnon de calumpnia vitandi et veritate dicendi cum singulis capitulis in et sub calumpnie juramento contentis, tam super dicto oblato libello quam tota causa presenti primo simpliciter et secundo sub pena excommunicacionis citari fecit et mandavit ad certos terminos competentes. In quorum quidem singulis terminorum terminis per magistrum Wilhelmum Leo procuratorem quo supra nomine non comparentem nec aliquo dictorum terminorum termino in aliquo satisfacere curantem contumaciam accusante, et per ipsum dominum episcopum et auditorem pro contumace reputato, idem dominus auditor eundem magistrum Johannem de Scrivanis ad idem tercio et peremptorie vel ad dicendum causam, quare non deberet excitari, citari mandavit ad certum terminum competentem, quem prefato magistro Wilhelmo Leo procuratori id petenti statuit ad idem. Quo sic occurente termino comparuerunt in judicio coram memorato domino Jacobo episcopo et auditore magistri Wilhelmi Leo ex una et Johannes de Scrivanis procuratores predicti nominibus procuratoriis quibus supra ex altera, magister Wilhelmus Leo dixit, narrata prout narrantur in libello sua vera esse, et petita, ut petuntur, in eodem fieri debere; magister vero Johannes de Scrivanis, procuratores predicti, nominibus quibus supra dixerunt, narrata, prout narrantur in dicto libello, vera non esse, nec petita fieri debere, omnino litem contestando ac ipsam litem contestando. Qua sic lite contestata dicti hincinde procuratores per eum primitus ad hec admissi statim et in continenti ad jurandum ipsius domini Jacobi episcopi et auditoris et in eius manibus tactis per eos et quemlibet eorum successive sacrosanctis scripturis ad sancta dei evangelia de calumpnia vitanda et veritate dicenda cum omnibus et singulis capitulis in et sub calumpnie juramento contentis, tam super dicto oblato libello, quam tota causa presenti solita prestiterunt et quilibet ipsorum prestitit calumpnie juramentum. Deinde idem dominus Jacobus episcopus et auditor dictis hincinde procuratoribus presentibus et petentibus, ad ponendum et articulandum ponique et articulari videndum in hac causa certum terminum peremptorium duxit statuendum. Quo sic pendente termino idem dominus Jacobus episcopus et auditor a Romana curia se absentavit; quare prefatus dominus noster papa nobis Antonio Concordiensi, tunc vero Sibinicensi episcopo, quandam aliam commissio- nem sive supplicacionis cedulam presentari fecit, quam reverenter recepimus huiusmodi sub tenore : dignetur s. v. omnes et singulas causas beneficiales profanas civiles et criminales, 23
177 condempnandos fore et per vos condempnari de expensis fiendis protestando. Et premissa omnia et singula dicit petit narrat et requirit dictus procurator, nomine quo supra, omnibus melioribus modo et forma, quibus peti narrari possunt et debent et alias in de et supra premissis omnibus et singulis coniunctim et divisim nomine quo supra sibi fieri justicie complementum, vestrum insuper benignum officium humiliter implorando, salvo sibi jure addendi minuendi mutuandi corrigendi declarandi etc. ut fuit et est moris. Tunc idem dominus Jacobus episcopus et auditor dictum magistrum Johannem de Scrivanis non com- parentem necque predicto termino in aliquo satisfacientem, licet sufficienter expectatum, reputavit merito quo ad actum huiusmodi contumaces et in eius contumaciam ad ipsius magistri Wilhelmi Leo, procuratoris predicti, instantem peticionem magistrum Johannem de Scrivanis procuratorem sibi ex adverso predictum ad respondendum dicto libello litemque super eodem contestandam necnon de calumpnia vitandi et veritate dicendi cum singulis capitulis in et sub calumpnie juramento contentis, tam super dicto oblato libello quam tota causa presenti primo simpliciter et secundo sub pena excommunicacionis citari fecit et mandavit ad certos terminos competentes. In quorum quidem singulis terminorum terminis per magistrum Wilhelmum Leo procuratorem quo supra nomine non comparentem nec aliquo dictorum terminorum termino in aliquo satisfacere curantem contumaciam accusante, et per ipsum dominum episcopum et auditorem pro contumace reputato, idem dominus auditor eundem magistrum Johannem de Scrivanis ad idem tercio et peremptorie vel ad dicendum causam, quare non deberet excitari, citari mandavit ad certum terminum competentem, quem prefato magistro Wilhelmo Leo procuratori id petenti statuit ad idem. Quo sic occurente termino comparuerunt in judicio coram memorato domino Jacobo episcopo et auditore magistri Wilhelmi Leo ex una et Johannes de Scrivanis procuratores predicti nominibus procuratoriis quibus supra ex altera, magister Wilhelmus Leo dixit, narrata prout narrantur in libello sua vera esse, et petita, ut petuntur, in eodem fieri debere; magister vero Johannes de Scrivanis, procuratores predicti, nominibus quibus supra dixerunt, narrata, prout narrantur in dicto libello, vera non esse, nec petita fieri debere, omnino litem contestando ac ipsam litem contestando. Qua sic lite contestata dicti hincinde procuratores per eum primitus ad hec admissi statim et in continenti ad jurandum ipsius domini Jacobi episcopi et auditoris et in eius manibus tactis per eos et quemlibet eorum successive sacrosanctis scripturis ad sancta dei evangelia de calumpnia vitanda et veritate dicenda cum omnibus et singulis capitulis in et sub calumpnie juramento contentis, tam super dicto oblato libello, quam tota causa presenti solita prestiterunt et quilibet ipsorum prestitit calumpnie juramentum. Deinde idem dominus Jacobus episcopus et auditor dictis hincinde procuratoribus presentibus et petentibus, ad ponendum et articulandum ponique et articulari videndum in hac causa certum terminum peremptorium duxit statuendum. Quo sic pendente termino idem dominus Jacobus episcopus et auditor a Romana curia se absentavit; quare prefatus dominus noster papa nobis Antonio Concordiensi, tunc vero Sibinicensi episcopo, quandam aliam commissio- nem sive supplicacionis cedulam presentari fecit, quam reverenter recepimus huiusmodi sub tenore : dignetur s. v. omnes et singulas causas beneficiales profanas civiles et criminales, 23
Strana 178
178 quas reverendus pater dominus Jacobus episcopus Aquilanensis sacri palacii apostolici cau- sarum auditor audiebat et audire debebat tam per speciales quam eciam generales commis- siones propter absenciam aliquorum dominorum sibi commissas propter eiusdem domini Jacobi episcopi et auditoris absenciam usque ad eius reversionem uni ex venerabilibus viris dominis sacri palacii apostolici causarum auditori committere resumendas in eo statu, in quo ultimo coram eodem domino episcopo et auditore remanserant, necnon ulterius audiendas, cogno- scendas et fine debito terminandas cum omnibus et singulis emergenciis incidenciis dependenciis et connexis, cum potestate expensas taxandi in causis, in quibus per dictum dominum episcopum et auditorem sunt late sentencie et huiusmodi sentencias ex actis causarum huiusmodi extra- hendi et extrahi mandandi, literas sentencias et instrumenta, per ipsum dominum Jacobum latas et decretas, sigillandi ac omnia et singula faciendi, que idem dominus Jacobus episcopus et auditor in huiusmodi causa faceret et facere posset, si personaliter interesset et quod iidem notarii, qui in dictis causis coram eodem domino Jacobo episcopo et auditore scripserunt et ad scribendum deputati fuerunt, ulterius scribant et continuent in eisdem stilo palacii, constitucionibus apostolicis et aliis in contrarium editis non obstantibus quibuscunque. In fine vero dicte commissionis sive supplicacionis cedule scripta erant de alterius manus litera superiori litere ipsius cedule penitus et omnino dissimili et diversa, videlicet hec verba: De mandato domini nostri pape audiat supradictas causas usque ad eius reditum dominus Antonius Sibinicensis, citet, expensas taxet, literas decernat et decernendas sigillet et sigillari mandet, sentencias et instrumenta extrahi et in publicam formam redigi mandet et omnia et singula faciat, que fuerint necessaria et eciam opportuna et procedat, ut petitur et justiciam faciat. Cuiusquidem commissionis vigore causa et causis huiusmodi per nos debito modo resumptis et proxime dicto termino adveniente comparuit in judicio coram nobis magister Wilhelmus Leo, procurator prefatus nomine procuratorio quo supra et magistri Johannis de Scrivanis ex adverso procuratorio non comparentis, neque aliquos posiciones et articulos in huiusmodi causa dare aut dari videre curantis, contumaciam accusavit, ipsum contumacem reputari petendo et in eius contumaciam nonnullos posiciones et articulos partis sue facto et realiter exhibuit atque dedit. Nos dictum magistrum Johannem de Scrivanis, quo supra nomine, non comparentem neque presenti termino in aliquo satisfacere curantem reputavimus, prout erat, quo ad actum huiusmodi contumacem et in eius contumaciam eodem magistro Wilhelmo Leo procuratori (sic) instante et petente, magistrum Johannem de Scrivanis predictum ad dicendum et opponendum, quicquid dicere seu opponere voluerit contra pre- tactos articulos, in quantum articuli et ad respondendum eisdem singulariter singulis in quantum posiciones existebant et censebantur, citari fecimus et mandavimus ad certum terminum competentem. Quo adveniente termino et in eadem per magistrum Johannem de Scrivanis procuratorem prefatum, quo supra nomine, nonnullis excepcionibus contra pretactos articulos datis et productis, nos ipsum ad producendum et produci videndum omnia et singula jura instrumenta et munimenta, quibus se in huiusmodi causa juvare volebat aut tueri, ad certum terminum peremptorium et congruum citari fecimus et mandavimus eundemque ter- minum et ad idem pro magistro Wilhelmo Leo procuratori, quo supra nomine, id debito
178 quas reverendus pater dominus Jacobus episcopus Aquilanensis sacri palacii apostolici cau- sarum auditor audiebat et audire debebat tam per speciales quam eciam generales commis- siones propter absenciam aliquorum dominorum sibi commissas propter eiusdem domini Jacobi episcopi et auditoris absenciam usque ad eius reversionem uni ex venerabilibus viris dominis sacri palacii apostolici causarum auditori committere resumendas in eo statu, in quo ultimo coram eodem domino episcopo et auditore remanserant, necnon ulterius audiendas, cogno- scendas et fine debito terminandas cum omnibus et singulis emergenciis incidenciis dependenciis et connexis, cum potestate expensas taxandi in causis, in quibus per dictum dominum episcopum et auditorem sunt late sentencie et huiusmodi sentencias ex actis causarum huiusmodi extra- hendi et extrahi mandandi, literas sentencias et instrumenta, per ipsum dominum Jacobum latas et decretas, sigillandi ac omnia et singula faciendi, que idem dominus Jacobus episcopus et auditor in huiusmodi causa faceret et facere posset, si personaliter interesset et quod iidem notarii, qui in dictis causis coram eodem domino Jacobo episcopo et auditore scripserunt et ad scribendum deputati fuerunt, ulterius scribant et continuent in eisdem stilo palacii, constitucionibus apostolicis et aliis in contrarium editis non obstantibus quibuscunque. In fine vero dicte commissionis sive supplicacionis cedule scripta erant de alterius manus litera superiori litere ipsius cedule penitus et omnino dissimili et diversa, videlicet hec verba: De mandato domini nostri pape audiat supradictas causas usque ad eius reditum dominus Antonius Sibinicensis, citet, expensas taxet, literas decernat et decernendas sigillet et sigillari mandet, sentencias et instrumenta extrahi et in publicam formam redigi mandet et omnia et singula faciat, que fuerint necessaria et eciam opportuna et procedat, ut petitur et justiciam faciat. Cuiusquidem commissionis vigore causa et causis huiusmodi per nos debito modo resumptis et proxime dicto termino adveniente comparuit in judicio coram nobis magister Wilhelmus Leo, procurator prefatus nomine procuratorio quo supra et magistri Johannis de Scrivanis ex adverso procuratorio non comparentis, neque aliquos posiciones et articulos in huiusmodi causa dare aut dari videre curantis, contumaciam accusavit, ipsum contumacem reputari petendo et in eius contumaciam nonnullos posiciones et articulos partis sue facto et realiter exhibuit atque dedit. Nos dictum magistrum Johannem de Scrivanis, quo supra nomine, non comparentem neque presenti termino in aliquo satisfacere curantem reputavimus, prout erat, quo ad actum huiusmodi contumacem et in eius contumaciam eodem magistro Wilhelmo Leo procuratori (sic) instante et petente, magistrum Johannem de Scrivanis predictum ad dicendum et opponendum, quicquid dicere seu opponere voluerit contra pre- tactos articulos, in quantum articuli et ad respondendum eisdem singulariter singulis in quantum posiciones existebant et censebantur, citari fecimus et mandavimus ad certum terminum competentem. Quo adveniente termino et in eadem per magistrum Johannem de Scrivanis procuratorem prefatum, quo supra nomine, nonnullis excepcionibus contra pretactos articulos datis et productis, nos ipsum ad producendum et produci videndum omnia et singula jura instrumenta et munimenta, quibus se in huiusmodi causa juvare volebat aut tueri, ad certum terminum peremptorium et congruum citari fecimus et mandavimus eundemque ter- minum et ad idem pro magistro Wilhelmo Leo procuratori, quo supra nomine, id debito
Strana 179
179 modo petente nichilominus statuendo; huic (sic) namque occurente termino et in eadem (sic) per prenominatum magistrum Wilhelmum procuratorem, nomine quo supra, in judicio coram nobis comparente et magistri Johannis de Scrivanis ex adverso procuratoris non comparentis (sic) neque aliqua jura seu munimenta producere aut produci videre curantis, contumacia accusata ipsum contumacem reputari et per nos petito et in eius contumaciam nonnullis juribus et munimentis partis sue primo verbo et deinde in quodam alio termino ad hoc competenti facto et in scriptis exhibitis et productis. Nos ad sepefati magistri Wilhelmi procuratoris, quo supra nomine, eundem magistrum Johannem de Scrivanis ex adverso procuratorem primitus, quo ad actum et terminum huiusmodi, pro contumace reputato, ad dicendum et opponendum quitquid verbo aut in scriptis dicere seu opponere vellet contra huiusmodi jura et muni- menta, citari fecimus et mandavimus ad terminum ad hoc competentem; in quoquidem termino nonnullis excepcionibus contra pretacta jura et munimenta, per magistrum Johannem de Scrivanis procuratorem quo supra nomine coram nobis judicialiter datis et productis, nos eundem magistrum Johannem ad sepedicti magistri Wilhelmi Leo procuratoris, quo supra nomine, ad declarandum et declarari videndum in hac causa ad certum terminum peremp- torium citari fecimus et mandavimus competentem, eundem terminum prefato magistro Wilhelmo statuimus ad idem. Quod termino adveniente comparuit in judicio coram nobis magister Johannes de Scrivanis et nonnullos posiciones et articulos partis sue laco (sic) declaracionum facto et realiter dedit et produxit. Deinde prefatis articulis in huismodi causa hincinde productis et partes predictas ad probandum eosdem in Romana curia per nos admissis et nonnullis testibus supra earundem probacionem hincinde judicialiter productis receptis per nos admissis, juratis et examinatis eorumque dictis in scriptis redactis, prefatus dominus noster papa nobis Antonio episcopo et auditori prefato per quandam aliam commissionem nobis factam commisit et mandavit, quatenus causam et causas huiusmodi et in presencia dicti domini Jacobi episcopi et auditoris audiremus et fine debito terminaremus. Deinde vero nos ad sepedicti magistri Wilhelmi Leo procuratoris instanciam et requisicionem, magistrum Johannem de Scrivanis, ex adverso procuratorem ad concludendum et concludi videndum ad certum terminum peremptorium competentem et congruum citari mandavimus et fecimus eundemque terminum et ad consimilem actum magistro Wilhelmo Leo, procuratori quo supra nomine, id petente peremptorie statuendo. In quoquidem termino comparentibus in judicio coram nobis magistris Wilhelmo Leo ex una et Johanne de Scrivanis procuratoribus predictis nominibus procuratoriis, quibus supra, partibus ex altera, nos unacum dicto magistro Wilhelmo Leo procuratore concludendum et una secum concludi petente in causa et causis huiusmodi, magistro Johanne de Scrivanis ex adverso pro- curatore ibidem presente audiente et intelligente duximus concludendum et conclusimus et pro concluso habuimus et haberi volumus in eadem, retenta nobis potestate omnimoda huiusmodi nostram conclusionem revocandi, dum et quando nobis videretur expedire. Tandem vero nos Antonius episcopus et auditor memoratus ad prefatum magistri Wilhelmi Leo procuratoris quo supra nomine instantem peticionem magistrum Johannem de Scrivanis ex adverso pro- curatorem ad audiendum diffinitivam per nos in huiusmodi causa ferri et in scriptis pro- 23*
179 modo petente nichilominus statuendo; huic (sic) namque occurente termino et in eadem (sic) per prenominatum magistrum Wilhelmum procuratorem, nomine quo supra, in judicio coram nobis comparente et magistri Johannis de Scrivanis ex adverso procuratoris non comparentis (sic) neque aliqua jura seu munimenta producere aut produci videre curantis, contumacia accusata ipsum contumacem reputari et per nos petito et in eius contumaciam nonnullis juribus et munimentis partis sue primo verbo et deinde in quodam alio termino ad hoc competenti facto et in scriptis exhibitis et productis. Nos ad sepefati magistri Wilhelmi procuratoris, quo supra nomine, eundem magistrum Johannem de Scrivanis ex adverso procuratorem primitus, quo ad actum et terminum huiusmodi, pro contumace reputato, ad dicendum et opponendum quitquid verbo aut in scriptis dicere seu opponere vellet contra huiusmodi jura et muni- menta, citari fecimus et mandavimus ad terminum ad hoc competentem; in quoquidem termino nonnullis excepcionibus contra pretacta jura et munimenta, per magistrum Johannem de Scrivanis procuratorem quo supra nomine coram nobis judicialiter datis et productis, nos eundem magistrum Johannem ad sepedicti magistri Wilhelmi Leo procuratoris, quo supra nomine, ad declarandum et declarari videndum in hac causa ad certum terminum peremp- torium citari fecimus et mandavimus competentem, eundem terminum prefato magistro Wilhelmo statuimus ad idem. Quod termino adveniente comparuit in judicio coram nobis magister Johannes de Scrivanis et nonnullos posiciones et articulos partis sue laco (sic) declaracionum facto et realiter dedit et produxit. Deinde prefatis articulis in huismodi causa hincinde productis et partes predictas ad probandum eosdem in Romana curia per nos admissis et nonnullis testibus supra earundem probacionem hincinde judicialiter productis receptis per nos admissis, juratis et examinatis eorumque dictis in scriptis redactis, prefatus dominus noster papa nobis Antonio episcopo et auditori prefato per quandam aliam commissionem nobis factam commisit et mandavit, quatenus causam et causas huiusmodi et in presencia dicti domini Jacobi episcopi et auditoris audiremus et fine debito terminaremus. Deinde vero nos ad sepedicti magistri Wilhelmi Leo procuratoris instanciam et requisicionem, magistrum Johannem de Scrivanis, ex adverso procuratorem ad concludendum et concludi videndum ad certum terminum peremptorium competentem et congruum citari mandavimus et fecimus eundemque terminum et ad consimilem actum magistro Wilhelmo Leo, procuratori quo supra nomine, id petente peremptorie statuendo. In quoquidem termino comparentibus in judicio coram nobis magistris Wilhelmo Leo ex una et Johanne de Scrivanis procuratoribus predictis nominibus procuratoriis, quibus supra, partibus ex altera, nos unacum dicto magistro Wilhelmo Leo procuratore concludendum et una secum concludi petente in causa et causis huiusmodi, magistro Johanne de Scrivanis ex adverso pro- curatore ibidem presente audiente et intelligente duximus concludendum et conclusimus et pro concluso habuimus et haberi volumus in eadem, retenta nobis potestate omnimoda huiusmodi nostram conclusionem revocandi, dum et quando nobis videretur expedire. Tandem vero nos Antonius episcopus et auditor memoratus ad prefatum magistri Wilhelmi Leo procuratoris quo supra nomine instantem peticionem magistrum Johannem de Scrivanis ex adverso pro- curatorem ad audiendum diffinitivam per nos in huiusmodi causa ferri et in scriptis pro- 23*
Strana 180
180 mulgari sentenciam, per certum domini nostri pape cursorem citari fecimus ad certum terminum competentem, videlicet ad diem et horam infrascriptas, eundem terminum et ad consimilem actum magistro Wilhelmo Leo procuratori, quo supra nomine, id debito modo petenti statuen- dum ad idem. Quibusquidem die et hora adveniente comparuerunt in eisdem coram nobis Antonio episcopo et auditore magistri Wilhelmus Leo ex una et Johannes de Scrivanis predictis procuratoriis nominibus quibus supra ex altera, prefatus vero magister Wilhelmus Leo, procurator prefatus nomine quo supra, diffinitivam pro parte sua et contra partem sibi in huiusmodi causa adversam ferri juxta et secundum seriem et tenorem pretacti libelli sive peticionis sue superius ut prefertur inserti sentenciam, magistro Johanne de Scrivanis ex adverso procuratore presenti et audienti (sic) et in scriptis promulgari sentenciam per nos instanter postulavit. Et tunc nos Antonius episcopus et auditor prefatus visis primitus per nos et diligenter inspectis omnibus et singulis actis acticatis literis scripturis processibus instru- mentis et munimentis testiumque deposicionibus, in huiusmodi causa factis habitis hincinde et productis, eisque cum debita maturitate et diligencia recensitis de dictorum auditorum nostrorum consilio et assensu, quibus de huiusmodi cause meritis relacionem plenariam fecimus et fidelem, habitaque inter nos una cum eisdem deliberacione matura ad nostram in presenti causa diffinitivam in scriptis ferendam sentenciam duximus procedendum et processimus eamque per ea, que vidimus et cognovimus et de presenti cognoscimus et videmus, in scriptis tulimus et presentibus ferimus in hunc modum. Christi nomine invocato pro tribunali sedentes et solum deum pre oculis habentes de dominorum coauditorum nostrorum consilio et assensu per hanc nostram diffinitivam sentenciam, quam ferimus in hiis scriptis, pronunciamus decernimus et declaramus unionem, annexionem et incorpora- cionem per dominum nostrum Bonifacium papam nonum de dicta parrochiali ecclesia sancti Jacobi in Brunna, Olomucensis diocesis, predictis abbatisse, monialibus et monasterio vallis sancte Marie de Oslavia factas et omnia inde secuta fuisse et esse canonicas et canonica, suumque debitum debuisse et debere sortiri effectum, dictamque parrochialem ecclesiam ad prelibatas dominas abbatissam et conventum et dictum earum monasterium spectasse et pertinuisse ac spectare et pertinere de jure, sibique eandem ecclesiam adjudicandam fore et adjudicamus, dictisque domino preposito et capitulo ac Conrado canonico prelibatis in dicta parrochiali ecclesia seu ad eam nullum jus competiisse seu competere, opposicionesque, molestaciones, vexaciones, perturbaciones et impedimenta predictas et predicta fuisse et esse temerarias, illicitas et injustas, temeraria, illicita et injusta, ac de facto presumptas et presumpta, dictisque dominis preposito et capitulo ac Conrado canonico in, de et super opposicionibus, molesta- cionibus vexacionibus, perturbacionibus et impedimentis ac parrochiali ecclesia predictis per- petuum silencium imponendum fore et imponimus; eos denique dominos prepositum et capitulum ac Conradum canonicum prelibatos in expensis in huiusmodi causa legitime factis condempnandos fore et condempnamus, quarum expensarum taxacionem nobis imposterum reservamus. In quorum omnium et singulorum fidem et testimonium premissorum presentes nostras literas seu presens publicum instrumentum, huiusmodi nostram diffinitivam sentenciam in se continentes seu continens, exinde fieri et per Bartholomeum notarium publicum
180 mulgari sentenciam, per certum domini nostri pape cursorem citari fecimus ad certum terminum competentem, videlicet ad diem et horam infrascriptas, eundem terminum et ad consimilem actum magistro Wilhelmo Leo procuratori, quo supra nomine, id debito modo petenti statuen- dum ad idem. Quibusquidem die et hora adveniente comparuerunt in eisdem coram nobis Antonio episcopo et auditore magistri Wilhelmus Leo ex una et Johannes de Scrivanis predictis procuratoriis nominibus quibus supra ex altera, prefatus vero magister Wilhelmus Leo, procurator prefatus nomine quo supra, diffinitivam pro parte sua et contra partem sibi in huiusmodi causa adversam ferri juxta et secundum seriem et tenorem pretacti libelli sive peticionis sue superius ut prefertur inserti sentenciam, magistro Johanne de Scrivanis ex adverso procuratore presenti et audienti (sic) et in scriptis promulgari sentenciam per nos instanter postulavit. Et tunc nos Antonius episcopus et auditor prefatus visis primitus per nos et diligenter inspectis omnibus et singulis actis acticatis literis scripturis processibus instru- mentis et munimentis testiumque deposicionibus, in huiusmodi causa factis habitis hincinde et productis, eisque cum debita maturitate et diligencia recensitis de dictorum auditorum nostrorum consilio et assensu, quibus de huiusmodi cause meritis relacionem plenariam fecimus et fidelem, habitaque inter nos una cum eisdem deliberacione matura ad nostram in presenti causa diffinitivam in scriptis ferendam sentenciam duximus procedendum et processimus eamque per ea, que vidimus et cognovimus et de presenti cognoscimus et videmus, in scriptis tulimus et presentibus ferimus in hunc modum. Christi nomine invocato pro tribunali sedentes et solum deum pre oculis habentes de dominorum coauditorum nostrorum consilio et assensu per hanc nostram diffinitivam sentenciam, quam ferimus in hiis scriptis, pronunciamus decernimus et declaramus unionem, annexionem et incorpora- cionem per dominum nostrum Bonifacium papam nonum de dicta parrochiali ecclesia sancti Jacobi in Brunna, Olomucensis diocesis, predictis abbatisse, monialibus et monasterio vallis sancte Marie de Oslavia factas et omnia inde secuta fuisse et esse canonicas et canonica, suumque debitum debuisse et debere sortiri effectum, dictamque parrochialem ecclesiam ad prelibatas dominas abbatissam et conventum et dictum earum monasterium spectasse et pertinuisse ac spectare et pertinere de jure, sibique eandem ecclesiam adjudicandam fore et adjudicamus, dictisque domino preposito et capitulo ac Conrado canonico prelibatis in dicta parrochiali ecclesia seu ad eam nullum jus competiisse seu competere, opposicionesque, molestaciones, vexaciones, perturbaciones et impedimenta predictas et predicta fuisse et esse temerarias, illicitas et injustas, temeraria, illicita et injusta, ac de facto presumptas et presumpta, dictisque dominis preposito et capitulo ac Conrado canonico in, de et super opposicionibus, molesta- cionibus vexacionibus, perturbacionibus et impedimentis ac parrochiali ecclesia predictis per- petuum silencium imponendum fore et imponimus; eos denique dominos prepositum et capitulum ac Conradum canonicum prelibatos in expensis in huiusmodi causa legitime factis condempnandos fore et condempnamus, quarum expensarum taxacionem nobis imposterum reservamus. In quorum omnium et singulorum fidem et testimonium premissorum presentes nostras literas seu presens publicum instrumentum, huiusmodi nostram diffinitivam sentenciam in se continentes seu continens, exinde fieri et per Bartholomeum notarium publicum
Strana 181
181 nostrumque et huiusmodi cause coram nobis scribam infrascriptum, subscribi et publicari m andavimus nostrique sigilli jussimus appensione communiri. Lecta lata et in scriptis pro- mulgata fuit hec presens nostra diffiniliva sentencia per nos Antonium episcopum et auditorem prefatum Rome in palacio causarum apostolico, in quo jura reddi solent, nobis inibi mane hora causarum ad jura reddendum in loco nostro solito pro tribunali sedentibus, sub anno a nativitate domini millesimo quadringentesimo secundo, indiccione decima, die vero veneris decima mensis Marcii, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii divina providencia pape noni anno terciodecimo, presentibus ibidem providis viris magistris Johanne de Loen et Symone de Borson notariis publicis scribisque nostris, clericis Coloniniensis et Leodiensis diocesis testibus ad premissa vocatis specialiter et rogatis. Et ego Bartholomeus de Nibia clericus Novariensis publicus apostolica et imperiali auctoritate notarius etc. (Orig. Perg. mit anh. Sig. im Brünner Stadtarchive Sig. N. I 16.) 170. Markgraf Jodok gestattet dem Jan Vojna von Litava, seiner Frau auf dem ihm für 80 Mark verpfändeten Besitz in der Grillowitzgasse ebensoviel an Heirathsgut zu verschreiben. Olmütz, 14. März 1402. Jošt, markrabí bramburský, svatého římského císařství arcikomorník, markrabí a pán moravský dovoluje Janovi Vojnovi z Litavy, aby na ulici řečené Grilvice a na tom na všem příslušenství, kterúž od něho v osmdesáti hřivnách gr. v zástavě drží, tu Anně, manželce své, také osmdesáte hř. gr. věna mohl ukázati a to aby tak mocno bylo, jakoby ve dcky zemské vloženo bylo a vepsáno. List dán v Olomúci léta božího tisícího čtyřistého druhého, ten úterý před květnú nedělí. Dle zlomku register zápisu markrabství Moravského v českém museu. (Arch. český B. 7 pag. 592.) 171. Markgraf Jodok gründet bei der Olmützer Domkirche ein Canonicat. Dt. Olmütz, 15. Marz 1402. Jodocus dei gracia marchio Brandemburgensis sacri romani imperii archicamerarius, marchio et dominus Moravie etc. ad universorum tam presencium quam futurorum noticiam perpetuis temporibus cupimus pervenire. Quod cum humane fragilitatis condicionem pensa- mus, illud potissimum nostre menti frequenter occurrit, qualiter omnipotenti deo post inco- latum huius seculi racionabile obsequium, quod foret nostre sincere servitutis indicium ardentis devocionis affectibus relinquamus, presertim cum prius antequam publici privatique negocii ad operacionem quidquam assumimus, propiciam eius misericordiam ad rerum nostrarum inicia plena quidem spei ac fiducie diebus ac noctibus invocamus; neque enim facta nostra prosperari posse presumimus, si eius misericordem graciam bonis operibus non meremur itaque ut in effectum operis almi pneumatis afflante nobis spiritu perducamus feliciter hoc, quod mente cottidie cogitamus. Ad honorem igitur ipsius omnipotentis dei et
181 nostrumque et huiusmodi cause coram nobis scribam infrascriptum, subscribi et publicari m andavimus nostrique sigilli jussimus appensione communiri. Lecta lata et in scriptis pro- mulgata fuit hec presens nostra diffiniliva sentencia per nos Antonium episcopum et auditorem prefatum Rome in palacio causarum apostolico, in quo jura reddi solent, nobis inibi mane hora causarum ad jura reddendum in loco nostro solito pro tribunali sedentibus, sub anno a nativitate domini millesimo quadringentesimo secundo, indiccione decima, die vero veneris decima mensis Marcii, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii divina providencia pape noni anno terciodecimo, presentibus ibidem providis viris magistris Johanne de Loen et Symone de Borson notariis publicis scribisque nostris, clericis Coloniniensis et Leodiensis diocesis testibus ad premissa vocatis specialiter et rogatis. Et ego Bartholomeus de Nibia clericus Novariensis publicus apostolica et imperiali auctoritate notarius etc. (Orig. Perg. mit anh. Sig. im Brünner Stadtarchive Sig. N. I 16.) 170. Markgraf Jodok gestattet dem Jan Vojna von Litava, seiner Frau auf dem ihm für 80 Mark verpfändeten Besitz in der Grillowitzgasse ebensoviel an Heirathsgut zu verschreiben. Olmütz, 14. März 1402. Jošt, markrabí bramburský, svatého římského císařství arcikomorník, markrabí a pán moravský dovoluje Janovi Vojnovi z Litavy, aby na ulici řečené Grilvice a na tom na všem příslušenství, kterúž od něho v osmdesáti hřivnách gr. v zástavě drží, tu Anně, manželce své, také osmdesáte hř. gr. věna mohl ukázati a to aby tak mocno bylo, jakoby ve dcky zemské vloženo bylo a vepsáno. List dán v Olomúci léta božího tisícího čtyřistého druhého, ten úterý před květnú nedělí. Dle zlomku register zápisu markrabství Moravského v českém museu. (Arch. český B. 7 pag. 592.) 171. Markgraf Jodok gründet bei der Olmützer Domkirche ein Canonicat. Dt. Olmütz, 15. Marz 1402. Jodocus dei gracia marchio Brandemburgensis sacri romani imperii archicamerarius, marchio et dominus Moravie etc. ad universorum tam presencium quam futurorum noticiam perpetuis temporibus cupimus pervenire. Quod cum humane fragilitatis condicionem pensa- mus, illud potissimum nostre menti frequenter occurrit, qualiter omnipotenti deo post inco- latum huius seculi racionabile obsequium, quod foret nostre sincere servitutis indicium ardentis devocionis affectibus relinquamus, presertim cum prius antequam publici privatique negocii ad operacionem quidquam assumimus, propiciam eius misericordiam ad rerum nostrarum inicia plena quidem spei ac fiducie diebus ac noctibus invocamus; neque enim facta nostra prosperari posse presumimus, si eius misericordem graciam bonis operibus non meremur itaque ut in effectum operis almi pneumatis afflante nobis spiritu perducamus feliciter hoc, quod mente cottidie cogitamus. Ad honorem igitur ipsius omnipotentis dei et
Strana 182
182 intemerate virginis sancte Marie gloriam, cui nos singularis devocionis jugiter precatibus commendamus, que castis quidem visceribus illibata pudicicia integerrime conservata pro redempcione humani generis mundo edidit salvatorem, canonicatum et prebendam de novo in ecclesia Olomucensi sub titulo sancti Wenceslai martiris, de cuius altissimo sanquine nos licet indigni originem traximus fabricata, que mater nostra et tocius principatus Moravie fore domina dinoscitur et magistra, auctoritate ordinaria tamquam marchio et dominus Moravie exigimus creamus facimus et fundamus, ad corpus eorundem canonicatus et prebende quadraginta marcas grossorum pragensium moravici numeri, puri census, bis in anno canonico, qui pro tempore fuerit, in festo sancti Jeorgii nunc proxime incipiendo viginti et in festo sancti Michaelis viginti marcas et sic deinceps perpetue futuris temporibus solvendum in civitate nostra Brunensi in censibus dumtaxat nostris, quos cives ibidem nobis annis singulis solvere obligantur, deputavimus et vigore presentis privilegii animo deliberato, voluntate libera ac de certa nostra sciencia maturo habito et nostrorum fidelium communi- cato consilio rite et racionabiliter deputamus, de eodem censu prefato canonico, qui nunc est et suis in antea futuris successoribus condescendentes ipsum et successores ipsius ad prefatum censum servato more patrie juxta consuetudinem inducentes. Porro ut fundacionis huiusmodi nove nostri tamquam patroni et domini perpetua memoria habeatur, collacionem seu presentacionem predictorum canonicatus et prebende pro nobis heredibus et successoribus nostris marchionibus Moravie reservavimus et virtute presencium reservamus, disponentes hoc modo, ut canonicus qui nunc est vel pro tempore fuerit, pro se seu corpore huius beneficii quindecim marcas reservet, quatuor marcas pro nostra salute in festo annunciacionis gloriose matris domini, quo die celestis aule introitum humano generi patefecit salvator de virgine incarnatus et die gloriosi Jeronimi doctoris eximii, cuius claro eloquio manaverunt largissime et in ecclesia sancta dei manant continue dulcissime doctrine in odorem suavitatis stillicidia scripturarum, tres marcas inter canonicos et vicarios presentes, qui dumtaxat missis earundem festivitatum personaliter intererunt, distribuat more ecclesie hactenus laudabiliter observato. Item quatuor marcas in anniversario domini Petri felicis memorie olim de Stern- berg et in anniversario nobilis domine Anne ipsius domini Petri conthoralis quatuor marcas ad distribuendum juxta consuetudinem ecclesie distributori, qui pro tempore fuerit, porrigat; residuas vero decem marcas septem pro distribucionibus et tres pro panibus decano et capitulo tribuat pariter et assignet. Et quia hec nostra fundacio sive eorum canonicatus et prebende nova ereccio debet robur firmitatis nostre provisionis sollercia perpetuis temporibus obtinere, ideo nos heredes et successores nostros marchiones Moravie sinceri cordis pro- misso meliori modo et forma, quibus possumus, ad tenenda omnia et singula rite et racio- nabiliter observanda presentis tenore privilegii obligamus. Nulli ergo principum hanc nostram fundacionem ereccionem et reddituum donacionem sub pena malediccionis perpetue liceat violare. Presencium sub nostri appensione sigilli testimonio literarum. Datum Olomucz anno domini millesimo quadringentesimo secundo, decima quinta die Marcii. (Orig. Perg. h. Sig. abgerissen, im Olm. Cap. Archive. — Auf der Plicatur: De mandato domini marchionis decanus ecclesie Olomucensis Andreas.)
182 intemerate virginis sancte Marie gloriam, cui nos singularis devocionis jugiter precatibus commendamus, que castis quidem visceribus illibata pudicicia integerrime conservata pro redempcione humani generis mundo edidit salvatorem, canonicatum et prebendam de novo in ecclesia Olomucensi sub titulo sancti Wenceslai martiris, de cuius altissimo sanquine nos licet indigni originem traximus fabricata, que mater nostra et tocius principatus Moravie fore domina dinoscitur et magistra, auctoritate ordinaria tamquam marchio et dominus Moravie exigimus creamus facimus et fundamus, ad corpus eorundem canonicatus et prebende quadraginta marcas grossorum pragensium moravici numeri, puri census, bis in anno canonico, qui pro tempore fuerit, in festo sancti Jeorgii nunc proxime incipiendo viginti et in festo sancti Michaelis viginti marcas et sic deinceps perpetue futuris temporibus solvendum in civitate nostra Brunensi in censibus dumtaxat nostris, quos cives ibidem nobis annis singulis solvere obligantur, deputavimus et vigore presentis privilegii animo deliberato, voluntate libera ac de certa nostra sciencia maturo habito et nostrorum fidelium communi- cato consilio rite et racionabiliter deputamus, de eodem censu prefato canonico, qui nunc est et suis in antea futuris successoribus condescendentes ipsum et successores ipsius ad prefatum censum servato more patrie juxta consuetudinem inducentes. Porro ut fundacionis huiusmodi nove nostri tamquam patroni et domini perpetua memoria habeatur, collacionem seu presentacionem predictorum canonicatus et prebende pro nobis heredibus et successoribus nostris marchionibus Moravie reservavimus et virtute presencium reservamus, disponentes hoc modo, ut canonicus qui nunc est vel pro tempore fuerit, pro se seu corpore huius beneficii quindecim marcas reservet, quatuor marcas pro nostra salute in festo annunciacionis gloriose matris domini, quo die celestis aule introitum humano generi patefecit salvator de virgine incarnatus et die gloriosi Jeronimi doctoris eximii, cuius claro eloquio manaverunt largissime et in ecclesia sancta dei manant continue dulcissime doctrine in odorem suavitatis stillicidia scripturarum, tres marcas inter canonicos et vicarios presentes, qui dumtaxat missis earundem festivitatum personaliter intererunt, distribuat more ecclesie hactenus laudabiliter observato. Item quatuor marcas in anniversario domini Petri felicis memorie olim de Stern- berg et in anniversario nobilis domine Anne ipsius domini Petri conthoralis quatuor marcas ad distribuendum juxta consuetudinem ecclesie distributori, qui pro tempore fuerit, porrigat; residuas vero decem marcas septem pro distribucionibus et tres pro panibus decano et capitulo tribuat pariter et assignet. Et quia hec nostra fundacio sive eorum canonicatus et prebende nova ereccio debet robur firmitatis nostre provisionis sollercia perpetuis temporibus obtinere, ideo nos heredes et successores nostros marchiones Moravie sinceri cordis pro- misso meliori modo et forma, quibus possumus, ad tenenda omnia et singula rite et racio- nabiliter observanda presentis tenore privilegii obligamus. Nulli ergo principum hanc nostram fundacionem ereccionem et reddituum donacionem sub pena malediccionis perpetue liceat violare. Presencium sub nostri appensione sigilli testimonio literarum. Datum Olomucz anno domini millesimo quadringentesimo secundo, decima quinta die Marcii. (Orig. Perg. h. Sig. abgerissen, im Olm. Cap. Archive. — Auf der Plicatur: De mandato domini marchionis decanus ecclesie Olomucensis Andreas.)
Strana 183
183 172. Markgraf Jodok beauftragt die Stadt Ung. Hradisch, dem Zich von Nedachlebic 100 Schock Gr. zu bezahlen. Dt. Olmütz, 18. März 1402. Wir Jost von gotes gnaden marggraf zu Brandemburg, marggraf und herre zu Merhern, bekennen und tun kunt offenlichen mit disem brive allen den, die in sehen oder hören lesen, das wir durch getreuer und beheglicher dinste willen, die uns der veste Sych von Nedachlebicz getan hat und in zukumpftigen zeiten dester bas tun mage, so haben wir im und seinen erben hundert schok grosschen vorweiset und vorweisen mit wolbedachtem mute und von rechten unsern wissen uf der losunge unser state zum Redissch mit solicher underscheidunge, wenn die freiunge und die gnade, die wir derselben state getan haben, usgeet, so sollen die schöpfen, die izund sein zum Redissch oder hernach werden, die hundert schok grosschen von unserer losunge, die sie uns solten geben, dem obgenanten Sychen oder seinen erben gütlichen richten und ganz bezalen und wenne sie das also getan haben als obengeschriben steet, so sagen wir sie derselben hundert schok grosschen quit, ledig und los mit kraft diz brives. Ouch so sollen die obgenanten schöpfen dem Zych oder seinen erben alle jare zehen schok zinsen und richten als lange, bis das sie im die hundert schok ganz und gar gericht hetten und dasselbe gelde, das sie im geben werden zu zinse, das sal uns ouch abgeen an unserer losunge und sagen sie des quit ledig und los. Mit urkunt diz brives vorsigelt mit unserm anhangenden insigel. Geben zu Olomucz nach Crists geburt vierzehenhundert jare und darnach in dem andern jare des nehsten Sunabendes vor dem Palme tage. (Orig. Perg. h. Sig. im Stadtarchive zu Ung. Hradisch.) 173. Die Gebrüder von Trojevic bekennen, der Stadt Iglau 200 Sch. Gr. schuldig zu sein. Dt. 19. März 1402 s. l. Nos Frenczlinus de Troyewicz Borsso de Troyewicz residens in Bussicz et Jano de Troyewicz fratres debitores principales, et nos Jaroslaus de Dobruska, Petrus Plyna de Zemetyesch, Pardus de Lipowecz, Hertwicus de Spaczicz et Ropertus de Wodans fideiussores dictorum fratrum de Troyewicz recognoscimus pro nobis et heredibus nostris tenore pre- sencium publice universis, quod ex vero et justo debito tenemur et solvere debemus honestis viris . . magistro civium . . juratis consulibus ac communitati civitatis Iglavie ducentas sexagenas grossorum denariorum pragensium. Quam quidem pecuniam promittimus pro nobis et heredibus nostris in duobus terminis, videlicet centum sexagenas dictorum grossorum in festo sancti Georii venturo proxime, et deinde in festo sancti Galli proxime sequenti simi- liter centum sexagenas eorundem grossorum in predicta civitate Iglaviensi prefatis . . ma- gistro civium . . juratis consulibus ac communitati dicte civitatis Iglavie dare et persolvere in parata pecunia dilacione et negligencia qualibet procul motis. Quod si in quocunque
183 172. Markgraf Jodok beauftragt die Stadt Ung. Hradisch, dem Zich von Nedachlebic 100 Schock Gr. zu bezahlen. Dt. Olmütz, 18. März 1402. Wir Jost von gotes gnaden marggraf zu Brandemburg, marggraf und herre zu Merhern, bekennen und tun kunt offenlichen mit disem brive allen den, die in sehen oder hören lesen, das wir durch getreuer und beheglicher dinste willen, die uns der veste Sych von Nedachlebicz getan hat und in zukumpftigen zeiten dester bas tun mage, so haben wir im und seinen erben hundert schok grosschen vorweiset und vorweisen mit wolbedachtem mute und von rechten unsern wissen uf der losunge unser state zum Redissch mit solicher underscheidunge, wenn die freiunge und die gnade, die wir derselben state getan haben, usgeet, so sollen die schöpfen, die izund sein zum Redissch oder hernach werden, die hundert schok grosschen von unserer losunge, die sie uns solten geben, dem obgenanten Sychen oder seinen erben gütlichen richten und ganz bezalen und wenne sie das also getan haben als obengeschriben steet, so sagen wir sie derselben hundert schok grosschen quit, ledig und los mit kraft diz brives. Ouch so sollen die obgenanten schöpfen dem Zych oder seinen erben alle jare zehen schok zinsen und richten als lange, bis das sie im die hundert schok ganz und gar gericht hetten und dasselbe gelde, das sie im geben werden zu zinse, das sal uns ouch abgeen an unserer losunge und sagen sie des quit ledig und los. Mit urkunt diz brives vorsigelt mit unserm anhangenden insigel. Geben zu Olomucz nach Crists geburt vierzehenhundert jare und darnach in dem andern jare des nehsten Sunabendes vor dem Palme tage. (Orig. Perg. h. Sig. im Stadtarchive zu Ung. Hradisch.) 173. Die Gebrüder von Trojevic bekennen, der Stadt Iglau 200 Sch. Gr. schuldig zu sein. Dt. 19. März 1402 s. l. Nos Frenczlinus de Troyewicz Borsso de Troyewicz residens in Bussicz et Jano de Troyewicz fratres debitores principales, et nos Jaroslaus de Dobruska, Petrus Plyna de Zemetyesch, Pardus de Lipowecz, Hertwicus de Spaczicz et Ropertus de Wodans fideiussores dictorum fratrum de Troyewicz recognoscimus pro nobis et heredibus nostris tenore pre- sencium publice universis, quod ex vero et justo debito tenemur et solvere debemus honestis viris . . magistro civium . . juratis consulibus ac communitati civitatis Iglavie ducentas sexagenas grossorum denariorum pragensium. Quam quidem pecuniam promittimus pro nobis et heredibus nostris in duobus terminis, videlicet centum sexagenas dictorum grossorum in festo sancti Georii venturo proxime, et deinde in festo sancti Galli proxime sequenti simi- liter centum sexagenas eorundem grossorum in predicta civitate Iglaviensi prefatis . . ma- gistro civium . . juratis consulibus ac communitati dicte civitatis Iglavie dare et persolvere in parata pecunia dilacione et negligencia qualibet procul motis. Quod si in quocunque
Strana 184
184 dictorum terminorum non fecerimus, extunc iterum promittimus bona fide, quod statim qui- libet nostrum etc. (Formel des Einlagers.) Elapsis autem a quolibet dictorum festorum quatuordecim diebus continuis prestito obstagio vel non prestito vel parte pecunie soluta vel non soluta, extunc mox dicti cives Iglavienses possunt et debent auctoritate propria vel cum adiutorio cuiuscunque judicis vel domini nos in personis propriis cum omnibus bonis nostris necnon homines censuales et subditos nostros quoscunque cum omnibus bonis eorum et rebus mobilibus et immobilibus in terris Moravie et Boemie vel extra, ubicunque seu ubique locorum et in quocumque dominio eciam in via vel in campis arrestare, occupare, impignorare et impedire tocies, quocies oportunum fuerit, tam diu donec prefata pecunie summa videlicet ducente sexagene dictorum grossorum ac omnia dampna et omnes impense seu expense, que et quas simplici verbo dicti cives Iglavienses se dixerint percepisse et fecisse, fuerint per nos vel heredes nostros totaliter persoluta seu persolute, contradiccione nostra qualibet vel eciam defensione cuiuslibet hominis in contrarium non obstante sub honoris et fidei puritate. Et qui presentes literas de bona voluntate dictorum civium Iglaviensium habuerit, ille potest monere, inpignorare ac debita et dampna prescripta extorquere, necnon eidem competit plenum jus omnium premissorum sicut civibus Iglaviensibus supradictis. In cuius rei evidenciam et robur firmum sigilla nostra propria videlicet omnium nostrorum prescriptorum de certa nostra sciencia et jussu presentibus sunt appensa. Datum anno domini millesimo quadringentesimo secundo dominica Palmarum, qua canitur in ecclesia dei „Domine ne longe". (Orig. Perg. 8 häng. Sig. im Iglauer Stadtarchive.) 174. Markgraf Jodok, Sulik von Konitz und Maršik von Radowieschitz versprechen, die auf 20 Mark Jahreszinses lautende Urkunde der Stadt Iglau dem Bischof Johann von Nazareth, welcher diesen Jahreszins gekauft hat, auszufolgen. Dt. Olmütz, 21. März 1402. Nos Jodocus dei gracia marchio Brandemburgensis, marchio et dominus Moravie etc. et nos Suliko de Konicz et Marssyko de Radowiessicz, omnes principales debitores, omnes in insolidum, una manu coniunctim et indivisim, bona fide sincera, absque dolo, de certa nostra sciencia promittimus reverendo patri, domino Johanni episcopo Nazaretensi, literam civitatis Iglavie super viginti marcis census annui, quos pro capellano suo, Johanne et tribus nepotibus, videlicet Thoma, Wenceslao et Cirillo, super eadem civitate promptis pecuniis comparavit, ante festum sancti Jeorgii proxime nunc venturi, et medietatem census eiusdem scilicet decem Marcas in ipso festo sancti Jeorgii in suas manus donare, dare et cum effectu pariter assignare. In casu vero, ubi hoc implere in toto vel in parte, neglige- rimus, quod absit, tunc nos duo videlicet Suliko et Marssiko superius nominati promittimus bona fide sincera, in civitate Olomucensi in hospicio honesto, quod nobis prefatus dominus episcopus ad hoc specialiter deputaret, per interpositas personas idoneas militares, quilibet cum tribus equis et duobus famulis juxta morem patrie solitum prestare obstagium et consuetum,
184 dictorum terminorum non fecerimus, extunc iterum promittimus bona fide, quod statim qui- libet nostrum etc. (Formel des Einlagers.) Elapsis autem a quolibet dictorum festorum quatuordecim diebus continuis prestito obstagio vel non prestito vel parte pecunie soluta vel non soluta, extunc mox dicti cives Iglavienses possunt et debent auctoritate propria vel cum adiutorio cuiuscunque judicis vel domini nos in personis propriis cum omnibus bonis nostris necnon homines censuales et subditos nostros quoscunque cum omnibus bonis eorum et rebus mobilibus et immobilibus in terris Moravie et Boemie vel extra, ubicunque seu ubique locorum et in quocumque dominio eciam in via vel in campis arrestare, occupare, impignorare et impedire tocies, quocies oportunum fuerit, tam diu donec prefata pecunie summa videlicet ducente sexagene dictorum grossorum ac omnia dampna et omnes impense seu expense, que et quas simplici verbo dicti cives Iglavienses se dixerint percepisse et fecisse, fuerint per nos vel heredes nostros totaliter persoluta seu persolute, contradiccione nostra qualibet vel eciam defensione cuiuslibet hominis in contrarium non obstante sub honoris et fidei puritate. Et qui presentes literas de bona voluntate dictorum civium Iglaviensium habuerit, ille potest monere, inpignorare ac debita et dampna prescripta extorquere, necnon eidem competit plenum jus omnium premissorum sicut civibus Iglaviensibus supradictis. In cuius rei evidenciam et robur firmum sigilla nostra propria videlicet omnium nostrorum prescriptorum de certa nostra sciencia et jussu presentibus sunt appensa. Datum anno domini millesimo quadringentesimo secundo dominica Palmarum, qua canitur in ecclesia dei „Domine ne longe". (Orig. Perg. 8 häng. Sig. im Iglauer Stadtarchive.) 174. Markgraf Jodok, Sulik von Konitz und Maršik von Radowieschitz versprechen, die auf 20 Mark Jahreszinses lautende Urkunde der Stadt Iglau dem Bischof Johann von Nazareth, welcher diesen Jahreszins gekauft hat, auszufolgen. Dt. Olmütz, 21. März 1402. Nos Jodocus dei gracia marchio Brandemburgensis, marchio et dominus Moravie etc. et nos Suliko de Konicz et Marssyko de Radowiessicz, omnes principales debitores, omnes in insolidum, una manu coniunctim et indivisim, bona fide sincera, absque dolo, de certa nostra sciencia promittimus reverendo patri, domino Johanni episcopo Nazaretensi, literam civitatis Iglavie super viginti marcis census annui, quos pro capellano suo, Johanne et tribus nepotibus, videlicet Thoma, Wenceslao et Cirillo, super eadem civitate promptis pecuniis comparavit, ante festum sancti Jeorgii proxime nunc venturi, et medietatem census eiusdem scilicet decem Marcas in ipso festo sancti Jeorgii in suas manus donare, dare et cum effectu pariter assignare. In casu vero, ubi hoc implere in toto vel in parte, neglige- rimus, quod absit, tunc nos duo videlicet Suliko et Marssiko superius nominati promittimus bona fide sincera, in civitate Olomucensi in hospicio honesto, quod nobis prefatus dominus episcopus ad hoc specialiter deputaret, per interpositas personas idoneas militares, quilibet cum tribus equis et duobus famulis juxta morem patrie solitum prestare obstagium et consuetum,
Strana 185
185 neque de diclo obstagio sub aliqua occasione exire debebimus, sed absque omni intermis- sione tamdiu prestare promittimus, quousque sibi et ipsam literam civitatis, cuius nota est per decanum Olomucensem jam scripta, et ipsum censum sancti Jeorgii una cum dampnis, si que ex negligencia nostra contraxerint, integraliter dederimus et complete. Presencium sub nostris appensis sigillis testimonio literarum. Datum Olomucz anno domini millesimo quadringentesimo secundo, feria tercia post dominicam palmarum. (Orig. Perg. mit 3 anh. Sig. im m. Landesarchive, Sig. K. V. IV. n. 212.) 175. Peter und Andreas, Brüder von Kunstadt, gründen und bestiften den Dreifaltigkeitsaltar in der Franziskanerkirche zu Znaim. Dt. Znaim, 21. März 1402. My Petr a Ondřej bratří z Kunina města řečení z Jevišovic, jistci i naši erbové vyznávámy tímto listem přede všemi, ktož jej slyší nebo budú čísti, že sme takéto záduší zjednali a učinili k klášteru Matky Boží v Znojmě v tu chvíli, ješto sme to mohli dobře učiniti, s přátelskú radú a s dobrým rozmyslem a zdrávi jsúce a ustavili sme znova oltář v koře na levě straně do zakrystie jdúce ve jmě svaté Trojice a ve jmě svaté Kateřiny, za našich předších duší a za našeho bratra nebožčí páně Sigmundovu duši z Jevišovic i za naši duši i za našich dětí duši, když nás bóh neuchová, že sejdem s tohoto světa na onen svět i za ty všecky duše, kteréž sendú po nás z našeho rodu svrchupsaného. Naj- prvé já Petr z Jevišovic svrchupsaný odkazuji poctivým a v boze nábožným duchovným bratři kněži ardiánovi (sic) i všemu konventu kláštera matky bozí v Znojmě s mé strany a s mého rozdílu na Stříbrném láně ve vsi Únanově, ješto na něm Schöppel nyní sedí nebo ktož na něm potom seděti bude, pól hřívny grošóv pravého a spravedlivého úroka a platu věčného a na polulání tudíž v Únanově, na němž Jan Studenec sedí, čtyři a čtyřidceti grošóv a opět na polulání, ješto Filip Tefaróv syn sedí, čtyři groší; toť bude s mé strany osmdesát grošev úplně. A já Ondřej svrchupsaný z Jevišovic také odkazuji i odkázal sem s své strany na Stříbrném láně tu také v Únanově pól hřivny grošóv a na podsedku, ješto má Nykl Špyl na poli i ve vsi sedm grošóv a opět na podsedku, ješto na něm Welfi sedí, jeden groš. A ten vešken úrok porúčíme mocně a úplně našemu rychtářovi tu v Unanově, ktož jest nyní anebo po něm bude rychtářem v Únanově a na jeho místě, aby vydával těm bratří(m) svrchupsaným ardiánovi i všemu konventu na všaký rok na svatého Jiří kopu grošóv úplně a druhú kopu grošóv na sv. Václava, ježto po něm přijde a ten plat aby jim byl vydáván i při tom klášteru Matky Boží v Znojmě ostal věčně za naše i našich předší dušičky. A to všecko, což jest v tomto listě svrchupsáno, to my svrchupsaný Petr z Jevišovic a Ondřej jeho bratr slibujeme svú dobrú věrú beze vší zlé lsti ctně zdržeti tomu Božímu domu klášteru Matky Boží i ardiánovi i všemu konventu beze všeho přerušení. Pakliby náš rychtář nebo ti naši lidé z Únanova obmeškali jim úrok vydávati na ty uložené dny a ustavené roky, jehož bože nedaj, tehdy dáváme plnú moc svrchu- psaným ardiánovi i všemu konventu, aby mohli toho našeho rychtáře i ty naše lidi 24
185 neque de diclo obstagio sub aliqua occasione exire debebimus, sed absque omni intermis- sione tamdiu prestare promittimus, quousque sibi et ipsam literam civitatis, cuius nota est per decanum Olomucensem jam scripta, et ipsum censum sancti Jeorgii una cum dampnis, si que ex negligencia nostra contraxerint, integraliter dederimus et complete. Presencium sub nostris appensis sigillis testimonio literarum. Datum Olomucz anno domini millesimo quadringentesimo secundo, feria tercia post dominicam palmarum. (Orig. Perg. mit 3 anh. Sig. im m. Landesarchive, Sig. K. V. IV. n. 212.) 175. Peter und Andreas, Brüder von Kunstadt, gründen und bestiften den Dreifaltigkeitsaltar in der Franziskanerkirche zu Znaim. Dt. Znaim, 21. März 1402. My Petr a Ondřej bratří z Kunina města řečení z Jevišovic, jistci i naši erbové vyznávámy tímto listem přede všemi, ktož jej slyší nebo budú čísti, že sme takéto záduší zjednali a učinili k klášteru Matky Boží v Znojmě v tu chvíli, ješto sme to mohli dobře učiniti, s přátelskú radú a s dobrým rozmyslem a zdrávi jsúce a ustavili sme znova oltář v koře na levě straně do zakrystie jdúce ve jmě svaté Trojice a ve jmě svaté Kateřiny, za našich předších duší a za našeho bratra nebožčí páně Sigmundovu duši z Jevišovic i za naši duši i za našich dětí duši, když nás bóh neuchová, že sejdem s tohoto světa na onen svět i za ty všecky duše, kteréž sendú po nás z našeho rodu svrchupsaného. Naj- prvé já Petr z Jevišovic svrchupsaný odkazuji poctivým a v boze nábožným duchovným bratři kněži ardiánovi (sic) i všemu konventu kláštera matky bozí v Znojmě s mé strany a s mého rozdílu na Stříbrném láně ve vsi Únanově, ješto na něm Schöppel nyní sedí nebo ktož na něm potom seděti bude, pól hřívny grošóv pravého a spravedlivého úroka a platu věčného a na polulání tudíž v Únanově, na němž Jan Studenec sedí, čtyři a čtyřidceti grošóv a opět na polulání, ješto Filip Tefaróv syn sedí, čtyři groší; toť bude s mé strany osmdesát grošev úplně. A já Ondřej svrchupsaný z Jevišovic také odkazuji i odkázal sem s své strany na Stříbrném láně tu také v Únanově pól hřivny grošóv a na podsedku, ješto má Nykl Špyl na poli i ve vsi sedm grošóv a opět na podsedku, ješto na něm Welfi sedí, jeden groš. A ten vešken úrok porúčíme mocně a úplně našemu rychtářovi tu v Unanově, ktož jest nyní anebo po něm bude rychtářem v Únanově a na jeho místě, aby vydával těm bratří(m) svrchupsaným ardiánovi i všemu konventu na všaký rok na svatého Jiří kopu grošóv úplně a druhú kopu grošóv na sv. Václava, ježto po něm přijde a ten plat aby jim byl vydáván i při tom klášteru Matky Boží v Znojmě ostal věčně za naše i našich předší dušičky. A to všecko, což jest v tomto listě svrchupsáno, to my svrchupsaný Petr z Jevišovic a Ondřej jeho bratr slibujeme svú dobrú věrú beze vší zlé lsti ctně zdržeti tomu Božímu domu klášteru Matky Boží i ardiánovi i všemu konventu beze všeho přerušení. Pakliby náš rychtář nebo ti naši lidé z Únanova obmeškali jim úrok vydávati na ty uložené dny a ustavené roky, jehož bože nedaj, tehdy dáváme plnú moc svrchu- psaným ardiánovi i všemu konventu, aby mohli toho našeho rychtáře i ty naše lidi 24
Strana 186
186 z Unanova stavovati, jímati i jejich zboží zapověděti, kdež je kolivěk budú moci nadjíti a svého na nich dobývati svěckým i duchovným právem, jakž najlépe budú moci. A pro lepší jistotu i větší bezpečenství své vlastní pečeti přivěsili sme k tomuto listu a prosili sme urozených pánóv pana Hynka z Kunina města strýce našeho a pana Ludvíka z Buko- viny a Zdicha z Ratišovic, aby své pečeti na svědectví přivěsili k tomuto listu bez své škody, kterýž dán v Znojmi den sv. Benedikta po Božím narození tísícé čtyřisté druhé leto. (Orig. Perg. 4 h. Sig. im Znaimer St. Archive.) 176. Markgraf Jodok weiset der Olmützer Bürgerswitwe Dorothea Kokott für entlehnte 50 Mark Gr. einen Jahreszins von 5 Mark aus der landesfurstlichen Steuer (Losung) der Stadt Brünn an. Dt. Brünn, 9. April 1402. Nos Jodocus dei gracia marchio Brandemburgensis, sacri romani imperii archi- camerarius, marchio et dominus Opavie (sic). Notum facimus tenore presencium universis, quod honeste domine Dorothee relicte olim Kokkott, civis in Olomuncz quinque marcas census annui pro quinquaginta marcis grossorum denariorum pragensium, quas dudum ab ea in paratis pecuniis percepimus, rite vendidimus et omnino deliberate ac de tota nostra sciencia vigore presencium vendimus dictasque quinque marcas census sibi super losunga nostra aput magistrum civium, consules et juratos cives in Brunna, nostros fideles dilectos, qui sunt ad presens, vel pro tempore fuerint, tenore presencium deputamus divisim anno quolibet incipiendo, in festo sancti Michaelis proxime nunc venturo dimidiam terciam marcam et in festo sancti Jeorgii post hoc immediate sequente totidem et sic deinceps annis singulis in dictis duobus terminis dictas quinque marcas census per ipsam dominam Dorotheam pacifice percipiendas, tollendas, levandas et in usus proprios convertendas, tam diu, quousque sibi dictas quinquaginta marcas grossorum una cum censu pro rata temporis contingente nos, successores nostri, marchiones Moravie aut cives predicti in Brunna integraliter solverimus et ad plenum. Mandamus igitur vobis presentibus magistro civium, consulibus et juratis civibus in Brunna, nostris fidelibus et dilectis, qui nunc estis vel pro tempore fueritis, pre- sentibus seriose, quatenus ad solucionem predicti census modo et forma superius expressatis, litteris vestris patentibus et sigillo civitatis vos eidem domine Dorothee obligetis dictasque quinque marcas census de losunga nostra sub terminis superius nominatis annis singulis prefate domine Dorothee detis et sine contradiccione qualibet assignetis, dictam solucionem continuantes tam diu, quousque sibi dicte quinquaginta marce grossorum una cum censu pro rata temporis contingente per nos, successores nostros aut per vos integraliter fuerint persolute. Nam quociesque in superius nominatis terminis dictum sibi censum solveritis, tocies vos de dictis pecuniis tenore presencium quittamus, liberamus, absolvimus, ipsasque vobis de losunga nostra predicta defalcamus. Ceterum quicunque presentem litteram de bona voluntate prefate domine Dorothee habuerit, sit persona spiritualis vel secularis, illi jus
186 z Unanova stavovati, jímati i jejich zboží zapověděti, kdež je kolivěk budú moci nadjíti a svého na nich dobývati svěckým i duchovným právem, jakž najlépe budú moci. A pro lepší jistotu i větší bezpečenství své vlastní pečeti přivěsili sme k tomuto listu a prosili sme urozených pánóv pana Hynka z Kunina města strýce našeho a pana Ludvíka z Buko- viny a Zdicha z Ratišovic, aby své pečeti na svědectví přivěsili k tomuto listu bez své škody, kterýž dán v Znojmi den sv. Benedikta po Božím narození tísícé čtyřisté druhé leto. (Orig. Perg. 4 h. Sig. im Znaimer St. Archive.) 176. Markgraf Jodok weiset der Olmützer Bürgerswitwe Dorothea Kokott für entlehnte 50 Mark Gr. einen Jahreszins von 5 Mark aus der landesfurstlichen Steuer (Losung) der Stadt Brünn an. Dt. Brünn, 9. April 1402. Nos Jodocus dei gracia marchio Brandemburgensis, sacri romani imperii archi- camerarius, marchio et dominus Opavie (sic). Notum facimus tenore presencium universis, quod honeste domine Dorothee relicte olim Kokkott, civis in Olomuncz quinque marcas census annui pro quinquaginta marcis grossorum denariorum pragensium, quas dudum ab ea in paratis pecuniis percepimus, rite vendidimus et omnino deliberate ac de tota nostra sciencia vigore presencium vendimus dictasque quinque marcas census sibi super losunga nostra aput magistrum civium, consules et juratos cives in Brunna, nostros fideles dilectos, qui sunt ad presens, vel pro tempore fuerint, tenore presencium deputamus divisim anno quolibet incipiendo, in festo sancti Michaelis proxime nunc venturo dimidiam terciam marcam et in festo sancti Jeorgii post hoc immediate sequente totidem et sic deinceps annis singulis in dictis duobus terminis dictas quinque marcas census per ipsam dominam Dorotheam pacifice percipiendas, tollendas, levandas et in usus proprios convertendas, tam diu, quousque sibi dictas quinquaginta marcas grossorum una cum censu pro rata temporis contingente nos, successores nostri, marchiones Moravie aut cives predicti in Brunna integraliter solverimus et ad plenum. Mandamus igitur vobis presentibus magistro civium, consulibus et juratis civibus in Brunna, nostris fidelibus et dilectis, qui nunc estis vel pro tempore fueritis, pre- sentibus seriose, quatenus ad solucionem predicti census modo et forma superius expressatis, litteris vestris patentibus et sigillo civitatis vos eidem domine Dorothee obligetis dictasque quinque marcas census de losunga nostra sub terminis superius nominatis annis singulis prefate domine Dorothee detis et sine contradiccione qualibet assignetis, dictam solucionem continuantes tam diu, quousque sibi dicte quinquaginta marce grossorum una cum censu pro rata temporis contingente per nos, successores nostros aut per vos integraliter fuerint persolute. Nam quociesque in superius nominatis terminis dictum sibi censum solveritis, tocies vos de dictis pecuniis tenore presencium quittamus, liberamus, absolvimus, ipsasque vobis de losunga nostra predicta defalcamus. Ceterum quicunque presentem litteram de bona voluntate prefate domine Dorothee habuerit, sit persona spiritualis vel secularis, illi jus
Strana 187
187 competit omnium et singulorum in predicta littera contentorum et non amplius neque ultra. Presencium sub nostri sigilli appensione testimonio litterarum, Datum Brunne anno domini millesimo quadringentesimo secundo, dominica qua canitur in ecclesia Misericordia domini. (Entnommen dem Codex Nr. 34 Fol. 23/a im Brünner Stadtarchiv mit der Aufschrift: Littera domini nostri marchionis super quinque marcas census annui pro antiqua Pseczerin.) 177. Die Stadt Brünn verspricht der Witwe Dorothea Kokotin, den ihr vom Markgrafen Jodok verkauften Jahreszins von 5 Mark Gr. aus den Stadtrenten zu zahlen. Dt. s. l. 9. April 1402. Wir Jacob Ott, die weil burgermeister, Hannus von Chremsier, die weil richter, und andere gesworne schepfen, ald und neu mit unsern nochkomen, und die ganz gemein der stat zu Brunne, beriehen und tun kunt offenbar mit disem brife ollen leuten: Als der hochgeborne fürste, marggraf Jost, unser genediger herre redleich vorkauft hat der erbern frauen Dorothean, der witiben genant Kokotin von Olomuncz fumf mark grosser pfennig prager munze und merherischer zal jarleichs zinss umb fumfzig mark grosser pfennig der abgenanten munze und zal, ir alle jar zu raihen drithalb mark zu sand Michels tage, den nu schirest kumpt anzuheben und drithalb mark zu sand Jorgentage, der dornoch schirest kumpt, und also selbste furbas alle jar zu den selben tägen von den renten und zinsen, die wir seinen genaden von der abgenanten stat alle jar zu den obgenanten tagen pflichtig und schuldig sein zu reihen zu gelden und zu geben von den losungen, als er des von seinen genaden der obgenanten frauen doruber seine brife und insigel gegeben hat. Also geloben wir, der selben frauen Dorothean mit unsern guten treuen an argelist noch ernst- leichem geheisse und gepot des obgenanten unsern genedigen herrn, das wir ir den obge- nanten zins zu den obgenanten tägen, von den obgenanten renten und zinsen an seiner stat reihen bezalen und gebn sollen und wellen an alles widersprechen, und an alles vorzihen; ob wir des nicht teten, so hat die obgenante frau Dorothea volle macht und gewalt mit kraft dis brifes, denselben vorsessen zinss, als oftsam des not geschiht, zu nemen und aus zu brengen zu juden oder zu cristen uf unser und der ganzen stat schaden und mag dorumb ufhalden uns, unser gut, unsere statleute, und ir gut varunde und unvarunde uberal, und an aller stat inner landes und ausser landes, an alle widerstrebung und hulfe geistleichs und werltleichs gerichtes. Und wann unser obgenant fürste, oder sein nochkomen, oder wir, oder unsere nochkomen an ir stat, den obgenanten zins vorder abkaufen wellen, das wir das tun mogen mit fumfzig marken grosser pfennig der obgenanten munze und zal an alles widersprechen, und an alle hindernusse. Und wer disen brif wirdet innehaben, es sei frau oder man, geistleich oder werltleich mit der obgenanten Dorothean guten willen, der sol haben als gut recht zu all den obgenanten geschriben sachen recht als sie selber. Des alles zu einer ganzen sicherheit geben wir ier disen unsern brif vorsigelten mit unsern 24*
187 competit omnium et singulorum in predicta littera contentorum et non amplius neque ultra. Presencium sub nostri sigilli appensione testimonio litterarum, Datum Brunne anno domini millesimo quadringentesimo secundo, dominica qua canitur in ecclesia Misericordia domini. (Entnommen dem Codex Nr. 34 Fol. 23/a im Brünner Stadtarchiv mit der Aufschrift: Littera domini nostri marchionis super quinque marcas census annui pro antiqua Pseczerin.) 177. Die Stadt Brünn verspricht der Witwe Dorothea Kokotin, den ihr vom Markgrafen Jodok verkauften Jahreszins von 5 Mark Gr. aus den Stadtrenten zu zahlen. Dt. s. l. 9. April 1402. Wir Jacob Ott, die weil burgermeister, Hannus von Chremsier, die weil richter, und andere gesworne schepfen, ald und neu mit unsern nochkomen, und die ganz gemein der stat zu Brunne, beriehen und tun kunt offenbar mit disem brife ollen leuten: Als der hochgeborne fürste, marggraf Jost, unser genediger herre redleich vorkauft hat der erbern frauen Dorothean, der witiben genant Kokotin von Olomuncz fumf mark grosser pfennig prager munze und merherischer zal jarleichs zinss umb fumfzig mark grosser pfennig der abgenanten munze und zal, ir alle jar zu raihen drithalb mark zu sand Michels tage, den nu schirest kumpt anzuheben und drithalb mark zu sand Jorgentage, der dornoch schirest kumpt, und also selbste furbas alle jar zu den selben tägen von den renten und zinsen, die wir seinen genaden von der abgenanten stat alle jar zu den obgenanten tagen pflichtig und schuldig sein zu reihen zu gelden und zu geben von den losungen, als er des von seinen genaden der obgenanten frauen doruber seine brife und insigel gegeben hat. Also geloben wir, der selben frauen Dorothean mit unsern guten treuen an argelist noch ernst- leichem geheisse und gepot des obgenanten unsern genedigen herrn, das wir ir den obge- nanten zins zu den obgenanten tägen, von den obgenanten renten und zinsen an seiner stat reihen bezalen und gebn sollen und wellen an alles widersprechen, und an alles vorzihen; ob wir des nicht teten, so hat die obgenante frau Dorothea volle macht und gewalt mit kraft dis brifes, denselben vorsessen zinss, als oftsam des not geschiht, zu nemen und aus zu brengen zu juden oder zu cristen uf unser und der ganzen stat schaden und mag dorumb ufhalden uns, unser gut, unsere statleute, und ir gut varunde und unvarunde uberal, und an aller stat inner landes und ausser landes, an alle widerstrebung und hulfe geistleichs und werltleichs gerichtes. Und wann unser obgenant fürste, oder sein nochkomen, oder wir, oder unsere nochkomen an ir stat, den obgenanten zins vorder abkaufen wellen, das wir das tun mogen mit fumfzig marken grosser pfennig der obgenanten munze und zal an alles widersprechen, und an alle hindernusse. Und wer disen brif wirdet innehaben, es sei frau oder man, geistleich oder werltleich mit der obgenanten Dorothean guten willen, der sol haben als gut recht zu all den obgenanten geschriben sachen recht als sie selber. Des alles zu einer ganzen sicherheit geben wir ier disen unsern brif vorsigelten mit unsern 24*
Strana 188
188 anhangunden insigel, noch Crist gepurt vierzen hundert jar und dornoch in dem zweiten*) jare, des Suntages, als man singet in der heiligen kirchen Misericordias domini. (E. cod. 34 fol. 23a im Brünner Stadtarchive.) 178. Die Stadt Brünn weist dem in den Dienst der Stadt aufgenommenen Büchsenmeister Johannes Beyal eine Jahreslohnung von 8 Mark Gr. an. Dt. Brünn, 10. April 1402. Wir Jacob Ott, die weil burgermeister, Hannus genannt von Chremsier, die weil richter und die andern gesworn schepfen, ald und neu der stat zu Brünne, tun kunt offenbar mit disem brife allen leuten, das wir mit wolbedachtem rate uns und der ganzen gemein zum pessten vorschreiben und vermachen dem erbern meister Hannus genant Beyal, unserm pixenmeister, die weil er lebt, und in unserm dinste beleibet, acht mark grosser pfenig prager munze und merherissch zal jarleiche gyld, umb sein meisterschaft und umb sein dinste, die er uns merkleich beweiset hat und fürbas pas beweisen mag. Und die geloben wir und wollen im die geben und raihen, an saumnus alle jar järleich vier mark uf sand Jorgen tage und vier mark uf sand Michel tage von den losungen, die wir zu den selben tagen gemeingleich abnemen zu uns in der stat zu Brünne, und sol dorzu mit seim hause von sand Michel über frei sizzen von den losungen und von aller gab. Und dorumb sol er uns und der stat getreuleich und fleissigleich dienen, also das er sol unser obrister pixmeister sein, und sol alle unsere pixen besehen, zubereiten und ausrichten mit unserr gereitschaft, und sol uns zu allerzeit bereit sein, so wann uns des not geschiht, es sei bei tag, oder bei nacht und wann wir heissen, und sol alle ding tun, als eim pixen- meister an gehoret. Und wär sache, das er uns die selben unsere pixen pessern und das zu nennen wär, odir von neuen dingen pixen machen würd, odir von unsern twegen an uns zu felde zihen würde, das wellen wir gen im bedenken, das im uns geleich und pilleich geschehen sol. Er sol auch unser horalogium, das ist den seiger alle zeit ordenn, an richten und aus richten, und sol den pessern in allen dingen, als oft sam des not geschiht und was er darzu dorfen wirdet, es sei von strengen oder von eisen, das sollen wir im schiken und geben. Auch sol er sich von uns und von unserm dinste nindert anderswo hin rucken, es en sei dann mit unsern wissen und derlaubung. Des alles zu einer ganzen sicherheit geben wir im disen unsern brief, vorsigelten mit unserm anhan- gunden insigel, nach Crist gepurt vierzenhundert jar und dornoch in dem andern jare, des montages noch dem suntage, als man singet in der heiligen kirchen Misericordias domini. (Im Brünner Stadtarchive. Cod. Nr. 34 fol. 24/b.) *) Im Cod. steht offenbar irrthümlich „ersten“ jare.
188 anhangunden insigel, noch Crist gepurt vierzen hundert jar und dornoch in dem zweiten*) jare, des Suntages, als man singet in der heiligen kirchen Misericordias domini. (E. cod. 34 fol. 23a im Brünner Stadtarchive.) 178. Die Stadt Brünn weist dem in den Dienst der Stadt aufgenommenen Büchsenmeister Johannes Beyal eine Jahreslohnung von 8 Mark Gr. an. Dt. Brünn, 10. April 1402. Wir Jacob Ott, die weil burgermeister, Hannus genannt von Chremsier, die weil richter und die andern gesworn schepfen, ald und neu der stat zu Brünne, tun kunt offenbar mit disem brife allen leuten, das wir mit wolbedachtem rate uns und der ganzen gemein zum pessten vorschreiben und vermachen dem erbern meister Hannus genant Beyal, unserm pixenmeister, die weil er lebt, und in unserm dinste beleibet, acht mark grosser pfenig prager munze und merherissch zal jarleiche gyld, umb sein meisterschaft und umb sein dinste, die er uns merkleich beweiset hat und fürbas pas beweisen mag. Und die geloben wir und wollen im die geben und raihen, an saumnus alle jar järleich vier mark uf sand Jorgen tage und vier mark uf sand Michel tage von den losungen, die wir zu den selben tagen gemeingleich abnemen zu uns in der stat zu Brünne, und sol dorzu mit seim hause von sand Michel über frei sizzen von den losungen und von aller gab. Und dorumb sol er uns und der stat getreuleich und fleissigleich dienen, also das er sol unser obrister pixmeister sein, und sol alle unsere pixen besehen, zubereiten und ausrichten mit unserr gereitschaft, und sol uns zu allerzeit bereit sein, so wann uns des not geschiht, es sei bei tag, oder bei nacht und wann wir heissen, und sol alle ding tun, als eim pixen- meister an gehoret. Und wär sache, das er uns die selben unsere pixen pessern und das zu nennen wär, odir von neuen dingen pixen machen würd, odir von unsern twegen an uns zu felde zihen würde, das wellen wir gen im bedenken, das im uns geleich und pilleich geschehen sol. Er sol auch unser horalogium, das ist den seiger alle zeit ordenn, an richten und aus richten, und sol den pessern in allen dingen, als oft sam des not geschiht und was er darzu dorfen wirdet, es sei von strengen oder von eisen, das sollen wir im schiken und geben. Auch sol er sich von uns und von unserm dinste nindert anderswo hin rucken, es en sei dann mit unsern wissen und derlaubung. Des alles zu einer ganzen sicherheit geben wir im disen unsern brief, vorsigelten mit unserm anhan- gunden insigel, nach Crist gepurt vierzenhundert jar und dornoch in dem andern jare, des montages noch dem suntage, als man singet in der heiligen kirchen Misericordias domini. (Im Brünner Stadtarchive. Cod. Nr. 34 fol. 24/b.) *) Im Cod. steht offenbar irrthümlich „ersten“ jare.
Strana 189
189 179. Die Stadt Brünn verpflichtet sich, für das vom Markgrafen Jodok neu gestiftete Canonicat bei der Olmützer Domkirche jährlich 40 Mark zu zahlen. Dt. Brünn, 10. April 1402. Nos Jacobus Ottonis magister civium, Johannes de Chremsir judex, Johannes dictus Sindel carnifex, Wenceslaus Oler, Petrus Scheybeben, Fryczo Sorbek, Wenceslaus Haz, Nicolaus Herll institor, Wenceslaus Feyerbogel, Petrus Eberlini, Johannes Helmsmid, Gregorius Cerdo, Henricus arcufex, Bohussius de Wyschaw, Jacobus Toschner senior, Johannes Pyrner, Pessko Tendler, Wenceslaus de Turri, Hodyslaus Koziehlawa, Johannes Schonfeld aurifaber, Cunczo arcufex, Johannes Leschner, Dominicus pellifex, Albertus braseator, Martinus Platner, Vincencius Rymer, Petrus Czypser, Ulricus Hirppenbach (?) pellifex, Johannes Gach pistor, Wenceslaus de Bozkowicz, Johannes Brenzel, Petrus Vogelhaus, Philippus Hulfreych, Nicolaus Weghaupel, Johannes Knödel, Johannes Krapfner, Nicolaus Perwein, Martinus de Bozkowicz et Johannes Feyel pellifex, jurati cives Brunnenses notum- facimus tenore presencium universis. Quod pridem accepto mandato serenissimi principis domini Jodoci marchionis Brandemburgensis, marchionis et domini Moravie etc. ordinarii domini nostri generosissimi hoc, quod nobis inferius specifice expressatum, exequi imperabat more civitatis nostre juxta approbatam et laudabilem hactenus per nostros superiores obser- vatam consuetudinem congregati adinvicem ad habendum debite deliberacionis consilium posuimus ad examen. Et quia in ipso nostro consilio precepta ipsius salutaria videbamus, presertim cum ad laudem et gloriam omnipotentis dei et eius intemerate virginis dei geni- tricis Marie sacrosancto proposito nitebantur ac nos et communitatem nostram in nullo penitus onerabant, tanto talibus eius imperiis sinceriori obediencia parere decrevimus, quanto flagrancioris devocionis ardore laudisonos catholici principis titulos illustrabant. Quocirca nos magister civium et jurati specifice superius nominati tam presentes quam posteri matura deliberacione previa, seniorum omnium civitatis nostre Brunnensis ac communitatis consensu et consilio accedente, animo deliberato voluntate libera ac de certa nostra sciencia pro nobis, qui nunc sumus in hoc consilii seu juratus officio et omnibus nostris posteris, qui erunt pro tempore vel quos fieri continget, bona fide sincera absque fraude et dolo promisimus et vigore presencium promittimus et spondemus, ad canonicatum et prebendam, quos pre- fatus serenissimus princeps dominus noster graciosissimus in ecclesia Olomucensi cathedrali de novo fundavit et dotavit, honorabili domino Stephano, qui nunc est canonicus et omnibus suis successoribus annis singulis quadraginta marcas grossorum moravici pagamenti de censu illo, quem sibi seu camere sue omni anno in paratis pecuniis obligati sumus prisci temporis consuetudine erogare divisim, incipiendo nunc in festo sancti Jeorgii viginti et in festo sancti Galli immediate sequenti viginti marcas grossorum et sic deinceps annis singulis per- petuis temporibus revolvendis sine omni dilacione, occasione qualibet posttergata, dare assignare et solvere per ipsum dominum Stephanum et successores eius juxta ordinacionem et disposicionem prenominati principis domini nostri et ipsius literarum, quas super eo specialiter ecclesie Olomucensi donavit tenorem ulterius porrigendas. Porro cum talis nostra
189 179. Die Stadt Brünn verpflichtet sich, für das vom Markgrafen Jodok neu gestiftete Canonicat bei der Olmützer Domkirche jährlich 40 Mark zu zahlen. Dt. Brünn, 10. April 1402. Nos Jacobus Ottonis magister civium, Johannes de Chremsir judex, Johannes dictus Sindel carnifex, Wenceslaus Oler, Petrus Scheybeben, Fryczo Sorbek, Wenceslaus Haz, Nicolaus Herll institor, Wenceslaus Feyerbogel, Petrus Eberlini, Johannes Helmsmid, Gregorius Cerdo, Henricus arcufex, Bohussius de Wyschaw, Jacobus Toschner senior, Johannes Pyrner, Pessko Tendler, Wenceslaus de Turri, Hodyslaus Koziehlawa, Johannes Schonfeld aurifaber, Cunczo arcufex, Johannes Leschner, Dominicus pellifex, Albertus braseator, Martinus Platner, Vincencius Rymer, Petrus Czypser, Ulricus Hirppenbach (?) pellifex, Johannes Gach pistor, Wenceslaus de Bozkowicz, Johannes Brenzel, Petrus Vogelhaus, Philippus Hulfreych, Nicolaus Weghaupel, Johannes Knödel, Johannes Krapfner, Nicolaus Perwein, Martinus de Bozkowicz et Johannes Feyel pellifex, jurati cives Brunnenses notum- facimus tenore presencium universis. Quod pridem accepto mandato serenissimi principis domini Jodoci marchionis Brandemburgensis, marchionis et domini Moravie etc. ordinarii domini nostri generosissimi hoc, quod nobis inferius specifice expressatum, exequi imperabat more civitatis nostre juxta approbatam et laudabilem hactenus per nostros superiores obser- vatam consuetudinem congregati adinvicem ad habendum debite deliberacionis consilium posuimus ad examen. Et quia in ipso nostro consilio precepta ipsius salutaria videbamus, presertim cum ad laudem et gloriam omnipotentis dei et eius intemerate virginis dei geni- tricis Marie sacrosancto proposito nitebantur ac nos et communitatem nostram in nullo penitus onerabant, tanto talibus eius imperiis sinceriori obediencia parere decrevimus, quanto flagrancioris devocionis ardore laudisonos catholici principis titulos illustrabant. Quocirca nos magister civium et jurati specifice superius nominati tam presentes quam posteri matura deliberacione previa, seniorum omnium civitatis nostre Brunnensis ac communitatis consensu et consilio accedente, animo deliberato voluntate libera ac de certa nostra sciencia pro nobis, qui nunc sumus in hoc consilii seu juratus officio et omnibus nostris posteris, qui erunt pro tempore vel quos fieri continget, bona fide sincera absque fraude et dolo promisimus et vigore presencium promittimus et spondemus, ad canonicatum et prebendam, quos pre- fatus serenissimus princeps dominus noster graciosissimus in ecclesia Olomucensi cathedrali de novo fundavit et dotavit, honorabili domino Stephano, qui nunc est canonicus et omnibus suis successoribus annis singulis quadraginta marcas grossorum moravici pagamenti de censu illo, quem sibi seu camere sue omni anno in paratis pecuniis obligati sumus prisci temporis consuetudine erogare divisim, incipiendo nunc in festo sancti Jeorgii viginti et in festo sancti Galli immediate sequenti viginti marcas grossorum et sic deinceps annis singulis per- petuis temporibus revolvendis sine omni dilacione, occasione qualibet posttergata, dare assignare et solvere per ipsum dominum Stephanum et successores eius juxta ordinacionem et disposicionem prenominati principis domini nostri et ipsius literarum, quas super eo specialiter ecclesie Olomucensi donavit tenorem ulterius porrigendas. Porro cum talis nostra
Strana 190
190 obligacio in eternum fuerit duratura, ut tuciores in solvendo ipsum dominum Stephanum et successores ipsius ac predictam Olomucensem ecclesiam vigore presentis privilegii faciamus, in casu ubi in solvendo seu porrigendo censum predictum in prescriptis terminis, quod absit, omnino nos seu successores nostros fieri contigeret negligentes, tunc prenominato domino Stephano et ipsius successoribus prefati beneficii canonicis damus et concedimus potestatem omnimodam tocies, quocies in dandis talibus censibus nos seu successores nostri desides fuerimus seu fuerint, ipsum censum a nobis et nostris successoribus censura eccle- siastica repetendi, neque nos eis verbo vel facto jure civili vel canonico opponere debebimus, quominus dictus census retentus seu eciam non solutus fieret ei vel eis plenarie persolutus. Hoc notanter et specifice expressato, quod prefatus dominus noster marchio sibi et heredibus seu successoribus suis et nobis ac successoribus nostris potestatem reservat prenominatas quadraginta marcas census in aliis reditibus hereditatibus in villis sive villanis et rusticis pro ipso domino Stephano et successoribus suis ac pro Olomucensi ecclesia ut premittitur deputandi. Cum autem predictus census quadraginta marcarum deputatus in certis bonis ut est dictum fuerit, mox nos et successores nostri ac ipsa civitas Brunnensis ab ista obligacione in toto absolvi debebimus et penitus liberari. In cuius rei testimonium presentes literas civitatis nostre sigillo de consensu antecessorum nostrorum et tocius communitatis et uni- versitatis nostre civitatis predicte de nostra omnium sciencia jussimus communiri. Datum Brune anno domini millesimo quadringentesimo secundo, decima die Aprilis. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Cap. Archive.) 180. Papst Bonifacius IX. gestattet dem Kloster zu s. Katharina in Olmütz, dass in wirtschaft- lichen Angelegenheiten die Priorin in Begleitung von 2 oder mehreren Schwestern ihre Besitzungen besuchen dürfen, ohne hiezu die Erlaubnis von Seite ihres Provinzials einzuholen. Dt. Rom, 12. April 1402. Donifacius episcopus servus servorum dei. Dilectis in Christo filiabus . . priorisse et conventui monasterii sancte Catherine Olomucensis per priorissam soliti gubernari, ordinis sancti Augustini sub cura et secundum instituta ordinis fratrum predicatorum viventibus salutem et apostolicam benediccionem. Ordinis vestri sacra religio fecunditate referta virtutum et meritorum conspicua sanctitate non indigne meretur, ut vos et vestrum monasterium favoris apostolici plenitudine prosequentes peticionibus vestris illis presertim, que commodum et utilitatem eiusdem vestri monasterii concernunt, quantum cum deo possumus, favorabiliter annuamus. Exihibita siquidem nobis nuper pro parte vestra peticio continebat, quod per ingentes guerras, que in Marchia et partibus Moravie hiis temporibus viguerunt, prout vigent, ville, grangie et alie possessiones ad vestrum monasterium pertinentes multipliciter per rapinas et ignis incendia destructe et partim per inimicos occupate existunt, ac officiales et provisores eiusdem monasterii eciam pro parte ad inimicos confugerunt, fructus et pro- ventus, quos vobis ministrare deberent, inimicis et occupatoribus seu saltem alienis ministrant,
190 obligacio in eternum fuerit duratura, ut tuciores in solvendo ipsum dominum Stephanum et successores ipsius ac predictam Olomucensem ecclesiam vigore presentis privilegii faciamus, in casu ubi in solvendo seu porrigendo censum predictum in prescriptis terminis, quod absit, omnino nos seu successores nostros fieri contigeret negligentes, tunc prenominato domino Stephano et ipsius successoribus prefati beneficii canonicis damus et concedimus potestatem omnimodam tocies, quocies in dandis talibus censibus nos seu successores nostri desides fuerimus seu fuerint, ipsum censum a nobis et nostris successoribus censura eccle- siastica repetendi, neque nos eis verbo vel facto jure civili vel canonico opponere debebimus, quominus dictus census retentus seu eciam non solutus fieret ei vel eis plenarie persolutus. Hoc notanter et specifice expressato, quod prefatus dominus noster marchio sibi et heredibus seu successoribus suis et nobis ac successoribus nostris potestatem reservat prenominatas quadraginta marcas census in aliis reditibus hereditatibus in villis sive villanis et rusticis pro ipso domino Stephano et successoribus suis ac pro Olomucensi ecclesia ut premittitur deputandi. Cum autem predictus census quadraginta marcarum deputatus in certis bonis ut est dictum fuerit, mox nos et successores nostri ac ipsa civitas Brunnensis ab ista obligacione in toto absolvi debebimus et penitus liberari. In cuius rei testimonium presentes literas civitatis nostre sigillo de consensu antecessorum nostrorum et tocius communitatis et uni- versitatis nostre civitatis predicte de nostra omnium sciencia jussimus communiri. Datum Brune anno domini millesimo quadringentesimo secundo, decima die Aprilis. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Cap. Archive.) 180. Papst Bonifacius IX. gestattet dem Kloster zu s. Katharina in Olmütz, dass in wirtschaft- lichen Angelegenheiten die Priorin in Begleitung von 2 oder mehreren Schwestern ihre Besitzungen besuchen dürfen, ohne hiezu die Erlaubnis von Seite ihres Provinzials einzuholen. Dt. Rom, 12. April 1402. Donifacius episcopus servus servorum dei. Dilectis in Christo filiabus . . priorisse et conventui monasterii sancte Catherine Olomucensis per priorissam soliti gubernari, ordinis sancti Augustini sub cura et secundum instituta ordinis fratrum predicatorum viventibus salutem et apostolicam benediccionem. Ordinis vestri sacra religio fecunditate referta virtutum et meritorum conspicua sanctitate non indigne meretur, ut vos et vestrum monasterium favoris apostolici plenitudine prosequentes peticionibus vestris illis presertim, que commodum et utilitatem eiusdem vestri monasterii concernunt, quantum cum deo possumus, favorabiliter annuamus. Exihibita siquidem nobis nuper pro parte vestra peticio continebat, quod per ingentes guerras, que in Marchia et partibus Moravie hiis temporibus viguerunt, prout vigent, ville, grangie et alie possessiones ad vestrum monasterium pertinentes multipliciter per rapinas et ignis incendia destructe et partim per inimicos occupate existunt, ac officiales et provisores eiusdem monasterii eciam pro parte ad inimicos confugerunt, fructus et pro- ventus, quos vobis ministrare deberent, inimicis et occupatoribus seu saltem alienis ministrant,
Strana 191
191 vobisque pro eo, quod incluse estis, non licet absque speciali magistri generalis seu pro- vincialis ordinis dictorum fratrum licencia, quorum presencia in tali necessitate propter magnam loci distanciam sine gravibus laboribus et expensis habere non potestis, ad respi- ciendum villas et possessiones huiusmodi et ad colligendum fructus ex eisdem seu ad invocandum auxilium, consilium aut favorem vel defensionem parentum seu consanguineorum ac amicorum vestrorum predictum monasterium exire et si forsan huiusmodi necessitate cogente aliquas vestrum monasterium ipsum exire contingeret, extunc ipsis ad idem monaste- rium reversis statim prior et conventus domus dictorum fratrum Olomucensis vestro monasterio ecclesiastico supponunt interdicto et vobis ecclesie prohibent ingressum tamdiu, donec aut per preces amicorum aut per munera huiusmodi relaxent interdictum et vos ad ecclesie ingressum restituant antedictum, propter que vos et idem monasterium non pauca gravamina ac damna et eciam detrimenta subistis et eciam timetis verisimiliter posse subire in futurum. Quare pro parte vestra nobis fuit humiliter supplicatum, ut quociens vobis vel dicto monasterio necessitas ingruerit aut alias expedierit tibi aut illi, que pro tempore fuerit, priorisse cum duabus aut tribus seu pluribus monialibus dictum monasterium exeundi, seu duas aut tres seu tot, quot sufficiant moniales ipsius monasterii emittendi pro vestris et eiusdem monasterii negociis expediendis aut promovendis seu solicitandis licenciam con- cedere de benignitate apostolica dignaremur. Nos igitur vestris in hac parte supplicacionibus inclinati, ut liceat tibi aut illi, que pro tempore erit, priorisse cum duabus aut tribus seu pluribus monialibus, quas ad hoc elegeris, seu elegerit, dictum monasterium exire aut duas vel tres seu plures moniales eiusdem monasterii emittere pro utilitate dicti monasterii aut eiusdem monasterii negociis promovendis seu prosequendis aut eciam expediendis, diocesani loci aut magistri generalis dicti ordinis seu cuiuscunque alterius licencia super hoc minime requisita seu obtenta vobis et eidem monasterio auctoritate apostolica tenore presencium de singularis dono gracie indulgemus. Non obstantibus statutis et consuetudinibus monasterii et ordinis predictorum contrariis iuramento, confirmacione apostolica vel quacunque firmitate alia roboratis et aliis contrariis quibuscunque. Proviso, quod huiusmodi gracia sic modeste utamini, quod laicis non tribuatis materiam obloquendi. Nulli ergo omnino hominum liceat hanc paginam nostre concessionis infringere vel ei ausu temerario contraire. Siquis autem hoc attemptare presumpserit, indignacionem omnipotentis dei et beatorum Petri et Pauli apostolorum eius se noverit incursurum. Datum Rome apud sanctum Petrum II Idus Aprilis, pontificatus nostri anno terciodecimo. (Orig. Perg. mit anh. päpstl. Sig. im m. Landesarchive. Art. St. Katharina, Olmütz lit. A. n. 7/b.) 181. Die Stadtgemeinde Brünn verspricht, einen Jahreszins von 20 Schock Gr. an Mikšík Liška von Chrudichrom und dessen Sohn Peter für das von ihnen an Markgr. Jodok geliehene Capital von 200 Schock Gr. aus ihren Losungen zu zahlen. Dt. Brünn, 13. April 1402. Nos Jacobus dictus Ottonis pro tunc magister civium, Johannes dictus de Chremsier pro tunc judex, ceterique jurati cives civitatis Brunnensis presentes cum nostris successoribus
191 vobisque pro eo, quod incluse estis, non licet absque speciali magistri generalis seu pro- vincialis ordinis dictorum fratrum licencia, quorum presencia in tali necessitate propter magnam loci distanciam sine gravibus laboribus et expensis habere non potestis, ad respi- ciendum villas et possessiones huiusmodi et ad colligendum fructus ex eisdem seu ad invocandum auxilium, consilium aut favorem vel defensionem parentum seu consanguineorum ac amicorum vestrorum predictum monasterium exire et si forsan huiusmodi necessitate cogente aliquas vestrum monasterium ipsum exire contingeret, extunc ipsis ad idem monaste- rium reversis statim prior et conventus domus dictorum fratrum Olomucensis vestro monasterio ecclesiastico supponunt interdicto et vobis ecclesie prohibent ingressum tamdiu, donec aut per preces amicorum aut per munera huiusmodi relaxent interdictum et vos ad ecclesie ingressum restituant antedictum, propter que vos et idem monasterium non pauca gravamina ac damna et eciam detrimenta subistis et eciam timetis verisimiliter posse subire in futurum. Quare pro parte vestra nobis fuit humiliter supplicatum, ut quociens vobis vel dicto monasterio necessitas ingruerit aut alias expedierit tibi aut illi, que pro tempore fuerit, priorisse cum duabus aut tribus seu pluribus monialibus dictum monasterium exeundi, seu duas aut tres seu tot, quot sufficiant moniales ipsius monasterii emittendi pro vestris et eiusdem monasterii negociis expediendis aut promovendis seu solicitandis licenciam con- cedere de benignitate apostolica dignaremur. Nos igitur vestris in hac parte supplicacionibus inclinati, ut liceat tibi aut illi, que pro tempore erit, priorisse cum duabus aut tribus seu pluribus monialibus, quas ad hoc elegeris, seu elegerit, dictum monasterium exire aut duas vel tres seu plures moniales eiusdem monasterii emittere pro utilitate dicti monasterii aut eiusdem monasterii negociis promovendis seu prosequendis aut eciam expediendis, diocesani loci aut magistri generalis dicti ordinis seu cuiuscunque alterius licencia super hoc minime requisita seu obtenta vobis et eidem monasterio auctoritate apostolica tenore presencium de singularis dono gracie indulgemus. Non obstantibus statutis et consuetudinibus monasterii et ordinis predictorum contrariis iuramento, confirmacione apostolica vel quacunque firmitate alia roboratis et aliis contrariis quibuscunque. Proviso, quod huiusmodi gracia sic modeste utamini, quod laicis non tribuatis materiam obloquendi. Nulli ergo omnino hominum liceat hanc paginam nostre concessionis infringere vel ei ausu temerario contraire. Siquis autem hoc attemptare presumpserit, indignacionem omnipotentis dei et beatorum Petri et Pauli apostolorum eius se noverit incursurum. Datum Rome apud sanctum Petrum II Idus Aprilis, pontificatus nostri anno terciodecimo. (Orig. Perg. mit anh. päpstl. Sig. im m. Landesarchive. Art. St. Katharina, Olmütz lit. A. n. 7/b.) 181. Die Stadtgemeinde Brünn verspricht, einen Jahreszins von 20 Schock Gr. an Mikšík Liška von Chrudichrom und dessen Sohn Peter für das von ihnen an Markgr. Jodok geliehene Capital von 200 Schock Gr. aus ihren Losungen zu zahlen. Dt. Brünn, 13. April 1402. Nos Jacobus dictus Ottonis pro tunc magister civium, Johannes dictus de Chremsier pro tunc judex, ceterique jurati cives civitatis Brunnensis presentes cum nostris successoribus
Strana 192
192 et tota communitate nostra recognoscimus cum presentibus universis, quod sicut serenissimus princeps dominus Jodocus, marchio Brandemburgensis, marchio et dominus Moravie etc. do- minus noster generosissimus racionabiliter vendidit famosis Mixikoni dicto Lysska de Chru- diechrom et Petro ipsius filio eciam dicto Lysska de Chrudiechrom et ipsorum heredibus viginti sexagenas grossorum denariorum pragensium moravici numeri et pagamenti census annui pro ducentis sexagenis grossorum denariorum et numeri eorundem censuandas ipsis, videlicet decem sexagenas grossorum in festo sancti Wenceslai nunc proxime venturo inci- piendo et decem sexagenas grossorum in festo sancti Jeorgii post hoc inmediate secuturo, et sic pro eisdem terminis annis singulis in futurum et quamdiu predictus noster princeps et dominus, sui successores aut nos, vel nostri successores, huiusmodi censum non reemerimus pro pecunia capitali supradicta una cum censu pro rata temporis contingente, de losungis, quas sue camere de civitate predicta singulis annis pro predictis terminis comportare et persolvere debuerimus et tenemur. Sic promittimus fide nostra bona sine dolo volumus et debemus predicto Mixikoni Lysska et Petro filio ipsius et ipsorum heredibus predictum censum pro predictis terminis de predictis losungis annis singulis vice et nomine predicti nostri principis et domini dare, porrigere et persolvere in paratis pecuniis integre et in toto usque ad ipsius census una cum ipso censu pro rata temporis contingente ut premittitur reempcionem, sine omni contradiccione pariter et dilacione. Quod si non fecerimus, quod absit, extunc Mixiko et Petrus ipsius filius predicti et ipsorum heredes plenam per omnia habebunt potestatem, huiusmodi censum neglectum, quociens oportunum fuerit, pro quocumque eciam predictorum terminorum recipere et exquirere inter christianos vel judeos super nostra civitatis et communitatis predictorum pericula atque dampna, sine qualibet incontrarium accione juris canonici vel civilis. Et qui presentem litteram de eorundem Mixiko nis et Petri filii ipsius bona tenuerit voluntate, sit spiritualis sive secularis persona, quod eidem sicut ipsis- met jus debeat competere omnium premissorum. Harum nostrarum, quibus sigillum nostrum de certa nostra sciencia subappendimus, testimonio literarum. Datum anno domini millesimo quadringentesimo secundo, feria quinta post dominicam, qua in ecclesia dei canitur Mise- ricordias domini. (Aus dem Codex Nr. 34 Fol. 24/a im Brünner Stadtarchive.) 182. Bürgermeister und Rath der Stadt Brünn verpflichten sich zur Zahlung der vom Markgrafen Jodok an Johann von Reusch und Pribík von Krutěnitz schuldigen 44 Schock Gr. Dt. s. l. 13. April 1402. Nos Jacobus dictus Ottonis pro tunc magister civium, Johannes dictus de Chremsier pro tunc judex ceterique jurati cives civitatis Brunnensis presentes cum suc cessoribus nostris et communitate nostra recognoscimus cum presentibus universis, quod ad mandatum speciale serenissimi principis domini Jodoci marchionis et domini Moravie etc. nostri domini generosi, promisimus et vigore presencium bona fide nostra sine dolo promittimus honestis famosis
192 et tota communitate nostra recognoscimus cum presentibus universis, quod sicut serenissimus princeps dominus Jodocus, marchio Brandemburgensis, marchio et dominus Moravie etc. do- minus noster generosissimus racionabiliter vendidit famosis Mixikoni dicto Lysska de Chru- diechrom et Petro ipsius filio eciam dicto Lysska de Chrudiechrom et ipsorum heredibus viginti sexagenas grossorum denariorum pragensium moravici numeri et pagamenti census annui pro ducentis sexagenis grossorum denariorum et numeri eorundem censuandas ipsis, videlicet decem sexagenas grossorum in festo sancti Wenceslai nunc proxime venturo inci- piendo et decem sexagenas grossorum in festo sancti Jeorgii post hoc inmediate secuturo, et sic pro eisdem terminis annis singulis in futurum et quamdiu predictus noster princeps et dominus, sui successores aut nos, vel nostri successores, huiusmodi censum non reemerimus pro pecunia capitali supradicta una cum censu pro rata temporis contingente, de losungis, quas sue camere de civitate predicta singulis annis pro predictis terminis comportare et persolvere debuerimus et tenemur. Sic promittimus fide nostra bona sine dolo volumus et debemus predicto Mixikoni Lysska et Petro filio ipsius et ipsorum heredibus predictum censum pro predictis terminis de predictis losungis annis singulis vice et nomine predicti nostri principis et domini dare, porrigere et persolvere in paratis pecuniis integre et in toto usque ad ipsius census una cum ipso censu pro rata temporis contingente ut premittitur reempcionem, sine omni contradiccione pariter et dilacione. Quod si non fecerimus, quod absit, extunc Mixiko et Petrus ipsius filius predicti et ipsorum heredes plenam per omnia habebunt potestatem, huiusmodi censum neglectum, quociens oportunum fuerit, pro quocumque eciam predictorum terminorum recipere et exquirere inter christianos vel judeos super nostra civitatis et communitatis predictorum pericula atque dampna, sine qualibet incontrarium accione juris canonici vel civilis. Et qui presentem litteram de eorundem Mixiko nis et Petri filii ipsius bona tenuerit voluntate, sit spiritualis sive secularis persona, quod eidem sicut ipsis- met jus debeat competere omnium premissorum. Harum nostrarum, quibus sigillum nostrum de certa nostra sciencia subappendimus, testimonio literarum. Datum anno domini millesimo quadringentesimo secundo, feria quinta post dominicam, qua in ecclesia dei canitur Mise- ricordias domini. (Aus dem Codex Nr. 34 Fol. 24/a im Brünner Stadtarchive.) 182. Bürgermeister und Rath der Stadt Brünn verpflichten sich zur Zahlung der vom Markgrafen Jodok an Johann von Reusch und Pribík von Krutěnitz schuldigen 44 Schock Gr. Dt. s. l. 13. April 1402. Nos Jacobus dictus Ottonis pro tunc magister civium, Johannes dictus de Chremsier pro tunc judex ceterique jurati cives civitatis Brunnensis presentes cum suc cessoribus nostris et communitate nostra recognoscimus cum presentibus universis, quod ad mandatum speciale serenissimi principis domini Jodoci marchionis et domini Moravie etc. nostri domini generosi, promisimus et vigore presencium bona fide nostra sine dolo promittimus honestis famosis
Strana 193
193 viris Johanni de Reussch et Przibikoni de Crutienicz et ad manus fideles Hinkoni protho- notario predicti domini nostri marchionis pro quadraginta quatuor sexagenis grossorum denariorum pragensium moravici numeri et pagamenti in causa et factis predicti domini nostri principis, videlicet ex parte debitorum pro equis ab ipsis pro necessitate et curia suis realiter comparatis, quasquidem quadrigenta quatuor sexagenas grossorum ipsis super festo sancti Michaelis a festo sancti Michaelis nunc proxime venturo post unum integrum annum dare et persolvere sine omni dilacione volumus et debemus. Quod si non fecerimus, quod absit, ex tunc predicti creditores aut is, ad cujus manus fideles promittimus, plenum per omnia habebunt potestatem, predictam pecuniam recipere el exquirere inter christianos vel judeos super nostra et civitatis atque comunitatis predictorum pericula atque dampna, de quibus quidem dampnis saltim racionabilibus et usuris ac inpensis ipsos una cum capitali pecunia liberos et solutos reddere et facere promittimus et debemus. Et qui presentem literam de predictorum creditorum bona tenuerit voluntate, sive sit spiritualis aut secularis persona, quod eidem sicut ipsismet jus habeat competere omnium premissorum. Harum nostrarum quibus sigillum nostrum de certa nostra sciencia subappendimus testimonio literarum. Datum anno millesimo quadringentesimo secundo feria quinta post dominicam, qua in ecclesia dei canitur Misericordias domini. (Aus dem Codex Nr. 34 fol. 25/a im Brünner Stadtarchive.) 183. Markgraf Jodok verpflichtet sich, der Stadt Brünn die an die Olmützer Bürgerin Dorothea Kokot aus der landesfürstlichen Steuer zu zahlenden Darlehenszinsen jedesmal zu quittiren. Dt. Brünn, 14. April 1402. Jodocus dei gracia marchio Brandemburgensis marchio et dominus Moravie etc. Prudentibus magistro civium et juratis civibus in Brunna, nostris fidelibus et dilectis, gracie nostre plenitudinem cum favore. Fideles dilecti. Quia alias de voluntate et mandato nostris honeste matrone Dorothee Kokotyn, civis Olomucensis, literis vestris patentibus sigillo civitatis vestre munitis ad dandum et solvendum quinque marcas census, quas sibi sub certa forma pro quinquaginta marcis grossorum vendidimus et aput vos percipiendas in losungis nostris deputavimus, vos obligastis et sibi promisistis pro eisdem, ideo quociescunque in terminis sanctorum Michaelis et Jeorgii dictum censum divisim annis singulis juxta tenorem aliarum literarum et vestrarum pariter desuper confectarum supradicte domine Dorothee aut ei, qui easdem literas de bona et libera voluntate ipsius habuerit, expediveritis et solveritis, tocies vobis dictum censum de losunga nostra predicta deducimus, vosque de eodem virtute presencium quittamus, absolvimus et pariter liberamus. Presencium sub nostri sigilli appen- sione testimonio literarum. Datum Brunne anno domini millesimo CCCCmo. secundo feria sexta proxima ante dominicam Jubilate. (Aus dem Cod. Nr. 34 Fol. 23/b im Brünner Stadtarchive.) 25
193 viris Johanni de Reussch et Przibikoni de Crutienicz et ad manus fideles Hinkoni protho- notario predicti domini nostri marchionis pro quadraginta quatuor sexagenis grossorum denariorum pragensium moravici numeri et pagamenti in causa et factis predicti domini nostri principis, videlicet ex parte debitorum pro equis ab ipsis pro necessitate et curia suis realiter comparatis, quasquidem quadrigenta quatuor sexagenas grossorum ipsis super festo sancti Michaelis a festo sancti Michaelis nunc proxime venturo post unum integrum annum dare et persolvere sine omni dilacione volumus et debemus. Quod si non fecerimus, quod absit, ex tunc predicti creditores aut is, ad cujus manus fideles promittimus, plenum per omnia habebunt potestatem, predictam pecuniam recipere el exquirere inter christianos vel judeos super nostra et civitatis atque comunitatis predictorum pericula atque dampna, de quibus quidem dampnis saltim racionabilibus et usuris ac inpensis ipsos una cum capitali pecunia liberos et solutos reddere et facere promittimus et debemus. Et qui presentem literam de predictorum creditorum bona tenuerit voluntate, sive sit spiritualis aut secularis persona, quod eidem sicut ipsismet jus habeat competere omnium premissorum. Harum nostrarum quibus sigillum nostrum de certa nostra sciencia subappendimus testimonio literarum. Datum anno millesimo quadringentesimo secundo feria quinta post dominicam, qua in ecclesia dei canitur Misericordias domini. (Aus dem Codex Nr. 34 fol. 25/a im Brünner Stadtarchive.) 183. Markgraf Jodok verpflichtet sich, der Stadt Brünn die an die Olmützer Bürgerin Dorothea Kokot aus der landesfürstlichen Steuer zu zahlenden Darlehenszinsen jedesmal zu quittiren. Dt. Brünn, 14. April 1402. Jodocus dei gracia marchio Brandemburgensis marchio et dominus Moravie etc. Prudentibus magistro civium et juratis civibus in Brunna, nostris fidelibus et dilectis, gracie nostre plenitudinem cum favore. Fideles dilecti. Quia alias de voluntate et mandato nostris honeste matrone Dorothee Kokotyn, civis Olomucensis, literis vestris patentibus sigillo civitatis vestre munitis ad dandum et solvendum quinque marcas census, quas sibi sub certa forma pro quinquaginta marcis grossorum vendidimus et aput vos percipiendas in losungis nostris deputavimus, vos obligastis et sibi promisistis pro eisdem, ideo quociescunque in terminis sanctorum Michaelis et Jeorgii dictum censum divisim annis singulis juxta tenorem aliarum literarum et vestrarum pariter desuper confectarum supradicte domine Dorothee aut ei, qui easdem literas de bona et libera voluntate ipsius habuerit, expediveritis et solveritis, tocies vobis dictum censum de losunga nostra predicta deducimus, vosque de eodem virtute presencium quittamus, absolvimus et pariter liberamus. Presencium sub nostri sigilli appen- sione testimonio literarum. Datum Brunne anno domini millesimo CCCCmo. secundo feria sexta proxima ante dominicam Jubilate. (Aus dem Cod. Nr. 34 Fol. 23/b im Brünner Stadtarchive.) 25
Strana 194
194 184. Markgraf Jodok verspricht, der Stadt Brünn die jedesmalige Zinsenzahlung an Mikšik von Chrudichrom und seinen Sohn Peter zu quittiren und diesen Betrag von den landesfürst- lichen Losungen in Abzug zu bringen. Brünn, am 14. April 1402. odocus dei gracia marchio Brandemburgensis et dominus Moravie prudentibus viris magistro civium, consulibus et juratis civibus in Brunna nostris fidelibus et dilectis, graciam nostram et omne bonum. Fideles dilecti. Quia alias de voluntate et mandato nostro speciali strenuo Mixikoni de Chrudiechrom et Petro filio ipsius, ac ipsorum heredibus literis vestris patentibus, sigillo vestre civitatis munitis ad solucionem viginti sexagenarum census, quas ipsis sub certa forma pro ducentis sexagenis grossorum denariorum pragensium rite vendi- dimus et percipiendas aput vos in losungis nostris deputavimus, vos obligastis, ipsisque promisistis pro eisdem: ideo quociescunque sub terminis sanctorum Michaelis et Jeorgii dictum censum viginti sexagenarum annis singulis juxta tenorem aliarum literarum et vestrarum pariter desuper contentarum literarum prefatis Mixikoni de Chrudiechrom et Petro filio ipsius aut ei, qui easdem litteras de bona et libera ipsorum voluntate habuerit, expedi- veritis et solveritis, tocies vobis dictum censum de losunga nostra predicta deducimus, vosque de eodem virtute presencium quittamus, absolvimus et pariter liberamus presencium sub nostri sigilli appensione testimonio literarum. Datum Brunne anno domini M. quadrin- gentesimo secundo feria sexta proxima ante dominicam, qua canitur Jubilate. (Aus dem Cod. Nr. 34 fol. 24/a im Brünner Stadtarchive.) 185. Markgraf Jodok verschreibt der Sophia von Kyšperk einen jährlichen Zins von fünf Mark auf den Dorfern Hlinka und Rozdrojowitz. Dt. Brünn, 17. April 1402. Markrabí Jošt zapisuje Žofiji z Kyšperku na pět hř. gr. platu ročního k věnnému právu i tomu, ktož by ten list jměl s její dobrú vuolí, na vsech Hlince a Rozdrojovicích, kteréžto k hradu Veveří přísluší pod jménem výplaty, kterúž margrabí moravščí v padesáti hř. gr. mohú učiniti a vyplatiti. List (latinský) dán v Brně let božích tisícího čtyřistého a druhého léta, ten pondělí najblíže před svatým Jiří (17. dubna 1402). Dle zlomku register zápisů markr. Mor. v českém museu. (Arch. čes. B. 7 pag. 601.) 186. Johann, Bischof von Olmütz, vidimirt die Urkunde, mittelst welcher ein neuer Altar in der Pfarrkirche zu Meziřič errichtet wird und bestätigt die Dotation desselben. Dt. Prag, 17. April 1402. ohannes etc. universis etc. literas in pergameno scriptas sigillis duobus de cera alba rotundis, uno videlicet honorabilis et religiosi viri domini Nicolai plebani ecclesie in
194 184. Markgraf Jodok verspricht, der Stadt Brünn die jedesmalige Zinsenzahlung an Mikšik von Chrudichrom und seinen Sohn Peter zu quittiren und diesen Betrag von den landesfürst- lichen Losungen in Abzug zu bringen. Brünn, am 14. April 1402. odocus dei gracia marchio Brandemburgensis et dominus Moravie prudentibus viris magistro civium, consulibus et juratis civibus in Brunna nostris fidelibus et dilectis, graciam nostram et omne bonum. Fideles dilecti. Quia alias de voluntate et mandato nostro speciali strenuo Mixikoni de Chrudiechrom et Petro filio ipsius, ac ipsorum heredibus literis vestris patentibus, sigillo vestre civitatis munitis ad solucionem viginti sexagenarum census, quas ipsis sub certa forma pro ducentis sexagenis grossorum denariorum pragensium rite vendi- dimus et percipiendas aput vos in losungis nostris deputavimus, vos obligastis, ipsisque promisistis pro eisdem: ideo quociescunque sub terminis sanctorum Michaelis et Jeorgii dictum censum viginti sexagenarum annis singulis juxta tenorem aliarum literarum et vestrarum pariter desuper contentarum literarum prefatis Mixikoni de Chrudiechrom et Petro filio ipsius aut ei, qui easdem litteras de bona et libera ipsorum voluntate habuerit, expedi- veritis et solveritis, tocies vobis dictum censum de losunga nostra predicta deducimus, vosque de eodem virtute presencium quittamus, absolvimus et pariter liberamus presencium sub nostri sigilli appensione testimonio literarum. Datum Brunne anno domini M. quadrin- gentesimo secundo feria sexta proxima ante dominicam, qua canitur Jubilate. (Aus dem Cod. Nr. 34 fol. 24/a im Brünner Stadtarchive.) 185. Markgraf Jodok verschreibt der Sophia von Kyšperk einen jährlichen Zins von fünf Mark auf den Dorfern Hlinka und Rozdrojowitz. Dt. Brünn, 17. April 1402. Markrabí Jošt zapisuje Žofiji z Kyšperku na pět hř. gr. platu ročního k věnnému právu i tomu, ktož by ten list jměl s její dobrú vuolí, na vsech Hlince a Rozdrojovicích, kteréžto k hradu Veveří přísluší pod jménem výplaty, kterúž margrabí moravščí v padesáti hř. gr. mohú učiniti a vyplatiti. List (latinský) dán v Brně let božích tisícího čtyřistého a druhého léta, ten pondělí najblíže před svatým Jiří (17. dubna 1402). Dle zlomku register zápisů markr. Mor. v českém museu. (Arch. čes. B. 7 pag. 601.) 186. Johann, Bischof von Olmütz, vidimirt die Urkunde, mittelst welcher ein neuer Altar in der Pfarrkirche zu Meziřič errichtet wird und bestätigt die Dotation desselben. Dt. Prag, 17. April 1402. ohannes etc. universis etc. literas in pergameno scriptas sigillis duobus de cera alba rotundis, uno videlicet honorabilis et religiosi viri domini Nicolai plebani ecclesie in
Strana 195
195 Mezirziecz nostre diocesis, professi monasterii Zderasiensis nove civitatis Pragensis sacro- sancti sepulcri dominici Jerosolimitani ordinis sancti Augustini, alio nobilis Buskonis de Mossczicz etc. super donacione et fundacione novi altaris in dicta ecclesia parrochiali in Mezirziecz in honorem et gloriam salvatoris nostri Jesu Christi et gloriose virginis matris Marie et signanter ad honorem sanctorum Johannis baptiste et Johannis evangeliste ac decem millia (sic) martirum erigendi, nobis exhibitas et presentatas, non cancellatas non viciatas sed omni prorsus vicio et suspicione carentes nos cum ea, qua decuit reverencia, noveritis recepisse, quarum tenor per omnia sequitur in hec verba: „In nomine sancte et individue trinitatis patris et filii et spiritus sancti Amen etc. anno domini M°CCCC° primo die sancte Gerdrudis virginis gloriose." (vid. n. 99 dieses Bandes). — Post quarum quidem literarum recep— cionem nobis pro parte eorundem Nicolai et Briccii humiliter fuit supplicatum et devote, quatenus fundacionem et ereccionem altaris, de quo supra, dotemque sibi, ut premittitur, in villa Rohy assignatam cum omnibus et singulis supra contentis ratam habentes et gratam auctoritate nostra ordinaria approbare auctorisare ratificare et confirmare ac predictum altare in bene- ficium perpetuum ecclesiasticum errigere digneremur. Nos votis et sancto eorum proposito in domino pro divini cultus augmento libenter annuentes, fundacionem et ereccionem altaris suprascripti ac dotem sibi annexam pro sustentacione capellani pro tempore existentis con- gruenti cum omnibus et singulis clausulis et punctis supra expressis ratam habentes et gratam eam approbavimus incorporavimus auctorisavimus et confirmavimus ac presentibus approbamus auctorisamus incorporamus et confirmamus supranominatum altare in beneficium ecclesiasticum instituendo et erigendo. Harum nostrarum etc. Datum Prage anno domini M'CCCC'II° die XVII. Aprilis. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 157.) 187. Notar Kristan, Sohn Pribiks von Crnin, vidimirt dem Kloster Welehrad die Privilegien des Markgrafen Karl vom J. 1338 und 1337 und Herzogs Nikolaus von Troppau vom J. 1334. Dt. Olmütz, 17. April 1402. In nomine domini amen. Anno nativitatis eiusdem millesimo quadringentesimo secundo, indiccione decima, die decima septima mensis Aprilis, hora sexta vel quasi, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini domini nostri Bonifacii, digna dei providencia pape noni anno ipsius tredecimo, in monasterio Welegrad, Olomucensis diocesis, in palacio magno domini abbatis juxta capellam sancti Wenczeslai sito in mei notarii publici infrascripti testiumque presencia subscriptorum, ad hoc specialiter vocatorum et rogatorum, constituti personaliter venerabiles et religiosi viri domini : Martinus abbas, Nicolaus prior, Andreas subprior, Nicolaus celerarius totus- que conventus monasterii Welegradensis supradicti ordinis Cysterciensis prefate Olomucensis dio- cesis conventualiter congregati, cum propter diversos varios et inopinatos eventus, specialiter propter omnigena viarum ac locorum periculosa vigencia ubilibet discrimina calidissimasque 25*
195 Mezirziecz nostre diocesis, professi monasterii Zderasiensis nove civitatis Pragensis sacro- sancti sepulcri dominici Jerosolimitani ordinis sancti Augustini, alio nobilis Buskonis de Mossczicz etc. super donacione et fundacione novi altaris in dicta ecclesia parrochiali in Mezirziecz in honorem et gloriam salvatoris nostri Jesu Christi et gloriose virginis matris Marie et signanter ad honorem sanctorum Johannis baptiste et Johannis evangeliste ac decem millia (sic) martirum erigendi, nobis exhibitas et presentatas, non cancellatas non viciatas sed omni prorsus vicio et suspicione carentes nos cum ea, qua decuit reverencia, noveritis recepisse, quarum tenor per omnia sequitur in hec verba: „In nomine sancte et individue trinitatis patris et filii et spiritus sancti Amen etc. anno domini M°CCCC° primo die sancte Gerdrudis virginis gloriose." (vid. n. 99 dieses Bandes). — Post quarum quidem literarum recep— cionem nobis pro parte eorundem Nicolai et Briccii humiliter fuit supplicatum et devote, quatenus fundacionem et ereccionem altaris, de quo supra, dotemque sibi, ut premittitur, in villa Rohy assignatam cum omnibus et singulis supra contentis ratam habentes et gratam auctoritate nostra ordinaria approbare auctorisare ratificare et confirmare ac predictum altare in bene- ficium perpetuum ecclesiasticum errigere digneremur. Nos votis et sancto eorum proposito in domino pro divini cultus augmento libenter annuentes, fundacionem et ereccionem altaris suprascripti ac dotem sibi annexam pro sustentacione capellani pro tempore existentis con- gruenti cum omnibus et singulis clausulis et punctis supra expressis ratam habentes et gratam eam approbavimus incorporavimus auctorisavimus et confirmavimus ac presentibus approbamus auctorisamus incorporamus et confirmamus supranominatum altare in beneficium ecclesiasticum instituendo et erigendo. Harum nostrarum etc. Datum Prage anno domini M'CCCC'II° die XVII. Aprilis. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 157.) 187. Notar Kristan, Sohn Pribiks von Crnin, vidimirt dem Kloster Welehrad die Privilegien des Markgrafen Karl vom J. 1338 und 1337 und Herzogs Nikolaus von Troppau vom J. 1334. Dt. Olmütz, 17. April 1402. In nomine domini amen. Anno nativitatis eiusdem millesimo quadringentesimo secundo, indiccione decima, die decima septima mensis Aprilis, hora sexta vel quasi, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini domini nostri Bonifacii, digna dei providencia pape noni anno ipsius tredecimo, in monasterio Welegrad, Olomucensis diocesis, in palacio magno domini abbatis juxta capellam sancti Wenczeslai sito in mei notarii publici infrascripti testiumque presencia subscriptorum, ad hoc specialiter vocatorum et rogatorum, constituti personaliter venerabiles et religiosi viri domini : Martinus abbas, Nicolaus prior, Andreas subprior, Nicolaus celerarius totus- que conventus monasterii Welegradensis supradicti ordinis Cysterciensis prefate Olomucensis dio- cesis conventualiter congregati, cum propter diversos varios et inopinatos eventus, specialiter propter omnigena viarum ac locorum periculosa vigencia ubilibet discrimina calidissimasque 25*
Strana 196
196 hominum adinvenciones, munimenta privilegia ac literas eorum ad tuenda et defendenda jura ipsorum monasterii contra quoslibet iniuriatores deferre hincinde sit incautum et periculosum, viri prefati domini constituti quedam tria privilegia originalia in pargameno scripta, sana et integra, non viciata non cancellata non rasa non abolita, sed omni prorsus vicio et suspi- cione carencia, que tunc in manibus eorum tenebant, exhibuerunt et produxerunt humiliter petentes, dicta tria privilegia ipsis exemplari de verbo ad verbum et sine diminucione omni et augmento transcribi, copiari et in publicam formam redigi, ut deinceps tali transcripto ac exemplo in omnibus ac per omnia plena fides adhibeatur tam in judicio quam extra judicium sicut et originalibus literis antedictis. Quorum quidem privilegiorum prima duo videlicet illustrissimi principis Karoli marchionis Moravie sigillis magnis circularibus de cera totaliter alba in zonulis sericeis de medio utrobique glauci coloris et de medio unum viridis alterum vero blanei coloris appensis erant sigillata. In quibus quidem sigillis interius utrobique vir armatus prima facie fallerato admodum currenti equo insidens apparebat in capite galeam ala desuper protensa et extensa, gestans in manu dextra induratum a se protensa gladium sursum errectum tenens expresse videbatur; in manu vero sinistra clippeum seu scutum in brachio tenens apparebat, in quo quidem scuto in quatuor partes equaliter diviso in tribus angulis tres leones, in quarto vero inferiori una aquila videbatur. Litere vere circumferenciales „Karolus primogenitus regis Boemie marchio Moravie“ continens autem a tergo primum sigillum circulare inpressum utrobique, in quo quidem in medio videlicet clippeus in quatuor partes divisus apparebat, in quarum trium tres leones in quarta vero parte aquila videbatur, litere vero circumferenciales: „secretum Karoli primogeniti regis Boemie marchionis Moravie" apparebant. Tercium vero privilegium illustrissimi Nicolai ducis Oppavie super reformacione cuiusdam piscine sigillo circulari magno in pendula pargameni appenso de cera seminaniter (?) sigillatum. In cuius medio interius vir armatus equo fallerato in modum currenti insidens apparebat in capite vero galeam sub duabus cornubus gestans in manu dextra induratum a se protensa gladium tenens videbatur, in manu vero sinistra clippeum in brachio portans in duas partes in longum equaliter divisum, pro una media parte parvis lineis ad modum crucis cancellatum apparebat, litere vero circumferenciales „Sigillum Nicolai dei gracia ducis Oppavie" legebantur. Quorum quidem privilegiorum tenor primi per omnia sequitur in hec verba: „Nos Karolus domini ..regis Boemie primogenitus marchio Moravie etc. Datum Brunne anno domini millesimo trecentesimo tricesimo octavo feria sexta ante dominicam, qua cantatur Judica me deus proxima.“ (Cod. dipl. Mor. Bd. VII. pag. 143.) Tenor vero alterius privilegii eiusdem Karoli marchionis sequitur de verbo ad verbum in hunc modum: „In nomine domini amen. Nos Karolus domini . . regis Boemie primogenitus marchio Moravie etc. Datum Brunne in die beate Elysabeth anno domini millesimo trecentesimo tricesimo septimo.“ (Cod. dipl. Mor. Bd. VII. pag. 122.) Tenor vero tercii privilegii Nicolai ducis Oppavie de verbo ad verbum sequitur in hec verbo: „Nos Nicolaus dei gracia dux Oppaviensis etc. .. Datum in Grecz anno domini millesimo trecentesimo tricesimo quarto nonas Maii.“ (Cod. dipl. Mor. Bd. VII. pag. 9.) Super quibus omnibus et singulis memorati venerabiles domini .. abbas et conventus peti-
196 hominum adinvenciones, munimenta privilegia ac literas eorum ad tuenda et defendenda jura ipsorum monasterii contra quoslibet iniuriatores deferre hincinde sit incautum et periculosum, viri prefati domini constituti quedam tria privilegia originalia in pargameno scripta, sana et integra, non viciata non cancellata non rasa non abolita, sed omni prorsus vicio et suspi- cione carencia, que tunc in manibus eorum tenebant, exhibuerunt et produxerunt humiliter petentes, dicta tria privilegia ipsis exemplari de verbo ad verbum et sine diminucione omni et augmento transcribi, copiari et in publicam formam redigi, ut deinceps tali transcripto ac exemplo in omnibus ac per omnia plena fides adhibeatur tam in judicio quam extra judicium sicut et originalibus literis antedictis. Quorum quidem privilegiorum prima duo videlicet illustrissimi principis Karoli marchionis Moravie sigillis magnis circularibus de cera totaliter alba in zonulis sericeis de medio utrobique glauci coloris et de medio unum viridis alterum vero blanei coloris appensis erant sigillata. In quibus quidem sigillis interius utrobique vir armatus prima facie fallerato admodum currenti equo insidens apparebat in capite galeam ala desuper protensa et extensa, gestans in manu dextra induratum a se protensa gladium sursum errectum tenens expresse videbatur; in manu vero sinistra clippeum seu scutum in brachio tenens apparebat, in quo quidem scuto in quatuor partes equaliter diviso in tribus angulis tres leones, in quarto vero inferiori una aquila videbatur. Litere vere circumferenciales „Karolus primogenitus regis Boemie marchio Moravie“ continens autem a tergo primum sigillum circulare inpressum utrobique, in quo quidem in medio videlicet clippeus in quatuor partes divisus apparebat, in quarum trium tres leones in quarta vero parte aquila videbatur, litere vero circumferenciales: „secretum Karoli primogeniti regis Boemie marchionis Moravie" apparebant. Tercium vero privilegium illustrissimi Nicolai ducis Oppavie super reformacione cuiusdam piscine sigillo circulari magno in pendula pargameni appenso de cera seminaniter (?) sigillatum. In cuius medio interius vir armatus equo fallerato in modum currenti insidens apparebat in capite vero galeam sub duabus cornubus gestans in manu dextra induratum a se protensa gladium tenens videbatur, in manu vero sinistra clippeum in brachio portans in duas partes in longum equaliter divisum, pro una media parte parvis lineis ad modum crucis cancellatum apparebat, litere vero circumferenciales „Sigillum Nicolai dei gracia ducis Oppavie" legebantur. Quorum quidem privilegiorum tenor primi per omnia sequitur in hec verba: „Nos Karolus domini ..regis Boemie primogenitus marchio Moravie etc. Datum Brunne anno domini millesimo trecentesimo tricesimo octavo feria sexta ante dominicam, qua cantatur Judica me deus proxima.“ (Cod. dipl. Mor. Bd. VII. pag. 143.) Tenor vero alterius privilegii eiusdem Karoli marchionis sequitur de verbo ad verbum in hunc modum: „In nomine domini amen. Nos Karolus domini . . regis Boemie primogenitus marchio Moravie etc. Datum Brunne in die beate Elysabeth anno domini millesimo trecentesimo tricesimo septimo.“ (Cod. dipl. Mor. Bd. VII. pag. 122.) Tenor vero tercii privilegii Nicolai ducis Oppavie de verbo ad verbum sequitur in hec verbo: „Nos Nicolaus dei gracia dux Oppaviensis etc. .. Datum in Grecz anno domini millesimo trecentesimo tricesimo quarto nonas Maii.“ (Cod. dipl. Mor. Bd. VII. pag. 9.) Super quibus omnibus et singulis memorati venerabiles domini .. abbas et conventus peti-
Strana 197
197 verunt eis confici per me notarium publicum infrascriptum hoc instrumentum, dicta quoque privilegia in publicam de verbo ad verbum redigi formam, quod et feci ipsis privilegiis diligenter inspectis ipsis quoque in prima sana et integra figura inventis per prefatos dominos humiliter requisitus. Acta autem sunt hec anno, indiccione, die, mense, horis, loco, pon- tificatu, quibus supra. Presentibus ibidem famosis et discretis viris Georgio de Nempczycz castellano monasterii supradicti, Martino dicto Haltro, antiquo judice ac familiari monasterii eiusdem, alliisque pluribus testibus Olomucensis diocesis ad premissa. Et ego Cristanus, natus Przybiconis de Czrnyn clericus Olomucensis diocesis publicus auctoritate imperiali notarius (Orig. Perg. mit anh. 2 Sig. im m. Landesarchive. Art. Welehrad lit. A. n. 12.) 188. Die Stadt Brünn verpflichtet sich zur Rückzahlung einer Geldschuld von 200 Mark Gr. des Markg. Jodok an Boček von Kunstadt. Dt. Brünn, 25. April 1402. Wir Jakob Ott, die weil burgermeister, Hannus genant von Chremsir die weil richter und andere gesworne schepfen alt und neu, die izund sein und hernach werdent und die ganze gmain der stat zu Brünne, voriehen und tun kunt offembar mit disem brife allen leuten, das wir nach gepot und gehaisse des hochgebornen firisten, margraf Josten, unsers genedigen herren und von sein twegen und in sein sachen schuldig beleiben dem erbern Boczken von der Cunstat, anders genant von Leschnicz und sein erben zwei hundert mark grosser pfennig prager munze und merherischen zal rechter geldschuld und die geloben wir in mit unsern nochkomen mit gesampter hant bei unsern guten treuen an argelist zu richten, zu geben und zu gelden inner vier jaren, die nach enandern koment von dem tage, als diser brif geben ist, zu raiten zu icleichen sand Jorgen tage, in den obgenanten vier jaren und vier wochen darnach, und no uf den nechstkunftigen sand Jorgen tage an zuheben fünfzig mark grosser der obgenanten munze und zal an alles vorzihen und an alles widersprechen, von den losungen, die wir dem obgenanten fürsten zu den obgenanten tägen järleich pflichtig sein zu geben. Als wir des nicht teten, des nicht gescheh, so hat der abgenante herre Boczk und sein erben, so zu welchen tage der obgenanten wir in nicht hilden, als oben geschriben steet, volle macht und gewalt mit kraft diz brifes, dasselbe geld zu nemen und aus zu brengen zu cristen oder zu juden uf unsere und der ganzen stat schaden und mögen darumb bekumpnern und uf halden uns, unser gut, unser statleute und ir gut varund und unvarund uberal und an aller stat inne landes und auser landes, an alle widerstrebung und hulfe geistleichen und werldleichen gerichte. Und von solchen schaden, es sei gsuch, potenlon oder zerung, oder wie die genant sein, die do beweisen sein, an eide, die daruf gegangen sein, geloben wir in auch mit sampt dem obge- nanten hauptgut zu richten und ganz und gar zu ledigen und als oft, als wir dem obgenanten herren Boczken oder sein erben zu den obgenanten tagen das obgenante geld richten und geben, als oft sollen se uns uber das selbe geld ire qwit brife geben an alle widerrede.
197 verunt eis confici per me notarium publicum infrascriptum hoc instrumentum, dicta quoque privilegia in publicam de verbo ad verbum redigi formam, quod et feci ipsis privilegiis diligenter inspectis ipsis quoque in prima sana et integra figura inventis per prefatos dominos humiliter requisitus. Acta autem sunt hec anno, indiccione, die, mense, horis, loco, pon- tificatu, quibus supra. Presentibus ibidem famosis et discretis viris Georgio de Nempczycz castellano monasterii supradicti, Martino dicto Haltro, antiquo judice ac familiari monasterii eiusdem, alliisque pluribus testibus Olomucensis diocesis ad premissa. Et ego Cristanus, natus Przybiconis de Czrnyn clericus Olomucensis diocesis publicus auctoritate imperiali notarius (Orig. Perg. mit anh. 2 Sig. im m. Landesarchive. Art. Welehrad lit. A. n. 12.) 188. Die Stadt Brünn verpflichtet sich zur Rückzahlung einer Geldschuld von 200 Mark Gr. des Markg. Jodok an Boček von Kunstadt. Dt. Brünn, 25. April 1402. Wir Jakob Ott, die weil burgermeister, Hannus genant von Chremsir die weil richter und andere gesworne schepfen alt und neu, die izund sein und hernach werdent und die ganze gmain der stat zu Brünne, voriehen und tun kunt offembar mit disem brife allen leuten, das wir nach gepot und gehaisse des hochgebornen firisten, margraf Josten, unsers genedigen herren und von sein twegen und in sein sachen schuldig beleiben dem erbern Boczken von der Cunstat, anders genant von Leschnicz und sein erben zwei hundert mark grosser pfennig prager munze und merherischen zal rechter geldschuld und die geloben wir in mit unsern nochkomen mit gesampter hant bei unsern guten treuen an argelist zu richten, zu geben und zu gelden inner vier jaren, die nach enandern koment von dem tage, als diser brif geben ist, zu raiten zu icleichen sand Jorgen tage, in den obgenanten vier jaren und vier wochen darnach, und no uf den nechstkunftigen sand Jorgen tage an zuheben fünfzig mark grosser der obgenanten munze und zal an alles vorzihen und an alles widersprechen, von den losungen, die wir dem obgenanten fürsten zu den obgenanten tägen järleich pflichtig sein zu geben. Als wir des nicht teten, des nicht gescheh, so hat der abgenante herre Boczk und sein erben, so zu welchen tage der obgenanten wir in nicht hilden, als oben geschriben steet, volle macht und gewalt mit kraft diz brifes, dasselbe geld zu nemen und aus zu brengen zu cristen oder zu juden uf unsere und der ganzen stat schaden und mögen darumb bekumpnern und uf halden uns, unser gut, unser statleute und ir gut varund und unvarund uberal und an aller stat inne landes und auser landes, an alle widerstrebung und hulfe geistleichen und werldleichen gerichte. Und von solchen schaden, es sei gsuch, potenlon oder zerung, oder wie die genant sein, die do beweisen sein, an eide, die daruf gegangen sein, geloben wir in auch mit sampt dem obge- nanten hauptgut zu richten und ganz und gar zu ledigen und als oft, als wir dem obgenanten herren Boczken oder sein erben zu den obgenanten tagen das obgenante geld richten und geben, als oft sollen se uns uber das selbe geld ire qwit brife geben an alle widerrede.
Strana 198
198 Und wer disen brif wirdet inne haben mit des obgenanten Boczken guten willen, der sol haben als gut recht zu alle den obgeschribnen sachen, recht, als er selber. Des alles zu einer ganzen sicherheit geben wir in aus unser sichern wissen disen unsern brief vorsigelten mit unser stat anhangunden insigel, nach Crist gepurt vierzehenhundert jar und dar nach in dem andern jare, des andern tages nach sand Jorgen tage des heiligen merterer. (Aus dem Cod. Nro. 34 Fol. 26/b im Brünner Stadtarchive.) 189. Markgraf Jodok weiset für das neuerrichtete Canonicat in Olmütz einen Jahreszins von 40 Mark Gr. aus der landesfürstlichen Steuer der Stadt Brünn an. Dt. Brünn, 26. April 1402. Jodocus dei gracia marchio Brandemburgensis, sacri romani imperii archicamerarius, marchio et dominus Moravie etc. providis et circumspectis viris Jacobo Ottonis magistro civium, Johanni de Chremsir judici, Johanni dicto Smidel carnifici, Wenceslao Oler, Petro Scheibeben, Friczoni Sarbirk, Wenceslao Haz, Nicolao Hell institori, Wenceslao Feyerbogel, Petro Ewerlini, Johanni Helmsmid, Gregorio Cerdoni, Henrico arcufici, Bohussio de Wischaw, Jacobo Taschner seniori, Johanni Pirner, Pessconi Tendler, Wenceslao de Turri, Hodislao Koziehlawa, Johanni Schonfeld aurifabro, Cunczoni arcufici, Johanni Leschier, Dominico pellifici, Alberto braseatori, Martino Platner, Vincencio Rymer, Petro Czipser, Ulrico Huppen- bach pellifici, Johanni Gach pistori, Wenceslao de Bozkowicz, Johanni Bremczel, Petro Fogelhawsz, Philippo Hulffreicn, Nicolao Weghawpel, Johanni Knodel, Johanni Crapffner, Nicolao Perweyn, Martino de Bozkowicz et Johanni Feyell, juratis civibus in Bruna, qui nunc sunt, fuerunt, vel inantea futuris temporibus semper erunt. Sinceri favoris nostri munificencia et gratuite liberalitatis frequenter recipere honoris et comodi felicia incrementa, providi fideles nostri et sincere dilecti! Considerata vestre fidelitatis et indeficientis fidei in nostris votis promptitudine operosa tanto maiori benivolencia erga vos, vestros heredes et successores profectus afficimur, quanto nostra mandata, imo votiva desideria animo suscipitis puriori, nempe conjectis deliberacionis nostre ad vestram benivolenciam oculis, quibus pridem obligando vos et vestros successores in quadraginta marcis grossorum pragensium canoni- catui et prebende, quos de novo ad honorem omnipotentis dei, matris ejus intemerate virginis Marie et gloriosi Jeronimi, quos devoti cordis ardore ob spem salutis eterne devo- tissime veneramur, in ecclesia Olomucensi cathedrali de novo ereximus, fundavimus et dotavimus, singulis annis solvendis, nostris affectibus et ut mens nostra aput vos ex eo liquescat apercius, flagrantibus rogatibus paruistis, omnino decrevimus et in mente nostra firmiter statuimus, in tali obligacione facere et reddere vos indempnes. Quocirca animo deliberato, voluntate libera et de certa nostra sciencia prenominatas quadraginta marcas grossorum per vos canonico ejusdem beneficii, qui nunc est, vel pro tempore fuerit, annis singulis, ut premittitur, divisim in duobus terminis assignandis de summa illa, quam nobis seu nostre camere annuatim census nomine solvere consuevistis, deduximus et vigore pre-
198 Und wer disen brif wirdet inne haben mit des obgenanten Boczken guten willen, der sol haben als gut recht zu alle den obgeschribnen sachen, recht, als er selber. Des alles zu einer ganzen sicherheit geben wir in aus unser sichern wissen disen unsern brief vorsigelten mit unser stat anhangunden insigel, nach Crist gepurt vierzehenhundert jar und dar nach in dem andern jare, des andern tages nach sand Jorgen tage des heiligen merterer. (Aus dem Cod. Nro. 34 Fol. 26/b im Brünner Stadtarchive.) 189. Markgraf Jodok weiset für das neuerrichtete Canonicat in Olmütz einen Jahreszins von 40 Mark Gr. aus der landesfürstlichen Steuer der Stadt Brünn an. Dt. Brünn, 26. April 1402. Jodocus dei gracia marchio Brandemburgensis, sacri romani imperii archicamerarius, marchio et dominus Moravie etc. providis et circumspectis viris Jacobo Ottonis magistro civium, Johanni de Chremsir judici, Johanni dicto Smidel carnifici, Wenceslao Oler, Petro Scheibeben, Friczoni Sarbirk, Wenceslao Haz, Nicolao Hell institori, Wenceslao Feyerbogel, Petro Ewerlini, Johanni Helmsmid, Gregorio Cerdoni, Henrico arcufici, Bohussio de Wischaw, Jacobo Taschner seniori, Johanni Pirner, Pessconi Tendler, Wenceslao de Turri, Hodislao Koziehlawa, Johanni Schonfeld aurifabro, Cunczoni arcufici, Johanni Leschier, Dominico pellifici, Alberto braseatori, Martino Platner, Vincencio Rymer, Petro Czipser, Ulrico Huppen- bach pellifici, Johanni Gach pistori, Wenceslao de Bozkowicz, Johanni Bremczel, Petro Fogelhawsz, Philippo Hulffreicn, Nicolao Weghawpel, Johanni Knodel, Johanni Crapffner, Nicolao Perweyn, Martino de Bozkowicz et Johanni Feyell, juratis civibus in Bruna, qui nunc sunt, fuerunt, vel inantea futuris temporibus semper erunt. Sinceri favoris nostri munificencia et gratuite liberalitatis frequenter recipere honoris et comodi felicia incrementa, providi fideles nostri et sincere dilecti! Considerata vestre fidelitatis et indeficientis fidei in nostris votis promptitudine operosa tanto maiori benivolencia erga vos, vestros heredes et successores profectus afficimur, quanto nostra mandata, imo votiva desideria animo suscipitis puriori, nempe conjectis deliberacionis nostre ad vestram benivolenciam oculis, quibus pridem obligando vos et vestros successores in quadraginta marcis grossorum pragensium canoni- catui et prebende, quos de novo ad honorem omnipotentis dei, matris ejus intemerate virginis Marie et gloriosi Jeronimi, quos devoti cordis ardore ob spem salutis eterne devo- tissime veneramur, in ecclesia Olomucensi cathedrali de novo ereximus, fundavimus et dotavimus, singulis annis solvendis, nostris affectibus et ut mens nostra aput vos ex eo liquescat apercius, flagrantibus rogatibus paruistis, omnino decrevimus et in mente nostra firmiter statuimus, in tali obligacione facere et reddere vos indempnes. Quocirca animo deliberato, voluntate libera et de certa nostra sciencia prenominatas quadraginta marcas grossorum per vos canonico ejusdem beneficii, qui nunc est, vel pro tempore fuerit, annis singulis, ut premittitur, divisim in duobus terminis assignandis de summa illa, quam nobis seu nostre camere annuatim census nomine solvere consuevistis, deduximus et vigore pre-
Strana 199
199 sencium deducimus, vos et vostros successores ab ipsa quadraginta marcarum peccunia rite et racionabiliter absolventes; nam vos et vestros successores tutos in eo et securos prorsus reddere cupientes virtute presentis privilegii a memorata quadragintarum marcarum peccunia, in qua principalis summa peccunie nobis, ut premisimus, annuatim persolvenda attenuari debebit et eciam minorari, quittamus, absolvimus, quittos in toto facimus ac reddimus et pariter absolutos, sic ut non relinquatur nobis, heredibus et successoribus nostris locus seu occasio vos, vestros successores in perpetuum pro talibus pecuniis decetero ammonendi, seu quibuscunque quesitis coloribus, difficultatis instanciam faciendi, presencium sub nostri appen- sione sigilli testimonio litterarum. Datum Brunne anno domini millesimo quadringentesimo secundo feria quarta proxima post festum sancti Jeorgii. Ad mandatum domini marchionis Hinko. (Orig. Perg. mit anh. Sig. im Brünner Stadtarchive. Sig. B. II. 6.) 190. Hynek von Kunstadt gibt den Winzern und ihren Arbeitern in den Weinbergen bei Tasswitz einen Geleitschein. Dt. Znaim, 29. April 1402. Ja Hynek z Kunina města, pán na Rabštaině a hauptman v Znojmi: vyznávám tímto listem obecně přede všemi, ktož jej slyší neb budú čísti, že sem dal a dávám svój pravý křesťanský gleit i své věrné bezpečenství těm vinohradóm, ježto ctní a slovutní panoše Jindřich z Lutové a Ješek z Kunzoka v Tasovicích mají i jejích vincířóm i dělníkóm a slibuji jim svú dobrú věrú beze lsti já sám za se, za své všecky služebníky i pomocníky i za ty za všecky, ktož pro mě chtí učiniti nebo nechati, aby mohli svobodně na těch vinohradech dělati, to víno sebrati a vésti, kamž chtí k své potřebě a nemají na mě, ani na markrabiny posádky, ani na mé ižádné péče míti. Dt. v Znojmi sabbato post festum s. Georgii anno domini MCCCCII°. (Arch. čes. B. 3 pag. 271, n. 2.) 191. Markgraf Jodok erlaubt dem Sulik von Radkov, den Augustinern in Gewitsch einen Jahreszins von 2 Schock Groschen auf den Dorfern Závořic und Lhota anzuweisen. Dt. Brünn, am 30. April 1402. Jodocus dei gratia marchio Brandenburgensis, marchio et dominus Moraviæ, sacri Romani imperii archicamerarius, provido et circumspecto Sulkoni de Radkow, nostro fideli dilecto, nostri promotivi favoris pronam ad cuncta beneplacita voluntatem. Fidelis et sincere dilecte! Habito respectu ad tuæ intentionis salutare propositum, quo post multorum dierum satis longeva tempora etiam de salute animæ tuæ sagaci consilio integer mente et corpore sapientissime cogitasti, preces tuas benigne suscepimus et eis gratiose consensimus, praesertim
199 sencium deducimus, vos et vostros successores ab ipsa quadraginta marcarum peccunia rite et racionabiliter absolventes; nam vos et vestros successores tutos in eo et securos prorsus reddere cupientes virtute presentis privilegii a memorata quadragintarum marcarum peccunia, in qua principalis summa peccunie nobis, ut premisimus, annuatim persolvenda attenuari debebit et eciam minorari, quittamus, absolvimus, quittos in toto facimus ac reddimus et pariter absolutos, sic ut non relinquatur nobis, heredibus et successoribus nostris locus seu occasio vos, vestros successores in perpetuum pro talibus pecuniis decetero ammonendi, seu quibuscunque quesitis coloribus, difficultatis instanciam faciendi, presencium sub nostri appen- sione sigilli testimonio litterarum. Datum Brunne anno domini millesimo quadringentesimo secundo feria quarta proxima post festum sancti Jeorgii. Ad mandatum domini marchionis Hinko. (Orig. Perg. mit anh. Sig. im Brünner Stadtarchive. Sig. B. II. 6.) 190. Hynek von Kunstadt gibt den Winzern und ihren Arbeitern in den Weinbergen bei Tasswitz einen Geleitschein. Dt. Znaim, 29. April 1402. Ja Hynek z Kunina města, pán na Rabštaině a hauptman v Znojmi: vyznávám tímto listem obecně přede všemi, ktož jej slyší neb budú čísti, že sem dal a dávám svój pravý křesťanský gleit i své věrné bezpečenství těm vinohradóm, ježto ctní a slovutní panoše Jindřich z Lutové a Ješek z Kunzoka v Tasovicích mají i jejích vincířóm i dělníkóm a slibuji jim svú dobrú věrú beze lsti já sám za se, za své všecky služebníky i pomocníky i za ty za všecky, ktož pro mě chtí učiniti nebo nechati, aby mohli svobodně na těch vinohradech dělati, to víno sebrati a vésti, kamž chtí k své potřebě a nemají na mě, ani na markrabiny posádky, ani na mé ižádné péče míti. Dt. v Znojmi sabbato post festum s. Georgii anno domini MCCCCII°. (Arch. čes. B. 3 pag. 271, n. 2.) 191. Markgraf Jodok erlaubt dem Sulik von Radkov, den Augustinern in Gewitsch einen Jahreszins von 2 Schock Groschen auf den Dorfern Závořic und Lhota anzuweisen. Dt. Brünn, am 30. April 1402. Jodocus dei gratia marchio Brandenburgensis, marchio et dominus Moraviæ, sacri Romani imperii archicamerarius, provido et circumspecto Sulkoni de Radkow, nostro fideli dilecto, nostri promotivi favoris pronam ad cuncta beneplacita voluntatem. Fidelis et sincere dilecte! Habito respectu ad tuæ intentionis salutare propositum, quo post multorum dierum satis longeva tempora etiam de salute animæ tuæ sagaci consilio integer mente et corpore sapientissime cogitasti, preces tuas benigne suscepimus et eis gratiose consensimus, praesertim
Strana 200
200 cum temporali incolatus hujus seculi, te fidum nobis et idoneum operosis obsequiis pro- bavimus; ut ergo rationabilibus tuis et salutaribus desideriis satisfiat, tibi de speciali nostra gratia consensimus et facimus et vigore praesentium animo deliberato ac de certa nostra scientia consentimus omnimode et favemus, ut duas sexagenas grossorum census annui in villa Zaworzicz et in villa Lhota unam sexagenam census annui in bonis tuis hæreditariis cum pleno et mero dominio nihil tibi in eisdem præter bernam generalem penitus reservando pro conventu et fratribus monasterii in Gewiczka dare et legare possis ac valeas deputare pariter et donare, præsentium sub nostri sigilli appensione testimonio literarum. Datum Brunnæ anno domini millesimo quadringentesimo secundo, dominica proxima ante festum sanctorum Philippi et Jacobi apostolorum. De mandato domini marchionis Hinko prothonotarius. (Copie simpl. im m. Landesarchive. Cerr. S. II. n. 130, p. 4.) 192. Markgraf Jodok belobt die Standhaftigkeit der Stadt Iglau gegenüber den Feinden und erlaubt ihr zwei Altäre zu bestiften. Dt. Iglau, 6. Mai 1402. Jodocus dei gracia marchio Brandenburgensis sacri Romani imper ii archicamerarius, marchio et dominus Moravie . . judici magistro civium consulibus ac juratis totique communitati civibus in Iglavia, nostris fidelibus dilectis sincere dilectionis affectum et pronam ad cuncta beneplacita voluntatem. Fideles dilecti, pensata vestre indefeste fidei in cunctis nostris desideriis puritate et potissime advertentes, quanta constancia pro nostri exaltacione honoris, vos, vestra bona, liberos et heredes periculis exposuistis viriliter tunc cum immi- nentibus inimicorum nostrorum insidiis vestra presidia inevitabilis necessitas postulabat, tanto quidem vestris precatibus consentire decrevimus, quanto attencius vota vestra de devocionis ardore procedere perpendimus in animarum vestrarum compendia ad omnipotentis dei graciam et honorem. Quocirca ut eiusdem vestre devocionis desideria juxta peticionis rogamina impleamus, vobis benigne consensimus et favimus, consensum nostrum et favorem prebuimus, prout vigore presencium animo deliberato voluntate libera et de certa nostra sciencia nostrum consensum et favorem prebemus, consentimus liberaliter et favemus, ut pro altari, quod in hospitali vestro fundastis septem, et altare, quod ad honorem altissimi sub titulo sanctarum Anne et Katharine et aliarum sanctarum virginum et martyrum in ecclesia parochiali vestra similiter erexistis, octo sexagenas grossorum denariorum pragensium capellanis, qui pro tempore fuerint, in civitate Iglavia possetis in certis domibus vel redditibus, seu dum se facultas offerret, in villarum censibus deputare, ita ut dum primum in villis seu villarum censibus vos prenotatas quindecim sexagenas pro prefatis duobus beneficiis deputare contigerit, mox censum huiusmodi deputatum tabulis terre inponi decrevimus et inscribi; porro jus patro- natus seu presentandi predictorum beneficiorum pro vobis et successoribus vestris in per-
200 cum temporali incolatus hujus seculi, te fidum nobis et idoneum operosis obsequiis pro- bavimus; ut ergo rationabilibus tuis et salutaribus desideriis satisfiat, tibi de speciali nostra gratia consensimus et facimus et vigore praesentium animo deliberato ac de certa nostra scientia consentimus omnimode et favemus, ut duas sexagenas grossorum census annui in villa Zaworzicz et in villa Lhota unam sexagenam census annui in bonis tuis hæreditariis cum pleno et mero dominio nihil tibi in eisdem præter bernam generalem penitus reservando pro conventu et fratribus monasterii in Gewiczka dare et legare possis ac valeas deputare pariter et donare, præsentium sub nostri sigilli appensione testimonio literarum. Datum Brunnæ anno domini millesimo quadringentesimo secundo, dominica proxima ante festum sanctorum Philippi et Jacobi apostolorum. De mandato domini marchionis Hinko prothonotarius. (Copie simpl. im m. Landesarchive. Cerr. S. II. n. 130, p. 4.) 192. Markgraf Jodok belobt die Standhaftigkeit der Stadt Iglau gegenüber den Feinden und erlaubt ihr zwei Altäre zu bestiften. Dt. Iglau, 6. Mai 1402. Jodocus dei gracia marchio Brandenburgensis sacri Romani imper ii archicamerarius, marchio et dominus Moravie . . judici magistro civium consulibus ac juratis totique communitati civibus in Iglavia, nostris fidelibus dilectis sincere dilectionis affectum et pronam ad cuncta beneplacita voluntatem. Fideles dilecti, pensata vestre indefeste fidei in cunctis nostris desideriis puritate et potissime advertentes, quanta constancia pro nostri exaltacione honoris, vos, vestra bona, liberos et heredes periculis exposuistis viriliter tunc cum immi- nentibus inimicorum nostrorum insidiis vestra presidia inevitabilis necessitas postulabat, tanto quidem vestris precatibus consentire decrevimus, quanto attencius vota vestra de devocionis ardore procedere perpendimus in animarum vestrarum compendia ad omnipotentis dei graciam et honorem. Quocirca ut eiusdem vestre devocionis desideria juxta peticionis rogamina impleamus, vobis benigne consensimus et favimus, consensum nostrum et favorem prebuimus, prout vigore presencium animo deliberato voluntate libera et de certa nostra sciencia nostrum consensum et favorem prebemus, consentimus liberaliter et favemus, ut pro altari, quod in hospitali vestro fundastis septem, et altare, quod ad honorem altissimi sub titulo sanctarum Anne et Katharine et aliarum sanctarum virginum et martyrum in ecclesia parochiali vestra similiter erexistis, octo sexagenas grossorum denariorum pragensium capellanis, qui pro tempore fuerint, in civitate Iglavia possetis in certis domibus vel redditibus, seu dum se facultas offerret, in villarum censibus deputare, ita ut dum primum in villis seu villarum censibus vos prenotatas quindecim sexagenas pro prefatis duobus beneficiis deputare contigerit, mox censum huiusmodi deputatum tabulis terre inponi decrevimus et inscribi; porro jus patro- natus seu presentandi predictorum beneficiorum pro vobis et successoribus vestris in per-
Strana 201
201 petuum volumus reservari. Presencium sub nostri sigilli appensione testimonio literarum. Datum Iglavie anno domini M'CCCC II° sabbato die proxima post festum Ascensionis domini. (Orig. im Iglauer Stadtarchive.) 193. Niklas Kronl etc. verbürgen sich für Ditrich den Burggrafen zu Pirkenstein, dass dieser, so lange er lebt, gegen die Iglauer und den Markgrafen Jodok keine Feindseligkeiten mehr unternehmen werde. Dt. 8. Mai 1402 s. l. Wir Fridusch Kundl, Wenczlaw Partusch zu den zeiten gesworne scheppen auf dem Berg zum Kutten tun kunt offenlich mit disem brif allen den, die in sehen oder horen lesen, das die erberen und weisen Niclas Croenl zu den zeiten obrister steiger, Johann Pogner unser mitpurger, Jaxo von Pfaffendorf und Sigmund vom Kotigendorf brueder sint fur uns kumen offenbar und haben uns furgelegt, wie das Dytrich vom Schonwald ettwen purggraf zu Pirkensteyn mit wol bedachtem mut bei gueten treuen sich vorbilkurt hat und hat gelobt bei der vorlisunge seines halses und seines hauptes, das er von der zeit iezunt an zu heben furpas nimmermere, die weil das er lebt, mit worten noch mit werken, noch mit keinerlei sachen, noch mit rat noch amt tat, selber noch durch andere seine freunt tun woelle wider die erbern und weisen.. richter, purgermeister gesworne scheppen und die ganze gemein der stat zu der Iglaw, die izunt sint oder hernach in zeiten kunftig werden, noch auch wider alle, die do sint under der beschirmung und herschaft der obgenanten stat zu der Iglaw, es sei in der stat oder auswendig, also das er kein der- selben menschen leidigen beschedigen noch betruben wolle in keinerweis in zukunftigen zeiten, sunder er wil in getreun sein und wil ire scheden wenden beide tag unde nach, mit allem seinem vermugen. Auch gelobt der obgenant Dytrich nicht zu tun wider den durchlauchtigisten fursten und herren herren Jost zu Brandeburk uud zu Merhern markrafen von dem datum diz brifes in einem ganzen jare. Daruber zu einer vestern sicherheit haben die obgenanten Niclas Kronl, Johann Pogner, Jaxo von Pfaffendorf und Sigmund vom Kotigendorf mit gesamter hand alle fur uns gelobt bei guten treun under dreissig schok grosser pus prager phenninge, das der obgenant Dytrich die obgeschriben seine gelubde ganz, vest und stet halden wirt unde sol alle seine lebtag in zukunftigen zeiten. Wer aber sach, das der obgenant Dytrich seine gelubd prech und nicht enhilde, unde wurde des uberwunden, so haben gegeben fur uns die obgenanten Niclas, Johan, Jaxo und Sigmund den egenanten purgern zu der Iglaw vollen gewalt unde macht, also das si mugen und sullen mit eigner kraft oder mit hilf eins izlichen richteres oder herren an aller stat in Behem oder in Merhern an den wegen und auf dem felde si aufhalden, hindern unde phenden, sie selber oder alle ire güter also oft und also lange, die weil die obgenanten dreissig schok grossen und alle scheden und alle auslegung unde zerung, die die obgenanten purger zu der Iglaw mit einfeldigen worten rechenten und darauf zelten, von den obgenanten Niclas, Johan, Jaxo und Sigmund und iren erben wurden ganz und 26
201 petuum volumus reservari. Presencium sub nostri sigilli appensione testimonio literarum. Datum Iglavie anno domini M'CCCC II° sabbato die proxima post festum Ascensionis domini. (Orig. im Iglauer Stadtarchive.) 193. Niklas Kronl etc. verbürgen sich für Ditrich den Burggrafen zu Pirkenstein, dass dieser, so lange er lebt, gegen die Iglauer und den Markgrafen Jodok keine Feindseligkeiten mehr unternehmen werde. Dt. 8. Mai 1402 s. l. Wir Fridusch Kundl, Wenczlaw Partusch zu den zeiten gesworne scheppen auf dem Berg zum Kutten tun kunt offenlich mit disem brif allen den, die in sehen oder horen lesen, das die erberen und weisen Niclas Croenl zu den zeiten obrister steiger, Johann Pogner unser mitpurger, Jaxo von Pfaffendorf und Sigmund vom Kotigendorf brueder sint fur uns kumen offenbar und haben uns furgelegt, wie das Dytrich vom Schonwald ettwen purggraf zu Pirkensteyn mit wol bedachtem mut bei gueten treuen sich vorbilkurt hat und hat gelobt bei der vorlisunge seines halses und seines hauptes, das er von der zeit iezunt an zu heben furpas nimmermere, die weil das er lebt, mit worten noch mit werken, noch mit keinerlei sachen, noch mit rat noch amt tat, selber noch durch andere seine freunt tun woelle wider die erbern und weisen.. richter, purgermeister gesworne scheppen und die ganze gemein der stat zu der Iglaw, die izunt sint oder hernach in zeiten kunftig werden, noch auch wider alle, die do sint under der beschirmung und herschaft der obgenanten stat zu der Iglaw, es sei in der stat oder auswendig, also das er kein der- selben menschen leidigen beschedigen noch betruben wolle in keinerweis in zukunftigen zeiten, sunder er wil in getreun sein und wil ire scheden wenden beide tag unde nach, mit allem seinem vermugen. Auch gelobt der obgenant Dytrich nicht zu tun wider den durchlauchtigisten fursten und herren herren Jost zu Brandeburk uud zu Merhern markrafen von dem datum diz brifes in einem ganzen jare. Daruber zu einer vestern sicherheit haben die obgenanten Niclas Kronl, Johann Pogner, Jaxo von Pfaffendorf und Sigmund vom Kotigendorf mit gesamter hand alle fur uns gelobt bei guten treun under dreissig schok grosser pus prager phenninge, das der obgenant Dytrich die obgeschriben seine gelubde ganz, vest und stet halden wirt unde sol alle seine lebtag in zukunftigen zeiten. Wer aber sach, das der obgenant Dytrich seine gelubd prech und nicht enhilde, unde wurde des uberwunden, so haben gegeben fur uns die obgenanten Niclas, Johan, Jaxo und Sigmund den egenanten purgern zu der Iglaw vollen gewalt unde macht, also das si mugen und sullen mit eigner kraft oder mit hilf eins izlichen richteres oder herren an aller stat in Behem oder in Merhern an den wegen und auf dem felde si aufhalden, hindern unde phenden, sie selber oder alle ire güter also oft und also lange, die weil die obgenanten dreissig schok grossen und alle scheden und alle auslegung unde zerung, die die obgenanten purger zu der Iglaw mit einfeldigen worten rechenten und darauf zelten, von den obgenanten Niclas, Johan, Jaxo und Sigmund und iren erben wurden ganz und 26
Strana 202
202 gar den egenanten purgern zu der Iglaw vorreichet und bezalt an widerred aller menschen und widersprechung alles rechten. Und wenn der obgenant Ditrich abging und sturb, das die egenanten Niclas, Johan, Jaxo und Sigmund oder ire erben mochten und mugen beweisen, so sullen die egeschriben purger zu der Iglaw disen brif antwurten den oftgenanten Niclas, Johan, Jax oder Sigmund oder iren erben an alles widersprechen, das si furpas sein frei und ledig vor allermenklichen. Und wer disen kegenwurtigen brif hat, dem gepuren all obgeschribne recht. Zu gezeuknuss diser sachen haben uns die obgenanten Niclas, Johan, Jax und Sigmund gebeten, das wir unser insigel an disen brif haben gehenget und doch an allen unsern schaden und zu grosser sicherheit und vestikeit haben di obgeschriben Niclas, Johan, Jax und Sigmund ire Insigel an disen brif gehenget. Der gegeben ist nach Cristi gepurt Tausent firhundert jar und dornach in dem andern jar an sant Stanislaii tag des heiligen merteres. (Orig. Perg. 6 h. Sig. im Igl. St. Archive.) 194. Konig Ruprechts Anweisung für zwei Gesandte, zu verhandeln mit Markgraf Wilhelm von Meissen über einen Vertrag zwischen Ruprecht und Prokop betreffend König Sigmund und König Wenzel, welcher abdanken soll. Dt. s. l. zwischen 2. und 15. Mai 1402. Werbunge als grave Günther von Swartzpurg und herr Hartung vom Egloffstein der elter an marggrave Wilhelm von Missen sollen werben. 1. Zum ersten sollent ir imme unsern glaubsbrief uf uch stende antwerten. 2. Item darnach sollent ir imme von mins herren wegen vast danken der frunt- lichen erbietung, als er sich mim herren itzunt in sinem briefe, als er im den dag zu Waldeck wiederbote, entbotden hat. 3. Item darnach sollent ir imme eigentlichen erzelen und sagen von des tages wegen zu Mencze, den min herre sinen kurfursten dahin gesatzt und gemacht hatte umbe grosse trefflich sachen in und das riche antreffende, und wie er denselben tag ufgeslagen habe von solicher botschaft wegen, als er imme bi herrn Johann Rabann als von des tags wegen zu Waldecke getan habe, und wiewol imme vast uneben were den tag zu Mencze also ufzuslahen, so habe er es doch getann, nit als vast von marggrave Procops wegen, sunder darumbe das min herre gerne bi imme were gewesen sinen rat zu haben, wie er sin sachen nu fur- basser handeln und bestellen mochte zum besten, als min herre auch gehofft hatte das uf dem tage zu Waldeck solte beschehen sin. 4. Item als derselbe tag nue auch wiederbotten ist (dazu sich doch min herre aller dinge gericht hatte zu komen, und was auch uf den weg kommen), so habe uch min herre zu imme gesant, und due in fruntlichen bitden, das er imme sinen getruwen rat geben wolle in sinen und des richs sachen, wie er die nu furbaszer angriffen und handeln solle, als im min herre des auch genzlich als sime liebsten frunde getruwe.
202 gar den egenanten purgern zu der Iglaw vorreichet und bezalt an widerred aller menschen und widersprechung alles rechten. Und wenn der obgenant Ditrich abging und sturb, das die egenanten Niclas, Johan, Jaxo und Sigmund oder ire erben mochten und mugen beweisen, so sullen die egeschriben purger zu der Iglaw disen brif antwurten den oftgenanten Niclas, Johan, Jax oder Sigmund oder iren erben an alles widersprechen, das si furpas sein frei und ledig vor allermenklichen. Und wer disen kegenwurtigen brif hat, dem gepuren all obgeschribne recht. Zu gezeuknuss diser sachen haben uns die obgenanten Niclas, Johan, Jax und Sigmund gebeten, das wir unser insigel an disen brif haben gehenget und doch an allen unsern schaden und zu grosser sicherheit und vestikeit haben di obgeschriben Niclas, Johan, Jax und Sigmund ire Insigel an disen brif gehenget. Der gegeben ist nach Cristi gepurt Tausent firhundert jar und dornach in dem andern jar an sant Stanislaii tag des heiligen merteres. (Orig. Perg. 6 h. Sig. im Igl. St. Archive.) 194. Konig Ruprechts Anweisung für zwei Gesandte, zu verhandeln mit Markgraf Wilhelm von Meissen über einen Vertrag zwischen Ruprecht und Prokop betreffend König Sigmund und König Wenzel, welcher abdanken soll. Dt. s. l. zwischen 2. und 15. Mai 1402. Werbunge als grave Günther von Swartzpurg und herr Hartung vom Egloffstein der elter an marggrave Wilhelm von Missen sollen werben. 1. Zum ersten sollent ir imme unsern glaubsbrief uf uch stende antwerten. 2. Item darnach sollent ir imme von mins herren wegen vast danken der frunt- lichen erbietung, als er sich mim herren itzunt in sinem briefe, als er im den dag zu Waldeck wiederbote, entbotden hat. 3. Item darnach sollent ir imme eigentlichen erzelen und sagen von des tages wegen zu Mencze, den min herre sinen kurfursten dahin gesatzt und gemacht hatte umbe grosse trefflich sachen in und das riche antreffende, und wie er denselben tag ufgeslagen habe von solicher botschaft wegen, als er imme bi herrn Johann Rabann als von des tags wegen zu Waldecke getan habe, und wiewol imme vast uneben were den tag zu Mencze also ufzuslahen, so habe er es doch getann, nit als vast von marggrave Procops wegen, sunder darumbe das min herre gerne bi imme were gewesen sinen rat zu haben, wie er sin sachen nu fur- basser handeln und bestellen mochte zum besten, als min herre auch gehofft hatte das uf dem tage zu Waldeck solte beschehen sin. 4. Item als derselbe tag nue auch wiederbotten ist (dazu sich doch min herre aller dinge gericht hatte zu komen, und was auch uf den weg kommen), so habe uch min herre zu imme gesant, und due in fruntlichen bitden, das er imme sinen getruwen rat geben wolle in sinen und des richs sachen, wie er die nu furbaszer angriffen und handeln solle, als im min herre des auch genzlich als sime liebsten frunde getruwe.
Strana 203
203 5. Item ob margrave Wilhelm dazu spreche: er wuste nit wol was er raten solte , wann marggrave Procops sachen weren wilde etc.: item darzu sollent ir antwerten: wie das margrave Procop dem lantgraven zum Luchtenberge geschriben habe, er wolte gerne zu mime herren und sinen vettern komen und hoffte sie wolten wege treffen, die in zu beiden siten nutzlich und erlich sin solten, und habe auch in demselben briefe geschriben, wie das er uf den pfingstmandag einen tag mit den von Miszen leisten solte, und, ob er nit selbs zu demselben tage kommen mochte, so wolte er margrave Wilhelm macht geben zu tedingen etc., und desselben briefs habe der lantgrave egenant mim herren ein abeschrift gesant. 6. Item ob marggrave Wilhelm daruf spreche, marggrave Procop hette imme gewalt gebe etc.: item daruf sollent ir entwerten, min herre der kunig werde imme und andern sinen frunden, die er dazu schicken werde, auch sinen gewalt mit sime offen gewaltsbrief geben, so es darzu komme zu tedingen und zu uberkomen etc. 7. Item und ob man etwas understen würde zu tedingen und zu uberkommen von hulfe wegen, die min herre margrave Procop wieder den kunig von Ungern tun solte etc. das man dann auch versorgen müste und versichern, das min herre von dem kunige von Beheim, so der ledig were, kein hindernisze noch widerstand hette etc. 8. Item und das auch marggrave Procop, und die mit im daran sin, keine süne mit dem kunige von Ungern ane mins herren willen und wissen ufneme etc. 9. Item und ob der kunig von Beheim, so er also ledig würde, mime herren die tedinge nit meinte laszen gen das er abtrete etc., das dann marggrave Procop und die herren und stete, die mit imme daran sin, sich zu mime herren verbunden und imme wieder den kunig von Beheim beholfen weren, alse lange bis mimme herren die tedinge ginge etc. 10. Item und ob sie mim herren darzu nit helfen wolten, das sie sich dann ver- schriben und versichern, das sie dem kunige von Beheim auch nit beholfen noch zulegend sin, sie oder die iren, weder mit koste oder anders, noch sich auch in keinen weg lassen behelfen mit iren landen und luten, alse lange bis mime herren die tedinge gein imme gee etc. 11. Item ob marggrave Wilhelm auch wurde reden uf den sin, das sich min herre lenger hie oben zu Beyern enthalten solte: das man imme das von mins herren wegen uf dis zit glimphlich abesage, das es mime herren ie nit doge gein sinen kurfursten zwene tage nah einander ufzuslahen, besunder in sinen und des richs trefflichen sachen, darzue er irs rats und hulfe nit enbern moge. 12. Item und ob margrave Wilhelm von imme selbs von keime zuge reden würde, und fragen wurde, was mins herren meinunge were nu furbasz in sinen und des richs sachen zu tuende, so sal man ime sagen, das sich min herre meine zu stellen mit macht hinin gein Beheim zu ziehen und der sachen understen ein ende zue machen nach allem sime vermogen etc. (Weizsäcker, Reichstagsacten V. p. 330.) 26*
203 5. Item ob margrave Wilhelm dazu spreche: er wuste nit wol was er raten solte , wann marggrave Procops sachen weren wilde etc.: item darzu sollent ir antwerten: wie das margrave Procop dem lantgraven zum Luchtenberge geschriben habe, er wolte gerne zu mime herren und sinen vettern komen und hoffte sie wolten wege treffen, die in zu beiden siten nutzlich und erlich sin solten, und habe auch in demselben briefe geschriben, wie das er uf den pfingstmandag einen tag mit den von Miszen leisten solte, und, ob er nit selbs zu demselben tage kommen mochte, so wolte er margrave Wilhelm macht geben zu tedingen etc., und desselben briefs habe der lantgrave egenant mim herren ein abeschrift gesant. 6. Item ob marggrave Wilhelm daruf spreche, marggrave Procop hette imme gewalt gebe etc.: item daruf sollent ir entwerten, min herre der kunig werde imme und andern sinen frunden, die er dazu schicken werde, auch sinen gewalt mit sime offen gewaltsbrief geben, so es darzu komme zu tedingen und zu uberkomen etc. 7. Item und ob man etwas understen würde zu tedingen und zu uberkommen von hulfe wegen, die min herre margrave Procop wieder den kunig von Ungern tun solte etc. das man dann auch versorgen müste und versichern, das min herre von dem kunige von Beheim, so der ledig were, kein hindernisze noch widerstand hette etc. 8. Item und das auch marggrave Procop, und die mit im daran sin, keine süne mit dem kunige von Ungern ane mins herren willen und wissen ufneme etc. 9. Item und ob der kunig von Beheim, so er also ledig würde, mime herren die tedinge nit meinte laszen gen das er abtrete etc., das dann marggrave Procop und die herren und stete, die mit imme daran sin, sich zu mime herren verbunden und imme wieder den kunig von Beheim beholfen weren, alse lange bis mimme herren die tedinge ginge etc. 10. Item und ob sie mim herren darzu nit helfen wolten, das sie sich dann ver- schriben und versichern, das sie dem kunige von Beheim auch nit beholfen noch zulegend sin, sie oder die iren, weder mit koste oder anders, noch sich auch in keinen weg lassen behelfen mit iren landen und luten, alse lange bis mime herren die tedinge gein imme gee etc. 11. Item ob marggrave Wilhelm auch wurde reden uf den sin, das sich min herre lenger hie oben zu Beyern enthalten solte: das man imme das von mins herren wegen uf dis zit glimphlich abesage, das es mime herren ie nit doge gein sinen kurfursten zwene tage nah einander ufzuslahen, besunder in sinen und des richs trefflichen sachen, darzue er irs rats und hulfe nit enbern moge. 12. Item und ob margrave Wilhelm von imme selbs von keime zuge reden würde, und fragen wurde, was mins herren meinunge were nu furbasz in sinen und des richs sachen zu tuende, so sal man ime sagen, das sich min herre meine zu stellen mit macht hinin gein Beheim zu ziehen und der sachen understen ein ende zue machen nach allem sime vermogen etc. (Weizsäcker, Reichstagsacten V. p. 330.) 26*
Strana 204
204 195. Johann, Bischof von Olmütz, bestätigt das vom Markgrafen Jodok bei der Olmützer Domkirche gestiftete Canonicat. Dt. Prag, 18. Mai 1402. Johannes dei gracia episcopus Olomucensis universis et singulis Christi fidelibus, ad quos presentes pervenerint salutem in eo, qui suis fidelibus premia largitur sempiterna. Etsi cunctis quantum cum deo possumus nos liberales et benivolos exhibere teneamur et debeamus, ibi presertim tamen hoc debemus ac tenemur toti cordis desideriis intendere et insudare, ubi cultus divinus augetur ecclesiarum quoque et personarum in ipsis ministrancium et commodum ac animarum salus salutaria suscipit incrementa. Sane noveritis, nos duo instrumenta publica transumpta per discretos viros Jacobum quondam Mathie de Kuczerow et Vitum natum quondam Petri de Lompnicz ac Wenceslaum Maczkonis de Alta Civitate, Pragensis Luthomislensis et Olomucensis diocesis notarios publicos confecta signis et nominibus psorum solitis et consuetis consignata, unum videlicet transumpti literarum serenissimi prin- cipis domini Jodoci, dei gracia marchionis Brandemburgensis sacri Romani imperii archi- camerarii, marchionis et domini Moravie, super donacione et dotacione quadraginta marcarum grossorum denariorum pragensium census annui et perpetui, sexaginta quatuor grossos pro qualibet marca computando, per serenissimum principem dominum Jodocum supradictum pro canonicatu et prebenda in ipsa ecclesia nostra Olomucensi per nos in perpetuum beneficium ecclesiasticum erigendis et aliud similiter transumpti sive transcripti honestorum ac circum- spectorum virorum magistri civium judicis et juratorum scabinorum civitatis Brunensis de dictis quadraginta marcis grossorum census pro eisdem canonicatu et prebenda et signanter domino Stephano de Hnoycz plebano ad dictos canonicatum et prebendam de novo insti- tuendo investiendo et confirmando ac ipsius successoribus eorundem canonicatus et prebende canonicis in terminis in eodem instrumento expressis dandis et persolvendis, sana et integra omni vicio et suspicione carencia, nobis per venerabilem virum dominum Wenceslaum Radecz decanum ecclesie sancti Apollinaris in Praga exhibita recepisse, quorum tenores presentibus inserere de verbo ad verbum ommittentes, ne prolixitas in fastidium veniat legenti. Literas supratactas et eorum tenores et principaliter superius memorati serenissimi principis domini Jodoci marchionis, demum memoratorum magistri civium judicis et juratorum de Bruna cum integra plena et totali continencia verborum, prout ex transumptis et instrumentis publicis premissis supranotatorum notariorum publicorum claruerunt, literis nostris presentibus inneximus et per notarium nostrum innecti et inseri jussimus, quarum tenores sequuntur sub his verbis : „Jodocus dei gracia marchio Brandemburgensis etc. Datum Olomucz anno domini millesimo quadringentesimo secundo, decima quinta die Marcii.“ (Vid. n. 171 dieses Bandes.) — Tenor vero secunde litere magistri civium judicis et juratorum de Bruna est talis : „Nos Jacobus Ottonis magister civium etc. Datum Brune anno domini millesimo quadringentesimo secundo sub decima die Aprilis.“ (Vid. n. 179 dieses Bandes.) — Post quorum instrumentorum presenta- cionem et recepcionem fuit nobis per prefatum dominum Wenceslaum decanum pro parte predicti domini Stephani humiliter et cum debita instancia supplicatum, quatenus prescriptam
204 195. Johann, Bischof von Olmütz, bestätigt das vom Markgrafen Jodok bei der Olmützer Domkirche gestiftete Canonicat. Dt. Prag, 18. Mai 1402. Johannes dei gracia episcopus Olomucensis universis et singulis Christi fidelibus, ad quos presentes pervenerint salutem in eo, qui suis fidelibus premia largitur sempiterna. Etsi cunctis quantum cum deo possumus nos liberales et benivolos exhibere teneamur et debeamus, ibi presertim tamen hoc debemus ac tenemur toti cordis desideriis intendere et insudare, ubi cultus divinus augetur ecclesiarum quoque et personarum in ipsis ministrancium et commodum ac animarum salus salutaria suscipit incrementa. Sane noveritis, nos duo instrumenta publica transumpta per discretos viros Jacobum quondam Mathie de Kuczerow et Vitum natum quondam Petri de Lompnicz ac Wenceslaum Maczkonis de Alta Civitate, Pragensis Luthomislensis et Olomucensis diocesis notarios publicos confecta signis et nominibus psorum solitis et consuetis consignata, unum videlicet transumpti literarum serenissimi prin- cipis domini Jodoci, dei gracia marchionis Brandemburgensis sacri Romani imperii archi- camerarii, marchionis et domini Moravie, super donacione et dotacione quadraginta marcarum grossorum denariorum pragensium census annui et perpetui, sexaginta quatuor grossos pro qualibet marca computando, per serenissimum principem dominum Jodocum supradictum pro canonicatu et prebenda in ipsa ecclesia nostra Olomucensi per nos in perpetuum beneficium ecclesiasticum erigendis et aliud similiter transumpti sive transcripti honestorum ac circum- spectorum virorum magistri civium judicis et juratorum scabinorum civitatis Brunensis de dictis quadraginta marcis grossorum census pro eisdem canonicatu et prebenda et signanter domino Stephano de Hnoycz plebano ad dictos canonicatum et prebendam de novo insti- tuendo investiendo et confirmando ac ipsius successoribus eorundem canonicatus et prebende canonicis in terminis in eodem instrumento expressis dandis et persolvendis, sana et integra omni vicio et suspicione carencia, nobis per venerabilem virum dominum Wenceslaum Radecz decanum ecclesie sancti Apollinaris in Praga exhibita recepisse, quorum tenores presentibus inserere de verbo ad verbum ommittentes, ne prolixitas in fastidium veniat legenti. Literas supratactas et eorum tenores et principaliter superius memorati serenissimi principis domini Jodoci marchionis, demum memoratorum magistri civium judicis et juratorum de Bruna cum integra plena et totali continencia verborum, prout ex transumptis et instrumentis publicis premissis supranotatorum notariorum publicorum claruerunt, literis nostris presentibus inneximus et per notarium nostrum innecti et inseri jussimus, quarum tenores sequuntur sub his verbis : „Jodocus dei gracia marchio Brandemburgensis etc. Datum Olomucz anno domini millesimo quadringentesimo secundo, decima quinta die Marcii.“ (Vid. n. 171 dieses Bandes.) — Tenor vero secunde litere magistri civium judicis et juratorum de Bruna est talis : „Nos Jacobus Ottonis magister civium etc. Datum Brune anno domini millesimo quadringentesimo secundo sub decima die Aprilis.“ (Vid. n. 179 dieses Bandes.) — Post quorum instrumentorum presenta- cionem et recepcionem fuit nobis per prefatum dominum Wenceslaum decanum pro parte predicti domini Stephani humiliter et cum debita instancia supplicatum, quatenus prescriptam
Strana 205
205 donacionem et dotacionem omniaque et singula superius in prescriptis instrumentis descripta in suis punctis clausulis condicionibus et articulis approbare ratificare auctorisare et auctoritate ordinaria confirmare, prescriptosque canonicatum et prebendam in predicta nostra Olomucensi ecclesia in perpetuum beneficium ecclesiasticum erigere et creare, censusque prescriptos eisdem canonicatui et prebende et rectoribus eorundem annectere unire applicare et incor- porare dignaremur. Nos considerantes prefati domini Jodoci marchionis pium et sanctum desiderium et affectum ac prescriptas donacionem et dotacionem ex singulari zelo devocionis prodire et non modicum divini cultus augmentum ac ecclesie nostre Olomucensis commodum et decorem evenire, perpendentesque quod justa et racionabilia petentibus non sit denegandus benivolus consensus, ideo servatis servandis, que in talibus erant merito servanda, venera- bilium virorum dominorum Andree decani, Johannis prepositi et tocius capituli benivolo et expresso accedente consensu premissa omnia et singula rata et grata habentes, ipsa in omnibus ipsorum punctis clausulis condicionibus articulis atque membris approbavimus ratifi- cavimus auctorisavimus et in dei nomine confirmamus prescriptosque canonicatum et prebendam in memorata ecclesia nostra Olomucensi in perpetuum beneficium ccclesiasticum ereximus et creavimus ac presentibus erigimus et creamus, census quoque quadraginta marcarum predictarum de et super civitate Brunnensi et tota communitate civitatis eiusdem predictis canonicatui et prebende et ipsorum canonicis annectimus perpetue unimus applicamus invisceramus et incorporamus de cetero quoque et inantea juris ecclesiastici et non mundani decrevimus reputandos, volentes ut dictorum canonicatus et prebende canonicus pro tempore existens nobis et successoribus nostris ac prelatis ecclesie nostre Olomucensis sepenominate obedienciam et reverenciam exhibeat condignas ac statuta et consuetudines laudabiles ipsius ecclesie inviolabiliter teneat et observet cum effectu. In cuius rei testimonium sigillum nostrum maius presentibus de certa nostra sciencia est appensum. Datum Prage anno domini millesimo quadringentesimo secundo, die decima octava mensis Maii. (Orig. Perg. h. Sig. verletzt, im Olm. Cap. Arch. Auch im Kremsierer Lehensquatern II. p. 158.) 196. Markgraf Jodok präsentirt den Stephan, Pfarrer in Hnojitz, zum Canonicus des Olmützer Capitels. Dt. Prag, 21. Mai 1402. odocus dei gracia marchio Brandemburgensis sacri Romani imperii archicamerarius, marchio et dominus Moravie etc. honorabilibus viris ecclesie Olomucensis capitulo devotis nobis sincere dilectis frequenter spiritualibus donis felicia incrementa recipere et nostris intervenientibus patrociniis bonis temporalibus prosperari. Honorabiles devoti et nobis sincere dilecti: Ad canonicatum et prebendam per nos pridem in ecclesia vestra Olomucensi fun- datos pariter et dotatos et nunc per reverendum dominum Johannem ipsius Olomucensis ecclesie episcopum observatis quoad hoc omnibus cerimoniis institutos, quorum nobis here- dibus et successoribus nostris marchionibus Moravie jus patronatus sive presentandi censuimus et duximus reservandum, sub felici deo nobis propicio huius rei exordio honorandum dominum
205 donacionem et dotacionem omniaque et singula superius in prescriptis instrumentis descripta in suis punctis clausulis condicionibus et articulis approbare ratificare auctorisare et auctoritate ordinaria confirmare, prescriptosque canonicatum et prebendam in predicta nostra Olomucensi ecclesia in perpetuum beneficium ecclesiasticum erigere et creare, censusque prescriptos eisdem canonicatui et prebende et rectoribus eorundem annectere unire applicare et incor- porare dignaremur. Nos considerantes prefati domini Jodoci marchionis pium et sanctum desiderium et affectum ac prescriptas donacionem et dotacionem ex singulari zelo devocionis prodire et non modicum divini cultus augmentum ac ecclesie nostre Olomucensis commodum et decorem evenire, perpendentesque quod justa et racionabilia petentibus non sit denegandus benivolus consensus, ideo servatis servandis, que in talibus erant merito servanda, venera- bilium virorum dominorum Andree decani, Johannis prepositi et tocius capituli benivolo et expresso accedente consensu premissa omnia et singula rata et grata habentes, ipsa in omnibus ipsorum punctis clausulis condicionibus articulis atque membris approbavimus ratifi- cavimus auctorisavimus et in dei nomine confirmamus prescriptosque canonicatum et prebendam in memorata ecclesia nostra Olomucensi in perpetuum beneficium ccclesiasticum ereximus et creavimus ac presentibus erigimus et creamus, census quoque quadraginta marcarum predictarum de et super civitate Brunnensi et tota communitate civitatis eiusdem predictis canonicatui et prebende et ipsorum canonicis annectimus perpetue unimus applicamus invisceramus et incorporamus de cetero quoque et inantea juris ecclesiastici et non mundani decrevimus reputandos, volentes ut dictorum canonicatus et prebende canonicus pro tempore existens nobis et successoribus nostris ac prelatis ecclesie nostre Olomucensis sepenominate obedienciam et reverenciam exhibeat condignas ac statuta et consuetudines laudabiles ipsius ecclesie inviolabiliter teneat et observet cum effectu. In cuius rei testimonium sigillum nostrum maius presentibus de certa nostra sciencia est appensum. Datum Prage anno domini millesimo quadringentesimo secundo, die decima octava mensis Maii. (Orig. Perg. h. Sig. verletzt, im Olm. Cap. Arch. Auch im Kremsierer Lehensquatern II. p. 158.) 196. Markgraf Jodok präsentirt den Stephan, Pfarrer in Hnojitz, zum Canonicus des Olmützer Capitels. Dt. Prag, 21. Mai 1402. odocus dei gracia marchio Brandemburgensis sacri Romani imperii archicamerarius, marchio et dominus Moravie etc. honorabilibus viris ecclesie Olomucensis capitulo devotis nobis sincere dilectis frequenter spiritualibus donis felicia incrementa recipere et nostris intervenientibus patrociniis bonis temporalibus prosperari. Honorabiles devoti et nobis sincere dilecti: Ad canonicatum et prebendam per nos pridem in ecclesia vestra Olomucensi fun- datos pariter et dotatos et nunc per reverendum dominum Johannem ipsius Olomucensis ecclesie episcopum observatis quoad hoc omnibus cerimoniis institutos, quorum nobis here- dibus et successoribus nostris marchionibus Moravie jus patronatus sive presentandi censuimus et duximus reservandum, sub felici deo nobis propicio huius rei exordio honorandum dominum
Strana 206
206 Stephanum plebanum in Hnogicz vobis in nomine domini presentamus, desiderantes attente et eciam affectuosis desideriis obsecrantes, quatenus prefatum dominum Stephanum ad pre- dictos canonicatum et prebendam ad hanc nostram primam presentacionem in canonicum et confratrem velitis benigne recipere et stallum sibi in choro et vocem in capitulo juxta vestram rite hactenus observatam consuetudinem assignare, providentes eidem de censibus ac fructibus et aliis usibus integraliter responderi, observatis siquidem circa premissa debitis cerimoniis et consuetis. Presencium sub nostri appensione sigilli testimonio literarum. Datum Prage anno domini millesimo quadringentesimo secundo, vicesima prima die mensis Maii. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Cap. Archive. — Auf der Plicatur: Ad mandatum domini marchionis decanus Olomucensis Andreas.) 197. Die Brüder Hanuško und Herbord in Bladen errichten zu Ehren des heil. Nikolaus einen Altar im Clarissinenkloster in Troppau und bestiften ihn mit einem Jahreszins von fünf Mark Gr. Dt. Troppau, 21. Mai 1402. Nos Hanuschco et Herbordus, fratres germani et heredes in Bladen, ad perpetuam rei memoriam notumfacimus universis presentes literas inspecturis. Quod memoriter in animo attendentes, quod quisque seminat in presenti, ea metet in futuro, volentes igitur finalis diem judicii bonis operibus prevenire, pro salute nostra, omniumque progenitorum nostrorum salutari remedio matura deliberacione, sano amicorum nostrorum accedente consilio, nec non de consensu et plena voluntate illustris principis domini Przemkonis, dei gracia ducis Oppavie, domini nostri generosi, ereximus et fundavimus quoddam altare in honore sancti Nicolai confessoris consecratum, in monasterio monialium sancte Clare civitatis Oppaviensis predicte, et pro congrua sustentacione ac usu sacerdotis altaris prefati quinque marcas annui census grossorum pragensium moravici numeri et pagamenti, quorum sexaginta quatuor pro qualibet marca computantur, singulis annis perpetue assignavimus contulimus et dona- vimus, necnon virtute presencium assignamus conferimus et donamus in et super villa nostra Bladen, immo super omnibus ejusdem ville nostre hominibus villanis rusticis et censualibus ac super omnibus et singulis usufructibus evencionibus et pertinenciis super festo sancti Michaelis recipiendas tenendas et possidendas perpetuo libere et quietum (sic) sine quavis nostro heredumque et successorum nostrorum legitimorum gravamine et impedimento; nobis tamen, heredibus et successoribus nostris legitimis in prenominato altari jus patronatus ac presentandi reservamus; volontes insuper, quociens homines ville nostre Bladen prefate in solucione dicti census ad terminum memoratum negligentes fuerint, seu ipsum censum dare et assignare recusaverint aut contradixerint, tociens poterit sacerdos altaris predicti per monicionem vel sentenciam episcopi Olomucensis aut sui officialis, prout moris est aliorum beneficiorum ecclesiasticorum, prefatum censum exigere et extorquere a prefate ville mee hominibus, quando fuerit opportunum. In quorum omnium evidens testimonium et robur perpetuum huiusmodi fundacionis mee et ereccionis sigillum prefati domini ducis ad instantem
206 Stephanum plebanum in Hnogicz vobis in nomine domini presentamus, desiderantes attente et eciam affectuosis desideriis obsecrantes, quatenus prefatum dominum Stephanum ad pre- dictos canonicatum et prebendam ad hanc nostram primam presentacionem in canonicum et confratrem velitis benigne recipere et stallum sibi in choro et vocem in capitulo juxta vestram rite hactenus observatam consuetudinem assignare, providentes eidem de censibus ac fructibus et aliis usibus integraliter responderi, observatis siquidem circa premissa debitis cerimoniis et consuetis. Presencium sub nostri appensione sigilli testimonio literarum. Datum Prage anno domini millesimo quadringentesimo secundo, vicesima prima die mensis Maii. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Cap. Archive. — Auf der Plicatur: Ad mandatum domini marchionis decanus Olomucensis Andreas.) 197. Die Brüder Hanuško und Herbord in Bladen errichten zu Ehren des heil. Nikolaus einen Altar im Clarissinenkloster in Troppau und bestiften ihn mit einem Jahreszins von fünf Mark Gr. Dt. Troppau, 21. Mai 1402. Nos Hanuschco et Herbordus, fratres germani et heredes in Bladen, ad perpetuam rei memoriam notumfacimus universis presentes literas inspecturis. Quod memoriter in animo attendentes, quod quisque seminat in presenti, ea metet in futuro, volentes igitur finalis diem judicii bonis operibus prevenire, pro salute nostra, omniumque progenitorum nostrorum salutari remedio matura deliberacione, sano amicorum nostrorum accedente consilio, nec non de consensu et plena voluntate illustris principis domini Przemkonis, dei gracia ducis Oppavie, domini nostri generosi, ereximus et fundavimus quoddam altare in honore sancti Nicolai confessoris consecratum, in monasterio monialium sancte Clare civitatis Oppaviensis predicte, et pro congrua sustentacione ac usu sacerdotis altaris prefati quinque marcas annui census grossorum pragensium moravici numeri et pagamenti, quorum sexaginta quatuor pro qualibet marca computantur, singulis annis perpetue assignavimus contulimus et dona- vimus, necnon virtute presencium assignamus conferimus et donamus in et super villa nostra Bladen, immo super omnibus ejusdem ville nostre hominibus villanis rusticis et censualibus ac super omnibus et singulis usufructibus evencionibus et pertinenciis super festo sancti Michaelis recipiendas tenendas et possidendas perpetuo libere et quietum (sic) sine quavis nostro heredumque et successorum nostrorum legitimorum gravamine et impedimento; nobis tamen, heredibus et successoribus nostris legitimis in prenominato altari jus patronatus ac presentandi reservamus; volontes insuper, quociens homines ville nostre Bladen prefate in solucione dicti census ad terminum memoratum negligentes fuerint, seu ipsum censum dare et assignare recusaverint aut contradixerint, tociens poterit sacerdos altaris predicti per monicionem vel sentenciam episcopi Olomucensis aut sui officialis, prout moris est aliorum beneficiorum ecclesiasticorum, prefatum censum exigere et extorquere a prefate ville mee hominibus, quando fuerit opportunum. In quorum omnium evidens testimonium et robur perpetuum huiusmodi fundacionis mee et ereccionis sigillum prefati domini ducis ad instantem
Strana 207
207 peticionem nostrum unacum sigillis nostris de certa nostra sciencia presentibus sunt appensa. Datum et actum Oppavie die sancte et individue trinitatis anno domini millesimo quadrin- gentesimo secundo. (Inserirt in der Orig. Urk. de dato 2. Sept. 1402, n. 218 dieses Bandes.) 198. Prag, 24. Mai 1402. Markgraf Jodok verschreibt dem Ditrich Murow und dem Hanns Tempel, Bürgern zu Frankfurt, Hebungen aus dem Zolle daselbst. (Riedel Cod. Brand. A., XVII. 140.) 199. Johann, Bischof von Olmütz, überlässt das Patronatsrecht rücksichtlich des Altars der heil. Maria Magdalena in der Jakobskirche dem Brünner Stadtrathe. Dt. Prag, 26. Mai 1402. Johannes dei gracia episcopus Olomucensis universis et singulis Christi fidelibus presentes literas inspecturis salutem et sinceram in domino caritatem. Pridem aliis literis nostris, sigillis nostris pendentibus sigillatis, fundacionem novi altaris sub titulo sancte Magda- lene in ecclesia parrochiali sancti Jacobi in Brunna nostre diocesis per dictum Johannem ejusdem ecclesie olim plebanum erecti et dotati auctorisasse ratificasse demumque dominum Sigismundum, dicti altaris rectorem modernum, servatis servandis canonice ad illud instituisse et confirmasse cura et regimine ejusdem in spiritualibus et temporalibus sibi concessa re- memoravimus prout in literis nostris et libro civitatis Brunnensis tenorem premissorum con- tinentibus lacius videtur contentum. Sed quia nondum dispositum fuisse terminum, cum et quocies dictum altare ex resignacione aut morte memorati domini Sigismundi rectoris moderni aut rectorum protunc existencium sine alia quacunque causa vacare contigerit, ad quem collacio presentacio provisio et alia quevis disposicio prefati altaris sancte Marie Magdalene debeat perlinere et spectare: ne ergo quocies illud vacare contigerit, dubietas aut alias in presentando lites aut controversie dampnose oriantur, statuimus et presentibus disponimus, quatenus collacio provisio presentacio et alia quevis disposicio ac plenum jus- patronatus pretacti altaris sancte Marie Magdalene ad circumspectos viros consules juratos ibidem in Brunna pro tempore existentes non disjunctim sed in solidum spectare debeat et pertinere temporibus eviternis, qui amicicia aut favore forte indiscretos aut alias insufficientes presentare non debebunt, sed ipsi altari de idoneo tenebuntur providere rectore, in quo conscienciam eorum oneramus harum nostrarum testimonio literarum. Datum Prage anno domini millesimo quadringentesimo secundo, die vicesima sexta mensis Maji. (Orig. Perg. mit anh. Sig. im Brünner Stadtarchive. Sig. N. I 17.)
207 peticionem nostrum unacum sigillis nostris de certa nostra sciencia presentibus sunt appensa. Datum et actum Oppavie die sancte et individue trinitatis anno domini millesimo quadrin- gentesimo secundo. (Inserirt in der Orig. Urk. de dato 2. Sept. 1402, n. 218 dieses Bandes.) 198. Prag, 24. Mai 1402. Markgraf Jodok verschreibt dem Ditrich Murow und dem Hanns Tempel, Bürgern zu Frankfurt, Hebungen aus dem Zolle daselbst. (Riedel Cod. Brand. A., XVII. 140.) 199. Johann, Bischof von Olmütz, überlässt das Patronatsrecht rücksichtlich des Altars der heil. Maria Magdalena in der Jakobskirche dem Brünner Stadtrathe. Dt. Prag, 26. Mai 1402. Johannes dei gracia episcopus Olomucensis universis et singulis Christi fidelibus presentes literas inspecturis salutem et sinceram in domino caritatem. Pridem aliis literis nostris, sigillis nostris pendentibus sigillatis, fundacionem novi altaris sub titulo sancte Magda- lene in ecclesia parrochiali sancti Jacobi in Brunna nostre diocesis per dictum Johannem ejusdem ecclesie olim plebanum erecti et dotati auctorisasse ratificasse demumque dominum Sigismundum, dicti altaris rectorem modernum, servatis servandis canonice ad illud instituisse et confirmasse cura et regimine ejusdem in spiritualibus et temporalibus sibi concessa re- memoravimus prout in literis nostris et libro civitatis Brunnensis tenorem premissorum con- tinentibus lacius videtur contentum. Sed quia nondum dispositum fuisse terminum, cum et quocies dictum altare ex resignacione aut morte memorati domini Sigismundi rectoris moderni aut rectorum protunc existencium sine alia quacunque causa vacare contigerit, ad quem collacio presentacio provisio et alia quevis disposicio prefati altaris sancte Marie Magdalene debeat perlinere et spectare: ne ergo quocies illud vacare contigerit, dubietas aut alias in presentando lites aut controversie dampnose oriantur, statuimus et presentibus disponimus, quatenus collacio provisio presentacio et alia quevis disposicio ac plenum jus- patronatus pretacti altaris sancte Marie Magdalene ad circumspectos viros consules juratos ibidem in Brunna pro tempore existentes non disjunctim sed in solidum spectare debeat et pertinere temporibus eviternis, qui amicicia aut favore forte indiscretos aut alias insufficientes presentare non debebunt, sed ipsi altari de idoneo tenebuntur providere rectore, in quo conscienciam eorum oneramus harum nostrarum testimonio literarum. Datum Prage anno domini millesimo quadringentesimo secundo, die vicesima sexta mensis Maji. (Orig. Perg. mit anh. Sig. im Brünner Stadtarchive. Sig. N. I 17.)
Strana 208
208 200. Das Olmützer Domcapitel gibt seine Zustimmung zu der durch Markgraf Jodok gemachten Stiftung eines Canonicates. Dt. Olmütz, 26. Mai 1402. Andreas decanus, Johannes prepositus, Andreas archidiaconus et. . capitulum ecclesie Olomucensis ad futuram rei memoriam. Cum divini cultus incrementum eciam ubicunque nobis gratum existat, precipue tamen in venerabili matre nostra ecclesia Olomucensi eundem augeri gratulamur. Pridem itaque illustris ac magnificus princeps et dominus Jodocus marchio et dominus Moravie divina ei gracia suffragante prebendam canonicalem in dicta ecclesia Olomucensi de novo creavit fundavit et erexit ac eandem quadraginta marcarum annui census dotavit, easdem super cives et civitate (sic) Brunnenses annuatim in duobus terminis per honorabilem virum dominum Stephanum plebanum in Hnoycz, in cuius personam primum jus huiusmodi collacionis est factum et demum successores suos percipiendum deputando. Quas quidem creacionem fundacionem ereccionem et dotacionem sic ut premittitur factas consequenter reverendus in Christo pater dominus noster Johannes episcopus Olomucensis modernus auctoritate ordinaria approbavit et confirmavit, prout hec omnia in literis desuper confectis clarius et plenius continetur, quarum omnium tenores hic habere volumus pro insertis. Quapropter animo deliberato sano accedente consilio creacioni fundacioni ereccioni dotacioni et confirmacioni dictorum canonicatus et prebende ac omnium aliorum, que circa premissa sunt facta, ratas habentes et gratas nostrum prebuimus et tenore presencium prebemus assensum. In quorum testimonium et robur sigillum capituli nostri maius presentibus est appensum. Datum Olomucz anno domini millesimo quadringentesimo secundo, die vicesima sexta mensis Maii. (Orig. Perg. Sig. fehlt, im Olm. Cap. Archive.) 201. Das Nonnenkloster in Pustimer schliesst mit dem Augustinerkloster in Sternberg eine Con- fraternität bezüglich des Gebetes für die verstorbenen Mitglieder. Dt. 30. Mai 1402 s. l. In dei nomine amen. Quoniam secundum apostolum omnes unum corpus sumus in Christo, debemus caritatis operibus intendere ferventer, ne scindamur ab huius corporis unitate, que eciam magis pro illis sunt necessaria, qui jam extra statum merendi positi transeuncium penarum subduntur rigori. Proinde ergo nobis fratri Floriano preposito mona- sterii sancte Marie in Sternberg canonicorum regularium ordinis sancti Augustini et fratri- bus nostris utile et salubre visum fuit, quod pro nostri necnon monasterii in Pustymir preteritorum presencium et futurorum fratribus ac sororibus defunctis suffragia in missis psalmis oracionibus sanctis fierent, quatenus iidem fratres ac sorores gracia dei opitulante ad curie celestis gaudia celerius pervenirent. De fratrum itaque nostrorum necnon prepositi prenominati et conventus ipsius connivencia et consensu in domino inter nos fraternitate contracta decrevimus, ut sororis unius vel plurium predicti monasterii die obitus intimato,
208 200. Das Olmützer Domcapitel gibt seine Zustimmung zu der durch Markgraf Jodok gemachten Stiftung eines Canonicates. Dt. Olmütz, 26. Mai 1402. Andreas decanus, Johannes prepositus, Andreas archidiaconus et. . capitulum ecclesie Olomucensis ad futuram rei memoriam. Cum divini cultus incrementum eciam ubicunque nobis gratum existat, precipue tamen in venerabili matre nostra ecclesia Olomucensi eundem augeri gratulamur. Pridem itaque illustris ac magnificus princeps et dominus Jodocus marchio et dominus Moravie divina ei gracia suffragante prebendam canonicalem in dicta ecclesia Olomucensi de novo creavit fundavit et erexit ac eandem quadraginta marcarum annui census dotavit, easdem super cives et civitate (sic) Brunnenses annuatim in duobus terminis per honorabilem virum dominum Stephanum plebanum in Hnoycz, in cuius personam primum jus huiusmodi collacionis est factum et demum successores suos percipiendum deputando. Quas quidem creacionem fundacionem ereccionem et dotacionem sic ut premittitur factas consequenter reverendus in Christo pater dominus noster Johannes episcopus Olomucensis modernus auctoritate ordinaria approbavit et confirmavit, prout hec omnia in literis desuper confectis clarius et plenius continetur, quarum omnium tenores hic habere volumus pro insertis. Quapropter animo deliberato sano accedente consilio creacioni fundacioni ereccioni dotacioni et confirmacioni dictorum canonicatus et prebende ac omnium aliorum, que circa premissa sunt facta, ratas habentes et gratas nostrum prebuimus et tenore presencium prebemus assensum. In quorum testimonium et robur sigillum capituli nostri maius presentibus est appensum. Datum Olomucz anno domini millesimo quadringentesimo secundo, die vicesima sexta mensis Maii. (Orig. Perg. Sig. fehlt, im Olm. Cap. Archive.) 201. Das Nonnenkloster in Pustimer schliesst mit dem Augustinerkloster in Sternberg eine Con- fraternität bezüglich des Gebetes für die verstorbenen Mitglieder. Dt. 30. Mai 1402 s. l. In dei nomine amen. Quoniam secundum apostolum omnes unum corpus sumus in Christo, debemus caritatis operibus intendere ferventer, ne scindamur ab huius corporis unitate, que eciam magis pro illis sunt necessaria, qui jam extra statum merendi positi transeuncium penarum subduntur rigori. Proinde ergo nobis fratri Floriano preposito mona- sterii sancte Marie in Sternberg canonicorum regularium ordinis sancti Augustini et fratri- bus nostris utile et salubre visum fuit, quod pro nostri necnon monasterii in Pustymir preteritorum presencium et futurorum fratribus ac sororibus defunctis suffragia in missis psalmis oracionibus sanctis fierent, quatenus iidem fratres ac sorores gracia dei opitulante ad curie celestis gaudia celerius pervenirent. De fratrum itaque nostrorum necnon prepositi prenominati et conventus ipsius connivencia et consensu in domino inter nos fraternitate contracta decrevimus, ut sororis unius vel plurium predicti monasterii die obitus intimato,
Strana 209
209 ipsius seu ipsarum in kalendario nominibus descriptis, psalmis consuetis scilicet „verba mea" etc. in capitulo et vigiliis maioribus lectis in choro, missa defunctorum consequente pro ipsius seu ipsarum animabus cantetur, quam sequetur commendacio, cui fratres interesse debent racionabili causa cessante. Quilibet eciam presbiterorum leget unam missam, in com- muni eciam triginta misse pro defuncta seu defunctis tenebuntur, dyacones vero, subdyacones sive acoliti quilibet eorum unum psalterium dicet et fratres conversi centum oraciones dominicas cum totidem ave Maria explebunt. In die vero anniversario psalmi predicti, vigilie maiores et missa sub nota sine commendacione tenebuntur, nisi quis et tunc vellet missam specialem legere, quod non inprobamus sed laudamus. Pro huiusmodi autem nostrum decretum serviciis amplioribus, que fratres pro sororibus in monasterio facere consueverunt, in nullo volumus derogare. In premissorum omnium testimonium nostrum et conventus nostri sigilla presentibus sunt appensa. Datum anno incarnacionis domini millesimo quadrin- gentesimo secundo, tricesima die Maii, feria tercia infra octavas corporis Christi. (Orig. Perg. zwei an Perg. Streifen h. Sig. im fürsterzb. Archive in Kremsier.) 202. Markgraf Prokop verpfändet dem Havel von Zvéretic die Burg Bösig für ein Darlehen von 1000 Schock Gr. Dt. Bösig, 6. Juni 1402. My Prokop z boží milosti markrabě Moravský vyznáváme tímto listem obecně přede- všemi, že za věrnú službu urozeného pana Havla z Zvěřetic, ježto nám ji činil i ješče učiniti má i móže, jemu panu Havlovi naším dobrým rozmyslem zapisujem hrad náš Bez- dězí i s božmi, což k tomu přísluší, v tisíci kopách grošův Pražských peněz na takú mieru, aby nám ten hrad Bezdězí otevřen byl k naším ke všim potřebám tolikrát kolikrat nám toho potřebí bude a má také naše otevřena tvrz býti. Také z toho hradu nemá ižádných válek vésti bez naší vůle, ale jmá raději z toho hradu Bezdězí nám pomáhati proti našim nepřátelóm, což móže najlepšího. A teho hradu Bezdězí jemu panu Havlovi nejmáme vzíti, ani jeho z toho úřadu ssaditi, leč bychom jemu za tisíc kop grošuov oddali neb zaplatili. A když jemu ten tisíc kop grošuov oddáme neb zaplatíme, tehdy ten náš hrad Bezdězí i ten úřad prost a prázden. A toho jmá nám inhed bez řeči sstúpiti i bez meškání. Také každej purkrabí ode pana Havla dřévřečeného, kterýž bude, má nám též slíbiti jako na vrchu psáno. A na věcí jistost i svědomí svú sme pečet přivěsili k tomuto listu. Jenž jest dán a psán na Bezdězí letha od božího narození tisíc čtyrysta druhého leta ten úterý po svatém Erasimu. (Orig. im k. u. k. Hofarchive in Wien.) 203. K. Ruprecht an K. Elisabeth von Frankreich: warum er nicht länger in Italien geblieben, und dass er des Raths der Reichsfürsten bedürfe. Heidelberg, 16. Juni 1402. Ruprecht etc. der durchluchtigsten furstinne frauwen Elizabet von denselben gnaden kuniginne zu Franckriche unser lieben mumen unser fruntschaft und was wir liebs und 27
209 ipsius seu ipsarum in kalendario nominibus descriptis, psalmis consuetis scilicet „verba mea" etc. in capitulo et vigiliis maioribus lectis in choro, missa defunctorum consequente pro ipsius seu ipsarum animabus cantetur, quam sequetur commendacio, cui fratres interesse debent racionabili causa cessante. Quilibet eciam presbiterorum leget unam missam, in com- muni eciam triginta misse pro defuncta seu defunctis tenebuntur, dyacones vero, subdyacones sive acoliti quilibet eorum unum psalterium dicet et fratres conversi centum oraciones dominicas cum totidem ave Maria explebunt. In die vero anniversario psalmi predicti, vigilie maiores et missa sub nota sine commendacione tenebuntur, nisi quis et tunc vellet missam specialem legere, quod non inprobamus sed laudamus. Pro huiusmodi autem nostrum decretum serviciis amplioribus, que fratres pro sororibus in monasterio facere consueverunt, in nullo volumus derogare. In premissorum omnium testimonium nostrum et conventus nostri sigilla presentibus sunt appensa. Datum anno incarnacionis domini millesimo quadrin- gentesimo secundo, tricesima die Maii, feria tercia infra octavas corporis Christi. (Orig. Perg. zwei an Perg. Streifen h. Sig. im fürsterzb. Archive in Kremsier.) 202. Markgraf Prokop verpfändet dem Havel von Zvéretic die Burg Bösig für ein Darlehen von 1000 Schock Gr. Dt. Bösig, 6. Juni 1402. My Prokop z boží milosti markrabě Moravský vyznáváme tímto listem obecně přede- všemi, že za věrnú službu urozeného pana Havla z Zvěřetic, ježto nám ji činil i ješče učiniti má i móže, jemu panu Havlovi naším dobrým rozmyslem zapisujem hrad náš Bez- dězí i s božmi, což k tomu přísluší, v tisíci kopách grošův Pražských peněz na takú mieru, aby nám ten hrad Bezdězí otevřen byl k naším ke všim potřebám tolikrát kolikrat nám toho potřebí bude a má také naše otevřena tvrz býti. Také z toho hradu nemá ižádných válek vésti bez naší vůle, ale jmá raději z toho hradu Bezdězí nám pomáhati proti našim nepřátelóm, což móže najlepšího. A teho hradu Bezdězí jemu panu Havlovi nejmáme vzíti, ani jeho z toho úřadu ssaditi, leč bychom jemu za tisíc kop grošuov oddali neb zaplatili. A když jemu ten tisíc kop grošuov oddáme neb zaplatíme, tehdy ten náš hrad Bezdězí i ten úřad prost a prázden. A toho jmá nám inhed bez řeči sstúpiti i bez meškání. Také každej purkrabí ode pana Havla dřévřečeného, kterýž bude, má nám též slíbiti jako na vrchu psáno. A na věcí jistost i svědomí svú sme pečet přivěsili k tomuto listu. Jenž jest dán a psán na Bezdězí letha od božího narození tisíc čtyrysta druhého leta ten úterý po svatém Erasimu. (Orig. im k. u. k. Hofarchive in Wien.) 203. K. Ruprecht an K. Elisabeth von Frankreich: warum er nicht länger in Italien geblieben, und dass er des Raths der Reichsfürsten bedürfe. Heidelberg, 16. Juni 1402. Ruprecht etc. der durchluchtigsten furstinne frauwen Elizabet von denselben gnaden kuniginne zu Franckriche unser lieben mumen unser fruntschaft und was wir liebs und 27
Strana 210
210 guts vermogen. Liebe mume! Als uns uwer liebe geschrieben hat, das ir und alle uwere kinde gesunt sint und wolmogend, des sin wir von ganzem herzen fro, und han es gerne vernomen, und begeren, das ir uns dicke davon verschriben und enbieten wollent. Auch lassen wir dieselbe uwere liebe wissen, das von gnaden des almechtigen gots uf datum diss briefs wir unser liebe huszfrauwe und gemahel und alle unser lieben kinde gesunt und wolmogende sin. Auch als uns uwere liebe geschrieben hat, das der von Meilan stetiges sin botschaft und rete zu Franckrich ligen habe, und das ir besorgent nach solicher hulfe und nachschube als er da habe das er solich tedinge uberkommen moge, die uns nit nutzlich werden, das uch zuemale leit were, und das ir doch forchtent das ir des nit underkommen mogent, wann etwas untrostes darunder kommen si, umbe das wir nit lenger zu Lamparthen sin verlieben etc.: liebe mume, daruf laszen wir uwere liebe wissen, das zu der zit, als wir noch in Lamparthen waren, uns soliche treffliche sache von des heiligen richs wegen furkamen, darzue wir unser kurfursten und anderer unser und des heiligen richs fursten rate bedorfen. So quame uns auch solich gewisse botschaft fur von leufe wegen der kunige von Beheim und von Ungern und auch der lantherren und dem lande zu Beheim, also das uns und unser rete, die wir zu der zit bi uns hatden, düchte, das es uns und dem riche das nutzlichst und beste were, das wir von der obgenanten zweier sache wegen zu dieser zit wieder herusz in Dutsche lande zügen, wann wir auch in den leufen der Kunige von Beheim unde von Ungern obgenant unsern und des heiligen richs nutze und frommen zu dieser zit hie us in Dutschen landen bas geschicken mochten, als wir auch mit der gots hulfe meinen zu tuen, dann ob wir in Lamparthen verblieben weren. Liebe mume, und also sin wir umbe der obgenanten sachen willen herusz gein Dutschen landen gezogen; und were es, das darwieder iemans redte, des wollent nit glauben, wann es auch in der warheid also ist, als auch der hochgeborne unser lieber vetter und furste herzog Ludewig uwer bruder, den wir mit der gots hilfe kurzlich zu uwer liebe meinen zu schicken, uch von den und andern sachen wol eigentlichen erzelen wirdet. Datum Heidelberg mensis junii die sextadecima anno domini 1400 secundo regni vero nostri anno secundo. (Cedula inclusa.) Auch liebe mume wissent, das das lant zu Beheim itzunt in groszem irrsal stet, wan der kunig von Ungern den Behemischen kunig sinen bruder gefangen hat und in mit grosser hüte uf einem turne beslossen heltet. So sint auch marggrave Procop von Merhern und ein gut teil der landssherren in Beheim heftlich wieder den kunig von Ungern, und ist alsolich zweitracht und irrunge in dem lande, das wir hoffen unser sache an dem ende mit der gots hulf kurzlich zu einem guten ende zu komen. (Uberschrift.) Der durchluchtigsten furstinne frauwen Elizabeth kuniginne zu Franckenrich unser lieben mumen. (Weizsäcker, Reichstagsacten V. p. 337.)
210 guts vermogen. Liebe mume! Als uns uwer liebe geschrieben hat, das ir und alle uwere kinde gesunt sint und wolmogend, des sin wir von ganzem herzen fro, und han es gerne vernomen, und begeren, das ir uns dicke davon verschriben und enbieten wollent. Auch lassen wir dieselbe uwere liebe wissen, das von gnaden des almechtigen gots uf datum diss briefs wir unser liebe huszfrauwe und gemahel und alle unser lieben kinde gesunt und wolmogende sin. Auch als uns uwere liebe geschrieben hat, das der von Meilan stetiges sin botschaft und rete zu Franckrich ligen habe, und das ir besorgent nach solicher hulfe und nachschube als er da habe das er solich tedinge uberkommen moge, die uns nit nutzlich werden, das uch zuemale leit were, und das ir doch forchtent das ir des nit underkommen mogent, wann etwas untrostes darunder kommen si, umbe das wir nit lenger zu Lamparthen sin verlieben etc.: liebe mume, daruf laszen wir uwere liebe wissen, das zu der zit, als wir noch in Lamparthen waren, uns soliche treffliche sache von des heiligen richs wegen furkamen, darzue wir unser kurfursten und anderer unser und des heiligen richs fursten rate bedorfen. So quame uns auch solich gewisse botschaft fur von leufe wegen der kunige von Beheim und von Ungern und auch der lantherren und dem lande zu Beheim, also das uns und unser rete, die wir zu der zit bi uns hatden, düchte, das es uns und dem riche das nutzlichst und beste were, das wir von der obgenanten zweier sache wegen zu dieser zit wieder herusz in Dutsche lande zügen, wann wir auch in den leufen der Kunige von Beheim unde von Ungern obgenant unsern und des heiligen richs nutze und frommen zu dieser zit hie us in Dutschen landen bas geschicken mochten, als wir auch mit der gots hulfe meinen zu tuen, dann ob wir in Lamparthen verblieben weren. Liebe mume, und also sin wir umbe der obgenanten sachen willen herusz gein Dutschen landen gezogen; und were es, das darwieder iemans redte, des wollent nit glauben, wann es auch in der warheid also ist, als auch der hochgeborne unser lieber vetter und furste herzog Ludewig uwer bruder, den wir mit der gots hilfe kurzlich zu uwer liebe meinen zu schicken, uch von den und andern sachen wol eigentlichen erzelen wirdet. Datum Heidelberg mensis junii die sextadecima anno domini 1400 secundo regni vero nostri anno secundo. (Cedula inclusa.) Auch liebe mume wissent, das das lant zu Beheim itzunt in groszem irrsal stet, wan der kunig von Ungern den Behemischen kunig sinen bruder gefangen hat und in mit grosser hüte uf einem turne beslossen heltet. So sint auch marggrave Procop von Merhern und ein gut teil der landssherren in Beheim heftlich wieder den kunig von Ungern, und ist alsolich zweitracht und irrunge in dem lande, das wir hoffen unser sache an dem ende mit der gots hulf kurzlich zu einem guten ende zu komen. (Uberschrift.) Der durchluchtigsten furstinne frauwen Elizabeth kuniginne zu Franckenrich unser lieben mumen. (Weizsäcker, Reichstagsacten V. p. 337.)
Strana 211
211 204. Bernard von Tlokoc und Mikes von Liderovic verbürgen sich für Huplík, dass dieser mit den Bürgern von Iglau Frieden halten wolle. 19. Juni 1402 s. l. Ego Bernhardus de Thlokocz et ego Mikess de Cruzicz alias de Ludherowicz recognoscimus publice, quod sigilla nostra propria presentibus appressa de bona voluntate nostra fecimus et jussimus appendere ad literam Hupliconis, in qua promittit sub pena capitali pacem tenere cum civibus Iglaviensibus et nos sub pena centum sexagenarum promittimus in eadem litera pro ipso Huplicone, quod eandem pacem observabit, et de hoc recognoscere volumus in omni loco in judicio vel extra ubicumque fuerit. Datum anno domini MOCCCCOIIO feria secunda proxima post Viti. (Orig. im Iglauer Stadtarchive.) 205. Heinrich von Brandeis verkauft dem Augustinerkloster in Landskron zwei kleine Dorfer Trpík (Türpes) und Ziegenfuss. Dt. s. l. 11. Juli 1402. Ego Henricus de Brandis alias de Libchawa recognosco tenore presencium universis, quod bona et matura deliberacione prehabita, sano eciam de consilio amicorum meorum propter bonum et commodosius meum atque heredum meorum bona mea, videlicet duas villulas Trpyk et Czygenfus, cum omnibus pertinenciis illarum, hoc est judicibus et ceteris ibidem incolis cum agris eciam cultis et incultis, campis pratis pascuis aquis et precipue cum piscina subtus Czigenfus villulam sita et generaliter cum omnibus et singulis utilitatibus ac proventibus universis, quocunque nomine censeantur, cum omni jure et proprietate dominii, atque cum steura seu berna regali, cuius summa duas continet sexagenas, prout ego ipsa bona hactenus pacifice tenui et possedi, nichil penitus michi aut liberis seu quibuscunque posteris meis proprietatis aut juris in eisdem villulis reservando, honorabilibus ac religiosis viris dominis preposito et conventui canonicorum regularium monasterii Lanczkronensis ordinis beati Augustini et eorum predicto monasterio, nomine meo et heredum meorum vendidi et vendo in hiis scriptis pro centum et septuaginta sexagenis grossorum pragensium, quas ab ipsis integraliter solutas jam percepi, ad habendum tenendum regendumque jure hereditario et pleno dominio perpetue possidendum. Et loco disbrigacionis, quam ipsis facere deberem juxta morem terre tradidi eis literam dis- brigatoriam sanus mente et corpore atque omnino libera voluntate, quam et ipse habui a monasterio Aule regie, quod michi et cuilibet tenebatur et tenetur, predicta bona a quovis homine jure impetente disbrigare, prout in eadem litera plenius et expressius declaratur. Et ut maior super hiis predictis dominis ac eorum monasterio certitudo fieret, rogavi famosos viros scilicet Johannem de Bistrzecz, germanum meum, Krupam advocatum in Lanczkrona, Mikssikonem Perdam de Wiprechtycz, et Paulum judicem in Zichlink, ut cum sigillo meo in recognicionem premissorum sua sigilla appenderent meam ad complacenciam specialem, qui omnes meis rogacionibus inducti sua sigilla cum sigillo meo presentibus appenderunt. 27.
211 204. Bernard von Tlokoc und Mikes von Liderovic verbürgen sich für Huplík, dass dieser mit den Bürgern von Iglau Frieden halten wolle. 19. Juni 1402 s. l. Ego Bernhardus de Thlokocz et ego Mikess de Cruzicz alias de Ludherowicz recognoscimus publice, quod sigilla nostra propria presentibus appressa de bona voluntate nostra fecimus et jussimus appendere ad literam Hupliconis, in qua promittit sub pena capitali pacem tenere cum civibus Iglaviensibus et nos sub pena centum sexagenarum promittimus in eadem litera pro ipso Huplicone, quod eandem pacem observabit, et de hoc recognoscere volumus in omni loco in judicio vel extra ubicumque fuerit. Datum anno domini MOCCCCOIIO feria secunda proxima post Viti. (Orig. im Iglauer Stadtarchive.) 205. Heinrich von Brandeis verkauft dem Augustinerkloster in Landskron zwei kleine Dorfer Trpík (Türpes) und Ziegenfuss. Dt. s. l. 11. Juli 1402. Ego Henricus de Brandis alias de Libchawa recognosco tenore presencium universis, quod bona et matura deliberacione prehabita, sano eciam de consilio amicorum meorum propter bonum et commodosius meum atque heredum meorum bona mea, videlicet duas villulas Trpyk et Czygenfus, cum omnibus pertinenciis illarum, hoc est judicibus et ceteris ibidem incolis cum agris eciam cultis et incultis, campis pratis pascuis aquis et precipue cum piscina subtus Czigenfus villulam sita et generaliter cum omnibus et singulis utilitatibus ac proventibus universis, quocunque nomine censeantur, cum omni jure et proprietate dominii, atque cum steura seu berna regali, cuius summa duas continet sexagenas, prout ego ipsa bona hactenus pacifice tenui et possedi, nichil penitus michi aut liberis seu quibuscunque posteris meis proprietatis aut juris in eisdem villulis reservando, honorabilibus ac religiosis viris dominis preposito et conventui canonicorum regularium monasterii Lanczkronensis ordinis beati Augustini et eorum predicto monasterio, nomine meo et heredum meorum vendidi et vendo in hiis scriptis pro centum et septuaginta sexagenis grossorum pragensium, quas ab ipsis integraliter solutas jam percepi, ad habendum tenendum regendumque jure hereditario et pleno dominio perpetue possidendum. Et loco disbrigacionis, quam ipsis facere deberem juxta morem terre tradidi eis literam dis- brigatoriam sanus mente et corpore atque omnino libera voluntate, quam et ipse habui a monasterio Aule regie, quod michi et cuilibet tenebatur et tenetur, predicta bona a quovis homine jure impetente disbrigare, prout in eadem litera plenius et expressius declaratur. Et ut maior super hiis predictis dominis ac eorum monasterio certitudo fieret, rogavi famosos viros scilicet Johannem de Bistrzecz, germanum meum, Krupam advocatum in Lanczkrona, Mikssikonem Perdam de Wiprechtycz, et Paulum judicem in Zichlink, ut cum sigillo meo in recognicionem premissorum sua sigilla appenderent meam ad complacenciam specialem, qui omnes meis rogacionibus inducti sua sigilla cum sigillo meo presentibus appenderunt. 27.
Strana 212
212 Et nos prefati Johannes Krupa, Mikssiko et Paulus, qui predicte pecuniarum solucioni et litere presentacioni od hoc specialiter pro testimonio rogati presentes interfuimus, fatemur et recognoscimus nostrorum vigore sigillorum, hec omnia sic esse facta et peracta, prout superius est expressum. Datum et actum anno domini MCCCC. secundo feria tercia ante festum sancte virginis Margarethe. (Orig. Perg. mit 5 anh. Sig. im m. Landesarchive. Art. Olmützer Augustiner lit. G. n. 24.) 206. Jan Sokol von Lamberk erklärt der Prager Neustadt die Fehde. Dt. 20. Juli 1402 s. l. de mne Jana Sokola z Lambergu vám, páni konšelé, rychtáři i všé obci Nového města Pražského dávám věděti, že tímto listem sě vystříhám proti vám i všem vašim slu- žebníkóm i pomocníkóm se všemi mými služebníky, pomocníky i těmi, kteříž pro mě chtí učiniti nebo nechati i s těmi všemi, ježto nyní jsú v mej službě nebo ještě budú, proto, nebo měvše pána milostivého krále Českého a Římského, an proti vám nic neučinil nepo- čestného, vidúce ano jej pěstují a vězení v vašem městě a v jeho přirozeném mají, pěstují, vodí kamž ráčí, mohúc J. Msti dobře se vší ctí toho zprostiti, i nechtěli ste, zapomenuvši sě nad J. Mstí za jeho mnohé dobré dění, jako nad sirotkem; a také proto, že ste mě hubili a nemajíc ke mně žádné viny a já vždy vám rád slúžil. Psán ve čtvrtek před svatú Maří Magdalenú, anno domini 1402. (Archiv čes. B. IV. pag. 344.) 207. Anweisung König Ruprechts an Hadmar von Laber, Erzbischof Gregor von Salzburg zu bitten, dass er König Wenzel, dessen Romzug König Sigmund veranstalten wolle, nicht durchziehen lasse. (Dt. Bacherach c. 25. Juli 1402.) Werbung an den bischof von Salczpurg. 1. Item sollent ir im zum ersten mins herren des kunigs gelaubsbrief antwerten, und daruf werben : min herre der kunig habe uch tag und nacht botschaft von dem Rine hinuf gein Beyern getan, und uch geschriben und geheissen zu mime herren von Salczpurg und mime herren herzog Lupolt von Osterriche zu riten, und in zu sagen, das mime herren dem kunige botschaft kommen si, das der kunig von Ungern zu dem graven von Cziele kommen solle gein Schauwenberg, und er bringe den kunig von Beheim und mar- grave Procop von Merhern mit ime dahin, und er wolle den kunig von Beheim den graven von Cziele von Ortenburg und von Gorcze daselbst zu Schauwenberg antwerten, die sollen in dann furbas bringen in des von Meilan land, und der von Meilan solle in dann vorbas bringen bis gein Rome, und margrave Procop solle mit im ziehen, so wolle der kunig von Ungern zu Beheim verliben.
212 Et nos prefati Johannes Krupa, Mikssiko et Paulus, qui predicte pecuniarum solucioni et litere presentacioni od hoc specialiter pro testimonio rogati presentes interfuimus, fatemur et recognoscimus nostrorum vigore sigillorum, hec omnia sic esse facta et peracta, prout superius est expressum. Datum et actum anno domini MCCCC. secundo feria tercia ante festum sancte virginis Margarethe. (Orig. Perg. mit 5 anh. Sig. im m. Landesarchive. Art. Olmützer Augustiner lit. G. n. 24.) 206. Jan Sokol von Lamberk erklärt der Prager Neustadt die Fehde. Dt. 20. Juli 1402 s. l. de mne Jana Sokola z Lambergu vám, páni konšelé, rychtáři i všé obci Nového města Pražského dávám věděti, že tímto listem sě vystříhám proti vám i všem vašim slu- žebníkóm i pomocníkóm se všemi mými služebníky, pomocníky i těmi, kteříž pro mě chtí učiniti nebo nechati i s těmi všemi, ježto nyní jsú v mej službě nebo ještě budú, proto, nebo měvše pána milostivého krále Českého a Římského, an proti vám nic neučinil nepo- čestného, vidúce ano jej pěstují a vězení v vašem městě a v jeho přirozeném mají, pěstují, vodí kamž ráčí, mohúc J. Msti dobře se vší ctí toho zprostiti, i nechtěli ste, zapomenuvši sě nad J. Mstí za jeho mnohé dobré dění, jako nad sirotkem; a také proto, že ste mě hubili a nemajíc ke mně žádné viny a já vždy vám rád slúžil. Psán ve čtvrtek před svatú Maří Magdalenú, anno domini 1402. (Archiv čes. B. IV. pag. 344.) 207. Anweisung König Ruprechts an Hadmar von Laber, Erzbischof Gregor von Salzburg zu bitten, dass er König Wenzel, dessen Romzug König Sigmund veranstalten wolle, nicht durchziehen lasse. (Dt. Bacherach c. 25. Juli 1402.) Werbung an den bischof von Salczpurg. 1. Item sollent ir im zum ersten mins herren des kunigs gelaubsbrief antwerten, und daruf werben : min herre der kunig habe uch tag und nacht botschaft von dem Rine hinuf gein Beyern getan, und uch geschriben und geheissen zu mime herren von Salczpurg und mime herren herzog Lupolt von Osterriche zu riten, und in zu sagen, das mime herren dem kunige botschaft kommen si, das der kunig von Ungern zu dem graven von Cziele kommen solle gein Schauwenberg, und er bringe den kunig von Beheim und mar- grave Procop von Merhern mit ime dahin, und er wolle den kunig von Beheim den graven von Cziele von Ortenburg und von Gorcze daselbst zu Schauwenberg antwerten, die sollen in dann furbas bringen in des von Meilan land, und der von Meilan solle in dann vorbas bringen bis gein Rome, und margrave Procop solle mit im ziehen, so wolle der kunig von Ungern zu Beheim verliben.
Strana 213
213 2. Item daruf habe im min herre der kunig heissen sagen : ob das also were oder hernach gescheen wurde, so beger er und bitde in fruntlich mit ganzem ernst, und getruwe im auch genzlich wol, nachdem er ime gewant si, das er den kunig von Beheim sine folke und die sinen durch sin land und gepiete nit ziehen lasse, und das er auch mit allen sinen amptluten graven herren rittern und knechten, der er mechtig ist, umben und umben bestelle, das sie darwieder sin, und nach allem irem vermogen und mit ganzer macht dem kunige von Beheim und den, die mit ime ziehen wolten, solichen zog weren, und nit gestadten, das er den vollnbringen moge, als min herre der kunig auch genzlich meinet, das er das wol geweren und davor gesin moge. 3. Item und min herre der kunig habe uch auch enpholhen sinen rate zu han, ob minen herren von Salczpurg noit dunke sin an etliche graven und herren in den landen von sinen wegin zu werben umbe hulfe in den sachen und dem zue wiedersten, das ir das alles nach sinem rate handeln und tun sollent, wie in dann das beste und geraden dunke sin. Und min herre der kunig habe uch auch sinen offen besigelten machtbrief an alle und igliche graven und herren in den landen gegeben, das ir ganz macht habent in solicher massen und nach sinem rate mit in von sinen wegin zu reden und zu uberkommen. 4. Item und erzelent die obgeschriben stücke alle, als uch dann das allerbequem- lichst und nuzlichst dunket sin, und das im min herre der kunig sunderlich wol getruewe, nach dem als er im gewant si, er si im in diesen sachen getrulich bigestendig und beholfen, wann er auch allerbeste davor gesin moge in den landen, da sie dann durch— ziehen worden. (Weizsäcker, Reichstagsacten V. p. 334.) 208. Nikolaus, Bischof von Ferentino, päpstlicher Auditor, confirmirt den Urtheilsspruch, betreffend die Zuerkennung des Patronates der St. Jakobskirche in Brünn für das Kloster Oslawan. Dt. Rom, 28. Juli 1402. In nomine domini amen. Pridem sanctissimus in Christo pater et dominus noster dominus Bonifacius divina providencia papa nonus, causam appellacionis pro parte honora- bilium virorum dominorum prepositi et capituli ac Conradi Smerbek canonici ecclesie sancti Petri Brunnensis, Olomucensis diocesis interposite a quadam difinitiva sentencia pro religiosis et venerabilibus dominabus abbatissa et conventu monasterii sanctimonialium in Oslavia ordinis Cisterciensis dicte diocesis per reverendum patrem et dominum Antonium episcopum Concordiensem sacri palacii apostolici causarum auditorem lata in causa, que coram eo vertebatur inter dictas dominas abbatissimam et conventum ex una et dominos prepositum et capitulum ac Conradum prefatos de et super parrochiali ecclesia sancti Jacobi in burgo Brunnensi dicte diocesis et eius occasione partibus ex alteris reverendo in Christo patri domino Nicolao episcopo Ferentinato et dicti palacii apostolici causarum auditori commisit audiendam decidendam et sine debito terminandam cum omnibus emergenciis incidenciis
213 2. Item daruf habe im min herre der kunig heissen sagen : ob das also were oder hernach gescheen wurde, so beger er und bitde in fruntlich mit ganzem ernst, und getruwe im auch genzlich wol, nachdem er ime gewant si, das er den kunig von Beheim sine folke und die sinen durch sin land und gepiete nit ziehen lasse, und das er auch mit allen sinen amptluten graven herren rittern und knechten, der er mechtig ist, umben und umben bestelle, das sie darwieder sin, und nach allem irem vermogen und mit ganzer macht dem kunige von Beheim und den, die mit ime ziehen wolten, solichen zog weren, und nit gestadten, das er den vollnbringen moge, als min herre der kunig auch genzlich meinet, das er das wol geweren und davor gesin moge. 3. Item und min herre der kunig habe uch auch enpholhen sinen rate zu han, ob minen herren von Salczpurg noit dunke sin an etliche graven und herren in den landen von sinen wegin zu werben umbe hulfe in den sachen und dem zue wiedersten, das ir das alles nach sinem rate handeln und tun sollent, wie in dann das beste und geraden dunke sin. Und min herre der kunig habe uch auch sinen offen besigelten machtbrief an alle und igliche graven und herren in den landen gegeben, das ir ganz macht habent in solicher massen und nach sinem rate mit in von sinen wegin zu reden und zu uberkommen. 4. Item und erzelent die obgeschriben stücke alle, als uch dann das allerbequem- lichst und nuzlichst dunket sin, und das im min herre der kunig sunderlich wol getruewe, nach dem als er im gewant si, er si im in diesen sachen getrulich bigestendig und beholfen, wann er auch allerbeste davor gesin moge in den landen, da sie dann durch— ziehen worden. (Weizsäcker, Reichstagsacten V. p. 334.) 208. Nikolaus, Bischof von Ferentino, päpstlicher Auditor, confirmirt den Urtheilsspruch, betreffend die Zuerkennung des Patronates der St. Jakobskirche in Brünn für das Kloster Oslawan. Dt. Rom, 28. Juli 1402. In nomine domini amen. Pridem sanctissimus in Christo pater et dominus noster dominus Bonifacius divina providencia papa nonus, causam appellacionis pro parte honora- bilium virorum dominorum prepositi et capituli ac Conradi Smerbek canonici ecclesie sancti Petri Brunnensis, Olomucensis diocesis interposite a quadam difinitiva sentencia pro religiosis et venerabilibus dominabus abbatissa et conventu monasterii sanctimonialium in Oslavia ordinis Cisterciensis dicte diocesis per reverendum patrem et dominum Antonium episcopum Concordiensem sacri palacii apostolici causarum auditorem lata in causa, que coram eo vertebatur inter dictas dominas abbatissimam et conventum ex una et dominos prepositum et capitulum ac Conradum prefatos de et super parrochiali ecclesia sancti Jacobi in burgo Brunnensi dicte diocesis et eius occasione partibus ex alteris reverendo in Christo patri domino Nicolao episcopo Ferentinato et dicti palacii apostolici causarum auditori commisit audiendam decidendam et sine debito terminandam cum omnibus emergenciis incidenciis
Strana 214
214 dependenciis et connexis. Cuiusquidem commissionis vigore idem dominus Nicolaus episcopus et auditor in causa huiusmodi et inter partes predictas debite procedens, ad discreti viri magistri Johannis de Scribanis, in Romana curia procuratoris substituti per Nicolaum Falken- berg procuratorem constitutum dictorum dominorum prepositi et capituli ac Conradi princi- palium instanciam providum virum magistrum Wilhelmum Leo, in eadem curia eciam procuratorem substitutum per magistrum Gerlacum Heriberti de Esch procuratorem consti- tutum dictarum dominarum abbatisse et conventus principalium, de quorum procuratorum constitucionum et substitucionum mandatis hincinde in actis cause hujusmodi legitime documentum extitit ad dicendum et opponendum, quitquid verbo vel in scriptis dicere vel opponere volebat contra commissionem prenarratam, per certum domini nostri pape predicti cursorem peremptorie citari mandavit et fecit ad certum peremptorium terminum competentem. In quoquidem termino comparentibus in judicio successive coram dicto domino Nicolao episcopo et auditore magistris Wilhelmo Leo ex una et Johanne de Scribanis procuratoribus pre- dictis procuratoriis quibus supra nominibus parte ex altera, et per dictum magistrum Wil- helmum procuratorem contra sepedictam commissionem nonnullis excepcionibus verbalibus et generalibus propositis atque factis, ac per dictum magistrum Johannem procuratorem supradicti magistri Wilhelmi ex adverso procuratoris, quitquam verbo vel in scriptis contra prefatam commissionem dicere seu excipere, ut asseruit non curantis contumacia accusata ipsumque contumacem reputari per eundem dominum Nicolaum episcopum et auditorem petito. Idem dominus episcopus et auditor ad eorundem magistrorum Wilhelmi et Johannis procuratorum hincinde peticionem et instanciam eisdem ibidem presentibus audientibus et intelligentibus ad dandum et recipiendum darique et recipi videndum libellum sive peticionem summariam in hac causa certum peremptorium terminum competentem statuit atque pre- fixit ; in quoquidem termino per predictum magistrum Wilhelmum Leo procuratorem coram dicto domino Nicolao episcopo et auditore judicialiter comparentem dicti magistri Johannis ex adverso procuratoris non comparentis contumacia accusata ipsumque contumacem reputari per eundem dominum episcopum et auditorem petito et in ipsius contumaciam quodam libello pro partibus suis facto et in scriptis dato tenoris infrascripti: Petit procurator et procura- torio nomine venerabilium et religiosarum personarum dominarum abbatisse et conventus monasterii vallis sancte Marie de Oslavia Cisterciensis ordinis Olomucensis diocesis per vos reverendum patrem dominum Nicolaum episcopum Ferentinatum vestramque sentenciam diffinitivam pronunciari et declarari per reverendum patrem dominum Antonium episcopum Concordiensem coauditorem vestrum in causa, que vertebatur coram eo et nunc vertitur coram vobis, inter prefatas dominas abbatissam et conventum ex una ac dominos prepositum et capitulum ac Conradum Smerbek canonicum ecclesie sancti Petri Brunnensis dicte diocesis de et super parrochiali ecclesia sancti Jacobi de burgo Brunnensi ejusdem diocesis et ipsius occasione partibus ex altera bene fuisse et esse processum, sentenciatum et diffinitum ipsiusque sentenciam confirmandam fore et per vos confirmari et pro parte dictorum pre- positi, capituli et Conradi canonici ecclesie sancti Petri Brunnensis ab eodem reverendo patre domino Antonio episcopo Concordiense auditore et dicta ejus sentencia male fuisse et
214 dependenciis et connexis. Cuiusquidem commissionis vigore idem dominus Nicolaus episcopus et auditor in causa huiusmodi et inter partes predictas debite procedens, ad discreti viri magistri Johannis de Scribanis, in Romana curia procuratoris substituti per Nicolaum Falken- berg procuratorem constitutum dictorum dominorum prepositi et capituli ac Conradi princi- palium instanciam providum virum magistrum Wilhelmum Leo, in eadem curia eciam procuratorem substitutum per magistrum Gerlacum Heriberti de Esch procuratorem consti- tutum dictarum dominarum abbatisse et conventus principalium, de quorum procuratorum constitucionum et substitucionum mandatis hincinde in actis cause hujusmodi legitime documentum extitit ad dicendum et opponendum, quitquid verbo vel in scriptis dicere vel opponere volebat contra commissionem prenarratam, per certum domini nostri pape predicti cursorem peremptorie citari mandavit et fecit ad certum peremptorium terminum competentem. In quoquidem termino comparentibus in judicio successive coram dicto domino Nicolao episcopo et auditore magistris Wilhelmo Leo ex una et Johanne de Scribanis procuratoribus pre- dictis procuratoriis quibus supra nominibus parte ex altera, et per dictum magistrum Wil- helmum procuratorem contra sepedictam commissionem nonnullis excepcionibus verbalibus et generalibus propositis atque factis, ac per dictum magistrum Johannem procuratorem supradicti magistri Wilhelmi ex adverso procuratoris, quitquam verbo vel in scriptis contra prefatam commissionem dicere seu excipere, ut asseruit non curantis contumacia accusata ipsumque contumacem reputari per eundem dominum Nicolaum episcopum et auditorem petito. Idem dominus episcopus et auditor ad eorundem magistrorum Wilhelmi et Johannis procuratorum hincinde peticionem et instanciam eisdem ibidem presentibus audientibus et intelligentibus ad dandum et recipiendum darique et recipi videndum libellum sive peticionem summariam in hac causa certum peremptorium terminum competentem statuit atque pre- fixit ; in quoquidem termino per predictum magistrum Wilhelmum Leo procuratorem coram dicto domino Nicolao episcopo et auditore judicialiter comparentem dicti magistri Johannis ex adverso procuratoris non comparentis contumacia accusata ipsumque contumacem reputari per eundem dominum episcopum et auditorem petito et in ipsius contumaciam quodam libello pro partibus suis facto et in scriptis dato tenoris infrascripti: Petit procurator et procura- torio nomine venerabilium et religiosarum personarum dominarum abbatisse et conventus monasterii vallis sancte Marie de Oslavia Cisterciensis ordinis Olomucensis diocesis per vos reverendum patrem dominum Nicolaum episcopum Ferentinatum vestramque sentenciam diffinitivam pronunciari et declarari per reverendum patrem dominum Antonium episcopum Concordiensem coauditorem vestrum in causa, que vertebatur coram eo et nunc vertitur coram vobis, inter prefatas dominas abbatissam et conventum ex una ac dominos prepositum et capitulum ac Conradum Smerbek canonicum ecclesie sancti Petri Brunnensis dicte diocesis de et super parrochiali ecclesia sancti Jacobi de burgo Brunnensi ejusdem diocesis et ipsius occasione partibus ex altera bene fuisse et esse processum, sentenciatum et diffinitum ipsiusque sentenciam confirmandam fore et per vos confirmari et pro parte dictorum pre- positi, capituli et Conradi canonici ecclesie sancti Petri Brunnensis ab eodem reverendo patre domino Antonio episcopo Concordiense auditore et dicta ejus sentencia male fuisse et
Strana 215
215 esse appellatum, ac ipsos prepositum et capitulum et Conradum Smerbeck canonicum in expensis coram vobis factis condemnari, de expensis fiendis protestando, et alias inde et super premissis omnibus et singulis conjunctim et divisim nomine, quo supra, sibi fieri justicie complementum, vestrum insuper benignum officium humiliter implorando salvo sibi juris (sic) addendi, minuendi, mutandi, corrigendi, declarandi etc., ut fuit et est moris. Prefatus tunc dominus episcopus et auditor dictum magistrum Johannem procuratorem non com- parentem, terminoque predicto minime satisfacere curantem, debite tamen expectatum, reputavit merito prout erat exigente justicia contumacem. Deinde ad prefati magistri Wilhelmi procuratoris instanciam magistro Johanni, ex adverso procuratori predicto ibidem presenti, audienti et intelli- genti ad respondendum dicto libello litemque super eodem contestandum et contestari videndum ac ad jurandum et deliberandum jurarique et deliberari videndum in hac causa de calumpnia vitanda et veritate dicenda tam super dicto ut premittitur oblato libello, quam tota presenti causa certos peremptorios terminos succesivos conpetenter duxit assignandum. In quo ultimo terminorum predictorum termino competentes judicialiter coram dicto domino Nicolao episcopo et auditore magister Wilhelmus ex una et Johannes procuratores predicti, quibus supra nominibus, parte ex alia et per eosdem et eorum quemlibet de et super dicto libello supra, ut premittitur, dato, lite legilime contestata et nichilominus ad mandatum ipsius domini episcopi et auditoris et in ejus manibus tactis per eos et eorum quemlibet corporaliter scripturis sacrosanctis ad sancta dei euangelia de calumpnia vitanda et veritate dicenda tam super dicto ut prefertur oblato libello, quam tota hujusmodi causa hincinde solitis calumpnie prestitis jurandis jura- mentis; quibus sic prestititis prefatus dominus episcopus et auditor eisdem magistris Wilhelmo et Johanni procuratoribus hincinde instantibus et petentibus, et eorum cuilibet ad ponendum et articulandum ponique et articulari videndum in hac causa, certum peremptorium terminum competentem duxit hincinde prefigendum et prefixit. In quo per prefatos magistros Wilhel- mum ex una et Johannem procuratores, quibus supra nominibus, coram dicto domino Nicolao episcopo et auditore in judicio successive comparentes parte ex alia, et per prefatum magistrum Wilhelmum procuratorem omnibus et singulis posicionibus et articulis, in hujus- modi cause prima instancia datis, repetitis et hic de novo reproductis et per dictum magistrum Johannem procuratorem nonnullis posicionibus et articulis facto realiter et in scriptis pro partibus suis hincinde in hujusmodi causa pro satisfaccione termini hujusmodi exhibitis et productis, prefatus tunc dominus episcopus et auditor ad ipsorum magistrorum Wilhelmi et Johannis procuratorum hincinde instantem peticionem eisdem et eorum cuilibet ad dicendum et opponendum, quitquid ipsi verbo vel in scriptis contra alterutrius partis posiciones et articulos predictos dicere vel opponere volebant, in quantum articuli necnon ad respondendum eisdem, in quantum posiciones existebant, certum peremptorium terminum competentem assignavit hincinde et prefixit. In quoquidem termino comparuit in judicio coram dicto domino Nicolao episcopo et auditore magister Wilhelmus Leo procu- rator predictus, quo supra nomine, et prefati magistri Johannis de Scribanis ex adverso procuratoris non comparentis, contumaciam accusavit ipsumque contumacem reputari per eundem dominum episcopum et auditorem instanter postulavit, et in ipsius contumaciam
215 esse appellatum, ac ipsos prepositum et capitulum et Conradum Smerbeck canonicum in expensis coram vobis factis condemnari, de expensis fiendis protestando, et alias inde et super premissis omnibus et singulis conjunctim et divisim nomine, quo supra, sibi fieri justicie complementum, vestrum insuper benignum officium humiliter implorando salvo sibi juris (sic) addendi, minuendi, mutandi, corrigendi, declarandi etc., ut fuit et est moris. Prefatus tunc dominus episcopus et auditor dictum magistrum Johannem procuratorem non com- parentem, terminoque predicto minime satisfacere curantem, debite tamen expectatum, reputavit merito prout erat exigente justicia contumacem. Deinde ad prefati magistri Wilhelmi procuratoris instanciam magistro Johanni, ex adverso procuratori predicto ibidem presenti, audienti et intelli- genti ad respondendum dicto libello litemque super eodem contestandum et contestari videndum ac ad jurandum et deliberandum jurarique et deliberari videndum in hac causa de calumpnia vitanda et veritate dicenda tam super dicto ut premittitur oblato libello, quam tota presenti causa certos peremptorios terminos succesivos conpetenter duxit assignandum. In quo ultimo terminorum predictorum termino competentes judicialiter coram dicto domino Nicolao episcopo et auditore magister Wilhelmus ex una et Johannes procuratores predicti, quibus supra nominibus, parte ex alia et per eosdem et eorum quemlibet de et super dicto libello supra, ut premittitur, dato, lite legilime contestata et nichilominus ad mandatum ipsius domini episcopi et auditoris et in ejus manibus tactis per eos et eorum quemlibet corporaliter scripturis sacrosanctis ad sancta dei euangelia de calumpnia vitanda et veritate dicenda tam super dicto ut prefertur oblato libello, quam tota hujusmodi causa hincinde solitis calumpnie prestitis jurandis jura- mentis; quibus sic prestititis prefatus dominus episcopus et auditor eisdem magistris Wilhelmo et Johanni procuratoribus hincinde instantibus et petentibus, et eorum cuilibet ad ponendum et articulandum ponique et articulari videndum in hac causa, certum peremptorium terminum competentem duxit hincinde prefigendum et prefixit. In quo per prefatos magistros Wilhel- mum ex una et Johannem procuratores, quibus supra nominibus, coram dicto domino Nicolao episcopo et auditore in judicio successive comparentes parte ex alia, et per prefatum magistrum Wilhelmum procuratorem omnibus et singulis posicionibus et articulis, in hujus- modi cause prima instancia datis, repetitis et hic de novo reproductis et per dictum magistrum Johannem procuratorem nonnullis posicionibus et articulis facto realiter et in scriptis pro partibus suis hincinde in hujusmodi causa pro satisfaccione termini hujusmodi exhibitis et productis, prefatus tunc dominus episcopus et auditor ad ipsorum magistrorum Wilhelmi et Johannis procuratorum hincinde instantem peticionem eisdem et eorum cuilibet ad dicendum et opponendum, quitquid ipsi verbo vel in scriptis contra alterutrius partis posiciones et articulos predictos dicere vel opponere volebant, in quantum articuli necnon ad respondendum eisdem, in quantum posiciones existebant, certum peremptorium terminum competentem assignavit hincinde et prefixit. In quoquidem termino comparuit in judicio coram dicto domino Nicolao episcopo et auditore magister Wilhelmus Leo procu- rator predictus, quo supra nomine, et prefati magistri Johannis de Scribanis ex adverso procuratoris non comparentis, contumaciam accusavit ipsumque contumacem reputari per eundem dominum episcopum et auditorem instanter postulavit, et in ipsius contumaciam
Strana 216
216 huiusmodi termino pro partibus suis satisfaciendo nonnullas excepciones facto et in scriptis contra et adversus alterius partis posiciones et articulos exhibuit atque dedit, prefatus tunc dominus Nicolaus episcopus et auditor dictum magistrum Johannem procuratorem non com- parentem, debite tamen expectatum, reputavit merito, prout erat, exigente justicia contumacem. Denique instante et petente dicto magistro Wilhelmo procuratore idem dominus episcopus et auditor prefatis magistris Wilhelmo et Johanni procuratoribus ibidem presentibus et intelli- gentibus ad producendum et produci videndum omnia et singula jura, acta, acticata, literas, scripturas, processus et cetera munimenta, quibus uti et se juvari vellent, in hac causa certum peremptorium terminum competentem duxit hincinde prefigendum et prefixit. In quo comparuerunt in judicio successive coram dicto domino episcopo et auditore magistri Wil- helmus ex una et Johannes, procuratores predicti nominibus quibus supra procuratoriis parte ex altera, et iidem procuratores huiusmodi termino pro partibus suis satisfacientes juxta ipsius termini assignacionem omnia et singula jura et munimenta, in prima presentis cause instancia producta repetierunt, et hic de novo hincinde reproduxerunt, prefatus tunc dominus Nicolaus episcopus auditor ad dicti magistri Johannis procuratoris instanciam magistrum Wilhelmum, ex adverso procuratorem predictum, ad dicendum et opponendum, quitquid verbo vel in scriptis contra dicta jura et munimenta pro parte ipsius magistri Johannis procuratoris in hujusmodi causa ut prefertur reproducta dicere et opponere volebat, per certum dicti domini nostri pape cursorem peremptorie citari mandavit et fecit ad certum peremptorium terminum competentem. In quoquidem termino comparentibus in judicio successive coram dicto domino episcopo et auditore magistris Wilhelmo ex una et Johanne procuratoribus predictis procuratoriis nominibus, quibus supra, parte ex altera et hujusmodi termino hincinde pro partibus suis satisfacientibus, omnes et singulas excepciones suas contra et adversus alterutrius partis jura et munimenta, in hujusmodi cause prima instancia datas et productas, repetentibus et hic de novo hincinde repetentibus, prefatus dominus episcopus et auditor ad eorundem magistrorum Wilhelmi et Johannis procuratorum instantes peticiones eisdem procuratoribus ibidem presentibus et intelligentibus et eorum cuilibet ad declarandum et declarari videndum, quitquid verbo vel in scriptis in huiusmodi causa hincinde declarare volebant, certum peremptorium terminum competentem prefixit et assignavit. In quo per eosdem procuratores eoram eodem domino Nicolao episcopo et auditore successive in judicio comparentes et pro satisfaccione terminum huiusmodi pro partibus suis de non volendo quitquid in presenti causa declarare expresse hincinde protestatis productisque, eciam non- nullis declaracionibus ac aliis juribus et munimentis per dictum magistrum Johannem de Scribanis procuratorem in hac causa facto et in scriptis et contra eadem per dictum magistrum Wilhelmum Leo procuratorem in certis terminis ad hoc competentibus nonnullis excepcionibus, eciam facto exhibitis atque datis, habitisque inter dictos procuratores non- nullis aliis alteracionibus et dillacionibus in huiusmodi causa cum dierum competentibus intervallis: tandem prefatus dominus episcopus et auditor ad dicti magistri Wilhelmi Leo procuratoris instanciam magistrum Johannem de Scrivanis procuratorem ex adverso pre- dictum ad concludendum et concludi videndum vel ad dicendum et causam racionabilem, si
216 huiusmodi termino pro partibus suis satisfaciendo nonnullas excepciones facto et in scriptis contra et adversus alterius partis posiciones et articulos exhibuit atque dedit, prefatus tunc dominus Nicolaus episcopus et auditor dictum magistrum Johannem procuratorem non com- parentem, debite tamen expectatum, reputavit merito, prout erat, exigente justicia contumacem. Denique instante et petente dicto magistro Wilhelmo procuratore idem dominus episcopus et auditor prefatis magistris Wilhelmo et Johanni procuratoribus ibidem presentibus et intelli- gentibus ad producendum et produci videndum omnia et singula jura, acta, acticata, literas, scripturas, processus et cetera munimenta, quibus uti et se juvari vellent, in hac causa certum peremptorium terminum competentem duxit hincinde prefigendum et prefixit. In quo comparuerunt in judicio successive coram dicto domino episcopo et auditore magistri Wil- helmus ex una et Johannes, procuratores predicti nominibus quibus supra procuratoriis parte ex altera, et iidem procuratores huiusmodi termino pro partibus suis satisfacientes juxta ipsius termini assignacionem omnia et singula jura et munimenta, in prima presentis cause instancia producta repetierunt, et hic de novo hincinde reproduxerunt, prefatus tunc dominus Nicolaus episcopus auditor ad dicti magistri Johannis procuratoris instanciam magistrum Wilhelmum, ex adverso procuratorem predictum, ad dicendum et opponendum, quitquid verbo vel in scriptis contra dicta jura et munimenta pro parte ipsius magistri Johannis procuratoris in hujusmodi causa ut prefertur reproducta dicere et opponere volebat, per certum dicti domini nostri pape cursorem peremptorie citari mandavit et fecit ad certum peremptorium terminum competentem. In quoquidem termino comparentibus in judicio successive coram dicto domino episcopo et auditore magistris Wilhelmo ex una et Johanne procuratoribus predictis procuratoriis nominibus, quibus supra, parte ex altera et hujusmodi termino hincinde pro partibus suis satisfacientibus, omnes et singulas excepciones suas contra et adversus alterutrius partis jura et munimenta, in hujusmodi cause prima instancia datas et productas, repetentibus et hic de novo hincinde repetentibus, prefatus dominus episcopus et auditor ad eorundem magistrorum Wilhelmi et Johannis procuratorum instantes peticiones eisdem procuratoribus ibidem presentibus et intelligentibus et eorum cuilibet ad declarandum et declarari videndum, quitquid verbo vel in scriptis in huiusmodi causa hincinde declarare volebant, certum peremptorium terminum competentem prefixit et assignavit. In quo per eosdem procuratores eoram eodem domino Nicolao episcopo et auditore successive in judicio comparentes et pro satisfaccione terminum huiusmodi pro partibus suis de non volendo quitquid in presenti causa declarare expresse hincinde protestatis productisque, eciam non- nullis declaracionibus ac aliis juribus et munimentis per dictum magistrum Johannem de Scribanis procuratorem in hac causa facto et in scriptis et contra eadem per dictum magistrum Wilhelmum Leo procuratorem in certis terminis ad hoc competentibus nonnullis excepcionibus, eciam facto exhibitis atque datis, habitisque inter dictos procuratores non- nullis aliis alteracionibus et dillacionibus in huiusmodi causa cum dierum competentibus intervallis: tandem prefatus dominus episcopus et auditor ad dicti magistri Wilhelmi Leo procuratoris instanciam magistrum Johannem de Scrivanis procuratorem ex adverso pre- dictum ad concludendum et concludi videndum vel ad dicendum et causam racionabilem, si
Strana 217
217 quam habebat, allegandum, quare in presenti causa concludi non debebat, per unum ex dicti domini nostri pape cursoribus citari mandavit et fecit ad certum peremptorium terminum competentem, quem eciam dicto magistro Wilhelmo procuratori petenti duxit tunc ad idem assignandum. In quoquidem termino magister Wilhelmus procurator predictus, procuratorio nomine quo supra, coram dicto domino episcopo et auditore judicialiter comparens dicti magistri Johannis, ex adverso procuratoris non comparentis, neque in presenti causa con- cludere aut concludi videre, nec causam racionabilem, si quam habebat, quare in huiusmodi causa concludi non debebat, allegare curantis, contumaciam accusans ipsumque contumacem reputari et in ejus contumaciam una secum in presenti causa concludi et pro concluso haberi, per dictum dominum episcopum et auditorem cum instancia postulavit. Idem tunc dominus Nicolaus episcopus et auditor dictum magistrum Johannem procuratorem non com- parentem terminoque prenotato minime satisfacientem, debite tamen expectatum, reputavit, prout erat, exigente justicia merito contumacem in eius contumaciam unacum dicto magistro Wilhelmo procuratore concludendum et secum concludi petenti conclusit ac habuit et haberi voluit in huiusmodi causa pro concluso. Postremo vero idem dominus Nicolaus episcopus et auditor eundem magistrum Johannem de Scribanis procuratorem, ad dicti magistri Wilhelmi Leo procuratoris instanciam ad videndum et audiendum per ipsum episcopum et auditorem diffiniti- vam in hac causa ferri sentenciam, per unum ex dicti domini nostre pape cursoribus citari mandavit et fecit ad diem et horam infrascriptas, quas eciam dicto magistro Wilhelmo procuratori presenti et petenti duxit tunc ad idem assignandas. Quibusquidem die et hora advenientibus comparuit coram eodem domino episcopo et auditore in judicio magister Wilhelmus, procurator predictus procuratorio nomine quo supra, et dicti magistri Johannis procuratoris ex adverso non comparentis, nec diffinitivam in huiusmodi causa ferri sentenciam audire curantis, contuma- ciam accusavit ipsumque contumacem reputari et in ejus contumaciam diffinitivam pro se et partibus suis et contra partes sibi in hujusmodi causa adversas, juxta et secundum peticionis summarie superius in presenti causa designare tenorem ferri sentenciam per ipsum dominum episcopum et auditorem cum instancia postulavit. Prefatus tunc dominus Nicolaus episcopus et auditor dictum magistrum Johannem procuratorem non comparentem terminoque prenotato minime satisfacientem, debite tamen expectatum, reputavit, prout erat exigente justicia merito contumacem. Et in ejus contumaciam, visis primitus per eum et diligenter inspectis omnibus et singulis actis, litteris, juribus, instrumentis et aliis munimentis in hujus- modi causa habitis et productis, eisque cum diligencia debita recensitis de dominorum coau- ditorum suorum consilio et assensu, quibus de hujusmodi cause meritis relacionem plenariam fecit et fidelem, ac intra se et eos deliberacione matura prehabita et diligenti ad suam diffinitivam sentenciam proferendam duxit procedendum eamque secundum ea, que vidit et cognovit pro partibus dicti magistri Wilhelmi procuratoris et contra partes sibi in hujusmodi causa adversas in scriptis tulit et promulgavit in hunc modum: Christi nomine invocato pro tribunali sedentes et habentes pre oculis solum deum de dominorum coauditorum nostrorum consilio et assensu per hanc nostram sentenciam diffinitivam, quam ferimus in hiis scriptis, pronuncciamus, decernimus et declaramus per reverendum patrem dominum 28
217 quam habebat, allegandum, quare in presenti causa concludi non debebat, per unum ex dicti domini nostri pape cursoribus citari mandavit et fecit ad certum peremptorium terminum competentem, quem eciam dicto magistro Wilhelmo procuratori petenti duxit tunc ad idem assignandum. In quoquidem termino magister Wilhelmus procurator predictus, procuratorio nomine quo supra, coram dicto domino episcopo et auditore judicialiter comparens dicti magistri Johannis, ex adverso procuratoris non comparentis, neque in presenti causa con- cludere aut concludi videre, nec causam racionabilem, si quam habebat, quare in huiusmodi causa concludi non debebat, allegare curantis, contumaciam accusans ipsumque contumacem reputari et in ejus contumaciam una secum in presenti causa concludi et pro concluso haberi, per dictum dominum episcopum et auditorem cum instancia postulavit. Idem tunc dominus Nicolaus episcopus et auditor dictum magistrum Johannem procuratorem non com- parentem terminoque prenotato minime satisfacientem, debite tamen expectatum, reputavit, prout erat, exigente justicia merito contumacem in eius contumaciam unacum dicto magistro Wilhelmo procuratore concludendum et secum concludi petenti conclusit ac habuit et haberi voluit in huiusmodi causa pro concluso. Postremo vero idem dominus Nicolaus episcopus et auditor eundem magistrum Johannem de Scribanis procuratorem, ad dicti magistri Wilhelmi Leo procuratoris instanciam ad videndum et audiendum per ipsum episcopum et auditorem diffiniti- vam in hac causa ferri sentenciam, per unum ex dicti domini nostre pape cursoribus citari mandavit et fecit ad diem et horam infrascriptas, quas eciam dicto magistro Wilhelmo procuratori presenti et petenti duxit tunc ad idem assignandas. Quibusquidem die et hora advenientibus comparuit coram eodem domino episcopo et auditore in judicio magister Wilhelmus, procurator predictus procuratorio nomine quo supra, et dicti magistri Johannis procuratoris ex adverso non comparentis, nec diffinitivam in huiusmodi causa ferri sentenciam audire curantis, contuma- ciam accusavit ipsumque contumacem reputari et in ejus contumaciam diffinitivam pro se et partibus suis et contra partes sibi in hujusmodi causa adversas, juxta et secundum peticionis summarie superius in presenti causa designare tenorem ferri sentenciam per ipsum dominum episcopum et auditorem cum instancia postulavit. Prefatus tunc dominus Nicolaus episcopus et auditor dictum magistrum Johannem procuratorem non comparentem terminoque prenotato minime satisfacientem, debite tamen expectatum, reputavit, prout erat exigente justicia merito contumacem. Et in ejus contumaciam, visis primitus per eum et diligenter inspectis omnibus et singulis actis, litteris, juribus, instrumentis et aliis munimentis in hujus- modi causa habitis et productis, eisque cum diligencia debita recensitis de dominorum coau- ditorum suorum consilio et assensu, quibus de hujusmodi cause meritis relacionem plenariam fecit et fidelem, ac intra se et eos deliberacione matura prehabita et diligenti ad suam diffinitivam sentenciam proferendam duxit procedendum eamque secundum ea, que vidit et cognovit pro partibus dicti magistri Wilhelmi procuratoris et contra partes sibi in hujusmodi causa adversas in scriptis tulit et promulgavit in hunc modum: Christi nomine invocato pro tribunali sedentes et habentes pre oculis solum deum de dominorum coauditorum nostrorum consilio et assensu per hanc nostram sentenciam diffinitivam, quam ferimus in hiis scriptis, pronuncciamus, decernimus et declaramus per reverendum patrem dominum 28
Strana 218
218 Antonium episcopum Concordiensem, coauditorem nostrum in causa, que alias vertebatur coram eodem et nunc vertitur coram nobis inter prefatas dominas abbatissam et conventum ex una et prefatos dominos prepositum et capitulum ac Conradum Smerbeck canonicum dicte ecclesie sancti Petri Brunnensis, de et super parrochiali ecclesia sancti Jacobi de burgo Brunnensi et ejus occasione partibus ex aliis, bene fuisse et esse processum, sentenciatum et diffinitum ipsiusque sentenciam confirmandam fore et confirmamus et pro parte dictorum prepositi et capituli ac Conradi ab eodem domino episcopo et auditore et ejus sentencia male fuisse et esse appellatum, ipsosque prepositum et capitulum ac Conradum in expensis coram nobis in hujusmodi causa legitime factis condempnandos fore et condempnamus, quarum expensarum taxacionem nobis imposterum reservamus. Lecta, lata et in scriptis promulgata fuit hec presens diffinitiva sentencia per dictum dominum Nicolaum episcopum et auditorem prefatum Rome apud sanctum Petrum in palacio causarum apostolico, in quo jura reddi solent ipso inibi mane hora causarum sive terciarum pro sentenciis ferendis seu alias ad jura reddendum in loco suo solito pro tribunali sedenti, sub anno a nativitate domini millesimo quadringentesimo secundo, indiccione decima, die veneris vicesima octava mensis Julii, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii divina providencia pape noni predicti anno terciodecimo. Presentibus ibidem discretis viris magistris Henrico Rikenbergk et Theoderico de Altoamore, notariis publicis dictisque domini episcopi et auditoris scribis, clericis Coloniensis et Treverensis diocesum testibus ad premissa vocatis specialiter et rogatis. Et antequam aliqua instrumenta sive litere super hujusmodi diffinitiva sentencia fuissent confecta et sigillo dicti domini Nicolai episcopi et auditoris sigillata, ipse a data Romana curia recessit. Quapropter memoratus dominus noster papa nobis Jeronimo de Sydenberg decretorum doctori dicti palacii causarum auditori commisit et per quandam suam generalem commissionem inter alia, ut hujusmodi literas sive instrumentum diffinitive sentencie sigillo nostro sigillaremus, dedit specialiter in mandatis, hujusmodi siquidem com- missionis vigore nos Jeroninnes auditor prefatus presentes diffinitive sentencie literas seu presens publicum instrumentum hujusmodi diffinitivam sentenciam per Conradum notarium et dicti domini Nicolai episcopi et auditoris scribam infrascriptum subscriptas sive subscriptum in se continentes seu continens propter ipsius domini episcopi et auditoris, ut premittitur, recessum nostri sigilli jussimus appensione communiri in robur, fidem et testimonium omnium et singulorum premissorum. Et ego Conradus Coper de Nortwiic, clericus Trajectensis diocesis apostolica et impe riali auctoritate notarius etc. (Orig. Perg. mit anh. Sig. im Brünner Stadtarchive Sig. N. I. 18.) 209. Michael von Prossnitz bestiftet den im Hospitale ad s. Spiritum in Olmütz bestehenden gleichnamigen Altar mit 6 Mark jährl. Zinses. Dt. 28. Juli 1402 s. l. Michael de Prostano rector ecclesie parrochialis in Bohdalicz Olomucensis diocesis ad memoriam futurorum notumfacio tenore presencium universis, quod ego in mentis mee
218 Antonium episcopum Concordiensem, coauditorem nostrum in causa, que alias vertebatur coram eodem et nunc vertitur coram nobis inter prefatas dominas abbatissam et conventum ex una et prefatos dominos prepositum et capitulum ac Conradum Smerbeck canonicum dicte ecclesie sancti Petri Brunnensis, de et super parrochiali ecclesia sancti Jacobi de burgo Brunnensi et ejus occasione partibus ex aliis, bene fuisse et esse processum, sentenciatum et diffinitum ipsiusque sentenciam confirmandam fore et confirmamus et pro parte dictorum prepositi et capituli ac Conradi ab eodem domino episcopo et auditore et ejus sentencia male fuisse et esse appellatum, ipsosque prepositum et capitulum ac Conradum in expensis coram nobis in hujusmodi causa legitime factis condempnandos fore et condempnamus, quarum expensarum taxacionem nobis imposterum reservamus. Lecta, lata et in scriptis promulgata fuit hec presens diffinitiva sentencia per dictum dominum Nicolaum episcopum et auditorem prefatum Rome apud sanctum Petrum in palacio causarum apostolico, in quo jura reddi solent ipso inibi mane hora causarum sive terciarum pro sentenciis ferendis seu alias ad jura reddendum in loco suo solito pro tribunali sedenti, sub anno a nativitate domini millesimo quadringentesimo secundo, indiccione decima, die veneris vicesima octava mensis Julii, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii divina providencia pape noni predicti anno terciodecimo. Presentibus ibidem discretis viris magistris Henrico Rikenbergk et Theoderico de Altoamore, notariis publicis dictisque domini episcopi et auditoris scribis, clericis Coloniensis et Treverensis diocesum testibus ad premissa vocatis specialiter et rogatis. Et antequam aliqua instrumenta sive litere super hujusmodi diffinitiva sentencia fuissent confecta et sigillo dicti domini Nicolai episcopi et auditoris sigillata, ipse a data Romana curia recessit. Quapropter memoratus dominus noster papa nobis Jeronimo de Sydenberg decretorum doctori dicti palacii causarum auditori commisit et per quandam suam generalem commissionem inter alia, ut hujusmodi literas sive instrumentum diffinitive sentencie sigillo nostro sigillaremus, dedit specialiter in mandatis, hujusmodi siquidem com- missionis vigore nos Jeroninnes auditor prefatus presentes diffinitive sentencie literas seu presens publicum instrumentum hujusmodi diffinitivam sentenciam per Conradum notarium et dicti domini Nicolai episcopi et auditoris scribam infrascriptum subscriptas sive subscriptum in se continentes seu continens propter ipsius domini episcopi et auditoris, ut premittitur, recessum nostri sigilli jussimus appensione communiri in robur, fidem et testimonium omnium et singulorum premissorum. Et ego Conradus Coper de Nortwiic, clericus Trajectensis diocesis apostolica et impe riali auctoritate notarius etc. (Orig. Perg. mit anh. Sig. im Brünner Stadtarchive Sig. N. I. 18.) 209. Michael von Prossnitz bestiftet den im Hospitale ad s. Spiritum in Olmütz bestehenden gleichnamigen Altar mit 6 Mark jährl. Zinses. Dt. 28. Juli 1402 s. l. Michael de Prostano rector ecclesie parrochialis in Bohdalicz Olomucensis diocesis ad memoriam futurorum notumfacio tenore presencium universis, quod ego in mentis mee
Strana 219
219 archano presentis vite caducis fallacem inconstanciam rite pensando, proinde cogitavi the- zaurizare in illa que est sine fine mansura, ubi dies una excedit multa millia, ad honorem igitur omnipotentis dei et eius intemerate genitricis omniumque sanctorum et divini cultus augmentum necnon pro mee, parentum ac propinquorum et benefactorum meorum remedio animarum altare in honorem sancti spiritus in hospitali Olomucensi dudum fundatum et erectum infrascripto modo et de consensu et expressa voluntate honestorum virorum magi- stri civium, consulum et juratorum civium civitatis Olomucensis dotare decrevi; primo ad dictum altare do deputo et assigno sex marcas annui census per altaristam dicti altaris, qui pro tempore fuerit, singulis annis in duobus terminis, videlicet Wenceslai et Georgii sanctorum pro suo usu nominatim de duabus partibus molendini vulgariter Steynmül dicti, ac de quinque stampis stacionariis panni, necnon pratis ad dictas duas partes molendini spectantibus, quatuor marcas grossorum pragensium moravicalis numeri sublevandas; super domo vero Nicolai Lufftenczahel civis Olomucensis, inter domos Bertoldi et Nicolai Seyfmacher sita duas marcas dicte monete et numeri in dictis terminis equaliter partitis persolvendas deputo et assigno. Insuper antedicto altariste adhuc unam marcam annui census super uno maccello carnium, inter maccella Michaelis Fullengreben ex uno et Stygeliczerynne ex alio latere sito, quod pronunc Nicolaus dictus Irregank tenet, assigno et deputo in dictis terminis inte- graliter persolvendam, quam tamen idem altarista in vigilia sancti Laurencii singulis annis ad ecclesiam cathedralem sacristano pro anniversario bone memorie quondam Peskonis de Prostans, civis Olomucensis patrui mei dilecti peragendo, dare et erogare debebit; alias vero sex marcas pro suo usu ut premissum est reservabit. Collacionem eciam dicti altaris seu jus presentandi ad illud per me libere quamdiu vivo reservo. Post obitum autem meum volo, quod ipsum ad magistrum civium, qui pro tempore fuerit devolvatur, ita quod idem dicto altari rectore privato alium ex novem senioribus prebendariis ecclesie antedicte et non alium sub pena privacionis pro illa vice juris presentandi ad altare predictum, quod jus pro tunc ad rectorem scolarum qui fuerit transferri debebit, ordinario loci seu eius vicario presentet, qui ei presit ac fructus et emolumenta percipiat. Obligabitur quoque dictus altarista in dicto altari tres missas de necessitate unam feria secunda pro defunctis, unam feria sexta de sancta cruce et unam sabbato de beata virgine singulis ebdomadis celebrare sub pena unius grossi pro qualibet negligencia dandi seu distribuendi egenis in hospitali. In eventum eciam, quo illi, quibus hoc de jure competere possit, dictum molendinum cum pertinenciis suis necnon domum et maccellum solutis paratis pecuniis pro una marca census decem marcis grossorum ab oneribus dictorum censuum liberarent, extunc statim eedem pecunie in certis bonis debebunt impendi. Si vero tam subito talia bona, in quibus census huiusmodi emeretur, reperiri non possent, tunc ipsa pecunia in sacristia ecclesie cathedralis deponatur, ut quam- primum pro eadem census alius comparetur. In quorum evidenciam et robur meo preappenso sigillo honorabiles viri consules et jurati civitatis Olomucensis ad supplicis mee peticionis instanciam eorum eciam sigillum in testimonium perpetuum presentibus appenderunt. Datum sexta feria post festum sancti Jacobi apostoli anno domini millesimo quadringentesimo secundo. (Aus einem Transsumpte des Olm. bisch. Administrators Hartleb de Turri ddo. 14. No- vember 1402 im Olm. Stadtarchive.) 28*
219 archano presentis vite caducis fallacem inconstanciam rite pensando, proinde cogitavi the- zaurizare in illa que est sine fine mansura, ubi dies una excedit multa millia, ad honorem igitur omnipotentis dei et eius intemerate genitricis omniumque sanctorum et divini cultus augmentum necnon pro mee, parentum ac propinquorum et benefactorum meorum remedio animarum altare in honorem sancti spiritus in hospitali Olomucensi dudum fundatum et erectum infrascripto modo et de consensu et expressa voluntate honestorum virorum magi- stri civium, consulum et juratorum civium civitatis Olomucensis dotare decrevi; primo ad dictum altare do deputo et assigno sex marcas annui census per altaristam dicti altaris, qui pro tempore fuerit, singulis annis in duobus terminis, videlicet Wenceslai et Georgii sanctorum pro suo usu nominatim de duabus partibus molendini vulgariter Steynmül dicti, ac de quinque stampis stacionariis panni, necnon pratis ad dictas duas partes molendini spectantibus, quatuor marcas grossorum pragensium moravicalis numeri sublevandas; super domo vero Nicolai Lufftenczahel civis Olomucensis, inter domos Bertoldi et Nicolai Seyfmacher sita duas marcas dicte monete et numeri in dictis terminis equaliter partitis persolvendas deputo et assigno. Insuper antedicto altariste adhuc unam marcam annui census super uno maccello carnium, inter maccella Michaelis Fullengreben ex uno et Stygeliczerynne ex alio latere sito, quod pronunc Nicolaus dictus Irregank tenet, assigno et deputo in dictis terminis inte- graliter persolvendam, quam tamen idem altarista in vigilia sancti Laurencii singulis annis ad ecclesiam cathedralem sacristano pro anniversario bone memorie quondam Peskonis de Prostans, civis Olomucensis patrui mei dilecti peragendo, dare et erogare debebit; alias vero sex marcas pro suo usu ut premissum est reservabit. Collacionem eciam dicti altaris seu jus presentandi ad illud per me libere quamdiu vivo reservo. Post obitum autem meum volo, quod ipsum ad magistrum civium, qui pro tempore fuerit devolvatur, ita quod idem dicto altari rectore privato alium ex novem senioribus prebendariis ecclesie antedicte et non alium sub pena privacionis pro illa vice juris presentandi ad altare predictum, quod jus pro tunc ad rectorem scolarum qui fuerit transferri debebit, ordinario loci seu eius vicario presentet, qui ei presit ac fructus et emolumenta percipiat. Obligabitur quoque dictus altarista in dicto altari tres missas de necessitate unam feria secunda pro defunctis, unam feria sexta de sancta cruce et unam sabbato de beata virgine singulis ebdomadis celebrare sub pena unius grossi pro qualibet negligencia dandi seu distribuendi egenis in hospitali. In eventum eciam, quo illi, quibus hoc de jure competere possit, dictum molendinum cum pertinenciis suis necnon domum et maccellum solutis paratis pecuniis pro una marca census decem marcis grossorum ab oneribus dictorum censuum liberarent, extunc statim eedem pecunie in certis bonis debebunt impendi. Si vero tam subito talia bona, in quibus census huiusmodi emeretur, reperiri non possent, tunc ipsa pecunia in sacristia ecclesie cathedralis deponatur, ut quam- primum pro eadem census alius comparetur. In quorum evidenciam et robur meo preappenso sigillo honorabiles viri consules et jurati civitatis Olomucensis ad supplicis mee peticionis instanciam eorum eciam sigillum in testimonium perpetuum presentibus appenderunt. Datum sexta feria post festum sancti Jacobi apostoli anno domini millesimo quadringentesimo secundo. (Aus einem Transsumpte des Olm. bisch. Administrators Hartleb de Turri ddo. 14. No- vember 1402 im Olm. Stadtarchive.) 28*
Strana 220
220 210. Der Olmützer Stadtrath verpflichtet sich, nach dem Tode des Michael von Prossnitz zu dem von diesem bestifteten h. Geistaltare im Olmützer Spitale nur einen von den älteren Prebendären der Olmützer Kirche zu präsentiren. Dt. 28. Juli 1402 s. l. Nos Nicolaus Czessold magister civium, Jeklinus Sneider, Michael Polcz et Hanco Spaner consules ceterique jurati pro hac vice civitatis Olomucensis pro nobis heredibus et successoribus nostris, civibus civitatis eiusdem, recognoscimus tenore presencium universis. Quia pridem discretus et honestus vir dominus Michael de Prostano rector ecclesie parro- chialis in Bohdalicz Olomucensis diocesis de sua libera et spontanea voluntate, de nostro tamen consensu ad honorem dei omnipotentis eiusque intemerate genitricis et sanctorum omnium altare sancti spiritus in hospitali Olomucensi, dudum ante fundatum, de bonis a deo sibi collatis de novo dotavit, deputans altariste eiusdem altaris pro sua sustentacione annuatim sex marcas grossorum pragensium et moravici numeri in statutis terminis, ac unam marcam singulis annis in vigilia sancti Laurencii pro anniversario quondam honesti viri Peskonis de Prostayns concivis nostri, patrui sui, ad ecclesiam cathedralem presentandam super duabus partibus molendini vulgariter Steynmoele nuncupati, quinque stampnis stacionariis panni atque pratis pertinentibus ad molendinum predictum quatuor marcas grossorum, ac super domo Nicolai Lufftenczagel duas marcas necnon banco seu maccello carnium, quod modo Irregank tenet, dandas et levandas ac reempcione censuum, prout hec in literis dotacionis desuper confectis expressius continetur. Quapropter sic provide ordinata roboris firmitatem obtinere decrevimus; eciam quia idem dominus spontanee et liberaliter annuit, ut post ipsius obitum juspatronatus seu juspresentandi ad dictum altare, dum casus emerserit, habeat magister civium civitatis nostre existens pro tempore, ideo dicto domino Michaeli et ad eius manus venerabili capitulo Olomucensi pro nobis heredibus et successoribus civibus et dicto magistro civium sincera fide promittimus, quod in eventum, quo post obitum dicti domini Michaelis dictum altare rectore privari contigerit, per eundem ad illud nullum alium preterquam unum ex senioribus prebendariis ecclesie presentandum, sub pena privacionis ea vice, que tunc ad rectorem scole devolvetur. In quorum robur et evidens testimonium sigillum civitatis nostre presentibus est appensum. Datum sexta feria post diem sancti Jacobi anno domini millesimo quadringentesimo secundo. (Aus einem Transsumpte des Olm. bisch. Administrators Hartleb de Turri ddo. 14. Nov. 1402 im Olm. Stadtarchive.) 211. Franz von Carrara an seine Gesandten in Venedig, von Vorbereitungen zum Romzug Königs Wenzels. Dt. Padua, 4. August 1402. Egregie dilecti mei. Jo ho habuto da uno mio amigo, el quale ha habuto da uno el quale vene da Viena, chel re de Boemia el re de Hungaria e loro preson lo marchese
220 210. Der Olmützer Stadtrath verpflichtet sich, nach dem Tode des Michael von Prossnitz zu dem von diesem bestifteten h. Geistaltare im Olmützer Spitale nur einen von den älteren Prebendären der Olmützer Kirche zu präsentiren. Dt. 28. Juli 1402 s. l. Nos Nicolaus Czessold magister civium, Jeklinus Sneider, Michael Polcz et Hanco Spaner consules ceterique jurati pro hac vice civitatis Olomucensis pro nobis heredibus et successoribus nostris, civibus civitatis eiusdem, recognoscimus tenore presencium universis. Quia pridem discretus et honestus vir dominus Michael de Prostano rector ecclesie parro- chialis in Bohdalicz Olomucensis diocesis de sua libera et spontanea voluntate, de nostro tamen consensu ad honorem dei omnipotentis eiusque intemerate genitricis et sanctorum omnium altare sancti spiritus in hospitali Olomucensi, dudum ante fundatum, de bonis a deo sibi collatis de novo dotavit, deputans altariste eiusdem altaris pro sua sustentacione annuatim sex marcas grossorum pragensium et moravici numeri in statutis terminis, ac unam marcam singulis annis in vigilia sancti Laurencii pro anniversario quondam honesti viri Peskonis de Prostayns concivis nostri, patrui sui, ad ecclesiam cathedralem presentandam super duabus partibus molendini vulgariter Steynmoele nuncupati, quinque stampnis stacionariis panni atque pratis pertinentibus ad molendinum predictum quatuor marcas grossorum, ac super domo Nicolai Lufftenczagel duas marcas necnon banco seu maccello carnium, quod modo Irregank tenet, dandas et levandas ac reempcione censuum, prout hec in literis dotacionis desuper confectis expressius continetur. Quapropter sic provide ordinata roboris firmitatem obtinere decrevimus; eciam quia idem dominus spontanee et liberaliter annuit, ut post ipsius obitum juspatronatus seu juspresentandi ad dictum altare, dum casus emerserit, habeat magister civium civitatis nostre existens pro tempore, ideo dicto domino Michaeli et ad eius manus venerabili capitulo Olomucensi pro nobis heredibus et successoribus civibus et dicto magistro civium sincera fide promittimus, quod in eventum, quo post obitum dicti domini Michaelis dictum altare rectore privari contigerit, per eundem ad illud nullum alium preterquam unum ex senioribus prebendariis ecclesie presentandum, sub pena privacionis ea vice, que tunc ad rectorem scole devolvetur. In quorum robur et evidens testimonium sigillum civitatis nostre presentibus est appensum. Datum sexta feria post diem sancti Jacobi anno domini millesimo quadringentesimo secundo. (Aus einem Transsumpte des Olm. bisch. Administrators Hartleb de Turri ddo. 14. Nov. 1402 im Olm. Stadtarchive.) 211. Franz von Carrara an seine Gesandten in Venedig, von Vorbereitungen zum Romzug Königs Wenzels. Dt. Padua, 4. August 1402. Egregie dilecti mei. Jo ho habuto da uno mio amigo, el quale ha habuto da uno el quale vene da Viena, chel re de Boemia el re de Hungaria e loro preson lo marchese
Strana 221
221 Procopio sono personalmente vegnudi et eno in Santberch, la quale terra si recta per lo conte da Cil, per li quali li sono menadi al dicto logo. In lo quale luogo e terra secre- tamentre ando a di zobia 20 de luyo a li dicti re de Boemia e de Hungaria lo duxe Alberto senca consentimento del so conseyo, e a di 24 del dicto mese ando etiamdio el duxe Guilielmo a li dicti re in lo dicto logo, a parlare cum loro, e fono insembre. E come li publicamente se dise, li debeno convegnire insembre e acordare del passo e de lo intrare so. Li quali sono per vegnire de prosimo a Roma e chel se dice esser cum lo re de Hungaria 4000 cavali, de li quale la mita ha ca passa la Danoya. E cum li duxe de Astoricha sono ben 3000 cavali e in la conpagnia soa. La qual cossa voyo che digati a la segnoria, perche l' abia quello chio sento. Datum Padue 4. augusti 1402. Oratoribus magnifici domini nostri in Venetiis. (Weizsäcker, Reichstagsacten V. p. 336.) 212. Bundesartikel, an denen sich König Sigmund und die Herzoge von Österreich geeint haben. Dt. Wien, 16. August 1402. Hie sint vormerket die artikel und stukke, der wir kunig Sigmund zu Unghern und wir herzog Wilhalm herzog Albrecht und herzog Ernst, herzogen zu Osterreich etc. mit einander uberein wurden sein, und uns vorfangen haben. Des ersten, das wir kunig Sigmund das kunigreich zu Unghern unser egenanten swager von Oesterreich einem machen wollen, ob wir an leib erben abgingen, das söne weren, also das wir mit den herren wellen reden, die marggraf Josten nicht gesworen haben, wann die herren und stete in Unghern jetz geen Prespurg zu uns komend, das wir darnach zu stett senden sollen nach unser egenanten swager einem von Österreich, der do von denselben herren und steten die do nicht gelobt habend, gelübde und eide aufneme, der gemachtnüsse an seinselbs, seiner vettern und brüder stat und wollen das bevesten an geverde mit etleicher herren in Unghern kindern, die wir in iren hof her geen Wienn wollen schikken. Item umb die gemachtnüsse der lande, des kunigreichs zu Beheim, des marggraftums zu Merhern, des marggraftums zu Brandemburg und ander lande, die zwisschen unsers kunig Sigmunds vordern, uns und unser egenanten swäger vodern und in sint geschehen, als die in den alten brifen sint begriffen, die wollen wir, der kunig zu Unghern, vorneun und bessern, wann wir itzund geen Beheim komend und als wir allerschiriste mügen, an geverde. Item wir der kunig wellen ouch besehen und trachten, so wir allerschirist mügen, das die mark zu Brandemburg in unser gewalt kome an geverde, und wann die in unser gewalt kömpt, so wellen wir die unser swäger von Österreich einem einantworten also, das er die mit nüzzen und gewelten innehab und vorwese von unsern wegen. Dann umb die gemachtnüsse der lande Österreich, Steyer, Kernden, Krain, Tyral und ander lande unser der von Öster- reich, die zwischen unsern vodern und unsers swagers von Unghern vodern und im sint geschehen, als die in den alten brifen sint begriffen, wellen wir die von Österreich zu
221 Procopio sono personalmente vegnudi et eno in Santberch, la quale terra si recta per lo conte da Cil, per li quali li sono menadi al dicto logo. In lo quale luogo e terra secre- tamentre ando a di zobia 20 de luyo a li dicti re de Boemia e de Hungaria lo duxe Alberto senca consentimento del so conseyo, e a di 24 del dicto mese ando etiamdio el duxe Guilielmo a li dicti re in lo dicto logo, a parlare cum loro, e fono insembre. E come li publicamente se dise, li debeno convegnire insembre e acordare del passo e de lo intrare so. Li quali sono per vegnire de prosimo a Roma e chel se dice esser cum lo re de Hungaria 4000 cavali, de li quale la mita ha ca passa la Danoya. E cum li duxe de Astoricha sono ben 3000 cavali e in la conpagnia soa. La qual cossa voyo che digati a la segnoria, perche l' abia quello chio sento. Datum Padue 4. augusti 1402. Oratoribus magnifici domini nostri in Venetiis. (Weizsäcker, Reichstagsacten V. p. 336.) 212. Bundesartikel, an denen sich König Sigmund und die Herzoge von Österreich geeint haben. Dt. Wien, 16. August 1402. Hie sint vormerket die artikel und stukke, der wir kunig Sigmund zu Unghern und wir herzog Wilhalm herzog Albrecht und herzog Ernst, herzogen zu Osterreich etc. mit einander uberein wurden sein, und uns vorfangen haben. Des ersten, das wir kunig Sigmund das kunigreich zu Unghern unser egenanten swager von Oesterreich einem machen wollen, ob wir an leib erben abgingen, das söne weren, also das wir mit den herren wellen reden, die marggraf Josten nicht gesworen haben, wann die herren und stete in Unghern jetz geen Prespurg zu uns komend, das wir darnach zu stett senden sollen nach unser egenanten swager einem von Österreich, der do von denselben herren und steten die do nicht gelobt habend, gelübde und eide aufneme, der gemachtnüsse an seinselbs, seiner vettern und brüder stat und wollen das bevesten an geverde mit etleicher herren in Unghern kindern, die wir in iren hof her geen Wienn wollen schikken. Item umb die gemachtnüsse der lande, des kunigreichs zu Beheim, des marggraftums zu Merhern, des marggraftums zu Brandemburg und ander lande, die zwisschen unsers kunig Sigmunds vordern, uns und unser egenanten swäger vodern und in sint geschehen, als die in den alten brifen sint begriffen, die wollen wir, der kunig zu Unghern, vorneun und bessern, wann wir itzund geen Beheim komend und als wir allerschiriste mügen, an geverde. Item wir der kunig wellen ouch besehen und trachten, so wir allerschirist mügen, das die mark zu Brandemburg in unser gewalt kome an geverde, und wann die in unser gewalt kömpt, so wellen wir die unser swäger von Österreich einem einantworten also, das er die mit nüzzen und gewelten innehab und vorwese von unsern wegen. Dann umb die gemachtnüsse der lande Österreich, Steyer, Kernden, Krain, Tyral und ander lande unser der von Öster- reich, die zwischen unsern vodern und unsers swagers von Unghern vodern und im sint geschehen, als die in den alten brifen sint begriffen, wellen wir die von Österreich zu
Strana 222
222 gleicher weise ouch hinwider vorneuen und pessern, das die auf unsern egenanten swager von Unghern und seine erben, das söne sint, gevallen, ob wir des hauses von Osterreich alle, das söne weren, abgingen und nicht mer wären. Ouch ist beredt von der geslosse wegen, die marggraf Prokop in sein gewalt brocht hat, das wir der künig uns darnach richten sollen und wellen von Unghern und von Beheim, das wir die gewinnen, so sollen wir egenanten herzogen von Osterreich uns ouch dornach richten und was man der gewinnet, auf beiden teilen mit taidingen oder mit nötungen, die söllen wir egenanten von Österreich innehaben für ein genante summe geldes als lang, bis man die löse; keme es aber zu toden, so söllen die sloss voraus unser der herzogen von Österreich sein. Item wir kunig Sigmund wollen uns ouch mit marggraf Josten von Märhern nicht richten an unser egenanten swaäger von Österreich rat, willen und wissen. Dann umb unser kunig Sigmunds herren und bruder herren Wenzlaws römischen und behemischen kunigs ist unser kunigs von Unghern willen und mainung, das alle händel umb das reich und alle gewalt nach unserm und unser egenanten swäger von Österreich rat, willen und wissen genzleich werden gehandelt und das derselb unser bruder künig Wenzlaw werde besezzet, mit ampleuten und mit räten, die zu solchen sachen gehören und ouch umb sein geverte geen Rome. Ouch günnen wir kunig Sigmund unsern egenanten swägern von Österreich vor mäniglich zu taidingen zwischen unserm egenanten herren und bruder und herzog Ruprechten von Bayern. Item wir kunig Sigmund zu Ungher und wir die obgenanten von Osterreich wellen und söllen ouch kreftigleich dorauf sein, steen und bleiben nach allem unserm vermugen umb ein einigunge der heilgen cristenheit zu machen, also das das gegenwürtige scisma werde gewendet. Item umb den fride aller lande und gemerke auf beiden teilen ist beredt, das die land zu beider seite fridleich gegeneinander steen und bleiben sollen, und das wir der kunig und wir die von Osterreich guten frid und scherm machen und schaffen wellen, das die land menigleich freilich mug gewandern und gebaun, und das ouch unsere land gegen einander bleiben sollen bei allen den rechten und gewon- heiten, als sie von alter her komen sint. Und dorauf haben wir egenanter kunig Sigmund unsern vorgenanten swägern von Österreich globt und versprochen mit allen unsern landen und leuten bei in zu bleiben und in zu helfen getreuleich in allen sachen nach unserm vor- mügen und in auch die egenanten stukk und artikel stet zu halden und zu volfuren. Des- gleichen zu volfürung der obgenanten artikel aller haben wir die egenanten herzogen von Österreich unserm vorgenanten swager dem kunig von Unghern ouch gelobt und versprochen, mit allen unsern landen und leuten bei im zu bleiben und im zu helfen getreulich in allen sachen nach unserm vermügen und ouch die egenanten stükke und artikel, die uns antreffen, stete zu halden und volfüren an geverde. Dies ist geschehen zu Wienn an mitichen nach unser fraun tag Assumpcionis, anno domini millesimo quadringentesimo secundo. Vorsigelt mit unser der künigs von Ungern, herzog Wilhalms und herzog Albrechts ingsigeln und herzog Ernsts petschaft. (Pelzel, K. Wenzel II. p. 84, ex originali archivi caes. Vindobonensis.)
222 gleicher weise ouch hinwider vorneuen und pessern, das die auf unsern egenanten swager von Unghern und seine erben, das söne sint, gevallen, ob wir des hauses von Osterreich alle, das söne weren, abgingen und nicht mer wären. Ouch ist beredt von der geslosse wegen, die marggraf Prokop in sein gewalt brocht hat, das wir der künig uns darnach richten sollen und wellen von Unghern und von Beheim, das wir die gewinnen, so sollen wir egenanten herzogen von Osterreich uns ouch dornach richten und was man der gewinnet, auf beiden teilen mit taidingen oder mit nötungen, die söllen wir egenanten von Österreich innehaben für ein genante summe geldes als lang, bis man die löse; keme es aber zu toden, so söllen die sloss voraus unser der herzogen von Österreich sein. Item wir kunig Sigmund wollen uns ouch mit marggraf Josten von Märhern nicht richten an unser egenanten swaäger von Österreich rat, willen und wissen. Dann umb unser kunig Sigmunds herren und bruder herren Wenzlaws römischen und behemischen kunigs ist unser kunigs von Unghern willen und mainung, das alle händel umb das reich und alle gewalt nach unserm und unser egenanten swäger von Österreich rat, willen und wissen genzleich werden gehandelt und das derselb unser bruder künig Wenzlaw werde besezzet, mit ampleuten und mit räten, die zu solchen sachen gehören und ouch umb sein geverte geen Rome. Ouch günnen wir kunig Sigmund unsern egenanten swägern von Österreich vor mäniglich zu taidingen zwischen unserm egenanten herren und bruder und herzog Ruprechten von Bayern. Item wir kunig Sigmund zu Ungher und wir die obgenanten von Osterreich wellen und söllen ouch kreftigleich dorauf sein, steen und bleiben nach allem unserm vermugen umb ein einigunge der heilgen cristenheit zu machen, also das das gegenwürtige scisma werde gewendet. Item umb den fride aller lande und gemerke auf beiden teilen ist beredt, das die land zu beider seite fridleich gegeneinander steen und bleiben sollen, und das wir der kunig und wir die von Osterreich guten frid und scherm machen und schaffen wellen, das die land menigleich freilich mug gewandern und gebaun, und das ouch unsere land gegen einander bleiben sollen bei allen den rechten und gewon- heiten, als sie von alter her komen sint. Und dorauf haben wir egenanter kunig Sigmund unsern vorgenanten swägern von Österreich globt und versprochen mit allen unsern landen und leuten bei in zu bleiben und in zu helfen getreuleich in allen sachen nach unserm vor- mügen und in auch die egenanten stukk und artikel stet zu halden und zu volfuren. Des- gleichen zu volfürung der obgenanten artikel aller haben wir die egenanten herzogen von Österreich unserm vorgenanten swager dem kunig von Unghern ouch gelobt und versprochen, mit allen unsern landen und leuten bei im zu bleiben und im zu helfen getreulich in allen sachen nach unserm vermügen und ouch die egenanten stükke und artikel, die uns antreffen, stete zu halden und volfüren an geverde. Dies ist geschehen zu Wienn an mitichen nach unser fraun tag Assumpcionis, anno domini millesimo quadringentesimo secundo. Vorsigelt mit unser der künigs von Ungern, herzog Wilhalms und herzog Albrechts ingsigeln und herzog Ernsts petschaft. (Pelzel, K. Wenzel II. p. 84, ex originali archivi caes. Vindobonensis.)
Strana 223
223 213. Ulrich von Brünn und seine Ehefrau Wentla verkaufen dem Kloster Schwester Herburg einen Jahreszins von 12 Gr. von ihrem Wohnhaus in Brünn. Dt. s. l. 19. August 1402. Ego Ulricus faber, extra civitatem Brunnensem residens et ego Wentla, uxor ipsius legitima, cum heredibus et successoribus nostris, recognoscimus cum presentibus universis, quod manu coniuncta racionabiliter vendidimus et cum presentibus vendimus religiosis in Christo virginibus priorisse et conventui monasterii sancte Marie virginis ad Herburgas ibidem in Brunna duodecim grossos denariorum pragensium, moravici numeri et pagamenti census annui, pro quinque ferlonibus grossorum denariorum et numeri eorundem, spectantibus ad luminaria seu lampades in eodem monasterio, super domo habitacionis nostre ante portam Menensem predicte civitatis Brunensis inter currifices, inter domos Stephani Gerichtmacher et pullatoris dicti Pogl sita, que olim Nicolai Ryng carnificis dinoscitur extitisse, et generaliter super omnibus aliis bonis nostris, mobilibus et immobilibus, ubilibet habitis et habendis, censuandos predictis virginibus ad predictum monasterium ad luminaria, ut premittitur, in festo beate Marie virginis assumpcionis, nunc proxime venturo incipiendo, et sic pro eodem termino annis singulis in futurum omnino libere et in toto sine omni losunga et sine qualibet dila- cione. Quod si non fecerimus, extunc predicte virgines et earum procurator plenam per omnia habebunt potestatem huiusmodi censum sic neglectum, quociens opportunum fuerit, recipere et exquirere inter judeos vel christianos super nostra dampna et super domo nostra ac bonis nostris singulis supradictis, sine qualibet in contrarium accione juris cano- nici vel civilis. Et quando voluerimus, quod predictum censum cum quinque fertonibus grossorum denariorum et numeri predictorum reemere poterimus una cum ipso censu pro rata temporis contingente eciam integre persolvendo, impedimento quolibet proculmoto. In quorum omnium testimonium prudentes viri Friczo Sarbirk et Wenceslaus dictus Veyerpogel protunc jurati cives Brunne, sigilla eorum ad preces nostras instantivas, ipsis et ipsorum heredibus sine dampnis, presentibus appenderunt. Anno domini millesimo quadringentesimo secundo, sabbato post diem beate Marie virginis assumpcionis. (Orig. Perg. mit 2 anh. Sig. im m. Landesarchive. Art. Brünner Jesuiten n. 41 D.) 214. Bischof Johann von Olmütz spendet dem Kloster Schwester Herburg in Brünn einen Ablass von 40 Tagen. Dt. Brünn, 20. August 1402. ohannes, dei et apostolice sedis gracia Olomucensis episcopus, universis et singulis christifidelibus presentibus et futuris presencia inspecturis salutem in eo, qui est omnium ch ristifidelium vera salus. Piis humilium votis juxta debitum nostri pastoralis officii libenter annuimus, eaque favoribus, quibus possumus, prosequimur, presertim ea, que ad divini nominis cultum et excellenciam animarumque christifidelium salutem conspicimus pertinere. Sane pro parte devotarum in Christo deo deditarum virginum priorisse videlicet et conventus
223 213. Ulrich von Brünn und seine Ehefrau Wentla verkaufen dem Kloster Schwester Herburg einen Jahreszins von 12 Gr. von ihrem Wohnhaus in Brünn. Dt. s. l. 19. August 1402. Ego Ulricus faber, extra civitatem Brunnensem residens et ego Wentla, uxor ipsius legitima, cum heredibus et successoribus nostris, recognoscimus cum presentibus universis, quod manu coniuncta racionabiliter vendidimus et cum presentibus vendimus religiosis in Christo virginibus priorisse et conventui monasterii sancte Marie virginis ad Herburgas ibidem in Brunna duodecim grossos denariorum pragensium, moravici numeri et pagamenti census annui, pro quinque ferlonibus grossorum denariorum et numeri eorundem, spectantibus ad luminaria seu lampades in eodem monasterio, super domo habitacionis nostre ante portam Menensem predicte civitatis Brunensis inter currifices, inter domos Stephani Gerichtmacher et pullatoris dicti Pogl sita, que olim Nicolai Ryng carnificis dinoscitur extitisse, et generaliter super omnibus aliis bonis nostris, mobilibus et immobilibus, ubilibet habitis et habendis, censuandos predictis virginibus ad predictum monasterium ad luminaria, ut premittitur, in festo beate Marie virginis assumpcionis, nunc proxime venturo incipiendo, et sic pro eodem termino annis singulis in futurum omnino libere et in toto sine omni losunga et sine qualibet dila- cione. Quod si non fecerimus, extunc predicte virgines et earum procurator plenam per omnia habebunt potestatem huiusmodi censum sic neglectum, quociens opportunum fuerit, recipere et exquirere inter judeos vel christianos super nostra dampna et super domo nostra ac bonis nostris singulis supradictis, sine qualibet in contrarium accione juris cano- nici vel civilis. Et quando voluerimus, quod predictum censum cum quinque fertonibus grossorum denariorum et numeri predictorum reemere poterimus una cum ipso censu pro rata temporis contingente eciam integre persolvendo, impedimento quolibet proculmoto. In quorum omnium testimonium prudentes viri Friczo Sarbirk et Wenceslaus dictus Veyerpogel protunc jurati cives Brunne, sigilla eorum ad preces nostras instantivas, ipsis et ipsorum heredibus sine dampnis, presentibus appenderunt. Anno domini millesimo quadringentesimo secundo, sabbato post diem beate Marie virginis assumpcionis. (Orig. Perg. mit 2 anh. Sig. im m. Landesarchive. Art. Brünner Jesuiten n. 41 D.) 214. Bischof Johann von Olmütz spendet dem Kloster Schwester Herburg in Brünn einen Ablass von 40 Tagen. Dt. Brünn, 20. August 1402. ohannes, dei et apostolice sedis gracia Olomucensis episcopus, universis et singulis christifidelibus presentibus et futuris presencia inspecturis salutem in eo, qui est omnium ch ristifidelium vera salus. Piis humilium votis juxta debitum nostri pastoralis officii libenter annuimus, eaque favoribus, quibus possumus, prosequimur, presertim ea, que ad divini nominis cultum et excellenciam animarumque christifidelium salutem conspicimus pertinere. Sane pro parte devotarum in Christo deo deditarum virginum priorisse videlicet et conventus
Strana 224
224 domus sive monasterii intemerate virginis deique genitricis Marie intra muros Brunnensis oppidi, ordinis sancti Dominici, nobis expositum exstitit, quod ipse virgines unacum ipsarum capellanis piis ac salubribus monitis predite singulis quintis feriis ebdomadatim per anni circulum misse officium de corpore Christi domini nostri salvatoris in altare ad hoc depu- tato specialiter consueverunt sollempniter decantare, et quia pro sollempnitate officii huius- modi pro comparandis luminaribus et aliis cerimoniis, ad hoc debitis, propter inopiam eiusdem monasterii prefatis virginibus facultas non suppetit, nobis fuit cum instancia debita humiliter supplicatum, quatenus, ut christifideles pro peragendo prefato divino officio ac comparandis luminaribus et aliis ad hoc necessariis devocius incitarentur, de thesauris spiritualibus nobis de eiusdem domini nostri Jhesu Christi gracia accommodatis, ipsis et ceteris christifidelibus dignaremur misericorditer erogare. Nos igitur considerantes peticionem huiusmodi justam esse et racioni consonam, ac premissa nobis exposita veritati consonare, quoque petentibus justa non est denegandus assensus, volentes nichilominus ex hiis retribu- cionem consequi ab eodem domino nostro Jhesu Christo, quoque fidelium mentes ad officium huiusmodi fervencius confluant, ac pro luminaribus et aliis ad hoc necessariis pias eorum elimosimas largiantur, omnibus vere penitentibus confessis et contritis, qui prefato divino officio cum devocione ac desiderio interfuerint, aut qui pro comparandis luminaribus ac ceteris ornamentis sive necessariis pro eodem officio manus adiutrices porrexerint, quociens- cunque hoc fecerint, de omnipotentis dei gracia et beatorum Petri et Pauli apostolorum eius auctoritate confisi, quadraginta dies indulgenciarum de iniunctis eis penitenciis in domino misericorditer relaxamus presentibus perpetuo valituris. Harum quibus sigillum nostrum pre- sentibus est appensum testimonio literarum, sub anno a nativitate domini millesimo quadra- gentesimo secundo dominica die infra octavas assumpcionis eiusdem gloriose et intemerate dei genitricis virginis benedicte nobis tunc in dicto oppido Brunnensi percunctanti (sic). Et nos Johannes dei gracia Nazaretensis episcopus, tunc prefati reverendi patris Olomucensis episcopi suffraganeus premissis omnibus et singulis moti, de scitu et voluntate eiusdem domini Johannis Olomucensis episcopi omnibus et singulis christifidelibus vere penitentibus confessis et contritis, qui ut premittitur, prefato divino officio interfuerint, vel manus adiutrices piis desideriis pro luminaribus et rebus aliis porrexerint, eisdem auctoritate et gracia similiter quadraginta dies indulgenciarum de iniunctis eis penitenciis in domino misericorditer relaxamus sigillo nostro presentibus in testimonium subappenso. (Orig. Perg. nur mit einem anhäng. Sig. (des Bischofs von Olmütz) im m. Landes- archive Art. Brünner Jesuiten n. 40 H.) 215. Johann, Bischof von Olmütz, gibt dem Sigmund von Mirau die Dorfer Reinersdorf und Pilgramsdorf zu Lehen. Dt. Brünn, 20. August 1402. My Jan z Boží milosti biskup Olomúcký vyznáváme tímto listem všem, ktož jej uzří a čísti budú nebo uslyší čtúce. Že znamenavše věru a věrnú službu věrného našeho
224 domus sive monasterii intemerate virginis deique genitricis Marie intra muros Brunnensis oppidi, ordinis sancti Dominici, nobis expositum exstitit, quod ipse virgines unacum ipsarum capellanis piis ac salubribus monitis predite singulis quintis feriis ebdomadatim per anni circulum misse officium de corpore Christi domini nostri salvatoris in altare ad hoc depu- tato specialiter consueverunt sollempniter decantare, et quia pro sollempnitate officii huius- modi pro comparandis luminaribus et aliis cerimoniis, ad hoc debitis, propter inopiam eiusdem monasterii prefatis virginibus facultas non suppetit, nobis fuit cum instancia debita humiliter supplicatum, quatenus, ut christifideles pro peragendo prefato divino officio ac comparandis luminaribus et aliis ad hoc necessariis devocius incitarentur, de thesauris spiritualibus nobis de eiusdem domini nostri Jhesu Christi gracia accommodatis, ipsis et ceteris christifidelibus dignaremur misericorditer erogare. Nos igitur considerantes peticionem huiusmodi justam esse et racioni consonam, ac premissa nobis exposita veritati consonare, quoque petentibus justa non est denegandus assensus, volentes nichilominus ex hiis retribu- cionem consequi ab eodem domino nostro Jhesu Christo, quoque fidelium mentes ad officium huiusmodi fervencius confluant, ac pro luminaribus et aliis ad hoc necessariis pias eorum elimosimas largiantur, omnibus vere penitentibus confessis et contritis, qui prefato divino officio cum devocione ac desiderio interfuerint, aut qui pro comparandis luminaribus ac ceteris ornamentis sive necessariis pro eodem officio manus adiutrices porrexerint, quociens- cunque hoc fecerint, de omnipotentis dei gracia et beatorum Petri et Pauli apostolorum eius auctoritate confisi, quadraginta dies indulgenciarum de iniunctis eis penitenciis in domino misericorditer relaxamus presentibus perpetuo valituris. Harum quibus sigillum nostrum pre- sentibus est appensum testimonio literarum, sub anno a nativitate domini millesimo quadra- gentesimo secundo dominica die infra octavas assumpcionis eiusdem gloriose et intemerate dei genitricis virginis benedicte nobis tunc in dicto oppido Brunnensi percunctanti (sic). Et nos Johannes dei gracia Nazaretensis episcopus, tunc prefati reverendi patris Olomucensis episcopi suffraganeus premissis omnibus et singulis moti, de scitu et voluntate eiusdem domini Johannis Olomucensis episcopi omnibus et singulis christifidelibus vere penitentibus confessis et contritis, qui ut premittitur, prefato divino officio interfuerint, vel manus adiutrices piis desideriis pro luminaribus et rebus aliis porrexerint, eisdem auctoritate et gracia similiter quadraginta dies indulgenciarum de iniunctis eis penitenciis in domino misericorditer relaxamus sigillo nostro presentibus in testimonium subappenso. (Orig. Perg. nur mit einem anhäng. Sig. (des Bischofs von Olmütz) im m. Landes- archive Art. Brünner Jesuiten n. 40 H.) 215. Johann, Bischof von Olmütz, gibt dem Sigmund von Mirau die Dorfer Reinersdorf und Pilgramsdorf zu Lehen. Dt. Brünn, 20. August 1402. My Jan z Boží milosti biskup Olomúcký vyznáváme tímto listem všem, ktož jej uzří a čísti budú nebo uslyší čtúce. Že znamenavše věru a věrnú službu věrného našeho
Strana 225
225 Zigmunda páně Gerhartova syna z Mírova, kterú nám po dlúhé časy vzácně činil ukázal a ukazuje a ještě bohda ukazovati bude, chtíc jemu jeho věry a služby odplatiti i dali sme a dáváme jemu tímto listem i jeho erbóm vsi Reinersdorf a Pilgreinsdorf, ježto pod námi a pod naším Olomúckým kostelem leží a slušejí k manství a ježto po smrti Hanušově řečeného Kapusta, někdy seděním na Medlicích, na nás jakti na svrchního pána toho manství spravedlivě spadlo, k mění k držení a požívání manským právem s lidmi s roli s dědinami, lesy s vodami s lukami s mezemi s plným požíváním a se vším úplně, což k tomu sluší, buďte dvoři nebo kterékoli jiné zboží, jehož bychom jmenovati neuměli tak, cožby jeho nebožík Hanuš Kapusta svrchumenovaný k dřévepsaným vsem k Reinersdorfu a k Pilgreins- dorfu za svého života byl držal k manství. Než v to nepřiměnujem, což sluší k Medlicím. Také sobě tento kus zvláště zachováváme, aby nám služba obyčejná z toho zboží byla plněna, jakož to zboží záleží. A při tom našem dání byli sú slovutní lidé naši manové Sčepán řečený Holub z Dúbravníka, Jaroš řečený Kužel z Bělkovic a Herbort z Modřic. Dán a psán v Brně leta od narození syna božího po čtrnácti stech druhého leta v tu neděli před svatým Bartolomějem. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 128.) 216. König Ruprecht bevollmächtigt 2 gen. Gesandte zu Unterhandlungen mit Markgraf Jost von Mähren. Nürnberg, 30. August 1402. Wir Ruprecht (u. s. w. gibt Vollmacht) Rudolff von Zeiszinkeim ritter und Johannes von Winheim unserm prothonotarien unsern reten und lieben getruwen (wörtlich wie in der Vollmacht vom 8. Juli 1401 n. 121 dieses Bandes mut. mut.) Geben zu Nuremberg uf den nehsten mitwochen nach sant Johans baplisten tag als er entheubt wart in dem jare als man zalte nach Christi geburte 1400 und zwei jare unsers richs in dem dritten jare. Ad mandatum domini regis Nicolaus Buman. (Weizsäcker, Reichtagsacten V p. 414. — Vgl. Pelzel K. Wenzel p. II. 470 u. Chmel Reg. Ruperti n. 1291.) 217. König Ruprechts Anweisung für Verhandlungen mit Markgraf Jost von Mähren, dem er eventuell bei der Besitzergreifung des Königreichs Böhmen behilflich sein will. (Nürnberg, c. 30. August 1402.) edechtniss an margrave Josten von Merhern. 1. Item das der kunig von Beheim mime herren kunig Ruprecht von dem riche genzlich abtrete, und auch allen fursten herren und stetden, die zu dem riche gehorent und war es dann noit ist schribe, das er also abegetreten habe. 29
225 Zigmunda páně Gerhartova syna z Mírova, kterú nám po dlúhé časy vzácně činil ukázal a ukazuje a ještě bohda ukazovati bude, chtíc jemu jeho věry a služby odplatiti i dali sme a dáváme jemu tímto listem i jeho erbóm vsi Reinersdorf a Pilgreinsdorf, ježto pod námi a pod naším Olomúckým kostelem leží a slušejí k manství a ježto po smrti Hanušově řečeného Kapusta, někdy seděním na Medlicích, na nás jakti na svrchního pána toho manství spravedlivě spadlo, k mění k držení a požívání manským právem s lidmi s roli s dědinami, lesy s vodami s lukami s mezemi s plným požíváním a se vším úplně, což k tomu sluší, buďte dvoři nebo kterékoli jiné zboží, jehož bychom jmenovati neuměli tak, cožby jeho nebožík Hanuš Kapusta svrchumenovaný k dřévepsaným vsem k Reinersdorfu a k Pilgreins- dorfu za svého života byl držal k manství. Než v to nepřiměnujem, což sluší k Medlicím. Také sobě tento kus zvláště zachováváme, aby nám služba obyčejná z toho zboží byla plněna, jakož to zboží záleží. A při tom našem dání byli sú slovutní lidé naši manové Sčepán řečený Holub z Dúbravníka, Jaroš řečený Kužel z Bělkovic a Herbort z Modřic. Dán a psán v Brně leta od narození syna božího po čtrnácti stech druhého leta v tu neděli před svatým Bartolomějem. (Kremsierer Lehensquatern II. p. 128.) 216. König Ruprecht bevollmächtigt 2 gen. Gesandte zu Unterhandlungen mit Markgraf Jost von Mähren. Nürnberg, 30. August 1402. Wir Ruprecht (u. s. w. gibt Vollmacht) Rudolff von Zeiszinkeim ritter und Johannes von Winheim unserm prothonotarien unsern reten und lieben getruwen (wörtlich wie in der Vollmacht vom 8. Juli 1401 n. 121 dieses Bandes mut. mut.) Geben zu Nuremberg uf den nehsten mitwochen nach sant Johans baplisten tag als er entheubt wart in dem jare als man zalte nach Christi geburte 1400 und zwei jare unsers richs in dem dritten jare. Ad mandatum domini regis Nicolaus Buman. (Weizsäcker, Reichtagsacten V p. 414. — Vgl. Pelzel K. Wenzel p. II. 470 u. Chmel Reg. Ruperti n. 1291.) 217. König Ruprechts Anweisung für Verhandlungen mit Markgraf Jost von Mähren, dem er eventuell bei der Besitzergreifung des Königreichs Böhmen behilflich sein will. (Nürnberg, c. 30. August 1402.) edechtniss an margrave Josten von Merhern. 1. Item das der kunig von Beheim mime herren kunig Ruprecht von dem riche genzlich abtrete, und auch allen fursten herren und stetden, die zu dem riche gehorent und war es dann noit ist schribe, das er also abegetreten habe. 29
Strana 226
226 2. Item und das marggrave Joste mime herren dem Romischen kunige Ruprecht das heiligtum in aller der maszen, als es zue dem riche gehoret und unberaubet, und dar- zue alle register und brieve, und mit namen die brieve uber Bravant und alles, das zu dem riche gehoret, unverzogenlich und genzlich wiedergebe. 3. Item und das der kunig von Beheim auch sin lehen von mime herren dem Romischen kunige solle enphaen. Und were es, das er nit mit sin selbs libe zu mime herren dem kunige kommen mochte, die zu enphahen, so wolle imme min herre der kunig die in sinen brieven lihen, also das er auch mime herren dem kunige brieve wiederumbe gebe von siner lehen wegen, als sich das heischet. 4. Item das margrave Joste von Merhern minen herren kunig Ruprecht auch vor einen Romischen kunig halte und sin lehen von imme enphahe, und imme auch getruwlich bigestendig und beholfen si wieder alle die, die in an dem riche understen zu irren. 5. Item were es dann, das der kunig von Ungern oder jemand anders, wer der were, dem kunige von Beheim wolte sten nach dem kunigriche zu Beheim und in unter- stunde davon zu dringen, so sal imme mine herre der kunig wieder dieselben getreulich bigestendig und beholfen sin nach allem sinem besten vermogen ane geverde. 6. Item und ob marggrave Joste, so der weg ginge, fordern worde die lantvogtie in Elsasz, da sal man reden umb die dru slosse Keysersperg Munster Dorenkeim, die nutze davon ime zu lassen. Ob er des nit ufnemen wolte, so sal man reden uf ein summe gelts davon lassen zue fallen. 7. Item und ob der weg gen worde, so ist mins herren des kunigs meinunge, das sich marggrave Jost von Merhern gein mime herren dem kunige verschribe und verbinde mit den slossen, die er ietzund in Beheim innehat oder furbas innegewinnet, das er dem kunige von Beheim dieselben slosse nit ingeben solle, mime herren kunig Ruprecht si dann gescheen und follenfurt als vor geschriben stet. 8. Item wollte margrave Joste den weg nit angen, und wolte das kunigreiche zu Beheim fur sich selber behalten, und begerte das sich mine herre kunig Ruprecht zu imme solte verbinden und imme beholfen sin, das er das kunigriche zu Beheim mochte behalten und dabi verliben etc.: item daruf ist zue reden: wil marggrave Joste minen herren kunig Ruprecht vor einen romischen kunig halten, und sin lehen von im enphaen, und imme auch das heiligtum, das zu dem riche gehoret, unberaubet und die registere und brieve inne- geben als vor geschriben stet, und sich auch mit den slossen und lande, die er in Beheim jetzunt innehat oder furbas innegewinnet, zu mime herren dem kunige verbinden und das auch wol versichern, so wil sich min herre der kunig wiederumbe zu im verbinden, und im zu dem kunigriche zu Beheim getrulich beholfen sin; doch also, das er ime umbe die hülfe auch due das zitlich si, und das man dann auch davon rede, nach dem als er begeret, das im mine herre der kunig solte helfen, das er imme darnach due, und das mine herre der kunig des auch versichert werde. (Weizsäcker, Reichstagsacten. V. p. 415.)
226 2. Item und das marggrave Joste mime herren dem Romischen kunige Ruprecht das heiligtum in aller der maszen, als es zue dem riche gehoret und unberaubet, und dar- zue alle register und brieve, und mit namen die brieve uber Bravant und alles, das zu dem riche gehoret, unverzogenlich und genzlich wiedergebe. 3. Item und das der kunig von Beheim auch sin lehen von mime herren dem Romischen kunige solle enphaen. Und were es, das er nit mit sin selbs libe zu mime herren dem kunige kommen mochte, die zu enphahen, so wolle imme min herre der kunig die in sinen brieven lihen, also das er auch mime herren dem kunige brieve wiederumbe gebe von siner lehen wegen, als sich das heischet. 4. Item das margrave Joste von Merhern minen herren kunig Ruprecht auch vor einen Romischen kunig halte und sin lehen von imme enphahe, und imme auch getruwlich bigestendig und beholfen si wieder alle die, die in an dem riche understen zu irren. 5. Item were es dann, das der kunig von Ungern oder jemand anders, wer der were, dem kunige von Beheim wolte sten nach dem kunigriche zu Beheim und in unter- stunde davon zu dringen, so sal imme mine herre der kunig wieder dieselben getreulich bigestendig und beholfen sin nach allem sinem besten vermogen ane geverde. 6. Item und ob marggrave Joste, so der weg ginge, fordern worde die lantvogtie in Elsasz, da sal man reden umb die dru slosse Keysersperg Munster Dorenkeim, die nutze davon ime zu lassen. Ob er des nit ufnemen wolte, so sal man reden uf ein summe gelts davon lassen zue fallen. 7. Item und ob der weg gen worde, so ist mins herren des kunigs meinunge, das sich marggrave Jost von Merhern gein mime herren dem kunige verschribe und verbinde mit den slossen, die er ietzund in Beheim innehat oder furbas innegewinnet, das er dem kunige von Beheim dieselben slosse nit ingeben solle, mime herren kunig Ruprecht si dann gescheen und follenfurt als vor geschriben stet. 8. Item wollte margrave Joste den weg nit angen, und wolte das kunigreiche zu Beheim fur sich selber behalten, und begerte das sich mine herre kunig Ruprecht zu imme solte verbinden und imme beholfen sin, das er das kunigriche zu Beheim mochte behalten und dabi verliben etc.: item daruf ist zue reden: wil marggrave Joste minen herren kunig Ruprecht vor einen romischen kunig halten, und sin lehen von im enphaen, und imme auch das heiligtum, das zu dem riche gehoret, unberaubet und die registere und brieve inne- geben als vor geschriben stet, und sich auch mit den slossen und lande, die er in Beheim jetzunt innehat oder furbas innegewinnet, zu mime herren dem kunige verbinden und das auch wol versichern, so wil sich min herre der kunig wiederumbe zu im verbinden, und im zu dem kunigriche zu Beheim getrulich beholfen sin; doch also, das er ime umbe die hülfe auch due das zitlich si, und das man dann auch davon rede, nach dem als er begeret, das im mine herre der kunig solte helfen, das er imme darnach due, und das mine herre der kunig des auch versichert werde. (Weizsäcker, Reichstagsacten. V. p. 415.)
Strana 227
227 218. Die Administratoren des Olmützer Bisthums confirmiren die vom Hanuško und Herbord von Bladen für das Clarissinnenkloster in Troppau errichtete Altarsstiftung vom 21. Mai 1402. Dt. Olmütz, 2. September 1402. Artlebus de Turri et Wilhelmus Kortelangen, canonici Olomucenses, administratores in spiritualibus sede vacante, universis et singulis, ad quos presentes pervenerint, salutem in domino perpetuam. Literas in pargameno scriptas, sigillis tribus rotundis, duobus de cera nigra et uno viride albe et simplici cere impressis, in pressulis pergameni pendentibus sigillatas, firmas et integras nobis presentatas, pro parte illustrissimi principis domini Przem- konis, ducis Oppavie ac famosorum virorum Hanussconis et Herbordi fratrum et heredum in Bladen, noveritis nos recepisse per omnia sub hiis verbis: „Nos Hanuschco et Herbordus, fratres germani et heredes in Bladen.. Datum et actum Oppavie die sancte et individue trinitatis anno domini millesimo quadringentesimo secundo." (Vide n. 197 dieses Bandes.) Post quarum quidem literarum presentacionem et recepcionem fuit nobis pro parte dicti domini ducis et clientum predictorum humiliter cum instancia supplicatum, quatinus dictum altare in beneficium ecclesiasticum erigeremus, ac census et redditus supra dictos altari prefato et ipsius rectori, qui pro tempore fuerit, incorporare, unire, applicare et omnia et singula suprascripta auctorizare, ratificare, approbare et confirmare dignaremur. Nos ipsorum instantibus et racionalibus peticionibus inclinati, attendentes eciam, quod propter premissa divinus cultus augeatur, altare predictum in beneficium ecclesiasticum ereximus et erigimus per presentes nec non census et redditus memoratos pro dicto altari et ipsius rectori, qui fuerit pro tempore, applicamus, annectimus et unimus, ac omnia et singula supradicta auctoritate, qua fungimur, ex certa nostra sciencia ratificamus, auctorizamus et presentis scripti patrocinio confirmamus, volentes ac tenore presencium decernentes, quod census et redditus predicti ad prefatum altare sancti Nicolai et ipsius rectorem, qui pro tempore fuerit et est, perpetue debeant permanere, ipsosque inter census et redditus eccle- siasticos de cetero volumus reputari. In cuius rei testimonio presentes nostras literas sigilli vicariatus Olomucensis ecclesie appensione iussimus communiri. Datum et actum Olomucz sub anno domini millesimo quadringentesimo secundo, die secunda mensis Septembris. (Orig. Perg. schadhaft, häng. Sig. abgelöst im m. Landesarchive. Art. Troppauer Claris- sinnen, Fasc. B. n. 2.) 219. Adam Usk, päpstlicher Auditor, ladet die Brünner Schoffen und die Theilnehmer an der gewaltsamen Vertreibung der Kaplane von St. Jakob zur Verantwortung nach Rom. Dt. Rom, 2. September 1402. niversis et singulis Christi fidelibus et presertim Bohemie nacionis. Adam Usk legum doctor, domini nostri pape cappellanus et ipsius sacri palacii apostolici causarum et cause ac partibus infrascriptis ab eodem domino nostro papa auditor specialiter deputatus, 29*
227 218. Die Administratoren des Olmützer Bisthums confirmiren die vom Hanuško und Herbord von Bladen für das Clarissinnenkloster in Troppau errichtete Altarsstiftung vom 21. Mai 1402. Dt. Olmütz, 2. September 1402. Artlebus de Turri et Wilhelmus Kortelangen, canonici Olomucenses, administratores in spiritualibus sede vacante, universis et singulis, ad quos presentes pervenerint, salutem in domino perpetuam. Literas in pargameno scriptas, sigillis tribus rotundis, duobus de cera nigra et uno viride albe et simplici cere impressis, in pressulis pergameni pendentibus sigillatas, firmas et integras nobis presentatas, pro parte illustrissimi principis domini Przem- konis, ducis Oppavie ac famosorum virorum Hanussconis et Herbordi fratrum et heredum in Bladen, noveritis nos recepisse per omnia sub hiis verbis: „Nos Hanuschco et Herbordus, fratres germani et heredes in Bladen.. Datum et actum Oppavie die sancte et individue trinitatis anno domini millesimo quadringentesimo secundo." (Vide n. 197 dieses Bandes.) Post quarum quidem literarum presentacionem et recepcionem fuit nobis pro parte dicti domini ducis et clientum predictorum humiliter cum instancia supplicatum, quatinus dictum altare in beneficium ecclesiasticum erigeremus, ac census et redditus supra dictos altari prefato et ipsius rectori, qui pro tempore fuerit, incorporare, unire, applicare et omnia et singula suprascripta auctorizare, ratificare, approbare et confirmare dignaremur. Nos ipsorum instantibus et racionalibus peticionibus inclinati, attendentes eciam, quod propter premissa divinus cultus augeatur, altare predictum in beneficium ecclesiasticum ereximus et erigimus per presentes nec non census et redditus memoratos pro dicto altari et ipsius rectori, qui fuerit pro tempore, applicamus, annectimus et unimus, ac omnia et singula supradicta auctoritate, qua fungimur, ex certa nostra sciencia ratificamus, auctorizamus et presentis scripti patrocinio confirmamus, volentes ac tenore presencium decernentes, quod census et redditus predicti ad prefatum altare sancti Nicolai et ipsius rectorem, qui pro tempore fuerit et est, perpetue debeant permanere, ipsosque inter census et redditus eccle- siasticos de cetero volumus reputari. In cuius rei testimonio presentes nostras literas sigilli vicariatus Olomucensis ecclesie appensione iussimus communiri. Datum et actum Olomucz sub anno domini millesimo quadringentesimo secundo, die secunda mensis Septembris. (Orig. Perg. schadhaft, häng. Sig. abgelöst im m. Landesarchive. Art. Troppauer Claris- sinnen, Fasc. B. n. 2.) 219. Adam Usk, päpstlicher Auditor, ladet die Brünner Schoffen und die Theilnehmer an der gewaltsamen Vertreibung der Kaplane von St. Jakob zur Verantwortung nach Rom. Dt. Rom, 2. September 1402. niversis et singulis Christi fidelibus et presertim Bohemie nacionis. Adam Usk legum doctor, domini nostri pape cappellanus et ipsius sacri palacii apostolici causarum et cause ac partibus infrascriptis ab eodem domino nostro papa auditor specialiter deputatus, 29*
Strana 228
228 salutem in domino sempiternam. Noveritis, quod nuper sanctissimus in Christo pater et dominus noster, dominus Bonifacius divina providencia papa nonus quandam commissionis sive supplicacionis cedulam nobis per certum suum cursorem presentari fecit, quam nos cum ea qua decuit reverencia recepimus, huiusmodi sub tenore: Beatissime pater, quamvis venerabiles et religiose domine abbatissa et conventus monasterii beate Marie de Oslavia ordinis Cisterciensis Olomucensis diocesis, parrochialem ecclesiam sancti Jacobi de burgo Brunnensi ejusdem diocesis, tamquam eis ordinaria et eciam apostolica auctoritatibus incorporatam, per nonnulla tempora possiderint atque eandem per certos suos capellanos, videlicet Nicolaum Polach, Nicolaum Wayglini ac Egidium et Cristianum de Brunna in divinis laudabiliter regi fecerint; nichilominus tamen Sulko de Radkow, Jeska (sic) Hruska, Wenceslaus Has, quidam dictus Hinko et Fricz Judex ac precones dicti opidi in Brunna cum nonnullis aliis suis in hac parte complicibus de mense Octobris anni domini millesimi quadringentesimi primi dotem dicte ecclesie, in qua pro tunc Dorothea abbatissa, Elizabeth priorissa et Elizabeth infirmaria eiusdem monasterii pro hujusmodi sua possessione continuanda residerunt, armata manu accesserunt et ipsius portis vectibus et seris aliis effractis subintrarunt et easdem dominas abbatissimam priorissam et subpriorissam de dote eadem vi et violenter eiecerant, necnon in dictos suos cappellanos inhumaniter irruerunt ipsosque captiverunt et captivos secum publice abduxerunt in non modicum eccle- siastice libertatis prejudicium et dominarum abbatisse et conventus et cappellanorum predictorum verecundiam et jacturam; et hiis non contenti easdem dominas abbatissam et conventum commodo possessionis parrochialis ecclesie ac dotis predictarum spoliarunt et quosdam Johannem et Henilinum Brasiatoris de Brunna, gerentes se pro presbyteris dicte diocesis, premissorum, ut creditur, conscios in easdem intruserunt, qui intrusioni huiusmodi annuentes eam extunc continue citra continuarunt, prout eciam continuant de presenti. Ne igitur beatissime pater premissa, que sunt res mali exempli, pertranseant impunita, supplicatur e s. v. pro parte abbatisse et conventus ac capellanorum predictorum, quatenus omnes et singulas causam et causas tam civiles quam criminales, quam seu quas conjunctim eciam divisim monent seu monere intendunt, contra et adversus Johannem et Henlinum intrusos necnon Sulkonem, Jeskonem, Wenceslaum, Hinconem Fricz Judicem et precones memoratos et quoscunque alios sua communiter vel divisim interesse putantes, de et super premissis et ipsorum occasione alicui ex venerabilibus viris dominis vestri sacri apostolici causarum palacii auditoribus committere dignemini audiendum, cognoscendum, decidendum et fine debito terminandum cum omnibus et singulis suis emergenciis, incidenciis, dependenciis et connexis et cum potestate citandi sex principaliores personaliter et alios legitime et omnes per edictum, cum ad huiusmodi citandos non pateat dictis exponentibus tutus accessus pro citacione exe- quenda; statuendum quoque Johanni et Henlino intrusis memoratis certum competentem terminum, infra quem sub excommunicacionis (sic) et privacione beneficiorum, que obtinent, ac inhabilitacione ad obtinenda et mille marcarum argenti puri, partim camere apostolice et partim dictis exponentibus applicandarum, possessionem dicte parrochialis ecclesie vacuam et expeditam dimittant et exponentes ipsis fructus et emolumenta a tempore intrusionis
228 salutem in domino sempiternam. Noveritis, quod nuper sanctissimus in Christo pater et dominus noster, dominus Bonifacius divina providencia papa nonus quandam commissionis sive supplicacionis cedulam nobis per certum suum cursorem presentari fecit, quam nos cum ea qua decuit reverencia recepimus, huiusmodi sub tenore: Beatissime pater, quamvis venerabiles et religiose domine abbatissa et conventus monasterii beate Marie de Oslavia ordinis Cisterciensis Olomucensis diocesis, parrochialem ecclesiam sancti Jacobi de burgo Brunnensi ejusdem diocesis, tamquam eis ordinaria et eciam apostolica auctoritatibus incorporatam, per nonnulla tempora possiderint atque eandem per certos suos capellanos, videlicet Nicolaum Polach, Nicolaum Wayglini ac Egidium et Cristianum de Brunna in divinis laudabiliter regi fecerint; nichilominus tamen Sulko de Radkow, Jeska (sic) Hruska, Wenceslaus Has, quidam dictus Hinko et Fricz Judex ac precones dicti opidi in Brunna cum nonnullis aliis suis in hac parte complicibus de mense Octobris anni domini millesimi quadringentesimi primi dotem dicte ecclesie, in qua pro tunc Dorothea abbatissa, Elizabeth priorissa et Elizabeth infirmaria eiusdem monasterii pro hujusmodi sua possessione continuanda residerunt, armata manu accesserunt et ipsius portis vectibus et seris aliis effractis subintrarunt et easdem dominas abbatissimam priorissam et subpriorissam de dote eadem vi et violenter eiecerant, necnon in dictos suos cappellanos inhumaniter irruerunt ipsosque captiverunt et captivos secum publice abduxerunt in non modicum eccle- siastice libertatis prejudicium et dominarum abbatisse et conventus et cappellanorum predictorum verecundiam et jacturam; et hiis non contenti easdem dominas abbatissam et conventum commodo possessionis parrochialis ecclesie ac dotis predictarum spoliarunt et quosdam Johannem et Henilinum Brasiatoris de Brunna, gerentes se pro presbyteris dicte diocesis, premissorum, ut creditur, conscios in easdem intruserunt, qui intrusioni huiusmodi annuentes eam extunc continue citra continuarunt, prout eciam continuant de presenti. Ne igitur beatissime pater premissa, que sunt res mali exempli, pertranseant impunita, supplicatur e s. v. pro parte abbatisse et conventus ac capellanorum predictorum, quatenus omnes et singulas causam et causas tam civiles quam criminales, quam seu quas conjunctim eciam divisim monent seu monere intendunt, contra et adversus Johannem et Henlinum intrusos necnon Sulkonem, Jeskonem, Wenceslaum, Hinconem Fricz Judicem et precones memoratos et quoscunque alios sua communiter vel divisim interesse putantes, de et super premissis et ipsorum occasione alicui ex venerabilibus viris dominis vestri sacri apostolici causarum palacii auditoribus committere dignemini audiendum, cognoscendum, decidendum et fine debito terminandum cum omnibus et singulis suis emergenciis, incidenciis, dependenciis et connexis et cum potestate citandi sex principaliores personaliter et alios legitime et omnes per edictum, cum ad huiusmodi citandos non pateat dictis exponentibus tutus accessus pro citacione exe- quenda; statuendum quoque Johanni et Henlino intrusis memoratis certum competentem terminum, infra quem sub excommunicacionis (sic) et privacione beneficiorum, que obtinent, ac inhabilitacione ad obtinenda et mille marcarum argenti puri, partim camere apostolice et partim dictis exponentibus applicandarum, possessionem dicte parrochialis ecclesie vacuam et expeditam dimittant et exponentes ipsis fructus et emolumenta a tempore intrusionis
Strana 229
229 huiusmodi citra ab eadem perceptos cum integritate restituant. Alioquin idem auditor lapso termino hujusmodi ad declaracionem et denunciacionem sentenciarum et penarum predictarum exaccionem perinde procedat ac si intrusi ipsi eciam conjunctim et divisim legitime fuissent convicti stilo palacii et aliis in contrarium editis non obstantibus quibuscunque. In fine vero dicte commissionis sive supplicacionis cedule scripta erant de alterius manus litera litere superiori ipsius cedule penitus et omnino dissimili et diversa, videlicet hec verba. De man- dato domini nostri pape audiat magister Adam, citet ut petitur eciam personaliter quatuor principaliores et alios autem legitime ac omnes per edictum seu informacionem et moneat dictos intrusos, ut petitur, et justiciam faciat. Post cujusquidem commissionis sive supplica- cionis cedule presentacionem et recepcionem productis primitus coram nobis per discretum virum magistrum Wilhelmum Leo in Romana curia et venerabilium dominarum abbatisse et conventus monasterii beate Marie de Oslavia ordinis Cisterciensis Olomucensis diocesis, necnon Nicolai Polach, Nicolai Wayglini ac Egidii et Cristiani de Brunna, principalium in prescripta nobis facta et presentata commissione principaliter nominatarum et nominatorum sindicum et procuratorem, prout de ipsius sindicatus et procuracionis mandato nobis legitime constat edoctum, nonnullis testibus fidedignis ad informandum animum nostrum de et super in prefata nobis facta commissione contentis eisque per nos rite receptis, admissis et in forma juris juratis et per nos fideliter examinatis. Subsequenter vero fuimus per eundem magistrum Wilhelmum Leo procuratorem nomine procuratorio quo supra coram nobis con- stitutum debita cum instancia requisiti, quatenus sibi citacionem personalem contra et ad- versus quosdam Sulkonem de Rakow (sic), Wenceslaum Has et quendam dictum Hinkonem et Fricz Judicem tamquam principaliores necnon legitime contra et adversus Jeskonem Hruska ac precones dicti opidi in Brunna ex adverso principales eciam in prescripta nobis facta commissione ex adverso principaliter nominatos, per edictum publicum in Romana curia et in partibus in locis circumvicinis affigendo juxta vim, formam et tenorem dicte com- missionis decernere et concedere dignaremur. Nos igitur Adam auditor prefatus attendentes requisicionem huiusmodi fore justam et consonam racioni, volentesque in causa et causis hujusmodi rite et legitime procedere ac partibus ipsis dante domino justiciam ministrare, ut tenemur, et quia per diligentem informacionem, quam fecimus, et presertim ex dictis et deposicionibus testium invenimus prefatos Sulkonem de Radkow, Wenczeslaum Has et quendam dictum Hinkonem et Fricz Judicem ex adverso principales de omnibus in dicta nobis facta commissione contentis fore publice diffamatos, ipsorumque domicilia pro huius- modi nostra citacione exequende tute adiri non posse, quodque dictus magister Wilhelmus Leo procurator nomine quo supra in animas dictarum dominarum abbatisse et conventus monasterii beate Marie de Oslavia necnon Nicolai Polach, Nicolai Wayglini ac Egidii et Cristiani de Brunna principalium suorum ad mandatum nostrum et in nostris manibus tactis per eum sacrosanctis scripturis ad sancta dei evangelia, se huiusmodi citacionem personalem non maliciose, sed solum pro justicia obtinenda impetrasse, juravit et quod hujusmodi causam specialiter contra dictos Sulkonem, Wenczeslaum ac Hinkonem et Fricz Judicem ex adverso principales usque ad finem litis prosequetur seu prosequi procurabit juxta suum posse, sub
229 huiusmodi citra ab eadem perceptos cum integritate restituant. Alioquin idem auditor lapso termino hujusmodi ad declaracionem et denunciacionem sentenciarum et penarum predictarum exaccionem perinde procedat ac si intrusi ipsi eciam conjunctim et divisim legitime fuissent convicti stilo palacii et aliis in contrarium editis non obstantibus quibuscunque. In fine vero dicte commissionis sive supplicacionis cedule scripta erant de alterius manus litera litere superiori ipsius cedule penitus et omnino dissimili et diversa, videlicet hec verba. De man- dato domini nostri pape audiat magister Adam, citet ut petitur eciam personaliter quatuor principaliores et alios autem legitime ac omnes per edictum seu informacionem et moneat dictos intrusos, ut petitur, et justiciam faciat. Post cujusquidem commissionis sive supplica- cionis cedule presentacionem et recepcionem productis primitus coram nobis per discretum virum magistrum Wilhelmum Leo in Romana curia et venerabilium dominarum abbatisse et conventus monasterii beate Marie de Oslavia ordinis Cisterciensis Olomucensis diocesis, necnon Nicolai Polach, Nicolai Wayglini ac Egidii et Cristiani de Brunna, principalium in prescripta nobis facta et presentata commissione principaliter nominatarum et nominatorum sindicum et procuratorem, prout de ipsius sindicatus et procuracionis mandato nobis legitime constat edoctum, nonnullis testibus fidedignis ad informandum animum nostrum de et super in prefata nobis facta commissione contentis eisque per nos rite receptis, admissis et in forma juris juratis et per nos fideliter examinatis. Subsequenter vero fuimus per eundem magistrum Wilhelmum Leo procuratorem nomine procuratorio quo supra coram nobis con- stitutum debita cum instancia requisiti, quatenus sibi citacionem personalem contra et ad- versus quosdam Sulkonem de Rakow (sic), Wenceslaum Has et quendam dictum Hinkonem et Fricz Judicem tamquam principaliores necnon legitime contra et adversus Jeskonem Hruska ac precones dicti opidi in Brunna ex adverso principales eciam in prescripta nobis facta commissione ex adverso principaliter nominatos, per edictum publicum in Romana curia et in partibus in locis circumvicinis affigendo juxta vim, formam et tenorem dicte com- missionis decernere et concedere dignaremur. Nos igitur Adam auditor prefatus attendentes requisicionem huiusmodi fore justam et consonam racioni, volentesque in causa et causis hujusmodi rite et legitime procedere ac partibus ipsis dante domino justiciam ministrare, ut tenemur, et quia per diligentem informacionem, quam fecimus, et presertim ex dictis et deposicionibus testium invenimus prefatos Sulkonem de Radkow, Wenczeslaum Has et quendam dictum Hinkonem et Fricz Judicem ex adverso principales de omnibus in dicta nobis facta commissione contentis fore publice diffamatos, ipsorumque domicilia pro huius- modi nostra citacione exequende tute adiri non posse, quodque dictus magister Wilhelmus Leo procurator nomine quo supra in animas dictarum dominarum abbatisse et conventus monasterii beate Marie de Oslavia necnon Nicolai Polach, Nicolai Wayglini ac Egidii et Cristiani de Brunna principalium suorum ad mandatum nostrum et in nostris manibus tactis per eum sacrosanctis scripturis ad sancta dei evangelia, se huiusmodi citacionem personalem non maliciose, sed solum pro justicia obtinenda impetrasse, juravit et quod hujusmodi causam specialiter contra dictos Sulkonem, Wenczeslaum ac Hinkonem et Fricz Judicem ex adverso principales usque ad finem litis prosequetur seu prosequi procurabit juxta suum posse, sub
Strana 230
230 pena mille marcarum argenti, pro medietate camere apostolice et pro alia medietate dictis personaliter citandis applicandarum se effectualiter obligavit, prout in instrumento publico per notarium publicum nostrumque et huiusmodi cause coram nobis scribam infrascriptum in notam recepto plenius continetur: idcirco auctoritate apostolica nobis in hac parte com- missa per hoc presens publicum edictum in audiencia publica literarum contradictarum dicti domini nostri pape legendum ac valvis seu portis antedicte causarum apostolice necnon basilice sancti Petri principis apostolorum de urbe ac cathedralis Olomucensis et parochialis in Crumnaw dicte Olomucensis diocesis ecclesiarum affigendum, prenominatos Sulkonem, Wenczes- laum, Hinkonem et Fricz Judicem necnon Jeskonem Hruska ac precones dicti opidi in Brunna ex adverso principales tenore presencium citamus, quatenus sexagesima die, post publica- cionem seu affixionem predictam in valvis seu portis antedictis immediate sequente, si dies ipsa sexagesima juridica finitur et nos vel alius loco nostri interim forsan surrogandus auditor ad jura reddendum pro tribunali sederimus vel sederit; alioquin proxima die juridica extunc immediate sequente, qua nos vel loco nostri surrogandum auditorem prefatum Rome vel alibi, ubi tunc forsan dominus noster papa cum sua curia residebit, mane hora causarum ad jura reddendi pro tribunali sedentes contigerit, compareant in judicio coram nobis vel surrogando auditore predicto, videlicet prefati Sulko de Radkow, Wenczeslaus, Hinko et Fricz Judex per se personaliter et in eorum propriis personis, alii vero videlicet Jesko Hruska ac precones dicti opidi in Brunna ex adverso principales per se vel procuratorem seu procuratores suos idoneum seu idoneos ad causam seu causas hujusmodi sufficienter instructos in omnibus et singulis actis, acticatis, literis, scripturis, instrumentis et ceteris munimentis ad causam seu causas huiusmodi facientes prefatis dominabus abbatisse et con- ventui et dominis Nicolao Polach, Nicolao Wayglini ac Egidio et Cristano de Brunna principalibus vel earum aut eorum legitimo sindico et procuratori, de et super omnibus et singulis in prescripta nobis facta commissione contentis, de justicia responsuri, ac alias in causa et causis huiusmodi ad omnes et singulos actus gradatim et succesive et usque ad diffinitivam sentenciam inclusive debitis et consuetis terminis et dilacionibus precedentibus, ut moris est, processuri et procedi visuri aliasque dicturi facturi audituri allegaturi et recepturi, quod justum fuerit et ordo dictaverit racionis; certificantes nichilominus eosdem tam personaliter quam legitime et per edictum sic citatos, quod sive in dicto citacionis termino, ut premissum est, comparere curaverint sive non, in causa et causis huiusmodi ulterius, prout juris fuerit, procedetur dictorum citatorum absencia seu contumacia non obstante. Loca vero audiencie publice ac valvarum et portarum predictarum tamquam publica et idonea ad citacionem nostram huiusmodi publicandam ad instar edictorum publicorum que olim in albo pretorio scribebantur duximus eligenda, que presentem nostram citacionem suo quasi sonoro preconio et patulo indicio publicabunt, in quibus ipsam citacionem modo premisso decernimus publicandum, ne prenominati sic, ut premittitur, citati de premissis aliquam ignoranciam pretendere valeant seu eciam allegare; cum non sit verisimile apud ipsos sic citatos remanere incognitum, quod tam patenter et notorie extitit omnibus publi- catum; volentes nichilominus et dicta apostolica auctoritate decernentes, quod hec presens
230 pena mille marcarum argenti, pro medietate camere apostolice et pro alia medietate dictis personaliter citandis applicandarum se effectualiter obligavit, prout in instrumento publico per notarium publicum nostrumque et huiusmodi cause coram nobis scribam infrascriptum in notam recepto plenius continetur: idcirco auctoritate apostolica nobis in hac parte com- missa per hoc presens publicum edictum in audiencia publica literarum contradictarum dicti domini nostri pape legendum ac valvis seu portis antedicte causarum apostolice necnon basilice sancti Petri principis apostolorum de urbe ac cathedralis Olomucensis et parochialis in Crumnaw dicte Olomucensis diocesis ecclesiarum affigendum, prenominatos Sulkonem, Wenczes- laum, Hinkonem et Fricz Judicem necnon Jeskonem Hruska ac precones dicti opidi in Brunna ex adverso principales tenore presencium citamus, quatenus sexagesima die, post publica- cionem seu affixionem predictam in valvis seu portis antedictis immediate sequente, si dies ipsa sexagesima juridica finitur et nos vel alius loco nostri interim forsan surrogandus auditor ad jura reddendum pro tribunali sederimus vel sederit; alioquin proxima die juridica extunc immediate sequente, qua nos vel loco nostri surrogandum auditorem prefatum Rome vel alibi, ubi tunc forsan dominus noster papa cum sua curia residebit, mane hora causarum ad jura reddendi pro tribunali sedentes contigerit, compareant in judicio coram nobis vel surrogando auditore predicto, videlicet prefati Sulko de Radkow, Wenczeslaus, Hinko et Fricz Judex per se personaliter et in eorum propriis personis, alii vero videlicet Jesko Hruska ac precones dicti opidi in Brunna ex adverso principales per se vel procuratorem seu procuratores suos idoneum seu idoneos ad causam seu causas hujusmodi sufficienter instructos in omnibus et singulis actis, acticatis, literis, scripturis, instrumentis et ceteris munimentis ad causam seu causas huiusmodi facientes prefatis dominabus abbatisse et con- ventui et dominis Nicolao Polach, Nicolao Wayglini ac Egidio et Cristano de Brunna principalibus vel earum aut eorum legitimo sindico et procuratori, de et super omnibus et singulis in prescripta nobis facta commissione contentis, de justicia responsuri, ac alias in causa et causis huiusmodi ad omnes et singulos actus gradatim et succesive et usque ad diffinitivam sentenciam inclusive debitis et consuetis terminis et dilacionibus precedentibus, ut moris est, processuri et procedi visuri aliasque dicturi facturi audituri allegaturi et recepturi, quod justum fuerit et ordo dictaverit racionis; certificantes nichilominus eosdem tam personaliter quam legitime et per edictum sic citatos, quod sive in dicto citacionis termino, ut premissum est, comparere curaverint sive non, in causa et causis huiusmodi ulterius, prout juris fuerit, procedetur dictorum citatorum absencia seu contumacia non obstante. Loca vero audiencie publice ac valvarum et portarum predictarum tamquam publica et idonea ad citacionem nostram huiusmodi publicandam ad instar edictorum publicorum que olim in albo pretorio scribebantur duximus eligenda, que presentem nostram citacionem suo quasi sonoro preconio et patulo indicio publicabunt, in quibus ipsam citacionem modo premisso decernimus publicandum, ne prenominati sic, ut premittitur, citati de premissis aliquam ignoranciam pretendere valeant seu eciam allegare; cum non sit verisimile apud ipsos sic citatos remanere incognitum, quod tam patenter et notorie extitit omnibus publi- catum; volentes nichilominus et dicta apostolica auctoritate decernentes, quod hec presens
Strana 231
231 nostra citacio termino premisso executa predictos citatos taliter arceat et astringat, ac si dicta citacio eis et eorum cuilibet fuisset et esset personaliter et presencialiter intimata. In quorum omnium et singulorum fidem et testimonium premissorum presentes nostras literas seu presens publicum instrumentum, huiusmodi nostram citacionem in se continentes seu continens, exinde fieri et per Johannem notarium publicum nostrumque et huiusmodi cause coram nobis scribam infrascriptum subscribi et publicari mandavimus nostrique sigilli fecimus appensione communiri. Datum et actum Rome in domo habitacionis nostre hora vesperorum vel quasi, sub anno a nativitate domini millesimo quadringentesimo secundo, indiccione decima, die vero sabbati secunda mensis Septembris, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii divina providencia pape noni predicti anno tercio decimo presentibus ibidem honorabilibus viris Wilhelmo Haysarin laico et Henrico Sterne- berg clerico Lichtfeldensis et Padeburnensis diocesis testibus ad premissa vocatis specia- liter et rogatis. Et ego Johannes Wijs de Alfter Coloniensis diocesis publicus apostolica et imperiali auctoritate notarius etc. (Orig. Perg. mit anh. Sig. im Brünner Stadtarchive. Sig. O. 1 49.) 220. Adam Usk, päpstlicher Auditor, citirt den Johannes und Henlinus von Brünn, welche nach gewaltsamer Vertreibung der Kaplane von St. Jakob deren Beneficien an sich gerissen haben, zur Verantwortung vor den päpstlichen Richterstuhl. Dt. Rom, 2. September 1402. Adam Usk legum doctor, domini nostri pape cappellanus et ipsius sacri palacii apostolici causarum et cause ac partibus infrascriptis ab eodem domino nostro papa auditor specialiter deputatus universis et singulis dominis abbatibus prioribus prepositis decanis archi- diaconis scolasticis thesaurariis custodibus cantoribus canonicis tam cathedralium quam colle- giatarum parrochialiumque ecclesiarum rectoribus, seu locatenentibus eorundem, plebanis viceplebanis notariis publicis, vicariis perpetuis, altaristis presbyteris curatis et non curatis ac clericis quibuscunque per civitatem et diocesem Olomucensem ac alias ubilibet constitutis et eorum cuilibet insolidum, ad quem vel ad quos presentes nostre litere pervenerint, salutem in domino et mandatis nostris huiusmodi, imo verius apostolicis firmiter obedire. Ex parte sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii, divina providencia pape noni quandam commissionis sive supplicacionis cedulam nobis per certum suum cursorem presentatam nos reverenter ut decuit recepisse noveritis huiusmodi sub tenore: Beatissime pater quamvis venerabiles etc. (Derselbe Wortlaut wie auf pag. 228 dieses Bandes bis zu den Worten „et justiciam faciat" auf pag. 229.) Post cujusquidem commissionis sive supplicacionis cedule presentacionem et recepcionem nobis et per nos ut premittitur factas, productis coram nobis nonnullis testibus fidedignis ad informandum animum nostrum de et super in dicta nobis facta et presentata commissione contentis ipsisque rite receptis, admissis et in forma juris juratis ac diligenter examinatis ; tandem fuimus per discretum virum magistrum Wilhelmum Leo, in Romana
231 nostra citacio termino premisso executa predictos citatos taliter arceat et astringat, ac si dicta citacio eis et eorum cuilibet fuisset et esset personaliter et presencialiter intimata. In quorum omnium et singulorum fidem et testimonium premissorum presentes nostras literas seu presens publicum instrumentum, huiusmodi nostram citacionem in se continentes seu continens, exinde fieri et per Johannem notarium publicum nostrumque et huiusmodi cause coram nobis scribam infrascriptum subscribi et publicari mandavimus nostrique sigilli fecimus appensione communiri. Datum et actum Rome in domo habitacionis nostre hora vesperorum vel quasi, sub anno a nativitate domini millesimo quadringentesimo secundo, indiccione decima, die vero sabbati secunda mensis Septembris, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii divina providencia pape noni predicti anno tercio decimo presentibus ibidem honorabilibus viris Wilhelmo Haysarin laico et Henrico Sterne- berg clerico Lichtfeldensis et Padeburnensis diocesis testibus ad premissa vocatis specia- liter et rogatis. Et ego Johannes Wijs de Alfter Coloniensis diocesis publicus apostolica et imperiali auctoritate notarius etc. (Orig. Perg. mit anh. Sig. im Brünner Stadtarchive. Sig. O. 1 49.) 220. Adam Usk, päpstlicher Auditor, citirt den Johannes und Henlinus von Brünn, welche nach gewaltsamer Vertreibung der Kaplane von St. Jakob deren Beneficien an sich gerissen haben, zur Verantwortung vor den päpstlichen Richterstuhl. Dt. Rom, 2. September 1402. Adam Usk legum doctor, domini nostri pape cappellanus et ipsius sacri palacii apostolici causarum et cause ac partibus infrascriptis ab eodem domino nostro papa auditor specialiter deputatus universis et singulis dominis abbatibus prioribus prepositis decanis archi- diaconis scolasticis thesaurariis custodibus cantoribus canonicis tam cathedralium quam colle- giatarum parrochialiumque ecclesiarum rectoribus, seu locatenentibus eorundem, plebanis viceplebanis notariis publicis, vicariis perpetuis, altaristis presbyteris curatis et non curatis ac clericis quibuscunque per civitatem et diocesem Olomucensem ac alias ubilibet constitutis et eorum cuilibet insolidum, ad quem vel ad quos presentes nostre litere pervenerint, salutem in domino et mandatis nostris huiusmodi, imo verius apostolicis firmiter obedire. Ex parte sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii, divina providencia pape noni quandam commissionis sive supplicacionis cedulam nobis per certum suum cursorem presentatam nos reverenter ut decuit recepisse noveritis huiusmodi sub tenore: Beatissime pater quamvis venerabiles etc. (Derselbe Wortlaut wie auf pag. 228 dieses Bandes bis zu den Worten „et justiciam faciat" auf pag. 229.) Post cujusquidem commissionis sive supplicacionis cedule presentacionem et recepcionem nobis et per nos ut premittitur factas, productis coram nobis nonnullis testibus fidedignis ad informandum animum nostrum de et super in dicta nobis facta et presentata commissione contentis ipsisque rite receptis, admissis et in forma juris juratis ac diligenter examinatis ; tandem fuimus per discretum virum magistrum Wilhelmum Leo, in Romana
Strana 232
232 curia ac venerabilium dominarum abbatisse et conventus monasterii beate Marie de Oslavia Olomucensis diocesis necnon dominorum Nicolai Polach, Nicolai Wayglini ac Egidii et Cristani de Brunna principalium in prescripta nobis facta et presentata commissione prin- cipaliter nominatarum et nominatorum sindicum et procuratorem, prout de ipsius procura- cionis et sindicatus mandato nobis legitima extitit facta fides, coram nobis constitutum debita cum instancia requisiti, quatenus sibi literas monitorias et in eventum citacionem extra Romanam curiam et ad partes contra et adversus Johannem et Henlinum Brassatoris (sic) ex adverso principales in prescripta nobis facta et presentata commissione ex adverso principaliter nominatos juxta vim et formam et tenorem commissionis supradicte decernere et concedere dignaremur. Nos igitur Adam auditor prefatus attendentes requisicionem huius- modi fore justam et consonam racioni, volentesque in causa et causis huiusmodi rite et legitime procedere ac partibus ipsis dante deo justiciam ministrare, ut tenemur: Idcirco auctoritate apostolica nobis in hac parte commissa vos omnes et singulos supradictos et vestrum quemlibet insolidum tenore presencium requirimus et monemus primo, secundo et tercio et peremptorie, cum omnia et singula in dicta nobis facta commissione contenta ex dictis testium predictorum reperimus fore vera, vobis in virtute sancte obediencie et sub excommunicacionis pena, quam in vos et vestrum quemlibet ferimus in hiis scriptis canonica monicione premissa, nisi feceritis ea, que mandamus districte precipiendo mandantes, quatenus infra sex dierum spacium post presentacionem seu notificacionem presencium, vobis aut alteri vestrum factas, immediate sequencium, quorum sex dierum duos pro primo, duos pro secundo et reliquos duos dies vobis universis et singulis pro tercio et peremptorio termino ac monicione canonica assignamus, prefatos Johannem et Henlinum intrusos ex adverso principales in eorum propriis personis, si ipsorum presencias commode habere poteritis, sin autem in hospiciis habitacionum suarum, si ad ea tutus pateat accessus et in parrochiali ecclesia sancti Jacobi de burgo Brunnensi Olomucensis diocesis, alioquin in dicta parrochiali et cathedrali Olomucensi ecclesiis aliisque locis publicis, de quibus visum fuerit expedire, dum ibidem populi multitudo ad divina audiendum vel alias congregata fuerit, ex parte nostra immo verius apostolica publice alta et intelligibili voce requiratis et moveatis primo, secundo, tercio et peremptorie, quos nos eciam sic requirimus et monemus, eisque et eorum cuilibet in virtute sancte obediencie et sub excommunicacionis ac privacionis omnium bene- ficiorum ecclesiasticorum obtentorum, necnon inhabilitacionis ad eadem, et quecunque alia inposterum obtinenda, necnon mille marcarum argenti puri, pro medietate camere apostolice et pro altera medietate dictis duabus abbatisse et conventui ac domino Nicolao Polach ac Nicolao Wayglini, Egidio et Cristano, principalibus applicandarum penis, quas ipsos et eorum quemlibet incurrere volumus ipso facto, nisi fecerint ea, que eis mandaveritis districte precipiendo mandetis quibus nos eciam sic mandamus, quatenus infra quindecim dierum spacium post presentacionem seu notificacionem presencium ac requisicionem et monicionem vestras huiusmodi eis per vos ut premittitur factas immediate sequencium, quorum quidem dierum quinque pro primo, quinque pro secundo et reliquos quinque dies eis pro tercio et peremptorio termino ac omni dilacione assignetis, quos nos eciam assignamus, sic eisdem
232 curia ac venerabilium dominarum abbatisse et conventus monasterii beate Marie de Oslavia Olomucensis diocesis necnon dominorum Nicolai Polach, Nicolai Wayglini ac Egidii et Cristani de Brunna principalium in prescripta nobis facta et presentata commissione prin- cipaliter nominatarum et nominatorum sindicum et procuratorem, prout de ipsius procura- cionis et sindicatus mandato nobis legitima extitit facta fides, coram nobis constitutum debita cum instancia requisiti, quatenus sibi literas monitorias et in eventum citacionem extra Romanam curiam et ad partes contra et adversus Johannem et Henlinum Brassatoris (sic) ex adverso principales in prescripta nobis facta et presentata commissione ex adverso principaliter nominatos juxta vim et formam et tenorem commissionis supradicte decernere et concedere dignaremur. Nos igitur Adam auditor prefatus attendentes requisicionem huius- modi fore justam et consonam racioni, volentesque in causa et causis huiusmodi rite et legitime procedere ac partibus ipsis dante deo justiciam ministrare, ut tenemur: Idcirco auctoritate apostolica nobis in hac parte commissa vos omnes et singulos supradictos et vestrum quemlibet insolidum tenore presencium requirimus et monemus primo, secundo et tercio et peremptorie, cum omnia et singula in dicta nobis facta commissione contenta ex dictis testium predictorum reperimus fore vera, vobis in virtute sancte obediencie et sub excommunicacionis pena, quam in vos et vestrum quemlibet ferimus in hiis scriptis canonica monicione premissa, nisi feceritis ea, que mandamus districte precipiendo mandantes, quatenus infra sex dierum spacium post presentacionem seu notificacionem presencium, vobis aut alteri vestrum factas, immediate sequencium, quorum sex dierum duos pro primo, duos pro secundo et reliquos duos dies vobis universis et singulis pro tercio et peremptorio termino ac monicione canonica assignamus, prefatos Johannem et Henlinum intrusos ex adverso principales in eorum propriis personis, si ipsorum presencias commode habere poteritis, sin autem in hospiciis habitacionum suarum, si ad ea tutus pateat accessus et in parrochiali ecclesia sancti Jacobi de burgo Brunnensi Olomucensis diocesis, alioquin in dicta parrochiali et cathedrali Olomucensi ecclesiis aliisque locis publicis, de quibus visum fuerit expedire, dum ibidem populi multitudo ad divina audiendum vel alias congregata fuerit, ex parte nostra immo verius apostolica publice alta et intelligibili voce requiratis et moveatis primo, secundo, tercio et peremptorie, quos nos eciam sic requirimus et monemus, eisque et eorum cuilibet in virtute sancte obediencie et sub excommunicacionis ac privacionis omnium bene- ficiorum ecclesiasticorum obtentorum, necnon inhabilitacionis ad eadem, et quecunque alia inposterum obtinenda, necnon mille marcarum argenti puri, pro medietate camere apostolice et pro altera medietate dictis duabus abbatisse et conventui ac domino Nicolao Polach ac Nicolao Wayglini, Egidio et Cristano, principalibus applicandarum penis, quas ipsos et eorum quemlibet incurrere volumus ipso facto, nisi fecerint ea, que eis mandaveritis districte precipiendo mandetis quibus nos eciam sic mandamus, quatenus infra quindecim dierum spacium post presentacionem seu notificacionem presencium ac requisicionem et monicionem vestras huiusmodi eis per vos ut premittitur factas immediate sequencium, quorum quidem dierum quinque pro primo, quinque pro secundo et reliquos quinque dies eis pro tercio et peremptorio termino ac omni dilacione assignetis, quos nos eciam assignamus, sic eisdem
Strana 233
233 corporalem possessionem parrochialis ecclesie sancti Jacobi de burgo Brunnensi juriumque et pertinenciarum ejusdem liberam vacuam et expeditam dictis dominabus abbatisse et con- ventui vel eorum legitimo sindico seu procuratori earum nomine dimittant, dictisque domi- nabus abbatisse et conventui fructus, redditus, proventus et emolumenta ex dicta ecclesia parrochiali, a tempore intrusionis huiusmodi citra perceptis, cum integritate restituant cum effectu eisque respondeant integre de eisdem. Alioquin lapso dicto quindecim dierum termino eosdem Johannem et Henlinum intrusos modo et forma premissis peremptorie citare curetis, quos nos eciam tenore presencium sic citamus, quatenus quinquagesima die post lapsum dictorum quindecim dierum immediate sequente, si dies ipsa quinquagesima juridica fuerit et nos vel alius loco nostri forsan interim surrogandus auditor ad jura reddendi pro tribunali sederimus vel sederit, alioquin proxima die juridica ex tunc immediate sequente, qua nos vel loco nostri forsan surrogandum auditorem Rome vel alibi, ubi tunc forsan dominus noster papa cum sua curia residebit, in palacio causarum apostolico, in quo jura redduntur, mane hora causarum ad reddendum pro tribunali sedere contigerit, compareant in judicio legitime coram nobis vel loco nostri forsan surrogando auditore predicto cum omnibus et singulis juribus et munimentis suis, causam seu causas huiusmodi concernentibus, vel eam seu eas quomodolibet tangentibus, supradictas excommunicacionis sentencias ac inhabilita- cionis et privacionis ac mille marcarum argenti puri penas incidisse declarari visuri, vel causam racionabilem, quare id fieri minime debeat, dicturi aliasque in causa et causis huius- modi ad omnia et singula, in dicta nobis facta commissione contenta, procedi visuri, dicturi, facturi, audituri et allegaturi, quod justum fuerit et ordo dictaverit racionis. Certificantes nichilominus eosdem monitos et citatos, quod nisi in dicto citacionis termino coram nobis comparuerint et se hujusmodi nostris monicionibus et mandatis paruisse docuerint, ad decla- racionem sentenciarum et penarum predictarum et alias, prout juris fuerit, procedemus seu alius loco nostri surrogandus auditor procedet justicia mediante; diem vero monicionis ac citacionis nostrarum huiusmodi atque formam et quidquid in premissis duxerint faciendum, nobis per vestras patentes literas seu instrumentum publicum, hanc seriem vel designacionem in se continentes seu continens, remissis presentibus fideliter intimare curetis. Absolucionem vero omnium et singulorum, qui prefatas nostras sentencias vel earum aliquam incurrerint quoquo modo, nobis vel superiori nostro tantummodo reservamus. In quorum omnium et singulorum fidem et testimonium premissorum presentes nostras literas seu presens publicum instrumentum huiusmodi nostram citacionem et monicionem in se continentes seu continens, exinde fieri et per Johannem notarium publicum nostrumque et huiusmodi cause coram nobis scribam infrascriptum subscribi et publicari mandavimus nostrique sigilli fecimus appen- sione communiri. Datum et actum Rome in domo habitacionis nostre hora vesperarum vel quasi, sub anno a nativitate domini millesimo quadringentesimo secundo, indiccione decima, die vero sabbati secunda mensis Septembris, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri, domini Bonifacii divina providencia pape noni anno terciodecimo, presentibus ibidem nobilibus viris Wilhelmo Haysarin laico et Henrico Sterneberg clerico Lichefeldensis et Padeburnenis diocesis, testibus ad premissa vocatis specialiter et rogatis. 30
233 corporalem possessionem parrochialis ecclesie sancti Jacobi de burgo Brunnensi juriumque et pertinenciarum ejusdem liberam vacuam et expeditam dictis dominabus abbatisse et con- ventui vel eorum legitimo sindico seu procuratori earum nomine dimittant, dictisque domi- nabus abbatisse et conventui fructus, redditus, proventus et emolumenta ex dicta ecclesia parrochiali, a tempore intrusionis huiusmodi citra perceptis, cum integritate restituant cum effectu eisque respondeant integre de eisdem. Alioquin lapso dicto quindecim dierum termino eosdem Johannem et Henlinum intrusos modo et forma premissis peremptorie citare curetis, quos nos eciam tenore presencium sic citamus, quatenus quinquagesima die post lapsum dictorum quindecim dierum immediate sequente, si dies ipsa quinquagesima juridica fuerit et nos vel alius loco nostri forsan interim surrogandus auditor ad jura reddendi pro tribunali sederimus vel sederit, alioquin proxima die juridica ex tunc immediate sequente, qua nos vel loco nostri forsan surrogandum auditorem Rome vel alibi, ubi tunc forsan dominus noster papa cum sua curia residebit, in palacio causarum apostolico, in quo jura redduntur, mane hora causarum ad reddendum pro tribunali sedere contigerit, compareant in judicio legitime coram nobis vel loco nostri forsan surrogando auditore predicto cum omnibus et singulis juribus et munimentis suis, causam seu causas huiusmodi concernentibus, vel eam seu eas quomodolibet tangentibus, supradictas excommunicacionis sentencias ac inhabilita- cionis et privacionis ac mille marcarum argenti puri penas incidisse declarari visuri, vel causam racionabilem, quare id fieri minime debeat, dicturi aliasque in causa et causis huius- modi ad omnia et singula, in dicta nobis facta commissione contenta, procedi visuri, dicturi, facturi, audituri et allegaturi, quod justum fuerit et ordo dictaverit racionis. Certificantes nichilominus eosdem monitos et citatos, quod nisi in dicto citacionis termino coram nobis comparuerint et se hujusmodi nostris monicionibus et mandatis paruisse docuerint, ad decla- racionem sentenciarum et penarum predictarum et alias, prout juris fuerit, procedemus seu alius loco nostri surrogandus auditor procedet justicia mediante; diem vero monicionis ac citacionis nostrarum huiusmodi atque formam et quidquid in premissis duxerint faciendum, nobis per vestras patentes literas seu instrumentum publicum, hanc seriem vel designacionem in se continentes seu continens, remissis presentibus fideliter intimare curetis. Absolucionem vero omnium et singulorum, qui prefatas nostras sentencias vel earum aliquam incurrerint quoquo modo, nobis vel superiori nostro tantummodo reservamus. In quorum omnium et singulorum fidem et testimonium premissorum presentes nostras literas seu presens publicum instrumentum huiusmodi nostram citacionem et monicionem in se continentes seu continens, exinde fieri et per Johannem notarium publicum nostrumque et huiusmodi cause coram nobis scribam infrascriptum subscribi et publicari mandavimus nostrique sigilli fecimus appen- sione communiri. Datum et actum Rome in domo habitacionis nostre hora vesperarum vel quasi, sub anno a nativitate domini millesimo quadringentesimo secundo, indiccione decima, die vero sabbati secunda mensis Septembris, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri, domini Bonifacii divina providencia pape noni anno terciodecimo, presentibus ibidem nobilibus viris Wilhelmo Haysarin laico et Henrico Sterneberg clerico Lichefeldensis et Padeburnenis diocesis, testibus ad premissa vocatis specialiter et rogatis. 30
Strana 234
234 Et ego Johannes Wijs de Alfter clericus Coloniensis diocesis publicus apostolica et imperiali auctoritatibus notarius etc. (Orig. Perg. mit anh. Sig. im Brünner Stadtarchive Sig. N. I. 19.) 221. K. Sigmund bestellt für den Fall, dass er ohne männlichen Erben sterben würde, den Herzog Albrecht zu seinem Thronfolger und cassirt die früher geschlossene Erbeinigung mit Markgr. Jodok. Dt. Pressburg, 14. September 1402. Nos Sigismundus dei gracia rex Hungarie, Dalmacie, Croacie etc. sacri romani imperii vicarius generalis et regni Bohemie gubernator. Notum facimus tenore presencium significantes quibus expedit universis. Quod nos diligenti premeditacione considerantes fidei sinceritatem et amicabilem dileccionem, quam illustris princeps sororius noster carissimus dominus Albertus dux Austrie etc. erga nos interne gessit et gerit, nec non consanguineitatis affinitatem, qua sibi cognata vicinitate conjuncti dinoscimur, eidem domino duci Alberto de certa sciencia, deliberacione, consilio et voluntate universorum prelatorum, baronum, nobilium et regnicolarum regni nostri Hungarie, omni forma modo ordinacione et disposicione, quibus id melius et efficacius fieri potuit, appropriavimus et dedimus immo appropriamus et donamus vigore presencium prelibatum regnum nostrum Hungarie cum omnibus principatibus comi- tatibus dominiis provinciis castris civitatibus omagiis bonis necnon juribus utilitatibus digni- tatibus honoribus libertatibus consuetudinibus ad idem spectantibus, aliisque pertinenciis suis universis, quibuscunque nominibus vocitatis, eciam si qua sint de quibus mencio fieri deberet specialis, prout ipsum regnum per divos predccessores nostros reges Hungarie felicis reminiscencie ac per nos habitum tentum existit et possessum et sicuti nos dono altissimi idem regnum habuimus tenuimus et possedimus, immo habemus tenemus et possidemus; tali dumptaxat modo et forma et condicione, quod in casu, quo nos absque heredibus legi- timis masculinis, quod absit, decedere contigerit, extunc predictum regnum nostrum Hungarie, cum premissis principatibus honoribus libertatibus et consuetudinibus ad idem spectantibus aliisque pertinenciis suis universis ad prefatum dominum Albertum ducem, sororium nostrum precarum, veluti legitimum heredem ac successorem devolvi debeat et redundare, per ipsum habendum et possidendum plena potestate et omni jure conservandum et utifruendum, prout per nostros predecessores reges Hungarie et per nos habitum tentum extitit et possessum et sicuti nos hactenus ipsum regnum habuimus tenuimus et possedimus et de presenti habemus tenemus et possidemus. Quemadmodum eciam universi prelati barones nobiles et civitates predicti regni nostri ad id observandum cura ipsorum specialibus literis eidem domino duci Alberto se obligarunt quolibet sine dolo. In casu vero, quo nos filiam vel filias generare procreare vel habere et eandem seu easdem post mortem nostram relinquere contingeret, tunc prefatus dominus dux sororius noster, debebit eandem aut easdem matri- monio tradere et honorifice desponsare, prout nos de sue fidei sinceritate fiduciam gerimus singularem et debebit ac tenebitur eidem vel cuilibet earumdem filiarum, pro dotalicio seu
234 Et ego Johannes Wijs de Alfter clericus Coloniensis diocesis publicus apostolica et imperiali auctoritatibus notarius etc. (Orig. Perg. mit anh. Sig. im Brünner Stadtarchive Sig. N. I. 19.) 221. K. Sigmund bestellt für den Fall, dass er ohne männlichen Erben sterben würde, den Herzog Albrecht zu seinem Thronfolger und cassirt die früher geschlossene Erbeinigung mit Markgr. Jodok. Dt. Pressburg, 14. September 1402. Nos Sigismundus dei gracia rex Hungarie, Dalmacie, Croacie etc. sacri romani imperii vicarius generalis et regni Bohemie gubernator. Notum facimus tenore presencium significantes quibus expedit universis. Quod nos diligenti premeditacione considerantes fidei sinceritatem et amicabilem dileccionem, quam illustris princeps sororius noster carissimus dominus Albertus dux Austrie etc. erga nos interne gessit et gerit, nec non consanguineitatis affinitatem, qua sibi cognata vicinitate conjuncti dinoscimur, eidem domino duci Alberto de certa sciencia, deliberacione, consilio et voluntate universorum prelatorum, baronum, nobilium et regnicolarum regni nostri Hungarie, omni forma modo ordinacione et disposicione, quibus id melius et efficacius fieri potuit, appropriavimus et dedimus immo appropriamus et donamus vigore presencium prelibatum regnum nostrum Hungarie cum omnibus principatibus comi- tatibus dominiis provinciis castris civitatibus omagiis bonis necnon juribus utilitatibus digni- tatibus honoribus libertatibus consuetudinibus ad idem spectantibus, aliisque pertinenciis suis universis, quibuscunque nominibus vocitatis, eciam si qua sint de quibus mencio fieri deberet specialis, prout ipsum regnum per divos predccessores nostros reges Hungarie felicis reminiscencie ac per nos habitum tentum existit et possessum et sicuti nos dono altissimi idem regnum habuimus tenuimus et possedimus, immo habemus tenemus et possidemus; tali dumptaxat modo et forma et condicione, quod in casu, quo nos absque heredibus legi- timis masculinis, quod absit, decedere contigerit, extunc predictum regnum nostrum Hungarie, cum premissis principatibus honoribus libertatibus et consuetudinibus ad idem spectantibus aliisque pertinenciis suis universis ad prefatum dominum Albertum ducem, sororium nostrum precarum, veluti legitimum heredem ac successorem devolvi debeat et redundare, per ipsum habendum et possidendum plena potestate et omni jure conservandum et utifruendum, prout per nostros predecessores reges Hungarie et per nos habitum tentum extitit et possessum et sicuti nos hactenus ipsum regnum habuimus tenuimus et possedimus et de presenti habemus tenemus et possidemus. Quemadmodum eciam universi prelati barones nobiles et civitates predicti regni nostri ad id observandum cura ipsorum specialibus literis eidem domino duci Alberto se obligarunt quolibet sine dolo. In casu vero, quo nos filiam vel filias generare procreare vel habere et eandem seu easdem post mortem nostram relinquere contingeret, tunc prefatus dominus dux sororius noster, debebit eandem aut easdem matri- monio tradere et honorifice desponsare, prout nos de sue fidei sinceritate fiduciam gerimus singularem et debebit ac tenebitur eidem vel cuilibet earumdem filiarum, pro dotalicio seu
Strana 235
235 desponsacionis dote dare et tribuere centum millia bonorum aureorum ungaricalium flore- norum. Preterea nos cum presenti disposicione anullamus et penitus revocamus ordinacionem seu disposicionem, quam patruo nostro Jodoco marchioni Moravie de eodem regno nostro Hungarie prius feceramus, eandemque mortificamus et cassamus propter notabiles causas et excessus, quibus ipse patruus noster contra nos excessit et deliquit, immo cum huiusmodi excessibus ipse semet ipsum ab eadem disposicione dinoscitur amovisse. Et ut presens nostra disposicio et collacio prelibato domino Alberto duci facta, rata firma persistat et permaneat, ideo nos presentem nostram literam duximus concedendam. Datum Posonii sub sigillo nostri vicariatus romani imperii cum secreto nostro sigillo a tergo appresso propter carenciam nostre sigilli majestatis, in festo exaltacionis sancte Crucis anno domini millesimo CCCCII. De mandato domini regis Johannes prepositus Quinqueecclesiensis etc. regius secretarius cancellarius. (Nach dem Orig. im geh. Hofarchiv abgedruckt bei Fejér, X. IV. p. 132.) 222. Die ungarischen Stände nehmen die Erbeinigung zwischen König Sigmund und Herzog Albrecht von Österreich mit Ausschluss des Markgrafen Jodok an. Dt. Pressburg, 21. September 1402. Nos prelati, barones, nobiles, proceres ac civitates regni Hungarie universi reco- gnoscimus et notum facimus publice per presentes, quibus expedit universis, nunc et in futurum pro nobismet ipsis, nostrisque heredibus et successoribus, quemadmodum illustrissimus princeps, dominus noster graciosus, d. Sigismundus, dei gracia rex Hungarie etc. de nostris scitu et consensu, consilio et voluntate jam dictum suum regnum Hungarie, cum omnibus et singulis regnis, principatibus, ducatibus, provinciis, comitatibus, dominiis, castris, civitatibus, homagiis, hominibus et bonis, nec non cum omnibus suis juribus, proventibus, honoribus, libertatibus, dignitatibus et consuetudinibus, nullo penitus excepto, donacione pura, libera et irrevorabili donavit appropriavit ac dedit illustri principi domino duci Alberto, duci Austrie etc. tali condicione adjecta, quod, si dominum nostrum Sigismundum ante prefatum dominum ducem Albertum decedere contingeret absque filiis legitimis masculini sexus, quod deus avertat! extunc illud idem regnum Hungarie cum omnibus suis pertinenciis, prout prius est expressum, ad eundem dominum ducem Albertum jure hereditario libere devolvatur, prout in quadam litera, per dominum nostrum desuper confecta et eidem domino duci data et concessa, clarius contineretur, quodque eidem domino duci Alberto promisimus et promittimus, scienter ac spontanee, presencium per tenorem bona fide, non vi, neque metu ac juramento prestito, tactis manibus nostris corporaliter sacrosanctis evangelii scripturis, quod si in futurum contingeret prefatum dominum nostrum regem Hungarie ante nominatum dominum ducem Albertum absque legitimis filiis masculini sexus decedere, quod tunc eundem dominum Albertum ducem et non alium in nostrum regem Hungarie recipere ac coronare volumus 30*
235 desponsacionis dote dare et tribuere centum millia bonorum aureorum ungaricalium flore- norum. Preterea nos cum presenti disposicione anullamus et penitus revocamus ordinacionem seu disposicionem, quam patruo nostro Jodoco marchioni Moravie de eodem regno nostro Hungarie prius feceramus, eandemque mortificamus et cassamus propter notabiles causas et excessus, quibus ipse patruus noster contra nos excessit et deliquit, immo cum huiusmodi excessibus ipse semet ipsum ab eadem disposicione dinoscitur amovisse. Et ut presens nostra disposicio et collacio prelibato domino Alberto duci facta, rata firma persistat et permaneat, ideo nos presentem nostram literam duximus concedendam. Datum Posonii sub sigillo nostri vicariatus romani imperii cum secreto nostro sigillo a tergo appresso propter carenciam nostre sigilli majestatis, in festo exaltacionis sancte Crucis anno domini millesimo CCCCII. De mandato domini regis Johannes prepositus Quinqueecclesiensis etc. regius secretarius cancellarius. (Nach dem Orig. im geh. Hofarchiv abgedruckt bei Fejér, X. IV. p. 132.) 222. Die ungarischen Stände nehmen die Erbeinigung zwischen König Sigmund und Herzog Albrecht von Österreich mit Ausschluss des Markgrafen Jodok an. Dt. Pressburg, 21. September 1402. Nos prelati, barones, nobiles, proceres ac civitates regni Hungarie universi reco- gnoscimus et notum facimus publice per presentes, quibus expedit universis, nunc et in futurum pro nobismet ipsis, nostrisque heredibus et successoribus, quemadmodum illustrissimus princeps, dominus noster graciosus, d. Sigismundus, dei gracia rex Hungarie etc. de nostris scitu et consensu, consilio et voluntate jam dictum suum regnum Hungarie, cum omnibus et singulis regnis, principatibus, ducatibus, provinciis, comitatibus, dominiis, castris, civitatibus, homagiis, hominibus et bonis, nec non cum omnibus suis juribus, proventibus, honoribus, libertatibus, dignitatibus et consuetudinibus, nullo penitus excepto, donacione pura, libera et irrevorabili donavit appropriavit ac dedit illustri principi domino duci Alberto, duci Austrie etc. tali condicione adjecta, quod, si dominum nostrum Sigismundum ante prefatum dominum ducem Albertum decedere contingeret absque filiis legitimis masculini sexus, quod deus avertat! extunc illud idem regnum Hungarie cum omnibus suis pertinenciis, prout prius est expressum, ad eundem dominum ducem Albertum jure hereditario libere devolvatur, prout in quadam litera, per dominum nostrum desuper confecta et eidem domino duci data et concessa, clarius contineretur, quodque eidem domino duci Alberto promisimus et promittimus, scienter ac spontanee, presencium per tenorem bona fide, non vi, neque metu ac juramento prestito, tactis manibus nostris corporaliter sacrosanctis evangelii scripturis, quod si in futurum contingeret prefatum dominum nostrum regem Hungarie ante nominatum dominum ducem Albertum absque legitimis filiis masculini sexus decedere, quod tunc eundem dominum Albertum ducem et non alium in nostrum regem Hungarie recipere ac coronare volumus 30*
Strana 236
236 et debemus contradiccione dolo et fraude quibuslibet posttergatis, non obstantibus literis, promissionibus et obligacionibus, quas aliqui ex nobis domino Jodocho, marchioni Moravie, super donacione predicti regni Hungarie de mandato ejusdem domini nostri regis pridem dederunt ac fecerunt. Nam idem dominus noster rex nos ab iisdem literis et promissionibus tam viva voce, quam literis suis absolvit et pronunciavit absolutos; immo ipsam donacionem idem marchio ex certis et racionalibus causis et excessibus, quibus contra eundem dominum nostrum regem deliquit, que cause et excessus in aliis literis ejusdem domini nostri regis specifice et clarius denotantur et exprimuntur, a se abdicavit et se ipsum ad idem regnum Hungarie possidendum inhabilem reddidit et exsortem. In cuius rei testimonium presentes literas fieri jussimus, sigillorum nostrorum appensione roboratas. Datum Posonie in festo b. Mathei apostoli et evangeliste anno domini millesimo quadringentesimo secundo. (Folgen die Unterschriften.) (Nach dem Orig. im geh. Hofarchiv abgedruckt bei Fejér X. IV. pag. 134.) 223. Das Olmützer Domcapitel erklärt, es gestatte, dass dem Olmützer Bürger Johann Salzer durch ein Jahr acht Brode wöchentlich verkauft werden, für welche derselbe 10 Mark Gr. bereits gezahlt hat. Dt. 30. September 1402. Andreas decanus et capitulum ecclesie Olomucensis recognoscimus tenore presencium universis. Quod coram nobis in loco capitulari nobis capitulariter congregatis honestus vir Johannes Zalczar civis Olomucensis personaliter constitutus attenta peticione postulavit, quatenus sibi octo panes canonicales, duos albos farine simule, duos vero subalbos feriis quartis et totidem diebus sabatinis singulis septimanis ad vite sue tempora et uxori sue superstite post obitum ipsius per unius anni spacium dandos et presentandos venderemus. Nos igitur animadvertentes dicti Johannis specialem zelum, quem ad dictam venerabilem nostram matrem ecclesiam Olomucensem laudabiliter gerit, eidem octo panes ut premittitur septimanatim et post obitum suum Clare uxori sue superstite per unum annum dandos pro- decem marcis grossorum nobis jam presentatis vendidimus et vendimus per presentes, volentes et decernentes ipsi Johanni aut dicte sue coniugi, aut cui vel quibus in absencia sui deputaverint, singulis ebdomadis, prout apud ecclesiam existit consuetum, absque con- tradiccione presentandos. In cuius rei testimonium et robur sigillum nostri capituli de expresso nostro mandato presentibus est appensum Anno domini millesimo quadringentesimo secundo, die ultima mensis Septembris in nostro capitulo generali, quod secundum antiquum morem ecclesie cum eciam diebus sequentibus pro beneplacito capituli celebrari seu con- servari est consuetum. (Aus dem Codex E. I. 40 p. 6 im Olm. Cap. Archive.)
236 et debemus contradiccione dolo et fraude quibuslibet posttergatis, non obstantibus literis, promissionibus et obligacionibus, quas aliqui ex nobis domino Jodocho, marchioni Moravie, super donacione predicti regni Hungarie de mandato ejusdem domini nostri regis pridem dederunt ac fecerunt. Nam idem dominus noster rex nos ab iisdem literis et promissionibus tam viva voce, quam literis suis absolvit et pronunciavit absolutos; immo ipsam donacionem idem marchio ex certis et racionalibus causis et excessibus, quibus contra eundem dominum nostrum regem deliquit, que cause et excessus in aliis literis ejusdem domini nostri regis specifice et clarius denotantur et exprimuntur, a se abdicavit et se ipsum ad idem regnum Hungarie possidendum inhabilem reddidit et exsortem. In cuius rei testimonium presentes literas fieri jussimus, sigillorum nostrorum appensione roboratas. Datum Posonie in festo b. Mathei apostoli et evangeliste anno domini millesimo quadringentesimo secundo. (Folgen die Unterschriften.) (Nach dem Orig. im geh. Hofarchiv abgedruckt bei Fejér X. IV. pag. 134.) 223. Das Olmützer Domcapitel erklärt, es gestatte, dass dem Olmützer Bürger Johann Salzer durch ein Jahr acht Brode wöchentlich verkauft werden, für welche derselbe 10 Mark Gr. bereits gezahlt hat. Dt. 30. September 1402. Andreas decanus et capitulum ecclesie Olomucensis recognoscimus tenore presencium universis. Quod coram nobis in loco capitulari nobis capitulariter congregatis honestus vir Johannes Zalczar civis Olomucensis personaliter constitutus attenta peticione postulavit, quatenus sibi octo panes canonicales, duos albos farine simule, duos vero subalbos feriis quartis et totidem diebus sabatinis singulis septimanis ad vite sue tempora et uxori sue superstite post obitum ipsius per unius anni spacium dandos et presentandos venderemus. Nos igitur animadvertentes dicti Johannis specialem zelum, quem ad dictam venerabilem nostram matrem ecclesiam Olomucensem laudabiliter gerit, eidem octo panes ut premittitur septimanatim et post obitum suum Clare uxori sue superstite per unum annum dandos pro- decem marcis grossorum nobis jam presentatis vendidimus et vendimus per presentes, volentes et decernentes ipsi Johanni aut dicte sue coniugi, aut cui vel quibus in absencia sui deputaverint, singulis ebdomadis, prout apud ecclesiam existit consuetum, absque con- tradiccione presentandos. In cuius rei testimonium et robur sigillum nostri capituli de expresso nostro mandato presentibus est appensum Anno domini millesimo quadringentesimo secundo, die ultima mensis Septembris in nostro capitulo generali, quod secundum antiquum morem ecclesie cum eciam diebus sequentibus pro beneplacito capituli celebrari seu con- servari est consuetum. (Aus dem Codex E. I. 40 p. 6 im Olm. Cap. Archive.)
Strana 237
237 224. Arkleb von Rican verkauft das Dorf Manitz dem Stefan Holub von Mödritz. Dt. 5. October 1402 s. l. Já Arkleb z Řičan i s mými dědici dávám věděti všem tímto listem, ktož jej čísti budú anebo uslyší čtúce, že s dobrým rozmyslem a volí dobrovolnú a s přátelskú radú zvláští ves mú Manice tak řečenú tudyž i s dvorem s právem horním i s desátky z vino- hradóv s rolí oranú i neoranú s lidmi s úroky s pastvami s hajmi s poplatky s užitky i s požitky, na kterýchž kolivek věcech záleží, aneb kterýmiž kolivek mény menovány jsú i se vším, což k tomu sluší, nic mně dědicóm i budúcím mým nezachovávaje práva vlast- nosti i panství nad dřéve řečeném zboží, jakž to zboží od jiného zboží okolního okrslně jest rozdílno, s plným právem a panstvím, jakž jsem sám to zboží držel a požíval, pověst- nému Štěpánovi řečenému Holub z Modřic, dědicóm i budúcím jeho za dvě stě hřiven groší pražského rázu, moravského čísla a placení, za každú hřivnu čtyři a šedesát groší počítajíce, kteréžto peníze vzal jsem od něho skutečně cele i plně, prodal sem, vzdal sem, stúpil sem i dal sem i mocí tohoto listu prodávám vzdávám stupuji dřéve řečené zboží Štěpánovi řečenému Holub, dědicóm i budúcím jeho, aby to zboží měli drželi požívali i zpravovali a právem dědickým v užitky své vlastní věčně obrátili. A my Mikuláš řečený Opat z Rohoře, Petr z Popic, Vaněk řečený Prase z Trčku, Bohuněk z Majetína, Bedrich z Řičan rukojmí a zprávce s ním i zaň naší dobrú věrú, společní rukú všechni společně a nerozdílně sli- bujem dřéve menovanému Štěpánovi řečenému Holub, dědicóm i budúcím jeho, dřéve řečené zboží od každého člověka duchovního i světského, od židuov a křestanóv, kterýmž kolvěk právem to zboží bylo by narčeno aneb jemu překážíno, tři leta, jakož země moravská má za právo, mámy zpravovati a vysvoboditi, totiž jedné v súdě, tolikrát kolikrát potřebí bude. A to zboží slibujem beze lsti a bez falše vložiti a vepsati ve dsky země moravskej, když otevřeny budú v Brně na prvním sněmě pánóv zemských; ač bychom toho neučinili na prvním sněmě, že bychom jim toho zboží ve dsky nemohli beze lsti vložiti, tehdy inhed na druhém sněmě panském, když dsky otevřity v Brně budú, slibujem to zboží vložiti a vepsati na naši stravu a náklad. Ač bychom toho neučinili, tehdy inhed dva z nás rukojmí a zprávcí skrz Štěpána řečeného Holub, dědice a budúcí jeho napomenuti budem, jeden skrz druhého se nevymlúvaje ani jeden na druhého ukazuje, každý s jedním pacholkem a se dvěma koňoma anebo místo sebe každý panoši rytířského řádu s jedním pacholkem a se dvěma koňoma do města Brna do počestné hospody, ješto nám skrz ně ukázána bude, poslati máme a (v) obyčejné ležení slibujem vjíti. Ač bychom v tom ležení čtrnáste dní leželi a to zboží zpraveno vysvobozeno a ve dsky vloženo nebylo etc.*) A když by z nás některého rukojmí a zprávcí Buoh neuchoval, tehdy my Arkleb i s rukojměmi i zprávci napřed menovanými, ješto ostanem zdrávi, místo toho umrlého jiného rukojmí a zprávci tak dobrého naší dobrú věrú v jednom měsíci ode dne napomenutí, když se nám stane skrz Štěpána, dědice neb budúcí jeho, slibujem postaviti a list tento ve všech jeho kusích *) Folgt die gewöhnliche Einlagerformel.
237 224. Arkleb von Rican verkauft das Dorf Manitz dem Stefan Holub von Mödritz. Dt. 5. October 1402 s. l. Já Arkleb z Řičan i s mými dědici dávám věděti všem tímto listem, ktož jej čísti budú anebo uslyší čtúce, že s dobrým rozmyslem a volí dobrovolnú a s přátelskú radú zvláští ves mú Manice tak řečenú tudyž i s dvorem s právem horním i s desátky z vino- hradóv s rolí oranú i neoranú s lidmi s úroky s pastvami s hajmi s poplatky s užitky i s požitky, na kterýchž kolivek věcech záleží, aneb kterýmiž kolivek mény menovány jsú i se vším, což k tomu sluší, nic mně dědicóm i budúcím mým nezachovávaje práva vlast- nosti i panství nad dřéve řečeném zboží, jakž to zboží od jiného zboží okolního okrslně jest rozdílno, s plným právem a panstvím, jakž jsem sám to zboží držel a požíval, pověst- nému Štěpánovi řečenému Holub z Modřic, dědicóm i budúcím jeho za dvě stě hřiven groší pražského rázu, moravského čísla a placení, za každú hřivnu čtyři a šedesát groší počítajíce, kteréžto peníze vzal jsem od něho skutečně cele i plně, prodal sem, vzdal sem, stúpil sem i dal sem i mocí tohoto listu prodávám vzdávám stupuji dřéve řečené zboží Štěpánovi řečenému Holub, dědicóm i budúcím jeho, aby to zboží měli drželi požívali i zpravovali a právem dědickým v užitky své vlastní věčně obrátili. A my Mikuláš řečený Opat z Rohoře, Petr z Popic, Vaněk řečený Prase z Trčku, Bohuněk z Majetína, Bedrich z Řičan rukojmí a zprávce s ním i zaň naší dobrú věrú, společní rukú všechni společně a nerozdílně sli- bujem dřéve menovanému Štěpánovi řečenému Holub, dědicóm i budúcím jeho, dřéve řečené zboží od každého člověka duchovního i světského, od židuov a křestanóv, kterýmž kolvěk právem to zboží bylo by narčeno aneb jemu překážíno, tři leta, jakož země moravská má za právo, mámy zpravovati a vysvoboditi, totiž jedné v súdě, tolikrát kolikrát potřebí bude. A to zboží slibujem beze lsti a bez falše vložiti a vepsati ve dsky země moravskej, když otevřeny budú v Brně na prvním sněmě pánóv zemských; ač bychom toho neučinili na prvním sněmě, že bychom jim toho zboží ve dsky nemohli beze lsti vložiti, tehdy inhed na druhém sněmě panském, když dsky otevřity v Brně budú, slibujem to zboží vložiti a vepsati na naši stravu a náklad. Ač bychom toho neučinili, tehdy inhed dva z nás rukojmí a zprávcí skrz Štěpána řečeného Holub, dědice a budúcí jeho napomenuti budem, jeden skrz druhého se nevymlúvaje ani jeden na druhého ukazuje, každý s jedním pacholkem a se dvěma koňoma anebo místo sebe každý panoši rytířského řádu s jedním pacholkem a se dvěma koňoma do města Brna do počestné hospody, ješto nám skrz ně ukázána bude, poslati máme a (v) obyčejné ležení slibujem vjíti. Ač bychom v tom ležení čtrnáste dní leželi a to zboží zpraveno vysvobozeno a ve dsky vloženo nebylo etc.*) A když by z nás některého rukojmí a zprávcí Buoh neuchoval, tehdy my Arkleb i s rukojměmi i zprávci napřed menovanými, ješto ostanem zdrávi, místo toho umrlého jiného rukojmí a zprávci tak dobrého naší dobrú věrú v jednom měsíci ode dne napomenutí, když se nám stane skrz Štěpána, dědice neb budúcí jeho, slibujem postaviti a list tento ve všech jeho kusích *) Folgt die gewöhnliche Einlagerformel.
Strana 238
238 zámcích a položení slovo od slova máme obnoviti pod pokutú ležení svrchupsaného. A na svědomí této věci pečeti naše vlastní s naším vědomím k tomuto listu jsú přivěseny. Dán léta od božího narození tisíc čtyři sta druhého ve čtvrtek v ochtab svatého Václava. (Orig. Perg. h. Sigel abgerissen im Archive des Stiftes Raigern.) 225. Der Administrator des Olmützer Bisthumes bestätiget auf Bitten des Maršik von Prus zwei die Gründung und Bestiftung des Altares ss. Magdalenæ, Dorotheae etc. in der Olmützer Mauritiuskirche betreffende Urkunden. Dt. Olmütz, 25. October 1402. In nomine domini feliciter Amen. Nos Hartlebus de Turri canonicus Olomucense administrator in spiritualibus sede vacante episcopatus Olomucensis per capitulum Olomucense electus ad perpetuam rei memoriam. Notum facimus tenore presencium universis, quod constitutus coram nobis in figura judicii famosus vir Marssico de Prus armiger Olomucensis diocesis, nunc concivis Olomucensis sue et honeste matrone domine Margarethe, relicte olim Johannis Polcz tunc civis Olomucensis nunc sue conthoralis legitime (nomine), quasdam duas patentes literas in pargameno scriptas, quarum literarum prima erat sigillis duobus magnis rotundis de cera rubea, albe cere impressis sigillata pendentibus in pressulis parga- meni. In quorum sigillorum primo effigies aquile magne alis protensis pedibus et cauda quasi ad volandum, litere vero circumferenciales eiusdem sigilli textuales, ut prima facie apparebat, per omnia tales erant : S. Jodoci dei gracia Marchionis Brandemburgensis Mar- chionis et domini Moravie. In secundo vero sigillo erat similiter effigies aquile scacate alis et pedibus protensis coronam habens in capite, quasi ad volandum disposita, cuius litere circumferenciales capitales tales erant † Secretum civitatis Olomucensis. Secunda vero litera erat similiter duobus sigillis pendentibus in pressulis pergameni sigillata, quorum sigillorum primum erat de cera alba sive glauca communi rotunda, in cuius medio quasi galea et supra galeam quasi speculum crinale sive sertum, in circumferencia tociusque et subtus eandem galeam clippeus in medio quasi lineam habens supereminentem, cuius litere bono modo describi non poterant; secundum autem sigillum eiusdem secunde litere erat oblongum de cera viridi, albe cere impressum, in cuius sigilli medio erat imago sancti Mauricii stans sub ciboriis, manu dextra hastam cum vexillo et in sinistra circa et ante pedes clipeum tenens apparebat, in quo quidem clipeo quasi due ale volucris apparebant, cuius litere circumferenciales textuales per omnia erant tales † S. Wilhelmi canonici et plebani S. Mau- ricii in Olomucz. Tenor vero literarum et primo prime litere duobus rotundis sigillis sigillate sequitur in hec verba: „Jodocus dei gracia marchio Brandemburgensis etc. Datum et actum Olomucz anno domini 1402 feria quarta proxima ante festum purificacionis beate virginis gloriose.“ (Vid. n. 160 dieses Bandes.) Item tenor secunde litere sequitur per omnia in hec verba: „Marssico de Prus et Margaretha coniux eius ligitima etc. Dt. Olomucz anno domini 1402 die ultima mensis februarii." (Vid. n. 164 dieses Bandes.) Quibus quidem literis sic nobis exhibitis et presentatis etc. nos igitur Hartlebus de Turri administrator
238 zámcích a položení slovo od slova máme obnoviti pod pokutú ležení svrchupsaného. A na svědomí této věci pečeti naše vlastní s naším vědomím k tomuto listu jsú přivěseny. Dán léta od božího narození tisíc čtyři sta druhého ve čtvrtek v ochtab svatého Václava. (Orig. Perg. h. Sigel abgerissen im Archive des Stiftes Raigern.) 225. Der Administrator des Olmützer Bisthumes bestätiget auf Bitten des Maršik von Prus zwei die Gründung und Bestiftung des Altares ss. Magdalenæ, Dorotheae etc. in der Olmützer Mauritiuskirche betreffende Urkunden. Dt. Olmütz, 25. October 1402. In nomine domini feliciter Amen. Nos Hartlebus de Turri canonicus Olomucense administrator in spiritualibus sede vacante episcopatus Olomucensis per capitulum Olomucense electus ad perpetuam rei memoriam. Notum facimus tenore presencium universis, quod constitutus coram nobis in figura judicii famosus vir Marssico de Prus armiger Olomucensis diocesis, nunc concivis Olomucensis sue et honeste matrone domine Margarethe, relicte olim Johannis Polcz tunc civis Olomucensis nunc sue conthoralis legitime (nomine), quasdam duas patentes literas in pargameno scriptas, quarum literarum prima erat sigillis duobus magnis rotundis de cera rubea, albe cere impressis sigillata pendentibus in pressulis parga- meni. In quorum sigillorum primo effigies aquile magne alis protensis pedibus et cauda quasi ad volandum, litere vero circumferenciales eiusdem sigilli textuales, ut prima facie apparebat, per omnia tales erant : S. Jodoci dei gracia Marchionis Brandemburgensis Mar- chionis et domini Moravie. In secundo vero sigillo erat similiter effigies aquile scacate alis et pedibus protensis coronam habens in capite, quasi ad volandum disposita, cuius litere circumferenciales capitales tales erant † Secretum civitatis Olomucensis. Secunda vero litera erat similiter duobus sigillis pendentibus in pressulis pergameni sigillata, quorum sigillorum primum erat de cera alba sive glauca communi rotunda, in cuius medio quasi galea et supra galeam quasi speculum crinale sive sertum, in circumferencia tociusque et subtus eandem galeam clippeus in medio quasi lineam habens supereminentem, cuius litere bono modo describi non poterant; secundum autem sigillum eiusdem secunde litere erat oblongum de cera viridi, albe cere impressum, in cuius sigilli medio erat imago sancti Mauricii stans sub ciboriis, manu dextra hastam cum vexillo et in sinistra circa et ante pedes clipeum tenens apparebat, in quo quidem clipeo quasi due ale volucris apparebant, cuius litere circumferenciales textuales per omnia erant tales † S. Wilhelmi canonici et plebani S. Mau- ricii in Olomucz. Tenor vero literarum et primo prime litere duobus rotundis sigillis sigillate sequitur in hec verba: „Jodocus dei gracia marchio Brandemburgensis etc. Datum et actum Olomucz anno domini 1402 feria quarta proxima ante festum purificacionis beate virginis gloriose.“ (Vid. n. 160 dieses Bandes.) Item tenor secunde litere sequitur per omnia in hec verba: „Marssico de Prus et Margaretha coniux eius ligitima etc. Dt. Olomucz anno domini 1402 die ultima mensis februarii." (Vid. n. 164 dieses Bandes.) Quibus quidem literis sic nobis exhibitis et presentatis etc. nos igitur Hartlebus de Turri administrator
Strana 239
239 prefatus antedictorum Marssiconis et Margarethe coniugum racionabile propositum et piam affeccionem in domino propensius intuentes etc. auctoritate ordinaria, qua fungimur, dictum altare sanctarum Marie Magdalene, Dorothee et Barbare virginum necnon decem milia martirum, situm in ecclesia sancti Mauricii in Olomucz, in beneficium perpetuum erigimus et creamus, census quoque sex marcarum et redditus ac proventus . . eidem altari ad supra- scriptorum Marssiconis et Margarethe coniugum instanciam ipsis coniugibus et heredibus ipsorum juspatronatus et jus presentandi rectorem, quocies ipsum altare vacare contigerit, reservando, incorporamus etc. In quorum omnium et singulorum testimonium presentes literas per Vitum de Lompnicz notarium nostrum publicum infrascriptum publicari mandavimus sigillique vicariatus ecclesie Olomucensis appensione jussimus communiri. Datum et actum in preurbio Olomucensi in domo nostre habitacionis in stubella prope fontem, anno domini millesimo CCCCII° indiccione X, die XXV mensis Octobris hora terciarum vel quasi pon- tificatus sanctissimo in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii pape noni anno XIII° presentibus honorabili domino et discretis viris dominis Johanne de Straznicz officiali Olomucensi, Adam dicto Sochor, Johanne cappellano prefati Marssiconis presbiteris Olomu- censis diocesis testibus circa premissa fidedignis. Et Ego Vitus natus quondam Petri de Lompnicz clericus Pragensis diocesis publicus imperiali auctoritate notarius . . . . hic me manu propria subscripsi . . . . (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Stadtarchive.) 226. Burggraf Friderich VI. von Nürnberg an einen Fürsten, theilt mit, dass König Sigmund, Herzog Albrecht IV. von Österreich zum Vicar in Ungarn einsetzen und mit dessen Hilfe Böhmen an sich reissen wolle; hofft unter dessen Vermittlung zwischen König Ruprecht und Sigmund Eintracht auf einem bevorstehenden Tage am 28. October, wozu er von König Ruprecht beauftragt ist, herzustellen. (s. l. zwischen 19. und 28. October 1402.) Votive prosperitatis continuum incrementum. Magnifice ac potens spectabilis ac predulcis amice confidentissime. Generositati vestre declaramus per presentes, serenissimi domini nostri Romanorum regis ac nostrum statum validum existere atque bonum; quod eciam de vobis quamplurimum cordialiter affectamus. Sane vero de novellis hic in partibus ad presens volantibus vos cupimus non latere, videlicei regem Ungarie cum nobilibus et baronibus ejusdem regni quodamodo discordare necnon ad predictorum nobilium Ungarorum instanciam illustrem principem Albertum ducem Austrie in prefati regni perpetuum vicarium concorditer electum fore et subrogatum ad defendendum ipsum regnum. Promemoratus namque rex Ungarie per subsidium dicti ducis Austrie regnum Bohemie, quod frater suus N. quondam rex Romanorum hactenus possedit, habere pretendit et ipsum sibi nititur usur- pare. Pro cujus rei evidencia eundem fratrem suum unacum marchione Moravie Procopio de dicto regno Bohemie corporaliter velut captum in regnum Ungarie transduxit, ita quod multum de ipsius regressu et reversione dubitatur. Demum sciendum, quod firmiter speramus
239 prefatus antedictorum Marssiconis et Margarethe coniugum racionabile propositum et piam affeccionem in domino propensius intuentes etc. auctoritate ordinaria, qua fungimur, dictum altare sanctarum Marie Magdalene, Dorothee et Barbare virginum necnon decem milia martirum, situm in ecclesia sancti Mauricii in Olomucz, in beneficium perpetuum erigimus et creamus, census quoque sex marcarum et redditus ac proventus . . eidem altari ad supra- scriptorum Marssiconis et Margarethe coniugum instanciam ipsis coniugibus et heredibus ipsorum juspatronatus et jus presentandi rectorem, quocies ipsum altare vacare contigerit, reservando, incorporamus etc. In quorum omnium et singulorum testimonium presentes literas per Vitum de Lompnicz notarium nostrum publicum infrascriptum publicari mandavimus sigillique vicariatus ecclesie Olomucensis appensione jussimus communiri. Datum et actum in preurbio Olomucensi in domo nostre habitacionis in stubella prope fontem, anno domini millesimo CCCCII° indiccione X, die XXV mensis Octobris hora terciarum vel quasi pon- tificatus sanctissimo in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii pape noni anno XIII° presentibus honorabili domino et discretis viris dominis Johanne de Straznicz officiali Olomucensi, Adam dicto Sochor, Johanne cappellano prefati Marssiconis presbiteris Olomu- censis diocesis testibus circa premissa fidedignis. Et Ego Vitus natus quondam Petri de Lompnicz clericus Pragensis diocesis publicus imperiali auctoritate notarius . . . . hic me manu propria subscripsi . . . . (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Stadtarchive.) 226. Burggraf Friderich VI. von Nürnberg an einen Fürsten, theilt mit, dass König Sigmund, Herzog Albrecht IV. von Österreich zum Vicar in Ungarn einsetzen und mit dessen Hilfe Böhmen an sich reissen wolle; hofft unter dessen Vermittlung zwischen König Ruprecht und Sigmund Eintracht auf einem bevorstehenden Tage am 28. October, wozu er von König Ruprecht beauftragt ist, herzustellen. (s. l. zwischen 19. und 28. October 1402.) Votive prosperitatis continuum incrementum. Magnifice ac potens spectabilis ac predulcis amice confidentissime. Generositati vestre declaramus per presentes, serenissimi domini nostri Romanorum regis ac nostrum statum validum existere atque bonum; quod eciam de vobis quamplurimum cordialiter affectamus. Sane vero de novellis hic in partibus ad presens volantibus vos cupimus non latere, videlicei regem Ungarie cum nobilibus et baronibus ejusdem regni quodamodo discordare necnon ad predictorum nobilium Ungarorum instanciam illustrem principem Albertum ducem Austrie in prefati regni perpetuum vicarium concorditer electum fore et subrogatum ad defendendum ipsum regnum. Promemoratus namque rex Ungarie per subsidium dicti ducis Austrie regnum Bohemie, quod frater suus N. quondam rex Romanorum hactenus possedit, habere pretendit et ipsum sibi nititur usur- pare. Pro cujus rei evidencia eundem fratrem suum unacum marchione Moravie Procopio de dicto regno Bohemie corporaliter velut captum in regnum Ungarie transduxit, ita quod multum de ipsius regressu et reversione dubitatur. Demum sciendum, quod firmiter speramus
Strana 240
240 de amicabili concordia inter dictos dominum regem Romanorum et regem Ungarie facienda per ducem Austrie avunculum nostrum prescriptum. Nam ex commisso pretacti domini nostri Romanorum regis ituri sumus ad ipsum ducem Austrie ad tractandum secum super 28 die mensis octobris de unione et pace querenda inter reges predictos. Revera namque confidimus, quod status dicti domini nostri Romanorum regis favente altissimo de die in diem sublimetur et crescat salutis cum augmento atque feliciter ab eo qui regibus dat salutem gubernetur. Scriptum etc. Fridericus dei gracia burggravius Nurenbergensis. (Weizsäcker, Reichstagsacten V p. 421.) 227. 31. October 1402. Markgraf Jost von Brandenburg und Mähren nebst Conrad Erwähltem zu Verden und Jan Kruschina genannt von Luchtemberg fordert den Landgrafen Balthasar zu Thüringen auf, er soll mit ihnen dem böhmischen König Wenzel aus seinem Gefängnis helfen, wofür ihnen dann durch den König oder, wenn dieser binnen der Zeit stürbe, durch Markgrafen Jost, falls dieser zum Königreich Böhmen gelangte, Ausrichtung nach der Briefe Ausweisung werden solle. Dt. Riesenburg omnium sanctorum abend 1402. — (Orig. Dresdner Arch. n. 5232.) (Weizsäcker, Reichstagsacten V. p. 416.) 228. Johann und Wenzel von Cihowitz versprechen dem Petrik von Peterswald und seinen Söhnen den Hof in Tupec in die Landtafel einzulegen. Dt. Tobitschau, 9. November 1402. Já Jan a Václav bratří z Čihovic vyznáváme tímto listem všem, kdož jej uzří neb čtouc (u)slyší, že sme smluvili úplně s naším dobrým rozmyslem a s přátelskou radou s Petříkem z Petřvaldu, s Jindřichem a s Jiříkem jeho syny, (s) urozeným panem Albrechtem z Rysmburka, jakož sme toho naň byli přišli, že na něj dali peněz Jindřich a Jiřík, dříve řečeného Petříka z Petřvaldu synové, puol osmi a dvacaté hřivny pražského rázu čísla moravského, za každou hřivnu počítajíc štyry a šedesát grošův, za ten dvůr v Tupci i za všechno, což k tomu sluší, mnoho neb málo, nic sobě nezachovávajíc, k čemuž smy my práva měli a listy, ješto sme měli mezi sebou z obou stran, ty smy sobě vrátili a proklali, tak že žádnej moci víceji nemají míti. Protož já Jan a Václav dříveřečení bratří z Čihovic slibujem svou dobrou vírou pod ctí a pod vírou nikam po tom dvoru nestáti, ani z kterých škod upomínati, ani které narčení míti, ani kterou řeč s dříveřečeným Petříkem z Petřvaldu a s jeho syny dřívejmenovanými. Také slibujem pode ctí a pod vírou, jestliže bychmy které listy ještě nalezli o též věci, jim slibujem vrátiti a jestliže by nám ten dvůr ve dsky byl psán aneb což k tomu sluší dvoru, slibujem na prvním súdu sobě vypsati a jim vepsati.
240 de amicabili concordia inter dictos dominum regem Romanorum et regem Ungarie facienda per ducem Austrie avunculum nostrum prescriptum. Nam ex commisso pretacti domini nostri Romanorum regis ituri sumus ad ipsum ducem Austrie ad tractandum secum super 28 die mensis octobris de unione et pace querenda inter reges predictos. Revera namque confidimus, quod status dicti domini nostri Romanorum regis favente altissimo de die in diem sublimetur et crescat salutis cum augmento atque feliciter ab eo qui regibus dat salutem gubernetur. Scriptum etc. Fridericus dei gracia burggravius Nurenbergensis. (Weizsäcker, Reichstagsacten V p. 421.) 227. 31. October 1402. Markgraf Jost von Brandenburg und Mähren nebst Conrad Erwähltem zu Verden und Jan Kruschina genannt von Luchtemberg fordert den Landgrafen Balthasar zu Thüringen auf, er soll mit ihnen dem böhmischen König Wenzel aus seinem Gefängnis helfen, wofür ihnen dann durch den König oder, wenn dieser binnen der Zeit stürbe, durch Markgrafen Jost, falls dieser zum Königreich Böhmen gelangte, Ausrichtung nach der Briefe Ausweisung werden solle. Dt. Riesenburg omnium sanctorum abend 1402. — (Orig. Dresdner Arch. n. 5232.) (Weizsäcker, Reichstagsacten V. p. 416.) 228. Johann und Wenzel von Cihowitz versprechen dem Petrik von Peterswald und seinen Söhnen den Hof in Tupec in die Landtafel einzulegen. Dt. Tobitschau, 9. November 1402. Já Jan a Václav bratří z Čihovic vyznáváme tímto listem všem, kdož jej uzří neb čtouc (u)slyší, že sme smluvili úplně s naším dobrým rozmyslem a s přátelskou radou s Petříkem z Petřvaldu, s Jindřichem a s Jiříkem jeho syny, (s) urozeným panem Albrechtem z Rysmburka, jakož sme toho naň byli přišli, že na něj dali peněz Jindřich a Jiřík, dříve řečeného Petříka z Petřvaldu synové, puol osmi a dvacaté hřivny pražského rázu čísla moravského, za každou hřivnu počítajíc štyry a šedesát grošův, za ten dvůr v Tupci i za všechno, což k tomu sluší, mnoho neb málo, nic sobě nezachovávajíc, k čemuž smy my práva měli a listy, ješto sme měli mezi sebou z obou stran, ty smy sobě vrátili a proklali, tak že žádnej moci víceji nemají míti. Protož já Jan a Václav dříveřečení bratří z Čihovic slibujem svou dobrou vírou pod ctí a pod vírou nikam po tom dvoru nestáti, ani z kterých škod upomínati, ani které narčení míti, ani kterou řeč s dříveřečeným Petříkem z Petřvaldu a s jeho syny dřívejmenovanými. Také slibujem pode ctí a pod vírou, jestliže bychmy které listy ještě nalezli o též věci, jim slibujem vrátiti a jestliže by nám ten dvůr ve dsky byl psán aneb což k tomu sluší dvoru, slibujem na prvním súdu sobě vypsati a jim vepsati.
Strana 241
241 A pro větší svědomí a lepší potvrzení těchto věcí svrchupsaných své sme pečeti přivěsili k tomuto listu a připrosili sme urozeného pana Albrechta z Cimburku a bratra našeho Ondřeje z Pavlovic a Jana z Popůvek, aby své pečeti na svědomí podle nás privěsili k tomuto listu. Dán na Tovačově ten čtvrtek před sv. Martinem leta od narození syna božího počítajíc tisíc čtyry sta druhého. (Cop. simpl. im m. Landesarchive. Kl. St. Katharina in Olmütz lit. H. n. 15/b.) 229. Hartleb de Turri, Administrator in spiritualibus des Olmützer Bisthums transsumirt zwei den h. Geistaltar in dem Hospitale ad s. Spiritum in Olmütz betreffende Urkunden. Dt. Olmütz, 14. November 1402. In nomine sancte et individue trinitatis feliciter amen. Nos Hartlebus de Turri canonicus ecclesie Olomucensis administrator in spiritualibus sede vacante episcopatus Olomu- censis ad perpetuam rei memoriam. Notumfacimus tenore presencium universis, quod constitutus coram nobis in figura judicii honorabilis vir dominus Michael de Prostano, rector parochialis ecclesie in Bohdalicz Olomucensis diocesis, quasdam patentes duas literas in pargameno scriptas, quarum prima erat fundacio et dotacio altaris sub honore sancti spiritus in hospitali Olo- mucensi, sigillis duobus uno primo rotundo de cera nigra albe cere inpresso, in cuius sigilli medio erat imago beate virginis Marie media parte superiori sub corona manu dextra vir- gultum et in sinistra puerum Jesum baiulans videbatur, cuius litere circumferenciales textuales per omnia tales erant : Michael plebanus de Wyssehorz ; aliud vero sigillum erat magnum rotundum de cera alba communi, in cuius medio effigies aquile magne scacate, alis pro- tensis, cauda et gutture sursum erecto, coronam in capite habens apparebat, cuius litere circumferenciales per omnia capitales erant † Sigillum † Civium de Olomucz. Secunda vero litera erat similiter sigillo magno rotundo de cera alba sive glauca communi, omnia prout precedens sigillum in se continens, civium Olomucensium pendenti in pressulis pargameni sigillata, exhibuit presentavit per omnia in hec verba: „Michael de Prostano etc. Datum sexta feria post festum s. Jacobi apostoli anno dom. 1402.“ (Vid. n. 209 dieses Bandes.) — Item tenor secunde litere civium Olom., de qua superius fit mencio, sequitur in hec verba: „Nos Nicolaus Czessold etc. Datum feria sexta post diem sancti Jacobi Anno dom. 1402.“ (Vid. n. 210 dieses Bandes.) — Quibus quidem literis sic nobis presentalis et ostensis pre- fatus dominus Michael nobis cum instancia et ex intimo cordis affectu supplicavit, quatenus censum septem marcarum in dictis literis fundacionis et dotacionis expressatum videlicet sex marcas grossorum pro altarista pro tempore existente et septimam marcam sacristano ecclesie Olomucensis in anniversario pie memorie Peskonis de Prosteyyow patrui dicti domini Michaelis, prout in eisdem literis expressatur, altari sancti spiritus, sito in hospitali Olomucensi, unire et incorporare, dictum altare sancti Spiritus super predictis censibus in literis expressatis, quod nondum in beneficium est erectum, in beneficium erigere ac pretactos census juri ecclesiastico et ecclesiastice libertati subicere dignaremur, ita ut eciam inter cetera, 31
241 A pro větší svědomí a lepší potvrzení těchto věcí svrchupsaných své sme pečeti přivěsili k tomuto listu a připrosili sme urozeného pana Albrechta z Cimburku a bratra našeho Ondřeje z Pavlovic a Jana z Popůvek, aby své pečeti na svědomí podle nás privěsili k tomuto listu. Dán na Tovačově ten čtvrtek před sv. Martinem leta od narození syna božího počítajíc tisíc čtyry sta druhého. (Cop. simpl. im m. Landesarchive. Kl. St. Katharina in Olmütz lit. H. n. 15/b.) 229. Hartleb de Turri, Administrator in spiritualibus des Olmützer Bisthums transsumirt zwei den h. Geistaltar in dem Hospitale ad s. Spiritum in Olmütz betreffende Urkunden. Dt. Olmütz, 14. November 1402. In nomine sancte et individue trinitatis feliciter amen. Nos Hartlebus de Turri canonicus ecclesie Olomucensis administrator in spiritualibus sede vacante episcopatus Olomu- censis ad perpetuam rei memoriam. Notumfacimus tenore presencium universis, quod constitutus coram nobis in figura judicii honorabilis vir dominus Michael de Prostano, rector parochialis ecclesie in Bohdalicz Olomucensis diocesis, quasdam patentes duas literas in pargameno scriptas, quarum prima erat fundacio et dotacio altaris sub honore sancti spiritus in hospitali Olo- mucensi, sigillis duobus uno primo rotundo de cera nigra albe cere inpresso, in cuius sigilli medio erat imago beate virginis Marie media parte superiori sub corona manu dextra vir- gultum et in sinistra puerum Jesum baiulans videbatur, cuius litere circumferenciales textuales per omnia tales erant : Michael plebanus de Wyssehorz ; aliud vero sigillum erat magnum rotundum de cera alba communi, in cuius medio effigies aquile magne scacate, alis pro- tensis, cauda et gutture sursum erecto, coronam in capite habens apparebat, cuius litere circumferenciales per omnia capitales erant † Sigillum † Civium de Olomucz. Secunda vero litera erat similiter sigillo magno rotundo de cera alba sive glauca communi, omnia prout precedens sigillum in se continens, civium Olomucensium pendenti in pressulis pargameni sigillata, exhibuit presentavit per omnia in hec verba: „Michael de Prostano etc. Datum sexta feria post festum s. Jacobi apostoli anno dom. 1402.“ (Vid. n. 209 dieses Bandes.) — Item tenor secunde litere civium Olom., de qua superius fit mencio, sequitur in hec verba: „Nos Nicolaus Czessold etc. Datum feria sexta post diem sancti Jacobi Anno dom. 1402.“ (Vid. n. 210 dieses Bandes.) — Quibus quidem literis sic nobis presentalis et ostensis pre- fatus dominus Michael nobis cum instancia et ex intimo cordis affectu supplicavit, quatenus censum septem marcarum in dictis literis fundacionis et dotacionis expressatum videlicet sex marcas grossorum pro altarista pro tempore existente et septimam marcam sacristano ecclesie Olomucensis in anniversario pie memorie Peskonis de Prosteyyow patrui dicti domini Michaelis, prout in eisdem literis expressatur, altari sancti spiritus, sito in hospitali Olomucensi, unire et incorporare, dictum altare sancti Spiritus super predictis censibus in literis expressatis, quod nondum in beneficium est erectum, in beneficium erigere ac pretactos census juri ecclesiastico et ecclesiastice libertati subicere dignaremur, ita ut eciam inter cetera, 31
Strana 242
242 que juris et libertatis ecclesiastice existunt, antedicti census per censuram ecclesiasticam, dum et quociens opportunitas id exegerit, exigi valeant et requiri. Jus vero patronatus dicti altaris sancti Spiritus et presentandi rectorem ad illud, quocies ipsum vacare contigerit, pro ipso domino Michaele, quamdiu vivit et post mortem ipsius pro magistro civium seniore protunc existenti, ita quod idem magister civium rectore altaris defuncto cedente vel decedente unum ex novem senioribus prebendatis ecclesie Olomucensis antedicte et non alium presentare debebit, si vero alium presentaret, extunc jure presentandi pro illa vice privabitur, quod tunc ad rectorem scole pro tempore existentem pro eadem vice devol- vatur, instituendum et confirmandum ad altare predictum, prout in prefatis literis expressatur, reservare. Nos igitur Hartlebus de Turri administrator prefatus antedicti domini Michaelis racionabile propositum et piam affeccionem in domino propensius intuentes ac volentes, ut de hiis, que divini cultus augmentum et ecclesiasticarum personarum profectum respiciunt, favorem quoque possemus impendere, prout commissi nobis officii debitum exigit et iniuncta sollicitudo deposcit, auctoritate ordinaria, qua fungimur, dictum altare sancti Spiritus situm et fundatum in hospitali Olomucensi in beneficium perpetuum erigimus et creamus census quoque et proventus, videlicet sex marcas altariste et septimam marcam pro anniversario pie memorie Peskonis, prout superius expressantur, eidem altari sancti Spiritus ad prefati domini Michaelis instanciam ac ipsi domino Michaeli, quamdiu vivit et post mortem ipsius magistro civium seniori protunc existenti more et forma, prout superius expressatur, jus patronatus et jus presentandi rectorem ad dictum altare, quocies et quando vacare conti- gerit, reservantes, incorporamus etc. perpetuo statuentes edicto, quod antedicti census secundum eum omnem modum, qui superius expressatur, ammodo et inantea ecclesiastice libertati subiaceant, quodque per omnes rectores dicti altaris, dum et quando opportunitas id exigerit, per censuram ecclesiasticam exigi valeant et requiri. In quorum omnium et singulorum testimonium presentes literas fieri et per Vitum de Lompnicz notarium infra- scriptum publicari sigillique vicariatus ecclesie Olomucensis appensione jussimus communiri. Datum et actum in domo habitacionis nostre in preurbio Olomucensi anno domini millesimo quadringentesimo secundo, indiccione decima, die martis XIIII mensis Novembris, hora nona vel quasi, pontificatus sanctissimi in Christo patris ac domini nostri domini Bonifacii pape noni anno quatuordecimo. Presentibus honorabilibus et discretis viris dominis Stephano canonico ecclesie Olomucensis, Petro altarista in ecclesia sancte Marie in preurbio Olomu- censi, Jacobo de Kuczerow et Johanne de Sternberg clericis Olomucensis diocesis publicis imperiali auctoritate notariis testibus ad premissa vocatis specialiter et rogatis. Et ego Vitus quondam Petri de Lompnicz clericus pragensis diocesis publicus etc. notarius suprascriptarum literarum exhibicioni etc. interfui etc. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Stadtarchive.)
242 que juris et libertatis ecclesiastice existunt, antedicti census per censuram ecclesiasticam, dum et quociens opportunitas id exegerit, exigi valeant et requiri. Jus vero patronatus dicti altaris sancti Spiritus et presentandi rectorem ad illud, quocies ipsum vacare contigerit, pro ipso domino Michaele, quamdiu vivit et post mortem ipsius pro magistro civium seniore protunc existenti, ita quod idem magister civium rectore altaris defuncto cedente vel decedente unum ex novem senioribus prebendatis ecclesie Olomucensis antedicte et non alium presentare debebit, si vero alium presentaret, extunc jure presentandi pro illa vice privabitur, quod tunc ad rectorem scole pro tempore existentem pro eadem vice devol- vatur, instituendum et confirmandum ad altare predictum, prout in prefatis literis expressatur, reservare. Nos igitur Hartlebus de Turri administrator prefatus antedicti domini Michaelis racionabile propositum et piam affeccionem in domino propensius intuentes ac volentes, ut de hiis, que divini cultus augmentum et ecclesiasticarum personarum profectum respiciunt, favorem quoque possemus impendere, prout commissi nobis officii debitum exigit et iniuncta sollicitudo deposcit, auctoritate ordinaria, qua fungimur, dictum altare sancti Spiritus situm et fundatum in hospitali Olomucensi in beneficium perpetuum erigimus et creamus census quoque et proventus, videlicet sex marcas altariste et septimam marcam pro anniversario pie memorie Peskonis, prout superius expressantur, eidem altari sancti Spiritus ad prefati domini Michaelis instanciam ac ipsi domino Michaeli, quamdiu vivit et post mortem ipsius magistro civium seniori protunc existenti more et forma, prout superius expressatur, jus patronatus et jus presentandi rectorem ad dictum altare, quocies et quando vacare conti- gerit, reservantes, incorporamus etc. perpetuo statuentes edicto, quod antedicti census secundum eum omnem modum, qui superius expressatur, ammodo et inantea ecclesiastice libertati subiaceant, quodque per omnes rectores dicti altaris, dum et quando opportunitas id exigerit, per censuram ecclesiasticam exigi valeant et requiri. In quorum omnium et singulorum testimonium presentes literas fieri et per Vitum de Lompnicz notarium infra- scriptum publicari sigillique vicariatus ecclesie Olomucensis appensione jussimus communiri. Datum et actum in domo habitacionis nostre in preurbio Olomucensi anno domini millesimo quadringentesimo secundo, indiccione decima, die martis XIIII mensis Novembris, hora nona vel quasi, pontificatus sanctissimi in Christo patris ac domini nostri domini Bonifacii pape noni anno quatuordecimo. Presentibus honorabilibus et discretis viris dominis Stephano canonico ecclesie Olomucensis, Petro altarista in ecclesia sancte Marie in preurbio Olomu- censi, Jacobo de Kuczerow et Johanne de Sternberg clericis Olomucensis diocesis publicis imperiali auctoritate notariis testibus ad premissa vocatis specialiter et rogatis. Et ego Vitus quondam Petri de Lompnicz clericus pragensis diocesis publicus etc. notarius suprascriptarum literarum exhibicioni etc. interfui etc. (Orig. Perg. h. Sig. im Olm. Stadtarchive.)
Strana 243
243 230. Beschluss des Raths zu Venedig: Antwort auf die Gesandtschaft des K. Wenzel betreffs seines beabsichtigten Romzuges. Dt. Venedig, 24. November 1402. Die 24. Novembris. Capta. Quod fiat responsio istis ambaxiatoribus domini Vencislai Boemie regis ad partes sue ambasiate, quibus non est data responsio. (1) et primo ad primam partem signi- ficacionis quam nobis facit, deliberasse cum serenissimo domino rege Hungarie ejus fratre tribus ex ducibus Austrie et marchione Jodaco Moravie venire in Italiam ad accipiendum coronam suam et cetera: quod nos regraciamur excellencie regie, cui placuit predictam suam deliberacionem nobis facere manifestam, quia istud procedere cognoscimus a clemencia sua et ab amore quem gerit nostro dominio. (2) ad aliam partem, per quam dicunt et requirunt pro parte ipsius domini regis, quod debeamus ipsum dirigere in isto suo descensu: respondeatur, quod nos scimus ipsum dominum regem esse sapientissimum, et habere solemne consilium penes se, cum quo habebit tantam informacionem rerum sibi pro dicta sua inten- cione adimplenda necessariarum, quod ipsa nostra direccio non est nec erit sibi necessaria. Nichilominus, si casus daret quod sua serenitas deliberaret in dicto suo descensu transire per partes et territoria nostra, nostra dominacio videbit eum et gentes suas illari vultu et bono corde, honorando personam suam secundum decencia sue serenitatis et honorem nostri dominii. (Weizsäcker, Reichstagsacten V. p. 422.) 231. Berlin, 25. November 1402. Markgraf Jodok bestellt die Herzoge von Mecklenburg zu Verwesern der Prignitz. (Riedel Cod. Brand. B., III. 157.) 232. Albrecht von Sternberg verpflichtet sich, die in seine Dienste aufgenommenen Panošen für die etwa erlittenen Schäden zu entschädigen und sie mit Lebensmitteln zu versorgen. Dt. Ung. Brod, 4. December 1402. Já Albrecht ze Šternberka, odjinad z Lukova, syn urozeného pána Ješkuov téhož hesla, vyznávám tímto listem všem, ktož jej čísti budú anebo čtúce uslyší, že ctným a statečným panošiem: Janovi Ujcovi z Nosálova, Petrovi z Bělotína, Hynkovi z Racovic, Janovi Kačerovi ze Hněvic a Petrovi z Krumsína, ježto jsú ke mně přijeli a v mú službu a k mej potřebě, slibuji jim za všechny spravedlivé škody z domu až do domu i těm všem, kohožby k sobě přijali v ten list s mú dobrú volí, slibuji jim beze všej zlej lsti, jestli žeby které škody vzali spravedlivě ukázané u mej službě, nebo po mých potřebách, 31*
243 230. Beschluss des Raths zu Venedig: Antwort auf die Gesandtschaft des K. Wenzel betreffs seines beabsichtigten Romzuges. Dt. Venedig, 24. November 1402. Die 24. Novembris. Capta. Quod fiat responsio istis ambaxiatoribus domini Vencislai Boemie regis ad partes sue ambasiate, quibus non est data responsio. (1) et primo ad primam partem signi- ficacionis quam nobis facit, deliberasse cum serenissimo domino rege Hungarie ejus fratre tribus ex ducibus Austrie et marchione Jodaco Moravie venire in Italiam ad accipiendum coronam suam et cetera: quod nos regraciamur excellencie regie, cui placuit predictam suam deliberacionem nobis facere manifestam, quia istud procedere cognoscimus a clemencia sua et ab amore quem gerit nostro dominio. (2) ad aliam partem, per quam dicunt et requirunt pro parte ipsius domini regis, quod debeamus ipsum dirigere in isto suo descensu: respondeatur, quod nos scimus ipsum dominum regem esse sapientissimum, et habere solemne consilium penes se, cum quo habebit tantam informacionem rerum sibi pro dicta sua inten- cione adimplenda necessariarum, quod ipsa nostra direccio non est nec erit sibi necessaria. Nichilominus, si casus daret quod sua serenitas deliberaret in dicto suo descensu transire per partes et territoria nostra, nostra dominacio videbit eum et gentes suas illari vultu et bono corde, honorando personam suam secundum decencia sue serenitatis et honorem nostri dominii. (Weizsäcker, Reichstagsacten V. p. 422.) 231. Berlin, 25. November 1402. Markgraf Jodok bestellt die Herzoge von Mecklenburg zu Verwesern der Prignitz. (Riedel Cod. Brand. B., III. 157.) 232. Albrecht von Sternberg verpflichtet sich, die in seine Dienste aufgenommenen Panošen für die etwa erlittenen Schäden zu entschädigen und sie mit Lebensmitteln zu versorgen. Dt. Ung. Brod, 4. December 1402. Já Albrecht ze Šternberka, odjinad z Lukova, syn urozeného pána Ješkuov téhož hesla, vyznávám tímto listem všem, ktož jej čísti budú anebo čtúce uslyší, že ctným a statečným panošiem: Janovi Ujcovi z Nosálova, Petrovi z Bělotína, Hynkovi z Racovic, Janovi Kačerovi ze Hněvic a Petrovi z Krumsína, ježto jsú ke mně přijeli a v mú službu a k mej potřebě, slibuji jim za všechny spravedlivé škody z domu až do domu i těm všem, kohožby k sobě přijali v ten list s mú dobrú volí, slibuji jim beze všej zlej lsti, jestli žeby které škody vzali spravedlivě ukázané u mej službě, nebo po mých potřebách, 31*
Strana 244
244 to všechno svrchupsané slibuji jim svú dobrú věrú beze vší zlej lsti zaplatiti, ty všichny škody, jako dobrý; také všichnu spravedlivú ztravu mám i slibuji jim zaplatiti beze lsti jako dobrý. A kdyžbych jich odbyl, tehdy mám je odprovoditi na tvrz na Hórku, ježto blíž Olomúce příleží, na svú škodu. A když bych jich tu odprovodil bez jich škody, tehdy mě nemají z ničeho upomínati. A tomu na svědomí svú vlastní pečet přivěsil jsem k tomuto listu. Datum in Ungaricalibroda, feria secunda in die sanctæ Barbaræ anno domini millesimo quadringentesimo secundo. (Archiv čes. I. pag. 143 n. 6 ) 233. Markgraf Jodok bezeugt den alten Freiherrenstand der Familie Tettaur von Tettau. Dt. Brünn, 20. December 1402. odocus dei gratia marchio Brandenburgensis, marchio et dominus Moraviæ: Notum facimus, quatenus coram nobis et consiliariis nostris comparuit in memoriam revocatus multa suorum predecessorum officia in hanc patriam, nihilominus et sua persona utiliter declarata generosus dominus Albertus Tettaur a Tettova pater cum filiis suis, generosis dominis Petro, Joanne et Duxa nativis procreatis et matre et uxore domini Alberti Tettauri nomine Maria generosa domina de Boskouicz, orans ut ei concedamus coram nobis et con- siliariis nostris vetustatem suæ stirpis et similiter baronatus sui originem ab antecessoribus suis probare consuetudine juris, prout ei a nobis et consiliariis nostris præscriptum fuerit: causam rei hujus coram nobis hanc indicavit, quod filium suum nomine Duxam sua volun- tate domino deo pro officio sacerdotali ad sanctissimum patrem papam ablegato eo Romam in ablegacionem dare pollicitus sit, ac admonitus ea de re a suo filio Duxa de voto suo implendo illud facere in animo proposuit, similiter maioris natu sui filii Joannis, cum non posset petitioni resistere, quod ipsi sua paterna voluntate concesserit, ad peregrinas pro- vincias proficisci, ut gladio victum querens honestam famam exempla majorum suorum sequendo sibi compararet, sepulchrum salvatoris domini et loca sanctorum ut visitet ac ordinem sancti Joannis militarem et societatem fratrum ut ingrediatur: Eam petitionem honestam et piam nobis communicatam nos deliberantes, cum non reperiremus ullam causam, quare id fieri non debeat, cumque ipsa conditio nostra, ad eam rem nos inclinaret, con- scenso solio nostro cum consiliariis petitioni illius annuimus, quodcunque certum probatio- nibus dominus Albertus Tettaur confirmare et coram nobis atque consiliarits nostris declarare voluerit, ea videre, examinare et discernere iuste velimus. Deposuit autem coram nobis et consiliariis nostris diploma Joannis regis Bohemiae datum pro baronatu familiæe Tettaurorum a Tettova cum nonnullis testimoniis principum imperii, qui dant testimonium de stirpe a Tettova, quomodo in patria illorum quadringentos annos (prout memoriæ in terris patriæ ipsorum reperiuntur) semper pro strenuis equitibus auratis imperialibus habiti et existimati fuerint, in usu habentes seu in clypeo gestantes tres mordentes candidos, hoc est dentes lupinos in lævam partem inclinatos, galeam coronatam, in eaque duas alas aquilæ: et quod
244 to všechno svrchupsané slibuji jim svú dobrú věrú beze vší zlej lsti zaplatiti, ty všichny škody, jako dobrý; také všichnu spravedlivú ztravu mám i slibuji jim zaplatiti beze lsti jako dobrý. A kdyžbych jich odbyl, tehdy mám je odprovoditi na tvrz na Hórku, ježto blíž Olomúce příleží, na svú škodu. A když bych jich tu odprovodil bez jich škody, tehdy mě nemají z ničeho upomínati. A tomu na svědomí svú vlastní pečet přivěsil jsem k tomuto listu. Datum in Ungaricalibroda, feria secunda in die sanctæ Barbaræ anno domini millesimo quadringentesimo secundo. (Archiv čes. I. pag. 143 n. 6 ) 233. Markgraf Jodok bezeugt den alten Freiherrenstand der Familie Tettaur von Tettau. Dt. Brünn, 20. December 1402. odocus dei gratia marchio Brandenburgensis, marchio et dominus Moraviæ: Notum facimus, quatenus coram nobis et consiliariis nostris comparuit in memoriam revocatus multa suorum predecessorum officia in hanc patriam, nihilominus et sua persona utiliter declarata generosus dominus Albertus Tettaur a Tettova pater cum filiis suis, generosis dominis Petro, Joanne et Duxa nativis procreatis et matre et uxore domini Alberti Tettauri nomine Maria generosa domina de Boskouicz, orans ut ei concedamus coram nobis et con- siliariis nostris vetustatem suæ stirpis et similiter baronatus sui originem ab antecessoribus suis probare consuetudine juris, prout ei a nobis et consiliariis nostris præscriptum fuerit: causam rei hujus coram nobis hanc indicavit, quod filium suum nomine Duxam sua volun- tate domino deo pro officio sacerdotali ad sanctissimum patrem papam ablegato eo Romam in ablegacionem dare pollicitus sit, ac admonitus ea de re a suo filio Duxa de voto suo implendo illud facere in animo proposuit, similiter maioris natu sui filii Joannis, cum non posset petitioni resistere, quod ipsi sua paterna voluntate concesserit, ad peregrinas pro- vincias proficisci, ut gladio victum querens honestam famam exempla majorum suorum sequendo sibi compararet, sepulchrum salvatoris domini et loca sanctorum ut visitet ac ordinem sancti Joannis militarem et societatem fratrum ut ingrediatur: Eam petitionem honestam et piam nobis communicatam nos deliberantes, cum non reperiremus ullam causam, quare id fieri non debeat, cumque ipsa conditio nostra, ad eam rem nos inclinaret, con- scenso solio nostro cum consiliariis petitioni illius annuimus, quodcunque certum probatio- nibus dominus Albertus Tettaur confirmare et coram nobis atque consiliarits nostris declarare voluerit, ea videre, examinare et discernere iuste velimus. Deposuit autem coram nobis et consiliariis nostris diploma Joannis regis Bohemiae datum pro baronatu familiæe Tettaurorum a Tettova cum nonnullis testimoniis principum imperii, qui dant testimonium de stirpe a Tettova, quomodo in patria illorum quadringentos annos (prout memoriæ in terris patriæ ipsorum reperiuntur) semper pro strenuis equitibus auratis imperialibus habiti et existimati fuerint, in usu habentes seu in clypeo gestantes tres mordentes candidos, hoc est dentes lupinos in lævam partem inclinatos, galeam coronatam, in eaque duas alas aquilæ: et quod
Strana 245
245 idem dominus Albertus Tettaur ab illis antecessoribus testimonio firmatus fuerit progenitus. Ad hæc cum haberet ea, quæ jus et justitiam demonstrant, nominavit patrem suum Volf- gangum Tettaurum et matrem Margaretam de Zierotin, avum suum Georgium Tettaurum, aviam suam Elysabetham de Zastrzizl, quæ personæ sicut masculini sexus ita et feminini erant mariti legitimi, honesti et religiosi et predecessores Alberti Tettauri ordinarie succe- dentes, honestæque famæ, nulla nota ac reprehensione honestatis deformati, cum fuerint homines ex magnis familiis baronum et equestrium ac nobis et nostris familiis cognitorum. Postquam vero hæc omnia ostensa et demonstrata sunt, prout scribitur, pronuntiavimus cum consiliariis nostris, quandoquidem hic mentio fit annorum et familiarum plurium pro invenienda veritate, ut ipse Albertus Tettaur ea allegata testibus vivis cum juramento allevatis digitis attestantibus probaret, qui in istis allegatis fideliter et sincere se gessit nulla fraude usus, similiter ostendit, quod successive quemadmodum asseruit ex istis personis, masculini et feminini sexus et ex sanguine illorum sit ortus ac constituit pro se ad attestandam veritatem has personas sibi adjunctas, Henricum, Fridericum, Venceslaum, Vilhelmum, Joannem, Tettauros a Tettova patruos suos item avunculos suos Joannem Henricum de Zierotin, Vilhelmum Adalbertum de Lomnicze, Joannem Aloisium de Lippa, Casparum et Petrum de Zastrzizl, qui voluntarie coram nobis et consiliariis nostris elevatis sursum digitis juramento protestati sunt, quod Albertus Tettaur, Petrus, Joannes, Duxa, filii ejus de familiis suis paterna et materna progenie successive originem trahunt, patrui genuini et avunculi ipsorum existentes. Ipse vero Albertus Tettaur pro se ipso juramentum fecit, quod in hac probatione et purgatione se juste gesserit. Quare nos pronunciamus, quod approbemus asseverationem et stirpem familiæ, honestam conversationem, progenerationem in mundum Alberti Tettauri, similiter et Petri, Joannis et Duxæ et predecessorum ipsorum, qui annotati sunt et profitemur eos secundum allegata veros et liberos barones. Et quod hæc omnia ita coram nobis et consiliariis nostris acta fuerint, ad ipsorum necessitatem et futuram memoriam in hanc paginam illa omnia, prout gesta sunt, inscribi et sigillo nostro confirmari eisque reddi curavimus. Datum Brunæ anno domini 1402 in vigilia sancti Thomæ apostoli. (Paprocký, Diadochos p. 379. Woher Paprocký diese offenbar fehlerhaft copirte Urkunde entlehnte, ist nicht angegeben.) 234. Nikolaus Mráz verpflichtet sich, die Burg Mirau im Namen der Burgen für den Bischof solange zu halten, bis ihre Forderungen ganz befriedigt sein werden. s. a. l. d. circa 1402. Já Mikeš řečený Mráz purkrabí na Mírově vyznávám tímto listem všem etc. že přikázaním dóstojného kněze Jana biskupa Olomúckého pána a bratra mého milostivého slíbil jsem i slibuji pod věrú i pode ctí všem těm rukojmím, ježto sú podle mne za dřéve- řečeného pána mého pro kostelní dobré své pečeti dlužníkóm k jich listóm zavěsili. A zvlášče Markvartovi z Šlapanic, Kuníkovi z Bielovic, Pešlovi z Čechovic, jestliže by buoh pána našeho prvé nezachoval než ti dluzi byli zaplacení, kdež sem já svú pečeť s jejich
245 idem dominus Albertus Tettaur ab illis antecessoribus testimonio firmatus fuerit progenitus. Ad hæc cum haberet ea, quæ jus et justitiam demonstrant, nominavit patrem suum Volf- gangum Tettaurum et matrem Margaretam de Zierotin, avum suum Georgium Tettaurum, aviam suam Elysabetham de Zastrzizl, quæ personæ sicut masculini sexus ita et feminini erant mariti legitimi, honesti et religiosi et predecessores Alberti Tettauri ordinarie succe- dentes, honestæque famæ, nulla nota ac reprehensione honestatis deformati, cum fuerint homines ex magnis familiis baronum et equestrium ac nobis et nostris familiis cognitorum. Postquam vero hæc omnia ostensa et demonstrata sunt, prout scribitur, pronuntiavimus cum consiliariis nostris, quandoquidem hic mentio fit annorum et familiarum plurium pro invenienda veritate, ut ipse Albertus Tettaur ea allegata testibus vivis cum juramento allevatis digitis attestantibus probaret, qui in istis allegatis fideliter et sincere se gessit nulla fraude usus, similiter ostendit, quod successive quemadmodum asseruit ex istis personis, masculini et feminini sexus et ex sanguine illorum sit ortus ac constituit pro se ad attestandam veritatem has personas sibi adjunctas, Henricum, Fridericum, Venceslaum, Vilhelmum, Joannem, Tettauros a Tettova patruos suos item avunculos suos Joannem Henricum de Zierotin, Vilhelmum Adalbertum de Lomnicze, Joannem Aloisium de Lippa, Casparum et Petrum de Zastrzizl, qui voluntarie coram nobis et consiliariis nostris elevatis sursum digitis juramento protestati sunt, quod Albertus Tettaur, Petrus, Joannes, Duxa, filii ejus de familiis suis paterna et materna progenie successive originem trahunt, patrui genuini et avunculi ipsorum existentes. Ipse vero Albertus Tettaur pro se ipso juramentum fecit, quod in hac probatione et purgatione se juste gesserit. Quare nos pronunciamus, quod approbemus asseverationem et stirpem familiæ, honestam conversationem, progenerationem in mundum Alberti Tettauri, similiter et Petri, Joannis et Duxæ et predecessorum ipsorum, qui annotati sunt et profitemur eos secundum allegata veros et liberos barones. Et quod hæc omnia ita coram nobis et consiliariis nostris acta fuerint, ad ipsorum necessitatem et futuram memoriam in hanc paginam illa omnia, prout gesta sunt, inscribi et sigillo nostro confirmari eisque reddi curavimus. Datum Brunæ anno domini 1402 in vigilia sancti Thomæ apostoli. (Paprocký, Diadochos p. 379. Woher Paprocký diese offenbar fehlerhaft copirte Urkunde entlehnte, ist nicht angegeben.) 234. Nikolaus Mráz verpflichtet sich, die Burg Mirau im Namen der Burgen für den Bischof solange zu halten, bis ihre Forderungen ganz befriedigt sein werden. s. a. l. d. circa 1402. Já Mikeš řečený Mráz purkrabí na Mírově vyznávám tímto listem všem etc. že přikázaním dóstojného kněze Jana biskupa Olomúckého pána a bratra mého milostivého slíbil jsem i slibuji pod věrú i pode ctí všem těm rukojmím, ježto sú podle mne za dřéve- řečeného pána mého pro kostelní dobré své pečeti dlužníkóm k jich listóm zavěsili. A zvlášče Markvartovi z Šlapanic, Kuníkovi z Bielovic, Pešlovi z Čechovic, jestliže by buoh pána našeho prvé nezachoval než ti dluzi byli zaplacení, kdež sem já svú pečeť s jejich
Strana 246
246 pečetmi zavěsil a zavadil, abych toho hradu žádnému živému a zboží, což k němu sluší, nepostupoval, než k jich rukoujmím, jej úplně držel tak dlúho, dokadž rukojmím by ti všickni dluhové, za něžto má a jích pečeti vězí, byli odpraveni docela i všecky škody a náklady jim byly odloženy úplně. A těm všem věcem svrchupsaným na potvrzení k tomuto listu svú pečeť z své dobré vóle sem přivěsil. Jenž jest dán etc. (Kremsierer Lehensquatern II. 135.) 235. M. Jodok verschreibt dem Maršík von Radověšic einen Jahreszins von 20 Mark Groschen von den Losungen der Stadt Olmütz. Circa 1402. Markrabí Jošt zapisuje Maršíkovi z Radověsic, komorníku svému a Margretě, manželce jeho i jich dědicům dvadceti hř. gr. platu ročního na městě Olomúci, na konšelech a přísežných ve dvú stech hř. gr. peněz pr. k jmění, držení i požívání pod jménem . . Dle zlomku register zápisů markr. Mor. v českém museu. (Arch. český B. 7 pag. 604.) 236. Der Olmützer Stadtrath verpflichtet sich, das Patronat über den neu errichteten Altar ad s. Annam in der Olmützer Mauritiuskirche nach dem Aussterben der Erben des Nikolaus von Sternberg zu übernehmen. Dt. 2. Jänner 1403. Nos Erhardus advocatus, Nicolaus Czessold magister civium, Jeklinus Sneyder Michael Polcz et Hanko Sponer consules, Enderlinus Hornsmyt, Johannes Luffter Nederlinus carnifex, Michael Rarosska, Cuncze kursner Philippus Longus et Nicolaus Rassauff juratique cives civitatis Olomucensis recognoscimus tenore presencium universis ad perpetuam rei memoriam publice per presentes, quod honestus vir Nicolaus olim advocatus in Sternberg, nunc noster concivis dilectus pie recordacionis, bona deliberacione libera voluntate ac con- thoralis sue filiique sui Augustini consensu, ac omnium aliorum amicorum suorum, quorum interesse poterat, communicato consilio pariter et assensu, in singulare remedium peccatorum suorum ipsius quoque et omnium progenitorum predecessorum et aliorum amicorum, suc- cessorum suorum et precipue Nyczmanni patris sui et Cristine matris sue, domini Tilmanni presbiteri fratris sui, Elyzabeth Margarethe et Magdalene sororum eius animarum salutem sempiternam dedit legavit et assignavit vigoreque presencium dat legat testamentaliter et assignat inviolabiliter confirmando sex marcas veri et certi census annui perpetui grossorum pragensium et moravici numeri ad altare de novo fundatum et erigendum ac in honore sancte Anne, matris virginis Marie et sancti Augustini consecrandum in nova capella, in cimiterio cum corpore ecclesie sancti Mauricii prope turrim novam inchoata et dei adiutorio salubriter et honorifice construenda, principaliterque discreto viro domino Johanni de Cremsir suo capellano devoto dilecto conservandum pro perpetuo testamento sue et prescriptarum
246 pečetmi zavěsil a zavadil, abych toho hradu žádnému živému a zboží, což k němu sluší, nepostupoval, než k jich rukoujmím, jej úplně držel tak dlúho, dokadž rukojmím by ti všickni dluhové, za něžto má a jích pečeti vězí, byli odpraveni docela i všecky škody a náklady jim byly odloženy úplně. A těm všem věcem svrchupsaným na potvrzení k tomuto listu svú pečeť z své dobré vóle sem přivěsil. Jenž jest dán etc. (Kremsierer Lehensquatern II. 135.) 235. M. Jodok verschreibt dem Maršík von Radověšic einen Jahreszins von 20 Mark Groschen von den Losungen der Stadt Olmütz. Circa 1402. Markrabí Jošt zapisuje Maršíkovi z Radověsic, komorníku svému a Margretě, manželce jeho i jich dědicům dvadceti hř. gr. platu ročního na městě Olomúci, na konšelech a přísežných ve dvú stech hř. gr. peněz pr. k jmění, držení i požívání pod jménem . . Dle zlomku register zápisů markr. Mor. v českém museu. (Arch. český B. 7 pag. 604.) 236. Der Olmützer Stadtrath verpflichtet sich, das Patronat über den neu errichteten Altar ad s. Annam in der Olmützer Mauritiuskirche nach dem Aussterben der Erben des Nikolaus von Sternberg zu übernehmen. Dt. 2. Jänner 1403. Nos Erhardus advocatus, Nicolaus Czessold magister civium, Jeklinus Sneyder Michael Polcz et Hanko Sponer consules, Enderlinus Hornsmyt, Johannes Luffter Nederlinus carnifex, Michael Rarosska, Cuncze kursner Philippus Longus et Nicolaus Rassauff juratique cives civitatis Olomucensis recognoscimus tenore presencium universis ad perpetuam rei memoriam publice per presentes, quod honestus vir Nicolaus olim advocatus in Sternberg, nunc noster concivis dilectus pie recordacionis, bona deliberacione libera voluntate ac con- thoralis sue filiique sui Augustini consensu, ac omnium aliorum amicorum suorum, quorum interesse poterat, communicato consilio pariter et assensu, in singulare remedium peccatorum suorum ipsius quoque et omnium progenitorum predecessorum et aliorum amicorum, suc- cessorum suorum et precipue Nyczmanni patris sui et Cristine matris sue, domini Tilmanni presbiteri fratris sui, Elyzabeth Margarethe et Magdalene sororum eius animarum salutem sempiternam dedit legavit et assignavit vigoreque presencium dat legat testamentaliter et assignat inviolabiliter confirmando sex marcas veri et certi census annui perpetui grossorum pragensium et moravici numeri ad altare de novo fundatum et erigendum ac in honore sancte Anne, matris virginis Marie et sancti Augustini consecrandum in nova capella, in cimiterio cum corpore ecclesie sancti Mauricii prope turrim novam inchoata et dei adiutorio salubriter et honorifice construenda, principaliterque discreto viro domino Johanni de Cremsir suo capellano devoto dilecto conservandum pro perpetuo testamento sue et prescriptarum
Strana 247
247 aminarum attencius deputavit statuensque, census eiusdem altaris per nos prefatos consules et juratos ac nostros successores singulis annis distinctisque temporibus, videlicet tres marce grossorum et numeri predictorum infra quatuordecim dies post festum s. Georgii et tres marce eiusdem monete et numeri circa festum s. Michaelis similiter de pretorio et losungis seu contribucionibus more solito colligendum, ipsi domino Johanni et suis successoribus capellanis sine difficultate et absque cuiuslibet occasionis seu excusacionis negligencia porri- gatur ; ad quod eciam nos et nostros successores obligavimus, prout in literis empcionis seu vendicionis ipsius census originalibus plenius continetur. Voluit tamen dictus Nicolaus de Sternberg specialiter et iniunxit, quod idem dominus Johannes et sui successores capellani pro ipsius Nicolai specialiter et demum pro omnium prescriptorum genitorum et amicorum suorum animarum salute deum omnipotentem devotissime horis canonicis vigiliis et missarum officiis per eos celebrandis cottidie deprecentur, dumtaxat humane fragilitatis obstaculum ipsos non impediverit et quod ipsarum missarum et horarum officia debito tempore et sine quovis preiudicio ecclesie et plebani ibidem existentis, prout moris est, teneantur totumque prefati altaris offertorium plebano cedere debeat et non capellanis. Adiniunxit quoque specialem hanc condicionem, quod idem capellanus et sui successores capellani omnibus et singulis septimanis ad officiandum tres missas perpetuo tempore constringantur, videlicet unam pro defunctis, in qua dictarum animarum devotis precatibus memorentur; secundam de sancto spiritu, terciam de gloriosissima virgine dei matre, tamen dum se tempus con- gruum obtulerit, et quum festum solempne dictis officiis non repungnat. Dictus tamen capel- lanus et sui successores eciam quibuscunque festis intervenientibus uno die in septimana magis congruenti dictarum animarum memoriam cum vigiliis novem leccionum et officio missarum pro defunctis devocius celebrabunt. Debet eciam idem capellanus et sui posteri pro speciali famulatu ecclesie et plebano ibidem faciendo singulis diebus festivis et magnis festivitatibus prout alii altariste superpeliciatus officiis et processionibus interesse et quod ipsi plebano protunc ecclesie s. Mauricii et suis vicariis aliqualis eciam fiet consolacionis instauracio, sibi plebano singulis annis in anniversario et octava anniversarii dicto Nicolao et aminabus prescriptis peragendo octo grossi pro offertorio et suis vicariis de vigiliis sex leccionum sex grossi et de pulsu duplici in anniversario et octava campanatori quatuor grossi ac triginta sacerdotibus, triginta missas in ipsis exequiis anniversarii peragendis celebrantibus, triginta grossi et in octava de tot missis iterum triginta ac de vigiliis sex leccionum vicariis sex grossi et pro candelis seu luminibus ad exequias seu ad missas necessariis duodecim grossi perpetuo tribuantur, quas quidem pecunias premissis exequiis et aliis predictis observanciis et dacionibus ut prescribitur distribuendas Augustinus dicti Nicolai de Sternberg filius, Johannes Stahler aut vitricus ecclesie s. Mauricii, quibus hoc ipsum exequendum committetur a nobis et nostris successoribus aut aliis certis heredibus super quibus manifestis consilii literis deputentur, recipiant fideliterque distribuere tenebuntur sub prolapsu corporalis pene ad hoc per consilium vallate, ac sub perdicione sue provisionis ulterioris nullam in predictis negligenciam commissuri, salvo eciam jure patronatus seu jure presentandi ad dictum altare et collacionis eiusdem. Et post mortem dicti Augustini
247 aminarum attencius deputavit statuensque, census eiusdem altaris per nos prefatos consules et juratos ac nostros successores singulis annis distinctisque temporibus, videlicet tres marce grossorum et numeri predictorum infra quatuordecim dies post festum s. Georgii et tres marce eiusdem monete et numeri circa festum s. Michaelis similiter de pretorio et losungis seu contribucionibus more solito colligendum, ipsi domino Johanni et suis successoribus capellanis sine difficultate et absque cuiuslibet occasionis seu excusacionis negligencia porri- gatur ; ad quod eciam nos et nostros successores obligavimus, prout in literis empcionis seu vendicionis ipsius census originalibus plenius continetur. Voluit tamen dictus Nicolaus de Sternberg specialiter et iniunxit, quod idem dominus Johannes et sui successores capellani pro ipsius Nicolai specialiter et demum pro omnium prescriptorum genitorum et amicorum suorum animarum salute deum omnipotentem devotissime horis canonicis vigiliis et missarum officiis per eos celebrandis cottidie deprecentur, dumtaxat humane fragilitatis obstaculum ipsos non impediverit et quod ipsarum missarum et horarum officia debito tempore et sine quovis preiudicio ecclesie et plebani ibidem existentis, prout moris est, teneantur totumque prefati altaris offertorium plebano cedere debeat et non capellanis. Adiniunxit quoque specialem hanc condicionem, quod idem capellanus et sui successores capellani omnibus et singulis septimanis ad officiandum tres missas perpetuo tempore constringantur, videlicet unam pro defunctis, in qua dictarum animarum devotis precatibus memorentur; secundam de sancto spiritu, terciam de gloriosissima virgine dei matre, tamen dum se tempus con- gruum obtulerit, et quum festum solempne dictis officiis non repungnat. Dictus tamen capel- lanus et sui successores eciam quibuscunque festis intervenientibus uno die in septimana magis congruenti dictarum animarum memoriam cum vigiliis novem leccionum et officio missarum pro defunctis devocius celebrabunt. Debet eciam idem capellanus et sui posteri pro speciali famulatu ecclesie et plebano ibidem faciendo singulis diebus festivis et magnis festivitatibus prout alii altariste superpeliciatus officiis et processionibus interesse et quod ipsi plebano protunc ecclesie s. Mauricii et suis vicariis aliqualis eciam fiet consolacionis instauracio, sibi plebano singulis annis in anniversario et octava anniversarii dicto Nicolao et aminabus prescriptis peragendo octo grossi pro offertorio et suis vicariis de vigiliis sex leccionum sex grossi et de pulsu duplici in anniversario et octava campanatori quatuor grossi ac triginta sacerdotibus, triginta missas in ipsis exequiis anniversarii peragendis celebrantibus, triginta grossi et in octava de tot missis iterum triginta ac de vigiliis sex leccionum vicariis sex grossi et pro candelis seu luminibus ad exequias seu ad missas necessariis duodecim grossi perpetuo tribuantur, quas quidem pecunias premissis exequiis et aliis predictis observanciis et dacionibus ut prescribitur distribuendas Augustinus dicti Nicolai de Sternberg filius, Johannes Stahler aut vitricus ecclesie s. Mauricii, quibus hoc ipsum exequendum committetur a nobis et nostris successoribus aut aliis certis heredibus super quibus manifestis consilii literis deputentur, recipiant fideliterque distribuere tenebuntur sub prolapsu corporalis pene ad hoc per consilium vallate, ac sub perdicione sue provisionis ulterioris nullam in predictis negligenciam commissuri, salvo eciam jure patronatus seu jure presentandi ad dictum altare et collacionis eiusdem. Et post mortem dicti Augustini
Strana 248
248 et Johannis Butener fratris prefati Nicolai de Sternberg et ipsorum omnium heredum nobis et nostris successoribus consulibus et juratis protunc civitatis Olomucensis debet et volumus imperpetuum reservari; tali tamen specifica condicione adiecta, quod dum nos et nostri successores prenotatum censum annuum reemere poterimus, tunc hoc ipsi capellano et dis- pensatoribus quartali unius anni debemus antea significare et dum ipsas centum marcas grossorum ad sacristam castri Olomucensis reposuerimus cum scitu et voluntate capellani, dispensatoris ac plebani s. Mauricii existencium tunc ad hoc, in quantum valemus, libenter volumus suffragari seu consulere, quod pro eisdem pecuniis alius census annuus comparetur. Et si ipsi capellanus seu posteri sui in aliquo predictorum suorum officio negligentes vel inobedientes probarentur, tunc pro quolibet officio sic inobdienter neglecto vicariis seu ministris dicte ecclesie s. Mauricii pro supplendo ipso medium grossum tenebitur erogare vel cum ipsis pro complendo officio neglecto concordare finaliter et amice. Ut igitur pre- scripta inviolata et perpetuo tempore duratura permaneant, honorabilem dominum Wilhelmum Kartelange canonicum Olomucensem et ipsius ecclesie s. Mauricii plebanum aut ipsius vices gerentem prefatus Augustinus, filius dicti Nicolai de Sternberg unacum suis amicis humiliter rogarunt, ut suum eciam benignum consensum dicte donacioni seu fundacioni favorabiliter adhiberet, nostroque preappenso sigillo suum eciam appendere dignaretur sigillum in robur perpetuum et evidens testimonium premissorum. Et ego Wilhelmus Kartelange canonicus ecclesie Olomucensis et rector ecclesie s. Mauricii ibidem ad supplicem dicti Augustini et suorum amicorum petencium instanciam, dictorumque sanctorum videlicet s. Anne matris gloriosissime Marie genitricis dei ac beati Augustini honorem ampliandum prefate donacioni seu fundacioni favorabiliter annuens meum eciam sigillum bona deliberacione subappendi presentibus procuravi in testimonium et sempiternum robur omnium premissorum. Datum in crastino circumcisionis domini anno nativitatis eiusdem millesimo quadringentesimo tercio. (Aus einem Transsumpte des Johannes von Zlabings Canonieus in Olmütz ddo. 19. April 1403 im Olm. Stadtarchive.) 237. Der Olmützer Stadtrath verpflichtet sich, einen Zins von jährl. 9 Mark dem Altaristen s. Annœe bei der Mauritiuskirche auszuzahlen. Dt. 2. Jänner 1403. Nos Erhardus Colros advocatus, Nicolaus Czessold magister civium, Jeklinus Sneyder Michael Polcz et Hanko Sponer consules, Johannes Luffter Niderlinus carnifex Enderlinnus Hornsmyt Michael Rarosska Philippus Longus Cunczo kürsner et Nicolaus Rassauff scabini juratique cives et tota communitas civitatis Olomucensis recognoscimus tenore presencium universis, quod pro evadendis magnis debitis et arduis defectibus nostre civitatis repellendis bona et libera voluntate atque seniorum nostrorum ad hoc consilio prehabito et assensu vendidimus vigoreque presencium vendimus tradimus et assignamus novem marcas veri et certi annui census annui (sic) perpetui grossorum pragensium et moravici numeri, dandi et porrigendi per medium in Georgii et medium in Michaelis sanctorum festis continue secuturis, de
248 et Johannis Butener fratris prefati Nicolai de Sternberg et ipsorum omnium heredum nobis et nostris successoribus consulibus et juratis protunc civitatis Olomucensis debet et volumus imperpetuum reservari; tali tamen specifica condicione adiecta, quod dum nos et nostri successores prenotatum censum annuum reemere poterimus, tunc hoc ipsi capellano et dis- pensatoribus quartali unius anni debemus antea significare et dum ipsas centum marcas grossorum ad sacristam castri Olomucensis reposuerimus cum scitu et voluntate capellani, dispensatoris ac plebani s. Mauricii existencium tunc ad hoc, in quantum valemus, libenter volumus suffragari seu consulere, quod pro eisdem pecuniis alius census annuus comparetur. Et si ipsi capellanus seu posteri sui in aliquo predictorum suorum officio negligentes vel inobedientes probarentur, tunc pro quolibet officio sic inobdienter neglecto vicariis seu ministris dicte ecclesie s. Mauricii pro supplendo ipso medium grossum tenebitur erogare vel cum ipsis pro complendo officio neglecto concordare finaliter et amice. Ut igitur pre- scripta inviolata et perpetuo tempore duratura permaneant, honorabilem dominum Wilhelmum Kartelange canonicum Olomucensem et ipsius ecclesie s. Mauricii plebanum aut ipsius vices gerentem prefatus Augustinus, filius dicti Nicolai de Sternberg unacum suis amicis humiliter rogarunt, ut suum eciam benignum consensum dicte donacioni seu fundacioni favorabiliter adhiberet, nostroque preappenso sigillo suum eciam appendere dignaretur sigillum in robur perpetuum et evidens testimonium premissorum. Et ego Wilhelmus Kartelange canonicus ecclesie Olomucensis et rector ecclesie s. Mauricii ibidem ad supplicem dicti Augustini et suorum amicorum petencium instanciam, dictorumque sanctorum videlicet s. Anne matris gloriosissime Marie genitricis dei ac beati Augustini honorem ampliandum prefate donacioni seu fundacioni favorabiliter annuens meum eciam sigillum bona deliberacione subappendi presentibus procuravi in testimonium et sempiternum robur omnium premissorum. Datum in crastino circumcisionis domini anno nativitatis eiusdem millesimo quadringentesimo tercio. (Aus einem Transsumpte des Johannes von Zlabings Canonieus in Olmütz ddo. 19. April 1403 im Olm. Stadtarchive.) 237. Der Olmützer Stadtrath verpflichtet sich, einen Zins von jährl. 9 Mark dem Altaristen s. Annœe bei der Mauritiuskirche auszuzahlen. Dt. 2. Jänner 1403. Nos Erhardus Colros advocatus, Nicolaus Czessold magister civium, Jeklinus Sneyder Michael Polcz et Hanko Sponer consules, Johannes Luffter Niderlinus carnifex Enderlinnus Hornsmyt Michael Rarosska Philippus Longus Cunczo kürsner et Nicolaus Rassauff scabini juratique cives et tota communitas civitatis Olomucensis recognoscimus tenore presencium universis, quod pro evadendis magnis debitis et arduis defectibus nostre civitatis repellendis bona et libera voluntate atque seniorum nostrorum ad hoc consilio prehabito et assensu vendidimus vigoreque presencium vendimus tradimus et assignamus novem marcas veri et certi annui census annui (sic) perpetui grossorum pragensium et moravici numeri, dandi et porrigendi per medium in Georgii et medium in Michaelis sanctorum festis continue secuturis, de
Strana 249
249 losungis seu contribucionibus more solito colligendis pro centum marcis grossorum et numeri predictorum, per Nicolaum de Sternberg olim advocatum concivem nostrum clare memorie, ad altare novum in nova capella in cymiterio s. Mauricii prope turrim fundatum et erigendum, ac pro ornatibus et indigenciis ipsius altaris specialiter perpetue deputatis. In quo quidem censu annuo et perpetuo novem marcarum sex marcas grossorum domino Johanni de Cremsir ipsius altaris capellano et suis successoribus, videlicet tres marcas circa festum sancti Georgii et totidem circa festum sancti Michaelis, et unam marcam census predicti capell ano seu vicario ecclesie, vel cui per Augustinum filium dicti Nicolai de Sternberg aut suos amicos committetur, pro restauracione pallorum ornatuum luminum et aliorum omnium et quorumlibet defectuum ipsius altaris reparacione seu melioracione fideliter et utiliter dispen- sandam, ac dimidiam marcam in anniversario dicti Nicolai pauperibus per duos nummos, in quantum se extendere poterit, distribuendam ipsi capellano, vel quibus commissum est per predictos, porrigere volumus et tenemur; demum alteram dimidiam marcam grossorum videlicet triginta missas defunctorum in anniversario et triginta missas in octava ipsius anni- versarii sacerdotibus celebrantibus unam sexagenam grossorum et pro duabus vigiliis sex leccionum, in anniversario et octava cantandis, vicariis dicte ecclesie duodecim grossos et pro pulsu duplici in anniversario et octava campanatori quatuor grossos ac plebano pro offertorio anniversarii et octave octo grossos et pro candelis seu luminibus in ipsis exequiis necessariis distribuendis duodecim grossos dare promittimus bona fide. Si vero, quod absit, in solucione predicti census nos vel nostri successores aliqua contradiccione vel causa negligentes reperiemur vel difficiles probaremur, tunc ipse capellanus vel illi, quibus talis census tempore distribuendus seu dispensandus committetur, plenam habebunt vigore presen- cium facultatem, elapsis quatuordecim diebus post quemcumque terminorum solucionis super dampna civitatis censum retentum acquirere, vel coram officiali Olomucensi judicialiter repetere cum effectu; tali tamen adiecta condicione, quod dum nos vel nostri successores ipsum censum annuum reemere voluerimus, tunc antea quartali unius anni dicto capellano et dispensatoribus hoc significare debemus; et cum dictas centum marcas ad sacristiam in castro Olomucensi cum scitu capellani seu dispensatoris ac plebani sancti Mauricii, pro tunc existencium, reposuerimus, tunc, in quantum valemus, libenter volumus suffragari seu con- sulere, quod pro eisdem pecuniis alius census annuus comparetur. Sub harum quibus nostrum sigillum est appensum testimonio literarum. Datum crastino circumcisionis domini anno nativitatis eiusdem millesimo quadringentesimo tercio. (Aus einem Transsumpte des Olm. Canonicus Johannes de Zlabings ddo. 19. April 1403 im Olm. Stadtarchive.) 238. Das Kloster Welehrad gibt dem Matl und Clara in Borschitz zwei Lehen und zwei Hofstätten in Borschitz zum lebenslänglichen Nutzgenuss. Dt. s. l. 21. Jänner 1403. Wir Martin von gotes gnaden abt, Nicolaus prior, Andreas subprior, Nicolaus der kelner und der ganz konvent des klosters zu Welegrad, Cisterzienser ordens, bekennen 32
249 losungis seu contribucionibus more solito colligendis pro centum marcis grossorum et numeri predictorum, per Nicolaum de Sternberg olim advocatum concivem nostrum clare memorie, ad altare novum in nova capella in cymiterio s. Mauricii prope turrim fundatum et erigendum, ac pro ornatibus et indigenciis ipsius altaris specialiter perpetue deputatis. In quo quidem censu annuo et perpetuo novem marcarum sex marcas grossorum domino Johanni de Cremsir ipsius altaris capellano et suis successoribus, videlicet tres marcas circa festum sancti Georgii et totidem circa festum sancti Michaelis, et unam marcam census predicti capell ano seu vicario ecclesie, vel cui per Augustinum filium dicti Nicolai de Sternberg aut suos amicos committetur, pro restauracione pallorum ornatuum luminum et aliorum omnium et quorumlibet defectuum ipsius altaris reparacione seu melioracione fideliter et utiliter dispen- sandam, ac dimidiam marcam in anniversario dicti Nicolai pauperibus per duos nummos, in quantum se extendere poterit, distribuendam ipsi capellano, vel quibus commissum est per predictos, porrigere volumus et tenemur; demum alteram dimidiam marcam grossorum videlicet triginta missas defunctorum in anniversario et triginta missas in octava ipsius anni- versarii sacerdotibus celebrantibus unam sexagenam grossorum et pro duabus vigiliis sex leccionum, in anniversario et octava cantandis, vicariis dicte ecclesie duodecim grossos et pro pulsu duplici in anniversario et octava campanatori quatuor grossos ac plebano pro offertorio anniversarii et octave octo grossos et pro candelis seu luminibus in ipsis exequiis necessariis distribuendis duodecim grossos dare promittimus bona fide. Si vero, quod absit, in solucione predicti census nos vel nostri successores aliqua contradiccione vel causa negligentes reperiemur vel difficiles probaremur, tunc ipse capellanus vel illi, quibus talis census tempore distribuendus seu dispensandus committetur, plenam habebunt vigore presen- cium facultatem, elapsis quatuordecim diebus post quemcumque terminorum solucionis super dampna civitatis censum retentum acquirere, vel coram officiali Olomucensi judicialiter repetere cum effectu; tali tamen adiecta condicione, quod dum nos vel nostri successores ipsum censum annuum reemere voluerimus, tunc antea quartali unius anni dicto capellano et dispensatoribus hoc significare debemus; et cum dictas centum marcas ad sacristiam in castro Olomucensi cum scitu capellani seu dispensatoris ac plebani sancti Mauricii, pro tunc existencium, reposuerimus, tunc, in quantum valemus, libenter volumus suffragari seu con- sulere, quod pro eisdem pecuniis alius census annuus comparetur. Sub harum quibus nostrum sigillum est appensum testimonio literarum. Datum crastino circumcisionis domini anno nativitatis eiusdem millesimo quadringentesimo tercio. (Aus einem Transsumpte des Olm. Canonicus Johannes de Zlabings ddo. 19. April 1403 im Olm. Stadtarchive.) 238. Das Kloster Welehrad gibt dem Matl und Clara in Borschitz zwei Lehen und zwei Hofstätten in Borschitz zum lebenslänglichen Nutzgenuss. Dt. s. l. 21. Jänner 1403. Wir Martin von gotes gnaden abt, Nicolaus prior, Andreas subprior, Nicolaus der kelner und der ganz konvent des klosters zu Welegrad, Cisterzienser ordens, bekennen 32
Strana 250
250 offenlich an disem brief allen, die disen brief hören, sehen oder lesen werden, das wir mit vordachtem gemut dem Matlein und Klaram zu Borssicz verschrieben und geben haben zwei lehen, eins ein gestywcz,*) das gewesen ist etwan des Joclays Mitmaysters, und das andere das ede, das gewesen ist vor jaren des Sneken, und zwo hofstet mit allen iren zuge- hörunden dingen in unserm dorf zu Borssicz zu iren peiden lebtagen, weliche lehen und hofstete sullen si besizen und nüzen und freihaben vor zinse zehende robot und vor allerlei gab, was unserm kloster angehört; allein, was die gemein anget, do sollen sie mitleiden zu prik und zu prün in dem vorgeschriben dorf Borssicz. Wenn sie ober von dem gewald gotes die egenanten Matl und Klara sterben und gen ob von diser werlt, so sollen die egenanten lehen und hofstete mit allen iren zugehörunden dingen an uns und unser kloster gevallen, allein die varund haben und varund habe die mögen sie geben und schaffen und verkaufen, die uns auch darzu gevallen noch irem tod, mit unserm willen zu iren peiden lebtagen, wem si wellen; und noch irem peiden lebtagen Matl und Clara ist diser brief tod und niemant nuz. Und zu einem urkunde diser dingen hab wir unser ingesigel und das convent an disen brief angehangen. Der do geben ist noch Cristi gepurd tausent jar und vierhundert jar und drei an dem tage der heiligen jungfrauen sand Agnetis. (Aus dem Welehrader Copiarbuch Fol. 123/b im m. Landesarchive. Sig. Kloster Welehrad, Fasc. G. III. n. 191.) 239. Fulnek, 21. Jänner 1403. Lacek z Kravař a na Helfensteině potvrzuje list Albrechta z Šternberka na odmrť měšťanům a předměšťanům v Dvorcích daný (ddto. Wessel 1363 fer. IV. post festum pasche — vid. Cod. dipl. IX. p. 229). — Dt. na zámku Fulnece 1403 v neděli den sv. Anežky. (Erwähnt in der Bestätigungsurkunde des Wenzel Berka von Duba vom J. 1561 im Codex des mähr. Landesarchives Sig. XII. g. 24 p. 115.) 240. Brunne, 24. Jänner 1403. Markgraf Jodok erklärt den Einwohnern der Mark, dass er nach Lichtmesse bei ihnen sein werde, um mit ihrem Rathe die Sachen des Landes zu Ende zu bringen. (Riedel Cod. Brand. B., III. 160.) 241. Markgraf Jodok stellt dem Kloster Schwester Herburg in Brünn den von demselben aus Noth verkauften Hof in Königsfeld wieder zurück. Brünn, 26. Jänner 1403. odocus dei gratia marchio Brandemburgensis marchio et dominus Moraviæ etc. Universis præsentia visuris gratiam et omne bonum. Inter cætera sollicitudinis opera, quæ *) d. i. gestifts = gestiftetes, d. i. bebautes.
250 offenlich an disem brief allen, die disen brief hören, sehen oder lesen werden, das wir mit vordachtem gemut dem Matlein und Klaram zu Borssicz verschrieben und geben haben zwei lehen, eins ein gestywcz,*) das gewesen ist etwan des Joclays Mitmaysters, und das andere das ede, das gewesen ist vor jaren des Sneken, und zwo hofstet mit allen iren zuge- hörunden dingen in unserm dorf zu Borssicz zu iren peiden lebtagen, weliche lehen und hofstete sullen si besizen und nüzen und freihaben vor zinse zehende robot und vor allerlei gab, was unserm kloster angehört; allein, was die gemein anget, do sollen sie mitleiden zu prik und zu prün in dem vorgeschriben dorf Borssicz. Wenn sie ober von dem gewald gotes die egenanten Matl und Klara sterben und gen ob von diser werlt, so sollen die egenanten lehen und hofstete mit allen iren zugehörunden dingen an uns und unser kloster gevallen, allein die varund haben und varund habe die mögen sie geben und schaffen und verkaufen, die uns auch darzu gevallen noch irem tod, mit unserm willen zu iren peiden lebtagen, wem si wellen; und noch irem peiden lebtagen Matl und Clara ist diser brief tod und niemant nuz. Und zu einem urkunde diser dingen hab wir unser ingesigel und das convent an disen brief angehangen. Der do geben ist noch Cristi gepurd tausent jar und vierhundert jar und drei an dem tage der heiligen jungfrauen sand Agnetis. (Aus dem Welehrader Copiarbuch Fol. 123/b im m. Landesarchive. Sig. Kloster Welehrad, Fasc. G. III. n. 191.) 239. Fulnek, 21. Jänner 1403. Lacek z Kravař a na Helfensteině potvrzuje list Albrechta z Šternberka na odmrť měšťanům a předměšťanům v Dvorcích daný (ddto. Wessel 1363 fer. IV. post festum pasche — vid. Cod. dipl. IX. p. 229). — Dt. na zámku Fulnece 1403 v neděli den sv. Anežky. (Erwähnt in der Bestätigungsurkunde des Wenzel Berka von Duba vom J. 1561 im Codex des mähr. Landesarchives Sig. XII. g. 24 p. 115.) 240. Brunne, 24. Jänner 1403. Markgraf Jodok erklärt den Einwohnern der Mark, dass er nach Lichtmesse bei ihnen sein werde, um mit ihrem Rathe die Sachen des Landes zu Ende zu bringen. (Riedel Cod. Brand. B., III. 160.) 241. Markgraf Jodok stellt dem Kloster Schwester Herburg in Brünn den von demselben aus Noth verkauften Hof in Königsfeld wieder zurück. Brünn, 26. Jänner 1403. odocus dei gratia marchio Brandemburgensis marchio et dominus Moraviæ etc. Universis præsentia visuris gratiam et omne bonum. Inter cætera sollicitudinis opera, quæ *) d. i. gestifts = gestiftetes, d. i. bebautes.
Strana 251
251 nostræe celsitudini statim emergere vertentur, ad hæc studioso dirigimus conatu mentem nostram, quatenus sub regulari disciplina degentes victus necessitate coacti non deficere, sed magis proficere queant in altissimi famulatu ac eorundem ut possimus ex meritis lætari retributione æterna. Sane ad nostram noticiam pervenerit deductam, quomodo olim deo devotæe virgines priorissa ac totus conventus monasterii sanctimonialium in Bruna de Svester Herburg vocati ordinis prædicatorum nonnullis patentibus attritæ penuriis curiam dicti eorum monasterii in Nova villa alias Kenigsfeldt prope Brunam, in fundo nostri marchionatus sitam, provido Boussio de Wissaw olimque ibidem in Bruna, pro certa pecuniæ summa vendere alienare notorie cogebantur et fuerunt coactæ, prout literæ dictarum priorissæ et conventus desuper confectæ clarius cernuntur et continere videntur, quæ quidem curia certo iure post ipsam venditionem et alienationem et eorum occasione ad nos ut dominum et marchionem Moraviæ fuit rite devoluta, adeo quidem de ipsa disponere et agere de ipsa devolutione valeremus ad libitum nostrum. Tamen considerata priore contemplationis assi- duitate, quibus dictæ priorissa et conventus multiplici fama laudantur, divinæ retributionis intuitu eisdem priorissæ et conventui ac eorum monasterio prælibatam curiam cum suis pertinentiis singulis duximus restituendam et restituimus per præsentes volentes, ut præmissa alienatio et venditio ipsius curiæe præiudicare non debeat aut ipsis quomodolibet esse notiva, nec deinceps temporibus secuturis ex huiusmodi devolutione nostra sæpe memoratarum prio- rissæ et conventus et monasterii eorum prædicti censeantur et debeat appellari. Præsentium sub nostri sigilli appensione testimonio literarum. Datum Brunæ anno domini 1403 feria sexta proxima post s. diem conversionis s. Pauli. De mandato domini marchionis Hinko prothonotarius. (Cop. simpl. im m. Landesarchive, Boček'sche S. n. 4952.) 242. Markgraf Jodok cediert dem Nicolaus von Rohozov alle seine Rechte auf jenen Theil von Nuslau, den einst Boček von Zelic schuldenhalber den Juden verpfändet hat. Dt. Austerlitz, 10. Februar 1403. My Jošt z boží milosti markrabě Bramburský, markrabě a pán Moravský etc. vyznáváme tímto listem obecně přede všemi, ktož jej čísti anebo slyšeti budú, že zname- navše věrnú a ustavičnú službu statečného Mikuláše z Rohozova, věrného našeho milého, ježto nám v našich potřebách ukazoval a ještě tím snažněji jmá ukazovati v budúcích časích, protož s dobrým naším rozmyslem a svědomím dali sme jemu a jeho erbóm a mocí tohoto lista dáváme naše všickno právo, ješto na nás spadlo jest od židóv našich pro dluhy a pro rukojemství někdy Bočka z Zelic na tom díle, ješto jměl ve vsi v Nu- sislavi i na tom, což k tomu přísluší, buď mnoho anebo málo, aby on Mikuláš svrchu- psaný i jeho erbové ten jistý jeho díl ve vsi Nusislavi jměli, drželi a toho požívali k své vóli tím právem, jakož jest na nás od židóv přišlo. Také dáváme jemu ty všichny peníze, 32.
251 nostræe celsitudini statim emergere vertentur, ad hæc studioso dirigimus conatu mentem nostram, quatenus sub regulari disciplina degentes victus necessitate coacti non deficere, sed magis proficere queant in altissimi famulatu ac eorundem ut possimus ex meritis lætari retributione æterna. Sane ad nostram noticiam pervenerit deductam, quomodo olim deo devotæe virgines priorissa ac totus conventus monasterii sanctimonialium in Bruna de Svester Herburg vocati ordinis prædicatorum nonnullis patentibus attritæ penuriis curiam dicti eorum monasterii in Nova villa alias Kenigsfeldt prope Brunam, in fundo nostri marchionatus sitam, provido Boussio de Wissaw olimque ibidem in Bruna, pro certa pecuniæ summa vendere alienare notorie cogebantur et fuerunt coactæ, prout literæ dictarum priorissæ et conventus desuper confectæ clarius cernuntur et continere videntur, quæ quidem curia certo iure post ipsam venditionem et alienationem et eorum occasione ad nos ut dominum et marchionem Moraviæ fuit rite devoluta, adeo quidem de ipsa disponere et agere de ipsa devolutione valeremus ad libitum nostrum. Tamen considerata priore contemplationis assi- duitate, quibus dictæ priorissa et conventus multiplici fama laudantur, divinæ retributionis intuitu eisdem priorissæ et conventui ac eorum monasterio prælibatam curiam cum suis pertinentiis singulis duximus restituendam et restituimus per præsentes volentes, ut præmissa alienatio et venditio ipsius curiæe præiudicare non debeat aut ipsis quomodolibet esse notiva, nec deinceps temporibus secuturis ex huiusmodi devolutione nostra sæpe memoratarum prio- rissæ et conventus et monasterii eorum prædicti censeantur et debeat appellari. Præsentium sub nostri sigilli appensione testimonio literarum. Datum Brunæ anno domini 1403 feria sexta proxima post s. diem conversionis s. Pauli. De mandato domini marchionis Hinko prothonotarius. (Cop. simpl. im m. Landesarchive, Boček'sche S. n. 4952.) 242. Markgraf Jodok cediert dem Nicolaus von Rohozov alle seine Rechte auf jenen Theil von Nuslau, den einst Boček von Zelic schuldenhalber den Juden verpfändet hat. Dt. Austerlitz, 10. Februar 1403. My Jošt z boží milosti markrabě Bramburský, markrabě a pán Moravský etc. vyznáváme tímto listem obecně přede všemi, ktož jej čísti anebo slyšeti budú, že zname- navše věrnú a ustavičnú službu statečného Mikuláše z Rohozova, věrného našeho milého, ježto nám v našich potřebách ukazoval a ještě tím snažněji jmá ukazovati v budúcích časích, protož s dobrým naším rozmyslem a svědomím dali sme jemu a jeho erbóm a mocí tohoto lista dáváme naše všickno právo, ješto na nás spadlo jest od židóv našich pro dluhy a pro rukojemství někdy Bočka z Zelic na tom díle, ješto jměl ve vsi v Nu- sislavi i na tom, což k tomu přísluší, buď mnoho anebo málo, aby on Mikuláš svrchu- psaný i jeho erbové ten jistý jeho díl ve vsi Nusislavi jměli, drželi a toho požívali k své vóli tím právem, jakož jest na nás od židóv přišlo. Také dáváme jemu ty všichny peníze, 32.
Strana 252
252 dluhy, jistiny i lichvy, ješto naši židé mají na tom svrchupsaném díle, zvláště všicky listy, ješto židé jmají na ten jistý Bočkóv díl a na jeho dluze, buďte v zemi, nad zemí, ven z země kdežkoli, zkazujem, umořujem, aby věčně k upomínání jistin i lichev nejměly žádné moci a některé pevnosti. A ktožby kolivěk tento list s dřéveřečeného Mikuláše dobrú volí jměl, ten jmá plné pravé (sic) k tomu ke všemu, což svrchu psané stojí. A toho na svědomí a pro jistost naši pečet kázali sme přivěsiti. Jenž dán v Slavkově leta po božím narození tisíc čtyři sta třetího tu sobotu po svaté Dorothy (sic). De mandato dom. march. Hinko prothonotarius. (Orig. Perg. im königl. böhm. Museum.) 243. Bürgermeister und Rath der Stadt Brünn verpslichten sich, den vom Markgrafen Jodok dem Sulik von Radkow angewiesenen lebenslänglichen Jahreszins von 20 Mark Gr., aus den Stadt-Losungen zu zahlen. Dt. s. l. 12. Februar 1403. Wir Jacob Ott, die weil burgermeister, Hannus von Chremsir, die weil richter und die andern gesworn schepfen des rates der stat zu Brunne tun kunt offenbar mit disem brife allen leuten. Als der hochgeborne furste margraf Jost unser genediger herre dem erbern herrn Sulken von Radkow zu sein lebtagen und ein ganzes jar nach seim tode alle jar bescheiden und gegeben hat zwenzig mark gr. pfennig prager munze und merherisch zal von den zinsen, die wir sein genaden phlichtig sein zu geben von der stat losunge alle jar zu sand Jorgen tage und zu sand Michels tage: also geloben wir von der obge- nanten stat und von der ganzen gemein twegen mit wolbedachtem mute und mit aus- getragem rate unser eldern unsers rates, dem obgenanten herren Sulken die selben zwenzig mark grosser pfennig zu reichen und zu geben, mit namen das ist zehen mark grosser pfennig uf sand Michels tage, der nu schirest kumpt, anzuheben und zehen mark gr. pfennig uf sand Jorgen tage, der darnach schirest kumpt, und also selbste furbas zu den obgenanten zweien tagen alle jar zu sein lebtägen und ein ganzes jar nach seim tode dem, der disen brief wirdet inne haben mit des obgenanten herren Sulken redlicher vorschaffung mit unsern guten treuen an argelist und an alles vorzihen. Ob wir des nicht teten, so hat der obgenante herre Sulk und wer den brief wirdet inne haben das jar nach seim tode, als oben geschriben stet, volle macht mit kraft dis brifes, das obgenante gelde zu den ob- genanten tage als oftsam des not geschiht, zu gewinnen und zu nemen, zu Cristen und zu Juden uf der obgenanten stat schaden an alle widerreden. Mit urkunt dis brifes vor- sigelt mit unser obgenanten stat anhangundem insigel, der da geben ist nach Crist gepurt tausent jar vierhundert jar und darnach in dem dritten jare des montages nach sand Dorothee tage, der heiligen jungfrauen. (Aus dem Cod. Nro. 34 Fol. 28/a im Brünner Stadtarchive.)
252 dluhy, jistiny i lichvy, ješto naši židé mají na tom svrchupsaném díle, zvláště všicky listy, ješto židé jmají na ten jistý Bočkóv díl a na jeho dluze, buďte v zemi, nad zemí, ven z země kdežkoli, zkazujem, umořujem, aby věčně k upomínání jistin i lichev nejměly žádné moci a některé pevnosti. A ktožby kolivěk tento list s dřéveřečeného Mikuláše dobrú volí jměl, ten jmá plné pravé (sic) k tomu ke všemu, což svrchu psané stojí. A toho na svědomí a pro jistost naši pečet kázali sme přivěsiti. Jenž dán v Slavkově leta po božím narození tisíc čtyři sta třetího tu sobotu po svaté Dorothy (sic). De mandato dom. march. Hinko prothonotarius. (Orig. Perg. im königl. böhm. Museum.) 243. Bürgermeister und Rath der Stadt Brünn verpslichten sich, den vom Markgrafen Jodok dem Sulik von Radkow angewiesenen lebenslänglichen Jahreszins von 20 Mark Gr., aus den Stadt-Losungen zu zahlen. Dt. s. l. 12. Februar 1403. Wir Jacob Ott, die weil burgermeister, Hannus von Chremsir, die weil richter und die andern gesworn schepfen des rates der stat zu Brunne tun kunt offenbar mit disem brife allen leuten. Als der hochgeborne furste margraf Jost unser genediger herre dem erbern herrn Sulken von Radkow zu sein lebtagen und ein ganzes jar nach seim tode alle jar bescheiden und gegeben hat zwenzig mark gr. pfennig prager munze und merherisch zal von den zinsen, die wir sein genaden phlichtig sein zu geben von der stat losunge alle jar zu sand Jorgen tage und zu sand Michels tage: also geloben wir von der obge- nanten stat und von der ganzen gemein twegen mit wolbedachtem mute und mit aus- getragem rate unser eldern unsers rates, dem obgenanten herren Sulken die selben zwenzig mark grosser pfennig zu reichen und zu geben, mit namen das ist zehen mark grosser pfennig uf sand Michels tage, der nu schirest kumpt, anzuheben und zehen mark gr. pfennig uf sand Jorgen tage, der darnach schirest kumpt, und also selbste furbas zu den obgenanten zweien tagen alle jar zu sein lebtägen und ein ganzes jar nach seim tode dem, der disen brief wirdet inne haben mit des obgenanten herren Sulken redlicher vorschaffung mit unsern guten treuen an argelist und an alles vorzihen. Ob wir des nicht teten, so hat der obgenante herre Sulk und wer den brief wirdet inne haben das jar nach seim tode, als oben geschriben stet, volle macht mit kraft dis brifes, das obgenante gelde zu den ob- genanten tage als oftsam des not geschiht, zu gewinnen und zu nemen, zu Cristen und zu Juden uf der obgenanten stat schaden an alle widerreden. Mit urkunt dis brifes vor- sigelt mit unser obgenanten stat anhangundem insigel, der da geben ist nach Crist gepurt tausent jar vierhundert jar und darnach in dem dritten jare des montages nach sand Dorothee tage, der heiligen jungfrauen. (Aus dem Cod. Nro. 34 Fol. 28/a im Brünner Stadtarchive.)
Strana 253
253 244. Mehrere ungarische Kirchenfürsten und Magnaten schliessen mit Markgraf Jodok ein Bündnis gegen Konig Sigmund. Gran, 19. Februar 1403. Nos miseracione divina et apostolice sedis gracia Johannes Strigoniensis, Johannes Collocensis archiepiscopus, Thomas Agriensis, Lucas Waradiensis, Stephanus Transilvanie episcopi, necnon Detricus Bubek palatinus, Nicolaus de Chak, Nicolaus de Marczal, wayvode Transilvanienses, Johannes de Kaplya, et Stephanus de Debrew cum ceteris fratribus nostris proximis coadiutoribus et amicis, ad futuram rei memoriam notumfacimus tenore presen- cium universis, quod quia serenissimus princeps et dominus, dominus Jodocus dei gracia marchio Brandemburgensis ac marchio et dominus Moravie, unacum coadiutoribus, fautoribus, baronibus ac sequacibus suis et sibi adherentibus universis, nobis spopondit bona fide sine dolo et fraude mediantibus suis literis ad hec se astringendo, ut undecumque nobis perse- cucio et periculum inminere contingeret, nequaquam nos desereret, sed nobis inminente quacumque persecucione et casu exposcente contra omnes et singulos cuiusvis preheminencie, dignitatis, honoris, gradus et condicionis existentes, totis viribus assisteret, imo dum sibi intimaretur, quod secundum nostrum consilium ad liberacionem illustris principis domini Procopii marchionis, fratris sui germani, gencium suarum armigerarum subsidium foret opportunum sub nostra assecuracione, de gentibus suis possetenus providendo nobis desti naret, et impedimenta, iniurias ac instancias, quas posset forciores domino Sigismundo, regi Hungarie in partibus Bohemie et alibi, ubicumque posset inferre, non cessaret, nullamque convencionem, pacem aut concordiam absque scitu et voluntate nostris cum dicto domino Sigismundo faceret. Quod quando in casu, quo prefatum dominum Procopium marchionem eciam per eundem dominum Sigismundum regem aut alias quoquo modo liberare seu evadere vel ipsum, quod absit, in huiusmodi captivitate decedere contingeret, quod extunc penes eundem dominum Sigismundum regem et ad eius ac aliorum quorumcunque instanciam et auxilium adversus et contra nos ac fratres amicos, familiares et sequaces nostros ac nobis adherentes nequaquam ex adverso insurgendo hostiliter procederet, imo quod nec per se ipsum, nec per proprias, neque per eiusdem domini Procopii gentes nobis et sequacibus nostris propter quascunque promissiones, bladimenta et dona nullo umquam tempore fieret adversarius, sed pocius fautor, coadiutor et amicus. Et quocienscunque alique gentes de partibus Bohemie aut Moravie in subsidium et coadiutorium prelibati domini Sigismundi regis insurgere et adversus Hungariam procedere conarentur, talibus toto posse resistencias faciendo se viriliter opponeret. Ideo nos deliberacione inter nos prehabita et consilio digesto ad requisicionem eiusdem domini Jodoci marchionis vice reciproca et bona fide et sine fraude et dolo quolibet pollicemur jugiter et exprese assumpmendo, quod nos intendemus partes nostras efficaciter et possetenus interponere volumus, ut prefatus dominus Procopius marchio priscine restituatur libertati. Eciam spondemus, quod nullam convencionem, pacem aut concordiam aliquam absque scitu et voluntate prefati marchionis Jodoci et baronum suorum et sibi adherencium cum eodem domino Sigismundo rege faciemus nec propter
253 244. Mehrere ungarische Kirchenfürsten und Magnaten schliessen mit Markgraf Jodok ein Bündnis gegen Konig Sigmund. Gran, 19. Februar 1403. Nos miseracione divina et apostolice sedis gracia Johannes Strigoniensis, Johannes Collocensis archiepiscopus, Thomas Agriensis, Lucas Waradiensis, Stephanus Transilvanie episcopi, necnon Detricus Bubek palatinus, Nicolaus de Chak, Nicolaus de Marczal, wayvode Transilvanienses, Johannes de Kaplya, et Stephanus de Debrew cum ceteris fratribus nostris proximis coadiutoribus et amicis, ad futuram rei memoriam notumfacimus tenore presen- cium universis, quod quia serenissimus princeps et dominus, dominus Jodocus dei gracia marchio Brandemburgensis ac marchio et dominus Moravie, unacum coadiutoribus, fautoribus, baronibus ac sequacibus suis et sibi adherentibus universis, nobis spopondit bona fide sine dolo et fraude mediantibus suis literis ad hec se astringendo, ut undecumque nobis perse- cucio et periculum inminere contingeret, nequaquam nos desereret, sed nobis inminente quacumque persecucione et casu exposcente contra omnes et singulos cuiusvis preheminencie, dignitatis, honoris, gradus et condicionis existentes, totis viribus assisteret, imo dum sibi intimaretur, quod secundum nostrum consilium ad liberacionem illustris principis domini Procopii marchionis, fratris sui germani, gencium suarum armigerarum subsidium foret opportunum sub nostra assecuracione, de gentibus suis possetenus providendo nobis desti naret, et impedimenta, iniurias ac instancias, quas posset forciores domino Sigismundo, regi Hungarie in partibus Bohemie et alibi, ubicumque posset inferre, non cessaret, nullamque convencionem, pacem aut concordiam absque scitu et voluntate nostris cum dicto domino Sigismundo faceret. Quod quando in casu, quo prefatum dominum Procopium marchionem eciam per eundem dominum Sigismundum regem aut alias quoquo modo liberare seu evadere vel ipsum, quod absit, in huiusmodi captivitate decedere contingeret, quod extunc penes eundem dominum Sigismundum regem et ad eius ac aliorum quorumcunque instanciam et auxilium adversus et contra nos ac fratres amicos, familiares et sequaces nostros ac nobis adherentes nequaquam ex adverso insurgendo hostiliter procederet, imo quod nec per se ipsum, nec per proprias, neque per eiusdem domini Procopii gentes nobis et sequacibus nostris propter quascunque promissiones, bladimenta et dona nullo umquam tempore fieret adversarius, sed pocius fautor, coadiutor et amicus. Et quocienscunque alique gentes de partibus Bohemie aut Moravie in subsidium et coadiutorium prelibati domini Sigismundi regis insurgere et adversus Hungariam procedere conarentur, talibus toto posse resistencias faciendo se viriliter opponeret. Ideo nos deliberacione inter nos prehabita et consilio digesto ad requisicionem eiusdem domini Jodoci marchionis vice reciproca et bona fide et sine fraude et dolo quolibet pollicemur jugiter et exprese assumpmendo, quod nos intendemus partes nostras efficaciter et possetenus interponere volumus, ut prefatus dominus Procopius marchio priscine restituatur libertati. Eciam spondemus, quod nullam convencionem, pacem aut concordiam aliquam absque scitu et voluntate prefati marchionis Jodoci et baronum suorum et sibi adherencium cum eodem domino Sigismundo rege faciemus nec propter
Strana 254
254 quascunque promissiones, bladimenta et dona ipsum dominum marchionem Jodocum in casu premisso deseremus, nec umquam aliquo tempore ipsius adversarii quomodolibet vel inimici, sed pocius fautores in omnibus, coadiutores et amici. Et quocienscumque alique gentes de partibus Hungarie in subsidium, coadiutorium antefati domini Sigismundi regis insurgere et adversus Moraviam procedere conarentur, talibus toto posse resistencias faciendo nos viri- liter opponemus. In cuius testimonium presentibus sigilla nostra fecimus appendi. Datum Strigonii feria secunda proxima post dominicam Ex(s)urge anno domini millesimo quadrin- gentesimo tercio. (Orig. Perg. mit 10 anh. guterhalt. Sig. im m. Landesarchiv. Sig. K. V. L. IV. n. 214.) 245. Johann von Zlabings, Vicarius des Olmützer Bischofes, transsumiert zwei Urkunden, welche die Brücken über die March bei Olmütz betreffen. Dt. Olmütz, 12. März 1403. In nomine domini Amen. Nos Johannes de Czlawings Olomucensis canonicus vica— rius in spiritualibus et officialis ecclesie Olomucensis notum facimus universis presencium inspectoribus. Quod constitutus coram nobis honorabilis vir Michael dictus Dybini notarius civitatis Olomucensis quasdam literas privilegiorum seu cyrographos in pargameno scriptas, sanas et integras non vastas neque cancellatas sed omni prorsus vicio et suspeccione carentes, quas tunc in suis tenebat manibus, exhibuit ostendit et produxit, prout sequitur per omnia in hec verba: „Labilis est sciencia etc. Datum Olomucz sexta feria post diem sancte Agnetis virginis anno domini millesimo trecentesimo sexagesimo quarto.“ — (Vid. Cod. dipl. M. IX. n. 336.) Que quidem litera sigillo rotundo de cera alba communi in pressula pargameni pendenti erat munita . . . litere vero circumferenciales eiusdem sigilli tales clarissime apparebant videlicet: † Sigillum Ciuium de Olomucz . . . Et sequitur tenor secunde litere in hec verba: „Nos Jodocus etc. Datum Olomucz die s. Scolastice virginis anno dom. 1402.“ (Vid. Cod. dipl. M. XIII. n. 162) — Quibus quidem literis sic ut premittitur per prefatum Michaelem notarium exhibitis et productis idem Michael notarius proposuit deduxit et allegavit, qualiter dictis literis sepius in diversis locis contra diversas personas pro justificacione juris sui occasione pontalium denariorum, quos de pontibus civitas Olomucensis, quos tenet et reformat, percipere consuevit, prout eciam actenus percepit et in antea antecessores sui perceperunt, necessarie uti debeat et ipsas sepius producere et exhibere, ne casu infortuitu deperdantur, petivit cum instancia, qua poterat ampliori, ipsas copiarum exemplari conscribi et in formam publici reddigi instrumenti ac nostra auctoritate ordinaria et decreto super hoc interponi cum appen- sione sigilli nostri officii et auctorizari. Nos itaque Johannes de Czlawings . . conside- rantes peticionem dicti Michaelis . . visis et diligenter conspectis literis supradictis easque ante omnia veras et absque aliqua suspicione reputatis ipsas literas privilegiorum transcribi copiarum transsumi et exemplari decrevimus ac per Jacobum scribam nostrum infrascriptum mandavimus publicari, volentes ac tenore presencium decernentes, quod huius- modi transsumpto per omnia et in omnibus tam in judicio quam extra ac si ipsis literis
254 quascunque promissiones, bladimenta et dona ipsum dominum marchionem Jodocum in casu premisso deseremus, nec umquam aliquo tempore ipsius adversarii quomodolibet vel inimici, sed pocius fautores in omnibus, coadiutores et amici. Et quocienscumque alique gentes de partibus Hungarie in subsidium, coadiutorium antefati domini Sigismundi regis insurgere et adversus Moraviam procedere conarentur, talibus toto posse resistencias faciendo nos viri- liter opponemus. In cuius testimonium presentibus sigilla nostra fecimus appendi. Datum Strigonii feria secunda proxima post dominicam Ex(s)urge anno domini millesimo quadrin- gentesimo tercio. (Orig. Perg. mit 10 anh. guterhalt. Sig. im m. Landesarchiv. Sig. K. V. L. IV. n. 214.) 245. Johann von Zlabings, Vicarius des Olmützer Bischofes, transsumiert zwei Urkunden, welche die Brücken über die March bei Olmütz betreffen. Dt. Olmütz, 12. März 1403. In nomine domini Amen. Nos Johannes de Czlawings Olomucensis canonicus vica— rius in spiritualibus et officialis ecclesie Olomucensis notum facimus universis presencium inspectoribus. Quod constitutus coram nobis honorabilis vir Michael dictus Dybini notarius civitatis Olomucensis quasdam literas privilegiorum seu cyrographos in pargameno scriptas, sanas et integras non vastas neque cancellatas sed omni prorsus vicio et suspeccione carentes, quas tunc in suis tenebat manibus, exhibuit ostendit et produxit, prout sequitur per omnia in hec verba: „Labilis est sciencia etc. Datum Olomucz sexta feria post diem sancte Agnetis virginis anno domini millesimo trecentesimo sexagesimo quarto.“ — (Vid. Cod. dipl. M. IX. n. 336.) Que quidem litera sigillo rotundo de cera alba communi in pressula pargameni pendenti erat munita . . . litere vero circumferenciales eiusdem sigilli tales clarissime apparebant videlicet: † Sigillum Ciuium de Olomucz . . . Et sequitur tenor secunde litere in hec verba: „Nos Jodocus etc. Datum Olomucz die s. Scolastice virginis anno dom. 1402.“ (Vid. Cod. dipl. M. XIII. n. 162) — Quibus quidem literis sic ut premittitur per prefatum Michaelem notarium exhibitis et productis idem Michael notarius proposuit deduxit et allegavit, qualiter dictis literis sepius in diversis locis contra diversas personas pro justificacione juris sui occasione pontalium denariorum, quos de pontibus civitas Olomucensis, quos tenet et reformat, percipere consuevit, prout eciam actenus percepit et in antea antecessores sui perceperunt, necessarie uti debeat et ipsas sepius producere et exhibere, ne casu infortuitu deperdantur, petivit cum instancia, qua poterat ampliori, ipsas copiarum exemplari conscribi et in formam publici reddigi instrumenti ac nostra auctoritate ordinaria et decreto super hoc interponi cum appen- sione sigilli nostri officii et auctorizari. Nos itaque Johannes de Czlawings . . conside- rantes peticionem dicti Michaelis . . visis et diligenter conspectis literis supradictis easque ante omnia veras et absque aliqua suspicione reputatis ipsas literas privilegiorum transcribi copiarum transsumi et exemplari decrevimus ac per Jacobum scribam nostrum infrascriptum mandavimus publicari, volentes ac tenore presencium decernentes, quod huius- modi transsumpto per omnia et in omnibus tam in judicio quam extra ac si ipsis literis
Strana 255
255 originalibus ubicumque oblatis et productis fuerit in perpetuum fides adhibenda. Super quibus omnibus et singulis nostram presentibus interponimus auctoritatem et decretum. In quorum omnium et singulorum robur et testimonium presens transsumptum exinde per Jacobum notarium infrascriptum scribi et fieri ac in formam publici mandavimus reddigi instrumenti sigillique officii ecclesie Olomucensis appensione jussimus communiri. Datum et actum Olomucz in preurbio in domo honorabilis viri domini Wilhelmi Korthelangeni canonici Olom. nobis inibidem trahentibus incolatum, sub anno a nativitate dom. 1403 indiccione undecima die duodecima mensis Marcii, hora vesperorum vel quasi, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii divina providencia pape noni anno ipsius quatuor decimo. Presentibus honorabilibus et discretis viris Andrea de Treraz advocato consistorii Olomucensis, Johanne de Pustmyr notario publico ac domino Welikone capellano dominorum Znate et Jodoci de Rossicz, Wenczeslao clerico de Mezerziecz et Hanuschio laico Olomu- censis diocesis et aliis multis testibus fidedignis. Et Ego Jacobus quondam Johannis de Pyeska etc. publicus notarius scribaque cau- sarum consistorii Olomensis etc. (Orig. Perg. h. Sig. im Olmützer Stadtarchive.) 246. Sulik von Radkov vermacht dem Augustinerkloster in Gewitsch einen Jahreszins von drei Schock Groschen in Záwořitz und Lhotka bei Opatowitz zu einem Anniversar. Dt. Brünn, 25. März 1403. Ego Sulko de Radkaw ad noticiam universorum devenire volo hanc literam inspec- turis et legentibus tam presentibus, quam futuris, quod dietenus attendens humane fragilitatem essencie, qualiter non solum homines, sed omnis creatura sub nube terrestris ad excidium properat et declinat, profecto secundum posse meum prevenire cupio, quantum michi ab alto permittitur dies mortis, quando de sua plenitudine, gracia et maxime propter devotorum oracionum suffragia, que inter alia pietatis opera multum prosunt ad impetrandam miseri- cordiam studeat misereri: propter quod sana mente, non per errorem, nec improvide, sed matura ac bona mea deliberacione prehabita, do, confero, assigno et presentibus duxi con- ferendum ac donandum religiosis et devotis fratribus .. priori totique conventui heremitarum ordinis sancti Augustini, monasterii beate Marie virginis in Gewyczka, Olomucensis diocesis, tres sexagenas grossorum pragensis pagamenti (moravici?) annui census nudi et certi red- ditus in et super media villa mea Zaboricz nunccupata duas sexagenas, et super villa Elhotka prope Oppatowicz situatam (sic) unam sexagenam grossorum et ipsius pertinenciis, pro anniversario perpetuo in remedium anime mee per ipsos fratres, aut successores eorum, singulis perpetuis annis ad recipiendum, capiendum et tollendum, ab(sque) omnibus impeti- cionibus litibus controversiis et impedimentis aliis quibuscunque, unam videlicet sexagenam cum dimidia grossorum in festo sancti Georgii martiris, et aliam sexagenam cum dimidia gros- sorum istius annui census in festo sancti Michahelis archangeli, terminis continuis succedentibus
255 originalibus ubicumque oblatis et productis fuerit in perpetuum fides adhibenda. Super quibus omnibus et singulis nostram presentibus interponimus auctoritatem et decretum. In quorum omnium et singulorum robur et testimonium presens transsumptum exinde per Jacobum notarium infrascriptum scribi et fieri ac in formam publici mandavimus reddigi instrumenti sigillique officii ecclesie Olomucensis appensione jussimus communiri. Datum et actum Olomucz in preurbio in domo honorabilis viri domini Wilhelmi Korthelangeni canonici Olom. nobis inibidem trahentibus incolatum, sub anno a nativitate dom. 1403 indiccione undecima die duodecima mensis Marcii, hora vesperorum vel quasi, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri domini Bonifacii divina providencia pape noni anno ipsius quatuor decimo. Presentibus honorabilibus et discretis viris Andrea de Treraz advocato consistorii Olomucensis, Johanne de Pustmyr notario publico ac domino Welikone capellano dominorum Znate et Jodoci de Rossicz, Wenczeslao clerico de Mezerziecz et Hanuschio laico Olomu- censis diocesis et aliis multis testibus fidedignis. Et Ego Jacobus quondam Johannis de Pyeska etc. publicus notarius scribaque cau- sarum consistorii Olomensis etc. (Orig. Perg. h. Sig. im Olmützer Stadtarchive.) 246. Sulik von Radkov vermacht dem Augustinerkloster in Gewitsch einen Jahreszins von drei Schock Groschen in Záwořitz und Lhotka bei Opatowitz zu einem Anniversar. Dt. Brünn, 25. März 1403. Ego Sulko de Radkaw ad noticiam universorum devenire volo hanc literam inspec- turis et legentibus tam presentibus, quam futuris, quod dietenus attendens humane fragilitatem essencie, qualiter non solum homines, sed omnis creatura sub nube terrestris ad excidium properat et declinat, profecto secundum posse meum prevenire cupio, quantum michi ab alto permittitur dies mortis, quando de sua plenitudine, gracia et maxime propter devotorum oracionum suffragia, que inter alia pietatis opera multum prosunt ad impetrandam miseri- cordiam studeat misereri: propter quod sana mente, non per errorem, nec improvide, sed matura ac bona mea deliberacione prehabita, do, confero, assigno et presentibus duxi con- ferendum ac donandum religiosis et devotis fratribus .. priori totique conventui heremitarum ordinis sancti Augustini, monasterii beate Marie virginis in Gewyczka, Olomucensis diocesis, tres sexagenas grossorum pragensis pagamenti (moravici?) annui census nudi et certi red- ditus in et super media villa mea Zaboricz nunccupata duas sexagenas, et super villa Elhotka prope Oppatowicz situatam (sic) unam sexagenam grossorum et ipsius pertinenciis, pro anniversario perpetuo in remedium anime mee per ipsos fratres, aut successores eorum, singulis perpetuis annis ad recipiendum, capiendum et tollendum, ab(sque) omnibus impeti- cionibus litibus controversiis et impedimentis aliis quibuscunque, unam videlicet sexagenam cum dimidia grossorum in festo sancti Georgii martiris, et aliam sexagenam cum dimidia gros- sorum istius annui census in festo sancti Michahelis archangeli, terminis continuis succedentibus
Strana 256
25b et sic annis postea censuandum singulis in futurum, et quod eedem tres sexagene grossorum in terminis, ut premittitur, ad omnes fratres, qui pro tempore fuerint, pro earum (sic) pitancia continuo porrigantur; tali autem interiecta condicione, quod statim post obitum meum fratres dicti monasterii, qui pro tunc erunt, et demum singulis annis perpetuis in quelibet quatuor tempora pro mea et omnium antecessorum meorum animabus, qui obdormiverunt in domino, in sero vigilias novem leccionum et in crastino missam pro defunctis cum candelis et ceteris requisitis, more ecclesiastico peragere et decantare solempniter teneantur, qualibet negligencia non obstante. Quod propter sollicitudinem et preces eorumdem fratrum deus omnipotens meam et omnium predecessorum meorum animas jubeat sempiternum ingredi locum, ut cum ipso et suis electis ac angelorum suorum consorcia valeant eterna gaudia feliciter possidere. In quorum firmum testimonium et maioris roboris firmitatem proprium meum sigillum et in lucidius testimonium famosorum virorum Henrici filii mei de Radkaw, Worzitonis de Radkaw et Wenczesslai de Trska, dilectorum meorum fratrum sigilla solum ad preces meas, ipsis et eorum heredibus sine dampno, presentibus literis sunt appensa. Datum Brunne anno domini millesimo quadringentesimo tercio, in festo annuncciacionis beate Marie virginis gloriose. (Orig. Perg. mit 4 anh. Sig., wovon das erste Sig. abgetrennt ist, im m. Landesarchiv, Art. Gewitscher Augustiner, lit. D n. 4.) 247. Sulik von Radkov vermacht dem Augustinerkloster in Brünn einen Jahreszehent von drei Schock Groschen in dem Dorfe Záworitz zu einem Anniversarium. Dt. Brünn, 25. März 1403. Ego Sulko de Radkaw ad noticiam universorum devenire volo hanc literam inspecturis et legentibus, tam presentibus quam futuris. Quod dietenus attendens humane fragilitatem essencie, qualiter non solum homines sed omnis creatura sub nube terrestris ad excidium properat et declinat; profecto secundum posse meum prevenire cupio, quantum mihi ab alto permittitur, dies mortis, quando de sua plenitudine gracia et maxime propter devotorum oracionum suffragia ; que inter alia pietatis opera multum prosunt ad impetrandam miseri- cordiam, studeat misereri. Propter quod sana mente, non per errorem nec improvide, sed matura ac bona mea deliberacione prehabita do conferro assigno et presentibus duxi con- ferendum ac donandum religiosis et devotis fratribus .. priori totique conventui heremitarum ordinis sancti Augustini monasterii nove fundacionis sancti Thome in preurbio civitatis Brunne Olomucensis diocesis tres sexagenas grossorum pragensium pagamenti (moravici?) annui census nudi et certi redditus in et super media villa mea Zaboricz nunccupata pro anniversario perpetuo in remedium anime mee, per ipsos fratres aut successores eorum singulis et perpetuis annis ad recipiendum capiendum et tollendum, ab(sque) omnibus impe- ticionibus litibus controversiis et impedimentis aliis quibuscumque, unam videlicet sexagenam cum dimidia grossorum in festo sancti Georgii, martyris et aliam sexagenam cum dimidia grossorum istius census annui in festo sancti Michahelis archangeli, terminis continuis suc- cedentibus et sic annis censuandum postea singulis in futurum et quod eedem tres sexagene
25b et sic annis postea censuandum singulis in futurum, et quod eedem tres sexagene grossorum in terminis, ut premittitur, ad omnes fratres, qui pro tempore fuerint, pro earum (sic) pitancia continuo porrigantur; tali autem interiecta condicione, quod statim post obitum meum fratres dicti monasterii, qui pro tunc erunt, et demum singulis annis perpetuis in quelibet quatuor tempora pro mea et omnium antecessorum meorum animabus, qui obdormiverunt in domino, in sero vigilias novem leccionum et in crastino missam pro defunctis cum candelis et ceteris requisitis, more ecclesiastico peragere et decantare solempniter teneantur, qualibet negligencia non obstante. Quod propter sollicitudinem et preces eorumdem fratrum deus omnipotens meam et omnium predecessorum meorum animas jubeat sempiternum ingredi locum, ut cum ipso et suis electis ac angelorum suorum consorcia valeant eterna gaudia feliciter possidere. In quorum firmum testimonium et maioris roboris firmitatem proprium meum sigillum et in lucidius testimonium famosorum virorum Henrici filii mei de Radkaw, Worzitonis de Radkaw et Wenczesslai de Trska, dilectorum meorum fratrum sigilla solum ad preces meas, ipsis et eorum heredibus sine dampno, presentibus literis sunt appensa. Datum Brunne anno domini millesimo quadringentesimo tercio, in festo annuncciacionis beate Marie virginis gloriose. (Orig. Perg. mit 4 anh. Sig., wovon das erste Sig. abgetrennt ist, im m. Landesarchiv, Art. Gewitscher Augustiner, lit. D n. 4.) 247. Sulik von Radkov vermacht dem Augustinerkloster in Brünn einen Jahreszehent von drei Schock Groschen in dem Dorfe Záworitz zu einem Anniversarium. Dt. Brünn, 25. März 1403. Ego Sulko de Radkaw ad noticiam universorum devenire volo hanc literam inspecturis et legentibus, tam presentibus quam futuris. Quod dietenus attendens humane fragilitatem essencie, qualiter non solum homines sed omnis creatura sub nube terrestris ad excidium properat et declinat; profecto secundum posse meum prevenire cupio, quantum mihi ab alto permittitur, dies mortis, quando de sua plenitudine gracia et maxime propter devotorum oracionum suffragia ; que inter alia pietatis opera multum prosunt ad impetrandam miseri- cordiam, studeat misereri. Propter quod sana mente, non per errorem nec improvide, sed matura ac bona mea deliberacione prehabita do conferro assigno et presentibus duxi con- ferendum ac donandum religiosis et devotis fratribus .. priori totique conventui heremitarum ordinis sancti Augustini monasterii nove fundacionis sancti Thome in preurbio civitatis Brunne Olomucensis diocesis tres sexagenas grossorum pragensium pagamenti (moravici?) annui census nudi et certi redditus in et super media villa mea Zaboricz nunccupata pro anniversario perpetuo in remedium anime mee, per ipsos fratres aut successores eorum singulis et perpetuis annis ad recipiendum capiendum et tollendum, ab(sque) omnibus impe- ticionibus litibus controversiis et impedimentis aliis quibuscumque, unam videlicet sexagenam cum dimidia grossorum in festo sancti Georgii, martyris et aliam sexagenam cum dimidia grossorum istius census annui in festo sancti Michahelis archangeli, terminis continuis suc- cedentibus et sic annis censuandum postea singulis in futurum et quod eedem tres sexagene
Strana 257
257 grossorum in terminis ut premittitur ad omnes fratres, qui pro tempore fuerint, pro earum (sic) pitancia continuo porrigantur. Tali autem interiecta condicione, quod statim post obitum meum fratres dicti monasterii, qui protunc erunt, et demum singulis annis perpetuis, in quelibet quatuor tempora pro mea et omnium antecessorum meorum animabus, qui obdor- miverunt in domino, in sero vigilias novem leccionum et in crastino missam pro defunctis cum candelis et ceteris requisitis more ecclesiastico decantare et peragere solempniter teneantur, qualibet negligencia non obstante, quod propter solicitudinem et preces eorumdem fratrum deus omnipotens meum et omnium predecessorum nostrorum animas jubeat sempi- ternum ingredi locum, ut cum ipso et suis electis ac angelorum suorum consorcia valeant eterna gaudia feliciter possidere. In quorum firmum testimonium et maioris roboris firmitatem proprium meum sigillum, et in testimonium famosorum virorum Henrici filii mei de Radkaw Worzitonis de Radkaw et Wenczeslai de Trska dilectorum meorum fratrum sigilla solum ad preces meas, ipsis et eorum heredibus sine dampno, presentibus literis sunt appensa. Datum Brunne anno Domini millesimo quadringentesimo tercio, in festo annunciacionis beate Marie virginis gloriose. (Orig, mit 4 h. Sig. im Archive des Königinklosters in Altbrünn.) 248. Jeronimus Sydenberg, päpstlicher Auditor, spricht die Abtissin Dorothea und den Convent des Klosters Oslavan von dem über sie im Stritte um das Patronat der St. Nicolai-Kapelle in Brünn verhängten Kirchenbanne los. Dt. Rom, 4. April 1403. Jeronimus Sydenberg decretorum doctor, domini nostri pape capellanus et ipsius sacri palacii apostolici causarum et cause ac partibus infrascriptis ab eodem domino nostro papa auditor specialiter deputatus, universis et singulis dominis abbatibus prioribus prepositis decanis scholasticis cantoribus thesaurariis custodibus archidiaconis archipresbyteris sacristis tam cathedralium quam collegiatarum ac parrochialium ecclesiarum rectoribus seu locatenen- tibus eorundem, presbyteris curatis et non curatis, ceterisque clericis, notariis et tabellio- nibus publicis quibuscunque per civitatem et diocesim Olomucensem ac alias ubilibet constitutis et eorum cuilibet insolidum, ad quem vel ad quos presentes nostre litere per- venerint, salutem in domino et presentibus indubiam dare fidem. Noveritis, quod nuper sanctissimus in Christo pater et dominus noster, dominus Bonifacius, divina providencia papa nonus quandam commissionis, sive supplicacionis cedulam nobis per certum suum cursorem presentari fecit huiusmodi sub tenore verborum: Dignetur s. v. causam et causas appella- cionis seu appellacionum pro parte venerabilium et religiosarum dominarum Dorothee abbatisse et conventus monasterii vallis sancte Marie de Osslavia ordinis Cisterciensis ac Nicolai Polak, rectoris capelle sancti Nicolai Brunnensis, Olomucensis diocesis ad apostolicam sedem interposite seu interpositarum a nonnullis pretensis, monicionibus, requisicionibus et processibus aliis per quendam Bernardum se abbatem monasterii Zaworduncensis ordinis 33
257 grossorum in terminis ut premittitur ad omnes fratres, qui pro tempore fuerint, pro earum (sic) pitancia continuo porrigantur. Tali autem interiecta condicione, quod statim post obitum meum fratres dicti monasterii, qui protunc erunt, et demum singulis annis perpetuis, in quelibet quatuor tempora pro mea et omnium antecessorum meorum animabus, qui obdor- miverunt in domino, in sero vigilias novem leccionum et in crastino missam pro defunctis cum candelis et ceteris requisitis more ecclesiastico decantare et peragere solempniter teneantur, qualibet negligencia non obstante, quod propter solicitudinem et preces eorumdem fratrum deus omnipotens meum et omnium predecessorum nostrorum animas jubeat sempi- ternum ingredi locum, ut cum ipso et suis electis ac angelorum suorum consorcia valeant eterna gaudia feliciter possidere. In quorum firmum testimonium et maioris roboris firmitatem proprium meum sigillum, et in testimonium famosorum virorum Henrici filii mei de Radkaw Worzitonis de Radkaw et Wenczeslai de Trska dilectorum meorum fratrum sigilla solum ad preces meas, ipsis et eorum heredibus sine dampno, presentibus literis sunt appensa. Datum Brunne anno Domini millesimo quadringentesimo tercio, in festo annunciacionis beate Marie virginis gloriose. (Orig, mit 4 h. Sig. im Archive des Königinklosters in Altbrünn.) 248. Jeronimus Sydenberg, päpstlicher Auditor, spricht die Abtissin Dorothea und den Convent des Klosters Oslavan von dem über sie im Stritte um das Patronat der St. Nicolai-Kapelle in Brünn verhängten Kirchenbanne los. Dt. Rom, 4. April 1403. Jeronimus Sydenberg decretorum doctor, domini nostri pape capellanus et ipsius sacri palacii apostolici causarum et cause ac partibus infrascriptis ab eodem domino nostro papa auditor specialiter deputatus, universis et singulis dominis abbatibus prioribus prepositis decanis scholasticis cantoribus thesaurariis custodibus archidiaconis archipresbyteris sacristis tam cathedralium quam collegiatarum ac parrochialium ecclesiarum rectoribus seu locatenen- tibus eorundem, presbyteris curatis et non curatis, ceterisque clericis, notariis et tabellio- nibus publicis quibuscunque per civitatem et diocesim Olomucensem ac alias ubilibet constitutis et eorum cuilibet insolidum, ad quem vel ad quos presentes nostre litere per- venerint, salutem in domino et presentibus indubiam dare fidem. Noveritis, quod nuper sanctissimus in Christo pater et dominus noster, dominus Bonifacius, divina providencia papa nonus quandam commissionis, sive supplicacionis cedulam nobis per certum suum cursorem presentari fecit huiusmodi sub tenore verborum: Dignetur s. v. causam et causas appella- cionis seu appellacionum pro parte venerabilium et religiosarum dominarum Dorothee abbatisse et conventus monasterii vallis sancte Marie de Osslavia ordinis Cisterciensis ac Nicolai Polak, rectoris capelle sancti Nicolai Brunnensis, Olomucensis diocesis ad apostolicam sedem interposite seu interpositarum a nonnullis pretensis, monicionibus, requisicionibus et processibus aliis per quendam Bernardum se abbatem monasterii Zaworduncensis ordinis 33
Strana 258
258 Premonstratensis dicte diocesis ac jurium et privilegiorum cuidam Ditwino asserto, preposito ecclesie sancti Petri Brunnensis, ut capellano honoris indultorum conservatorem pretendentem ad eiusdem Ditwini, ut dicitur, instanciam fulminatis necnon causam et causas nullitatis et iniquitatis et injusticie dictorum pretensorum, monicionum, requisicionum et processuum ac negocii principalis, seu negociorum principalium eorundem, alicui ex venerabilibus viris dominis vestri sacri apostolici causarum palacii auditoribus committere audiendum, cogno- scendum, decidendum et fine debito terminandum cum omnibus et singulis suis emergenciis, incidenciis, dependenciis et connexis, eciam cum potestate abbatissam et conventum ac Nicolaum predictos communiter et divisim a quibuscunque excommunicacionis sentenciis, si quas forsan premissorum occasione incurrerint, simpliciter vel ad cautelam absolvendi, necnon Bernardum et Ditvinum predictos et quoscunque alios, sua communiter vel divisim inleresse putantes in Romana curia et extra et ad partes tociens, quociens opus fuerit, citandi, non obstante, quod forsan causa seu cause huiusmodi non sint ad dictam curiam legitime devolute, nec in eadem de juris necessitate tractande seu eciam finiende. In fine vero dicte commissionis sive supplicacionis cedule scripta erant de alterius manus litera. superiori litere ipsius cedule penitus et omnino dissimili et diversa, hec verba videlicet: De mandato domini nostri pape audiat magister Jeronimus, citet, ut petitur, absolvat, si et prout de jure et justiciam faciat. Cujusquidem commissionis vigore nos Jeronimus auditor prefatus in causa et causis huiusmodi rite et legitime procedere volentes, ad providi viri magistri Gerlaci de Esch, in Romana curia et religiosarum dominarum Dorothee abbatisse, Clare custricis, Braxedis conventualis monasterii vallis sancte Marie de Osslavia ordinis Cisterciensis ac Nicolai Polak, rectoris capelle sancti Nicolai Brunnensis, Olomucensis diocesis, principalium in suprascripta commissionis sive supplicacionis cedula principaliter nominatarum procuratoris instanciam, de cujus procuracionis mandato nobis plenius extitit facta fides, dominos Bernardum abbatem monasterii Zaworduncensis ordinis Premonstratensis et Ditwinum prepositum ecclesie sancti Petri Brunnensis ex adverso principales, in eadem commissione eciam principaliter nominatos, extra Romanam curiam et ad partes per nostras certi tenoris literas citavimus ac citari mandavimus et fecimus, quatenus certo et peremptorio termino, in eisdem nostris citatoriis literis expressato, Rome vel alibi, ubi interim forsan dictus dominus noster cum sua Romana curia resideret, in palacio causarum apostolico mane hora causarum comparerent coram nobis, vel alio forsan loco nostri surrogando auditore, prefatis dominabus Dorothee abbatisse et conventui ac domino Nicolao Pollak, vel ipsorum legitimo procuratori de justicia responsuri et alias in toto negocio, causa et causis huiusmodi processuri et procedi visuri, aliasque dicturi, facturi, audituri et recepturi, quod suaderet justicia et ordo dictaret racionis, cum certificacione, quod sive in dicto citacionis termino comparerent sive non, nos nichilominus vel auditor surrogandus predictus ad instanciam partis comparentis et causam huiusmodi prosequi curantis procederemus seu procederet justicia mediante, dictorum citatorum absencia seu contumacia non obstante. Quo citacionis termino adveniente comparuit coram nobis in judicio discretus vir magister Wilhelmus Leo procurator per dictum magistrum Gerlacum de Esch principalem
258 Premonstratensis dicte diocesis ac jurium et privilegiorum cuidam Ditwino asserto, preposito ecclesie sancti Petri Brunnensis, ut capellano honoris indultorum conservatorem pretendentem ad eiusdem Ditwini, ut dicitur, instanciam fulminatis necnon causam et causas nullitatis et iniquitatis et injusticie dictorum pretensorum, monicionum, requisicionum et processuum ac negocii principalis, seu negociorum principalium eorundem, alicui ex venerabilibus viris dominis vestri sacri apostolici causarum palacii auditoribus committere audiendum, cogno- scendum, decidendum et fine debito terminandum cum omnibus et singulis suis emergenciis, incidenciis, dependenciis et connexis, eciam cum potestate abbatissam et conventum ac Nicolaum predictos communiter et divisim a quibuscunque excommunicacionis sentenciis, si quas forsan premissorum occasione incurrerint, simpliciter vel ad cautelam absolvendi, necnon Bernardum et Ditvinum predictos et quoscunque alios, sua communiter vel divisim inleresse putantes in Romana curia et extra et ad partes tociens, quociens opus fuerit, citandi, non obstante, quod forsan causa seu cause huiusmodi non sint ad dictam curiam legitime devolute, nec in eadem de juris necessitate tractande seu eciam finiende. In fine vero dicte commissionis sive supplicacionis cedule scripta erant de alterius manus litera. superiori litere ipsius cedule penitus et omnino dissimili et diversa, hec verba videlicet: De mandato domini nostri pape audiat magister Jeronimus, citet, ut petitur, absolvat, si et prout de jure et justiciam faciat. Cujusquidem commissionis vigore nos Jeronimus auditor prefatus in causa et causis huiusmodi rite et legitime procedere volentes, ad providi viri magistri Gerlaci de Esch, in Romana curia et religiosarum dominarum Dorothee abbatisse, Clare custricis, Braxedis conventualis monasterii vallis sancte Marie de Osslavia ordinis Cisterciensis ac Nicolai Polak, rectoris capelle sancti Nicolai Brunnensis, Olomucensis diocesis, principalium in suprascripta commissionis sive supplicacionis cedula principaliter nominatarum procuratoris instanciam, de cujus procuracionis mandato nobis plenius extitit facta fides, dominos Bernardum abbatem monasterii Zaworduncensis ordinis Premonstratensis et Ditwinum prepositum ecclesie sancti Petri Brunnensis ex adverso principales, in eadem commissione eciam principaliter nominatos, extra Romanam curiam et ad partes per nostras certi tenoris literas citavimus ac citari mandavimus et fecimus, quatenus certo et peremptorio termino, in eisdem nostris citatoriis literis expressato, Rome vel alibi, ubi interim forsan dictus dominus noster cum sua Romana curia resideret, in palacio causarum apostolico mane hora causarum comparerent coram nobis, vel alio forsan loco nostri surrogando auditore, prefatis dominabus Dorothee abbatisse et conventui ac domino Nicolao Pollak, vel ipsorum legitimo procuratori de justicia responsuri et alias in toto negocio, causa et causis huiusmodi processuri et procedi visuri, aliasque dicturi, facturi, audituri et recepturi, quod suaderet justicia et ordo dictaret racionis, cum certificacione, quod sive in dicto citacionis termino comparerent sive non, nos nichilominus vel auditor surrogandus predictus ad instanciam partis comparentis et causam huiusmodi prosequi curantis procederemus seu procederet justicia mediante, dictorum citatorum absencia seu contumacia non obstante. Quo citacionis termino adveniente comparuit coram nobis in judicio discretus vir magister Wilhelmus Leo procurator per dictum magistrum Gerlacum de Esch principalem
Strana 259
ZDD procuratorem substitutus, de cujus substitucionis mandato nobis legitimis constabat, prout constat, documentis et nomine procuratorio partis sue citacionem per nos ad partes decretam et ipsius execucionem verbo reproduxit, de qua nobis postmodum legitimis documentis extiti facta fides, citatorumque in eadem contentorum contumaciam accusavit ipsosque contumaces reputari peciit. Nos tunc eosdem citatos, licet diucius expectatos, reputavimus exigente justicia contumaces, et in ipsorum contumaciam ad dicti magistri Wilhelmi Leo procuratoris substituti instanciam supradictos dominos Bernardum abbatem monasterii Zaworduncensis et Ditwinum prepositum ex adverso principales ipsorumque procuratores, si qui erant in Romana curia pro eisdem ad dicendum et opponendum, quid- quid verbo vel in scriptis dicere seu opponere volebant contra dictam nobis factam com- missionem necnon citacionem et ipsius execucionem de partibus reportatis et coram nobis, ut premittitur, repetitis per audienciam publicam literarum contradictarum domini nostri pape citari mandavimus et fecimus ad certum peremptorium terminum competentem. Quo namque termino occurente et comparente coram nobis in judicio magistro Wilhelmo Leo procuratore substituto et nomine quo supra procuratorio quandam proximam dicte citacionis cedulam in dicta audiencia publica positam, literam signatam sigillatam et debite executam representante citatorumque in eadem contentorum contumaciam accusante, ipsosque contumaces per nos reputari petente, nos eosdem citatos non comparentes neque termino huiusmodi satisfacere curantes, licet diucius et usque ad horam debitam expectatos, reputavimus, quoad actum et terminum hujusmodi, exigente justicia merito, prout erant, contumaces. Deinde comparuit coram nobis judicialiter magister Wilhelmus Leo procurator substitutus nomine quo supra procuratorio predictus et nonnullas posiciones et articulos in sui fine concludentes et quod- dam appellacionis instrumentum in finem et effectum, dictam absolucionem ad cautelam obtinendi facto, realiter et in scriptis successive obtulit atque dedit. Quorum quidem articu- lorum tenor sequitur in hec verba: Coram vobis venerabili et circumspecto viro domino Jeronimo Sydenberg, sacri apostolici causarum palacii et cause presentis auditore, proponit procurator et procuratorio nomine venerabilium et religiosarum dominarum Dorothee abbatisse et conventus monasterii vallis sancte Marie de Osslavia ordinis Cisterciensis ac Nicolai Polak, rectoris capelle sancti Nicolai Brunnensis, Olomucensis diocesis, contra et adversus quosdam Bernardum abbatem monasterii Zawrdowicensis, ordinis Premonstratensis et Dit— winum, prepositum ecclesie sancti Petri Brunnensis dicte diocesis se pretendentes et quam- cunque aliam personam pro eisdem Bernhardo et Ditwino, seu eorum altero coram vobis domino auditore in judicio legitime comparente et dicit ac dat, facit et exhibet posiciones et articulos infrascriptos ac contenta et descripta in eis conjunctim et divisim et narrative et dispositive de quolibet et sic petit, ipsis singulariter singulis per dictam partem sibi adversam medio suo juramento per verbum credit vel non credit responderi. Et si negati fuerint, probare intendit, ac se et partem suam ad probandum eosdem in curia et extra admitti ad probacionem intencionis sue necessariam dumtaxat se asstringens, de quo pro- testatur. In primis igitur ponit et probare intendit, quod licet prefatus dominus et Bern- hardus nullam habeat in dominas Dorotheam abbatissam et conventum ac Nicolaum Polak 33*
ZDD procuratorem substitutus, de cujus substitucionis mandato nobis legitimis constabat, prout constat, documentis et nomine procuratorio partis sue citacionem per nos ad partes decretam et ipsius execucionem verbo reproduxit, de qua nobis postmodum legitimis documentis extiti facta fides, citatorumque in eadem contentorum contumaciam accusavit ipsosque contumaces reputari peciit. Nos tunc eosdem citatos, licet diucius expectatos, reputavimus exigente justicia contumaces, et in ipsorum contumaciam ad dicti magistri Wilhelmi Leo procuratoris substituti instanciam supradictos dominos Bernardum abbatem monasterii Zaworduncensis et Ditwinum prepositum ex adverso principales ipsorumque procuratores, si qui erant in Romana curia pro eisdem ad dicendum et opponendum, quid- quid verbo vel in scriptis dicere seu opponere volebant contra dictam nobis factam com- missionem necnon citacionem et ipsius execucionem de partibus reportatis et coram nobis, ut premittitur, repetitis per audienciam publicam literarum contradictarum domini nostri pape citari mandavimus et fecimus ad certum peremptorium terminum competentem. Quo namque termino occurente et comparente coram nobis in judicio magistro Wilhelmo Leo procuratore substituto et nomine quo supra procuratorio quandam proximam dicte citacionis cedulam in dicta audiencia publica positam, literam signatam sigillatam et debite executam representante citatorumque in eadem contentorum contumaciam accusante, ipsosque contumaces per nos reputari petente, nos eosdem citatos non comparentes neque termino huiusmodi satisfacere curantes, licet diucius et usque ad horam debitam expectatos, reputavimus, quoad actum et terminum hujusmodi, exigente justicia merito, prout erant, contumaces. Deinde comparuit coram nobis judicialiter magister Wilhelmus Leo procurator substitutus nomine quo supra procuratorio predictus et nonnullas posiciones et articulos in sui fine concludentes et quod- dam appellacionis instrumentum in finem et effectum, dictam absolucionem ad cautelam obtinendi facto, realiter et in scriptis successive obtulit atque dedit. Quorum quidem articu- lorum tenor sequitur in hec verba: Coram vobis venerabili et circumspecto viro domino Jeronimo Sydenberg, sacri apostolici causarum palacii et cause presentis auditore, proponit procurator et procuratorio nomine venerabilium et religiosarum dominarum Dorothee abbatisse et conventus monasterii vallis sancte Marie de Osslavia ordinis Cisterciensis ac Nicolai Polak, rectoris capelle sancti Nicolai Brunnensis, Olomucensis diocesis, contra et adversus quosdam Bernardum abbatem monasterii Zawrdowicensis, ordinis Premonstratensis et Dit— winum, prepositum ecclesie sancti Petri Brunnensis dicte diocesis se pretendentes et quam- cunque aliam personam pro eisdem Bernhardo et Ditwino, seu eorum altero coram vobis domino auditore in judicio legitime comparente et dicit ac dat, facit et exhibet posiciones et articulos infrascriptos ac contenta et descripta in eis conjunctim et divisim et narrative et dispositive de quolibet et sic petit, ipsis singulariter singulis per dictam partem sibi adversam medio suo juramento per verbum credit vel non credit responderi. Et si negati fuerint, probare intendit, ac se et partem suam ad probandum eosdem in curia et extra admitti ad probacionem intencionis sue necessariam dumtaxat se asstringens, de quo pro- testatur. In primis igitur ponit et probare intendit, quod licet prefatus dominus et Bern- hardus nullam habeat in dominas Dorotheam abbatissam et conventum ac Nicolaum Polak 33*
Strana 260
260 predictos jurisdiccionem ordinariam vel eciam delegatam, idem tamen Bernhardus de anno millesimo quadringentesimo primo et de mense Maji ejusdem anni die septima dominas Dorotheam abbatissam et conventum ac Nicolaum predictos, ne sub excommunicacionis sentencia ac penis et censuris aliis ecclesiasticis dictum Ditwinum pro et ex eo, quod processibus venerabilis et religiosi viri, domini Patricii, abbatis monasterii beate Marie Scotorum de Wyenna, ordinis sancti Benedicti, Pataviensis diocesis, contra ipsum ac Con- radum Smerbeck, canonicum et capitulum dicte ecclesie sancti Petri Brunnensis, ad earundem dominarum Dorothee abbatisse et conventus instanciam fulminatis, parere licet debite requisitus non curavit excommunicatum denunciari facerent, requiri fecit et moneri et sic fuit et est verum. Item quod domine Dorothea abbatissa et conventus ac Nicolaus predicti infra decendium ac alias tempus debitum a requisicione et monicione huiusmodi ad sanctam sedem apostolicam appellarunt et causam appellacionis huiusmodi et eciam negocii principalis ejusdem vobis domino auditori committi fecerunt, et sic fuit et est verum. Item quod idem Bernhardus post et contra appellacionem huiusmodi nonnullas censuras ecclesiasticas, ut dicitur, fulminavit, atque dominas Dorotheam abbatissam et conventum ac Nicolaum memoratos, ut dicitur, excommunicavit et ut tales publice denunciari fecit; et sic fuit et est verum. Item quod de premissis omnibus et singulis fuit, erat et est publica vox et fama, quare cum bonarum mencium sit culpam timere, ubi tamen culpa non est, petit dominus procurator nomine quo supra, huiusmodi pretensas censuras relaxari et dictas dominas abbatissam et conventum ac Nicolaum in personam dicti procuratoris ac procuratorem ipsum in personam partis sue ad cautelam absolvi, offerens se paratum de stando juri ac mandatis sancte matris ecclesie et vestris ac caucionem aliam quamcunque perinde debitam prestare. Et premissa omnia et singula dicit, petit, narrat et requirit dictus procurator nomine quo supra conjunctim eciam divisim et alias omnibus melioribus modo et forma, quibus peti, dici et requiri et narrari possunt et debent, vestrum insuper benignum officium super premissis omnibus et singulis humiliter implorando, salvo sibi jure addendi, mutandi, minuendi, corrigendi, declarandi etc. ut fuit et est moris atque stili sacri apostolici causarum palacii. Quibusquidem posicionibus et articulis sic ut premittitur datis et productis, nos ad prefati magistri Wilhelmi Leo procuratoris substituti instanciam supradictos dominos Bernardum abbatem et Ditwinum prepositum ex adverso principales ipsorumque procuratores, si qui erant in Romana curia pro eisdem ad dicendum et excipiendum, quidquid dicere sive excipere vellent contra huiusmodi posiciones et articulos ac appellacionis instrumentum per eundem magistrum Wilhelmum Leo procuratorem substitutum producta citari mandavimus et fecimus ad certos successivos peremptorios terminos competentes. In quorum quolibet terminorum termino per dictum magistrum Wilhelmum Leo procuratorem substitutum quo supra nomine procuratorio partis sibi adverse contumacia accusata et subsequenter quibusdam posicionibus et articulis, declaracionibus, instrumentis et munimentis ad dictam absolucionem ad cautelam impediendam per discretum virum magistrum Conradum de Lapide procuratorum per providum virum magistrum Georgium de Gewiczka, in Romana curia et dictorum dominorum Bernardi abbatis et Ditwini prepositi, ex adverso principalium, procuratorem principalem substitutum,
260 predictos jurisdiccionem ordinariam vel eciam delegatam, idem tamen Bernhardus de anno millesimo quadringentesimo primo et de mense Maji ejusdem anni die septima dominas Dorotheam abbatissam et conventum ac Nicolaum predictos, ne sub excommunicacionis sentencia ac penis et censuris aliis ecclesiasticis dictum Ditwinum pro et ex eo, quod processibus venerabilis et religiosi viri, domini Patricii, abbatis monasterii beate Marie Scotorum de Wyenna, ordinis sancti Benedicti, Pataviensis diocesis, contra ipsum ac Con- radum Smerbeck, canonicum et capitulum dicte ecclesie sancti Petri Brunnensis, ad earundem dominarum Dorothee abbatisse et conventus instanciam fulminatis, parere licet debite requisitus non curavit excommunicatum denunciari facerent, requiri fecit et moneri et sic fuit et est verum. Item quod domine Dorothea abbatissa et conventus ac Nicolaus predicti infra decendium ac alias tempus debitum a requisicione et monicione huiusmodi ad sanctam sedem apostolicam appellarunt et causam appellacionis huiusmodi et eciam negocii principalis ejusdem vobis domino auditori committi fecerunt, et sic fuit et est verum. Item quod idem Bernhardus post et contra appellacionem huiusmodi nonnullas censuras ecclesiasticas, ut dicitur, fulminavit, atque dominas Dorotheam abbatissam et conventum ac Nicolaum memoratos, ut dicitur, excommunicavit et ut tales publice denunciari fecit; et sic fuit et est verum. Item quod de premissis omnibus et singulis fuit, erat et est publica vox et fama, quare cum bonarum mencium sit culpam timere, ubi tamen culpa non est, petit dominus procurator nomine quo supra, huiusmodi pretensas censuras relaxari et dictas dominas abbatissam et conventum ac Nicolaum in personam dicti procuratoris ac procuratorem ipsum in personam partis sue ad cautelam absolvi, offerens se paratum de stando juri ac mandatis sancte matris ecclesie et vestris ac caucionem aliam quamcunque perinde debitam prestare. Et premissa omnia et singula dicit, petit, narrat et requirit dictus procurator nomine quo supra conjunctim eciam divisim et alias omnibus melioribus modo et forma, quibus peti, dici et requiri et narrari possunt et debent, vestrum insuper benignum officium super premissis omnibus et singulis humiliter implorando, salvo sibi jure addendi, mutandi, minuendi, corrigendi, declarandi etc. ut fuit et est moris atque stili sacri apostolici causarum palacii. Quibusquidem posicionibus et articulis sic ut premittitur datis et productis, nos ad prefati magistri Wilhelmi Leo procuratoris substituti instanciam supradictos dominos Bernardum abbatem et Ditwinum prepositum ex adverso principales ipsorumque procuratores, si qui erant in Romana curia pro eisdem ad dicendum et excipiendum, quidquid dicere sive excipere vellent contra huiusmodi posiciones et articulos ac appellacionis instrumentum per eundem magistrum Wilhelmum Leo procuratorem substitutum producta citari mandavimus et fecimus ad certos successivos peremptorios terminos competentes. In quorum quolibet terminorum termino per dictum magistrum Wilhelmum Leo procuratorem substitutum quo supra nomine procuratorio partis sibi adverse contumacia accusata et subsequenter quibusdam posicionibus et articulis, declaracionibus, instrumentis et munimentis ad dictam absolucionem ad cautelam impediendam per discretum virum magistrum Conradum de Lapide procuratorum per providum virum magistrum Georgium de Gewiczka, in Romana curia et dictorum dominorum Bernardi abbatis et Ditwini prepositi, ex adverso principalium, procuratorem principalem substitutum,
Strana 261
261 de quorum procuracionis et substitucionis mandatis apud acta causarum huiusmodi legitimis constabat et constat documentis exhibitis et productis, et contra alterius eosdem posiciones et articulos declaraciones et alia munimenta, ut premittitur, hincinde producta, certis adhoc per nos terminis successive prefixis, per alteram partem verbo et eciam in scriptis excepto ac postea in aliis adhoc statutis terminis, posicionibus et articulis utriusque partis supradictis hincinde successive per nos admissis. Tandem videlicet die et hora infrascriptis nos ad prefati magistri Wilhelmi Leo procuratoris substituti, quo supra nomine, instanciam supra dictum magistrum Conradum de Lapide, ex adverso sibi procuratorem substitutum, ad videndum eundem magistrum Wilhelmum Leo procuratorem in personam dominarum Dorothee abbatisse et conventus ac Nicolai Polak principalium predictorum ipsasque et ipsum in personam suam ad cautelam absolvi, vel ad dicendum et aliquam sufficientem racionabilem causam allegandum, quare id non deberet fieri, per unum ex domini nostri pape cursoribus citari mandavimus ad diem et horam prenominatos. Quibusquidem die et hora advenientibus comparuit coram nobis in judicio idem magister Wilhelmus Leo procurator substitutus nomine quo supra procuratorio et magistri Conradi de Lapide ex adverso procuratoris supracitati non comparentis, neque se in partem dicti magistri Wilhelmi Leo procuratoris ad cautelam absolvi videre, aut aliquam sufficientem causam racionabilem allegare curantis, quare id fieri minime deberet, contumaciam accusavit et in ipsius contumaciam, asserens bonarum mencium esse timere culpam, ubi tamen culpa non existit, se humiliter in personam partis sue, ipsamque partem suam in personam ipsius a sentencia excom- municacionis in quodam processu facta monicione et requisicione publico instrumento per dictum dominum Bernhardum abbatem monasterii Zawordicensis, ordinis Premon- stratenis, unum ex adverso principalium lata, si quam forte incurrit, secundum vim formam et tenorem posicionum et articulorum per eundem magistrum Wilhelmum Leo sub- stitum procuratorem productorum supra insertorum ad cautelam absolvi et beneficium abso- lucionis ad cautelam impendi instanter peciit, offerens se paratum de stando juri ac mandatis sancte matris ecclesie atque nostris ac quamcunque caucionem aliam perinde debitam pre- stare. Nos tunc Jeronimus auditor prefatus dictum citatum, diucius expectatum non com- parentem reputavimus merito contumacem et in ipsius contumaciam, visis primitus et diligenter inspectis omnibus et singulis actis, acticatis, literis, instrumentis et munimentis testiumque deposicionibus in huiusmodi causa hincinde habitis factis productis et diligenter inspectis et examinatis ac cum maturitate debita recensitis, predictum magistrum Wilhelmum Leo procuratorem substitutum in personas dictarum dominarum Dorothee abbatisse Clare custricis et Braxedis conventualis ac Nicolai Polak principalium ipsasque et ipsum in personam ipsius procuratoris a dicta excommunicacionis sentencia, si quam incurrerint, ad cautelam duximus absolvendum et absolvimus per presentes. Recepto tum primitus a dicto magistro Wilhelmo Leo procuratore substituto nomine quo supra procuratorio ad mandatum nostrum et in nostris manibus tactis per eum dextera sua manu scripturis sacrosanctis ad sancta dei ewangelia corporaliter prestito juramento de stando juri ac sancte matris ecclesie atque nostris parendo mandatis, que omnia et singula vobis omnibus et singulis supradictis et aliis, quorum
261 de quorum procuracionis et substitucionis mandatis apud acta causarum huiusmodi legitimis constabat et constat documentis exhibitis et productis, et contra alterius eosdem posiciones et articulos declaraciones et alia munimenta, ut premittitur, hincinde producta, certis adhoc per nos terminis successive prefixis, per alteram partem verbo et eciam in scriptis excepto ac postea in aliis adhoc statutis terminis, posicionibus et articulis utriusque partis supradictis hincinde successive per nos admissis. Tandem videlicet die et hora infrascriptis nos ad prefati magistri Wilhelmi Leo procuratoris substituti, quo supra nomine, instanciam supra dictum magistrum Conradum de Lapide, ex adverso sibi procuratorem substitutum, ad videndum eundem magistrum Wilhelmum Leo procuratorem in personam dominarum Dorothee abbatisse et conventus ac Nicolai Polak principalium predictorum ipsasque et ipsum in personam suam ad cautelam absolvi, vel ad dicendum et aliquam sufficientem racionabilem causam allegandum, quare id non deberet fieri, per unum ex domini nostri pape cursoribus citari mandavimus ad diem et horam prenominatos. Quibusquidem die et hora advenientibus comparuit coram nobis in judicio idem magister Wilhelmus Leo procurator substitutus nomine quo supra procuratorio et magistri Conradi de Lapide ex adverso procuratoris supracitati non comparentis, neque se in partem dicti magistri Wilhelmi Leo procuratoris ad cautelam absolvi videre, aut aliquam sufficientem causam racionabilem allegare curantis, quare id fieri minime deberet, contumaciam accusavit et in ipsius contumaciam, asserens bonarum mencium esse timere culpam, ubi tamen culpa non existit, se humiliter in personam partis sue, ipsamque partem suam in personam ipsius a sentencia excom- municacionis in quodam processu facta monicione et requisicione publico instrumento per dictum dominum Bernhardum abbatem monasterii Zawordicensis, ordinis Premon- stratenis, unum ex adverso principalium lata, si quam forte incurrit, secundum vim formam et tenorem posicionum et articulorum per eundem magistrum Wilhelmum Leo sub- stitum procuratorem productorum supra insertorum ad cautelam absolvi et beneficium abso- lucionis ad cautelam impendi instanter peciit, offerens se paratum de stando juri ac mandatis sancte matris ecclesie atque nostris ac quamcunque caucionem aliam perinde debitam pre- stare. Nos tunc Jeronimus auditor prefatus dictum citatum, diucius expectatum non com- parentem reputavimus merito contumacem et in ipsius contumaciam, visis primitus et diligenter inspectis omnibus et singulis actis, acticatis, literis, instrumentis et munimentis testiumque deposicionibus in huiusmodi causa hincinde habitis factis productis et diligenter inspectis et examinatis ac cum maturitate debita recensitis, predictum magistrum Wilhelmum Leo procuratorem substitutum in personas dictarum dominarum Dorothee abbatisse Clare custricis et Braxedis conventualis ac Nicolai Polak principalium ipsasque et ipsum in personam ipsius procuratoris a dicta excommunicacionis sentencia, si quam incurrerint, ad cautelam duximus absolvendum et absolvimus per presentes. Recepto tum primitus a dicto magistro Wilhelmo Leo procuratore substituto nomine quo supra procuratorio ad mandatum nostrum et in nostris manibus tactis per eum dextera sua manu scripturis sacrosanctis ad sancta dei ewangelia corporaliter prestito juramento de stando juri ac sancte matris ecclesie atque nostris parendo mandatis, que omnia et singula vobis omnibus et singulis supradictis et aliis, quorum
Strana 262
262 interest, intimamus, insinuamus et notificamus ac ad vestram et cuiuslibet vestrum noticiam deducimus et deduci volumus per presentes, vobisque nichilominus et vestrum cuilibet, quibus presentes nostre litere diriguntur, in virtute sancte obediencie et sub excommunicacionis pena districte precipiendo mandamus, quatenus vos easdem dominas Dorotheam abbatissam Claram custricem et Braxedem conventualem sanctimoniales monasterii vallis sancte Marie de Osslavia ac Nicolaum Polak, rectorem capelle sancti Nicolai Brunnensis supradictos ad cautelam, ut prefertur, per nos absolutas et absolutum ac communioni fidelium et sacra- mentis ecclesie restitutas et restitutum in vestris ecclesiis et monasteriis aliisque locis publicis quibuscunque, de quibus quando et quociens pro parte dictarum dominarum Dorothee abbatisse et conventus ac Nicolai fueritis requisiti seu alter vestrum fuerit requisitus, publice nuncietis, seu per alium vel alios publice nunciari faciatis et permittatis. In quorum omnium et singulorum fidem et testimonium presentes nostre absolucionis ad cautelam literas sive presens publicum instrumentum huiusmodi nostram absolucionem ad cautelam in se conti- nentes sive continens exinde fieri et per Nicolaum, notarium publicum nostrumque et in hujusmodi causa coram nobis scribam infrascriptum subscribi et publicari mandavimus nostri- que sigilli appensione fecimus communiri. Datum et actum Rome apud sanctum Petrum in palacio causarum apostolico nobis inibi mane hora causarum ad jura reddendum in loco nostro solito et consueto pro tribunali sedentes. Sub anno a nativitate domini millesimo quadringentesimo tercio, indiccione undecima, die Mercurii, quarta mensis Aprilis, pontificatus sanctissimi domini nostri Bonifacii, pape noni predicti anno quartodecimo. Presentibus ibidem discretis viris magistris Bernardo Henrici de Dulmen, Johanne Negynck de Wesalia et Gerardo Cremer de Embrica notariis publicis nostrisque scribis clericis Monasteriensis, Coloniensis et Traiectensis diocesis testibus ad premissa vocatis pariter et rogatis. Et ego Nicolaus Laurencii de Falkmberg clericus Wratislaviensis diocesis publicus apostolica et imperiali auctoritate notarius etc. (Orig. Perg. mit anh. Sig. im Brünner Stadtarchive. Sig. N. I. 20.) 249. Markg. Jodok schenkt seinem Getreuen Ješík von Sudic das Dorf Chabischau. Dt. Jägerndorf, 5 April 1403. Wir Jost von gotes gnaden marggraf zu Brandemburg, marggraf und herre zu Merhern etc. bekennen und tun kunt offenlichen mit disem brive allen den, die in sehen oder hören lesen, das wir angesehen haben getreuen dinste, den uns der erber Jessik von Sudicz unserer liber getreuer, oft und dicke getan hat, und noch fürbas desterbas in zukumpftigen zeiten tun mage, so haben wir im und seinen erben unser oberstes recht, das wir uf dem dorffe Chabischow haben oder gehaben mochten, gnediglichen gegeben haben und geben in das mit crafft diz brives zu haben, zu halden, zu genissen, und das in seinen nuz, und fromen zu keren, als in das allerbeste duncken wirdet, ungehindert. Mit urkunt dis brives vorsigelt mit unserm anhangenden insigel, geben zu Jegerdorf nach
262 interest, intimamus, insinuamus et notificamus ac ad vestram et cuiuslibet vestrum noticiam deducimus et deduci volumus per presentes, vobisque nichilominus et vestrum cuilibet, quibus presentes nostre litere diriguntur, in virtute sancte obediencie et sub excommunicacionis pena districte precipiendo mandamus, quatenus vos easdem dominas Dorotheam abbatissam Claram custricem et Braxedem conventualem sanctimoniales monasterii vallis sancte Marie de Osslavia ac Nicolaum Polak, rectorem capelle sancti Nicolai Brunnensis supradictos ad cautelam, ut prefertur, per nos absolutas et absolutum ac communioni fidelium et sacra- mentis ecclesie restitutas et restitutum in vestris ecclesiis et monasteriis aliisque locis publicis quibuscunque, de quibus quando et quociens pro parte dictarum dominarum Dorothee abbatisse et conventus ac Nicolai fueritis requisiti seu alter vestrum fuerit requisitus, publice nuncietis, seu per alium vel alios publice nunciari faciatis et permittatis. In quorum omnium et singulorum fidem et testimonium presentes nostre absolucionis ad cautelam literas sive presens publicum instrumentum huiusmodi nostram absolucionem ad cautelam in se conti- nentes sive continens exinde fieri et per Nicolaum, notarium publicum nostrumque et in hujusmodi causa coram nobis scribam infrascriptum subscribi et publicari mandavimus nostri- que sigilli appensione fecimus communiri. Datum et actum Rome apud sanctum Petrum in palacio causarum apostolico nobis inibi mane hora causarum ad jura reddendum in loco nostro solito et consueto pro tribunali sedentes. Sub anno a nativitate domini millesimo quadringentesimo tercio, indiccione undecima, die Mercurii, quarta mensis Aprilis, pontificatus sanctissimi domini nostri Bonifacii, pape noni predicti anno quartodecimo. Presentibus ibidem discretis viris magistris Bernardo Henrici de Dulmen, Johanne Negynck de Wesalia et Gerardo Cremer de Embrica notariis publicis nostrisque scribis clericis Monasteriensis, Coloniensis et Traiectensis diocesis testibus ad premissa vocatis pariter et rogatis. Et ego Nicolaus Laurencii de Falkmberg clericus Wratislaviensis diocesis publicus apostolica et imperiali auctoritate notarius etc. (Orig. Perg. mit anh. Sig. im Brünner Stadtarchive. Sig. N. I. 20.) 249. Markg. Jodok schenkt seinem Getreuen Ješík von Sudic das Dorf Chabischau. Dt. Jägerndorf, 5 April 1403. Wir Jost von gotes gnaden marggraf zu Brandemburg, marggraf und herre zu Merhern etc. bekennen und tun kunt offenlichen mit disem brive allen den, die in sehen oder hören lesen, das wir angesehen haben getreuen dinste, den uns der erber Jessik von Sudicz unserer liber getreuer, oft und dicke getan hat, und noch fürbas desterbas in zukumpftigen zeiten tun mage, so haben wir im und seinen erben unser oberstes recht, das wir uf dem dorffe Chabischow haben oder gehaben mochten, gnediglichen gegeben haben und geben in das mit crafft diz brives zu haben, zu halden, zu genissen, und das in seinen nuz, und fromen zu keren, als in das allerbeste duncken wirdet, ungehindert. Mit urkunt dis brives vorsigelt mit unserm anhangenden insigel, geben zu Jegerdorf nach
Strana 263
263 Crists geburt vierzehen hundert jar und darnach in dem dritten jare des nehsten donerstages vor dem Palmtag. Auf der Plicatur: De mandato domini marchionis Andreas de Modricz. (Orig. Perg. Anhängd. Sig. im m. Landesarchiv, Art. Troppauer Klarissinen lit. A. n. 8.) 250. Meister Lukas, Verweser der Kapelle unter dem Zornstein, vermacht all sein Hab und Gut seinem Bruder Johann. Dt. Wilenz, 8. April 1403. Ich meister Lucas peken mit disem gegenburtigen prif, dos ich entphilch mein guet und als, dos ich hob, meinem pruder her Johannes dem vorweser der capellen unter dem Czornsteyn, dos er dormit zu tun und zu lossen hot, so wie ich selber, wenn got uber mich enpaut. Und dos hob ich im enphollen fur zwein scphepphen fur dem Smollen und dem Hensl Behinger an dem polmtog und auch fur pider leuten zu dem Sohers. Darum zu einer pesser dechtnus und zu einer zeugnus hob ich angedrugt mein ingsidl. Datum in Wylancz anno domini MCCCCIII. in die Palmarum. (Orig. Pap. mit beigedrucktem, jedoch abgelöstem Sig. im m. Landesarchive. Sig. K. V., IV. n. 215.) 251. Johann, genannt Sokol von Lamberg, verspricht, um von der Excommunication befreit zu werden, die Güter des Olmützer, Brünner und Kremsierer Capitels nie wieder anzugreifen. Dt. Olmütz, 10. April 1403. Johannes dictus Sokol de Lamberg notum facio tenore presencium universis, quod cum pro excessibus meis, quorum occasione fui merito gravibus sentenciis per processus abbatis Scotorum in Wienna ad instanciam decani et capituli Olomucensis ecclesie, quam offendi innocuam, irretitus veniam ab ipso capitulo precibus et rogatibus supplex impetravi, satisfaccione tali quali penitencia, que tamen nulla est respectu dampnorum, que per me illata eidem capitulo dinoscuntur. Ut denique talia mea vicia virtutum remedio in evidens signum penitencie cordis ardenti desiderio compensem, bona fide sincera, animo deliberato, voluntate libera ac de certa mea sciencia, plurimorum dierum immo maximo tempore decurrente deliberacione super eo habita, prefato capitulo promisi et spopondi et vigore presencium promitto et spondeo, primo et principaliter ab omni occupacione bonorum pre- dicti capituli et ministrorum eiusdem manus retrahere et cessare et libera eis dimittere ; deinde quamdiu in humanis egero, numquam bona eiusdem capituli, vicariorum et ministro- rum eorundem, simili modo Brunensis et Cremsiriensis ecclesiarum collegiatarum, insuper omnium religiosorum et spiritualium personarum bona homines et subditos, redditus, census et curias allodiales nec non ecclesias parochiales offendere, invadere, populari, recipere seu quocumque quesito colore quolibet molestare. Et ut de hoc meo promisso, quod cum matura deliberacione feci et facio, fides certior habeatur, per me ipsum juravi et juro, omnia
263 Crists geburt vierzehen hundert jar und darnach in dem dritten jare des nehsten donerstages vor dem Palmtag. Auf der Plicatur: De mandato domini marchionis Andreas de Modricz. (Orig. Perg. Anhängd. Sig. im m. Landesarchiv, Art. Troppauer Klarissinen lit. A. n. 8.) 250. Meister Lukas, Verweser der Kapelle unter dem Zornstein, vermacht all sein Hab und Gut seinem Bruder Johann. Dt. Wilenz, 8. April 1403. Ich meister Lucas peken mit disem gegenburtigen prif, dos ich entphilch mein guet und als, dos ich hob, meinem pruder her Johannes dem vorweser der capellen unter dem Czornsteyn, dos er dormit zu tun und zu lossen hot, so wie ich selber, wenn got uber mich enpaut. Und dos hob ich im enphollen fur zwein scphepphen fur dem Smollen und dem Hensl Behinger an dem polmtog und auch fur pider leuten zu dem Sohers. Darum zu einer pesser dechtnus und zu einer zeugnus hob ich angedrugt mein ingsidl. Datum in Wylancz anno domini MCCCCIII. in die Palmarum. (Orig. Pap. mit beigedrucktem, jedoch abgelöstem Sig. im m. Landesarchive. Sig. K. V., IV. n. 215.) 251. Johann, genannt Sokol von Lamberg, verspricht, um von der Excommunication befreit zu werden, die Güter des Olmützer, Brünner und Kremsierer Capitels nie wieder anzugreifen. Dt. Olmütz, 10. April 1403. Johannes dictus Sokol de Lamberg notum facio tenore presencium universis, quod cum pro excessibus meis, quorum occasione fui merito gravibus sentenciis per processus abbatis Scotorum in Wienna ad instanciam decani et capituli Olomucensis ecclesie, quam offendi innocuam, irretitus veniam ab ipso capitulo precibus et rogatibus supplex impetravi, satisfaccione tali quali penitencia, que tamen nulla est respectu dampnorum, que per me illata eidem capitulo dinoscuntur. Ut denique talia mea vicia virtutum remedio in evidens signum penitencie cordis ardenti desiderio compensem, bona fide sincera, animo deliberato, voluntate libera ac de certa mea sciencia, plurimorum dierum immo maximo tempore decurrente deliberacione super eo habita, prefato capitulo promisi et spopondi et vigore presencium promitto et spondeo, primo et principaliter ab omni occupacione bonorum pre- dicti capituli et ministrorum eiusdem manus retrahere et cessare et libera eis dimittere ; deinde quamdiu in humanis egero, numquam bona eiusdem capituli, vicariorum et ministro- rum eorundem, simili modo Brunensis et Cremsiriensis ecclesiarum collegiatarum, insuper omnium religiosorum et spiritualium personarum bona homines et subditos, redditus, census et curias allodiales nec non ecclesias parochiales offendere, invadere, populari, recipere seu quocumque quesito colore quolibet molestare. Et ut de hoc meo promisso, quod cum matura deliberacione feci et facio, fides certior habeatur, per me ipsum juravi et juro, omnia
Strana 264
264 superius expressata rata et grata tenere et inviolabiliter observare. Et antequam munus absolucionis recepero, me obligavi et obligo, quod in casu, ubi contra premissa mea specia- liter superius expressata, per se vel familiares meos iniero et eorum bona, redditus, curias vel subditos offendero vel molestavero, tunc statim sine monicione alia in ipsas, quibus fui ligatus, sentencias rite relapsus debeo excommunicatus denuncciari publice sicut modo. Et ut hec omnia et singula robur obtineant firmitatis juramentum meum et promissum huius- modi, ad acta judicis, a quo adversus me processus sunt rigidi fulminati, per me signari et inscribi mandavi, et in propria persona juravi, me debere sub pena relapsus in senten- cias, ut premittitur, rite et inviolabiliter observare. Eciam bona fide sincera ut supra promitto sub pena superius nominata, illum vel illos, quicumque de mea familia fuerit vel fuerint, qui bona eorum, ut expressatur superius, invaserit vel offenderit, apud me in meis castris, municionibus vel domibus, ulterius post facti noticiam non tenere, neque ei vel eis consilio vel auxilio subvenire. In quorum omnium clariorem evidenciam presens privilegium sigillo meo proprio de certa mea sciencia jussi sigillari. Nos denique Johannes dei gracia episcopus Nazaretenus et Wickerius miseracione divina abbas Gradicensis Olomucensis diocesis qui prout fuimus, ad instanciam predictorum dominorum rogati specialiter et petiti nostra sigilla presentibus de certa nostra sciencia appendidimus in testimonium clarius omnium premissorum. Datum Olomucz feria tercia post dominicam Palmarum anno domini M'CCCCIII°. (Orig. mit anh. Sig. im Olm. Capitelarchive.) 252. Markg. Jodok erlaubt der Frau Anna, Witwe nach Přech von Rakúsek, ihren Erbbesitz beliebig zu vermachen. Dt. Olmütz, 11. April 1403. My Jošt z boží milosti markrabě Braniburský, markrabě a pán Moravský vyzná- váme obecně tímto listem, že ku prosbě urozeného pana Petra z Plumlova povolili sme a mocí tohoto lista své povolení dáváme paní Anně vdově někdy Přechově z Rakúsek, aby všickno své dědictví, kteréž jmá, mohla svobodně dáti i odkázati, komuž kolivěk chce, za svého zdravého života anebo na smrtedlné posteli až do desk. A toho na svědomí naši pečet kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Jenž dán v Olomúci tu středu první před veliko- nocí leta po božím narození tisíc čtyřista třetího. De mandato dom. march. Andreas de Medricz. (Orig. Perg. im k. böhm. Museum.) 253. Markgraf Jodok erklärt, mit K. Sigismund und den österreichischen Herzogen Wilhelm und Albrecht einen Waffenstillstand zu halten. Dt. Olmütz, 14. April 1403. Wir Jost von gotes gnaden marggraf zu Brandemburg, marggraf und herre zu Merhern etc. bekennen und tun kunt offenlichen mit disem brive allen den, die in sehen
264 superius expressata rata et grata tenere et inviolabiliter observare. Et antequam munus absolucionis recepero, me obligavi et obligo, quod in casu, ubi contra premissa mea specia- liter superius expressata, per se vel familiares meos iniero et eorum bona, redditus, curias vel subditos offendero vel molestavero, tunc statim sine monicione alia in ipsas, quibus fui ligatus, sentencias rite relapsus debeo excommunicatus denuncciari publice sicut modo. Et ut hec omnia et singula robur obtineant firmitatis juramentum meum et promissum huius- modi, ad acta judicis, a quo adversus me processus sunt rigidi fulminati, per me signari et inscribi mandavi, et in propria persona juravi, me debere sub pena relapsus in senten- cias, ut premittitur, rite et inviolabiliter observare. Eciam bona fide sincera ut supra promitto sub pena superius nominata, illum vel illos, quicumque de mea familia fuerit vel fuerint, qui bona eorum, ut expressatur superius, invaserit vel offenderit, apud me in meis castris, municionibus vel domibus, ulterius post facti noticiam non tenere, neque ei vel eis consilio vel auxilio subvenire. In quorum omnium clariorem evidenciam presens privilegium sigillo meo proprio de certa mea sciencia jussi sigillari. Nos denique Johannes dei gracia episcopus Nazaretenus et Wickerius miseracione divina abbas Gradicensis Olomucensis diocesis qui prout fuimus, ad instanciam predictorum dominorum rogati specialiter et petiti nostra sigilla presentibus de certa nostra sciencia appendidimus in testimonium clarius omnium premissorum. Datum Olomucz feria tercia post dominicam Palmarum anno domini M'CCCCIII°. (Orig. mit anh. Sig. im Olm. Capitelarchive.) 252. Markg. Jodok erlaubt der Frau Anna, Witwe nach Přech von Rakúsek, ihren Erbbesitz beliebig zu vermachen. Dt. Olmütz, 11. April 1403. My Jošt z boží milosti markrabě Braniburský, markrabě a pán Moravský vyzná- váme obecně tímto listem, že ku prosbě urozeného pana Petra z Plumlova povolili sme a mocí tohoto lista své povolení dáváme paní Anně vdově někdy Přechově z Rakúsek, aby všickno své dědictví, kteréž jmá, mohla svobodně dáti i odkázati, komuž kolivěk chce, za svého zdravého života anebo na smrtedlné posteli až do desk. A toho na svědomí naši pečet kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Jenž dán v Olomúci tu středu první před veliko- nocí leta po božím narození tisíc čtyřista třetího. De mandato dom. march. Andreas de Medricz. (Orig. Perg. im k. böhm. Museum.) 253. Markgraf Jodok erklärt, mit K. Sigismund und den österreichischen Herzogen Wilhelm und Albrecht einen Waffenstillstand zu halten. Dt. Olmütz, 14. April 1403. Wir Jost von gotes gnaden marggraf zu Brandemburg, marggraf und herre zu Merhern etc. bekennen und tun kunt offenlichen mit disem brive allen den, die in sehen
Strana 265
20b oder hören lesen, das wir für uns selber, all unser freunde, helfer, diener und undertanen, nimant usgenomen, ein getreuen, slechten und kristenlichen frid ufgenomen haben und nemen, ouch uf wissentlichen mit kraft dicz gegenwertigen brives mit den durchlüchtigen und hochgeboren fürsten, unsern vettern und ohmen, herrn Sigmunden kunige zu Ungern etc. und herrn Wilhelmen und hern Albrechten vettern, herzogen zu Österreich etc. und allen iren fründen, helfern, dienern und undertanen, ouch nimand ausgezogen, von dem heiligen Osterabent unz uf den nehsten suntag vor dem Auffartage schirist kumftig, den- selben tag und die nacht uber, an geverd in solicher massen, das wir, noch alle unser freunde, helfer, diner und undertan mit denselben unsern vettern .. dem kunig und unsern jezgenanten ohmen .. den von Österreich, iren freunden, helfern, dienern und undertanen und iren landen und leuten in der zeit in ungüten nichtes zu schaffen haben, noch in dheinerlei angriff noch beschedigunge tun sollen, noch wollen, noch imand der unsern gestatten ze tun in dheineweis. Das globen wir also stet ze haben und dowider nicht zu tun, bei unsern fürstenlichen wirden und treuen ungeverlich. Ouch ist beredt das . . alle burggraven und pfleger, die des durchlüchtigisten fürsten, hern Wenczlawen, romischen und behemischen kunig, unsers liben, gnedigen hern und vettern geslos und vesten von seinen wegen innehabent und, für die er sich angenomen hat und alle stet in dem kunigreich zu Behem gelegen in dem frid die egenante zeit auch sein süllen also, das die zeite von in und den iren noch in hinwider kein angriff gescheen soll an gever. Und des zu urkunt so haben wir den brive vorsigelt mit unserm anhangenden insigel; geben zu Olomucz nach Crists gebürt vierzehenhundert jare und darnach in dem dritten jare an dem heiligen Osterabende. De mandato domini marchionis Andreas de Medricz. (Orig. Perg. im k. k. Staatsarchive. Gedruckt in Fejer Cod. Dipl. Hung. XIV. p. 223.) 254. K. Ruprecht bevollmächtigt Abgesandte zu Unterhandlungen mit Markgraf Jost von Mahren etc. (Heidelberg) 16. April 1403. Item ist Altmann Kemnater und Conrad Kastner lantschriber zu Amberg ein gewalts- brief geben, mit marggraven Josten von Merhern, oder mit marggrave Wilhelm von Myssen von sinen wegen, zu tedingen als von hulfe bistands buntnisze und fruntschaft wegen etc. in der forme als Rudolff von Zeiszinkeim ritter und Johannes von Winheim an dieselben herren einen gehabt hant (vid. n. 216 dieses Bandes), der da vor geschriben stet, sub dato feria secunda post festum pasche anno domini millesimo quadringentesimo tercio regni vero nostri anno tercio. Item in der forme ist auch ein machtbrief of Wilhelm Reydenbucher und Cunrad Kastner etc. sub eodem dato etc. Ad mandatum domini regis Johannes Winheim. (Weizsäcker, Reichstagsacten V. p. 425.) 34
20b oder hören lesen, das wir für uns selber, all unser freunde, helfer, diener und undertanen, nimant usgenomen, ein getreuen, slechten und kristenlichen frid ufgenomen haben und nemen, ouch uf wissentlichen mit kraft dicz gegenwertigen brives mit den durchlüchtigen und hochgeboren fürsten, unsern vettern und ohmen, herrn Sigmunden kunige zu Ungern etc. und herrn Wilhelmen und hern Albrechten vettern, herzogen zu Österreich etc. und allen iren fründen, helfern, dienern und undertanen, ouch nimand ausgezogen, von dem heiligen Osterabent unz uf den nehsten suntag vor dem Auffartage schirist kumftig, den- selben tag und die nacht uber, an geverd in solicher massen, das wir, noch alle unser freunde, helfer, diner und undertan mit denselben unsern vettern .. dem kunig und unsern jezgenanten ohmen .. den von Österreich, iren freunden, helfern, dienern und undertanen und iren landen und leuten in der zeit in ungüten nichtes zu schaffen haben, noch in dheinerlei angriff noch beschedigunge tun sollen, noch wollen, noch imand der unsern gestatten ze tun in dheineweis. Das globen wir also stet ze haben und dowider nicht zu tun, bei unsern fürstenlichen wirden und treuen ungeverlich. Ouch ist beredt das . . alle burggraven und pfleger, die des durchlüchtigisten fürsten, hern Wenczlawen, romischen und behemischen kunig, unsers liben, gnedigen hern und vettern geslos und vesten von seinen wegen innehabent und, für die er sich angenomen hat und alle stet in dem kunigreich zu Behem gelegen in dem frid die egenante zeit auch sein süllen also, das die zeite von in und den iren noch in hinwider kein angriff gescheen soll an gever. Und des zu urkunt so haben wir den brive vorsigelt mit unserm anhangenden insigel; geben zu Olomucz nach Crists gebürt vierzehenhundert jare und darnach in dem dritten jare an dem heiligen Osterabende. De mandato domini marchionis Andreas de Medricz. (Orig. Perg. im k. k. Staatsarchive. Gedruckt in Fejer Cod. Dipl. Hung. XIV. p. 223.) 254. K. Ruprecht bevollmächtigt Abgesandte zu Unterhandlungen mit Markgraf Jost von Mahren etc. (Heidelberg) 16. April 1403. Item ist Altmann Kemnater und Conrad Kastner lantschriber zu Amberg ein gewalts- brief geben, mit marggraven Josten von Merhern, oder mit marggrave Wilhelm von Myssen von sinen wegen, zu tedingen als von hulfe bistands buntnisze und fruntschaft wegen etc. in der forme als Rudolff von Zeiszinkeim ritter und Johannes von Winheim an dieselben herren einen gehabt hant (vid. n. 216 dieses Bandes), der da vor geschriben stet, sub dato feria secunda post festum pasche anno domini millesimo quadringentesimo tercio regni vero nostri anno tercio. Item in der forme ist auch ein machtbrief of Wilhelm Reydenbucher und Cunrad Kastner etc. sub eodem dato etc. Ad mandatum domini regis Johannes Winheim. (Weizsäcker, Reichstagsacten V. p. 425.) 34
Strana 266
266 255. Olmütz, 17. April 1403. Markgraf Jodok belehnt Brechtvanz von Bredow mit Besitzungen in Brandenburg. (Riedel Cod. Brand. A., VII. 137.) 256. Vok der altere und Vok der jüngere von Holstein verpflichten sich, um von der Excommunication losgesprochen zu werden, die Güter des Olmützer, Brünner und Kremsierer Capitels nie wieder anzugreifen. Dt. Olmütz, 17. April 1403. Nos Wocko senior et Wocko junior de Holstein notumfacimus tenore presencium universis. Quod cum pro excessibus nostris, quorum occasione sumus merito excommuni- cacionum gravibus sentenciis per processus abbatis Scotorum in Wyenna ad instanciam decani et capituli Olomucensis ecclesie, quam offenderamus innocuam, irretiti veniam ab ipso capitulo precibus et rogatibus supplices impetraverimus, satisfaccione tali quali previa, que tamen nulla est respectu dampnorum, que per nos illata eidem capitulo dinoscuntur. Ut denique talia nostra vicia virtutum remedio in evidens signum pium cordis ardentis desiderio compensemus, bona fide sincera, animo deliberato, voluntate libera ac de certa nostra sciencia plurimorum dierum imo maximo tempore decurrente deliberacione super eo habita, prefato capitulo promisimus et spopondimus et vigore presencium promittimus et spondemus, primo et principaliter ab omni occupacione bonorum dicti capituli et ministrorum ipsius manus retrahere et cessare et libera eis dimittere, deinde, quamdiu in humanis egerimus, numquam bona eiusdem capituli vicariorum et ministrorum eorundem, simili modo Brunnensis et Chremsirensis ecclesiarum collegiatarum, insuper omnium religiosorum et spiritualium per- sonarum bona, homines et subditos, redditus census et curias allodiales necnon ecclesias parochiales offendere invadere populari recipere seu quocunque quesito colore quomodolibet molestare. Et ut de hoc nostro promisso, quod cum matura deliberacione fecimus et facimus, fides cercior habeatur, per Petrum notarium de Lethowicz procuratorem nostrum, quem ad hoc nostro nomine peragendum transmisimus, juravimus et juramus, omnia superius expressata rata et grata tenere et inviolabiliter observare. Et antequam munus absolucionis recepimus, nos obligavimus et obligamus, quod in casu, ubi contra promissa nostra specialiter superius expressata per se vel familiares nostros iverimus et eorum bona redditus curias vel subditos offenderimus vel molestaverimus, tunc statim sine monicione alia in ipsas, quibus fuimus ligati, sentencias rite relapsi debemus excommunicati denunciari publice sicut modo. Et ut hec omnia robur obtineant firmitatis, juramenta nostra et promissa huiusmodi ad acta judicis, a quo adversus nos sunt processus rigidi fulminati, per dictum procuratorem signari et inscribi mandavimus et per ipsum procuratorem in animas nostras jurari jussimus nos debere sub pena relapsus in sentencias, ut premittitur, rite et racionabiliter observare. Eciam bona fide sincera ut supra promittimus sub pena superius nominata, illum vel illos, quicunque de
266 255. Olmütz, 17. April 1403. Markgraf Jodok belehnt Brechtvanz von Bredow mit Besitzungen in Brandenburg. (Riedel Cod. Brand. A., VII. 137.) 256. Vok der altere und Vok der jüngere von Holstein verpflichten sich, um von der Excommunication losgesprochen zu werden, die Güter des Olmützer, Brünner und Kremsierer Capitels nie wieder anzugreifen. Dt. Olmütz, 17. April 1403. Nos Wocko senior et Wocko junior de Holstein notumfacimus tenore presencium universis. Quod cum pro excessibus nostris, quorum occasione sumus merito excommuni- cacionum gravibus sentenciis per processus abbatis Scotorum in Wyenna ad instanciam decani et capituli Olomucensis ecclesie, quam offenderamus innocuam, irretiti veniam ab ipso capitulo precibus et rogatibus supplices impetraverimus, satisfaccione tali quali previa, que tamen nulla est respectu dampnorum, que per nos illata eidem capitulo dinoscuntur. Ut denique talia nostra vicia virtutum remedio in evidens signum pium cordis ardentis desiderio compensemus, bona fide sincera, animo deliberato, voluntate libera ac de certa nostra sciencia plurimorum dierum imo maximo tempore decurrente deliberacione super eo habita, prefato capitulo promisimus et spopondimus et vigore presencium promittimus et spondemus, primo et principaliter ab omni occupacione bonorum dicti capituli et ministrorum ipsius manus retrahere et cessare et libera eis dimittere, deinde, quamdiu in humanis egerimus, numquam bona eiusdem capituli vicariorum et ministrorum eorundem, simili modo Brunnensis et Chremsirensis ecclesiarum collegiatarum, insuper omnium religiosorum et spiritualium per- sonarum bona, homines et subditos, redditus census et curias allodiales necnon ecclesias parochiales offendere invadere populari recipere seu quocunque quesito colore quomodolibet molestare. Et ut de hoc nostro promisso, quod cum matura deliberacione fecimus et facimus, fides cercior habeatur, per Petrum notarium de Lethowicz procuratorem nostrum, quem ad hoc nostro nomine peragendum transmisimus, juravimus et juramus, omnia superius expressata rata et grata tenere et inviolabiliter observare. Et antequam munus absolucionis recepimus, nos obligavimus et obligamus, quod in casu, ubi contra promissa nostra specialiter superius expressata per se vel familiares nostros iverimus et eorum bona redditus curias vel subditos offenderimus vel molestaverimus, tunc statim sine monicione alia in ipsas, quibus fuimus ligati, sentencias rite relapsi debemus excommunicati denunciari publice sicut modo. Et ut hec omnia robur obtineant firmitatis, juramenta nostra et promissa huiusmodi ad acta judicis, a quo adversus nos sunt processus rigidi fulminati, per dictum procuratorem signari et inscribi mandavimus et per ipsum procuratorem in animas nostras jurari jussimus nos debere sub pena relapsus in sentencias, ut premittitur, rite et racionabiliter observare. Eciam bona fide sincera ut supra promittimus sub pena superius nominata, illum vel illos, quicunque de
Strana 267
267 nostra familia vel cuiuscumque alterius fuerit amicus vel adiutor noster, qui bona eorum, ut expressatur superius, invaserit spoliaverit vel offenderit, apud nos in nostris castris municionibus vel domibus ulterius post facti noticiam non tenere, neque eis vel ei consilio vel auxilio subvenire. In quorum omnium clariorem evidenciam presens privilegium nostris sigillis de certa nostra sciencia mandavimus sigillari. Nos denique Johannes dei gracia episcopus Nazaratensis et Wickerius miseracione divina abbas Gradicensis Olomucensis diocesis ad instanciam predictorum dominorum rogati specialiter et petiti nostra sigilla presentibus de certa nostra sciencia appendidimus (sic) in testimonium clarius omnium premissorum. Datum Olomucz anno domini millesimo quadringentesimo tercio, feria tercia infra octavas pasche. (Orig. Perg. 4 h. Sig. abgerissen im Olm. Cap. Archive.) 257. Johann, Bischof von Lübek, ertheilt denen, welche zum Ausbaue des Augustinerklosters in Brünn beitragen, einen Ablass. Dt. Brünn, 2. Mai 1403. ohannes dei et apostolice sedis gracia Lubicensis ecclesie episcopus universis et singulis in unitate fidei deo famulantibus omnipotenti salutem in eo, qui est omnium pie credencium vera salus. Ut thezaurus sancte matris ecclesie, quem omnipotens filius effusione sui preciosissimi sanguinis pro redempcione humana in crucis patibulo comparavit, ita saluti omnium in dominum Jesum credencium proficiat, quod animarum fidelium incremento pro- spero chorus augeatur angelicus, ad honorem dei eiusdemque imaculate virginis genitricis Marie omnibus vere penitentibus, confessis et contritis, qui ardentis cordis affectu septem salutaciones angelicas beate virgini in vesperis, completorio, matutinis, in prima, tercia, sexta, nona horis, quas honorabiles fratres heremitarum sancti Augustini prope muros civi- tatis Brunensis alta voce in ipso cenobio solent decantare cottidie, effunderint (sic), vel qui devocionis causa istud oratorium devote visitaverint manusque adjutrices pro edificacione et consumacione monasterii porrexerint, pro qualibet horarum predictarum ac sanctorum aliorum quadraginta dies indulgenciarum misericorditer concedimus atque largimur; nichilo- minus quicunque eadem devocione supranotata ante imaginem eiusdem virginis Marie, quam, ut asseritur, sanctus depinxerit Lucas, in qua eciam de peplo eiusdem virginis cum san- guine (?) continetur, septem dixerit Ave Maria, iterum quadraginta dies indulgenciarum graciose concedimus obtinendas. Presencium sub nostri appensione sigilli testimonio literarum. Datum et actum Brune anno domini millesimo quadringentesimo tercio, die secunda mensis Maii. (Orig. Perg. h. Sig. im Archive des Stiftes s. Thomas in Altbrünn.) 258. Vergleich zwischen den Ziechen- und Barchentmachern und den Leinwebern in Olmütz. Dt. (Olmütz), 7. Mai 1403. Nos Philippus Longus advocatus, Nicolaus Czessoldus magister civium, Jeklinus Sneyder, Michl Polz, Hanco Sponer, consules ceterique jurati civitatis Olomucensis, reco- 34*
267 nostra familia vel cuiuscumque alterius fuerit amicus vel adiutor noster, qui bona eorum, ut expressatur superius, invaserit spoliaverit vel offenderit, apud nos in nostris castris municionibus vel domibus ulterius post facti noticiam non tenere, neque eis vel ei consilio vel auxilio subvenire. In quorum omnium clariorem evidenciam presens privilegium nostris sigillis de certa nostra sciencia mandavimus sigillari. Nos denique Johannes dei gracia episcopus Nazaratensis et Wickerius miseracione divina abbas Gradicensis Olomucensis diocesis ad instanciam predictorum dominorum rogati specialiter et petiti nostra sigilla presentibus de certa nostra sciencia appendidimus (sic) in testimonium clarius omnium premissorum. Datum Olomucz anno domini millesimo quadringentesimo tercio, feria tercia infra octavas pasche. (Orig. Perg. 4 h. Sig. abgerissen im Olm. Cap. Archive.) 257. Johann, Bischof von Lübek, ertheilt denen, welche zum Ausbaue des Augustinerklosters in Brünn beitragen, einen Ablass. Dt. Brünn, 2. Mai 1403. ohannes dei et apostolice sedis gracia Lubicensis ecclesie episcopus universis et singulis in unitate fidei deo famulantibus omnipotenti salutem in eo, qui est omnium pie credencium vera salus. Ut thezaurus sancte matris ecclesie, quem omnipotens filius effusione sui preciosissimi sanguinis pro redempcione humana in crucis patibulo comparavit, ita saluti omnium in dominum Jesum credencium proficiat, quod animarum fidelium incremento pro- spero chorus augeatur angelicus, ad honorem dei eiusdemque imaculate virginis genitricis Marie omnibus vere penitentibus, confessis et contritis, qui ardentis cordis affectu septem salutaciones angelicas beate virgini in vesperis, completorio, matutinis, in prima, tercia, sexta, nona horis, quas honorabiles fratres heremitarum sancti Augustini prope muros civi- tatis Brunensis alta voce in ipso cenobio solent decantare cottidie, effunderint (sic), vel qui devocionis causa istud oratorium devote visitaverint manusque adjutrices pro edificacione et consumacione monasterii porrexerint, pro qualibet horarum predictarum ac sanctorum aliorum quadraginta dies indulgenciarum misericorditer concedimus atque largimur; nichilo- minus quicunque eadem devocione supranotata ante imaginem eiusdem virginis Marie, quam, ut asseritur, sanctus depinxerit Lucas, in qua eciam de peplo eiusdem virginis cum san- guine (?) continetur, septem dixerit Ave Maria, iterum quadraginta dies indulgenciarum graciose concedimus obtinendas. Presencium sub nostri appensione sigilli testimonio literarum. Datum et actum Brune anno domini millesimo quadringentesimo tercio, die secunda mensis Maii. (Orig. Perg. h. Sig. im Archive des Stiftes s. Thomas in Altbrünn.) 258. Vergleich zwischen den Ziechen- und Barchentmachern und den Leinwebern in Olmütz. Dt. (Olmütz), 7. Mai 1403. Nos Philippus Longus advocatus, Nicolaus Czessoldus magister civium, Jeklinus Sneyder, Michl Polz, Hanco Sponer, consules ceterique jurati civitatis Olomucensis, reco- 34*
Strana 268
268 gnoscimus presentibus et futuris, quod propter multiplices querelas, controversias et varias dissensiones inter somentarios et parchanistas pluries ortas et diu versas removendas, sopiendas et finaliter exstirpandas, de consilio et voluntate seniorum nostrorum talem inter ipsas partes fecimus unionem et concordiam sub prolapsu pene infrascripte inviolabiliter perpetue duraturam: videlicet, quod per amplius parchaniste cum somentariis in una frater- nitate, in una czecha et unione et una et eadem artificii, laboris et sciencie operacione simul esse debeant et manere, sic quod quilibet ipsorum somenta, parchanos et duplum in tribus sedibus ad majus vel minus, prout se eorum facultas extendit, possunt licite facere et effectualiter operari; sed linteum seu telam non debent per amplius laborare, linificibus in contrarium vel aliquod detrimentum. Tunc linifices ibidem eciam in pleno consilio com- muniter et de unanimi voluntate pariter et consensu per nos sub pena vallata et infra- scripta sic fuerunt cum pretactis somentariis et parchanistis concorditer uniti et finaliter concordati, quod ipsi linifices linteum seu telam albam vel crudam super vendicione vel forum facere possunt, sed duplum non debeant laborare, nisi pro precio ipsis in globulis apportatum, nec cum filis coloratis aliquid debeant operari nec peramplius torcularia vel tornaturam, vulgariter Mangen, ipsi linifices audeant habere vel aliqualiter sub ipsorum potencia conservare. Sed de singulari nostro favore ipsis linificibus indulsimus, quod fila cruda vel alba ubilibet in foro vel civitate pro ipsorum labore comparare bene possunt, sed sub domo seu edificio somentariorum fila emere non presumant, nec peramplius lini- fices czeche somentariorum vel eorum artificio inmiscere se debent, nec somentarii vel parchaniste ad opus linificum vel eorum laborem audeant divagari ; sed quod artificium elegerit vel operatur, in eo debeat ulterius permanere. Si quis autem somentarius, parcha- nista vel linifex prescripte constitucioni et ordinacioni nostre contraire vel opponere pre- sumpserit, ille, quociens inobediens vel contrarius reperitur et culpabilis probabitur, tociens unam marcam gr. consilio deponere tenebitur et a labore artificii sui cessare per medium annum vel ad tempus sibi per consilium juxta graciam deputatum. Acta sunt hec crastino sancti Johannis ante portam latinam anno dom. MCCCCIII. (Cop. simpl. im m. Landesarchive und abgedruckt im Saliger, Olmützer Stadtbuch des Wenzel von Iglau pag. 82.) 259. Wenceslaus, Patriarch von Antiochia, verleiht der Klarissinenkirche in Znaim einen 40-tägigen Ablass. Dt. Olmütz, 11. Mai 1403. Wenceslaus dei et apostolice sedis gracia patriarcha Antiocenus, aule Romanorum et Boemie regis cancellarius universis christifidelibus salutem in domino sempiternam. Ad divine laudis obsequium sanctorum basilice exstruuntur, ut in eisque domus oracionis existunt, suffragia beatorum agminum inplorentur, quorum presidiis christifideles premia consequi mereantur eterna. Hinc est, quod ex speciali gracia et favore ad preces et devotam instan- ciam religiosarum virginum abbatisse et conventus monasterii sancte Clare in Znoyma ordinis
268 gnoscimus presentibus et futuris, quod propter multiplices querelas, controversias et varias dissensiones inter somentarios et parchanistas pluries ortas et diu versas removendas, sopiendas et finaliter exstirpandas, de consilio et voluntate seniorum nostrorum talem inter ipsas partes fecimus unionem et concordiam sub prolapsu pene infrascripte inviolabiliter perpetue duraturam: videlicet, quod per amplius parchaniste cum somentariis in una frater- nitate, in una czecha et unione et una et eadem artificii, laboris et sciencie operacione simul esse debeant et manere, sic quod quilibet ipsorum somenta, parchanos et duplum in tribus sedibus ad majus vel minus, prout se eorum facultas extendit, possunt licite facere et effectualiter operari; sed linteum seu telam non debent per amplius laborare, linificibus in contrarium vel aliquod detrimentum. Tunc linifices ibidem eciam in pleno consilio com- muniter et de unanimi voluntate pariter et consensu per nos sub pena vallata et infra- scripta sic fuerunt cum pretactis somentariis et parchanistis concorditer uniti et finaliter concordati, quod ipsi linifices linteum seu telam albam vel crudam super vendicione vel forum facere possunt, sed duplum non debeant laborare, nisi pro precio ipsis in globulis apportatum, nec cum filis coloratis aliquid debeant operari nec peramplius torcularia vel tornaturam, vulgariter Mangen, ipsi linifices audeant habere vel aliqualiter sub ipsorum potencia conservare. Sed de singulari nostro favore ipsis linificibus indulsimus, quod fila cruda vel alba ubilibet in foro vel civitate pro ipsorum labore comparare bene possunt, sed sub domo seu edificio somentariorum fila emere non presumant, nec peramplius lini- fices czeche somentariorum vel eorum artificio inmiscere se debent, nec somentarii vel parchaniste ad opus linificum vel eorum laborem audeant divagari ; sed quod artificium elegerit vel operatur, in eo debeat ulterius permanere. Si quis autem somentarius, parcha- nista vel linifex prescripte constitucioni et ordinacioni nostre contraire vel opponere pre- sumpserit, ille, quociens inobediens vel contrarius reperitur et culpabilis probabitur, tociens unam marcam gr. consilio deponere tenebitur et a labore artificii sui cessare per medium annum vel ad tempus sibi per consilium juxta graciam deputatum. Acta sunt hec crastino sancti Johannis ante portam latinam anno dom. MCCCCIII. (Cop. simpl. im m. Landesarchive und abgedruckt im Saliger, Olmützer Stadtbuch des Wenzel von Iglau pag. 82.) 259. Wenceslaus, Patriarch von Antiochia, verleiht der Klarissinenkirche in Znaim einen 40-tägigen Ablass. Dt. Olmütz, 11. Mai 1403. Wenceslaus dei et apostolice sedis gracia patriarcha Antiocenus, aule Romanorum et Boemie regis cancellarius universis christifidelibus salutem in domino sempiternam. Ad divine laudis obsequium sanctorum basilice exstruuntur, ut in eisque domus oracionis existunt, suffragia beatorum agminum inplorentur, quorum presidiis christifideles premia consequi mereantur eterna. Hinc est, quod ex speciali gracia et favore ad preces et devotam instan- ciam religiosarum virginum abbatisse et conventus monasterii sancte Clare in Znoyma ordinis
Strana 269
269 sancti Francisci, inclinati ad ecclesiam eiusdem monasterii, que in honorem sancte Clare dedicata et fundata existit, volentes ut eadem ecclesia predicta, ad quam specialem habemusi devocionis affeccionem, tanto per christifideles frequentetur uberius, quanto magis donis spiritualibus et munere celestis gracie in eadem noverint se refectos: omnibus igitur christi- fidelibus vero penitentibus, contritis et confessis, qui in festivitatibus infrascriptis ad eandem accesserint et primo in festivitatibus Christi, videlicet nativitatis, circumcisionis, epiphanie, cene domini, parasceve, vigilie pasche, resurreccionis dominice, ascensionis, pentecostes. trinitatis, corporis Christi, gloriose invencionis sancte crucis, exaltacionis et omnium sancto- rum; in festivitatibus sancte Marie videlicet concepcionis, purificacionis, annuncciacionis, visitacionis, assumpcionis, nativitatis, sancti Michaelis archangeli, sancti Johannis baptiste et sancti Johannis evangeliste et in festis apostolorum Petri et Pauli et aliorum apostolorum et ewangelistarum, in festis sanctorum Martini, Stephani, Laurencii, Wenceslai, Viti, Adal- berti, in festis confessorum sancti Francisci, Ludowici, Antonii, Procopii, Martini, Nicolai, Quatuor doctorum, Bernardi, Leonardi, et in festis sanctarum virginum et viduarum Marie Magdalene, Anne, sancte Clare, patrone prefate ecclesie, et dedicacionis ipsius, Katharine, Marthe, Margarethe, Agnetis, Lucie, Cecilie, Dorothee, Ludmille, Hedwigis, Elyzabeth pre- dictam ecclesiam accesserint et in ea predictis festivitatibus et signanter diebus dominicis ante altare sancte Katherine, Clare, Ludowici, corporis Christi flexis genibus quocienscunque quinque pater noster cum ave Maria totidem devote oraverint sive ad eandem manus por- rexerint adiutrices, de omnipotentis dei misericordia et beatorum Petri et Pauli apostolorum auctoritate et intercessione confisi de quolibet altari in predicta sito ecclesia, quadringenta dies indulgenciarum de iniunglis (sic) eis penitenciis in domino misericorditer relaxamus. Et quia nos specialem devocionem ad sacrosanctam festivitatem resurreccionis dominice gerimus, ipso die omnibus vere penitentibus contritis et confessis auctoritate predicta centum dies indulgenciarum donamus et largimur. In cuius rei testimonium presentes literas fier et sigilli nostri appensione jussimus communiri. Datum in Olomucz anno millesimo, quadrin- gentesimo III., undecima die mensis Maii. (Orig. Perg., häng. Sig. abgelöst, im m. Landesarchiv. Art. St. Klara in Znaim, Fasc. lit. V. n. 15.) 260. Prech von Kojetic verspricht, die ihm vom Markg. Jodok geschenkte Veste Neuhäusel für ihn immer offen zu halten. Dt. s. l. 19. Mai 1403. Já Přech z Kojetic i moji erbové vyznávámy tímto listem všem, ktož jej uzří nebo uslyší čtúce, že slibujem svú dobrú věrú a čistú beze lsti, osvícenému knížeti a pánu, panu Jostovi markrabí Bramburskému, markrabí a pánu Moravskému, pánu našemu milosti- vému, s tú tvrzí, ješto slůve Nový Hrádek, ješto leží míli nad Snojmem na Dyji na tej vodě, ješto jeho milost mně a mým erbóm dala ku pravému dědicství, protiv jeho milosti nebývati, doniž jeho milost živa jest a jeho milosti jmá ode mne a mých erbuov svrchu
269 sancti Francisci, inclinati ad ecclesiam eiusdem monasterii, que in honorem sancte Clare dedicata et fundata existit, volentes ut eadem ecclesia predicta, ad quam specialem habemusi devocionis affeccionem, tanto per christifideles frequentetur uberius, quanto magis donis spiritualibus et munere celestis gracie in eadem noverint se refectos: omnibus igitur christi- fidelibus vero penitentibus, contritis et confessis, qui in festivitatibus infrascriptis ad eandem accesserint et primo in festivitatibus Christi, videlicet nativitatis, circumcisionis, epiphanie, cene domini, parasceve, vigilie pasche, resurreccionis dominice, ascensionis, pentecostes. trinitatis, corporis Christi, gloriose invencionis sancte crucis, exaltacionis et omnium sancto- rum; in festivitatibus sancte Marie videlicet concepcionis, purificacionis, annuncciacionis, visitacionis, assumpcionis, nativitatis, sancti Michaelis archangeli, sancti Johannis baptiste et sancti Johannis evangeliste et in festis apostolorum Petri et Pauli et aliorum apostolorum et ewangelistarum, in festis sanctorum Martini, Stephani, Laurencii, Wenceslai, Viti, Adal- berti, in festis confessorum sancti Francisci, Ludowici, Antonii, Procopii, Martini, Nicolai, Quatuor doctorum, Bernardi, Leonardi, et in festis sanctarum virginum et viduarum Marie Magdalene, Anne, sancte Clare, patrone prefate ecclesie, et dedicacionis ipsius, Katharine, Marthe, Margarethe, Agnetis, Lucie, Cecilie, Dorothee, Ludmille, Hedwigis, Elyzabeth pre- dictam ecclesiam accesserint et in ea predictis festivitatibus et signanter diebus dominicis ante altare sancte Katherine, Clare, Ludowici, corporis Christi flexis genibus quocienscunque quinque pater noster cum ave Maria totidem devote oraverint sive ad eandem manus por- rexerint adiutrices, de omnipotentis dei misericordia et beatorum Petri et Pauli apostolorum auctoritate et intercessione confisi de quolibet altari in predicta sito ecclesia, quadringenta dies indulgenciarum de iniunglis (sic) eis penitenciis in domino misericorditer relaxamus. Et quia nos specialem devocionem ad sacrosanctam festivitatem resurreccionis dominice gerimus, ipso die omnibus vere penitentibus contritis et confessis auctoritate predicta centum dies indulgenciarum donamus et largimur. In cuius rei testimonium presentes literas fier et sigilli nostri appensione jussimus communiri. Datum in Olomucz anno millesimo, quadrin- gentesimo III., undecima die mensis Maii. (Orig. Perg., häng. Sig. abgelöst, im m. Landesarchiv. Art. St. Klara in Znaim, Fasc. lit. V. n. 15.) 260. Prech von Kojetic verspricht, die ihm vom Markg. Jodok geschenkte Veste Neuhäusel für ihn immer offen zu halten. Dt. s. l. 19. Mai 1403. Já Přech z Kojetic i moji erbové vyznávámy tímto listem všem, ktož jej uzří nebo uslyší čtúce, že slibujem svú dobrú věrú a čistú beze lsti, osvícenému knížeti a pánu, panu Jostovi markrabí Bramburskému, markrabí a pánu Moravskému, pánu našemu milosti- vému, s tú tvrzí, ješto slůve Nový Hrádek, ješto leží míli nad Snojmem na Dyji na tej vodě, ješto jeho milost mně a mým erbóm dala ku pravému dědicství, protiv jeho milosti nebývati, doniž jeho milost živa jest a jeho milosti jmá ode mne a mých erbuov svrchu
Strana 270
270 psaných vždy otevřína ta tvrze býti k jeho potřebě protiv každému živému člověku, nebo tomu každému, kohož by jeho milost svého ke mně a k mým erbóm poslala; a to bez mej škody jmá býti a mých erbuov. A to všecko, což jest svrchu psáno, já Přech svrchu psaný i moji erbové, slibujem svú dobrú čistú věrú cně beze lsti zdržeti. Tomu všemu na svědomí svú pečet sem přivěsil. Jenž jest dán léta od Božího narození tisíc čtyřista třetího, tu sobotu před nedělí, ješto spívají Vocem jocunditatis. (Orig. Perg. mit anhäng. Sig. im m. Landesarchiv Sig. K. V. IV. n. 216.) 261. Bürgermeister und Rath der Stadt Brünn bekennt, dem Jan Puška von Kunstadt 325 Mark Gr. schuldig zu sein. Dt. Brünn, 30. Mai 1403. My purgmeister, konšelé a měščené Brnensky (sic) rada i všecka obec všecky (sic) společně vyznávámy tímto listem obecně všem, ktož jej uzří anebo čtúc uslyší, že smy dlužni spravedlivého dluhu urozenému panu Janovi řečenému Puška z Kuninaměsta a jeho erbóm a tomu, ktožby tento list měl s jeho dobrú vólí tři sta zhřiven grošóv a pět a dva- ceti zhřiven grošóv pražského razu a moravského čísla a zaplatiti za každú hřivnu čtyři a šedesát grošóv počítajéc, kteréžto peníze svrchupsané my měščené napřed menovaní i z obce všichni společně a nerozdílně slibujem svú dobrú vírú a čistú beze lsti spilniti a zaplatiti dáti a položiti na hradě na Othaslavicích ménem na svatý Václab jakož po dání tohoto lista najprve přijde. Pakli bychom toho neučinili, jakož jest svrchu psáno, jehož to buoh nedaj, tehda dáváme plnú moc svrchupsanému panu Janovi i jeho erbóm i tomu, ktožby tento list měl s jeho dobrú vólí, aby nám brali, nás jímali, stavovali, v židech i v křesťanech vzali na naši ná(s) všech spolek škodu a my proti tomu nemámy nic řéci ani činiti ni radú, ni skutkem, ani mocí ani s zadny (sic) pomocí tak dlúho, doniž bychom těch peněz svrchupsaných jistiny (s) škodami i s náklady, kterakkolivek skrze to vsatými (sic), cožby dobrým svědomím ukázáno bylo bez přísach (sic) a bez věrování, úplně nezaplatili. A toho na svědomí k tomuto listu naši pečet městskú s naším dobrým svědomím přivěšujemy; jenž dán jest v Brně léta po božím narození tisíc čtyřista třetího léta, tu středu první před letnicemi. (Aus dem Cod. Nr. 34, fol. 28/a im Brünner Stadtarchive.) 262. Tangermünde, 11. Juni 1403. Markgraf Jodok fordert die Rathsmannen von Berlin auf, die Mark gegen H. von Wolgart zu schützen. (Riedel Cod. Brand. A., IV. 85.)
270 psaných vždy otevřína ta tvrze býti k jeho potřebě protiv každému živému člověku, nebo tomu každému, kohož by jeho milost svého ke mně a k mým erbóm poslala; a to bez mej škody jmá býti a mých erbuov. A to všecko, což jest svrchu psáno, já Přech svrchu psaný i moji erbové, slibujem svú dobrú čistú věrú cně beze lsti zdržeti. Tomu všemu na svědomí svú pečet sem přivěsil. Jenž jest dán léta od Božího narození tisíc čtyřista třetího, tu sobotu před nedělí, ješto spívají Vocem jocunditatis. (Orig. Perg. mit anhäng. Sig. im m. Landesarchiv Sig. K. V. IV. n. 216.) 261. Bürgermeister und Rath der Stadt Brünn bekennt, dem Jan Puška von Kunstadt 325 Mark Gr. schuldig zu sein. Dt. Brünn, 30. Mai 1403. My purgmeister, konšelé a měščené Brnensky (sic) rada i všecka obec všecky (sic) společně vyznávámy tímto listem obecně všem, ktož jej uzří anebo čtúc uslyší, že smy dlužni spravedlivého dluhu urozenému panu Janovi řečenému Puška z Kuninaměsta a jeho erbóm a tomu, ktožby tento list měl s jeho dobrú vólí tři sta zhřiven grošóv a pět a dva- ceti zhřiven grošóv pražského razu a moravského čísla a zaplatiti za každú hřivnu čtyři a šedesát grošóv počítajéc, kteréžto peníze svrchupsané my měščené napřed menovaní i z obce všichni společně a nerozdílně slibujem svú dobrú vírú a čistú beze lsti spilniti a zaplatiti dáti a položiti na hradě na Othaslavicích ménem na svatý Václab jakož po dání tohoto lista najprve přijde. Pakli bychom toho neučinili, jakož jest svrchu psáno, jehož to buoh nedaj, tehda dáváme plnú moc svrchupsanému panu Janovi i jeho erbóm i tomu, ktožby tento list měl s jeho dobrú vólí, aby nám brali, nás jímali, stavovali, v židech i v křesťanech vzali na naši ná(s) všech spolek škodu a my proti tomu nemámy nic řéci ani činiti ni radú, ni skutkem, ani mocí ani s zadny (sic) pomocí tak dlúho, doniž bychom těch peněz svrchupsaných jistiny (s) škodami i s náklady, kterakkolivek skrze to vsatými (sic), cožby dobrým svědomím ukázáno bylo bez přísach (sic) a bez věrování, úplně nezaplatili. A toho na svědomí k tomuto listu naši pečet městskú s naším dobrým svědomím přivěšujemy; jenž dán jest v Brně léta po božím narození tisíc čtyřista třetího léta, tu středu první před letnicemi. (Aus dem Cod. Nr. 34, fol. 28/a im Brünner Stadtarchive.) 262. Tangermünde, 11. Juni 1403. Markgraf Jodok fordert die Rathsmannen von Berlin auf, die Mark gegen H. von Wolgart zu schützen. (Riedel Cod. Brand. A., IV. 85.)
Strana 271
271 263. Das Karthäuserkloster in Dolein weist dem Olmützer Canonicus und Pfarrer Johann von Dolein und der dortigen Pfarrkirche für einen Acker, der durch den neuerrichteten Teich inundirt wurde, ein anderes Ackerfeld ersatzweise an. Dt. Olmütz, 25. Juni 1403. In nomine domini amen. Anno nativitatis eiusdem millesimo, quadringentesimo tercio, indiccione undecima, die vicesima quinta mensis Junii hora meridiei vel quasi, pontificatus sanclissimi in Christo patris et domini nostri, domini Bonifacii divina providencia pape noni, anno ipsius quarto decimo, Olomucz in preurbio in domo habitacionis honorabilis et cir- cumspecti viri domini et magistri Johannis de Czlawings, canonici Olomucensis, vicarii in spiritualibus et officialis curie episcopalis Olomucensis, eo tunc in consistorio suo publico ad causas audiendum et jura reddendum loco solito sedente pro tribunali, in mei Jacobi, notarii infrascripti testiumque presencia subscriptorum constituti personaliter honorabiles et religiosi viri, domini Stephanus prior monasterii Carthusiensis in Dolan ex una et Johannes de Straznicz, canonicus Olomucensis et plebanus ecclesie parochialis in Dolan partibus ex altera, ubi prefatus dominus Johannes, canonicus et plebanus ad requisicionem dicti domini Stephani prioris non compulsus, neque coactus, collusus aut subornatus, sed sponte, libere et voluntarie confessus est et recognovit, qualiter dictus Stephanus prior suo et conventus sui nominibus quandam particulam agrorum, ad ecclesiam parochialem spectantem, quos per exstruccionem nove piscine suffocaverat et suffocavit, eidem domino Johanni canonico et plebano ac ecclesie sue in alio loco meliori uberius et sufficencius per tradicionem aliorum agrorum realiter compensasset et compensavit, ita quod condicio plebanorum et ecclesie in Dolan multo melior imperpetuum haberetur et ipse dominus Johannes nomine dicte sue ecclesie et suorum successorum de eadem recompensacione staret et stat optime contentus imperpetuum. Quam quidem refusionem et recompensacionem agrorum dictus dominus Johannes ratam, gratam atque firmam tenens et obtinens prefatum dominum Stephanum et monasterium ipsius et suos successores ab omni impeticione suo et successorum suorum, ac sue ecclesie quittos pronunccians et approbans, promisit imperpetuum eidem ordinacioni refusioni et compensacioni nullo jure civili vel spirituali contravenire aliqua racione. Quam- quidem ordinacionis refusionis et compensacionis recongnicionem (sic) voluntariam et expressam prefatus dominus Stephanus prior suo ac monasterii et conventus suorum nominibus pro perpetua rei memoria sibi peciit ad acta judiciaria consistorii Olomucensis predicti poni, inseri et inscribi, ac alias sub manu publica et sigillo pendente per interposicionem aucloritatis et decreti ordinarii per prefatum dominum Johannem officialem dari et decerni taliter et eo modo, quod eidem decreto seu literis autenticis ubique locorum tam in judicio, quam extra imperpetuum fides indubia possit adhiberi. Quiquidem dominus Johannes vicarius et officialis peticionibus prefati domini Stephani prioris racionabilibus utpote et justis favorabiliter inclinatus attendensque rem pii operis fervencius fore promovendam, auctoritate et decretis suis ante omnia solempniter interpositis mandavit michi notario subscripto, quatenus dictas confessionem ordinacionis, refusionem et compensacionem agrorum, per dictum dominum
271 263. Das Karthäuserkloster in Dolein weist dem Olmützer Canonicus und Pfarrer Johann von Dolein und der dortigen Pfarrkirche für einen Acker, der durch den neuerrichteten Teich inundirt wurde, ein anderes Ackerfeld ersatzweise an. Dt. Olmütz, 25. Juni 1403. In nomine domini amen. Anno nativitatis eiusdem millesimo, quadringentesimo tercio, indiccione undecima, die vicesima quinta mensis Junii hora meridiei vel quasi, pontificatus sanclissimi in Christo patris et domini nostri, domini Bonifacii divina providencia pape noni, anno ipsius quarto decimo, Olomucz in preurbio in domo habitacionis honorabilis et cir- cumspecti viri domini et magistri Johannis de Czlawings, canonici Olomucensis, vicarii in spiritualibus et officialis curie episcopalis Olomucensis, eo tunc in consistorio suo publico ad causas audiendum et jura reddendum loco solito sedente pro tribunali, in mei Jacobi, notarii infrascripti testiumque presencia subscriptorum constituti personaliter honorabiles et religiosi viri, domini Stephanus prior monasterii Carthusiensis in Dolan ex una et Johannes de Straznicz, canonicus Olomucensis et plebanus ecclesie parochialis in Dolan partibus ex altera, ubi prefatus dominus Johannes, canonicus et plebanus ad requisicionem dicti domini Stephani prioris non compulsus, neque coactus, collusus aut subornatus, sed sponte, libere et voluntarie confessus est et recognovit, qualiter dictus Stephanus prior suo et conventus sui nominibus quandam particulam agrorum, ad ecclesiam parochialem spectantem, quos per exstruccionem nove piscine suffocaverat et suffocavit, eidem domino Johanni canonico et plebano ac ecclesie sue in alio loco meliori uberius et sufficencius per tradicionem aliorum agrorum realiter compensasset et compensavit, ita quod condicio plebanorum et ecclesie in Dolan multo melior imperpetuum haberetur et ipse dominus Johannes nomine dicte sue ecclesie et suorum successorum de eadem recompensacione staret et stat optime contentus imperpetuum. Quam quidem refusionem et recompensacionem agrorum dictus dominus Johannes ratam, gratam atque firmam tenens et obtinens prefatum dominum Stephanum et monasterium ipsius et suos successores ab omni impeticione suo et successorum suorum, ac sue ecclesie quittos pronunccians et approbans, promisit imperpetuum eidem ordinacioni refusioni et compensacioni nullo jure civili vel spirituali contravenire aliqua racione. Quam- quidem ordinacionis refusionis et compensacionis recongnicionem (sic) voluntariam et expressam prefatus dominus Stephanus prior suo ac monasterii et conventus suorum nominibus pro perpetua rei memoria sibi peciit ad acta judiciaria consistorii Olomucensis predicti poni, inseri et inscribi, ac alias sub manu publica et sigillo pendente per interposicionem aucloritatis et decreti ordinarii per prefatum dominum Johannem officialem dari et decerni taliter et eo modo, quod eidem decreto seu literis autenticis ubique locorum tam in judicio, quam extra imperpetuum fides indubia possit adhiberi. Quiquidem dominus Johannes vicarius et officialis peticionibus prefati domini Stephani prioris racionabilibus utpote et justis favorabiliter inclinatus attendensque rem pii operis fervencius fore promovendam, auctoritate et decretis suis ante omnia solempniter interpositis mandavit michi notario subscripto, quatenus dictas confessionem ordinacionis, refusionem et compensacionem agrorum, per dictum dominum
Strana 272
272 Johannem expresse factam, nil addito vel diminuto, quod sensum mutet aut variet intellectum, ad acta judiciaria consistorii Olomucensis inscriberem et imponerem et alias sub manu publica et sigillo officii sui pendente consignatas conscribendo eidem domino Stephano darem, traderem et assignarem. Volens et auctoritate sua ordinaria decernens, quod eisdem literis autenticis, ubicunque locorum tam in judicio, quam extra exhibite et producte fuerint, fides plenaria imperpetuum adhibeatur et eis sit standum, ac si extunc suo et esse primitivo agerentur et formarentur. Acta sunt hec anno indiccione die mense hora pontificatu et loco, quibus supra. Presentibus honorabilibus et discretis viris domino Conrado de Tessyn, plebano ecclesie parochialis in Grelicz, tunc assessore domini officialis predicti, Jacobo de Melnico, Petro de Morkovicz et Andrea dicto Treraz, procuratore causarum consistorii Olomucensis et notario publico ac Wenceslao de Kosyschan similiter notario publico Pragensis et Olomu- censis diocesis et aliis multis testibus fidedignis circa premissa constitutis. Et ego Jacobus, quondam Johannis de Pyeska, Pragensis diocesis auctoritate imperiali publicus notarius, scribaque causarum consistorii Olomucensis . . . (Orig. Perg. mit anh. Sig. im m. Landesarchive. Art. Olmützer Karthäuser lit. D. n. 10.) 264. Wenceslaus, Patriarch von Antiochia, spendet für das Augustinerkloster in Brünn einen Ablass. Dt. Brünn, 30. Juni 1403. Wenceslaus dei et apostolice sedis gracia patriarcha Anthiocenus, aule Romanorum et Boemie
272 Johannem expresse factam, nil addito vel diminuto, quod sensum mutet aut variet intellectum, ad acta judiciaria consistorii Olomucensis inscriberem et imponerem et alias sub manu publica et sigillo officii sui pendente consignatas conscribendo eidem domino Stephano darem, traderem et assignarem. Volens et auctoritate sua ordinaria decernens, quod eisdem literis autenticis, ubicunque locorum tam in judicio, quam extra exhibite et producte fuerint, fides plenaria imperpetuum adhibeatur et eis sit standum, ac si extunc suo et esse primitivo agerentur et formarentur. Acta sunt hec anno indiccione die mense hora pontificatu et loco, quibus supra. Presentibus honorabilibus et discretis viris domino Conrado de Tessyn, plebano ecclesie parochialis in Grelicz, tunc assessore domini officialis predicti, Jacobo de Melnico, Petro de Morkovicz et Andrea dicto Treraz, procuratore causarum consistorii Olomucensis et notario publico ac Wenceslao de Kosyschan similiter notario publico Pragensis et Olomu- censis diocesis et aliis multis testibus fidedignis circa premissa constitutis. Et ego Jacobus, quondam Johannis de Pyeska, Pragensis diocesis auctoritate imperiali publicus notarius, scribaque causarum consistorii Olomucensis . . . (Orig. Perg. mit anh. Sig. im m. Landesarchive. Art. Olmützer Karthäuser lit. D. n. 10.) 264. Wenceslaus, Patriarch von Antiochia, spendet für das Augustinerkloster in Brünn einen Ablass. Dt. Brünn, 30. Juni 1403. Wenceslaus dei et apostolice sedis gracia patriarcha Anthiocenus, aule Romanorum et Boemie